Επιλογές Από Δημοσιεύματα Τύπου

Transcript

1 Επιλογές Από Δημοσιεύματα Τύπου 2012

2 ΠΕΡΙΕΧOΜΕΝΑ ΘEΑΤΡΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚA ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΩΡΕΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΥΣAΚΙ SITES Αναφορές Δελτίων Τύπου σελ. 3 σελ. 21 σελ. 30 σελ. 33 σελ. 50 σελ. 53 σελ. 58 σελ. 61 2

3 ΘEΑΤΡΟ Μάνια Παπαδημητρίου: Χωρίς μνήμη, γίνεσαι φερέφωνο κάθε κατακτητή... Συνέντευξη στον Σπύρο Κακουριώτη Ας θυμηθούμε με όλη τη δύναμη της ύπαρξής μας, κι ας πολεμήσουμε για να κρατήσουμε ζωντανά και παρόντα τα πράγματα που διαμόρφωσαν την ταυτότητά μας Η Μάνια Παπαδημητρίου, μια σπουδαία πρωταγωνίστρια της ελληνικής σκηνής, τα τελευταία χρόνια ακολουθεί μια λίγο-πολύ μοναχική δημιουργική πορεία, που μοιράζεται ανάμεσα στον χώρο της πρόζας και του μουσικού θεάτρου... Την επόμενη Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου παρουσιάζει την γραμμένη από την ίδια μουσικοθεατρική παράσταση Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία, ενώ ταυτόχρονα ερμηνεύει τον μονόλογο Ο διάδρομος, της τραγουδοποιού Ευσταθίας και είναι αφηγήτρια σε μια μουσική παράσταση αφιερωμένη στον Κλοντ Ντεμπισί. Με αυτήν την ευκαιρία είχαμε μαζί της μια σύντομη συζήτηση * Με την παράσταση που παρουσιάζετε στο «Βρυσάκι» μάς καλείτε να θυμηθούμε, όμως «χωρίς νοσταλγία»... Γιατί; Το Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση με πιάνο, τραγούδια και πρόζες γραμμένες από μένα, που μιλούν για το θέμα της ερωτικής μνήμης, αλλά και γενικότερα της μνήμης που, αν δεν είναι ενεργή και παροντοποιημένη, μπορεί να σε κρατάει μονίμως δεμένο με σχήματα και ήχους νεκρούς πια. Αλλά, από την άλλη, αν δεν λάβεις καθόλου υπ όψιν σου τη μνήμη, τότε γίνεσαι ένα ξύλινο ρομπότ: χωρίς πατρίδα, χωρίς επιθυμίες, χωρίς αγάπη, χωρίς τη δυνατότητα να ερωτευτείς... Φερέφωνο του οποιουδήποτε κατακτητή... * Τι αξίζει όμως να θυμόμαστε; Ό,τι αξίζει τον κόπο να κρατηθεί: Τους φοίνικες που καταστρέφονται σε όλη τη Μεσόγειο, τη θάλασσα που κολυμπούσαμε και τώρα θα γίνει πετρελαιοπηγή... Ας θυμηθούμε, όχι νοσταλγικά αλλά με όλη τη δύναμη της ύπαρξής μας, κι ας βαλθούμε να πολεμήσουμε για να κρατήσουμε ζωντανά και παρόντα τα πράγματα που διαμόρφωσαν την ταυτότητά μας... Τα τραγούδια είναι κάτι πολύ σημαντικό. Η ποίηση... Οι λέξεις μας! Και βέβαια το φυσικό τοπίο! Αλλά και το πολιτιστικό μας παρελθόν, που για μας τους Έλληνες δεν είναι παρελθόν αλλά παρόν, αφού δίπλα του ζούμε. Κάτω από την Ακρόπολη κάνουμε τις βόλτες μας, ερωτευόμαστε, απογοητευόμαστε, κυνηγιόμαστε, χανόμαστε και βρισκόμαστε μέσα σε μια ολόκληρη ζωή που είναι η ζωή μας. Δεν είναι λοιπόν παρελθόν τα αρχαία για τους συμπολίτες μας αλλά δυναμικό και αναγκαίο παρόν για την αναπνοή και την ομορφιά των πολιτειών μας. Παρουσιάσαμε την παράσταση με τον Άρη Γραικούση, τον πιανίστα, ήδη στην Αίγινα πρώτη φορά. Μετά στην Ηλιούπολη, στο Βρυσάκι και πάλι στο Ηράκλειο της Κρήτης... Σε κάθε μέρος έχουμε ένα ολόκληρο κομμάτι αφιερωμένο ειδικά στην πόλη ή στη γειτονιά όπου παίζουμε... Παντού υπάρχουν αναμνήσεις, παντού υπάρχουν λόγοι να μιλάς για ποιητές και μουσική. Βέβαια, το Βρυσάκι, κάτω από την Ακρόπολη, είναι ένα μέρος ξεχωριστό... * Παράλληλα, συμμετέχετε σε μία ακόμη μουσική παράσταση, αφιερωμένη στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Κλοντ Ντεμπισί... Το αφιέρωμα στον Κλοντ Ντεμπισί που παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης στις 28 και 29 Δεκεμβρίου είναι ένα σχέδιο της Ναταλίας Γεράκη, όπου είμαι η αφηγήτρια. Είναι τιμή μου που κάποιοι πολύ σπουδαίοι μουσικοί μου ζήτησαν να συμμετάσχω στο σχέδιό τους για να παρουσιάσουμε αυτόν τον μεγάλο συνθέτη που ήταν και ο πρώτος εκπρόσωπος του μοντερνισμού στη μουσική... Ο πρώτος ιμπρεσιονιστής. Στην παράσταση αυτή μαθαίνω κι εγώ μαζί με τους θεατές πολλά πράγματα για τη μουσική και αυτό που προσπαθώ είναι να δώσουμε με τις εικόνες και την αφήγηση όσο γίνεται πιο πολλά στοιχεία για την προσωπικότητα του Ντεμπισί, ώστε να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να καταλάβει κάτι από τη μουσική του και το μέγεθος της προσωπικότητάς του. * Ακόμη και ο μονόλογος Ο διάδρομος, που ερμηνεύετε στην «Ενδορφίνη», έχει κάποια σχέση με τη μουσική, είναι γραμμένος από μια στιχουργό και τραγουδίστρια... Ο Διάδρομος δεν είναι μουσικοθεατρικός αλλά ένας πολύ ωραίος θεατρικός μονόλογος που έχει γράψει η Ευσταθία, ο οποίος διαδραματίζεται σ έναν διάδρομο γυμναστηρίου... για 52 λεπτά. Η Λένα Πλάτωνος έχει γράψει μουσική γι αυτήν τη διαδρομή. Καταπληκτικά κομμάτια, που είναι σαν να ακούς μουσική σε γυμναστήριο και ταυτόχρονα κοσμικούς ήχους. Το βίντεο το έχει φτιάξει η Ελένη Πολιτοπούλου με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και τα φώτα χειρίζεται επιτόπου ο Γιώργος Αζάντ. Είναι μία παράσταση που ξεκινάει σαν ένα λάιβ διαφημιστικό βιντεοκλίπ, για να καταλήξει στο φουτουριστικό παραλήρημα μιας άνεργης που, επειδή δεν έχει πού να μείνει, κοιμάται μέσα στο γυμναστήριο. Νιώθω πολύ τυχερή που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία να συνεργαστώ με ανθρώπους που ίσως, αν δεν υπήρχε η κρίση, να μην γνωριζόμασταν ποτέ... Η Ευσταθία είναι καλλιτέχνις εξαιρετική, από έναν χώρο διαφορετικό από τον δικό μου -ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, με βάση τα προηγούμενα στεγανά. Λάθος νομίζαμε, απ ό,τι αποδείχθηκε, γιατί δουλέψαμε εξαιρετικά μαζί... Πίστεψα το κείμενό της κι εκείνη εκτιμάει τον τρόπο που εκφρά- 3

