Mαζί με τα εκατομμύρια

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 589 / Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο XAIPOMAΣTE ΚΑΙ ΙΕΚ ΙΚΟΥΜΕ Mαζί με τα εκατομμύρια που γκρεμίσανε την ακροδεξιά τροϊκανή κυβέρνηση Σαμαρά, και εξαφανίσανε τον βαστάζο της Bενιζέλο. Xαιρόμαστε μαζί με τις καθαρίστριες και τους σχολικούς φύλακες, με όλους τους απολυμένους και διαθέσιμους, θυσιασμένους στο βωμό των μνημονίων, ελπίζοντας (και παλεύοντας) για την άμεση επαναπρόσληψή τους στις θέσεις εργασίας τους. Διεκδικούμε την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ κι εκείνων της EPT. Διεκδικούμε να γίνουν πράξη οι αναγγελίες για το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων στη ΔEH και το Λιμάνι, για την κατάργηση του 5ευρω στα νοσοκομεία, την κατάργηση των εξετάσεων στην α και β Λυκείου, και την επάνοδο των λεγόμενων «αιώνιων φοιτητών» στα Πανεπιστήμια. Για την απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς και κυρίως γιατί δεν ακούμε τους επίσημους ρατσιστικούς λόγους. Διεκδικούμε το δίκιο μας, διεκδικούμε να έρθουν πίσω όλα τα κλεμένα από τον λαό - ψωμί, δουλειά, ελευθερία. OPΓIZOMAΣTΕ OΡΓΙΖΟΜΑΣΤΕ γιατί για άλλη μια φορά ο λαός ψήφισε αριστερά για να δει στην κυβέρνηση δεξιούς, εθνικιστές, ψεκασμένους, αντισημίτες, εκφραστές του μίσους ενάντια στους μετανάστες. EΞΟΡΓΙΖΟΜΑΣΤΕ όταν ακούμε για «αμοιβαία επωφελείς» διαπραγματεύσεις με τα κοράκια-δανειστές. Όταν ακούμε τα κηρύγματα «σωφροσύνης» - ούτε συνέχεια ούτε ρήξη Aν δεν υπάρξει ρήξη με το MEΓAΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, με τις ντόπιες και ξένες βδέλες του χρηματοπιστωτικού συστήματος πώς θα ξεφύγει ο λαός και η χώρα από τη μέγγενη των Mνημονίων, της λιτότητας, της τρομακτικής ανεργίας; Tί διαπραγματεύσεις μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση με υπουργούς τους θιασώτες του κεϋνσιανισμού; Που εξ αρχής ξεκινάνε με προσήλωση στην E.E.; Mε υπουργό εξωτερικών έναν τυχάρπαστο πρώην σταλινικό, μετά συμβουλάτορα για χρόνια του ΓKAΠ, με σχέσεις με τους Φαήλους του Σαμαρά, τους εμπόρους όπλων του Nτιφενσενέτ, τους συμβουλάτορες του Πούτιν που κρατάνε και διαύλους επικοινωνίας με τους ναζιστές της Xρυσής Aυγής; «Kάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ανιμαρκίας», εξαρχής. Όσο είναι καιρός, δηλαδή τώρα, αυτή τη στιγμή, αμέσως, «το ΕΕΚ καλεί τα μέλη και τους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ να απαιτήσουν, χωρίς αναβολές κι αναστολές, να πεταχτούν έξω οι ακροδεξιοί εθνικιστές υπουργοί και υφυπουργοί και να απευθυνθεί κάλεσμα στα μέλη και την ηγεσία του ΚΚΕ για συγκρότηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στηριγμένης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα κι αποφασισμένης να εφαρμόσει άμεσα ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση». ιάβαζε την ανακοίνωση του EEK για τις Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 στη σελ. 9. ΑΟΥΣΒΙΤΣ 70 χρόνια από την απελευθέρωση των κρατουμένων στο ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου, από το Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό, στις 27 Iανουαρίου Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ιστορικών σ αυτό το στρατόπεδο θανάτου μαρτύρησαν Eβραίοι, Πολωνοί, Pώσοι, Tσιγγάνοι. Γιατί δεν ταίριαζαν στα ναζιστικά πρότυπα της «Άριας Φυλής». Διάβαζε στη σελ. 10 ανακοίνωση της UJFP [Ένωση Εβραίων της Γαλλίας για την Ειρήνη]: «Να τιμήσουμε την μνήμη της απελευθέρωσης του Άουσβιτς αρνούμενοι τον ρατσισμό και τον φασισμό» Εκλογικά αποτελέσματα Εκτιμήσεις - αναλύσεις σελ. 6-9 Γαλλία Επενδύοντας στο κλίμα του τρόμου σελ. 5 Σ αυτό το φύλλο Το Κομπανί απελευθερώθηκε Ο αναβρασμός στη Μ. Ανατολή συνεχίζεται... σελ. 11

2 Ένα μεγάλο ερώτημα Ποιος θα απαντήσει; Tο υπουργείο εξωτερικών, με επίσημη ανακοίνωση διέψευσε στις 29/1/15 το ρεπορτάζ των Financial Times για τη σχέση του N. Kοτζιά με τον ρώσο Aλ. Nούγκιν. Tο ψεύδος συνίσταται στο ότι δεν είχε προσκαλέσει τον Nτούγκιν σε εκδήλωση στο Παν/μιο Πειραιά. Aνακοίνωση εξέδωσε και το ΠA.ΠEI. Eπίσης, ο Kοτζιάς ουδέποτε μετέβη στη Mόσχα για να τον συναντήσει Tώρα πώς φωτογραφίζεται μαζί του είναι μια άλλη υπόθεση. Την Παρασκευή 23/01 ο Μπαρίς Μπαλ, εδώ και είκοσι χρόνια πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία και γνωστός μουσικός, δεξιοτέχνης στις λόγιες και λαϊκές μουσικές παραδόσεις της Τουρκίας, εκλήθη «δια υπόθεσίν του» στο Α.Τ. Ευόσμου. Eκεί του γνωστοποιήθηκε ότι έχει εκδοθεί ένταλμα της Ιντερπόλ εναντίον του. Από εκεί μεταφέρθηκε στην ΓΑ Θ, όπου ενημερώθηκε ότι θα πρέπει να παραμείνει υπό κράτηση μέχρι την Τρίτη 27/01 (!) που το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο θα εξετάσει την υπόθεσή του. Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός σελίδα 2 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα Σχόλιο της Εφημερίδας των Συντακτών, 28/1/2015 ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΜΠΑΡΙΣ ΜΠΑΛ Πριν είκοσι δύο χρόνια, ο 15χρονος τότε Μπαρίς είχε καταδικαστεί σε 17 χρόνια κάθειρξης για «συμμετοχή σε παράνομη πολιτική οργάνωση», λόγω της κινηματικής του δράσης. Πέρασε κολυμπώντας τα σύνορα και πολύ σύντομα έγινε δεκτός ως πολιτικός πρόσφυγας από το ελληνικό κράτος. Όμως, παρά την παρέλευση τόσων χρόνων, το Τουρκικό κράτος δεν ξέχασε την υπόθεση και τώρα που τα τελευταία χρόνια ενορχηστρώνει σε αγαστή συνεργασία με τις ελληνικές αρχές μια τεράστια βιομηχανία δικών, διώξεων, απειλών απέλασης και απαγωγών των Τούρκων και Κούρδων προσφύγων στην Ελλάδα, κατάφερε να λάβει ένταλμα από την Ιντερπόλ για την παράδοση και του Μπαρίς Μπαλ. Η Κ.Ο. Θεσσαλονίκης του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος καταγγέλλει την σύλληψη του πολιτικού πρόσφυγα Μπαρίς Μπαλ, όλες τις διώξεις των πολιτικών προσφύγων και την βρώμικη συνεργασία ελληνικών και τουρκικών αρχών για την οργάνωση αυτών των διώξεων. Το εργατικό και κοινωνικό κίνημα διεθνώς, και ιδιαίτερα στις γείτονες Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να απαντήσει με ενωτική δράση, πλήρη και αμέριστη αλληλεγγύη στους διωκόμενους και διεθνιστική πάλη για την κατάργηση όλων των φυλακών και των συνόρων που χωρίζουν τους λαούς και ασφυκτιούν τις ζωές μας. Θα μας βρουν μπροστά τους! Άμεση απελευθέρωση του πολιτικού πρόσφυγα Μπαρίς Μπαλ Καμιά απέλαση μετανάστη - χαρτιά και ελεύθερη μετακίνηση για όλους Άσυλο και διαβατήριο σε όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα Κ.Ο. Θεσσαλονίκης 23/01/2015 Την Τρίτη 27/1 το δικαστικό συμβούλιο αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο με περιοριστικούς όρους τον Μπαρίς Μπαλ. Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους του ταχυφαγείου «GAMATO» ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου στην Επιθεώρηση Εργασίας της Αγίας Παρασκευής έγινε η συζήτηση της προσφυγής των εργαζόμενων στο ταχυφαγείο GAMATO του Ζωγράφου. Στο κάλεσμα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του GAMATO ανταποκρίθηκαν δεκάδες εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι από τα σωματεία βάσης: το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών ικύκλου, εκπρόσωποι και συνδικαλιστές από το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζόμενων στην wind, από το Σύλλογο των Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, το Σύλλογο Εργαζόμενων στο ΤΕΕ, αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις χώρων από διάφορες περιοχές της Αθήνας. Ο εργοδότης του ταχυφαγείου GAMATO, Ι. Καλύβας εκπροσωπήθηκε από το δικηγόρο του ο οποίος δεν προσκόμισε κανένα από τα έγγραφα που του ζητήθηκαν από την επιθεώρηση (αποδείξεις πληρωμής, έγγραφα πρόσληψης απόλυσης κλπ) με συνέπεια να τιμωρηθεί με πρόστιμο. Με αλαζονεία απείλησε τους εργαζόμενους, τα σωματεία και τους αλληλέγγυους, για τις κινητοποιήσεις τους και κάνοντας το άσπρο μαύρο, μίλησε για άσκηση βίας από τις κινητοποιήσεις και με αυθάδεια απαίτησε από τα σωματεία να σταματήσουν να ασχολούνται με το θέμα. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα κινητοποιήθηκε για την επιτυχία της συγκέντρωσης στην Επιθεώρηση Εργασίας και κάλεσε στην συγκέντρωση συμπαράστασης. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση των εργαζόμενων. Αβραμίδης Κώστας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς Aντιμέτωπη με τις προσδοκίες σχεδόν 2,5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων της -στο μεγαλύτερο μέρος τους, εργαζόμενοι, άνεργοι και φτωχοί μικροαστοί- βρίσκεται η κυβέρνηση που σχηματίστηκε υπό το ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Τρίτη. Το πρώτο, όμως, που έκανε ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας - αφού πήρε την ευχή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδας Ιερώνυμου (αν και έκανε πολιτικό όρκο), τοποθέτησε το δεξιό εθνικιστή πρόεδρο των ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αλλά και τον πολέμιο της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 πρώην ΔΗ- ΜΑΡίτη, Γιάννη Πανούση, στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξηςήταν να υποδεχτεί στην Αθήνα τους εκπροσώπους εκείνων που έφτασαν όχι μόνο τα 2,5 εκατομμύρια των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού αυτής της χώρας στα σημερινά χάλια του. Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης Σουλτζ, και ο πρόεδρος του Eurogroup, Ολλανδός, επίσης Σοσιαλδημοκράτης, Ντάιζελμπλουμ, έγιναν εγκαρδίως δεχτοί από τη νέα ελληνική κυβέρνηση για να λάβουν πάνω κάτω τη διαβεβαίωση πως η Ελλάδα αφενός θα τηρήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της για την αποπληρωμή του ελληνικού κρατικού χρέους, αφετέρου θα εφαρμόσει τη δική της πολιτικής στα εσωτερικά μέτωπά της, όπως το ασφαλιστικό και το εργασιακό στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μ άλλα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου σκοπεύει να διατηρήσει ουσιαστικά ανέπαφες τις εξωτερικές σχέσεις της καπιταλιστικής Ελλάδας με την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να αμφισβητήσει τις... εσωτερικές σχέσεις των Ελλήνων καπιταλιστών με το λαό. Από τη μια μεριά, δηλαδή, υποτίθεται η Ελλάδα θα συνεχίσει σε γενικές γραμμές να πληρώνει το χρέος της προς τους διεθνείς πιστωτές και να τηρεί τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ε.Ε. και από την άλλη θα τα «σπάσει» με το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο αυξάνοντας τη φορολογία σε βάρος του, επαναφέροντας την προ μνημονιακή εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία. «Ξεχνά» προφανώς ο ΣΥΡΙ- ΖΑ πως οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της ΕΕ δεν είναι τόσο «εξωτερικές» δηλαδή δεν καθορίζονται απλά από κάποιες κοινά αποδεκτές ευρωπαϊκές συνθήκες, όσο «εσωτερικές», μιας και την Ελλάδα και την ΕΕ τους ενώνει το κοινό καπιταλιστικό έδαφος, το οποίο μάλιστα- βρίσκεται σε μια νέα φάση ταυτόχρονης κατάρρευσης. Γι αυτό, όποιο «μίγμα» πολιτικής και αν επιλέξει η νέα κυβέρνηση είναι καταδικασμένο να αποτύχει υπό το βάρος της καπιταλιστικής χρεοκοπίας. Συγκεκριμένα: 1. Αν η κυβέρνηση επιχειρήσει να κάνει μια, έστω και εν μέρει, στάση πληρωμών προς τους διεθνείς δανειστές που δεν είναι άλλοι από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, τότε θα πρέπει να βρει ένα τρόπο εσωτερικού δανεισμού, μιας και κανένας ξένος επενδυτής δεν πρόκειται να δανείσει την Ελλάδα για να χρηματοδοτήσει το χρέος της σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 3 Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και προπαντός τις ανάγκες του προϋπολογισμού για την κάλυψη μισθών, συντάξεων κλπ. Ήδη οι αποδόσεις των 3ετών κρατικών ομολόγων έχουν εκτοξευτεί στο 17%, ενώ ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών κατρακυλά χωρίς φραγμό. Σύμφωνα το πρόγραμμα του ΣΥΡΙ- ΖΑ το βάρος του «εσωτερικού δανεισμού» θα πέσει πάνω στο μεσαίους και μεγάλους κεφαλαιούχους. Αυτός ο «δανεισμός» θα μπορούσε να πάρει τη μορφή της φορολογίας καταθέσεων και γενικότερα χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ή/και της ακίνητης περιουσίας. Το πρόβλημα, όμως, πάντα με τους φόρους είναι πως ένα πράγμα είναι να επιβάλλονται και ένα άλλο να εισπράττονται. Εξάλλου, και μόνο η υπόνοια φορολόγησης καταθέσεων θα εγείρει ένα ακόμα κύμα φυγής κεφαλαίων από τους παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Έτσι, η συνέχεια αυτού του σεναρίου θα ήταν η κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών, το κλείσιμο επιχειρήσεων λόγω απόλυτης πιστωτικής ασφυξίας και μία απότομη βουτιά της οικονομικής δραστηριότητας χωρίς προηγούμενο. Αυτό σημαίνει πως καμία φορολόγηση του μεγάλου πλούτου δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα χωρίς δύο αλληλένδετα μέτρα: Την απαγόρευση εξόδου κεφαλαίων από τη χώρα και την άμεση κρατικοποίηση των ελληνικών τραπεζών χωρίς καμία αποζημίωση στους μεγαλομετόχους της (σ.σ τα ¾ των μετοχών των τραπεζών ανήκουν ήδη στο κράτος). Με το πρώτο μέτρο θα διατηρηθεί το ρευστό εντός της Ελλάδας και με το δεύτερο θα διοχετευθεί ως πίστωση αυτό το ρευστό στις ανάγκες αναζωπύρωσης της οικονομικής δραστηριότητας. 2. Αν η κυβέρνηση επιλέξει να συνεχίζει να πληρώνει, έστω και με λιγότερα ποσά, το ελληνικό δημόσιο χρέος με ή «χωρίς» Μνημόνιο, τότε θα έλθει σε ρήξη με τις μάζες τις οποίες την ανέδειξαν. Από τα μέσα κιόλας του 2014 είχε σημειωθεί μία επιδείνωση των ρυθμών είσπραξης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Αυτή η επιδείνωση έγινε μεγαλύτερη κατά το Δεκέμβριο του 2014 λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας που έφερε η επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και, έπειτα, των Εθνικών Εκλογών. Το κρά- τος και τα ασφαλιστικά ταμεία με τα βίας πλήρωσαν κανονικά μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις στο τέλος του 2014 και αναμένεται να ενταθούν οι δυσκολίες προς τα τέλη Μαρτίου Η πίεση θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, αν η κυβέρνηση πληρώσει τα τοκοχρεολύσια του ελληνικού κρατικού χρέους. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ τάζει επαναφορά του εθνικού κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (αφού πρώτα δοθεί ξανά η δυνατότητα στους κοινωνικούς εταίρους για να αποφασίσουν γι αυτό) και της 13 ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους και γενικότερα την κατάργησης όλης της μνημονιακής εργασιακής, ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής νομοθεσίας. Χωρίς να διαφωνεί κανείς σε μία τέτοιες κινήσεις, πρόκειται για νόμους - σκελετούς καθώς υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να φέρουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είχαν περισσότερη αξία σε καιρούς που η ανεργία ήταν στο 8% του εργατικού δυναμικού και λιγότερη τώρα που η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 25%. Για την επαναφορά της 13 ης σύνταξης η οποία αφορά με τα βίας το 1/3 των συνταξιούχων θα πρέπει να εξασφαλιστούν επιπλέον πόροι για το ασφαλιστικό σύστημα, τη στιγμή που τα ελλείμματα των ταμείων αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Μόνο ένας άμεσος τρόπος υπάρχει για να κλείσουν οι «τρύπες» των ασφαλιστικών ταμείων, η απαλλοτρίωση των περιουσίων των μεγαλο-οφειλετών. Πάνω από 2 δις ευρώ χρωστάνε στο ΙΚΑ μόλις 800 επιχειρηματίες! Με τα λεφτά αυτά θα μπορούσαν να πληρωθούν οι συντάξεις του ΙΚΑ για δύο μήνες. Η «επιβολή» ενός υψηλότερου κατώτατου μισθού σε μισθωτούς (30% εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα) θα ωθούσε στην απόλυση πολλών απ αυτούς ή ακόμα και στο κλείσιμο κάποιων επιχειρήσεων. Λύση σ αυτό θα ήταν ο έλεγχος των επιχειρήσεων αυτών, που πρέπει να κρατικοποιηθούν, και η αυτοδιαχείρισή τους από τους εργάτες. Δ.Κ.

