Creative Europe Δεκeμβριος Ιανουaριος Φεβρουaριος Τριμηνιαία ενημερωτική έκδοση

Transcript

1 Creative Europe 2014 X E I M Ω ν Α Σ Δεκeμβριος Ιανουaριος Φεβρουaριος Τριμηνιαία ενημερωτική έκδοση

2 Έπειτα από την πρεμιέρα του Παράδεισου στο 52ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, η ταινία προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 26 Ιανουαρίου.

3 HΔημιουργική Ευρώπη, όπως αποκαλείται το νέο σχήμα ενίσχυσης του οπτικοακουστικού χώρου και των πολιτιστικών φορέων από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το 2014, είναι δομημένη πάνω στη βασική αρχή πως η αύξηση των κονδυλίων για την ενίσχυση του κινηματογράφου θα έχει πολλαπλή θετική επίδραση στην ευρωπαϊκή οικονομία και στην έξωθεν εικόνα των κρατών μελών αλλά και της Ευρώπης ως σύνολο, σε όλο τον κόσμο. Το νέο πρόγραμμα πρόκειται να απορροφήσει πάνω από 900 εκ. Ευρώ για την υποστήριξη του κινηματογράφου και του οπτικοακουστικού τομέα και περίπου 500 εκ. Ευρώ για τον πολιτισμό. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει επίσης τη δημιουργία ενός τομέα οικονομικών εγγυήσεων με προϋπολογισμό 210 εκ. Ευρώ, που θα διευκολύνει την πρόσβαση σε δανεισμό των μικρομεσαίων εταιρειών, καθώς και 60 εκ. Ευρώ για την επίτευξη συνεργασιών, την ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών μοντέλων και την υιοθέτηση καινοτόμων μεθόδων προσέγγισης του κοινού. Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Δημιουργική Ευρώπη συμπεριλαμβάνει την υποστήριξη της ανάπτυξης κινηματογραφικών σχεδίων και της διανομής των οπτικοακουστικών έργων με την ενίσχυση θεσμών όπως το Europa Cinemas. Το σχήμα της αυτόματης διανομής του MEDIA υποστηρίζει ήδη περίπου 100 ευρωπαϊκές ταινίες ετησίως, σε 5 διαφορετικά μέρη, με κόστος 40 χιλιάδων Ευρώ ανά ταινία και έδαφος, ενώ η επιλεκτική διανομή μπορεί να υποστηρίζει μέχρι 30 ταινίες σε 7 χώρες με το ίδιο κόστος. Ο νέος στόχος είναι η ευρύτερη κυκλοφορία των ευρωπαϊκών οπτικοακουστικών έργων, εκτός της Ευρώπης, μέχρι το τέλος του προγράμματος το MEDIA

4

5 Περιεχόμενα Παράδεισος/Συνέντευξη Π. Φαφούτη σελ. 06 Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο σελ. 10 Alois Nebel σελ. 12 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης/ Άδικος Κόσμος/ J.A.C.E. σελ. 14 To L σε διεθνή φεστιβάλ σελ. 16 Fish n Chips σελ. 17 Τα Γλυκά Όνειρα του Μουσταφά σελ. 18 Μετέωρα σελ. 19 Αποτελέσματα σελ. 20 Συμμετείχα σελ. 22 i2i Audiovisual σελ. 23 Future Shorts σελ. 24 Βραβεία Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου σελ. 24 Νέα σελ. 26 Απόκτηση πιστοποιητικού ελληνικής ιθαγένειας σελ. 27 Προγράμματα κατάρτισης σελ. 28 Αγορές σελ. 33 Φεστιβάλ σελ. 34 Τριμηνιαία ενημερωτική έκδοση Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου/ Ευρωπαϊκή Επιτροπή MEDIA Desk Hellas Αρεοπαγίτου , Αθήνα Τηλ.: info@mediadeskhellas.eu ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Εκδότης: Γρηγόρης Καραντινάκης Επιμέλεια ύλης: Ηλίας Τασόπουλος Διόρθωση κειμένων: Θανάσης Πατσαβός Συντάκτες τεύχους: Γιάννης Μάκκας, Βασιλική Μαμαλούκου, Θανάσης Πατσαβός, Ηλίας Τασόπουλος Υπεύθυνη διανομής: Μαρίζα Σαρρή Εκτύπωση: Χαϊδεμένος Α.Ε.Β.Ε. Γενικός Διευθυντής ΕΚΚ: Γρηγόρης Καραντινάκης Πρόεδρος: Γιώργος Παπαλιός Αντιπρόεδρος: Τατιάνα Καραπαναγιώτη Μέλη: Ελίζ Ζαλαντώ Ίρις Ζαχμανίδου Χριστίνα Κάλλας Χένινγκ Κάμρε Αντώνης Κοτζιάς Υπεύθυνος Γραφείου MEDIA: Ηλίας Τασόπουλος

