Οβελίες σε εξωτικές παραλίες

Transcript

1 Νίκος & Πόπη Δασκαλαντωνάκη Το διαζύγιο της οργής με αγωγές που στάζουν φαρμάκι Οι άνθρωποι πίσω από τα πράγματα ΘΕΜΑ ΘΕΜΑ Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Λεωνίδας Καλφαγιάννης «Είμαι παιδί των λουλουδιών και του Θεού» Σούσι στην Αθήνα Ελληνες εστιάτορες αντιμέτωποι με τη Φουκουσίμα Αννα Πολέμη Από τα πλοία στις γκουρμέ γεύσεις Ηλίας Λαλαούνης Ο μάγος του κοσμήματος Τζωρτζίνα Σκαλίδη Η σχεδιάστρια που «φακέλωσε» την Αθήνα > Μαϊάμι > Μπάλι > Σεϊχέλες Οβελίες σε εξωτικές παραλίες και επιδρομή γιοτ στις Σπέτσες Κατερίνα Μισιχρόνη Τα «μάτια» της Σπιναλόγκας 100 χρόνια Λύκειο Ελληνίδων Από τη φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν στη Νατάσα Καραμανλή και τον Σάκη Ρουβά

2 2 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΛΟΝΔΙΝΟ Μαρία Κοντομηνά Γιάννης και Σοφία Κούστα Δημήτρης και Αρετή Δαλακούρα Νίκος Τσάκος και Σήλια Κριθαριώτη Αναστάσιμοι οβελίες σε πολυσύχναστες Τα ερμητικά κλειστά σπίτια της Μυκόνου, ο hot προορισμός των Σπετσών και οι διεθνείς αποδράσεις μακριά από τη σκιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Της Μαρίας Λεμονιά «Τ ο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βλάπτει σοβαρά τη διάθεση»... Το παραπάνω μότο που αποτελεί όλο και περισσότερο το φραστικό φετίχ των εγχώριων celebrities δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και την πασχαλινή τους απόδραση. Ετσι, οι δικοί μας επώνυμοι φτιάχνουν τις βαλίτσες τους και όπου φύγει-φύγει: «Φέτος το Πάσχα παρατηρείται κάτι το πρωτόγνωρο», λέει ο κ. Γιάννης Χορόζογλου, marketing manager του ταξιδιωτικού γραφείου «The Box», μέλος της εταιρείας GS Travel. «Ενώ η κίνηση στο εσωτερικό είναι εμφανώς μειωμένη, παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα στις πτήσεις του εξωτερικού, και μάλιστα για προορισμούς που δεν ταιριάζουν σε κάθε βαλάντιο». Η business class γνωστών αεροπορικών εταιρειών είναι σχεδόν sold out, με εκείνους που φρόντισαν να τις κλείσουν από νωρίς να μελετούν ήδη τους χάρτες και να σχεδιάζουν σε ποια παραλία με κοκοφοίνικες θα βάλουν το αντηλιακό με τον υψηλό δείκτη προστασίας. Οπως αναφέρει ο κ. Χορόζογλου: «Υπήρχαν πάρα πολλές κρατήσεις για Ασία. Ο σεισμός όμως στην Ιαπωνία άλλαξε τα σχέδια πολλών. Αποτέλεσμα; Οσοι αναζητούσαν πασχαλινές διακοπές με spring rolls στο χέρι έκαναν στροφή 180 μοιρών, στρέφοντας το βλέμμα τους σε κάποιο σημείο του Ατλαντικού». Μαγειρίτσα σε Μαϊάμι, Μπάλι, Σεϊχέλες Η Νέα Υόρκη έχει φέτος το Πάσχα την τιμητική της. Ο εφοπλιστής Γιάννης Κούστας, η σύζυγός του Σοφία και τα δύο παιδιά τους θα πετάξουν για Νέα Υόρκη και θα μείνουν στο διαμέρισμα που διαθέτει η οικογένεια στο περίφημο Plaza, έχοντας μάλιστα για παρέα τους την Ελένη Βλαχάκη. Εκεί θα βρεθούν επίσης η Μαρία Κοντομηνά, η Ράνια Φιλίππου, αλλά και το επιχειρηματικό ζεύγος Θανάση και Βάνας Λαβίδα. Οι συναντήσεις ενδέχεται να είναι πολλές και επαναλαμβανόμενες, αφού τα καταστήματα «Abercrombie», «Tiffany s» και «Bergdorf Goodman» αποτελούν το σταθερό σημείο αναφοράς των Ελλήνων επιχειρηματιών και των κοσμικών. Για Αμερική θα πετάξει ακόμη ο Πάνος με την Ιωάννα Μαρινοπούλου. Το σπίτι τους στο Μαϊάμι βρίσκεται ήδη σε πυρετό προετοιμασίας καθώς την ημέρα του Πάσχα έχει προγραμματιστεί τραπέζι στον επιβλητικό κήπο της οικίας τους. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης και η σύζυγός του Αριέττα Λιβανού προτίμησαν εξωτικό περιβάλλον για τις διακοπές του Πάσχα, οργανώνοντας κρουαζιέρα και πεντάστερη διαμονή στις Μπαχάμες. Οι βαλίτσες γεμίζουν με κοντομάνικα T-shirts, μαγιό και αντηλιακά, αφού η θερμοκρασία προβλέπεται να φτάσει μέχρι τους 35 βαθμούς Κελσίου... Η κατακόρυφη πτώση της ζήτησης για τους προορισμούς της Ασίας δεν φαίνεται να πτόησε τη Μάνια Λούβαρη, η οποία θα περάσει τις ημέρες του Πάσχα μαζί με την οικογένειά της στο εξωτικό Μπάλι. Ο γάμος του αδελφού της στο ίδιο μέρος, αυτή την εβδομάδα, την ώθησε να νοικιάσει σπίτι στη συγκεκριμένη περιοχή για μια ολόκληρη σεζόν. Ενα πολύ πιο εντυπωσιακό και ασυνήθιστο Πάσχα έχει σκοπό να ζήσει το ζεύγος Λιακουνάκου, αφού θα συνδυάσουν τη Μύκονο με ένα ταξίδι στις Σεϊχέλες. Μετά το Νησί των Ανέμων θα πετάξουν για πιο τροπικά κλίματα. Η κράτηση έχει γίνει στην business class, λόγω της πολύωρης πτήσης, ενώ το ξενοδοχείο όπου θα διαμείνουν αποτελεί έναν επίγειο παράδεισο μέσα στο πράσινο και την άσπρη άμμο, σαν πούδρα, «λουσμένη» στους κοκκοφοίνικες. Το ξενοδοχείο φημίζεται για το spa του, το οποίο είναι συμβεβλημένο με γνωστή εταιρεία καλλυντικών, καθώς και για διάφορες θεραπείες. Για να μην υπάρξουν μάλιστα απρόοπτα, το ζεύγος Λιακουνάκου φρόντισε να κλείσει τα treatments από την Αθήνα. Πάσχα με fish and chips Παρόλο που ο γάμος του πρίγκιπα Ουίλιαμ με την Κέιτι έχει μετατρέψει το Λονδίνο σε έναν ιδιαίτερα μοδάτο προορισμό (λέγεται ότι τις ημέρες του Πάσχα θα αρχίσουν να στολίζουν την πόλη για το συγκεκριμένο event), οι Ελληνες δεν φαίνεται να το προτιμούν ιδιαίτερα. Ετσι, οι μόνοι που επέλεξαν να βρεθούν εκεί τις άγιες ημέρες είναι η οικογένεια Τσάκου και το ζεύγος Δαλακούρα. Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος θα πετάξει για την αγγλική πρωτεύουσα μαζί με τη Υπεύθυνοι ενθέτου: Δημήτρης Παγαδάκης, Τζένη Αγιανδρίτη Συντακτική Ομάδα: Χρήστος Ζαμπούνης, Τίνα Μανδηλαρά, Μαρία Λεμονιά, Σοφία Χουντάση, Ρομίνα Ξύδα ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ: ΑΠΕ, EUROKINISSI, NDP, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, STUDIO PANOULIS, ΤΑΣΟΣ ΚΟΝΤΟΚΩΣΤΑΣ, REUTERS, APEIRON, IML, IDEAL IMAGES, VISUALPHOTOS.COM, PARRIS PRESS

3 Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 3 Στο Πόρτο Χέλι και το υπέροχο σπίτι τους θα κάνουν Πάσχα η Ηρώ και ο Γιώργος Κόβας Η Γιάννα και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος θα βρεθούν μαζί με τα παιδιά τους στην Κέρκυρα ΜΠΑΛΙ - ΣΕΪΧΕΛΕΣ ΣΠΕΤΣΕΣ Μάνια Λούβαρη Φένια και Νίκος Βήχος Αννα και Γιώργος Κούμπας μητροπόλεις και εξωτικές παραλίες σύζυγό του Ειρήνη, ενώ λίγες μέρες αργότερα στην παρέα θα προστεθούν ο γιος τους Νίκος, η Σήλια Κριθαριώτη και τα εγγόνια τους. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει Ανάσταση στην Αγία Σοφία και Πάσχα με ελληνικού τύπου νοστιμιές σε φιλικό σπίτι. Επιτάφιος στη Μύκονο Το φετινό Πάσχα δεν θα είναι το «πατροπαράδοτο» Πάσχα της Μυκόνου, αφού στο Νησί των Ανέμων δεν αναμένεται να επικρατήσει ει το αδιαχώρητο άλλων εποχών. Πολλοί από αυτούς που διαθέτουν σπίτι αποφάσισαν φέτος να την απαρνηθούν επιλέγοντας κάποιον άλλον προορισμό, ορισμό αφήνοντας τους περιπάτους με αναμμένο κερί στα Ματογιάννια στους πιστούς της. Οι παπαράτσι που καραδοκούν στα περίφημα σοκάκια του κυκλαδίτικου κλαδίτικου νησιού είναι αρκετά αποτρεπτικός παράγοντας για την εμφάνισή τους, δεδομένων των οικονομικών συνθηκών που επιβάλλουν χαμηλούς τόνους. Τη Μύκονο ωστόσο επέλεξαν για φέτος το Πάσχα η Ευγενία Χανδρή, ο Σωκρά- της και η Ελένη Κόκκαλη, ο Σωκράτης Κόκκαλης τζούνιορ, ορ, ο Αγγελος και η Αντζελα Πλακόπητα, ο Ανδρέας και η Μιλένα Τσαβλίρη, καθώς και η Δέσποινα Μοιραράκη που παντρεύεται τον Ιούνιο. Οι περισσότεροι εροι από αυτούς θα καταφτάσουν στο νησί τη Μεγάλη Πέμπτη. Στα highlights hlights συγκαταλέγεται και το κάλεσμα της Νινέττας Βαφειά στο σπίτι της, που κατά κοινή ομολογία είναι από τα ωραιότερα του νησιού. Πλώρη για Σπέτσες Η Νατάσα Λιακουνάκου Οι φαν των yachts προτιμούν φέτος τις Σπέτσες, όπως ο Χάρης Βαφειάς που θα καταφτάσει στο νησί με το γνωστό σκάφος «X Chios», και το ζεύγος Πόλυ και Ρόζμαρι Χατζηιωάννου που θα μείνουν στη θαλαμηγό τους «Esmeralda». Σκαφάτο Πάσχα στις Σπέτσες θα προτιμήσουν επίσης ο Γιώργος και η Αννα Κούμπα, ο Γιάννης με τη Φλώρα Κατσαούνη, αλλά και το ζεύγος Πέτρου και Νάντιαs Νικολαΐδη. Στο ξενοδοχείο «Ποσειδώνιο» των Σπετσών οι κρατήσεις ξεπερνούνν κάθε προηγούμενο, όπως άλλωστε και στο trendy κλαμπ «Guzel» του Γιάννη Μωράκη, όπου τα περισσότερα τραπέζια είναι από τώρα reserve. Στις Σπέτσες θα ξεκουραστούν επίσης ο Σάμι Φάις με τη Μαρία Καλάβρια, ο Νίκος και η Φένια Βήχου, ο Νίκος Βαρδινογιάννης και η Αλεξία Αντσακλή, ο Παύλος Μουνδρέας αλλά και η Μάουζη Τσαλδάρη με την οικογένειά της. O Mάριος και η Μαριάννα Σταφυλο- πάτη θα ανοίξουν το σπίτι τους για να υποδεχτούν τους φίλους τους. Aπέναντι στο Πόρτο Χέλι, επιβλητικές επαύλεις καθαρίζονται πυρετωδώς από το προσωπικό προκει- μένου να υποδεχτούν τους ιδιοκτήτες τους. Ο πλαστικός χειρουργός Θόδωρος Βου- κίδης θα φιλοξενήσει τον εφοπλιστή Ηλία Τσάκο, φίλο του και νονό των παιδιών του. Φωτισμένη θα είναι και η εξοχική κατοικία της Ηρώς και του Γιώργου Κόβα, καθώς και του Τζον Γουλανδρή (γνωστού στους εφοπλιστικούς κύκλους ως Big John), ο οποίος έχει προγραμματίσει να εγκαταλείψει το Λονδίνο για λίγες ημέρες. Το Πόρτο Χέλι εξάλλου θα προτιμήσουν ο Μπίλης και η Μελίνα Δασκαλάκη, όπου θα ψήσουν το αρνί αποδεχόμενοι το κάλεσμα της οικογένειας Τσατσάκη. Η οικογένεια Σαραντό- πουλου, παρόλο που ήθελε πολύ ένα ταξίδι στην Αμερική, αποφάσισε τελικά να το ακυρώσει και να περάσει το φετινό Πάσχα στο σπίτι που διατηρεί στο Πόρτο Χέλι. Στην ίδια περιοχή θα βρεθεί και η τέως βασιλική οικογένεια της Ελλάδας, η οποία αναμένεται να πεταχτεί και μέχρι τις Σπέτσες προκειμένου να πάρει το early drink της στις βεράντες του μοναδικού «Ποσειδωνίου» και να γιορτάσει την Ανάσταση στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου ου Σπετσών. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που προτιμούν κάτι πιο κλασικό: η Γιάννα και ο Θό- δωρος Αγγελόπουλος θα καταπλεύσουν μαζί με τα παιδιά τους και το «Alpha Nero» στην Κέρκυρα, ρα, ενώ ο Δημήτρης και η Τζένη Μελισσανίδη θα ξεκουραστούν στη θερινή έπαυλή τους στο Πόρτο Ράφτη. Last but not least, το πεντάστερο «Costa Navarino» στην Πύλο, αγαπημένο κατάλυμα των bon vivants. Εκεί θα λάβουν το αναστάσιμο φως ο Αρης και Βίκυ Βωβού, καθώς και ο Νίκος Αγγλούπας.

