Εισαγωγικές σημειώσεις: 1.Το παρόν pdf -κεφάλαιο είναι εκείνο που στο You re in the army now.pdf είχαμε αναφέρει ότι αν δεν μας προέκυπτε στην πορεία

Transcript

1 Εισαγωγικές σημειώσεις: 1.Το παρόν pdf -κεφάλαιο είναι εκείνο που στο You re in the army now.pdf είχαμε αναφέρει ότι αν δεν μας προέκυπτε στην πορεία τίτλος ακόμη καλύτερος θα το ονομάζαμε «Οι μαλακίες κομμένες» ή Αφού όμως προέκυψε καλύτερος τίτλος κι αφού ανοίξαμε το Πηγαδάκι Γ.Α και το που το εμπεριείχαν δεν χρειάστηκε να ανοιξουμε το 2.Επειδή μας ακούνε και μαθητές (ίσως. Όχι σίγουρα, μα το ελπίζω) θα σπάω τις εδώ θεματικές ενότητες σε μικρά αυτοτελή βήματα αύξουσας πολυπλοκότητας, όπως σε ένα δύσκολο κεφάλαιο φυσικής δεν βάζουμε τις ασκήσεις σε τυχούσα σειρά αλλά τις βάζουμε με σειρά αφ ενός αύξουσας δυσκολίας, αφ ετέρου με σειρά που κάποιες που βοηθάνε και σε λύση άλλων ασκήσεων, να έχουν ήδη λυθεί πριν φτάσουν τα παιδιά στις άλλες. Οι πολύ γεροί μαθητές βέβαια δεν χρειαζονται την τέτοια βοήθεια, αλλά αυτές που λύνουμε εντός τάξεως κατά την παράδοση ακόμα ενός νέου θέματος, όλοι έτσι τις διαλέγουμε, όπως άλλωστε κάνει και το βιβλίο με τα λυμένα παραδείγματα στην θεωρία Πριν λίγους μήνες (Οκτώβρη ή Νοέμβρη) σε φυσική κατεύθυνσης Γ Λυκείου, ένας μαθητής, διετής διότι είχε μείνει από απουσίες, έρχεται με ακουστικά και την ώρα του μαθήματος δεν τα βγάζει, του λέω να τα βγάλει, δεν τα βγάζει, του το ξαναλέω, με ξαναγράφει, του προσθέτω ότι του βάζω απουσία ακόμα και αν μείνει μέσα στην τάξη και απαντάει «μας ζάλισες τ αρχίδια», ένας άλλος χειροκροτάει ξεκαρδισμένος και καταενθουσιασμένος, οι υπόλοιποι μαθητές με κοιτάνε σε στυλ «κύριε προχωρήστε στο μάθημα και αν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα θα σας δείξουμε κατανόηση αντί να σας το θυμίσουμε ποτέ ότι συνέβη κλπ», του λέω να βγει έξω, σηκώνεται πολύ νωχελικά, του λέω «μη μου τρως άλλο χρόνο. Φύγε» και πάω να τον πιάσω από τον αγκώνα να ξεκουνηθεί και να πάρει τα πόδια του, μου λέει «μη μ ακουμπάς ρε βλάκα» (ο ενθουσιασμένος συμμαθητής παραληρεί πλέον από χαρά) του λέω «έλα στο γραφείο στο διάλειμμα», κάνουμε το μάθημα, πάω στον σύλλογο στο διάλειμμα και λέω στους συναδέλφους ότι κάτι έγινε για το οποίο θα φωνάξω τον άμεσα εμπλεκόμενο, τον φωνάζω, μας λέει «Πωω-πω, για μένα μαζευτήκατε τόσο πολλοί;», λέω τα καθέκαστα και ότι δεν ζήτησα την συγκέντρωση για δημόσιες συγγνώμες κλπ αλλά για δημόσια απάντηση στις εξής ερωτήσεις αφού πρώτα τις σκεφτεί: 1) Γιατί έρχεσαι στο σχολείο αφού έρχεσαι χωρίς βιβλία χωρίς τετράδια, χωρίς στυλό, και άρα δεν θέλεις να μάθεις τίποτε; 2) Γιατί δεν πας σε άλλο σχολείο αφού οι μεν συμμαθητες σου φύγανε οι δε καθηγητές σου προφανως δεν σου τραβούν το ενδιαφέρον; 3) Πώς σχεδιάζεις να περάσεις αφού δεν μαθαίνεις τίποτε; Με αντιγραφή; Με ρουσφέτι; Με τσαμπουκά; Τελειώνει το διάλειμμα, ορίζουμε άλλη συνάντηση να ρθουν και εκπρόσωποι του δεκαπενταμελούς, έρχεται και λέει: «Αν το ζήτημα είναι ότι πρόσβαλα τον Αλεβίζο έχω να πω ότι και εμένα με έχει προσβάλει μέσα στην τάξη. Με έχει πει και μαλάκα και βλάκα». Λέω «Ααα! Τώρα εξηγείται. Κάτσε όμως να μην μπερδεύουμε τους παρευρισκομένους. Έχω πει ποτέ άνθρωπο μαλάκα ή βλάκα για κάποιο λάθος σε άσκηση στον πίνακα;» «Όχι» «Πότε και πώς έγινε λοιπόν αυτό; Σε ξαναείχα πρόπερσι στην Β στο τμήμα που όταν γύριζα στον πίνακα έβαζε κάποιος κάτι ηχητικά εφφέ με τραγούδια, παλιατζήδες, ρεψίματα, κλανιές κλπ, είπα «δεν με ενδιαφέρει να μάθω ποιός είναι αλλά βγαίνω από την τάξη πέντε λεπτά για να του εξηγήσετε να το κόψει γιατί αλλιώς θα πάει όλη η χρονιά με υποβαθμισμένο μάθημα, αφού έτσι κι αλλιώς στην φυσική ο καθηγητής πρέπει να γυρνάει και προς τον πίνακα», επέστρεψα σε πέντε λεπτά αλλά μόλις γύρισα στο πίνακα όχι απλώς ξαναέιχαμε τα ίδια αλλά είχαμε και χειροκροτήματα, και τότε σας είπα «Δηλαδή εδώ μέσα υπάρχει αφ ενός ένας μαλάκας που δεν μπορείτε να τον πείσετε να μη σας υποβαθμίσει το μάθημα και που θα τον έχετε προϊστάμενό σας και εδώ και ίσως και εκτός σχολείου αργότερα είτε τον ίδιο ή κάποιον άλλο μαλάκα σαν κι αυτόν, και αφ ετέρου έχετε και κάποιους βλάκες που στο γράψιμο που τους κάνει ένας μαλάκας θεωρούν ότι η καλύτερη απάντηση είναι να πουν στον εαυτό τους, από εγωισμό, ότι δεν τους έχει γραμμένους και απλώς δεν μπορούν να τον πείσουν αλλά ότι τους αρέσει και τους ίδιους η επαναλαμβανόμενη σαχλαμάρα, αρα τον χειροκροτούν, αντί τουλάχιστον να μη του δινουν καμιά οντότητα με την σιωπή τους. Τι μένει τώρα; Να μου πείτε οτι δεν σας προστάτεψα παίζοντάς το εξουσία και φωνάζοντάς σας έναν-έναν να ρουφιανέψετε=να καταγγείλετε χωρίς να είστε ορατοί και αυθαιρετώντας με αποβολή κάποιου με βάση έναν ανωνυμολόγο; Σκεφτείτε και μόνοι σας ποιος θέλετε να είναι εξουσία εδώ, η μαλακία; η βλακεία; το επίπεδο του μαθήματος; και αν δεν βρίσκετε λύση απλώς πληρώστε φροντιστήριο και γράφετε εδώ απλώς εργασίες και τεστ, και ακούτε όσα θα παραδίδω με μπακγκραουντ τα ηχητικά εφφέ αν δεν βαρεθείτε την επανάληψη ούτε εσείς ούτε ο μαλάκας» Κι ετσι πήγε όλη η χρονιά. Και έρχεσαι τώρα να πεις ότι σε πρόσβαλα ως μαλάκα σαν να στο είπα προσωπικά ενώ παρέμενες απρόσωπος και ενώ πρόσβαλα την πράξη που την ξαναλέω πράξη ενός μαλάκα, και λες ότι σε είπα και βλάκα, δηλαδή χειροκροτούσες τον εαυτό σου μαζί με τους υπόλοιπους βλάκες τους επίσης απρόσωπους; Και ξαναγίνεσαι βλάκας και για τον πρόσθετο λόγο ότι μόνος σου αυτή την στιγμή καρφώνεσαι ότι εσύ ήσουν ο μαλάκας και για το ότι θεωρείς ότι είτε οι καθηγητές, είτε οι γονείς σου θα πάρουν το μέρος σου να υπερασπιστούν την μαλακία που έκανες;». Πήρε μια τεσσάρα, με ρώτησε σε μια εκδρομή αν του κρατάω μούτρα, του είπα να ρωτήσει κάποιους φίλους του που βλεπα στον Λέντζο αν πάντα δεν τους λεω να τον φωνάζουν, έφτασε πάνω από τριακόσιες απουσίες, ξαναέμεινε. Τέλος 1 ου θέματος 1

2 Γιατί το «οι μαλακίες κομμένες» το ξεκινήσαμε με αυτό; Διότι έχει σε ένα σημείο έχει την ίδια δομή με τα «μπινελίκια προς κωλοδέκανο»στα εδώ λινκ που ειχαμε βαλει στο pde.gr(2 ο απ τα τρια αρχικα*) ΤΟ «Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΕΡΜΑ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ή ΠΡΕΠΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΕΡΜΑ; ) Σε άλλα θέματα, βέβαια, ουδεμία σύγκριση υφίσταται: το κωλοδέκανο που είδαμε μπορούσε να σκεφτεί αλλά είχε κακοήθεια ενώ ο πιτσιρικάς δεν ήταν κακοήθης, αλλά απλώς επιπόλαιος κι απλώς δεν καθόταν αρκετά να σκεφτεί. Και για να μη νομίζει κανείς αναγνώστης ότι «κάνω τον μάγκα» απλώς λέω ότι η μαγκιά προϋποθέτει 1)ουσιαστικό ρίσκο 2) σοβαρό λόγο να πάρεις το ρίσκο κι όχι απλώς ρίσκο για φιγούρα κλπ. Αλλά τι ρίσκο παίρνεις όταν ξεχέζεις ανώνυμους; Ακόμα και στο δικαστήριο να θελε να με πάει το κωλοδέκανο θα πρεπε πρώτα να πει το όνομά του και μετά να μου πει να επαναλάβω όσα είπα. Αν το έκανα θα ήταν ρίσκο, αλλά το αν θα ήμουν σοβαρός ή αναλισκόμενος σε μαλακίες βρίζοντάς τον και προσωπικά είναι άλλο θεμα (Ιδιοσυγκρασιακά, ναι θα το κανα, αλλά δεν θα το ονόμαζα μαγκιά αφου το ρισκο (ή μαλλον το σιγουρο προστιμο) θα ηταν για γελοιο θεμα). Η δε πλάκα είναι ότι κι ένας δικηγόρος θα του λεγε προφανώς «Αν δεν πεις ποιος είσαι εσύ ο θιγόμενος ως «κωλοδέκανο» και δεν τον πείσεις να το επαναλάβει με το όνομά σου τότε ΔΕΝ υπάρχει εξύβριση», κι ένα δικαστήριο θα του εξηγούσε δημοσίως τα εξής: «Και αν τον πείσεις να σε βρίσει και αν κερδίσεις την δίκη ΔΕΝ σημαίνει ότι αναιρείται το οτι ισχύει το ότι είσαι κωλοδέκανο. Καταδίκη για δημόσια εξυβριση σημαίνει απλώς οτι «είσαι μεν κωλοδέκανο αλλά δεν πρέπει να στο λένε και δημοσίως γιατί και τα κωλοδέκανα δικαιούνται να διαμαρτύρονται για την ηθική βλάβη». Αν θέλεις να αναιρέσεις και την κατηγορία ότι είσαι κωλοδέκανο πρέπει να κάνεις μηνυση για συκοφαντική δυσφήμηση και πρέπει το δικαστηριο να ελέγξει αν εχει δίκιο για όσα σου προσάπτει κλπ κλπ..» (Ξερω από νομικά; Όχι, απλουστατα εχω ήδη πληρωσει προστιμο για καποιον που καποτε ειπα καραγκιοζη (πάλι για ζήτημα εκπαιδευσης, αλλά ιδιωτικής, πριν διοριστω) αλλά το δικαστηριο του είπε «δεν παραπέμπεται για το ότι σου ειπε ότι λες αρλουμπες περι Αριστοτέλη ούτε για το ότι τις θεωριες σου για την παιδεια πρέπει να τις λες μονο σε ψυχίατρο που πληρωνεις με την ωρα ως ασθενης του, παραπεμπεται μονο για το «αντε χασου ρε καραγκιοζη» Δηλαδη ναι, εισαι καραγκιοζης, το ελέγξαμε, δεν σε εκθέτει με κατι ψευδες αλλά με κάτι αληθες, αλλά παρ όλο που όντως εισαι καραγκιοζης δεν εχει δικαίωμα καποιος να σε εκθετει δημοσιως χωρίς να πληρωνει και το δεον προστιμο». Και βεβαια την μηνυση ο άνθρωπος την εκανε με το όνομά του, όχι φλου. Ιδιοσυγκρασιακα πολύ θα χαρω να εμφανιστει με το όνομά του το κωλοδεκανο. Αλλά ότι οι τέτοιες μαλακιες θα είναι άξιες της προσοχης οιουδήποτε τριτου δεν το εγγυωμαι. Εγγυώμαι όμως ότι τα υπόλοιπα, από δω και περα, δεν θα αναφερονται σε ιδιοσυγκρασιακά δικά μου (δεκαδες σελιδες είναι, λες να ασχολουνται με έναν; τι διαλο!) Πάμε λοιπόν σε πιο σημαντικά θεματα που θα είναι όχι απλώς αξια προσοχης (εννοώ της προσοχής οποιουδήποτε είναι διατεθειμενος να σκεφτεται) αλλά θα είναι και πολύ διδακτικά (και μάλιστα όχι από πλευρας ατακομαχιών αλλά ουσιας). Και για να τελειωνουμε με τα δικαστικά, και να καθησυχασουμε μετα πολλών ευχαριστιών συναδέλφους που με ξερανε από συνυπηρεσία και μου τηλεφωνησαν να προσέχω τωρα που με τους επίορκους κλπ μπορει να μην πληρωνεσαι ώσπου να δικαιωθεις δικαστικά αν π.χ σε μηνυσει γονιός που λογόφερες π.χ για βαθμούς παιδιού (προσφατο γεγονός στην Λακωνία νομιζω, λες το ίδιο κωλοδεκανο να βγαλε και αυτο το νόμο; Τόσο πανύβλαξ ήταν; Δεν ηξερε ότι ετσι κάθε τοπικός κομματονταβατζής/κομματοτραμπούκος θα μπορουσε να δημιουργει κενο να φέρνει καναν ανηψιο εκπαιδευτικο;) Πριν φύγουμε προς άλλα ας κανουμε μια ανακεφαλαίωση: Αν ο μαθητής ήθελε να παει στο δικαστηριο θα έπρεπε εκει να πει «το ξερουμε κυριε προεδρε οτι μαλάκας ημουν, κι εγω το ξερω και ο συνήγορός μου και οι γονείς μου και οι παντες το ξερουν, αλλά παλεύουμε υπέρ των δικαιώματος του εν γένει μαλάκα, να λέει μαλακίες είτε ενυπόγραφες είτε και όχι». Και ο μεν μαθητής και οι γονείς του που δεν είναι σουρρεαλιστές, μεταμοντέρνοι κλπ (ούτε σαν εκείνους τους κυριολεκτικούς (!) μαλάκες στον Αγιο Φραγκίσκο που κάνανε πορεία υπέρ των δικαιωμάτων τους και με ρώταγαν μαθητές «Μήπως ξέρετε τι εννοούν; Τους την έχει απαγορέψει κανείς; Ποιος ασχολείται;») δεν θα διενοούντο να πανε να πούνε τέτοια πραγματα σε δικαστήριο (το πολύ-πολύ να φώναζε στον μαθητή ο πατέρας του το γνωστό στοργικό σλόγκαν «κόψε την πρωινή, θα σε καταστρέψει») αλλά το κωλοδέκανο στο Υπουργείο Παιδείας (ποιός ξέρει;!) μπορεί να θέλει κατάθεση στεφάνου στον άγνωστο κωλοδεκανέα. Φεύγουμε, ξεκινώντας με καμιά μαλακία που η αναίρεσή της να είναι πιο εποικοδομητική Τέλος 2 ου θέματος *1 ο ηταν το Σκέψεις περί Αναίρεσης απεργίας από ΟΛΜΕ από troll Τέρμα η κωμωδία 2