6

7 7 Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει Παναγιώτης Φαφούτης Αφού δοκιμάστηκε επιτυχώς στα ταμεία με την κωμωδία Η Κληρονόμος, ο βραβευμένος για τις μικρού μήκους ταινίες του - Παναγιώτης Φαφούτης (Ο Γκόγκος, Τα Σαλιγκάρια της Λουλούς) επανέρχεται με τον σπονδυλωτό Παράδεισο, μία αναμφίβολα πολύ πιο προσωπική υπόθεση, σε δικό του σενάριο. Ο έρωτας, οι ανεκπλήρωτοι πόθοι, οι τύψεις για τα λάθη του παρελθόντος και η αγωνία για το αύριο κυριεύουν τέσσερα ζευγάρια διαφορετικών ηλικιών και ερωτικών προτιμήσεων, που μέσα στον αναβρασμό του καρναβαλιού ρίχνουν τα προσωπεία τους και απελευθερώνονται. Ακολουθώντας τους, ο Παράδεισος κρυφοκοιτάζει διακριτικά τις επιθυμίες και τους φόβους συνηθισμένων ανθρώπων που αναζητούν απεγνωσμένα την ευτυχία. Λίγο πριν η ταινία του συναντήσει το κοινό, ο σκηνοθέτης μάς μιλά για το αιώνιο αυτό κυνήγι και την εμπειρία μίας πιο «χειροποίητης» δημιουργίας. του Θανάση Πατσαβού 2 /media/programme /producer/i2i/index_en.htm

8 όλαση Αν το μότο της Κ αναζήτησης της ευτυχίας και ειδικά στο πρόσωπο ενός συντρόφου κινδυνεύει πλέον να μοιάζει κάπως με στερεότυπο, «για μένα είναι ταυτόχρονα αναγκαιότητα», υποστηρίζει ο Παναγιώτης Φαφούτης: «Η συντροφικότητα και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα θέμα που πάντοτε με ενδιέφερε. Νομίζω ότι αν δεν είσαι ευτυχισμένος στα συναισθηματικά σου, αν δεν έχεις έναν σύντροφο, δυσκολότερα αντιμετωπίζεις και την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Αν είσαι καλά με τον άνθρωπό σου, αν είσαι δίπλα σε ανθρώπους, θα είσαι καλύτερα σε όλα τα προβλήματα της ζωής». Πολύ ρεαλιστικά, ο Παράδεισος δεν προσφέρει εύκολες λύσεις στο χιμαιρικό αυτό κυνηγητό: «Στην αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας πάντα υπάρχουν εμπόδια, δεν υπάρχει συγκεκριμένος δρόμος να ακολουθήσεις. Ίσως επειδή συχνά τα εμπόδια δεν ξεπερνιούνται, η ταινία σού λέει απλά να μην σταματήσεις να προσπαθείς ακόμα κι αν σου φαίνεται ότι η ευτυχία απομακρύνεται, αντί να έρχεται κοντά σου. Αυτή είναι και η φιλοσοφία μου». Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία εκτυλίσσεται στην Πάτρα, τόπο καταγωγής του σκηνοθέτη, κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού, σε ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο, όπου όλα βιώνονται στη διαπασών. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι μεταμφιέσεις και η εορταστική υπερβολή δίνουν στους χαρακτήρες το θάρρος να διεκδικήσουν δυναμικά όσα επιθυμούν. Πέρα από τη μεταφορική του σημασία ως ατομική ουτοπία, ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από το θέμα του ομώνυμου καρναβαλικού άρματος που συνοδεύουν οι συναισθηματικά μπερδεμένοι ήρωες, ντυμένοι πρωτόπλαστοι, ερπετά και παραδείσια πτηνά. Μπορεί αυτή η οργιαστική ατμόσφαιρα της πατρινής αποκριάς να δίνει στο φιλμ το στίγμα της πολύχρωμης αισθητικής του και ταυτόχρονα να παίζει ουσιαστικό δραματουργικό ρόλο, είχε όμως και το τίμημά της. Μέσα στην παραζάλη και τον ενθουσιασμό της παρέλασης, κομπάρσοι εγκατέλειπαν τους ρόλους τους και άσχετοι καρναβαλιστές έπαιρναν τις θέσεις τους χωρίς να γνωρίζουν καλά-καλά τι ακριβώς έκαναν εκεί. «Είχαν έρθει απλά για να περάσουν καλά στην παρέλαση, οπότε υπήρξαν κάποια προβλήματα. Παράλληλα, έπιασε βροχή και η παρέλαση πήγε πέντε φορές πιο γρήγορα. Τραβήξαμε λιγότερα πράγματα αλλά αυτό το εντάξαμε στην πλοκή», θυμάται ο σκηνοθέτης. Ταυτόχρονα, ομολογεί πως η εξοικείωσή του με τον χώρο και τη συγκεκριμένη εκδήλωση τον έκανε ίσως να υπερεκτιμήσει κάποιες φορές τις δυνάμεις του και να υποτιμήσει τις δυσκολίες που συνεπάγονται τα γυρίσματα μίας ταινίας fiction σε ένα τόσο απρόβλεπτο περιβάλλον. Από την άλλη, η συνεργασία των τοπικών φορέων και ο ενθουσιασμός τους που έβλεπαν την πόλη τους να γίνεται μέρος μίας ταινίας κάτι σπάνιο για τα δεδομένα της Πάτρας διευκόλυνε σαφέστατα την κατάσταση. Εκτός από τον δήμο και τη νομαρχία, αυτός ο ενθουσιασμός ώθησε και πολλές τοπικές επιχειρήσεις να συμβάλλουν με τον τρόπο τους, ως χορηγοί, στη δημιουργία του φιλμ. Ωστόσο, παρά το ριψοκίνδυνο του εγχειρήματος «μίας ταινίας μυθοπλασίας με συνθήκες σχεδόν ντοκιμαντέρ», πολυτιμότερος σύμμαχος του Παναγιώτη Φαφούτη στάθηκε η ασφάλεια που ένιωθε να γυρίζει στη γενέτειρά του και να μιλά για πράγματα που γνώριζε από μικρός. Την ίδια στιγμή, η απόφασή του να κινηματογραφήσει σε φιλμ 16 χιλιοστών αυτό το συχνά ανεξέλεγκτο σύμπαν κάθε άλλο παρά σίγουρη και ασφαλής μοιάζει ακόμα και γι αυτό όμως υπήρχαν πολύ συγκεκριμένοι αισθητικοί λόγοι: «γιατί οι εικόνες που έχουμε σε σχέση με το καρναβάλι είναι από την τηλεόραση, εικόνες βίντεο και μας ένοιαζε πάρα πολύ η ταινία να έχει μία υφή διαφορετική απ αυτήν που έχει εγγράφει στο υποσυνείδητο του θεατή για το τι είναι καρναβάλι». Κ αθαρτήριο Παρόλο που για κείνον το πολυσυζητημένο ρεύμα του νέου ελληνικού κινηματογράφου δεν περιέχει «πολλά κοινά χαρακτηριστικά εκτός των μικρών μπάτζετ ή το ότι οι σκηνοθέτες είναι φίλοι και συνεργάτες», παραδέχεται πως σε μεγάλο βαθμό η διεθνής επιτυχία του οφείλεται από τη μία στο «ότι το ενδιαφέρον στράφηκε προς την Ελλάδα χάρη στην οικονομική κρίση και συνδέεται με αυτήν» και από την άλλη στο ότι «υπάρχουν πλέον σκηνοθέτες που φαίνεται ότι ενδιαφέρουν τα θέματά τους και η τεχνική τους ένα παγκόσμιο κοινό». Κάτι που δεν σημαίνει βέβαια ότι η δουλειά του σκηνοθέτη έχει γίνει ευκολότερη: «Είναι εύκολο να κάνεις μία ταινία, αλλά δύσκολο να κάνεις μία καλή ταινία. Καμιά φορά η κρίση μπορεί να βοηθήσει τους σκηνοθέτες να βρουν συνεργάτες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκαναν κάτι χωρίς χρήματα, αλλά συχνά δεν έχουν τα απαραίτητα υλικά για να φτιάξουν μια ιστορία όπως την θέλουν και, αναγκαστικά, ελίσσονται. Αλλά νομίζω, γενικά, είναι δύσκολο να είσαι σκηνοθέτης. Όχι μόνο από οικονομικής πλευράς αλλά αυτή η ανάγκη σου για επικοινωνία να αφορά και άλλους». Πάνω απ όλα όμως «έχει να κάνει με το πόσο συνδέεται κανείς με τις ταινίες που κάνει, δηλαδή πόσο είναι προσωπική του ανάγκη.

