Ποιός μπορεῖ νά φανταστεῖ τή μεγάλη εὐεργεσία τοῦ βασιλιᾶ!; Τοῦ τά χάρισε ὅλα! Τώρα πλέον δέν χρωστάει τίποτε. Θά χρειαζόταν νά δουλέψει σέ ὅλη τή

Transcript

1 (Σκοπός νά καταλάβουν τά παιδιά ἀφ ἕνός μέν τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους καί τήν ἀχαριστία καί σκληρότητα τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντι στούς συνανθρώπους τους, ἀφ ἐτέρου δε τήν εὐγνωμοσύνη πού πρέπει νά αἰσθανόμαστε γιά τίς ἀμετρητες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Βοηθήματα: «Κάθε Κυριακή ἕνα μήνυμα», «Ὁ Θεός εἶναι Πατέρας», «Στή σκέπη Του», «Ὁ ὄμορφος κόσμος τοῦ Θεοῦ», «Ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου», «Χελιδόνια Χριστοῦ», «Παιχνιδομαγειρέματα») Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οἱ παραβολές τοῦ Χριστοῦ εἶναι μικρές, ζωντανές καί ἁπλές ἱστορίες. Ὄμορφες διηγήσεις, γιά κάποια πράξη, πού εἶχε γίνει ἤ μποροῦσε νά γίνει μέσα στή φύση ἤ τήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἱστορίες αὐτές εἶναι φτιαγμένες μέ τέτοιο τρόπο ἔτσι ὥστε νά κρύβουν μιά σπουδαία ἀλήθεια, ἕνα βαθύ πνευματικό μήνυμα. Γιά μιά παραβολή θά μιλήσουμε κι ἐμεῖς σήμερα. Τήν παραβολή τῶν «μυρίων ταλάντων» (Ματθ. ικ 23-35)

2 Β. ΔΙΗΓΗΣΗ Ὑπῆρχε ἕνας βασιλιάς πλούσιος. Ὁ βασιλιάς αὐτός θέλησε νά λογαριαστεῖ μέ τούς ἀνθρώπους τοῦ παλατιοῦ του, πού τούς εἶχε ἀναθέσει μέ κάθε ἐμπιστοσύνη τά οἰκονομικά τοῦ βασιλείου του Καθώς, λοιπόν, τοῦ ἔδιναν ὅλοι λογαριασμό, νά καί τοῦ φέρνουν ἕνα καταχραστή δοῦλο. Εἰς βάρος του ἡ κατηγορία ὅτι ἔχει καταχραστεῖ μύρια τάλαντα (10.000), κάπου 880 ἑκ. εὐρώ! Τεράστιο ποσό! Τά εἶχε εἰσπράξει καί δέν τά εἶχε καταθέσει ποτέ στό βασιλικό ταμεῖο. Τά σπατάλησε ὅλα ἀσυλλόγιστα καί δέν τοῦ εἶχε μείνει τίποτε Πῶς θά τά ἐξοφλοῦσε τώρα; Μέ τή βία τόν σέρνουν οἱ σύνδουλοί του ἐμπρός στό βασιλιά. Αὐστηρή βγαίνει τώρα ἀπό τό στόμα τοῦ Βασιλιά ἡ καταδικαστική ἀπόφαση: «ἐκέλευσεν αὐτόν ὁ κύριος αὐτοῦ παραθῆναι καί τήν γυναῖκα αὐτοῦ καί τά τέκνα καί πάντα ὅσα εἶχε, καί ἀποδοθῆναι». Ὁ καταχραστής δοῦλος ἀκούει μέ συντριβή καί θλίψη τήν καταδικαστική ἀπόφαση τοῦ κυρίου του: Θά τόν πουλήσουν σκλάβο. Αὐτόν, τήν γυναῖκα του, τά παιδιά του καί ὅλα τα