3 Το πανδαιμόνιο μιας αίθουσας ή μιας σχολικής αυλής παρά την όλη τρικυμία εν κρανίω που δημιουγεί, κι επίσης μέσω της τρικυμίας αυτής που λαμβάνει χώρα σε σχετικώς μικρό χώρο και σε χρονικά περιορισμένες (π.χ. 6-ωρες) δόσεις, είναι μια μικρογραφία της τρικυμίας που λαμβάνει χώρα σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες χώρου και χρόνου, στην εκτός σχολικής αυλής κοινωνία. Έτσι οι καθηγητές έχουν ένα «εργαστήριο» όπου για πολλά μπορούν και αποκτούν μια ολική οπτική όπως σε μικρές γυάλες ή δεξαμενές οι ερευνητές των φαινομένων στα ρευστά αποκτούν πείρα καλύτερα από το να χάνονται σε ολόκληρα πέλαγα ή έστω λιμάνια και τελικά να πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Στα παρακάτω βάζω να συνυπάρχουν στο ίδιο διάλειμμα ή ιδια διδακτική ή εξεταστική ώρα πράγματα που μπορεί να συνέβησαν όχι στο ίδιο δεκάλεπτο ή την ίδια ώρα ή την ίδια μέρα, ή και χρονιά, αλλά η συσσώρευσή τους τους δημιουργεί αλληλοδιαφωτισμούς που κάνουν τα συμπεράσματα πιο ανάγλυφα αντί να δημιουργεί αλληλοσυγχύσεις που να μας μπουκώνουν το μυαλό ή μας θολώνουν την εικόνα: Ένα Σεπτέμβρη έδιναν φυσική δυο μετεξεταστέοι (συνονόματοι μάλιστα, αν και ο ένας ήταν Αλβανός κι ο άλλος Έλληνας) Ο Έλληνας ειχε ήδη μείνει μια χρονιά κι αν κοβόταν θα παρακολουθούσε και τρίτη χρονιά την τάξη (ή θα πήγαινε στην εργασία, την ανεργία, ή την θητεία). Ήθελα να του βάλω κάμποσες δυο μονάδες παραπάνω να περάσει, συμφώνησε κι ο συνάδελφος που θα τον εξετάζαμε μαζί, εγώ θα του κανα student friendly την εξέταση στις ασκήσεις, ο συνάδελφος στις ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (=-τι έβαλες στην 1; -Α Μια καλύτερη απάντηση; -Β -Μια ακόμα καλυτερη; - Δ; -Το λες με τη καρδια σου; -Γ; =Έετσι μπράβο, μη μου το χαλάς) Από δικαιοσύνη βοηθήσαμε εξ ίσου τον Αλβανό συνονόματό του. Αλλά ο συνονόματος χρωσταγε δυο τρια μαθήματα και πέρασε ο Έλληνας χρώσταγε πάνω από δέκα και δεν πέρασε. Πήγε να δουλέψει πλέον και επίσης γράφτηκε στο νυχτερινό (κάθε εμπόδιο για καλό). Την άλλη χρονιά ο Αλβανός δεν διάβαζε καθόλου. Στο πρωτο διαγώνισμα έγραψε πολύ άσχημα και τον ρωτησα «Πώς σκοπεύεις να περάσεις;» «Όπως πέρσι» «Μα εισαι και γκαντέμης. Ουτε μια από τις πολλαπλής επιλογής τουλάχιστον δεν σου κατσε στο ΠΡΟΠΟ σε αυτο. Λοιπόν: δεν ξέρω τι θα κανετε, έστω και με λυσάρια, γραψτε μου εργασιες τις ταδε και τάδε ασκήσεις απο το βιβλίο, κάτι θα μετρησουν». Ανεβηκε στο 14, οι άλλοι όμως πηγανε 18, 19,» «Γιατί εγώ τόσο κάτω;» «Όπως περσι δεν είπες; Το ίδιο συστημα εκανα αλλά αυτην την φορα ωφέλησε τους άλλους» (σαν το ανέκδοτο με την «σουπα ταυρομαχίας» και τον τουριστα στην Ισπανία «Γιατι σήμερα τοσο μικρη η μερίδα; Τα αρχίδια του ταύρου δεν ητανε;» «Σήμερα δεν νικησε ο ταυρομαχος». Αλλά δεν το πα, μην φανει σαν υπονοούμενο για το ποιος είναι πιο «άντρας» κλπ ενώ λεγόταν απλώς σαν «Κάθε μερα Πάσχα είναι;». Παρομοίως δεν ειπα σε άλλη περίπτωση, σε κοπέλλα, το στιχάκι του σπουργιτιού του Αρκά «σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, εσύ είσαι τόσο βλακας που θα βρεθεις στην Θράκη» ουτε καν μετριασμένο σε «αν ήσουνα αγόρι θα σου λεγα «σαν βγεις κλπ κλπ»» διότι θα φαινόταν σαν σαρκασμός ενώ απλως θα ήταν το στο πνεύμα του «δεν εχεις ακούσει ότι για να χειριστούμε την τεχνητή νοημοσύνη πρέπει πρώτα να βαζουμε και λιγη απ την βιολογική μας;» κι αυτό διότι έβαλα διαγώνισμα για τον νόμο του Φαραντεϋ της φυσικής και μου εγραψε τον νομο του στην ηλεκτροχημειας που δεν είχε καν σχεση με το βιβλιο (κοινώς μαθαινε να χρησιμοποέι τα χάι τεκ σκονακια), άλλωστε εκτός αίθουσας ήμασταν σε όλα μέλι γάλα και από ευγένεια, αμφοτέροθεν, και από τα πάντα και με την ίδια και με την φίλη της, η οποία μέσα στην τάξη με κούφανε με την εξής στιχομιθία: «Έμαθα κάνετε διακρισεις. Πάτε μετά το 6-ωρο και κανετε κι άλλο μάθημα στο εργαστήριο. Θα έρθω κι εγω» «Μα τι μας θέλεις; Εκεί παμε σαν σε κρυφό σχολειό για να κανουμε τις ζόρικες ασκήσεις που δεν προλαβαίνουμε εδώ γιατί εσύ κι οι φίλη σου δεν βάζετε γλώσσα μεσα σας και προλαβαίνουμε μονο τα εύκολα» «Οχι,, θα ερθω» «Και τι θα γινει; Θα ψαχνουμε και άλλη ωρα στο 8-ωρο για να μεινουμε μονοι;» «Θα ερθω» «Ε, ελα. Μπορει να φυγουν οι αλλοι» «Δεν θα ερθω» «Χαιρομαι» «Ναι αλλά δεν θα ερθω επειδή δεν το θελω εγω, όχι επειδή δεν με φωναξατε. Φευγω αφού πρώτα ήρθα με τον τσαμπουκά μου» «Εξ ίσου ευγνώμων σου είμαι για όποιον λόγο κι αν φύγεις» Εμεινε από απουσιες, άλλαξε σχολειο, πετυχαιθηκαμε στον δρομο, εκτός σχολειου όλα μελι γάλα όπως, εκτός αιθούσης, και με τη φιλη της που είναι ακόμα εδώ (αλλά άλλαξα τμήμα εγω την επόμενη χρονιά, μπας και καποιος συναδελφος μπορει καλυτερα να της βαλει μυαλο, εγω δεν τα καταφερα). Επίσης μια φορά δεν καταφερα να προσεξω μηπως με την μανία μου για συναφή ανέκδοτα πω καμια χοντράδα. Μια φορα πέτυχα στον δρόμο κάποιον που είχε την τόλμη να αφήσει το σχολειο χωρις το περιφημο «χαρτί»* και να φυγει μεταναστης «ρε γιατί χαθηκες; Απο μαθηματα θα περναγες, γιατί να μεινεις από απουσιες;» «Πήγα στο Βέλγιο κυριε» «Ανθρακωρύχος;» «Όχι κυριε, δουλειά γραφείου κανω». Εγώ βέβαια το πα λογω της ταινιας «Για μια πεντάρας νιάτα» για την σκηνή με τον Νικήτα Πλατύ μπουζουξή στον περίφημο «Ανθρακώρυχο» (που πιθανον, τότε, *(το απολυτήριο τον παραλογισμό του οποίου πολλοι από κεινους, που με τελειως παραλογους «τσαμπουκαδες» καθονται να το διεκδικησουν, χρεώνουν σε εκεινους που θέλουν και απολυτήριο για να τους προσλαβουν. Σιγά μην το χρεωσουν και σε εμας ότι τους «κραταμε» (π.χ και για δευτερη χρονιά κλπ) στο σχολειο για να χουμε εργασιακές θεσεις. Ας φυγουν και θα δουμε τι θα κανουμε κι εμεις οι εκπαιδευτικοι μετα τις συγχωνευσεις. Εκτος κι αν θέλουν μεν να μας αφησουν άνεργους αλλά να παρουν κι ένα«χαρτί»στα γρηγορα.θα τα εξετάσουμε όλα αυτά και στα σοβαρα,αμέσως παρακάτω) 3