4 ζομαι κι αυτό είναι πολύ σημαντικό σε τέτοιους καιρούς. * Τα τελευταία χρόνια ακολουθείτε μια πορεία στον χώρο του θεάτρου που συχνά αφορά διαφορετικά μεταξύ τους είδη... Νομίζω πως γενικά αυτοί οι «περίπατοι» που κάνουμε οι καλλιτέχνες ανάμεσα στα είδη εξαρτώνται και υπαγορεύονται από τις συνθήκες... Αφού τα κέντρα εξουσίας στις τέχνες μας είναι κάποιων και παραμένουν για καιρό στα χέρια τους, κάτι πρέπει να κάνουμε και οι υπόλοιποι. Και γιατί έχουμε την ανάγκη να εκφραστούμε και γιατί (ευτυχώς) απ ό,τι φαίνεται έχει ανάγκη και το κοινό να μας δει. Έτσι την παλεύουμε με όποιο τρόπο μπορούμε σε διάφορες πιάτσες, με διάφορα πρότζεκτ. Κάποια βγαίνουν καλά, κάποια λιγότερο. Σημασία έχει ότι είμαστε παρόντες μέσα στο τοπίο της τέχνης και θα συνεχίσουμε να είμαστε, σε πείσμα των καιρών. Νομίζω πως είναι ένας τρόπος να αντέξουμε τις δυσκολίες και το γενικότερο άδικο που αφανίζει τις ζωές των ανθρώπων. Αυτών κυρίως που διόλου και σε τίποτα δεν έχουν φταίξει. Πρέπει να καταλάβουμε οι καλλιτέχνες πως ο κόσμος περιμένει από εμάς ένα παράδειγμα θάρρους και αντοχής. Βγαίνουμε στη σκηνή και εκτιθέμεθα για να δώσουμε το δικαίωμα σε όλους αυτούς που δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που τους πονάει να βρουν την έκφρασή τους μέσα από το δικό μας βλέμμα, σώμα, φωνή. Έχουμε χρέος να αντέχουμε και να ορθώνουμε το ανάστημά μας απέναντι σ αυτό που (στην περίπτωση των καλλιτεχνών όχι τώρα με το Μνημόνιο, αλλά εδώ και μια δεκαετία ήδη) με επιθετική μανία πάει να συντρίψει τη δυνατότητά μας να πιστεύουμε και να ονειρευόμαστε... action?articleid= Τι απέγινε ο Ριχάρδος» στο Χώρο Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι Μια ιδέα, αυτή του εγκλωβισμού και τέσσερις χαρακτήρες. Μια παράσταση, με θέμα την εξουσία. Οι χαρακτήρες. ήρωες παραμυθιού αλλά και άνθρωποι σημερινοί. Ένας βασιλιάς, ένας υπηρέτης, μια σύζυγος και μια ερωμένη μάχονται για το δικό τους κομμάτι εξουσίας σ ένα βασίλειο που εξαφανίζεται. Οι διαφορετικές μορφές εξουσίας που ασκούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά και που ο ίδιος ο άνθρωπος ασκεί στον εαυτό του. Μια σκέψη, ένας προβληματισμός, μια διαρκής αναζήτηση της αλήθειας για τον κόσμο και τον εαυτό μας, που ακροβατεί ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα. Κείμενο: Βίκυ Θαλασσινού Σκηνοθεσία-Παραγωγή: ΟΜΑΔΑ ΒΙΔΩΜΑ Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης Σκηνικά Κοστούμια: Ηλίας Γραμματικός Σύμβουλος -Θεατρολόγος: Παναγιώτα Τρανοπούλου Φωτισμοί: Γιάννης Σταματίου Φωτογραφίες: Αμαλία Αλειφέρη Παίζουν: Λευτέρης Τσάτσης, Γιώργος Αραχωβίτης, Δώρα Θωμοπούλου, Βίκυ Θαλασσινού Πληροφορίες: Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο και Κυριακή από 8 Δεκεμβρίου έως 30 Δεκεμβρίου στις Σάββατο 29 Δεκεμβρίου στις Γενική είσοδος: 10 ευρώ Τηλέφωνο επικοινωνίας/ κρατήσεων: Χώρος Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι Richardos%C2%BB-sto-Chwro-Technhs-kai-Drashs-Brysaki 23/12/2012 4/12/2012 4

5 «Οιδίποδας ένα σχόλιο για την εξουσία» «Οιδίποδας ένα σχόλιο για την εξουσία» είναι ο τίτλος της παράστασης που ανεβαίνει απόψε στις 21.00, στο Βρυσάκι στο Θησείο. Σ αυτή δύο ηθοποιοί συνθέτουν μια δημόσια πολιτική αντιπαράθεση με κύριο άξονα τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή και εναλλάσσονται σε όλους τους ρόλους του έργου. Σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν οι Γρηγόρης Λιακόπουλος και Ντένις Μεταξάς, ο οποίος μίλησε στον Αθήνα 984 και στην Βάνα Λυκομήτρου. Θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου. Εισιτήρια 10 ευρώ. audio Γρηγόρης Λιακόπουλος Ο Οιδίποδας είναι ένα σύμβολο εξουσίας και θα καταστραφεί επί σκηνής. Η παράσταση είναι η λεπτομερής καταγραφή της πτώσης του. Η Θήβα πλήττεται από λοιμό. Κάποιος έχει προκαλέσει την οργή των Θεών. Ο λαός στρέφεται στο σοφό βασιλιά του, που παλαιότερα τους έσωσε από τη Σφίγγα και ζητάει και πάλι την πολύτιμη βοήθειά του. Εκείνος δέχεται να λύσει το πρόβλημα, βρίσκοντας τον υπεύθυνο. Πλησιάζοντας προς την αλήθεια, που έμενε καιρό θαμμένη, η ευθύνη του στέμματος βαραίνει και ο βασιλιάς αρνείται να δει την επώδυνη πραγματικότητα. Ο υπεύθυνος είναι ο ίδιος. Όσο πιο βαθειά ψάχνει, τόσο περισσότερη αποστροφή του προκαλούν αυτά που ανακαλύπτει. Ο Οιδίποδας τυφλώνεται από την αρχομανία του και παραληρεί, βλέποντας παντού γύρω του συνωμότες και σφετεριστές του θρόνου του. Δύο ηθοποιοί συνθέτουν μια δημόσια πολιτική αντιπαράθεση με κύριο άξονα τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή και εναλλάσσονται σε όλους τους ρόλους του έργου. Γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των ηθοποιών και των θεατών είναι τα πρόσωπα του μύθου, που λειτουργούν ως οδηγός της μάχης για την εξουσία. Μια μάχη ως εσχάτων, όπου τα πάντα είναι εν δυνάμει όπλα. Το κείμενο του Σοφοκλή, η τέχνη της ρητορικής, ο χώρος, τα σώματα, η μουσική, τα φώτα, οι θεατές, λειτουργούν ως εργαλεία για την άνοδο στην εξουσία. Η VoidCompAny συστάθηκε, ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, με σκοπό τη σύμπραξη καλλιτεχνών, διαφορετικών καταβολών και τομέα ενασχόλησης. Στόχος της είναι η μελέτη νέων θεατρικών δομών, που προκύπτουν από την ερώτηση «Τί χρειάζεται το θέατρο σήμερα, για να επικοινωνήσει;» Σε αυτή τη βάση παράγεται σύγχρονο ερευνητικό υλικό, είτε παρουσιάζοντας νέους τρόπους αντιμετώπισης γνωστών συγγραφέων - δημιουργών, είτε παράγοντας εξ ολοκλήρου νέα δρώμενα. Η λογική της VoidCompAny είναι αυτή της αφαίρεσης, αφήνοντας να εκφραστεί το σκηνικά αναγκαίο, χωρίς στοιχεία αποπροσανατολισμού. Ως τώρα η έχουν παρουσιαστεί οι θεματικές ενότητες - project: «χωματερη», «3am» και «Fragments». 12/11/2012 Οιδίποδας, ένα σχόλιο για την εξουσία στο Βρυσάκι Ο χώρος Τέχνης Βρυσάκιπαρουσιάζει την θεατρική παράσταση με τίτλο «Οιδίποδας», που αποτελεί ένα σχόλιο για την εξουσία έως και τις 18 Δεκεμβρίου Ποιά είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί ένας βασιλιάς, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στο θρόνο του; Πώς απευθύνεται στους υπηκόους του όταν θέλει να τους γοητεύσει, να τους εμπνεύσει, να τους τρομοκρατήσει, να τους δολοφονήσει; Τι επιχειρήματα αναπτύσσει ένας άνθρωπος για να αποφύγει την αλήθεια; ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σύλληψη - σκηνοθεσία - ερμηνεία: Γρηγόρης Λιακόπουλος - Ντένις Μεταξάς Παραγωγή: VoidCompAny E%AF%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B1%CF%82,_%CE%AD%C E%BD%CE%B1_%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%C E%BF_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CE%BD_% CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1_%C F%83%CF%84%CE%BF_%CE%92%CF%81%CF%85%CF%83%CE% AC%CE%BA%CE%B9.html 5 7/12/2012

