ÐÁÍÅÐÉÓÔÇÌÉÏ ÐÁÔÑÙÍ Ó ÏËÇ ÈÅÔÉÊÙÍ ÅÐÉÓÔÇÌÙÍ ÔÌÇÌÁ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ ÔÏÌÅÁÓ ÅÖÁÑÌÏÓÌÅÍÇÓ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ & ÃÅÙÖÕÓÉÊÇÓ ÅÑÃÁÓÔÇÑÉÏ ÔÅ ÍÉÊÇÓ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ÐÁÍÅÐÉÓÔÇÌÉÏ ÐÁÔÑÙÍ Ó ÏËÇ ÈÅÔÉÊÙÍ ÅÐÉÓÔÇÌÙÍ ÔÌÇÌÁ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ ÔÏÌÅÁÓ ÅÖÁÑÌÏÓÌÅÍÇÓ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ & ÃÅÙÖÕÓÉÊÇÓ ÅÑÃÁÓÔÇÑÉÏ ÔÅ ÍÉÊÇÓ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ"

Transcript

1 ÐÁÍÅÐÉÓÔÇÌÉÏ ÐÁÔÑÙÍ Ó ÏËÇ ÈÅÔÉÊÙÍ ÅÐÉÓÔÇÌÙÍ ÔÌÇÌÁ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ ÔÏÌÅÁÓ ÅÖÁÑÌÏÓÌÅÍÇÓ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ & ÃÅÙÖÕÓÉÊÇÓ ÅÑÃÁÓÔÇÑÉÏ ÔÅ ÍÉÊÇÓ ÃÅÙËÏÃÉÁÓ ÐÑÏÃÑÁÌÌÁ ÌÅÔÁÐÔÕ ÉÁÊÙÍ ÓÐÏÕÄÙÍ ÃÅÙÅÐÉÓÔÇÌÅÓ & ÐÅÑÉÂÁËËÏÍ ÊÁÔÅÕÈÕÍÓÇ: ÅÖÁÑÌÏÓÌÅÍÇ & ÐÅÑÉÂÁËËÏÍÔÉÊÇ ÃÅÙËÏÃÉÁ ÄÉÁÔÑÉÂÇ ÄÉÐËÙÌÁÔÏÓ ÅÉÄÉÊÅÕÓÇÓ ÈÅÌÁ: ÐÁÑÁÌÅÔÑÏÉ ÄÉÁÔÌÇÔÉÊÇÓ ÁÍÔÏ ÇÓ ÓÔÏÕÓ ÁÍÙÔÅÑÏÕÓ ÌÁÑÃÁÚÊÏÕÓ ÏÑÉÆÏÍÔÅÓ ÔÏÕ ÍÏÌÏÕ Á ÁÚÁÓ ÓÐÕÑÉÄÙÍ Ã. ÊÏÕËÏÕÑÇÓ ÃÅÙËÏÃÏÓ ÐÁÍ. ÐÁÔÑÙÍ ÅÐÉÂËÅÐÏÍÔÅÓ ÊÁÈÇÃÇÔÅÓ: ê. Ã. Êïýêçò, ÊáèçãçôÞò Ðáí. Ðáôñþí ê. Í. ÓáìðáôáêÜêçò, Åð. ÊáèçãçôÞò Ðáí. Ðáôñþí ÉÏÕËÉÏÓ 2005

2 Πρόλογος. Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Γεωεπιστήμες και Περιβάλλον» του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών στην κατεύθυνση «Εφαρμοσμένη & Περιβαλλοντική Γεωλογία». Αποτελεί τη διατριβή ειδίκευσης του Γεωλόγου του Παν. Πατρών Σπυρίδωνα Γ. Κουλούρη και εκπονήθηκε στο, προβλεπόμενο από το πρόγραμμα σπουδών, δεύτερο ακαδημαϊκό έτος του συγκεκριμένου κύκλου, υπό την επίβλεψη των κ.κ. Γ. Κούκη και Ν. Σαμπατακάκη, καθηγητή και επίκουρου καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας Παν. Πατρών αντίστοιχα. Ως θέμα της πραγματεύεται την διερεύνηση και καταγραφή των παραμέτρων διατμητικής αντοχής των ανώτερων μαργαϊκών οριζόντων του νομού Αχαΐας. Απώτερος σκοπός της, ο περαιτέρω εμπλουτισμός των αντίστοιχων δεδομένων του εργαστηρίου Τεχνικής Γεωλογίας του Παν. Πατρών και κατά συνέπεια ο ρόλος αρωγού προς την κατανόηση των σημαντικών από την άποψη επιστημονικού ενδιαφέροντος μαργαϊκών οριζόντων του νομού Αχαΐας. Από τη θέση αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους επιβλέποντες καθηγητές μου για την καθοδήγηση, την ουσιαστική υποστήριξη και το αδιάλειπτο ενδιαφέρον τους καθ όλη τη διάρκεια εκπόνησης της παρούσας εργασίας. Ευχαριστώ επίσης τον κ. Αμπάτη του Κεντρικού Εργαστηρίου ημοσίων Έργων, για τις πολύτιμες, σχετικές με το χώρο του εργαστηρίου, συμβουλές του. Ευχαριστίες, τέλος, οφείλω στον συμφοιτητή μου και γεωλόγο του Παν. Πατρών Γεώργιο Τσάντζαλο, για την, σε κάθε διάσταση, άψογη συνεργασία μας στα πλαίσια των εργασιών της υπαίθρου και του εργαστηρίου.

3 Περιεχόμενα 1. Εισαγωγή Γεωλογική Θεώρηση της Ευρύτερης Περιοχής της Πόλης των Πατρών Σεισμικότητα και Υδρομετεωρολογικά Στοιχεία Γεωμορφολογία Λιθολογία των Σχηματισμών-Στρωματογραφία Ζώνη Ωλονού-Πίνδου Ζώνη Γαβρόβου-Τριπόλεως Πλειοπλειστοκαινικά Ιζήµατα και Τεταρτογενείς Σχηµατισµοί Τεκτονικό Καθεστώς της Ευρύτερης Περιοχής της Πόλης των Πατρών Σεισμικότητα Υδρομετεωρολογικά Στοιχεία Προδιαγραφές Εργαστηριακών οκιμών Φυσικές Ιδιότητες Ιδιότητες Αναγνώρισης Προσδιορισμός Περιεχόμενης Υγρασίας Προσδιορισμός Φαινόμενου Βάρους Συνεκτικών υλικών Μέθοδος ανάρτησης του δείγματος Προσδιορισμός Ειδικού Βάρους Λεπτόκοκκου Υλικού (Μέθοδος 1) Ιδιότητες Ταξινόµησης Κοκκομετρική Ανάλυση με Αραιόμετρο Προσδιορισμός Ορίων Συνεκτικότητας Ταξινόμηση Εδαφικών ειγμάτων κατά A.U.S.C.S. (American Unified Soil Classification System) Γενικά ιάγραμμα Ταξινόμησης κατά A.U.S.C.S Κριτήρια Εργαστηριακής Κατάταξης κατά A.U.S.C.S Οι Κύριοι Συμβολισμοί του Συστήματος Ταξινόμησης κατά A.U.S.C.S Μηχανικές Ιδιότητες Τριαξονική οκιµή σε Συνεκτικά Εδάφη ειγματοληψία Μέθοδος ειγματοληψίας Γενικά Μέθοδος ειγµατοληψίας στα Πλαίσια της Παρούσας Εργασίας Θέσεις ειγματοληψίας Στρωµατογραφική Τοποθέτηση των Σχηµατισµών που ιερευνήθηκαν Περιγραφή των Θέσεων ειγµατοληψίας Αποτελέσματα Εργαστηριακών οκιμών-συμπεράσματα Αποτελέσματα Εργαστηριακών οκιμών Συμπεράσματα Βιβλιογραφία...75

4 Παράρτημα...78

5 1. Εισαγωγή Στα κεφάλαια που ακολουθούν, αρχικά πραγματοποιείται μια σύντομη περιγραφή της γεωλογίας του νομού Αχαΐας με παράθεση στοιχείων της σεισμικότητάς της ευρύτερης περιοχής καθώς και παράθεση υδρομετεωρολογικών στοιχείων. Η σπουδαιότητα των στοιχείων αυτών έγκειται στην κατανόηση του ευρύτερου γεωλογικού περιβάλλοντος στο οποίο ανήκουν και οι σχηματισμοί των οποίων οι ιδιότητες διερευνήθηκαν. Ακολουθεί η περιγραφή των εργαστηριακών δοκιμών που εκτελέστηκαν, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ισχύουσας νομοθεσίας αλλά και της διεθνούς πρακτικής. Στη συνέχεια σχολιάζονται θέματα σχετικά με την δειγματοληψία και την περιγραφή των γεωλογικών σχηματισμών που απασχολούν την εργασία αυτή. Παρουσιάζονται αναλυτικά ο τρόπος και οι θέσεις λήψεως δειγμάτων, ενώ παρέχονται και στοιχεία από τη γεωλογία της εκάστοτε περιοχής σε μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν κατά το δυνατόν περισσότερα δεδομένα που συσχετίζονται με τους εδαφικούς σχηματισμούς που μελετήθηκαν. ίνονται, τέλος, τα αποτελέσματα των εργαστηριακών δοκιμών και παρουσιάζονται τα συμπεράσματα που προέκυψαν, ενώ παρατίθενται και τα πλήρη στοιχεία που αφορούν στην εκτέλεσή τους. Στα πλαίσια του στόχου της πλήρους ανάλυσης και της απόδοσης μιας ολοκληρωμένης εικόνας των σχηματισμών, εκτελέστηκαν, πλέον των εργαστηριακών δοκιμών προσδιορισμού των παραμέτρων διατμητικής αντοχής και δοκιμές προσδιορισμού των αντίστοιχων παραμέτρων που σχετίζονται με τις φυσικές τους ιδιότητες. Με τα στοιχεία που προέκυψαν έγινε μια απόπειρα συσχετισμού των μεγεθών μεταξύ τους, ώστε να διαφανούν πιθανές εξαρτήσεις και να εξηγηθούν διαφοροποιήσεις στα αποτελέσματα των δοκιμών. Πρέπει ωστόσο να αναφερθεί ότι, όπως αναμενόταν από το περιορισμένο χρονοδιάγραμμα της εργασίας αυτής, το συνολικό δείγμα είναι μικρό για την σε βάθος και με ακρίβεια διερεύνηση τέτοιων φαινομένων και πως απαιτείται περαιτέρω συγκέντρωση στοιχείων για την εξαγωγή χρήσιμων και εφαρμόσιμων συμπερασμάτων που να αφορούν στους μαργαϊκούς σχηματισμούς της ευρύτερης πόλης των Πατρών. 1

6 2. Γεωλογική Θεώρηση της Ευρύτερης Περιοχής της Πόλης των Πατρών Σεισµικότητα και Υδροµετεωρολογικά Στοιχεία. 2.1 Γεωµορφολογία. Η ευρύτερη περιοχή μελέτης τοποθετείται στο βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Αχαΐας. Βόρεια και βορειοδυτικά διαβρέχεται από τον Πατραϊκό Κόλπο. Ανατολικά τα όρια καθορίζονται από το Παναχαϊκό όρος και ειδικότερα τον υδροκρίτη της λεκάνης απορροής του Φοίνικα ποταμού. Τέλος δυτικά και νοτιοδυτικά οριοθετείται από τον Πείρο ποταμό. Το υδρογραφικό δίκτυο της περιοχής είναι μέτρια ανεπτυγμένο και η εξέλιξη του καθορίζεται από τους κλιματικούς παράγοντες, τη λιθολογική σύσταση, το μορφολογικό ανάγλυφο και την τεκτονική της περιοχής (Βουδούρης, 1995). Συνίσταται από τα ποτάμια συστήματα Πείρου, Γλαύκου και Χάραδρου. Οι ορεινοί όγκοι της περιοχής έχουν γενική διεύθυνση ορεογραφικών αξόνων ΒΒ -ΝΝΑ, δημιουργήθηκαν κατά το στάδιο των αλπικών πτυχώσεων και δέχθηκαν την επίδραση της μεταορογενετικής ανύψωσης από το Πλειόκαινο ως σήμερα. Λόγω του έντονου τεκτονισμού σχηματίζεται ένα πολύ τραχύ και πολυσχιδές ανάγλυφο με ανεπτυγμένο υδρογραφικό δίκτυο. Ο παράγοντας αποσάθρωση επιδρά σημαντικά με αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες αποσαθρωμάτων να συσσωρεύονται στους πρόποδες των ορέων, στις κλιτύες των κοιλάδων και στα περιθώρια των εσωορεινών λεκανών (Βουδούρης, 1995). Η γεωμορφολογική εικόνα της περιοχής είναι αποτέλεσμα της λιθολογικής σύστασης, της τεκτονικής και της συνδυασμένης δράσης της διάβρωσης και της αποσάθρωσης. Το σημερινό ανάγλυφο είναι αποτέλεσμα των μεταλπικών τεκτονικών κινήσεων, καθώς και της εξέλιξης των διαφόρων μορφολογικών κύκλων που συνεχίζεται μέχρι σήμερα (Βουδούρης, 1995). 2

7 2.2 Λιθολογία των Σχηµατισµών-Στρωµατογραφία. Το γεωλογικό υπόβαθρο της ευρύτερης περιοχής της πόλης των Πατρών συνίσταται κατά κύριο λόγο από σχηματισμούς που ανήκουν στη ζώνη Ωλονού- Πίνδου καθώς και στη ζώνη Γαβρόβου Τριπόλεως. Υπερκείμενες αυτών των σχηματισμών είναι ιζηματογενείς σειρές του Πλειο-Πλειστοκαίνου και Τεταρτογενείς αποθέσεις. Προέρχονται από διαδικασίες αποσάθρωσης και διάβρωσης του υποβάθρου και για το λόγο αυτό θεωρήθηκε σκόπιμη η περιγραφή των γενικών χαρακτηριστικών τόσο των νεώτερων ιζημάτων όσο και του υποβάθρου αυτών. Οι ισοπικές ζώνες των εξωτερικών Ελληνίδων που συμμετέχουν στη δομή της Πελοποννήσου και η τεκτονική σχέση μεταξύ αυτών φαίνεται στο Σχήμα 2.1. Σχ. 2.1: Οι ισοπικές ζώνες των εξωτερικών Ελληνίδων που συμμετέχουν στη δομή της Πελοποννήσου (Ρόζος, 1989) Ζώνη Ωλονού-Πίνδου. Η ζώνη αυτή αποτελούσε κατά τη διάρκεια του Μεσοζωϊκού την βαθύτερη αύλακα των εξωτερικών Ελληνίδων και θεωρήθηκε σύμφωνα με τις κλασσικές αντιλήψεις ως «ευγεωσύγκλινο». Η ιζηματογένεση ήταν συνεχής από το Άνω 3

