Kristina Ohlsson. H εξαφάνιση. Διεθνες Μπεςτ ςελερ. Από τη συγγραφέα του μπεστ σέλερ Ανεπιθύμητο

Transcript

1 Kristina Ohlsson H εξαφάνιση Στα βήματα του Jo Nesbo, η Ohlsson δημιουργεί φανατικούς αναγνώστες. Διεθνες Μπεςτ ςελερ Από τη συγγραφέα του μπεστ σέλερ Ανεπιθύμητο Booklist

2 ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

3

4 Ό ταν αρχίζει το φιλμ, δεν έχει ιδέα τι πρόκειται να δει. Ούτε έχει καταλάβει τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει αυτό το φιλμ αλλά και οι αποφάσεις που αυτή θα πάρει τότε για την υπόλοιπη ζωή της. Έχει στήσει τον προτζέκτορα στο τραπεζάκι του καναπέ και η προβολή γίνεται σε μια οθόνη που ξέθαψε βιαστικά από την αποθήκη και την έστησε στη μέση του δωματίου. Για να πετύχει τη σωστή γωνία, έχει ανασηκώσει λίγο τον προτζέκτορα χώνοντας αποκάτω ένα βιβλίο: το Ένα Φιλί πριν Πεθάνεις, του Άιρα Λέβιν. Της το χάρισε μια φίλη τα Χριστούγεννα και δεν έχει βρει ακόμη το κουράγιο να το διαβάσει. Ο ήχος του προτζέκτορα που γυρίζει την ταινία ακούγεται σαν χαλάζι πάνω σε τζάμι. Το δωμάτιο είναι σκοτεινό και είναι μόνη στο σπίτι. Δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί από την αρχή ήταν τόσο περίεργη γι αυτό το φιλμ. Ίσως επειδή δεν θυμάται να το έχει ξαναδεί. Ή επειδή διαισθάνεται ότι υπάρχει κάποιος λόγος που της το έκρυψαν. Τα πρώτα πλάνα είναι από έναν εσωτερικό χώρο της φαίνεται γνώριμος, είναι σίγουρη: μελαγχολικό σκηνικό, η εικόνα ελαφρώς θολή. Κάποιος έχει καλύψει με σεντόνια τις τζαμαρίες, αλλά και πάλι περνάει το φως της μέρας. Ψηλές τζαμαρίες που φαίνεται να φτάνουν ως το ταβάνι. Η ταινία κυλάει, η εικόνα καθαρίζει. Ανοίγει μια πόρτα και εμφανίζεται μια νέα γυναίκα. Σταματάει στο κατώφλι. Φαίνεται να λέει κάτι. Κοιτάζει την κάμερα με ένα αβέβαιο χαμόγελο. Η εικόνα κουνιέται, γίνεται φανερό ότι η κάμερα δεν είναι στημένη σε τρίποδα κάποιος την κρατάει στο χέρι του. Η γυναίκα στο φιλμ μπαίνει και κλείνει την πόρτα πίσω της. Όταν βλέπει την πόρτα να κλείνει, καταλαβαίνει πού έχει γυριστεί το φιλμάκι: στη σέρα, στον κήπο του σπιτιού των γονιών 13

5 14 K R I S T I N A O H L S S O N της. Χωρίς να ξέρει γιατί, ξαφνικά νιώθει φόβο. Θέλει να κλείσει τον προτζέκτορα, αλλά δεν έχει το κουράγιο να το κάνει. Η πόρτα της σέρας ανοίγει ξανά και μπαίνει ένας μασκοφόρος. Στο χέρι του κρατάει ένα τσεκούρι. Μόλις τον βλέπει η γυναίκα, αρχίζει να φωνάζει και να πισωπατά. Πέφτει πάνω σε ένα από τα σεντόνια και ο άντρας την αρπάζει για να μην πέσει έξω από την τζαμαρία και βρεθεί στον κήπο. Την τραβάει προς το κέντρο του δωματίου. Η κάμερα κουνιέται ελαφρά. Τις σκηνές που ακολουθούν δεν τις χωράει ο νους. Ο άντρας σηκώνει το τσεκούρι και το κατεβάζει πάνω στο στήθος της γυναίκας. Μία φορά, δεύτερη φορά. Και μετά στο κεφάλι. Αλλάζει το τσεκούρι με ένα μαχαίρι, ώσπου στο τέλος η γυναίκα κείτεται νεκρή στο πάτωμα. Κυλάνε ένα, δύο, τρία δευτερόλεπτα και εκεί τελειώνει. Ο προτζέκτορας κροταλίζει ανυπόμονα, περιμένοντας να τον κλείσει και να γυρίσει το φιλμ πίσω στην αρχή. Είναι ανίκανη να κάνει οτιδήποτε. Έχει απομείνει να κοιτάζει την οθόνη. Τι ήταν αυτό που είδε; Εντέλει κλείνει τον προτζέκτορα με άκαμπτα δάχτυλα. Γυρίζει το φιλμ στην αρχή. Το βάζει να παίξει ξανά. Και ξανά. Δεν είναι σίγουρη ότι είναι πραγματικό, αλλά δεν έχει σημασία. Το περιεχόμενο είναι αηδιαστικό, και τη δεύτερη φορά που βλέπει το φιλμ αναγνωρίζει και τον άντρα με τη μάσκα. Πότε γυρίστηκε; Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Και πού βρίσκονταν οι γονείς της όταν κάποιοι μπήκαν στη σέρα του κήπου τους, σκέπασαν τις τζαμαρίες με σεντόνια και γύρισαν ένα φιλμάκι βίας; Έχει νυχτώσει όταν αποφασίζει τι θα κάνει. Οι ερωτήσεις παραμένουν περισσότερες από τις απαντήσεις, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να δράσει. Όταν τον ακούει να βάζει το κλειδί στην πόρτα και να φωνάζει «Γεια σου, αγάπη μου!», έχει ήδη πάρει την απόφασή της. Δεν θα είναι ποτέ ξανά η αγάπη κανενός. Και το παιδί της δεν θα έχει ποτέ πατέρα.

6 ΠΑΡΟΝ 2009

7

8 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞ ΡΕΣΤ «Είμαι αστυνομικός πάνω από τα μισά χρόνια της ζωής μου. Χωρίς αμφιβολία, είναι η πιο αποκρουστική υπόθεση που έχω συναντήσει. Είναι ένας εφιάλτης, μια κόλαση με το κακό σε όλο του το μεγαλείο. Μια ιστορία που δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να έχει καλό τέλος». 17

9

10 ΤΡΙΤΗ

11 1 Ο ήλιος δεν είχε ούτε μία ώρα που είχε ανατείλει, όταν ο Γιόργκεν είδε για πρώτη φορά πτώμα. Τα πολλά χιόνια του χειμώνα και οι βροχές της άνοιξης που ακολούθησαν είχαν μαλακώσει το έδαφος και είχαν ανεβάσει τη στάθμη των υδάτων. Οι ισχυροί άνεμοι σε συνδυασμό με τον καιρό παρέσυραν στρώση τη στρώση το χώμα που σκέπαζε τη νεκρή, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας μεγάλος κρατήρας ανάμεσα στα βράχια και στα δέντρα. Ακόμα κι έτσι, η νεκρή δεν φαινόταν. Ο σκύλος την ξέθαψε τελικά. Ο Γιόργκεν στεκόταν ανάμεσα στα δέντρα, αμήχανος. «Έλα, Σβάντε, πάμε». Πάντα δυσκολευόταν να κάνει τη φωνή του να ακουστεί, να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων. Το αφεντικό του του το είχε επισημάνει σε αμέτρητες συνεντεύξεις αξιολόγησης και η γυναίκα του τον είχε παρατήσει ακριβώς γι αυτό τον λόγο. «Είσαι τόσο διακριτικός, που καταντάς αόρατος» του είχε πει τη νύχτα που είχε φύγει από το σπίτι. Κι έτσι ο Γιόργκεν βρισκόταν τώρα εδώ, σε ένα άγνωστο δάσος μαζί με έναν σκύλο που δεν ήταν καν δικός του. Η αδερφή του ήταν εκείνη που επέμενε να μείνει ο Γιόργκεν στο σπίτι τους όσο αυτοί θα έλειπαν σε διακοπές κι αυτός θα πρόσεχε τον Σβάντε. Θα ήταν μόνο για μια βδομάδα και, εξάλλου, έκανε καμιά διαφορά το πού θα έμενε ο Γιόργκεν για λίγες μέρες; Λάθος έκανε η αδερφή του. Ο Γιόργκεν το ένιωθε ως το μεδούλι του. Έκανε τεράστια διαφορά το πού ζούσε κανείς. Ούτε αυτός ούτε ο Σβάντε ήταν ευχαριστημένοι από τη συγκατοίκηση. 20

