Βαριές κατηγορίες αντιμετωπίζει γιατρός. Σε δίκη για τη διπλή ειδικότητα

Transcript

1 ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ» Βαριές κατηγορίες αντιμετωπίζει γιατρός. Σε δίκη για τη διπλή ειδικότητα Στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Πρώτο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου αναμένεται να καθίσει στις 17 Φεβρουαρίου ο καθηγητής Γενικής Χειρουργικής και διευθυντής της αντίστοιχης κλινικής του ΠΑΓΝΗ Γιώργος Χαλκιαδάκης, σύμφωνα με το σχετικό παραπεμπτικό της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ηρακλείου, όπου έχει συνταχθεί και το σχετικό κατηγορητήριο. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο πανεπιστημιακός γιατρός βαρύνεται με δύο πράξεις: "Έκθεση κατά συρροή" και "παράβαση καθήκοντος κατ' εξακολούθηση"... Όταν πριν ένα χρόνο ξεσπούσε το κύμα των αποκαλύψεων στο χώρο της δημόσιας υγείας με επίκεντρο το ΠΑΓΝΗ, η άρνηση του εν λόγω καθηγητή να υπογράψει για χειρουργεία δύο θωρακοχειρουργών του ΠΑΓΝΗ, με αποτέλεσμα οι ασθενείς τους, αν και σε συνθήκες προνάρκωσης, να μη χειρουργηθούν, υπήρξε η αφορμή για να ανοίξει τότε ένας πρωτοφανής κύκλος αποκαλύψεων στη δημόσια υγεία. Ένα χρόνο μετά, η αίσθηση που είχε αποκομίσει η κοινή γνώμη ήταν πως για μια ακόμη φορά όλες οι αποκαλύψεις δεν οδήγησαν πουθενά και τελικά κανείς από τους δεκάδες εμπλεκομένους δεν οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη για να δώσει έστω κάποιες εξηγήσεις. Αντίθετα οι περισσότεροι καλύφθηκαν πίσω από αργόσυρτες ΕΔΕ είτε του ΠΑΓΝΗ, είτε της Ιατρικής Σχολής, είτε του Ιατρικού Συλλόγου, με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να είναι στην κατεύθυνση συγκάλυψης και χρονοτριβής μέχρι να παρέλθει η ένταση της δημοσιότητας. Αντίθετα όμως με την κρατούσα αντίληψη και στην κοινωνία, οι εισαγγελικοί λειτουργοί, όχι μόνο δε σιώπησαν, αλλά - όπως αποδεικνύεται από τη συγκεκριμένη ποινική δίωξη - προχώρησαν σε 1

2 βάθος την έρευνά τους, υπομονετικά και μεθοδικά, φτάνοντας στην ουσία των γεγονότων. Έτσι στο ακροατήριο της 17ης Φεβρουαρίου η εισαγγελέας κ. Γεωργία Δούρου, που υπογράφει το κατηγορητήριο, δε στέκεται απλά στην άρνηση από το διευθυντή Πανεπιστημιακής Κλινικής να υπογράψει χειρουργεία συναδέλφων του με άλλη ειδικότητα που απλά εποπτεύει, αλλά πάει στην καρδιά του προβλήματος, την ευχέρεια δηλαδή πανεπιστημιακών γιατρών να εμφανίζονται ως διευθυντές πέραν της μίας κλινικής του ΠΑΓΝΗ, με άσκηση κατά το δοκούν πέραν της μίας ειδικότητας ταυτόχρονα. Η χρόνια αβελτηρία της Ιατρικής Σχολής να ορίσει σε "ορφανές" πανεπιστημιακές κλινικές διευθυντές, με βάση το συγκεκριμένο κατηγορητήριο, αποδεικνύεται όχι μία συμπτωματική-συγκυριακή υπόθεση, αλλά επιλογή εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων ενός συστήματος που έχει να κάνει με τους συσχετισμούς που καθορίζουν το "διοικείν" στην ίδια τη Σχολή. Με απλά λόγια, η "πατέντα", όπου δεν υπάρχει επικεφαλής σε πανεπιστημιακή κλινική αυτή να αναλαμβάνει να διοικεί πανεπιστημιακός γιατρός με παραπλήσια ή και άσχετη ειδικότητα, αρκεί να είναι πανεπιστημιακός, σύμφωνα με την ουσία του κατηγορητηρίου, αποτελεί τον πυρήνα αδιαφάνειας και προβλημάτων για το ίδιο το ΠΑΓΝΗ. Η "οχύρωση" της Ιατρικής Σχολής, όπου ναι μεν οι κλινικές της στο ΠΑΓΝΗ λειτουργούν ενταγμένες στο ΕΣΥ και τη διοίκηση του νοσοκομείου, αλλά οι καθηγητές τους είναι στην αυτοτέλεια του πανεπιστημιακού ελέγχου και τελικά στην πράξη του ακαταδίωκτου, οδηγεί σε μία σειρά στρεβλώσεων που λειτουργούν σε βάρος της δημόσιας υγείας. Είναι χαρακτηριστικό πως τόσο ο Ιατρικός Σύλλογος Ηρακλείου, όσο και ο νέος διοικητής του ΠΑΓΝΗ, αφού κατέδειξαν το πρόβλημα, σε κάθε τόνο διακήρυξαν ότι το φαινόμενο με τις πέραν της μίας διευθύνσεις κλινικών του ΠΑΓΝΗ σε ένα πρόσωπο πανεπιστημιακού καθηγητή θα έπρεπε να σταματήσει. Μάλιστα ο διοικητής του ΠΑΓΝΗ Νίκος 2

3 Κοκκίνης, κάνοντας ένα τολμηρό βήμα παραπάνω, όρισε επιστημονικά υπεύθυνους σε όσες κλινικές ήταν "ορφανές" ακόμη και γιατρούς με βαθμό διευθυντή του ΕΣΥ, μέχρις ότου η Ιατρική Σχολή πάει σε κανονική πλήρωση των κενών και όχι στη λογική του "δίπορτου". Η γραμμή "σε κάθε κλινική ένας επικεφαλής" έγινε πράξη, και αρχικά υπό την πίεση των τότε αποκαλύψεων και η Ιατρική εξέδωσε ανάλογη απόφαση συγκλίνοντας με τη διοίκηση του νοσοκομείου. Ένα χρόνο όμως μετά η Ιατρική, θεωρώντας ότι επικοινωνιακά έχει αποκλιμακωθεί η κατάσταση, με απόφασή της ζήτησε από τη διοίκηση του ΠΑΓΝΗ να επανέρθει η προτέρα (!) κατάσταση, με πανεπιστημιακούς γιατρούς να έχουν τη διεύθυνση πέραν της μίας κλινικής και όπου αλλού υπάρχει κενό. Ορμώμενοι φυσικά από την ατολμία της ίδιας της πολιτικής ηγεσίας να λύσει το "γόρδιο δεσμό", δίνοντας την ευχέρεια νομοθετικά σε όποια πανεπιστημιακή κλινική υπήρχαν για χρόνια τέτοια κενά, αντί για "πατέντες", να λειτουργούν με διευθυντές του ΕΣΥ επικεφαλής, ακόμη και να μετονομάζονται ως τέτοιες. Η πράξη απέδειξε πως τελικά τα κενά αγγίζουν τα όρια της σκοπιμότητας να συντηρούνται ως τέτοια, ώστε ορισμένοι με το "από έδρας αλάθητο πρωτείο" επί της ουσίας να καθορίζουν την τύχη και την πορεία ενός ολόκληρου δημόσιου νοσοκομείου, που πρώτιστα και ιδίως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης θα έπρεπε να εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού της Κρήτης και όχι το επαγγελματικό όφελος ορισμένων πανεπιστημιακών. Το κατηγορητήριο Κατήγγειλαν ότι έμειναν αβοήθητοι... Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της δίκης, που έχει οριστεί για τις 17 Φεβρουαρίου, 19 συνολικά μάρτυρες καλούνται να καταθέσουν για την υπόθεση, ανάμεσά τους πανεπιστημιακοί και γιατροί του ΕΣΥ, νυν και πρώην διοικήσεις του ΠΑΓΝΗ, αλλά και πολίτες που επώνυμα κατήγγειλαν μία σειρά γεγονότων σε βάρος των ίδιων ή και συγγενών τους ασθενών. Στην υπόθεση μάλιστα έχουν κριθεί ως αναγνωστέα και 3

