Η ερωτική ζωή των Πατρινών σήμερα

Transcript

1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ, 2 Η ερωτική ζωή των Πατρινών σήμερα Οκτώβριος 1944 Η απελευθέρωση της Πάτρας Γιώργος Χρονάς Μείναμε μονάχοι Ημερολόγιο μικρασιατικής εκστρατείας

2

3 Ένθετη περιοδική έκδοση της Εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» ΕΚΔΟΤΗΣ: Θεόδωρος Η. Λουλούδης ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Δημήτρης Σ. Αβραμίδης Ανδρομάχη Μπακοπούλου Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ TRIP ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ: Δημήτρης Σ. Αβραμίδης Βίκυ Αθανασοπούλου Λάμπρος Αραπάκος Μιχάλης Βασιλάκης Γιώργος Ηλιόπουλος Κώστας Λαμπρόπουλος Κωνσταντίνος Μάγνης Ευτυχία Μεσίσκλη Ανδρομάχη Μπακοπούλου Πέτρος Ψωμάς ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Βασίλης Σπύρου ART DIRECTOR: ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΑΤΕΛΙΕ: Μαρία Μανωλοπούλου Κωνσταντίνος Γαλανόπουλος ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Χρήστος Παπαδημάκης ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ευάγγελος Πολίτης ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΩΛΗΣΕΩΝ: ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ: Κώστας Γιαχαλής Μαρία Καραγιάννη Θάλεια Περλέγκα Χρήστος Τζουραμάνης ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Fortosis printfactory Ιδιοκτησία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Κορίνθου 140 και Γκότση, , Πάτρα, τηλεφωνικό κέντρο 2610/ , Κείμενα ή φωτογραφίες που αποστέλλονται στο περιοδικό για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Το περιοδικό TRIP διανέμεται με την εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ». 6

4 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 10 Πάτρα, Οκτώβριος 1944, η απελευθέρωση της πόλης 15 Μια ανυπόφορη μονοκαλλιέργεια 17 Οι φίλοι του νέου αιώνα 18 Εξουδετερώνοντας τη φθορά 20 Τζιν τόνικ για παλιά και τωρινά 22 Μαύρος γάτος-άσπρη γάτα Οι νύχτες πρεμιέρας 30 Ο Πατρινός ακροβάτης του Cirque du Soleil 36 Η ερωτική ζωή στην Πάτρα σήμερα 48 Μέρα-Νύχτα Νίκος Μπαρτζελάς 24 Όλια 50 Γεγονότα Ελέφαντας εγώ; Αντίστιγμα-Πάτρα 2012 Δύσκολος του Μέναδρου Στη φάρμα των ζώων 50 8

5 56 Πρόσωπα Βαγγέλης Ιεζεκιήλ Παπάς Δημήτρης Γκιούλος Ρούλα Ζαγορίτη Παυλίνα Ανδριοπούλου 62 Συλλέκτες παλιών αυτοκινήτων Αιμίλιος Φάκος Σπ. Λαλιώτης & Μιχ. Τελιόπουλος Μάκης Μιχαήλ Ευάγγελος Μαστορέλλος 68 Μόδα 74 Η φωτογράφος Beatrice Morabito 80 Το ημερολόγιο από τη Μικρασιατική εκστρατεία του Σπύρου Κ. Σύγγελου Συνέντευξη με τον Γιώργο Χρονά 92 β.λ.ε.πο. δηλαδή Βήμα Λόγου Επικοινωνίας και Πολιτισμού 98 Θανάσης Παρπαρούσης: Μια γλάστρα στον τεράστιο αμπελώνα 104 ΩΡΙΩΝ: Είμαστε φτιαγμένοι από αστρόσκονη 110 Όταν οι Γερμανοί χρειάζονται τον Πατρινό τους 114 Οι κυρίες που κουμαντάρουν τα λεωφορεία Κοινωνικότητες Φωτογραφία ΕξώφυλλοΥ: Βασίλης Σπύρου 10

6 εικονες XX 7 Οκτωβρίου Λίγες ημέρες πριν οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες έχουν αποχωρήσει από την Πάτρα. Στην πόλη εισέρχονται καβάλα στ άλογα οι Βασίλειος (Λαλάκης) Ρούφος, ο καπετάν Ερμής (Βασίλης Πριόβολος) και ο Θρασύβουλος Κωνσταντίνου. Επικρατεί κλίμα ξέφρενου ενθουσιασμού για την απελευθέρωση. Δύο μήνες μετά έχουμε το Δεκέμβρη του 1944, δηλαδή την πρώτη πράξη του εμφυλίου πολέμου. Βρετανοί στρατιώτες ξεκουράζονται στην πλατεία Γεωργίου, στο επάνω σιντριβάνι με τα λιοντάρια. Στο βάθος του πλάνου, δίπλα στο Δημοτικό Θέατρο ξεχωρίζει ένα υπέροχο κτίριο με τρούλο, εκεί που σήμερα βρίσκεται η πολυκατοικία Πανταζή

7 Ο Βασίλειος Ρούφος θα απευθυνθεί σε λίγο στους συγκεντρωμένους. Είναι η πρώτη ομιλία πολιτικού προς τους Πατρινούς μετά την απελευθέρωση της πόλης. Όταν λέμε ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, εννοούμε σκηνές όπως κι αυτή σε ένα ξέσπασμα μετά από τέσσερα χρόνια πικρής κατοχής. Στο συγκεντρωμένο πλήθος δεσπόζει η ελληνική σημαία. «Εμπρός για την κατάχτηση της Λαϊκής Δημοκρατίας» γράφει το ένα πλακάτ και «Στ άρματα» με την υπογραφή ΕΠΟΝ αναφέρει το άλλο. Τα συνθήματα αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής

8 ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ Ζούμε σε μια ανυπόφορη μονοκαλλιέργεια Μονοκαλλέργεια είναι η κατάσταση όπου για πολλά χρόνια και στις ίδιες εκτάσεις καλλιεργείται το ίδιο προϊόν. Σήμερα όλοι οι ειδικοί συμφωνούν και μας λένε ότι το καθεστώς της μονοκαλλιέργειας αποτελεί εξαιρετικά επιβλαβή κατάσταση τόσο για εδάφη όσο και για τους καλλιεργητές. Όχι το TRIP δεν αποφάσισε να γίνει αγροτικό. Απλώς αυτή η κατάσταση της μονοκαλλιέργειας αποτελεί πλέον κοινωνικό φαινόμενο. Εδώ και λίγα χρόνια, όπου κι αν πας, όποιον κι αν δεις, σε όποια κουβέντα κι αν τύχεις, το θέμα είναι ένα και μοναδικό. Η κρίση, οι μισθοί και οι συντάξεις, οι επιχειρήσεις και τα μαγαζιά που κλείνουν και τι θα κάνουμε. Ακόμα χειρότερα, εδώ και τέσσερις μήνες η δημόσια συζήτηση έχει συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο. Πήγε η τρόικα στο Στουρνάρα, πήγε ο Στουρνάρας στο Σαμαρά, πήγαν ο Βενιζέλος κι ο Κουβέλης στο Μαξίμου, συμφωνήθηκαν τα μέτρα, θα έλθει η δόση. Επί τέσσερις ολόκληρους μήνες αυτό μόνο ακούμε, αυτό μόνο συζητάμε, αυτό μόνο μας συμβαίνει. Επί τέσσερις μήνες βιώνουμε μια διαπραγμάτευση σε απ ευθείας μετάδοση, μια διαπραγμάτευση live. Ε λοιπόν, ακόμα κι αν επρόκειτο για την ευτυχία μας αυτοπροσώπως, θα είχαμε σκυλοβαρεθεί. Δεν αντέχετε αυτή η κατάσταση, δεν αντέχετε ολόκληρη η ζωή μας να έχει ένα μόνο θέμα, δεν γίνεται να ζούμε έτσι. Ακόμα κι αν επρόκειτο για την ευτυχία μας, πολύ περισσότερο που πρόκειται περί της δυστυχίας μας. Αυτή μάλιστα η κατάσταση έχει και μια ακόμα συνέπεια. Από ένα σημείο και μετά δεν σε νοιάζει η έκβαση της διαπραγμάτευσης αρκεί να τελειώσει κι ότι θέλει ας έχει μέσα της. Ούτως ή άλλως δυσάρεστο θα είναι, πέντε πάνω, πέντε κάτω, δεν έχει σημασία, αρκεί να τελειώνουμε και να πάμε παρακάτω. Είναι η περίφημη «επόμενη ημέρα». Που την έχουμε επείγουσα ανάγκη όχι γιατί θα είναι καλύτερη, αλλά επειδή δεν αντέχετε άλλο αυτή η ανυπόφορη μονοκαλλιέργεια. Πώς να το πω; Να τελειώνουμε μαζί της, ακόμα κι αν είναι να μείνουν τα χωράφια χέρσα. Τ 16 17

9 ΑΠΟΨΕΙΣ Οι φίλοι του νέου αιώνα από τον Κωνσταντίνο Μάγνη Πού ζεις χρυσή μου, διερωτάτο η ηρωίδα μιας παλιάς διαφήμισης. Αισθανθήκαμε υλικό μουσείου τις προάλλες. Ακούσαμε συνάδελφο να αναγγέλλει: «Ο Κατσικόπουλος απάντησε στον Δημαρά μέσω τουίτερ». Και απορήσαμε: Αυτά τα μαραφέτια δεν είναι προσωπική δίαυλοι; Επεσε να μας φάει όλη η πτέρυγα, μηδέ των μεγαλύτερων σε ηλικία εξαιρουμένων: «Δεν είσαι καλά». Παρντόν; «Πλέον έτσι γίνεται η επικοινωνία». Δηλαδή έγινε και το μέιλ ασπρόμαυρη τηλεόραση κιόλας; «Πλέον οι αναρτήσεις γίνονται στο φέισμπουκ και στο τουίτερ» Και πρέπει να παίρνουμε σβάρνα τις σελίδες του ενός και του άλλου για να δούμε εάν έχει κάτι που μας αφορά ; «Όχι βρε πρωτόγονε. Εχουν γίνει φίλοι σου, και σου στέλνουν αυτόματα τα κείμενά τους» Κι εκείνοι που δεν έχουν γίνει φίλοι μου; Κακό του κεφαλιού μου που δεν τους έκανα. Θα χάνω υλικό πολύτιμο για τη δουλειά μου. Όπως το σκίτσο που ανάρτησε γνωστός κωμικός και βουλευτής, υποδεχόμενος τη Μέρκελ (άλλο αν η Μέρκελ δεν πήγε εν τέλει από εκεί και τον έστησε). Το είδαν όλοι, εκτός από σένα που δεν είσαι στο φέισμπουκ, τον παππού σου (ούτε εκείνος είναι) και τη Μέρκελ. Εσύ επιμένεις, ότι οι αναρτήσεις στο διαδίκτυο και οι δίαυλοι επικοινωνίας, πρέπει να διατηρούν προσωπικό χαρακτήρα, ότι η προσωπική ζωή και οι ατομικές επιλογές, δικές σου και δικών σου, δεν πρέπει να αναρτώνται σαν εσώρουχο με μανταλάκι, και ότι όταν λες «φίλος», πρέπει να εννοείς «φίλος», ειδάλλως κατασκευάζεις μια πραγματικότητα συνθετική που μπορεί να γίνει εφιάλτης, όπως οι σπασμένες κούκλες που αρχικά φαίνονταν σούπερ, αλλά στην ξεχάρβαλη μορφή τους φαντάζουν τέρατα του εφιάλτη. Αλλά ως πρωτόγονοι, ήταν σαν να απευθύναμε τον λόγο στον ήλιο που ανατέλλει και να απαιτούσαμε την προσοχή του. Σιωπήσαμε και κλειστήκαμε στο κλουβί μας. Στο κάτω κάτω, ξέρεις εσύ και δεν ξέρουν τόσα εκατομμύρια χρήστες. T 18 19

