BLACK LIVES MATTER. Eισήγηση ομάδας Ενάντια στη Λήθη

Transcript

1 BLACK LIVES MATTER Eισήγηση ομάδας Ενάντια στη Λήθη

2 Είσηγηση της ομάδας ενάντια στη λήθη, για την εκδήλωση στο ελευθεριακό εργαστήρι F451 (Ιωάννινα) το Σάββατο 26 Σεπτέμβρη Eκτενή κομμάτια του κειμένου έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό HUMBA (τευχη 11, 19, και 20)

3 Κρατική βία και φυλετικός ρατσισμός στις Η.Π.Α., τρεις ενδεικτικές περιπτώσεις Ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο πλανάται πάνω από τις Η.Π.Α. Στο προπύργιο του American dream και της σύγχρονης δυτικής ανάπτυξης, στη χώρα των ευκαιριών τα γρανάζια της ταξικής πάλης άρχισαν να δουλεύουν εκκωφαντικά αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως παρουσιάζονται από την κυρίαρχη αφήγηση. Για άλλη μία φορά το ζήτημα της φυλής και της τάξης έρχεται στο προσκήνιο για να επιβεβαιώσει τη διαχρονικότητά του και την κομβική του θέση στον καπιταλισμό. Η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, η οικονομική εξαθλίωση, ο ρατσισμός, οι καθημερινές επιθέσεις σκιαγραφούν μόνο μερικώς την καθημερινότητα ενός μαύρου στην Αμερική. Η εξέγερση στη Βαλτιμόρη, με αφορμή τη δολοφονία ενός Αφροαμερικάνου από μπάτσους, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί κομμάτι της προλεταριακής επίθεσης ενάντια στην εκμετάλλευση, καταπίεση και εξαθλίωση των Αφροαμερικάνων των γκέτο. Όπως και στη Φλόριντα μετά τη δολοφονία του Trayvon Martin τον Φλεβάρη του 2012 ή την εξέγερση το 2014 στο Φέργκιουσον με αφορμή τη δολοφονία του 18χρονου Michael Brown μία σειρά αντιδράσεων άλλοτε πιο δυναμικές άλλοτε όχι αποδεικνύουν ότι η μαύρη κοινότητα δεν είναι διατεθειμένη να σιωπήσει μπροστά στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση που γίνεται πάνω στις πλάτες της. Με τα μάτια στραμμένα στις εξεγέρσεις αυτές δεν μπορούμε παρά να αντιληφθούμε την ομοιότητα των θυμάτων και των εξεγερμένων. Όλοι κάτοικοι των γκέτο, όλοι φτωχοί, όλοι μαύροι... Περίπτωση πρώτη: Trayvon Martin, Σάνφορντ, Φλόριντα Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου Ο 17χρονος Trayvon Martin, ένας Αφροαμερικάνος έφηβος παρακολουθεί από τον τηλεοπτικό δέκτη σπιτιού συγγενικού του προσώπου αγώνα, όπου πρωταγωνιστεί η «σπυριάρα». Το σπίτι βρίσκεται στο Σάνφορντ, μια μικρή πόλη στα προάστια της Φλόριντα. Το Σάνφορντ έχει κατοίκους, το εν τρίτο αυτών είναι μαύροι. Η αφήγηση της ιστορίας μας θα είναι λειψή αν δεν σημειώσουμε ότι το εν λόγω μπλοκ πολυκατοικιών ήταν συνοικία μιγάδων που φρουρούνταν από ένοπλες εθελοντικές ομάδες με σκοπό την «πάταξη της εγκληματικότητας». Στο ημίχρονο του αγώνα ο Martin θα πήγαινε στο συνοικιακό περίπτερο να αγοράσει παγωμένο τσάι και καραμέλες Skittles. Έβρεχε. Ο Martin φορούσε την κουκούλα του και μιλούσε με το κινητό του τηλέφωνο στην κοπέλα του. Επιστρέφοντας στο σπίτι δολοφονήθηκε. Όταν η αστυνομία ήρθε το φούτερ του ήταν ποτισμένο με αίμα και η κουκούλα παρέμενε στο κεφάλι του. Πυροβολήθηκε από τον George Zimmerman ένα «wanna-be» μπάτσο. Ο 28χρονος Zimmerman -με λευκό πατέρα και Λατίνα μητέρα- έχοντας μαζί του ένα αυτόματο πιστόλι Kel-Tec, 9 χιλιοστών εκτελούσε χρέη πολιτοφύλακα.

4 Από την τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο Zimmerman με το αστυνομικό κέντρο ανέφερε ότι ακολουθούσε ένα παράξενο μαύρο τύπο, ο οποίος φορούσε κουκούλα και πιθανώς ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Ο ισπανόφωνος πολιτοφύλακας κάλεσε το 911 για να τον ακούν, ώστε να έχει άλλοθι την ώρα που κυνηγούσε τον Martin. Ωστόσο, στην καταγεγραμμένη τηλεφωνική επικοινωνία με τα «κεντρικά» της αστυνομίας ακούγεται ξεκάθαρα ο Zimmerman να ψιθυρίζει στον εαυτό του «Αυτά τα κωλοτρυπίδια Πάντα βρίσκουν τρόπο να ξεφύγουν», ενώ σε μια νέα αποστροφή του λόγου του χαρακτηρίζει τους Αφροαμερικάνους «γαμημένους νέγρους». Η Mary Cutcher σε δηλώσεις της στην εκπομπή του Anderson Cooper στο CNN ανέφερε ότι εκείνο το βράδυ ήταν στην κουζίνα του σπιτιού της και έχοντας ανοιχτό το παράθυρο άκουσε ήχους κλαψουρίσματος να έρχονται από τον δρόμο, όχι όμως βροντώδη αναφιλητά, ήχοι που έμοιαζαν με κλαψουρίσματα ικεσίας, έπειτα ακολούθησε ο ξερός και απότομος κρότος ενός πυροβολισμού. Ο Zimmerman υπερασπίσθηκε τον εαυτό του υποστηρίζοντας πως ήταν σε άμυνα, καθώς σύμφωνα με τα λεγόμενα του ο Martin του επιτέθηκε με πέτρες τραυματίζοντας τον στο πρόσωπο. Ο Zimmerman ως «νόμιμος» πολιτοφύλακας έκανε χρήση του νόμου Stand Your Ground, ο οποίος αναφέρει ότι: «Ο πολίτης που δεν εμπλέκεται σε παράνομη δραστηριότητα και ο οποίος δέχεται επίθεση βρισκόμενος σε οποιοδήποτε σημείο όπου έχει δικαίωμα να βρίσκεται, δεν έχει την υποχρέωση να υποχωρήσει και έχει το δικαίωμα να παραμείνει στο έδαφος του/ της και να αντιμετωπίσει τη βία με βία, συμπεριλαμβανόμενης της θανατηφόρου εάν βέβαια αυτός/αυτή δικαιολογημένα θεωρήσει ότι είναι αναγκαίο να το πράξει για να αποτρέψει τον θάνατο ή σοβαρή βλάβη στη σωματική ακεραιότητα στον ίδιο ή σε άλλο ή τον εξαναγκασμό σε διάπραξη κάποιου κακουργήματος.» Όμως

