Τό µάρκετινγκ τ ς λευθερίας

Transcript

1 DEKTIO EJJKGSIASTIJGS EMGLEQYSGS ΕΚ ΟΤΗΣ: Μητροπολίτης ττικής καί Μεγαρίδος ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ ριθµός φύλλου πριλίου 2011 Τό πολιτιστικό µας ὅραµα Τό µάρκετινγκ τ ς λευθερίας λευθερία... Τό πηγα ο ραµα τ ς παρξής µας καί τό θεράπευτο λλειµµα τ ν καιρ ν µας. λαχτάρα γιά λεύθερη, τυπικά καί ο σιαστικά προσωπική διακίνηση στό περιβόλι τ ς ζω ς µας, ε ναι δύναµη, πού προσδιορίζει τίς παρξιακές ναζητήσεις µας καί ριοθετε τίς περιπλανήσεις µας. ταν, ποστασιο - ποιηµένοι πό τήν τύρβη καί τή διαφηµιστική γοητεία τ ς κα θηµερινότητας, σκύβουµε νά φουγκραστο µε τό χτύπο τ ς καρ δι ς µας καί τόν ψίθυρο τ ς συνείδησής µας, ποκρυ - πτογρα φο µε καί βιώνουµε τό µυστηρι δες καί, ταυτόχρονα, πιτακτι κό, α τηµα γιά λευθερία, πού δονε τίς χορδές τ ς ψυχ ς µας. Τά ράµατά µας ε ναι φτερουγίσµατα προσωπικά, πού δέν πο κύπτουν στήν µαδοποίηση καί στήν καταπίεση. Τά νοίγµατα στό φ ς, στήν λήθεια, στό σεβασµό το προσώπου, στήν γάπη, ε ναι δικά µας τολµήµατα, δική µας καταξίωση καί δική

2 2 µας χαρά. Ο ε θ νες γιά τόν ποιοδήποτε λαθεµένο βηµατισµό µας στή λεωφόρο τ ς ζω ς καί το πολιτισµο, γγράφονται στό προσωπικό µας µερολόγιο καί δέ θάβονται στά ρνητικά ρεύµατα τ ς προσδόκητης στορικ ς συγκυρίας. στόσο, ναζήτηση τ ς λευθερίας, πού ποτελε προσωπική λαχτάρα καί προσωπικό θληµα, καθώς κδιπλώνεται στά ε ρύτατα πλαίσια το κοινωνικο χώρου, ξεπερνάει τά ριοθέσια τ ς µοναξι ς καί γίνεται καθολικό ρέθισµα γωνίας καί παγκόσµια συστράτευση. πό τά πίσηµα δόµατα το ργανισµο τ ν νωµένων θν ν, σαµε τό καφενε ο τ ς γειτονι ς, τό ραµα τ ς λευθερίας προσδιορίζει τό περιεχόµενο τ ν διαλόγων, χρωµατίζει τήν ποιότητα καί τήν νταση τ ν κρηκτικ ν παρεµβάσεων καί προκαλε τήν ποχιακή φεση µφαση τ ν ξοντωτικ ν ναµετρήσεων. στορική περιπλάνηση στά δεολογικά σχήµατα καί στίς α µατηρές ναµετρήσεις το µακρινο παρελθόντος καί τ ς νεωτερικότητας, πού, συµβατικά, ριοθετε ται πό τήν κ - ρηξη τ ς Γαλλικ ς πανάστασης το 1789 καί στά ρεύµατα τ ς τρέχουσας ποχ ς, πιστοποιε, τι γοητευτική συνθηµατολογία καί ο τραχε ς- ως καί βάρβαροι γ νες-δέν πηρέτησαν καί δέν πηρετο ν, ποτελεσµατικά, τήν καταξίωση τ ς λευθερίας το προσώπου. Τό µόνο κατόρθωµα, πού τό πιδιώκουν καί τό λοποιο ν ε ναι µαγεία τ ς διαφήµισης. Συµβάλλουν στήν νάπτυξη νός ντυπωσιακο καί λκυστικο µάρκετινγκ ποχθόνιου πολιτικο καί ο κονοµικο σχεδιασµο, πού στοχεύει-κατ ποκλειστικότητα-στόν περαιτέρω πλουτισµό τ ν Κροίσων καί στήν πλασµατική δικαίωση καί κανοποίηση τ ς κόρεστης ρχο- µανίας τ ς πολιτικ ς νοµενκλατούρας, πού διαχειρίζεται, τυραννικά, τίς περεξουσίες στόν πλανήτη µας καί κινε, κατά βούληση καί κατά σκοπιµότητα, τούς σύγχρονους πολεµικούς µηχανισµούς το λέθρου. λοι α τοί κστρατεύουν, γιά τήν α χµαλωσία τ ν νυποψίαστων πολιτ ν, µέ τήν νθοδέσµη τ ς φιλικ ς προσέγγισης καί το σεβασµο τ ς τοµικ ς λευθερίας, στό δεξί χέρι καί µέ τό πανώ το ναπτυξιακο διαλόγου στό ζερ - βό. ιαφηµίζουν τίς λευθερίες. Καί, κρυφά, στήνουν τίς παγίδες τ ς α χµαλωσίας καί τ ς κµετάλλευσης.