10 Για τους πεισματάρηδες που εξουδετερώνουν τη φθορά ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΨΩΜΑ Η πόλη σφύζει από ζωή, απ άκρο σ άκρο. Κι όχι, δεν είναι οι φοιτητές που καταφθάσανε και, απαλλαγμένοι από εξετάσεις πια, έχουν χρόνο. Δεν είναι η μαθητιώσα νεολαία μας που το Φθινόπωρο την έβαλε σε μια σειρά. Δεν είναι οι πεζόδρομοι που συγκεντρώνουν αξιοπρόσεκτη κίνηση, κι ας μη μεταφράζεται κατ ανάγκην σε εμπορική. Ούτε στην κίνηση των αυτοκινήτων αναφέρομαι που, μιας και δυσκολεύονται να πάρουνε τις εθνικές οδούς, παίρνουν τους κεντρικούς και άλλους δρόμους της μεθυσμένης πολιτείας και τη μεθούν περισσότερο. Η κίνηση προέρχεται από κάτω. Απ τα υπόγεια και τις αυλές, από τους ιδιαίτερους χώρους που συγκεντρώνουν κόσμο και ιδέες, από τα εναλλακτικά τα στέκια που απαντούν με τον δικό τους τρόπο στην «παλιο-κατάσταση». Η Πάτρα έχει κίνηση ετούτη την εποχή, γιατί οι νέοι της κάποιοι τυχεροί, ακόμα και στην ηλικία νέοι, αλλά και οι άλλοι, οι... γηραιότεροι, με αντίστοιχη ενέργειααποφάσισαν να επαναστατήσουν. Είναι μια υπόκωφη επανάσταση. Μια αντίδραση ψυχής, μυαλού και σώματος. Μια αντίσταση κατά της φυσικής φθοράς και των εισαγόμενων δαιμονίων. Όχι πορείες, αλλά πορεία. Όχι καταστροφές, αλλά δημιουργία. Όχι ατέρμονες συζητήσεις, αλλά κατάθεση αποκρυσταλλωμένης γνώμης. Όχι άρνηση, αλλά δυναμικό «παρών». Όχι καναπές μπροστά στο φλύαρο δέκτη, αλλά ρόλος πομπού που έχει και θέλει και μπορεί.να πει. Όχι «εγώ», αλλά «μαζί». Ο λόγος για όλες τις προσπάθειες στην πόλη που ξεκινούν από φτωχικά διακοσμημένα καμαράκια και φτάνουν στο γενναιόδωρο άνοιγμα της πόρτας τους στο φίλο, το γνωστό, τον συνοδοιπόρο, τον όποιο ενδιαφερόμενο, ακόμα και τον διστακτικό επισκέπτη της μιας φοράς. Κι έχει πολλά να δεις αυτή η πόλη σήμερα. Δημιουργήματα των ίδιων των παιδιών της. Θεατρικές ομάδες όλων των ειδών -επαγγελματικές ερασιτεχνικές, μεικτές, εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών, γειτονιάς, φίλων- μαθήματα χορών κάθε λογής, εκθέσεις δημιουργιών και φωτογραφιών και αντικειμένων. Εμπειρίες, δασκαλέματα, πειραματισμοί κι άλλα πολλά. Όλες οι τέχνες βρίσκουν εκφραστές. Κι όλοι οι εκφραστές βρίσκουν την τέχνη τους. Κι όλα αυτά ήρεμα, υπόγεια, σιωπηλά, παράλληλα με το επάνω αναβράζον σύμπαν. Λες και η πόλη έχει μια ζωή πάνω στην επιφάνεια και άλλη μια κάτω απ το οδόστρωμα, πίσω απ τους τοίχους και στα στέκια που δεν τα πιάνει το μάτι σου, ιδίως αν δεν έχεις μάτια να τα δουν. Ευγνωμονώ αυτής της άλλης πόλης τον πληθυσμό. Ακόμα κι όταν ότι φτιάχνει το κρατάει κρυμμένο. Κάποιο λόγο έχουν όλα. Για κάποιο λόγο έρχονται οι άνθρωποι και για ουσιαστικότερο ακόμα ανταμώνουν. Κι αυτή η κατάσταση των τελευταίων χρόνων -κάποιοι ακούω να τη λένε «κρίση»- κι αυτή ακόμα κάποιο λόγο έχει σίγουρα που περνάει απ τα μέρη μας, τόσο σκληρά και βασανιστικά και ύπουλα. Την ευγνωμονώ αυτή την κρίση, επιτρέψτε μου. Γιατί άνοιξε πολλά υπόγεια στην πόλη. Έφερε κοντά πολλούς ανθρώπους που ήταν πλασμένοι για επικοινωνία και το αγνοούσαν. Μας έκανε να ανακαλύψουμε παλιές λυχνίες και λάμπες πετρελαίου και κεράκια. Και -κακά τα ψέματα- με πολυέλαιους δεν φωτίζεται καλά η τέχνη. Και των ανθρώπων τα συναπαντήματα, βγάζουν πολλές σκιές στο πλούσιο φως τους... Αυτά. Και ραντεβού στην Πάτρα. Ας χαμηλώσουμε βήμα και βλέμμα στην επόμενη βόλτα μας και όλους αυτούς, τους άλλους συμπολίτες μας, τους ευτυχείς -δεν μπορεί- θα τους αφουγκραστούμε! ΥΓ. Η λέξη «καμαράκια» και ο τίτλος μας είναι δανεισμένα απ τον Οδυσσέα Ελύτη που είχε προφητέψει αυτή την τάση, στα «Μικρά Έψιλον». Γράφει ο νομπελίστας μας: «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά». Τ 20

11 ακουσον 2 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Τζιν τόνικ για τα παλιά και τα τωρινά Στρίμωγμα «αλά παλαιά». Ολοι επιστρέφουν στο κέντρο και δεν διατίθενται -ελέω κρίσης και άσκοπης μετακίνησης-να κάνουν βήμα παραπέρα. Οπου τοποθετούσε ο μπαμπάς στα νιάτα του την αλλοτινή περαντζάδα, Αγίου Νικολάου και στα πέριξ, πενήντα χρόνια μετά η συρρίκνωση των κοσμικών ενσταντανέ είναι γεγονός. «Κοντά- κοντά, να ξαναγνωριζόμαστε» συμφωνούν επιχειρηματίες και θαμώνες στους πεζόδρομους. Πέρασε ένα καλοκαίρι με απανωτούς gay χορούς στα πανομοιότυπης τραβεστί συνταγής αριστοφανικά θεάματα, με την Imany να επιμένει στο Κάστρο πως «οι άντρες μας δεν αλλάζουν ότι κι αν κάνουμε» (λες και δεν το ξέραμε;) και την πλανεύτρα γεύση τριών Antiquo τζιν τόνικ στα χείλη στα live «χιλιόμετρα» του Αντώνη Ρέμου στην Παναχαική. Ταξίδεψε και η Ντέμι Μουρ με τον Πατρινό Ανδρέα Στέγγο στην Κεφαλονιά, φωτογραφήθηκαν κάποιοι δικοί μας με τους DSquared στη Μύκονο. Παρέλασαν πολλές πανύψηλες πλατφόρμες και σούπερ μίνι μαμάδων στα παιδικά πάρτι. Διαβάσαμε και τις «αποχρώσεις του γκρι» γελώντας με τους πιο κλισέ χάρτινους χαρακτήρες επιβήτορα και «υποτακτικής». Αδημονώντας να αλλάξει επιτέλους εποχή ταξιδέψαμε στη Ρώμη του Γούντι Αλεν, ο οποίος με υπόκρουση το volare καταπιάνεται κι αυτός με «φούσκες» διασημότητας και κάλπικες αγάπες προσγειώνοντας όμως το -άλλοτε λεπτό κι πολυαγαπημένο- κωμικό του φλέγμα. Ξεκίνησαν και τα νέα πολυβραβευμένα σήριαλ «The newsroom» και «Πύργος του Ντάουντον» μήπως και παρηγορηθούμε για τις απλησίαστες μπότες Isabel Marant που μας γνέφουν απόμακρες στο διαδίκτυο. Όταν δεν θέλεις να σκέφτεσαι χαμένα χρόνια μουδιασμένων συνειδήσεων, ενοχής και συνενοχής αλλά ούτε αποδέχεσαι το νέο πλανήτητιμωρό που σε δασκαλεύει να «δείχνεις με το δάχτυλο» συντοπίτες παραβάτες, αναξιοπαθούντες και κλειστά μαγαζιά ψάχνεις για αντίδοτα. Όπως πολλοί φίλοι που δοκιμάζονται πια στην υποκριτική. Εχουν δεν έχουν ταλέντο. Η Τζο μου είπε για τις παρείστικες ποδηλατάδες τις Τετάρτες. Μήπως να αρχίσουμε πλέξιμο; Τ 22

