Ένας πολύ ωραίος ύµνος είναι αυτός προς τη δηµιουργία και το ηµιουργό «Τα σύµπαντα πλησθήσονται Χρηστότητας», λέει ο ύµνος.

Transcript

1 Ο Κύκλος του Ιησού «Η ανάληψη της Ευθύνης του Χριστικού Εαυτού» Ένας πολύ ωραίος ύµνος είναι αυτός προς τη δηµιουργία και το ηµιουργό «Τα σύµπαντα πλησθήσονται Χρηστότητας», λέει ο ύµνος. Και εγώ αναρωτιέµαι πού είστε εσείς. Περί άλλων τυρβάζετε, για άλλα µεριµνάτε, «ενός δε εστί χρεία». Μεριµνάτε για άλλα, µα υπάρχει ανάγκη για ένα µόνο πράγµα. Αγαπηµένοι µου αδελφοί και αδελφές, ήλθε η ώρα να αναλάβετε την ευθύνη σας. Έτσι ξεκινάµε σήµερα. Είναι η ώρα απόλυτης ανάληψης της ευθύνης. Όσο µένετε αδρανείς και παθητικοί, η ευθύνη κάνει φτερά, κάνει φτερά στη δική σας φαντασία, γιατί στη πραγµατικότητα είναι πάντα δική σας. Και αν είναι κάτι που χρειάζεται απόλυτα να αναλάβετε την ευθύνη του είναι ο Εαυτός σας και είναι η Χρηστότητά σας. Είναι ο Χριστικός Εαυτός σας. Για πολλά σας έχει ζητηθεί κατά διαστήµατα να αναλάβετε την ευθύνη, σήµερα σας ζητώ να αναλάβετε την ευθύνη του Χριστικού Εαυτού σας. εν ωφεληθήκατε πολύ από την οργανωµένη θρησκεία, η οποία σας οδήγησε µέσα από το φόβο της αµαρτίας, να αναλάβετε την ευθύνη των πράξεών σας και των αµαρτιών σας, αλλά όχι της θειότητάς σας. Όχι βέβαια ότι εσείς αναλάβατε τελικά την ευθύνη των πράξεών σας - όχι στο βαθµό που θα έπρεπε. Έτερον εκάτερον. Είµαι εδώ σήµερα µε αυτό το συγκεκριµένο µήνυµα. Ένα ενεργειακό πακέτο το οποίο έρχοµαι να ερµηνεύσω, οδηγώντας σας να αναλάβετε την ευθύνη της θειότητάς σας. Εδώ και χρόνια ζητάτε να προχωρήσετε στο φως, να αναπτυχθείτε πνευµατικά, να έλθετε σε επαφή µε τον Ανώτερο Εαυτό σας, να γίνετε πραγµατικά Άγγελοι στη Γη, να σταθείτε επάξια στο ρόλο του Εργάτη του Φωτός. Μέσα από όλα αυτά τα χρόνια όµως δεν σας εξηγήθηκε αρκετά, ότι η θειότητά σας είναι µία ευθύνη, ότι πρέπει να αναλάβετε αυτή την ευθύνη. Η θειότητά σας ήταν για τους περισσότερους από εσάς µέχρι σήµερα, ένα δικαίωµα. Στην αρχή ήταν κάτι άπιαστο, κάτι ανύπαρκτο. Για κάποιους ήταν αµαρτία ακόµη και να το σκεφτούν ότι µπορούν να έχουν ένα τέτοιο Θείο Εαυτό. Στη συνέχεια µετεξελίχθηκε σε αναγνώριση δικαιώµατος. «Όχι δεν είναι αµαρτία να ισχυριστώ, να πω ότι είµαι ο θεός στη γη, δεν είναι εγωιστικό, δεν είναι αλαζονικό, δικαιούµαι να το πω, είµαι ο θεός στη γη.» Όµως έρχεται η στιγµή που αντιλαµβάνεστε, ότι για να µπορέσετε να λάβετε το δικαίωµα, χρειάζεται να αναλάβετε την ευθύνη επίσης και στη προκειµένη 1

2 περίπτωση αυτό πρέπει να εφαρµοστεί και αναφορικά µε τον Θεϊκό σας Εαυτό. Είναι ένα σκληρό µάθηµα, ένα δύσκολο µάθηµα, ένα µάθηµα που φοβούνται πολλοί, δεν µπορούν να τα βγάλουν πέρα. εν µπορούν. Μεγάλο βάρος. Πολύ µεγάλο βάρος. Άλλο πράγµα είναι να λες «ικαιούµαι να λέω ότι είµαι ο θεός στη Γη», και άλλο το να αναλάβεις την ευθύνη. Ξαφνικά τα πάντα, τα πάντα αδελφοί µου και αδελφές µου, µπαίνουν σε µια άλλη προοπτική. Ξαφνικά µένεις µόνος