ª π π π ƒ ª ƒ ø ƒ Àƒ, ø π π πø ø. Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ Ε Τ Ο Σ 2 4 ο - Α Ρ Ι Θ. Φ Υ Λ Λ Ο Υ 2 1 5

Transcript

1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ «ÁÓÒÛÂÛıÂ Ù Ó [ Ï ıâè Ó Î ]Ë [ Ï ıâè [ÂÏ ıâúòûâè ] Ì~» ([ πˆ. 8, 32) ª π π π ƒ ª ƒ ø ƒ Àƒ, ø π π πø ø Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ Ε Τ Ο Σ 2 4 ο - Α Ρ Ι Θ. Φ Υ Λ Λ Ο Υ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2009 Ἀγαπητοί µου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά µου ἐν Κυρίῳ ἀγαπηµένα, Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προβάλλει ὡς πρότυπα γιά τόν καθένα ἀπό ἐµᾶς τούς Ἁγίους της. Ἅγιος εἶναι ὁ κάθε χριστιανός ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται νά βιώσει τό Εὐαγγέλιο τόσο διά τῆς πίστεως ὅσο καί διά τῶν ἔργων. Ἅγιος εἶναι αὐτός πού κατανοεῖ ὅτι τό ὁποιοδήποτε προτέρηµά του δέν τοῦ ἀνήκει, ἀλλά εἶναι χάρισµα, δωρεά τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο τοῦ δόθηκε γιά νά τό καλλιεργήσει καί νά τό µοιραστεῖ µέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, νά τό πολλαπλασιάσει πνευµατικά καί νά ἀποδείξει ἐµπράκτως τήν εὐγνωµοσύνη του πρός τόν Θεό γι αὐτό. Τό κυριότερο χάρισµα τῶν Ἁγίων δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν πίστη στόν Τριαδικό Θεό. Ἡ πίστη βιώνεται ὡς ἐµπιστοσύνη στό θέληµά Του, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή σωτηρία. Ἡ πίστη γεννᾶ καρτερία στίς δοκιµασίες καί τίς θλίψεις. Εἶναι αὐτή πού βγάζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό αἴσθηµα τῆς αὐτάρκειας καί τοῦ ἐγωκεντρισµοῦ καί τόν κάνει νά ζεῖ γιά τόν Χριστό καί γιά τόν συνάνθρωπο. Εἶναι αὐτή πού δίδει ἀληθινό νόηµα στή χαρά, γιατί κάνει τόν ἄνθρωπο νά τήν ἀναζητεῖ ὡς εὐλογία τοῦ Θεοῦ σ αὐτόν τόν κόσµο, καί νά µήν τήν ἐπιδιώκει ὅταν βλέπει ὅτι δέν εἶναι σύµφωνη µέ αὐτό πού ὁ Θεός θέλει. Ἡ πίστη εἶναι αὐτή πού δίνει νόηµα στό χρόνο καί τόν µεταβάλλει σέ ὁδό ἁγιότητος. Γιατί ὁ χρόνος µας δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά νά Τόν συναντήσουµε. Ἡ Ἁγιότητα, ἡ Ἐκκλησία καί τό Εὐαγγέλιο εἶναι οἱ τρεῖς ὄψεις αὐτῆς τῆς συναντήσεως. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰµι» (Α Πέτρου, 1, 16), λέει ὁ Θεός στόν καθέναν µας καί αὐτό εἶναι τό θέληµά Του. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας συναντοῦµε τό Θεό, στά µυστήριά της, στήν προσευχή καί τήν πνευµατική προσπάθεια. Τό Εὐαγγέλιο µᾶς δείχνει ποιό εἶναι τό ἀληθινό νόηµα τῆς ζωῆς καί αὐτό ἐµπεριέχεται στήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ νά ἀγαποῦµε τό Θεό καί τόν συνάνθρωπο: «ἐν ταύταις ταίς δυσίν ἐντολαίς ὅλος ὁ νόµος καί οἱ προφῆται κρέµανται» (Ματθ. 22, 40). Στή χαρά τῆς εἰσόδου µας στό νέο ἔτος καί στίς εὐχές τίς ὁποῖες ἀνταλλάσσουµε τόσο γιά τόν καθέναν µας, ὅσο καί γιά τόν κόσµο στόν ὁποῖο ζοῦµε, ἄς µήν λησµονοῦµε αὐτή τήν σωτηριώδη ἀλήθεια. Μόνο µέσα ἀπό µία πορεία Ἁγιότητος ἀλλάζει ὁ κόσµος, ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος. Δέν παραθεωροῦµε τήν ἀνάγκη γιά πρόοδο, γιά εὐτυχία, γιά εἰρήνη, γιά ἀνθρωπιά. Ὅµως χωρίς Ἁγίους καί χωρίς ἅγια ζωή «µάτην κοπιῶµεν». Πιό ἅγια ζωή λοιπόν ἄς εἶναι ἡ εὐχή γιά ὅλους! Καλή κι εὐλογηµένη χρονιά! Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί θερµῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ +Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΝΕΟΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ & ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ Ὁµιλία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου σέ ἐκδήλωση πρός τιµήν τῶν φοιτητῶν τῆς Κέρκυρας Γιά ἕβδοµη συνεχόµενη χρονιά ἔδωσε ὁ Θεός νά συγκεντρωθοῦε ἐπί τό αὐτό γιά νά γνωριστοῦµε καί νά ἐπικοινωνήσουµε, νά ἀνανεώσουµε τήν πνευµατική µας σχέση καί νά ἀφουγκραστοῦµε, τόσο ἐµεῖς ὅσο καί ἐσεῖς, τούς προβληµατισµούς ἀλλά καί τίς πολλές σκέψεις πού ἡ πραγµατικότητά µας γεννᾶ. Καί εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ Ἐκκλησία στήν ἐποχή µας δέν ἔχει ὅπλο κανένα γιά τήν ἀλλαγή τοῦ κόσµου, παρά µόνο τόν λόγο καί τήν προσευχή της, ὅπως ἐπίσης καί τήν πρόταξη ἑνός ἤθους, τό ὁποῖο δύσκολα µπορεῖ νά διακρίνει ὁ κόσµος, ἀλλά καί ἐσεῖς, µέσα στόν θόρυβο τῆς τηλεοπτικῆς εἰκόνας, στό ἄγχος τοῦ ρυθµοῦ τῆς καθηµερινῆς ζωῆς, ἀλλά καί τήν ποικίλη ἀβεβαιότητα πού ἔχει κατακλύσει τίς ζωές καί τίς καρδιές µας. Δέν ξέρουµε ἄν πλέον ὑπάρχει τό περιθώριο νά διατυπωθοῦν σοβαρά ἐρωτήµατα στή ζωή σας. Σᾶς παρακολουθοῦµε νά µεγαλώνετε ἀγωνιζόµενοι γιά ἕνα πτυχίο τό ὁποῖο πιθανότατα δέν θά σᾶς δώσει κάποια ἐξασφάλιση, τόν χρόνο σας νά περνᾶ µέσα σ ἕνα κλίµα πλήξεως καί µονότονης ἐπαναλήψεως, ἐνῶ τό κύριο θέµα πού σᾶς ἀφορᾶ εἶναι οἱ διαπροσωπικές σχέσεις καί, ταυτόχρονα, βρίσκεται ὁριστικά στό περιθώριο ἡ προσπάθεια γιά διατύπωση ἑνός λόγου κοινωνικοῦ καί ὁραµατικοῦ. Γνωρίζουµε καλά τόν φόβο σας ὅλοι νά ἔχουν ἀπαιτήσεις ἀπό ἐσᾶς χωρίς νά ἔχουν ταυτόχρονα τήν διάθεση νά σᾶς ἀκούσουν, νά συµµεριστοῦν τίς ἔγνοιες σας, νά ἐ- πιχειρήσουν νά δώσουν λύσεις στά προβλήµατά σας. Κατανοοῦµε τήν ὀργή, τόν θυµό, τήν ἀπογοήτευση κάποιων ἀπό ἐσᾶς. Καί εἴµαστε ἐδῶ ὡς Ἐκκλησία ὄχι γιά νά ἀπολογηθοῦµε ἤ γιά νά ἰσχυριστοῦµε ὅτι ἐµεῖς ἔχουµε τήν λύση ἕτοιµη γιά καθετί πού σᾶς ἀπασχολεῖ, ἀλλά γιά νά συζητήσουµε µέ εἰλικρίνεια καί κατανόηση µαζί σας καί νά σᾶς παρακαλέσουµε νά ἀκούσετε ὅ,τι Β Ι Α & ἔχουµε νά σᾶς ποῦµε χωρίς µάταιες ὑποσχέσεις, ἀλλά καταθέτοντας µέ εἰλικρινῆ αὐτοκριτική τήν πρόταση ζωῆς τῆς πίστεώς µας πού δέν θά µποροῦσε νά εἶναι ἄλλη ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν σχέση µαζί Του. Ξέρουµε ὅτι πολλοί ἀπό ἐσᾶς θά θέλατε νά θέσετε καί στήν Ἐκκλησία, ὅπως καί σέ ἄλλους θεσµούς τῆς κοινωνίας, ἐρωτήµατα. Ἀπό κάπου πρέπει νά κρατηθεῖτε, κάποιοι νά σᾶς συµπαρασταθοῦν. Βεβαίως, ἡ Ἐκκλησία ἐξακολουθεῖ νά παραµένει θεσµός τῆς κοινωνίας στήν πατρίδα µας, παρότι δέν εἶναι αὐτή ἡ βασική της ἀποστολή. Γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει µόνο γιά νά ἀποτελεῖ συνεκτικό ἰστό πού ἑνώνει τούς ἀνθρώπους, γιά νά µήν καταρρεύσει ἡ κοινωνία, συνέχεια στή σελ. 2 Ο Ρ Γ Η Γράφει ὁ π. Θεµιστοκλῆς Μουρτζανός Ἔχουµε τελικά γίνει κοινωνία βίας καί ἐγκληµατικότητας; Τά τελευταῖα γεγονότα, µέ τίς διάφορες ἐπιθέσεις κατά συνανθρώπων καί κατά περιουσιῶν, µέ τίς ἀπαγωγές, τόν χουλιγκανισµό στά γήπεδα, µέ τήν γενίκευση µέσα ἀπό συζητήσεις στά ΜΜΕ ἑνός κλίµατος ἀνασφάλειας, φαίνεται πώς δέν µᾶς ἀφήνουν περιθώρια νά ἀπαντήσουµε ἀλλιῶς στό ἐρώτηµα. Ἡ βία καί ἡ ἐπιθετικότητα θεωροῦνται, ἄλλωστε, περίπου ὡς φυσικές καταστάσεις στόν πολιτισµό µας. Ἀρκεῖ µία µατιά...στό τηλεοπτικό πρόγραµµα καί ἐκεῖ θά διαπιστώσουµε ὅτι καί γιά µικρούς καί γιά µεγάλους εἶναι ἄ- φθονες οἱ ἐκποµπές, σειρές, ταινίες, κινούµενα σχέδια, δελτία εἰδήσεων, ὅπου ἡ βία ἀποθεώνεται κυριολεκτικά καί θεωρεῖται ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς καθηµερινότητας. Τό µόνο πρόβληµα εἶναι ποιός ἀσκεῖ τήν βία. Ἄν εἶναι «καλός» ἤ «κακός», σύµφωνα µέ τήν ἰδεολογία αὐτῶν πού ἐλέγχουν τά ΜΜΕ ἤ σύµφωνα µέ τήν ἐµπορική συµπάθεια πού συνέχεια στή σελ. 3 µέ µιά µατιά Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος, Μητροπολίτης Κερκύρας, σελ. 3 Γυναικεῖος Ὀρθόδοξος Μοναχισµός, σελ. 6 Τί σηµαίνει ἡ λέξη φυλακή, σελ. 6 Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, σελ. 7 Ἀπό τίς δραστηριότητες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, σελ. 8

