Μαρία Τζίτζη ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Μαρία Τζίτζη ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ"

Ἰεφθάε Αθανασιάδης
8 χρόνια πριν
Προβολές:

2 Η υπόθεση... Ένα συγκλονιστικό ταξίδι που ξεκινά στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα, συνεχίζεται στη Νότια Αμερική και φτάνει ως τις μέρες μας. Μια γυναίκα δυναμική και ονειροπόλα, που αφιέρωσε τη ζωή της στο κρασί, κι ένας άντρας μοιραίος, που έγινε το μήλο της έριδας ανάμεσα σε μια μάνα και μια κόρη. Αντικείμενα αμύθητης αξίας κρυμμένα για αιώνες στους πρόποδες των Άνδεων και μια παράταιρη παρέα ναυτικών, που ρίχνονται στο κυνήγι του θησαυρού κατατρεγμένοι από τη μοίρα και τη θάλασσα. Όνειρα, φιλοδοξίες, πάθη και μικρές καθημερινές ιστορίες μπλέκονται όπως οι έλικες του αμπελιού, καθώς ο έρωτας, η αφοσίωση, το καθήκον και η αυταπάρνηση ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Κι ο χρόνος κυλά σαν το κρασί, βγάζοντας στην επιφάνεια τον αληθινό μας εαυτό, τις μύχιες σκέψεις και τις επιθυμίες μας... Ένα σαγηνευτικό όσο και πρωτότυπο ιστορικό μυθιστόρημα που βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, το "Σαν Κρασί" υπόσχεται να ενθουσιάσει το αναγνωστικό κοινό με τη μεθυστική μαγεία του...

Αντικείμενα αμύθητης αξίας κρυμμένα για αιώνες στους πρόποδες των Άνδεων και μια παράταιρη παρέα ναυτικών, που ρίχνονται στο κυνήγι του θησαυρού κατατρεγμένοι από τη μοίρα και τη θάλασσα.

3 Μαρία Τζίτζη ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Η Μαρία Τζίτζη έχει τελειώσει το Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας με εξειδίκευση το Περιβάλλον και την Οινολογία και εργάζεται σαν ελεύθερος επαγγελματίας παρέχοντας υπηρεσίες συμβούλου. Ως γευσιγνώστρια έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από τριάντα πέντε διεθνείς διαγωνισμούς οίνου είτε σαν κριτής είτε σαν εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Οίνου και Αμπέλου. Άρθρα της δημοσιεύονται κατά καιρούς σε περιοδικά, εφημερίδες και το διαδίκτυο. Το 2012, το βιβλίο της «Σαν Κρασί» βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Είναι επίσης η συγγραφέας των βιβλίων «Στοιχεία οινολογίας η τέχνη του οινοχόου» και «Σκοτεινό κελάρι».

Ως γευσιγνώστρια έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από τριάντα πέντε διεθνείς διαγωνισμούς οίνου είτε σαν κριτής είτε σαν εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Οίνου και