αναλαµβάνοντας αυτή την ευθύνη. Ολοµόναχος. Ξαφνικά το βάρος της διαχείρισης του σύµπαντος, είναι όλο δικό σου. Είναι στα χέρια σου. Είναι εκείνη η ώρα που ο Υιός παραλαµβάνει τη Βασιλεία από τον Πατέρα. Είναι η ώρα που ο Πατέρας κάνει ένα βήµα πίσω και παραχωρεί το Βασίλειο στον Υιό. Μα για να γίνει αυτό, χρειάζεται ο Υιός να φτάσει στον Πατέρα. Χρειάζεται να περάσει από όλα τα επίπεδα, να κάνει όλους τους άθλους που χρειάζονται, να ανοίξει όλες τις πόρτες, όλες τις πύλες του παλατιού, να περάσει από όλους τους φρουρούς και να φτάσει µπροστά στον Πατέρα. Και φτάνοντας εκεί να σιωπήσει, να σκύψει το κεφάλι και να πει «Όχι δεν είµαι άξιος, δεν µπορώ εγώ να το κάνω αυτό». Είναι καλό οι άνθρωποι να σκύβουν το κεφάλι πότε-πότε. Είναι ο µόνος τρόπος να κάνουν τα µάτια τους να κοιτάξουν στη καρδιά. Να σκύψετε το κεφάλι και να µπείτε στη καρδιά σας, στα τρίσβαθα του εαυτού σας. Κανείς δεν µπορεί να κατανοήσει, αυτό που νιώθει ο Πατέρας όταν παραδίδει τη σκυτάλη στον Υιό. Όλοι µπορούν όµως να βιώσουν το πόνο, τη στοργή, την αγάπη που νιώθει ο Υιός για τον Πατέρα και το πώς εκείνη την ιερή στιγµή της µεταλαµπάδευσης της Χρηστότητας, της Χριστικής συνείδησης του Υιού Βασιλέα, πώς εκείνη τη στιγµή ο Υιός µπορεί να πει: «Όχι δεν είµαι εγώ για αυτό, θέλω Εσένα εδώ, Εσύ πρέπει να µείνεις εδώ!. Ο Υιός δεν διεκδικεί, ο Υιός αγαπά τον Πατέρα. εν θέλει να τον σπρώξει στην άκρη µε τον αγκώνα, βιαστικός και γρήγορος στο να αναλάβει τις νέες του ευθύνες. Όλες οι οντότητες, όλοι οι µεγάλοι αδελφοί που έφτασαν εδώ, µε ανάλογο τρόπο αισθάνθηκαν µπροστά στη µορφή του Πατρός. «Όχι θέλω να µείνεις Εσύ», είπαν. εν µπορώ να το κάνω, δεν θέλω να φύγεις. Ο γήινος νους δεν καταλαβαίνει τόσα πολλά όσα νοµίζει. Γεµίζει εύκολα ο ίδιος και όταν γεµίσει νοµίζει ότι γνωρίζει όλα όσα υπάρχουν. Στη πραγµατικότητα γνωρίζει όσα χωράνε µέσα του. Αλλά αυτή η αγάπη που σας περιγράφω βρίσκεται πολύ έξω από το γήινο νου και όχι, δεν είναι ηττοπάθεια αυτό, δεν δείχνει δουλικότητα προς τον Πατέρα. Αλλά είναι η ειλικρινής αγάπη του Υιού προς τον Πατέρα. Η αγάπη που ο Υιός ανταποδίδει στον Πατέρα και τον κάνει να λέει «εν θέλω να φύγεις». Και είναι εκείνη η στιγµή στην ανάληψη της ευθύνης που είναι έτοιµος να κάνει πίσω, είναι έτοιµος να τα παρατήσει όλα και να γυρίσει πίσω. «Είµαι µια χαρά, το σύµπαν λειτουργεί περίφηµα και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Είναι σοφά πλασµένο. Ο δίκαιος θα δικαιωθεί, ο αµαρτωλός θα τιµωρηθεί, ο νόµος της ανταπόδοσης ισορροπεί τα πάντα, υπάρχει το Μεγάλο Σχέδιο, 2