2 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΝΕΟΙ: ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ & ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ Ὁµιλία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου σέ ἐκδήλωση πρός τιµήν τῶν φοιτητῶν τῆς Κέρκυρας διότι ἄν αὐτό ἴσχυε, οὐσιαστικά θά ἀ- κυρωνόταν ἡ ἀποστολή της στό σύγχρονο κόσµο. Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ὑ- πῆρχε καί πάντοτε θά ὑπάρχει γιά νά καταγγέλει τόν τρόπο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἕναν τρόπο πού ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, πού δέν ἐγκλωβίζεται στά ἀνθρώπινα προβλήµατα, ἀλλά µεταµορφώνει τήν κοινωνία πού θέλει νά ζεῖ ἐντός της, σέ κοινωνία Θεοῦ καί Ἀνθρώπου, σέ Κοινωνία ἀγάπης, πίστεως καί ἐλπίδας, ὅπου χωροῦνε οἱ πάντες καί δέν καταδικάζεται κανένας, ἀλλά µέ ἀπόλυτο σεβασµό στήν διαφορετικότητα τοῦ καθενός ὑπάρχει ἐν ἰσχύι µία συνεχής πρόσκληση ἐντάξεως στό Σῶµα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως αὐτό συγκροτεῖται κατά τήν Θεία Λειτουργία, τήν Εὐχαριστία, ὅπως ὀνοµάζουµε στή γλῶσσα τῆς θεολογίας. Ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει, διά τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Ἁγίων της, νά προτείνει τό ἦθος τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς πίστεως, τῆς προσευχῆς στόν τρόπο µέ τόν ὁποῖο βιώνονται οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις. Ἡ Ἐκκλησία ἀγκαλιάζει ὁλόκληρη τήν κοινωνία, δέν εἶναι ἕνα τµῆµα της. Ὡστόσο, ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει καί ἱστορικά. Αὐτό συνεπάγεται ὅτι ὅλοι ἐµεῖς πού τήν ἀποτελοῦµε µέσα στό χρόνο ἔχουµε δύο ἰδιότητες. Ἡ µία εἶναι τοῦ χριστιανοῦ καί ἡ ἄλλη τοῦ πολίτη, τοῦ µέλους τῆς κοινωνίας. Καί ἡ Ἐκκλησία γίνεται θεσµός. Ἐπιτελεῖ τόν ἱστορικό της ρόλο, πού εἶναι νά διασώζει τήν παράδοση, τόν πολιτισµό, τίς ἀξίες τῆς πίστεως καί νά τίς ἐµφυσᾶ σέ ὅλο τόν κόσµο, εἰ δυνατόν, καί τουλάχιστον σέ ὅσους εἶναι µέλη της. Σέ ὅσους θέλουν νά ἀκολουθήσουν τίς ἀρχές τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἄν ὅµως ἡ Ἐκκλησία λησµονήσει αὐτή τήν ἀποστολή της καί προσκολληθεῖ µόνο στό γήινο, ἱστορικό της ρόλο, τότε γίνεται ἕνας ακόµη θεσµός ἐξουσίας καί ἠθικῆς, µία φωνή ἀπό τό παρελθόν πού ἀγωνίζεται γιά νά κρατήσει τή θέση της στό σήµερα καί στό αὔριο, ἀφήνοντας κατά µέρος τήν οὐσία τῆς ἀποστολῆς της. Τά ἐρωτήµατα τῶν νέων λοιπόν στήν Ἐκκλησία ἔχουν νά κάνουν πρωτίστως µέ τό κατά πόσον εἶναι συνεπής πρός τήν ἀποστολή της. Ἄν δηλαδή κάνει πράξη τά ὅσα ἐπαγγέλεται, τά ὅσα ζητᾶ ἀπό τούς πιστούς της. Σήµερα δέν ισχύει τό κριτήριο τῆς αὐθεντίας πού ἴσχυε στό παρελθόν. Ὅσοι, ἰδίως, βρισκόµαστε σέ ἡγετικές θέσεις νιώθουµε ὅτι ὁ λόγος µας δέν γίνεται πλέον ἀποδεκτός ἐπειδή κατέχουµε αὐτή τή θέση. Ὁ λόγος µας θά γίνει ἀκουστός καί, ἴσως, ἀποδεκτός, ἄν συνοδεύεται ἀπό ἔργα. Ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀποδείξει ὅτι κάνει πράξη τά ὅσα πιστεύει καί διδάσκει. Δέν παραθεωροῦµε τό γεγονός ὅτι ἐµεῖς οἱ ποιµένες τῆς Ἐκκλησίας πολλές φορές δέν εἴµαστε σέ θέση νά συνοδεύσουµε τό λόγο µας ἀπό ἔργα. Καί ὄχι µόνο αὐτό. Σκανδαλίζουµε τό ποίµνιό µας µέ ἔργα ἀντίθετα ἀπό ὅσα πρεσβεύουµε. Εἶναι εὔκολο νά δικαιολογηθοῦµε λέγοντας ὅτι ἡ ἀλήθεια βρίσκεται στό Εὐαγγέλιο καί ὄχι στά δικά µας ἔργα. Ὅτι ὁ κόσµος δέν ξέρει ποιό πραγµατικά εἶναι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν τό διαφη- µίζει. Ὅτι ἡ τηλεόραση προσπαθεῖ νά ἀποδοµήσει τήν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στή ζωή τῶν ἀνθρώπων ὑπερτονίζοντας ἀρνητικές συµπεριφορές ἐκπροσώπων τοῦ κλήρου καί τοῦ µοναχισµοῦ. Πώς ὅ,τι λάµπει, δέν εἶναι χρυσός. Δέν θά δικαιολογηθοῦµε ὅµως. Θά τολµήσουµε νά ποῦµε ὅτι φταῖµε, γιατί εἴµαστε ἀνθρωποι πού κάποιες φορές λησµονοῦµε τήν οὐσία τῆς ἀποστολῆς µας. Καί θά κριθοῦµε γι αὐτό. Ὅµως ἡ άλήθεια δέν βρίσκεται στά δικά µας λόγια ἤ παραδείγµατα, ἀλλά στά Λόγια καί τήν ζωή τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων τῆς πίστεώς µας. Ἑµεῖς τόν Χριστό καταγγέλουµε καί φανερώνουµε στούς ἀνθρώπους καί δείχνουµε τούς ἁγίους ὡς αὐτούς πού ἔζησαν τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Κι αὐτό τόν δρόµο θέλουµε νἀ ἀκολουθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Τό δρόµο τῆς Ἁγιότητας. Ἕνα ἄλλο µεγαλο ζήτηµα ἔχει νά κάνει µέ τήν λεγόµενη ἐκκλησιαστική περιουσία. Γιατί ἡ Ἐκκλησία νά ἔχει ἀγαθά, γῆ, χρήµατα, αὐτοκίνητα, ἐνῶ σήµερα ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι στεροῦνται τά ἀναγκαῖα. Αὐτή ἡ κριτική ἔχει στοιχεῖα ἀδικίας καί µονοµέρειας εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας. Κανείς δέν ρωτᾶ πῶς ἀπέκτησε ὅ,τι ἀπέκτησε ἡ Ἐκκλησία, ἄν δηλαδή ἀδίκησε κάποιον, ἔκλεψε τήν περιουσία κάποιου, ἐξαπάτησε κάποιον καί τοῦ πῆρε τά ἀγαθά του γιά νά ἔχει ἡ ἴδια. Ἐπίσης, κανείς δέν ἀναρωτιέται ποιό εἶναι τό φιλανθρωπικό, κοινωνικό καί ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν δηλαδή τά ὅσα ἡ Ἐκκλησία ἔχει, τά ἀξιοποιεῖ ἐπιστρέφοντάς τα στό λαό καί στηρίζοντας ἑκατοντάδες ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη. Ἡ Ἐκκλησία δέν αἰσθάνεται κάτοχος περιουσίας καί ἀγαθῶν, ἀλλά διαχειριστής. Ἡ Ἐκκλησία δοξάζει τό Θεό γιά τά ὅσα ἐπέτρεψε νά ἔχει καί προσανατολίζεται καθηµερινά ἀπό τήν ὅποια ἀξιοποίηση τῆς περιουσίας της νά στηρίξει τό λαό τοῦ Θεοῦ καί φιλανθρωπικά, ἀλλά καί ἱεραποστολικά. Νά µεριµνήσει γιά τόν ὑλικό ἄρτο τοῦ φτωχοῦ, ἀλλά καί γιά τόν πνευµατικό ἄρτο πού τρέφει τίς ψυχές καί τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων δίνοντάς τους ἀληθινή χαρά. Ἡ περιουσία δέν ἀνήκει στούς ἀνθρώπους πού διακονοῦν τήν Ἐκκλησία, ἀλλά σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία θέλει νά στηρίξει. Ἡ Ἐκκλησία διαχειρίζεται τά ἀγαθά, ὄχι πρός ὄφελος τῶν ποιµένων της, ἀλλά πρός ὄφελος τοῦ λαοῦ. Συχνά µᾶς ρωτοῦν γιά τά ἄµφια τῶν Ἐπισκόπων καί τήν «πολυτέλεια» µέσα στούς ναούς, ὅπου ὑπάρχουν χρυσά καί ἀσηµένια σκεύη καί καντήλια, τά ὁποῖα εἶναι περιττά, γιατί ὁ Θεός δέν τά ἔχει ἀνάγκη. Ὅσοι ἑστιάζουν τήν κριτική τους στά θέµατα αὐτά, δέν σκέπτονται τά ἁπλούστερο. Ὅτι δηλαδή κανείς δέν ἀνάγκασε τούς ἀνθρώπους πού προσέφεραν τά σκεύη καί τά καντήλια στούς ναούς νά τά προσφέρουν, ἀλλά ὅτι ὅσοι ἔχουν δώσει κάτι, τό ἔκαναν ἀπό εὐγνωµοσύνη στόν Θεό καί ἐπειδή θεωροῦν ὅτι στόν Θεό ταιριάζει τό καλύτερο, ὄχι γιατί τό ἔχει ἀνάγκη, ἀλλά γιατί ἐµεῖς νιώθουµε πώς ὅταν προσφέρουµε ἕνα δῶρο στό πιό πολύτιµο Πρόσωπο πού ὑπάρχει στή ζωή µας, δέν µπορεῖ παρά αὐτό τό δῶρο νά ἔχει τό στοιχεῖο τοῦ κάλλους ἐπάνω του. Παράλληλα, ὅσοι ἑστιάζουν τήν κρτική τους καί τά ἐρωτήµατά τους στά ἄµφια τῶν Ἐπισκόπων καί τῶν κληρικῶν καί πάλι παραθεωροῦν ὅτι ἡ ἀµφίεσή µας εἶναι τό ράσο µας. Μ αὐτό ντυνόµαστε καί µ αὐτό κυκλοφοροῦµε. Τά ἄµφια εἶναι µόνο γιά τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἐκεῖ γιατί πάλι εἴµαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί ἡ λαµπρότητα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν εἰκονίζεται στά λειτουργικά ἄµφια. Ὅταν τελειώνει ἡ λειτουργία, πάλι µέ τό µαῦρο ράσο ἀποµένουµε. Τουτέστιν, ἄς µήν σκεπτόµαστε ὑποκριτικά, ὅπως ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος ὅταν ἡ πόρνη γυναίκα ἄλειψε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ µέ τό πολύτιµο µῦρο, ἀγανάκτησε καί ζητοῦσε νά πουληθεῖ τό µῦρο γιά νά δοθεῖ τό ἀντίτιµο στούς φτωχούς, ἐνῶ στήν οὐσία ἤθελε νά κρατήσει τά χρή- µατα γιά τόν ἑαυτό του. Εἶναι ἄλλο ὅ,τι δίδεται στούς φτωχούς καί