Αριθμός 1234/2012 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ. A1' Πολιτικό Τμήμα

Transcript

1 Αριθμός 1234/2012 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ A1' Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Εμμανουήλ Καλούδη), Βασίλειο Φούκα, Νικόλαο Λεοντή, Γεώργιο Γεωργέλλη και Αντώνιο Ζευγώλη, Αρεοπαγίτες. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 2 Απριλίου 2012, με την παρουσία και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Της αναιρεσείουσας: ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία " " και υπό τον διακριτικό τίτλο " Α.Ε", που εδρεύει στην... και εκπροσωπείται νόμιμα και η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Σφακιανάκη. Των αναιρεσίβλητων: 1. Ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία " ", που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο της Ελισάβετ Τσέλιου, 2. Ι. Τ. του Κ., κατοίκου..., 3. Χ. συζ. Ά. Κ., το γένος Κ. Τ., κατοίκου... και 4. Α. Κ. του Α., κατοίκου..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αναστάσιο Κώνστα, που δεν κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με τις α) από 16 Ιουνίου 2000 των δεύτερου, τρίτης και τέταρτου των ήδη αναιρεσιβλήτων και β) από 23 Ιουνίου 2000 της ήδη αναιρεσείουσας, ανακοπές που κατατέθηκαν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 6330/2005 οριστική του ιδίου δικαστηρίου και 6182/2007 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 24 Μαρτίου 2008 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αντώνιος Ζευγώλης ανέγνωσε την από 19 Μαρτίου 2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, οι πληρεξούσιοι των αναιρεσίβλητων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Από το συνδυασμό των άρθρων 68, 556 και 558 ΚΠολΔ συνάγεται ότι η αίτηση αναίρεσης απευθύνεται κατά του νικήσαντος αντιδίκου του αναιρεσείοντος όχι δε και κατά του ομοδίκου του, ως προς τον οποίο είναι απαράδεκτη, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, εφόσον η απόφαση δεν περιέχει διάταξη υπέρ αυτού, η οποία να βλάπτει τον αναιρεσείοντα (ΟλΑΠ 24/1997). Η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, επομένως, κατά το μέρος της με το οποίο στρέφεται κατά των ομοδίκων της αναιρεσείουσας, δεύτερου, τρίτης και τέταρτου των αναιρεσίβλητων, ήτοι των 1) Ι. Τ. του Κ., 2) Χ. συζ. Α. Κ. το γένος Κ. Τ. και 3) Ά. Κ.

2 του Α., εφόσον δεν περιέχεται υπέρ αυτών και εις βάρος της αναιρεσείουσας διάταξη στην προσβαλλόμενη απόφαση, είναι απαράδεκτη και απορριπτέα. Από τις διατάξεις των άρθρων 669 ΕμπΝ, 361, 873, 874 ΑΚ, 112 ΕισΝΑΚ και του ν.δ. "περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών" της 17.7/ , σαφώς συνάγεται ότι αλληλόχρεος (ή ανοικτός ή τρεχούμενος) λογαριασμός υπάρχει, όταν δύο πρόσωπα, από τα οποία το ένα τουλάχιστον είναι έμπορος, συμφωνούν με σύμβαση να μη επιδιώκονται ή διατίθενται μεμονωμένως οι απαιτήσεις των δύο μερών, που προκύπτουν από τις μεταξύ τους συναλλαγές, αλλά να φέρονται σε κοινό λογαριασμό με σκοπό να εκκαθαρίζονται και να αποσβένονται κατά το κλείσιμο του λογαριασμού αυτού που θα γίνεται κατά ορισμένα χρονικά διαστήματα σε τρόπο ώστε να αποτελέσει τη μοναδική μεταξύ τους απαίτηση το κατάλοιπο του λογαριασμού που τυχόν θα υπάρξει. Περαιτέρω, ο αλληλόχρεος ή ανοικτός λογαριασμός κλείνεται περιοδικώς κάθε εξάμηνο, εκτός αν συμφωνήθηκε διαφορετικά, αλλά όχι όμως κατά διαστήματα μικρότερα του τριμήνου. Καθένα από τα μέρη μπορεί οποτεδήποτε με καταγγελία του να θεωρήσει ότι έχει κλείσει οριστικά ο λογαριασμός, οπότε ο δικαιούχος του καταλοίπου δικαιούται να απαιτήσει αμέσως αυτό (άρθρο 112 παρ. 2 ΕισΝΑΚ). Η ενοχή δε για το κατάλοιπο που προκύπτει από το κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού γεννάται ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων κονδυλίων του, όταν ο οφειλέτης αφηρημένως υποσχέθηκε πριν κλείσει ο λογαριασμός την εξόφληση της οφειλής του από το κατάλοιπο ή αναγνώρισε, αφού έκλεισε ο λογαριασμός, την οφειλή αυτή (ΑΠ 192/2005, ΑΠ 577/2003, ΑΠ 667/2001). Σύμφωνα δε με τις διατάξεις των άρθρων του ΚΠολΔ, μπορεί να εκδοθεί διαταγή πληρωμής για χρηματικό κατάλοιπο κλεισθέντος αλληλόχρεου λογαριασμού, το οποίο, όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 112 παρ. 2 ΕισΝΑΚ, είναι κατά ποσό ορισμένο και δεν εξαρτάται από αίρεση, προθεσμία, όρο ή αντιπαροχή, εφόσον αποδεικνύονται εγγράφως, η σύμβαση του αλληλόχρεου