ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. sd Σάββατο 13 - Κυριακή 14 Απριλίου Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων

Transcript

1 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ sd Σάββατο 13 - Κυριακή 14 Απριλίου 2013 Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων

2 2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γεώργιος Γκατζούλης: Ο άνθρωπος που φώτιζε τα υποβρύχια Ο Γεώργιος Γκατζούλης έγραψε τη δική του ιστορία από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του σε τούτη τη γη της Αμερικής 17χρονο παιδί. Με τη συμβουλή της μητέρας του πήρε τη μεγάλη απόφαση να σπουδάσει, παρά το γεγονός ότι δεν είχε προλάβει να αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο της Ελλάδος καθότι έφυγε στην τελευταία τάξη. Ομως, η λαχτάρα του και η επιμονή του ξεπέρασε και αυτό το τυπικό εμπόδιο κι όχι μόνο σπούδασε, αλλά αρίστευσε σε όλα και αναδείχθηκε κορυφαίος στον κλάδο του, της Ηλεκτρολογίας-Μηχανολογίας, δίνοντας ηλεκτρική ενέργεια και φως στα υποβρύχια. Η πορεία της ζωής του θα μπορούσε να αποτελέσει άνετα κείμενο για κινηματογραφική ταινία, ενώ είναι άκρως διδακτική για τις νέες γενιές πως με τη θέληση και την επιμονή όλα είναι κατορθωτά. Παραδοσιακό φύλλο δουλεμένο με μεράκι από τους ειδικούς της ζύμης Krinos Foods, LLC., Northern Blvd. LIC, NY το βιβλίο είναι φίλος (718) Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΓεώργιοςΓκατζούλης:Οκορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγοςτωνυποβρυχίων Σελίδα 3 ΘΕΜΑ Δ.Στάικος:ΟΕλληναςσωματοφύλακας πουέγινεσκιάτωνσταρ Σελίδα 13 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Συλλέκτηςμοιράζεταιτην«ανεκτίμητηςαξίας»συλλογήτου Σελίδα 14 ΘΕΜΑ Δ.Παππάς:Οεπιχειρηματίαςπουκυνήγησετοόνειρότου Σελίδα 15 ΚΟΙΝΩΝΙΑ Γιαπερίπου6.000παιδιάστηνΕλλάδα, οδρόμοςείναιτοσπίτιτους Σελίδα 16 ΤΕΧΝΗ ΤοΜάρτιοτου2014 ταεγκαίνιατουμουσείουσύγχρονηςτέχνης Σελίδα 17 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΧαιρετισμόςστηνΕλευθερία,ηΠαρέλασηστηΝέαΥόρκη Σελίδα 18 ΥΓΕΙΑ Μάθετεταπάνταγιατοανεύρυσμαεγκεφάλου Σελίδα 22 ΥΓΕΙΑ ΠρακτικέςοδηγίεςγιατιςΠρώτεςΒοήθειες Σελίδα 24 ΥΓΕΙΑ 10κόλπαγιανα(τους)σταματήσουμετοροχαλητό Σελίδα 25 ΘΕΜΑ ΠώςεπηρεάζειηνηστείατηςΣαρακοστήςτηνυγεία Σελίδα 26 ΔΙΑΤΡΟΦΗ Προκαιμετα-αγωνιστικάγεύματακαιησημασίατους Σελίδα 27 ΘΕΜΑ 15/4/1912:100+1χρόνιααπότηβύθισητουΤιτανικού Σελίδα 28 ΤΑΞΙΔΙΑ ΕλάτεστηνΕλλάδα-και-γιατηνλίμνηΚερκίνη Σελίδα 30 ΕΛΛΑΔΑ ΟαθλητισμόςτωνΤρικάλων μέσααπότοιστορικόαθλητικόμουσείο Σελίδα 31 ΥΓΕΙΑ Αλλεργίες:Tα10χειρότεραλάθη Σελίδα 32 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Απόπουπροέρχονταιφράσειςπουχρησιμοποιούμε Σελίδα 33 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ Γυμναστική:Αθλησηκαιεγκυμοσύνη Σελίδα 34 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΜάικλΟουενς:Τοβέλοςμεταπήλιναπόδια Σελίδα 35 ΔΙΑΤΡΟΦΗ Διατροφή:Tομενούτηςγονιμότητας Σελίδα 36 ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ Οιδικέςσαςσυνταγέςμαγειρικήςκαιζαχαροπλαστικής Σελίδα 37 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ Σελίδα 38 ΓΥΝΑΙΚΑ Βλέπουμεταπράγματαμετονάλλοντρόπο,τονανδρικό Σελίδα 39 ΠΑΙΔΙ ΗΑνάστασηέρχεταικαιφτιάχνουμελαμπάδεςκαιφαναράκια Σελίδα 40

3 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 3 Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων Του Θεοδώρου Καλμούκου Ο Γεώργιος Γκατζούλης, ένα 17χρονο παιδί από την Ελλάδα, κατόρθωσε μη γνωρίζοντας στην αρχή την αγγλική γλώσσα, χωρίς χρήματα και ανέσεις, να σπουδάσει και να αναδειχθεί κορυφαίος στον κλάδο του, της Ηλεκτρολογίας - Μηχανολογίας των υποβρυχίων. Ο κ. Γκατζούλης όχι απλώς δεν λησμόνησε την καταγωγή του, αλλά επί χρόνια προσέφερε και προσφέρει πολύτιμες εθελοντικές υπηρεσίες στην Ελλάδα, στην Ομογένεια, στην Παμμακεδονική, στην κοινότητά του, του Αγίου Γεωργίου στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ. Ανθρωπος χαμηλών τόνων, αλλά καταξιωμένος, συμμετέχει και συμβάλλει αθόρυβα στον Ελληνισμό και την Ομογένεια, δίνοντας πάντοτε από τους πρώτους το παρών στις εκδηλώσεις. Το ίδιο έκανε και πριν μερικές ημέρες στο κυβερνείο του Νιου Χαμσάιρ όπου έγινε η επίσημη γιορτή για την 192η επέτειο από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους. Η αγωνία της καρδιάς του και η ευαισθησία του χρόνια τώρα είναι ο σφετερισμός της ονομασίας, της ιστορίας και του πολιτισμού της Μακεδονίας από τα Σκόπια. Το γραφείο Το αγαπημένο και ταιριαστό ζευγάρι Γεωργίου και Ολγας Γκατζούλη, οι οποίοι είναι αφοσιωμένοι στα ιδανικά και στις αξίες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. στο σπίτι του είναι γεμάτο από Μακεδονία, γεμάτο από Ελλάδα, ενώ κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου και το Πάσχα η ελληνική σημαία κυματίζει στον ιστό στην είσοδο του σπιτιού του. Η δρόμος της ζωής του έχει τη δική του ιστορία, ενδιαφέρουσα αναμφίβολα, διδακτική για τις σημερινές γενιές και σίγουρα μια ιστορία που θα μπορούσε να γινόταν και κινηματογραφική ταινία, διότι ο Γεώργιος Γκατζούλης από τον Πεντάλοφο της Κοζάνης της ηρωικής περιοχής της Μακεδονίας βρέθηκε στα έγκατα των αμερικανικών υποβρυχίων τοποθετώντας τα ηλεκτρικά τους συστήματα και τον φωτισμό τους. Γεννήθηκε στο Πεντάλοφο και μόλις είχε πρωτανοίξει τα μάτια του στο θάμα της ζωής άρχισε ο πόλεμος με τους Γερμανούς. «Εκαψαν μερικά σχολεία κι ανάμεσα σ αυτά ήταν και το Δημοτικό στον Πεντάλοφο», είπε, αλλά και το 1946 που μετακόμισε η οικογένειά του στο Τσοτίλι τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Βρήκε κι εκεί καμένο σχολείο. Ανέφερε πως «κάναμε μάθημα κάτω από τα δέντρα έχοντας για τετράδια και βιβλία το ένα κονδύλι και μια Συνέχεια στη σελίδα 4 Ο Γεώργιος και η Ολγα Γκατζούλη πανευτυχείς την ημέρα της αποφοίτησης του γιου τους Αλέξανδρου από τη Νομική Σχολή. Δίπλα η αδελφή του Μαρία Γκατζούλη.

4 4 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων Συνέχεια από τη σελίδα 3 πλάκα που γράφαμε πάνω, γι αυτό δεν πήρα ποτέ τις βάσεις από κανονικό σχολείο, αλλά κάτω από τα δέντρα και μόνο τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού τελείωσα κάπως συστηματικά. Το 1948 φοίτησα στο Γυμνάσιο Τσοτιλίου το οποίο ήταν το μόνο που δεν είχαν κάψει οι Γερμανοί». Συνέχισε, λέγοντας πως «τότε το Γυμνάσιο ήταν οκτατάξιο» κι εκείνος πήγε μέχρι την έβδομη τάξη διότι, όπως εξήγησε, «η Αμερική είχε ανοίξει τις πόρτες της στη μετανάστευση κι ο πατέρας μου είχε τρία αδέλφια στην Αμερική εδώ στο Μάντσεστερ, τον Σπύρο, τον Αθανάσιο και τον Νικόλαο. Επίσης και οι παππούδες μου τόσο από το μέρος της μητέρας μου, όσο και του πατέρα μου, ήταν εδώ από το 1890 πρωτοπόροι». Κι έτσι οι θείοι του έκαναν πρόσκληση στον πατέρα του τον Αλέξανδρο, ο οποίος ήταν ο μικρότερος από τους τρεις αδελφούς και με τη μητέρα του και τον μικρότερο αδελφό του, Βασίλη, ήλθαν στην Αμερική στις 25 Ιουλίου του Ταξίδεψαν με το πλοίο «Βασίλισσα Φρειδερίκη» αλλά όπως είπε, «έπειτα από ένα μήνα το έβγαλαν από το δρομολόγιο διότι ήταν παλιό και επικίνδυνο» και πρόσθεσε χαμογελώντας «προλάβαμε κι ήλθαμε». Υπογράμμισε πως «το ταξίδι ήταν καλό, δεν κουνούσε πάρα πολύ το πλοίο, μία μέρα μόνο είχαμε θαλασσοταραχή» και συμπλήρωσε «πρώτη φορά είχα μπει σε πλοίο, πού να δούμε πλοίο στα βουνά της Μακεδονίας;». Σταμάτησαν στο Χάλιφαξ για μερικές ώρες: «Βγήκαμε για λίγο έξω και μου είπαν κάποιοι Ελληνες συνταξιδιώτες, οι οποίοι είχαν ξαναέλθει στην Αμερική πάμε να πιούμε μία κόκα-κόλα, κι εγώ τους ρώτησα, μα τι είναι αυτή η κόκα-κόλα, δεν είχα ιδέα τι ήταν» και τόνισε «δεν ήξερα καθόλου αγγλικά». Στην Ελλάδα, η οικογένεια Γκατζούλη ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση, δεν ήταν ανάγκη να μεταναστεύσει στην Αμερική. «Στο Τσοτίλι ο πατέρας μου ήταν υποεργολάβος, είχαμε έναν συγγενή ο οποίος έπαιρνε εργολαβίες αλλά ήταν μεγάλης ηλικίας και τις έπαιρνε ο πατέρας μου και τις τελείωνε, όπως λόγου χάρη το Γυμνάσιο το έκανε ο πατέρας μου, επίσης το αποχετευτικό σύστημα, είμαστε καλά, αλλά επειδή τα άλλα αδέλφια του πατέρα μου ήταν εδώ είπαμε ας πάμε κι εμείς, κι έτσι ήλθαμε», τόνισε. Οι πρώτες του εντυπώσεις από την Αμερική δεν ήταν τόσο ευχάριστες και θετικές. «Οταν φτάσαμε στην αποβάθρα στη Νέα Υόρκη έβλεπα κάτι τσίγκινα κτίρια από εδώ, άλλα τσίγκινα κτίρια από εκεί με κάτι μικρά παραθυράκια, είπα μα αυτή είναι η Αμερική, είχε έλθει μία ξαδέλφη μας η Σοφία Γκατζούλη και ήλθαμε κατευθείαν στο Μάντσεστερ», ανέφερε. Επειδή ήλθαν σε δικούς τους ανθρώπους ήταν κάπως εύκολα τα πράγματα. Είπε ότι «ο πατέρας μου είχε 55 λίρες στην τσέπη του, δεν στενοχωρηθήκαμε για να δανειστούμε λεφτά». Ο Γιώργος ξεκίνησε αμέσως εργασία, παιδί 17 ετών. Τη Δευτέρα έφτασαν στην Αμερική, κι όπως είπε, «την Πέμπτη με πήρε η ξαδέλφη μου η Σοφία και πήγαμε σ ένα εργοστάσιο που κατασκεύαζε παντόφλες και μάλιστα κάτι μεγάλες παντόφλες, κι έπιασα δουλειά. Αγγλικά δεν ήξερα καθόλου, αφού ούτε νερό δεν μπορούσα να ζητήσω». Επειτα από ένα χρόνο βρήκε άλλη εργασία στο εργοστάσιο «Πανδώρα» που έκανε φανέλες και κάλτσες γυναικείες. «Δούλευα τα βράδια και την ημέρα άρχισα να πηγαίνω στο Γυμνάσιο για να μάθω την Αγγλική», τόνισε. ΑγαπητέμαςΓιώργο Κουμπάρε τα συγχαρητήρια μας. Είμαστε υπερήφανοι για τις επιτυχίες και τη συνεισφορά σου στην Παμμακεδονική Κοινότητα. Ευχόμαστε πάντα το καλύτερο Πάνος και Νίκη ΣΟΥΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑΕΙΣΑΙΠΑΝΤΑΓΕΡΟΣ,ΣΟΦΟΣΚΑΙΑΞΙΟΣ GEORGE GATZOULIS Congratulation on your accomplishments Mike & Christina Veziris ΟαδελφόςσουΒασίλης μετάτηςοικογένειάςτου Συγχαρητήρια στον Γιώργο Γκατζούλη και την οικογένειά του για την προσήλωση και τους αγώνες του για τη Μακεδονία και την Ελλάδα. Με εκτίμηση, Οικογένεια Νικολάου Χρονά

