Ηπεριφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας έρχεται ως συνέχεια της διοικητικής

Transcript

1 28 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (Ένα ακόμη πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, που θα περάσει στην ιστορία, ως ένα πειραματικό εγχείρημα στο χώρο της υγείας) Του Αθανασίου Βασιλοπούλου Ηπεριφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας έρχεται ως συνέχεια της διοικητικής οικονομικής περιφερειακής διάρθρωσης της χώρας που άρχισε με το Ν. 1622/86 (Φ.Ε.Κ. Α_187/ ) για την τοπική αυτοδιοίκηση, την περιφερειακή α- νάπτυξη και το δημοκρατικό προγραμματισμό. Σύμφωνα με το άρθρο 61 του νόμου αυτού και με την 23/ Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου η χώρα διαιρέθηκε σε δεκατρείς (13) Διοικητικές Περιφέρειες. Οι βασικοί στόχοι ήταν: α) η επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ανάπτυξης του κράτους και β) ο περιορισμός των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφέρειας. Η υλοποίηση αμφοτέρων των στόχων προϋποθέτει τον οικονομικό προγραμματισμό κατά περιφέρειες. Η πρώτη περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, η οποία ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, προβλεπόταν 1 με το Β.Δ. 17/ το οποίο είχε εκδοθεί σε εφαρμογή προβλεπόμενης διάταξης του Ν.Δ. 2592/1953 (Φ.Ε.Κ. Α 154/ ). Ανάλογη πρόβλεψη υπήρχε και στο Ν.Δ. 104/1973, η οποία και αυτή ουδέποτε υλοποιήθηκε.το θέμα της περιφερειακής οργάνωσης των υπηρεσιών υγείας, επανήλθε μέσω των προτάσεων των Υπουργών Υγείας, της δικτατορίας, Πάτρα και επί κυβερνήσεως της Ν. Δημοκρατίας, μετά το 1974, Δοξιάδη. Επίσης προτάθηκε και στη σχετική μελέτη του ΚΕΠΕ, το έτος 1979, η οποία αφορούσε την οργάνωση των υπηρεσιών υγείας. Πολύ αργότερα, μετά την ψήφιση του Ν. 1397/83 (Φ.Ε.Κ. Α 143/ ), ο οποίος σημειωτέον, είναι ο ιδρυτικός νόμος του Ε.Σ.Υ., και σε εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 2,που προέβλεπε τη διαίρεση της χώρας σε υγειονομικές περιφέρειες,εκδόθηκε 2 το Π.Δ. 31/1986, σύμφωνα με το οποίο η χώρα διαιρέθηκε σε 9 υγειονομικές περιφέρειες, χωρίς όμως τελικά και αυτό να τύχει εφαρμογής. Η περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας έγινε πράξη από τον υπουργό Υγείας της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Α. Παπαδόπουλο, ο οποίος προς το τέλος του έτους 2000 έφερε στη Βουλή προς ψήφιση νομοσχέδιο με τίτλο Βελτίωση και εκσυγχρο- O Αθανάσιος Αντ. Βασιλόπουλος, είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών,Υπάλληλος στο Γενικό Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών.

2 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH 29 νισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου ο εισηγητής της πλειοψηφίας κ. Ε. Σκουλάκης ανέφερε ότι: η περιφερειακή συγκρότηση του Ε.Σ.Υ. αποτελεί κεντρική επιλογή για την κυβέρνηση και απόφαση θεμελιώδους σημασίας, πραγματώνεται δε με τη σύσταση 17 ολοκληρωμένων περιφερειακών συστημάτων υγείας. Αυτό θα επιτρέψει την καλύτερη αποτύπωση των πραγματικών αναγκών της υγείας του πληθυσμού και το σχεδιασμό για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση αυτών των αναγκών, ιδιαίτερα στις περιφέρειες όπου παρατηρούνται μεγάλες ανισότητες στο επίπεδο και στην ποιότητα των υπηρεσιών υγείας. Στόχος είναι η μέγιστη υγειονομική αυτάρκεια σε κάθε περιφέρεια. Έτσι θα πεισθεί ο πολίτης ότι πρέπει να μείνει στα νοσοκομεία του τόπου του για νοσηλεία. Το νομοσχέδιο καταψηφίστηκε από την αντιπολίτευση. Ειδικότερα ο εισηγητής της μείζονος αντιπολίτευσης κ. Α. Γιαννόπουλος ανέφερε ότι: το περιφερειακό μοντέλο α- νάπτυξης του Ε.Σ.Υ. προβλέπεται με τον ιδρυτικό του νόμο, όμως έως τώρα δεν έγινε α- πολύτως τίποτα. Χαρακτήρισε την περιφερειακή οργάνωση ως ένα γραφειοκρατικό μοντέλο λειτουργίας, ένα δαιδαλώδες σύστημα διοίκησης, οργάνωσης, σχεδιασμού, παρακολούθησης και μάλιστα πολυδάπανο, αφού κάθε Πε.Σ.Υ. έχει περί τα 47 άτομα και το κόστος είναι μεγάλο. Για την Νέα Δημοκρατία υποστήριξε ο κ. Α. Γιαννόπουλος περιφερειακή οργάνωση δε σημαίνει γραφειοκρατική περιφερειακή οργάνωση. Περιφερειακή οργάνωση είναι αποκεντρωμένες υπηρεσίες που θα τις δώσουμε στην περιφέρεια. Από τα περιφερειακά νοσοκομεία πρέπει να δώσουμε τέτοιες υπηρεσίες υγείας στην ύπαιθρο χώρα, όπως αυτές που απολαμβάνουμε εμείς στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι εισηγητές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου καταψήφισαν το νομοσχέδιο εκφράζοντας τις αντιρρήσεις τους κυρίως, ως προς το θεσμό της λειτουργίας απογευματινών εξωτερικών ιατρείων επ αμοιβή, στα δημόσια νοσοκομεία. Τελικά το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από την πλειονοψηφία και έγινε νόμος του κράτους, Ν. 2889/01 (Φ.