4 0 Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη 13th World Scout Μoot, Kenya Κόκκινα Χαλιά Έτοιμοι για απογείωση Περιπέτεια στην Ευρώπη

Transcript

1 Tριμηνιαία Περιοδική Έκδοση της Προσκοπικής Κίνησης Τεύχος 31 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2010 Διανέμεται Δωρεάν, Πτολεμαίων 1, Αθήνα 4 0 Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη 13th World Scout Μoot, Kenya Κόκκινα Χαλιά Έτοιμοι για απογείωση Περιπέτεια στην Ευρώπη

2 edito ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ Πτολεμαίων 1, ΑΘΗΝΑ Τηλ.: , Fax: ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ: 6946 ΕΚΔΟΤΗΣ ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ EΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ Μανίκης Δημήτρης ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ Σφλώμου Mαριάνθη ART DIRECTOR Συμεωνίδου Αθηνά ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Καραϊσκου Βασιλεία EΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ Will com. EΠΕ Στο τεύχος αυτό συνεργάστηκαν : Βαξεβανοπούλου Μαίρη Καντζούρα Νάντια Μαρούδας Σωτήρης Μπαλάσκας Στρατής Μπενά Μαρία Μπιρλιράκη Βάσια Ορφανάκος Κωνσταντίνος Πέτσιου Νίνα Σταυρίδης Δημήτρης Σφλώμου Μαριάνθη Τσεσμελόπουλος Νεκτάριος Φράγκου Μαριάννα Χατζηδιαμαντής Χρήστος Κείμενα στον Κρίκο έγραψαν: Αντωνιάδου Νικολέττα Βαξεβανόπουλου Μαίρη Βλαχάκης Γιάννης Ιακώβου Θεόδωρος Καραμάνης Άγγελος Κεράνη Ματίνα Κορρές Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου Στέλιος Κωτσής Κώστας Λυγερός Χρήστος Μαρούδας Σωτήρης Μπίρτσας Βασίλης Παραδείσης Νίκος Σπύρου Γιάννης Φιλιππάτου Μεταξούλα Χαλιάσος Ευθύμιος Χατζηγιακουμής Δημήτρης Χριστοδουλάρας Αλέξανδρος Περιεχόμενα 01 Editorial 02 Τζάμπορη Εκεί που το όνειρο συμβαίνει Συνέντευξη Κόκκινα Χαλιά 11 Περιβάλλον Το ρίξαμε... στην ανακύκλωση! 12 Λυκόπουλα Εδώ Πολυτεχνείο Πρόσκοποι Περιπέτεια στην Ευρώπη 19 Ασφαλής περιήγηση στο Ίντερνετ 20 Μoot 13th World Scout - Kenya, Africa 24 Ανιχνευτές Άκρα Ανατολικά 26 Ταξίδι Στην άλλη πλευρά της Γης 28 Ιστορία Από το Μπαλίκεσιρ στη Μυτιλήνη! 30 Προσκοπικό πρατήριο 32 Ο Κρίκος 1

3 τζάμπορη Δε θα ξεχάσω ποτέ: Τα ραδιοφωνάκια σε κάθε γωνία του camping συγχρονισμένα στο σταθμό του Jambo-radio. Τον πανικό που επικρατούσε στις τουαλέτες κάθε πρωί! Eκεί που το όνειρο συμβαίνει... Τζάμπορη! ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Τα απέραντα χιλιόμετρα που κάναμε μέχρι να βρούμε την ενωμοτία που θα αδελφοποιηθούμε. Το ρίγος που με διαπέρασε κατά το άναμμα της Φλόγας Τις επιβλητικές κατασκευές που ίσως κάποια μέρα καταφέρω να κάνω με την Ομάδα μου Την ίωση που ταλαιπώρησε το μισό Τζάμπορη με τον «Τζαμπορο-πυρετό». Το στην αρχή λίγο, μετά πολύ, για άλλους άγευστο και για άλλους εύγευστο φαγητό! Τον Αστερισμό των 100 χρόνων Την φαντασμαγορική Γιορτή Έναρξης Την συγκινητική Γιορτή Λήξης Την κραυγή της Ομάδας μου Το όνομα της Υποκατασκήνωσης μου Τις μέρες που έζησα Τους φίλους που έκανα Το Τζάμπορη Αγαπητό μου ημερολόγιο, Η ώρα είχε φτάσει και η αγωνία είναι μεγάλη. Κοιτάω την είσοδο Τα πρώτα παιδικά πρόσωπα άρχισαν να αχνοφαίνονται στην είσοδο. Κάποια κουρασμένα, αλλά όλα χαμογελαστά, γεμάτα απορία και ανυπομονησία. Τι θα συμβεί άραγε στο Τζάμπορη; Κανείς δεν ξέρει από τη Νίνα Πέτσιου Κάθε Ομάδα που φτάνει, συνοδευόμενη από τις μασκότ της Υποκατασκήνωσης που ανήκει, ξεκινούν να γνωρίσουν τον χώρο και τους ανθρώπους του Τζάμπορη. Κι επειδή όπως λέει ένα ρητό, «όπως στρώνουμε, κοιμόμαστε» αμέσως οι ενωμοτίες άρχισαν να φτιάχνουν την γωνιά τους. Μέχρι το βράδυ οι περισσότεροι (αν και κατάκοποι από το ταξίδι και το στήσιμο) είχανε τελειώσει. Μετά το βραδινό η Ομάδα, συγκεντρώνεται για να περάσει το πρώτο βράδυ στο Τζάμπορη. Επιτέλους ο χώρος έχει αρχίσει να παίρνει ζωή! Παντού ακούγονται κραυγές, φωνές τραγούδια και ΓΕΛΙΟ!!! Το Τζάμπορη μόλις ξεκίνησε... Ξημέρωμα 2ης μέρας. Μπαίνουμε σε Τζαμπορο-ρυθμούς. Μαζευόμαστε για πρώτη φορά όλοι στην Κεντρική Αρένα και μετά από την ομιλία του Αρχηγού Θοδωρή Κεφαλά και του Δημάρχου των Καμένων Βούρλων, ακολουθεί Αγιασμός από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος. Το μεσημέρι, το Προσκοπικό χωριό ανοίγει τις πύλες του και οι περισσότεροι τρέχουν για να προλάβουν να περιηγηθούν. Έχοντας 75 σημεία, όπου μπορούσες να ασχοληθείς και να κάνεις από κατασκευές μέχρι body painting και πτήση με αεροπλάνο, θύμιζε σωστό μελίσσι! Ακόμα και οι 5 μέρες δεν σου φτάνουν να τα εξερευνήσεις όλα! Το απόγευμα, οι Ομάδες έρχονται αντιμέτωπες με το πρώτο παιχνίδι του Τζάμπορη. Ένα παιχνίδι, πρόκληση! Το «ΠΡΟ- ΚΛΗΣΗ 100» λοιπόν μας προ(σ)καλεί να καλύψουμε και τις 100 απαιτήσεις της εκατονταετίας. Οι ενωμοτίες μας πηγαίνουν από την Κεντρική Αρένα, την Υποκατασκήνωση, τους χώρους του Τζάμπορη, ως και το χωριό των Καμένων Βούρλων! 2 3

4 τζάμπορη Πίσω για φαγητό, και έτοιμοι για τη Γιορτή Έναρξης. Αίγαγροι, Αρκούδες, Γυπαετοί, Φλαμίνγκο και Φώκιες μπαίνουν στην Κεντρική Αρένα κάνοντας αισθητή την παρουσία τους. Η γιορτή ξεκινάει Παρουσίαση των περιοχών που συμμετέχουν και το Τραγούδι του Τζάμπορη ακούγεται για πρώτη φορά μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού! Ο φαντασμαγορικός ιστός αναδεικνύεται μέσα από τον υπέροχο φωτισμό και το άναμμα της φλόγας, ζεσταίνει τις καρδιές μας. Η συναυλία των Mafioners δυναμώνει την ατμόσφαιρα. Τζαμπορωθήκαμε για τα καλά! Τις επόμενες ημέρες οι δραστηριότητες χωρίζονται ανά Υποκατασκήνωση. Στο «Copa Proscopadores» οι ενωμοτίες παθιάζονται με τα αθλητικά παιχνίδια, στα οποία προσπαθούν να ξεπεράσουν ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Στο «Τζάμπορηland», τα παιδιά διασκεδάζουν με το πρωτότυπο λούνα παρκ που έχει στηθεί. Στην πίστα αναρρίχησης, ο στόχος της κορυφής μας κάνει να βάλουμε τα δυνατά μας. Στους «Φύλακες της Μάσκας» αποδεικνύουμε την αξία μας για να μας χρίσει και εμάς ο μεγάλος Μάγος «ΦΥΛΑΡΧΟΥΣ». Τις ημέρες που πηγαίνουμε στη θάλασσα, τις απολαμβάνουμε απίστευτα. Από τη μία γινόμαστε για λίγο ναυαγοί κατασκευάζοντας μία σχεδία (απορώ πως τα κατάφεραν και ανέβηκαν οι ενωμοτίες!), από την άλλη προσπαθούμε να κερδίσουμε εμείς την εμπιστοσύνη του πρίγκιπα της Περσίας για να χρίσει εμάς προσωπική φρουρά του! Οι «μονομαχίες» των ενωμοτιών στα παιχνίδια στο νερό προσφέρουν θέαμα, ενώ οι γνώσεις των προσκόπων στο «Περσέπολις» εκπλήσσουν τους κατοίκους της Περσίας. Η ιστιοπλοΐα όμως, ιδίως γι αυτούς που δεν προέρχονται από ναυτοπροσκοπικά συστήματα, είναι μοναδική εμπειρία. Το πλήρωμα της κάθε βάρκας, εκτελώντας πάντα τις εντολές του «καπετάνιου», κλέβει χρόνο και χαίρεται τον ήλιο, τη θάλασσα και την ομορφιά του τοπίου. Μία μέρα από αυτές, ταξιδεύουμε. Ταξιδεύουμε στους Δελφούς ταξιδεύουμε στο χρόνο. Φτάνοντας στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών η αναζήτηση για το χαμένο χρησμό της Πυθίας ξεκινάει. Ενώ επισκεπτόμαστε όλους τους χώρους, το μυαλό μας γυρνάει χιλιάδες χρόνια πίσω, στην αρχαία Ελλάδα και στην πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησε. Στον επόμενο μας σταθμό, το Γαλαξίδι, γνωρίζουμε την ιστορία, τα ήθη και έθιμα, την ναυτική παράδοση και τον πολιτισμό αυτού του τόπου. Οι άνθρωποι φιλόξενοι, μας υποδέχονται εγκάρδια και απαντούν στις ερωτήσεις μας, παρόλο που είμαστε σίγουροι ότι μέσα σε 5 ημέρες έχουν ακούσει αυτές τις ερωτήσεις πολλές φορές. Τα βράδια είχαμε πολλές επιλογές. Μπορούσαμε να συμμετάσχουμε στο πιο πρωτότυπο «beach party» και να είμαστε εμείς αυτοί που θα υπογράψουμε το μεγάλο συμβόλαιο οργάνωσης 4 5

5 τζάμπορη πάρτυ του επόμενου Τζάμπορη! Μπορούσαμε επίσης να ταξιδέψουμε σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, μόλις με έναν πλατύγυρο για να φτιάξουμε τον δικό μας κατασκηνωτικό οδηγό. Μπορούσαμε ακόμα να αναδείξουμε το ταλέντο μας! Στο «Τζάμπορη έχεις ταλέντο» μέσα από τραγούδια, χορούς, μιμήσεις, θέατρο και άλλα η διασκέδαση, το άφθονο γέλιο ήταν δεδομένα! Τέλος μπορούσαμε κιόλας να κατακτήσουμε τα Καμένα Βούρλα! Η Ομάδα με την καλύτερη στρατηγική είχε τη νίκη στο τσεπάκι στο «the battle of the Burned Vourls». Η μέρα της εξερεύνησης, όπως και στις κατασκηνώσεις μας άλλωστε, είχε ξεχωριστή σημασία. Φθάνοντας στο Ελευθεροχώρι, πήραμε τις απαραίτητες οδηγίες και τον χάρτη για τον προορισμό μας. Η πορεία κουραστική, αλλά ενδιαφέρουσα συνάμα, μέσα από τις μικρές αποστολές που έπρεπε να φέρουμε εις πέρας. Φτάνοντας στη λίμνη του Καλλιδρόμου ετοιμάσαμε τον χώρο στον οποίο θα μείνει η Ομάδα μας και ξεκουραστήκαμε λίγο. Εκεί μας ενημέρωσαν για την βασική μας αποστολή: Να ζωντανέψουμε «Τον αστερισμό των 100»! Μέσα από δοκιμασίες προσκοπικών γνώσεων, ή διαγωνιστικών παιχνιδιών με άλλες Ομάδες, προσπαθούσαμε να συγκεντρώσουμε όσες περισσότερες δροσοσταλίδες μπορούσαμε, για να τις χρησιμοποιήσουμε μετά ως προσάναμμα. Το βράδυ και αφού είχαμε ολοκληρώσει το στόχο μας, μία προς μία οι ενωμοτίες βοήθησαν με το δικό τους αστέρι να σχηματίσουμε τον αστερισμό των 100. Και όταν το καταφέραμε αυτό αντικρίσαμε ένα μοναδικό θέαμα: τον αστερισμό των 100 να λάμπει στην κορυφή του απέναντι λόφου ΜΑΓΕΙΑ Οι μέρες όμως πέρασαν γρήγορα. Και η 8η μέρα έφτασε. Η μέρα της ΓΙΟΡ- ΤΗΣ. Από το πρωί ο χώρος του Τζάμπορη γέμισε με επισκέπτες. Γονείς, φίλοι, βαθμοφόροι και παλαιοί πρόσκοποι, κατακλύζουν τους χώρους για να πάρουν και αυτοί μία μικρή γεύση από τη γιορτή μας. Το Προσκοπικό χωριό σήμερα έχει την τιμητική του, και όλοι τρέχουν να προλάβουν να συμμετάσχουν 6 7

