Έντυπο παρουσίασης. Προς την αναζήτηση µιας σκηνικής φόρµας χωρίς ταυτότητα

Transcript

1 Έντυπο παρουσίασης Προς την αναζήτηση µιας σκηνικής φόρµας χωρίς ταυτότητα Επικοινωνία: (Αργυρώ Χιώτη)

2 οµάδα Προερχόµαστε από διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, Γαλλία, Μεξικό) και µοιραζόµαστε εµπειρίες ζωής στο εξωτερικό. Η οµάδα ενεργοποιείται ανάµεσα στην Ελλάδα (Αθήνα) και την Γαλλία (Μασσαλία). Επιδιώκουµε τη συνεχή έρευνα και τον πειραµατισµό ως προς τη σκηνική πράξη σε έναν άµεσο διάλογο µε το παρόν µας. Κάποιες αρχές εργασίας των vasistas: Χρησιµοποιούµε ελάχιστα τεχνικά ή σκηνικά µέσα, δίνοντας έµφαση στον ηθοποιό. Οι παραστάσεις µας δηµιουργούνται έτσι ώστε να προσαρµόζονται εύκολα σε οποιοδήποτε θεατρικό ή µη χώρο (γκαράζ, αυλές, υπόγεια, κτλ.). Επίσης, απευθύνονται πάντα σε ένα πολυεθνικό κοινό: χρησιµοποιούµε πολλές γλώσσες, ενσωµατώνοντας στη δράση απευθείας µετάφραση επί σκηνής. Προτείνουµε συνήθως µια δραµατουργία που δεν καθορίζεται από µια λογική κειµένου ή ιστορίας, συνθέτουµε τη δική µας µουσική, χρησιµοποιούµε υλικά από την προσωπική µας εµπειρία και υλικά που συλλέγουµε, ώστε να ενορχηστρώσουµε σε κάθε λεπτοµέρεια κινούµενες εικόνες, δηµιουργώντας το ρυθµό της ιστορίας µας, σαν µια µουσική χορογραφία σε παρόντα χρόνο. Αναζητούµε µία σκηνική γλώσσα που αυθαίρετα ονοµάζουµε «ευαίσθητη γλώσσα του σώµατος». Παραγωγές της οµάδας σε σκηνοθεσία Αργυρούς Χιώτη Get Over It (Φαίδρες), Κόκκινη σκουφίτσα εγώ και ο λύκος µου, Silence, Phobia: ένα θέαµα, 2010 Control freak, performance, 2010 Spectacle: 2011 Άλλες συνεργασίες: Φάουστ του Γκαίτε (Εθνικό Θέατρο) σε συλλογική σκηνοθεσία των Blitz, Α.Ξάφη, Γ.Γάλλο, Β.Μαυρωγεωργίου, Α.Χιώτη, ( ). Κασσάνδρα του Benedetto Marcello (καντάτα) σε συνεργασία µε το ensemble Latinitas Nostra και την εταιρεία παραγωγής Phormigx (Σεπτέµβριος 2009). In situ performance Η αρπαγή στο Παλαιό Ελαιουργείο στην Ελευσίνα στο πλαίσιο της έκθεσης του Στέφανου Τσιβόπουλου The Future starts here (Σεπτέµβριος 2012)

