Το άνοιγμα της επιστήμης στα κορίτσια προωθεί η πρώτη Ελληνίδα ομιλήτρια στο TEDx Ζυρίχης.

Transcript

1 Μαρίλη Νίκα: Οι γυναίκες κατακτούν την Πληροφορική Το άνοιγμα της επιστήμης στα κορίτσια προωθεί η πρώτη Ελληνίδα ομιλήτρια στο TEDx Ζυρίχης. Η Μαρίλη Νίκα βρισκόταν ήδη πέντε λεπτά στη σκηνή του αμφιθεάτρου της Ζυρίχης, όταν μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία γέμισε την οθόνη: η μητέρα και η θεία της μπροστά από τον Παρθενώνα το Η φωτογραφία συμβόλιζε τις γυναίκες που προηγήθηκαν - αυτές που σε δύσκολες εποχές αντιστάθηκαν στο κατεστημένο που τις ήθελε σε πιο «θηλυκούς» ρόλους και κυνήγησαν το όνειρο των θετικών επιστημών, προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για τις επόμενες. Ολόκληρη η ομιλία της, η πρώτη από Ελληνίδα στη διοργάνωση TEDx της Ζυρίχης, ήταν μια πρόποση στην αόρατη αυτή αλυσίδα γυναικών. Και ήδη η 28χρονη προγραμματίστρια έχει πάρει τη σκυτάλη. Στο Imperial College του Λονδίνου, όπου κάνει το διδακτορικό της στην Πληροφορική, έχει ιδρύσει ειδικό γκρουπ «Γυναίκες και Πληροφορική», οργανώνοντας και μαθήματα σε σχολεία για το «άνοιγμα» της επιστήμης στα κορίτσια. Τον περασμένο Φεβρουάριο, διοργάνωσε ειδικό «hackathlon» στο κτίριο της Facebook στο Λονδίνο, όπου δεκάδες γυναίκες επιδόθηκαν σε αγώνα δρόμου για την ανάπτυξη της καλύτερης εφαρμογής στο πεδίο της υγείας και της ευεξίας. Το 2011, η Μαρίλη Νίκα ήταν η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε την υποτροφία Anita Borg της Google, θεσμό που προωθεί τις σπουδές των γυναικών στην Πληροφορική. Με τις υπόλοιπες νικήτριες του διαγωνισμού, είχε βρεθεί τότε στα κεντρικά της Google στην Ελβετία προκειμένου να παρακολουθήσουν σεμινάρια και να κάνουν επαφές με την κοινότητα. Το networking απέδωσε, αφού έκτοτε εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές της ως product manager στην Google, την εταιρεία όνειρο για κάθε προγραμματιστή της γενιάς της. Και να σκεφτεί κανείς ότι ακολούθησε την κλίση της μετά το πρώτο πτυχίο. Στις Πανελλήνιες είχε περάσει στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, το οποίο ολοκλήρωσε επιτυχώς. Σήμερα, τελειώνοντας το διδακτορικό της και έχοντας εξασφαλίσει ακόμη μία υποτροφία, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. «Μου έχουν κάνει πρόταση από το ΜΙΤ, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήθελα ακαδημαϊκή καριέρα. Περισσότερο από την έρευνα, μ αρέσει να φτιάχνω πράγματα». Της Λίνας Γιάνναρου Καθηµερινή, 17/12/2013