4 ΑΠOΣΠΑΣΜΑ ΑΠO ΤOBIBΛΙO -1- Ένα φορτίο με χρυσά εσκούδα «Ένα φορτίο με ισπανικά χρυσά εσκούδα του Ένας τεράστιος θησαυρός θαμμένος σε μυστικό σημείο κάπου κοντά στις Άνδεις από την πλευρά των Χιλιανών.» O ξερακιανός άντρας έβρεξε επιτέλους τα χείλη του με το ουίσκι στο ποτήρι που κρατούσε από ώρα. Η βιάση του να τα πει και να ξαλαφρώσει ήταν τέτοια, που δεν τον άφηνε ούτε μια γουλιά να γευτεί. «Αμύθητης αξίας θησαυρός, φίλε Ραμόν. Αρκεί να καταφέρουμε να τον αρπάξουμε» συνέχισε να φλυαρεί, αδιαφορώντας για τα ύποπτα αυτιά που δε θα έπρεπε να ξέρουν. Τα αγγλικά του ήταν καθαρά με ένα μικρό σούρσιμο, ίσως και σαν ψεύδισμα στο κάθε σίγμα. Αν το όνομα Μανώλης δεν πρόδιδε την εθνικότητά του, πολύ εύκολα κάποιος θα τον περνούσε για Ισπανό ή έστω ισπανόφωνο. Ένας άλλος άντρας, κατά πολύ νεότερος, στεκόταν δίπλα του και τον άκουγε προσεκτικά, ενώ συγχρόνως προσπαθούσε να επιτηρεί το χώρο γύρω τους. Ένα καταγώγιο σαν αυτό μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει επικίνδυνο για τη ζωή τους. Ειδικά όταν ένας μεθυσμένος περιέγραφε έτσι απροκάλυπτα τη θέση ενός θησαυρού. «Μπορεί όμως και να μην είναι μόνο αυτά» του ψιθύρισε σιγανά, προσπαθώντας να τον παρασύρει στο δικό του ρυθμό. Αυτά που λέγονταν εκεί μέσα αφορούσαν μόνον αυτούς τους δύο και κανέναν άλλον. «O Ζαννής έλεγε πολλά» φώναξε ο πρώτος, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους θαμώνες «πολλά που δεν έχουν υπόσταση ή είναι ψέματα.» Χτύπησε το χέρι του στην μπάρα νεύοντας πως το ποτήρι του είχε αδειάσει. «Για τα χρυσά εσκούδα παίρνω όρκο, αν βρούμε και τα άλλα κοσμήματα, πέτρες ή διαμάντια, θα είναι δώρο» αναφώνησε με βεβαιότητα. «Τεράστιο δώρο!» O φίλος του ο Ραμόν άδειασε το ποτήρι του στο ποτήρι του Μανώλη και φώναξε με τη σειρά του το σερβιτόρο. Αυτός μπορούσε να περιμένει μέχρι να του φέρει ένα άλλο ποτό, δε είχε λόγο να βιάζεται.

Η βιάση του να τα πει και να ξαλαφρώσει ήταν τέτοια, που δεν τον άφηνε ούτε μια γουλιά να γευτεί. «Αμύθητης αξίας θησαυρός, φίλε Ραμόν.