6 Από τη βρύση... στο Βρυσάκι Παιχνίδι εναλλαγής ρόλων σε κλασικό Σαίξπηρ με νεανικό ενθουσιασμό και ενέργεια Της Αννυς Κολτσιδοπουλου ΣΑΙΞΠΗΡ Ρωμαίος και Ιουλιέτα σκηνοθ.: Βασίλης Μαυρογεωργίου θέατρο: Βρυσάκι Ωχ, είπα μέσα μου, τώρα πάει η παράσταση! Την ώρα ακριβώς που έκλεινε η πόρτα του σπιτιού - θεάτρου, από το στενό της οδού Βρυσακίου ακούγεται γερός καυγάς. Νεαροί έχουν έρθει στα χέρια, κυνηγιούνται, πέφτουν πάνω στην πόρτα της αυλής, κι αναψοκοκκινισμένοι, έξαλλοι, ουρλιάζοντας τα γνωστά «μαλάκα» και άλλα ακατάληπτα, μπουκάρουν στην αυλή, όπου κάθεται το κοινό αμήχανο, εμβρόντητο, ίσως και σοκαρισμένο από το αναπάντεχο επεισόδιο βίας. Περνάνε κάποια δευτερόλεπτα ώσπου να συνειδητοποιήσω ακόμα κι εγώ, ο επαγγελματίας θεατής, πως «η αξιοδάκρυτη τραγωδία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας» αρχίζει όντως μ έναν γερό καυγά ανάμεσα σε νεαρούς συγγενείς των δύο αντίπαλων οικογενειών: της Ιουλιέτας (Καπουλέτοι) και του Ρωμαίου (Μοντέγοι). Δεν νιώθω πως σας μαρτυράω μυστικά ατού της παράστασης. Οχι γιατί σήμερα είναι η τελευταία στο Βρυσάκι αλλά γιατί, παρ όλο που αυτή η δυναμική, ρεαλιστικότατη έναρξη είχε προ πολλού διαρρεύσει στους θεατρόφιλους, η έκπληξη και το σοκ παραμένουν στο κοινό αναλλοίωτα! Ακριβώς εκεί έγκειται η αξία της δουλειάς του Βασίλη Μαυρογεωργίου με τους νέους ηθοποιούς. Ολες οι ιδέες που ευδοκίμησαν κατά τη μακριά προετοιμασία (εργαστήριο, δοκιμές, παραστάσεις την άνοιξη του 12), και είναι πάμπολλες, δουλεύτηκαν και υποστηρίχτηκαν με ένταση, ζέση και τόλμη, ώς το μη περαιτέρω. Οι ηθοποιοί, άπειροι μα αυθεντικοί, κατάφεραν να μειώσουν την απόσταση του θεατρικού «σαν να» από το ρεαλιστικό «εδώ και τώρα». Το παιχνίδι εναλλαγής των ρόλων, δίχως σύνορα γένους και αριθμού, κορυφώνεται με την εμφάνιση μισής ντουζίνας λιγωμένων Ιουλιετών σε όλα τα πορτοπαράθυρα του χώρου, να λιώνουν από την προσμονή των φιλιών ενός Ρωμαίου. Εκεί που δεν επαρκούν αριθμητικά οι Ρωμαίοι άνδρες, δυσανασχετούν οι στερημένες Ιουλιέτες ή κάποια ηθοποιός αναλαμβάνει άνετα και φυσικά τον ρόλο του Βερονέζου εραστή. Πρόκειται για μια ιδιοφυή ιδέα, εξαιρετικά οργανωμένη και παιγμένη, με πολλαπλούς υπαινιγμούς πάνω στα σύγχρονα σεξουαλικά ήθη αλλά και πάνω στην πολλαπλασιαστική ηδονή των πρώτων αγγιγμάτων κάθε έρωτα. Με θράσος και αφοπλιστική πρωτοτυπία τονίστηκαν πάντως τα υπερθετικά των συναισθημάτων, οι εξάρσεις, οι μεταπτώσεις, τα προμηνύματα, το σασπένς. Οι αναχρονισμοί ήταν γεμάτοι χιούμορ και σχόλια (π.χ. αντικατάσταση των ξιφομαχιών με εικονική πραγματικότητα), η τσιρκολάνικη διάθεση παρούσα, η θεατρική εκμετάλλευση του ιδιαίτερου χώρου απολαυστικά λειτουργική. Εξαιρετικός στην όψη, στην κίνηση, στις αναφορές, στο ήθος, ο ρόλος της παραμάνας από τον οποίο παρήλασε όλος σχεδόν ο θίασος. Το ίδιο επιχειρήθηκε και με τον ρόλο του πατέρα Λαυρέντιου αλλά με πιο αδύναμα αποτελέσματα. Το απαύγασμα της δουλειάς είναι κάτι που σπάνια συμβαίνει: με εύστοχες ιδέες, όραμα, καταιγιστικούς ρυθμούς και φρεσκάδα να ξεπερνιέται η απειρία, ακόμη και η αδεξιότητα, ενώ προβάλλονται το αναβλύζον ταλέντο, η ορμή κι ο αυτοσχεδιαστικός οίστρος τόσων νέων ηθοποιών. Τον Βασίλη Μαυρογεωργίου πλαισίωσαν άξια η Ε. Ταμπάκη (κίνηση), οι Φ. Καραμπάς και Β. Τσουπαρόπουλος (μουσική), ο Ν. Μαραμαθάς (σκηνογραφία) και η Β. Σύρμα (ενδυματολογία και μπράβο της). - Είναι από σύμπτωση που μόλις τέλειωσα ένα εξίσου απολαυστικό, πνευματώδες, ζωντανό, ευφάνταστο αλλά κι εμπεριστατωμένο βιβλίο για τα ελάχιστα που γνωρίζουμε και τα αναρίθμητα που αγνοούμε για τη ζωή του Σαίξπηρ, γραμμένο από τον σπουδαίο σύγχρονο αφηγητή Μπιλ Μπράισον: «Σαίξπηρ (Ολη η αλήθεια για τη ζωή του)» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε πολύ καλή μετάφραση της Ελένης Βαχλιώτη. civ_2_07/10/2012_ /10/2012 Η σκηνοθεσία και διδασκαλία εκμεταλλεύθηκε το σφρίγος, τον ενθουσιασμό και το περίσσευμα ενέργειας των πολύ νέων ηθοποιών τόσο στα αστεία όσο και στα σοβαρά. Μας θύμισε -μπορεί και υπερβολικά- τη μεγάλη καινοτομία των Ελισαβετιανών (μετά τους Ελληνες κλασικούς), τις «κωμικές ανάπαυλες». Την ανάμειξη δηλαδή κωμικών σκηνών και χαρακτήρων στις πιο σκοτεινές τραγωδίες. Το επόμενο στοίχημα του θιάσου θα ήταν, πλάι στις κωμικές ανάπαυλες ή ανάμεσά τους, μια πιο βαθιά κι ακαριαία μετάπτωση στο σκοτεινό και τραγικό. Στην ανείπωτη τρυφερότητα του έρωτα και στην απερίγραπτη τελεσιδικία του θανάτου, κάτι που η τελευταία λιτή, ατμοσφαιρική σκηνή στο εσωτερικό του σπιτιού δεν μπόρεσε να το αναπληρώσει. 6