5 πρέπει να σημειωθεί ότι ο πυρήνας του συγκεκριμένου νομοθετήματος κρύβεται σε μια παλιά αγγλική νομική σκέψη, σύμφωνα με την οποία το Σπίτι Μου είναι το Κάστρο Μου. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο Ισπανόφωνος μακελάρης, ο οποίος είχε μητρώο για διάφορες επιθέσεις και βίαιη συμπεριφορά να μην συλληφθεί, καθώς στην αρχή αφέθηκε ελεύθερος εκμεταλλευόμενος την ποινική νομοθεσία της Φλόριντα. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μια νομοθεσία που σου επιτρέπει να συμπεριφέρεσαι ως ο απόλυτος «νταής της γειτονιάς» σε συνδυασμό με τη γενικευμένη οπλοκατοχή μαθηματικά οδηγεί σε παρόμοια περιστατικά. Το συγκεκριμένο όμως έλαβε την δημοσιότητα που του άρμοζε στις Η.Π.Α. Διαδηλώσεις στο Σάνφορντ αλλά και σε άλλες πόλεις, συλλογή εκατομμυρίων υπογραφών που ζητούν την σύλληψη του αρχηγού του τοπικού τμήματος Neighbourhood Watch, George Zimmerman, προεκλογικές δηλώσεις από υποψηφίους Ρεπουμπλικάνους με αφορμή τη δήλωση του Barack Obama ότι «Αν είχα γιο θα έμοιαζε με τον Trayvon». Ακόμα, μια σειρά ενεργειών από παίκτες του NBA που στην πλειοψηφία τους ήταν αφροαμερικάνοι έδειξε ότι τουλάχιστον τα πολλά εκατομμύρια δολάρια δεν τους έκαναν να ξεχάσουν τα ανοιχτά γήπεδα, όπου οι περισσότεροι διαμόρφωσαν το στυλ παιχνιδιού τους, εν τέλει δεν ξέχασαν τα γκέτο στα οποία μεγάλωσαν. Την αρχή έκανε ο Dwayne Wade που ανέβασε στην σελίδα του στο Facebook και στο λογαριασμό του στο Twitter μια φωτογραφία με κουκούλα στο κεφάλι και χαμηλωμένο βλέμμα, συνοδευόμενη από τις λέξεις «hoodies» (σ.σ. τα φούτερ με κουκούλα), «stereotype» και το όνομα «Trayvon Martin». Κατά τη διάρκεια της ημέρας η ομάδα των Miami Heat αποφάσισε να λάβει δράση, οργάνωσαν λοιπόν μια ομαδική φωτογράφιση φορώντας όλοι τους κουκούλες. Αυτό που σκάρωσαν ήταν απλό, ωστόσο το μήνυμα έφτασε στους παραλήπτες του. Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου μέσω του ιντερνέτ και των social media. Ο Lebron James ανεβάζοντας την εικόνα στο λογαριασμό του στο Twitter πρόσθεσε τα hashtags «We are Trayvon Martin», «Hoodies», «Stereotyped» και έκλεισε με το «We Want Justice». Από την φωτογραφία απουσίαζε ο Mike Miller ο μοναδικός λευκός παίκτης της τότε ομάδας των Heat, καθώς ήταν τραυματίας και δεν ακολούθησε την αποστολή στο Ντιτρόιτ. Στο συγκεκριμένο αγώνα οι δυο super star των Heat έγραψαν στα sneakers τους «RIP Trayvon Martin», για την ιστορία οι Heat επιβλήθηκαν των Pistons με Επίσημα οι Heat με μια γλυκανάλατη ανακοίνωση τους υπογράμμισαν ότι «οι καρδιές μας χτυπούν για την οικογένεια και τους αγαπημένους ανθρώπους του Trayvon Martin, αλλά και όσους εμπλέκονται σε αυτή την τραγική ιστορία. Στηρίζουμε τους παίκτες και ελπίζουμε ότι η εικόνα τους και η εικόνα της ομάδας μπορεί να πάρει μέρος σε ένα εθνικό διάλογο που θα βοηθήσει την ανάρρωση της χώρας». Οι ανακοινώσεις αλληλεγγύης προς την οικογένεια του Trayvon και καταδίκης της ρατσιστικής βίας όμως δεν σταμάτησαν στην επίσημη

6 ανακοίνωση των Heat, καθώς η Ένωση παικτών του NBA (NBPA) με γραπτή τοποθέτηση της απαιτούσε την σύλληψη του George Zimmerman, εγκαλώντας παράλληλα τον διοικητή της αστυνομικής διεύθυνσης του Sanford, Bill Lee για παράλειψη εκτέλεσης καθήκοντος και φυλετική προκατάληψη, εξαιτίας της μη σύλληψης του δολοφόνου. Επίσης, πέραν του αναμενομένου ήταν και οι NBAers που πόσταραν φωτογραφίες με κύριο γνώμονα την κουκούλα αφήνοντας σημειώσεις εναντίωσης στην ρατσιστική βία, παίκτες όπως ο Carmelo Antony, o Amare Studemaire, ο οποίος κατάγεται από την Φλόριντα και -ένας από τους καλύτερους point gurd που πάτησε ποτέ το πόδι του σε γήπεδο- ο Steve Nash συγκαταλέγονται στην λίστα. Τελικά, η εισαγγελέας Angela Corey άσκησε δίωξη στον Zimmerman για ανθρωποκτονία, τη στιγμή που άπαντες είχαν χάσει τα ίχνη του και το Νέο Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων τον είχε επικηρύξει. Αυτά που ακολούθησαν δεν προκαλούν εντύπωση. Ο Zimmerman προσπάθησε με κάθε τρόπο να αποδείξει ότι είναι αθώος παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως θύμα. Μάλιστα έδωσε στο φως της δημοσιότητας «πειραγμένες» εικόνες με ματωμένο το πρόσωπο του, ενώ διάφοροι ακροδεξιοί σκαλίζοντας το παρελθόν του Martin «αποκάλυπταν» τις αποβολές που είχε στο σχολείο και τη μια φορά που βρέθηκε πάνω του ένα σακουλάκι με ίχνη μαριχουάνας. Η ουσία είναι ότι το γεγονός αυτό λειτούργησε ως υπενθύμιση. Το φυλετικό ζήτημα στις ΗΠΑ δεν λύθηκε ποτέ και μάλιστα στα γκέτο των αμερικάνικων μητροπόλεων είναι ολοένα πιο έκδηλο.