Ε.Κ. Α 37/ ). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του προαναφερθέντος νόμου, η επικράτεια διαιρέθηκε σε Υγειονομικές Περιφέρειες οι οποίες ταυτίζονταν με τις Διοικητικές. Σε κάθε Υγειονομική Περιφέρεια ιδρύθηκε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία Περιφερειακό Σύστημα Υγείας Πε.Σ.Υ., που ή- ταν υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του Υπουργού Υγείας. Κατ εξαίρεση στην Περιφέρεια Αττικής συστήθηκαν τρία Πε.Σ.Υ. και στις Περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας και Νοτίου Αιγαίου από δύο. Ο σκοπός ίδρυσης των Πε.Σ.Υ. ήταν η μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η άρση των ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, σε ό,τι αφορά την παροχή υπηρεσιών υγείας. Δύο χρόνια μετά επιχειρήθηκε η περιφερειακή οργάνωση του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας από τον τότε υπουργό 3 κ. Κ Στεφανή. Με το Ν. 3106/03 (Φ.Ε.Κ. Α 30/ ) δημιουργήθηκαν ολοκληρωμένα συστήματα παροχής υπηρεσιών πρόνοιας σε επίπεδο περιφέρειας, ταυτόσημης με την υγειονομική. Έτσι υπό τον έλεγχο και την εποπτεία του κάθε Πε.Σ.Υ.,εκτός από τις μονάδες υγείας,τέθηκαν και όλες οι μονάδες παροχής υπηρεσιών πρόνοιας, που λειτουργούσαν εντός των ορίων δικαιοδοσίας του. Τα Πε.Σ.Υ. πλέον ονομάστηκαν Πε.Σ.Υ.Π. (Περιφερειακά Συστήματα Υγείας Πρόνοιας).Τα Πε.Σ.Υ.Π. διοικούνταν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν. 2889/01, από εννεαμελή Διοικητικά Συμβούλια. Από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας τους τα Πε.Σ.Υ.Π. απεδείχθησαν δυσλειτουργικά. Δύο χρόνια μετά την ίδρυση και λειτουργία τους, τα νοσοκομεία και οι μονάδες πρόνοιας που λειτουργούσαν ως αποκεντρωμένες μονάδες των οικείων Πε.Σ.Υ.Π., είχαν

3 30 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH περιέλθει σε πραγματικό αδιέξοδο 4. Συγκεκριμένα, η πρόβλεψη 5 του νομοθέτη να στερήσει από τα νοσοκομεία και τις μονάδες πρόνοιας τη νομική τους προσωπικότητα είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνονται στα Πε.Σ.Υ.Π., εκτός από τα θέματα συντονισμού, στρατηγικής τακτικής και επιτελικού ελέγχου και καθημερινός όγκος εγγράφων που α- φορούσαν απλές υποθέσεις. Πράγματι, προκειμένου να αποκτήσουν νομική υπόσταση 6 τα έγγραφα και οι διοικητικές πράξεις που εξέδιδαν τα όργανα των νοσοκομείων έπρεπε να υπογραφούν από τον Πρόεδρο ή στη χειρότερη περίπτωση από το Διοικητικό Συμβούλιο του οικείου Πε.Σ.Υ.Π.. Εξάλλου τα Πε.Σ.Υ.Π. εκπροσωπούσαν δικαστικώς και εξωδίκως όλα τα νοσοκομεία της περιφέρειάς τους. Επίσης μπορούσε κάποιος να στραφεί μόνο κατά του οικείου Πε.Σ.Υ.Π., για πράξεις ή παραλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και γενικότερα υπαλλήλων των νοσοκομείων, που λειτουργούσαν ως αποκεντρωμένες μονάδες αυτού. Τούτο οδήγησε σε μια συσσώρευση απίστευτης γραφειοκρατίας στα Πε.Σ.Υ.Π.. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις προμήθειες 7, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των νοσοκομείων, η κατάσταση περιήλθε, πραγματικά, σε τέλμα. Η ίδρυση και λειτουργία των Πε.Σ.Υ.Π. χαρακτηρίστηκε 8 πολυδάπανη.απαίτησε α- πό τον κρατικό προϋπολογισμό επιχορήγηση δρχ., σύμφωνα με την ειδική έκθεση 9 του Ν. 2889/01, προκειμένου να καλύψει έξοδα μισθοδοσίας 10, καταβολή αποζημιώσεων στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, λειτουργικές δαπάνες κ.α.. Η πρόβλεψη 11 του νομοθέτη για άμεση απόσπαση μετακίνηση προσωπικού από μία μονάδα υγείας σε άλλη του ίδιου Πε.Σ.Υ.Π., προκειμένου να καλυφθούν άμεσες α- νάγκες, στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί, π.χ. εύκολα μπορεί να μετακινηθεί ένας υπάλληλος από το Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών στον Ευαγγελισμό ή από το Θεαγένειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Είναι όμως πολύ δύσκολο να μετακινηθεί ένας υπάλληλος από το Νοσοκομείο Χαλκίδας στο Νοσοκομείο Άμφισσας ή ακόμη δυσκολότερο από το Νοσοκομείο Κέρκυρας στο Νοσοκομείο Ζακύνθου. Ως δομικές μονάδες του Εθνικού Συστήματος Υγείας τα Πε.Σ.Υ.Π. χαρακτηρίζονται από μεγάλη ανομοιογένεια, π.χ. το Α Πε.Σ.Υ.Π. Αττικής το οποίο συμπεριελάμβανε δέκα επτά (17) νοσοκομεία των Αθηνών συγκρινόμενο με το Α Πε.Σ.Υ.