#59. Annie Leibovitz: η ζωή μιας φωτογράφου. Συνέντευξη Υπόγεια Ρεύματα: Ahmet Yildiz reality bites blogoland

Transcript

1 #59 CITY UNCOVERED ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ IOYΛIOΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Annie Leibovitz: η ζωή μιας φωτογράφου Συνέντευξη Υπόγεια Ρεύματα: Photo: George Karavokiris Ahmet Yildiz reality bites blogoland

2 editorial Η ελληνική αποστολή που πήγε στη Σόφια της Βουλγαρίας να βοηθήσει στην ομαλή διεξαγωγή του Sofia pride γύρισε ενθουσιασμένη. Όταν εμείς ωριμάζουμε ως διοργάνωση και πήζει το μυαλό μας καταφέρνουμε να ασχοληθούμε και με το τι συμβαίνει πέρα από το «σπίτι» μας. Μεγάλο βήμα αυτό για το Athens Pride και συγχαρητήρια. Μέσα στα ίδια πλαίσια επικοινώνησαν μαζί μας μέσω του φίλου μας ακτιβιστή Πήτερ Τάτσελ η σκηνοθέτιδα και οι παραγωγοί της ταινίας-ντοκυμαντέρ Behind the pink curtain και συζητάμε την προβολή της στην Αθήνα το φθινόπωρο. Θέμα της η διοργάνωση των pride parade σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Την ίδια στιγμή άλλη μια φωνή, αυτή τη φορά από την Τουρκία, έρχεται να ζητήσει υποστήριξη και συμπαράσταση: η περίεργη υπόθεση του δολοφονημένου Αχμέτ Γιλντίζ πάει επιτέλους στα δικαστήρια. Η City Uncovered παραμένει σε ανοιχτή επικοινωνία με όλες αυτές τις εξελίξεις, αν και κατακαλόκαιρο, για την άμεση ενημέρωσή σας. Ευχαριστούμε για την αγάπη που μας δείχνετε εδώ και τόσο καιρό, με τα σχόλια και τις προτάσεις σας, πλάκα πλάκα πάνε διόμιση χρόνια και βάλε. Ένα ζωντανό κύτταρο ενημέρωσης με αυτόν τον τρόπο αναπνέει καλύτερα. Το καλοκαίρι αυτό ξεκίνησα να ζω «μέρες ραδιοφώνου» με την καθημερινή εκπομπή που στήσαμε στο mind radio τα μεσημέρια. Αν και απαιτεί πολλή δουλειά και αφοσίωση, ανταμείβει με την επικοινωνία αλλά και τη λύτρωση που προσφέρει η μουσική σε χαλεπούς καιρούς σαν αυτούς που ζούμε. Στα highlights της εποχής μέχρι στιγμής δυο μεγάλες εμπειρίες: αυτή του Athens Pride για το οποίο αφιερώνουμε χώρο ακόμα και σε αυτό το τεύχος φιλοξενώντας τις προτάσεις και τις εμπειρίες σας. Δεύτερη σημαντική στιγμή η συμμετοχή στο interactive θεατρικό event «Κατερίνη». Εκεί βρέθηκα ηθελημένα εκτεθειμένη απέναντι σε δυο μεγάλες προκλήσεις της ζωής μου, το χειροκρότημα και το θάνατο. Ένας πολύ καλός μου φίλος έλεγε κάποτε, θυμάμαι, ότι αυτά τα δυο είναι η διαφορετική πλευρά ενός ίδιου νομίσματος. Να ναι καλά η ομάδα blitz, που φρόντισε ιδιαίτερα το κοινό της προσφέροντας, ανάλογα τον τύπο του ανθρώπου που συμμετείχε, επτά δωμάτια υποδοχής και δρώμενων και μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε μια ενδοσκόπηση ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο βράχο Ακρόπολης από την ταράτσα του Bios. Περίοδος πάντα φωτεινή τα καλοκαιράκια για την Ελλάδα. Εδώ τα ζηλεύουν ξένοι από όλο τον κόσμο και μας επισκέπτονται όχι εμείς που μένουμε εδώ και τα ζούμε κάθε χρόνο. Ο ήλιος και η θάλασσα, όχι όποια κι όποια αλλά η μεσόγειος, συνδυάζονται μαγικά και διεγείρουν τα κορμιά, τις ψυχές και τα μυαλά. Η καρδιά ανοίγει τα παραθυρόφυλλα και αναζητά περαστικές ματιές. Κάποιες φορές τολμά να ανοίξει και την πόρτα και τότε γίνεται γλέντι μεγάλο. Αδράξτε τη μέρα. Ανανεώστε σχέσεις, αναζητήστε καινούριες, ανταλλάξτε μυρωδιές και μοιραστείτε άφοβα υγρούς κόσμους. Μένει ακόμα ενάμιση ολόκληρος μήνας! Μαριανέλλα Κλώκα Photo: George Karavokiris Ιούλιος - Αύγουστος 2009 ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ :: CITY UNCOVERED #59 Σύνταξη: Μαριανέλλα Κλώκα Art direction: Κατερίνα Ζουράρη Graphic design: Μαριανέλλα Κλώκα Κείμενα: Ειρήνη Πετροπούλου, Διονύσης Γουσέτης, Ιωάννα Μόδη, Ισαβέλλα Κωνσταντινίδου, Κωστής Μπίτσιος, Andrea Gilbert, Δημήτρης Νίκου, Ευαγγελία Βλάμη, Κωνσταντίνος Ματσούκας, Φιλίππα Διαμάντη. Φωτό εξωφύλλου - editorial: Γιώργος Καραβοκύρης Διόρθωση κειμένων: Νίκη Σταυρίδη Επικοινωνία με το έντυπο: Μαριανέλλα Κλώκα Ζαΐμη 45, 10682, Αθήνα, τηλ: // Υπεύθυνη διαφήμισης: Μαριλένα Λιβανού, τηλ: sales3@cityuncovered.gr Εκτύπωση: Βιβλιοσυνεργατική α.ε.

3 reality bites 03 εγκαίνια μουσείου ακρόπολης και άλλα τεινά ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΟΥΣΕΤΗΣ Γίναμε το κέντρο της βλαχομπαρόκ οικουμενικότητας του ελληνισμού. Οι αντιπροσωπείες των εταίρων μας που λείψανε (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Δανία, Εσθονία, Λιθουανία, Τσεχία, Σλοβακία) καθώς και των συμμάχων μας (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία) συνωμοτήσανε εναντίον μας. Το ίδιο και όλες οι χώρες της Αμερικανικής και της Αφρικανικής ηπείρου. Το ίδιο και εκείνοι που είπαν πως θα έρθουν και μας την έσκασαν (Τουρκία). Σκασίλα μας κι εμάς. Εκείνοι έχασαν την οικουμενικότητα. Εκείνοι έμειναν στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων ** Καυγά έστησαν Βενιζέλος και Χατζηγάκης στη Βουλή, αν το μουσείο το έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ. Ήταν μια σπάνια πνευματική έξαρση. Ένα σπάνιο δείγμα ευγενούς άμιλλας ** Ο δημοσιογράφος κ. Χασαπόπουλος μας ενημέρωνε στο έγκριτο ΒΗΜΑ για «το παγωμένο χαμόγελο του Τούρκου Πρωθυπουργού Ερντογάν» στη συνάντησή του με τον κ. Καραμανλή. Ομοίως οι κκ. Τσιόδρας και Μελέτης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και στο ΕΘΝΟΣ. Περιέγραψαν γλαφυρά μια συνάντηση που δεν έγινε. Επιπλέον, ο κ. Ψυχάρης μας διαβεβαίωσε ότι αυτά είναι συνήθη φαινόμενα. Οικονομικά Μα πού είναι η κρίση; * Ο πρωθυπουργός καυχήθηκε ότι τη βγάζουμε μαλακότερα από τους μεγάλους εταίρους μας. Η αλήθεια είναι ότι τη βγάζουμε καθαρή διότι τρώμε λεφτά που δανειζόμαστε. Στα 54,2 δισ. εκτινάχθηκε ο δανεισμός του Δημοσίου. Ξεπέρασε στο 6μηνο κατά 13 δισ. τον στόχο που είχαμε για ολόκληρο το Και όταν σταματήσουν να μας δανείζουν; ** Οι Εγγλέζοι πιλότοι συμφώνησαν σε μείωση του μισθού τους για να σώσουν την αεροπορική εταιρεία τους. Οι δικοί μας, που τους χρυσώνουμε για να φύγουν και πάλι διαμαρτύρονται, βρίσκονται μακριά από τέτοιες κακοτοπιές ** Συμπλοκές στο Γραμματικό Αττικής για τα σκουπίδια. Υπό την απειλή απόσυρσης της χρηματοδότησης που μας δίνουν οι κουτόφραγκοι, αλλά δεν μπορούμε να την απορροφήσουμε. Με καταδίκες και πρόστιμα στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, διότι αρνούμαστε να ξεβρομίσουμε. Μα τι θέλουμε με τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές; Η θέση μας είναι με τους ισλαμιστές, που είναι και καταπιεζόμενοι ** Και καλά τα πρόστιμα για τα σκουπίδια. Καλά και τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που δεν απορροφήσαμε για ΧΥΤΑ. Καλά και τα πρόστιμα για τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις (όλα τα κιλά όλα τα λεφτά), που ανέρχονται στο ύψος των 244,2 εκ. ευρώ, όσα δηλαδή προσδοκά να εισπράξει το Δημόσιο από την έκτακτη εισφορά στα υψηλά εισοδήματα. Για τα πρόστιμα που θα πληρώσουμε για τα «φρουτάκια» για χάρη του Μάκη, τι να πεις; Και έρχονται και τα «πρόστιμα» για τα παραρτήματα των ξένων Πανεπιστημίων! Μάλλον γι αυτό είναι τόσο ανοιχτοχέρηδες οι κουτόφραγκοι με μας: ξέρουν ότι όσα και να μας δώσουν, τα περισσότερα θα τα πάρουν πίσω ** Συγχώνευση - κατάργηση 255 φορέων του δημοσίου αποφάσισε η κυβέρνηση, από τους 620 που εξέτασε μέχρι σήμερα. Τα διοικητικά συμβούλια που καταργούνται, απαρτίζονται από περίπου άτομα. Πόσοι είναι οι φορείς που απομένουν να εξεταστούν; Πόσοι απαρτίζουν τα διοικητικά τους συμβούλια; Πόσο αμείβονται; Πόσο συμβάλλει αυτό στην κομματική συσπείρωση και συνοχή; ** Οι κηφήνες του ΟΤΕ ήσαν τουλάχιστον Τόσους διώχνουν με τις δυο εθελούσιες εξόδους. Τραγανίζανε τους τηλεφωνικούς λογαριασμούς μας και τώρα παίρνουν και καπέλο για να δεχτούν να φύγουν. Περισσότερο κράτος ζητάει ο φιλολαϊκός ΣΥΝ ** στρέμματα στη Σκύρο η ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας. Χιλιάδες στρέμματα «ιδιοποιήθηκε» (να το γράψουμε κομψά) η ιερά μονή Τοπλού. Κι εμείς που κακολογήσαμε τον κακομοίρη τον Εφραίμ της ιεράς μονής Βατοπεδίου. Λες κι ήταν εξαίρεση. Όπου βλέπετε ή ακούτε «ιερός» να κουμπώνεστε ** Πυρκαγιές: Δεν είχαμε πυροσβεστικά αεροπλάνα. Δε μας νοικιάσανε. Γιατί; Διότι δεν πληρώσαμε τα νοίκια των περυσινών. Ναι, αλλά όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες ** Μπαράζ εθελουσίας εξόδου. Στον ΟΤΕ, στον ΟΣΕ, στην Εμπορική Τράπεζα, στα Ελληνικά Πετρέλαια. Οι πελατειακοί διορισμοί κηφήνων φέρνουν ψήφους στους πολιτικούς και το λογαριασμό σε μας ** Απελευθερώνονται 26 κλειστά επαγγέλματα * Μεγάλο πλήγμα στις πελατειακές σχέσεις. Το κράτος τους έδινε τις άδειες. Το κράτος τους έδινε και τις δουλειές. Το κράτος τους καθόριζε και τις αμοιβές. Τώρα που το κράτος τους έγινε άχρηστο, γιατί να πάνε να ψηφίσουν; Μήπως αυτή είναι η αληθινή ερμηνεία της μεγάλης αποχής στις ευρωεκλογές; ** Σκάνδαλο Siemens * Την κοπάνησαν δυο στελέχη που ήξεραν πολλά για πολιτικούς που λαδώθηκαν. Τι είναι χειρότερο για την κυβέρνηση; Να θεωρήσουμε ότι ήταν καπάτσα και τους βοήθησε να την κοπανίσουν για να μην κελαηδήσουν, ή να θεωρήσουμε ότι ήταν ανίκανη να τους εμποδίσει να την κοπανίσουν; Νομίζω το δεύτερο ** *** Κρίση στον ΣΥΝ * Ν. Χουντής: «Περνώντας αυτή την κρίση θα είμαστε πιο ενισχυμένοι στο επόμενο διάστημα». Better fewer but better, που έλεγε και ο Λένιν. Το όριο αυτού του αλγόριθμου ενίσχυσης είναι το κόμμα του ενός. Το επόμενο βήμα διάσπασης είναι η σχιζοφρένια ** ΙΡΑΝ * Μετρούν ψήφους και νεκρούς. Όσο καθυστερημένη είναι μια κοινωνία, τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα νοθεύονται ή αμφισβητούνται. Παράδειγμα οι εκλογές του Σλόμπο ή οι παλαιότερες δικές μας. Ακόμα και σήμερα, οι φοιτητές μας δεν καταφέρνουν να συμφωνήσουν στα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών ** «Στους φίλους πρέπει να ασκούμε κριτική», είπε ο Αλέκος Αλαβάνος. Ποιους εννοούσε ως φίλους; Το ιρανικό καθεστώς. Με τους δημόσιους απαγχονισμούς. Με τις δημόσιες «συμμετοχικές» εκτελέσεις δια λιθοβολισμού. Με τις υποχρεωτικές μαντίλες στις γυναίκες. Με τις εκτελέσεις των γκέη. Πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι ** Νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ * Πρώτοι στην αδυναμία πληρωμών ενοικίων, δανείων, λογαριασμών. Ναι, αλλά όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες ** Νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ * Τελευταία η Αθήνα στη Δυτ. Ευρώπη σε ποιότητα ζωής. Ναι, αλλά αυτοί είναι ιμπεριαλιστές ** Δύο κτηνοτρόφοι, αφού βασάνισαν και λήστεψαν δύο μετανάστες, τους έδεσαν πίσω από δίκυκλο και τους διέσυραν στο κέντρο της Μανωλάδας για... παραδειγματισμό, επειδή (νόμιζαν ότι) έκλεψαν αιγοπρόβατα από το αγρόκτημα τους. Οι κλοπές ωστόσο ουδέποτε είχαν δηλωθεί στην αστυνομία. Οι κτηνοτρόφοι συνελήφθησαν για πλημμέλημα, ενώ οι μετανάστες για κακούργημα (ζωοκλοπή). Ελληνικός πολιτισμός ** Τον Μεγαλέξανδρο, μετά από ψηφοφορίες μηνών, αναδείξαμε ως σημαντικότερο Έλληνα. Προφανώς για να τη σπάσουμε στους γυφτοσκοπιανούς. Το ίδιο κάνουν κι εκείνοι. Κοινωνίες εθισμένες στο παιδικό παιχνίδι με τις προσβολές ** Tο 50% των φυλακισμένων, δηλαδή περίπου άτομα, είναι μέσα για «εμπορία ναρκωτικών». Πρόκειται για βαποράκια μικροποσοτήτων, για την εξασφάλιση της δικής τους δόσης. Ο Υπουργός δικαιοσύνης έφερε νομοσχέδιο για ευμενέστερη μεταχείρισή τους. Όμως σκόνταψε στο μέτωπο ΛΑΟΣ, ΠΑ- ΣΟΚ, ΚΚΕ που τον κατήγγειλαν ότι αποφυλακίζει τους εμπόρους ναρκωτικών. Ο υπουργός απέσυρε το νομοσχέδιο. Η αγνότητα νίκησε, όπως νικάει συνήθως σ αυτή τη χώρα ** Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε τη χώρα μας (11/6/2009) για παράνομη κράτηση Τούρκου προς απέλαση χωρίς να εξεταστεί η αίτησή του για πολιτικό άσυλο. Όλα τα ΜΜΕ με πρώτο όπως πάντα το κρατικό ΑΠΕ- αποσιώπησαν την είδηση. Την ίδια ώρα έσπευσαν να προβάλουν πριν δύο ημέρες καταδίκη της Τουρκίας από το ΕΔΔΑ για έγκλημα τιμής. Έτσι ατσαλώνεται η εθνική υπερηφάνεια ** «Να φύγετε, να πάτε αλλού» κραύγαζε από άμβωνος προς τους μετανάστες ο παναγριώτατος άγιος Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Και το χριστιανικότατο αυτό κήρυγμά του το μετέδιδε ζωντανά το κανάλι του Γ. Καρατζαφέρη «Τηλεάστυ» ** Στις 2 Ιουνίου, στο κανάλι Alpha, στην εκπομπή του κ. Αυτιά, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Βελόπουλος δήλωσε κατά λέξη: «Όταν συμφωνήσαμε οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να μη νομιμοποιήσουμε -όλοι συμφωνήσαμε- μια ύπαρξη με ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι τίποτα, γιατί να μιλήσω μόνον εγώ; Δεν το κατάλαβα». Αυτή η κεντρική διακομματική συμφωνία εναντίον νόμιμου πολιτικού κόμματος, του «Ουράνιου Τόξου», και χιλιάδων Ελλήνων πολιτών είναι μια ακόμα εκδήλωση της εθνικής ομοψυχίας. Εντελώς δημοκρατική ** Άρση βαρών * Δυο νέα ντοπαρίσματα, χάριν της πατρίδος. Πάτοι σε όλα, ας έχουμε τουλάχιστον πρωτιές στον αθλητισμό. Έστω και ντοπαρισμένες μαϊμούδες ** Ο Καραγκιόζης υπουργός * Ο Συνήγορος του Πολίτη ζήτησε επιβολή κυρώσεων στο ΥΠΕΧΩΔΕ, που έδωσε στην κυκλοφορία τη λεωφόρο Κηφισού το 2004, χωρίς να κατασκευάσει τα συγκεκριμένα μέτρα για τον περιορισμό της όχλησης, όπως δεσμεύτηκε με την υπογραφή του. Ανάμεσα σ αυτά η τοποθέτηση ηχοπετασμάτων και η προστασία των κατοίκων της παραποτάμιας περιοχής από τα στάσιμα νερά κατά τους θερινούς μήνες. Στον έκπληκτο Συνήγορο και τους απεγνωσμένους κατοίκους, το υπουργείο απάντησε: «Είπαμε πως θα τα κάνουμε, αλλά δεν είπαμε πότε»! Πράγματι. Μπορεί να τα κάνουν και την επόμενη χιλιετία. Αν οι ραγιάδες δεν τους τιμωρήσουν στις εκλογές ** Χτίσε κι εσύ έναν ημιυπαίθριο. Πληρώνεις το ένα δέκατο και καθαρίζεις. Η νομιμοποίηση της παρανομίας από το ΥΠΕΧΩΔΕ ισχύει και για ημιυπαίθριους που ακόμα δεν έχουν χτιστεί! Να γιατί ποτέ δεν θα σταματήσουν τα αυθαίρετα. Τα χρειάζεται το κράτος για να εισπράττει * Αναρωτιέμαι: Το Τεχνικό Επιμελητήριο που βγαίνει απ τα ρούχα του με την υποβάθμιση αυτή του περιβάλλοντος, γιατί δεν εγκαλεί τα μέλη του που επέβλεψαν τις παρανομίες; Πού πήγαν οι ποινικές ευθύνες τους; ** Έπρεπε να γίνει ερώτηση του ΟΗΕ στην Ελλάδα για την αθώωση του αντισημίτη Πλεύρη, ώστε ο εισαγγελέας να κάνει αίτηση αναίρεσης στην αθωωτική απόφαση. Με το ζόρι, δηλαδή, τηρούνται (όσο τηρούνται) τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ανάδελφη χώρα μας **