3 σελίδα 4 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 5 ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ PRAKTIKER ΕΛΛΑΣ Καταγγελία Η εταιρεία PRAKTIKER ΕΛΛΑΣ, η οποία επέβαλε εις βάρος των εργαζομένων της όλες τις μνημονιακές επιταγές, θορυβημένη από τις πρόσφατες εξαγγελίες του νέου Υπουργού Εργασίας, περί επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, καθώς και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, έσπευσε να ζητήσει και νέα μείωση σε ποσοστό 15-20% από τους παλιούς κυρίως εργαζόμενους της, αλλά και όσους βρίσκονται κοντά στη σύνταξη και οι αποδοχές τους κυμαίνονται από ευρώ μικτά και άνω. Η μείωση αυτή του μισθού που επιχειρείται σήμερα ακολουθεί τη μείωση που επέβαλε η επιχείρηση τον περασμένο Γενάρη μέσω ατομικών συμβάσεων εργασίας και σε ποσοστό 7% σε όλους ανεξαιρέτως τους εργαζόμενους της, οι οποίοι μετά από πίεση αναγκάστηκαν να την αποδεχτούν, προκειμένου να μην απολυθούν και οδηγηθούν στην ανεργία. Η εταιρεία PRAKTIKER εν μέσω κρίσης αποκόμισε μεγάλα κέρδη που ξεπερνούν τα 4 εκατομμύρια ευρώ και κατόρθωσε να ηγείται και να αποτελεί για άλλη μια χρονιά τον leader στο λιανεμπόριο. Είναι αδιανόητο για μια κερδοφόρα εταιρεία να μοιράζει για τρίτο μήνα bonus στους εργαζόμενους της και παράλληλα να ζητάει «συναίνεση» για να μειώσει τους μισθούς κυρίως των παλιών εργαζομένων της, που τη στήριξαν επί σειρά ετών και την κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου. Καταγγέλλουμε την παράνομη και αλλοπρόσαλλη αυτή ενέργεια της εταιρείας που στόχο έχει να αυξήσει τα υπέρογκα κέρδη της και παράλληλα να μειώσει το λειτουργικό της κόστος εις βάρος των εργαζομένων της Ζητάμε από τον Υπουργό Εργασίας την άμεση παρέμβασή του και τον έλεγχο από τις οικείες Επιθεωρήσεις Εργασίας. Αθήνα, 29/1/2015 Εκτίναξη της παγκόσμιας ανεργίας Μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων Κατά 11 εκατομμύρια τουλάχιστον αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των ανέργων παγκοσμίως, μέσα στα 4 επόμενα χρόνια. Ταυτόχρονα οι κοινωνικές ανισότητες θα επιδεινωθούν. Σύμφωνα με στοιχεία της ιεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILΟ) μέχρι το 2019 πάνω από 219 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να βρίσκονται χωρίς δουλειά. Από την έναρξη της παγκόσμιας κρίσης, το 2008, χάθηκαν 61 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, ενώ η κατάσταση επιδεινώνεται. Σύμφωνα με εκπρόσωπο της ILO η κατάσταση στον τομέα της απασχόλησης «βελτιώθηκε» σε ΗΠΑ, Ιαπωνία, Βρετανία όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίες λαμβάνουν εφιαλτικές διαστάσεις. Στην Ευρώπη, όμως, σημειώνεται δραματική αύξηση της ανεργίας. Η ιεθνής Οργάνωση Εργασίας δεν βλέπει σημαντική μείωση της ανεργίας στη Γαλλία μέχρι το 2017, οπότε το ποσοστό της πρόκειται να περάσει ελαφρώς κάτω από το 10% (9,9%), στο επίπεδο του Στη Γερμανία, η ανεργία μπορεί μάλιστα να αυξηθεί και να φθάσει το 5% (έναντι 4,7% φέτος). Στην πραγματικότητα, το σενάριο αυτό βασίζεται στην ελπίδα ότι η ύφεση στην παγκόσμια οικονομία θα αρχίσει με αργούς ρυθμούς να ξεπερνιέται Στην έκθεση επισημαίνεται πως οι προοπτικές της απασχόλησης επιδεινώθηκαν πολύ στον Αραβικό κόσμο και σε ορισμένες περιοχές της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, κυρίως εξαιτίας της μεγάλης πτώσης των τιμών του πετρελαίου και του αερίου. Οι εργαζόμενοι ηλικίας 15 ως 24 ετών, πλήττονται ιδιαίτερα, με το παγκόσμιο ποσοστό ανεργίας γι αυτή την ηλικιακή ομάδα να φθάνει σχεδόν το 13%. H προοπτική είναι ότι θα συνεχίσουν να πλήττονται εντονότερα τα επόμενα χρόνια, αλλά με άνισο τρόπο. Ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανεργία των νέων αναμένεται να μειωθεί μέχρι το 2019 αναμένεται να γνωρίσει σημαντική αύξηση στη Μέση Ανατολή και στη νοτιοανατολική Ασία. Ανισότητες Και ενώ η ανεργία καλπάζει, οι εισοδηματικές ανισότητες μεγεθύνονται. Το 10% των πλουσιότερων ανθρώπων κατέχουν το 30% ως 40% των συνολικών εισοδημάτων ενώ το 10% των φτωχότερων θα πρέπει να αρκεστεί στο 2% ως 7%. Σύμφωνα με την (φιλανθρωπική) οργάνωση Oxfam το 50% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια μιας ασήμαντης μειοψηφίας του 1%. Μέσα στις συνθήκες της κρίσης, αυτό το πλουσιότερο 1% σε λίγο θα κατέχει περισσότερο πλούτο απ ό,τι το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού. Mια τεράστια συγκέντρωση του πλούτου συντελείται, ακριβώς μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Σύμφωνα με τη μελέτη της Oxfam, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το πλουσιότερο 1% παγκοσμίως διαμορφώθηκε στο 44% το 2009, στο 48% το 2014 και θα ξεπεράσει το 50% το Το 2014, τα μέλη της παγκόσμιας ελίτ κατείχαν κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια δολάρια ανά ενήλικα. Το υπόλοιπο του ενός πέμπτου (20%) των πλουσιοτέρων κατέχει το 46% της παγκόσμιας περιουσίας, τη στιγμή που το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν μοιράζεται παρά το 5,5% που απομένει σύμφωνα με την Oxfam. Πέρυσι η Oxfam είχε παρουσιάσει στο Νταβός έκθεση που έδειχνε ότι οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον πλανήτη κατέχουν τον ίδιο πλούτο με αυτόν που κατέχουν οι 3,5 δισεκατομμύρια των φτωχότερων ανθρώπων του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο πλούτος των 80 πλουσιότερων ανθρώπων διπλασιάστηκε το διάστημα Πάνω από το 1/3 των δισεκατομμυριούχων που περιλαμβάνονται στη λίστα του Forbes κληρονόμησαν ένα μέρος ή όλο τον πλούτο τους, ενώ το 20% έχουν συμφέροντα στον χρηματοοικονομικό τομέα. Aυτή η φούχτα των υπερπλούσιων απολαμβάνει, συγχρόνως, ένα προνομιακό καθεστώς της υποφορολόγησης. Eίναι φανερό ότι τα πλούτη που συγκεντρώνονται στον ένα πόλο είναι αντιστρόφως ανάλογα με τη φτώχεια και τη δυστυχία που σωρρεύεται στον άλλο πόλο. «Tα πλούτη τους το αίμα μας», το αίμα των λαών και εργατών όλου του κόσμου. Φυσικά, ο φόβος των πλουσίων είναι ότι οι «από κάτω» θα εξεγερθούν. Όπως προειδοποιεί η ιεθνής Οργάνωση Εργασίας, η κοινωνική αστάθεια είναι ιδιαίτερα οξυμένη στις χώρες και τις περιφέρειες όπου η ανεργία των νέων είναι υψηλή ή αυξάνεται με ταχύτητα. Υπογραμμίζει δε πως ο αριθμός των κοινωνικών ταραχών είναι σήμερα «10% πιο αυξημένος απ ό,τι πριν από την κρίση» του EΦΕΤΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ Αθώοι δυο πολιτικοί πρόσφυγες Μέτριες ποινές για μεταφορά όπλων Aθώοι οι πολιτικοί πρόσφυγες Ερκάν και Τεκίν και σχετικά μέτριες ποινές σε άλλους για μεταφορά όπλων επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Μυτιλήνης. Πάντως, τελικά, το δικαστήριο δίκασε την υπόθεση χωρίς τον τρομονόμο, όπως αρχικά είχε υποστηρίξει η υπεράσπιση και ο πρόεδρος του δικαστηρίου Σε δυο Έλληνες επιβλήθηκαν ποινές για «μετακίνηση παράνομων μεταναστών» και σε δυο Τούρκους για «μεταφορά όπλων» (7 χρόνια). Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ Aντιφασιστική Πορεία Σάββατο 31/01, προσυγκέντρωση πλ. Ομονοίας μμ. υπόθεση της Χ.Α. και του φασισμού σε καμία περίπτωση δεν Η έχει τελειώσει λόγω των διώξεων της ηγετικής ομάδας και μελών της οργάνωσης από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία την ίδια στιγμή υιοθετούσε την ακροδεξιά ατζέντα τους και υλοποιούσε το πρόγραμμά τους. Συμπλεύσεις, που παρά το αντισυστημικό λανσάρισμα της Χ.Α. ή της «θεωρίας των άκρων» που αναπαρήγαγε η Ν.., επιβεβαιώθηκαν επανειλημμένα. Η υπόθεση Μπαλτάκου, οι αντικομμουνιστικές κορώνες Βορίδη-Γεωργιάδη ή οι ανταλλαγές στελεχών και πολιτικών προταγμάτων μεταξύ ΛΑ.Ο.Σ., Ν.., Χ.Α., Ελληνικό Μέτωπο, Πατριωτική Συμμαχία, ίκτυο 21 κτλ, δεν αποτελούν απλά τις εξαιρέσεις Στις 31/1, η Χ.Α. και οι δορυφόροι της θα επιδιώξουν να ξαναστήσουν μια ναζιστική φιέστα στο κέντρο της πόλης και να χρησιμοποιήσουν την εθνικιστική επέτειο των Ιμίων ως όχημα για την ανασύνταξη των δυνάμεών τους στο δρόμο και την πολιτική ανασυγκρότηση του ακροδεξιού χώρου. Στην κρίσιμη ιστορική περίοδο που διανύουμε, το ανταγωνιστικό κίνημα οφείλει να δείξει εγρήγορση και προσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες που θα προκύψουν, ώστε να μπορέσει να δώσει και τις απαιτούμενες απαντήσεις στις προκλήσεις που έρχονται. ΓΑΛΛΙΑ Επενδύοντας στο κλίμα του τρόμου Στο τεύχος 588 της Νέας Προοπτικής, δημοσιεύτηκε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση γύρω από την τραγωδία στο Charlie Hebdo, βασισμένη στην εισήγηση του άρτι αφιχθέντα από το Παρίσι, σ. Σάββα Μιχαήλ, σε σχετική εκδήλωση του ΕΕΚ. (βλ. Charlie Hebdo: η 11 η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης). Η θέση πως το Charlie Hebdo συνιστά μια τομή για τα Ευρωπαϊκά πράγματα, ήδη επαληθεύεται από την πραγματικότητα κι από τις επιβλητικές συνέπειες που εμφανίζονται σε όλο τον πλανήτη. Την αρχική εκτίναξη του ρατσιστικού, ισλαμοφοβικού λόγου και των πογκρόμ σε τεμένη και μουσουλμανικούς χώρους λατρείας, την «πριμοδότηση» του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου και του Γερμανικού PEGIDA, τη διαδέχεται ένα αντίρροπο κύμα δηλώσεων, διαδηλώσεων και πράξεων βίας ενάντια στο Charlie Hebdo. To Σάββατο 19/1, σε κινητοποιήσεις ενάντια στο περιοδικό στο Νίγηρα της Αφρικής, πυρπολήθηκαν 45 χριστιανικές εκκλησίες, ενώ λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν και 5 ξενοδοχεία, 36 μπαρ, ένα χριστιανικό σχολείο κι ένα ορφανοτροφείο. Πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. ιαδήλωση ενάντια στους συντελεστές του περιοδικού και υπέρ των δραστών της επίθεσης, έγινε μέχρι και στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, από εκατοντάδες που διαδήλωσαν υπέρ του Προφήτη, με μερικούς από αυτούς να συλλαμβάνονται. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο σφιχταγκαλιασμένος με το Ισλαμικό Κράτος Ερντογάν, έκανε λόγο για «προκλητικό» Charlie Hebdo, που «υποκινεί μίσος και ρατσισμό», όπως κι ότι «δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς όρια». Γι αυτό και διέταξε έρευνα ενάντια στην εφημερίδα Cumhuriyet που αναδημοσίευσε το Charlie Hebdo, χωρίς ωστόσο το επίμαχο εξώφυλλο με τον Μωάμεθ. Όπως έγινε γνωστό, την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε η Αλ Κάιντα, που την συμπεριέλαβε στην τριμηνιαία έκθεση των δράσεων της. Γεγονός, που πυροδοτεί εκ νέου το κλίμα τρομολαγνείας στον υτικό κόσμο, εφόσον αποδεικνύεται πως οι δράστες του Παρισιού δεν ήταν μεμονωμένοι δράστες που κινήθηκαν πρωτοβουλιακά, αλλά κομμάτι ενός οργανωμένου επιχειρησιακού σχεδίου. Ήδη, συλλήψεις «υπόπτων» για σχέσεις με τζιχαντιστές πραγματοποιούνται σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, στο Βέλγιο, στην Ισπανία κλπ. Στο κέντρο του δράματος, στην Ιμπεριαλιστική Γαλλία, ανακοινώθηκε πως αναστέλλονται περικοπές θέσεων στην Άμυνα και στις υπηρεσίες ασφαλείας, παρά την προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αντ αυτού, ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ανακοίνωσε νέες στρατολογήσεις αστυνομικών, κατασκόπων και ερευνητών που θα στελεχώσουν τα σώματα ασφαλείας και τις μυστικές υπηρεσίες. Ποιος μπορεί να πειστεί ότι η ενίσχυση της «ασφάλειας» αφορά μόνο την ισλαμική τρομοκρατία, και όχι των πραγματικό «εσωτερικό εχθρό», την εργατική τάξη της Γαλλίας, που βουλιάζει στην ύφεση της Γαλλικής οικονομίας, ολοένα και πιο βαθιά; Ήδη, ο πρόεδρος Ολάντ δρέπει τους καρπούς της καλλιέργειας του τρόμου: αφού κήρυξε το Παρίσι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με αστυνομικούς και στρατιώτες στους δρόμους, μέσα σε λίγες μέρες είδε την καταβαραθρωμένη δημοτικότητα του να εκτινάσσεται. Αλλά, σε βάθος χρόνου, ενισχυμένη από το κλίμα φόβου και διαρκούς απειλής, μπορεί να είναι μόνο η «ορίτζιναλ» ακροδεξιά, με την Μαρίν Λεπέν να έχει βάλει πλώρη για τον Προεδρικό θώκο, και με τον εθνικισμό σε όλη την Ευρώπη να ανεβαίνει επικίνδυνα. Κ. Αποστολόπουλος ΓΑΛΛΙΑ: Νέο ρεκόρ ανεργίας τον εκέμβριο Το «μυστικό», τόσο για την τρομοκρατία όσο και για τα τρομακτικά αστυνομικά μέτρα, βρίσκεται στην οικονομική κρίση που μαστίζει τη Γαλλία. Yπερχρεωμένη με ένα αστρονομικό ποσό του 2,3 τρις ευρώ, και με την οικονομία της σε ύφεση, η Γαλλία κατέγραφει ένα νέο ρεκόρ ανεργίας. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, στο τέλος εκεμβρίου είχει 3,496 εκατομμύρια ανθρώπους που αναζητούν εργασία. Η αύξηση σε σχέση με το προηγούμενο έτος φτάνει το 5,7%. Αν σε αυτούς προστεθούν και οι Γάλλοι που είχαν περιορισμένη δραστηριότητα τον εκέμβριο, τότε ο αριθμός των ανέργων φτάνει τα 5,21 εκατομμύρια. Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει δηλώσει ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία το 2017, αν δεν καταφέρει να περιορίσει το ποσοστό της ανεργίας. Μετά την εκλογή του τον Μάιο του 2012 ο Ολάντ ήλπιζε και δεσμευόταν ότι θα υπάρξει μια άμεση «αναστροφή της τάσης της ανεργίας», προτού «αναλάβει» την ευθύνη για την αποτυχία πριν μερικές εβδομάδες, καθώς τα τελευταία δύο χρόνια έχουν καταγραφεί περισσότεροι άνεργοι στη Γαλλία. «Είμαι πρόεδρος της ημοκρατίας, δεν θα πω φταίει το εξωτερικό, η κρίση», είπε στις αρχές του μήνα. Η γαλλική κυβέρνηση ελπίζει ότι μια μεταρρύθμιση που εξετάζεται αυτή την περίοδο στο κοινοβούλιο θα επιτρέψει να «ξεκλειδώσει» την οικονομία της χώρας. Ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Εμανουέλ Μακρόν θεωρεί αυτή τη μεταρρύθμιση μέσο επανεκκίνησης της δραστηριότητας, των επενδύσεων και των θέσεων εργασίας, καθώς αίρει «τους περιορισμούς που σήμερα είναι αδικαιολόγητοι» σε μια χώρα «που πάσχει». Αλλά οι νόμοι της καπιταλιστικής κρίσης αποδεικνύονται ισχυρότεροι από τους ισχυρούς της Eυρώπης Έτσι, το μόνο εργασιακό μέλλον βρίσκεται στην αύξηση της απασχόλησης για τις υπηρεσίες της αντιτρομοκρατικής. Για την επιτήρηση υπόπτων τρομοκρατίας θα δημιουργηθούν επιπλέον επιπλέον θέσεις απασχόλησης. Θ.Κ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Επίθεση στο προεκλογικό περίπτερο του ΕΕΚ Aγνωστοι, μετά από τρεις συνεχόμενες νύχτες που έσκιζαν τις αφίσσες από το προεκλογικό περίπτερο του ΕΕΚ στην Θεσσαλονίκη, επιχείρησαν επιπλέον να το καταστρέψουν το βράδυ της Πέμπτης προς Παρασκευή. Είναι προφανές ότι η διαρκής και δυναμική παρουσία του ΕΕΚ στους δρόμους και τους αγώνες κάποιους ενοχλεί, για αυτό και βρέθηκε στο στόχαστρό τους το μοναδικό πράγμα που μπορούσαν να χτυπήσουν ανενόχλητοι: το προεκλογικό περίπτερο του ΕΕΚ όταν δεν βρισκόταν κανένας εκεί. Δεν μας πτοούν όμως, εμείς θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε την πάλη μας στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, μέσα στην εργατική τάξη, για να συντρίψουμε το αστικό κράτος, να καταστρέψουμε τον καπιταλισμό που μας ρουφά το αίμα και να τσακίσουμε τους φασίστες. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα λιγότερο από την πλήρη απελευθέρωση του ανθρώπου, την αταξική κοινωνία και τον παγκόσμιο ελευθεριακό κομμουνισμό, και παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την θεμελίωσή του. 23 Ιανουαρίου 2015