3 υπάρχει ο Πατέρας που διοικεί. εν χρειάζεται να µπω εγώ σε αυτό. εν έχω καµιά εµπειρία, πως θα λειτουργήσει το σύµπαν, πως θα χειριστώ το τιµόνι;» Πολλοί από εσάς δεν βρίσκεσθε σε αυτό το σηµείο που σας περιγράφω και ελάχιστα θα κατανοήσετε από αυτά τα λόγια µου. Παρόλα αυτά λέγονται και για εσάς, γιατί θα έλθει η ώρα που θα σταθείτε σε αυτό το σηµείο, θα έλθει η ώρα που θα κατανοήσετε λόγω της εµπειρίας και θα συλλάβετε πλήρως και θα βιώσετε την εικόνα την εµπειρία που σας περιγράφω. «Μα έλα τώρα! Υπάρχει ένας Πατέρας που να σταθούµε µπροστά του και να τα πούµε όλα αυτά;» Ναι, θα το δείτε! Μπορεί να µην τον συναντήσετε στην άλλη στροφή του δρόµου, αλλά κάπου θα τον συναντήσετε όταν είστε έτοιµοι. Το Βασίλειο του Σύµπαντος, καταλαβαίνετε, περνάει στα χέρια του Υιού, ούτως ή άλλως και τότε ο Πατέρας αποχωρεί ωσάν να µην υπήρξε ποτέ. Αν υπάρχει ένας κοσµικός θάνατος είναι αυτός. Η στιγµή που ο Υιός αντιλαµβάνεται ότι ο Πατέρας είναι ο ίδιος. Και σχεδόν καταρρέοντας υπό το βάρος της ευθύνης του σύµπαντος, αποφασίζει να προχωρήσει. Όλα αυτά δεν σας τα έχουν περιγράψει όσοι σας ζητούν να γειώσετε τη θειότητά σας. Και τρέχετε ανέµελοι κάτω από τον ήλιο, οραµατίζεστε ταξίδια στα αστέρια, ζητώντας να γειώσετε αυτή τη θειότητα, χωρίς ωστόσο να έχετε αγαπήσει αρκετά, χωρίς να έχετε ανταποδώσει αρκετά την αγάπη του Πατέρα που είστε. Η ενέργεια του κύκλου είναι χαµηλή, χρειάζεται να την µαζέψετε. Συγκεντρωθείτε καλύτερα στην καρδιά σας και αποφασίστε από τη σηµερινή συνάντηση να γεµίσει η καρδιά σας µε φως και επίγνωση. Και όσα δεν µπορείτε να τα δεχτείτε, αφήστε τα. εν υπάρχει βία. εν είναι ηττοπάθεια λοιπόν αγαπηµένοι µου αδελφοί και αδελφές το να σκύβετε το κεφάλι και να αναρωτιέστε αν το αξίζετε και αν µπορείτε. εν είναι ηττοπάθεια όταν αυτό το κάνετε µπροστά στον Πατέρα. Γιατί τότε έχετε µπροστά σας ένα αγαπηµένο που φεύγει. Βιώνετε ένα θάνατο. Κάτι ανάλογο µε τον θάνατο του φυσικού γονιού αλλά ένα πολύ ευρύτερο, πολύ µεγαλύτερο, πολύ ισχυρότερο ενεργειακά γεγονός. Αν στεκόσασταν µπροστά στον πατέρα σας την ώρα που ετοιµαζόταν να φύγει, θα του λέγατε ποτέ «Έλα τελείωνε, περιµένω να πάρω τη κληρονοµιά µου ; Αν στεκόσασταν µπροστά στον πολυαγαπηµένο σας πατέρα, θα το λέγατε ποτέ αυτό; Προφανώς όχι. Γιατί θα πρέπει τάχα τότε, να στέκεστε µε τέτοιο τρόπο µπροστά στο κοσµικό γεγονός της ανάληψης της ευθύνης της θειότητάς σας; «Μας τα λες όλα σαν να έχουµε φτάσει ήδη εκεί και εµείς έχουµε τόσο δρόµο να κάνουµε. Τι µας περιγράφεις δεν έχουµε καταλάβει.» 3

4 Σας περιγράφω το Γεγονός του Αδελφού. Μόνο έτσι µπορώ να το ονοµάσω. Θα καταλάβετε αργότερα γιατί. Σας περιγράφω το γεγονός το συµβάν της ανάληψης ευθύνης του Θεϊκού σας Εαυτού. Της θεϊκής σας δύναµης. Όσο και αν προσπαθείτε να γειώσετε αυτή τη θεϊκή ενέργεια στο 1ο τσάκρα, τίποτα δεν θα συµβεί, αν πρώτα δεν γίνει η παραλαβή στα ανώτερα πεδία. Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει. Και σίγουρα έχει γίνει, σίγουρα την έχουν βιώσει εκείνοι που µπόρεσαν να προχωρήσουν βαθύτερα και να αναλάβουν τελικά τα ηνία του εαυτού τους. Η αποδοχή από τον έφηβο που ενηλικιώνεται της ευθύνης του εαυτού του είναι µια απλή αναλογία, εξωτερική αναλογία, αυτής της εσωτερικής αποδοχής. Και αν σε κάποιες φυλές λάµβαναν χώρα τελετές και γιορτές για την ανάληψη της ευθύνης της ενηλικίωσης, για το πέρασµα στην ενηλικίωση, αυτή η αντίστοιχη τελετή σε αυτή τη περίπτωση, συµβαίνει εσωτερικά. Συµβαίνει πολύ βαθιά, στα ύψιστα πεδία της καρδιάς, εκεί που µόνο εσείς µπορείτε να σταθείτε. Στο πεδίο που µπορεί να σταθεί µόνο ο Υιός, κανένας άλλος. εν µπορεί να σταθεί κοντά σας ο άσκαλος, δεν χωράει εκεί. Εκεί εσείς είστε ο άσκαλος. εν χωράει κανένας αγαπηµένος γιατί εκεί εσείς είστε ο Αγαπηµένος. Ο Υιός είναι και ο άσκαλος και ο Αγαπηµένος. Εκεί χωράει µόνο η επίγνωση της Υικότητας. Χωράει µόνο η επίγνωσή σας ότι συνδέεστε µε τη Πηγή της Ζωής, ότι είστε ο Υιός και ο Μονογενής Υιός µάλιστα, του Θεού ηµιουργού. Ότι είσαστε ο Μόνος που γεννιέται από τον Ένα. Είναι η ύψιστη µορφή ενότητας που µπορείτε να βιώσετε, η ενότητα του Εαυτού σας σε εκείνο το επίπεδο. εν υπάρχουν όψεις, δεν διαχωρίζεστε σε όψεις, είστε µοναχά Εσείς. Είναι µόνο ο Υιός µπροστά στον Πατέρα που τον γέννησε. Και αναγνωρίζοντάς τον ως τέτοιο, αναγνωρίζοντας τη Πηγή του Φωτός που τον προβάλει ως Πατέρα, στέκεται σκύβοντας το κεφάλι στην καρδιά και αγαπώντας. Είναι η στιγµή που το µοναδικό καθρέφτισµα της Θείας Πηγής Φωτός, κοιτάζει τον Εαυτό του. Αντιλαµβάνεται κοιτάζοντας τη καρδιά του, τη µορφή του και είναι ο µόνος τρόπος για να κατανοήσει τη µορφή του Πατέρα. Και απευθύνεται σε αυτή τη µορφή, τη µορφή που ο ίδιος αντιλαµβάνεται στη καρδιά του. Μια µορφή πολύ πιο σοφή από τον ίδιο, πολύ πιο µεγάλη στην ηλικία, πολύ πιο κουρασµένη ίσως από την εµπειρία. Μια µορφή πατρική σαν αυτή που όλοι λίγο-πολύ µπορεί να έχετε στο νου σας. Η Σοφία που σας γέννησε έχει άλλα σχέδια από εσάς εδώ στη Γη. Είναι τα σχέδια του Πατέρα που είστε. εν θα ήταν λάθος εξ ολοκλήρου, το να σκεφθείτε τον εαυτό σας στη διάρκεια του χρόνου σαν µία οντότητα όπως σας έχει υποδειχθεί παλαιότερα, µε αρχή και τέλος, σκεπτόµενοι ότι στην αρχή αυτής της µακριάς οντότητας, της οφιοειδούς οντότητας, βρίσκεται το βρέφος το νεογέννητο και στο τέλος ο γέροντας ενήλικας. Θα παρακαλέσω να κλείσετε όλοι τώρα τα κινητά σας. Ελπίζω την επόµενη φορά να το φροντίσετε εγκαίρως. [Προηγήθηκε δύο φορές επίµονος ήχος 4

5 κινητού] Ελάτε στη καρδιά, µαζέψετε την ενέργειά σας, συγκεντρωθείτε και πάλι εκεί. Θα ήταν καλό εφόσον συµβαίνει κάτι που ενοχλεί την οµάδα, να ζητήσετε συγνώµη για αυτό από τους αδελφούς σας. Είναι κάτι που σας διαφεύγει διαρκώς. [Απευθύνεται στους κατόχους των κινητών που χτυπούσαν] Συνεχίζουµε. Μπορείτε λοιπόν να οραµατιστείτε όπως σας είχε υποδειχθεί στο παρελθόν, τον εαυτό σας, την ύπαρξή σας, σε µία µορφή µάλλον οφιοειδή, όπου στη µία άκρη υπάρχει η γέννηση και στην άλλη το τέλος, ο εαυτός σας µε τη µορφή του γέροντα. Συµβολικά µε τον τρόπο αυτό, έχετε από τη µία άκρη τον Υιό, τον νεογέννητο Υιό και από την άλλη άκρη τον Πατέρα. Ποτέ αυτά τα δύο δεν ήταν διαφορετικά αλλά είναι στάδια επίγνωσης µέσα στο χρόνο. Το ένα άκρο θεάται το άλλο. Το βλέπει να έχει