12 ευτυχως απο την eytyxia μεσισκλη Σκιτσο μιμικα Σπυριδωνοσ Μαύρος Γάτος Φτάσαμε αισίως στο χειμώνα. Ύστερα από 5 μήνες καλοκαίρι. Το πιο καυτό, το πιο έξαλλο, το πιο ανόητο καλοκαίρι. Τώρα τι έχουμε να περιμένουμε; Την ωριμότητα του κρύου, τα σ/κ στα σαλέ και ισπανικές ταινιούλες στο τζάκι. Πασχίζω να μου αρέσει. Και εδώ, τρώω σφαλιάρα. Δε μας έφταναν τα καλοκαιρινά fluo, έχουμε τώρα τα ξυλοπόδαρα. Προκλητικές ψηλές, κυκλοφορούν εδώ κι εκεί μετατρέποντάς σε αυτόματα σε μύγα. Τερατώδη τακούνια, ήρθαν να μας εκτοπίσουν με το φτηνό πρόσχημα της «μόδας», σε διάφορες αμερικάνικες παραλλαγές. Where is uncle Sam, όταν τον χρειαζόμαστε; Παντελής Παντελίδης. Ναι αυτός. Ο άνθρωπος αυτός, που θα σημαδέψει τη σεζόν. Η φιγούρα που έγινε «εφαρμογή» για android και είναι ήδη ανάρπαστη στους κύκλους των εραστών του λαϊκού ρεπερτορίου. Παρελαύνει σε συνθήματα, ανέκδοτα, ατάκες. Τι μαρτυρά όλο τούτο για εμάς; Θέλουμε το γέλιο. Ανεξαρτήτως ποιότητας. Είδα ένα μαύρο γάτο στην Τριών Ναυάρχων ψηλά. Στάθηκε και με κοίταξε τρομαγμένος. Έκανα «φτου φτου» στον κόρφο μου και έφυγα γρήγορα. Κακώς. Άραγε τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί φέτος; Τι φοβήθηκα; Οκ, την επέλαση των greek nights. Αλλά είναι πολύ αργά να ανησυχώ γι αυτό. Άσπρη γάτα Gus & Bonso, Cj Jeff, Andrianos Papadeas και party all the time. Σε ένα ζεστό σπίτι που λέγεται «Μέγαρο», έχει αρχίσει να θερμαίνεται η house. Καλή, κακή, αρέσει, δεν αρέσει, είναι μια αλήθεια που στεγάζεται εκεί και μας δημιουργεί μυστήριες εξάρσεις. Κλίμα άλλης εποχής. Καιρός ήταν. Εικαστικά, χορός, θέατρο, street art και μουσική. Όλα τα βλέπουμε στο re-culture 1. Ένα σωρό workshop και άνθρωποι με πνεύμα. Μια καταπληκτική πρωτοβουλία της Art in Progress, που μεταμορφώνει την Πάτρα. Εργαστήρια για όλους, free. Ότι και αν λένε τελικά, Art είναι σίγουρα in progress. Κοντά στο Κάτω Πλατάνι βρίσκεται ένα γεφυράκι. Μια το γκρεμίζουν, μια το φτιάχνουν, μια το ξανά-γκρεμίζουν. Ένα θέαμα απεχθές. Μαύρη μου κάνει τη ψυχή. Ώσπου μια μέρα συναντώ 2 γκραφιτάδες να το βάφουν. Αυτά τα παιδιά, μυρίζονται την ασχήμια από χιλιόμετρα. Και σε λίγες ώρες, σου κάνουν τη ψυχή κατάλευκη. Ακούω το κομμάτι «All this love» από Dimi Phaze και μας το αφιερώνω. Δεν ελπίζω πια. Είμαι βέβαιη πως θα αναστηθούμε. Βλέπω πάλι ερωτευμένους στο δρόμο. Σαν απόκοσμοι μου φαίνονται. Σα να βρήκαν τη λύση. «Αν είναι έτσι λοιπόν θέλω κι εγώ», που θα έλεγε και η Παυλίνα. Και ο έρωτας, έχει σε αυτό το «T» περίοπτη θέση. Τ 24

13 Αποστολη νυχτεσ πρεμιερασ Όταν καταρρέει ο πολιτισμός, χαμογελάει η βαρβαρότητα Μίμοι ντυμένοι με ρούχα εμπνευσμένα από το σινεμά, υποδέχονταν τους θεατές στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου, στο «Παλλάς», μοιράζοντάς τους τριαντάφυλλα. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας συμπλήρωσε φέτος τα 18 του χρόνια και γιόρτασε την «ενηλικίωσή» του, με δώδεκα μέρες γεμάτες σινεμά. Ήταν η πρώτη χρονιά μακριά από το φεστιβαλικό του σπίτι, το «Αττικόν» και τον «Απόλλωνα» εξαιτίας των γεγονότων του περασμένου Φεβρουαρίου. «Όταν καταρρέει ο πολιτισμός, όταν απαξιώνονται οι Τέχνες, τότε η βαρβαρότητα χαμογελάει. Κι εμείς δεν θα το επιτρέψουμε αυτό...». Με αυτά τα λόγια ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Ορέστης Ανδρεαδάκης σήμανε την έναρξη του μεγάλου κινηματογραφικού θεσμού της Αθήνας. Ο φωτογράφος του Trip Βασίλης Σπύρου βρέθηκε εκεί, στα παρασκήνια, πίσω από τις προβολές και τις εκδηλώσεις και κατέγραψε όλα όσα ακολούθησαν. φωτογραφίες Βασίλη Σπύρου 26 27