λογαριασμού, η κίνηση του λογαριασμού αυτού, το κλείσιμο τούτου και το κατάλοιπο που προκύπτει υπέρ εκείνου που ζητεί την έκδοση της διαταγής πληρωμής (ΑΠ 1022/2003, ΑΠ 717/1979). Εξάλλου, κατά τα άρθρα 440 και 441 ΑΚ "ο συμψηφισμός επιφέρει απόσβεση των μεταξύ δύο προσώπων αμοιβαίων απαιτήσεων, όσο καλύπτονται, αν είναι ομοειδείς κατά το αντικείμενο και ληξιπρόθεσμες. Ο συμψηφισμός επέρχεται αν ο ένας τον επικαλεσθεί με δήλωση προς τον άλλο. Η πρόταση του συμψηφισμού επιφέρει την απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων από τότε που συνυπήρξαν". Κατά την έννοια των πιο άνω διατάξεων, το διαπλαστικό δικαίωμα της προτάσεως του συμψηφισμού δημιουργείται από τη στιγμή που δύο αντίθετες απαιτήσεις, που πληρούν τις προϋποθέσεις του συμψηφισμού θα συνυπάρξουν, οπότε υφίσταται δικαίωμα προτάσεως συμψηφισμού των δύο αντίθετων απαιτήσεων. Ο δικαιούχος της κάθε απαιτήσεως έχει συνεπώς από το χρονικό αυτό σημείο το δικαίωμα να αποσβέσει την απαίτηση του δανειστή του προτείνοντας την ανταπαίτησή του σε συμψηφισμό. Με την πρόταση αυτού, που είναι αδιάφορο πότε θα γίνει, οι αμοιβαίες απαιτήσεις, εφόσον διατηρούνται κατά το χρονικό αυτό σημείο, αποσβήνονται αναδρομικώς, δηλαδή από το χρονικό σημείο που συνυπήρξαν. Έτσι, η ανταπαίτηση του ανακόπτοντος κατά της απαίτησης του καθού η ανακοπή, εφόσον συντρέχουν οι ανωτέρω προϋποθέσεις συμψηφισμού αυτής, μπορεί να προταθεί και με την ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, η οποία έχει ως αντικείμενο την ακύρωση αυτής ως εκτελεστού τίτλου, καθόσον συνιστά ένσταση που αναφέρεται στην αμφισβήτηση της απαίτησης για την οποία εκδόθηκε αυτή, δηλαδή αποσβεστική ένσταση, εξαιτίας της οποίας δεν ίσχυσε ή οφειλή κατά το χρόνο που εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής. Τέτοια όμως ανταπαίτηση, στην περίπτωση που η διαταγή πληρωμής εκδόθηκε με βάση το κατάλοιπο αλληλόχρεου λογαριασμού, δεν συνιστά η μεμονωμένη απαίτηση του οφειλέτη από την κίνηση του τελευταίου, εφόσον τα συμβαλλόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει κατά την κατάρτιση της σχετικής συμβάσεως να μη επιδιώκονται ή διατίθενται μεμονωμένως οι απαιτήσεις αυτών, που προκύπτουν από τις μεταξύ τους συναλλαγές, αλλά να φέρονται

3 σε κοινό λογαριασμό με σκοπό να εκκαθαρίζονται και να αποσβένονται κατά το κλείσιμο του λογαριασμού αυτού, ώστε να αποτελέσει τη μοναδική μεταξύ τους απαίτηση το κατάλοιπο του λογαριασμού που τυχόν θα υπάρξει. Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 1 και 2 του ν. 1905/1990, η σύμβαση πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων - Factoring είναι μια σύμβαση μεταξύ ενός πράκτορα επιχειρηματικών απαιτήσεων, που είναι είτε τράπεζα, είτε ανώνυμη εταιρία, και μιας επιχείρησης - εμπορικής εταιρίας ή και φυσικού προσώπου, που ασχολείται κατ' επάγγελμα με την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών. Περιεχόμενο της σύμβασης είναι ότι η εταιρία factoring (εφεξής πράκτορες ή factor) αναλαμβάνει να παρέχει στην επιχείρηση του πελάτη της (εφεξής προμηθευτής), για το διάστημα που συμφωνείται και έναντι αμοιβής, υπηρεσίες σχετικές με την προεξόφληση, τη λογιστική και νομική παρακολούθηση, καθώς και την είσπραξη των χρηματικών απαιτήσεων κατά των πελατών της (εφεξής οφειλέτες). Πρόκειται για νέο χρηματοδοτικό μηχανισμό με τον οποίο επιδιώκεται σκοπός χρηματοδοτικός ή διαχειριστικός ή ασφαλιστικός (εγγυητικός), σωρευτικά ή διαζευκτικά, με αντίστοιχες λειτουργίες. Κατά ρητή δε πρόβλεψη του νόμου (άρθρο 1 1 του ν. 1905/1990), η σύμβαση πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων καταρτίζεται εγγράφως και το έγγραφο αποτελεί συστατικό τύπο, ενώ η έλλειψή του συνεπάγεται ακυρότητα της σύμβασης. Η σύμβαση που καταρτίζεται μεταξύ του πράκτορα και του προμηθευτή είναι μία "σύμβαση πλαίσιο", με την οποία καθορίζονται οι όροι συνεργασίας των μερών, όπως το είδος του factoring (γνήσιο ή μη γνήσιο, εμφανές ή αφανές), το ανώτατο ποσό (πλαφόν) μέχρι το οποίο δέχεται ο πράκτορας να χρηματοδοτήσει τον προμηθευτή, η αμοιβή και οι προμήθειες του πράκτορα, ο τρόπος με τον οποίο θα γίνεται η εκχώρηση των απαιτήσεων. Η λειτουργία της σύμβασης αυτής επιτελείται με τις εκχωρήσεις των απαιτήσεων του προμηθευτή προς τον πράκτορα και τις πιστώσεις από τον τελευταίο του λογαριασμού του πρώτου με τα αντίστοιχα ποσά, αμέσως μετά την εκχώρηση ή μετά την είσπραξη των απαιτήσεων, ανάλογα με το