διαφορετική µορφή και το αντιµετωπίζει ανάλογα, την ώρα που είναι ένα και το αυτό. Όταν αυτή η αλληλεπίδραση, η σχέση, είναι µια σχέση αγάπης, κλείνει ο κύκλος και τα δύο άκρα συναντώνται. Και εκείνη η µαγική στιγµή που ο Υιός κοιτάζει τον Πατέρα και τον αγαπά και πηγαίνοντας να τον αγκαλιάσει, να τον σφίξει στην αγκαλιά του µετά από όλη την εσωτερική συνοµιλία που διαµείφθηκε, αγκαλιάζοντάς τον αντιλαµβάνεται ότι ήταν πάντοτε Αυτός. Και για τον γήινο µικρό νου είναι µία τραγική στιγµή. Σας τη περιγράφω µε χρώµατα σχεδόν µελανά, γιατί είναι επώδυνη επίγνωση για το γήινο νου που αντιλαµβάνεται αίφνης, ότι είναι µόνος. Αλλά είναι και η στιγµή στην οποία ο Υιός που γίνεται Πατέρας, γεννά κάτι καινούργιο. Και γεννώντας παύει να είναι µόνος. Και τότε ο γήινος νους αρχίζει να απολαµβάνει, να απολαµβάνει εκ νέου τη συλλογικότητα, τη χαρά της συλλογικότητας, της συντροφικότητας. Επιστρέφει και πάλι στη κοινωνία του Εαυτού του, αναγνωρίζοντας και δηµιουργώντας νέες διαστάσεις, κάνοντας νέες ανακαλύψεις. Ανακαλύπτει εκ νέου όλα όσα είναι και τα τοποθετεί σε µια νέα τάξη. Όλα από την αρχή. Βιώνει τη νέα Τάξη, τη νέα ηµιουργία. Και όταν µάθει να ζωοποιεί τη δηµιουργία του, έρχεται η ώρα που έχει φτάσει στην άλλη άκρη και περιµένει τη συνάντηση του Υιού. Εκείνος γνωρίζει. Ο Υιός είναι ακόµα χαµένος στο µικρό του κόσµο. εν κατανοεί. Λέει ο Πατέρας: «Πρέπει να φύγω. Τώρα είσαι εσύ εδώ. Εσύ θα κρατήσεις το τιµόνι.». «Μα Πατέρα που θα πας; Αγαπηµένε µου Πατέρα, µόνο εσύ µπορείς να το κάνεις αυτό, εγώ δεν ξέρω, δεν έχω µάθει και σε αγαπώ, δεν θέλω να φύγεις.» «Όχι! Όχι! Κοίτα! Πάντα ήξερες, πάντα το έκανες καλύτερα από εµένα. Μπορείς να το κάνεις καλύτερα από εµένα.» 5

6 Και η µορφή σβήνει για να ακολουθήσει η γέννηση του Πατέρα, η επίγνωση δηλαδή του Υιού, ότι ήταν πάντοτε αυτός ο Πατέρας. εν αντιλαµβάνεστε πλήρως το πώς µπορείτε να χρησιµοποιήσετε, να αξιοποιήσετε τη γνώση που σας µεταδίδω σήµερα. Μπορείτε να την δείτε σαν ένα όραµα; Να κάνετε έναν οραµατισµό; Μπορείτε να δουλέψετε µε αντιστοιχίες; Να βρείτε τις ψυχολογικές αντιστοιχίες σε αυτό; τις κοινωνικές; τι; Μπορείτε να Είστε Αυτό. εν σας ζητώ να αρχίσετε να κάνετε οραµατισµούς επαναλαµβάνοντας αυτή τη σκηνή ξανά και ξανά. Θα είναι τόσο αστεία, µην το κάνετε. Πρόκειται για κάτι που συµβαίνει µόνο µια φορά στη ζωή του ανθρώπου. Μία φορά. Μπορείτε µόνο να Είστε Εσείς και, καθώς βαδίζετε, να αναγνωρίσετε τα βήµατα που κάνετε. Ενθυµούµενοι τα λόγια µου να κατανοήσετε σε ποιο σηµείο βρίσκεστε στην πορεία του Υιού προς τον Πατέρα. Θα έλθει η ώρα που θα αναφωνήσετε και εσείς: «Εγώ και ο Πατέρας είµαστε Ένα». Θα το πείτε ψιθυριστά, δεν θα το φωνάξετε τώρα πια όπως τόσοι και τόσοι για να το ακούσουν όλοι, να το ακούσει όλος ο κόσµος γύρω σας, ότι εσείς έχετε κερδίσει πια, έχετε κατακτήσει τη Χριστική συνείδηση. Θα το πείτε ψιθυριστά µέσα στην καρδιά γιατί εκεί συµβαίνει αυτή η αναγνώριση. «Εγώ και ο Πατέρας είµαστε Ένα». Και τότε θα είναι µια αναγνώριση που θα σας σοκάρει, γιατί δεν θα είναι µια φράση, δεν θα είναι ένας λόγος που επαναλαµβάνει η γλώσσα, ένας λόγος του νου, αλλά µια πραγµατικότητα, µια µυστικιστική πραγµατικότητα της καρδιάς. Τα σύµπαντα γεµίζουν µε Χριστική ενέργεια την ώρα που ο Υιός πλησιάζει τον Πατέρα, την ώρα που αναγνωρίζει την Υικότητά του και αναγνωρίζει ότι στέκεται µόνος αυτός µπροστά στη Μονάδα. Μπροστά στη Πηγή του. Τότε λάµπει η Χριστική συνείδηση. Όλα τα υπόλοιπα είναι η γέννηση ενός νέου κόσµου. Ενός νέου Εαυτού. Γιατί πλέον µετά την παράδοση και την ανάληψη ευθύνης του Βασιλείου, ο Υιός έχει γίνει Γεννήτορας και γεννά το νέο σύµπαν. Γεννά µια Νέα Τάξη. Αναδηµιουργεί ως Γεννήτωρ και όλα τα µέλη της συλλογικότητας που δηµιουργεί, που γεννά, αρχίζουν το παιχνίδι της αναγνώρισης ξανά από την αρχή. Με άλλους όρους, άλλες εικόνες, άλλες δονήσεις και ονοµασίες. Ξανά από την αρχή. Και όταν όλα αυτά, όλος αυτός ο Κόσµος, η Τάξη που αναδηµιουργήθηκε φτάσει στο συµπέρασµα και την επίγνωση της Υικότητας που δικαιωµατικά κατέχει, κλείνει ο κύκλος για άλλη µια φορά. Έτσι τα Πάντα είναι Ένα. Έτσι ο Πατέρας και ο Υιός, πάντοτε ήταν Ένα. Πάντοτε. Αλλά έπρεπε ο Υιός να θυµηθεί ότι είναι ο Πατέρας και έπρεπε ο Πατέρας να βεβαιωθεί ότι ο Υιός ενηλικιώθηκε, ωρίµασε, ώστε να µπορεί να τον αναγνωρίσει ως Πατέρα και να ανταποδώσει την αγάπη Του. Γιατί η ωρίµανση και η ενηλικίωση βρίσκεται εκεί. Στην ικανότητα της ανταπόδοσης της Αγάπης. 6

7 Στο σηµείο εκείνο που δεν αρκείται πια το µικρό παιδί να παίρνει και να τρέφεται και να δέχεται αγάπη, αλλά αποφασίζει ότι ήλθε η στιγµή να την ανταποδώσει. Με αυτά τα λόγια και άλλα πολλά µπορώ να σας µιλήσω για να σας δείξω την αξία της Αγάπης. Αγάπη δεν σηµαίνει µόνο στηρίζω τον φίλο µου όταν έχει ανάγκη, µε την προϋπόθεση ότι και ο ίδιος θα µε στηρίξει. Και αγάπη δεν σηµαίνει µόνο φροντίζω εκείνους που έχουν ανάγκη. Αγάπη δεν σηµαίνει µόνο αγαπώ το σύντροφο ή τη σύντροφό µου, τον αδελφό µου ή την αδελφή µου. Αγάπη σηµαίνει αγαπώ αυτό που Είµαι, αγαπώ τον Υιό που είµαι και ανταποδίδω όλη την αγάπη του Πατέρα σε Εκείνον. Ανταποδίδω στον Πατέρα, όλη την αγάπη και την φροντίδα, χίλιες και εκατό χιλιάδες και ένα εκατοµµύριο φορές µεγεθυµένες. Γιατί άλλωστε, αν καταφέρει να νιώσει την Αγάπη και το ένα άκρο και το άλλο, η ροή ανάµεσα θα είναι αναπόφευκτη. Έτσι ίσως καταλάβατε λίγο καλύτερα σήµερα τι σηµαίνει ότι Εγώ και ο Πατέρας είµαστε Ένα και τι σηµαίνει ανάληψη της ευθύνης της θειότητάς σας, ανάληψη της Χριστικής σας ευθύνης. εν θα τελειώσουµε εδώ, αλλά θα ήθελα να πάρουµε χρόνο για να ζητήσουν συγνώµη οι αδελφοί που ενόχλησαν τους υπόλοιπους χωρίς να το θέλουν και για να µοιραστείτε τις εµπειρίες σας. [Ακολουθεί συγχώρεση και ανταλλαγή εµπειριών] Συνέχεια: Ξεπερνάµε τις προϋποθέσεις και µιλάµε µε έννοιες. Ξεπερνάµε το εγώ και µιλάµε µε Εαυτό. Αφεθείτε. Η αντιστοίχηση