4 4 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Νίκος και Πόπη Δασκαλαντωνάκη Το διαζύγιο Νίκος και Πόπη Δασκαλαν και ο χορός των εκατομμυρίων στα ερείπια 45 χρόνων κοινής ζωής Η αντιπαράθεση του ζεύγους Δασκαλαντωνάκη θυμίζει σενάριο χολιγουντιανής ταινίας. Στο φόντο της, συγκρούσεις, πάθη, ξενοδοχεία, βίλες, με δύο αντίθετα στρατόπεδα εν μέσω μιας τεράστιας περιουσίας. Κι αυτά είναι μόνο η αρχή ενός από τα πλέον πολύκροτα διαζύγια που έχουν πάρει τον δρόμο για τις δικαστικές αίθουσες Των Τζένης Αγιανδρίτη, Ρομίνας Ξύδα Στις 28 Αυγούστου του 1966 η 18χρονη Παρθενόπη (Πόπη) Φραγκούλη έπειτα από έναν χρόνο σχέσης με τον Νίκο Δασκαλαντωνάκη τον παντρεύεται στο Ρέθυμνο, βάζοντας στην άκρη το όνειρό της να σπουδάσει Αρχιτεκτονική προκειμένου να ζήσει μαζί με τον έρωτα της ζωής της και να κάνουν μαζί οικογένεια. Θα αποκτήσουν τρία παιδιά: τη Μαρία (Μάρι) το 1967, τον Ιωάννη το 1968 και την Κωνσταντίνα (Τίνα) το Ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης ήδη δραστηριοποιείται στο εμπόριο με τον αδελφό του Δημήτρη (Τάκη), οι οποίοι ουσιαστικά «τρέχουν» το μπακάλικο του πατέρα τους. Μετά τον θάνατό του τα δύο αδέλφια επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στο εμπόριο ελαιολάδου, τη σαπωνοποιία, την πρακτόρευση εισιτηρίων, την τυροκομική, τη διαχείριση φορτηγών αυτοκινήτων κ.λπ. Οι δουλειές πάνε καλά κι έτσι το 1970 τα δύο αδέλφια αποφασίζουν να ασχοληθούν και με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις (Αφοί Δασκαλαντωνάκη). Το 1983 αποκτούν μετοχές της εταιρείας Grecotel και τη δεκαετία του 90 δημιουργούν έναν ολόκληρο ξενοδοχειακό κολοσσό. Αργότερα τα παιδιά του Τάκη, Γιάννης και Μαρία, θα αποχωρήσουν από την Grecotel δημιουργώντας τη δική τους ξενοδοχειακή εταιρεία Aquila. Εν τω μεταξύ η οικογένεια του Νίκου Δασκαλαντωνάκη έχει ήδη μετακομίσει στην Αθήνα, όπου διαμένει στο κέντρο μέχρι να τελειώσει η κατασκευή του σπιτιού τους στην Εκάλη, κάτι που γίνεται στις αρχές του Ενα οίκημα που όπως αποδείχτηκε εκ των ΠΟΠΗ ΔΑΣΚΑΛΑΝΤΩΝΑΚΗ «ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΦΥΓΩ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ, Ο ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΑΡΠΑΞΕ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ, ΠΙΕΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΦΟΡΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΑΤΩΣΕ»

5 Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 5 υστέρων δεν ήταν και τόσο γούρικο για τη σχέση του ζευγαριού, αφού εκεί θα πέσουν οι τίτλοι τέλους - και όχι με συναινετικό τρόπο. Για την ακρίβεια, κρίνοντας από τις αγωγές διαζυγίου και τις προτάσεις επ αυτών που ανταλλάσσουν οι δύο σύζυγοι, το ζευγάρι βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση βάζοντας στα χαρακώματα και τα τρία του παιδιά. Κι όμως, η οικογένεια Δασκαλαντωνάκη για μια εικοσαετία βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας κυρίως λόγω της τεράστιας επιχειρηματικής δραστηριότητας που ανέπτυξε. Οι συχνές κοσμικές εμφανίσεις των μελών της, η φιλανθρωπική τους δράση, ο γάμος της Μάρης με γνωστό πολιτικό πρόσωπο, τα πάρτι της Τίνας στο «King George», αλλά και οι κατά καιρούς διακρίσεις των ξενοδοχείων «Grecotel» έκαναν το όνομα Δασκαλαντωνάκη αναγνωρίσιμο στο ευρύ κοινό. Αυτή τη φορά θα είναι οι ενδοοικογενειακές διαμάχες που θα δουν το φως της δημοσιότητας. Τα κοσμηματοπωλεία, οι υπόνοιες για εξωσυζυγικές σχέσεις και το μοιραίο ατύχημα Το 1976, σύμφωνα με όσα λέει στην αγωγή της η Πόπη Δασκαλαντωνάκη, αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί στον χώρο του κοσμήματος, ιδρύοντας κατάστημα εντός του πρώτου ξενοδοχείου που είχαν αποκτήσει, τo «Rithymna Beach»: «Επειδή δεν διέθετα κεφάλαια, το πρώτο έτος προσήλθα σε συμφωνία με έναν κοσμηματοπώλη του Ηρακλείου προκειμένου να διαθέσει εκείνος τα κοσμήματα και να γίνει εκκαθάριση της συναλλαγής μας στο τέλος της σεζόν. Κατόπιν επιθυμίας του συζύγου μου, προστέθηκε και η αδελφή του, Χαρά Ξενίδη, και η συννυφάδα μου Μαίρη Δασκαλαντωνάκη. [ ] Την επόμενη χρονιά ανοίξαμε δική μας επιχείρηση και δανειστήκαμε δρχ. από τα δύο αδέλφια (σ.σ.: τον Νίκο και τον Δημήτρη Δασκαλαντωνάκη). Στο τέλος της περιόδου επιστρέψαμε το ποσό των δρχ. κι έκτοτε δουλεύαμε με δικά μας κεφάλαια προερχόμενα από τα κέρδη. Την εν λόγω δραστηριότητα ανέπτυξα στη συνέχεια μόνη μου και από το 1995 σε συνεργασία με τον αδελφό μου, Μιχάλη Φραγκούλη, ιδρύοντας συνολικά 19 κοσμηματοπωλεία που λειτουργούν εντός των ξενοδοχείων του ομίλου μας, με σημαντική κερδοφορία». Στα παραπάνω, ο αντίδικος Νίκος Δασκαλαντωνάκης έχει μία διαφορετική εκδοχή να παραθέσει: «Οταν μεγάλωσαν τα παιδιά μας σκέφτηκα να δώσω στην εναγομένη την ευκαιρία συμμετοχής σε κάποια δραστηριότητα που θα της ήταν άνετη και ευχάριστη. Ετσι αποφάσισα να επεκταθώ και στην εμπορία κοσμημάτων, μέσω καταστημάτων που θα λειτουργούσαν εντός των ξενοδοχείων του ομίλου μου. Την ιδέα της εμπορίας κοσμημάτων εντός των ξενοδοχείων του ομίλου μου αρχικά τη συλλάβαμε με τον αδελφό μου τον Τάκη και ουσιαστικά ξεκίνησε το πρώτο κοσμηματοπωλείο στο ξενοδοχείο Rithymna. Από το ξεκίνημα της δραστηριότητας αυτής έως και σήμερα όλες οι επιχειρηματικές αποφάσεις για τη λειτουργία τους λαμβάνονται από εμένα τον ίδιο χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της εναγομένης, των τριών παιδιών μας και του αδελφού της. [ ] Η εναγομένη σύζυγός μου την ημέρα που δημοσιεύτηκε η απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρεθύμνου (σ.σ.: στις 24/8/2010) μαζί με τον αδελφό της Μιχάλη Φραγκούλη υπεξαίρεσαν από τραπεζικούς λογαριασμούς της εταιρείας Χάρισμα Α.Ε. το ποσό του ,00 ευρώ, ενώ αφαίρεσαν και κοσμήματα. [ ] Το ποσό των δρχ. ήταν χρήματα δικά μου και του αδελφού μου, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση του κοσμηματοπωλείου. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιο δάνειο ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΝΤΩΝΑΚΗΣ «ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ, Η ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ ΕΔΕΙΞΕ ΠΩΣ ΞΥΠΝΗΣΕ. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟ: ΑΛΗΤΗ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΑΛΗΤΗ!. ΠΗΓΕ ΝΑ ΜΕ ΑΠΩΘΗΣΕΙ. ΤΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΟΒΗΘΗΚΑ» κατά τους παντελώς αβάσιμους ισχυρισμούς της εναγομένης συζύγου μου». Η παραπάνω διάσταση απόψεων για τα μεταξύ τους γεγονότα θα γίνει στη συνέχεια των αγωγών τους ακόμα πιο σφοδρή, είτε πρόκειται για το θέμα της «κοινής» τους περιουσίας είτε για τα παιδιά τους είτε και για τις υποτιθέμενες εξωσυζυγικές σχέσεις του Νίκου Δασκαλαντωνάκη. Η Πόπη Δασκαλαντωνάκη, βέβαια, μόνο υποτιθέμενες δεν τις χαρακτηρίζει, μη διστάζοντας να αναφέρει και το όνομα της ερωμένης του συζύγου της: «Κατά καιρούς έφταναν στα αφτιά μου πληροφορίες για διάφορα περιστατικά απιστίας του συζύγου μου (μεταξύ άλλων με καμαριέρες του ξενοδοχείου και με αλλοδαπές ξεναγούς των τουριστικών πρακτορείων με τα οποία συνεργαζόμασταν. Ωστόσο, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν πληροφορηθήκαμε ότι από το 1988 ο εναγόμενος διατηρούσε μόνιμη εξωσυζυγική σχέση με μία νεαρή γυναίκα από το Ηράκλειο, ονόματι Α.Α. Παρά τις προσπάθειες των αδελφών του, των παιδιών μας και των φίλων μας να τον συνετίσουν, ο εναγόμενος αρνιόταν να δώσει τέλος σε αυτό τον δεσμό. Δεν είχε μυαλό παρά μόνο γι αυτή τη γυναίκα, η οποία φρόντισε να τον εκμεταλλευτεί. Της αγόρασε αυτοκίνητο, της άνοιξε ένα τουριστικό γραφείο στο Ηράκλειο, της βρήκε δουλειά σε τράπεζα. Βρισκόμουν σε απόγνωση. Δεν τολμούσα ούτε στους δρόμους να κυκλοφορήσω από ντροπή. Η σχέση αυτή θα κρατούσε ως το 1994». Ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης όχι μόνο αρνείται τα πάντα, αλλά αναφέρει ότι μέχρι και πρόσφατα η σύζυγός του τού έκανε σκηνές για ανύπαρκτες ερωμένες: «Ουδέποτε ήμουν άπιστος απέναντι στη σύζυγό μου. Καταρχήν, αγαπούσα τη σύζυγό μου και δεν διανοήθηκα ποτέ να την απατήσω. Αν έφτανα ποτέ στο σημείο αυτό, θα φρόντιζα να λύσω πρώτα την έγγαμη συμβίωσή μου μαζί της. Εχω μεγαλώσει με αρχές και μάλιστα η βασικότερη από αυτές είναι ότι η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη. Από το τέλος του 2008 ο γιος μας Ιωάννης προσεταιρίστηκε την εναγομένη σύζυγό μου, εκμεταλλευόμενος διάφορα ψυχολογικά προβλήματά της. Προσπάθησε να της δημιουργήσει την εντύπωση ότι εγώ διατηρούσα εξωσυζυγικές σχέσεις, διασπείροντας απίθανα ψεύδη για το πρόσωπό μου. Στις 20 Απριλίου 2009, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, προγραμματίσαμε με την εναγομένη να επισκεφτούμε το ξενοδοχείο του ομίλου μου, "Cape Sounion", στο Σούνιο Αττικής. Φτάνοντας εκεί, ήρθαν στην είσοδο του ξενοδοχείου δύο κοπέλες-υπάλληλοι της υποδοχής για να μας καλωσορίσουν, κατά την πάγια τακτική σε όλα τα ξενοδοχεία του ομίλου μου. Η εναγομένη, εντελώς ξαφνικά, παρουσία και της μεγάλης μας κόρης, Μαρίας, αγρίεψε και άρχισε σε έξαλλη κατάσταση να φωνάζει: Θέλεις να έχεις γκόμενες; Θα σε εκδικηθώ, ρε. Σύντομο θα είναι. Θα δεις σε λίγο τι έχεις να πάθεις. Αυτές είναι γκόμενες. Θα σ εκδικηθώ!. Ηταν τόσες οι φωνές της, τόση η ένταση των κραυγών της ώστε μαζεύτηκε αρκετός κόσμος και στελέχη του ξενοδοχείου. Δεν ήξερα πού να κρυφτώ. Φυσικά και δεν έμεινα στο ξενοδοχείο. Αποχώρησα. Μετά από αυτό ο γιος μας Ιωάννης άρχισε να διηγείται σε συγγενικά και μη πρόσωπα: Εγώ είμαι με τη μητέρα μου γιατί ο μπαμπάς έχει γκόμενες και η Μάρι (δηλαδή η μεγάλη μας κόρη Μαρία) είναι με τον πατέρα της γιατί αυτή του προμηθεύει τις γκόμενες [ ] Να φέρουμε δικηγόρο για αγωγή διαζυγίου». Την περίοδο που, όπως ισχυρίζεται η Πόπη Δασκαλαντωνάκη, ο σύζυγός της διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση, εκείνη πηγαινοερχόταν στο Λονδίνο όπου φοιτούσαν τα δύο μικρότερα παιδιά της. Αναφέρει επίσης ότι από το καλοκαίρι του 1990 είχαν ξεκινήσει προστριβές μεταξύ του συζύγου της και του αδελφού του Δημήτρη (Τάκης) σχετικά με την πορεία των οικογενειακών επιχειρήσεων: «Ο Τάκης μετά από μια έντονη λογομαχία με τον αδελφό του στο Ρέθυμνο, φεύγοντας για το Ηράκλειο έπαθε σοβαρό τροχαίο ατύχημα που τον άφησε σε κατάσταση βαρύτατης αναπηρίας. Βρισκόμουν στο Λονδίνο με τα παιδιά μου και με την έλευση αυτού του θλιβερού νέου επιστρέψαμε εσπευσμένα στην Αθήνα». Η παραπάνω αναφορά φαίνεται ότι εξοργίζει τον Νίκο Δασκαλαντωνάκη: «Η εναγομένη φτάνει στο σημείο να αφήσει υπόνοιες για δήθεν λογομαχία μεταξύ εμού και του αδελφού μου και ότι δήθεν η λογομαχία αυτή κατέληξε στον τραυματισμό του! Η πτυχή αυτής της πραγματικότητας από την εναγομένη με θλίβει βαθύτατα και με εξοργίζει! Αισθάνομαι απογοητευμένος και παράλληλα θυμωμένος που η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 06 >>>