6 τζάμπορη Στο Τζάμπορη με τα Κόκκινα χαλιά από τους Μαριάννα Φράγκου, Χρήστο Χατζηδιαμαντή & Μαριάνθη Σφλώμου όπου δεν έχουν συμμετάσχει ακόμα. Όσες ενωμοτίες δεν έχουν προλάβει να πάρουν όλες τις σφραγίδες στο Διαβατήριο τους για τις «Παράλληλες δραστηριότητες», τρέχουν επίσης!!! Το απόγευμα η αναμνηστική φωτογραφία μας τυράννησε, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Ήταν πλέον η ώρα της Γιορτής Λήξης. Τα πυροτεχνήματα μας θάμπωσαν. Τα τραγούδια μας συγκίνησαν. Η ομιλία του Αρχηγού άγγιξε την καρδιά μας. Το σβήσιμο της φλόγας, μας έκανε να αρχίσουμε να νοσταλγούμε ήδη τις μέρες που περάσαμε. Αλλά δεν είχαν τελειώσει όλα ακόμα. Τα ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΑΛΙΑ ήταν εδώ!!! Παρασυρμένοι από τη μουσική διασκεδάσαμε με την ψυχή μας το τελευταίο βράδυ. Τελευταία ημέρα Τζάμπορη. Οι αγκαλιές, οι αφιερώσεις, οι ανταλλαγές τηλεφώνων δίνουν και παίρνουν. Τα τελευταία «Αντίο» ακούγονται παντού. Οι Ομάδες, σιγά σιγά, παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Ξανακοιτάω τον χώρο, αλλά, ελάχιστα πράγματα έχουν μείνει να σου θυμίζουν τις ημέρες που ζήσαμε. Οι φωνές των παιδιών ακούγονται μόνο από μακριά πλέον. Η θλίψη με πιάνει. Αλλά όχι Το Τζάμπορη δεν τελειώνει. Γι αυτό κοιτάω την είσοδο για μία τελευταία φορά. Και έχω μία ελπίδα. Πως θα ξανανταμώσουμε. ΑΝΤΙΟ ΤΖΑΜΠΟΡΗ. Γίνατε ευρέως γνωστοί από ένα σόου ταλέντων. Περιγράψτε μας λίγο την ατμόσφαιρα που επικρατούσε εκεί. Τι σας άρεσε περισσότερο και τι λιγότερο; Γιώργος: Γενικότερα πολύ όμορφη εμπειρία. Νομίζω για εμάς έχουν περάσει περισσότερο από δύο χρόνια, τουλάχιστον έτσι το νιώθουμε. Περάσαμε πάρα πολύ καλά μας βοήθησε. Νομίζω ότι το χειριστήκαμε, σύμφωνα και με τους χαρακτήρες μας με τον καλύτερο τρόπο και δόξα το Θεό μέχρι τώρα μόνο θετικά έχω να θυμηθώ. Εντάξει υπήρχαν και κάποιες αρνητικές στιγμές, όπως υπάρχουν πάντα, σε όλους και για όλα αλλά πραγματικά ήταν πολύ πολύ λίγες. Φώτης : Γενικά όταν μπλέκεις με την τηλεόραση πολλοί λένε ότι είναι δίκοπο μαχαίρι όμως σημασία έχει πως θα το χειριστείς. Εγώ πιστεύω ότι από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε το παιχνίδι μάλλον το χειριστήκαμε καλά, γιατί φτάσαμε και στον τελικό, πήραμε μια καλή θέση. Και είναι και ένα σχολείο γιατί βλέπεις πως τρέχουν τα πράγματα πίσω από τις κάμερες, πως δουλεύουν οι εταιρείες και αργότερα όταν βγεις στο χώρο σε βοηθάει το γεγονός ότι συμμετείχες. Βέβαια πολλοί πιστεύουν ότι έχουν λύσει και πολλά θέματα με το που βγαίνουν από τέτοια παιχνίδια. Μπορεί να έχεις κερδίσει την προβολή αλλά χρειάζεται και σωστός χειρισμός μετά για να παραμείνεις στο χώρο. Τα σόου ταλέντων έχουν κατηγορηθεί για πολλά μεταξύ των οποίων ότι με μεγάλη ευκολία και σε μικρό χρονικό διάστημα από άσημος μπορείς να γίνεις διάσημος δημιουργώντας παράλληλα και ένα αρνητικό πρότυπο για τους νέους. Εσείς τι πιστεύετε γι αυτό; Πιστεύετε ότι κάποιος πρέπει να δυσκολευτεί για να εκτιμήσει ενδεχομένως; Φώτης : Η αλήθεια είναι ότι έχει παραγίνει αυτό. Και όταν λέμε έχει παραγίνει εννοούμε ότι στην Ελλάδα έχουν ήδη πάρα πολλούς τραγουδιστές, ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική οι οποίοι είναι όντως πολύ καλοί και χαραμίζονται, δηλαδή είτε από λάθος επιλογές είτε επειδή δεν έχουν την ευκαιρία να δείξουν αυτό που είναι. Γιατί και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν και τόσες ευκαιρίες να αναδείξεις τη δουλειά σου, ειδικά οι μπάντες, οι σόλο καλλιτέχνες δεν έχουν πρόβλημα. Γιώργος : Έχω την αίσθηση ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Σίγουρα πολλές φορές μπορεί να δοθεί η εντύπωση ότι ξεκινάς και κερδίζεις μια εύκολη δημοσιότητα η οποία όμως σημειωτέον είναι πρόσκαιρη, δηλαδή όπως έρχεσαι, έτσι φεύγεις σε κάθε χώρο. Είτε δουλεύεις σε τράπεζα, είτε είσαι σε δισκογραφική εταιρεία. Όσο πιό προσεκτικά κάνεις τη δουλειά σου τόσο πιό εύκολο είναι να πετύχεις, μ αυτό θέλω να πω ότι σαφώς και να σου δώσει κάποιος μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να συμμετέχεις σε ένα τηλεοπτικό σόου είναι πολύ σημαντικό βήμα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχεις πετύχει και κάτι ουσιαστικό. Το ουσιαστικό έρχεται μέσα από τη διάρκεια, μέσα από τα χρόνια, μέσα από τη δισκογραφία και σίγουρα κατά τη γνώμη μου και μέσα από το χαρακτήρα που κουβαλάς. Εκατό τοις εκατό μέσα από το χαρακτήρα. Γιατί ο κόσμος καταταλαβαίνει το τι είσαι. Αν έχεις καθαρό πρόσωπο, καθαρά μάτια, από τι προέρχεσαι, ποιά είναι η οικογένειά σου. Και έτσι θέλω να πιστεύω γιατί και εγώ με αυτή την πεποίθηση ζω. 8 9

7 τζάμπορη Τι ακούσματα είχατε και κατά πόσον αυτά επηρέασαν την τωρινή σας δουλειά; Φώτης : Έχουμε και κοινά ακούσματα αλλά για παράδειγμα ο Γιώργος ήτανε της πιό ποπ σκηνής, εγώ πέρασα αρχικά από hard rock, μετά πήγα στα progressive, μετά πήγα στα fusion, μετά άρχισα να προσπαθώ να ακούω λίγο τζάζ να δω τι γίνεται. Όλοι μας έχουμε ακούσει λίγο πολύ απ όλα απλά νομίζω ότι η εικόνα του καθενός δείχνει και τα ακούσματά μας... Γιώργος : και το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα το οποίο έδεσε. Και γι αυτό προσπαθούμε να τιθασεύσουμε λίγο τους εαυτούς μας και να βρεθούμε σε ένα πιό κοινό μουσικό τόπο με όσο το δυνατόν αυστηρά πλαίσια. Πως τα πάτε με τη δημοσιότητα που έχει μπει στη ζωή σας; Είναι κάτι που σας αρέσει, σας είναι αδιάφορο, σας διασκεδάζει...; Φώτης : Στην αρχή όταν για παράδειγμα πας σε μια καφετέρια και κόσμος οποιασδήποτε ηλικίας σε αναγνωρίζει, εγώ προσωπικά στην αρχή είχα σοκαριστεί σε βαθμό που να μη βγαίνω από το σπίτι μου. Έρχεται πάλι αυτό που είπε ο Γιώργος πριν σχετικά με το από που «έρχεται» ο κάθε ένας, τι κουβαλάει από το σπίτι του, γιατί πολλοί έρχονται και δεν είναι έτοιμοι και δε ξέρουν πως να το χειριστούν. Στην αρχή είναι γοητευτικό αλλά και παράξενο απλά μαθαίνεις να ζεις μ αυτό και να ξέρεις ότι υπάρχουν και όρια και ότι πάνω απ όλα αυτό είναι η δουλειά σου την οποία την κάνεις στην ουσία γι αυτό τον κόσμο. Γιώργος : Το πιό σημαντικό νομίζω ότι όλα αυτά είναι τόσο πρόσκαιρα. Σημασία έχει για εμάς να κάνουμε καλά τη δουλειά μας, να είμαστε καλοί στη σκηνή. Όταν ξεκινάς να κάνεις μουσική πρέπει να σκέφτεσαι και τον τόπο που θέλεις να φτάσεις και το κοινό που θες να έχεις και το πως και που θέλεις να απευθύνεσαι και καλό είναι να μη σκέφτεσαι τόσο το δημόσιο κομμάτι γιατί έρχεται αναγκαστικά γιατί πρέπει να εκτεθείς. Εμείς προσπαθούμε να αποφεύγουμε αυτή τη διαδικασία όσο γίνεται και να επιλέγουμε που θα πάμε και θα πάμε όταν έχουμε κάτι καινούργιο να πούμε. Στο f/b αναφέρεται στο βιογραφικό σας ότι το όνομα του συγκροτήματος προκύπτει από τη λέξη «χαλιά» που συμβολίζει για το γκρουπ την πραγματικότητα, το έδαφος, τον ρεαλισμό, την προσγείωση και το «κόκκινα» συμβολίζει το πάθος, την ένταση. Προσπαθείτε δηλαδή με λίγα λόγια να ισορροπήσετε ανάμεσα σε δύο αντίθετες έννοιες; Γιώργος : Όταν ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για όνομα αυτός που ανέλαβε και είχε τον πρώτο λόγο ήταν ο Γιώργος Θεοφάνους, του πρότεινα ένα όνομα τότε που ήταν το «Οξυγόνο» και κάτι άλλα που δεν του πολυάρεσαν και αυτός μας πρότεινε το όνομα «Κόκκινα Χαλιά» που στο μυαλό του κάθε ένα μας είχε διαφορετική έννοια. Ο Θεοφάνους είχε στο μυαλό του μια πιό «γκλάμουρ» έννοια τύπου «Red Carpet». Για εμάς όμως λειτουργεί τελείως διαφορετικά. Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους και συμβολίζει τη δουλειά μας και πόσο την αγαπάμε και πόσο πραγματικά είμαστε παθιασμένοι με αυτό και αφοσιωμένοι όπως κι εσείς είσαστε με τον Προσκοπισμό και το «χαλιά» συμβολίζει το έδαφος, την προσγείωση. Το τελευταίο σας και πολύ εντυπωσιακό βίντεοκλιπ παρουσιάζει δύο ερωτευμένους που ρισκάρουν τα πάντα για τον ερωτά τους. Εσείς ρισκάρετε γενικά στη ζωή σας προκειμένου να πετύχετε αυτό που θέλετε; Γιώργος : Προσωπικά δεν είμαι άνθρωπος των άκρων. Προτιμώ να γνωρίζω τι θα κάνω. Στη δουλειά μου μ αρέσει να ρισκάρω αλλά μέχρι εκεί που αντέχω ως ένα σημείο. Γενικά δε μου αρέσει η χωρίς λόγο υπερβολή. Φώτης : Ούτε κι εγώ είμαι άνθρωπος που ρισκάρει. Στηρίζομαι περισσότερο στις πιθανότητες. Αν ξέρω ότι κατά 20% το παιχνίδι είναι χαμένο δε θα πάρω σε καμμία περίπτωση το ρίσκο. Πείτε μας την πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη «Πρόσκοπος». Γιώργος : Συνέπεια για μένα, με την έννοια της οργάνωσης. Επειδή πάρα πολλοί φίλοι μου είναι Πρόσκοποι πιστεύω ότι ο Προσκοπισμός έχει να προσφέρει πολλές όμορφες εμπειρίες. Φώτης : Στρατός. Δε μου αρέσει έτσι όπως ακούγεται αλλά γενικά με τις ομάδες έχω ένα ζήτημα επειδή με ενοχλεί πάρα πολύ ο φανατισμός. Πως περάσατε στο Τζάμπορη; Γιώργος : Από τις πιό ωραίες εμπειρίες συναυλιακά. Είχε παρά πάρα πολύ κόσμο, ήτανε από τις πιό μεγάλες συναυλίες που έχουμε κάνει. Φώτης :... κι ήταν και πολύς κόσμος κουρασμένος! Ποιά είναι τα άμεσα σχεδιά σας; Εμφανίσεις κάθε Σάββατο στο Hotel Lift στην Αγία Παρασκευή όπου σας περιμένουμε όλους. Είναι ένα πολύ μεγάλο Party! Ετοιμάζουμε το video clip για το καινούριο τραγούδι «Σε θέλω απόψε» και γενικά εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο! Στο πλαίσιο του Προγράμματος Ανακύκλωσης Κινητών Τηλεφώνων και Αξεσουάρ που υλοποιείται σε συνεργασία με τη Vodafone εδώ και 3 συναπτά έτη, κατά τη διάρκεια του 4ου Πανελλήνιου Προσκοπικού Τζάμπορη πραγματοποιήθηκε το «Vodafone Πρόκληση 100». Πρόκειται για ένα μεγάλο παιχνίδι σταθμών όπου Πρόσκοποι από όλη την Ελλάδα έπαιξαν με θέμα το περιβάλλον και το έριξαν στην ανακύκλωση! Ευχαριστούμε θερμά όλους τους Βαθμοφόρους που συνετέλεσαν στην επιτυχία του! Από τη Μαίρη Βαξεβανοπούλου περιβάλλον Τ ρίξαμε... στην ανακύκλωση! 10 11