Π. Νοτίου Αιγαίου το οποίο είχε στην αρμοδιότητά του ένα κέντρο υγείας και ένα νοσοκομείο εκατό κλινών. Επίσης ως προς την άρση των υγειονομικών ανισοτήτων μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, που ήταν βασικός σκοπός της περιφερειακής οργάνωσης των υπηρεσιών υγείας, τα Πε.Σ.Υ.Π. φαίνεται 12 πως δεν προσέφεραν τίποτα. Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε πως τα Πε.Σ.Υ.Π. λειτούργησαν καθαρά ως γραφειοκρατικά μορφώματα ανάμεσα στο Υπουργείο και τις μονάδες υγείας και πρόνοιας. Η λειτουργία τους δεν ανταποκρίθηκε στους σκοπούς της ίδρυσής τους. Κυρίως όμως τα Πε.Σ.Υ.Π. δεν έλυσαν 13 προβλήματα στο χώρο της υγείας. Ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές του 2004, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δια του υπουργού Υγείας κ. Ν. Κακλαμάνη έφερε νέο νομοσχέδιο με τίτλο Εθνικό Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και λοιπές Διατάξεις προς ψήφιση στη Βουλή. Βασικός σκοπός 14 του νομοσχεδίου ήταν η ουσιαστική αποκέντρωση των υπηρεσιών υγείας και η θεραπεία των αδυναμιών του προηγούμενου νόμου. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου οι υγειονομικές περιφέρειες παρέμειναν ως είχαν με το Ν. 2889/01 (ιδρυτικό νόμο των Πε.Σ.Υ.Π) για λόγους, είτε μεγέθους και αριθμού των εμπλεκομένων νοσοκομείων, είτε γεωγραφικών ιδιομορφιών και αναγκών, αλλά και για να μη διαταραχθεί η απρόσκοπτη μετάβαση των υπηρεσιών

4 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH 31 από την προηγούμενη στη νέα τους μορφή. Σε κάθε υγειονομική περιφέρεια ιδρύεται Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία Δ.Υ.ΠΕ. (Διοικητική Υγειονομική Περιφέρεια). Ταυτόχρονα με την ίδρυση των Δ.Υ.ΠΕ. καταργούνται τα Πε.Σ.Υ.Π.. Τα νοσοκομεία και οι μονάδες κοινωνικής φροντίδας επανέρχονται στο προηγούμενο νομικό καθεστώς. Γίνονται ξανά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), με ουσιαστικές αρμοδιότητες αυτοτελούς αντιμετώπισης των αναγκών τους. Οι Δ.Υ.ΠΕ. στελεχώνονται με επαρκές από ά- ποψη αριθμού και προσόντων προσωπικό και διοικούνται από Διοικητές και Διοικητικά Συμβούλια.Το νομοσχέδιο προέβλεπε επίσης τη σύσταση ενιαίας τεχνικής υπηρεσίας στα πλαίσια της υγειονομικής περιφέρειας.τέλος δημιουργούνται στην έδρα των Υγειονομικών Περιφερειών, Κέντρα Εξυπηρέτησης των Πολιτών για θέματα υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Η εφαρμογή του παραπάνω νομοσχεδίου απαιτούσε ποσό ,00 ευρώ, σύμφωνα με την ειδική έκθεση 15 του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους. Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από την πλειονοψηφία και έγινε νόμος του κράτους, Ν. 3329/05 (Φ.Ε.Κ. Α 81/ ), ενώ το καταψήφισε 16 σύσσωμη η αντιπολίτευση. Με τον Ν. 3329/05 δεν επήλθε καμία ουσιαστική μεταβολή στην περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας. Οι υγειονομικές περιφέρειες παρέμειναν δέκα επτά, όσες ή- ταν και με το νόμο 2889/01. Η ίδρυση των Δ.Υ.ΠΕ. και ταυτόχρονα η κατάργηση των Πε.Σ.Υ.Π. δεν σηματοδοτούσε καμία σημαντική μεταβολή. Πρόκειται για τις ίδιες υπηρεσίες οι οποίες παρέμειναν Ν.Π.Δ.Δ.. Απλά άλλαξαν όνομα. Ορθότερη βεβαίως η ονομασία Δ.Υ.ΠΕ., γιατί αποσαφηνίζονται καλύτερα οι έννοιες της υγειονομικής περιφέρειας και της διοίκησής της. Επισημαίνουμε πως και η ονομασία Πε.Σ.Υ.Π. ακριβώς στην ίδια υπηρεσία παρέπεμπε, δηλαδή στη Διοίκηση της Υγειονομικής Περιφέρειας (αρχικά Δ.Υ.ΠΕ.). Διαφοροποιήσεις διαπιστώνονται σε ό,τι αφορά τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις των υπαλλήλων και των οργάνων διοίκησης των Δ.Υ.ΠΕ., σε αντιστοιχία με τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις των υπαλλήλων και των οργάνων διοίκησης των Πε.Σ.Υ.Π.. Σύμφωνα με την παρ. 15 του αρθρ. 4 του Ν. 3329/05 στην έδρα κάθε Δ.Υ.ΠΕ. συνεστήθησαν πενήντα μία (51) οργανικές 17 θέσεις μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, ήτοι: Α. Κατηγορία Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ). Κλάδος Διοικητικός Οικονομικός, θέσεις 3. Κλάδος Κοινωνικής Διοίκησης Κοινωνιολογίας, θέσεις 3. Κλάδος Διοικητικός Λογιστικός, θέσεις 4. Κλάδος Οργάνωσης & Διοίκησης Επιχειρήσεων, θέσεις 3. Κλάδος Πληροφορικής, θέσεις 3. Κλάδος Ιατρικής Νοσηλευτικής, θέσεις 2. Κλάδος Στατιστικής, θέση 1. Μία θέση Δικηγόρου. Κλάδος Ιατρών Εργασίας, θέση 1. Κλάδος Τεχνικών Ασφαλείας, θέση 1. Β. Κατηγορία Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ). Κλάδος Διοικητικός Λογιστικός, θέσεις 8. Κλάδος Πληροφορικής, θέσεις 2. Κλάδος Διοίκησης Μονάδων Υγείας & Πρόνοιας, θέσεις 5. Κλάδος Κοινωνικής Εργασίας, θέσεις 2. Γ. Κατηγορία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ). Κλάδος Διοικητικών Γραμματέων, θέσεις 6.