4 04 φλασια 2009 υπερήφανες ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΛΑΜΗ Η Ημέρα Υπερηφάνειας είναι όλων και πολύ περισσότερο όσων συμμετέχουν στις δράσεις της μέρας αυτής. Πραγματοποιήθηκε για άλλη μια χρονιά και γέμισε με θάρρος νέες-ους ανθρώπους που ήρθαν για να γιορτάσουν την Περηφάνια, με πολλούς και διάφορους τρόπους. Κάποιες-οι θέλουν να χορέψουν το βράδυ επειδή βιώνουν περισσότερο ως γιορτή την Ημέρα Υπερηφάνειας, άλλες να φωνάξουν συνθήματα επειδή νοιώθουν ότι η μέρα αυτή είναι μια δημόσια διαμαρτυρία. Αυτό ακριβώς καλείται να οργανώσει η Athens Pride, να δώσει την ευκαιρία δηλαδή σε όλες-ους να εκφραστούν. Ο αυθορμητισμός και η φαντασία είναι κάτι που διακρίνει τις ΛεΠΑΤ και κυρίως την νεολαία. Για πολλές-ους, είναι η μόνη ευκαιρία να εκφράσουν πιο ελεύθερα τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, από ότι τις άλλες μέρες κι οι εθελόντριες-ες καλούνται να εκπληρώσουν ένα εξαιρετικά λεπτό έργο, να ευχαριστηθούν όλες-οι χωρίς να δημιουργηθούν κακές διαθέσεις. Η επιτροπή Υπερηφάνειας ψάχνει κι εφαρμόζει τις χρυσές τομές που κρατούν τις ισορροπίες με τις εθελόντριες-ες σε όλες τις δράσεις της μέρας. Προτείνουμε στην επιτροπή του 2010 να διακόπτει την μουσική από τα άρματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα και να φωνάζουν συνθήματα κορίτσια και αγόρια, ώστε να ικανοποιείται και το πολιτικό κομμάτι της Υπερηφάνειας. Καλό θα ήταν να υπάρχει ένα κουτί, μια ηλεκτρονική και μια ταχυδρομική διεύθυνση, που θα δέχεται προτάσεις και παράπονα σχετικά με την όλη διοργάνωση. Έτσι η επιτροπή θα μπορεί να δει και μια άλλη πλευρά που ως τώρα έχει μείνει αθέατη. Η πλατεία δεν μας φτάνει και λέμε να κατηφορίσουμε στον πεζόδρομο της Ερμού που έχει και χώρο να απλωθούμε, νομίζουμε ότι δεν μας χωρά κάποια πλατεία πια. Στην φετινή Ημέρα Υπερηφάνειας είχαμε την ευχάριστη έκπληξη της παρουσίας της Ανεξάρτητης Αρχής Συνήγορος του πολίτη. Ένα φυλλάδιο της Αρχής μάς πρότεινε όχι μόνο να αισθανόμαστε αλλά και να διεκδικούμε την Περηφάνια μας κάθε μέρα. Μας καλεί κάθε φορά που πιστεύουμε ότι δεχόμαστε κάποια διάκριση στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού μας, να απευθυνόμαστε στην Αρχή και το κυριότερο στο μέτρο που είναι δυνατόν, θα διατηρείται η ανωνυμία μας. Αν θέλουμε, να έχουμε μια ακόμη υποστήριξη για να βρούμε το δίκιο μας ας επικοινωνήσουμε με την Αρχή στο: ή ας μπούμε στην ιστοσελίδα Η πιο μεγάλη ευχάριστη έκπληξη ήταν το πάρτι του εθελοντισμού, νεαρά ενήλικα κορίτσια και αγόρια αστειεύτηκαν, φλέρταραν, χόρεψαν και το ευχαριστήθηκε η ψυχή μας ως το πρωί. Μπράβο σε αυτές-ους που τόσο δούλεψαν αλλά και σε εκείνες που ήρθαν στην Ημέρα Υπερηφάνειας. Ναι, φέτος για πρώτη φορά οι λεσβίες και οι αμφισεξουαλικές, ήταν πολύ περισσότερες από τους γκέι. ανταποκριση Από τη Σόφια με αγάπη ΓΡΑΦΕΙ Η ΦΙΛΙΠΠΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου με πρωτοβουλία της Ο.Λ.Κ.Ε και του Athens Pride μια γενναία αντιπροσωπεία από 25 έλληνες και ελληνίδες ακτιβιστές/τριες από τον lgbtq χώρο (Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, Athens Pride, Στην πρίζα ) διασχίσαμε τα βουλγαρικά σύνορα με λεωφορείο για να παρευρεθούμε και να στηρίξουμε το 2o pride της Σόφιας το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιουνίου στο κέντρο της πρωτεύουσας. Η παρουσία μας στο Sofia Pride είχε ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστούμε πως η περσινή πορεία είχε δεχτεί βίαιες επιθέσεις (πέτρες και μολότωφ) από ακροδεξιούς αντιδιαδηλωτές. Η ελληνική αποστολή -η οποία ήταν και η πολυπληθέστερη (υπήρχαν μεμονωμένα άτομα από Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία, Δανία, Λετονία, FYROM) απέδειξε πως η αλληλεγγύη για τα δικαιώματα των λεσβιών, γκέι, αμφί και τρανς ατόμων ξεπερνάει τα δικά μας σύνορα και αξίζει κάθε φορά να δηλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου καταστρατηγούνται τα δικαιώματά μας. Το νεογέννητο pride της Σόφιας περιελάμβανε μια πορεία στο κέντρο της πόλης το απόγευμα του Σαββάτου κάτω από την πολύ αυστηρή περιφρούρηση της αστυνομίας και μιας ιδιωτικής εταιρείας security. Οι Βούλγαροι/ες διοργανωτές/τριες είχαν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των συμμετεχόντων/ουσών χαρακτηριστικό ήταν πως όσοι/ες συμμετείχαμε στο pride φορέσαμε στην αρχή της πορείας ένα ροζ βραχιόλι και πως όταν ξεκίνησε η πορεία η είσοδος σε αυτήν δεν επιτρεπόταν αν δεν φορούσες το συγκεκριμένο βραχιολάκι! Επίσης, σχεδόν όλοι/ες φορούσαμε χρωματιστά κράνη για αποφυγή λιθοβολισμού! Η παρουσία του βουλγαρικού Tύπου ήταν πολύ έντονη (σε αντίθεση με την αδιαφορία του ελληνικού που αντιμετωπίζουμε στο Athens Pride) και διψασμένα αποθανάτιζε το περήφανο ελληνικό γκέι ζευγάρι που χάρισε το φιλί του στα βουλγαρικά ΜΜΕ. Το pride της Σόφιας κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω στα 400 περήφανα άτομα πέρυσι ήταν 150-, τα οποία δεν φοβήθηκαν να διασχίσουν το κέντρο της Σόφιας περπατώντας και σφυρίζοντας στο ρυθμό της μουσικής που ακουγόταν από το άρμα, παρά την προκλητική παρουσία των φασιστών οι οποίοι ακολουθούσαν την πορεία κάνοντας προκλητικές χειρονομίες. Το ίδιο βράδυ συμμετείχαμε σε ένα κατάμεστο πάρτυ σε gay club της πόλης το οποίο δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τα ελληνικά και συγχρόνως απέπνεε έναν αέρα σεξουαλικής ελευθερίας σε αντίθεση με την παρουσία μας στο δρόμο. Αυτό που έγινε κατανοητό είναι πως όταν ξεφύγουμε από τους ασφαλείς μας χώρους και διεκδικήσουμε την ύπαρξή μας ως γκέι, λεσβίες, αμφί και τρανς στο δημόσιο χώρο αντιμετωπίζουμε την ομοφοβία, αλλά συγχρόνως τότε είναι που αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα δικαιώματά μας και για την ελευθερία της ερωτικής μας έκφρασης. Η εμπειρία στο Sofia Pride απέδειξε πως μέσα από τέτοιες συλλογικές δράσεις αλληλεγγύης δίνουμε κουράγιο και στηρίζουμε άλλες lgbtq πραγματικότητες που ενώ μπορεί να βρίσκονται τόσο κοντά μας γεωγραφικά αντιμετωπίζουν ουσιαστικά προβλήματα κοινωνικού ρατσισμού. Η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στο Sofia Pride, ας γίνει έμπνευση για αγώνες σε κάθε γωνιά της γης για την εξάλειψη της ομοφοβίας, του ρατσισμού, και των εγκλημάτων μίσους εναντίον των lgbtq και υπέρ της ισότητας όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως τάξης, φυλής, φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας.