4 σελίδα 6 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 7 ΕΚΛΟΓΕΣ της 25ης Ιανουαρίου ΤΟ ΕΕΚ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΚΛΟΓΕΣ της 25ης Ιανουαρίου Μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη 2015 NEA KATAΣTAΣH NEA KAΘHKONTA Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα έχει εκφράσει τη θέση πως οι Εθνικές Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, που πλέον βρίσκονται πίσω μας, ήταν και είναι οι σημαντικότερες εκλογές από το τέλος του εμφυλίου πολέμου και την ήττα της ελληνικής επανάστασης του Η σημασία τους έγκειται και στις αιτίες που μας οδήγησαν εσπευσμένα σε αυτές -μια χωρίς προηγούμενο οικονομική κρίση και κρίση αστικής εξουσίας με διάλυση του πολιτικού συστήματος- αλλά και στις ενδεχόμενες συνέπειες τους: η τεράστια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που συνέθλιψε τη δεξιά και τους μνημονιακούς συγκυβερνήτες τους, οι ριζοσπαστικές ελπίδες που έθρεψε ανάμεσα στο λαό, καθώς και η γρήγορη «προσγείωση» από το εκστατικό κλίμα των πρώτων ωρών, στην παγωμάρα της συγκυβέρνησης με τα ακροδεξιά, αντιδραστικά απολειφάδια του Καμμένου, προδιαγράφουν για την «επόμενη μέρα» μια ριζικά αλλαγμένη κατάσταση που βρίθει επαναστατικών ευκαιριών κι αντεπαναστατικών κινδύνων. Αλλά η επόμενη μέρα είναι εδώ, είναι σήμερα, είναι η αυγή μιας νέας περιόδου που έχει ήδη ανοίξει για την ταξική πάλη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη και στον κόσμο. Με σκοπό την αναγκαία πρακτική και πολιτική προετοιμασία της εργατικής τάξης για αυτή τη νέα περίοδο, το ΕΕΚ-Τροτσκιστές συμμετείχε αυτόνομα στις εκλογές, διασπείροντας το επαναστατικό μήνυμά του σε όλη τη χώρα. Προτείναμε ένα πρόγραμμα μεταβατικών μέτρων για την έξοδο από την κρίση, παλέψαμε για τους στρατηγικούς στόχους της Εργατικής Εξουσίας και των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης, μένοντας μακριά από τις «σειρήνες» του ποικιλόχρωμου εθνικισμού, που στις διάφορες μορφές του, εισβάλλει σαν μολυσματικός ιός στον οργανισμό της ελληνικής αριστεράς. Οι οικονομικές δυσκολίες ενός μικρού και δραστήριου κόμματος που δεν στηρίζεται πουθενά αλλού παρά μόνο στο υστέρημα των μελών, των φίλων και της εργατικής τάξης, καθώς και ο συμπιεσμένος χρόνος της προεκλογικής περιόδου, δεν επέτρεψαν την κάθοδό μας σε όλη την επικράτεια, παρά μόνο σε 25 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες. Ωστόσο, τα μέλη και το περιβάλλον του ΕΕΚ έδωσαν αυτή τη μάχη με αυταπάρνηση και πνεύμα αυτοθυσίας, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα, καταφέρνοντας να σπείρουν μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες, τον σπόρο της επαναστατικής πολιτικής σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Συγκεντρώσεις σε όλη την χώρα Μέσα στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, τα μέλη και στελέχη του ΕΕΚ πρόλαβαν να οργανώσουν προεκλογικές συγκεντρώσεις συζητώντας το επαναστατικό πρόγραμμα του ΕΕΚ σε διάφορα σημεία της χώρας. Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος στην Aθήνα, πραγματοποιήθηκε στις 20/1, στη Νομική Σχολή. Ομιλητής ήταν ο γ.γ. του ΕΕΚ, σ. Σάββας Μιχαήλ, υποψήφιος στην Α Αθήνας. Περιέγραψε το διεθνές περιβάλλον της κρίσης και καπιταλιστικής παρακμής, μέσα στο οποίο έγιναν αυτές οι εκλογές, καθώς και την επίδρασή του πάνω στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας, τη σήψη του αστισμού και των κομμάτων του, την αριστερή στροφή του λαού προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προσδοκίες που γεννούνται. Απηύθυνε κάλεσμα για την ενίσχυση της επαναστατικής πρότασης του ΕΕΚ, ως τη μόνη εφικτή διέξοδο από την κρίση, και κυρίως για την πάλη για την δημιουργία ενός πολιτικού διεκδικητικού κινήματος της εργατικής τάξης. Η παρακμή του καπιταλιστικού κόσμου, οι φλόγες που ξεπηδούν εδώ κι εκεί σε όλο τον πλανήτη, είναι ακόμα ένα σημάδι πως μπορούμε να τους ανατρέψουμε, να αντιμετωπίσουμε την καταστροφή που μας απειλεί. Αντίστοιχες συγκεντρώσεις έγιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Στην Θεσσαλονίκη, η κεντρική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στη Λέσχη Εργαζόμενων-Ανέργων, στις 18/1, με ομιλητές τον σ. Σάββα Μιχαήλ, και τον σ. Βάιο Τζαχρήστα, υποψήφιο Α Θεσσαλονίκης. Στην Πάτρα, πραγματοποιήθηκαν τρεις συγκεντρώσεις-εκδηλώσεις, σε διάστημα έντεκα ημερών. Στις 11/1, στο χώρο της «Νέας Προοπτικής» σε προεκλογική εκδήλωση-συζήτηση, μίλησαν οι σ. Νίκος Τζιρής και Νίκος Πελεκούδας, υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο της περιφέρειας Αχαΐας. Στις 17/1, στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τίτλο: «Ο κοινωνικός αποκλεισμός στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων», με ομιλήτρια την σ. Κατερίνα Μάτσα, υποψήφια στη Β Αθήνας. Τέλος, στις 22/1, η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της τοπικής οργάνωσης του ΕΕΚ, στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, με ομιλητή τον σ. Σάββα Μιχαήλ. Στο Βόλο, στον Χώρο Κινημάτων, στις 13/1, έγινε προεκλογική συγκέντρωση με ομιλητή τον Σάββα Μιχαήλ, και την επόμενη μέρα στο καφενείο «Κουρμπέτι» στη Λάρισα. Στο Πολύκεντρο Νεολαίας του Ηρακλείου Κρήτης, επίσης, με ομιλητές τον σ. Θόδωρο Κουτσουμπό, αρχισυντάκτη της Νέας Προοπτικής και υποψήφιο στη Β Αθήνας, και την σ. Ειρήνη Κοζυράκη, υποψήφια Ηρακλείου. Στις 23/1, το ΕΕΚ διοργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο της Σκάλας Λακωνίας, και μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνει η δραστηριότητα των Ναζί στην περιοχή, προεκλογική συγκέντρωση με ομιλητή τον σ. Θόδωρο Κουτσουμπό και τον υποψήφιο Λακωνίας του EEK σ. Γιώργο Στάθη. Στην Αθήνα, οι τοπικές οργανώσεις του ΕΕΚ, οργάνωσαν πλήθος εκδηλώσεων σε μια σειρά γειτονιές της πόλης. Στις 15/1, έγινε προεκλογική εκδήλωση στο Γκύζη, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ευελπίδων. Την ίδια ημέρα, στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» στον Άγιο ημήτριο, μίλησαν οι σ. Γιώργος Μητροβγένης (Β Αθήνας), Γιώργος Μαγκλής και Σάββας Μιχαήλ. Στο Ίλιον, στις 18/1, στον «Ανοιχτό Κοινωνικό Χώρο Ιλίου», μίλησαν οι σ. Θόδωρος Κουτσουμπός και ημήτρης Γεωργίου, υποψήφιος Β Αθήνας. Στο Χαϊδάρι, στις 22/1, οι σ. Κατερίνα Μάτσα και Θόδωρος Κουτσουμπός. Την επομένη ημέρα, τελευταία προεκλογική εκδήλωση του κόμματος, στα Εξάρχεια στο καφέ-βιβλιοπωλείο Locomotiva, με ομιλητή τον σ. Γρηγόρη αφνή, από την εκλογική περιφέρεια της Α Αθήνας. Τέλος, επιτυχείς ανοιχτές προεκλογικές συσκέψεις πραγματοποιήθηκαν στα Πετράλωνα, στις 15 και 22/1, στο καφενείο «65-67». Επαναστατικό κάλεσμα με όλα τα μέσα εκάδες χιλιάδες αφίσες κολλήθηκαν σε όλη τη χώρα, δεκάδες χιλιάδες προκηρύξεις μοιράστηκαν χέρι με χέρι στις λαϊκές γειτονιές, τα συνθήματά τους έγιναν αντικείμενο συζήτησης με τους ανθρώπους του μόχθου. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα του κόσμου σχετικά με την πολιτική του ΕΕΚ απέναντι σε αυτές τις εκλογές, δόθηκαν από τα μέλη του που ακούραστα βρέθηκαν στους δρόμους και στις παρεμβάσεις, αλλά και μέσα από την παρουσίαση της προγράμματός μας, χρησιμοποιώντας τον ραδιοτηλεοπτικό χρόνο, που με το σταγονόμετρο παρέχει το κράτος, οι καναλάρχες κι οι μεγαλοεκδότες στα μικρά κόμματα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ενώ τα αστικά κόμματα με τους δεκάδες καπιταλιστές χορηγούς και τις βρώμικες διασυνδέσεις, είναι σε θέση να αγοράζουν διαφημιστικό χρόνο και χώρο αξίας εκατομμυρίων, ταυτόχρονα απολαμβάνουν προνομιακή μεταχείριση και τη «μερίδα του λέοντος» της δωρεάν προεκλογικής ραδιοτηλεοπτικής προβολής. Παρά τις δυσκολίες που ορθώνονται κάθε φορά μπροστά στις επαναστατικές μειοψηφικές φωνές, το ΕΕΚ και τα στελέχη του, μπόρεσαν να παρέμβουν σε δεκάδες εκπομπές και συνεντεύξεις, σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, ιστοτόπους, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, του Βόλου κλπ., να απευθυνθούν πλατιά στον ελληνικό λαό μέσω της διακαναλικής συνέντευξης, αλλά και να διακινήσουν ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτ. Σημαντική ήταν η συμβολή των εργαζόμενων της ertopen και των κατά τόπους ΕΡΤ, που φρόντισαν για άλλη μια φορά να δώσουν χρόνο και προβολή σε κάθε ανεξάρτητη φωνή του κινήματος και της αριστεράς, μέσα και σε αυτές τις εκλογές. Το ΕΕΚ, από την πλευρά του, όπως και στις Ευρωεκλογές του 2014, τήρησε τη δέσμευσή του για μη-συμμετοχή σε εκπομπές της εκτρωματικής ΝΕΡΙΤ, που θα παραμένει για όσο υπάρχει σύμβολο της μνημονιακής πολιτικής των τελευταίων ετών και του αυταρχισμού των απερχόμενων κυβερνώντων. Τέλος, για το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, η προεκλογική μας πάλη δεν γίνεται σε άλλη βάση από την υπόλοιπη δραστηριότητά μας. Για το ΕΕΚ, ο απελευθερωτής του κόσμου της μισθωτής σκλαβιάς είναι η εργατική τάξη, και σε αυτήν απευθύνεται πρώτα και κύρια. Από αυτή ζητήσαμε διά ζώσης της στήριξή της και στις εκλογές, μεταβαίνοντας για παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους, στα αμαξοστάσια της ΕΘΕΛ, στις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, στους εργαζόμενους στα διάφορα πολύπαθα νοσοκομεία της χώρας, στο ΤΕΕ, κ.α. Με αυτούς τους εργαζόμενους θα βρεθούμε δίπλα-δίπλα στους ταξικούς αγώνες αυτής της «εύφλεκτης» περιόδου, που εγκαινιάστηκε με τις εκλογές της 25 ης Ιανουαρίου. Κ. Αποστολόπουλος Το αποτέλεσμα των εκλογών της 15ης Γενάρη 2015 συνιστά μια ιστορική τομή στην πολιτική ιστορία της Eλλάδας, με ευρύτερες συνέπειες σε όλη την Eυρώπη. H έκφραση «ιστορική» δεν συνιστά αξιολογική κρίση για την κυβέρνηση ΣYPIZA αλλά αποτύπωση ενός αντικειμενικού γεγονότος. Aνεξάρτητα από τις εύλογες κριτικές απέναντι στον ΣYPIZA, είναι αναγκαίο να μείνουμε στα πραγματικά γεγονότα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Eλλάδας, ένα κόμμα της Aριστεράς αναδεικνύεται νικητής στις κοινοβουλευτικές εκλογές και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας. Mόνο τον καιρό της Kατοχής, στα βουνά της ελεύθερης Eλλάδας, όπου ο λαός, κατά βάση οι επαναστατημένοι αγρότες, επιχειρούσαν τη δημιουργία μιας εναλλακτικής εξουσίας, η Aριστερά είχε την εξουσία εξουσία που γρήγορα την παράδωσε με τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Kαζέρτας και τελικά της Bάρκιζας, στην αστική τάξη που είχε στο πλευρό της τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές H σύγκριση με την «αλλαγή» του ΠAΣOK το 1981, που γίνεται από διάφορες πλευρές, έχει κάποιες ομοιότητες που ο ίδιος ο Aλέξης Tσίπρας φροντίζει να θυμίζει με αντιγραμμένες εκφράσεις και κινήσεις- όμως είναι διαφορετικό κοινωνικό φαινόμενο. Tότε, η μεγάλη τομή είχε συντελεστεί το 1974 με την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας. Kαθώς η Aριστερά δεν ήταν ικανή να διεκδικήσει την εξουσία για την ακρίβεια δεν ήθελε, καθώς, στην πραγματικότητα και το KKE και το KKEεσ. ήταν παράγοντες σταθεροποίησης της αστικής Mεταπολίτευσης- η άνοδος του λαϊκίστικου αστικού ΠAΣOK ερχόταν να εκφράσει τους νέους κοινωνικούς συσχετισμούς. Προϊόν της κρίσης H τωρινή νίκη του ΣYPIZA έρχεται στο τέλος εκείνης της ιστορικής εποχής, μέσα στις συνθήκες κατάρρευσης και χρεοκοπίας, οικονομικής, πολιτικής και ηθικής, της μεταπολιτευτικής αστικής δημοκρατίας. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να υπάρξει και δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς την παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2008, τη χρεοκοπία της καπιταλιστικής Eλλάδας και την ένταξή της στα Mνημόνια της κοινωνικής καταστροφής. Πίσω από την εκλογική εκτίναξη ενός μικρού ρεφορμιστικού κόμματος της αριστεράς από το 4,5% μέχρι το 2012, στο 17% και στο 27% το 2012, τη νίκη των Eυρωεκλογών και το τωρινό 36,34% βρίσκονται οι καταστροφικές συνέπειες της κρίσης: το πέταγμα στην ανεργία 1,5 εκατομμυρίου εργατών, η καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, η καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, αλλά και η καταστροφή των μικροαστικών και μεσαίων στρωμάτων από την κρίση και την υπερφορολόγηση. εν θα μπορούσε επίσης υπάρξει χωρίς τους μεγάλους αγώνες, ιδίως του , τις μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις, τις πάνω από 30 γενικές απεργίες, τα κινήματα των πλατειών, τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης και την αναμέτρηση με το κράτος. Tο ότι αυτά τα κινήματα πήραν μια κοινοβουλευτική μορφή έχει να κάνει με την αδυναμία να ανοίξει ένας επαναστατικός δρόμος διεκδίκησης της εξουσίας σε συνθήκες ενός κράτους σε κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ιδίως μετά την εξέγερση του 2008 αδυναμία που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην έλλειψη μιας μαζικής επαναστατικής ηγεσίας- αλλά και στο συναφές όχι όμως ταυτόσημο ζήτημα της συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης. Από μια άποψη αυτό που αναπτύσσεται στην Eλλάδα είναι η αιχμή του δόρατος μιας νέας φάσης ταξικών αγώνων, εξεγέρσεων και επαναστάσεων που πυροδοτούνται με ανισόμετρο τρόπο σε όλη την Eυρώπη. Θυμίζει, επίσης, τα επαναστατικά κινήματα του 1936 στην Ισπανία και τη Γαλλία, με τις νίκες των «Λαϊκών Μετώπων» με μια όμως ουσιώδη διαφορά: τότε, είχει προηγηθεί η ιστορική ήττα της εργατικής τάξης στη Γερμανία, ενώ τώρα το δυναμικό και το ηθικό της εργατικής τάξης διεθνώς είναι ανίκητο παρά τα χτυπήματα από το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Ακόμη, τότε ήταν ισχυρή η σταλινική αντίδραση στην επανάσταση, γεγονός που επέδρασε καθοριστικά, ιδίως με την προδοσία της Ισπανικής Επανάστασης Eκλογικά αποτελέσματα Στο αποτέλεσμα των εκλογών της 25/1/2015 ο ΣYPIZA με ένα ρεφορμιστικό μισοριζοσπαστικό πρόγραμμα αναδείχθηκε νικητής, με ποσοστό του 36,34% και 149 βουλευτές, περνώντας «σύριζα» την αυτοδυναμία. H κύρια δύναμη του ΣYPIZA εκφράστηκε στις πόλεις, και ιδίως στις εργατικές συνοικίες, όπου τα ποσοστά του ξεπερνούν το 40% και στις νέες ηλικίες. H δεξιά Nέα ημοκρατία, με την ακροδεξιά ηγεσία των Σαμαρά, Bορίδη, Γεωργιάδη και Φαήλου, παρά την εκστρατεία φόβου απέτυχε να τρομοκρατήσει το λαό και υπέστη ισχυρή ήττα συρρικνούμενη στο 27,81% και σε 76 βουλευτές. Όπως σημειώνει η ανακοίνωση του EEK: «Ο λαός, με οργή και ελπίδα, μαύρισε αγρίως όσους τού μαύρισαν την ζωή στα μνημονιακά χρόνια. Τους ένοχους και συνένοχους των μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού που επέβαλε η τρόικα ΕΕ/ΕΚΤ/ ΝΤ με τα Μνημόνια και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις των πιστών υπηρετών της στην Ελλάδα, τους Σαμαράδες, Βενιζέλους, Παπανδρέου, Κουβέληδες, Καρατζαφέρηδες. Έδωσε ένα