12 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 21 Χλωμές ηλιαχτίδες περνούσαν μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων, κάνοντας το μικρό ξέφωτο να λάμπει με ένα απαλό χρυσαφί φως. Σιωπή και γαλήνη. Η μόνη ενόχληση ήταν ο Σβάντε που έσκαβε σε έναν σωρό από μαλακό χώμα, με τις μπροστινές πατούσες του να ακούγονται σαν ταμπούρλο. Χώματα τινάζονταν προς όλες τις κατευθύνσεις. «Σβάντε, έλα εδώ» δοκίμασε ο Γιόργκεν, αυτή τη φορά σε λίγο πιο αυστηρό τόνο. Αλλά ο σκύλος αγνόησε την παράκληση και άρχισε να κλαψουρίζει από έξαψη και εκνευρισμό. Ο Γιόργκεν αναστέναξε. Με κουρασμένα βήματα πλησίασε τον σκύλο και τον χτύπησε αδέξια στην πλάτη. «Έλα, είναι ώρα να πάμε σπίτι. Και χτες εδώ ήμασταν. Θα ξανάρθουμε και αύριο». Ήξερε πώς ακουγόταν: σαν να μιλούσε σε παιδάκι. Μόνο που ο Σβάντε δεν ήταν παιδάκι. Ήταν γερμανικός ποιμενικός και είχε πιάσει μια μυρωδιά που τον ενδιέφερε πολύ περισσότερο από τον βαριεστημένο αδερφό της αφεντικίνας του που στεκόταν σε ένα λοφάκι από βρύα χτυπώντας το πόδι του πάνω κάτω. «Πρέπει να του δείχνεις ποιος είναι το αφεντικό» είχε πει η αδερφή του Γιόργκεν. «Να δίνεις σαφείς εντολές». Ένα ξαφνικό κελάηδισμα πουλιού έκανε τον Γιόργκεν να ρίξει νευρικές ματιές γύρω. Τον έπιασε ένας ξαφνικός φόβος ότι κάποιος άλλος βρισκόταν εκεί κοντά. Με ένα κλικ πέρασε το λουρί του Σβάντε στο περιλαίμιο και ετοιμαζόταν να δώσει την τελική μάχη για να γυρίσει τον σκύλο στο σπίτι, όταν είδε τη μαύρη πλαστική σακούλα που είχαν βγάλει στην επιφάνεια οι προσπάθειες του Σβάντε. Ο σκύλος είχε δαγκώσει γερά τη σακούλα, τα δόντια του τρυπούσαν το πλαστικό, ώσπου τελικά τράβηξε και έσκισε ένα μεγάλο κομμάτι. Ένα πτώμα; Ένας νεκρός, θαμμένος στο δάσος; «Φύγε, Σβάντε!» φώναξε δυνατά ο Γιόργκεν.

13 22 K R I S T I N A O H L S S O N Ο σκύλος κοκάλωσε στα μισά της κίνησης και έκανε πίσω. Για πρώτη και μοναδική φορά υπάκουσε στο προσωρινό αφεντικό του.

14 ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΦΡΙΕΝΤΡΙΚΑ ΜΠΕΡΓΙΜΑΝ , (μαγνητοφώνηση) Παρόντες: Ούρμπαν Σ., Ρόγιερ Μ. (ανακριτές ένα και δύο) Φριεντρίκα Μπέργιμαν (μάρτυρας) Ούρμπαν: Μπορείς να μας μιλήσεις για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο νησί Στορχόλμεν την 30ή Απριλίου, αργά το απόγευμα; Φριεντρίκα: Όχι. (Η μάρτυρας δείχνει εκνευρισμένη.) Ούρμπαν: Όχι; Μάλιστα. Γιατί όχι; Φριεντρίκα: Δεν ήμουν εκεί. Ρόγιερ: Μπορείς όμως να μας μιλήσεις για όλα όσα προηγήθηκαν. (Σιωπή) Ούρμπαν: Η άρνηση συνεργασίας σ αυτή την περίπτωση συνιστά ποινικό αδίκημα, Φριεντρίκα. (Σιωπή) Ρόγιερ: Άλλωστε, τα ξέρουμε όλα. Έτσι νομίζουμε δηλαδή. Φριεντρίκα: Τότε τι με χρειάζεστε; Ούρμπαν: Δουλειά της αστυνομίας δεν είναι να νομίζει ότι ξέρει, άλλο είναι το ζήτημα. Και ο Πίεντερ Ριντ είναι συνάδελφος. Αν υπάρχουν ελαφρυντικά, θέλουμε πραγματικά να τα ακούσουμε. Τώρα. (Η μάρτυρας δείχνει κουρασμένη.) Ρόγιερ: Πέρασες πολλά τον τελευταίο καιρό, το ξέρουμε. Ο σύζυγός σου προφυλακισμένος, η κόρη σου 23

15 24 K R I S T I N A O H L S S O N Φριεντρίκα: Δεν είμαστε παντρεμένοι. Ρόγιερ: Συγγνώμη; Φριεντρίκα: Ο Σπένσερ κι εγώ δεν είμαστε παντρεμένοι. Ούρμπαν: Αυτό δεν αφορά την υπόθεση. Που ήταν εξαιρετικά δύσκολη και Φριεντρίκα: Είστε με τα καλά σας; Ελαφρυντικά Χρειάζεστε κι άλλα; Σκοτώθηκε ο Γίμι. Ο αδερφός του. Σκοτώθηκε! Τι δεν καταλαβαίνετε; (Παύση) Ρόγιερ: Ξέρουμε ότι σκοτώθηκε ο αδερφός του Πίεντερ. Ξέρουμε ότι ο Πίεντερ βρισκόταν σε κίνδυνο. Όμως οι ενισχύσεις ήταν ήδη στον δρόμο και τίποτε δεν δείχνει ότι δεν είχε υπό έλεγχο την κατάσταση. Γιατί πυροβόλησε; (Η μάρτυρας κλαίει.) Ρόγιερ: Δεν μας λες καλύτερα όλη την ιστορία από την αρχή; Φριεντρίκα: Αφού τα ξέρετε όλα. Ούρμπαν: Όχι όλα, Φριεντρίκα. Αλλιώς δεν θα βρισκόμασταν τώρα εδώ. Φριεντρίκα: Από πού θέλετε να ξεκινήσω; Ούρμπαν: Από την αρχή. Φριεντρίκα: Απ όταν βρέθηκε το πτώμα της Ρεμπέκα Τρόλε; Ούρμπαν: Ναι, είναι ένα καλό σημείο για αρχή. (Σιωπή) Φριεντρίκα: Εντάξει. Θα ξεκινήσω από εκεί.

16 2 Ο επιθεωρητής Τόρμπγιορν Ρος στεκόταν ακίνητος ανάμεσα στα δέντρα στο μικρό ξέφωτο του δάσους, με την πλάτη στητή και φορώντας γαλότσες με γούνινη επένδυση για να μένουν ζεστά τα πόδια του. Φυσούσε παγερός ανοιξιάτικος άνεμος και το φως του ήλιου έπεφτε διάχυτο μέσα από τις φυλλωσιές. Πολύ σύντομα θα μπορούσε να βγάλει τη βάρκα του στη λίμνη για ψάρεμα. Ο Τόρμπγιορν κοίταζε τη μακάβρια ανακάλυψη που είχε έρθει στο φως μία ώρα νωρίτερα, όταν ανοίχτηκαν οι δύο πλαστικοί σάκοι που είχε ξεθάψει ο σκύλος: τα κάτω άκρα και τον κορμό ενός πτώματος. «Πόσο καιρό βρίσκεται εδώ;» ρώτησε τον ιατροδικαστή. «Δεν μπορώ να πω με ακρίβεια. Γύρω στα δύο χρόνια, υποθέτω». Ο Τόρμπγιορν σφύριξε σιγανά. «Δύο χρόνια!» «Υποθέτω, Ρος». Ένας αστυφύλακας ξερόβηξε για να τραβήξει την προσοχή του επιθεωρητή. «Δεν βρίσκουμε ούτε τα χέρια ούτε το κεφάλι». Ο Τόρμπγιορν μουρμούρισε κάτι μέσα από τα δόντια του κι ύστερα είπε: «Είναι πολύ παλιός ο τάφος. Θέλω εξονυχιστική έρευνα όλης της περιοχής μήπως βρεθούν εδώ γύρω τα κομμάτια που λείπουν. Χρησιμοποιήστε τα σκυλιά και σκάψτε με προσοχή». Δεν περίμενε να βρεθούν ούτε τα χέρια ούτε το κεφάλι, αλλά 25