5 λυκος 05 μετά τη γιορτή ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ Ευωχία: το να περπατάς χορεύοντας χαλαρά μαζί με άλλους πίσω από το άρμα με τους εμπνευσμένα ασύδοτους Glitterbanditz (εισαγωγής, εκ Λονδίνου, άντε και στα δικά μας!) ανεβαίνοντας τη Σταδίου και γύρω από την πλατεία Συντάγματος, ακολουθώντας την Φιλελλήνων μέχρι πέρα την Καθολική εκκλησία απέναντι από το Ζάππειο Τριγύρω ένα πλήθος διάσπαρτο με φίλους και γνωστούς, έναν συνάδελφο απ το σινάφι εδώ κι έναν εκεί, να κι ένας παλιός συμφοιτητής, να κι ένα δυο παλιά γαμήσια που αποφεύγεις να πολυκοιτάξεις προς την μεριά τους, κάποιοι ακόμα που προσπαθείς να πιάσεις το βλέμμα τους, αλλά φευ... Με το κεφάλι ριγμένο πίσω και την όραση να περιδιαβαίνει τις κορυφές κτιρίων και δέντρων, αντιλαμβάνεσαι ότι ποτέ, ποτέ! δεν προχωράς σ αυτές τις κεντρικές αρτηρίες έτσι αφημένος, ότι υπό κανονικές συνθήκες όλοι αυτοί οι δρόμοι τελούν υπό την τυραννία των μηχανών. Επιστροφή επί της Αμαλίας μέχρι την κορυφή της πλατείας. Στάση για αναμνηστικές φωτό μπροστά στην Βουλή τριών μισόγυμνων αντρών με μια τεράστια σημαία ο καθένας, καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει από την καλοδεχούμενη συννεφιά μόνο και μόνο για να τους χρυσώσει. Αργότερα, catching up στo χορτάρι της Κλαυθμώνος: ο Αντώνης τραγούδησε στην πρώτη του όπερα, η Χρύσα και η Βασιλεία έχουν πεταχτεί από το Βερολίνο, ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος κομψός στα λευκά, μου δίνει να διαβάσω τον λόγο έναρξής του που δεν πρόλαβα να τον ακούσω. Διαβάζοντας, μαθαίνω ο αδαής ότι στην πρώτη πολιτική διαμαρτυρία του ΑΚΟΕ στην δεκαετία του 80, πολλά από τα μέλη που συμμετείχαν είχαν τα πρόσωπά τους καλυμμένα για να αποφύγουν την δημόσια αναγνώριση. Η ειρωνεία, φυσικά, δεν διέφυγε κανενός. Ο Π. Ε. έχει ξαπλώσει με το κεφάλι του στα γόνατά μου και κάποιοι μας βγάζουν φωτογραφίες - δυο πενηντάρηδες που υπήρξαν εραστές πριν από τριάντα χρόνια. Μιλάμε τώρα για το ταξίδι του (το ίδιο βράδυ) στην Αγία Πετρούπολη για να δει τις άσπρες νύχτες- δεν αναβάλλω πια τίποτα μου λέει μ εκείνο το χαμόγελό του που όσο πάει και ομορφαίνει, διότι υπάρχει μια ομορφιά που έχει να κάνει αποκλειστικά με την συμφιλίωση με τον εαυτό, κι ο Π. την έχει, την έχει. Χωρίς να έχει γίνει καλύτερος άνθρωπος, είναι πιο ευτυχισμένος. Άρα, καλύτερος. Ο Τζίμης Πανούσης τραγουδάει τις παραβατικές του ροκ σάτιρες με τους αναπάντεχους στίχους : για ένα αγόρι που «προσπάθησε να παίξει το ρολάκι - γαλάζιο αγόρι με ψωλή βαρβάτη» αλλά καταλήγει να βάλει σιλικόνη, να κάνει εγχείρηση («τώρα γαμάνε μια πληγή»!!) και να μην επιθυμεί πλέον παρά να γίνει η πρώτη «μάνα τραβεστί». Το πλήθος επευφημεί, κι εγώ μαζί τους. Αισθάνομαι τόσο παραδομένος σε όλο αυτό που αποφασίζω να πάρω το ρίσκο και να παραγγείλω ένα σάντουιτς με λουκάνικο από τον παππού στην άκρη της πλατείας (έχει τατουάζ και, βλέπω, μαύρα νύχια, σχεδόν μετανιώνω αλλά πεινάω πολύ). Καταλαβαίνω το λάθος μου όταν μου το χρεώνει πέντε ευρώ. Τρώω τρείς τέσσερεις μπουκιές από κάτι αληθινά απερίγραπτο: ζεστό λάστιχο μέσα σε πλαστελίνη με γεύση μουστάρδας. Είναι τόσο απαίσιο που με πιάνουν τα γέλια. Ξεκινάω για το σπίτι, ενώ επί σκηνής ωρύονται οι φασαριόζικες (και ασυντόνιστες) νύφες του Κ. Ρήγου. Φεύγω μόνος, ανάλαφρος, χορτάτος. Σε απόσταση 50 μέτρων από όλο αυτό το νταβαντούρι - που θα συνεχιστεί μέχρι μετά τα μεσάνυχτα - στο κομμάτι της Κλαυθμώνος όπου είναι η είσοδος του μετρό, έχει απλώσει το χαρτόνι του και κοιμάται ένας άστεγος μελαψός άντρας. Τα ψαρά μαλλιά του είναι που με κάνουν να βγάλω ένα χαρτονόμισμα από την τσέπη και να το ακουμπήσω δίπλα στο κοιμισμένο πρόσωπο. Ελπίζω τα όνειρά σου να είναι γλυκά, άνθρωπέ μου, γιατί από πραγματικότητα δε ξέρω αν και πότε θα δεις φως. Στο σπίτι παγιδεύομαι γλυκά σ ένα κομμάτι μετάξι και όταν σηκώνω το κεφάλι από τις μπογιές και τα πινέλα έχει ήδη αρχίσει να χαράζει η Κυριακή 14 Ιουνίου. Love Grows Beyond Taboos Η Παγκόσμια Πορεία δηλώνει την αλληλεγγύη της σε όλους τους LGBT, στις χώρες των οποίων η ομοφυλοφιλία θεωρείται ποινικό αδίκημα. σε όλα τα pride που γίνονται ανά τον κόσμο κάτω από δύσκολες συνθήκες. σε όλα τα θύματα του HIV/AIDS και λοιπών ΣΜΝ λόγω στέρησης της δυνατότητας πρόσβασης στις αντίστοιχες θεραπείες ή στην αντικειμενική ενημέρωση. Υποστηρίζουν: Be Positive ΟΛΚΕ ΣΑΤΤΕ Πολύχρωμος Πλανήτης Antivirus City Uncovered

6 06 αφιερωμα Annie Leibovitz: η ζωή μιας φωτογράφου ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑΝΕΛΛΑ ΚΛΩΚΑ Όταν επρόκειτο να εκδοθεί το βιβλίο της Σούζαν Σόνταγκ με θέμα τη φωτογραφία και τον πόλεμο, με τίτλο «Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Scripta), μου ζήτησε να την φωτογραφίσω πορτρέτο για το εξώφυλλο. Η φωτογράφιση έγινε στο Παρίσι, στο δρόμο απέναντι από το διαμέρισμά μας στο Quai des Grands Augustins. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδα... Η Annie Liebovitz γεννήθηκε το 1949 στο Κονέκτικατ και είναι από τις πιο σημαντικές φωτογράφους διασημοτήτων καθώς υπήρξε βασική φωτογράφος του περιοδικού Rolling Stone και στη συνέχεια του Vanity Fair και μετά του Vogue. Έχει εργαστεί πάνω σε σημαντικά εξώφυλλα δίσκων πολύ μεγάλων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών και ήταν η φωτογράφος των Rolling Stones κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους το Η ίδια θυμάται την περιοδεία αυτή και αναφέρει ότι έμαθε από τα φοβερά παιδιά της rock τι σημαίνει μετάδοση ενέργειας. «Ήταν πολύ εύκολο να χάσεις την προσωπικότητά σου στο πλήθος που άκουγε τους Stones σε συναυλία και να μετατραπείς σε άβουλη μάζα. Ο Μικ και ο Κιθ έμπαιναν στο χώρο της συνέντευξης, ανέβαιναν στην σκηνή, έμπαιναν στο δωμάτιο μετά και ήταν σαν δυο θεοί». Θυμάται επίσης ότι τράβηξε εκατοντάδες φιλμ από τα οποία τελικά είδαν το φως της δημοσιότητας μόνο μερικές -αλλά ιστορικές- πόζες. Nicole Kidman ΑΑπό τις πιο γνωστές της φωτογραφίες ήταν αυτή με τον Τζον Λένον και την Γιόκο Όνο για το εξώφυλλο του Rolling Stone. Ο Τζον την είχε λατρέψει αυτή τη φωτογραφία λέγοντας ότι απαθανάτισε ακριβώς την παρούσα στιγμή της σχέσης του με την Γιόκο. Λίγο αργότερα στην μέρα θα βρίσκονταν οι τρεις τους για να δουν κάποια θέματα στη φωτογράφιση αλλά ο Τζον δεν κατάφερε να βρεθεί στο ραντεβού αφού λίγα λεπτά πριν τον είχαν δολοφονήσει. Η Λίμποβιτς θυμάται ότι αντίκρισε την Γιόκο μόνη στο κρεβάτι τους, τη φίλησε και μετά πήγε με το υπόλοιπο πλήθος να θρηνήσει τον άδικο χαμό του Τζον. Εκείνη την περίοδο η Λίμποβιτς είχε αρχίσει να ασχολείται με μια σειρά φωτογραφιών με ένα κόνσεπτ ανά καλλιτέχνη που καλούνταν να φωτογραφίσει, ξεφεύγοντας για τα καλά από το φωτορεπορτάζ. Σε εκείνη την εποχή έμπνευσης ανήκουν οι φωτογραφίες της Γούπι Γκούλντμπεργκ μέσα στην μπανιέρα με το γάλα, η μάσκα ομορφιάς στο πρόσωπο της Μέριλ Στριπ, η γυμνή Μπέτι Μίντλερ ανάμεσα σε χιλιάδες κόκκινα τριαντάφυλλα, τα μπλε πρόσωπα των Μπλουζ Μπράδερς και εκατοντάδες άλλες. Με την μετακόμισή της από το Rolling Stone στο Vanity Fair της προτάθηκε να ασχοληθεί με την διαφήμιση. Η ίδια στο βιβλίο της «Annie Liebovitz at work» λέει ότι με τη διαφήμιση φυλακίστηκε όλη της η τέχνη και το δικό της σημείο οπτικής καθώς ενεργούσε από την οπτική γωνία του διαφημιζόμενου. Μέχρι που μετά από παραγγελία της μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας Ogilvy and Mather ξεκίνησε μια σειρά πορτρέτων διασημοτήτων για την American Express, όπου ήταν ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει μαζί τους, χρησιμοποιώντας μια απλή κοινή λεζάντα. Η καριέρα της απογειώνεται!