5 Από χρόνια άκουγε ιστορίες, παιδί θα ήταν ακόμα, για ένα μυστικό θησαυρό κρυμμένο στα βουνά, που τον είχαν φέρει Γάλλοι στον πρώτο πόλεμο ή πιο παλιά, αλλά ποτέ δε θα φανταζόταν πως θα έφτανε τόσο κοντά, αν δεν είχε συναντήσει πριν κάμποσους μήνες το Μανώλη, αν δεν είχαν γίνει φίλοι, αν η μοίρα δεν πέταγε τα ζάρια τόσο βολικά αυτή τη φορά. Με το μυαλό του έφτιαχνε εικόνες για το θησαυρό. Θα μπορούσε να είναι χρυσός, σε πλάκες ή σε νόμισμα, ή ασήμι, ακόμα και άμορφα κομμάτια, διαμάντια ή άλλες πολύτιμες πέτρες σαν αυτές που έφερνε ο πατέρας από τα ταξίδια του στη Βραζιλία ή το ημιπολύτιμο λαζούλι που έβγαζε το ορυχείο στα βόρεια της χώρας, όπου δούλευε ο αδελφός του. Oτιδήποτε πολύτιμο και σπάνιο μπορούσε να είναι θησαυρός, ακόμα και συλλεκτικά χειρόγραφα, βιβλία, χάρτες ή πίνακες ζωγραφικής. Όλα όσα φτιάχνει η φύση ή ο άνθρωπος και μπορούν να αναγνωριστούν, να εκτιμηθούν και να αποτελέσουν αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής. O Μανώλης έπεσε για καλή του τύχη στο δρόμο του, ήταν ο άνθρωπός του και δε θα τον άφηνε από τα μάτια του για τίποτα στον κόσμο. Όταν τον πρωτοσυνάντησε σε κείνο το μπάρκο για τον Παναμά, ένιωσε πως πρώτη φορά, από τη γέννα του κιόλας, η θεά η τυχερή ήτανε μαζί του. Πρώτη, μπορεί και τελευταία, γιατί, αν δεν είσαι έτοιμος να πιάσεις τη στιγμή, αλίμονό σου, την έχασες για πάντα. Όχι όμως αυτός το Μανώλη θα τον γράπωνε για τα καλά. Βαριά συλλογισμένος, περιεργάστηκε με καχυποψία το χώρο, κοίταξε απειλητικά συνάμα και ένοχα. Κανείς δεν έπρεπε να μάθει το μυστικό τους, σε κανένα δε θα χάριζε ούτε ένα σέντσι ή ένα δράμι από το χρυσό, μια λέξη απ τα μυστικά του χειρόγραφα, ούτε καν τον ίσκιο από τα πολύτιμα αντικείμενά του. Δε γίνανε από την αρχή φίλοι, αλλά κάτι κοινό φαινόταν να τους ενώνει, σαν μια χημεία αλλιώτικη ή μια ζωή στο κοντινό ή το μακρινό παρελθόν, όπως κάτι μεταφυσικό. Ίσως να ήταν και μόνο το αλκοόλ, το ρούμι ή το ουίσκι, αυτά φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, μόνο που τις πιο πολλές φορές δεν το θυμούνται ύστερα. Σίγουρα πάντως η σχέση τους έγινε στενή, κολλητή, σχεδόν παρεξηγήσιμη, αν και ποτέ δε δώσανε παραπάνω αφορμές για σχόλια και κουτσομπολιά. Μετά ο Μανώλης έφυγε, θα γύριζε στην πατρίδα του, την Ελλάδα, όπου κάποιος γνωστός θα τον έβαζε σε ποστάλι πηγαινέλα Ιταλία. Ήταν καλή περίπτωση και δε θα την έχανε με τίποτα, γι αυτό και επέστρεψε, δίνοντας, είναι αλήθεια, με περίσσεια στεναχώρια, ένα γράμμα με το τηλέφωνο και τη διεύθυνση όπου θα μπορούσε ο Ραμόν να τον βρει, αν ποτέ επισκεπτόταν και εκείνος τη δικιά του ήπειρο. Και το έκανε, είχε το σκοπό του, συναντήθηκαν στη Βενετία, την πρώτη φορά στο μπαρ Αλ Πεκάδο, που σημαίνει Η Αμαρτία στα ισπανικά, και μέθυσαν, έγιναν λιώμα, σαν θυμηθήκαν τα παλιά. Και το επανέλαβαν ξανά και ξανά, πολλές φορές, κάθε φορά που το καράβι έφτανε στον προορισμό του, μέχρι ο Μανώλης να ξανανιώσει σιγουριά και να επαναλάβει με το ίδιο νι και σίγμα την αγαπημένη ιστορία για τα χρυσά εσκούδα του βασιλιά Φερδινάνδου.

Θα μπορούσε να είναι χρυσός, σε πλάκες ή σε νόμισμα, ή ασήμι, ακόμα και άμορφα κομμάτια, διαμάντια ή άλλες πολύτιμες πέτρες σαν αυτές που έφερνε ο πατέρας από τα ταξίδια του στη Βραζιλία ή το

6 Κεντρικά Γραφεία: Λοχαγού Δεδούση 1 & Λεωφ. Μεσογείων 304, τηλ.: fax: Τμήμα Μάρκετινγκ: Καραμάνου Άννα Κεντρική Διάθεση: Σουλτάνη 17, Αθήνα, τηλ.: , fax: , mail: anubis@compupress.gr Follow us: anubis.gr AnubisBooks Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα: Maria Tzitzi Maria Tzitzi gigima@ath.forthnet.gr

Αθήνα, τηλ.: 210 3801487, fax: 210 3841095, mail: anubis@compupress.gr Follow us: anubis.

Σχετικά έγγραφα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν