ΕΚΘΕΣΗ. EL Ενωµένη στην πολυµορφία EL A8-0058/

Transcript

1 ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ Έγγραφο συνόδου A8-0058/2015 ΕΚΘΕΣΗ σχετικά µε την αίτηση υπεράσπισης των προνοµίων και ασυλιών του Gabriele Albertini (2014/2096(IMM)) Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων Εισηγητής: Andrzej Duda RR\ doc PE v02-00 Ενωµένη στην πολυµορφία

2 PR_IMM_Defence ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σελίδα ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ... 3 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ... 7 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ PE v /17 RR\ doc

3 ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά µε την αίτηση υπεράσπισης των προνοµίων και ασυλιών του Gabriele Albertini (2014/2096(IMM)) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχοντας υπόψη την αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας που υπέβαλε στις 28 Ιουλίου 2014 ο Gabriele Albertini, σε συνάρτηση µε ποινική δίωξη που εκκρεµεί ενώπιον του δικαστηρίου της Brescia (Ιταλία) (ένδειξη 7061/13 R.G.), και η οποία ανακοινώθηκε σε συνεδρίαση της ολοµέλειας στις 16 Σεπτεµβρίου 2014, έχοντας υπόψη την αίτηση που υπέβαλε στις 30 Ιουλίου 2014 ο Gabriele Albertini σχετικά µε την επανεξέτασης της αίτησής του για την υπεράσπιση της ασυλίας του σε συνάρτηση µε αστική διαδικασία που εκκρεµεί ενώπιον του δικαστηρίου της Brescia (Ιταλία) (ένδειξη 7061/13 R.G.), και η οποία ανακοινώθηκε σε συνεδρίαση της ολοµέλειας στις 16 Σεπτεµβρίου 2014, έχοντας υπόψη την αίτηση που υπέβαλε ο Gabriele Albertini σχετικά µε την επανεξέταση της αίτησής του για την υπεράσπιση της ασυλίας του σε συνάρτηση µε την προαναφερθείσα αστική διαδικασία, η οποία παρελήφθη στις 17 Ιουλίου 2013 και ανακοινώθηκε σε συνεδρίαση της ολοµέλειας στις 9 Σεπτεµβρίου 2013, αφού άκουσε τον Gabriele Albertini, σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 5 του Κανονισµού του, έχοντας υπόψη τα άρθρα 8 και 9 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνοµίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το άρθρο 6 παράγραφος 2 της Πράξης της 20ής Σεπτεµβρίου 1976 περί της εκλογής των µελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου µε άµεση και καθολική ψηφοφορία, έχοντας υπόψη τις αποφάσεις του ικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης µε ηµεροµηνία 12 Μαΐου 1964, 10 Ιουλίου 1986, 15 και 21 Οκτωβρίου 2008, 19 Μαρτίου 2010, 6 Σεπτεµβρίου 2011 και 17 Ιανουαρίου , έχοντας υπόψη την απόφασή του, της 21ης Μαΐου 2013, σχετικά µε την αίτηση για την υπεράσπιση της ασυλίας και των προνοµίων του Gabriele Albertini 2, έχοντας υπόψη την απόφασή του, της 24ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά µε την αίτηση για την επανεξέταση της αίτησης υπεράσπισης της ασυλίας του Gabriele Albertini 3, έχοντας υπόψη το άρθρο 5 παράγραφος 2 και τα άρθρα 7 και 9 του Κανονισµού του, 1 Υπόθεση 101/63 Wagner κατά Fohrmann και Krier, EU:C:1964:28 υπόθεση 149/85 Wybot κατά Faure και άλλων, EU:C:1986:310 υπόθεση T-345/05 Mote κατά Κοινοβουλίου, EU:T:2008:440 συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-200/07 και C-201/07 Marra κατά De Gregorio και Clemente, EU:C:2008:579 υπόθεση T-42/06 Gollnisch κατά Κοινοβουλίου, EU:T:2010:102 υπόθεση C-163/10 Patriciello, EU:C:2011:543 συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-346/11 και T-347/11 Gollnisch κατά Κοινοβουλίου, EU:T:2013:23. 2 Κείµενα που εγκρίθηκαν, P7_TA(2013) Συνοπτικά Πρακτικά της 24ης Φεβρουαρίου 2014, σηµείο 7. RR\ doc 3/17 PE v02-00

4 έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Νοµικών Θεµάτων (A8-0058/2015), Α. λαµβάνοντας υπόψη ότι ένας πρώην βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Gabriele Albertini, έχει ζητήσει την υπεράσπιση της κοινοβουλευτικής του ασυλίας σε συνάρτηση µε µία ποινική διαδικασία που εκκρεµεί ενώπιον ενός ιταλικού δικαστηρίου λαµβάνοντας υπόψη ότι ο Gabriele Albertini έχει επίσης ζητήσει την επανεξέταση της αίτησής του για την υπεράσπιση της ασυλίας του σε συνάρτηση µε µία αστική δίκη που εκκρεµεί ενώπιον του ιδίου δικαστηρίου Β. λαµβάνοντας υπόψη ότι η αίτηση υπεράσπισης της ασυλίας αφορά συκοφαντικές απόψεις που φέρεται να έχει διατυπώσει στις 22 Οκτωβρίου 2012 ο Gabriele Albertini σε µία έγγραφη ερώτησή του προς τον ιταλό Υπουργό ικαιοσύνης προκειµένου να διαπιστωθεί εάν η συµπεριφορά του Alfredo Robledo, ενός εισαγγελέα ο οποίος είχε διενεργήσει έρευνα σχετικά µε πραγµατικά περιστατικά που ενέπλεκαν το ήµο του Μιλάνου και αφορούσαν τα καθήκοντα του Gabriele Albertini ως δηµάρχου της πόλης αυτής το 2005, συνιστούσε παραβίαση επαγγελµατικής δεοντολογίας και έπρεπε συνεπώς να αποτελέσει αντικείµενο πειθαρχικής δίωξης Γ. λαµβάνοντας υπόψη ότι η προαναφερθείσα αίτηση επανεξέτασης αφορά µια αγωγή που άσκησε ο Alfredo Robledo κατά του Gabriele Albertini ενώπιον του δικαστηρίου της Brescia σε συνάρτηση µε συκοφαντικές δηλώσεις στις οποίες φέρεται ότι προέβη ο Gabriele Albertini σε µια πρώτη συνέντευξη που δηµοσιεύθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011 στην ιταλική εφηµερίδα Il Sole 24 Ore καθώς και σε µια δεύτερη συνέντευξη που δηµοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013 στην ιταλική εφηµερίδα Corriere della Sera. λαµβάνοντας υπόψη ότι ο Gabriele Albertini χρησιµοποίησε παρόµοιες, αν όχι εντελώς ταυτόσηµες, εκφράσεις τόσο στη γραπτή ερώτησή του όσο και στις δύο συνεντεύξεις και λαµβάνοντας υπόψη ότι αµφότερες οι διαδικασίες είναι κατ ουσίαν ταυτόσηµες, πράγµα το οποίο έχει επιβεβαιώσει και ο Gabriele Albertini τόσο εγγράφως όσο και κατά την ακρόασή του λαµβάνοντας υπόψη ότι, σε σχέση µε τις δύο αυτές διαδικασίες, πρέπει, συνεπώς, η απόφαση για την υπεράσπιση ή µη της ασυλίας του Gabriele Albertini να είναι η ίδια Ε. λαµβάνοντας υπόψη ότι τόσο η γραπτή ερώτηση όσο και οι δύο συνεντεύξεις έλαβαν χώρα σε χρόνο κατά τον οποίο ο Gabriele Albertini ήταν βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ΣΤ. λαµβάνοντας υπόψη ότι, σύµφωνα µε το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου περί των προνοµίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν υπόκεινται σε έρευνα, κράτηση ή δίωξη για γνώµη ή ψήφο δοθείσα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους Ζ. λαµβάνοντας υπόψη ότι, σύµφωνα µε την πάγια πρακτική του Κοινοβουλίου, το γεγονός ότι µια δικαστική διαδικασία έχει χαρακτήρα αστικού ή διοικητικού δικαίου ή περιλαµβάνει ορισµένες πτυχές που εµπίπτουν στο πεδίο του αστικού ή διοικητικού δικαίου, δεν αποκλείει αφ εαυτής την ασυλία που παρέχεται µε το άρθρο αυτό Η. λαµβάνοντας υπόψη ότι το Κοινοβούλιο, στην απόφασή του της 21ης Μαΐου 2013, θεώρησε ότι, από τα πραγµατικά περιστατικά της υπόθεσης, όπως αυτά εξετέθησαν PE v /17 RR\ doc