8 λυκόπουλα Εδώ Πολυτεχνείο Όλα άρχισαν, όταν η Ακέλα μας πήγε έναν περίπατο με την Αγέλη στο πάρκο της πόλης μας. Ήταν Σάββατο και ήμουν πολύ χαρούμενος διότι την Δευτέρα δεν θα κάναμε σχολείο. Είχαμε γιορτή για την 17 Νοέμβρη. Και δεν θα κάναμε μάθημα, θα είχαμε γιορτή. από τον Νεκτάριο Τσεσμελόπουλο Eδώ Πολυτεχνείο Όλα άρχισαν, όταν η Ακέλα μας πήγε έναν περίπατο με την Αγέλη στο πάρκο της πόλης μας. Ήταν Σάββατο και ήμουν πολύ χαρούμενος διότι την Δευτέρα δεν θα κάναμε σχολείο. Είχαμε γιορτή για την 17 Νοέμβρη. Και δεν θα κάναμε μάθημα, θα είχαμε γιορτή. Θα είχαμε 3 ολόκληρες μέρες ξεκούραση και έτσι με τόση χαρά που είχα απολάμβανα ακόμα περισσότερο το περίπατο στο πάρκο μας. Περάσαμε από όλα τα πολυσύχναστα μέρη του Πάρκου μέχρι που φτάσαμε στην μία άκρη του. Εκεί που έχουν φυτέψει φοίνικες και έχουν φτιάξει έναν τεχνητό λόφο που έχει παντού γρασίδι, εκτός από ένα σημείο που έχει μία μεγάάάλη λακκούβα με άμμο θαλάσσης. Τον είχαν αφήσει επίτηδες έτσι για να μπορούμε να πηγαίνουμε με τις μπουλντόζες μας όταν μας πήγαιναν οι δικοί μας βόλτα για να σκάβουμε και να κάνουμε έργα. Τα δικά μας έργα. Εκεί λοιπόν πήγαμε και με την Ακέλα μας για να παίξουμε και σήμερα Η αλήθεια είναι πως η Ακέλα σήμερα ήταν ιδιαίτερα λιγομίλητη Συνέχεια έστελνε κάτι μηνύματα με το κινητό της.μάλλον τα έστελνε στους άλλους γερόλυκους οι οποίοι δεν είχαν εμφανιστεί καθόλου όλη την ημέρα. Λες και είχαν κρυφτεί μέσα στο πάρκο για να ετοιμάσουν παιχνίδια και να μας κάνουν έκπληξη. Φτάνουμε στον τεχνητό λόφο, φτιάχνουμε τις φωλιές μας και παίρνουμε το δεκατιανό μας. Έπρεπε να πάρουμε δυνάμεις για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δοκιμασίες της ημέρας. Αφού φάγαμε, η Ακέλα πάει και στέκεται μπροστά από την μεγάλη λακκούβα και μας φωνάζει Πάντα πάντα πάντα -Πάντααα φωνάζουμε όλα μαζί με μία φωνή και τρέχουμε να σχηματίσουμε κύκλο γύρω από την αρχηγό μας. -Καλημέρα και πάλι Λυκόπουλα, μας λέει και όλα μαζί απαντάμε, Καλημέέέέρααααα. -Ξέθαψέ με! Σιωπή από όλους μας μία φωνή πίσω από την Ακέλα ακούστηκε να λέει: Ξέθαψέ με! Η Αρχηγός μας σαστισμένη γυρνάει προς τα πίσω της και ψάχνει να βρεί από πού έρχεται αυτή η περίεργη φωνή που ακούγονταν λές και έβγαινε από ηχεία. -Ξέθαψέ με! Ακούμε πάλι την ίδια φωνή στον ίδιο τόνο να μας ζητάει να το ξεθάψουμε. Ο κύκλος πια γύρω από την Ακέλα έχει σπάσει και όλοι μας αρχίσαμε να ψάχνουμε πίσω από θάμνους πίσω από δέντρα κάτω από πέτρες μέχρι που με την άκρη του ματιού μου βλέπω ένα κομμάτι σίδερο να εξέχει μέσα από την μεγάλη λακκούβα ένα κομμάτι σίδερο το οποίο ήταν σχεδόν θαμμένο μέσα στην άμμο. Πετάγομαι για να προλάβω, φτάνω στην λακκούβα απλώνω το χέρι μου και βγάζω το σίδερο αυτό μέσα από την άμμο. Ένα μεγάλο κομμάτι σίδερο, σαν κάγκελο από εξώπορτα κήπου, λίγο στραβό στραπατσαρισμένο και πολυκαιρισμένο. Πάνω πάνω είχε μία μύτη, «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο, δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση, παίρνω φως απ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη και μου λές, πως σ αρέσει» λες και ήταν ακόντιο κάποτε, αλλά φαινόταν πως ήταν διακοσμητικό και είχε ένα περίεργο χρώμα σαν μία μίξη από γαλάζιο και γκρι. Επάνω του είχε ένα μπουκάλι πλαστικό που κρέμονταν με έναν σπάγκο. Το μπουκάλι μέσα του είχε πάγο ο οποίος είχε αρχίσει να λιώνει και μέσα στον πάγο υπήρχε μία ζελατίνη που μέσα της είχε ένα μήνυμα γραμμένο σε χαρτί

