R2 ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!

Transcript

1 Μηνιαία έκδοση των Ραδιοερασιτεχνών του Αιγαίου Τεύχος 62ο ο Ιανουάριος 2007 ιαβάστε σε αυτή την έκδοση: SV2JJ... Τοποθέτηση... ΕΡΒΕ 30 χρονια.. 2 elements VHF... ορυφόροι... 3D 2m antenna... S.W.Ling.. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Το «5-9» εκδίδεται µηνιαία και µπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα µας ( 9report.gr) το αργότερο στις 10 κάθε µήνα. Αν θέλετε να στείλετε κείµενο µπορείτε να το συντάξετε σε WORD ή απλό κείµενο και να το στείλετε στο Ε-mail: sv5byr@hol.gr τουλάχιστον µια µέρα πριν το τέλος του µήνα για να δηµοσιευθεί στην επόµενη έκδοση. Επιτρέπεται η ακριβής αντιγραφή και επαναδηµοσιευση ΕΛΕΥΘΕΡΑ R2 ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ! Eπιχείρηση : ανεµογεννήτρια! Η τοποθεσία εξαιρετική για αναµεταδότη (1216 µ), η πρόσβαση θα έλεγα αρκετά καλή, αλλά πάντα κάτι θα λείπει και αυτό το κάτι στην δική µας περίπτωση ηταν το εκατό τοις εκατό επαρκεια τροφοδοσίας του αναµεταδότη µας, του γνωστού στο Aιγαίο και οχι µόνο, R2! H µέχρι χθές πηγή ενέργειας ηταν 2 ηλιακά panels που αυτά µε την σειρα τους φόρτιζαν µία συστάδα µπαταριών και η δουλεία µας γινόταν µιά χαρα κατα την διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά να που ηρθαν οι συννεφιές και οι ασχηµοι καιροί και δυστυχώς αρχίσαν τα προβλήµατα. Ο αναµεταδότης δεν λειτουργούσε 24 ώρες το 24ωρο, υπήρχαν διακοπές, κατι επρεπε να γίνει, αυτό ηταν το µήνυµα που εφτανε στα αυτιά της συνείδησης του.σ της Ενωσης µας. Η κίνηση εγινε, καί η αγορα µιας ανεµογεννήτριας ήταν άµεση, ευτυχως η τοπική αγορα έχει και τετοια πραγµατα, και η δουλεία αρχισε!! Ο καινούργιος συνάδελφος SV5KJC Μιχάλης µέσα σε λίγες απογευµατινές ώρες µετα το πέρας της δουλείας του πραγµατοποίησε το hardware του συστήµατος (βαση-ιστός κ.λ.π ) µε επαγγελµατικό τρόπο!! Ο SV5AZΚ Παναγίωτης ετοίµασε το ηλεκτρολογικό κοµµάτι ( καλώδια ψύκτρες αντιστάσεις) και ο γράφων φρόντισε για τις υπόλοιπες αγορές (συρµατόσχοινα και συναφή)!! Ολα ετοιµα, και το µόνο που έλειπε ήταν η βοήθεια του καιρού, χρειαζόµασταν κάτι καλό που θα έκανε την Κυριακάτικη ανάβαση εύκολη, να όµως που µεχρι το Σάββατο βραδι ο καιρός µας έδειχνε ένα άσχηµο πρόσωπο, και οι συζητήσεις στον αναµεταδότη γυρόφερναν αν εν τέλει θα µπορόύσαµε να παµε στον Αττάβυρο ( η τοποθεσία του αναµεταδότη ) την εποµένη.

2 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 2 Οι οιωνοί ήταν µαζί µας, µία φανταστική Κυριακή ξεκινούσε, πρωι πρωί οι πρωτες φωνές ακούστηκαν..5azk o 5AZP.. o 5KKJ..o 5KJD..καληµέρα είµαστε τυχεροί θα ανέβουµε,. και ραντεβού στον σύλλογο να φορτώσουµε.eτσι και έγινε 08:00 π.µ η παρέα µαζεύτηκε SV5KJP, SV5AZP, SV5KJC, SV5KKJ, SV5KJ D µετα της συζύγου φρόντισαν για το φόρτωµα των υλικών και ξεκινήσαµε. Στην διαδροµη πήραµε τον SV5AZK και µερικά χιλιόµετρα παρακάτω στην παρέα προστέθηκε και ο SV5KJN µετα της συζύγου και της κορούλας τους, δηλαδη 4 αυτοκίνητα µε µια θαυµάσια παρέα η οποία δεν επαψε ούτε λεπτο κατα την διάρκεια της διαδροµης να απασχολεί το R2 µε αναφορές και πειράγµατα!! Οσο ανεβαίναµε η διαδροµή σε συνάρτηση µε την τέλεια ηλιοφάνεια µας αποζηµείωνε. Σε καποιο ικανοποιητικό υψόµετρο βλέπαµε ταψί κάτω τα µικρα νησία που γειτονεύουν µε την δυτική πλευρά της Ρόδου δηλαδή την Στρογγύλη,την Μακρουλή την Αλιµιά και και παραπέρα την Χάλκη πού µπορούσες να διακρίνεις ακόµα και τα µικρά σπιτάκια της στο γιαλό!. Οι συµµετέχοντες στήν πλειοψηφία τους ηταν καινούργιοι συνάδελφοι και η όρεξη τους για κατι κοινο ηταν µεγάλη, γνωρίζουµε πολύ καλά όλοι τι είναι αυτό, έχει συµβει και σε εµας στο παρελθόν, και αναφέρω οτι για πρώτη φορά που συνεργάστηκα µαζί τους η εµπειρία ηταν πολύ καλή. Τό βουνο µας περίµενε και το µοναδικό σπιτάκι που βρίσκεται στην κορυφή και φιλοξενεί το R2 άνοιξε πάλι µετά απο µήνες και γέµισε απο τις φωνές των συναδέλφων που για πρώτη φορά αντίκρυζαν το σύστηµα που µεταφέρει την φωνή τους µακριά στο Αιγαίο και βάλε...!!! Η ηλεκτογγενήτρια (καινούργιο απόκτηµα και αυτή ) πήρε µπροστά για να φωτίσει και να δώσει ρεύµα στα τρυπάνια και τα υπόλοιπα εργαλεια που χρησιµοποϊιησαµε. Οι AZP,KJC και KJD στην ταράτσα του οικήµατος (που όλο και περιορίζεται ο ελεύθερος χώρος απο τις κεραίες τα ηλιακά κ.λ.π ) ξεκινούν την τοποθέτηση της βάσης, ενώ στο έδαφος οι AZK, KJN, KJP µαζί και ο BOP που µας βρήκε στο βουνο ερχόµενος απο αλλο σηµείο του νησιού φροντίσανε για την συναρµολόγηση της ανεµµογεννήτριας. Παραπέρα ο υπεύθυνος για την αποθανάτηση των στιγµων KKJ τράβαγε φωτογραφίες και βιντεο για τα αρχεία του συλλόγου!!! Μία ωραία εικόνα ηταν οι κυρίες της παρέας µε την µικρούλα να απολαµβάνουν την θέα και να περιµένουν υποµονετικα το πέρας των εργασιων µας!! Πρέπει να γινει αναφορά στο φαινόµενο της άπνοιας που επικρατούσε και δεν ηταν καλός σύµµαχος στην προσπάθεια µας ( κάτω 2 µποφόρ). Μετα απο συντονισµένες κινήσεις µέσα και πάνω του οικήµατος όλα ειναι έτοιµα η εγκατάσταση ολοκληρώθηκε......να πούµε καλορίζικη??? Μα αφού δεν γύρισε ακόµα η ανεµογεννητρια... Παιδιά λέει κάποιος, παµε όλοι απάνω να φυσήξουµε...και κάτι τέτοια ακουγόντουσαν µεταξύ µας!! Η ώρα περνούσε και το στοµάχι διαµαρτυρόταν, η ταβέρνα περίµενε για τους περισσότερους, οι παλαιότεροι όµως δεν η,θέλαν να φύγουν χωρίς να δουν τον έλικα να γυρίζει, δεν µας ερχόταν καλά να φύγουµε µε την αµφιβολία ότι υπάρχει έστω και µία πιθανότητα να µην δουλεύει. Πρός το παρόν µας δούλευε ο καιρός, η άπνοια εξακολουθούσε, οι απαραίτητες φωτογραφίες πάρθηκαν και τα πρώτα αµάξια αρχισαν να κατηφορίζουν πρός κατεδάφιση. Οι εναποµείναντες καθυστερούσαν τις κινήσεις τους µε τα µατια καρφωµένα στην ανεµογεννήτρια αλλά... Με το κλειδί στην µίζα του αυτοκινήτου έτοιµο να γυρίσει πού λέει ο λόγος, τα µπαγκάζια φορτωµένα και η τελευταία µατιά ψηλά,και ξαφνικά µία αύρα χαίδεψε όλους µα ς ακόµα και την ανεµογγενήτρια που για πρώτη φορα εδωσε περιστροφή στα πτερύγια της µε τόση χάρη πού θα έλεγε και ο ποιητής hi-hi!! Το γεγονός αυτό µας έκανε ολους να πανηγυρίσουµε και µε τον γράφοντα να φωνάζει απο τον αναµεταδότη παιδιά ο Jack πήδηξε ( απο γνωστή διαφήµιση) και να ανακοινώνει στους συναδέλφους το γεγονός που σήµαινε το τελος των προβληµάτων και τυν θωράκiση του δικού µας R2!!!! ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!! Νιώθουµε βαθειά ικανοποίηση που µπορούµε µετά από πολλή προσπάθεια και υποµονή να υλοποιούµε τους στόχους µας και να κανουµε µικρά η µεγάλα βήµατα µπροστά, εµείς οι λίγοι!!!! Να ευχαριστήσω θερµα τους συναδέλφους που συνέβαλλαν µε κάθε τροπο στο project αυτό και τους εύχοµαι και στο µέλλον να εχουν την ίδια διάθεση οπως και τώρα, να ειστε ολοι καλα και να ακούγεστε!!!! Πολλα 73 Sv5azp ( Παντελής Βασιλειάδης)