6 6 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Nίκος και Πόπη Δασκαλαντωνάκη Το διαζύγιο και ο χορός των εκατομμυρίων στα ερείπια 45 χρόνων κοινής ζωής ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΡΘΕΙ ΣΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΤΩΝ ΔΙΕΝΕΞΕΩΝ, ΜΕ ΡΗΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΧΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 05 >>> γυναίκα που αγαπούσα τόσα χρόνια, που δεν της στέρησα ποτέ τίποτα, κατάντησε να λέει ψέματα τέτοιου μεγέθους, να με προσβάλλει με τέτοιο τρόπο και σε τέτοιο σημείο, μόνο και μόνο για να πετύχει τι; Την ικανοποίηση του εγωισμού της και την εκδίκησή της στο πρόσωπό μου, εξευτελίζοντάς με που δεν υποχώρησα στην απαίτησή της να απομακρυνθώ από τον Ομιλο Ν. Δασκαλαντωνάκη, να μοιράσω την περιουσία μου λες και είμαι μελλοθάνατος! [ ] Το συναίσθημα που ένιωσα όταν έπαθε το τραγικό αυτό ατύχημα ο αδελφός μου ο Τάκης, δεν περιγράφεται. Κατέβαλα κάθε ανθρώπινη προσπάθεια προκειμένου να τον σώσω, εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες μου με τους καλύτερους γιατρούς, πλην όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό και ο αδελφός μου από τότε που συνέβη το ατύχημά του είναι ανίκανος για κάθε δικαιοπραξία. Τον αδελφό μου τον αγαπούσα βαθιά και εξακολουθώ να τον αγαπώ». Το περιστατικό της Κουμπάρη, οι κόντρες των παιδιών και το τέλος της Εκάλης Ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης κάνει συχνά λόγο για ευτελιστικά και εξυβριστικά γεγονότα, τόσο δημοσίως όσο και ιδιωτικώς, στο γραφείο του στην οδό Κουμπάρη στο Κολωνάκι: «Την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009 γύρω στις 2 το μεσημέρι άνοιξε η εξωτερική πόρτα του γραφείου μου, την έσπρωξαν βίαια και απότομα και μπήκαν μέσα ο γιος μας Ιωάννης, η εναγομένη και η μικρή μας κόρη Τίνα. Με φόρα εισέβαλαν στο γραφείο μου με την ίδια σειρά. Ο γιος μας Ιωάννης άρχισε να φωνάζει με ουρλιαχτά πρώτος: Δώσε μου το χαρτί, δώσε μου το χαρτί, και εννοούσε υπογεγραμμένο χαρτί, πιθανώς στα αγγλικά, το οποίο μου είχε προηγουμένως αποστείλει και με το οποίο θα του παραχωρούσα δικαιώματα του ξενοδοχείου του ομίλου μου στη Σόφια. Δεν είχα καν προλάβει να διαβάσω αυτό το χαρτί. ΠΟΠΗ ΔΑΣΚΑΛΑΝΤΩΝΑΚΗ «ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑΜΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 1988 Ο ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ. ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ, ΤΗΣ ΒΡΗΚΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ» Δεν ήξερα το περιεχόμενό του, δεν μπορούσα να το διαβάσω. Προσπάθησα να του πω να ηρεμήσει. Και τότε συνέβη το ευτελιστικό γεγονός της ζωής μου. Ο γιος μας Ιωάννης άρχισε να με εξυβρίζει. Με ουρλιαχτά. Η σύζυγός μου με τη μικρή μας κόρη επαναλάμβαναν τις βρισιές του γιου μας μαζί με ακατάληπτες λέξεις και εκφράσεις και έσπαζαν ταυτόχρονα ό,τι έβρισκαν μπροστά τους μέσα στο γραφείο μου. Μου πέταξαν ακόμα και το ρόδι που έτρωγα πάνω σε ένα γυάλινο πιάτο, που το έκαναν κομμάτια και αυτό. Και οι τρεις μαζί χτυπούσαν τα χέρια τους και τις γροθιές τους πάνω στο γραφείο μου. Εγώ τα είχα χαμένα. Μέσα σ αυτό τον πανικό ο γιος μας Ιωάννης παίρνει μια φωτογραφία μου μαζί με τα τρία παιδιά μας που είχα κορνιζάρει πάνω στο γραφείο μου, καταστρέφει την κορνίζα, σκίζει τον εαυτό του από τη φωτογραφία, την τσαλακώνει και μου την πετάει στο πρόσωπο. Είχα και μια μεγάλη κορνιζαρισμένη φωτογραφία του μεγάλου εγγονού μας από τον γιο μας Ιωάννη με το όνομα Νίκος Δασκαλαντωνάκης στον οποίο έτρεφα αδυναμία. Ο γιος μας Ιωάννης ξεκρεμά αυτή τη φωτογραφία και όταν τελείωσαν τα επεισόδια την πήρε μαζί του για να δείξει το τέλος των οικογενειακών μας σχέσεων. Σ όλα αυτά η σύζυγός μου συμπρωταγωνιστούσε η ίδια χωριστά αλλά και ενθάρρυνε και τους δύο (Γιάννη και Τίνα) στον δικό τους συμπρωταγωνιστικό ρόλο». Αντίστοιχα βέβαια η Πόπη Δασκαλαντωνάκη μιλάει για φραστικές προσβολές («Με αποκαλούσε μπροστά σε τρίτους τρελή, ψυχασθενή κ.λπ.»), ενώ εξιστορεί γεγονότα αντίστοιχης βίας με εκείνα που έχει «υποστεί» ο σύζυγός της: «Κατά τη διάρκεια ενός εκ των καθημερινών μας πλέον καβγάδων, φοβήθηκα ιδιαίτερα για τη σωματική μου ακεραιότητα και στην προσπάθειά μου να καταφύγω Ο πόλεμος των δηλώσεων στο δωμάτιό μου ο εναγόμενος μου άρπαξε το χέρι μέσα στο οποίο κρατούσα το κλειδί του δωματίου, πιέζοντάς το αφόρητα μέχρι που το χέρι μου μάτωσε». Είναι σαφές ότι και τα τρία παιδιά έχουν συρθεί στο γαϊτανάκι των διενέξεων, με ρήξεις στην οικογενειακή και επιχειρηματική τους συνοχή. Η Μαρί, που είχε πάρει το μέρος του πατέρα της και επιφορτισμένη με τα Resort Hotels του ομίλου, θεωρείτο από τα αδέλφια της ότι είχε προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με εκείνους που κρατούσαν στα χέρια τους την τύχη των δύσκολων για την εποχή Classical (ξενοδοχεία της πόλης). Και σ αυτό βέβαια τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα τους έχουν αντίστοιχα διαφορετικές απόψεις, με τον Νίκο Δασκαλαντωνάκη να κρατά για την ώρα, σύμφωνα με δικαστικές αποφάσεις, τα ηνία του ομίλου. Οι τίτλοι για την κοινή ζωή του ζευγαριού θα πέσουν το βράδυ της 16ης Δεκεμβρίου του 2009, όταν κατά τη δική του εκδοχή ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης εκδιώχτηκε από το σπίτι της Εκάλης, ενώ κατά τη σύζυγό του εγκατέλειψε τη συζυγική εστία: «Γύρω στα μεσάνυχτα ήρθε στο σπίτι μας στην Εκάλη όπου φιλοξενούσα τον αδελφό μου Μιχάλη και τα δύο μας εγγόνια, παιδιά του Γιάννη. Με ξύπνησε λέγοντάς μου ότι γύρισε όλα τα δωμάτια του σπιτιού μας και δεν έβρισκε πουθενά να κοιμηθεί. Επειδή οι σχέσεις μας εκείνες τις ημέρες ήταν σχετικά καλές, του πρότεινα να κοιμηθούμε μαζί. Αρνήθηκε, προκάλεσε φασαρία σε βαθμό που ξύπνησε και τον αδελφό μου και τα παιδιά και μου δήλωσε ότι φεύγει από το σπίτι. Εξω βρισκόταν ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε να φύγει, γεγονός που με έκανε να καταλάβω ότι είχε προμελετήσει την αποχώρησή του από το σπίτι». Ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης ωστόσο μιλάει για διωγμό, ο οποίος συνοδεύτηκε από ύβρεις και απειλές: «Εφτασα στο σπίτι περίπου στις 11 μ.μ. Επικρατούσε ησυχία. Σαν να κοιμόντουσαν όλοι. Πήγα στη συζυγική κρεβατοκάμαρα. Είδα τη σύζυγό μου να κοιμάται. Ετσι έδειχνε. Πήγα να κοιμηθώ σε άλλο δωμάτιο για να μην την ενοχλήσω. Ανοιξα το πρώτο υπνοδωμάτιο. Εκεί αντίκρισα να κοιμούνται τα εγγόνια μου. Πήγα σε άλλο υπνοδωμάτιο. Εκεί κοιμόντουσαν οι Φιλιππινέζες υπεύθυνες για τα παιδιά. Πήγα και ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΝΤΩΝΑΚΗΣ «ΑΝΟΙΞΕ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕΣΑ Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, Η ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΚΟΡΗ ΤΙΝΑ. Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΕΞΥΒΡΙΖΕΙ. ΜΕ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΚΟΡΗ ΕΣΠΑΖΑΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Ο,ΤΙ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ» στο τέταρτο υπνοδωμάτιο. Εκεί κοιμόταν ο αδελφός της εναγομένης, Μιχάλης. Αναγκάστηκα να επιστρέψω στη συζυγική κρεβατοκάμαρα. Με το που μπήκα η εναγομένη έδειξε πως ξύπνησε. Αρχισε να φωνάζει με τρόπο ευτελιστικό: Αλήτη, έξω από το σπίτι, αλήτη!. Πήγε να με απωθήσει. Τότε πραγματικά φοβήθηκα. Πήγα στην κόρη μου Μάρι. Σκέφτηκα να μείνω σε ένα από τα ξενοδοχεία του ομίλου μου, αλλά ντράπηκα. Ημουν και είμαι ο πρώτος ξενοδόχος της χώρας και δεν είχα πουθενά έναν δικό μου χώρο για να μένω!». Η υπόθεση φυσικά δεν έχει τελειώσει με αυτό το επεισόδιο που σημειώθηκε εκείνο το βράδυ. Αναμένεται δυστυχώς η συνέχεια - εντός και εκτός δικαστικών αιθουσών.