5 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 5 Για να μάθουν την Αγγλική μαζί με τον φίλο του τον Νίκο Παπανικολάου, τον αδελφό του επιφανή ιερέα Βύρωνος Παπανικολάου από το Σικάγο, ο οποίος είχε έλθει ένα χρόνο αργότερα, έχοντας τελειώσει το Γυμνάσιο, βρήκαν την εξής μέθοδο: «Υπήρχαν κινηματογράφοι που πλήρωνες 25 σεντς και μπορούσες να καθίσεις όλη την ημέρα, κι εμείς πηγαίναμε, παρακολουθούσαμε τα έργα για να μάθουμε Αγγλικά», είπε με νοσταλγία, καθώς γύριζε πολλά χρόνια πίσω με τις αναμνήσεις. Με τον θείο του κάθισαν περίπου ένα μήνα και στη συνέχεια νοίκιασαν δικό τους σπίτι. «Θυμάμαι είχα αγοράσει και μία τηλεόραση ασπρόμαυρη που λειτουργούσε με λυχνίες οι οποίες δεν διαρκούσαν πάνω από ένα μήνα οπότε τις βγάζαμε και πηγαίναμε στα φαρμακεία ή στα καταστήματα και αγοράζαμε καινούργιες. Ο αδελφός μου ο Βασίλης ήταν μικρότερος, ήθελε να βλέπει ένα καρτούν, εγώ ήθελα να βλέπω κανένα έργο, κι έτσι με τον φίλο μου τον Νίκο Παπανικολάου βρήκαμε τη λύση του κινηματογράφου με τα 25 σεντς», σημείωσε. Στην Ελλάδα είχε τελειώσει την 7η Γυμνασίου και χρειαζόταν άλλος ένας χρόνος για να τελειώσει, είχε διδαχθεί πολύ περισσότερα μαθήματα από ό,τι δίδασκαν στα εδώ Γυμνάσια. Οταν ρώτησε να εγγραφεί για να πάρει το απολυτήριο από εδώ κατάλαβε ότι θα χρειαζόταν άλλα τέσσερα χρόνια διότι του έλεγαν να πάρει μαθήματα δημοκρατίας και κάτι παρόμοια. Ο Γιώργος Γκατζούλης από μικρός ήταν άνθρωπος που έπιαναν τα χέρια του. Γι αυτό και στο εργοστάσιο «Πανδώρα» που εργαζόταν κατασκεύαζε κουτιά μέσα στα οποία τοποθετούσαν τις φανέλες και τις κάλτσες και τις έστελναν παραγγελίες σ όλη την Αμερική. «Οταν χαλούσε κάποιο μηχάνημα, καθόμουν το βράδυ και το έφτιαχνα, οπότε την άλλη μέρα ερχόταν το αφεντικό και έβρισκε το μηχάνημα να λειτουργεί και ρωτούσε ποιος το έφτιαξε, και του έλεγαν ο Γιώργος. Μια μέρα μου είπε βλέπω ότι είσαι πολύ καλός με τα μηχανήματα και θέλω να σε κάνω μηχανικό. Θα σου δίνω 2,56 την ώρα». Ο κ. Γκατζούλης επεσήμανε ότι «τότε παίρναμε 60 σεντς την ώρα, οπότε καταλαβαίνετε ότι 2,56 ήταν καλός μισθός. Πήγα στο σπίτι χαρούμενος, είπα στην μητέρα μου «επέλεξα τον κλάδο Ηλεκτρολογίας-Μηχανολογίας διότι είναι περισσότερο τεχνικός κλάδος και ήμουν καλός σ αυτά τα μαθήματα» ότι θα γίνω μηχανικός με 2,56 σεντς την ώρα, κι εκείνη η οποία δεν είχε τελειώσει ούτε το Δημοτικό, μου είπε όχι δεν θα πάρεις αυτή τη δουλειά, αλλά θα πας στο σχολείο». Κι αυτό ακριβώς έκανε, «πήρα δύο ξαδέλφες μου και πήγαμε στον διευθυντή εγγραφών του Πανεπιστημίου του Νιου Χαμσάιρ και του είπα κοίταξε εδώ τα χαρτιά μου από την Ελλάδα πήγα μέχρι την έβδομη τάξη αλλά έχω πολύ περισσότερα μαθήματα από ό,τι ένας μαθητής Γυμνασίου που τελειώνει εδώ. Οταν είδε λοιπόν αυτό το ενδεικτικό μου από την Ελλάδα με εφτά υπογραφές και με τα χαρτόσημα, με τη φωτογραφία μου, μου είπε άφησε το θα το ερευνήσω το θέμα και θα σου τηλεφωνήσω. Εν τω μεταξύ, στο τμήμα κτηνοτροφίας ήταν ένας καθηγητής που καταγόταν από τον Αυγερινό, ονόματι Κολοβός, διάσημος στον κλάδο του. Ο διευθυντής των εγγραφών του έδειξε το χαρτί μου κι ο κ. Κολοβός του είπε ότι αυτό δεν είναι απολυτήριο Γυμνασίου, αλλά ενδεικτικό. Μου είπε λοιπόν ο διευθυντής των εγγραφών του Πανεπιστημίου ότι δεν μπορούμε να σε δεχθούμε. Του απάντησα ότι σου εξήγησα ότι δεν είναι απολυτήριο, δεν ξέρω αν μπόρεσα να στο εξηγήσω πλήρως κι αν εσύ το κατάλαβες. Του είπα ακόμα πως μου είπες να πάρω ένα μάθημα Αγγλικά εδώ, το πήρα και ιδού ο βαθμός Β+. Με κοίταξε, κατάλαβε ότι έκανε λάθος και επίσης Συνέχεια στη σελίδα 6 ΠολυαγαπημένεμαςΓιώργο, θέλουμε να ξέρεις, ότι όλοι σε θαυμάζουμε και νιώθουμε υπερήφανοι για εσένα και για όσα έχεις κατορθώσει στη ζωή σου. Σου ευχόμαστε να είσαι πάντα υγιής και να έχεις τις επιτυχίες που αξίζεις. Οικογένειες ΧατζημπύρουκαιΜιχαλοπούλου ΟΓιώργοςδενασκείμόνομεγάληεπιρροή στηνελληνικήκοινότητα,αλλάείναιεπίσης καλόςσύζυγοςκαιπατέρας. Ηαπλότητάτουκαιηαγάπητουγιατουςγύρωτου, είναιαπόταπροτερήματαγιαταοποία αποκόμισετηναγάπηκαιτονσεβασμόόλων. Συγχαρητήρια στον αγαπητό μας φίλο συμπατριώτη και συνεργάτη για πολλά χρόνια ΓΙΩΡΓΟ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ για τη μεγάλη του προσφορά στην Παμμακεδονική, στην ιδιαίτερη μας πατρίδα, αλλά και στην Ελλάδα. Είναι καλός και γνήσιος Ελληνας και μας κάνεις όλους υπερήφανους. ΓΙΩΡΓΟΣ και ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ και ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΕΛΙΟΣ Εχειμείνειπάνταοίδιος«Γιώργος» πολύαληθινός,ταπεινόςκαιειλικρινής. Είμαστεπολύυπερήφανοιγιατονσύζυγοκαιπατέρα πουείχαμετηντύχηναέχουμεκαιναγνωρίσουμε. Σ' αγαπούμε, Η σύζυγος Τα παιδιά Όλγα Μαρία και Αλέξης