3 Σελίδα 3 Τις στιγµές που γράφω αυτές τις λέξεις, ακούω τα εξαιρετικά σήµατα του VU7RG και όλων αυτών των εξαιρετικών DXpeditioners που είναι στην αφιλόξενη τόσα χρόνια περιοχή της Ινδίας. Αυτή και η προηγούµενη dxpedition, καθώς και η VU4AN πραγµατοποιήθηκαν εξαιτίας της προσπάθειας που κατέβαλαν συνάδελφοι ραδιοερασιτέχνες της Ινδίας κυρίως, µε τη συνδροµή και της διεθνούς κοινότητας, αλλά και της µεγάλης προσφοράς που είχαν κατά τη διάρκεια του Τσουνάµι. Θυµάστε όλοι βέβαια τι έγινε τότε και ότι η dxpedition που λάµβανε χώρα στα νησιά Andaman µετατράπηκε σε γέφυρα επικοινωνίας και µεταφοράς αιτηµάτων βοήθειας τις δύσκολες εκείνες στιγµές. Αυτή η εξαιρετική προσπάθεια έπεισε τους ιθύνοντες της Ινδίας για όλα αυτά που έγιναν µετά. Νιώστε λοιπόν περήφανοι για όλα αυτά που έκαναν άλλοι για µας, αλλά το κυριότερο για το χόµπι µας. Αυτό τον καιρό επίσης γίναµε µάρτυρες µιας κακής operation από τους Ιταλούς στο 1A4A αλλά και των µετρίων χειριστών του VU7LD. Έχουµε όλοι συνηθίσει τις εξαιρετικές dxpedition που διοργανώνουν µερικοί εξαιρετικοί χειριστές, όπως ο OH2BH, YT1AD, 9V1YC, κλπ. κλπ. και νοµίζουµε ότι κάπως έτσι θα είµαστε κι εµείς αν παίρναµε τη θέση τους. Έχετε αλήθεια δοκιµάσει όλοι εσείς οι φιλόδοξοι χειριστές από τη µια και οι κρίνοντες µε διάφορα πικρόχολα σχόλια στα κλάστερ από την άλλη, να ακούσετε τους εαυτούς σας και πώς διαχειρίζεστε ένα pileup; Σας πληροφορώ ότι το πιθανότερο είναι να απογοητευτείτε. Όχι µόνο στο cw αλλά και στο ssb και στα ψηφιακά. Ο υπογράφων έτυχε της χαράς αυτής όταν κατά τη διάρκεια του επετειακού QSL INFORMATION VU7RG On line Log και qsl info VU7LD On line log διακριτικού για τους Ολυµπιακούς SXxA, µε ηχογράφησε ο φίλος qsl only direct via W3HNK Πέτρος SV3FUO. Ο Πέτρος µε ηχογράφησε και µου χάρισε το cd όχι Joseph L Arcure, JR., για να µου δείξει πόσο κακός είµαι σε σχέση µε όλους αυτούς που 115 Buck Run Road, νόµιζα για ισάξιους, αλλά για να το έχω σαν ενθύµιο (και το έχω φυσικά) από τη συµµετοχή µου στην προσπάθεια αυτή. Το Lincoln University, αποτέλεσµα ήταν απογοητευτικό λοιπόν για µένα αλλά PA USA εκµεταλλεύτηκα την ευκαιρία που µου δόθηκε για να βελτιώσω µερικές αδυναµίες που διέκρινα. Από τότε το κάνω µόνος µου από καιρό σε καιρό και προσπαθώ, στο µέτρο του δυνατού, να βελτιωθώ. Όλοι αυτοί που θα ήθελαν να πάνε dxpedition στο Άγιο Όρος ή σε όποιο άλλο σπάνιο µέρος, κι έχω ακούσει πολλούς κατά καιρούς, είναι (προσοχή ο W3HNK δεν έχει την ίδια δ/νση µε παλιά) 1A4A Online Log qsl via IZ4DPV MASSIMO CORTESI σίγουροι ότι είναι έτοιµοι; Φυσικά τα παραπάνω δεν ισχύουν για το Βαγγέλη, SV2BFN, που αν δεν το ξέρετε, ετοιµάζετε να πάει µαζί µε την παρέα του YT1AD, στο Swain Island (τη 337 η ραδιοχώρα) µε το διακριτικό N8S, κάπου µες τον Απρίλιο. Ο Βαγγέλης απέδειξε σε όλους πόσο καλός χειριστής είναι, όταν πήγε στις Μαλδίβες πέρυσι Ένας άλλος Έλληνας που µας έκανε περήφανους, το δύσκολο αυτό καιρό των ρουκετών, είναι ο ηµήτρης, SV1BTR. Ο ηµήτρης (τον οποίον παρεπιπτόντως δε γνωρίζω προσωπικά, αλλά είναι πραγµατικά επιθυµία µου να τον γνωρίσω και να ξεναγηθώ στο σταθµό του µια µέρα) έλαβε µέρος στο διαγωνισµό EU WW EME Contest 2006 cw (το 2 ο µεγαλύτερο διαγωνισµό στο είδος του και βγήκε 1 ος παγκόσµια στα 144MHz ως Single Operator και 2η θέση παγκόσµια στη γενική κατάταξη, ενώ στα 432MHz πήρε την 3η θέση παγκόσµια. Το σύνολο των επαφών του και στις 2 µπάντες ήταν 100 qso. Θα ήθελα επίσης να σηµειώσω ότι ο ηµήτρης δεν παίρνει για 1 η φορά τόσο καλές θέσεις. Άλλωστε την πρώτη φορά που έµαθα σχετικά ήταν από άρθρο του QST για 2 η παγκόσµια θέση. Για την Ελλάδα ρε γαµώτο Πολλά 73 και καλή χρονιά Κωνσταντίνος και κατά κόσµον SV1DPI P.O.BOX FORLI' CENTRO (FC) ITALY XT2C Web Online log Qsl via F9IE Bernard Chereau BP Noirmoutier en l'ile France S21XA Web Logs online via EA3BT Josep Gibert C/ Col-legi, Vilanova i la Geltrú SPAIN

4 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 4 Συνεχίζοντας τις παρουσιάσεις των συναδέλφων πού γράφουν στο 5-99 Report/Ραδιοεπαφή Ραδιοεπαφή, φιλοξενούµε αυτό τον µήνα τον SV2JJ Χάρη Παναγιωτίδη. Έναν ραδιοερασιτέχνη πού µε την συµµετοχή του στα σηµαντικότερα γεγονότα του χόµπι µας, σηµάδεψε µε την παρουσία του το ραδιοερασιτεχνικό τοπίο της Βόρειας Ελλάδας αλλά και γενικότερα τά ραδιοερασιτεχνικά δρώµενα στην χώρα µας. Ζωντανή ιστορία η παρουσία του, 83 ετών σήµερα ο Χάρης, δραστήριος µε κοφτερό µυαλό και οξεία κρίση, θα είναι κοντά µας µε µια σειρά άρθρων για να µας αφηγηθεί «αυτά πού πρέπει να γνωρίζουµε» για πρόσωπα και γεγονότα στα Βόρεια αλλά και στα Νότια πλάτη της χώρας µας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΙ ΗΣ ΧΑΡΗΣ SV2JJ Βετεράνος στην Υπηρεσία Ραδιoερασιτέχνη και άνθρωπος µε µεγάλη προσφορά. Πρωτεργάτης του πολυσυλλογικού συστήµατος στην λειτουργία των Ραδιoερασιτεχνικών οργανώσεων στην χώρα µας. Eργατικός και µεγάλος φίλος της ασύρµατης επικοινωνίας ο Χάρης Παναγιωτίδης SV2JJ. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1925 από οικογένεια Κωνσταντινοπολιτών που ήρθε τον ίδιο χρόνο στην Ελλάδα µέσω Βουλγαρίας µετά την Μικρασιάτικη καταστροφή το Από µικρός φάνηκε ότι είχε ενδιαφέρον για τις τηλεπικοινωνίες. Στο πατρικό του σπίτι της Καβάλας προπολεµικά υπήρχε ένα από τα δύο πρώτα ραδιόφωνα της πόλης (µάρκας ATWATER-KENT) Τα βράδια µαζευόντουσαν στο σπίτι του συγγενείς και γείτονες για να ακούσουν ραδιόφωνο καθισµένοι στο «µαγικό κουτί» εκτός από εκείνον πού ήταν µόνιµα χωµένος πίσω από την συσκευή προσπαθώντας να ανακαλύψει τι µαγικό υπήρχε εκεί..

5 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 5 Η οικογένεια του Χάρη φεύγει από τήν Καβάλα στην κατοχή το 1942 µετά από δύο απανωτές εξορίες του πατέρα του από τους Βουλγάρους επειδή λίγα χρόνια πριν ήταν βουλευτής του Νοµού Καβάλας και τον υποπτευόντουσαν για αντιστασιακές -υπέρ της Ελλάδος- δραστηριότητες. Έτσι η οικογένεια σε διάστηµα µόλις είκοσι ετών γνώρισε δύο φορές την πίκρα της προσφυγιάς και την οικονοµική ισοπέδωση. Παρ όλα αυτά µε µεγάλη πίστη στη µόρφωση ο πατέρας φροντίζει αµέσως για την σωστή εκπαίδευση των παιδιών. Ατυχώς όµως για τον Χάρη, σε µια πατριαρχική οικογένεια η µόρφωση των αγοριών καθορίζονταν από την κρίση και την απόφαση µόνο του πατέρα και του παππού. Έτσι αν και είχε τάση τεχνικού ο παππούς απεφάνθη ότι έπρεπε να γίνει έµπορος και τον έβαλαν σε εµπορικό σχολείο Κάτι που δεν αγαπούσε καθόλου. Μια κρυφή του επιθυµία ήταν να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα. εν τόλµησε όµως να πει ότι θέλει να µπει στην Σχολή ευελπίδων διότι δεν γνώριζε πως και πότε θα τελείωνε η µεγάλη περιπέτεια στην οποία έριχνε την Ευρώπη η Χιτλερική Γερµανία. Παρόλα αυτά τα πράγµατα ήρθαν βολικά και όταν κατά την διάρκεια του εµφυλίου στρατεύτηκε του δόθηκε η ευκαιρία να γευθεί αυτό πού δεν του επέτρεψε η πατριαρχική οικογένεια. Τελείωσε δύο στρατιωτικές σχολές, ανθ/γών πεζικού στην Σύρου και αξ/κών του όπλου των διαβιβάσεων στο Χαϊδάρι. Βρέθηκε έτσι για λίγο στο στοιχείο και µου. Η µοίρα όµως άλλα µου επεφύλασσε γιατί στην δίνη του εµφυλίου πολέµου πολλά δυσάρεστα συνέβαιναν. Κατηγορίες συκοφαντίες εκτοξεύονταν µε µεγάλη ευκολία και µε την ίδια ευκολία γινόντουσαν πιστευτές. Η οικογενειακή του σχέση µε την Βουλγαρία από τον άτυχο γάµο µιας θείας, αλλά και εµπορικές αντιζηλίες και προ παντός το πολιτικό παρελθόν του πατέρα του, ήταν υπέρ αρκετά για να ανακόψουν την πορεία του στον στρατό. Με την αποστράτευσή του ασχολείται µε µεγάλη επιτυχία και οξυδέρκεια µε τό εµπόριο! Συγκεκριµένα µε το εµπόριο ξυλείας και την εργολαβική ανέγερση οικοδοµών. (σ.σ. Πόσο σωστά είχε σκεφτεί ο παππούς ) Κάπου εκεί ξεκινά και η ραδιοερασιτεχνική διαδροµή του Χάρη. Πολλές οι δυσκολίες οι αντιξοότητες και τά εµπόδια από διάφορους κρατούντες τά ραδιοερασιτεχνικά εκείνης της εποχής. Αλλά τά εµπόδια δεν του στάθηκαν ανυπέρβλητα για να πετύχει αυτό πού ήθελε. Όµως η συνέχεια του επιφύλασσε να δοκιµάσει και χαρές, όταν πολλές από τις προσπάθειες του στέφθηκαν µε επιτυχία. Έτσι το 1972, µια σηµαδιακή χρονιά πού δηµοσιεύθηκε ο πρώτος ραδιοερασιτεχνικός νόµος, µαζί µε δύο ακόµη φίλους, ίδρυσαν την ΕΝΩΣΗ ΡΑ ΙΟΕΡΑΣΙΤΕΧΝΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑ ΟΣ - ΕΡΒΕ. Ο ένας ήταν ο Σπύρος ο Κοµιανός SV1HA φοιτητής τότε της φαρµακευτικής στο ΑΠΘ. Ο άλλος ήταν ο Σάββας ο Γιακαµόζης,φοιτητής και αυτός τότε του φυσικού τµήµατος του ΑΠΘ, µετέπειτα SV2LI. Φυσικά και ο τρίτος της παρέας Θεοχάρης (Χάρης) Παναγιωτίδης, όπου για πολλά συνεχόµενα χρόνια εκλέγονταν µονίµως στο /Σ. έκα περίπου χρόνια αργότερα πάλι µε δύο φίλους ιδρύει την Οµοσπονδία των Ραδιοερασιτεχνών Ενώσεων Ελλάδος.

