ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. ΠΕΡΙΛΗΨΗ... σ 4

Transcript

1 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ... σ 4 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ. σ Ο ΧΑΛΥΒΑΣ Ο ΧΑΛΥΒΑΣ ΩΣ ΔΟΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ ΑΠΟ ΧΑΛΥΒΑ 1.2 ΣΤΙΒΑΡΟΤΗΤΑ ΟΡΙΣΜΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΣΤΙΒΑΡΟΤΗΤΑ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΤΙΒΑΡΟΤΗΤΑ ΦΟΡΕΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΡΓΟΥ σ ΓΕΝΙΚΑ 2.2 ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΦΟΡΕΩΝ ΦΟΡΕΙΣ ΤΠΟΥ 1 ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 2 ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 3 ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 4 ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΥΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ 2.4 ΦΟΡΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΦΟΡΤΙΩΝ ΜΟΝΙΜΑ ΦΟΡΤΙΑ ΚΙΝΗΤΑ ΦΟΡΤΙΑ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ 2.5 ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ 2.6 ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ 2.7 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ SOFISTIK ΓΕΝΙΚΑ ΥΠΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ. σ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΦΟΡΕΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΦΟΡΤΙΩΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΙΑΤΟΜΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΕΣΕΩΝ - 1 -

2 3.2 ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΙΑΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 1 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 2 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 3 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 4 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 1 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 2 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 3 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 4 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 1 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 2 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 3 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 4 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 1 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 2 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 3 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 4 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ σ ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση ακαραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 4 4.3ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ - 2 -

3 4.5.1 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΤΥΠΟΥ 1,2,3,4 (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΒΟΥΣ(απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΒΟΥΣ (απομάκρυνση ακραίου υποστυλώματος) ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΣΥΝΟΨΗ.. σ 371 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (Κώδικας εισόδου TEDDY) σ 373 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. σ

4 ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο το σχεδιασμό μεταλλικού φορέα για στιβαρότητα. Συγκεκριμένα, μελετάται η απόκριση μεταλλικών φορέων με ή χωρίς συνδέσμους δυσκαμψίας για απότομη απομάκρυνση κάποιου υποστυλώματος. Εξετάζεται και συγκρίνεται η συμπεριφορά των φορέων αυτών για συνεχώς αυξανόμενη φόρτιση έως το σημείο της κατάρρευσής τους, καθώς και η συνεισφορά του τρόπου σύνδεσης των μελών στους κόμβους. Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 γίνεται αναφορά στο χάλυβα και στην έννοια της στιβαρότητας στις κατασκευές. Παρουσιάζονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του χάλυβα ως δομικό υλικό, καθώς επίσης και των μεταλλικών κατασκευών. Επίσης προσεγγίζεται η έννοια της στιβαρότητας σε έργα Πολιτικού Μηχανικού και τονίζεται παράλληλα η αναγκαιότητα σχεδιασμού για αυτήν σε ορισμένα έργα. Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 παρουσιάζονται οι τυπικοί φορείς που θα μελετηθούν. Αρχικά δίνονται πληροφορίες για τη γεωμετρία, τις διαστάσεις και το υλικό κατασκευής τους. Περιγράφονται οι κατηγορίες φορτίων για την παρούσα μελέτη καθώς και η διαδικασία υπολογισμού των συνδέσεων των μελών στους φορείς. Περιγράφονται οι μέθοδοι ανάλυσης φορέων ενώ γίνεται και παρουσίαση του προγράμματος SOFISTIK23 με το οποίο πραγματοποιήθηκαν οι περισσότεροι υπολογισμοί. Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 γίνεται υπολογισμός των φορτίων επί των φορέων, επιλογή διατομών των μελών μετά από διαδοχικές εκτελέσεις υπολογισμών των μελών ενώ υπολογίζονται και οι συνδέσεις των μελών (αντοχή, δυσκαμψία). Παρουσιάζονται επίσης τα διαγράμματα εντατικών και παραμορφωσιακών μεγεθών σε κάθε τύπο φορέα για ενδεικτικές φορτίσεις. Γίνονται ακόμα παρατηρήσεις και σχόλια επί των διαγραμμάτων. Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 γίνεται διαγραμματική απεικόνιση της συμπεριφοράς των φορέων για συνεχώς αυξανόμενη φόρτιση έως την κατάρρευσή τους. Στη συνέχεια συγκρίνεται η συμπεριφορά των διαφόρων φορέων με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη στιβαρότητά τους με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τους. Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 γίνεται εξαγωγή γενικών συμπερασμάτων βάσει των αποτελεσμάτων που προέκυψαν στα προηγούμα κεφάλαια

5 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1.1 Ο ΧΑΛΥΒΑΣ Ο ΧΑΛΥΒΑΣ ΩΣ ΔΟΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ O δομικός χάλυβας είναι κράμα με βασικό συστατικό τον σίδηρο (Fe) και διάφορα άλλα μεταλλικά και μη στοιχεία σε μικρή αναλογία, όπως άνθρακας (C), Μαγγάνιο (Mn), Πυρίτιο (Si), Νικέλιο (Ni), Xαλκός (Cu), Xρώμιο (Cr), Μολυβδαίνιο (Mo), Βανάδιο (V), Ζιρκόνιο (Zr), Θείο (S), Φώσφορος (P), κ.λ.π., ορισμένα εκ των οποίων είναι ανεπιθύμητα, επειδή επηρεάζουν δυσμενώς κάποια χαρακτηριστικά του χάλυβα. Η ποσοστιαία συμμετοχή των στοιχείων αυτών προσδιορίζει τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του χάλυβα ( αντοχή, συγκολλησιμότητα, ευαισθησία στη διάβρωση, ολκιμότητα κ.λ.π.), μικρή δε μεταβολή της αναλογίας αυτής οδηγεί στη δημιουργία άλλου είδους χάλυβα. Σήμερα παράγονται περισσότερα από 3.5 διαφορετικά είδη χαλύβων. Κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τη χημική τους σύσταση, την περαιτέρω κατεργασία τους, την κρυσταλλική τους δομή ή και την τελική τους χρήση ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Η ιστορία του χάλυβα αρχίζει από πολύ παλιά, αφού σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι Χετταίοι ήξεραν να παράγουν χάλυβα από το 23 π.χ.. Το 1 π.χ., οι μεταλλουργοί της εποχής άρχισαν να παράγουν χάλυβα με ενανθράκωση σπογγώδους σιδήρου. Την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας πολλοί μεσογειακοί λαοί, αλλά και οι Ινδοί, Κινέζοι και Ιάπωνες γνώριζαν την τέχνη παραγωγής σπογγώδους σιδήρου και χάλυβα καθώς και την τέχνη της σκλήρυνσης του χάλυβα με θέρμανση και απότομη ψύξη. Η σύγχρονη ιστορία του χάλυβα αρχίζει στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο Άγγλος εφευρέτης και μηχανικός Henri Bessemer ( ), ανακάλυψε πώς να μετατρέπει τον τηγμένο χυτοσίδηρο σε χάλυβα με εμφύσηση οξυγόνου σε κάδο επενδεδυμένο με βασικά πυρίμαχα τούβλα. Σήμερα, η ανακάλυψη του Bessemer χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την απανθράκωση του χυτοσιδήρου ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Ο χάλυβας έχει αρκετά πλεονεκτήματα, τα οποία τον καθιστούν ίσως το καλύτερο δομικό υλικό σήμερα. Αυτά είναι: 1) Μεγάλη αντοχή ή μεγάλος λόγος αντοχής προς ίδιο βάρος. Αυτό συνεπάγεται τη δημιουργία λεπτών διατομών, μείωση των ιδίων βαρών του φέροντα οργανισμού, οικονομία χώρου και υλικού, ζεύξη μεγάλων ανοιγμάτων χωρίς ενδιάμεση υποστύλωση κλπ

