Γενικά χαρακτηριστικά & μορφολογία. Ετήσια Γενική ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ. Κυνηγετικού Συλλόγου Ιωαννίνων

Transcript

1 Ετήσια Γενική ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Κυνηγετικού Συλλόγου Ιωαννίνων Γενικά χαρακτηριστικά & μορφολογία!!!

2

3 το index στα Γιάννενα Ôï ðåñéïäéêü äåí öýñåé êáìßá åõèýíç ãéá ôéò äéáöçìéóôéêýò êáôá ùñþóåéò ðïõ ãßíïíôáé ó áõôü. Ç åõèýíç áíþêåé óôïõò äéáöçìéæüìåíïõò

4 δραστηριότητες Συγκέντρωση κυνηγών στη Γρανίτσα Πεδινές πέρδικες παντού Τελευταίες πινελιές για την λειτουργία του σκοπευτηρίου - 4

5 5

6 τουφεκιές ΡΕΖΙΛΙ ΤΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ Τελικά ότι χτίζεται λιθαράκι-λιθαράκι από τους σωστούς κυνηγούς κι απ τις κυνηγετικές οργανώσεις, έρχονται οι «Νταβέληδες» και τα γκρεμίζουν όλα. Και τότε, φτου κι απ την αρχή, σε μεγαλύτερη ανηφόρα αυτή τη φορά όμως. Φυσικά αναφέρομαι στα συμβάντα της Ζακύνθου. Μία υπόθεση, που εκθέτει ανεπανόρθωτα όλους τους κυνηγούς και τις κυνηγετικές οργανώσεις, με προεξάρχουσες, την ομοσπονδία Πελοποννήσου και την ΚΣΕ. Χρόνια τώρα γίνεται αυτή η λαθροθηρία εκεί και στα νησιά του Ιονίου γενικότερα, στο όνομα της παράδοσης και κανείς δεν είχε το θάρρος να εφαρμόσει το νόμο, με αποκορύφωμα τα φετινά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Ζάκυνθο και τα οποία μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς, μας εξέθεσαν για άλλη μια φορά στα μάτια του κόσμου, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη δραστηριότητα του κυνηγίου και βέβαια έβγαλαν στην επιφάνεια όλα όσα κρύβονται πίσω απ αυτήν την λαθροθηρία, με τις ευλογίες του κράτους... Βλέπετε ότι οι εμπλεκόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να σπάσουν αβγά, με αποτέλεσμα να πρέπει να λογοδοτούν όλοι οι κυνηγοί... Ας τους δοξάσουμε λοιπόν Έρχονται μέρες δύσκολες και θα πρέπει να είναι με το «δάχτυλο στη σκανδάλη», όταν και όπου χρειαστεί. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Πολλοί από εσάς που διαβάζετε το περιοδικό αυτό, μπορεί αυτόν τον καιρό να περνάτε τον «Γολγοθά» των πανελληνίων εξετάσεων, είτε σαν γονείς είτε σαν άμεσα εξεταζόμενο. Οι ΤΟΥΦΕΚΙΕΣ σας εύχονται ολόψυχα καλό κουράγιο, ψυχραιμία και καλά αποτελέσματα. Μέσα στη ζωή είναι και η επιτυχία και η αποτυχία. Και στα δύο «ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ». 6

7

8 ενημέρωση - Στις κατάφυτες πλαγιές της βόρειας Πίνδου, μέσα στα όρια της Δημοτικής Ενότητας Ανατολικού Ζαγορίου, του Δήμου Ζαγορίου και σε υψόμετρο 1030 μ., βρίσκεται ένα χωριό από τα λιγότερο γνωστά της περιοχής. Εκτείνεται σε μια περιοχή του Ζαγορίου (λέξη που σημαίνει «ο τόπος πίσω από το βουνό»), προσιτή σε όσους αρέσκονται στο ψάξιμο και ζητούν να εξερευνήσουν κάθε γωνιά του πανέμορφου αυτού τόπου και να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά του. Η ΙΣΤΟΡΙΑ Το χωριό έχει καεί δύο φορές. Αρχικά από τους Τούρκους το 1912, οι οποίοι πριν φύγουν έκαψαν 12 αρχοντικά. Στη 1 Γενάρη του 1944 η φωτιά τύλιξε και πάλι το χωριό, από τους Γερμανούς αυτή τη φορά. Κάηκαν τότε τα σπίτια όλα, οι εκκλησίες, το δημοτικό σχολείο, ακόμη και το αρχείο του χωριού, χωρίς όμως ευτυχώς- να σκοτωθεί κόσμος. Γι αυτό και το μεγαλύτερο μέρος της αρχιτεκτονικής του δε σώζεται σήμερα, παρόλο που ξαναχτίστηκε χρηματοδοτούμενο από το «σχέδιο Μάρσαλ». Σώζεται όμως ακέραια η ιστορία, η παράδοση, η αύρα από τη ζωή που πέρασε από τον τόπο αυτό. Σε μια επίσκεψη στο χωριό, μια ηλιόλουστη μέρα του περασμένου Χειμώνα, συναντήσαμε τον κύριο Καραγιάννη Ηλία, ο οποίος είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού και έχει διατελέσει γραμματέας και πρόεδρος της κοινότητας. Του ζητήσαμε και μας μίλησε για όσα ο ίδιος έχει ζήσει όλη του τη ζωή στον Καστανώνα, αλλά και για

9 όσα θυμάται να του αφηγούνται οι παλιοί, για μια πραγματικότητα άλλων εποχών, όπως και για το πώς είναι η ζωή σήμερα εκεί πάνω. Ο Καστανώνας, είναι ένα χωριό που ασκεί ιδιαίτερη γοητεία, αφενός λόγω της μοναδικής ομορφιάς του και αφετέρου γιατί αποτελεί ένα κομμάτι του Ζαγορίου σχεδόν άγνωστο στους περισσότερους. Ο κ. Καραγιάννης μας μιλήσε για τη ζωή στο χωριό, έτσι όπως ο ίδιος τη γνωρίζει και την έχει βιώσει: Από τη ζωή του χωριού «Στη συνείδησή μου έχουν, στο πέρασμα του καιρού, εγγραφεί όλα όσα αφορούν το χωριό μας. Όπως, ας πούμε, οι αναμνήσεις από τα «νυχτέρια», στα σπίτια όπου μαζευόμασταν, με μούστο και κάστανα βραστά και βοηθούσαμε όλοι να ξεσπυρίσει ο κάθε νοικοκύρης τα φασόλια του. Εκεί ζωντάνευαν τα γεγονότα και οι ιστορίες από τα παλιά, ενώ ταυτόχρονα έπαιρνε σάρκα και οστά, διαμορφώνονταν η ζωή μιας περιόδου των χωριών της πατρίδας μας, η οποία ανήκει στη σφαίρα της νοσταλγίας του σήμερα. Ο ερχομός του Σεπτέμβρη εδώ πάνω στο βουνό, σηματοδοτούσε όλα αυτά που έπρεπε να γίνουν ως επιστέγασμα του καλοκαιρινού μόχθου και την έναρξη των προετοιμασιών ενόψει του Χειμώνα που ερχόταν. Σταθμό, βέβαια, το μήνα αυτό αποτελούσε την όγδοη μέρα του η γιορτή της Παναγιάς, ημέρα γιορτής του χωριού. Απέναντι από το χωριό, στην προσήλια πλαγιά, βρίσκονταν τα αμπέλια μας. Τέλη του Σεπτέμβρη γινόταν ο τρύγος, στον οποίο συμμετείχαν όλοι. Από τα σταφύλια έφτιαχναν τσίπουρο και κρασί, το οποίο σε παλαιότερες εποχές δεν ήταν όλο δικό μας. Όπως οι Τσελέπηδες (Τούρκοι) έπαιρναν το φόρο, έτσι υπήρχαν και οι κρασονόμοι, οι οποίοι μετρούσαν το καθαρό κρασί και φορολογούσαν ανάλογα. Το χωριό, εκτός από τα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα που παρήγαγε (φασόλια, σταφύλια, πατάτες), εμπορεύονταν και τα κάστανα. Από το Ελατοχώρι ερχόταν καμιά εικοσαριά καραβάνια, αγωγιάτες με ζώα, τα έπαιρναν και τα κατέβαζαν στην περιοχή της Σκάλας και τα πουλούσαν. Τα κάστανα ήταν τόσα πολλά, που περίσσευαν και για τους ξένους, οι οποίοι μπορούσαν να μαζέψουν όταν, μετά το πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων, γινόταν το λεγόμενο «μπορμπολόι» Στα βουνά που περιτριγύριζαν το χωριό ανθούσε η κτηνοτροφία, κυρίως γίδια, αφού ο τόπος την εποχή εκείνη ήταν γυμνός, όσο κι αν φαίνεται παράξενο σήμερα. Είχε δάσος αραιό και νοικιάζαμε τον τόπο στους σκηνίτες (νομάδες). Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ Από το χωριό περνούσε πολύς κόσμος, μιας και η ζωή τα χρόνια εκείνα ήταν οργανωμένη με βάση τους πυρήνες της περιφέρειας, δηλαδή το κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο χωριό. Για όλους υπήρχε χώρος φιλοξενίας: οίκημα διαμονής για τον γανωτζή, ο οποίος ερχόταν από τη Θεσπρωτία, για τον πεταλωτή, το σαμαρά, οι οποίοι ερχόταν για λίγες ημέρες και έφευγαν. Για τους διερχόμενους, οι οποίοι ξεμένοντας δεν είχαν πού να διανυκτερεύσουν, υπήρχε το «Αμειλικό», όπως ονομαζόταν ο χώρος φιλοξενίας τους. Και σήμερα όποιος ξένος βρεθεί στον Καστανώνα, θα βρει το καλωσόρισμα και τις ανοιχτές πόρτες που επιτάσσουν οι κανόνες της φιλοξενίας, παρόλο που αυτή δεν είναι οργανωμένη με την έννοια και τους όρους που υπαγορεύει ο «τουρισμός». Εξάλλου, ξενώνες υπάρχουν δύο στη διπλανή Δόλιανη και ένας υπό κατασκευή στο Μακρίνο. Όπως ειπώθηκε νωρίτερα, μέσα στο Σεπτέμβρη έπρεπε να γίνουν και οι προετοιμασίες του Χειμώνα, λάδι, αλεύρι, πετρέλαιο για φωτισμό και θεωρούνταν καθυστερημένος όποιος δεν προλάβαινε και τον «έπιανε» O ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ Οι δριμείς Χειμώνες των παλαιότερων εποχών, για όσο διάστημα κρατούσαν τα χιόνια και το κρύο δεν επέτρεπαν πλέον τις δουλειές. Σταματούσε και η υλοτομία χρήσιμης (όχι καύσιμης) ξυλείας, η οποία ήταν βασική ασχολία των κατοίκων. Ας σημειωθεί εδώ, πως το 1952 ιδρύθηκε από μέλη του