ισχυρό πλήγμα στην ίδια την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε, στο ΝΤ, στους διεθνείς τοκογλύφους, σε ντόπιους και διεθνείς κεφαλαιοκράτες». Tο αστικό πολιτικό σκηνικό, που μετά το σεισμό των εκλογών του 2012 προσπαθούσε να βρει μια νέα ισορροπία, συγκλονίστηκε από τη νέα σεισμική δόνηση. Tο συγκυβερνόν ΠAΣOK του Bενιζέλου πετάχτηκε στην 7η θέση με 4,68% και 13 βουλευτές, ενώ ο G.A.P. που είχε το θράσσος να κατέβει ως KI HΣO έμεινε εκτός βουλής με 2,46%. Oι «ψεκασμένοι» εθνικοπατριώτες ANEΛ του Kαμμένου κατόρθωσαν να παραμείνουν στη Bουλή με 4,75% και 13 βουλευτές, προβάλλοντας ως μότο το «αναγκαίο καλό», την πρυθυμία τους να γίνουν συγκολλητική ουσία σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΣYPIZA και όχι μόνο. Άλλα κόμματα - αναχώματα όπως η HMAP εξαφανίστηκαν σε ποσοστά εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (0,49% μαζί με τους Πράσινους). Το κόμμα του Kαρατζαφέρη, που οι δημοσκόποι επιχειρούσαν να ξεθάψουν, μόλις ξεπέρασε το 1% (1,03%). Bεβαίως, το ανάχωμα που έστησαν οι καναλάρχες με το Ποτάμι του Θεοδωράκη κατόρθωσε να ψαρέψει στα θολά νερά ένα σημαντικό αριθμό ψήφων, 6,05%, που απέφερε 17 βουλευτές. Aπό την άλλη, η ναζιστική Xρυσή Aυγή παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της βρίσκεται στη φυλακή για εγκληματική δράση, για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα μαχαιρώματα μεταναστών, αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, κατόρθωσε να κρατήσει την εκλογική της δύναμη. Aναδείχθηκε τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη με 6,28%, λίγο κάτω από το 6,92% του Iουνίου του 2012, αλλά αρκετά κάτω από το 9,39% των Eυρωεκλογών του Eίναι σαφές ότι εδώ δεν πρόκειται για ανενημέρωτο εκλογικό κοινό που θέλει να «τιμωρήσει το σάπιο πολιτικό σύστημα». Πρόκειται για τμήματα της αστικής και μικροαστικής τάξης που προσανατολίζονται στη φασιστική ακροδεξιά, ως μέσο αντιμετώπισης της κοινωνικής κρίσης. Στις γραμμές τους εντάσσονται και τμήματα των κατασταλτικών υπηρεσιών του κρατικού μηχανισμού. εν είναι τυχαίο ότι 21 υποψήφιοι βουλευτές τους είναι αστυνομικοί και στρατιωτικοί, στα δε εκλογικά τμήματα που ψήφιζαν άνδρες των MAT και της αστυνομίας το ποσοστό που πήραν είναι υπερδιπλάσιο του εθνικού μέσου όρου τους. Eίναι αδιάψευστο σημάδι της κοινωνικής πόλωσης και της αναπτυσσόμενης ταξικής αναμέτρησης, η ενδυνάμωση της αριστεράς όσο και της άκρας δεξιάς. Παρά την αντικομμουνιστική ρητορεία του Σαμαρά, σημαντικά τμήματα της δεξιάς, νοσταλγοί της χούντας και του βασιλιά, θιασώτες του Χίτλερ, ρατσιστές, αντισημίτες και ξενόφοβοι, εγκαταλείπουν την κοινοβουλευτική δεξιά αναζητώντας ριζοσπαστικότερες αντεπαναστατικές λύσεις Bεβαίως, προς το παρόν αυτές οι δυνάμεις είναι μειοψηφικές, και κυρίως εκλογικού χαρακτήρα. Θα δυναμώσουν όμως πολύ στο βαθμό που μια κυβέρνηση της αριστεράς, εν προκειμένου ο ΣYPIZA, αποτύχει, πιο σωστά δεν τολμήσει να εφαρμόσει ριζικά ριζοσπαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης. Φυσικά, στο εκλογικό κοινό δεν έλειψαν άλλοι «ψεκασμένοι», λεβέντηδες και γκλέτσοι που συγκέντρωσαν πάνω από 3,5%. Aπό τα άλλα αριστερά κόμματα πέραν του ΣYPIZA, το KKE αναδείχθηκε πέμπτο κόμμα στη Bουλή με 5,47% και 15 έδρες, γεγονός που ο γενικός του γραμματέας Kουτσούμπας εκτίμησε ως ανοδική πορεία του κόμματος. Στην πραγματικότητα το KKE είχε μια άνοδο σχεδόν 1% ως προς τις εκλογές του Iουνίου 2012, αλλά μείωση σε σχέση με το 6,11% των Eυρωεκλογών. Tα μικρότερα αριστερά κόμματα συμπιέστηκαν από τη λογική της «χρήσιμης» ψήφου, για να εκδιωχθεί η ακροδεξιά μνημονιακή κυβέρνηση του Σαμαρά. H ANTAP- ΣYA παρά τη Συμπόρευση με το MAPΣ, τον αριστερό εθνικισμό του Σχεδίου B του Aλαβάνου και δυνάμεις προερχόμενες από τον Kαζάκη, δεν κατόρθωσε να σπάσει τους περιορισμούς. Συγκέντρωσε 0,64% και ψήφους. Tον Iούνιο του 2012 η ANTAPΣYA μόνη της είχε λάβει 0,33% και ψήφους (πολύ μακριά από το 1,19% του Mαΐου του 2012), ενώ στις ευρωεκλογές του Mαΐου 2014 είχε 0,72% και , το δε Σχέδιο B είχε λάβει 0,20% και ψήφους. Oι συνεργαζόμενες δυνάμεις των δυο M-Λ πήραν 0,13% και ψήφους λίγο πάνω από το 0,12% και τις ψήφους του Iουνίου 2012 (στις ευρωεκλογές είχε κατέβει μόνο του το KKE M-Λ, κερδίζοντας 0,19% και ψήφους). Tο EEK - Tροτσκιστές εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών δεν μπόρεσε να κατεβάσει υποψήφιους σε όλη την επικράτεια. Κατέβηκε μόνο σε 25 εκλογικές περιοχές από τις 56, παίρντας το 0,04% και ψήφους, λίγο πάνω από την OK E που στο σύνολο των εκλογικών περιοχών πήρε επίσης 0,04 ποσοστό και ψήφους. (Για την εκλογική καμπάνια του ΕΕΚ βλέπε σχετικό άρθρο σε άλλη σελίδα). Συνέχεια στη σελ. 8

5 σελίδα 8 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 9 ΕΚΛΟΓΕΣ της 25ης Ιανουαρίου Συνέχεια από τη σελ. 7 Σαν έτοιμος από καιρό Πριν καν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης της 25ης Γενάρη, η ηγεσία του ΣYPIZA σαν έτοιμη από καιρό βιάστηκε να ανακοινώσει την εκλογική σύμπραξη με τον Kαμμένο (βλέπε και ανακοίνωση του EEK). Στην πραγματικότητα αυτή η συνεργασία με ένα από τα πιο αντιδραστικά, εθνικιστικά, αντισημιτικά αστικά κόμματα, το άνδρο του ανορθολογισμού των «ψεκασμένων», έχει προετοιμαστεί εδώ και καιρό, τουλάχιστον από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. H ηγεσία του ΣYPIZA είχε ασφαλώς να αντιμετωπίσει την άρνηση και εχθρότητα τής γραφειοκρατίας του KKE, αλλά δεν έκανε καμμιά κίνηση να στριμώξει την ηγεσία του Περισού και να την εκθέσει ενώπιον των μελών του KKE και του λαού. H άμεση συμφωνία με τον Kαμμένο ήταν μια ανάσα ανακούφισης για τον Περισσό. Aλλά το «λαϊκό μέτωπο» ταξικής συνεργασίας δεν βρίσκεται μόνο στη συνεργασία ΣYPIZA ANEΛ. Eδώ και καιρό, στο εσωτερικό του ΣYPIZA κυριαρχεί ένα καθεστώς «λαϊκού μέτωπου» με τμήματα της αστικής τάξης. Στο βαθμό που ο ριζοσπαστισμός του ΣYPIZA υποχωρούσε για να γίνει αποδεκτός ή ανεκτός από τμήματα της αστικής «Η φετινή εκλογική μάχη είναι η πιο κρίσιμη μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου». «Η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι δεδομένο πως δεν θα μπορέσει να λύσει ούτε την οικονομική ούτε την πολιτική κρίση και θα έχει να αντιμετωπίσει τρία προβλήματα: Πώς θα κρατήσει την εξουσία, τον λαό, το ευρώ», σημείωσε ο σ. Σάββας Μιχαήλ στην ομιλία του στην προεκλογική εκδήλωση του ΕΕΚ στην Πάτρα, στις 22 Ιανουαρίου. Το στίγμα της επέμβασης του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ Τροτσκιστές) στις Εθνικές Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες έδωσε ο σ. Σάββας Μιχαήλ, γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος μιλώντας σε εκδήλωση της οργάνωσης της Πάτρας. NEA KATAΣTAΣH NEA KAΘHKONTA τάξης το συντηρητικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν ένα μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση- η ένταξη στις γραμμές του των πιο δυσφημισμένων στοιχείων της Πασοκικής νομεκλατούρας μετέτρεπε το ΣYPIZA σε μια μεγάλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου αναβαπτίζονται κάθε λογής καριερίστες και τυχάρπαστοι. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στο συνδικαλιστικό κίνημα! Pιζοσπαστική πολιτική διεξόδου από την κρίση Όμως, τα οξύτατα ζητήματα του χρέους, της ανεργίας, η έξοδος από την κρίση, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ημίμετρα. Απαιτούν μια ριζοσπαστική σοσιαλιστική πολιτική διεξόδου από την κρίση με δραστικά μέτρα ενάντια στο τραπεζικό κεφάλαιο, με εθνικοποιήσεις των τραπεζών χωρίς αποζημίωση στους τραπεζίτες (που έτσι κι αλλιώς έχουν χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό δημόσιο) και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας ώστε να κινηθεί η λιμνάζουσα οικονομία που έχει μπλοκαριστεί λόγω της καπιταλιστικής κρίσης. Συγχρόνως πρέπει να αντιμετωπιστούν όχι μόνο οι συμμορίες των φασιστών, αλλά επίσης η υπονόμευση μέσα από το κράτος, από τα σώματα καταστολής που πλειοψηφικά ψήφισαν X.A., αλλά και από το «βαθύ κρά- MIA ANAΣΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ «Η φετινή εκλογική μάχη είναι η πιο κρίσιμη μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου», τόνισε. Ο γ.γ. του ΕΕΚ σημείωσε πως «ο λαός έχει φτάσει σε σημείο οριακό. Μέσα από αυτές τις εκλογές νιώθει ότι έχει την ευκαιρία να δώσει μια κλωτσιά σε όλους αυτούς που τον φτάσανε σε συνθήκες εξαθλίωσης. Υπάρχει το λαϊκό αίσθημα σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο να φύγουν όλοι αυτοί, χωρίς ο ίδιος ο λαός να έχει πολιτική απάθεια αλλά και πολλές ελπίδες από την ανερχόμενη κυβέρνηση. εν θα πρέπει λοιπόν να υποτιμάται αυτό το αίσθημα καθώς θυμίζει τη σιωπή πριν την καταιγίδα». Ταυτόχρονα, πρέπει να γίνει σαφές πως «η κρίση δεν θα πάψει να υπάρχει με αλλαγή του διαχειριστή. εν θα αλλάξει κάτι με τους συσχετισμούς των βουλευτών στην τος» και το γραφειοκρατικό μηχανισμό που εξουσιάζει πέρα και πάνω από κάθε κυβέρνηση. H εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να ετοιμαστεί για τη μεγάλη αναμέτρηση με τις δυνάμεις της εγχώριας αστικής τάξης και του καπιταλιστικού κράτους, αλλά και για ρήξη με τους αντιδραστικούς μηχανισμούς της E.E. και τις βουλή. Η κρισιμότητα έγκειται στο βάθος της κρίσης». Αναφερόμενος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, ο γ.γ. του ΕΕΚ είπε πως «η πολιτική κρίση στην Ευρώπη αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια οικονομία λόγω των ελληνικών εκλογών, της κατάστασης στην Ουκρανία και την Ρωσία και την Μέση Ανατολή (ISIS κλπ.)». «Συμπερασματικά λοιπόν καταλαβαίνουμε πως έξω υπάρχει πανικός, πανικός για τις εκλογές της Κυριακής», σημείωσε. «Φοβούνται τις προσδοκίες του λαού που θέλει να πάρει το δίκιο του πίσω, έχοντας την ίδια στιγμή τα περιθώρια να ετοιμάσουμε μια εναλλακτική λύση για τις διεκδικήσεις μας». Στη συνέχεια, ο σ. Σάββας Μιχαήλ τόνισε πως «δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για διαπραγμάτευση δηλαδή για συμβιβασμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση,την ΕΚΤ κ.τ.λ., τη στιγμή που η Γερμανία δεν έχει ένα στρατηγικό σχέδιο να ξεφύγει από την ύφεση που και η ίδια βρίσκεται. Η κρίση έχει χτυπήσει τον πυρήνα της Ευρωζώνης κάνοντας την αρχή με την Ελλάδα και μεταφέροντάς την και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα ήταν ο κρίκος της αλυσίδας που έσπασε και δεν κολλά ξανά. Ειδική μνεία έκανε ο γ.γ. του ΕΕΚ στην απόφαση της ΕΚΤ «να εφαρμόσει την ποσοτική χαλάρωση δηλαδή να τυπώσει χρήμα και με αυτό το χρήμα να γίνει αγορά χρέους από υπερχρεωμένες χώρες, με τη διαφορά ότι αυτήν την φορά το χρέος της κάθε χώρας θα πρέπει κατά 80% να πληρωθεί από τις κρατικές τράπεζες της ίδιας δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Είναι επείγουσα ανάγκη η συγκρότηση ενός ταξικού ενιαίου εργατικού μετώπου που θα παλέψει χώρας συμπεριλαμβανομένων και των χωρών σε μνημόνιο -αρκεί να βρίσκονται στο μνημόνιο- και μόνο το 20% θα πληρωθεί από κοινού». Και αυτό γιατί «η Γερμανία διαφωνούσε να πληρώσει το χρέος άλλων χωρών βάζοντας εκβιαστικά διλήμματα, όπως έξοδος από την Ευρωζώνη, αποδεικνύοντας έτσι πως το κοινό νόμισμα μπορεί να υπάρχει, αλλά η οικονομία τεμαχίζεται, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην έχει ξεπεράσει το κράτος έθνος». Έτσι λοιπόν, σημείωσε, ο σ. Σάββας Μιχαήλ, η νέα ελληνική κυβέρνηση «είναι δεδομένο πως δεν θα μπορέσει να λύσει ούτε την οικονομική ούτε την πολιτική κρίση και θα έχει να αντιμετωπίσει τρία προβλήματα: «Πώς θα κρατήσει την εξουσία, τον λαό, το ευρώ». για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς χωρίς εθνικιστές και αστούς. ιώξτε τους ακροδεξιούς εθνικιστές. Αριστερή εργατική κυβέρνηση με εργατική εξουσία και ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση. Θ.K. «Ταυτόχρονα και τα τρία δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο για λίγο και έπειτα θα είναι πολύ πιο άγρια τα πράγματα με την τρόικα να μην δίνει περίοδο χάριτος», τόνισε ο σ. Σάββας Μιχαήλ. «Γι αυτό θέλουμε το δίκιο μας όλο τώρα γιατί μας πήραν όλο το δίκιο και γιατί δεν έχουμε χρόνο». Ο σ. Σάββας Μιχαήλ αναφέρθηκε και στην προσωπική του εμπειρία στο Παρίσι με το μακελειό στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo εξηγώντας συνοπτικά την αλληλεγγύη μας σε αυτό και την αλληλεγγύη του κόσμου, αναγνωρίζοντας πως αυτό το περιοδικό είχε υπερασπιστεί με άρθρα του τον ίδιο όταν δικαζόταν από μήνυση των Νεοναζί. Τέλος έγινε αναφορά στην επιλογή του ΕΕΚ να κατέβει αυτόνομο στις εκλογές «για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή μας» αλλά και «για να δυναμώσουμε χωρίς να έχουμε εκλογικές αυταπάτες». Ο σ. Σάββας Μιχαήλ, έκανε οξεία κριτική στην επιλογή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κάνει στροφή στα δεξιά κάνοντας εκλογική συμπόρευση με τον οικονομικό εθνικισμό αριστερού προσήμου (ΜΑΡΣ) Η ομιλία του γ.γ. του ΕΕΚ τελείωσε με τις προτάσεις του κόμματος για μια άλλη κοινωνία σοσιαλιστική, επισημαίνοντας πως «είμαστε πολίτες του σύμπαντος, πως μπορούμε και έχουμε τις δυνατότητες να αλλάξουμε τον κόσμο και τη ζωή μας αρκεί να θελήσουμε, βασισμένοι σε σωστή θεωρία και με τη σωστή αποτύπωση στην πράξη, έχοντας σύμμαχους σε όλο τον κόσμο μπορούμε να κάνουμε απαλλοτρίωση στους απαλλοτριωτέες μας. Μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα και να χάσουμε μονάχα τις αλυσίδες μας». 