5 32 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH Κλάδος Οδηγών, θέσεις 2. Δ. Κατηγορία Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ). Κλάδος Επιμελητών, θέσεις 2. Κλάδος Προσωπικού Καθαριότητας, θέσεις 2. Επίσης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 3329/05, όργανα 18 διοίκησης της υγειονομικής περιφέρειας (Δ.Υ.ΠΕ.) είναι ο Διοικητής και επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, ενώ τα Πε.Σ.Υ.Π. διοικούνταν από εννεαμελή Διοικητικά Συμβούλια. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι οι ουσιαστικές διαφοροποιήσεις του Ν. 3329/05 έναντι του Ν.2889/01 είναι: Α)τα νοσοκομεία και οι μονάδες κοινωνικής φροντίδας επανήλθαν με το Ν. 3329/05, στο προηγούμενο νομικό καθεστώς. Δηλαδή, έπαψαν να είναι αποκεντρωμένες μονάδες των οικείων (Δ.Υ.ΠΕ.) και απέκτησαν πάλι τη νομική τους προσωπικότητα, ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με δικό τους προϋπολογισμό, περιουσία και όργανα, προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο στο οποίο είχαν περιέλθει με το Ν. 2889/01. Β) στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης συστήθηκε 19 Κεντρικό Συμβούλιο Υγειονομικών Περιφερειών (ΚΕ.ΣΥ.Υ.ΠΕ.) στο οποίο μάλιστα προεδρεύει ο ί- διος ο υπουργός, με σκοπό το συντονισμό του έργου των Διοικητών των Υγειονομικών Περιφερειών και την εναρμόνιση των πολιτικών τους για την υγεία και την κοινωνική αλληλεγγύη. Δύο χρόνια, περίπου, μετά την ψήφιση του Ν. 3329/05, ο υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δ. Αβραμόπουλος έφερε νομοσχέδιο στη Βουλή με τίτλο Κύρωση συμβάσεων υπέρ νομικών προσώπων εποπτευόμενων από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και λοιπές διατάξεις.το τρίτο άρθρο του νομοσχεδίου αυτού αναφέρεται στην περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας. Προβλέπει ότι οι Υγειονομικές Περιφέρειες περιορίζονται από δέκα επτά (17) σε επτά (7), στο πλαίσιο μιας μεταβατικής περιόδου που θα οδηγήσει στην πλήρη εξάλειψή τους εντός της επόμενης διετίας. Τα όρια των συγχωνευόμενων Υγειονομικών Περιφερειών, είναι ίδια με τα όρια των αντίστοιχων Διοικητικών Περιφερειών 20, με εξαίρεση τις Υγειονομικές Περιφέρειες Α, Β και Γ Αττικής,Α και Β Κεντρικής Μακεδονίας,Α και Β Νοτίου Αιγαίου, οι οποίες σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05, δεν ταυτίζονται με τις διοικητικές. Συγκεκριμένα: Η επικράτεια διαιρείται στις ακόλουθες επτά Υγειονομικές Περιφέρειες: α) την 1η Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, που προκύπτει από τη συγχώνευση δια α- πορροφήσεως της Υγειονομικής Περιφέρειας Α Αττικής 21 από την Υγειονομική Περιφέρεια Β Αττικής 22, έχει έδρα την Αθήνα και ασκεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Α και Β Αττικής, β) την 2η Υγειονομική Περιφέρεια Πειραιώς και Αιγαίου, που προκύπτει από τη συγχώνευση δια απορροφήσεως της Υγειονομικής Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, της Α Υγειονομικής Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και της Β Υγειονομικής Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, από την Γ Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, έχει έδρα τον Πειραιά και ασκεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Γ Αττικής 23, Βορείου Αιγαίου, Α Νοτίου Αιγαίου 24 και Β Νοτίου Αιγαίου 25, γ) την 3η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας, που προκύπτει από τη συγχώνευση δια απορροφήσεως της Υγειονομικής Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας από την Β Υγειονομική Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας 26, έχει έδρα την Θεσσαλονίκη και

6 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH 33 ασκεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Β Κεντρικής Μακεδονίας και Δυτικής Μακεδονίας, δ) την 4η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας Θράκης, που προκύπτει από τη συγχώνευση δια απορροφήσεως της Υγειονομικής Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης, από την Α Υγειονομική Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, έχει έδρα την Θεσσαλονίκη και ασκεί εφεξής το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Α Κεντρικής Μακεδονίας 27 και Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης, ε) την 5η Υγειονομική Περιφέρεια Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, που προκύπτει α- πό τη συγχώνευση δια απορροφήσεως της Υγειονομικής Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας από την Υγειονομική Περιφέρεια Θεσσαλίας, έχει έδρα την Λάρισα και ασκεί ε- φεξής