6 2) Ομογένεια υλικού, καθώς τα χαρακτηριστικά του είναι σταθερά σε κάθε σημείο της μάζας του υλικού, γεγονός που εξασφαλίζει την ακρίβεια των παραδοχών ανάλυσης και των ελέγχων αντοχής. 3) Μονιμότητα. Τα χαρακτηριστικά είναι αμετάβλητα στο χρόνο κι εφόσον παρέχεται η κατάλληλη συντήρηση, εξασφαλίζεται απεριόριστη διάρκεια ζωής της κατασκευής. 4) Ολκιμότητα. Είναι η ικανότητα του χάλυβα να υπόκειται σε μεγάλες παραμορφώσεις χωρίς να αστοχεί. Η ολκιμότητα στο χάλυβα επιτρέπει την ανάπτυξη τοπικής διαρροής σε σημεία όπου εμφανίζεται συγκέντρωη υψηλών τάσεων από τα φορτία σχεδιασμού, με αποτέλεσμα την ανακατανομή της έντασης και την πρόληψη πρόωρης αστοχίας. Επιπλέον, αν η κατασκευή υπερφορτισθεί, οι μεγάλες παραμορφώσεις λόγω της ολκιμότητας, είναι ορατές και μπορεί να οδηγήσουν στην πρόληψη της επερχόμενης αστοχίας. 5) Η ταχύτητα εκτέλεσης. 6) Βιομηχανικό κατά το μεγαλύτερο μέρος του προϊόν με ελεγχόμενη εκ τούτου ποιότητα. 7) Το σχετικά μικρό βάρος των χαλύβδινων κατασκευών συνεπάγεται μικρότερες αδρανειακές σεισμικές δυνάμεις. 8) Ευχέρεια διάνοιξης οπών για τη διέλευση καναλιών κλιματισμού και άλλων ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων. Άλλα πλεονεκτήματα του χάλυβα είναι: η δυνατότητα της επαναχρησιμοποίησής του, η ευκολία ενίσχυσης υπαρχουσών κατασκευών, η ευκολία στην τυποποίηση και την προκατασκευή κλπ.. Στα μειονεκτήματα του χάλυβα συγκαταλέγονται: 1) H ευαισθησία σε υψηλές θερμοκρασίες και η ανάγκη λήψης μέτρων πυροπροστασίας. 2) Η ευαισθησία σε φαινόμενα αστάθειας, η οποία οδηγεί σε αναγκαία αύξηση του υλικού που θα χρησιμοποιηθεί σε θλιβόμενα στοιχεία, για την αποτροπή του φαινομένου του λυγισμού. 3) Η ευαισθησία έναντι κόπωσης (σε περίπτωση μεγάλου αριθμού κύκλων επαναλαμβανόμενης φόρτισης) κλπ. Γενικά οι χάλυβες που χρησιμοποιούνται στα δομικά έργα πρέπει να διαθέτουν μια ελάχιστη ολκιμότητα, η οποία εξασφαλίζεται μέσω της ικανοποίησης των παρακάτω περιορισμών: Πρέπει να ισχύει: f u / f y 1,15 H οριακή παραμόρφωση ε u πρέπει να είναι μεγαλύτερη ή ίση προς 15%

7 Πρέπει να ισχύει ε u 15 ε y, Όπου f y όριο διαρροής f u όριο θραύσης (εφελκυστική αντοχή) ε y παραμόρφωση διαρροής (=f y /E) ε u oριακή παραμόρφωση (που αντιστοιχεί στην f u ). Οι τιμές σχεδιασμού για τους κύριους συντελεστές υλικού των δομικών χαλύβων, οι οποίες υιοθετούνται στους υπολογισμούς είναι: Μέτρο ελαστικότητας: E= 21 N/mm 2 Μέτρο διάτμησης: G= E/ 2(1+ν) 81 N/mm 2 Λόγος Poisson στην ελαστική περιοχή: ν=,3 Συντελεστής γραμμικής θερμικής διαστολής: α= ανά C. Πυκνότητα: ρ= 785 kg/m 3. Ακολουθούν πίνακες οι οποίοι περιλαμβάνουν τους χάλυβες του εμπορίου που ικανοποιούν τις παραπάνω απαιτήσεις

8 - 8 -

9 1.1.4 ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ Στις αρχές του 2ου αιώνα, η ραγδαία βιομηχανική ανάπτυξη διεύρυνε τις ανάγκες για πολυώροφη δόμηση στα κέντρα των πόλεων όπου τα οικόπεδα ήταν δυσεύρετα και η αξία τους μεγάλη. Με τη βιομηχανική επανάσταση, έπρεπε να ανεγερθούν εργοστάσια για να στεγάσουν τις νέες μηχανές της κατασκευαστικής βιομηχανίας. Καθώς όμως η βιομηχανοποίηση εξαπλωνόταν, ο σίδηρος γινόταν όλο και πιο διαθέσιμος. Οι κατασκευαστές τον εκμεταλλεύτηκαν, αφού κατάλαβαν τα μεγάλα πλεονεκτήματα που προσέφερε το νέο αυτό υλικό καθώς απαιτούνταν μεγάλη ταχύτητα στην ανέγερση των διάφορων οικοδομικών έργων. Έτσι, έχουμε την εμφάνιση των πρώτων πολυώροφων μεταλλικών κτιρίων στις Η.Π.Α. στις αρχές του 2ου αιώνα, καθώς και την δημιουργία μεγάλων αρχιτεκτονικών επιτευγμάτων από χάλυβα σε χώρες της Ευρώπης από το 19ο αιώνα. Ο χάλυβας εμφανίζεται κυρίως σε γέφυρες, στεγάσεις χώρων, μονώροφα υπόστεγα καθώς επίσης και σε μεγάλα εκθεσιακά κέντρα και σιδηροδρομικούς σταθμούς. Ακόμη και σήμερα όμως ο χάλυβας αποτελεί ένα ευρέως διαδεδομένο υλικό για μεγάλης αλλά και μικρότερης εμβέλειας κατασκευές

10 Εικόνα 1(Στοά Vittorio Emanuelle στο Μιλάνο) Τα κτίρια από χάλυβα, λόγω των ιδιοτήτων του χάλυβα παρουσιάζουν πολλά πλεονεκτήματα. Ένα από τα πιο σημαντικά είναι ο υψηλός βαθμός προκατασκευής των διαφόρων τυποποιημένων διατομών και συνάμα η ταχύτητα ανέγερσης που συνεπάγεται. Λόγω αυτού του υψηλού ποσοστού προκατασκευής, ελαττώνεται επίσης σημαντικά η πιθανότητα ποιοτικής αστοχίας του τελικού προϊόντος καθώς επίσης αυξάνεται και η αξιοπιστία του στη διάρκεια του χρόνου. Έναντι των στοιχείων από οπλισμένο σκυρόδεμα εξασφαλίζεται η διαστασιακή ακρίβεια των μελών από χάλυβα καθώς μεγάλο ποσοστό των εργασιών πραγματοποιείται σε εργοστασιακές συνθήκες, σε περιβάλλον δηλαδή ελεγχόμενο που δεν επηρεάζεται από τις κλιματικές συνθήκες ή από την τοποθεσία του εργοταξίου. Πρέπει βέβαια να τονιστεί ότι η διαστασιακή ακρίβεια είναι πρωτεύουσας σημασίας και εξασφαλίζεται με συνεχή επίβλεψη και αυστηρούς ποιοτικούς ελέγχους. Είναι γνωστό ότι τα κτίρια τα οποία είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους μεταλλικά είναι τα βιομηχανικά. Αυτό συμβαίνει καθώς υπακούν σε μια αυστηρή συστηματοποίηση της κάτοψης. Σε συνδυασμό με την απαίτηση για μεγάλη ταχύτητα ανέγερσης ο χάλυβας είναι το πλέον κατάλληλο υλικό για την κατασκευή τους καθώς υπάρχει μεγάλη τυποποίηση του φέροντος οργανισμού, πράγμα που καθιστά εύκολη και απλή την συναρμολόγηση στον τόπο του έργου

11 Εικόνα 2 Η συνεχής εξέλιξη της τεχνολογίας διαμόρφωσης των μεταλλικών δομικών στοιχείων επιτρέπουν την υλοποίηση οποιασδήποτε μορφής και μεγέθους φορέα ή κτιρίου. Δίνεται η δυνατότητα κατασκευής κτιρίων με τμήματα με ιδιαίτερες επιφάνειες, όπως για παράδειγμα καμπύλες, οι οποίες παρουσιάζουν δυσκολία στην κατασκευή και στον υπολογισμό αλλά και περιορισμένες δυνατότητες εφαρμογής. Λόγω αυτού του γεγονότος οι μεταλλικές κατασκευές δίνουν την δυνατότητα δημιουργίας οικοδομημάτων ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, με παράλληλη καθιέρωση νέων αρχιτεκτονικών τάσεων,οι οποίες πολλές φορές είναι εμπνευσμένες από την ίδια τη φύση. Εικόνα 3 ( Μεταλλικός δενδροειδής φέρων οργανισμός ως προσθήκη στο υπάρχον κέλυφος, στο χώρο "The Tote" στη Βομβάη)

12 Στην παραπάνω εικόνα φαίνονται οι δυνατότητες εφαρμογής και από αρχιτεκτονικής άποψης, καθώς είναι δυνατή η διαμόρφωση μεταλλικών μελών με ιδιαίτερη μορφή. Εικόνα 4 (Ο φέρων οργανισμός της εικόνας 3 κατά την άλλη διεύθυνση) Γενικά, η συμπεριφορά των μεταλλικών στοιχείων και επομένως των κατασκευών στις διάφορες καταπονήσεις, διαφέρει σε σημαντικό βαθμό από τη συμπεριφορά του οπλισμένου σκυροδέματος, πράγμα το οποίο έχει άμεσες συνέπειες στη μορφή και στο σχεδιασμό τους. Είναι σχετικά εύκαμπτες κατασκευές με ικανοποιητική συμπεριφορά σε δυναμικές καταπονήσεις και λεπτές διατομές με μεγάλα ανοίγματα και ελεύθερα ύψη που επιτρέπουν την κατασκευή ή την στέγαση χώρων μεγάλων διαστάσεων με σημαντική οικονομία υλικού. Ένα από τα επίσης βασικά πλεονεκτήματα των μεταλλικών κατασκευών είναι η δυνατότητα αλλαγής χρήσης. Με την επιμήκυνση του κύκλου ζωής ενός κτιρίου μειώνονται οι αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον καθώς περισσότερη αξία παράγεται από τους ίδιους υλικούς πόρους και με την ίδια κατανάλωση ενέργειας. Λόγω των πλεονεκτημάτων του χάλυβα, αξίζει να αναφερθεί ότι το 65% των κτιρίων στην Ιαπωνία είναι από χάλυβα. Εικόνα 5(Grand theatre στο Hangzhon της Κίνας) Ο χάλυβας χρησιμοποιήθηκε εκτενώς σαν υλικό ενίσχυσης και αποκατάστασης των ιστορικών κτιρίων κατα την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 24 στην Αθήνα