17 26 K R I S T I N A O H L S S O N ήθελε να είναι σίγουρος. Υποθέσεις σαν κι αυτήν πάντα τραβούσαν την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τα περιθώρια λάθους ήταν πολύ περιορισμένα. Στράφηκε ξανά στον ιατροδικαστή. «Πόσων χρόνων την κάνεις;» «Δυστυχώς, σ αυτό το στάδιο μπορώ να πω μόνο ότι είναι νεαρής ηλικίας». «Και δεν φορούσε ρούχα». «Όχι, δεν βρήκα ούτε ίχνος σαπισμένου υφάσματος». «Σεξουαλικό έγκλημα μάλλον». «Ή μια δολοφονία όπου ήταν πολύ σημαντικό να μην αναγνωριστεί το θύμα». Ο Τόρμπγιορν κούνησε το κεφάλι του σκεφτικός. «Δεν έχεις άδικο». Ο γιατρός έτεινε προς το μέρος του ένα μικροσκοπικό αντικείμενο. «Δες αυτό». «Τι είναι;» «Σκουλαρίκι αφαλού». «Τι διάβολο!» Ο Τόρμπγιορν το κράτησε με τον δείκτη και τον αντίχειρα: ένας ασημένιος κρίκος με μια μικρή πλακέτα. Τον έτριψε στο μανίκι του. «Κάτι είναι χαραγμένο επάνω». Το περιεργάστηκε γυρνώντας την πλάτη του στο λαμπερό φως του ήλιου. «Νομίζω ότι γράφει Ελευθερία». Ενώ μιλούσε, ο κρίκος γλίστρησε από το χέρι του και εξαφανίστηκε μέσα στο φρέσκο χώμα. «Γαμώτο». Ο ιατροδικαστής αγχώθηκε. Ο Τόρμπγιορν μάζεψε αποκάτω το αντικείμενο και πήγε να φέρει ένα σακουλάκι πειστηρίων για να το βάλει μέσα. Τώρα η αναγνώριση έπαυε να είναι πρόβλημα. Περίεργο ένας δολοφόνος τόσο σχολαστικός κατά τα άλλα να έχει παραβλέψει μια τόσο σημαντική λεπτομέρεια. Τα κομμάτια του πτώματος τοποθετήθηκαν με μεγάλη προ-

18 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 27 σοχή σε ένα φορείο, καλύφθηκαν και απομακρύνθηκαν. Ο Τόρμπγιορν έμεινε πίσω και έκανε ένα τηλεφώνημα. «Άλεξ; Συγγνώμη που σε ενοχλώ πρωί πρωί, αλλά σκέφτηκα να σε προειδοποιήσω για μια υπόθεση που κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει στο γραφείο σου». Πλησίαζε η ώρα για το μεσημεριανό διάλειμμα. Ο Σπένσερ Λάγκεργκρεν δεν πεινούσε πραγματικά, αλλά επειδή είχε μια συνάντηση στη μία και δεν ήξερε πόση ώρα θα του έπαιρνε, φρόντισε να φάει κάτι από πριν. Παρήγγειλε κοτόπουλο με ρύζι στο εστιατόριο Κουνγκ Κρολ στην Παλιά Πλατεία της Ουψάλα και μετά το γεύμα διέσχισε με τα πόδια το κέντρο προς τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Καρολίνα Ρεντιβίβα, προσπέρασε το μεγαλοπρεπές κτίριο της βιβλιοθήκης και συνέχισε προς το Αγγλικό Πάρκο όπου ήταν η Σχολή Φιλολογίας. Πόσες φορές δεν είχε κάνει αυτή τη διαδρομή; Καμιά φορά σχεδόν πίστευε ότι θα μπορούσε να την κάνει και με τα μάτια κλειστά. Το πόδι και το ισχίο του άρχισαν να πονάνε ενοχλητικά ενώ είχε κάνει μόλις τον μισό δρόμο. Μετά το αυτοκινητικό ατύχημα, οι γιατροί τού είχαν υποσχεθεί πλήρη αποκατάσταση, αρκεί να ήταν υπομονετικός. Παρ όλα αυτά, στην αρχή τού ήταν δύσκολο να παραμείνει αισιόδοξος. Είχε σωθεί παρά τρίχα. Τι τραγική ειρωνεία θα ήταν αν είχε σκοτωθεί πάνω που άρχιζαν όλα να στρώνουν στη ζωή του. Μετά από δεκαετίες δυστυχίας, ο Σπένσερ είχε πάρει επιτέλους τις αποφάσεις του και ήταν έτοιμος να κάνει το σωστό. Κάτι που είχε προκαλέσει κι άλλα δυσάρεστα. Έλειψε μήνες από τη δουλειά του με αναρρωτική άδεια. Όταν έγινε πατέρας για πρώτη φορά στη ζωή του, είχε μόλις ξεκινήσει να μαθαίνει να περπατάει ξανά. Την ώρα του τοκετού δεν ήξερε αν ήταν σωστό να καθίσει ή αν έπρεπε να μείνει όρθιος η μαμμή προσφέρθηκε να του φέρει ένα κυλιόμενο ράντσο ώστε να μπορεί να ξαπλώσει. Ο Σπένσερ αρνήθηκε, ευγενικά αλλά κατηγορηματικά.

19 28 K R I S T I N A O H L S S O N Η γέννηση του μωρού τού έδωσε καινούργια ενέργεια και ικανότητα να αναρρώσει. Ο χωρισμός με την Εύα δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο δραματικός όσο τον είχε φανταστεί. Το ατύχημα που λίγο έλειψε να του είχε κοστίσει τη ζωή είχε επισκιάσει την αποχώρησή του και η γυναίκα που τώρα ήταν η πρώην σύζυγός του δεν είχε πει λέξη όσο οι εργάτες μετέφεραν όλα τα δικά του πράγματα από το σπίτι τους μέσα σε λίγες ώρες. Ο Σπένσερ ήταν εκεί για να σιγουρευτεί ότι θα γίνονταν όλα όπως έπρεπε και επέβλεπε τη μετακόμιση από την αγαπημένη του πολυθρόνα. Και αφού είχαν φορτωθεί όλα στο φορτηγό, σηκώθηκε κι αυτός. Ήταν σχεδόν συμβολικό που η αγαπημένη του πολυθρόνα ήταν το τελευταίο αντικείμενο που κουβάλησαν οι εργάτες. «Να προσέχεις τον εαυτό σου» είπε από την πόρτα. «Κι εσύ» είπε η Εύα. «Θα τα λέμε». Σήκωσε διστακτικά το χέρι του σε μια κίνηση αποχαιρετισμού. «Εντάξει» απάντησε εκείνη χαμογελώντας, αλλά τα μάτια της γυάλιζαν από τα δάκρυα που συγκρατούσε. Πάνω που ήταν έτοιμος να κλείσει την πόρτα, την άκουσε να λέει ψιθυριστά: «Ήμασταν καλά για ένα διάστημα, έτσι δεν είναι;». Κούνησε καταφατικά το κεφάλι για να της δείξει ότι συμφωνούσε, καθώς ο κόμπος στον λαιμό του τον εμπόδιζε να μιλήσει. Ύστερα έκλεισε την πόρτα του σπιτιού που αποτελούσε την κοινή τους στέγη σχεδόν για τρεις δεκαετίες και ένας από τους εργάτες τον στήριξε για να κατεβεί τα σκαλοπάτια. Αυτά είχαν συμβεί πριν από εννιά μήνες περίπου και μέχρι στιγμής δεν είχε ξαναγυρίσει. Αλλά σ αυτό το διάστημα και στην πορεία προς την αποκατάσταση, είχε κάνει πολλά άλλα, πολύ πιο συνηθισμένα βήματα. Η επιστροφή του στη δουλειά ήταν ένα παράδειγμα. Στην πανεπιστημιακή κοινότητα, είχαν φουντώσει οι φήμες ότι ο αξιότιμος κύριος καθηγητής είχε παρατήσει τη σύζυγό του και συζούσε με μια πολύ νεότερή του, με την οποία είχε μόλις αποκτήσει και

20 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 29 παιδί. Και ο Σπένσερ διαπίστωσε με ένα θλιμμένο χαμόγελο ότι οι γνωστοί του δεν μπορούσαν να αποφασίσουν αν ήταν σωστό να τον συγχαρούν που είχε γίνει πατέρας. Το μόνο που τον δυσκόλευε στην καινούργια ζωή του, εκτός από τα κινητικά του προβλήματα, ήταν η μετακόμιση στη Στοκχόλμη. Ξαφνικά είχε βρεθεί να αισθάνεται τελείως χαμένος. Όταν το τρένο που τον έφερε στην Ουψάλα σταμάτησε στον σταθμό, ο Σπένσερ σκέφτηκε ότι δεν ήθελε να ξαναγυρίσει πίσω. Αυτή η πόλη ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς του, όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και προσωπικά. Ο ρυθμός της ζωής στη Στοκχόλμη δεν του ταίριαζε πραγματικά και η Ουψάλα τού έλειπε πολύ περισσότερο απ όσο ήθελε να παραδεχτεί. Είχε φτάσει πια στο πανεπιστήμιο. Επικεφαλής της Σχολής Φιλολογίας ήταν ο Έρλαντ Μαλμ και με τον Σπένσερ γνωρίζονταν από τότε που ήταν και οι δύο νέοι πτυχιούχοι που έκαναν τα διδακτορικά τους. Ποτέ δεν είχαν στενή σχέση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν εχθροί, ούτε καν ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Η σχέση τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καλή και τίποτε παραπάνω. «Κάθισε, Σπένσερ» είπε ο Έρλαντ. «Ευχαριστώ». Ήταν ωραία που μπορούσε επιτέλους να ξεκουράσει το πόδι του μετά από τόσο περπάτημα. Ακούμπησε το μπαστούνι του στο μπράτσο της πολυθρόνας. «Δυστυχώς, έλαβα κάποιες μάλλον ανησυχητικές πληροφορίες» συνέχισε ο Έρλαντ. Ανησυχητικές; «Θυμάσαι την Τόβα Έρικσον;» Ο Σπένσερ το σκέφτηκε λίγο. «Είχα αναλάβει την επίβλεψη της διατριβής της το περασμένο φθινόπωρο, μαζί με τη Μαλίν, την καινούργια επιμελήτρια. Είχα μόλις επιστρέψει στη δουλειά με μειωμένο ωράριο μετά το ατύχημα».