2 Ω ναι, τα κομπιούτερ είναι και για κορίτσια «Τα κομπιούτερ δεν είναι για κορίτσια». Αν η Μαρίλη Νικά είχε μια δεκάρα για όσες φορές έχει ακούσει τη συγκεκριμένη φράση στη ζωή της Το θυμάται καθαρά. Οταν κοριτσάκι, θα ταν δεν θα ταν έξι ετών, κρυφάκουγε τις συζητήσεις του μεγάλου αδερφού της γύρω από τους «υπολογιστές», προσπαθώντας να αντιληφθεί από τις σκόρπιες κουβέντες προς τι η φασαρία, ένιωθε ότι παραβιάζει κάποιον άγραφο νόμο του φύλου της. Αλλά και αργότερα όταν «δανειζόταν» τα βιβλία προγραμματισμού από το διπλανό δωμάτιο και μελετούσε τα περίεργα σύμβολα, μαγεμένη από αυτόν τον μυστήριο κόσμο που έμοιαζε να κρύβεται πίσω από τις σκούρες οθόνες των κομπιούτερ της εποχής, οι φίλες της την κορόιδευαν: «Μα με τι ασχολείσαι πια!» Σήμερα βέβαια τα αστειάκια έχουν «κοπεί». Στα 26 της, με ορατή την πιθανότητα εργασίας στην εταιρεία όνειρο κάθε προγραμματιστή Google, έχει δώσει την απάντηση στο ερώτημα που τη βασάνιζε στα παιδικά της χρόνια: «Ω ναι, τα κομπιούτερ είναι και για κορίτσια». Πριν από λίγο καιρό, η Μαρίλη Νικά έγινε η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε την υποτροφία Anita Borg της Google, ένα θεσμό που προωθεί τις σπουδές των γυναικών στην Πληροφορική (σ. σ. η Anita Borg υπήρξε επιστήμων της πληροφορικής που αφιέρωσε τη ζωή της στην εμβάθυνση των σχέσεων του γυναικείου φύλου με τον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών). Μάλιστα, μαζί με τις άλλες νικήτριες του απαιτητικού διαγωνισμού από όλη την Ευρώπη βρέθηκαν από τις 20 έως τις 23 Ιουνίου στα κεντρικά γραφεία της Google στην Ελβετία προκειμένου να παρακολουθήσουν σεμινάρια, εργαστήρια και ομιλίες και κυρίως να αναπτύξουν επαφές με την κοινότητα ήταν φανερό, το ταξίδι θα επέτρεπε ένα πρώτο «σκανάρισμα» για την πιθανότητα εργασίας σε κάποιο τμήμα της εταιρείας κολοσσού. Και πράγματι, η πρώτη πρόταση δεν άργησε: αφού ξεκινήσει τον Οκτώβριο το διδακτορικό της, το κόστος του οποίου βέβαια θα καλυφθεί από τα χρήματα της υποτροφίας, οι εγκαταστάσεις της Google στη Ζυρίχη έχουν κρατήσει στη Μαρίλη μια θέση για πρακτική άσκηση. Και ό, τι προκύψει. «Είμαι πολύ χαρούμενη με τις εξελίξεις», λέει η ίδια στην «Κ». «Αυτή η υποτροφία δεν έχει δοθεί ποτέ ξανά στην Ελλάδα. Κυρίως όμως θα ήθελα να πω σε όλες τις νεαρές κοπέλες εκεί έξω πως μπορούν κι εκείνες να τα καταφέρουν στον τομέα αυτόν. Οτι τα κομπιούτερ ταιριάζουν στις γυναίκες και τέτοια ταμπού πρέπει επιτέλους να σπάσουν. Αρκεί να προσπαθήσουν!» Eίναι ένα όνειρο Ακόμα κι αν νομίζουν ότι είναι αργά. Η Μαρίλη για παράδειγμα είχε για αρκετά χρόνια «απωθήσει» τον μεγάλο της έρωτα για τους υπολογιστές. Οι Πανελλήνιες την έφεραν στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών απ