3 3 δια τακτική καί πρακτική, τόσο στίς ναγνωρισµένες ς περαναπτυγµένες ο κονοµικά καί πολιτιστικά χ ρες, σο καί στά διαµερίσµατα το πλανήτη, πού τά σκοτεινιάζει µά - θεια καί τά θερίζει πείνα καί κακοµοιριά. δια λάµψη τ ν πυραύλων κε, πού διαφηµίζεται τεχνολογική περοχή, στρα - τιωτική περοπλία καί κανότητα ντιµετώπισης καί ξαφάνισης τ ν πείθαρχων. Καί παράλλακτη κε πού, ντί γιά δια - φήµιση καί γιά καύχηση, κτοξεύονται ο πύραυλοι γιά νά κφο - βίσουν τούς δύναµους -τό σύλληπτα τραγικότερο-γιά νά ξοντώσουν τούς νυπότακτους. ναιδέστατη διαφήµιση τ ς πλασµατικ ς ε µάρειας, πού ραιοποιε τόν κρατο καταναλωτισµό καί κραυγάζουσα προπαγάνδα, πού καλε σέ νταξη καί καθυπόταξη στά σχήµατα τ ς πολύχρωµης τυραννίας, συνθέτουν τό θεσµο κύκλωµα καί τή σκοτεινή συµµαχία τ ς ποχ ς µας, πού παγγέλλονται λευ - θερίες καί χαλκεύουν τίς λυσίδες τ ς πολύχρωµης σκλαβι ς. λιεύουν " σότιµους" καί " µόφωνους" σχεδιαστές καί κράχτες "κατά φαντασία" πολιτιστικο µεγαλείου, πού τούς προβάλλουν ς µπνευστές καί δηγούς τ ς πλατει ς λαϊκ ς µάζας, ν, στήν πραγµατικότητα, τούς χειρίζονται καί τούς κµεταλλεύονται ς " ντεταλµένους" καί " ποταγµένους" πηρέτες τ ν πολιτικά πανίσχυρων καί τ ν ο κονοµικά σύδοτων. νηµέρωση, διαφήµιση καί προπαγάνδα, τρε ς θύρες πικοινωνίας καί νταλλαγ ς πληροφορι ν καί δε ν, σχεδιασµ ν τ ς γεσίας καί κανοποίησης στεναγµο τ ς λαϊκ ς µάζας, χουν κφυλιστε καί χουν καταντήσει δόλιος µηχανισµός πλύσης γκεφάλων. ιεργασία πάτης. ποτίµηση τ ς νοηµοσύνης τ ς καθεµι ς προσωπικότητας. ξαγορά τ ς συνεί - δησης, µέ νταποδοτικό τίµηµα τό κάλπικο παράσηµο το µοντερ - νισµο. Καθυπόταξη τ ς λευθερίας στίς σκοπιµότητες τ ς µι ς τ ς λλης λιγαρχίας. λεύθεροι, λλά πολιορκηµένοι. Τό πάθηµα τ ς γενι ς µας. λευθερία παραµένει ζωγραφισµένη καί φωτισµένη στά σπότ ς τ ν φανταχτερ ν διαφηµίσεων. Καί δουλεία καταπιέζει καί ξουθενώνει τίς καρδιές µας. Α τό ε ναι τό σύνδροµο το α ώνα µας. Α τή ε ναι θεράπευτη πληγή τ ς καρδι ς µας.

4 4 Παραµύθι, χι «παραµυθία» ό µήνυµα, πού εραρχία τ ς κκλησίας τ ς λλάδος µοίρασε, µέ νεξήγητη κα - θυ στέρηση, στόν πονεµένο καί προβληµατισµένο λλη - νικό λαό, διαβάστηκε καί κτιµή - θηκε ς ρα ο παραµύθι, λλ χι ς χαρισµατική καί ποτελεσµατική ποιµαντική «παραµυθία» (Α~ Κορινθ, ιδ~ 3). ρέθισµα, γιά τή διατύπωση το διότυπου α το Συνοδικο µηνύµατος, ταν πρόσµενη, σεισµική κοινωνική καί ο κονοµική κρίση τ ν µερ ν µας, πού προκάλεσε τάραχο, συρε τή χώρα µας καί τό λαό µας-στό σύνολό του-στήν καταθλιπτική πόγνωση καί φόρτισε τό κλίµα τ ς καθολικ ς ξέγερσης. Ο συντάκτες του καί ποστολε ς του εράρχες, πιεσµένοι πό τή γενικευµένη κατακραυγή, ποφάσισαν, κατά τήν τακτική Συνέλευση το νώτατου ιοικητικο Σώµατος, τ ς Συνόδου τ ς εραρχίας, πού πραγµατοποιήθηκε πό τίς 5 σαµε τίς 8 κτωβρίου το 2010, νά σχολη - θο ν, ρευνητικά καί διεξοδικά, µέ τή διολίσθηση στό χάος, πού φερε τή σκοτεινιά καί ναψε τά πάθη. Νά φωτογραφήσουν τήν δό κητη καταιγίδα. Νά σταθµίσουν τίς ξε - λίξεις καί τίς ε θ νες. Νά συµπυ - κνώσουν τά πορίσµατα. Καί νά τά προσφέρουν στό κκλησιαστικό πλήρωµα, ς κφραση πατρικ ς συµπαράστασης καί ς προσκλη - τήριο σέ πέρβαση τ ς µανιακ ς κατανάλωσης καί σέ νοιγµα νέ - ων, πνευµατικ ν ριζόντων. πνοή τ ς γάπης τους(!!), ποτίθεται τι ποθηκευµένη στό νυπόγραφο κείµενό τους. λλά δέ φάνηκε νά χει τή ζωντάνια καί τό δυναµισµό, πού θά µπορο σε

5 5 νά λλάξει τό κλίµα. Κινήθηκε ρ - γά. Πολύ ργά. Σάν κτονωµένο φύσηµα έρα, πού φερνε σµές νεκρ ν στοιχείων καί χι ρε µα καθαρµο καί νανέωσης. φτα - σε στά χέρια καί στίς τραυ µατι - σµένες καρδιές το πικραµένου πληρώµατος, τρε ς µ νες µετά, λί - γες µέρες πρίν πό τή µεγάλη γιορ τή τ ν Χριστουγέννων. ια - βάστηκε στούς ερούς Ναούς. Πέ - ρασε στό κύκλωµα τ ς λαϊκ ς νη - µέρωσης. µως, ο τε στοµ φώ - δης νάγνωσή του στούς ε ρούς Ναούς, κατά τή διάρκεια τ ς Ε χαριστιακ ς τελετουργίας, ο τε διασπορά του πό τά κιόσκια το Τύπου, ο τε σχολιασµός του - πό τούς µάγους τ ς τηλεοπτικ ς παγγνωσίας τό πέβαλαν, στίς συνειδήσεις τ ς καταπικραµένης καί ναστατωµένης µάζας, ς γ - γελµα παρηγορι ς καί ς ψίθυρο πατρικ ς γάπης. λαός δέν ναπαύτηκε στό κουσµά του. έν νοιωσε τήν - νησυχία τ ν ποιµένων του νά κ - χύνεται ς στοργή. Τά χέρια τους, πού βαστάζουν τόν Κρατήρα το θεϊκο Σώµατος, νά κινο νται δυ - ναµικά καί ποτελεσµατικά καί νά σβήνουν, πό τόν πίνακα τ ν σύγ - χρονων ραµάτων καί γω νισµά - των, τήν γωκεντρική ε µά ρεια καί νά γγράφουν, στόν κενό χ - ρο, τό µεγαλε ο τ ς δελ φικ ς σύµ - πνοιας καί τ ς νόθευτης γάπης. Τό Συνοδικό κείµενο διαβάστηκε στούς Ναούς- χι µόνο στά ρια τ ς ρχιεπισκοπ ς θην ν, λλά σ λόκληρη τήν πικράτεια καί, ε θύς, λησµονήθηκε. πωθή - θηκε στό περιθώριο πετάχτηκε. έν πέρασε, µέ σφραγίδα θετικ ς ξιολόγησης, στή µάχη καί στό µόχθο τ ς καθηµερινότητας. Καί δέν νακυκλώθηκε, στίς συνειδήσεις καί στίς καρδιές, ς «παρα - µύθιον γάπης» καί ς προσκλη - τήριο γιά µετάνοια, γιά νάπλαση το κοινωνικο µας στο στίς προ διαγραφές τ ς δελφοσύνης καί γιά περνίκηση το µιάσµατος τ ς κµετάλλευσης καί το λλη - λοσπαραγµο. qqq βασική πισήµανση, πού διατρέχει λο τό κείµενο το Συνοδικο µηνύµατος, ε ναι τι σύγ - χρονη κρίση, πού ποβαθµίζει τήν ποιότητα τ ς ζω ς καί δυναστεύει ψυχικά τόν νθρωπο, δέν ε ναι ποκλειστικά ο κονοµική. έν - φείλεται µόνο στήν συµµετρία παραγωγ ς καί κατανάλωσης. Στό γεγονός, τι παράγουµε λίγα καί ξοδεύουµε πολλά. κρίση προ - καλε ται, πεκτείνεται καί διογκώ - νεται πό τήν κυρίαρχη πα ρόρ - µηση τ ς ποχ ς, νά διαστέλλου - µε περιόριστα τήν ε µάρεια καί νά κτινάζουµε σέ ψη δυσθεώρητα τίς δαπάνες µας. Στό τι, τά -

