Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΗ ΤΜΒΑΗ ΣΟΤ ΔΙΚΑΙΟΤ ΣΗ ΘΑΛΑΑ ΤΠΟ ΣΟ ΠΡΙΜΑ ΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΣΙΚΗ ΠΡΟΣΑΙΑ

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΗ ΤΜΒΑΗ ΣΟΤ ΔΙΚΑΙΟΤ ΣΗ ΘΑΛΑΑ ΤΠΟ ΣΟ ΠΡΙΜΑ ΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΣΙΚΗ ΠΡΟΣΑΙΑ"

Transcript

1 Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΗ ΤΜΒΑΗ ΣΟΤ ΔΙΚΑΙΟΤ ΣΗ ΘΑΛΑΑ ΤΠΟ ΣΟ ΠΡΙΜΑ ΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΣΙΚΗ ΠΡΟΣΑΙΑ Αριστείδης Πάνου Ευανθία αββοπούλου Αναστασία αρήμπαλη Ήλια ιατίτσα Αλέξανδρος Γ. Υεσσάς * ΕΙΑΓΩΓΗ Η παραγωγή διεθνών κανόνων για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος α- κολουθεί χρονολογικά τη γενικότερη ανάπτυξη του δικαίου του περιβάλλοντος, με τον πολλαπλασιασμό διεθνών συμβάσεων ιδίως από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Η ώθηση στην ανάπτυξη αυτή που σηματοδότησε η Διεθνής υνδιάσκεψη της τοκχόλμης το 1972, χαρακτηρίζεται από ad hoc απόπειρες ρύθμισης συγκεκριμένων προβλημάτων θαλάσσιας ρύπανσης σε περιφερειακό κυρίως επίπεδο. Η ύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (ΔΘ), που συζητείται την ίδια εποχή και υιοθετείται τελικά το 1982, σε αντίθεση με τις έως τότε απόπειρες, έρχεται να προσφέρει για πρώτη φορά ένα οικουμενικό συνεκτικό πλαίσιο για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Κωδικοποιώντας ως ένα βαθμό την ήδη υπάρχουσα νομοθετική παραγωγή αλλά και με στόχο τη δημιουργία ενός συστήματος δυναμικού ως προς τις μετέπειτα εξελίξεις, η ΔΘ χαρακτηρίστηκε ως σύνταγμα των ωκεανών. Ο συνταγματικός της χαρακτήρας και η λειτουργία της ως σύμβαση-ομπρέλα αποτρέπει αφενός μονομερείς αποκλίσεις από το καθεστώς της και αφετέρου επιτρέπει την εξελικτική ερμηνεία της υπό το πρίσμα συμβατικών ρυθμίσεων αλλά και επιταγών του soft law. Έτσι, η ΔΘ αρκείται στο να διατυπώσει μια γενική υποχρέωση των κρατών να διατηρούν και να προστατεύουν το θαλάσσιο περιβάλλον από όλες τις πιθανές πηγές ρύπανσης με ένα μέτρο προσήκουσας επιμέλειας. * Μεταπτυχιακοί Υοιτητές, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών πουδών, Σομέας Διεθνών πουδών, Σμήμα Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών. 1 1 GlLJ 2008, σελ. 1-82

2 2 1 Greeklaws Law Journal 2008 Η ευελιξία του όρου αυτού επιτρέπει την είσοδο στην έννοια της υποχρέωσης των κρατών στοιχείων που αναπτύσσονται σταδιακά σε άλλα fora, διεθνείς οργανισμούς και περιβαλλοντικά κείμενα. Παράλληλα όμως η ένταση της δεσμευτικότητάς του μπορεί και να διαφοροποιείται ανάλογα με τη συνοχή και ευρεία αποδοχή των ρυθμίσεων συγκεκριμένης ρυπογόνου διαδικασίας. Κρίσιμος σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται ο ρόλος των περιφερειακών προγραμμάτων και καθεστώτων, τα οποία πολλές φορές αποτελούν πεδίο επιτυχούς δοκιμασίας πρακτικών προτού αυτές γενικευτούν. Η ανάλυση της υποχρέωσης προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος που γίνεται στη συνέχεια, ακολουθεί στο πρώτο κεφάλαιο τη διάκριση που γίνεται στη ΔΘ ως προς τις πηγές ρύπανσης. το τμήμα αυτό επιχειρείται μια γενική καταγραφή των υποχρεώσεων προστασίας ανά τύπο ρύπανσης λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των οικουμενικών ή περιφερειακών ρυθμίσεων που υπάρχουν παράλληλα και λειτουργούν υπό το πλέγμα της ΔΘ. το δεύτερο κεφάλαιο η ανάλυση επικεντρώνεται στα συστήματα αστικής ευθύνης, τα οποία κατέχουν εξέχουσα θέση στο πλαίσιο της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Θα εξετασθεί, ιδίως, το σύστημα αστικής ευθύνης για τη ρύπανση από πλοία, το οποίο είναι αρκετά λειτουργικό και αποτελεσματικό και κατόπιν θα επιχειρηθεί μια σύγκρισή του με άλλα συστήματα αστικής ευθύνης. τη συνέχεια, στο τρίτο κεφάλαιο, παρουσιάζεται ένα περιφερειακό σύστημα προστασίας του θαλασσίου περιβάλλοντος, αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο, ό- μως, λειτουργεί μέσα σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο. Σην περιγραφή της δραστηριότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτό τον τομέα, ακολουθεί το ζήτημα των ορίων της επιτρεπτής μονομερούς δράσης μέσα στο παγκόσμιο πλαίσιο, όπως αυτά αναδεικνύονται από μια εκκρεμή υπόθεση ενώπιον του ΔΕΚ, και το ζήτημα της διεθνούς ευθύνης το οποίο τυχόν γεννάται κατ αποτέλεσμα. το τελευταίο κεφάλαιο εξετάζεται η σύγκρουση δύο θεμελιωδών δικαιωμάτων τους διεθνούς δικαίου, της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας από τη μία πλευρά και της προστασίας του περιβάλλοντος από την άλλη, κατά πόσον το ένα δικαίωμα επιδρά πάνω στο άλλο και κυρίως αν είναι δυνατόν να περιοριστεί ή ακόμα και να αποκλειστεί η ελευθερία της ναυσιπλοΐας για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος.

3 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 3 Ι. Η ΠΡΟΣΑΙΑ ΣΟΤ ΘΑΛΑΙΟΤ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΣΟ ΑΠΟ ΣΗ ΤΜΒΑΗ ΓΙΑ ΣΟ ΔΙΚΑΙΟ ΣΗ ΘΑΛΑΑ Η ύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας 1 στο Σμήμα ΦΙΙ 2 διακρίνει έξι μορφές πρόληψης, μείωσης κι ελέγχου της θαλάσσιας ρύπανσης ανάλογα με την αντίστοιχη ρυπογόνο πηγή. Η ρύπανση από χερσαίες πηγές, από και μέσω της ατμόσφαιρας, από απόρριψη αποβλήτων, από δραστηριότητες στο θαλάσσιο βυθό εντός και εκτός εθνικής δικαιοδοσίας και η ρύπανση από πλοία. Αν και ο διαχωρισμός αυτός στην πράξη αλλά και στα επιμέρους συμβατικά κείμενα δεν είναι τόσο σαφής 3, μπορεί εν τούτοις να γίνει κάποια σύγκριση ως προς βασικά χαρακτηριστικά κάθε τύπου. Η γενική υποχρέωση των κρατών που επιβάλλει η ΔΘ για διατήρηση και προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος 4 εξειδικεύεται περαιτέρω με την ενσωμάτωση και παραπομπή στους γενικώς αποδεκτούς διεθνείς κανόνες και πρότυπα 5. Ο βαθμός στον οποίο έχουν α- ναπτυχθεί αυτά τα διεθνή πρότυπα και η μορφή την οποία περιβάλλονται οι αντίστοιχες ρυθμίσεις, δηλαδή οικουμενική ή περιφερειακή, είναι καθοριστικά όπως θα δούμε της επιτυχούς αντιμετώπισης κάθε τύπου ρύπανσης. Α. Χερσαία ρύπανση United Nations Convention on the Law of the Sea, 21 ILM 1982, σ Σο Σμήμα ΦΙΙ ενσωματώνεται και πρέπει να θεωρείται σε συνδυασμό με το όλο πλαίσιο της ΔΘ. Η ενσωμάτωση των διατάξεων περιβαλλοντικής προστασίας σε ένα πλαίσιο που εξυπηρετεί ταυτόχρονα σκοπούς οικονομικής ανάπτυξης και διεθνών σχέσεων έχει ιδιαίτερη αξία για το κείμενο αυτό. Βλ. Bernard H. Oxman, The Rule of Law and the UNCLOS, 7 EJIL 1996, σ Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε γενικευμένα για τρία συστήματα θαλάσσιας ρύπανσης χερσαίες πηγές, δραστηριότητες στο θαλάσσιο βυθό και πλοία με αντίστοιχες απαιτήσεις συνεργασίας. Βλ. Grigoris Tsaltas, Towards a World Protection Framework for the Marine Environment Through the Promotion of International and Regional Cooperation under the UNCLOS, in Anastasia Strati, Maria Gavouneli & Nikos Skourtos (eds), Unresolved Issues and New Challenges to the Law of the Sea, Leiden 2006, σ Ά. 192 ΔΘ. Η υποχρέωση αυτή έχει τρία θεμελιώδη επίπεδα: υποχρέωση μη ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος, υποχρέωση συνεργασίας σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο και υποχρέωση εφαρμογής σε εθνικό επίπεδο των διεθνώς συμφωνημένων κανόνων. Βλ. Moira L. McConnell & Edgar Gold, The Modern Law of the Sea: Framework for the Protection and Preservation of the Marine Environment?, 23 Case WResJIL 1991, σ Για την εμφάνιση αυτής της έννοιας στη ΔΘ υπό διαφορετικούς όρους και το νόημά της, βλ. Bernard H. Oxman, The Duty to Respect Generally Accepted International Standards, 24 NYUJIL& Pol , σ

4 4 1 Greeklaws Law Journal 2008 Παρά το γεγονός ότι γύρω στο 80 τοις εκατό του ποσοστού θαλάσσιας ρύπανσης αποδίδεται σε χερσαίες πηγές 6, η ρύθμισή τους σε διεθνές επίπεδο υστερεί ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με άλλες ρυπογόνους πηγές. Η περιορισμένη διεθνής νομοθεσία επί του θέματος στηριζόταν κυρίως στη βασική υποχρέωση προστασίας του περιβάλλοντος άλλων κρατών από βλάβες και τη μη κατάχρηση δικαιώματος 7. Η ΔΘ παράλληλα με τη γενική υποχρέωση των κρατών για την πρόληψη, μείωση και έλεγχο της θαλάσσιας ρύπανσης, η οποία επαναλαμβάνεται σε κάθε πηγή, προβλέπει ότι στη διαδικασία αυτή θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι διεθνείς κανόνες και πρακτικές. Η αοριστία και ασάφεια της ορολογίας που χρησιμοποιείται από το κείμενο της σύμβασης 8 είναι ενδεικτική των προβλημάτων που συναντάμε στις χερσαίες πηγές. ε αντίθεση με τις υπόλοιπες διατάξεις για τις πηγές ρύπανσης που προβλέπουν ενσωμάτωση των ελάχιστων διεθνών προτύπων, η υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει υπόψη τις σχετικές διεθνείς ρυθμίσεις είναι τόσο γενική ώστε να καταλήγει να στερείται έννομων συνεπειών 9. Οι δυσκολίες στο να ρυθμιστούν οι χερσαίες πηγές ρύπανσης με την ακρίβεια που συναντάμε στις διατάξεις για τα πλοία ή την απόρριψη αποβλήτων, είναι καταρχήν πρακτικές 10. Οι ρυπογόνοι πηγές στη χερσαία ρύπανση μπορεί να είναι παράκτιες ή ηπειρωτικές point sources, diffuse sources ή ακόμα και ατμοσφαιρικού χαρακτήρα 11. Ο έ- λεγχος των πηγών αυτών είναι επομένως πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί, αφού η ρύπανση προέρχεται από έναν κύκλο δραστηριοτήτων που είναι αναπόσπαστες με την ύ- παρξη των βιομηχανικών και αναπτυξιακών δραστηριοτήτων, των αστικών κοινωνιών και της γεωργίας και δασοκομίας. Η πολυπλοκότητα και αλληλεπίδραση αυτών των δια- 6 Σο 44 τοις εκατό υπολογίζεται ότι προέρχεται από την απορροή ξηράς, ποταμών, αγωγών και άλλων κατασκευών εκβολής ενώ το 33 τοις εκατό προέρχεται από ή μέσω της ατμόσφαιρας με προέλευση κυρίως χερσαίες πηγές αλλά και πλοία και αεροσκάφη. Βλ. Philippe Sands, Principles of International Environmental Law, Cambridge 2004, σ Patricia W. Birnie & Alan E. Boyle, International Law and the Environment, Oxford 2002, σ Ά. 207 παρ. 2,3,4 ΔΘ. Σα κράτη καλούνται να λάβουν άλλα μέτρα που μπορεί να είναι απαραίτητα, να προσπαθήσουν να εναρμονίσουν την πολιτική τους, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, τις οικονομικές δυνατότητες των αναπτυσσόμενων κρατών και την ανάγκη τους για οικονομική ανάπτυξη. 9 Κρατερος Ιωάννου & Αναστασία τρατή, Δίκαιο της Θάλασσας, Αθήνα 2000, σ Ιδίως ως προς τις διάχυτες πηγές όπως η γεωργία και η κυκλοφοριακή κίνηση, βλ. GESAMP Report No 70, A Sea of Troubles (2001), σ.19 et seq., διαθέσιμο σε < >. 11 Για τη σχετική διάκριση και ανάλυση βλ. GESAMP Report No 71, Protecting the Oceans from Landbased Activities (2001), σ.16-20, διαθέσιμο σε <