το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, στ)την 6η Υγειονομική Περιφέρεια Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Ηπείρου και Δυτικής Ελλάδας, που προκύπτει από τη συγχώνευση δια απορροφήσεως των Υγειονομικών Περιφερειών Πελοποννήσου, Ηπείρου και Ιονίων Νήσων από την Υγειονομική Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, έχει έδρα την Πάτρα και ασκεί εφεξής το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Πελοποννήσου, Ηπείρου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων, ζ) την 7η Υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης, που έχει έδρα το Ηράκλειο και ασκεί τις αρμοδιότητες της Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης. Βεβαίως, εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις του προηγουμένου νόμου, οι οποίες προβλέπουν ότι στην έδρα κάθε Υγειονομικής Περιφέρειας συνιστάται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία Διοίκηση Υγειονομικής Περιφέρειας Δ.Υ.ΠΕ., που συμπληρώνεται από το όνομα της οικείας Υγειονομικής Περιφέρειας. Η κάθε Δ.Υ.ΠΕ. έχει δικό της προϋπολογισμό, πρωτόκολλο, αρχείο, σφραγίδα και Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (Α.Φ.Μ.) 28 Όμως, με το νέο νομοσχέδιο καταργούνται τα Διοικητικά Συμβούλια των Δ.Υ.ΠΕ., ό- πως επίσης και η θέση του Αντιπροέδρου σε κάθε μία από αυτές, ενώ το σύνολο των αρμοδιοτήτων τους ασκείται πλέον, από τον Διοικητή και τους δύο Υποδιοικητές κάθε Δ.Υ.ΠΕ.. Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από την πλειονοψηφία και έγινε νόμος 29 του κράτους, Ν. 3527/07 (Φ.Ε.Κ. Α 25/ ), ενώ το καταψήφισε 30 σύσσωμη η αντιπολίτευση. Βλέπουμε λοιπόν ότι η περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας που έγινε πράξη το έτος 2001 με τον Ν. 2889/01, θα καταργηθεί την επόμενη διετία σύμφωνα με την πρόβλεψη του Ν. 3527/07. Αναμφίβολα, ένα ακόμη πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, που θα περάσει στην ιστορία ως ένα πειραματικό εγχείρημα στο χώρο της υγείας.το εγχείρημα αυτό δεν αποτέλεσε ενέργεια στα πλαίσια ενός στρατηγικού σχεδιασμού για την καλύτερη οργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Οι αλλεπάλληλες και σε σύντομο χρονικό διάστημα νομοθετικές αλλαγές, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Η περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, ως εργαλείο ανάπτυξης, δεν πέτυχε να υλοποιήσει τους σκοπούς της που είναι: α) άμβλυνση των υγειονομικών ανισοτήτων 31 μεταξύ κέντρου και περιφέρειας και β) βελτίωση της ποιότητας 32 των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας. Όμως και αν ακόμα αυτό φαίνεται ως γενική διαπίστωση, εμείς υποστηρίζουμε πως τα προβλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, στο χώρο της υγείας, όσο μοναδικό κέντρο αποφάσεων εξακολουθεί να μένει η Αθήνα.Απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθολογι-

7 34 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH κή ανάπτυξη του συστήματος υγείας είναι η ενεργοποίηση του δυναμικού του, ανά υ- γειονομικές περιφέρειες. Το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και σχετίζεται με τη γενικότερη αναπτυξιακή πολιτική της χώρας. Η ιστορία της ανάπτυξης και ιδιαίτερα η ιστορία της περιφερειακής α- νάπτυξης διδάσκει πως δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ περιφερειακή ανάπτυξη σε μια χώρα, χωρίς την εκχώρηση ανάλογης εξουσίας, από την κεντρική διοίκηση προς την περιφέρεια. Όσοι λαοί κατανόησαν έγκαιρα αυτή την απλή αλήθεια που εκφράζεται με την εξίσωση ανάπτυξη = εξουσία, (που μπορεί να εκφραστεί σε μορφές όπως: εθνική α- νάπτυξη = κεντρική εξουσία, περιφερειακή ανάπτυξη = περιφερειακή εξουσία, τοπική ανάπτυξη = τοπική εξουσία), αναπτύχθηκαν πραγματικά. Ποτέ δεν αναπτύχθηκε φυσιολογικά καμιά περιφέρεια με νόμους και όργανα 33 της κεντρικής, της όποιας, ακόμα και καλοπροαίρετης εξουσίας 34. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1. Οι Υγειονομικές Περιφέρειες σύμφωνα με το Β.Δ 17/ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΔΡΑ ΝΟΜΟΙ Ή ΚΑΙ ΤΜΗΜΑΤΑ ΝΟΜΩΝ 1η Υ.Π. Κομοτηνή Έβρου, Ροδόπης, Ξάνθης, Δράμας, Καβάλας, Σαμοθράκης, Θάσου 2η Υ.Π. Θεσσαλονίκη Σερρών, Κιλκίς, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Αγίου Όρους 3η Υ.Π. Κοζάνη Φλώρινας, Καστοριάς, Κοζάνης 4η Υ.Π. Ιωάννινα Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Πρέβεζας, Άρτας 5η Υ.Π. Λάρισα Τρικάλων, Καρδίτσας, Λάρισας, Μαγνησίας, Σποράδων 6η Υ.Π. Λαμία Ευρυτανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας 7η Υ.Π. Πάτρα Κέρκυρας, Λευκάδας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Ηλείας, Αχαΐας, Αιτωλίας, Ακαρνανίας 8η Υ.