ΟΙΚΟΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ

Transcript

1 Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀχιλλίου Τσούτσουρα Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Μ. Λαρίσης καί Τυρνάβου Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΙΟΣ ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ Λάρισα 2012

2 Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ Εἶναι θαυμαστό γεγονός ὅτι καί στήν ἐποχή μας, μέσα στό λειτουργικό χρόνο καί χῶρο τῆς Ἑκκλησίας μας, αὐξάνεται καθ ἡμέραν ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων μας. Εἶναι ἄξιο ἰδιαιτέρας χαρᾶς τό γεγονός ὅτι πλουτίζονται τά συναξάρια τῶν Ἁγίων μας, ὅτι καί στίς μέρες μας ἐμπνευσμένοι, θεόπνευστοι ὄντως Ὑμνογράφοι, συμπληρώνουν Ἱερές Ἀκολουθίες Ἁγίων ἤ προσθέτουν νέες. Εἶναι χαροποιό τό γεγονός ὅτι τά πρόσωπα τῶν ἁγίων μας ἐκτυπώνονται καί διανέμονται κατά χιλιάδες σέ ἱερές εἰκόνες, ἱστοροῦνται στούς τοίχους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, κεντιοῦνται σέ ἄμφια Ἱερατικά, προβάλ- 3

3 λονται μέ κάθε τρόπο. Αὐτή ἡ ἔξαρσι μᾶς ἐνθαρρύνει ὁπωσδήποτε, γιατί γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς οἱ Ἅγιοι δέν εἶναι μόνον «οἱ ὁδηγοί πρός τά ἄνω», πρόσωπα δηλαδή πού ἀποτελοῦν γιά μᾶς πρότυπα πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλά εἶναι συγχρόνως καί φορεῖς ἁγιασμοῦ τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι εἶναι δοχεῖα τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Εἶναι ἀλήθεια μεγάλη καί μοναδική, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δέν θά μποροῦσε χωρίς Ἁγίους, ἀφοῦ αὐτοί, κατά τόν Μ. Φώτιο, συνεισφέρουν οὐσιαστικά στόν ἁγιασμό τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, γι αὐτό χαίρουμε γι αὐτήν τήν πληθωρική παρουσία τῶν Ἁγίων στή ζωή μας καί σ αὐτή τήν ἐποχή. Δέν μποροῦμε νά φανταστοῦμε τήν Ἐκκλησία μας χωρίς Ἁγίους. Θἆταν «πτωχή καί ῥακένδυτη ἡ Ἐκκλησία μας κατά τό ἀνθρώπινο μέγεθός της», ὅπως λέει σύγχρονος μεγάλος Θεολόγος, «ἄν δέν εἶχε νά παρουσιάσῃ Ἁγίους». «Ἀλλά καί πόσο ἀναξιόπιστη θά ἀπέβαινε» συνεχίζει. Καί φέρνει σάν παράδειγμα τούς Χριστιανούς ἄλλων ὁμολογιῶν, 4

4 πού ἡ ἔνδειά τους αὐτή, εἶναι γι αὐτούς ἡ αὐτοαναίρεσί τους. Γι αὐτό, ὡς σύγχρονος Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδοξίας, χαίρομαι καί σκιρτῶ ὅταν βλέπω αὐτήν τήν ἔξαρσι. Γι αὐτό καί δέν λέω ὄχι σ αὐτή τήν βροχή συγγραφῆς Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί στίς πολλές ἐκδόσεις. Καί γνωρίζοντας τό νόμο προσφορᾶς καί ζήτησης, μπορῶ εὔκολα νά πῶ ὅτι πρό πάντων χαίρω γι αὐτό τό λαό στόν ὁποῖο διοχετεύεται αὐτό τό ὑλικό. Διότι, ἐάν δέν ἀπαντοῦσε θετικά ὁ λαός σ αὐτήν τήν παραγωγή ἁγιολογικοῦ ὑλικοῦ, δέν θά ξεθάρρευε κανείς νά γράψῃ καί νά ἐκδώσῃ ὑλικό πού δέν θά διατεθεῖ. Ζῇ λοιπόν ὁ λαός μας μέ τούς Ἁγίους του. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ ἐλπίδα καί ἡ σωτηρία του. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀντικείμενο ἐνασχολήσεως, θεῖο, ἅγιο, ἱερό. Προλογίζοντας λοιπόν κι ἐγώ αὐτό τό τεῦχος πού ἐπιγράφεται «Χαίρει ἔχουσα ἡ Θεσσαλία...» καί τό ὁποῖο ἐπιμελήθηκε ὁ π. Ἀχίλλιος, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τόν βίο τοῦ Ἁγίου μας, δοσμένο μέ τόν τρόπο ἐκφράσεως τοῦ Πρωτοσυγκέλλου μας καί Παρακλητικό Κανόνα πρός τόν Πολιοῦχο καί Προστάτη Ἅγιό μας, δέν τό κρύβω, διακατέχομαι ἀπό ἀνεκλάλητη πνευματική χαρά. Γιατί ὅ,τι ἀφορᾷ τόν Ἅγιό μας, μέ πλημμυρίζει μέ χαρά καί τήν διαλαλῶ. Πρῶτον, διότι αὐτός ὁ Ἅγιος μόνο χαρές μᾶς δίνει. Αὐτός μᾶς στεγνώνει τά δάκρυα τοῦ πόνου καί τῆς ἀπογνώσεως καί μᾶς διαποτίζει μέ θάρρος πνευματικό. Αὐτός εἶναι τό καύχημά μας καί ἡ θωράκισί μας. Τῆς ζωῆς μας τό νόημα καί τῶν δυνάμεών μας τίς ἰκμάδες ὅλες, αὐτός ὁ Ἅγιος τίς κρατεῖ γιά μᾶς καί μᾶς τίς χορηγεῖ. Ἐγώ ἐξ ἄλλου - καί νά μέ συγχωρῆτε πού γράφω ἐγώ - αἰσθάνομαι μιά μυστική ἕνωσι μαζί του. Ἀπ τήν πρώτη ὥρα τῆς ἐκλογῆς μου καί τῆς χειροτονίας μου, ὅταν ὅλοι μου ἔλεγαν «πορεύου στήν πόλι τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου», αἰσθάνθηκα νά συνδέθηκα μυστικά μαζί του τόσο πού ἀπ αὐτό καί μόνον ἀντλῶ δυνάμεις νά ἐπιτελῶ τό ἔργο μου καί νά διακονῶ αὐτό τό λαό τόν ἅγιο, πού ζῇ σ αὐτόν τόν τόπο ὅπου ἔζησε κι ὁ Ἅγιός μας καί δοξάζεται ἐδῶ καί δέκα ἑπτά αἰῶνες τώρα. Ὁ ἱερός σύνδεσμός μου μέ τόν Ἅγιο Ἀχίλλιο αἰσθάνομαι ὅτι μέ ἀνάγει σέ ὕψη 6 7

5 κάθε μέρα, κάθε ὥρα, κάθε στιγμή τοῦ χρόνου. Δέν θεώρησα ποτέ τόν ἑαυτό μου ἄξιο αὐτῆς τῆς μεγάλης χαρᾶς καί δωρεᾶς. Δειλιῶ, εἰλικρινά, μπροστά σ αὐτήν τήν τιμή, ἀλλά ἀναλογιζόμενος ὅτι δέκα ὀκτώ χρόνια τώρα ὁ Ἅγιος Ἀχίλλιος μέ στεφανώνει μέ χαρές πνευματικές καί μου παρέχει ἀφειδῶς τήν προστασία του, ἀναθαρρεύω καί τολμῶ νά καυχῶμαι γι αὐτό τόν πνευματικό πλουτισμό. Ἡ προστασία του, ἔτσι ὅπως προσφέρεται μέ τρόπο ἅγιο, μυστικό, θεῖο καί τήν πληροφοροῦμαι μυστικά μέσα μου, μέ ἀναπτερώνει, κι αὐτή τή χαρά θἄθελα νά τή διαλαλήσω καί νά τήν προσφέρω στόν καθένα πιστό Λαρισαῖο καί στόν καθένα φιλάγιο Χριστιανό. Γι αὐτό, κι αὐτό τό πόνημα τοῦ κατά πάντα ἀξίου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ Πρωτοσυγκέλλου μας πατρός Ἀχιλλίου, τό εὐλογῶ καί τόν εὐχαριστῶ γιά τούς κόπους του γιά τήν ἔκδοσί του. Ἐξ ἄλλου, αὐτός ἔχει ἰδιαίτερη σχέσι μαζί του, ἀφοῦ τόν ἀξίωσε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά φέρῃ τό ὄνομά Του, τό ὁποῖο κι αὐτός μέ τούς καθ ἡμέραν ἀγῶνες του δικαιώνει καί καταξιώνει. Αὐτός ὁ λαός ὁ ἅγιος κι εὐλογημένος, πού σεμνύνεται μπρός στά Ἱερά του Λείψανα, πού ἔχει εἰς καύχησιν τόν μεγαλοπρεπῆ Ναό του, πού καταφεύγει στίς πρεσβεῖες του, αὐτός ὁ λαός μᾶς τόν θυμίζει κάθε μέρα. Αὐτός ὁ λαός εἶμαι βέβαιος ὅτι θά δεχθεῖ μέ χαρά αὐτή τήν ἔκδοσι καί θά ἐπαινέσει τόν π. Ἀχίλλιο καί θά τόν εὐχαριστήσει γι αὐτήν. Εἴθε, τήν ἴδια χαρά καί ἀγαλλίασι πού ἐμεῖς ζοῦμε καί χαιρόμαστε νά χαρῇ καί κάθε ψυχή πού θά πάρει στά χέρια της αὐτό τό βιβλιαράκι. Εἴθε νά ἀποβῇ πρός ὠφέλειαν ψυχικήν ὅλων μας καί νά ἀναθερμαίνῃ κάθε φορά πού τό διαβάζουμε τή σχέσι μας μέ τόν Ἅγιό μας, τόν Ἀχίλλιο, τόν πρῶτο Προστάτη καί Πολιοῦχο μας, τόν Ἅγιό μας τόν ἀγαπημένο. Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΣ 8 9

