ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟ ΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΣΧΟΛΗ Ν.Ο.Π.Ε. ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΗΣ

Transcript

1 1 ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΡΑΝΤΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ Το ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟ ΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΣΧΟΛΗ Ν.Ο.Π.Ε. ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ ΟΝΟΜΑ: ΤΡΑΝΤΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΑΡΙΘ. ΜΗΤΡΩΟΥ: Α ΕΞΑΜΗΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΚΑΙΟ Ι ΑΣΚΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝ ΡΕΑΣ ΑΚΑ ΗΜΑΪΚΟ ΕΤΟΣ:

2 2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Α. ΜΕΡΟΣ 1 ο : ΕΙΣΑΓΩΓΗ(σελ.3): 1. Το θέµα:παρουσίαση και οριοθέτησή του 2. Τι είναι κακοδικία 3. Έννοια και συνταγµατική κατοχύρωση της αγωγής κακοδικίας 4. Η σηµασία του θεσµού 5. Πότε (για ποιους λόγους) γίνονται αγωγές κακοδικίας Β. ΜΕΡΟΣ 2 ο : ΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ(σελ.5): 1. Σύντοµη ιστορική εξέλιξη του ικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας 2. Τα ειδικά ικαστήρια 3. Το ειδικό ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας 4. Το ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας κατά το Σύνταγµα Γ. ΜΕΡΟΣ 3 ο : ΠΕΡΙ ΕΚ ΙΚΑΣΕΩΣ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ(σελ.8): 1. Βασικοί κανονισµοί και περιορισµοί σχετικά µε την αγωγή κακοδικίας 2. Ο νόµος 693/1977 Νόµος υπ αριθ. 693 της 13/15 Σεπτεµβρίου 1977 (ΦΕΚ Α 262) 3. Το άρθρο 73 του Εισαγωγικού Νόµου του Κώδικα Πολιτικής ικονοµίας (Κ.Πολ..) 4. Προβλήµατα από το άρθρο 73ΕνΚΠολ. ΜΕΡΟΣ 4 ο : ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ(σελ.43): 1. Επίλογος (αξιολόγηση θεσµού αγωγών κακοδικίας) 2. Περίληψη 3. Λήµµατα 4. Συντοµογραφίες 5. Βιβλιογραφία

3 3 Α.ΜΕΡΟΣ 1 ο :ΕΙΣΑΓΩΓΗ: 1.ΤΟ ΘΕΜΑ:ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ: Η εργασία αυτή έχει τίτλο «Το ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας» και έγινε στα πλαίσια του µαθήµατος του «Συνταγµατικού ικαίου» µε διδάσκοντα τον κ. ηµητρόπουλο Ανδρέα Γ.,καθηγητή της Νοµικής Σχολής Αθηνών.Αντικείµενο της εργασίας αποτελεί ο θεσµός των Αγωγών Κακοδικίας και τα ειδικά δικαστήρια στα οποία αυτές εκπονούνται.γίνεται µια προσπάθεια προσέγγισης του θεσµού αυτού µέσω της παρουσίασης των βασικών στοιχείων που αναφέρονται σ αυτόν αλλα και του νοµοθετικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται. Ειδικότερα η εργασία αποτελείται από τέσσερα µέρη. Στο πρώτο µέρος,στο οποίο ανήκει και η συγκεκριµένη παράγραφος και που συνεχίζεται µε τις ακόλουθες τέσσερις,επιχειρείται µια συντοµη εισαγωγή στο θέµα, µε τον προσδιόρισµο της βασικής έννοιας της αγωγής κακοδικίας,την αναφορά στη σηµασία της και στις περιπτώσεις στις οποίες εφαρµόζεται. Το δεύτερο µέρος αφορά τα δικαστήρια αγωγών κακοδικίας.γίνεται µια σύντοµη ιστορική εξέλιξη των δικαστηρίων αυτών και στη συνέχεια περιγράφεται ο τρόπος λειτουργίας και οργάνωσης τους. Στο τρίτο µέρος παρουσιάζονται οι νοµοθετικές διατάξεις που αφορούν τις αγωγές κακοδικίας προκειµένου να διερευνηθεί σε βάθος ο θεσµός από νοµοθετικής άποψης. Τέλος,το τέταρτο µέρος της εργασίας λειτουργεί συµπερασµατικά.σ αυτό περιλαµβάνεται επίλογος,περίληψη καθώς και καταγραφή της βιβλιογραφίας,των ληµµάτων και των συντοµογραφιών. 2.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑ: Κακοδικία καλείται η δικαστική απόφαση που αντιβαίνει στους νόµους και στο δίκαιο.πρόκειται για αδικοκρισία.ειδικότερα κακοδικία είναι η παράνοµη,υπαίτια και ζηµιογόνος άσκηση δικαστικών καθηκόντων ή συγγενών προς αυτά και ιδίως η αρνησιδικία.η κακοδικία διαπράττεται είτε από δικαστικούς λειτουργούς είτε από δηµόσιους λειτουργούς κατά την άσκηση καθηκόντων συγγενών προς τα δικαστικά(δικηγόροι,συµβολαιογράφοι,διαιτητές,δικαστικοί γραµµατείς,δικαστικοί επιµελητές). 3.ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: Αγωγή κακοδικίας καλείται η αγωγή που εγείρεται κατά δικαστικών λειτουργών, µε σκοπό την αποκατάσταση της ζηµίας που προξενήθηκε απ' αυτούς κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους.είναι δηλαδή η αγωγή µε αίτηµα να διαγνωστεί η αξίωση αποζηµίωσης του ενάγοντα εναντίον του δικαστή ή δικαστικού υπαλλήλου ή του δικηγόρου του που παράνοµα και υπαίτια τον ζηµίωσαν. Κατά το άρθρο 99 του Συντάγµατος «αγωγές κακοδικίας κατά δικαστικών λειτουργών δικάζονται, όπως νόµος ορίζει, από ειδικό δικαστήριο...». Στο δικαστήριο αυτό αναφέρεται ο Ν.693/1977 «περί εκδικάσεως αγωγών κακοδικίας». Αγωγή κακοδικίας µπορεί να εγερθεί κατά το άρθρο 73 1 του Εισηγητικού Νόµου του Κώδικα Πολιτικής ικονοµίας, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 22 2 Ν.693/1977, και κατά δικηγόρου, συµβολαιογράφου, διαιτητή, δικαστικού γραµµατέα και δικαστικού επιµελητή. Η αγωγή αυτή εκδικάζεται από το κατά τόπο αρµόδιο, µε βάση τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής ικονοµίας, Πολυµελές Πρωτοδικείο, το οποίο δικάζει κατά την τακτική διαδικασία. ικαστικοί λειτουργοί καλούνται τα όργανα της Πολιτείας µέσω των οποίων ασκείται η δικαστική λειτουργία. Ως δικαστικοί λειτουργοί νοούνται, κατά το Σύνταγµα, εκείνοι που οργανικά ανήκουν, είτε στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια και το ΣτΕ (άρθρο 94 1 και 95 του Συντάγµατος) ή στα πολιτικά και ποινικά δικαστήρια (άρθρο 94 3 και 97 του Συντάγµατος), περιλαµβανοµένου και του ΑΠ ή, τέλος, στο ΕΣ (άρθρο 98 του Συντάγµατος). Συνεπώς, η αγωγή κακοδικίας στρέφεται κατά δικαστικών λειτουργών, µε την έννοια στην οποία αναφέρεται το Σύνταγµα στα άρθρα (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 31/1997)