4 ήταν σχόλιο στο τραγούδι «μες στου Βελγίου τις στοές». Ο πιτσιρικάς ήταν βεβαια αγέννητος κατά πολλες δεκαετίες τότε αλλά υπήρχε και μεγάλη πιθανότητα να τοξερε είτε από Τηλέοραση ειτε από γιουτιουμπ* γιατί τον ενδιεφερε πολύ το θέατρο και έπαιζε και πολύ καλα σε σχολικες παραστασεις. Τέλος πάντων δεν εγινε παρεξήγηση, χαρήκαμε αμοιβαίως, άλλωστε δεν θα χαθούμε, τις πιο συχνές εξοδους στον Λέντζο με δυο φίλους του τις κάναμε, που δεν θα χαθούμε όπως δεν χαθήκαμε με ένα μαθητη μου από την ιδιωτική παιδεία που τωρα έχει την ηλικία των συναδέλφων στο σχολείο (μεταξυ 45και 50) και όπως δεν χαθήκαμε με τους μαθητές από την Γλώσσα που βρίσκονται Αθήνα, απλως λογω κλεισίματος Λέντζου αραιωσαμε λίγο γιατί εκει βρισκόμασταν πιο συχνά (όμως με τα Γλωσσόπουλα βρεθηκαμε στο λουκουματζίδικο «Αιγαίο» στην Πανεπιστημίου). Άρα θα τον βρουμε στο Βέλγιο από το ιντερνετ καφε στην Ασπασίας, λίγο πιο κει από τον Λέντζο καφε εδώ. Για την ώρα ας βαλουμε ως κατακλειδα οτι βγαζουμε το καπέλο σε καποιον που αντι να κατηγορει κατι και παραλογως να παραμενει σε αυτο έκανε το ένα από τα δυο μη παράλογα που έπρεπε. Ή να προσπαθει να κάνει κάτι μη παράλογο μεσω αυτού (όπως π.χ. κάνω και εγώ**) ή να φυγει χωρίς χαρτί (όπως π.χ. έκανε και αυτος) Φοβερή συμπτωση: Έκανα διακοπή να πάω για ψωμί και εφημεριδα και έπεσα στον ίδιο τον κύριο Χρήστο: τον Λέντζο! (απέναντι μενω) Χειραψίες και μετά μου εξηγησε πως ο ιδιοκτητης που τον έδιωξε δεν βρήκε να νοικιασει το μαγαζι ούτε με λιγο κάτω από τα μισά, και ο ίδιος θα του πει οτι με λιγο πάνω από τα μισά επιστρεφει Ευχήθηκα την τέτοια επιστροφή και σε εκεινον και σε εμάς, και στους εργαζομένους του, που τους πετυχαίνω ανέργους στην λαϊκή που ξεκινάει μπροστά απο το καφέ. Κι άλλη φοβερή σύμπτωση: Πήρα «Ελευθεροτυπία» και «Εφημερίδα Συντακτών», και στην Σαββατοκυριακάτικη «εφ-συν»*** βρήκα το άρθρο «Ο Αριστοφάνης, το νόμισμα και οι πολιτικοί» που ούτε παραγγελία να ήταν για το πού το πάει η εδώ κουβέντα μας. Ας ολοκληρώσουμε αυτό που λέγαμε: Πριν παμε στα σοβαρα που για δευτερη φορά αναβάλαμε (τα αφήσαμε για εντός Λέντζου κυρίως ή για ιντερνετ) ας τελειώνουμε με όσα θεωρούμε μπουρδες αίθουσας ή αυλής Αλλά επειδή μεχρι στιγμής όλοι οι Παγκρατιώτες (πλην του μετεξεταστεου που πηγε για τριτη επαναληψη ταξης) που ειδαμε ήταν Αλβανοί (δηλαδη κι οι δυο μαθητες της πρωτης σελιδας επίσης Αλβανοί ήταν) ας δουμε και δυο Έλληνες στους οποίους απευθύνθηκε το «οι μαλακίες κομμένες», έναν αντιεξουσιαστη του σχολειου και έναν εξωσχολικό. Μετα έναν Αλβανό ακόμη. Και μετα θα πάμε με λεπτομέρεια σε τρεις Αλβανούς, με ονόματα μη κομμένα**** διότι τους απευθυνόμαστε με ευγνωμοσύνη για το παράδειγμά τους προς όλους, Έλληνες και Αλβανούς, τους απευθυνόμαστε εκ μερους της Ελληνικής Παιδείας (Αν κάποιος Έλληνας θεωρει ότι δεν τον εκπροσωπω ας ακουσει πρώτα σε τι τους θεωρω παραδειγματα και μετα, επωνύμως ή ανωνύμως, ας μου στείλει τα επιχειρήματά του για το πού και γιατι διαχωριζει θεση και θατα συμπεριλαβω στο παρόν κεφαλαιο). Ξεκιναμε με τον εξωσχολικο που εχει και την ηλικια να επηρεαζει τον σχολικο, κι όχι το αντίστροφο: με ακουσε να λεω Ελλάδα χωρις να το λεω απαξιωτικά (αλλά σε σχεση με Θεοδωράκη) και μου είπε «Αυτή τη λεξη την λέει και η «Χρυσή Αυγή». Εισαι μαζι της;» Απάντηση: «Ε, κι ο Γιωργάκης λέει την λέξη «διεθνισμός». Είσαι μαζί του; Ο Μιχαλολιάκος είπε την λέξη Τσόμσκυ. Αν παψεις να διαβαζεις ή να αναφέρεις τον Τσόμσκυ για να μη σε παρουν για Χρυσαυγίτη τότε η Χρυσή Αυγή έχει βρει καταπληκτική μεθοδο να καταργει την επίδραση των ενεργά σκεπτόμενων απλως αναφέροντάς τους αφού υπάρχουν άνθρωποι σαν και σενα που κάνουν σαν τους σκύλους που αμα μυρισουν κατουρα άλλου σκύλου σε κολώνα τοτε την θεωρουν ιδιοκτησια του άλλου και ψαχνουν αλλού να κατουρήσουν; Λοιπον; Θα έπαυες να αναφερεις Τσόμσκυ επειδη τον ανέφερε ο Μιχαλολιακος; Δηλαδή μόνο το ονομα του θα ειχες σκοπο να αναφερεις; δηλαδη απλως να πουλησεις μούρη σε μη σκεπτομενους; Δεν θα ανεφερες και τις σκεψεις του; Ούτε την δική σου *(ΥΓ:Τελικά δεν την βρίσκω την σκηνη να υπαρχει, αν καποιος τη βρει θα με υποχρεώσει να μου την στειλει και να του την στειλω. Εννοώ τον διάλογο : -Το τραγουδι μου λέγεται «Ο Ανθρακώρυχος» -Σας παρακαλώ κύριε: «Ο Ανθρακωρύχος»! Γιατί «Ανθρακώρυχος»; - Έτσι έχει πιο πολύ βάθος ΥΥΓ: 1)Το βρηκα το όλον : και 2)με γκουγκλ στο Νικήτας Πλατύς Για μια πεντάρας νιάτα βγαινουν και διαφορα μικρης διαρκειας που όλα θα αξιζουν και σίγουρα καποιο τους θα εχει και τον διάλογο αυτόν ** «και εγώ», εννοώ ότι δεν είπα ότι «μονο εγω» (;!) κανω μη παραλογα πραγματα!!! Θα δουμε σε λιγο ορισμους, δια παραδειγματος, παραλόγων και μη παραλόγων πραγματων ***σελ Ιουνίου. Από Δευτέρα θαναι αναρτημενο τα αρθρο που θα αναφερω, αρα ισως δεν θα αναρτησω το παρόν pdf Κυριακή βραδι όπως σχεδίαζα αλλά θα περιμενω για να συμπεριλάβω εδώ και το αρθρο (λίγο παρακατω, αφου πρώτα ολοκληρωσω αυτό που διέκοψα για να παω για εφημεριδα) ****Ονόματα κοβω για να αναιρω (με επιχειρηματα) τρόπους σκέψης και όχι να θίγω πρόσωπα. Δεν βλέπω σε τι θα εξυπηρετουσε, εν προκειμένω τουλάχιστον, το όνομα αυτου που σκεφτεται με λάθος τρόπο. Αν για οποιοδηποτε λόγο θελει καποιος να λεω και το όνομά του (το δικό του.όχι καποιου τριτου!) ας μου το πει (Κανονικα τα επιχειρηματα του αρκουν για να πειθουν αν σκεφτομαι εγω με λαθος τροπο ή οι τροποι σκεψης που θιγω) 4

5 εκδοχή για το τι εννοει ποιητης και αν εννοεί όσα λεει ο Μιχαλολιάκος; Δεν θα προσπαθούσες να να διαχωρισεις Τσόμσκυ από Μιχαλολιάκο; Επίσης, επιστρέφοντας στην αρχική λέξη Ελλάδα αντί Τσόμσκυ, τι θαλεγες σε μια μαθητρια που ρωταει «Φωνάζετε υπερ των Παλαιστινίων όταν ζητανε πατριδα. Κι εγω που ειμαι Ελληνίδα θέλω πατρίδα. Εμένα γιατι με χεζετε;». Επίσης, στην άλλη την μικρή, την δεκαεξαρα απ την Κοζάνη που σε αφιερωμα για τον Παναγούλη την Πρωτομαγια ρώτησε τον Χαρδαβέλα «Χούντα τότε, χουντα και τωρα. Ξέρετε να μας πειτε όλοι εσεις εκει γιατι τοτε βγήκε ένας Παναγούλης ενώ τωρα δεν βγήκε;» τι θα απαντούσες; Ότι δεν σε φωναξε ο Χαρδαβελας; Ή ότι σε αποστομωνει ο Πρετεντερης ή δεν σου δινει χρόνο ή «μιλάει πάνω σου Μακρή» για να μην ακουγεσαι ; Εδώ σε αποστομωνει κανένας; Φυλας τις απαντησεις σου για εκει που σε αποστομωνουν ή σε αποστομώνει το να σου δινουν βημα όση ωρα θέλεις*; Η μικρή δεν ρωταει για βηματα ή για χρονο. Ούτε ρωταει αν θεωρεις τον Σωκράτη ή τον Χριστο ή τον Γκάντι πρόβατα και «σφάξε με αγά μου ν αγιάσω». Πιστευεις στην βια; Μαγκια σου αλλα γιατί δεν την χρησιμοποιείς εναντιον στοχου καλα φυλασσομενου που αν πιαστεις σε πηρε και σε σηκωσε; Δεν πιστευεις αρκετα σε αυτό που κανεις; Ή δεν θεωρεις ώριμη ακομα την εποχή παρα μονο για γιαούρτια ή το πολύ-πολύ για κουκούλες, πετρες και μολότωφ ; Πες το Μπορει και ναχεις δίκιο. Αλλα μη παπαριαζεις τους ανωριμους ότι ξερεις και πολύ περισσοτερα από την κυρά Κατίνα επειδή ξερεις αρκετά περισσότερα από μια γυναίκα που την κράταγαν χρονια σε κοτετσι στο Κωσταλέξη, ενώ κι η κυρά Κατινα, ήδη εδώ και καιρό, ξερει πια περισσοτεραα από εκεινη. Εκτός κι αν θεωρεις ότι εχει δικιο όποιος μαλάκας λεει «Εγω κορόιδο δεν πιανομαι, βρειτε πρωτα ένα τροπο να μη βγαινουν Λαλιωτηδες και Πάγκαλοι με κολλυβα Παναγούληδων και μετα ξυπνηστε με να σας κανω την τιμη να σας στηριξω» Ρε ηλιθιε, το ότι καν εχουμε το χάλι που εχουμε κι όχι ακομα χειρότερο οφείλεται στο ότι υπαρχουν Παναγούληδες που εχουν κανει την υπερβαση να ξερουν ότι η πραγματικη αντεπανασταση σε καθε επανασταση δεν είναι τα τανκς αλλά τα λαμογια που θα ανεβουν με τον τροπο αυτό και θα την βουλιαξουν τη βαρκα που από κει μπαζει, αλλά αν αντι εστω να τρομπαρουν καποιοι τα νερα που μπαζει, απλως να τρομπαρουν ειπαμε κι όχι να βγαλουν και το φιδι από τη τρυπα σαν τους Παναγούληδες, δηλώνουν ότι θα κοιμουνται από τα αλλο πλευρο και όταν ανακαλυφθει το πώς δεν θα βγαινουν λαμογια σε πλατες ηρωων τοτε να τους ξυπνησουν να συμμετάσχουν και αυτοι, αν ετσι σκεφτονται και το θεωρουν και μαγκια και επαναστατικοτητα λες και δεν ξερουν οτι οι ηρωες πάντα «κορόιδα» είναι αυτων που απλως από ξένα κολλυβα ζουν ελευθεροι ενώ απ αυτους που συντηρούν την ελευθερια δεν ζουν όλοι για να την χαρουν και πραγματωμενη στον κοσμο κι οχι μονο στο όραμά τους που εχουν στην καρδια τους.μηπως ο Παναγούλης ηταν κορόιδο Αρμοδίων κι Αριστογειτόνων που τυρρανοκτόνοι έγιναν για ερωτικους λογους;ε αει σιχτιρ δεν μιλαω αλλο σε μαλακες πολλα αφιερωσα στην μηδενικότητά τους. Τι λεγαμε; Όχι δεν το λεω σε εσενα, σε υποθετικό πρόσωπο μιλούσα Εμεις τι λεγαμε;» Λίγο πολύ τελειωσαμε με τον εξωσχολικό(εκτος αν εχει τιποτε να πει ειτε ο ιδιος ειτε οποιοσδηποτε του μοιαζει*) Παμε στον ενδοσχολικο ομόλογό του που είναι χρόνια νεότερος (αλλά που από παπαγαλία του παραπάνω καθοδηγητή** νιώθει ήδη σαν βετεράνος καποιου θεματος και ήδη μπλαζέ εναντίον του «Ψυχή βαθειά» του Βούλγαρη). Λοιπόν: Λες στα παιδια να σου φερουν φωτογραφιες τους απ την πορεία τους που ειδαμε στο ΥΓ της 17Ν στο Aλ(SOS)ΠαγκράτιΝιούζζ.pdf και να πουν ιδεες κι αυτός σου φέρνει φωτογραφίες από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα όταν του βαλαν *Εξυπακούεται ότι οσες σελιδες θελει μπορει οποιοσδηποτε να μου στειλει να αναρτησω σαν απαντηση! Και ούτε τον κουφό θα κανω, θα απαντω (τι διαλο! Σεντονια ολοκληρα κρεμάω για διαβασμα και δεν θα διαβαζω τις, συνηθως πολύ συντομοτερες, συζητησεις;!) Θα σταματησω να θεωρω υποχρέωσή μου την απαντηση αν γινει κανα πηγαδακι του εξης τυπου (που πολύ συνηθιζεται δυστυχως) Ξεκιναει ένας με ένα θεμα, του απανταει κάποιος, απανταει στον δευτερο ενας τριτος για άλλο θεμα κλπ κλπ. Στις 5-6 απαντησεις το θεμα δεν εχει καμια σχεση με το αρχικο. Μπορει ναναι και πιο ενδιαφερον το καινουργιο θεμα, να το κρατησουμε το καφενειο ανοιχτο μεχρι να βαρεθουν, δεν λεω, αλλά όχι και δεσμευτουμε ότι θα συμμετεχουμε σε παν ότι προέκυψε για κουβεντα! Αν π.χ. το θεμα έφευγε από Παναγούλη προς πλατεια Ταξιμ (που είναι και σημερινο) βεβαιως και θα συμμετειχα. Αν το θέμα εφευγε απο Ταξιμ σε Ταξιμ σε κουβέντες που να εδειχναν ότι το μονο σημειο που συμφωνουν Ελληνες μεταξυ τους είναι το ότι οι Τουρκοι εχουν δικαιωμα να πινουν αλκοολ και να μαχονται εναντιον του δικου τους Ομερ Πριόνι, ε τοτε θα επρεπε να συμμετασχω κιολας; Πούσσυ Ράιοτ είναι οι ανθρωποι; ΟΚ, τοχουν το δικαιωμα. Είναι μαγκιά τους να αμυνονται δυναμικά επί αυτου; Είναι. Αλλά να δευτερολογησουμε κιόλας επι αυτου; Όχι να συνεχισουμε στα πραγματικά ζόρια τους; (=το ότι, όπως και μεις με τον δικομματισμο, εκεινοι με ακομα χειροτερο τροπο δεν εχουν τριτη επιλογη και είναι μεταξυ στρατηγων και Ισλαμιστων και το ξυλο θα το τρωνε κι από τους δυο αυτοί που δεν αντιπροσωπεύονται από κανενα και ένα μερος τους πότε θα το χρησιμοποιεί η μια πλευρα ποτε η αλλη εναντιον του αντιπαλου δεους του). ΟΚ, η σοβαρή ανάλυση θελει δικο της χώρο. Όχι εδώ. Και θελει «προτζεκτ» με ειδικους. Μπορουμε όμως, παρακατω, να βαλουμε λιγο υποβαθρο που θα βοηθούσε *Πιο επακριβώς: από παπαγαλία των σιωπών του παραπάνω καθοδηγητή. Δεν είπε και τιποτε ο άνθρωπος! Απλως είπε ότι την λεξη «Ελλάδα» την λεει και η Χρυση Αυγή. Κατι μου λεει όμως ότι ακομα και αν μίλαγε θα ενεπιπτε σε εκεινα για τα οποία οι σιωπηλοι παιρνουν παρασημο την ρηση ενός αρχαιου «σιωπώντας, αν εισαι βλακας φερεσαι σαν σοφος και αν εισαι σοφος φερεσαι σαν βλακας» και που οι μη σιωπηλοι παιρνουν το παρασημο Μαρκ Τουαιν «Είδες; Καλυτερα να σιωπας και να σε νομιζουν για βλάκα παρά να ανοιγεις το στομα σου και να είναι σιγουροι» Αν κάνω λαθος ας παει στην προηγούμενη (κόκκινη ) υποσημείωση. 5