5 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 5 δικασιών γίνεται ακόμα πιο αισθητή όταν συνδυαστεί με τη νομική ρύθμιση των υδάτινων πόρων 12 και το φαινόμενο της φυσικής επικάλυψής της με τη ρύθμιση της θαλάσσιας ρύπανσης 13. Κατ επέκταση, τα ζητήματα που εμπλέκονταν και κατά την υιοθέτηση της ύμβασης ήταν πολιτικής και οικονομικής φύσεως. Οι χερσαίες πηγές ρύπανσης είναι οι μόνες που λαμβάνουν χώρα σε περιοχή τόσο στενά συνυφασμένη με την κρατική κυριαρχία 14. Σο ότι η ρύθμισή τους θίγει ζητήματα εθνικών συμφερόντων εκφράζεται και στην ορολογία της ΔΘ περί αιτημάτων οικονομικής ανάπτυξης. Σα αιτήματα αυτά συνδυάζονται με το κόστος για τις βιομηχανοποιημένες οικονομίες που θα προέκυπτε από ένα δεσμευτικότερο πλέγμα προστασίας 15. Οι ιδιαιτερότητες των χερσαίων πηγών σε συνδυασμό με την περιφερειακή προσέγγιση που υιοθετείται στη ΔΘ 16, αποτέλεσαν τη βάση του φαινομένου ανάπτυξης περιφερειακών κυρίως ρυθμίσεων 17. Αξίζει να αναφερθεί αρχικά η πρώτη εκτενής σύμβαση επί του θέματος, που ήταν η ύμβαση του Παρισίου του 1974 για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του Βορειοανατολικού Ατλαντικού 18, η οποία αντικαταστάθηκε από την ύμβαση του Παρισίου του 1992 (OSPAR) 19. Παράλληλα με αυτήν και με ανάλογες ρυθμίσεις υιοθετείται ύμβαση για την περιοχή της Βαλτικής 20. Κύριο χαρακτηρι- 12 Που δεν παρέχει επαρκές πλαίσιο προστασίας για το θαλάσσιο περιβάλλον. Βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ David Freestone & Salman M.A. Salman, Ocean and Freshwater Resources in Daniel Bodansky, Jutta Brunnée & Ellen Hey (eds), The Oxford Handbook of International Environmental Law, Oxford 2007, σ Erik Franckx,, Regional Marine Environment Protection Regimes in the Context of UNCLOS, 13 IJMCL 1998, σ Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Η προσέγγιση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση των χερσαίων πηγών χωρίς την ανάγκη να γίνεται αναφορά στο καθεστώς των κλειστών και ημι-κλειστών θαλασσών του Σμήματος ΙΦ. Βλ. Franckx, supra σημείωση 14, σ ε αυτό συμβάλλουν και οι διαφοροποιημένες περιβαλλοντικές συνθήκες στα οικοσυστήματα διαφορετικών θαλασσών. Βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ.410 et seq Paris Convention for the Prevention of Marine Pollution from Land-based Sources, 13 ILM 1974, σ Paris Convention for the Protection of the Marine Environment of the North-east Atlantic, 32 ILM 1992, σ , η οποία αντικατέστησε ταυτόχρονα και τη ύμβαση του σλο για την απόρριψη αποβλήτων. Για μια συνοπτική παρουσίαση των συμβάσεων, βλ. Sands supra σημείωση 6, σ Convention on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area, 13 ILM 1974, σ , η οποία αντικαταστάθηκε από την 1992 Convention on the Protection of the Marine Environment of the Baltic Sea Area (Helsinki), διαθέσιμο σε <

6 6 1 Greeklaws Law Journal 2008 στικό τους αποτελεί η ανάληψη δεσμεύσεων εκ μέρους των κρατών 21 και η υιοθέτηση κριτηρίων για την ανάληψη εθνικής δράσης 22, ενώ οι εθνικές αρχές παραμένουν υπεύθυνες για τα πρότυπα ελέγχου και χορήγησης αδειών 23. το πλαίσιο των περιφερειακών συμβάσεων του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) 24 έχουν υιοθετηθεί επίσης Πρωτόκολλα για την ρύπανση από χερσαίες πηγές, τα οποία σε γενικές γραμμές ακολουθούν τη δομή της ύμβασης του Παρισίου 25. Σο σημαντικό έργο που έχουν επιδείξει ως προς τις χερσαίες πηγές οι περιφερειακές απόπειρες όπως το καθεστώς για τη Β. Θάλασσα φανερώνουν μία θετική εξέλιξη προς την κατεύθυνση μιας πιο συνεκτικής και συνολικής προσέγγισης του θέματος όπου υπάρχει και ανάλογη πολιτική βούληση 26. Παρατηρείται μία τάση προς προληπτικές ρυθμίσεις και μετατόπιση του αποδεικτικού βάρους όσον αφορά την άρνηση λήψης ρυθμιστικών 21 Οι δεσμεύσεις αυτές περικλείουν σύγχρονες περιβαλλοντικές αρχές, όπως αυτή της προφύλαξης, της αρχής ο ρυπαίνων πληρώνει και της χρήσης των best available techniques (BAT) και best environmental practices (BEP). Βλ. αντίστοιχα Juliane Hilf, The Convention for the Protection of the Marine Environment of the North- East Atlantic- New Approaches to an Old Problem?, 39 ZaöRV 1995, σ και Peter Ehlers, The Helsinki Convention, 1992: Improving the Baltic Sea Environment, 8 IJMCL 1993, σ Για τον προσδιορισμού των ουσιών προς εξαφάνιση ή περιορισμό έχει αντικατασταθεί το σύστημα της μαύρης και γκρι λίστας από το σύστημα των ΒΑΣ και ΒΕΡ, όπως αντίστοιχα έχει καταργηθεί και για το dumping. Infra, ενότητα Γ του παρόντος κεφαλαίου. 23 Ένα σημαντικό ζήτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσο μπορούν να απαιτήσουν τέτοιες συμβάσεις την διεξαγωγή μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Για το σχετικό ζήτημα στο πλαίσιο της PARCOM, βλ. Sands, supra σημείωση 6, σ Η νομοθεσία όμως σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο καθώς και η πρακτική των κρατών τείνουν να την εντάξουν στο εθιμικό επίπεδο. Βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ και Diana L. Torens, Protection of the Marine Environment in International Law: Towards an Effective Régime of the Law of the Sea, 19 QLJ , σ Σο Πρόγραμμα Περιφερειακών Θαλασσών του UNEP προηγήθηκε της ΔΘ και με τη θεματική και γεωγραφική κάλυψη που καλύπτουν σήμερα οι πολυπληθείς συμβάσεις και τα πρωτόκολλά του, αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Βλ. Sands, supra σημείωση 6, σ και Adalberto Vallega, The Regional Seas in the 21 st Century: an Overview, 45 O&CMan 2002, σ για μια σύντομη επισκόπηση και αποτίμηση Athens LBS Protocol, 1983 Quito, 1990 Kuwait, 1992 Black Sea, 1996 Mediterranean, 1999 Carribean. Βλ. σχετικά Sands, supra σημείωση 6, σ σον αφορά το καθεστώς στη Μεσόγειο, έχει υιοθετηθεί ένα νέο πρωτόκολλο το 1996, το οποίο όμως δεν έχει τεθεί ακόμα σε ισχύ. Η προσπάθεια ενσωμάτωσης από αυτό πιο προστατευτικών σύγχρονων αντιλήψεων συναντά τους οικονομικούς παράγοντες, παρόντες σε όλες τις σχετικές περιφερειακές απόπειρες. Βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Απόδειξη του ότι το νομικό κύρος και η αποτελεσματικότητα των αποφάσεων που υιοθετούνται για την περιβαλλοντική προστασία δεν εξαρτάται απαραίτητα από τη νομική τους φύση, αποτελεί η μικρής σημασίας διάκριση των δεσμευτικών αποφάσεων και μη-δεσμευτικών συστάσεων, κυρίως στο πλαίσιο της OSPAR. Βλ. André Nollkaemper, The Distinction Between Non-Legal and Legal Norms in International Affairs: an Analysis with Reference to International Policy for the Protection of the North Sea from Hazardous Substances, 13 IJMCL 1998, σ

7 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 7 μέτρων για πιθανόν επιβλαβείς ουσίες 27. Αν και η επιτυχία των εξελίξεων αυτών αμφισβητείται έντονα 28, η υιοθέτηση βασικών περιβαλλοντικών προσεγγίσεων σε περιφερειακό επίπεδο μπορεί να αποτελέσει τη βάση για πιο εκτεταμένη αναγνώριση αυτών των αρχών 29. Αυτό φαίνεται να προκύπτει και από τα λιγοστά εγχειρήματα οικουμενικής ρύθμισης του θέματος. Οι μη δεσμευτικές Αρχές του Μόντρεαλ 30 καθώς και το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Δράσης (GPA) 31 που ήρθε να τις αντικαταστήσει μετά τη υνδιάσκεψη στο Ρίο 32, ενσωματώνουν βασικές περιφερειακές ρυθμίσεις 33 χωρίς όμως κάποιο σαφές περιεχόμενο ακόμα. Σο GPA αναγνωρίζει την ανάγκη να συντονιστούν οι προσπάθειες σε κάθε επίπεδο και αποτελεί ένα πλαίσιο για την ανάληψη δράσεως και την πραγματοποίηση των δεσμεύσεων από τη Δήλωση της Ουάσιγκτον 34. Β. Ατμοσφαιρική Ρύπανση Αν και η ύμβαση στα ά. 212 και 222 αναφέρει την ρύπανση από και μέσω της ατμόσφαιρας ως διακριτή κατηγορία, το μεγαλύτερο τμήμα της, όπως αναφέρθηκε έχει προέλευση χερσαίες δραστηριότητες 35. Σο ότι η διατύπωση που χρησιμοποιείται είναι το ίδιο αόριστη με αυτή των χερσαίων πηγών, φανερώνει πως και στην κατηγορία αυτή αντιμε- 27 Ellen Hey, The International Regime for the Protection of the North Sea: from Functional Approaches to a More Integrated Approach, 17 IJMCL 2002, σ Marc Pallemaerts, The North Sea and Baltic Sea Land-based Regimes: Reducing Toxics or Rehashing Rhetoric?, 13 IJMCL 1998, σ Η δραστηριότητα αυτή κατά τη γνώμη του δεν καταφέρνει να αποκτήσει άμεση κανονιστική επιρροή επί των εθνικών νομοθεσιών. Σο πρόβλημα εντοπίζεται γενικότερα στην απουσία ενός σαφούς και αντικειμενικού περιεχομένου στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν τα κράτη, βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Freestone & Salman, supra σημείωση 13, σ Διαθέσιμο σε < Βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Σο κείμενό του διαθέσιμο σε < 32 Για την υιοθέτησή του και τα γενικά χαρακτηριστικά του, βλ. Lee A. Kimball, An International Regime for Managing Land-based Activities that Degrade Marine and Coastal Environment, 29 O&C Man 1995, σ GESAMP Report No 71, supra σημείωση 11, σ.56 et seq. 34 Σο μόνο έως τώρα συμβατικό κείμενο είναι η ύμβαση της τοκχόλμης για τους Διαρκείς Οργανικούς Ρύπους (POPs), 2001, σε ισχύ 17 Μαΐου 2004, διαθέσιμο σε < 35 Είναι χαρακτηριστική η αλληλεπίδραση της αλλαγής του κλίματος και της κατάστασης των ωκεανών οι οποίοι μπορούν να επιβραδύνουν την αύξηση της θερμοκρασίας αλλά ταυτόχρονα επιβαρύνονται από αυτή. Βλ. GESAMP Report No 70, supra σημείωση 10, σ

8 8 1 Greeklaws Law Journal 2008 τωπίζονται οι ίδιες πρακτικές δυσχέρειες, ίσως και ακόμα εντονότερες 36. Δεν είναι τυχαίο, επομένως, το ότι δεν υπάρχει μια σχετική περιεκτική διεθνής σύμβαση. Καθώς η ατμοσφαιρική ρύπανση συγκαταλέγεται συνήθως στις χερσαίες πηγές, η νομική της ρύθμιση εντάσσεται στο ίδιο νομικό πλαίσιο 37. Παρομοίως, στο βαθμό που μπορεί να προέρχεται από άλλες εκτός ξηράς πηγές, όπως πλοία 38, αεροσκάφη και πυρηνικές δοκιμές, εντάσσεται στο νομικό καθεστώς των ανάλογων ρυθμίσεων 39. Γ. Απόρριψη Αποβλήτων (dumping) την έννοια του dumping συγκαταλέγεται κατά το ά. 1 παρ. 5 της ΔΘ η ηθελημένη απόρριψη στη θάλασσα καταλοίπων ή άλλων υλών από πλοία, αεροσκάφη, εξέδρες ή άλλες τεχνικές κατασκευές καθώς και η απόρριψη των κατασκευών αυτών 40. την έννοια αυτή ήρθε να προστεθεί με τη συνδρομή των συμβατικών εξελίξεων η καύση αποβλήτων στη θάλασσα 41 και η αποβολή ραδιενεργών αποβλήτων 42. Η ρύθμιση της υποχρέωσης των κρατών για την πρόληψη και μείωση της ρύπανσης από το dumping στα ά. 210 και 216 έχει πιο δεσμευτικό περιεχόμενο από αυτή των χερσαίων και ατμοσφαιρικών πηγών. Είναι μια υποχρέωση αποτελέσματος, που απαιτεί από τις εθνικές ρυθμίσεις να είναι το ίδιο δραστικές με τους διεθνείς κανόνες. Οι διεθνείς αυτοί κανόνες σε μεγάλο βαθμό προϋπήρχαν του χρονικού σημείου κατάρτισης της ύμβασης 43, κυρίως μέσω των συμβάσεων για το dumping του 1972 του σλο 44 και Λονδίνου υστατικά όπως σύνθετες οργανικές ενώσεις συμμετέχουν σε μια διαδικασία «παγκόσμιας απόσταξης» μεταφερόμενες από την ξηρά μέσω του αέρα στους ωκεανούς και πάλι πίσω. Ibid., σ Ενδεικτικά, OSPAR Convention, ά. 1(e), Baltic Convention, ά. 2 παρ. 2, Athens LBS Protocol, ά. 4 παρ. 1(b), GPA, παρ MARPOL, Annex VI, Κανονισμοί για την Πρόληψη της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης από τα Πλοία. 39 Maria Gavouneli, Pollution from Offshore Installations, London 1995, σ Για την υποδιάκριση των υλικών αυτών στις βασικές κατηγορίες: λάσπη αποχετεύσεων, βιομηχανικά α- πόβλητα και υλικά εκσκαφών, βλ. Charles B. Anderson, Ocean Dumping and the Marine Protection, Research and Sanctuaries Act, 1 Loy.MLJ 2002, σ OSPAR, Annex II, ά. 2, 1972 Convention, Annex I, παρ. 10, Annex II, παρ. c, Res. LDC 50 (16). 42 Res. LDC 51 (16), που οδήγησε στην τροποποίηση του Annex I το 1993, OSPAR, Annex II, ά. 3 παρ. 3α. βλ. Sands, supra σημείωση 6, σ και σ και Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Για την απόρριψη στην περιοχή κάτω από το θαλάσσιο βυθό δεν υπάρχει η ίδια ομοφωνία. 43 Αφενός οι συμβάσεις αυτές όπως και η MARPOL επιφυλάσσονται ως προς την επικείμενη κωδικοποίηση το δικαίου της θάλασσας, αφετέρου η ύμβαση ενσωματώνει τα διεθνή πρότυπα που προηγήθηκαν ή έπονται αυτής. Αυτή είναι η λειτουργία της ύμβασης ως πλαίσιο. Βλ. Catherine Redgwell, From Permission to Prohi-