5 στην αγωγή και στις προφορικές εξηγήσεις τις οποίες παρέσχε ο Gabriele Albertini στην Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων, προέκυψε ότι οι δηλώσεις του δεν συνδέονται άµεσα και προδήλως µε την άσκηση των καθηκόντων του ως βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λαµβάνοντας υπόψη ότι το Κοινοβούλιο αποφάσισε, ως εκ τούτου, να µην προασπίσει την ασυλία του Gabriele Albertini Θ. λαµβάνοντας υπόψη ότι ο Gabriele Albertini, µε επιστολή που παρελήφθη στις 17 Ιουλίου 2013, ζήτησε να εξεταστεί εκ νέου η απόφαση της 21ης Μαΐου 2013 για τη µη υπεράσπιση της ασυλίας του λαµβάνοντας υπόψη ότι, µε απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου 2014, το Κοινοβούλιο, λαµβάνοντας υπόψη την προηγούµενη απόφασή του της 21ης Μαΐου 2013 να µην υπερασπιστεί την ασυλία του Gabriele Albertini, συµφώνησε µε τη σύσταση της Επιτροπής Νοµικών Θεµάτων να µην κάνει δεκτό το αίτηµα αυτό Ι. λαµβάνοντας υπόψη ότι ο Gabriele Albertini, µε επιστολή της 30ής Ιουλίου 2014, ζήτησε να επανεξεταστεί για δεύτερη φορά η απόφαση της 21ης Μαΐου 2013 λαµβάνοντας υπόψη ότι, σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 5 του Κανονισµού, ο Gabriele Albertini είχε πολλές φορές προσκοµίσει συµπληρωµατικά έγγραφα σχετικά µε την υπόθεσή του µεταξύ του Σεπτεµβρίου 2014 και του Μαρτίου 2015 ΙΑ. ΙΒ. ΙΓ. λαµβάνοντας υπόψη ότι το ικαστήριο έχει αποφανθεί ότι δήλωση που διατυπώνεται από βουλευτή εκτός των χώρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου µπορεί να αποτελεί, σύµφωνα µε το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου, γνώµη εκφρασθείσα κατά την άσκηση των καθηκόντων του, υποστηρίζοντας ότι σηµασία δεν έχει ο τόπος στον οποίο πραγµατοποιείται η δήλωση αλλά η φύση και το περιεχόµενό της 1 λαµβάνοντας, ωστόσο, υπόψη ότι ο σύνδεσµος µεταξύ της εκφρασθείσας γνώµης και των καθηκόντων του βουλευτή πρέπει να είναι άµεσος και προφανής 2 λαµβάνοντας υπόψη ότι από τα νέα δικαιολογητικά έγγραφα που προσκόµισε ο Gabriele Albertini δεν καθίσταται σαφής ο σύνδεσµος µεταξύ των δηλώσεων στις οποίες προέβη και των καθηκόντων του ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λαµβάνοντας υπόψη ότι, αντιθέτως, σε αυτά περιλαµβάνονται στοιχεία που αφορούν κατ ουσίαν τα πιο πρόσφατα στάδια της προαναφερθείσας δικαστικής διαδικασίας, τα πραγµατικά περιστατικά που έλαβαν χώρα µετά τις συνεντεύξεις και τη γραπτή ερώτηση καθώς και τη δηµοσίευσή τους στον Τύπο λαµβάνοντας υπόψη ότι µε τα στοιχεία αυτά επιδιώκεται να αποδειχθεί ότι οι χρησιµοποιηθείσες εκφράσεις δεν έχουν δυσφηµιστικό χαρακτήρα και ότι τόσο η αστική όσο και η ποινική διαδικασία έχουν κινηθεί για λόγους προσωπικής και πολιτικής εχθρότητας έναντι του Gabriele Albertini λαµβάνοντας, ωστόσο, υπόψη ότι, σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 7 του Κανονισµού, «Η επιτροπή [...] δεν αποφαίνεται σε καµία περίπτωση για την ενοχή ή µη βουλευτών ούτε για το σκόπιµο ή µη της ποινικής δίωξης για την έκφραση γνώµης ή τις πράξεις που τους καταλογίζονται, ακόµη και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εξέταση της αίτησης παρέχει στην [αρµόδια] επιτροπή εµπεριστατωµένες πληροφορίες για την υπόθεση» λαµβάνοντας υπόψη ότι, σύµφωνα µε την πάγια πρακτική του Κοινοβουλίου, η διάταξη αυτή εφαρµόζεται και σε αστικές διαδικασίες 1 Προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση Patriciello, σκέψη Προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση Patriciello, σκέψη 35. RR\ doc 5/17 PE v02-00