4 4 4.Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ: Η συνταγµατική κατοχύρωση του θεσµού του Ειδικού ικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας στο το άρθρο 99 του Συντάγµατος συµβάλλει αναµφισβήτητα στην εδραίωση της αξιοπιστίας της ικαιοσύνης. Με το άρθρο αυτό, διαφαίνεται η πρόθεση του Συντακτικού νοµοθέτη να αποκαλύψει και να ελέγξει τις ενδεχόµενες άδικες αποφάσεις των δικαστικών λειτουργών, ώστε µε τον τρόπο αυτό να εξασφαλίζει στο Ειδικό ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας τη θέση που του αρµόζει, για να είναι πάντοτε «απρόσβλητο από κέρδη, σεβαστό, τιµωρό, αυστηρό...» (Αισχύλος, «Ευµενίδες» στίχοι ). Αν η δικαιοσύνη εκτελεί πληµµελώς τα καθήκοντα της υπάρχει σοβαρός κίνδυνος φθοράς των θεσµών και των αξιών. Αντίθετα, η εύρυθµη και ανεπηρέαστη λειτουργία των δικαστηρίων αποτελεί όχι µόνο εχέγγυο αξιοπιστίας και περιφρούρησης των δικαίων του πολίτη, αλλά δηµιουργεί και βασικές προϋποθέσεις σταθεροποίησης των αρχών του δικαιϊκού µας συστήµατος. Ο έλεγχος των δικαστικών λειτουργών, εφόσον πραγµατοποιείται µε αµεροληψία και αντικειµενικότητα,εξυψώνει και διασφαλίζει το γόητρο και το κύρος της δικαιοσύνης. Η ιδιαίτερα σηµαντική και νευραλγική θέση των δικαστικών λειτουργών, που είναι και οι θεµατοφύλακες του Συντάγµατος και των Νόµων του Κράτους, επιβάλλει και καθιστά απαραίτητη τη σύσταση του Ειδικού ικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας, ώστε να παραµένει αλώβητος ο θεσµός της δικαστικής εξουσίας. 5.ΠΟΤΕ(ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ)ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: Οι δικαστικοί λειτουργοί ευθύνονται κατά την άσκηση των αναγόµενων στη δικαστική λειτουργία καθηκόντων τους, µόνο για δόλο, βαρεία αµέλεια ή αρνησιδικία, εφόσον εξαιτίας αυτών προέκυψε ζηµία στον ενάγοντα. όλος, είναι η πρόθεση των εναγόµενων, που εν γνώσει τους κατευθύνεται ευθέως ή ενδεχοµένως προς το παράνοµο αποτέλεσµα, δηλαδή την πρόκληση ζηµίας του ενάγοντα (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 5/1976). Για τη θεµελίωση του δόλου ο ενάγων πρέπει να επικαλείται, σαφώς και ορισµένως, στην αγωγή του πράξεις ή παραλείψεις των εναγοµένων, οι οποίες έγιναν µε πρόθεση και προξένησαν ζηµία σ' αυτόν. ιαφορετικά, η αγωγή θα απορριφθεί ως αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίµησης (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 8/1978). όλος στοιχειοθετείται όχι µόνο όταν ο εναγόµενος επιδιώκει το συγκεκριµένο παράνοµο αποτέλεσµα που επήλθε, αλλά και όταν επιδιώκει κάποιο άλλο αποτέλεσµα, το οποίο, όµως, ήταν άρρηκτα συνδεδεµένο µε αυτό που επήλθε. Έτσι, π.χ. ο δικαστικός λειτουργός παραβαίνει δολίως τα καθήκοντα του, όταν επιδιώκει όχι τη ζηµία του ενός διαδίκου, αλλά την ωφέλεια του άλλου. Βαρεία αµέλεια υφίσταται, όταν αδικαιολόγητα ο δικαστικός λειτουργός δεν κατέβαλλε την προσήκουσα προσοχή και επιµέλεια, η οποία προσδιορίζεται από την κοινή πείρα και σύνεση, ανάλογα και µε τις περιστάσεις της συγκεκριµένης περίπτωσης (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 4/1982, 11/1985). Έτσι, η ενδεχοµένως εσφαλµένη ερµηνεία και εφαρµογή διάταξης νόµου από τον δικαστή δε συνιστά, κατ' αρχήν, βαρεία αµέλεια. Όµως, ο δικαστής ευθύνεται, εφόσον η ερµηνεία και η εφαρµογή της διάταξης αντίκειται προς το γράµµα του νόµου και την οµόφωνη γνώµη της θεωρίας και της νοµολογίας (Ειδικό ικαστήριο κακοδικίας 5/1950, 1/1977, 7/1977). Σύµφωνα µε την υπ' αριθµ. 1/1970 απόφαση «η αµέλεια για να χαρακτηριστεί, κατά την αληθή έννοια του νόµου, βαρεία ή ασύγγνωστος, πρέπει να είναι τέτοια, ώστε το δικαστήριο να µπορούσε, µε τη συνήθη προσοχή να αποφύγει αυτήν (την παράλειψη της προσήκουσας προσοχής και επιµέλειας) και γι' αυτό να θεωρείται ότι προέβη σε αυτήν (την παράλειψη) µε σκοπό τη βλάβη του ενάγοντα». Ο ορισµός αυτός της ασύγγνωστης αµέλειας είναι ανεπιτυχής, διότι, αν ο δικαστικός λειτουργός προέβη στην παράλειψη µε σκοπό τη βλάβη του ενάγοντος, πρόκειται για δόλο και όχι για αµέλεια. Ο καταργηθείς νόµος 407/1914 κάνει λόγο για «ασύγγνωστη αµέλεια» ενώ ο ισχύων νόµος 693/1977 κάνει λόγο για «βαρεία αµέλεια». Στην πραγµατικότητα πρόκειται για έννοιες ταυτόσηµες. Αρνησιδικία υπάρχει, κατά το άρθρο 6 2 του Ν.693/1977 «όταν οι δικαστικοί λειτουργοί αρνούνται αδικαιολόγητα να αποφανθούν επί νοµίµως υποβαλλόµενων αιτήσεων των διαδίκων ή παρελκύουν αδικαιολόγητα την έκδοση αποφάσεων επί υποθέσεων ώριµων προς αυτό, µε οποιαδήποτε πρόφαση και ιδίως τη σιωπή ή την ασάφεια του νόµου». Για τη θεµελίωση ευθύνης του εναγόµενου δικαστικού λειτουργού απαιτείται, επίσης, η µε την τελεσίδικη λύση της επίδικης διαφοράς επέλευση υλικής ή ηθικής ζηµίας στον ενάγοντα, η οποία πρέπει να τελεί σε αιτιώδη συνάφεια µε την από δόλο, βαρεία αµέλεια ή αρνησιδικία πράξη ή παράλειψη του εναγόµενου (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 2/1980, 3/1980, 6/1981, 5/1982). Σχετικά µε το είδος της ζηµίας του ενάγοντα, δεν τίθεται κάποιος περιορισµός, αλλά ως ζηµία θεωρείται και η περιουσιακή και ηθική βλάβη που ο ενάγων υπέστη, ως απόρροια της παράλειψης των εναγοµένων (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 3/1976, 2/1979). Προς επίλυση του ζητήµατος αν επήλθε ηθική βλάβη στον ενάγοντα και πόσο αποτιµάται αυτή χρηµατικά, λαµβάνονται υπόψη όλα τα στοιχεία και οι ιδιαίτερες συνθήκες της συγκεκριµένης περίπτωσης, καθώς και τα γενικά πορίσµατα της κοινής πείρας (Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας 5/1981). Σύµφωνα µε την υπ' αριθµ. 5/1981 απόφαση, η απόρριψη αγωγής για την απόδοση µισθίου καταστήµατος, εξαιτίας µη εµπρόθεσµης καταβολής από τους µισθωτές διαφοράς µισθωµάτων, η οποία καταβλήθηκε από αυτούς, κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση της αγωγής, δεν επέφερε κατά την κρίση της πλειοψηφίας του δικαστηρίου ηθική βλάβη στον ενάγοντα. Αντίθετη ήταν η γνώµη τριών µελών του δικαστηρίου, τα οποία υποστήριξαν ότι η απώλεια δίκης, όταν είναι συνέπεια άδικης δικαστικής κρίσης, µπορεί να προκαλέσει ηθική βλάβη στον διάδικο που έχασε τη δίκη.