6 μοσχαροκεφαλες και σου λέει και κάποια αναποδογυρισμενη παραφραση του Σαρρή σε στυλ «Άσχημη πόλη όμορφα καιγεσαι», οπότε απλως του λες «Αυτά που εχουν τετοια αισθητική να τα παίξετε σε δικη σας γιορτη, να βαλετε χρήμα-ρεφενέ, χρονο και κοπο για δικό σας σάιτ, και να εχετε επισκεψιμότητα αναμεταξύ σας όσοι έχετε την ιδια αισθητική και δεν σκυλοβαριέστε ο ένας τις σαχλαμάρες του άλλου. Κι όχι να παρασιτείτε βάζοντάς τα τσοντα στα όσα κανουν άλλοι και να δημιουργειτε σε εαυτους και αλλήλους την ψευδαίσθηση ότι ακομα και ξύνοντας τα αρχιδια σας κανετε αρκετό εφφέ». Τους δινεις το λινκ με το «Εισαι παιδί στα 19 σου χρόνια» (βλ. λινκ: ) κι αυτός σου λέει «διαφήμιση του ΠΑΜΕ θαναι που δεν το παω, βαλ τε μας το «δεν πα να μας χτυπαν με όλμους και κανονια» του Ασιμου, και ναι μεν συμβαινει να σεβομαι τις μαλακιες που κανει το ΠΑΜΕ 48 φορές παραπανω και βαλε * από την λογική του νεαρού μας φιλου (που θυμίζει την λογική των σκύλων που λεγαμε που απλως μυριζουν την κολωνα αν κατούρησε καποιο κόμμα αντι να διαβαζουν και τα επιχειρηματα ή τους στιχους κλπ) αλλά τυχαινει και να εκτιμω πολύ τον Άσιμο** μα και να μην ξερω το συγκεκριμενο τραγουδι, τον ευχαριστω για το γηρασκω αει διδασκομενος και ακουω το τραγουδι αλλά, μετα από πολλά***, καταλήγω στο ότι μου το πρότεινε με μια λογική που αν την ακουγε ο Άσιμος θα του έλεγε, στην καλυτερη περιπτωση, την περιφημη ατακα «Μάλλον παρανόησες έναν εσφαλμενο μου συλλογισμό» (θα αναφερθει διεξοδικά στο *** κι αυτό) Πριν κλεισουμε θεματικη ενοτητα, και μαζι της όλο το «οι μαλακιες κομμένες» (ή εστω όλες οι χοντρομαλακιες. Ψιλοχοντρομαλακιες όλο και κάπου θα ξαναμπουν) ας πουμε και μια Αλβανο-Ελληνική ντουετο που ακουσαμε και ας φανταστουμε πως ελεχθη διπλα-διπλα στην αυλή με τις παραπανω παπαριες του διεθνιστή, ενώ ελέχθη στην τάξη που καθόταν οι δυο διαδοχικα σε απολυτηριες εξετασεις. Με φωναξαν για διευκρινησεις (σε απλουστατα θεματα) τους εδωσα σαν υπόδειξη «Βάλτε ΘΜΚΕ» μου ειπαν να τους το θυμισω, τους είπα ότι ξεκιναει από «Θ» κι εφυγα. Αν με ρωταγαν στη αυλη θα τους τα λεγα πιο λεπτομερως *(ακριβές νοημα της φρασης «48 φορές παραπανω και βαλε»: για τον εν λογω αντιπαμειτη αρκει όπως αμέσως θα δουμε κατω από τον μια σελιδα αναιρεση, για την αναιρεση μαλακιων του ΠΑΜΕ χρειαστηκαν 48 σελιδες άρα.κλπ» (τέλος παντων πες 40 φορες γιατι αλλαξαμε μια σκαλα τη γραμματοοσειρα) Αιτιολογηση του γιατι «πάνω από 48» Να διαβαστουν οι 48 σελιδες του Συζήτηση με σκεπτόμενη μαθήτρια για τον Θεοδωράκη τον καιρό που ίδρυε την ΣΠΙΘΑ.pdf **(αυτό δεν αντιφάσκει με το ότι όταν μου λενε οι πιτσιρικαδες «και τι είναι ο Θεοδωρακης μπροστα στον Άσιμο;» εξηγώ (βλ. λινκ στην * ακριβώς από πανω ) για ποιο λογο είναι «ότι οι Αλπεις μπροστα στον Λυκαβηττο» (γαμω την τρελλα τους) *** με παραξενευει που ακούω την γυναικεια φωνή να «παρεντιθεται» με τον τροπο που «παρεντιθεται» ο Ριτσος μεσα στο «καπνισμενο τσουκαλι», λέω «αρα το «φλαμπουροκουβαλιστρες» ο Άσιμος (στο «μονο ενας σεισμός μας σωζει» αν θυμαμαι καλα) δεν το λεγε για τον Ρίτσο τον ίδιο (και τον στιχο «με τοσα φλαμπουρα λαμπει ο ουρανος») αλλά για οπαδους με παρωπιδες, ακουω παρακατω «δεν είναι ανθρωπινα τα μεροκάματα μας», λεω «ενα το κρατούμενο (σαν ερωτημα) ο Άσιμος σαν «παγωσε η τσιμινιερα», κι άλλο ενα το κρατουμενο να βλέπω αντιεξουσιαστη, ελέω Ασιμου και μονο, να μη λεει «δεν μας χεζεις ρε Νταλαρα κι εσυ και τα μεροκαματα;», αλλά, άκου «συμπτωση μετα από ενα χρονο»****, μου στέλνει εθελοντικό προτζεκτ νεαρότερος μαθητης, γκεστ σταρ στο δικό μας πρότζεκτ αλλά μέλλων φυσικός, που περιεχει μεταξύ αλλων και το εξης (ρε μήπως όντως σκεφτονται πιο πολυ και διαβαζουν πιο πολύ και ψαχνουν πιο πολύ οι φυσικοί;) Επί χούντας τραγουδούσα υβριστικά [...Είμαστε μεις οι τυχεροί μύστες, αγωνιστές... (και στα χειροκροτήματα απαντούσα..)...τρίχες κατσαρές! χέστες!! κοπροψωλοαντεροσκόποι..υπολογιστές!!!..] ή [ο δικός μου ρυθμός ταλαντεύεται ορθός, συναντιέται γυμνός με το χαρο.-.κουρδιστός μου ο λαός μαραζώνει ζαβός, βολοδέρνει μη χάσει το κάρο...κ.τ.λ] Στη μεταπολίτεψη συνεπαρμένος από το δυνατό απεργιακό ρεύμα, μπήκα στα εργοστάσια, έφτιαξα την κίνηση "για ένα πολιτικό καφενείο", κόντρα στα πάντα έκανα εκδηλώσεις στις γειτονιές..., αλλά έκανα και το χειρότερο έγκλημα απέναντι στον εαυτό μου. Ενώ δέ δέχτηκα τη λογοκρισία του κράτους, έφαγα στη μάπα τη λογοκρισία όλων των νεόκοπων επαναστατών* αριστεριστών και βάλε... κι έγραψα για τον κόσμο: (...δεν είν ανθρωπινά τα μεροκάματά μας...) και τέτοιες τρίχες. Τραγούδια δηλ που αναπαράγουν την εργατίστικη συνείδηση, που θεωρούσα και θεωρώ τη χειρότερη αρρώστεια και κινητήρια δύναμη όλου του καταπιεστικού συστήματος. Αυτός είναι κι ο κυριότερος λόγος που δεν υπήρχε αυτή η κασσέτα. Αρκετά από τα κομμάτια της μου την σπάνε.τώρα (μιας και υπάρχουν κι άλλες, καινούριες) έχεις τη δυνατότητα κουρδιστέ ηλίθιε να την ξαναφάς στη μάπα, μιας και την έχεις δει απλός ακροατής, χωρίς να δημιουργείς ο ίδιος τίποτα... *Το ρεφραίν του τραγουδιού.. "θα το δείξει κι ο καιρός είμαι ο πιο δυνατός θνητός" ο β' στίχος είναι απότο '72: "θα χορεύει κι ο θεός μοναχός του και ατός θεός." Μου 'χανε πει πως αναπαράγω θεοκρατικές ιδέες κι 'γώ συμβιβάστηκα και το άλλαξα σε "προλετάριος λαός". Ε! Είμαι μαλάκας!!! Άρα; Άρα δεν εχω άδικο να «λεω νο θενκς σε προτασεις και ιδεες προερχόμενες από αγραμματους ξερόλες παπαγαλους μουγγων δοκησισοφων της επαναστασης και απλως να τους αφιερώνω, αλλά στα σοβαρα, αυτό που λεω στα αστεια σε όσους δινουν λευκή κόλλα: «Πάλι αντιγράφατε ρε;» «Εμεις;» «Αφού ίδια γραπτά εχετε. Λευκές κόλλες» Αλλά σε τετιους θαυμαστες του Άσιμου θα αφιερώσω, εκ μερους του Ασιμου σαν άμεση συνεπεια της παραπανω δήλωσής του, μια πολύ καλυτερη ατάκα (που από συναδελφο φυσικό την έμαθα, την έλεγαν ως φοιτητες από ατακα έργου του Γουντυ Άλλεν (το «νευρικός εραστης» οπου την ελεγε σε ουρα σινεμα (σε καποιο ξερολα κατά συμπτωση) ο Μαρσαλ Μακ Λούαν (βλ. Βικιπαιδεια)). «Μάλλον παρανοησες έναν εσφαλμενο μου συλλογισμό» **** «συμπτωση μετα από ενα χρονο»=σχήμα οξυμωρο; Όχι: Εννοω οτι δεν ηξερε οτι αναρωτιομουνα 6

7 4 η θεματική ενότητα Πες ότι ένας Αλβανος μαθητης που είναι διετής της τριτης Λυκειου, απο απολυτήριες εξετασεις κι όχι από απουσιες (και που άρα δεν χρειαζεται να επαναλαβει την ταξη αλλά μονο τις εξετασεις χρειαζεται να ξαναπαρει) φευγει για την πατριδα του, ξαναερχεται τον Ιουνιο, και το μονο που δεν σου λέει είναι να του πληρωσει η Ελλάδα και τα εισιτήρια αφου αν δεν ειχε κοπει δεν θα χρειαζοταν να ξαναρθει. Και πες ότι όταν τον ρωτας «σοβαρά, δεν ξερεις τι είναι το ΘΜΚΕ;» σου απανταει ο Έλληνας αντιεξουσιαστής «γιατι σαμπως ξέρω εγώ;» θεωρώντας (βλ. «λήψη του ζητουμενου») ότι προφανώς και οφείλεις να του γραψεις τις λυσεις στον πινακα να τις αντιγραψει* και άρα από αντιρατσισμό να τις γραψεις και για τον φίλο του, ο οποίος με την σειρά του θεωρει ότι μετα από τις ενοχές που «επρεπε» να χεις για τα εισιτηρια που πλήρωσε πρεπει σίγουρα να του χαρισεις ένα καλο απολυτηριο, και επειδη δεν είναι μοναχοφάης, πρεπει να το παρει και ο αντιεξουσιαστης, αλλιώς εισαι σύμβολο της παραλογης εξουσιας. Μια από τις πολλές προφανεις απαντήσεις είναι: «Και γιατι ναχω ενοχές; Να παιρνες τους βαθμους σου και να ξαναπηγαινες για Τρίτη λυκειου σε σχολειο της πατριδας σου, πρωινό ή νυχτερινο (αν δουλευες) αφου εκει ησουν. Δεν σε διωχνει κανενας. Σου πε αυτος εδώ ότι εδώ είναι ευκολα και τον πιστεψες; Από αυτόν να τα ζητήσεις τα εισιτηρια. Πες του «Ρε: πώς την ειδες Δουλέμπορος; Τι με κουβαλησες εδώ; Ασε που με θιγεις κιόλας υπονοώντας ότι είμαι γυφτος αφου είναι σαν να ήρθα με το σκεπτικό «Μαθαμε πώς τον παιρνετε, πλακώσαμε κι οι γυφτοι»» Αποστομωτικο επιχείρημα. Τι να αντιτεινει ο άλλος ; Ότι είναι ρατσιστης ο συνομιλητης του επειδη η φράση του ενέχει απαξιωτικη θεωρηση των γυφτων; Με την ίδια λογική που κατηγορήθηκε ο Κουνδουρος για σεξισμό γιατι τόλμησε να οργισθει που την ωρα που τον στραγγαλιζε ο ένας διαρρηκτης ο άλλος του φώναζε «Σκότωσέ τον τόν πούστη». Και τι να αντι-αντιτείνει ο έτερος άλλος; «Στην πατριδα μου ούτε είναι μπουρδελο να μου κανουν τετοια χάρη, ούτε θελω να κανω να πεσει το επιπεδο, αλλιώς ευχαριστως να καλουσαμε τους Ελληνες να ερχονται εκει για ευκολα απολυτηρια με την συνδρομη των Αλβανών αντιρατσιστων και εμεις να ερχόμαστε σε εσας για ευκολα απολυτηρια με την συνδρομή των Ελλήνων αντιρατσιστων. Μονο τα εισιτηρια θα ηταν προβλημα αλλά αν γινοτανε μαζικά θα ερχόμασταν ο ένας στον άλλο με τσάρτερ, αλλωστε το ταξι από Συνταγμα ως αεροδρομιο είναι ακριβοτερο από τσαρτερ Αθηνα-Βελγιο» Ροζ απολυτηριο θα λεγοταν αφου το όλο κονσεπτ ειναι σαν του σεξουαλικου τουρισμου. Με πουτανες τους καθηγητες βεβαια Βεβαια δεν εχουν ακόμη φτασει σε τετοιο «όπερ άτοπο» τα πραγματα, τουλαχιστον όχι ρητώς. Άρα; Άρα «ΘΜΚΕ είναι εκεινο το θεωρημα που αρχιζει με Θ και πλέον ου» Απίστευτο κι όμως αληθινό: Μια φορα που ειπα ότι αρχιζει με ½ ένας το εγραψε το θέμα!!!!!! Ολόσωστα. Και συναδελφος του ειπε «Εσύ απεδειξες ότι κυριολεκτικά η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Ε, άντε να βοηθαμε ως εκει. Ως το ½. Και πλεον ου. Αλλιώς; Αλλιώς απλουστατα το παιχνιδι λέγεται «συναγωνισμός ποιος θα φτασει όσο πιο κοντά γινεται στον πατο του βαρελιου. Και ει δυνατον πως θα συνεργαστούμε να τον ξεκολλησουμε και να τον κανουμε να παει ακομα πιο κατω. Πριν καμια δεκαρια χρονια μια Γαλλιδα καθηγήτρια που παραιτηθηκε κι εγινε δημοσιογραφος, η Νατάσα Πολονί, ειχε γραψει ένα βιβλιο που λεγοταν «Τα χαμενα παιδιά μας» (μεταφραστηκε αμέσως), και εκει μεταξυ άλλων έλεγε ότι προσπαθώντας να βρουμε σαν βαση κοινης Ευρωπαϊκής κουλτουρας ένα ελαχιστο κοινό παρονομαστη, αφαιρωντας π.χ. τον Ρακινα από την Γαλλικη παιδεια και τους ομολογους του από άλλες χωρες παραγουμε βαρβαρους χωρις ικανοτητες ουτε γραφης, ουτε αριθμησης. Στο αρθρο της Σαββατοκυριακάτικη «εφ-συν»που λεγαμε (Ο Αριστοφάνης, το νόμισμα και οι πολιτικοί Εφημερίδα των συντακτών ο συγγραφευς (Ν. Μπινιάρης) αφ ενός μιλάει για το το αντίστοιχο στην οικονομία (λέγεται νόμος του Gresham (o οποίος ήταν λορδος που έζησε τον καιρό του Ερρίκου το 8 ου ) αλλά πρωτοδιατυπώθηκε από τον Αριστοφάνη στην κωμωδία του «Βάτραχοι») αφ ετέρου μιλαει για την εφαρμογη στην υποβαθμιση της ποιότητας των πολιτικών. Πού δενουν αυτά τα δυο; Πολιτική και παιδεία; Προφανώς στο εξής φινάλε (για το οποίο και ενθουσιαστηκαμε και το θελαμε εδώ): «Οι σύγχρονοι μελετητές ισχυρίζονται πως οι πολιτικοί δεν έχουν κίνητρο να είναι έντιμοι και ειλικρινείς διότι μπορούν να επιτύχουν το σκοπό τους με εύκολη εξαπάτηση των ψηφοφόρων. Η εξαπάτηση έγκειται στο ότι οι πολίτες δεν έχουν αρκετές πληροφορίες για να αξιολογήσουν τους ενδιαφερόμενους οι οποίοι θέλουν να κάνουν καριέρα στην πολιτική. Αυτή τη φορά όμως δεν πρέπει να αποτύχουμε. Οφείλουμε να ψάξουμε καλά κάθε πληροφορία για όλους τους επίδοξους ηγέτες, να μάθουμε για αυτούς και τις προθέσεις τους για μας. Αν δεν το κάνουμε θα μας ταιριάζει το δέντρο που θα κρεμαστούμε (αν δεν είμαστε ήδη κρεμασμένοι), μια και θα είμαστε *(διοτι «δεν θεωρειτε ότι είναι καλο να εχω και ενα καλο απολυτηριο; Εγω τους εβαλα αυτους παλαβούς νομους που απαιτούν ναχω και καλο βαθμο;». Τελευταια φορα που τόχα ακούσει αυτό είχα πει «τι άλλο θελει ενας μη παλαβός αντιεξουσιαστής για να μη υποταχθει στις παλαβές συμβάσεις; Μετα τον καλό βαθμό να βρεί και μια καλη προικα;») 7