14 2 7 6 Ο Γερμανός σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν στα decks του μπαρ 42 στο after party της νέας του ταινίας, «Μολυσμένος Παράδεισος» 7 Ο κιθαρίστας και ιδρυτής της ιστορικής μπάντας των SPITFIRE, Ηλίας Λογγινίδης, ποζάρει κατά την παρουσίαση της προβολής του «Spitfire: Back to Zero» στον Δαναό 8 Μέσα στην κατάμεστη αίθουσα του κινηματογράφου Odeon Όπερα , 3 Πλήθος κόσμου στην έναρξη για τις Νύχτες Πρεμιέρας στο Παλλάς 2, 4 Ορέστης Ανδρεαδάκης, Θέμις Μπαζάκα, Μόνικα στο Παλλάς 5 Η ηθοποιός Λουκία Μιχαλοπούλου στην προβολή του ντοκιμαντέρ «Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου» όπου πρωταγωνιστεί και ενσαρκώνει την αναρχική ηθοποιό και ποιήτρια Κ. Γώγου 5 28

15 (Στην ηλεκτρονική διεύθυνση μπορείτε να δείτε το βίντεο που προβλήθηκε στην Τελετή Λήξης με στιγμές όπως τις απωτύπωσε ο φακός του Βασίλη Σπύρου) Η Τόνια Σωτηροπούλου -το νέο κορίτσι του Τζέιμς Μποντ- βρέθηκε από το Λονδίνο στις Νύχτες Πρεμιέρας 10 Ο Σταμάτης Κραουνάκης στον Δαναό 11 Γεμάτο το Παλλάς, τόσο στην πλατεία όσο και στον εξώστη 11 30

16 Κρίτωνας Αναστασόπουλος Ο μοναδικός Έλληνας ακροβάτης του Cirque du Soleil είναι Πατρινός! Αν και μόλις 23 ετών, δείχνει συγκροτημένος και μάλλον ευτυχισμένος: Εδώ και 6 μήνες συνεργάζεται με το Cirque du Soleil και περιοδεύει σ όλο τον Καναδά και την Αμερική. Αυτό το παιδί πραγματικά πετάει με την κορεάτικη τραμπάλα του και φτάνει ψηλά μέχρι και 7 μέτρα ύψος! Δεν μασάει σε τίποτα, απογειώνεται, καταρρίπτει τους κανόνες της Φυσικής, νιώθει ελεύθερος και ευτυχώς δεν έχει τραυματιστεί ποτέ. Μικρός συμμετείχε στις παραστάσεις του κλόουν πατέρα του και έτσι το μικρόβιο για το θέατρο και τα εντυπωσιακά κόλπα εκδηλώθηκε. Το 2007 τέλειωσε το Αθλητικό Λύκειο Πατρών, έφυγε για το Βέλγιο για να σπουδάσει ακροβατική και το ταξίδι στον κόσμο με δύο βαλίτσες στο χέρι και ένα σπαστό ποδήλατο ξεκινάει Τι ονειρεύεται; Να γυρίσει πίσω και να φτιάξει την πρώτη σχολή τσίρκο στην Ελλάδα. Συνέντευξη στον Λαμπρό Αραπάκο (larapakos.blogspot.com) Φωτογραφίες από το αρχείο του Κρίτωνα Ο μπαμπάς σου, Χρήστος Αναστασόπουλος είναι κλόουν, ηθοποιός, μίμος και κουκλοπαίχτης. Τι θυμάσαι από τότε που σ έπαιρνε μαζί του στις παραστάσεις που έκανε στην Πάτρα; Από την πρώιμη κιόλας ηλικία των 3 χρόνων μου είχα ήδη ξεκινήσει με έναν παιδικό, αγνό αυθορμητισμό να συμμετέχω ενεργά στις ζωντανές παραστάσεις κλοουνερί και κουκλοθεάτρου των γονιών μου. Αυτό το γεγονός από μόνο του είχε αρχίσει να καταγράφεται στα κύτταρα μου υποσυνείδητα και να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο για ότι επρόκειτο να συμβεί αργότερα στη ζωή μου! Στη συνέχεια θυμάμαι πολύ έντονα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια να είμαι ο περήφανος, επίσημος βοηθός του πατέρα μου στις παραστάσεις κλοουνερί, ταχυδακτυλουργικής και κουκλοθεάτρου ενώ σιγά, σιγά άρχισα να φέρνω τη δική μου χροιά, εκείνη της ζογκλερικής και μιας αρχικής ακροβατικής Αυτό όμως που θέλω να τονίσω εδώ είναι ότι για μένα ο άνθρωπος αυτός που λέγεται Χρήστος Αναστασόπουλος ή αλλιώς «πάτερ» όπως συνήθιζα να τον αποκαλώ χαϊδευτικά δεν είναι απλώς ο πρώτος διδάξας που με μύησε στον χώρο της υποκριτικής τέχνης και του θεάτρου αλλά κάτι πολύ παραπάνω! Είχα την τύχη να τον έχω πατέρα αλλά παράλληλα στο πρόσωπό του συγκεντρώνονταν πολυάριθμα λειτουργήματα, εκείνα του προπονητή, του ψυχολόγου, του φίλου εν ολίγοις ενός πνευματικού καθοδηγητή! Πώς σου ήρθε η ιδέα να σπουδάσεις ακροβατική; Το κινητήριο έναυσμα το είχα στην εφηβική μου κυρίως περίοδο, μεταξύ 14 με 15 χρονών, όταν ο πατέρας μου ίδρυσε τον θίασο δρόμου μαζί με κάποιους φοιτητές (Σαλτιμπάγκοι) στον οποίο άρχισα μαζί με την αδερφή μου Λητώ να συμμετέχουμε και για πρώτη φορά μαγεύτηκα από το εναλλακτικό θέατρο του δρόμου. Ήμουν πραγματικά ένας νεαρός χίπις της εποχής μου με μακριά μαλλιά, φτύνοντας φωτιές και κάνοντας ξυλοπόδαρα. Βέβαια στη συνέχεια η ανακάλυψη του Cirque du Soleil ή αλλιώς Τσίρκο του Ήλιου με έκανε να δω με νέα μάτια το τσίρκο και θέλησα να μάθω απευθείας περισσότερα για τον τομέα αυτό, ο οποίος υστερεί δραματικά στον τόπο μας. Έψαξα και με τη βοήθεια των δικών μου βρήκα την ύπαρξη ανωτάτων σχολών τεχνών του τσίρκο. Δελεασμένος έβαλα στόχο μετά το λύκειο να δώσω εξετάσεις σε μια από τις Τι μαθήματα έκανες στη σχολή; Σπούδασα 3 χρόνια στη σχολή των τεχνών του τσίρκο στον κόσμο, ESAC (Ecole superieure des Arts du Cirque) στις Βρυξέλλες Το παιδαγωγικό πρόγραμμα ποικίλει, με αυτονόητη έμφαση στα πρακτικά μαθήματα, στην εκγύμναση του σώματος και βεβαίως στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας του καλλιτεχνικού πνεύματος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επιλογή μίας κύριας ειδικότητας > 32 33