Π. Τρίπολη Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αρκαδίας, Αργολίδας 9η Υ.Π. Αθήνα Κορινθίας, Βοιωτίας, Ευβοίας, Αττικής, Σκύρου 10η Υ.Π. Μυτιλήνη Λήμνου, Αγ. Ευστρατίου, Λέσβου, Ψαρών, Χίου 1η Υ.Π. Πειραιάς Κυθήρων, Ύδρας, Σπετσών, Τροιζηνίας, Αίγινας, Σαλαμίνας, δήμου Πειραιά, Αγ. Γεωργίου, Κερατσινίου, Δραπετσώνας, Νίκαιας, Αγ. Ιωάννη Ρέντη, Κορυδαλλού και Νέου Φαλήρου 12η Υ.Π. Χανιά Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου, Λασιθίου 13η Υ.Π. Ρόδος Δωδεκανήσων Η διαίρεση της χώρας στις παραπάνω υγειονομικές περιφέρειες ουδέποτε ίσχυσε, αφού κατέληξε σε μια τύποις αποκέντρωση των υπηρεσιών υγείας, υπαγόμενη στην αρμοδιότητα του Νομάρχη, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.Δ. 3097/1954 περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του Ν.Δ. 2592/53 με το οποίο, εν πολλοίς, δίνονταν λύσεις σε καίρια υπηρεσιακά ζητήματα του προσωπικού των υπηρεσιών υγείας. 2. Οι υγειονομικές περιφέρειες σύμφωνα με το Π.Δ. 31/1986 ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΔΡΑ ΝΟΜΟΙ 1η Υ.Π. Αθήνα Αττικής, Βοιωτίας, Ευβοίας, Ευρυτανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας 2η Υ.Π. Πάτρα Αιτωλ/νίας, Αρκαδίας, Αργολίδας, Αχαΐας, Ζακύνθου, Ηλείας, Κεφαλληνίας, Κορίνθου, Μεσσηνίας 3η Υ.Π. Γιάννενα Άρτας, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Κέρκυρας, Λευκάδας, Πρέβεζας 4η Υ.Π. Λάρισα Καρδίτσας, Λάρισας, Μαγνησίας, Τρικάλων

8 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH 35 5η Υ.Π. Θεσσαλονίκη Γρεβενών, Ημαθίας, Θεσσαλονίκης, Καστοριάς, Κιλκίς, Κοζάνης, Πέλλας, Πιερίας, Φλώρινας, Χαλκιδικής 6η Υ.Π. Καβάλα Δράμας, Καβάλας, Σερρών 7η Υ.Π. Αλεξαν/λη Έβρου, Ξάνθης, Ροδόπης 8η Υ.Π. Μυτιλήνη Δωδεκανήσου, Κυκλάδων, Λέσβου, Σάμου, Χίου 9η Υ.Π. Ηράκλειο Ηρακλείου, Λασιθίου, Ρεθύμνης, Χανίων 3. Σημειωτέον ότι κατά τη διάρκεια της επιχειρούμενης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας σχετικά με την περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, την οποία είχε εισηγηθεί ο κ. Α. Παπαδόπουλος, για άγνωστους στο ευρύ κοινό λόγους, παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον καθηγητή κ. Κ. Στεφανή. 4. Βλ. σχ. Δ. Κρουστάλλη και Θ. Τσώλη Ε.Σ.Υ. Η μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης - το σύστημα υγείας βρίσκεται σε αδιέξοδο, εφημ. το Βήμα της Κυριακής, σελ , Βλ. αρθρ. 5 παρ. 1 του Ν. 2889/ Ως γνωστό νομική υπόσταση έχει το έγγραφο της Διοίκησης, το οποίο παράγει αποτελέσματα κατά των οποίων μπορεί να στραφεί ο διοικούμενος με προσφυγή ουσίας στα Διοικητικά Δικαστήρια ή με αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. 7. Όλοι οι δημόσιοι διαγωνισμοί με προϋπολογισθείσα δαπάνη μεγαλύτερη των ,00 ευρώ διαβιβάστηκαν από τα νοσοκομεία στα Πε.Σ.Υ.Π. Όμως τα Πε.Σ.Υ.Π. αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν δημόσιους ανοικτούς διαγωνισμούς για προμήθεια των πάσης φύσεως υγειονομικών υλικών των νοσοκομείων της περιφερείας τους, διότι: α) δεν διέθεταν εξειδικευμένο προσωπικό (ιατρούς νοσηλευτές) οι οποίοι θα έθεταν τις τεχνικές προδιαγραφές των υλικών και θα αξιολογούσαν τα υλικά, β) η κωδικοποίηση των διαφόρων υλικών ήταν και παραμένει διαφορετική από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, γ) υπήρχε ασυμβατότητα της ισχύουσας νομοθεσίας περί προμηθειών π.χ. η υπηρεσία η οποία διενεργεί το διαγωνισμό πρέπει και να παραλαμβάνει τα υλικά, κάτι τέτοιο όμως ήταν ανέφικτο, δεδομένου ότι τα Πε.Σ.Υ.Π. δεν διέθεταν ούτε τους απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους ούτε και εξειδικευμένο προσωπικό προκειμένου να παραλαμβάνουν. Και αν ακόμη δεχθούμε ότι ορισμένα κεντρικά Πε.Σ.Υ.Π. π.χ. Α_ Πε.Σ.Υ.Π.Αττικής, μπορούσαν να συνεργαστούν με τα νοσοκομεία της αρμοδιότητάς τους για τη διενέργεια των διαγωνισμών, για τα περισσότερα κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο. Η λογική της εξοικονόμησης πόρων, που θα προέρχονταν μέσα από τη διενέργεια διευρυμένων διαγωνισμών (οικονομίες κλίμακας) δεν τελεσφόρησε. Αντιθέτως καταγράφεται την περίοδο εκείνη μια άνευ προηγουμένου αύξηση των νοσοκομειακών δαπανών για προμήθειες, ως αποτέλεσμα των απευθείας αναθέσεων ή προχείρων διαγωνισμών, ή μικροπρομηθειών προκειμένου τα νοσοκομεία να μην αναστείλουν τη λειτουργία τους. 8. Βλ. σχ. στην εισηγητική έκθεση του Ν. 2889/01, τις εισηγήσεις των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης και Δ. Κρουστάλλη και Θ. Τσώλη Ε.Σ.