7 [Ιστορικές σημειώσεις (γκλιν γκλιν): Οι «Σημειώσεις Ενός Τρελού» (original Memoirs of a Madman ) είναι μια σχεδόν, κάπως, να-ξέρεις αυτοβιογραφική μικρή ιστορία του Λέο Τολστόυ. Ένα ημιτελές κείμενο το οποίο ο Τολστόυ ξεκίνησε να γράφει ήδη από το 1884 αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ, και το οποίο δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του, το 1912, 100 ακριβώς χρόνια πριν δηλαδή, κάνοντας το νεανικό αυτό ανέβασμα ευχάριστα τιμητικό και επετειακό.] Ο αφηγητής περιγράφει (και αναβιώνει επί σκηνής) τα ταξίδια του στην ρωσική επαρχία σε αναζήτηση ενός «βλάκα» με κτήμα και περιουσία προς πώληση για εκμετάλλευση (τόσο του κτήματος όσο και του βλάκα), παράλληλα με τα ολοένα αυξανόμενης έντασης βασανιστικά επεισόδια του. Οι νυχτερινοί εφιάλτες παραλληλίζουν (καθόλου διακριτικά) την κρίση που πέρασε ο ίδιος ο Τολστόυ πριν βρει καταφύγιο στην θρησκεία και αποτελούν εκφάνσεις του βασανιστικού του φόβου απέναντι στο θάνατο και των τύψεων (ή της κοχλάζουσας απελπισίας) του για τον κυνικό υλιστικό τρόπο ζωής του. Αυτή η σταδιακή κάθοδος στην αλλοφροσύνη μεταφράζεται υπέροχα μέσα από την δραματουργική επεξεργασία του έργου. Γιατί -πιστέψτε με- όλο το θέαμα είναι πέρα για πέρα σχιζοφρενικό. Οι Σημειώσεις Ενός Τρελού Συντάκτης Μανώλης Βαμβούνης Και τρελαίνομαι, Λέο μου, ΤΡΕ-ΛΑΙ-ΝΟ-ΜΑΙ. Ο Αποστόλης Ψαρρός είναι ένας νεαρός ταλαντούχος ηθοποιός που ξεχώρισε από τον (ήδη απίστευτα ταλαντούχο σαν σύνολο) αντρικό θίασο της περσινής «πειραγμένης» Μπερνάρντα Άλμπα της Ζωής Ξανθοπούλου, στα δυο μόλις χρόνια που έχει αποφοιτήσει από την Ανώτερη Σχολή του Εθνικού έχει (με το μπαρδόν) ξετσουτσουριαστεί στις δουλειές, ήδη χωμένος στα μπούγια του Εθνικού, σε νεανικές δράσεις και πειραματικές ομάδες (όπως στα Ι.Χ.Ν.Η.). Έχει αυτό το κάτι, το ταλεντάκι, την σπίθα στο μάτι που ξέρειςότι σε λίγα χρόνια θα είναι talk of the town (Να θυμάστε τότε που τον πρωτακούσατε)! Το περασμένο καλοκαίρι στα πλαίσια της Ημέρας Θεάτρου ο Αποστόλης Ψαρρός παρουσίασε στο Βρυσσάκι μια ολότελα δική του παράσταση, όπου επιμελείται την δραματουργική επεξεργασία, την σκηνοθεσία, τα φώτα, την μουσική, τα σκηνικά και κρατάει και όλους τους (στο σύνολο έναν;) ρόλους. Η παράσταση είχε τρελό σουξέ, με τον κόσμο να κάνει ουρές στο Βρυσσάκι και το ένα ανέβασμα να γίνει μαραθώνιος τριων στη σειρά παραστάσεων και θεατές να κάθονται ως και κάτω στο πάτωμα για να παρακολουθήσουν έναν νεαρό ηθοποιό σε τρελό οίστρο και ντελίριο. Η παράσταση συνεχίστηκε για μερικές μέρες το καλοκαίρι και επέστρεψε για 8 ακόμα Δευτερότριτα αυτό το φθινόπωρο μέχρι τις 6/11. Ο Αποστόλης περνάει (ή μάλλον τσαλαπηδάει) από την δραματική προσωπική αφήγηση στους εξωπραγματικά καρτουνίστικους και αλλοπρόσαλλους κωμικούς χαρακτήρες με τσαχπινιά, χαζοχαρούμενα μικρά props (καπέλα, κουβέρτες, κεριά, χαρτιά, γκούφιδες αραδιασμένα τριγύρω στην σκηνή) και ένα μουρμουρισμένο τραγουδάκι και επιστρέφει με αψεγάδιαστη κωμική deadpan ακρίβεια. Η εναλλαγή μπρος-πίσω είναι κάθε τι παρά ομαλή (ή σωική), σώζεται όμως από την χαριτωμενιά των διάφορων meta παρεμβάσεων, το όλο DIY (το χειροποίητο ντε) του θέματος και την αστείρευτη πηγαία ενέργεια του ηθοποιού-σκηνοθέτη-χαμαιλέοντα. Όσο να χει, τελικά, το παράλογο του θεάματος ενισχύει αυτήν ακριβώς την αίσθηση ότι τελικά παρακολουθείς έναν σοβαρό άνθρωπο στα όρια της προσωπικής αποκάλυψης που φαντάζει (σωστά ή λάθος, εσείς θα κρίνετε) στους έξω σα να έχει προ πολλού πετάξει απ τη φωλιά του κού-κου κού-κου κού-κου. Οι Σημειώσεις Ενός Τρελού Δραματουργική επεξεργασία/σκηνοθεσία/ερμηνεία: Αποστόλης Ψαρρός Επιμέλεια γραφιστικών: Γιώργος Καραχρήστος Με την υποστήριξη της Αθηναϊκής Μυθοποιίας Βρυσάκι Βρυσακίου 17, Πλάκα Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη από 15 Οκτωβρίου 2012 έως 6 Νοεμβρίου 2012 στις Διάρκεια: 50 λεπτά Πληροφορίες Τηλ.: Τιμές εισιτηρίων 10 ευρώ και 5 ευρώ (μειωμένο) 7/10/2012 7

8 Έρωτας, πάθος, ρομαντισμός, γέλιο και συγκίνηση Toυ Δημήτρη Κοτσίφη Για πρώτη φορά, ο Σαίξπηρ «ανεβαίνει» στη σκηνή, με σύγχρονα αξεσουάρ, ανατρεπτικές εναλλαγές ρόλων, και θεατές να μπαινοβγαίνουν στο σπίτι των Καπουλέτων! Οι Ρωμαίοι και οι Ιουλιέτες φοράνε γυαλιά ηλίου. Ο Ρωμαίος μίας σκηνής μπορεί να είναι η Ιουλιέτα της επόμενης! Οι θεατές βρίσκονται στην αυλή μπροστά από τα παράθυρα του κτιρίου που άλλες φορές είναι το σπίτι των Καπουλέτων κι άλλες η εκκλησία της Βερόνας και λίγο πριν το τέλος καλούνται να σηκωθούν και να μπουν στο εσωτερικό του κτιρίου. Έτσι «μεταφέρονται» στο μαυσωλείο των Καπουλέτων, όπου υπό το φως των κεριών και μόνο, εξελίσσεται η τελευταία και πιο συγκινητική σκηνή του έργου. Η ναυτία του Ζαν Πωλ Σάρτρ ως αναλόγιο, στο Βρυσάκι Ο Χώρος Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι, παρουσιάζει το έργο «Ναυτία» τουζαν Πωλ Σάρτρ ως αναλόγιο την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012, στις Ένας άνδρας μόνος παλεύει με την ύπαρξη και το παράλογο, το τυχαίο και το αυθαίρετο, καθώς ο κόσμος της λογικής δεν είναι ο κόσμος της ύπαρξης. Ο Αντουάν Ροκαντέν, βρίσκεται στη Μπουβίλ για να γράψει τη βιογραφία του κ. Ρολμπόν. Εκεί, ζώντας αποκλεισμένος, θα έρθει αντιμέτωπος με έναν διαφορετικό κόσμο. Η αποκάλυψή αυτή θα σφραγίσει τη ζωή του για πάντα. Ο κεντρικός ήρωας του έργου φτάνει στην ουσία της απογυμνωμένης ύπαρξης αλλά το κόστος είναι η αίσθηση της ναυτίας, που καραδοκεί σε κάθε του βήμα, βίωμα που είχε συγκλονίσει και επηρεάσει και τον ίδιο τον Σαρτρ. Τα πάντα τελούν υπό καθεστώς ρευστότητας, συνάρτηση της συνειδητοποίησης της ύπαρξης. Όλα εξελίσσονται αδιάκοπα, ευρισκόμενα σε ακαθοριστία, καθώς μεταλλάσσονται και εξελίσσονται ες αεί. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, γράφοντας έργα σαν τη Ναυτία, «απέδωσε στα αντικείμενα το μάξιμουμ της υπάρξής τους...». Είδαμε μία έξυπνη, φρέσκια και μοντέρνα εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Μια παράσταση εξαιρετική που τα είχε όλα...έρωτα, πάθος, ρομαντισμό, γέλιο και συγκίνηση. Πολύ καλές οι ερμηνείες των νέων παιδιών, γεμάτες ρυθμό, ζωντάνια και ενέργεια! Η σκηνοθεσία πρωτότυπη και πανέξυπνη. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά από τον Βασίλη Μαυρογεωργίου και τέλος ο χώρος... Η πανέμορφη αυλή στο Βρυσάκι... Ιδανική για τέτοιου είδους παραστάσεις. 15/9/2012 Ένα αναλόγιο με αποσπάσματα από το έργο του Ζαν-Πωλ Σαρτρ Ναυτία, συνοδεία μουσικής, στον πολυχώρο Βρυσάκι. Διαβάζει ο Γιώργος Μίχαλος Στο πιάνο η Λαμπρινή Γιώτη CF%85%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_% CE%96%CE%B1%CE%BD_%CE%A0%CF%89%CE%BB_%CE%A3 %CE%AC%CF%81%CF%84%CF%81_%CF%89%CF%82_%CE%B1% CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF,_% CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%92%CF%81%CF%85%CF%83%CE %AC%CE%BA%CE%B9.html 17/12/2012 8