6 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 6 Επί 22 χρόνια διδάσκει ραδιοτηλεγραφία σε όλες σχεδόν τις σειρές των υποψηφίων πράγµα πού τον κάνει να αισθάνεται µεγάλη τιµή. Η χαρά δε πού νοιώθει όταν στον δρόµο κάποιος που µε τά βίας θυµάται του φωνάζει φιλικά και µε ενθουσιασµό, «καληµέρα δάσκαλε»! Για το µέλλον του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνισµού, αφού σκέφτηκε για λίγο είπε: «Πριν από περίπου30 χρόνια έγινε ένα πανελλήνιο συνέδριο στο HILTON στην Αθήνα. Το είχε διοργανώσει τότε η ΕΕΡ και η ΕΡΒΕ. Είπαµε πολλά πράγµατα µε κυρίαρχη την παρουσία της ΕΕΡ και όταν µου έδωσαν τον λόγο άρχισα λέγοντας «Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει Ραδιοερασιτέχνες»!!! εν πρόφτασα να πάω παρακάτω γιατί δέχτηκα κατά µέτωπο επίθεση προ πάντως από σκληροπυρηνικούς αδειούχους γιατί εµείς τότε εκτός του ΗΑ βλέπαµε την άδεια πίσω από το ψηλότερο βουνό. Είµαι σίγουρος ότι η Ελλάδα θα κάνει τους ραδιοερασιτέχνες. Είµαστε σήµερα πολύ περισσότεροι από τότε και ο αριθµός αυτός ανεβαίνει κατακόρυφα. εν είναι σωστή η άποψη ότι ο µεγάλος αριθµός θα χαλάσει την ποιότητα και πολλές φορές ακούγεται το σλόγκαν "λίγοι και καλοί". Η προσωπική µου άποψη είναι αντίθετη. Είµαι υπέρ της πολυφωνίας µε ένα µεγάλο αριθµό θα βγάλουµε από το πλήθος διάνοιες. Ήδη έχουµε τέτοια φαινόµενα και σίγουρα σύντοµα θα έχουµε περισσότερα. Παράλληλα δηµιουργούµε µια παρακαταθήκη τεχνικών που όχι απλά ξέρουν καλά την δουλειά τους αλλά είναι και ερωτευµένοι µε αυτήν. Ελπίζω λοιπόν και ονειρεύοµαι από την ωραία ενασχόληση να βγάλουµε για την Ελλάδα ένα χρήσιµο δυναµικό το οποίο θα εισέρχεται στο παραγωγικό ιστό της χώρας και των Ενόπλων υνάµεων αλλά και των Σωµάτων Ασφαλείας γιατί όχι µόνο στον πόλεµο αλλά και την ειρήνη την κερδίζουν αυτοί που έχουν τις πιο τέλειες επικοινωνίες»!!! Τι είπατε; Τηλεπικοινωνίες;... Έχει διαφορά;... (σ.σ.) Για την παρουσίαση του «Ραδιοερασιτεχνικού Πορτρέτου» του Χάρη Παναγιωτίδη χρησιµοποιήθηκαν στοιχεία από προσωπικές αφηγήσεις του στον γράφοντα αλλά και η συνέντευξη πού είχε δώσει ο SV2JJ στο περιοδικό QRL τον Αύγουστο του 1994 και είχε δηµοσιευθεί στο αντίστοιχο τεύχος. (sv8cyv)

7 Σελίδα 7

8 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 8 30 χρόνια κλείσανε καί οι αγαπητοί µου συνάδελφοι µου είπαν ποιά είναι... Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Ε.Ρ.Β.Ε. ;; και έγραψα ότι θυµάµαι και όπως τα θυµάµαι. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ Γράφει ο Θεοχάρης Παναγιωτίδης S V 2 J J ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τα χρόνια τα παλιά ιδίως µετά το Α παγκόσµιο πόλεµο, επικρατούσε η γνώµη, ότι πίσω από κάθε ασύρµατο καθόταν και ένας κατάσκοπος. Η ασύρµατη επικοινωνία, µετά τα κατορθώµατα του Μαρκονι και την άφιξη του αµερικανικού στρατού στο πλευρό των συµµάχων το 1917, µε το περίφηµο signal corp, είχε αφήσει εποχή η δράση και τα επιτεύγµατα των ασυρµατιστών, σε σηµείο να µείνει και το γνωµικό ότι, το πόλεµο το κερδίζει αυτός που έχει καλές διαβιβάσεις. Στο Β παγκόσµιο πόλεµο, έγιναν κατορθώµατα που βοήθησαν πολύ τον αγώνα των συµµάχων, µε την επιτυχία ενός Άγγλου Αξ/κου του Ναυτικού που κατάφερε να σπάσει το µυστικό κώδικα των Γερµανών και να αποκρυπτογράφηση όλα τα σηµαντικά µηνύµατα του στρατού και του ναυτικού. Το ίδιο είχε συµβεί και µε τον Ιαπωνικό κώδικα. Ειδικά στη Άπω Ανατολή, χειρισταί ασυρµάτων,αποµονωµένοι σε διάφορα νησιά, του Ειρηνικού έστελναν µηνύµατα στο Αµερικανικό ναυαρχείο και γνωστοποιούσαν τις κινήσεις του Ιαπωνικού στόλου. Όταν η χιτλερική Γερµανία είχε καταλάβει σχεδόν ολόκληρη τη Ευρώπη, από τη Αγγλία είχαν ριφθεί µε αλεξίπτωτα χείριστε εφοδιασµένοι µε υψηλής τεχνολογίας συσκευές και έστελναν µηνύµατα κυρίως από τη κατεχόµενη Γαλλία στο Λονδίνο. Τώρα ουδείς αµφιβάλει ότι, κάποιο παρόµοιο παιχνίδι παιζόταν και αντιστρόφως. Έτσι που έγινε πλέον παραδεκτό ότι ο ασύρµατος παίζει ένα πολύ σοβαρό ρόλο πριν, κατά τι διάρκεια, αλλά και µετά ακόµη τους πολέµους, στο καιρό της ειρήνης.εξετάζοντας τους ανθρώπους που έλαβαν µέρος σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, βλέπουµε ότι το θέµα ίσως να ξεκίνησε από εθελοντές. Αργότερα όµως τα διάφορα υπουργεία Στρατιωτικά, όταν αντιλήφθησαν τη σπουδαιότητα της πληροφορίας, δηµιούργησαν τις διάφορες υπηρεσίες κατασκοπίας και αντικατασκοπίας, Στη πατρίδα µας κατά τη διάρκεια του πολέµου πολλοί σταθµοί εργάστηκαν από περιοχές που δρούσαν οµάδες της εθνικής αντιστάσεως, στη ύπαιθρο, αλλά και µέσα ακόµη από τις µεγάλες πόλεις της Ελλάδος βάζοντας σε σοβαρά προβλήµατα τις Γερµανικές υπηρεσίες ραδιοεντοπισµού.

9 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 9 Χαρακτηριστικά ήταν τα µηνύµατα που έστελνε και αυτό ακόµη το Ραδιόφωνο του BBC, ή του καιρού, όπως το παρακάτω... «Η Μαρία χαιρετά τη αδερφή της Ελένη και της λέγει ότι προ ηµερών, απέκτησε και δεύτερη κόρη...» Ποιος θα µπορούσε να υποθέσει ότι το σήµα έλεγε ότι το Κάιρο ειδοποιεί την Αθήνα ότι, πριν λίγες µέρες έφτασε στην Αλεξάνδρεια δεύτερη αποστολή Ελλήνων Αξιωµατικών. Όλα αυτά εκκεντριζαν το ενδιαφέρων πολλών Ελλήνων για τη ασύρµατη επικοινωνία και προσπαθούσαν να βρουν τρόπο, να πλησιάσουν αυτό που άρχισε να τους ενδιαφέρει τόσο πολύ. Ενδιαφέροντα στοιχεία βρίσκουµε στο βιβλίο του Νόρµαν που γράφτηκε το 1988 µε τίτλο ΡΑ ΙΟΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑ ΟΣ και που έδρασε κυρίως κατά τη διάρκεια του πολέµου, σαν εκφωνητής του Ελληνικού προγράµµατος του ραδιόφωνου του καιρού, όσο και µε τη επιστροφή του στη Ελλάδα, ευθύς µετά τη απελευθέρωση. Τότε στη Ελλάδα µπορούσαµε να αριθµήσουµε µετά βίας καµία εκατοστή ενδιαφερόµενους. Αυτοί οι λίγοι προνοµιούχοι ήταν άνθρωποι, λόγω θέσεως και γνώσεων, είχαν εξασφάλιση κάποια προσωρινή άδεια κατοχής και χρήσεως ασυρµάτου συσκευών και είναι αυτονόητον ότι έχαιραν της εµπιστοσύνης των αρχών ασφάλειας και κατά γενικό κανόνα χρησιµοποιούσαν ιδιοκατασκευές που σήµερα µπορούµε να συναντήσουµε µόνο σε κάποιο µουσείο. Το ξεκίνηµα είχε γίνει από κάποιον Αθανάσιο Κουµπιά, που είχε κατορθώσει να κατασκευάσει µε λυχνίες ένα ποµπό το 1933, έκανε µάλιστα και επαφές χρησιµοποιώντας το διακριτικό SV1AAA. Μετά τόσα χρόνια το διακριτικό αυτό έχει χορηγηθεί επισήµως πλέον, λειτουργεί, και ανήκει στον Νικήτα Βενιζέλο, (απόγονο). Γρήγορα τον ακολούθησε µια δεκάδα πρωτοπορών µε διακριτικά SV1KE. AZ, CA, NK, SP, SM, GY, MP και του δαιµόνιου Νόρµαν SV1RX που αργότερα από την Αγγλία έγινε το παγκοσµίως γνωστό G3FNJ. Αυτοί οι λίγοι θαρραλέοι άνθρωποι θεµελίωσαν τον Ελληνικό ραδιοερασιτεχνισµό. Ακολούθησε ο Β. Παγκόσµιος πόλεµος που έδειξε όπως προαναφέρθηκε, την σπουδαιότητα του ασύρµατου. Μετά την απελευθέρωση είχαµε την θλιβερή πενταετή περίοδο του εµφύλιου πόλεµου, που ο υποφαινόµενος κλήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του. Από την περίοδο εκείνη υπήρξαν ευχάριστες στιγµές αλλά και δυσάρεστες. Οι δυσάρεστες ήταν προσωπικού χαρακτήρος. Αλλά οι ευχάριστες θα αναφερθούν διότι είχα την τύχη να εκπαιδευθώ σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός του όπλου των διαβιβάσεων. Ενδιαφέρον είχαν οι συσκευές που είχε στην διάθεση του ο τότε Ελληνικός Στράτος και ήταν όχι και πολύ µεγάλης ποικιλίας. Υπήρχε ένας ελαφρότατος ασύρµατος γνωστός µε το όνοµα ασύρµατος 18 Αγγλικής προελεύσεως ένα χαριτωµένο εργαλείο, που το έφερε στην πλάτη ένας στρατιώτης και ο χείριστης ακολουθούσε κρατώντας το µικρόφωνο.