ὑπάρχοντά του., ὥστε νά πληρωθεῖ τό χρέος! Κεραυνός ἔπεσε στό κεφάλι τοῦ δούλου ἡ ἀπόφαση τοῦ βασιλιά Φόβος καί τρόμος τόν ἔπιασε. Ἕνα μόνο τοῦ εἶχε ἀπομείνει. Ἡ οἰκογενειακή ἀνάπαυση καί χαρά. Τώρα ὅμως πρόκειται νά τά στερηθεῖ ὅλα. Σκλάβος ἰσοβίτης, καταδικασμένος στά κάτεργα, δέν πρόκειται νά δεῖ ποτέ ἐλευθερία. Ἀλλοῦ αὐτός, ἀλλοῦ ἡ γυναῖκα του, ἀλλοῦ τά παιδιά του Ὅλοι θά πουληθοῦν σκλάβοι! Ὅμως μέσα στό σκοτάδι τῆς λύπης του κάποιο φῶς ἐλπίδας τοῦ ἔκανε σῆμα. Καί δέν ἦταν ἄλλο παρά ἡ ἀγαθότητα καί ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Κυρίου του! Χωρίς νά χάσει καιρό. πέφτει κατά γῆς στά πόδια τοῦ βασιλιᾶ! Τόν παρακαλεῖ μέ δάκρυα θερμά. Ζητᾶ τό ἔλεός του. Ζητᾶ προθεσμία χρόνου, καί ὑπόσχεται νά ἐξοφλήσει τό χρέος του: «Μακροθύμησον ἐπ ἐμοί καί πάντα σοι ἀποδώσω»! Κάνε ὑπομονή! Περίμενέ με λίγο ἀκόμα! Μή μέ πουλήσεις Θά δουλέψω καί θά στά ἐξοφλήσω ὅλα.! Μά τί ἔκπληξη! Ὁ φιλεύσπλαγχνος βασιλιᾶς «ἀπέλυσεν αὐτόν καί τό δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ»! Ἀπίστευτο φαίνεται, παιδιά! Ἡ γενναιοδωρία τοῦ βασιλιᾶ καί ἡ μεγαλοπρέπειά του.εἶσαι ἐλεύθερος τοῦ εἶπε! Τίποτε δέ μοῦ χρωστᾶς. Τά σβήνω ὅλα! Σοῦ τά χαρίζω! Προθεσμία ζήτησε ὁ δοῦλος Καί ὁ ἀγαθός κύριός του τοῦ χαρίζει ὅλο τό χρέος!! 2

3 Ποιός μπορεῖ νά φανταστεῖ τή μεγάλη εὐεργεσία τοῦ βασιλιᾶ!; Τοῦ τά χάρισε ὅλα! Τώρα πλέον δέν χρωστάει τίποτε. Θά χρειαζόταν νά δουλέψει σέ ὅλη τή ζωή του πολύ σκληρά, μέρα-νύχτα, γιά νά ἐξοφλήσει τό ὑπέρογκο ποσό Πῶς νά εὐχαριστήσει τόν σπλαγχνικό βασιλιά ὁ δοῦλος; Μέ ποιό τρόπο; Ἀσφαλῶς κάποιες εὐχαριστίες θά τοῦ εἶπε!... Κάτι ἄλλο περίμενε ὅμως ὁ βασιλιάς. Ἡ συνέχεια τῆς παραβολῆς, παιδιά, πολύ θά μᾶς προβληματίσει Ὁ καημένος ὁ δούλος δυστυχώς δέν κατάλαβε τό μέγεθος τῆς εὐεργεσίας τοῦ κυρίου του Καί νά γιατί: Ἐλάχιστα λεπτά τῆς ὥρας εἶχαν περάσει ἀπό τήν τόσο μεγαλοπρεπῆ καί συγκινητική σκηνή. Καί νά οἱ ὑπηρέτες τοῦ βασιλιᾶ ἐρχονται πολύ θορυβημένοι καί ὑπερβολικά λυπημένοι νά συναντήσουν τόν κύριό τους. Τί εἶχε συμβεί; Ὁ δοῦλος πρός τόν ὁποῖο λίγες στιγμές πρίν εἶχε χαρίσει ὅλο τό χρέος ὁ βασιλιᾶς βγαίνοντας ἀπό τό παλάτι τοῦ κυρίου του, καί ἔχοντας λες φτερά στά πόδια του ἀπό τή