είδος του factoring, που έχει συμφωνηθεί. Δεδομένου του διαρκούς χαρακτήρα της ενοχής που δημιουργείται με τη σύμβαση factoring, της συνεχούς εκχωρήσεως απαιτήσεων του προμηθευτή στον πράκτορα και της αντίστοιχης πίστωσης του προμηθευτή με τα ποσά που εισπράττονται ή πρόκειται να εισπραχθούν (ανάλογα με το συμφωνηθέν είδος factoring), μείον αμοιβές, προμήθειες, προεξοφλητικούς τόκους, η εξυπηρέτηση της σύμβασης factoring, γίνεται συνήθως με την τήρηση από τον πράκτορα ενός ανοικτού λογαριασμού στο όνομα του προμηθευτή (ΑΠ 667/2010, 880/2010, ΑΠ 1482/2010, ΑΠ 1136/2000, ΑΠ 1048/1998). Στην πραγματικότητα το factoring μπορεί και συνήθως εμφανίζει στοιχεία σύμβασης ανοίγματος πιστώσεως και σύμβασης αλληλόχρεου λογαριασμού. Ειδικότερα, όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, ο προμηθευτής έχει αξίωση κατά του factor να του καταβάλει την αξία των απαιτήσεων που εισέπραξε ή πρόκειται να εισπράξει. Ανάλογα με τους ειδικότερους όρους της μεταξύ τους συμφωνίας η εν λόγω αξίωση πηγάζει από τη σύμβαση factoring - είτε γνήσιο είτε μη γνήσιο - και καθίσταται απαιτητή με την εκχώρηση των αποδεικτικών εγγράφων της εκχωρηθείσης απαιτήσεως εκ μέρους του προμηθευτή ή με την είσπραξή της εκ μέρους του factor. Αντίστοιχα ο factor έχει αξίωση, εφόσον ο προμηθευτής έκανε χρήση της ευχέρειας που του παρέχει η σύμβαση, να αναλάβει διάφορα ποσά χρημάτων πριν να καταστούν ληξιπρόθεσμες ή να εισπραχθούν οι εκχωρηθείσες απαιτήσεις του, να ζητήσει την επιστροφή των πιστωθέντων. Έχει, επίσης, απαίτηση να του καταβληθεί η προμήθεια του τόκου των πιστωθέντων χρημάτων, έξοδα, δικαστικά ή άλλα, για την είσπραξη των απαιτήσεων κ.ο.κ. Αυτές οι εκατέρωθεν απαιτήσεις των μερών εμφανίζουν μια ενιαία, ταχεία και αμφίδρομη ροή, έτσι ώστε δεν είναι νοητή, ούτε σκόπιμη η εκκαθάριση κάθε μιας αξίωσης ξεχωριστά. Κατά κανόνα συμφωνείται όπως ο factor τηρεί ένα λογαριασμό, στον οποίο πιστώνει τα ποσά των εισπραττομένων ή εισπραχθησομένων απαιτήσεων του προμηθευτή και αντίστοιχα χρεώνει τις αναλήψεις, στις οποίες προβαίνει ο τελευταίος, την προμήθειά του, τους τόκους, τα έξοδά του κ.λπ.

4 Η συμφωνία αυτή, η οποία συνήθως είναι ρητή, χωρίς να αποκλείεται και η σιωπηρή κατάρτισή της, περιέχει τα στοιχεία συμβάσεως αλληλόχρεου λογαριασμού, αφού μεταξύ των συμβαλλομένων υφίστανται εκατέρωθεν απαιτήσεις και καταβολές. Εξάλλου, κατά την διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 του ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται μόνον αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ.ΑΠ 7/2006, 4/2005). Με το λόγο αναίρεσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ (παραβίαση κανόνα του ουσιαστικού δικαίου) ελέγχονται τα σφάλματα του δικαστηρίου κατά την εκτίμηση του νόμω βάσιμου της αγωγής ή των ισχυρισμών των διαδίκων, καθώς και τα νομικά σφάλματα κατά την έρευνα της ουσίας της διαφοράς. Ελέγχεται, δηλαδή, αν η αγωγή, ένσταση κ.λπ. ορθώς απορρίφθηκε ως μη νόμιμη ή αν, κατά παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου, έγινε δεκτή ως νόμιμη ή απορρίφθηκε ή έγινε δεκτή κατ' ουσίαν (Ολ.ΑΠ 27 και 28/1998). Στην προκειμένη περίπτωση το Εφετείο, δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη εκτίμηση των αποδείξεων, κατά το μέρος που ενδιαφέρει εν προκειμένω, τα ακόλουθα: Μεταξύ της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία " " (πρώτη αναιρεσίβλητη) και της ανώνυμης εταιρίας με το διακριτικό τίτλο "... Α.Ε." (αναιρεσείουσα) καταρτίσθηκε η υπ' αριθ..../ σύμβαση πιστώσεως με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό, δυνάμει της οποίας η πρώτη, ως πιστώτρια, χορήγησε στη δεύτερη, ως πιστούχο, πίστωση μέχρι του ποσού των δραχμών. Μεταγενέστερα, με τις από , και ταυτάριθμες, αυξητικές της παραπάνω σύμβασης, συμβάσεις, αυξήθηκε το όριο της πίστωσης διαδοχικά κατά τα ποσά των , και δραχμών αντίστοιχα και έτσι τελικά το όριο της πιο πάνω πίστωσης ανήλθε σε δραχμές. Την τήρηση όλων των όρων των παραπάνω συμβάσεων (αρχικής και αυξητικών), σχετικά με την εμπρόθεσμη και ολοκληρωτική εξόφληση οποιουδήποτε χρεωστικού υπολοίπου της πίστωσης, πλέον τόκων προμηθειών, εξόδων και εν γένει επιβαρύνσεων, εγγυήθηκαν εγγράφως έναντι της πιστώτριας οι δεύτερος, τρίτη και τέταρτος των ήδη αναιρεσίβλητων (ως προς τους οποίους είναι απαράδεκτη η αναίρεση), ευθυνόμενοι ως αυτοφειλέτες, οι οποίοι παραιτήθηκαν από την ένσταση της διζήσεως και γενικά από κάθε