6 6 γαθά πού µ ς προσφέρει τόπος µας καί συγκροτηµένη λυσίδα τ ς βιοµηχανικ ς µας ε ρηµατικότητας, δέν µ ς φαίνονται ρκετά καί κανά νά καλύψουν τίς α ξηµένες νάγκες τ ς γενι ς µας, τή χαρά καί τήν προβολή το sho - ping therapy καί τήν κανοποίηση τ ς διείσδησής µας στίς λέσχες τ ς χλιδ ς. χόρταγοι καί νικανοποί - ητοι, νοίγουµε τίς πύλες τ ν ε σ - αγωγ ν. γοράζουµε τι βρο µε µπροστά µας. Ξοδεύουµε καί τό τελευτα ο µας δηνάριο. Καί, τελι - κά, πτωχεύουµε πικίνδυνα. Συν - τρίβεται τό πινάκιο τ ς χλιδ ς µας. Σωριαζόµαστε στήν νέχεια καί στή στέρηση. Καί καταφεύγουµε στά τεχνάσµατα το τέλειωτου δανεισµο, πού µ ς µεταπλάσσει σέ δουλικά ξαρτήµατα τ ν κυ - κλωµάτων τ ν δανειστ ν µας. qqq Ο Συνοδικοί Πατέρες, στό συνοπτικό κείµενό τους, κάνουν προσεκτική ναφορά καί πο - γράµµιση τ ς σχέσης καί ξάρτη - σης τ ς ο κονοµικ ς κρίσης πό τήν πνευµατική κρίση, πού λλοτριώνει τή γεννιά µας καί ε τελίζει τόν πολιτισµό µας. Μεταφέρω να µικρό πόσπασµα: «ο σία τ ς πνευµατικ ς κρίσης ε ναι πουσία νοήµατος ζω ς καί γκλωβισµός το ν - θρώπου στό ε θύγραµµο παρόν, δηλαδή γκλωβισµός του στό γωκρατούµενο νστικτο. να παρόν χωρίς µέλλον, χωρίς ραµα. να παρόν καταδικασµένο στό νιαρό καί µονότονο. µετατροπή τ ς ζω ς σ να χρονικό διάστηµα νά- µεσα σέ δυό µεροµηνίες, α τές τ ς γέννησης καί τ ς ταφ ς, µέ γνωστο τό µεταξύ τους διάστηµα. Σέ µιά τέτοια προοπτική τό -σκοπο συν - αγωνίζεται τό παρά-λογο καί τόν γ να τόν κερδίζει πάντα τό τραγικό. ταν πευθύνεσαι σέ νέους νθρώπους καί τούς ρωτ ς «γιατί παιδί µου παίρνεις ναρκωτικά;» καί σο παντο ν: «πέστε µου σε ς γιατί νά µήν πάρω; έν λπίζω τίποτα, δέν περιµένω τίποτα, µόνη µου χαρά ε ναι ταν τρυπάω τήν νεση καί ταξιδεύω» ταν πισηµαίνεις σέ να νέο νθρωπο τι παίρνοντας ναρκωτικά θά πεθάνει καί κε - νος σο παντ µέ να τραγικό χα - µόγελο, «σε ς δέν καταλαβαίνετε τι γώ παίρνω ναρκωτικά γιά νά ζήσω», τότε ντιλαµβάνεσαι πόσο πίστευτα ληθινά καί πόσο τραγικά πίκαιρα ε ναι τά παραπάνω λόγια. ντί λοιπόν γιά νόηµα ζω ς κυνηγήσαµε τήν ε µάρεια, τήν καλοπέραση, τήν ο κονοµική σχύ. ταν µως δέν πάρχει λλο ρα- µα ζω ς πέρα πό τήν κατανάλωση, ταν ο κονοµική δύναµη καί πίδειξή της γίνεται µόνος τρόπος κοινωνικ ς καταξίωσης, τότε διαφθορά ε ναι µόνος δρόµος ζω ς,