5 5 Β.ΜΕΡΟΣ 2ο: ΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: 1.ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: 1.Ιδρυση και συγκροτηση του δικαστηριου Την ίδρυση του Ειδικού ικαστηρίου Κακοδικίας θέσπισε για πρώτη φορά το άρθρο 103 του Συντάγµατος Βάσει του άρθρου αυτού, τις διατάξεις του οποίου επανέλαβε ακριβώς και το άρθρο 115 του Συντάγµατος 1927, εκδόθηκε ο Ν.407/1914 «περί του κατά το άρθρο 103 του Συντάγµατος ειδικού δικαστηρίου προς εκδίκαση αγωγών κακοδικίας». Η έναρξη της ισχύος του εξαρτήθηκε από τη σύσταση του ΣτΕ (άρθρο 40 Ν.407/1914). Γι' αυτό το λόγο, άρχισε να ισχύει από τις 25 Απριλίου 1929, οπότε τέθηκαν σε ισχύ και τα άρθρα 24-45, 49 γ και δ, 50, 52, του Ν.3713/1928 «περί ΣτΕ». Το Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας συγκροτήθηκε από πέντε µέλη, δηλαδή από ένα σύµβουλο της Επικρατείας, έναν αρεοπαγίτη, ένα µέλος του ΕΣ, έναν καθηγητή της Νοµικής Σχολής του Πανεπιστηµίου και ένα δικηγόρο, ο οποίος ήταν µέλος του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου. 2. ικαιοδοσία του ικαστηρίου Στη δικαιοδοσία του Ειδικού ικαστηρίου Κακοδικίας υπήχθησαν οι αγωγές κακοδικίας κατά των συµβούλων της Επικρατείας, των αρεοπαγιτών, εφετών, πρωτοδικών και εισαγγελέων εν γένει, συµπεριλαµβανοµένων και των παρά τους πρωτοδίκες παρέδρων και αντεισαγγελέων και κατά µελών του ΕΣ, καθώς και κατά των δικαστηρίων του ΣτΕ και του ΕΣ. 3. Λειτουργία του ικαστηρίου µέχρι το 1952 Από την έναρξη της λειτουργίας του (1929) µέχρι το 1952 εκδίκασε τριάντα αναφορές (αιτήσεις) για χορήγηση άδειας για την έγερση αγωγής κακοδικίας. Όλες οι αναφορές απορρίφθηκαν και δεν είχε επιτραπεί σε κανένα η έγερση αγωγής κακοδικίας. Έτσι, το Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας, η ίδρυση του οποίου αποτελεί, κατά την αιτιολογική έκθεση του Ν.407/1914, «την πρώτιστη εγγύηση για τον διάδικο που προσφεύγει στο ένδικο αυτό µέσο της αγωγής κακοδικίας», δεν κατόρθωσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του Συνταγµατικού νοµοθέτη. Η κακή λειτουργία του δικαστηρίου επέστησε την προσοχή των νοµικών, µε αποτέλεσµα να επισηµανθούν οι ατέλειες του και να αναζητηθεί η θεραπεία τους. Οι ατέλειες αυτές ήταν αφενός η σύνθεση του δικαστηρίου και αφετέρου η προπαρασκευαστική διαδικασία για την έγερση της αγωγής κακοδικίας. 4. Λειτουργία του ικαστηρίου µε βάση τα Συντάγµατα 1952 και 1968 Το Σύνταγµα 1952 θεράπευσε τις παραπάνω ατέλειες. Με το άρθρο 110 καταργήθηκε η άδεια για έγερση αγωγής κακοδικίας και µεταβλήθηκε η σύνθεση του δικαστηρίου. Το δικαστήριο έγινε επταµελές από πενταµελές και συγκροτήθηκε από ένα µέλος του ΣτΕ, του ΑΠ, του ΕΣ, τρεις δικηγόρους µέλη -τακτικά ή αναπληρωµατικά- του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου και δύο καθηγητές της Νοµικής Σχολής του πανεπιστηµίου Αθηνών. Από τα µέλη του δικαστηρίου πάντα εξαιρούνταν αυτό που ανήκε στο Σώµα εκείνο, σχετικά µε την ενέργεια ή παράλειψη του οποίου - είτε ολόκληρου είτε κάποιων µελών του- καλούνταν να αποφανθεί το δικαστήριο. Η σύνθεση αυτή διατηρήθηκε και στο άρθρο 115 του Συντάγµατος Με την παραπάνω σύνθεση το δικαστήριο εξέδωσε από το 1952 µέχρι την έναρξη της ισχύος του Ν.693/1977, πενήντα επτά αποφάσεις. Ο νόµος αυτός εκδόθηκε βάσει του άρθρου 99 του Συντάγµατος Από τις αποφάσεις αυτές, καταδικαστικές ήταν µόνο δύο, η υπ' αριθµ. 3/1964 και η υπ' αριθµ. 1/1966, η οποία προκάλεσε την αντίδραση όχι µόνο του καταδικασθέντος δικαστικού λειτουργού αλλά και δύο άλλων, οι οποίοι επεσήµαναν τις ατέλειες του ισχύοντος συστήµατος και υποστήριξαν ότι επιβάλλεται η µεταρρύθµιση του. 5. Λειτουργία του ικαστηρίου µε βάση τα Συντάγµατα 1975 και το Ν.693/1977 Το ισχύον Σύνταγµα µετέβαλε µε το άρθρο 99 τη σύνθεση του Ειδικού ικαστηρίου Κακοδικίας. Παρόλο που διατηρεί την επταµελή του σύνθεση, µείωσε τον αριθµό των δικηγόρων από τρεις σε δύο και αύξησε τον αριθµό των δικαστικών λειτουργών από δύο σε τρεις. Έτσι, σήµερα, το Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας συγκροτείται από τον πρόεδρο του ΣτΕ, ως Πρόεδρο, από ένα Σύµβουλο της Επικρατείας, έναν Αρεοπαγίτη, ένα Σύµβουλο του ΕΣ, δύο τακτικούς καθηγητές νοµικών µαθηµάτων των Νοµικών Σχολών των Πανεπιστηµίων της Χώρας και δύο δικηγόρους από Τα µέλη του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου των δικηγόρων, ως µελών (άρθρο 99 1 του Συντάγµατος). Από τα µέλη του ικαστηρίου εξαιρείται κάθε φορά αυτό που ανήκει στο Σώµα ή στον Κλάδο της ικαιοσύνης, επί ενέργειας ή παράλειψης λειτουργού του οποίου καλείται να αποφανθεί το ικαστήριο (99 2α' του Συντάγµατος). Αν η αγωγή κακοδικίας στρέφεται κατά µέλους του ΣτΕ ή λειτουργού των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, τότε του Ειδικού ικαστηρίου προεδρεύει ο Πρόεδρος του ΑΠ (άρθρο 99 2β" του Συντάγµατος και άρθρο 1 του Ν.693/1977). Τα µέλη του ικαστηρίου ορίζονται µε κλήρωση, η οποία διεξάγεται από την Ολοµέλεια του ΣτΕ σε δηµόσια συνεδρίαση κατά το δεύτερο δεκαπενθήµερο του εκεµβρίου. Εκτός των τακτικών µελών γίνεται κλήρωση και διπλάσιου αριθµού αναπληρωµατικών µελών, τα οποία καλούνται µε τη σειρά της κλήρωσης, σε περίπτωση έλλειψης, απουσίας, κωλύµατος ή εξαίρεσης κάποιου τακτικού µέλους. Οι κληρωθέντες, τα ονόµατα των οποίων δηµοσιεύονται στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως µε επιµέλεια του Υπουργού ικαιοσύνης, συγκροτούν για το επόµενο έτος το Ειδικό ικαστήριο Κακοδικίας. Αν ο Πρόεδρος του ΣτΕ ή ο Πρόεδρος του ΑΠ αδυνατούν να συµµετάσχουν στη σύνθεση του δικαστηρίου,τότε αναπληρώνονται αντίστοιχα από τον αρχαιότερο αντιπρόεδρο του οικείου δικαστηρίου.