7 Από την μουσική στον κινηματογράφο και μετά στο χορό. Αίσθηση προκαλούν οι φωτογραφίσεις του αγαπημένου Μίσα (Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ) και του Μαρκ Μόρις. Αμέσως μετά μια μεγάλη ιδέα κάνει την Λίμποβιτς διάσημη σε όλα τα μήκη και πλάτη: η Ντέμι Μουρ είναι έγκυος και αυτό για την Λίμποβιτς είναι σέξι και πρωτότυπο! Η απομυθοποίηση της εγκύου στο εξώφυλλο του Vanity Fair κάνει το γύρο του κόσμου και προκαλεί σκάνδαλο, σχεδόν, το Το τεύχος ξεπούλησε μέσα στις πρώτες ώρες που κυκλοφόρησε ενώ η Μουρ είχε συναινέσει για τη φωτογραφία παρόλο που η αρχική ιδέα ήταν να φοράει μια πανάκριβη γιαπωνέζικη ρόμπα... Ένα δυο χρόνια πριν η Λίμποβιτς γνωρίζεται με την συγγραφέα και σκηνοθέτιδα Σούζαν Σόνταγκ με την οποία είχαν σχέση μέχρι που η Σόνταγκ πέθανε (το 2004 στη Νέα Υόρκη). Αρκετές φορές και πολύ χαρακτηριστικά η Λίμποβιτς αναφέρει τα πρώτα κυνικά σχόλια της Σόνταγκ για τις πασίγνωστες και διάσημες φωτογραφίες της: καλή είσαι αλλά μπορείς να γίνεις ακόμα καλύτερη, της έλεγε... Με τον πόλεμο να μαίνεται στη Σερβία και τη γνωστή ροπή της Σόνταγκ προς έναν αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη η Λίμποβιτς πείθεται να επισκεφτεί το Σαράγεβο και να κάνει μια σειρά φωτογραφίσεων πορτρέτων για τον πόλεμο. Ήταν η τρίτη φορά που ασχολήθηκε με κάτι τέτοιο. Στα τέλη των 60 είχε φωτογραφίσει διάφορες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις στο Ισραήλ ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και στο ίδιο μέρος το 1982 είχε καλύψει φωτογραφικά για το Rolling Stone την επέμβαση του Ισραήλ στο Λίβανο. Η ίδια λέει: «Στο Σαράγεβο δεν υπήρχε νερό ούτε ρεύμα. Το φαγητό και τα φάρμακα δεν ήταν αρκετά. Είχα συζητήσει τα σχέδιά μου και τις σκέψεις μου για την πόλη με την Σούζαν και με κάποιους άλλους φίλους πριν πάω. Οι δημοσιογράφοι μέναμε όλοι στο Holiday Inn και καθώς βρισκόμασταν καθημερινά ανταλλάσαμε ιδέες και απόψεις διαρκώς. Το πρώτο μέρος που έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφτείς για να καταλάβεις τι συμβαίνει ήταν το τοπικό νοσοκομείο. Παντού νεκρά παιδιά και νεαρές μητέρες. Ο θάνατος παραμόνευε σε κάθε γωνία. Οι πυροβολισμοί ήταν ένας μόνιμος ήχος. Φυσικά δεν έβγαινες έξω τη νύχτα...» «ερωμένη, ωραία λέξη, πολύ ρομαντική. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη μαζί σας: την Σούζαν την αγάπησα»... Annie Leibovitz Το 1994 επισκέπτεται ξανά το Σαράγεβο και αμέσως μετά πάει στη Ρουάντα να φωτογραφίσει τον εμφύλιο μεταξύ των Τούτσι και των Χούτου. Φτάνει όταν οι συγκρούσεις έχουν ηρεμήσει μετά τη σφαγή και αποφασίζει να κάνει γνωστή στη δύση τη γενοκτονία για την οποία δεν μιλούσε σχεδόν κανείς. Στις αρχές του 2000 η Λίμποβιτς βρίσκεται μαζί με την Σόνταγκ στο Παρίσι και ασχολείται με φωτογραφίες μόδας πλάι σε διάσημους μόδιστρους, όπως ο Κριστιάν Λακρουά, ο Γκαλιάνο, ο Αλεξάντερ Μακουίν. Παράλληλα ξεκινά να φωτογραφίζει γυμνά. Το 2004 η Σόνταγκ της ζητά να την φωτογραφίσει για το βιβλίο της. Η Λίμποβιτς λέει: «Όταν επρόκειτο να εκδοθεί το βιβλίο της Σούζαν με θέμα τη φωτογραφία και τον πόλεμο, με τίτλο Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων, μου ζήτησε να την φωτογραφίσω πορτρέτο για το εξώφυλλο. Η φωτογράφιση έγινε στο Παρίσι, στο δρόμο απέναντι από το διαμέρισμά μας στο Quai des Grands Augustins. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδα...» Οταν η Σόνταγκ πέθανε το Newsweek έκανε ένα αφιέρωμα και αναφέρθηκε στην δεκαπενταετή σχέση τους ως ερωτική. Η Λίμποβιτς δήλωσε για πρώτη φορά ότι δεν την ενοχλεί καθόλου να λέγεται αυτό δημοσίως, και ότι αν και μέχρι τότε χρησιμοποιούσε τον όρο σύντροφος για τη Σούζαν ωστόσο της αρέσει να αναφέρεται σε αυτήν ως ερωμένη: «ερωμένη, ωραία λέξη, πολύ ρομαντική. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη μαζί σας: την Σούζαν την αγάπησα». Η Λίμποβιτς έχει τρία παιδιά και η επίσκεψή της μόλις πριν λίγες μέρες στην Μαδρίτη, στα πλαίσια των εγκαινίων μιας σειράς εκθέσεων στην Ευρώπη, ήταν η αφορμή να αποφασίσω να κάνω αυτό το αφιέρωμα. Υπεύθυνος για το alert ήταν ο φίλος μου Λώρενς Σίμελ που αναπνέει ακόμα περισσότερο πολιτισμό εκεί στην Ισπανία. Francis Ford Coppola and his daughter, Sofia

8 08 παρουσιαση Η παράξενη ιστορία του Ahmet Yildiz Şermin TERZİ - ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Hürriyet Ο Αχμέτ Γιλντίζ ήταν ένας εικοσιεξάχρονος Τούρκος bear, που δολοφονήθηκε στις 15 Ιουλίου 2009, έξω από το σπίτι του στην Ιστανμπούλ. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε καταθέσει στην τουρκική αστυνομία ότι δεχόταν απειλές για τη ζωή του από μέλη της οικογένειάς του, που κατάγονταν από ένα χωριό κοντά στο Ντιγιαμπακίρ, επειδή δήλωνε ανοιχτά ότι είναι γκέι και αγωνιζόταν για τα LGBT δικαιώματα... Σπούδαζε φυσική και την επόμενη ημέρα της δολοφονίας του έδινε το τελευταίο του μάθημα για να πάρει πτυχίο. Είχε πολύ καιρό να μιλήσει με τους γονείς του καθώς ο πατέρας του έλεγε διαρκώς ότι υπάρχει ένας γιατρός στην Ιστανμπούλ και θέλει να πάνε μαζί για να θεραπευτεί. Πριν πεθάνει ο Αχμέτ είχε γράψει ένα άρθρο σε ένα τούρκικο περιοδικό για bear σχετικά με το πώς έκανε το coming out στην οικογένειά του και την αντίδρασή τους. Μετά το θάνατό του η σχέση του, ο Ιμπραήμ Καν, τούρκος γενημένος στην Γερμανία και γερμανός υπήκοος προσπάθησε να συλλέξει στοιχεία για να τραβήξει το δικαστικό ενδιαφέρον. Η βρετανική Independent ήταν η πρώτη εφημερίδα που ανακοίνωσε το θάνατο του Αχμέτ στον κόσμο με τον τίτλο: «ήταν ο Αχμέτ Γιλντίζ θύμα εγκλήματος τιμής στην Τουρκία;» Έτσι ξεκίνησε μια εκστρατεία μέσω ίντερνετ για τον Αχμέτ και έλαβε μεγάλη υποστήριξη τόσο από την γκέι όσο και την ετεροφυλόφιλη κοινότητα στο εξωτερικό. Οι φίλοι του οργάνωσαν διαδηλώσεις για το θάνατό του με βασικό σλόγκαν «Ποια είναι μεγαλύτερη ντροπή, να είσαι δολοφόνος ή να έχεις γεννηθεί γκέι;» Ο δολοφόνος του Αχμέτ δεν έχει ακόμα βρεθεί. Μετά από μεγάλο αγώνα ο Ιμπραήμ είναι σήμερα σε συνθήκες να φέρει την υπόθεση στο δικαστήριο. Με την παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του γερμανικού κόμματος LSVD, βρέθηκε τελικά ο δικηγόρος κατηγορίας. Στις 8 Σεπτεμβρίου αυτού του έτους θα ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο της Ιστανμπούλ και βασικός κατηγορούμενος θα είναι ο πατέρας του Αχμέτ. Είναι πρώτη φορά που στην Τουρκία έρχεται σε δίκη υπόθεση δολοφονίας ενός γκέι και που το θέμα παίρνει αυτή τη δημοσιότητα. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γκέι οργανώσεις καθώς και ο τύπος θα κατακλίσουν το δικαστήριο. Είναι ιδιαίτερης σημασίας αυτή η περίπτωση, ειδικά καθώς έγινε σε μια περίοδο που συζητιέται έντονα η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτεί ο κατήγορος και η εξέλιξη της δίκης θα είναι πολύ σημαντική για το μέλλον των γκέι και των λεσβιών στην γείτονα χώρα αλλά και για την δική της πορεία στην χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ahmet Yildiz Ο Ιμπραήμ Καν διηγείται ότι το πτώμα του Αχμέτ εξαφανίστηκε και έκανε πολύ καιρό να βρει που τον έθαψε η οικογένειά του. Έμαθε ότι η οικογένειά του δεν δέχτηκε να καλέσει κόσμο στην κηδεία και να δεχθεί συλληπητήρια για το θάνατό του. Ο τάφος βρέθηκε εφτά εβδομάδες αργότερα και μετά από επίμονες προσπάθειες του Ιμπραήμ. Στο άρθρο του ο Αχμέτ έλεγε μεταξύ άλλων: «Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι το να είσαι γκέι είναι σαν να έχεις γαλάζια μάτια. Αγαπώ την οικογένειά μου και τη θέλω στη ζωή μου. Φαίνεται όμως αυτό να μην είναι δυνατόν οπότε θα εναποθέσω τις ελπίδες μου στον χρόνο, ο οποίος συνήθως τα γιατρεύει όλα. Μέχρι τότε θα ζω σαν να μην έχω οικογένεια. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πολύ ξαλαφρωμένος που τους τα έχω πει όλα και δεν χρειάζεται να λέω ψέμματα. Παρ όλα αυτά σας συστήνω αν η οικογένειά σας έχει πολλές θρησκευτικές επιρροές, είναι ομοφοβική ή εξαιρετικά παραδοσιακή να μην κάνετε coming out». Η ζωή του Αχμέτ Γιλντίζ προβλέπεται να γυριστεί και σε ταινία για να αφυπνίσει συνειδήσεις σε πολλά μέρη του κόσμου αναφορικά με τα εγκλήματα μίσους ή τιμής απέναντι στους LGBT. Ibrahim Can η City Uncovered και συνδρομητική! 23 τεύχη το χρόνο σε κλειστό διακριτικό φάκελλο στο χώρο που θα μας υποδείξεις ετήσια συνδρομή εντός Ελλάδας: 60 ευρώ εκτός Ελλάδας: 90 ευρώ πληροφορίες: / / info@cityuncovered.gr

9 blogoland 09 καλοκαίρι κάποτε ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ speira.blogspot.com Εκεί που ο χρόνος οριζόταν ανέμελα γεμάτος από το ξημέρωμα ως τη νύχτα. Το καλοκαίρι είχε τα στοιχήματά του, πόσα παγωτά ως τώρα, πόσα μπάνια, έμαθες χωρίς μπρατσάκια, χωρίς προστασία, ελεύθερος πια...να νομίζεις ελεύθερος. Στο δρόμο, άστραφτε η ασημιά σέλα, το μοναδικό καινούριο σ ένα παλιό παρατημένο μέσα στα στάρια ποδήλατο. Έφτανε που γύρναγε το γέλιο στις αχτίνες, έφτανε που παιχνίδι και ζωή ήταν ένα. Ύστερα σ ένα δώμα ένα κέλυφος μικρό, ανελέητα πυρωμένο τσιμέντο, το φως πλάγια να περνά μέσα από τις γρίλιες, σε ψυγείο παλιό νερό και κρασί, δύο σώματα να εκρήγνυνται, στα φτερά του ανεμιστήρα να κρέμονται οι όρκοι, να γράφονται σε σάρκινα μονοπάτια τα όνειρα τα πρώτα. Έφτανε ό,τι υπήρχε, έφτανε η έλλειψη να γεμίζει το κενό. Ο Fellini, o Godard, o Truffaut να φέγγουν στο ξέσκεπο σελιλλόιντ, κάτω από τα άστρα, πλαισιωμένοι γιασεμιά και μπουκαμβίλιες, συναυλίες, παραλίες, νύχτες, παρέες ανοιχτές, όταν χτυπούσε ακόμα η πόλη στο ρυθμό του ανθρώπου. Όλα τα καλοκαίρια σημαδεμένα από φεγγάρια...σωσμένες πανσελήνους...ακόμα συλλέγω το φως τους. just for fun ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ tsalapetinos.blogspot.com Από μακριά είδε τα χαρτόκουτα στημένα και κατάλαβε ότι είχε αργήσει. Κοντοστάθηκε για λίγο χωρίς να ξέρει πού να πάει. Ύστερα γύρισε και περπάτησε προς στην βορινή πλευρά του σταθμού. Βρήκε άδεια την εσοχή στη πλαϊνή είσοδο που ήταν πάντα κλειστή. Οι άστεγοι που διανυκτέρευαν στο σιδηροδρομικό σταθμό του Nettuno απέφευγαν αυτή τη γωνιά γιατί την έπιανε ο αέρας και ήταν απομονωμένη. Απόψε όμως δεν έκανε πολύ κρύο και ήταν μια ήσυχη βραδιά. Το τελευταίο τραίνο για Ρώμη είχε αναχωρήσει εδώ και αρκετή ώρα. Ευτυχώς είχε φάει. Με το δάχτυλο τεντωμένο έδειξε ένα τριώροφο ζουμερό χάμπουργκερ στη μαρκίζα πάνω από τα ταμεία. Η κοπέλα πίσω από τον πάγκο, κοίταξε επίμονα τα κατάμαυρα νύχια του με μια έκφραση αποστροφής για το ρακένδυτο άντρα. Κατέβασε βιαστικά το χέρι του κι έσκυψε το κεφάλι. Χωρίς να δει τι ήθελε ο πελάτης, η κοπέλα φώναξε στο μικρόφωνο άσχετη παραγγελία και χτύπησε το αντίτιμο στην ταμειακή μηχανή. Εκείνος έβγαλε από τη τσέπη του μια χούφτα κέρματα, τα ακούμπησε στον πάγκο και της χαμογέλασε δειλά. Έφαγε καθισμένος σε ένα παγκάκι απέναντι από τη θάλασσα χαζεύοντας τα λιγοστά ιστιοφόρα που ήταν δεμένα στη μαρίνα. Άναψε το τσιγάρο που είχε ζητήσει το απόγευμα από ένα περαστικό, το κάπνισε και σηκώθηκε. Βάδισε ανατολικά ακολουθώντας τη Via Cristoforo Colombo που οδηγεί από το λιμάνι στην Plazza 9 Settembre 1943 που βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός. Είχε κίνηση όπως κάθε Κυριακή βράδυ. Βολεύτηκε μόνος στη σκοτεινή γωνιά και σκεπάστηκε όσο μπορούσε καλύτερα. Όπως κάθε βράδυ με ανοιχτά τα μάτια ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν στο Varanasi καθισμένος στα σκαλοπάτια της όχθης και μπροστά του απλωνόταν σκοτεινός ο Γάγγης. Έβγαλε τα ρούχα του και μόνο με το εσώρουχο μπήκε αργά στο ποτάμι. Πήρε νερό με τις χούφτες και έπλυνε το πρόσωπό του. Γύρω του υπήρχε πολύ κόσμος αλλά δεν άκουγε φωνές. Ο ήλιος ανέτειλε πάνω στα νερά. Το φως τον τύφλωσε και γύρισε προς την άλλη μεριά. Μια νεκρική πυρά φούντωνε αφήνοντας ένα σύννεφο καπνού και τη γλυκιά μυρωδιά του σανταλόξυλου. Ανέπνευσε βαθειά θέλοντας να τη γευτεί, όσο μπορούσε περισσότερο. Μετά από λίγο η μυρωδιά μπερδεύτηκε με κάτι άλλο, το σανταλόξυλο χάθηκε και άρχισε να μυρίζει βενζίνη. Μια λάμψη, ήχος ανάφλεξης και πόνος*. *ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΡΕΙΣ ΝΕΑΡΟΙ ΠΥΡΠΟΛΗΣΑΝ ΕΝΑΝ ΑΣΤΕΓΟ ΙΝΔΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ, ΕΝΩ ΚΟΙ- ΜΟΤΑΝ, ΣΤΟ ΝΕΤΤΟΥΝΟ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΕΛΟΥΣΑΝ ΜΕ ΒΕΝΖΙΝΗ. «ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΣΤΕΙΟ ΓΙΑΤΙ ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΑΝ. ΘΑ ΤΟΝ ΣΒΗΝΑΜΕ ΑΜΕΣΩΣ» ΕΙΠΑΝ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ.