10 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 10 Λειτουργούσε µε 2 µπαταρίες µια υψηλής τάσης 90V και µια χαµηλής για τα νήµατα. Η εµβέλεια υπό καλές 5 µιλιά εξυπηρετούσε µια διµοιρία. Πολύ καλό µηχανάκι, αλλά πολύ γρήγορα σιωπούσε, γιατί εξαντλείτο κυρίως η µπαταρία χαµηλής τάσεως, ενώ η άλλη κρατούσε ακόµη. Ένας άλλος ασύρµατος πολύ βελτιωµένος ήταν ο Νο 22 στον οποίο τρέφω ακόµη ιδιαίτερο σεβασµό και αγάπη, γιατί κάποτε σε µια κρίσιµη στιγµή µου έσωσε την ζωή. Εργαζόταν µε µπαταρίες 12v που τις φορτίζαµε µε σχετικές γεννήτριες. Υπήρχε και στις κλούβες ένας δυνατός σταθµός ο C43 για µεραρχίες και σώµατα. Ήταν ο µόνος σταθµός που δεν µας εκπαιδεύσανε παρά το ενδιαφέρον µας, γιατί δεν αφορούσε τους έφεδρους αξ/κους. Λίγο πριν την λήξη του εµφύλιου, έφτασαν οι 694 µε τις χειροκίνητες γεννήτριες κάτι που µας είχε εντυπωσιάσει, γιατί ήταν το πρώτο Αµερικανικό µηχάνηµα και το θεωρούσαµε πολύ εξελιγµένο. Από τα Αγγλικά και Καναδέζικα µηχ/τα θα αναφέρω ακόµη τον ασύρµατο 19, που παρείχε τρεις εξυπηρετήσεις. Μια για επαφή µε την βάση. Μια άρµα, µε άρµα και µια για ενδοσυνεννόηση για το πλήρωµα. Αυτά τα ολίγα για τις ασύρµατες επικοινωνίες του τελευταίου πόλεµου. Και για τους ανθρώπους που τις υπηρετήσαν. υο λόγια µόνο για την εξυπνάδα και εφευρετικότητα των διαβιβαστών µας στις ενσύρµατες τηλεφωνικές συνδέσεις, όταν σε περίπτωση έλλειψης καλωδίων για εγκατάσταση µιας γραµµής επειγούσης φύσεως, έγινε χρήση αγκαθωτού σύρµατος περιφράξεως και περιέργως το αποτέλεσµα ήταν εκπληκτικό. Όλα αυτά που αναφέρω σ αυτό το κεφάλαιο δείχνουν τον έρωτα, την αγάπη κάποιων ανθρώπων για τις επικοινωνίες και τα µέσα που πραγµατοποιούνται και για τα µέλη της ΕΡΒΕ θα προσπαθήσω να γυρίσω πίσω στον χρόνο για να φανούν στην περιοχή µας ποια ήταν ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ. ΚΑΤΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Είµαστε στη εποχή των συνταγµαταρχών. Μια εποχή που µια µικρή παρανοµία µπορούσε να στοιχίσει πολύ ακριβά. Παρά ταύτα η ραδιοπειρατεία βρισκόταν στις δόξες της. Υπάρχει απίστευτη ιστορία όπου αστυνοµικός µέσα από το περιπολικό του αφιέρωνε τραγούδια... Όταν µετά από χρόνια το µάθαµε, µείναµε άφωνοι. Βέβαια µε τη πάροδο του χρόνου άνοιξαν οι δρόµοι και οι ενδιαφερόµενοι σοβαρά για το Ραδιοερασιτεχνισµο, έµαθαν το περιστατικό, χάρηκαν που ανάµεσα στα γνωστά και δραστήρια διακριτικά κλίσεως, βρίσκετε και εκείνο του κατόχου του περίεργου πειρατικού σταθµού. Η περιοχή των 1700 ΜΗΖ έβριθε και η Θεσσαλονίκη κρατούσε τα πρωτεία. Πλήθος παράνοµοι, που ανάµεσα τους ξεχώριζαν και µερικοί που φαίνονταν ότι είχαν κάποια κατάρτιση σοβαρότερη. Όσοι είχαν την επίσηµη άδεια, παρόλο που αυτοί ήταν γραµµένη σε κόλα αναφοράς και απλά έγραφε... ια της παρούσης επιτρέποµεν κλπ. είχαν ισχύ.

11 5-99 Report Το κυβερνοπεριοδικό του Αιγαίου Σελίδα 11 Όταν όµως επιχειρήσαµε να διαπιστώσουµε τι υπήρχε στη Β. Ελλάδα τροµάξαµε, γιατί είδαµε να αντιπροσωπεύουµε µόλις το 2.5 % των διατεθέντων διακριτικών. SV1GS, SV1HA, SV1EJ, SV1IL, SV1GE, SV1DV, SV1GX, SV1CS και µερικοί ακόµη. Εικόνα που έδειχνε ότι η περιφέρεια παρηγκωνίζετο θλιβερά. Συντριπτική η υπεροχή Αθηνών όπου είχε το 1958 τη έδρα της η ΕΕΡ, η ένωσης Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών. Ένα σοβαρό σωµατείο µε εξέχοντα µέλη που άνηκαν σε υπαλλήλους που κρατούσαν υψηλές θέσεις σε υπηρεσίες και υπουργεία, αλλά και αναγνωρισµένους τεχνικούς των επικοινωνιών. Υπήρχε όµως ένας περίεργος µυστικισµός. Όλοι µιλούσαν χαµηλόφωνα, µη µας πάρουν χαµπάρι και γεµίσουµε σαβούρα. Αυτό θύµιζε πολύ τα κλειστά και ολιγάριθµα club. Προσπαθούσαµε να δικαιολογήσουµε τη κατάσταση αυτήν, στο ότι ετοιµαζόταν κάποιο νοµοσχέδιο και υπήρχε ο φόβος µήπως παρεισφρήσουν ιδέες που θα έθεταν σε κίνδυνο τον θεσµό. Μέχρι εδώ καλά. Θα κάναµε αβαρίες. Υπήρχαν άνθρωποι που γνώριζαν περισσότερα. Άγνωστο εν πας περιπτώσει τι συνέβαινε. Το σίγουρο είναι ότι οι πόρτες της ΕΕΡ ήταν πολύ στενές και ο κατάλογος αναµονής για χορήγηση αδειών απλησίαστος. Τότε έγινε κάτι πολύ περίεργο. Μεταξύ των εβρισκοµένων στη λίστα αναµονής ήταν και ο γιος ενός Αξιωµατικού πεσόντος ηρωικά στη Αλβανία. Ήταν ο Ντίνος ο Ψιλογιάννης µετέπειτα SV1DB µάζεψε γύρω του όλους τους διαµαρτυρόµενους και πήρε το θάρρος να επισκεφτεί τους συνταγµατάρχες που κυβερνούσαν τη χώρα. Τους εξήγησε τι συνέβαινε και πήρε µια απάντηση που δεν τη περίµενε. Ουρανοκατέβατη. Του είπαν γιατί δεν ιδρύεις ένα σύλλογο να δίνεις και εσύ όσες άδειες θέλεις ; ; ; Το µάνα εξ ουρανού... Αυτό το πλήγµα η ΕΕΡ δεν το συγχώρεσε ποτέ. Και το µεγάλο της σφάλµα ήταν ότι στο πίνακα αναµονής ήταν ονόµατα σπουδαίων επιστηµόνων και τεχνικών που ο Ψιλογιάννης προώθησε αµέσως και βγήκαν στον αέρα. Η ΕΕΡ όµως είχε και από βορρά άλλον πονοκέφαλο. Είχε πληροφορηθεί ότι κάτι µηχανεύονται και οι πονηροί Μακεδόνες. Ήταν οι πρώτες αποτυχηµένες προσπάθειες ιδρύσεως συλλόγου στη Θεσσαλονίκη από τον SV1HA τον Σπύρο Κοµνιανό. Μα είναι δυνατόν ; ; Τι τους έπιασε όλους µαζί. Θα µας κλείσουν το µαγαζί. Γρήγορα το νόµο και µάλιστα προσοχή τι θα γράφει. Να έχει κλειδιά. Πολλά κλειδιά. Γιατί άραγε... Το γιατί θα φανερωθεί σιγά σιγά στα επόµενα κεφάλαια... Μέχρι τότε πολλά 73 από την Θεσσαλονίκη, σε όλους τους αναγνώστες του 5-9 Report/Ραδιοεπαφή! de SV2JJ Χάρης

12 Σελίδα 12 Μια ζωή θυµάµαι τον εαυτό µου να φτιάχνει στέκια και καταφύγια για την ψυχή µου. Και εκεί που είναι όλα έτοιµα κι έχω αρχίσει να βολεύοµαι, εκεί που είναι τα πάντα τακτοποιηµένα και κάθοµαι λίγο να ξεκουραστώ και να κάµω τσιγαράκι, µπαίνει ο διάολος µέσα µου και µου την ανάβει. «Τι 'ναι τούτα δω τα σκιάχτρα», µου λέει. «εν είναι για σένα η λούφα παλικάρι µου. Πάλι πλαστογραφίες κάνεις;» Και βροντάω τότε ένα σιχτίρ και τα κάνω όλα κεραµιδαριό. Ύστερα κάθοµαι σταυροπόδι και γλείφω τις πληγές µου, σαν το σκυλί. «εν πειράζει», λέω. «πάµε γι' άλλα». Ένα µικρό ψαροκάικο είναι η ζωή µου. Ένα µικρό φθαρµένο ψαροκάικο που έχει σµαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι του κι έναν ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιµονιέρη. Ένα ψαροκάικο, δίχως ρότα. «Που πάµε καπετάνιο;» µε ρωτάει ο τιµονιέρης και µου κλείνει το µάτι. «Όπου παν' τα κύµατα» λέω επίσηµα εγώ. Και τα σµαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι, σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα. Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς, παρατάει το τιµόνι του και χορεύει. Κι η νύχτα γεµίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες. Κι η ψυχή µου γεµίζει νύχτες πολύχρωµες. Γεµίζει σµαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά. Που να χωρέσουν µέσα µου όλ' αυτά; Που να στριµωχτούν, π' ανάθεµά τα... άντε, πάµε γι άλλα πρόσω ένα τρίτο και οι δύο Κάπου ανάµεσα σε µια Λερναία Ύδρα από καλώδια, τροφοδοτικά, µονωτήρες και σ ένα Μοναστηράκι από καλούδια που εκλιπαρούν κάποτε ν αναδειχτούν, ζούσαν ήσυχα τρεις πτυσσόµενες κεραίες από φορητές τηλεοράσεις. Κοιµόντουσαν γυαλιστερές, µέσα στη νάιλον συσκευασία τους, βλέποντας τα ηλεκτρικά τους όνειρα. Στα µπάζα µιας νεοαναγειρόµενης οικοδοµής, ενάµισι τόσο µέτρο γκρίζας ηλεκτρολογικής σωλήνας των 16 χιλιοστών, περίµενε κι αυτό ένα στοργικό χέρι για να το αξιοποιήσει. Οι δύο από τις τρεις κεραίες απλώθηκαν σε πετσέτα (όχι απαραίτητα σιδερωµένη) για να αποτυπωθούν στο φωτογραφικό φακό και στη συνέχεια διαλύθηκαν εις τα εξ ων συνετέθησαν. Ένα κοµµάτι µε µήκος 56 εκατοστών αφαιρέθηκε από την ηλεκτρολογική σωλήνα, διαπιστώθηκε δε ότι ο κόλουρος κώνος του κάθε «Τ» ταίριαζε αρµονικά µε τις άκρες του boom. Τα δύο από τα τρία «Τ» διαµορφώθηκαν µε τη λίµα στις εσωτερικές τους γωνίες, έτσι ώστε να επιτρέπουν την κίνηση του κάθε στελέχους που φιλοξενούσαν από 0 90 ο σε ο, το δε εσωτερικό κοµµάτι λαµαρίνας, όπου στηριζόταν η κάθε µία κεραία, τοποθετήθηκε µε την πλάτη του προς τα έξω. Αυτό έγινε αφ ενός για να υπάρχει ένα σηµείο όπου η κεραία κατά την ανάπτυξή της θα ήταν κάθετη ως προς το boom, αφ ετέρου για να µπορεί να διπλώνει πάνω στο boom και να ελαχιστοποιεί το ανάπτυγµά της κατά τη µεταφορά. Στο ένα από τα δύο διαµορφωµένα «Τ», έκοψα το κάτω κοτσάνι και ακολούθως διεύρυνα την τρύπα που δηµιουργήθηκε. Αυτό το «Τ», θα φιλοξενούσε το οδηγό στοιχείο της κεραίας.