9 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 9 Η σύμβαση του Λονδίνου του 1972 θεωρείται ότι λόγω της ευρείας αποδοχής της και της σχετικής πρακτικής των κρατών, δημιουργεί ένα οικουμενικό καθεστώς και τα διεθνή minimum standards στα οποία παραπέμπει η ΔΘ 46. Η σύμβαση διακρίνει τα απόβλητα σε τρεις κατηγορίες: η απόρριψη των ουσιών της «μαύρης λίστας» του Παραρτήματος I γενικά απαγορεύεται, για την «γκρι λίστα» του Παραρτήματος IΙ χρειάζεται ειδική άδεια και για όσα υλικά υπολείπονται απαιτείται γενική άδεια 47. Με το Πρωτόκολλο του , που αντικατέστησε τη ύμβαση του Λονδίνου το Μάρτιο του 2006, διατηρούνται σε έκταση οι απαγορεύσεις που εισήγαγαν οι τροποποιήσεις του , αλλά με τη διαφορά ότι το καθεστώς permitted unless prohibited μετατρέπεται σε prohibited unless permitted 50. Τπάρχει δηλαδή μία αντίστροφη λίστα στο Παράρτημα I με τα υλικά που μπορεί να θεωρηθούν προς απόρριψη, οπότε η αντιστροφή αυτή στο βάρος απόδειξης γενικεύει το καθεστώς απαγόρευσης του dumping 51. ε περιφερειακό επίπεδο, η σύμβαση του σλο, η οποία κάλυπτε τον ΒΑ Ατλαντικό και τη Β. Θάλασσα, ακολουθεί το ίδιο γενικό πλαίσιο με τη ύμβαση του Λονδίνου 52. Ο απαγορευτικός της χαρακτήρας ενισχυόταν βάσει τροποποιήσεων και προσθηκών στα παραρτήματά της και των αποφάσεων που εξέδιδε η OSCOM, το εποπτεύον όργανό της 53. Με την αντικατάστασή της από την σύμβαση OSPAR το 1998, η απαγόρευση του dumpbition: The 1982 Convention on the Law of the Sea and Protection of the Marine Environment in David Freestone, Richard Barnes & David M. Ong (eds), The Law of the Sea: Progress and Prospects, Oxford 2006, σ The Oslo Convention for the Prevention of Marine Pollution by Dumping from Ships and Aircraft, 11 ILM 1972, σ The London Convention on the Prevention of Marine Pollution by the Dumping of Wastes and other Matter, 11 ILM 1972, σ Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Για τη χορήγηση προηγούμενης άδειας η ύμβαση στο ά.210 παρ. 5 εξειδικεύει τη ρυθμιστική αρμοδιότητα του παράκτιου κράτους επεκτείνοντάς την στην ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Ibid., σ Διαθέσιμο σε < 49 Σο 1993 έγινε μια αναθεώρηση της σύμβασης που ενσωμάτωσε τις εξής αποφάσεις: Res. LDC 44 (14) για την εφαρμογή της precautionary approach, Res. LC. 49(16) για την εξάλειψη της απόρριψης βιομηχανικών αποβλήτων, Res. LC 50(16) για την απαγόρευση καύσης βιομηχανικών αποβλήτων και λάσπης των αποχετεύσεων και Res. LC 51(16) για την απαγόρευση απόρριψης ραδιενεργών αποβλήτων. 50 Redgwell, supra σημείωση 43, σ Η αλλαγή του ονόματος της σύμβασης από London Dumping Convention σε London Convention το 1992, μετά από πρόταση της Greenpeace, συμβολίζει την μετατροπή του καθεστώτος από ρυθμιστικό σε απαγορευτικό. Βλ. Louise de la Fayette, The London Convention 1972: Preparing for the Future, 13 IJMCL 1998, σ Ο ορισμός του dumping στο ά. 19 παρ. 1 είναι ευρύτερος σε σχέση με τη σύμβαση του Λονδίνου, ενώ ε- φαρμόζεται και στα εσωτερικά ύδατα, κάτι που δεν επιτεύχθηκε ούτε με το Πρωτόκολλο του Sands, supra σημείωση 6, σ

10 10 1 Greeklaws Law Journal 2008 ing στο Παράστημα II ακολουθεί την ίδια αντίστροφη πρακτική με το Πρωτόκολλο του 1996, ενώ η όλη ρύθμιση της OSPAR την εντάσσει σε ένα πλαίσιο βασισμένο σε σύγχρονες περιβαλλοντικές αντιλήψεις 54. Ανάλογα, οι υπόλοιπες περιφερειακές ρυθμίσεις του dumping 55 είναι συμβατές τόσο με τα πρότυπα της ύμβασης του Λονδίνου όσο και με την ΔΘ, το επίπεδο προστασίας της οποίας επεκτείνουν. Η αλληλεπίδραση αυτή οικουμενικών και περιφερειακών κανόνων και θεσμών 56, καθώς και η φύση του dumping, που ως ηθελημένη απόρριψη είναι πιο εύκολο να ελεγχθεί, έχουν συμβάλει σε μια από τις πιο ισχυρές εφαρμογές της αρχής της προφύλαξης, που υπερέχει σαφώς των ρυθμίσεων για τις χερσαίες πηγές 57. Δ. Δραστηριότητες στο θαλάσσιο βυθό ε αυτή την κατηγορία υπάγεται η ρύπανση από εγκαταστάσεις και συσκευές που χρησιμοποιούνται στην εξερεύνηση ή εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του θαλάσσιου βυθού και υπεδάφους του 58. Σα ά. 208 και 209 της ΔΘ θέτουν ένα γενικό πλαίσιο υποχρεώσεων όσον αφορά αυτές τις δραστηριότητες σε περιοχές εντός και εκτός εθνικής κυριαρχίας αντίστοιχα. Έτσι, στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται παραδοσιακά οι δραστηριότητες αντλήσεως πετρελαίου 59 και άλλων ορυκτών πόρων από θαλάσσιες εξέδρες (offshore installations), από τις οποίες προκαλείται κίνδυνος ρύπανσης κυρίως λόγω ατυχημάτων 60, αλλά και με 54 Η σύμβαση OSPAR σε σχέση με τις προηγούμενές της, έχει διευρυμένο πεδίο εφαρμογής, περιλαμβάνει δεσμευτικά την αρχή της προφύλαξης, τις ΒΑΣ και ΒΕΡ, προβλέπει πρόσβαση του κοινού στις πληροφορίες και πιθανή συμμετοχή των NGOs σε κάποια όργανα, ενώ η Commission μπορεί να λαμβάνει δεσμευτικές αποφάσεις. Βλ. Louise de la Fayette, The OSPAR Convention Comes into Force: Continuity and Progress, 14 IJMCL 1999, σ.250 et seq Barcelona Protocol for the Prevention of Pollution of the Mediterranean Sea by Dumping from Ships and Aircraft, 1986 Noumea Protocol for the Prevention of Pollution by Dumping, 1992 Black Sea Convention, 1989 Paipa Dumping Convention, 1974 Baltic Convention, διαθέσιμη σε < 56 Γενικά, υπάρχει η τάση οι περιφερειακές ρυθμίσεις να είναι πιο αυστηρές από τις οικουμενικές, προσαρμοζόμενες και στις ιδιαίτερες ανάγκες των θαλασσών τους. Βλ. Daniel Suman, Regulation of Ocean Dumping by the European Economic Community, 18 ELQ 1991, σ Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Βλ. ά. 194 παρ. 3,γ ΔΘ. 59 Οι ιδιαιτερότητες του πετρελαίου ως ρυπογόνου παράγοντα, απαιτούν τα περιβαλλοντικά μέτρα να ε- φαρμόζονται τόσο κατά το στάδιο της εξόρυξής του, όσο και μετά, κατά την αποθήκευσή του και τη μεταφορά του στην ξηρά μέσω αγωγών ή με πλοία. Βλ. Brenda Barrett & Richard Howells, The Offshore Petroleum Industry and Protection of the Marine Environment, 2 JEL 1990, σ Για την αντιμετώπιση των εκτάκτων περιστατικών, βλ. infra ενότητα Σ του παρόντος κεφαλαίου.

11 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 11 έντονη τη λειτουργική ρύπανση 61. υμβατική ρύθμιση που να αντιμετωπίζει αποκλειστικά τις δραστηριότητες στο θαλάσσιο βυθό πριν τη ΔΘ δεν υπήρχαν 62, ενώ μέχρι και σήμερα η διεθνής νομοθετική παραγωγή στο ζήτημα αυτό είναι πολύ περιορισμένη 63. Σο σημαντικότερο νομοθετικό έργο σημειώνεται κι εδώ από τα πιο ανεπτυγμένα περιφερειακά συστήματα. Έτσι, το Πρωτόκολλο για την Εξερεύνηση και Εκμετάλλευση του Θαλάσσιου Βυθού 64 στην ύμβαση της Βαρκελώνης του 1976 που υιοθετήθηκε μόλις το προβλέπει ένα συνεκτικό καθεστώς με σύγχρονες τάσεις 66. Παρά το θετικό όμως γεγονός της ίδιας της ρύθμισης παρατηρείται σημαντική διακριτική ευχέρεια των κρατών 67. Αντίστοιχα, η γενική υποχρέωση πρόληψης που υπήρχε στη ύμβαση της Βαλτικής του 1974, με την τροποποίηση του 1992 και την εξειδίκευση του Παραρτήματος VI, δημιουργεί ένα προστατευτικό πλέγμα ακόμα πιο ρυθμιστικό 68. Παρομοίως, η OSPAR παράλληλα με τη γενική υποχρέωση πρόληψης και εξάλειψης της ρύπανσης από όλες τις offshore πηγές, στο Παράρτημα ΙΙΙ απαγορεύει το dumping από τις εγκαταστάσεις στη θάλασσα 69. Σο θέμα των αχρηστευμένων εξεδρών, η αποκαθή- 61 Gavouneli, supra σημείωση 39, σ Για τα σχετικά άρθρα στις υμβάσεις της Γενεύης του 1958 και τη δημιουργία μόνιμης Επιτροπής για το Θαλάσσιο Βυθό στα Ηνωμένα Έθνη, βλ. Louwine van Meurs, Preservation of the Ocean Environment with Special Reference to Exploration and Exploitation of the Seabed and Subsoil, 2 IBusL 1974, σ Ενώ πολλές σχετικές διατάξεις ανευρίσκονται σε συμβάσεις με κύριο αντικείμενο άλλη ρυπογόνο πηγή. Βλ. Gavouneli, supra σημείωση 39, σ Protocol for the Protection of the Mediterranean Sea against Pollution resulting from Exploration and Exploitation of the Continental Shelf and the Seabed and its Subsoil, διαθέσιμο σε < 65 Και μετά από πολλές δυσκολίες. Βλ. γενικά Gavouneli, supra σημείωση 39, σ Για εφαρμογή των BAT, έμμεση έστω αναφορά στην αρχή της προφύλαξης και απαίτηση συμμόρφωσης του χειριστή με μια σειρά απαιτήσεων προκειμένου να του χορηγηθεί εξουσιοδότηση. 67 το πλαίσιο των UNEP συμβάσεων, το άλλο σχετικό Πρωτόκολλο είναι το 1989 Kuwait Protocol Concerning Marine Pollution Resulting from Exploration and Exploitation of the Continental Shelf, 19 EPL 1989, σ Ibid, σ Uwe K. Jenisch, The Baltic Sea: The Legal Regime and Instruments for Co-operation, 11 IJMCL 1996, σ ημαντική καινοτομία αποτελεί η πρόβλεψη απομάκρυνσης των εγκαταλελειμμένων και αχρηστευμένων εξεδρών. Βλ. Ehlers, supra σημείωση 21, σ.206. Επίσης η εφαρμογή των ΒΑΣ και ΒΕΡ ενέχει λιγότερο έντονη διαφοροποίηση βάσει οικονομικών στοιχείων από ότι το Πρωτόκολλο για τη Μεσόγειο. Βλ. Gavouneli, supra σημείωση 39, σ Σο dumping από τις εξέδρες απαγορεύει και το Πρωτόκολλο του 1996, γεγονός όμως με μικρή πρακτική αξία, αφού δεν εφαρμόζεται σε αποβολές κατά την κανονική λειτουργία τους, που είναι το σύνηθες φαινόμενο εκτός από τα ατυχήματα.

12 12 1 Greeklaws Law Journal 2008 λωση των οποίων μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στο περιβάλλον από ότι η παραμονή τους στο νερό 70, κρίνεται μετά από εξέταση της κάθε περίπτωσης χωριστά 71. Κι ενώ τα κράτη εξακολουθούν να έχουν μεγάλο περιθώριο συμμόρφωσης για δραστηριότητες που συνήθως λαμβάνουν χώρα στην υφαλοκρηπίδα τους 72, για τη ρύθμιση της εκμετάλλευσης του θαλάσσιου βυθού στην Περιοχή, αρμόδια είναι η Αρχή, μέσω των οργάνων της 73. Η υιοθέτηση σχετικών Κανόνων για την έρευνα και εκμετάλλευση στην Περιοχή το , που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στις διατάξεις της ΔΘ αλλά επηρεάζονται και από εθνικές νομοθεσίες 75 και διεθνείς περιβαλλοντικές συμβάσεις 76, αποτέλεσε το πρώτο σχετικό εγχείρημα 77. Αν και η εμπορική εκμετάλλευση του θαλάσσιου βυθού και υπεδάφους δεν έχει καταστεί ακόμα οικονομικά συμφέρουσα 78, νέες προοπτικές που δημιουργεί η επιστημονική έρευνα του θαλάσσιου υπεδάφους καθιστούν κρίσιμο το ρόλο της Αρχής Σο ζήτημα αυτό αποτελεί τυπικό παράδειγμα των αντικρουόμενων παράλληλων χρήσεων της θάλασσας. Βλ. Μαρία Γαβουνέλη, «Επάλληλες και Αντικρουόμενες Τποχρεώσεις στο Διεθνές Δίκαιο Περιβάλλοντος», σε Μ. Γαβουνέλη-Α. Γκιζάρη-Π. Πατρώνος-Λ. Πατσιούρα, Ζητήματα Διεθνούς Περιβαλλοντικού Δικαίου, Αθήνα 1999, σ Σο θέμα της αποκαθήλωσης των εξεδρών, που έγινε πιο έντονο μετά το Brent Aster, προσπαθεί να ρυθμίσει συμβιβαστικά η Απόφαση 98/3 της OSPARCOM. Βλ. Elizabeth A. Kirk, OSPAR Decision 98/3 and the Dumping of Offshore Installations, 48 ICLQ 1999, σ και Redgwell, supra σημείωση 43, σ.188, υπό Σο γεγονός καθεαυτό της υπαγωγής των δραστηριοτήτων αυτών στην αρμοδιότητα του παράκτιου κράτους, είναι από τους λογούς που παρεμποδίζει την πιο αποτελεσματική διεθνή ρύθμισή τους, βλ. Gavouneli, supra σημείωση 39, σ.64-65, υποσημείωση 36. Αλλά δημιουργεί και περαιτέρω προβλήματα πρακτικής εφαρμογής, ενώ πολλά εξαρτώνται από τους χειριστές των εγκαταστάσεων, βλ. Barrett & Howells, supra σημείωση 59, σ Ά. 145, 162, 165, ΔΘ. 74 Regulations on Prospecting and Exploration of Polymetallic Nodules in the Area, διαθέσιμοι σε < 75 Για την πρώιμη νομοθεσία των ΗΠΑ, με αφορμή κυρίως την εκμετάλλευση των αποθεμάτων μαγγανίου σε μια περιοχή που υπαγόταν ταυτόχρονα στην ΑΟΖ της και του Μεξικό, βλ. John W. Kindt, The Environmental Aspects of Deep Seabed Mining, 8 UCLA JELP , σ André Nollkaemper, Deep Sea-bed Mining and the Protection of the Marine Environment, 15 MarPol 1991) σ Για τις περαιτέρω εξελίξεις και προοπτικές του καθεστώτος του θαλάσσιου βυθού, βλ. Maria Gavouneli, From Uniformity to Fragmentation? The Ability of the UNCLOS to Accommodate New Uses and Challenges in Unresolved Issues and New Challenges to the Law of the Sea, supra σημείωση 3, σ Για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που ενέχει η εκμετάλλευση αυτή, βλ. GESAMP Report No 70, supra σημείωση 10, σ Ιδίως σε σχέση με την εκμετάλλευση των γενετικών πόρων του θαλάσσιου υπεδάφους, βλ. Σullio Scovazzi, Mining, Protection of the Environment, Scientific Research and Bioprospecting: Some Considerations on the Role of the International Sea-Bed Authority, 19 IJMCL 2004, σ