10 10 αλλοκοτα Σαν πέφτουν τα ρούχα μιλάει ο Θεός... ΓΡΑΦΕΙ Η ΙΣΑΒΕΛΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ Τάδε έφη μία παντελώς άγνωστη Λιθουανή μοναχή του 14ου αιώνα. Μπορεί και να μη το είπε δηλαδή, αλλά τέλος πάντων είναι μία επιλογή λέξεων βαλμένες σε μία επιλεγμένη σειρά που κάτι λέει. Αυτό που λέει ίσως με απλά, μεσαιωνικά λογάκια για να τα καταλάβουμε όλες και όλοι, είναι ότι όπως είναι σημαντική η ένδυση, άλλο τόσο σημαντική είναι η μη ένδυση. Δηλαδή η γύμνια... Αυτή, η γύμνια, λόγω της ελαφριάς παρέμβασης του χριστιανισμού τα τελευταία τριάντα εκατομμύρια χρόνια (τόσο δεν είναι, ή απλώς μου φαίνονται τόσα), είναι ίσως από τα πλέον χρονίζοντα απωθημένα της ανθρωπότητας. Άπειρα ποιήματα, λογοτεχνήματα, πίνακες, γλυπτά, μουσικά έργα, την αναφέρουν με αναστεναγμό, την αποτυπώνουν με λαχτάρα, την εξυμνούν με εγκατάλειψη και δάκρυα. Η αίσθηση ότι κάποτε τό χαμε, αλλά το χάσαμε, υποβόσκει συνέχεια στους σκοτεινούς θαλάμους του εγκεφάλου, εκεί που κατοικοεδρεύει η σύνδεσή μας με το απώτερο παρελθόν μας (βλέπε εκείνη την φοβερή ταινία με τον τάδε που έγινε ανθρωποπίθηκος μέσα στην ειδική δεξαμενή). Τι είχαμε όμως και τί χάσαμε; Ας το αναλύσουμε κι αυτό το αυτονόητο, λοιπόν. Ντυθήκαμε κάποτε για να ζεσταθούμε. Μας είχαν πέσει οι τρίχες μάλλον. Επειδή όμως ήμαστε σάπιενς, τίποτα δεν έμεινε απλώς απλό. Έπρεπε να το λούσουμε κι αυτό σε συμβολισμούς, να του προσάψουμε μαγικά, να το βάλουμε στην νομοθεσία μας, να του βρούμε κανόνες, να βρούμε τιμωρίες για την παραβίαση των κανόνων, να το συνδέσουμε με ιεροτελεστίες, να το κάνουμε ιεροτελεστία το ίδιο, να το κάνουμε μόδα, να του βάλουμε χειρότερους κανόνες, πιο αιμοσταγείς τιμωρίες όσο περνούσε ο χρόνος και άλλα πολλά, που ακόμα βρίσκουμε και κάνουμε. Για να μη πολυλογούμε, όμως, ας πηδήξουμε μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ας μην ασχοληθούμε με καμία από τις υπόλοιπες φυλές ούτε τόπους και ας ζουμάρουμε κατ ευθείαν στην χώρα τούτη φέτος. Και μάλιστα το καλοκαίρι της το τωρινό, όπερ και διανύομε. Ένας είναι ο κανόνας κάθε καλοκαιριού σ ελληνικά ακρογιάλια. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Πέρσι είχε λιγότερο κόσμο, πέρσι ήταν πιο καθαρή η θάλασσα, πέρσι η κυτταρίτιδα ούτε που φαινόταν, πέρσι ήμασταν τόσο πιο νέες και νέοι. Αλλά το πιο σημαντικό, πέρσι ήμαστε γυμνές και γυμνοί στις τάδε παραλίες και περνάγαμε καταπληκτικά. Παρ όλο που οι ντόπιοι είχαν ήδη αρχίσει να φωνάζουν και να βρίζουν. Φέτος τί να συμβαίνει άραγε με το πέταγμα των ρούχων πάνω σε μία πετσέτα και την μη αντικατάστασή τους στο σώμα; Και μετά με το περπάτημα με γυμνό σώμα ως την θάλασσα που ακολουθείται από την βουτιά και την απόλυτη απόλαυση αυτού του συμπαντικού δώρου που είναι το νερό παντού; Είναι νωρίς βέβαια να έχουμε συλλέξει τις πληροφορίες μας από τις διάφορες παραλίες και να κάνουμε εμπεριστατωμένο σχόλιο. Αλλά ακούγονται πολλά. Ακούγεται ότι οι ταμπέλες με το καταπληκτικό Απαγορεύεται ο γυμνισμός έχουν ξεφυτρώσει εκεί που άλλοτε δεν υπήρχαν, ή απλώς υπήρχαν σκουριασμένες πίσω από κάτι βάτα και χρησίμευαν να κρεμάμε τα ρούχα μας. Ακούγεται ότι ευάλωτες ομάδες λουομένων, όπως λεσβίες και κουήαρ, γίνονται στόχοι μπανιστηριού, προσπάθειας εκτοπισμού, ηλίθιων σχολίων των μέινστρημ, όπως εκείνες τις παλιές δεκαετίες που μαυροφόρα κοράκια δίποδα κατρακυλούσαν τις πλαγιές των όμορφων βουνών, κατέληγαν στις όμορφες παραλίες και κυνηγούσαν το όμορφο ανθρώπινο σώμα. Νάτη η δύναμη του ρούχου πάλι πάνω στο μη ρούχο. Ακούγεται κιόλας ότι οι κυνηγοί του δημόσια γυμνού σώματος χρησιμοποιούν τώρα εκφράσεις του στυλ επανάκτηση των παραλιών μας και άλλα τέτοια που αποτελεί κατάφωρη κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, γιατί αυτά τα φωνάζει το ανθρώπινο ασυνείδητο από τότε που το ντύσανε. Και νάταν και στα πάρκα δημόσια γυμνό το ανθρώπινο σώμα, όπως στο Βερολίνο. Στις παραλίες είναι μόνο και μάλιστα μέχρι εκεί που φτάνει η άμμος. Μετά βάζει μαγιώ να πάει να πάρει ένα φραπέ από την καντίνα με τη γεννήτρια. Ακόμα δε διεκδικεί πολλά το σώμα. Ίσως γιατί ούτως ή άλλως θα ντυθεί γιατί κρυώνει. Αλλά τί θα κάνει τώρα που εμφανίζεται η νέα τάξη πραγμάτων με ντόπιους / ες που χρησιμοποιούν ανθρώπινο λόγο για να εκφραστούν πια και δεν κραδαίνουν σταυρούς και ράσα εξωτερικά παρά μόνο από μέσα τους; Μιλάμε τώρα για συντηρητισμό νέας εποχής. Σαν να πρέπει να είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση για πάντα, και το μόνο που υπολειπόταν ήταν να αποκτήσει ακτιβιστικό και διεκδικητικό λόγο ο δήμος τάδε και δείνα. Και προς τί όλ αυτά; Για να μην είναι γυμνό το ανθρώπινο σώμα σε μία παραλία στους 38 βαθμούς με την θάλασσα ακόμα εκεί να το καλεί όπως έκανε πάντα σ αυτόν τον γεωγραφικά καταπληκτικό τόπο; Όλα αυτά θα εξαφανιστούν όταν το ανθρώπινο σώμα και ο ερωτισμός του απενοχοποιηθεί και απεγκλωβιστεί τελείως από τις αλυσίδες της παράδοσης. Εδώ δε μιλάμε για καταπίεση κάποιων περιθωριακών ή μικρών ομάδων του πληθυσμού. Μιλάμε για κάθε μια και κάθε έναν από μας. Αν η καθεμιά και ο καθένας έρθει σ επαφή με το κορμί του και το κορμί της, υπάρχει ελπίδα και η βία να υποχωρήσει από τις κοινωνίες μας και ο ερωτισμός να μπει στη σωστή του προτεραιότητα στις ζωές μας, έτσι ώστε ούτε πίκρες ούτε στερήσεις να μας δέρνουν τουλάχιστον από κει. Καλό κουήαρ καλοκαίρι, και ας μαζευτούμε το Σεπτέμβρη να μιλήσουμε για το αν η χώρα πάει αλματωδώς πίσω με το σταυρό στο χέρι ή κρατάει τουλάχιστον κάποια με κόπο κεκτημένα αυτονόητα πράματα.