7 Περίπτωση δεύτερη: Michael Brown, Φέργκιουσον, Μιζούρι Άλλη μια εν ψυχρώ δολοφονία, άλλη μια δαιμονοποίηση ενός νεκρού αρφοαμερικάνου, άλλος ένας μακελλάρης μπάτσος ελεύθερος. Ο 18χρονος Michael Brown δολοφονήθηκε από τον 29χρονο λευκό μπάτσο Darren Wilson. Οι αστυνομικές αρχές υποστηρίζουν ότι ο Michael Brown είχε κλέψει ένα πακέτο πούρα. Αν το διέπραξε ή όχι μικρή σημασία έχει. Ρατσισμός, κρατική αυθαιρεσία και ένας νεκρός Αφροαμερικάνος κάθε μέρα αποτελούν τον καμβά της σύγχρονης Αμερικής του μαύρου και βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης, Barack Obama. Το Φέργκιουσον βρίσκεται στην πολιτεία του Μιζούρι, το Μιζούρι είναι η Αμερική και η συμπυκνωμένη ιστορία της λευκής ανωτερότητας έναντι των μαύρων. Για να καταλάβει κανείς το εύρος των δικαιωμάτων που έχουν οι λευκοί κάτοικοι των Η.Π.Α. έναντι των μαύρων και της άρνησης τους προς οποιαδήποτε δικαίωμα των μαύρων συμπολιτών τους χρειάζεται απλώς να μελετήσει το Φέργκιουσον και τα επακόλουθα του. Θα καταλάβει πολλά, όπως την ιστορία του ρατσισμού στις Η.Π.Α., της πρόσβασης στη στέγαση, των ανισοτήτων του εκπαιδευτικού συστήματος και τον φυλετικό διαχωρισμό. Κάπου εδώ ας χρησιμοποιήσουμε και ορισμένα αριθμητικά στοιχεία, οι Αφροαμερικάνοι δέχονται το 86% των ελέγχων που πραγματοποιούν οι μπάτσοι, το 79% των ερευνών και το 93% των συλλήψεων. Αναζητώντας στοιχεία για το σχολείο του Michael Brown είναι σα να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου η μικρογραφία της Αμερικής. Δολοφονήθηκε ως ένα ακόμα θύμα της φυλετικής τρομοκρατίας και είναι άλλος ένας Αφροαμερικάνος που κατηγορείται για τον ίδιο τον θάνατο του, η δολοφονία του Michael Brown αποτελεί τον δείκτη της φυλετικής διάκρισης στην Αμερική. Το Φέργκιουσον είναι το ενδεικτικότερο παράδειγμα κατοχύρωσης της λευκής ανωτερότητας, του υπερμιλιταρισμού, του «αγώνα» κατά των ναρκωτικών, αλλά και της στρατικοποίησης της αστυνομίας μέσω των Ομοσπονδιακών επιδοτήσεων, οι οποίες τους επέτρεψαν να αγοράσουν ελικόπτερα και τανκ. Ωστόσο, το Φέργκιουσον είναι και ο τόπος, όπου εμβληματική θέση κατέχει η «δαιμονοποίηση των μαύρων σωμάτων». Το Φέργκιουσον είναι η βάση της λευκής ανωτερότητας είναι η εγκληματικοποίηση των μαύρων κορμιών από τα σπάργανα μέχρι τα σάβανα. Η φυλετική διάκριση λαμβάνει χώρα ακόμα και στον θάνατο. Πώς μπορεί να εξηγηθεί η έλλειψη ενδιαφέροντος και έγνοιας από το σύνολο της κοινωνίας για το μαρτύριο και την οδύνη των μαύρων γονιών που έχασαν τα παιδιά τους; Τα δολοφονημένα θύματα από χέρι αστυνομικών παρουσιάζονται ως εγκληματίες,

8 ως πλάσματα που δεν αξίζουν την συμπάθεια κανενός, πόσω μάλλον δεν τους αναγνωρίζεται καν το τεκμήριο της αθωότητας. Αντ αυτού όντας θύματα, μετατρέπονται σε εγκληματίες που άξιζαν να πεθάνουν, δαιμονοποιούνται ακόμα και ως νεκροί. Η δολοφονία του Michel Brown (και της Renisha McBride, του John Crawford, του Bo Morrison, του Trayvon Martin, του Jordan Davis, του Eric Garner, του Shelly Fry, της Sean Bell, του Oscar Grant, της Rekia Boyd, του Amadou Diallo, του Timothy Russell, της Malissa Williams, Jessie Hernandez) δεν είναι απλώς μια εκτροπή, είναι το αποτέλεσμα της λευκής ανωτερότητας, της αμερικάνικης ιστορίας, της εμμονικά εδραιωμένης πραγματικότητας. Το Φέργκιουσον αποτελεί άλλο ένα ράμμα στην γούνα του φυλετικού διαχωρισμού.

9 Κοινωνιολογικές και εγκληματολογικές θεωρίες ξεσκονίστηκαν και μπήκαν σε εφαρμογή, με κορωνίδα όλων την θεωρία των «Σπασμένων τζαμιών». Ο πατριάρχης της θεωρίας James Willson, υποστηρίζει ότι: «Όταν ένα εργοστάσιο ή ένα γραφείο έχει έστω και ένα σπασμένο τζάμι, οι περαστικοί θεωρούν ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται και ότι κανείς δεν έχει λόγο σ αυτήν την ιστορία. Σε λίγο καιρό βρίσκονται σπασμένα και τα υπόλοιπα τζάμια και τότε οι περαστικοί σκέφτονται πως όχι μόνο στο συγκεκριμένο κτίριο, αλλά και σε ολόκληρο τον δρόμο, δεν έχει κανείς τον έλεγχο. Στη συνέχεια, όλο και περισσότεροι πολίτες παύουν να περνούν από εκεί και μόνο νεαροί, εγκληματίες και ηλίθιοι κυκλοφορούν στον αφύλακτο δρόμο. Οι μικρές παραβάσεις οδηγούν έτσι σε μεγαλύτερες ακόμη και στο έγκλημα». Μπορεί όλα αυτά να σας φαίνονται υπερβολικά απλοϊκά και γελοία, ωστόσο εφαρμοσθήκαν στις πλάτες των Αφροαμερικάνων και των Λατίνων, με αποτέλεσμα αλλεπάλληλες δολοφονίες και φυλακίσεις. Το κατόρθωμα της θεωρίας των «σπασμένων τζαμιών» είναι η ιδεολογική νομιμοποίηση της εγκληματοποίησης των μειονοτήτων. Η συνεπαγωγή μικροπαραβατικότητα ίσον μελλοντικός εγκληματίας, οπλίζει το χέρι του μπάτσου και γεμίζει τις φυλακές της Αμερικής. Δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι σε 16 πολιτείες οι έγκλειστοι στις φυλακές ξεπερνούν τους κατοίκους των φοιτητικών εστιών. Πέρα από τα στερεότυπα των μήντια, το Φέργκιουσον είναι μια ιστορία επιμονής και αντίστασης, μιας κοινότητας οικογενειών της εργατικής τάξης, μιας κοινότητας με μικρά παντοπωλεία, με τα κουτσούβελα να παίζουν στις παιδικές χαρές της γειτονιές και τόσες άλλες μικρές ομορφιές της καθημερινότητας. Δεν είναι μια ακόμα καρικατούρα της Αμερικής που συνεχίζει να μας υπενθυμίζει τα λάθη και τις χαμένες προτεραιότητές του μάταιου βίου της κατανάλωσης. Το Φέργκιουσον αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα προαστίου που ζει υπό τις δαγκάνες του νεοφιλελευθερισμού. Εκτός από τη δική του αστυνομία, το Φέργκιουσον έχει τη δική του πυροσβεστική και τα δικά του σχολικά συγκροτήματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Φέργκιουσον δεν είναι τόσο μια μητροπολιτική γειτονιά, όσο ένα αρκετά παραδοσιακό μετα-πολεμικό προάστιο που εντάσσεται στον ιστό της πόλης με όρους σχετικής ανεξαρτησίας. Στο σχολικό διαμέρισμα όπου ο Michael Brown πήρε το απολυτήριο του, το 98% των οικογενειών ζουν υπό το καθεστώς της φτώχειας. Ο δείκτης ανεργίας κυμαίνεται στο 11% και το μέσο εισόδημα μιας οικογένειας είναι τα 37 χιλιάδες δολάρια. Το Φέργκιουσον αποτελεί ενδεικτική περίπτωση της άκρατης απομόνωσης και των διακρίσεων που γεννά η διαστρωματική πολιτική της κτηματομεσιτικής αγοράς. Η διαδικασία αποβιομηχάνισης που ξεκίνησε την δεκαετία του 70 οδήγησε σε μια σταδιακή μείωση, στην πραγματικότητα υπήρξε μια απόσυρση του μεσοαστικού λευκού πληθυσμού κατά την οικονομική αναδιάρθρωση της περιοχής, το λεγόμενο white flight. Κατά αυτόν τον τρόπο τα παλιά σπίτια των λευκών πέρασαν στους φτωχούς που ασφυκτιούσαν στον αποβιομηχανοποιημένο και