13 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 13 Ε. Ρύπανση από πλοία Η ρύπανση από πλοία συμβάλλει στο 11 τοις εκατό περίπου της θαλάσσιας ρύπανσης και προέρχεται κυρίως από συνήθεις απορρίψεις κατά την κανονική λειτουργία των πλοίων, όπως το πλύσιμο των δεξαμενών των πετρελαιοφόρων και σπανιότερα από ναυτικά ατυχήματα. Η ρύπανση από πλοία αποτελεί τον τομέα με την μεγαλύτερη σε έκταση και λεπτομέρεια συμβατική ρύθμιση ευρείας αποδοχής, χάρη κυρίως στο έργο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) 80. Σα πλεονεκτήματα ενός παγκόσμιου καθεστώτος υπήρξαν σε αυτό τον τομέα πιο προφανή εξαιτίας της κινητής φύσης των πλοίων, των πρακτικών α- ναγκών που εξυπηρετεί η ενιαία ρύθμιση της ναυσιπλοΐας και του ανταγωνισμού που προκύπτει μεταξύ παράκτιων κρατών από την πιθανότητα μονομερών ρυθμίσεων 81. Σο παγκόσμιο αυτό καθεστώς διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό μέσω της Διεθνούς ύμβασης για την Πρόληψη της Ρύπανσης από τα Πλοία (MARPOL) 82 και των Παραρτημάτων της και της ύμβασης για την Ασφάλεια της Ζωής στη Θάλασσα (SOLAS) 83. Η ΔΘ στις εκτενείς διατάξεις τις για τα πλοία κωδικοποιεί και επαναλαμβάνει ως ένα βαθμό τις τεχνικές διατάξεις και τα ζητήματα δικαιοδοσίας που προβλέπουν η MARPOL και η SOLAS. Οι πολύπλοκες διατάξεις της ΔΘ για την ρυθμιστική και εκτελεστική αρμοδιότητα επί των πλοίων καταδεικνύουν την προσπάθεια συμβιβασμού αντιτιθέμενων συμφερόντων και την ανεπάρκεια της παραδοσιακής δικαιοδοσίας του κράτους σημαίας. Σο πλοίο εξακολουθεί υπό τη ΔΘ να υπόκειται στην πρωταρχική δικαιοδοσία του κράτους σημαίας του, που είναι υπεύθυνο για τον αποτελεσματικό έλεγχο των πλοίων 80 Γνωστός ως Intergovernmental Maritime Consultative Organization ως το 1982, ιδρύθηκε με την Convention on IMCO, 53 AJIL , σ Για το ρυθμιστικό καθεστώς στη ρύπανση από πλοία που προϋπήρχε της υιοθέτησης του κειμένου της ΔΘ το 1982, βλ. David M. Dzidzornou & Martin Tsamenyi, Enhancing International Control of Vessel-source Oil-pollution under the LOS Convention, 1982: A Reassessment, 10 UTasLRev , σ Henrik Ringbom, Preventing Pollution from Ships- Reflections on the Adequacy of Existing Rules, 8 RECIEL 1999, σ International Convention for the Prevention of Pollution from Ships, London, 12 ILM 1973, σ , η οποία τροποποιήθηκε από το 1978 Protocol Relating to the 1973 International Convention for the Prevention of Pollution from Ships, 17 ILM 1978, σ International Convention for the Safety of Life at Sea, 14 ILM 1975, σ

14 14 1 Greeklaws Law Journal 2008 του 84, αλλά οι κανονισμοί του κράτους σημαίας θα πρέπει να ενσωματώνουν τουλάχιστον τα ελάχιστα διεθνή πρότυπα του αρμόδιου διεθνούς οργανισμού, δηλαδή του ΙΜΟ. Έτσι, το κράτος σημαίας είναι υπεύθυνο για τη χορήγηση και τον έλεγχο των απαραίτητων διεθνών πιστοποιητικών 85, την υιοθέτηση των διεθνών CDEMs 86 και τη διερεύνηση παραβιάσεων οπουδήποτε και αν έλαβαν χώρα 87. Η αποτελεσματικότητα όμως αυτού του ελέγχου αμφισβητείται έντονα 88, ιδίως σε σχέση με την απροθυμία κρατών που παρέχουν σημαίες ευκολίας να συμμορφωθούν προς τις διεθνείς απαιτήσεις 89. Σα ελάχιστα διορθωτικά μέτρα ενάντια σε κράτη σημαίας που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους 90 έρχεται να συμπληρώσει η ενισχυμένη από τη ΔΘ δικαιοδοσία του κράτους λιμένος και η ανάπτυξη ενός συστήματος ελέγχου από τα κράτη λιμένος (PSC) 91. Με βάση τον εθελούσιο χαρακτήρα της εισόδου ενός πλοίου στο λιμένα κάποιου κράτους, το πλοίο αυτό μπορεί να υπαχθεί σε ειδικούς όρους 92 και να υποστεί έρευνα ή δίωξη 93 για παραβιάσεις που έλαβαν χώρα ακόμα και στην ανοιχτή θάλασσα, υπακούοντας έτσι σε ένα είδος παγκόσμιας δικαιοδοσίας Ά. 94, 217 ΔΘ και ά. 1 παρ. 1 MARPOL. 85 Ά.217 παρ. 3 ΔΘ, ά. 5, Annex Ι, καν. 4, 5 MARPOL. 86 Οι τεχνικές προδιαγραφές Κατασκευής, χεδιασμού, Εξοπλισμού κι Επάνδρωσης, στο βαθμό που δεν ενσωματώνουν τα διεθνή πρότυπα του ΙΜΟ, εκφεύγουν της εθνικής δικαιοδοσίας των παράκτιων κρατών. Βλ. ά. 21παρ. 2 και ά. 94 παρ. 3,4 ΔΘ. 87 Ά.217 παρ. 4,5,6,7 ΔΘ και ά. 4 και 5 MARPOL. 88 Υαινόμενο που φαίνεται να ομολογεί και η ΔΘ στο ά. 228, ενώ γενικά οι διασφαλίσεις του Σμήματος 7 στο οποίο εντάσσεται το άρθρο, λειτουργούν στην ουσία υπέρ του κράτους σημαίας. Βλ. David Anderson, The Roles of Flag States, Port States, Coastal States and International Organizations in the Enforcement of International Rules and Standards Governing the Safety of Navigation and the Prevention of Pollution from Ships under the UNCLOS and Other International Agreements, 2 SingJICL 1998, σ Αν και η απόδειξη κάποιου γνήσιου δεσμού υπό συγκεκριμένους όρους πέραν της απλής πράξης νηολόγησης θα βοηθούσε στο πρόβλημα, το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας φαίνεται απρόθυμο να δώσει σαφή λύση. Βλ. Gavouneli, supra σημείωση 77, σ Για τις προσπάθειες στο πλαίσιο της Τπο-Επιτροπής για τη συμμόρφωση των κρατών σημαίας (FSI) του ΙΜΟ, βλ. Louise de la Fayette, Protection of the Marine Environment in 2000, 31 EPL 2001, σ Ά.5, 6 MARPOL. 92 Ά.211 παρ. 3 ΔΘ. 93 Τπό τις προϋποθέσεις των ά. 218, 219, 220 παρ. 1 ΔΘ. 94 Η δικαιοδοσία αυτή που εγκαινιάζεται ουσιαστικά από τη ΔΘ, είναι συντρέχουσα με αυτή του κράτους σημαίας, το οποίο διατηρεί το δικαίωμα προτιμήσεως κατά το ά.228 παρ. 1. Βλ. Farkhanda Zia-Mansoor, International Regime and the EU Developments for Preventing and Controlling Vessel-source Oil Pollution, 14 EELR 2005, σ

15 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 15 Σα προτερήματα του PSC σε σχέση με αυτόν του κράτους σημαίας 95 οδήγησαν σε μία αντίστροφη τάση περιφερειακής σύναψης συμφωνιών για τη συνεργασία και το συντονισμό λιμένων ακολουθώντας το πρότυπο του πρώτου καθεστώτος για την Ευρώπη, του Paris MOU 96. Παρά την θετική πρακτική όμως ως προς το ποσοστό ελέγχου σε κάποια λιμάνια, το σύστημα απέχει ακόμα πολύ από το να προσφέρει το επιθυμητό παγκόσμιο δίκτυο περιφερειακών PSC συστημάτων 97 και χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό τοπικής διαφοροποίησης 98. το μέτρο που ένα παράκτιο κράτος δεν είναι και κράτος λιμένος, τα συμφέροντα που εμπλέκονται καθιστούν την αποτελεσματική άσκηση ελέγχου ακόμα δυσχερέστερη 99. Ενώ η ΔΘ επεκτείνει τη δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στα 200 ν.μ. της ΑΟΖ 100, η δικαιοδοσία αυτή περιορίζεται ουσιαστικά από την ελευθερία της ναυσιπλοΐας 101 ενώ στην αιγιαλίτιδα ζώνη, τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους περιορίζονται από το δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης 102. Οι διατάξεις της ΔΘ μπορεί να μην δίνουν την εκτεταμένη δικαιοδοσία του παράκτιου και του κράτους λιμένος που κάποιοι επιθυμούν 103, όμως το αυξανόμενο «ρυθμιστικό δίκτυο» σε όλα τα επίπεδα 104 υποδεικνύει πως σήμερα το σύστημα δεν πάσχει από έλλειψη κανόνων. Φρειάζεται μία διαφορετική αντίληψη όσων εμπλέκονται στη ναυτιλία ως προς τα μακροπρόθεσμα οφέλη της επένδυσης στον τομέα της ασφάλειας και του πε- 95 Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Paris Memorandum of Understanding on Port State Control, διαθέσιμο σε < 97 Moritaka Hayashi, Toward the Elimination of Substandard Shipping: The Report of the International Commission on Shipping, 16 IJMCL 2001, σ Κάνοντας φανερό πως η ύπαρξη του ίδιου νομικού πλαισίου δεν συνεπάγεται απαραίτητα ομοιόμορφη πρακτική. Οι διαφοροποιήσεις αυτές δημιουργούν έτσι τον κίνδυνο λιμανιών ευκολίας. Βλ. Ringbom, supra σημείωση 81, σ Σα προβλήματα που θα δημιουργούσε η ανάμειξη με πλοία σε κίνηση καθώς και η αναρμοδιότητα αντιμετώπισης των παραβιάσεων στην ανοιχτή θάλασσα, έκαναν μια ενισχυμένη εξουσία δίωξης του παράκτιου κράτους λιγότερο ελκυστική από αυτή του λιμένα. Βλ. Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Ά. 56 ΔΘ. 101 Σο ά θέτει ως όριο της αρμοδιότητας του παράκτιου κράτους τα διεθνή πρότυπα της MARPOL 102 Ά. 21 1,στ, ά. 220 παρ. 2 και ά. 19 παρ. 2,η ΔΘ, με τις προϋποθέσεις που καθιστούν τη διέλευση μηαβλαβή να περιορίζουν κατά πολύ την πρακτική εφαρμογή της διάταξης. 103 Δημιουργώντας ένα αδικαιολόγητο χάσμα, κατά μια άποψη, ανάμεσα στις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις του δικαίου της θάλασσας και σε διατάξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή την τρομοκρατία, που επιτρέπουν την επέκταση της εθνικής δικαιοδοσίας για πράξεις που την επηρεάζουν. Βλ. Daniel Bodansky, Protecting the Marine Environment from Vessel-source Pollution: UNCLOS III and Beyond, 18 ELQ 1991, σ Edgar Gold, Learning from Disaster: Lessons in Regulatory Enforcement in the Maritime Sector, 8 RE- CIEL 1991, σ.18.

16 16 1 Greeklaws Law Journal 2008 ριβάλλοντος 105 και από την άλλη η βούληση να εφαρμοστούν οι υπάρχοντες κανόνες ξεκινώντας την εντατικότερη προσπάθεια σε περιφερειακό επίπεδο 106. Σ. Έκτακτα περιστατικά Αν και η πιθανότητα ρύπανσης της θάλασσας από ατυχήματα είναι σαφώς μικρότερη από τη ρύπανση κατά την κανονική λειτουργία, οι επιπτώσεις αυτών μπορεί να είναι τόσο δραματικές, ώστε να απαιτείται έγκαιρη ενημέρωση των κρατών που μπορεί να επηρεάζονται, η συνεργασία κρατών και διεθνών οργανισμών και η ανάπτυξη σχεδίων σε περίπτωση ανάγκης 107. ε συμβατικό επίπεδο την ευρύτερη υποχρέωση συναντάμε μόνο στη ύμβαση του Λονδίνου του 1990 για τη Ρύπανση από Πετρέλαιο (OPRC) 108, που εφαρμόζεται σε πλοία, offshore μονάδες και παροχές σε λιμάνια, δηλαδή κάθε πηγή μόλυνσης από πετρέλαιο 109. Ένα επίσης ανεπτυγμένο πλάνο δράσης προβλέπει η ύμβαση της Βόννης του 1969 και αυτή που την αντικατέστησε το Η ύμβαση καλύπτει διαρροές από πλοία αλλά και offshore εγκαταστάσεις, αλλά μόνο στο περιφερειακό επίπεδο της Β. Θάλασσας Ibid., σ το βαθμό που κάποιες λειτουργικές απορρίψεις των πλοίων δεν μπορούν να αποφευχθούν, είναι πολύ κρίσιμο το ζήτημα των εγκαταστάσεων υποδοχής των λιμανιών (port reception facilities) και της προσπάθειας του ΙΜΟ να συντονίσει το σχετικό σύστημα. Βλ. Implications of the UNCLOS for the IMO, LEG/MISC. 5, 2007, σ.49-50, διαθέσιμο σε < 107 Ά. 198 και 199 ΔΘ. Η γενική υποχρέωση εξειδικεύεται για την περίπτωση των ατυχημάτων όπου εμπλέκονται πλοία στα ά. 211 παρ. 7 και 221 ΔΘ. Εκτός από αυτή τη μορφή διακρατικής συνεργασίας τα κράτη μπορεί να υποχρεούνται κατά τη ΔΘ να ανταποκρίνονται ατομικά σε επείγουσες καταστάσεις κατά τα ά. 194 παρ. 2,3 και 195 ΔΘ Convention on Oil Pollution Preparedness, Response and Co-operation, 30 ILM 1991, σ υμπληρώθηκε από το Πρωτόκολλο του 2000 για τις Επικίνδυνες και Βλαβερές Ουσίες, IMO Doc. HNS- OPRC/CONF/11/Rev.1, 15 Μαρτίου Και η οποία χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση του περιστατικού στον Περσικό Κόλπο το 1991, αν και δεν είχε ακόμα τεθεί σε ισχύ. Βλ. Sands, supra σημείωση 6, σ Bonn Agreement for Cooperation in dealing with Pollution of the North Sea by Oil, 9 ILM 1970, σ και 1983 Bonn Agreement for Cooperation in dealing with Pollution of the North Sea by Oil and other Harmful Substances, διαθέσιμη σε < 111 Διατάξεις για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών ανευρίσκονται στις περισσότερες περιφερειακές συμβάσεις, ενώ υπάρχουν οκτώ σχετικά Πρωτόκολλα των UNEP συμβάσεων, περιφερειακές συμφωνίες και περιφερειακά κέντρα για την παροχή βοήθειας που δημιουργήθηκαν από τον ΙΜΟ και το UNEP. Βλ. Gavouneli, supra σημείωση 39, σ και Sands, supra σημείωση 6, σ