6 Ι. ΙΕ. λαµβάνοντας υπόψη ότι η θεωρία περί «fumus persecutionis», δηλαδή η ύπαρξη µιας αποχρώσας και συγκεκριµένης υπόνοιας ότι µε τη διαδικασία αυτή επιδιώκεται να παρεµποδιστεί η πολιτική δραστηριότητα του βουλευτή, εφαρµόζεται µόνο σε υποθέσεις ασυλίας που εµπίπτουν το άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου, δηλαδή σε δικαστικές διαδικασίες που αφορούν άλλα αδικήµατα εκτός εκείνων που διαπράττονται µέσω γνώµης εκφρασθείσας ή ψήφου δοθείσας, τα οποία, µε τη σειρά τους, υπάγονται αποκλειστικά στο άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου 1 λαµβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 9 δεν εφαρµόζεται πλέον στην περίπτωσή του, επειδή ο Gabriele Albertini δεν είναι σήµερα βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λαµβάνοντας υπόψη ότι, σε κάθε περίπτωση, η παρούσα υπόθεση έχει ανακύψει λόγω των απόψεων που διατύπωσε ένας βουλευτής και λαµβάνοντας υπόψη, στη συνάρτηση αυτή, ότι αποφασιστικό κριτήριο για την αναγνώριση ασυλίας βάσει του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου είναι η ύπαρξη µιας άµεσης και πρόδηλης σχέσης µεταξύ των επίµαχων απόψεων και της άσκησης των βουλευτικών καθηκόντων ΙΣΤ. λαµβάνοντας υπόψη ότι στην προκείµενη υπόθεση δεν έχει αποδειχθεί η ύπαρξη µιας τέτοιας σχέσης λαµβάνοντας, συνεπώς, υπόψη ότι παραµένει αµετάβλητο το προηγούµενο συµπέρασµα στο οποίο έχει καταλήξει δύο φορές το Κοινοβούλιο, σύµφωνα µε το οποίο ο Gabriele Albertini, διατυπώνοντας τις επίµαχες δηλώσεις, δεν ενεργούσε στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 1. επικυρώνει, αντιστοίχως, τις αποφάσεις του της 21ης Μαΐου 2013 και της 24ης Φεβρουαρίου 2014 να µην υπερασπιστεί την ασυλία και τα προνόµια του Gabriele Albertini και να µην κάνει δεκτό το αίτηµά του για µια εκ νέου εξέταση όσον αφορά την ποινική διαδικασία που έχει κινηθεί εις βάρος του 2. αποφασίζει, για τους ίδιους λόγους, να µην υπερασπιστεί την ασυλία και τα προνόµια του Gabriele Albertini όσον αφορά την ποινική διαδικασία που έχει κινηθεί εις βάρος του 3. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει αµελλητί την παρούσα απόφαση και την έκθεση της αρµόδιας επιτροπής του στις αρµόδιες αρχές της Ιταλικής ηµοκρατίας και στον Gabriele Albertini. 1 Προαναφερθείσα απόφαση Marra, σκέψη 45. PE v /17 RR\ doc

7 1. Ιστορικό ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Κατά τη συνεδρίαση της 10ης Σεπτεµβρίου 2012 ο Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι στις 19 Ιουλίου 2012 είχε λάβει αίτηση του Gabriele Albertini σχετικά µε την υπεράσπιση της βουλευτικής του ασυλίας όσον αφορά τις κατωτέρω περιγραφόµενες αστικές διαδικασίες. Ο Πρόεδρος παρέπεµψε την αίτηση στην Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων η οποία άκουσε τον Gabriele Albertini στις 17 εκεµβρίου Στις 12 Οκτωβρίου 2012, ασκήθηκε από τον Alfredo Robledo, ενώπιον του δικαστηρίου της Brescia, αγωγή εις βάρος του Gabriele Albertini, στη συζήτηση της οποίας ο τελευταίος κλήθηκε να παραστεί η αγωγή αφορούσε τις δηλώσεις στις οποίες είχε προβεί ο Gabriele Albertini σε µια πρώτη συνέντευξη που δηµοσιεύθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011 στην ιταλική εφηµερίδα Il Sole 24 Ore καθώς και σε µια δεύτερη συνέντευξη που δηµοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013 στην ιταλική εφηµερίδα Corriere della Sera. Κατά το χρόνο που έλαβαν χώρα τα εν λόγω πραγµατικά περιστατικά, ο ενάγων ήταν εισαγγελέας στο ικαστήριο του Μιλάνου και ζητούσε αποζηµίωση για τη ζηµία που προκλήθηκε στην προσωπική και επαγγελµατική του υπόληψη, τιµή και θέση από σειρά δηλώσεων που πραγµατοποιήθηκαν στις δύο συνεντεύξεις αναφορικά µε ποινικές έρευνες για τις οποίες αυτός ήταν αρµόδιος (η «δίκη σχετικά µε τις συµβάσεις παραγώγων»). Στις δύο επίµαχες συνεντεύξεις ο κ. Gabriele Albertini ισχυρίζεται ότι «οι έρευνες είναι αυθαίρετες. Επικεντρώνονται απλώς στο ζήτηµα αυτό και δεν εξετάζουν άλλα ζητήµατα. Και αυτό δεν συµβαίνει για πρώτη φορά. Ο δηµόσιος κατήγορος, - Alfredo Robledo - που µε τόσο µεγάλο ζήλο παρέπεµψε την υπόθεση αυτή στο δικαστήριο (πρόκειται για το δηµόσιο κατήγορο που άσκησε την αξιοθρήνητη και παράτυπη δίωξη στην υπόθεση των εν λευκώ τροπολογιών που διήρκησε επτά χρόνια και κατέληξε σε µια πλήρη απαλλαγή), αρνήθηκε επί έξι χρόνια να διερευνήσει την εξαγορά του Serravalle από τον Filippo Penati»...«Η δίκη αυτή δεν θα έχει αποτέλεσµα. Μπορεί, ίσως, να συµβάλει στην προώθηση της σταδιοδροµίας κάποιου δηµόσιου κατήγορου ή, όπως έχουµε διαπιστώσει στο παρελθόν να τον βοηθήσει να εισέλθει στην πολιτική»... «Η έρευνα διατάχθηκε από ένα δηµόσιο κατήγορο που ανέκρινε δηµοτικούς συµβούλους και ανώτερους δηµοτικούς υπαλλήλους σχετικά µε εν λευκώ τροπολογίες κατά τη διάρκεια της νύχτας, χρησιµοποιώντας µεθόδους της Gestapo, για να αποδειχθεί αργότερα ότι δεν είχε στοιχειοθετηθεί αδίκηµα». Στην έκθεσή της τής 29ης Απριλίου 2013, η Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων έκρινε ότι οι δηλώσεις του Gabriele Albertini δεν είχαν άµεση και πρόδηλη σχέση µε την άσκηση των καθηκόντων του ως βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κατά την άποψη της επιτροπής, οι δηλώσεις αυτές αφορούν τη συµπεριφορά ενός συγκεκριµένου εισαγγελέα στο πλαίσιο των ερευνών που διεξήγαγε για τη «δίκη σχετικά µε τις συµβάσεις παραγώγων». Οι δηλώσεις αυτές συνιστούν εκτιµήσεις και συνεπώς γνώµες κατά την έννοια του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου. Ωστόσο, η «δίκη σχετικά µε τις συµβάσεις παραγώγων» αφορά περιστατικά που χρονολογούνται από το 2005 και σχετίζεται µε τα αξιώµατα του Gabriele Albertini ως δηµάρχου του Μιλάνου. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ασχολείται σε καµία περίπτωση µε τα περιστατικά αυτά, ούτε µε τις ανακριτικές µεθόδους που χρησιµοποίησε ο συγκεκριµένος ανακριτής. RR\ doc 7/17 PE v02-00