10 κυριλέ μητροπολιτικό πυρήνα του Σαιντ Λούις. Έτσι από την μια έλαβε χώρα ο περιορισμός της φτώχειας στο κέντρο της πόλης του Σαιντ Λούις και από την άλλη, η εγκατάσταση του χαμηλόμισθου Αφροαμερικάνικου πληθυσμού στα προάστια της πόλης, δηλαδή το Φέργκιουσον. Το 1916, εφαρμόστηκε νέα πολεοδομική πολιτική καθώς η χωροταξική νομοθεσία είχε ως βάση της τους ταξικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς, έτσι λοιπόν μέσα από την «επίσημη» νομοθεσία απαγορεύτηκε η ιδιοκτησία κατοικιών σε συγκεκριμένες γειτονιές στον μαύρο πληθυσμό. Την επόμενη χρονιά, στο Λούισβιλ της πολιτείας του Κεντάκι, το Ανώτατο Δικαστήριο κατήργησε τον προαναφερθέν νόμο. Επόμενο ήταν οι μεσίτες ακινήτων του Σαιντ Λούις, της πολιτείας του Μιζούρι, να αντιδράσουν με μια σειρά περιοριστικών συβάσεων με σκοπό τον πολεοδομικό διαχωρισμό των διαφορετικών φυλών. Απαγορεύτηκε στους λευκούς ιδιοκτήτες να πουλήσουν την περιουσία τους σε μαύρους πιθανούς αγοραστές, καθώς και οι κτηματομεσίτες θα μπορούσαν να χάσουν τις άδειες τους αν συμμετείχαν σε μια παράνομη πώληση. Τελικά, οι ρατσιστικές και περιοριστικές συμβάσεις κατακρημνίστηκαν. Το 1946 το Ανώτατο Δικαστήριο απαγόρευσε τις ρατσιστικές διατάξεις του Σαιντ Λούις. Στις μέρες μας η μητρόπολη επανέφερε τις περιοχές κόκκινων γραμμών και τον εσκεμμένο περιορισμό των μαύρων αγοραστών από συγκεκριμένες γειτονιές μέσω νομοθετικών διατάξεων, οι οποίες έβρισκαν εφαρμογή στις αιτήσεις υποθήκης.

11 Με αποτέλεσμα ο υπερ-διαχωρισμός, ή όπως μερικώς έχει περιγράφει στο Σαιντ Λούις, η δημιουργία των «σφραγισμένων γειτονιών». Οι περιοχές κόκκινων γραμμών, οι εκποιήσεις και οι διαιρεμένες υπό φυλετικά κριτήρια αγορές ακινήτων εγγυούνταν ότι η αξία της ακίνητης περιουσίας θα ήταν σε τόσο χαμηλά επίπεδα, ώστε κανένας φορολογικός συντελεστής δεν θα μπορούσε να παράξει επαρκή έσοδα για την ενίσχυση των σχολείων, των νοσοκομείων, ή οποιοσδήποτε δημόσιας υπηρεσίας. Δεν είναι για να απορεί κανείς που στο σχολείο του Michael Brown, οι απόφοιτοι έπρεπε να μοιραστούν δυο ρόμπες. Στην Αμερική όπου τα μαύρα κορμιά είναι «μιας χρήσης», τα κεφάλαια που δαπανούνται από το κράτος των Η.Π.Α. για την αστυνόμευση και των έλεγχο είναι πολλαπλάσια σε σύγκριση με αυτά που δίνονται στην εκπαίδευση. Για να καταλάβεις το Φέργκιουσον, για να καταλάβεις γιατί δολοφονήθηκε ο