9 «Ελεύθερη ζωή» στο Βρυσάκι Η παράσταση «Ελεύθερη ζωή» ανεβαίνει απόψε στις 9.15 στο Βρυσάκι, στο Θησείο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σάββα. Στο έργο δύο γυναίκες, η Ζωή και η Ελευθερία, δοκιμάζουν τη φιλία τους στην εξωτική Καραϊβική. Μεταξύ άλλων πρωταγωνιστούν οι: Άννα Μιχαλοπούλου και Ευφροσύνη Μακρίδου. Ο Γιάννης Σάββας μίλησε στην Μαρία Τιγκιρίδου. Θα παίζεται Πέμπτη με Παρασκευή, μέχρι τις 22 του μήνα. Εισιτήρια 10 ευρώ και μειωμένα 5. audio Γιάννης Σάββας Παραστάσεις και σεμινάριο στο Βρυσάκι Δύο θεατρικά και έναν κύκλο μαθημάτων για το παραμύθι από τον Β. Μαυρογεωργίου περιλαμβάνει ο Ιούλιος. Δύο παραστάσεις και ένα σεμινάριο θα γεμίσουν τον Χώρο Τέχνης και Δημιουργίας Βρυσάκι στην Πλάκα, το μήνα Ιούλιο. Από 9 έως το τέλος του μήνα, η θεατρική Ομμάδα 33 παρουσιάζει την παράσταση «Έξοδος κινδύνου: εσύ θα μείνεις ή θα φύγεις;», σε σκηνοθεσία Ευρώπης Θωμοπούλου. Τρεις γυναίκες (οι ηθοποιοί Μαρία Δερεμπέ και η Φαίδρα Χατζηκωνσταντή μαζί με την κουκλοπαίκτρια Δέσποινα Μαλλή) αφηγούνται τη δική τους ιστορία και αντιμετωπίζουν το δίλημμα του τίτλου. Από 12 έως 22 Ιουλίου, παρουσιάζεται το έργο του Γιάννη Σάββα «Ελεύθερη Ζωή» σχετικά με τις περιπέτειες δύο γυναικών που κερδίζουν ένα ταξίδι στην Καραϊβική. Με τους Άννα Μιχαλοπούλου, Ευφροσύνη Μακρίδου, Λευτέρη Πρωτονοτάριο-Ελευθερίου και Γιάννη Σάββα. Τέλος, από 2 έως 14 Ιουλίου, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου παρουσιάζει ένα δεκαήμερο σεμινάριο δημιουργίας και ερμηνείας παραμυθιού, παροτρύνοντας του συμμετέχοντες να φτιάξουν τη δική τους ιστορία και να την ερμηνεύσουν. 02/07/ /07/2012 9

10 «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» Μαρίνα Κανελλοπούλου Το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», παρουσιάζεται από τις 10 έως τις 27 του μήνα στο Βρυσάκι, της οδού Βρυσακίου 17 στο Μοναστηράκι. Μπορεί το κείμενο όπως θα το ακούσετε να μην έχει υποστεί καμία αλλαγή, ωστόσο το ανέβασμα του δεν είναι από εκείνα που λέμε «κλασικά»: η ομάδα των ηθοποιών, μοιράζεται δύο ζευγάρια γυαλιά (γαλάζιο για τον Ρωμαίο, ροζ για την Ιουλιέτα) ώστε όλοι να υποδυθούν τους αντίστοιχους ρόλους. Παραμύθια στην ταράτσα Παραμύθια στο φως του φεγγαριού αφηγούνται οι παραμυθοκόρες απόψε στις 9 στην ταράτσα, στο Βρυσάκι. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Μια από τις παραμυθοκόρες η Βασιλεία Βαξεβάνη μίλησε στην Μαρία Τιγκιρίδου. audio Βασιλεία Βαξεβάνη Η σκηνοθεσία είναι του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Το έργο θα παίζεται Πέμπτη με Κυριακή στις 9:00 το βράδυ, με είσοδο 10 ευρώ. Χορηγός επικοινωνίας είναι και ο Αθήνα Στην Κωνσταντίνα Βρεττού μίλησε η βοηθός σκηνοθέτη και ηθοποιός στην παράσταση, Μαρίνα Κανελλοπούλου. audio 04/07/2012 Ω Ρωμαίο Ρωμαίο γιατί να είσαι ο Ρωμαίος; Η Κυβέλη δεν ήξερε πού θα πάμε, το rendez-vous είχε οριστεί για το Θησείο στις 8:30 το βράδυ, αν και η νύχτα ανθίστατο και δεν είχε ακόμη πέσει. Επιπλέον, η παράλογη βροχή της Παρασκευής που συνεχίστηκε μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου σε συνδυασμό με τον semi-freddo καιρό έκανε τις πιθανότητες όλο και πιο ισχνές: θεατρική παράσταση σε ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι Κάτι σαν τελικός Champions League μεταξύ ΔΑΜΑΣΤΑΣ Ηρακλείου Κρήτης και ΡΕΑΛ Μαδρίτης! Ανηφορίσαμε την Αδριανού περνώντας ανάμεσα από πλανόδιους μικροπωλητές που προσπαθούν απεγνωσμένα να σου πουλήσουν ηλεκτρικές ραπτομηχανές χειρός και τους δυο παπατζήδες couleur locale που τους θυμάμαι από τότε που ερχόμουν με τον Ηλεκτρικό από το σχολείο για να ανταλλάξω τηλεκάρτες. Θεωρώ ότι μετά από τόσα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο Μοναστηράκι πρέπει είτε ο Καμίνης να τους προσφέρει σε ειδική τελετή το χρυσό κλειδί της πόλης ή έστω να τους κάνουν carte-postale πλάι σε αυτές που απεικονίζουν τον Παρθενώνα με εκείνο το vulgaire βυσσινί χρώμα στον ουρανό. Στρίψαμε δεξιά στην οδό Βρυσακίου και ω του θαύματος η βοή από τα πούλια στο τάβλι και τα τσουγκρίσματα στα ποτήρια με το τσίπουρο άρχισε κυριολεκτικά 10/05/