8 σαν τους βατράχους που πιστεύουν πως τα κοάσματά τους είναι μελωδίες στα αυτιά των Μουσών και του Απόλλωνα». Κοινώς η πασίγνωστη αλήθεια ότι έχουμε τους πολιτικούς που αξίζουμε οφείλεται και στο ότι εχουμε την παιδεια που αξίζουμε που με τη σειρα του οφείλεται και στα δικάς μας κουσούρια που είδαμε. ΟΚ,ας σοβαρέψουμε. Πού το παμε με όλα αυτά; Πρωτα μια ανασκόπηση γκρινιας και μετά παμε πιο περα: 1) Συμμαχωντας με βαση κοινά κουσούρια, που τα βαφτίζουμε αρετές για την παραγωγη μηδενικού προϊοντος και αρνητικής τάξης μας παιρνει ο διαλος μια ώρα αρχήτερα. 2) Το μονο εποικοδομητκό που εχει η γκρινια γενικά είναι να αναβαθμίζει ( ή έστω να κρατάει σε φόρμα) τους αναβαθμίσιμους σε διαφορους κλάδους, όπως π.χ. η ερωτηση της 16-αρας γιατι δεν υπαρχουν Παναγούληδες σημερα*. Μετα από τόσες σελιδες γκρινιας (και μάλιστα με μικρη γραμματοσειρα) όλο και καπως σαφεστερη ιδεα μπορεί ισως να μεινει ως προς το τι να απαιτουν οι νεοι από όσους κανουν ινδαλματα ως προς την ικανοτητα αντιμετωππισης σημερινων αδιεξόδων (και, σε όσους εχουν φιλοδοξίες, όλο και καπως σαφεστερη ιδεα μπορεί ισως να μεινει ως προς το τι να απαιτησουν απο τον εαυτό τους) 3) Τον Μάη του 68 οι φοιτητες χρησιμοποιουσαν τρόπους σκεψης που ειχαν μαθει από τον Καστοριαδη, τον Γκωσσε, τον Μορεν κλπ για να μη τους τυλιγουν με επιχειρηματα οι αυθεντιες-καθηγητες τους. Μα στην Ελλάδα τωρα στα Λύκεια οι αυθεντιες σαν πάπες και γκουρου ειναι δεν είναι οι καθηγητες ώστε να χρειαζονται καποιο σοφοι να μορφωσουν τους μαθητες για το πώς να αναιρουν την αυθεντια τους. Αυθεντιες σαν πάπες και γκουρου, και εξουσια επίσης, είναι οι ξερόλες μαθητες που μπροστά σε κάθε ερωτηση χασκουν σαν στήλες άλατος και δεν χρειαζονται σοφοί για να αναιρεσουν την εξουσια των σιωπων τους, απλώς λιγη γκρίνια εκ μερους της κοινης λογικης την οποια και διδάσκουμε στους συμμαθητες τους για να μη τους παιρνουν οσο σοβαρα δεν χρειαζεται να τους παιρνουν. Αν αυτό που κανουμε είναι πράξη αυθεντιας κλπ ας μας αναιρεσουν οι ξερολες ρωτώντας συμβουλες από τους καθοδηγητες τους που νομιζουν πως ακομα ζουν τον καιρο του 68 που και όχι τη παρωδια του. Το παιζουμε εξουσια; Με τι; Δινει αποβολές αυτό το πηγαδακι; Βάζει απουσιες; Έχει μέσα; Γνωριμίες ; Λεφτα; Εφφέ; Τηλεοπτικό χρόνο; Στήλη σε εφημεριδα; Τίποτα δεν έχει; Ούτε και θελει ναχει. Σκοπός του 4) Σκοπός του είναι να βοηθησει να ξαναζωντανεψει η εποχή σαν της υποσημ. * αλλά με μια προσθήκη. Οι μεν λίγοι που έχουν τα φοντα να στραφουν και σε άλλους κλάδους που θα μπορουσαν να βρουν διεξόδους στα Ελληνικά ή παγκοσμια αδιεξοδα, αν υπαρχουν διέξοδοι, π.χ. να γίνουν και οικονομολογοι ή μαθηματικοί τυπου Κέυνς κλπ Αυτά οι λίγοι. Οι δε «πολλοί» μορφωνόμενοι σοβαρά κι όχι με τον τροπο του υπουργειου να μπορούμε να αναγνωριζουμε τους σοβαρους, αν υπαρξουν, να ξερουμε ποιους να θαυμαζουμε και να χειροκροτουμε και να μιμούμαστε σε όσα μπορούμε και να τους στηριζουμε σε όσα μονο αυτοί μπορούν, δηλαδή στις λυσεις που θα προτείνουν και να αξιζουμε ο ένας τον άλλο υπο υπό την δημιουργικη εννοια και υπο την απαξιωτική έννοια. Πάντα μονο ετσι λυνόταν ότι λυνοταν, όχι βαφτιζοντας τα προβληματα «λυσεις» και ζωγραφιζοντας πόρτες και παραθυρα στους τοιχους (και βαφτιζοντας λυτες τους ημιμαθεις που ξεφύλισσαν κανα δυο σελιδες από κανα τυφλοσουρτη της επαναστασης και παρανοώντας ακομα και τον Ασιμο), ουτε βαφτίζοντας «σαλονάτους» τους Θεοδωράκηδες (!!!!!!!) που είναι το αρχετυπο του προικισμενου που, αντι να φυγει καπου όπου η ελιτ μπορουσε, για να μην τον φαει η μαρμαγκα που ετρωγε τους πολλους, εμεινε εδώ να την πολεμησει μαζι τους και η μονη μαρμάγκα που τον (ψιλο)«έφαγε» κάπου, ήταν η μαρμάγκα της βλακειας και των κόμπλεξ των καθοδηγητων που τον (χοντρο)«έβγαλε» από τα μυαλά των πιτσιρικαδων (όπου βεβαια είναι πολύ απλό να επιστρεψει τέτοιος ογκόλιθος που είναι) Λοιπόν; Τι θα γινει ; Ετσι θα το πάμε; Θα γίνουμε σαν τους μαλάκες στα τηλεοπτικά παραθυρα που αρκούνται στο να βρίσκουν τα λάθη ενας του αλλου για να μην συμμαχησει κανενας με κανενα και να μη κανει κανενας τιποτε, αλλά για όλους να φταινε μονο ( ή περισσοτερο») οι υπόλοιποι; Από τον εαυτό μας μονο ειρωνεία ή γκρινια απαιτουμε να κανει; Όχι. Να τι απαιτούμε: *Τον καιρό του Παναγούλη αν είχες ίνδαλμα τον Παπανικολάου που έγινε Ολυμπιονίκης έκανες 8 ώρες την μέρα προπόνηση, αν ήσουν της επιστήμης κι είχες ίνδαλμα τον Χριστοδούλου (που στην μέση της Β Λυκείου πήγε για δοκτορά φυσικής στην Αμερική και σε δυο χρόνια έκανε πρωτοποριακές ανακαλύψεις στις μαύρες τρύπες) διάβαζες 15 ώρες την μέρα, και αν ήσουνα ζόρικος κι είχες ίνδαλμα τον Παναγούλη ή τον Θεοδωράκη είχες μάλλον πιαστεί και κάνανε άλλοι προπόνηση 8 ώρες την μέρα, οι ΕΣΑτζήδες από τους οποίους εσύ απλώς έτρωγες 8 ώρες την μέρα ξύλο Και μετα από τους 12 αθλους του Ηρακλή ήσουν ειδηση και εδινες συνεντευξη. Τωρα οι δημοσιογραφοι θεωρουν είδηση ακόμα και τις συνεντευξεις που δινουν ο ενας στον άλλο. Ο δε Αϊνσταϊν όταν τον ρωτησαν πως του φαινονταν η διασημοτητα που ειχε στην Αμερική απαντησε «Στην Γερμανια τα Νομπελ αναγγέλονταν στην τελευταια σελιδα μαζι με τα αποτελεσματα φουτμπωλ. Στην 1 η σελιδα γραφανε για υποθεσεις όπως πόλεμοι κλπ» 8

9 1)Από δω και μπρος θα δινουμε και θετικά παραδειγματα. Ξεκινωντας με τους τρεις Αλβανούς μαθητές που λεγαμε, τον Λόρις, τον Δημήτρη και τον Αλέξανδρο. Κι αλλάζουμε και γραμματοσειρά προς μεγαλυτερα γραμματα γιατί τα μικρά ταχαμε για να φαινονται κατω από 10 οι σελιδες γκρινιας και ειρωνείας. 2) Η λέξη κλειδι για να μην ειμαστε σαν τους μαλακες αλληλοκατηγορους στα τηλεοπτικά παραθυρα είναι «ναι, φταινε και οι άλλοι, ή και, ίσως, μόνο οι άλλοι, αλλά αν δεν κανουμε μια ψιλοϋπέρβαση σε αυτό, να βρουμε τι σκατα θετικό εχουν για να συνεργαστουμε θα μεινουμε στο τιποτα, σαν τους παραθυριωτες. Αρα ξαναξεκιναμε από όσα μας ενωνουν με αυτους τους οποίους καταξεχεσαμε. 5 η θεματική ενότητα Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία κι έρχεται η στιγμή για ν αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ αφήσεις. Σαββόπουλος(στο «Οι παλιοί μας φίλοι» Μελαγχολία έχουμε όλοι την στιγμή αυτή, την αλλαγή της ζωής την βλέπουμε όλοι, δεν χρειάζονται εξηγήσεις για να καταλάβουμε τι λέει ο ποιητής. Αλλά στο «να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ αφήσεις» ποιος από μας δεν έχει πρόβλημα; Παλιότερα, τον καιρό του Πολυτεχνείου ή τον καιρό του πολέμου ξέρανε πιο εύκολα ποιος είχε το δίκιο και η απόφαση ήταν στο να καλλιεργήσεις τις δυνάμεις που χρειάζονταν για να πολεμήσεις και να βρεις το θάρρος να τις χρησιμοποιήσεις. Ακόμη και τον καιρό του Εμφυλίου, με μέλη της ίδιας οικογένειας να είναι σε αντίθετες παρατάξεις, μπορούσες να δεις σε μια κατάσταση τι αντιπροσώπευε την βαρβαρότητα ή την ηθική, την καταστροφή ή την δημιουργία και να πάρεις θέση, έστω αλλάζοντας στρατόπεδο. Τώρα που, μπροστά στα μάτια μας πλέον και ούτε καν κρυφά, βλέπουμε την στρατηγική καταστροφής μιας-μιας των πατρίδων όλων μας και του πολιτισμού του καθενός μας, τώρα που μέσω δημιουργίας προσφύγων και ισοπέδωσης προς τα κάτω εργασιακών δικαιωμάτων όλων μας και χρησιμοποίησης των εργατών μιας ομάδας για να στύβεται η άλλη, ποιος μπορεί να πει «θα πάω με τους μεν και θα αφήσω τους δε»; Βασισμένος σε τι; Εθνικότητα ; Τάξη; Ποιος δεν θα πουλήσει ποιόν; Ποια συσπείρωση εναντίον ποιού κοινού εχθρού; Για ποιόν κοινό σκοπό; Με ποιο κοινό υπόβαθρο ή έστω κοινό συμφέρον; Αντί να βάλουμε χρόνο να καταλάβουμε ο καθένας ενημερωνόμενος και ενημερώνοντας ο ένας τον άλλο και συζητώντας για το τι συμβαίνει σε όλους μας, ξοδεύουμε, μικροί και μεγάλοι, μέρες ολόκληρες συζητώντας για το αν οι μικρότεροι των μαθητών, τα παιδάκια που κλείνουν σχολεία μιλώντας για δικαιωμα καπνισματος σε ολο το χωρο της αυλής εκπροσωπούν ή εμποδίζουν τους μεγαλύτερους, ή γιατί τα αιτήματά τους για πλήρη εργαστήρια και βιβλιοθηκες δεν μπορούν απλά να τα διατυπώσουν στους καθηγητές τους χωρίς καταλήψεις και ιστορίες, όταν μάλιστα ένας λόγος μη πληρότητας είναι τα σπασίματα από την προηγούμενη κατάληψη*, ή γιατί αντί να θέλουν φτηνότερα σάντουιτς δεν ετοιμάζουν μόνοι τους ένα από το σπίτι, ή αν για όλα αυτά τα απλούστατα χρειάζονται κατανόηση ή τιμωρία αν κάνουν και ζημιές που κοστίζουν κλπ κλπ. Καλό είναι να συζηταμε για τις καταλήψεις μα συζηταμε; Ή λετε «κλεινουμε το σχολειο και αν θελετε συζητηση να την κανουμε όταν ανοιξουμε για να χασουμε κι άλλο μαθημα» και ετσι αποδεικνυεε ότι τα παιδια παιζει; Τέλος παντων, παμε παρακατω, υποθέτοντας ότι δεν παιδιαριζουμε. Το αυτονόητο θα ήταν να προσπαθήσουν να καταλάβουν πρώτα τις σοβαρότερες καταστάσεις οι μεγαλύτεροι *Μερος αυτων ηταν από συζητησεις ένα ή δυο χρόνια μετά μια καταληψη με τεράστια σπασίματα (επι Στυλιανιδη, που τον ειχε δειξει ο Λαζοπουλος να περιφερεται στα σπασμενα σε στυλ «και στην κομη στεφανι φορει γινωμενο από λιγα χορταρια πουχαν μεινει στην ερημη γη» 9