13 1.2 ΣΤΙΒΑΡΟΤΗΤΑ ΟΡΙΣΜΟΣ O όρος στιβαρότητα στον τομέα της Μηχανικής είναι έως σήμερα ένα θέμα πολλών συζητήσεων στην κοινότητα των μηχανικών και ακόμα δεν έχει βρεθεί μια παγκόσμια κοινά αποδεκτή ερμηνεία. Μια συχνή απαίτηση στιβαρότητας η οποία δίνεται από κανονισμούς δηλώνει ότι μία κατασκευή για να είναι στιβαρή θα πρέπει να σχεδιάζεται και να υπολογίζεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην καταστρέφεται σε βαθμό δυσανάλογο με το αρχικό αίτιο. Για παράδειγμα, για οποιαδήποτε απότομη απομάκρυνση ενός ή περισσοτέρων φερόντων μελών (π.χ. υποστυλώματα, τοιχώματα), να μην οδηγούμαστε σε περαιτέρω απώλεια φερόντων μελών (δοκοί, υποστυλώματα, τοιχώματα) και τελικά στην πλήρη ή μερική κατάρρευση του φορέα. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι στιβαρότητα είναι η μη ευαισθησία μιας κατασκευής σε τοπική αστοχία. Από αυτον τον ορισμό συνεπάγεται ότι η στιβαρότητα είναι ιδιότητα της κατασκευής ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΣΤΙΒΑΡΟΤΗΤΑ Κατά τον σχεδιασμό ενός φορέα σε στιβαρότητα, σκοπός μας είναι μετά την απώλεια ή απομάκρυνση ενός ή περισσοτέρων φερόντων μελών του, να συνεχίζει να αναλαμβάνει φορτία και να παραμορφώνεται ανάλογα με την αύξηση της φόρτισης. Επειδή είναι αντιοικονομικό να σχεδιάζουμε φορείς έναντι αγνώστων δράσεων ακολουθείται η εξής διαδικασία ελέγχου: απομακρύνοντας κάποιο φέρων δομικό μέλος (π.χ. υποστύλωμα, τοίχωμα) από το φορέα, εξετάζεται η συμπεριφορά των υπολοίπων μελών και συγκεκριμένα οι παραμορφώσεις και οι εντάσεις που αναπτύσσουν. Απώλεια μέλους μπορεί να υπάρξει λόγω κάποιου τυχαίου γεγονότος (π.χ. έκρηξη, κρούση κ.α.) στο άμεσο περιβάλλον του φέροντος οργανισμού μιας κατασκευής. Παρατηρείται, τα τελευταία χρόνια, λόγω αύξησης των απαιτήσεων ασφάλειας ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πρόληψη τέτοιων φαινομένων. Συγκεκριμένα, έχουν διατυπωθεί ορισμένες απαιτήσεις και προσδιορισμοί καταστάσεων από Κώδικες Δομικών Έργων για την στιβαρότητα των κατασκευών. Πρώτα απ όλα πρέπει να προσδιορισθούν τα διάφορα επίπεδα κατάρρευσης. Έχουμε: General Collapse (Γενική Κατάρρευση): Η άμεση κατεδάφιση ενός ολόκληρου συστήματος απο ένα «πυροδοτημένο» γεγονός (π.χ. έκρηξη). Limited Local Collapse ( Περιορισμένη Τοπικά Κατάρρευση): Αστοχία ενός δομικού μέλους χωρίς να επηρεάζονται τα παρακείμενα μέλη. Proggressive Collapse (Προοδευτική Κατάρρευση): Η εξάπλωση μιας αρχικά τοπικής αστοχίας από στοιχείο σε στοιχείο, καταλήγοντας τελικά στην κατάρρευση ενός ολόκληρου οικοδομήματος ή δυσανάλογα μεγάλου μέρους αυτού. Στον Ευρωκώδικα (EUROCODE 1991) παρέχονται κανόνες και καθοδήγηση στο σχεδιασμό για Στιβαρότητα ώστε να αποφευχθεί δυσανάλογη κατάρρευση. Συγκεκριμένα προτείνονται δύο στρατηγικές για σχεδιασμό σε μη συνηθισμένες δράσεις. Για την εφαρμογή αυτών των στρατηγικών, οι Ευρωκώδικες παρέχουν τρείς κατηγορίες συνεπειών για το σχεδιασμό κατασκευών σε ασυνήθιστες δράσεις. CC1 Consequences Class 1: Low concequences of failure CC2 Consequences Class 2: Medium concequences of failure CC3 Consequences Class 3: High concequences of failure

14 Σκοπός αυτής της κατηγοριοποίησης είναι να οδηγήσει σε μια επαρκή στιβαρότητα της κατασκευής ώστε να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ζημιάς και αστοχίας χωρίς κατάρρευση, ανάλογα με τις επιπτώσεις που θα επιφέρει η κατάρρευση μιας κατασκευής σε ανθρώπινες ζωές, στο περιβάλλον ή σε οικονομικά θέματα. Η πρώτη στρατηγική, στοχεύει στη μείωση πιθανότητας ύπαρξης ασυνήθιστων δράσεων και στο σχεδιασμό φορέων με επαρκή στιβαρότητα για συγκεκριμένες δράσεις, παρέχοντας προληπτικά μέτρα ασφαλείας, όπως ασφαλείς αποστάσεις μεταξύ κυκλοφορούντων οχημάτων και κατασκευών. Η δεύτερη στρατηγική, στοχεύει στον περιορισμό της τοπικής αστοχίας, παρέχοντας υποδείξεις για εξασφάλιση επαρκούς στιβαρότητας της κατασκευής, όπως σχεδιασμό δομικών μελών και κόμβων με επαρκή ολκιμότητα ώστε να μπορούν να απορροφούν σημαντικό ποσοστό ενέργειας, και σχεδιασμό κατά τέτοιο τρόπο ώστε μια τοπική αστοχία να μη συνεπάγεται κατάρρευση μεγάλου μέρους της κατασκευής Στον αντίστοιχο Κανονισμό των U.S.A., το πρότυπο ASCE 7-2 δεν στοχεύει στον προσδιορισμό των μη προβλέψιμων γεγονότων, αλλά ούτε παρέχει συγκεκριμένα κριτήρια για αποφυγή προοδευτικής κατάρρευσης. Ωστόσο παρέχει προφυλακτικά μέτρα στο σχεδιασμό ώστε να περιοριστούν οι συνέπειες μιας τοπικής κατάρρευσης, κάτι το οποίο είναι και από οικονομικής απόψης πιο προσιτό. Το ASCE 7-2 προτείνει δύο ξεχωριστές μεθόδους σχεδιασμού: τον άμεσο (direct), και τον έμμεσο (indirect). Στον άμεσο σχεδιασμό, πρέπει να θεωρείται σαφής η αντίσταση σε προοδευτική κατάρρευση. Αυτό επιτυγχάνεται, μέσω της μεθόδου εναλλακτικής διαδρομής (alternate path method), η οποία επιτρέπει την τοπική αστοχία αλλά αναζητά εναλλακτικές ώστε να απορροφηθεί ενέργεια και να αποτραπεί μια μεγάλη κατάρρευση. Η δομική ακεραιότητα ενός φορέα μπορεί να επιβεβαιωθεί μέσω ελέγχων ύπαρξης εναλλακτικών διαδρομών γύρω από την υποτιθέμενη καταρρέουσα κατασκευή. Το Πρότυπο επίσης προτείνει την μέθοδο συγκεκριμένης τοπικής αντίστασης (specific local resistance method), κατά την οποία αναζητούνται τρόποι ώστε να εξασφαλίζεται επαρκής αντοχή σε αστοχία η οποία οφείλεται σε ατυχήματα ή σε κακή χρήση. Αυτό επιτυγχάνεται, μέσω προσδιορισμού περιοχών υψηλού κινδύνου αφού μπορεί να χρειάζεται συγκεκριμένα μέλη να έχουν επαρκή αντοχή ώστε να αντέξουν μη κανονικά φορτία και έτσι ο φορέας να δημιουργεί εναλλακτικά μονοπάτια ανακατανομής του φορτίου. Στον έμμεσο σχεδιασμό, υπονοείται η αντίσταση σε προοδευτική κατάρρευση, μέσω προσδιορισμού ελαχίστων επιπέδων αντοχής και ολκιμότητας. Οι εναλλακτικής διαδρομής μελέτες μπορεί να χρησιμοποιηθούν σαν κατευθυντήριες για τον προσδιορισμό αυτών των ορίων, ώστε μέσω του έμμεσου σχεδιασμού να εξασφαλισθεί η δομική ακεραιότητα. Επιπλέον στο ASCE 7-2 παρέχονται κατευθυντήριες γραμμές για κατασκευαστικά μέτρα ώστε να επιτευχθεί αντίσταση σε προοδευτική κατάρρευση ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΤΙΒΑΡΟΤΗΤΑ ΦΟΡΕΩΝ Η ανάγκη σχεδιασμού για στιβαρότητα, ο οποίος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις τυχηματικές δράσεις, έγινε κατανοητή περίπου 4 χρόνια πριν όταν το Ronan Point υπέστη μερική κατάρρευση λόγω έκρηξης φυσικού αερίου. Επίσης, τρομοκρατικά χτυπήματα σε μεγάλα κτίρια έχουν προκαλέσει μεγάλα θέματα συζητήσεων σε πολλές χώρες και κυβερνήσεις