21 30 K R I S T I N A O H L S S O N «Τι αναμνήσεις έχεις από την Τόβα;» Ένας θόρυβος από τον διάδρομο τους υπενθύμισε ότι η πόρτα του γραφείου ήταν ανοιχτή. Ο Έρλαντ σηκώθηκε και την έκλεισε. «Δεν θυμάμαι να υπήρξαν προβλήματα». Ο Σπένσερ άνοιξε τα χέρια του ενώ από μέσα του ευχόταν να του προσφέρει ο συνάδελφος έναν καφέ. «Δεν ήταν ιδιαίτερα επιμελής, και τόσο εγώ όσο και η Μαλίν είχαμε απορήσει γιατί είχε επιλέξει ένα τόσο δύσκολο θέμα για τη διατριβή της. Δεν ήταν εύκολο να τη στρέψεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν θυμάμαι καλά, η διατριβή της δεν εγκρίθηκε στο τελικό σεμινάριο». «Είχες πολλές συναντήσεις μαζί της;» «Όχι, δυο τρεις μόνο. Μετά την ανέλαβε εξολοκλήρου η Μαλίν. Νομίζω ότι η Τόβα πειράχτηκε. Δεν ήθελε να την επιβλέπει επιμελήτρια, θα προτιμούσε καθηγητή». Το μπαστούνι του Σπένσερ γλίστρησε προς τα κάτω. Το μάζεψε και το στήριξε στο γραφείο του Έρλαντ. «Περί τίνος πρόκειται;» Ο Έρλαντ ξερόβηξε. «Η Τόβα Έρικσον ισχυρίζεται ότι έβαζες εμπόδια στον δρόμο της από την αρχή μέχρι το τέλος. Ότι της είχες πει πως δεν θα τη βοηθούσες αν δεν» «Αν δεν, τι;» «Σου έκανε ερωτικά χατίρια». «Συγγνώμη;» Ο Σπένσερ γέλασε δυνατά πριν αρχίσει να θυμώνει. «Συγγνώμη, αλλά δεν είναι δυνατόν να το πήρες στα σοβαρά! Δεν είχα σχεδόν καμία σχέση μαζί της! Μίλησες με τη Μαλίν;» «Μιλήσαμε, ναι, και σε υποστηρίζει. Αλλά συγχρόνως παραδέχεται ότι δεν ήταν ποτέ παρούσα σε καμία από τις συναντήσεις σου με την Τόβα». Η τελευταία φράση έμεινε να αιωρείται ανάμεσά τους. «Έρλαντ, για όνομα του Θεού! Το κορίτσι σίγουρα δεν είναι με τα καλά του. Δεν έχω ξεπεράσει ποτέ τα όρια με τις φοιτήτριές μου και το ξέρεις».

22 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 31 Ο Έρλαντ ήρθε σε αμηχανία. «Έκανες παιδί με μια πρώην φοιτήτριά σου. Αρκετοί συνάδελφοι του τμήματος το βρίσκουν κάπως περίεργο. Όχι εγώ, φυσικά, το ξέρεις, κάποιοι άλλοι». «Όπως;» «Ας μην ταραζόμαστε χωρίς» «Όπως;» «Ε Ο Μπάρμπο και ο Μάνε, παραδείγματος χάριν». «Ο Μπάρμπο και ο Μάνε! Να πάρει ο διάβολος, Έρλαντ, ο Μάνε συζεί με την προγονή του και» Ο Έρλαντ χτύπησε την παλάμη του στο γραφείο, έντονα εκνευρισμένος. «Μιλάμε για σένα, Σπένσερ! Ο Μάνε ήταν κακό παράδειγμα. Το παίρνω πίσω». Αναστέναξε βαριά. «Μια άλλη φοιτήτρια σε είχε δει μια μέρα να αγκαλιάζεις την Τόβα». Ο Σπένσερ σκάλισε πυρετωδώς το μυαλό του, που κόντευε να εκραγεί. «Μου είπε πως ο πατέρας της είχε πάθει καρδιακή προσβολή και γι αυτό δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στη διατριβή της. Γιατί περνούσε πάρα πολλές ώρες στο νοσοκομείο». «Ο πατέρας της έχει πεθάνει, Σπένσερ. Ήταν δημοτικός σύμβουλος πέθανε από λευχαιμία πριν από χρόνια». Το μπαστούνι γλίστρησε στο πάτωμα και ο Σπένσερ δεν μπήκε στον κόπο να το σηκώσει. «Είσαι σίγουρος ότι την αγκάλιασες μόνο γι αυτό;» Ο Σπένσερ τον αγριοκοίταξε και ο Έρλαντ προσπάθησε ξανά. «Εννοώ, μια αγκαλιά δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, αρκεί να ξέρουμε τον λόγο». «Μου είπε ότι ήταν άρρωστος ο πατέρας της, Έρλαντ. Τελεία». Ο Έρλαντ στριφογύρισε νευρικά στην καρέκλα του, «Δυστυχώς, δεν γίνεται να το κλείσουμε εδώ, Σπένσερ». Το φως του Απρίλη έμπαινε στο δωμάτιο κάνοντας τις σκιές των λουλουδιών από το περβάζι να χορεύουν στο πάτωμα. Πλη-

23 32 K R I S T I N A O H L S S O N σίαζε το φεστιβάλ του Βάλμπορι 1, στις 30 Απριλίου, και οι φοιτητές ετοιμάζονταν να το γιορτάσουν: πικνίκ στα πάρκα, ράφτινγκ στον ποταμό Φίρις και ένα σωρό άλλες εκδηλώσεις. «Σπένσερ, μ ακούς; Είναι σοβαρό. Η καλύτερη φίλη της Τόβα μόλις εξελέγη πρόεδρος της επιτροπής ισότητας της ένωσης φοιτητών. Δεν θα είναι σωστό να μη δώσουμε βάση σ αυτά που λέει». «Και μ εμένα τι γίνεται;» Ο Σπένσερ σκέφτηκε τη Φριεντρίκα και πόνεσε η καρδιά του. «Πέρασες μια πολύ δύσκολη χρονιά. Πάρε άδεια». «Αν αυτή είναι η τελευταία σου λέξη για το ζήτημα, υπάρχει και ο κίνδυνος να μην επιστρέψω». «Σπένσερ, άκουσέ με» απάντησε ταραγμένος ο Έρλαντ. «Θα έχει λυθεί το ζήτημα μέχρι το καλοκαίρι. Κορίτσια σαν την Τόβα πάντα αποκαλύπτονται αν δεν λένε αλήθεια». «Αν δεν λένε αλήθεια;» Ο Σπένσερ ρουθούνισε δυνατά και σηκώθηκε όρθιος. «Περίμενα περισσότερα από σένα, Έρλαντ». Ο Έρλαντ Μαλμ έκανε αθόρυβα τον γύρο του γραφείου του και σήκωσε αποκάτω το μπαστούνι του Σπένσερ. «Χαιρέτησέ μου τη Φριεντρίκα». Ο Σπένσερ βγήκε από το γραφείο απαξιώντας να απαντήσει. Ήταν πολύ θυμωμένος αλλά και ανήσυχος. Πώς διάβολο θα ξέμπλεκε απ αυτή την ιστορία; «Είναι η Ρεμπέκα Τρόλε» είπε ο Άλεξ Ρεστ. «Πώς το ξέρεις;» ρώτησε ο Τόρμπγιορν Ρος. «Εγώ ήμουν επικεφαλής της έρευνας για την εξαφάνισή της, πριν από δύο χρόνια περίπου». «Και δεν τη βρήκατε τελικά;» 1 Με το φεστιβάλ αυτό γιορτάζεται ο ερχομός της άνοιξης. Κατά τη διάρκειά του, ανάβουν φωτιές σε πολλά μέρη της Σουηδίας, ακούγονται παντού χαρούμενες μελωδίες και οι άνθρωποι χορεύουν μέχρι το πρωί. (Σ.τ.Ε.)