3 Παραγωγές της οµάδας Spectacle Παραγωγή 2011 Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Ιούλιος 2011 Bios, Αθήνα, Νοέµβριος 2011 Theatre des Bernardines, Μασσαλία, Δεκέµβριος 2011 Το Spectacle της οµάδας Vasistas διερευνά τους µηχανισµούς εκπαίδευσης του ατόµου στην καθηµερινότητα. Η οµάδα στήνει µιαν εύπλαστη κινούµενη εγκατάσταση µε ανθρώπους. Ένα παράλογο αυθύπαρκτο δίκτυο δράσης όπου οι εισερχόµενοι πραγµατοποιούν συγκεκριµένες ασκήσεις εκπαίδευσης των ατόµων. Οι ελεγκτές γίνονται ελεγχόµενοι, οι ερευνητές πειραµατόζωα και η ενστικτώδης πλευρά των ανθρώπων θέαµα και µέσο χειραγώγησης. Ένας παράλογος κόσµος που λειτουργεί σαν παραµορφωτικός καθρέφτης µιας πραγµατικότητας και που συνδιαλέγεται µε την αστεία πλευρά του ανθρώπου που αναζητά να υπάρξει συγκρουόµενος διαρκώς στη δίνη της αλληλεξάρτησης και της αποδοτικής παραγωγικότητας. Μπορεί να ιδωθεί απλώς και σαν ένα αθώο και αστείο παιχνίδι. Επίκεντρο, η θεαµατοποίηση της εσωτερικότητας και η σύγκρουση των ενστίκτων µε τους κοινωνικούς κανόνες. Στην αναζήτηση της διαπροσωπικής επικοινωνίας. Η δραµατουργία βασίζεται σε επιστηµονικά πειράµατα, σύµβολα, εικόνες και λειτουργίες της πραγµατικότητας που µας περιβάλλει, έργα και κείµενα ερευνητών και διανοητών του 20 ου αιώνα. Η οµάδα Vasistas κέρδισε την Τιµητική διάκριση νέων δηµιουργών 2011 από την Ενωση Κριτικών θεάτρου και χορού για την παράσταση Spectacle (Δεκέµβριος 2011) Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη Σύλληψη/ Δραµατουργία/ Μουσική: οµάδα vasistas Φωτισµοί: Τάσος Παλαιορούτας Σκηνικός χώρος: Εύα Μανιδάκη Κοστούµια: Παύλος Θανόπουλος Βοηθός σκηνοθέτη: Λήδα Δάλλα Με τους: Naima Carbajal, Ariane Labed, Πέτρο Σταθακόπουλο, Ευθύµη Θέου και Αργυρώ Χιώτη Παραγωγή/Management: Αλέξανδρος Βρεττός Φωτογραφίες για την παράσταση: Γιώργος Λάνθιµος