10 ενημέρωση χωριού ο Δασικός Συνεταιρισμός. Αυτό που έμενε στη ζωή της χειμερινής περιόδου, δεν ήταν μόνο οι δυσκολίες, αλλά και οι επισκέψεις στα σπίτια των χωριανών, η Ο κος Καραγιάννης Ηλίας. ζεστασιά της μασίνας, το γλέντι της αποκριάτικης φωτιάς, της «κριτσιλάκας», και, ακόμη, το κυνήγι. ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ Το κυνήγι είχε διάσταση κοινωνική και διεξάγονταν από τις ομάδες και όχι ατομικά. Τα παλιά εκείνα χρόνια, τα θηράματα που κυνηγούσαμε ήταν οι λαγοί, και, πολύ παλιότερα, τα ζαρκάδια και τα αγριόγιδα. Τα αγριόγιδα βρισκόταν ψηλά στην «Κούστα», στο λεγόμενο «τριεθνές», καθώς ανήκει στον Καστανώνα, το Μακρίνο και το Τσεπέλοβο. Υπήρχαν και αγριογούρουνα, τα οποία πλησίαζαν στο χωριό κυρίως όταν ο ώριμος καρπός έπεφτε και γέμιζε το έδαφος κάτω από τις καστανιές. Το χτύπημα ενός τέτοιου θηράματος είχε την αξία του, δεδομένου πως ήταν τότε πολύ λιγότερα απ ότι σήμερα, αλλά και η συμπεριφορά τους πλησίαζε πολύ περισσότερο στα άγρια ζώα του βουνού. Ήταν δηλαδή καχύποπτα και δύσκολα, όπως ήταν κάποτε και οι αρκούδες. Τα συκώτια και τον πατσά τα τρώγαμε στο σπίτι όποιου κυνηγού σκότωνε το αγριογούρουνο. Εκεί γινόταν το γλέντι, το οποίο ακολουθούσε το κυνήγι που στέφονταν από επιτυχία. Οπωσδήποτε, όσα κι αν πει κάποιος, δεν μπορεί να φυλακίσει μέσα στις λέξεις αυτό, το οποίο για μας, τους κατοίκους του Καστανώνα αποτέλεσε την ίδια μας τη ζωή, με όλα όσα στο διάβα του χρόνου τη συνέθεσαν. Με όσα θυμήθηκα τώρα, μεταφέρθηκα νοερά σ εκείνο τον περασμένο τόπο και χρόνο, τον διαφορετικό από το σημερινό, σ εκείνο τον κόσμο που κοντεύουμε, στη δίνη της καθημερινότητας, να ξεχάσουμε κι εμείς οι ίδιοι πως κάποτε υπήρξε στα χωριά μας. Η παράδοση αυτή του κυνηγιού συνεχίζεται, όπως είναι φυσικό, και σήμερα στο χωριό, όπως και σ όλα τα ζαγοροχώρια. Το σημερινό κυνήγι έχει χαρακτηριστικά που κληροδοτήθηκαν από εκείνη την αρχέτυπη διαδικασία. Όπως γενικά τη ζωή των ζαγορισίων, έτσι κι αυτό το διακρίνει η τάξη και η νοικοκυροσύνη, η πειθαρχία στις παρέες, ο σεβασμός και η προσοχή στην ασφάλεια όλων. Μοιάζουν κι αυτοί οι σημερινοί κυνηγοί, θεωρώ, με εκείνους τους παλιούς των φωτογραφιών και των αναμνήσεων, μ εκείνους τους «μύστες» που εξερευνούσαν το «άβατο» του τόπου «πίσω από το βουνό». Μάλιστα έρχονται στα μέρη μας και πολλοί επισκέπτες, είτε για κυνήγι, είτε απλά για να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που, όπως ακούνε, κάνει αυτό τον τόπο τόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό». ΣΗΜΕΡΑ Τώρα υπάρχουν στο χωριό κάτοικοι, οι οποίοι αυξομειώνονται ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Σήμερα, για μας που επιμένουμε να ζούμε πάνω στα βουνά, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η ζωντάνια του παρελθόντος παραχώρησε τη θέση της στη μοναξιά, παρόλο που προσπαθούμε, με την παρουσία μας εδώ, να κρατήσουμε οτιδήποτε ζωντανό μπορεί να διαφυλαχτεί, απ όλα εκείνα που έδωσαν πνοή σ αυτόν τον τόπο. Άλλωστε, όπως γνωρίζουμε όλοι, η οργάνωση της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και γενικά της ζωής πια, δεν είναι όπως εμείς την έχουμε ζήσει, οργανωμένη σε επίπεδο χωριού και οικιακής βάσης. Όμως, ας μου επιτραπεί, επειδή ο Καστανώνας δεν προβάλλεται συχνά, με την ευκαιρία αυτής της αναφοράς, να αποδώσουμε την τιμή μιας μικρής μνημόνευσης σ αυτούς που μόχθησαν, εργάστηκαν και πρόσφεραν ό,τι μπόρεσαν, ώστε να λειτουργήσει η κοινότητα με τους θεσμούς της, παλιότερα το παρθεναγωγείο, την προίκα των κοριτσιών, 10