7 7 διότι διαφορετικά, ν δέν ε σαι διεφθαρµένος, ε σαι νόητος...». qqq Ε µαι πρόθυµος νά σπαστ τό χέρι, πού χάραξε α τές τίς γραµ µές. Ε ναι να φιλότιµο, πεύ - θυνο καί πιστό ψυχογράφηµα, πού γγίζει καί πισηµαίνει τήν λλοίωση τ ς παρξης, τό σκοτισµό τ ς πνευµατικ ς ρασης καί τή διολί σθηση στή φθορά καί στή διαφθορά, πού πλεονάζουν στήν ποχή µας, στρεβλώνουν τά ρά- µατά µας καί τά βιώµατά µας καί κάνουν τό βίο βίωτο. κε νο, µως, πού ναδύεται πό τά βάθη τ ς ψυχ ς µου, µετά τόν σπασµό, ς ναπάν - τητο ρωτηµατικό καί ς διαµαρ - τυρία τ ς πισκοπικ ς µου συν - είδησης, ε ναι προβληµατισµός καί ναγώνια ναζήτηση τ ν - πεύθυνων καί πόλογων συντε - λεστ ν το πνευµατικο ποπρο σ- ανατολισµο καί τ ς θικ ς κατολίσθησης, πού µ ς συραν στό χε λος τ ς κρηµνώδους πνευµατικ ς, ο κονοµικ ς καί πολιτιστικ ς ρένας. Τά σύγχρονα ργανα τ ς πληροφόρησης καί το δηµόσιου διαλόγου ριοθετο ν-καί µάλιστα µέ µφαση-τίς ε θ νες στό ε ρύ κύκλωµα τ ς πολιτικ ς γεσίας καί στή στρατιά τ ν λειτουργ ν, πού ε ναι ταγµένοι στήν ξυπη - ρέτηση το λαο, λλά καί στή λεπτολόγο, σεβαστική τήρηση τ ς νοµιµότητας. έν χω λόγο νά µφισβητήσω τίς πολλές καί καυτές δηµόσιες καταγγελίες, πού γγιξαν ψηλο - βάθµια στελέχη το γετικο κλάµπ πού φεραν στίς τριόδους τ ς χλεύης καί τ ς κατακραυγ ς σκο - ταδιστικές πρωτοβουλίες δια φθαρ - µένων παραγόντων καί πίθανες, διοτελε ς φορµήσεις τους στά θυλάκια το δηµόσιου ποθε µα - τικο, πού τροφοδότησαν καί π - αύξησαν τήν ναισχυντία τ ς δια - φθορ ς καί πλωσαν τό πέν θος τ ς ντροπ ς στό ε συνείδητο κ - κλησιαστικό πλήρωµα. Θεωρ, µως, χρέος µου, νά ποµνήσω καί νά τονίσω, τι κύ - ριοι συντελεστές τ ς πνευµατικ ς νάπτυξης καί κύριοι πεύθυνοι γιά τή σύγχρονη πνευµατική κρί - ση, ε ναι ο ποιµένες τ ς κκλη - σίας. Ο προνοµιο χοι κλ νοι τ ς ποστολικ ς διαδοχ ς, πού κύριο µόχθο τους καί ε αίσθητη ε θύνη τους χουν, νά φωτίζουν τήν λή - θεια και τήν καθαρότητα το βίου, νά ναπλάθουν τίς πάρξεις καί νά τίς χειραγωγο ν, µέ τή διδαχή τους και µέ τό παράδειγµά τους, σέ «σα στίν ληθ, σα σεµνά, - σα δίκαια, σα γνά, σα προσφι - λ, σα ε φηµα»(φιλιπ. δ~ 8). ταν ο ποιµένες διακινο ν - ται στόν κκλησιαστικό περίβολο,

8 8 φορτωµένοι χι µέ τά διάσηµα το πλούτου καί τ ς χλιδ ς, λλά µέ τή σφραγίδα τ ς πιστότητας στό ποστολικό τους λειτούργηµα, τό κάθε τους β µα καί κάθε τους κίνηση ποτελε νοιγµα πνευ µα - τικ ν ριζόντων καί κάθε τους λόγος στό προβληµατισµένο ποίµνιό τους ε ναι χειραγωγία στή γνησιό - τητα το βίου καί στήν κα ταξίωση το νθρώπινου προ σώπου. qqq Ο λληνες ποιµένες, ταν σκυψαν νά συντάξουν τό µήνυµά τους πρός τόν πληγωµένο καί καταπικραµένο λαό, δέν γνόησαν τήν ποστολικότητά τους καί δέν προσπέρασαν «ν σιωπ» τίς ε - θ νες τους. λλά καί δέν τόλµησαν να τίµιο καί δυναµικό β µα µετάνοιας καί µιά κατάθεση πόσχεσης, τι πόµενη µέρα θά ε ναι ντελ ς διαφορετική πό τίς µέ - ρες τ ς προκλητικά κκοσµικευ - µέ νης συµπεριφορ ς τους καί τ ς µνήστευσης τ ν ε δεχθ ν σκαν - δάλων, πού συραν τό κύ ρος τους στούς βορβόρους τ ς ντρο π ς καί τ ς περιφρόνησης. Στό κείµενό τους διαβάζουµε τήν κόλουθη παράγραφο: «Στή Σύνοδο τ ς εραρχίας µε ς ο πνευµατικοί σας πατέρες, κάναµε τήν α τοκριτική µας, θελήσαµε νά ναµετρηθο µε µέ τίς ε θ - νες µας καί νά ναζητήσουµε µέ τόλ - µη τό µερίδιο τ ς νδεχοµένης δικ ς µας παιτιότητας στήν πα ρο σα κρίση. Ξέρουµε τι κάποιες φορές σ ς πικράναµε, σ ς σκανδαλίσαµε σως. έν ντιδράσαµε µεσα καί καίρια σέ συµπεριφορές πού σ ς πλήγωσαν. Ο µποροι τ ς κατεδάφισης τ ς σχέσης το λαο µέ τήν ποιµαίνουσα κκλησία του κµε - ταλλεύτηκαν στό πακρο καί πρα - γµατικά κατασκευσµένα σκάν δαλα καί προσπάθησαν νά διαρρήξουν τήν µπιστοσύνη σας στήν κ κλη - σία». παράγραφος α τή το Συνοδικο µηνύµατος, σέ πρώτη νάγνωση, πλώνει µιά πνοή παρηγορι ς. ίνει τό κουράγιο, τι κάτι χει ρχίσει νά λλάζει στό χ ρο τ ν Συνοδικ ν Συνεδριάσεων. τι ο πατέρες καί ποιµένες δειάζουν πάνω στό τραπέζι τ ς ρευνάς τους τό βαθύ καί καταγεµάτο πιθάρι τ ν λαθ ν τους καί τ ν βαρύτατων θικ ν κτρο - π ν τους, συνειδητοποιο ν τίς ε - θ νες τους καί τίς νοχές τους καί σκύβουν, ταπεινωµένοι, νά ζητή - σουν συγγνώµη πό τόν ρχιποί - µενα Κύριο καί δελφική πιείκεια πό τήν ε ρύτατη κκλησιαστική Σύναξη. δεύτερη, µως, νάγνωση καί προσεκτική µβάθυνση στή διαλεκτική το κειµένου, ποκα - λύπτει, τι ο Συνοδικοί Πατέ ρες δέν ε χαν τή διάθεση, ο τε τήν ψυ -