12 Michael Brown, για να καταλάβεις την θεωρία της μηδενικής ανοχής και για να κατανοήσεις για ποιο λόγο εξεγέρθηκε η Αφροαμερικάνικη κοινότητα θα πρέπει πρώτα από όλα να καταλάβεις ότι το American dream πέθανε. Δες πόσο εύκολα ένας στους δυο Αφροαμερικάνους φυλακίζεται στο σωφρονιστικό σύστημα των Η.Π.Α., δες πόσοι περισσότεροι μπάτσοι κυκλοφορούν στις γειτονιές και πόσοι λιγότεροι δάσκαλοι στις σχολικές αίθουσες, δες τις φρικαλέες επιπτώσεις του νεοφιλελεύθερου δόγματος του Reagan. Δες πως οι πολιτικοί, τα μήντια, η κυρίαρχη λευκή Αμερική κατηγορεί τις μαύρες οικογένειες και τα προάστια, από το Φέργκιουσον ως τη Νέα Ορλεάνη, από το Όκλαντ ως την Νέα Υόρκη. Περίπτωση τρίτη: Freddie Gray, Βαλτιμόρη, Μέριλαντ «[ ] Θα προσέθετα επίσης πως θα έπρεπε να έχουμε στο νου μας, πέρα από όλα τα άλλα, και ποιος είναι ο αντίκτυπος αυτής της παγκόσμιας κλιμάκωσης των πολεμικών επιχειρήσεων, στη συνολικότερη κατάσταση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι οργανωμένες πάνω στον πόλεμο. Πόλεμο στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στρατιωτικές βάσεις σε διάφορες χώρες, κι έπειτα έχουμε τις περιπτώσεις της Υεμένης ή εμμέσως, της Συρίας κτλ. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα με τη συμπεριφορά της αστυνομίας. Αν είσαι μετανάστης ή μένεις σε φτωχή γειτονιά, οι μπάτσοι μπορεί να έρθουν μια Κυριακή πρωί, να σπάσουν την πόρτα του σπιτιού σου και να αρχίσουν να προβάλανε με την πρόφαση ότι ψάχνουν για όπλα ή ναρκωτικά Αυτό αποτελεί μια κανονικότητα μέσα στην κοινωνία που οργανώνεται όλο και πιο αποφασιστικά γύρω από τον πόλεμο, με τεχνικές προδιάγραφες που εφαρμόζονται, επίσης και στο εσωτερικό μέτωπο. Δεν είναι λίγα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η αστυνομία αντιμετωπίζει τους νεαρούς μαύρους σαν εχθρούς σε μάχη: Πρώτα πυροβολάς και μετά ρωτάς. Ακριβώς όπως μαθαίνουν όταν βρίσκονται στις γειτονίες του Ιράκ. Και το κάνουν αυτό με το ίδιο επίπεδο ατιμωρησίας: είναι «νόμιμο» να κάνουν οτιδήποτε θέλουν, και εδώ και εκεί. Τα όρια μεταξύ της αστυνομίας και του στρατού γίνονται όλο και πιο ασαφή: Ίδιες τακτικές, ίδια εκπαίδευση, ίδια όπλα.» Silvia Federici Ο Αφροαμερικάνος Freddie Gray συνελήφθη από μπάτσους στις 12 Απρίλη 2015 που τον έκλεισαν σε κελί του αστυνομικού τμήματος. Κατά τη σύλληψη του οι μπάτσοι του είχαν σπάσει την σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα μια εβδομάδα αργότερα κι αφού δεν του παρασχεθεί η απαιτούμενη ιατρική βοήθεια να ξεψυχήσει στο κελί του. Η οικογένεια του 27χρονου Αφροαμερικάνου και οι δικηγόροι της δήλωσαν πως από τα χτυπήματα είχε συνθλιβεί η περιοχή του λάρυγγα και των φωνητικών του χορδών, ενώ η σπονδυλική του στήλη είχε τραυματιστεί και αποκοπεί σε ποσοστό 80% στο σημείο του λαιμού. Οι ταραχές

13 ξέσπασαν την Δευτέρα 27 Απρίλη αφότου οι μπάτσοι παραδέχτηκαν ότι δε φρόντισαν να του παρασχεθεί η απαιτούμενη ιατρική βοήθεια. Η δήμαρχος της πόλης Stephanie Rawlings-Blake χαρακτήρισε τους διαδηλωτές κακοποιά στοιχεία και επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας στην Βαλτιμόρη για όλους, εκτός από τους εκατοντάδες μπάτσους, θέσεις μάχης στους δρόμους έλαβαν και οι ένοπλοι παρακρατικοί της εθνοφρουράς. Αυτού του είδους οι επιχειρήσεις περιλαμβάνουν απαγορεύσεις βιντεοσκόπησης της δράσης των αστυνομικών, για αυτό αλώστε επιβάλλεται και απαγόρευση πτήσεων πάνω από την πόλη, ώστε τα ελικόπτερα των μεγάλων τηλεοπτικών δικτυών να μην μπορούν να μεταδίδουν εικόνες σε απευθείας σύνδεση. Οι εξεγερμένοι επιτίθενται στις δυνάμεις καταστολής με πέτρες και μολότοφ ενώ συχνές είναι και οι ομαδικές μπούκες σε μαγαζιά, κυρίως κάβες ποτών και σουπερμάρκετ. Τα επεισόδια στην Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτείων είναι τέτοιας έντασης που κάνουν τις ταραχές του περασμένου φθινοπώρου στο Φέργκιουσον να μοιάζουν με σταγόνες στον ωκεανό. Ο θάνατος του Freddie Gray εκτόξευσε τον αριθμό των νεκρών από μπάτσους στους 578 μέσα σε μόλις 9 μήνες, δηλαδή πολύ παραπάνω από τις απώλειες που είχε η Αμερική σε στρατιώτες κατά τον πρώτο χρόνο εισβολής της στο Ιράκ το Σήμερα, ο πληθυσμός της Βαλτιμόρης αριθμεί μόλις κατοίκους, ενώ το 1950 ήταν Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μείωσε τις εθνοτικές αντιπαλότητες μεταξύ των λευκών και των μαύρων και τις φυλετικές κατανομές των προαστίων, ωστόσο τα παραπάνω οφείλονταν στο γεγονός ότι οι περιοχές αυτές είχαν ήδη γίνει μη ελκυστικές. Όταν το 1910, ένας μαύρος δικηγόρος αγόρασε ένα σπίτι σε μια γειτονιά λευκών στην Βαλτιμόρη, η εφημερίδα Sun δημοσίευε ότι η παρουσία μαύρων κατοίκων θα μειώσει τις αξίες των ακινήτων. Με αποτέλεσμα να επιτευχθεί μια μητροπολιτική διάταξη -η πρώτη του είδους τηςχωροταξικού διαχωρισμού συγκρότημα το συγκρότημα. Είναι γενικά παραδεκτό ότι η έξοδος των λευκών από γειτονίες που μένουν πολλοί μαύροι, το λεγόμενο white flight 1, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής αναταραχής και της απότομης 1. Στις δεκαετίες του 60 και του 70, οι λευκοί έφυγαν κατά εκατομμύρια για να αναδημιουργήσουν στα προάστια την κοινωνική και χωρική απόσταση από τους μαύρους του νότου που συρρέουν στη μητρόπολη. Αυτή η τεράστια μετακίνηση πληθυσμού μετέθεσε το εκλογικό κέντρο βάρους της χωράς από τις κεντρικές πόλεις στα προάστια, μειώνοντας έτσι την πολιτική απήχηση ενός πληθυσμού που ζούσε μέσα στην πόλη κι είχε ήδη περιθωριοποιηθεί στην οικονομική σφαίρα. Επίσης, προξένησε τη δημοσιονομική κρίση των πόλεων τη δεκαετία του 70 που χρησιμοποίησαν οι πολίτικες ελίτ σαν πρόσχημα για να συρρικνώσουν τα προγράμματα για τους φτωχούς και να επαναπροσανατολίσουν την αστική πολιτική προς την πρόβλεψη εταιρικών υπηρεσιών και ανέσεων για τη μεσαία τάξη.