αὐτό γίνεται σέ καθηµερινή βάση, καί ἄλλο ὅ,τι δίδεται στό Θεό. Ὑπάρχει κι ἕνα ἄλλο ἐρώτηµα τό ὁποῖο τίθεται πολλές φορές στήν Ἐκκλησία. Τί κάνει ἄραγε αὐτή γιά τά προβλήµατα τῶν νέων; Γιά τήν ἀνεργία, τά ναρκωτικά, τό χαµηλό ἐπίπεδο παιδείας, τήν διάλυση τῆς οἰκογένειας, τήν ἀλλοτρίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τήν ἀνεστιότητα τῆς ἐποχῆς µας, τούς πρόσφυγες, τόν ρατσισµό, τήν ξενοφοβία, τήν βία; Ὅσοι θέτουν τό ἐρώτηµα αὐτό, ζητοῦν ἀπό τήν Ἐκκλησία ἕναν ρόλο, ὁ ὁποῖος δέν τῆς ἀντιστοιχεῖ στά ὅσα ἡ ἐπίσηµη Πολιτεία, ἀλλά καί τό ὅλο σύστηµα ἐξουσίας ζητοῦν ἀπό αὐτή. Συχνά ἀκοῦµε ὅτι ἡ Ἐκκλησία θά πρέπει νά περιοριστεῖ στήν καθαρά πνευµατική της καί φιλανθρωπική της ἀποστολή καί νά µήν διατυπώνει λόγο γιά τά προβλήµατα τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἄν ἡ Ἐκκλησία καταθέσει σέ ἐπίπεδο κοινωνίας ἕναν τέτοιο λόγο, θά θεωρηθεῖ ὅτι ἐκφράζει πολιτικές θέσεις καί ἀπόψεις. Καταλαβαίνουµε πολύ καλά ὅλοι µας ὅτι τέτοιου εἴδους προβλήµατα δέν ἀντιµετωπίζονται οὔτε µέ εὐχολόγια οὔτε µέ προσευχές µόνο. Χρειάζεται εὑρύτερη ἀναπροσαρµογή τοῦ προσανατολισµοῦ τῆς κοινωνίας µας τόσο σέ πολιτικό, ὅσο καί σέ ἐκπαιδευτικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο καί ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία µπορεῖ νά συµβάλει µέ τίς θέσεις καί τίς προτάσεις της οἱ ὁποῖες στηρίζονται στήν προτεραιότητα τοῦ ἀνθρώπου καί ὄχι τοῦ κέρδους, στήν ἐσωτερική καί πνευ- µατική ἀναµόρφωση τῆς ὑπάρξεως καί ὄχι στήν τεχνοκρατική ἀντιµετώπιση τοῦ κόσµου καί τῆς γνώσεως, στήν καλλιέργεια ἤθους µέσα ἀπό τήν τηλεόραση καί τό σχολεῖο καί ὄχι στήν ἰσοπέδωση τῶν ἀξιῶν στό ὄνοµα τῆς ἐλευθερίας. Ἡ Ἐκκλησία βιώνει αὐτό τό ἦθος τόσο στήν λειτουργική ὅσο καί στήν ποιµαντική της καθηµερινότητα, ἀλλά δέν µπορεῖ νά ὑποχρεώσει κανέναν, ἐάν δέν τό ἐπιθυµεῖ, νά σκεφθεῖ καί νά δράσει κατ αὐτόν τόν τρόπο. Ἕνα τελευταῖο ἐρώτηµα τό ὁποῖο συχνά διατυπώνεται εἶναι καί ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας στό ζήτηµα τῆς ἁµαρτίας. Πολλοί νέοι θεωροῦν ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς πίστεως εἶναι ξεπερασµένη γιά τά δεδοµένα τῆς ἐποχῆς µας, καθότι ἐπιµένει σέ ἀρχές ὅπως ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀσκητικότητα, ἡ ἱερότητα τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, ἡ πρόταξη τοῦ µυστηρίου τοῦ γάµου, ἐνῶ ὁ κόσµος σήµερα θεωρεῖ ὡς φυσική κατάσταση τό νά ἔχει κανείς τό δικαίωµα νά δοκι- µάζει τά πάντα. Εἶναι πρόσφατος ὁ θόρυβος γιά τό σύµφωνο ἐλεύθερης συµβίωσης, ὅπως ἐπίσης καί γιά τήν ἀξίωση τῶν ὁµοφυλοφίλων νά ἔχουν τήν ἴδια ἀντιµετώπιση µέ τούς ἑτεροφυλόφιλους ἀπό τήν κοινωνία σέ ἐπίπεδο ἀναγνωρίσεως καί καταξιώσεως. Ἡ Ἑκκλησία ὅµως δεν µπορεῖ νά ἀλλάξει τήν διδασκαλία της, µόνο καί µόνο γιά νά ἱκανοποιήσει τίς ἀπαιτήσεις κάθε ἐ- ποχῆς ἤ γιά νά συγκαταβῆ στήν ἀνθρώπινη φιληδονία. Ὀφείλει νά δείχνει τόν δρόµο πρός τό ἀληθινό ἦθος, ὅπως ὁ Χριστός, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες µᾶς ἐδίδαξαν καί ἀπό κεῖ καί πέρα µέ οἰκονοµία καί ἀγάπη νά ἀντιµετωπίζει ὅσους συναισθάνονται καί µετανοοῦν γιά τήν ἀδυναµία τῆς σαρκός, χωρίς ὅµως νά ἀλλοτριώνει τόν δρόµο τοῦ Εὐαγγελίου. Θά εἶναι ἀσυγχώρητο καί ἀδιανόητο τελικά ὅ,τι παραλάβαµε νά µήν τό παραδώσουµε ἀκέραιο. Αὐτά τά ἐρωτήµατα ἴσως σᾶς κάνουν νά βάζετε ἐρωτηµατικά γιά τό τί θέλει ἡ Εκκλησία ἀπό ἐσᾶς τούς νέους, ἀλλά καί ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία ὅµως, ὅσο κι ἄν αὐτό σᾶς φανῆ παράδοξο, δέν ζητᾶ τίποτα ἀπό κανέναν. Ἡ Ἐκκλησία προσφέρει τόν Χριστό, «χθές καί σήµερον τόν αὐτόν καί εἰς τούς αἰῶνας». Προσφέρει τό βρέφος τῆς Βηθλεέµ, τό «παιδίον νέον», «τόν πρό αἰώνων Θεόν» ὡς τό Πρόσωπο πού ἡ σχέση µαζί Του σώζει καί ἁγιάζει. Πού ἀγαπᾶ καί ἀναπαύει κάθε κουρασµένο καί φορτωµένο µέ ἄγχος ἄνθρωπο. Πού δίνει ἐλπίδα καί χαρά, ἀκόµη καί ἐάν ὅποιος Τόν ἀκολουθήσει, νιώσει ὅτι δέν ἔχει πολλά περιθώρια νά ζήσει ὅπως ὁ κόσµος σήµερα ἀπαιτεῖ. Τό ἐρωτηµατικό λοιπόν ἄς τό µεταθέσουµε στόν ἑαυτό µας. Εἴµαστε πρόθυµοι νά ἀναζητήσουµε τόν Χριστό στή ζωή τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας; Νά ἀντισταθοῦµε στήν εὐκολία µέ τήν ὁποία ἰσοπεδώνονται τά πάντα καί στή σύγχυση ἡ ὁποία µᾶς κάνει νά µήν ἔχουµε ταυτότητα; Καί παράλληλα, νά βιώσουµε τήν ἀλήθεια ἑνός κειµένου πού ἀφορᾶ στή ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν καί πού ἡ ἀξία του εἶναι ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρη καί στίς µέρες µας; «Οἱ Χριστιανοί δέν διακρίνονται ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, οὔτε ἀπό τόν τόπο πού κατοικοῦν, οὔτε ἀπό τήν γλῶσσα, οὔτε ἀπό τά ἤθη τους. Δέν ἔ- χουν ἰδιαίτερες πόλεις, οὔτε δική τους γλῶσσα. Ἡ θρησκεία τους δέν ἐπινοήθηκε ἀπό ἀνθρώπινο µυαλό, ούτε τήν ἐ- γκαθίδρυσε φροντίδα πολυπραγµόνων ανθρώπων, οὔτε ἀκολουθοῦν ἀνθρώπινα διδάγµατα ὅπως µερικοί φιλοσοφοῦντες. Κατοικοῦν σέ πόλεις ἑλληνικές καί βαρβαρικές, ὅπου ἔτυχε ὁ καθένας τους, ἀκολουθῶντας τίς τοπικές συνήθειες καί στό ντύσιµο καί στό φαγητό καί σέ ὅλα. Ὅµως ὁ βίος τους ξεχωρίζει καί τούς φανερώνει θαυµαστούς, ξένους, παράδοξους. Ἔχουν πατρίδα µά εἶναι πάροικοι. Σέ ὅλα συµµετέχουν ὡς πολίτες, καί τά υποµένουν σάν ξένοι. Κάθε ξένος τόπος εἶναι πατρίδα τους, καί κάθε πατρίδα ξένος τόπος. Τεκνοποιοῦν, ἀλλά ποτέ δέν ἀπορρίχνουν τά παιδιά τους. Μέσα στή σάρκα βρίσκονται, ἀλλά δέν ζοῦν κατά σάρκα. Ὑπακούουν στούς νόµους, καί µέ τή ζωή τους νικᾶνε τούς νόµους. Στή γῆ περνοῦν τίς µέρες τους, ἀλλά στόν οὐρανό πολιτεύονται. Ὅλους τούς ἀγαποῦν, καί ὑπό πάντων διώκονται. Κανείς δέν τούς γνωρίζει, καί ὅλοι τούς κατακρίνουν. Πτωχεύουν καί πλουτίζουν πολλούς. Στεροῦνται ἀπ ὅλα, καί σέ ὅλα περισσεύουν. Ἀτιµάζονται, καί ἡ ἀτιµία τούς δοξάζει. Βλασφηµοῦνται, καί αὐτοί ἀναγνωρίζονται ὡς δίκαιοι. Λοιδοροῦνται, καί αὐτοί εὐλογοῦν. Ὑ- βρίζονται, καί αὐτοί τιµοῦν τούς ὑβριστές. Κάνουν τό καλό, καί αὐτοί τιµωροῦνται ὡς κακοποιοί. Τούς κτυποῦν, καί αὐτοί χαίρονται παίρνοντας ζωή. Καί οἱ µισοῦντες δέν ἔχουν νά ποῦνε τήν αἰτία τῆς ἔχθρας τους. Μέ δύο λόγια, ὅ,τι εἶναι γιά τό σῶµα ἡ ψυχή, τό ἴδιο εἶναι γιά τόν κόσµο οἱ χριστιανοί». [Ἐπιστολή πρός Διόγνητον, Β.Ε.Π.Ε.Σ.,2, σελ. 253] Ὅλοι µας, πρῶτοι ἐµεῖς οἱ ταγοί τῆς Ἐκκλησίας, χρειάζεται νά ξαναθυµηθοῦµε αὐτό τόν τρόπο πού ἄλλαξε τόν κόσµο. Ἀλλά κι ἐσεῖς τολµῆστε νά ὑπερβῆτε προκαταλήψεις, εἰκόνες καί ἐρωτηµατικά καί νά ἀναζητήσετε τή γνησιότητα στή ζωή τῆς πίστεως. Ὅπου δέν τά καταφέρνουµε, ὑπάρχει ἡ µετάνοια καί ἡ συγχώρεση. Ὅταν ὅµως ἀγωνιζόµαστε, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή πού θά θεραπεύσει τά ἀσθενοῦντα µας καί θά ἀναπληρώσει τά ἐλλείποντά µας. Σᾶς εὔχοµαι ἐκ βάθους καρδίας νά ἔχετε πρόοδο, χαρά καί εὐλογία ἀπό τόν Θεό τόσο στίς σπουδές σας ὅσο καί στή ζωή σας! ªËÓÈ [È /ÂÎ ÔÛË Ù[Ë " πâú[ ªËÙÚÔapplefiψ ÂÚÎ Ú, Í[ˆÓ Î È appleôóù ˆÓ ÛˆÓ ' π ÈÔÎÙ ÙË : " πâú ªËÙÚfiappleÔÏÈ ÂÚÎ Ú, Í[ˆÓ Î È appleôóù ˆÓ ÛˆÓ Διευθυντής: Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καί ιαποντίων Νήσων Νεκτάριος ƒ Àƒ ' Î fiùë : Γραφεῖο Τύπου Ἱ. Μητροπόλεως " appleèì ÏÂÈ : ÚˆÙ. ÂÌÈÛÙÔÎÏ[Ë ªÔ ÚÙ Ófi ÚˆÙ. ÂÒÚÁÈÔ µï Ô press@imcorfu.gr ËÏ. & fax: ' ÎÙ appleˆûë: ΣΑΪΤΗΣ τηλ ΙΑΝΕΜ π øƒ