17 των τεχνών του τσίρκο. Εγώ που ήμουν από την Ελλάδα μην έχοντας κάνει κάποια προπαρασκευαστική σχολή πριν, δεν είχα ιδέα, τι να διαλέξω. Αλλά όταν είσαι έτοιμος στη ζωή και έχεις μάθει να ρέεις μαζί της, αυτή σου φέρνει δώρα. Έτσι για καλή μου τύχη στη σχολή γνώρισα τον Raphael Herault από την Γαλλία και τον Antonio Terrones y Hernandez από το Βέλγιο. Ιδρύσαμε τον θίασο Αcrobarouf ειδικευόμενοι στην κορεάτικη τραμπάλα και στην σωματική ακροβατική. Επίσης από γενικότερα μαθήματα διδασκόμαστε υποκριτική, φυσικό θέατρο, γιόγκα, κλασσικό και σύγχρονο χορό για την έκφραση του σώματος, καθώς επίσης μαθήματα ευλυγισίας και ενδυνάμωσης, τραμπολίνο, γενικότερη στατική ακροβατική -τεχνικές ισορροπίας στα χέρια- και ακροβατική εδάφους. Τέλος, αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης ήταν και τα θεωρητικά μαθήματα, ιστορία της τέχνης και του τσίρκο, διαιτολόγια, σεμινάρια διαχείρισης επιχειρήσεων. Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Cirque du Soleil; Πριν την αποφοίτησή μας ως ομάδα Acrobarouf από τη σχολή, πρέπει να παρουσιάσουμε όλη τη δουλειά μας σε έτοιμη ολιγόλεπτη παράσταση. Εκεί έρχονται διάφοροι ενδιαφερόμενοι ατζέντηδες και σχετικοί, οι οποίοι ανάλογα σου κάνουν προτάσεις συνεργασίας. Ένας από τους πολλούς, λοιπόν, ακροβατικός ανιχνευτής ταλέντων του Τσίρκο του Ήλιου μας ζήτησε το DVD μας. Μετά από ένα χρόνο επικοινώνησαν μαζί μας προσφέροντας μας συμβόλαιο για την καινούρια τους παραγωγή. Πόσα χρόνια συνεργάζεσαι; Το ομαδικό συμβόλαιο το οποίο υπογράψαμε είναι για 2,5 χρόνια μέχρι τις αρχές του 2014, αλλά αν θέλεις σου κάνουν κάθε χρόνο προσφορά ανανέωσης συμβολαίου, κάτι που παρόλη την τρομερή και μοναδική εμπειρία που βιώνω δεν θα ήθελα να δεχτώ γιατί έχω άλλα σχέδια για το μέλλον Έχω ήδη αρχίσει να οργανώνομαι με τους δυο άλλους βασικούς συνεργάτες μου για την επιστροφή μας στην Ευρώπη μετά το 2013 και την ίδρυση μιας μη κερδοσκοπικής εταιρίας στο Βέλγιο, στο οποίο σκέφτομαι να γυρίσω. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε την δική μας παράσταση, με τις καθαρά δικές μας καλλιτεχνικές ιδέες, για εσωτερικό κλειστό χώρο κυρίως σε θέατρα. Όπως επίσης και να συνεχίσουμε τα φεστιβάλ δρόμου τα οποία μας ταιριάζουν πολύ. Σε τι ακριβώς αναφέρεται η παράσταση λέγεται Αmaluna του Cirque du Soleil που συμμετέχεις; Η παράσταση Αmaluna (ama = μητέρα και luna = φεγγάρι) είναι μια ωδή αφιερωμένη στις γυναίκες και τη θηλυκότητα. Εμπνευσμένο από τον «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ, καθώς επίσης και από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Ουσιαστικά πραγματεύεται την ενηλικίωση της πρωταγωνίστριας, η οποία ζει σε ένα Η παράσταση είναι πραγματικά θεαματική με 2500 θέσεις για το κοινό... Είναι ένα σούπερ σόου με 52 καλλιτέχνες, μουσικούς, χορευτές, πρώην αθλήτριες, ζογκλέρ και φυσικά ακροβάτες! Προς το παρόν έχουμε παίξει 190 παραστάσεις και υπολογίζω μέχρι το τέλος να φτάσουμε τις απομονωμένο νησί κατοικημένο μόνο από θηλυκά πλάσματα και θεότητες. Φαντάζομαι θα είναι άκρως θεαματική Η παράσταση είναι πραγματικά θεαματική με 2500 θέσεις για το κοινό και με απίστευτα σκηνικά και φωτισμούς. Είναι ένα σούπερ σόου, υπερπαραγωγή με 52 καλλιτέχνες, μουσικούς, χορευτές, πρώην αθλήτριες, ζογκλέρ και φυσικά ακροβάτες! Κάτι που παρέλειψα: ποτέ ζώα. Παίζουμε 8 με 10 παραστάσεις την εβδομάδα με ρεπό τις Δευτέρες Είμαι συνέχεια με 2 βαλίτσες ένα σπαστό ποδήλατο και καθοδόν. Κάναμε πρεμιέρα τον περασμένο Απρίλιο στο Μόντρεαλ, έπειτα στη πόλη του Κεμπέκ και τώρα βρισκόμαστε στο αγγλόφωνο Τορόντο. Στη συνέχεια Βανκούβερ, Σεάτλ, Ντένβερ, κτλ. Για να καταλήξουμε στο τέλος του 2013 Καλιφόρνια. Προς το παρόν έχουμε παίξει 190 παραστάσεις και υπολογίζω μέχρι το τέλος να φτάσουμε τις 600! Τι ένιωσες όταν έμαθες ότι θα συνεργαστείς στο Cirque du Soleil; Όταν μας πρωτοέκαναν την πρόταση, δέος με διαπέρασε όχι τόσο επειδή ήταν το Cirque du Soleil, αλλά επειδή ξεκίνησα να ονειρεύομαι μέσα απ αυτό και τώρα πλέον ήμουν κατά κάποιο τρόπο ισάξιος του. Ήταν για μένα μια ηθική ικανοποίηση. Ιδίως όταν πρωτοξεκίνησα στην Πάτρα δίχως καθόλου υποδομές και με τη μία απόρριψη να ακολουθεί την άλλη από το σχολείο και τον κοινωνικό μου περίγυρο. Είσαι ο μοναδικός Έλληνας που έχει συνεργαστεί με το Cirque du Soleil; Για κάτι που είμαι περήφανος είναι ότι είμαι ο πρώτος Έλληνας ακροβάτης που συνεργάζεται με το Τσίρκο του Ήλιου. Απ ότι έχω ακούσει υπάρχει και ένας άλλος Έλληνας μουσικός σε κάποια άλλη παράσταση που περιοδεύει ανά τον κόσμο. Οπότε η ελληνική σημαία κυματίζεται μπροστά από τη σκηνή όπου και αν πάμε! Λεφτά κερδίζεις από την ακροβατική; Το να αφήνεις τα πάντα πίσω σου και χωρίς κάποια καλή αμοιβή δεν θα το επέτρεπα. Από σεβασμό απέναντι στο επάγγελμά μου και γνωρίζοντας την ποιότητα του θεάματος που προσφέρω, απαιτώ και την κατάλληλη τιμή. Οπότε ναι, βγάζω χρήματα, αλλά σίγουρα εξαρτάται και από το πως θα διαπραγματευτείς το συμβόλαιο σου. Θα έρθετε στην Ελλάδα με την παράσταση αυτή; Απ ότι γνωρίζω από το αντίστοιχο μάρκετινγκ της παραγωγής μας δεν νομίζω ότι είναι προγραμματισμένο στα άμεσα σχέδια τους να φέρουν την παράσταση στην Ευρώπη. Κυρίως διότι ένα υπερθέαμα, στο οποίο δουλεύουν 120 άτομα με 55 φορτηγά και κοστίζει μερικά εκατομμύρια για την υπερωκεάνια μετακίνηση του. Οπότε πρώτα αντλούν τις όσο γίνεται μεγαλύτερες δυνατότητες πώλησης της παράστασης σε μια ήπειρο, πρωτού τη μεταφέρουν αλλού. Τι νιώθεις όταν κάνεις τα ακροβατικά σου; Φόβος; Κάθε φορά που βρίσκομαι στη σκηνή είναι σαν να λαμβάνω διακυμαινόμενες δόσεις αδρεναλίνης, λόγω της επικινδυνότητας και του υψηλού ρίσκου που παίρνω. Ο φόβος επίσης για μένα είναι κάτι το πολύτιμο, αυτό που σε γειώνει, το οποίο αν το παρακούσεις και διαπράξεις την αρχαία ύβρη, η νέμεσις τότε θα έρθει ανελέητα να σου υπενθυμίσει το ότι να αψηφάς καθημερινά τους νόμους της βαρύτητας δεν είναι απλή υπόθεση. Μια σωστή δόση του φόβου, για μένα, δεν είναι κακή. Χρειάζεται σεβασμό και πειθαρχία στο ότι πιο αγνό και πολύτιμο έχουμε σ αυτήν τη ζωή, το σώμα μας. Επειδή είναι το αναντικατάστατο εργαλείο μας, το οποίο χρειάζεται να το αφουγκραζόμαστε και σίγουρα από την άλλη μεριά, να είμαστε ανεκτικοί στον σωματικό πόνο. Ελευθερία νιώθεις κάθε φοράς που πετάς στον αέρα; Το συναίσθημα αυτό της ελευθερίας και της εξερεύνησης νέων διαστάσεων των σωματικών ικανοτήτων μου, αξίζει για μένα κάθε τίμημα και αυτό με κάνει ευτυχισμένο και γεμάτο σαν άνθρωπο γνωρίζοντας ότι έχω επιλέξει να κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Αυτό είναι που δίνει νόημα σήμερα στη ζωή μου. Σε τελική ανάλυση αυτό το θεϊκό, υπέρτατο δεν ψάχνει ο καθένας μας; Εγώ το αγγίζω μέσα από την ακροβατική. Οι γονείς σου μαζί με τα 4 αδέρφια σου, πριν 4 χρόνια, έφυγαν από την Πάτρα και μετανάστευσαν στο Βερολίνο. Πώς είδες αυτή τη μετακίνηση -τη δεδομένη στιγμή που πολλοί Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα λόγω τις κρίσης. Ανέκαθεν θυμάμαι τον πατέρα μου να εκφράζει μια διάθεση αλλαγής, κάτι το φρέσκο για το επάγγελμα του, το οποίο ασκούσε ήδη 20 χρόνια στην Ελλάδα. Σίγουρα, η δική μου μετανάστευση στο Βέλγιο καθώς επίσης και τα νέα βιώματα που έφερνα από Ευρώπη έπαιξαν και αυτά καθοριστικό ρόλο για την > 34 35