3 όπου αποφοίτησε με την τρίτη υψηλότερη βαθμολογία, αλλά παρά το μέλλον που ανοιγόταν μπροστά της στον κλάδο, το πάθος της για την πληροφορική δεν έλεγε να κοπάσει. Αποφάσισε λοιπόν να παρακολουθήσει σχετικό μεταπτυχιακό στο Imperial College του Λονδίνου. Τελειώνοντας, για έναν χρόνο εργάστηκε σαν web developer και designer στην Αγγλία, αλλά το 2009 επέστρεψε στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει και δεύτερο μεταπτυχιακό στην Πληροφορική, αυτή τη φορά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Παράλληλα εργάστηκε στο πανεπιστήμιο σαν ερευνήτρια, ενώ ξεκίνησε να κατασκευάζει ιστοσελίδες σαν ελεύθερη επαγγελματίας. «Οταν έμαθα για τη συγκεκριμένη υποτροφία, είπα εδώ είμαστε. Εάν την κέρδιζα, σκέφτηκα ότι θα έστελνα ένα μήνυμα σε όλους όσοι αμφισβητούν την ενασχόληση των γυναικών με αυτά τα πράγματα. Πράγματι, παρότι ο ανταγωνισμός ήταν πολύ έντονος, κατάφερα να διακριθώ μαζί με μόλις άλλες 30 κοπέλες από όλη την Ευρώπη». Η Μαρίλη έχει γίνει δεκτή για διδακτορικό στο Imperial College του Λονδίνου, αλλά και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ενώ το αντικείμενο που έχει επιλέξει αφορά την πληροφορική και τα online κοινωνικά δίκτυα. «Ανεξάρτητα από το αν προχωρήσει η συνεργασία με την εταιρεία, ένα παιδικό μου όνειρο που άρχισε να γεννιέται όταν οι παλιοί υπολογιστές του μεγάλου μου αδερφού πέρναγαν σε εμένα θα έχει γίνει πραγματικότητα. Τουλάχιστον θα ξέρω ότι δεν θα έχουν πάει στράφι τα μηχανήματα που έκαψα εκείνα τα χρόνια!» καταλήγει γελώντας. ( )

4 I m going to MIT!! Posted on FEBRUARY 11, 2014 by LEA VEROU Last year, I did something crazy, that I ve been wanting to do since I was little: I applied to MIT s PhD program in Electrical Engineering and Computer Science. It was not only crazy because I have been working for several years already, but also because I only applied to MIT, as I decided I did not want to go to any other university, both for pragmatic and emotional reasons. As any prospective grad student will tell you, applying to only one top university is recipe for failure. I didn t tell many people, but everyone who knew thought I d get in except me. You see, I wasn t a typical candidate. Sure, I have done lots of things I m proud of, but I didn t have an amazing GPA or publications in prestigious academic conferences. It felt like a very long shot, so you can imagine my excitement when I received the letters of acceptance, about a week ago. I will remember that moment forever. I was watching Breaking Bad, feeling miserable over a breakup that happened only a few hours earlier. About a minute into the episode (s05e09), I saw an notification titled Your application to MIT EECS. My first thought was that there was some problem with my application. And then I read the first few lines: Dear Michailia Verou: If you have not already heard from them, you will shortly receive a letter from the EECS department at MIT, informing you that you have been admitted to the graduate program in Computer Science at MIT next fall. Congratulations!! WHAAAA? Was it a scam? But then, how did they have all my details? Holy mother of the Flying Spaghetti Monster, I got in!!! Soon thereafter, a letter

5 from CSAIL followed (where I said I wanted to work, specifically in the UID), and then even more letters. I started calling everyone who knew I applied to share the news, though it proved quite hard to form sentences instead of uncontrollably screaming in joy. I was (and am) so excited about the future, that it completely overshadows any sadness I had before I got the good news (best way to get over a breakup, ever). Of course, my happiness is mixed with sheer terror. I keep worrying that I will be the dumbest person in the room, or that I don t remember as much from my undergrad studies as the others will. I m even terrified of meeting my future advisor(s) in case getting to know me better makes them wonder why I was accepted. But I try to remind myself aboutimpostor syndrome, and from what I ve read in forums & blogs, it seems that I m not alone in having such fears. I held off blogging about it until I felt I was able to write something coherent, but I can t wait to share my excitement any longer. To the future! To real life plot twists! To MIT! Boy, I m thrilled. Retrieved February 12, 2014 from