11 τον μισθό του παππά και του δάσκαλου. Σ αυτούς, είτε ευεργέτες είτε απλοί κάτοικοι γνωστοί ή άγνωστοι, σε όλους όσους κατάγονται από αυτό τον τόπο και που με την ονομαστική αναφορά φοβάμαι μήπως αδικήσω κανέναν ξεχνώντας τον, που, στο πέρασμά τους, άφησαν τα ίχνη τους στα καλντερίμια, στο μεσοχώρι του χωριού, στα μονοπάτια του βουνού, μα πάνω απ όλα στις ψυχές και τη μνήμη όσων τους γνωρίσαμε» Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ Το σημερινό του όνομα είναι Καστανώνας, ενώ το πριν την όνομά του ήταν «Δραγάρι». Για την προέλευση του παλιού του ονόματος υπάρχουν διιστάμενες απόψεις. Από τη μια μεριά η άποψη όσων υποστηρίζουν ότι η ονομασία του χωριού είναι σλάβικης προέλευσης και σχετίζεται με τη ρίζα dragar-, που είτε σημαίνει τον «Δερβεντζή», αυτόν δηλαδή που ελέγχει το πέρασμα, είτε σημαίνει «ο αγαπητός» (Κ. Οικονόμου). Από την άλλη, ο Γ. Β. Σωτήρης, σε έμμετρη ιστορία του Ζαγορίου γράφει: «Δρουγγάρ χωρίον παλαιόν, με δέντρα κυκλωμένον Δρουγγάρης ο Βυζαντινός, Έλλην έχει κτισμένον.» Ο Λ. Ι. Βρανούσης που μας διασώζει το στιχούργημα σχολιάζει ότι «το χωριό Δραγάρι το χτισε ο Βυζαντινός Δρουγγάρης, που συνόδευε τον Αλέξιο Κομνηνό στην εκστρατεία του κατά των Νορμανδών (1081 μ.χ.)». Με την άποψη αυτή συντάσσεται και ο Αν. Δ. Βλαχόπουλος, ο οποίος αναφέρει πως «η ονομασία της κοινότητας Δρουγγαρίου έχει βυζαντινή προέλευση» και προσθέτει και αυτός πως ιδρυτής της ήταν ο βυζαντινός αξιωματούχος, ο χιλίαρχος Δρουγγάριος Μ., που συνόδευσε τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό στην εκστρατεία του ενάντια στον Βοημούνδο και στον οποίο οφείλει και την αρχική ονομασία της. Ο αξιωματούχος αυτός λόγω των τραυμάτων και της προχωρημένης ηλικίας του, αφού πήρε άδεια, αποκόπηκε από το υπόλοιπο στράτευμα, το οποίο είχε σταθμεύσει για ανάπαυση και ανασύνταξη στον Κόζακο Ζαγορίου, όπου έχτισαν και τη βρύση Κομνηνού, αποκαλούμενη «Βασιλόβρυση». Με εικοσιπέντε στρατιώτες του και συζύγους από τα γειτονικά χωριά, έχτισε σπίτια και ίδρυσε το χωριό με την αρχική ονομασία «Δρουγγάριον», όνομα το οποίο «διεστράφη από αιώνων, προφερόμενον Δραγάριον» από μετανάστες κατοίκους του στη Ρουμανία. Και το 1927 όπως αναφέρθηκε μετονομάστηκε σε «Καστανώνας», αφού βρίσκεται «εν μέσω καστανεών, έχον κλίμα υγιεινόν και ύδωρ ελαφρότατον» όπως μας αναφέρει ο Ι.Λαμπρίδης Από τις παλιές φωτογραφίες είναι χρονολογημένες με ακρίβεια αυτή με το αγριόγιδο 1896 (!) και οι χωριανοί που κάθονται στο πεζούλι Αξίζει να παρατηρήσει κάποιος τις ενδυμασίες, τα όπλα, τα φυσίγγια και τα σκυλιά, τα οποία χρησιμοποιούσαν στο κυνήγι 11