11

12 12 λεξικο Βαλεντίνο Ροδόλφος: η ροζ αφέλεια ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΔΗ Γεννήθηκε το 1895 στη νότια Ιταλία Πέθανε το 1926 στη Νέα Υόρκη. Διάσημος αμερικάνος ηθοποιός, πρωταγωνιστής σε πολλές ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Δυο μεγάλες επιτυχίες του ήταν το «Ο γιος του σεΐχη» και το «Μπεν Χουρ». Πέθανε 31 χρονών από κρίση σκωληκοειδίτιδας. Στην κηδεία του οι θαυμάστριές του έκαναν σκηνές μαζικής υστερίας. Ο Βαλεντίνο παντρεύτηκε δυο φορές και τις δυο με γνωστές λεσβίες. Η πρώτη φορά ήταν με την ηθοποιό Jean Acker το 1919, πριν ακόμη ξεκινήσει η καριέρα του στο σινεμά. Ο γάμος τους κράτησε ουσιαστικά έξι ώρες. Η Άκερ τον είχε χρησιμοποιήσει για να γλιτώσει από τους μπελάδες ενός ερωτικού τριγώνου με δυο συναδέλφισές της. Την πρώτη νύχτα του γάμου τους κλείδωσε τον Ροδόλφο έξω από τη σουίτα τους και το πρωί του ανακοίνωσε ότι θα επέστρεφε στην αγαπημένη της. Πήραν διαζύγιο τρία χρόνια μετά και παρέμειναν φίλοι μέχρι το τέλος της ζωής του Βαλεντίνο. Ο δεύτερος γάμος του ήταν με την Natacha Rambova, σχεδιάστρια κοστουμιών και σκηνοθέτρια, που ήταν, όπως και η Τζιν Άκερ, φίλη τής παρτενέρ του Βαλεντίνο Άλα Ναζίμοβα (Συναντήσαμε τη Ναζίμοβα στο λήμμα του «Queer λεξικού» για την Μερσέντες ντε Ακόστα, με την οποία είχε υπάρξει ζευγάρι). Ο γάμος του Βαλεντίνο με τη Ραμπόβα τέλειωσε άσχημα μετά από τρία χρόνια. Στο Χόλιγουντ το παρατσούκλι του Βαλεντίνο ήταν «η ροζ αφέλεια». Μέχρι σήμερα πάντως η ομοφυλοφιλία του είναι ατεκμηρίωτη, παρέμεινε στις φήμες της εποχής του, αντίθετα με τον διάδοχό του ωραίο ηθοποιό Ραμόν Νοβάρο που η ομοφυλοφιλία του έγινε γνωστή με τραγικό τρόπο όταν δολοφονήθηκε το 1968 και οι δυο δράστες μαρτύρησαν το γεγονός. [Πηγές: Michel Larivière: A poil et à plume, Éditions Régine Deforges] Βελισσαρόπουλος Ανδρέας: ΑΜΦΙ-βολές στο σύστημα Σκηνοθέτης και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1947 Πέθανε το Έργο του η ταινία «Όπερα» (1976) που αναφέρεται στην όπερα του Βάγκνερ «Τριστάνος και Ιζόλδη». Ο Ανδρέας Βελισσαρόπουλος είναι από τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα στη δημιουργία του κινήματος για την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα. Είχε ζήσει στο Παρίσι από κοντά τις πρώτες κινητοποιήσεις της γκέι απελευθέρωσης και οραματίστηκε τα ίδια και για την Ελλάδα, στη δεκαετία του 1970 μετά την κατάρρευση της Χούντας. Από τους πρωτεργάτες στην ίδρυση του ΑΚΟΕ, στην έκδοση του περιοδικού «Αμφί» και στη διοργάνωση του συνεδρίου για την ομοφυλοφιλία που είχε γίνει το 1982 στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα. Άνθρωπος με ευρύ κοινωνικό κύκλο, λειτούργησε επίσης ως συνδετικός κρίκος μεταξύ ομοφυλόφιλων -και όχι μόνο- διανοούμενων του εξωτερικού (γάλλων κυρίως όπως οι: Μισέλ Φουκό*, Ζαν Ζενέ*, Ζιλ Ντελέζ, Φελιξ Γκουαταρί) με τον ελληνικό χώρο των ομοφυλόφιλων που μόλις άρχιζε τότε να εξερευνά τα ζητήματα της καταπίεσης, της απελευθέρωσης, της ορατότητας και των διεκδικήσεων. Με τη μόρφωση και την καλλιέργειά του, μαζί και με τα άλλα μέλη της τότε ομάδας του ΑΚΟΕ, έδωσαν το στίγμα του περιοδικού «Αμφί» που μέχρι σήμερα παραμένει ένα περιοδικό με δυνατό πολιτικό λόγο στα θέματα γύρω από την ομοφυλοφιλία αλλά και ευρύτερα. Στοιχεία για την ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του Ανδρέα Βελισσαρόπουλου υπάρχουν στην προφορική γκέι παράδοση της Αθήνας, ενώ οι καταγραφές γι αυτόν είναι ελάχιστες και αφορούν κυρίως την διαμάχη του (;) με τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή. Το βασικό παραμένει ότι υπήρξε ένας από τους πρώτους ανοιχτά ομοφυλόφιλους στην ελληνική κοινωνία του 1970, ο οποίος μαζί με τους συνοδοιπόρους του έθεσε τα θεμέλια της ομοφυλόφιλης αναγνώρισης και υπερηφάνειας. [Προτάσεις για ανάγνωση: Ανδρέας Βελισσαρόπουλος, Κοινωνικά κινήματα ομιλία στο συνέδριο του ΑΚΟΕ/ περιοδικό Αμφί, τεύχος 14-15, καλοκαίρι Λουκάς Θεοδωρακόπουλος «Αμφί» και απελευθέρωση, εκδ. Πολύχρωμος Πλανήτης 2006] μονολογοι Με λένε Κωνσταντίνο και (δεν) είμαι καλά! ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, πως αυτό το καλοκαίρι θα το περνούσα ξέγνοιαστα με τους φίλους μου, πίνοντας ποτά και τρέχοντας σε συναυλίες. Με βουτιές στις κοντινές παραλίες χωρίς σκοτούρες, άγχος και προβλήματα. Έλα μου όμως που είμαι ενεργός πολίτης αυτού του τόπου και βλέπω πράγματα στην καθημερινότητά μου τα οποία με φέρνουν στα όριά μου και δεν μπορώ να τους γυρίζω την πλάτη; Γιατί να μπαίνω στο τρυπάκι τους ήθελα να ξερα λες και δεν αρκεί που εδώ και χρόνια είμαι ένα πιόνι στη καλοσχηματισμένη σκακιέρα τους. Ντροπή και Αίσχος τίποτα άλλο δεν έχω να πω. Έφτασε η τιμή του εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς το ένα ευρώ την ώρα που όλοι οι απλοί πολίτες λιώνουνε στις στάσεις περιμένοντας και μόλις δούνε το λεωφορείο το χαζεύουνε σαν να είναι διαστημόπλοιο. Κανένας έλεγχος; (τη λέξη σεβασμό ούτε καν θα την αναφέρω) Και μην ξεχνιόμαστε το πρόστιμο για τους παραβάτες 60 ευρώ. Σου μιλάω ειλικρινά αισθάνομαι μια αηδία κάθε φορά που αντικρίζω κίτρινα κουβαδάκια με 4 τροχούς όπου οι οδηγοί τους (πολύ μάγκες) εντελώς ανεξέλεγκτοι κάνουνε ότι γουστάρουνε, σε ρωτάνε που πάς; Βάζουν μπροστά και φεύγουνε και περιμένεις σαν μαλάκας μες τον καύσωνα και το χειρότερο; Έχουνε κάνει κατάληψη στην οδό Ορφέως στο Γκάζι και δεν περνάει κανένα ΙΧ αυτοκίνητο, έτσι επειδή γουστάρουν και αν τυχόν κάποιος Έλληνας διαμαρτυρηθεί τον σκοτώνουν στο ξύλο. Και αναρωτιέμαι τροχαία δεν υπάρχει σε αυτήν τη πόλη; Στη συνέχεια προσπαθούσα μάταια να παρηγορήσω έναν τουρίστα Ολλανδό ο οποίος έπεσε θύμα κάποιου άλλου φιλόξενου Έλληνα. Μπήκε για μια μπύρα σε ένα από τα περιβόητα μπαρ της Τριπτολέμου και πλήρωσε για μία μπύρα και μια βότκα πορτοκάλι 40 ευρώ!!! Οι γονείς μου δούλευαν μια ολόκληρη ζωή για να μην μας λείψει τίποτα. Η μάνα μου μανάβισσα και ο πατέρας μου οικοδόμος. Το Ελληνικό κράτος τους ανταμείβει επάξια! Η σύνταξη του πατέρα μου αγγίζει με το ζόρι τα 700 ευρώ και της μάνας μου (κάθεσαι;) τα 400 ευρώ. Ξέρω, ξέρω, μόνος μου τα λέω, μόνος μου τ ακούω Αλλά δεν σκάω, από αύριο θα γίνω καλά και θα τα γράψω όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Έλεος ρε παιδιά! Δεν ζούμε στον μεσαίωνα που να με πάρει ο διάολος! Γιατί να είμαστε τόσο μίζεροι ρε γαμώτο μου; Γιατί τα πάντα να κρύβουνε μια ανόητη κουτοπονηριά από πίσω; Τέρμα τα ψέματα σύντεκνοι! Επαναστατήστε! Μην τα περιμένετε όλα από τους νέους. Άνθρωποι είμαστε κι εμείς, όχι επαναφορτιζόμενα στρατιωτάκια. Τα είπα και ξεθύμανα.

13 City Uncovered >> πολιτισμός + διασκέδαση ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ: λίγο μετά την εμφάνιση στο φεστιβάλ Ηλιούπολης ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΙΚΟΥ Τα Υπόγεια Ρεύματα, ένα από τα ιστορικά σύγχρονα ελληνικά ροκ συγκροτήματα, παρουσίασαν φέτος μια απ τις πιο αξιόλογες μουσικές παραστάσεις των τελευταίων ετών, διασκευάζοντας τα πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου. Με αφορμή την συναυλία τους στην Ηλιούπολη, συναντήσαμε τον μπασίστα του γκρουπ, Απόστολο Καλτσά, στο στούντιο όπου τα παιδιά ετοιμάζουν τον επόμενο δίσκο τους. Αποστόλη είσαι το νεότερο από τα Ρεύματα. Τι έκανες πριν και πως προέκυψε η συνεργασία με τα παιδιά; Είμαι ένα επαρχιοτόπαιδο. Ήρθα στην Αθήνα για σπουδές από την Λαμία που μεγάλωσα, σπούδασα θεατρολογία στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως τυχοδιώκτη. Πριν τη σχολή έκανα διάφορες δουλειές, η μουσική πάντα υπήρχε ως μικρόβιο, έπαιζα σε διάφορες μπαντούλες και για να μην στα πολυλογώ, γνώρισα έναν φίλο των παιδιών, ο οποίος έμαθε ότι ο προηγούμενος μπασίστας είχε φύγει. Πρότεινε στα παιδιά να με ακούσουν και ένιωσα πολύ τυχερός με το καλημέρα βρέθηκα σε ένα ιστορικό γκρούπ, που πάντα μου αρέσε. Εντελώς τυχαία, λοιπόν, μπήκα στη μπάντα και αυτό άλλαξε τη ζωή μου. Τα Υπόγεια Ρεύματα είναι ένα συγκρότημα που έχει υποστεί αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή του. Πιστεύεις ότι αυτό έχει αποπροσανατολίσει μουσικά το σχήμα, ή ότι λειτουργεί περισσότερο θετικά; Ωραία ερώτηση. Στην Ελλάδα είθισται οι ομάδες να μην έχουν διάρκεια, γιατί είναι μια μικρή μουσική αγορά και όσο επιτυχημένη να είναι μια μπάντα, δεν αρκεί ώστε να ζουν όλοι καλά χωρίς να σκέφτονται το οικονομικό. Και αν κάποιος θέσει προτεραιότητες όπως η οικογένεια, ή μια καριέρα σε κάτι άλλο, είναι πράγματα που δεν συμβιβάζονται. Στην παρούσα φάση και οι τέσσερις είμαστε πολύ ερωτευμένοι με τη μουσική, θυσιάζουμε άλλα πράγματα και ζούμε γι αυτό. Τώρα, για τις αλλαγές, είναι κάτι που συμβαίνει. Το ευτυχές είναι ότι ο Γρηγόρης (Κλιούμης) είχε πάντα το όραμα να διατηρείται και να υπάρχει η μπάντα και όταν έφευγαν άνθρωποι, φρόντιζε να ψάχνει για καινούργιους που θα δώσουν νέες ιδέες, όπως συμβαίνει και τώρα. Πως βλέπεις την ελληνική ροκ σήμερα; Για να εξετάσουμε αυτό το ζήτημα, πρέπει να προσδιορίσουμε τους όρους. Θα σου μιλήσω προσωπικά, χωρίς να εκπροσωπώ τους υπόλοιπους. Όταν μιλάμε για ροκ, μιλάμε για ένα ρεύμα με συγκεκριμένη φόρμα, που βασίζεται σε συγκεκριμένα όργανα και μια αμφισβήτηση. Το ροκ ακριβώς επειδή προέκυψε σαν αμφισβήτηση υπαρχόντων μουσικών ρευμάτων τα οποία ανέτρεψε, σήμερα δεν μπορεί να είναι ίδιο. Ροκ για μένα σημαίνει να ανατρέπεις και να αμφισβητείς συνεχώς, δεν το περιορίζω φορμαλιστικά, οπότε με αυτή την έννοια, ροκ είναι για μένα και το ρεμπέτικο ή ο Χατζιδάκις. Τώρα, ελληνικό, δε νομίζω ότι χαρακτηρίζεται απλά ένα κομμάτι που θα μπορούσες κάλλιστα να ακούσεις και με ξένο στίχο. Ελληνικό ροκ σε επίπεδο μελωδίας και αρμονίας, νομίζω ότι λίγοι έχουνε παίξει, ένα είδος δηλαδή που θα μπορούσε να είναι μόνο ελληνικό, έστω και με όργανα δυτικά, κάτι που να δικαιολογεί τον όρο ροκ, αλλά και τον όρο ελληνικό. Έχουμε μια τεράστια δεξαμενή μουσικού πλούτου και σε επίπεδο παράδοσης που θεωρώ πως δεν έχει ακόμα αξιοποιηθεί. Είναι κάποιοι καλλιτέχνες όπως ο Πορτοκάλογλου, ή ο Αλκίνοος (Ιωαννίδης) που χρησιμοποιούν το ελληνικό στοιχείο και για μένα αυτό είναι το ζητούμενο, να εξελίξουμε την δική μας μοναδικότητα.