13 Σελίδα 13 Το τρίτο «Τ» αναγκαστικά θα έπαιζε το ρόλο του συνδέσµου ανάµεσα στο boom και στο στήριγµα της κεραίας. Λέω «αναγκαστικά» γιατί στην τοπική αγορά δεν ήταν δυνατό να βρω κάποιο «Τ» µε διάµετρο 16 χιλιοστών. Αρχικά έκοψα το κάτω κοτσάνι που ήταν άχρηστο και διεύρυνα λίγο την τρύπα του, ώστε να χωράει το καλώδιο µεταφοράς του σήµατος. Έκανα και µια τρύπα ακριβώς στο κέντρο του boom, µε διάµετρο λίγο µεγαλύτερη από αυτή του καλωδίου RG 58. Ακολούθως, περιτύλιξα το boom µε γυαλόχαρτο (ώστε να του δώσω την αναγκαία κυρτότητα), έσυρα πάνω του αρκετές φορές το τρίτο «Τ» ώστε η πλάτη του να αποκτήσει την αντίστοιχη µε το boom κυρτότητα, το στερέωσα δε πάνω στο boom (και κάτω από την τρύπα υποδοχής του καλωδίου) µε δύο δεµατικά tire up µέσα από τις τρύπες που ήδη είχε από τις βίδες των κεραιών του. Από το κάτω µέρος του κεντρικού «Τ», πέρασα ένα καλώδιο RG 58 µε µήκος λιγότερο από 1,90 (έτυχε να βρω ένα τέτοιο ρετάλι, εκεί ανάµεσα στους λαιµούς της Λερναίας Ύδρας που έλεγα πριν) και το έστριψα έτσι ώστε η άκρη του να βγει από τη µια άκρη του boom. Στο σηµείο αυτό µερικές σταγόνες ισχυρής στιγµιαίας κόλλας, θα έκαναν τη σχέση boom T πολύ πιο άµεση και αδιάρρηκτη. Η ολοκλήρωση της κατασκευής άρχισε από τον ανακλαστήρα. Τα δύο λαµάκια σχήµατος ανάποδου «Π» ενώθηκαν µε βραχύ καλώδιο, ακολούθως µπήκαν στη βάση «Τ» µε την πλάτη του µεταλλικού «Π» προς τα έξω και στο τέλος τοποθετήθηκαν τα δύο σκέλη της κεραίας µε τις εγκάρσιες βίδες τους. Προσοχή σ αυτό το σηµείο, γιατί το κάθε σκέλος απολαµβάνει την πλέον άριστη επαφή µε το «Π» του, χάρη σε δύο µεταλλικές ροδέλες, οι οποίες εξυπακούεται πως πρέπει να τοποθετηθούν πριν περάσουν οι βίδες τους. Αντίστοιχα, στο οδηγό στοιχείο, οι δύο άκρες του RG 58 κολλήθηκαν σε κάθε ένα από τα δύο µεταλλικά «Π» και στη συνέχεια συναρµολογήθηκαν τα σκέλη της κεραίας όπως στον ανακλαστήρα. Το κάθε «Τ» είχε από ένα µικρό πλαστικό καπάκι, το οποίο τοποθετήθηκε στη θέση του, στο κέντρο της πλάτης του «Τ». Με την κατασκευή αυτή του boom, τα σκέλη των κεραιών πρέπει να διπλώνουν προς τα µέσα, το δε boom θα στηρίζεται στη σωλήνα χάρη στο τρίτο «Τ», το οποίο δεν θα κολληθεί πουθενά, ώστε η εικόνα της κεραίας να είναι κάπως έτσι : Τα σκέλη των τηλεσκοπικών κεραιών για φορητές τηλεοράσεις έχουν ένα αυξοµειούµενο µήκος από 23,5 έως 80 εκατοστά. Για τον ανακλαστήρα θα εκτείνουµε την κεραία (ανά σκέλος) στα 54 εκατοστά και για τον κατευθυντήρα στα 49.5 εκατοστά, πάλι ανά σκέλος.

14 Σελίδα 14 Επειδή η φιλοσοφία της κεραίας αυτής είναι να είναι φορητή, δίπλωσα το ανεπτυγµένο σκέλος των 54 εκατοστών του ανακλαστήρα προς το boom (να έρθει δηλαδή παράλληλα προς αυτό) και στο σηµείο που η άκρη του αγγίζει το boom, έγραψα ένα R, όπου η «πλάτη» του R µου δείχνει ακριβώς το µήκος των 54 εκατοστών που θα χρειαστεί να «τραβήξω» κατά την όποια µελλοντική ανάπτυξη του σκέλους για χρήση της κεραίας. Αντίστοιχα, δίπλωσα το ανεπτυγµένο σκέλος των 49,5 εκατοστών του οδηγού στοιχείου προς το boom και στο σηµείο που η άκρη του αγγίζει το boom, έγραψα ένα D, όπου η «πλάτη» του D µου δείχνει πάλι (και ακριβώς) το µήκος των 49,5 εκατοστών που θα χρειαστεί να έχει το κάθε σκέλος του οδηγού στοιχείου. Με τον τρόπο αυτό, θα µετρήσω µια φορά τις αναγκαίες διαστάσεις των σκελών της κεραίας και ανά πάσα στιγµή, θα µπορώ µε µια απλή ανάπτυξη του κάθε στοιχείου προς το «σηµείο ορισµού του µήκους» να έχω την κατάλληλη διάστασή του για τη συχνότητα εκποµπής. Όποιος έχει γερά µάτια, πιθανόν να διακρίνει τα γράµµατα (ή τη θέση τους) πάνω στο boom της προηγούµενης φωτογραφίας. υο λόγια που θα ήθελα να πω κλείνοντας το άρθρο είναι ότι πειραµατίστηκα και για την κατασκευή ενός balun, χρησιµοποιώντας τα ήδη υπάρχοντα στις κεραίες αυτές. Πράγµατι, κάθε τηλεσκοπική κεραία για φορητή τηλεόραση, διαθέτει ένα µήκος καλωδίου 300 Ω, µαζί µε ένα µετασχηµατιστή προσαρµογής 75 : 300 σε πρίζα. Θέλησα να ενώσω αυτούς τους δύο µετασχηµατιστές µε διάταξη 75 : : 75 (δηλαδή «πλάτη µε πλάτη» την πλευρά των 300 Ω), ώστε να πετύχω ένα balun 1 : 1, αλλά διαπίστωσα ότι πρέπει να υπήρχε κορεσµός, λόγω ισχύος, αφού τα στάσιµα δεν έπεφταν κάτω από 1 : 3 τουλάχιστον. Έτυχε να µου βρίσκονται 7 µε 8 χάντρες φερρίτη, από µια παλαιότερη κατασκευή, τις οποίες και έβαλα στο οµοαξονικό RG 58, αµέσως µετά την ένωσή του µε το οδηγό στοιχείο, µε σκοπό να σταµατήσω (κατά το δυνατόν βέβαια) την κυκλοφορία της RF στον εξωτερικό αγωγό του οµοαξονικού. Οι σκεπτικιστές δικαιολογηµένα θα απαιτήσουν την ύπαρξη balun σε τέτοιες κατασκευές, οπότε 3 4 στροφές του οµοαξονικού νοµίζω πως θα δώσουν µια µέση λύση. Ας σηµειωθεί όµως ότι ο σκοπός του άρθρου αυτού, είναι να δώσει µια λειτουργική και απλή κατασκευή, σαν αυτές που όλοι έχουµε κατά καιρούς δηµιουργήσει, δοσµένη όµως από την οπτική γωνία της δυνατότητας να αξιοποιούµε υλικά και στοιχεία, που σε άλλες περιπτώσεις είτε θα παρέµεναν αδρανή είτε θα κατέληγαν σε κάποια χωµατερή. Η συγκεκριµένη κεραία, χώρεσε άνετα στο χώρο αποσκευών του αυτοκινήτου µου, ενώ για την κατασκευή της, δεν χρειάστηκε περισσότερο από ένα 2ωρο της Κυριακής, συµπεριλαµβανοµένων των καπνικών, των καφέδων αλλά και το στριφογύρισµα στα πόδια µου της project supervisor και της assistant manager!!! Γράφοντας το µικρό αυτό κείµενο, ένοιωσα πως γύρισα πίσω. Στα παιδικά µου παιχνίδια. Τις χάρτινες βαρκούλες. Απ τα λίγα, που έκαναν το µέσα µου να παίρνει φωτιά. Σε µια µικρή µπλε µπανιέρα, άρχισα να µαθαίνω για τους βυθούς που κουβαλάω. Για τις καταδύσεις χωρίς οξυγόνο, για την µεγάλη βουτιά. Χρόνια µετά έµαθα κι εγώ να φτιάχνω τέτοιες βάρκες. Τις άφηνα σε θάλασσες, σε ποτάµια, σε λιµάνια µοναχικά. Τις άφηνα µέσα σε κορµιά που έσκαβα, µέσα σε πόρτες που άνοιγα µε δανεικό κλειδί. Από τότε άλλαξα χέρια. Άλλαξα αγκαλιές, άλλαξα σαιζόν. Άλλαξα σπίτι, δουλειές, αγάπες. Πήρα σκούνα, ταχύπλοο, πύραυλο, όµως πάντα έχω καβάντζα µια χάρτινη βαρκούλα. Και όταν τα πράγµατα στενεύουν, τη βγάζω στο λιµάνι µου και τότε νιώθω πάλι ζωντανός, γιατί για ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν βουλιάξει, επιπλέει. Κι ας είναι µικρή, ασήµαντη, χάρτινη, φοβισµένη ας είναι µια beam 2 στοιχείων στα VHF.. πάµε γι άλλα πρόσω ηµιταχώς και οι δύο