11 να σβήνει λες και υπήρχε ένας αόρατος σιγαστήρας! Λίγα μέτρα πιο πάνω, στο νούμερο 17, μια ήπιων τόνων ταμπέλα σε ένα εξίσου σεμνό διόροφο κτίριο γράφει Θέατρο Βρυσάκι και στην ξύλινη γκρίζα πόρτα μια αφίσα σε υποδέχεται: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», σκηνοθεσία Βασίλης Μαυρογεωργίου. Η παράσταση άρχιζε στις 9 αλλά προνόησα φτάνοντας νωρίτερα και έβαλα 2 προγράμματα με τις εκδηλώσεις του θεάτρου πάνω στις 2 μπροστινές καρέκλες της μικρής αυτής αυλής των υποκριτικών θαυμάτων. Έβλεπα τον Ρωμαίο να σιγοψιθυρίζει αγχωμένος τα λόγια του και αδημονούσα κι εγώ μαζί του να ξεκινήσει η παράσταση καθώς όπως υποδηλώνει και το ψευδώνυμό μου έχω μια συγγενική σχέση και μια ιδιαίτερη αγάπη για το συγκεκριμένο κείμενο: έχω δει και το εξαιρετικό Romeo and Juliet με τον Di Caprio αλλά και την εκδοχή του 1968 του Franco Zeffirelli ενώ έχω διαβάσει την μετάφραση του Καρθαίου αρκετές φορές. - Άντε γαμήσου, παλιομαλάκα! - Καριόλη! Εσύ να πας να γαμηθείς! Κάπως έτσι ξεκινάει η παράσταση με τα πρωτοπαλίκαρα των Μοντέκηδων και των Καπουλέτων να έρχονται στα χέρια και να βρίζονται χρησιμοποιώντας γηπεδικό γλωσσικό ιδίωμα που αν μη τι άλλο ξαφνιάζει, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι η ερωτική αυτή τραγωδία γράφτηκε στα τέλη του 1590 από τον νεαρό τότε Shakespeare. Τότε έβραζε το αίμα και η πένα του Άγγλου, σήμερα ανάβλυζε η ευφυής σκηνοθετική ματιά του Έλληνα: οι εντός εισαγωγικών ηθοποιοί, τα ταλαντούχα αυτά παιδιά, είναι μαθητές του σκηνοθέτη ο οποίος έστησε μια παράσταση που βάζει στην άκρη τα τετριμμένα, που σε κάνει να γελάς με την καρικατούρα του πάτερ Λαυρέντιου που καπνίζει αρειμανίως και την φιλάργυρη γκουβερνάντα της Ιουλιέτας ενώ σου προκαλεί ένα σφίξιμο στο στήθος και ενδεχομένως την παραγωγή υδαρούς υγρού από τους δακρυγόνους αδένες όταν παρακολουθείς τη λυτρωτική σκηνή του θανάτου των δυο θυμάτων του ανεπίδοτου αυτού έρωτα. Μεταξύ σφύρας και άκμονος, με συναισθήματα σε πλήρη διάταση, έτσι κύλησε το Σάββατό μου. Δεν θέλω να σας μιλήσω άλλο! Από εγωισμό θέλω να προφυλάξω και να κρατήσω για μένα αυτό το βράδυ. Καλό ξημέρωμα valeladi-ers. Ω κακέ! Το ήπιες όλο, και δεν άφησες ούτε μια σπλαχνική σταλαματιά να με φέρει κοντά σου; Θα φιλήσω τα χείλια σου. Μπορεί να χει απομείνει λίγο φαρμάκι, για να βρω το θάνατο μ ένα γλυκό φιλί. 22/05/

12 Στον χώρο τέχνης και δράσης, Βρυσάκι Ρωμαίος και Ιουλιέτα στην Πλάκα Υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Βασίλη Μαυρογεωργίου, η ομάδα που αποτελείται από νέους και ανερχόμενους ηθοποιούς αναβιώνει τη γνωστή ιστορία αγάπης του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας μέσα από ένα παιχνίδι εναλλαγής ρόλων. Η παράσταση παρακολουθεί το ερωτικό δράμα του ζευγαριού μέχρι το μοιραίο τραγικό τέλος του με εμφανή τα δύο σπίτια με τη προγονική έχθρα, του Μοντέγου και του Καπουλέτου. Στις 21:00, χώρος τέχνης και δράσης, Βρυσάκι, Βρυσακίου 17, Πλάκα Η συνέχεια του...ντοστογιέφσκι στο Βρυσάκι Οι «δαιμονισμένοι» του Ντοστογιέφσκι διασκευάζονται, ή καλύτερα συνεχίζονται στην θεατρική παράσταση «Στον Τύχωνα» που ανεβάζει ο Γιάννης Τσορτέκης στον χώρο τέχνης και δράσης «Βρυσάκι» από την Παρασκευή 27 Απριλίου. Ο θεατρικός τίτλος είναι «Στον Τύχωνα» και καθώς είναι βασισμένο στο έργο του σπουδαίου ρώσου συγγραφέα, ακολουθεί τον Σταβρόγκιν, ένα από τα πλέον σημαντικά dramatis personae της λογοτεχνίας του, να κινείται από ανάγκη, να αναζητά τη λύτρωση και να οδηγείται σε μιαν απρόβλεπτη συνάντηση με το μοναχό Τύχωνα. Το κεφάλαιο αυτό αποτελεί το τελευταίο του μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι, το οποίο δε δημοσιεύθηκε ποτέ λόγω της λογοκρισίας που υπέστη από τον εκδότη του. Το πρωτότυπο, «Οι Δαιμονισμένοι», ωστόσο δημοσιεύτηκε το 1871 και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε λογοτεχνικούς και πολιτικούς κύκλους της Ρωσίας. Η πολύπλοκη ιστορία λαμβάνει χώρα φυσικά στη Ρωσία, όπου μία ομάδα μηδενιστών απειλεί να ταράξει με το αιματηρό της σχέδιο τη ζωή της μικρής πόλης αλλά και των κατοίκων της, οι οποίοι προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η πλοκή είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και,ως μέλος επαναστατικής ομάδας ο ίδιος ο συγγραφέας, ιδιαίτερα συγκλονισμένος, έγραψε το κείμενο αρνούμενος στην ουσία και «κατηγορώντας» τους μηδενιστές και το κίνημά τους. Σαρκαστικός και οργισμένος, ο Ντοστογιέφσκι, εξαπέλυσε μία «κραυγή σωτηρίας» όπως θεωρούσε ο ίδιος προς τους συμπατριώτες του. Ήρωες του ο μηδενιστής Πιότρ Βερχοβένσκι και η δαιμονική φιγούρα του Νικολάι Σταβρόγκιν και στην προκειμένη παράσταση και ο μοναχός Τύχωνας. 17/05/