17 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 17 Σα μεγάλα ατυχήματα με πλοία που είναι και τα πιο συχνά στην πράξη ακολουθούνται συνήθως από συμβατικές ρυθμίσεις που έρχονται να αντιμετωπίσουν εκ των υ- στέρων αντί να προβλέψουν τα ζητήματα που ανακύπτουν. Έτσι, η άλλη οικουμενικής εμβέλειας ρύθμιση, η ύμβαση για την Επέμβαση στην Ανοιχτή Θάλασσα 112 υιοθετήθηκε μετά την καταστροφή του Torrey Canyon και προβλέπει το δικαίωμα του παράκτιου κράτους να επέμβει σε περιοχή πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης του. Σο εξαιρετικό αυτό δικαίωμα του παράκτιου κράτους για λήψη προστατευτικών μέτρων, δεδομένης της ανεπάρκειας άσκησης ελέγχου από μόνο το κράτος σημαίας, θεωρείται πλέον εθιμικού χαρακτήρα Αντίθετα, η αρνητική πλευρά της ανάμειξης του παράκτιου κράτους, που εκδηλώνεται συνήθως ως άρνηση προς το πλοίο σε κατάσταση ανάγκης (ship in distress) να εισέλθει στα χωρικά του ύδατα και να του παρασχεθεί βοήθεια στις λιμενικές του εγκαταστάσεις 114, αποτελεί αντικείμενο έντονου θεωρητικού προβληματισμού. Σο παραδοσιακό δικαίωμα των πλοίων σε κατάστασης ανάγκης να αναζητούν καταφύγιο στα κοντινότερα λιμάνια και η αντίστοιχη υποχρέωση των παράκτιων κρατών 115, είχε καταρχήν ανθρωπιστικό χαρακτήρα 116. Σο μέγεθος και τα φορτία όμως των δεξαμενόπλοιων σήμερα και οι περιβαλλοντικές ανησυχίες των παράκτιων κρατών, θέτουν αυτό το δικαίωμα υπό νέα δεδομένα. Σο ερώτημα ως προς τα places of refuge 117 περιστρέφεται πλέον γύρω από την ύπαρξη ή όχι αντίστοιχης υποχρέωσης εκ μέρους του παράκτιου κράτους 118. Καθώς ούτε τα προαναφερθέντα συμβατικά κείμενα, ούτε και η ύμβαση για International Convention Relating to Intervention on the High Seas in Cases of Oil Pollution Casualties, 9 ILM 1970, σ.25-44, η οποία συμπληρώθηκε από το 1973 Protocol Relating to Intervention on the High Seas in Cases of Marine Pollution by Substances Other than Oil, 13 ILM 1974, σ Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ Κωδικοποιήθηκε και από τη ΔΘ στο ά Υαινόμενο συχνό στην πρακτική των κρατών που χαρακτηρίζεται ως σύνδρομο του «θαλάσσιου λεπρού», βλ. Catherine Redgwell, The greening of Salvage Law, 14 MarPol 1990, σ Η υποχρέωση αυτή λειτουργεί ως μοναδική εξαίρεση κατά την άποψη αυτή στο δικαίωμα του παράκτιου κράτους να αρνηθεί τη είσοδο στο λιμάνι του. Βλ. Louise de la Fayette, Access to Ports in International Law, 11 IJMCL 1996, σ.1-22, όπου υποστηρίζεται ότι τα οικονομικά συμφέροντα που υπαγορεύουν την ελεύθερη είσοδο στα λιμάνια, δεν υπονοούν απαραίτητα σχετική opinio juris. 116 Δηλαδή τη διάσωση ζωών και δευτερευόντως οικονομικό, δηλαδή τη διάσωση πλοίου και φορτίου, βλ. Aldo Chircop, Ships in Distress, Environmental Threats to Coastal States, and Places of Refuge: New Directions for an Ancien Regime?, 33 ODIL 2002, σ Για τη διάκριση προς την έννοια ports of refuge, βλ. Gregory J. Timagenis, Places of Refuge as a Legislative Problem, σ.3-4, διαθέσιμο σε < 118 Για τα επιχειρήματα κάθε θεωρίας, βλ. Eric van Hooydonk, The Obligation to Offer Place of Refuge to a ship in Distress, CMI Yearbook 2003, σ , διαθέσιμο σε <

18 18 1 Greeklaws Law Journal 2008 την Επιθαλάσσια Αρωγή του , δίνουν μια σαφή απάντηση στο ερώτημα, το αίτημα για μια συμβατική επίλυση ευρείας αποδοχής αναδεικνύεται έντονο 120. Η υιοθέτηση από τον ΙΜΟ Αρχών για τα places of refuge το και η ανάπτυξη περιφερειακών ρυθμίσεων 122 δεν επιλύουν επαρκώς τα σχετικά προβλήματα 123. Αυτό που φαίνεται να προκύπτει είναι ότι η σχετική απόφαση λαμβάνεται προς το παρόν σε μία case-by-case βάση. την απόφαση αυτή θα πρέπει να συγκερασθούν κάθε φορά τα αντικρουόμενα δικαιώματα εισόδου του πλοίου και αυτό-προστασίας του παράκτιου κράτους και του γενικότερου καθήκοντος προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος 124. σο και αν αυτή η ανά περίπτωση εκτίμηση δημιουργεί νομική αβεβαιότητα και ανεπιθύμητη ανομοιογένεια στο διεθνές δίκαιο, λόγω της ιδιαιτερότητας κάθε περίπτωσης και απουσία κάποιου πολυμερούς συμβατικού κειμένου, φαίνεται ως καταλληλότερη λύση 125. ΙΙ. ΕΤΘΤΝΗ ΓΙΑ ΡΤΠΑΝΗ ΑΠΟ ΠΛΟΙΑ Εισαγωγή το σύστημα προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος της ΔΘ, η ύπαρξη αποτελεσματικών συστημάτων αστικής ευθύνης κατέχει εξέχουσα θέση 126. Η, δε, Αρχή 13 της Δια International Convention on Salvage, 4 IJECL 1989, σ Η σύμβαση αν και δημιουργεί κίνητρα στον διασώστη, ασχολείται κυρίως με ιδιωτικού δικαίου ζητήματα. 120 Αίτημα που αναζωπυρώθηκε μετά το περιστατικό του Prestige αλλά εκκρεμεί ήδη από παλαιότερα, συνοδεύοντας το φαινόμενο των «λεπρών» πλοίων. Βλ. George C. Kasoulides, Vessels in Distress: Save Havens for Crippled Tankers, 11 MarPol 1987, σ IMO Resolution A. 949(23). Οι Αρχές αυτές ακολούθησαν την διεξαγωγή έρευνας από την Comité Maritime International το 2001 και την κυκλοφορία ενός ερωτηματολογίου στα μέλη του για την ανίχνευση της σχετικής πρακτικής των κρατών. Βλ. CMI Yearbook 2002, σ και CMI Yearbook 2003, σ Επίσης, ένα διεθνές Εργαστήριο για τα Places of Refuge οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας το 2003, οι εργασίες του οποίου διαθέσιμες σε < 122 Henrik RingBom, You are welcome, but, σ.1-2 και υποσημείωση 4, διαθέσιμο σε < 123 Η ανάπτυξη των κανόνων για τον έλεγχο της λειτουργικής ρύπανσης βρίσκεται σε ιστορική αναλογία με αυτή για τη ρύπανση από ατυχήματα. Οπότε κατά την άποψη αυτή, η συμβατική ρύθμιση των places of refuge είναι αναπόφευκτη ακολουθώντας το αντίστοιχο μέτρο για την λειτουργική ρύπανση, που είναι οι reception facilities στα λιμάνια, Βλ. Timagenis, supra σημείωση 117, σ Veronica Frank, Consequences of the Prestige Sinking for European and International Law, 20 IJMCL 2005, σ Richard Shaw, Places of Refuge International Law in the Making?, 9 IJSL 2003, σ.6, διαθέσιμο σε < 126 Article 235, Responsibility and liability: [ ] 2. States shall ensure that recourse is available in accordance with

19 Η Εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας υπό το πρίσμα της Περιβαλλοντικής Προστασίας 19 κήρυξης του Ρίο προτρέπει τα κράτη να υιοθετήσουν κανόνες που ρυθμίζουν την ευθύνη και την αποζημίωση των θυμάτων από ρύπανση και άλλες περιβαλλοντικές βλάβες 127. το πλαίσιο αυτό ειδικότερες συμβάσεις υλοποιούν την παραπάνω υποχρέωση 128. Ιδιαίτερη σημασία στο δίκαιο της περιβαλλοντικής ευθύνης, έχει η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» 129, βάσει της οποίας, ο υπεύθυνος για την πρόκληση της ζημίας εκ ρυπάνσεως οφείλει να αποζημιώσει τα θύματα και να καλύψει τα μέτρα για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Ποιος, όμως, είναι ο ρυπαίνων δεν είναι αυταπόδεικτο. Εκείνο, που τελικά έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι πώς θα καλυφθεί η ζημία, που συχνά είναι τεράστια 130. Σελικά, οι συμβάσεις αστικής ευθύνης δεν ακολουθούν πιστά την παραπάνω αρχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από κάθε μεγάλο ναυάγιο κινητοποιείται η διεθνής κοινότητα και το δίκαιο αστικής ευθύνης εξελίσσεται 131. Σο 1967, μετά από τη μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε η βύθιση του δεξαμενόπλοιου Torrey Canyon 132, η ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνούς συστήματος ικανού να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές συνέπειες της ρύπανσης της θάλασσας από πετρέλαιο έγινε εντονότερα αντιληπτή. 133 Πριν όμως προχωρήσουμε σε περαιτέρω ανάλυση, σημαντικό είναι να διευκρινίσουμε γιατί η κρατική ευθύνη, για την κάλυψη της ζημίας, αποδεικνύεται αναποτελεσματιtheir legal systems for prompt and adequate compensation or other relief in respect of damage caused by pollution of the marine environment by natural or juridical persons under their jurisdiction. [ ], ΔΘ, supra σημείωση 1 του κεφαλαίου Ι. 127 Διακήρυξη του Ρίο για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, 31 ILM 1992, σ Η ανάγκη προϋπάρχει της ρύθμισης. Η ανάγκη ρύθμισης της ζημίας εκ ρυπάνσεως οδήγησε στην υιοθέτηση συμβάσεων, για ειδικότερες περιπτώσεις πολύ πριν την υπογραφή της ΔΘ, το Η συμφωνία σε ειδικότερα ζητήματα είναι, άλλωστε, ευκολότερη απ ότι η υιοθέτηση ενός γενικού πλαισίου. 129 Η Διακήρυξη του Ρίο προβλέπει την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» (Αρχή 16), supra σημείωση Birnie & Boyle, supra σημείωση 7, σ.94, σ.384 Iciar Patricia Garcia, Nunca Mais How Current European Environmental Liability and Compensation Regimes are Addressing the Prestige Oil Spill 2002, 25 U. Pa. J. Int l Econ. L. 2004, σ Edgar Gold, Liability and Compensation for Ship-source Marine Pollution: The International System, 8 YBICo-opED 1999/2000, σ Σο 1967, το Torrey Canyon βυθίστηκε πριν μπει στον Αγγλικό πορθμό και το σύνολο του φορτίου διέρρευσε στη θάλασσα, τόνοι πετρέλαιο. Ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή από πετρέλαιο που είχε συμβεί μέχρι τότε. Η αδυναμία της Γαλλίας και της Αγγλίας να καλύψουν τη ζημία που προκλήθηκε, ενεργοποίησε τη διεθνή κοινότητα. < 133 Wu Chao, Pollution from the Carriage of Oil by Sea: Liability and Compensation, London 1996, σ.37. Λίγο αργότερα στο πλαίσιο του ΙΜΟ υιοθετούνται η MARPOL 73/78, supra σημείωση 82, για τη πρόληψη της ρύπανσης, η Διεθνής ύμβαση για την Ετοιμότητα, υνεργασία και Αντιμετώπιση της Ρύπανσης της Θάλασσας από Πετρέλαιο [Λονδίνο, (Ν. 2252/1994 ΥΕΚ Α 192)] για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών και τέλος η ύμβαση Αστικής Ευθύνης του 1969 (βλέπε infra σημείωση 38) για τη ρύθμιση της ευθύνης από τη ζημία που προκλήθηκε.

20 20 1 Greeklaws Law Journal 2008 κή 134. Σο κράτος ευθύνεται, μόνο σε περίπτωση παράλειψης άσκησης αποτελεσματικού ελέγχου [επίδειξης προσήκουσας επιμέλειας (due diligence)] στα πλοία που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία του 135. Ατυχήματα συμβαίνουν, όμως, ακόμα και αν έχουν ληφθεί όλα τα προστατευτικά μέτρα 136. Επιπλέον, δεν καλύπτει την ευθύνη του ιδιωτικού παράγοντα, που είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη ζημία 137. Η ανάπτυξη συστημάτων αστικής ευθύνης για εξαιρετικά επικίνδυνες δραστηριότητες μείωσε τη σημασία της κρατικής ευθύνης στον τομέα αυτό 138. ε κάθε περίπτωση, όμως, η αναγνώριση αστικής ευθύνης δεν αποκλείει την κρατική ευθύνη και το αντίστροφο 139. Οι συμβάσεις αστικής ευθύνης διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: α) αυτές που ρυθμίζουν τη ζημία από μια συγκεκριμένη δραστηριότητα 140 και β) εκείνες που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση περιβαλλοντικής ζημίας από εξαιρετικά επικίνδυνες δραστηριότητες 141. Σα συστήματα αυτά παρουσιάζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά 142. Μόνο, όμως, για τη ρύπανση από πλοία και κατά βάση για τη διαφυγή ή εκροή πετρελαίου από πλοία έχει δημιουργηθεί ένα αρκετά λειτουργικό και ολοκληρωμένο σύστημα ευθύνης 143. Για το λόγο αυτό, αρχικά θα εξετάσουμε το τελευταίο (Α) και εν συνέχεια τα βασικά στοιχεία που διαφοροποιούν τα υπόλοιπα συστήματα από αυτό (Β). 134 Jutta Brunee, Of Sense and Sensibility: Reflections on International Liability Regimes as Tools for Environmental Protection, 53 ICLQ 2004, σ ; Gavouneli, supra σημείωση 39, σ Teresa A. Berwick, Responsibility and Liability for Environmental Damage: a Roadmap for International Environmental Regimes, 10 GeIELR 1998, σ.258; B.D. Smith, State Responsibility and the Marine Environment, The Rules of Decision, Oxford 1988, σ ; Anne Daniel, Civil Liability Regimes as a Complement to Multilateral Environmental Agreements: Sound International Policy or False Comfort?, 12 RECIEL (2003), σ Alan E. Boyle, Globalising Environmental Liability: The Interplay of National and International Law, 17 JEL 2005, σ Αντίθετα, προς την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Malgosia Fitzmaurice, International Responsibility and Liability in Daniel Bodansky, Jutta Brunnee& Ellen Hey (eds), The Oxford Handbook of International Environmental Law, Oxford 2007, σ.1011; Boyle, supra σημείωση 11, σ Brunnee, supra σημείωση 134, σ Gavouneli, supra σημείωση 39, σ. 99 Thomas Gehring & Markus Jachtenfuchs, Liability for Transboundary Environmental Damage Towards a General Liability Regime?, 4 EJIL 1993, σ ύστημα αστικής ευθύνης για ρύπανση από πετρέλαιο, από πυρηνική ενέργεια, από Επικίνδυνες και Ε- πιβλαβείς Ουσίες, από Μαζούτ, η ύμβαση για το Διάστημα, Πρωτόκολλο της Βασιλείας 141 Η ύμβαση του Lugano, οι Αρχές της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου και η Οδηγία 2004/35/ΕΚ. 142 Fitzmaurice, supra σημείωση 137, σ Robin Churchill, Facilitating (Transnational) Civil Liability Litigation for Environmental Damage by Means of Treaties: Progress, Problems and Prospects, 13 YIEL 2001, σ.41; Louise Angelique de la Fayette, New Approaches for Addressing Damage to the Environment, 20 IJMCL 2005, σ.169. Αντιθέτως, καμία διεθνής σύμβαση δεν υπάρχει για παράδειγμα, σχετικά με τη ρύπανση από χερσαίες πηγές.

Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας: Προστασία Θαλασσίου Περιβάλλοντος

Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας: Προστασία Θαλασσίου Περιβάλλοντος Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας: Προστασία Θαλασσίου Περιβάλλοντος ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ ΕΤΟΣ 2016-17 ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΙΙΙ: ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΔΡ. ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΜΠΟΥΡΤΖΗΣ Ζώνες Εθνικής Δικαιοδοσίας Η Ανοικτή Θάλασσα και ο

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΙΙΙ (ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ) & ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ 13/12/2012 ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΜΠΟΥΡΤΖΗΣ ΥΠ. ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΤΜΗΜΑ ΔΕΣ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΙΙΙ (ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ) & ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ 13/12/2012 ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΜΠΟΥΡΤΖΗΣ ΥΠ. ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΤΜΗΜΑ ΔΕΣ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΙΙΙ (ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ) & ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ 13/12/2012 ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΜΠΟΥΡΤΖΗΣ ΥΠ. ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΤΜΗΜΑ ΔΕΣ UNCLOS 1982 Μέρος Ι, άρθρο 1, παρ. 4 «εισαγωγή από τον άνθρωπο, με άμεσο

Διαβάστε περισσότερα

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΛΟΙΩΝ / ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΛΟΙΩΝ / ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΛΟΙΩΝ / ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ Διάταξη Έναρξη ισχύος Αφορά Ορίζει Όρια Ασφάλισης Απόφαση ΥΕΝ 3131.1/03/1999

Διαβάστε περισσότερα

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΛΟΙΩΝ / ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΛΟΙΩΝ / ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΛΟΙΩΝ / ΣΚΑΦΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ Διάταξη Έναρξη ισχύος Αφορά Ορίζει Όρια Ασφάλισης 1. Απόφαση Υπ. Ναυτιλίας

Διαβάστε περισσότερα

Ε.Κ.Π.Α.Α. ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Οδηγία Πλαίσιο για τη Θαλάσσια Στρατηγική Υποχρεώσεις των κρατών μελών

Ε.Κ.Π.Α.Α. ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Οδηγία Πλαίσιο για τη Θαλάσσια Στρατηγική Υποχρεώσεις των κρατών μελών Ε.Κ.Π.Α.Α. ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Οδηγία Πλαίσιο για τη Θαλάσσια Στρατηγική Υποχρεώσεις των κρατών μελών Βάνια Αρμένη Νομικός, ασκουμένη στο ΕΚΠΑΑ Επιμέλεια: Δρ. Αγγελική Καλλία

Διαβάστε περισσότερα

Επιτροπή Νομικών Θεμάτων ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. προς την Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας. Συντάκτρια γνωμοδότησης (*) : Eva Lichtenberger

Επιτροπή Νομικών Θεμάτων ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. προς την Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας. Συντάκτρια γνωμοδότησης (*) : Eva Lichtenberger ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Νομικών Θεμάτων 22.6.2012 2011/0309(COD) ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων προς την Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας σχετικά με την πρόταση

Διαβάστε περισσότερα

Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 17.2.2014 COM(2014) 83 final 2014/0042 (NLE) Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά με τη θέση που πρέπει να υιοθετηθεί εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του Διεθνούς

Διαβάστε περισσότερα

Ημερίδα 25 Ιουνίου 2014 «Υδρογονάνθρακες και Προσδοκίες: Πως διασφαλίζονται;» Η περιβαλλοντική πτυχή των υπεράκτιων δραστηριοτήτων υδρογονανθράκων

Ημερίδα 25 Ιουνίου 2014 «Υδρογονάνθρακες και Προσδοκίες: Πως διασφαλίζονται;» Η περιβαλλοντική πτυχή των υπεράκτιων δραστηριοτήτων υδρογονανθράκων Ημερίδα 25 Ιουνίου 2014 «Υδρογονάνθρακες και Προσδοκίες: Πως διασφαλίζονται;» Η περιβαλλοντική πτυχή των υπεράκτιων δραστηριοτήτων υδρογονανθράκων Δρ Θεόδουλος Μεσημέρης Ανώτερος Λειτουργός Περιβάλλοντος

Διαβάστε περισσότερα

Πηγή Ρύπανσης (έτος 1990)

Πηγή Ρύπανσης (έτος 1990) Προστασία Θαλάσσιου Περιβάλλοντος Και Υδροβιότοπων της Κύπρου Θαλάσσιο Περιβάλλον: Κίνδυνοι Ρύπανσης από Εµπορική Ναυτιλία και Μέτρα Προστασίας Περιβάλλοντος ρ. Αντώνης Τουµαζής Πολιτικός Μηχανικός Λεµεσός

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ 2000»

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ 2000» ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ 2000» Συμμετοχή στη στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Πολιτιστικά τοπία σε περιοχές Natura 2000 Προκλήσεις και προοπτικές» 1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις. Κωνσταντίνος

Διαβάστε περισσότερα

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ. Περιβαλλοντική ρβ Ευθύνη και

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ. Περιβαλλοντική ρβ Ευθύνη και Περιβαλλοντική ρβ Ευθύνη και Ασφαλιστική Αγορά Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας 30 Ιουνίου 2010 / Αθήνα Μαρία Φαράντου Νομικός Σύμβουλος Ε.Α.Ε.Ε. Ε Ε Οδηγία 2004/35/ΕΚ & Π.Δ. 148/2009 ΕΝΩΣΗ «Σκοπός»: η προστασία

Διαβάστε περισσότερα

Στρατηγική και το Σχέδιο Δράσης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιων Περιοχών

Στρατηγική και το Σχέδιο Δράσης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιων Περιοχών Στρατηγική και το Σχέδιο Δράσης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιων Περιοχών 2018-2028 Αρμόδια υπηρεσία Απόσπασμα Όρων Εντολής Η Αναθέτουσα Αρχή, είναι το Τμήμα Περιβάλλοντος, του Υπουργείου Γεωργίας,

Διαβάστε περισσότερα

*** ΣΧΕΔΙΟ ΣΥΣΤΑΣΗΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL 2011/0304(NLE)

*** ΣΧΕΔΙΟ ΣΥΣΤΑΣΗΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL 2011/0304(NLE) ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων 18.9.2012 2011/0304(NLE) *** ΣΧΕΔΙΟ ΣΥΣΤΑΣΗΣ σχετικά με την πρόταση απόφασης του Συμβουλίου για την προσχώρηση

Διαβάστε περισσότερα

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 204-209 ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΓΚΡΙΘΗΚΑΝ P8_TA(206)0260 Επικύρωση και προσχώρηση στο πρωτόκολλο του 200 της σύμβασης επικινδύνων και επιβλαβών ουσιών με εξαίρεση τις πτυχές δικαστικής συνεργασίας

Διαβάστε περισσότερα

Ενημερωτικό Σημείωμα: ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΦΥΛΑΞΗ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

Ενημερωτικό Σημείωμα: ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΦΥΛΑΞΗ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ Ενημερωτικό Σημείωμα: ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΦΥΛΑΞΗ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ Το ΚΔΒΜ (ΚΕΚ) Practica, πιστοποιημένο κέντρο επαγγελματικής κατάρτισης με πιστοποίηση ΕΚΕΠΙΣ & ΚΕΜΕΑ, απαντώντας στις σύγχρονες και πραγματικές

Διαβάστε περισσότερα

Ποινική ευθύνη λόγω θαλάσσιας ρύπανσης

Ποινική ευθύνη λόγω θαλάσσιας ρύπανσης Ποινική ευθύνη λόγω θαλάσσιας ρύπανσης Isalos.net Ερευνητική Ομάδα «Επιλέγω Ναυτιλία» Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη Επιμορφωτικές συναντήσεις ναυτιλίας 11 Μαΐου 2016 Διεθνές πλαίσιο προστασίας του θαλάσσιου

Διαβάστε περισσότερα

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. Χ. Ψαραύτης Δ. Λυρίδης Ν. Βεντίκος ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. Χ. Ψαραύτης Δ. Λυρίδης Ν. Βεντίκος ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ Χ. Ψαραύτης Δ. Λυρίδης Ν. Βεντίκος ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ SAFETY SECURITY 170 ETH ΕΜΠ 04/12/2007 2 Ομοιότητες-διαφορές

Διαβάστε περισσότερα

Σύγχρονα Θέματα Διεθνούς Πολιτικής

Σύγχρονα Θέματα Διεθνούς Πολιτικής ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Σύγχρονα Θέματα Διεθνούς Πολιτικής Μάθημα 11ο: Το Δίκαιο της Θάλασσας: Βασικές Αρχές Ιωάννης Παπαγεωργίου, Επίκουρος Καθηγητής, ΑΠΘ Άδειες

Διαβάστε περισσότερα

ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL. Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2016/0205(NLE)

ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL. Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2016/0205(NLE) Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2014-2019 Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων 6.12.2016 2016/0205(NLE) ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ... ΠΡΟΛΟΓΟΣ...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ... ΠΡΟΛΟΓΟΣ... ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ... ΠΡΟΛΟΓΟΣ... 17 25 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙ- ΚΑΙΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ- ΤΩΝ ΡΥΠΑΝΣΗΣ... Ι. Οι ορολογικές

Διαβάστε περισσότερα

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ D. Marine Environmental Awareness

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ D. Marine Environmental Awareness ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ D Marine Environmental Awareness Ημερήσιο Πρόγραμμα 1η Ημέρα 09.00-10.00 1 Εισαγωγή: Ναυτιλία και Περιβάλλον 10.00-10.15 Διάλειμμα 10.15-11.45 2 Το Θαλάσσιο Περιβάλλον 11.45-12.00 Διάλειμμα 12.00-12.30

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2014-2019 Επιτροπή Αναφορών 25.11.2015 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέμα: Αναφορά αριθ. 1540/2014, του/της F. P., κυπριακής ιθαγένειας, σχετικά με την κατασκευή βιομηχανικού λιμένα στη

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2014-2019 Επιτροπή Αναφορών 31.08.2016 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέμα: Αναφορά 1540/2014 του/της F. P., κυπριακής ιθαγένειας, σχετικά με την κατασκευή βιομηχανικού λιμένα στη Λάρνακα

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων 26.4.2012 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ (0046/2012) Αφορά: Αιτιολογηµένη γνώµη του γερµανικού Οµοσπονδιακού Συµβουλίου (Bundesrat) σχετικά µε την πρόταση

Διαβάστε περισσότερα

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης L 365/82 ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΕ) αριθ. 1355/2014 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 17ης Δεκεμβρίου 2014 για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 391/2009 σχετικά με την έγκριση ορισμένων κωδίκων και συναφών

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΙΜΕΝΩΝ. Χαρίλαος Ν. Ψαραύτης Καθηγητής ΕΜΠ

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΙΜΕΝΩΝ. Χαρίλαος Ν. Ψαραύτης Καθηγητής ΕΜΠ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΙΜΕΝΩΝ Χαρίλαος Ν. Ψαραύτης Καθηγητής ΕΜΠ «ΑΣΦΑΛΕΙΑ» = SECURITY ΟΧΙ SAFETY (εντελώς διαφορετική έννοια, αν και στα Ελληνικά περιγράφεται από την ίδια λέξη) MARITIME SECURITY FORUM

Διαβάστε περισσότερα

Ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία

Ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία Ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία Η ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία είναι εκείνο το εργαλείο της πολιτικής σε θέματα συνοχής που αποσκοπεί στην επίλυση διασυνοριακών προβλημάτων και στην από κοινού ανάπτυξη των

Διαβάστε περισσότερα

Greenpeace! Ελλαδα. Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Μυρτώ Χατζηκανέλλου Σμήμα: Α1

Greenpeace! Ελλαδα. Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Μυρτώ Χατζηκανέλλου Σμήμα: Α1 Greenpeace! Ελλαδα { Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Μυρτώ Χατζηκανέλλου Σμήμα: Α1 Θαλάσσιες Χημικές καταστροφές Σο έργο της Greenpeace Τα μεταλλαγμένα... είναι ζωντανοί οργανισμοί, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί

Διαβάστε περισσότερα

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΙΜΕΝΩΝ (port security) Πακετο Νο. 3

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΙΜΕΝΩΝ (port security) Πακετο Νο. 3 ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΙΜΕΝΩΝ (port security) Πακετο Νο. 3 «ΑΣΦΑΛΕΙΑ» = SECURITY ΟΧΙ SAFETY εντελώς διαφορετική έννοια (αν και στα Ελληνικά περιγράφεται από την ίδια λέξη) Λιµενες ΠΑΚΕΤΟ 3 ΕΜΠ 2007 2 Οµοιότητες-διαφορές

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 15: ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 15: ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ (ΜΠΚΕ) ΓΙΑ ΕΡΓΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΥΠΕΡΑΚΤΙΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΡΙΝΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 15: Σελίδα xi Πρωτοπόρος στις ολοκληρωμένες υπηρεσίες παροχής συμβουλών

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Αναφορών 31.10.2014 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέμα: Αναφορά 0770/2004, του Frantisek Brychta, τσεχικής ιθαγένειας, σχετικά με διαρροή υπονόμου στο Moravské Budějovice

Διαβάστε περισσότερα

ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL

ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Μεταφορών και Τουρισμού 26.3.2013 ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σχετικά με πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την αναφορά περιστατικών στην

Διαβάστε περισσότερα

Παρουσίαση και σύγκριση των μεθοδολογιών Goal Based Standards (GBS) και Formal Safety Assessment (FSA), και η εφαρμογή τους στη ναυτιλία

Παρουσίαση και σύγκριση των μεθοδολογιών Goal Based Standards (GBS) και Formal Safety Assessment (FSA), και η εφαρμογή τους στη ναυτιλία Παρουσίαση και σύγκριση των μεθοδολογιών Goal Based Standards (GBS) και Formal Safety Assessment (FSA), και η εφαρμογή τους στη ναυτιλία Νοέμβριος 2014 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ στην ΝΑΥΤΙΛΙΑ «ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΔΕΞΑΜΕΝΟΠΛΟΙΩΝ» Βενέτη Ερμίνα Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ (ΤΕΕ, )

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ (ΤΕΕ, ) ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ (ΤΕΕ, 12-14.12.2012) ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/35/ΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ Δ. Χατζηδάκης*, I. Παναγόπουλος*,

Διαβάστε περισσότερα

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ, ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΣΕΜΠΧΠΑ)

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ, ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΣΕΜΠΧΠΑ) Γνώμη του ΣΕΜΠΧΠΑ για το Σχέδιο Νόμου με τίτλο «Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός. Εναρμόνιση με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Ιουλίου 2014» Α. ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ. που συνοδεύει το έγγραφο

ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ. που συνοδεύει το έγγραφο ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 13.12.2013 SWD(2013) 513 final ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ που συνοδεύει το έγγραφο Πρόταση οδηγίας του Ευρωπαϊκού

Διαβάστε περισσότερα

ΟΜΙΛΙΑ ΓΓΑΝ κ ΧΡΙΣΟΠΟΤΛΟΤ 1 ST ΙΝTEREG CONFERENCE (24-25 TH NOVEMBER 2010) REGIONAL POLICIES ON DISASTER PREVENTION

ΟΜΙΛΙΑ ΓΓΑΝ κ ΧΡΙΣΟΠΟΤΛΟΤ 1 ST ΙΝTEREG CONFERENCE (24-25 TH NOVEMBER 2010) REGIONAL POLICIES ON DISASTER PREVENTION ΟΜΙΛΙΑ ΓΓΑΝ κ ΧΡΙΣΟΠΟΤΛΟΤ 1 ST ΙΝTEREG CONFERENCE (24-25 TH NOVEMBER 2010) REGIONAL POLICIES ON DISASTER PREVENTION Αγαπητέ κε Τπουργέ, κε Τφυπουργέ, κοι Γενικοί Γραμματείς, Αγαπητοί προσκεκλημένοι, κυρίες

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΔΑΠ ΝΔΦΚ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ( σελ 173) Ο ΙΜΟ (International Maritime Organization)

Διαβάστε περισσότερα

Άποψη περί εφαρμογής ν 4030/2011.