9 Σενάριο/Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Φαφούτης Ηθοποιοί: Νατάσα Ζάγκα, Μιχάλης Φωτόπουλος, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Χρήστος Λούλης, Όλια Λαζαρίδου, Ερρίκος Λίτσης, Μαρία Σκουλά, Aντρέας Κωνσταντίνου Παραγωγός: Μαρία Δρανδάκη Executive Producer: Κωνσταντίνος Μωριάτης Παραγωγή: Pan Entertainment με την υποστήριξη των Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ΕΡΤ, NOVA, Accelere-Graal-Παναγιωτης Φαφουτης-Homemade Films Υπάρχουν δημιουργοί που κάνουν ταινίες οι οποίες δεν έχουν αποδοχή από το κοινό ή δεν έχουν λεφτά ή δεν βρίσκουν συνεργάτες παρ όλα αυτά επιμένουν, γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς». Ακόμα και αν θεωρεί ότι σήμερα μπορεί να φτιάξει κανείς ταινίες με το τίποτα, το «μετά» είναι πάντα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα. Γι αυτόν τον λόγο και πιστεύει πως η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείς να προσφέρεις σε έναν σκηνοθέτη είναι ίσως στον τομέα της διανομής. Ευτυχώς, αν κάτι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αυτό είναι η στάση των παραγωγών: «Νομίζω ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι παραγωγοί που μπορούν να συμπορευτούν με τον σκηνοθέτη, να πάρουν την ταινία και να την οδηγήσουν προς ένα αποτέλεσμα. Αυξάνονται αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ ήμουν τυχερός που είχα τη Μαρία Δρανδάκη, γιατί έχουμε σχεδιάσει μαζί τον Παράδεισο, δηλαδή από το πρώτο draft, και έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο να υπάρχει η ταινία και να έχει προσδοκίες. Παλιότερα, το σύστημα ήταν να παίρνει μία ταινία κάποιος και κάποιος άλλος να την εκτελεί, και από τη στιγμή που ισοφάριζε δεν τον πολυένοιαζε τι θα γίνει. Ενώ τα νέα παιδιά που έχουν μπει στον ρόλο του παραγωγού σήμερα νοιάζονται και για το μετά. Και από την πλευρά μας εμείς αναζητούμε τον παραγωγόσυνδημιουργό, που να έχει λόγο και στο σενάριο και να εμπλέκεται και να μην σε αφήνει μόνο σου ειδικά σε πράγματα που δεν γνωρίζεις, όπως οι χορηγοί, η προώθηση και άλλα». Π αράδεισος Αυτή η έννοια της ουσιαστικής συνεργασίας αποτελεί άλλωστε βασική προϋπόθεση για τον Παναγιώτη Φαφούτη: «Ο τρόπος που δουλέψαμε με τους ηθοποιούς ήταν να θέσω εγώ το αρχικό πλαίσιο και μετά να συν-δημιουργήσουμε τις ιστορίες, κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ, δηλαδή η άμεση εμπλοκή των ηθοποιών με την ιστορία και με αυτό που θέλω να πω». Το πώς συμπορεύτηκε με τους ηθοποιούς είναι μάλιστα ένα από τα πράγματα που ξεχώρισε στην περιπέτεια του Παραδείσου: «Η συνεργασία με τους ηθοποιούς, η συμμετοχή και άλλων, ότι δεν είναι μόνο προσωπικό όραμα αλλά αντικείμενο ομαδικό κάτι που τείνει να εκλείψει λόγω της κρίσης. Το να κοινωνείς με τους άλλους, να ξαναγράψεις το σενάριο, να βάλεις πράγματα από τον εαυτό τους, τις αγωνίες τους». Περισσότερο απ όλα τον χαροποιεί το γεγονός ότι με τον Παράδεισο παραδόθηκε ολοκληρωτικά σε κάτι πολύ πιο εξομολογητικό, αυθεντικά δικό του. «Είναι πολύ δύσκολο να φέρεις τον δικό σου κόσμο στο προσκήνιο. Γι αυτό και στην πρεμιέρα της ταινίας στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης (σ.σ. όπου η ταινία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα) αισθάνθηκα ότι εκτίθεμαι περισσότερο απ ότι σε άλλες παλιότερες δουλειές μου», παραδέχεται. Το γεγονός ότι το αποτέλεσμα δεν ξένισε το κοινό είναι για τον ίδιο εξαιρετικά ενθαρρυντικό απόδειξη ότι μπορεί κανείς να σκέπτεται και να δημιουργεί ελεύθερα, πέρα από τις εκάστοτε τάσεις και επιταγές της εποχής. Paradise.movie