24 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 33 Ο Άλεξ τον κοίταξε. «Προφανώς όχι» είπε. «Το πτώμα είναι σε κακή κατάσταση, λείπουν τα χέρια και το κεφάλι. Η αναγνώριση θα είναι δύσκολη, αν και μπορεί να γίνει μέσω DNA, φυσικά, αρκεί να έχουμε κάτι να το συγκρίνουμε». «Έχουμε. Η επίσημη αναγνώριση είναι καθαρά τυπικό ζήτημα. Είμαι σίγουρος ότι είναι η Ρεμπέκα Τρόλε» είπε ο Άλεξ. Ένιωσε ότι ο συνάδελφός του τον κοίταζε επιφυλακτικά. Είχε αντιμετωπίσει αμέτρητες φορές αυτό το ύφος τους περασμένους έξι μήνες. Περίεργες ματιές που προσποιούνταν συμπάθεια, αλλά στην πραγματικότητα έδειχναν μόνο αμφιβολία. Θα τα καταφέρει άραγε; αναρωτιούνταν. Θα μπορεί να ανταποκριθεί στη δουλειά τώρα που έχασε τη γυναίκα του; Η Μαργκαρέτα Μπερλίν, η διευθύντρια προσωπικού, ήταν μια φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα. «Περιμένω να μου δώσεις εσύ το σήμα, αν χρειαστεί» του είχε πει. «Μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Και μην αμφιβάλεις αν θα σε στηρίξω, γιατί σε στηρίζω. Εκατό τοις εκατό». Τότε σταμάτησε επιτέλους ο Άλεξ να κρατάει άμυνα και ζήτησε μια άδεια. «Θέλεις να σου υπογράψω μια αναρρωτική; Μπορώ να το κανονίσω». «Όχι, θέλω μια κανονική άδεια. Για να κάνω ένα ταξίδι». Στη Βαγδάτη, θα μπορούσε να προσθέσει, αλλά ακουγόταν πολύ εξωτικό για να το πει δυνατά. Ο Άλεξ σήκωσε το σακουλάκι με το σκουλαρίκι του αφαλού που κρατούσε στο χέρι του. «Αυτό της το είχε κάνει δώρο η μητέρα της όταν πέρασε τις απολυτήριες εξετάσεις του σχολείου. Γι αυτό ξέρω ότι είναι η Ρεμπέκα Τρόλε». «Πολύ περίεργο δώρο» σχολίασε ο Τόρμπγιορν. «Πήρε και είκοσι πέντε χιλιάδες κορόνες για να ξεκινήσει τις σπουδές της. Η Ρεμπέκα ήταν η πρώτη από την οικογένεια που

25 34 K R I S T I N A O H L S S O N θα πήγαινε στο πανεπιστήμιο και η μητέρα της ήταν υπερβολικά περήφανη για την κόρη της». «Επικοινώνησε κανείς; Με τη μητέρα;» Ο Άλεξ σήκωσε το βλέμμα του. «Όχι ακόμη. Σκέφτομαι να το κάνω αύριο». «Όχι σήμερα;» «Όχι. Θα περιμένω μήπως βρεθούν το κεφάλι και τα χέρια. Δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε. Η μητέρα της περιμένει τόσο καιρό, μια μέρα παραπάνω δεν κάνει καμία διαφορά». Μόνο αφού είχε ξεστομίσει τα λόγια κατάλαβε πόσο σκληρά ήταν. Μια μέρα μπορούσε να είναι μια ολόκληρη ζωή. Θα έδινε δέκα χρόνια από τη ζωή του για άλλη μια μέρα με τη Λένα. Μόνο για μια μέρα. Πονάει τόσο πολύ να είμαι χωρίς αυτήν. Το χέρι του Άλεξ έτρεμε ελαφρά όταν έβαλε το κόσμημα πίσω στο σακουλάκι. «Πώς είναι η ομάδα σου από ανθρώπινο δυναμικό; Μπορείς να αναλάβεις μια τόσο μεγάλη υπόθεση;» ζήτησε να μάθει ο Τόρμπγιορν. «Νομίζω πως ναι». Ο Τόρμπγιορν δεν φάνηκε να έχει πειστεί. «Ο Ριντ είναι ακόμη μαζί σου;» «Ναι. Και η Μπέργιμαν. Αλλά λείπει με άδεια μητρότητας. Απέκτησε πρόσφατα μια κόρη». «Α, ναι». Ο συνάδελφος χαμογέλασε πονηρά. «Είχα ακούσει ότι την γκάστρωσε ένας γέρος καθηγητής». Το χαμόγελο κόπηκε όταν είδε την έκφραση του Άλεξ. «Άντε να μιλήσεις με κανέναν άλλον, Τόρμπγιορν, αν είναι να λες τέτοιες μαλακίες. Εγώ δεν θέλω να τις ακούω». Ο Τόρμπγιορν συμμορφώθηκε αμέσως. «Θα γυρίσει στη δουλειά της όμως, έτσι δεν είναι;» «Έτσι νομίζω. Αν όχι, υπάρχουν και άλλοι ερευνητές που μπορώ να χρησιμοποιήσω. Αλλά το ιδανικό θα ήταν να επιστρέ-

26 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 35 ψει σύντομα η Φριεντρίκα. Αύριο, ας πούμε» κατέληξε ο Άλεξ με ένα θλιμμένο χαμόγελο. «Ποτέ δεν ξέρεις» απάντησε ο Τόρμπγιορν. «Ίσως βαρέθηκε να κάθεται σπίτι». «Ίσως» είπε ο Άλεξ.

27 3 «Α πό αύριο;» ρώτησε η Φριεντρίκα Μπέργιμαν. «Γιατί όχι;» απάντησε ο Σπένσερ. Η Φριεντρίκα κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας, κατάπληκτη. «Συνέβη κάτι;» «Όχι». «Έλα τώρα, Σπένσερ». Ακούστηκε ένα κλικ καθώς πάτησε το κουμπί της καφετιέρας. Η πλάτη του της φανέρωσε όλα όσα χρειαζόταν. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Η Φριεντρίκα από την αρχή δεν είχε πρόβλημα με την απόφασή τους να μη μοιραστούν την άδεια μητρότητας. Το μέλλον της ήταν ξεκάθαρο: Ο Σπένσερ θα συνέχιζε να είναι παντρεμένος με την Εύα και η Φριεντρίκα θα φρόντιζε σχεδόν αποκλειστικά το παιδί που περίμενε απ αυτόν. Κι ύστερα άλλαξαν όλα. Ο Σπένσερ είχε επιλέξει να της διηγηθεί την ιστορία της ζωής του κομμάτι κομμάτι. Ένας πεθερός που κρατούσε στο χέρι τον γαμπρό του. Μια σύζυγος που απαιτούσε έναν τρόπο ζωής που αυτός δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να της προσφέρει. Ένα νεανικό λάθος του που είχε καθορίσει ολόκληρη τη ζωή του. Κι έπειτα τελείως ξαφνικά, η απόφαση και η δύναμη να σπάσει τα δεσμά. «Αν το θέλεις κι εσύ» της είχε πει όταν τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο μετά το ατύχημα, τον περασμένο χειμώνα. «Αν θέλω, τι;» «Να ζήσουμε μαζί. Κανονικά». Για διάφορους λόγους, η Φριεντρίκα δεν του είχε δώσει αμέσως μια απάντηση. Αυτή και ο Σπένσερ ήταν ανεπίσημα ζευγά- 36

28 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 37 ρι πάνω από δέκα χρόνια θα της έπαιρνε λίγο καιρό να συνηθίσει την ιδέα ότι ήταν ολοκληρωτικά δικός της. Είναι πραγματικά αυτό που θέλω; είχε αναρωτηθεί. Θέλω στ αλήθεια να ζήσω μαζί του ή μήπως νόμιζα ότι το ήθελα όσο ήταν ανέφικτο; Το ερώτημα της προκάλεσε έντονο καρδιοχτύπι. Θέλω. Θέλω, θέλω, θέλω. Η δυσκινησία του μετά το ατύχημα την είχε τρομάξει. Δεν άντεχε να τον βλέπει να γερνάει ακόμα πιο γρήγορα απ όσο γερνούσε ήδη. Δεν θα τα κατάφερνε αν ο Σπένσερ τής γινόταν βάρος, όταν θα είχε να φροντίσει και ένα μωρό συγχρόνως. Ίσως ο Σπένσερ να διαισθάνθηκε τους φόβους της, γιατί έβαλε τα δυνατά του να αναρρώσει γρήγορα. Τώρα συνέχιζε να χρησιμοποιεί μπαστούνι, αλλά όχι για πολύ ακόμα. Το μωρό ξύπνησε από τον μεσημεριανό ύπνο του. Ο Σπένσερ την πρόλαβε και πήγε αυτός να φέρει τη Σάγκα. Σπάνια έκλαιγε όταν ξυπνούσε, έμενε ήσυχη στην κούνια της και μιλούσε μόνη της ή μάλλον φλυαρούσε ακατάληπτα βγάζοντας φούσκες από σάλια. Έμοιαζε τόσο πολύ στη Φριεντρίκα, που ήταν σχεδόν τρομακτικό. Ο Σπένσερ γύρισε στην κουζίνα με τη Σάγκα στην αγκαλιά του. «Είχες πει ότι θα ήθελες να επιστρέψεις στη δουλειά σου». «Το ξέρω, αλλά αυτά τα πράγματα χρειάζονται προγραμματισμό. Εσύ για πόσο διάστημα σκέφτεσαι να μείνεις στο σπίτι;» «Για έναν δύο μήνες» απάντησε ο Σπένσερ. «Όχι πάνω από δύο». «Και μετά;» «Μετά η Σάγκα θα πάει στον βρεφονηπιακό». «Θέση σε βρεφονηπιακό έχουμε από τον Αύγουστο και μετά, Σπένσερ». «Ακριβώς. Έτσι μας μένει χρόνος και για διακοπές. Μας βολεύει τέλεια αν εγώ μείνω στο σπίτι μέχρι τότε».