9 λυκόπουλα Ολη η Αγέλη είχε μαζευτεί γύρω μου, και όλα τα λυκόπουλα άπλωναν τα χέρια τους για να ακουμπήσουν αυτό το κάγκελο. Η Αρχηγός τραβάει με δύναμη απότομα το πλαστικό μπουκάλι με το μήνυμα μέσα του και προσπαθεί να το βγάλει έξω Προσπαθεί, Προσπαθεί να σπάσει τον πάγο, το χτυπάει σε μία πέτρα και τελικά ο πάγος γίνεται θρύψαλα και η ζελατίνη με το μήνυμα βγαίνει έξω. Κάποτε άνηκα σε μία μεγάάάλη Πόρτα. Εκεί έμπαινε και έβγαινε καθημερινά πολύς κόσμος, νέος κόσμος, χαρούμενος κόσμος. -Γειά σας, με λένε σίδερο άλλοι με φωνάζουν και κάγκελο. Κάποτε άνηκα σε μία μεγάάάλη Πόρτα. Εκεί έμπαινε και έβγαινε καθημερινά πολύς κόσμος, νέος κόσμος, χαρούμενος κόσμος. Κάθε πρωί ένας φύλακας άνοιγε αυτήν την μεγάλη Πόρτα και το βράδυ ο ίδιος φύλακας την έκλεινε. Ηταν όμορφα εκεί διότι κάθε μέρα άκουγα τον κόσμο που συζητούσε, άλλοι έδιναν ακριβώς μπροστά μας τα ραντεβού τους, κάποιοι πιάνονταν από πάνω μας για να ξεκουραστούν ήμασταν μάλλον σε πολύ κεντρικό σημείο της πόλης και όλοι μας ήξεραν. Εχω πολλά να σας πω, αλλά τα μηνύματά μου είναι διάσπαρτα στον χώρο. Πρέπει να ψάξετε καλά και να αγωνιστείτε για να βρείτε και τα άλλα. Το επόμενο μήνυμα θα το βρεί όποιος κερδίσει στο επόμενο παιχνίδι. Αμέσως η Ακέλα, μας φωνάζει και μας αρχίζει τα παιχνίδια τι κυνηγητό ήταν αυτό Όλη η Αγέλη για μισή ώρα να κυνηγιέται γύρω - γύρω μέσα στο πάρκο να πέφτουμε να κυλιόμαστε στο γρασίδι και να κρυβόμαστε πίσω από τους θάμνους. Ουφ μου κόπηκε η ανάσα αλλά η ομάδα που άνηκα κέρδισε και έτσι χαρούμενοι πήγαμε στην Ακέλα για να μας πεί που θα βρούμε το άλλο μήνυμα. Η Ακέλα μας είπε πως θα μας το δώσει, αρκεί να το ανοίξουμε και να το διαβάσουμε μαζί με τα άλλα Λυκόπουλα. Εμείς συμφωνήσαμε και αμέσως αφού πήραμε το επόμενο μήνυμα το ανοίγουμε ήταν η συνέχεια της αφήγησης του Κάγκελου. -Ετσι ήταν που λέτε η ζωή μου. Κάποια μέρα όμως πριν από 37 χρόνια περίπου έγινε κάτι περίεργο. Όλος ο κόσμος που καθημερινά μπαινόβγαινε μέσα στον χώρο που στην ουσία μαζί με τα άλλα κάγκελα είχαμε περιφράξει, σταμάτησε να βγαίνει και όλοι άρχισαν απλά μόνο να μπαίνουν να μπαίνουν να μπαίνουν και Όλοι τους άρχισαν να φωνάζουν κάτι για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, άλλοι για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, άλλοι για παιδεία Πολλοί από αυτούς δε, τραγουδούσαν, τραγουδούσαν με χαμόγελο στα χείλη σαν να μην φοβόντουσαν τίποτα.ένα από τα τραγούδια που έλεγαν ήταν αυτό: Τότε η Ακέλα μας κάνει νόημα, ξεδιπλώνει ένα χαρτόνι και όλη η Αγέλη μαζί αρχίσαμε να τραγουδάμε, «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο, δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση, παίρνω φως απ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη και μου λές, πως σ αρέσει» τι όμορφο και αισιόδοξο τραγούδι όσο το τραγούδι πήγαινε προς το τέλος του όλοι μας τραγουδούσαμε πιο δυνατά και πιο δυνατά. Το επόμενο κομμάτι του μηνύματος ήταν πίσω από ένα δέντρο. Το ανοίγουμε και διαβάζουμε: -Τα γελαστά παιδιά τραγουδούσαν και άλλα τραγούδια, όπως αυτό που έλεγε, «Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές. Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου, κι ήσουν φως μου, κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.» Κάποια στιγμή τα παιδιά αυτά άρχισαν να σκαρφαλώνουν πάνω μας και κρέμονταν όπως τα τσαμπιά με τα σταφύλια στις Κληματαριές. Οι λέξεις τους και οι συζητήσεις τους είχαν περιοριστεί πλέον Ολοι μιλούσαν μόνο για Ψωμί και παιδεία μέχρι που ξαφνικά αρχίσαμε να νιώθουμε μία ζεστασιά.τελικά ανακαλύψαμε γιατί. Κάποια από τα παιδιά αυτά κρέμασαν επάνω μας ένα γαλανόλευκο ύφασμα αλλά τα χρόνια έχουν περάσει και δεν θυμάμαι ούτε πως ήταν ούτε πως το έλεγαν -Σημαία πετάγομαι εγώ σημαία το λένε. Ελληνική σημαία. -Μπράβο μου λέει η Ακέλα Ελάτε να σας δείξω ένα Κόλπο μας φωνάζει. Και όλοι καθόμαστε να μας δείξει αυτό που ήθελε. Τότε σε ένα μεγάλο χαρτόνι αρχίζει να ζωγραφίζει την Ελληνική σημαία με μία τεχνική έτσι ώστε να μην κάνουμε λάθος τις γαλανόλευκες λωρίδες και να βγαίνει διαβάζοντάς τις, το Ελευθερία ή Θάνατος που μας είχε μάθει πέρσι στο σχολείο η Δασκάλα. Όλοι μας κάτσαμε μετά κάτω και αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε στα χαρτιά μας, σωστά, ολόσωστα την Ελληνική σημαία. Αφού τελειώσαμε και με αυτό βρήκαμε το επόμενο μήνυμα ακολουθώντας κάποια ανιχνευτικά που μας οδήγησαν πίσω από μία βρύση. Ανοίγουμε το μήνυμα -Έτσι πέρασαν σχεδόν δύο μέρες και οι νεαροί με τις νεαρές που ήταν σκαρφαλωμένοι επάνω μας συνέχισαν τα τραγούδια και τις δυνατές φωνές. Θαρρεί κανείς πως ήταν μία μεγάλη γιορτή, ένα πανηγύρι. Κάποιοι άλλοι ήταν έξω στον δρόμο και μοίραζαν φυλλάδια στους περαστικούς που όσο περνούσε η ώρα άρχισαν να γίνονται και περισσότεροι και περισσότεροι Εντύπωση μας έκανε που όλο μιλούσαν για Δημοκρατία λες και δεν είχαν Ωχ.λέτε να μην είχαν; Αμέσως η Ακέλα μας μοιράζει στον καθένα μας από ένα σταυρόλεξο για να λύσουμε οι ερωτήσεις διάφορες και οι απαντήσεις εύκολες. Μία από αυτές έλεγε: Το σημερινό πολίτευμα της χώρας μας. Φυσικά εγώ το ήξερα από την Αγωγή του Πολίτη και απάντησα αμέσως. Προεδρευόμενη Δημοκρατία. Ήμουν πολύ σίγουρος πως είχα απαντήσει ολόσωστα Η περιπέτειά μας συνεχίστηκε για κάμποση ώρα βρίσκαμε μηνύματα μαθαίναμε σιγά - σιγά την ιστορία του κάγκελου Μας είπε πως την Τρίτη ημέρα αυτής της γιορτής με τον τόσο κόσμο, κάτι άρχισε να χαλάει, διότι εμφανίστηκαν κάποιοι άλλοι σκυθρωποί άνθρωποι, οι οποίοι στάθηκαν απέναντί μας με όπλα στα χέρια και απειλούσαν τα γελαστά παιδιά πως αν δεν κατέβουν από πάνω μας θα έμπαιναν μέσα με τα τανκς. Γιατί όμως ; Τους ενοχλούσαν; Κακό ήταν που φώναζαν για ελευθερία και Δημοκρατία; Η ώρα είχε περάσει, και εμείς παίζαμε ένα παιχνίδι, που οι γερόλυκοι είχαν πιαστεί χέρι - χέρι και εμείς τρέχοντας έπρεπε να σπάσουμε την «αλυσίδα» τους και να περάσουμε από την άλλη πλευρά χωρίς όμως να μας πιάσουν. Μετά τραγουδήσαμε ένα άλλο όμορφο τραγούδι που έλεγε, πως, αν όλα τα παιδιά της γης πιαναν γερά τα χέρια κορίτσια αγόρια στην σειρά και στήνανε χορό. Αφού τελειώσαμε, η Ακέλα μας είπε πως έχουμε ακόμα δύο μηνύματα να διαβάσουμε το ένα το είχε στην τσέπη της. -Τελικά αυτοί που διέταζαν τους σκυθρωπούς ανθρώπους με τα όπλα, δεν ήθελαν να ακούν για Ελευθερία και Δημοκρατία, ή μάλλον δεν ήθελαν να ακούν τα γελαστά παιδιά που είχαν σκαρφαλώσει επάνω μας να φωνάζουνε ζήτω η Ελευθερία, ζήτω η Δημοκρατία. Έτσι έδωσαν διαταγή, την Τρίτη μέρα της μεγάλης αυτής γιορτής να μπούνε μέσα, στον περιφραγμένο από εμάς, χώρο με το τανκ και να σταματήσουν αυτές οι φωνές που έλεγαν πράγματα που δεν τους άρεσαν. Έτσι κι έγινε με το τανκ πέρασαν από πάνω μας μας τσαλαπάτησαν τσαλαπάτησαν και την Ελληνική σημαία εγώ από την πίεση και την ταλαιπωρία εκείνης της ημέρας κόπηκα από την υπόλοιπη καγκελόπορτα και χάθηκα Δεν είμαι πλέον μαζί με τα αδέρφια μου τα κάγκελα που παρέμειναν επάνω της.και εδώ και 37 χρόνια περιπλανιέμαι δεξιά και αριστερά. Σε όποιον με βρίσκει του λέω την ιστορία μου, αυτή που είπα και σε εσάς. Αλλά τρομαγμένος με αφήνει ή με πετάει όπου βρει λες και φοβάται κάτι έτσι ο τελευταίος που με βρήκε ήρθε και με έθαψε σε αυτόν εδώ τον λάκκο. Εκεί που με βρήκατε και εσείς. Μήπως εσείς θα μπορούσατε επιτέλους να με πάτε να συναντήσω την πόρτα μου και τα αδέρφια μου τα κάγκελα; Έχουμε ζήσει μαζί τόσα πράγματα τόσο έντονες στιγμές - Η Ακέλα μας κοιτάζει με νόημα τι λέτε να το πάρουμε μαζί μας μπας και βρούμε τα άλλα αδέρφια του; - Ναιιιιιιιι απαντάμε όλα μας με φωνή γεμάτη θάρρος αλλά και οργή για αυτούς που διέταζαν τους σκυθρωπούς ανθρώπους αυτούς που τσαλαπάτησαν την καγκελόπορτα και την Ελληνική σημαία. Επιστρέφουμε στην Αγέλη στοιχισμένοι σε δυάδες και χέρι χέρι με το διπλανό μας Λυκόπουλο η Ακέλα μας μπροστά με το κάγκελο στο χέρι και δεξιά αριστερά και πίσω μας οι γερόλυκοι που είχαν εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς μας με το κάγκελο και μας βοηθούσαν συνέχεια Περπατούσαμε όλα μας μάλλον σκεπτικά με το μυαλό μας να προσπαθεί συνέχεια να χωρέσει αυτήν την άνανδρη πράξη αυτών που διέταξαν το τανκ Φτάνουμε στην Αγέλη, πάμε προς τον ιστό αλλά Τι είναι αυτό από πίσω του; -Μία παλιά στραπατσαρισμένη καγκελόπορτα και ένα κάγκελο που της λείπει. Η Ακέλα μας, πάει, γονατίζει από πάνω της, και απαλά απαλά ακουμπάει το κάγκελο που έλειπε στη θέση του Ευχαριστώ ακούμε μέσα από τους θάμνους πάλι σαν να ακούγαμε την ίδια φωνή από το ηχείο που ακούσαμε στην αρχή της περιπέτειάς μας που μας φώναζε Ξέθαψέ με. Μπήκαμε μέσα στην φωλιά μας κάπως προβληματισμένα η Αρχηγός, μας διηγήθηκε μία ιστορία σχετική με την Ειρήνη, την Δημοκρατία και την Ελευθερία 3 έννοιες, 3 ιδέες που είναι για πολλούς δεδομένες αλλά δυστυχώς για πιο πολλούς άπιαστο όνειρο μακάρι κάποια μέρα να μην χρειαστεί ξανά να σκαρφαλώσει κανείς σε κανένα κάγκελο για να διεκδικήσει καμία από αυτές τις έννοιες. -Πήγαμε για υποστολή και δώσαμε ραντεβού για την άλλη εβδομάδα. Άλλη μια μέρα στην Αγέλη τέλειωσε

10 πρόσκοποι...περιπέτεια στην Ευρώπη η Κατασκήνωση (part 2) πρόσκοποι από όλη την ευρώπη 30 βαθμοφόροι 10 ενωμοτίες 7 χώρες (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Τσεχία, Ρουμανία, Μάλτα) 5 ημέρες από τη Βάσια Μπιρλιράκη 16 17

11 πρόσκοποι Παιδιά... είστε έτοιμοι για την ασφαλή περιήγησή σας στο internet;;; 18 Αγαπημένη μου Ines, Τι κάνεις; Πως ήταν το ταξίδι της επιστροφής στην Πορτογαλία; Εμείς πριν ένα μήνα αρχίσαμε τις συγκεντρώσεις και όλα τα παιδιά είναι ακόμα ενθουσιασμένα από τις καλοκαιρινές μας περιπέτειες. Η Αρχηγός μας έδωσε τα cd με τα τραγούδια από την Κατασκήνωση του Lands of Adventure και σου το στέλνω. Όλη μέρα σήμερα κοιτάζω τις φωτογραφίες. Πόσα πρόγματα έγιναν μέσα σε 5 ημέρες; Κάναμε τόσους καινούριους φίλους από όλες αυτές τις χώρες της Ευρώπης. Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ρουμάνοι, Έλληνες, Τσέχοι, Μαλτέζοι. Κοιτούσα τη φωτογραφία του Βασίλη και της Δέσποινας που ήταν ντυμένοι Δίας και Ευρώπη και τη φωτογραφία που ήμασταν όλοι μαζί στους Δελφούς και κόντευαν να με πάρουν τα κλάματα. Μου έχετε λείψει όλοι πάρα πολύ. Μου έχει λείψει ο Παρνασσός, η πίτσα των Ιταλών και η σούπες των Τσέχων,οι Παπαγάλοι από το 1ο σύστημα Α/Π Παγκρατίου, τα τραγούδια σε άγνωστες γλώσσες, τα σηματάκια που ανταλλάζαμε, τα παιχνίδια του Δία και οι Αλκυώνες από το 1ο Σύστημα Βροντάδων μα πιο πολύ η Ντορίνα Ηλιοπούλου και ο Παύλος Αρβανίτης που μας συνόδεψαν. Νομίζω πως δεν θα ξαναζήσω ποτέ μια εμπειρία σαν κι αυτή. Ξέρεις τι σκέφτηκα; Να συνεχίσουμε με τις ενωμοτίες μας την επικοινωνία και να το κρατήσουμνε σαν παράδοση. Επίσης η ενωμοτία μου θα συνεχίσει να παιζει στο Lands of Adventure και αν θέλετε κι εσείς μπορείτε να βρείτε πληροφορίες και την αίτηση σε αυτό το site: Θα προσπαθήσουμε να πάμε και στην επόμενη κατασκήνωση. Αν ποτέ έρθετε στην Ελλάδα να με ενημερώσεις για να τα ξαναπούμε. Ελπίζω να ξαναβρεθούμε σύντομα Περιμένω νέα σου Νικόλας click it! Οι γνωστοί με πολλούς χαρακτηρισμούς παρενοχλητές πιθανόν να σας έχουν ενοχλήσει τουλάχιστον μία φορά ενώ παίζετε κάποιο διαδικτυακό βινεοπαιχνίδι για πολλούς παίκτες, όπως το Halo 2, το EverQuest, το The Sims Online, τοsocom και το Star Wars Galaxies. Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε τους παρενοχλητές είναι να ενημερωθείτε για το πώς να τους αντιμετωπίσετε με τους δικούς τους όρους. Εδώ σας προτείνουμε 10 τρόπους αντιμετώπισης των παρενοχλητών. 1. Αγνοήστε τους. Εάν δεν αντιδράσετε, οι περισσότεροι παρενοχλητές βαριούνται και φεύγουν. 3. Δημιουργήστε ένα κλειστό παιχνίδι. Τα πιο πρόσφατα, βιντεοπαιχνίδια πολλών παικτών και οι αντίστοιχες διαδικτυακές τοποθεσίες επιτρέπουν στους παίκτες να δημιουργήσουν το δικό τους αποκλειστικό παιχνίδι, που επιτρέπει τη συμμετοχή μόνο σε φίλους τους. 5. Αναφέρετε τα σφάλματα στο παιχνίδι. Προσπαθήστε να βρείτε σφάλματα του παιχνιδιού που μπορεί κάποιος να εκμεταλλευτεί ή νέες μεθόδους κλεψίματος. Αναφέρετέ τα στο διαχειριστή της τοποθεσίας του παιχνιδιού. 8. Παίξτε παιχνίδια που περιορίζουν τους παρενοχλητές. Παίξτε νεότερα παιχνίδια, που παρέχουν συγκεκριμένους πόρους για την αντιμετώπιση των παρενοχλητών, όπως η αναφορά των παραβατών στους διαχειριστές του παιχνιδιού, ο αποκλεισμός ή η αποσιώπηση των μηνυμάτων, καθώς και η δυνατότητα αποβολής των παρενοχλητών μέσω ψηφοφορίας. 6. Μην ρίχνετε λάδι στη φωτιά. Φροντίστε να μην χρησιμοποιείτε τις τακτικές των παρενοχλητών ενάντιά τους, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει χειρότερη συμπεριφορά ή, ακόμη χειρότερα, να χαρακτηρίσει εσάς τον ίδιο ως παρενοχλητή. 2. Αλλάξτε τις ρυθμίσεις του παιχνιδιού. Παίξτε με παιχνίδια των οποίων μπορείτε να αλλάξουν τους κανόνες ή τις ρυθμίσεις, ώστε να περιορίσετε ορισμένες τακτικές των παρενοχλητών, όπως η εξόντωση συμπαικτών. 4. Παίξτε σε τοποθεσίες με αυστηρούς κανόνες. Παίξτε σε διαδικτυακές τοποθεσίες παιχνιδιών με υποχρεωτικούς κώδικες συμπεριφοράς ή όρους χρήσης και ζωντανούς διαχειριστές που μπορούν να αποκλείσουν γνωστούς παρενοχλητές. 9. Να αποφεύγετε τη χρήση προκλητικών ονομάτων. Αποφύγετε τυχόν προβλήματα, αποφεύγοντας να χρησιμοποιείτε ψευδώνυμα (γνωστά και ως ετικέτες παιχνιδιού) που μπορεί να προκαλέσουν τους παρενοχλητές. 7. Κάντε κάτι άλλο. Εάν κάποιος παρενοχλητής σας ενοχλεί συνεχώς, δοκιμάστε κάποιο άλλο παιχνίδι ή διακόψτε και συνεχίστε αργότερα. 10. Μην αποκαλύπτετε προσωπικά δεδομένα. Οι παρενοχλητές (ή κάθε άλλος) μπορεί να χρησιμοποιήσουν πραγματικά ονόματα, αριθμούς τηλεφώνου και ταχυδρομικές διευθύνσεις ή διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για να σας παρενοχλήσουν περισσότερο ή να δημιουργήσουν άλλα προβλήματα. Η δημοσιεύση είναι ευγενική χορηγία της Microsoft η οποία υπεύθυνα στηρίζει κάθε προσπάθεια για να είναι το internet ένα ασφαλές μέσο για τα παιδιά.