10 Ηκαλοσύνητωνξeνων Τ α χ ι ό ν ι α τ ο υ Κ ι λ ι μ ά ν τ ζ α ρ ο Με το Les neiges du Kilimandjaro, ο βετεράνος σκηνοθέτης Ρομπέρ Γκεντιγκιάν διεισδύει ακόμα μία φορά στον μικρόκοσμο της ηλιόλουστης Μασσαλίας και αποσπά το φετινό Βραβείο Lux, που απονέμεται κάθε χρόνο από το Eυρωπαϊκό Kοινοβούλιο. του Θανάση Πατσαβού Ηεπιλογή της τοποθεσίας αυτής ως φόντο της τελευταίας του ταινίας ελάχιστα εκπλήσσει όσους γνωρίζουν έστω και λίγο το έργο του Γκεντιγκιάν. Τα τελευταία είκοσι χρόνια της καριέρας του, ο αρμενικής καταγωγής Γάλλος σκηνοθέτης σπάνια έχει εγκαταλείψει τη γενέτειρά του Μασσαλία, όπου με το ίδιο σχεδόν επιτελείο -μπροστά και πίσω από την κάμερα- καταγράφει μέσα από τις γειτονιές του παλιού λιμανιού μία μικρογραφία ολόκληρου του κόσμου. Ήρωές του αυτή τη φορά ο Μισέλ, ένας πρώην συνδικαλιστής, και η για τριάντα χρόνια πολυαγαπημένη σύζυγός του, Μαρί-Κλερ. Αψηφώντας το προνόμιό του ως εκπρόσωπος του εργατικού σωματείου, ο Μισέλ θέτει τον εαυτό του υποψήφιο σε μία κλήρωση που θα «αποφασίσει» ποιοι θα είναι οι είκοσι εργαζόμενοι ενός εργοστασίου που θα χάσουν τη δουλειά τους, και βρίσκεται αντιμέτωπος με την πρόωρη συνταξιοδότηση. H «δίκαιη» αυτή αναποδιά δεν θα κάνει τον Μισέλ και τη Μαρί-Κλερ να χάσουν το κέφι τους. Σύντομα θα γιορτάσουν την επέτειο του γάμου τους, όπου συγγενείς, φίλοι και παλιοί συνάδελφοι θα τους ευχηθούν με δώρο ένα ταξίδι-σαφάρι στους πρόποδες του αφρικανικού βουνού του τίτλου. Δυστυχώς, λίγο αργότερα ο Μισέλ και η οικογένειά του θα πέσουν θύματα μίας ένοπλης ληστείας. Ένα παιχνίδι της μοίρας θα βοηθήσει τον Μισέλ να ανακαλύψει γρήγορα τον υπεύθυνο στο πρόσωπο ενός νεαρού συναδέλφου, ο οποίος που είχε την ίδια τύχη. Όμως, η ανθρώπινη διάσταση της ιστορίας 10

11 11 πίσω από τα κίνητρα του ληστή θα τους κάνει να επαναπροσδιορίσουν τις αντιλήψεις τους για την απόδοση δικαιοσύνης αλλά και τις πολιτικές πεποιθήσεις τους. Με αφετηρία ένα ποίημα του Βίκτορ Ουγκό με τίτλο «How Good Are the Poor», ο Γκεντιγκιάν παραδίδει μία απρόσμενα feelgood μείξη πολιτικού και ατομικού, σκληρού ρεαλισμού και αισιόδοξης διάθεσης, όχι πολύ μακριά από το σινεμά του Βρετανού Μάικ Λι. Γιος και ο ίδιος ενός λιμενεργάτη και πρώην μέλους του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γνωρίζει πολύ καλά πώς να αποτυπώσει το δίλημμα των δύο πρωταγωνιστών του, που ξαφνικά βρίσκονται διχασμένοι ανάμεσα σε μία παλιομοδίτικη προσκόλληση στα ιδανικά της νιότης τους και τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται ραγδαία γύρω τους. Οι ίδιοι κουβαλούν περήφανα τη συμμετοχή τους στους εργατικούς αγώνες, για τη νεότερη γενιά όμως δεν είναι παρά βολεμένοι μπουρζουάδες, υπολείμματα μίας παλαιάς τάξης πραγμάτων. Η αντιπαράθεση αυτή φαντάζει ολοένα και πιο επίκαιρη, και όχι μόνο για το κάποτε πολύβουο λιμάνι, όπου τα ποσοστά ανεργίας των νέων αυξάνονται διαρκώς. Δίπλα σε αυτή την έντονη, παλαιάς κοπής πολιτικοποίηση, ο Γκεντιγκιάν αντιτάσσει επίσης μία αφοπλιστική πίστη στην ανθρώπινη καλοσύνη, την πεποίθηση ότι οι προσωπικές αρχές υπερισχύουν οποιασδήποτε προκατάληψης. Κι αυτή του η γεναιοδωρία κάνει το μήνυμα του Les neiges du Kilimandjaro πιο ευπρόσδεκτο από ποτέ. * Το Les neiges du Kilimandjaro έκανε την πρεμιέρα του στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του τελευταίου φεστιβάλ Καννών. * Από τη θεσμοθέτηση του Βραβείου LUX, το 2007, κάθε νικήτρια ταινία μέχρι σήμερα είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη του MEDIA. * Η διανομή του Les neiges du Kilimandjaro θα υποστηριχθεί από το MEDIA με Ευρώ. * Η ταινία θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες από τη Feelgood Entertainment την 1η Μαρτίου.