6 6 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων Συνέχεια από τη σελίδα 5 κατάλαβε ότι κι εγώ δεν επρόκειτο να τον αφήσω ήσυχο διότι είχα λαχτάρα στην καρδιά μου να σπουδάσω, οπότε κάποια στιγμή μου είπε: θα κάνουμε το εξής, θα σε βάλουμε ως ειδικό φοιτητή (special student) θα πάρεις τρία μαθήματα κι αν πας καλά τότε θα σε δεχθούμε κανονικά. Πήρα Μαθηματικά, Χημεία και Αγγλικά οπότε πήρα Α και Β, οπότε μόλις τα είδε αυτός μου είπε από εδώ και πέρα είσαι κανονικός φοιτητής». Πρόσθεσε πως «επέλεξα τον κλάδο Ηλεκτρολογίας-Μηχανολογίας διότι είναι περισσότερο τεχνικός κλάδος και ήμουν καλός σ αυτά τα μαθήματα» και συμπλήρωσε «όμως πρέπει να ξέρετε ότι ο κλάδος Ηλεκτρολογίας-Μηχανολογίας ήταν ο πιο δύσκολος κλάδος στο πανεπιστήμιο». Ο Γιώργος Γκατζούλης βοηθήθηκε για να σπουδάσει, αλλά επέκτεινε τη βοήθεια και σ ένα άλλο ελληνόπουλο. «Ο Πάνος Καραβασίλης ήταν σμηναγός στην Ελλάδα και πετούσε αεροπλάνα, αλλά ήλθε εδώ και ήθελε να σπουδάσει. Γνωριστήκαμε, τον καθοδήγησα στο πανεπιστήμιο, του έδωσα τα βιβλία και τις σημειώσεις μου και σπούδασε και αυτός Ηλεκτρολογία-Μηχανολογία κι από τότε είμαστε αχώριστοι φίλοι και με την σύζυγό του τη Νίκη βάφτισαν τον γιο μας τον Αλέξανδρο κι είμαστε και κουμπάροι». Ο Γιώργος αποφοίτησε στις 20 Ιουνίου του 1962 και μια εβδομάδα αργότερα βρήκε εργασία στα ναυπηγεία του Πόρτσμουθ του Νιου Χαμσάιρ. Οπως ανέφερε, «τα ναυπηγεία τότε προσλάμβαναν πολλούς μηχανικούς διότι είχαμε τους σχεδιασμούς των πρώτων πυρηνικών υποβρυχίων όπως το Θρέσερ που το χάσαμε, δηλαδή βούλιαξε μαζί με τα 125 άτομα το πλήρωμα. Οταν συναρμολογούσαν τους σωλήνες τις κολλούσαν με άργυρο αλλά φαίνεται ότι δεν είχε μεγάλη αντοχή κι όταν το υποβρύχιο έκανε βαθιά κατάδυση ένας σωλήνας ξεκόλλησε μπήκαν νερά κι ήταν καταστροφικό δεν μπορούσε να γίνει τίποτε να σωθεί». Εξήγησε ότι η εργασία του στα υποβρύχια ήταν «διανομή ενέργειας και φωτισμός, δηλαδή όπως κάνεις σχέδια για την ηλεκτροδότηση ενός σπιτιού το ίδιο και στο υποβρύχιο αλλά φυσικά είναι πολύ πιο δύσκολο διότι υπάρχουν πολλοί σωλήνες, διακλαδώσεις, παρεμβολές». Υπογράμμισε ακόμα πως «δεν είναι μόνο το ηλεκτρικό σύστημα, αλλά έχεις να κάνεις με πολλά και περίπλοκα ηλεκτρονικά συστήματα και οι μηχανικοί που εργάζονται κάνουν εξιδανικευμένη εργασία». Ο επικεφαλής των ναυπηγείων του Πόρτσμουθ του Νιου Χαμσάιρ F. Jones επιδίδει το βραβείο αριστείας και απόδοσης στον Γεώργιο Γκατζούλη. Ο καπετάνιος F.H. Pats επιδίδει τιμητικό βραβείο στον Γεώργιο Γκατζούλη την ημέρα της συνταξιοδότησής του από τα ναυπηγεία του Πόρτσμουθ. Ο Γεώργιος Γκατζούλης, ο οποίος δίδει πάντοτε το παρών στις εκδηλώσεις που σχετίζονται με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, με την κυβερνήτη του Νιου Χαμσάιρ Μάγκι Χασάν από την εκδήλωση για την Ανεξαρτησία της Ελλάδος.

7 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 7 Αναφορικά με το ποια είναι μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των υποβρυχίων, είπε «κατ αρχήν σήμερα όλα τα υποβρύχια είναι πυρηνικά, αυτάρκη σε όλα, όπως το να κάνει δικό του νερό, δικό του αέρα, ηλεκτρισμό, τα πάντα και μπορεί να μείνει υποθαλάσσια επί μήνες. Δεν έχουν μεγάλη χωρητικότητα, για περίπου 125 άτομα, υπάρχουν καμπίνες, μαγειρείο, καθαριστήρια, έχει προπέλα η οποία το κινεί και η οποία γυρίζει με ηλεκτρισμό ο οποίος παράγεται από την πυρηνική ενέργεια». Για το πόσο ασφαλή είναι, υποστήριξε πως «χάσαμε και μερικά, γίνονται και ατυχήματα. Μπορεί να χτυπήσει μ ένα βουνό της θάλασσας, ο πυθμένας δεν είναι λείος. Εχει μηχανήματα πρόληψης, αλλά καμιά φορά κάνουν ασκήσεις, μπορεί ένα αμερικανικό να παρακολουθεί ένα ρωσικό», ενώ όταν τον ρωτήσαμε σε ποιο βάθος κινούνται και με πόση ταχύτητα, είπε «δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω είναι απόρρητα αυτά, δεσμεύομαι». Τα τελευταία χρόνια ο κ. Γκατζούλης εργαζόταν και ειδικευόταν στα λεγόμενα συστήματα Σόνερ. «Τόσο μέσα όσο και στην επιφάνεια του υποβρυχίου υπάρχουν οι ακουστικοί αισθητήρες που στέλνουν σήματα. Το σήμα φεύγει και γυρίζει πίσω. Αν λόγου χάρη είναι ένα βουνό μπροστά ή άλλο υποβρύχιο το μηχάνημα ξέρει πότε στέλνει το σήμα και πότε γυρίζει πίσω κι έτσι μπορεί να προσδιορίσει πόσο μακριά είναι». Επεσήμανε πως το σύστημα πλοήγησης των αυτοκινήτων, το γνωστό GPS, «το έβγαλε το ναυτικό» και τόνισε πως «είναι ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά που απόκτησε η ανθρωπότητα από τον τομέα της άμυνας». Τα υποβρύχια έχουν ειδικά GPS και γνωρίζουν οι Αρχές και το Ναυτικό πού βρίσκονται ανά πάσα στιγμή. Για την κατασκευή ενός υποβρυχίου απαιτούνται δύο χρόνια και κοστίζει περί τα δύο δισεκατομμύρια το ένα. Είπε πως «είναι ολόκληρη πολιτεία, αποτελείται ένα υποβρύχιο από πολλά, μοναδικά και ακριβά μηχανήματα». Το 1968 τον κάλεσαν και πήγε στην Ουάσιγκτον όπου εργάσθηκε για το Ναυτικό στον τομέα όπου ανακάλυπταν και κατασκεύαζαν ηλεκτρικά μηχανήματα και εξαρτήματα. Υπήρχαν εργαστήρια και στο Πόρτσμουθ όπου μετέβαινε πολλές φορές για να ελέγξει και κάνει δοκιμές σ αυτά τα εξαρτήματα. Αξιοποίησε «Από οικογένειες που είχε η κοινότητα του Αγίου Γεωργίου σήμερα να έχει 500, διότι πέθαναν πολλοί και οι νεότεροι δεν συμμετέχουν» την ευκαιρία και πήγε στο αμερικανικό πανεπιστήμιο και έπαιρνε μεταπτυχιακά μαθήματα. «Στην Ουάσιγκτον δεν είχα μόνο τα υποβρύχια, αλλά και τα κανονικά πλοία επιφανείας. Πήγα δύο φορές σε ταξίδι με το αεροπλανοφόρο Κένεντι γιατί θέλαμε να δοκιμάσουμε κάποια συστήματα που κατασκευάζαμε. Είχα τον βαθμό του υποπλοιάρχου και δικαιούμουν να έχω δική μου καμπίνα. Την πρώτη φορά είχα καμπίνα μόνος μου, τη δεύτερη φορά τις είχαν πιάσει και με έβαλαν ακριβώς από κάτω που προσγειώνονταν τα αεροπλάνα, κι όλο το βράδυ άκουγα τις προσγειώσεις τους διότι έκαναν ασκήσεις», συμπλήρωσε. Το 1980 επανήλθε στο Πόρτσμουθ και εργάσθηκε στον τομέα αξιολόγησης γενικών επισκευών των υποβρυχίων. Ηταν επικεφαλής του τμήματος των δικών του συστημάτων που έπρεπε να αντικατασταθούν και τα οποία, όπως εξήγησε, «ήταν τα ηλεκτρολογικά και το Σόναρ (είδος ραντάρ) και επίσης κάναμε και τις δοκιμές, δηλαδή αν τα επισκευασθέντα συστήματα λειτουργούν κα- Συνέχεια στη σελίδα 8 Συγχαίρουμε τον αγαπητό παλιό, καλό μας φίλο Γιώργο Γκατζούλη τον άξιο και ξεχωριστό Ελληνα για τα επιτεύγματά του για την προσφορά του στην Παμμακεδονική, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Νew Hampshire και στην Ομογένεια. Γιώργο, σου ευχόμαστε υγεία και χαρά με την οικογένειά σου. Χρόνια Πολλά και Δημιουργικά. Με εκτίμηση, Νίκος και Νίκη Παπανικολάου Στον παιδικό μου φίλο ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ άξιο τέκνο της Μακεδονίας, θερμά συγχαρητήρια και άπειρες ευχές. Στον αγαπητό και σεβαστό φίλο ΓΙΩΡΓΟ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ στέλνουμε τις θερμότερες ευχές και τα θερμότατα συγχαρητήριά μας για τον ενδυναμωμένο πατριωτικό του παλμό και για την προσφορά του στον Ελληνισμό και ιδιαίτερα στην Παμμακεδονική Αμερικής. Με βαθειά εκτίμηση, πολλή αγάπη και άπειρες θερμές ευχές. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΠΑΝΤΗΣ Staten Ιsland, NY NINA και PETER ΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

8 8 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων Συνέχεια από τη σελίδα 7 νονικά». Διαζεύχθηκαν με την πρώτη του σύζυγο, η οποία ήταν ναυπηγός και είχαν αποκτήσει μία κόρη, την Μαρία, η οποία σήμερα είναι στέλεχος του Ινστιτούτου Γούντροου Γουίλσον της Ουάσιγκτον. Το 1980 γνωρίστηκε με την σύζυγό του την Ολγα, η οποία κατάγεται από το Κιλκίς και απόκτησαν ένα γιο τον Αλέξανδρο, ο οποίος είναι δικηγόρος με δικό του δικηγορικό γραφείο στο Μάντσεστερ. Η κ. Γκατζούλη έχει δικό της κατάστημα ραπτικής στο κέντρο του Μάντσεστερ. Ο Γιώργος είπε χαμογελώντας, ότι «όταν επέστρεψα από την Ουάσιγκτον η μητέρα μου και η νύμφη μας η Νίνα, η γυναίκα του αδελφού μου του Βασίλη, έκαναν συνωμοσία να με συστήσουν σε μία καλή κοπέλα για να νυμφευθώ κι όπως βλέπετε εδώ είμαστε, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι. Η Νίνα μίλησε σε μία θεία της, η οποία ήξερε την Ολγα κι έτσι έγινε» και συμπλήρωσε πως «από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε στο τηλέφωνο κατάλαβα ότι η κοπέλα αυτή είναι καλός άνθρωπος. Πήγα στην Ελλάδα έγινε ο γάμος, βάλαμε τα χαρτιά πήρε τη βίζα και ήλθαμε εδώ» και πρόσθεσε «λαχείο η Ολγα». Παρ όλη την πολυεύθυνη εργασία του, την καριέρα του και την οι- Η οικογένεια Γκατζούλη. Διακρίνονται οι γονείς Αλέξανδρος και Ευσταθία. Εξ αριστερών, οι: Γεώργιος, Ολγα, Μαρία, Νίνα, Βασίλης, Αλεξάνδρα, Ιωάννης. Ο Γεώργιος Γκατζούλης διατηρεί με πιστότητα τις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις και τις μετάγγισε στα παιδιά του. Στη φωτογραφία, με τον γιο του Αλέξανδρο ψήνουν τον παραδοσιακό οβελία το Πάσχα. Ο Γεώργιος και η Ολγα Γκατζούλη στο δείπνο της κοινότητας του Αγίου Γεωργίου στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ το 2011.