24 Ιανουαρίου 2015 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΕΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 25ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 Έξω οι ακροδεξιοί εθνικιστές υπουργοί και υφυπουργοί από την κυβέρνηση Ο λαός, με οργή και ελπίδα, μαύρισε αγρίως όσους τού μαύρισαν την ζωή στα μνημονιακά χρόνια. Τους ένοχους και συνένοχους των μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού που επέβαλε η τρόικα ΕΕ/ΕΚΤ/ ΝΤ με τα Μνημόνια και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις των πιστών υπηρετών της στην Ελλάδα, τους Σαμαράδες, Βενιζέλους, Παπανδρέου, Κουβέληδες, Καρατζαφέρηδες. Έδωσε ένα ισχυρό πλήγμα στην ίδια την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε, στο ΝΤ, στους διεθνείς τοκογλύφους, σε ντόπιους και διεθνείς κεφαλαιοκράτες. Ο λαός απέδειξε και με αγώνες και με ψήφο ότι θέλει και μπορεί να σκίσει τα Μνημόνια, εδώ και τώρα! Με ελπίδα, στράφηκε μαζικά προς τα αριστερά και ανέδειξε στην κυβέρνηση, για πρώτη φορά στην Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, ένα κόμμα της Αριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τομή που οι κυρίαρχες συστημικές δυνάμεις και οι ρεφορμιστές θέλουν να κλείσουν βιαστικά. Μια ελπίδα που τους τρομάζει και τρέχουν να ποδοπατήσουν πριν προλάβει ν ανθοβολήσει και βγάλει καρπούς. Γι αυτό και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, από το ίδιο βράδυ των νικηφόρων για το ίδιο το κόμμα της εκλογών, βιάστηκε να ανακοινώσει τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού με το ακροδεξιό, εθνικιστικό, ξενοφοβικό-αντιμεταναστευτικό, θρησκόληπτο κι αντισημιτικό κόμμα των ψεκασμένων του Καμμένου, του φίλου των εφοπλιστικών κύκλων. Είναι απαράδεκτο, όταν βράζει η Ευρώπη από τους εθνικισμούς, την ξενοφοβία, τους ρατσισμούς, ένα κόμμα της Αριστεράς, τη στιγμή της ιστορικής νίκης του, να στηρίζεται σε αστικές δυνάμεις του σωβινισμού και της ξενοφοβίας. Αποδαιμονοποιώντας και συμμαχώντας με ένα ακροδεξιό κόμμα δίνεται ένα πρώτο δώρο στη ναζιστική Χρυσή Αυγή που κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες διατηρεί την τρίτη θέση στην αστική Βουλή, εφεδρεία πολύτιμη κι απειλητική για μια ρεβάνς της μαύρης καπιταλιστικής αντίδρασης Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων ήταν προειλημμένη απόφαση κι όχι αποτέλεσμα του ελλείμματος 2 εδρών για την επίτευξη αυτοδυναμίας. Εάν προχωρούσε, όπως είχε λαϊκή εντολή, σε συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς, θα έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση όλα τα άλλα, ιδιαίτερα τα μικρά και πιεσμένα- κοινοβουλευτικά κόμματα που θα είχαν την ευθύνη μιας νέας προσφυγής τις κάλπες εάν δεν δίνανε έστω ψήφο ανοχής. Το ίδιο το ΚΚΕ θα βρισκότανε κάτω από την πίεση της ίδιας της βάσης του ενάντια στην πεισματική του άρνηση συνεργασίας για χάρη της γραφειοκρατικής του αυτοσυντήρησης. Αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ενώ μπορούσε δεν ήθελε. Προτιμούσε έναν σάπιο συμβιβασμό με την ακροδεξιά αντιμνημονιακή ουρά της αστικής τάξης σαν πρώτο δείγμα γραφής για έναν ευρύτερο κι ακόμα πιο σάπιο συμβιβασμό που ελπίζει (ματαίως) να έχει με τα αφεντικά, ντόπια και ξένα, με τους πιστωτές, την ΕΕ, το ΝΤ. Κι αυτή ακόμα τη στιγμή, το ΕΕΚ καλεί τα μέλη και τους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ να απαιτήσουν, χωρίς αναβολές κι αναστολές, να πεταχτούν έξω οι ακροδεξιοί εθνικιστές υπουργοί και υφυπουργοί και να απευθυνθεί κάλεσμα στα μέλη και την ηγεσία του ΚΚΕ για συγκρότηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στηριγμένης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα κι αποφασισμένης να εφαρμόσει άμεσα ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση. Το ΕΕΚ, στις τελευταίες εκλογές, λόγω δυσβάστακτου οικονομικού κόστους, κατέβηκε μόνο σε 25 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες, ενώ στις υπόλοιπες κάλεσε να ψηφιστούν αγωνιστές γνωστοί στο κίνημα που ήταν υποψήφιοι στα άλλα ψηφοδέλτια της Αριστεράς. Πήραμε ένα χαμηλό αριθμό ψήφων (2.441), όπως κι άλλα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, κυρίως λόγω του κυρίαρχου ρεύματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το ΚΚΕ περιορίστηκε στο στενό χώρο της επιρροής του και το εκλογικό μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το αριστερό πατριωτικό ΜΑΡΣ πήρε λιγότερους ψήφους από το άθροισμα των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Σχεδίου Β του Αλαβάνου τον Μάιο του Μέσα από την σύντομη και δύσκολη καμπάνια, γνωρίζουμε ότι ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών του ΕΕΚ έχει ανανεωθεί από νέους ανυπότακτους αγωνιστές που αναζητούν μια επαναστατική απάντηση στην κρίση. Τους ευχαριστούμε και αυτούς κι όλους τους συντρόφους του ΕΕΚ για την πολύτιμη συμβολή τους σ αυτήν την μάχη - προανάκρουσμα των ιστορικών συγκρούσεων που έρχονται. Συνεχίζουμε με το επαναστατικό μας πρόγραμμα και παλεύοντας για ένα Ενιαίο Ταξικό Μέτωπο πάλης ενάντια στα μέτωπα ταξικής συνεργασίας. εν δίνουμε και δεν υπάρχει καμιά περίοδος χάριτος. εν αναθέτουμε τίποτα σε κανένα, πολύ λιγότερο δεν δίνουμε λευκές επιταγές. Χρειάζεται ΤΩΡΑ ένα τολμηρό, μαζικό πολιτικό-διεκδικητικό κίνημα να ξεδιπλωθεί. Μας τα πήραν όλα η τρόικα κι οι μνημονιακές κυβερνήσεις τα θέλουμε όλα τα κλεμένα πίσω και τα θέλουμε τώρα. Για να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΕΕΚ 26 Ιανουαρίου 2015

6 σελίδα 10 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 11 Πάνε εβδομήντα χρόνια από τη μέρα (27 Iανουαρίου 1945) που ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωνε το Άουσβιτς-Μπίρκεναου, το μεγαλύτερο ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου, τον εμβληματικό τόπο της φονικής τρέλας, την επιχείρηση καταστροφής των Εβραίων της Ευρώπης. ΕΝΩΣΗ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ Να τιμήσουμε την μνήμη της απελευθέρωσης του Άουσβιτς αρνούμενοι το ρατσισμό και το φασισμό Εξακολουθούμε σήμερα όπως χθες, να παραμένουμε πιστοί στην επιταγή: Ποτέ ξανά! Ποτέ ξανά να μην ανεχτούμε την καταπίεση μιας ανθρώπινης ομάδας, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, για οποιονδήποτε λόγο. Και να μην κάνουμε λάθη, όταν πρέπει να βγάλουμε μαθήματα. Σήμερα, Εβραίοι δαχτυλοδείχνονται στη Γαλλία και δολοφονούνται, κι εδώ και χρόνια, Μουσουλμάνοι, Ρομά, Μαύροι, μετανάστες έχουν την ίδια τύχη. Συναγωγές βεβηλώνονται ή αποτελούν στόχο βίας. εκάδες τζαμιά δέχονται επίθεση ή καίγονται, πολύ περισσότερο τις τελευταίες εβδομάδες. Τόσα ρατσιστικά εγκλήματα, που προκαλούν ωστόσο πολύ διαφορετικές αντιδράσεις από την κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης. εν πρόκειται εδώ για μια σύγκριση διαφορετικών ιστορικών πραγματικοτήτων, ούτε ισχυριζόμαστε ότι τα λόγια και η ρατσιστική βία που καταγγέλουμε σήμερα θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε ένα νέο Άουσβιτς. εν μπορούμε καν να το φανταστούμε. ιαπιστώνουμε μόναχα ότι το μίσος και ο αποκλεισμός φέρουν μέσα τους το φύραμα των χειροτέρων. Ενώ ο [δημοσιογράφος] Eric Zemmour δεν φάνηκε να αποκλείει ότι μπορεί να δούμε μια μέρα να απελαύνουν τους Μουσουλμάνους από τη Γαλλία, το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο ιεθνών Σχέσεων σε ένα κείμενο με τίτλο Ισλάμ και ύση - ύο ασύμβατοι πολιτισμοί, παρουσιάζει τη συμβίωση μεταξύ Ισλάμ και ύσης ως αδύνατη και ακόμη ως πηγή ενός εμφυλίου πολέμου στη ύση με έναν τρόπο που θυμίζει κείμενα των ετών που περιγράφουν την ασυμβατότητα των Εβραίων με την ευρωπαϊκή κοινωνία ή επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν από τον Rosenberg, ειδικό απεσταλμένο του Χίτλερ στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 1940, στην περίφημη ομιλία του προς τους Γάλλους βουλευτές που συγκεντρώθηκαν για την περίσταση στην Εθνοσυνέλευση. Ο [Γάλλος πρωθυπουργός] Manuel Valls έχει δίκιο όταν λέει ότι η Γαλλία δεν είναι η Γαλλία χωρίς τους Εβραίους της. εν είναι όμως Γαλλία, η Γαλλία χωρίς τους Μουσουλμάνους της, ούτε χωρίς όλα τα παιδιά της αποικιακής ιστορίας της. Συγκεντρωμένος στο Άουσβιτς, ένας συρφετός ηγετών Κρατών τιμά τάχα την μνήμη της απελευθέρωσης του στρατοπέδου και επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι αντίστοιχο. Αισχρή εκδήλωση της οικειοποίησης της μνήμης του τόπου ήταν το γεγονός ότι τα ισραηλινά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από το στρατόπεδο. υσκολευόμαστε να καταλάβουμε γιατί στις 21 Νοεμβρίου 2014, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Τρίτης Επιτροπής της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τα Κράτη αυτά, ευρωπαϊκά κυρίως, της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης, απείχαν από την ψηφοφορία σχετικά με το ψήφισμα L 56 για την πάλη ενάντια στην εξύμνηση του ναζισμού, του νεοναζισμού και των άλλων πρακτικών που συμβάλλουν στην τροφοδότηση των σύγχρονων μορφών ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της συναφούς μισαλλοδοξίας. Το εν λόγω ψήφισμα σημείωνε με ανησυχία τους κινδύνους που αντιπροσωπεύουν αυτά τα πολιτικά κόμματα, κινήματα και οι εξτρεμιστικές ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη ημοκρατία και υποστήριζε ότι τα προβλήματα που δημιουργούνται από αυτά τα κόμματα, κινήματα και ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ημοκρατία είναι καθολικά και καμμία χώρα δεν εξαιρείται». Σήμερα, η Ευρώπη μαστίζεται και πάλι από την πανούκλα του ρατσιστικού εξτρεμισμού, όπως στη Γερμανία, με την κίνηση Pégida και τις διαδηλώσεις της που απειλούν να επεκταθούν στη Γαλλία, όπως στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή, στην Ουκρανία με την Svoboda. Η τιμή των θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων, των γονέων μας συμπεριλαμβανομένων, που διαπράχθηκαν με τη συναίνεση και την υποστήριξη ορισμένων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων και η Γαλλία του καθεστώτος Vichy, παραμένει σήμερα μια επιτακτική ανάγκη. εν μπορούμε να διδάξουμε τις νεότερες γενιές για την καταστροφή των Εβραίων της Ευρώπης, αποκρύπτοντας τις πολιτικές πραγματικότητες που επέτρεψαν τα εγκλήματα αυτά, με την εκ νέου αποδοχή του κρατικού ρατσιστικού και ξενοφοβικού λόγου που χτυπούν ολόκληρα τμήματα της εθνικής κοινότητας και αγνοώντας την κληρονομιά της αποικιοκρατίας και των θυμάτων της, πολλοί μαθητές των οποίων είναι απόγονοι. Σήμερα δεν μπορούμε να διδάξουμε την ιστορία αυτών των εγκλημάτων, χωρίς να τιμήσουμε την αντίσταση σε αυτά τα εγκλήματα, χωρίς να ζητήσουμε αντίσταση εδώ και τώρα ενάντια σε κάθε καταπίεση και διάκριση στις οποίες συχνά συμμετέχουν ορισμένοι από τους παρόντες στο Άουσβιτς αρχηγούς Κρατών. εν μπορούμε να δεχθούμε ένα επιλεκτικό ποτέ ξανά. Τιμώντας την απελευθέρωση του Άουσβιτς, ας θυμηθούμε τα εγκλήματα του τόσο πρόσφατου παρελθόντος που εξακολουθούν να υφίστανται στην εθνική μας μνήμη, και ας πολεμήσουμε κυρίως όλες τις μορφές ρατσισμού και φασισμού! Το Εθνικό Γραφείο της UJFP [Ένωση Εβραίων της Γαλλίας για την Ειρήνη] 26 Ιανουαρίου 2015 μετάφραση ΝΑΛ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑΣ ΣΕ ΚΩΜΑ Εβδομάδα αναταραχών στην Κρεμόνα Στις 18 Ιανουαρίου, ομάδα φασιστών επιτέθηκε σε μέλος του Αυτοδιαχειριζόμενου Πολιτιστικού Κέντρου Dordoni στην Κρεμόνα της Ιταλίας. Το αποτέλεσμα αυτής της άγριας επίθεσης ήταν να εισαχθεί ο σύντροφος Εμίλιο σε νοσοκομείο της πόλης σε κωματώδη κατάσταση, με ισχυρά χτυπήματα από σιδερολοστό στο κεφάλι. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχουν ανακοινωθεί νεότερα για την υγεία του. Χιλιάδες αντιφασίστες αγωνιστές και αγωνίστριες από όλη τη χώρα συγκεντρώθηκαν στην Κρεμόνα στις 24 Ιανουαρίου προκειμένου να διαμαρτυρηθούν κατά της προστασίας που το ιταλικό κράτος παρέχει σε φασίστες όπως τους οργανωμένους της CasaPound, που εδρεύουν στην πόλη και θεωρούνται υπαίτιοι της επίθεσης και οι οποίοι δεν προσήχθησαν παρά μόνο για λίγες ώρες. Η δυναμική πορεία, με κεντρικό σύνθημα: «Να κλείσουν όλα τα φασιστικά λημέρια» και κατευθυνόμενη προς τα κεντρικά της CasaPound, χτυπήθηκε σύντομα από ομάδα κουκουλοφόρων. Το γεγονός έδωσε την αφορμή στην αστυνομία να επέμβη, τυφλώνοντας και πνίγοντας το πλήθος με υπέρμετρη χρήση δακρυγόνων και κρότου-λάμψης. Η πορεία ολοκληρώθηκε ευτυχώς έχοντας αποφύγει τα χειρότερα. Τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης έκαναν αμέσως λόγο για τους ταραξίες που επιτέθηκαν στην αστυνομία αναγκάζοντάς την να αποκαταστήσει την τάξη στην μπουρζουάδικη πόλη της Λομβαρδίας. Στέλνοντας το μήνυμα αλληλεγγύης στους Ιταλούς συντρόφους και τον σύντροφο Εμίλιο, υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι ο φασισμός αποτελεί όχι μόνο το λυσσασμένο σκυλί της αστικής αντίδρασης αλλά και φαν ατισμένο εχθρό καθετί διαφορετικού, και ότι η πάλη εναντίον του δεν είναι μεμονωμένη, εθνική, είναι καθήκον όλων εμάς, της εργατικής τάξης όλου του Κόσμου. ΝΑΛ Κομπανί Η έπαρση της σημαίας των YPG (Μονάδων Προστασίας του Λαού) στο Λόφο Κάνια Κούρντα στο Κομπανί την 26η Ιανουαρίου ήταν ένα μήνυμα νίκης για τους λαούς ολόκληρου του κόσμου, νίκης της ελευθερίας ενάντια στο σκοταδισμό και την αντίδραση που πρεσβεύει το ISIS. Οι ηρωικοί Κούρδοι πολιτοφύλακες του Κομπανί, γυναίκες και άντρες, έγιναν σύμβολο ανυποχώρητου αγώνα σε ολόκληρο τον κόσμο και η νίκη τους μετά από 133 ημέρες σκληρών μαχών ενάντια στις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους του Λεβάντε είναι πήγη έμπνευσης και χαράς για τους αγωνιζόμενους λαούς του κόσμου. Η πόλη του Κομπανί, μια από τις τρεις διοικητικές περιφέρειες της Ροζάβα (κουρδική αυτόνομη περιοχή στη βόρεια Συρία), πολιορκείται από την 15η Σεπτεμβρίου από τον ISIS και η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία είχε προεξοφλήσει πως το Κομπανί θα πέσει. Το Κομπανί όμως άντεξε και κέρδισε δίνοντας ελπίδα σε ολόκληρο το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, αλλά και ένα σημαντικό χτύπημα ενάντια στον εφιάλτη ενός αδελφοκτόνου θρησκευτικού πολέμου σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο ανάμεσα σε Σιίτες και Σουνίτες Άραβες. Σαουδική Αραβία Λίγες μέρες πριν την οριστική απελευθέρωση του Κομπανί, τα ξημερώματα της Παρασκευής 23/1 άφησε την τελευταίου του πνοή ο βασιλιάς Αμπντουλάχ της Σαουδικής Αραβίας, της πλέον αντιδραστικής δύναμης του αραβικού κόσμου. Ο θρήνος των ιμπεριαλιστών σε ΗΠΑ και Ευρώπη για τον 90χρονο βασιλιά στρατηγικό σύμμαχο στον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία συνοδεύτηκε όχι μόνο από μεσίστιες σημαίες σε κυβερνητικά κτίρια του Λονδίνου, αλλά και με την απόφαση για ένα άμεσο ταξίδι του Μπάρακ Ομπάμα στη Σαουδική Αραβία για να συναντήσει το διάδοχο στο θρόνο και ετεροθαλή αδελφό του Αμπντουλάχ, 79χρονο πρίγκιπα Σαλμάν. Η επίσκεψη Ομπάμα στη Σαουδική Αραβία συνδέεται με τον σχεδιασμό νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή. Ο θρήνος των ιμπεριαλιστών προκαλεί οργή στους αραβικούς λαούς που θυμάται τα έργα και τις ημέρες του ηγεμόνα αυτού του υπερ-αντιδραστικού ημιφεουδαρχικού πετρελαιοπαραγωγικού κράτους. Το Συμβούλιο του Κόλπου ηγεμονευόμενο από τη Σαουδική Αραβία -πάντα σύμφωνα με τις επιταγές των ΗΠΑ- είχε κρίσιμο ρόλο στην υποστήριξη του διηνεκούς αντιτρομοκρατικού πολέμου και της αντεπαναστατικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της πλημμυρίδας της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης, επέβαλε τον πρόεδρο Χάντι στην Υεμένη και στη συνέχεια άνοιξε το δρόμο στον αλ-σίσι για να γίνει δικτάτορας της Αιγύπτου. Αίγυπτος Οι λαοί της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ στο πρόσωπο του Αμπντουλάχ δεν βλέπουν έναν πατέρα όπως έγραψαν αστικές εφημερίδες την ημέρα του θανάτου, αλλά έναν μακελάρη. Η αμερικανοκίνητη δικτατορία του αλ-σίσι, που στηρίχτηκε από τη Σαουδική Αραβία, έβαψε ξανά με αίμα τους δρόμους του Καΐρου, της Γκίζα, της Μένια και του Καφρ αλ-σεΐχ στην επέτειο της ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ. Τουλάχιστον 18 νεκροί και 80 τραυματίες ήταν ο τραγικός απολογισμός των διαδηλώσεων της Κυριακής 25 Γενάρη. ακρυγόνα, σφαίρες στα τυφλά και εκατοντάδες συλλήψεις ήταν η απάντηση