15 Εικόνα 6(Το Ronan Point μετά τη μερική κατάρρευση) Η Κατάρρευση του Ronan Point Στις δεκαετίες 195 και 196, η ανέγερση πύργων θεωρούνταν ένας τρόπος να χτίσεις ένα καλύτερο μέλλον. Όμως, το 1968 στις 16 Μαϊου, η έκρηξη φυσικού αερίου στο Ronan Point, με αποτέλεσμα την κατάρρευση ολόκληρης γωνίας του κτιρίου οδήγησε σε μία αντίδραση κατά της ανέγερσης πύργων, καθώς υπήρξαν τέσσερις νεκροί και 17 τραυματίες. Η έκρηξη συνέβη, όταν η κάτοικος του διαμερίσματος 9 του 18 ου ορόφου, άναψε ένα σπίρτο για να ανάψει τη σόμπα και κατόπιν βρέθηκε αναίσθητη λόγω της διαρροής του αερίου. Λόγω της έκρηξης ασκήθηκε πίεση στους απέναντι τοίχους, οι οποίοι ήταν η μόνη υποστήριξη για τους από πάνω τοίχους. Δημιουργήθηκε, μια αλυσίδα καταρρεύσεων κατά την οποία κατέρρευσε το 19 ο πάτωμα, μετά το 2 ο έως ότου κατέρρευσαν και τα 4 από πάνω πατώματα για να ξεκινήσει η 2 η φάση προοδευτικής κατάρρευσης όλόκληρου του τμήματος. Τα 4 πατώματα προσέκρουσαν στο 17 ο και προοδευτικά έφτασαν στο έδαφος. Εικόνα 7(Η κατάρρευση της γωνίας του Ronan Point)

16 Η κυβέρνηση σχημάτισε μια ομάδα ερευνών των αιτιών της κατάρρευσης του Ronan Point. Οι έρευνες επιβεβαίωσαν το γεγονός της έκρηξης ως αιτία, καθώς ανακαλύφθηκε ότι στη σύνδεση του σωλήνα με τη σόμπα, το παξιμάδι από ορείχαλκο είχε σπάσει λόγω του σφιξίματος κατά την εγκατάσταση ώστε να σπάσει και να αφήσει το αέριο να διαρρεύσει στο διαμέρισμα. Η έκρηξη από άποψη μεγέθους δεν ήταν σημαντική καθώς το γεγονός ότι ο κάτοικος δεν έχασε την ακοή του δείχνει ότι η πίεση ήταν μικρότερη από 7 kpa. Μετά από ελέγχους των αντικειμένων της κουζίνας, φάνηκε ότι οι τοίχοι μετακινήθηκαν από μια πίεση μόνο 1.7 kpa, ενώ ο εξωτερικός τοίχος από μια πίεση 21kPa. Καταληκτικά, η κατάρρευση του Ronan Point οφειλόταν στην έλλειψη μηχανισμών ασφαλείας,εναλλακτικών διαδρομών φόρτισης και δομικών πλαισίων με αποτέλεσμα τα ανώτερα πατώματα να μην έχουν καμία υποστήριξη και να πέσουν στο 17 ο. Περαιτέρω έρευνες, έδειξαν ότι το κτίριο είχε σχεδιαστεί ώστε να αντέχει πολύ χαμηλές ανεμοπιέσεις σύμφωνα με παλιότερους κανονισμούς οι οποίοι δεν λάμβαναν υπόψιν το μεγάλο ύψος των κτιρίων. Σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Sam Webb, ο οποίος ήταν ο βασικός ερευνητής του θέματος, το κτίριο είχε αρχίσει ήδη να αστοχεί σε υψηλούς ανέμους. Παράλληλα διαπιστώθηκαν πολλά προβλήματα στους κόμβους. Συνεχείς μελέτες οδήγησαν στην κατεδάφιση το Μάιο του 1986, χωρίς όμως αυτή να γίνει κατά τον παραδοσιακό τρόπο. Ο Webb απαίτησε κατεδάφιση όροφο-όροφο προκειμένου να μελετηθούν οι κόμβοι, για να καταλήξει στο ότι: Oύτε μια σύνδεση δεν είχε γίνει σωστά. Φυσικά, το γεγονός αυτής της κατάρρευσης οδήγησε στην αναθεώρηση των Κανονισμών. Οι Κώδικες αλλάζουν προβλέποντας κείμενα για την πρόληψη προοδευτικής κατάρρευσης και για δράσεις από έκρηξη. Επιπλέον αναθεωρήθηκαν τα ελάχιστα ποσοστά ολκιμότητας. Έτσι άρχισε να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στο θέμα της στιβαρότητας

17 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΡΓΟΥ 2.1 ΓΕΝΙΚΑ Ο φορέας μελέτης που έχει επιλεγεί να μελετηθεί είναι ένα τυπικό επαναλαμβανόμενο πλαίσιο ενός πολυώροφου μεταλλικού κτιρίου γραφείων ο οποίος και θα αποτελεί ουσιαστικά τον κύριο φέροντα οργανισμό αυτού. Ο χαλύβδινος αυτός φορέας θα φορτισθεί και θα επιλυθεί μέσω του προγράμματος SOFISTIK23, σε όλες τις συνηθισμένες δράσεις και θα μελετηθεί η στιβαρότητα αυτού για ενδεχόμενη απώλεια κάποιου υποστυλώματος λόγω κρούσης ή έκρηξης. Θα δοθεί έμφαση στην επιρροή συνδέσμων δυσκαμψίας καθώς και στον τρόπο σύνδεσης υποστυλωμάτων-δοκών του φορέα ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή λειτουργία του. Το μεταλλικό Κτίριο αποτελείται από πέντε συνολικά ορόφους. Το ισόγειο έχει ύψος 4,m ενώ οι υπόλοιποι όροφοι 3,5m. Το μέγεθος των ανοιγμάτων κατά την κύρια διεύθυνση είναι 6,m ενώ κατά την δευτερεύουσα 5,m. Οι πλάκες των ορόφων αποτελούνται από ωπλισμένο σκυρόδεμα πάχους 1cm και από χαλυβδόφυλλα πάχους 8mm τα οποία κατά τη φάση κατασκευής θα λειτουργήσουν και ως μεταλότυπος. Επομένως κάθε τυπικό πλαίσιο που θα μελετηθεί αποτελείται από πέντε ορόφους των 5,m και πέντε ανοίγματα των 6,m με χαλύβδινο σκελετό. Θα μελετηθούν και θα συγκριθούν συνολικά τέσσερα είδη πλαισίων και δύο τρόποι σύνδεσης για κάθε είδος πλαισίου. Αρχικά θα γίνει βελτιστοποίηση της διατομής των μελών των φορέων για τα συνήθη φορτία και στην συνέχεια μελέτη της απόκρισής τους μετά την αφαίρεση κάποιου δομικού τους μέλους λόγω κρούσης ή έκρηξης.(που αποτελούν τις κύριες προς μελέτη δράσεις). Εν τέλει θα δοθούν συμπεράσματα για τον σχεδιασμό ενός μεταλλικού φορέα σε στιβαρότητα

18 2.2 ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΦΟΡΕΩΝ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 1 και 1 Ο φορέας Τύπου 1 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Τα υποστυλώματα είναι συνεχή ενώ οι δοκοί συνδέονται συγκολλητά με τα υποστυλώματα. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

19 Ο φορέας Τύπου 1 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Οι δοκοί είναι συνεχείς ενώ τα υποστυλώματα συνδέονται συγκολλητά με τις δοκούς. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