4 περισσότερα από 19 σώματα φακέλων-εγγράφων. Η εισαγγελέας στο κατηγορητήριό της ξεκινάει με μία υπόθεση που αναδείχθηκε μετά από καταγγελία πατέρα ασθενούς του ΠΑΓΝΗ, όταν ο ίδιος κατήγγειλε επώνυμα μέσα από τη συχνότητα της "ΚΡΗΤΗ TV" πως ο γιος του έμεινε αβοήθητος, ως συνέπεια της λειτουργίας του εν λόγω πανεπιστημιακού ως διευθύνοντος και κλινικής, που δεν είχε δικαίωμα άσκησης της ειδικότητάς της και εντούτοις έκρινε ως διευθύνων ότι δεν έπρεπε να χειρουργηθεί, με αποτέλεσμα να κινδυνέψει η ζωή του. Πρόκειται για την καταγγελία του κ. Γ.Π., ο γιος του οποίου, 35 ετών τότε, με τη ματαίωση του χειρουργείου υπέστη καρδιακό επεισόδιο το οποίο ευτυχώς τελικά αντιμετωπίστηκε με χειρουργείο 4 μέρες μετά, για να καταλήξει από άλλη αιτία πολύ αργότερα. Το κατηγορητήριο αναφέρει: «... Στο Ηράκλειο, την 22α και τη 15η/ , με περισσότερες από μία πράξεις, ως καθηγητής Γενικής Χειρουργικής και διευθυντής της Μονάδας Χειρουργικής Θώρακος... του ΠΑΓΝΗ με πρόθεση άφησε αβοήθητα πρόσωπα, που είχε υπό την προστασία του ή που είχε την υποχρέωση να τα περιθάλπει... Την 22α με πρόθεση ματαίωσε τη χειρουργική επέμβαση, στην οποία επρόκειτο να υποβληθεί ο ασθενής..., αφήνοντάς τον έτσι αβοήθητο και προκαλώντας άμεσο κίνδυνο για τη ζωή του... ενώ ο ασθενής της Ογκολογικής Κλινικής του ΠΑΓΝΗ..., ετών παρουσίαζε λόγω της τεράστιας μάζας που είχε αναπτύξει στον αριστερό πνεύμονα και στο μεσοθωράκιο μεγάλη περικαρδιακή συλλογή και έντονη δύσπνοια, κατάσταση συνεχώς επιδεινούμενη, για την οποία είχε κριθεί από τους θεράποντες γιατρούς της Ογκολογικής Κλινικής, από κοινού με το θωρακοχειρουργό της Μονάδας Χειρουργικής Θώρακος (ο οποίος είχε εκδώσει και δελτίο εκτάκτου χειρουργείου για την περίπτωση), ότι υπήρχε άμεσος κίνδυνος για τη ζωή του, αν δεν υποβαλλόταν αυθημερόν σε θωρακοχειρουργική επέμβαση... Εντούτοις με παρέμβασή του (διευθύνοντος της κλινικής) ματαίωσε τη διενέργεια τής ως άνω επείγουσας χειρουργικής επέμβασης με το πρόσχημα ότι υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να καταλήξει ο εν λόγω ασθενής κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, με 4