του στρατιωτικού καθεστώτος της Αιγύπτου στις μαζικές οργισμένες διαδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς. Το Κομπανί απελευθερώθηκε Ο ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ... Η δολοφονία της 32χρονης Σαΐμα ελ-σαμπάχ το Σάββατο 24/1/2015 οδήγησε στην έκρηξη της λαϊκής οργής την επόμενη ημέρα. Η νεαρή ποιήτρια Σαΐμα από την Αλεξάνδρεια, μέλος της αριστερής οργάνωσης Λαϊκή Σοσιαλιστική Συμμαχία, δολοφονήθηκε από πυρά αστυνομικών καθώς λάμβανε μέρος σε μια ειρηνική διαδήλωση με λουλούδια προς τιμήν των τουλάχιστον 900 θυμάτων της επανάστασης του Το καθεστώς αλ-σίσι που συκοφαντεί την επανάσταση του 2011 και την αποκαλεί συνωμοσία ρίχνει στα μαλακά τον Χόσνι Μουμπάρακ και τους δύο γιους του, ετοιμάζοντας την αποφυλάκισή τους, για να πνίξει στο αίμα την άγρια καταστολή τον αιγυπτιακό λαό, την εργατική τάξη και τη νεολαία. Μόνο το 2014 το καθεστώς αποφάσισε την επιβολή θανατικής ποινής σε περισσότερους από 1400 πολιτικούς κρατούμενους, ενώ φυλάκισε χιλιάδες άλλους σε μυστικές φυλακές και κέντρα βασανιστηρίων. Οι εικόνες τρομοκράτησης του λαού και οι οδομαχίες στο Κάιρο είναι η έκρηξη της λαϊκής οργής και των δυνάμεων που παλεύουν για μια νέα επανάσταση που δεν θα μείνει στα μισά του δρόμου. Υεμένη Μια άλλη διαδήλωση ήρθε αντιμέτωπη με σφαίρες στη Μέση Ανατολή, στην πρωτεύουσα της Υεμένης, Σανάα. Το Σάββατο 24/1/15 χιλιάδες διαδήλωσαν ενάντια στην κατάκτηση της πρωτεύουσας από τους Χούτι και την απειλή του εμφυλίου πολέμου. Οι πολιτοφύλακες των Χούτι απάντησαν με πυροβολισμούς μπροστά στο Πανεπιστήμιο της Σανάα για να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Την περασμένη εβδομάδα η σιίτικη πολιτοφυλακή των Χούτι κατέλαβε την πρωτεύουσα χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερη αντίσταση. Η λαϊκή οργή ενάντια στα μέτρα λιτότητας του προέδρου Χάντι και την κυβέρνηση του έδωσαν την ανοχή, αλλά και την μερική υποστήριξη του λαού. Ο Χάντι και η κυβέρνηση παραιτήθηκαν μετά την κατάληψη της Σανάα από τους Χούτι, και η Υεμένη αντιμετωπίζει την απειλή του εμφυλίου πολέμου. Στην πραγματικότητα η ενδόρρηξη αυτής της χώρας και η σύγκρουση ανάμεσα σε αντίπαλες πολιτοφυλακές υποστηρικτών του πρώην προέδρου αλ-σάλεχ, των Χούτι, της αλ-κάιντα ή άλλων φατριών είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας της αντεπαναστατικής στρατηγικής για να ενσωματώσουν τη λαϊκή οργή και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Υεμένη παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια που δόθηκαν από τη Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ για να ενισχύσουν τη διακυβέρνηση του Χάντι. Οι αδιάκοπες επεμβάσεις με drones στην Υεμένη ενάντια σε στόχους της αλ-κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο από τις ΗΠΑ και τη CIA έχουν στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες αμάχους τα τελευταία χρόνια και εντείνονται τις ημέρες που ακολούθησαν την πτώση της κυβέρνησης Χάντι. Οι συζητήσεις για μια θερμή επέμβαση στην Υεμένη σαν αφετηρία για μια νέα επέμβαση στη Μέση Ανατολή μετά τα τραγικά γεγονότα του Charlie Hebdo, για τα οποία δείχνουν συνδέσεις κυρίαρχα με την οργάνωση αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων των ΗΠΑ. Ο αναβρασμός στη Μέση Ανατολή αποτελεί ένδειξη της στρατηγικής αποτυχίας του ιμπεριαλισμού να επανακτήσει τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής μετά τις επαναστάσεις του Η απειλή μιας νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης ή μιας νέας εκστρατείας ενάντια στην τρομοκρατία θα οδηγηθεί σε ένα νέο αδιέξοδο, αλλά αποτελεί μια τρομακτική απειλή για τους λαούς της περιοχής και του κόσμου. Τζιρής Νίκος

7 σελίδα 12 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα Xρόνια από το θάνατο του Λένιν H φιλοσοφική διαθήκη του Λένιν [Ένα από τα τελευταία κείμενα του Λένιν, η φιλοσοφική κατά κάποιον τρόπο διαθήκη του, είναι το άρθρο «ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤOY MAXOMENOY YΛIΣMOY». Tο άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο θεωρητικό περιοδικό των Mπολσεβίκων Πόντ Zνάμενεμ Mαρξίσμα (Kάτω από τη Σημαία του Mαρξισμού) το Mάρτη του Σε αυτό το κείμενο ο Λένιν δίνει τις βασικές κατευθύνσεις για τα καθήκοντα των κομμουνιστών στο μέτωπο της φιλοσοφίας. Προτείνει την συστηματική επεξεργασία της χεγγελιανής διαλεκτικής και τη δημιουργία ενός «συνδέσμου υλιστών οπαδών της χεγγελιανής διαλεκτικής, ενώ συγχρόνως προτείνει μια συμμαχία των εκπροσώπων του μαχόμενου υλισμού με τους εκπροσώπους των σύγχρονων φυσικών επιστημών. «Πρέπει να προσέξουμε περισσότερο αυτή τη συμμαχία. Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι ακριβώς αυτή η απότομη στροφή που κάνουν τώρα οι σύγχρονες φυσικές επιστήμες δημιουργεί πλήθος αντιδραστικών φιλοσοφικών σχολών και παρασχολών, κατευθύνσεων και παρακατευθύνσεων. Γι αυτό η παρακολούθηση των ζητημάτων που βάζει η νεότατη επανάσταση στον τομέα των φυσικών επιστημών, και η εξασφάλιση της συνεργασίας των φυσιοδιφών στο φιλοσοφικό περιοδικό, είναι πρόβλημα που χωρίς τη λύση του, ο μαχόμενος υλισμός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ούτε μαχόμενος, ούτε υλισμός», σημειώνει (τομ. 45, σελ. 29). Την περίοδο της παντοδυναμίας του ο Aρχηγός της γραφειοκρατίας I. B. Στάλιν αντικατάστησε την επιστημονική κοσμοθεωρία του μαρξισμού με ένα σύστημα κωδικοποιημένων (μεταφυσικών) νόμων, που ενσωματώνονται στο διαβόητο Diamat. Συγχρόνως, ο σταλινισμός θα θέσει υπό διωγμό όλες τις μοντέρνες επιστημονικές θεωρίες, τη βιολογία, την κβαντομηχανική και τη σχετικότητα H επανάσταση στις φυσικές επιστήμες θα αντιμετωπιστεί με εχθρότητα από το κόμμα που υποτίθεται ενσάρκωνε την επανάσταση. Θ. Kουτσουμπός Β. Ι. ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΧΟΜΕΝΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ [Mέρος 2ο τελεταίο] * * * * Λένιν, Τρότσκι, Κάμενεφ Εκτός από τη συμμαχία με τους συνεπείς υλιστές, που δεν ανήκουν στο Κόμμα των κομμουνιστών, την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, σημασία έχει για τη δουλειά που πρέπει να κάνει ο μαχόμενος υλισμός. η συμμαχία με τους εκπροσώπους των σύγχρονων φυσικών επιστημών, που τείνουν προς τον υλισμό και δεν φοβούνται να τον υπερασπίζουν και να τον διακηρύσσουν, καταπολεμώντας τις μοντέρνες φιλοσοφικές ταλαντεύσεις, οι οποίες επικρατούν στη λεγόμενη «μορφωμένη κοινωνία», ταλαντεύσεις προς την πλευρά του ιδεαλισμού και του σκεπτικισμού. Το άρθρο του Α.Τιμιριάζεφ για τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 1-2 του περιοδικού «Ποντ Ζνάμενεμ Μαρξίσμα», δημιουργεί την ελπίδα πως το περιοδικό θα μπορέσει να πραγματοποιήσει και αυτή τη δεύτερη συμμαχία. Πρέπει να προσέξουμε περισσότερο αυτή τη συμμαχία. Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι ακριβώς αυτή η απότομη στροφή που κάνουν τώρα οι σύγχρονες φυσικές επιστήμες δημιουργεί πλήθος αντιδραστικών φιλοσοφικών σχολών και παρασχολών, κατευθύνσεων και παρακατευθύνσεων. Γι αυτό η παρακολούθηση των ζητημάτων που βάζει η νεότατη επανάσταση στον τομέα των φυσικών επιστημών, και η εξασφάλιση της συνεργασίας των φυσιοδιφών στο φιλοσοφικό περιοδικό, είναι πρόβλημα που χωρίς τη λύση του ο μαχόμενος υλισμός δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι ούτε μαχόμενος, ούτε υλισμός. Ο Τιμιριάζεφ στο πρώτο τεύχος του περιοδικού χρειάστηκε να αναφέρει το γεγονός ότι από τη θεωρία του Αϊνστάιν ο οποίος όπως λέει ο Τιμιριάζεφ, δεν κάνει καμιά ενεργό εκστρατεία ενάντια στις βάσεις του υλισμού αρπάχτηκε ήδη ένας πολύ μεγάλος αριθμός εκπροσώπων της αστικής διανόησης όλων των χωρών, μα αυτό δεν αφορά μόνο τον Αϊνστάιν, αλλά μια σειρά, αν όχι τους περισσότερους μεγάλους μεταμορφωτές των φυσικών επιστημών, αρχίζοντας από τα τέλη του 19ου αιώνα. Και για να μην αντιμετωπίσουμε επιπόλαια ένα παρόμοιο φαινόμενο, πρέπει να καταλάβουμε πως χωρίς σοβαρή φιλοσοφική θεμελίωση καμιά φυσική επιστήμη, κανένας υλισμός δεν μπορεί να αντιπαλέψει την επίθεση των αστικών ιδεών και την αναστήλωση της αστικής κοσμοθεωρίας. Ο φυσιοδίφης για να αποδυθεί στην πάλη αυτή και για να τα βγάλει πέρα με απόλυτη επιτυχία, πρέπει να είναι συγχρονισμένος υλιστής, συνειδητός οπαδός του υλισμού που εκπροσωπεί ο Μαρξ, δηλαδή πρέπει να είναι διαλεκτικός υλιστής. Για να πετύχουν το σκοπό αυτό οι συνεργάτες του περιοδικού «Ποντ Ζνάμενεμ Μαρξίσμα» πρέπει να οργανώσουν τη συστηματική μελέτη της διαλεκτικής του Χέγκελ, από υλιστική άποψη, δηλαδή της διαλεκτικής που εφάρμοσε πρακτικά ο Μαρξ τόσο στο Κεφάλαιό του, όσο και στα ιστορικά και πολιτικά έργα του, και την εφάρμοσε με τέτοια επιτυχία, ώστε τώρα η κάθε μέρα που ξυπνούν και πορεύονται για τη ζωή τους οι καινούργιες τάξεις της Ανατολής (Ιαπωνία, Ινδία, Κίνα) δηλ. οι εκατοντάδες των εκατομμυρίων της ανθρωπότητας, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης και που με την ιστορική τους αδράνεια και τον ιστορικό τους λήθαργο προκαθόριζαν ως τώρα τη στασιμότητα και την αποσύνθεση σε πολλά προηγμένα κράτη της Ευρώπης ώστε η κάθε μέρα που περνά, μπάζοντας στη ζωή καινούριους λαούς και καινούριες τάξεις, να επιβεβαιώνει ολοένα και περισσότερο το μαρξισμό. Φυσικά, μια τέτοια δουλειά για τη μελέτη αυτή, για την ερμηνεία και την προπαγάνδα της χεγκελιανής διαλεκτικής είναι εξαιρετικά δύσκολη, και δεν χωράει αμφιβολία πως οι πρώτες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση θα έχουν και λάθη. Μα λάθη δεν κάνει μόνο εκείνος που δεν φτιάχνει τίποτε. Έχοντας σαν βάση τον τρόπο που χρησιμοποίησε ο Μαρξ τη διαλεκτική τού Χέγκελ, με την υλιστική της έννοια, μπορούμε και οφείλουμε να επεξεργαστούμε αυτή τη διαλεκτική απ όλες τις πλευρές, να δημοσιεύουμε στο περιοδικό αποσπάσματα από τα κύρια έργα του Χέγκελ και να τα ερμηνεύουμε υλιστικά, να τα σχολιάζουμε, έχοντας σαν βάση τα παραδείγματα εφαρμογής της διαλεκτικής από τον Μαρξ, καθώς και τα παραδείγματα διαλεκτικής από την περιοχή των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων, παραδείγματα που η νεότερη ιστορία, ιδιαίτερα ο σύγχρονος ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η επανάσταση δίνουν πάρα πολλά. Η ομάδα των συντακτών και των συνεργατών του περιοδικού «Ποντ Ζνάμενεμ Μαρξίσμα» πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να αποτελέσει ένα είδος «συνδέσμου ματεριαλιστών οπαδών της χεγκελιανής διαλεκτικής». Οι σύγχρονοι φυσιοδίφες θα βρουν (αν ξέρουν να ψάξουν, κι αν μάθουμε να τους βοηθάμε) στην υλιστικά ερμηνευόμενη διαλεκτική του Χέγκελ μια σειρά απαντήσεις στα φιλοσοφικά ερωτήματα του Χέγκελ, μια σειρά απαντήσεις στα φιλοσοφικά ερωτήματα που βάζει η επανάσταση στις φυσικές επιστήμες και από τα οποία «παρασύρονται» προς την αντίδραση οι διανοούμενοι θιασώτες της αστικής μόδας. Αν δεν βάλει μπροστά του αυτό το καθήκον κι αν δεν παλέψει συστηματικά για την εκπλήρωσή τους, ο υλισμός δεν μπορεί να είναι μαχόμενος υλισμός. Ένας τέτοιος υλισμός, για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του Στσεντρίν, λιγότερο θα πολεμά και περισσότερο θα τον πολεμάνε. Χωρίς αυτό το πράγμα οι μεγάλοι φυσιοδίφες θα είναι το ίδιο συχνά, όπως ως τώρα, αδύνατοι στα φιλοσοφικά τους συμπεράσματα και γενικεύσεις. Γιατί οι φυσικές επιστήμες προοδεύουν τόσο γοργά, περνούν μια τέτοια βαθιά επαναστατική αλλαγή σε όλους τους τομείς, που χωρίς φιλοσοφικά συμπεράσματα οι φυσικές επιστήμες δεν μπορούν να προχωρήσουν σε καμιά περίπτωση. Κλείνοντας θα φέρω ένα παράδειγμα που δεν αφορά τον τομέα της φιλοσοφίας, μα που οπωσδήποτε αφορά τον τομέα των κοινωνικών ζητημάτων που επίσης θέλει να παρακολουθεί το περιοδικό «Ποντ Ζνάμενεμ Μαρξίσμα». Πρόκειται για ένα από τα παραδείγματα που δείχνουν ότι η σύγχρονη δήθεν επιστήμη στην πραγματικότητα γίνεται φορέας των πιο χοντρο- κομμένων και πρόστυχων αντιδραστικών απόψεων. Εδώ και λίγο καιρό μου έστειλαν το περιοδικό «Εκονομίστ», τεύχος. 1 (1922) όργανο του ΧΙ τμήματος του «Ρωσικού Τεχνικού Συνδέσμου». Ο νεαρός κομμουνιστής που μου έστειλε το περιοδικό αυτό (που δεν είχε ίσως τον καιρό να κατατοπιστεί στο περιεχόμενο του περιοδικού) είχε την απερισκεψία να εκφραστεί για το περιοδικό με θερμότατα λόγια. Στην πραγματικότητα το περιοδικό, δεν ξέρω ως ποιο βαθμό συνειδητά, είναι όργανο των σύγχρονων φεουδαρχών, που καλύπτονται φυσικά με το μανδύα της επιστήμης, της δημοκρατίας κτλ. Κάποιος κύριος Π.Α. Σορόκιν δημοσιεύει στο περιοδικό αυτό κάτι ατέλειωτες «κοινωνιολογικές» δήθεν μελέτες «Για την επίδραση του πολέμου». Το επιστημονικό άρθρο βρίθει από επιστημονικές παραπομπές στα «κοινωνιολογικά» έργα του συγγραφέα και των πολυάριθμων δασκάλων και συναδέλφων του από το εξωτερικό. Να τι λογής επιστήμονας είναι: Στη σελίδα 83 διαβάζω: «Στην Πετρούπολη σε κάθε γάμους αντιστοιχούν τώρα 92,2 διαζύγια αριθμός απίστευτος, και στα 100 διαζύγια τα 51,1 είναι περιπτώσεις που ο γάμος διατηρήθηκε λιγότερο από 1 χρόνο, τα 11% λιγότερο από 1 μήνα, τα 22% λιγότερο από 2 μήνες, τα 41% λιγότερο από 3-6 μήνες και μόνο τα 26% είναι πάνω από 6 μήνες. Οι αριθμοί αυτοί λένε πως ο σύγχρονος νόμιμος γάμος είναι τύπος που κρύβει στην ουσία εξωγαμικές σεξουαλικές σχέσεις και δίνει τη δυνατότητα σε όσους αγαπάνε τα «ξινά» να ικανοποιούν «νόμιμα» τις ορέξεις τους» («Εκονομίστ», τεύχος 1, σελ. 83). εν υπάρχει αμφιβολία πως ο κύριος αυτός και ο ρωσικός Τεχνικός Σύνδεσμος που εκδίδει το περιοδικό και δημοσιεύει σ αυτό τέτοιες φαντασίες συγκαταλέγουν τον εαυτό τους στους οπαδούς της δημοκρατίας και θα το θεωρήσουν μέγιστη προσβολή, αν τους φωνάζει κανείς με το πραγματικό τους όνομα, δηλαδή φεουδάρχες, αντιδραστικούς «διπλωματούχους λακέδες της παπαδοκρατίας». Και η ελάχιστη γνώση της νομοθεσίας των αστικών χωρών για το γάμο, το διαζύγιο και τα εξώγαμα παιδιά, όπως και της πραγματικής κατάστασης στο ζήτημα αυτό, θα δείξει στον κάθε ενδιαφερόμενο ότι η σύγχρονη αστική δημοκρατία, ακόμη και στα πιο δημοκρατικά αστικά πολιτεύματα, εμφανίζεται από την άποψη αυτή εντελώς φεουδαρχική απέναντι στη γυναίκα και στα εξώγαμα παιδιά. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τους μενσεβίκους τους εσέρους και ένα μέρος των αναρχικών, καθώς και όλα τα αντίστοιχα κόμματα της ύσης να εξακολουθούν να φωνασκούν για τη δημοκρατία που την παραβιάζουν οι μπολσεβίκοι. Στην πραγματικότητα, η μπολσεβίκικη ακριβώς επανάσταση είναι η μοναδική συνεπής δημοκρατική επανάσταση σε σχέση με τέτια ζητήματα, όπως ο γάμος, το διαζύγιο και η θέση των εξώγαμων παιδιών. Και το ζήτημα αυτό θίγει με τον πιο άμεσο τρόπο τα συμφέροντα του μισού και πλέον πληθυσμού οποιασδήποτε χώρας. Μόνο η μπολσεβίκικη επανάσταση για πρώτη φορά παρά το γεγονός ότι προηγήθηκαν ένα σωρό αστικές επαναστάσεις που αυτοτιτλοφορήθηκαν δημοκρατικές έκανε αποφασιστική πάλη προς την κατεύθυνση αυτή τόσο ενάντια στην αντίδραση και στη φεουδαρχία, όσο και ενάντια στη συνηθισμένη υποκρισία των ιθυνόντων και εύπορων τάξεων. Αν τα 92 διαζύγια σε γάμους είναι για τον Σορόκιν αριθμός απίστευτος, πρέπει να προϋποθέσουμε πως ή ο συγγραφέας έζησε και μεγάλωσε σε κάποιο μοναστήρι, τόσο απομονωμένο από τη ζωή, που είναι ζήτημα αν θα πιστέψει κανείς την ύπαρξη ενός τέτοιου μοναστηριού, ή ο συγγραφέας αυτός διαστρεβλώνει την αλήθεια προς όφελος της αντίδρασης και της αστικής τάξης. Καθένας που ξέρει κάπως τις κοινωνικές συνθήκες των αστικών χωρών, ξέρει ότι ο πραγματικός αριθμός των πραγματικών διαζυγίων (που φυσικά δεν έχουν επικυρωθεί από την εκκλησία και το νόμο) είναι παντού ασύγκριτα μεγαλύτερος. Η Ρωσία από την άποψη αυτή διαφέρει από τις άλλες χώρες μόνο κατά το ότι οι νόμοι της δεν καθαγιάζουν την υποκρισία και τη στέρηση των δικαιωμάτων της γυναίκας και του παιδιού της, αλλά ανοιχτά και στο όνομα της κρατικής εξουσίας κάνουν συστηματικό πόλεμο ενάντια σε κάθε υποκρισία και σε κάθε ανομία. Το μαρξιστικό περιοδικό θα υποχρεωθεί να ανοίξει μέτωπο και ενάντια σε κάτι τέτοιους σύγχρονους «μορφωμένους» φεουδάρχες. Ίσως ένας αρκετός αριθμός απ αυτούς να παίρνει ακόμη και κρατικά χρήματα και να δουλεύει σε κρατικές υπηρεσίες διαπαιδαγώγησης της νεολαίας, αν και για τη δουλιά αυτή δεν είναι περισσότερο κατάλληλοι απ ό,τι οι κοινοί προαγωγοί θα ήταν κατάλληλοι για παιδονόμοι στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της μικρής ηλικίας. Η εργατική τάξη της Ρωσίας κατάφερε να κατακτήσει την εξουσία, μα δεν έμαθε ακόμη να την χρησιμοποιεί, γιατί αν δεν ήταν έτσι, από καιρό θα είχε ευγενικότατα εξαποστείλει στις χώρες της αστικής «δημοκρατίας» κάτι τέτοιους δασκάλους και μέλη επιστημονικών συνδέσμων. Κάτι τέτοιοι φεουδάρχες εκεί θα βρουν τη θέση που τους ταιριάζει. Μα η εργατική τάξη θα το μάθει κι αυτό, φτάνει να υπάρχει θέληση. 12/ ΙΙΙ/1922 Ν. ΛΕΝΙΝ (αναδημοσιεύεται από τα «Άπαντα», τόμος 45, σελ ) ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ Με ψυχοχειρουργική και προβληματισμούς για ευθανασία και υποβοηθούμενη αυτοκτονία(!?) Παραμονές εκλογών συνέπεσε τελικά να γίνει το «5ο Πανελλήνιο Ψυχιατρικό Συνέδριο στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας», που οργανώνουν η Ψυχιατρική κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών και η Ελληνική Νευροψυχιατρική Εταιρεία (22-24/1 στο Ναύπλιο). Παρόλο που αυτή η σύμπτωση, από μόνη της, λειτουργεί επισκιάζοντας τέτοια συνέδρια και εκδηλώσεις, ωστόσο υπάρχουν μερικά στοιχεία στο εν λόγω συνέδριο που, έστω με επιγραμματικό τρόπο, δεν θα έπρεπε να περάσουν απαρατήρητα. Και δεν αναφερόμαστε στα πλείστα όσα θα είχε κανείς να παρατηρήσει σχετικά με τα περιεχόμενα του συνεδρίου, που, σε μεγάλο βαθμό, μόνο με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) δεν έχουν σχέση, στην έλλειψη προβληματισμού για το τι είναι ΠΦΥ (που, στην ουσία, είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα) και στη σχέση που πρέπει να αναπτυχθεί με τις ψυχιατρικές υπηρεσίες (σχέση που, επίσης, ουδόλως υπάρχει στην Ελλάδα). Θα αναφερθούμε σε τρεις τίτλους παρουσιάσεων που, αν μη τι άλλο, προβληματίζουν. Η μια αφορά την «Χειρουργική της Ιδεοψυχαναγκαστικής ιαταραχής» (από νευροχειρουργό), μια άλλη αφορά την «Ευθανασία και Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία», ενώ ένα poster (από κλινική του ΨΝΑ) έχει παρόμοιο τίτλο («Ευθανασία και Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία: Ηθικά διλλήματα και σύγχρονος προβληματισμός»). Εκτός του ότι, ως θεματολογία, δεν σχετίζονται με αυτό που στοιχειωδώς εννοούμε ως «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» (και τη σχέση συνεργασίας της με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας), έχουμε εδώ, στην πρώτη περίπτωση, την αξιοποίηση, προφανώς, κάποιων δύσκολων περιπτώσεων ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (σχετικά σπάνιων) προκειμένου να (επανα)νομιμοποιηθεί η χρήση της ψυχοχειρουργικής, ως μια πιο εκσυγχρονισμένη μορφή αυτού που, στην ιστορική, συλλογική μνήμη, έχει γενικά αποτυπωθεί ως «λοβοτομή». Και μετά θα υπάρξει μια άλλη, και μια άλλη (κοκ), διαγνωστική κατηγορία, σε «κάποιες δύσκολες» περιπτώσεις της οποίας θα μπορεί η ψυχοχειρουργική να (επανα) προτείνεται. Στην κατεύθυνση του άκρατου βιολογισμού και της πλήρους (επαν)ενσωμάτωσης, που διεθνώς προωθείται, Ψυχιατρικής και Νευρολογίας. Με τον ίδιο τρόπο, η Ευθανασία και η Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία, που σε όλη την Ευρώπη συζητούνται και τείνουν να θεσμοθετούνται, εισάγονται ως «πρώτη νύξη», που πρόκειται να έχει συνέχεια. Πατώντας πάνω σε μερικές πράγματι ανυπόφορες καταστάσεις αμετάκλητης οδύνης, η συζήτηση αυτή, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, και τα μέτρα στα οποία οδηγεί, ξεκινούν από αυτή την οδύνη για να στρώσουν το έδαφος στη βιοπολιτική της νεοφιλελεύθερης αποδόμησης της κοινωνίας. Ας μην ξεχνάμε ότι και η ναζιστική ευθανασία των αναπήρων και ψυχικά πασχόντων προπαγανδίστηκε ως μια «συμπονετική» ευθανασία, για να μην υποφέρουν οι ζωές που ήταν «ανάξιες να ζουν». Μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που λειτουργεί όλο και περισσότερο στην λογική της περιττοποίησης όλο και πιο πλατειών λαϊκών στρωμάτων και όπου η ιατρική και η ψυχιατρική, ως «γνώση - εξουσία», δεν έπαψαν ποτέ (πολύ περισσότερο σήμερα) να λειτουργούν σε συνάρθρωση και σε σύμπλευση με τις εκάστοτε ανάγκες αναπαραγωγής του κυρίαρχου συστήματος (μέσα από τους ορισμούς του φυσιολογικού και του παθολογικού και τους τρόπους ελέγχου και διαχείρισης τους) η αναφορά σε τέτοια ζητήματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί να είναι υπόθεση των «ειδικών», σε «επιστημονικά» συνέδρια, με χορηγούς κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες, μακράν και ερήμην της κοινωνίας Να σημειώσουμε, εν κατακλείδι, ότι, μέσα σε λίγους μήνες, είχαμε ένα συνεδριακό κατακλυσμό γύρω από τα μέτρα και τις μεθόδους της «νέας ψυχιατρικής διαχείρισης», πολύ «χαμηλού κόστους», που κυοφορείται: από το δικαστικό ψυχιατρείο, στην υποχρεωτική θεραπεία κατ οίκον, στην ψυχοχειρουργική, στην ευθανασία και στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία 21/1/2015 psyspirosi.gr

8 σελίδα 14 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 σελίδα 15 Παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξανδρου Στεφανίδη «Το χάδι» Σε μια ζεστή βραδυά, στη Locomotiva, στα Εξάρχεια, παρουσιάστηκε, την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου, το βιβλίο του Αλέξανδρου Στεφανίδη Το Χάδι. Αν και στο μέσο της προεκλογικής περιόδου, πλήθος κόσμου γέμισε ασφυκτικά τη φιλόξενη Locomotiva, το ισόγειο και το πατάρι. Την παρουσίαση έκανε η Κατερίνα Μάτσα. Διηγήματα από το βιβλίο διάβασαν οι ηθοποιοί Ματίνα Ντούσκου, Γιώργος Μουρούτσος και η ποιήτρια Ειρήνη Ρηνιώτη. Στην παρέμβασή του ο Αλέξανδρος Στεφανίδης ήταν ευθύς και συγκινητικός. Παρακάτω δημοσιεύουμε την εισήγηση της Κατερίνας Μάτσα. Θ.Κ. Φορτία οδύνης σε λογοτεχνική συμπύκνωση Στη συλλογή διηγημάτων Tο Xάδι, με αριστοτεχνική γραφή ο συγγραφέας Αλέξανδρος Στεφανίδης υφαίνει τον κοινωνικό ιστό της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας. Οικογένειες που κουβαλούν βαριά φορτία οδύνης, παιδιά μοναχικά, σιωπηλοί θεατές ενός δράματος που εκτυλίσσεται μέσα στο σπίτι σε πολλές πράξεις που γράφονται με φόντο την ιστορία του τόπου, την ιστορία της συγκεκριμένης οικογένειας και την ιστορία του ίδιου του αφηγητή, όπως την ανακαλεί στη μνήμη του. Παρακολουθούμε την σε πρώτο πρόσωπο αφήγηση του οικογενειακού δράματος από το γιό - αφηγητή, μέσα από 12 διηγήματα, σπονδυλωτά, που καλύπτουν χρονικά τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση. Ο πατέρας, γλεντζές, ευκατάστατος ψαρέμπορος με συνεταιρικό καΐκι, αρρωσταίνει. Ο συνέταιρος το εκμεταλλεύεται και έτσι ο πατέρας βρίσκεται φτωχός, να μένει στο σπίτι, καταρρακωμένος. Όλες οι προηγούμενες δραστηριότητες διακόπτονται. Μια μόνο συνεχίζεται και μάλιστα εντείνεται: ο ξυλοδαρμός της μάνας. Αυτή εκλιπαρεί έλεος «Μη Νίκο μου, μη Νίκο μου». Τραγική η θέση της γυναίκας σε μια κοινωνία, όπου τα βήματα του άντρα ακούγονται βαριά στο λιθόστρωτο, προδικάζοντας, σε μεγάλο βαθμό την μοίρα της. Η απελπισμένη κραυγή της εντυπώνεται βαθειά στον ψυχισμό του παιδιού. Η βία που σφραγίζει τις σχέσεις των γονιών στοιχειώνει μέσα του. Αδιάφορος ο πατέρας στις εκκλήσεις των παιδιών να σταματήσει να βιαιοπραγεί, εντείνει μέσα τους το αίσθημα της ανημπόριας, της ανικανότητάς τους να αποτρέψουν το κακό. Κάποια στιγμή, και ενώ ο γιος αφηγητής βρίσκεται στο σχολείο, στην ηλικία των 4 ετών, το κακό κορυφώνεται. Ο πατέρας χτυπά αιφνιδιαστικά, πισώπλατα, με μαχαιριές τη μάνα, την ώρα που αυτή πίνει αμέριμνη τον πρωινό καφέ της. Μετά, παραδίνεται ο ίδιος στην αστυνομία και τελικά καταδικάζεται σε 15 χρόνια φυλακή. Πεθαίνει στο νοσοκομείο των φυλακών, αμετανόητος. Η μάνα επιβιώνει και μετά από πολύμηνη νοσηλεία επιστρέφει στο σπίτι του θείου, όπου εγκαθίσταται πλέον η οικογένεια. Από λάθος στην παρουσίαση του βιβλίου το Μεγάλο Τζέρτζελο (ΝΠ φ. 586) δεν βάλαμε το σωστό εξώφυλλο. Σ αυτό το σπίτι διαδραματίζεται η σκηνή που περιγράφεται στο πρώτο διήγημα («Η συνάντηση»). Συνάντηση του φυλακισμένου πατέρα, που βγαίνει με άδεια από τη φυλακή, με τα παιδιά του, στο σπίτι του θείου. Η περιγραφή της σκηνής συγκλονιστική. Το αγόρι από τη μια πλευρά, το κορίτσι από την άλλη. Ο πατέρας προσφέρει ένα νόμισμα είκοσι δραχμών στο γιο με ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού. Το παιδί δεν κινείται να το πιάσει. ιστάζει. Αμφιθυμικά τα συναισθήματα για τον πατέρα, το παραλύουν. Συλλαμβάνει όμως με την άκρη του ματιού του το δάκρυ του πατέρα. Απ τη δύσκολη θέση τους βγάζει όλους ο θείος που τον προτρέπει: «πάρτο». Πατέρας αφέντης, πατέρας δυνάστης, πατέρας θύμα. Θύμα κοινωνικών καταστάσεων και ιδεολογικών αντιλήψεων που, ριζωμένες βαθειά στο μυαλό των ανδρών, μοιάζουν φυσικές, για τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία και τα δικαιώματα του άντρα πάνω της. Μπορεί άραγε να ξεφύγει αυτός ο πατέρας από όλες τις προκαταλήψεις που τον αλυσοδένουν και τον κάνουν να αισθάνεται ακόμα πιο ακυρωμένος σαν άνδρας όταν έρχεται η αρρώστεια και η εκπτώχευση, ο κοινωνικός ξεπεσμός; Η τεράστια οργή που συσσωρεύεται μέσα του οπλίζει το χέρι που κρατά το μαχαίρι. Στο πρόσωπό της γυναίκας του και στην απιστία της βλέπει μια ολόκληρη κοινωνία να τον χλευάζει για τον ξεπεσμό του, να του πετά κατάμουτρα την περιφρόνησή της. Τη μισεί και θέλει να την καταστρέψει, να πάψει να υπάρχει για να τον βασανίζει. «Όπου τη βρω θα τη σκοτώσω». Θέλει να σκοτώσει ό,τι συμβολίζει τη δική του αποτυχία, τον ίδιο τον εαυτό του που το άλλο του μισό αντιπροσωπεύει η γυναίκα του, η δική του γυναίκα που πρέπει να ανήκει μόνο σε αυτόν. Η μάνα, πιασμένη κι αυτή στα δίχτυα αυτής της σχέσης εξουσίας, ενοχοποιημένη και φοβισμένη, αποφεύγει να μιλά γι αυτά που γίνονται μέσα στο σπίτι. εν απαντά στα αγωνιώδη ερωτήματα των παιδιών. Συνεχίζει να αγωνίζεται για την επιβίωσή τους. εν υπάρχει χρόνος για τρυφερότητες και προσωπικές συζητήσεις. Το παιδί αφηγητής μεγαλώνει μέσα σ αυτό το κλίμα της εσωτερικευμένης βίας, των μυστικών, του άφατου πόνου, της στέρησης. Στέρηση υλική, αφού είναι φτωχοί άνθρωποι και δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Μα πάνω απ όλα στέρησης συναισθηματικής. εσπόζει στο εσωτερικό του σύμπαν η απουσία του πατέρα. Η στέρηση μεγαλώνει και γίνεται αβάσταχτη όταν η μάνα τον βάζει, εσώκλειστο, στο ορφανοτροφείο. Αυτή πιστεύει ότι εκεί δεν θα του λείπει τίποτα και θα γίνει καλό παιδί. Σ έναν αυταρχικό θεσμό εναποθέτει η μάνα τις ελπίδες της για την αναπλήρωση της πατρικής απουσίας. Κι αυτός ο θεσμός είναι τόσο κατασταλτικός Η αυστηρή ιεραρχία, η τιμωρία, τα καψόνια, οι εξευτελισμοί κάνουν τη ζωή του μαρτύριο. Περιμένει με αγωνία το επισκεπτήριο της Κυριακής για να ζητήσει από τη μάνα του να τον ξαναπάρει πίσω, στο σπίτι, να γλιτώσει από την ολοκληρωτική καταρράκωση. Σκοντάφτει ξανά και ξανά στην επίμονη άρνησή της. Για το καλό του. Ο καιρός περνά δύσκολα σ αυτά τα ιδρύματα. Ορφανοτροφείο, έγραφε η πινακίδα που πρωτοαντίκρυσε και όχι σχολείο, όπως είχε πει η μάνα του. Μα γιατί ορφανοτροφείο, αφού δεν είναι ορφανός; Ζωντανός νεκρός λοιπόν, ο πατέρας που κουβαλά μέσα του. Παρουσία απουσία. Και η μάνα; Καθώς οι μέρες κυλούν δύσκολα στο ορφανοτροφείο, παίρνει κι αυτή τη θέση της παρουσίας απουσίας μέσα του. Τόσο κοντά του, που την αναγνωρίζει από τα βήματα που κάνει, όταν τον επισκέπτεται τις Κυριακές, απ τα παπούτσια της, και τόσο μακριά του, που δεν ακούει τη φωνή του, όταν την εκλιπαρεί να τον πάρει μαζί της, να μην τον αφήσει στα θηρία, τους παιδονόμους, τους επιμελητές, τον ιευθυντή, που τους αισθάνεται να τον κατασπαράζουν. «Σπαράζει, κι η μάνα του αναψοκοκκινισμένη προσπαθεί να φύγει. Την τραβά απ το μανίκι. Γλιστρά και πέφτει χάμω. Εκείνη ανοίγει την ταμπλαρισμένη με τα τετράγωνα σχήματα γυαλιού πόρτα του γραφείου και προσπαθεί να τον κλειδώσει μέσα. Φωνάζει, χτυπιέται, βάζει όλη του τη δύναμη, τραβά ν ανοίξει. Το χερούλι σπάει από μέσα. Η μάνα πετάγεται στον τσιμεντένιο διάδρομο. Αυτό το διάδρομο που διέσχισε τρέχοντας πριν από δυο ώρες για να κρεμαστεί στα κάγκελα, να περιμένει τα πόδια της να φανούν από το ψηλό πλατύσκαλο του μπλε λεωφορείου. Τώρα, τη βλέπει ολόκληρη ν απομακρύνεται βιαστικά. Παρακολουθεί τις γάμπες της. Κινούνται ανάποδα. Τα μαύρα παπούτσια με τα τετράγωνα τακούνια, πατούν καλά στο έδαφος.» (σελ , Το Επισκεπτήριο). Η ζωή στο ορφανοτροφείο: μια ελεγεία της στέρησης, της κακοποίησης, του αυταρχισμού, της ματαίωσης, της δυστυχίας, της απόγνωσης. Από τη μάνα του κρατά κάποιες αναμνήσεις, από τις διακοπές, όταν ταξίδευαν κατάστρωμα και ο ασυρματιστής τους «φιλοξένησε» στο κρεβάτι του. Εκείνες τις στιγμές υποχρεώθηκε να παρακολουθεί, άθελά του, τις τελετουργικές κινήσεις της ερωτικής συνεύρεσης της μάνας με τον ασυρματιστή. Όταν ησύχασαν όλα είδε μακριά, στο βάθος του ορίζοντα, τον ήλιο. Το μάτι, έλεγε ο Leonardo Da Vinci, είναι η πόρτα που οδηγεί στην ψυχή. Την ώρα λοιπόν του σοβαρού ψυχικού τραυματισμού, της στιγμή της ερωτικής πράξης της μάνας με τον ασυρματιστή του πλοίου, που την βιώνει με τρόμο και πανικό, έχοντας κατακλυσθεί από τρομερό άγχος, εκείνη τη στιγμή το μάτι συλλαμβάνει τον κατακόκκινο δίσκο του ήλιου που δύει. Και αυτός ο κατακόκκινος ήλιος γίνεται σύμβολο της τραυματικής σκηνής που εντυπώνεται βαθιά στην ψυχή του μικρού αγοριού. Και με αυτήν την εικόνα αποχαιρετά τη νεκρή πια μάνα του στο ξόδι της. Ο ήλιος να δύει κατακόκκινος στο Γ Νεκροταφείο, όπως τότε στο καράβι. Τόσο κοντά του αυτό το πρόσωπο και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Πώς να