4 Spectacle Πτώση στο λαβύρινθο του εγκεφάλου. Φαύλος κύκλος. Ο αυτοµατισµός. Κοινωνίες του ελέγχου. Κάθε πόλη έχει την το κέντρο της, περιφέρειά της, κάθε ένας µας τα σηµεία αναφοράς του, τις διαδροµές, τις γειτονιές, µία ζωή οργανωµένη σε ζώνες ασφαλείας. Αναζητώντας την ισορροπία και την ασφάλεια. Αναζητώντας συγκεκριµένα πλαίσια δράσης. Υπακούοντας σε νόµους και κανόνες. Ακολουθώντας τις απαιτήσεις των καιρών. Φυσική ροή των πραγµάτων: όσο τα πλαίσια αυτά παγιώνονται, όσο αποκρυσταλλώνονται τόσο στεγνώνουν από την στείρα επανάληψη, τον κορεσµό των κανόνων, την στατικότητα της ενέργειας. Όσο η εξουσία (µε την έννοια του «οι περισσότεροι») επιδιώκει ολοένα και περισσότερο έλεγχο σε φυσικό, ψυχολογικό και συναισθηµατικό επίπεδο. Όσο ο ίδιος αυτός άνθρωπος µέσα στο πλαίσιο που ο ίδιος αναζήτησε να ενταχθεί ασφυκτιά, γιατί οι διέξοδοι είναι όλο και λιγότερες, γιατί νοµίζει ότι το τρένο τρέχει γρήγορα κι αυτός µένει πίσω, γιατί γενικά και ειδικά η πραγµατικότητα (µε την απαιτητικότητά της) τον ξεπερνά και τον ρουφά, γιατί άλλα ήθελε κι άλλα κάνει, ή δεν κάνει τίποτα, σ αυτές τις κοινωνίες όπου το θέαµα γενικώς µοιάζει να είναι παντού και πιο ισχυρό από ποτέ. Όλα «υπό θέαση», όλα σε ένα «φαίνεσθαι». Οδεύοντας αψήφιστα και ασυναίσθητα προς τον αυτοµατισµό σε όλα τα επίπεδα. Σε µία πραγµατικότητα όπου η προσοµοίωση µοιάζει πιο αληθινή από το πραγµατικό. Εκεί όπου (ακόµα και στην αρρώστια µας ) πρέπει να είµαστε «κάπως» και να συµπεριφερόµαστε µε ένα συγκεκριµένο τρόπο, αποδεχόµενοι τον έλεγχο και την καθοδήγηση / καθορισµό ήσυχα. Σ αυτήν την πραγµατικότητα βλέπω τον καθένα µας σαν σωληνάριο οδοντόκρεµας κλειστό, που το πιέζεις, το πιέζεις, κι αυτό ελλείψει άλλης διεξόδου, σκάει σε τυχαία, ακατάστατα σηµεία, ανοίγοντας ρωγµές απ όπου ξεχύνεται ανεξέλεγκτη κι ελεύθερη η ουσία. Αργυρώ Χιώτη Παράσταση που δηµιουργήθηκε για το Φεστιβάλ Αθηνών 2011 στην Αθήνα (παραγωγή) και σε résidence στη Βαρκελώνη στο κέντρο χορού και τεχνών La Caldera (Ιούνιος 2011). Πρώτη παρουσίαση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) στις 11,12,13 Ιουνίου. Με την υποστήριξη της πόλης της Μασσαλίας.

5

6 Phobia: ένα θέαµα Παραγωγή 2010 Φοβία: από το γεγονός στην θεαµατοποίησή του. Η πρόκληση και η χρήση του φόβου σαν µέσο χειραγώγησης. Ενορχηστρωµένος πανικός σε αυξανόµενες δόσεις. Μόνος µέσα σε µια εικονική πραγµατικότητα. Ισχυρή. Στην παράσταση αυτή επιχειρούµε να δηµιουργήσουµε µία µικρογραφία κοινωνίας, όπως η δική µας, που επιδιώκει τον απόλυτο έλεγχο και χειρισµό των πάντων, χρησιµοποιώντας δύο βασικά µέσα: το φόβο και το θέαµα. Μια παράσταση που συνδυάζει δύο ακραίες αισθητικές γραµµές: την - έως ένα βαθµό ρεαλιστική- πραγµατοποίηση µίας διάλεξης, και την δηµιουργία ενός οπτικό-ακουστικού περιβάλλοντος που απευθύνεται άµεσα στις αισθήσεις. Το Phobia: ένα θέαµα δηµιουργήθηκε σε διαφορετικούς χρόνους κατά τη διάρκεια της χρονιάς στην Αθήνα, τη Σαντορίνη, τη Μασσαλία (στο χώρο L Eolienne σε συνεργασία µε το θέατρο Bernardines) και το Βερολίνο, προτού παρουσιαστεί στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας σε φιλοξενία του Εθνικού Θεάτρου από 5 έως και 30 Μαΐου Η παράσταση προέκυψε από συλλογική συγγραφή κειµένων. Επιρροές και πηγές έµπνευσης αποτέλεσαν έργα των Henri Laborit, Guy Debord, Jean Baudrillard, Κωστή Παπαγιώργη, και άλλων, καθώς και σύµβολα, εικόνες και λειτουργίες της πραγµατικότητας που µας περιβάλλει. Σκηνοθεσία Σύλληψη /Δραµατουργία / Μουσική Φωτισµοί Σκηνικός χώρος Κοστούµια Συνεργασία στη δραµατουργία Αργυρώ Χιώτη οµάδα vasistas Τάσος Παλαιορούτας Έυα Μανιδάκη Παύλος Θανόπουλος Λάµπρος Χρυσογονίδης Σύµβουλος στην κίνηση Σοφία Μαυραγάνη Με τους Ariane Labed Ευθύµη Θέου Naima Carbajal Πέτρο Σταθακόπουλο Αργυρώ Χιώτη Φωτογραφίες της παράστασης Isabelle Schneider Φωτογραφίες των µικρών ανθρώπων Χρήστος Κυριακόγγονας

