Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να μάθει να μελετά μόνο του και να έχει αποτέλεσμα;

Transcript

1 Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να μάθει να μελετά μόνο του και να έχει αποτέλεσμα; Είτε πρόκειται για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είτε όχι, η οργάνωση δεν είναι ό,τι πιο εύκολο γενικά για τα παιδιά. Ιδιαίτερα, όμως, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες βρίσκουν δύσκολο το να οργανώσουν τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσουν και να διαχειριστούν το χρόνο τους. Η ερώτηση είναι η ίδια και ακούγεται σχεδόν απ όλους τους γονείς: «Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να μάθει να μελετά μόνο του και να έχει αποτέλεσμα;». Η Ελένη Γαρυφαλάκη, εξειδικευμένη παιδαγωγός και σύμβουλος αγωγής και εκπαίδευσης, μας δείχνει πώς θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να διαχειρίζονται το χρόνο της μελέτης τους. Προετοιμασία Η προετοιμασία μπορεί να χρειαστεί 5-10 λεπτά, αλλά βοηθά στο να θέσουμε στόχους μελέτης.

2 1. Πρώτα-πρώτα τοποθετούμε τα βιβλία που θα χρειαστούμε πάνω σε καθαρή και φωτεινή επιφάνεια, μαζί με όλη τη γραφική ύλη (τετράδια, στιλό) που θα χρειαστούμε. 2. Έπειτα, βλέπουμε τι έχουμε να κάνουμε σε κάθε μάθημα ξεχωριστά και έχουμε κοντά μας όλα εκείνα που μας χρειάζονται για να ολοκληρώσουμε τα καθήκοντά μας. 3. Πριν ξεκινήσουμε, βεβαιωνόμαστε ότι δεν έχουμε κάτι άλλο να μας απασχολήσει ή να μας αποσπάσει την προσοχή για την επόμενη μισή ώρα. 4. Φροντίζουμε να καθόμαστε άνετα, ο χώρος να αερίζεται επαρκώς και να υπάρχει καλός φωτισμός. Επισκόπηση Η επισκόπηση θα μας πάρει γεμάτα 10 λεπτά και βοηθά στο να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το χρόνο που διαθέτουμε για μελέτη. 1. Πριν ξεκινήσουμε να κάνουμε τις εργασίες, ανοίγουμε το πρόχειρο τετράδιο ή το βιβλίο και ρίχνουμε μια γρήγορη ματιά σ αυτά που κάναμε στο σχολείο. Με το να θυμηθούμε τι ακούσαμε στο σχολείο μπαίνουμε στη διαδικασία της μελέτης του συγκεκριμένου μαθήματος. 2. Εξετάζουμε ακριβώς τι εργασίες έχουμε να κάνουμε και υπολογίζουμε πόσο χρόνο θα χρειαστούμε. Καλό είναι να δώσουμε προτεραιότητα στις πιο δύσκολες και χρονοβόρες εργασίες, έτσι ώστε όταν κουραστούμε να έχουμε τις πιο εύκολες να κάνουμε. Μελέτη Η μελέτη θα πρέπει να συνοδεύεται από ολιγόλεπτα διαλειμματάκια ανά λεπτά. 1. Αφιερώνουμε το χρόνο που χρειάζεται σε κάθε μάθημα, ώστε να το μελετήσουμε καλά και να μην τα «πασαλείψουμε». Το «πασάλειμμα» δημιουργεί παρανοήσεις και είναι η χειρότερη μορφή μελέτης, διότι νομίζουμε ότι ξέρουμε, αλλά όχι μόνο δεν ξέρουμε, αλλά τα μαθαίνουμε και λάθος!