ένσταση που απορρέει από τα άρθρα 853, 858, 862, 863, του ΑΚ, ενώ παράλληλα αποδέχθηκαν ότι οποιαδήποτε στο μέλλον αναγνώριση της οφειλής από μέρους της πρωτοφειλέτριας θα υποχρεώνει και αυτούς. Σε εκτέλεση της παραπάνω σύμβασης πιστώσεως ανοίχθηκαν οι υπ' αριθ. 240/..., 240/..., 240/..., 240/..., 240/..., 240/..., 240/..., 240/... και 240/... αλληλόχρεοι λογαριασμοί. Την , επειδή η πιστούχος εταιρεία δεν ήταν συνεπής στην εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων, η πιστώτρια κατήγγειλε την πιο πάνω σύμβαση πιστώσεως και έκλεισε οριστικά τους πιο πάνω λογαριασμούς χορηγήσεων, οι οποίοι, κατά την ως άνω ημερομηνία, εμφάνιζαν χρεωστικά υπόλοιπα ύψους , , , , , , , , και δραχμών αντίστοιχα. Ακολούθως, την ίδια ημέρα, η πιστώτρια μετέφερε τα ποσά αυτά στους λογαριασμούς οριστικής καθυστέρησης του καταστήματός της "Ειδική Μονάδα Καθυστερήσεων Αθηνών Β'", με αριθμούς...,...,...,...,...,...,...,... και... αντίστοιχα. Στη συνέχεια η πιστώτρια εταιρία, με την από επιστολή της, η οποία επιδόθηκε τόσο στην πρωτοφειλέτρια, όσο και στους εγγυητές, γνωστοποίησε σ' αυτούς το οριστικό κλείσιμο των στηριζόμενων στην επίδικη σύμβαση πιστώσεως ως άνω ανοικτών λογαριασμών και το χρεωστικό υπόλοιπο που προέκυψε σε βάρος τους, ανερχόμενο στο συνολικό ποσό των δραχμών. Περαιτέρω, με την από αίτησή της, στην οποία διέλαβε όλα τα παραπάνω, η πιστώτρια ζήτησε και πέτυχε την έκδοση της υπ' αριθ. 5712/2000 διαταγής πληρωμής του

5 Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σε βάρος της πιστούχου και των εγγυητών, με την οποία υποχρεώθηκαν να καταβάλουν στην πιστώτρια Τράπεζα το ποσό των δραχμών, πλέον τόκων και εξόδων, σε ολόκληρο καθένας απ' αυτούς. Αντίγραφο από πρώτο απόγραφο εκτελεστό της παραπάνω διαταγής πληρωμής με επιταγή προς πληρωμή κοινοποίησε στις στους εγγυητές και στις στην πρωτοφειλέτρια. Κατά της εν λόγω διαταγής πληρωμής οι μεν εγγυητές άσκησαν την από ανακοπή τους, η δε πρωτοφειλέτρια την από δική της ανακοπή. Με τον πρώτο λόγο της τελευταίας αυτής ανακοπής (η οποία μόνο ενδιαφέρει εν προκειμένω) η ανακόπτουσα (και ήδη αναιρεσείουσα) ισχυρίσθηκε ότι έχει κατά της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "... Α.Ε.", της οποίας η καθής η ανακοπή (ήδη πρώτη αναιρεσίβλητη) Τράπεζα είναι καθολική διάδοχος, απαιτήσεις από σύμβαση factoring μεταξύ αυτής και της..., οι οποίες είναι οι εξής: α) απαίτηση ύψους δραχμών από απαιτήσεις που εκχώρησε στην... χωρίς δικαίωμα αναγωγής, β) απαίτηση ύψους δραχμών από απαιτήσεις που της εκχώρησε με δικαίωμα αναγωγής και γ) απαίτηση ύψους δραχμών για την άνευ εντολής ή εξοφλήσεως επιστροφή 33 συναλλαγματικών στους υπόχρεους - οφειλέτες της, όπως αυτές (απαιτήσεις) εξειδικεύονται στην ανακοπή της. Και ότι τις απαιτήσεις αυτές προτείνει σε συμψηφισμό προς την ανταπαίτηση της καθής από την ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής. Τον ισχυρισμό αυτό (πρώτος λόγος ανακοπής), το Εφετείο έκρινε νόμιμο (άρθρα 440, 441 ΑΚ), ως συνιστώντα ένσταση (συμψηφισμού) αποσβεστική της απαίτησης από τη διαταγή πληρωμής, εν συνεχεία δε δέχθηκε τα ακόλουθα: Η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "...Α.Ε. ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ" και το διακριτικό τίτλο " " ιδρύθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1905/1990, με τον οποίο εισήχθη στη χώρα μας ο θεσμός της πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων, γνωστός διεθνώς "factoring" και είχε ως αντικείμενο εργασιών την παροχή υπηρεσιών πρακτόρευσης επιχειρηματικών απαιτήσεων, όπως αυτές προσδιορίζονται στο νόμο. Ήδη η πιο πάνω εταιρεία συγχωνεύθηκε με απορρόφηση από την ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία "...", σύμφωνα με την με αριθμό Κ2-1113/ απόφαση του Υφυπουργού Ανάπτυξης, που καταχωρήθηκε στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών την και δημοσιεύθηκε στο 1457/ ΦΕΚ - τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ, και η τελευταία κατέστη καθολική διάδοχος της πρώτης (άρθρο 75 κ.ν. 2190/1920). Στο πλαίσιο της πιο πάνω επιχειρηματικής της δραστηριότητος η... συνήψε την με την εταιρεία με το διακριτικό τίτλο, "... Α.