8 Τριαδικό ως το τέλος του Ηωκαίνου οπότε και άρχισαν οι ορογενετικές κινήσεις στην περιοχή. Αναλόγως των σχέσεων της ισοπικής ζώνης Ωλονού-Πίνδου με τις παρακείμενές της διακρίθηκαν: α) το δυτικό τμήμα του οποίου το Κρητιδικό αναπτύσσεται με πελαγικές φάσεις παρόμοιες με εκείνες της ζώνης Γαβρόβου- Τριπόλεως, β) το ανατολικό τμήμα, η «υπερπινδική υποζώνη», με ασβεστόλιθους που προσομοιάζουν με αυτούς της «Υποπελαγονικής ζώνης» (σειρά Κόζιακα και σειρά Θυμιάματος) και γ) η αξονική περιοχή με ιζήματα βαθύτερης θάλασσας. Την βάση της στρωματογραφικής στήλης στην περιοχή αυτή αποτελούν Μεσο-Τριαδικής ηλικίας φλυσχοειδείς κλαστικές αποθέσεις όπως εναλλαγές πηλιτών με λεπτοπλακώδεις ή μικρολατυποπαγείς απολιθωματοφόρους ασβεστόλιθους. Προς τα πάνω ακολουθούν Άνω-Τριαδικοί πυριτιούχοι ασβεστόλιθοι συχνά με μαργαϊκές ή δολομιτικές παρενστρώσεις. Προς τα πάνω, και καθ όλη τη διάρκεια του Ιουρασικού αποτίθενται ραδιολαρίτες και πηλίτες που εναλλάσσονται με λεπτοπλακώδεις ασβεστόλιθους με τα χαρακτηριστικά κοκκινοπράσινα χρώματα για την ενότητα αυτή (μέσο πάχος m). Πάνω από τους ραδιολαρίτες αναπτύσσεται ο «πρώτος φλύσχης» μεταξύ του Βαρρεμίου-Αντίου. Συνίσταται από πηλίτες με λεπτά στρώματα ασβεστολίθων και ασβεστο-ψαμμιτών πλούσιους σε πρασινόλιθους καθώς και από ψαμμιτικούς πάγκους (μέγιστο πάχος 140m). Η ιζηματογένεση συνεχίστηκε στο Άνω Κρητιδικό με την απόθεση πελαγικών λεπτοπλακωδών ασβεστολίθων με πυριτόλιθους ώστε να σχηματιστούν στρώματα πάχους 100 περίπου μέτρων (π.χ. Αχαΐα) μεταβατικά προς τον κυρίως φλύσχη (πάχος m) που ακολουθεί. Σημαντικότατο ρόλο για την εσωτερική παραμόρφωση της ζώνης παίζουν οι ραδιολαρίτες που ως πλαστικός ορίζοντας συμπεριφέρονται σαν μια μεγάλη ζώνη αποκολλήσεως πάνω από την οποία απελευθερώνεται το Κρητιδικό και ο φλύσχης, σχηματίζοντας τη χαρακτηριστική για τη ζώνη λεπιοειδή δομή. ιακρίθηκαν 11 λέπια που έχουν σαν αποτέλεσμα τις συνεχείς επαναλήψεις των στρωματογραφικών ενοτήτων και τη μεγάλη τους επιφανειακή εξάπλωση Ζώνη Γαβρόβου-Τριπόλεως. Η ζώνη αυτή αποτελούσε κατά τη διάρκεια της ιζηματογένεσης ένα ύβωμα που χώριζε την Ιόνια από την Πινδική αύλακα. Η ιζηματογένεση είναι νηριτική και υφαλογόνα από το Τριαδικό έως το Ανώτερο Ηώκαινο. Οι ασβεστόλιθοι που αποτέθηκαν είναι σκοτεινοί-τεφροί έως μαύροι κατά τόπους λατυποπαγείς και πλούσιοι σε απολιθώματα. Μία ενδο-ηωκαινική εμφάνιση μικρών βωξιτικών οριζόντων δείχνει ότι η ζώνη αυτή χέρσευσε για ένα μικρό διάστημα και στη συνέχεια ξαναβυθίστηκε. Ακολούθως αποτέθηκε ο φλύσχης έως το Κατώτερο Μειόκαινο (πάχος 2000m). Είναι μαργαϊκός και ξεχωρίζει από το φλύσχη της Ιονίου ζώνης από τις μεγάλες κροκάλες κερατολίθων (που προέρχονται από τη ζώνη Πίνδου) που 4

9 περιέχει. Αν και γενικώς ο φλύσχης τοποθετείται σύμφωνα επί της ασβεστολιθικής πλατφόρμας υπάρχουν θέσεις όπου πιστοποιήθηκε ένα παλαιοανάγλυφο (π.χ. όρος Κλόκοβα). Επίσης σε άλλες θέσεις κροκάλες από Ηωκαινικούς ασβεστολίθους βρίσκονται μέσα σε αποθέσεις του φλύσχη. Προς τα ανατολικά η ζώνη Γαβρόβου-Τριπόλεως χωρίζεται από τη ζώνη Πίνδου με μία από τις μεγαλύτερες επωθήσεις του Ελληνικού χώρου την «Επώθηση της Πίνδου». ( ούτσος Θ., Σημειώσεις για το μάθημα «Γεωλογία Ελλάδος, Πανεπιστήμιο Πατρών) Πλειοπλειστοκαινικά Ιζήµατα και Τεταρτογενείς Σχηµατισµοί. Η λεκάνη των Πατρών έχει επιμήκη εκτεταμένη ανάπτυξη με ανατολικό όριο τους δυτικούς πρόποδες του Παναχαϊκού και δυτικό τις ακτές του Ιονίου. Νότια περιορίζεται από τις επιφανειακές εμφανίσεις του φλύσχη της ζώνης Γαβρόβου-Τριπόλεως. Η περιοχή είναι ήπια μορφολογικά με παρουσία επιμήκων λοφοειδών εξάρσεων μέγιστου ύψους 200m. Από λιθοστρωματογραφική άποψη η σχεδόν ήπια μορφολογία της περιοχής σε συνδυασμό με τη μικρή προς Νότο μέση κλίση των ιζημάτων ( ) περιορίζουν την παρατήρηση μόνο στους επιφανειακούς ορίζοντες που αποκαλύπτονται στις φυσικές τομές του ποταμού Πείρου και των παραποτάμων του. Συνεπώς, για την πληρέστερη από λιθοστρωματογραφικής πλευράς, διάκριση των διαφόρων οριζόντων χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία που προέκυψαν από μεγάλο αριθμό γεωτρήσεων (Ρόζος. και Κούκης Γ., 1990). Η δημιουργία της Πατραϊκής-Κορινθιακής λεκάνης τοποθετείται γεωχρονολογικά στο Ανώτερο Πλειόκαινο. Τα περιβάλλοντα ιζηματογένεσης δημιουργούν ιζήματα με μεγάλη ποικιλία κοκκομετρικής διαβάθμισης αλλά και λιθολογικής σύστασης. Με βάση τα αποτελέσματα των ερευνητικών εργασιών, το γενικό σύνολο των σχηματισμών αποτελείται στην πλειοψηφία του από ποτάμιες αποθέσεις που υπέρκεινται σύμφωνα επί λιμνοθαλάσσιων αποθέσεων που εμφανίζονται στα δυτικά της λεκάνης. Ωστόσο προς το νότιο τμήμα της λεκάνης έχουμε πλευρική μετάβαση των ποτάμιων αποθέσεων προς τα αλουβιακά ριπίδια. Τα αδρομερή κλαστικά υλικά είχαν πηγή τροφοδοσίας από το νότο και τα αλουβιακά περιβάλλοντα συνδέονται με την ζώνη της Πίνδου. Γύρω από τους όγκους των σχηματισμών της ζώνης Τριπόλεως αποτίθενται ποταμολιμναία ιζήματα. Οι Zellilides et.al., (1988), διαχώρισαν τις ενότητες των Πλειοπλειστοκαινικών σχηματισμών στις παρακάτω πέντε λιθοφάσεις, με βάση κριτήρια ιζηματολογικά, στρωματογραφικά και παλαιοντολογικά: Λιθοφάση Α, αποτελούμενη από θαλάσσιες αποθέσεις χρώματος τεφρού. Σχηματίστηκαν σε αβαθές περιβάλλον και η ηλικία τους είναι Άνω-Πλειοκαινική. Την φάση αυτή δομούν κυρίως ιλυώδεις 5

10 άργιλοι αλλά και πολύ λεπτόκοκκες άμμοι που παρουσιάζουν συμπαγή, άστρωτη δομή. Λιθοφάση Β. Πρόκειται επίσης για ιλυώδεις αργίλους γκρι χρώματος αλλά με μεγαλύτερο ποσοστό λεπτόκοκκης έως αδρόκοκκης άμμου. Το περιβάλλον απόθεσης είναι κύρια λιμναίο, ενώ μικρή συμμετοχή υλικού προέρχεται από ποτάμια κανάλια. Η δομή τους είναι συμπαγής με ελασμάτωση και σκαφοειδή διασταυρούμενη στρώση. Λιθοφάση C. Συνίσταται από ποτάμιες αποθέσεις κίτρινου κυρίως χρώματος. ιαρθρώνονται στρωματογραφικά με λεπτόκοκκους ιλυώδεις άμμους και ιλυώδεις αργίλους στην βάση τους και μεταβαίνουν σε κροκαλοπαγή και άμμους με φτωχή διαβάθμιση και διαφορετική ιζηματολογική δομή. Οι κατώτεροι ορίζοντες παρουσιάζουν συμπαγή δομή με οριζόντια στρώση, ενώ οι ανώτεροι ελασμάτωση και σκαφοειδή διασταυρούμενη στρώση στην άμμο. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό είναι ότι από αυτή τη λιθοφάση γενικά λείπουν τα απολιθώματα που παρατηρούνται στις δύο πρώτες. Μόνον κατά τόπους και κυρίως στον κατώτερο ορίζοντά της εντοπίζονται φυτικά απολιθώματα. Λιθοφάση D. Συνίσταται από κροκαλοπαγή. Πρόκειται για αποθέσεις περιβάλλοντος αλλουβιακών ριπιδίων χωρίς διαβάθμιση και στρώση και με συνδετικό υλικό αμμούχο. Τα απολιθώματα απουσιάζουν εντελώς. Λιθοφάση Ε. ομείται από αποθέσεις ποτάμιων περιβαλλόντων. Έχει χρώμα ερυθρό και πρόκειται για σχηματισμούς με εναλλαγές κροκαλοπαγών, άμμων και ιλύων. Παρουσιάζουν σκαφοειδή διασταυρούμενη στρώση. Ο Κατριβέσης (2003), ύστερα από την στατιστική επεξεργασία γεωτεχνικών δεδομένων από τους Πλειοπλειστοκαινικούς-Τεταρτογενείς σχηματισμούς της περιοχής της πόλης των Πατρών που προήλθαν από γεωτεχνικές γεωτρήσεις, πενετομετρήσεις και δοκιμές Cross-Hole, αλλά και λαμβάνοντας στοιχεία από την λιθοστρωματογραφική διάρθρωση των εδαφικών σχηματισμών σε χάρτη κλίμακας 1:10.000, ταξινόμησε τους υπεδαφικούς σχηματισμούς σε τέσσερις κύριες γεωτεχνικές-τεχνικογεωλογικές ενότητες: Ενότητα Ι, που αποτελείται από παράκτια μαλακή άργιλο και ιλύ. Ενότητα II, την οποία δομούν αλλουβιακές αποθέσεις μικτής φάσης. Ενότητα III, οι σχηματισμοί της οποίας έχουν Πλειστοκαινική ηλικία και αποτελούνται από τεφρές-καστανότεφρες στιφρές αργίλους και ιλύες. Ενότητα IV, που αποτελεί τα Πλειοκαινικά-Πλειστοκαινικά ιζήματα του μαργαϊκού υποβάθρου. 6

11 Πλειο-Πλειστοκαινικά Ιζήµατα. Έχουν χωριστεί, όπως έχει αναφερθεί, σε θαλάσσιους, λιμνοθαλάσσιους ή λιμναίους σχηματισμούς. Πρόκειται για υποκίτρινες έως τεφρές αργιλόμαργες, αμμούχες αργίλους κίτρινου χρώματος, συνήθως λεπτόκοκκους εύθρυπτους ψαμμίτες, λεπτόκοκκες και μεσόκοκκες άμμους, χαλαρά έως συνεκτικά κροκαλοπαγή καθώς και ασβεστιτικές μάργες. Σύμφωνα με τις επί τόπου παρατηρήσεις του. Ρόζου (1989) τα παραπάνω ιζήματα διαχωρίζονται σε δύο κύριους ορίζοντες, τους κατώτερους και τους ανώτερους. Η στρωματογραφική τους διάρθρωση φαίνεται στο Σχήμα 2.2. Κατώτεροι ορίζοντες. Αποτελούνται από ιλυώδεις αργίλους, αργιλοϊλύες και αμμοϊλύες με εναλλαγές κατά την κατακόρυφο αλλά και με πλευρικές αποσφηνώσεις. Είναι σχηματισμοί μελανότεφρου χρώματος με εγκλείσματα οστράκων ή θραυσμάτων τους (απολιθώματα) και παρουσιάζουν συνήθως υψηλή πλαστικότητα. Με βάση στοιχεία γεωτρήσεων οι ορίζοντες αυτοί έχουν πάχος μεγαλύτερο από 110 m. Καλύπτουν συνήθως τα υποκείμενα μέλη των Πλειο-Πλειστοκαινικών ιζημάτων και δεν εμφανίζονται επιφανειακά, με εξαίρεση το βορειοδυτικό άκρο της λεκάνης (περιοχή Κ. Αχαΐας). Εντοπίζονται σε μικρά βάθη, περίπου μέτρα, κάτω από τα κατώτερα μέλη των ανώτερων οριζόντων. Σχ. 2.2: Σχηματική λιθολογική τομή των Πλειο-Πλειστοκαινικών ιζημάτων της λεκάνης του Πατραϊκού. (Ρόζος, 1991). 7

12 Ανώτεροι Ορίζοντες. Αρχίζουν με εναλλαγές αργιλομαργών με άμμο, κροκαλολατυπών με άμμο και αργιλοϊλύων με λεπτούς φακούς συνεκτικού ψηφιτοκροκαλοπαγούς. Οι παραπάνω λιθολογικές μονάδες παρουσιάζουν συχνά πλευρικές μεταβολές ωστόσο επικρατούν τόσο κατά την κατακόρυφο, όσο και κατά την οριζόντια, τα κροκαλοπαγή με άμμο και η αργιλοϊλύς. Ακολουθούν εναλλαγές αργιλομαργών, μαργών, άμμων και ενστρώσεις ψηφιτοκροκαλών και χαλίκων με άμμο και αργιλοϊλύ που χαρακτηρίζονται και αυτές από συχνές πλευρικές μεταβολές. Προς τα πάνω ακολουθούν εναλλαγές αργιλομαργών με άμμο ασθενούς έως μέτριας διαγένεσης και αυξημένο ποσοστό κροκαλών. Τοπικά το ποσοστό των κροκαλών υπερτερεί δίνοντας ψηφιτοκροκαλοπαγή μικρού πάχους και ασθενούς έως μέτριας συνεκτικότητας. Παλαιοντολογικές μελέτες που να προσδιορίζουν την ηλικία και τις συνθήκες απόθεσης των κατώτερων οριζόντων δεν υπάρχουν. Όσον αφορά όμως τους ανώτερους ορίζοντες έχει δειχθεί ότι είναι Ανω-Πλειστοκαινικής ηλικίας αποθέσεις σε περιβάλλον αβαθούς θάλασσας. (Φρυδάς, 1987). Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι με την κατασκευή των σηράγγων της Ευρείας Παράκαμψης της πόλης των Πατρών, έργο το οποίο φιλοξενήθηκε κυρίως μέσα στους σχηματισμούς των, κατά τον Ρόζο, ανώτερων οριζόντων, μελετήθηκαν και έγιναν γνωστά πολλά επιπλέον στοιχεία που αφορούσαν τις τεχνικογεωλογικές τους ιδιότητες. Αργιλομαργαϊκοί-Μαργαϊκοί Σχηματισμοί. Τα λεπτομερή Πλείο-Πλειστοκαινικά ιζήματα τα οποία δομούν την περιοχή έρευνας, αποτελούν ένα σχηματισμό που τόσο στον Ελληνικό όσο και τον και τον ιεθνή επιστημονικό χώρο αντιμετωπίζεται με διαφορετικά κριτήρια κατάταξης ανάμεσα στον γεωλόγο και τον μηχανικό, αλλά και μέσα σε επιστήμονες συναφούς κλάδου. Έχει επικρατήσει ο όρος μάργα να είναι ο πιο διαδεδομένος για να χαρακτηρίσει αυτούς τους σχηματισμούς. Βέβαια η ονοματολογία αυτή αναφέρονταν κύρια στην στιφρότητα και βασικά στο χρώμα που ήταν το κίτρινο. Πρόσφατα, γίνεται προσπάθεια από πολλούς φορείς και επιστήμονες να ολοκληρωθεί η καταγραφή και ταξινόμηση σύμφωνα με τις ιδιότητες τους. Για τον λόγο αυτό παρουσιάζονται μετέπειτα, βιβλιογραφικές αναφορές που αφορούν την «μάργα». Η μάργα, με βάση την πετρογραφική ορολογία είναι ένα χαλαρό πέτρωμα κύρια νεογενούς ηλικίας, ασβεστολιθικής (ασβεστιτικής) σύστασης, που περιέχει όμως σε σημαντική αναλογία και αργιλικό υλικό κλαστικής προέλευσης (Χατζηπαναγιώτου 1997). Το ασβεστιτικό υλικό είναι οργανογενούς προέλευσης. Από την άλλη, πολλοί ερευνητές προσδίδουν σε αυτό χημική σύσταση. Συχνή είναι και η παρουσία διαφόρων πετρογενετικών ορυκτών όπως του χαλαζία, των αστρίων, του μαρμαρυγία και των 8