7

8 Silence Παραγωγή κέντρο λόγου και τέχνης, Αθήνα Δεκέµβριος 2008 και Νοέµβριος 2009 L Eolienne, Marseille, Δεκέµβριος 2008 Croatie ( Dubrovnic, Split, Zadar), Ιούνιος 2009 Σαντορίνη (Αµφιθέατρο Μπουτάρη), Φεβρουάριος 2010 Théâtre des Bernardines, Marseille, Μάρτιος 2010 Σηµείο αφετηρίας αποτέλεσε η φιγούρα του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης και το µυθιστόρηµα Ο φτωχούλης του Θεού του Νίκου Καζαντζάκη. Με αφορµή αυτό οδηγηθήκαµε στη συγγραφή της δικής µας ιστορίας σε µορφή ρυθµικής αφήγησης, κρατώντας και αναπτύσσοντας ορισµένα βασικά δραµατουργικά στοιχεία και συγκρούσεις από την πορεία της µυθικής φιγούρας του Φραγκίσκου. Διηγούµαστε τη διαµάχη ενός ανθρώπου ανάµεσα στο φαίνεσθαι και το είναι την πορεία ενός ανθρώπου που, σε µια συγκεκριµένη στιγµή της ζωής του, παίρνει την απόφαση να αλλάξει πορεία στη ζωή του, δηλαδή να αποδεσµευτεί από τους άγραφους κανόνες µιας κοινωνικής πραγµατικότητας που λειτουργεί σαν τυφλή µάζα, αναζητώντας έναν µοναδικό το δικό του µοναδικό- τρόπο να υπάρχει (το µεγάλο ναι ή το µεγάλο όχι). Στο Silence τέσσερις ηθοποιοί/ αφηγητές εναλλάσσουν την αφήγηση της ιστορίας µε την ένταξή τους στη δράση. Περνούν διαδοχικά από την κεντρική φιγούρα του Φραγκίσκου, στην αναπαράσταση του κοινωνικού του περίγυρου πριν, κατά τη διάρκεια και µετά την απόφαση αλλαγής πορείας της ζωής του. Βασικό στοιχείο και χαρακτηριστικό της παράστασης αποτελεί η µουσική, µέσω ενός επαναλαµβανόµενου µοτίβου πολυφωνικών τραγουδιών (από τους ηθοποιούς επι σκηνής), και ενός συνεχώς επιταχυνόµενου ρυθµού που συνδιαλέγεται µε στιγµές σιωπής ρωγµές στη ξέφρενη πορεία του χρόνου-. Συστολή και διαστολή του χρόνου και της δράσης. In the name of my father I will find a job in silence In the name of friendship I will use you in silence In the name of sex open please your legs in silence In the name of pleasure I will fuck you in silence In the name of entertainment I will watch TV in silence Σκηνοθεσία Αργυρώ Χιώτη Συγγραφή κειµένων Δραµατουργία vasistas, Denis Forgeron Κοστούµια Παύλος Θανόπουλος Σκηνικός χώρος Εύα Μανιδάκη Φωτισµοί Τάσος Παλαιορούτας Παίζουν Naima Carbajal Ariane Labed Ρόζα Προδρόµου Ευθύµης Θέου Φωτογραφίες: Χρήστος Κυριακόγγονας