12 Γενικά χαρακτηριστικά - μορφολογία κυνολογία Το Πόιντερ έχει δυνατή, περήφανη,αριστοκρατική και «λυγερή» εμφάνιση, που αποπνέει δύναμη, αντοχή και ταχύτητα. Αθλητικό και γεροδεμένο σώμα, που κινείται με χάρη. Η σωματική του κατασκευή είναι συμμετρική με ασύγκριτες αναλογίες και εργονομικά σχεδιασμένη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το γενικό του περίγραμμα είναι ένα σύνολο κομψών καμπυλών. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει είναι ενός γεροδεμένου, σκληροτράχηλου κυνηγόσκυλου, που ειναι πάντα σε εγρήγορση και έτοιμο για κυνήγι. Αθλητής, ακούραστος καλπαστής, έντονα δραστήριος, έξυπνος, γρήγορος ερευνητής με ορμητική ψυχή και έντονη προσωπικότητα. Δεν χρειάζεται τους ανθρώπους. Απλά τους αποδέχεται Η ισορροπία και η γενική συμμετρία, είναι σημαντικότερες στο πόϊντερ απ το μέγεθος. Ένα συμμετρικό σκυλί είναι πιο επιθυμητό από ένα που προβάλλεται σαν το τέλειο μέγεθος! Όμως επειδή ένα αθλητικό σκυλί πρέπει να έχει την αντοχή και την δύναμη που χρειάζεται, οι μεγάλες παραλλαγές στο μέγεθος είναι ανεπιθύμητες. Οι κατά προσέγγιση μετρήσεις από τα πρότυπα του Πόιντερ, παρουσιάζονται στον πίνακα: Αρσενικά Θηλυκά ΥΨΟΣ cm in cm in ΒΑΡΟΣ kg lb kg lb Κίνηση ομαλή, νευρώδης, με ισχυρή ώθηση των οπίσθιων άκρων. Το κεφάλι πάντα ψηλά σε ευθεία με την πλάτη και την ουρά λίγο χαμηλότερα που δεν πρέπει να κινείται κατά την εργασία νευρικά δεξιά-αριστερά. Λένε χαριτολογώντας, ότι εάν βάλουμε ένα ποτήρι με νερό στην πλάτη του πόϊντερ όταν τρέχει, δεν θα χυθεί ποτέ!! Η εντύπωση του πόϊντερ που εργάζεται, είναι η ισορροπημένη δύναμη, ικανή για την κορυφαία ταχύτητα, που συνδυάζονται με το πάθος και την απαράμιλλη όσφρηση. Ο ομαλός διασκελισμός του, του επιτρέπει να καλύπτει άνετα άφθονο έδαφος. Το κοντό τρίχωμά του (μήκος ενός εκατοστού) δεν απαιτεί ιδιαίτερη περιποίηση.σκληρό,ομοιόμορφα διαμοιρασμένο και λείο, ίσιο με σαφή λάμψη. Τα συνηθισμένα χρώματα του τριχώματος είναι άσπρο σε συνδυασμό με κηλίδες καφέ, πορτοκαλί, λεμονί, μαύρο. Το σχήμα που έχουν οι βούλες δεν έχει σημασία. Επίσης, αποδεκτά είναι τα μονόχρωμα για τα παραπάνω χρώματα καθώς και τα τρίχρωμα.βέβαια ο τρίχρωμος και ο ενιαίος χρωματισμός είναι σπανιότεροι. Τα σκυλιά με κίτρινο και άσπρο χρώμα έχουν μύτη στο χρώμα της σάρκας, ενώ αυτά με πορτοκαλί και άσπρο χρώμα έχουν μαύρο (ή σκούρο καφέ) χρωματισμό στη μύτη τους και γύρω από τα μάτια. Το κρανίο, είναι μεσαίου μεγέθους με μήκος ίσο με το ρύγχος και σχεδόν ίσου πλάτους, με μικρό εξόγκωμα στην κορφή. Καλά διαγραμμένο (σαφώς καθορισμένο) «στοπ», προτεταμένο ινιακό οστούν. Μικρό «βαθούλωμα» (ελαφρά εσοχή) κάτω από τα μάτια. Το ρύγχος κάπως κοίλο, τελειώνει εμπρός στο επίπεδο των ρουθουνιών, δίνοντας μία ελαφρώς «δισκοειδή» εμφάνιση προσώπου. Τα οστά των παρειών δεν προεξέχουν και τα μάγουλα σμιλεύονται καθαρά. Χείλη καλά ανεπτυγμένα και μαλακά. Ρουθούνια πλατιά, μαλακά και υγρά. Η μύτη πρέπει να είναι ελαρώς υψηλότερη στην άκρη απ την βάση. Οι παράλληλες όμως γραμμές, κρανίου-ρύγχους, είναι αποδεκτές. Το ακρορίνιο δεν προεξέχει από τη μπροστινή κάθετη γραμμή των χειλιών. και πρέπει να είναι υγρό με ανοικτά ρουθούνια. Ο χρωματισμός έχει το χρώμα των σκούρων κηλίδων του τριχώματος. Γενικά το κεφάλι του είναι απόλυτα συμμετρικό, δολιχόμορφο, χωρίς ρυτίδες και απόλυτα στεγνό δέρμα,εκφράζοντας προθυμία και μεγάλη εξυπνάδα. Τα μάτια είναι σε ίση απόσταση από την ινιακή απόφυση και από τα ρουθούνια,μεγάλα, λαμπερά και με καλοσυνάτη έκφραση. Δεν πρέπει να είναι σχιστά. Είτε φουντουκί είτε καστανά ανάλογα με το χρώμα του τριχώματος. Τα βλέφαρα σχεδόν στρογγυλά, όχι αμυγδαλωτά.το βλέμμα κεραυνοβόλο. δεν είναι θρασύ ούτε έντονο, ούτε χαμηλώνει προς τη μύτη (σκυθρωπό, χαμηλόθωρο). Το Πόιντερ κοιτάζει ευθεία μπροστά και μακρυά και όχι στα πόδια του. Αυτό γίνεται λόγω της κατασκευής και του χαρακτήρα του. Τα αφτιά έχουν τριγωνικό σχήμα, με βάση πλατιά. Τα πτερύγια λεπτά, αρκετά ψηλά τοποθετημένα, κοντά στο κεφάλι, μετρίου μήκους, ελαφρώς μυτερά στις άκρες. Σιαγόνες ισχυρές με τέλειο κανονικό και πλήρες ψαλιδόσχημο κλείσιμο. Τα χείλη πρέπει να είναι λεπτά, όχι κρεμαστά ή χαλαρά και κάνουν ημικύκλιο και 12