13 αμφιβόλων, που προέρχονται από την διάβρωση των προϋπαρχόντων πετρωμάτων. Επιπλέον, χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή των οξειδίων του σιδήρου, καθώς ο συνδυασμός τους με τα αργιλικά ορυκτά είναι ένας παράγοντας συγκόλλησης των κόκκων. Η μάργες επίσης είναι κατά κανόνα πλούσιες σε θραύσματα και κελύφη απολιθωμάτων. Τα κλαστικά ή μηχανικά ιζήματα είναι προϊόντα φυσικής-μηχανικής αποσάθρωσης των πετρωμάτων. Στην ομάδα αυτή κυριαρχεί το κλαστικό υλικό, δηλαδή οι κόκκοι ορυκτών τα θραύσματα πετρωμάτων και σπανιότερα το υπολειμματικό υλικό (Κοντόπουλος,1999). Το κλαστικό υλικό αποκολλήθηκε από το μητρικό πέτρωμα και στην συνέχεια μεταφέρθηκε κυρίως με την βοήθεια του νερού, του αέρα και του πάγου στην λεκάνη ιζηματογένεσης όπου και αποτέθηκε. Τα ιζήματα αυτά διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: τα χονδρόκοκκα (κροκάλες, λατύπες και χαλίκια), τα μεσόκοκκα (κυρίως άμμοι) και τέλος τα λεπτόκοκκα αργιλικά ιζήματα που συνίστανται από αργίλους και ιλύες. Σύμφωνα με το Αμερικάνικο σύστημα ταξινόμησης, το μέγεθος των πεπλατυσμένων σωματιδίων της αργίλου είναι μικρότερο από 0,002 mm (Κούκης & Σαμπατακάκης, 2002). Ωστόσο το όριο αυτό προκαλεί πολλές φορές σύγχυση. Ανεξάρτητα της χημικής σύστασης, στην γεωτεχνική εφαρμόζεται το πιο πάνω όριο για να καθορίσει το μέγεθος της στερεάς φάσης των αργιλικών ιζημάτων και των εδαφών. Αντίθετα, όταν ο όρος άργιλος χρησιμοποιείται με την καθαρή του ορυκτολογική σύσταση, αναφέρεται μόνο στα σωματίδια που είναι ορατά και μη από το μικροσκόπιο και αφορά στην κατάταξή τους στην ομάδα των αργιλικών ορυκτών. Τις περισσότερες φορές το ποσοστό των σωματιδίων μεγέθους αργίλου και το ποσοστό αργιλικών ορυκτών είναι ποσότητες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και αυτό φαίνεται από τον υπολογισμό της ενεργότητας. Αναφορικά με τις χημικές διεργασίες παραγωγής του ασβεστιτικού υλικού, πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτή την περίπτωση συμμετέχει ο ζωικός και φυτικός οργανικός κόσμος που ζει και πεθαίνει μέσα στο νερό. Μετά τον θάνατο τους, τα λείψανα των οργανισμών αποτίθενται, συγκεντρώνονται και αποτελούν υλικά συστατικά των πετρωμάτων. Λόγω αναγωγικών φαινομένων, στον πυθμένα των θαλασσών, λιμνοθαλασσών ή των λιμνών όπου συμβαίνουν αυτά, συσσωρεύονται θειικά άλατα ως χημικά και μετατρέπονται σε ανθρακικά με το φαινόμενο της αποθείωσης. Με την μέχρι τώρα εμπειρία από τεχνικά έργα, οι αργιλομαργαϊκοι και μαργαϊκοί σχηματισμοί κατατάσσονται στην κατηγορία «σκληρών εδαφώνμαλακών βράχων». ηλαδή πρόκειται για γεωλογικά υλικά ενδιάμεσης συμπεριφοράς, που έχει ερευνηθεί ότι παρουσιάζουν ένα εύρος αντοχών σε ανεμπόδιστη θλίψη, από 0.5 μέχρι 25 KΡa. Η αντοχή τους, γενικά, μεταβάλλεται ανάλογα με την περιεκτικότητα σε CaCo3 και αντιστρόφως ανάλογα προς την περιεκτικότητα σε άργιλο. Επιπλέον παράγοντες που επηρεάζουν την συμπεριφορά της μάργας και έχουν καταγραφεί μετά από αστοχίες κατά το στάδιο κατασκευής είναι (Καβουνιδης, 1986): 9

14 Το είδος του αργιλικού ορυκτού, διότι αργιλικά ορυκτά όπως π.χ. ο μοντμοριλλονίτης προκαλούν μεγάλου βαθμού διογκώσεις στην δομή τους. Ο βαθμός αποσάθρωσης επίσης, μειώνει την συνοχή του πετρώματος με αποτέλεσμα την αλλοίωση της δομής και την επακόλουθη ελλάτωση της διατμητικής αντοχής. Η απώλεια της υγρασίας ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, προκαλεί αύξηση των ενεργών τάσεων. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία των εξαγωνικών δομών ξηρασίας. Η προστερεοποίηση λόγω των γεωλογικών διεργασιών και η ιδιότητα των αργιλικών ορυκτών να «καταγράφουν» στις εσωτερικές δομές τους το πεδίο τάσεων που αποτέθηκαν, έχει ως αποτέλεσμα την πλευρική διόγκωση με την αφαίρεση πλευρικών τάσεων, αφού οι πλευρικές επιτόπου τάσεις είναι μεγαλύτερες από τις κατακόρυφες. Το φαινόμενο αυτό μειώνεται με το βάθος. Οι μαργαϊκοί σχηματισμοί είναι γενικά ψαθυροί σε ξηρή κατάσταση, αλλά όταν έρθουν σε επαφή με το νερό γίνονται αρκετά πλαστικοί. Βέβαια είναι υλικά λιγότερο πλαστικά από τις αργίλους. Έχουν αρκετά προχωρημένο βαθμό διαγένεσης παρουσιάζοντας χαρακτήρα καλά συγκολλημένου πετρώματος. Το χρώμα τους κυμαίνεται από τεφρό-κυανότεφρο ως κίτρινο ή καστανό, ανάλογα με το περιβάλλον απόθεσης. Ένα επιπλέον μακροσκοπικό γνώρισμα τους είναι ο αναβρασμός όταν έρθουν σε επαφή με διάλυμα HCl (λόγω της συμμετοχής του ανθρακικού ασβεστίου), ενώ επίσης κολλούν στα χέρια όταν διαβραχούν ιλλουβιακοί Σχηµατισµοί και Ολοκαινικές Αποθέσεις. Οι ανώτεροι ορίζοντες των Πλειο-Πλειστοκαινικών ιζημάτων καλύπτονται στη μεγαλύτερη έκταση της λεκάνης από νεότερες αποθέσεις Τεταρτογενούς ηλικίας. Συνίστανται από διλλουβιακούς σχηματισμούς και αλλουβιακές προσχώσεις. ιλλουβιακοί Σχηματισμοί: -Μεικτές φάσεις από πολυγενή χαλαρά κροκαλοπαγή, αργίλους, άμμους, μάργες και πυριτικά θραύσματα αποσάθρωσης των ραδιολαριτών με κοκκινοπηλό. Το πάχος τους φτάνει τα μερικά μέτρα. -Αδρομερή ημισυνεκτικά έως συνεκτικά υλικά από κροκαλοπαγή, φτωχά διαβαθμισμένα, ποτάμιας προέλευσης και λατυποπαγή κλιτυών συγκεκολλημένα με ροδόχρωμο συνδετικό υλικό. -Λεπτομερείς χαλαρές έως ημισυνεκτικές αποθέσεις από αργίλους, ιλύες και άμμους ποταμολιμναίας προέλευσης ή ερυθρά αργιλομιγή άμμο αιολικής προέλευσης. Το πάχος τους είναι 10 m. 10

15 -Παλιές αποθέσεις από πολυγενές χαλαρό κροκαλοπαγές με, κατά θέσεις, παρεμβολές αργιλομιγούς άμμου. Εμφανίζεται με σχεδόν οριζόντια ψευδοστρώση. Ολοκαινικές Αποθέσεις: -Παλιές αλλουβιακές αποθέσεις. Κροκαλοπαγή με αμμώδεις ή ιλυώδεις φακούς και ασθενώς συγκεκολλημένα λατυποπαγή. Πάχος μέχρι 10 m. -Παλιοί και σύγχρονοι κώνοι κορημάτων από ασβεστολιθικά, κυρίως, θραύσματα. Το πάχος τους είναι μερικά μέτρα. -Πλευρικά ασβεστολιθικά κορήματα. Αναπτύσσονται κυρίως στους πρόποδες πρανών με ισχυρή κλίση. Το πάχος τους είναι μερικά μέτρα επίσης. -Ελουβιακός μανδύας από πηλούς ή αργιλοαμμώδη υλικά. Έχει πάχος και αυτός λίγα μέτρα. -Σύγχρονες προσχώσεις. Αποτελούνται από αποθέσεις κοιλάδων, καθώς και από ποταμοχειμαρρώδεις αποθέσεις. Τα υλικά που τις αποτελούν είναι, κυρίως, αργιλοαμμώδη και ασύνδετες (ή με ασθενή συγκόλληση) κροκάλες και χάλικες. Έχουν πάχος αρκετά μέτρα. Επίσης περιλαμβάνουν ριπίδια κροκαλών με ενστρώσεις και φακούς λεπτομερέστερων υλικών των οποίων το πάχος είναι δεκάδες μέτρα. -Λιμνοθαλάσσιες, περιλίμνιες και σε τέλματα αποθέσεις, από ιλύ και αργιλοαμμώδη υλικά. Το πάχος τους είναι αρκετά μέτρα. -Παράκτιοι σχηματισμοί από άμμους. Στο βορειοδυτικό όριο του νομού σχηματίζουν θίνες, πολλές φορές ύψους μέχρι 10 m, και εύρους από 50 μέχρι 2000 m. 11

16 2.3 Τεκτονικό Καθεστώς της Ευρύτερης Περιοχής της Πόλης των Πατρών. Στη Βορειοδυτική Πελοπόννησο οι σχηματισμοί της ζώνης Ωλονού-Πίνδου βρίσκονται επωθημένοι με τη μορφή καλυμμάτων πάνω σε ιζήματα της ζώνης Γαβρόβου-Τριπόλεως (Σχ. 2.1) Η έντονη τεκτονική δράση έχει προκαλέσει τη δημιουργία επάλληλων τεκτονικών λεπίων κυρίως στη μετωπική περιοχή του καλύμματος, τα οποία χαρακτηρίζουν από τεκτονικής πλευράς τη ζώνη αυτή (Ρόζος, 1991). Στο μεταορογενετικό στάδιο, με το οποίο σχετίζεται η ενεργός τεκτονική της περιοχής, η Πελοπόννησος διαχωρίζεται από την ηπειρωτική Ελλάδα (Κατώτερο Πλειόκαινο). Στο Μέσο Πλειόκαινο λόγω της δράσης Β διευθυνόμενων ρηγμάτων δημιουργείται η λεκάνη Πάτρας-Κορίνθου. Στο Ανώτερο Πλειόκαινο η λεκάνη τροποποιείται και χωρίζεται σε τρεις υπολεκάνες: λεκάνη Πατραϊκού, Ρίου και Κορινθιακού εξαιτίας της δράσης ΒΑ διεύθυνσης ρηγμάτων μετασχηματισμού. Η ύπαρξη των δύο αυτών ομάδων ρηγμάτων πιστοποιήθηκε και από τους Φερεντίνος et.al. μετά από υποθαλάσσια έρευνα στην περιοχή του Πατραϊκού κόλπου (1985). Επιπλέον διαπίστωσαν ότι το σύστημα ρηγμάτων με διεύθυνση Β -ΑΝΑ εμφανίζεται πιο ενεργό, ελέγχει τη βαθυμετρία του κόλπου και συμφωνεί με αντίστοιχα ενεργά ρήγματα στον Κορινθιακό. Το δεύτερο σύστημα, διεύθυνσης ΒΑ-Ν, διακόπτει τα Β -ΑΝΑ ρήγματα οριοθετώντας ανεξάρτητα τεμάχη φλοιού που αναπτύσσουν ιδιαίτερα συστήματα διάρρηξης σε ανταπόκριση των εφελκυστικών τάσεων. Οι ούτσος et.al. (1985) αναφέρουν ότι οι τάφροι Αν. Πατραϊκού (Ρίο- Αντίρριο) και Κορινθιακού σχηματίστηκαν με διαφορετικό τρόπο από γεωδυναμική άποψη. Έτσι, το τεκτονικό βύθισμα του Ρίου-Αντιρρίου οφείλεται στην επαναλειτουργία προϋπαρχόντων ρηγμάτων διεύθυνσης ΒΑ-Ν, λόγω του βυθίσματος της Προαπούλιας ζώνης κάτω από την Πελοπόννησο, ενώ ο Κορινθιακός δημιουργήθηκε ανεξάρτητα από τις παλιές δομές ακολουθώντας μια εφελκυστική τάση ΒΒΑ-ΝΝ διεύθυνσης που επηρέασε όλη την Αιγιακή περιοχή. Επιπλέον οι ούτσος et.al. (1985) θεωρούν ότι η ύπαρξη κανονικών ρηγμάτων με κύρια διεύθυνση Β -ΑΝΑ και δευτερεύουσες ΒΒ -ΝΝΑ και ΒΒΑ-ΝΝ έχει σαν αποτέλεσμα μία επέκταση της περιοχής της τάξης του 10% και την διευθέτηση των μεταλπικών ιζημάτων σε τεκτονικά τεμάχη που χωρίζονται από σειρά λιστρικών ρηγμάτων. Ειδικά στην περιοχή του Ρίου, τα κυριότερα ρήγματα έχουν διεύθυνση ΒΑ- Ν μέχρι ΑΒΑ- Ν, ενώ απαντούν και ρήγματα με διευθύνσεις ΒΒ -ΝΝΑ και Β -ΑΝΑ. Εδώ, το συνολικό ποσοστό της τεκτονικής επέκτασης φθάνει το 30%. Οι ίδιοι οι συγγραφείς αναφέρουν ότι πολλά από τα ρήγματα με διεύθυνση ΑΒΑ- Ν και Β -ΑΝΑ κάμπτονται και αποκτούν διεύθυνση Α-, η οποία είναι εμφανής στην περιοχή της Πανεπιστημιούπολης της Πάτρας. 12