9

10 Κόκκινη σκουφίτσα εγώ και ο λύκος µου παραγωγή Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη Σκηνικός χώρος/κοστούµια : Εύα Μανιδάκη Κείµενα : Malwen Voirin Luchessi, tales and popular stories, vasistas Video: Isabelle Schneider Φωτισµοί: Τάσος Παλαιορούτας Βοηθός σκηνοθεσίας: Ευθύµης Θέου Με τους: Naima Carbajal, Ariane Labed, Ρόζα Προδρόµου, Αργυρώ Χιώτη Bios, Αθήνα, Απρίλιος 2008 Le Point de Bascule, Marseille, June 2007 Informelles of Les Bernardines, Marseille, Οκτώβριος 2007 Θέατρο Αµόρε, Δοκιµές, Αθήνα, Μάιος 2007 Ακολουθώντας τα βήµατα του παραµυθιού, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη φιγούρα της Κοκκινοσκουφίτσας. Μια νέα κοπέλα ξεκινά µια µακρά και δύσκολη πορεία προς την ενηλικίωση και τη συµφιλίωσή της µε τις αντιθέσεις του σώµατός της, των επιθυµιών, των φόβων, του κόσµου και του παρελθόντος της. Στην προσχεδιασµένη πορεία που καλείται να ακολουθήσει, έρχεται αντιµέτωπη µε το απρόβλεπτο και ίσως επικίνδυνο: από τη µία η κοινή λογική και τα «πρέπει», και από την άλλη το ένστικτο, οι επιθυµίες και οι αντιφάσεις του σώµατος, τα «θέλω». Οι σταθερές καταρρέουν και η αναζήτηση του ρίσκου παίρνει τον πρώτο λόγο. Και ενώ οι σταθερές καταρρέουν, το ρίσκο των αποφάσεων, των επιλογών, των επιθυµιών, είναι αυτό που διαπραγµατεύεται µε την ίδια την πραγµατικότητα και την πορεία των ηρώων. Πρόκειται για ένα παιχνίδι αφήγησης που σε στιγµές εισχωρεί στη σκοτεινή, «ζωώδη» και ανεξέλεγκτη πλευρά του ανθρώπου. Μια προσπάθεια συνδιαλλαγής µε το ανοµολόγητο, τη µόνιµη αγωνία του ανθρώπου να βρει µια ισορροπία ανάµεσα στην εσωτερική του ροπή και τους άλλους ή την κοινωνία στην οποία ζει. Η αφήγηση σε παρόντα χρόνο εναλλάσσεται διαρκώς µε τη δράση της φιγούρας της Κοκκινοσκουφίτσας από τις ηθοποιούς. Σηµείο αφετηρίας αποτελεί το σπίτι και η δισυπόστατη σχέση µε τη µητρική φιγούρα. Σχέση εξάρτησης και πνιγµού από την οποία η κοπέλα παλεύει να βγει για τη µοναχική της πορεία.