12 moot Κενυάτες Πρόσκοποι, ντυμένοι με τις παραδοσιακές πορφυρές φορεσιές των Μασάι Μάρα μας υποδέχτηκαν στο 13ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Moot. Ελληνική Αποστολή, η «αγαπημένη» του 13ου Παγκόσμιου Προσκοπικού Moot Λυκόπουλα της Κένυας μια αγκαλιά με τους Έλληνες Προσκόπους say «JAMBO!» 13th World Scout MOOT Kenya Africa 27 July 7 August 2010 Το 2010 ο Κόσμος τόλμησε και κοίταξε κατάματα την Αφρική, αναθέτοντας σε Αφρικανικές χώρες διεθνείς εκδηλώσεις. Η αρχή έγινε στην Νότια Αφρική με τη «γιορτή του ποδοσφαίρου» η συνέχεια στην Κένυα με το 13ο Παγκόσμιο Προσκοπικό ΜΟΟΤ, την πρώτη παγκόσμια δράση που πραγματοποιήθηκε στην «Μαύρη Ήπειρο» ενήλικοι Πρόσκοποι από 70 χώρες, και ανάμεσα τους η Ελλάδα με 25 μέλη και Αρχηγό τον Ανδρέα Πετρόπουλο. Ni Wakati (Η στιγμή έφτασε) από τον Κωνσταντίνο Ορφανάκο HΚένυα είναι μία εφηβική Δημοκρατία της κεντρικής Αφρικής, καθώς ανεξαρτητοποιήθηκε μόλις το Ως νεαρή Δημοκρατία με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εφηβικής ηλικίας, αναζητά τη θέση της μέσα στο παγκόσμιο χωριό και στην ιστορία. Το 13ο Παγκόσμιο ΜΟΟΤ είχε έντονο το χαρακτήρα του εθελοντισμού, της ανίχνευση της άγριας αφρικανικής φύσης, της παγκόσμιας συναδέλφωσης. Στιγμές της Ελληνικής Αποστολής, το περίπτερο στο Παγκόσμιο Προσκοπικό Χωριό η αναγνώριση από διοργανωτές και συμμετέχοντες ότι οι Έλληνες Πρόσκοποι είναι «έσο έτοιμοι» σε κάθε περίσταση η πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση εκκλησιασμού όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών η τελετή Υπόσχε

13 moot 3 1. Μία προσκοπική δράση, ένας παλμός, ένας κόσμος μια μεγάλη παγκόσμια προσκοπική παρέα! 2. Καταρρίψαμε την έκφραση «It s all Greek to me!» παραδίδοντας μαθήματα ελληνικών. Η Αιμιλία επί τω έργω! 3. «Ένας Θεός, ο ίδιος Θεός» στη πράξη. Μοναδική στιγμή θρησκευτικής κατάνυξης, ο εκκλησιασμός μας με άλλους χριστιανούς ορθόδοξους Αδελφούς και στην εκκλησιά - δείγμα σκαπανικής τεχνικής - μέσα στο δάσος, να ηχούν γνώριμοι ύμνοι και ψαλμοί στα σουαχίλι, αγγλικά και ελληνικά! 4. Σύσσωμη η Ελληνική Αποστολή λίγο πριν αναχωρήσει από το Rowallan Camp για το γεμάτο αναμνήσεις και εμπειρίες ταξίδι της επιστροφής Ραντεβού το 2013 στον Καναδά για το 14ο World Scout MOOT! σης των νέων Αδελφών μας, του Απόστολου και της Ιωάννας η επίσκεψη μας στο θρυλικό Nyeri, την τελευταία κατοικία του Ιδρυτή. Στην καρδιά μας θα μείνουν πάντοτε χαραγμένες οι εικόνες των παιδιών του ορφανοτροφείου στο Machakos του Αντώνη, παιδί της διπλανής παραγκούπολης και περιστασιακός εργάτης στο ΜΟΟΤ, που μας πλησίασε γιατί κρατούσαμε την Ελληνική σημαία, την ίδια σημαία που υψώνεται στην τσίγκινη εκκλησία της Ελληνικής Ιεραποστολής της γειτονιάς του των Κενυατών Αδελφών που μας χαιρετούσαν, ελπίζοντας ότι θα ξαναδούν Έλληνες Προσκόπους να κατασκηνώνουν στο Rowallan Camp. Asante (Ευχαριστούμε) Αφρική Asante Sana (Ευχαριστούμε πολύ) Κένυα 22 23

14 ανιχνευτές Άκρα Ανατολικά Ο Μάιος ψυχές 3 κοινότητες, 2 η Νίκαιας, 5 η Πειραιά, 8 η Κορυδαλλού... 1 απόφαση.. Ρόδος Σύμη Καστελλόριζο... το όνειρο έγινε προσμονή... και το συνθηματοποιείς «ΑΚΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ...» κάθε σκέψης κάθε σχεδιασμού. Οι συντονιστές, οι όμιλοι και το 5μελές επιτελείο έθεταν τις βάσεις... το στοίχημα ένα... η επιτυχία... από τον Δημήτρη Σταυρίδη Oφάκελος στην ώρα του, στημένος από τους ανιχνευτές. Το κυνηγητό των υπογραφών του φακέλου ακολουθείται από την ευχή όλων... "καλά να περάσετε"... Σαν κάτι να ήξεραν. Στις η άγκυρα βιραρίστηκε και το όνειρό ξεκινάει... προορισμός; ΑΚΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ. Ζεστό πρωινό, κατάπλωρα αντικρίζουμε την Σύμη. Τα σαν ψεύτικα σπίτια κρέμονται στις σχεδόν κάθετες θυμαρόφυτες πλαγιές, η αλλοτινή αρχιτεκτονική τους αιχμαλωτίζει τα χαμόγελα των ανιχνευτών ΑΚΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ... Μουσείο Σύμης, περίπατος στο Γυαλλό... μετακίνηση προς Πανορμίτη Εγκατάσταση, μπόλικος ιδρώτας... η αγκαλιά της θάλασσας σβήνει κάθε κούραση...ξημέρωμα Δεκαπεντάυγουστου, προσκυνούμε την θαυματουργή εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Πανορμίτη. Ο μητροπολίτης Σύμης, και ο Ηγούμενος μιλούν στις ψυχές μας. Κάτοικοι και επισκέπτες, συμπαρίστανται στην ερευνά μας. ΑΚΡΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ... Η απογευματινή πορεία προς την κρυστάλλινη ακτή της Μαραθούντας κλείνει το βράδυ μας στη γενέτειρα του Νηρέα. Έρευνα στο Γυαλλό για την ναυτοσύνη του νησιου των βουτηχτάδων... Ο πρώτος αποχωρισμός... το πλοίο προς Ρόδο... οι γλάροι... το ιώδιο το βαθύ μπλε... ΑΚΡΑ ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΙΤΙΚΑ... Σμαραγδένιο νησί... Ρόδος... Η ζέστη, η κούραση και η στεναχώρια έσβησαν στο αντίκρισμά της Υγρασία και ένα βήμα μέχρι την Αμαράντειο σχολή και το 4ο Ν/Π Pόδου. Υποδοχή υποδειγματική, αμεσότητα στην εγκατάσταση και στο προγράμμα συγκατοικώντας με την 2η Κοινότητα Κηφισιάς... ΑΚΡΑ ΧΑΛΑ- ΡΩΤΙΚΑ... Ξημερώνει στο ενυδρείο, τα ψάρια μας κυκλώνουν... επικοινωνούμε με τους ροφούς... παιχνίδι για να ξεπιαστούμε... εκεί στο Βορειότερο άκρο της Ρόδου...ΑΚΡΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ Κάστρο Ιπποτών, ο μεσαίωνας ξεπροβάλλει στο Περού ανατριχιάζοντάς μας με όσα ακούγαμε και βλέπαμε... ΑΚΡΑ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ Το μεσαιωνικό τόνο διακόπτει αργά το βράδυ η βοή επί του πιεστηρίου της Ροδιακής εφημερίδας, όπου το δημοσιογραφικό μελάνι παντρεύεται το λευκό χαρτί ΑΚΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ... Επιτέλους Καστελλόριζο... εκεί όπου η Ελλάδα σμίγει με την γείτονα Τουρκία. Αφωνία... βλέμματα παντού... Χωρίς αναπνοή στο κατασκηνωτικό κέντρο, όπου τα «100 χρόνια στα ΑΚΡΑ» της 4ης Κοινότητας Νέας Περάμου, συνάντούν τα δικά μας «ΑΚΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ» βραδυνή Πυρά... ΑΚΡΑ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΑ Ξημέρωμα, με ρότα για την Νησίδα Στρογγύλη... Η δράση παίρνει άλλη τροπή... 4 κοινότητες πατούν στη ανατολικότερη γη της Ελλάδας, στον φάρο Υψηλή, η συγκίνηση ξεπερνά κάθε προσδοκία... και κορυφώνεται στην ανανέωση της υπόσχεσης 45 προσκόπων ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ... ΕΣΟ - ΕΤΟΙΜΟΣ ο αποχαιρετισμός με τον φαροφύλακα... Στιγμές που χαράχθηκαν στις ψυχές μας για πάντα... ΑΚΡΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ... Η κοντόστενη είσόδος μας βρίσκει σκυμμένους στην βαρκούλα αντικρίζοντας το εκθαμβωτικό, καθρεπτιζόμενο γαλαζομπλε της σπηλιάς του Παραστά... δεν ακούς δεν μιλάς μόνο νοιώθεις..., την μαγεία της φύσης!!!! ΑΚΡΑ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΑ Πλώρη για Ρω, φόρος τιμής στην «Κυρά της Ρω», Δέσποινα Αχλαδιώτη, προσφέραμε συντήρηση στην Σημαία με τις πέτρες στα Λιμενάρια... ΑΚΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Από τους μαλαματένιους αιθέρες προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα... Το βράδυ εκπέμπουμε στο ΡΑΔΙΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ... ΑΚΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΑ. Χαραματιανό ξύπνημα... σκαλοπάτια... Θέα καστελοριζίτικη... στο 400ό φωτογραφία αναμνηστική... Αγ. Γιωργής του βουνού... η ζέστη αφόρητη η θέα ανεπανάληπτα ανταποδοτική... η ανάμνηση παντοτινή... ΑΚΡΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ Στο Καστελόριζο η έρευνα μελαγχολική... η αρχή του τέλους... στο καράβι την φωναχτή μας σιωπή σπάνε τα τραγούδια μας στο κατάστρωμα... Πιάσαμε Ρόδο... πρωινή βόλτα στην πόλη... ο τελευταίος καφές... Απεγκατάσταση από την ΑΜΑΡΑΝΤΕΙΟ... ευχαριστίες...επιβίβαση στο πλοίο... Ξημέρωμα Πειραιάς... ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ... όνειρο ήταν! 24 25