17 Για την ίδια περιοχή, οι ούτσος et.al. (1988) αναγνωρίζουν ότι τα Β ρήγματα αλληλεπιδρούν ή επικρατούν του συστήματος των ρηγμάτων ΒΒ και ΑΒΑ διεύθυνσης που οφείλονται στη γενική ανύψωση πίσω από το μέτωπο της ορογένεσης κι έχουν σχηματίσει την ΑΒΑ διεύθυνσης τάφρο του Ρίου- Αντιρρίου. Η τάφρος αυτή συνδέει τις τάφρους του Πατραϊκού και Κορινθιακού, που έχουν διεύθυνση Β, σαν μεταθετικό ρήγμα. Ο Ρόζος (1991) μετά από φωτογεωλογική μελέτη των Πλειο- Πλειστοκαινικών ιζημάτων του Ν.Αχαΐας διέκρινε οκτώ (8) επιμέρους περιοχές με βάση κυρίως τα γεωμορφολογικά δεδομένα. Συγκεκριμένα, στην ευρύτερη περιοχή κατασκευής του έργου (περιοχή Πάτρας-Ρίου) διέκρινε με βάση ροδόγραμμα 142 ασυνεχειών, τρεις κύριες διευθύνσεις διάρρηξης: Β , Β και Β Ο τεκτονικός χάρτης και το αντίστοιχο ροδόγραμμα παρουσιάζονται στο Σχήμα 2.3. Σχ. 2.3: Χάρτης των διαρρήξεων που απαντούν στους Πλειο-Πλειστοκαινικούς σχηματισμούς της ευρύτερης περιοχής του έργου και αντίστοιχο ροδόγραμμα (Ρόζος, 1991). ιαπιστώνεται ότι το ισχυρότερο τεκτονικό σύστημα συμπίπτει με τους κύριους άξονες ακτογραμμής και τα όρια της νεογενούς λεκάνης με το αλπικό υπόβαθρο. Τα ρήγματα αυτά είναι τα σημαντικότερα της περιοχής, όπως αυτό που οριοθετεί τις δυτικές παρυφές του Παναχαϊκού. 13

18 2.4 Σεισµικότητα. Στην ευρύτερη περιοχή της Βορειοδυτικής Πελοποννήσου η δυναμική φόρτιση που επιφέρουν οι συχνοί, ως επί το πλείστον αβαθείς και συνήθως μεγάλου μεγέθους σεισμοί στους διάφορους γεωλογικούς σχηματισμούς που τη δομούν συχνά προκαλεί εκτός από τα άμεσα αποτελέσματα στις κατασκευές και την εκδήλωση δευτερογενών φαινομένων (κατολισθήσεις, καταπτώσεις, ρευστοποιήσεις) που παρουσιάζουν ενδιαφέρον από γεωτεχνικής πλευράς, καθώς πλήττουν οικισμούς και τεχνικά έργα. (Ρόζος, 1989). Στην περιοχή του δυτικού Κορινθιακού κόλπου, σύμφωνα με τον Τσελέντη (1997), υπάρχουν δύο περιοχές με ιδιαίτερα υψηλή σεισμικότητα. Η πρώτη βρίσκεται ανατολικά από την λίμνη Τριχωνίδα με διεύθυνση Β-Ν και στην οποία οι σεισμοί οφείλονται σε μηχανισμούς ανάστροφης αλλά και οριζόντιας κίνησης. Η δεύτερη περιοχή βρίσκεται στο στενό Ρίου-Αντιρρίου που αποτελεί ρηξιγενή ζώνη με διεύθυνση ΒΑ/κή. Οι περισσότεροι εστιακοί μηχανισμοί δείχνουν κανονικά ρήγματα με διεύθυνση Β-Ν. Πρέπει να τονιστεί ότι η τάφρος αυτή δρα σαν ζώνη μετασχηματισμού ανάμεσα στον Κορινθιακό και τον Πατραϊκό κόλπο. Οι ρακόπουλος et al., (1987), μελετώντας σειρά σεισμών της περιόδου γύρω από το στενό του Ρίου, διακρίνουν διάφορα κέντρα συγκεκριμένης σεισμικότητας στις περιοχές Κορινθιακού, Πατραϊκού και Ρίου- Αντιρρίου. Σε ακτίνα 60 Km από το στενό του Ρίου, διαπιστώνουν μεγάλη πυκνότητα σεισμών κυρίως στις ακτές του δυτικού Κορινθιακού μέχρι την περιοχή Ακράτας-Γαλαξιδίου. Στον Πατραϊκό καταγράφουν σεισμικό κενό. Σχ. 2.5: Κατανομή των επικέντρων των σεισμών με μέγεθος Μ>4 για τη χρονική περίοδο 1900 ως σήμερα σε ακτίνα 111 km γύρω από την περιοχή μελέτης ( ρακόπουλος et. al.). 14

19 Οι ίδιοι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, γενικά στην περιοχή αυτή, η περίοδος επανάληψης σεισμού μεγέθους 6,2 R είναι 50 χρόνια, ενώ για σεισμούς μεγαλύτερους από 7 R δίνουν περίοδο επανάληψης ίση με 65 χρόνια. Ακόμα δέχονται με βάση τις διαστάσεις των ρηγμάτων στην περιοχή και με την χρήση εμπειρικών μεθόδων, ότι το αναμενόμενο μέγιστο μέγεθος σεισμού σε περίπτωση ενεργοποίησης της κύριας ρηξιγενούς γραμμής στην περιοχή είναι 6,6 R. Οι Doutsos & Poulimenos (1992)., υπολόγισαν ύστερα από ανάλυση 170 μεσοσκοπικών ρηγμάτων στο δυτικό τμήμα της ζώνης διάρρηξης του Κορινθιακού -Πατραϊκού, ότι το μέγεθος των σεισμών που συμβαίνουν κατά μήκος αυτών είναι 5 και 6.7 R. Παράλληλα ο χρόνος επανεργοποίησης των ρηγμάτων διαφέρει από 80 έως 1690 χρόνια. Γενικά, διαπιστώνεται ότι η περιοχή ανήκει στις πλέον βεβαρημένες από πλευράς σεισμικότητας περιοχές στην Ελλάδα. Το Υπουργείου ημοσίων Έργων για την θωράκιση των μεγάλων αστικών και μη περιοχών, ίδρυσε τον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας για να παρουσιάζει συγκεντρωμένα και ομογενοποιημένα: την κατάταξη των ρηγμάτων μιας περιοχής σε ανενεργά, πιθανώς ενεργά, ενεργά και σεισμικά την κινηματική, τα γεωμετρικά και δυναμικά χαρακτηριστικά των ενεργών και σεισμικών ρηγμάτων τις περιοχές αναμενόμενων ή ενεργών κατολισθήσεων, καταπτώσεων και ερπυσμού τις παράκτιες ζώνες όπου παρατηρούνται ανοδικές ή καθοδικές κινήσεις Σχ. 2.6: Χάρτης σεισμικής επικινδυνότητας (Ε.Α.Κ. 2000). 15

20 Σύμφωνα με τον ισχύοντα σήμερα χάρτη (Σχ. 2.6), ο Ελληνικός χώρος κατανέμεται σε τρεις ζώνες σεισμικής επικινδυνότητας(ι, II, III,), με αντίστοιχες τιμές ενεργής εδαφικής επιτάχυνσης σχεδιασμού, 0,16 g για τη πρώτη ζώνη, 0,24 g για τη δεύτερη ζώνη, και 0,36 g για την τρίτη ζώνη (όπου g η επιτάχυνση της βαρύτητας). Με βάση λοιπόν τον υπάρχοντα χάρτη σεισμικής επικινδυνότητας του Ελληνικού Αντισεισμικού Κανονισμού, το εξεταζόμενο τμήμα της δυτικής Ελλάδας κατατάσσεται στην 2 η κατηγορία, δηλαδή στις ισχυρά σεισμόπληκτες περιοχές και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. 16

21 2.5 Υδροµετεωρολογικά Στοιχεία. Τα κυριότερα προβλήματα αστάθειας των σχηματισμών δημιουργούνται από το συνδυασμό της τεκτονικής καταπόνησης αυτών και των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων, τα οποία δρουν σε αυτά με δύο τρόπους: α) τη διάβρωση των πρανών που δομούνται από υλικά χαμηλής μηχανικής αντοχής και β) τη συγκέντρωση του νερού στις ασυνέχειες με αποτέλεσμα την αυξημένη πίεση των πόρων, τη λίπανση των επιφανειών ασυνέχειας, αλλά και την αύξηση του βάρους των εδαφικών ή και μαλακών βραχωδών σχηματισμών. Παράλληλα η εναλλαγή υγρής και ξηρής περιόδου έχει σαν συνέπεια την περαιτέρω χαλάρωση και αποσάθρωση των πετρωμάτων και τη δημιουργία ασταθών μαζών, λόγω διόγκωσης και συρρίκνωσης των ορυκτολογικών συστατικών αυτών σε επαναλαμβανόμενο ρυθμό (Ρόζος, 1989). Ατμοσφαιρικά Κατακρημνίσματα. Το κλίμα της περιοχής είναι εύκρατο με ξηρό θέρος. Η μηνιαία κατανομή των βροχοπτώσεων στην πλειονότητα των σταθμών παρουσιάζει μέγιστο τον εκέμβριο και τον Νοέμβριο και ελάχιστο τον Ιούλιο. Παρ` όλα αυτά παρουσιάζεται μία τάση μετατόπισης της υγρής περιόδου προς τους εαρινούς μήνες με συνέπεια την απώλεια του διαθέσιμου νερού της ενεργής κατείσδυσης λόγω της αυξημένης εξατμισοδιαπνοής. Το ύψος βροχής αυξάνεται με το υψόμετρο με σχέση όχι κατ` ανάγκην γραμμική. Η σχετική υγρασία παρουσιάζει την ίδια πορεία με αυτή των βροχοπτώσεων (Βουδούρης, 1995). Τα μηνιαία ύψη βροχόπτωσης για τα έτη που προέκυψαν από καταγραφές του μετεωρολογικού σταθμού της Πάτρας, αλλά και από σταθμούς της ευρύτερης περιοχής της πόλης, παρουσιάζονται στο διάγραμμα που ακολουθεί και τα ετήσια ύψη βροχής για τα έτη παρουσιάζονται στο ιστόγραμμα του Σχ

22 ΜΕΣΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΥΨΟΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΤΗ (mm) Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέµβριος Οκτώβριος Νοέµβριος εκέµβριος Σχ. 2.7: ιάγραμμα του μέσου μηνιαίου ύψους ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων για την υπό εξέταση περιοχή. Μηνιαία % Κατανοµή του Μέσου Ύψους Βροχόπτωσης για τα Έτη Οκτώβριος 10.98% εκέµβριος 18.56% Νοέµβριος 16.59% Σεπτέµβριος 3.73% Αύγουστος 0.88% Ιούλιος 0.63% Ιανουάριος 15.17% Φεβρουάριος 11.82% Μάρτιος 9.25% Απρίλιος 7.08% Μάιος 3.86% Ιούνιος 1.44% Σχ. 2.8: Μηνιαία επί της εκατό κατανομή του μέσου ύψους βροχόπτωσης για την υπό εξέταση περιοχή ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΕΤΗΣΙΟ ΥΨΟΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΣΜΑΤΩΝ (mm) ΕΤΟΣ Σχ. 2.9: Ιστόγραμμα των ετήσιων υψών βροχής για τα έτη

23 Θερμοκρασία. Οι ημερήσιες και εποχικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τις μεταβολές της υγρασίας έχουν ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση του συντελεστή συνοχής των υλικών. Ενδεικτικά παρατίθεται το διάγραμμα που ακολουθεί, στο οποίο παρουσιάζονται οι μέσες μέγιστες και οι μέσες ελάχιστες μηνιαίες θερμοκρασίες όπως προέκυψαν από καταγραφές του μετεωρολογικού σταθμού της Πάτρας, αλλά και από σταθμούς της ευρύτερης περιοχής της πόλης, κατά την περίοδο Επιπλέον στο ιστόγραμμα του Σχήματος 2.11 εκφράζεται η διακύμανση των μέσων ετήσιων θερμοκρασιών για την περίοδο αυτή. Μέσες Ελάχιστες Μέσες Μέγιστες Μηνιαίες Μέσες Θερµοκρασίες για τα Έτη o C Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέµβριος Οκτώβριος Νοέµβριος εκέµβριος Σχ. 2.10: Οι μέσες μέγιστες και οι μέσες ελάχιστες μηνιαίες θερμοκρασίες για την ευρύτερη περιοχή της πόλης των Πατρών. Μέση Ετήσια Θερµοκρασία για τα Έτη o C Σχ. 2.10: Η πορεία της ετήσιας μέσης θερμοκρασίας για την ευρύτερη περιοχή της πόλης των Πατρών και τα έτη Πρέπει εδώ να σημειωθεί, τέλος, ότι η μάλλον υψηλή τιμή του ετήσιου θερμοκρασιακού εύρους διευκολύνει την αποσάθρωση των πετρωμάτων με 19

24 μικρή θερμοχωρητικότητα, όπως είναι οι αργιλικής και μαργαϊκής σύστασης σχηματισμοί που συμμετέχουν στη γεωλογική δομή της περιοχής έρευνας. 20

25 3. Προδιαγραφές Εργαστηριακών οκιµών Φυσικές Ιδιότητες Ιδιότητες Αναγνώρισης Προσδιορισµός Περιεχόµενης Υγρασίας. Εισαγωγή. Η υγρασία μιας εδαφικής μάζας καθορίζεται σαν ο λόγος (συνήθως εκφρασμένος επί τοις εκατό) του βάρους του νερού προς το βάρος των ξηρών κόκκων του εδάφους. Εξοπλισµός. Κατάλληλοι υποδοχείς (π.χ. ύαλοι ωρολογίου) τέτοιοι ώστε να προλαμβάνεται απώλεια υγρασίας κατά τη διάρκεια της ζυγίσεως. Μεταλλικά κουτιά. Κλίβανος θερμοκρασίας 110 C. Ζυγός ευαισθησίας 0,01 gr. Τρόπος Εργασίας. Κατά την επιλογή ενός δείγματος για τον προσδιορισμό της υγρασίας πρέπει να προσέξουμε να λάβουμε ένα αντιπροσωπευτικό δοκίμιο. Επίσης πολλά εδαφικά δείγματα είναι πιθανό να έχουν ξηρανθεί επιφανειακά. Έτσι, όταν πρόκειται να προσδιορισθεί η υγρασία, αντιπροσωπευτική του δοκιμίου, το έδαφος για τη δοκιμή πρέπει να ληφθεί από περισσότερες της μιας στρώσεις από υλικό που δεν έχει υποστεί επιφανειακή ξήρανση. Το ποσό του εδάφους που λαμβάνεται για ένα προσδιορισμό υγρασίας εξαρτάται από τον τύπο του εδάφους και τη διατιθέμενη ποσότητα. Γενικά όσο μεγαλύτερο είναι το δοκίμιο τόσο ακριβέστερος είναι ο προσδιορισμός, γιατί τα βάρη είναι μεγαλύτερα. Ένα δοκίμιο για τον προσδιορισμό της φυσικής υγρασίας πρέπει να ζυγίζεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα μετά την έναρξη της δοκιμής, ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι επιδράσεις από την επιφανειακή ξήρανση. Μετά την προσεκτική ζύγιση το δοκίμιο ξηραίνεται σε φούρνο θερμοκρασίας C (για υλικά που περιέχουν οργανικές ύλες σε 21

26 60 C μέγιστη) μέχρι σταθερού βάρους. Ο χρόνος ξηράνσεως εξαρτάται από τον τύπο, την ποσότητα και το σχήμα του δοκιμίου. Μετά την απομάκρυνση του από το φούρνο, το δοκίμιο ψύχεται και μετά ζυγίζεται. Παρουσίαση Αποτελεσµάτων. Η φυσική υγρασία εκφράζεται επί τοις %. Αριθμός με ακρίβεια δεκάτου. 22