μεγάλη του χαρά συνάντησε ἕνα συνδουλό του. Συνάδελφο θά λέγαμε, πού συνυπηρετοῦσαν στήν ἴδια ἐργασία. Ξαφνικά ἡ ὄψη του ἀλλάξε. ἔγινε θηρίο ἀνήμερο ἄρπαξε τόν σύνδουλό του ἀπό τό λαιμό καί ἄρχισε νά τόν ἀπειλεῖ «Ἀπόδος μοι ὅτι ὀφείλεις»! Ἐλα ἐδῶ τοῦ λέει. Ἔχεις σέ μένα ἕνα χρέος. Ἐδῶ καί τώρα ἀπαιτῶ νά μοῦ τό ἐξοφλήσεις. Ἀναβολή δέν παίρνει!... Μά τί εἶχε συμβεῖ; Τί εἶχε μεσολαβήσει; Κάποτε εἶχε δανείσει στόν συνάδελφό του ἕνα μικρό ποσό, 100 δηνάρια (περίπου εὐρώ) καί τώρα τά ἤθελε πίσω. Ἐκεῖνος ὁ δυστυχής, ἄν καί ἦταν σύνδουλός του, ἔπεσε μπροστά στα πόδια του καί τόν παρακαλοῦσε πάλι καί πάλι νά τόν περιμένει. Ζήτησε τήν εὐσπλαχνία του μέ τά ἴδια ἀκριβῶς λόγια, πού εἶχε κι ἔκεῖνος παρακαλέσει τόν βασιλιά. Τόν βεβαίωσε ὅτι θά τοῦ τά πλήρωνε: ««Μακροθύμησον ἐπ ἐμοί καί πάντα σοι ἀποδώσω»! Ἀλλά ἐκεῖνος πουθενά νά καμφθεῖ. Ἔμεινε σκληρός καί ἄκαμπτος. Τόν ἔβλεπε νά σέρνεται στά πόδια του ἀσυγκίνητος! Δέν σκέφθηκε ὅτι πρίν λίγη ὥρα ἔτσι ἀκριβῶς παρακαλῦσε καί ἐκεῖνος τόν βασιλιά. Καί τί ἦταν τά 100 δηνάρια μπροστά στό ἀστρονομικό ποσό πού ὄφειλε ὁ ἴδιος; Τίποτε δέν ὑπολόγισε ὁ δυστυχής. Ἄρπαξε ἀπάνθρωπα τόν σύνδουλό του καί «ἀπελθών ἔβαλεν αὐτόν εἰς φυλακήν ἕως οὗ ἀποδῷ τό όφειλόμενον». Τί ντροπή! Τι ἀσπλαχγνία! Μά πόση ἀχαριστία!. Ὁ Βασιλιάς ἀκούγοντας ὅσα ἔγιναν πολύ λυπήθηκε! Ἦταν ἀναγκασμένος τώρα νά κάνει τήν ἀγάπη του δικαιοσύνη! Δίνει ἐντολή νά ἔρθει μπροστά του ὁ ἀχάριστος δοῦλος. Μέ λόγια σοφά καί λογικά, λόγια δίκαια, καί μέ ἤρεμο τόνο τόν ἀφήνει νά καταλάβει πόσο ἀχάριστος δείχθηκε στή μεγάλη του εὐεργεσία! «Πονηρέ δοῦλε», τοῦ λέει, δέν μέ παρακάλεσες καί σοῦ χάρισα ὅσα μοῦ χρωστοῦσες; Δέν ἔπρεπε, λοιπόν, καί σύ νά λυπηθεῖς καί νά δείξεις ἔλεος στόν σύνδουλό σου, «ὡς καί ἐγώ σέ ἠλέησα»; Ὁ βασιλιάς τώρα ἀνακαλεῖ τήν προηγούμενη ἀθωωτική του ἀπόφαση καί προστάζει νά τόν κλείσουν στην φυλακή μέ αὐστηρούς φύλακες, ἕως ὅτου ἐξοφλοῦσε τό χρέος του! 3