5 αποτέλεσμα, κατά το χρόνο που είχε προγραμματιστεί αυτή η επέμβαση, το χειρουργικό τραπέζι να διατεθεί για τη διενέργεια από τον ίδιο τον κατηγορούμενο άλλων επεμβάσεων, ο ανωτέρω δε ασθενής να παρουσιάσει αμέσως μετά σημεία καρδιακού επιπωματισμού και να αντιμετωπίσει άμεσο κίνδυνο ζωής, ο οποίος απετράπη τελικά διότι την 26η εκδόθηκε νέο δελτίο εκτάκτου χειρουργείου και υπεβλήθη στην αναγκαία χειρουργική επέμβαση από τον ίδιο θωρακοχειρουργό, ο οποίος αρχικά απετράπη και στην οποία ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά και διέφυγε τον κίνδυνο». Άρνηση υπογραφών Τα άλλα δύο περιστατικά... Αμέσως μετά η εισαγγελέας Γεωργία Δούρου αναφέρεται στα δυο περιστατικά της 15ης , που, όπως είναι πλέον γνωστό, αποτελέσαν και την αφορμή για να ανοίξει ένας κύκλος αποκαλύψεων συνολικά για τη δημόσια υγεία με επίκεντρο το ΠΑΓΝΗ. Η εισαγγελέας, αφού επαναλαμβάνει ότι ο πανεπιστημιακός γιατρός ασκούσε εκτός από τα καθήκοντα του διευθυντή της Γενικής Χειρουργικής και τα καθήκοντα του διευθύνοντος της Χειρουργικής Θώρακος αλλά και της Κλινικής Θώρακος-Καρδιάς-Αγγείων, σημειώνει ότι για τη διεκπεραίωση των περιστατικών και των χειρουργείων της εν λόγω κλινικής, μεταξύ των οποίων η έγκριση και η υπογραφή του προγράμματος τακτικού χειρουργείου της επόμενης μέρας, ως αναγκαία προϋπόθεση για την πραγματοποίηση των προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων - για το κατηγορητήριο - αναφέρει τα εξής: «... αρνήθηκε την έγκριση και υπογραφή του προγράμματος τακτικού χειρουργείου της 16ης , με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατή η πραγματοποίηση των χειρουργικών επεμβάσεων, στις οποίες είχε προγραμματιστεί να υποβληθούν την ημέρα αυτή από τους ειδικευμένους θωρακοχειρουργούς της Κλινικής, Α. Μονιάκη και Ι. Δροσίτη, αντίστοιχα, οι νοσηλευόμενες πάσχουσες από νεοπλασίες... και..., 5

6 αφήνοντας έτσι αυτές αβοήθητες και προκαλώντας άμεσο κίνδυνο για τη ζωή τους... ενώ τη 15η του παρεδόθη προς έγκριση το πρόγραμμα τακτικού χειρουργείου της 16ης », σύμφωνα με το οποίο οι δύο ασθενείς θα υποβάλλονταν σε επεμβάσεις, «... ενώ έλαβε χώρα πλήρης ενημέρωσή του για τα ως άνω περιστατικά από τον ειδικευόμενο χειρουργό Χ.Σ., ο οποίος θα μετείχε στις ως άνω επεμβάσεις και ο οποίος του παρέδωσε τους ιατρικούς φακέλους των ως άνω ασθενών, εντούτοις αρνήθηκε την υπογραφή του προγράμματος προφασιζόμενος ότι είχε διαφορετική άποψη για τον τρόπο χειρουργικής προσέγγισης που είχε επιλεγεί για τη μία εκ των δύο ασθενών, χωρίς ωστόσο να αναλάβει, ως υποχρεούτο ως διευθύνων της κλινικής, τη διενέργεια με επιστημονικά ενδεδειγμένο κατά τη γνώμη του τρόπο της συγκεκριμένης επέμβασης, με αποτέλεσμα να μην καταστεί εφικτή η πραγματοποίηση καμίας εκ των ανωτέρω επεμβάσεων την προγραμματισμένη ώρα της 16ης , οι δε ασθενείς, καίτοι είχαν υποβληθεί στην προεγχειρητική διαδικασία, να αναγκαστούν να εξέλθουν του νοσοκομείου, αβοήθητες, με επιδεινούμενη την ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση της υγείας τους, αντιμετωπίζοντας άμεσο κίνδυνο για την ίδια τη ζωή τους». Όμως αυτό που εντυπωσιάζει στο εισαγγελικό κατηγορητήριο είναι το τρίτο σκέλος της κατηγορίας, που αναφέρεται στον τρόπο με το οποίο ο εν λόγω πανεπιστημιακός γιατρός, έχοντας δύο ειδικότητες - εκ των οποίων όμως βάσει του νόμου μπορεί να ασκεί μόνο τη μία, αυτή που κάθε φορά δηλώνει στον οικείο Ιατρικό Σύλλογο - όχι απλά άλλαζε «σαν τα πουκάμισα» τη δήλωση για το ποια ασκεί, ανάλογα με το ποια περιστατικά είχε να χειρουργήσει, αλλά και κυρίως ακόμη και όταν άλλαζε τη δηλωθείσα ειδικότητα εξακολουθούσε να χειρουργεί και περιστατικά της προηγούμενης, πράξη προδήλως παράνομη. Πράξη που μόνο στη λογική του «ίδιου οφέλους» και της μετατροπής των ασθενών σε πελάτες θα μπορούσε ίσως να εξηγηθεί. Εδώ το κατηγορητήριο όχι μόνο είναι καταπέλτης, αλλά κάνει λόγο για κατ εξακολούθηση διάπραξη ενός και του ίδιου μάλιστα «εγκλήματος 6

7 με πρόθεση». Ειδικά το σημείο αυτό του κατηγορητηρίου, σε συνδυασμό με τα όσα έχουμε αναφέρει για την πρακτική το ίδιο πρόσωπο πανεπιστημιακού να ασκεί διεύθυνση πέραν της μίας κλινικής όπου δεν υπάρχει πλήρωσή της από ομότιτλο του, συνιστά, χωρίς υπερβολή, πανελλήνια πρώτη στα δικαστικά χρονικά, μιας δίκης η έκβαση της οποίας αποκτά ειδικό βάρος όχι μόνο για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου, αλλά για το καθεστώς όλων των πανεπιστημιακών κλινικών της χώρας, αλλά και όλων των γιατρών που με το «κλειδί» της κατοχής πέραν της μίας ειδικότητας προχωρούν στην ταυτόχρονη άσκησή τους, ιδίως σε σχέση με τα δημόσια νοσοκομεία και ακόμη πιο συγκεκριμένα σε σχέση με το χρόνο που διατίθεται σε χειρουργικά τραπέζια και ανάπτυξη κλινικών, πέραν από ένα «κλειστό σύστημα» που εκμεταλλεύεται τα θεσμικά κενά ή «δίπορτα». Να πώς περιγράφει στο κατηγορητήριο η εισαγγελέας το όλο θέμα, μπαίνοντας σε βάθος και όχι επιφανειακά, για την ταυτόχρονη άσκηση δύο και πλέον ειδικοτήτων από πανεπιστημιακό γιατρό εντός δημόσιου νοσοκομείου: «...Από έως , όντας υπάλληλος... με περισσότερες από μία πράξεις, που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος, με πρόθεση παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του, με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλον. Ειδικότερα, όντας ιατρός, καθηγητής Γενικής Χειρουργικής και Διευθυντής της Μονάδος Χειρουργικής Θώρακος της Κλινικής Θώρακος-Αγγείων-Καρδιάς του ΠΑΓΝΗ και κάτοχος δύο ιατρικών ειδικοτήτων, ήτοι αυτής της "Γενικής Χειρουργικής" και αυτής της "Χειρουργικής Θώρακος", τις οποίες σύμφωνα με το αρθ. 12 του Ν.Δ. 3366/1955 δεν ηδύνατο να ασκεί ταυτοχρόνως, υποχρεούμενος να δηλώσει στον οικείο Ιατρικό Σύλλογο την άσκηση τής μίας εκ των δύο, εντούτοις, κατά το ως άνω χρονικό διάστημα, εκμεταλλευόμενος και τη διευθυντική θέση που κατείχε, ασκούσε εκ παραλλήλου και τις δύο αυτές ειδικότητες. Την 23η , ενώ, όπως είχε δηλώσει στον Ιατρικό Σύλλογο, ασκούσε την ειδικότητα 7