15 Σελίδα 15 «Η ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΥΑ ΙΚΗ» Κοµφούκιος Άµα νοιώσεις το θεριό των τόνων να γίνεται παιχνιδάκι της θάλασσας, να προσκυνάει µε το κοράκι και η πλώρα του να χάνεται στο κύµα, να ξενερίζει η προπέλα και να τρίζει το µπάρκο συθέµελο, απ το φορ πίκ ως το ποδόσταµο. Όταν µια φούχτα τσούρµο, κατραµόκωλοι και λαδόκωλοι αντάµα, που από ανάγκη για δουλειά και γι αλµυρό µεροκάµατο βρέθηκαν µαζί, σε λάθος χώρο, σε λάθος χρόνο, γαντζωµένοι στα ρέλια της γέφυρας, µε το γραµµατικό και τον τρίτο στο παραπέτο της βαρδιόλας, κι ο ντοκουµάνης να µηνάει απ το στόκολο : «τα πανιόλα κάτου ξεκοτσάρανε!!». Όταν η ρόδα κοντεύει να φύγει απ τις απανωτές όρντινες «5 αριστερά µέση τιµόνι - 15 δεξιά, γραµµή», µα το βαπόρι µήτε ν ακούει, µήτε να ορτσάρει, µήτε να τιµονεύεται πια Όταν ακούσεις τη στριγκλιά της τσακισµένης στα δυο λαµαρίνας Άµα δεις βαθειά εκείνο το βλέµµα των ανθρώπων, απ το τζόβενο ως το σκάπουλο που κρέµονται πια απ το Θεό κι από σένα Αν αντέξεις να µατσακονίζεις µε το ένα χέρι, όταν το άλλο έχει ασπρίσει απ το σφίξιµο στο µπρατσόλι του εφεδρικού σου ράδιου, κι όταν όλα γύρω σου µποτζάρουν και στρέφονται, δίχως φως, παρά µόνο στιγµιαίες εναλλαγές του main light µε το emergency τσιµπλοκάντηλο Σαν ακούσεις τη µπουρού να ουρλιάζει, να σου τρυπάει αυτιά και ψυχή, γιατί κι αυτή φωνάζει «βοήθεια». Όταν η βάρκα η νούµερο 2, που ναι σταβέντο, µποτζάρει και βερινιάζει τόσο που δεν αγαντάρεται πια και πάνω που ξεκοτσάρει απ τα καπόνια, δίνει µια και κοµµατιάζεται πάνω στο κουρζέτο, σε κοµµάτια δυο Σαν δεν τολµάς µετά απ αυτό, να µπεις ούτε στο λάιφ ράφτ Όταν το ρωσικό ψαράδικο, µε όλα του τα φώτα αναµµένα πρύµα πλώρα, που χορεύει κι αυτό καζατζόκ (χωρίς όµως µπαλαλάικα κι ακορντεόν) πάνω στο κύµα, πασχίζει να διπλαρώσει το δικό µας κουφάρι κι απ το καµπούνι να ρίχνει µε τ όπλο το ιβιλάι, µπας και δέσουµε µεις τη µπαρούµα, να κάνουµε τιραµόλα γέφυρα, να περάσουµε στη σωτηρία... σπασίµπα νταβάριτς Ανατόλι Γκριτσένκο απ την Οντέσσα, γιατί θα µας είχανε γευτεί οι τσιπούρες. Όταν γροικήσεις µε µάτια πεινασµένα το ελικόπτερο να ψαχουλεύει µε το προβολικό του µεσ τη νύχτα, να ρίχνει τις φωτοβολίδες ερυθρού αστέρα για ν αχνοδείχνει το κοµοδέσιο, που δεν του χει µείνει πια, µήτε ανεµοδόχος, µήτε ρέλι, µήτε στράλια, µήτε φανοδόχοι, µα η µια µονάχα φατούρα που γράφει «ΠΑΣΙΘΕΑ». Όταν στο τέλος µετρηθείς και µαζί µε τους άλλους δώσεις το σωστό το νούµερο Όταν στα βρεγµένα τα ρούχα, µε τσέπες που δεν έχουν µέσα µήτε φράγκα, µήτε τσιγάρα, µήτε φωτογραφίες, µήτε κάτι αγαπηµένο απ την πατρίδα, παρά µόνο ένα εικονάκι του Αϊ Νικόλα, αυτό που η µάνα σου βαλε µε περίσσια αγάπη στη βαλίτσα, αυτό που την ώρα του χαλασµού ήτανε πιασµένο µε λαστιχάκι στο δέκτη και που το κοίταζες λέγοντας «πρέπει να βρω το κουράγιο να κάνω σωστά, όλα όσα µου µάθανε στη σχολή, ήρεµα, σωστά, γιατί τώρα κρέµονται 18 οικογένειες πάνω µου, δεν έχω δικαίωµα να φοβηθώ, δεν πρέπει να λυγίσω, δεν πρέπει να βάλει καµιά µάνα, καµιά αδελφή, καµιά σύζυγος, κανείς πατέρας τα µαύρα» και το εικονάκι θαρρείς έλαµπε, όπως φωσφορίζανε τα neon στο coupler, άµα συντόνιζε peak Όταν ο chief mate, ο καπτα Παναγιώτης, µε τη ψυχή στεγνή και τη κουβέρτα πάνω του, να κάνει το σταυρό του και να κλαίει, σα το µωρό, κι ο Ρώσος ο καπετάνιος να τον χτυπάει στην πλάτη «Κριστιάν Ορτοντόξ, ε νταβάριτς!» «Στσιατιλιβάνα πούτι» ναι, ναι καλοτάξιδος σύντροφε Ανατόλι, καλοτάξιδος να σαι.. τότε συνάδελφε µπορεί λέω µπορεί - και ν αµπαντονάρεις το χαχά της ιστορίας σου κι όχι αιτήσεις, µα γονατιστός τάµα χρυσό το δοιάκι θα κάνεις

16 Σελίδα 16 Θα θελα να συνεχίσω µε το βαπορίσιο µοτίβο και τα παρακάτω, αλλά φοβήθηκα µη θυµώσει ο λόγος µου, µιας κι η βαπορίσια η κουβέντα δε πολυχαµπαριάζει από τσιριτσάντζουλες κι από κορδέλες, είναι ντόµπρα και βογάρει όπως τη νοιώθω, αδιάφορα αν υπάρχει το backspace και η Monotype Corsiva, να αυτή µε τις ουρίτσες, τις περικοκλάδες και τα σέα της. εν είναι απαραίτητο πάντοτε να ζητάς ρουσφετολογικά το κάτι τι απ την ανώτερη δύναµη. Αποκλείεις δηλαδή συνάδελφε το γεγονός να θέλω µονάχα να την ευχαριστήσω, επειδή ακριβώς µου έδωσε το περιθώριο αυτό, µαζί µε µια χούφτα γης, για να στέκοµαι πάνω της όρθιος ; Αναρωτήσου συνάδελφε αν για χάρη της ελευθεροστοµίας, αξίζει να εκθειάζεις το αστείο ή να αστειεύεσαι µε το Θείο ; Κι αν εσύ το βλέπεις έτσι, κάνε µου τη χάρη σε παρακαλώ και κράτα για την πάρτη σου το σχόλιο. Άσε µε να πιστεύω σ αυτό που συ χαλαρά ειρωνεύεσαι, αφού η πίστη µου αυτή, δεν ενοχλεί ποσώς το διάβα σου. Και δεν λυπάµαι αν η διαφορετικότητα της γνώµης µου σου είναι εµπόδιο, µα κάποιος θα πρέπει να σου πει συνάδελφε, όσο κι αν αυτό σε ξεβολεύει, πως τα πράγµατα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αλήθεια, αν αντί για Χριστιανικό Ορθόδοξο ναό, υπήρχε εκεί ένας ευκτήριος οίκος, ένα τζαµί, ένα τοτέµ ή ένα άγαλµα του Βούδα, θα σχολίαζες άραγε την προσέλευση των πιστών ή µήπως ο φόβος για ιερό πόλεµο θα σ έκανε να το ξανασκεφτείς ; Σε ενοχλούν µήπως τα ιστορικά γεγονότα ; Μήπως στο όνοµα ενός νέου fun club, θα πρέπει να διαγραφεί η Ιστορία ; Επέτρεψέ µου λοιπόν, όχι το στείρο αντίλογο σ όσα κατά καιρούς έχεις γράψει, αλλά µια τεκµηριωµένη και επώνυµη προσωπική τοποθέτηση, δίχως τσαλίµια. Με γεγονότα, όχι µε ιδέες. 27 του Απρίλη Οι Γερµανοί κατεβάζουν την Ελληνική σηµαία από την Ακρόπολη και ανεβάζουν την Γερµανική. Ο Έλληνας φρουρός Κωνσταντίνος Κουκίδης δεν αντέχει την προσβολή. Τυλίγεται στην Ελληνική σηµαία και πέφτει από τον Ιερό βράχο. 31 του Μάη ύο δεκαεννιάχρονοι φοιτητές (που δεν ανήκουν σε καµιά οργάνωση ), ο Μανόλης ο Γλέζος, της Ανώτατης Εµπορικής και ο Απόστολος ο Σάντας, της Νοµικής, κατεβάζουν την Γερµανική σηµαία από την Ακρόπολη Ιανουαρίου 1996 : Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλοψός, σκοτώνονται στο καθήκον τους να υπερασπιστούν την Πατρίδα µας, ώστε να κυµατίζει η σηµαία στα Ίµια. υστυχώς - για τους άλλους λέω, που την κατέβασαν - ήταν απλά ένα «βρωµόπανο». 11 Αυγούστου 1996 : Ο Τάσος Ισαάκ στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν Ελληνοκύπριο, τον οποίο χτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχτηκε επίθεση και έπεσε στο χώµα. Γύρω του µαζεύτηκαν και άλλοι Τούρκοι και άρχισαν να τον χτυπούν αλύπητα µε πέτρες και ρόπαλα, ενώ µέλη της Ειρηνευτικής ύναµης απλά. παρακολουθούσαν. Μετά από λίγο ο ήρωας Τάσος Ισαάκ άφηνε την τελευταία του πνοή λίγα µέτρα µακριά από την αγαπηµένη του Αµµόχωστο. 14 Αυγούστου Στην Κύπρο ο Σολωµός Σολωµού (23 ετών) προσπαθώντας να κατεβάσει την κατοχική τουρκική σηµαία µε µόνο όπλο την παλικαριά του ή την τόλµη του και µ ένα τσιγάρο στο στόµα, ξεψύχησε από τα πυρά ενός Τούρκου κατοχικού στρατιώτη. Σήµερα : Ο Έλληνας σµηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης, ε ξ α κ ο λ ο υ θ ε ί να αγνοείται µετά τη σύγκρουση του ελληνικού και τουρκικού F-16, νοτιοανατολικά της Καρπάθου, την ώρα που κάποιοι, αντί για να δώσουν την εντολή για ένα γερό µπερντάχι, σε όσους µολύνουν µε το θόρυβο και την παρουσία τους το γαλανό Αιγαίο, µοιράζουν αβρά χαµόγελα φιλοτοµαρισµού και ασχολούνται µε την πατρότητα του µπακλαβά. Όταν οι λεονταρισµοί των γειτόνων µας, ανακύπτουν πάλι στα Ίµια. Τα «περί Ελληνοτουρκικής φιλίας σας» δοκιµάστε να τα πείτε και να τ αναλύσετε στους Κύπριους, στους ωδεκανήσιους, στους Μυτιληνιούς, στους Χιώτες, στους Αρµένηδες, στους Πόντιους.