10 μαθητές και οι καθηγητές και μετά να εξηγήσουν σε κάποια ανοιχτή συζήτηση και στους μικρότερους τι συμβαίνει, ή αν δεν κατάλαβαν καλά τα αιτήματά τους να τους ρωτήσουν για να τα καταλάβουν, και όλοι μαζί να σοβαρευτούμε γιατί αν για κάθε βήμα χρειαζόμαστε τόσο χρόνο εκτόνωσης τότε ώσπου να ρίξουν τις τιμές στο κυλικείο όχι απλώς θα μας έχει αδειάσει η κρίση το ψυγείο στο σπίτι και δεν θα μπορούμε να κάνουμε ούτε μόνοι μας ένα σάντουιτς για να μη το πληρώνουμε ακριβά στο κυλικείο, αλλά θα μας έχει πάρει και τα σώβρακα. Αν δυσκολεύουμε τα απλά, πώς θα αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που για να καταλάβεις τον τρόπο που σε καταστρέφουν χρειάζεται να είσαι και οικονομολόγος και κοινωνιολόγος και..ιστορικός και..και..και..; Καλύτερα δεν θατανε να βάζανε ως αιτήματα προς καθηγητές να μιλάνε πότε-πότε στην τάξη για την κρίση και για όσα θέματα ιστορίας μένουν έξω από τα σχολικά βιβλία κι όχι μόνο για τα μαθήματα που λέει το υπουργείο; Να μιλάνε δηλαδή και για εξωσχολικά θέματα αλλά με τους μαθητές να συζητάνε σοβαρά και υπεύθυνα και όχι για να χάνουν μάθημα. Και πάνω απ όλα όλοι οι μαθητές να μιλήσουν με τους εκλεγέντες εκπροσώπους τους για να συνυπογράψουν έναν κανονισμό που υπεύθυνα να τους εκπροσωπεί και να τον τηρούν και να καθορίζει υποχρεώσεις και δικαιώματα και των ίδιων και όχι μόνο των ενηλίκων π.χ. τι πράγματα οι ίδιοι θεωρούν ότι πρέπει να προστατεύουν από φθορές και να ζητούν και από τον εαυτό τους να πληρώνει ζημιές αντί μόνο να απαιτούν με θράσος την αποκατάσταση ζημιών που οι ίδιοι προκαλούν. Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτά τα τοπικά και εσωτερικά τότε να μην έχουμε και ψευδαισθήσεις ότι θα επηρεάσουμε, ή καν θα καταλάβουμε, τι συμβαίνει σε μεγαλύτερες κλίμακες πανεθνικές, πανευρωπαϊκές κλπ. Τέλος πάντων το εδώ πλαίσιο, τουλάχιστον αυτή την στιγμη, δεν προσφέρεται για αναλύσεις σαν αυτές των άρθρων και δοκιμίων αλλά για αναλύσεις που απευθύνονται και σε ευαισθησίες ανθρώπινες. Άρα ας βάλουμε μια πολύ περιληπτική κατακλείδα στα οικονομικά θέματα και ας πάμε σε άλλα που όμως άπτονται όχι μόνο των Ελληνικών θεμάτων αλλά της διεθνούς κατάστασης στην οποία έχουμε βρεθεί. Πιο επακριβώς, δεν εννοούμε τον διεθνισμό με τον οποίο πολλοί, ακόμη και προοδευτικοί, μιλάνε για την χώρα τους σαν να μην την αγαπάνε περισσότερο απ ότι αν ήταν περαστικοί τουρίστες. Εννοούμε τον διεθνισμό με τον οποίο καταλαβαίνουμε και τους πολίτες άλλων χωρών και την δική τους μεγαλύτερη αγάπη για την δική τους χώρα που χάνεται ή που γίνεται κι εκείνη έρμαιο διαδικασιών που την καταστρέφουν όπως η κρίση καταστρέφει τώρα την δική μας, μετά την καταστροφή άλλων και πριν την καταστροφή όσων άλλων έχουν σειρά. Εν συντομία το θέμα, όπως στην αρχή (πριν καν σκασουν οι φουσκες στη Δυση) φαινόταν είναι ότι μετά από κάτι αιώνες οργίου εκμετάλλευσης εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ασία και την Αφρική, και στην Λατινική Αμερική επίσης, που ζούσαν με συνθήκες εργασίας και διαβίωσης αδιανόητες για μας στην Ευρώπη και στην Αμερική, οι συνθήκες για αυτούς άλλαξαν προς το λίγο, ή ελάχιστα, καλύτερο αλλά αυτό, μεταφρασμένο σε εργατικές ανθρωποώρες των, λεγόμενων, πιο πολιτισμένων χωρών αποτελεί τεράστια καθίζηση εργασιακών δικαιωμάτων σε αυτές. Οπότε η κάθε χώρα φυσικό είναι να προσπαθήσει να μην εισπράξει η ίδια την ζημιά και ει δυνατόν να την περάσει σε άλλους. Τελικά πιο πάνω απ όλους επιπλέουν όχι αυτοί που προσπαθούν να μην εισπράξουν ζημία αλλά και να επωφεληθούν και να κερδίσουν, και συνήθως δεν είναι κράτη αλλά εταιρίες, τράπεζες, ιδιώτες, που ελέγχουν πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης. Και σαν τρόπο να πραγματοποιούν τα κέρδη τους βρήκαν και το συνεχές ανακάτεμα πληθυσμών μέσω οικονομικών μεταναστών ή προσφύγων ξεσπιτωμένων από χώρες 10

11 σε εμπόλεμη κατάσταση ή σε πολυετή ξηρασία κλπ. Αφού πρώτα τους εκμεταλλευτούν όσοι τους μεταφέρουν στον εντός εισαγωγικών «πολιτισμένο κόσμο» τάζοντάς τους καλύτερη διαβίωση ύστερα τους εκμεταλλεύονται οι ντόπιοι γδάρτες με κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία, οι ίδιοι γδάρτες εκμεταλλεύονται και τους συμπατριώτες τους λέγοντας το γνωστό «επειδή είμαι πατριώτης θα πάρω στην δουλειά εσένα, αλλά δεν θα μου ζητήσεις περισσότερα απ ότι οι ξένοι» και μετά οι ίδιοι γδάρτες ζητάνε από το κράτος να δώσει στους ίδιους καλύτερη σύνταξη ενώ οι ίδιοι δεν έδωσαν στα ασφαλιστικά ταμεία τις εισφορές που χρειαζόταν να γίνει σωστά αυτό. Στο τέλος οι μεν ριγμένοι εργαζόμενοι εχθρεύονται τους δε ως ανταγωνιστές τους στις δουλειές, και επίσης εχθρεύονται οι μεν τις χώρες που τους φιλοξενούν και εχθρεύονται οι δε τις χώρες προέλευσης των άλλων, αντί ο καθένας να τα βάλει με τα λαμόγια της δικής τους χώρας για να βοηθήσει και αυτήν να αναπτυχθεί και τον εαυτό του να προκόψει. Φαίνεται ότι το μίσος προς αλλοεθνείς εκμεταλλευτές ή ανταγωνιστές είναι για όλους ευκολότερο από την αλληλεγγύη προς ομοεθνείς ομοίους και συνεργάτες στην αντιμετώπιση ομοεθνών εκμεταλλευτών. Όταν πια έσκασαν και οι φούσκες στη Δύση τα πραγματα έγιναν πολύ χειροτετα και πολύ πιο ορατά. Σε αυτό το στάδιο διάσπασης βρισκόμαστε παντού αυτή την στιγμή και όλοι ξέρουμε με τι συνέπειες στην ζωή όλων μας. Και αν βάλουμε και τον παράγοντα από-προσανατολισμού της νεολαίας με συστηματική στέρηση μορφωτικών ερεθισμάτων και πληροφόρησης, και με διασπορά ναρκωτικών σε προσιτές τιμές για να καταστρέφονται περισσότεροι, βλέπουμε ότι τα ζόρια που έρχονται δεν είναι μικρότερα από αυτά που άλλες φορές για να τα υποστείς χρειαζόταν να ηττηθείς σε πόλεμο. Τώρα για να εκμεταλλευτείς την κατάσταση αρκεί να κάνεις τους πάντες να είναι σε πόλεμο κατά όλων των διπλανών τους στον ανταγωνισμό για λίγες μπουκιές ψωμί και με κριτήριο διάσπασης την γλώσσα, την θρησκεία, την εθνικότητα, το εισόδημα. Κι έτσι τον κοινό εχθρό που διαιρεί για να βασιλεύει δεν τον πολεμάει κανείς εκεί που θα μπορούσε να παίζει εντός έδρας, στην πατρίδα του, την οποία και αγαπάει και στην οποία θα είχε και την βοήθεια των συγγενών του στις δυσκολίες του, και τον πολεμάει μεταξύ ξένων που ανταγωνίζεται και υποπτεύεται και που κι εκείνοι ανταγωνίζονται και υποπτεύονται αυτόν. Στην τέτοια κατάσταση φτάσαμε στο τέλος. Ενώ κάποτε είχαμε ξεκινήσει από το να αγαπάμε τους ξένους και να αγαπούν την χώρα που τους φιλοξενεί, τώρα φτάσαμε να μισούμε τους ξένους και να μας μισούν κι εκείνοι, και να μισούμε και την χώρα μας αφού οι χειρότεροι από μας φέρονται και στους συμπατριώτες τους και στους ξένους εξ ίσου εκμεταλλευτικά Επιστρέφω στα μικρα γραμματα γιατι τελικα δεν τελειωσα με τα μπινελικια και θα νιωσω ότι προσβαλλω όσα παιδια αναφερω σαν παραδειγματα αν μετα ξαναγυρισω στα χεσίδια*. Αλλά τα χεσίδια τωρα δεν είναι σε παιδια ή καν σε καθοδηγητες τους, στον Πάγκαλο είναι. Πώς προέκυψε αυτος; Πολλαπλώς: Μάλλον καπου ξαναειπαμε ότι ειχε πει πριν 5-10 χρονια ότι οι εκπαιδευτικοί νιάζονται μόνο για τα ιδιαίτερα (και μαλιστα των 5 χιλιάδων (δρχ) την ώρα ; 25; Δεν θυμάμαι) και ότι ξυρίζονται μόνο για να πάνε στα μπουζούκια (και ότι 15 μέρες έκανα να ξυριστώ όταν το διάβασα αυτό, ενώ πριν ξυριζόμουν κάθε δέκα) και ότι τι περίμενε ο σπαγγοραμένος ; Υπουργός κυβέρνησης που απαγέρευε τα ιδιαίτερα ήταν, και λεφτάς ήταν, και καλούσε για εγγόνια του ιδιαιτερά που είτε θα παρανομούσε είτε θα ήταν εκτός δημόσιας παιδείας και θα ήταν και φίρμα συστημένη, ε, ήθελε και έκπτωση; Και το τοιουτοτρόπως μεροληπτικό στατιστικό δείγμα το θεώρησε σοβαρό γκάλλοπ για το πόσο διεφθαρμένη είναι η εκπαίδευση και γενικότερα η Ελλάδα; Να πήγαινε ο γελοιος να διαβάσει το Ενός φάρου δεκάδες έπονται.pdf Και ας του πω κι εγώ ένα διαφορετικά μεροληπτικό δείγμα που προσωπικά το θεωρώ παράσημο και για μένα και για τον κυριολεκτικό λαδωτή μου. Πατέρας που είχε ένα γιο στην Γ λυκείου κι έναν στην α γυμνασίου περιμενε να αποφοιτήσει κι ο μικρός και μετα μου έφερε ένα τενεκέ λάδι «Γιάννη στο οφείλω από πολύ καιρό για όσα κάνεις για τα παιδιά μας αλλά δεν ήθελα να νομίσεις ότι το έκανα για βαθμούς στον μικρό (κι όχι γιατί χρειαζόταν σπρωξιμο, *Αρα τελικά ή με τιποτε δεν βγαινουν τα χεσιδια κατω από 10 σελίδες ή ισχύει ότι είμαι από κεινους για τους οποίους βγήκε το «η μονη περιληψη που ξερουν να κανουν είναι η αλλαγή γραμματοσειράς» 11

