Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 576 / Σάββατο 19 Ιουλίου 2014 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο Η χρονική σύμπτωση της ολοκλήρωσης του προγράμματος «ποσοτικής χαλάρωσης» στη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ (διακοπή της αφειδούς χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος) και η σιωπηρή αλλά εκτεταμένη «απομόχλευση» (οριζόντια μείωση των δανείων) από τις ευρωπαϊκές τράπεζες ενόψει των stress test του Οκτωβρίου από την ΕΚΤ, έχει προκαλέσει μία πρωτοφανή αν και ανομολόγητη ασφυξία στην Ευρωζώνη, παρά την πρόσφατη εξαγγελία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την δρομολόγηση μέτρων νομισματικής χαλάρωσης. Αποτέλεσμα αυτής της ασφυξίας είναι ότι έχουν αρχίσει να «σκάνε» οι πλέον αδύνατες τράπεζες των οποίων οι «φούσκες» χρεών δεν αντέχουν στην πρωτοφανή αυτή πίεση. Επεισόδια αυτού του νέου κύκλου της κρίσης -παρά τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης- είναι η χρεοκοπία της 4ης μεγαλύτερης τράπεζας της Βουλγαρίας η οποία EYΡΩΠΑΪΚΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ «KANONIA» Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Το μήνυμα της «Tράπεζας Σ αυτό το φύλλο του Αγίου Πνεύματος»! συμπαρασύρει στην πτώση και την κυβέρνηση, ή η πολύ σημαντικότερη, εν δυνάμει χρεοκοπία της Banco Espirito Santo [τράπεζα του Aγίου Πνεύματος!] της Πορτογαλίας - που μόλις πρόσφατα υποτίθεται πως βγήκε από το δικό της Μνημόνιο. Η ασφυκτική αυτή πίεση του φαύλου κύκλου της υπερχρέωσης με την ύφεση και τον αποπληθωρισμό στην οικονομία, εκδηλώνεται στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα με μη προβλέψιμες ακόμα συνέπειες καθώς η σύνδεση τραπεζικού συστήματος και κρατικών οικονομιών παραμένει ισχυρή. Με την διαφορά ότι στην Ευρωζώνη η περιβόητη τραπεζική ενοποίηση η οποία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί -υποτίθεται ότι θα κάνει το αποφασιστικό βήμα μετά την ολοκλήρωση των stress test τον Οκτώβριο- υποχρεώνει τις χώρες όταν μία τράπεζα χρεοκοπεί να εφαρμόζει διαδικασίες bail-in δηλαδή μεταφοράς του «κόστους» τής χρεοκοπίας ή της διάσωσης της τράπεζας, πρώτα στους μετόχους και δανειστές της τράπεζας και μετά στους καταθέτες της (τους έχοντες πάνω από 100 χιλ. ευρώ 40 χρόνια από την Τουρκική στρατιωτική κατοχή της Κύπρου. Διεθνιστικό κάλεσμα σελ. 6-7 καταθέσεις). Συνολικά όμως οι συνέπειες μιας τραπεζικής χρεοκοπίας ή διάσωσης παραμένει όσον αφορά το κόστος της μέσω bail-in ένα «εθνικό» θέμα και όχι της Ε.Ε. Αυτό σημαίνει ότι για τις τράπεζες που θα «σκάσουν», όπως η CCB στην Βουλγαρία ή η BES στην Πορτογαλία, αν δεν υπάρξουν άλλες παρεμβάσεις από την ΕΚΤ, η ζημιά θα πρέπει να απορροφηθεί από την οικονομία της χώρας που αυτό θα συμβεί Το πρόβλημα όμως είναι -όπως στην περίπτωση της BES- ότι σχεδόν όλες οι ευρω-τράπεζες που βρίσκονται σε κίνδυνο έχουν διασυνοριακή δραστηριότητα και η κάθε περίπτωση παρασύρει και άλλους σε άλλες ευρω-οικονομίες. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα όπως αποδεικνύουν τα τελευταία στοιχεία δεν έχει να κάνει με τις περιφερειακές ευρω-τράπεζες αλλά παραμένει στο κρατικό χρέος. Τα τελευταία στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας δείχνουν ότι το κρατικό χρέος της έχει ξεπεράσει το 130% του ΑΕΠ, ήτοι είναι πολύ ψηλότερα από το 120% του ΑΕΠ που ήταν το χρέος της Ελλάδας με βάση το οποίο την υποχρέωσαν να μπει στο μνημόνιο. Υπό τις παρούσες συνθήκες όμως δεν υπάρχει στην Ευρώπη ή στον κόσμο θεσμός τόσο μεγάλος και οικονομικά ισχυρός που να μπορεί να καλύψει με ένα αντίστοιχο πρόγραμμα την ιταλική οικονομία της οποίας το χρέος έχει ξεπεράσει τα 2,1 τρις Ευρω! Και μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους για ένα χρόνο η Ιταλία χρειάζεται να δανεισθεί πάνω από 700 δις ευρώ, δηλαδή ποσό υπερδιπλάσιο από το συνολικό χρέος της Ελλάδας. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο ιταλικό χρέος είναι ότι σε μεγάλο μέρος του διακρατείται στο εσωτερικό της χώρας με την μορφή αποταμιεύσεων από ασφαλιστικά ταμεία, ιδιώτες και τράπεζες. Συνέχεια στη σελ. 16 Διεθνιστικές συναντήσεις: Βάρνα, Βουλγαρία σελ Σαράγεβο σελ. 11 ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ! Από το βράδυ της 17ης Iουλίου, 11η ημέρα των στρατιωτικών επιχειρήσεών του, το Iσραήλ εξαπέλυσε και χερσαία επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας. Ήδη, πριν την χερσαία επίθεση θρηνούσαμε 250 νεκρούς, στη συντριπτική πλειοψηφία αμάχους, ανάμεσά τους πολλά παιδιά που αναδεικνύονται ως ο επίλεκτος στόχος του Iσραηλινού πυροβολικού, ιδίως όταν παίζουν ποδόσφαιρο! Σε χιλιάδες ανέρχονται οι τραυματίες. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καταδικάζει απερίφραστα το δολοφονικό έργο της σιωνιστικής πολεμικής μηχανής, που γι άλλη μια φορά αιματοκυλάει τον βασανισμένο Παλαιστινιακό λαό στη Γάζα. Οι εγκληματίες του Τελ-Αβίβ, με την κάλυψη και ανοχή του Αμερικάνικου και του Ευρωπαϊκού Ιμπεριαλισμού, έχουν εξαπολύσει ένα πόλεμο κατά αμάχων, παιδιών, γυναικών και γερόντων, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι από τους ίδιους, στη «φυλακή» της Λωρίδας της Γάζας. Η αφορμή για το νέο αιματοκύλισμα, ήταν η αμφιλεγόμενη απαγωγή και δολοφονία τριών Ισραηλινών εφήβων στη Δυτική Όχθη, στα μέσα του Ιουνίου. Το αντι-παλαιστινιακό μίσος που πυροδότησε αυτή η ενέργεια, οδήγησε άμεσα στην απαγωγή και στη δολοφονία, καίγοντάς τον ζωντανό, ενός 16χρόνου Παλαιστίνιου, του Μοχάμεντ Αμπού Χντέιρ, από έξι Ισραηλινούς φασίστες. Oλόκληρη η ανακοίνωση στο Το απόγευμα της Πέμπτης 17/7 το EEK συμμετείχε με άλλες οργανώσεις και κόμματα σε διαδήλωση έξω από την Iσραηλινή πρεσβεία της Aθήνας, ενώ ανάλογη εκδήλωση έγινε στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 18/7.

2 σελίδα 2 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα 3 Kαταδίκη νεοναζί τραμπούκου στον Πύργο Hλείας Στις 4 Ιουλίου στον Πύργο Ηλείας, έγινε η δίκη του μέλους της «Εθνικής Δράσης Ηλείας» Νίκου Παπαδόπουλου, για επίθεση που έκανε μαζί με άλλο φασίστα και την κάλυψη τρίτου, σε αντιφασίστα σπουδαστή και μέλος του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος στις 5 Σεπτέμβρη του Ο τραμπούκος καταδικάστηκε σε 13 μήνες φυλάκιση με αναστολή, αφού η έδρα εξάντλησε την εύνοιά της επικαλούμενη έναν ψευδομάρτυρα που προσκόμισε ο κατηγορούμενος. Η «Εθνική Δράση Ηλείας» είναι νεοφασιστική οργάνωση με δεσμούς και αναφορές σε εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις, ενώ μέλη της συμμετείχαν σε τάγματα εφόδου που επανειλημμένα χτύπησαν αντιφασίστες φοιτητές. Οι επιθέσεις αυτές γίνονταν με την ανοχή των αστυνομικών και δικαστικών αρχών, που τους εξασφάλιζαν την ατιμωρησία. Σε μια από αυτές τις επιθέσεις (13 Φεβρουαρίου 2013) συμμετείχε και αστυνομικός εν ενεργεία, ο οποίος είναι κατηγορούμενος σε άλλη δίκη που εκκρεμεί, μαζί με τον καταδικασμένο Παπαδόπουλο και άλλα στελέχη της «ΕΔΗ». Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίθεση στον σύντροφό μας έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου του 2013, δύο μέρες μετά την αθώωση του Γ.Γ. του ΕΕΚ σ.σάββα Μιχαήλ και την κατάρριψη του κατηγορητηρίου της Χρυσής Αυγής, που στόχευε στην ποινικοποίηση του αντιφασιστικού πολιτικού λόγου. Οι επιθέσεις των νεοναζί στην Ηλεία, θέσανε αντικειμενικά την αναγκαιότητα του Ενιαίου Μετώπου της αριστεράς για την αντιμετώπισή τους. Μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα συγκροτήθηκε το Αντιφασιστικό Μέτωπο Ηλείας και με διαδηλώσεις, ανοιχτές ομιλίες και εκδηλώσεις δήλωσε την Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός αποφασιστικότητα αγωνιστών, πολιτικών χώρων και κομμάτων της αριστεράς μαζί με αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες και αναρχοσυνδικαλιστικά πολιτικά ρεύματα, να βάλουν ένα τέλος στην παρακρατική τρομοκρατία. Η πετυχημένη ανοιχτή εκδήλωση την προηγούμενη μέρα της δίκης με προβολή video και ομιλίες στην κεντρική πλατεία Πύργου και η παρουσία δεκάδων πολιτών στη δίκη μετά από κάλεσμα του «Αντιφασιστικού Μετώπου Ηλείας» ξεκαθάρισε σε όλους, πως η δίκη αυτή θα γίνει στο φως της δημοσιότητας μπροστά στους εργαζόμενους και τον δημοκρατικό λαό του Πύργου. Η παρουσία στην εκδήλωση και τη δίκη μεταναστών από την Μανωλάδα ένωσε το αντιφασιστικό με το εργατικό κίνημα. Η ήττα και η καταδίκη των φασιστών στον Πύργο δείχνει τις δυνατότητες του Ενιαίου Μετώπου. Για το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα η αντιφασιστική πολιτική δράση συνδέεται με το εργατικό κίνημα, με τον αγώνα για την κατάργηση των μνημονίων και την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Αβραμίδης Κώστας Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα Ανακοίνωση του Αντιφασιστικού Μετώπου Ηλείας για την καταδίκη νεοναζί τραμπούκου, μέλους της «Εθνικής Δράσης Ηλείας» Tο Αντιφασιστικό Μέτωπο Ηλείας χαιρετίζει τους δεκάδες αντιφασίστες που με την παρουσία τους στα δικαστήρια πλαισίωσαν το κάλεσμά του για την δίκη του μέλους της «Εθνικής Δράσης Ηλείας», Ν. Παπαδόπουλο, που δικάστηκε για επίθεση που έκανε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε αντιφασίστα φοιτητή. Για τον συγκεκριμένο εκκρεμούν και άλλες δίκες για συμμετοχή σε τάγματα εφόδου της ΕΔΗ που επιτέθηκαν σε αντιφασίστες. Η καταδίκη του τραμπούκου μέλους των ταγμάτων εφόδου της «Εθνικής Δράσης Ηλείας», σε ένα χρόνο φυλάκιση με αναστολή, αποτελεί σημαντική νίκη του αντιφασιστικού κινήματος. Σε μια δίκη, ιδιαίτερα σημαντική, αντιφασίστες εργαζόμενοι και νεολαίοι του Πύργου με την παρουσία τους έδωσαν το μήνυμα πως η περίοδος της σιωπής απέναντι στη φασιστική τρομοκρατία στην Ηλεία έχει τελειώσει. Η προσπάθεια από την έδρα του δικαστηρίου να εξοβελίσει τον πολιτικό και αντιφασιστικό λόγο, υπογράμμιζε ακόμη περισσότερο αυτό που ήθελαν να αποφύγουν οι φασίστες της «Εθνικής Δράσης Ηλείας» και η δικαιοσύνη, δηλαδή τον πολιτικό χαρακτήρα της δίκης και την τρομοκρατική δράση των ταγμάτων εφόδου. Οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην δίκη, οι συχνές στημένες διακοπές, οι επιθέσεις του συνηγόρου του κατηγορουμένου, που κινούνταν πολύ πέρα από τα όρια της ευπρέπειας, δίνανε την εντύπωση μιας προσπάθειας για απαλλαγή του νεοφασίστα/δράστη. Η μαζική παρουσία όμως των αντιφασιστών της Ηλείας που σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας ήταν παρόντες, ξεκαθάρισαν σ όλους - Έδρα, αστυνομία και κατηγορούμενο- πως αυτή η υπόθεση είχε τελεσιδικίσει στην συνείδηση των αντιφασιστών της Ηλείας και αυτό δεν αλλάζει. Παρά την κατάθεση ψευδομάρτυρα που προσπάθησε να στηρίξει τους ισχυρισμούς του νεοναζί η εισαγγελέας πρότεινε ενοχή για όλες τις κατηγορίες. Η πρόεδρος όμως, αντίθετα, στηριγμένη σε αυτό τον μάρτυρα (ενώ αρνήθηκε αδικαιολόγητα εξέταση κατ αντιπαράσταση με μάρτυρες που τον διέψευδαν) απάλλαξε τον τραμπούκο από ορισμένες κατηγορίες. Αντιφασίστες συμπολίτες, το Αντιφασιστικό Μέτωπο Ηλείας, χαιρετίζει ιδιαίτερα τους μετανάστες εργάτες από το Μπαγκλαντές που με την παρουσία τους στο ακροατήριο ένωσαν τον πολιτικό αντιφασιστικό αγώνα με το ζωντανό εργατικό κίνημα που αντιπροσωπεύεται από τα ταξικά μας αδέρφια στην Νέα Μανωλάδα. Χαιρετίζουμε το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, τους καθηγητές της ΕΛΜΕ, τους εργαζόμενους της Wind, τους εργαζόμενους στο Συλλόγο Εργαζόμενων Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, τον Πανελλήνιο Σύλλογο Εργαζόμενων ΜΟΔ, τον Συλλόγο Εργαζόμενων ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΗΜΗ- ΤΡΑ, τους εργαζόμενους του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών, την κίνηση «Ανήσυχοι Γονείς» Π. Φαλήρου - Ν. Σμύρνης» και άλλους, που με ψηφίσματά τους έκαναν την υπόθεση που αφορά στον αντιφασιστικό αγώνα μας υπόθεση των εργαζόμενων. Η καταδίκη του νεοφασίστα τραμπούκου είναι νίκη των ρευμάτων του αγώνα και της ανατροπής. Είναι νίκη του Ενιαίου Μετώπου που πλαισιώνεται από πολιτικές οργανώσεις και κόμματα της αριστεράς, αναρχοσυνδικαλιστικά ρεύματα, κινήσεις στέκια και ανεξάρτητους αγωνιστές Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία και καταστολή, ενάντια στα μνημόνια, στο ξεπούλημα της χώρας μας και του λαού της θα συνεχιστεί μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς Στις 10 Ιουλίου έγινε η συνάντηση της τρόικας με τον Υπουργό Οικονομικών. Οι απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών κάλεσαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας με ένα πανό που έγραφε: «Υπουργείο Οικονομικών: Η καθαριότητα στους εργολάβους, οι καθαρίστριες στο δρόμο». Η αστυνομία υπερβαίνοντας τις μέχρι τότε πρακτικές της προχώρησε στην εκδικητική σύλληψη της καθαρίστριας Βάσως Γκόβα. Εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν άμεσα στη ΓΑΔΑ εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους και απαιτώντας την απελευθέρωση της απολυμένης συναδέλφου. Η αλληλεγγύη είχε αποτελέσματα και η συνάδελφος αφέθηκε ελεύθερη, ενώ ήδη νοσηλευόταν στο ΚΑΤ, παίρνοντας τακτική δικάσιμο. Ν.Π.: Βάσω, την Πέμπτη 10 Ιουλίου, σε συνέλαβαν έξω από το Υπουργείο Οικονομικών σε μια διαμαρτυρία σου με τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών με κατηγορίες για εξύβριση, αντίσταση κατά της αρχής, σωματική βλάβη σε αστυνομικό. Πως συνέβησαν τα πράγματα; Βάσω: Στις 10 Ιουλίου και γύρω στις 5 μ.μ. πήγαμε στο υπ. οικονομικών στη Νίκης να φωνάξουμε συνθήματα. Πριν προλάβουμε να ανοίξουμε το πανό μας, άρχισαν οι αστυνομικοί να μας σπρώχνουν με τις ασπίδες βίαια. Ένας από αυτούς, σωστός γορίλας, έτρεχε ανάμεσά μας και τραβούσε όποιον έβρισκε μπροστά του φωνάζοντας «να συλληφθεί ο κύριος», «να συλληφθεί η κυρία», ενώ φώναζε στους άλλους αστυνομικούς «τι κοιτάτε ρε μαζεύτε τες» και όσο δεν τον υπάκουαν οι συνάδελφοι του τόσο δαιμονιζόταν. Κάποια στιγμή και ενώ τον είχα απέναντι μου, μου βούτηξε τα χέρια και μου λέει «γιατί μου έριξες σφαλιάρα; Έκπληκτη τον ρωτάω: «εγώ σου έριξα σφαλιάρα; εσείς χτυπάτε όχι εγώ»! Με τραβούσε φωνάζοντας «να συλληφθεί η κυρία», κάπως έκανα εγώ τον καρπό μου και με άφησε. Μετά βουτά από τα χέρια την Δέσποινα Κωστοπούλου και φωνάζει «να συλληφθεί η κυρία» αλλά δεν τα κατάφερε. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα νιώθω να μου βουτά τα χέρια και να με τραβά: «συλλάβετε την, με χτύπησε», φώναζε κι έδωσε διαταγή να κάνουν ένα διάδρομο πίσω του. Προσπαθώντας να φύγω με βουτά από την κοιλιά κάτω από το στήθος μου, περνά τα χέρια του θηλιά γύρω μου και άρχισε να με σφίγγει σαν μέγγενη. Τον εκλιπαρούσα να μην με σφίγγει γιατί έχανα τις αισθήσεις μου, «πονάωω» του έλεγα «μη με σφίγγεις δεν μπορώ να αναπνεύσω» με σήκωσε στον αέρα και με οδηγούσε στην κλούβα. Με τη φόρα που πήγε να με πετάξει μέσα στην κλούβα για να μη σκάσω με το κεφάλι πάνω στην μπάρα που ήταν στην πόρτα και για να την αποφύγω τραυμάτισα τον αυχένα μου. Μέσα στην κλούβα μου είπε ότι θα με κατηγορήσει για ξυλοδαρμό, έκανε ότι πονούσε το κεφάλι του, ότι ζαλιζόταν και ότι έχει πρηστεί το μάγουλο του ενώ γελούσε κυνικά και κοροϊδευτικά! Να προσθέσω ότι ήταν ένας άντρας περίπου 1,90 και 120 κιλά ενώ εγώ 1,54 και 55 κιλά. Ν.