6 6 2.ΤΑ ΕΙ ΙΚΑ ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ: Τα ειδικά δικαστήρια καθορίζονται περιοριστικά από το Σύνταγµα. Συνεπώς, ο κοινός νοµοθέτης δεν µπορεί να ιδρύει άλλα τέτοια δικαστήρια ή να µεταβάλλει (περιορίζει ή διευρύνει) την αρµοδιότητα εκείνων που προβλέπονται από το Σύνταγµα. Η αντίθετη άποψη, που υποστηρίχτηκε υπό την ισχύ των προηγούµενων Συνταγµάτων και κατά την οποία η νοµοθετική λειτουργία µπορούσε να συνιστά ελεύθερα ειδικά δικαστήρια, δεν µπορεί να υποστηριχτεί υπό το ισχύον Σύνταγµα, που (αρθρ. 94 και 96) κατοχυρώνει ρητά τα τακτικά δικαστήρια. Είναι αυτονόητο ότι οποιοσδήποτε περιορισµός της αρµοδιότητας των τακτικών δικαστηρίων, η οποία καθορίζεταιαπό τις συνταγµατικές αυτές διατάξεις, µπορεί να καθιερώνεται µόνο από το Σύνταγµα ή από τη νοµοθετική λειτουργία µετά από ρητή εξουσιοδότηση του. Το Σύνταγµα µας όµως δεν παρέχει στη νοµοθετική λειτουργία µια τέτοια εξουσιοδότηση. Αντίθετα, ο Θεµελιώδης Νόµος της.γερµανίας (αρθρ ) και το Σύνταγµα της Βαυαρίας (αρθρ. 86 2) επιτρέπουν την ίδρυση ειδικών δικαστηρίων µε νόµο.τα ειδικά δικαστήρια που προβλέπονται από το νόµο είναι:α) το Ανώτατο Ειδικό ικαστήριο,β) το Συµβούλιο της Επικρατείας(ΣτΕ), γ) το Ελεγκτικό Συνέδριο(ΕΣ),δ) το Υπουργοδικείο,ε) το ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας, στ) τα δικαστήρια ανηλίκων και ζ) τα διαρκή στρατοδικεία, ναυτοδικεία και αεροδικεία. 3.ΤΟ ΕΙ ΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: Το ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας προβλέπεται από το αρθρ. 99 του Συντάγµατος, που χαρακτηρίζει αυτό ρητά ως «ειδικό δικαστήριο». Το ικαστήριο είναι επταµελές και συγκροτείται κατά πλειοψηφία από µη δικαστικούς λειτουργούς.ειδικότερα, αυτό αποτελείται από τον Πρόεδρο του ΣτΕ, ως Πρόεδρο του, και από ένα Σύµβουλο της Επικρατείας, έναν Αρεοπαγίτη, ένα Σύµβουλο του ΕΣ, δύο τακτικούς καθηγητές νοµικών µαθηµάτων των Νοµικών Σχολών των Πανεπιστηµίων της Χώρας και δύο δικηγόρους από τα µέλη του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου των δικηγόρων, ως µέλη, που ορίζονται µε κλήρωση ( Ι). Από τα µέλη του ικαστηρίου εξαιρείται κάθε φορά εκείνο που ανήκει στο σώµα ή τον κλάδο της δικαιοσύνης που για ενέργεια ή παράλειψη λειτουργών του καλείται ν αποφανθεί.εφόσον πρόκειται για αγωγή κακοδικίας κατά µέλους του ΣτΕ ή λειτουργών των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων,στο δικαστήριο προεδρεύει ο πρόεδρος του ΑΠ( 2).Στην αρµοδιότητα του ικαστηρίου υπάγεται η εκδίκαση «αγωγών κακοδικίας κατά δικαστικών λειτουργών»,για την έγερση των οποίων δεν απαιτείται άδεια( 3).Η συγκρότηση και η λειτουργία του ικαστηρίου,καθώς και οι προυποθέσεις της αστικής ευθύνης των δικαστικών λειτουργών διέπονται από το Ν.693/1977 «περί εκδικάσεως αγωγών κακοδικίας»,ο οποίος εκδόθηκε σ εκτέλεση της διάταξης της 1 του άρθρου («όπως νόµος ορίζει»).σύµφωνα µε το αρθρο του νόµου αυτού,οι αγωγές κακοδικίας µπορούν να στηρίζονται µόνο σε δόλο, βαρεία αµέλεια ή αρνησιδικία των δικαστικών λειτουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους που αφορούν τη δικαστική λειτουργία,εφόσον από τις πράξεις ή παραλείψεις αυτές προέκυψε ζηµία στον ενάγοντα.αρνησιδικία υπάρχει µόνο «όταν ούτοι αρνούνται αδικαιολογήτως να αποφαν- θούν επι νοµίµως υποβαλλοµένων αιτήσεων των διαδίκων ή παρελκύουν αδικαιολογήτως την έκδοσιν αποφάσεων επί υποθέσεων ωρίµων προς τούτο,υφ οιανδήποτε πρόφασιν και ιδίως την της σιωπής ή ασαφείας του νόµου».το άρθρο 7 του ίδιου νόµου δεν επιτρέπει την αγωγή κακοδικίας:α)κατά των µελών του Ανωτάτου Ειδικού ικαστηρίου,β)κατά των µελών των δικαστηρίων που κρίνουν το κύρος των δηµοτικών και κοινοτικών εκλογών,γ)κατά των δικαστικών λειτουργών,οι οποίοι µετέχουν σε συµβούλια που αποφαίνονται για θέµατα υπηρεσιακής εν γένει κατάστασης δικαστικών λειτουργών και δικαστικών υπαλλήλων και δ)κατά των µελών του Ειδικού ικαστηρίου Αγωγών κακοδικίας.από τις περιπτώσεις αυτές αποκλείσµού της αγωγής κακοδικίας µπορεί ίσως να θεωρηθεί συνταγµατικά επιτρεπτή µόνο η τελευταία.αντίθετα,οι τρείς άλλες περιπτώσεις είναι αντισυνταγµατικές,γιατί δεν καλύπτονται από την επιφύλαξη του νόµου,η οποία δεν περιλαµβάνει και την αρµοδιότητα του ικαστηρίου.

7 7 4.ΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Το ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας αποτελείται, κατά το άρθρο 99 του Συντάγµατος, κατά πλειοψηφία από µη τακτικούς δικαστές, δηλαδή από δύο καθηγητές των νοµικών σχολών των πανεπιστηµίων της χώρας και δύο δικηγόρους: Άρθρο Αγωγές κακοδικίας κατά δικαστικών λειτουργών δικάζονται, όπως νόµος ορίζει, από ειδικό δικαστήριο που συγκροτείται από τον Πρόεδρο του Συµβουλίου της Επικρατείας, ως Πρόεδρο του, και από ένα σύµβουλο της Επικρατείας, έναν αρεοπαγίτη, ένα σύµβουλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δύο τακτικούς καθηγητές νοµικών µαθηµάτων των νοµικών σχολών των πανεπιστηµίων της Χώρας και δύο δικηγόρους, µέλη του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου των δικηγόρων, ως µέλη, που ορίζονται µε κλήρωση. 2. Από τα µέλη του ειδικού δικαστηρίου εξαιρείται κάθε φορά εκείνο που ανήκει στο σώµα ή τον κλάδο της δικαιοσύνης που για ενέργεια ή παράλειψη λειτουργών του καλείται να αποφανθεί το δικαστήριο. Εφόσον πρόκειται για αγωγή κακοδικίας κατά µέλους του Συµβουλίου της Επικρατείας ή λειτουργών των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, στο ειδικό αυτό δικαστήριο προεδρεύει ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. 3. εν απαιτείται άδεια για να εγερθεί αγωγή κακοδικίας. Επιπλέον να σηµειωθεί η αναφορά που γίνεται στις αγωγές κακοδικίας στην παράγραφο 3 του άρθρου 115: Άρθρο Ώσπου να αρχίσει να ισχύει ο νόµος πoυ προβλέπεται από το άρθρο 99, οι αγωγές κακοδικίας εκδικάζονται σύµφωνα µε τους ορισµούς του άρθρου 110 του Συντάγµατος της 1ης Ιανουαρίου 1952 από το δικαστήριο που προβλέπεται από το άρθρο αυτό και κατά τη διαδικασία που ισχύει κατά το χρόνο της δηµοσίευσης του παρόντος Συντάγµατος.

8 8 Γ.ΜΕΡΟΣ 3 ο :ΠΕΡΙ ΕΚ ΙΚΑΣΕΩΣ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: 1.ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΚΑΚΟ ΙΚΙΑΣ: 1351.Σκοπός της δίκης είναι η πρα γµάτωση του δικαίου. Πράξη αντίθετη προς τα χρηστά ήθη είναι άδικη. Στην έννοια της ανήθικης και άδικης πράξε ως εµπίπτει και η αντίθετη στα χρη στά ήθη παράλειψη, όταν είναι ηθελη µένη. Τέτοια είναι και η παράλειψη του δικηγόρου του ενάγοντα να γνω ρίσει στο δικαστήριο ότι ο εναγόµε νος ερηµοδικάζεται στο πλαίσιο συµφωνίας µε τον πληρεξούσιο δικηγόρο του. Ακριβώς αυτός ο ανήθικος και ά- δικος χαρακτήρας της παραλείψεως αυτής αναιρεί το έννοµο συµφέρον του ήδη ενάγοντα να αξιώσει µε αγωγή κακοδικίας αποζηµίωση από τους δικαστές που χαρακτήρισαν λαθεµένα βαρύτερα την ανήθικη και άδικη παράλειψη του αυτή. Κατά την µειοψηφία τα καθήκοντα του δικηγόρου από το α^θρο 116 ΚΠολ υποχωρούν προ του υπέρτερου καθήκοντος εχε- µύθειας που έχει απέναντι στον εντολέα του. Ειδ ικαγκακοδ 9/93 25, Σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 Ν 693/14/ , στην αγωγή κακοδικίας κατά δικηγόρου επισυνάπτεται παράβολο από τον ενάγοντα δραχµών µε ποινή το απαράδεκτο. Σύµφωνα µε την διάταξη του άρθρου 8 του ίδιου νόµου, η άσκηση αγωγής κακοδικίας είναι απαράδεκτη αν πέρασαν 6 µήνες από τότε που ο ενάγων έλαβε γνώση της παράνοµης πράξης ή παράλειψης του εναγοµένου. Η αγωγή κακοδικίας για να είναι ορισµένη πρέπει να αναφέρει ο φερόµενος ως ζηµιωθείς ενάγων - πελάτης, εκτός από τα τυπικά στοιχεία του νόµου και την ευδοκίµηση της αξίωσης του αντιδίκου, τον αναγκαίο αιτιώδη σύνδεσµο και πώς ο εναγόµενος δικηγόρος θα απέτρεπε την επέλευση της ζηµιάς. ΠΠρθεσ 668/84 Ελ 26,100, ΜΠρΑθ 2473/86 ΕΕΝ 1987, Κατ' άρθρο 73 παρ.1, 4 και 5 ΕισΝΚΠολ, η αποσβεστική προθεσµία µέσα στην οποία πρέπει να α- σκηθεί η αγωγή κακοδικίας κατά δικηγόρου είναι εξάµηνη και αρχίζει