18 τελική απόφαση όλης της οικογένειας. Ιδίως απόρησα με τον τόσο ακριβή συγχρονισμό των επόμενων γεγονότων. Οι δικοί μου αποδήμησαν πριν ακριβώς από την κρίση. Επέλεξαν, με οξυδερκή τρόπο, την κατάλληλη χρονική στιγμή! Πάντως μου λείπουν πολύ. Μέχρι τα 18 μου ήμουν παρών, ο μεγαλύτερος υπεύθυνος αδερφός της οικογένειας. Αλλά από τότε που άρχισα να ταξιδεύω, επειδή το επάγγελμά μου έχει αστάθεια και νομαδική ζωή, δυστυχώς δεν καταφέρνω να είμαι δίπλα τους συχνά Σκέφτεσαι να γυρίσεις Ελλάδα; Όσο παραμένω στο εξωτερικό τόσο πιο χλωμό το βλέπω το μέλλον μου στην Ελλάδα. Δοκίμασα ήδη να δείξω κάπως τη δουλειά μου μέσα από «Το Ελλάδα έχεις Ταλέντο» αλλά και πάλι δεν απέφερε τους καρπούς του. Δεν σας κρύβω ότι θα λάτρευα να έπαιζα την μελλοντική μας παράσταση στο Ρωμαϊκό θέατρο της Πάτρας ή και στο Απόλλων αλλά αυτό θα μου πάρει λίγο παραπάνω χρόνο. Είχα και παραμένω να έχω στόχο να ιδρύσω την πρώτη σχολή τσίρκο στην Ελλάδα αλλά χρειάζομαι πρώτα εμπειρίες, χρήματα και πολλή θετική ενέργεια για να κάνω κάτι τέτοιο στη χώρα μου. Υπάρχει κάτι που σε ξενερώνει στην Πάτρα; Αυτό που πραγματικά με θλίβει και δεν άντεχα στην Πάτρα είναι η κλειστή νοοτροπία που φέρουν οι άνθρωποι και που κατά βάση εγώ δεν είμαι σύμφωνος ή ομοϊδεάτης της. Από μικρός ένιωθα ότι δεν ταίριαζα με την πλειοψηφία του υπόλοιπου κόσμου. Αυτήν την επιφανειακή αυταπάτη που μαθαίνουμε από μικροί να ζούμε και να δρούμε με την επικροτούμενη κοινή τάση των ανθρώπων της πόλης αυτής, καθώς επίσης την εγκαθίδρυση ενός κατεστημένου τρόπου σκέψης και την ταύτιση ενός επιτυχημένου και καταξιωμένου μοντέλου, σύμφωνα με την κοινή γνώμη, είναι που απεχθάνομαι. Όταν κλείνεις τα μάτια σου, τι ονειρεύεσαι; Το ερώτημα που θέτω στον εαυτό μου, είναι «να διαλέξω ανάμεσα στην πλήρη ελευθερία ή στην ησυχία»; Και τα δυο μαζί δεν γίνονται! Ζώντας με τον τρόπο που έχω επιλέξει και γνωρίζοντας ολοένα την αξία της ομορφιάς για τη ζωή, που μου προσφέρεται απλόχερα, νιώθω ολοκλήρωση και ευτυχία. Εύχομαι ο καθένας μας να πιστέψει στις εσωτερικές του δυνάμεις και να τολμήσει να ρισκάρει, διότι το μεγαλύτερο ρίσκο στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις. Τ Info Περισσότερες πληροφορίες για τον Κρίτωνα στο και στο facebook: Acrobarouf Trio 36