7

8 8 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Aπριλίου 2011 δες πιο πολλές φωτό με τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη και βίντεο από το «Steps» Λεωνίδας Καλφαγιάννης «Είμαι παιδί των λουλουδιών και του Θεού» Γοητευτικός, ταλαντούχος, γεμάτος εξωφρενικές αντιφάσεις. Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης -ο Αρης του «Steps»- είναι ένας ευαίσθητος ηθοποιός που νιώθει σιγουριά μόνο πάνω στο σανίδι και βρίσκει ασφάλεια στην πίστη του Από τη Ζωή Δημητρίου Τ ο ραντεβού είχε κλειστεί τηλεφωνικά για την Κυριακή στον κήπο του «6dogs». «Τέλεια», ήταν η απάντησή του, οπότε συμπέρανα ότι θα συναντήσω το κλασικό παιδί του κέντρου, με το τζινάκι, ένα λευκό T-shirt και αθλητικά. Εκείνο που δεν περίμενα να ακούσω ήταν το σουρεαλιστικά γοητευτικό «συγγνώμη για την καθυστέρηση, είχα πάει στον κυριακάτικο εκκλησιασμό της Ευαγγελικής εκκλησίας απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης παρέα με τον Gifted» (όπου Gifted ο τυπάς που διοργανώνει τα καλύτερα r&b πάρτι της πόλης). Το προηγούμενο βράδυ δε, πριν από την παράστασή του, είχε βρεθεί στην Ημερίδα Τεχνών στις Ουρσουλίνες όπου ξεστόμισε ανερυθρίαστα: «Μη γίνετε ηθοποιοί για να δίνετε αυτόγραφα, αυτά είναι επιφανειακές μαλακίες». Ο Λεωνίδας είναι ένας αταίριαστος άνθρωπος, με την έννοια ότι δεν μπορείς εύκολα να τον εντάξεις σε κάποια κατηγορία. Αταξινόμητος, λοιπόν. «Δεν μου αρέσουν οι κατηγοριοποιήσεις, οι ταμπέλες», μου λέει. Κάποτε όταν τον ρωτούσαν πού μένει, απαντούσε: «Στον δρόμο». Γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1981, «παιδί των λουλουδιών και του Θεού», ένα επιβιωτικό αλητάκι που έγινε πρόεδρος του δεκαπενταμελούς στο σχολείο, είχε «οικειοποιηθεί» τον τίτλο του ωραίου της χρονιάς και έπαιζε μπάσκετ στον Ατρόμητο. «Ημουν αγοραφοβικός. Ντρεπόμουν να βγω στο προαύλιο γιατί ένιωθα όλα τα βλέμματα πάνω μου», παραδέχεται. Οι γονείς του παντρεύτηκαν στα 16 τους, παθιασμένα ερωτευμένοι, και παραμένουν μαζί. «Είμαι περήφανος για τους γονείς μου. Δεν θεωρούσαν ποτέ ότι τους ανήκω, με άφησαν ελεύθερο, με αντιμετώπιζαν ως ισότιμό τους από τα 12». Τον «Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΑΙ. ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΩΣ DELIVERY, ΕΠΟΧΙΑΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΣΕ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ» ρωτάω τι δουλειά κάνουν οι γονείς του, για να βγάλω ένα απλό, δημοσιογραφικό πόρισμα σχετικά με τα παιδικά του χρόνια. Με κοιτάζει παιγνιωδώς απειλητικά: «Ηταν δημόσιοι υπάλληλοι αλλά δεν μεγάλωσα με γαλλικά και πιάνο. Είχαμε προβλήματα, αντιμετωπίσαμε δύσκολες οικονομικά καταστάσεις και εμένα οι φίλοι μου έγιναν τα βιβλία μου». Εχει μια straight αυτοπεποίθηση που κάποιοι λανθασμένα θα αποκαλούσαν ναρκισσισμό. Και μια άκαμπτη θέληση να μη γνωρίσει ποτέ την απόγνωση, έχοντας αλλεργία στην ηττοπαθή, μελαγχολική διάθεση. Μιλάει έντονα, δυνατά, αυθόρμητα, κάποιες φορές σαν να μονολογεί. Αγγίζει τον συνομιλητή του (είναι συναισθηματικός) και χτυπάει δυνατά το χέρι στο τραπέζι όταν αναφέρεται σε ανταγωνισμούς και άλλα σκοτεινά. «Ο μοναδικός στόχος μου είναι να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να εξελίσσομαι. Εχω δουλέψει ως delivery, εποχιακός ταχυδρόμος, σε τοπογραφική εταιρεία, μέχρι και τον δημοσιογράφο στην Αθηναϊκή έχω κάνει». «Εχουν περάσει χρήματα από τα χέρια μου, αλλά ποτέ δεν τα υπολόγιζα», μου λέει, πετώντας συνεχώς το «αγαπούλα». Στα 15 του παίρνει μέρος σε μια σχολική παράσταση, το «Ζητείται Ψεύτης». Τότε κόλλησε το μικρόβιο κι όπως αναφέρει, «έγινα ένας επαγγελματίας ψεύτης». Επαναλαμβάνει διαρκώς ότι νιώθει ευλογημένος και μου μιλάει για μια στιγμή που τον σημάδεψε: «Μπορείς να πεις πως βρέθηκα κοντά σε κάτι που λέγεται μεταφυσική εμπειρία», φιλώντας το μπρελόκ που έχει στα κλειδιά του με ζωγραφισμένο τον Μικρό πρίγκιπα. «Αν δεν πιστεύεις σε τίποτα, είσαι χαμένος, χωρίς αυτοπε- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΡΗ

9 Κυριακή 17 Aπριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 9 info O Λεωνίδας Καλφαγιάννης συμμετέχει στο διαδικτυακό σίριαλ του ΑΝΤ1 «See you around», υποδύεται τον Αρη στην τηλεοπτική σειρά «Steps» και μέχρι τις 17 Απριλίου θα είναι στη θεατρική παράσταση του Χάρη Ρώμα «Γηραιά κυρία χάνει τον έλεγχο», στο Αμφιθέατρο του Αθήνα 9,84 στην «Τεχνόπολη» «ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ, ΕΤΣΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ, ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ» «ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΟΝΤΑΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΣΕΙ» ποίθηση και δύναμη» προσθέτει, ενώ ρωτάει τη φωτογράφο σε ποια εκκλησία πηγαίνει. Δική του αγαπημένη είναι ο Λουμπαρδιάρης στο Θησείο. Μικρή λεπτομέρεια: ο προπάππους του ήταν ιερέας. Ηταν παιδικό όνειρό του να γίνει ηθοποιός; «Οχι, δεν ήταν. Δεν έχω κόμπλεξ αναγνωρισιμότητας. Πριν μπω στην σχολή (το Εθνικό) ήμουν σε ερασιτεχνικούς και ημι-επαγγελματικούς θιάσους. Λίγο πριν πάω φαντάρος έδωσα ένα βιογραφικό στον Μανουσάκη και με πήρε στο πρώτο επεισόδιο της σειράς Για μια γυναίκα κι ένα αυτοκίνητο». Μία εβδομάδα μετά χτυπά το κινητό του. Η Κατερίνα Παπουτσάκη του λέει: «Ψάχνουμε έναν χαρακτήρα για τις Αέρινες σιωπές». Παίζει στα επόμενα επτά επεισόδια και του προτείνει επίσης να δώσει εξετάσεις στο υπουργείο για να πάρει αναβολή στράτευσης. Οι εξεταστές του υπουργείου τον στέλνουν στο Εθνικό. «Εφτασα την τελευταία ημέρα, πέντε λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων. Ημουν ο τελευταίος της λίστας του 2002». Ξαφνικά αρχίζει να απαγγέλει το κωμικό ποίημα του Μολφέτα «Η γυναίκα μου» και να τραγουδά τους στίχους από το «Το πα και στο ξαναλέω». Ηταν κομμάτια από τη δεύτερη εξεταστική του. Περνάει, και για τα επόμενα χρόνια σχεδόν ζει στο Εθνικό. Στο τέλος της σχολής όμως «δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός». Στο εύλογο «γιατί;», μου απαντά ένα κοφτό «πληγώθηκα». Ομολογεί ότι έχει υποστεί τον ανταγωνισμό, δεν διαφωνεί ότι υπάρχουν κλίκες στον χώρο («όπως και παντού») αλλά ποτέ δεν απογοητεύεται. Ο αείμνηστος Νίκος Κούρκουλος του απαγορεύει να τα παρατήσει λέγοντάς του νέτα σκέτα: «Δεν έχεις να πας πουθενά». «Εβαλα τα κλάματα έξω από το γραφείο του». Θεωρεί το κλάμα δείγμα αντρικής ταυτότητας: «Είμαι ένας ρομαντικός επαναστάτης, αυτός που θα ποντάρει τα πάντα σε μια αγάπη, ακόμη κι αν ξέρει ότι θα χάσει». Την ίδια χρονιά παίζει στον «Δον Κιχώτη» (2005) και δίνει εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, και όπως λέει: «Πέρασα από τους πρώτους στη Θεατρικών Σπουδών. Είμαι ακόμα επί πτυχίω. Θα το πάρω κάποια στιγμή, μπορεί να γίνω καθηγητής». Εχω την αίσθηση ότι αντικείμενο μελέτης του είναι ο άνθρωπος. Μου χαμογελά παιδικά και μου δίνει τον δικό του ορισμό της έννοιας ηθοποιός. «Οι ηθοποιοί είναι ψεύτες που λένε την αλήθεια με θαυμάσια ανευθυνότητα. Η αλήθεια καμιά φορά τρομάζει, έτσι φτιάχνουν μια πραγματικότητα καμουφλαρισμένη και τη μοιράζουν στο κοινό, ένα παραμύθι». Φοβάται την κρίση στον χώρο; «Δεν θα χαλάσει ο κόσμος αν δεν είμαι στον χώρο. Με εμπνέουν οι κρίσεις, με αναγκάζουν να προσφέρω στον άλλο αυτό που του λείπει, τη χαρά. Αλλωστε μπορώ να γίνω ζωγράφος ή να πουλάω μπιφτέκια». Είναι αισιόδοξος, γενναιόδωρος και ακομπλεξάριστος με μια περίεργη συστολή. «Υπογράφω αυτόγραφα, απαντώ στα μηνύματα του Facebook και νιώθω μεγάλη ευχαρίστηση όταν με αναγνωρίζουν, όχι ψωνίστικα. Τους είμαι υπόχρεος». Χαμηλώνει τα μάτια όταν τον κοιτούν στο μετρό, οι γυναίκες θεωρεί ότι τον φοβούνται, θέλει κάποτε να σκηνοθετήσει μια παράσταση, γράφει πολύ και σκέφτεται να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Πώς σκέφτεται τον εαυτό του σε δέκα χρόνια; «Το μόνο που θέλω είναι να διατηρήσω το παιδί μέσα μου».

10 10 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Η ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΑ SU Οι υπεύθυνοι τεσσάρων sushi εστιατορίων της Αθήνας, του «Inbi», του «Matsuhisa», του «Square Sushi» και των «Sushi Bar», υποστηρίζουν ότι τα φαγητά που σερβίρουν είναι απολύτως ασφαλή, καθώς ψάρια και λαχανικά είναι ελληνικά, ενώ τα υλικά που προέρχονταν από την Ιαπωνία τώρα αγοράζονται από άλλες ασφαλείς αγορές Ο φόβος της ραδιενέργειας έφαγε το σούσι H γιαπωνέζικη κουζίνα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης: το αγαπημένο φαγητό της κοσμικής Αθήνας, μετά το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, τείνει να μετατραπεί σε απαγορευμένο καρπό με προειδοποιητικό ταμπελάκι «κίνδυνος-θάνατος, πυρηνικό απόβλητο». Νοοτροπία που καθόλου δεν συμμερίζονται οι ιδιοκτήτες των γιαπωνέζικων εστιατορίων Της Φένιας Γιαννουλάδη Σ χεδόν σαράντα ημέρες μετά τον σεισμό και το φονικό τσουνάμι στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, το καυτό ζήτημα που προκύπτει στα μίνιμαλ σαλόνια της κοσμικής Αθήνας (ή, τέλος πάντων, ό,τι απέμεινε από αυτήν) αφορά στην ασφαλή ή μη κατανάλωση των μικροσκοπικών αυτών εδεσμάτων τα οποία -επιτέλους έμαθες να- «τσιμπάς» με chopsticks. Μπορούμε να συνεχίσουμε να τρώμε άφοβα το sushi μας ή κάπου ανάμεσα στα nigiri και τα sashimi ελλοχεύει ο κίνδυνος να μολυνθούμε από ραδιοϊσότοπα και να φωσφορίζουμε τη νύχτα σαν πυγολαμπίδες; Σύμφωνα με τους συνήθεις τηλεοπτικούς, και μη, καταστροφολόγους, η ραδιενέργεια πετάει και έχει ήδη κατακλύσει την ατμόσφαιρα, τη στρατόσφαιρα και τη μεσόσφαιρα. Αντίθετα, σύμφωνα με τις πιο «ψύχραιμες» πηγές, η διαρροή ραδιενέργειας από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα σταμάτησε και οι διάφοροι ελεγκτικοί οργανισμοί τροφίμων σε Ευρώπη και Ασία έχουν αναλάβει τα περαιτέρω. Ωστόσο, οι πελάτες των εστιατορίων με ιαπωνική κουζίνα πλέον σπεύδουν... βραδέως, ενώ οι ιδιοκτήτες τους έχουν γίνει τα πρόσωπα των ημερών, καθώς όλοι ψάχνουν για απαντήσεις. Ο Βαγγέλης Τσιόδουλος, ιδιοκτήτης των «Sushi Bar» -ο πρώτος που έφερε το sushi στην Αθήνα το 1996-, δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι η κίνηση εξαιτίας των γεγονότων στη Φουκουσίμα έχει μειωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο: «Δεν έχει επηρεαστεί μόνο η ελληνική αγορά από αυτό το γεγονός, ο φόβος είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Καλώς ή κακώς, ο περισσότερος κόσμος που τρώει sushi δεν τρώει γιατί του αρέσει, αλλά γιατί είναι μόδα. Δεν ξέρουν τι ακριβώς τρώνε. Εδώ στην Ελλάδα ισχύει σε λίγο μεγαλύτερο βαθμό απ ό,τι στο εξωτερικό. Ενα 50%-60% του κοινού δεν έχει επαφή με το αντικείμενο, ουσιαστικά ακολουθεί το trend. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να κρίνουν ποιο είναι καλό sushi και ποιο όχι. Είναι δυνατόν κάποιος να ρωτάει εάν το ψάρι έρχεται από την Ιαπωνία; Τα ψάρια που σερβίρουμε, πρώτον, πρέπει να είναι ολόφρεσκα. Και, δεύτερον, αποκλείεται να έρχονται από την Ιαπωνία. Η Ιαπωνία δεν εξάγει αλλά εισάγει ψάρια, λόγω της υψηλής κατανάλωσης αλλά και της ακαταλληλότητας των νερών της, που είναι φουλ στα βαρέα μέταλλα. Οσο για τα υπόλοιπα συστατικά, ακόμα και αν κάποια είναι ιαπωνικών εταιρειών, τα προμηθευόμαστε από τη Γαλλία. Είναι ελάχιστα τα ιαπωνικά προϊόντα που παράγονται πραγματικά στην Ιαπωνία, λόγω του υψηλού εργατικού κόστους. Από την άλλη, οι Ιάπωνες ως λαός είναι απίστευτα σχολαστικοί για να αφήσουν να βγει από τη χώρα τους προϊόν μολυσμένο με ραδιενέργεια. Θα βούλιαζε η οικονομία τους. Η Ιαπωνία έχει αναστείλει τις εξαγωγές της και τροφοδοτεί την αγορά με γιαπωνέζικες μάρκες μεν, αλλά χρησιμοποιώντας προϊόντα που παράγουν οι θυγατρικές τους σε άλλες χώρες, όπως η σόγια από τις ΗΠΑ. Τότε με το Τσερνόμπιλ είχαμε φάει απίστευτες ποσότητες ραδιενέργειας πραγματικά. Τώρα δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. Εξάλλου, οποιοδήποτε προϊόν μπαίνει στην Ε.Ε. από την Ασία περνάει από αυστηρό έλεγχο, τσεκάρεται από τον ΕΦΕΤ και -μετά τα γεγονότα στη Φουκουσίμα- και από τον Δημόκριτο. Δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει στο τραπέζι συστατικό με ραδιενέργεια. Χαρακτηριστικό της άγνοιας των περισσοτέρων γύρω από τη γαστριμαργική προέκταση του θέματος είναι η συμβουλή πυρηνικού φυσικού του Δημόκριτου σε τηλεοπτική εκπομπή, ο οποίος δήλωσε: «Μην τρώτε sushi, προτιμάτε τα ελληνικά τυριά. Παραλληλισμός σουρεαλιστικός. Η βλακεία είναι ανίκητη, τελικά». Οι υπάλληλοι στο «Furin Kazan», ωστόσο, δεν ήταν τόσο ομιλητικοί. Με μια ανάσα απήγγειλαν το ποιηματάκι «Οι ιδιοκτήτες δεν επιτρέπουν να μιλάμε σε εφημερίδες / περιοδικά, αλλά τα υλικά μας είναι όλα από την Ευρώπη» και έκλεισαν το τηλέφωνο. Αντιθέτως, ο Σάκης Γκαβαλέκας τού «My Sushi» στην Πλουτάρχου μού εξιστορεί λεπτομερώς όλες τις προσπάθειές του ώστε να πείσει τους πελάτες ότι οτιδήποτε σερβίρει το κατάστημα είναι ασφαλές: «Εβαλα για ένα διάστημα επιγραφές έξω από το εστιατόριο, αλλά τις κατέβασα σχεδόν αμέσως γιατί μάλλον τρομοκρατούσαν τον κόσμο περισσότερο. Η κίνηση μετά τα γεγονότα έχει μειωθεί κατά 20%, χωρίς να υπολογίζουμε το επιπλέον 15% της γενικής οικονομικής κρίσης. Οι πελάτες ρωτάνε για τα ψάρια, τους λέμε ότι δεν έρχονται από Ιαπωνία, ενώ κάποιες άλλες ύλες που τις εισάγαμε από εκεί τώρα ψάχνουμε να