9 9 όταν ασκείται ως πολιτική αγωγή ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, από την επικαλούµενη πράξη ή παράλειψη αυτού που έχει ως συνέπεια την πρόκληση ζηµίας γιατί άλλως επέρχεται απόσβεση του δικαιώµατος του ζηµιωθέντος, µετά την οποία δεν νοµιµοποιείται αυτός ενεργητικώς και η δήλωση παραστάσεως του ως πολιτικώς ενάγοντος στην ποινική διαδικασία δεν προσδίδει σ' αυτόν την ιδιότητα αυτή και δεν απαιτείται για την έναρξη της διαδροµής της προθεσµίας αυτής και το στοιχείο της γνώσεως της παράνοµης πράξεως ή παραλείψεως. ΒουλΑΠ 1252/91 ΝοΒ 40,328, ΑΠ 611/92 Ελ 34, Οι δικηγόροι και οι συµβολαιογράφοι που ζηµίωσαν τους πελάτες τους κατά την εκτέλεση δικαστικών και εξώδικων πράξεων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπέχουν αστική ευθύνη. Στην περίπτωση αυτή δεν εφαρµόζονται οι περί αδικοπραξιών διατάξεις του Αστικού Κώδικα, αλλά οι διατάξεις του άρθρου 73 ΕισΝΚΠολ περί αγωγής κακοδικίας. ΜΠρΑΘ 15569/94 ΝοΒ 43, Κατά την έννοια της συνταγ- µατικής διάταξης του 20 παρ. 1 Σ ο κοινός νοµοθέτης δεν κωλύεται να θεσπίζει προϋποθέσεις και περιορισµούς για την άσκηση της αγωγής, µε την οποία ζητείται η δικαστική προστασία. Τέτοιος περιορισµός είναι και η υποχρέωση για την άσκηση της πιο πάνω αγωγής κακοδικίας, κατά δικηγόρου, µέσα σε σύντοµη αποσβεστική προθεσµία και δικαιολογείται από ιδιαίτερους λόγους και µάλιστα κοινωνικού και δηµόσιου συµφέροντος, ενόψει της ιδιότητας των δικηγόρων, ως άµισθων δηµόσιων λειτουργών (άρθρο 1 και 38 του Ν 3026/1954), προκειµένου αυτοί να ενεργούν ανεπηρέαστοι και απερίσπαστοι κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. ΑΠ Ολ 20/2000, Ελ 42, Η τοποθέτηση ως αφετηρίας της έναρξης επί της αγωγής κακοδικίας αποκλειστικής προθεσµίας, στο χρόνο τελέσεως της ζηµιογόνου πράξης ή παραλείψεως και όχι σ' αυτόν της γνώσης από τον πελάτη της ζηµίας και της πράξης ή παραλείψεως του δικηγόρου από την οποία προκλήθηκε, έχει ως αποτέλεσµα, στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων να επέρχεται απόσβεση του δικαιώµατος πολύ πριν ο ζηµιωθείς λάβει γνώση αυτού (ΑΠ Ολ 20/2000, πρβλ. ΑΠ Ολ 18/99). Το ίδιο ισχύει και όταν αντικείµενο της αγωγής αυτής είναι η επιδίκαση χρηµατικής ικανοποιήσεως λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο 932 ΑΚ) η οποία µπορεί να επιδιωχθεί, σύµφωνα µε τις διατάξεις των άρθρων 63, 64, 66, 68 και 82 ΚΠ και ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, µε δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής κατά την ποινική διαδικασία. Εποµένως ο περιορισµός εκείνος που αναφέρεται στο εναρκτήριο σηµείο της αποκλειστικής αυτής προθεσµίας ισοδυναµεί µε έµ- µεση κατάλυση του δικαιώµατος για παροχή έννοµης προστασίας. Με αυτήν την έννοια είναι αντίθετος προς τη συνταγµατική διάταξη και την άλλη, υ- περνοµοθετικής ισχύος, που αναφέρονται στην αρχή αυτής της σκέψης. ΣυµβΑΠ 1832/2000 ΠοινΧρ 51,812, ΑΠ 318/2000 Ελ 41,1319, ΕΕ 59,604.

10 Κατ' άρθρο 73 παρ. 4 ΕισΝΚΠολ η αγωγή κακοδικίας κατά δικηγόρων επιτρέπεται µόνον αν στη ρίζεται σε δόλο ή βαρεία αµέλεια αυ τών. ΑΠ Ολ 18/99 ΕΕ 1999, Εκ της διατάξεως του άρ θρου 73 παρ. 1, 4 και 5 ΕισΝΚΠολ προκύπτει, ότι η προθεσµία µέσα στην οποία πρέπει να ασκηθεί η αγω γή κακοδικίας κατά του δικηγόρου (καθώς και κατά των προσώπων των µνηµονευοµένων περιοριστικούς στην ανωτέρω παράγραφο 1) αρχίζει από την επικαλούµενη παράνοµη πράξη ή παράλειψη αυτού, που έχει ως συνέ πεια την πρόκληση ζηµίας, και δεν α παιτείται για την έναρξη της διαδρο µής της προθεσµίας αυτής και το στοιχείο της γνώσεως της παράνο µης πράξεως ή παραλείψεως, το ο ποίο άλλως, ενόψει του ότι µε την α ποσβεστική προθεσµία επιδιώκεται η προστασία της έννοµης τάξεως, επιτυγχανοµένη µε την εκκαθάριση των εννόµων σχέσεων του παρελθόντος, και η ασφάλεια του δικαίου, θα οριζό ταν ρητώς. Η ως άνω εξάµηνη απο σβεστική προθεσµία, για την άσκηση αγωγής κατά δικηγόρου, που δίδεται στον εντολέα του, όταν αυτός ζηµιώ θηκε από πράξεις ή παραλείψεις του δικηγόρου, οφειλόµενες σε δόλο ή βαρειά αµέλεια του, κατά την εκτέλε ση της εντολής, δεν ισχύει όταν η ζη µία του εντολέως προέρχεται από πράξεις ή παραλείψεις του δικηγό ρου, που δεν ανάγονται στη δοθείσα εντολή, αλλά είναι αυτοτελείς και ανε ξάρτητες ενέργειες. ΑΠ 455/2000 Ποιν ικ 3,499 και 745, ΑΠ 2/94 Ελ 33, Η µη αναγκαιότητα της συνδροµής του στοιχείου της γνώσης της ζηµιογόνου πράξης ή παράλειψης, κατά την κρατούσα θέση της νο- µολογίας, συνάγεται από την τελολογία της θέσπισης της συγκεκριµένης βραχείας προθεσµίας. Ειδικότερα, η εξάµηνη προθεσµία είναι αποσβεστική και µε αυτήν επιδιώκεται η προστασία της έννοµης τάξης, που επιτυγχάνεται µε την εκκαθάριση των εννόµων σχέσεων του παρελθόντος, και η α- σφάλεια του δικαίου, συνεπώς, εάν απαιτείτο και το υποκειµενικό στοιχείο της γνώσης από τον ζηµιωθέντα ενάγοντα της επικαλούµενης πράξης ή παράλειψης, ως αναγκαία συνθήκη για την έναρξη της προθεσµίας, αυτό θα οριζόταν στο νόµο ρητά (βλ. 20/89 ΠοινΧρ ΛΘ,648, ΑΠ 1178/88 ΠοινΧο ΛΘ,106, ΑΠ 397/88 ΠοινΧρ ΛΗ,625). ΠΠρΗλείας 89/99 Αρµ 54,404, ΑΠ 611/92 Ελ 34,709, ΕφΑθ 2627/77 Αρµ 32,623, 7144/78 Ελ 19,548. ικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας 6/67 ΝοΒ 16,362, ΠΠρΑΘ 9937/76 ΝοΒ 25,1209, ΠΠρΑΘ 4042/ ,455 (παρατ. Γιακουµή, παρατ. Κ. Μπέη) µάλιστα, για την εµπρόθεσµη άσκηση της αγωγής κακοδικίας απαιτείται, εκτός από την κατάθεση της και η επίδοση της στον εναγόµενο µέσα στην εξάµηνη προθεσµία, αλλιώς κηρύσσεται απαράδεκτη (βλ. Ειδ ικαγκακ 6/89 και 8/85, στο Καψάλη, Και οι κρίνοντες, ό.π., σελ. 194 και 195, Ειδ ικαγκακ 7/84, στο Καψάλη, Η Νοµολογία, ό.π., σελ. 430). Συνεπώς η εξάµηνη προθεσµία είναι ανατρεπτική για την άσκηση που : -