11

12 Get Over It παραγωγή Συλλογική γραφή γύρω από το µύθο της Φαίδρας Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη Με τους: Naima Carbajal, Denis Forgeron, Ariane Labed, Malwen Voirin Luchessi Φωτισµοί: Τάσος Παλαιορούτας, Marion Baldi Video: Isabelle Schneider Le Théâtre Comedia, Aubagne, Ιανουάριος 2008 La Distillerie, Aubagne, Φεβρουάριος 2006 Bios, Αθήνα, Μάιος 2006 Le Point de Bascule, Marseille, Οκτώβριος 2006 Festival //01, Vitez Theatre, Aix en Provence, Νοέµβριος 2006 Είναι το πάθος µιας γυναίκας για έναν άνδρα που δεν τον παθιάζει τίποτα αλλά που παθιάζει όλο το κόσµο. Το πάθος από µόνο του, σαν κατάσταση, δεν είναι µονοδιάστατο, αλλά εµπεριέχει πολλές συγκλίνουσες και αντικρουόµενες δυνάµεις. Πολύ πέρα από µία µόνο συναισθηµατική κατάσταση, το πάθος τρέφεται, γεννιέται, τρέφει τον εαυτό του, αναπτύσσεται, και εκφράζεται µέσα από σειρά επιθυµιών ή µηχανισµών. Προσπαθούµε λοιπόν να αποκωδικοποιήσουµε το πάθος και να φωτίσουµε τις αντίθετες δυνάµεις που το διαπερνούν και το ορίζουν. Επιθυµώ επί σκηνής, µέσα στην ξέφρενη κούρσα της ακραίας ενέργειας, να δώσω σε στιγµές, χρόνο: να σταµατήσω, και να κάνω zoom στις λεπτοµέρειες. Στοχεύουµε στην αφύπνιση των αισθήσεων, στην αποκάλυψη προσώπων χωρίς µάσκες, στην παρουσίαση µοναδικοτήτων. Προσπαθούµε να σκαλίσουµε κάθε τι το προφανές, να προσεγγίσουµε το κείµενο µε µια ευαίσθητη µατιά, να αποσυνθέσουµε εντελώς την εγκεφαλική λογική της ιστορίας. Ώστε να αγγίξουµε το βράζων ζήτηµα, τη πηγή που κρύβεται κάπου βαθύτερα και είναι έτοιµη να εκραγεί, ταράσσοντας κάθε κατασταλαγµένη τάξη. Στην παράσταση χρησιµοποιούµε µόνο δύο µουσικά όργανα, δύο προτζέκτορες εδάφους και ένα ζευγάρι ξυλοπόδαρα. Οι ηθοποιοί περνούν από την αφήγηση στη δράση της ιστορίας και το διάλογο. Δηµιουργούν µία χορογραφηµένη πολυφωνία, µία πολυγλωσσική χορογραφία. Μιλούν γαλλικά, ισπανικά, αγγλικά, ελληνικά. Ο διάλογος εµπλέκεται µε την ποίηση και την µουσικότητα του ακορντεόν και του µπάσου. Προτείνεται µία εµπειρία που διαρκεί πενήντα λεπτά.