13 όχι. Όσον αφορά τα δόντια πρέπει να υπάρχει ψαλιδοδοντία, όχι προγναθισμός ή οπισθογναθισμός. Ο λαιμός μακρύς, μυώδης, ελαφρά τοξωτός, σχηματίζοντας αψίδα, υψώνεται καθαρά από τους ώμους και χωρίς χαλαρότητα δέρματος στο λαρύγγι (προγούλι). Το μήκος του είναι όσο και το μήκος του κεφαλιού,40% του ύψους στο ακρώμιο. Η περίμετρος είναι τα 2/3 του ύψους στο ίδιο σημείο. Είναι όρθιος σε ομαλή στάση και οριζόντιος κατά τον καλπασμό. Ο κορμός έχει μήκος μετρούμενο από το στέρνο. Η ωμοπλατο-βραχιονική γωνία έως το πίσω άκρο του ισχίου είναι ίση με το ύψος στο ακρώμιο.οι καλά εκτεταμένες πλευρές έρχονται αρκετά προς τα πίσω, πέφτοντας σταδιακά προς την ισχυρή, μυώδη κι ελαφρά καμπύλη οσφύ. Τα πλευρικά τόξα πρέπει να είναι αρκετά ανοικτά (ελεύθερα). Η μασχάλη όσο γίνεται βαθύτερη με αποτέλεσμα ο βραχίονας να έχει μεγαλύτερη έκταση. Ψευδοπλευρές: ελεύθερες. Δε συνδέονται με το στέρνο. Βραχεία μέση. Τα πάνω άκρα των οστών της λεκάνης έχουν καλό διάστημα μεταξύ τους και προεξέχουν στην κορυφή όχι όμως πιο πάνω από το επίπεδο της ράχης. Ο θώρακας είναι ευρύς και κατεβαίνει έως τον αγκώνα. Στήθος ακριβώς όσο φαρδύ χρειάζεται γι άφθονο καρδιακό χώρο. Η ραχιαία γραμμή είναι ευθεία.το μήκος της είναι το 31% του ύψους στο ακρώμιο.οσφύς τετράγωνη.το μήκος της γύρω στο 1/5 του ύψους στο ακρώμιο.το πλάτος ίσο με το μήκος. Τα νώτα πρέπει να είναι μυώδη. Η λεκάνη όσο το δυνατόν μακριά και οριζόντια με κλίση περίπου μοίρες. Τα πόδια είναι οβάλ, σφικτά, δυνατά και μυώδη. με κεκαμμένες φάλαγγες και καλά «μαξιλάρια» στα πέλματα. Τα εμπρόσθια σκέλη ευθυτενή και στερεά με καλοσχηματισμένα, ωοειδή οστά και τους νευρώνες (τένοντες/συνδέσμους) στο πίσω μέρος τους ισχυρούς κι εμφανείς. Η άρθρωση του γόνατος (ταρσού) είναι επίπεδη στην ευθεία του σκέλους και προεξέχει πολύ λίγο εσωτερικά. Ο καρπός λείος, στην ίδια κάθετο του σκέλους, με το πίσω κόκκαλο να εξέχει καλά (μπιζέλι). Η κλίση του βραχίονα είναι μικρότερη από της ωμοπλάτης Η τομή του αντιβράχιου είναι ωοειδής. Οι αγκώνες δεν πρέπει να είναι σφικτοί ούτε ανοιχτοί. Η άκρη του αγκώνα πρέπει να βρίσκεται μπροστά από την κατακόρυφο που πέφτει από την πισινή άκρη της ωμοπλάτης. Μετακάρπια ευμήκη, ισχυρά κι ελαστικά. Ελαφρώς επικλινή.σχεδόν επίπεδα από εμπρός προς τα πίσω, ακολουθούν την κάθετη γραμμή του αντιβραχίου (όπως το παρατηρούμε από μπροστά). Τα οπίσθια μέλη πολύ μυώδη. Μήκος το 33% του ύψους στο ακρώμιο.καλά γωνιωμένα γόνατα, καλή έκταση μηρού και κνήμης και ταρσούς χαμηλά. Κνήμη ισχυρή. Η κνημιαία αύλακα είναι έντονη και πολύ φανερή η εξωτερική σαφηνής φλέβα. Τόσο που να φαίνεται σαν ισχυρό κορδόνι. Η απόσταση από το πέλμα έως την άκρη του ταρσού (κότσι) δεν πρέπει να ξεπερνά το 27,3% του ύψους στο ακρώμιο.το μετατάρσιο παρατηρούμενο από πίσω πρέπει να βρίσκεται στην κάθετο σε τέλεια ευστάθεια. Βλέποντάς το από πλάγια πρέπει να βρίσκεται πίσω από την κατακόρυφο που κατεβαίνει από την άκρη του γλουτού στη γη, με μήκος τουλάχιστον όσο είναι το μήκος ενάμισυ ακροποδίου. Όσον αφορά το ακροπόδιο είναι λιγότερο ωοειδές από το μπροστινό, με κλειστά δάκτυλα.τα πέλματα και τα νύχια είναι σκούρα. Η ουρά μέσου μήκους ( το 50% του ύψους στο ακρώμιο ), χονδρή στη ρίζα, λεπταίνει προοδευτικά, χωρίς κόμπους,προς την άκρη. Καλά καλυμμένη με κλειστή τρίχα, κρατιέται στο επίπεδο της ράχης χωρίς στροφή προς τα πάνω. Μπορεί να μείνει άκαμπτη είτε προς τα κάτω, είτε οριζόντια είτε γυριστή, σε μια μόνη καμπύλη Δεν μπορεί να ανασηκωθεί σε μεγαλύτερο ύψος από τους γοφούς, ούτε να συστραφεί πίσω στη ράχη.γενικά η ποιότητα της ουράς καθορίζει το pedigree του σκύλου. Οι Άγγλοι παρ όλο που έχουν περάσει σχεδόν 90 χρόνια, δε συμπλήρωσαν τον αγγλικό εθνικό τύπο (standard) του Πόιντερ. Κι ενώ το Πόιντερ έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως ως το σπουδαιότερο σκυλί φέρμας, άφησαν το στάνταρ ως έχει. Φτωχό, αόριστο και με πολλές ελλείψεις. Επειδή όμως υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον, άρχισαν ορισμένες χώρες ν ασχολούνται αι με μεγαλύτερη λεπτομέρεια εια και να προσπαθούν να το θετήσουν ακριβέστερα. α. Έτσι οριο- στην Ιταλία (γύρω στο 1950) ο κτηνίατρος Τζιουζέπε λάρο μεγάλος δάσκαλος της κυνοτεχνίας και κυνο- Σογνωσίας - οριοθέτησε στο Πόιντερ όλες της διαστάσεις του. Τα στάνταρ του σε σχέση με το ύψος στο ακρώμιο. Παρ όλ αυτά σήμερα ισχύει το αγγλικό πρότυπο του πόιντερ. ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ Κεφάλι: Αποκλίνοντες άξονες Ακρορίνιο: Ολικός αποχρωματισμός Ρινικός κάλαμος: Κυρτός (προβάτειος) Μάτι: Γαλαζόχρωμο, ολικός αποχρωματισμός βλεφάρων, αλλοιθωρία Σιαγόνες: Οπισθογναθισμός, έντονος προγναθισμός Γεννητικά όργανα: Κρυψορχιδία, μονορχιδία Ουρά: Ανουρισμός, βραχυουρισμός Σκέλη: Παρουσία παράνυχων (πίσω) Χρώμα τριχώματος: Σχιστόλιθος, μολυβί, τιγροειδές Δέρμα: Ολικός αποχρωματισμός του ακρορινίου και των βλεφάρων Ύψος στο ακρώμιο: Ανεπαρκές ή υπερβολικό Βηματισμός: Πλαγιοβάδισμα, συνεχής τροχασμός (τροκ) στην έρευνα. Κάθε απομάκρυνση από τα προαναφερθέντα πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η αυστηρότης με την οποία το σφάλμα αντιμετωπίζεται πρέπει να είναι ευθέως ανάλογη του βαθμού του. 13