Υ. Η μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης - το σύστημα υγείας βρίσκεται σε αδιέξοδο, εφημ. το Βήμα της Κυριακής, σελ , Βλ. αρθρ. 5 παρ. 1 του Ν. 2889/ Βλ. σχ. ειδική έκθεση του Ν. 2889/01 (άρθρο 75 παρ. 3 του Συντάγματος) σελ από τα πρακτικά της Βουλής. 11. Σύμφωνα με την παρ. 14 του άρθρ. 3 του Ν. 2889/01 σε κάθε Πε.Σ.Υ.Π. συνεστήθησαν 47 οργανικές θέσεις μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, ήτοι: α) κλάδος ΠΕ οικονομικός θέσεις 2, β) κλάδος ΠΕ κοινωνιολόγων θέσεις 2, γ)κλάδος ΠΕ διοικητικός λογιστικός θέσεις 4, δ) κλάδος ΠΕ οργάνωσης και διοίκησης επιχειρήσεων θέσεις 3, ε) κλάδος ΠΕ πληροφορικής θέσεις 2, στ) κλάδος ΠΕ ιατρών κ.α. θέσεις 5, ζ) κλάδος ΠΕ στατιστικής θέση 1, η) μία θέση δικηγόρου, θ) κλάδοι ΤΕ θέσεις 13, ι) κλάδοι ΔΕ θέσεις 6 και ια) κλάδοι ΥΕ θέσεις Βλ. παρ. 4θ του αρθρ. 2 του Ν. 2889/ Βλ. Π. Βονάτσου στην εντατική η ιατρική περίθαλψη των νησιών μας σελ εφημ. Έθνος , καθώς επίσης και Δ. Κρουστάλλη και Θ. Τσώλη Ε.Σ.Υ. Η μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης - το σύστημα υγείας βρίσκεται σε αδιέξοδο, εφημ. το Βήμα της Κυριακής, σελ ,

9 36 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH 14. Όσο και αν ερευνήσαμε δεν κατέστη δυνατό να εντοπίσουμε κάποιο πρόβλημα στο χώρο της υγείας το οποίο λύθηκε από την ίδρυση και λειτουργία των Πε.Σ.Υ.Π Βλ. σχ. αιτιολογική έκθεση του Ν. 3329/05 από τα πρακτικά της Βουλής. Επισημαίνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία ως αντιπολίτευση είχε ταχθεί ενάντια στην περιφερειακή οργάνωση των υ- πηρεσιών υγείας, βλ. σχ. εισηγητική έκθεση του Ν. 2889/01από τα πρακτικά της Βουλής. 16. Βλ. ειδική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (άρθρο 75 παρ. 1 του Συντάγματος) για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στα πρακτικά της Βουλής. 17. Βλ. εισηγητική έκθεση του συγκεκριμένου νόμου στα πρακτικά της Βουλής. 18. Οι οργανικές θέσεις των Δ.Υ.ΠΕ. είναι αυξημένες κατά τέσσερις σε σχέση με τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις, των Πε.Σ.Υ.Π. 19. Με το νόμο 3329/05 τα όργανα διοίκησης της υγειονομικής περιφέρειας είναι δύο: α) ο Διοικητής και β) επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, με διακριτές αρμοδιότητες. 20. Βλ. αρθρ. 6 του Ν. 3329/ Παράγραφος 1 του τρίτου άρθρου του Ν. 3527/07 (Φ.Ε.Κ. Α_ 25/ ). 22. Η Α_ Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει: α) Το Δήμο Αθηναίων, εκτός από την περιοχή που περικλείεται μεταξύ των λεωφόρων Μεσογείων και Κατεχάκη και συνορεύει με τους Δήμους Παπάγου και Χολαργού. β) Τους Δήμους Γαλατσίου, Ζωγράφου, Καισαριανής, Καλλιθέας, Νέας Φιλαδέλφειας, Νέας Χαλκηδόνας, Νέου Ψυχικού, Ταύρου, Φιλοθέης και Ψυχικού Της Νομαρχίας Αθηνών. 23. Η Β Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει: α) Τους Δήμους Αγίας Παρασκευής, Αγίου Δημητρίου, Αλίμου, Αμαρουσίου, Αργυρουπόλεως, Βριλησσίων, Βύρωνα, Γλυφάδας, Δάφνης, Εκάλης, Ελληνικού, Ηλιουπόλεως, Ηρακλείου, Κηφισιάς, Λυκόβρυσης, Μελισσίων, Μεταμόρφωσης, Νέας Ερυθραίας, Νέας Ιωνίας, Νέας Πεντέλης, Νέας Σμύρνης, Παλαιού Φαλήρου, Παπάγου, Πεντέλης, Πεύκης,Υμηττού, Χαλανδρίου και Χολαργού της Νομαρχίας Αθηνών, καθώς και την περιοχή του Δήμου Αθήνας που περικλείεται μεταξύ των λεωφόρων Μεσογείων και Κατεχάκη και έχει όρια με τους Δήμους Παπάγου και Χολαργού. β) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής. 24. Η Γ Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει: α) Τους Δήμους Αγίας Βαρβάρας, Αγίων Αναργύρων, Αιγάλεω, Ιλίου, Καματερού, Μοσχάτου, Περιστερίου, Πετρούπολης και Χαϊδαρίου της Νομαρχίας Αθηνών. β) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Δυτικής Αττικής και γ) τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Πειραιά. 25. Η Α Υγειονομική Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Κυκλάδων. 26. Η Β Υγειονομική Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Δωδεκανήσου. 27. Η Β Υγειονομική Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει: α) Το 1ο, 2ο και 3ο Διαμέρισμα του Δήμου Θεσσαλονίκης, εκτός της περιοχής του 1ου Διαμερίσματος που περιγράφεται στην περίπτωση α του εδαφίου Δ. β) Τους Δήμους Αγίου Αθανασίου, Αγίου Παύλου, Αμπελοκήπων, Αξιού, Ασσήρου, Βερτίσκου, Εγνατίας, Ελευθερίου Κορδελιού, Ευόσμου, Εχεδώρου, Καλλιθέας, Κουφαλίων, Λαγκαδά, Λαχανά, Μενεμένης, Μυγδονίας, Νεαπόλεως, Πολίχνης, Σταυρουπόλεως, Συκεών, Χαλάστρας, Χαλκηδόνος, Χορτιάτη, Ωραιοκάστρου και τις Κοινότητες Ευκαρπίας και Πεύκων του Νομού Θεσσαλονίκης. γ) Τους Δήμους και τις Κοινότητες της Νομαρχίας Πέλλας. δ) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Ημαθίας και ε) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Πιερίας.