12 Alois Nebel Στον αντίποδα του Les neiges du Kilimandjaro, το Alois Nebel αποτελεί έργο ενός σκηνοθέτη νεότερης γενιάς και πολύ διαφορετικής αισθητικής, όμως η σκιά της πολιτικής πέφτει εξίσου βαριά πάνω του. του Θανάση Πατσαβού Μία από τις ταινίες που έκαναν αίσθηση στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (είχε προηγουμένως προβληθεί εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ Βενετίας), τον περασμένο Νοέμβριο, το Alois Nebel αποτελεί το μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τσέχου Τόμας Λούνιακ. Γυρισμένο με την τεχνική του rotoscopic animation, το Alois Nebel βασίζεται στην κόμικ τριλογία των Γιάροσλαβ Ρούντιτς και Jaromír 99 με πρωταγωνιστή τον ομώνυμο ήρωα. Η ακριβοθώρητη μέθοδος του rotoscope ήταν ίσως ο μοναδικός τρόπος να διατηρηθεί η ιδιοσυγκρασιακή, ασπρόμαυρη αισθητική του κόμικ, που οπτικά παραπέμπει στην ξυλογραφία. Πρόκειται για μία επίπονη και χρονοβόρα τεχνική (η ταινία κόστισε περίπου τρία εκατομμύρια ευρώ και είχε μία μακρά πορεία προετοιμασίας), όπου το γύρισμα γίνεται συμβατικά, με ηθοποιούς, και στη συνέχεια μέσα από μία ειδική επεξεργασία μετατρέπεται σε κινούμενο σχέδιο άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεχνικής αυτής αποτελεί το A Scanner Darkly (2006) του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Αυτή η καλλιτεχνική o Aνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνοyν επιλογή και, κυρίως, η εξαιρετική της εκτέλεση καθιστούν το Alois Nebel μία από τις πιο επιτυχημένες και πιστές μεταφορές κόμικ που βρήκαν τον δρόμο τους για τη μεγάλη οθόνη τα τελευταία χρόνια. Με μία ατμόσφαιρα που χρωστά πολλά στον γερμανικό εξπρεσιονισμό και το φιλμ νουάρ, ο Λούνιακ ξετυλίγει την ιστορία του Αλόις Νέμπελ, ενός μεσήλικα σταθμάρχη που ζει σε μία απομονωμένη περιοχή στα σύνορα Τσεχίας-Πολωνίας με μοναδική συντροφιά μία γάτα. Είναι φθινόπωρο του 1989 και το ραδιόφωνο προαναγγέλλει την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Η Βελούδινη Επανάσταση έχει μόλις σημάνει το τέλος του Κομμουνισμού στην Τσεχοσλοβακία. Όμως ο Αλόις βασανίζεται από άλλου είδους εφιάλτες. Η ρουτίνα του διακόπτεται από παραισθήσεις που μοιάζουν να έχουν τη ρίζα τους σε μία τραυματική εμπειρία από την παιδική του ηλικία στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Και ταυτόχρονα, η μοίρα του διασταυρώνεται με τη ζωή ενός μυστηριώδους μουγγού δραπέτη, με τον οποίο τον συνδέει ένα τραγικό συμβάν. Παρά τις σύγχρονες τεχνικές και την κόμικ προέλευσή του, το Alois Nebel αποπνέει κάτι από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του Μπέκετ και του Κάφκα και είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κινηματογραφική παράδοση της Τσεχίας και δημιουργούς όπως ο Γίρι Μένζελ. Διόλου τυχαία, ο σκηνοθέτης Τόμας Λούνιακ έχει σπουδάσει στη Σχολή Κινηματογράφου του Ζλιν και αλλά και στη φημισμένη Σχολή FAMU της Πράγας, απ όπου αποφοίτησαν οι σπουδαιότεροι δημιουργοί του κλασικού τσέχικου σινεμά. Το πρώτο αυτό δείγμα δουλειάς του αποδεικνύει πως μπορεί να χειρίζεται εξίσου επιτυχημένα ηθοποιούς και κινούμενο σχέδιο. Διατρέχοντας τους χώρους δράσης από την ερημιά της φύσης στους κλειστοφοβικούς θαλάμους ενός ασύλου και από κει σε μία Πράγα που προσπαθεί απεγνωσμένα να ανασυνταχθεί, το Alois Nebel είναι μία βαθιά μελαγχολική ταινία, όπου η πολιτική και η Ιστορία συμπλέκονται, χωρίς όμως κηρύγματα και ιδεολογικά ξεσπάσματα χωρίς καν πολλούς διαλόγους. Η ουσία της βρίσκεται σε χαρακτήρες στοιχειωμένους από τα φαντάσματα του παρελθόντος, όπου οι κατακερματισμένες αναμνήσεις αντικατοπτρίζουν τα θραύσματα Ιστορίας μίας ολόκληρης χώρας. Ο εξορκισμός του παρελθόντος είναι ίσως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουν το παρόν και το μέλλον. * Το Alois Nebel αποτελεί την πρόταση της Τσεχίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ βρίσκεται επίσης ανάμεσα στις 15 φιναλίστ για την κατηγορία της καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων. * Ανάμεσα στους παραγωγούς της ταινίας βρίσκεται και ο Έλληνας Θανάσης Καραθάνος, υπεύθυνος μεταξύ άλλων για διεθνείς επιτυχίες όπως το ισραηλινό Ajami (2010) αλλά και για τις ταινίες του Φίλιππου Τσίτου. * Το MEDIA ενίσχυσε με Ευρώ την ανάπτυξη της ταινίας και με Ευρώ τη χρηματοδότηση πίστωσης μέσω του i2i. 12