27 Προσδιορισµός Φαινόµενου Βάρους Συνεκτικών υλικών Μέθοδος ανάρτησης του δείγµατος. Εξοπλισµός. Ζυγός ακριβείας 0,01 gr, οχείο τήξεως παραφίνης, Παραφίνη ή κερί γνωστού ειδικού βάρους, οχείο νερού. Τρόπος Εργασίας. Το δείγμα που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι αδιατάρακτο, σε μορφή κανονικού γεωμετρικού σχήματος ή σε ακανόνιστη μορφή και βάρους περίπου 100 gr. Στην περίπτωση που ενδιαφέρει το ξηρό φαινόμενο βάρος, το δείγμα ξηραίνεται από πριν στους ο C και εφόσον δεν περιέχει οργανικά. Στη συνέχεια ζυγίζεται με ακρίβεια 0,01 του γραμμαρίου και υπολογίζεται ο όγκος του γεωμετρικά, στην περίπτωση που το σχήμα είναι κανονικό. Σε δείγματα με ακανόνιστη μορφή, ο όγκος υπολογίζεται με την εξής μέθοδο (της ανάρτησης του δείγματος): Αφού το δείγμα ζυγιστεί, με προσοχή επικαλύπτεται με ένα όσο το δυνατόν λεπτό στρώμα λειωμένης παραφίνης, που όμως καλύπτει όλη την επιφάνειά του. Όταν η παραφίνη (ή το κερί ) στερεοποιηθεί το παραφινωμένο δείγμα ζυγίζεται και πάλι με ακρίβεια 0,01 gr. Τοποθετείται στο ζυγό δοχείο με νερό και ο ζυγός μηδενίζεται. Στη συνέχεια το παραφινωμένο δείγμα αναρτάται, βυθίζεται στο νερό και η ένδειξη του ζυγού καταγράφεται. Τήρηση Στοιχείων-Παρουσίαση Αποτελεσµάτων. Από την ένδειξη του ζυγού γνωρίζουμε το βάρος του νερού που εκτόπισε το παραφινωμένο δείγμα κατά τη βύθισή του μέσα σ αυτό. Συνεπώς και καθώς η πυκνότητα του νερού είναι ίση με 1 gr/cm 3 γνωρίζουμε τον όγκο του παραφινωμένου δείγματος, δεδομένου ότι ισούται με τον όγκο του νερού που εκτοπίστηκε. Από την διαφορά, επιπλέον, των βαρών του δείγματος πριν και μετά την παραφίνωση και από το ειδικό βάρος της παραφίνης (0,89 gr/cm 3 ) είναι δυνατόν να υπολογίσουμε τον όγκο της παραφίνης που καλύπτει το δείγμα. Η διαφορά των δύο όγκων μας δίνει τον όγκο του ακανόνιστου δείγματος. Η διαίρεση του βάρους του δείγματος με τον όγκο του, παρέχει την τιμή του φαινόμενου βάρους. Το φαινόμενο βάρος παρουσιάζεται σε μονάδες gr/cm 3 με ακρίβεια δύο δεκαδικών ψηφίων. Επίσης, κατά την τήρηση και παρουσίαση των στοιχείων, 23

28 είναι σκόπιμο να παρουσιάζεται πίνακας με όλα τα μεγέθη των βαρών και όγκων που μετρήθηκαν και υπολογίστηκαν. 24

29 Προσδιορισµός Ειδικού Βάρους Λεπτόκοκκου Υλικού (Μέθοδος 1) Εισαγωγή. Η μέθοδος αυτή αποσκοπεί στον προσδιορισμό του ειδικού βάρους εδαφών. Το ειδικό βάρος ενός εδάφους είναι ο λόγος του βάρους ορισμένου όγκου κόκκων εδάφους προς το βάρος ίσου όγκου απεσταγμένου νερού θερμοκρασίας 4 C. Το ειδικό βάρος ενός εδάφους συνήθως χρησιμοποιείται για τον συσχετισμό του βάρους του εδάφους προς τον όγκο του. Εξοπλισµός. Πυκνόμετρο χωρητικότητας 100 ml είτε λήκυθος χωρητικότητας 50 ml. Απεσταγμένο νερό Αντλία κενού (προαιρετικά) Ζυγός (ακριβείας 0,01 g) Εστία θερμάνσεως Κλίβανος Ξηραντήρας Θερμόμετρο (με ακρίβεια 0,1 C) οχεία ζέσεως Σταγονόμετρο ή προχοΐδα. Τρόπος Εργασίας. Το πυκνόμετρο καθαρίζεται, ξηραίνεται, ζυγίζεται και το βάρος αυτό αναγράφεται. Στη συνέχεια το πυκνόμετρο γεμίζεται με απεσταγμένο νερό πραγματικής θερμοκρασίας δωματίου. Προσδιορίζεται κατόπιν το βάρος του πυκνόμετρου με το νερό (Wa) και καταγράφεται. Στη συνέχεια βυθίζεται ένα θερμόμετρο μέσα στο νερό και προσδιορίζεται η θερμοκρασία του (Ti) με προσέγγιση ακέραιου βαθμού. Από το βάρος Wa που προσδιορίζεται στη θερμοκρασία Ti, συντάσσεται πίνακας διαφόρων βαρών, Wa, που αντιστοιχούν σε σειρά θερμοκρασιών, που είναι πιθανό να επικρατούν κατά τον προσδιορισμό των βαρών Wβ που ακολουθεί παρακάτω. Το έδαφος που θα χρησιμοποιηθεί για τη δοκιμή του ειδικού βάρους μπορεί ή να περιέχει την φυσική του υγρασία ή να έχει ξηρανθεί σε κλίβανο. Το βάρος του δείγματος με βάση αυτό που προκύπτει από την ξήρανση σε κλίβανο 25

30 πρέπει να είναι τουλάχιστον 25 g όταν χρησιμοποιείται ογκομετρική φιάλη και 10 g όταν χρησιμοποιείται λήκυθος. Το δείγμα τοποθετείται μέσα στο πυκνόμετρο αφού ληφθεί πρόνοια ώστε να μην υπάρχει απώλεια εδάφους στην περίπτωση που το δείγμα έχει ζυγιστεί. Προστίθεται απεσταγμένο νερό μέχρι που να γεμίσει η ογκομετρική φιάλη περίπου κατά τα 3/4 ή όταν πρόκειται για ληκύθους περίπου κατά το μισό. Ο αέρας που έχει κατά τύχη παγιδευτεί απομακρύνεται με εφαρμογή στο περιεχόμενο μερικού κενού ή με ελαφρό βρασμό για τουλάχιστον 10 min. Το πυκνόμετρο στη συνέχεια γεμίζεται με απεσταγμένο νερό, καθαρίζεται και ξηραίνεται εξωτερικά με τη βοήθεια καθαρού στεγνού υφάσματος. Λαμβάνεται το βάρος Wβ του πυκνόμετρου με το περιεχόμενο του και η θερμοκρασία Τχ του περιεχομένου σε C. Παρουσίαση Αποτελεσµάτων. Το ειδικό βάρος εδάφους, ως προς νερό θερμοκρασίας Τχ υπολογίζεται με τον ακόλουθο τρόπο: Ειδικό Βάρος, Τχ/Τχ C = W0 W0 + (Wα W β) οπού: Wο = το βάρος του ξηρού σε κλίβανο δείγματος εδάφους σε g Wα = το βάρος του πυκνόμετρου γεμάτου με νερό θερμοκρασίας, Τχ σε g Wβ = το βάρος του πυκνόμετρου γεμάτου με νερό και έδαφος σε θερμοκρασία Τχ, σε g και Τχ = η θερμοκρασία του περιεχομένου του πυκνόμετρου, κατά τη μέτρηση του βάρους Wβ, σε C. Οι τιμές του ειδικού βάρους αναφέρονται ως προς νερό 20 C εκτός εάν υπάρχει διαφορετική απαίτηση. Η τιμή ως προς νερό 20 C υπολογίζεται από την τιμή για το νερό στην θερμοκρασία Τχ που μετρήθηκε με τον ακόλουθο τρόπο: (Ειδικό βάρος) Tx/20 C = Κ (ειδικό βάρος) Tx/Tx C όπου: Κ = αριθμός που προκύπτει από τη διαίρεση της σχετικής πυκνότητας του νερού θερμοκρασίας Τχ δια της σχετικής πυκνότητας του νερού στους 20 C. Οι τιμές του Κ προκύπτουν από σχετικούς πίνακες. 26

31 Για την αναφορά της τιμής του ειδικού βάρους ως προς νερό 4 C, η τιμή αυτή μπορεί να υπολογισθεί μέσω πολλαπλασιασμού της τιμής του ειδικού βάρους σε θερμοκρασία Τχ επί τη σχετική πυκνότητα του νερού σε θερμοκρασία Τχ. Όταν οποιοδήποτε τμήμα του αρχικού δείγματος του εδάφους έχει απομακρυνθεί κατά την προπαρασκευή του προς δοκιμή δείγματος, το μέρος όπου έγινε η δοκιμή είναι αναγκαίο να αναφέρεται. Η δοκιμή εκτελείται σε δύο δοκίμια από το ίδιο δείγμα. Τα αποτελέσματα εκφράζονται με ακρίβεια 0,01. Αν τα αποτελέσματα διαφέρουν μεταξύ τους περισσότερο από 0,03 η δοκιμή επαναλαμβάνεται. 27

32 Ιδιότητες Ταξινόµησης Κοκκοµετρική Ανάλυση µε Αραιόµετρο. Εισαγωγή. Η μέθοδος αυτή περιγράφει τον τρόπο εργασίας για τον ποσοτικό προσδιορισμό της κατά μέγεθος κατανομής των κόκκων στα λεπτόκοκκα εδάφη. Εργαστηριακός Εξοπλισµός. Ζυγός ακριβείας 0.1 g. Συσκευή αναδεύσεως. Μηχανική συσκευή αναδεύσεως που αποτελείται από έναν ηλεκτρικό κινητήρα κατάλληλα προσαρμοσμένο ώστε να περιστρέφει κατακόρυφο άξονα με ταχύτητα όχι μικρότερη από στροφές το λεπτό χωρίς φορτίο, από ένα πτερύγιο αναδεύσεως από μέταλλο ή σκληρό ελαστικό που να μπορεί να αντικατασταθεί και από ένα κύπελλο διασποράς Υδρόμετρο (Πυκνόμετρο). Αυτό θα έχει το σχήμα και τις διαστάσεις που ορίζονται από τις προδιαγραφές που περιγράφονται στην παράγραφο 6του παρόντος. Υπάρχουν δύο τύποι υδρομέτρων. Αυτά που φέρουν την κλίμακα Α και εκείνα με την κλίμακα Β. Η κλίμακα Α έχει υποδιαιρέσεις από 0 έως 60 γραμ. ανά λίτρο. Τα υδρόμετρα (πυκνόμετρα) που φέρουν την κλίμακα αυτή χαρακτηρίζονται τύπου 152 H. Η βαθμονόμηση γίνεται με βάση την παραδοχή ότι το απεσταγμένο νερό έχει ειδικό βάρος 1,000 στους 20 C και ότι το ειδικό βάρος του εδάφους που βρίσκεται σε διασπορά είναι 2,65. Η κλίμακα Β έχει υποδιαιρέσεις από ειδικό βάρος 0,995 μέχρι 1,038 και η βαθμονόμηση γίνεται έτσι ώστε να δείχνει 1,000 μέσα σε απεσταγμένο νερό 20 C. Υδρόμετρα (πυκνόμετρα) που φέρουν την κλίμακα αυτή χαρακτηρίζονται τύπου 151 Η. Oγκομετρικοί κύλινδροι των ml ύψους cm και διαμέτρου 6,35 cm. Θερμόμετρο ακριβείας 0,5 C. Κόσκινο No 10 τετραγωνικών οπών, με συρμάτινο πλέγμα σύμφωνα με τις απαιτήσεις των Προτύπων Προδιαγραφών για κόσκινα δοκιμών (A.A.S.H.T.O. Μ-92). 28

33 Υδατόλουτρο ή χώρος σταθερής θερμοκρασίας, για την διατήρηση σε σταθερή θερμοκρασία του εδαφικού αιωρήματος κατά τη διάρκεια της εκτελέσεως της δοκιμής. Ικανοποιητικό υδατόλουτρο αποτελεί μια μικρή δεξαμενή νερού καλά μονωμένη που να διατηρεί το αιώρημα σε κατάλληλη σταθερή, θερμοκρασία όσο το δυνατό πιο κοντά στους 20 C. Γυάλινο ποτήρι, χωρητικότητας 250 ml Περιγραφή Εργασίας. Το δείγμα που χρησιμοποιείται για τη δοκιμή αυτή περιλαμβάνει: όλο το υλικό που συγκρατείται στο κόσκινο No 10 και αντιπροσωπευτική ποσότητα, περίπου 100 g. από το κλάσμα του υλικού που διέρχεται από το κόσκινο No 10. Εάν το κλάσμα αυτό είναι πολύ αμμώδες τότε προστίθεται μεγαλύτερη ποσότητα από το διερχόμενο του κόσκινου No 10. Τα δείγματα αυτά λαμβάνονται σύμφωνα με τη μέθοδο Κοκκομετρικής αναλύσεως εδαφών με κόσκινα (Προδιαγρ. Ε ). Για τον προσδιορισμό της φυσικής υγρασίας χρησιμοποιείται ποσότητα περίπου 50 g. από το κλάσμα του υλικού, που διέρχεται από το κόσκινο No 10 σύμφωνα με την μέθοδο προσδιορισμού φυσικής υγρασίας (Προδιαγρ. Ε ). Από το κλάσμα που διέρχεται από το κόσκινο No 10 λαμβάνονται με σωληνωτό δειγματολήπτη, περίπου 50 g. για τα περισσότερα εδάφη ή 100 g. για τα αμμώδη εδάφη, ζυγίζονται, τοποθετούνται μέσα σε ποτήρια των 250 ml, καλύπτονται με 125ml από το έτοιμο διάλυμα του παράγοντα διασποράς που έχει επιλεγεί, αναδεύονται καλά με γυάλινη ράβδο και αφήνονται να διαβραχούν επί 12 τουλάχιστον ώρες. Πίνακας 3.1: Παράγοντες διασποράς Γραμμάρια άλατος ανά Χημική Ένωση λίτρο έτοιμου διαλύματος Εξαμεταφωσφορικό Νάτριο με Ανθρακικό Νάτριο ως ρυθμιστικό 45,7 Χημικός Τύπος NaPO3 ή (NaPO3)6 Πολυφωσφορικό Νάτριο 21,6 Na12P10O31 Τριφωσφορικό Νάτριο 18,8 Na5P3O10 Τετραφωσφορικό Νάτριο 35,1 Na6P4O13 Σαν παράγοντας διασποράς μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε από τους τέσσερις που δίνονται στον Πίνακα

34 Το έτοιμο διάλυμα παρασκευάζεται με διάλυση της καθορισμένης ποσότητας άλατος όπως δίνεται στον Πίνακα 3.1 σε απεσταγμένο νερό ώστε να παρασκευασθεί ένα λίτρο διαλύματος. Μετά την διαβροχή, το περιεχόμενο του ποτηριού μεταφέρεται με απόπλυση μέσα σε ένα κύπελλο διασποράς, προστίθεται απεσταγμένο νερό μέχρις ότου πληρωθεί το κύπελλο περισσότερο από το μισό και το περιεχόμενο αναδεύεται με τη μηχανική συσκευή αναδεύσεως επί 1 min ώστε να επιτευχθεί διασπορά. Στη συνέχεια το μίγμα μεταφέρεται στον γυάλινο ογκομετρικό κύλινδρο όπου προστίθεται απεσταγμένο νερό, της ίδιας θερμοκρασίας με αυτή του υδατόλουτρου, μέχρι τελικού όγκου 1000 ml. Τότε ο ογκομετρικός κύλινδρος τοποθετείται μέσα στο υδατόλουτρο σταθερής θερμοκρασίας. Όταν το εδαφικό αιώρημα αποκτήσει την θερμοκρασία του υδατόλουτρου, εξάγεται ο κύλινδρος και το περιεχόμενο του αναταράσσεται επί 1 min. Σαν πώμα του στομίου του ογκομετρικού κυλίνδρου χρησιμοποιείται η παλάμη. Σημειώνεται ο χρόνος περατώσεως της αναταράξεως, τοποθετείται ο ογκομετρικός κύλινδρος μέσα στο υδατόλουτρο και διαβάζονται οι ενδείξεις του υδρομέτρου στο τέλος των 2 min. Η ένδειξη του υδρομέτρου πρέπει να διαβάζεται στην κορυφή του μηνίσκου του αιωρήματος γύρω από το στέλεχος του υδρομέτρου. Εάν χρησιμοποιείται υδρόμετρο με την κλίμακα Α η ανάγνωση πρέπει να γίνεται με προσέγγιση 0,5 g/l. Η κλίμακα Β πρέπει να διαβάζεται με προσέγγιση 0,0005 του ειδικού βάρους. Οι μετέπειτα ενδείξεις λαμβάνονται κατά χρονικά διαστήματα 5, 15, 30, 60, 250 και 1440 min από την έναρξη της κατακαθήσεως. Αμέσως μετά κάθε ανάγνωση του υδρομέτρου μετράται και σημειώνεται η θερμοκρασία του εδαφικού αιωρήματος, με τη χρήση υδραργυρικού θερμομέτρου. Μετά το τέλος κάθε αναγνώσεως, το υδρόμετρο απομακρύνεται προσεκτικά από το εδαφικό αιώρημα και τοποθετείται με περιστροφική κίνηση μέσα σε ογκομετρικό κύλινδρο γεμάτο καθαρό νερό. Περίπου 25 ή 30 sec πριν την επόμενη ανάγνωση, το υδρόμετρο από το καθαρό νερό βυθίζεται αργά μέσα στο εδαφικό αιώρημα έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η ακινητοποίηση του πριν από τον καθορισμένο χρόνο αναγνώσεως. Μετά την τελική ανάγνωση του υδρομέτρου, το αιώρημα πλένεται επάνω σε κόσκινο No 200. Το κλάσμα που συγκρατείται στο κόσκινο No 200 ξηραίνεται και εκτελείται κοκκομετρική ανάλυση με τα ακόλουθα κόσκινα: No 40. No 60 και No 200. Υπολογισµοί. Χονδρόκοκκο Υλικό. Το ποσοστό % του χονδρόκοκκου υλικού υπολογίζεται από τα βάρη των κλασμάτων όπως προέκυψαν κατά το κοσκίνισμα του υλικού του συγκροτούμενου στο κόσκινο No 10 και από τα συνολικά βάρη που προέκυψαν κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του δείγματος σύμφωνα με 30

ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΔΑΦΩΝ

ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΔΑΦΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ ΕΤΟΣ : 2017-2018 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΔΟΚΙΜΗΣ: ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΔΑΦΩΝ Επιστημονικός Συνεργάτης: Δρ. Αλέξανδρος Βαλσαμής, Πολιτικός Μηχανικός Εργαστηριακός Υπεύθυνος: Παναγιώτης

Διαβάστε περισσότερα

2. ΓΕΩΛΟΓΙΑ - ΝΕΟΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

2. ΓΕΩΛΟΓΙΑ - ΝΕΟΤΕΚΤΟΝΙΚΗ 2. 2.1 ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζεται συνοπτικά το Γεωλογικό-Σεισμοτεκτονικό περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής του Π.Σ. Βόλου - Ν.Ιωνίας. Η ευρύτερη περιοχή της πόλης του

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ: ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΚΟΚΚΩΝ ΕΔΑΦΟΥΣ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ: ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΚΟΚΚΩΝ ΕΔΑΦΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΔΡΑ: ΑΜΑΡΟΥΣΙΟ (ΣΤΑΘΜΟΣ «ΕΙΡΗΝΗ» ΗΣΑΠ) ΤΑΧ.Δ/ΝΣΗ: ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ Τ.Κ. 141 21 ΤΜΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗ ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005

ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗ ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗ ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 Κύρια είδη ιζηµατογενών πετρωµάτων Tα ιζηµατογενή πετρώµατα σχηµατίζονται από τα υλικά αποσάθρωσης όλων των πετρωµάτων, που βρίσκονται στην επιφάνεια της γης κάτω

Διαβάστε περισσότερα

«γεωλογικοί σχηματισμοί» - «γεωϋλικά» όρια εδάφους και βράχου

«γεωλογικοί σχηματισμοί» - «γεωϋλικά» όρια εδάφους και βράχου «γεωλογικοί σχηματισμοί» - «γεωϋλικά» έδαφος (soil) είναι ένα φυσικό σύνολο ορυκτών κόκκων που μπορούν να διαχωριστούν με απλές μηχανικές μεθόδους (π.χ. ανακίνηση μέσα στο νερό) όλα τα υπόλοιπα φυσικά

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕΛΕΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ Υ ΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΤΟΥ ΗΜΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΟΥ ΙΑΚΟΝΙΑΡΗ

ΜΕΛΕΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ Υ ΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΤΟΥ ΗΜΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΟΥ ΙΑΚΟΝΙΑΡΗ Ο.ΑΝ.Α.Κ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ Υ ΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΤΟΥ ΗΜΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΟΥ ΙΑΚΟΝΙΑΡΗ Σ.Ν. ΠΑΡΙΤΣΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΙΟΥΝΙΟΣ 2001

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ III. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών

ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ III. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ III Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών (4) Αλλαγές μεταβολές του γεωϋλικού με το χρόνο Αποσάθρωση: αλλοίωση (συνήθως χημική) ορυκτών

Διαβάστε περισσότερα

Η δομή των πετρωμάτων ως παράγοντας ελέγχου του αναγλύφου

Η δομή των πετρωμάτων ως παράγοντας ελέγχου του αναγλύφου Κεφάλαιο 11 ο : Η ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ Η δομή των πετρωμάτων ως παράγοντας ελέγχου του αναγλύφου Στο κεφάλαιο αυτό θα ασχοληθούμε με τις δευτερογενείς μορφές του αναγλύφου που προκύπτουν από τη δράση της

Διαβάστε περισσότερα

Λιθοστρωματογραφία. Αποτελεί μέθοδο έρευνας της Στρωματογραφίας που έχει σκοπό την ταξινόμηση των ΣΤΡΩΜΕΝΩΝ πετρωμάτων

Λιθοστρωματογραφία. Αποτελεί μέθοδο έρευνας της Στρωματογραφίας που έχει σκοπό την ταξινόμηση των ΣΤΡΩΜΕΝΩΝ πετρωμάτων Λιθοστρωματογραφία Αποτελεί μέθοδο έρευνας της Στρωματογραφίας που έχει σκοπό την ταξινόμηση των ΣΤΡΩΜΕΝΩΝ πετρωμάτων σε ΕΝΟΤΗΤΕΣ με βάση τα λιθολογικά τους χαρακτηριστικά (σύσταση, χρώμα, στρώσεις, υφή,

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. 2.1 Μορφολογία. 3. 2.2 Γεωλογική σύσταση και δομή.. 4. 2.2.1 Γενικά. 4. 2.2.2 Γεωλογική-στρωματογραφική διάρθρωση του Ν.

Περιεχόμενα. 2.1 Μορφολογία. 3. 2.2 Γεωλογική σύσταση και δομή.. 4. 2.2.1 Γενικά. 4. 2.2.2 Γεωλογική-στρωματογραφική διάρθρωση του Ν. Περιεχόμενα σελ Πρόλογος 1 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1 2 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΜΗ Ν. ΑΧΑΪΑΣ 3 2.1 Μορφολογία. 3 2.2 Γεωλογική σύσταση και δομή.. 4 2.2.1 Γενικά. 4 2.2.2 Γεωλογική-στρωματογραφική διάρθρωση του Ν. Αχαΐας 5

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ: ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΣΥΝΕΚΤΙΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ: ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΣΥΝΕΚΤΙΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΔΡΑ: ΑΜΑΡΟΥΣΙΟ (ΣΤΑΘΜΟΣ «ΕΙΡΗΝΗ» ΗΣΑΠ) ΤΑΧ.Δ/ΝΣΗ: ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ Τ.Κ. 141 21 ΤΜΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ. Α/Α ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΦΩΤ. ΠΕΡΙΟΧΗ 1 Π1 Γενική άποψη του ΝΑ/κού τμήματος της περιοχής Φ1

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ. Α/Α ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΦΩΤ. ΠΕΡΙΟΧΗ 1 Π1 Γενική άποψη του ΝΑ/κού τμήματος της περιοχής Φ1 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ α) Παρατηρήσεις ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Α/Α ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΦΩΤ. ΠΕΡΙΟΧΗ 1 Π1 Γενική άποψη του ΝΑ/κού τμήματος της περιοχής Φ1 Π2 ρόμος που συμπίπτει με γραμμή απορροής ρέματος Φ2 Π3 Μπάζα από οικοδομικά υλικά,

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΣΑΣ ΔΙΑΤΜΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΣΑΣ ΔΙΑΤΜΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ "ΓΕΩΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ: "ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣ" ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ

Διαβάστε περισσότερα

iv. Παράκτια Γεωμορφολογία

iv. Παράκτια Γεωμορφολογία iv. Παράκτια Γεωμορφολογία Η παράκτια ζώνη περιλαμβάνει, τόσο το υποθαλάσσιο τμήμα της ακτής, μέχρι το βάθος όπου τα ιζήματα υπόκεινται σε περιορισμένη μεταφορά εξαιτίας της δράσης των κυμάτων, όσο και

Διαβάστε περισσότερα

ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ. Dr. Βανδαράκης Δημήτριος (dbandarakis@hua.gr) Dr. Παυλόπουλος Κοσμάς Καθηγητής (kpavlop@hua.

ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ. Dr. Βανδαράκης Δημήτριος (dbandarakis@hua.gr) Dr. Παυλόπουλος Κοσμάς Καθηγητής (kpavlop@hua. ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ Dr. Βανδαράκης Δημήτριος (dbandarakis@hua.gr) Dr. Παυλόπουλος Κοσμάς Καθηγητής (kpavlop@hua.gr) ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ

Διαβάστε περισσότερα

Δασική Εδαφολογία. Εδαφογένεση

Δασική Εδαφολογία. Εδαφογένεση Δασική Εδαφολογία Εδαφογένεση Σχηματισμός της στερεάς φάσης του εδάφους Η στερεά φάση του εδάφους σχηματίζεται από τα προϊόντα της αποσύνθεσης των φυτικών και ζωικών υπολειμμάτων μαζί με τα προϊόντα της

Διαβάστε περισσότερα

Υπολογισμός Ορίων ATTERBERG

Υπολογισμός Ορίων ATTERBERG ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΔΟΚΙΜΗΣ: Υπολογισμός Ορίων ATTERBERG Επιστημονικός Συνεργάτης: Δρ. Αλέξανδρος Βαλσαμής, Πολιτικός Μηχανικός Εργαστηριακός Υπεύθυνος: Παναγιώτης Καλαντζάκης, Καθηγητής Εφαρμογών

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩN ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩN ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩN ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΘΕΜΑ:

Διαβάστε περισσότερα

Ε ΑΦΟΣ. Έδαφος: ανόργανα οργανικά συστατικά

Ε ΑΦΟΣ. Έδαφος: ανόργανα οργανικά συστατικά Ε ΑΦΟΣ Έδαφος: ανόργανα οργανικά συστατικά ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 Έδαφος Το έδαφος σχηµατίζεται από τα προϊόντα της αποσάθρωσης των πετρωµάτων του υποβάθρου (µητρικό πέτρωµα) ή των πετρωµάτων τω γειτονικών

Διαβάστε περισσότερα

Εργαστήριο Εδαφομηχανικής

Εργαστήριο Εδαφομηχανικής ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Πειραιά Τεχνολογικού Τομέα Εργαστήριο Εδαφομηχανικής Ενότητα 6η: Κοκκομετρική Ανάλυση Εδαφών Πλαστήρα Βιολέττα Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Τ.Ε. Άδειες Χρήσης

Διαβάστε περισσότερα

Η ΣΤΑΘΜΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΧΘΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ

Η ΣΤΑΘΜΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΧΘΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΠΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Σίνα 32, Αθήνα 106 72, τηλ.210-3617824, φαξ 210-3643476, e- mails: ellspe@otenet.gr & info@speleologicalsociety.gr website: www.speleologicalsociety.gr ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Διαβάστε περισσότερα

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ 333 Πανεπιστήμιο Πατρών Τομέας Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας Εργαστήριο Τεκτονικής ΔIΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Διαβάστε περισσότερα

Καταστροφή προϋπαρχόντων πετρωμάτων (αποσάθρωση και διάβρωση) Πυριγενών Μεταμορφωμένων Ιζηματογενών. Μεταφορά Απόθεση Συγκόλληση, Διαγένεση

Καταστροφή προϋπαρχόντων πετρωμάτων (αποσάθρωση και διάβρωση) Πυριγενών Μεταμορφωμένων Ιζηματογενών. Μεταφορά Απόθεση Συγκόλληση, Διαγένεση Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης, 2011 Καταστροφή προϋπαρχόντων πετρωμάτων (αποσάθρωση και διάβρωση) Πυριγενών Μεταμορφωμένων Ιζηματογενών Μεταφορά Απόθεση Συγκόλληση, Διαγένεση Αποσάθρωση (weathering) προϋπαρχόντων

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ «ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΙΡΟΥ ΠΑΡΑΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΑΤΡΑ-ΤΡΙΠΟΛΗ»

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ «ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΙΡΟΥ ΠΑΡΑΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΑΤΡΑ-ΤΡΙΠΟΛΗ» ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ «ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΙΡΟΥ ΠΑΡΑΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΑΤΡΑ-ΤΡΙΠΟΛΗ» ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΛΙΝΑ (00003) «ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Διαβάστε περισσότερα

Πολιτικοί Μηχανικοί ΕΜΠ Τεχνική Γεωλογία Διαγώνισμα 10/ ΘΕΜΑ 1 ο (4 βαθμοί)

Πολιτικοί Μηχανικοί ΕΜΠ Τεχνική Γεωλογία Διαγώνισμα 10/ ΘΕΜΑ 1 ο (4 βαθμοί) Πολιτικοί Μηχανικοί ΕΜΠ Τεχνική Γεωλογία Διαγώνισμα 10/2006 1 ΘΕΜΑ 1 ο (4 βαθμοί) 1. Σε μια σήραγγα μεγάλου βάθους πρόκειται να εκσκαφθούν σε διάφορα τμήματά της υγιής βασάλτης και ορυκτό αλάτι. α) Στο

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ Υ ΡΟΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

Εξωγενείς. παράγοντες ΑΠΟΣΑΘΡΩΣΗ

Εξωγενείς. παράγοντες ΑΠΟΣΑΘΡΩΣΗ Κεφάλαιο 3 ο : Αποσάθρωση Εξωγενείς παράγοντες Ονοµάζονται εκείνοι οι παράγοντες που συντελούν στην καταστροφή του αναγλύφου Ο φυσικός τους χώρος είναι η επιφάνεια της γης. Έχουν σαν έδρα τους την ατµόσφαιρα

Διαβάστε περισσότερα

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ. Ενότητα 3: Η Ζώνη της Πίνδου. Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ. Ενότητα 3: Η Ζώνη της Πίνδου. Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ Ενότητα 3: Η Ζώνη της Πίνδου Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας Άδειες Χρήσης Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons

Διαβάστε περισσότερα

ΜΑΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ

ΜΑΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ MΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝ. ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & Υ ΡΟΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 9, 157 80 ΖΩΓΡΑΦΟΥ, ΑΘΗΝΑ NATIONAL TECHNICAL

Διαβάστε περισσότερα

Υλικά και τρόπος κατασκευής χωμάτινων φραγμάτων

Υλικά και τρόπος κατασκευής χωμάτινων φραγμάτων Τμήμα Δασολογίας & Διαχείρισης Περιβάλλοντος & Φυσικών Πόρων Εργαστήριο Διευθέτησης Ορεινών Υδάτων και Διαχείρισης Κινδύνου Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Υλικά και τρόπος κατασκευής χωμάτινων φραγμάτων

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΞΑΜΗΝΟ: 7 ο ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ: Β. ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ, Καθηγητής Β. ΜΑΡΙΝΟΣ, Επ.Καθηγητής 8 η Σειρά ασκήσεων:

Διαβάστε περισσότερα

Υπολογισμός Διαπερατότητας Εδαφών

Υπολογισμός Διαπερατότητας Εδαφών ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΔΟΚΙΜΗΣ: Υπολογισμός Διαπερατότητας Εδαφών Επιστημονικός Συνεργάτης: Δρ. Αλέξανδρος Βαλσαμής, Πολιτικός Μηχανικός Εργαστηριακός Υπεύθυνος: Παναγιώτης Καλαντζάκης, Καθηγητής

Διαβάστε περισσότερα

Για να σχηματιστεί το έδαφος Επιδρούν μακροχρόνιες διεργασίες εδαφογένεσης Διαδικασία μετατροπής μητρικού πετρώματος σε έδαφος

Για να σχηματιστεί το έδαφος Επιδρούν μακροχρόνιες διεργασίες εδαφογένεσης Διαδικασία μετατροπής μητρικού πετρώματος σε έδαφος Δρ. Γεώργιος Ζαΐμης Για να σχηματιστεί το έδαφος Επιδρούν μακροχρόνιες διεργασίες εδαφογένεσης Διαδικασία μετατροπής μητρικού πετρώματος σε έδαφος Κύριες διαδικασίες: 1) Αποσάθρωση 1) Μετακίνηση Έκπλυση

Διαβάστε περισσότερα

ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ

ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Κεφάλαιο 1 Εισαγωγή Ταξινόμηση εδαφών Εδαφομηχανική - Μαραγκός Ν. (2009). Προσθήκες Κίρτας Ε. (2010) σελ. 1.1 ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Η Εδαφομηχανική ασχολείται με τη μελέτη της συμπεριφοράς του εδάφους

Διαβάστε περισσότερα

Συσχέτιση Νεοτεκτονικών αμώυ και Σεισμικότητας στην Ευρύτερη Περιοχή ταυ Κορινθιακού Κόλπου (Κεντρική Ελλάδα).