13 Σύντοµα βιογραφικά σηµειώµατα των βασικών µελών του θιάσου Αργυρώ Χιώτη Γεννήθηκε στην Αθήνα, 1978 Είναι ιδρυτικό µέλος της θεατρικής οµάδας Vasistas, µε την οποία σκηνοθέτησε το «Phobia:ένα θέαµα» (2010), το «Silence» ( ), την «Κόκκινη σκουφίτσα, εγώ και ο λύκος µου» (2007), και το «Get over it» (βασισµένο στο µύθο της Φαίδρας) (2006). Σκηνοθέτησε την καντάτα «Κασσάνδρα» του Benedetto Marcello σε συνεργασία µε το ensemble Latinitas Nostra (Σεπτέµβριος 2009, Οκτώβριος 2010). Εργάστηκε σαν σκηνοθέτης και ηθοποιός για το Εθνικό Θέατρο της Αθήνας στον «Φάουστ» του Γκαίτε ( ). Επίσης, είναι εκπαιδευτής θεάτρου σε ανθρώπους µε νοητική υστέρηση και σύνδροµο down στο Κέντρο Ειδικής Επαγκελµατικής Αγωγής «Εστία». Υπήρξε υπεύθυνη του τµήµατος θεάτρου και της επικοινωνίας του πολυχώρου Bios, στην Αθήνα, ( ). Σαν βοηθός σκηνοθέτη εργάστηκε πλάι στους: Τ.Μπαντή, Ν.Χατζόπουλο, Agnès del Amo. Σαν ηθοποιός στο θέατρο έπαιξε σε σκηνοθεσίες των: Γ.Χουβαρδά (Ορέστης 2010, Το σπίτι των κοιµισµένων κοριτσιών 2003), Agnès del Amo, Γ.Τσορτέκη, Τ.Μπαντή. Στον κινηµατογράφο, των Π.Φαφούτη και χ.βαφειάδη. Έχει επίσης εργαστεί σαν βοηθός σκηνογραφίας πλάι στην Ε.Μανωλοπούλου. Είναι κάτοχος Πτυχίου Θεατρικών Σπουδών και Μεταπτυχιακού σκηνοθεσίας και δραµατουργίας (Master 2 χρόνων, ) από το Πανεπιστήµιο της Provence στη Γαλλία. Σπούδασε επίσης Λογοτεχνική Μετάφραση (γαλλικά ελληνικά) στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών ( ). Αποφοίτησε σαν ηθοποιός από τη Δραµατική Σχολή «Μορφές» του Θεάτρου «Εµπρός» ( ). Ariane Labed Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 Είναι ιδρυτικό µέλος της οµάδας Vasistas µε την οποία εργάστηκε σαν ηθοποιός για τις παραστάσεις «Phobia:ένα θέαµα» (2010), «Silence» ( ), «Κόκκινη σκουφίτσα, εγώ και ο λύκος µου» (2007), και το «Get over it» (βασισµένο στο µύθο της Φαίδρας) (2006). Συµµετείχε σαν ηθοποιός στην καντάτα «Κασσάνδρα» του Benedetto Marcello, σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη, σε συνεργασία µε το ensemble Latinitas Nostra (Σεπτέµβριος 2009, Οκτώβριος 2010). Εργάστηκε σαν ηθοποιός για το Εθνικό Θέατρο της Αθήνας στον «Φάουστ» του Γκαίτε (2008-9) σε σκηνοθεσία µεταξύ άλλων- Αργυρώς Χιώτη. Έχει επίσης εργαστεί σαν ηθοποιός και χορεύτρια στην Ελλάδα και τη Γαλλία µε τους: Θωµά Μοσχόπουλο, Lesgensd enface Theatre Company, Agnès del Amo, Michel Cerda. Έπαιξε στην ταινία «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη, ταινία για την οποία απέσπασε το βραβείο