13 Μετάφραση από τα ρωσικά: Νίκος Αδαμίδης, Δαυίδ Μαλτέζε, Γιάννης Τσορτέκης, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Γιάννης Τσορτέκης, ερμηνεύουν οι Ελευθερία Ρουσάκη, Σπύρος Τσίκνας, Γιάννης Τσορτέκης. Πληροφορίες: Από Παρασκευή 27 Απριλίου ως Σάββατο 26 Μαίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 11μ.μ, είσοδος ελεύθερη, απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: Χώρος Τέχνης και Δράσης «Βρυσάκι, Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι. 20/04/2012 Θέατρο στην Πλάκα! Η ΣΟΦΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΒΡΥΣΑΚΙ! Σήμερα ο ήλιος με ξελόγιασε και αποφάσισα να χαθώ -παρέα με την φωτογραφική μηχανή μου- στα στενά της Πλάκας! Προορισμός μου; Τα Αναφιώτικα -η λιλιπούτεια συνοικία που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στην βορειοανατολική πλαγιά του βράχου της Ακρόπολης! Ο γραφικός αυτός οικισμός δημιουργήθηκε στα χρόνια της βασιλείας του Οθωνα, όταν εργάτες από την Ανάφη μετακόμισαν στην περιοχή για να εργαστούν ως χτίστες στα έργα οικοδόμησης της Αθήνας. Καθώς περπατώ ανάμεσα σε ολόλευκα σπιτάκια, που δημιουργούν γειτονιές με νησιώτικο χρώμα, με περιτριγυρίζουν μποστάνια, αυλές με αναρριχητικά φυτά, κρινάκια και πλουμιστές βουκαμβίλιες. Κάπου στο βάθος εντοπίζω ένα φουντωτό βασιλικό, λίγο πιο κάτω μια κανελί γάτα με κοιτάει ναζιάρικα, όμως εγώ θέλω να ανέβω πιο ψηλά! Σκαρφαλώνω αχόρταγα τα σκαλιά και πέφτω πάνω σε ένα ζευγαράκι -πού μας ξετρύπωσε;- θα σκέφτηκαν αλλά δεν θα χαλάσω την ηρεμία τους! Κάνω μεταβολή και κατηφορίζω προς στον πολιτισμό Εχει ήδη αρχίσει να σουρουπώνει ο ήλιος, χάνεται σιγά σιγά και, κάπου εδώ, ξεμένω από λέξεις. καλλιτέχνες! Πάρτε μία γεύση του προγράμματος: Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 18:00 με τη συζήτηση «To θέατρο σε περίοδο κρίσης: μια συζήτηση για το πολιτικό θέατρο σήμερα» με εισηγητή τον δημοσιογράφο, θεατρικό συγγραφέα και δημοτικό σύμβουλο Γιώργο Αμυρά. Καλεσμένη της εκδήλωσης είναι και η ηθοποιός Τιτίκα Βλαχοπούλου η οποία θα διαβάσει το μήνυμα της παγκόσμιας ημέρας θεάτρου που φέτος υπογράφει ο Τζον Μάλκοβιτς! Στις 19:30 θα ακολουθήσει η Performance «Synopsis» από την Αννίτα Καπουσίζη. Στις 20:30 θα αρχίσει η παράσταση «Οι σημειώσεις ενός τρελού» του Λ. Τολστόι σε σκηνοθεσία και ερμηνεία του ηθοποιού Αποστόλη Ψαρρού. Στις 21:30 ο συνθέτης Σάκης Βαργεμτζίδης με τη συνοδεία πιάνου και τη μαγευτική φωνή της Νέλλης Βαβάσικου θα μας θυμίσουν μελωδίες και τραγούδια από το θέατρο, τον κινηματογράφο! Εύχομαι μία ημέρα γεμάτη εκπλήξεις και αλλαγές σε όλους!!! Ζήστε κάθε στιγμή μοναδικά, η ζωή είναι μπροστά μας! Ραντεβουδάκι την Τετάρτη! Barfly-Σοφία Αλεξίου. Το μικρό καφέ στο χώρο Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι. trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ wommadame_1_27/03/2012_ Η βόλτα μου τελειώνει στο κατώφλι του χώρου τέχνης Βρυσάκι (Βρυσακίου 17, Πλάκα) που στεγάζεται σε ένα πανέμορφο διώροφο κτίριο! Εδώ φιλοξενούνται καθημερινά θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, σεμινάρια, εκθέσεις, κινηματογραφικές προβολές και πρωτότυπα πάρτι! Στην αυλή λειτουργεί ένα μικρό καφέ-μπαρ όμως εγώ λατρεύω να απολαμβάνω το καφεδάκι μου στην βεράντα με θέα τη Στοά του Αττάλου και την Ακρόπολη Σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου, το Βρυσάκι μάς προσκαλεί σε μια βραδιά γεμάτη θεατρικές εκπλήξεις από καταξιωμένους 27/03/

14 Παγκόσμια Μέρα Θεάτρου Το θέατρο γιορτάζει στο Βρυσάκι Συντάκτης Μανώλης Βαμβούνης Στις 25,26 και 27 Μαρτίου το θέατρο γιορτάζει! Για δεύτερη χρονιά, η Αθηναϊκή Μυθοποιία διοργανώνει στο χώρο τέχνης & δράσης «Βρυσάκι» τριήμερο εκδηλώσεων με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του θεάτρου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει παραστάσεις, performances, συζητήσεις, μουσική, συναντήσεις και θεατρικές εκπλήξεις! Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. ΣΤΟΡΙΑ Οι μαθητές από το φτωχό Αρζάνο κοντά στην Νάπολη, τα αντιμετωπίζουν όλα με αγνό χιούμορ την φτώχεια, το ότι πρέπει να εργάζονται ως μεγάλοι, την μαφία, το σχολείο που καταρρέει. Στις εκθέσεις τους σχολιάζουν τις οικογένειές τους, τους γύρω τους, την πατρίδα τους αλλά και άλλες χώρες, την Ιστορία, τα Θρησκευτικά, την επικαιρότητα Τα γραπτά τους γίνονται ένας ολοκάθαρος καθρέφτης για όλον τον κόσμο. Τίποτα δεν ξεφεύγει από την αντίληψη των μικρών μαθητών. Και ο αφελής και ξεκαρδιστικός τρόπος με τον οποίο περιγράφουν ό,τι συμβαίνει, είναι συχνά πιο εύγλωττος και πιο ξεκάθαρος από πολλών μεγάλων Τα τρία βιβλία που εξέδωσε ο Μαρτσέλο Ντ Όρτα «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αρραβωνιάστηκαν από κάτω» και«ο Θεός μας έπλασε τζάμπα» έγιναν ανάρπαστα και μεταφράστηκαν σε πολλές χώρες, ενώ η Λίνα Βερτμίλερ γύρισε το 1992 την ταινία «Ciao Professore» βασισμένη στο πρώτο βιβλίο, «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω». Το σκηνικό της παράστασης: μια σχολική τάξη, αλλάζει συνεχώς σχήμα και μεταμορφώνεται για να δεχτεί την ιστορία της κάθε έκθεσης. Οι ηθοποιοί με απλά μέσα ( playmobil, φακούς, σχολικά αντικείμενα) αλλά κυρίως με την χρήση του σώματος, ταξιδεύουν μέσα από το βλέμμα των μικρών παιδιών και μιλάνε για την Οδύσσεια, τον Μωυσή με το κιβώτιο, την προϊστορική εποχή, το ερείπιο σπίτι που μπάζει νερά, την Καμόρα, τον Μπερλουσκόνι, την Νάπολη, τον Μαραντόνα, την φτώχια που επικρατεί στον κόσμο και τονίζουν πως όλοι οι πλούσιοι θα πρέπει να πάνε στην κόλαση γιατί απλούστατα η καμήλα μπαίνει! 25/03/2012 Εγώ ελπίζω να τη βολέψω στο... Βρυσάκι «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», η παράσταση σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου παρουσιάζεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο «Βρυσάκι» από την Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012 έως την Κυριακή 8 Απριλίου. «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», η παράσταση σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου παρουσιάζεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο «Βρυσάκι» από την Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012 έως την Κυριακή 8 Απριλίου. Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Μαρτσέλο Ντ Όρτα. Ο Ιταλός δάσκαλος συγκέντρωσε τις ξεκαρδιστικές μα και καυστικές εκθέσεις των μαθητών του από το Δημοτικό Σχολείο του Αρζάνο, χωριού της Νοτίου Ιταλίας. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου Κίνηση: Αγγελική Στελλάτου Μουσική: Λαέρτης Μαλκότσης Σκηνικά - κοστούμια: Δήμητρα Χίου Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρίνα Κανελλοπούλου Παίζουν οι ηθοποιοί: Πέτρος Σπυρόπουλος, Σωτήρης Μεντζέλος, Λυδία Τζανουδάκη, Φώτης Καραμπάς, Ανδρομάχη Σπύρου. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή &Σάββατο στις και Κυριακή στις από 16 Μαρτίου έως 8 Απριλίου Τιμή εισιτηρίων: 10 ευρώ (ενιαίο). Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 20 λεπτά Κρατήσεις θέσεων: id= /3/2012 Η παράσταση παρουσιάστηκε με επιτυχία για δύο χρονιές στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη, στην Κύπρο, στη Λάρισα, και σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Ι 14