15 ταξίδι Oπονοκέφαλος δεν υποχωρεί... το βήμα αργό αλλά σταθερό. Νιώθω ότι βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο, διαστημικό. Αν προσπαθήσεις να τρέξεις λαχανιάζεις αμέσως. Ακόμα και να μιλάς, λαχάνιασμα σου προκαλεί. Το πρώτο φως βρίσκει εμένα και τον Σάκη να αντικρίζουμε την Ανατολή πίσω από το κατάλευκο Ishinca στην οροσειρά των Άνδεων στα 5000μ. Το βουνό εμφανίζεται μπροστά μας και συνάμα αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε ακόμη στα μισά. Στον παγετώνα δενόμαστε. Η Ταξίδι στην άλλη πλευρά της γης! 25/7/2010, 02:00 πμ... Παγωμένο Ξύπνημα στο Ishinca BC.. Τσάι για να ζεσταθούμε και να προσπαθήσουμε να διώξουμε τον πονοκέφαλο... Γύρω μας φακοί κεφαλής κινούνται στην κοιλάδα με κατεύθυνση για ψηλότερα. Ξεκινάμε. από τον Σωτήρη Μαρούδα καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά δείγμα ότι δεν έχουμε εγκλιματιστεί ακόμα. Είμαστε 3 μέρες άλλωστε στο Περού και έχουμε φτάσει τόσο ψηλά. Πλέον κάθε 10 βήματα σταματώ για να επανέλθουν οι παλμοί της καρδιάς μου. Νιώθεις τελικά τόσο αδυνάμος εδώ πάνω. Στα 5200μ ο Σάκης παίρνει την απόφαση να μην συνεχίσει. Νιώθω καταβεβλημένος όμως έχω οπτική επαφή με την κορυφή και το μυαλό μου λέει να συνεχίσω. 10 χρόνια τώρα ονειρευόμουν αυτή την στιγμή. Να ταξιδέψω στο Περού να αντικρύσω τα ομορφότερα βουνά του κόσμου. Τα έφερε όμως η ζωή να κάνω την προσπάθεια μου στην επέτειο των 100 χρόνων της Προσκοπικής Κίνησης στην χώρα μας. Αμέσως έδωσα ένα επιπλέον κίνητρο στον εαυτό μου για την ανάβαση μας. Να σηκώσω τη δική μας σημαία των 100 στα 5530μ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Κάθε 10 βήματα σταματώ. Ο οδηγός υπομονετικά με περιμένει. Δεν έχω ξανανιώσει να χτυπάει έτσι η καρδιά μου. Η καταπόνηση μεγάλη, δεν μπορώ να προσδιορίσω τι μου έλεγε να συνεχίσω. Συνεχίζω, ζητώντας από τον οδηγό στα τελευταία μέτρα να πάω μπροστά. Φτάνω στην στενή κορυφή υπό την εμψύχωση ελβετών συνορειβατών που μας παρακολουθούσαν από εκεί. Δάκρυα χαράς, ανακούφισης και μυριάδων άλλων συναισθήματων αναβλύζουν... Κοιτάω γύρω μου και ευχαριστώ το Θεό και όσους με βοήθησαν - στήριξαν, μέχρι εδώ. Βγάζω την σημαία. Είναι ωραίο να είσαι 100 στα 5000μ! Το Περού ήταν μια ιδέα που πολλά χρόνια πριν μου είχε εντυπωθεί στο μυαλό. Είναι μια χώρα παράδεισος φυσικής ομορφιάς. Το ομορφότερο βουνό του κόσμου βρίσκεται εδώ, το Alpamayo. Φέτος λοιπόν ο γράφων, ο Σαράντης Πατρινός και ο Γιάννης Καγιαφτάκης, φίλοι και αδελφοί που μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα, κινήσαμε για νέα μονοπάτια στην χώρα των Ίνκας. Φτάνοντας στην πρωτεύουσα Λίμα αντιλαμβάνεσαι ήδη ότι ένας άγνωστος κόσμος σε καλεί να τον γνωρίσεις. Ένας κόσμος που έχει πολύ φτώχεια, αλλά παράλληλα πλατύ χαμόγελο. Πολλοί ζουν χωρίς τα στοιχειώδη, αλλά αυτό δεν τους πτοεί. Πρώτος μας σταθμός η πόλη Huaraz στα 2950μ. Είμαστε ψηλότερα ήδη από την κορυφή του Ολύμπου. Καθώς προσσεγίζουμε το βουνό περνάμε μέσα από χωριά που νιώθεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει σε περασμένες δεκαετίες. Οι γυναίκες με την πολύχρωμη μάλλινη ενδυμασία ασχολούνται έντονα με κτηνοτροφία και γεωργία, κάνοντας χειρονακτικές εργασίες. Αφού κατεβήκαμε με ασφάλεια από το Βουνό και με συμπτώματα υψομέτρου ακόμη συναντάμε τον φίλο μας Γιάννη που έρχεται από απόπειρα σε άλλο βουνό για να θέσουμε τον νέο μας στόχο. Αποφασίζουμε ανάβαση στο Pisco. Από τα πιό δημοφιλή βουνά στο Περού με υψόμετρο 5752μ. και ομώνυμο τοπικό ποτό φαντάζει εφικτος στόχος. Αφού περνάμε 2 λίμνες στα 3500μ. φτάνουμε στο Cebollapampa(3900μ) από όπου ξεκινάμε με το μουλάρι και τους βαστάζους την αποστολή μας. To Pisco έχει 2 κατασκηνώσεις διευκολύντας πολύ τον εγκλιματισμό. Βρίσκεται στο κέντρο της Cordillera Blanca προσφέροντας εξαιρετική θέα γύρω μας. Ξεκινάμε πάλι ξημερώματα. Ο καιρός απίθανος. Αργά αλλά σταθερά περπατάμε νύχτα μέχρι το διάσελο. Παρατηρούμε τις άλλες ομάδες που πλησιάζουν την κορυφή και ναι...ύστερα από λίγο όλη η παρέα φτάνει στην κορυφή. Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης ανεμίζουμε την σημαία των 100 ακόμα ψηλότερα. 5752m. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ανεβήκαμε όλοι μας. Γύρω μας αντικρίζουμε όλες τις κορυφές των Άνδεων, Alpamayo, Artesonraju (το βουνό της Paramount) και δεκάδες άλλες. Μοναδικές στιγμές. Τελευταίος σταθμός του ταξιδιου μας είναι η χαμένη πόλη των Ίνκας. Το πολυδιαφημισμένο Machu Pichu (Παλιό βουνό). 4 ημέρες περπατάμε στο Salkantay Trek. Βρεθήκαμε σε απίστευτα φυσικά τοπία, βουνά, τροπικά δάση. Η τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένη η πόλη είναι μοναδική, από άλλον κόσμο. Είναι υπέροχο να μοιράζεσαι στιγμές σαν και αυτές με φίλους, πραγματικούς αδελφούς. Ζήσαμε κάτι πολύ ξεχωριστό, κάτι που το ονειρευτήκαμε παρέα. Είναι μεγάλη η συγκίνηση που στα 100 χρόνια της Κίνησης μας, το μήνυμα το ταξιδέψαμε στην άκρη της γης, υψώσαμε την Σημαία μας ψηλότερα από κάθε άλλη φορά. Γιορτάσαμε τα 100 με έναν ξεχωριστό τρόπο. Ο Θεός μας αξίωσε να πετύχουμε και να γυρίσουμε όλοι καλά. Τελικά το Περού είναι μια περιπετειώδης χώρα. Δεν υπήρξε μέρα που να μην την τραβήξαμε από τα μαλλιά... Γυρίσαμε με αποσκευές τις εμπειρίες για όσα ζήσαμε. Γυρνώντας από τέτοια ταξίδια βλέπεις τον Κόσμο με άλλα μάτια. Ήταν η πιο ξεχωριστή μας Μεγάλη Δράση

16 ιστορία Από το Μπαλίκεσιρ στη Μυτιλήνη! Ήταν Σαββάτο πρωί. Στην Εστία του 2ου Συστήματος προσκόπων Μυτιλήνης, στην καρδιά ενός όμορφου αλσύλλιου της πόλης βαθμοφόροι της Ομάδας και στελέχη της Περιφερειακής Εφορείας Λέσβου συζητούσαν καθημερινά προσκοπικά προβλήματα και το πώς θα τα αντιμετωπίσουν Από τον Στρατή Μπαλάσκα Σε λίγη ώρα μια επίσκεψη θα διέλυε αυτή την αίσθηση της καθημερινότητας αλλά προπάντων θα αναδείκνυε την ουσία του Προσκοπισμού. Το μήνυμα της δυνατότητας ειρηνικής συμβίωσης, της συναδέλφωσης των λαών Ο Γιαλτσίν Ερκάν ήταν 19 χρονών αρχηγός της προσκοπικής ομάδας του Μπαλίκεσιρ, μιας πόλης πρωτεύουσας Νομού στη βορειοδυτική Τουρκία απέναντι από τη Λέσβο εκείνο το καλοκαίρι του Κι αυτός κι η Ομάδα του «πέταξαν» από τη χαρά τους όταν έμαθαν πως κληρώθηκαν η φετινή τους Προσκοπική κατασκήνωση να γίνει στη Μυτιλήνη. Κοντά 20 μοναδικές μέρες στο νησί «απέναντι». Με Έλληνες Προσκόπους. Κι ο 19χρονος Γιαλτσίν το ένοιωσε Ετούτες οι μέρες του σαν Πρόσκοπος στη Μυτιλήνη θα του σφράγιζαν τη ζωή «Αλήθεια σας λέω» είπε στους βαθμοφόρους του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων στη Μυτιλήνη πριν λίγες εβδομάδες. «57 ολόκληρα χρόνια τώρα ξεκουραζόμουνα στη σκέψη των ημερών στη Μυτιλήνη. Ακουμπούσα τη σκέψη μου σε εκείνες τις μέρες και ξεκουραζόμουνα. Κι ήθελα πάντα να γυρίσω. Να βρεθώ ξανά στα μονοπάτια της προσκοπικής μου νιότης. Να ξαναδώ τον τόπο της κατασκήνωσης, να ξαναβρώ τους φίλους εκείνων των ημερών, τους ανθρώπους που με αγκάλιασαν και με φιλοξένησαν με μόνο κριτήριο την προσκοπική μου ιδιότητα αλλά και κάτι ακόμα. Το ότι υπήρξαμε κάποτε συμπολίτες»! Η Προσκοπική Ομάδα του Μπαλίκεσιρ ήρθε στη Μυτιλήνη το διάστημα 20 Ιουλίου με 10 Αυγούστου του 1953 στα πλαίσια κατασκήνωσης οργανωμένης από το Παγκόσμιο προσκοπικό γραφείο. Στην κατασκήνωση αυτή συμμετείχαν Έλληνες Πρόσκοποι από τη Μυτιλήνη, και οι πρόσκοποι της Ομάδας του Μπαλίκεσιρ. Στη Μυτιλήνη φτάσανε φορτωμένοι με τα σακίδια τους με ένα καΐκι από το Αϊβαλή. Το πρόγραμμα περιλάμβανε από κατάθεση λουλουδιών στο άγαλμα της ελευθερίας στην πόλη της Μυτιλήνης μέχρι και εθελοντική προσφορά στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Και φυσικά ότι μπορεί να χωρέσει σε ένα προσκοπικό 20ήμερο. Οι σκηνές στήθηκαν στη σκιά ενός πανέμορφου αρχοντόσπιτου, στην περιοχή της Κρατήγου, 10 χιλιόμετρα νότια της Μυτιλήνης. Κι «ήταν όλα όμορφα, τόσο όμορφα». Ο Γιαλτσίν, ο 76χρονος παππούς Γιαλτσίν βούρκωσε σαν τα διηγιόταν όλα αυτά. Μα πιο πολύ θαρρείς και καιγόταν σαν θυμόταν την οικογένεια Νίκου «Μάθανε πως ήρθε μια ομάδα Προσκόπων από το Μπαλίκεσιρ. Ήρθαν στην κατασκήνωση, ρώτησαν ποιοι ήμασταν «πατριώτες» της, μέσα από το Μπαλίκεσιρ, ζήτησαν άδεια να μας πάρουν για λίγο και μας φιλοξένησαν. Μας πήγαν στα σπίτια τους, μας έκαναν το τραπέζι Αξέχαστες μέρες.». Ήταν Αύγουστος του 1953, μόλις 31 χρόνια μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η οικογένεια Νίκου ήταν μια από τις εκατοντάδες οικογένειες που φτάσανε με μόνη περιουσία τα ρούχα που φόραγαν, πρόσφυγες στη Μυτιλήνη. Απάγκιασαν σε ένα προσφυγόσπιτο στο σημερινό πάρκο του Αγίου Ευδόκιμου. Και εκεί μέσα ξανάφτιαξαν τη ζωή τους. Οι πρόσφυγες όσο κι αν νομίζουν κάποιοι το αντίθετο τελικά δε κουβαλάνε μόνο τα ρούχα που φοράνε. Κουβαλάν ψυχή και όρεξη να τα καταφέρουν. Κι η οικογένεια Νίκου από το Μπαλίκεσιρ τα είχε καταφέρει. Και σαν έμαθε πως παιδιά συνομήλικα των παιδιών τους από το Μπαλίκεσιρ, τη χαμένη τους πατρίδα αλλά και πατρίδα της ψυχής τους συνάμα ήταν στη Μυτιλήνη κίνησαν να τα βρουν. Να τα φιλοξενήσουν σαν αντίδωρο λίγο αέρα της πατρίδας που θα έφερναν πάνω στα ρούχα τους. Τα μάτια του παππού Γιαλτσίν είναι έτοιμα να πάρουν φωτιά. «Γιοί μου λέει, όλα ετούτα τα έζησα γιατί με αξίωσε ο Θεός να γίνω Πρόσκοπος. Μόνο έτσι κατάφερα να ζήσω τις μέρες αυτές, να πάρω αυτά τα μηνύματα». Δίπλα του ο γιος του, ο εγγονός του περήφανοι για τον 76χρονο Πρόσκοπο παππού Γιαλτσίν. Οι βαθμοφόροι της Μυτιλήνης έτρεξαν και φέραν ένα μαντήλι των 100 χρόνων του Ελληνικού Προσκοπισμού. Κι ένα κρίκο. «Γερό δυνατό όπως ο κύκλος» της μέρας εκείνης. Του τον φόρεσαν στο λαιμό. Έτρεξαν τα δάκρυα από τα μάτια του παππού Γιαλτσίν σήκωσε το δεξί του χέρι, τα δάκτυλα ξαναένωσαν στον αιώνιο χαιρετισμό. Ο δείκτης, ο μεσαίος κι ο παράμεσος ενωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Το μεγάλο δάκτυλο προστατευτικά πάνω από το μικρό. Τρεμάμενο το χέρι του παππού Γιαλτσίν σηκώθηκε στον αέρα εκεί στα Τσαμάκια της Μυτιλήνης. Και το πήρε το μήνυμα ο αέρας και το πήγε παντού σε όλο του Αιγαίο. Τον κεράσαμε τσάι, μας αγκάλιασε έναν έναν ο παππούς Γιαλτσίν. Καλή αντάμωση ξανά» τους είπαν οι βαθμοφόροι της Μυτιλήνης. Χαμογέλασε «Πάντα μαζί είμαστε» είπε. Τράβηξε κατά το δρόμο. Κάποια στιγμή κοντοστάθηκε γύρισε πίσω. «Να σας πω κάτι» είπε. «Στην κατασκήνωση κάναμε και μια πλάκα στους Έλληνες. Δε τη μάθαν ποτέ. Καιρός να σας την πω. Το βράδυ της πυράς λήξης εμείς δεν είχαμε κραυγή ομάδας, στην Τουρκία δε λέγαμε τότε κραυγές Αλλά οι Έλληνες είχαν ωραίες κραυγές. Τι να λέγαμε; Αγκαλιαστήκαμε οι Τούρκοι κι αρχίσαμε σιγά σιγά να λέμε την κραυγή της ποδοσφαιρικής ομάδας Γαλατά Σαράι. Την επόμενη μέρα φύγαμε κι οι Έλληνες μέχρι την τελευταία στιγμή θέλαν να τους μάθουμε την κραυγή μας. Άντε Γεια χαρά». Γεια χαρά παππού Γιαλτσίν. Καλή αντάμωση! 28 29