13

14 Μετά το Σαν Σεμπαστιάν και τη Θεσσαλονίκη, ο Άδικος Κόσμος στις αίθουσες Τα δύο κινηματογραφικά φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και της Θεσσαλονίκης, που υποστηρίζονται από το MEDIA, ήταν οι πρώτοι σταθμοί της νέας ταινίας του Φίλιππου Τσίτου. Ο Άδικος Κόσμος, αφού εντυπωσίασε στο Σαν Σεμπαστιάν, αποσπώντας Αργυρό Όστρακο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ερμηνείας για τον Αντώνη Καφετζόπουλο και γοήτευσε το κοινό της Θεσσαλονίκης, ξεκινά την πορεία τoυ στις ελληνικές αίθουσες στις 2 Φεβρουαρίου. Στον Άδικο Κόσμο παρουσιάζεται η ιστορία ενός αστυνομικού που αποφασίζει να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια του, προστατεύοντας καθημερινούς ανθρώπους που παρανομούν. Ωστόσο, στην προσπάθεια του να διορθώσει τις αδικίες, ο ήρωας γίνεται, άθελά του, δολοφόνος. Σαν να μην φτάνει αυτό, μία καθαρίστρια ανακαλύπτει το έγκλημά του χωρίς, όμως, να τον καταγγείλει. Προσπαθώντας να βρει απάντηση στις αναζητήσεις του, ο αστυνομικός επιδιώκει να αναπτύξει μία σχέση μαζί της, διακινδυνεύοντας την ίδια του την ύπαρξη. Μετά την Ακαδημία Πλάτωνος, ο Τσίτος αξιοποιεί μια μικρή προσωπική ιστορία για να αναδείξει θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης. Δείχνοντας για άλλη μία φορά τις ικανότητες του, ο έλληνας σκηνοθέτης χειρίζεται με ευαισθησία δύσκολα θέματα, όπως τον φόνο, την ανθρώπινη βία και τη δικαιοσύνη, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του. Οι πρωταγωνιστές του Άδικου Κόσμου δεν είναι άτρωτοι υπερήρωες, αλλά χαρακτήρες της καθημερινότητας, επιρρεπείς στα λάθη 14

15 15 και εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδά τους. Με εικόνες μίας άλλης εποχής, του παρελθόντος ή και του μέλλοντος, η ταινία τονίζει την αμηχανία της σημερινής δυτικής κοινωνίας, χωρίς στόμφο και διδακτισμό. Ο Φίλιππος Τσίτος σκηνοθετεί με συναίσθημα ένα σενάριο του ιδίου σε συνεργασία με τη Δώρα Μασκλαβάνου. Ο Πολυδεύκης Κυρλίδης υπογράφει τη Διεύθυνση Φωτογραφίας, ο Aντώνης Καφετζόπουλος, η Θεοδώρα Τζήμου και ο Χρήστος Στέργιογλου πρωταγωνιστούν με απλότητα και ένταση, ενώ η παραγωγή ανήκει στην Aλεξάνδρα Μπουσσίου και τη Wrongmen, σε συνεργασία με τη γερμανική εταιρία Neue Road Movies και με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Η ταινία κυκλοφορεί από τη Feelgood Entertainment στις 2 Φεβρουαρίου. Διάκριση για το J.A.C.E. Βραβείο ερμηνείας στη Στεφανία Γουλιώτη Το πέρασμα της νεαρής ηθοποιού από τη θεατρική σκηνή στον κινηματογράφο σηματοδοτήθηκε με το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 52ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το ρόλο της στο J.A.C.E. του Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Η βράβευση της Γουλιώτη, στον ρόλο της γυναίκας που ερωτεύεται ο Jace, ερμηνεύεται σαν επιβράβευση της ταινίας σε ένα δεύτερο φεστιβάλ, μετά το Τόκιο. Στη φετινή σεζόν η Στεφανία Γουλιώτη, εκτός από την ταινία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, συμμετέχει και στο νέο φίλμ του Κώστα Χαραλάμπους, Δεμένη Κόκκινη Κλωστή. Η ταινία του Χαραλάμπους αναφέρεται στην περίοδο που οδήγησε στον ελληνικό εμφύλιο περιγράφοντας τα γεγονότα σε ένα ορεινό χωριό και θα βγει στις αίθουσες στο προσεχές διάστημα.