9 9 χική ντοχή νά στάξουν να δάκρυ πηγαίας µετάνοιας µπροστά στό προδοµένο ποίµνιό τους καί νά καταθέσουν-δίχως φαρισαϊκά - πο νοούµενα-τήν πόσχεση, τι θά λλάξουν πορεία. τι θά πο- µονώσουν τούς σκανδαλοποιούς, «τούς πίσω σαρκός ν πιθυµί µιασµο πορευοµένους καί κυριότη - τος καταφρονο ντας»(β~ Πέτρ. β~10) καί τά σκάνδαλα, πού µολύ νουν τό ερό Θυσιαστήριο. τι θά ε - θυγραµµιστο ν, µέ πιστότη τα καί πολυτότητα, στίς διδαχές το Κυρίου µας καί στά φωτεινά πα - ραδείγµατα τ ν γίων Πατέ ρων µας. τι θά νοίξουν πεντακάθαρη βίβλο στορικ ν γγραφ ν καί θά µοχθήσουν νά τήν παραδώ - σουν, ς δε γµα πατερικ ς γραφ ς, στή γεννιά, πού θά τούς διαδεχθε. Ο νδείξεις, πού πιστοποιο ν τήν προθυµία τους νά κάνουν τό µεγάλοι, ρωϊκό β µα, ε - ναι σαφε ς. 1. Κατάθεσαν τήν πληροφορία, τι κατά τή Συνέλευση τ ς εραρχίας καναν τήν α τοκριτική τους. έν καναν, µως, καµµιά ναφορά στά συµπτώµατα καί στίς συµπεριφορές, πού σκανδάλισαν τό ποίµνιό τους καί τό πο - µάκρυναν πό τήν α λή τ ς κ - κλησίας. Καί, παράλληλα, δέν ποκάλυψαν τίς προθέσεις τους καί τούς σχεδιασµούς τους, γιά τήν κάθαρη καί τόν ξαγιασµό τ ς Συνοδικ ς, γετικ ς φάλαγγας. 2. Καί, ν δέν κατάθεσαν ποσαφηνισµένη µολογία νο - χ ς καί συντριβή λπίδας, τόλ - µησαν µιά λεκτική διαβίβαση ε θυν ν στούς κακόβουλους χθρούς τ ς κκλησίας καί τ ν λειτουργ ν Της. «Ο µποροι τ ς κατεδάφισης τ ς σχέσης το λαο µέ τήν ποι - µαίνουσα κκλησία του κµεταλ - λεύτηκαν στό πακρο καί πρα γµα - τικά κατασκευασµένα σκάνδαλα καί προσπάθησαν να διαρρήξουν τήν µπιστοσύνη σας στήν κκλη - σία». ροή τ ν γεγονότων γγρά - φει καί τολµηρές πόπειρες - χθρ ν τ ς κκλησίας νά κµεταλλευτο ν τίς δυσοσµίες τ ν ρχιερατικ ν σκανδάλων, ποδεικνύει, µως, τι καί ν κόµα δέν παρενέβαινε κµετάλλευση, τά σκάνδαλα ταν καί ε ναι τόσο πολλά καί τόσο κραυγαλέα, πού-χωρίς καµµιά δόλια παρέµβαση-πνίγουν τίς ε αίσθητες πάρξεις. qqq Θά καταθέσω καί µιά πι - πλέον πισήµανση. Ο Συνοδικοί Πατέρες θεώρησαν χρέος τους νά σταθο ν µπροστά στήν πολιτική γεσία καί νά στοιχειοθετήσουν- φ ψηλο -τήν κριτική τους. λλά δέ δραστηριοποιήθηκαν µέ θάρ -

10 10 ρος, µέ νδιαφέρον γιά τήν περιπέτεια το λαο µέ καθαρή καί σαφή πιχειρηµατολογία, Μεταφέρω τήν ε σηγητική τους πρόταση: «κκλησία το Χριστο χει λόγο γιά τήν σηµερινή κρίσιµη κατάσταση, διότι δέν παψε νά ποτελε σάρκα το κόσµου, µέρος τ ς στορίας. έν µπορε νά νέχεται κανενός ε δους δικία, λλά φείλει νά δείχνει τοιµότητα γιά µαρτυρία καί µαρτύριο... πόφασή µας ε ναι νά δηµιουργήσουµε να παρατηρητήριο κοινωνικ ν προβληµάτων προκειµένου νά παρακολουθή σουµε - πό κοντά καί νά ντιµετωπίσουµε µέ τρόπο µεθοδικό τά προβλήµατα πού δηµιουργε παρο σα κρίση...». Τό τι κκλησία χει λόγο γιά τή σηµερινή κρίση, - κριβέστερα-τό τι ε ναι ποχρεωµένη νά χει λόγο καί παρρησία, µπροστά στήν ποιαδήποτε κρίση καί στήν ποιαδήποτε, σκόπιµη, παρέκκλιση πό τή νοµιµότητα καί τήν ξιοπρέπεια, ποτελε χρέος καταξιωµένο καί νσωµατωµένο στήν στορία τ ς Χριστιανοσύνης. τυχ ς, πόµνηση το δικαιώ µατος α το, πού πιχειρε συν τάκτης το «µηνύµατος», δέν συν οδεύεται καί δέν συµπληρώνεται πό σειρά συγκεκριµένων κρι - τι κ ν σχολιασµ ν, καν ν νά φρε - νάρουν τή διαφθορά καί νά δρο- µολογήσουν τήν πολιτική διοίκηση στή χρηστή διαχείριση καί το τελευταίου νοµίσµατος. Κατά τήν πολύµηνη διαδρο- µή τ ς βαρει ς καί κυβέρνητης ο κονοµικ ς κρίσης, ο κκλησιαστικοί παράγοντες καί-πλε ον πάντων- προκαθήµενος ερώνυ µος, ντί νά σταθο ν ρθιοι, καµπτοι καί τολµηροί κριτές τ ν τασθα - λι ν τ ς πολιτικ ς α ταρχικότη - τας, ντί νά φωνάξουν καί νά κη - ρύξουν δηµόσια, τι δέν τούς πι - τρέπεται κακοδιαχείριση καί κλοπή, τι α τό, πού νοσφίζονται, ε ναι τό ψωµί το ρφανο καί τό καλύβι τ ς χήρας, κδαπανήθηκαν καί κδαπάνησαν καί τίς ο κονοµίες τ ν κκλησιαστικ ν ταµείων, γιά νά καλύψουν τίς µα - ρες τρύπες τ ς κρατικ ς διαφθο - ρ ς. έν ναµετάδωσαν, µέ παρ - ρησία, τό ποστολικό ρώ τηµα: «διατί πλήρωσεν σατανάς τήν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τό Πνε µα τό γιον καί νοσφί σασθαι πό τ ς τιµ ς το χω ρίου» (Πράξ. ε~ 3). Καί δέν κάλεσαν τούς πα ρα - βάτες το Θείου καί το ν θρώ - πινου Νόµου σέ µετάνοια καί σέ πιστροφή τ ν κλεµένων. συµπεριφορά α τή νέγρα - ψε να τροµακτικό «µε ον», πού καταρράκωσε τό κύρος τ ς σύγ - χρονης ρχιερωσύνης καί νοιξε, ποκαλυπτικά, τόν κκρεµή φά - κελλο τ ν νδοσυνοδικ ν τα - σθαλι ν.