Π.: Τι συνέπειες είχε η βία που σου ασκήθηκε; Πως εξηγείται το ιδιαίτερο μένος του αστυνομικού; ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η βία και η αναλγησία δεν θα λυγίσουν τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες Βάσω: Μέσα στη ΓΑΔΑ ανέβηκε κάποια γιατρός και με βρήκε σε άσχημη κατάσταση. Πονούσα πολύ στα πλευρά μου και είχα ανεβάσει πολύ πίεση. Πονούσε ο αυχένας μου και είχα τάση για εμετό και μούδιασμα στο αριστερό μου χέρι. Σε αυτήν την κατάσταση με πήγαν στο νοσοκομείο με το ασθενοφόρο. Πήγα στο ΚΑΤ όπου και με κράτησαν μέσα για νοσηλεία και παρακολούθηση. Έχω βαριές κακώσεις στα πλευρά και κάκωση του αυχενικού. Πήρα εξιτήριο την Παρασκευή το απόγευμα από το ΚΑΤ με κολάρο στον αυχένα και φριχτούς πόνους στα πλευρά, ενώ τα χέρια μου ήταν γεμάτα μώλωπες. Στις 16/7 ξανά πήγα σε νοσοκομείο, στον Ευαγγελισμό, με αφόρητους πόνους στα πλευρά μου. Μου έδωσαν πιο δυνατά φάρμακα γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ από τους πόνους, δεν μπορώ να ξαπλώσω το κορμί μου σε κρεβάτι, πονάω ακόμα πολύ! Ν.Π.: Στις 16 Ιουνίου σας ανακοινώθηκε η απόφαση του Αρείου Πάγου στο αίτημα της αναστολής που έκανε η κυβέρνηση για την πρωτόδικη απόφαση, που σας δικαίωνε και ζητούσε να επιστρέψετε άμεσα στη δουλειά σας. Στο σκεπτικό του ανώτατου δικαστηρίου το «εθνικό συμφέρον» ούτε λίγο ούτε πολύ ταυτίζεται με τα μνημόνια, την ανεργία και τις απολύσεις. Ποια είναι η άποψή σου για την απόφαση; Βάσω: Θεωρώ ότι το σκεπτικό της κυβέρνησης να μας πάει κατευθείαν στον Άρειο Πάγο και όχι στο εφετείο τα λέει όλα! Ο Άρειος Πάγος πιστεύω, όπως κ όλος ο ελληνικός λαός άλλωστε, ότι είναι υποκινούμενος, οι αποφάσεις που θα βγάλει θα πρέπει να είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της κυβέρνησης. Για ποιο εθνικό συμφέρον μιλάει η κυβέρνηση; ένα παιδάκι της πρώτης δημοτικού αν βάλεις να κάνει τις πράξεις θα δεις ότι περισσότερο ζημιά είναι παρά συμφέρον. Γιατί έχει εμάς εδώ και 10 μήνες και μας δίνει το 70% του βασικού μισθού και καθόμαστε, ενώ ταυτόχρονα πληρώνει συνεργεία για να κάνουν τη δουλειά, που θα κάναμε εμείς. Πού είναι λοιπόν η οικονομία; Όλα είναι παιχνίδια στημένα για να δώσουν δύναμη στους μεγαλοεργολάβους που έχουν τις γυναίκες και δουλεύουν με 200 ευρώ μηνιαίο εισόδημα, καρπώνονται οι ίδιοι τα υπέρογκα ποσά, που χρεώνουν το δημόσιο για τις υπηρεσίες τους. Έτσι πετά εμάς στην ανεργία σε ηλικίες απαγορευτικές για την αγορά εργασίας και συναινεί στην εκμετάλλευση του εργαζόμενου δίνοντας μεροκάματα πείνας. Ν.Π.: Εκείνη την ημέρα (16 Ιουνίου) η αστυνομία αντιμετώπισε με βία τη διαμαρτυρία σας για την άδικη απόφαση του Αρείου Πάγου, εσύ λιποθύμησες, ενώ και άλλες συναδέλφισσές σου τραυματίστηκαν. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες εργαζόμενοι από διάφορους χώρους βρέθηκαν δίπλα σας για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα σας και την αγανάκτησή τους για την αστυνομική βία. Ποια είναι η σημασία της αλληλεγγύης στον αγώνα σας; Βάσω: Πρώτα από όλα να σας πω ότι δεν είχα ποτέ συμμετάσχει σε πορείες και σε διαδηλώσεις. Τώρα όμως κατάλαβα πόσο λάθος έκανα τόσα χρόνια που καθόμουν στον καναπέ και έβλεπα να καταστρέφουν τη χώρα μου, το μέλλον τον παιδιών μου φωνάζοντας μόνο από τον καναπέ μου στην τηλεόραση. Τώρα καταλαβαίνω πως χρειάζεται ουσιαστικός αγώνας έξω, στους δρόμους, κάτω από τα γραφεία των βολεμένων, κάτω από τα υπουργεία των αδίστακτων... Η αλληλεγγύη είναι πολύ σημαντική για μας! δεν νιώθουμε μόνες μας. Στη σκηνή μας, στο σπίτι μας όπως την αποκαλούμε, δεν υπάρχουν κόμματα, υπάρχουν άνθρωποι αγανακτισμένοι, άνθρωποι άνεργοι, άνθρωποι ξεσπιτωμένοι, υπάρχουν άνθρωποι έτσι απλά άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Είναι όλοι κοντά μας, γινόμαστε όλοι μια γροθιά, μια γροθιά που χτυπά στο στομάχι με δύναμη τον γίγαντα που προσπαθεί να μας καταπιεί! Κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να τον νικήσουμε είμαι σίγουρη, όσο κι αν πονάνε τα χτυπήματά τους, όσο κι αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν! Είμαστε μανάδες και δεν μας πρέπει να λυγίζουμε! Ν.Π.: Τι σημαίνει να είναι ένας εργαζόμενος σε διαθεσιμότητα; Πόσο άλλαξε τη ζωή σας η απόφαση της κυβέρνησης να σας θέσει σε καθεστώς διαθεσιμότητας απόλυσης; Βάσω: Διαθεσιμότητα! Ένας όρος που μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας και έμαθα καλά τι σημαίνει ένα πρωινό του Αυγούστου [2013]! Σημαίνει αβεβαιότητα, ανεργία, τρόμος για το αύριο... Πανικός η πρώτη αντίδραση, απογοήτευση, κατάθλιψη αμέσως μετά, κλειστά παράθυρα, κλειστή η πόρτα στο δωμάτιο μου και δεν ήθελα να βλέπω, ούτε ν ακούω κανέναν. Πώς θα καταφέρω να τα βγάλω πέρα με τα 600 ευρώ το μήνα του συζύγου μου; Τρέλα, μια τρέλα που ή έπρεπε να την πολεμήσεις ή να την αφήσεις να σε νικήσει και να βρεθείς ξαφνικά με ψυχοφάρμακα! Μου πήρε πολύ καιρό να καταφέρω να σηκώσω το κεφάλι μου και να πω όχι, δεν θα με φας, εγώ θα σε φάω! Αβραμιδης Κώστας

3 σελίδα 4 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα 5 Η επιστράτευση των απεργών της ΕΗ Και οι ανάγκες του εργατικού κινήματος Η επιστράτευση των απεργών της Δ.Ε.Η., απέδειξε για άλλη μια φορά πως η κυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑ- ΣΟΚ, δεν έχει καμιά δυνατότητα και καμιά θέληση να χειριστεί διαφορετικά την οργή και την ανέχεια που διευρύνεται σε όλο και πλατύτερα τμήματα της εργατικής τάξης. Πολύ περισσότερο που βρισκόμαστε στις παραμονές ενός νέου κύματος διαθεσιμοτήτων και απολύσεων στο δημόσιο τομέα, στην διάλυση κάθε όρου απεργιακού και εργατικού αγώνα όπως ετοιμάζεται για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στη νέα φορολεηλασία. Η κυβέρνηση έκανε αυτό που είχε πράξει και στην απεργία του Μετρό και στην απεργία των εκπαιδευτικών, που τελικά δεν έγινε το Μάη του 2013, όπως και στον αγώνα των ναυτεργατών την ίδια χρονιά. Ακριβώς τη στιγμή που ένας απεργιακός εργατικός αγώνας, αρχίζει να συγκροτεί ένα ευρύτερο εργατικό και κοινωνικό μέτωπο πάλης, με τη στήριξη κοινωνικών και πολιτικών πρωτοβουλιών, τμημάτων της εργατικής τάξης και των τοπικών κοινωνιών, τότε χτυπά με τις επιστρατεύσεις και τα δικαστήρια. Στην περίπτωση μάλιστα της Δυτικής Μακεδονίας, η εξαγγελθείσα απεργία της ΔΕΗ συσπείρωσε συνολικά τις τοπικές κοινωνίες, που βλέπουν πως το πέρασμα μονάδων ηλεκτροπαραγωγής στους ιδιώτες, θα σημάνει απολύσεις εργαζομένων, ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα, διάλυση της υποδομής ηλεκτροπαραγωγής με βάση το κέρδος και τα αγοραία κριτήρια. Αντιλαμβάνονταν δηλαδή, αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, ο οποίος δεν μπορούσε να το κάνει, και φυσικά δεν το έκανε, δηλαδή να καλέσει ακριβώς τη στιγμή της κήρυξης της επιστράτευσης, σε έναν αγώνα αποκλεισμού των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, το οποίο έθεταν όλες οι τοπικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης! Οι εργατικοί αγώνες της περιόδου της χρεοκοπίας και της παρακμής του συστήματος της εκμετάλλευσης, και τα πιο αγωνιστικά τμήματα της τάξης σε αυτούς, τείνουν πολύ γρηγορότερα να πολιτικοποιούνται, και για να μπορούν να γίνουν, οδηγούνται ανολοκλήρωτα, διστακτικά στην αρχή, αποφασιστικά έπειτα, στο να θέτουν ζητήματα που υπερβαίνουν την αντιπαράθεση με το δικό τους εργοδότη μόνο. Μια επαναστατική παρέμβαση στο εργατικό κίνημα, μπορεί να ολοκληρώσει αυτά τα νέα στοιχεία, να οδηγήσει στη συνολική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, για να την ανατρέψει. Γονιμοποιώντας έτσι τα υπαρκτά δείγματα κοινής πάλης των εργαζομένων, αξιοποιώντας την αλληλεγγύη τους, και επιδρώντας τελικά, μέσα από τις μορφές πάλης και αυτοοργάνωσης στη φυσιογνωμία των ίδιων των εργατικών σωματείων, στο περιεχόμενο και τις μορφές οργάνωσης και πάλης τους. Ταυτόχρονα έδειξε πως η επαναστατική παρέμβαση στο εργατικό κίνημα, πως για να παίξει το ρόλο της ηγεσίας μέσα στους εργατικούς αγώνες, δεν μπορεί να περιμένει το πρόγραμμα κινητοποιήσεων, τα όρια και το κλείσιμό τους, όπως αυτό διαμορφώνεται από το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Η κινητοποίηση και η οργάνωση της πανεργατικής αλληλεγγύης, η συσπείρωση και διαμόρφωση ευρύτερων κοινωνικών εργατικών συμμαχιών, μέσα σε κάθε αγώνα, είναι κυρίως καθήκον των επαναστατών μέσα στο εργατικό κίνημα, και δεν αποτελεί κυρίως συνδικαλιστικό καθήκον. Και αυτό γιατί κάθε πλευρά των εργατικών προβλημάτων, όπως εκφράζονται σε κάθε κλάδο, άμεσα ή έμμεσα συνδέονται στο πεδίο της κρίσης, με κάθε πλευρά της ζωής των εργαζομένων, τους αφορά άμεσα και δεν είναι απλά ζήτημα αλληλεγγύης. Στη νέα στροφή όξυνσης της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, και των κοινωνικών εκρήξεων, τα συμπεράσματα από την επιστράτευση των απεργών της Δ.Ε.Η., είναι πολύτιμα και αξίζουν ευρύτερης συζήτησης. Νίκους Πελεκούδας ΙΚΑ Μαγνησίας: Πραγματοποιήθηκαν στις 4 Ιουλίου οι εκλογές στο Σύλλογο Εργαζομένων Διοικητικών Υπαλλήλων Ν. Μαγνησίας με την Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση να αποσπά 3 έδρες στο νέο ΔΣ ενώ για μία ψήφο έχασε τη δυνατότητα να έχει δύο αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ). Το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα, προϊόν της συσπείρωσης όλων των μαχόμενων δυνάμεων μέσα στο σύλλογο οφείλει να βρει συνέχεια και στο μέτωπο των αγώνων που αναπόφευκτα έχουμε μπροστά μας καθώς ήδη η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται προ των πυλών κι απαιτείται άμεση δράση για να μην περάσει η αξιολόγηση μαϊμού. Κατά τη συγκρότηση του ΔΣ στις 11/7 από την πλειοψηφούσα παράταξη προτάθηκε κοινό προεδρείο με την παραχώρηση δυο από τις τέσσερεις θέσεις σε αυτό. Η ΕΑΚ αρνήθηκε το κοινό προεδρείο και μια ψευδή ενότητα στις κορυφές καλώντας για μια ενότητα στη βάση των εργαζομένων και στους επικείμενους αγώνες. O συνάδελφος ΑΜ προσλήφθηκε ως διανομέας στην pizza FAN με τετράωρη απασχόληση στο ιδιόκτητο υποκατάστημά της στο Βόλο (Δεληγιώργη και Κωνσταντά). Ο συνάδελφος βρήκε τη δουλειά μετά από τρία χρόνια συνεχόμενης ανεργίας αλλά δεν πρόλαβε να κλείσει ούτε ένα μήνα δουλειάς και απολύθηκε. Ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά από την προϊσταμένη του καταστήματος ότι δεν χρειάζεται να πάει στη βάρδιά του αλλά την επομένη γιατί απολύθηκε. Ο συνάδελφος όντως πήγε την επομένη και η προϊσταμένη του επέδειξε τη καταγγελία της σύμβασης με την απαίτηση να την υπογράψει και να λάβει όσα χρήματα δικαιούταν. Στο εύλογο ερώτημα για ποιο λόγο απολύεται όταν είναι συνεπής στα καθήκοντά του, η υπεύθυνη του καταστήματος ακολουθώντας πιστά τις εντολές της εργοδοσίας και τη πολιτική της έναντι των εργαζομένων, απαιτούσε πρώτα την υπογραφή της καταγγελίας της σύμβασης και μετά να δώσει τις αναγκαίες εξηγήσεις. Προς τιμή του ο συνάδελφος δεν υπέγραψε την καταγγελία και κατ εντολή της προϊσταμένης αποχώρησε από τη δουλειά του. Η εταιρεία αναγκάστηκε να κοινοποιήσει την απόλυσή του με εξώδικο, υπογεγραμμένο από τον γνωστό, σε όλους τους απολυμένους ανά την Ελλάδα της PIZZA FAN, δικηγόρο Μερεκούλια. Ο νομικός σύμβουλος των αφεντικών αναφέρει στο εξώδικο ότι «Εσείς όμως εξόχως αδικαιολόγητα αρνηθήκατε μέχρι και σήμερα τα παραπάνω.». Τα αφεντικά θεωρούν αδικαιολόγητο να μην αποδεχτείς την απόλυσή σιωπηλά, να μην υπογράψεις ζητώντας εξηγήσεις και να μην πεις κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη σύντομη συνεργασία. Σημαντική δύναμη η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση στο νέο ΔΣ Γιάννης Χατζηγιάννης Μέλος της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης ΕΓΓΕΡΑΜΜΕΝΟΙ 127 % ΨΗΦΙΣΑΝΤΕΣ ,13% ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ 72 61,54% 43 36,75% ΛΕΥΚΑ 2 1,71% ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΟΛΟ ΔΣ ΠΟΣΕ-ΙΚΑ ΑΔΕΔΥ ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Fire for fun in PIZZA FAN Εξαιτίας της άρνησης να υπογράψει, επικοινώνησε με το συνάδελφο ο επόπτης των καταστημάτων Θεσσαλίας και Β. Ελλάδος προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις του, εξηγώντας με κυνικό τρόπο ότι η απόλυσή του οφείλεται σε λόγους χημείας μεταξύ του εργαζόμενου και της προϊσταμένης, υποσχόμενος ότι θα ξαναδεί το θέμα και θα του τηλεφωνήσει. Όπως λέει και το τραγούδι «δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα». Με 3,96 ευρώ την ώρα μικτά, με το μηχανάκι να ανήκει στο διανομέα, χωρίς καμιά αποζημίωση για τα καύσιμα, τις βλάβες και τη συντήρηση, με αυστηρή χρονομέτρηση του χρόνου παράδοσης πριν ακόμα καθίσεις στη σέλλα, η Νο 1 pizza στην Ελλάδα (όπως η ίδια ισχυρίζεται) απαιτεί από τους εργαζόμενους να συνάπτουν σχέσεις χημείας (δηλ. υποταγής) με τους καταπιεστές τους. Αναμφίβολα, την επιτυχημένη συνταγή στην πολιτική έναντι των εργαζομένων την έχει γευτεί όλη η Ελλάδα. Η κατάφωρα άδικη απόλυση του συναδέλφου έγινε για πλάκα παρά τα ράλι στη διανομή, τις υπερωρίες, τη δουλειά σε ρεπό ή την απασχόληση σε θέματα μη ειδικότητας. Μετά το τραγικό θάνατο της Ράντκα Νικόλοβα (38χρονη εργαζόμενη στη κουζίνα, βρέθηκε νεκρή στις 14/1/13, κλειδωμένη μέσα στο κατάστημα της Πάτρας), η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Δικύκλου (ΣΒΕ- ΟΔ) και το Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων (ΣΜΜ) κυκλοφόρησαν ειδική έκδοση αφιερωμένη στη πολιτική της εταιρείας έναντι των εργαζομένων καταγγέλλοντας τις άθλιες αμοιβές, τη συστηματική καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας με πολλές καταγγελίες σε όλα τα πόστα εργασίας. Η πρόσφατη εφημερίδα του σωματείου αναφέρει τη δικαίωση εργαζόμενης που απολύθηκε στο κατάστημα Σεπολίων και το καταπληκτικό περιστατικό τροχαίου ατυχήματος συναδέλφου διανομέα που επικοινωνώντας άμεσα με την εταιρεία για να ενημερώσει, η πρώτη ερώτηση ήταν αν οι πίτσες χάλασαν από την πτώση!! Καλούμε όλους τους συναδέλφους διανομείς να προστατέψουμε πρώτα τη ζωή μας από την εντατικοποίηση της εργασίας που οδηγεί σε δεκάδες τροχαία ατυχήματα στο Βόλο (υπενθυμίζουμε το θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα διανομέα, την ώρα της δουλειάς πριν δυο χρόνια), να προστατέψουμε την αξιοπρέπειά μας στη δουλειά από την αυθαιρεσία των αφεντικών, να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες δουλειάς και να αντιμετωπίσουμε συλλογικά όσους κερδίζουν στην πλάτη μας και μας απολύουν για πλάκα στερώντας το δικαίωμά μας να ζήσουμε. ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΔΙΑΝΟΜΕΑ 3/7/2014 Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας) (Πληροφορίες για τα εργασιακά στην pizzafan: και pizzafanworkers.wordpress.com) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ H ανεργία τα τελευταία χρόνια έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Δεν αποτελεί ένα «σχέδιο» της άρχουσας τάξης για να επιτεθεί στην εργατική τάξη και να την εξαθλιώσει παραπέρα. Τα πραγματικά αίτια της ανεργίας σήμερα βρίσκονται μέσα στην ίδια τη καπιταλιστική κρίση. Είναι η καταστροφική ύφεση στην παραγωγή, που σχετίζεται άμεσα με την διόγκωση της ανεργίας, και αποτελεί αντανάκλαση της παρακμής του καπιταλιστικού συστήματος και της λειτουργίας του. Δεν πρόκειται περί μιας «αναδιάρθρωσης» ή «αναδιοργάνωσης» της καπιταλιστικής οικονομίας με σκοπό τη μεγιστοποίηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά για το βούλιαγμα της στην χρεοκοπία και στην «αποδιοργάνωση». Ενώ, όμως, η ανεργία διαθέτει αυτά τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά, στις συνθήκες της κρίσης, δίνεται η ευκαιρία στην άρχουσα τάξη να την χρησιμοποιεί ταυτόχρονα σαν μοχλό για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την αύξηση της εκμετάλλευσης. Έτσι λοιπόν, το ζήτημα της «διαχείρισης» της ανεργίας βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, απέναντι στην εργατική τάξη συνολικά. Παράλληλα με τον πολλαπλασιασμό των εργατών που μένουν εκτός παραγωγής, δημιουργούνται κακοπληρωμένοι (ή και καθόλου πληρωμένοι) εργαζόμενοι, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα και έχοντας κοινά προβλήματα επιβίωσης με έναν άνεργο. Όλα αυτά, στην εποχή των μνημονίων και της χρεοκοπίας, πηγαίνουν χέρι-χέρι με την κατάργηση οποιασδήποτε πολιτικής κοινωνικής πρόνοιας και παροχών, με την εξαφάνιση ακόμα και του πιο ισχνού και υποτυπώδους δικτύου προστασίας της ζωής. Ο άνεργος πλέον δεν είναι απλά το «περιθώριο», «κάτι» παραδίπλα από την υπόλοιπη «νορμάλ» κοινωνία, αλλά η κατάστασή του αφορά πλέον ολόκληρη την κοινωνία, αντανακλά τους πραγματικούς, υλικούς όρους ζωής ολόκληρης της κοινωνίας, από έναν μαθητή μέχρι ένα συνταξιούχο. Ακριβώς γιατί ένας εργαζόμενος ζει όπως ο άνεργος ή ανά πασά στιγμή θα βρεθεί άνεργος, ενώ ο μαθητής ή ο φοιτητής κινδυνεύει να μην μπει ποτέ στη σφαίρα της παραγωγής. Οι εκτιμήσεις, έτσι και αλλιώς, των ίδιων των αστικών επιτελείων υπολογίζουν ότι το ποσοστό της ανεργίας δεν θα μπορέσει να φτάσει στα επίπεδα του 2008, πριν από το Έτσι λοιπόν, το πρόβλημα της ανεργίας έχει καθολική σημασία για την εργατική τάξη και, κατά μία έννοια, ταυτίζεται με το άλλο, μεγάλο πρόβλημα, που ονομάζεται καπιταλισμός, ιδιαίτερα στην εποχή του σαπίσματος του. Η αντιμετώπιση της ανεργίας, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική αντιμετώπιση, πάλη ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό. Την ίδια στιγμή που ο άνεργος δεν πρέπει να σταματά να παλεύει, να διεκδικεί, να απαιτεί, ακόμα και το πιο μικρό καθημερινό αγαθό που του έχουν στερήσει, θα πρέπει να υπερβεί μια λανθασμένη «κλαδική» λογική ξέχωρης οργάνωσης των ανέργων που αναπαράγει τον διχασμό εργαζόμενης και άνεργης εργατικής τάξης σε κινηματική μορφή, πάνω στη βάση διεκδίκησης στενών συνδικαλιστικών αιτημάτων. Ο άνεργος δεν έχει από πάνω του ένα αφεντικό, μια καθημερινά ορατή εκμεταλλευτική σχέση εργοδότη-εργαζόμενου. Έχει από πάνω του απευθείας μια κυβέρνηση κι ένα κράτος της τάξης που κρατά τα ηνία της κοινωνίας στο χέρι, κι αυτοί είναι που του στερούν, με τον πιο ωμό και άμεσο τρόπο, την ίδια τη ζωή. Το ζήτημα των ανέργων είναι ζήτημα της ίδιας της εργατικής τάξης αφού οι άνεργοι είναι μέρος της εργατικής τάξης. Πρέπει από κοινού, σαν ένα, να παλέψουν για την ίδια τους την ζωή. Υπάρχουν ιδιαίτερα αιτήματα για τα οποία πρέπει να παλέψουμε, όπως μισθός, περίθαλψη, διαγραφή των χρεών των ανέργων και δωρεάν παροχές. Αλλά όλα αυτά δεν μπορούν να κατακτηθούν, αν δεν τεθεί ξεκάθαρα ποιος είναι ο εχθρός της εργατικής τάξης συνολικά και ποια πρέπει να είναι η αντιμετώπισή του. Η πάλη δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο ενάντια στα προβλήματα και τις ελλείψεις των ανέργων, πρέπει να είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στην ίδια την ανεργία. Άρα, και στο σύστημα που την γεννά. Πρέπει να είναι πάλη για την εξάλειψη της ανεργίας. Αυτό δεν θα μπορέσουμε να το προσεγγίσουμε αν δεν τεθεί ως στόχος πάλης το ζήτημα του εργατικού έλεγχου στην παραγωγή, του διαμοιρασμού της εργασίας με «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους», και της αναδιοργάνωσης της παραγωγής κι ολόκληρης της κοινωνίας σε σοσιαλιστικές βάσεις. Ο άνεργος δεν θα έχει δουλειά, στέγη, τροφή, χωρίς τον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, κάτω από την εξουσία της εργατικής τάξης, που είναι προς το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας. Άντα Παπαδάτου AΠEPΓIA TΩN METANAΣTΩN EPΓATΩN ΣTON KAMΠO THΣ ΣKAΛAΣ ΛAKΩNIAΣ Ύστερα από μια εβδομάδα απεργίας, οι μετανάστες εργάτες στον κάμπο της Σκάλας ξανάπιασαν δουλειά. Eναντίον αστυνομικού έχουν υποβάλει μήνυση για κακοποίηση και ρατσιστική συμπεριφορά. Tο κείμενο που ακολουθεί είναι η καταγγελία του EEK Λακωνίας. Από τις 3/7 /2014 χιλιάδες εργάτες πακιστανικής και ασιατικής καταγωγής βρίσκονται σε απεργιακή δράση ενάντια στην διπλή καταπίεση που υφίστανται από αφεντικά και κράτος. Τα αφεντικά, αυτοί που παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα κι αυτοί που ασκούν εμπορία δεν τους έχουν εξοφλήσει δεδουλευμένα, τους χρωστάνε χιλιάδες ευρώ. Από την άλλη, η κυβέρνηση Σαμαρά - Bενιζέλου με το υπουργείο Προστασίας (Δημόσιας Tάξης) στέλνει τις δυνάμεις της αστυνομίας κάθε βδομάδα, συλλαμβάνει και κακοποιεί τους μετανάστες που δεν έχουν άδεια παραμονής και τους μεταφέρουν στο στρατόπεδο κράτησης της Kορίνθου. Δικαίως οι εργάτες μπήκαν στο δρόμο του αγώνα για να υπερασπίσουν τα αυτονόητα, να πληρώνονται για τη δουλειά τους, που έτσι κι αλλοιώς είναι φθηνή, 25 ευρώ για κλούβες των 20 κιλών με πορτοκάλια. Και δεύτερον, για να σταματήσει η αστυνομία τις συλλήψεις και φυλακίσεις, τα στρατόπεδα κράτησης που έχει φτιάξει η κυβέρνηση, το ρατσισμό και την αστυνομική βία εναντίον τους. Aυτή τη στιγμή τα πορτοκάλια, που είναι η κύρια παραγωγή στον κάμπο της Σκάλας, έχουν μείνει πάνω στα δέντρα, αλλά και αυτά που πωλούνται είναι σε τιμές εξευτελιστικές, 4 με 8 λεπτά το κιλό. Σε αυτήν την κατάσταση αυτοί που ασκούν εμπορία εκμεταλλεύονται και τους ντόπιους αγρότες και τους μετανάστες εργάτες. Aπλήρωτοι εργάτες και απλήρωτοι αγρότες, η κυβέρνηση EEK Λακωνίας μιλάει για τόνωση των εξαγωγών, αλλά η παραγωγή καταστρέφεται στα χωράφια. Tην Kυριακή 6 /7/2014 οι μετανάστες εργάτες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του δημαρχείου της Σκάλας (πρωτεύουσα του δήμου Eυρώτα) για να διαμαρτυρηθούν. Πολλές εκατοντάδες, σχεδόν 1000 άτομα, πλημμύρισαν τους δρόμους. Tο «παρών» έδωσαν ο πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας Tζαβέντ Aσλάμ και αλληλέγγυοι έλληνες εργάτες και αγρότες του νομού της Λακωνίας. Οι μετανάστες κατήγγειλαν αστυνομικούς της περιοχής για άσκηση σωματικής βίας και τον δήμαρχο του Δήμου Eυρώτα για ρατσιστική συμπεριφορά. Kατήγγειλαν επωνύμως μεσίτες και εμπόρους της περιοχής που τους έχουν αφήσει απλήρωτους. Στη συνέχεια ακολούθησε πορεία στους δρόμους της Σκάλας προς το A.T. της περιοχής για κατάθεση μηνύσεων σε αστυνομικούς που έχουν βιαιοπραγήσει εναντίον τους. H συμμετοχή των ντόπιων δεν ήταν μεγάλη, όμως δεν υπήρχαν και αντιδράσεις, τουναντίον μεγάλο μέρος του κόσμου αναγνωρίζει τη συνεισφορά των μεταναστών εργατών στην παραγωγή. Όταν η πορεία έφθασε κοντά στο A.T. Σκάλας βρήκε παρατεταγμένες δυνάμεις που έκλειναν το δρόμο προς το τμήμα, ενώ ο μόνος αντιδρών ήταν ο δήμαρχος Eυρώτα Γιάννης Γρυπιώτης, με κάποια λίγα άτομα, που επιτέθηκε στην πορεία των μεταναστών καθυβρίζοντας τους διαδηλωτές και καλώντας τις αστυνομικές δυνάμεις που βρίσκονταν εκεί «να λιώσουν στο ξύλο» και να συλλάβουν τους παράνομους μετανάστες. Οι διαδηλωτές έκαναν καθιστική διαμαρτυρία και μέσω των εκπροσώπων τους δήλωσαν ότι κάνουν τρεις μηνήσεις, στους αστυνομικούς και στο δήμαρχο για ρατσιστική συμπεριφορά. Mετά από δυο ώρες οι διαδηλωτές αποχώρησαν και συνεχίζουν την απεργία. Σκάλα Λακωνίας 7 Iουλίου 2014

4 σελίδα 6 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα 7 ΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! 40 χρόνια είναι αρκετά! Να σταματήσει αμέσως η τουρκική στρατιωτική κατοχή της Κύπρου! Κλείστε τις βρετανικές στρατιωτικές βάσεις! Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ενωθείτε και πολεμήστε! Για μια ενωμένη σοσιαλιστική Κύπρο! Διώξτε την ΕΕ! Για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης! 40 χρόνια στρατιωτικής κατοχής για ένα πραξικόπημα που διήρκεσε μόλις οκτώ ημέρες! Αυτή η 20 η Ιουλίου είναι η 40 η επέτειος της λεγόμενης «Επιχείρησης Αττίλας» που οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διεξήγαγαν κατά της ανεξάρτητης και ενωμένης Δημοκρατίας της Κύπρου, που ιδρύθηκε το 1960 και εντός της οποίας Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ζούσαν μαζί. Η Τουρκία στη συνέχεια οργάνωσε μια επιχείρηση εθνοκάθαρσης, που συμπεριλάμβανε σφαγές ώστε να τρομοκρατηθεί ο άμαχος πληθυσμός, έπειτα από την οποία ο πληθυσμός των Ελληνοκυπρίων που ζούσε μέχρι τότε στη βόρεια ζώνη, τώρα υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, οδηγήθηκε στο Νότο, ενώ οι Τουρκοκύπριοι που ζούσαν σε άλλα μέρη του νησιού συγκεντρώθηκαν στο Βορρά. Αυτό δημιούργησε μια ντε φάκτο διαίρεση του νησιού στα δύο. Η άμεση αιτία για όλα αυτά ήταν ένα κατασκευασμένο πραξικόπημα της «χούντας των συνταγματαρχών» που βρισκόταν στην εξουσία από το 1967 στην Ελλάδα και είχε κλονιστεί από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου Το αυτοκτονικό ρίσκο στην Κύπρο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και η χούντα των συνταγματαρχών έπεσε αμέσως μετά το πραξικόπημα. Το ίδιο το πραξικόπημα, το οποίο έριξε τον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους της Δημοκρατίας της Κύπρου, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ήταν εξαιρετικά βραχύβιο. Ήταν θέμα ημερών. Όμως, η τουρκική στρατιωτική κατοχή και η ντε φάκτο διαίρεση του νησιού συνεχίζεται για 40 ολόκληρα χρόνια! Αυτός ο διαχωρισμός επισφραγίστηκε όταν η τουρκική χούντα των αρχών της δεκαετίας του 1980 δημιούργησε ένα κράτος-μαριονέτα, την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ), το 1983, την επίφαση ενός κράτους του οποίου οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται κάτω από τουρκική διοίκηση, του οποίου η πολιτική ελέγχεται βάναυσα, ρητά σε περιόδους κρίσης, από τον Τούρκο πρεσβευτή, η οικονομία του οποίου έχει καταστραφεί από την Τουρκία, έτσι ώστε η τουρκοκυπριακή κοινότητα να είναι όμηρος της ατζέντας της τουρκικής κυβέρνησης, ένα κράτος στο οποίο, επιπλέον, κανένα άλλο κράτος στον κόσμο δε χορηγεί διπλωματική αναγνώριση, τριάντα τόσα χρόνια μετά την ίδρυσή του! Η ΤΔΒΚ είναι σαφώς μια αποικία που χειρίζεται η Τουρκία κατά το δοκούν, προκειμένου να προωθήσει τα οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά της συμφέροντα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Η πραγματοποιημένη στην Αθήνα μεταξύ 29 και 30 Μαρτίου η Ευρώ-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη, που συγκέντρωσε 21 επαναστατικές οργανώσεις, καθώς και μαχητές σε προσωπική βάση από 16 χώρες, αποφάσισε ομόφωνα να αναθέσει στις οργανώσεις μας το καθήκον της έκδοσης μιας ανακοίνωσης σχετικά με το θέμα της Κύπρου. Επωφελούμαστε από την ευκαιρία της 40ής επετείου της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού για να προβάλλουμε τις απόψεις του επαναστατικού διεθνισμού στο θέμα αυτό. Καλούμε ρητά και κατηγορηματικά στην παύση της στρατιωτικής κατοχής. Παρόλα αυτά, υποστηρίζουμε επίσης ότι, όσο αποτρόπαια κι αν είναι, η τουρκική στρατιωτική κατοχή της Βόρειας Κύπρου δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα, ούτε ακόμη και η ουσία του θέματος. Η καρδιά του προβλήματος έγκειται αλλού, στις μηχανορραφίες του βρετανικού ιμπεριαλισμού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που κρύβεται από πίσω του, ώστε να κρατηθεί το πραγματικό τρόπαιο από τη μακραίωνη κατοχή της Κύπρου ως αποικίας ( ) οι στρατιωτικές βάσεις του νησιού στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια. Η Κύπρος είναι ένα νησί όπου το εθνικό ζήτημα αποτελεί φλέγον ζήτημα εδώ και μισό αιώνα, επειδή η προσφυγή στην πολιτική τού διαίρει και βασίλευε γινόταν πάντα τόσο επιδέξια χειραγωγώντας και οδηγώντας σε σύγκρουση Τούρκους και Έλληνες ο βρετανικός ιμπεριαλισμός έχει διχάσει τον κυπριακό λαό από τη δεκαετία του 40 και του 50, χειραγωγώντας την κατάσταση, προκειμένου να διατηρήσει τις στρατιωτικές βάσεις του στο νησί, καθιστώντας το ένα θρυλικό «ακίνητο αεροπλανοφόρο». Πρόσφατα, μόλις τον Ιανουάριο του 2012, η σημασία των βρετανικών βάσεων στο νησί επαναβεβαιώθηκε όχι από κάποιον άλλον αλλά από τον τότε Βρετανό Υπουργό Άμυνας, Philip Hammond. Ιδού αυτολεξεί το πώς το πρακτορείο Reuters μετέφερε τη δήλωση του υπουργού: «Μιλώντας ενώπιον της Βουλής των Κοινοτήτων, ο Hammonds, δήλωσε ότι μια μελέτη έχει ολοκληρωθεί στις Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο, ως μέρος αναθεώρησης της Στρατηγικής Άμυνας και Ασφάλειας. Σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα Άμυνας η Κυβέρνηση αποδέχεται τις συστάσεις της και επιβεβαιώνει διαρκή δέσμευση της Κυβέρνησης της Αυτής Μεγαλειότητας στις Περιοχές των Κυρίαρχων Βάσεων στην Κύπρο. Είπε ακόμη ότι οι Κυρίαρχες Βάσεις βρίσκονται σε μια περιοχή γεωπολιτικής σημασίας και υψηλής προτεραιότητας για τα μακροπρόθεσμα για το Ηνωμένο Βασίλειο συμφέροντα εθνικής ασφάλειας. Ο Hammonds υπογράμμισε ότι οι περιοχές των Κυρίαρχων Βάσεων αποτελούν ένα προσαρμόσιμο και ικανό ορμητήριο, η χρησιμότητα του οποίου έχει αποδειχθεί περίτρανα. Έδωσε επίσης παραδείγματα γι αυτό, συμπεριλαμβανομένης και της στάθμευσης αεροσκάφους της RAF που συμμετείχε σε επιχειρήσεις πάνω από τη Λιβύη, την τακτική αποστολή σταθμευμένου στην Κύπρο στρατιωτικού προσωπικού στο Αφγανιστάν και το κομβικό ρόλο που διαδραματίζει για τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. (Η υπογράμμιση δική μας.) Αυτό ακριβώς είναι το «κυπριακό ζήτημα»! Ένα θέμα που δημιουργήθηκε από τον ιμπεριαλισμό και ενισχύεται από την εξωτερική πολιτική των δύο κρατών που εμπλέκονται, της Ελλάδας και της Τουρκίας, σε βάρος του κυπριακού λαού. Τα τρία κράτη, η Βρετανία, η Τουρκία και η Ελλάδα, είναι τι ειρωνία οι «εγγυητές» του μέλλοντος ειρήνης και της σταθερότητας της Δημοκρατίας της Κύπρου, ενώ στην πραγματικότητα είναι η πηγή του προβλήματος! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να αναμένεται μια λύση από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), έναν ληστρικό οργανισμό που ελέγχεται, πρώτα και κύρια, από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της. Το Σχέδιο Ανάν πριν από μια δεκαετία δεν ήταν λύση. Ούτε είναι και το κύμα διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η νέα αυτή πρωτοβουλία δεν είναι παρά η έκφραση δύο νέων εξελίξεων. Από τη μία πλευρά, της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης που έπληξε τη Δημοκρατία της Κύπρου τον Μάρτιο του 2013, κι έκανε τον ανταγωνισμό μεταξύ της ΕΕ και των ολιγαρχών της Ρωσίας πάνω από τη νότια Κύπρο ιδιαίτερα αισθητή. Αυτός ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο πλευρών έχει γίνει μια ανοιχτή πάλη και η νέα σειρά διαπραγματεύσεων επιδιώκει να επιλύσει αυτή τη σύγκρουση υπέρ του μπλοκ ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Από την άλλη πλευρά, τα off-shore αποθέματα φυσικού αερίου που έχουν ανακαλυφθεί κοντά στο νότο έχουν ανοίξει την όρεξη του τουρκικού κράτους, ενός μεγάλου εισαγωγέα και διαμετακομιστικού κόμβου για τις πηγές ενέργειας. Η μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω υποβρύχιου αγωγού στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη είναι η λιγότερο δαπανηρή λύση για την αξιοποίηση αυτών των πρόσφατα ευρεθεισών πόρων. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί μια παρόμοια ανακάλυψη φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ. Τουρκικές εταιρείες ενέργειας, που έχουν ήδη γίνει πολύ δραστήριες στην αγορά της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης, στο έδαφος βόρεια του Ιράκ, κοιτάζουν προς την οικονομική ευλογία που και οι δύο ανακαλύψεις υπόσχονται. Μία, η Turcas, έχει ήδη εμπλακεί σε διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ σχετικά με τις επενδύσεις για τη μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Τουρκία. Ένας ορισμένος πολίτης των ΗΠΑ που ονομάζεται Matthew Bryza είναι σήμερα στο συμβούλιο των διευθυντών τής εν λόγω εταιρείας. Αυτό το άτομο, εντελώς συμπτωματικά, συμβαίνει να είναι πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για την Ευρώπη και την Ασία! Έτσι, οι διαπραγματεύσεις για την Κύπρο είναι πραγματικά το μαγείρεμα πέρα από τις επίσημες διπλωματικές συνομιλίες που διεξάγονται μεταξύ της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς, με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ. Πολύ υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του αντιπροέδρου Joseph Biden, και της ΕΕ έχουν επισκεφθεί πρόσφατα το νησί. Μένει ακόμη να δούμε αν, όπως ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν έχει απειλήσει, η βάρβαρη ισραηλινή επίθεση στη Γάζα περιπλέξει τη διαδικασία του διακανονισμού μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας, η οποία θα έχει πιθανώς επιπτώσεις και στις συνομιλίες για την Κύπρο. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, όμως, οι παρούσες συνομιλίες έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα μιας επιχειρηματικής διαπραγμάτευσης παρά μιας συνεννόησης μεταξύ δύο λαών σε σύγκρουση! Από την άλλη πλευρά, παρόλες τις ελπίδες που επενδύονται σε αυτήν από μεγάλα τμήματα της κυπριακής Αριστεράς, η ΕΕ δεν μπορεί να παράσχει μια μόνιμη λύση στο πρόβλημα, που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων του νησιού. Η ΕΕ επωφελείται από τις βρετανικές βάσεις στο νησί. Η Λιβύη ήταν, κατά κύριο λόγο, πόλεμος της ΕΕ! Και οι βρετανικές στρατιωτικές βάσεις στο νησί χρησιμοποιήθηκαν πολύ σε αυτόν τον πόλεμο! Έτσι, η Κύπρος ήταν ένα προγεφύρωμα για την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά των αραβικών λαών. Και, έναντι αυτού, οι Κύπριοι, Έλληνες και Τούρκοι, θα βρίσκονται υπό την απειλή αντιποίνων σε οποιεσδήποτε μελλοντικές ενέργειες αυτού του τύπου. Όποιος επιθυμεί να λύσει το ζήτημα της Κύπρου θα πρέπει να γνωρίζει ότι μόνο διώχνοντας τις βρετανικές βάσεις από το νησί θα μπορούν οι Κύπριοι να είναι ασφαλείς από την απειλή πολέμων που δεν είναι κατά κανένα τρόπο δημιούργημα τους! Όχι μόνο δεν είναι η ΕΕ η λύση, είναι στην πραγματικότητα μέρος του προβλήματος για την κυπριακή εργατική τάξη και τους φτωχούς. Ήταν μόλις τον περασμένο Μάρτιο όταν η περίφημη Τρόικα, που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ, επιτέθηκε στα οικονομικά δικαιώματα και τις θέσεις του εργαζόμενου κυπριακού λαού σε μια προσπάθεια να μεταφορτώσει εν μέρει το βάρος της τραπεζικής κρίσης που περνάει στο νησί. Η κυπριακή εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα αντέδρασαν τόσο έντονα ώστε το σχέδιο έπρεπε να αποσυρθεί εν μέρει. Αλλά ακόμα κι έτσι είναι σαφές ότι η ΕΕ δρα, όπως έχει ενεργήσει στο παρελθόν στην Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ιταλία, ως παράγοντας κοινωνικού κανιβαλισμού που κατατρώγει τα πενιχρά κέρδη των εργατικών τάξεων. Όχι, η λύση του κυπριακού προβλήματος θα δοθεί, πρώτα απ όλα, από τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους. Πρόκειται για ένα νησί που διαθέτει ιστορικά στέρεες συνδικαλιστικές οργανώσεις και αριστερή παράδοση και κουλτούρα μέσα στην εργατική τάξη. Είναι καιρός για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους να συνειδητοποιήσουν ότι όλα τα δεινά που έχουν περάσει είναι κατασκευή των αστικών κρατών, είτε πρόκειται για τις ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ, τη Βρετανία ή την ΕΕ είτε για τις πιο περιφερειακές Ελλάδα ή Τουρκία. Είναι αυτά τα ιμπεριαλιστικά κράτη τα οποία τώρα, στο όνομα των συμφερόντων της ευρωπαϊκής αστικής τάξης, της «ανταγωνιστικότητας» και της «οικονομίας», λεηλατούν τις πενιχρές οικονομίες των εργαζομένων και των συνταξιούχων, μειώνουν τους μισθούς σε εξευτελιστικό βαθμό, παίρνοντάς τους τις δουλειές τους, κι αφήνοντάς τους χωρίς κοινωνικές υπηρεσίες! Σε αυτό ακριβώς το νησί όπου ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί τις εθνικότητες να πολεμούν ασταμάτητα η μία την άλλη, ας δημιουργήσουμε ένα διεθνιστικό μέτωπο της εργατικής τάξης και της νεολαίας για πολεμήσουμε όχι ο ένας τον άλλον, αλλά τους καπιτα-ληστές! Ας οικοδομήσουμε ένα υποδειγματικό ενιαίο μέτωπο μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, για να αγωνιστούμε να κάνουμε τους καπιταλιστές, και όχι τους εργαζόμενους και τους φτωχούς, να πληρώσουν την κρίση! Δεν είναι μόνο στην ελληνική Νότια Κύπρο που η κρίση έχει αρνητικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους. Ο πρόσφατος ηρωικός αγώνας των εργαζομένων του Δήμου Λευκωσίας στον τουρκικό Βορρά έλαβε κατά καιρούς αντιπαραθετικές μορφές. Μόλις πριν από ένα χρόνο, ένα γιγάντιο μαζικό κίνημα της εργατικής τάξης συγκλόνισε το βόρειο καθεστώς. Η κρίση του καπιταλισμού αντικειμενικά ενώνει την κυπριακή εργατική τάξη. Ας σταθούμε στο ύψος αυτής της ιστορικής πρόκλησης και ας ανταποκριθούμε ως υποκείμενα στις ανάγκες της στιγμής δημιουργώντας ένα ενιαίο μέτωπο μεταξύ των δυνάμεων της εργατικής τάξης στο Βορρά και το Νότο! Οι σύμμαχοι των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εργαζομένων δεν είναι οι «εγγυητές»! Εγγυητές είναι οι εργάτες και οι εργαζόμενοι των άλλων χωρών της λεκάνης της Μεσογείου, τόσο στην Ευρώπη όσο και στον αραβικό κόσμο, όπου μέχρι πρόσφατα μαίνονταν λαϊκές επαναστάσεις και εξεγέρσεις. Καλούμε την κυπριακή εργατική τάξη να αναλάβει την πρόκληση και να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μέσω της ανεξάρτητης πολιτικής της. Κανένα καλό δε μπορεί να προκύψει για τον κυπριακό λαό από την ΕΕ. Όπως και αλλού στην Ευρώπη, οι άνθρωποι πρέπει να δημιουργήσουν μια άλλη ένωση των λαών της Γηραιάς Ηπείρου, διαλύοντας την αγωνιώδη ιμπεριαλιστική ΕΕ και δημιουργώντας στη θέση της τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης. Εργάτες όλων των εθνικοτήτων της Κύπρου! Ενωθείτε και να πολεμήστε! Δεν έχετε τίποτα να χάσετε, έχετε μια επανενωμένη χώρα και ένα αξιοπρεπές μέλλον για τα παιδιά σας, να κερδίσετε! Εκ μέρους της 2 ης Ευρω- Μεσογειακής Συνδιάσκεψης: DΙP (Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα), Τουρκία EEK (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα), Ελλάδα Συλλογικότητα Νέος Άνθρωπος-Yeni İnsan, Κύπρος 20 Ιουλίου 2014 Μετάφραση: ΝΑΛ Nα αφεθούν ελεύθερα τα μέλη της Eπιτροπής Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν Σε μια ακόμη επιχείρηση συνεργασίας με την κυβέρνηση Eρντογάν, η κυβέρνηση Σαμαρά συνέλαβε τρία μέλη της Eπιτροπής Aλληλεγγύης στους Tούρκους και Kούρδους Πολιτικούς Πρόσφυγες. Από την Παρασκευή 4 Iουλίου ο πασίγνωστος σε όλο το ελληνικό εργατικό κίνημα Ερκάν Serif Turunc, μαζί με την Fadik Adiyaman -που πρόσφατα είχε κερδίσει την απόφαση του δικαστηρίου για μη έκδοση στην Τουρκίακαι την Harika Kizilkaya έχουν προφυλακιστεί με απόφαση του ανακριτή Mυτιλήνης. Οι κατηγορίες που τους προσάπτουν είναι ότι στηρίζουν την οργάνωση DHKP-C που τη θεωρούν τρομοκρατική. Στην πραγματικότητα η δράση των συλληφθέντων είναι δημόσια και ανοιχτή, μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Με τη σύλληψή τους και όχι για πρώτη φορά- η κυβέρνηση Σαμαρά δίνει ανταλλάγματα για τις μυστικές της συμφωνίες με την τουρκική κυβέρνηση. Tώρα θέλουν να ποινικοποιήσουν την οποιασδήποτε κοινωνική δράση αλληλεγγύης στον αγώνα των λαών της Τουρκίας, και στον αγώνα των Tούρκων και Kούρδων πολιτικών κρατουμένων. ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ! ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ! Ο ΜUSTAFA YILMAZ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ Μustafa YILMAZ ζεί στο Ηράκλειο O εδώ και 15 χρόνια είναι γνωστός και στις αρχές και στο κίνημα. Έχει 4 ανήλικα παιδιά και έχει σοβαρά προβλήματα υγείας. Τώρα βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού και τον συνδέουν στην υπόθεση Χίου. Εδώ και 29 μέρες έκανε απεργία πείνας επειδή θεωρούσε την προφυλάκιση του άδικη. Σήμερα έχοντας καταφέρει να κάνει γνωστή την άδικη προφυλάκιση του στην κοινή γνώμη αποφάσισε να σταματήσει προς το παρόν την απεργία πείνας. Δηλώνοντας ότι εάν δεν σταματά αυτή η αδικία θα συνεχίζει τον αγώνα του μέσα στις φύλακες

5 σελίδα 8 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα 9 Επιτυχημένο το μίνι φεστιβάλ της ΟΕΝ στη Νέα Σμύρνη Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους εργάτες της Ανατολικής Ουκρανίας Σε μια από τις πιο πολυσύχναστες πλατείες της Αθήνας, χώρο συνάντησης νεολαίας αλλά και ανθρώπων όλων των ηλικιών, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας σε αλληλεγγύη στους εξεγερμένους εργάτες της Ανατολικής Ουκρανίας. Πλήθος κόσμου, την Παρασκευή 11 Ιουλίου, παρακολούθησε τις πολιτικές ομιλίες και τα δρώμενα, μια συγκλονιστική θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα «Σημείο», τον δημοφιλή Θάνο Ανεστόπουλο (των Διάφανων Κρίνων) και το εξαιρετικό μουσικό σχήμα Fuga Perpetua. Η τροτσκιστική νεολαία δεν κρατά πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα στους φασίστες της Σβομπόντα και του Δεξιού Τομέα και την χούντα του Κιέβου από τη μία πλευρά και τις λαϊκές δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από την άλλη, όπως δυστυχώς κάνει η πλειοψηφία της ευρωπαϊκής αριστεράς και εκφράζεται με την πρόσφατη άθλια ανακοίνωση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (στην οποία συμμετέχει και ο δικός μας ΣΥΡΙΖΑ). Ξεκινάμε από την ταξική φύση των δυνάμεων που συγκρούονται και όχι από τις -ουκ ολίγες- συγχύσεις των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων μαζών, ιδιαίτερα όταν αυτοί δέχονται τις βολές του πυροβολικού της φασιστικής Εθνοφρουράς στο πολιορκούμενο Ντονέτσκ. Την ώρα που πραγματοποιούνταν η εκδήλωση της ΟΕΝ ο στρατός του Κιέβου συνεπικουρούμενος από το διεθνή ιμπεριαλισμό εξαπέλυε μια ολοκληρωτική επίθεση εναντίον των εξεγερμένων της Ανατολικής Ουκρανίας, σε ένα μαύρο παράλληλο βαρβαρότητας με την επιχείρηση Προστατευτική Αιχμή και τον βομβαρδισμό του παλαιστινιακού λαού από τον σιωνιστικό στρατό. Στην αρχή της ομιλίας του ο σ. Νίκος Τζιρής, γραμματέας της ΟΕΝ, υπογράμμισε: «στεκόμαστε δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης, στους πολιορκημένους εξεγερμένους του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, όπως και σε κάθε θύμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας». Ο σ. Σάββας Μιχαήλ, γενικός γραμματέας του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, παρουσίασε βασικά σημεία της καμπάνιας διεθνούς αλληλεγγύης στην αιχμή της οποίας έχει βρεθεί το ΕΕΚ και οι δυνάμεις της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς με τρεις κοινές διακηρύξεις αλληλεγγύης, πικετοφορίες στην Ουκρανική πρεσβεία, διεθνείς εκδηλώσεις -όπως στη Βάρνα της Βουλγαρίας- και φυσικά τη 2η Ευρωμεσογειακή Εργατική Συνδιάσκεψη. Ο Σάββας Μιχαήλ κατήγγειλε την κυβέρνηση του Κιέβου και την φασιστική αιχμή της, τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, για τα εγκλήματα που διαπράττουν σε βάρος του λαού των ανατολικών περιοχών. Τόνισε πως σε αντίθεση με την κυρίαρχη ίσως αντίληψη σύμμαχος των υπερασπιστών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ δεν μπορεί να είναι κανένας Πούτιν και καμία ελίτ ολιγαρχών και μαφιόζων της όποιας απόχρωσης φυσικός τους σύμμαχος είναι η παγκόσμια, και πρωτίστως η ευρωπαϊκή εργατική τάξη. Όμως, η αλληλεγγύη στους δρόμους των μητροπόλεων της Ευρώπης φαίνεται ασθενική με ευθύνη της ρεφορμιστικής και κεντριστικής αριστεράς που αφήνει ελεύθερο το πεδίο στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό να νεκρανασταίνει τον φασισμό στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Ιδιαίτερα σημαντική για την εκδήλωση ήταν η παρουσία εκπροσώπων μεταναστευτικών κοινοτήτων και συλλόγων από την Ουκρανία στην Ελλάδα οι οποίοι κρατώντας την τρίχρωμη σημαία της λαϊκής δημοκρατίας του Ντονέτσκ παρενάβησαν στην εκδήλωση. Με αυθόρμητο και πηγαίο τρόπο κατήγγειλαν την κυβέρνηση του Κιέβου και τον ιμπεριαλισμό ζητώντας να επιστρέψει η ειρήνη στον τόπο τους. Οι μουσικές του Θάνου Ανεστόπουλου και των Fuga Perpetua όπως και το διαδραστικό θεατρικό δρώμενο της ομάδας «Σημείο» συντρόφευσε τους περισσότερους από 200 ανθρώπους που προσήλθαν στο κάλεσμα της ΟΕΝ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Η παράσταση συγκίνησε ιδιαίτερα τους παρευρισκόμενους, μετανάστες και ντόπιους, αναπαραστώντας τις κακουχίες της ζωής ενός μετανάστη στην Ελλάδα από την είσοδο μέχρι τη ζεστή φιλοξενία στη χώρα και μας θύμισε πως στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι. Ο Θάνος Ανεστόπουλος έπαιξε παλιότερα κομμάτια από την εποχή των Διάφανων Κρίνων αλλά και από τον τελευταίο του προσωπικό δίσκο. Το πρόγραμμα του έκλεισε με έναν στιχουργικό αυτοσχεδιασμό ενάντια στον φασισμό και για την ελπίδα που αναδύεται μέσα από την μαύρη κατάσταση που ζούμε. Τον Θάνο διαδέχτηκαν οι Fuga Perpetua που με μια εμπνευσμένη ανάμιξη ανατολίτικων μελωδιών και κλασικής μουσικής μάς ταξίδεψαν από το Ιράκ, την Τουρκία και την Αρμενία μέχρι τον Μότσαρτ. Ένα μικρό λιθαράκι στην υπόθεση της διεθνούς προλεταριακής αλληλεγγύης αποτέλεσε η εκδήλωση της ΟΕΝ που με τις μικρές της δυνάμεις διοργάνωσε αυτό το μικρό φεστιβάλ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Η επιτυχία αυτής της πολιτικής-πολιτιστικής εκδήλωσης της ΟΕΝ ανοίγει το δρόμο για την πραγματοποίηση ενός φεστιβάλ της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας, αλλά αποτελεί και σταθμό στην καμπάνια αλληλεγγύης στους εξεγερμένους εργάτες της Ανατολικής Ουκρανίας, στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό. Η εκδήλωση ίσως πέρασε απαρατήρητη από τα αποχαυνωμένα ελληνικά αστικά ΜΜΕ, και ασχολίαστη από την κεθεύδουσα ελληνική αριστερά του σταλινισμού, του ρεφορμισμού και του κεντρισμού. Ωστόσο, είχε θερμή ανταπόκριση στην Υποκαρπάθια Λαϊκή Δημοκρατία (Ρουθηνία - Δυτική Ουκρανία). Με ένα ενθουσιώδες άρθρο στην κεντρική ιστοσελίδα της, η Υποκαρπάθια Λαϊκή Δημοκρατία είχε ανταπόκριση, φωτογραφίες της εκδήλωσης και από τη δικη του Σάββα Μιχαήλ ύστερα από μήνυση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, καθώς και αναφορές στη διεθνή καμπάνια του ΕΕΚ. ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΩΝ ΤΟΥ ΝΤΟΝΕΤΣΚ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Οι ανθρακωρύχοι του Ντόνετσκ στους εργάτες της Ευρώπης: βοηθήστε μας να σπάσουμε το προπύργιο του φασισμού στην Ουκρανία Πρέπει να σας εξηγήσουμε την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων στο Ντονμπάς. Η πραγματική εικόνα του τι συμβαίνει έχει παρερμηνευθεί ή αποσιωπηθεί από τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Καταλαβαίνουμε ότι ίσως δυσκολεύεστε να εξάγεται τα σωστά συμπεράσματα και, ως εκ τούτου, δηλώνουμε ότι εμείς -οι ανθρακωρύχοι- αναγκαζόμαστε να πολεμήσουμε με τα όπλα στα χέρια μας, για τις ζωές μας - για την επιβίωση μας! Το συμφέρον μας σε αυτή την σύγκρουση είναι ένα: ο τερματισμός της αιματοχυσίας! Το τέλος του πολέμου θα είναι η δίκη των εγκληματιών πολέμου που τον ξεκίνησαν. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε, καθώς αυτό θα σήμαινε την πλήρη ηθική και φυσική καταστροφή μας! Από την αρχή, το Euromaidan ήταν υπό τον έλεγχο της μεγαλοαστικής τάξης: της ουκρανικής ολιγαρχίας και των ξένων αφεντικών της. Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, έγινε ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία με την ενεργό συμμετοχή νεοναζιστικών οργανώσεων. Σε απάντηση σε αυτό, υπήρχε ένα κίνημα διαμαρτυρίας στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, η οποία αρχικά είχε ήπια συνθήματα όπως η ομοσπονδιοποίηση και τα ρωσικά ως δεύτερη γλώσσα του κράτους. Αυτό έγινε δεκτό με τρομοκρατία. Στο Donbas, υπάρχει ένας πραγματικός πόλεμος στον οποίο σκοτώνονται οι πολίτες : συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών. Σας λένε κατάφωρα ψέματα ότι ο πόλεμος είναι μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Δεν είναι έτσι! Ο πόλεμος είναι ανάμεσα στο λαό και μια χούφτα ολιγαρχών, με την υποστήριξη των αρχών της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η τραγωδία στην Ουκρανία είναι ότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, κατάφεραν να μολύνουν τους ανθρώπους με φασιστικές ιδέες. Εμείς, οι κάτοικοι του Ντονμπάς, πολεμάμε εναντίον όλων των εκδηλώσεων του ναζισμού και του φασισμού. Παλεύουμε με τα όπλα στο χέρι, για τις ζωές μας και τις ζωές των αγαπημένων μας. Δεν έχουμε πουθενά να υποχωρήσουμε αυτή είναι η πατρίδα μας! Κάνουμε έκκληση σε εσάς, τους εργάτες των ευρωπαϊκών χωρών, ζητώντας τη βοήθεια και την αλληλεγγύη σας: να μας βοηθήσετε να σπάσουμε το προπύργιο του φασισμού στην Ουκρανία. Αυτό θα είναι η κοινή μας νίκη! Mikhail Alexeevich Krylov, εκπρόσωπος του Ανεξάρτητου Συνδικάτου Ανθρακωρύχων του Ντόνετσκ

6 σελίδα 10 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 Γράμμα στην Ν. Π. από μια Oυκρανή σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα χρόνια από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο Το Φεβρουάριο στην πατρίδα μου, την Ουκρανία, έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα. Στην εξουσία βρέθηκε μια ομάδα, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας αποτέλεσαν οι αρχηγοί εθνικιστές. Αυτό θα ήταν αδύνατο εάν δεν είχαν βοήθεια και καθοδήγηση εκ μέρους των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Εάν αυτό δεν αποτελούσε παγκόσμιο σχέδιο των ΗΠΑ για την παρούσα περίοδο, το οποίο στρέφεται πρώτ απ όλα κατά της Ρωσίας, η οποία έχει ανέβει σημαντικά από οικονομική και πολιτική άποψη κατά την τελευταία δεκαετία. Αυτό θα ήταν αδύνατο εάν οι ΗΠΑ δεν είχαν αξιώσεις για το έδαφος της Ουκρανίας, ο ορυκτός πλούτος της οποίας στην περιοχή του Ντονμπάς διαθέτει άνθρακα, σχιστολιθικό αέριο, ενώ και το μαυρόχωμα εκεί είναι ιδιαίτερα γόνιμο, έχει πρόσβαση στη Μαύρη θάλασσα, το μαργαριτάρι της Ουκρανίας, τη χερσόνησο Κριμαία. Αυτά τα εδάφη κάποτε ονειρευόταν και ο Αδόλφος Χίτλερ. Την εξουσία την πήρε στα χέρια της η νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τους ολιγάρχες, ίδιους με τον Γιανουκόβιτς, και για τη νομιμοποίησή τους οι ΗΠΑ «διόρισαν» το δικό τους Πρόεδρο Π. Ποροσένκο. Στη χώρα ξεκίνησε η γενοκτονία του ρωσικού πληθυσμού, το κυριότερο μέρος του οποίου μένει στις Νοτιο-Ανατολικές περιοχές της χώρας, καθώς και ανθρώπων άλλων εθνικοτήτων που δεν συμμερίζονται τις πολιτικές απόψεις των ναζί. Σύμφωνα με το σχέδιο των ΗΠΑ, και ειδικότερα των εταιρειών SHELL και SHEVRON, οι οποίες έχουν υπογράψει συμφωνίες με τη νέα κυβέρνηση, εκείνες έχουν για 50 χρόνια το δικαίωμα εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου στο έδαφος του Ντονμπάς (δηλ. της περιοχής του Ντονέτσκ-Λουγκάνσκ). Και προς τούτο σκόπευαν να εκδιωχθεί ο πληθυσμός από αυτό το μέρος, να καταληφθούν τα εδάφη, ενώ αυτούς που δεν θα συμφωνούν να τους στείλουν σε στρατόπεδα φιλτραρίσματος, τα οποία ήδη είναι έτοιμα. Όλα αυτά έγιναν μυστικά, χωρίς να υπολογίζονται τα συμφέροντα του λαού. Επίσης, χωρίς κανένα δημοψήφισμα και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα όλου του λαού της χώρας, η Ουκρανία υπέγραψε συμφωνίες με την Ε.Ε., για να προκληθεί τεράστια οικονομική ζημιά στη Ρωσία και ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη στην ίδια την Ουκρανία. Αφού η Ρωσία μόνο στη βιομηχανία θα χάνει λόγω της διακοπής συνεργασιών με την Ουκρανία έως 5 δις δολάρια ετησίως, ενώ η Ουκρανία θα χάνει 33 δισεκατομμύρια δολάρια. Είχε προκύψει και η απειλή της τοποθέτησης των πολεμικών βάσεων των ΗΠΑ στο έδαφος της Κριμαίας, και επίσης η ναζιστική θηριωδία σε ολόκληρη τη χώρα. Ως αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η Κριμαία, ευτυχώς και προς μεγάλη χαρά του πληθυσμού της, βρέθηκε στη Ρωσία. Και τους ζηλεύουν, κατά κάποιον τρόπο, οι συμπατριώτες μου από το Ντονμπάς. Είμαι περήφανη ότι κατάγομαι από το Λουγκάνσκ, επειδή ο κόσμος εκεί δεν φοβήθηκε να αντισταθεί και δε στήριξε το παράνομο στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα, δεν αναγνώρισε τη ναζιστική κυβέρνηση του Κιέβου. Η συμπεριφορά της κυβέρνησης και τα ναζιστικά συνθήματα «Σφάξτε τους Ρώσους!» ανάγκασαν τον κόσμο να ξεσηκωθεί για την προστασία του τόπου του, καθώς και τα γεγονότα στην Οδησσό, όπου μετά από τις H κυβέρνηση του Kιέβου διαπράττει γενοκτονία σε βάρος του λαού του Ντονμπάς με καθοδήγηση HΠA E.E. εντολές της κυβέρνησης είχαν καεί ζωντανοί περίπου 100 αθώοι άνθρωποι. Στις περιοχές των Νομών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ κατοικούν γύρω στα 7 εκατομμύρια άνθρωποι πολλών εθνικοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων, περίπου 85 χιλιάδες. Είναι μια παραγωγική βιομηχανική περιοχή, πολύ σημαντική για τη χώρα, και το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής συνδέεται με τη Ρωσία. Στο παρελθόν όλα αυτά τα εδάφη ήταν ρωσικά, πάρα πολλά άτομα, συγγενείς μεταξύ τους, ζουν από τις δύο πλευρές των συνόρων. Η ρήξη με τη Ρωσία και η είσοδος στην Ε.Ε. θα είχαν την άμεση απειλή της ανεργίας και της απώλειας ουσιαστικά των πάντων. Για το λόγο αυτό η περιοχή αυτή ζήτησε από την κυβέρνηση του Κιέβου να μπει σε ομοσπονδιακό καθεστώς και η ρωσική γλώσσα να γίνει επίσημη τοπική. Σε απάντηση το Κίεβο έστειλε το στρατό, τα τανκς, τα αεροπλάνα, τα οποία βομβαρδίζουν, καίνε και αποτεφρώνουν πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, εξοντώνουν όχι μόνο τους πολεμιστές εθνοφρουρούς, αλλά και άμαχο πληθυσμό, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους. Ο Πρόεδρος Π. Ποροσένκο και η κυβέρνηση διαπράττουν γενοκτονία του λαού, σκόπιμα και εκτελώντας πιστά τις εντολές των ΗΠΑ εξοντώνουν τους απλούς πολίτες, τα «τάγματα θανάτου» βγάζουν το μίσος τους σαν τους Γερμανούς ναζί, σκοτώνουν τους συγγενείς των πολεμιστών εθνοφρουρών, αλλά ακόμα και απλώς συμπαθούντες. Οι ΗΠΑ το επιδίωκαν εδώ και 20 χρόνια, έχοντας επενδύσει σε προπαγάνδα κατά της Ρωσίας 5 δις δολάρια. Ο Γερμανός Καγκελάριος Όττο Μπίσμαρκ είχε πει κάποτε: Η δύναμη της Ρωσίας θα μπορούσε να υπονομευτεί μόνο με αποχωρισμό της Ουκρανίας από αυτήν... πρέπει όχι μόνο να αποκοπεί, αλλά και να αντιπαρατεθεί η Ουκρανία στη Ρωσία, να αρπαχθούν τα δύο μέρη του ενός έθνους και μετά να παρατηρούμε πως ο αδελφός θα σκοτώνει τον αδελφό του. Για το σκοπό αυτό πρέπει απλώς να βρούμε και να γαλουχήσουμε προδότες μεταξύ της εθνικής ηγεσίας και με τη βοήθειά τους να αλλάξουμε τη συνείδηση του ενός μέρους αυτού του μεγάλου έθνους μέχρι του σημείου που θα μισεί ό,τι ρωσικό, θα μισεί το γένος του, χωρίς να το συνειδητοποιεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου (Γ. Κριουτσκόβ, Ουκρανία). Ταυτόχρονα, οι αμερικανικές εταιρείες κερδοσκοπούν και βγάζουν χρήματα ακόμα και σε ανθρώπινα όργανα. Στα σύνορα με τη Ρωσία είναι σε εξέλιξη ένας πραγματικός εμφύλιος πόλεμος, και όχι μεταξύ των Ρώσων και των Ουκρανών, αλλά για την ελευθερία και τη δημοκρατία ενάντια στο φασισμό. Σκοτώνοντας τους απλούς πολίτες, τους πρόσφυγες, που μόνο αυτοί που έφυγαν προς τη Ρωσία αριθμούν πάνω από 400 χιλιάδες, το Κίεβο προβοκάρει τον Β. Πούτιν να στείλει στρατεύματα, για να χειροτερέψουν οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρώπη. Για την απελευθέρωση του Ντονμπάς από τον φασισμό πάνε πολλοί εθελοντές από διάφορες χώρες: Σερβία, Πολωνία, Ιταλία. Μετά λύπης σημειώνω ότι τα ελληνικά ΜΜΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα αποσιωπούσαν την αλήθεια. Δεν ξέρω γιατί, για ένα Ισραηλινό αγόρι που σκοτώθηκε μπορεί να μεταδίδουν για μια βδομάδα, ενώ οι χιλιάδες πολίτες της Ουκρανίας, που έχουν σκοτωθεί είτε από μια πλευρά είτε από την άλλη, με τις ψυχές των οποίων παίζουν στην Ευρώπη και την Αμερική, και κανένας δεν δίνει σημασία, τουλάχιστον προς το παρόν. Μου φαίνεται συνέχεια ότι βλέπω ένα ατελείωτο σίριαλ θρίλερ, που άρχισε τον Ιανουάριο και κατέστρεψε τις αιώνιες επιχειρηματικές, φιλικές και συγγενικές σχέσεις ενός σλαβικού λαού. Εκεί, στην εμπόλεμη ζώνη, στο καυτό σημείο ζουν και οι δικοί μου συγγενείς και φίλοι, εκεί είναι το σπίτι μου. Κάθε πρωί επικοινωνώ μαζί τους μέσω skype, για όσο αυτό είναι ακόμη εφικτό, ακούω τις εκρήξεις, τις βόμβες, προσεύχομαι και ευγνωμονώ το Θεό ότι για άλλη μία μέρα είναι ζωντανοί. Και ελπίζω ότι θα νικήσουμε. Εάν όχι εμείς, τότε ποιος θα σταματήσει το φασισμό; Έλενα Eφάνοβα Εκδηλώσεις Ειρήνης στο Σαραγέβο Από 4 μέχρι 7 Ιουνίου το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ οργάνωσε Εκδηλώσεις Ειρήνης στο Σαραγέβο για τα 100 χρόνια από την έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου, στις οποίες συμμετείχε και αντιπροσωπεία του ΕΕΚ και του Βαλκανικού Σοσιαλιστικού Κέντρου Κριστιάν Ρακόφσκι. Οι εκδηλώσεις, με μια μεγάλη πλειάδα διοργανωτών, είχαν σκοπό να διαφωτίσουν διάφορες πτυχές των ιστορικών συνθηκών που οδήγησαν στην έκρηξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και τον συσχετισμό τους με την πρόσφατη ιστορία και σύγχρονα γεγονότα της περιοχής. Για την κεντρική διοργάνωση δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά, αφού ουσιαστικά συντόνισε μόνο τις τοποθεσίες των επί μέρους εκδηλώσεων και οργάνωσε τις τελετές έναρξης και λήξης χωρίς ούτε καν να διοργανώσει μια πορεία στην πόλη. Αλγεινή εντύπωση όμως προκάλεσε το γεγονός πως ανάμεσα στους χορηγούς των εκδηλώσεων βρίσκονταν και ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, με πιο χαρακτηριστική την USAID. Για αυτήν συγκεκριμένα εκφράστηκε μεγάλη κατακραυγή από αρκετές οργανώσεις που συμμετείχαν, με αποτέλεσμα όπως ειπώθηκε να αποσύρει την στήριξή της, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι αποσύρθηκε και η υπογραφή της που ήταν σε περίοπτη θέση σ όλα τα διαφημιστικά αντικείμενα της διοργάνωσης. Δυστυχώς δεν εκφράστηκε η ίδια κατακραυγή για τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές χορηγούς, όπως η Γερμανική Πρεσβεία στο Σαραγέβο και το Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών (μάλλον ήδη ξεχάστηκε ο πόλεμος στο Μάλι), οι οποίοι παρέμειναν χωρίς κανένα πρόβλημα ως χορηγοί. Τα γεγονότα αυτά κάνουν για άλλη μια φορά φανερή την απόλυτη κατάντια της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, η οποία όχι μόνο δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρηματοδοτείται από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αλλά στην πράξη τους στηρίζει κιόλας. Επιπλέον εντύπωση προκάλεσε και η απουσία άλλων Βαλκάνιων, εκτός των Γιουγκοσλάβων και των Ελλήνων συμμετεχόντων. Παρ ότι η γενική τάση των εκδηλώσεων ήταν φανερά πασιφιστική και θεσμική, κάποιες ξέφευγαν του κανόνα, ασχολούμενες με πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα που άπτονταν τόσο της ιστορίας της περιοχής όσο και της σύγχρονης κατάστασης του καπιταλισμού σε κρίση και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Δυστυχώς λόγω του φορτωμένου προγράμματος ήταν αδύνατο να παρακολουθήσει κανείς όλα όσα θα μπορούσαν να τον ενδιαφέρουν, αλλά παρακάτω θα δοθεί μια ιδέα μέσα από μια σύντομη αναφορά σε κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίασαν η εκδήλωση για τις σχέσεις των ιδιωτικοποιήσεων με τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία που οργανώθηκε από την γαλλική οργάνωση Association Autogestion και η εκδήλωση για την εξέγερση της Βοσνίας που οργανώθηκε από το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, και οι δύο με έναν μεγάλο αριθμό ομιλητών από τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η μεν πρώτη επικεντρώθηκε στις ιστορικές και οικονομικές συνθήκες που οδήγησαν στο ξέσπασμα του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου και στις παρούσες επιπτώσεις του, όπως και στις δράσεις του κινήματος ενάντιά τους (όπως καταλήψεις εργοστασίων και βοσνιακή εξέγερση), ενώ η δεύτερη ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με την βοσνιακή εξέγερση, τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν σε αυτήν (αύξηση ανεργίας, μεγάλη διαφθορά, άγριες ιδιωτικοποιήσεις) και την σχέση της εξέγερσης με εργατικούς αγώνες και την πρόσφατη άνοδο της αριστεράς στην χώρα. Το ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ οργάνωσε επίσης δύο αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις, μια για τους πολέμους στην Μέση Ανατολή και την άλλη για τον ρόλο του ΝΑΤΟ και το αντινατοϊκό κίνημα. Στην πρώτη, με ομιλητές από Αίγυπτο και Συρία, αλλά και από το αντινατοϊκό κίνημα, έγινε αναφορά στην πρόσφατη ιστορία και στις ιδιαίτερες συνθήκες Τυνησίας, Αιγύπτου, Παλαιστίνης και Συρίας, με σκοπό να διαφωτιστεί η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη αλλά και οι λόγοι που οδήγησαν σε διαφορετικές εκβάσεις σε κάθε χώρα. Για την Τυνησία, συγκεκριμένα, η μεγάλη επιτυχία της επανάστασης αποδόθηκε στους πολύ ισχυρούς δεσμούς των εργατικών οργανώσεων με την κοινωνία και στον πρωτεύοντα ρόλο που έπαιξαν στην οργάνωση της επανάστασης, σε αντίθεση με την Συρία, όπου οι εργατικές οργανώσεις είναι απόλυτα ελεγχόμενες από το κράτος και πλήρως αδύναμες για αυτόνομη πολιτική δράση, με αποτέλεσμα βέβαια να παραμείνουν απλοί παρατηρητές στον εμφύλιο. Έγινε επίσης εκτενής αναφορά στον ιμπεριαλιστικό ρόλο του Ισραήλ όχι μόνο στο Παλαιστινιακό ζήτημα αλλά και σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, αλλά και στην εμπλοκή της ΕΕ στην περιοχή (π.