3 2. Σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες χρησιμοποιούμε μπόλικα παραδείγματα από το διαδίκτυο ή βιβλία τα οποία να περιέχουν εικόνες, βίντεο, ήχο και διαδραστικές εφαρμογές. Γενικά, όλα τα παιδιά αν βιώσουν οπτικοακουστικά αυτό που χρειάζεται να μελετήσουν είναι σε θέση να το θυμούνται ευκολότερα. 3. Δίνουμε έμφαση στο καθαρό και ευανάγνωστο γραπτό. 4. Οι ασκήσεις συνήθως γίνονται για να εφαρμοστεί η θεωρία που μάθαμε ή για να συνθέσουμε βάσει όσων μάθαμε. Γι αυτό το λόγο πάντα έχουμε ανοιχτό το βιβλίο μπροστά μας όταν κάνουμε τις ασκήσεις. Μπορούμε να ανατρέξουμε ανά πάσα στιγμή για να το συμβουλευτούμε. Διάλειμμα Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες κουράζονται ευκολότερα και χρειάζονται συχνότερα διαλείμματα. Κάντε διαλείμματα που θα κρατήσουν την προσοχή του παιδιού σε εγρήγορση, όπως για παράδειγμα, 20 πηδηματάκια επιτόπου, να χορέψετε ή να τραγουδήσετε ένα τραγούδι ή επιτόπου τροχάδην για 2 λεπτά. Τέτοιου είδους διαλείμματα δεν αποσπούν την προσοχή του, ενώ διατηρούν τα επίπεδα αδρεναλίνης ανεβασμένα και τροφοδοτούν με ενέργεια. Σημειώσεις Όταν γράφουμε με το δικό μας τρόπο αυτό που μελετήσαμε, σχεδόν το έχουμε μάθει. 1. Χρησιμοποιούμε σχεδιαγράμματα, λέξεις-κλειδιά, εικόνες με λεζάντες και άλλους οπτικοποιημένους τρόπους για να μετασχηματίσουμε τη θεωρία με το δικό μας τρόπο. Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να αποτυπώνει σε χαρτί αυτό που έμαθε. 2. Σημειώσεις μπορούμε να κρατήσουμε πάνω στο βιβλίο, σε ένα ξεχωριστό τετράδιο ή σε μια λευκή κόλλα χαρτί. Ο καθένας βολεύεται με διαφορετικό τρόπο. Επανάληψη

4 Σε έξι βήματα έχουμε ολοκληρώσει τη μελέτη! Βήμα 1ο: Ξαναρίχνουμε μια ματιά στο πρόχειρο τετράδιο και στο βιβλίο για να δούμε τι κάναμε στο σχολείο. Βήμα 2ο: Διαβάζουμε μια φορά τις σημειώσεις που έχουμε κρατήσει. Βήμα 3ο: Ελέγχουμε τις ασκήσεις για τυχόν λάθη από αφηρημάδα. Βήμα 4ο: Ελέγχουμε τις γραπτές εργασίες για ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη που ίσως έγιναν βιαστικά. Βήμα 5ο: Βεβαιωνόμαστε ότι έχουμε κάνει όλα όσα χρειάζονται να γίνουν και δεν έχουμε παραλείψει τίποτα. Βήμα 6ο: Φυλάσσουμε προσεκτικά τα πράγματά μας και τοποθετούμε όλα τα βιβλία, τα τετράδια, τις εργασίες και τις ασκήσεις της επόμενης μέρας μέσα στην τσάντα για να μην ξεχάσουμε τίποτα. Μπορεί όλα τα παραπάνω να μοιάζουν πολύ τεχνοκρατικά και, ίσως, βαρετά. Πρόκειται, όμως, για απλή και αναλυτική περιγραφή διαδικασιών οι οποίες αν διδαχθούν με υπομονή και επιμονή σε παιδιά μικρά 6-7 ετών, καταλήγουν να γίνονται αυτόματα και χωρίς καμιά παρέμβαση από τους γονείς από την ηλικία των 8 κι έπειτα. Ο πρώτος χρόνος είναι απαιτητικός, αλλά αν υπάρχει κατανόηση και φαντασία (όπως, π.χ. τα διαλείμματα φαντασίας ή η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου), τότε το παιδί μαθαίνει να εργάζεται μεθοδικά, να διαχειρίζεται το χρόνο του και να οργανώνει τις εργασίες του, θέτοντας συγκεκριμένα σχεδιαγράμματα, χωρίς, φυσικά, να ξεχνά να είναι παιδί και να απολαμβάνει την ηλικία του και τα πράγματα που του αρέσουν πολύ!

5 Μερικά ακόμα tips για τη μελέτη παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες: Ξεχωρίστε τις έννοιες με αριθμούς ή bullets. Διαβάστε στο παιδί παραμύθια (αν είναι μικρό) ή άλλου τύπου ενδιαφέροντα κείμενα (αν είναι πιο μεγάλο) σχετικά με αυτά που μαθαίνει. Μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείτε οπτικοακουστικό υλικό για να το βοηθήσετε να μάθει καλύτερα (εικόνες και βίντεο). Προτιμάτε να βγάζετε λίγη δουλειά, αλλά συχνά, με ολιγόλεπτα διαλείμματα. Σε περιπτώσεις εκθέσεων ή γραπτών εργασιών, κρατήστε σε σχεδιάγραμμα brainstorming όσα πρέπει να αναφερθούν. Μην είστε αυστηροί με τα ορθογραφικά ή τα συντακτικά λάθη κι επαινέστε το καλό περιεχόμενο. Χρησιμοποιήστε στιλό διαφορετικών χρωμάτων για να τονίσετε λέξεις και μη διστάσετε να γράφετε με μεγαλύτερα γράμματα όρους που θέλουν την προσοχή. Πηγή: Κωνσταντίνα Ντουντούμη