9 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 9 Οι γονείς του Γεωργίου Γκατζούλη Ευσταθία και Αλέξανδρος με την Ολγα Γκατζούλη και την μικρή Αλεξάνδρα Γκατζούλη κόρη του Βασίλη Γκατζούλη. Ο Γεώργιος Γκατζούλης με τον γιο του Αλέξανδρο στο επίσημο δείπνο της κοινότητας του Αγίου Γεωργίου στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ το έτος κογένεια του, ο Γιώργος Γκατζούλης αναμείχθηκε και αναμειγνύεται ενεργά και δραστήρια και με τα κοινά, ιδιαίτερα με την Παμμακεδονική Ενωση με την οποία ασχολείται από το 1958 και της οποίας διετέλεσε γραμματέας, αλλά και κυβερνήτης Νέας Αγγλίας. Επίσης, είναι πρόεδρος του Τμήματος της Παμμακεδονικής του Μάντσεστερ. «Αν δεν υπήρχε η Παμμακεδονική το εθνικό θέμα της ονομασίας θα είχε τελειώσει προ πολλού», υποστήριξε. Για την Ομοσπονδία της Νέας Αγγλίας είπε ότι «η ιδέα είναι πολύ καλή διότι ως Ομογένεια κάτι πρέπει να κάνουμε, αλλά η παρέλαση κοστίζει 50 με 60 χιλιάδες δολάρια τα οποία είναι δύσκολο να συγκεντρώσει η Ομοσπονδία διότι πολλοί σύλλογοι έχουν διαλυθεί και τώρα που δεν θα ξαναβάλει υποψηφιότητα ο δήμαρχος Μενίνο, δεν ξέρουμε αν ο καινούργιος θελήσει να συνεχίσει». Με την κοινότητα του Αγίου Γεωργίου συνδέεται περί τα 50 χρόνια από τότε μάλιστα που χτιζόταν ο σημερινός ναός επί ιερατείας του π. Γεωργίου Παπαϊωάννου, ο οποίος αργότερα μετατέθηκε στην Μπεθέσδα και μετά τη χηρεία του έγινε Συνέχεια στη σελίδα 10 Office Hours: By Appointment SERAPHIM P. PAPAJIANNIS, M.D. Internal Medicine 13 Presidents Lane Quincy, MA Tel: Στον αγαπητό μας φίλο και συναγωνιστή Γεώργιο Γκατζούλη Θερμά συγχαρητήρια στον αγαπητό ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ για την εξαίρετη τιμή που του γίνεται από τον «Εθνικό Κήρυκα». Ο κ. ΓΚΑΤΖΟΥΛΗΣ είναι ένας ένθερμος πατριώτης και έντιμος Οικογενειάρχης. Η προσφορά του είναι μεγάλη και αξιόλογη, σαν τέως Υπατος Γραμματέας της Παμμακεδονικής υπό την τότε Προεδρεία μου. Θερμά συγχαρητήρια για την δίκαιη σημερινή σου διάκριση από την έγκυρη Ελληνική εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας» της Νέας Υόρκης που καταγράφει την ιστορία του Ελληνισμού των ΗΠΑ από το «Τιμή σ εκείνους, όπου στην ζωήν των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες» Κ. Καβάφης Με ιδιαίτερη εκτίμηση, Δρ. Σεραφείμ Π. Παπαγιάννης Ιατρός Παθολόγος Πρώην Υπατος Πρόεδρος της Παμμακεδονικης ΗΠΑ - Καναδά Με αδελφική αγάπη, Ελεανώρα και Πάνος Σπηλιάκος

10 10 ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Γεώργιος Γκατζούλης: Ο κορυφαίος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος των υποβρυχίων Συνέχεια από τη σελίδα 9 επίσκοπος Νέας Ιερσέης για λίγο διάστημα και εξεδήμησε αιφνιδίως. «Από οικογένειες που είχε η κοινότητα του Αγίου Γεωργίου σήμερα να έχει 500, διότι πέθαναν πολλοί και οι νεότεροι δεν συμμετέχουν». Είπε και πρόσθεσε πως «και σε άλλες πόλεις υπάρχει το ίδιο πρόβλημα». Οταν τον ρωτήσαμε αν οι κοινότητες δίνουν πολλά χρήματα στην Αρχιεπισκοπή και πρέπει να μειωθούν, είπε «ναι πρέπει να μειωθούν διότι τα έσοδα των κοινοτήτων έχουν μειωθεί» και τόνισε πως «και οι μισθοί των ιερέων είναι υψηλοί». Μιλώντας για το Ελληνικό σχολείο είπε, πως «είχαμε περί τα 150 παιδιά, όλες οι αίθουσες ήταν γεμάτες, τώρα δεν λειτουργεί τίποτε. Τα δικά μας τα παιδιά, που είμαστε η μεγαλύτερη εκκλησία, τα στέλνουμε στην κοινότητα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κι όλα μαζί είναι περί τα 50». Την Ελλάδα την επισκέπτονται κάθε χρόνο ενώ για την εκεί κατάσταση είπε ότι «λυπούμαστε πάρα πολύ» και συμπλήρωσε «δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, αλλά κι ο κόσμος». Ο κ. Γκατζούλης είναι επί μακρά σειρά ετών αναγνώστης αμφότερων των εκδόσεων του «Εθνικού Κήρυκα», της Ελληνικής και Αγγλικής. Ο Γεώργιος Γκατζούλης κρατώντας στα χέρια του βραβείο με το οποίο τιμήθηκε για την εξαιρετική του απόδοση στην ηλεκτρολογία των υποβρυχίων. Στην τιμητική πλακέτα εικονίζεται υποβρύχιο. Ο Γεώργιος Γκατζούλης, νεαρό παιδί 17 χρονών, όταν μετανάστευσε από την Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη λαχτάρα στην ψυχή να σπουδάσει. Ο Γεώργιος Γκατζούλης είναι περήφανος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό και το δείχνει με κάθε τρόπο. Κάθε 25η Μαρτίου και Πάσχα αναρτά την ελληνική σημαία στον ιστό στην είσοδο του σπιτιού στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ. Ο Γεώργιος και η Ολγα Γκατζούλη με τους καλούς τους φίλους και κουμπάρους Παναγιώτη και Ελπινίκη Καραβασίλη.

11 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΠΡΟΣΩΠΟ 11 Η Ολγα Γκατζούλη με τον γιο της Αλέξανδρο, μικρό παιδί, ντυμένο με την ελληνική παραδοσιακή του στολή, συμμετείχε στις εκδηλώσεις της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος. Τα δύο αδέλφια Μαρία και Αλέξανδρος Γκατζούλη την ημέρα που ο Αλέξανδρος έλαβε το πτυχίο της Νομικής Σχολής. Από την ημέρα του γάμου του Γεωργίου και της Ολγας Γκατζούλη στις 12 Οκτωβρίου του 1980 στην Ελλάδα, που σήμανε την αρχή της ευτυχισμένης ζωής τους.

12 12 ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Στο επόμενο Περιοδικό Σάββατο 20 - Κυριακή 21 Απριλίου 2012 Αφιέρωμα στον Γεώργιο Γεωργόπουλο Με όραμα και πάθος για την Ομογένεια ΔΩΡΕΑΝ MAZI ME TON «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ»