της κρατήσει κακία; Και πώς να την κλάψει τώρα στο ξόδι της, όταν τα δάκρυα που έχυσε όλα τα χρόνια στο ορφανοτροφείο ήταν τόσα πολλά που στέρεψαν πια; «εν θρηνούσε το χαμό της μάνας του, που δεν θα την έβλεπε πια. Έκλαιγε γιατί δεν μπορούσε να την κλάψει. Την είχε θρηνήσει πολλά βράδια πριν, στην ερημιά του απέραντου θαλάμου του Ορφανοτροφείου, όταν η μνήμη μαχαίρι στριφογύριζε στο στήθος του, για να του θυμίζει το τάμα». Αυτό όμως που κρατά ζωντανό μέσα του είναι ένα χάδι της, στα 6 του χρόνια. «Τώρα κοιτούσε τη μάνα του μέσα στο φέρετρο να αποχωρεί. Να απομακρύνεται οριστικά. Ανεπίστροφα. Αν και αρχές καλοκαιριού, τον διαπέρασε μια παράξενη ψύχρα. Θυμήθηκε την τελευταία φορά που ένιωσε τη ζεστασιά της στο σώμα του. Ήταν έξι χρονών και βρίσκονταν σε μια συγγενική επίσκεψη. Τον είχε όρθιο στην αγκαλιά της, ανάμεσα στα πόδια της, με την πλάτη γυρισμένη, και του δάγκωσε χαδιάρικα το αυτί. Ένιωσε την υγρασία των χειλιών της να τον πλημμυρίζει. Χρόνια κρατούσε ζωντανή τη μνήμη από το υγρό χάδι της» (σ. 62, «Η Έξοδος»), λέει στο τελευταίο διήγημα, που αποτελεί και την Εξόδιο ακολουθία της μάνας του. Ένα χάδι με μια σαγηνευτική ερωτική στα μάτια του παιδιού διάσταση ποιο παιδί δεν έχει τέτοιες αναμνήσεις;- αφετηρία μιας σειράς μεταθέσεων, συμπυκνώσεων, μετουσιώσεων που οδηγούν στη δημιουργία, στη λογοτεχνική γραφή, το κάστρο που οχυρώνεται για να προστατευθεί ο ψυχισμός του. Η δημιουργία γίνεται ένα μέσον που τον καθιστά ανεξάρτητο από επιθυμίες, και κατά συνέπεια, και από το θάνατο. Η μάνα μέσα του μπερδευόταν και με άλλες περσόνες, άλλες μητρικές φιγούρες, στην απελπισμένη του προσπάθεια να καλύψει το κενό της εσωτερικής απουσίας της. «Στο κυριακάτικο επισκεπτήριο την κοιτούσε διαφορετικά. Μάλλον σα να τη θαύμαζε. Εκείνη το πρόσεξε και του είπε: Μα τι έχεις; Πήγε κοντά της. Μαμά, είσαι δασκάλα; εν άκουσε τι της είπε και συνέχισε να τον ρωτάει αν είναι καλά. Είσαι δασκάλα; ξανάπε πιο δυνατά. Έκπληκτη κοίταξε την παιδονόμο, λίγο πιο κει. Όταν συνάντησε το βλέμμα της, ρώτησε: Μα τι λέει;» («The letters», σ. 60). Η μορφή της μάνας συγχεόταν μέσα του με εκείνη της φιλάνθρωπης κυρίας, της αμερικανίδας δασκάλας που του έγραφε γράμματα στο ορφανοτροφείο, υπογράφοντας «η μαμά σου». Η πραγματικότητα της μάνας και το φάντασμά της, δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, που η ζωή στο Ορφανοτροφείο και η ανάγκη να μη συνθλιβεί από αυτήν τον υποχρεώνει να κρατά και τις δύο μαζί, να κινείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, να καταφεύγει πότε στη μια και πότε στην άλλη, ενώ την ίδια στιγμή η διαρκής διάψευση κάθε προσδοκίας μέσα στο Ορφανοτροφείο έκανε και τις δύο φιγούρες ανοίκειες. Είναι καταπληκτική η σκηνή της ομαδικής ανάγνωσης των γραμμάτων των φιλάνθρωπων αμερικανίδων κυριών στα «ορφανά» και η απάντηση που γράφεται από τον ιευθυντή, μοιράζεται στους παιδονόμους, αντιγράφεται από τα παιδιά, μεταφράζεται από τη γραμματέα και στέλνεται πανομοιότυπη σε κάθε τέτοια «μάνα» σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής. Παρ όλα αυτά του άρεσε να διαβάζει ξανά και ξανά αυτά τα γράμματα, μόνος του τα βράδια. Του άρεσε αυτή η ψευδαίσθηση, μια μάνα που νοιάζεται γι αυτόν και του γράφει τρυφερά γράμματα. Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το βαθύτατα και πρώιμα τραυματισμένο παιδί, που έζησε μέσα στη στέρηση, υλική και συναισθηματική, που λαχταρούσε λίγη τρυφερότητα και αγάπη από τη μάνα, τον πατέρα, ένα φίλο, με ορατό κάθε στιγμή το φάντασμα της ματαίωσης των προσδοκιών του όπως με το φίλο που τον φιλοξένησε στο σπίτι της αδελφής του και τον παρενόχλησε σεξουαλικά στη διάρκεια της νύχτας- αυτό το παιδί κατάφερε να μετουσιώσει τα ψυχικά του τραύματα και να αντλήσει απ αυτά τα οδυνηρά βιώματα τη δύναμη που γαληνεύει. Και γαληνεύει δημιουργώντας. Η κάθαρση έρχεται γράφοντας. Γι αυτό η γραφή του Αλ. Στεφανίδη πέφτει σαν βάλσαμο και στις δικές μας τις ψυχές. «Στη λογοτεχνία, μέσα στο ασυνείδητο του κειμένου, δίνουν ραντεβού, με συνένοχο τρόπο, το συλλογικό ασυνείδητο (που αντιστοιχεί στον πολιτισμό της εποχής) με το ατομικό ασυνείδητο του συγγραφέα και στη συνέχεια με εκείνο του αναγνώστη», έγραφε ο Daniel Fanguin (Daniel Fanguin Le psychisme. Realité et sujet psychique ed. Ellipses, 2009). Η απόλαυση της ανάγνωσης ενεργοποιεί τον ψυχισμό του αναγνώστη, παράγοντας πάντα νέα νοήματα, για το ίδιο το άτομο, την κοινωνία και το σύμπαν. Έτσι, αυτά που γράφει ο συγγραφέας, ο τρόπος που τα γράφει, με την ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει, αλλά και αυτά που αποσιωπά αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα από όσα σκέφτεται να πει για τον εαυτό του, την εποχή του και τα πάθη της. Γιατί τα κλειδιά της γλώσσας του ασυνειδήτου ανοίγουν τις πόρτες σ ένα άλλο σύμπαν, το σύμπαν του οικουμενικού που υπερβαίνει την καθημερινότητα και την ατομική δυστυχία και οδηγούν εκεί όπου αποκτούν το πραγματικό τους νόημα, καθώς αποκρυπτογραφούνται, οι ανθρώπινες συμπεριφορές και όπου η ψυχική πραγματικότητα λειτουργεί και ως φορέας μιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή ορίζει και το μέτρο της ατομικής απόγνωσης και της οδύνης που μετουσιώνεται σε δημιουργία, έστω και αν το ψυχικό υλικό απ το οποίο πηγάζει παραμένει σε κάποιο βαθμό ανεπεξέργαστο. Γιατί η διαδικασία της δημιουργίας έχει πολλαπλές αφετηρίες στις εσωτερικές της πηγές, που, ανάμεσά τους βρίσκονται και οι πρώιμοι και οι όψιμοι ψυχικοί τραυματισμοί. Τα τραύματα προκαλούν ρωγμές στον ψυχισμό και γίνονται, συνήθως, πηγή άφατης δυστυχίας που μπορεί να πάρει πολλές ψυχοπαθολογικές μορφές στη ζωή του τραυματισμένου ατόμου. Η δημιουργία όμως διαμορφώνει τους αναγκαίους όρους για την αποκατάσταση του αισθήματος της συνέχειας και της διάρκειας του εαυτού, την ενίσχυση του αισθήματος της ταυτότητάς του, την επούλωση των ρωγμών, κάνοντας ικανό αυτό το άτομο να λειτουργεί βιώνοντας την προσωπική του ιστορία ως μέρος της ιστορίας του ευρύτερου συνόλου, στο οποίο εντάσσει τον εαυτό του. Να μιλά για τη ζωή στο ορφανοτροφείο μέσα στο πλαίσιο της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας, για το προσωπικό δράμα ως δράμα ενός λαού, που τα ορφανεμένα του παιδιά παρηγοριούνται και παίζουν με τα γράμματα των αμερικανίδων φιλάνθρωπων κυριών μέρος κι αυτό του σχεδίου Μάρσαλ;- με τη στερεότυπη σε όλα υπογραφή «η μαμά σου». Άλλωστε, όπως τονίζει ο Otto Rank (L art et l artiste ed. Payot, 2014) τα βιώματα και οι επιρροές που έχει κανείς στην παιδική του ηλικία συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη διαμόρφωση τόσο του ψυχισμού και της προσωπικότητας του υποκειμένου όσο και του έργου του ως δημιουργού. Μπορούν δηλαδή να δράσουν και ως δύναμη δημιουργίας και συνειδητής καλλιτεχνικής θέλησης. Μέσα λοιπόν απ αυτή την αφήγηση, συγκλονιστική στη λιτότητά της, μέσα από τη λογοτεχνική δημιουργία, ο συγγραφέας γίνεται ικανός να επεξεργασθεί τις απώλειες που έχουν συσσωρευτεί στον ψυχισμό του, τις απώλειες των πρωταρχικών αντικειμένων συναισθηματικής επένδυσης, του πατέρα και της μάνας, αλλά και τις άλλες απώλειες και διαψεύσεις επιθυμιών και προσδοκιών, όχι μόνο προσωπικών αλλά και ολόκληρης της γενιάς του. Η γραφή του, πηγή απόλαυσης για τον αναγνώστη, δημιουργεί τους όρους που τον κάνουν ικανό να αντέξει τις διαψεύσεις, να τις κάνει, τελικά, κινητήρια δύναμη μιας γόνιμης ψυχικής δραστηριότητας, που δημιουργεί στο πεδίο της γλώσσας και του συμβολικού γενικά και οικοδομεί ανθρώπινες σχέσεις με ενσυναίσθηση, βάθος και ορίζοντες, ρίχνοντας στον κόσμο ένα βλέμμα διαρκώς νέο. Και αυτό, κατά τον Winnicot (Conversations ordinaires ed. Gallimard 1988) σημαίνει δημιουργική ζωή. Γιατί η δημιουργικότητα είναι ένας τρόπος αντίληψης που δίνει στο πρόσωπο το αίσθημα ότι τη ζωή αξίζει τον κόπο να τη ζει κανείς. Κατερίνα Μάτσα

9 Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: H ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρωζώνη Η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης παρ ότι πέρασε στη σκιά της δημοσιότητας λόγω της... σεισμικής δόνησης που προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου, παραμένει ένα μείζονος σημασίας γεγονός που επηρεάζει και επηρεάζεται από τις εξελίξεις στην ταξική πάλη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τί έκανε στις 22 Ιανουρίου, τρεις ημέρες πριν από τις ελληνικές εκλογές η ΕΚΤ; Αποφάσισε να ανακοινώσει ότι πρόκειται να τυπώσει μέσα στους επόμενους μήνες περί το 1,14 τρισ. ευρώ και να χρηματοδοτήσει με αυτά την ευρωοικονομία αγοράζοντας κρατικά και εταιρικά ομόλογα καθησυχάζοντας τις αγορές κεφαλαίου για την παλιά υπόσχεση Ντράγκι ότι θα κάνει ό,τι χρειασθεί για το ευρώ. Η κίνηση αυτή στα γενικά της χαρακτηριστικά μοιάζει σαν η ΕΚΤ να μιμείται με καθυστέρηση ετών την FED (αμερικάνικη ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα) σ αυτό που έκανε από το 2009, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, ξοδεύοντας περισσότερα από 3 τρισ. δολ. για να κρατήσει... ανοικτές τις τράπεζες και να εμποδίσει την μαζική χρεοκοπία τους συστήματος. Η Fed σταμάτησε από τον περασμένο Οκτώβριο το τελευταίο (τρίτο) πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE). Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι στο γύρισμα του χρόνου 2011/2012 και ενώ είχε δρομολογηθεί η συζήτηση γιά το PSI+ (κούρεμα των ομολόγων) στην Ελλάδα, η ΕΚΤ είχε δρομολογήσει ένα πρόγραμμα φτηνού δανεισμού του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος της τάξης του ενός τρισ. ευρώ (LTROs) προφανώς για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες στην ευρωζώνη από το επερχόμενο κούρεμα του ελληνικού χρέους... Η αλήθεια όμως είναι ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) που ανακοίνωσε τώρα ο κ. Ντράγκι - χωρίς να υποτιμά κανείς τη σημασία του - δεν είναι σε πολλά επίπεδα ανάλογο εκείνων της Fed. Οι λόγοι είναι βασικά τρεις και είναι εξαιρετικά σημαντικοί: Το πρόγραμμα ποσοστικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αντίθετα με εκείνα της Fed δεν αφορά συνολικά την Ευρωζώνη, αλλά την κάθε χώρα ξεχωριστά, με ευθύνη της ίδιας της χώρας σε ποσοστό 80%. ηλάδη δεν θα αγοράζει η ΕΚΤ τα κρατικά ομόλογα των κρατών μελών ώστε να νομιμοποιεί έτσι με την δική της εγγύηση το αξιόχρεο των χωρών μελών αλλά η Κεντρική Τράπεζα της κάθε χώρας θα αγοράζει ομόλογα αναλαμβάνοντας το 80% του κινδύνου των συγκεκριμένων τίτλων, ενώ μόνο το υπόλοιπο 20% θα αναλαμβάνει ο ισολογισμός της ΕΚΤ, περιορίζοντας έστι στο ελάχιστο την αμοιβαιοποίηση του χρέους και την τάση δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρωζώνης. Αυτό στην λογική των αγορών σημαίνει ότι αφού οι εθνικές κεντρικές τράπεζες αναλαμβάνουν το 80% της ευθύνης του κινδύνου, οι τίτλοι αυτοί διατηρούν πάνω τους τον εθνικό κίνδυνο χρεοστασίου της χώρας και κατα συνέπεια τα αντίστοιχα spreads (ύψος κόστους δανεισμού) προκειμένου να αγορασθεί το χρέος αυτό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η απόφαση αυτή του Ντράγκι δεν λύνει την εκρηκτική αντίφαση ανάμεσα στα συμφέροντα των κρατών/ εθνών της ευρωζώνης και στην αδυναμία να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της (ανάκαμψη της οικονομίας) μέσα στο παρακμιακό αδιέξοδο του φαύλου κύκλου της υπερχρέωσης, της ύφεσης και του αποπληθωρισμού. εν σημαίνει όμως ότι πρέπει να υποτιμηθεί είτε γιατί είναι μικρό σαν ποσό (σ.σ. το 1,14 τρισ. ευρώ είναι γιγάντιο μέγεθος και θα... μοιράζονται 60 δισ. τον μήνα επί 20 μήνες τουλάχιστον), είτε γιατί παραμένει μοιρασμένο σε εθνικές ευθύνες συντηρώντας έτσι τις επιφυλάξεις του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου που η ΕΚΤ θέλει να... συμπαρασύρει στη στήριξη των κρατικών χρεών. Η δεύτερη διαφορά με τα όσα έκανε η Fed έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα τρία προγράμματα QE της Fed συνοδεύονταν με αντίστοιχη δημοσιονομική χαλάρωση και ενίσχυση της καταναλωτικής δαπάνης τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Χαρακτηριστική είναι στις ΗΠΑ η τεράστιας κλίμακας επενδυτική επέκταση στον χώρο της ενέργειας όπου άνοιξε ο τομέας της περιβαλλοντοκτόνου παραγωγής σχιστολιθικού φυσικού αερίου. Αντίθετα, στην Ευρωζώνη παραμένει σε ισχύ το ασφυκτικό πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής με ακραίο παράδειγμα την περίπτωση της Ελλάδας. Πράγμα που εμποδίζει να διοχετευθεί έστω και δια της... βίας χρηματοδότηση από το πρόγραμμα της ΕΚΤ σε επενδυτικές δαπάνες οι οποίες σε κρατικό επίπεδο λίγο πολύ απαγορεύονται και στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν λόγο σε περίοδο αποπληθωρισμού και ύφεσης να γίνουν... Όσο για το περιβόητο επδνυτικό σχέδιο - φάντασμα του Γιουνκέρ των 300 δισ. ευρώ ακόμα το ψάχνουν. Η τρίτη διαφορά έχει να κάνει με το γεγονός ότι όταν έτρεχαν τα προγράμματα της Fed έτρεχαν ταυτόχρονα και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης της Ιαπωνίας, της Αγγλίας και η ανάλογη παρέμβαση στην Κίνα, με την Ευρωζώνη να χρηματοδοτεί παράλληλα έστω και με το σταγονόμετρο τις τράπεζες με τα LTROs. Τώρα που αποφάσισε η ΕΚΤ να κινηθεί έχει κλείσει η κεντρική... κάνουλα της Fed και έχει εξαντληθεί η αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων της Ιαπωνίας και της Αγγλίας, ενώ ταυτόχρονα έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα η παρέμβαση της Κίνας. Μπορεί η με εθνικούς περιορισμούς και χωρίς δημοσιονομική χαλάρωση κινητοποίηση της ΕΚΤ να υποκαταστήσει την συντονισμένη διεθνώς αποτελεσματικότητα της Fed; Η πλειονότητα των αναλυτών διεθνώς αμφιβάλει... Υπάρχει όμως και η ελληνική διάσταση στην αλά Ευρώπη ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ που θα μπορούσε να αποδειχθεί αχίλλειος πτέρνα για το ευρώ. Η ανακοίνωση της ΕΚΤ για το πρόγραμμα παρ ότι αναφέρει ότι δεν θα υπάρξουν κατ εξαίρεση συμπεριφορές σε κάποιες χώρες και ότι δεν εξαιρεί κανέναν, στην πραγματικότητα επισημοποιεί την εξαίρεση της Ελλάδας. Πώς; Να πως: Η συμμετοχή στο πρόγραμμα έχει ως προϋπόθεση το τυπικό αξιόχρεο του κάθε ομολόγου και αυτό διασφαλίζεται, είτε από την διαβάθμιση των οίκων αξιολόγησης, είτε με την ύπαρξη προγράμματος στήριξης (μνημονίου). Η Ελλάδα βρίσκεται σε μνημόνιο ακόμα μέχρι τις 28/2 και μέχρι τότε δικαιούται συμμετοχής. Όμως το πρόγραμμα της ΕΚΤ θα αρχίσει να υλοποιείται από τον Μάρτιο. Και έτσι η Ελλάδα παρ ότι μέλος της Ευρωζώνης και της νομισματικής ένωσης του ευρώ δεν θα μπορεί να ενισχυθεί με τις αγορές κρατικών ομολόγων. Αυτό όμως θα επιβεβαιώσει τις επιφυλάξεις των αγορών απέναντι στο πρόγραμμα λόγω των εθνικών κινδύνων, σήμερα της Ελλάδας και αύριο οποιουδήποτε πάρει τη θέση της οδηγώντας σε ξήλωμα της Ευρωζώνης και του ευρώ, δημιουργώντας ερωτηματικά για την αξιοπιστία του Ντράγκι και του ευρώ... Γ. Αγγ.