6 «ΧΑΙΡΕΙ ΕΧΟΥΣΑ Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ...» Ὁ Ἅγιος Ἀχίλλιος, σύγχρονη φορητή εἰκόνα τοῦ Λαρισαίου ἁγιογράφου Κωνσταντίνου Θεοδώρου. Ἡ γέννησή του στήν ἁγιοτόκο Καππαδοκία Ὁπραγματικά σοφός καί μεγάλος Ἱεράρχης τῆς Λαρίσης Ἀχίλλιος ὑπῆρξε βλάστημα θεοφύτευκτο τῆς Ἁγιοτόκου Καππαδοκίας, τῆς ἁγίας γῆς τῶν Πατέρων μας. Γεννήθηκε ἐκεῖ στό δεύτερο μισό τοῦ Γ αἰώνα (περίπου τό 270 μ.χ.). Διακρίθηκε ἀπό πολύ μικρός γιά τήν εὐσέβειά του, τή φιλομάθειά Του, καθώς καί γιά τήν ἀγάπη του πρός τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ὡς ἐκ τούτου ἔκανε πράξη τά εὐαγγελικά λόγια, προσφέροντας τά περιουσιακά του στοιχεῖα στούς πτωχούς καί ἀδέσμευτος τώρα ἀπό τήν ὕλη, ὁλοκληρωτικά ἐλεύθε- 11

7 ρος μέ μόνη περιουσία τήν πίστη καί τή λατρεία του στόν Θεό, γίνεται ὁ πραγματικά μεγάλος καί ξακουστός Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἀνύστακτος ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων, ὁ κανόνας τῆς πίστεως καί τῆς ἀκριβείας τῶν δογμάτων καί ἐν τέλει ὁ θεοστήρικτος ποιμένας καί πρόεδρος τῶν Λαρισαίων, ἀφοῦ προηγουμένως διῆλθε ἀπό τήν θεοβάδιστη ἁγία γῆ τῶν Ἱεροσολύμων καί στάθηκε γιά ἀρκετά χρόνια ἄγρυπνος φρουρός τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί στή συνέχεια ἔδωσε πολλούς ἀσκητικούς ἀγῶνες στίς ἐρήμους καί τά σπήλαια τῆς Ἰουδαίας, πλησίον μεγάλων ἀσκητῶν καί Πατέρων, γιά νά φτάσῃ τελικά ἀπό τήν περιάκουστο Ῥώμη στήν μακαρία γῆ τῶν Θετταλῶν, τήν Λάρισα. Ἡ δράση του στήν Λάρισα Ἐδῶ ἔρχεται ξένος καί ἄγνωστος καί γίνεται μέ τήν ἁγιοπνευματική ζωή καί δράση του ὁ στοργικός καί πολυεύσπλα- χνος Πατέρας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ἀγκαλιάζει τόν πονεμένο καί ἀπροστάτευτο ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς του, τά ὀρφανά, τούς πτωχούς καί ἀδυνάτους καί ἀναλίσκεται καθημερινά ὡς καλός γεωργός στήν καλλιέργεια τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, ξεριζώνοντας παράλληλα ἀπό μέσα τους τά ζιζάνια τῆς εἰδωλολατρείας καί σπέρνοντας τόν καθαρό σπόρο τῆς ἀληθείας τῆς Πίστεως. Πολύ σύντομα ἡ φήμη του ἐξαπλώνεται παντοῦ καί ὅλοι ὁμιλοῦν γιά τόν μεγάλο Ἱεράρχη, πού ἐξαγγέλει μέ τούς λόγους καί τά ἔργα του τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ καί θεραπεύει τά ψυχικά καί σωματικά τραύματα τῶν ἀνθρώπων, ὡς γνήσιος τοῦ Χριστοῦ Θεράπων. Χαρακτηρίζεται δέ ἀπό τούς συγχρόνους του καί ὅπως κατατίθεται στόν Διονυσιάτικο κώδικα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὡς εὐγενής στήν συμπεριφορά, ἀγαθός στό χαρακτήρα, ἀγγελικός στή μορφή, κανονικός στήν ἐξωτερική ἐμφάνιση, στή συνομιλία μειλίχιος, ὥστε ἐκεῖνοι πού τόν εἶδαν καί συ

8 νομίλησαν μαζί του νά ἐπιθυμοῦν νά εἶναι συνεχῶς κοντά του. Ἡ παρουσία του καί τό θαῦμα στήν Α Οἰκουμενική Σύνοδο. Αὐτόν λοιπόν τόν καλόν ποιμένα καί διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας καλεῖ στίς 30 Μαΐου τοῦ 325 μ.χ. στήν Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος στήν Α Οἰκουμενική Σύνοδο. Σκοπός τῆς Συνόδου εἶναι νά ἐξετάσῃ τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος πρέσβευε ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Πατρός εἶναι κτίσμα καί δέν εἶναι ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα! Ὁ Ἀχίλλιος καταφθάνει ἐκεῖ μέ πρόθυμη καρδιά καί μέ ἰδιαίτερα ἔνθερμο ζῆλο, προκειμένου μαζί μέ τούς ἄλλους θεοκίνητους Πατέρες νά ἀγωνισθοῦν σκληρά κατά τῆς ἀλλοιώσεως τῶν ὀρθοδόξων θέσεων καί νοημάτων καί νά ἑτοιμάσουν καί νά παραδώσουν ἀνόθευτη τήν διδασκαλία καί τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί ἀσφαλῶς γιά νά εἶσαι σέ θέση νά δογματίζῃς, νά ἀποφασίζῃς ἤ καί νά συζητᾷς ἀκόμη περί τῶν θείων δογμάτων ἐννοεῖται ὅτι ζῇς ἁγιοπνευματικά, κινεῖσαι μέσα στή Θεοΐδρυτη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι μέσα στήν αἵρεση καί τήν πλάνη καί ἀπολαμβάνεις τῆς πλούσιας χάριτος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Τό κλίμα μέσα στήν σύνοδο ἦταν ἰδιαίτερα φορτισμένο, γιατί οἱ πολλοί ἀνέμεναν τά ἀποτελέσματα, δηλαδή τήν τελική κρίση καί τίς ἀποφάσεις γιά νά δοῦν στήν συνέχεια ποιό ἀπό τά δυό ρεύματα θά ἀκολουθήσουν. Πραγματικά ἔβλεπε κανείς τήν ὥρα αὐτή τόν αἱρεσιάρχη Ἄρειο καί τούς ὁμοϊδεάτες του νά παλεύουν καί νά φωνάζουν λυσσαλέα προκειμένου νά δικαιωθῇ ὁ ἑωσφορικός ἐγωισμός τους καί νά ἐγκριθοῦν οἱ κακοδοξίες τους. Ἔβλεπες δέ τόν ἴδιο τόν διάβολο νά χορεύῃ ἀπό τήν χαρά του καί νά παρατάσσεται ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐπίσης καί τό ψέμα ἐναντίον τῆς ἀληθείας, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀνώνυμος βιογράφος τοῦ Ἁγίου

9 Τό θάρρος, ἡ παρρησία καί ἡ ὁμολογία τοῦ Ἁγίου! Ὁ Ἀχίλλιος παρακολουθεῖ μέ ἱερά ἀγωνία καί συλλογιζόμενος τά δρώμενα προσεύχεται καί παράλληλα διακρίνει τήν ἔντεχνη ἀσάφεια, τήν ἐπικίνδυνη ἐπινοητικότητα καί τή σοφιστική ἀπόκρυψη τῆς ἀληθείας.ἡ ἀσέβεια κυριαρχεῖ καί προκαλεῖ δυνατό πόνο στίς παλλόμενες καρδιές τῶν Ὀρθοδόξων. Ὥσπου κάποια στιγμή, τήν ὥρα μάλιστα πού εἶχε κορυφωθεῖ ἡ Ἱερά ἀγωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων σηκώνεται ὁ Ἀχίλλιος καί ἵσταται στό μέσο τῆς συνάξεως καί μέ παρρησία πολλή, ὁ πολύφωνος κήρυκας τῆς Θεότητος τοῦ Χριστοῦ ἀναφωνεῖ: Ἐάν λοιπόν ἐσεῖς πού δέν θέλετε νά ὀνομάσετε τό ὁμοούσιο ἀλλά περικλείετε αὐτό μέ χαράκωμα καί τό ὀνομάζετε ὁμοιούσιο, λέτε τήν ἀλήθεια ὅπως ἰσχυρίζεσθε, καί ἐκφέρετε τά λόγια τῆς ἀκριβείας, καί γενικότερα ὀνομάζετε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ δημιούργημά Του καί ὄχι ἴσο μέ τόν Πατέρα, τότε ἐπιβεβαιώσατε τά λόγια σας μέ Θαύματα! Ἰδού αὐτή ἐδῶ ἡ πέτρα πού βρίσκετε ἀνάμεσά μας, κάντε τήν τώρα ἐδῶ ἐνώπιόν μας, νά βγάλῃ λάδι καί τότε θά πιστεύσουμε στά ἐπιχειρήματά σας. Οἱ ἀρειανοί ξαφνιάστηκαν καί αἰσθάνθηκαν πολύ ἄσχημα. Στάθηκαν γιά πολλή ὥρα σιωπηλοί καί ἀκίνητοι τήν βέβηλη ψυχή τους κατέλαβε φόβος καί τρόμος καί ἀφοῦ συσκέφθηκαν, ἀντέστρεψαν τόν λόγο καί εἶπαν: Ἐσύ πού εἶχες αὐτήν τήν ἔμπνευση καί προέτρεψες ἐμᾶς νά βγάλουμε λάδι ἀπό τήν πέτρα, ἐσύ καί νά τό ἐπιχειρήσῃς ἐνώπιόν μας! Τήν στιγμή αὐτή ὅπου εἶχε κορυφωθεῖ ἡ ἀγωνία ὅλων, ὁ θαραλλέος καί πιστός δοῦλος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἁγίας καί ἐναρέτου ζωῆς ἐπίσκοπος, ὁ νέος Μωυσῆς, μιμούμενος τήν πραότητα τοῦ Κυρίου Του, ὑψώνει τά δακρυσμένα μάτια του στόν Οὐρανό, ἐπικαλεῖται τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί γυρνώντας πρός τόν Αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο ἀναφωνεῖ! Ἐάν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁμοούσιος 16 17