3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος Μητροπολίτης Κερκύρας ὡς ὑµνογράφος καί ἐκκλησιαστικός ρῆτορ Γράφει ὁ π. Γεώργιος Ἄνθης ΒΙΑ & ΟΡΓΗ Γράφει ὁ π. Θεµιστοκλῆς Μουρτζανός Πολλά καί σηµαντικά ἔχουν γραφῆ κατά καιρούς γιά τήν προσωπικότητα, τήν δράση καί τήν ἁγιότητα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἠµῶν Ἀρσενίου, Μητροπολίτου Κερκύρας ( ). Στό σηµείωµα αὐτό θά ἀναφερθοῦµε δι ὀλίγων στό ὄχι ἰδιαίτερα ἐκτεταµένο ἀλλά ποιοτικά ἐκλεκτό ὑµνογραφικό καί κηρυκτικό ἔργο του πού περισώθηκε καί ἔφθασε σ ἐ- µᾶς. Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἔτυχε ἐπιµεληµένης ἐγκύκλιας µορφώσεως, τήν ὁποία καί καλλιέργησε περαιτέρω στό περιβάλλον τῆς Βασιλεύουσας τῶν ἀρχῶν τοῦ 10ου αἰώνα, σέ µία περίοδο ἀκµῆς τῶν Γραµµάτων πού ὀνοµάσθηκε ἀπό τούς νεώτερους ἱστορικούς «πρώτη Βυζαντινή ἀναγέννηση». Βάση καί ἀπαρχή τῆς ἐξαίρετης αὐτῆς πνευµατικῆς ἄνθισης ὑπῆρξε ἡ µεγάλη ἐκκλησιαστική καί πνευµατική µορφή τοῦ ἱεροῦ Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ( & ). Ὅπως ἤδη ἀναφέραµε, τό ὑµνογραφικό ἔργο τοῦ Ἅγιου Ἀρσενίου δέν εἶναι µεγάλο ποσοτικά, φανερώνει ὅµως ἄνδρα ὁ ὁποῖος ζῆ καί ἀναπνέει µέσα στό προσευχητικό καί λειτουργικό περιβάλλον τῆς Ἐκκλησίας, τό διακρίνει ἡ καλλιέπεια, ἀλλά καί ἡ σαφήνεια τῶν νοηµάτων, ὥστε νά εἶναι ἄµεσα κατανοητό ἀπό τό ἐκκλησιαστικό πλήρωµα. Ὅλα τά ὑµνογραφήµατά του ἔχουν περιληφθῆ στά λειτουργικά βιβλία τῆς ἐκκλησίας µας. Συνέγραψε ἰδιόµελα στούς ἀρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβριήλ (8 Νοεµβρίου), στούς ἀποστόλους Πέτρο καί Παῦλο (29 Ἰουνίου) καί στόν προφήτη Ἠλία (20 Ἰουλίου), καθώς καί κανόνες στούς ἁγίους µάρτυρες Ἀλέξανδρο καί Ἀντωνίνα (10 Ἰουνίου), στήν ἀκολουθία τοῦ Εὐχελαίου καί στό ψυχοσάββατο πρό τῆς Πεντηκοστῆς. Ὁ καθένας λοιπόν µπορεῖ νά προστρέξει στά Μηναῖα, τό Εὐχολόγιο καί τό Πεντηκοστάριο καί νά µελετήσει τά ἀξιόλογα ὑµνογραφή- µατα τοῦ Ἁγίου µας. Ἀπό τό εὐρύτατο ὁµιλητικό καί κηρυκτικό τοῦ Ἅγιου Ἀρσενίου δέν διασώθηκαν παρά τρεῖς µόνο ὁµιλίες ἐγκω- µιαστικές, στόν Ἀ- πόστολο Ἀνδρέα, στήν Παρθενοµάρτυρα Βαρβάρα καί στόν ἅγιο Μάρτυρα Θερίνο. Ἀπό αὐτές τίς δυό πρῶτες ἀνακάλυψε σέ δυό χειρόγραφά (τοῦ Ι καί τοῦ ΙΑ αἰώνα ἀντίστοιχα) ἀπό κείµενα στήν Βαλλιτσελιανή βιβλιοθήκη τῆς Ρώµης ὁ διαπρεπής Κερκυραῖος λόγιος καί ἱστοριοδίφης Ἀνδρέας Μουστοξύδης καί τίς δηµοσίευσε στό ἔργο του Delle Cose Corciresi (Περί τῶν Κερκυραϊκῶν Πραγµάτων), σελ. ΧΧΙΙΙ ΧΧΧΙV τοῦ παραρτήµατος. Ὁ λόγος στόν ἅγιο Θερίνο, µάρτυρα τοῦ 3ου αἰώνα, ὁ ὁποῖος µαρτύρησε στό Βουθρωτό τῆς Ἠπείρου ἐπί Δεκίου, βρίσκεται σέ κώδικα τοῦ ΙΔ αἰώνα τῆς ἱερᾶς µονῆς Κουτλουµουσίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἔχει δηµοσιευθῆ ἀπό τόν Σπυρίδωνα Λάµπρο στό βιβλιό του Κερκυραϊκά Ἀνάλεκτα, Ἀθῆναι Στούς τρεῖς αὐτούς Λόγους εἶναι φανερή ἡ δεινή ἑλληνοµάθεια τοῦ Ἁγίου καί ἡ γλαφυρή καί παραστατική του ἔκφραση πού συνδυάζεται µέ ποιητική φαντασία. Ὡς ἐλάχιστο δεῖγµα τοῦ ἀνθηροῦ Ἕλληνος λόγου του µεταφέρουµε ἐδῶ τήν κατακλείδα τοῦ Λόγου πρός τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ὅπου ἀπευθύνεται στόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο µέ ἕνα συνδυασµό ἐγκωµίου καί ἱκεσίας: «Ζῆς γάρ Θεῶ µᾶλλον νῦν ἤ πρότερον ὄτε τῷ βίῳ ἐπεχωρίαζες ζῆς τήν ἀληθινήν ζωήν συνῶν τῷ συγγόνῳ Πέτρω, σύν αὐτῶ σεµνυνόµενος τῷ διά σταυροῦ πάθει ἀµφότεροι γάρ τοῦ δεσποτικοῦ πάθους κοινωνοί γεγονότες, τό διά σταυροῦ µακάριον τέλος ἐδέξασθε ἄρον οὖν κύκλω τούς ὀφθαλµούς σου, τῶν τοῦ Χριστοῦ µαθητῶν ὁ πρωτόκλητος, καί ἴδε συνηγµένα τό τέκνα σου. Ἰδού γάρ πάντες ἥκαµεν πρός σέ καί ὑπό τάς σάς, ἀναπαυόµεθα πτέρυγας, οἱ ἁγιασθέντες καί φωτισθέντες διά τοῦ ἐν σοῖ λαλοῦντος Χριστοῦ. Φθέγξαι καί αὐτός πρός ἡµᾶς ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ µοί ἔδωκεν ὁ Θεός πρόσθες καί τήν τοῦ σοῦ διδασκάλου φωνήν οὕς δέδωκας µοί ἐφύλαξα, καί οὐκ ἀπώλεσα ἐξ αὐτῶν οὐδέ ἕνα, µή δέ γε ἀπόλοιτο µηδείς ταῖς πρεσβείαις σου, ἀλλά πάντες µένοιµεν ἐν ἑνί πνεύ- µατι, µίᾳ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου, σύµψυχοι τό ἕν φρονοῦντες, δοξάζοντες Πατέρα καί Υἱόν καί ἅγιον Πνεῦµα, τόν ἕνα Θεόν, ᾦ ἡ δόξα καί τό κράτος νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀµήν». συνέχεια ἀπ τή σελ. 1 γεννᾶ ὁ πρωταγωνιστής ἠθοποιός, ἡ ἀθλητική ὁµάδα στό ὄνοµα τῆς ὁποίας βιαιοπραγοῦν οἱ ὀπαδοί, ἄν θύµα εἶναι ὁ ταξικός ἤ κοινωνικός ἐχθρός, ἄν ὑπάρχει καλός λόγος γιά τή βία, πού εἶναι ἡ τιµωρία τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, καί ἄλλα τέτοια. Καί ἀναρωτιέται κανείς. Γιατί νά ἐπιλεγεῖ ἄλλος τρόπος ἐπίλυσης τῶν ὅποιων διαφορῶν, ὅταν γνωρίζουµε πῶς ἡ βία νοµιµοποιεῖται ἠθικά, καίτοι οὐ νοµικά; Γιατί ἀπουσιάζει ἡ ἔννοια τῆς «συγγνώµης» ἀπό τό λεξιλόγιο τῆς κοινωνίας; Γιατί δέν θεωρεῖται ἀνθρώπινο ἕνα λάθος ἤ µία ἀδικία καί δέν καλεῖται αὐτός πού τό διέπραξε νά ἐπανορθώσει; Ἀκόµη καί σέ οἰκονοµικό ἐπίπεδο, ποιός µίλησε γιά τήν εὐθύνη τῶν ἐχόντων καί κατεχόντων ὄχι νά αὐγατίσουν τά κέρδη τους ἤ νά ἔχουν λιγότερες ἀπώλειες στήν κρίση, ἀλλά νά συµβάλουν ὥστε νά µή µείνουν στό δρόµο ὅσοι δέν εἶναι χρήσιµοι σ αὐτούς; Γιατί οἱ πάντες τονίζουν ὅτι τό σύστηµα πορεύεται µ αὐτό τόν τρόπο καί µ αὐτές τίς προοπτικές καί, ἑποµένως, «ὅποιου τοῦ ἀρέσει», µέ ἀποτέλεσµα νά µήν διαφαίνεται ἄλλη διέξοδος σέ ὅσους ἀδικοῦνται ἀπό τήν ἐξέγερση καί τήν βία ἤ τήν ὀργή; Τά ἐρωτήµατα αὐτά θά ἐξακολουθοῦν νά παραµένουν ἀναπάντητα ὅσο ὁ καθένας µας δέν ἐνεργοποιεῖ µέσα του τό στοιχεῖο τῆς ἠθικῆς καί πνευµατικῆς ἀντίστασης. Ὅσο δέν ἀντιλαµβάνεται ὅτι µόνο ἡ προσωπική ποιότητα µπορεῖ νά κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἀντέξει καί νά µήν διοχετεύσει τήν θλίψη καί τόν θυµό του στήν διάλυση. Ὅτι µόνο ἡ σχέση µέ τό Θεό βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά ἀντιτάξει ἀγάπη ἐκεῖ πού ὁ ἄλλος χτυπᾶ µέ τήν δύναµη καί τήν ἐξουσία. Ὅτι µόνο ἡ ἐλπίδα στήν πνευµατική ζωή γεννᾶ ὑποµονή, ὑγιῆ κριτική καί ταυτόχρονα «προσωπική, ἰδιόκτητη ἐπανάσταση», δηλαδή ἀπόφαση γιά ἀγώνα πού θά ἀναδείξει τό ὑγιές καί θά ἀπορρίψει τό σαπρό, µέ σταθερές ἀξίες καί ὄχι µεταστροφή, ἀνάλογα µέ τίς συγκυρίες. Ζοῦµε σέ µία ἐποχή πού παρά τήν καύχησή της γιά πρόοδο καί ἀνάπτυξη, δέν ἔχει στηρίγµατα γιά νά νικήσει τήν ὀργή ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τήν ἀδικία, τή ἀδιαφορία, τήν πλήξη γιατί κάποιοι τά ἔχουν ὅλα. Ὁ ἄνθρωπος καταπνίγει τήν δηµιουργικότητά του ξεγελώντας τόν ἑαυτό τοῦ στό βωµό τοῦ χρήµατος, τῆς ἱκανοποίησης τῶν ἐπιθυµιῶν, τῆς µαταιοδοξίας καί δέν ψάχνει τρόπους γιά νά προσφέρει. Καί ἡ παιδεία, ἡ ὁποία θά µποροῦσε νά ξυπνήσει στούς νεώτερους τήν ἐλπίδα, διαλέγεται γιά περισσότερα χρήµατα, διαφορετικά µοντέλα εἰσαγωγῆς στά Πανεπιστήµια, ἄσυλα καταστροφῶν, ἰδιωτικά καί δηµόσια, χωρίς νά ἔχει καµία πνευµατική ὑποστήριξη ἀπό τούς φορεῖς της, ἀλλά καί ἀπό τήν ἴδια τήν κοινωνία. Ἡ κοινωνία δέν θέλει ἁπλῶς ἄλλους πολιτικούς ἤ ἄλλη πολιτική γιά νά µήν βουλιάξει περισσότερο. Θέλει µία διαφορετική ἠθική. Θέλει συνείδηση καί πνευµατικότητα. Θέλει λιγότερη ὑποκρισία. Θέλει λιγότερη συζήτηση γιά τό κάθε λογής κακό καί ἀνάδειξη τῶν στοιχείων τοῦ ἤθους, τῆς δηµιουργικότητας καί τῆς αἰσθητικῆς. Τουτέστιν, θέλει ἀγάπη. Τό µεῖζον καί ζητούµενο. Καί «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α Ἰωάν. 4, 16). Ἐπισκεφθεῖτε τήν ἀνανεωµένη ἰστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στό διαδίκτυο