Ε." (αναιρεσείουσα), σύμβαση πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων, βάσει της οποίας η τελευταία ανέλαβε την υποχρέωση, για όσο χρόνο ισχύει η σύμβαση να εκχωρεί στην... μη ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις της έναντι πελατών της, οι οποίες προέρχονται από πωλήσεις αγαθών ή παροχή υπηρεσιών προς αυτούς, σύμφωνα με τους όρους που αναφέρονται αναλυτικά στη σύμβαση αυτή. Συγκεκριμένα συμφωνήθηκε η εκχώρηση - με ή χωρίς δικαίωμα αναγωγής - απαιτήσεων της πρώτης εναγομένης έναντι των πελατών της, εγχώριων και του εξωτερικού, οι οποίες ενσωματώνονταν σε τιμολόγια και η έναντι αυτών χρηματοδότησή της με τη μορφή προκαταβολών. Από τα ποσά που οι οφειλέτες των τιμολογίων κατέβαλαν στην "...", σε εξόφληση αυτών, η τελευταία παρακρατούσε το ποσό της χρηματοδότησης, τους επ' αυτής τόκους, την αμοιβή της και τον ανάλογο ΦΠΑ και απέδιδε την διαφορά στην πρώτη εναγομένη. Με την από επιστολή προς την τελευταία, η οποία αποτελεί συμβατικό κείμενο που συμπληρώνει την ως άνω σύμβαση, συμφωνήθηκε όριο χρηματοδότησης, έναντι των εκχωρούμενων απαιτήσεων, σε ποσοστό μέχρι του 85% επί της ονομαστικής αξίας των εκχωρουμένων απαιτήσεων εξωτερικού και σε ποσοστό 90% επί της ονομαστικής αξίας των εκχωρουμένων απαιτήσεων του εσωτερικού. Εφόσον γινόταν εκχώρηση τιμολογίων με δικαίωμα αναγωγής, ο κίνδυνος της μη εξόφλησης αυτών παρέμενε στην προμηθεύτρια εταιρία και η "..." υποχρεούτο να της καταβάλει το ποσό των τιμολογίων αυτών μόνο εφόσον της τα εξοφλούσαν οι οφειλέτες, εάν δε τα τιμολόγια δεν εξοφλούντο ακριβόχρονα, η πρώτη εναγομένη

6 υποχρεούτο να επιστρέψει στην "..." το συνολικό ποσό των έναντι των ανεξόφλητων τιμολογίων προκαταβολών. Αν γινόταν εκχώρηση τιμολογίων χωρίς δικαίωμα αναγωγής, η "..." αναλάμβανε έναντι της προμηθεύτριας - πρώτης εναγομένης, τον κίνδυνο της μη εξόφλησης αυτών από τον οφειλέτη λόγω οικονομικής του αδυναμίας, απαλλασσομένης της προμηθεύτριας από τον κίνδυνο αυτό. Στην περίπτωση αυτή η "..." αναλάμβανε την υποχρέωση εξόφλησης του σχετικού ποσού το αργότερο 90 ημέρες μετά την ημερομηνία κατά την οποία η απαίτηση γινόταν ληξιπρόθεσμη και απαιτητή. Η ανακόπτουσα δεσμεύτηκε ρητά, ότι ο οφειλέτης των εκχωρούμενων απαιτήσεων ουδεμία ένσταση μπορεί να αντιτάξει κατά του κύρους της απαίτησης και του παραστατικού στο οποίο αυτή ενσωματώνεται, ότι τυχόν διαφορές ή αντιδικίες μεταξύ εναγομένης και του πελάτη-οφειλέτη θα επιλύονται μεταξύ τους και ότι τυχόν μη εμπρόθεσμη ή μη ολοσχερής εξόφληση της απαίτησης, οφειλόμενης σε λόγους εκτός της οικονομικής αδυναμίας του οφειλέτη, υποχρεώνει την προμηθεύτρια να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα για την άρση των λόγων αυτών το συντομότερο δυνατόν. Σε περίπτωση μη πλήρωσης των ανωτέρω προϋποθέσεων, συμφωνήθηκε ότι η εκχώρηση της απαίτησης καθίσταται άκυρη και η "..." απαλλάσσεται των αντιστοίχων υποχρεώσεών της από τη σύμβαση, ενώ η προμηθεύτρια-εναγομένη υποχρεούται να επιστρέψει κάθε ποσό που εισέπραξε από την "..." έναντι της άνω απαιτήσεως αμέσως μόλις προσκληθεί, διαφορετικά η πράκτορας δικαιούται να το παρακρατήσει από οποιοδήποτε αποδοτέο στην προμηθεύτρια ποσό. Με τον όρο 9 της επίμαχης σύμβασης συμφωνήθηκε, οι εκχωρούμενες απαιτήσεις και οι έναντι αυτών καταβολές να παρακολουθούνται λογιστικά από την "..." σε ειδικούς λογαριασμούς, τόσο συγκεντρωτικά, όσο και αναλυτικά, με τη μορφή αλληλόχρεου λογαριασμού, στον οποίο θα καταχωρούνται όλες οι από τη σύμβαση πηγάζουσες χρεώσεις και πιστώσεις, αντίγραφα δε των λογαριασμών αυτών, στα οποία θα απεικονίζεται η κατά μήνα κίνηση του λογαριασμού της προμηθεύτριας, να κοινοποιούνται σε αυτή, σε δύο αντίτυπα, εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του επόμενου μήνα. Αν η προμηθεύτρια συμφωνεί με τις εμφανιζόμενες στους λογαριασμούς εγγραφές, υπογράφει το ένα από τα αντίτυπα, το οποίο και επιστρέφει στην "...", ενώ, αν διαφωνεί με αυτές, επιστρέφει στην "..." το ένα από τα αντίτυπα, στο οποίο πρέπει να επισυνάπτονται οι έγγραφες διαφορές με επαρκή αιτιολόγηση. Αν περάσει ο μήνας, κατά τη διάρκεια του οποίου παραλήφθηκαν από την προμηθεύτρια τα αντίγραφα αυτά άπρακτος, θεωρείται ότι αυτή τα αποδέχθηκε και κανένα δικαίωμα προβολής ένστασης κατά του περιεχομένου τους έχει. Τέλος, συμφωνήθηκε ότι τα ως άνω αντίγραφα αποτελούν ακριβή αντίγραφα των εμπορικών-λογιστικών στοιχείων της "...", ώστε, με τις αναφερόμενες στη σύμβαση προϋποθέσεις, να αποτελούν πλήρη απόδειξη για ό,τι περιλαμβάνεται σε αυτά. Για την εξυπηρέτηση της άνω σύμβασης πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων ανοίχθηκαν οι παρακάτω λογαριασμοί, οι οποίοι άρχισαν να κινούνται από την πρώτη εκχώρηση τιμολογίου από την εταιρεία "... Α.