10 καί ὁμόδοξος πρός τόν Πατέρα, ὅπως ἐμεῖς πιστεύουμε καί κηρύσσουμε, τότε νά ἀναβλύσῃ ἀπό αὐτήν τήν πέτρα λάδι γιά νά δοῦν καί νά πιστέψουν οἱ ὄντως Θεομάχοι! Δέν πρόλαβε ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ νά τελειώσῃ τόν λόγο του καί ὤ τοῦ θαύματος! Θαῦμα πρωτοφανές, Θαῦμα πρωτάκουστο, Θαῦμα καταπληκτικό ἀκολούθησε! Θρίαμβος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας! Ἄφθονο λάδι ἐξέρχεται μέσα ἀπό τήν στεγνή, ξερή καί ἄνυδρη πέτρα! Βρέχεται ὅλο τό δάπεδο, ὅλος ὁ χῶρος πού ἐργαζόνταν οἱ σύνεδροι μέ πολύ καί ἄφθονο λάδι! Ἡ ἄψυχη πέτρα ὑπακούει στήν προσταγή τοῦ Ὁσίου Πατρός καί γίνεται κατήγορος τῶν ἐμψύχων καί λογικῶν. Τό λάδι τώρα, λέει ὁ Ἱερός ἑρμηνευτής, θέτει τέρμα στόν κίνδυνο τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τό κλωνάρι τῆς ἐλιᾶς κάποτε φανέρωσε τή λήξη τοῦ ὁρατοῦ κατακλυσμοῦ. Οἱ πραγματικά εὐσεβεῖς τώρα σκιρτοῦν ἀπό θεία χαρά, νιώθουν στήν καρδιά τους τή δικαίωση τοῦ Οὐρανοῦ, ἑρμηνεύουν μέ σιγουριά τήν θεία αὐτή παρέμβαση καί ἀπόδειξη ὡς δῶρον τοῦ οὐρανίου Πατρός καί Θεοῦ τῆς ἀγάπης. Τώρα τό κήρυγμα καί οἱ θέσεις τῶν Ὀρθοδόξων στερεώθηκαν, οἱ δέ αἱρετικοί ντροπιάστηκαν καί κατατροπώθηκαν, ἐνῶ τά πλαστά ἐπιχειρήματά τους κατακρεμνήσθηκαν, τήν ἱερά αὐτή στιγμή ὅπου οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ Βασιλεύς, φανερά συγκινημένοι δόξαζαν τόν Θεό καί θαύμαζαν τήν δύναμη τῆς Πίστεως! Ἐπιστρέφει θριαμβευτής καί τιμημένος Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος τώρα προσκαλεῖ τόν Ἐπίσκοπο τῆς Λάρισας, τόν Δογματικό Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας στήν Κωνσταντινούπολη. Στή Βασιλεύουσα ὁ Ἀχίλλιος δέχεται τούς ἐπαίνους καί τίς θερμές εὐχαριστίες τοῦ γέροντος Ἐπισκόπου τῆς Πόλεως Μητροφάνους, ὁ ὁποῖος ἔσκυψε καί φίλησε μέ πολύ σεβασμό καί ταπείνωση τά Θεοκίνητα χέρια τοῦ Ἀχιλλίου, ἐνῶ 18 19

11 ὁ ἴδιος ὁ Αὐτοκράτορας ἀναγνωρίζοντας τόν πρωταγωνιστικό του ρόλο στήν καταδίκη καί τήν τιμωρία τοῦ Ἀρείου ἀλλά καί τό χάρισμα τῆς Θαυματουργίας, ζητᾷ νά τόν εὐλογήσῃ ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, μέ καρδία συντετριμένη. Ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ἐπιδίδει πολλά βασιλικά δῶρα, τά ὁποῖα ὁ Ἀχίλλιος μοίρασε μέ τήν ἐπιστροφή του στή Λάρισα, ὅπου ἔγινε δεκτός ἀπό τά πνευματικά του παιδιά μέ αἰσθήματα μεγάλης ἀγάπης, ἱεροῦ ἐνθουσιασμοῦ, σεβασμοῦ καί ἰδιαιτέρας τιμῆς. Κοιμήθηκε δέ ὁσιακά καί ἐν εἰρήνῃ ἀφήνοντας στά τέλη τῆς ἐπιγείου ζωῆς του μία βαρύνουσα πνευματική κληρονομιά στήν ἱερά ποίμνη του. Θεία μυροβλυσία Τό πάνσεπτο λείψανό του ἀμέσως μυρόβλυσε καί οἱ πιστοί τό ἑρμήνευσαν ὡς θεῖον θαῦμα, φυσικόν μάλιστα καί ἑπόμενον, τῆς ἁγίας καί ἐναρέτου πολιτείας του καί εἶδαν μέ τά ἴδια τά μάτια τους ἀπό αὐτό τό ἱερό καί σεβάσμιο σῶμα τοῦ πιστοῦ Θεράποντος καί Μυροβλύτου Ἀχιλλίου νά ξεχύνεται πηγή θείου μύρου, πού ἦταν παυσίπονο φάρμακο πολλῶν καί ποικίλων ἀσθενειῶν. Ἄξιον καί δίκαιον νά συμβῇ στόν Ἱεράρχη τοῦ Χριστοῦ πού φανέρωσε μέ τήν βιοτή του τήν ἀνεξάντλητη πηγή τοῦ ἐλαίου, πού ἀρωμάτισε τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων μέ τήν εὐωδία τοῦ Χριστοῦ καί τά θεῖα μύρα τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔκανε τήν στεγνή πέτρα νά βγάλῃ χειμμάρους ἐλαίου καί πού συνεχίζει μέχρι τίς μέρες μας νά καταβρέχῃ τήν ζωή τῶν πιστῶν ἀνθρώπων μέ μύρο θείας εὐωδίας καί νά ποτίζῃ τίς διψασμένες ψυχές τους μέ ὕδωρ ἀθάνατο καί αἰώνιο. Περιπέτεια Ἱεροῦ Λειψάνου- Ἐπιστροφή τοῦ Ἁγίου στήν Λάρισα, μετά ἀπό 1000 χρόνια ἀπουσίας Τό 978 μ.χ. ὅμως, ὁ τσάρος τῶν Βουλγάρων Σαμουήλ καταλαμβάνει μαζί μέ ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τήν Θεσσαλία, αἰχμαλωτί

12 ζει τούς κατοίκους της καί παίρνει ὅλα τά ἱερά κειμήλια καί τό μεγαλύτερο θησαυρό τῶν Λαρισαίων, τά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, πού μυρόβλυζαν καί θαυματουργοῦσαν καί πού ἀποτελοῦσαν τό σέμνωμα, τό καύχημα, τήν παραμυθία, τήν ἐλπίδα, τήν ἐνίσχυσι καί τήν περιφρούρησι τοῦ εὐσεβοῦς Λαρισαϊκοῦ λαοῦ. Στήν συνέχεια ὁ Σαμουήλ ἐνταφιάζει τά Ἱερά καί Θαυματουργικά Λείψανα στό νησί τῶν Πρεσπῶν, ὅπου ἀργότερα, ἀνεγείρεται καί ναός πρός τιμήν τοῦ Μεγάλου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας. Χίλια ὁλόκληρα χρόνια ἔμειναν τά Χαριτόβρυτα Ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου μακριά ἀπό τήν πόλη του, τήν Λάρισα, ὥσπου τό 1981 κλῆρος καί λαός τά ὑποδέχθηκαν μέ λαμπρότητα, ἐπισημότητα, μεγαλοπρέπεια καί μέ ἐξαιρετικές τιμές καί δεήσεις. Ἡ ἐπιστροφή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων κατορθώθηκε, μετά ἀπό πολλές προσπάθειες καί ἐπισταμένη ἔρευνα τοῦ Ἐλλογιμωτάτου Καθηγητοῦ κ. Νικολάου Μου- τσόπουλου, καί μέ τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον, τή θαυμαστή πρωτοβουλία καί τίς κατάλληλες ἐνέργειες τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κυροῦ Σεραφείμ, καί σίγουρα ἐξ αἰτίας τῆς μεγαλοκαρδίας καί τῆς ἁγίας ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυροῦ Παντελήμονος, τοῦ Χρυσοφάκη, πού διεκήρυττε πώς ὁ θησαυρός τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἀνήκει στόν τόπο του, τήν Λάρισα, καί ἐκεῖ πρέπει νά Ἡ Λάρνακα μέ τά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου

13 ἐπιστραφοῦν ἀλλά καί μετά ἀπό τήν ἄρρητη εὐωδία πού σκόρπισε καί τήν θεία μυροβλυσία πού παρουσίασε τόσο στήν Ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου στήν Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς, ὅσο καί στό ἐπισκοπεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Ἔκτοτε τά Ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, τοῦ Μυροβλύτου καί Θαυματουργοῦ Προστάτου καί Πολιούχου τῶν Λαρισαίων παραμένουν στόν περίλαμπρο καί μεγαλόπρεπο Μητροπολιτικό καί Καθεδρικό Ἱερό Ναό Του, στήν Λάρισα, πρός μεγάλη πνευματική ἐνίσχυση τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί πρός εὐλογία καί ἁγιασμό τους! Συνάντηση Ἁγίου Δημητρίου - Ἁγίου Ἀχιλλίου στά Τέμπη τά Θετταλικά! Νωπή παραμένει αἰῶνες τώρα ἡ ἀνάμνηση στίς καρδιές τῶν πιστῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, τῆς ἱστορικῆς συναντήσεως τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης τοῦ Θαυματουργοῦ μέ τόν Ἅγιο Δημήτριο, τόν Μυροβλύτη καί θαυματουργό Προστάτη τῆς Θεσσαλονίκης, στά Τέμπη, τά Θετταλικά (γύρω στό 1450 μ.χ.). Λίγο πρίν κυριευθοῦν οἱ δυό μεγάλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος, Θεσσαλονίκη καί Λάρισα ἀπό τούς Τούρκους καί ἐνῶ κάποιοι εὐλαβεῖς Χριστιανοί μετέβαιναν στήν Θεσσαλονίκη γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἀντίκρυσαν ἔκθαμβοι καί ἔκπληκτοι ἔφιππους τούς δυό μεγάλους καί θαυμαστούς Ἁγίους στήν ὄμορφη κοιλάδα τῶν Τεμπῶν! Ὁ ἕνας, ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ἐρχόταν ἀπό τήν πόλη του, τήν Συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη κι ἦταν ἐνδεδυμένος μέ τήν στρατιωτική του στολή κι ὁ ἄλλος, ὁ Ἅγιος Ἀχίλλιος, ἔφευγε ἀπό τήν Λάρισα, σεβάσμιος γέροντας στήν ὄψη, φέροντας τά ἀρχιερατικά του ἐνδύματα! Κατά τήν θαυμάσια ἐκείνη καί μοναδική ἁγία ὥρα τῆς θείας συναντήσεώς τους στήν γραφική κοιλάδα, οἱ δυό μεγάλοι 24 25