14 ανόδου του οργανωμένου εγκλήματος 2 που έπλητταν τις αμερικάνικες πόλεις την δεκαετία του 60. Η Βαλτιμόρη το 1950 αποτελούνταν κατά τρία τέταρτα 2. Ο όρος «οργανωμένο έγκλημα» χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Η κατασκευή νόμων, απαγορεύσεων και τιμωριών από την πλευρά του κράτους έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία «παράνομων» και «εγκληματιών», ωστόσο, άποψη μας είναι ότι το κράτος δεν λειτουργεί μόνο ως ο απόλυτος δημιουργός απαγορεύσεων. Μπορεί να είναι και οργανωτής του «εγκλήματος», οτιδήποτε και αν θεωρείται σαν «έγκλημα» ή «παράβαση των νόμων». Το σύγχρονο κράτος δεν τιμωρεί μόνο το «έγκλημα», αλλά και το προάγει, το μεθοδεύει, το οργανώνει, το εκμεταλλεύεται με συγκεκριμένους τρόπους και για συγκεκριμένους σκοπούς. Ο Μισέλ Φουκώ στο βιβλίο του «Επιτήρηση και Τιμωρία η Γέννηση της Φυλακής», το οποίο αναφέρεται στον ευρωπαϊκό 19ο αιώνα, υποστηρίζει πως: Στην πράξη, η χρησιμοποίηση της εγκληματικότητας σαν ένας κόσμος ταυτόχρονα χωριστός και ευμεταχείριστος έγινε, προπάντων, στα περιθώρια της νομιμότητας. Έτσι αργότερα, στον 19ο αιώνα, εγκαταστάθηκε εκεί ένα είδος υποταγμένης παρανομίας, που η οργάνωσή της σε εγκληματικότητα (με όλη την επιτήρηση που αύτη συνεπάγεται) εγγυόταν την ευπείθειά της. Η εγκληματικότητα, πειθαρχημένη ανομία, αποτελεί έναν παράγοντα που ευνοεί τις παράνομες πράξεις των κυρίαρχων τάξεων. Χαρακτηριστική, αναφορικά με το θέμα τούτο, είναι η εγκαθίδρυση του δικτύου πορνείας, στον 19ο αιώνα: ο αστυνομικός και υγειονομικός έλεγχος που επιβαλλόταν στις πόρνες, ο τακτικός εγκλεισμός τους στις φυλακές, η σε μεγάλη κλίμακα οργάνωση των οίκων ανοχής, η αυστηρή ιεραρχία που τηρούνταν στους κύκλους της πορνείας, η πλαισίωσή της από εγκληματίες-καταδότες, όλα αυτά επέτρεπαν να διοχετευθούν και να ανακτηθούν, με ένα δίκτυο από μεσολαβητές, τα τεράστια κέρδη που προέρχονταν από τη σεξουαλική ηδονή, που μια καθημερινή ηθικολογία, ολοένα και πιο επίμονη, την καταδίκαζε σε ένα είδος ημιπαρανομίας και την καθιστούσε όλο και πιο δαπανηρή. [ ] Η εγκληματικότητα είναι ένα όργανο για τον χειρισμό και την εκμετάλλευση της ανομίας. Είναι όμως και όργανο της ανομίας που υποκινείται από την ίδια την άσκηση της εξουσίας. Η πολιτική χρησιμοποίηση των εγκληματιών χαφιέδες, καταδότες, προβοκάτορες ήταν κιόλας η πραγματικότητα πριν από τον 19ο αιώνα. Αλλά ύστερα από τη Γαλλική Επανάσταση, η πρακτική αυτή πήρε ολότελα διαφορετικές διαστάσεις: η διάβρωση των πολιτικών κομμάτων και των εργατικών συνεταιρισμών, η επιστράτευση τραμπούκων ενάντια στους απεργούς και τους στασιαστές, η οργάνωση μιας υπο-αστυνομίας στενά συνδεδεμένης με τη νόμιμη αστυνομία και ικανής να μετατραπεί τελικά σε βοηθητική δύναμη -,μια εξω-νομική λειτουργία της εξουσίας εξασφαλίστηκε κατά μεγάλο μέρος από την εύχρηστη κινητή μάζα των εγκληματιών: παράνομη αστυνομία και εφεδρικός στρατός της εξουσίας. [ ] Μπορούμε να πούμε πως η εγκληματικότητα, δομημένη πάνω σ ένα ποινικό σύστημα με κέντρο τη φυλακή, αντιπροσωπεύει μια εκτροπή της ανομίας πρόσφορη για τα αθέμιτα κυκλώματα του κέρδους και της εξουσίας της κυρίαρχης τάξης. [...] Πιστεύουμε ότι στο παραπάνω απόσπασμα περιγράφεται μια πρώιμη μορφή κρατικοποίησης του εγκλήματος, η οποία είναι έμμεση καθώς περνά μέσα από τη νομοθεσία, αλλά και άμεση μιας και η αστυνομία έχει ενεργό ρόλο. Το νομοθετικό ορίζει τις παραμέτρους του ελέγχου της ανομίας και το εκτελεστικό τις εφαρμόζει. Συμπερασματικά, ο ρόλος και ταυτόχρονα η χρησιμότητα των δυνάμεων καταστολής που ελέγχουν την παρανομία και την νομιμότητα δεν είναι η πάταξη της «εγκληματικότητας», αλλά η παραγωγική οργάνωση της καθώς και η νομή των κερδών του εγκληματικού κεφαλαίου.

15 από λευκούς κατοίκους, ενώ στις μέρες μας τα δυο τρίτα του πληθυσμού της είναι μαύροι. Καθώς οι περιοχές γύρω από τα προάστια κατακλύζονταν από όλο και περισσότερους λευκούς, τα δίκτυα μεταφορών, τα οποία συνέδεαν την πόλη και τα δημοτικά διαμερίσματα της χώρας κατέρρευσαν. Η βιομηχανία και η απασχόληση μεταφέρθηκαν στις γύρω περιοχές. Στα τέλη της δεκαετίας του 60, η πόλη ταλανίζονταν από την φτώχεια, από την έλλειψη θέσεων εργασίας και το οργανωμένο έγκλημα 3. Η ζωή στην Βαλτιμόρη είναι ουσιαστικά μια ιστορία δυο διαφορετικών πόλεων. Η μια πόλη είναι αυτή του American Dream, με μουσεία τέχνης, ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια, σε απλά ελληνικά η ηδονή κάθε μαλακά-τζήμερου. Η άλλη πόλη είναι αυτή στην οποία ζούσε ο Freddie Gray. Περίπου το ένα τέταρτο των κάτοικων της Βαλτιμόρης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πιο συγκεκριμένα στην περιοχή με τον ταχυδρομικό κωδικό 21217, όπου ζει κατά κύριο λόγο η μαύρη κοινότητα της πόλης, ο δείκτης ανεργίας το 2011 ήταν στο 19.1%. Από τα λύκεια της Βαλτιμόρης αποφοιτούν λιγότεροι από το 60% των μαθητών, κάτι που αποτελεί την χειρότερη επίδοση στην επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών 4. Τα μαύρα βρέφη της Βαλτιμόρης αντιμετωπίζουν σχεδόν 9 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πριν συμπληρώσουν ένα έτος ζωής σε σχέση με τα νεογέννητα από λευκούς γονείς 5. Επίσης, τα κρούσματα AIDS είναι 5 φορές πιο συχνά στην Αφροαμερικάνικη κοινότητα της πόλης. «Μόνο έξι μίλια χωρίζουν τις γειτονίες της Βαλτιμόρης μεταξύ του Roland Park 6 και του Hollins Market 7, ωστόσο υπάρχει μια 20χρονη διαφορά στο μέσο προσδόκιμο ζωής» σύμφωνα με τον Jonathan Bagger καθηγητή του ιδιωτικού πανεπιστήμιου Johns Hopkins. Οι ταξικές ανισότητες γίνονται ακόμα πιο εμφανείς αν αναλογιστούμε πως ένα από τα καλυτέρα συστήματα υγείας του κόσμου -το John Hopkins Hospital 8 βρίσκεται στην Βαλτιμόρη. Όποιος Ενώ από το 2009 από τα λύκεια της Βαλτιμόρης ο ρυθμός αποφοίτησης φτάνει μόλις το 41% Το Roland Park ανήκει στις γειτονιές της βόρειας Βαλτιμόρης, εκεί όπου στεγάζονται τα ιδιωτικά σχολεία, τα πολυτελή εμπορικά κέντρα, εκεί που βρωμά ναφθαλίνη, εκεί που δεν υπάρχουν μαύροι. 7. Το Hollins Market βρίσκεται στις γειτονιές της νοτιοδυτικής Βαλτιμόρης, στις γειτονιές της μαύρης κοινότητας. 8. Το John Hopkins Hospital βρίσκεται στην ανατολική Βαλτιμόρη.