20 2.2.2 ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 2 ΚΑΙ 2 Ο φορέας Τύπου 2 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB.Θα τοποθετηθούν σύνδεσμοι δυσκαμψίας κοίλης ορθογωνικής διατομής SH στα ανοίγματα του τελευταίου ορόφου. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Τα υποστυλώματα είναι συνεχή ενώ οι δοκοί συνδέονται συγκολλητά με τα υποστυλώματα. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

21 Ο φορέας Τύπου 2 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB.Θα τοποθετηθούν σύνδεσμοι δυσκαμψίας κοίλης ορθογωνικής διατομής SH στα ανοίγματα του τελευταίου ορόφου. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Οι δοκοί είναι συνεχείς ενώ τα υποστυλώματα συνδέονται συγκολλητά με τις δοκούς. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

22 2.2.3 ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 3 ΚΑΙ 3 Ο φορέας Τύπου 3 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB.Θα τοποθετηθούν σύνδεσμοι δυσκαμψίας κοίλης ορθογωνικής διατομής SH εναλλάξ στα ανοίγματα του τελευταίου ορόφου. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Τα υποστυλώματα είναι συνεχή ενώ οι δοκοί συνδέονται συγκολλητά με τα υποστυλώματα. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

23 Ο φορέας Τύπου 3 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB.Θα τοποθετηθούν σύνδεσμοι δυσκαμψίας κοίλης ορθογωνικής διατομής εναλλάξ στα ανοίγματα του τελευταίου ορόφου. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Οι δοκοί είναι συνεχείς ενώ τα υποστυλώματα συνδέονται συγκολλητά με τις δοκούς. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

24 2.2.4 ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 4 ΚΑΙ 4 Ο φορέας Τύπου 4 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB.Θα τοποθετηθούν σύνδεσμοι δυσκαμψίας κοίλης ορθογωνικής διατομής εναλλάξ στα ανοίγματα των δύο τελευταίων ορόφων. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Τα υποστυλώματα είναι συνεχή ενώ οι δοκοί συνδέονται συγκολλητά με τα υποστυλώματα. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

25 Ο φορέας Τύπου 4 αποτελείται από υποστυλώματα διατομής HEB και δοκούς διατομής HEB.Θα τοποθετηθούν σύνδεσμοι δυσκαμψίας κοίλης ορθογωνικής διατομής εναλλάξ στα ανοίγματα των δύο τελευταίων ορόφων. Οι στηρίξεις στο έδαφος θεωρούνται πακτώσεις. Οι δοκοί είναι συνεχείς ενώ τα υποστυλώματα συνδέονται συγκολλητά με τις δοκούς. Οι ακριβείς θέσεις των στοιχείων του φορέα απεικονίζονται στην εικόνα που ακολουθεί

26 2.3 ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΥΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ Σε όλους τους φορείς επιλέχτηκε ως δομικό υλικό ο χάλυβας S235 (fy=235n/mm 2 ). Λαμβάνοντας υπ όψιν την κράτυνση που μπορεί να παρουσιάσει ο χάλυβας και με βάση τον Ευρωκώδικα ft=36n/mm ΦΟΡΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΦΟΡΤΙΩΝ Τα φορτία που δρουν στον εκάστοτε φορέα διακρίνονται σε τρείς κατηγορίες: Α) Μόνιμα Φορτία (Dead Loads) Β) Κινητά Φορτία (Live Loads) Γ) Τυχηματικά Φορτία (Accidental Loads) Η δράση των τελευταίων αποτελεί και το κύριο αντικείμενο της εργασίας. Επίσης τα παραπάνω μπορούν να δρούν σε συνδυασμό. Οι συνδυασμοί των φορτίσεων και οι ακριβείς τιμές τους σε αυτές καθορίζονται από τον κανονισμό και λαμβάνονται υπ όψιν κατά τους υπολογισμούς ΜΟΝΙΜΑ ΦΟΡΤΙΑ Τα Μόνιμα ή Νεκρά φορτία είναι φορτία σταθερής διεύθυνσης που ενεργούν συνεχώς επί του φορέα. Είναι στατικά φορτία και περιλαμβάνουν το ίδιο βάρος των φερόντων και μη φερόντων στοιχείων της κατασκευής καθώς και το σύνολο των φερόμενων επ αυτής κατά τη διάρκεια ζωής της. Κατά την ανάλυση εκτιμήθηκαν: Φορτίο ίδιου βάρους πλάκας σκυροδέματος. Φορτίο ίδιου βάρους χαλυβδόφυλλου. Φορτίο ίδιου βάρους επικαλύψεων ΚΙΝΗΤΑ ΦΟΡΤΙΑ Τα Κινητά ή Μεταβλητά φορτία είναι φορτία βαρύτητας ή πλευρικά τα οποία δρουν όταν η κατασκευή βρίσκεται σε λειτουργία και μπορούν να μεταβάλλονται ως προς τη θέση και το μέγεθός τους. Στα κινητά φορτία περιλαμβάνονται άτομα, έπιπλα, αποθηκευμένα αντικείμενα, φορτία χιονιού κ.τ.λ.π. Τα κινητά φορτία λαμβάνονται ως στατικά κατά την ανάλυση των φορέων εκτός ειδικών περιπτώσεων οπότε και λαμβάνεται υπ όψιν η δυναμική επιρροή αυτών. Οι χαρακτηριστικές τιμές τους δίνονται από τους κανονισμούς, ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου. Υπάρχουν 4 κατηγορίες χρήσης σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα

27 Κατηγορία Α: Χώροι για οικιακές δραστηριότητες Κατηγορία Β: Χώροι γραφείων Κατηγορία C: Χώροι στους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να συναθροιστούν. Κατηγορία D: Χώροι με εμπορικά καταστήματα ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Ως σεισμικές δράσεις σχεδιασμού θεωρούνται οι ταλαντώσεις του κτιρίου λόγω σεισμού, οι οποίες ονομάζονται και σεισμικές διεγέρσεις ή σεισμικές δονήσεις. Οι σεισμικές δονήσεις κατατάσσονται στις τυχηματικές και δε συνδυάζονται με άλλες τυχηματικές δράσεις, όπως επίσης δεν συνδυάζονται με τις δράσεις λόγω ανέμου. Η ένταση των εδαφικών σεισμικών διεγέρσεων, καθορίζεται συμβατικά με μία μόνη παράμετρο, τη μέγιστη εδαφική επιτάχυνση σχεδιασμού Α, ανάλογα με τη ζώνη σεισμικής επικινδυνότητας της χώρας στην οποία βρίσκεται το έργο. Η Ελλάδα υποδιαιρείται σε τρεις Ζώνες Σεισμικής Επικινδυνότητας. Σε κάθε Ζώνη αντιστοιχεί μία τιμή σεισμικής επιτάχυνσης εδάφους Α, η οποία, σύμφωνα με τα σεισμολογικά δεδομένα, έχει πιθανότητα υπέρβασης 1% στα 5 χρόνια (ή περίοδο επαναφοράς 475 χρόνια ), με βάση τη σχέση: A = α g όπου g είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας και α =,16 για Ζώνη Ι α =,24 για Ζώνη ΙΙ

28 α =,36 για Ζώνη ΙΙΙ Οι σεισμικές διεγέρσεις σχεδιασμού ορίζονται στην ελεύθερη επιφάνεια του εδάφους ως δύο οριζόντιες (κάθετες μεταξύ τους) και μία κατακόρυφη συνιστώσα, στατιστικά ανεξάρτητες μεταξύ τους, καθορίζονται δε με τη βοήθεια φασμάτων απόκρισης (σε όρους επιτάχυνσης) ενός μονοβάθμιου ταλαντωτή. Για τον προσδιορισμό της σεισμικής απόκρισης της κατασκευής προβλέπεται από τον ΕΑΚ2 (ανάλογα και από το ΕΝ 1998) η εφαρμογή των παρακάτω δύο μεθόδων: Δυναμική φασματική μέθοδος (πλήρης ιδιομορφική ανάλυση του συστήματος, υπολογισμός μέγιστης σεισμικής απόκρισης για κάθε ιδιομορφή ταλάντωσης και τέλος τετραγωνική επαλληλία των μέγιστων ιδιομορφικών αποκρίσεων). Απλοποιημένη φασματική ή ισοδύναμη στατική μέθοδος (δεν απαιτείται ιδιομορφική ανάλυση, αλλά στηρίζεται σε προσεγγιστική θεώρηση μόνο της θεμελιώδους ιδιομορφής ταλάντωσης). Για την ισοδύναμη γραμμική ανάλυση των κατασκευών στη μετελαστική περιοχή συμπεριφοράς της χρησιμοποιούνται τα φάσματα σχεδιασμού των οριζόντιων συνιστωσών σεισμού του σχήματος, τα οποία προκύπτουν με τροποποίηση των ελαστικών φασμάτων. α) μέσω εισαγωγής του όρου 2/3 ως εκθέτη στον κατιόντα κλάδο, και β) με εφαρμογή του δείκτη συμπεριφοράς q, όπως αναλύεται στη συνέχεια. Φάσμα Σχεδιασμού