11 Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 11 SHI ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΗΣ ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ ΕΧΕΙ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΤΑ 20% τις βρούμε αλλού. Αυτή είναι η αλήθεια. Το τόφου (τυρί σόγιας), το φύκι και η σόγια είναι τα παραδοσιακά ιαπωνικά υλικά, τα οποία ωστόσο μπορεί κανείς να τα βρει και σε άλλες ασιατικές ή μη χώρες. Η εταιρεία μας εισάγει όλες τις πρώτες ύλες από την Αγγλία, εκτός από τα λαχανικά, τα οποία είναι ελληνικά. Προς το παρόν, έχω ένα στοκ από το Οταν εξαντληθούν τα αποθέματα οι προμηθευτές μου με έχουν ενημερώσει ότι θα ψάξουν να βρουν τα υλικά από άλλες -ασφαλείς- αγορές, όπως π.χ. το Βιετνάμ ή οι Φιλιππίνες. Τις τελευταίες μέρες έχω μιλήσει στους πάντες, στις τηλεοράσεις, στους πελάτες. Σε όλους λέω το ίδιο. Πρώτα τα τρώμε εμείς και μετά οι πελάτες». Το «Square Sushi» προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και ανάρτησε σχετική ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του. Εκεί με παρέπεμψε -μάλλον απρόθυμα- και ο υπεύθυνος του καταστήματος, που πιθανόν το τελευταίο διάστημα έχει κληθεί πολλάκις για να εξηγεί ότι το εστιατόριο χρησιμοποιεί ασφαλείς πρώτες ύλες. Οπως οι ίδιοι γράφουν, τα ψάρια και τα λαχανικά τους είναι ελληνικά, ο σολομός από τη Νορβηγία, ενώ το φύκι, το wasabi ΟΣΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΑΥΤΟΔΙΑΦΗΜΙΖΟΝΤΑΝ ΩΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΑ, ΜΕ ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ «ΟΛΑ ΑΠΟ ΙΑΠΩΝΙΑ», ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΖΗΜΙΑ, ΑΦΟΥ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΥΡΙΣΕ ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ! και τα tempura flakes, τα οποία μέχρι πρότινος εισάγονταν από Ιαπωνία, τώρα προέρχονται από «νέους αξιόπιστους προμηθευτές από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση». Μεγαλύτερη απροθυμία ως προς την ενημέρωση για την προέλευση των πρώτων υλών του όμως έδειξε το «Kiku», ένα από τα παλιότερα και γνωστότερα γιαπωνέζικα εστιατόρια της Αθήνας. Αφού ήρθα σε επαφή με δυο διαφορετικούς υπεύθυνους που αρνήθηκαν να μιλήσουν στο τηλέφωνο και αντ αυτού ζήτησαν τις -αυτονόητες- ερωτήσεις μου με , το οποίο και έστειλα, δεν απάντησαν ποτέ. Αντιθέτως, ο Καναδός διευθυντής του «Matsuhisa» στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης John Da Silva ήταν κάτι παραπάνω από -όπως θα έλεγε και ο ίδιος- thorough (κατατοπιστικός). Οπως εξήγησε, κανένα από τα φρέσκα προϊόντα του εστιατορίου δεν προέρχεται από την Ιαπωνία. Εισάγουν υλικά από την Αλάσκα, τη Φλόριντα, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Για τα προϊόντα, όπως η σόγια, που μπορεί να προέρχονταν από την Ιαπωνία, αυτή τη στιγμή υπάρχουν αποθέματα για τρεις με έξι μήνες στη Μεγάλη Βρετανία. Μόλις τελειώσουν θα βρεθεί άλλος τρόπος να προμηθευτούν τα εν λόγω υλικά και εάν δεν βρεθεί ασφαλής προμηθευτής θα τροποποιηθούν τα συγκεκριμένα πιάτα και οι συνταγές οι οποίες τα περιλαμβάνουν! Φυσικά, όπως και στα υπόλοιπα εστιατόρια, οι ερωτήσεις των πελατών είναι πολλές, αλλά σύμφωνα με τον κ. Da Silva δεν υπάρχουν ακυρώσεις κρατήσεων ή μείωση των πελατών. Οπως και στο «Inbi» του Κολωνακίου. Ο υπεύθυνος του εστιατορίου Δημήτρης Μπενάκης λέει πως ο κόσμος μπορεί να έχει μειωθεί ελάχιστα, αλλά το εστιατόριο δεν έχασε τους regulars. Φυσικά οι ερωτήσεις δεν λείπουν, αλλά και οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: «Υπήρχαν προϊόντα -όπως το σάκε, η σόγια και το φύκι- τα οποία έφταναν στην Ευρώπη από την Ιαπωνία. Μετά τα γεγονότα όλες οι εισαγωγές πάγωσαν και τώρα οι εταιρείες ψάχνουν άλλους προμηθευτές, όπως η Κίνα ή οι ΗΠΑ. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε το στοκ προϊόντων από Ιαπωνία στις ευρωπαϊκές αποθήκες είναι αρκετό για δύο χρόνια. Και λύσεις θα βρεθούν». Είναι γεγονός πάντως ότι όσα εστιατόρια αυτοπροωθούνταν ως αυθεντικά γιαπωνέζικα, με υλικά που έρχονται «όοολα από Ιαπωνία», έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά, αφού η διαφήμιση αυτού του είδους, η οποία στηριζόταν στην παραδοσιακή ελληνική ξενολατρεία τους γύρισε μπούμερανγκ! Τελικά φαίνεται πως οι ώριμες πλήν ανενημέρωτες κυρίες της λεγόμενης υψηλής κοινωνίας θα ξαναφάνε άφοβα sushi μόνο εάν βγει έρευνα που να λέει ότι η ραδιενέργεια έχει αντιγηραντικές ιδιότητες.

12 12 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 If you can't get the joke, get a life! Ο στυλίστας της βασιλικής αυλής Νίκος Ζαχαριάδης κρίνει ως άνδρας τις εμφανίσεις της εβδομάδας ΟΚ, ΑΛΛΑ... Οταν στην ίδια πρόταση υπάρχουν μαζί οι λέξεις «επώνυμοι», «παιδιά», «φτώχεια» και «ευαισθητοποίηση», οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες. ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Η Φρεντ Αστέρ(ω) 03/04/2011 «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» ATHENS FASHION WEEK Αν ήταν Ινδιάνα, θα τη φώναζαν: «Το χλομό πρόσωπο που ξέφυγε και ποζάρει στους κήπους με το baby doll» Τι θέλει να μας πει: «Τι νόημα έχει να διαθέτω το καλύτερο και πιο γυμνασμένο σώμα στην Ελλάδα σήμερα αν δεν μπορώ να το δείξω;» Τι βλέπουμε εμείς: Ενα λευκό εσώρουχο που αστράφτει κάτω από τη δαντέλα, χωρίς προσπάθεια εξαπάτησης με πρόσθετες φόδρες ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ Look «Θανάσης Λάλας» 08/04/2011 ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΕ ΤΟΝ STEPHANE BERN Αν ήταν Ινδιάνα, θα τη φώναζαν: «Το μοντέλο που φόρεσε όλα τα παραδοσιακά ινδιάνικα ρούχα για να τα επιδείξει» Τι θέλει να μας πει: «Από τότε που έγινα είδωλο των hipsters, ανακάλυψα πόσο βολικές είναι οι ριχτές πουκαμίσες με τα παπούτσια μπάσκετ» Τι βλέπουμε εμείς: Εναν άνθρωπο που μοιάζει να κάνει ήδη διακοπές με τη φαντασία του σε κάποιο μοδάτο νησί της άγονης γραμμής ΕΜΥ ΛΙΒΑΝΙΟΥ Το «Κιλίμια-Χαλιά Wear» 08/04/2011 BAR-RESTAURANT «SEA & CITY» ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ Αν ήταν Ινδιάνα, θα τη φώναζαν: «Η λευκή που έχει κολλήσει τις χάντρες και τα καθρεφτάκια στα ρούχα της» Τι θέλει να μας πει: «Αέρινη και ευαίσθητη με έθνικ στοιχεία. Ιδού το φετινό μου κοσμικό προφίλ. Το σημείωσες ή πρέπει να το ξαναπώ;» Τι βλέπουμε εμείς: Δύο «σουπλά», κεντημένα με μοτίβα «καραγκούνικου» τύπου, φορεμένα σαν ποδιά μέσα από μια διάφανη μπλούζα Το γεγονός σύμφωνα με το δελτίο Τύπου: «Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Κολωνάκι η εκδήλωση Μια Μέρα Χωρίς Παπούτσια. Ενα παγκόσμιο γεγονός που σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τη σημασία των παπουτσιών στη βελτίωση της ζωής των φτωχών παιδιών». Ο ένας τρόπος να το δεις είναι ο θετικός: «επώνυμοι που περπατάνε ξυπόλυτοι πάνω σε κολωνακιώτικα πεζοδρόμια και διαφημίζουν ένα μαγαζί που για κάθε ζευγάρι που πουλάει στέλνει και ένα στα φτωχά παιδιά. Ο άλλος όμως τρόπος να το δει κανείς είναι πιο κυνικός: επώνυμοι ποζάρουν ξυπόλυτοι σε υστερικά καθαρά πεζοδρόμια με χαρτόνια, ενώ χαμογελούν και το διασκεδάζουν περισσότερο απ όσο επιτρέπει το θέμα της εκδήλωσης. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να επιστρατεύσει κάποιος όση καλοπιστία διαθέτει προκειμένου να ακούσει τη φράση «περπατάω χωρίς παπούτσια για τα φτωχά παιδιά» χωρίς ένα μειδίαμα. Και ίσως, πηγαίνοντας, να αναρωτηθεί μήπως την επόμενη φορά, για ακόμα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση στο θέμα των φτωχών παιδιών που δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν παπούτσια, οι επώνυμες θα έπρεπε να κάνουν τη θυσία να προχωρήσουν στο Μια Μέρα Χωρίς Πεντικιούρ. Αλλά πάλι, γιατί θα έπρεπε σώνει και καλά να υπάρχουν υποκριτικά δάκρυα και μιζέρια για μια εκδήλωση που φέρνει τελικά καλό;