17 Σελίδα 17 Έντεχνα ορισµένοι, θέλουν να «σκοτώσουν» κάθε Κωνσταντίνο Κουκίδη, για να µην τους ελέγχει η όψιµη και καινοτόµα συνείδησή τους. Όµως, αλίµονο τους! Ήρωες θα γεννιούνται µέχρι την συντέλεια του κόσµου, είτε ως Μαρµαρωµένοι Βασιλιάδες, είτε ως Κωνσταντίνοι Κουκίδιδες, είτε ως Πατροκοσµάδες είτε... είτε... είτε... και θα γίνονται οι «εφιάλτες» στους νεόκοπους φωστήρες ενός (τάχα) προοδευτισµού, που ηγείται του παραδείγµατος, δίνοντας την σηµαία στον κάθε αλλοδαπό (νόµιµο ή µη) ως τρόπαιο. Σ όλους τους αλλοδαπούς απαγορεύεται - δια βρεγµένης σανίδας και δια σπάθης - να παραχωρείται η σηµαία µας και για οποιαδήποτε αιτία, ειδικότερα δε στις Εθνικές µας επετείους. Αν, εφ όσον, όταν και όπου αυτοί αριστεύουν, ας τους δίνουν µια περγαµηνή ή µια τρίµηνη άδεια παραµονής, αλλά όχι τη Σηµαία µας. οι Τσάµηδες που χορεύουν στη µεθόριο, δε συγκινούν κανένα, µήτε οι ληστείες και οι βιασµοί των οµοεθνών τους Αν κατάλαβες, δεν είµαι κανένας σπουδαίος συνάδελφε. Με 45 χρόνια στη πλάτη µου, µε τις χηµειοθεραπείες ν αποκαλύπτουν τη φαλάκρα µου, δεν έχω, παρά ένα σκουριασµένο Fiat κι ένα έντιµο όνοµα ν αφήσω κληρονοµιά. ε νοιώθω sui generis σωβινιστής, µα παρέλαβα από τις προηγούµενες γενιές έτοιµη και δεδοµένη την ελευθερία µου και την ελευθερία του δικαιώµατος στη διατύπωση της αµφιβολίας και την εξασφάλιση της ελεύθερης έκφρασης. Μαζί µε όλους τους Έλληνες, κληρονόµησα µια ιερή Ιστορία, ασήκωτο βάρος αιώνων. Οφείλω λοιπόν να παραδώσω στον επόµενο της σκυταλοδροµίας, το δαυλό τούτο, έστω όπως τον παρέλαβα, ποτέ όµως και για χάρη κανενός οφίκιου ή ονόρε, ανιστόρητα κουτσουρεµένο ή έντεχνα λειψό. Όχι συνάδελφε, δεν δικαιούσαι να κρίνεις το Βασίλη και µη του βρίσκεις συνέχεια ψεγάδια, ακριβώς επειδή αντρίκια παραµερίζει τον στρουθοκαµηλικό καθωσπρεπισµό των ραδιοερασιτεχνικών media και ενοχλεί ορισµένων όψιµων opinion makers τα ευαίσθητα ώτα. Αν και µεταξύ µας, ο Βασίλης και ο κάθε Βασίλης, δεν έχει την ανάγκη υπεράσπισης κανενός, για τον απλό λόγο πως δεν κατηγορείται, για να πρέπει να απολογηθεί. ιαπίστωσε απλά πως η Ελλάδα πεθαίνει. ναι, ναι συνάδελφε, δεν ισχύει πια το γνωστό εµβατήριο. γιατί προς χάρη τινών, οι λοιποί θα πρέπει να µετουσιωθούµε σε ανιστόρητους οσφυοκάµπτες και καλοπερασάκηδες yes men, ώστε να µη χαρακτηριστούµε γραφικοί. ιότι τινές, εκτός του ότι αυτοανακηρύσσονται ως φερέλπιδες κοµιστές του σεπτού Μαρµαρωµένου Βασιλιά, αποθρασύνονται, χλευάζουν και ειρωνεύονται πως θα πρέπει - λέει εµείς οι υπόλοιποι να βάλουµε και φουστανέλες, ξεχνώντας βέβαια ότι, κατά Πανελλήνια και οµόθυµα εθνική διαπίστωση, είναι βαριά τα του τσολιά ε φοβάµαι να υπογράψω την κάθε άποψή µου, µε το πλήρες ονοµατεπώνυµό µου, το διεθνές διακριτικό κλήσης, τη διεύθυνση κατοικίας µου, την ιδιότητά µου ή όποιο άλλο ε π ώ ν υ µ ο στοιχείο ο καθένας ζητήσει. Γιάννης Μπρουµίδης SV5DKU ΚΩΣ

18 Σελίδα 18 Γράφει ο Γέρων Απολλώ οχειαρίτης SV2ASP/Athos Όπως σας είχα υποσχεθεί θα προσπαθήσω να σας µεταφέρω κάποια «άνθη από το Περιβόλι της Παναγίας» που µε αξιώνει για αρκετά χρόνια να το διακονώ. Φυσικά σένα περιβόλι δεν µπορεί να υπάρχουν µόνο αρωµατικά και όµορφα φυτά ούτε µόνο καρποφόρα δένδρα,αλλά σίγουρα έχει και πολλά ακανθώδη και απωθητικά φυτά, και έτσι ας µε συγχωρήσουν κάποιοι αν άθελά µου τους κουράσω µε τα γραφόµενα µου. εν θα χρησιµοποιήσω ονόµατα, αλλά εύκολο να καταλάβουν όσοι θα είναι εµπλεκόµενοι σε διάφορα γεγονότα που επηρεάζουν το περιβόλι µας Σαν πρώτο ξεκίνηµα, µαζί µε την νέα χρονιά, θα ήθελα να σας παρουσιάσω µια σύντοµη ιστορία του Άθωνα, και στην συνέχεια θα προσπαθήσω να σας προσφέρω κάποιες ευλογίες από το Περιβόλι και πως ζούνε αυτοί που µε την θέλησή τους εργάζονται σαυτό µέρα και νύκτα. Θα ήθελα να παρακαλέσω όλους σας, να προσευχηθείτε στην Περιβολάρισσα, να µε φωτίζει και οδηγεί σε ευώδη άνθη και ώριµους καρπούς, κάθε φορά που θα κρατώ το καλάθι για να µαζέψω τα προσφερόµενα, διότι καταρχάς είµαι άπειρος σαυτήν την εργασία, και έπειτα ο χρόνος µου λίγος και περιορισµένος, φοβάµαι µήπως σας προσφέρω ανώριµους καρπούς και σας βλάψω. Πάντως ένα να ξέρετε πως ότι κάνω, είναι για την δόξα του Θεού και της Μεγάλης Μάνας µας, που µε αξίωσε από πολύ νωρίς να την διακονώ µε την καρδιά µου. Προσωπικά θα ήθελα να µείνω στην αφάνεια, και µου είναι αρκετό το ότι τα ξέρει όλα το ακοίµητο µάτι του Θεού, αλλά καλό είναι να µάθουν, τουλάχιστον όσοι θέλουν, πώς ζουν και περνούν το χρόνο τους αυτοί που µένουν σαυτό το Περιβόλι. Το τρίτο προς ανατολάς πόδι της Χαλκιδικής ανήκει στον Άθωνα. Γύρω από την ονοµασία υπάρχουν διάφοροι θρύλοι και παραδόσεις. Η επικρατέστερη αναφέρει πως ένας Θρακιώτης γίγαντας που έφερε το όνοµα Άθως έριξε κατά του Ποσειδώνα, σε µια πάλη Θεών και γιγάντων, όλο αυτό τον τεράστιο όγκο, ενώ κάποια άλλη µας λέγει πως στην πάλη ο Ποσειδώνας νίκησε και έθαψε εκεί τον γίγαντα. Σύµφωνα µε άλλο θρύλο ο αρχιτέκτονας του Μεγάλου Αλεξάνδρου εινοκράτης, ήθελε να σκαλίσει ολόκληρο τον Άθωνα µε τα χαρακτηριστικά του Μακεδόνα βασιλιά, που στο ένα χέρι θα κρατούσε µια πολυάνθρωπη πόλη, ενώ από το άλλο ένα ποτάµι µε άφθονο νερό θα έτρεχε προς την θάλασσα, σαν είδος σπονδής. Αυτό όµως δεν το δέχθηκε και τους είπε να αφήσουν τον Άθωνα ήσυχο. Η ιστορία µας αναφέρει για διάφορες πολυάνθρωπες πόλεις που ήταν εδώ, όπως Ακροθώοι, ίον, Απολλωνία, Ολόξυφος, Σάνη, Θύσσος, Κλεωναί χωρίς όµως να γνωρίζοµε την ακριβή θέση τους και πως άρχισαν να ερηµώνουν όταν έφτασαν εδώ οι πρώτοι Μοναχοί. Η παράδοση µας αναφέρει πως µετά την Ανάληψη του Κυρίου οι µαθηταί του διασκορπίστηκαν σε όλη την οικουµένη και τότε η Παναγία ζήτησε από Κύριο, σαν δικό της περιβόλι αυτό τον τόπο που µέχρι τότε ήταν γεµάτος µε ειδωλολατρικούς ναούς, και όταν έφτασε εδώ στο λιµάνι της Μονής Ιβήρων τα είδωλα έπεσαν και την προσκύνησαν και οι κάτοικοι επίστευσαν και έγιναν Χριστιανοί. Άγνωστος παραµένει ο χρόνος της εγκατάστασης των πρώτων Μοναχών στον Άθω, αλλά σαν τόπος φιλήσυχος, από πολύ νωρίς συγκέντρωσε πολλούς Μοναχούς από όλη την βυζαντινή αυτοκρατορία. Από τον Θ αιώνα ο Άθως καθίσταται Μοναχική πολιτεία που έχει δική της αυτόνοµο κυβέρνηση και λαµβάνει την επωνυµία Άγιον Όρος.