29 Το φάσμα της κατακόρυφης συνιστώσας προκύπτει από το φάσμα των οριζόντιων συνιστωσών, με πολλαπλασιασμό των τεταγμένων του επί,7. Τα φάσματα του Σχήματος καθορίζονται από τις ακόλουθες εξισώσεις: Περιοχή Περιόδων Εξίσωση Τ Τ 1 : Φ d (T) = γ 1 Α [1+Τ/Τ1(n θ β /q 1)] T1 T T2: Φ d (T) = γ 1 A n θ β / q T2< T : Φ d (T) = γ 1 Α n θ β / q (T 2 /T) όπου: Α =α g g γ 1 q μέγιστη οριζόντια σεισμική επιτάχυνση του εδάφους επιτάχυνση της βαρύτητας συντελεστής σπουδαιότητας του κτιρίου συντελεστής συμπεριφοράς του κτιρίου n διορθωτικός συντελεστής για ποσοστό απόσβεσης 5% θ συντελεστής επιρροής της θεμελίωσης Τ 1 και Τ 2 χαρακτηριστικές περίοδοι του φάσματος β = 2,5 συντελεστής φασματικής επιτάχυνσης, και Α,Β,Γ,Δ κατηγορία εδάφους. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να ισχύει: Φ d ( T) /A γ 1,25 Τιμές Χαρακτηριστικών ιδιοπεριόδων Τ1,Τ2(sec)

30 Ο δείκτης συμπεριφοράς q εισάγει τη μείωση των σεισμικών επιταχύνσεων της πραγματικής κατασκευής λόγω μετελαστικής συμπεριφοράς σε σχέση με τις επιταχύνσεις που προκύπτουν υπολογιστικά σε ελαστικό σύστημα, εκφράζει δε γενικά την ικανότητα ενός δομικού συστήματος να απορροφά ενέργεια μέσω πλάστιμης συμπεριφοράς ορισμένων μελών του, χωρίς να μειώνεται δραστικά η ανοχή του. Ο διορθωτικός συντελεστής n εκφράζει την αυξομείωση της επιρροής της ιξώδους απόσβεσης στην ελαστική περιοχή της συμπεριφοράς, όταν το ποσοστό της κρίσιμης απόσβεσης ζ είναι διάφορο του 5% και υπολογίζεται από τη σχέση: n = (7 /(2 + ζ)) 7 Ο συντελεστής θεμελίωσης θ εξαρτάται γενικά από το βάθος και τη δυσκαμψία της θεμελίωσης, εκφράζει δε την ευνοϊκή επιρροή της δύσκαμπτης θεμελίωσης όχι μόνο στη μείωση της έντασης της σεισμικής δόνησης από την επιφάνεια του εδάφους προς το θεμέλιο, αλλά και στη μείωση των κινδύνων διαφορικών καθιζήσεων λόγω δυναμικής διατμητικής συνίζησης χαλαρών εδαφών, αύξηση της αξιοπιστίας κ.λ.π. Από άποψη σεισμικής επικινδυνότητας τα εδάφη κατατάσσονται σε πέντε κατηγορίες Α, Β, Γ, Δ ΚΑΙ Χ, που περιγράφονται στον ΕΑΚ2. Σε εδάφη κατηγορίας Α ή Β ο συντελεστής θ λαμβάνει την τιμή 1,. Σε εδάφη κατηγορίας Γ ή Δ ο συντελεστής θεμελίωσης θ επιτρέπεται να λαμβάνει μικρότερες τιμές, όταν συντρέχει τουλάχιστον μία από τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στον παρακάτω πίνακα και εφόσον η - 3 -

31 προκύπτουσα φασματική επιτάχυνση σχεδιασμού δεν είναι μικρότερη από εκείνη που θα προέκυπτε για έδαφος κατηγορίας Β. 2.5 ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ Οι κόμβοι δοκών - υποστυλωμάτων συνήθως διαμορφώνονται με κοχλίωση μέσω μετωπικών πλακών ή με συγκόλληση. Προκειμένου να κάνουμε ελαστοπλαστική ανάλυση, οι κόμβοι προσομοιώνονται ανάλογα με την αντοχή τους και τη δυσκαμψία τους. Έτσι έχουμε την παρακάτω κατηγοριοποίηση αυτών

32 Συνεχείς: υψηλής αντοχής και δυσκαμψίας Αρθρωτοί: χαμηλής αντοχής και δυσκαμψίας Ημισυνεχείς: ενδιάμεσης αντοχής και δυσκαμψίας Αυτή η κατηγοριοποίηση γίνεται με βάση τη συμπεριφορά τους, η οποία εκφράζεται μέσω της καμπύλης ροπής-στροφής (Μ-φ), όπου η ροπή εκφράζει την εφαρμοζόμενη ροπή στη δοκό και η στροφή τη μετακίνηση της γωνίας μεταξύ των συνδεόμενων μελών. Για να χαρακτηριστεί ένας κόμβος με βάση την ακαμψία του χρησιμοποιούμε τις εξής ανισοτικές σχέσεις: Άκαμπτος: (Δυσκαμψία) 25EI b /L b Αρθρωτός: (Δυσκαμψία).5ΕI b /L b Για να χαρακτηριστεί ένας κόμβος με βάση την αντοχή του χρησιμοποιούμε τις εξής ανισοτικές σχέσεις: Πλήρους αντοχής: (Αντοχή κόμβου)> (Αντοχή συνδεόμενων μελών)

33 Αρθρωτός: (Αντοχή κόμβου) <.25 (Αντοχή συνδεόμενων μελών) Επομένως, προκύπτει η ανάγκη υπολογισμού της αντοχής και της δυσκαμψίας των κόμβων ώστε να γίνει ο σωστός σχεδιασμός τους, κι έπειτα να προσομοιωθούν στο πρόγραμμα υπολογιστή. Ο υπολογισμός της δυσκαμψίας και αντοχής των κόμβων μπορεί να γίνει είτε πειραματικά, είτε αριθμητικά (με αναλύσεις πεπερασμένων στοιχείων), είτε αναλυτικά. Ο πιο απλός και εύχρηστος τρόπος είναι εκείνος με τα αναλυτικά προσομοιώματα κόμβων. Ακολουθώντας λοιπόν αυτόν τον τρόπο προσομοίωσης υπολογίζονται η δυσκαμψία και αντοχή κατά τον Ευρωκώδικα 3 με τη μέθοδο των συστατικών μερών. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, ο κόμβος θεωρείται ένα σύστημα πολλών μικρότερων τμημάτων. Συγκεκριμένα,όταν αναφερόμαστε σε συγκολλητό κόμβο έχουμε το παρακάτω μηχανικό προσομοίωμα δυσκαμψίας. Όπως φαίνεται και στην εικόνα, ο κόμβος διαιρείται σε τρεις χαρακτηριστικές περιοχές: την εφελκυόμενη, την διατεμνόμενη και τη θλιβόμενη περιοχή. Η ροπή αντοχής του κόμβου Μj,rd προσδιορίζεται με τη βοήθεια των αντοχών αυτών των επιμέρους συστατικών του κόμβου. Κορμός υποστυλώματος σε δίατμηση

34 Η αντοχή δίνεται από τον τύπο: V wp,rd =.9f y,wc A vc / 3γ ΜΟ Η δυσκαμψία δίνεται από τον τύπο: kcws=.38a vc /β z A vc = επιφάνεια διάτμησης διατομής υποστυλώματος f y,wc = όριο διαρροής κορμού υποστυλώματος γ Μ = συντελεστής ασφαλείας ίσος με τη μονάδα z = μοχλοβραχίονας Ft,Fc β = συντελεστής μετασχηματισμού, ο οποίος εξαρτάται από την κατανομή των ροπών εκατέρωθεν του κόμβου(παρατίθεται πίνακας παρακάτω)

35 Κορμός υποστυλώματος σε εγκάρσια θλίψη Η αντοχή δίνεται από τον τύπο: F cw,rd =min{ωkwcb effc,wc t wc f ywc /γμ, k wc pb eff,c,wc t wc f y,wc /γμ1} Η δυσκαμψία δίνεται από τον τύπο: k c,wc =.7b eff,c,wc t wc /d c kwc= μειωτικός συντελεστής λόγω αξονικής θλιπτικής δύναμης στο υποστύλωμα Όταν σ com,ed.7 f y,wc : kwc = 1 σ com,ed >.7 f y,wc : kwc = 1.7- σ com,ed /f y,wc σ com,ed = μέγιστη διαμήκης θλιπτική τάση λόγω αξονικής δύναμης και καμπτικής ροπής στο υποστύλωμα. b eff,c,wc = t fb + 2 2a b + 5 (t fc + s ) ρ: μειωτικός συντελεστής για πιθανό λυγισμό του κορμού. Εξαρτάται από τη λp. Για λp.72: ρ = 1. λp >.72: ρ = (λρ-.2) / λρ