14 14 συνεντευξη «Παίζουμε οπουδήποτε μας καλούν χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες αξιώσεις με την ίδια ευχαρίστηση και το ίδιο κέφι, χωρίς να εξαρτάται αυτό από το πόσα χρήματα θα πάρουμε...» Πάμε στην συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο. Πως γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το πάντρεμα ; Έχω την τιμή η ιδέα αυτή να ήταν δική μου. Ήξερα ότι όλοι μας λατρεύουμε την μουσική του Θάνου και επειδή νιώθαμε κάπως εγκλωβισμένοι και ότι θέλαμε να εξελίξουμε λίγο τον ήχο μας μέσα από μια συνεργασία, που να έχει όμως και ουσία. Όταν ανέφερα τον Μικρούτσικο, ήταν σαν να μας χτύπησε ένα ρεύμα. Πήγαμε άμεσα, τον βρήκαμε, του είπαμε δειλά ότι έχουμε σκεφτεί να διασκευάσουμε τα πολιτικά του τραγούδια... Γιατί τα πολιτικά; Επειδή πέρα από τον κύκλο με τον Καββαδία, που ακούγεται και δεν θα σταματήσει να ακούγεται, ξέραμε ότι υπάρχουν και άλλα εκπληκτικά έργα του Θάνου με έντονο πολιτικό στίγμα, κάτι που θεωρούμε ότι έχει ανάγκη η εποχή μας. Το συγκεκριμένο υλικό προσφέρονταν και για δημιουργική διασκευή, γιατί ήταν πολύ ιδιαίτερο από άποψη φόρμας και απαιτητικό τεχνικά και ήταν μια ωραία πρόκληση. Εδώ, η μουσική από μόνη της είναι το μήνυμα, γιατί στα κομμάτια αυτά δεν υπάρχει μια συμβατική φόρμα. Μπορεί το κομμάτι να μην έχει καν ρεφρέν, να αλλάζει συνεχώς αρμονίες ή μελωδίες, αυτό από μόνο του είναι ένα μήνυμα πολιτικό τελικά, ότι εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με την μουσική όπως την μάθαμε, την ψάχνουμε, η μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, αντιβαίνει στον τρόπο που έχουμε μάθει να ακούμε, στο φλατ που σήμερα είναι το 99% της μουσικής. Όλο αυτό μας προκάλεσε να διασκευάσουμε το υλικό, εκείνος δέχθηκε με ενθουσιασμό ακόμα και να παίξει μαζί μας και μάλιστα χωρίς να έχει ακούσει νότα από όσα είχαμε ετοιμάσει. Και είναι μεγάλη μας χαρά, γιατί πέρα από έναν σπουδαίο συνθέτη, γνωρίσαμε και έναν πολύ συναρπαστικό άνθρωπο. Απ ότι ξέρω, αυτή η παράσταση θα είναι και ο επόμενος δίσκος σας. Ναι, σίγουρα θα βγει δίσκος. Ηχογραφούμε ένα μεγάλο μέρος του υλικού στο στούντιο, είναι πολύ πιθανόν να μπουν και κομμάτια από τις ζωντανές εμφανίσεις και καλά να είμαστε τον Οκτώβριο, το πολύ Νοέμβριο πιστεύω θα έχει βγει. Με τη Νέα Μέρα επιστρέψατε μετά από αρκετά χρόνια στη δισκογραφία σε μια αρκετά δύσκολη εποχή. Πως το βλέπεις όλο αυτό; Κοίτα, εδώ και πολλά χρόνια φαίνεται ότι η δισκογραφία πεθαίνει, για να δημιουργηθεί ίσως ένα άλλο καθεστώς, αλλά τα Υπόγεια όπως και οι άλλες μπάντες αυτού του είδους έχουν μια πιο live διάσταση, ζουν και τρέφονται από τα live, οπότε δεν μας άγγιξε ουσιαστικά αυτή η κάμψη. Οι δίσκοι μας, χωρίς να είχανε όλοι μαζική επιτυχία, κάποια κλασικά κομμάτια είχανε πάντα ένα airplay και στην συνείδηση του κοινού έμειναν ως μια αξιόλογη παρουσία, όπως και η Νέα Μέρα. Τα Υπόγεια Ρεύματα συμμετέχουν συχνά σε μικρά φεστιβάλ ή φεστιβάλ Δήμων, όπως στην Ηλιούπολη. Τι αποκομίζετε; Περνάμε πολύ ωραία μέσα από τα live, μας κρατάνε ζωντανούς. Η αίσθηση ότι παίζουμε σε κόσμο που μας γουστάρει και μετά θα σου πει κι έναν καλό λόγο. Κάνεις και φίλους, έχουμε παίξει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και σε κάθε μέρος νομίζω ότι υπάρχει κι ένας άνθρωπος που άμα τον ξαναδώ θα μου πει έλα να σε κεράσω κάτι. Αυτό είναι τεράστιο κέρδος. Παίζουμε οπουδήποτε μας καλούν χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες αξιώσεις με την ίδια ευχαρίστηση και το ίδιο κέφι, χωρίς να εξαρτάται αυτό από το πόσα χρήματα θα πάρουμε. Γουστάρουμε την διαδικασία, δεν το κάνουμε για να βγάλουμε φράγκα, είναι χαρά μας να παίζουμε. Μια συνεργασία που θα ήθελες να κάνεις; Αφού μιλάμε για ροκ και ανατροπές, θα γούσταρα πολύ να συνεργαστώ με έναν αυθεντικό τραγουδιστή δημοτικών πανηγυριών ή σκυλάδικου, αλλά καθαρόαιμου σκυλάδικου, όχι της μεταμοντέρνας ποπ. Θα ήταν δύσκολο ίσως λόγω απόστασης, είναι όμως μεγάλη πρόκληση και είναι ροκ. Από κει και πέρα, εκτιμώ πολύ την δισκογραφία του Δήμου Μούτση, του Μαρκόπουλου, του Ξυδάκη, είναι συνθέτες απ τους οποίους έχω ωραίο υλικό να δουλέψω. Με τις φωνές έχουμε ένα θέμα, έχουν αυτοπαγιδευτεί οι περισσότεροι σε μία έπαρση, αλλά, ας πούμε, θα ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με την Ελένη Βιτάλη, αρέσει σε όλους μας. Τελειώνοντας, ποιά είναι τα άμεσα σχέδιά σας; Αυτή τη στιγμή η ενέργεια μας διοχετεύεται σε αυτό τον δίσκο και στις εμφανίσεις που θα γίνουν τον χειμώνα σε μια μουσική σκηνή από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο. Και προσωπικά όμως, όλοι κάνουμε και δικά μας πράγματα, εγώ κάνω έναν δίσκο με δικά μου τραγούδια που θα κυκλοφορήσει, ελπίζω, μέσα στο Από κει και πέρα βλέπουμε, δεν μας αρέσει να βάζουμε μακροπρόθεσμα σχέδια, είμαστε ανοιχτοί. Υπόγεια ρεύματα

15

16 16 εικαστικα Διευρυμένες οικολογίες: Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης ΓΡΑΦΕΙ H ANDREA GILBERT andrea@greekhelsinki.gr Η τέχνη, ακόμα όταν δεν έχει πηγή τα επίκαιρα «πολιτικά ζητήματα», πάντα αντικατοπτρίζει και αναφέρεται στην εποχή της οποίας είναι προϊόν. Έτσι, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι, εδώ και καιρό, το θέμα της κατάστασης του πλανήτη Γη είναι πανταχού παρόν στον εικαστικό χώρο, τόσο στα επιμέρους ατομικά project, όσο και στις ομαδικές εκθέσεις. Εντούτοις, η πρόκληση για τους επιμελητές δεν είναι να βρουν σχετικά έργα ή καλές προτάσεις, αλλά να επινοήσουν μιαν άλλη οπτική στο εγχείρημα. Ήταν πολύ εύστοχη λοιπόν η ιδέα της επιμελήτριας Δάφνης Βιτάλη να αξιοποιήσει τους υπαίθριους χώρους του Κτίριου του Ωδείου Αθηνών, όπου στεγάζεται προσωρινά το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Το Κτίριο καθαυτό παρουσιάζει περιβαλλοντικό ενδιαφέρον. Αντανακλά επίσης μια εποχή κατά την οποία σχεδιάστηκαν αρκετά μεγαλεπήβολα αρχιτεκτονήματα, τα οποία για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, λες και προορισμός τους ήταν να μετατραπούν σε μοντέρνα ερείπια. Την ίδια μοίρα είχαν και οι τεράστιες εγκαταστάσεις του Ωδείου μέχρι πρόσφατα, όταν το ΕΜΣΤ μετακόμισε εκεί. Η ακόμα πιο τρομακτική πτυχή της ιστορίας είναι ότι, σε μια πόλη με τραγική έλλειψη πράσινου, είχε παραμεληθεί ακόμα και το ευρύχωρο και όμορφα δομημένο πάρκο μπροστά στο Ωδείο. Η συγκεκριμένη έκθεση, αν μη τι άλλο, ανανέωσε το πάρκο και τράβηξε την προσοχή μας σ αυτό. Πέρα από την πολυμορφία των έργων, χάρηκα ιδιαίτερα τη λιτότητα, τη γενικότερη χιουμοριστική διάθεση και την έλλειψη δόγματος μια παγίδα στην οποία εύκολα πέφτεις μ ένα τέτοιο θέμα που διακρίνει τις προτάσεις των 28 καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών ομάδων που συμμετέχουν. Σχεδόν όλα τα έργα δημιουργήθηκαν ως site specific και in situ, δηλαδή ειδικά για το συγκεκριμένο χώρο κι εντός αυτού. Η έλλειψη χώρου εδώ μου με αναγκάζει δυστυχώς να επισημάνω λίγα μόνο από τα έργα που μου άρεσαν. Το Modern Illusion του Γιώργου Γυπαράκη είναι μικρογραφία ενός κοινού μοντέρνου κτιρίου χτισμένου γύρω από ένα δέντρο, το οποίο, σ ένα παραπλανητικό παιχνίδι με καθρέφτες, αγκαλιάζει σαν μάγος, ενώ συγχρόνως το εξαφανίζει. Το έργο αναφέρεται στην εγκληματική κοπή παλαιών δέντρων προς χάρη της αστικής προόδου, αλλά και στην αρχιτεκτονικη ταση να ενσωματώνουν ζωντανά δέντρα μέσα σε ουρανοξύστες. Μια σειρά από κυψέλες μελισσών ( Pollen των Coti και Δημήτρη Χαρίτος) ένα μαγευτικό θέαμα μέσα στον αστικό ιστό αντλούν στην πραγματικότητα δεδομένα από την ηχητική και ατμοσφαιρική ρύπανση του περιβαλλοντικού χώρου, τα οποία μετατρέπουν σ ένα άλλο ηχητικό οικοσύστημα που λειτουργεί ενάντια στη μόλυνση και την εξισορροπεί. Στην ιδιαίτερα άχαρη πίσω πλευρά του κτιρίου που βλέπει το πάρκινγκ, ο Κώστας Ιωαννίδης ( coast to coast ) έχει τοποθετήσει δυο ξαπλώστρες για να καθίσουμε και να απολαύσουμε το φλοίσβο που έρχεται από το φρεάτιο δίπλα, μεταφέροντας μας από την ασχήμια και το άγχος της πόλης στη γαλήνη μιας έρημης παραλίας. Και τέλος, η Ντιάννα Μαγκανιά, εστιάζοντας στο έτος 1969, συσχετίζει δύο ιστορικά γεγονότα: την έναρξη της ανοικοδόμησης του Ωδείου και την άφιξη του πρώτου ανθρώπου στο φεγγάρι, στη φωτογραφική εγκατάσταση «ο Δεσποτόπουλος και οι αστροναύτες ». Ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος, αρχιτέκτονας του Ωδείου, εμπνεόμενος από τη φιλοσοφία του Μπάουχαους, οραματιζόταν την αρχιτεκτονική ως καταλύτη της κοινωνικής αλλαγής. Οι εικόνες της Γης που μας ήρθαν για πρώτη φορά από το διάστημα, άλλαξαν για πάντα την αντίληψη που έχουμε για τη θέση μας στο σύμπαν. Η Μαγκανιά τοποθέτησε εναλλάξ με τα μαρμάρινα πλακάκια στην είσοδο του Ωδείου (τοίχος και δάπεδο) φωτογραφίες των ελληνικών νησιών τραβηγμένες από αστροναύτες από το 1969 μέχρι το Η αντίστιξη της κοινωνικής δράσης εντός της ανθρώπινης κλίμακας και η έξωθεν οπτική των αστροναυτών υποδηλώνει το φαινόμενο της συμπαντικής συγκυρίας. Μέχρι ΕΜΣΤ Κτίριο Ωδείου Αθηνών, Βασ. Γεωργίου Β και Ρηγίλλης ΤΡ-ΚΥ , ΠΕ Ντιάννα Μαγκανιά, Ο Δεσποτόπουλος και οι αστροναύτες , Φωτογραφική εγκατάσταση Γιώργος Γυπαράκης, Modern Illusion, Εγκατάσταση