Ε." προς την "...", δηλαδή: α) Την ο αλληλόχρεος λογαριασμός με κωδικό αριθμό... σε φιορίνια Ολλανδίας, β) την ο αλληλόχρεος λογαριασμός, με κωδικό αριθμό... σε μάρκα Γερμανίας, γ) την ο αλληλόχρεος λογαριασμός, με κωδικό αριθμό... σε λίρες Αγγλίας, δ) την ο αλληλόχρεος λογαριασμός, με κωδικό αριθμό... σε πεσέτες Ισπανίας, ε) την ο αλληλόχρεος λογαριασμός... σε δολάρια ΗΠΑ, ενώ ανοίχθηκαν και άλλοι δύο λογαριασμοί προχρηματοδότησης, με την εκχώρηση τιμολογίων από την πρώτη εναγομένη προς την "..." και την ταυτόχρονη χρηματοδότησή της, δηλαδή: 1) ο αλληλόχρεος λογαριασμός... σε φιορίνια Ολλανδίας, που ανοίχθηκε την και 2) ο αλληλόχρεος λογαριασμός... σε μάρκα Γερμανίας, που ανοίχθηκε την Η επίδικη σύμβαση factoring λειτούργησε μέχρι την , οπότε η προμηθεύτρια εταιρεία κοινοποίησε στην πράκτορα την από εξώδικη καταγγελίαπρόσκληση-δήλωση, με την οποία, ασκώντας συμβατικό της δικαίωμα, κατήγγειλε τη σύμβαση αυτή. Την ίδια ημέρα κατήγγειλε εγγράφως τη σύμβαση και η "...". Μετά την εξέλιξη αυτή η "..." την 17-2-

7 2000 έκλεισε όλους τους προαναφερόμενους λογαριασμούς, οι οποίοι εμφάνιζαν σε βάρος της προμηθεύτριας (ανακόπτουσας) τα παρακάτω χρεωστικά υπόλοιπα: α) Ο λογαριασμός ,10 φιορίνια Ολλανδίας και ήδη ,01 ευρώ, β) ο λογαριασμός ,35 μάρκας Γερμανίας και ήδη ,63 ευρώ, γ) ο λογαριασμός ,97 λίρες Αγγλίας και ήδη ,33 ευρώ, δ) ο λογαριασμός ,72 πεσέτες Ισπανίας και ήδη ,73 ευρώ, ε) ο λογαριασμός ,79 δολάρια ΗΠΑ και ήδη ,39 ευρώ, στ) ο λογαριασμός ,31 φιορίνια Ολλανδίας και ήδη ,15 ευρώ, ζ) ο λογαριασμός ,19 μάρκα Γερμανίας και ήδη ,49 ευρώ και η) ο λογαριασμός ,22 πεσέτες Ισπανίας και ήδη ,22 ευρώ. Ακολούθως η "..." μετέφερε τα ως άνω κατάλοιπα στους υπ' αριθ....,...,...,...,...,... και... λογαριασμούς καθυστέρησης. Δέχεται περαιτέρω το Εφετείο, ότι σύμφωνα με το όρο 9.1 της σύμβασης είχε ρητά συμφωνηθεί μεταξύ "..." και της "... Α.Ε." η υπαγωγή των εκατέρωθεν απαιτήσεων σε ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό. Έτσι, κατόπιν της ως άνω ρητής συμφωνίας, η "..." τηρούσε τους προαναφερόμενους αλληλοχρεους λογαριασμούς προς εξυπηρέτηση της σύμβασης factoring. Στους λογαριασμούς αυτούς απεικονίζονται οι προκαταβολές (χρηματοδότηση τιμολογίων), που η "..." έδινε στην "... Α.Ε.", η συμφωνημένη προμήθεια, ο Φ.Π.Α., οι τόκοι επί του ποσού της προκαταβολής, οι εισπράξεις των εκχωρούμενων απαιτήσεων και τα έξοδα. Ειδικότερα, ως χρεωστικά κονδύλια εισήρχοντο στον αλληλόχρεο λογαριασμό οι χορηγούμενες προκαταβολές, οι τόκοι, η αμοιβή της "...", τα έξοδα αυτής, ο ανάλογος Φ.Π.Α., ενώ ως πιστωτικά (υπέρ της προμηθεύτριας) κονδύλια εισήρχοντο οι εισπράξεις των απαιτήσεων που αυτή εκχωρούσε στην "...". Η τελευταία, για την αναλυτικότερη παρακολούθηση των εκχωρηθεισών απαιτήσεων, τηρούσε δύο επί πλέον καταστάσεις, με τίτλο "ανάλυση λογαριασμού εκχωρήσεων" και "ανάλυση λογαριασμού πελάτη". Οι λογαριασμοί αυτοί ετηρούντο προκειμένου να παρακολουθούνται οι οφειλές των πελατώνοφειλετών της προμηθεύτριας και οι εκχωρήσεις και όχι οι από τη σύμβαση πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων χρεοπιστώσεις. Τα κονδύλια δε των δύο πιο πάνω λογαριασμών περιλαμβάνονται στους αλληλόχρεους λογαριασμούς, που προεκτέθηκαν. Συγκεκριμένα, "οι λογαριασμοί εκχωρήσεων" απεικονίζουν το σύνολο των εκχωρήσεων που έγ...ν κατά ημερομηνία, τις εισπράξεις και τα πιστωτικά σημειώματα. Δεν καταχωρούσε η "..." στους λογαριασμούς αυτούς χρηματοδοτήσεις - προκαταβολές, που ελάμβανε η προμηθεύτρια έναντι των εκχωρηθέντων τιμολογίων, ούτε την προμήθεια, τους τόκους και το ΦΠΑ. Οι "λογαριασμοί πελάτη", εξ άλλου, αφορούν κάθε πελάτη και απεικονίζουν τα στοιχεία του πελάτη-οφειλέτη της προμηθεύτριας, την ημερομηνία εκχώρησης του τιμολογίου του συγκεκριμένου πελάτη, τα στοιχεία του τιμολογίου (αριθμό, ημερομηνία, ποσό κλπ), τις εισπράξεις έναντι των τιμολογίων και τα αντίστοιχα πιστωτικά. Ούτε στους λογαριασμούς αυτούς καταχωρούντο οι χρηματοδοτήσεις - προκαταβολές, που καταβάλονταν στην "... Α.Ε." έναντι των εκχωρηθέντων τιμολογίων, ούτε η προμήθεια, οι τόκοι και ο Φ.Π.