14 Ἅγιοι ἀντήλαξαν θερμότατο χαιρετισμό εἰλικρινοῦς ἀγάπης.ὁ στρατιώτης προσκύνησε τόν λευκασμένο ἐπίσκοπο καί του εἶπε: «Χαῖρε, Ἀρχιερεῦ τοῦ Θεοῦ, Ἀχίλλιε!» καί ἐκεῖνος συγκινημένος τοῦ ἀπήντησε: «Χαῖρε καί Σύ, στρατιῶτα τοῦ Χριστοῦ Δημήτριε!» Ἀπό ποῦ ἔρχεσαι, ἅγιε Ἀρχιερέα καί ποῦ πηγαίνεις; τόν ρώτησε στήν συνέχεια ὁ στρατιώτης. Φεύγω ἀπό τήν Λάρισα, εἶπε δακρυσμένος ὁ Ἅγιος Ἀχίλλιος, ὅπως μέ διέταξε ὁ Θεός γιατί πρόκειται ἡ πόλις αὐτή νά παραδοθῇ σέ χέρια ἀγαρηνῶν. Ἐσύ; ρώτησε τόν στρατιώτη. Κι ἐγώ, εἶπε συγκινημένος καί λυπημένος ὁ Ἅγιος Δημήτριος, τό ἴδιο ἀκριβῶς ἔπαθα! Ἐπειδή ἐπλήθυνε ἡ ἁμαρτία στούς καιρούς αὐτούς, πρόκειται καί ἡ δική μου πόλη νά πέσῃ στά χέρια τῶν ἀγαρηνῶν, γι αὐτό καί ἔλαβα ἐντολή νά τήν ἐγκαταλείψω. Περίλυποι καί οἱ δυό Ἅγιοι, σκύψανε κάτω καί ἔκλαψαν, οἱ δέ εὐσεβεῖς Χριστια- νοί διηγοῦνταν παντοῦ τά ὅσα θαυμαστά εἶδαν καί ἔζησαν! Καί πραγματικά μέσα σέ λίγες ἡμέρες, οἱ δυό πόλεις, Λάρισα καί Θεσσαλονίκη, κυριεύτηκαν καί λεηλατήθηκαν ἀπό τούς Τούρκους, χωρίς ὡστόσο ποτέ νά χάσουν τήν κραταιά προστασία, τήν ἀσφαλῆ φρούρησι, τήν σκέπη, τήν σταθερή διαφύλαξι καί τή διαρκῆ καί ἀσταμάτητη εὐλογία τῶν δυό μεγάλων Πολιούχων Ἁγίων τους! Μαρτυρία Ἁγίου στήν ἐποχή μας Δικαίως ὁ εὐσεβής Λαρισαϊκός λαός, τιμᾷ καί γεραίρει ἰδιαίτερα τόν Πολιοῦχο καί Προστάτη του Ἅγιο Ἀχίλλιο, τόν μυροβλύτη καί θαυματουργό καί ἐξαγγέλει τά θαύματά του καί τίς πολλές εὐεργεσίες του. Ἀκόμη καί σήμερα, ἔντονα ἠχεῖ ἡ βροντερή φωνή τοῦ Θαυμαστοῦ Ἁγίου στά αὐτιά τῶν Λαρισαίων, ὅπως καί τό θεόπνευστο κήρυγμά του πρέπει νά συντρίψουμε, ἔλεγε ὁ Ἅγιος, τόν πολυμήχανο 26 27

15 διάβολο καί τήν τακτική του νά ζημιώσῃ τήν ἀθάνατη ψυχή μας καί πρέπει ἡ καρδιά μας νά καθαρισθῇ ἀπό τά φιλεπίστροφα πάθη, προκειμένου διά τῆς μετανοίας, πού πάντοτε τόνιζε στίς πνευματικές του παροτρύνσεις, νά φτάσουμε στό φωτισμό τοῦ νοῦ καί τή θέωση. Καί ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος παρότι ἐπιζητεῖ τήν ὁλοκλήρωση σέ ψεύτικες ἀτραπούς, παρά ταῦτα ἐπιμένει εὐτυχῶς νά σέβεται, νά τιμᾷ καί νά ἑορτάζῃ τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μέ ἕναν μάλιστα ἱερό ἐνθουσιασμό, διότι γνωρίζει βαθειά μέσα του πώς μόνο ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ, τόν βοηθᾷ νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τήν τραγική ἐκείνη πλάνη ὅτι θά βρεῖ τήν πληρότητα καί τήν παρηγοριά του στόν ἄνθρωπο καί τά ἐπιτεύγματά του. Γι αὐτό προβάλλει καί σήμερα τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας, Ὁσίου Ἱεράρχου Ἀχιλλίου, τοῦ θαυματουργοῦ, γιά νά διαψεύσῃ τό μεθοδικό κήρυγμα τοῦ πλανεμένου καί μισόκαλου διαβόλου, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν διαφθαρεῖ καί παντοῦ πλέον ἔχει ἐπικρατήσει τό κακό καί ἡ ἀδικία. Ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος ἀποτελεῖ καί στίς κρίσιμες ἡμέρες μας ἕνα πνευματικό ὁρόσημο γιά τούς πιστούς, καθώς καί σημεῖο πνευματικῆς ἀναφορᾶς. Κι αὐτό, διότι ἐδῶ, στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, ζεῖ κανείς ἀπό κοντά τίς πολλές Του δωρεές καί χάριτες, καθώς καί τίς ἀναρίθμητες παρεμβάσεις Του στήν καθημερινή του ζωή. Προσκυνώντας τά ἱερά καί χαριτόβρυτα λείψανά Του ἐφοδιάζεται πνευματικά καί εἶναι ἕτοιμος νά συνεχίσῃ τόν δύσκολο ἀγῶνα τῆς ζωῆς καί νά συντρίψῃ τίς παγίδες τοῦ διαβόλου. Τό ἴδιο βεβαίως ἐπιτυγχάνουν καί ὅλοι οἱ πιστοί Χριστιανοί, πού προσπίπτουν στήν ἁγία Του εἰκόνα ἤ τόν ἐπικαλοῦνται ἀπό μακριά, προσευχόμενοι ἔντονα στόν Ἅγιο τοῦ Θεοῦ, τόν εὐκλεῆ Ἱεράρχη, τόν Πρόεδρο τῶν Λαρισαίων, τόν ἀκοίμητο ὀφθαλμό τῆς Θεσσαλικῆς γῆς καί ὅλης τῆς Οἰκουμένης, τόν δογματικό Πατέρα 28 29

16 τῆς ἐν Νικαίᾳ Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τόν προστάτην τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων καί στοργικόν πατέρα καί πρεσβευτήν ὅλων, νά τούς χαρίζῃ ὑγεία, ψυχική καί σωματική, καί πᾶν δώρημα τέλειον καθώς ἀκόμη νά δίδῃ καί δύναμη ἀπό τήν δύναμη Του καί νά γίνεται καθημερινά ἡ εὔηχος σάλπιγγα, ὅπως ψάλλουμε στό ἀπολυτίκιό Του, μέ τήν ὁποία θά σαλπίζει ὁ εὐλαβής καί φιλάγιος πιστός τά αἰώνια καί σωτήρια μηνύματα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας! ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ Εἰς τόν ἐν Ἁγίοις Πατέρα ἡμῶν ΑΧΙΛΛΙΟΝ Ἀρχιεπίσκοπον Λαρίσης, τόν θαυματουργόν Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, τό Κύριε εἰσάκουσον, μεθ ὅ τό Θεός ὡς συνήθως καί τό ἑξῆς: Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ Κυριακή τῶν Βαΐων Οἱ ἐφημέριοι τοῦ Ναοῦ μέ τούς ἀναγνῶστες καί τά παιδιά τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Ὡς Ἱεράρχης τοῦ Χριστοῦ Θεοφόρος, καί τῆς Λαρίσης εὐκλεής ποιμενάρχης, Ἀρχιερεῦ Ἀχίλλιε μακάριε, πάσης ἡμᾶς λύτρωσαι, ἐπηρείας καί βλάβης, νόσων τε καί θλίψεων, καί πικρῶν συμπτωμάτων, ταῖς πρός Θεόν πρεσβείαις σου σοφέ, ὡς ἀντιλήπτωρ, ἡμῶν συμπαθέστατος

17 Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀχιλλίου ποίημα Μητροπολίτου Λαρίσης Δωροθέου Κοτταρᾶ, μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Δόξα Πατρί... Χαίρει ἔχουσα ἡ Θεσσαλία, σέ ἀκοίμητον φρουρόν προστάτην, καί τῆς Λαρίσης ἡ πόλις ἀδάμαντα, ἡ ἐκκλησία τήν εὔηχον σάλπιγγα, τό τοῦ Υἱοῦ ὁμοούσιον κηρύξασα Πάτερ Ἅγιε Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Καί νῦν... Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. Ψαλμός Ν (50). Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά το πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου, καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστί διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον, καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρ τιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνι

18 σον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, ὁ Θεός, οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους. Ἡ ἀκροστιχίς. «Δίδου σήν χάριν ἡμῖν ὦ Πάτερ. Γερασίμου». Ὠδή α. Ἦχος πλ. δ. Ὑγράν διοδεύσας. Δοχεῖον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, χαρίτωσον Πάτερ, τάς καρδίας καί τάς ψυχάς, τῶν πίστει καί πόθῳ προσιόντων, τῇ σῇ πρεσβείᾳ παμμάκαρ Ἀχίλλιε. Ἰάσεις πηγάζων παντοδαπάς, ἰάτρευσον Πάτερ, τούς τρωθέντας βέλει δεινῷ, παθῶν ἐπηρείᾳ τοῦ Βελίαρ, καί πᾶσιν αἴτει Ἀχίλλιε ἄφεσιν. Διάρας τάς χεῖράς σου νοερῶς, εὐλόγησον Πάτερ, τούς ἑστῶτας πανευλαβῶς, παμμάκαρ τῇ θείᾳ σου Εἰκόνι, καί πᾶσι δίδου χαράν τήν οὐράνιον. Θεοτοκίον. Ὁλόφωτον σκήνωμα τοῦ Θεοῦ, Κεχαριτωμένη, Παντευλόγητε Μαριάμ, παθῶν μου διάλυσον τόν ζόφον, καί μετανοίας φωτί με καταύγασον