8 Ως εκ τούτου, η επιτροπή κατέληξε στο συµπέρασµα ότι η γνώµη που εξέφρασε ο Gabriele Albertini φαίνεται, αντιθέτως, ότι ουδόλως συναρτάται µε την άσκηση των καθηκόντων βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ότι σε καµία περίπτωση δεν σχετίζεται άµεσα µε ένα θέµα πουν παρουσιάζει γενικότερο ενδιαφέρον για τους πολίτες. Επιπλέον, ο Gabriele Albertini προέβη στις δύο δηλώσεις όχι ως προσκεκληµένος υπό την ιδιότητα του βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε ως πρώην δήµαρχος της πόλης του Μιλάνου. Ακόµη και εάν αποδεικνυόταν η ύπαρξη µιας τέτοιας σχέσης, δεν θα ήταν τουλάχιστον «πρόδηλη» κατά την έννοια της σχετικής νοµολογίας 1. Εν κατακλείδι, η επιτροπή συνιστούσε τη µη υπεράσπιση της ασυλίας του Gabriele Albertini. Με απόφαση της 21ης Μαΐου 2013, το Κοινοβούλιο υιοθέτησε τη σύσταση και απέρριψε την άιτηση του Gabriele Albertini για υπεράσπιση της ασυλίας του 2. Με επιστολή που ελήφθη στις 17 Απριλίου 2013 ο Gabriele Albertini διαβίβασε νέα έγγραφα και ζήτησε να επανεξεταστεί η απόφαση της 21ης Μαΐου Στις 10 Φεβρουαρίου 2014, η Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων κατέληξε στο συµπέρασµα ότι δεν συντρέχει λόγος επανεξέτασης της υπόθεσης δεδοµένου ότι ουσιαστικά δεν είχαν υποβληθεί νέα αποδεικτικά στοιχεία. Κατά τη συνεδρίαση ολοµέλειας της 24ης Φεβρουαρίου 2014, το Κοινοβούλιο αποδέχθηκε τη σύσταση της Επιτροπής Νοµικών Θεµάτων να µη δοθεί συνέχεια στην εν λόγω αίτηση. Με επιστολή της 30ής Ιουλίου 2014, ο Gabriele Albertini ζήτησε να επανεξεταστεί για δεύτερη φορά η απόφαση της 21ης Μαΐου Με επιστολή της 28ης Ιουλίου 2014 είχε ζητήσει επίσης την υπεράσπιση της ασυλίας του σε σχέση µε ποινικές διαδικασίες που κινήθηκαν εναντίον του ενώπιον του ικαστηρίου της Brescia (Ιταλία) σε συνάρτηση µε τις δυσφηµιστικές εκφράσεις που υποτίθεται ότι χρησιµοποίησε σε γραπτή ερώτηση που είχε θέσει στις 22 Οκτωβρίου 2012 στον Ιταλό Υπουργό ικαιοσύνης, που είναι αρµόδιος για θέµατα επιβολής κυρώσεων σε δικαστές και εισαγγελείς. Στη γραπτή του ερώτηση, ο Gabriele Albertini καλούσε τον Υπουργό να διαπιστώσει κατά πόσο η συµπεριφορά του Alfredo Robledo στο πλαίσιο των προαναφερόµενων ερευνών συνιστούσε παραβίαση των κανόνων επαγγελµατικής δεοντολογίας και συνεπώς υπόκειτο σε πειθαρχικές διαδικασίες. Ο Gabriele Albertini κατηγορείται για συκοφαντική δυσφήµιση δεδοµένου ότι σύµφωνα µε την Εισαγγελία της Brescia (δήλωση επί του ανακριτικού πορίσµατος της 26ης Ιουνίου 2014) «διατύπωσε ισχυρισµούς σχετικά µε τον κ. Alfredo Robledo τον αντιεισαγγελέα της Εισαγγελίας του Μιλάνου όσον αφορά σειρά γεγονότων, υποστηρίζοντας ότι είχε κατ' επανάληψη διαπράξει αδικήµατα κατά τη διάρκεια των ερευνών που του είχαν ανατεθεί συµπεριλαµβανοµένων, µεταξύ άλλων, του αδικήµατος της κατάχρησης εξουσίας, της παράλειψης κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων, της χρήσης βίας και της παρακώλυσης του έργου της δικαιοσύνης». Κατά τη συνεδρίαση στις 16 Σεπτεµβρίου 2014, ο Πρόεδρος ανακοίνωσε βάσει του άρθρου 9 1 Βλέπε περαιτέρω. 2 Βλέπε PE v /17 RR\ doc

9 παράγραφος 1, του Κανονισµού ότι παρέλαβε αίτηση για την υπεράσπιση της βουλευτικής ασυλίας του Gabriele Albertini. Σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 1 του Κανονισµού, ο Πρόεδρος παρέπεµψε την αίτηση αυτή, µαζί µε τη νέα αίτηση επανεξέτασης, στην Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων. Ο Gabriele Albertini έγινε δεκτός σε ακρόαση στην επιτροπή στις 24 Φεβρουαρίου 2015 σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 5 και διαβίβασε επανειληµµένα συµπληρωµατικά έγγραφα µεταξύ Σεπτεµβρίου 2014 και Μαρτίου Νοµοθεσία και διαδικασία σχετικά µε την ασυλία των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Τα άρθρα 8 και 9 του Πρωτοκόλλου (Αριθ. 7) της ΣΛΕΕ περί των προνοµίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρει τα εξής: Άρθρο 8 Τα µέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν υπόκεινται σε έρευνα, κράτηση ή δίωξη για γνώµη ή ψήφο δοθείσα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Άρθρο 9 Κατά τη διάρκεια των συνόδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τα µέλη του απολαύουν: α. εντός της επικρατείας των κρατών τους, των ασυλιών που αναγνωρίζονται στα µέλη του Κοινοβουλίου της χώρας τους, β. εντός της επικρατείας άλλων κρατών µελών της εξαιρέσεως από κάθε µέτρο κρατήσεως και κάθε δικαστική δίωξη. Η ασυλία τους καλύπτει επίσης όταν µεταβαίνουν στον τόπο συνεδριάσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή όταν επιστρέφουν από αυτόν. Επίκληση της ασυλίας δεν δύναται να γίνει στην περίπτωση αυτοφώρου εγκλήµατος και ούτε δύναται να εµποδίσει την άσκηση του δικαιώµατος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να άρει την ασυλία ενός από τα µέλη του. Τα άρθρα 7 και 9 του Κανονισµού έχουν ως εξής: Άρθρο 7 του Κανονισµού Υπεράσπιση των προνοµίων και ασυλιών 1. Στις περιπτώσεις που εικάζεται ότι τα προνόµια και οι ασυλίες βουλευτή ή πρώην βουλευτή έχουν παραβιασθεί από τις αρχές κράτους µέλους δύναται να υποβληθεί αίτηση προκειµένου το Κοινοβούλιο να αποφανθεί εάν, πράγµατι, σηµειώθηκε παραβίαση των εν λόγω προνοµίων και ασυλιών, σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος Ειδικότερα, δύναται να υποβληθεί τέτοια αίτηση για την υπεράσπιση προνοµίων και ασυλιών εάν κριθεί ότι οι περιστάσεις συνιστούν διοικητικό ή άλλο περιορισµό επιβαλλόµενο στην ελεύθερη µετακίνηση βουλευτών που µεταβαίνουν σ τον τόπο συνεδρίασης του RR\ doc 9/17 PE v02-00