Συσχέτιση Νεοτεκτονικών αμώυ και Σεισμικότητας στην Ευρύτερη Περιοχή ταυ Κορινθιακού Κόλπου (Κεντρική Ελλάδα). Συσχέτιση Νεοτεκτονικών αμώυ και Σεισμικότητας στην Ευρύτερη Περιοχή ταυ Κορινθιακού Κόλπου (Κεντρική Ελλάδα). Περίληψη Η περιοχή μελέτης της παρούσας διατριβής περιλαμβάνει το βόρειο τμήμα της ευρύτερης

Διαβάστε περισσότερα

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Για τη διευκόλυνση των σπουδαστών στη μελέτη τους και την καλύτερη κατανόηση των κεφαλαίων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο ΓΕΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ Σημείωση: Το βιβλίο καλύπτει την ύλη

Διαβάστε περισσότερα

Δοκιμή Αντίστασης σε Θρυμματισμό (Los Angeles)

Δοκιμή Αντίστασης σε Θρυμματισμό (Los Angeles) Δοκιμή Αντίστασης σε Θρυμματισμό (Los Angeles) 1. Εισαγωγή Γενική Περιγραφή Δοκιμής Η δοκιμή της αντοχής των αδρανών σε τριβή και κρούση ή αλλιώς «δοκιμή Los Angeles (LA)» υπάγεται στους ελέγχους σκληρότητας

Διαβάστε περισσότερα

Εργαστηριακή Άσκηση Φωτογεωλογίας (Dra)

Εργαστηριακή Άσκηση Φωτογεωλογίας (Dra) Εργαστηριακή Άσκηση Φωτογεωλογίας (Dra) Δίνονται αεροφωτογραφίες για στερεοσκοπική παρατήρηση. Ο βορράς είναι προσανατολισμένος προς τα πάνω κατά την ανάγνωση των γραμμάτων και των αριθμών. Ερωτήσεις:

Διαβάστε περισσότερα

ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΑ. Πρακτική Άσκηση 4- Θεωρητικό Υπόβαθρο ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ & ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΩΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΑ. Πρακτική Άσκηση 4- Θεωρητικό Υπόβαθρο ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ & ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΩΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ & ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΩΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΑ Πρακτική Άσκηση 4- Θεωρητικό Υπόβαθρο Κοκκομετρική ανάλυση

Διαβάστε περισσότερα

4. γεωγραφικό/γεωλογικό πλαίσιο

4. γεωγραφικό/γεωλογικό πλαίσιο 4. ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ γεωγραφικό/γεωλογικό πλαίσιο 4. ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ γεωγραφικό/γεωλογικό πλαίσιο 4. ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ γεωγραφικό/γεωλογικό πλαίσιο /Ελληνικός χώρος Τα ελληνικά βουνά (και γενικότερα οι ορεινοί όγκοι της

Διαβάστε περισσότερα

«γεωλογικοί σχηματισμοί» όρια εδάφους και βράχου

«γεωλογικοί σχηματισμοί» όρια εδάφους και βράχου «γεωλογικοί σχηματισμοί» έδαφος (soil) είναι ένα φυσικό σύνολο ορυκτών κόκκων που μπορούν να διαχωριστούν με απλές μηχανικές μεθόδους (π.χ. ανακίνηση μέσα στο νερό) όρια εδάφους και βράχου όλα τα υπόλοιπα

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕΡΟΣ 1 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. 1. Γεωλογείν περί Σεισμών...3. 2. Λιθοσφαιρικές πλάκες στον Ελληνικό χώρο... 15. 3. Κλάδοι της Γεωλογίας των σεισμών...

ΜΕΡΟΣ 1 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. 1. Γεωλογείν περί Σεισμών...3. 2. Λιθοσφαιρικές πλάκες στον Ελληνικό χώρο... 15. 3. Κλάδοι της Γεωλογίας των σεισμών... ΜΕΡΟΣ 1 1. Γεωλογείν περί Σεισμών....................................3 1.1. Σεισμοί και Γεωλογία....................................................3 1.2. Γιατί μελετάμε τους σεισμούς...........................................

Διαβάστε περισσότερα

ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΕΥΧΟΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ (Τ.Τ.Δ.)

ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΕΥΧΟΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ (Τ.Τ.Δ.) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΝΕΑΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ: «ΜΕΛΕΤΗ ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑΣ ΧΩΡΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ» Α.Μ.: 124/2017 ΧΡΗΜ/ΣΗ: ΠΡΟΕΚ/ΜΕΝΗ ΑΜΟΙΒΗ: ΙΔΙΟΙ

Διαβάστε περισσότερα

Οι ασυνέχειες επηρεάζουν τη συμπεριφορά του τεχνικού έργου και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό του.

Οι ασυνέχειες επηρεάζουν τη συμπεριφορά του τεχνικού έργου και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό του. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΣΥΝΕΧΕΙΩΝ ΒΡΑΧΟΥ Όπως έχουμε ήδη αναφέρει οι ασυνέχειες αποτελούν επίπεδα αδυναμίας της βραχόμαζας που διαχωρίζει τα τεμάχια του ακέραιου πετρώματος. Κάθετα σε αυτή η εφελκυστική αντοχή είναι

Διαβάστε περισσότερα

Αποσάθρωση. Κεφάλαιο 2 ο. ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΔΑΦΩΝ

Αποσάθρωση. Κεφάλαιο 2 ο. ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΔΑΦΩΝ Κεφάλαιο 2 ο. ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΔΑΦΩΝ Αποσάθρωση Ονομάζουμε τις μεταβολές στο μέγεθος, σχήμα και την εσωτερική δομή και χημική σύσταση τις οποίες δέχεται η στερεά φάση του εδάφους με την επίδραση των παραγόντων

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ «ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ» «Θαλάσσια Ιζήματα» Άσκηση 5

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ «ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ» «Θαλάσσια Ιζήματα» Άσκηση 5 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ «ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ» «Θαλάσσια Ιζήματα» Άσκηση 5 Ιζήματα Τα ιζήματα είναι ανόργανοι και οργανικοί κόκκοι διαφόρων μεγεθών, οι οποίοι καθιζάνουν διαμέσου της υδάτινης στήλης και αποτίθονται

Διαβάστε περισσότερα

ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ - ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ "Α"

ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ - ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ Α Ε. Μ. ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ - ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Ι (Τμήμα Μ-Ω) Ακαδ. έτος 007-08 5 Ιανουαρίου 008 Διάρκεια: :30 ώρες ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

Ε. Μ. ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ - ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗΣ

Ε. Μ. ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ - ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗΣ Ε. Μ. ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ - ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑ : ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Ι (5 ο Εξαμ. ΠΟΛ. ΜΗΧ) 2 η ΣΕΙΡΑ ΑΣΚΗΣΕΩΝ (Φυσικά Χαρακτηριστικά Εδαφών) 1. (α) Να εκφρασθεί το πορώδες (n) συναρτήσει

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΝΟΜΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΝΟΜΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΝΟΜΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΘΕΣΗ 1 Εισαγωγή - Ιστορικό Στον επαρχιακό οδικό άξονα Τρίπολης Ολυμπίας, στο ύψος του Δήμου Λαγκαδίων, έχουν παρουσιασθεί κατά το παρελθόν αλλά

Διαβάστε περισσότερα

Βασικές μέθοδοι στρωματογραφίας

Βασικές μέθοδοι στρωματογραφίας Βασικές μέθοδοι στρωματογραφίας ΛΙΘΟΣΤΡΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΙΟΣΤΡΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΡΟΝΟΣΤΡΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ Μαγνητοστρωματογραφία Σεισμική στρωματογραφία ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ Παραλληλισμός στρωμάτων από περιοχή σε περιοχή με στόχο

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΡΓΙΛΙΚΩΝ ΗΜΙΒΡΑΧΩΔΩΝ ΤΗΣ Β. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΡΓΙΛΙΚΩΝ ΗΜΙΒΡΑΧΩΔΩΝ ΤΗΣ Β. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΡΓΙΛΙΚΩΝ ΗΜΙΒΡΑΧΩΔΩΝ ΤΗΣ Β.

Διαβάστε περισσότερα

ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΗ ΠΕΤΡΩΜΑΤΑ

ΙΖΗΜΑΤΟΓΕΝΗ ΠΕΤΡΩΜΑΤΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ Η εφαρμογή των γεωλογικών πληροφοριών σε ολόκληρο το φάσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού τους περιβάλλοντος Η περιβαλλοντική γεωλογία είναι εφαρμοσμένη

Διαβάστε περισσότερα

2.5. ΦΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ

2.5. ΦΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ 2.5. ΦΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ 2.5.1. Εισαγωγή Το έδαφος περιέχει κόκκους διαφόρων μεγεθών και σε διάταξη που ποικίλλει. Από αυτή τη σύνθεση και τη δομή του εξαρτώνται οι μηχανικές του ιδιότητες,

Διαβάστε περισσότερα

Τεχνική αναφορά για τη νήσο Κρήτη 1. Γεωλογικό Υπόβαθρο Σχήμα 1.

Τεχνική αναφορά για τη νήσο Κρήτη 1. Γεωλογικό Υπόβαθρο Σχήμα 1. Τεχνική αναφορά για τη νήσο Κρήτη 1. Γεωλογικό Υπόβαθρο Η γεωλογία της Κρήτης χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη κυρίως αλπικών και προαλπικών πετρωμάτων τα οποία συνθέτουν ένα πολύπλοκο οικοδόμημα τεκτονικών

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Επιστημονικός Υπεύθυνος: Καθηγητής Νικ. Δελήμπασης Τομέας Γεωφυσικής Γεωθερμίας Πανεπιστημίου Αθηνών Η έρευνα για την ανίχνευση τυχόν

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΚΛΗΡΩΝ ΕΔΑΦΩΝ - ΜΑΛΑΚΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΑΜΜΩΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΓΙΛΟΜΑΡΓΑΪΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ Ν. ΑΧΑΪΑΣ.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΚΛΗΡΩΝ ΕΔΑΦΩΝ - ΜΑΛΑΚΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΑΜΜΩΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΓΙΛΟΜΑΡΓΑΪΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ Ν. ΑΧΑΪΑΣ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ «ΓΕΩΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ:

Διαβάστε περισσότερα

Εργαστηριακή Άσκηση Φωτογεωλογίας (Ouarkziz)

Εργαστηριακή Άσκηση Φωτογεωλογίας (Ouarkziz) Εργαστηριακή Άσκηση Φωτογεωλογίας (Ouarkziz) Δίνονται αεροφωτογραφίες για στερεοσκοπική παρατήρηση. Θεωρούμε ότι ο βορράς βρίσκεται προς τα πάνω κατά την ανάγνωση των γραμμάτων και των αριθμών. Ερωτήσεις:

Διαβάστε περισσότερα

Tαξινόμηση υδρορρεύματος

Tαξινόμηση υδρορρεύματος Tαξινόμηση υδρορρεύματος Αποτελεί μια ευρέως εφαρμοσμένη μέθοδο χαρακτηρισμού των υδρορρευμάτων που βασίζεται στην προϋπόθεση ότι ο αριθμός ταξινόμησης έχει κάποια σχέση με το μέγεθος της περιοχής τροφοδοσίας

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ (1) ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «Γεωμετρία της παραμόρφωσης και κινηματική ανάλυση της Μεσοελληνικής Αύλακας»

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ (1) ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «Γεωμετρία της παραμόρφωσης και κινηματική ανάλυση της Μεσοελληνικής Αύλακας» ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ (1) ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «Γεωμετρία της παραμόρφωσης και κινηματική ανάλυση της Μεσοελληνικής Αύλακας» Η Μεσοελληνική Αύλακα (ΜΑ) είναι μία λεκάνη που εκτείνεται στη Βόρεια Ελλάδα

Διαβάστε περισσότερα

1.1 ΓΕΝΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙΣΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (GENERAL PROPERTIES OF THE MOTION AREA)

1.1 ΓΕΝΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙΣΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (GENERAL PROPERTIES OF THE MOTION AREA) 1 PGGH_ATHENS_004 PanGeo classification: 6_Unknown, 6_Unknown. 1_ObservedPSI, Confidence level-low Type of Motion: subsidense 1.1 ΓΕΝΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙΣΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (GENERAL PROPERTIES OF THE

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Αντικείµενο της παρούσας µεταπτυχιακής εργασίας είναι η διερεύνηση της επίδρασης των σηράγγων του Μετρό επί του υδρογεωλογικού καθεστώτος πριν και µετά την κατασκευή τους. Στα πλαίσια της, παρουσιάζονται

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ:

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ: Αντοχή Εδαφών Επιστημονικός Συνεργάτης: Δρ. Αλέξανδρος Βαλσαμής, Πολιτικός Μηχανικός Εργαστηριακός Υπεύθυνος: Παναγιώτης Καλαντζάκης, Καθηγητής Εφαρμογών Εργαστηριακοί

Διαβάστε περισσότερα

Υπόδειξη: Στην ισότροπη γραμμική ελαστικότητα, οι τάσεις με τις αντίστοιχες παραμορφώσεις συνδέονται μέσω των κάτωθι σχέσεων:

Υπόδειξη: Στην ισότροπη γραμμική ελαστικότητα, οι τάσεις με τις αντίστοιχες παραμορφώσεις συνδέονται μέσω των κάτωθι σχέσεων: Μάθημα: Εδαφομηχανική Ι, 5 ο εξάμηνο. Διδάσκων: Ιωάννης Ορέστης Σ. Γεωργόπουλος, Π.Δ.407/80, Δρ Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. Θεματική περιοχή: Σχέσεις τάσεων παραμορφώσεων στο έδαφος. Ημερομηνία: Δευτέρα

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΑΝΑΓΛΥΦΟΥ. Δρ Γεώργιος Μιγκίρος

ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΑΝΑΓΛΥΦΟΥ. Δρ Γεώργιος Μιγκίρος ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΕΞΩΜΑΛΥΝΣΗ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΑΝΑΓΛΥΦΟΥ Δρ Γεώργιος Μιγκίρος Καθηγητής Γεωλογίας ΓΠΑ Ο πλανήτης Γη έτσι όπως φωτογραφήθηκε το 1972 από τους αστροναύτες του Απόλλωνα 17 στην πορεία τους για τη σελήνη. Η

Διαβάστε περισσότερα

Εικ.IV.7: Μορφές Κυψελοειδούς αποσάθρωσης στη Νάξο, στην περιοχή της Στελίδας.

Εικ.IV.7: Μορφές Κυψελοειδούς αποσάθρωσης στη Νάξο, στην περιοχή της Στελίδας. ii. Μορφές Διάβρωσης 1. Μορφές Κυψελοειδούς Αποσάθρωσης-Tafoni Ο όρος Tafoni θεσπίστηκε ως γεωμορφολογικός από τον A. Penck (1894), εξαιτίας των γεωμορφών σε περιοχή της Κορσικής, που φέρει το όνομα αυτό.