4 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΕΚ ΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΝΕΩΝ Μέ ἐπιτυχία διεξήχθη τήν Κυριακή 4 Ἰανουαρίου 2009 ἡ ἕβδοµη κατά σειρά ἐτήσια ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων πρός τι- ἀγκαλιάζει ὅλο τόν κόσµο καί διδάσκει ἦθος καί ἀγάπη. Μπορεῖ ὁ κόσµος νά ἔχει ἐρωτηµατικά γιά τήν Ἐκκλησία, ὅµως ὁ καθένας καλεῖται νά δώσει τόν δικό του ἀγώνα στά πλαίσια τῆς ζωῆς του, νά διαπιστώσει ὅτι ὅσα παρουσιάζονται δέν εἶναι πάντοτε ἀληθινά καί νά δεῖ ὅτι δέν εἶναι µόνο τό κοινωνικό ἔργο τό ὁποῖο καταξιώνει τήν Ἐκκλησία ἀλλά ἡ µεταµόρφωση πού προσφέρει στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Σεβασµιώτατος ἔκλεισε τήν ὁµιλία του µέ ἀναφορά σέ ἕνα πρωτοχριστιανικό κείµενο τό ὁποῖο δηλώνει ὅτι ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι ἡ ψυχή στό σῶµα τοῦ κόσµου καί αὐτή θά πρέπει νά εἶναι ἡ πορεία καί ἡ µαρτυρία τῶν νέων ἀνθρώπων σήµερα. Ὁ Σεβασµιώτατος βράβευσε στή συνέχεια τόν πρωτεύσαντα στίς Μέ πλήρη ἐπιτυχία στέφθηκε καί φέτος ἡ ἐτήσια Χριστουγεννιάτικη Γιορτή τῶν Νέων, µέ θέµα: «Χριστός γεννᾶται. Ἐµεῖς;», πού διοργάνωσε τό Γραφεῖο Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τήν Κυριακή 21 Δεκεµβρίου 2008 στό Ἀµφιθέατρο τοῦ Ἱδρύµατος «Ἡ Πλατυτέρα», καί αὐτό φάνηκε ἀπό τίς ἐκδηλώσεις ἐνθουσιασµοῦ τοῦ κόσµου πού εἶχε πληµµυρίσει τό ἀµφιθέατρο. Τό ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον πρόγραµµα, πού παρουσίασαν τά παιδιά καί οἱ νέοι ἀπό ἐνορίες τῆς Μητροπολιτικῆς µας περιφέρειας, βοήθησε ὅλους νά συνειδητοποιήσουν πτυχές τῆς µεγάλης ἑορτῆς τῆς πίστεώς µας µέσα ἀπό τήν νεανική ὄψη. Τήν ἑορταστική ἐκδήλωση ἄνοιξε µέ Ὕµνους καί τραγούδια ἡ Παιδική Χορωδία τῆς ἐνορίας Κοινοπιαστῶν. µήν τῶν φοιτητῶν καί τῶν φοιτητριών τοῦ τόπου µας πού σπουδάζουν ἐκτός Κερκύρας. Ἡ ἐκδήλωση ἔγινε στό ἀνακαινισµένο Πνευµατικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί κατ αὐτήν παραβρέθησαν καί ἀπηύθυναν σύντοµα µηνύµατα ὁ βουλευτής κ. Δένδιας καί νῦν ὑ- πουργός Διακιοσύνης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δηµοτικοῦ Συµβουλίου κ. Παγκράτης καί ὁ προϊστάµενος τοῦ Γραφείου Δευτεροβάθµιας Ἐκπαίδευσης κ. Μπαρουξής, ἐνῶ γραπτό χαιρετισµό ἀπέστειλε ἡ βουλευτής κ. Γκερέκου. Στήν ἐκδήλωση ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος εὐλόγησε τήν πίτα καί στή συνέχεια µίλησε ἐπίκαιρα µέ θέµα «Ἐκκλησία καί Νέοι: ἐρωτήµατα καί ἐρωτηµατικά». Ὁ Σεβασµιώτατος ἐπεσήµανε τούς δίκαιους προβλη- µατισµούς πού οἱ νέοι ἄνθρωποι ἔ- χουν σέ σχέση µέ τόν τρόπο πού παρουσιάζεται ἡ Ἐκκλησία στήν ἐ- ποχή µας, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν ἐκκλησιαστική περιουσία, τά ἄµφια τῶν ἐπισκόπων, τήν συντηρητικότητα τῆς διδασκαλίας, τήν συνέπεια λόγων καί ἔργων, τίς πρωτοβουλίες της γιά τήν ἀντιµετώπιση τῶν κοινωνικῶν προβληµάτων. Ὁ Μητροπολίτης ἐπεσήµανε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ζητᾶ τίποτε ἀπό τούς νέους καί τόν κόσµο, ἀλλά προσφέρει τό Χριστό καί τή σχέση µαζί Του ὡς τήν µοναδική γνήσια ἐλπίδα ἀνανέωσης καί δηµιουργίας. Ἀπό κεῖ καί πέρα τόνισε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας θεσµός, ἀλλά αὐτή πού Πανελλήνιες Ἐξετάσεις µαθητή ἀ- πό κάθε Λύκειο τοῦ Νοµοῦ, τονίζοντας τήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας πρός τούς νέους πού ἀγωνίζονται γιά τό µέλλον τόσο τό προσωπικό τους ὅσο καί τοῦ τόπου µας. Ἕνα ὡραῖο νεανικό µουσικό πρόγραµµα παρουσίασαν φοιτητές τοῦ τµήµατος Μουσικῶν Σπουδῶν τοῦ Ἰονίου Πανεπιστηµίου, ἐνθουσιάζοντας ὅσους συµµετεῖχαν στήν ἐκδήλωση. Τέλος, ἡ Ἱερά Μητρόπολις παρέθεσε µικρή δεξίωση πρός τι- µήν τῶν φοιτητῶν καί τῶν φοιτητριών. Τό πρόγραµµα συνεχίστηκε µέ θεατρικά δρώµενα καί ποιήµατα ἀπό τίς νεανικές συντροφιές τῶν Ἐνοριῶν Ἁγίων Πάντων Πόλεως, Ἁγίας Σοφίας Πόλεως, Ὑ. Θ. Μαµάλων, Ὑ. Θ. Εὐαγγελιστρίας Σγουράδων καί Ἁγίας Κυριακῆς Χρυσηίδας. Ἐπιπλέον παρουσιάστηκαν προβολές καί ταινία µικροῦ µήκους µέ θέµα: «Χριστός γεννᾶται. Ἐµεῖς;», ἀπό τό Γραφεῖο Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Στήν ἑορτή µίλησε ἐπίκαιρα ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ƒ ƒ π π ƒ ª ƒ ø ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ Ο Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης µας κ. Νεκτάριος, ἐπικεφαλῆς κλιµακίου τῆς Ἱερᾶς µας Μητρόπολης, ἐπισκέφθηκε τήν Τρίτη 23 Δεκεµβρίου 2008 τούς κρατούµενους τῶν φυλακῶν τῆς πόλης µας, µεταφέροντας εἴδη πρώτης ἀνάγκης, σέ συνεννόηση µέ τήν ἡγεσία τοῦ σωφρονιστικοῦ ἱδρύµατος. Ἀ κ ο λ ο ύ - θως ἐπισκέφτηκε, τό Ψυχιατρεῖο, τό Δηµοτικό Γηροκο- µεῖο καί Μονάδες Ἀπο- ἀσυλοποίησης «Ἀργώ» καί «Νεφέλη», καί εὐχήθηκε στούς τροφίµους ἀλλά καί τούς ἐργαζόµένους γιά τίς ἅγιες ἡµέρες. Ἐξάλλου ἀνήµερα τῶν Χριστουγέννων ὁ Σεβασµιώτατος, ἐπικεφαλῆς κλιµακίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐπισκέφθηκε τό Νοσοκοµεῖο, τό Ἵδρυµα Χρονίως Πασχόντων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Ἡ Πλατυτέρα», τό Γηροκοµεῖο τῶν Καθολικῶν καί τήν Πολυκλινική, µεταφέροντας τίς εὐχές τῆς τοπικῆς µας Ἐκκλησίας ἀλλά καί εὐλογίες σέ ὅλους τούς περιθαλπο- µένους. Ἐπιπλέον τό Φιλόπτωχο Ταµεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καθόλη τή διάρκεια τῶν ἑορτῶν συνέδραµε οἱκονοµικά καί ὐλικά ἀρκετούς συνανθρώπους µας οἱ ὁποίοι ἀντιµετωπίζουν διάφορα προβλήµατα. Μέ ἰδιαίτερη µεγαλοπρέπεια τελέστηκαν καί στήν Κέρκυρα οἱ λατρευτικές ἐκδηλώσεις γιά τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων. Ἐπίκεντρό τοῦ ἑορτασµοῦ ὁ Μητροπολιτικός Ναός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης ὅπου ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί τήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασµοῦ τῶν ὑδάτων, µέ τήν παρουσία τῶν ἀρχῶν τοῦ τόπου. Στή συνέχεια, ἀπό τόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς σχηµατίστηκε ποµπή ἡ ὁποία κατέληξε στίς ἐγκαταστάσεις τοῦ ΝΑΟΚ, ὅπου ἔγινε ἡ τελετή τοῦ ἁγιασµοῦ τῶν ὑδάτων ἀπό τόν Σεβασµιώτατο. Ὁ Μητροπολίτης, σέ σύντοµη προσφώνησή του, πρός τούς πολλούς πιστούς, οἱ ὁ- ποῖοι βοηθούντων τῶν καλῶν καιρικῶν συνθηκῶν, εἶχαν κατακλύσει τόν χῶρο, ἐπεσήµανε τήν ἀνάγκη γιά σεβασµό τῶν παραδόσεων καί τῆς πίστης τοῦ λαοῦ µας, παρότι τό ἄθεο καί ὑλιστικό πνεῦµα ἀµφισβητεῖ τήν σχέση τῆς πατρίδας µας µέ τήν Ὀρθοδοξία καί εὐχήθηκε φώτιση στούς ἰσχυρούς τοῦ κόσµου οἱ ὁποῖοι δέν φαίνεται νά ἔχουν τό νοῦ τους στήν εἰρήνη καί τήν ἀγάπη µεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Μόνο ἡ πίστη στό Θεό εἶναι αὐτή πού δίνει ἐλπίδα καί ἁγιασµό στή ζωή µας, κατέληξε ὁ Σεβασµιώτατος. Ἀξίζει νά σηµειωθεῖ ὅτι πολλοί νέοι ἄνθρωποι ἔπεσαν γιά νά βγάλουν τό σταυρό ἀπό τό νερό, τηρώντας τό ὡραῖο αὐτό ἔθιµο τῆς παραδόσεως τοῦ λαοῦ. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Ἑορταστική ἐκδήλωση πρός τιµήν τῶν παιδιῶν τῶν ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως διοργάνωσε ἡ τοπική Ἐκκλησία τήν Κυριακή 4 Ἰανουαρίου 2009 στό Πνευµατικό Κέντρο. Κατ αὐτήν ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος εὐλόγησε τήν πίτα καί µίλησε µέ θερµά λόγια γιά τίς ἱερατικές οἰκογένειες, προτρέποντας τόσο τούς ἱερεῖς ὅσο καί τίς πρεσβυτέρες νά αἰσθάνονται χαρά γιά τήν ἱερατική πορεία, ἀλλά καί νά µή διστάζουν νά κάνουν γόνιµη αὐτοκριτική στό πέρασµα τοῦ χρόνου, ἐνῶ χαιρέτησε τά παιδιά τῶν ἱερατικῶν οἰκογενειῶν καί τά προέτρεψε νά εἶναι χαρούµενα γιά τό δρόµο πού ἀκολούθησαν οἱ γονεῖς τους, τονίζοντας τήν προσωπική του συµπαράσταση καί χαρά του πού βρέθηκε ἀνάµεσά τους. Στήν ἐκδήλωση σύντοµο µουσικό πρόγραµµα παρουσίασε ἡ Φιλαρµονική ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ἐνῶ ὁ Σεβασµιώτατος µοίρασε δῶρα στά παιδιά τῶν ἱερέων τοῦ τόπου µας, δείχνοντας ἔτσι τήν ἀγάπη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί δίνοντας εὐχές γιά τή νέα χρονιά.