10 Κοινοβουλίου ή επιστρέφουν από αυτόν ή στην έκφραση γνώµης ή ψήφου δοθείσης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή ότι εµπίπτουν στο πεδίο εφαρµογής του άρθρου 9 του πρωτοκόλλου περί των προνοµίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 3. Αίτηση για την υπεράσπιση των προνοµίων και ασυλιών βουλευτή δεν είναι παραδεκτή εάν έχει ήδη ληφθεί αίτηση για την άρση ή την υπεράσπιση της ασυλίας του βουλευτή αυτού όσον αφορά την ίδια νοµική διαδικασία, είτε έχει ληφθεί απόφαση κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης υπεράσπισης είτε όχι. 4. Αίτηση για την υπεράσπιση των προνοµίων και ασυλιών βουλευτή δεν εξετάζεται περαιτέρω εάν ληφθεί αίτηση για την άρση της ασυλίας του βουλευτή αυτού όσον αφορά την ίδια νοµική διαδικασία. 5. Στις περιπτώσεις που έχει ληφθεί απόφαση για τη µη υπεράσπιση των προνοµίων και ασυλιών βουλευτή, ο βουλευτής δύναται να υποβάλει αίτηση για την επανεξέταση της απόφασης υποβάλλοντας νέα στοιχεία. Η αίτηση επανεξέτασης δεν είναι παραδεκτή εάν έχει ασκηθεί προσφυγή κατά της απόφασης βάσει του άρθρου 263 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή εάν ο Πρόεδρος κρίνει ότι τα υποβληθέντα νέα στοιχεία δεν είναι επαρκώς τεκµηριωµένα ώστε να δικαιολογείται η επανεξέταση. Άρθρο 9 του Κανονισµού ιαδικασίες σχετικά µε την ασυλία 1. Κάθε αίτηση η οποία απευθύνεται στον Πρόεδρο από αρµόδια αρχή κράτους µέλους µε σκοπό την άρση της ασυλίας ενός βουλευτή, ή από βουλευτή ή πρώην βουλευτή µε σκοπό την προάσπιση των προνοµίων και της ασυλίας, ανακοινώνεται στην Ολοµέλεια και παραπέµπεται στην αρµόδια επιτροπή. Ο βουλευτής ή πρώην βουλευτής µπορεί να εκπροσωπείται από άλλον βουλευτή. Η αίτηση δεν µπορεί να υποβάλλεται από άλλον βουλευτή χωρίς τη συγκατάθεση του ενδιαφεροµένου βουλευτή. 2. Η επιτροπή εξετάζει χωρίς καθυστέρηση, αλλά λαµβάνοντας υπόψη την σχετική περιπλοκότητά τους, τις αιτήσεις για άρση της ασυλίας ή τις αιτήσεις για προάσπιση των προνοµίων και της ασυλίας. 3. Η επιτροπή καταρτίζει πρόταση αιτιολογηµένης απόφασης που περιορίζεται σε σύσταση για την έγκριση ή την απόρριψη της αίτησης άρσης της ασυλίας ή προάσπισης των προνοµίων και της ασυλίας. 4. Η επιτροπή µπορεί να ζητήσει από την ενδιαφερόµενη αρχή να της παράσχει οποιαδήποτε πληροφορία ή επεξήγηση θεωρεί αναγκαία προκειµένου να σχηµατίσει γνώµη για το εάν η ασυλία πρέπει να αρθεί ή να προασπισθεί. 5. Ο ενδιαφερόµενος βουλευτής πρέπει να έχει την ευκαιρία να εκφράσει την άποψή του, µπορεί να προσκοµίσει οποιαδήποτε έγγραφα ή άλλα γραπτά στοιχεία θεωρεί χρήσιµα και µπορεί να εκπροσωπηθεί από άλλον βουλευτή. PE v /17 RR\ doc

11 Ο βουλευτής δεν παρίσταται στις συζητήσεις σχετικά µε την αίτηση άρσης ή υπεράσπισης της ασυλίας του, παρά µόνο στην ίδια την ακρόαση. Ο πρόεδρος της επιτροπής καλεί τον βουλευτή σε ακρόαση, προσδιορίζοντας την ηµεροµηνία και την ώρα αυτής. Ο βουλευτής δύναται να παραιτηθεί του δικαιώµατος ακρόασης. Εάν ο βουλευτής δεν παραστεί στην ακρόαση σύµφωνα µε την εν λόγω πρόσκληση, λογίζεται ότι παραιτήθηκε του δικαιώµατος ακρόασης, εκτός εάν ζητήσει να µη συµµετάσχει στην ακρόαση κατά την προτεινόµενη ηµεροµηνία και ώρα, αιτιολογώντας την απουσία του. Ο πρόεδρος της επιτροπής αποφασίζει εάν θα κάνει δεκτή την ως άνω αίτηση, λαµβάνοντας υπόψη τους εκτιθέµενους λόγους κατά της απόφασης του προέδρου δεν επιτρέπεται προσφυγή. Εάν ο πρόεδρος της επιτροπής δεχθεί την αίτηση, καλεί τον βουλευτή σε ακρόαση σε νέα ηµεροµηνία και ώρα. Εάν ο βουλευτής αγνοήσει τη δεύτερη πρόσκληση σε ακρόαση, η διαδικασία συνεχίζεται χωρίς να έχει ακουσθεί ο βουλευτής. Στην περίπτωση αυτή, δεν γίνονται δεκτές περαιτέρω αιτήσεις ακρόασης ή µη συµµετοχής σε αυτή. (...) 7. Η επιτροπή µπορεί να διατυπώσει αιτιολογηµένη γνώµη σχετικά µε την αρµοδιότητα της εν λόγω αρχής και σχετικά µε το παραδεκτό της αίτησης, αλλά δεν αποφαίνεται σε καµία περίπτωση για την ενοχή ή µη βουλευτών ούτε για το σκόπιµο ή µη της ποινικής δίωξης για την έκφραση γνώµης ή τις πράξεις που τους καταλογίζονται, ακόµη και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εξέταση της αίτησης παρέχει στην επιτροπή εµπεριστατωµένες πληροφορίες για την υπόθεση. (...) 3. Αιτιολόγηση της προταθείσας απόφασης α) Γενικά Τα εν λόγω πραγµατικά περιστατικά πληρούν τις προϋποθέσεις για την εφαρµογή του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνοµίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάσει των οποίων οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν υπόκεινται σε έρευνα, κράτηση ή δίωξη για γνώµη ή ψήφο δοθείσα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Το άρθρο 8 του πρωτοκόλλου εφαρµόζεται επίσης στους πρώην βουλευτές, όπως στην περίπτωση του Gabriele Albertini, για δηλώσεις στις οποίες προέβησαν όταν ήταν βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επίσης, για να καλύπτεται από την ασυλία, βάσει του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου, η γνώµη του βουλευτή του ΕΚ πρέπει να έχει εκφρασθείσα «κατά την άσκηση των καθηκόντων [του]», εποµένως, προαπαιτείται η ύπαρξη συνδέσµου µεταξύ της εκφρασθείσας γνώµης και των βουλευτικών καθηκόντων 1. 1 Προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση Patriciello, σκέψη 33. RR\ doc 11/17 PE v02-00