13 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΘΕΜΑ 13 Δ. Στάικος: Ο Ελληνας σωματοφύλακας που έγινε σκιά των σταρ Ηταν φύλακας - άγγελος μύθων της σόουμπιζ. Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Σάρον Στόουν, Τζέιν Φόντα, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Ρέι Τσαρλς είναι μερικοί μόνο από τους «μύθους» που τους εμπιστεύτηκαν την ασφάλειά τους. Οχι μόνο η καριέρα, αλλά και η ίδια η ζωή του Δημήτρη Στάικου μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από χολιγουντιανή ταινία. Ο 55χρονος σήμερα, πρώην σωματοφύλακας, βρέθηκε δίπλα στους μεγαλύτερους σταρ του πλανήτη, για να τα παρατήσει και να αποσυρθεί στην... ταβέρνα του, στη Λίμνη Δόξας Φενεού. «Η πολυτέλεια, τα πλούτη και η κινηματογραφική ζωή απομυθοποιήθηκαν μέσα μου», λέει ο... Κέβιν Κόστνερ της Ελλάδας. Ο άλλοτε πιστός σωματοφύλακας των διασημοτήτων ξεφυλλίζει το λαμπερό άλμπουμ της ζωής του αποκαλύπτοντας τις άγνωστες πτυχές των σταρ που γνώρισε. «Αυτό που μπορώ να πω για αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι τους απομυθοποίησα», λέει με τη σιγουριά που έχει ένας άνθρωπος που έχει ζήσει πολλά. «Εκτός από την ντίβα Σάρον Στόουν, που τσακωθήκαμε», προσθέτει κομπάζοντας. Οι φίλοι τον ξέρουν ως τον «Ελληνα σωματοφύλακα της Λιζ Τέιλορ». Ως τον άνθρωπο που κατάφερε να συνδέσει το όνομά του με τη VIP προστασία και να γίνει φίλος με τρανταχτά ονόματα του διεθνούς τζετ σετ. Γνωστές, αλλά και άγνωστες φιλίες όπως με την αδελφή του Ωνάση, Καλλιρρόη Πατρονικόλα. Σήμερα, υποδέχεται καλοφαγάδες στο «Διάσημο κουτούκι του Στάικου» και τους... χορταίνει με ιστορίες βγαλμένες από τις φωτογραφίες που κρέμονται στον τοίχο. Σε αυτές, ο φιλόξενος πρώην σωματοφύλακας ξεπροβάλλει πίσω από μύθους της σόουμπιζ. Η «εκλεκτή» Από τα εξήντα και πλέον VIP πρόσωπα που προστάτευσε, ο Δ. Στάικος ξεχωρίζει όσα έζησε με τη φίλη του Ελίζαμπεθ Τέιλορ. «Οταν τη γνώρισα, το πρώτο πράγμα που της είπα ήταν ότι έχει τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει. Μου απάντησε ότι 10 χρόνια είχαν να της κάνουν κομπλιμέντο», περιγράφει. «Ευγενική, απλή, αυθόρμητη και τόσο προσιτή ήταν αυτή η γυναίκα με τους επτά διάσημους άνδρες, τα αμύθητα πλούτη, την εκθαμβωτική ζωή, που ασκούσε επιρροή σε βασιλιάδες, προέδρους, πρωθυπουργούς και μεγαλοεπιχειρηματίες», λέει χαρακτηριστικά. Θυμάται την πιο έντονη στιγμή μαζί της. «Ηταν στη Μεγάλη Βρετανία, όπου είχαν μαζευτεί πάνω από άτομα. Ολοι οι επώνυμοι της Αθήνας. Υπουργοί, επιχειρηματίες, πρέσβεις ήθελαν να της πιάσουν το χέρι. Η Λιζ από τον πολύ κόσμο είχε τρομοκρατηθεί. Μου ζήτησε να φύγουμε και να επιστρέψουμε στη σουίτα της. Οταν φτάσαμε και αισθάνθηκε ασφαλής, τηλεφωνεί στη ρεσεψιόν και λέει: Είμαι η Λιζ Τέιλορ. Θέλω να μου στείλετε 12 σαμπάνιες, γιατί έχω 12 άνδρες στο κρεβάτι μου. Αυτή ήταν η Τέιλορ με το εκπληκτικό χιούμορ της», θυμάται ο Στάικος. «Α! Μαζί της ήταν και ο Κρίστοφερ Φορμπς. Μεγιστάνας. Είχαν έρθει με το ιδιωτικό του αεροπλάνο τύπου 737», προσθέτει. Η Τέιλορ ήθελε να τον πάρει μόνιμα στην Αμερική μαζί της. Τελικά έγιναν φίλοι και αλληλογραφούσαν για πολλά χρόνια. Οταν του ανατέθηκε η φύλαξη του σκηνοθέτη του «Νονού», Φράνσις Φορντ Κόπολα, ήρθε αντιμέτωπος με έναν άνθρωπο που χανόταν στις ταινίες του. Ευγενή, εργατικό, υπομονετικό με μια φωτογραφική μηχανή και ένα φωτόμετρο στο χέρι. Την εποχή που το CNN ήταν στην παντοκρατορία του, λίγο καιρό μετά τον Πόλεμο του Κόλπου, ο ιδιοκτήτης του, Τεντ Τέρνερ και η σύζυγός του, Τζέιν Φόντα, δύο πλούσιοι και διάσημοι άνθρωποι, εμπιστεύονται τον Δημήτρη Στάικο κατά την επίσκεψή τους στην Ελλάδα. Στον Αστέρα Βουλιαγμένης, σε μία δεξίωση με όλη την καλή κοινωνία, ο Τέρνερ εμφανίστηκε με τζιν παντελόνι, καρό σακάκι και αθλητικά μεταχειρισμένα παπούτσια. Αυτή η εμφάνιση εντυπώνεται στον Δημήτρη. Αλλά το κορμί της Τζέιν Φόντα είναι αυτό που θα χαραχτεί στη μνήμη του. «Κάθε πρωί πήγαινε στο γυμναστήριο», ανακαλεί ο Δημήτρης. Η σύγκριση με τον Κόστνερ Ο οποίος θα γίνει στη συνέχεια ο σωματοφύλακας του Ρέι Τσαρλς (ένας ζεστός και ευγνώμων άνθρωπος), του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, της Τζοάνα Τζόνσον, της ηθοποιού που υποδυόταν την Κάρολαϊν στην «Τόλμη και Γοητεία», και άλλους πολλούς. «Με την Τζοάνα είχαμε πάει στη Σαντορίνη. Ημασταν συνέχεια μαζί, ακόμα και το βράδυ στα κλαμπ. Είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Μου είχε κάνει και δώρο, ένα χρυσό μενταγιόν με τον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί ήμουν ο φύλακας - άγγελός της. Δεν ήθελε πολύ, άρχισαν να με συγκρίνουν με τον Κέβιν Κόστνερ», λέει και τον διακόπτω για να τον ρωτήσω αν το κέρδισε το κορίτσι, όπως γίνεται στην ταινία «Ο σωματοφύλακας». Παίρνει μια τζούρα από το τσιγάρο και λέει ότι όλες οι διάσημες γυναίκες ήταν κυρίες και το μόνο που ζητούσαν ήταν η φιλία. «Αλλά θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως δεν ισχύουν όσα δείχνει η ταινία. Είσαι 24 ώρες το 24ωρο με ένα άτομο και του παρέχεις ασφάλεια. Τα συναισθήματα μπερδεύονται, αλλά ήξερα πάντα ότι όλα είναι καταδικασμένα και θα έθετα σε κίνδυνο την εταιρεία μου», απαντά με ειλικρίνεια. Η τελευταία σταρ του Χόλιγουντ που προστάτευσε ο Δ. Στάικος ήταν η Σάρον Στόουν. Ηταν λίγο μετά την ταινία «Βασικό Ενστικτο» που είχε κάνει πάταγο παγκοσμίως. Η σέξι ηθοποιός είχε βρεθεί στην Ελλάδα και ο μπόντιγκαρντ θυμάται ότι ήταν κρύα, απρόσωπη και με πολλές απαιτήσεις. Απ την αρχή δεν τα πήγαν καλά. Οι δημοσιογράφοι είχαν πέσει όλοι στον Δημήτρη για να τους εξασφαλίσει συνέντευξη. Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, ο σημερινός υπουργός Αμυνας, ήταν αυτός που τα κατάφερε. «Η Στόουν ήταν δύσκολη περίπτωση», ξεκινά να εξιστορεί ο Στάικος. «Εντονη προσωπικότητα, ατίθαση γυναίκα. Θυμάμαι ότι την περίμεναν πάνω από άτομα στο Ακρωτήρι. Οταν φτάσαμε, έγινε χαμός. Η Στόουν έκοψε πάνω από 60 γραβάτες πρόθυμων ανδρών. Εγώ ήμουν έξαλλος. Κάποια στιγμή, κάνει τη λάθος κίνηση να πάρει τη γραβάτα μου. Εκείνη τη στιγμή νευρίασα και της είπα τη γραβάτα μου δεν θα την πάρεις. Τουλάχιστον να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα σε φύλαγε ένας άντρας. Αυτό ήταν. Μετά με συμπάθησε. Αλλά εγώ είχα τελειώσει με την προστασία των επωνύμων εκείνη τη βραδιά. Τα παράτησα», λέει χωρίς ίχνος μεταμέλειας. Πριν τα παρατήσει, ήταν ο άνθρωπος που του είχε ζητήσει ο Αντώνης Λιβάνης να ψιθυρίσει στο αυτί τού τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, σ ένα κατάμεστο Μέγαρο Μουσικής, ότι ο Μένιος Κουτσόγιωργας πέθανε... Μακριά από τη λάμψη των αστέρων Ο Δημήτρης Στάικος έζησε από κοντά το ανφάν γκατέ της παγκόσμιας σόουμπιζ, του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου. Κι όμως, επέλεξε να αποτραβηχτεί στην ταβέρνα «Το διάσημο κουτούκι του Στάικου» στη λίμνη Δόξα, στην ορεινή Κορινθία. Εκεί, όσοι βρεθούν, γνωρίζουν τον κοσμοπολίτη... Dimitris. Η ζωή του βετεράνου bodyguard δεν είναι ενδιαφέρουσα μόνο λόγω της λάμψης των αστέρων που φρουρούσε. Η προσωπική του διαδρομή είναι εξίσου εντυπωσιακή. Γεννήθηκε τον Μάιο του 1951, «μες στα πλούτη, περιστοιχισμένος από κουβερνάντες και υπηρετικό προσωπικό». Στην ηλικία των 5 ετών ανακάλυψε ότι ο άνθρωπος που φώναζε «μπαμπά», στην πραγματικότητα ήταν ο θείος του. Η γυναίκα που θεωρούσε μητέρα του ήταν μητριά του που «εποφθαλμιούσε την τεράστια περιουσία της οικογένειας». Τον έστειλαν στο εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο της Βουλιαγμένης. Στα 17 του ο εισαγωγέας αυτοκινήτων Σαρακάκης του εμπιστεύτηκε σημαντικό πόστο στην εταιρεία. Παρότι νεαρός, κέρδισε τον σεβασμό του επιχειρηματία. Στη συνέχεια πήγε φαντάρος. Με τον στρατό να αποτελεί παρελθόν, ο Στάικος ήταν παρών στο ξεκίνημα της ασφαλιστικής Interamerican με διευθυντή τον 30χρονο τότε Δ. Κοντομηνά. Εχει κάνει ήδη δύο γάμους και δύο παιδιά, αλλά δεν πτοείται. Προσλαμβάνεται στην εταιρεία Ευρωπαϊκή Πίστη, αλλά ούτε εκεί στεριώνει και μετρά ακόμη ένα διαζύγιο. Ο Δ. Στάικος εξελίσσεται σε πετυχημένο διευθυντή μάρκετινγκ, με Τζάγκουαρ, χρήματα και καλή φήμη. Παντρεύεται στη συνέχεια τη Μάρθα, κόρη μεγαλομετόχου του καφέ Bravo, από καλή και πλούσια οικογένεια. Ο πεθερός του όμως δεν τον συμπαθούσε. Το τέταρτο διαζύγιο είναι γεγονός και έτσι γεννιέται η εταιρεία Επίλεκτες Δυνάμεις Προστασίας Security ΑΕ... Πηγή: Εθνος