12 άριστος ήταν και ειχε ηδή παρει υποτροφια! Εννοούσε μη νομίσω ότι μου τοδωσε για να ριξει τον «αντίζηλο» άριστο ή μη νομισουν τρίτοι για μενα ότι έκανα τετια λαδιά) Άρα; Επειδη ο Παγκαλος ζει με το δειγμα που συναγωνιζεται πώς να κατεβασει τον πάτο και όχι πώς να ανεβασει την οροφή σημαινει ότι απεδειξε κατι παραπάνω από το εξης;: «αφου ειχαμε πλειοψηφια και βγηκαμε αρα σας περιφρονουμε σαν λαό διοτι όσοι εκλεγετε ανθρωπους σαν κι εμας και σαν τους δεξιους μας καθρεφτες, ειστε περισσοτεροι από όσους μας φτυνουνε»(δηλαδή; Τι λέει; «Εγώ στην θεση σας ουδέποτε θα καταδεχόμουνα να ψηφισω μαλάκες σαν εμενα»; Σαν εκεινον με τον διχασμο προσωπικοτητος στον Αρκά που έλεγε «Δεν ειμαστε το ίδιο! Άλλο εγω κι άλλο εγω». Αυτοερωταπαντησεις: (Εγω και εγω ; Κατά φωνη; Λες να τρελλαθηκα κι εγω; Ίσως. Θα δουμε) 1)Πότε μου ρθε και τον θυμηθηκα; Απ: Το Ενός φάρου δεκάδες έπονται.pdf πριν μπει στο Πηγαδακι οπου τα αρχικά μπινελικια δεν παραηταν ορατα ειχε μπει στις αναρτησες περι απεργιας, ΟΛΜΕ, κωλοδεκανου κλπ και μόλις μπηκε οι αναγνωσεις αρχισαν να ανεβαινουν με ένα ρυθμο που μ εκανε να δω τον Πάγκαλο σαν, κατά την γνωστή εικόνα, να εφτυνε εναντια στον άνεμο και να υφιστατο το φυσικο αποτελεσμα. 2)Δεν ντρέπομαι να λεω μεγαλοφωνως ότι του το κράταγα 5-10 χρόνια; Απ: Και 10 κι άλλα τοσα. Ντροπη δεν ειναι ναχεις τετοιες εκκρεμότητες, ντροπη είναι να τις εχεις με τροπο που να βραζεις στο ζουμι σου και να μην παραγεις «εργο», «τάξη» κλπ κλπ ή να βραζεις και να «δημιουργεις» σαν ρομποτ με αυτοματο πιλοτο. Ακομα και αν μονο τα λινκ που εγραψα στον πινακα περιεχομενων δει κανεις θα καταλαβει γιατι οι φιλοι μου με λένε «Σταχανωφ», κι επίσης ακ μη και αν μονο την πλάκα που χουνε δει θα καταλαβει γιατι με λένε «Λαφαργκικο Σταχανωφιστη ή Σταχανωφικο Λαφαργκιστη» (αν νεοι θελουν να μαθουν τι ηταν ο Σταχανωφ και τι ο Λαφάργκ να ρωτησουν γερους ή την Βικιπαιδεια) Άρα γιατι να ντρεπομαι; Οι κοπρίτες πελατες κι η κοπρομηχανη που ψηφιζαν να ντρεπονται που ουτε Σταχανωφ ουτε Λαφαργκ υπήρξαν 3)Δεν ντρεπομαι να λεω ότι δεν μου ρχονται αστραπιαια αλλά σε δεκαετιες τα χεσιδια; Απ: Μα ακριβως αν εχεις δεκαετιες καταγεγραμμενου υλικού εχεις να παιρνεις και να συνδυαζεις αστραπιαία. Αλλιως θα τρέχεις και δεν θα φτανεις, θα πεταει μια κουραδα ο Παγκαλος μετα αλλος κι άλλος κι άλλος και θα αλλαζεις συνεχώς πορεια σαν μεθυσμενος Ενταξει, τα παμε καπου, δεν τα παμε; Τις κουραδες τους δεν τις μαζευεις για να τις βάλεις σε κουραδολογιο, αλλα για να τις τις φορεσεις καπέλλο, σλαπστικ δεν είναι το μεχρι στιγμής παιχνιδι; (Α! Για ναχουμε καλο ρωτημα. Μαζευω κουραδες δεν σημαινει αρχεία με τσιτατα τους; Ουτε ένα δεν εχω. Αρχεια εννοώ π.χ λινκ σαν τα περι φαρου, να βαζεις ένα φαρο και η άμεση αγαπη των αναγνωστων να είναι σαν ανεμιστηρας προν τον οποιο ειχε παει να φτύσει ένας Παγκαλος). 4)Δεν θα πρεπε να του τα στελνω αυτά για να μη λεει ότι του τα γραφω πισω απ τη πλατη του; Ετσι δεν γινεται στα σωστα γουεστερν; «Γκρινγκο εβγα εξω να τραβηξουμε» Απ: Δηλαδη θα ήμουν σοβαρός αν παριστανα τον μαλακάκο τον Μπους να παριστάνει τον Κενιν Κοσνερ λέγοντας γιο ρ ταιμ ις απ, Σανταμ, καμ αν αουτ». Όποιος το πιστευει να στειλει τα χεσιδια μου στο γραφειο του Παγκαλου. 5)Καλα ειλικρινα δεν θα χαιροσουνα να βρει τον μαστορή του από καποιον που δεν γραφει στα παπαρια του; Απ: Να βρει; Δεν βρηκε; Και οντως χαρηκα. Όπως κι όλοι οσοι τομαθαν. Τι διαλο; Πριν λιγες μερες, εκει που γραφανε αρθρα για«επιλεκτική αμετροέπεια Πάγκαλου» και εδινε εκεινος συνεντευξεις τυπου «Δεν διαφωνω με την διαφωνια αλλά με το γιαουρτι», κοινως έκανε προπροπή σε γιαούρτι διοτι εννοούσε «την διαφωνια σας μπορω να την γραψω στα παπαρια μου, διοτι ή εχετε βημα αλλά ειστε πιο χαζοί από μενα ή είστε πιο εξυπνοι από μενα αλλά δεν εχετε βημα που να μην γραφω στα παπαρια μου, όπως γραφω τα Ελληνικά βήματα» ξαφνικά πετυχε στο εξωτερικό, σε μια ουρα για καφε τον Γκρεγκ Πάλαστ (ΜπιΜπιΣι, Νιου Γιορκ Τάιμς, Γκάρντιαν) και εγινε το εξης* (βλ. γκουγκλ με απλως τις λεξεις Γκρεγκ Πάλαστ Πάγκαλος ) τουπε τις γνωστες του παπαριες ότι μονο φασιστες κομμουνιστες και συνωμοσιολογοι αντιδρουν στη λιτοτητα κι ο Πάλαστ τουπε να του παρει συνεντευξη στον καφε γιατι θέλει να τον ρωτησει γιατί δεν πρεπει ιδιος να πάει φυλακη και κεινος εφυγε και ο Παλαστ** πλην μια οικονομικης επιχειρηματολογιας περι Ελλάδας έγραψε «ο χοντρομπασταρδος δεν μου πε τι είναι τα παιδια που λιποθυμουν από την πεινα: Φασιστες, κομμουνιστες ή συνωμοσιολογοι;» 6)Εγω προτρεπω σε γιαούρτωμα τους μαθητες; Απ: Το να ρωταει καποιος αυτό το πράγμα σε μενα, που (όπως αργοτερα θα φανει) ειμαι κωμωδιογραφος είναι σαν να ρωταει ένα τραγωδο αν το να μιλαει για φονο είναι όξυνση κινητρων αρα προτροπή ή είναι εκτονωση άρα πρόληψη. Και τα δυο μπορούν να συμβουν. 7)Είναι σωστό να λεει τετια πραγματα ο Πάλαστ οταν εχει μικρα παιδια ο Παγκαλος;Απ:Επειδη τοκανε στο παρελθον θεμα ο Παγκαλος με τις εφημεριδες,θαπρεπε να ντρεπεται.αποφάσισες να προκαλεσεις; ΟΚ. Άρα ανεβηκες στο ριγκ. Τι θα πεις;«μη με δειρεις με βλεπει το παιδι λάιβ στη ΤιΒι».Να μην ανεβαινε. *Στην πραγατικοτητα! Ούτε να το χε σκηνοθετησει ο Γουντυ Αλλεν (σαν την συναντηση σε ουρα ενός σπαζαρχιδη με ένα πασιγνωστο διανοούμενο (Μακ Λουαν) που χε φανταστει, για πλάκα στον «Νευρικο εραστη» όπως λεγαμε πριν λιγο εκει με τον Ασιμο **Ο Πάλαστ είναι ο δημοσιογράφος που εφυγε νυχτα από Αμερική επι Μπους για την ερευνα που έκανε για τις σχεσεις οικογενειας Μπους ως πετρελαιάδων με την οικογενεια Μπιν Λαντεν και για την σχεση του αδελφου του Μπους, κυβερνητη Φλώριδας, με νοθεια στις προεδρικες εκλογες. 12

13 6 η θεματική ενότητα Λόρις 1) Ο Λόρις γύρισε γιατί οι γονείς του δεν βρίσκανε πια πουθενά δουλειά. 2) Ο Λόρις ποτέ δεν θα χαθεί 3) Ούτε ποτέ θα χαθούμε μεταξύ μας 4) Αλλά στην απογοήτευση τύπου «Κρίμα να φεύγουν παιδιά σαν τον Λόρις από την Ελλάδα» υπάρχει η τέλεια ατάκα που δείχνει ότι, στον βαθμό που αυτό δεν λέγεται ασυναίσθητα κι απλώς από κεκτημένη ταχύτητα καλωσύνης, συνιστά κατά βαθος ρατσιστική νοοτροπία.σύντομη αναδρομή και μετά η ατάκα: 5) Πριν δεκαετίες υπήρχε ένα φιλμ αντιρατσιστικό, το «Μάντεψε ποιος θα ρθει το βράδυ» όπου καποιοι γονεις έχουν πολλες αντιρρήσεις στο να παντρευτεί η κόρη τους έναν μαύρο παρ όλο που είναι χειρούργος εγκεφάλου και καθηγητής ιατρικής στο Χάρβαντ, αλλά στο τέλος οι γονείς ενδίδουν. 6) Κάποιος λοιπόν ευστοχότατα απάντησε σε μια συνομιλία (ναι μεν σε λάιφσταιλ περιοδικό, αλλά η αλήθεια να λεγεται: ευστοχότατα) : «Είπες το «Μάντεψε ποιος θα ρθει το βράδυ»; Εννοείς το περίφημο αντιρατσιστικό επιχείρημα που λέει ότι αν είσαι χειρούργος εγκεφάλου και καθηγητής ιατρικής στο Χάρβαντ και υποψήφιος για νόμπελ τότε δεν χρειάζεται να έχεις κανένα κομπλεξ κατωτερότητος μποστά στον μέσο λευκό;». 7) Αν βάλουμε όπου μέσο λευκό τον μέσο Έλληνα θα δουμε ότι τον Λόρις μόνο με όχι με τέτιου είδους απογοήτευση ΔΕΝ πρέπει να τον αποχαιρετούμε. Μεγάλε Λόρις εσένα δεν σου ευχόμαστε όπου και να πας να εισαι μεγάλος αφού θα είσαι ούτως ή άλλως. Σε όλους τους άλλους ευχόμαστε να γνωρίσουν εσένα, ή να γνωρίσουν έναν Λόρις, όπως εμεις γνωρίσαμε εσένα 7 η θεματική ενότητα Δημήτρης Πήγαμε με τον Δημήτρη στο ιντερνετ καφε στην Ασπασιας λιγο παραδίπλα από Λέντζο, του επαιξα τα λίνκ του Λόρις, το οποίο ειχε γνωρίσει και του καναμε έκπληξη (με τσατ; Με τηλεφωνο; Δεν θυμάμαι. «Λόρι σε βλεπουμε με τον Δημήτη και είπα να στην πέσουμε για έκπληξη αλλά ο Δημήτρης λέει δεν ξέρει αν τον θυμάσαι, μια φορά μόνο συναντηθήκατε, σε πάρτυ αν ακαταλαβα καλά;» «Τι λέτε κύριε; Ξεχνιέται ποτέ ο Δημήτρης;!».. Αλέξανδρος Ο λόγος που ήρθα κύριε στο «πρότζεκτ για την εννοια της επανάστασης» ήταν μήπως και καταλάβω γιατι οι Έλληνες πιστεύουν ότι αποτελεί διαμαρτυρία το να καταστρεφουν τη χώρα τους Δημήτρης Κύριε εκεινη την φωτοτυπία με τα λόγια του Παναγούλη μπορω να την κρατήσω; Για την φωτογραφια δηλαδη γιατι την διάβασα τόσες φορές αυτή την ώρα που την έμαθα απ εξω Σαν ενθύμιο απ το πρότζεκτ να χετε και να ανταλλάσσετε αυτά τα δυο*.: *«Καλα εσύ σκοτωθηκες νωρίς», «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;» 13