10 ΔIOIKHTIKH ENHMEPΩΣH Η Α Υγειονομική Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 περιλαμβάνει: α) Το 4ο και 5ο Διαμέρισμα του Δήμου Θεσσαλονίκης και την περιοχή του 1ου Διαμερίσματος, που περιλαμβάνεται μεταξύ των λεωφόρων Στρατού, Αγγελάκη, Εθνικής Αμύνης, Αγίου Δημητρίου και Καυταντζόγλου. β) Τους Δήμους Αγίου Γεωργίου, Απολλωνίας, Αρέθουσας, Βασιλικών, Επανομής, Θερμαϊκού, Θέρμης, Καλαμαριάς, Καλλινδοίων, Κορωνείας, Μαδύτου, Μηχανιώνας, Μίκρας, Πανοράματος, Πυλαίας, Ρεντίνας, Σοχού, Τριανδρίας του Νομού Θεσσαλονίκης. γ) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Κιλκίς. δ) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Σερρών και ε) Τους Δήμους και Κοινότητες της Νομαρχίας Χαλκιδικής. 29. Παράγραφος 2 του άρθρου 1 του Ν. 3329/05 (Φ.Ε.Κ. Α_ 81/ ). 30. Σχετικά με την περιφερειακή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας, στην αιτιολογική έκθεση του συγκεκριμένου νόμου (βλ. στα πρακτικά της Βουλής) αναφέρεται: Σε συνέχεια των προβλεπόμενων από την αιτιολογική έκθεση του Ν. 3329/2005 περί αποκέντρωσης των Υπηρεσιών Υγείας και προκειμένου να αναδειχθεί, έτι περαιτέρω, ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Φ.Π.Υ.Υ.Κ.Α.(Φορέων Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης) στην επίτευξη του εν λόγω στόχου, η περιφερειακή διοίκηση του συστήματος παροχής υπηρεσιών υ- γείας αναμορφώνεται και οι Δ.Υ.ΠΕ. περιορίζονται από 17 σε 7, στο πλαίσιο μιας μεταβατικής περιόδου που θα οδηγήσει στην πλήρη εξάλειψή τους, εντός της επόμενης διετίας. Η επίτευξη του μεσοπρόθεσμου αυτού στόχου και δέσμευσης υλοποιεί στο ακέραιο το σχετικό κυβερνητικό πρόγραμμα και τις εξαγγελίες. Η υπό συζήτηση αναδιάρθρωση γίνεται λαμβανομένης υ- πόψη της ανάγκης ισομερούς κατά το δυνατόν κατανομής των Νοσοκομείων και δη των κλινών που εντάσσονται στα όρια των Υγειονομικών Περιφερειών. Ταυτόχρονα, προκρίνεται η υιοθέτηση ενός λειτουργικότερου συστήματος διοίκησης των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με την επωνυμία Δ.Υ.ΠΕ. (Διοικητικές Υγειονομικές Περιφέρειες), που εδρεύουν στις έδρες των Υγειονομικών Περιφερειών. Με βάση το σύστημα αυτό, καταργούνται τα Διοικητικά Συμβούλια των Δ.Υ.ΠΕ., όπως επίσης και η θέση του Αντιπροέδρου σε καθεμία από αυτές, ενώ το σύνολο των αρμοδιοτήτων τους ασκείται πλέον, κατά κανόνα, από τον Διοικητή και τους δύο Υποδιοικητές κάθε Δ.Υ.ΠΕ Βλ. εισηγητική έκθεση του συγκεκριμένου νόμου στα πρακτικά της Βουλής. 32. Οι υγειονομικές ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφέρειας οριοθετούν την ανισομερή ανάπτυξη του συστήματος υγείας, η οποία έχει ως συνέπεια την αδυναμία παροχής ισότιμων υπηρεσιών υγείας στους πολίτες, στον τόπο διαμονής τους. Η μετακίνηση χιλιάδων ασθενών από την περιφέρεια προς το κέντρο δεν περιορίστηκε με την περιφερειακή οργάνωση του συστήματος. Οφείλουμε όμως να πούμε ότι δεν υπάρχουν μελέτες οι οποίες να δείχνουν το σύνολο των μετακινουμένων ασθενών πριν και μετά. 33. Η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών αποτελεί και σήμερα ένα μη επαρκώς μετρήσιμο σημείο του συστήματος. Μολονότι παρέχονται πολύ υψηλού επιπέδου υπηρεσίες (εφάμιλλες ή και σε ορισμένες περιπτώσεις ανώτερες από άλλες, προηγμένες υγειονομικά, χώρες) από το σύστημα υγείας, εν τούτοις καταγράφεται μια διάχυτη δυσαρέσκεια η οποία τις περισσότερες φορές ερείδεται σε ήσσονος και δευτερευούσης σημασίας θέματα π.χ. ξενοδοχειακές υπηρεσίες, καθαριότητα, φαγητό, συμπεριφορά ιατρών νοσηλευτών υπαλλήλων κ.α Και στην περίπτωση αυτή οι διοικήσεις των υγειονομικών περιφερειών αποτελούν συνέχεια της κεντρικής εξουσίας (βλ. σχετικά τα όργανα διοίκησης των Πε.Σ.Υ.Π., Ν. 2889/01 και των Δ.Υ.ΠΕ. Ν. 3329/05 και Ν. 3527/07). 35. Βλ. Δρ. Κ. Λάμπος, Εισαγωγή στον Οικονομικό Προγραμματισμό, σελ , εκδ. του ιδίου, Αθήνα 1993.