8 της Γενικής Χειρουργικής, ως ιατρός του ΠΑΓΝΗ, επελήφθη περιστατικών που δεν ανήκαν στην ειδικότητα αυτή, εκτελώντας σε αντίστοιχους ασθενείς, στην Κλινική Θώρακα-Αγγείων-Καρδιάς, δύο χειρουργικές επεμβάσεις θώρακος (...). Και κατά το χρονικό διάστημα από έως , ενώ όπως είχε δηλώσει την 7η στον Ιατρικό Σύλλογο Ηρακλείου, με ομοιόχρονη δήλωσή του, από την ημερομηνία αυτή και εντεύθεν θα ασκούσε την ειδικότητα της Χειρουργικής Θώρακος, εντούτοις επελήφθη και περιστατικών που ανήκαν στην ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής, εκτελώντας πλήθος επεμβάσεων στη Γενική Χειρουργική Κλινική του ΠΑΓΝΗ, όπως λαπαροσκοπικές χολοκυστεκτομές, λαπαροτομίες, γαστρεκτομές, εντερεκτομές, σπληνεκτομές, θηρεοειδεκτομές, χολοπεπτικές αναστομώσεις, κοιλιοπεριτοναϊκές εκτομές, κ.λπ., σε δεκάδες ασθενείς. Σκοπός του, δε, ήταν να προσπορίσει παράνομο (ηθικό και επαγγελματικό) όφελος στον εαυτό του και να βλάψει τους λοιπούς συναδέλφους του, ιατρούς (θωρακοχειρουργούς και γενικούς χειρουργούς, αντίστοιχα) του ως άνω νοσοκομείου, κρατώντας ο ίδιος περιστατικά που ανήκαν στην ειδικότητά τους και πετυχαίνοντας τον επαγγελματικό παραγκωνισμό τους». Μικρομάγαζα στα νοσοκομεία Οι συνέπειες και η ουσία Έτσι μπορεί μεν το κατηγορητήριο να είναι σε βαθμό πλημμελήματος, η ουσία όμως των όσων διατυπώνει αναφορικά με τη λειτουργία των πανεπιστημιακών στις πανεπιστημιακές κλινικές με την πρακτική των πέραν της μίας διευθύνσεων σε κλινικές, αλλά και της άσκησης πέραν της μίας ειδικοτήτων, αποκτούν ευρύτερα διαστάσεις με ενδιαφέρον για τη δίκη πανελλήνια, αφού αυτές οι διαστάσεις για πρώτη φορά ίσως θα κριθούν δικαστικά. Η απόφαση δε που θα προκύψει ενδεχομένως να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στη μέχρι σήμερα πολιτική αβελτηρία του κράτους να σπάσει «άβατα» που το ίδιο τελικά νομοθέτησε και που 8

9 αντί για προστασία της αυτοτέλειας λειτούργησαν ως «κερκόπορτα» για τη μετατροπή δημόσιων νοσοκομείων σε «προσωπικά μαγαζιά» ορισμένων πανεπιστημιακών γιατρών. Σε μία εποχή όπου οι δαπάνες για την υγεία είναι η μεγάλη «μαύρη τρύπα» της οικονομίας και οι περικοπές σε μισθούς γιατρών και προσωπικού αλλά και νοσηλίων για τους ασθενείς, παράλληλα, είναι η εύκολη και άδικη λύση για το συμμάζεμα των οικονομικών, είναι τουλάχιστον πρόκληση κάποιοι να συνεχίζουν απτόητοι ως λειτουργοί της δημόσιας υγείας μεν, καλυπτόμενοι πίσω από την ακαδημαϊκή ασυλία δε, ώστε τίποτα να μην αλλάζει στο χώρο της δημόσιας και δη πανεπιστημιακού επιπέδου υγείας. 9