εµπειριών, προσωπικών εµπειριών µε όσα σας περιγράφω είναι αρκετή. Μην µείνετε, µην αρκεστείτε στη περιγραφή του νου. Βρείτε τις αντιστοιχίες τις δικές σας προσωπικές πιθανές αντιστοιχίες. Και τότε θα γίνει βαθιά µέσα σας η σύνδεση. Ένα ερώτηµα που έθεσε τώρα µόλις η Άννα είναι: «Όπως µας τα περιγράφεις αγαπηµένε µου Ιησού είναι κατανοητά αλλά φαίνεται να ισχύουν περισσότερο στο πλαίσιο του Χριστιανισµού, γιατί εσύ µίλησες για τον Πατέρα ως Υιός - τουλάχιστον αυτό σου αποδίδεται. Τι συµβαίνει µε τις υπόλοιπες θρησκείες, µε τους υπόλοιπους ανθρώπους; Υπάρχει άλλη αντιστοιχία για αυτούς πέρα από τη µορφή του Πατέρα;» Αγαπηµένη µου Άννα, σου πήρε καιρό να καταλάβεις ότι όλα είναι Ένα. Ότι ο Πατέρας και η Μητέρα είναι Ένα και ότι αυτό που σε κάποιους εµφανίζεται ως Πατέρας, µπορεί σε άλλους να εµφανιστεί ως Μητέρα µα είναι άλλη λειτουργία. Άφησε το νου και άνοιξε τη καρδιά να κατανοήσει, άφησε τη καρδιά να κατανοήσει. Η ένωση µε τη Μητέρα, τη θηλυκή αρχή, είναι το ίδιο ακριβώς πράγµα. Μόνο που χρησιµοποιούνται άλλοι όροι, ένα άλλο πλαίσιο κατανόησης. εν έχει να κάνει µε το πόσο βαθιά πηγαίνετε και ότι πρέπει να είναι ο Πατέρας 7

8 και όχι η Μητέρα. Σχετίζεται περισσότερο µε το κοινωνικό γίγνεσθαι γύρω σας και τα σύµβολα που υπερισχύουν στο συλλογικό που βρίσκεσθε. Είναι το Παιδί και η Πηγή της Ζωής. Τα πάντα µπαίνουν σε διαφορετική προοπτική όταν αναλάβει τα ηνία ο νους και τότε αρχίζει να διαχωρίζει τον Πατέρα από την Μητέρα και κάνει να φαίνονται όλα τόσο περίπλοκα, την ώρα που υπάρχει η ηµιουργός Αρχή και το ηµιούργηµα. Ή, για την ακρίβεια, η ηµιουργός Αρχή και η Προβολή της. Αν µιλούσαµε µε τέτοιους όρους θα ήταν ίσως ευκολότερο να ξεφύγετε από τα πρότυπα τα καθιερωµένα πρότυπα. Αλλά τότε εσάς θα σας άγγιζε πολύ λιγότερο. Σας µίλησα µε όρους που κατανοείτε. Συνεπώς ισχύει το ίδιο για όλους και ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα µε το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, τα σηµεία αναφοράς που έχει και τους συλλογικούς συµβολισµούς που χρησιµοποιεί στη κοινωνία που βρίσκεται, ανάλογα µε αυτά βιώνει την ένωση, βιώνει την είσοδο στη Θεϊκότητά του. Σε αρχαιότερες κοινωνίες που υπερίσχυε η έκφραση της θηλυκής αρχής, τα πράγµατα ήταν διαφορετικά. Αλλά δεν είναι αυτό. Θα σας ενδιέφερε το να υπάρχει συγκεκριµένα ένας Πατέρας Θεός, αν ανήκατε σε µια συγκεκριµένη θρησκεία. Και τότε θα θέλατε να επιβεβαιώσετε υποσυνείδητα αυτή τη παραδοχή, αυτή τη πίστη και έτσι θα οδηγούσασταν σε έναν αντίστοιχο συµβολικό βίο. Είναι όλα αυτά συµβολικά. Τότε θα σήµαινε µέσα σε µία συγκεκριµένη θρησκεία, ότι αυτό που θα δείτε είναι ο θεός πραγµατικά στον οποίο πιστεύει η θρησκεία σας. Και έτσι θα αυτοεπιβεβαιωνόσασταν και θα επιβεβαιώνατε και το δόγµα σας. Και όµως µπορεί ο άνθρωπος να εξελιχτεί πνευµατικά, συνειδησιακά, να κερδίσει αυτή τη σύνδεση ακόµα και σε µία συγκεκριµένη θρησκεία! εν ειρωνεύοµαι. Ακόµα και σε µία