29 38 K R I S T I N A O H L S S O N Η Φριεντρίκα έμεινε σιωπηλή κοιτώντας το γερασμένο πρόσωπό του. Η αγάπη του για τη Σάγκα τον είχε βρει τελείως απροετοίμαστο, τα δυνατά συναισθήματά του για το παιδί τον είχαν καταπλήξει. Αλλά σε καμία φάση δεν είχε δείξει ότι θα τον ενδιέφερε να πάρει άδεια πατρότητας και να μείνει αυτός στο σπίτι για να φροντίζει την κόρη τους. «Τι έγινε, Σπένσερ;» «Τίποτε». «Μη μου λες ψέματα». Είδε τις κόρες των ματιών του να διαστέλλονται. «Στη σχολή επικρατεί χαμός» απάντησε τελικά. Η Φριεντρίκα συνοφρυώθηκε. Θυμήθηκε ότι της είχε αναφέρει κάτι για δύο καθηγητές που είχαν έρθει σε ρήξη. Δεν είχε καταλάβει ότι το πρόβλημα αφορούσε κι αυτόν. «Τα ίδια ζητήματα, όπως πριν;» «Ναι, μόνο που τώρα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Η ατμόσφαιρα είναι άθλια και φοβάμαι ότι επηρεάζει πολύ τους φοιτητές». Έκανε έναν μορφασμό και κατέβασε τη Σάγκα στο πάτωμα. Η Φριεντρίκα κατάλαβε ότι η κίνηση τον έκανε να πονέσει. «Θα τα καταφέρεις μόνος σου με τη Σάγκα όλη μέρα, κάθε μέρα; Θα μπορούσα να ξεκινήσω με μειωμένο ωράριο στην αρχή». Ο Σπένσερ κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. «Καλή ιδέα. Γιατί κι εγώ θα χρειαστεί να πετάγομαι στην Ουψάλα για συναντήσεις και διάφορα». Το βλέμμα του γλίστρησε πλάγια, απέφυγε να την κοιτάξει στα μάτια. Κάτι της έκρυβε. Η Φριεντρίκα το ένιωθε. «Εντάξει» είπε. «Εντάξει;» «Θα μιλήσω στον Άλεξ. Θα του τηλεφωνήσω το απόγευμα στη δουλειά και θα δω τι θα μου πει. Ίσως έχει καμιά καινούργια υπόθεση».

30 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 39 Ένα τεμαχισμένο πτώμα σε δύο μαύρες σακούλες η Ρεμπέκα Τρόλε, κατά τον Άλεξ. Ο Πίεντερ Ριντ κοίταζε συνοφρυωμένος τις φωτογραφίες των δύο κομματιών του πτώματος που είχαν βρεθεί. Έλειπαν τα χέρια και το κεφάλι, αλλά ο Άλεξ είχε αναγνωρίσει τον κρίκο του αφαλού. Τα τεστ DNA ή θα επιβεβαίωναν ή θα κατέρριπταν τη θεωρία του. Ο Πίεντερ διατηρούσε τις επιφυλάξεις του. Ομολογουμένως, το σκουλαρίκι ήταν πολύ ιδιαίτερο, ειδικά το πλακέ τμήμα με τη λέξη «ελευθερία» χαραγμένη πάνω του, αλλά δεν ήταν δυνατόν να βασίσουν την αναγνώριση αποκλειστικά σ αυτό το στοιχείο. Το υγρό χώμα και το πλαστικό είχαν βοηθήσει να διατηρηθεί αρκετά το πτώμα, αν και, κρίνοντας από τις φωτογραφίες, δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πώς ήταν η νεαρή γυναίκα όταν ζούσε. Ήταν παχιά ή λεπτή; Ευθυτενής ή απ αυτές που κρατάνε πάντα τους ώμους μια ιδέα ανασηκωμένους δίνοντας την εντύπωση ότι καμπουριάζουν; Ο Πίεντερ άνοιξε τον φάκελο που του είχε δώσει ο Άλεξ και έβγαλε μια φωτογραφία της Ρεμπέκα Τρόλε, τραβηγμένη λίγο πριν από την εξαφάνισή της. Όμορφη. Υγιής. Πρόσωπο γεμάτο φακίδες, πλατύ χαμόγελο, βλέμμα ευθύ που κοίταζε κατευθείαν τον φακό. Δαμασκηνί μπλουζάκι που τόνιζε τα γαλάζια μάτια της. Σκούρα ξανθά μαλλιά πιασμένα αλογοουρά. Σίγουρη για τον εαυτό της. Και τώρα νεκρή. Η δραστηριότητά της ήταν έντονη. Είκοσι τριών ετών, έγραφε τη διατριβή της για το πτυχίο στην Ιστορία της Λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Μετά το σχολείο και πριν από το πανεπιστήμιο είχε ζήσει έναν χρόνο στη Γαλλία και ήταν μέλος μιας γαλλικής λέσχης ανάγνωσης. Συμμετείχε στην εκκλησιαστική χορωδία και δίδασκε κολύμπι σε τμήμα για μωρά μία φορά την εβδομάδα. Ο Πίεντερ μόνο που τα διάβασε όλα αυτά κουράστηκε. Πώς τα κατάφερναν οι νέοι της σύγχρονης εποχής να τα βγάζουν πέρα, γαμώτο, με τόσο πολλές διαφορετικές ασχολίες; Ο ίδιος δεν θυ-

31 40 K R I S T I N A O H L S S O N μόταν να έχει ζήσει έτσι στα νιάτα του, κάνοντας χίλια δυο πράγματα συγχρόνως, τρέχοντας από τη μία δραστηριότητα στην άλλη. Η Ρεμπέκα δεν είχε σταθερό δεσμό την περίοδο της εξαφάνισής της. Υπήρχε μια πρώην φιλενάδα την οποία η αστυνομία είχε ανακρίνει αρκετές φορές και κυκλοφορούσαν φήμες για έναν καινούργιο έρωτα, αλλά κανένα πρόσωπο δεν είχε εμφανιστεί και η αστυνομία δεν είχε καταφέρει να αποσπάσει ούτε ένα όνομα. Η Ρεμπέκα είχε πολλούς φίλους και είχαν περάσει όλοι από ανάκριση τουλάχιστον μία φορά. Το ίδιο και οι καθηγητές της στο πανεπιστήμιο, οι συνάδελφοι στη δημοτική πισίνα και τα μέλη της χορωδίας. Ο Πίεντερ διαπίστωσε ότι η έρευνα δεν είχε οδηγήσει πουθενά και αισθάνθηκε μια μικρή ανακούφιση που ο ίδιος δεν είχε καμία ανάμειξη σε μια τόσο καταθλιπτική υπόθεση. Διαβάζοντας προσεκτικά όλες τις σημειώσεις του Άλεξ στα περιθώρια των εγγράφων, κατάλαβε ότι η κατάσταση πρέπει να ήταν απελπιστική. Η αστυνομία είχε καταλήξει να αναρωτιέται μήπως η Ρεμπέκα Τρόλε απλώς είχε αποφασίσει να εξαφανιστεί. Ήταν αναστατωμένη από έναν καβγά με τη μητέρα της και ίσως αυτό να την έκανε να εφαρμόσει το σχέδιό της να φύγει για σπουδές στο εξωτερικό. Ο πατέρας της δεν ζούσε πια στη Στοκχόλμη, είχε μετακομίσει στο Γκέτεμποργκ, όταν η Ρεμπέκα ήταν δώδεκα χρόνων. Η αστυνομία είχε μιλήσει και μαζί του, φυσικά. Η Ρεμπέκα είχε εξαφανιστεί ένα συνηθισμένο βράδυ ενώ πήγαινε στο πανεπιστήμιο για να συμμετάσχει στη λεγόμενη «βραδιά των μεντόρων». Γύρω στις έξι είχε τηλεφωνήσει στη μητέρα της και της είχε πει για το πάρτι στο πανεπιστήμιο. Έπειτα είχε δεχτεί μια κλήση στο κινητό της από άγνωστο νούμερο καρτοκινητού. Στις επτά, την είχε συναντήσει η γειτόνισσά της στον διάδρομο της φοιτητικής εστίας στο Κορσμπερσβέγκεν, ντυμένη για βραδινή έξοδο και φανερά αγχωμένη. Υπήρχαν μάρτυρες που την είχαν δει στις επτά και τέταρτο στο λεωφορείο τέσσερα, που έκανε τέρμα στο Ραδιομέγαρο. Αυτό είχε προβληματίσει πολύ