12 Όπως απεφάνθη το ικαστήριο, η έκταση της απόλυτης αυτής ασυλίας, που αναφέρεται στο άρθρο 8, πρέπει να προσδιοριστεί µε βάση το ενωσιακό δίκαιο και µόνο 1. Το ικαστήριο έχει επίσης υποστηρίξει αταλάντευτα ότι η ασυλία του άρθρου 8 πρέπει να «θεωρηθεί ως απόλυτη ασυλία, η οποία αποτελεί κώλυµα για οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία που θα αφορούσε γνώµη που εκφράστηκε ή ψήφο που δόθηκε κατά την εκτέλεση των βουλευτικών καθηκόντων» 2. Κατά την άποψη του ικαστηρίου, το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου πρέπει να ερµηνευθεί ως εξής: παρόλον ότι η βουλευτική ασυλία καλύπτει ουσιαστικά δηλώσεις που έγιναν εντός των χώρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν αποκλείεται δήλωση στην οποία προέβη βουλευτής του ΕΚ εκτός των ως άνω χώρων να µπορεί να συνιστά γνώµη εκφρασθείσα κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Συνεπώς, η ύπαρξη τέτοιας γνώµης δεν εξαρτάται από τον τόπο στον οποίο έγινε η δήλωση αλλά, αντιθέτως, από τη φύση της και το περιεχόµενό της 3. Ωστόσο, το ικαστήριο κατέστησε σαφές ότι ο σύνδεσµος µεταξύ της εκφρασθείσας γνώµης και των βουλευτικών καθηκόντων πρέπει να είναι άµεσος και πρόδηλος 4. Τέλος, το ικαστήριο προβαίνει σε σαφή διάκριση µεταξύ της άρσης της ασυλίας, µιας δυνατότητας που προβλέπεται στο Πρωτόκολλο, και της υπεράσπισης της ασυλίας η οποία, αντιθέτως, προβλέπεται µόνο στον Κανονισµό του Κοινοβουλίου.. Ειδικότερα, το ικαστήριο θεωρεί ότι ο Κανονισµός συνίσταται σε κανόνες εσωτερικής οργάνωσης και δεν µπορεί να χορηγεί εξουσίες στο Κοινοβούλιο που δεν αναγνωρίζονται ρητά από νοµοθετικό µέτρο, εν προκειµένω το Πρωτόκολλο. Συνεπώς, ακόµη και στην περίπτωση κατά την οποία το Κοινοβούλιο, µετά από αίτηση του ενδιαφερόµενου βουλευτή, λάβει, βάσει του Κανονισµού, την απόφαση να υπερασπισθεί την ασυλία, η απόφαση αυτή συνιστά γνώµη που δεν δεσµεύει τις εθνικές δικαστικές αρχές 5. β) Η νέα αίτηση του Gabriele Albertini για επανεξέταση Σύµφωνα µε το άρθρο 7 παράγραφος 5 του Κανονισµού του Κοινοβουλίου, στις περιπτώσεις που έχει ληφθεί απόφαση για τη µη υπεράσπιση των προνοµίων και ασυλιών βουλευτή, ο βουλευτής δύναται να υποβάλει αίτηση για την επανεξέταση της απόφασης υποβάλλοντας νέα στοιχεία. Όπως αναφέρθηκε ήδη, στις 30 Ιουλίου 2014 ο Gabriele Albertini υπέβαλε νέα αίτηση επανεξέτασης της απόφασης του Κοινοβουλίου της 21ης Μαΐου Η επιτροπή, συνεπώς, εξέτασε εάν θα πρέπει η υπόθεση να ανοιχτεί εκ νέου υπό το φως των συµπληρωµατικών στοιχείων που προσκόµισε ο Gabriele Albertini και, σε καταφατική περίπτωση, εάν ενεργούσε στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στην αίτησή του, αναφερόµενος στη γραπτή ερώτηση που είχε θέσει στον Υπουργό ικαιοσύνης στις 22 Οκτωβρίου 2012, ο Gabriele Albertini δήλωνε τα ακόλουθα: (...) επικοινώνησα ήδη µε το Υπουργείο ικαιοσύνης υπό την ιδιότητά µου ως «βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην προσπάθειά µου να διαπιστώσω κατά πόσον η συµπεριφορά 1 Προαναφερθείσα απόφαση Marra, σκέψη Προαναφερθείσα απόφαση Marra, σκέψη Προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση Patriciello, σκέψη Προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση Patriciello, σκέψη Προαναφερθείσα απόφαση Marra, σκέψεις PE v /17 RR\ doc