4 Γ. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ Ὁ Χριστός, παιδιά, μέ τήν ἱστορία αὐτή θέλησε πρῶτα νά μᾶς δείξει πόσο σπλαγχνικός εἶναι ὁ Θεός μας. - Ποιό πρόσωπο τῆς παραβολῆς συμβολίζει τό Θεό; (ὁ βασιλιάς) - Οἱ δύο δούλοι πού ὁ ἕνας χρωστοῦσε χρήματα στόν ἄλλο ποιούς συμβολίζουν; (ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους) - Τά μύρια τάλαντα ποιά εἶναι; (οἱ ἀμαρτίες μας) - Τά 100 δηνάρια τί συμβολίζουν; (τούς ἀσήμαντους λόγους, γιά τούς ὁποίους τσακωνόμαστε μέ τούς συνανθρώπους μας) - Τελικά τί εἴδαμε στή παραβολή ὁ ἕνας δοῦλος ἔσβησε τό μικρό χρέος πού τοῦ ὄφειλε ὁ ἄλλος; (Ὄχι. Τό ἴδιο συμβαίνει συνήθως στήν καθημερινή μας ζωή. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε σκληροί καί ἐγωϊστές καί δέν συγχωροῦμε τούς ἄλλους. Γιά ἀσήμαντους λόγους: ἕνα ὑβριστικό λόγο, λίγα δανεικά χρήματα, λίγα ἑκατοστά ἑνός χωραφιοῦ ἤ οἰκοπέδου, ζαβολιές στό παιχνίδι κλπ.) - Αὐτό τί εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα; (Ὁ βασιλιάς νά πάρει πίσω τήν ἀθωωτική ἀπόφαση γιά τά μύρια τάλαντα καί ὁ ἄσπλαγχνος δοῦλος νά καταδικαστεῖ) Δ. ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ Ὁ Θεός εἶναι φιλεύσπλαχνος, ἀλλά εἶναι καί δίκαιος! Ἀπό τήν παραβολή αὐτή μποροῦμε νά βγάλουμε πολλά συμπεράσματα ὠφέλιμα γιά τή ζωή μας. Ἐδῶ θά ἀναφερθοῦμε μόνο σέ δύο ἀπό αὐτά: 1 Εἴμαστε ὀφειλέτες πολύ μεγάλων χρεῶν, πού εἶναι οἱ ἀμαρτίες μας. Γιά νά μᾶς συγχωρέσει, λοιπόν, ὁ Θεός, πρέπει καί ἐμεῖς νά συγχωροῦμε μέ τήν καρδιά μας ὅσους μᾶς ἔχουν κάνει κακό. Ὁ Θεός σβήνει μέ τήν ἀγάπη του τίς ἀμαρτίες μας. Φτάνει ταπεινά νά τίς ὁμολογοῦμε καί μέ συντριβή νά Τόν παρακαλοῦμε. 2 Ὁ Θεός εἶναι ὁ μεγάλος μας Δωρεοδότης. Χρέος μας νά εὐχαριστοῦμε καθημερινά τόν στοργικό μας Πατέρα γιά τίς ἀμέτρητες εὐργεσίες του. Καί τί δέν μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεός: Τά μάτια γιά νά βλέπουμε, τά αὐτιά γιά νά ἀκοῦμε, 4

5 τά πόδια γιά νά περπατᾶμε, τά χέρια γιά νά ἐργαζόμαστε. Τό μυαλό γιά νά σκεφτόμαστε σωστά. Τόν ἀέρα, τό νερό, τήν τροφή, τά ροῦχα, τήν κατοικία, τίς ὀμορφιές τῆς γῆς καί τ οὐρανοῦ, τούς γονεῖς μας, τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ἀγαποῦν, τήν ὑγεία, τήν ἐργασία, τό σχολεῖο, τούς δασκάλους.