19 Ὠδή γ. Οὑρανίας ἁψῖδος. Ὑπερήφανον ὄφιν, τόν καθ ἡμῶν αἴροντα, γλῶσσαν ἰοβόλον κακίας, σύντριψον Ἅγιε, τῇ ἀντιλήψει σου, καί πρός τάς τρίβους Κυρίου, τάς ψυχάς Ἀχίλλιε, ἡμῶν ὁδήγησον. Σέ προστάτην καί ρύστην, καί βοηθόν ἕτοιμον, πάντες Λαρισαῖοι πλουτοῦντες, θερμῶς βοῶμέν σοι Σκέπε Ἀχίλλιε, πάσης δεινῆς δυσπραγίας, τήν κληρονομίαν σου, ὡς συμπαθέστατος. Ἡ ἀκένωτος χάρις, ἥν ἐκ Θεοῦ κέκτησαι, βρύει ἐκ τοῦ θείου ναοῦ σου, ὡς ὕδωρ ἄφθαρτον, καταδροσίζουσα, τάς φλεγομένας καρδίας, πάθεσι καί θλίψεσι, Πάτερ Ἀχίλλιε. Θεοτοκίον. Νεκρωθείς τῇ κακίᾳ, ὡς ὑπαχθείς Ἄχραντε, πάσαις τοῦ ἐχθροῦ ἐπηρείαις, πίστει κραυγάζω σοι Ζωῆς ὡς τέξασα, τόν ἀρχηγόν Θεοτόκε, τήν ψυχήν μου ζώωσον, τῇ σῇ χρηστότητι. Διάσωσον πάσης ἀνάγκης Ἀχίλλιε Ἱεράρχα, τούς ἐν πίστει τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχοντας, καί τῶν πταισμάτων τήν ἄφεσιν ἡμῖν αἴτει. Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος. Αἴτησις καί τό Κάθισμα. Ἦχος β. Πρεσβεία θερμή. Πρεσβείαν τήν σήν, ὡς ἰσχυρόν προπύργιον, πλουτοῦντες ἀεί, ῥαδίως ἀποτρέπομεν, τά καθ ἡμῶν βουλεύματα, τοῦ δεινοῦ κοσμοκράτορος Ἅγιε, οὗ τῆς μανίας λύτρωσαι ἡμᾶς. Ἀχίλλιε Πάτερ ἱερώτατε

20 Ὠδή δ. Εἰσακήκοα Κύριε. Χαρμονήν δίδου Ἅγιε, τοῖς κεκρατημένοις λύπαις καί πάθεσιν, ὡς χαρᾶς τῆς θείας μέτοχος, καί τοῖς ἐν ἀνάγκαις ἀπολύτρωσιν. Ἀοράτως ἐπίβλεψον, ἐπί τούς ἑστῶτας πιστῶς Ἀχίλλιε, τῇ Εἰκόνι σου μακάριε, καί παράσχου τούτοις τά αἰτήματα. Ῥῶσιν αἴτει καί ἴασιν, τοῖς ἐν ἀσθενείαις καί περιστάσεσι, καί πταισμάτων τήν συγχώρησιν, τοῖς σέ μακαρίζουσιν Ἀχίλλιε. Θεοτοκίον. Ἰατρόν ἡ κυήσασα, καί Σωτῆρα πάντων Χριστόν τόν Κύριον, σωτηρίας με ἀξίωσον, Κεχαριτωμένη Μητροπάρθενε. Ὠδή ε. Φώτισον ἡμᾶς. Νέκρωσον σοφέ, τῶν παθῶν τήν ἐπανάστασιν, καί εἰρήνην καί γαλήνην εὐσταθῆ, ἐν τῷ βίῳ ἡμῖν δίδου Πάτερ Ὅσιε. Ἡμεροφαής, ὡς ἀστήρ λάμπων τοῖς θαύμασι, πάντα ζόφον καί ὁμίχλη ἐξ ἡμῶν, ἀπελαύνεις δυσχερῶν Πάτερ Ἀχίλλιε. Μέγας ἀρωγός, Λαρισαίων πέλων Ἅγιε, ἐκ μεγάλων καί πικρῶν ἐπηρειῶν, τήν σήν πόλιν ἀπαλλάττεις τῇ πρεσβείᾳ σου. Θεοτοκίον. Ἴασαι Ἁγνή, τῆς ψυχῆς μου δεινά τραύματα, καί χορήγει μοι μετάνοιαν θερμήν, ὡς ἄν εὕρω τῶν παθῶν τήν ἀπολύτρωσιν. Ὠδή στ. Τήν δέησιν. Ναόν σου, τόν ἱερόν κεκτημένοι, ὡς ἀχείμαστον καί ἄκλυστον ὅρμον, πάσης δεινῆς τρικυμίας ἐν βίῳ, τούτῳ προστρέχοντες τάχος λυτρούμεθα. Ἀχίλλιε θαυματουργέ, καί γαλήνης τῆς θείας πληρούμεθα. Ὡς μέγας, ἐν προστασίαις ὑπάρχων, μή 38 39

21 ἐλλείπῃς συμπαθῶς προστατεύων, τῶν εὐλαβῶς προσιόντων σοι Πάτερ, καί τήν θερμήν αἰτούντων βοήθειαν, Ἀχίλλιε θαυματουργέ, ἥν ἀεί ἡμῖν δίδου τοῖς τέκνοις σου. Προστάτην σε, καί θερμόν πολιοῦχον, κεκτημένη Λαρισαίων ἡ πόλις, τῇ σῇ προστρέχει ἀεί ἀντιλήψει, καί εὐλαβῶς ἐκβοᾷ σοι Ἀχίλλιε. Σκέπε καί φύλαττε τήν σήν, κληρουχίαν ἐκ θλίψεων Ἅγιε. Θεοτοκίον. Ἀφράστως, τόν Ποιητήν τῶν ἁπάντων, τετοκυῖα μετά σώματος Κόρη, σωματικῶν ὀδυνῶν με καί πόνων, καί ψυχικῆς συνοχῆς ἀπολύτρωσαι, τόν καταφεύγοντα θερμῶς, Θεοτόκε τῇ σῇ ἀγαθότητι. Διάσωσον πάσης ἀνάγκης Ἀχίλλιε Ἱεράρχα, τούς ἐν πίστει τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχοντας, καί τῶν πταισμάτων τήν ἄφεσιν ἡμῖν αἴτει. Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παῤῥησίαν. Αἴτησις καί τό Κοντάκιον. Ἦχος β. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου. Τῇ προστασίᾳ σου Ἅγιε σπεύδοντες, πειρατηρίων παντοίων λυτρούμεθα, καί χάριτος θείας πληρούμεθα, καί ψυχικῆς εὐφροσύνης Ἀχίλλιε διό σέ ἀπαύστως γεραίρομεν. Προκείμενον. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ. Στίχ. Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται... Εὐαγγέλιον. Κατά Ἰωάννην. Εἶπεν ὁ Κύριος πρός τούς ἐληλυθότας πρός αὐτόν Ἰουδαίους Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν. Ὁ μή εἰσερχόμενος διά τῆς θύρας εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλά ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστί καί 40 41

22 ληστής ὁ δέ εἰσερχόμενος διά τῆς θύρας, ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. Τούτῳ ὁ θυρωρός ἀνοίγει, καί τά πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καί τά ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ ὄνομα, καί ἐξάγει αὐτά. Καί ὅταν τά ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καί τά πρόβατα ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τήν φωνήν αὐτοῦ. Ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσιν, ἀλλά φεύξονται ἀπ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν. Ταύτην τήν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖνοι δέ οὐκ ἔγνωσαν, τίνα ἦν ἅ ἐλάλει αὐτοῖς. Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. Πάντες ὅσοι ἦλθον πρό ἐμοῦ, κλέπται εἰσί καί λησταί ἀλλ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τά πρόβατα. Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα δι ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται καί εἰσελεύσεται, καί ἐξελεύσεται, καί νομήν εὑρήσει. Δόξα. Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου... Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου... Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β. Ὅλην ἀποθέμενοι. Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου... Χάριν εἰσδεξάμενος, τήν τῶν θαυμάτων πλουσίων, ἱερέ Ἀχίλλιε, ὡς θεράπων γνήσιος τοῦ Παντάνακτος, τῶν παθῶν Ἅγιε, λύεις τάς ὀδύνας, καί δαιμόνων τήν ἐπήρειαν, διώκεις πάντοτε, ταῖς σαῖς μυστικαῖς ἐπισκέψεσι, καί ἴασιν καί λύτρωσιν καί χαράν βραβεύεις τοῖς χρήζουσιν ὅθέν σοι βοῶμεν Μή παύσῃ προστατεύειν ἐκτενῶς, τῶν ἐκζητούντων ἑκάστοτε, τήν θερμήν πρεσβείαν σου. Σῶσον, ὁ Θεός τόν λαόν σου, καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου ἐπίσκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καί κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια πρεσβείαις τῆς Παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου 42 43

23 Μαρίας Θείᾳ δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ προστασίαις τῶν Τιμίων, Ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων ἱκεσίαις τοῦ Τιμίου, Ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τῶν Ἁγίων, Ἐνδόξων, πανευφήμων καί πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, καί πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν ἐν Ἁγίοις πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν, Ἀχιλλίου τοῦ Μυροβλύτου καί Βησσαρίωνος Ἀρχιεπισκόπων Λαρίσης τῶν θαυματουργῶν καί Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας καί Συμφερουπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων Μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρων Τήρωνος καί Στρατηλάτου καί Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου τῶν Ἁγίων, Ἐνδόξων, μεγάλων Μαρτύρων γυναικῶν Θέκλης, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καί Εἰρήνης τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων τῶν Ὁσίων καί θεοφόρων πατέρων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Νέων Μαρτύρων Γεδεών, τοῦ ἐν Τυρνάβῳ Γεωργίου, τοῦ ἐκ Ῥαψάνης, Ἰωάννου, τοῦ ἐκ Γουβῶν καί Δαμιανοῦ, τοῦ ἐν Κισσάβῳ, τῶν θαυματουργῶν (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ) τῶν Ἁγίων καί δικαίων θεοπατέρων Ἰωακείμ και Ἄννης (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, οὗ) καί τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἱκετεύομέν σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἡμᾶς. Ὠδή ζ. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας. Τῇ ἁγίᾳ σορῷ σου, Λαρισαίων ἡ πόλις πάλαι ἠγάλλετο νῦν δέ τῷ σῷ πανσέπτῳ, 44 45