19 Το ερωτικό προφίλ των Πατρινών σήμερα Ποια είναι σήμερα η ερωτική ζωή των Πατρινών; Το ερώτημα παραπέμπει σε ένα μεγάλο κεφάλαιο της καθημερινής μας ζωής και μαζί σε ένα πεδίο που οι συμπεριφορές και οι συνήθειες δεν είναι αιώνιες, αλλά διαφέρουν από εποχή σε εποχή. Στη συγκεκριμένη έρευνα που διεξήγαγε για το λογαριασμό του Trip η εταιρεία δημοσκοπήσεων DATA R.C. αποτυπώνεται η ερωτική ζωή στην Πάτρα σήμερα, με βάση τις απαντήσεις που έδωσαν αυτοί και αυτές που πήραν μέρος στην έρευνα. Από τον ΔΗμητρη Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ 38 39

20 1. Πόσο συχνά κάνετε έρωτα; Συχνότητα ερωτικής επαφής ανάλογα με την προσωπική κατάσταση Εισαγωγικά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε μια έρευνα αυτού του τύπου υπάρχει πάντα ένα ζήτημα αξιόπιστων απαντήσεων. Είναι άνδρες που νοιώθουν την ανάγκη να παρουσιάσουν εξαιρετική τη σεξουαλική τους ζωή ή και γυναίκες που, επίσης, αισθάνονται την ανάγκη να αποσιωπήσουν μέρη του ερωτικού τους βίου. Το ίδιο ισχύει και για τις ομοφυλοφιλικές εμπειρίες, που δύσκολα δηλώνονται ευθέως, ακόμα κι αν ο ερωτώμενος είναι μόνος του με το ερωτηματολόγιο. Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε στη διάθεσή μας μια πλήρη έρευνα που σκιαγραφεί το ερωτικό προφίλ στην τοπική κοινωνία και από αυτήν την άποψη η έρευνα διατηρεί ακέραια την αξία της. Ας τη δούμε λοιπόν αναλυτικά. 27.4% 53.2% 14.5% 4.8% 10.0% 28.0% 24.0% 28.0% 10.0% 10.5% 28.9% 31.6% 19.7% 9.2% ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΕΥΝΑΣ: Η έρευνα πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του περιοδικού TRIP σε δείγμα 200 Πατρινών. Η συλλογή έγινε μέσω αυτοσυμπληρούμενων ερωτηματολογίων με χρήση κάλπης, σε κεντρικά σημεία της πόλης. Τα δεδομένα σταθμίστηκαν εκ των υστέρων ως προς το φύλο και την ηλικία Σε ποια ηλικία κάνατε έρωτα για πρώτη φορά; Συχνότητα ερωτικής επαφής στις ηλικίες % 32.5% 15.0% 15.0% 5.0% 20.8% 54.2% 14.6% 10.4% 23.8% 33.3% 35.7% 7.1% 2.6% 38.5% 35.9% 20.5% 2.6% 11.1% 11.1% 51.9% 25.9% Το γράφημα-1 μας πληροφορεί για τη συχνότητα με την οποία οι Πατρινοί επιδίδονται στην ερωτική πράξη. Η πλειοψηφία ανήκει στην κατηγορία «μία έως τρεις φορές την εβδομάδα» αλλά είναι σαφής η διαφοροποίηση ανάλογα με την ηλικία, με τους νεώτερους να επιδίδονται συχνότερα στο σπορ και τους μεγαλύτερους πιο αραιά. Αξιοσημείωτο πάντως παραμένει το 11,1% των ατόμων ηλικίας ετών που δηλώνουν πως έχουν καθημερινές επαφές και αξιοζήλευτο το 32,5% των ατόμων ηλικίας ετών που επίσης έχουν καθημερινές ερωτικές επαφές. Ηλικία πρώτης επαφής στα δύο φύλα Το γράφημα-2 μας πληροφορεί για την ηλικία έναρξης της σεξουαλικής ζωής. Από την έρευνα πληροφορούμεθα ότι υπάρχουν δύο μεγάλες ηλικιακές ομάδες ετών και ετών, όπου πάνω από το 80% έχει ξεκινήσει την ερωτική του ζωή. Μετά την ηλικία των 20 ετών και πριν την ηλικία των 14 ετών, τα ποσοστά είναι μικρά αλλά αξιοσημείωτα ενώ επίσης προκύπτει ότι τα αγόρια ξεκινούν νωρίτερα τον ερωτικό τους βίο από τα κορίτσια ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουν. 3.0% 39.4% 39.4% 18.2% 14.6% 39.6% 42.7% 3.1% 40 41