6 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 Γυναικε ος ρθόδοξος οναχισµός ονή Παντοκράτορος, γιος θανάσιος Ἡ Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Σωτῆρος Χριστοῦ πού βρίσκεται στόν Ἅγιο Ἀθανάσιο Κέρκυρας ἔδωσε λίγα χρόνια πρίν ἕνα µικρό διάγραµµα τοῦ Γυναικείου Μοναχισµοῦ στήν Κέρκυρα, πού περιλήφθηκε στό Ἡµερολόγιο τῆς Μητροπόλεως τότε ὡς εἰσαγωγικό κείµενο γιά τήν παρουσίαση τῶν Κερκυραϊκῶν Μονῶν. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2008 ἡ ἴδια ἀδελφότης ἐξέδωσε τό βιβλίο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ πού περιλαµβάνει: Α. Ἀνθολόγηση ἀπό τό µακαριστό Μητροπολίτη Τρίκκης καί Σταγῶν Διονύσιο ἀσκητικοπατερικῶν κειµένων σχετικῶν µέ τό Γυναικεῖο Μοναχισµό, τά ὁποῖα µεταφράζει καί σχολιάζει ἡ ἐκδότρια ἀδελφότητα. Β. Ἀνθολόγηση ἀπό τήν ἐκδότρια ἀδελφότητα προτροπῶν νεοτέρων Γερόντων πρός µοναχές µέ σποραδικά ὑποσχόλια. καί Γ. Ἱστορία τοῦ Γυναικείου Ὀρθοδόξου Μοναχισµοῦ ἀπό τή γένεσή του (Αἴγυπτος Παλαιστίνη Συρία Μ. Ἀσία Κωνσταντινούπολη Ἑλλάδα Βαλκάνια καί Ρωσία) ὥς σήµερα. Στό τοµίδιο αὐτό τῶν 320 σελίδων µεταφέρεται µέ δέος καί δειγµατοληπτική λιτότητα ἡ γενναία αὐτοπροσφορά καί ἐλπίδα τῶν Γυναικῶν πού ἀγάπησαν τόν Κύριο καί ἐγκατέλειψαν τόν κόσµο καί τά τοῦ κόσµου στήν ἔκρηξη τῆς ἥµερης µετάνοιας καί τῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἑνός οὗ ἐστι χρεία. Βέβαια, στό Χριστιανισµό οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ. Καθώς προσφέρονται στό Θεό, ἡ γυναίκα ἀσκήτρια ἤ ὁ ἄνδρας ἀσκητής δέν εἶναι παρά, στά ὅρια τῆς πίστης πού χορηγεῖται, τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ὁ καθολικός ἄνθρωπος, προκειµένου νά προχωρήσει ἑκούσια στόν ἀγώνα τῆς κάθαρσης καί τῆς ἐπιστροφῆς στόν ἀληθινό ἑαυτό του. Ἄν καί οἱ ἴδιοι ὡστόσο κανόνες ρυθµίζουν τήν ἀνδρική καί γυναικεία µοναχική ζωή, εἶναι φανερό ὅτι εἶναι πιό δύσκολη γιά τίς γυναῖκες ἡ ἐρηµητική ζωή ἀπ ὅσο ἡ κοινοβιακή. Δέν παραιτήθηκαν ὅµως καί ἀπό αὐτή τήν ἄσκηση, φθάνοντας, µάλιστα, σέ θαυµαστά κατορθώµατα σέ ὅλο τόν ὀρθόδοξο χῶρο. Τό ἀνδρεῖο φρόνηµα δέν εἶναι ἀποκλειστικότητα τῶν ἀνδρῶν, µπορεῖ, ἄλλωστε, κι αὐτοί νά µήν τό ἔχουν. Ὁ Θεός προαίρεσιν ζητεῖ καί τό ἅγιον Πνεῦµα πᾶσι παρέχει. Σέ κάποιο ἀπό τά ἀνθολογηθέντα ἀποσπάσµατα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης παρουσιάζει τήν ἐθελούσια καί ἀνδρεία κακοπάθεια τῆς ἀδερφῆς του ὁσίας Μακρίνας (χαµαικοιτία σέ σανίδι κ.λπ.), τήν ὁποία ἐκείνη δέ µείωσε οὔτε κατά τή διάρκεια τῆς φοβερῆς ἀσθένειας πού τήν κατέφαγε, µάλιστα οὔτε κατά τίς προθανάτιες ὧρες. Ὅπως ὁ Ἰώβ, δέ χαλάρωνε τήν προσοχή µέ τό νά στρέφεται στόν πόνο τοῦ σώµατος πού σάπιζε καί ἔλιωνε, οὔτε διέκοπτε τήν ἔσω κοινωνία µέ τόν Κύριο. Ὁ Παλλάδιος µεταφέρει διήγηση γιά τή νεαρή ἀσκήτρια Ἀλεξάνδρα (τέλη τοῦ 4ου αἰ.) πού ἄσκησε δεκαετή ἐγκλεισµό σέ τάφο ὥς τό µακάριο τέλος της. Στήν ἀπόλυτη µόνωση βοηθιόταν ἀπό τήν ἐναλλαγή προσευχῆς καί ἐργοχείρου, τή θεωρία τῆς πίστεως τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῶν ἄθλων τῶν Ἁγίων καί Μαρτύρων. Κρατοῦσε µονοφαγία-ἐνάτη, ἀγρυπνία ὁλονύχτια καί πόθον ἀναλύσεως γιά τήν ὁλόκληρη συνάντηση µέ τό Νυµφίο Χριστό, πράγ- µα πού ἑρµηνεύει καί ὅλες τίς ἐπιµέρους ἀσκήσεις της. Ἔγκλειστες σέ ἀσκέπαστο περίβολο µέ σκληρή κακοπάθεια (ἔκθεση σέ βροχές καί χιόνια καί καύσωνες) µάλιστα σιδηροφοροῦσαι ἔζησαν στή Συρία ἡ Μαράνα καὶ ἡ Κύρα ἐν ἀπολύτῳ σιωπῇ. Τέτοια ἄσκηση ἀφιλαυτίας συναντοῦµε καί στήν κοινοβιάτισσα ὁσία Θεοδώρα τῆς Θεσσαλονίκης (9ος αἰ.) πού, κοντά στήν ταπεινή ὑπηρεσία ὡς ἀχρείας δούλης τῶν ἀδελφῶν σέ βαριά διακονήµατα, ἀσκοῦσε χαµαικοιτία σέ ψάθα καί διανυκτέρευσε στό ὕπαιθρο µιά φοβερά παγωµένη νύχτα µέ ραγδαία βροχή λυσσασµένο ἄνεµο καί χιόνι. Κατά τό λόγο τῆς ἡγου- µένης της, ἄγγιζε τά µέτρα τῶν τεσσαράκοντα µαρτύρων. Παρόµοια µέτρα εἴδαµε στά νεώτερα χρόνια στήν ἀσκήτρια τῆς Κλεισούρας τῆς Καστοριᾶς Σοφία Χοτοκουρίδου ( 1974) καί στή διά Χριστόν σαλή Ταρσώ ἀπό τήν Ἄνδρο, πού ἐφύλαξε ὁδούς σκληράς ἔξω ἀπό τό µοναστήρι τῆς Κακιᾶς Σκάλας Κερατέας ( 1989). Τήν ἔκθεση στό κρύο ἐπίσης καί κατάβρεξη µέ παγωµένα νερά ὑπέµειναν καί ὅλες οἱ ρωσίδες διά Χριστόν Σαλές τοῦ 19ου αἰ. (Πάσα τοῦ Σάρωφ, Εὐγενία Θεοφάνοβνα κ.ἄ.), ἰδιαίτερα ὅµως ἡ µεγάλη ὁσία Πελαγία Ἰβάνοβνα ( 1884 Ντιβέγιεβο). Σέ ὑπόγειο σπήλαιο τοῦ Κιτάϊ σέ βάθος εἴκοσι µέτρων τρώγοντας µόνο λίγο ψωµί καί νερό, ἐνῶ τή Σαρακοστή µόνο ρίζες καί χόρτα καί µή ἀνάβοντας ποτέ φωτιά ἤ φῶς, ἔζησε ἡ Ρωσίδα ὁσία Δοσιθέα ( 1776). Τά γυµνά πόδια της κολλοῦσαν τό χειµώνα στό παγωµένο πέτρινο πάτωµα. Στό Βαλκανικό χῶρο ξεχωρίζει στή Ρουµανία ἡ σπηλαιώτισσα ὁσία Θεοδώρα τῆς Σύχλας (τέλη 17ου αἰ.-ἀρχές τοῦ 18ου αἰ.). Ὅταν πρό τοῦ τέλους της τήν ἀνακάλυψαν µοναχοί τῆς Μονῆς τῆς Συχαστρίας, παρακολουθώντας σµήνη πουλιῶν πού κρατοῦσαν στό ράµφος τους ψίχουλα καί κατευθύνονταν στή σπηλιά της, ἀπέµεναν ἀπό τά ροῦχα της κάποια κουρέλια πού µόλις κάλυπταν τό σκελετωµένο σῶµα. Ἡ ἄσκηση γενικά ἔχει χαρµολυπικό χαρακτήρα. Τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ αἰχµαλωτίζει τήν ἐρῶσα ψυχή καί τῆς προσφέρει τά οὐράνια θέλγητρα, ἔναντι τῶν ὁποίων ὠχριᾶ κάθε ἄνεση ἤ ἡδονή τοῦ κόσµου τούτου. Μεγάλα χαρίσµατα συνοδεύουν ὅλες τίς µεγάλες µορφές τοῦ γυναικείου Μοναχισµοῦ. Οἱ µοναχοί πού ἀνακάλυψαν τήν ὁσία Θεοδώρα τῆς Σύχλας εἶδαν νά λάµπει τό πρόσωπό της σάν τόν ἥλιο, καθώς προσευχόταν µετέωρη µέ τό νοῦ ἁρπαγµένο στά οὐράνια µυστήρια, ἐνῶ φλόγα πυρός ἐκχυνόταν ἀπό τό στόµα της. Γιά τή νηστευτική καί γενικότερη σκληρή ἄσκησή της, τό λατρευτικό δόσιµο στόν Κύριο καί τή στοργική προσφορά της πρός τούς ἐν περιστάσει προσκυνητές τῆς Ἁγίας Μαρίνας στήν Κρήτη ἡ ταπεινή µοναχή Μακαρία ( 1980) ἔλαβε τό κατά δαιµόνων χάρισµα, τό χάρισµα τῶν ἰάσεων καί τῆς θαυµατουργίας, τό διορατικό καί προορατικό. Τήν ποιότητα τῆς ἄσκησης καί τά χαρίσµατα τῆς Γερόντισσας Ἀναστασίας τῆς Μονῆς τῆς Κυρᾶς γνωρίζουν πολύ καλά οἱ Κερκυραῖοι. Μετά τήν ἔκθεση τοῦ µεγαλείου τῆς Παρθενίας καί τῶν γυναικείων ἀσκητικῶν κατορθωµάτων, ἀκολουθοῦν συµβουλές Ἁγίων καί µεγάλων Γερόντων πρός Μοναχές καί τό βιβλίο Γυναικεῖος Ὀρθόδοξος Μοναχισµός καταλήγει µέ ἀποσπάσµατα ἀπό τίς προσευχητικές Ἐξοµολογήσεις τῆς Σερβίδας ἀσκήτριας Στεφανίδας, γεµάτες µέ τό πῦρ τῆς ἀγάπης ἐκεῖνο πού διέκρινε καί τίς µικρασιάτισσες κλαίουσες µαθήτριες τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστῆ πού καλοῦσαν τόν Κύριο ἀσταµάτητα: «Ζακλίµ (Ἀγαπηµένε) Ἰησοῦ, Ζακλίµ Ἰησοῦ». Ἡ ἐκδότρια ἀδελφότητα, ἀπ ἀφορµή τῆς µικρῆς συνάντησης µέ τήν ἐµπειρία µοναζουσῶν πού κοντά Του ἀλήθεψαν ἐν ἀσκήσει, ζητᾶ ἀπό τούς ἀναγνῶστες τοῦ βιβλίου νά εὔχονται νά κινηθοῦµε ὅλοι ἁπλά καί φυσικά, σήµερα καί ὅσο θά ὑπάρχει µοναχισµός, πρός τή δική µας ἐν Χριστῷ ἀλήθευση, ἰδίως οἱ γυναῖκες._ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ ΦΥΛΑΚΗ Εἶµαι κρατούµενος καί γράφω τί σηµαίνει γιά µένα ἡ λέξη «ΦΥΛΑΚΗ» καί τί εἶναι ἡ φυλακή. Μέ µικρή ἀναφορά θά σᾶς γράψω τά λίγα µά ἀληθινά πράγµατα πού αἰσθάνοµαι ἐγώ προσωπικά ὁ ἴδιος. ΦΥΛΑΚΗ µία λέξη µέ πολλές παραµέτρους χῶρος ὅπου κρατοῦνται ὅσοι παρανόµησαν ἐνάντια στό νόµο τοῦ κράτους καί τῶν πολιτῶν, χῶρος κλειστός ὅπου στοιβάζονται ἄνθρωποι ὅλων τῶν χρωµάτων καί ἐθνῶν, χῶρος ὅπου κυριαρχεῖ ὁ δικός τους νόµος, ὁ νόµος τῆς σιωπῆς καί τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν, χῶρος ὅπου ἡ ἐλευθερία καί τά ἀνθρώπινα δικαιώµατα χάνονται καί πλέον ἐπικρατεῖ ἡ ἐπιβολή τοῦ νόµου καί τοῦ σωφρονιστικοῦ κανονισµοῦ. Χῶρος περιστοιχιζόµενος ἀπό µπετόν καί σίδερο, ἀπό ὑπερυψωµένους τοίχους µέχρι ὑπόγειες ἀποµονώσεις, χῶρος ὅπου τά πολιτικά σου δικαιώµατα ἀφαιροῦνται καί πλέον εἶσαι σέ καθεστώς σωφρονισµοῦ ἀποκοµµένος ἀπό τόν ἔξω κόσµο. Ἡ καθηµερινότητα µέσα στήν φυλακή εἶναι ὅπως εἶσαι σέ ἕνα σπίτι µέ τή διαφορά νά ἀλλάζει στίς ἀ- νέσεις καί στήν στέρηση