14 ενημέρωση ΕΤΗΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Κυνηγετικού Συλλόγου Ιωαννίνων Την περασμένη Κυριακή 5 Απρίλη πραγματοποιήθηκε η ετήσια γενική συνέλευση του Κυνηγετικού Συλλόγου Ιωαννίνων, παρουσία της Ε Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου. Παρευρέθηκε στη συνέλευση ο αντιπεριφερειάρχης κ. Καραμπίνας, ενώ η προσέλευση των κυνηγών ήταν αρκετά ικανοποιητική σε σχέση με προηγούμενες συνελεύσεις. Ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Λύτρας έκανε σύντομο απολογισμό του έργου του συλλόγου, αναφερόμενος στο περιοδικό και τις υπηρεσίες που προσφέρει στον τομέα της επικοινωνίας ενημέρωσης και στη ραδιοφωνική εκπομπή η οποία, όπως επισήμανε, δίνει φωνή στους προβληματισμούς των κυνηγών. Ακόμη μίλησε για τα, ευτυχώς όχι βαριά, ατυχήματα τα οποία συνέβησαν φέτος στην περιοχή μας και τόνισε τη σημασία που έχει να ανανεώνουν όλοι οι κυνηγοί την άδειά τους ώστε να είναι ασφαλισμένοι. Επίσης, αναφέρθηκε στη λειτουργία του εκπαιδευτηρίου σκύλων στο Πέραμα και προανήγγειλε τη λειτουργία εκπαιδευτηρίου γουρουνόσκυλων στην περιοχή της «Φανερωμένης». Ακόμη επεσήμανε το έργο της Θηροφυλακής, τη λειτουργία τράπεζας αίματος και την πρόθεση για αναβάθμισή της, τις σπορές στους βιοτόπους του θηράματος, την ένταξη του συλλόγου στο πρόγραμμα πολιτικής προστασίας, τη συνεργασία με ομίλους (κυνοφιλικός κ.λ.π.) και, τέλος προανήγγειλε τη λειτουργία του σκοπευτηρίου, ίσως και εντός του Απρίλη. Από την πλευρά της η Κυνηγετική Ομοσπονδία με τοποθέτηση του προέδρου της κ. Σκαμαντζούρα έκανε λόγο για καλή και αγαστή συνεργασία με τον κυνηγετικό σύλλογο. Όπως είπε ο κ. πρόεδρος «είναι πολλά εκείνα που μας ενώνουν», ώστε όλοι μαζί να στηρίξουμε το κυνήγι. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας, κ. Τσιλίκης, ο οποίος προανήγγειλε τα εγκαίνια του, με ενδιαφέρον αναμενόμενου, «Μουσείου Φυσικής Ιστορίας» στους Λιγκιάδες κατά το τέλος Απρίλη και προσκάλεσε όλους του κυνηγούς να παρευρεθούν. Τέλος, τοποθετήθηκε και ο γ. γραμματέας της Ομοσπονδίας κ. Μπρέχας. Ο κ. Μπρέχας, ως δημοτικός σύμβουλος και υπεύθυνος για το Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων Ιωαννίνων, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα των αδέσποτων. Υπενθυμίζουμε ότι, προς αυτή την κατεύθυνση, πρόσφατα εγκαινιάστηκε το Γραφείο Διαχείρισης Αδέσποτων Ζώων του δήμου Ιωαννιτών. Οι κυνηγοί που πήραν το λόγο αναφέρθηκαν στη σημασία της σωστής συμπεριφοράς στον κυνηγότοπο, ώστε να μην εκθέτουμε μόνοι τον εαυτό μας, την αποφυγή υπερβολών στην κάρπωση και επίδειξη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τη διαχείριση των καταφυγίων, το αλληλοσεβασμό στις περιοχές που ασκείται το κυνήγι (αναφορά στους «γουρουνάδες» και τα «βιλαέτια» τους). 14