Άποψη περί εφαρμογής ν 4030/2011. Άποψη περί εφαρμογής ν 4030/2011. Α. Την 25/10/2012 περιήλθε στην Περιφερειακή Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης της Περιφέρειας Αττικής και έλαβε αριθμ. πρωτ. 157658/387 το ανωτέρω σχετικό,

Διαβάστε περισσότερα

Ολοκληρωμένη Διαχείριση Αστικού Νερού. Α. Ανδρεαδάκης ομ. Καθηγητής ΕΜΠ

Ολοκληρωμένη Διαχείριση Αστικού Νερού. Α. Ανδρεαδάκης ομ. Καθηγητής ΕΜΠ Ολοκληρωμένη Διαχείριση Αστικού Νερού Α. Ανδρεαδάκης ομ. Καθηγητής ΕΜΠ Προκλήσεις Αστικοποίηση (70% το 2015) Εντατικοποίηση ανταγωνισμού μεταξύ χρηστών Κλιματική Αλλαγή (40% σε περιοχές με έλλειψη νερού)

Διαβάστε περισσότερα

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. Χ. Ψαραύτης. Λυρίδης Ν. Βεντίκος ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. Χ. Ψαραύτης. Λυρίδης Ν. Βεντίκος ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ Χ. Ψαραύτης. Λυρίδης Ν. Βεντίκος ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ SAFETY SECURITY 170 ETH ΕΜΠ 04/12/2007 2 Οµοιότητες-διαφορές

Διαβάστε περισσότερα

Ε.Ε. Παρ. Ι(Ι), Αρ. 4452, (Ι)/2014 ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΝΟΜΟ

Ε.Ε. Παρ. Ι(Ι), Αρ. 4452, (Ι)/2014 ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΝΟΜΟ Ε.Ε. Παρ. Ι(Ι), Αρ. 4452, 11.7.2014 Ν. 97(Ι)/2014 97(Ι)/2014 ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ ΝΟΜΟ Η Βουλή των Αντιπροσώπων ψηφίζει ως ακολούθως: Συνοπτικός τίτλος. 64(Ι)

Διαβάστε περισσότερα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ν.3373/2005: ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ν.3373/2005: ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ν.3373/2005: ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ Ν.703/77 «ΠΕΡΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ». Από 1 ης Μαΐου 2004 ισχύει στην Ευρωπαϊκή

Διαβάστε περισσότερα

Θέματα Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης 24ος Διαγωνισμός Εξεταζόμενο μάθημα: Οργάνωση και Λειτουργία του Κράτους

Θέματα Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης 24ος Διαγωνισμός Εξεταζόμενο μάθημα: Οργάνωση και Λειτουργία του Κράτους Θέματα Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης 24ος Διαγωνισμός Εξεταζόμενο μάθημα: Οργάνωση και Λειτουργία του Κράτους Θέμα 1 ο (κληρώθηκε) Ο ευρωπαϊκός και διεθνής νομικός πολιτισμός αναγνωρίζουν

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. Ερώτηση 4 Πιστεύετε ότι η διάκριση µεταξύ υπηρεσιών τύπου Α και Β πρέπει να αναθεωρηθεί;

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. Ερώτηση 4 Πιστεύετε ότι η διάκριση µεταξύ υπηρεσιών τύπου Α και Β πρέπει να αναθεωρηθεί; ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ερώτηση 4 Πιστεύετε ότι η διάκριση µεταξύ υπηρεσιών τύπου Α και Β πρέπει να αναθεωρηθεί; Ναι Ερώτηση 5 Πιστεύετε ότι οι οδηγίες δηµόσιων συµβάσεων πρέπει να εφαρµόζονται σε όλες τις υπηρεσίες

Διαβάστε περισσότερα

Πρόταση οδηγίας (COM(2017)0660 C8-0394/ /0294(COD)) Κείμενο που προτείνει η Επιτροπή

Πρόταση οδηγίας (COM(2017)0660 C8-0394/ /0294(COD)) Κείμενο που προτείνει η Επιτροπή 29.3.2019 A8-0143/ 001-022 ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ 001-022 κατάθεση: Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας Έκθεση Jerzy Buzek Κοινοί κανόνες για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου A8-0143/2018 (COM(2017)0660

Διαβάστε περισσότερα

Ημερ: Αρ. Πρωτ.:1571 Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Λεωφ. Κηφισίας 60, Μαρούσι Αθήνα, ΤΚ 15125

Ημερ: Αρ. Πρωτ.:1571 Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Λεωφ. Κηφισίας 60, Μαρούσι Αθήνα, ΤΚ 15125 Προς: Ημερ: 19-09-2008 Αρ. Πρωτ.:1571 Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Λεωφ. Κηφισίας 60, Μαρούσι Αθήνα, ΤΚ 15125 Κοινοποίηση: Θέμα: Κείμενο Απάντησης στην Δημόσια Διαβούλευση της ΕΕΤΤ

Διαβάστε περισσότερα

Δρ. Κλεονίκη Πουϊκλή Δικηγόρος Course Director in Environmental Law / ERA-Academy of European Law

Δρ. Κλεονίκη Πουϊκλή Δικηγόρος Course Director in Environmental Law / ERA-Academy of European Law Δρ. Κλεονίκη Πουϊκλή Δικηγόρος Curse Directr in Envirnmental Law / ERA-Academy f Eurpean Law ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ I. ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ II. ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ III. ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ Aristtle University

Διαβάστε περισσότερα

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑΣ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑΣ Βρυξέλλες, 9 Απριλίου 2018 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΕ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΑΛΙΕΙΑΣ

Διαβάστε περισσότερα

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Μη νομοθετικές πράξεις) ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Μη νομοθετικές πράξεις) ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ 10.1.2019 L 8 I/1 II (Μη νομοθετικές πράξεις) ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (EE) 2019/26 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 8ης Ιανουαρίου 2019 για τη συμπλήρωση της ενωσιακής νομοθεσίας περί εγκρίσεως

Διαβάστε περισσότερα

Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος

Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΩΝ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ & ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος Ακαδημαϊκό Έτος 2018-2019 Κ.Μ:

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. Συντομογραφίες...1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ανασκόπηση Νομοθετικών Απαιτήσεων των αναγνωρισμένων ομάδων-στόχων του προγράμματος...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. Συντομογραφίες...1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ανασκόπηση Νομοθετικών Απαιτήσεων των αναγνωρισμένων ομάδων-στόχων του προγράμματος... ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Συντομογραφίες...1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ανασκόπηση Νομοθετικών Απαιτήσεων των αναγνωρισμένων ομάδων-στόχων του προγράμματος... ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α Κανονισμός REACH για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση

Διαβάστε περισσότερα

Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 14.12.2016 COM(2016) 798 final 2016/0399 (COD) Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για την προσαρμογή διαφόρων νομικών πράξεων στον τομέα της

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Από Πετρέλαιο

Περιεχόμενα. Από Πετρέλαιο Περιεχόμενα Διεθνής Σύμβαση για την Πρόληψη της Ρύπανσης από Πλοία, 1973 3 Πρωτόκολλο του 1978 σχετικά με τη Διεθνή Σύμβαση για την Πρόληψη Της Ρύπανσης από Πλοία, 1973. 17 Πρωτόκολλο I: Διατάξεις που

Διαβάστε περισσότερα

Συνέδριο Economist The Sustainability Summit 2016: Adapt or die. 30 Νοεμβρίου 2016, Divani Apollon, Αθήνα

Συνέδριο Economist The Sustainability Summit 2016: Adapt or die. 30 Νοεμβρίου 2016, Divani Apollon, Αθήνα Συνέδριο Economist The Sustainability Summit 2016: Adapt or die 30 Νοεμβρίου 2016, Divani Apollon, Αθήνα Χαιρετισμός Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σωκράτη Φάμελλου Αξιότιμε Αντιπρόεδρε

Διαβάστε περισσότερα

Η ΚΟΙΝΗ ΕΠΟΠΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΟΛ,

Η ΚΟΙΝΗ ΕΠΟΠΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΟΛ, EUROPOL JOINT SUPERVISORY BODY ΚΟΙΝΗ ΕΠΟΠΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΟΛ Γνωμοδότηση 08/56 της ΚΕΑ σχετικά με την αναθεωρημένη συμφωνία που πρόκειται να υπογραφεί μεταξύ της Ευρωπόλ και της Eurojust Η ΚΟΙΝΗ ΕΠΟΠΤΙΚΗ

Διαβάστε περισσότερα

Διαχείριση Αποβλήτων. Ενότητα 1: Εισαγωγή (Γενικά Περιβαλλοντικά θέματα Περιβαλλοντική Πολιτική).

Διαχείριση Αποβλήτων. Ενότητα 1: Εισαγωγή (Γενικά Περιβαλλοντικά θέματα Περιβαλλοντική Πολιτική). Διαχείριση Αποβλήτων Ενότητα 1: Εισαγωγή (Γενικά Περιβαλλοντικά θέματα Περιβαλλοντική Πολιτική). Δρ. Σταυρούλα Τσιτσιφλή Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης Άδειες Χρήσης

Διαβάστε περισσότερα

Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. Συντάκτρια γνωμοδότησης (*): Kartika Tamara Liotard

Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. Συντάκτρια γνωμοδότησης (*): Kartika Tamara Liotard ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων 16.9.2010 2010/2114(INI) ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ της Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας

Διαβάστε περισσότερα

Με το παρόν σας υποβάλουµε τις παρατηρήσεις της ΑΠ ΠΧ επί του σχεδίου κανονισµού της Α ΑΕ σχετικά µε τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών.

Με το παρόν σας υποβάλουµε τις παρατηρήσεις της ΑΠ ΠΧ επί του σχεδίου κανονισµού της Α ΑΕ σχετικά µε τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών. ιεύθυνση Γραµµατείας Αθήνα, 17.05.2011 Αριθ. Πρωτ.: Γ/ΕΞ/3409 Προς Αρχή ιασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (Α ΑΕ) Ιερού Λόχου 3, Μαρούσι 151 24, Αθήνα Email: kanonismos@adae.gr. ΘΕΜΑ: Παρατηρήσεις της

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΥΚΟΛΙΩΝ ΥΠΟ ΟΧΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΥΚΟΛΙΩΝ ΥΠΟ ΟΧΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΥΚΟΛΙΩΝ ΥΠΟ ΟΧΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΣΧΕ ΙΟ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΚΑΙ Έκδοση Αρ. 2 Σελίδα ΙΙΙ-1 1. Εισαγωγή Σκοπός του παρόντος κεφαλαίου είναι η συνοπτική παρουσίαση της σχετικής νοµοθεσίας

Διαβάστε περισσότερα

ΟΜΑ Α ΕΡΓΑΣΙΑΣ H1 Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες και Εφαρµογές. Προοπτικές. Εισηγητής: ρ. Νικήτας Νικητάκος

ΟΜΑ Α ΕΡΓΑΣΙΑΣ H1 Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες και Εφαρµογές. Προοπτικές. Εισηγητής: ρ. Νικήτας Νικητάκος ΟΜΑ Α ΕΡΓΑΣΙΑΣ H1 Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες και Εφαρµογές στη Ναυτιλία: Ισχύουσα Κατάσταση και Προοπτικές Εισηγητής: ρ. Νικήτας Νικητάκος Αναπληρωτής Καθηγητής, Τµήµα Ναυτιλίας και Επιχειρηµατικών Υπηρεσιών

Διαβάστε περισσότερα

MΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΠΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ

MΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΠΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ MΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΠΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ C & V KRITICOS SUPPLIERS LTD Κωνσταντίνος Κρητικός 13 Νοεμβρίου 2013 Ιδρύθηκε 1987 Δραστηριότητες.

Διαβάστε περισσότερα

«Η Οδηγία Πλαίσιο Κοινοτικής Δράσης στον τομέα πολιτικής υδάτων»

«Η Οδηγία Πλαίσιο Κοινοτικής Δράσης στον τομέα πολιτικής υδάτων» «Η Οδηγία Πλαίσιο Κοινοτικής Δράσης στον τομέα πολιτικής υδάτων» (ΟΔΗΓΙΑ 2000/60/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΠΙΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 8.5.2015 COM(2015) 195 final ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 789/2004 για τη μετανηολόγηση

Διαβάστε περισσότερα

ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL 2013/0106(COD) της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων

ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ. EL Eνωμένη στην πολυμορφία EL 2013/0106(COD) της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων 12.9.2013 2013/0106(COD) ΣΧΕΔΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων προς την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών

Διαβάστε περισσότερα

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 3433 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Αριθμ. 2431.02/10/07 (1) Καθορισμός νέου τύπου «διεθνούς πιστοποιητικού πρό ληψης της ρύπανσης από πετρέλαιο (ΙΟPPC)». Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ

Διαβάστε περισσότερα

Προσαρμογή διαφόρων νομικών πράξεων οι οποίες προβλέπουν τη χρήση της κανονιστικής διαδικασίας με έλεγχο στα άρθρα 290 και 291 ΣΛΕΕ - μέρος ΙΙ

Προσαρμογή διαφόρων νομικών πράξεων οι οποίες προβλέπουν τη χρήση της κανονιστικής διαδικασίας με έλεγχο στα άρθρα 290 και 291 ΣΛΕΕ - μέρος ΙΙ 15.4.2019 A8-0190/ 001-488 ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ 001-488 κατάθεση: Επιτροπή Νομικών Θεμάτων Έκθεση József Szájer A8-0190/2019 Προσαρμογή διαφόρων νομικών πράξεων οι οποίες προβλέπουν τη χρήση της κανονιστικής διαδικασίας

Διαβάστε περισσότερα

Η Διεθνής Σύμβαση Patent Cooperation Treaty (www.wipo.org) και η εφαρμογή της στην Ελλάδα.