11 11 συντελείται µε κατάθεση και επίδοση της αγωγής (βλ. Ειδ ικαγκακ, ό.π., σελ. 194). Σκοπός της θέσπισης ειδικής αποσβεστικής ή αποκλειστικής προθεσµίας είναι η ταχεία εκκαθάριση των συνεπειών που απορρέουν από τις ζηµιογόνες πράξεις ή παραλείψεις των δικαστικών προσώπων και των σχετικών αξιώσεων που υφίστανται εναντίον τους, οι οποίες µπορούν να θίγουν όχι µόνο την περιουσία αλλά και την τιµή των δικαστικών προσώπων - λειτουργών. Συνεπώς, µετά από την πάροδο της εξάµηνης προθεσµίας επέρχεται ολοσχερής απόσβεση του δικαιώµατος προς αποζηµίωση, δεδοµένου ότι σκοπός της αποκλειστικής ή αποσβεστικής προθεσµίας είναι ακριβώς ο καθορισµός χρονικού ορίου διαρκείας του δικαιώµατος, ανεξάρτητα από την επιµέλεια ή αδράνεια του δικαιούχου, µετά την πάροδο του οποίου ipso jure αποσβήνεταιτο δικαίωµα (βλ. ΑΠ 149/62 ΝοΒ 10,720, ΑΠ 151/62 ΝοΒ 10,764), διότι η άρση της αβεβαιότητας επιβάλλεται από το αντίθετο συµφέρον του υπόχρεου να µην παραµείνει για µακρό χρόνο ή από αυτόν δηµιουργηθείσα κατάσταση (βλ. ΑΠ 137/50 ΑρχΝ Α', 146). ΠΠρΗλείας 89/99 Αρµ 54, Σύµφωνα µε τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 73 παρ. 3 ΕισΝΚΠολ, στην αγωγή κακοδικίας πρέπει να επισυνάπτονται τα αποδεικτικά έγγραφα που ο ενάγων επικαλείται για να υποστηρίξει τους λόγους της αγωγής, αλλιώς είναι απαράδεκτη. ΠΠρΑΘ 4042/ ,455 (παρατ. Γιακουµή, παρατ. Κ. Μπέη).

12 12 2.Ο ΝΟΜΟΣ 693/1977 Nόµος υπ αριθ.693 της 13/15 Σεπτεµβρίου 1977 (ΦΕΚ Α 262) «Περί εκδικάσεως αγωγών Κακοδικίας» Αρθρον Ι 1.Το Ειδικόν ικαστήριον προς εκδίκασιν αγωγών κακοδικίας κατά δικάστικών λειτουργών συγκροτείται εκ του Προέδρου του Συµβουλίου της Επικρατείας, ως Προέδρου, εξ ενός συµβούλου της Επικρατείας, ενός αρεοπαγίτου, ενός συµβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δύο τακτικών καθηγητών νοµικών µαθηµάτων των Νοµικών Σχολών των Πανεπιστηµίων της Χώρας και δύο δικηγόρων εκ των µελών του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συµβουλίου των δικηγόρων, ως µελών, οριζοµένων δια κληρώσεως. 2.Εφ' όσον πρόκειται περί αγωγής κακοδικίας κατά µέλους του Συµβουλίου της Επικρατείας ή λειτουργού των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, του Ειδικού ικαστηρίου προεδρεύει ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Εκ των µελών του Ειδικού ικαστηρίου εξαιρείται εκάστοτε ο ανήκων εις το Σώµα ή τον Κλάδον της ικαιοσύνης, επί ενεργείας ή παραλείψεως λειτουργού του οποίου καλείται να αποφανθή το ικαστήριον. Αρθρον 2 1. Κατά το πρώτο δεκαπενθήµερο του µήνα εκεµβρίου κάθε έτους ουπουργός ικαιοσύνης αποστέλλει προς τον πρόεδρο του Συµβουλίου της Επικρατείας καταλόγους: α) των συµβούλων επικρατείας, β) των αρεοπαγιτών, γ) των συµβούλων του ελεγκτικού συνεδρίου,δ) των τακτικών καθηγητών των νοµικών µαθηµάτων των νοµικών σχολών ή νοµικών τµηµάτων των πανεπιστηµίων της χώρας, ε) των δικηγόρων µελών, τακτικών και αναπληρωµατικών, του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου των δικηγόρων. Καθηγητες που έχουν και κάποια από τις παραπάνω ιδιότητες δεν περιλαµβάνονται στους καταλόγους των καθηγητών. Κατά το δεύτερο δεκαπενθήµερο του µήνα εκεµβρίου η ολοµέλεια του Συµβουλίου της Επικρατείας, σε δηµόσια συνεδρίαση, ενεργεί µε βάση τους παραπάνω καταλόγους κλήρωση από χωριστές κληρωτίδες ενός συµβούλου της επικρατείας, ενός αρεοπαγίτη, ενός συµβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δύο τακτικών καθηγητών των νοµικών µαθηµάτων των νοµικών σχολών των πανεπιστηµίων της χώρας και δύο δικηγόρων από τα µέλη του Ανώτατου Πειθαρχικού Συµβουλίου των δικηγόρων µε διπλάσιο αριθµό αναπληρωµατικοί.οι αναπληρωµατικοί καλούνται κατά τη σειρά της κλήρωσης όταν ελλείπουν, απουσιάζουν, κωλύονται ή εξαιρούνται οι τακτικοί. Για την κλήρωση χρησιµοποιούνται ως κλήροι σφαιρίδια αδιαφανή. Αµέσως πριν από τη διενέργεια της κλήρωσης η ολοµέλεια συνέρχεται σε συµβούλιο προκειµένου να τοποθετηθούν στα σφαιρίδια, αφού προηγουµένως επιδειχθούν σε όλα τα µέλη, τα ονόµατα όσων περιλαµβάνονται στους παραπάνω καταλόγους. Κατά τη δηµόσια συνεδρίαση ο πρόεδρος του Συµβουλίου της Επικρατείας εξάγει από τις κληρωτίδες τα σφαιρίδια και εκφωνεί το όνοµα κάθε κληρουµένου, το οποίο επιδεικνύει στα λοιπά µέλη της ολοµέλειας. Για τα δύο στάδια της κλήρωσης συντάσσεται πρακτικό που διαβιβάζεται στο Υπουργείο ικαιοσύνης.

13 13 2.Τα ονόµατα των κληρωθέντων δηµοσιεύονται εις την Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως επιµέλεια του Υπουργείου ικαιοσύνης. Ούτοι συγκροτούν δια το επόµενον έτος το Ειδικόν ικαστήριον εκδικάσεως αγωγών κακοδικίας. 3.Εις περίπτωσιν ελλείψεως, απουσίας, κωλύµατος ή εξαιρέσεως των τακτικών και των αναπληρωµατικών µελών, ενεργείται νέα, δια την συγκεκριµένην υπόθεσιν κλήρωσις εκ της κατηγορίας εις την οποίαν ανήκουν τα µέλη ταΰτα, εφαρµοζοµένων κατά τα λοιπά, ως προς την κλήρωσιν και δηµο-σίευσιν, των παρ. 1 και 2 του παρόντος άρθρου. 4. Εις περίπτωσιν ελλείψεως, απουσίας, κωλύµατος ή εξαιρέσεως του Προέδρου του Αρείου Πάγου, κατά περίπτωσιν, οΰτοι αναπληροΰνται, αντι στοίχως υπό του αρχαιοτέρου των αντιπροέδρων του οικείου δικαστηρίου, αναπληρούµενων εις τας αυτάς περιπτώσεις και τούτων υπό των αµέσως νεω τέρων των κατά την σειράν αρχαιότητος. 5.Καθήκοντα γραµµατέως του Ειδικού ικαστηρίου εκτελεί ο γραµµατεύς του Συµβουλίου της Επικρατείας, αναπληρούµενος υπό υπαλλήλου της Γραµµατείας του Συµβουλίου Επικρατείας, οριζοµένου υπό του Προέδρου τούτου. 6.Τόπος συνεδριάσεως του Ειδικού ικαστηρίου ορίζεται το κατάστηµα του Συµβουλίου της Επικρατείας. Άρθρον 3 Το Ειδικόν ικαστήριον συνεδριάζει παρόντων επτά τακτικών ή αναπληρωµατικών µελών και του γραµµατέως. Αι αποφάσεις του ικαστηρίου λαµβάνονται δι' απολύτου πλειοψηφίας. Άρθρον 4 Ο ασκών την αγωγήν κακοδικίας διάδικος, παρίσταται δια δικηγόρου παρ' Αρείω Πάγω ο οποίος είναι εκ του νόµου αντίκλητος. «2. Ο εναγόµενος δικαστικός λειτουργός µπορεί να παρίσταται ενοδπιον του δικαστηρίου και αυτοπροσώπως». Άρθρον 5 Απαντα τα απαρτίζοντα το Ειδικόν ικαστήριον µέλη και υπό την ιδιότητα των ταΰτην υπόκεινται εις την πειθαρχικήν δικαιοδοσίαν του κατά το άρθρον 91 του Συντάγµατος Ανωτάτου Πειθαρχικού Συµβουλίου, συµφώνως προς τας διατάξεις του περί τούτου νόµου, εφαρµοζοµένας αναλόγως. Επί πειθαρχικής αγωγής, κατά µελών του Ειδικού ικαστηρίου, εχόντων την ιδιότητα του δικηγόρου, το Ανώτατον Πειθαρχικόν Συµβοΰλιον συγκροτείται εκ των εννέα µελών αυτοΰ.

14 14 Άρθρον 6 1. Οι δικαστικοί λειτουργοί ευθύνονται κατά την άσκησιν των αναγοµένων εις την δικαστικήν λειτουργίαν καθηκόντων των µόνον ένεκα δόλου, βαρείας αµελείας ή αρνησιδικίας, εφ' όσον εκ τούτων προέκυψε ζηµία εις τον ενάγοντα. 2. Αρνησιδικία εκ µέρους των δικαστικών λειτουργούν υπάρχει τότε µόνον, όταν ούτοι αρνούνται αδικαιολογήτως να αποφανθούν επί νοµίµως υποβαλλοµένων αιτήσεων των διαδίκων ή παρελκύουν αδικαιολογήτως την έκδοσιν αποφάσεων επί υποθέσεων ωρίµων προς τούτο, υφ' οιανδήποτε πρόφασιν και ιδίως την της σιωπής ή ασάφειας του νόµου. 3. Η αγωγή κακοδικίας είναι απαράδεκτος, εάν ο ζηµιωθείς δεν ασκήση κατά της αποφάσεως εκ της οποίας υπέστη ζηµίαν τα υπό του νόµου επιτρεπόµενα τακτικά ένδικα µέσα και δεν εκδοθή απόφασις επ' αυτοάν. 4. Η αγωγή κακοδικίας απορρίπτεται, εάν αποδειχθή ότι ο ζηµιωθείς ηδύ-νατο να αποφυγή την ζηµίαν κατά νόµιµον τρόπον. Οι κληρονόµοι του εναγοµένου ευθύνονται µόνον µέχρι του ενεργητικού της κληρονοµιάς. Άρθρον 7 εν χωρεί αγωγή κακοδικίας, α) κατά των µελών του κατά το άρθρον 100 του Συντάγµατος Ανωτάτου Ειδικού ικαστηρίου, β) κατά µελών δικαστηρίων κρινόντων περί του κύρους των δηµοτικών και κοινοτικών εκλογών, γ) κατά των δικαστικών λειτουργών, των µετεχόντων συµβουλίων, αποφαινοµένων επί θεµάτων υπηρεσιακής εν γένει καταστάσεως δικαστικών λειτουργών και δικαστικών υπαλλήλων, δ) κατά των µελών του κατά τον παρόντα νόµον Ειδικού ικαστηρίου δια τας επί αγωγών κακοδικίας αποφάσεις. Άρθρον 8 Η αγωγή κακοδικίας είναι απαράδεκτος µετά πάροδον εξ µηνών από της υπό του ενάγοντος γνώσεως της παρανόµου πράξεως ή παραλείψεως, προκειµένου δε περί δικαστικής αποφάσεως αφ' ης αΰτη καταστή αµετάκλητος.

15 15. Άρθρον 9 1. Η αγωγή συντάσσεται κατά τα άρθρα 118 και 216 του Κώδικα Πολιτικής ικονοµίας, υπογράφεται από δικηγόρο και περιέχει επί ποινή ακυρότητας: α) όλους, λεπτοµερώς και ορισµένως, τους λόγους στους οποίους ο ενάγων στηρίζει την αγωγή και β) ακριβή αναγραφή όλων των αποδεικτικών µέσων τα οποία αναφέρονται σ' αυτή. 2. Στην αγωγή επισυνάπτονται, επί ποινή απαραδέκτου: α) τα αποδεικτικά έγγραφα τα οποία αναφέρονται για να στηρίξουν τους λόγους της αγωγής, β) ειδικό πληρεξούσιο προς το δικηγόρο που υπογράφει την αγωγή και γ) γραµµάτιο καταθέσεως από τον ενάγοντα παράβολου δραχµών πέντε χιλιάδων. Το ποσό αυτό µπορεί να αυξοµειώνεται µε διάταγµα που εκδίδεται προ-τάσει του Υπουργού ικαιοσύνης. 3. Η αγωγή ασκείται κατά τις διατάξεις του άρθρου 215 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικής ικονοµίας, εντός της προθεσµίας που ορίζεται από το άρθρο Μετά την άσκηση της αγωγής κακοδικίας κρίνεται υποχρεωτικά και συµφωνά µε τις αντίστοιχες δικονοµικές διατάξεις από το κατά περίπτωση αρµόδιο πολιτικό, ποινικό η διοικητικό δικαστήριο ή δικαστικό συµβούλιο, αν συντρέχει λόγος εξαιρέσεως του εναγοµένου ως προς µελλοντικές πράξεις στην υπόθεση που αφορά η αγωγή. Για το σκοπό αυτόν ο Πρόεδρος του Ειδικού ικαστηρίου κακοδικίας, µέσα στις επόµενες δύο εργάσιµες ηµέρες από την κατάθεση της αγωγής, αποστέλει αντίγραφο της στο δικαστικό όργανο που είναι αρµόδιο να εισάγει αιτήσεις εξαίρεσης ή να προτείνει την εξαίρεση. Η άσκηση αγωγής κακοδικίας ή η υποβολή αίτησης για εξαίρεση κατα του παραπάνω δικαστικού οργάνου ή κατά του δικαστηρίου ή του δικαστικού συµβούλου που θα κρίνει για την εξαίρεση, ποτέ δεν εµποδίζει την πρόοδο της διαδικασίας της εξαίρεσης.

16 16 Άρθρον Ο γραµµατεύς υποβάλλει αµελλητί τα κατατεθέντα έγγραφα εις τον Πρόεδρον του ικαστηρίου, ο οποίος δια πράξεως αυτού επί του δικογράφου της αγωγής ορίζει, α) δικάσιµον της υποθέσεως, β)προθεσµίαν εντός της οποίας πρέπει να γίνη η επίδοσις αντιγράφου της αγωγής µετά κλήσεως προς συζήτησιν εις τον εναγόµενον, γ) εν εκ των µελών του δικαστηρίου ως ειση-γητήν.. 2. Η κατά την παράγραφον 1 στοιχείον β' προθεσµία πρέπει να απέχη τουλάχιστον 60 ηµέρας από της δικασίµου. 3. Αντίγραφον της αγωγής µετά της κατά την παράγραφον 1 πράξεως και κλήσεως προς συζήτησιν επιδίδεται δια δικαστικού επιµελητού κατά τας διατάξεις του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας. 4.0 κατά την παρ. 1 ορισθείς εισηγητής δύναται να αντικατασταθή και δια προφορικής εντολής του Προέδρου του ικαστηρίου. Άρθρον 11 Ι.Μετά την επίδοση της αγωγής κακοδικίας και έως ότου εκδοθεί δικαστική απόφαση ή βούλευµα για την εξαίρεση κατά το άρθρο 9 παρ. 4, ο εναγόµενος απέχει από κάθε παραπέρα πράξη σχετική µε την υπόθεση την οποία αφορά η αγωγή, εκτός αν πρόκειται για ανεπίδεκτες αναβολής πράξεις. Οι πράξεις που έγιναν κατά παράβαση των διατάξεων αυτού του άρθρου είναι άκυρες, καθώς και όλη η διαδικασία που στηρίζεται σ' αυτές. Οι παραβάτες τιµωρούνται πειθαρχικά και υποχρεούνται να πληρώσουν τα έξοδα. Αν το αρµόδιο δικαστήριο ή δικαστικό συµβούλιο κρίνει ότι συντρέχει λόγος εξαίρεσης, εφαρµόζονται οι κατά περίπτωση σχετικές δικονοµικές διατάξεις. 2. Οι διατάξεις της προηγουµένης παραγράφου δεν εφαρµόζονται αν ασκήθηκε αγωγή κακοδικίας κατά ολοκλήρου του δικαστηρίου του Συµβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου ή όλων των µελών της Εισαγγελίας του, του Ελεγκτικού Συνεδρίου ή κατά τόσων µελών των δικαστηρίων τούτων ώστε από τους υπολοίπους να µην είναι δυνατή η νόµιµη συγκρότηση τους. Το ίδιο ισχύει όταν ασκείται αγωγή κατά όλων των µελών όλων των εφετείων, πληµµελειοδικείων ή πταισµατοδικείων ή των εισαγγελιών του Κράτους.