μᾶς ἔστειλε καί τό Μονάκριβο Παιδί του γιά νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία καί τή λύτρωση. Μᾶς προσκαλεῖ κάθε Κυριακή στόν οἶκο Του, στήν Ἐκκλησία καί μᾶς δέχεται στό δεῖπνο Του τόν μυστικό. Μᾶς χάρισε φύλακα ἄγγελο προστάτη. Δικά Του δῶρα εἶναι ἡ ἐλπίδα, ἡ αἰσιοδοξία, ἡ πίστη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη. Δικό Του δῶρο καί ὁ καινούργιος χρόνος!! Ὅλα αὐτά μᾶς καθιστοῦν ὑπόχρεους καί ὀφειλέτες ἀπέναντι στό Θεό. Θά πρέπει νά κάνουμε καλή χρήση τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ, φροντίζοντας συγχρόνως καί γιά τόν συνάνθρωπο. Δέν ἀφήνουμε νά περάσουν ἀπαρατήρητες οἱ εὐεργεσίες Του. Τίς σκεπτόμαστε, αἰσθανόμαστε διαρκῶς εὐγνωμοσύνη γιά τόν μεγάλο Εὐεργέτη μας. Τόν εὐχαριστοῦμε μέ τήν προσευχή μας, ἀλλά καί ἐμπράκτως μέ τή ζωή μας! ΣΥΝΘΗΜΑ: «Εὐγνώμονες πρός τούς εὐεργέτας μας» ΡΗΤΟ: «Καί ἔπεσεν (ὁ λεπρός) ἐπί τό πρόσωπον παρά τούς πόδας αὐτοῦ (εὐχαριστῶν αὐτῶ». (Λουκ. ΙΖ 16). Ἑρμηνεία: Ὁ λεπρός ἔπεσε μέ τό πρόσωπο κατά γῆς κοντά στά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί τόν εὐχαριστοῦσε. ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΕΡΓΕΤΑΣ ΜΑΣ 5

6 Ε. ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ Πρίν τό φαγητό Χριστέ ὁ Θεός, εὐλόγησον τήν βρῶσιν καί τήν πόσιν τῶν δούλων σου, ὅτι Ἅγιος εἶ, πάντοτε, νῦν καί ἀεῖ καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Μετά τό φαγητό Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ σύ πού εἶσαι ὁ Θεός μας, εὐλόγησε τίς στερεές καί ὑγρές τροφές τῶν δούλων σου, ἐπειδή εἶσαι Ἅγιος τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελείωτους αἰῶνες. Ἀμήν Εὐχαριστοῦμεν σοι Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, ὅτι ἐνέπλησας ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐπιγείων σου ἀγαθῶν. Μή στερήσεις ἡμᾶς καί τῆς ἐπουρανίου Σου Βασιλείας. Ἀλλ ὡς ἐν μέσω τῶν μαθητῶν Σου παρεγένου, Σωτήρ, ἐλθέ καί μεθ ἡμῶν καί Σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν. Σέ εὐχαριστοῦμε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, πού εἶσαι ὁ Θεός μας, διότι μᾶς χάρισες ἄφθονα τά ἐπίγεια ἀγαθά σου. Σέ παρακαλοῦμε νά μή μᾶς στερήσεις (τό μέγιστο ἀγαθό) τήν οὐράνια βασιλεία σου, ἀλλά, ὅπως ἤσουν ἀνάμεσα στούς μαθητές Σου, ἔτσι νά ἔρθεις καί μαζί μέ μᾶς καί νά μᾶς σώσεις! ΣΤ. ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ (Τά παρακάτω τραγούδια θά τά βρῆτε σέ μουσική ἐκτέλεση στά πολυμέσα τῆς ἱστοσελίδας μας) ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ Στήν ἀκρούλα τ οὐρανοῦ σάν κοιτῶ τοῦ δειλινοῦ τό γλυκό, γλυκό χρῶμα τέτοιο λόγο λέει τό στόμα: Ὤ, Θεέ σ εὐχαριστῶ γιά τή δύση πού κοιτῶ. Σάν γυρίζω ἀπ τό σχολεῖο μέ τετράδιο καί βιβλίο καί στήν πόρτα μέ προσμένει γελαστή κι εὐτυχισμένη ἡ μητέρα π ἀγαπῶ ξαναλέω, Σ εὐχαριστῶ. Δροσερό νεράκι πίνω καί τή δίψα μου τή σβήνω, μά προτοῦ τό βγάλω ἀκόμα τό ποτήρι μου ἀπ τό στόμα στό Θεό πού τό χει στείλει μέ χαρά λένε τά χείλη. Ὤ, Θεέ σ εὐχαριστῶ γιά ὅλα τ ἄλλα καί γι αὐτό. ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ Δικαστής ποτέ μή γίνεις νά προσέξεις, κανενός, γιατί ἄν τούς ἄλλους κρίνεις θά σέ κρίνει ὁ Θεός. Τά δικά σου πάθη μόνο φρόντισε νά ξεπερνᾶς. Ὅσο κι ἄν οἱ ἄλλοι σφάλλουν ἐσύ νά τούς ἀγαπᾶς. Τάχα ποιό εἶναι τό κέρδος ἄν διαρκῶς κατηγορεῖς οὔτε ἄλλους θά βοηθήσεις οὔτε ἐσύ θά ὤφεληθεῖς. Τά δικά σου πάθη μόνο φρόντισε νά ξεπερνᾶς. Ὅσο κι ἄν οἱ ἄλλοι σφάλλουν ἐσύ νά τούς ἀγαπᾶς. 6

7 Ζ. ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ Π ίξε μ ζί μ ς ΑΛΕΥΡΟΔΟΜΙΕΣ Στό παιχνίδι αὐτό τά παιδιά χωρίζονται σέ δύο ἴσιες ὁμάδες. Παίζουν τό παιχνίδι μέ τό ἀλεύρι καί προσπαθοῦν νά μή λερωθοῦν γιά νά βγοῦν νικητές! Γιά τό παιχνίδι τά παιδιά χρειάζονται: 2 λεκάνες μεγάλες (μία γιά κάθε ὁμάδα). 2 κιλά ἀλεύρι (ἔνα κιλό για κάθε ὀμάδα). Φασόλια γίγαντες, ὅσα καί τά παιδιά πού θά συμμετέχουν. 2 κόκκινες κόλλες γλασέ. Πῶς παίζεται τό παιχνίδι: 1. Τα παιδιά μοιράζονται σέ 2 ὁμάδες καί στοιχίζονται σέ 2 σειρές 2. Μπροστά ἀπό κάθε ὁμάδα τοποθετοῦμε πάνω στήν κόλλα γλασέ τή λεκάνη μέ τό ἀλεύρι. 3. Κρύβουμε στό ἀλεύρι τόσα φασόλια ὅσα καί τά παιδιά τῆς ὁμάδας 4. Μέ τό ξεκίνημα τοῦ παιχνιδιοῦ ὁ πρῶτος κάθε σειρᾶς τρέχει στή λεκάνη τῆς ὁμάδος του, βρίσκει μέ τό χέρι ἕνα φασόλι καί ὕστερα πηγαίνει καί στέκεται τελευταῖος στή σειρά του. 5. Θά νικήσει ἡ ὁμάδα πού θά βρεῖ πρώτη ὅλα τά φασόλια, ἀλλά προσοχή! Δέ θά πρέπει νά λερώσει μέ ἀλεύρι τήν κόκκινη κόλλα γλασέ πού θά βρίσκεται κάτω ἀπό τή λεκάνη. ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!!!

8 Η. ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