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΑΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ. Αριάδνη Αργυράκη

ΔΙΑΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ. Αριάδνη Αργυράκη ΔΙΑΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ Αριάδνη Αργυράκη Περιεχόμενα 2 1. ΟΡΙΣΜΟΣ- ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΔΙΑΓΕΝΕΣΗΣ 2. ΔΙΑΓΕΝΕΤΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ 3. ΔΙΑΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ 4. ΔΙΑΓΕΝΕΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΠΗΛΟΥ ΔΙΑΓΕΝΕΣΗ / ΟΡΙΣΜΟΣ & ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Διαβάστε περισσότερα

Περιγραφή Βασικού Εργαστηριακού Εξοπλισμού

Περιγραφή Βασικού Εργαστηριακού Εξοπλισμού Περιγραφή Βασικού Εργαστηριακού Εξοπλισμού Ζυγοί Αναλυτικός Ζυγός με ακρίβεια 0,0001 g δηλ. 0,1 mg. Είναι απλός και ακριβής. Η ζύγιση γίνεται αφού κλείσουμε τις συρόμενες θύρες του. Ηλεκτρονικός Ζυγός

Διαβάστε περισσότερα

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ. Ενότητα 2: Η Ζώνη της Τρίπολης. Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας

ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ. Ενότητα 2: Η Ζώνη της Τρίπολης. Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ Ενότητα 2: Η Ζώνη της Τρίπολης Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας Άδειες Χρήσης Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons

Διαβάστε περισσότερα

Τάξη B Εργαστηριακές ασκήσεις χημείας στις ιδιότητες των διαλυμάτων

Τάξη B Εργαστηριακές ασκήσεις χημείας στις ιδιότητες των διαλυμάτων Τάξη B Εργαστηριακές ασκήσεις χημείας στις ιδιότητες των διαλυμάτων Β.Βελεχέρης ΕΚΦΕ Δωδεκανήσου Γυμνάσιο Ιαλυσού ΣΤΑΔΙΟ Ι Εισαγωγή - Υπολογισμοί Τάξη Β Εργαστηριακές ασκήσεις χημείας στα διαλύματα Οι

Διαβάστε περισσότερα

ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ. Κατολισθήσεις Ταξινόµηση κατολισθήσεων

ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ. Κατολισθήσεις Ταξινόµηση κατολισθήσεων ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ Κατολισθήσεις Ταξινόµηση κατολισθήσεων ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 Κατολισθήσεις Έχει επικρατήσει µεταξύ των γεωλόγων και των µηχανικών η χρήση του όρου κατολίσθηση για την περιγραφή του φαινοµένου

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΞΑΜΗΝΟ: 7 ο ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ: Β. ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ, Καθηγητής Β. ΜΑΡΙΝΟΣ, Επ. Καθηγητής 6η ΑΣΚΗΣΗ: ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

Διαβάστε περισσότερα

Γνωρίζοντας τι θα χαρτογραφήσουμε. i) Γεωλογικούς σχηματισμούς (πετρώματα), ii) Επαφές (όρια), iii) Τεκτονικές δομές & στοιχεία, iv) Άλλα

Γνωρίζοντας τι θα χαρτογραφήσουμε. i) Γεωλογικούς σχηματισμούς (πετρώματα), ii) Επαφές (όρια), iii) Τεκτονικές δομές & στοιχεία, iv) Άλλα Γνωρίζοντας τι θα χαρτογραφήσουμε 1 i) Γεωλογικούς σχηματισμούς (πετρώματα), ii) Επαφές (όρια), iii) Τεκτονικές δομές & στοιχεία, iv) Άλλα ΠΕΤΡΩΜΑΤΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΛΙΘΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΛΙΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΓΕΩΛΟΓΙΚΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΞΑΜΗΝΟ: 7 ο Β. ΜΑΡΙΝΟΣ, Επ. ΚΑΘ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ: Β. ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ, ΚΑΘ. Φεβρουάριος 2015 ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

Διαβάστε περισσότερα

Ευρασιατική, Αφρικανική και Αραβική

Ευρασιατική, Αφρικανική και Αραβική Έχει διαπιστωθεί διεθνώς ότι τα περιθώρια τεκτονικών πλακών σε ηπειρωτικές περιοχές είναι πολύ ευρύτερα από τις ωκεάνιες (Ευρασία: π.χ. Ελλάδα, Κίνα), αναφορικά με την κατανομή των σεισμικών εστιών. Στην

Διαβάστε περισσότερα

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΩΝ ΤΑΣΕΩΝ

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΩΝ ΤΑΣΕΩΝ Εισαγωγή: Η σεισμικότητα μιας περιοχής χρησιμοποιείται συχνά για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικών με τις τεκτονικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα εκεί. Από τα τέλη του

Διαβάστε περισσότερα

Κόσκινο κατά ASTM ή διάσταση

Κόσκινο κατά ASTM ή διάσταση Μάθημα: Εδαφομηχανική Ι, 5 ο εξάμηνο. Διδάσκων: Ιωάννης Ορέστης Σ. Γεωργόπουλος, Π.Δ.407/80, Δρ Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. Θεματική περιοχή: Φυσικά χαρακτηριστικά εδαφών. Ημερομηνία: Δευτέρα 18 Οκτωβρίου

Διαβάστε περισσότερα

Έδαφος και Πετρώματα

Έδαφος και Πετρώματα Το έδαφος = ένα σύνθετο σύνολο από μεταλλεύματα, νερό και αέρα Επηρεάζει αμφίδρομα τους ζώντες οργανισμούς Τα πετρώματα αποτελούν συμπλέγματα μεταλλευμάτων τα οποία συνδέονται είτε μέσω συνδετικών κόκκων

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΔΡΑ: ΑΜΑΡΟΥΣΙΟ (ΣΤΑΘΜΟΣ «ΕΙΡΗΝΗ» ΗΣΑΠ) ΤΑΧ.Δ/ΝΣΗ: ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ Τ.Κ. 141 21 ΤΜΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

Υ ΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Υδροπερατοί σχηµατισµοί. Ανάπτυξη φρεάτιων υδροφόρων οριζόντων. α/α ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ.

Υ ΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Υδροπερατοί σχηµατισµοί. Ανάπτυξη φρεάτιων υδροφόρων οριζόντων. α/α ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ. ΠΕΡΙΛΗΨΗ Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του υδρογεωλογικού καθεστώτος της λεκάνης του Αλµυρού Βόλου και σε συνδυασµό µε την ανάλυση του ποιοτικού καθεστώτος των υπόγειων νερών της περιοχής,

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΕΡΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΡΩΔΩΝ ΡΕΜΜΑΤΩΝ ΜΕΡΟΣ Α. ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Δρ. Γ. ΖΑΙΜΗΣ

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΕΡΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΡΩΔΩΝ ΡΕΜΜΑΤΩΝ ΜΕΡΟΣ Α. ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Δρ. Γ. ΖΑΙΜΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΕΡΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΡΩΔΩΝ ΡΕΜΜΑΤΩΝ ΜΕΡΟΣ Α ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Δρ. Γ. ΖΑΙΜΗΣ Παραγωγή Διάφορα χειμαρρικά φαινόμενα Κυρίως χώρο λεκάνης απορροής Κλίμα επιδρά στο γεωλογικό, συνάρτηση

Διαβάστε περισσότερα

ΑΣΚΗΣΗ 5 η ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ Ι ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΣΗΡΑΓΓΑΣ

ΑΣΚΗΣΗ 5 η ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ Ι ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΣΗΡΑΓΓΑΣ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ MΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝ. ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ & ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ `9, 157 80 ΖΩΓΡΑΦΟΥ, ΑΘΗΝΑ NATIONAL TECHNICAL

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών

ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ II ΠΕΡΙΒΑΛΛΩΝ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ βασική απαίτηση η επαρκής γνώση των επιμέρους στοιχείων - πληροφοριών σχετικά με: Φύση τεχνικά χαρακτηριστικά

Διαβάστε περισσότερα

ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 ΩΚΕΑΝΟΙ Ωκεανοί Ωκεάνιες λεκάνες

ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 ΩΚΕΑΝΟΙ Ωκεανοί Ωκεάνιες λεκάνες ρ. Ε. Λυκούδη Αθήνα 2005 ΩΚΕΑΝΟΙ Ωκεανοί Ωκεάνιες λεκάνες Ωκεανοί Το νερό καλύπτει τα δύο τρίτα της γης και το 97% όλου του κόσµου υ και είναι κατοικία εκατοµµυρίων γοητευτικών πλασµάτων. Οι ωκεανοί δηµιουργήθηκαν

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑΣ ΑΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑΣ ΑΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ Άσκηση 1 ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑΣ ΑΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ 1.1 Εισαγωγή αρχή της μεθόδου 1.2 Συσκευή Blaine 1.3 Βαθμονόμηση συσκευής 1.4 Πειραματική διαδικασία 1.1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ Η λεπτότητα άλεσης

Διαβάστε περισσότερα

Φαινόµενα ρευστοποίησης εδαφών στον Ελληνικό χώρο Κεφάλαιο 1

Φαινόµενα ρευστοποίησης εδαφών στον Ελληνικό χώρο Κεφάλαιο 1 1 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1.1 Εισαγωγικό σηµείωµα Η προκαλούµενη, κατά τη διάδοση των σεισµικών κυµάτων, εφαρµογή κυκλικών διατµητικών τάσεων οδηγεί τους κορεσµένους χαλαρούς αµµώδεις σχηµατισµούς σε συµπύκνωση.

Διαβάστε περισσότερα

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ Το αντικείμενο της εδαφομηχανικής είναι η μελέτη των εδαφών, με στόχο την κατανόηση και πρόβλεψη της συμπεριφοράς του εδάφους για μία ποικιλία σκοπών: συμπεριλαμβανομένων των θεμελίων

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ Αδρανή υλικά είναι τα διαβαθμισμένα, ορυκτής ή βιομηχανικής προέλευσης υλικά, που χρησιμοποιούνται είτε με κάποιο συγκολλητικό μέσο (για παρασκευή κονιαμάτων, σκυροδεμάτων κλπ.)

Διαβάστε περισσότερα

Τμήμα Γεωγραφίας, Ζ Εξάμηνο σπουδών Αθήνα, 2017

Τμήμα Γεωγραφίας, Ζ Εξάμηνο σπουδών Αθήνα, 2017 Ιωάννης Μ. Τσόδουλος Δρ. Γεωλόγος Τμήμα Γεωγραφίας, Ζ Εξάμηνο σπουδών Αθήνα, 2017 Αλλουβιακά ριπίδια (alluvial fans) Είναι γεωμορφές αποθέσεις, σχήματος βεντάλιας ή κώνου που σχηματίζονται, συνήθως, όταν

Διαβάστε περισσότερα

Περίληψη. Βογιατζή Χρυσάνθη Προσοµοίωση Παράκτιου Υδροφορέα Βόρειας Κω

Περίληψη. Βογιατζή Χρυσάνθη Προσοµοίωση Παράκτιου Υδροφορέα Βόρειας Κω i Περίληψη Η περιοχή που εξετάζεται βρίσκεται στην νήσο Κω, η οποία ανήκει στο νησιωτικό σύµπλεγµα των ωδεκανήσων και εντοπίζεται στο νοτιοανατολικό τµήµα του Ελλαδικού χώρου. Ειδικότερα, η στενή περιοχή

Διαβάστε περισσότερα

Stratigraphy Στρωματογραφία

Stratigraphy Στρωματογραφία Stratigraphy Στρωματογραφία τι είναι η στρωματογραφία? είναι ο κλάδος της γεωλογίας που ασχολείται με την μελέτη των στρωμένων πετρωμάτων στον χώρο και στο χρόνο. branch of geology dealing with stratified

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ Υ ΡΟΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

Συμπύκνωση εδαφών κατασκευή επιχωμάτων. Νικόλαος Σαμπατακάκης Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας

Συμπύκνωση εδαφών κατασκευή επιχωμάτων. Νικόλαος Σαμπατακάκης Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας Συμπύκνωση εδαφών κατασκευή επιχωμάτων Νικόλαος Σαμπατακάκης Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Γεωλογίας Συμπύκνωση εδαφικών υλικών Με τον όρο συμπύκνωση (compaction) των εδαφών εννοείται η αύξηση της πυκνότητάς

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ Υ ΡΟΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ Ι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΙΑΛΕΞΕΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΜΣ : Επιστήμη & Τεχνολογία Υδατικών Πόρων. Μάθημα: ΦΡΑΓΜΑΤΑ

Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΜΣ : Επιστήμη & Τεχνολογία Υδατικών Πόρων. Μάθημα: ΦΡΑΓΜΑΤΑ Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΜΣ : Επιστήμη & Τεχνολογία Υδατικών Πόρων Μάθημα: ΦΡΑΓΜΑΤΑ Κελύφη Γεωφραγμάτων Ν. Ι. Μουτάφης Ροή λάβας - Galapagos Κελύφη ή Σώματα Φράγματος ή Αντιπυρήνες Ζώνη 1 - Πυρήνας

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ ΕΔΑΦΩΝ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΠΙΧΩΜΑΤΩΝ. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ ΕΔΑΦΩΝ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΠΙΧΩΜΑΤΩΝ. Ν. Σαμπατακάκης Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ ΕΔΑΦΩΝ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΠΙΧΩΜΑΤΩΝ φυσικά γεωλογικά υλικά (γεωλογικοί σχηματισμοί εδάφη & βράχοι) Υλικά κατασκευής τεχνικών έργων 1. γεώδη υλικά (κυρίως εδαφικά) για την κατασκευή επιχωμάτων

Διαβάστε περισσότερα

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Τ Ε Λ Ε Ι Ο Π Α Ν Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ι Ο Θ Ε Σ Σ Α Λ Ο Ν Ι Κ Η Σ

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Τ Ε Λ Ε Ι Ο Π Α Ν Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ι Ο Θ Ε Σ Σ Α Λ Ο Ν Ι Κ Η Σ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Τ Ε Λ Ε Ι Ο Π Α Ν Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ι Ο Θ Ε Σ Σ Α Λ Ο Ν Ι Κ Η Σ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΞΑΜΗΝΟ: 7 ο ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ: Β. ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ, Καθηγητής Β. ΜΑΡΙΝΟΣ,

Διαβάστε περισσότερα

Πίνακας 1.1. Ελάχιστη ποσότητα δείγματος αδρανών (EN 933 1)

Πίνακας 1.1. Ελάχιστη ποσότητα δείγματος αδρανών (EN 933 1) 1 ΑΔΡΑΝΗ ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της άσκησης είναι η εξοικείωση των σπουδαστών με τις πειραματικές διαδικασίες που αφορούν στον έλεγχο ποιότητας αδρανών υλικών, με έμφαση σε εκείνες τις ιδιότητες που σχετίζονται

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΕΞΑΜΗΝΟ: 7 ο Β. ΜΑΡΙΝΟΣ, Λέκτορας ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ: Β. ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ, ΚΑΘ. Ενδεικτικό παράδειγµα θεµάτων

Διαβάστε περισσότερα

Ν. Σαμπατακάκης Αν. Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών

Ν. Σαμπατακάκης Αν. Καθηγητής Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας Παν/μιο Πατρών ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ Ε ΑΦΩΝ - ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ Με τον όρο «δυναμική» εννοείται η συμπεριφορά που παρουσιάζει το έδαφος υπό την επίδραση δυναμικών τάσεων που επιβάλλονται σε αυτό είδη δυναμικών

Διαβάστε περισσότερα

ΓΕΩΛΟΓΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ

ΓΕΩΛΟΓΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΓΕΩΛΟΓΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΟΡΙΣΜΟΙ Οι γεωλογικοί σχηµατισµοί που δοµούν το στερεό φλοιό της γης διακρίνονται από τεχνικογεωλογικής πλευράς σε εδαφικούς και βραχώδεις. Οι βραχώδεις προϋπάρχουν

Διαβάστε περισσότερα