14 «...Υπό μια έννοια χάρηκα που αστόχησε η βόμβα μου κατά ένα μέτρο όταν περνούσε το αυτοκίνητό του. Είμαι αγωνιστής, όχι δολοφόνος. Και το να πολεμήσεις εναντίον μιας χούντας δεν σημαίνει να σκοτώσεις τον ηγέτη της που είναι απλώς ένας παλιάτσος-μαριονέτα που την παίζουν ξένα συμφέροντα, ούτε να σκοτώνεις τους τελείως αναλώσιμους αστυφύλακες ή στρατιώτες της, εκ των οποίων αν κάποιους σκότωνα δεν θα μπορούσα να αντέξω τις τύψεις. Το να πολεμήσεις μια χούντα σημαίνει να την αφοπλίσεις, και αυτό σημαίνει οτι ένας μεγάλος αριθμός στρατιωτών δεν θα υπακούσει τις εντολές της, και το να τους προτρέψει κάποιος σε κάτι τέτοιο σημαίνει οτι θα τους αποδείξει πως είναι ανθρωπίνως δυνατόν να αντέξει τις συνέπειες αυτής της ανυπακοής, όπως απέδειξα γράφοντας στον ηγέτη σας οτι είναι παλιάτσος σε όλες τις αιτήσεις χάριτος που μου φέρατε να υπογράψω για να μη εκτεθεί το καθεστώς σας ενώπιον των διεθνών οργανισμών που είχαν αντιρρήσεις για την εκτέλεσή μου, και για να μη φανείτε ταυτόχρονα ανίσχυροι ενώπιον των ανθρώπων που θέλατε να τρομοκρατήσετε. Η αγόρευσή μου δεν είναι περιφρόνηση του στρατοδικείου, διότι εσείς ούτε δικαστήριο είστε αφού είστε απλώς προϊστάμενοι βασανιστών, μερικοί μάλιστα απο τους οποίους διαθέτουν νοσηρή σεξουαλική φαντασία με απωθημένο να γίνουν χειρούργοι, και ούτε και στρατιωτικοί είστε διότι δεν είστε στρατιώτες αλλά λιποτάκτες. Εγώ λιποτάκτησα απο τον στρατό σας για να υπηρετήσω την πατρίδα μου, όπως την υπηρετώ κάθε μέρα στον θάλαμο βασανιστηρίων, εσείς λιποτακτήσατε απο την χώρα σας με το να μη λιποτακτήσετε απο έναν στρατό που δέχεται διαταγές εναντίον της χώρας του και του λαού της. Αλλοίμονο στο έθνος που με κάθε τύραννο που γεννά δεν γεννά κι έναν τυραννοκτόνο.» Αλέξανδρος Παναγούλης Κείμενο: Συνδυασμός από αγόρευση, από συνέντευξη και από κατάθεση. Φωτογραφία: Προσεξτε τα ματια των φρουρών. Πάμε στην 8 η θεματική ενότητα 14

15 15

16 16

17 Κώστας: Το πρότζεκτ μας είχε σαν αντικείμενο την κατανόηση του τι εστί επανάσταση τόσο στον ακτιβισμό όσο και στην σκέψη και την τέχνη. Επίσης είχε σαν αντικείμενο την απάντηση στην ερώτηση αν αυτοί οι τρείς τομείς αλληλοεπηρεάζονται στην διαδικασία της επανάστασης. Άννα: Η Ελλάδα όπως την ξέραμε, αλλά και άλλες χώρες όπως ακούμε κάθε μέρα, θα γίνουν χαμένες Ατλαντίδες; Ισχύει ή είναι υστερία; Ή και παραπλάνηση; Παλεύεται ή όχι; Μπορούμε τουλάχιστον να το συζητήσουμε στην τάξη ή να βρούμε ιστότοπους που να συζητάνε υπεύθυνα όσα δεν εμπιστεύομαστε να ακούμε στα ΜΜΕ; Έλντα: Στην πορεία καταλάβαμε ότι δεν ήταν μόνο ένα πρότζεκτ για κατι έτοιμο και στατικό που περιμένει να το ψάξουμε και να το ανακαλύψουμε μια και καλή, αλλά ήταν κάτι που τα συμπεράσματά του θα πρέπει να τα αναπροσαρμόζουμε μέρα με τη μέρα, και μάλλον για όλη μας τη ζωή, αφού οι εξελίξεις τρέχουν και θα τρέχουν. Γαβριέλλα Ένα από τα ερεθίσματα που έκαναν τη δική μας ομάδα να εστιαστεί στο παρόν ήταν ότι εκει που μελετούσαμε βιογραφίες του Χίτλερ, που κι αυτός σαν επανάσταση ανέβηκε στην εξουσία, όπως και η χούντα της 21 ης Απριλίου στην Ελλάδα, είδαμε το Χ.Α της «Χρυσής Αυγής» χαραγμενο με μαχαίρι στην πλάτη μετανάστη. Είχε νόημα να μελετάμε το παρελθόν ή ήταν εγκυκλοπαιδική ασχολία καλή μόνο για χόμπυ; Χριστίνα (Π): Ακόμη και αν δεν ήταν απλό χομπυ αλλά έρευνα, το να πλησιασουνε θέματα όπως ο π.χ. ο Ελληνικός Εμφύλιος, από την άποψη του ιστορικού θα ήθελε πολύ περισσοτερη ερευνα από ότι ένα προτζεκτ για να δουμε ποιοι μελέτησαν δεκαετιες ολόκληρες το θεμα αυτό και πού κατέληξαν. Έχει όμως σημασία για το σύγχρονο γιγνεσθαι το να ξέρουμε αν ήταν οι Αριστεροί που έκαναν προβοκάτσια στους δεξιους ή οι δεξιοι που έκαναν προβοκάτσια στους αριστερούς για να ξεκινήσει το όργιο σφαγής και τα μετεπειτα οργιο του «Ουαι τοις ηττημενοις»; Άννα: Εχει σημασία το να συζητάμε το αν σε περίπτωση που θα επικρατουσε το αντιπαλο δέος τα πράγματα θα ήταν ειδυλλιακά ή αν το ιδιο ουαί τοις ηττημενοις θα εφαρμοζόταν αντίστροφα; Θρασύβουλος: Μια σημασία την εχει. Βλέποντας τα πρόσφατα της Λιβύης και τα τωρινά της Συρίας, και πράγματα που ακουμε από τους μεγαλύτερους περι Γιουγκοσλαβίας το 99, αναρωτιόμαστε αν άνθρωποι σαν τον Τζην Σαρπ που θεωρείται σαν ο συνεχιστής του Γκάντι και πατέρας της μεθοδολογιας της Ειρηνικης επανάστασης που δημιουργουσε τις 17

18 επαναστασεις στις πλατείες, δουλευουν τον εαυτό τους ή αυτους που τους παίρνουν στα σοβαρά, αφου μπροστά στα ματια μας ειδαμε ότι η ειρηνική ανατροπή ήταν στην πραγματικότητα προσκληση να επέμβουν ξένες υπαρδυναμεις που κάθε άλλο παρά ειρηνική ανατροπή εκαναν και που οδήγησαν σε εμφυλίους με αποτελέσματα συχνά απρόοβλεπτα και από τους ειρηνιστές και από τις δυνάμεις επέμβασης Αθηνά: Αυτό όμως θα μπορούσαμε να το έχουμε μαθει και απλώς μελετώντας προσεκτικά την ιστορία του σχολείου και ευχαριστούμε την κυρία Φόρτη για την ειρηνική της παρέμβαση στο πρότζεκτ μας με το να μας στείλει τα συμπεράσματα που έβγαλε ήδη από την αρχαιότητα ο Θουκυδίδης που μελετώντας τον Κερκυραϊκό εμφύλιο πόλεμο στον οποίο οι ολιγαρχικοί βοηθήθηκαν από τους Σπαρτιάτες και οι δημοκρατικοί από τους Αθηναίους Χριστίνα: Kατέληξε στο ότι ειρηνευτική επέμβαση απ εξω δεν γίνετα ποτέ για τη ειρηνευση αλλά για το ίδιο συμφέρον της κάθε εξωτερικής υπερδύναμης και καταλήγει σε μια κλιμάκωση βίας που ποτέ δεν θα εφάροζαν οι αντιμαχόμενοι επι των συμπατριωτων αντιπάλων τους αν ήταν μόνοι τους χωρις ξένη επέμβαση. Άρα αυτό είναι το δίδαγμα της δικής μας ομάδας που μελέτησε τις λεγόμενες ειρηνικές επαναστάσεις και που επίσης αναρωτήθηκε αν αξίζει να μελετάμε και την ιστορία αντι να ορμάμε κατ ευθειαν στην δράση. Και όσον αφορα την δική μας κλιμακα, ας αναρωτηθούμε που κατέληξαν οι καταλήψεις όταν μερικοί κάλεσαν βοήθεια εξωσχολική από τους χώρους που αντιμάχονται ο ένας τον άλλο για θέματα που δεν σχετίζονται με ζητηματα παιδειας γενικά ή λειτουργίας ενός σχολειου ειδικά. Κώστας: Προσωπικά θα ήθελα να καλύψω το θέμα της διαφοράς εξεγερσεων και επαναστάσεων τόσο φιλοσοφικά όσο και εμπειρικά μέσω της ιστορίας, αλλά βλέποντας και πόσο οι εξελίξεις τρέχουν κατάλαβα ότι χρειαζεται να βρω ένα τροπο που να σταθμίζω πόσο θα εντρυφώ στην θεωρία και πόσο στην πράξη, αλλιώς θα εχει δίκιο όποιος πει και για τους σκεπτομενους το γνωστό ποιημα του Μπρέχτ για τους αδιάφορους, το οποίο ας το επαναλάβουμε για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαινουν οι νεότεροι. «.Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. 18

19 Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.» Θρασύβουλος: Μελετώντας μερικά πράγματα για τον πόλεμο του Βιετνάμ επιλέξαμε από εκεί να κρατήσουμε ένα σχετικά μικρό και όχι πολύ γνωστό συμβάν που όμως θεωρούμε ότι οι δημιουργοί του είναι πιθανώς επαναστατικότεροι από παρα πολλούς ακτιβιστές και σίγουρα πολύ πιο ανθρώπινοι. Μελετήσαμε την ιστορία του Τζωρτζ Μίζο, Ινδιάνου της Αμερικής, λοχία στον πόλεμο του Βιετνάμ που μετά τον πόλεμο βρήκε τον αξιωματικό των Βιετκογκ που είχαν σκοτωσει τους άντρες του σε ενέδρα και μαζί οργάνωσαν το χωριό φιλίας στο οποίο τα μεγάλωσαν κανονικά και όχι σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού τα παιδάκια που γεννήθηκαν με τερατόμορφες αναπηρίες λόγω των χημικών που είχαν ρίξει στα δάση του Βιετνάμ οι Αμερικανοί για να πέφτουν τα φύλλα των δέντρων και να μη μπορούν να κρύβονται οι Βιετκογκ. Μας έκανε εντύπωση το Βιετναμέζικο φιλότιμο που ακόμη και ολικά ανάπηροι άνθρωποι ούτε ζητιάνεψαν επιχορηγήσεις ούτε τις διεκδίκησαν με τσαμπουκά αλλά ζήτησαν μόνο γη να μένουν μαζί και ο καθένας τους θέλησε να μάθει μια δουλειά που να γίνεται χρησιμοποιώντας όποιο μέλος του σώματός του δεν είχε αναπηρία για να προσφέρει στις προσπάθειες αυτάρκειας και αυτοδυναμίας του χωριού, και αυτό έκανε αρτιμελείς εθελοντές να τους βοηθούν με βάρδιες ακομη και ερχόμενοι από τα εξωτερικό. Στο χωριό γινόταν καλλιέργειες λαχανικών, κτηνοτροφία, ιχθυοκαλλιέργεια, κοπτική-ραπτική και επίσης πολιτιστικές εκδηλώσεις. Λία: Επίσης εντύπωση μας έκανε, αλλά εντυπωση από την αντίστροφη πλευρά, το ότι επιστημονικοί εγκεφαλοι σε δεξαμενές σκέψης στην Αμερική προγραμμάτιζαν την δημιουργία όπλων που δεν σκοτώνουν αλλά δημιουργούν αναπηριες και αυτό το σκέφτονταν υπολογίζοτας ψυχρά ότι έναν νεκρό τον θάβεις και τελειώνεις ενώ ένας ανάπηρος απασχολεί κόσμο και έτσι δημιουργώντας πολλους ανάπηρους κάνεις αναπηρη και την οικονομία μιας χώρας. Τέλος, μελετήσαμε για τον μεγάλο άγνωστο ευεργέτη της ανθρωπότητας, σημαντικότερο από πολλούς επαναστάτες, τον Στανισλάφ Πετρώφ, Ρώσσο αξιωματικό που τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου στην βάρδια του ένας κομπιούτερ από τυχαίο λάθος θεώρησε ότι εγινε πυρηνική επίθεση από Αμερική και αυτόματα πήγε να σημάνει πυρηνική αντεπίθεση και εκείνος τον σταμάτησε, θεωρώντας ότι δεν έχει νόημα νίκης το να πεις «οι άλλοι 19

20 είχαν 30 εκατομμύρια θύματα, εμείς μόνο 25 εκατομμύρια, άρα νικήσαμε». Νίνα: Αναρωτηθήκαμε γιατί το Νόμπελ της Ειρήνης το πήρε ο Ομπάμα όταν υπήρχαν άνθρωποι σαν την Ιρένε Σέντλερ που πρόσφατα πέθανε στα 98 της και για την οποία μάθαμε από την κυρία Δημητροπούλου ότι έσωσε από τους Ναζί παιδιά και μετά τον πόλεμο βοήθησε να ξαναενωθούν οι οικογένειές τους αν οι γονείς τους είχαν επιζήσει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή να βρουν γονείς να τα υιοθετήσουν. Μελετήσαμε την δική της βιογραφία και όχι του Νομπελίστα Ομπάμα Στέλλα: Και όταν είδαμε φωτογραφίες της Ιρένε Σέντλερ σκεφτηκαμε ότι πραγματικά ισχύει αυτό που λένε «μια εικόνα ίσον χιλιες λέξεις» και αντί άλλης για εικαστικής παρέμβασης σας δείχνουμε την μορφή της και το βλεμμα της και στα νιατα της και στα γεράματα Ραφαέλα: Σαν άλλη μια τέτοια παρέμβαση θεωρήσαμε και άλλον ένα Άνθρωπο με Α κεφαλαίο που, αν και άγνωστος στους περισσότερους, φέτος οι επιστολές που στάλθηκαν στην επιτροπή για το Νόμπελ Ειρήνης ήταν περισσότερες από οσες στάλθηκαν για όλους μαζί τους υπόλοιπους υποψήφιους, και τον έκαναν έναν μεταξύ των επικρατέστερων υποψηφίων για το βραβείο. Τέτοιος άνθρωπος είναι ο Έλληνας ιερωμένος, πάτερ Γερβάσιος Ραφτόπουλος που δεν υπάγεται σε κανένα Μητροπολίτη και επί 35 χρόνια ακολουθεί μία ατελείωτη πορεία αγάπης προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο, τον έγκλειστο των φυλακών. Με την συνδρομή απλών ανθρώπων έχει απελευθερώσει πάνω από άπορους φυλακισμένους, για διάφορα μικροαδικήματα εξαγοράσιμων χρηματικών ποινών από τις φυλακές 90 κρατών της γης που έχει επισκεφτεί, χωρίς διάκριση θρησκεύματος, ιδεολογίας ή εθνικότητας! 20