11 11 Πρόσθετο, ρνητικό σύµ - πτωµα ταν µαδοποίηση τ ν εραρχ ν σέ ντίπαλα στρατόπεδα καί ποδαύλιση το δηµόσιου ντίλογου. διαίτερα βαθύ χάσµα ποστασιοποίησε τόν ρχιεπί - σκοπο ερώνυµο πό µεγάλη µερίδα Μητροπολιτ ν. ερώνυµος, τολµος καί πραγος, ναζήτησε τήν κάλυψη καί την προστασία το κρατικο µίλου. Συνταιριάστηκε µέ τή συν - θηµατολογία τ ς α σιοδοξίας. γινε φίλος καί συνοµιλητής το πρω - θυπουργο καί µερικ ν λλων, κεντρικ ν µοχλ ν το κυβερνητικο σχεδιασµο. σκυψε τό κεφά - λι στή βαρειά φορολογία. ανεί - στηκε τεράστιο ποσό, γιά νά νι - σχύσει τή ρευστότητα τ ς θνικ ς Τράπεζας καί νά ε κολύνει τούς µεγαλοεπιχειρηµατίες στήν πέκταση τ ν δραστηριοτήτων τους. τακτική του α τή νεργοποίησε καί φανάτισε τό ντίπαλο στρατόπεδο. Καί ρχιερε ς, πού δέν ε χαν λόγο συµφέρον νά προσ δεθο ν στήν κοσµική ξουσία, νέβασαν τόν τόνο τ ς φων ς τους καί τ ς γραφίδας τους καί ψεξαν δριµύτατα τόν τολµο προ καθήµενο. qqq ταν α τές ο ξελίξεις, ο στοχοι, ποπτοι καί ε τελιστκοί σχεδιασµοί καί δειλία στό πεδίο τ ς µάχης πόκρυψη τ ν γετικ ν προσώπων στά σπήλαια τ ς φυγ ς καί τ ς σιωπ ς, καταντο ν ρουτίνα, ποιµαντική µέρι - µνα κφυλίζεται σέ στε ρα γρα - φειοκρατία σέ φαντασµαγορική τελετουργία. Καί καθηµερινότη - τα ζωογονε ται χι πό τήν πιστότητα στό χρέος καί τήν πνοή τ ς γάπης, λλά πό τίς κρήξεις τ ν παθ ν. Θά µείνω σ α τό τόν πίλογο. Καί θά τόν φωτίσω µέ κάποιες πινελιές, δανεισµένες πό δηµοσί - ευµα τ ς φηµερίδας «λευθερο - τυπία»(20 Φεβρουαρίου 2011), πού µ ς θυµίζει, τι κ. ερώνυµος - κλεισε µιά τριετία στόν ρχιεπι - σκοπικό θρόνο καί ο δελφοί του, ντί νά τόν δοξάσουν, πολλαπλασιάζουν τά βέλη τ ς µοµφ ς καί τ ς παξίωσης καί το δείχνουν τήν ξοδο. «Τρία χρόνια συµπληρώθηκαν πό τήν κλογή το ρχιεπισκόπου ερώνυµου (7/2/2008) καί τίποτα δέν ε ναι διο µέ κε νες τίς µέρες. γετική µάδα τ ν εραρχ ν πού τόν ποστήριξε χει πάρει ποστάσεις, ν ο «φανατικοί» χουν βγε µπροστά καί µονοπωλο ν τή «φωνή τ ς κκλησίας»... τακτική το ερώνυµου νά κρατε χαµηλούς τόνους δωσε χ - ρο στίς «ντιπολιτευτικές» φωνές. εράρχες, πως γιά παράδειγµα Θεσσαλονίκης νθιµος, νεβάζουν

12 12 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ Η ΚΡΙΣΗ [Μερίδιο ε θ νης] λοι ζο µε, γωνιο µε κα προβληµατιζ µαστε γι τ ς ξαιρετικ δ σκολες στιγµ ς τ ς πο ες περν ει σ µερα πατρ δα µας. Κα γων α κα προβληµατισµ ς µας α τ ς δ ν περιορ ζεται µ νο στ ν ο κονο- µικ χ ρο, λλ διευρ νεται κα πεκτε νεται κυρ ως κα σ λλες ξ χως ε α σθητες παρα - µ τρους το θνικο µας β ου. Θα στι σουµε τ ς να - φο ρ ς µας σ δυ δηλ σεις το Μακαριωτ του ρχιεπισκ που σχετικ ς κα συναφε ς µ τ παραπ νω θ µα, πως α τ ς καταχωρ σθηκαν στ ν µερ σιο πολιτικ θηναϊκ τ πο. πρ τη: "Ντρεπ µαστε ν πο - µε τι χουµε κρ ση τ ς πο χ ς καθηµερινά τούς τόνους, κόµα καί ναντίον το ρχιεπισκόπου, πως κάνει Καλαβρύτων µβρόσιος... Πολλοί εράρχες ποδίδουν τήν τακτική το ερώνυµου στήν νάγκη νά κρατήσει τίς σορροπίες, τόσο µέσα στήν εραρχία, σο καί µέ τήν κυβέρνηση. λλοι µως λένε τι σέ περίοδο ραγδαίων λλαγ ν λλειψη «πυξίδας» πό τήν ρχιεπισκοπή χει ς ποτέλεσµα νά συγκροτο νται «ε καιριακές» µάδες εραρχ ν. λλοι συνασπίζονται γιά νά κλέξουν να νέο ρχιερέα καί λλοι γιά νά προβάλουν - θνικά, ο κονοµικά κοινωνικά προ - βλήµατα, ν δη χουν νσκήψει καί «δελφίνοι», πού ργάζονται γιά τήν πόµενη µέρα...». qqq λη α τή θαλασσοταραχή ποκαλύπτει, τι βιώνουµε κρίσι- µες στιγµές. Τό κκλησιαστικό ταµπλώ ε ναι σκοτισµένο. Καί ο ξε - λίξεις προσδιόριστες. Προσευχηθε τε, δελφοί µου, νά πιάσει Κύριός µας στό χέρι Του τό τιµόνι τ ς κκλησίας µας καί νά δηγήσει τό ερό σκάφος στό χαρισµατικό λιµάνι τ ν γίων Πατέρων µας. Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙ ΟΣ ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ

13 13 µας κα µιλ µε γι ο κονοµικ. Ο λες µως ξεκιν νε π τ ν πνευµατικ... Β βαια ταν πνευ µατικ ς κ σµος α τ ς τ ς χ ρας χει µεταβληθε σ γρα - ν ζι τ ς "συστηµικ ς" δηµοκρα - τ ας, ε ναι δ σκολο ν ψ σει ν στηµα π ρ τ ς πατρ δος". Κα δε τερη: " λθε ρα ο λληνες ν φ σουµε τ ς φαντασι σεις. Ν γ νουµε ρεαλιστ ς, ν β λουµε τ ν δ κτυλον ε ς τ ν τ πον τ ν λων Στ θεωρ α λα ε ναι ε κολα, κ ριοι τ ς Πολιτε ας". Και ν περιµ ναµε ν θ σει Μακαρι τατος τ ν δ - κτυλον "ε ς τ ν τ πον τ ν - λων", πως διος µ µφαση τ πισ µανε κα ν ναµ ναµε κ µη ν ξεφ γει π τ ς τετριµ- µ νες νο σιες θεωρητικ ς τοποθετ σεις, τ ς πο ες κα - διος ποκ ρυξε µ τ ς δε τερες δηλ σεις του, τ ποτ λεσµα κιν θηκε κα π λι στ σ νηθες πλα σιο τ ς οριστ ας κα τ ς γενικολογ ας. Κα πως παραστατικ τ ποδ δει γνωστ λαϊκ φρ ση "µ α π τ δια"! Καί τ ε σεβ ς πλ ρωµα, τ πο ο κουρ σθηκε κα π - καµε στ ς ριστες, θεωρητικ ς τοποθετ σεις κα στ ς γενικ - λογες κτιµ σεις, παρ µεινε µ τ ς διες πορ ες κα µ τ δια κα κ µη πι π µονα ρωτη - µατικ. Κα το το, γιατ δ ν κουσε π τ ν πε θυνη κ - κλησιαστικ το γεσ α ο τε ν προσδιορ ζει τ α τια τ ς σηµεριν ς κρ σης, τ ν πο α (κα πο - λ σωστ ) Μακαρι τατος χαρακτ ρισε ς πνευµατικ, ο τε ν ξειδικε ει µ συγκεκριµ νες ναφορ ς το ς φορε ς κα τ πρ σωπα, τ πο α µπλ κονται κα συνδ ονται µ α τ τ ν κρ ση. δ θ παραθ σουµε ρι - σµ να συγκεκριµ να, κα ν πολλο ς γνωστ, γεγον τα κα περιστατικ πο κτυλ χθηκαν κατ καιρο ς στ ν κκλησιαστικ χ ρο. Κα π τ ν παρ θεση α τ ν τ ν γεγον των β αστα θ καταλ ξει κανε ς στ συµπ ρασµα, τι στ σηµεριν (πνευµατικ κατ κ ριο λ γο κα ο κονοµικ κατ π κ - ταση) κρ ση, µεγ λο µερ διο ε θ νης βαρ νει κα τ διο κη - ση τ ς κκλησ ας στ δικ της χ ρο "π λαι τε κα π σχ - των". Και ε δικ τερα: 1) ν ντ σσεται στ ν πνευµατικ κρ ση τ γεγον ς, ταν τ Μ.Μ.Ε. ε χαν κατα - κλυσθε στ πρ σφατο παρελ - θ ν γι θικ ς κα λλες δι ρ - ρυ θµες συµπεριφορ ς κα µεγα -

14 14 λ σχηµων κ µη κληρικ ν, τ ς πο ες πλ ς χριστιαν ς πολ - της δ ν θ µπορο σε ο τε κ ν ν διανοηθε ; Κα ν προηγο µενος ρχιεπ σκοπος µ λησε, κ τω π τ ν π εσ των τ τε φοβερ ν καταγγελι ν κα τ ς κραυγ ς το πληρ µατος, στ ν τατο κκλησιαστικ ργανο, στ Σ νοδο τ ς εραρχ ας, κα σ πληθυντικ ριθµ γι "φιλ δονους" κα "φιλοχρ µα - τους" κληρικο ς κα γι "θερµο - κ πια θλιοτ των", διο κηση τ ς κκλησ ας παρ µεινε πρα - γη κα δι φορη. 2) ν ντ σσεται στ ν πνευµατικ κρ ση, ταν δηµο - σιοποιε ται τι ρχιερ ας δια - θ τει χρηµατικ τραπεζικ ποθ µατα, πο ξεπερνο ν τ 1 δ ς κα προβ λλεται προκλη τικ δικαιολογ α τι " χει κ τι τ γι τ γερ µατ του"; Κα κ µη ταν διος Μητροπο λ της καταδικ ζεται ΑΜΕΤΑ ΚΛΗΤΑ π τ ν ρειο Π γο σ κ θειρ - ξη ξι τ ν γι " πεξ α ρεση" π. Μον τ ς πνευ µατικ ς το δικαιοδοσ ας; 3) ν ντ σσεται στ ν πνευµατικ κρ ση, ταν συν - ταγµατικ ς κατοχυρωµ νη " ρχ Προστασ ας εδοµ νων Προ σωπικο Χαρακτ ρα" κατ - ληξε στ ν µ φωνη π φαση τι "ε ναι πολ τως ναγκα α κα δικαιολογηµ νη α το σια προβολ τ ν π µαχων χη τι - κ ν στοιχε ων, πο καλ πτουν πρ ξεις κα κδηλ σεις το Μη - τροπολ τη "; Κα ντ τ τε κκλησιαστικ γεσ α τ ν π - φαση α τ τ ς ρµ διας ρχ ς ν τ δεχθε, γιατ τ ς παρ - χονταν τσι κα νοµικ δυνα - τ τητα ν προχωρ σει στ ν - ρευνα, τουναντ ον µ νακλη - τικ α τηση (!) στ ν δια ρχ ζ τησε τ ν κ ρωση τ ς πρ - της ποφ σε ς της, ποστη ρ - ζοντας, τι τ προσωπικ δεδοµ να τ ν ρχιερ ων (βλ. κα " µοφυλοφιλικ ς συµπεριφορ ς"!!) δ ν πρ πει ν ποτελο ν ντικε µενο δηµοσιογραφικο νδιαφ ροντος. Κα, πως ταν π µενο κα νακλητικ α τ α τηση πορρ φθηκε, ν κ - κλησιαστικ διο κηση βρ θηκε κα π λι κτεθειµ νη. 4) ν ντ σσεται στ ν πνευµατικ κρ ση, ταν δ δεκα ψεγ διαστοι, ντιµοι κα ξιοι ρχιερε ς δι κονται π τ διοικο σα κκλησ α π 35 συναπτ τη µ ντικανονικ ς διαδικασ ες κα νυπ στατες κυρ σεις, χωρ ς κκλησιαστικ δ κη, χωρ ς πολογ α, χωρ ς κ ν κρ αση κα µ λιστα µετ τ δικα ωσ τους µ 30 κα πλ ον