24 καί ἐγκαυχωμένη, Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, κομίζεται ἐξ αὐτοῦ, ἁγιασμόν καί χάριν. Ἐν κινδύνοις σε ῥύστην, καί βαρείαις ἐν νόσοις ταχύν ἀκέστορα, κατέχοντές σε Πάτερ, παντοίων συμπτωμάτων, θλιβερῶν ἐκλυτρούμεθα, καί εὐχαρίστους ᾠδάς, προσάγομέν σοι πόθῳ. Ῥοῦν παθῶν ἀκαθάρτων, ἀποξήρανον Πάτερ τόν κατακλύζοντα, ψυχήν μου τήν ἀθλίαν, θερμῇ σου προστασίᾳ, Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, καί νάμασι μυστικοῖς, κατάρδευσον τόν νοῦν μου. Θεοτοκίον. Γεωργόν τῶν ἁπάντων, ἀνηρότως ὡς ῥάβδος θεία βλαστήσασα, ἀρότρῳ πρεσβειῶν σου, γεώργησον τόν νοῦν μου, Θεοτόκε Πανύμνητε, καρποφορεῖν νουνεχῶς, καρπούς τῆς μετανοίας. Ὠδή η. Τόν Βασιλέα. Ἔπιδε Πάτερ, ἐν ἱλαρῷ ὄμματί σου, τούς προσπίπτοντας τῇ θείᾳ σου Εἰκόνι, καί παράσχου τούτοις, τάς πατρικάς σου δόσεις. Ῥείθροις ἀΰλοις, τῶν ἱερῶν πρεσβειῶν σου, σβέσον Ἅγιε παθῶν ἡμῶν τήν φλόγα, ἵνα σε τιμῶμεν, Ἀχίλλιε παμμάκαρ. Ἄγρυπνος φύλαξ, τῶν Λαρισαίων ὑπάρχων, ἀποδίωκε ἐκ τούτων Ἱεράρχα, πᾶσαν δυσπραγίαν, καί βλάβην καί μανίαν. Θεοτοκίον. Σαρκός μου παῦσον, τάς χαλεπάς ἀρρωστίας, καί ἀπέλασον τόν ζόφον τῆς ψυχῆς μου, ἡ τό φῶς τεκοῦσα, τό ἄδυτον Παρθένε. Ὠδή θ. Κυρίως Θεοτόκον. Ἰσχύν τοῖς ἀσθενοῦσι, καί ἴασιν δίδου, καί τεθλιμμένοις χαράν καί παράκλησιν, τῇ συμπαθεῖ προστασίᾳ σου ἱερώτατε. Μεγάλων χαρισμάτων, ἔμπλεως ὑπάρχων, μεγάλων πόνων καί θλίψεων λύ

25 τρωσαι, τήν σέ γεραίρουσαν πόλιν Πάτερ Ἀχίλλιε. Ὁ μέγας Λαρισαίων, ἔφορος καί ρύστης, τάς ἱκεσίους φωνάς δέχου πάντοτε, τῶν προστρεχόντων τῇ σκέπῃ σου ὦ Ἀχίλλιε. Θεοτοκίον. Ὑπέραγνε Μαρία, ἐναγῆ με ὄντα, λόγοις καί ἔργοις καί πράξεσι κάθαρον, καί καθαρᾶς πολιτείας ἐργάτην δεῖξόν με. Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν. Μεγαλυνάρια. Χαίροις Λαρισαίων λαμπρός φωστήρ, καί θερμός προστάτης, Ἱεράρχα θαυματουργέ χαίροις ὁ παρέχων, βοήθειαν ἐν πᾶσιν, Ἀχίλλιε τρισμάκαρ, τοῖς προσιοῦσί σοι. Ὤφθης εὐσεβείας μυσταγωγός, καί Ὀρθοδοξίας ἀρραγέστατος προμαχών σύ γάρ Ἱεράρχα, Τριάδα τήν ἁγίαν, ὁμότιμον κηρύττεις, καί ὁμοούσιον. Θαύμασιν ἐκλάμψας περιφανῶς, ἤλασας τάς νόσους, καί δαιμόνων πᾶσαν ἰσχύν ὅθεν σοι βοῶμεν. Ἀχίλλιε παμμάκαρ Δίδου ἡμῖν ἀπαύστως, τήν σήν βοήθειαν. Λόγῳ σου τῷ θείῳ τήν βδελυκτήν, αἵρεσιν Ἀρείου, κατεβρόντησας ἀληθῶς, τόν Υἱόν καί Λόγον, Πατρός τοῦ Προανάρχου, κηρύξας ὦ Ἀχίλλιε, ὁμοούσιον. Ὥσπερ πάλαι ἔβλυσας θαυμαστῶς, ἔλαιον ἐκ πέτρας, Ἱεράρχα θαυματουργέ, οὕτως ἡμῖν βλῦσον, λιταῖς σου πρός τόν Κτίστην, τοῦ θεϊκοῦ ἐλέους, Πάτερ τά ῥεύματα

26 Πίστει τῇ Εἰκόνι σου τῇ σεπτῇ, προσπίπτοντες Πάτερ, ἐκβοῶμέν σοι ἐκ ψυχῆς. Πάσης ἐπηρείας, καί βλάβης ἀνωτέρους, ἡμᾶς ἀεί συντήρει, θεῖε Ἀχίλλιε. Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς. Τό τρισάγιον Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς). Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι, καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε, ἐλέησον Κύριε, ἐλέησον Κύριε, ἐλέησον. Δόξα Πατρί... Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Τροπάρια, ἐκτενής καί ἀπόλυσις, μεθ ἥν Ἦχος β. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. Πάντας τούς προστρέχοντας πιστῶς, τῇ 50 51

27 συμπαθεστάτῃ σου σκέπῃ Πάτερ Ἀχίλλιε, πάσης ἀπολύτρωσαι, ὀργῆς καί θλίψεως, εὐφροσύνην δωρούμενος, ὑγείαν καί ῥῶσιν, ψυχῆς τε καί σώματος, καί πᾶν σωτήριον σύ γάρ ὡς θεράπων Κυρίου, πάντοτε πληθοῖς τάς αἰτήσεις, τῶν ἐν εὐλαβείᾳ προσιόντων σοι. Ἦχος πλ. δ. Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως. Ἦχος β. Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου. Δίστιχον. Ἀχίλλιε δέησιν πρόσδεξαι τήνδε Ἥν σοι Γεράσιμος ἐν πίστει προσάγει. ΟΙΚΟΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ Εἰς τόν ἐν Ἁγίοις Πατέρα ἡμῶν ΑΧΙΛΛΙΟΝ Ἀρχιεπίσκοπον Λαρίσης τόν θαυματουργόν Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ. Τῇ ὑπερμάχῳ. Τῆς Θεσσαλίας τόν ἀστέρα τόν ὑπέρλαμπρον Καί Λαρισαίων τόν ποιμένα τόν ἀνύστακτον Κατά χρέος εὐφημήσωμεν ἐκβοῶντες Παρρησίαν κεκτημένος πρός τόν Κύριον Ἐκ παντός ἡμᾶς κινδύνου ἐλευθέρωσον Ἵνα κράζωμεν, χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Ἄγγελος ἐκ τῶν τρόπων, ἐν τῷ κόσμῳ ἐφάνης, Ἀχίλλιε σοφέ Ἱεράρχα καί νῦν Ἀγγέλων δήμοις συνών, τῶν τῆς Τριάδος ἐντρυφᾷς ἐλλάμψεων, δι ὧν πυρσεύεις ἅπαντας, τούς ἐκβοῶντάς σοι τοιαῦτα

28 Χαῖρε τό ἄστρον τό τῆς Ἑώας Χαῖρε τό φέγγος τῆς Θεσσαλίας Χαῖρε τῆς Λαρίσης ποιμήν ἐνθεώτατος Χαῖρε Ἐκκλησίας φωστήρ τηλαυγέστατος Χαῖρε κῆρυξ ὁ πολύφωνος τῆς Θεότητος Χριστοῦ Χαῖρε ξίφος τό ἀμφίστομον τῆς ἀπάτης τοῦ ἐχθροῦ Χαῖρε ὅτι καθεῖλες τοῦ Ἀρείου τό θράσος Χαῖρε ὅτι παρέχεις Ὀρθοδόξοις τό κράτος Χαῖρε ἀστήρ τῆς πίστεως πάμφωτος Χαῖρε πιστῶν ὁ θεῖος διδάσκαλος Χαῖρε πολλῶν αὐτουργέ θαυμασίων Χαῖρε λειμών δωρεῶν οὐρανίων Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Βλέμμα τό τῆς ψυχῆς σου, ἐκκαθάρας εἰσέδυς, εἰς γνόφον θεωρίας τῆς ἄνω, καί τά ὑπέρ λόγον μυηθείς, τό τῆς Τριάδος κηρύττεις μυστήριον, Ἀχίλλιε μακάριε, πρός ἥν ἔνθους ἀεί κραυγάζεις. Ἀλληλούϊα. Γνῶσιν θείαν πλουτήσας, καθαρθείς τῶν προσύλων, καί θείας μετασχών φωταυγείας, ἐναρέτου βίου ὁδηγός, καί εὐσεβείας κῆρυξ ἐχρημάτισας, ἰθύνων φόβῳ κρείττονι, πρός Κύριον τούς ἐκβοῶντας. Χαῖρε ζωῆς ἁγίας ὁ τύπος Χαῖρε ἠθῶν ἀμέμπτων ὁ λύχνος Χαῖρε εὐσεβείας τό θεῖον γεώργιον Χαῖρε ἀφθαρσίας οὐράνιον ἔσοπτρον Χαῖρε ὕψος θείων πράξεων, ὡς κρειττόνων ἐραστής Χαῖρε βάθος θείας χάριτος καί σοφός ὑφηγητής Χαῖρε ὅτι Κυρίῳ ὁλικῶς ἀνετέθης Χαῖρε ὅτι τοῦ κόσμου θεοφρόνως ἀπέστης Χαῖρε ψυχῆς λαμπρύνας τά ὄμματα Χαῖρε σαρκός νεκρώσας τό φρόνημα Χαῖρε λαμπρόν ἀπαθείας ταμεῖον Χαῖρε σεπτῶν χαρισμάτων δοχεῖον Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Δύναμιν οὐρανίαν, ἐνδυσάμενος Πάτερ, θαυμάτων αὐτουργός θείων ὤφθης, καί 54 55