τῆς ἐλευθερίας σέ ὁρισµένα πράγµατα καί ἀντικείµενα. Ἕνα κελί ὅπως ὀνοµάζουν τό δωµάτιό σου, προαύλιο ὅπου κάνεις τίς βόλτες σου καί ἀθλεῖσαι στόν ἐλεύθερο χρόνο σου, βιβλιοθῆκες γιά νά µπορεῖς νά ἀνανεώνεις τή µόρφωσή σου, ἐκκλησία γιά νά εἶσαι κοντά στό Θεό καί στά χριστιανικά πιστεύω. Καί φυσικά τόν ἄνθρωπο κοινωνικό λειτουργό ὅπου θά σοῦ προσφέρει τή βοήθειά του. Καί φυσικά στό χῶρο αὐτό ὑπάρχει ἡ ἱεραρχία ἀπό διοικητικό προσωπικό ὡς καί τό προσωπικό φύλαξης. Πάντα φυσικά ὁ χώρος πού βρίσκεσαι ἐπιτηρεῖται γιά τήν ἀποφυγή ὁρισµένων ἀ- κραίων καταστάσεων µεταξύ τῶν κρατούµενων καί τῶν ἀτόµων πού εἶναι ὑπεύθυνα γιά τή φύλαξή σου. Ὑπάρχει ἰατρικό προσωπικό ὅπου σου προσφέρουν τή βοήθειά τους. Εἶναι ἕνας χῶρος πού λειτουργεῖ σάν µία µικρή πολιτεία, µόνο πού αὐτή πολιτεία καλύπτεται ἀπό ὑπερυψωµένους τοίχους ὥστε νά µήν εἶναι ὁρατό ἀπό τήν ὑπόλοιπη πολιτεία τήν πολιτεία τῆς ἐλευθερίας. Ἡ φυλακή χωρίζεται σέ φυλακή ὑψίστης ἀσφαλείας καί σέ φυλακή πιό ἐλαστική. Ἐπίσης, ὑπάρχει ἡ ὑπαίθρια φυλακή πού ὀνοµάζεται Ἀγροτική Φυλακή. Ἐκεῖ σου προσφέρουν ἐργασία καί µάθηση σέ ἀγροτικές δουλειές. Ὑπάρχουν σχολεῖα ὅπου µπορεῖς νά µορφωθεῖς καί νά µάθεις κάτι χρήσιµο γιά τή ζωή σου. Φυσικά σέ αὐτόν τόν χῶρο ὅπως καί ἔξω ἐπιβιώνει ὁ ἰσχυρότερος. Οἱ λεκτικές ἐπιθέσεις καί ὁ τσακωµός εἶναι καθηµερινό φαινόµενο, τό ἴδιο συµβαίνει καί στόν ἔξω κόσµο. Ἡ πιό εὐχάριστη ὥρα στή φυλακή εἶναι ὁ προαυλισµός. Βγαίνεις δυό µέ τρεῖς ὧρες τήν ἡµέρα καί αἰσθάνεσαι ὅτι εἶσαι µερικῶς ἐλεύθερος. Ἀναπνέεις καθαρό ἀέρα κάνοντας τή βόλτα σου εἴτε µόνος σου εἴτε µέ τήν παρέα σου. Φυσικά ὑπάρχουνε ἄτοµα πού δέν βγαίνουνε γιατί ἡ ἱδρυµατοποίηση καθώς καί ἡ κατάθλιψη σέ κάνουν νά κλείνεσαι στόν ἑαυτό σου καί νά ἀποφεύγεις τίς συχνές ἐπαφές µέ πολλά ἄτοµα. Ἄλλο θέµα ἄν ἔξω ἀπό τή φυλακή τό χρῆµα εἶναι θεός, µέσα εἶναι θεός καί Ἅγιος µαζί. Μία τηλεκάρτα µέσα στή φυλακή εἶναι τό πολυτιµότερο πράγµα γιατί µέ αὐτήν θά ἔρθεις σέ ἐπαφή µέ τά δικά σου πρόσωπα, τήν οἰκογένειά σου. Εἶναι µεγάλο πράγµα ἡ ἐπικοινωνία µέσα ἀπό τή φυλακή. Ἐπιβιώνεις µέ τό ὄνειρο καί τή φαντασία µέχρι νά ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἐλευθερίας σου. Αὐτή τήν εἰκόνα βιώνω µέσα στό χῶρο πού κρατοῦµε. Φυσικά τώρα πλέον ἡ λέξη φυλακή λέγεται ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ καί σιγά σιγά γίνεται πιό καλύτερη σέ ὑποδοµές καί συνθῆκες ἀλλά πάντα θά ὑπάρχει ἡ λέξη ΦΥΛΑΚΗ. Τό τέλος εἶναι ἔνα ποίηµα: ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΣΙΔΕΡΑ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ ΒΛΕΠΩ ΨΗΛΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΕ ΠΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΜΟΥ ΜΟΝΟΣ. Γεώργιος Κούλας Α Γ Ι Ο Σ Σ Π Υ Ρ Ι Ω Ν Ὁ να ς καί λατρεία του στήν Κέρκυρα Θά τό βρεῖτε στό Ἱερό Προσκύνηµα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος καί στό Βιβλιοπωλεῖο «ΘΑΒΩΡ» στήν Πλακάδα Ἁγίου Σπυρίδωνος

7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ Ψ Σ Σ Σ Λ Σ Σ Ἁγία Γραφή καί Ἐκκλησία (α ) τοῦ Ἀρχιµ. Σεραφείµ Λινοσπόρη, Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἡ Ἁγία Γραφή τό κατ ἐξοχήν γραπτό κείµενο τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖται ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, τά ὁποία ἐγράφησαν ἀπό τούς Προφῆτες, τούς Εὐαγγελιστές καί Ἀποστόλους. Ἡ σχέση τῆς Ἁγίας Γραφῆς µέ τήν Ἐκκλησία εἶναι ἄµεση. Θά λέγαµε ὅτι ἡ Γραφή ἀποτελεῖ δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά τήν Ἐκκλησία καί ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔγραψε τήν Ἁγία Γραφή. Ἡ Ἁγία Γραφή διαποτίζει τήν ὅλη πνευµατικότητα τοῦ κάθε πιστοῦ καί ἀποτελεῖ τόν σκελετό τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἁγίας µας Ἐκκλησίας. Ὅλα στήν Ἐκκλησία πρέπει νά εἶναι ἁγιογραφικά γιατί ἡ Ἐκκλησία γιά νά εἶναι Ἐκκλησία πρέπει νά εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἐκφραστική της Ἁγίας Γραφῆς, τῆς πραγµατικότητας, τῆς ὁποίας ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι ἡ γραπτή της µαρτυρία. Ἡ Ἐκκλησία συνέγραψε τά κείµενα τῶν ἱερῶν Γραφῶν, ἔχοντας τό Πανάγιον Πνεῦµα, πού ὡς ψυχή τήν ζωοποιεῖ καί µέ τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος καθόρισε τόν κανόνα τῶν κανονικῶν βιβλίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τά νόθα. Καί ὅταν λέµε Ἐκκλησία δέν ἐννοῦµε κάτι ἀπρόσωπο, ἀλλά τούς Ἁγίους πού ἀποτελοῦν κοινωνία µέ τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες µέσα στήν Ἐκκλησία, ὡς φορεῖς τῆς Παραδόσεως καί κατοικητήρια τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἑρµηνεύουν αὐθεντικά τήν Ἁγία Γραφή. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Βίβλου, τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ Ἁγία Γραφή παροµοιάζεται µέ «λειµῶνα πνευµατικόν», «ἐπίγειον παράδεισον», µέ «πολύτιµους λίθους», µέ «ἰαµατικόν φάρµακον», µέ «θησαυρόν καί πηγήν», µέ «πύλην ὁδηγοῦσαν εἰς τούς οὐρανούς». Δέν ὑπάρχουν ἐρωτήµατα πού νά βασανίζουν τήν ἀνθρώπινη ψυχή καί γιά τά ὁποία νά µήν ἔχει δοθεῖ µέσα στήν Ἁγία Γραφή εἴτε ἄµεση εἴτε ἔµµεση ἀπάντηση. Ἡ Ἁγία Γραφή ἀποτελεῖ κατά κάποιον τρόπο τήν βιογραφία τοῦ Θεοῦ στόν κόσµο. Μέσα στήν Γραφή περιγράφεται πῶς ὁ Θεός, γιά νά φανερώσει τόν ἑαυτό Του στούς ἀνθρώπους, ἔστειλε τόν Θεό Λόγο, ὁ ὁποῖος σαρκώθηκε καί ὁ τέλειος Θεός ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος καί σάν ἄνθρωπός µᾶς εἶπε ὅλα ὅσα ὁ Θεός ἔχει καί ἐπιθυµεῖ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσµο. Ἀποκάλυψε ὁ Θεός Λόγος τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πρός τόν κόσµο. Στήν Ἁγία Γραφή ὁ Θεός µᾶς ἔδειξε τί εἶναι ὁ κόσµος, ἀπό ποῦ προέρχεται καί ὁδηγεῖ, ποιό τό κακό καί γιά ποιό λόγο ὑπάρχει. Πῶς ἕνας µετανοηµένος ἁ- µαρτωλός γίνεται δίκαιος καί πῶς ἕνας ἐπηρµένος δίκαιος µπορεῖ νά καταντήσει ἔσχατος ἁµαρτωλός. Πολύ µεγάλη εἶναι ἡ ὠφέλεια τῆς µελέτης τῶν Γραφῶν, ὅπως τήν διδάσκει ἡ Ἁγία µας Ἐκκλησία γιά τούς πιστούς της, οἱ ὁποῖοι πλουτίζουν τίς καρδιές τῶν µέ θεογνωσία, ἐνῶ ἀπαλλάσσονται ἀπό κάθε µορφῆς ἄ- γνοιας. Ἡ µελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς φωτίζει τόν ἐσωτερικό κόσµο τῆς ψυχῆς, διανοίγει τό νοῦ, ἀναζωογονεῖ πνευµατικά τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ σβήνει τίς φλόγες τῶν παθῶν καί φιµώνει τούς πονηρούς λογισµούς. Στήν Ἁγία Γραφή ἀνακαλύπτει ὁ πιστός κανόνες συµπεριφορᾶς, ἱστορίες ἁγίων ἀνδρῶν, πού ἀποτελοῦν ζωντανά παραδείγµατα τῆς κατά Θεόν ζωῆς καί καλοῦν πρός µίµηση γιά θεία ἔργα. Θά βρεῖ χωρία πού µιλοῦν γιά ἀρετές καί µάλιστα ἐκεῖνες πού ἔχει ἀνάγκη, ὡς φάρµακα σωστικά γιά τήν πνευ- µατική θεραπεία του. Ἐκδηλώσεις τῆς Κερκυραϊκῆς Ἑνώσεως Θεσσαλονίκης Μέ ἀφορµή τήν ἐπέτειο τῶν 80 χρόνων ἀπό τήν ἵδρυση τῆς Κερκυραϊκῆς Ἕνωσης Θεσσαλονίκης «Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων», τό Διοικητικό της Συµβούλιο ὀργάνωσε καί πραγµατοποίησε ἐπετειακή ἐκδήλωση τό Σάββατο 20 Δεκεµβρίου 2008 στό Κινηµατοθέατρο Ἀριστοτέλειο. Ἡ βραδιά ἄνοιξε µέ τό χαιρετισµό τοῦ Πρόεδρου τῆς Κ.Ε.Θ. Νικόλαου Ἀλεξάκη, ὁ ὁποῖος ταξίδεψε τό κοινό στίς ἀπαρχές τῆς δηµιουργίας τοῦ Συλλόγου, τότε πού δέν ὑπῆρχε ἀκόµα στέγη καί οἱ συγκεντρώσεις τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ Κερκυραίων πραγµατοποιοῦνταν σέ σπίτια καί καταστήµατα τῆς πόλης. Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσίασε ἡ ἀναφορά σέ σηµαντικές προσωπικότητες τῆς Θεσσαλονίκης πού διετέλεσαν πρόεδροι ἤ µέλη τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου. Στή συνέχεια παρουσιάστηκε τό δρώµενο «Ὀδυσσέας καί Ναυσικᾶ στό νησί τῶν Φαιάκων», πού µετέφερε τόν κόσµο σέ µία µακρινή ἐποχή, πίσω στήν Κέρκυρα τῶν ὁµηρικῶν χρόνων. Ἡ ἐξαιρετική σκηνοθεσία χορογραφία ἦταν τῆς Ρούλας Παπαδάτου Καφαντάρη, ἐνῶ στούς κεντρικούς ρόλους ὁ Κώστας Καφαντάρης καί ἡ Ἑλένη Κηπουροῦ. Ἡ ἐνδιαφέρουσα ὁµιλία τῆς Μουσειολόγου καί Ὑπεύθυνης ἐπί τῶν Πολιτιστικῶν της Κ.