13 Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 13 Ouch! Η Kλαούντια Καρντινάλε και το look «Μόλις γλίτωσα από το ναυάγιο» 1 Χτένισμα με τίτλο «Η ηλεκτροπληξία» Για να πετύχει το εφέ «Δεν πήγα κομμωτήριο» χρειάζεται πολύωρη έκθεση του κεφαλιού σε συνθήκες ανεμοθύελλας Μενταγιόν με το σύμβολο «Ο κύκλος των κάσιους» Δηλώνει την αέναη αναγέννηση και τη διαρκή κίνηση της φύσης προς τα παρελκόμενα που συνοδεύουν το ποτό 5 Σιδερένια γροθιά από τριπλά δαχτυλίδια Οι Ιταλίδες, σε αντίθεση με τις βόρειες που ψάχνουν πιο ειρηνικές μεθόδους άμυνας, προτιμούν τις σίγουρες 6 Κορδόνια για κρέμασμα ποικίλων εξαρτημάτων Από χριστουγεννιάτικες μπάλες μέχρι φαγητό και από σημειώσεις σε σχήμα πάπυρου που δεν πρέπει να χάσει μέχρι κουδούνι KILLERS Οι μικρές λεπτομέρειες που δεν έπρεπε (και δεν ήθελαν) να περάσουν απαρατήρητες Η τεράστια καρό σαλιάρα-φιόγκος, στερεωμένη στον γιακά ποδιάς (τύπου «πουκαμίσα») της Τάμτας Εκτός του ότι τέτοια αξεσουάρ προστατεύουν από ατυχήματα του στυλ «γκαρσόν, λεκιάστηκα», προσθέτουν και μια ελαφριά νοσταλγική νότα με άμεσες παραπομπές στον κλόουν Τοτό και σε στολή μαθήτριας του Αρσακείου Τα λευκά μεταλλαγμένα αποδημητικά πουλιά που απεικονίζονται στη ζακέτα της Φάνης Πετραλιά Εξπρεσιονιστικό μοτίβο που προκαλεί μια αίσθηση ανησυχίας, καθώς όποιος κοιτάξει παραπάνω απ όσο αναφέρεται ρητά στις οδηγίες χρήσης του ρούχου, κινδυνεύει να παρουσιάσει συμπτώματα έντονης ζάλης 2 3 Σκουλαρίκι με σύμβολα «καρδιά» και «σφαίρα» Προφανώς θέλει να μεταδώσει την πείρα της με συμβολισμούς ότι «ο έρωτας είναι τελικά όπου κάτσει η μπίλια» Γιακάς σε μέγεθος μικρού ανεμόπτερου Καθαρά αμυντικό εξάρτημα, που σε συνθήκες κινδύνου υψώνεται μπροστά στο πρόσωπο σαν τείχος Η ζωντανή κούκλα κουκλοθέατρου «σκυλί τσιουάουα» στα χέρια της Πωλίνας Σανταλοβάκη Λόγω βολικού μεγέθους, το συγκεκριμένο ζωντανό αξεσουάρ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παράσταση «Κλούβιος και Σουβλίτσα» και στη συνέχεια μόλις τελειώσει να φορεθεί σαν δαχτυλίδι στο χέρι H Κλαούντια Καρντινάλε στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν της στο Γαλλικό Ινστιτούτο

14 14 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Aπριλίου 2011 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΩΓΩ ΓΟΥΒΑΛΑΡΗ To Βόρι είναι μία από τις παραλίες της Ανδρου, τόπος καταγωγής των Πολέμηδων. «Ομολογώ ότι είναι από τις αγαπημένες μου», παραδέχεται η κυρία Πολέμη εξηγώντας πώς εμπνεύστηκε το όνομα του εστιατορίου Αννα Πολέμη Εφερε τη θάλασσα και τους εφοπλιστές στα τραπέζια της! Τονάζ και θαλασσινά σε αγαστή συνεργασία: το εστιατόριο «Vori» στον Πειραιά, δημιούργημα της γνωστής εφοπλίστριας, συγκεντρώνει όλα τα βαριά ονόματα της εγχώριας ναυτιλίας, που υπογράφουν deals μεταξύ αχινοσαλάτας και τσιπούρας Της Μαρίας Λεμονιά Το μοντέρνο και cool ύφος του εστιατορίου ήταν επιλογή της ιδιοκτήτριας, η οποία ήθελε να κάνει τους workaholics να βγουν από τα γραφεία τους Ο σεφ του εστιατορίου Γιώργος Νησίριος «Η δουλειά μου είναι η ναυτιλία», εξομολογείται χαμογελώντας η Αννα Πολέμη. «Αγαπώ όμως τους ζεστούς χώρους και το καλό φαγητό. Ετσι πήρα την απόφαση να φτιάξω ένα διαφορετικού τύπου εστιατόριο στο ισόγειο του κτιρίου όπου στεγάζεται η ναυτιλιακή»

15 Κυριακή 17 Aπριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 15 ευτέρα 2 το μεσημέρι. Στο εστιατόριο «Vori», στην Ακτή Μιαούλη, δεν πέφτει καρφίτσα. Εκπρόσωποι του ελληνικού shipping, μεταξύ φρέσκιας Δ σφυρίδας και λαχταριστού ριζότο με ζωμό γαρίδας, συζητούν για τα τονάζ, τις αλλαγές φορτίων και τις νέες παραγγελίες τάνκερ. Μέλη γνωστών εφοπλιστικών οικογενειών όπως αυτά των Γουλανδρήδων, Πολέμηδων, Κουλουκουντήδων, Εμπειρίκων και Καμπάνηδων πίνουν παγωμένο κρασί και συζητούν για ναύλους και μπίζνες. Το «Vori» είναι στέκι συνάντησης των shipping owners. Εδώ κλείνονται τα περισσότερα εφοπλιστικά ραντεβού κι εδώ υπογράφονται συμφωνίες με φόντο τις αστακομακαρονάδες. «Τις καθημερινές γίνεται το αδιαχώρητο με τους εφοπλιστές», λέει ο εκδότης κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, που χάρη στην εταιρεία του «Βαπόρια» έρχεται συχνά σε επαφή με τους ισχυρούς της θάλασσας. «Ολοι εδώ είναι σαν να χτυπάνε κάρτα. Αν θες να κάνεις ρεπορτάζ, δεν χρειάζεται να πας στο λιμάνι και να κάνεις τηλέφωνα. Ερχεσαι στο Vori και τους έχεις όλους χαλαρούς μπροστά σου». Το «Vori» δημιουργήθηκε πριν από περίπου έναν χρόνο από την εφοπλίστρια Αννα Πολέμη. Η ενασχόλησή της με τη ναυτιλιακή Remi Mari-time Corporation, «ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΙΑΤΟ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ. Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ, ΟΠΩΣ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ, Ο ΣΠΥΡΟΣ ΠΟΛΕΜΗΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΓΙΑ ΩΡΕΣ» που ανήκει στην ίδια και την οικογένειά της, δεν την εμπόδισε να παντρέψει τα τονάζ με την υψηλή γαστρονομία. «Η δουλειά μου είναι η ναυτιλία», εξομολογείται χαμογελώντας η ίδια. «Αγαπώ όμως τους ζεστούς χώρους και το καλό φαγητό. Ετσι πήρα την απόφαση να φτιάξω ένα διαφορετικού τύπου εστιατόριο στο ισόγειο του κτιρίου όπου στεγάζεται η ναυτιλιακή. Ηθελα να δημιουργήσω έναν χώρο μοντέρνο και άνετο που θα έκανε ακόμη και τους workaholics να βγουν από τα γραφεία τους. Είμαι τυχερή που τελικά τα κατάφερα». Σ αυτό βοήθησε και ο σεφ του μαγαζιού, που δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Νησίριο, τον «μετρ της μαρμίτας», που έχει δουλέψει για χρόνια δίπλα στον Jerome Serres του γνωστού εστιατορίου «Πιλ Πουλ». «Οι Πολέμηδες είμαστε άνθρωποι της γεύσης», παραδέχεται η Αννα. «Στο σπίτι μας για κάθε πιάτο που φτιάχνεται ακολουθούμε ολόκληρη ιεροτελεστία. Ο αδελφός μου μαγειρεύει, όπως βέβαια και εγώ. Ακόμη και ο πατέρας μου, ο Σπύρος Πολέμης, που είναι πνιγμένος στις δουλειές, αλλά και τις υποχρεώσεις που έχει ως πρόεδρος της διεθνούς ναυτιλιακής εταιρείας, ξεκουράζεται δημιουργώντας εδέσματα στην κουζίνα για ώρες». Στοιχήματα για τα ψάρια «Σεφ, έχεις κανένα πιάτο που να θυμίζει Ανδρο;», ρώτησε μέλος της οικογένειας Λιβανού τον αναψοκοκκινισμένο μάγειρα, ο οποίος εκείνη τη στιγμή έφτιαχνε μία πιατέλα σπαγκέτι αλά βόνγκολε. «Με την Πολέμη ιδιοκτήτρια είναι δυνατόν να μην έχουμε;», απάντησε χαριτολογώντας εκείνος. Και μόνο η ονομασία του εστιατορίου μαρτυρά πολλά. To Βόρι είναι μία από τις παραλίες της Ανδρου, τόπο καταγωγής των Πολέμηδων. «Ομολογώ ότι είναι από τις αγαπημένες μου», παραδέχεται η κυρία Πολέμη. «Είναι βορινή και το αεράκι σε διαπερνά και σε δροσίζει. Η Ανδρος είναι συνυφασμένη με τα ανέμελα παιδικά καλοκαίρια, γι αυτό και ήθελα σ αυτό το επιχειρηματικό μου εγχείρημα να εμπνευστώ ένα όνομα από αυτή».kαι το μενού όμως παραπέμπει στις ψαροταβέρνες του νησιού. «Τα τηγανητά απαγορεύονται διά ροπάλου», λέει ο σεφ. «Οι πρώτες ύλες είναι βιολογικής προέλευσης, ενώ η παρουσίαση των πιάτων λιτή. Η κουζίνα μας είναι μεσογειακή, απλή και με μπόλικη δόση από θάλασσα. Το εγχώριο shipping άλλωστε ξέρει να εκτιμά το ολόφρεσκο ψάρι». Κάποιο μεσημέρι δύο εφοπλιστές διαφωνούσαν για την προέλευση ενός φρεσκότατου ψαριού. «Αν είναι από την Κάσο, τόπο καταγωγής μου, πληρώνω εγώ», είπε γελώντας ο ένας. «Αν είναι από τις Οινούσσες, τα έξοδα δικά μου» είπε ο άλλος. Τη λύση στο μυστήριο καταγωγής του ροδοκόκκινου φαγκριού έδωσε τελικά ο άνθρωπος της κουζίνας. «Αν μου το έλεγες από την αρχή δεν θα σε λυπόμουν», συμπλήρωσε ο κερδισμένος, σκασμένος στα γέλια. «Αν και θύμα της χοληστερίνης, θα έτρωγα αστακό!». Καπετάνισσα από κούνια Η Αννα Πολέμη είναι ένα από τα τρία παιδιά του Σπύρου Πολέμη, ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες εφοπλιστές. Σπούδασε Παιδαγωγική και Δημόσιες Σχέσεις στην Αμερική αλλά αποφάσισε να ασχοληθεί με τα Ναυτιλιακά όταν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα έχασε τον έναν της αδελφό. «Ηθελα να βρεθώ στο πλευρό του πατέρα μου, που τον εκτιμώ αφάνταστα», παραδέχεται σήμερα. «Αλλωστε, καπετάνευα μαζί του από μικρή. Με συναρπάζουν οι γνώσεις που έχει πάνω στα καράβια. Είναι από τους λίγους εφοπλιστές που έχει σπουδάσει Η Αννα Πολέμη με τον αδελφό της Λεωνίδα και τον πατέρα τους μηχανολόγος-ναυπηγός, είναι καπετάνιος και επιχειρηματίας συγχρόνως. Ο πατέρας μου είναι leader. Eχει τη ναυτιλία μέσα του». Από εκείνον κληρονόμησε και την αγάπη στην απλότητα. «Με διακατέχει ακόμη και στις γεύσεις», παραδέχεται. «Σε εμάς δεν θα βρείτε ακρότητες. Δεν παντρεύουμε ποτέ τη μαρμελάδα με το μπέικον». «Παντρεύουν» όμως τις ναυτιλιακές εταιρείες, αφού στον χώρο της θα τους συναντήσετε όλους. Οινουσσιώτες να τρώνε στο ίδιο τραπέζι με τους αιώνιους «αντίζηλούς» τους Χιώτες και Ανδριώτες να κλείνουν συμφωνίες με καραβοκύρηδες της Κάσου. Και μάλιστα ενώπιον φρεσκότατων καραβίδων, κάτι που πιθανότατα θα ζήλευε ακόμη και η Ναυτιλιακή Λέσχη