Η Διεθνής Σύμβαση Patent Cooperation Treaty (www.wipo.org) και η εφαρμογή της στην Ελλάδα. Παπανικολάου Γεωργία Dpsd 01049 Η Διεθνής Σύμβαση Patent Cooperation Treaty (www.wipo.org) και η εφαρμογή της στην Ελλάδα. Εισαγωγή Παραδοσιακά αντιπαραβάλλεται η βιομηχανική ιδιοκτησία προς την πνευματική

Διαβάστε περισσότερα

Επισυνάπτονται για τις αντιπροσωπίες τα συμπεράσματα του Συμβουλίου για την Αρκτική, ως εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο στις 20 Ιουνίου 2016.

Επισυνάπτονται για τις αντιπροσωπίες τα συμπεράσματα του Συμβουλίου για την Αρκτική, ως εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο στις 20 Ιουνίου 2016. Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Βρυξέλλες, 20 Ιουνίου 2016 (OR. en) 10400/16 COEST 166 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ Αποστολέας: Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου Με ημερομηνία: 20 Ιουνίου 2016 Αποδέκτης: Αντιπροσωπίες

Διαβάστε περισσότερα

Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 6.3.2019 COM(2019) 103 final 2019/0052 (NLE) Πρόταση ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά με τη θέση που πρέπει να ληφθεί, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον Οργανισμό Διατήρησης

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Νοµικών Θεµάτων 26.4.2012 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ (0047/2012) Θέµα: Αιτιολογηµένη γνώµη του Γερµανικού Οµοσπονδιακού Συµβουλίου (Bundesrat) σχετικά µε την πρόταση

Διαβάστε περισσότερα

Περιγραφή Χρηματοδοτούμενων Ερευνητικών Έργων 1η Προκήρυξη Ερευνητικών Έργων ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. για την ενίσχυση Μεταδιδακτόρων Ερευνητών/Τριών

Περιγραφή Χρηματοδοτούμενων Ερευνητικών Έργων 1η Προκήρυξη Ερευνητικών Έργων ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. για την ενίσχυση Μεταδιδακτόρων Ερευνητών/Τριών Περιγραφή Χρηματοδοτούμενων Ερευνητικών Έργων 1η Προκήρυξη Ερευνητικών Έργων ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. για την ενίσχυση Μεταδιδακτόρων Ερευνητών/Τριών Τίτλος Ερευνητικού Έργου «Mελέτη της ικανότητας αυτοεξυγίανσης της

Διαβάστε περισσότερα

Νομοθεσία για την Προστασία και Αποκατάσταση του Υπεδάφους

Νομοθεσία για την Προστασία και Αποκατάσταση του Υπεδάφους Νομοθεσία για την Προστασία και Αποκατάσταση του Υπεδάφους 1 Περιβάλλον, Ρύπανση Γεωπεριβάλλοντος, Νομοθεσία Περιβάλλον (πόσιμο νερό, ατμόσφαιρα, υπέδαφος*, διάστημα) και ρύπανση: περιορισμένες ανοχές

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Μ. Πανταζίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΕΜΠ Θεματική Ενότητα 1 Εισαγωγή Νομοθεσία Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε άδειες χρήσης

Διαβάστε περισσότερα

Ημερίδα για τη μετάβαση στο Φυσικό Αέριο. Νομοθετικές και Ρυθμιστικές Προκλήσεις

Ημερίδα για τη μετάβαση στο Φυσικό Αέριο. Νομοθετικές και Ρυθμιστικές Προκλήσεις Ημερίδα για τη μετάβαση στο Φυσικό Αέριο Νομοθετικές και Ρυθμιστικές Προκλήσεις Υπό Δραστηριότητα 5.3 Ανάλυση Νομοθετικού και Κανονιστικού Πλαισίου Στόχος της Υπο Δραστηριότητας 5.3 είναι να αναλύσει με

Διαβάστε περισσότερα

Πίνακας Περιεχομένων

Πίνακας Περιεχομένων Παρατηρήσεις της Vodafone-Πάναφον στη Δημόσια Διαβούλευση της ΕΕΤΤ αναφορικά µε τον Κώδικα Δεοντολογίας για την Παροχή Υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών στους Καταναλωτές ΜΑΪΟΣ 2008 VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

Διαβάστε περισσότερα

Πρόταση ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Πρόταση ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 14.12.2015 COM(2015) 646 final 2015/0296 (CNS) Πρόταση ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για την τροποποίηση της οδηγίας 2006/112/ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας,

Διαβάστε περισσότερα

Χ Ρ Ό Ν Ι Α. στην υπηρεσία του θαλάσσιου περιβάλλοντος

Χ Ρ Ό Ν Ι Α. στην υπηρεσία του θαλάσσιου περιβάλλοντος Χ Ρ Ό Ν Ι Α στην υπηρεσία του θαλάσσιου περιβάλλοντος ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ Η Antipollution είναι η κορυφαία εταιρία παροχής υπηρεσιών Ευκολιών Υποδοχής Αποβλήτων και Καταλοίπων φορτίου Πλοίων. Εξειδικεύεται ανάμεσα

Διαβάστε περισσότερα

Σεµινάριο : Marine Environmental Awareness

Σεµινάριο : Marine Environmental Awareness Σεµινάριο : Marine Environmental Awareness Hµερήσιο Πρόγραµµα 1η Ηµέρα 09.00-10.00 Αριθµός Θέµατος: 1 Τίτλος: Εισαγωγή: Ναυτιλία και Περιβάλλον 10.00-10.15 ιάλειµµα 10.15-11.45 Αριθµός Θέµατος: 2 Τίτλος:

Διαβάστε περισσότερα

ΟΡΙΣΜΟΣ, ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΩΦΕΛΗ ΤΗΣ ΕΕΠΠ

ΟΡΙΣΜΟΣ, ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΩΦΕΛΗ ΤΗΣ ΕΕΠΠ Επισκόπηση της εφαρµογής της περιβαλλοντικής πολιτικής (ΕΕΠΠ) 2019: Επιλογή βασικών στοιχείων σχετικά µε την κατάσταση της εφαρµογής της περιβαλλοντικής νοµοθεσίας στην Ευρώπη ΟΡΙΣΜΟΣ, ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΩΦΕΛΗ

Διαβάστε περισσότερα

Αλληλεπίδραση δημόσιας και ιδιωτικής εφαρμογής δικαίου ανταγωνισμού (δεσμευτικότητα αποφάσεων, πρόσβαση στο φάκελο, συνεργασία)

Αλληλεπίδραση δημόσιας και ιδιωτικής εφαρμογής δικαίου ανταγωνισμού (δεσμευτικότητα αποφάσεων, πρόσβαση στο φάκελο, συνεργασία) Αλληλεπίδραση δημόσιας και ιδιωτικής εφαρμογής δικαίου ανταγωνισμού (δεσμευτικότητα αποφάσεων, πρόσβαση στο φάκελο, συνεργασία) Δημήτρης Λουκάς Επιμορφωτικό Σεμινάριο ΕΣΔΙ, 7.12.2018 Σκοπός Οδηγίας 2014/104/ΕΕ

Διαβάστε περισσότερα

Ν. 186(I)/2015 ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ (ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ) ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ 2007 ΕΩΣ 2014

Ν. 186(I)/2015 ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ (ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ) ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ 2007 ΕΩΣ 2014 Ε.Ε. Παρ. Ι(I), Αρ. 4544, 16.12.2015 Ν. 186(I)/2015 Ν. 186(I)/2015 ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ (ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ) ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ 2007 ΕΩΣ 2014 Προοίμιο. Επίσημη Εφημερίδα

Διαβάστε περισσότερα

«Οι συνέπειες από την εφαρμογή της νομοθεσίας για την Περιβαλλοντική Ευθύνη στην Ελληνική Βιομηχανία»

«Οι συνέπειες από την εφαρμογή της νομοθεσίας για την Περιβαλλοντική Ευθύνη στην Ελληνική Βιομηχανία» «Οι συνέπειες από την εφαρμογή της νομοθεσίας για την Περιβαλλοντική Ευθύνη στην Ελληνική Βιομηχανία» Γιώργος Δ. Κωνσταντινόπουλος Δικηγόρος παρ Αρείω Πάγω Ειδικός Εμπειρογνώμονας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Διαβάστε περισσότερα

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Επίσηµη Εφηµερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης L 320/40 ΑΠΟΦΑΣΗ (ΕΕ) 2018/1996 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 14ης Δεκεμβρίου 2018 για τη θέσπιση εσωτερικών κανόνων σχετικά με την παροχή πληροφοριών στα υποκείμενα των δεδομένων και τον περιορισμό ορισμένων δικαιωμάτων

Διαβάστε περισσότερα

https://ec.europa.eu/eusurvey/runner/941cb9fc-5bbf-4c9e-aefd-6b18fc083b9a?draftid= d-d be6f- 7e7a2c858b73&surveylanguage=EL&serverEnv=

https://ec.europa.eu/eusurvey/runner/941cb9fc-5bbf-4c9e-aefd-6b18fc083b9a?draftid= d-d be6f- 7e7a2c858b73&surveylanguage=EL&serverEnv= Δημόσια διαβούλευση στο πλαίσιο του ελέγχου καταλληλότητας της νομοθεσίας της ΕΕ για τη φύση (οδηγίες για τα πτηνά και τους οικοτόπους) https://ec.europa.eu/eusurvey/runner/941cb9fc-5bbf-4c9e-aefd-6b18fc083b9a?draftid=3396364d-d304-4358-be6f-

Διαβάστε περισσότερα

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ κατάθεση: Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ κατάθεση: Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών 4.12.2018 A8-0359/ 001-018 ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ 001-018 κατάθεση: Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών Έκθεση Marlene Mizzi A8-0359/2018 Συμπλήρωση της νομοθεσίας περί εγκρίσεως τύπου της ΕΕ

Διαβάστε περισσότερα

10997/19 ΕΜ/νκ 1 RELEX.1.B

10997/19 ΕΜ/νκ 1 RELEX.1.B Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Βρυξέλλες, 8 Ιουλίου 2019 (OR. en) 10997/19 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ Αποστολέας: Με ημερομηνία: 8 Ιουλίου 2019 Αποδέκτης: Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου Αντιπροσωπίες

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΑΣ

ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΑΣ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΠΟ ΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΗΜΟΣΙΟΥ ΙΚΑΙΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥ ΩΝ ΗΜΟΣΙΟΥ ΙΚΑΙΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΚΑΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Α. ΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Διαβάστε περισσότερα

Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Βρυξέλλες, 1 Δεκεμβρίου 2015 (OR. en)

Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Βρυξέλλες, 1 Δεκεμβρίου 2015 (OR. en) Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Βρυξέλλες, 1 Δεκεμβρίου 2015 (OR. en) Διοργανικός φάκελος: 2015/0135 (NLE) 13806/15 ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ Θέμα: MAR 138 ENV 678 JUSTCIV 259 TRANS 356 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ

Διαβάστε περισσότερα

0ργάνωση για αντιμετώπιση μεγάλων πετρελαιοκηλίδων

0ργάνωση για αντιμετώπιση μεγάλων πετρελαιοκηλίδων 0ργάνωση για αντιμετώπιση μεγάλων πετρελαιοκηλίδων Δρ Κώστας Παπασταύρος Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Κύπρος Ημερίδα Ακαδημίας Αθηνών, 20.4.2012 Τεχνολογία & επιπτώσεις Αξιοποίηση

Διαβάστε περισσότερα

Υπόθεση C-459/03. Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας

Υπόθεση C-459/03. Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας Υπόθεση C-459/03 Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας «Παράβαση κράτους μέλους Σύμβαση δίκαιο της θάλασσας Μέρος XII Προστασία και διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος Καθεστώς διευθετήσεως

Διαβάστε περισσότερα

Περιβαλλοντική Πολιτική και Βιώσιμη Ανάπτυξη

Περιβαλλοντική Πολιτική και Βιώσιμη Ανάπτυξη ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Περιβαλλοντική Πολιτική και Βιώσιμη Ανάπτυξη Ενότητα 11: Οικονομικά Εργαλεία της Περιβαλλοντικής Πολιτικής Ι Πολυξένη Ράγκου Άδειες Χρήσης

Διαβάστε περισσότερα

Επισυνάπτεται: Σχετική Απόφαση ΙΜΟ (Φ.06) Ο ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΗΣ α.α. ΥΠΟΝΑΥΑΡΧΟΣ Λ.Σ.ΚΟΥΝΟΥΓΕΡΗΣ Κων/νος

Επισυνάπτεται: Σχετική Απόφαση ΙΜΟ (Φ.06) Ο ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΗΣ α.α. ΥΠΟΝΑΥΑΡΧΟΣ Λ.Σ.ΚΟΥΝΟΥΓΕΡΗΣ Κων/νος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Τμήμα Πρόληψης και Αντιμετώπισης Περιστατικών Ρύπανσης και Εφαρμογής Σχεδιασμού Έκτακτης

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ. της. πρότασης απόφασης του Συμβουλίου

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ. της. πρότασης απόφασης του Συμβουλίου ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 11.3.2014 COM(2014) 128 final ANNEXES 1 to 2 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ της πρότασης απόφασης του Συμβουλίου σχετικά με τη θέση που πρέπει να ληφθεί, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Risk Assessment

ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Risk Assessment ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Risk Assessment Η ανάλυση και η διαχείριση του κινδύνου (Risk Assessment) μπορεί να είναι απλό καθήκον για την διαχείριση μιας κρίσης. Η διαδικασία είναι απλή Aρχικά

Διαβάστε περισσότερα

Γιολάντα Κουκουλέτσου Νομικός Σύμβουλος ΕΝΩΣΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γιολάντα Κουκουλέτσου Νομικός Σύμβουλος ΕΝΩΣΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ του ΕΚ και του ΕΣ για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών Γιολάντα Κουκουλέτσου

Διαβάστε περισσότερα

Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΣΔΑ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΣΔΑ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 1 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΣΔΑ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΠΥΡΟΥ Γ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ

Διαβάστε περισσότερα

9317/17 ΚΑΛ/ακι/ΜΙΠ 1 D 2A

9317/17 ΚΑΛ/ακι/ΜΙΠ 1 D 2A Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Βρυξέλλες, 19 Μαΐου 2017 (OR. en) Διοργανικός φάκελος: 2016/0190 (CNS) 9317/17 JUSTCIV 113 ΣΗΜΕΙΩΜΑ Αποστολέας: Αποδέκτης: Προεδρία αριθ. προηγ. εγγρ.: WK 5263/17 Αριθ.

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ. της. πρότασης απόφασης του Συμβουλίου

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ. της. πρότασης απόφασης του Συμβουλίου ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 3.2.2014 COM(2014) 49 final ANNEXES 1 to 2 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ της πρότασης απόφασης του Συμβουλίου σχετικά με τη θέση που θα υιοθετηθεί, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Επιτροπή

Διαβάστε περισσότερα