Ε.Θ. Θάλειας Μαρίας Ἀλεξάκη µέ θέµα «Χοροί καί Πανηγύρια τῆς Κέρκυρας Σύντοµη προσέγγιση» κράτησε ἀµείωτη τήν προσοχή τοῦ κοινοῦ καί λειτούργησε ὡς συνδετικός κρίκος µεταξύ τοῦ πρώτου δρώµενου καί τοῦ ἑ- πόµενου, ὅπου παρουσιάστηκαν λαογραφικά στοιχεῖα τοῦ νησιοῦ µέ ἀ- φορµή τίς «Εἰκόνες Κερκυραϊκοῦ Πανηγυριοῦ». Τό ἐνθουσιῶδες κοινό καταχειροκρότησε τίς κεντρικές πρωταγωνίστριες Ροῦλα Παπαδάτου Καφαντάρη, στήν ὁποία ἀνήκει καί ἡ ἐ- πιµέλεια τῆς χορογραφίας καί τῆς σκηνοθεσίας, καί Ἀγγελική Γιαννιώτη, Ἀντιπρόεδρο τῆς Κ.Ε.Θ. καί ὑπεύθυνη γιά τό γενικό συντονισµό τῆς ἐκδήλωσης. Μέ τίς χαρακτηριστικές κερκυραϊκές παρόλες τους, τίς δραστηριότητες πού λαµβάνουν χώρα στά πανηγύρια (ἀγοραπωλησίες, παιχνίδια, κόρτε τῶν νέων, χοροί καί τραγούδια), τό πλῆθος τῶν συµµετασχόντων (παιδιῶν, νέων καί µεγαλύτερων) καί µέ τή συµµετοχή τῆς χορωδίας καί τοῦ µουσικοῦ συγκροτήµατος τοῦ Συλλόγου, δόθηκε µία ξεχωριστή καί ζωντανή εἰκόνα µέ λαογραφικά στοιχεῖα ἀπό τήν κερκυραϊκή παράδοση. Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακή ἦταν ἡ παρουσία τῆς χορωδίας στό τελευταῖο µέρος τῆς ἐκδήλωσης, ἡ ὁποία µέ τό γνωστό µαέστρο Βίκτωρα Γλυκίδη, παρουσίασε ἀποσπάσµατα ἀπό τό «Παραµύθι χωρίς ὄνοµα» τοῦ θεατρικοῦ ἔργου τοῦ Ἰάκωβου Καµπανέλλη σέ µουσική τοῦ Μάνου Χατζηδάκη. Ἀξίζει νά σηµειωθεῖ ἡ συµµετοχή τοῦ χορευτικοῦ συγκροτήµατος τῆς Κ.Ε.Θ., καθώς καί τοῦ Κώστα Καφαντάρη καί Γιάννη Βαρβαρέσου, ἡ παρουσία τῶν ὁποίων προσέφερε µία ἰδιαίτερη αἰσθητική. Τό πολυπληθές κοινό καταχειροκρότησε τούς συντελεστές καί ἔφυγε µέ τίς καλύτερες τῶν ἐντυπώσεων. Π Λ Σ Σ, Π ΞΩ & Π Ω ΣΩ Ἡ µελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς πρέπει νά γίνεται µέ ταπείνωση, µέ πνεῦµα προσευχῆς, µέ διάθεση νά διδαχθοῦµε καί νά ἀκούσουµε ὅσα θά λαλήσει µέ µυστικό τρόπο στίς ψυχές µας ὁ Τριαδικός Θεός. Ἡ κάθε λέξη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι µία σταγόνα αἰώνιας ἀλήθειας καί ὅλες οἱ λέξεις ἀποτελοῦν ἀπέραντο ὠκεανό τῆς Αἰώνιας Ἀλήθειας. Ἡ Ἁγία Γραφή δέν εἶναι βιβλίο ἀλλά ζωή. Γιατί οἱ λέξεις ὡς «πνεῦµα καί ζωή ἐστίν» (Ἰωάν. 6,63), γι αὐτό µποροῦν νά γίνουν καταληπτέ ἐάν τίς κάνουµε ψυχή τῆς ψυχῆς µας καί ζωή τῆς ζωῆς µας. ἄς ἀποτελεῖ συνεχής πόθος τῆς ψυχῆς µας ἡ µελέτη τῶν θείων Γραφῶν σύµφωνα καί µέ τό λόγο τοῦ Δαυίδ «ἀλλ ἡ ἐν τῷ νόµῳ Κυρίου τό θέληµα αὐτοῦ, καί ἐν τῷ νόµῳ αὐτοῦ µελετήσει ἡµέρας καί νυκτός» (Ψαλµ. 1, στίχ.2) Τά Ἑσπερινά Κηρ γµατα το Σεβ. Μητροπολίτου Κερκ ρας κ. Νεκταρίου Ἔναρξη: Κυριακή 16 Νοεµβρίου µην µατα π το ς Ψαλµο ς άθε υριακή 6.00µ.µ. στό ερό Προσκύνηµα το γίου Σπυρίδωνος ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ 6.00µ.µ.

8 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 ƒ ƒ π π ƒ ª ƒ ø ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος: Τήν Κυριακή 21 Δεκεµβρίου 2008 ἱερούργησε στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Πάντων Πόλεως. Πνευµατικό Κέντρο «Παναγία ἡ Ὁδηγήτρια». Ἡ γιορτή περιελάµβανε τήν παρουσίαση τοῦ διηγή- µατος «Χριστούγεννα στή σπηλιά» τοῦ Φώτη Κόντογλου, ἐνῶ παρεµβάλλονταν ἐκκλησιαστικοί ὕµνοι ἀπό τήν Βυζαντινή Χορωδία. Ἔλαβε µέρος ἡ παιδική χορωδία τῶν Νέων, ἐνῶ οἱ νέοι ἀπήγγειλαν µέ πολλή ζωντάνια καί παραστατικότητα ποιήµατα, παρουσιάστηκε θεατρικό δρώµενο µέ χριστουγεννιάτικο περιεχόµενο, ἐνὠ τραγούδησε καί ἡ χορωδία Λευκίµµης. Στήν ἐκδήλωση τιµήθηκε ὁ µουσικοσυνθέτης Σπύρος Σαµοΐλης γιά τό πλούσιο εἰκαστικό καί µουσικό ἔργο του µέ πλακέτα πού τοῦ προσέφερε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης µας ἐκ µέρους τοῦ κλήρου. Τήν γιορτή ἐπιµελήθησαν οἱ Ἱερεῖς τῆς Λευκίµµης µέ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἱεροκήρυκα π. Σεραφείµ Λινοσπόρη. Τήν Δευτέρα 22 Δεκεµβρίου 2008, ἑορτή τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρµακολυτρίας, ἱερούργησε στήν ἑορτάζουσα ἐνορία τῶν Λιαπάδων, ὅ- που χειροθέτησε Πρωτοπρεσβύτερο τόν ἐφηµέριο π. Γεώργιο Παγιάτη. Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Τήν Πρωτοχρονιάτικη Πίτα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἔκοψε ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης µας κ. Νεκτάριος, τήν παραµονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς στό Ἑπισκοπείο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Στήν ἐκδήλωση παρέστησαν οἱ Βουλευτές σε οἰκονόµους τόν ἐφηµέριο της ἐνορίας π. Σπυρίδωνα Κουρτέση καί τόν π. Αὐγουστίνο Τριβόλη. Τό Σάββατο 27 Δεκεµβρίου, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἱερούργησε στόν ἑορτάζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Στεφάνου τῆς ἐνορίας τοῦ Σκριπεροῦ. Τήν Κυριακή 28 Δεκεµβρίου, τέλεσε Θεία Λειτουργία γιά τούς Ἱεροσπουδαστές στό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου στό Μητροπολιτικό Μέγαρο, ἐνῶ στή συνέχεια ἔκοψε τήν πρωτοχρονιάτικη πίτα γι αὐτούς καί τούς παράθεσε γεῦµα. Τήν Τετάρτη 31 Δεκεµβρίου 2008 χοροστάτησε στόν Πανηγυρικό Ἀρχιερατικό Ἑσπερινό στόν ἑορτάζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Βασιλείου Πόλεως. Τήν Πέµπτη 1 Ἰανουαρίου 2009 ἱερούργησε στόν ἑορτάζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Βασιλείου Πόλεως καί στήν συνέχεια τέλεσε τήν Δοξολογία ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ Νέου Ἔτους στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ὑπέρ. Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης, παρουσία τῶν Πολιτικῶν καί Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΝΕΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ Πραγµατοποιήθηκε καί φέτος γιά ἕκτη χρονιά τό ἀπόγευµα τῆς δεύτερης ἡµέρας τῶν Χριστουγέννων µέσα σέ γιορταστική ἀτµόσφαιρα ἡ Χριστουγεννιάτικη Γιορτή Νέων Λευκίµµης στό Κερκύρας κ. Νικ. Δένδιας καί κ. Ἄντζελα Γκερέκου, ὁ Νοµάρχης Κερκύρας κ. Στέφανος Πουληµένος, ὁ Δήµαρχος Κερκυραίων κ. Σωτ. Μικάλεφ, ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτικῶν καί Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν, οἱ Ἱερεῖς, τά µέλη τῶν ἐκκλησιαστικῶν Συµβουλίων τῶν ἐνοριῶν καί οἱ συνεργάτες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΕΚ ΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΧΡΥΣΗΙ ΑΣ Μέ µεγάλη ἐπιτυχία στέφθηκε ἡ ἐκδήλωσησυνεστίαση πού διοργάνωσε ἡ ἐνορία Ἁγίας Κυριακῆς Χρυσηίδος, µέ τήν εὐκαιρία τῆς κοπῆς τῆς πίτας της, τήν Κυριακή 4/1/2009. Κατά τή διάρκεια τῆς ἐκδηλώσεως ἔγινε, ἀπό ἀντίστοιχους συνεργάτες τοῦ ἐφηµερίου, σύντοµη ἀναφορά στό ταπεινό ἀλλά σηµαντικό φιλανθρωπικό, κατηχητικό καί αἱµοδοτικό ἔργο τῆς ἐνορίας, ἀπονεµήθηκε δίπλωµα καί χρυσό µετάλλιο στήν πρωτεύσασα σέ ἀγῶνες bowling µεταξύ τῶν παιδιῶν τοῦ Μέσου καί Ἀνώτερου κατηχητικοῦ Μαρία Γραµµένου, ἰδιαίτερα ὅµως τιµήθηκε ὁ κ. Εὐστράτιος Πάλλης, ἐνορίτης καί παιδί τοῦ κατηχητικοῦ µέχρι καί τήν Γ Λυκείου, ὁ ὁποίος εἶναι φοιτητής Τήν Τετάρτη 24 Δεκεµβρίου χοροστάτησε στόν Ἑσπερινό τῶν Χριστουγέννων στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Σπυρίδωνος, ὅπου τόν πανηγυρικό ἐξεφώνησε ὁ Ἱεροκήρυκας Ἀρχιµ. Χερουβείµ Βελέτζας. Στή συνέχεια δέχθηκε ἐπισκέψεις στό Μητροπολιτικό Μέγαρο ἀπό τίς Φιλαρµονικές τῆς Πόλεως, τήν Χορωδία Κερκύρας καί ἀπό ὁµάδες παιδιῶν πού ἔψαλλαν τά Κάλαντα τῶν Χριστουγέννων. Τήν Πέµπτη 25 Δεκεµβρίου, ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἱερούργησε στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης. Τήν Παρασκευή 26 Δεκεµβρίου, ἑορτή τῆς Συνάξεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἱερούργησε στήν ἐνορία Κορακάδων στό Παλιό Χωριό. Κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασµιώτατος προχείρι- στό Πανεπιστήµιο Αἰγαίου. Στήν ἐκδήλωση παραβρέθηκε ὁ Ἀρχιµ. Ἰουστῖνος Κωνσταντᾶς, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου µας, ὁ ὁποῖος καί εὐλόγησε τήν Βασιλόπιτα.