13 του δικαστή, του οποίου το όνοµα και επώνυµο ανέφερα για πρώτη φορά, ήταν στο ύψος των όσων υπαγορεύει ο νόµος και η δεοντολογία του επαγγέλµατός του. Ως εκ τούτου, οι δύο συνεντεύξεις [για τις οποίες του ασκήθηκε αγωγή] έρχονταν ως πρόδροµος και συνδέονταν άµεσα µε τις νόµιµες έρευνες που διεξήγαγα ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν από την αγωγή την οποία άσκησε σε βάρος µου ο δικαστής Robledo». Με τα νέα έγγραφα που υπέβαλε, ο Gabriele Albertini επιδιώκει, συνοπτικά, να αποδείξει i) ότι ευσταθούσαν οι ισχυρισµοί του για τον Alfredo Robledo, ii) ότι, όταν τους διατύπωνε, ο Gabriele Albertini ήταν πεπεισµένος για την ενοχή του Alfredo Robledo και iii) ότι, σε κάθε περίπτωση, οι χρησιµοποιηθείσες εκφράσεις δεν ήταν προσβλητικές. Τα δύο πρώτα στοιχεία δηλαδή η βασιµότητα των ισχυρισµών του Gabriele Albertini και η πεποίθηση του για την ενοχή του Alfredo Robledo θα απέκλειαν, σύµφωνα µε το ιταλικό δίκαιο, τον δυσφηµιστικό χαρακτήρα των εν λόγω δηλώσεων 1. Το τρίτο στοιχείο δηλαδή ο αντικειµενικά µη προσβλητικός χαρακτήρας των δηλώσεων του Gabriele Albertini θα απεδείκνυε επίσης ότι δεν εθίγη η τιµή και η υπόληψη του Alfredo Robledo και ότι η αξίωση του για αποζηµίωση είναι, συνεπώς, αβάσιµη. Τέλος, κάτι που είναι εξίσου σηµαντικό, ο Gabriele Albertini βασίζεται σε ένα γεγονός το οποίο φέρεται να αποδεικνύει ότι υπάρχει «fumus persecutionis», ήτοι µια βάσιµη υποψία ότι η εν λόγω νοµική διαδικασία δροµολογήθηκε µε την πρόθεση να υποστεί ο ίδιος πολιτική ζηµία. Στις 5 Φεβρουαρίου 2015 το Ιταλικό Ανώτατο ικαστικό Συµβούλιο αποφάσισε να επιβάλει πειθαρχική κύρωση στον Alfredo Robledo, και συγκεκριµένα τη µετάθεσή του από το Μιλάνο στο Τορίνο, ακολουθούµενη από την ανάκληση των εισαγγελικών του καθηκόντων και από την ανάθεση σε αυτόν άλλων δικαστικών καθηκόντων. Μεταξύ άλλων, ο Alfredo Robledo φέρεται ότι έλαβε αδικαιολογήτως εµπιστευτικά έγγραφα σχετικά µε την ασυλία του κ. Gabriele Albertini, όταν το Κοινοβούλιο εξέταζε την υπόθεσή του κατά την προηγούµενη κοινοβουλευτική περίοδο. Ο Gabriele Albertini θεωρεί ότι τούτο αποδεικνύει µία καταδιωκτική στάση από την πλευρά του Alfredo Robledo, κάτι που δεν µπορεί παρά να οδηγήσει στην υπεράσπιση της βουλευτικής του ασυλίας. γ) Το αίτηµα του Gabriele Albertini για την υπεράσπιση της ασυλίας του σε σχέση µε την ποινική δίωξη Με επιστολή του στις 28 Ιουλίου 2014, ο Gabriele Albertini ζήτησε επίσης την υπεράσπιση της ασυλίας του σε σχέση µε την ποινική δίωξη που του ασκήθηκε για τις δηλώσεις στις οποίες προέβη στη γραπτή ερώτησή του προς τον Υπουργό ικαιοσύνης. Από τα έγγραφα που υπέβαλε στην επιτροπή φαίνεται ότι, τόσο στη γραπτή ερώτηση όσο και στις συνεντεύξεις του, ο Gabriele Albertini χρησιµοποίησε πολύ παρεµφερείς, αν όχι εντελώς ταυτόσηµες, εκφράσεις και ότι, σε κάθε περίπτωση, οι εκφράσεις αυτές συνδέονται µε τα ίδια γεγονότα. Όπως επίσης επιβεβαίωσε ο Gabriele Albertini γραπτώς και κατά την ακρόασή του, η ουσία των δύο δικαστικών διώξεων είναι η ίδια. Αυτό σηµαίνει ότι πρέπει να ληφθεί η ίδια απόφαση τόσο για την αστική όσο και για την ποινική δίωξη σχετικά µε τον αν πρέπει ή όχι να τύχει υπεράσπισης η ασυλία του Gabriele Albertini. δ) Το πιθανό αβάσιµο της νοµικής διαδικασίας που κινήθηκε κατά του Gabriele Albertini 1 Βλέπε τα άρθρα 368 και 596 του ιταλικού Ποινικού Κώδικα. RR\ doc 13/17 PE v02-00

14 Όπως ειπώθηκε ήδη, ο Gabriele Albertini προσκόµισε έγγραφα µε στόχο να αποδείξει ότι η νοµική διαδικασία που κινήθηκε εναντίον του είναι αστήρικτη, διότι, κατά την άποψή του, δεν υπάρχουν στοιχεία ποινικού χαρακτήρα στη συµπεριφορά του και, ως εκ τούτου, δεν διεπράχθη κάποιο ποινικό αδίκηµα δυνάµει του ιταλικού δικαίου. Παροµοίως, η απαίτηση του Alfredo Robledo για αποζηµίωση θα πρέπει να θεωρηθεί αβάσιµη, διότι δεν διεπράχθη καµία συκοφαντική δυσφήµιση. Ωστόσο, δεν αποτελεί αρµοδιότητα της Επιτροπής Νοµικών Θεµάτων να εκτιµήσει αν πληρούνται οι όροι για την ύπαρξη δεδοµένης συµπεριφοράς που είναι κολάσιµη δυνάµει του εθνικού ποινικού δικαίου. Πράγµατι, σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 7 του Κανονισµού, «Η επιτροπή [...] δεν αποφαίνεται σε καµία περίπτωση για την ενοχή ή µη βουλευτών ούτε για το σκόπιµο ή µη της ποινικής δίωξης για την έκφραση γνώµης ή τις πράξεις που τους καταλογίζονται, ακόµη και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εξέταση της αίτησης παρέχει στην επιτροπή εµπεριστατωµένες πληροφορίες για την υπόθεση». Σύµφωνα µε την πάγια πρακτική του Κοινοβουλίου, η διάταξη αυτή εφαρµόζεται και σε αστικές διαδικασίες. Συνεπώς, από το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου, σε συνδυασµό µε το άρθρο 9 παράγραφος 7 του Κανονισµού, προκύπτει ότι κανένα από τα στοιχεία που παρέσχε ο Gabriele Albertini σε σχέση µε το πιθανό αβάσιµο της συγκεκριµένης νοµικής διαδικασίας δεν µπορεί να ληφθεί υπόψη προκειµένου να αποφασισθεί εάν πρέπει ή όχι να υπάρξει υπεράσπιση της ασυλίας του. ε) Η αρχή του «fumus persecutionis» Στις αιτήσεις του, ο Gabriele Albertini θεωρεί ότι υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο ύπαρξης «fumus persecutionis». Η Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων έχει αναπτύξει µια πάγια πρακτική σχετικά µε την αρχή του «fumus persecutionis». Ενδείξεις ύπαρξής της είναι, επί παραδείγµατι, το γεγονός ότι ένας βουλευτής υπόκειται σε ποινικές κατηγορίες για γεγονότα τα οποία, στην περίπτωση ενός συνήθους πολίτη, θα είχαν οδηγήσει µόνον σε διοικητικές διαδικασίες, ενώ η κατηγορούσα αρχή προσπάθησε να παρακρατήσει πληροφορίες από τον ενδιαφερόµενο βουλευτή σχετικά µε τη φύση των κατηγοριών η αβεβαιότητα ως προς το νοµικό καθεστώς και τις πηγές των στοιχείων στα οποία βασίστηκαν οι κατηγορίες ο χρόνος της δίωξης (κατά τη διάρκεια µιας προεκλογικής εκστρατείας ή πολλά χρόνια µετά την τέλεση των εικαζόµενων αδικηµάτων) και οι καθαρά πολιτικές στοχεύσεις του ατόµου που υπέβαλε τη µήνυση. Ωστόσο, η αρχή του «fumus persecutionis» ισχύει µόνον σε υποθέσεις ασυλίας που εµπίπτουν στο άρθρο 9 του Πρωτοκόλλου, ήτοι περιπτώσεις που συνδέονται µε αδικήµατα άλλα από αυτά που διαπράττονται στο πλαίσιο εκφρασθείσας γνώµης ή δοθείσας ψήφου, τα οποία, µε τη σειρά τους, καλύπτονται αποκλειστικά από το άρθρο 8 του Πρωτοκόλλου 1. Σε υποθέσεις που εµπίπτουν στο άρθρο 9, η ασυλία µπορεί να αρθεί, υπό τον όρο ότι δεν υπάρχει «fumus persecutionis». Ωστόσο, το άρθρο 9 δεν εφαρµόζεται πλέον στην περίπτωσή του, επειδή ο Gabriele Albertini δεν είναι σήµερα βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επιπλέον, δεδοµένου ότι η υπό 1 Προαναφερθείσα απόφαση Marra, σκέψη 45. PE v /17 RR\ doc