16 όμως εστιάζει μόνο στο τι συμβαίνει στην Βαλτιμόρη κοιτά το δέντρο και χάνει το δάσος, καθώς περισσότεροι από το 35% των κατοίκων του Κλίβελαντ ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ στο Ντιτρόιτ το ποσοστό ξεπερνά το 39%. Ακόμα και στην χρυσοποικιλτή Ουάσιγκτον ο δείκτης ανεργίας στην μια πλευρά της πόλης βρίσκεται στο 16,5% ενώ στην άλλη στο 5.4%. Ο κοινωνιολόγος Loïc Wacquant στη διάλεξη Roth-Symonds στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Yale στις 27 Μαρτίου 2009, υποστήριξε πως για να κατασκευαστεί ένα γκέτο απαιτείται να συγκεντρωθούν τέσσερα δομικά στοιχεία 9. Πρώτο είναι το στίγμα, ένα γκέτο εγείρεται στην πορεία της αντιμετώπισης ενός πληθυσμού που αμαυρώνεται, δηλαδή είναι μολυσμένος και μολυσματικός στα μάτια της κυρίαρχης κατηγορίας, τόσο που η άμεση επαφή με αυτόν πρέπει να είναι περιορισμένη αν όχι απαγορευμένη. Ο δεύτερος θεμέλιος λίθος του γκέτο είναι ο περιορισμός, έχουμε δει ότι οι πληθυσμοί μπορούν να γίνουν εδαφικά συγκεντρωμένοι όχι μόνο ως αποτέλεσμα εξωτερικής επιβολής αλλά επίσης λόγω συγγένειας, μέσω επιλεκτικής απομόνωσης βασισμένης στην τάξη, την κουλτούρα, ή τον τρόπο ζωής. Το τρίτο συστατικό στοιχείο του γκέτο, είναι ακριβώς η εδαφική εκχώρηση, δηλαδή ένα γκέτο προκύπτει όταν ένας στιγματισμένος λαός έρχεται να ζήσει σε μια οριοθετημένη περιοχή η οποία του έχει εκχωρηθεί με τη βία και που με τη σειρά της είναι εκχωρημένη σ αυτόν, οπότε έχει μια αμφίδρομη συνεκδοχή κατηγορίας και εδάφους που οδηγεί σε εθνική ομοιογένεια και αποκλειστικότητα. Αυτό μας δείχνει και το τέταρτο και τελευταίο συστατικό που σχηματίζει το γκέτο και συγκεκριμένα, το θετικό παραλληλισμό. Καθώς ο στιγματισμένος πληθυσμός δέχεται πιέσεις να κατοικεί στην περιοχή που του έχει ανατεθεί, από την οποία δεν μπορεί να αποδράσει, αναπτύσσει ένα δίκτυο θεσμών που αντιγράφουν κι αντικαθιστούν τους θεσμούς της ευρύτερης κοινωνίας που τους έχει απορρίψει. Στην πραγματικότητα, το γκέτο είναι μια ανθεκτική κοινωνικοχωρική ασπίδα, ένας προστατευτικός θώρακας που δημιουργεί έναν ξεχωριστό βιόκοσμο μέσα στον οποίο οι υποδεέστεροι μπορούν να ανασάνουν ελεύθερα μακριά από την άμεση επαφή με τον κυρίαρχο. Από την άποψη των Αφροαμερικάνων στη μητρόπολη του φορντισμού, το να είναι γκετοποιημένοι τους προσέφερε μια ξεχωριστή και προστατευμένη δίκη τους σφαίρα που ελαχιστοποιούσε την πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδραση και τριβή με τον κυρίαρχο και τους έδινε τη δυνατότητα να συγκεντρώσουν οικονομικό κεφάλαιο, να εξελίσσουν διακριτά είδη πολιτισμικού κεφαλαίου και να σχηματίζουν το κοινωνικό κεφάλαιο που χρειαζόταν για να οργανώσουν και τελικά να προκαλέσουν το στίγμα που έφεραν και τον αποκλεισμό που υπέφεραν. Η ισχύς του γκέτο ως ικριώματος κοινωνικής συνοχής και μηχανής πολιτισμικής παραγωγής επιτρέπει στους κατοίκους του να αντιστρέψουν το σθένος του αρνητικού συμβολικού κεφαλαίου που τους είχε καταλογιστεί συλλογικά, όπως εκδηλώθηκε με την επιδρομή του σλόγκαν Black is Beautiful, 9.