16 Ένας άντρας ζει μέσα στο αυτοκίνητό του. Είναι 40 ετών και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά όταν έχει, επιλέγει να τον περνά με την οικογένειά του. Συναντάει τη γυναίκα του και τα τα δύο παιδιά του συγκεκριμένες ώρες και ημέρες σε πάρκινγκ αυτοκινήτων. Η δουλειά του είναι να βρίσκει και να μεταφέρει το καλύτερο μέλι που υπάρχει σε έναν άντρα 50 ετών. Η εμφάνιση ενός καινούριου οδηγού οδηγεί στην απόλυση του άντρα. Η ζωή του αλλάζει και θεωρεί παράλογο το ότι δεν τον εμπιστεύεται κανείς. Παίζουν οι: Άρης Σερβετάλης, Μάκης Παπαδημητρίου, Ελευθέριος Ματθαίου, Νότα Τσερνιάφσκι, Σταύρος Ράπτης, Θανάσης Δήμου, Χριστόφορος Σκαμνάκης, Γιάννης Μποσταντζόγλου. Το L στο διεθνές διαγωνιστικό του Σάντανς και του Ρότερνταμ Η ταινία L, σε σκηνοθεσία του Μπάμπη Μακρίδη και σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου, συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα (World Drama Competition) του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάντανς. Πρόκειται για την πρώτη συμμετοχή ελληνικής ταινίας στο Διαγωνιστικό Τμήμα του φεστιβάλ, που φιλοξενεί κάθε χρόνο τις πιο ενδιαφέρουσες ανεξάρτητες παραγωγές από όλον τον κόσμο. Η πορεία της ταινίας θα συνεχιστεί στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Ρότερνταμ, εκεί όπου έχει ανακοινωθεί πως θα συμμετάσχουν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Έκτορα Λυγίζου, Το Παιδί Τρώει το Φαγητό του Πουλιού στα έργα υπό εξέλιξη και οι νέες ταινίες του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, Πεινασμένο Στόμα, και της Αθηνάς Ραχήλ-Τσαγγάρη, Duncharon, στη Cinemart. Η παραγωγή της ταινίας είναι της Beben Films σε συμπαραγωγή με τους NOVA, Feelgood Entertainment, Faliro House Productions, Top Cut, Modiano S.A., Ντένη Ηλιάδη, Ευθύμη Φιλίππου, Γιάννη Χαλκιαδάκη, Θύμιο Μπακατάκη, Γιώργο Παπαδημητρίου, Δημήτρη Παπαθωμά, σε συνεργασία με τη Warp Films και με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Το L θα κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες από τη Feelgood Entertainment στις 23 Φεβρουαρίου. Η ανάπτυξη του L υποστηρίχθηκε από το MEDIA. 16

17 17 Θερμή υποδοχή του Fish n Chips Κρίνοντας από την υποδοχή στα διεθνή φεστιβάλ, με την ελληνική πρεμιέρα να γίνεται στη γεμάτη αίθουσα του Απόλλωνα στις Νύχτες Πρεμιέρας και να αποσπά το τρίτο βραβείο κοινού στο Τορόντο, το Fish n Chips αναμένεται να κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες το επόμενο διάστημα, προσελκύοντας το ελληνικό κοινό. Με βασικά συστατικά του τους έξυπνους διαλόγους και μία πολυεπίπεδη πλοκή με μικρές παράλληλες ιστορίες, το Fish n Chips του Ηλία Δημητρίου δίνει νέες διαστάσεις στην έννοια του ανήκειν και τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, παρακολουθώντας τη ζωή ενός Κύπριου μετανάστη στο Λονδίνο, που αποφασίζει να γυρίσει μόνιμα στην πατρίδα του. Τη βάση της πρωτότυπης ιστορίας του Δημητρίου συνθέτουν η αποτύπωση πολλών εξωτερικών χώρων στα πλάνα του, όπως η χαρακτηριστική σκηνή με την παγωμένη θάλασσα και οι αναζητήσεις στους δρόμους του Λονδίνου, με ενδιαφέρουσες όψεις της αγγλικής πρωτεύουσας. Η γλυκόπικρη γεύση που δίνουν παρουσίες, όπως η ισπανόφωνη κυρία στον οίκο ευγηρίας, σε έναν ρόλο που δεν είχε προβλεφθεί στο αρχικό σενάριο, ολοκληρώνει το ενδιαφέρον μείγμα μίας ταινίας που παρουσιάζει αντιπροσωπευτικά τους ήρωες της, αλλά και τους πολιτισμούς που εκπροσωπούν. Το Fish n Chips υποστηρίχτηκε ποικιλοτρόπως από το MEDIA, καθώς, εκτός από την υποστήριξη για την ανάπτυξη του, η δημιουργική ομάδα της ταινίας συμμετείχε τόσο στο σεμινάριο σεναρίου του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, MFI Script 2 Film, στην Ελλάδα, όσο και στο European Producers Workshop της EAVE στην Ισπανία, το Λουξεμβούργο και τη Νορβηγία.