32 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 41 την αστυνομία, γιατί ήταν η ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από το πανεπιστήμιο. Οι φίλοι που περίμεναν τη Ρεμπέκα στο πάρτι είχαν καταθέσει ότι δεν έφτασε ποτέ. Και κανείς τους δεν είχε ιδέα για το πού μπορεί να πήγαινε η Ρεμπέκα με το λεωφορείο τέσσερα. Λίγο πριν από τις επτά και μισή, κάποιοι την είχαν δει να κατεβαίνει από το λεωφορείο και να κατευθύνεται πεζή προς το Γκέρντετ. Από το σημείο αυτό και μετά δεν υπήρχαν άλλες μαρτυρίες. Ήταν σαν να άνοιξε η γη και να την κατάπιε. Ο Πίεντερ έβγαλε από το ντοσιέ τον χάρτη που είχε χρησιμοποιηθεί στην αρχική έρευνα. Όλα τα πρόσωπα που είχαν εμφανιστεί στην υπόθεση με οποιονδήποτε τρόπο και κατοικούσαν στην περιοχή του Ραδιομεγάρου είχαν εντοπιστεί στον χάρτη. Κανένα δεν είχε φανεί περισσότερο ύποπτο από κάποιο άλλο. Ήταν μόνο μια χούφτα άτομα και είχαν όλοι εξακριβωμένα άλλοθι. Κανείς από αυτούς δεν είχε κανονίσει να συναντηθεί με τη Ρεμπέκα εκείνο το βράδυ. Κανείς δεν την είχε ξαναδεί πουθενά. Μέχρι σήμερα αν ανήκε τελικά στη Ρεμπέκα το πτώμα στις δύο μαύρες σακούλες. Η ανακάλυψη είχε γίνει στα περίχωρα του Μιντσομαρκράνσεν. Μήπως υπήρχε κάποιος από την αρχική έρευνα που να είχε σχέση μ αυτή την περιοχή της πόλης; Μάλλον απίθανο, αλλά άξιζε να το ψάξουν. Δεν υπήρχαν ύποπτοι στην παλιά υπόθεση. Η ανάλυση κλήσεων στο κινητό της Ρεμπέκα δεν είχε βοηθήσει σε τίποτε. Η τελευταία σύνδεση με κεραία κινητής τηλεφωνίας είχε απλώς επιβεβαιώσει ότι η κάτοχος του κινητού βρισκόταν κάπου κοντά στο Ραδιομέγαρο και από εκεί κι ύστερα σταματούσε κάθε δραστηριότητα. Δεν είχαν βρει κανέναν εχθρό της Ρεμπέκα, αλλά αυτό δεν σήμαινε κατ ανάγκην ότι δεν είχε. Η μητέρα της είχε αναφέρει κάτι για έναν καβγά της κόρης της με έναν συνάδελφο στη δημοτική πισίνα, αλλά το συγκεκριμένο ίχνος εγκαταλείφθηκε πολύ γρήγορα. Ο συνάδελφος είχε εκπλαγεί και είχε χαρα-

33 42 K R I S T I N A O H L S S O N κτηρίσει τη φιλονικία τους ασήμαντη ιστορία. Επιπλέον, είχε ακλόνητο άλλοθι για το βράδυ που εξαφανίστηκε η Ρεμπέκα. Ο Πίεντερ τέντωσε απότομα την πλάτη του. Αλήθεια, ποιος αναζητά ένα αδέσμευτο κορίτσι το ίδιο βράδυ που εξαφανίζεται; Σύμφωνα με την πρώτη αναφορά, ένας φίλος της Ρεμπέκα Τρόλε είχε τηλεφωνήσει στην αστυνομία στις έντεκα η ώρα το ίδιο βράδυ. Η Ρεμπέκα δεν είχε εμφανιστεί στο πάρτι, όπως είχαν κανονίσει, και δεν απαντούσε στο κινητό της. Η αστυνομία είχε κινηθεί με ψυχραιμία. Ακολουθώντας τη συνηθισμένη τακτική, επικοινώνησαν και με τους δύο γονείς, αλλά κανείς δεν ήξερε τίποτε. Η μητέρα δεν ανησύχησε καν στην αρχή η κόρη της ήταν ενήλικη και απολύτως ικανή να φροντίζει μόνη της τον εαυτό της. Κατά τις δύο μετά τα μεσάνυχτα η εικόνα άρχισε να αλλάζει. Κατά τα λεγόμενα της μητέρας της, η Ρεμπέκα ακόμη δεν είχε επικοινωνήσει με κανέναν από τους φίλους της και το κινητό της ήταν κλειστό. Νωρίς το πρωί η Ρεμπέκα Τρόλε καταχωρίστηκε επίσημα ως αγνοούμενη και ξεκίνησε η έρευνα για τον εντοπισμό της. Το πρόσωπο που είχε τηλεφωνήσει αρχικά στην αστυνομία ήταν κάποιος Χόκαν Νίλσον. Γιατί στην αστυνομία και όχι στους γονείς της Ρεμπέκα; Ίσως δεν τους γνώριζε. Και γιατί δεν περίμενε; Γιατί ανησύχησε τόσο; Ο Πίεντερ ξεφύλλισε τις αναφορές τη μία μετά την άλλη διαβάζοντας στα πεταχτά. Ο Χόκαν Νίλσον είχε κάνει τα πάντα για να διευκολύνει την αστυνομία στο έργο της σε όλη τη διάρκεια της έρευνας ένας φίλος που θεωρούσε την εξαφάνισή της κάτι το τρομερό και ήθελε να βοηθήσει πάση θυσία. Αλλά γιατί να είναι ο Νίλσον πολύ πιο πρόθυμος να βοηθήσει από κάθε άλλον φίλο της Ρεμπέκα; Είχε τυπώσει αφίσες, είχε δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα των φοιτητών. Έλεγε πάντα «μας αφορά», μιλώντας στον πληθυντικό, χωρίς καμία ένδειξη για το ποιους εννοούσε. Ο Πίεντερ αποφάσισε να το αναφέρει στον Άλεξ. Άνοιξε το αρχείο με τις διευθύνσεις κατοικίας στον υπολογιστή και έτρεξε

34 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 43 μια αναζήτηση στο όνομα Χόκαν Νίλσον. Ο νεαρός είχε μείνει στην ίδια φοιτητική εστία με τη Ρεμπέκα και η τωρινή του διεύθυνση ήταν στην Τελουσγκάταν, στο Χέγκερστεν το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Μιντσομαρκράνσεν. Ο Πίεντερ κοίταξε επίμονα την οθόνη. Αν ανήκε πράγματι στη Ρεμπέκα Τρόλε το πτώμα που είχε βρεθεί στις μαύρες πλαστικές σακούλες, τότε ο Χόκαν Νίλσον είχε να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Όταν η Φριεντρίκα Μπέργιμαν χτύπησε την πόρτα του Άλεξ, τον βρήκε να κάθεται χαμηλά στην καρέκλα του γραφείου του, βαθιά συνοφρυωμένος. Τον είχε δει ελάχιστες φορές από τότε που έχασε τη γυναίκα του και σφίχτηκε η καρδιά της βλέποντας πόσο είχε γεράσει ο Άλεξ μέσα σε λίγους μήνες. Αν και δεν τη συνέφερε να το παραδεχτεί, το ίδιο είχε διαπιστώσει και με τον Σπένσερ. Και οι δύο άντρες είχαν περάσει πρόσφατα δύσκολες καταστάσεις που είχαν αφήσει τα σημάδια τους. Πίεσε τον εαυτό της να του χαμογελάσει. «Φριεντρίκα» είπε ο Άλεξ αμέσως μόλις την είδε. Το πρόσωπό του φωτίστηκε από ένα ζεστό χαμόγελο που έδιωξε αμέσως την αμηχανία της. Μετά από έναν στιγμιαίο δισταγμό, σηκώθηκε, έκανε τον γύρο του γραφείου και την αγκάλιασε. Δυνατά αντρικά χέρια γύρω από το κορμί της η Φριεντρίκα ένιωσε τα μάγουλά της να κοκκινίζουν. «Πώς πάει;» τον ρώτησε. Ο Άλεξ κούνησε τους ώμους του. «Όχι κι άσχημα» απάντησε. Κάθισαν. «Τι κάνει η κόρη σου;» «Η Σάγκα. Είναι φανταστική. Όπου να ναι θ αρχίσει να περπατάει». «Νωρίς δεν είναι;» «Όχι και τόσο. Σε λίγο γίνεται ενός χρόνου». Η Φριεντρίκα κοίταξε γύρω. Ο Άλεξ είχε πολλές φωτογρα φίες