15 εξέταση υπόθεση προκύπτει από γνώµες εκφρασθείσες από βουλευτή και, στο πλαίσιο αυτό, ουδέποτε µπορεί να υπάρξει άρση ή αποποίηση της ασυλίας, αυτό που έχει αποφασιστική σηµασία για να καθορισθεί εάν υπάρχει ασυλία δυνάµει του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου είναι η στοιχειοθέτηση µιας άµεσης και σαφούς σύνδεσης µεταξύ των εν λόγω γνωµών και της άσκησης των κοινοβουλευτικών καθηκόντων, όπως το ικαστήριο έχει καταστήσει σαφές στην προαναφερθείσα νοµολογία. Τούτο σηµαίνει ότι, στο πλαίσιο της απόλυτης ασυλίας δυνάµει του άρθρου 8 του Πρωτοκόλλου, η ύπαρξη «fumus persecutionis» ακόµη και αν υπήρχε πληθώρα στοιχείων για κάτι τέτοιο είναι άσχετη µε το αν θα πρέπει να προασπισθεί η ασυλία ενός βουλευτού που προέβη σε δήλωση στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του, διότι οι δηλώσεις του καλύπτονται από την ασυλία µόνον στο πλαίσιο των καθηκόντων του. στ) Η απουσία άµεσης και σαφούς σχέσης µε τα βουλευτικά καθήκοντα Στην απόφασή του της 21ης Μαΐου 2013, το Κοινοβούλιο θεώρησε ότι τα γεγονότα της υπόθεσης δείχνουν ότι οι πραγµατοποιηθείσες δηλώσεις δεν είχαν άµεση και σαφή σχέση µε την άσκηση των καθηκόντων του Gabriele Albertini ως βουλευτού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στην απόφασή του της 24ης Φεβρουαρίου 2014, το Κοινοβούλιο επικύρωσε αυτό το συµπέρασµα. Από τα νέα δικαιολογητικά έγγραφα που προσκόµισε ο Gabriele Albertini δεν καθίσταται σαφής ο σύνδεσµος µεταξύ των δηλώσεων στις οποίες προέβη και των καθηκόντων του ως βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ειδικότερα, το επιχείρηµα ότι η νοµιµότητα των δηλώσεών του προς τον Τύπο εδράζεται στην προηγούµενη ερευνητική του δραστηριότητα, συγκεκριµένα δε σε ερώτηση που έθεσε στον Υπουργό ικαιοσύνης ένα περίπου έτος µετά την πρώτη του συνέντευξη, δεν είναι πειστικό και, κατά συνέπεια, δεν θα αρκούσε για να ανατρέψει τις προηγούµενες αποφάσεις του Κοινοβουλίου. Εξάλλου, όπως ο ίδιος ο Gabriele Albertini έχει παραδεχθεί επανειληµµένως, οι εκφράσεις που χρησιµοποίησε στη γραπτή του ερώτηση προς τον Υπουργό συµπίπτουν µε αυτές που χρησιµοποίησε στις προηγούµενες συνεντεύξεις του. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι, και στις δύο περιπτώσεις, αξιολογούσε τα ίδια γεγονότα τόσο όσον αφορά την αναδροµή στο 2005 όσο και σε ό,τι αφορά τα καθήκοντά του ως δηµάρχου της πόλης του Μιλάνου. Συνεπώς όπως και οι δηλώσεις στις οποίες προέβη στις συνεντεύξεις του, έτσι και οι δηλώσεις στις οποίες προέβη στη γραπτή του ερώτηση, φαίνονται µάλλον να απέχουν πόρρω από τα καθήκοντα του Gabriele Albertini ως βουλευτού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όπως αναφέρθηκε ήδη, ο όγκος των υποβληθέντων εγγράφων αποσκοπεί να αποδείξει ότι οι χρησιµοποιηθείσες εκφράσεις δεν έχουν δυσφηµιστικό χαρακτήρα και ότι τόσο η αστική όσο και η ποινική διαδικασία έχουν κινηθεί για λόγους προσωπικής και πολιτικής εχθρότητας έναντι του Gabriele Albertini. Ωστόσο, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, τούτο δεν µπορεί να ληφθεί υπόψη. εδοµένου ότι δεν έχουν παρασχεθεί στοιχεία για την ύπαρξη άµεσης και σαφούς σύνδεσης µε τα βουλευτικά του καθήκοντα, παραµένει το προηγούµενο συµπέρασµα το οποίο έχει επικυρωθεί δύο φορές από το Κοινοβούλιο ότι ο Gabriele Albertini, προβαίνοντας στις εν λόγω δηλώσεις, δεν ενεργούσε στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του ως βουλευτού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. RR\ doc 15/17 PE v02-00

16 4. Συµπέρασµα Βάσει των ανωτέρω και σύµφωνα µε το άρθρο 9 παράγραφος 3 του Κανονισµού, και αφού εξέτασε τους λόγους υπέρ και κατά της υπεράσπισης της ασυλίας του βουλευτή, η Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων συνιστά όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τηρήσει τις αποφάσεις του της 21ης Μαΐου 2013 και 24ης Φεβρουαρίου 2014, που είναι, αντιστοίχως, να µην προασπισθούν η ασυλία και τα προνόµια του Gabriele Albertini καθώς και να µην αναληφθεί δράση επί του αιτήµατός του για επανεξέταση σε ό,τι αφορά την αστική διαδικασία εις βάρος του. Για τους ίδιους λόγους, η Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων συνιστά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να µην υπερασπισθεί την ασυλία και τα προνόµια του Gabriele Albertini σε ό,τι αφορά την ποινική δίωξη που έχει ασκηθεί εις βάρος του. PE v /17 RR\ doc

17 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Ηµεροµηνία έγκρισης Αποτέλεσµα της τελικής ψηφοφορίας +: : 0: Βουλευτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία Αναπληρωτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Κώστας Χρυσόγονος, Therese Comodini Cachia, Mady Delvaux, Andrzej Duda, Laura Ferrara, Enrico Gasbarra, Mary Honeyball, Dietmar Köster, Gilles Lebreton, António Marinho e Pinto, Jiří Maštálka, Emil Radev, Evelyn Regner, Pavel Svoboda, Axel Voss, Tadeusz Zwiefka Mario Borghezio, Daniel Buda, Pascal Durand, Jytte Guteland, Heidi Hautala, Victor Negrescu, Virginie Rozière, Giovanni Toti RR\ doc 17/17 PE v02-00