17 προσκοπικό πρατήριο Αναμνηστικά σήμερα, συλλεκτικά αύριο! Μοναδική ευκαιρία να εμπλουτίσετε τη συλλογή σας ή να κάνετε ένα δώρο με συναισθηματική και ποιοτική αξία Καπέλο τύπου τζόκευ, με το σήμα της Εκατονταετίας 2. Κρίκος Δερμάτινος, με το σήμα των εκατό χρόνων 3. Στυλό με κλίπ, με το σήμα της Εκατονταετίας σε διάφορα χρώματα 4. Μεταλλική Πόρπη ζώνης, με το σήμα των εκατό χρόνων 5. Pin επάργυρο + επίχρυσο 6. Σουγιάς, με το σήμα της Εκατονταετίας 7. Σημειωματάριο με στυλό, μικρό και μεγάλο 8. ΣΑΚΙΔΙΟ 9. Λανιέρα με θήκη κινητού 10. USB Stick, χωρητικότητας 2 GB με το σήμα των εκατό χρόνων Περισσότερα αναμνηστικά είδη εορτασμού της 100ετίας στο photos: Γιάννησ Τισσίζησ

18 ο κρίκος ειδησεισ και νεα που ενδιαφερουν ολουσ τουσ βαθμοφορουσ στην τριμηνιαια απολογιστικη ενημερωση τησ γενικησ εφορειασ αλλα και των υπολοιπων κλιμακιων απο ολη την ελλαδα και τον αποδημο ελληνισμο. 62η Συνάντηση Πτυχιούχων Διακριτικού Δάσους Στις Σεπτεμβρίου οι Πρόσκοποι της Καβάλας φιλοξένησαν με ιδιαίτερη χαρά και περισσή αγάπη, τους Πτυχιούχους Διακριτικού Δάσους απ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Το σύνθημα "Ανεβείτε ψηλά" με διπλή σημασία, σηματοδοτώντας τόσο το χώρο που έγινε η απονομή, το Φρούριο της Καβάλας όσο και τη συνεχή εξέλιξη για τα επόμενα 100 χρόνια του Ελληνικού Προσκοπισμού! Στο Δημοτικό κήπο καλωσόρισε όλους τους Πτυχιούχους Διακριτικού Δάσους ο κ. Δημ. Καβούκης Περιφερειακός Έφορος Καβάλας και οι τοπικές αρχές. Στη συνέχεια ο Γενικός Έφορος κ. Θοδ. Κεφαλάς απένειμε το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων στη Π.Ε. Καβάλας για τα περισσότερα από 50 χρόνια συνεχούς Προσκοπικής δράσης. Ακoλούθησαν εγκαίνια της έκθεσης για τα «75 χρόνια της Εκπαίδευσης» στην Πλατεία Καπνεργάτη. Η επίδοση των Πτυχίων Διακριτικού Δάσους, σε 29 Νέους και τις Νέες Πτυχιούχους, έγινε το απόγευμα του Σαββάτου, στο Φρούριο της Καβάλας σε συγκινησιακή ατμόσφαιρα. Η Πυρά με τίτλο «Από ένα Βελανίδι», πραγματοποιήθηκε στο χώρο εκδηλώσεων του 5ου Συστήματος Αμυγδαλεώνα λόγω της ξαφνικής φθινοπωρινής μπόρας. Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν ένα ταξίδι στο #01 χρόνο, μια Ιστορική αναδρομή στα κοινωνικά δρώμενα της Καβάλας και την Προσκοπική Ιστορία. Η βραδιά έκλεισε με το δείπνο πού είχε ετοιμάσει επιμελώς η Οργανωτική Επιτροπή στο Κατασκηνωτικό Κέντρο «Γλάρος» με ποντιακούς παραδοσιακούς ήχους και όχι μόνο και γεύσεις της τοπικής κουζίνας. Το πρωί της Κυριακής συνεχίστηκε το πολιτιστικό μέρος της συνάντησης με επίσκεψη στον Αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων. Η ανανέωση υπογραφής Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ Προσκόπων Κύπρου και Σώματος Ελλήνων Προσκόπων κατά τη διάρκεια της ημέρας έδωσε μια διαφορετική νότα στην Συνάντηση και κάπως έτσι ανανεώθηκε το ραντεβού μας για την 63η Συνάντηση αυτή τη φορά στο όμορφο Πήλιο. #02 20ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Πραγματοποιήθηκαν από τις 17 ως τις 21 Ιουλίου στις Βρυξέλλες το 20ο Ευρωπαϊκό Προσκοπικό Συνέδριο και το 13ο Ευρωπαϊκό Οδηγικό και Προσκοπικό Συνέδριο. Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων εκπροσώπησαν ο Σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων κ. Άγγελος Καραμάνης, ο Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. κ. Γιώργος Χουρδάκης, ο Αναπληρωτής Γενικός Έφορος κ. Χρήστος Λυγερός, ο Αναπληρωτής Έφορος Διεθνών Σχέσεων κ. Χρήστος Χατζηδιαμαντής, ο π. Σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων κ. Κώστας Τσολακίδης και ο κ. Ανδρέας Πετρόπουλος. Στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο έγινε ο απολογισμός εργασίας και οικονομικός απολογισμός της προηγούμενης τριετίας. Συζητήθηκαν οι προτεραιότητες και το πρόγραμμα δράσης για την επόμενη τριετία και θέματα που θα απασχολήσουν την προσκοπική κίνηση στο 39ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Συνέδριο, που θα γίνει στη Βραζιλία στις Ιανουαρίου Κατά την εκλογική διαδικασία, το συνέδριο εξέλεξε τον κ. Χρήστο Χατζηδιαμαντή ως ένα από τα 6 μέλη της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναδεικνύοντάς τον δεύτερο σε ψήφους, γεγονός που αντικατοπτρίζει την καλή παρουσία του ΣΕΠ στα διεθνή προσκοπικά δρώμενα. Τέλος, παρουσιάστηκε το 22ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Τζάμπορη που θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι στη Σουηδία και αποφασίστηκε το επόμενο Roverway να γίνει στη Φιλανδία το 2012 και το 21ο Ευρωπαϊκό Προσκοπικό Συνέδριο στο Βερολίνο το ο κρίκος 33