χ. η Γερμανία έχει τετραπλασιάσει τα τελευταία χρόνια τις εξαγωγές όπλων προς την Μέση Ανατολή). Όσον αφορά την κατάσταση στην Αίγυπτο τονίστηκε εμφατικά από τον Αιγύπτιο ομιλητή, Mamdouh Habashi, στέλεχος του Αιγυπτιακού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ότι η επανάσταση δεν τελείωσε με το πραξικόπημα, διότι η επανάσταση είναι μια διαδικασία που κρατάει πολλά χρόνια με σκαμπανεβάσματα, πισωγυρίσματα και άλματα. Στην δεύτερη εκδήλωση οι ομιλητές ανέλυσαν εκτενώς την ιστορία του ΝΑΤΟ και την πρόσφατη μεταλλαγή του από την αντικομμουνιστική υστερία στην αντιτρομοκρατική υστερία, διατηρώντας όμως την ουσία του, δηλαδή την ιμπεριαλιστική επέμβαση σε τρίτες χώρες. Έγινε επίσης αναφορά στην σχέση του ΝΑΤΟ με τον ΟΗΕ και την ΕΕ, αλλά και στην ανεξάρτητη δράση του, όπως και στην σημασία που έχει για το ΝΑΤΟ η διατήρηση του πυρηνικού οπλοστασίου του. Ακολούθησε μια πλούσια συζήτηση που γρήγορα στράφηκε στο ζήτημα των προοπτικών του αντινατοϊκού κινήματος και κατά πόσον έχει δυνατότητα επιτυχίας αν δεν αντιμετωπίσει συνολικά το ζήτημα του καπιταλισμού. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ότι η εκδήλωση αυτή ήταν σχεδόν η μοναδική η οποία συζήτησε τον ρόλο του ΝΑΤΟ, αλλά και της ΕΕ, στα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας, καθιστώντας το άμεσα υπεύθυνο για την άνοδο των ναζιστών, τα πογκρόμ, τις σφαγές και τον εμφύλιο. Πρέπει να ειπωθεί ότι γύρω από το θέμα της Ουκρανίας κυριαρχούσε μια σιωπή σε σχεδόν όλες τις εκδηλώσεις, ενώ μάλιστα μια εκδήλωση που είχε για θέμα της τα γεγονότα της Ουκρανίας περιορίστηκε απ όσο μάθαμε μόνο σε μια υμνολογία του Μαϊντάν και σε μοιρολόι που οι φασίστες πήραν εκεί το πάνω χέρι, χωρίς να γίνει καμιά κριτική στον ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ή για τις σφαγές στην Οδησσό και στα ανατολικά της χώρας. Στην εκδήλωση για το δημόσιο χρέος φάνηκε για άλλη μια φορά η κακή διοργάνωση του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, αφού η Σερβική οργάνωση Prokretzaslobodu που την είχε προτείνει δεν ενημερώθηκε ποτέ ότι το αίτημά της έγινε δεκτό, με αποτέλεσμα βέβαια να μην μπορέσει να συμμετάσχει. Έτσι η Πολωνή αγωνίστρια σ. Monika Karbowska βρέθηκε τελικά μοναδική ομιλήτρια αντί για μέλος τετραμελούς πάνελ, αλλά παρ όλα αυτά αναπτύχθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα αρκετά πολυπληθές ακροατήριο. H ομιλήτρια επικεντρώθηκε κυρίως στη σχέση του λογιστικού ελέγχου με την διαγραφή του χρέους και στο χαρακτήρα που θα πρέπει να έχουν αυτά. Χαρακτηριστικά παρατηρήθηκε ότι πιο σημαντική και από την διαγραφή του δημόσιου χρέους είναι η διαγραφή των χρεών των φτωχών και μικρομεσαίων νοικοκυριών. Έγινε εκτενής αναφορά στα διάφορα είδη των χρεών και πώς αυτά αντιμετωπίζονται από άποψη διεθνούς δικαίου, αλλά τέθηκε επίσης έντονα το ζήτημα κατά πόσον υπάρχει τελικά δυνατότητα διαγραφής χρέους που θα είναι πραγματικά οφέλιμη για την φτωχή κοινωνική πλειοψηφία εντός καπιταλισμού, αφού αναγκαστικά τα περισσότερα χρέη είναι νόμιμα βάσει του δικαίου της αστικής τάξης. Η σ. Monika Karbowska έκλεισε εντυπωσιακά την εκδήλωση αναφέροντας μια από τις πιο επιτυχείς περιπτώσεις διαγραφής δημοσίου χρέους, της διαγραφής του τσαρικού χρέους από τους Μπολσεβίκους μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Τέλος, το Δίκτυο Άνοιξη της Πράγας 2 διοργάνωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση για την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Ένας των ομιλητών, ο σ. Matyas Benyik από την Attac Ουγγαρίας δεν μπόρεσε να συμμετάσχει για προσωπικούς λόγους και οι διοργανωτές αποφάσισαν εκτός της ανάγνωσης κειμένου του συντρόφου να προστεθούν στους ομιλητές και η σ. Monika Karbowska και ο σ. Marius van Voorthuizen, εκπροσωπώντας το ΕΕΚ και το Βαλκανικό Σοσιαλιστικό Κέντρο Κριστιάν Ρακόφσκι. Συνέχεια στη σελ. 13

7 σελίδα 12 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα 13 ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ «ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΡΑΚΟΦΣΚΙ» ΣΤΗ ΒΑΡΝΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ Εκδηλώσεις Ειρήνης στο Σαραγέβο Η 2 Ιούλη του 2014, καταγράφεται ως μια σημαντική ημέρα για την ανάπτυξη της διεθνιστικής πάλης στην περιοχή των Βαλκανίων γενικά, αλλά και ειδικότερα, ως μια ημέρα παραπέρα σύσφιξης των σχέσεων της Ελληνικής και Βουλγαρικής εργατικής τάξης, και των αγωνιστών από τα κινήματα των δύο αυτών όμορων χωρών. Μια (ελληνική) αντιπροσωπεία του Βαλκανικού Σοσιαλιστικού Κέντρου «Κριστιάν Ρακόφσκι» -που συσπειρώνει οργανώσεις και αγωνιστές από διάφορες χώρες της περιοχής- η οποία απαρτιζόταν από τον Γ.Γ. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, Σάββα Μιχαήλ, και από τον Κώστα Αποστολόπουλο, είχε την τιμή να προσκληθεί για μια ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στη Βάρνα της Βουλγαρίας. «Οικοδεσπότες», οι αγωνιστές της Αυτόνομης Εργατικής Ένωσης και το «Κέντρο Αλληλεγγύης», ένας μαζικός αυτοοργανωμένος χώρος που ξεπήδησε μέσα από τη φωτιά της λαϊκής εξέγερσης του 2013, με επίκεντρο αυτήν την πόλη στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας. Ο χώρος συσπειρώνει αγωνιστές από διαφορετικές παραδόσεις (αναρχικοί, μαρξιστές, σοσιαλιστές, διασπάσεις του πρώην ΚΚΒ) καθώς και απλό κόσμο της περιοχής, γύρω από μια πληθώρα κοινωνικών και πολιτικών δραστηριοτήτων, εκφράζοντας έτσι τις πρωτόγνωρες διεργασίες που εκδηλώνονται σε επίπεδο συνείδησης και πράξης, όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και σε όλα τα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη, σε όλο τον πρώην «σοσιαλιστικό» χώρο, που κάτω από τις πιέσεις της κρίσης του Ιμπεριαλισμού, έχει μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Η διεθνιστική αυτή παρέμβαση δεν έπεσε από τον ουρανό. Βασίζεται πάνω στις παρακαταθήκες που άφησαν πίσω τους οι δύο Εργατικές Ευρωμεσογειακές Συνδιασκέψεις που διοργανώθηκαν στην Αθήνα από το ΕΕΚ και τους διεθνείς συντρόφους του. Η πρώτη, στις 9-10 Ιούνη του 2013, και η δεύτερη, στις Μάρτη του 2014, κατά την οποία παραβρέθηκε και βουλγάρικη αντιπροσωπεία. Το περιεχόμενο της συζήτησης αυτών των Συνδιασκέψεων, κατάφερε να αναδείξει έγκαιρα τον ρόλο των πρώην ανατολικών χωρών στις διεθνείς επαναστατικές εξελίξεις, όπως φάνηκε σε μια σειρά από εξεγέρσεις και κυρίως στα γεγονότα της Ουκρανίας. Στην 2 η Συνδιάσκεψη του Μαρτίου, με ισχυρή εκπροσώπηση χωρών όπως, μεταξύ πολλών άλλων, η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ρωσία, η Ουκρανία, δόθηκε έμφαση στο αντιδραστικό Ευρω-Μαϊντάν και στην ανάγκη εργατικής απάντησης στον Ιμπεριαλισμό και τον φασισμό. Τονίστηκε πως η Ουκρανία είναι ο καθρέφτης ολόκληρης της Ευρώπης, και πως η εργατική τάξη πρέπει να αντιδράσει έγκαιρα με διεθνιστική οργάνωση και επαναστατική ορμή για να βγάλει την ανθρωπότητα από το μαρτύριο της πείνας και των πολέμων. Πάνω σε αυτήν την στόχευση, τέθηκαν οι βάσεις για μια δικτύωση με κινήματα και οργανώσεις σε αυτές τις χώρες, ανοίγοντας διάπλατα τον ορίζοντα για την παραπέρα επαναστατική οργάνωση των ταξικών δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κι ως ένα παραπέρα προχώρημα στην ίδια κατεύθυνση, έγινε πραγματικότητα η παρέμβαση στη Βάρνα. Η παρέμβαση συνέπεσε με μια έκρηξη της τραπεζικής κρίσης στη γείτονα που χρειάστηκε την επέμβαση της Κεντρικής Τράπεζας της Βουλγαρίας και ουσιαστικά της ΕΕ, με την αύξηση του πιστωτικού ορίου προς τις τράπεζες μπροστά στην απειλή επέκτασης της κρίσης- καθώς και η επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις για την προσωρινή αποσόβηση του κινδύνου. Η τραπεζική κρίση είναι αλληλένδετη με την κρίση στην Ουκρανία, την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην ίδια την Βουλγαρία για να ανακοπεί η κατασκευή του αγωγού Southstream με το οποίο το ρωσικό αέριο θα φθάνει στην Δυτική Ευρώπη παρακάμπτοντας την Ουκρανία. Βασικός παράγοντας που συντέλεσε στην ανάπτυξη αυτών των γεγονότων, είναι η πολιτική αβεβαιότητα που υπάρχει στη χώρα, με το κυβερνόν Σοσιαλιστικό Κόμμα, να έχει ηττηθεί στις Ευρωεκλογές και να βαδίζει προς πρόωρες εθνικές εκλογές. Στις εκλογές, είναι αναμενόμενο να κερδίσει ο δεξιός Μπόικο Μπορίσωφ (ένας τραμπούκος και μαφιόζος του δρόμου, πρώην σωματοφύλακας του σταλινικού προέδρου Ζίβκωφ), ανατραπείς μετά την εξέγερση και τις μαζικές κινητοποιήσεις του 2013 που έφεραν στην εξουσία το Σοσιαλιστικό Κόμμα (πρώην ΚΚ). Ο «Μπόικο» αναμένεται να επανεκλεγεί με βασικό προγραμματικό στόχο, να φέρει το ΔΝΤ στη χώρα. Η περσινή εξέγερση τον Φεβρουάριο του 2013 που είχε ως επίκεντρο την Βάρνα, ήταν παντελώς απροσδόκητη και ανεξέλεγκτη, ξεκινώντας από άμεσα αιτήματα (τιμή του ρεύματος κλπ.), και καταλήγοντας σε μια πραγματική μάχη με το κράτος, με καταλήψεις, συγκρούσεις, άγρια καταστολή, ως και θανάτους από αυτοπυρπολισμούς. Η εξέγερση ταρακούνησε και κινητοποίησε την αντίδραση, και λίγους μήνες αργότερα, με το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην εξουσία, ξέσπασε δεύτερος γύρος κινητοποιήσεων, αυτή τη φορά αντιδραστικών, με την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ. Έτσι, προετοιμάστηκε το έδαφος για την επάνοδο του Μπορίσωφ στην εξουσία, που φέρνοντας το ΔΝΤ στη χώρα, αναμένεται να ολοκληρώσει την κοινωνική καταστροφή που και η Ελλάδα γνωρίζει από πρώτο χέρι. Από την πλευρά του κέντρου «Κριστιάν Ρακόφσκι» (από το όνομα του μεγάλου Μπολσεβίκου επαναστάτη του οποίου πατρίδα ήταν η Βάρνα), δόθηκε ένα ραπόρτο για την κρίση στην Ελλάδα που «ζει» μέσα στις συνθήκες της οικονομικής χρεοκοπίας και της μνημονιακής βαρβαρότητας, της διάλυσης του αστικού μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος όπως φάνηκε ανάγλυφα στις εκλογές της 25/5/2014, την άνοδο του φασισμού, και από όλους τους σημαίνοντες αγώνες των ημερών (απεργία πείνας στις φυλακές, καθαρίστριες υπουργείου οικονομικών, ΒΙΟΜΕ κ.α.) O σ. Σάββας Μιχαήλ, έδοσε, επιπλέον, μια συνολική εικόνα της κοινωνικής αναταραχής που επικρατεί στα πρώην εργατικά κράτη που βρίσκονται στην περιφέρεια της Ευρώπης, με εξέγερσεις και μεγάλα πολιτικά γεγονότα, όπως στη Βοσνία, τη Σλοβενία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και, φυσικά, την Ουκρανία. Στην τελευταία, δόθηκε έμφαση στον ενεργό ρόλο του Ιμπεριαλισμού ως εκδήλωση της κρίσης και παρακμής που κυριαρχεί στα ίδια τα μητροπολιτικά του κέντρα, στην άνοδο των Μπαντερικών και Ναζιστών στην εξουσία και στην ενσωμάτωσή τους στις μονάδες καταστολής του Ουκρανικού κράτους, αλλά και στην μεγαλειώδη προλεταριακή εξέγερση που γέννησε τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς, σε πείσμα όχι μόνο του Κιέβου και των ολιγαρχών, αλλά και του ίδιου του Κρεμλίνου που παραμένει αμέτοχο, την στιγμή που ο Ουκρανικός στρατός κι ο Δεξιός Τομέας σφάζουν και καίνε αντιφασίστες και εργάτες. Προειδοποίησε πως αυτά που βλέπουμε στην Ουκρανία (και που επιμελώς τα κρύβουν τα ΜΜΕ) δεν είναι απλά μια Ουκρανική υπόθεση, αλλά το προμήνυμα του τι θα συμβεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη και κόσμο, και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, που «συμπιέζονται» ανάμεσα στα εκρηκτικά γεγονότα της Ουκρανίας, και στην ανάφλεξη της Μέσης Ανατολής (Ιράκ - Παλαιστίνη). Μόνη λύση για να σταματήσουμε την καταστροφή, η διεθνής οργάνωση και κινητοποίηση του προλεταριάτου ενάντια στο κράτος, στους φασίστες, στο κεφάλαιο, για την απαλλοτρίωσή του και το χτίσιμο μιας άλλης, σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας χωρίς αφεντικά και γραφειοκράτες. Συζητώντας για τις δυνατότητες πάνω σε αυτές ακριβώς τις προοπτικές, έγινε πρόδηλη η συμφωνία των αγωνιστών από κάθε πολιτικό χώρο και χώρα, για την αναγκαιότητα της πάλης για την Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπανδία, σε σύγκρουση με τους εθνικισμούς που πλήττουν την περιοχή και ωθούν στην άνοδο των φασιστών. Τα πρακτικά βήματα προς αυτή τη ρότα, ήδη αποφασίστηκαν και σχεδιάζονται, μέσα σε κλίμα διεθνιστικής αλληλεγγύης κι ενθουσιασμού. Ένα κοινό Βαλκανικό Δικτύου Πληροφοριών, για την παραπέρα ενημέρωση και οργάνωση κοινών δράσεων, βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Πρόκειται για ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα, για την διεθνιστική ενοποίηση των αγώνων των Βαλκανικών λαών, που όσα μας χώρισαν κατά τη διάρκεια της Ιστορίας κάτω από την επιρροή της αστικής τάξης και των εθνικισμών τους, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που μας ενώνουν, και που μπορούμε παραπέρα να κατακτήσουμε: ένα κοινό μέλλον ελευθερίας, ευημερίας και ευτυχίας. K. A. Συνάντηση με εκπροσώπους της Ελληνικής Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΕΚ) στη Βάρνα Αναδημοσίευση από το Στις 2 Ιουλίου του 2014 στο Κέντρο Αλληλεγγύης στη Βάρνα πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συνάντηση με εκπροσώπους του ελληνικού EEK. Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι από διάφορες τοπικές αριστερές οργανώσεις, αναρχικοί και ακτιβιστές από το Κέντρο Αλληλεγγύης. Από ελληνικής πλευράς, οι προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν ο Σάββας Μιχαήλ Μάτσας, ηγέτης του EEK και ο Κώστας Αποστολόπουλος. Παρουσίασαν στο κοινό μια σύντομη ενημέρωση για την τρέχουσα κατάσταση του νότιου γείτονά μας: συγκεκριμένα εξήγησαν τον αγώνα των Ελλήνων κρατουμένων, στον οποίο είναι ενεργοί συμμετέχοντες. Αναλυτικότερα, φυλακισμένοι σε κάθε ελληνική φυλακή έχουν ξεκινήσει μια αποτελεσματική απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υιοθέτηση ενός νέου νόμου στην ελληνική νομοθεσία που επιτρέπει την κατασκευή ενός νέου τύπου φυλακών «Τύπου Γ». Αυτό το νέο είδος φυλακών είναι η λεγόμενη «φυλακή μέσα στη φυλακή» και έχουν σχεδιαστεί κυρίως για πολιτικούς κρατούμενους. Μέσα σε αυτές τις νέες φυλακές, οι καταδικασθέντες χάνουν όλα τους τα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην επίσκεψη, το δικαίωμα στον περίπατο, σε οποιαδήποτε αλληλογραφία ή διακοπές. Σκοπός της ισχυρής απομόνωσης είναι να ρευστοποιήσει τη ριζοσπαστική αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Επιπλέον, θα διευκολύνει τη φυσική εκκαθάριση των πολιτικών κρατουμένων, μια συχνή πρακτική στις φυλακές της Ελλάδας. Επιπλέον, είναι σημαντικό το γεγονός ότι, η τρέχουσα απεργία πείνας είναι η μεγαλύτερη σε ολόκληρη την ιστορία της χώρας. Η κυβέρνηση Σαμαρά περνάει εσκεμμένα το νόμο αυτό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, κατά το οποίο υπάρχει ένα αναμενόμενο χαμηλότερο επίπεδο κινητοποίησης εναντίον της. Τελικά ο νόμος ψηφίστηκε πριν από λίγες ημέρες και η απεργία πείνας ακυρώθηκε, αλλά ο αγώνας ενάντια στις νέες φυλακές συνεχίζεται. Η νέα τακτική των ακτιβιστών θα είναι μέσω άμεσων δράσεων κατά της κατασκευής των νέων φυλακών. Επιπλέον, οι Έλληνες ακτιβιστές μίλησαν για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τις εκλογές της 25 ης Μαΐου. Η χώρα σπαράσσεται από μία πρωτοφανή πολιτική κρίση. Παρά τη νίκη του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή έχει το 10% των ψήφων. Αυτό σημαίνει ότι μισό εκατομμύριο Έλληνες ψήφισαν τους φασίστες, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από τους μισούς αστυνομικούς! Όπως προκύπτει, θα γίνει η τρίτη πολιτική δύναμη. Επίσης, ένα σημαντικό γεγονός είναι ότι η εμπιστοσύνη στις κεντρικές πολιτικές οργανώσεις έχει πλήρως εξαντληθεί. Σε αυτή την εκρηκτική