Α. Περαιτέρω, η προμηθεύτρια, παρόλο που η "...", σε εκτέλεση του όρου 9.2 της σύμβασης, της κοινοποιούσε αντίγραφα των λογαριασμών που τηρούσε κάθε μήνα και είχε δικαίωμα να διαφωνήσει εγγράφως για τις εγγραφές που περιείχοντο στους εν λόγω λογαριασμούς, ουδέποτε αντέλεξε ή αμφισβήτησε με οποιοδήποτε τρόπο τις εγγραφές αυτές. Με βάση τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι υπάρχει ρητή συμφωνία περί υπαγωγής των εκατέρωθεν απαιτήσεων των συμβαλλομένων στη σύμβαση factoring σε αλληλόχρεο λογαριασμό, αφού τα ουσιώδη στοιχεία αυτού, κατά τα προεκτεθέντα, συνάγεται σαφώς από την κατά τα άνω ρύθμιση των εκατέρωθεν υποχρεώσεών τους. Επομένως, εφόσον μεταξύ "... Α.Ε." και της "...", με την από σύμβαση, εκτός από την παροχή υπηρεσιών και την εκχώρηση των απαιτήσεων της πρώτης, περιλαμβάνεται και σύμβαση αλληλόχρεου λογαριασμού προς εξυπηρέτηση της σύμβασης factoring, που προτείνει σε συμψηφισμό η ανακόπτουσα "... Α.Ε.", με την καταχώρησή τους στον αλληλόχρεο λογαριασμό απώλεσαν την αυτοτέλειά τους και δεν μπορεί αυτή να θεμελιώσει αυτοτελώς αγωγική αξίωση απ'

8 αυτές, αφού απαιτητό και δικαστικώς επιδιώξιμο είναι μόνο το κατάλοιπο, το οποίο προέκυψε από την αντιπαραβολή των πιστωτικών και χρεωστικών κονδυλίων κατά το οριστικό κλείσιμο του ως άνω αλληλόχρεου λογαριασμού. Με βάση τις παραδοχές του αυτές το Εφετείο, απέρριψε τον πρώτο λόγο της έφεσης της αναιρεσείουσας, με τον οποίο παραπονείτο κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου για την απόρριψη της ενστάσεως συμψηφισμού της απορρέουσας από την επίδικη διαταγή πληρωμής απαίτησης της πρώτης αναιρεσίβλητης με την προταθείσα προς συμψηφισμό ανταπαίτησή της, που συνιστούσε τον πρώτο λόγο ανακοπής της. Με την κρίση του αυτή το Εφετείο, ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 440, 441 του Α.Κ., σε συνδυασμό προς εκείνες των άρθρων 669 ΕμπΝ, 361, 873, 874 ΑΚ, 112 ΕισΝΑΚ και του ν.δ. "περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών" της 17.7/ , καθώς και εκείνες του άρθρου 1 παρ. 1 και 2 του ν. 1905/1990, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 2367/1995, τις οποίες δεν παραβίασε, αφού τα δεκτά γενόμενα ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν πληρούσαν το πραγματικό των άνω διατάξεων περί συμψηφισμού (άρθρα 440, 441 ΑΚ), και δεν δικαιολογούσαν την παραδοχή της ενστάσεώς της, εφόσον, σύμφωνα με όσα ανελέγτως έγιναν δεκτά, η μεταξύ της αναιρεσείουσας και της "..." από σύμβαση, εκτός από την παροχή υπηρεσιών και την εκχώρηση των απαιτήσεων της πρώτης, περιελάμβανε και σύμβαση αλληλόχρεου λογαριασμού προς εξυπηρέτηση της σύμβασης factoring, τα επί μέρους κονδύλια του οποίου πρότεινε σε συμψηφισμό η ανακόπτουσα, τα οποία όμως, με την καταχώρησή τους στον αλληλόχρεο λογαριασμό απώλεσαν την αυτοτέλειά τους και δεν μπορούσαν να επιδιωχθούν αυτοτελώς, αφού απαιτητό και δικαστικώς επιδιώξιμο ήταν μόνο το κατάλοιπο που προέκυψε από την αντιπαραβολή των πιστωτικών και χρεωστικών κονδυλίων κατά το οριστικό κλείσιμο του ως άνω αλληλόχρεου λογαριασμού, το οποίο όμως ήταν χρεωστικό εις βάρος της αναιρεσείουσας. Επομένως, ο αντίθετος πρώτος λόγος αναιρέσεως, από το άρθρο 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ, είναι αβάσιμος. Κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 281 ΑΚ, για να θεωρηθεί η άσκηση του δικαιώματος ως καταχρηστική, θα πρέπει η προφανής υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο οικονομικός ή κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος να προκύπτει από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγματική κατάσταση που δημιουργήθηκε ή τις περιστάσεις που μεσολάβησαν ή από άλλα περιστατικά, τα οποία, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γέννηση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή την άσκησή του κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Επίσης πρέπει οι πράξεις του υπόχρεου και η κατάσταση πραγμάτων που διαμορφώθηκε υπέρ αυτού να τελούν σε αιτιώδη σχέση με την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου, αφού, κατά τους κανόνες της καλής πίστης, τις συνέπειες που απορρέουν από πράξεις άσχετες προς αυτή τη συμπεριφορά δεν συγχωρείται να προβάλλονται προς απόκρουση του δικαιώματος (Ολ.ΑΠ 16/2006, Ολ.ΑΠ 17/95, Ολ.ΑΠ 62/90). Εξάλλου, κατά το άρθρο 559 αρ. 1 Κ.Πολ.Δ, επιτρέπεται αναίρεση, αν παρεβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Στην προκειμένη περίπτωση όπως προκύπτει από την επισκόπηση της ανακοπής, με το δεύτερο λόγο αυτής (ανακοπής), η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η παρά της καθ' ής η ανακοπή καταγγελία της σύμβασης πιστώσεως με ανοικτό λογαριασμό, που είχε συνάψει με την ανακόπτουσα εταιρεία, και περαιτέρω η επιδίωξη εκδόσεως της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής ασκήθηκαν καθ' υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, διότι α) η καθ' ής η ανακοπή τελούσε εν γνώσει των ενεργειών της θυγατρικής της εταιρείας "...", η οποία καθυστερούσε αδικαιολόγητα στην είσπραξη των απαιτήσεων που της είχε εκχωρήσει η ανακόπτουσα προμηθεύτρια, για τις οποίες χρεώνονταν αμοιβές, προμήθειες και τόκοι στους οικείους λογαριασμούς, με αποτέλεσμα να διογκώνεται άνευ νόμιμης αιτίας το σε βάρος αυτής χρεωστικό υπόλοιπο και να