15

16 κυνηγετικά Το καταστατικό είναι υποχρεωτικό για τα μέλη της ομάδας. - - ΟΠΛΑ ΔΕΝ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ. Μόνο οι ατζαμήδες άσχετοι με το άθλημα ρίχνουν σε ότι κουνιέται. - - Αφήνουμε το γουρούνι να φύγει αν δεν είμαστε σίγουροι ότι τα σκάγια δεν θα πάνε στο διπλανό μας. Αντί για γουρούνι μπορεί να σκοτώσουμε το φίλο μας ΠΟΤΕ ΔΕ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να ΕΙΜΑ- ΣΤΕ ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ Η ΠΑΓΑΝΑ ΔΕΝ ΡΙΧΝΕΙ ΠΟΤΕ ΟΠΟΥ ΝΑΝΕ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗ - ΑΡΧΗΓΟΣ - ΤΑΜΙΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝ Το κάθε μέλος

17 ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΙ-ΣΠΟΡΕΣ ΘΗΡΑΜΑΤΑ - ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΟΓΟΥΡΟΥΝΑ. - ΔΙΑΛΥΣΗ ΟΜΑΔΑΣ συνεχίζεται... 17

18 ενημέρωση...σκέφτηκα να βάλω και εγώ άνα λιθαράκι στο περιοδικό μας που τοσα χρονια μας ενημερωνει σωστα χωρις παραπληροφορηση και ψευτικα λογια Βεβαια εχουμε μεριδιο ευθυνης σε πολλα πραγματα

19 επικαιρότητα - ενημέρωση - περιβάλλον μ.: μ.: μ.:

20 λάβαμε & δημοσιεύουμε O μικρός Αλέξανδρος Σπύρου, εγγονός του πασίγνωστου για το κυνηγητικό ήθος, Νίκο Σπύρου, εξαίρετου λαγοκυνηγού, μπροστά σε ένα λαγόσκυλο που ξεψυχούσε από τις φόλες και τα δηλητήρια ρωτούσε έμμονα και ήθελε να μάθει «Γιατί παππού το φαρμάκωσαν το σκυλί; τι είναι οι φόλες; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο κακοί; Τι έκανε και σε τι έφταιξε το σκυλί; Τι κακό έκανε; Έφαγε κανένα ζώο; Ποιον άνθρωπο δάγκωσε; Γιατί δεν το λυπήθηκε κανένας; Και τόσες άλλες ερωτήσεις του μικρού Αλέξανδρου. Εμείς οι μεγάλοι μέσα στην πίκρα μας, γιατί θεωρούμε τα άκακα καλοσυνάτα σκυλάκια σαν παιδιά μας, μείναμε 4-5 άτομα αποσβολωμένοι, βουβοί και αμήχανοι, διότι δεν ξέραμε τι ν απαντήσουμε στις ερωτήσεις του Αλέξανδρου με τα αθώα μάτια, που δεν το χωρούσε ο νούς του ότι οι άνθρωποι είναι τόσο κακοί και άκαρδοι που βάζουν φόλες. Προσπαθούσαμε ο καθένας ν αποφύγει ν απαντήσει στις ερωτήσεις του Αλέξανδρου. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο και με ντροπή λέγαμε ο καθένας βουβά στον εαυτό μας του «τέτοια κληρονομιά αφήνουμε στα παιδιά μας;» Παρακαλώ τους ασυνείδητους αυτούς ανθρώπους κάθε φορά που ετοιμάζουν τα δηλητήρια τους για τα σκυλιά να θυμούνται ένα μικρό Αλέξανδρο με τα «Γιατί;» και να του δίνουν τις απαντήσεις για την κακότητα τους. Το γεγονός με τη φωτογραφία του φαρμακωμένου «Μπόμπαν» έγινε προ καιρού με τις φόλες στο Τ.Δ. Λίγγου του Δήμου Ζίτσας. Μετά τιμής, Βασίλειος Σγουρός Ένας από τους πολλούς κυνηγούς 20

21 Οι φωτογραφίες μένουν 0 21

22 κυν. ιστορία Η Τα αναφερόμενα είναι μόνο μια πολύ σύντομη βιογραφία της θεάς, για να θυμίσει στους φίλους κυνηγούς τη θεϊκή (μυθική)προστασία τους από αρχαιοτάτων χρόνων 22

23

24 κυνηγετικά ενθυμήματα

25

26 κυνηγετικά ενθυμήματα 26

27

28 κυνηγετικά ενθυμήματα 28

29 - 75,00 CANIBEEP PRO , ,00 69,00

30 απ το φαρμακείο της φύσης ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ hypericum perforatum To βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο, TΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΗ: αν δεν έχετε προηγουμένως συμβουλευτεί γιατρό. 30

31 Hotel Hotel

32 για να μαθαίνουμε! Και για να ΜΗΝ ξεχνάμε τους «φίλους μας», τους αφιερώνω τα λόγια του αξέχαστου γιατρού & κυνηγού Πόλυ Μυλωνά: «Πολλοί τον κυνηγό τον λένε «φονιά»! Θα ταν τέτοιος αν εκείνοι που τρώνε κρέας ζώων είναι «κανίβαλοι». Αυτά! - -

33 οι κυνηγοί & τα επαγγέλματα τους

34 áããåëßåò Â Ñ Å È Ç Ê Á Í - Á È Ç Ê Á Í - Ð Ù Ë Ï Õ Í Ô Á É - Ê Ë Á Ð Ç Ê Á Í 1. - Πληροφορίες: κ. Βασιλειάδης Κώστας τηλ.: Πληροφορίες: κ. Μπουκομάνης Δημήτριος, τηλ.: Πληροφορίες:κ. Μιχαηλίδης Παναγιώτης, τηλ: Πληροφορίες: κ. Νούσιας Μάριος, τηλ.: Πληροφορίες στο τηλ.: Πληροφορίες στο τηλ: Πληροφορίες στο τηλ.:

35

36