14 καλύτερης γυναικείας ερµηνείας Coppa Volpi στην 67 η Μπιενάλε Βενετίας. Από τότε συνεργάστηκε στον κινηµατογράφο µε τους Γιώργο Λάνθιµο (Αλπεις), Guy Maddin (Spiritismes), Fabienne Godet, TJ Misny. Μεγάλωσε από Γάλλους γονείς µεταξύ Ελλάδας, Γερµανίας και Γαλλίας. Σπούδασε «Πρακτική και Θεωρία της Τέχνης του Θεάτρου» στο Πανεπιστήµιο της Provence στη Γαλλία. Έχει επίσης 10ετή επαγγελµατική εκπαίδευση στο σύγχρονο και το κλασικό χορό στη Γερµανία και τη Γαλλία. Ευθύµης Θέου Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1980 Συνεργάζεται µε την οµάδα Vasistas τα 3 τελευταία χρόνια ως ηθοποιός στα: «Phobia: ένα θέαµα» (2010), «Silence» ( ) και ως βοηθός σκηνοθεσίας και δραµατουργίας στο «Silence» και την «Κόκκινη σκουφίτσα εγώ κι ο λύκος µου». Συµµετείχε ως ηθοποιός στα «Πόλη-Κράτος» (σκην. Γ. Λεοντάρης), « διηγήµατα» (σκην.δ. Θεοδωρίδου), «Ο χορός της µοναχικής καρδιάς. Canabis Indica Patria Graeca» (σκην. Α. Καραζήσης), «Ο Ψαράς και η ψυχή του» (σκην. Θ. Καντιφές). Εργάζεται πάνω στην χρήση της performance στην αρχαιολογική διαδικασία και έχει δηµιουργήσει µαζί µε άλλους τα έργα: «Καλαυρεία», «Γαύδος Το σπίτι», «Το γεύµα». Σπούδασε θέατρο στη δραµατική σχολή του Ωδείου Αθηνών (2008) και αρχαιολογία στο Πανεπιστήµιο Κρήτης (2004). Naima Carbajal Γεννήθηκε στο Μεξικό, 1978 Είναι ιδρυτικό µέλος της οµάδας Vasistas µε την οποία εργάστηκε σαν ηθοποιός για τις παραστάσεις «Phobia:ένα θέαµα» (2010), «Silence» ( ), «Κόκκινη σκουφίτσα, εγώ και ο λύκος µου» (2007), και το «Get over it» (βασισµένο στο µύθο της Φαίδρας) (2006). Συµµετείχε σαν ηθοποιός στην καντάτα «Κασσάνδρα» του Benedetto Marcello, σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη, σε συνεργασία µε το ensemble Latinitas Nostra (Σεπτέµβριος 2009). Δούλεψε σαν ηθοποιός µε την Renata Neskovska σε µια παράσταση βασισµένη στα ποιήµατα του Mahmoud Darwish (Λουξεµβούργο). Στην Γαλλία συνεργάστηκε µε: Katibur Collective, The Mezzanine Theatre, Vincent Lacoste, Claire-Ingrid Cottanceau και στο Μεξικό µε πολλές θεατρικές οµάδες. Διδάσκει θέατρο διοργανώνοντας σεµινάρια για ενηλίκους και παιδιά. Σπούδασε Θέατρο στο Εθνικό Πανεπιστήµιο του Μεξικό 'UNAM', και «Πρακτική και θεωρία της τέχνης» στο Πανεπιστήµιο Provence στη Γαλλία όπου και ολοκλήρωσε το Master της (2 χρόνων ) στη δραµατουργία και τη σκηνική γραφή. Ζει και εργάζεται µεταξύ Γαλλίας, Ελλάδας και Μεξικό.

15 Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη Γεννήθηκε στην Αθήνα, Έχει εργαστεί ως ηθοποιός µε τους σκηνοθέτες θεάτρου και κινηµατογράφου, Δηµήτρη Ήµελλο, Πηγή Δηµητρακοπούλου, Γιώργο Λάνθιµο, Στάυρο Τσακίρη, Αντώνη Διαµαντή, Κωστή Καπελώνη, Γιώργο Σταµπουλόπουλο, Denny Mεταξά, Ισµήνη Δασκαρόλη, Τατιάννα Λύγαρη, τον εικαστικό Στέφανο Τζιβόπουλο και άλλους. Επίσης έχει εργαστεί ως παραγωγός ραδιοφώνου στον Rock fm. Έχει συµµετάσχει στο φεστιβάλ Δράµας µε τη µικρού µήκους ταινία Delerium Tremens των Χ.Γκέγκα-Χ.Γκιουλάτου.Τα τελευταία 2 χρόνια συνεργάζεται µε την οµάδα vasistas ως εκπαιδευτής θεάτρου στην ΕΣΤΙΑ, κέντρο ειδικής επαγγελµατικής αγωγής για ανθρώπους µε σύνδροµο down και νοητική υστέρηση, αλλά και ως ηθοποιός στα : αποτυπώµατα (2011), sous controle (2012), αρπαγή (2012). Είναι απόφοιτη της Ανωτέρας Σχολής Δραµατικής Τέχνης ΔΗΛΟΣ το Ακόµα, είναι πτυχιούχος βοηθός φαρµακοποιού και έχει δεκαετή πείρα σε δηµόσια νοσοκοµεία και κέντρα λοιµώξεων ενώ ταυτόχρονα προσφέρει εθελοντική εργασία ως µέλος ανθρωπιστικών αποστολών (εµβολιασµούς κτλ) στην Hellenic Aid την υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας τουυπουργείου Εξωτερικών.