9 καθίσταται αντικειμενικά αδύνατη με την εξάντληση των πιστωτικών ορίων η χρηματοδότηση της παραγωγής και των εντεύθεν απαιτήσεών της, β) η καθ' ής τελούσε σε γνώση των ζημιών που οι ενέργειες της "..." είχαν προκαλέσει στην πρωτοφειλέτρια - προμηθεύτρια εταιρεία, καθώς και του ύψους αυτών, γ) αυτή γνώριζε, λόγω της τραπεζικής της ιδιότητας, ότι οι ενέργειες αυτές της "..." και η περαιτέρω αθέτηση συμφωνιών θα είχε αλυσιδωτές επιπτώσεις στην ταμειακή ρευστότητα της πρωτοφειλέτιδας και της ανάπτυξής της και δ) γνώριζε, επίσης, η καθ' ής, ότι η πρωτοφειλέτρια - πιστούχος κατείχε μια ξεχωριστή τεχνογνωσία στην παγκόσμια αγορά, με έντονη παραγωγική και εξαγωγική δραστηριότητα, που με τη σωστή χρηματοδότηση και υποστήριξη της καθ' ής θα μπορούσε να έχει μία επιτυχή πορεία. Αντ' αυτού, ανέχθηκε την αντισυμβατική συμπεριφορά της θυγατρικής της "...", που είχε σαν αποτέλεσμα την οριστική απώλεια αξιώσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων σε συνάλλαγμα, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα ως προς το ζήτημα αυτό στην ανακοπή, και την αποδυνάμωση άλλων αξιώσεων και προχώρησε αυτή (καθ' ής) στην καταγγελία της επίδικης σύμβασης πιστώσεως με αλληλόχρεο λογαριασμό μόλις επτά (7) ημέρες μετά από την από μέρους της "... Α.Ε." καταγγελία της σύμβασης πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων, δείχνοντας εκδικητική συμπεριφορά και προσπάθεια αποποίησης των δικών της ευθυνών από την αντισυμβατική πρακτική της θυγατρικής της εταιρείας και μάλιστα καθ' όν χρόνο ολοκληρώνονταν οι διαδικασίες απορροφήσεως της "..." απ' αυτή. Έκρινε δε το Εφετείο, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της προσβαλλομένης απόφασης, ότι ο λόγος αυτός της ανακοπής, υπό τα εκτιθέμενα πραγματικά περιστατικά, είναι απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθόσον η "Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε." είχε νόμιμο και συμβατικό δικαίωμα να προβεί στο κλείσιμο της σύμβασης πιστώσεως με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό οποτεδήποτε (όπως και η πιστούχος "... Α.Ε.") ενώ, περαιτέρω, οι αντισυμβατικές ενέργειες και παραλείψεις της "... ΑΕ" δεν μπορούν να θεωρηθούν ως καταχρηστική άσκηση δικαιώματος εκ μέρους της εφεσίβλητης, έστω και αν η "..." ήταν θυγατρική της εταιρεία, διότι κατά το χρόνο καταγγελίας της σύμβασης πιστώσεως με ανοικτό λογαριασμό η "Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε." και η "... ΑΕ" ήταν δύο αυτοτελή και ανεξάρτητα νομικά πρόσωπα και σε κάθε περίπτωση είναι νομικά αδιάφορη η συμπεριφορά των οργάνων της "..." κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της σύμβασης πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων, αφού η ένδικη αξίωση προέρχεται από άλλη σύμβαση, την σύμβαση πιστώσεως με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό, που καταρτίσθηκε την μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και της "... ΑΕ". Με το να κρίνει έτσι το Εφετείο δεν παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ και η προβαλλόμενη με το δεύτερο λόγο αναίρεσης από το άρθρο 559 αριθ.1 Κ.Πολ.Δικ. αιτίαση για το αντίθετο πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη, όπως και ο αντίστοιχος λόγος αναίρεσης. Κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα της πρώτης αναιρεσίβλητης (άρθρα 176, 183 και 191 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από αίτηση για αναίρεση της υπ' αριθ. 6182/2007 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών. Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα της πρώτης αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες επτακόσια (2.700) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 2012.

10 Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 2 Ιουλίου Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