17 (το Μαύρο είναι Όμορφο) ταυτόχρονα με τα κύματα των εξεγέρσεων τη δεκαετία του 60 και τελικά να επιτεθούν στο ίδιο το κοινωνικοχωρικό επινόημα που τους ορίζει και τους περιορίζει. Η περιοχή Sandtown-Winchester, όπου οι μπάτσοι συνέλαβαν τον Freddie Gray έχει μέσο προσδόκιμο ζωής τα 69.7 έτη, κάτι που δεν γνωρίζετε είναι ότι τόσο στο Ιράκ όσο και στο Καζακστάν ισχύει το ίδιο. Σε περιοχές της Βαλτιμόρης με το χαμηλότερο ποσοστό προσδόκιμου ζωής, όπως αυτή του Seton Hill, όπου λεηλατήθηκε το Lexington Market την Δευτέρα 27 Απρίλη ο δείκτης φτώχειας είναι ο υψηλότερος δυνατός, και φυσικά είναι η γειτονιά όπου κατοικούν ως επί το πλείστων Αφροαμερικάνοι. Ο Kareem Abdul Jabbar 10 αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως πραγματικά σπουδαίοι δεν είναι μόνο οι αθλητές με επιτυχίες εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά αυτοί που νιώθουν τον παλμό των απόκληρων ετούτου του ντουνιά, δήλωσε πως «Και εφόσον δεν θέλουμε την αγριότητα του Φέργκιουσον να την καταπιεί η Ιστορία και να καταλήξει ένα ερέθισμα στο έντερο της, πρέπει να δούμε την όλη κατάσταση όχι μόνο σαν άλλη μια πράξη στα πλαίσια του ρατσισμού του συστήματος, αλλά ότι στην πραγματικότητα είναι: ταξικός πόλεμος 11». Στην Βαλτιμόρη βρέθηκε και ο Carmelo Anthony 12, πιο συγκεκριμένα συμμετείχε στην πορεία της Πέμπτης 30 Απρίλη, δηλώνοντας 13 «Αυτή είναι η κοινότητα μου, αυτή δεν είναι ακριβώς η κοινότητα μου, αλλά η κοινότητα του οποιουδήποτε. Είναι η κοινότητα της Αμερικής. Επομένως για εμένα να γυρίσω πίσω και να γίνω ξανά 10. Πιθανότατα ο μεγαλύτερος σέντερ όλων των εποχών, υπήρξε έξι φορές πρωταθλητής ΝΒΑ (μια με τους Milwaukee Bucks κι άλλες πέντε με τους Los Angeles Lakers). Επίσης, το στυλ παιχνιδιού του δημιούργησε σχολή στο πως πρέπει να παίζεται η θέση του σέντερ. Γεννήθηκε ως Ferdinard Lewiss Alcindor, Jr., ωστόσο στα 24 του χρόνια, μόλις αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας ασπάστηκε το Ισλάμ, απορρίπτοντας ουσιαστικά την αμερικάνικη καταγωγή του ασπάζοντας την αφρικάνικη. Όπως έχει αναφέρει ο Jabbar «Αυτό που ήθελα να αποτινάξω από πάνω μου ήταν το επώνυμο Alcindor που ήταν το επίθετο του Γάλλου ιδιοκτήτη φυτείας στις Γαλλικές Ινδίες, για τον οποίο δούλευαν οι νιγηριανής καταγωγής πρόγονοι μου τον 19ο αιώνα. Το όνομα του αποτελούσε ντροπή για μένα». Το καλοκαίρι του 1968 μποϋκοτάρει την ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ, απόφαση που του στέρησε την διεκδίκηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου η-βαλτιμόρη-καίγεται-οι-ηπα-ξανά-σε-ανα 12. Ο Carmelo Anthony γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από Πορτορικανό πατέρα και Άφροαμερικανα μάνα, ωστόσο στα οχτώ του χρόνια μετακόμισε με την οικογένεια του στην Βαλτιμόρη, όπου γαλουχήθηκε μπασκετικά

18 κομμάτι της κοινότητας στην οποία μεγάλωσα, και να λάβω την ευκαιρία για μια κουβέντα με τους ανθρώπους της, να καταλάβω το τι συμβαίνει εδώ Έπρεπε να έρθω. Με βοήθησε πολύ που βρέθηκα εδώ. Είμαι ένας από αυτούς. Στηρίζω την κοινότητα μου. Είμαι εδώ για να μιλήσω με την νεολαία, προσπαθώντας να τους ηρεμήσω. Δεν πρέπει να γκρεμίσουμε την Περιοχές όπου το μέσο εισόδημα δεν ξεπερνά τα $ Περιοχή όπου η εξέγερση έλαβε χώρα Το σημείο που ο Freddie Gary Seton Προσδόκιμο ζώης 69.5 έτη 72.2 έτη 73.6 έτη 76έτη Φωτογραφία αλιευμένη από τους The New York Times

19 πόλη μας. Πρέπει να ξανά χτίσουμε την πόλη μας. Πρέπει να διεκδικήσουμε την δικαιοσύνη που επιθυμούμε. Θα πάρει καιρό. Επομένως το μήνυμα μου προς όλους είναι ηρεμήστε και να είστε υπομονετικοί. Ξέρω αυτή την στιγμή είναι ευκολότερο να το λες από το να το κάνεις, είναι δύσκολο να είσαι εγκρατής. Αλλά θα πρέπει να δείξουμε υπομονή, ώστε να επιτύχουμε αυτά που διεκδικούμε. Καταλαβαίνω από πού προέρχεται ο καθένας. Η κοινότητα μας είναι αγανακτισμένη. Τώρα όλοι τους είναι αγανακτισμένοι. Αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιδράσεις. Είμαι εδώ για να προσπαθήσω να ηγηθώ μιας προσπάθειας προς την σωστή κατεύθυνση. Και η σωστή κατεύθυνση, είναι η ειρηνική. Αυτή είναι η κοινότητα μου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μεγάλωσα. Άρα για μένα το να γυρίσω πίσω και να τους δείξω αυτού του τύπου την ηγετική ικανότητα είναι σαν να τους δείχνω ότι είμαστε όλοι μαζί. Αυτή είναι η Βαλτιμόρη. Και τώρα ήρθε η ώρα να ξαναχτίσουμε την πόλη μας.» Είναι γεγονός ότι τα όσα δήλωσε ο Carmelo μόνο επαναστατικά δεν μπορούν να θεωρηθούν. Τυπικός Carmelo θα πει κάποιος, μιας και ο συγκεκριμένος σε όλη του την καριέρα έχει κυνηγήσει το χρήμα και όχι τους τίτλους, για αυτό και έχει προκριθεί μόλις δυο φορές ως τώρα στον β γύρο των πλέι οφ. Ωστόσο, θυμάστε κάποιον αθλητή ή αθλήτρια που να έχει δηλώσει κάτι για την εξέγερση του Δεκέμβρη του 08 στους δρόμους της Αθήνας; Όχι, γιατί κανείς δεν υπήρξε. Αλλά οι σχέσεις των Ελλήνων αθλητών/αθλητριών με τον χώρο του ανταγωνιστικού κινήματος είναι μια πονεμένη ιστορία που δεν θα την ανοίξουμε σε αυτό το κείμενο. Θα κλείσουμε ετούτο το κείμενο με τα λόγια κάποιου που ζει στην Βαλτιμόρη, θεωρούμε πως τα λόγια του έχουν μεγαλύτερη αξία από τις όποιες δικές μας αναλύσεις. Αυτό που παρακολουθούμε στο Φέργκιουσον, στη Βαλτιμόρη και σύντομα στις μαύρες γειτονιές σε όλη την Αμερική, είναι μια εξέγερση των σκλάβων του σήμερα. Σήμερα, δεν υπάρχει μια αναγνωρισμένη και νομιμοποιημένη από τον κόσμο μαύρη ηγεσία. Αν κάτι απέδειξε η άνοδος μιας χούφτας μαύρων σε θέσεις εξουσίας είναι η δομική αδυναμία εξεύρεσης μιας θέσης για την πλειοψηφία των μαύρων στην Αμερική. Η δήμαρχος είναι μαύρη, ο αρχηγός της αστυνομίας είναι μαύρος, ο πρόεδρος είναι μαύρος, και η Βαλτιμόρη ακόμα καίγεται Τα λόγια ανήκουν στον Josh Baltimore, το σύντομο γράμμα-δήλωση που μεταφράστηκε από την επιτροπή tiramisans of gourmetisation του γκουρμέ-προλέ αναρτήθηκε στον ιστότοπο του SIC στις 29 Απρίλη, ολόκληρη μπορείτε να την βρείτε εδώ:

20 ΙΩΑΝΝΙΝΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2015