17 σινεμα/tv 17 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΜΠΙΤΣΙΟΣ πάμε όπου θες**** Ο Μπερτ (Τζον Κραζίνσκι) κι η Βερόνα (Μάγια Ρούντολφ) ανακαλύπτουν πως πρόκειται να αποκτήσουν μωρό. Ως σύγχρονοι Ιωσήφ και Μαρία, ξεκινούν ένα ταξίδι ανεύρεσης του κατάλληλου μέρους για το στήσιμο του σπιτικού τους. Στο πρώτο τους σενάριο οι Ντέιβ Έγκερς και Βεντέλα Βίντα έγραψαν για τους σημερινούς 35άρηδες που ακόμη δεν έχουν λύσει τα βασικά. Ο σκηνοθέτης Σαμ Μέντες («American Beauty», «Ο δρόμος της επανάστασης») παρουσιάζει άλλη μία ιστορία, που αφορά στις οικογενειακές σχέσεις. Η Μάγια Ρούντολφ θυμίζει σε χιούμορ, εκφράσεις και παρουσιαστικό την Μπάρμπρα Στρέιζαντ. Οι Μάγκι Τζίλενχαλ και Άλισον Τζάνεϊ προσφέρουν απολαυστικούς β ρόλους. Trivia: Συμμετέχει η συμπρωταγωνίστρια της συζύγου του σκηνοθέτη Κέιτ Γουίνσλετ στα «Ουράνια Πλάσματα» Μέλανι Λίνσκεϊ! Η αδελφή μου και εγώ**** Η ζωή μίας οικογένειας αλλάζει όταν μαθαίνουν πως η κόρη τους Κέιτ έχει λευχαιμία. Η μοναδική ελπίδα είναι να κάνουν ένα παιδί, το οποίο θα γίνει ο γενετικός σωτήρας της Κέιτ. Η Κάμερον Ντίαζ έχει πολύ καλές σκηνές μέσα στο φιλμ. Η Τζόαν Κιούζακ ως δικαστής «κλέβει την παράσταση». Την Κέιτ ενσαρκώνει η Σοφία Βασίλιεβα πραγματοποιώντας ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο. Ωραίο σάουντρακ. Προσέξτε τον Τόμας Ντέκερ στον 15λεπτης διάρκειας ρόλο του «Τέιλορ». Στο Last Chance Harvey*** δύο ιδιαίτεροι άνθρωποι ζουν έναν έρωτα που θα τους μεταμορφώσει. Πρωταγωνιστούν η Έμα Τόμσον, ο Ντάστιν Χόφμαν (φοιτητικός συγκάτοικος της Μπάρμπρα Στράισαντ), ο Τζέιμς Μπρόλιν (σύζυγος της Στράισαντ) και η Κάθι Μπέικερ (φοβερή στην 3λεπτή στην σκηνή του μπαρ). Fresh bar Mykonos Στο Hangover*** Ο σκηνοθέτης Τοντ Φίλιπς υπογράφει μία κωμωδία για ένα πάρτυ εργένηδων στο οποίο τίποτα δεν πήγε καλά. Ετοιμάζεται το σίκουελ. Tv ΚΡΑ! 1 - ΝΕΤ, 17/06, στην πρωινή εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» με τους Λυριτζή- Οικονόμου, ο κ. Λυριτζής αποκάλεσε, κάτω από τα μουστάκια του, τους Βρετανούς: «sissies»! Μάλιστα ξεστόμισε αυτή την έκφραση για να μην πει άλλη βαρύτερη! Άραγε ήθελε να πει «παλιοπούστηδες», «παλιαδελφές» ή «πισωγλέντηδες»; 2 - Ο παίκτης ονόματι Νίκος της «Λίστας» του Ant εμφανίστηκε στις στην «Εκδίκηση της Ξανθιάς» του Mega. Στο θέμα επανεμφάνισης παικτών είχε αναφερθεί και το «Όλα» με αφορμή παίκτρια του «Big in Japan». 3.- Ποιος να μας το λεγε ότι η Μίνα Βάσου, την οποία είχα «κράξει» σε προηγούμενο τεύχος θα ήταν η υποψήφια διάδοχος του Γρηγόρη Αρναούτογλου στο πρωινό του Mega!!! Αριστούργημα*****, Πολύ καλό****, Καλό***, Ενδιαφέρον**, Μέτριο*, Κακό A new concept in Mikonos town has been created. An oasis of quality emerged from two of the most dynamic teams of the gay community of the island. The name is Fresh bar restaurant lounge, located in Marios hotel. In a newly renovated, filled with atmosphere, food according to the best cocktails of the island, surrounded by the most trendy faces, we are waiting for you... Fresh bar // Marios Hotel // 31, Kalogera street // downtown Mykonos

18 You don t dream... just enjoy! 5 Parties in 4 Days 3rd of Sept Kiss from Elysium 4th of Sept GAYDAR.EU Jackie O 5th of Sept white pool Elysium 5th of Sept DELICE MAIN Cavo Paradiso 6th of Sept Last Dance Beach-Pool Party 5 International Guest Djs >> 10 Sexy dancers 1 Performer >> Different Costumes >> Concepts per Party Presents >> Goodies for all guests Special Effects >> Bus Shuttles to Parties International Gay Event September Myconos Dj Paul Heron Dj MisterMola Για πρώτη φορά διοργανώνεται φέτος από την LifeZONE events το XLsior festival στην Μύκονο που φιλοδοξεί να γίνει το σημαντικότερο Gay Party festival της Ευρώπης μέσα στα επόμενα χρόνια. Η LifeZONE events διάλεξε τους πιο δυνατούς συνεργάτες στη Μύκονο για να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα: CAVO PARADISO - ELYSIUM - JACKIE O. O Ορος XLsior (excelsior) αγγίζει το ανώτερο και μαζί με το XL που δηλώνει μέγεθος, προσδιορίζει το μεγάλο σε διάρκεια και ανώτερο απο κάθε άλλο σε ποιότητα event. 5 πάρτι,5 πασίγνωστοι Djs, 1 περφόρμερ, 10 Sexy Dancers από όλο τον κόσμο αλλά και χιλιάδες boys θα κάνουν την Μύκονο να ζήσει αξέχαστες στιγμές ξέφρενου κλάμπινγκ. Το πρόγραμμα αναλυτικά περιλαμβάνει: 3 Σεπτεμβρίου: A KISS FROM MIAMI Pool Elysium Pool, που θα φιλοξενήσει την Atlantis Gay Cruise (2.500 sexy Americans) SPECIAL GUEST DJ: Steve Pitron (London) & Mister MOLA (Joystick Cologne) 4 Σεπτεμβρίου: GAYDAR O, αγόρια του GAYDAR σε άμεση επαφή με τον κόσμο θα μοιράσουν δώρα κάτω από τους ρυθμούς του DJ Erwin (Radio Dj) Guest Dj: ERWIN (Radio Dj Athens) 5 Σεπτεμβρίου: The POOL Elysium Pool Warm up Crazy pool party με πολλά χάπενινγκ και white dress code SPECIAL GUEST DJ: Mister MOLA (Joystick Cologne) & LUKE HOPE (salvation London) 5 Σεπτεμβρίου: MAIN PARTY CAVO PARADISO δέκα χορευτές, ένας performer, χάπενινγκ και τρελλή ατμόσφαιρα που μόνο το DELICE ξέρει να φτιάχνει και το μεγαλύτερο πάρτι που έγινε ποτέ στο Cavo Paradiso. 2 SPECIAL GUEST Djs: PAUL HERON (London) & Mister MOLA (Brussels) GUEST STAR: TONNIC (London) DELICEBOYS on STAGE more & more... 6 Σεπτεμβρίου: LAST DANCE PARTY@ Super paradise beach bar, το πιο τρελλό αντίο στο πιο τρελλό ετήσιο γκέι κλάμπινγκ, πάνω στη θάλασσα. SPECIAL GUEST Dj: RAHALLA (Pacha Marakech)

19 lifezone Η lifezone events απαρτίζεται από μέλη που έχουν δουλέψει επι σειρά ετών στον τομέα της διασκέδασης και διαφήμισης, εντος και εκτός Ελλάδος. Δραστηριοποιείται στη διοργάνωση μουσικών & καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, έχοντας στο ενεργητικό της πολλές επιτυχημένες εκδηλώσεις με τις περισσότερες εξ αυτών να έχουν διεθνή χαρακτήρα και να φιλοξενούν μερικούς από τους πιο αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες ανά τον κόσμο, για πρώτη φορά στη χώρα μας. Με την εμπειρία από τα πιο επιτυχημένα << Dance Scenes>> της Ευρώπης, το Λονδίνο τη Μαδρίτη-Βαρκελωνη και με συνεργασίες με τα μεγαλύτερα οργανωμένα party, όπως DELICE MATINEE κα, έχουμε ξεκινήσει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια να καθιερώσουμε την Αθήνα σε έναν από τους πιο ελκυστικούς gay dance προορισμούς. Το Delice ήταν το 1ο gay party στην Ελλάδα που είχε χορηγό επικοινωνίας μια εφημερίδα, και μάλιστα την 1η σε κυκλοφορία free press ATHENS VOICE, όπως και την 1η σε κυκλοφορία gay free press CITY UNCOVERED τον ATHENS RADIO DeeJay 95.2 και το MAD TV. Άλλους χορηγούς διεθνούς βεληνεκούς όπως το gaydar, kai to aussie bum.

20 20 μουσικη MUSIC BLAH BLOG ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΥ Βρισκόμαστε στην παραδοσιακά πιο δυνατή συναυλιακά περίοδο του χρόνου. Περιοδείες καλλιτεχνών και προγραμμάτων, πολλά φεστιβάλ Δήμων και όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα και νομίζω ότι αν ετοιμάζεστε για τις διακοπές σας, θα είναι καλό να κοιτάξετε για συναυλίες και μουσικές εκδηλώσεις που ίσως γίνονται στο μέρος που επιλέξατε, γιατί...η Ελλάδα χορεύει και τραγουδάει αυτές τις μέρες από την Θράκη έως την Κρήτη. Στην Αθήνα, εκτός από το Φεστιβάλ του Αττικού Άλσους που βλέπετε και στις προτάσεις μας παρακάτω, σε εξέλιξη βρίσκονται το Φεστιβάλ Καισαριανής (kessariani.gr), οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις του Δήμου Αμαρουσίου (maroussi.gr), ενώ από τις 19 Αυγούστου ξεκινάει και το Φεστιβάλ του Βύρωνα Στη Σκιά των Βράχων (festivalbyrona.gr), για το οποίο θα μιλήσουμε και πιο αναλυτικά στο επόμενο. 22/7, Terra Vibe (ΑΘ), 23/7, Μονή Λαζαριστών (ΘΕΣΣ), DEEP PURPLE (Εισιτήρια 45 & 60 ) 22/7, Θέατρο Αντ. Καλογιάννης - Καισαριανή, ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ & ΘΑΝΟΣ ΜΙ- ΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ (Έναρξη 21:30, Είσοδος 15 ) Θέατρο Αττικού Άλσους, 20/7, ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ & ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ (Είσοδος 5 ) - 22/7, ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ & ΠΕΜΗ ΖΟΥΝΗ (Είσοδος 5 ) - 6/8, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ (Είσοδος 10 ) - Έναρξη όλων στις 21:00. 24/7, Θέατρο Δίου (ΚΑΤΕΡΙΝΗ), CESARIA EVORA (Έναρξη 21:00, Εισιτήρια 25 & 30 ) ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΩΝ EVANESCENCE Χαρακτηριστικός ο τίτλος (του Billboard) για το νέο γκρουπ του πρώην ιδρυτικού μέλους των Evanescence, Ben Moody. O Moody, είχε δημιουργήσει μαζί με την Amy Lee το 1995 τους Evanescence, αλλά μετά το πρώτο τους πολυπλατινένιο άλμπουμ Fallen, εγκατέλειψε το γκρουπ το Από τότε, έχει κάνει αρκετές συνεργασίες, με πιο επιτυχημένη το single Everything Burns το 2005 με την Anastacia, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το σόλο άλμπουμ All For This. Στο νέο σχήμα We Are The Fallen, συμμετέχουν και άλλα δυο πρώην μέλη των Evanescence, ο κιθαρίστας John LeCompt και ο ντράμερ Rocky Gray. Δεν υπάρχουν οι αληθινοί Evanescence, είναι μόνο η Amy Lee με μερικούς άλλους που έχουν προσληφθεί στη θέση μας δήλωσε ο Moody και η Lee απάντησε απαξιωτικά ότι οι Evanescence δουλεύουν τα νέα τους τραγούδια. ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ Είναι ίσως ό,τι δυσκολότερο έχει χρειαστεί να γράψω. Θέλει ειδικό θάρρος και δύναμη να αποχαιρετάς έναν άνθρωπο δικό σου που έφυγε, χωρίς να παραδοθείς στο συναίσθημα. Εκατομμύρια άνθρωποι κάθε ηλικίας, χρώματος, φυλής, εθνικής ταυτότητας και ιδεολογίας, θρηνούν ένα από τα λίγα μη πολιτικά και μη θρησκευτικά πρόσωπα με τόσο μεγάλη παγκόσμια αποδοχή. Οι περισσότεροι δεν έχασαν απλά έναν αγαπημένο τραγουδιστή, ένα μουσικό ίνδαλμα. Έχασαν έναν απ τους καλύτερους φίλους τους και κάτι παραπάνω, έναν στενό, αγαπημένο συγγενή. Γιατί αν πραγματικά τον γνώριζες και του έδινες την ευκαιρία να μπει στην ζωή σου, την άλλαζε για πάντα και την γέμιζε μελωδία, όνειρα και αγάπη. Ασχέτως με το τι πίστευε κανείς για τον Michael Jackson, ο σεβασμός για το ταλέντο και την μουσική ευφυΐα του ήταν και είναι καθολικός. Και φυσικά, θα ήταν περιττό να αναλύσουμε την συμβολή του στην σύγχρονη μουσική. Αρκεί μία μόνο ματιά στην σημερινή ποπ. Στις 25 Ιουνίου, αποχαιρετήσαμε το σώμα του Michael Jackson. Ο ίδιος θα είναι πάντα εδώ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΚΕΡΑΚΙ Πέρασε πολύ γρήγορα ο καιρός και δεν το λεω μελαγχολικά, γιατί ο καιρός συνήθως περνάει γρήγορα όταν περνάς καλά. Περίπου τέτοιες μέρες πέρυσι στο τεύχος 37 της City Uncovered, το μικρό μας blogάκι έκανε δειλά το ντεμπούτο του, ελπίζοντας να κλέβει την προσοχή σας με καλές μουσικές ειδήσεις και προτάσεις, χωρίς τουπέ και απόσταση, απλά και άμεσα, όπως θα σας τα έλεγα και κατ ιδίαν. Το αν πλησιάζουμε τον στόχο αυτό, θα το κρίνετε εσείς - και ελπίζω να έχω την γνώμη σας, είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Εγώ θα ήθελα απλά να ευχαριστήσω από την καρδιά μου την Μαριανέλλα Κλώκα για την εμπιστοσύνη που από την αρχή μου έδειξε και μου δείχνει και όλους εσάς όσους τιμάτε την στήλη διαβάζοντάς την. Εγώ θα το γιορτάσω με μια υπέροχη τούρτα που με περιμένει στο ψυγείο μου. ΑΚΟΥΣΤΕ Michael Jackson Στο πιο τελευταίο άλμπουμ του Michael Jackson, Invincible (2001), υπάρχουν δυο μικρά διαμάντια. Το Butterflies και το Whatever Happens όπου συνεργάζεται με τον Carlos Santana. Αναζητήστε τα...