19 Σελίδα 19 Στην αρχή οι µοναχοί εγκαταστάθηκαν στο χερσαίο άκρο της χερσονήσου, όπου το έδαφος ήταν πιο οµαλό, αλλά έφτασαν εδώ οι πειρατές, και έτσι αναγκάστηκαν οι ερηµίτες Μοναχοί, για περισσότερη ασφάλεια να µεταφερθούν στις πολλές κορυφές και στις απρόσιτες παραλίες. Στη συνέχεια οι ασκητές µοναχοί συγκεντρώθηκαν σε Λαύρες, (σε οργανωµένες δηλαδή οµάδες µοναχών), έχοντας σαν πρότυπο τις παλαιότερες της Παλαιστίνης. Αυτή την εποχή είναι γνωστές, η του Κλήµεντος κοντά στην σηµερινή Μονή Ιβήρων, και η Καθέδρα των Γερόντων πάνω στο Ζυγό που ήταν και η σπουδαιότερη. Εδώ οι µοναχοί συγκεντρώνονταν για την κοινή λατρεία, και οι Γέροντες από όλα τα κελιά της πραγµατοποιούσαν συνάξεις, όταν το καλούσε η ανάγκη, και κανονικά τρεις φορές το χρόνο, στις εορτές του Πάσχα, της Κοιµήσεως της Θεοτόκου και των Χριστουγέννων, όπου συζητούσαν διάφορα κοινά θέµατα υπό την προεδρία του Πρώτου. Το 10 ο αιώνα ιδρύθηκαν νέα Μοναστήρια που απορρόφησαν πολλούς Μοναχούς µε αποτέλεσµα να παρακµάσει η Καθέδρα των Γερόντων και έτσι ο Πρώτος αναγκάστηκε να µεταφέρει την έδρα του στο κέντρο της χερσονήσου στη λεγοµένη Μέση που αργότερα ονοµάστηκε Καρυές και έµεινε µέχρι σήµερα. Αυτή την εποχή στον Αθωνα γίνεται µια µεγάλη αλλαγή µε την παρουσία του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη, ο οποίος έχοντας βοήθεια και συµπαράσταση από τον φίλο του αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά το 963 θεµελίωσε την µονή της Μεγίστης Λαύρας και από τότε άρχισε να διαµορφώνεται η παράδοση του Αγιορείτικου Μοναχισµού. Εδώ πλέον οι ξύλινες καλύβες αντικαταστάθηκαν µε πέτρινα κτίρια και ο ερηµιτικός βίος σε µια κοινοβιακή οργάνωση. Αυτή η αλλαγή έφερε αναστάτωση και οι µοναχοί µε επικεφαλής µια άλλη µεγάλη ασκητική µορφή της εποχής εκείνης,τον όσιο Παύλο τον Ξηροποταµηνό,άρχισαν να συγκρούονται και στην συνέχεια,σαν Βυζαντινός,ο όσιος Παύλος πήγε στην Κωνσταντινούπολη µε πολλούς µοναχούς για να διαµαρτυρηθούν στον Ιωάννη τον Τσιµισκή κατά του Αθανασίου, δια την πολυτέλεια που έφερε στον Άθωνα και κατέλυσε τους αρχαίους τύπους και την αγιότητα του τόπου. Τότε ο αυτοκράτορας έστειλε στον Άθωνα τον µοναχό Ευθύµιο από την Μονή του Στουδίου για να κάνει ανακρίσεις, αλλά όπως ήταν φυσικό, µε τις αποφάσεις του ευνοούσε τον φίλο του όσιο Αθανάσιο και αναγνώρισε την µορφή και τα δικαιώµατα των µεγάλων Μοναστηριών σύµφωνα µε την άποψη του οσίου. Οι αποφάσεις αυτές στηριγµένες στις κανονιστικές διατάξεις του οσίου Αθανασίου αποτέλεσαν το Πρώτο Τυπικό του Αγίου Όρους που φέρει και την ονοµασία «Τράγος», διότι είναι γραµµένο σε δέρµα τράγου, και εξακολουθεί ακόµη και σήµερα να έχει ισχύ. Αυτή την εποχή άρχισαν να ιδρύονται και δύο άλλες µεγάλες µονές,του Βατοπαιδίου και των Ιβήρων όπως και πολλές άλλες µικρότερες,που σήµερα γνωρίζοµε µόνο τα ονόµατά τους. Στον 11 ο αιώνα πολλά µεγάλα κελιά πήραν την ονοµασία της Μονής και έτσι τα µοναστήρια έφτασαν τα 180, αλλά αυτή την εποχή από τις πολλές πειρατικές επιδροµές των Αγαρηνών και Σαρακηνών δεινοπάθησαν και καταστράφηκαν πολλές µονές και έχοµε µια κάµψη στον Αθωνικό Μοναχισµό. Αυτή την εποχή µπήκαν στον Άθωνα πολλοί Βλάχοι ποιµένες που τάραξαν την ησυχία και την µοναχική ζωή. Σχετικό µε αυτό το γεγονός είναι και ένα χρυσόβουλο του Αλεξίου Α µε το οποίο, ανάµεσα στα άλλα, απαγορεύτηκε στο Άγιο Όρος η είσοδος κάθε θηλυκού. Κατά τον 12 ο αιώνα έχοµε την ίδρυση νέων µονών αλλά και την προσέλευση στον Άθωνα µοναχών άλλων εθνικοτήτων µε σκοπό να µονάσουν εδώ, όπως Ίβηρες, Σέρβοι, Λατίνοι, Ρώσοι,αλλά που συνδέονται µεταξύ τους µε το κοινό στοιχείο της Ορθοδοξίας. Με την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φραγκολατίνους ( ) το Άγιον Όρος υπέφερε διότι δέχτηκε πολλές πιέσεις για να υποταχθούν στον Πάπα. Αυτή την εποχή ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η και ο Λατινόφρονας Πατριάρχης Βέκκος που ήταν και οι δύο ενωτικοί,στην προσπάθεια τους να εκλατινίσουν τους Αγιορείτες επιχείρησαν φοβερούς διωγµούς εναντίων του Όρους, που είχαν σαν αποτέλεσµα την καταστροφή πολλών κτηρίων αλλά και τα µαρτύρια πολλών Αγιορειτών Πατέρων.

20 Σελίδα 20 Κατά την περίοδο της αυτοκρατορίας του Ανδρονίκου του Β άρχισαν οι µονές κάπως να αναπνέουν καθαρό αέρα, αλλά και εδώ ήλθε η επιδροµή των Καταλάνων πειρατών, τους οποίους χρησιµοποιούσε ο αυτοκράτορας σαν µισθοφόρους, οι οποίοι έσφαξαν µοναχούς, έκαψαν µοναστήρια και φεύγοντας πήραν µαζί τους πολλούς από τους ανεκτίµητους θησαυρούς. Τώρα ο αριθµός των µοναστηριών µειώθηκε στα 25,από τα οποία τα 19 σώζονται µέχρι σήµερα. Στις αρχές του 15 ο αιώνα µετά από τις πολλαπλές καταστροφές το Άγιον Όρος περνάει µια ειρηνική περίοδο και οι Αγιορείτες πατέρες αγωνίζονται κατά της ενώσεως των εκκλησιών και της Ορθοδοξίας µέχρι της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως που και το Όρος υποδουλώνεται στους Τούρκους. Από την αρχή οι Αγιορείτες Πατέρες προσπάθησαν να διατηρήσουν καλές σχέσεις µε τους Σουλτάνους και προσέφεραν υποταγή στον Μουράτ Β της Θεσσαλονίκης, ο οποίος τους αναγνώρισε τις ιδιοκτησίες των Μοναστηριών και την ανεξαρτησία του Άθωνα, τα επικύρωσε και ο Μωάµεθ Β ο Πορθητής που κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη. Η ηρεµία της εποχής αυτής συνεχίστηκε και τον 16 ο αιώνα και έχοµε εδώ την ίδρυση της Μονής Σταυρονικήτα που συµπλήρωσε και τον σηµερινό αριθµό των 20, µετά από την συγχώνευση κάποιων άλλων. Αυτή την εποχή πολλοί Σέρβοι µοναχοί έρχονται στον Άθωνα. Αυτή την εποχή αλλάζει και η στάση των κατακτητών. Οι δηµεύσεις των κτηµάτων και οι σκληροί φόροι από τις Τουρκικές αρχές δηµιούργησαν οικονοµική κρίση στις µονές και έγινε αφορµή να εµφανιστεί ο ιδιόρρυθµος βίος που γενικεύτηκε τον 18 ο αιώνα. Τους ηγουµένους αντικατέστησε ολιγοµελής επιτροπή και άρχισε να µειώνεται ο αριθµός των µοναχών. Αυτή την εποχή εµφανίζεται ο σκητιώτικος Μοναχισµός και κτίζονται οι πρώτες σκήτες που υπάρχουν και σήµερα. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς οι Αγιορείτες προσέφυγαν για βοήθεια στους ηγεµόνες των παραδουνάβιων χωρών οι οποίοι δέχτηκαν να βοηθήσουν στην ανασυγκρότηση των µονών, επετράπη δε στους Μοναχούς να επισκέπτονται κατά διαστήµατα αυτές τις χώρες και να περιφέρουν το Τίµιο Ξύλο και άλλα Άγια Λείψανα ώστε να µπορούν να συγκεντρώνουν χρήµατα. Θετική ήταν η προσφορά και η συµπαράσταση του Αγίου Όρους κατά τους χρόνους της σκλαβιάς στο υπόδουλο γένος. Από εδώ ετοιµάστηκαν οι περισσότεροι νεοµάρτυρες για να πάνε στο µαρτύριο, και εδώ έβρισκε παρηγοριά και καταφύγιο κάθε πιστός εκείνη την εποχή. Το Αγιον Όρος έδωσε στο έθνος εκείνη την εποχή µορφωµένους άνδρες,πατριάρχες, Επισκόπους, Ιερείς, ιδασκάλους Ιεροκήρυκες που µπόρεσαν να µεταφέρουν παντού την φλόγα της ελευθερίας και ενισχύοντας τους Έλληνας στην πίστη και στις Ορθόδοξες παραδόσεις. Την περίοδο αυτή ιδρύθηκε και η Αθωνιάδα Ακαδηµία όπου βοήθησε παρά πολύ στην αναµόρφωση του Αγιορείτικου Μοναχισµού, δίδοντας στο σκλάβο γένος τον Άγιο Κοσµά τον Αιτωλό, τον Ευγένιο Βούλγαρη, τον Αθανάσιο τον Πάριο και πολλούς άλλους που ετοίµαζαν το δρόµο της ελευθερίας. Επίσης αξιοσηµείωτο αυτή την εποχή είναι και η ίδρυση Ελληνικού τυπογραφείου, από τον Μοναχό Κοσµά Λαυριώτη, χάρη στο οποίο διαδόθηκε το βιβλίο στο Αγιον Όρος και σόλο τον υπόδουλο Ελληνικό λαό. Η περίοδος της Ελληνικής επαναστάσεως δεν άφησε ανεπηρέαστους και τους Μοναχούς του Άθωνα που βοήθησαν ουσιαστικά µε πολλούς και διαφόρους τρόπους τον αγώνα. Πολλοί µοναχοί εγκατέλειψαν τον τόπο ασκήσεως τους και παίρνοντας το ξίφος στο χέρι ενώθηκαν µε τον Ελληνικό στρατό για την ελευθερία της Πατρίδας. Μετά από δέκα περίπου χρόνια όσοι από αυτούς επέζησαν γύρισαν και άρχισε πάλι το έργο της ανακαινίσεως των µονών και έτσι µπαίνει το Όρος σε µια νέα περίοδο ακµής που συνεχίζεται µέχρι σήµερα. Ο Θεός να ευλογεί Γέρων Απολλώ οχειαρίτης SV2ASP/Athos