14 14 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Συλλέκτης μοιράζεται την «ανεκτίμητης αξίας» συλλογή του ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ «Το παλιό πιστόλι του πατέρα που δεν γνώρισα και μού άφησε κληρονομιά μαζί με το όνομά του, έγινε η αφετηρία της συλλεκτικής μου προσπάθειας, όταν ήμουν 17 ετών. Μού έδινε δύναμη, θάρρος κι ελπίδα, στις δύσκολες ώρες της ζωής μου». Με αυτά τα λόγια, ο Φώτης Ραπακούσης περιγράφει πώς οδηγήθηκε στην απόφαση να στήσει το Λαογραφικό Μουσείο στο Νησί της λίμνης των Ιωαννίνων (γνωστό και ως Μουσείο του Αλί Πασά), όπου πολύτιμα κειμήλια, έργα τέχνης κι ανεκτίμητης ιστορικής αξίας αντικείμενα «ζωντανεύουν» την προεπαναστατική περίοδο και τα χρόνια του Αλί Πασά στην περιοχή. Ο Γιαννιώτης συλλέκτης, ύστερα από πολύχρονη και πολύμοχθη αναζήτηση, κατάφερε να συγκεντρώσει σημαντικά στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, τα οποία όχι μόνο δεν κρύβει, αλλά έχει τη χαρά, όπως λέει, να «μοιράζεται» τη συλλογή του και να την παρουσιάζει με μεγάλη υπερηφάνεια. Στο Μουσείο, εκτός από τη συλλογή «όπλων του Αγώνα», τα οποία αποτελούν κειμήλια της Επανάστασης, εκτίθενται και αριστουργήματα των Ηπειρωτών ασημουργών, οι οποίοι κατάφεραν με την τέχνη τους να μετατρέψουν ορισμένα όπλα σε «κοσμήματα». Τα όπλα, εκτός από τα περίτεχνα σκαλίσματα, φέρουν και παραστάσεις από το φυτικό και ζωικό βασίλειο. Στην προθήκη με τα έξι καριοφίλια διαβάζουμε ότι τα δύο είναι σουλιώτικα και τα τέσσερα λάφυρα από τον στρατό του Ιμπραήμ. Δίπλα στα καριοφίλια παρουσιάζονται ηπειρώτικα πιστόλια και μαχαίρια με ασημένιες λαβές, αλλά και πιστόλια με μηχανισμό πυριτόλιθου από το τέλος του 18ου αιώνα - «τρομπόνια» όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλούσαν - τα οποία ήταν όπλα του Ναυτικού. Στο... Φέουδο του Βεζύρη Αλί Πασά Ο επισκέπτης βρίσκεται μπροστά σε έναν πολιτισμό, μιας ταραγμένης πολεμικής περιόδου, που φέρει τη «σφραγίδα» του πλούτου και της ευμάρειας, στο Φέουδο του Βεζύρη Αλί Πασά. Δύο γιαταγάνια ασημένια, το ένα ηπειρώτικο και το άλλο τουρκικό, μοιάζουν περισσότερο με έργα τέχνης. Το πρώτο έχει θήκη διακοσμημένη με άνθη και λαβή με κοράλλια και η επιγραφή στη λάμα του δίνει πληροφορίες για τον κατασκευαστή του. Το δεύτερο έχει λαβή από ελεφαντοκόκαλο και λάμα από δαμασκηνό ατσάλι, φέρει θέματα διακόσμησης τζαμιά, μιναρέδες και τρόπαια, ενώ η θήκη του καταλήγει σε κεφαλή δράκου. Η επιγραφή στη θήκη αναφέρει: ΜΑΣΑΛΛΑ (Ελέω Θεού), 1201 Ετος Εγίρας (κατά το ισλαμικό ημερολόγιο, δηλαδή 1786). Κοσμήματα με πολύτιμους λίθους, χρυσά και ασημένια νομίσματα, ασημένιες ζώνες, πόρπες με ημιπολύτιμους λίθους «αναδύουν» το άρωμα εκείνης της εποχής. Μέσα σε ειδική βιτρίνα εκτίθεται η στολή της κυρά Βασιλικής Κονταξή, της 27χρονης Γιαννιώτισσας, την οποία ο Αλί Πασάς παντρεύτηκε με χριστιανικό γάμο σε προχωρημένη ηλικία. Μεγάλης αξίας εκθέματα είναι, επίσης, μία χρυσοκέντητη ζώνη, σελάχι, με θήκες για μικρά μαχαίρια, μπαρουτιέρες από ξύλο και κόκαλο, περίτεχνες παλάσκες, που ήταν οι θήκες για τα βόλια, καθώς και μαχαίρια με λαβές από ελεφαντοκόκαλο, ασήμι και δέρμα. Σπάνιο εύρημα είναι ένας περσικός σισανές, όπλο στο οποίο αναγράφεται η ημερομηνία 1192 Ετος Εγίρας (δηλαδή 1777), φτιαγμένο από σκαλιστό έβενο, ενώ το κοντάκι του είναι διακοσμημένο με χρυσό και ελεφαντόδοντο. Σε περίοπτη θέση, μέσα σε ειδική προθήκη, παρουσιάζεται το περίφημο τσιμπούκι που ο Αλί Πασάς εμφανίζεται να κρατά σε όλα τα έργα καλλιτεχνών της εποχής, που τον απεικονίζουν. Ο κορμός του αποτελείται από δύο τμήματα ξύλου αγριοτριανταφυλλιάς, δαντελωτά σκαλισμένα. Στο κέντρο του είναι τοποθετημένο ένα κεχριμπάρι, το οποίο συνδέει τα δύο κομμάτια, με βιδωτό ασημένιο δέσιμο. Από ασήμι έχει φιλοτεχνηθεί και το επιστόμιο, που διακοσμείται με κεχριμπάρι και ελεφαντόδοντο. Η άκρη του είναι πήλινη, βιδωτή. Πρόκειται για ένα σπάνιο έκθεμα, που φτιάχτηκε τα τέλη του 18ου με αρχές 19ου αιώνα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, ο Αλί Πασάς χρησιμοποιούσε την πίπα του μόνο σε επίσημες ακροάσεις και εκδηλώσεις. Δύο γιουσουφάκια, ειδικά εκπαιδευμένα από το ανδρικό χαρέμι, τα λεγόμενα «τσιμπούκ-ογλάν», φρόντιζαν πάντα να γεμίζουν το τσιμπούκι με φρέσκο καπνό. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται το σημείο όπου διαπέρασε το πάτωμα η σφαίρα που τραυμάτισε τον ισχυρό άνδρα και γράφτηκε το τέλος της ζωής του, με τον αποκεφαλισμό του. Σε μία άλλη αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου εκτίθενται πίνακες με προσωπογραφίες και άλλες παραστάσεις από γεγονότα της επαναστατικής περιόδου καθώς και κεραμικά αντικείμενα από την Απουλία, την Κιουτάχεια και το Τσανάκαλε του 19ου αιώνα. Ξεχωρίζουν οι λιθογραφίες του Luis Dupres και οι χαλκογραφίες των Charles Langois και C. Hullmandel. Στον περιβάλλοντα χώρο του μουσειακού συγκροτήματος ορθώνεται, από τον 15ο αιώνα, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονα, η οποία είχε καεί το 1822, αλλά αναστηλώθηκε. Τα κελιά της Μονής είχε μετατρέψει σε μικρό σεράι ο Αλί Πασάς. Εκεί είναι ο χώρος, όπου κατέφυγε μαζί με τους έμπιστους φρουρούς του και την κυρά Βασιλική, όταν - κατ' εντολή του Σουλτάνου - τον πολιόρκησαν και τον δολοφόνησαν οι Τούρκοι στρατιώτες. Στον χώρο εντυπωσιάζει ένας υπεραιωνόβιος πλάτανος, ενώ στο ανάγλυφο του εδάφους υπάρχουν σπηλιές όπου κατέφευγαν οι Νησιώτες για να σωθούν από τους βομβαρδισμούς, το Πηγή: ΑΠΕ

15 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΘΕΜΑ 15 Δ. Παππάς: Ο επιχειρηματίας που κυνήγησε το όνειρό του Το 2010, όταν η ελληνική οικονομία διήνυε το τρίτο έτος ύφεσης κι έμπαινε στη χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, η πλειονότητα των Ελλήνων επιχειρηματιών άρχισε να αναστέλλει τις περισσότερες επενδυτικές πρωτοβουλίες, να περιορίζει δαπάνες και, γενικά, να συμμαζεύεται για να αντιμετωπίσει το επερχόμενο τσουνάμι των φόρων και της ύφεσης, το μέγεθος του οποίου ελάχιστοι μπορούσαν να προβλέψουν. Υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις επιχειρηματιών οι οποίοι θέλησαν να υλοποιήσουν το όνειρό τους μέσα σε αυτή την πρωτοφανή κρίση. Ο Δημήτρης Παππάς από τα Γιάννενα είναι μια τέτοια περίπτωση. Ξεκίνησε να υλοποιεί μια σημαντική επένδυση 10 εκατ. ευρώ το 2010, όταν πολλοί συνάδελφοί του έκαναν πίσω. Και το έκανε σε ηλικία 52 ετών, όταν οι περισσότεροι Ελληνες έκαναν βιαστικά τα χαρτιά τους για να προλάβουν να πάρουν νέοι και νεότεροι σύνταξη. Το κίνητρό του; Η αστείρευτη ψυχική δύναμη που κρύβει μέσα του. Ο Δημήτρης Παππάς, 55 ετών σήμερα, δεν είναι ένας συνηθισμένος επιχειρηματίας. Οταν ήταν 31 ετών, είχε την ατυχία να ξυπνήσει ανάπηρος. Επεσε το μεσημέρι να κοιμηθεί και ξύπνησε χωρίς να μπορεί να κινήσει τα κάτω του άκρα από αιμορραγία αγγείου στον εγκέφαλο. Είχε δεχθεί ανεπανόρθωτο χτύπημα, που θα σημάδευε όλη του τη ζωή. Από τότε, όπως ο ίδιος εκμυστηρεύεται «δεν κοιμάμαι ποτέ μεσημέρι». Η αναπηρία του δεν τον εμπόδισε να δημιουργήσει. Αντίθετα, τον έκανε ιδιαίτερα ικανό και τον όπλισε με τέτοια θέληση, που ξεπέρασε όλα τα, ανυπέρβλητα για όλους εμάς, εμπόδια. Με την αρωγή της συζύγου του Στέλλας και των δύο παιδιών του, συνέχισε την οικογενειακή επιχειρηματική δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1984, στο χώρο του επίπλου. Και όσο εξελισσόταν η δουλειά τόσο περισσότερη όρεξη είχε. Το 1995 του «κόλλησε» η ιδέα να κατασκευάζει ο ίδιος τα στρώματα, τα μαξιλάρια, τα υποστρώματα για τα έπιπλα που έφτιαχνε και πουλούσε. Γιατί στρώματα και όχι έπιπλα; Ο ίδιος εξηγεί ότι η επιλογή έγινε με βάση το πιστεύω του ότι πρόκειται για ένα ποιοτικό προϊόν, που βελτιώνει την ζωή των ανθρώπων και μπορεί να εξαχθεί σε διάφορες χώρες, αρκεί να είναι ανταγωνιστικό. Και πρόσθεσε ότι «είχαμε από την αρχή την πεποίθηση πως μπορούμε να γίνουμε εξαιρετικά ανταγωνιστικοί». Καθετοποιημένη μονάδα Στην ερώτηση εάν η παραγωγή έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε σχέση με άλλες βιομηχανίες του ίδιου κλάδου στην Ελλάδα, δηλώνει: «Είμαστε η μοναδική καθετοποιημένη βιομηχανία στρωμάτων, έχοντας ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει στην παγκόσμια αγορά. Παράγουμε το 100% του προϊόντος και διαθέτουμε στην αγορά τόσο τα στρώματα όσο και τα βασικά τους εξαρτήματα. Παράγουμε και το ελατήριο. Αγοράζουμε σύρμα, το οποίο επεξεργαζόμαστε, και παράγουμε ελατήρια με δικές μας προδιαγραφές τόσο για ίδιες ανάγκες όσο και για τις ανάγκες τρίτων». Και προσθέτει ορισμένες ονομασίες της δουλειάς άγνωστες σε εμάς, όπως «πόκετ» (σ.σ. είναι τα ελατήρια με επένδυση υφάσματος), «μπονέρ» κ.λπ. Από τιμές πώς πάτε; ρωτήσαμε τον κ. Παππά, για να πάρουμε πληρωμένη απάντηση: «Αν δεν πιστεύαμε από την πρώτη στιγμή ότι μπορούμε να παραγάγουμε ανταγωνιστικά, δεν θα το κάναμε. Θα σας πω μόνο ότι έρχονται πελάτες από όλη την Ελλάδα, ενώ ξεκινήσαμε να κάνουμε και τις πρώτες εξαγωγές σε γειτονικές χώρες, Βαλκάνια. Και τώρα διερευνάμε το δίκτυο στην Ιταλία. Η αγορά μάς έμαθε γιατί έχουμε ποιότητα, εξυπηρέτηση και τιμές. Προσπαθούμε να τα δώσουμε και τα τρία, παραδίδοντας και με δικά μας αυτοκίνητα, προκειμένου να υπάρχει σωστή εξυπηρέτηση στον πελάτη». Καλά λόγια για όλους Ο κ. Παππάς έχει έναν καλό λόγο για όλους. Τον ρωτήσαμε εάν συνάντησε προβλήματα με το Δημόσιο, τη γραφειοκρατία, τις αρχές, τις τράπεζες. «Οχι», μας απάντησε, δίνοντας έμφαση στο ότι «είχαμε μεγάλη βοήθεια από το κράτος, διότι η επένδυση έτυχε σημαντικής επιδότησης. Επίσης, μας βοήθησαν οι τράπεζες, η Τράπεζα Πειραιώς και η Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου, οι οποίες μας δανειοδότησαν και πίστεψαν στην επένδυσή μας όταν άρχισε να περιορίζεται η πιστωτική επέκταση και να κλείνουν οι στρόφιγγες της ρευστότητας. Αυτά για εμάς ήταν το οξυγόνο μας», δηλώνει περήφανα ο Δημήτρης Παππάς, ο οποίος δίνει, εκτός από μαθήματα ζωής, και επιχειρηματικότητας. Στο τέλος, τον ρωτήσαμε εάν διατηρεί τη δραστηριότητα του επίπλου ή την έχουν εξαφανίσει τα μεγάλα καταστήματα τύπου ΙΚΕΑ. «Οχι», μας λέει. «Το μαγαζί παραμένει ανοιχτό, παρόλο που το ΙΚΕΑ άνοιξε δίπλα μας. Απλά, μη φανταστείτε ότι βγάζουμε χρήματα, προσπαθούμε να συντηρηθούμε». Ζει το όνειρό του Βλέποντας μπροστά στο μέλλον, ο γιος του, ο οποίος μεγάλωσε στην οικογενειακή επιχείρηση και σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ, μετέβη στις ΗΠΑ. Τι έκανε; Μελέτησε και ασχολήθηκε με την παραγωγή στρωμάτων. Ετσι, ο κ. Παππάς, με όπλα την αστείρευτη θέλησή του, την υποστήριξη της οικογένειάς του και την τεχνογνωσία που απαιτήθηκε, έκανε το όνειρο πραγματικότητα. Ξεκίνησε το 2010 και έστησε μια υπερσύγχρονη βιομηχανία παραγωγής στρωμάτων έξω από τα Γιάννενα. Και το όνομα αυτής Dimstel, μια βιομηχανία - πρότυπο, που ξεκίνησε να παραδίδει εμπορεύματα προσφάτως, το Οταν τον ρωτάς με έκπληξη «πώς τα καταφέρατε;» θα σου πει απλά: «Είμαστε αγωνιστές, μαθημένοι στα δύσκολα». Κι όταν αμέσως ακολουθεί η ερώτηση «εάν σημαίνει κάτι το όνομα Dimstel;» τότε αλλάζει τον τόνο της φωνής του και με σεμνότητα απαντά: «Ναι. Ετσι τη βάφτισαν τα παιδιά, από τα αρχικά γράμματα του ονόματός μου, Δημήτρης, και της συζύγου μου, Στέλλα», δείχνοντας και μια ικανοποίηση για το ότι τα παιδιά τίμησαν τους γονείς τους. Πηγή: Ελευθεροτυπία