19 ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ Οι Πρόσκοποι μπορούν και οφείλουν να βοηθήσουν O Ιαβέρης, μιλάει για την οδική ασφάλεια ορμητικά, σα να οδηγεί στους αγώνες. Ισορροπεί μεταξύ πραγματικής και μεταφορικής σημασίας των λέξεων, ελίσσεται από επιχείρημα σε επιχείρημα. Το λεκτικό πέρασμά του σηκώνει τη σκόνη των παγιωμένων αντιλήψεων που έχουμε δημιουργήσει για τον τρόπο που οδηγούμε και μας αφήνει βαθύτατα προβληματισμένους. Όταν η σκόνη κατακαθίσει, συνειδητοποιούμε πόσα λάθη κάνουμε στην καθημερινή μας οδήγηση, δυνητικά θανατηφόρα και πιθανώς δολοφονικά. Βρισκόμαστε στην εκδήλωση του 1ου Συστήματος Θρακομακεδόνων για τα 100 χρόνια του Ελληνικού Προσκοπισμού. Με παρόντες το δήμαρχο Αχαρνών κ. Φωτιάδη, το δήμαρχο Θρακομακεδόνων κ. Οικονόμου, το Σύμβουλο Διεθνών Σχέσεων του ΣΕΠ κ. Άγγελο Καραμάνη, τον ιδρυτή του Συστήματος κ. Παλαιολόγο, ο οποίος παρουσίασε και το βιβλίο του «Ο Συλλέκτης», εκπρόσωπο του Σ.Ε.Ο. και αρκετούς γονείς και φίλους του Συστήματος. «Αντιμετωπίζουμε μια εθνική τραγωδία», υποστηρίζει ο Ιαβέρης. «Κάθε χρόνο χάνεται μια ολόκληρη κωμόπολη και γεμίζει ένα νεκροταφείο, ενώ αμέτρητοι νέοι άνθρωποι μένουν ανάπηροι και χιλιάδες οικογένειες καταστρέφονται.» «Οι ευθύνες της Πολιτείας και των αρμόδιων φορέων είναι δεδομένη, όμως και το δικό μας μερίδιο είναι πολύ μεγάλο. Οδηγούμε εγκληματικά, παραβιάζοντας κόκκινα φανάρια, τρέχοντας με ταχύτητες με τις οποίες δε μπορούμε να αντιδράσουμε έγκαιρα, χωρίς να φοράμε ζώνη ή κράνος, βάζοντας τα παιδιά στο μπροστινό κάθισμα, ή αφήνοντάς τα χωρίς ζώνη στο πίσω» Δείχνει σοκαριστικά βίντεο προσπαθώντας να μας ταρακουνήσει: «Έγκλημα εκ προμελέτης είναι η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ» «Το κράνος φοριέται πάνω από το μυαλό» Συνεχίζει να μιλάει με πάθος και με πόνο. «Χρειάζεται εκπαίδευση σε μεγάλους και σε μικρούς για να σωθούν πολλές ζωές και να αποφευχθούν πολλές τραγωδίες. Εσείς οι Πρόσκοποι», καταλήγει, «μπορείτε να συνδυάσετε την κοινωνική προσφορά και το παιδαγωγικό έργο δίνοντας κυκλοφοριακή αγωγή στα παιδιά». Πρόσκοποι Χαλκίδας και Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας "Πάνος Μυλωνάς" Οι Πρόσκοποι Χαλκίδας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» που διοργάνωσε εκδήλωση με τίτλο «Νύχτα χωρίς Ατυχήματα», το Σάββατο βράδυ 24 Ιουλίου 2010 στη Χαλκίδα, συμμετέχοντας ενεργά στη δραστηριότητα παρόλο που ήταν σε εξέλιξη κατασκηνώσεις και η περίοδος των θερινών διακοπών. Ο σκοπός της εκδήλωσης αυτής ήταν να κάνει τους νέους - κυρίως - να συνειδητοποιήσουν ότι το αλκοόλ και η οδήγηση δεν πάνε μαζί. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε 3 μεγάλα κέντρα διασκέδασης στη Γλύφα Χαλκίδας, έχοντας μεγάλη ανταπόκριση και συνεργασία από τους θαμώνες που ήταν κυρίως νέα άτομα. Η κύρια αιτία για την ενέργεια αυτή είναι το ότι η χρήση του αλκοόλ και η υπερβολική ταχύτητα αποτελούν τις βασικότερες αιτίες πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα μας, όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Ειδικότερα κατά τη διάρκεια της νυχτερινής διασκέδασης του Σαββάτου παρατηρείται τριπλασιασμός του αριθμού των θανατηφόρων τροχαίων συμβάντων. Τριάντα εθελοντές (Πρόσκοποι, Σαμαρείτες και του Ινστιτούτου) και στα 3 νυχτερινά κέντρα, ήταν παρόντες κατά τη διάρκεια της βραδιάς για να παροτρύνουν τους νέους να μην καταναλώσουν αλκοόλ στην περίπτωση που αποτελούσαν τον «οδηγό της παρέας τους». Πολύτιμη ήταν η βοήθεια #04 του Τμ. Τροχαίας Χαλκίδας που εκπαίδευσε τους επικεφαλής των ομάδων εθελοντών στη χρήση των αλκοολομέτρων τα οποία διέθεσε στο Ινστιτούτο, μετά από αίτημά του, για τις ανάγκες της διοργάνωσης. Περισσότεροι από 500 νέοι που είχαν έρθει με το δικό τους μεταφορικό μέσο υποσχέθηκαν να μην καταναλώσουν αλκοόλ και φόρεσαν αναγνωριστικό βραχιολάκι στο χέρι τους κατά την είσοδό τους στο κέντρο, έτσι ώστε να μπορέσουν να «δεσμευτούν» και να κάνουν ένα φιλικό αλκοτέστ κατά την έξοδό τους. Από τα αποτελέσματα της εκδήλωσης αυτής διαπιστώθηκε ότι παρά τη σύσταση των εθελοντών του Ινστιτούτου προς τους οδηγούς να μην πιουν καθόλου όσοι πρόκειται να οδηγήσουν, ο ένας στους 8 νέους δεν κράτησε την υπόσχεσή του και ήπιε περισσότερο από τα επιτρεπόμενα από τον Κ.Ο.Κ. όρια. Οι νέοι που «περνούσαν» με επιτυχία το αλκοτέστ έπαιρναν αναμνηστικό δώρο που πρόσφερε το Ι.Ο.ΑΣ. «Πάνος Μυλωνάς», ενώ όσοι δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους και κατανάλωσαν αλκοόλ έλαβαν μια κάρτα του Ράδιο ΤΑΞΙ Χαλκίδας και ενημερωτικό έντυπο του Ινστιτούτου με συμβουλές για ασφαλή οδήγηση. Οι Πρόσκοποι Χαλκίδας ευχαριστούν το Ι.Ο.Α.Σ. "Πάνος Μυλωνάς" για την πρόσκληση στην εκδήλωση καθώς επίσης και για την ενημερωση που έκαναν εθελοντές του στις θερινές κατασκηνώσεις των Λυκοπουλων της Π.Ε. Εύβοιας, σχετικά με την οδική συμπεριφορά μικρών και μεγάλων. Πληροφορίες για τους σκοπούς και πρωτοβουλίες του ιδρύματος μπορείτε να βρείτε στο #03 Πανελλήνια Συνάντηση Ομάδας Εργασίας κλάδου Ανιχνευτών. #05 Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Γ.Ε για τον κλάδο Ανιχνευτών πραγματοποιήθηκε στις 4-5 Σεπτεμβρίου στο ΠΥΒΑ η Πανελλήνια Συνάντηση της ομάδας εργασίας του κλάδου. Σκοπός της συνάντησης ήταν η εποικοδομητική συζήτηση με συνεργάτες του κλάδου από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Στη διάρκεια της κουβέντας αποσαφηνίστηκαν έννοιες μεθοδολογικές σε επίπεδο ΣΒΕΒΑ καθώς επίσης δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιαστούν και να γίνουν προσθήκες στα κείμενα που γράφτηκαν για τη Σ.Μ.Δ.Υ. Στα πλαίσια αυτής της συνάντησης παρουσιάστηκε η νέα πρόταση για την πρόοδο στην Κ.Α που κυρίως στοχεύει στην τεκμηρίωση της υφιστάμενης. Ο δημιουργικός διάλογος και η διάθεση για ανταλλαγή απόψεων ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν. Το ραντεβού ανανεώθηκε για το συνέδριο του κλάδου Ανιχνευτών εντός του Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας Το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010 στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας το ΥΠΕΚΑ σε συνεργασία με δέκα φορείς πραγματοποίησε εκδήλωση στην οδό Πανεπιστημίου με τη συμμετοχή του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων. Βαθμοφόροι και Ανιχνευτές από τις Περιφερειακές Εφορείες Νότιας Αττικής και Σαρωνικού καθώς και Βαθμοφόροι από την Εφορεία Ανάπτυξης Γ.Ε. ανέλαβαν την ενημέρωση μικρών και μεγάλων για την Κίνηση μέσω ενημερωτικού περιπτέρου που είχε στηθεί στο χώρο #07 Συμμετοχή ΣΕΠ σε Ευρωπαϊκό έτος εθελοντισμού 2011 #06 Το 2011 έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού. Στο πλαίσιο αυτό η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς προέβει στη σύσταση Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής, με έργο τον καθορισμό πολιτικών αξόνων γύρω από τον εθελοντισμό καθώς και την πρόταση και υλοποίηση συγκεκριμένου σχεδίου δράσεων που θα προάγει το κίνημα του εθελοντισμού στην Ελλάδα. Ανάμεσα στις οργανώσεις που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στην Επιτροπή, είναι το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων με εκπρόσωπο τον κ. Ευθύμιο Μπακογιάννη, Γενικό Γραμματέα Δ.Σ./Σ.Ε.Π. Επίσης συμμετέχουν οι εξής: ΤΟΣYN Φλώρινας, Γιατροί χωρίς Σύνορα, WWF, Locomotiva, Εθελοντική Δασοπροστασία Καισαριανής, AIESEC, Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, ΚΕΣΑ Δήμητρα. Στην Επιτροπή επίσης θα μετέχει εκπρόσωπος του Προγράμματος Ευρωπαϊκής Εθελοντικής Υπηρεσίας της Ε.Ε. καθώς και δύο νέα άτομα από την κοινωνία των πολιτών. καθώς και την πραγματοποίηση διαδραστικών παιχνιδιών για το περιβάλλον και τις ασφαλείς μεταφορές μεταξύ των οδών Σίνα και Ομήρου. ο κρίκος 34 ο κρίκος 35

20 Έτοιμος για απογείωση (Σ.Α.Π.) «Έτοιμος για απογείωση». Ήταν η πολλοστή φορά που άκουσε αυτό το αίτημα ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας στον πύργο ελέγχου και ήταν η πρώτη φορά που στην άλλη πλευρά του ασυρμάτου, ως χειριστής, βρισκόταν ένας αεροπρόσκοπος. «Μα πετάνε οι αεροπρόσκοποι;» Η γνωστή ερώτηση-απορία έλαβε την απάντησή της το περασμένο καλοκαίρι με τις τέσσερις αεροπροσκοπικές σχολές που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες πόλεις της χώρας. Τα στάδια των σχολών ποικίλα, από το αρχικό της Σχολής Βασικών Αεροπροσκοπικών Γνώσεων (Σ.Β.Α.Γ.) έως και τις «ιπτάμενες» σχολές για το αλεξίπτωτο πλαγιάς (Σ.Α.Π.) και το ανεμόπτερο (Π.Α.Σ.ΑΠ.). Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους κατέλαβε και η Πανελλήνια Ειδική Εκπαίδευση Βαθμοφόρων Αεροπροσκόπων (Π.Ε.Ε.Β.Α.). Πρόκειται για τη σχολή που αποτελεί την ανώτατη εκπαίδευση των βαθμοφόρων της ειδικότητας. Το θεματολόγιο της εκπαίδευσης προσαρμόστηκε στο πλαίσιο του ανανεωμένου προγράμματος που έθεσε η Εφορεία Αεροπροσκόπων της Γενικής Εφορείας, σε συνεργασία με την Εφορεία Εκπαίδευσης, για τις σχολές της ειδικότητας. «Ραχοκοκαλιά» του προγράμματος αποτελεί η αεροπορική ιδέα και η εξοικείωση με τις πτήσεις. Το εγχείρημα απ ό,τι φαίνεται πέτυχε, γι αυτό θα ακολουθήσουν και άλλα «φουσκώματα».(αν απορείτε τι σημαίνει η λέξη δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε τις δραστηριότητες της ειδικότητας αεροπροσκόπων. Είστε όλοι προσκεκλημένοι!). #08 (Π.Ε.Ε.Β.Α.). (Π.Α.Σ.ΑΠ.) Και με τραβέρσο ξέρουμε να αρμενίζουμε.. Ένα ιστιοπλοϊκό, δέκα μέρες μέσα σε αυτό, ένα πλήρωμα από Έλληνες και Βρετανούς και επίσκεψη σε τρεις διαφορετικές χώρες...! Για πολλούς είναι κάτι το ασυνήθιστο. Για εμάς ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία. Μία εμπειρία που μας έφερε σε επαφή με το "sailing και μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε νέους φίλους! Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή!! Ο οργανισμός "Tall Ships, διοργανώνει κάθε χρόνο ταξίδια με ιστιοπλοϊκά σκάφη, στα οποία ζητά εθελοντές, οι οποίοι μπορούν να συμμετάσχουν κανονικά στο πλήρωμα! Τα ταξίδια αυτά, έχουν ως σκοπό να βοηθήσουν τους νέους να γνωριστούν μεταξύ τους, να αναπτύξουν σχέσεις φιλίας και να βιώσουν την έννοια του εθελοντισμού. Ο οργανισμός διαθέτει ένα πλοίο, το οποίο της έχει δοθεί ως δωρεά από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Η δωρεά αυτή είχε γίνει πριν από δέκα χρόνια και η "Tall Ships", διοργάνωσε ένα επετειακό ταξίδι με το συγκεκριμένο πλοίο. Στο ταξίδι αυτό συμμετείχαν και Έλληνες πρόσκοποι, Έλληνες Οδηγοί και κάποια μέλη από διάφορους Ελληνικούς ιστιοπλοϊκούς ομίλους. Τα έξοδα των συμμετεχόντων ήταν μία χορηγία από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων συμμετείχαν έξι άτομα! Ας πάμε όμως καλύτερα στο κυρίως θέμα, που ήταν το ταξίδι! Το ταξίδι ξεκίνησε τη Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου, όπου νωρίςνωρίς πήγαμε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, προκειμένου να πάρουμε την πτήση για το αεροδρόμιο του Λονδίνου! Αφού φτάσαμε εκεί συναντήσαμε έναν εκπρόσωπο της εταιρίας και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε με πούλμαν προς το λιμάνι του Σαουθάμπτον. Η πρώτη μέρα, ήταν αφιερωμένη στην εκπαίδευσή μας, σχετικά με τις δουλειές που είχαμε να κάνουμε πάνω στο πλοίο, όπως να τραβάμε τα σκοινιά, για να απλώνουμε ή να μαζεύουμε τα πανιά, το πώς θα πρέπει να εκτελεί τις εντολές του καπετάνιου όποιος είναι στο τιμόνι, κ.λπ. Όλα αυτά ήταν αρμοδιότητες των εθελοντών που έλαβαν μέρος (δεκαεννιά Έλληνες και περίπου δεκαεννιά Βρετανούς). Υπήρχαν και άλλοι εθελοντές, πιο εκπαιδευμένοι και σε πιο καίριες θέσεις, καθώς επίσης και το βασικό πλήρωμα με τον καπετάνιο και τους βοηθούς του (όλοι Βρετανοί). Η δεύτερη μέρα, μας βρήκε να σαλπάρουμε, με πρώτο προορισμό το λιμάνι της Οστάνδης (στο Βέλγιο). Δεύτερος προορισμός το λιμάνι του Φλίσινγκεν (Ολλανδία). Έπειτα επιστρέψαμε για μία μέρα στην Αγγλία, στο λιμάνι του Ίπσουιτς. Ο τελικός προορισμός μας ήταν το λιμάνι του Λονδίνου αφού διασχίσαμε τον τεράστιο ποταμό Τάμεση! Στο Λονδίνο, παρευρεθήκαμε σε μία εκδήλωση που διοργάνωσε ο οργανισμός Tall Ships, που ήταν αφιερωμένη σε εμάς. Εκεί είχαμε την ευκαιρία Έλληνες και Βρετανοί να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα και να αναπτύξουμε μεγαλύτερη φιλία, η οποία ήταν το αποκορύφωμα όλων όσων περάσαμε τις δέκα μέρες που ήμασταν στο πλοίο! Κάπου εκεί ήρθε το τέλος ενός υπέροχου ταξιδιού! Και η αρχή του επόμενου.. #09 ο κρίκος 36 ο κρίκος 37