29 πλημμύραν θείων διδαχῶν, ἐκ τῶν χειλέων πηγάζων Ἀχίλλιε, πολλάς ψυχάς κατήρδευσας, πρός σωτηρίαν ἐκβοώσας. Ἀλληλούϊα. Ἔχρισέ σε ἡ χάρις, ἕνεκεν τῶν σῶν τρόπων, καί βίου τοῦ ἁγίου σου Πάτερ, ἀρχιερέα λαοῦ πιστοῦ, καί τῆς Λαρίσης ποιμένα σε δείκνυσιν ὁσίως γάρ ἐποίμανας, τούς ἐκβοῶντάς σοι ἐκ πόθου. Χαῖρε τό στόμα τῆς ἀληθείας Χαῖρε ἡ πτῶσις τῆς δυσσεβείας Χαῖρε Ἀποστόλων τῶν θείων διάδοχος Χαῖρε χαρισμάτων ἁγίων ἀνάπλεως Χαῖρε κλῆμα τό κατάκαρπον ἀρετῶν θεοειδῶν Χαῖρε φοῖνιξ ὁ ὑψίκομος ἀγαθῶν πνευματικῶν Χαῖρε ὅτι ἐδείχθης αὐτουργός θαυμασίων Χαῖρε ὅτι ἐκλάμπεις ἐν χορείᾳ Ὁσίων Χαῖρε εἰκών πλουσίας χρηστότητος Χαῖρε λαμπτήρ Θεοῦ ἀγαθότητος Χαῖρε δι οὗ Λαρισαῖοι σκιρτῶσι Χαῖρε πρός ὅν ἐν χαρᾷ ἐκβοῶσι Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Ζηλωτής Ἀποστόλων, γεγονώς τῶν Ἁγίων, ἐν λόγοις τε καί πράξεσι θείαις, Ἀποστολικῶς ἱερουργεῖς, τό τοῦ Χριστοῦ Εὐαγγέλιον Ὅσιε, πάντας παιδεύων χάριτι, Θεῷ κραυγάζειν ἐν εὐσεβείᾳ. Ἀλληλούϊα. Ἤθροισται ἐν Νικαίᾳ, Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ, ἡ Σύνοδος ἡ Πρώτη καί θεία, ἐν ᾗ ὡς ἀστήρ θεολαμπής, ἀναλάμψας Ἀχίλλιε μακάριε, τόν Ἄρειον ἠμαύρωσας, καταπυρσεύων τούς βοῶντας. Χαῖρε φωτός οὐρανίου πλήρης Χαῖρε Θεοῦ Τρισηλίου μύστης Χαῖρε τῆς Συνόδου τῆς Πρώτης συνήγορε Χαῖρε τῆς Ἀρείου μανίας κατήγορε Χαῖρε ὅτι ὁμοούσιον ἔφης τόν Υἱόν Πατρί Χαῖρε ὅτι καταβέβληκας τῆς ἀπάτης τήν ροπήν Χαῖρε ὁ θεηγόρος τῆς ἀκτίστου Τριάδος 56 57

30 Χαῖρε ὁ μυστολέκτης τῆς ἀνάρχου Μονάδος Χαῖρε ἐχθρῶν ὀλέσας τό φρύαγμα Χαῖρε πιστῶν φωτίσας τό σύστημα Χαῖρε κρατήρ γλυκασμοῦ ψυχοτρόφου Χαῖρε δοτήρ δροσισμοῦ θεοσδότου Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Θαῦμα μέγα εἰργάσω, τῆς Συνόδου ἐν μέσῳ, Ἀχίλλιε σοφέ Ἱεράρχα ἔλαιον γάρ βλύζεις θαυμαστῶς, ἐκ πέτρας ἀνίκμου ἐν θείῳ Πνεύματι, καί ἅπαντας ἐξέπλησας, τῇ χάριτί σου τούς ἐκβοῶντας. Ἀλληλούϊα. Ἴθυνας τόν λαόν σου, πρός νομάς ζωηφόρους, τῶν θείων ἐνταλμάτων θεόφρον, καί πᾶν ζιζάνιον ἐξ αὐτοῦ, τῇ διδαχῇ σου ἀπέτεμες Ὅσιε διό σου τήν λαμπρότητα, θαυμάζοντες ἀναβοῶμεν. Χαῖρε τό κλέος τῆς Θεσσαλίας Χαῖρε ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας Χαῖρε Λαρισαίων φωστήρ οὐρανόφωτος Χαῖρε Ὀρθοδόξων ἰσχύς θεοδώρητος Χαῖρε στόμα τό θεόφθογγον διδαγμάτων ἱερῶν Χαῖρε ὄμμα τό μειλίχιον πλῆρες θείων οἰκτιρμῶν Χαῖρε ὅτι ἐκ πέτρας ἔλαιον ἀναβλύζεις Χαῖρε ὅτι σοῖς λόγοις Ἄρειον κατακλύζεις Χαῖρε Θεοῦ φωνή οὐρανόβροντος Χαῖρε ἐχθροῦ θεόσοφος ἔλεγχος Χαῖρε δογμάτων ἁγίων κινύρα Χαῖρε ναμάτων ἀΰλων πλημμύρα Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Κῆρυξ Ὀρθοδοξίας, εὐκλεής χρηματίσας, ἐφίμωσας Ἀρείου τό στόμα, καί ὁμοούσιον τῷ Πατρί, τόν Υἱόν ἀνακηρύττεις Ἀχίλλιε, τόν δι ἡμᾶς σαρκωθέντα, ᾧ καί βοᾷς σύν τοῖς Ἀγγέλοις. Ἀλληλούϊα. Λάμπων ἐν τῇ Λαρίσῃ, ὡς ποιμήν θεοφόρος, ἀκτῖσιν ἀρετῶν οὐρανίων, οὐ μόνον τήν Θετταλίαν, ἀλλά καί πᾶσαν τήν Ἐκκλησίαν Ἅγιε, λαμπρύνεις ταῖς σαῖς χάρισι, καί πάντας συγκινεῖς βοᾷν σοι

31 Χαῖρε ὁ μέγας ἐν Ἱεράρχαις Χαῖρε ὁ θεῖος ἐν Ποιμενάρχαις Χαῖρε Παρακλήτου τό θεῖον κειμήλιον Χαῖρε Παραδείσου τό ἄνθος τό τίμιον Χαῖρε στῦλος ὁ ὁλόφωτος Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ Χαῖρε λύχνος ὁ ἀείφωτος τοῦ θεόφρονος λαοῦ Χαῖρε τῆς Θετταλίας πολυτίμητον γέρας Χαῖρε τῶν Λαρισαίων θεοστήρικτον κέρας Χαῖρε πηγή σεπτοῦ ἁγιάσματος Χαῖρε ἀλκή πιστῶν ἀπροσμάχητος Χαῖρε δι οὗ ἡ ἀσέβεια πίπτει Χαῖρε δι οὗ θεία χάρις ἐκβλύζει Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Μέγας ἐν Ἱεράρχαις, ἀληθῶς ἀνεδείχθης, ὡς πλήρης ταπεινώσεως ἄκρας, Ἀχίλλιε Πάτερ θαυμαστέ, καί θαυμάτων δυνάμεις θείῳ Πνεύματι, ἐνεργεῖς τοῖς προστρέχουσι, τῇ σκέπῃ σου καί βοῶσιν. Ἀλληλούϊα. Νέον ὡς Μωϋσέα, καί Ἀπόστολον Παῦ- λον, ἐδέχθη ἡ Ἑλλάς σε παμμάκαρ πράξεσι γάρ Εὐαγγελικαῖς, εὐεργετῶν τούς ἅπαντας Ἀχίλλιε, τό κήρυγμα τῆς πίστεως, πᾶσι παρέθου τοῖς βοῶσι. Χαῖρε ἡ σάλπιγξ τῆς εὐσεβείας Χαῖρε ἡ λύρα τῆς ἀληθείας Χαῖρε φυτοκόμε ἠθῶν καθαρότητος Χαῖρε ριζοτόμε ἁπάσης κακότητος Χαῖρε χάριν τήν σωτήριον ὁ πηγάζων δαψιλῶς Χαῖρε Παύλου τά διδάγματα ὁ ἐκφήνας ἐναργῶς Χαῖρε ὁ ἀσθενοῦντας ἰασάμενος λόγῳ Χαῖρε πολλούς παιδεύσας τῷ οἰκείῳ σου τρόπῳ Χαῖρε Θεοῦ θεράπων θερμότατος Χαῖρε πιστῶν ἀτίνακτος πρόβολος Χαῖρε δι οὗ πᾶσα νόσος ἰᾶται Χαῖρε ἐν ᾧ θεία χάρις ὁρᾶται Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Ξένα θαύματα Πάτερ, ἐνεργῶν καθ ἑκάστην, πολλούς προσήγαγες τῷ Κυρίῳ ἐντεῦθεν ἐπλήσθη ἡ Ἑλλάς, τῶν ἱερῶν δι