16 16 ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Για περίπου παιδιά στην Ελλάδα, ο δρόμος είναι το σπίτι τους Κορίτσια που πουλούν χαρτομάντιλα και λουλούδια, αγόρια που καθαρίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων στα φανάρια, παιδιά που ζητιανεύουν στους δρόμους. Για περίπου έξι χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα, ανάμεσά τους παιδιά ηλικίας ακόμη και 5 χρόνων, ο δρόμος είναι το σπίτι τους, η ζωή τους. Τα παιδιά αυτά, τα παιδιά του δρόμου, κατάγονται κυρίως από άλλες χώρες όπως Βουλγαρία και Ρουμανία και έχουν έρθει στην Ελλάδα μαζί με τις οικογένειές τους για να δουλέψουν, όπως εξηγεί η Μένη Χριστίδου, κοινωνική λειτουργός στα προγράμματα της ΜΚΟ PRAK- SIS, στη Θεσσαλονίκη, υπογραμμίζοντας ότι με την κρίση των τελευταίων ετών, έχει παρατηρηθεί αύξηση του φαινομένου της παιδικής εργασίας. Ο αριθμός των παιδιών του δρόμου αυξάνεται,επίσης, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, καθώς στις περιόδους αυτές συναισθήματα προσφοράς και λύπης απέναντι στα παιδιά είναι πιο έντονα. Η πλειοψηφία των παιδιών που παρατηρούνται στους δρόμους είναι ηλικίας από 5 έως 12 ετών. Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, η περιοχή του κέντρου παραδοσιακά αποτελεί το βασικό σημείο δράσης τους, καθώς το κέντρο συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό περαστικών. «Συχνά όμως», όπως σημειώνει η κ. Χριστίδου, «παρατηρούμε παιδιά κοντά σε εκκλησίες περιφερειακά του κέντρου. Τα βράδια τα παιδιά μπορεί να εντοπιστούν και σε σημεία εκτός κέντρου εφόσον τα σημεία αυτά συγκεντρώνουν πολύ κόσμο συνήθως για βραδινή διασκέδαση». Ανάλογο πρόβλημα με παιδιά που ζουν στο δρόμο, υπάρχει και στην Πάτρα, όμως εκεί εντοπίζεται κυρίως, σε παιδιά παράνομων μεταναστών που προσπαθούν να φύγουν από την πόλη ή τη χώρα. Σύμφωνα με την κ. Χριστίδου μπορεί «κάποια από τα παιδιά του δρόμου να εργάζονται ή να επαιτούν στο δρόμο στην προσπάθεια τους να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα. Τα περισσότερα όμως, εργάζονται σκληρά για να αποδώσουν κέρδη σε κυκλώματα εκμετάλλευσης. Οι έμποροι αυτού του σύγχρονου δουλεμπορίου μετακινούν συχνά τα παιδιά από περιοχή σε περιοχή, από πόλη σε πόλη ή μεταξύ διαφορετικών χωρών προκειμένου να μην γίνονται αντιληπτοί από τις διωκτικές αρχές». Οσο για το πού κοιμούνται αυτά τα παιδιά και το αν πηγαίνουν σχολείο, όπως λέει κ. Χριστίδου «τις περισσότερες φορές οι οικογένειες διαθέτουν κάποιου είδους κατάλυμα, όμως περνούν αρκετές ώρες της ημέρας τους στο δρόμο αντιμετωπίζοντας κινδύνους, καταστάσεις βίας, ρατσισμού και περιθωριοποίησης. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά δεν πηγαίνουν στο σχολείο, κι αν πηγαίνουν, παρακολουθούν περιστασιακά τα μαθήματα. Αυτό συμβαίνει κυρίως είτε γιατί η δουλειά τους συμπίπτει χρονικά με τις ώρες του σχολείου, είτε γιατί είναι πολύ κουρασμένα για να παρακολουθήσουν μαθήματα μετά τη δουλειά, είτε γιατί ο φόβος ότι θα αναγνωριστούν από τους συμμαθητές τους να εργάζονται στο δρόμο τα αποτρέπει από το σχολικό περιβάλλον». Το 1996, γεννήθηκε στο Βέλγιο το MOBILE SCHOOL, το κινητό σχολείο, ένα πρόγραμμα που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τα παιδιά του δρόμου, τα οποία δεν μπορούν να φοιτούν σε σχολεία διότι εργάζονται. Στην Ελλάδα βρίσκεται από το Νοέμβριο του 2009 και υλοποιείται από δύο ΜΚΟ, την PRAKSIS και την ΑΡΣΙΣ. Δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, όπου υπολογίζεται ότι πάνω από 100 παιδιά την ημέρα εργάζονται ή επαιτούν στο δρόμο με το μεγαλύτερο ποσοστό να αφορά παιδιά από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες. «Το εργαλείο αυτό μας επιτρέπει λόγω κατασκευής να το μεταφέρουμε στο δρόμο και να κάνουμε μάθημα εκεί ώστε να μάθουν τα παιδιά αυτά γραφή, ανάγνωση, αριθμητική και μέσω εκπαιδευτικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων κανόνες συμπεριφοράς, υγιεινής, τα δικαιώματά τους και πολλά ακόμη. Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τη φαντασία τους, τα όνειρά τους. Το σημαντικό για τους street workers / εκπαιδευτές είναι να πλησιάσουν το παιδί στο δικό του περιβάλλον και να δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα όπου το παιδί θα είναι αποδεκτό και θα απολαμβάνει το σεβασμό άνευ όρων», εξηγεί η κ. Χριστίδου. Το Κινητό Σχολείο δεν αντικαθιστά το κανονικό σχολείο, αποτελεί το πρώτο βήμα για την ομαλή ένταξη αυτών των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον. «Εμείς επισκεπτόμαστε τα παιδιά, τα ακούμε, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους και να τους παρέχουμε ευκαιρίες ώστε να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους, τις δεξιότητές τους, τα ταλέντα τους και την αυτοπεποίθησή τους. Είναι μία διαδικασία που μπορεί να πάρει καιρό. Χρειάζεται υπομονή και διακριτική επιμονή. Ετσι οι σχέσεις που αναπτύσσονται είναι ισότιμες σχέσεις εμπιστοσύνης, σεβασμού και ειλικρίνειας». Και η προσπάθεια αυτή έχει θετικό πρόσημο. «Η ανταπόκριση από τα παιδιά είναι θετική και αυτό φαίνεται από την αυξανόμενη προσέλευση, από τη συνέπεια τους στις συναντήσεις, από την ανυπομονησία τους για την επόμενη συνάντηση, από τη διάθεση τους για μάθημα και δραστηριότητες και από την ποιοτική συμμετοχή του». «Είναι επιτυχία», για την κ. Χριστίδου, «τα παιδικά μάτια που γεμίζουν χαρά και λαχτάρα, οι ανοιχτές αγκαλιές, τα πλατιά χαμόγελα, η προσμονή, ο ενθουσιασμός. Επιτυχία είναι όταν νιώθεις ότι έχει χτιστεί η εμπιστοσύνη». Παρά τη σοβαρότητα του φαινομένου της παιδικής εργασίας, δεν έχει οριστεί Παγκόσμια Ημέρα που θα υπενθυμίζει, θα ενημερώνει και θα ευαισθητοποιεί για την κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά του δρόμου. Για τον λόγο αυτό, όπως τονίζει η κ. Χριστίδου, ο οργανισμός «MOBILE SCHOOL» έχει ξεκινήσει μία παγκόσμια προσπάθεια για να ανακηρυχθεί η 12η Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου. Στην Ελλάδα, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις PRAKSIS και ΑΡΣΙΣ υποστηρίζουν την προσπάθεια αυτή και συνδιοργανώνουν την Παρασκευή 12 Απριλίου στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, ανοιχτή εκδήλωση-δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης βάζοντας ακόμα ένα λιθαράκι για την καθιέρωση της 12ης Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου. Κωνσταντίνα Μίχα

