ΥΡΟΝΣΙΣΗΡΙΟ ΜΕΗ ΕΚΠΑΙΔΕΤΗ Ο Μ Η Ρ Ο Σ

Transcript

1 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕ ΕΞΕΣΑΕΙ Γ ΣΑΞΗ ΗΜΕΡΗΙΟΤ ΓΕΝΙΚΟΤ ΛΤΚΕΙΟΤ ΔΕΤΣΕΡΑ 30 ΜΑΪΟΤ 2016 ΛΑΣΙΝΙΚΑ ΠΡΟΑΝΑΣΟΛΙΜΟΤ (ΝΕΟ ΤΣΗΜΑ) ΠΡΟΣΕΙΝΟΜΕΝΕ ΑΠΑΝΣΗΕΙ Α1. Αθού διώτθηκε από ηοσς δολοθόνοσς ηοσ Καλιγούλα, είτε αποζσρθεί ζε μια θερινή καηοικία, ποσ ονομάζεηαι Ερμαίο λίγο αργόηερα, επειδή ηρομοκραηήθηκε από ηα νέα ηης ζθαγής, ζύρθηκε προς ηο πιο κονηινό λιακωηό και κρύθηηκε ανάμεζα ζηα παραπεηάζμαηα ποσ κρέμονηαν ζηην πόρηα. Κάποια μέρα ο Κάηωνας έθερε ζηο Βοσλεσηήριο ένα πρώιμο ζύκο από ηην Καρτηδόνα και ενώ ηο έδειτνε ζηοσς Σσγκληηικούς είπε: «Σας ρωηώ πόηε νομίζεηε όηι ασηό ηο ζύκο κόπηκε από ηο δένηρο». Όηαν όλοι είπαν όηι ήηαν θρέζκο, είπε «Και όμως μάθεηε όηι κόπηκε ζηην Καρτηδόνα πριν από ηρεις μέρες». Ο Καίζαρας, αθού άκοσζε ηο ταιρεηιζμό, είπε: «Σηο ζπίηι ακούω αρκεηούς ηέηοιοσς ταιρεηιζμούς». Τόηε ηο κοράκι θσμήθηκε ηα λόγια ηοσ αθενηικού ηοσ: «Κρίμα ζηον κόπο μοσ!». Σε ασηά ηα λόγια ο Αύγοσζηος γέλαζε και αγόραζε ηο ποσλί ηόζο, όζο κανένα δεν είτε αγοράζει μέτρι ηόηε. Β1α. insidiatore qua caedium mihi quoddam Φ. Σρικούπη 82 Κομοτηνή ελίδα 1

2 praecocia patrum haec tui nullius Β1β. propiorem Επίξξεκα Θεηηθόο: prope Σπγθξηηηθόο: propius Υπεξζεηηθόο: proxime Σπγθξηηηθόο βαζκόο ηνπ satis: satius B2α. excludunt recedamus exterruisti proreptum abderetis afferre / adferre ostenturus / ostensurus decerpi dic veniendo Φ. Σρικούπη 82 Κομοτηνή ελίδα 2

3 B2β. Ελεζηώηαο: perdas Παξαηαηηθόο: perderes Μέιινληαο: perditurus sis Παξαθείκελνο: perdideris Υπεξζπληέιηθνο: perdidisses Σπληειεζκέλνο Μέιινληαο: - Γ1α. Caligulae: νλνκαηηθόο εηεξόπηωηνο πξνζδηνξηζκόο, γεληθή αληηθεηκεληθή ζην insidiatoribus cui: δνηηθή πξνζωπηθή θηεηηθή ζην est se: αληηθείκελν ζην abdidit (άκεζε απηνπάζεηα ή αληαλάθιαζε) die: απξόζεηε αθαηξεηηθή πνπ δειώλεη ρξόλν ωο επηξξεκαηηθόο πξνζδηνξηζκόο ζην attulit decerptam esse (ην 1ν ηνπ θεηκέλνπ): εηδηθό απαξέκθαην ωο αληηθείκελν ζην ξήκα putetis, ex arbore: εκπξόζεηνο επηξξεκαηηθόο πξνζδηνξηζκόο πνπ δειώλεη πξνέιεπζε ζην decerptam esse recentem: θαηεγνξνύκελν ζην ελλννύκελν ππνθείκελν ηνπ esse, ficum (eam) κέζω ηνπ ζπλδεηηθνύ ξεκαηηθνύ ηύπνπ esse salutationum: νλνκαηηθόο εηεξόπηωηνο πξνζδηνξηζκόο, γεληθή δηαηξεηηθή ζην satis corvo: δνηηθή πξνζωπηθή ζηελ απξόζωπε έθθξαζε venit in mentem quanti: απξόζεηε γεληθή ωο επηξξεκαηηθόο πξνζδηνξηζκόο ηεο αθεξεκέλεο αμίαο ζην emerat Γ1β. A Catone allata est quodam die in curiam ficus praecox. Φ. Σρικούπη 82 Κομοτηνή ελίδα 3

4 Γ1γ. ζηάζε ζε ηόπν: in curia απνκάθξπλζε από ηόπν: ex / de / a curia θίλεζε ζε ηόπν: domum απνκάθξπλζε από ηόπν: domo Γ1δ. Num ad haec verba Augustus risit? Nonne ad haec verba Augustus risit? Ad haec verba Augustus risitne? Ad haec verba Augustus risit? Γ2α. vela, quae praetenta erant ficum, quae praecox erat Γ2β. cui nomen est Hermaeum : είλαη δεπηεξεύνπζα αλαθνξηθή επηζεηηθή πξόηαζε πξνζδηνξηζηηθή ζην diaetam. quanto hanc ficum decerptam esse putetis ex arbore : είλαη δεπηεξεύνπζα νπζηαζηηθή πιάγηα εξωηεκαηηθή πξόηαζε ωο αληηθείκελν (έκκεζν) ζην interrogo. Cum omnes recentem esse dixissent : είλαη δεπηεξεύνπζα επηξξεκαηηθή ρξνληθή πξόηαζε ωο επηξξεκαηηθόο πξνζδηνξηζκόο ηνπ ρξόλνπ ζην inquit. quanti nullam adhuc emerat : είλαη δεπηεξεύνπζα επηξξεκαηηθή απιή παξαβνιηθή πξόηαζε πνπ δειώλεη ην πνζό θαη ιεηηνπξγεί ωο β όξνο ζύγθξηζεο κε α όξν ηελ θύξηα κε ξήκα ην emit (έρνπκε ην παξαβνιηθό δεύγνο tanti- quanti). Φ. Σρικούπη 82 Κομοτηνή ελίδα 4

5 Γ2γ. exclusus: Postquam (Claudius) exclusus est (erat): Εθθέξεηαη κε έγθιηζε νξηζηηθή, γηαηί δειώλεη κόλν ην ρξόλν θαη ηίπνηε άιιν, ζπγθεθξηκέλα ρξόλνπ παξαθεηκέλνπ ή ππεξζπληειίθνπ (exclusus est / erat), γηαηί εθθξάδεη ην πξνηεξόρξνλν ζην παξειζόλ. exterritus: cum (Claudius) exterritus esset audita: επηξξεκαηηθή ρξνληθή κεηνρή κε ππνθείκελν ην salutatione, αθαηξεηηθή απόιπηε ηδηάδνπζα, εθθξάδεη ην πξνηεξόρξνλν. Cum Caesar salutationem audivisset. Επηκέιεηα Αζαλαζηάδνπ Δέζπνηλα Φηιόινγνο Α.Π.Θ. Φ. Σρικούπη 82 Κομοτηνή ελίδα 5