36 όπου, λp =.932 (b eff,c,wc d wc f ywc / Et wc ) ω = μειωτικός συντελεστής για πιθανή αλληλεπίδραση με διάτμηση,ο οποίος εξαρτάται από την τιμή του συντελεστή μετασχηματισμού β. Κορμός υποστυλώματος σε εφελκυσμό Η αντοχή δίνεται από τον τύπο: F t,wc,rd = ω ( b eff,t,wc t wc f y,wc )/γμ Η δυσκαμψία δίνεται από τον τύπο:

37 k t,wc=.7 (b eff,t,wc t wc ) / d c b eff,t,wc =t fb +2r a b + 5(t fc +s) (Ο συντελεστής ω υπολογίζεται όπως προηγουμένως). Αφού γίνει ο υπολογισμός αντοχών και δυσκαμψιών των τριών ζωνών, υπολογίζεται η αντοχή του κόμβου από τη σχέση: Mj,rd=Frd z H Frd ισούται με την ελάχιστη αντοχή εκ των τριών ζωνών Frd = min{v wp,rd, F c,wc,rd, F t,wc,rd } H τελική δυσκαμψία του κόμβου δίνεται από τον τύπο: S j,ini = E z / ( 1/ k cws +1/ k c,wc + 1/ k t,wc )

38 2.6 ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Ο προσδιορισμός των εντατικών και παραμορφωσιακών μεγεθών ενός φορέα γίνεται με μία από τις παρακάτω μεθόδους: 1) Γραμμική ελαστική ανάλυση 2) Πλαστική ανάλυση 3) Γεωμετρικώς μη γραμμική, ελαστική ανάλυση 4) Γεωμετρικώς μη γραμμική, πλαστική ανάλυση 1) Γραμμική ελαστική ανάλυση Οι παραμορφώσεις w και οι ανηγμένες παραμορφώσεις ε είναι μικρές, ώστε η συμπεριφορά να είναι ελαστική και η επίλυση να γίνεται με βάση την αρχική απαραμόρφωτη γεωμετρία του φορέα. Η ανάλυση αυτή ονομάζεται και ελαστική ανάλυση με βάση τη θεωρία 1 ης τάξης. 2) Πλαστική ανάλυση Οι παραμορφώσεις w είναι μικρές αλλά οι ανηγμένες παραμορφώσεις ε μεγάλες. Η επίλυση γίνεται με βάση την απαραμόρφωτη γεωμετρία του φορέα αλλά λαμβάνονται υπόψη ανελαστικές παραμορφώσεις. Η ανάλυση αυτή ονομάζεται και πλαστική ανάλυση με βάση τη θεωρία 1 ης τάξης. 3) Γεωμετρικώς μη γραμμική, ελαστική ανάλυση Οι ανηγμένες παραμορφώσεις ε είναι μικρές αλλά οι παραμορφώσεις w μεγάλες. Η ανάλυση είναι ελαστική αλλά η επίλυση γίνεται με βάση την παραμορφωμένη γεωμετρία του φορέα. Ανάλογα με το αν είναι μεγάλες οι στροφές ή οι μετατοπίσεις η ανάλυση αυτή ονομάζεται γραμμική θεωρία ευστάθειας ή μη γραμμική θεωρία ευστάθειας αντίστοιχα. 4) Γεωμετρικώς μη γραμμική, πλαστική ανάλυση Οι παραμορφώσεις w και οι ανηγμένες παραμορφώσεις ε είναι μεγάλες. Από συνδυασμό των παραπάνω έχουμε εφαρμογή της θεωρίας πλαστικών αρθρώσεων 2 ης και 3 ης τάξης

39 2.7 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ SOFISTIK ΓΕΝΙΚΑ To SOFISTIK23 αποτέλεσε βασικό εργαλείο για τη διεκπεραίωση της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας. Η προσομοίωση όλων των φορέων, η επιλογή βέλτιστων διατομών από στατικά και σεισμικά φορτία καθώς και η εξαγωγή των τελικών αποτελεσμάτων εντατικών και παραμορφωσιακών μεγεθών υπολογίστηκαν από το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το SOFISTIK23 έχει σχεδιαστεί με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάλυση κατασκευών που αποτελούν αντικείμενο του Πολιτικού Μηχανικού. Χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου προγράμματος είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για την ανάλυση μεταλλικών κατασκευών, είτε κατασκευών από οπλισμένο σκυρόδεμα. Είναι ένα ευέλικτο πρόγραμμα επίλυσης, που παρέχει σε κάθε χρήστη τη δυνατότητα εύρεσης μιας γρήγορης και αποτελεσματικής λύσης για δεδομένη κατασκευή. Το SOFISTIK23 αποτελείται από ένα σύνολο υποπρογραμμάτων. Στη συγκεκριμένη διπλωματική εργασία, χρησιμοποιήθηκαν τα εξής υποπρογράμματα εισόδου: AQUA, GENF, ASE, DYNA, AQB. H εξαγωγή των αποτελεσμάτων έγινε μέσω των εφαρμογών WinGraf, Animator και Ursula ενώ ο κώδικας εισόδου δόθηκε μέσω του TEDDY ΥΠΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ AQUA: Καθορίζονται τα υλικά καθώς και οι διατομές του φορέα. GENF: Δίνονται τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των μελών (δοκών και υποστυλωμάτων), καθώς και τα χαρακτηριστικά των κόμβων και των στηρίξεων (αντοχή και δυσκαμψία). ASE: Δίνεται η φόρτιση καθώς και η τάξη της θεωρίας σύμφωνα με την οποία γίνεται ανάλυση.to ASE είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όταν κανείς θέλει να κάνει ελαστοπλαστική ανάλυση και να λαβει υπόψη φαινόμενα 2 ης και ανώτερης τάξης. DYNA: Μέσω του DYNA υπολογίζουμε τις σεισμικές δράσεις καθώς και τις ιδιομορφές του φορέα αφού ορίσουμε τη μέθοδο ιδιομορφικής ανάλυσης (CQC,SRSS, κ.λ.π.). Eπίσης ορίζουμε το φάσμα σχεδιασμού. AQB: Με βάση τα επιλεγμένα μεγέθη, υπολογίζονται οι αναπτυσσόμενες τάσεις στις διατομές για κάποια συγκεκριμένη φόρτιση και επίσης υπολογίζεται το ποσοστό εκμετάλλευσης της αντοχής των διατομών σε κάθε είδους καταπόνηση

40 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ 3.1 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΦΟΡΕΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΦΟΡΤΙΩΝ Σε αυτή την παράγραφο γίνεται ο υπολογισμός των φορτίων που δέχεται ο τυπικός φορέας (μόνιμα και κινητά), με βάση τη γεωμετρία του κτιρίου που υποθέσαμε. Κατόπιν, γίνεται επιλογή και έλεγχος των διατομών των στοιχείων, μέσω του προγράμματος SOFISTIK, ώστε να γίνεται η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευσή τους κατά τη φόρτιση του φορέα. Ο έλεγχος γίνεται για τους φορείς για συνδυασμό φόρτισης σε Οριακή Κατάσταση Αστοχίας από στατικά και από σεισμικά φορτία. Συνδυασμοί δράσεων α) 1,35G+1,5Q+(2%ατέλεια) β)1,g+,3q+e+(2%ατέλεια) Μόνιμα φορτία Πλάκα πάχους 1cm : g 1 =25,1=2,5kN/m 2 Χαλυβδόφυλλο πάχους 8mm: g 2 = 785 9,81,8,1=,616kN/m 2 Eπικαλύψεις και μηχανολογικός εξοπλισμός: g 3 =,63kN/m 2 G= g 1 + g 2 + g 3 = 3,75kN/m 2 Kινητά φορτία Για κτίριο γραφείων: Q= 2kN/m 2 Σεισμικά φορτία: Ζώνη σεισμικής επικινδυνότητας : Z2 Κατηγορία σπουδαιότητας: Κατηγορία εδάφους : Σ2 B Συντελεστής θεμελίωσης: θ= 1, - 4 -

41 Συντελεστής συμπεριφοράς : q = 1,5 Επομένως, η τελική τιμή από τα στατικά φορτία για πλάτος επιρροής 5m είναι : ( 1,35 G+ 1,5 Q ) 5,m = 4,32kN/m (Κατανεμημένο φορτίο ανά άνοιγμα) Ατέλεια: 2% 4,32 kn/m 3 = 24,2 kn (Συγκεντρωμένο οριζόντιο φορτίο ανά όροφο) και η τελική τιμή για τον συνδυασμό G+,3Q : ( 1, G +,3 Q ) 5,m = 21,75kN/m (Κατανεμημένο φορτίο ανά άνοιγμα) Ατέλεια: 2% 21,75kN/m 3 = 13,5kN (Συγκεντρωμένο οριζόντιο φορτίο ανά όροφο) Ο υπολογισμός της δράσης Ε έγινε μέσω του προγράμματος SOFISTIK λαμβάνοντας υπόψη τις πρώτες δέκα ιδιομορφές του φορέα, καθώς και τον συνδυασμό G+,3Q ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΙΑΤΟΜΩΝ Μετά από διαδοχικές επιλογές διατομών των μελών και εκτελέσεις των υπολογισμών μέσω του προγράμματος SOFISTIK καταλήξαμε στις παρακάτω διατομές με τις οποίες προσεγγίζουμε τη βέλτιστη εκμετάλλευση: YΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΑ: HEB 55 ΔΟΚΟΙ: HEB 28 ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΔΥΣΚΑΜΨΙΑΣ: SH Για τις παραπάνω διατομές που επιλέχθηκαν υπολογίζονται ενδεικτικά οι αντοχές τους: HEB 55 My = Wpl,y fy = 1313,89 knm Ny = A fy = 5971,35kN HEB