ατμόσφαιρα, οι μαζικές εξεγέρσεις του 2008 και το 2009 έχουν ήδη ξεπεραστεί. Αλλά έχουν πλέον αντικατασταθεί με χιλιάδες μικρότερους αγώνες σε κάθε μέτωπο και κάθε σφαίρα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον ηγέτη του EEK Σάββα Μάτσα, ο σκοπός της οργάνωσής τους είναι να ενώσει αυτούς τους χιλιάδες σπινθήρες σε μια φωτιά, έτσι ώστε να κατακτήσει όλη την Ελλάδα και να την οδηγήσει στο δρόμο της επανάστασης. Πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλες επαναστατικές δυνατότητες αυτήν τη στιγμή, αλλά αν θέλουν να το συνειδητοποιούν, θα πρέπει να «δουν ολόκληρο το δάσος και όχι μόνο το δέντρο». Το σύνολο της Βαλκανικής χερσονήσου και της Ανατολικής Ευρώπης συγκλονίζεται από την κοινωνική αναταραχή η Βοσνία, η Σλοβενία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και ειδικότερα η Ουκρανία. Ο τελικός στόχος είναι οι εργαζόμενοι να δουν τις δυνατότητές τους και να πιστέψουν στη δύναμη τους. Σύμφωνα με τον Μάτσα, είναι αδύνατο οι έλληνες εργάτες να πολεμήσει μόνη της. Συζητήθηκε επίσης η κατάσταση στην Ουκρανία. Οι προσκεκλημένοι μας από την Ελλάδα έχουν απευθείας επαφές με αγωνιστές από την Οδησσό και άλλες πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες τους, από πρώτο χέρι, στις ταραγμένες περιοχές αγωνίζονται τώρα οι απλοί ρωσόφωνοι πολίτες. Ο Πούτιν αποφάσισε να μείνει μακριά από τις συγκρούσεις και οι συμφωνίες των τοπικών ολιγαρχών υποστηρίζουν αυτή τη δήλωση. Πέρα από αυτό, η κατάσταση εκεί είναι χαοτική, ειδικά από ιδεολογική άποψη. Υπάρχουν μερικές ένοπλες οργανώσεις των εργαζομένων όπως η «Borotba», αλλά στην έδρα της αντίστασης, μπορεί κανείς να βρει ένα περίεργο μίγμα ιδεών κόκκινες σημαίες, ρωσικές σημαίες, σφυροδρέπανα και χριστιανικούς σταυρούς. Αυτό το κοκτέιλ αντιπροσωπεύει σε βάθος τη σκηνή στην ανατολική Ουκρανία, ενώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν πόλεμο και την ανάλυση της κατάστασης ακόμη πιο περίπλοκη. Η μόνη διέξοδος από την κρίση για τις βαλκανικές χώρες είναι ο χωρισμός από την ΕΕ και η δημιουργία μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Αυτή η ιδέα έχει συζητηθεί και έχει επεξεργαστεί περισσότερες από μία φορές στην ιστορία και έχει εκδηλωθεί για διαφορετικούς λόγους κατά τη διάρκεια των χρόνων. Σήμερα, όμως, έχουμε 2014 και ένα μεγάλο μέρος από τους παράγοντες που εμπόδισαν τη δημιουργία της Βαλκανικής Ομοσπονδίας κατά το παρελθόν δεν υφίσταται πλέον. Ένα έργο τόσο τεράστιο απαιτεί τακτικές σε 2 προοπτικές τη δημιουργία ενός προγράμματος (η εισήγηση του Σάββα Μάτσα ήταν να συμπεριλάβει σε αυτό μια ρύθμιση των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων) και ένα σχέδιο άμεσης δράσης. Ένα από τα πρώτα βήματα που μπορεί να επιτευχθεί τώρα είναι η ανάπτυξη του βαλκανικού δικτύου πληροφοριών, που θα περιλαμβάνει περιοδικές ενημερώσεις από όλες τις βαλκανικές χώρες. Αυτό είναι ένα από τα έργα που σύντομα θα ξεκινήσει. Στο εγγύς μέλλον, μία βαλκανική συνάντηση θα οργανωθεί με εκπροσώπους διαφόρων αριστερών, επαναστατικών οργανώσεων από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, τη Σερβία και τη Ρουμανία κατά πάσα πιθανότητα. Στη συνάντηση θα συζητηθούν οι μακροπρόθεσμες προοπτικές, καθώς και το σχέδιο δράσης. Συνέχεια από τη σελ. 11 εκδήλωση ξεκίνησε από τον σ. Η Hermann Dworczak από την Αυστρία με μια γενική επισκόπηση της εκλογικής και μη ανόδου της ακροδεξίας στην ΕΕ, με πιο χαρακτηριστική την νίκη στις ευρωεκλογές της Λεπέν στην Γαλλία. Η άνοδος αυτή δεν ειδώθηκε αποκομμένα, αλλά σε άμεσο συσχετισμό με την υιοθέτηση ακροδεξιών πολιτικών από τις περισσότερες κυβερνήσεις της ΕΕ και την ταυτόχρονη επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στην συνέχεια δόθηκαν οπτικές από διάφορες χώρες. Το κείμενο του σ. Matyas Benyik αναφέρθηκε στην εκλογική άνοδο του Jobbik τα τελευταία χρόνια αλλά και στους δεσμούς που έχει με την κοινωνία και ιδιαίτερα με την νεολαία, η σ. Monika Karbowska μίλησε για την άνοδο του φασισμού στην Πολωνία και στην σχέση του με την Καθολική Εκκλησία, ενώ ο σ. Marius van Voorthuizen αναφέρθηκε στην άνοδο της Χρυσής Αυγής, την δράση της και την άμεση σχέση της με το κράτος και την αστυνομία, όπως επίσης και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της υιοθέτησης ακροδεξιών πολιτικών από το ελληνικό κράτος (διαπόμπευση οροθετικών, Ξένιος Δίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πνιγμοί μεταναστών, βασανιστήρια μεταναστών, αριστερών και αναρχικών από την αστυνομία, κτλ). Κοινή παραδοχή τόσο των ομιλητών όσο και της συζήτησης ήταν ότι για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον φασισμό χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο τον καπιταλισμό και την κρίση του. Είναι απαραίτητες τόσο οι εργατικές πολιτοφυλακές (γιατί οι φασίστες δολοφόνοι δεν αντιμετωπίζονται μόνο με ειρηνικές πορείες, ειδικά όταν γίνονται αντικείμενο επίθεσής τους) αλλά και οι εναλλακτικές δομές αλληλεγγύης του κινήματος, για την άμεση αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης, όπως συσσίτια, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, καταλήψεις στέγης, κτλ. Έγινε αναφορά στο παράδειγμα της Ουκρανίας ως το πιο χαρακτηριστικό για τις σχέσεις του φασισμού με τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο. H κυρίαρχη αντίθεση, ειπώθηκε, δεν είναι μεταξύ φασισμού και δημοκρατίας, όπως θέλει να προτάσσει η αστική τάξη και η ρεφορμιστική αριστερά, αλλά μεταξύ αστικής τάξης (της οποίας οι φασίστες είναι η δύναμη κρούσης και τελευταία γραμμή άμυνας) και προλεταριάτου. Στόχος του κινήματος δεν μπορεί να είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού αντιφασιστικού μετώπου (ταξικής συνεργασίας) αλλά το ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης ενάντια στον καπιταλισμό. Marius V. Στο επόμενο φύλλο Εργατικές αντιστάσεις στην Tούζλα συνέντευξη με την πρωτοπόρο εργάτρια Emina Busuladjic

8 σελίδα 14 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σάββατο 19 Ιουλίου 2014 σελίδα 15 IΡAK Ενάντια στον θρησκευτικό πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή! Για τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής! Άρθρο των Σουνγκούρ Σαβράν και Σάββα Μιχαήλ στο Red Med, 7 Ιουλίου 2014 Η πρόσφατη κατάκτηση από το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIL) μεγάλου τμήματος του Ιράκ, αρχίζοντας από την πόλη της Φαλούτζα και τμημάτων του Ραμάντι πριν από περίπου έξι μήνες και στη συνέχεια, από τις 10 Ιουνίου, με τη διαδοχική κατάληψη της Μοσούλης, της δεύτερης πόλης του Ιράκ, του Τικρίτ, γενέτειρας του Σαντάμ, του Τελ Αφάρ, όπου ζει ένας μεγάλος πληθυσμός Τουρκμένων και ολόκληρης της περιοχής που εκτείνεται δυτικά της Βαγδάτης προς τα σύνορα με την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία, είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τους ιμπεριαλισμούς των ΗΠΑ και ΕΕ, τις αντιδραστικές χώρες του Κόλπου και την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, στην προσπάθειά τους να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή. Χάρη στο περιβάλλον που διαμόρφωσαν τα εγκλήματα αυτών των κυβερνήσεων και του αντιδραστικού καθεστώτος των μουλάδων στο Ιράν, η ISIL ελέγχει σήμερα, αν και δυσδιάκριτα, έναν πληθυσμό και μια περιοχή στο μέγεθος της Ιορδανίας, που εκτείνεται από τη Ράκα στα βορειοανατολικά της Συρίας, ως το Κυβερνείο της Ντιγιάλα βορειοανατολικά της Βαγδάτης κοντά στα σύνορα με το Ιράν. Έχει επίσης τη δυνατότητα να εισέλθει στην Ιορδανία κάθε στιγμή και να κάνει την απειλή της αισθητή στον Λίβανο, όπου έχουν εκραγεί εξαιρετικά καταστροφικές βόμβες στις περιοχές της Χεζμπολάχ. Το γεγονός ότι ένα τέτοιο βάρβαρο κίνημα αποκτά τέτοια δύναμη στην καρδιά της Μέσης Ανατολής, οφείλεται στον εγκληματικό ρόλο του ιμπεριαλισμού και των στρατηγικών συμμάχων του, του Σιωνιστικού Ισραήλ και των αντιδραστικών καθεστώτων της περιοχής, από την εποχή της αποικιοκρατίας ως τον πόλεμο του Κόλπου το 1991 και από την 11 η Σεπτεμβρίου ως την κατοχή του Ιράκ. Ολόκληρη η βάρβαρη κληρονομιά και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, με αποκορύφωμα τον τρομοκρατικό «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» έχει πλέον κλονιστεί εκ θεμελίων. Εκδηλώνεται μ αυτόν τον δραματικό τρόπο η ιστορική παρακμή του παγκόσμιου καπιταλισμού που βουλιάζει πια στην Τρίτη Μεγάλη Ύφεσή του. Όποια και αν είναι η πιθανότητα το ISIL να κρατηθεί στην εξουσία σε αυτό που έχει τώρα ονομαστεί «χαλιφάτο», το σχέδιό του αμφισβητεί εκ βάθρων τα σύνορα στη Μέση Ανατολή, όπως χαράκτηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από την ιμπεριαλιστική συμφωνία Σάικς-Πικό, που υπεγράφη μεταξύ των Βρετανών και των Γάλλων αποικιοκρατών με τη σιωπηρή έγκριση της τσαρικής Ρωσίας, και που ξεσκεπάστηκε, ενάμιση χρόνο μετά, στα μάτια των αραβικών μαζών από την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, στον αγώνα της ενάντια στην ιμπεριαλιστική μυστική διπλωματία. Αυτή η αμφισβήτηση είναι εξαιρετικά ανησυχητική για την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων που εγκαθιδρύθηκε στην περιοχή στο τέλος του Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Ως εκ τούτου, τα ιμπεριαλιστικά κράτη και τα αντιδραστικά καθεστώτα και οι κυβερνήσεις της περιοχής (η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία) που έθεσαν το φαινόμενο ISIL σε λειτουργία, βρίσκονται στη θέση του μαθητευόμενου μάγου που, έχοντας βγάλει το τζίνι από το λυχνάρι, τώρα απειλούνται από τα καμώματά του! Το ISIL είναι η αιχμή του δόρατος για την υποδαύλιση ενός σκληρού θρησκευτικού-αιρετικού πολέμου στη Μέση Ανατολή, μεταξύ της πλειοψηφίας των Σουνιτών από τη μία πλευρά και της μειονότητας των Σιιτών σε συμμαχία με τους Αλεβίτες, από την άλλη. Η απειλή ενός θρησκευτικού πολέμου ευρείας κλίμακας στη Μέση Ανατολή υπάρχει ήδη από τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών που ξέσπασε υπό την αμερικανική κατοχή στο Ιράκ, φθάνοντας στο αποκορύφωμά του την περίοδο Αλλά το σημερινό κύμα είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα των αντεπαναστατικών μέτρων κατά των επαναστάσεων στον αραβικό κόσμο που εξερράγησαν το 2011, μέτρων που πάρθηκαν και κλιμακώνονται από τα αντιδραστικά κράτη του Κόλπου σε συμπαιγνία με τον ιμπεριαλισμό και την Τουρκία. Έχοντας εφαρμόσει τη στρατηγική της «ομαλής μετάβασης» στην Τυνησία, την Αίγυπτο και την Υεμένη, δωροδοκώντας και τρομοκρατώντας τις μάζες στη Σαουδική Αραβία, φουντώνοντας τις φυλετικές διαμάχες σε συνδυασμό με ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Λιβύη, φέρνοντας κυβερνητικές ανακατατάξεις στην Ιορδανία, συνταγματική μεταρρύθμιση στο Μαρόκο και προχωρώντας σε στρατιωτική επέμβαση και κατοχή στο Μπαχρέιν από τις ένοπλες δυνάμεις του Συμβουλίου Συνεργασίας του Αραβικού Κόλπου, στη συνέχεια η αντεπαναστατική συμμαχία κατέφυγε στη στρατηγική της μετατροπής της εξέγερσης ενός λαού σε θρησκευτικό πόλεμο στη Συρία. Ενώ ξεκίνησε η συριακή έκρηξη στις 15 Μαρτίου 2011, σαν μια επανάσταση των απόκληρων και των καταπιεσμένων ενάντια στο δεσποτικό καθεστώς της Αλεβίτικης οικογένειας Άσαντ, που είχε την υποστήριξη της σουνιτικής αστικής τάξης της Δαμασκού και του Χαλεπιού, από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, η αντιδραστική συμμαχία των κρατών του Κόλπου και της γειτονικής Τουρκίας την μετέτρεψε, βαθμιαία, σε ένα θρησκευτικό πόλεμο σουνιτικών στρατών ενάντια στην υποτιθέμενη καταπίεση της πίστης τους από τους Αλεβίτες. Έχοντας ξεκινήσει στη Συρία, αυτός ο θρησκευτικός πόλεμος έχει τα παρακλάδια του σε ολόκληρη την περιοχή την γνωστή σαν Σιιτική Ημισέληνο : την περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου οι Σιίτες (και οι σύμμαχοί τους, οι Αλεβίτες) είναι ο κυρίαρχος πληθυσμός και που εκτείνεται από τον Λίβανο και τη Συρία στα δυτικά μέσω του Ιράκ και του Ιράν στα ανατολικά, και κατεβαίνει στο νότο για να συμπεριλάβει το Μπαχρέιν και τις ανατολικές επαρχίες της Σαουδικής Αραβίας. Ο πραγματικός στόχος των αντιδραστικών καθεστώτων του Κόλπου, με τους Σαουδάραβες επικεφαλής, είναι να καταστρέψουν τον άξονα συμμαχιών μεταξύ του Ιράν από τη μία πλευρά και του καθεστώτος του Άσαντ στη Συρία, της ισχυρής σιιτικής Χεζμπολάχ στο Λίβανο και του νέου κυριαρχούμενου από Σιίτες καθεστώτος στο Ιράκ από την άλλη, προκειμένου να απομονώσουν και να αποδυναμώσουν, αν όχι να ανατρέψουν, το σιιτικό καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν. Αυτό ακριβώς πρέπει να κατανοηθεί πολύ καλά: το ISIL δεν είναι απλώς ένα ακόμα φονταμενταλιστικό ισλαμικό κίνημα. Είναι ένα εργαλείο εμφυλίου πολέμου στην κλίμακα των ισλαμικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής. Δεν προσπαθούν να αποκτήσουν τον έλεγχο αυτού που είναι γνωστό ως Dar al-harb («το σπίτι του πολέμου») στο ισλαμικό ιδίωμα, δηλαδή τα εδάφη που ελέγχονται από αυτό που θεωρείται «άπιστο» καθεστώς, αλλά την υπεροχή ενάντια στο Σιιτικό Ισλάμ εντός του Dar al-islam («το σπίτι του Ισλάμ»). Ακόμη και το όνομα είναι χαρακτηριστικό: το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Σαμ (ISIS), ή το Ισλαμικό Κράτος του Λεβάντε (ISIL) στην πιο κατανοητή αγγλική απόδοση του, σημαίνει ότι το κράτος που εποφθαλμιά αυτή η οργάνωση καλύπτει πραγματικά όλες τις περιοχές όπου το Σιιτικό ή το Αλεβίτικο Ισλάμ είναι κυρίαρχο! Είναι ένας εμφύλιος πόλεμος εντός του ισλαμικού κόσμου και όχι ένας πόλεμος ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ένας τέτοιος πόλεμος θα μπορούσε να ωφελήσει μόνο τον ιμπεριαλισμό. Αυτός ο εμφύλιος πόλεμος απειλεί να μετατρέψει τη Μέση Ανατολή σε σφαγείο, με βόμβες να εκρήγνυνται σε λαϊκές αγορές, με βομβιστές αυτοκτονίας να σκοτώνουν εκατοντάδες αμάχους, ιερά και τεμένη να καταστρέφονται και να πυρπολούνται, δεκάδες ή ακόμα και εκατοντάδες χιλιάδες να σφαγιάζονται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ISIL πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους επαναστάτες προτού η σύγκρουση εκραγεί σε έναν ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο θρησκευτικής φύσης στην κλίμακα της Μέσης Ανατολής. Ο ανταγωνισμός πάνω από εδάφη πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο ανάμεσα στα αντιδραστικά σουνιτικά κράτη του Κόλπου και το καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν απειλεί να καταλήξει στην αλληλοσφαγή των εργαζομένων και των φελάχων (της Μέσης Ανατολής! Θα πρέπει επίσης να κατανοήσουμε ότι το ISIL δεν είναι ένα μέσο για εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο του αραβικού πληθυσμού ενάντια στον ιμπεριαλιστικό έλεγχο της χώρας τους. Το ISIL υπολογίζεται ότι έχει κάπου 15 χιλιάδες μαχητές, αλλά οι εκθέσεις δείχνουν ότι οι μαχητές προέρχονται από τη Σαουδική Αραβία και μόνο! Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι ξένοι, από την Τσετσενία, το Αφγανιστάν, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, από τη γειτονική Τουρκία και από πιο μακριά, από το Μαγκρέμπ. Πρόκειται για ένα στρατό που έχει σημείο αναφοράς την Ούμα (το σύνολο του ισλαμικού κόσμου) για έναν πόλεμο με στόχο την επικράτηση της μαύρης σκοταδιστικής αντίδρασης και της κοινωνικής αντεπανάστασης στον ισλαμικό κόσμο. Δεν πρέπει να περιμένουμε μια λύση στο πρόβλημα αυτό από τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ είναι η κυρίως υπεύθυνη δύναμη για την παρούσα κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Η εντυπωσιακή άνοδος του ISIL είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της υποταγής στην οποία υποβλήθηκε η κοινότητα των Σουνιτών του Ιράκ από την κατοχή των ΗΠΑ. Η σημερινή σιιτική κυβέρνηση Μαλίκι κάνει ακόμα πιο αφόρητη τη ζωή για τον σουνιτικό πληθυσμό. Αφού κυβέρνησε τη χώρα για δύο θητείες, ο Μαλίκι βγήκε ως η πρώτη πολιτική δύναμη στις εκλογές της 30 του Μάρτη. Αυτό είναι που προκάλεσε τα σημερινά γεγονότα. Το ISIL αγκαλιάστηκε από την υποταγμένη σουνιτική κοινότητα ως την τελικά ανακαλυφθείσα δύναμη που θα μπορούσε να την σώσει από τη θέση του υπηρέτη μέσα στο νέο Ιράκ. Το γεγονός ότι μια σειρά άλλων σουνιτικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων των απομειναριών του Μπάαθ του Σαντάμ (το Naqshabandiyya με τον άνθρωπο του Σαντάμ Izzeddin al-duri επικεφαλής του), αλλά και μια σειρά από ισλαμιστικές και φυλετικές δυνάμεις (το Majilis Thuwar Anbar, to Jaish al Mujahideen, to Jaish Ansar al-ahlu Sunni, ακόμη και αποστάτες από το πανίσχυρο Sahwa, τη δύναμη που προσέλαβαν οι ΗΠΑ προκειμένου να συντρίψει τη σουνιτική εξέγερση) έχουν δώσει τα χέρια με το ISIL, είναι απόδειξη για το πόσο θερμά έχει γίνει ευπρόσδεκτο το ISIL από την κοινότητα των Σουνιτών. Αυτό θα μπορούσε ακόμη και να ονομαστεί η εκδίκηση του Σαντάμ, αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι ο Σαντάμ ήταν ένας εντελώς κοσμικός πολιτικός, αν κριθεί με τα αραβικά πρότυπα. Δεν πρέπει να περιμένουμε από τη Σαουδική Αραβία ή το Κατάρ μια λύση. Είναι αλήθεια ότι η Αλ Κάιντα δεν είναι ακριβώς το είδος του κινήματος που θα χωνέψουν εύκολα τα κράτη αυτά. Αλλά ήταν αυτοί που εκπαίδευσαν, όπλισαν και χρηματοδότησαν αυτούς τους αντιδραστικούς στρατούς, συμπεριλαμβανομένης και της ISIL. Είναι ακόμα αυτοί που τρέφουν φιλικές σχέσεις τόσο με τις φυλετικές δυνάμεις των Σουνιτών, όσο και με τους ισλαμικούς στρατούς που έχουν συστήσει μια συμμαχία με την ISIL. Και είναι αυτοί πίσω από τη στρατηγική του θρησκευτικού πολέμου στη Μέση Ανατολή. Δεν πρέπει να περιμένουμε από την Τουρκία του Ερντογάν και του AKP μια λύση. Η κυβέρνηση του AKP έχει μετατρέψει τα τουρκο-συριακά σύνορα σε ελβετικό τυρί! Από το ξεκίνημά του 2012, οι μαχητές του ισλαμικού στρατού έχουν δημιουργήσει στρατόπεδο στην Τουρκία, όπου έχουν προσληφθεί Τούρκοι στρατιωτικοί, οι οποίοι εκπαιδεύουν τους στρατιώτες εκεί, κάνουν εισβολές στη Συρία πολεμώντας την ημέρα και επιστρέφουν στην Τουρκία τη νύχτα, βρίσκοντας καταφύγιο για τους τραυματίες τους, λαμβάνοντας άφθονες παροχές υγείας στα τουρκικά νοσοκομεία. Η Τουρκία έχει επίσης λειτουργήσει ως μεσολαβητής για την οικονομική βοήθεια και τα όπλα της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Ο Ερντογάν εξακολουθεί να μην αντιτίθεται στην ISIL, παρά το γεγονός ότι ο επικεφαλής πρόξενος της Τουρκίας και μια σειρά άλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι την ημέρα που η Μοσούλη καταλήφθηκε από την οργάνωση και εξακολουθούν να κρατούνται. Ο λόγος είναι ότι το σύνολο της στρατηγικής του χτίστηκε με βάση την αναζωπύρωση της φωτιάς του θρησκευτικού πολέμου στη Συρία ή ακόμη και στη Μέση Ανατολή γενικότερα. Ο Ερντογάν έχει μεγαλεπήβολα όνειρα, να γίνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος ηγέτης των Σουνιτών σε όλο τον κόσμο. Γι αυτό είναι πολύ δύσκολο γι αυτόν να πολεμήσει ενάντια στην ISIL για όσο διάστημα το σύνολο του σουνιτικού κόσμου δεν στρέφεται εναντίον της οργάνωσης. Ο Ερντογάν κοιτάζει επίσης προς την ISIL για την καταπολέμηση της απειλής της επικράτησης και της εδραίωσης της κουρδικής αυτόνομης οντότητας στο βόρειο τμήμα της Συρίας που ονομάζεται Ροζάβα, κάτι που το τουρκικό κράτος απεχθάνεται απλώς και μόνο επειδή η κυρίαρχη πολιτική δύναμή του είναι υπέρ του PKK. Επιπλέον, δεδομένης της συμμαχίας του Ερντογάν με τον Μπαρζανί, τον ηγέτη της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν του Ιράκ και αποφασιστικού φίλου των ΗΠΑ, η κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν κρύβει τα σχέδιά της για το μετασχηματισμό του Νότιου Κουρδιστάν σε προτεκτοράτο, για να επωφεληθεί από τα άφθονα αποθέματα πετρελαίου και για να παγιδεύσει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα στην Τουρκία και στο σύνολό του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Νετανιάχου τάχθηκε υποκριτικά υπέρ ενός «ανεξάρτητου μετριοπαθούς Κουρδιστάν»... στο Ιράκ, φυσικά! Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σαφές ότι ένα Κουρδιστάν που θα κηρύξει την ανεξαρτησία του από το Ιράκ θα ήταν αναγκαστικά ελκυστικό για την Τουρκία, δεδομένου ότι μπορεί να ενθαρρύνει αποσχιστικές τάσεις, ιδίως μεταξύ της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας του κουρδικού κινήματος μέσα στην Τουρκία και στη Συρία. Αυτό στη συνέχεια θα δράσει ως μπούμερανγκ, βαθαίνοντας την ήδη έντονη κρίση στην Τουρκία, ωριμάζοντας τις προϋποθέσεις μιας επαναστατικής αντιπαράθεσης. Οι δυναμικές του πολέμου και της αδελφοκτόνας σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή είναι ενσωματωμένες στις διαμάχες για την εξουσία μεταξύ των ανταγωνιστικών κυρίαρχων τάξεων των διαφόρων χωρών της περιοχής, βρίσκοντας ιδεολογική έκφραση στις αρχαϊκές θρησκευτικές διαμάχες. Τα συμφέροντα των ιμπεριαλισμών, και των ΗΠΑ και της ΕΕ, η ληστρική όρεξη για τα έσοδα από το πετρέλαιο των περιφερειακών δυνάμεων και των στρατηγικών υπολογισμών του πανταχού παρόντα σιωνιστικού γύπα στο παρασκήνιο, όλα αυτά αλληλεπιδρούν για να δημιουργήσουν μια εκρηκτική κατάσταση στο εγγύς μέλλον. Το Ισραήλ έχει ήδη εντείνει την καταπίεση του παλαιστινιακού πληθυσμού με πρόσχημα αντίποινα για την δολοφονία τριών Ισραηλινών εφήβων. Ακολούθησε η δολοφονία ενός παλαιστίνιου αγοριού της ίδιας ηλικίας. Η Γάζα έχει γίνει και πάλι ο στόχος πολεμικής επιδρομής. Αυτό θα επιτείνει σίγουρα την δίνη που έχει ήδη δημιουργηθεί στη Μέση Ανατολή. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε με όλες τις δυνάμεις μας να μπει τέρμα στην καταπίεση του παλαιστινιακού πληθυσμού στο Ισραήλ, στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Είναι η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες και οι άποροι φτωχοί των πόλεων της περιφέρειας, των οποίων τα συμφέροντα έρχονται αντιμέτωπα με αυτή τη δυναμική. Είναι μόνο η εργατική τάξη που μπορεί να βάλει ένα τέρμα σε αυτήν τη διολίσθηση στη βαρβαρότητα. Οι καταπιεσμένες εθνότητες και θρησκευτικές ομάδες της Μέσης Ανατολής, πρώτα απ όλα οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι, υπόσχονται να είναι οι μεγάλοι σύμμαχοι των εργαζόμενων μαζών σε αυτόν τον αγώνα. Το προλεταριάτο, όπως και αλλού, πρέπει επίσης να συγκεντρώσει γύρω του όλα τα καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, ξεκινώντας με τις γυναίκες, οι οποίες βρίσκονται σε άμεση ανάγκη χειραφέτησης, και την νεολαία, η οποία υποφέρει από την τεράστια ανεργία και τη φτώχεια. Καλούμε όλα τα αριστερά σοσιαλιστικά κινήματα και το εργατικό κίνημα στις χώρες της Μέσης Ανατολής, ανεξάρτητα από την πίστη, το έθνος και τη φυλή, Άραβες, Πέρσες, Τούρκους, Κούρδους κλπ, να βάλουν τις βάσεις ενός διεθνιστικού κινήματος ενάντια σε αυτή την κούρσα που προσπαθεί να μετατρέψει τη Μέση Ανατολή σε σφαγείο. Ο διεθνισμός, για τον οποίο το επαναστατικό μαρξιστικό κίνημά μας έχει αγωνιστεί για δεκαετίες και εξακολουθεί να αγωνίζεται ακατάπαυστα, θα χρειαστεί τώρα περισσότερο από ποτέ στις μεγάλες μάζες, καθώς ο εφιάλτης κατηφορίζει όλο και περισσότερο προς το δικό μας τμήμα του κόσμου. Η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση στην προοπτική του εμφυλίου πολέμου στην κλίμακα της Μέσης Ανατολής είναι η Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής. Σε αυτό το δύσκολο αγώνα, η διεθνής εργατική τάξη και ιδίως το προλεταριάτο της Νότιας Ευρώπης που αγωνίζεται ενάντια στην απάνθρωπη λιτότητα που επιβλήθηκε στις μάζες από τον ιμπεριαλισμό της ΕΕ, θα είναι ο βασικός διεθνής σύμμαχος των λαών της Μέσης Ανατολής. Ο τελικός στόχος αυτού του αγώνα είναι να δημιουργηθεί η Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής, πέρα και πάνω από διαιρέσεις σε έθνη και θρησκείες. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με την σοσιαλιστική πάλη των προλετάριων κι απόκληρων της περιοχής. Ας σταματήσουμε αυτόν τον κατήφορο προς τη βαρβαρότητα με τον διεθνή Σοσιαλισμό Για τη Συντακτική Επιτροπή του RedMed Σουνγκούρ Σαβράν (DIP, Τουρκία) Σάββας Μιχαήλ (EEK, Ελλάδα) redmed.org

9 Σάββατο 19 Ιουλίου 2014 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: camping Μετά το δημόσιο χρέος, τα ληξιπρόθεσμα ιδιωτικά χρέη συνθλίβουν τα νοικοκυριά ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ μπορούν να κόψουν τον γόρδιο δέσμο Με εργατική εξουσία, εθνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα, εργατικό έλεγχο και διαχείριση Ανάμεσα σε δύο αδυνατότητες, όπως θα έλεγε και ο διάσημος Γερμανός συγγραφέας Μάρτιν Βάλζερ, βρίσκεται η κυβέρνηση στο ζήτημα της διαχείρισης του ληξιπροθέσμου ιδιωτικού χρέους ύψους 160 δισ. ευρώ. Το χρέος αυτό αφορά βασικά οφειλές πτωχευμένων εργατών και μικροαστών προς τις τράπεζες, την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Έχει δημιουργηθεί βασικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια του φαύλου κύκλου μνημονιακής λιτότητας ύφεσης με ευθύνη των κυβερνήσεων Παπανδρέου Παπαδήμου Σαμαρά προκειμένου να ξεπληρώνεται το χρέος του ελληνικού αστικού κράτους, δηλαδή το κατά κόσμον δημόσιο χρέος προς τους ξένους τοκογλύφους. Και τώρα; Τώρα είναι αργά... Από τη μία μεριά η κυβέρνηση αδυνατεί να επανεκκινήσει τις μηχανές του ελληνικού καπιταλισμού και, έτσι, να μειωθεί το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος μέσω της αποπληρωμής του έστω και σε δόσεις. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση αδυνατεί να χρησιμοποιήσει αναγκαστικά μέτρα είσπραξης αυτών των ληξιπρόθεσμων οφειλών μέσω κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων. Δεν είναι μόνο το πολιτικό κόστος το οποίο λογαριάζει η κυβέρνηση ή και η εντελώς αμφίβολη αποτελεσματικότητα τέτοιων μέτρων. Για να κατάσχουν περιουσίες η κυβέρνηση, οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία χρειάζονται μηχανισμούς ενός... ολοκληρωτικού κράτους, τους οποίους φυσικά κανένας από τους παραπάνω φορείς δεν διαθέτει ακριβώς λόγω της χρεοκοπίας τους. Το δημόσιο, στο οποίο χρωστάμε 65 δισ. ευρώ έχει διώξει υπαλλήλους από το 2010 έως σήμερα. Μόνο το προσωπικό του ΙΚΑ, στο οποίο χρωστάνε τα αφεντικά 8 δισ. ευρώ, έχει μειωθεί κατά 50% κατά το ίδιο διάστημα. Παρόμοια είναι η κατάσταση και στις τράπεζες, των οποίων τα κόκκινα δάνεια πλησιάζουν τα 80 δισ. ευρώ! Με δύο λόγια, ακόμα και αν στ αλήθεια, θέλανε όλοι παραπάνω φορείς να κατάσχουν μαζί περιουσίες δεν έχουν τα μέσα (προσωπικό, εργαλεία ) για να προχωρήσουν σε αυτές, ενώ ταυτόχρονα θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με τα εξής ερωτήματα : Τι θα τις κάνουμε τόσες περιουσίες; Ποιος θα τις πάρει; Σε ποια τιμή; Ήδη η ακίνητη περιουσία έχει χάσει 40% της πραγματικής αξίας της. Πόσο θα φτάσει αν ξεκινήσουν κατασχέσεις πλειστηριασμοί; Μήπως έτσι θα μηδενιστεί η αξία των χαρτοφυλακίων μας;... Ούτε και το αντίθετο, όμως, μπορεί να γίνει. Πως θα πληρωθούν όλα αυτά τα χρέη τα οποία αγγίζουν το... 90% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ενόσω το δημόσιο χρέος ξεπερνά το 173% του ΑΕΠ; Με τι χρήματα; Η ανεργία είναι σκαρφαλωμένη στο 27% του εργατικού δυναμικού και δεν λέει να πέσει όσο κι αν ανέβει η εποχική απασχόληση στον τουρισμό. Το νέο ΕΣΠΑ θα αρχίσει να μοιράζει (με το... σταγονόμετρο) χρήμα μετά τα μέσα του Από το εξωτερικό μην αναμένει κανείς καμία εντυπωσιακή επενδυτική κίνηση. Ο ζωτικός χώρος του ελληνικού καπιταλισμού από την Ουκρανία, τη Βουλγαρία μέχρι τη Γάζα φλέγεται. Οι μισθοί στην καλύτερη περίπτωση βρίσκονται καθηλωμένοι στο χαμηλό επίπεδο που αφέθηκαν πέρσι, ενώ το 20% των εργαζομένων δεν πληρώνεται παρά με τρεις ή τέσσερις μήνες καθυστέρηση. Η τρόικα ζητά την πλήρη κατάργηση των τριετιών ωρίμανσης των βασικών μισθών από το Οι συντάξεις μειώθηκαν κι άλλο την 1η Ιουλίου και θα μειωθούν ξανά το 2015 ενόψει της ενοποίησης του δημόσιου ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού συστήματος. Υπ αυτούς τους όρους, η λύση που συζητά η κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία θα αυξηθούν οι δόσεις αποπληρωμής των ληξιπροθέσμων οφειλών προς την εφορία, τα ταμεία και τις τράπεζες είναι κάτι περισσότερο από... ανεπαρκής. Η υποτίμηση της αξίας της εργασίας μέσω των άγριων περικοπών έχει οδηγήσει σε μία υποτίμηση όλων των υπολοίπων αξιών, μαζί και της πραγματικής αξίας του ληξιπροθέσμου ιδιωτικού χρέους. Το χρέος αυτό είναι αέρας, δεν μπορεί να πληρωθεί ποτέ. Μόνο να διαγραφεί ολόκληρο θα μπορούσε, όπως ακριβώς ισχύει και με το δημόσιο χρέος το οποίο επίσης δεν είναι βιώσιμο. Το ερώτημα είναι με ποιους όρους θα γίνει αυτή η διαγραφή. Με τους όρους της αστικής τάξης ή με τους όρους της εργατικής τάξης; Δημ. Κατσ. Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Συνέχεια από τη σελ. 1 Οι συνέπειες στην παραμικρή υπόνοια ότι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί αυτομάτως θα προκαλέσει μία αλυσίδα εξελίξεων που θα συμπαρασύρει όλες τις οικονομίες της Ευρωζώνης καθώς οι τράπεζες του ιταλικού τραπεζικού συστήματος είναι διακλαδωμένες σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και την Λατινική Αμερική, με ισχυρή επίσης παρουσία στην Αν. Ευρώπη. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε εδώ ότι σε ένα τόσο μεγάλο χρέος κάθε «πόντος» που αυξάνονται τα spreads των ιταλικών ομολόγων οδηγεί σε κατακόρυφη αύξηση του χρέους τόσο του κρατικού όσο και του ιδιωτικού. Αυτός, όπως παραδέχονται σημαντικοί αναλυτές του αστικού οικονομικού τύπου, είναι αυτήν την στιγμή ο μεγαλύτερος εφιάλτης της ΕΚΤ και του κ. Ντράγκι, καθώς μία μεγάλη αύξηση των spreads στα ιταλικά ομόλογα θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ευρώ, αφού η ιταλική είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία πίσω από το ευρωνόμισμα. Απέναντι σε ένα τέτοιο κίνδυνο με αφορμή τότε την Ελλάδα αλλά πραγματική αιτία την Ιταλία ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ντράγκι, είχε πει στα μέσα του 2012 ότι θα κάνει ότι χρειασθεί για να διασφαλίσει το ευρώ, προκειμένου να συγκρατήσει την πτώση της αξίας των ομολόγων του Ευρωπαϊκού Νότου. Τώρα επιχειρεί να το κάνει για δεύτερη φορά υποσχόμενος αντισυμβατικές παρεμβάσεις πέρα από τα όρια του καταστατικού της ΕΚΤ. Το πρόβλημα όμως παραμένει ανοικτό, η Ευρωζώνη βρίσκεται στο ίδιο σημείο, αλλά σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο από εκείνο που ήταν το 2008 όταν ξέσπασε η κρίση, καθώς, τώρα, τα «εργαλεία» που στο μεταξύ έχουν χρησιμοποιηθεί (όπως η ποσοτική χαλάρωση από τις ΗΠΑ) έχουν εξαντληθεί και αποσύρονται, ενώ η ίδια η ευρωζώνη έχει αγκιστρωθεί σε ένα φαύλο κύκλο χρέους-ύφεσης και αποπληθωρισμού χωρίς διέξοδο.