17 17 Άρθρον Είκοσι τουλάχιστον ηµέρας προ της δικασίµου οι διάδικοι δύνανται να καταθέσουν εις τον γραµµατέα του ικαστηρίου προτάσεις. Αι εκατέρωθεν αντικρούσεις συµπληροΰνται το βραδΰτερον µέχρι και της δεκάτης πέµπτης ηµέρας προ της συζητήσεως. 2. Νέας αποδείξεις δικαιούται ο ενάγων να προσκόµιση µόνον εγγράφους, κατατιθεµένας είκοσι τουλάχιστον ηµέρας προ της δικασίµου. Άρθρον 13 Ο εισηγητής της υποθέσεως οφείλει να σύνταξη έκθεσιν περί του παραδεκτού και του νόµω βάσιµου της αγωγής και να κατάθεση ταύτην εις τον γραµµατέα του ικαστηρίου, οκτώ τουλάχιστον ηµέρας προ της δικασίµου. Οι διάδικοι δικαιούνται να λαµβάνουν γνώσιν της εκθέσεως, κατόπιν δε αιτήσεως των χορηγείται αντίγραφον ταύτης. Άρθρον Η συζήτησις διεξάγεται εις δηµοσίαν συνεδρίασιν προφορικώς, βασίζεται δε επί των εγγράφων της προδικασίας. 2. Μετά την εκφώνησιν της υποθέσεως άρχεται η εις το ακροατήριον συζή-τησις δια της αναγνώσεως της εκθέσεως του εισηγητού. Μετά ταύτα αγορεύουν οι πληρεξούσιοι των διαδίκων. 3. Κατόπιν αιτήσεως του εισηγητού ή τινός των διαδίκων ή και αυτεπαγγέλτως δύναται το δικαστήριον να αναβάλη άπαξ την συζήτησιν της υποθέσεως, εις νέαν δικάσιµον, οριζοµένην δια της περί αναβολής αποφάσεως. ευτέρα αναβολή επιτρέπεται µόνον κατόπιν αιτήσεως του εισηγητού. 4. Εάν κατά την επ' ακροατηρίου συζήτησιν δεν εµφανισθή ή εµφανισθή και δεν µετάσχη προσηκόντως αυτής τις των διαδίκων, η διαδικασία προβαίνει ως εάν ήσαν πάντες οι διάδικοι παρόντες.

18 18 Άρθρον 15 Κατά τα λοιπά και ιδίως όσον αφορά εις την διεξαγωγήν των συζητήσεων, την ευταξίαν του ακροατηρίου, την κατάρτισιν των πρακτικών και αποφάσεων, την ενέργεια τυχόν διατασσοµένων αποδείξεων εφαρµόζονται αναλόγως αι διατάξεις του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας, αι αφορώσαι την διαδικα-σίαν ενώπιον του πολυµελούς Πρωτοδικείου. Άρθρον Το ικαστήριον δεχόµενον την αγωγήν διατάσσει την επιστροφήν του παραβόλου και επιβάλλει εις τον εναγόµενον την δικαστικήν δαπάνην. Εάν απορριφθή η αγωγή διατάσσεται υπό του ικαστηρίου η κατάπτωσις του παραβόλου υπέρ του ηµοσίου και επιβάλλεται η δικαστική δαπάνη εις τον ενάγοντα. 2. Η εκδιδοµένη απόφασις εκτελείται αναγκαστικούς κατά τας διατάξεις του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας, αι δε περί την εκτέλεσιν διαφοραί υπάγονται εις τα τακτικά πολιτικά δικαστήρια. Κατά πάσαν περίπτωσιν η ισχΰς της αποφάσεως ή της πράξεως, η οποία έδωκεν αφορµήν εις την άσκησιν της αγωγής, δεν θίγεται. Άρθρον 17 Κατά των αποφάσεων του Ειδικού ικαστηρίου ουδέν ένδικον µέσον χωρεί. Άρθρον Εάν απορριφθή η αγωγή κακοδικίας δια τυπικόν ή ουσιαστικόν λόγον, νέα αγωγή κακοδικίας δια την αυτήν υπόθεσιν παρά του αυτού διαδίκου δεν επιτρέπεται δια τους αυτούς ή άλλους λόγους. 2. Η εκδιδοµένη επί αγωγής κακοδικίας απόφασις, οιαδήποτε και αν είναι αύτη, δεν παρακωλύει την πειθαρχικήν ή ποινικήν δίωξιν των εναχθέντων λειτουργών κατά τας κειµένας διατάξεις.

19 19 Άρθρον Οι δικασταί του Ειδικού ικαστηρίου ως και ο γραµµατεύς αυτού, υποχρεούνται να προτείνουν την εξαίρεσίν των και δύναται να εξαιρεθούν κατ' αίτησιν των διαδίκων δια τους εις το άρθρον 52 του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας οριζόµενους λόγους. 2. Η εξαίρεσις προτείνεται είκοσιν ηµέρας προ της επ' ακροατηρίου συζητήσεως, βραδύτερον δε µόνον κατά τα εις το άρθρον 57 του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας οριζόµενα. ια την εκδίκασιν της εξαιρέσεως προσλαµβάνεται αντί του περί ου η εξαίρεσις µέλους του δικαστηρίου ο νόµιµος αυτού αναπληρωτής. 3. εν επιτρέπεται η δι' αιτήσεων εξαίρεσις πάντων των δυναµένων να µετάσχουν του Ειδικού ικαστηρίου εν όλω ή των εκ τίνος σώµατος µελών, µαταίωσις της συγκροτήσεως αυτού. Εις την περίπτωσιν αυτήν εφαρµόζεται αναλόγως η διάταξις του άρθρου 53 παρ. 1 του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας. Άρθρον Η αγωγή και αι προτάσεις πρέπει να είναι ευπρεπώς συντεταγµέναι, περιοριζόµεναι εις γεγονότα και απέχουσαι παντός εξυβριστικού χαρακτηρισµού και υβριστικών εν γένει εκφράσεων επί ποινή χρηµατική δύο χιλιάδων µέχρις είκοσι χιλιάδων δραχµών επιβαλλοµένη εις τον παραβάτην υπό του Ειδικού ικαστηρίου και περιερχοµένη εις το Ταµείον Νοµικών. Κατά τα λοιπά έχουν εφαρµογήν αι διατάξεις του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας. 2. Αι διατάξεις της προηγουµένης παραγράφου εφαρµόζονται και ως προς την επ' ακροατηρίου ανάπτυξιν της υποθέσεως. Άρθρον 21 Η αγωγή και τα λοιπά έγγραφα των διαδίκων ως και αι αποφάσεις υποβάλλονται εις τα αυτά τέλη προς τα παρ' Αρείω Πάγω καταβαλλόµενα.

20 20 Άρθρον Από της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος νόµου καταργούνται: α) Ο νόµος 407/1914 «περί του κατά το άρθρον 103 του Συντάγµατος Ειδικού ικαστηρίου προς εκδίκασιν αγωγών κακοδικίας», β) Αι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 6 του Εισαγωγικού Νόµου του Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας, ως και πάσα άλλη διάταξις αντικείµενη εις τας διατάξεις του παρόντος ή αναφεροµένη εις θέµατα ρυθµιζόµεναυπότούτου. 2. Αι διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 73 του Εισαγωγικού Νόµου Κωδικός Πολιτικής ικονοµίας αντικαθίστανται ως ακολούθως: «1. Αγωγή κακοδικίας κατά δικηγόρου, συµβολαιογράφου, διαιτητού, δικαστικού γραµµατέως και δικαστικού επιµελητού υπάγεται εις το κατά τας διατάξεις του Κ.Πολ.. κατά τόπον αρµόδιον πολυµελές Πρωτοδικείον, δικάζον κατά την τακτικήν διαδικασίαν». 3. Αι κατά την έναρξιν ισχύος του παρόντος νόµου εκκρεµείς υποθέσεις κακοδικίας, πλην των συζητηθεισών, εκδικάζονται υπό του σηµείου εις το οποίον αύται ευρίσκονται υπό του κατά τον παρόντα νόµον Ειδικού ικαστηρίου και κατά την υπό τούτου καθοριζοµένην διαδικασίαν. Υπό του αυτού ικαστηρίου και κατά την αυτήν διαδικασίαν, εκδικάζονται και αι εκκρεµού-σαι υποθέσεις, επί των οποίων εξεδόθη προ της ενάρξεως της ισχύος τού παρόντος ή θέλει εκδοθή µετ' αυτήν µη οριστική απόφασις. 4. Επί των κατά την προηγουµένην παράγραφον εκκρεµών υποθέσεων, αι µέχρι της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος διενεργηθείσαι διαδικαστικαί πράξεις, διέπονται υπό των προγενεστέρων διατάξεων, αι µετ' αυτήν δε διε-νεργούµεναι, διέπονται υπό των διατάξεων του παρόντος. Άρθρον Κατά την πρώτην εφαρµογήν του παρόντος η κατά το άρθρον 2 αυτού κλήρωσις των µελών του ικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας διενεργείται εντός µηνός από της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος, η δε θητεία των κληρωθησοµένων µελών άρχεται από της κληρώσεώς των και λήγει την 31 εκεµβρίου του έτους Η θητεία των κατά τον Νόµον 407/1914 εκλεγέντων µελών του ικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας συνεχίζεται µέχρι της εκδόσεως αποφάσεως επί των υπό τούτου συζητηθεισών υποθέσεων.