15 15 ποφ σεις το ν τατου κυ - ρωτικο ικαστηρ ου; 5) ν ποτελε φαιν - µενο τ ς πνευµατικ ς κκλη - σια στικ ς κρ σης πρ σφατη συν αυλ α πο ργαν θηκε στ ν ερ χ ρο το Ναο το γ. Παντελε µονος τ ν θην ν, π τ ν α γ δα κα τ ν προ - στασ α τ ς ρχιεπισκοπ ς, µ - σα στ πλα σια " ντιµετ πι - σης" το µεταναστευτικο προ - βλ µατος, µ µουσικ ργανα κα σµατα κα µ τ ς παρουσ ες κα µφαν σεις κοσµι κ ν προ - σ πων; Τ θ µα τ ν µετανα - στ ν, µ τ ς σηµεριν ς πρ - βλεπτες διαστ σεις του, ς πρ βληµα νθρωπιστικ, λλ προεχ ντως ς κα ριο θνικ, πρεπε ν ντιµετωπισθε µ τ δ ουσα σοβαρ τητα κα τ ν προσ κουσα πευθυν τητα - π τ ν κκλησ α, µ λλης µορ - φ ς ο σιαστικ ς κα περισσ - τερον ποτελεσµατικ ς ν ργειες κα χι µ κοσµικ ς θεα- µατικ ς συναυλ ες, ο πο ες µ νο συντηρο ν, λλ ο δ λως διορθ νουν τ πρ βληµα σ - λες α το τ ς σοβαρ ς κα πι - κ νδυνες παραµ τρους. λα, σα παραπ νω ν - τελ ς πιλεκτικ κα λως ν - δεικτικ παρατ θηκαν, δη - γο ν κ θε καλ πιστο παρατη - ρητ στ συµπ ρασµα τι τ µερ διο ε θ νης, πο βαρ νει τ διοικο σα κκλησ α στ δια - µορ φωθε σα σηµεριν θλιβερ κα κρως νησυχητικ κατ - σταση, ε ναι β βαιο κα ναντ ρρητο, στ χ ρο π ντοτε κα κατ τ µ τρο τ ς δικ ς της δι - καιοδοσ ας. Κα συνεπ ς ο - ποιες θεωρητικ ς κτιµ σεις κα γενικ λογες ναφορ ς δ ν - χουν θ ση. ΕΠΙΜΥΘΙΟ. ρωτηθείς πρ σφατα Μακαρι τατος - π µαθητ ς το Κολεγ ου Θεσ - σαλον κης, πο τ ν ε χαν πι - σκεφθε, "γι πο ο λ γο πο - φε γει τ δηµοσι τητα", δωσ τις ξ ς παντ σεις: Πρ τον, τι τ καλ, ταν γ νεται, δ ν πρ πει ν λ γεται, ε τερον, Dejapemhüleqo Dekt o Ejjkgsiastij r Emglóqysgr Jydij r 2360 Idiojtütgr- Ejd tgr Lgtqopok tgr Attij r ja Lecaq dor MIJODGLOS Die humsg A«k m Attij r Tupocqave o Jymstamt mou SamidÑ Iyamm mym 6, LoswÇto ISSN W

16 16 τι π ρασε τ βδοµ ντα χρ νια κα χει κουρασθε π τ λ για κα Τρ τον, τι σιωπ ε ναι πι ο σιαστικ π τ ν κραυγ. Κα ο ντ στοιχες νταπαντ - σεις στ ς παραπ νω θ σεις ρ - χονται β αστα: α) κε νο πο δ ν πρ πει ν λ γεται κα ν διατυµπαν ζεται ε ναι προσ - φορ σ ργα γ πης κα λεηµοσ νης κα ο δ λως γγ ζει τ ν ποιµαντικ πατερικ λ γο, πο ος πρ πει ν κφ ρεται δυνατ κα µεγαλ φωνα καί π ντοτε πρ ς πνευµατικ ο κοδοµ το πληρ µατος, β) φο Μακαρι τατος στ 72 το χρ νια δηλ νει διος κουρασµ νος, καλ πιστα θ κρ νει κανε ς ς περβολικ (βλ. στοχη) τ ν προσπ θεια-φιλοδοξ α του ν καταλ βει τ ν πρ τη θ ση στ ν εραρχ α τ ς λλαδικ ς κκλησ ας κα γ) σιωπ χει θ ση κε µ νο πο προσ κει σιωπ. ε αγγελικ ς µως λ γος πρ πει ν προσ - φ ρεται στ πο µνιο ς "κραυγ " κα "βο ". ξ λλου τ ρ µατα "κραυγ ζω" κα "βο " κατ πλησµον παντ νται κα στ ε αγγελικ κε µενα κα στ ς µνολογ ες τ ς κκλησ ας κα σ λα τ κκλησιαστικ να - γν σµατα, σ λους το ς χρ - νους, σ λες τ ς γκλ σεις κα σ λα τ παρ γωγα. Καί ς κατακλε δα κα πισφρ γισµα τ ν παραπ νω θ τουµε το το. διαφορ το κκλησιαστικο λ γου π τ ν κοσµικ ε ναι τι πρ τος, ταν κφ ρεται πρ πει ν ε ναι σα - φ ς, ποιµαντικ ς κα ρισµ - νος, κα ποτ θεωρητικ ς, γενι - κ ς κα ριστος. Γιατ σ α τ τ ν περ πτωση, χι µ νο ε ναι νωφελ ς κα ναποτελεσµα - τικ ς, λλ θεωρε ται κα κ - τιµ ται ς λ γος προβολ ς κα ντυπωσιασµο. Κα ς τ τοιος, δ ν πρ πει ποτ ν χαρακτηρ - ζεται κα ν ε ναι κ κλησια - στικ ς λ γος. Σχολιαστ ς G < Eke heqg Pkgqov qgsg> st diad jtuo. Die humsg: el-pliroforisi.gr Ja o Ejd seir <SpoqÇ> st diad jtuo (ciç liç cmyqil a ló t succqavij ôqco toà Lgtqopok tou Attij r ja Lecaq dor Mijodülou) Die humsg: spora.gr