42 My = Wpl,y fy = 36,59 knm Ny = A fy = 387,9kN SH Ny = 976,43 kn Σημείωση: O κώδικας εισόδου για την εκτέλεση των απαραίτητων υπολογισμών, παρατίθεται στο τέλος της εργασίας ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΥΝΔΕΣΕΩΝ Θεωρούμε ότι οι κόμβοι των φορέων δε θα πρέπει να είναι τελείως άκαμπτοι, αλλά ούτε και αρθρωτοί.δηλαδή, θεωρούμε κόμβους ημισυνεχείς οι οποίοι προσομοιώνονται και στον υπολογιστή ως ελατήρια με κάποια συγκεκριμένη δυσκαμψία και κάποια αντοχή. Ακολουθεί ο υπολογισμός σύμφωνα με τη θεωρία που διατυπώθηκε στο κεφάλαιο 2 της εργασίας, και γίνεται ο έλεγχος της ορθότητας της αρχικής θεώρησης αυτών ως ημισυνεχείς. 1)Υπολογισμός συνδέσεων δοκού σε υποστύλωμα (Φορείς 1,2,3,4) Διατομή δοκού: HEB 28 Διατομή Υποστυλώματος: HEB 55 t fb = 18.mm s =27mm d wc = 438 mm t fc = 29. mm t wc = 15mm E=21kN/cm 2 I c =138cm 4 a b = 5 mm h c = 55 mm (Έχουμε θεωρήσει συγκόλληση 5mm)

43 α) Κορμός υποστυλωμάτος σε διάτμηση Αντοχή: V wp,rd =.9f y,wc A vc / 3γ Μ Α vc = 1,1 cm 2 f y,wc = 23,5kN/cm 2 Aντοχή σε διάτμηση : V wp,rd = 1222,32 kn Δυσκαμψία: kcws =,38 Α vc /βz Σύμφωνα με διάγραμμα ροπών έχουμε: M b1,ed /M b2,ed > καθώς εφελκύεται το πάνω πέλμα και από τις δύο πλευρές. Επομένως τίθεται β=1. z = = 262 mm = 26,2cm Δυσκαμψία: kcws= / = 1,683 cm β) Κορμός υποστυλώματος σε εγκάρσια θλίψη b eff,c,wc = 1.8 cm cm + 5 (2.9 cm +2.7 cm) = = 1.8 cm cm + 28 cm =31,214 cm β =1 ω = ω 1 ω = 1/ [1+1.3 ( /1.1)] =.884 σ com,ed = Ν c,ed /Ac +M cd /I c (h c /2 t fc r c )= = 128/ /1367( 55/ )= = 12.72kN/cm 2.7f y,wc = = kn/cm 2 Eπομένως : σ com,ed <.7f y,wc : kwc =1 λp=.932 [(b eff,c,wc d wc f y,wc )/(Εt wc 2 )]=.932 [(31,214 43,8 23,5)/(21 1,52) λp=,769>,72 ρ = (λ ρ.2) / λ p 2 = (, ) /,7692 ρ =,

44 (ω kwc b eff,c,wc t wc f y,wc )/γ Μ =, ,5 23,5 31,.214=97,9kN (ω kwc ρ b eff,c,wc t wc f y,wc )/γ Μ1 = / 1.1=849,96kN Άρα : F c,w,rd = 849,96 kn kc,wc =,7 31,214 1,5/43,8 =,748 cm γ) Κορμός υποστυλώματος σε εφελκυσμό Αντοχή : F t,wc,rd =,884 31,214 1,5 23,5/1, F t,wc,rd = 972,66kN Δυσκαμψία: k t,wc =,7 31,214 1,5/43,8 =,748cm -Eπομένως : F Rd =849,96 Mj,Rd = 849,96 26,2 S = kncm M j,rd = 222,59 knm δ) Χαρακτηρισμός κόμβου M b,rd = W pl,y f y = 1534cm 3 23,5kN/cm 2 = 36,49kNm,25 Mb,Rd = 9,1225kNm M j,rd = 222,59 knm >,25 M b,rd = 9,1225kNm,5 ΕΙ b /L b =, /6 = kNcm Sj,n,i= kncm >,5 ΕΙ b /L b = kNcm Επομένως, ο κόμβος μπορεί να χαρακτηριστεί ως ημισυνεχής όπως είχαμε υποθέσει αρχικά

45 2)Υπολογισμός συνδέσεων υποστυλώματος σε δοκό (Φορείς 1,2,3,4 ) Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο υπολογισμός θα γίνει με τον ίδιο τρόπο θεωρώντας αντίστροφα τους ρόλους των μελών.δηλαδή, θα θεωρήσουμε ως δοκάρι το υποστύλωμα και ως υποστύλωμα το δοκάρι.οι διατομές είναι οι ίδιες με την προηγούμενη σύνδεση.πάραυτα, καταγράφουμε ξανά τα στοιχεία των διατομών που χρειάζονται για τους υπολογισμούς διότι οι αντιστοιχίες θα είναι διαφορετικές. t fb = 29mm s =27mm d wc = 196mm t fc = 18 mm t wc = 1,5mm E=21kN/cm2 I c =1927cm 4 a b = 5 mm hc = 28 mm z=55-2,9=52,1cm α) Κορμός υποστυλωμάτος σε διάτμηση Αντοχή: V wp,rd =.9f y,wc A vc / 3γ Μ Α vc = 41,9cm 2 f y,wc = 23,5kN/cm 2 Aντοχή σε διάτμηση : V wp,rd = 51,75 kn Δυσκαμψία: kcws =,38 Α vc /βz Σύμφωνα με διάγραμμα ροπών έχουμε: M b1,ed /M b2,ed > καθώς εφελκύεται το πάνω πέλμα και από τις δύο πλευρές. Επομένως τίθεται β=1. z = = 521 mm = 52,1cm Δυσκαμψία: kcws=.38 41,9/ 1 52,1 =,3 cm β) Κορμός υποστυλώματος σε εγκάρσια θλίψη b eff,c,wc = 2,9 cm cm + 5 (1,8 cm +2,4 cm) = = 2,9 cm cm + 2,1 cm =25,314 cm β =1 ω = ω 1 ω = 1/ [1+1.3 (25,314 1,5/41,9)]=

46 σ com,ed = Ν c,ed /A c +M cd /I c (h c /2 t fc r c )= = 4,37/131, /1927( 28/2-1,8-2.7)= = 4,25kN/cm 2.7f y,wc = = kn/cm 2 Eπομένως : σ com,ed <.7f y,wc : kwc =1 ρ = 1 (η δοκός δεν έχει θέμα λυγισμού) (ω kwc b eff,c,wc t wc f y,wc )/γ Μ = ,5 23,5 25,314 =52,6887 kn Άρα : F c,w,rd = 52,6887 kn γ) Κορμός υποστυλώματος σε εφελκυσμό Αντοχή : F t,wc,rd =, ,314 1,5 23,5/1, F t,wc,rd = 52,6887kN Δυσκαμψία: kt,wc =,7 25,314 1,5/19,6 =,949cm -Eπομένως : F Rd =51,75kN M j,rd = 51,75 52,1 S= kNcm M j,rd = 261,9 knm δ) Χαρακτηρισμός κόμβου M b,rd = W pl,y f y = 1534cm 3 23,5kN/cm 2 = 36,49kNm,25 M b,rd = 9,1225kNm M j,rd = 261,9 knm >,25 M b,rd = 9,1225kNm,5 ΕΙ b /L b =, /6 = kNcm S= kncm >,5 ΕΙb/Lb= kNcm Επομένως, ο κόμβος μπορεί να χαρακτηριστεί ως ημισυνεχής όπως είχαμε υποθέσει αρχικά

47 ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΙΑΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΤΥΠΟΥ 1 (απομάκρυνση εσωτερικού υποστυλώματος) Διάγραμμα αξονικών δυνάμεων Ν στο φορέα τύπου 1 για συντελεστή φόρτισης FACT=1, WINGRAF (V ) USER mm Z Y X Beam normal force, nonlinear Loadcase 1 sum_py= kn, 1 cm spacious = 5. kn M 1 : 163 PLAISIO PENTAWROFO

48 Διάγραμμα Τεμνουσών Δυνάμεων Q στο Φορέα τύπου 1 για συντελεστή φόρτισης FACT=1, WINGRAF (V ) USER mm Z Y X Beam shear force Vz, nonlinear Loadcase 1 sum_py= kn, 1 cm spacious = 1. kn M 1 : 158 PLAISIO PENTAWROFO