θρησκεία βυθισµένος, θέλοντας να επιβεβαιώσει ένα συγκεκριµένο δόγµα, µπορεί να κερδίσει τη θέωση. Γιατί προσπαθώντας να επιβεβαιώσει το δόγµα, λειτουργεί ο νους του σε µια συγκεκριµένη κατεύθυνση αλλά η σύνδεση που γίνεται είναι βαθιά και αληθινή. Βαθιά στο υποσυνείδητό του η σύνδεση ολοκληρώνεται. Το ενεργειακό του δυναµικό κλείνει το κύκλο του και πραγµατώνει το στόχο του. Έτσι είστε ελεύθεροι να σκεφθείτε ό,τι θέλετε, αρκεί να µην κινείστε από εµπάθεια, είτε υπέρ ενός δόγµατος είτε κατά. Αν πρόκειται το Χριστιανικό δόγµα να γίνει πρόσκοµµα για σας, κάντε το µε το δικό σας τρόπο. Μην επιτρέψετε στο νου, στο εργαλείο του νου, να βάλει εµπόδια. Ειδικά για εσάς που διευρύνετε τη σκέψη σας, την αντίληψή σας διαρκώς, αξίζει πραγµατικά να φτάσετε σε εκείνο το σηµείο, στο οποίο να αξιοποιείτε όλα όσα υπάρχουν γύρω σας και να µην πετάτε τίποτα. Άννα: Μου λέει να πω στη Σ. ότι αυτό που είδε ήταν αλήθεια και συνέβη, αλλά το είδε σε ένα ενεργειακό επίπεδο. Είδε την ενέργεια που κινούνταν. εν ήταν 8

9 κάτι που αντιλαµβάνονταν όλοι. [Απάντηση σε ερώτηση της Σ. για κάποιο όραµα που είδε]. Συνέχεια: Ο λόγος που είστε εδώ σήµερα είναι ακριβώς για να ακουστούν αυτά τα πράγµατα και όχι µόνο η περιγραφή της συγκεκριµένης σύνδεσης, αλλά και το ότι η θηλυκή αρχή είναι ίση µε την αρσενική και ότι µπορείτε να φτάσετε στην ένωση µέσω αυτής. Να βιώσετε τη θειότητά σας µέσω αυτής επίσης. Θα ήταν ευχής έργο αν οι άνθρωποι µπορούσαν να το κάνουν αυτό πραγµατικά. υσκολεύονται πολύ. Έχουν περάσει πολλές-πολλές γενιές από τότε που συνέβαινε. Ακόµα και για όσες και για όσους υποστηρίζουν περισσότερο τη θηλυκή αρχή, είναι δύσκολο. Μην ξεκινάτε όµως από τα αιτήµατα του νου. Πρώτα επιτρέψετε στον εαυτό σας να βιώσει, να αποκτήσει την επίγνωση της Υικότητάς του. Όταν σταθείτε στη θέση του Υιού ή της Κόρης αντίστοιχα, θα δείτε τη γονική µορφή, να διαµορφώνεται µπροστά σας. Ας µην είναι µια δική σας προβολή, επιτρέψετε σε εκείνη τη βαθιά ενέργεια να διαµορφωθεί µπροστά σας. Και τότε απλά θα βιώσετε αυτό που θα συµβαίνει χωρίς κρίση, χωρίς καταναγκασµό και θα δείτε -και θα εκπλαγείτε πολύ από αυτό που θα δείτε- να προβάλει µπροστά σας. Τα εργαλεία της ψυχής σας είναι πολλά αδελφοί µου και αδελφές µου. Εγώ ως Χριστός, ως εκπρόσωπος της Χριστικής Συνειδητότητας, είµαι ένα από αυτά. Μην ξεχνάτε ότι σας µιλώ όχι ως Άρχων Χριστός, αλλά ως ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο µεγάλος σας αδελφός. Και έτσι σας µιλώ µε λόγια που να καταλαβαίνετε, κατανοητά σε σας και λόγια που ξέρω ότι θα σας βοηθήσουν να πλοηγηθείτε στην εσωτερική σας εµπειρία και τη σύνδεσή σας µε τη πηγή. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας που ήσασταν µαζί µας σήµερα. Ανώτερη επικοινωνία µέσω της Άννας Αποστολίδου [Αποµαγνητοφώνηση: Ρέα Κουφάκη] Αυτό το έργο χορηγείται µε άδεια Creative Commons Αναφορά ηµιουργού - Μη Εµπορική Χρήση - Παρόµοια ιανοµή 4.0 ιεθνές 9