17 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΤΕΧΝΗ 17 Το Μάρτιο του 2014 τα εγκαίνια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Πώς οργανώνεται το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, κτιριακά και μουσειολογικά; Το εργοτάξιο των 20 χιλιάδων τ.μ. - που αν όλα πάνε καλά θα αποπερατωθεί τον Οκτώβριο του 2013 και θα εγκαινιαστεί τον Μάρτιο του αναπτύσσεται σε οκτώ επίπεδα, έχει δύο εισόδους, από τη λεωφόρο Συγγρού και τη Καλλιρόης και στον τελευταίο όροφο, θα βρίσκεται το εστιατόριο με πανοραμική θέα της Αθήνας. Η κορύφωση του κτιρίου, είναι το δώμα, ένας πολυδύναμος χώρος 1000 τ.μ., που ετοιμάζεται για υπαίθρια γλυπτοθήκη με τις νέες παραγωγές του ΕΜΣΤ, από μεγάλα ονόματα καλλιτεχνών αλλά και υπαίθριες προβολές. Οσο για την έκθεση των μόνιμων συλλογών του ΕΜΣΤ, που αριθμούν περισσότερα από 1000 έργα και διαρκώς αυξάνονται με δωρεές, η επιλογή και η τοποθέτηση τους στους χώρους του Μουσείου είναι, για τη διευθύντρια του Μουσείου Αννα Καφέτση, «το πιο δημιουργικό κομμάτι». Για αυτό κι αποφασίζει με ανατροπές. «Είναι φυσικό να υπάρχουν ανατροπές σε αυτή την φάση» λέει χαμογελώντας. Εχει πάντως καταλήξει, να εκτίθεται μόνιμα στον τελευταίο όροφο, αυτόν του εστιατορίου, η ξύλινη εγκατάσταση «Καράβι της ζωής μου», του Ιλια Καμπακόφ, ενώ στις εντυπωσιακές ψηλοτάβανες, μεγάλες αίθουσες του 2ου ορόφου, η εγκατάσταση του Γιάννη Κουνέλλη με τους μεταλλικούς σταυρούς, θα έρχεται σε αντίθεση με την βιντεοεγκατάσταση «99 ονόματα» - όσα τα ονόματα του θεού, σύμφωνα με το Κοράνι, έργο σουφισμού, του Κουτλούκ Αταμάν. Στον ίδιο όροφο ο επισκέπτης, ανάμεσα στα αποκτήματα του ΕΜΣΤ, θα συναντά και την εγκατάσταση της Εμιλυ Ζασίρ, «Εις Μνήμην των 418 Παλαιστινιακών χωριών τα οποία καταστράφηκαν, ερημώθηκαν και κατακτήθηκαν από το Ισραήλ το ». Το εργοτάξιο, που εξελίσσεται πια με γρήγορους ρυθμούς, επισκέφθηκε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο οποίος ξεναγήθηκε από τη διευθύντρια του ΕΜΣΤ Αννα Καφέτση και τον επικεφαλής αρχιτέκτονα Βαγγέλη Στυλιανίδη. «Η μελέτη έδωσε πολλούς καθαρούς χώρους, διαφορετικά ύψη και εναλλαγή ενδιαφέροντος προσαρμοσμένη στη λειτουργία του Μουσείου» σχολίασε η κ. Καφέτση. Στο ισόγειο έκτασης 600 τ.μ, εκτός από τα εκδοτήρια, το πωλητήριο και το καφέ του Μουσείου, ξεκινά ο χώρος των περιοδικών εκθέσεων, ο οποίος θα έχει την δυνατότητα να μεταμορφώνεται και σε αμφιθέατρο χωρητικότητας 280 ατόμων. Με κυλιόμενες σκάλες, το κοινό, θα επισκέπτεται το μεγάλο υπόγειο του κτιρίου, όπου θα συνεχίζονται οι περιοδικές εκθέσεις. Μεταξύ ισογείου και 1ου ορόφου, μεσολαβεί ο ημιόροφος, με γραφεία διοίκησης ένα μικρό αμφιθέατρο, 90 ατόμων και στον πρώτο όροφο η βιβλιοθήκη του Μουσείου, το αναγνωστήριο, τα εργαστήρια συντήρησης, έως κι εργαστήριο παραγωγής ψηφιακών έργων, που αναθέτει το Μουσείο στους καλλιτέχνες. Με κυλιόμενες σκάλες, πάντα από την πλευρά της Συγγρού, ο επισκέπτης θα ανεβαίνει στη μεγάλη αίθουσα των μόνιμων συλλογών και θα συνεχίζει, στον επόμενο όροφο με εκθέματα από τα αποκτήματα του Μουσείου, αλλά και ειδικά διαμορφωμένα σημεία όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να βλέπει online εκθέσεις. Το κτίριο, διατήρησε τις προσόψεις του παλιού εργοστασίου Φιξ, ό, τι διασώζεται δηλαδή από τις προσόψεις που δίνουν στην λεωφόρο Συγγρού και τη Καλλιρόης, και τις στήριξε με μια τσιμεντένια κατασκευή «σκαλωσιά», η οποία θα αξιοποιείται και ως εκθεσιακός χώρος έργων σύγχρονου ντιζάιν. «Φανταστείτε αιωρούμενες καρέκλες και τραπέζια», έδωσε ένα παράδειγμα η κ. Καφέτση. Χρονολόγιο ανάπλασης κτιρίου Φιξ Η περιπετειώδης μεταμόρφωση του Φιξ, σε κτίριο που θα στεγάζει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), χρονολογείται από συστάσεως του Μουσείου, το Το έργο βρέθηκε πολλές φορές στον αέρα, οι διαδικασίες ανάπλασης υπήρξαν πολύπλοκες, το χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης άλλαξε ουκ ολίγες φορές και τώρα, έπειτα από 13 χρόνια, η πολύπαθη ιστορία του βαίνει προς αίσιο τέλος. Τα εγκαίνια του κτιρίου του ΕΜΣΤ, το οποίο αν και άστεγο τόσα χρόνια δεν σταμάτησε ποτέ τη δράση του, έχουν οριστεί για τον Μάρτιο του Τον Ιούνιο του 2000, ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε ως προσωρινή στέγη στο νεοσύστατο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Το 2005 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την ανάδειξη εργολάβου του έργου, οπότε κι άρχισε η περιπέτεια. Τον Ιούνιο του 2006, η επιχείρηση ΒΙΟΤΕΡ ΑΕ, ανακηρύχθηκε ανάδοχος του έργου, ενώ ο τρίτος TOLL FREE (855) NY AREA (718) FAX (718) κατά σειρά μειοδότης, η κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα και υπέβαλε καταγγελία στην Ε.Ε. σχετικά με τη διαδικασία του διαγωνισμού. Τα στοιχεία της καταγγελίας κρίθηκαν ανεπαρκή. Τελικά, η ανάδοχος του έργου «ΒΙΟΤΕΡ ΑΕ» τρία χρόνια αργότερα, το 2009, εξέπεσε της σύμβασης έργου, λόγω μεγάλης καθυστέρησης εφαρμογής των συμφωνηθέντων και το 2010 το ΕΜΣΤ προκήρυξε νέο διαγωνισμό ανάθεσης για την κατασκευή του Μουσείου. Το έργο υπεγράφη στις 15/11/2011, από την εταιρεία «ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ». Οι δραστηριότητες του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στεγάζονται από τον Σεπτέμβριο του 2008 στο Ωδείο Αθηνών.

18 18 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ Χαιρετισμός στην Ελευθερία, η Παρέλαση στη Νέα Υόρκη ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Η Φιλόπτωχος της φιλοπρόοδης και μεγάλης κοινότητας Αγίου Νικολάου, του Φλάσινγκ, Νέας Υόρκης. 2. Η Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής, με το νέο πρόεδρό της, Κώστα Τσαντέ και αριστερά, τον πρώην πρόεδρο, Σάββα Τσίβικο. 3. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, Δημήτριος, ανάμεσα στον τελετάρχη της φετινής παρέλασης, Γεώργιο Βενιζέλο (αριστερά), διευθυντή του FBI στη Νέα Υόρκη και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Ηλία Τσεκερίδη. 4. Στελέχη των Κρητών Ν. Υόρκης και Ν. Ιερσέης, με τα λάβαρα της Κρητικής Αδελφότητας και του Συλλόγου «Κρητική Φιλοξενία». 5. Νεολαία της κοινότητας Αγίας Βαρβάρας, από το Ορεντζ του Κονέκτικατ. 6. Στελέχη του Συλλόγου «Εμμ. Ξάνθος, ο Φιλικός», υψώνουν με υπερηφάνεια το λάβαρο της οργάνωσής τους. 7. Ολη η Ελλάδα, στο καθήκον, με σημαίες και λάβαρα. Παρελαύνει ο Σύλλογος Επαρχίας Κυνουρίας. 6 7

19 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ Απλό το άρμα της Πανικαριακής Αδελφότητας Ν. Υόρκης, αλλά με μεγάλο συμβολισμό στους αιώνες. 2. Το άρμα των ποντιακών συλλόγων «Κομνηνοί», Ν. Υόρκης και «Πόντος» του Νόργουολκ, γεμάτο αναπαραστάσεις και μηνύματα της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού που δεν λησμονούνται. 3. Ενας από τους ιστορικούς συλλόγους της Ομογένειας με τεράστια προσφορά: η Ενωση Ευρυτάνων Αμερικής, «Το Καρπενήσι». 4. Το άρμα του Συλλόγου Καστοριέων, «Ομόνοια», Ν. Υόρκης, ο οποίος γιορτάζει τα 103 χρόνια του, γεμάτο νέους, που βεβαιώνουν για το λαμπρό μέλλον του. 5. Η Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος Αμερικής και Καναδά, που λάμπρυνε με το εθνικό έργο της, την ιστορία της Ομογένειας. 6. Οι «Θυγατέρες της Ρούμελης», γυναικεία οργάνωση με τεράστια προσφορά στην Ομογένεια και στη γενέτειρα. 7. Η Φιλόπτωχος της ενορίας της Αγ. Μαρκέλλας, «Αγία Αννα», από την Αστόρια, Ν. Υόρκης. Πίστη και έργο. 8. Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Αμερικής-Καναδά. Δίπλα στους νέους με τις εθνικές στολές, οι Δημήτρης Μολοχίδης και Ηλίας Τσεκερίδης, με τη σύζυγό του.

20 20 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ Χαιρετισμός στην Ελευθερία, η Παρέλαση στη Νέα Υόρκη ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Η κοινότητα της Μεταμόρφωσης από την Κορόνα, Ν. Υόρκης. Πίσω από το λάβαρο, προηγείται με τους παράγοντες, ο δυναμικός ιερατικός προϊστάμενος, π. Γεώργιος Αναστασίου. 2. Το Ελληνικό Απογευματινό Σχολείο, Αγ. Νικολάου, «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη» από το Φλάσινγκ, Ν. Υόρκης. Μπροστά, ο εμπνευσμένος διευθυντής του, Γιώργος Κανελλόπουλος. 3. Η σπουδάζουσα νεολαία είναι παρούσα πάντα στην παρέλαση. Στη φωτογραφία, μαθητές του William Cullen Bryant High School, από το Λονγκ Αϊλαντ Σίτι. 4. Αγάπη στο Θεό, αγάπη και στα Γράμματα. Περνά το Ελληνικό Σχολείο της Αγίας Μαρκέλλας της Αστόριας. 5. Η κοινότητα της Παναγίας από το Αϊλαντ Παρκ της Ν. Υόρκης, τιμά κάθε χρόνο την επέτειο της Εθνεγερσίας. 6. Με πολύ νεολαία αντιπροσωπεύτηκε στην Παρέλαση, η κοινότητα Αγ. Γεωργίου, από το Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. 7. Τα Χιακά Σωματεία Αμερικής και Καναδά. Οι Χιώτες, από τους πρώτους στον αγώνα του έθνους και στις επιτυχίες της Ομογένειας. 7