16 16 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Η ιδρύτρια του Λυκείου Αθηνών Καλλιρρόη Παρρέν Η Νατάσα Καραμανλή, μέλος του Λυκείου Ελληνίδων, χορεύει με παραδοσιακή μακεδονίτικη φορεσιά 100 χρόνια Λύκειο Ελληνίδων Από τη φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν ως τις φορεσιές της Νατάσαs και του Σάκη Το ιστορικό σωματείο, του οποίου μέλη υπήρξαν και παραμένουν ουκ ολίγοι επώνυμοι, γιορτάζει έναν αιώνα αδιάκοπης εθνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής δράσης Από τη Ζωή Δημητρίου εκέμβριος του 1910: η Καλλιρρόη Παρρέν ιδρύει το Λύκειο των Ελληνίδων. Τον Φεβρουάριο του 1911 εγκρίνεται ως σωματείο και οι ανήσυχες γυναίκες της αστικής αθηναϊκής κοινωνίας συσπει- Δ ρώνονται διεκδικώντας τη χειραφέτησή τους. Εκατό χρόνια αργότερα συνεχίζουν να γράφουν Ιστορία, κρατώντας τη δέσμευση-υπόσχεση για δράση. Δημοκρίτου 14, έξω από μια πόρτα που θυμίζει αυτές των παλιών αρχοντικών του Πέραν, κοιτώ τα λερωμένα All Star μου καθώς χτυπώ το κουδούνι. Με υποδέχονται χαμογελαστά πρόσωπα καλοβαλμένων κυριών που μοσχοβολάνε βαριά γαλλικά αρώματα και καθώς ανεβαίνω τις σκάλες συνειδητοποιώ ότι ντρέπομαι. Εχω μπει σε έναν χώρο όπου οι τοίχοι μπορούν να διηγηθούν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η εθνική δράση του Λυκείου των Ελληνίδων είναι έντονη. Στους Βαλκανικούς Πολέμους (ενίσχυση οικογενειών επιστράτων, μέριμνα για νοσοκομειακό εξοπλισμό και εκπαίδευση νοσοκόμων). Στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο («Αλληλογραφία του στρατιώτου», συνδρομή νοσηλευομένων) και στα χρόνια της Κατοχής (φιλοξενία συσσιτίων, παροχή εφοδίων σε παιδιά και μητέρες με τη συνδρομή και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Λυκείων Λεσχών). Aλλά και μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (κινητοποίηση για διεθνή υποστήριξη Κυπρίων, οικονομική ενίσχυση μελών Λυκείου Aμμοχώστου) η γεμάτη αφοσίωση εθνική δράση του σωματείου παραμένει αμείωτη. Με καλωσορίζει η πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων κυρία Ελένη Τσαλδάρη. Δυναμική, αρχοντική και συνάμα ζεστή και μειλίχια. Με εκείνο το λευκό κολλαριστό κολάρο του πουκάμισου που γυαλίζει. Παρακαλεί να μου φέρουν καφέ. Τον σερβίρουν σαν ιεροτελεστία σε σερβίτσια που είδα στα Η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη σε εκδήλωση του Λυκείου Η πρόεδρος του Λυκείου κυρία Ελένη Τσαλδάρη «Claridge s». Είκοσι χιλιάδες μέλη, 50 παραρτήματα στην Ελλάδα (στήριγμα και ανακούφιση για τις γυναίκες των επαρχιακών κέντρων) και γραφεία σε 16 πόλεις του εξωτερικού. Κυρίως 100 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας γεμάτα εκπαιδευτική, φιλανθρωπική και πολιτιστική δράση. Οι περισσότεροι -λανθασμένα- έχουν συνδέσει το Λύκειο Ελληνίδων με τους παραδοσιακούς χορούς. Η κυρία Τσαλδάρη θυμάται να μαθαίνει με την παιδική της φίλη, Ντόρα Μπακογιάννη, τα βήματα. Μου λέει πως κάποτε πρωτοστατούσε στους χορούς η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά και πως δεινός μαθητής υπήρξε ο Πέτρος Ευθυμίου. Μου μιλάει για τις συνεργασίες με τη Λυρική, όταν τα σκηνικά έφεραν την υπογραφή του Τσαρούχη και τη μουσική έγραφε ο Σκαλκώτας. Αυτή είναι η νοσταλγική παράδοση του σωματείου. Οι γυναίκες του ωστόσο δεν έχουν πάψει να πρωτοπορούν στιγμή και κρατούν ζωντανή τη διάθεση της Παρρέν για προσφορά. Η κυρία Τσαλδάρη με ενημερώνει ότι σήμερα αφιερώνουν εθελοντικά τον χρόνο τους στη δωρεάν διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπές και ομογενείς γυναίκες, οι οποίες στις εξετάσεις ελληνομάθειας συνήθως αριστεύουν. Συνεχίζουν πιστά το έργο της πρωτοπόρου του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα Καλλιρρόης Παρρέν, που στόχευε στην ανύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου κάθε γυναίκας. Η Καλλιρρόη Παρρέν (σύζυγος του Ιωάννη Παρρέν, γαλλοαγγλικής καταγωγής ο δημοσιογράφου από την Κωνσταντινούπολη, ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου) έθετε -το ως προτεραιότητες των γυναικείων διεκδικήσεων στην Ελλάδα την εκπαίδευση και το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία (σε εποχές που η φυσική θέση της γυναίκας ήταν αξιωματικά στο σπίτι και η είσοδος στο πανεπιστήμιο άπιαστο όνειρο). «Αρχηγό του σεμνού ελληνικού φεμινισμού» τη χα-

17 Οι γυναίκες-μέλη του Λυκείου Ελληνίδων κράτησαν ψηλά το εθνικό φρόνημα σε δύσκολες εποχές Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 17 δες πιο πολλές φωτό από την ιστορία του Λυκείου Αθηνών ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ CALLIOPE «ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ» Ο Σάκης Ρουβάς, ο Αλέξης Γεωργούλης και η Κατερίνα Λέχου φωτογραφημένοι από την Calliope με φορεσιές από τη συλλογή του Λυκείου Ελληνίδων Η ιστορία του Λυκείου σε μία έκδοση Η μακρόχρονη ιστορία του πρώτου οργανωμένου γυναικείου σωματείου ξετυλίγεται στην καλαίσθητη έκδοση «Το Λύκειον των Ελληνίδων 100 χρόνια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς στη σειρά «Συμβολές». Στις 511 σελίδες, με την επιστημονική επιμέλεια της Εφης Αβδελά, φιλοξενούνται 15 μελέτες οι οποίες καλύπτουν όλες τις χρονικές φάσεις της ζωής του Λυκείου, με έμφαση στο έργο του, τις ιδεολογικές κατευθύνσεις των πρώτων δεκαετιών, αλλά και τις προτεραιότητες που έθεταν οι εκάστοτε πρόεδροί του. Στον εορτασμό των 100 χρόνων η ακαδημαϊκός, πρώην πρόεδρος της Βουλής, Αννα Ψαρούδα-Μπενάκη, έκανε λόγο για «την αφοσίωση και τον επαγγελματισμό που επέδειξε το Λύκειο Ελληνίδων όλα αυτά τα χρόνια συνδυάζοντας το δίπολο έθνος - γυναίκα και υπηρετώντας και τα δύο με αξιοθαύμαστο τρόπο». ρακτήρισε ο Ξενόπουλος, επειδή μέσα από τα άρθρα της στην «Εφημερίδα των Κυριών» προσπαθούσε να παρακινήσει την έξοδο της γυναίκας στον δημόσιο χώρο, μένοντας πιστή στις θέσεις της «για έναν καλώς εννοούμενο φεμινισμό». Το 1889 ήταν από τους συντελεστές της ίδρυσης του Κυριακού Σχολείου, το 1891 του Ασύλου Ανιάτων και τον επόμενο χρόνο του Ασύλου της Αγίας Αικατερίνης για την προστασία των απόρων εργατριών και των υπηρετριών. Το 1893, επιστρέφοντας από το Διεθνές Συνέδριο Γυναικών στο Σικάγο, ίδρυσε την Ενωσιν Υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών. Το 1896, ως επακόλουθο του συνεδρίου στο Παρίσι, σχηματίστηκε υπό τη γενική προεδρία της Παρρέν η Ενωσις των Ελληνίδων, με εκπαιδευτικό χαρακτήρα - από το 1900 λειτούργησε ως Οικοκυρική και Επαγγελματική Ενωσις Ελληνίδων. Ως «μεταβίβαση της παράδοσης από γενιά σε γενιά», περιγράφει την ιστορία του Λυκείου η πρόεδρος που έχει περάσει 40 χρόνια της ζωής της στο Λύκειο Ελληνίδων. «Εχουμε χορευτικά σύνολα όπου συνυπάρχουν τρεις γενιές - γιαγιά, κόρη και εγγονή», ενώ μου διηγείται ιστορίες για γιαγιάδες που θέλησαν να κόψουν το κάπνισμα και γράφτηκαν στα εργαστήρια κεντήματος, για τη δανειστική βιβλιοθήκη τους που στα δύσκολα χρόνια των πολέμων έδινε αφορμή για «βεγγέρες» όταν μαζεύονταν στα σπίτια και διάβαζαν ξένη λογοτεχνία, για γάμους που έγιναν μέσα από γνωριμίες σε χορευτικές ομάδες. Σε μια τέτοια χορευτική ομάδα ανήκε η Νατάσα Καραμανλή όταν απαθανατίστηκε ντυμένη καραγκούνα να προσφέρει μια ανθοδέσμη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο γνωστός κοσμηματοπώλης Κώστας Καίσαρης επιδεικνύει ευκαιρίας δοθείσης τις χορευτικές ικανότητες που αποκόμισε από το Λύκειο Ελληνίδων. Οι χαρακτηριστικές χειροποίητες στολές του Λυκείου Ελληνίδων είναι λαογραφική κληρονομιά, εμπνέοντας πολλές φορές φωτογράφους όπως η γνωστή Calliope που απαθανάτισε ως καραγκούνες και τσολιάδες σε φωτογραφικό άλμπουμ επώνυμα πρόσωπα - από την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Σάκη Ρουβά μέχρι την Κατερίνα Λέχου και τον Χρήστο Λούλη. Ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας του ιστορικού και εμβληματικού γυναικείου σωματείου είναι ακόμη έκδηλος ενώ στέλνουν βιβλία σε φυλακές, σχολεία και νοσοκομεία. Με εξαιρετικό τακτ η κυρία Τσαλδάρη τονίζει πως «οι κυρίες του σωματείου θα στεναχωρηθούν για τη μη συμμετοχή του Λυκείου Ελληνίδων στις φετινές παραστάσεις του Ηρωδείου, ειδικά φέτος που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια λειτουργίας μας. Πολύ περισσότερο αφού κάθε φορά το γεμίζουμε, πόσο μάλλον φέτος». Περνάω λιγοστό χρόνο στο εκπληκτικό κτίριο του Λυκείου και σκέφτομαι πως είναι μια καλή κρυμμένη γωνιά της Αθήνας, μια μυστική λέσχη γυναικών στο κέντρο της πόλης οι οποίες «συνωμοτούν» για την ανεξαρτησία της γυναίκας, χωρίς να καίνε τους στηθόδεσμούς τους.

18 18 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Aπριλίου 2011 Κατερίνα Μισιχρόνη Τα «μάτια» της Σπιναλόγκας δες πιο πολλές φωτό με την Κατερίνα και το τρέιλερ από το νέο επεισόδιο για το «Νησί» Με ένα βλέμμα που μαγνητίζει και μια καριέρα που βρίσκει σταδιακά τον δρόμο της, η ανερχόμενη ηθοποιός αποδεικνύει ότι η συνταγή της επιτυχίας στο «Νησί» ούτε τυχαία ήρθε ούτε το ταλέντο έχει πάντα τη σφραγίδα των δραματικών σχολών Συνέντευξη στην Εβελίνα Σαραντίδη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΡΗ

19 Κυριακή 17 Aπριλίου 2011 Πρώτο Θέμα 19 Η αυτοδίδακτη ηθοποιός αποδεικνύει ότι το ταλέντο δεν χωρά σε στεγανά πτυχίων και περγαμηνών Z εστό μεσημέρι Τρίτης και από τα σκαλιά του «Bios» ανεβαίνει φουριόζα η λεπτεπίλεπτη μελαχρινή κοπέλα με το πλατύ χαμόγελο και τα καταπράσινα γατίσια μάτια. «Καλησπέρα, είμαι η Κατερίνα, χαίρω πολύ», μου λέει κατά την αμήχανη χειραψία της πρώτης γνωριμίας και συνειδητοποιώ ότι η τυφλή Ηλέκτρα από το «Νησί» της Σπιναλόγκας είναι πολύ πιο όμορφη από κοντά. Αρτι αφιχθείσα από τη Νέα Υόρκη, πριν καν παραγγείλει φυσικό χυμό πορτοκάλι, η 29χρονη ηθοποιός μού μιλά με ενθουσιασμό για το ταξίδι της, που ίσως αποτελέσει το ξεκίνημα μιας καριέρας στο εξωτερικό. «Είχα δύο πολύ σημαντικά ραντεβού με ένα πρακτορείο και έναν σκηνοθέτη αλλά δεν έχω υπογράψει κανένα συμβόλαιο. Οι επαφές αυτές μπορεί τελικά να αποδειχτούν τα πάντα, μπορεί και το απολύτως τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα μαθήματα φωνητικής που έκανα με τον γιο τής Λορίν Μπακόλ, τον Σαμ Ρόμπαρντς, ήταν μια πολύτιμη βοήθεια για τη συνέχεια», μου αναφέρει η Κατερίνα λίγο πριν αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και από μικρή είχα -και έχω ακόμα- ένα ζήτημα με τη μετάθεση στο μέλλον. Μου αρέσει να επικεντρώνομαι στο παρόν. Πιστεύω σε αυτό και γι αυτό δεν μου αρέσει να βάζω μακροπρόθεσμους στόχους», εξομολογείται η Κατερίνα αναφερόμενη στην επιλογή της να σπουδάσει Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης ως απάντηση στο επίμονο ερώτημα των γονιών της: «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;». Επειτα από δύο χρόνια στο Ρέθυμνο με πολλή ρακί και συμμετοχή σε νεανικές ομάδες δράσης, στο πλαίσιο των οποίων κατάφερε να πάρει συνέντευξη από τον Εμίρ Κουστουρίτσα, η νεαρή φοιτήτρια μπούχτισε με τις θεωρίες των σπουδών και αποφάσισε να ασχοληθεί πιο έντονα με τη μαγεία της κίνησης που προσφέρει ο χορός. Επόμενος σταθμός η Κρατική Σχολή Χορού και έτσι η Κατερίνα ξεκινά να δουλεύει με ομάδες χορού στην Αθήνα. Μέχρι τη στιγμή που ένας φίλος της της ζητά να τον βοηθήσει με τη μετακόμισή του στο Βερολίνο: τότε μένει για δύο ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ, ΑΦΟΥ «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ, «ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ» χρόνια στη γερμανική πρωτεύουσα ως μέλος μιας διεθνούς ομάδας χοροθεάτρου. Η επιστροφή στην Αθήνα της εξασφαλίζει την πρώτη της εμφάνιση σε τηλεοπτικό σίριαλ, στο «Γ4», εκεί όπου υποδύεται την καταθλιπτική Μάιρα και κάπως έτσι η Κατερίνα βουτά στα βαθιά νερά της υποκριτικής. «Δεν έχω πτυχίο δραματικής σχολής και η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες οντισιόν αντιμετώπισα ένα είδος ρατσισμού». Ωστόσο, η αυτοδίδακτη ηθοποιός αποδεικνύει ότι το ταλέντο δεν χωρά μόνο σε στεγανά πτυχίων και περγαμηνών. Το περασμένο καλοκαίρι και ενώ τα γυρίσματα για το «Νησί» συνεχίζονται, η Κατερίνα μυείται εντατικά στην τέχνη του κουνγκ φου για να συμμετάσχει στην ταινία «Chinatown» της Αλίκης Δανέζη-Κνούτσεν μαζί με τη Θέμιδα Μπαζάκα, τον Γιάννη Στάνκογλου και μια ομάδα ξένων ηθοποιών. «Παρά την αφόρητη ζέστη που είχε στην Κύπρο και την υπερπροσπάθεια που χρειάστηκε να καταβάλω για να βγάλω τις σκηνές -έχοντας χτυπήσει σοβαρά το γόνατό μου-, είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ ότι δεν έχω τάσεις φυγής από αυτό που κάνω», εξομολογείται η ηθοποιός. Στη συνέχεια η Κατερίνα προσθέτει στο ενεργητικό της τον «Βέρθερο» και τα «Χρώματα», τις δύο θεατρικές παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε μαζί με τους Bijoux de Kant στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ωστόσο, η κουβέντα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από το τηλεοπτικό hit της χρονιάς, το «Νησί». Η ιστορία ξεκινά όταν η Μιρέλλα Παπαοικονόμου ρωτά έναν φίλο της Κατερίνας εάν ξέρει κάποια νεαρή ηθοποιό με ανοιχτόχρωμα μάτια. Της συστήνει την Κατερίνα που σπεύδει -έπειτα από οντισιόν- στην Κρήτη για τα γυρίσματα της σειράς, αφού πρώτα όμως είχε επισκεφθεί το Κέντρο Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών στην Καλλιθέα για να μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου. «Ηταν μια συγκλονιστική εμπειρία να βλέπεις τους ανθρώπους αυτούς με τη δύναμη των υπόλοιπων αισθήσεων να παίζουν θέατρο και να συνειδητοποιείς ότι αυτοί που βλέπουν έχουν τελικά μεγαλύτερο κόμπλεξ απέναντι σε αυτό το θέμα». Οσο για τη μεγάλη της τύχη να αποτελεί μέρος της μεγαλύτερης τηλεοπτικής επιτυχίας, η τυφλή «Ηλέκτρα» επιδοκιμάζει την επιμονή στην τελειότητα του σκηνοθέτη της παραγωγής, Θοδωρή Παπαδουλάκη, ενώ όταν αναφέρεται στη Βικτόρια Χίσλοπ, η ανερχόμενη ηθοποιός θυμάται χαρακτηριστικά πόσο δεμένη ήταν η Βρετανίδα συγγραφέας με όλη την ομάδα: «Υπήρχαν σκηνές που καθόταν στην άκρη και κρατούσε υπομονετικά το μπουφάν μου για να μου το επιστρέψει μόλις τελειώναμε. Ποια; Η Βικτόρια Χίσλοπ!». Σύμφωνα με το σενάριο, η «Ηλέκτρα» χάνει ολοκληρωτικά το φως της και ζει μαζί με τον αγαπημένο της, τον Δημήτρη, ο οποίος μένει μαζί της στη Σπιναλόγκα παρά το γεγονός ότι δεν έχει λέπρα. «Μπορεί να φαντάζει ονειρική, μυθιστορηματική αυτή η ιστορία αγάπης, όμως πιστεύω ότι τέτοιοι μεγαλειώδεις έρωτες υπάρχουν και στην πραγματικότητα, αρκεί να πηγαίνουμε κόντρα στην κουλτούρα του εφήμερου και επιφανειακού fast food που επικρατεί σήμερα και να παλεύουμε γι αυτά που αξίζουν». Με την ίδια ρομαντική διάθεση και με μάτια που αστράφτουν από ενθουσιασμό, η Κατερίνα έχει μάθει να ζει χωρίς τηλεόραση και υπολογιστή στο σπίτι της αφού «το νόημα της ζωής», όπως λέει, «βρίσκεται στην καλή παρέα και τα ταξίδια».

20 20 Πρώτο Θέμα Κυριακή 17 Απριλίου 2011 Ο μικρόκοσμος της φύσης πρωταγωνιστεί στις πιο εντυπωσιακές συλλογές του Ηλία Λαλαούνη Του Χρήστου Ζαμπούνη «Η Λάουρα θα αναλάβει το Golden Hall», σχολιάζει με υπερηφάνεια η Αικατερίνη Λαλαούνη, καθώς η κόρη της έρχεται προς το μέρος μας και φιλάει τρυφερά τον παππού της. Ο 90χρονος γενάρχης δείχνει να καμαρώνει την εγγονή του τόσο για τη χάρη της και την ομορφιά της όσο και για την απόφασή της να συνεχίσει το έργο του. Τρεις γενιές Λαλαούνη στέκονται απέναντί μου σε μια σπάνια για τα χρονικά των ελληνικών επιχειρήσεων οικογενειακή σύμπνοια. Ολα ξεκίνησαν τη δεκαετία του 40 όταν ο Ηλίας Λαλαούνης ανέλαβε τη διεύθυνση της εταιρείας «Ζολώτας», στην οποία ήταν συνέταιρος του Ευθυμίου Ζολώτα. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, η επιχείρηση επιβιώνει κυρίως από τις αγοραπωλησίες κοσμημάτων. Κι όταν η οικονομία μετά τον Πόλεμο αρχίζει να συνέρχεται, έρχεται ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος να ισοπεδώσει τα όνειρα του νεαρού κοσμηματοπώλη. Το 1947 ο ελληνικός στρατός τον καλεί να υπηρετήσει στους καταδρομείς, γεγονός που ανακόπτει και πάλι την επαγγελματική του δραστηριότητα. Λίγα χρόνια αργότερα, ρίχνεται με ενθουσιασμό στην πραγματοποίηση ενός παράτολμου οράματος: την αναβίωση του αρχαίου ελληνικού κοσμήματος. Οι συνάδελφοί του τον βλέπουν σαν εξωγήινο. Ομως χάρις στην επιμονή του και την επιδοκιμασία των πρώτων τουριστών που αρχίζουν να συρρέουν στην Αθήνα, η μοναχική του πρωτοβουλία ανταμείβεται. «Ακόμη θυμάμαι εκείνη την ημέρα -ήμουν νέος τότε και δούλευα με τον θείο μου- όταν δυο αλλοδαπές κυρίες με ρώτησαν αν θα μπορούσα να ξαναφτιάξω για λογαριασμό τους δυο πόρπες που είχαν δει στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Μελετώντας αυτά τα δύο κομμάτια, κτερίσματα των Μυκηνών, ένιωσα να ανοίγεται μπροστά μου ένας καινούριος πλατύς ορίζοντας. Αφήνοντας κατά μέρος τη συνηθισμένη τότε απομίμηση δυτικοευρωπαϊκών κοσμημάτων, συγκεντρώθηκα στο να γνωρίσω καλύτερα τη δουλειά των παλιών χρυσοχόων», εξηγεί την αφετηρία της ιδέας του. Και συνεχίζει: «Οι πρώτες μου εκείνες προσπάθειες επιζητούσαν μόνο να ξαναθυμίσουν την αιώνια ομορφιά του πρωτότυπου και την αρχοντιά της γραμμής του παλιού κοσμήματος, την οποία ο σύγχρονος άνθρωπος σπάνια βρίσκει την ευκαιρία να χαρεί ρίχνοντας κάποια βιαστική ματιά στην προθήκη ενός μουσείου. Ο Ηλίας Λαλαούνης στα ξεκινήματα της καριέρας του. Το βασικό συστατικό της επιτυχίας δεν άλλαξε ποτέ: aπόλυτη προσήλωση στην αναβίωση του αρχαίου ελληνικού κοσμήματος Οταν όμως το πιάσει στο χέρι του, όταν το δει φορεμένο γύρω από τον καρπό ή στον λαιμό ενός αγαπημένου προσώπου, τότε γνωρίζει και εκτιμά το κόσμημα αυτό καλύτερα». Μια σειρά από συλλογές εμπνευσμένες από τη Νεολιθική έως τη Βυζαντινή εποχή θα δουν το φως της δημιουργίας, με πιο δημοφιλείς τις μυκηναϊκές και μινωικές συλλογές. «Εκείνο που χρειαζόταν δεν ήταν η απλή αντιγραφή του παλιού κοσμήματος. Πιο σημαντικό ήταν να βρεθεί η ιδέα και ο συμβολισμός που έκλεινε μέσα του κάθε ένα από αυτά τα έργα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Κάθε κόσμημα έχει μια ιστορία να διηγηθεί. Χρειαζόταν ακόμη να μάθω και να εξοικειωθώ με τις τεχνικές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν τον παλιό καιρό και να τις εφαρμόσω», τονίζει. Το 1968 ιδρύεται η εταιρεία Ilias Lalaounis. Το πρώτο κατάστημα των Αθηνών θα ακολουθήσουν υποκαταστήματα στα ελληνικά νησιά και σε πρωτεύουσες του εξωτερικού όπως το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, η Γενεύη, το Λονδίνο, το Τόκιο, η Ζυρίχη, το Χονγκ Κονγκ κ.ά. Εστεμμένες και διασημότητες της πολιτικής και του θεάματος θα γίνουν φανατικές πελάτισσες του οίκου του, όπως η βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, η Λιζ Τέιλορ, η Τζάκι Κένεντι, η Σερ, η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, η αυτοκράτειρα Φαράχ του Ιράν. Η τελευταία θα τον προσκαλέσει το 1976 να παρουσιάσει μια συλλογή συνολικώς 200 κοσμημάτων στην Τεχεράνη. Οι πηγές εμπνεύσεως του Ελληνα χρυσοχόου διευρύνονται στις τέχνες της Περσίας, της Αραβίας, της Κίνας, της Ιαπωνίας, των Αγίων Τόπων, των Σκυθών, των Κυπρίων, της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής κ.α. Παραλλήλως ο μικρόκοσμος της φύσης, τα αγριολούλουδα των ελληνικών βουνών, τα κοχύλια, οι πλανήτες και οι αστερισμοί τους, τα βιοσύμβολα, ακόμη και τα αφηρημένα μαθηματικά του ηλεκτρονικού υπολογιστή γίνονται οι πρωταγωνιστές νέων συλλογών με κοινό παρανομαστή κάποια ιδέα, κάποιο σχέδιο, κάποια τεχνική παρμένη από την τέχνη της Αρχαίας Ελλάδος. Ο Ηλίας Λαλαούνης ήθελε να δώσει ένα φιλοσοφικό μήνυμα σε κάθε καινούρια συλλογή του - π.χ. με τη σειρά βιοσύμβολα ήθελε να δείξει στους νέους τι τέλειο δημιούργημα είναι το ανθρώπινο σώμα που μας έδωσε ο Θεός και να τους μάθει να το σέβονται και να το αγαπούν. Ο Λαλαούνης γίνεται διεθνής μόδα και μαζί του η ελληνική χρυσοχοΐα. «Είμαι ιδιαιτέρως ευτυχής διότι μέσα στις τελευταίες δεκαετίες ο αριθμός των προσώπων που απασχολούνται στην Ελλάδα με την τέχνη μας αυξήθηκε στο εικοσιπενταπλάσιο και έκανε την Ελλάδα ένα από τα κέντρα δημιουργίας του σύγχρονου κοσμήματος». Το 1986 εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών, μια τιμή που αποδίδεται για πρώτη φορά σε κοσμηματοποιό. Ακολουθούν κι άλλες διεθνείς διακρίσεις και παράσημα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες πλην της Ελλάδος. Σεμνός και διακριτικός ο ίδιος, παίρνει τα τελευταία χρόνια αποστάσεις από τη φρενίτιδα που έχει ενσκήψει στη νεοελληνική κοινωνία. Τι κι αν τα κοσμήματά του επανέρχονται στο προσκήνιο σαν την επιτομή του greek chic! Η δική του φιλοσοφία ζωής δεν του επιτρέπει την «πολλή συνάφεια του κόσμου». Ηλίας Λαλαούνης Ο μάγος του κοσμήματος Κάθε πρωί, παρά τα 90 του χρόνια, κατευθύνεται στο κεντρικό κατάστημα «Ilias Lalaounis» της Πανεπιστημίου και στέκει θεματοφύλακας μιας παραδόσεως που εξήγαγε το ελληνικό κόσμημα στα πέρατα της οικουμένης