35 44 K R I S T I N A O H L S S O N στον τοίχο πίσω από το γραφείο του, φωτογραφίες της οικογένειάς του. Και της γυναίκας του που δεν ζούσε πια. Η ζωή είναι σκληρή και μετά πεθαίνεις. «Μιλούσαμε για σένα νωρίτερα» είπε ο Άλεξ. «Αλήθεια;» Ο Άλεξ αμέσως έδειξε πιο χαρούμενος, συγκρατημένα αισιόδοξος. «Μας έλειψες. Ελπίζουμε να γυρίσεις σύντομα. Το καλοκαίρι ίσως;» Η Φριεντρίκα αισθάνθηκε άσχημα. «Εδώ που τα λέμε θα μπορούσα και νωρίτερα». «Θαυμάσια. Για πότε σκέφτεσαι;» Ήταν σκόπιμο να μιλήσει; Να του εξηγήσει ότι ο σύντροφός της της είχε ανακοινώσει ξαφνικά ότι τελικά είχε αποφασίσει να μείνει και αυτός στο σπίτι με τη Σάγκα για ένα διάστημα; Ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα στη δουλειά του και δεν ήθελε να τα αντιμετωπίσει; Ξαφνικά αναρωτήθηκε αν η ίδια ήθελε να επιστρέψει στη δουλειά της. Οι μέρες με τη Σάγκα ήταν υπέροχες. Είχε τύχει να είναι έγκυος την ίδια περίοδο με αρκετές φίλες της και συναντιούνταν τακτικά όλο αυτό το διάστημα που η Φριεντρίκα ήταν σε άδεια. Οι φίλες της θα νόμιζαν ότι είχε τρελαθεί αν τους τηλεφωνούσε και τους έλεγε ότι είχε επιστρέψει στη δουλειά της έτσι ξαφνικά. «Θα μπορούσα να ξεκινήσω με μειωμένο ωράριο ας πούμε εξάωρο;» «Από πότε;» Η Φριεντρίκα κόμπιασε. «Από αύριο;» Η Μαργκαρέτα Μπερλίν, διευθύντρια προσωπικού, δέχτηκε τη Φριεντρίκα στο γραφείο της λίγο αργότερα. Συνήθως δεν ασχολούνταν με θέματα ρουτίνας, αλλά όταν κατάλαβε ότι το συγκε-

36 Η Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Η 45 κριμένο αφορούσε την ομάδα έρευνας που οργάνωνε ο Άλεξ Ρεστ, έστειλε αμέσως να καλέσουν τη Φριεντρίκα. «Ευχαριστώ που ήρθες». Η Φριεντρίκα χαμογέλασε και κάθισε. «Έφευγα για το σπίτι, ελπίζω να μη μας πάρει πολλή ώρα» «Όχι, και βέβαια όχι». Η Μαργκαρέτα μάζεψε κάτι χαρτιά και τα τοποθέτησε στην αρχειοθήκη πίσω της. Ήταν ψηλή και σωματώδης, ή μάλλον γεροδεμένη. Η Φριεντρίκα δεν θα την έλεγε παχιά, αλλά σίγουρα έδινε την εντύπωση μεγαλόσωμης γυναίκας. «Πώς είσαι;» Η ερώτηση άφησε στη Φριεντρίκα μια άσχημη αίσθηση. «Καλά. Ευχαριστώ». Η Μαργκαρέτα κούνησε το κεφάλι της. «Καλά φαίνεσαι. Απλώς ήθελα να το ακούσω και από σένα. Ο Άλεξ πώς είναι;» «Θα πρέπει να ρωτήσεις τον ίδιο». «Εγώ ρωτάω εσένα όμως». Ακολούθησε μια σύντομη παύση μέχρι να το σκεφτεί η Φριεντρίκα. «Φαίνεται καλά. Καλύτερα, τέλος πάντων». «Έτσι νομίζω κι εγώ. Αλλά οφείλω να πω ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλά για ένα διάστημα». Η Μαργκαρέτα έσκυψε πάνω από το γραφείο της. «Γνωρίζω τον Άλεξ πάνω από είκοσι χρόνια και θέλω μόνο το καλό του». Έκανε μια παύση. «Αν όμως δεν μπορέσει να το διαχειριστεί σωστά, αν αποδειχτεί ότι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στη δουλειά, θα πρέπει να πάρω μέτρα». «Ποιος λέει ότι ο Άλεξ δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί;» ρώτησε η Φριεντρίκα, λίγο πιο έντονα απ όσο θα ήθελε. «Κανένας μέχρι στιγμής. Αλλά κάποιοι μου ψιθύρισαν ότι είναι αδικαιολόγητα επικριτικός με συγκεκριμένους συναδέλφους. Που είναι δική μου δουλειά, όχι δική του».

37 46 K R I S T I N A O H L S S O N Η Μαργκαρέτα γέλασε σιγανά. Η Φριεντρίκα δεν μπήκε στον κόπο ούτε καν να χαμογελάσει. Εκτιμούσε πολύ τη Μαργκαρέτα Μπερλίν, έστω και μόνο για το γεγονός ότι είχε κάνει τον Πίεντερ Ριντ να σταματήσει τις βλακείες. Αλλά η Φριεντρίκα ήταν με το μέρος του Άλεξ, όχι με τη διευθύντρια προσωπικού. Δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ζητήματα. «Τέλος πάντων» είπε η Μαργκαρέτα κλείνοντας το θέμα. «Απλώς σου δίνω πράσινο φως, σε περίπτωση που κρίνεις ότι πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον, σε οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον». «Σχετικά με τον Άλεξ;» «Ή για οτιδήποτε άλλο». Βλέποντας ότι η συνάντηση είχε λήξει, η Φριεντρίκα ετοιμάστηκε να φύγει. «Αυτή η καινούργια υπόθεση» είπε η Μαργκαρέτα, συνοδεύοντάς την ως την πόρτα. «Ναι;» «Θυμάμαι τον Άλεξ όταν διηύθυνε την έρευνα για την εξαφάνιση της Ρεμπέκα Τρόλε». Η Φριεντρίκα περίμενε. «Έκανε σαν δαιμονισμένος. Ήταν η τελευταία υπόθεση που χειρίστηκε πριν του δοθεί η δυνατότητα να στήσει δική του ερευνητική ομάδα, όπου ανήκετε τώρα εσύ και ο Πίεντερ. Το είχε πάρει πολύ βαριά που δεν βρέθηκε το κορίτσι». «Και φοβάσαι μήπως του πέσει βαρύτερο απ όσο αντέχει τώρα που βρέθηκε τελικά το κορίτσι;» «Κάτι τέτοιο». Η Φριεντρίκα δίστασε, με το χέρι στο πόμολο. «Θα τον προσέχω» υποσχέθηκε.

38 [ Η τέχνη της ανατροπής στο απόγειό της. Μια συναρπαστική ιστορία για γερά νεύρα. ] KirKus review ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Η ΑΛΗθΕΙΑ ΝΑ ΜΕΝΕΙ θαμμενη Δύο χρόνια μετά την εξαφάνιση της Ρεμπέκα Τρόλε, το διαμελισμένο πτώμα της ανακαλύπτεται τυχαία σε ένα δάσος. Σύντομα, στην ίδια περιοχή βρίσκονται δύο ακόμα πτώματα για να περιπλέξουν την υπόθεση. Η ερευνήτρια Φριεντρίκα Μπέργιμαν και η ομάδα της αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: Γιατί οι φωτογραφίες του θύματος με το όνομα Μις θαύμα είχαν αναρτηθεί σε πορνοσάιτ δύο μήνες μετά τον θάνατό της; Πόσο είχε προχωρήσει τη διατριβή της στην οποία προσπαθούσε να αθωώσει τη θέα Άλντριν, συγγραφέα παιδικών βιβλίων, από τον φόνο του συζύγου της για τον οποίο είχε καταδικαστεί; Τι σχέση με όλα τα παραπάνω μπορεί να έχει ένα σναφ φιλμ γυρισμένο πριν από πολλά χρόνια; Τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα για τη Φριεντρίκα όταν το όνομα του συντρόφου της συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτά των υπόπτων... Ένα επώδυνο δράμα του παρελθόντος διεκδικεί τα θύματά του από το παρόν. [ Όπως και στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, η σκοτεινή και καθηλωτική πλοκή συνάδει απόλυτα με τα χαρακτηριστικά της αξιομνημόνευτης ηρωίδας της Ohlsson. Aυτή τη φορά ωστόσο είναι απογειωμένη... Οι αναγνώστες θα γυρνούν τις σελίδες με κομμένη την ανάσα. ] BOOK reporter Η ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΡΙΕΝΤΡΙΚΑ ΜΠΕΡΓΙΜΑΝ Ν ΟΥΜΕΡΟ 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ ISBN application ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ NOir (ΜΟΝΟ ΓΙΑ ipad) ΒOΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