32 δαχῶν σου Ἀχίλλιε, καί ἅπαντες ἐδόξαζον, τόν σέ δοξάσαντα βοῶντες. Ἀλληλούϊα. Ὅλον σε ὡς κατεῖδον, χάριτος θείας πλήρη, ἠγάσθησαν τόν βίον σου Πάτερ, Κωνσταντῖνος ἄναξ ὁ πιστός, καί οἱ τῆς Συνόδου Πατέρες Ὅσιε ὡς ἄγγελος ἐφαίνου γάρ, τοῖς μετά πόθου σοι βοῶσι. Χαῖρε εἰκών Πατέρων ἁγίων Χαῖρε κανών ποιμένων ὁσίων Χαῖρε πολιτείας ὁσίας ὑπόδειγμα Χαῖρε ἀπαθείας ἁγίας θησαύρισμα Χαῖρε ἄγγελε ἐπίγειε, Ἱερέων καλλονή Χαῖρε ἄνθρωπε οὐράνιε, Ὀρθοδόξων χαρμονή Χαῖρε ὅτι παρέχεις τοῖς αἰτοῦσιν ἰάσεις Χαῖρε ὅτι ἐκτρέπεις τοῦ ἐχθροῦ τάς ἐπάρσεις Χαῖρε λαμπάς τῶν ἔργων τῆς χάριτος Χαῖρε ἡμᾶς ἐξαίρων τοῦ χείρονος Χαῖρε ψυχῶν ὁ καθαίρων τόν ρῦπον Χαῖρε Θεοῦ ὁ ἐκφαίνων τόν οἶκτον. Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Πόλις τῶν Λαρισαίων, ἡ ἁγία σου ποίμνη, Ἀχίλλιε σοφέ Ἱεράρχα, φρουρόν σε κεκτημένη θερμόν, τῇ σῇ σκέπῃ καταφεύγει ἑκάστοτε ἥν φύλλαττε δεόμεθα, ἐκ πάσης θλίψεως βοῶσαν. Ἀλληλούϊα. Ῥήσεις καί νουθεσίας, Πατρικάς ἀπευθύνας, τῇ ποίμνῃ σου σοφέ Ἱεράρχα, μετέστης τῶν τῇδε ἐν χαρᾷ, καί τῷ φωτί τοῦ Κυρίου ἀνέδραμες, Ἀχίλλιε μακάριε, καταπυρσεύων τούς βοῶντας. Χαῖρε ὁ θεῖος ἱερολόγος Χαῖρε ἐν ἅπασι θεοφόρος Χαῖρε ὑποφῆτα δογμάτων τῆς πίστεως Χαῖρε γεωργία τῶν νόμων τοῦ κρείττονος Χαῖρε φῶς τό τριλαμπέστατον ὁ δεχόμενος λαμπρῶς Χαῖρε δόξαν τήν τρισήλιον ὁ ὁρῶν περιφανῶς Χαῖρε ὅτι προεῖδες τό σόν ἅγιον τέλος Χαῖρε ὅτι παρέχεις ἡμῖν ἄνωθεν σθένος Χαῖρε χαρά Λαρίσης καί στέφανος 62 63

33 Χαῖρε πιστῶν ἀκοίμητος ἔφορος Χαῖρε δι οὗ ἐκλυτρούμεθα πόνων Χαῖρε δι οὗ ἐκρυόμεθα στόνων Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Σῶμά σου Ἱεράρχα, τό σεπτόν θείοις ὕμνοις, παρέδωκαν ταφῇ τῇ ὁσίᾳ, ἐξ οὗ χάρις ἔρρει κρουνηδόν, ἰαμάτων παντοδαπῶν Ἀχίλλιε, τοῖς πίστει καταφεύγουσι, καί βοῶσιν ἐν εὐλαβείᾳ. Ἀλληλούϊα. Τάφῳ ἄγνωστον μένον, ἐν ἐτῶν περιόδοις, τό θεῖόν σου καί πάντιμον σκῆνος, ἀπεκαλύφθη νεύσει Θεοῦ, ὡς θησαυρός πολύτιμος τῇ ποίμνῃ σου, ἁγιασμόν καί ἴασιν, Πάτερ παρέχον τοῖς βοῶσι. Χαῖρε ἡ κρήνη τῶν ἰαμάτων Χαῖρε ὁ πλοῦτος τῶν χαρισμάτων Χαῖρε Ἱεράρχα Χριστοῦ ἱερώτατε Χαῖρε Ποιμενάρχα ἡμῶν θεοδόξαστε Χαῖρε σκήνωμα πολύτιμον ἐνεργείας θεϊκῆς Χαῖρε στήριγμα ἀσάλευτον Ἐκκλησίας τῆς σεπτῆς Χαῖρε ὅτι παρέστης τῷ Θεῷ μετά δόξης Χαῖρε ὅτι ἀρήγεις Πατρικῶς τοῖς σοῖς τέκνοις Χαῖρε Θεοῦ ὁρῶν τήν λαμπρότητα Χαῖρε παθῶν ἐκπλύνων φαυλότητα Χαῖρε Χριστοῦ ἱερός παραστάτης Χαῖρε ἡμῶν βοηθός καί προστάτης. Χαίροις, Πάτερ Ἀχίλλιε. Ὕμνοις Πάτερ τιμῶντες, τό σόν ἅγιον σκῆνος, ἐπλήσθημεν δακρύων καί θρήνων, ἡνίκα ἐπελθόντες ἐχθροί, μακράν τοῦτο τῆς σῆς ποίμνης ἀπήγαγον ἀλλ ἀεί δίδου Ἅγιε, ἡμῖν τήν χάριν σου βοῶσιν. Ἀλληλούϊα. Φύλαξ ἔσο καί σκέπη, τῇ σῇ ποίμνῃ παμμάκαρ, τῇ πόθῳ σε καί πίστει τιμώσῃ εἰ γάρ καί ἐστέρηται πάλαι, τοῦ ἱεροῦ σου λειψάνου Ἀχίλλιε, ἀλλ οἶκόν σοι περίβλεπτον, ἐδείματο ἀναβοῶσα

34 Χαῖρε ὁ σύσκηνος τῶν Ἀγγέλων Χαῖρε ὡράϊσμα τῶν Πατέρων Χαῖρε ὁ παρέχων τοῖς πᾶσι βοήθειαν Χαῖρε ὁ ἐκτρέπων ἐχθροῦ τήν ἐπήρειαν Χαῖρε σκεῦος χρυσοκόλλητον δωρημάτων ἐκ Θεοῦ Χαῖρε ἄγγος ἱερόχρυσον πλῆρες θείου φωτισμοῦ Χαῖρε ὅτι ἰᾶσαι τάς νοσούσας καρδίας Χαῖρε ὅτι λυτροῦσαι χαλεπῆς ἀθυμίας Χαῖρε ἡμῶν τό θεῖον προσφύγιον Χαῖρε πιστῶν στερρόν ἀμυντήριον Χαῖρε ψυχάς θείῳ φόβῳ ρυθμίζων Χαῖρε νοός τάς αἰσθήσεις φωτίζων Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Χαίρει τῶν Λαρισαίων, ἡ Μητρόπολις Πάτερ, προστάτην σε καί καύχημα μέγα, πλουτοῦσα Ἀχίλλιε σοφέ, καί πρός Θεόν πρεσβευτήν ἑτοιμότατον, καί τήν ἁγίαν μνήμην σου, πανηγυρίζουσα κραυγάζει. Ἀλληλούϊα. Ψάλλοντές σου τούς ὕμνους, εὐφημοῦμέν σε Πάτερ, ὡς θεῖον Ἐκκλησίας φωστῆρα, καί ἀντιλήπτορα θαυμαστόν, τῆς Λαρισαίων πόλεως Ἀχίλλιε ᾗ δίδου ὡς φιλότεκνος, τήν εὐλογίαν σου βοώσῃ. Χαῖρε Λαρίσης ὁ πολιοῦχος Χαῖρε Ἑλλάδος ὁ λαμπαδοῦχος Χαῖρε Ἀποστόλων Χριστοῦ ἰσοστάσιε Χαῖρε θεοφόρων Πατέρων συνάριθμε Χαῖρε θεία ὑποτύπωσις εὐλαβῶν Ἱεραρχῶν Χαῖρε πρέσβυς ἡμῶν μέγιστος πρός Χριστόν τόν ἀγαθόν Χαῖρε τῆς Θεσσαλίας ἐγκαλλώπισμα θεῖον Χαῖρε τῆς εὐσεβείας εὐωδέστατον κρίνον Χαῖρε δι οὗ παθῶν καθαρθήσομαι Χαῖρε δι οὗ φωτός πληρωθήσομαι Χαῖρε πιστῶν πρός Θεόν μεσιτεία Χαῖρε κἀμοῦ ψυχική θυμηδία. Χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Ὦ θεσπέσιε Πάτερ, Λαρισαίων ἡ δόξα, Ἀχίλλιε Χριστοῦ Ἱεράρχα, δεδεγμένος ἡμῶν τάς φωνάς, τῶν ἐν τῷ βίῳ, δεινῶν 66 67

35 περιστάσεων, ἀπάλλαττε δεόμεθα, τούς τιμῶντάς σε καί βοῶντας. Ἀλληλούϊα. Καί αὖθις τό Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ. Τῇ ὑπερμάχῳ Τῆς Θεσσαλίας τόν ἀστέρα τόν ὑπέρλαμπρον Καί Λαρισαίων τόν ποιμένα τόν ἀνύστακτον Κατά χρέος εὐφημήσωμεν ἐκβοῶντες Παρρησίαν κεκτημένος πρός τόν Κύριον Ἐκ παντός ἡμᾶς κινδύνου ἐλευθέρωσον Ἵνα κράζωμεν, χαίροις Πάτερ Ἀχίλλιε. Δίστιχον. Ἀχίλλιε χαῖρέ σοι ἐν εὐλαβείᾳ Γεράσιμος κράζει σοι ὁ ἀνυμνῶν σε. Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Πρόλογος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ «Χαίρει ἔχουσα ἡ Θεσσαλία...» Κανών Παρακλητικός εἰς τόν ἐν Ἁγίοις Πατέρα ἡμῶν Ἀχίλλιον, Ἀρχιεπίσκοπον Λαρίσης, τόν θαυματουργόν Οἶκοι Εἰκοσιτέσσαρες εἰς τόν ἐν Ἁγίοις Πατέρα ἡμῶν Ἀχίλλιον, Ἀρχιεπίσκοπον Λαρίσης τόν θαυματουργόν

36 Ἐξώφυλλο: Φορητή εἰκόνα τοῦ Ἁγίου εὑρισκόμενη σέ μαρμάρινο προσκυνητάρι ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἔργον τοῦ Λαρισαίου ἁγιογράφου Βασιλείου Φαρμάκη. Ὀπισθόφυλλο Πανήγυρις Ἁγίου Ἀχιλλίου, 15 Μαΐου 2008, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Ἐκδοτική παραγωγή Τηλ

37