18 Ο Μουσταφά ονειρεύεται στο Βερολίνο Το φεστιβάλ του Βερολίνου επέλεξε την ταινία του Άγγελου Αμπάζόγλου, Mustafa s Sweet Dreams, για να συμμετέχει στο παράλληλο πρόγραμμα Generation 14plus. Το ντοκιμαντέρ διηγείται την ιστορία του Μουσταφά, ενός 16χρονου Τούρκου που εργάζεται ως μαθητευόμενος ζαχαροπλάστης στην Γκαζιαντέπ, την «πρωτεύουσα του μπακλαβά» στην Ανατολική Τουρκία. Το όνειρό του είναι να ανοίξει δικιά του επιχείρηση στην Κωνσταντινούπολη και να γίνει ένας πλούσιος και διάσημος ζαχαροπλάστης. Η ταινία, μέσα από απρόσμενες εικόνες της καθημερινότητας στη σύγχρονη Τουρκία, παρακολουθεί τις προσπάθειες του νεαρού να ξεφύγει από τη μιζέρια της καθημερινής του ζωής και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του για ένα καλύτερο μέλλον. Η κάμερα καταγράφει με ευαισθησία και ρεαλισμό τα προβλήματα μιας μεγάλης μερίδας νέων της εποχής μας, που ονειρεύονται τη φήμη και το εύκολο κέρδος, παλεύοντας να επιβιώσουν στις σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Το MEDIA υποστήριξε την Cyclope Productions για την ανάπτυξη του ντοκιμαντέρ με Ευρώ στο πλαίσιο του TV Broadcasting. 18

19 19 Τα Μετέωρα στη Μπερλινάλε του Θανάση Πατσαβού Τα Μετέωρα, η νέα ταινία του Σπύρου Σταθουλόπουλου, που το 2007 συζητήθηκε στο φεστιβάλ Καννών για το εντυπωσιακό μονοπλάνο-ντεμπούτο του, PVC-1, επιλέχθηκαν για να συμμετάσχουν στο διαγωνιστικό τμήμα του 62ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Ήδη ένα από τα πιο αναμενόμενα φιλμ της χρονιάς, η δεύτερη ταινία του Σταθουλόπουλου, αν μη τι άλλο, δεν θα μπορούσε να ακούγεται πιο διαφορετική από την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα και την αγχωτική ατμόσφαιρα που τη χαρακτήριζε. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε την Ταμίλλα Κουλίεβα και τον Τεό Αλεξάντερ, που γνωρίσαμε μέσα από τη δημοφιλή, αμερικανική τηλεοπτική σειρά True Blood. Στις ζεστές πεδιάδες της Κεντρικής Ελλάδας, τα ορθόδοξα μοναστήρια των Μετεώρων κουρνιάζουν πάνω σε γιγαντιαίους πέτρινους πυλώνες, μακριά από τα ανθρώπινα πάθη. Ο νεαρός καλόγηρος Θεόδωρος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην τήρηση αυστηρών τελετουργικών και πρακτικών του ασκητικού μοναχισμού, μέχρι που γνωρίζει μία καλόγρια. Χρησιμοποιώντας καθρέφτες και το φως του ηλίου, οι δυο τους επικοινωνούν, ξεπερνώντας την άβυσσο που χωρίζει τα μοναστήρια τους. Στο χωριό της κοιλάδας, οι δραστηριότητες της αγροτικής ζωής, η γέννηση, το άρμεγμα και η σφαγή δίνουν την πλήρη αντίθεση στη σκοτεινή απομόνωση, υπό το φως των κεριών, του μοναστηριού. Ο νεαρός μοναχός και η καλόγρια παγιδεύονται ανάμεσα σε δύο κόσμους, μεταξύ της πνευματικής αφοσίωσης και της ανθρώπινης επιθυμίας. Σκηνοθεσία: Σπύρος Σταθουλόπουλος Σενάριο: Ασημάκης Άλφα Παγίδας, Σπύρος Σταθουλόπουλος Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σπύρος Σταθουλόπουλος Ηθοποιοί: Τεό Αλεξάντερ, Ταμίλλα Κουλίεβα Σκηνικά-Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου Μοντάζ: Τζορτζ Κραγκ Ήχος: Άνσγκαρ Φρέριχ, Σεμπάστιαν Τες Μουσική Eπιμέλεια: Ούλριχ Σναΐντέλερ Animation: Ματίας Ντένσελ, Άννα Γιάντερ Παραγωγοί: Φιλιπ Μπομπέρ, Σουζάν Μαριαν, Σπύρος Σταθουλόπουλος, Ασημάκης Άλφα Παγίδας, Τέο Αλεξάντερ, Γιολάντα Μαρκοπούλου Συμπαραγωγοί: Polyplanity Productions, ZDF/Arte Το MEDIA θα υποστηρίξει τη διεθνή διανομή της ταινίας με Ευρώ.

20 ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΔΙΑΝΟΜΗΣ- 29/2010 (DL3) MARIEKE, MARIEKE ARTPLEX ATTICA ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 13.85% BUNA! CE FACI? ARTPLEX ATTICA ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 16.17% LE HAVRE FEELGOOD ENTERTAINMENT ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 26.03% LES NEIGES DU KILIMANDJARO FEELGOOD ENTERTAINMENT ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 24.28% THE GUARD FEELGOOD ENTERTAINMENT ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 24.18% TYRANNOSAUR FEELGOOD ENTERTAINMENT ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 24.28% OSLO, 31. AUGUST AMA FILMS ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 23.78% THE IRON LADY ROSEBUD SA MOTION PICTURES ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 22.74% TOMBOY FEELGOOD ENTERTAINMENT ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 21.42% HABEMUS PAPAM SEVEN GROUP ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 24.68% POLISSE SPENTZOS FILM AE ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 28.08% ROBERT MITCHUM EST MORT CAROUSEL FILMS ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 12.57% MICHAEL STRADA FILMS ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 11.82% THE WOMAN IN THE FIFTH VIDEORAMA ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 14.95% MIENTRAS DUERMES VIDEORAMA ΠΟΣΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ MEDIA 23.15% 20