VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.

Transcript

1

2 2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Βιβλίου: Διηγήματα Παντός Καιρού Συγγραφέας: Συλλογικό Ανθολόγηση: Χρήστος Αγγελάκος, Διονύσης Μαρίνος Επιμέλεια - Διορθώσεις: Έλενα Στόιου Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν 2018 Εκδόσεις Βακχικόν & οι συγγραφείς Φωτογραφίας Εξωφύλλου: Κυριάκος Συφιλτζόγλου ISBN: Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ελληνική Λογοτεχνία Αριθμός Σειράς: 88/28 Πρώτη Έκδοση: Μάιος 2018 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο:

3 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Πριν από δύο χρόνια χρειάστηκε να βγούμε στα «βουλεβάρτα» υπό σκιάν. Ήταν η πρώτη μας έξοδος: περιδεής αλλά όχι αμφίβολη. Οι λέξεις έχουν πάντα τη δύναμη να σου πουν αν έχεις λαθέψει ή αν τους έχεις συμπεριφερθεί με λάθος τρόπο. Τα κείμενα της πρώτης συλλογής, έτσι όπως προέκυψαν από τα μαθήματα δημιουργικής γραφής που παραδίδουμε εδώ και πέντε χρόνια, είχαν την ορμή του νεότευκτου και τη σιγουριά (όσο μπορεί να υπάρχει σιγουριά στη γραφή) της αυθεντικότητας. Ήταν αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας γνωριμίας με τον κόσμο της λογοτεχνίας -ταξίδι που αν το ξεκινήσεις, δεν μπορείς να το ολοκληρώσεις ποτέ, αλλά ούτε και να εγκαταλείψεις. Πλέον είμαστε παντός καιρού. Όχι εμείς οι δάσκαλοι αλλά οι μαθητές. Έχοντας πάρει την «κρυάδα» της πρώτης φοράς, μπήκαν ακόμη πιο βαθιά στα κείμενα, τα νοήματα, τις εκφραστικές διόδους και τη δημιουργική βάσανο. Τα κείμενα αυτής της συλλογής είναι ακόμη πιο ώριμα και λειτουργικά ως προς τη λογοτεχνικότητά τους και σαφώς πιο εύστοχα σ αυτό που θέλουν να καταδείξουν. Είναι απότοκα της αλληλεπίδρασης που προέκυψε ανάμεσα σε αυτά που εμείς δείχναμε στους μαθητές μας κι εκείνοι μας τα επέστρεφαν με ιστορίες που είχαν προηγουμένως σκαφτεί μέσα τους. Και πάλι κανένα σεμινάριο δε «φτιάχνει» συγγραφείς. Καμία γραφή δε γίνεται δημιουργική, αν δεν υπάρχει το κοίτασμα. Αυτό που αναζητούμε εμείς είναι το ακριβό υλικό που βρίσκεται καταχωνιασμένο σε κάθε μαθητή και προσπαθούμε να το ανασύρουμε και να του δώσουμε υπόσταση και λογοτεχνική ουσία. Η χαρά μας είναι να βλέπουμε πως αυτή η προσπάθεια δεν ήταν μάταιη, αλλά απέδωσε καρπούς. Αυτός είναι ο δεύτερος

4 4 ΕΙΣΑΓΩΓΗ «καρπός». Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων που βγαίνει από τα μαθήματά μας. Κάτι που δεν είναι τόσο προφανές όσο ακούγεται ούτε τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους μαθητές μας για τις χαρές που μας προσφέρουν, για την αφοσίωση και την αγάπη που μας δείχνουν και κυρίως διότι επέλεξαν να είναι μαζί μας σ αυτό το ταξίδι. Αυτή η συλλογή δε θα έπαιρνε σάρκα και οστά δίχως τη βοήθεια των εκδόσεων Βακχικόν. Ευχαριστούμε τον Νέστορα Πουλάκο που αγκάλιασε την προσπάθειά μας και στάθηκε δίπλα μας στην πραγματοποίηση της έκδοσης. Χρήστος Αγγελάκος Διονύσης Μαρίνος

5 Μαριαλένα Σταμπολιάδη ΧΑΜΈΝΟ ΝΎΧΙ H ταν βέβαιο ότι σύντομα θα έχανε το νύχι της. Ο πόνος από το χτύπημα, ευτυχώς, θα υποχωρούσε γρηγορότερα. Το αίμα, που απλώθηκε από τη μήτρα του νυχιού της, θα έμενε πάνω από πέντε μήνες εγκλωβισμένο. Ύστερα θα εμφανιζόταν ένα νέο νύχι -μπορεί και όχι. Αυτό συμβαίνει με όλα τα τραύματά της. Πρώτα πληγή, έπειτα πόνος που ξεσπά και ξεθυμαίνει, στο τέλος, καινούργιο δέρμα ή ουλή. H διαφορά με τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι η διαδικασία επούλωσης και θεραπείας ήταν χρονοβόρα γι αυτήν, διαρκούσε τουλάχιστον μερικούς μήνες. Η φύση, λες και είχε προνοήσει να μην αρρωσταίνει εύκολα αλλά πάντα βαριά. Όταν γεννήθηκε πρόωρα, έμεινε μήνες στη θερμοκοιτίδα όταν αρρώστησε από πνευμονία στα οχτώ της, έμεινε τρεις μήνες μέσα στο νοσοκομείο όταν έπαθε υπερκόπωση από τη δουλειά και τα ξενύχτια, έκανε έξι μήνες να συνέλθει. Έτσι συμβαίνει με τα πάντα στη ζωή της. Τον πρώτο της έρωτα έκανε πέντε χρόνια να τον ξεπεράσει. Ύστερα, ήταν η απουσία του πατέρα της από το σπίτι. Ίσως να μην την έχει ξεπεράσει ακόμα. Την αποτυχία της να βρει δουλειά που να της ταιριάζει, μπόρεσε να τη διαχειριστεί

6 6 ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΤΑΜΠΟΛΙΑΔΗ κι αυτήν μετά από χρόνια. Το ίδιο συνέβη με την αδυναμία της να επικοινωνήσει με την αδελφή της. Aκόμη και το παιδί είναι ένα όνειρο σε αναστολή. Στην αρχή τραύμα, μετά πόνος, μετά άλλος έρωτας, άλλη δουλειά, άλλες εξαρτήσεις, άλλη αδερφή, άλλος πατέρας, άλλα παιδιά. Οι πληγές της πάντα πάλευαν να επουλωθούν και τις έκλεινε όπως όπως με τα δικά της χέρια. Αυτή τη φορά, έστω εδώ, έστω τώρα, η ζωή τής μάγκωσε τα χέρια, και άλλο χέρι δεν έχει για να κλείσει τα τραύματά της. Σαν από θαύμα, πόνο δεν καταλαβαίνει δίπλα σε κείνον ούτε νοιάζεται για τον χρόνο και τις ουλές του. Χωρίς αυτόν ζωή δεν υπάρχει, χέρια δε χρειάζονται, γιατί αυτός είναι και ο έρωτας και η δουλειά και η εξάρτηση και η αδελφή και ο πατέρας και τα παιδιά που χάνει.