15 «Κάποιος θα ρθει» Το έργο «Κάποιος θα ρθει» του βραβευμένου με Ίμπσεν το 2010 συγγραφέα Γιόν Φοσε, παρουσιάζει η ομάδα «Κενός Χώρος» από απόψε στις 9, στο Βρυσάκι, Βρυσακίου 17 στο Θησείο. Η παράσταση θα παίζεται Παρασκευή με Κυριακή μέχρι τις 8 Απριλίου. Παίζουν οι Μιχάλης Γιαννικάκης, Ειρήνη Αναγνώστου και Δημοσθένης Ελευθεριάδης. Τα εισιτήρια κοστίζουν 15 ευρώ και τα μειωμένα 10. Η σκηνοθεσία είναι της Ευαγγελίας Θαλασσινής, η οποία μίλησε στην Μαρία Τιγκιρίδου. Πολιτιστικό τμήμα ΑΘΗΝΑ 9,84 audio Ευαγγελία Θαλασσινή κείμενα του Φόσε. Η «ποιητική» φωνή των χαρακτήρων είναι η φωνή του υποσυνείδητου, που ως μουσική παρτιτούρα έρχεται να αποκαλύψει τα εσωτερικά τοπία τους και τις πιο μύχιες επιθυμίες και σκέψεις τους. «Δουλεύω όπως ένας μουσικός που παίζει το μέρος του, το θέμα και τις παραλλαγές, τις επαναλήψεις Το «Κάποιος θα ρθει» είναι ίσως ό,τι πιο ευχάριστο έχω γράψει, αν και κάποιοι προσλαμβάνουν το κείμενο σαν κάτι πολύ σκοτεινό. Και αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Μόνο τα αποτυχημένα κείμενά μου δεν έχουν αμφισημίες. Τα καλά κείμενα μπορούμε να τα αναποδογυρίσουμε σαν ένα γάντι», λέει σε συνέντευξή του ο Γιον Φόσε στο «Afrternoon» με τίτλο «Ο Φόσε, απλός και σύνθετος», (12/5/1996). Τη μετάφραση υπογράφει η Κατερίνα Σαρροπούλου, τη σκηνοθεσία η Eυαγγελία Θαλασσινή, τα σκηνικά η Aιμιλία Κακουριώτη και τη μουσική ο Θεμιστοκλής Παντελόπουλος. Παίζουν: Μιχάλης Γιαννικάκης, Ειρήνη Αναγνώστου, Δημοσθένης Ελευθεριάδης. theatreworld.wordpress.com/2012/02/25/%cf%83%cf%84%ce %BF-%CE%B2%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE %B9-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF %84%CE%B1%CE%B9-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%BA%CE %AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82 25/2/2012 «Κάποιος θα ρθει» στο θέατρο Βρυσάκι 02/3/2012 ΣΤΟ «ΒΡΥΣΑΚΙ» Φοβούνται ότι «Κάποιος θα ρθει» Ενα ζευγάρι επιλέγει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα απομακρυσμένο, ερειπωμένο σπίτι δίπλα στο πέλαγος. Ενα ζευγάρι επιλέγει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα απομακρυσμένο, ερειπωμένο σπίτι δίπλα στο πέλαγος. Ο φόβος ότι θα έρθει κάποιος στοιχειώνει τα πρόσωπα του έργου και διαταράσσει τη σχέση τους. Τελικά ο φόβος τους, ίσως και επιθυμία τους να έρθει κάποιος, πραγματώνεται με τον ερχομό ενός τρίτου προσώπου που θέτει σε δοκιμασία την απόφαση του ζευγαριού να μείνει μόνο του, μακριά από τους άλλους ανθρώπους, στο έργο του βραβευμένου Νορβηγού σύγχρονου συγγραφέα Γιον Φόσε, «Kάποιος θα ρθει» (1996). Το «Kάποιος θα ρθει» παρουσιάζεται από τη θεατρική ομάδα «Κενός Χώρος», σε σκηνοθεσία από την Ευαγγελία Θαλασσινή, στον Χώρο Τέχνης και Δράσης «Βρυσάκι», από τις 2 Μαρτίου έως τις 8 Απριλίου. Στο έργο του «Kάποιος θα ρθει» ο Γιον Φόσε συνθέτει ένα δραματουργικό σύμπαν όπου κυριαρχούν η παύση, η επανάληψη και η σιωπή ως τρόπος επικοινωνίας των προσώπων. Το πραγματικό κατοικεί στο άρρητο, στο μεταξύ διάστημα των λέξεων στα Από 02/03 έως και 08/04 - Χώρος Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι Το έργο «Kάποιος θα ρθει» («Nokon kjem til komme») του βραβευμένου Νορβηγού σύγχρονου συγγραφέα Jon Fosse (Γιον Φόσσε) -που χαρακτηρίστηκε από την Le Monde ως «ο Μπέκετ του 21ου αιώνα» και βραβεύθηκε με το βραβείο Ibsen το παρουσιάζεται από την θεατρική ομάδα «Κενός Χώρος» και σε σκηνοθεσία από την Ευαγγελία Θαλασσινή στον Χώρο Τέχνης & Δράσης ΒΡΥΣΑΚΙ για δεκαοκτώ (18) παραστάσεις από την Παρασκευή 2 Μαρτίου έως την Κυριακή 8 Απριλίου 2012, κάθε Παρασκευή και Σάββατο ώρα 9:00μμ και Κυριακή ώρα 8:00μμ. Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα και υποστήριξη της Νορβηγικής Πρεσβείας και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Αθηνών. Το έργο γράφτηκε το 1996, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Όσλο την ίδια χρονιά και στην Ελλάδα το 2001 (θίασος ΑΙΩΡΙΑ, Θέατρο Νέου Κόσμου). Υπόθεση του έργου: Ένα ζευγάρι επιλέγει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα απομακρυσμένο ερειπωμένο σπίτι δίπλα στο πέλαγος. Ο φόβος ότι θα ρθει κάποιος, στοιχειώνει τα πρόσωπα του έργου και διαταράσσει την σχέση τους. Τελικά ο φόβος τους, ίσως και επιθυμία τους να ρθει κάποιος, πραγματώνεται με τον ερχομό ενός τρίτου προσώπου που θέτει σε δοκιμασία την απόφαση του ζευγαριού να 15

16 Χώρος Τέχνης & Δράσης Βρυσάκι: Βρυσακίου 17, Πλάκα Πληροφορίες: Με την υποστήριξη του Kosmos 93,6 content&view=article&id=6077:l--r---&catid=7: &Itemid=13 24/02/2012 μείνει μόνο του, μακριά από τους άλλους ανθρώπους. Σκηνοθετική προσέγγιση: Στο έργο του «Kάποιος θα ρθει» ο Jon Fosse συνθέτει ένα δραματουργικό σύμπαν όπου κυριαρχεί η παύση, η επανάληψη και η σιωπή ως τρόπος επικοινωνίας των προσώπων. Το πραγματικό κατοικεί στο άρρητο, στο μεταξύ διάστημα των λέξεων στα κείμενα του Fosse. Η «ποιητική» φωνή των χαρακτήρων είναι η φωνή του υποσυνείδητου, που ως μουσική παρτιτούρα έρχεται να αποκαλύψει τα εσωτερικά τοπία τους και τις πιο μύχιες επιθυμίες και σκέψεις τους. «Δουλεύω όπως ένας μουσικός που παίζει το μέρος του, το θέμα και τις παραλλαγές, τις επαναλήψεις Το «Κάποιος θα ρθει» είναι ίσως ό,τι πιο ευχάριστο έχω γράψει, αν και κάποιοι προσλαμβάνουν το κείμενο σαν κάτι πολύ σκοτεινό. Και αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Μόνο τα αποτυχημένα κείμενά μου δεν έχουν αμφισημίες. Τα καλά κείμενα μπορούμε να τα αναποδογυρίσουμε σαν ένα γάντι». Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Jon Fosse στο Afrternoon με τίτλο «Ο Φόσσε, απλός και σύνθετος», 12/5/1996. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Συγγραφέας: Jon Fosse (Γιον Φόσσε) Μετάφραση: Κατερίνα Σαρροπούλου Παραγωγή: «Κενός Χώρος» Σκηνοθεσία: Eυαγγελία Θαλασσινή Σκηνικά: Aιμιλία Κακουριώτη Μουσική: Θεμιστοκλής Παντελόπουλος Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασίλης Καραργύρης Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Γεωργίου Χειρισμός φωτισμού: Νίκος Γεωργίου Μια παράσταση της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα» στο Βρυσάκι Ο χώρος τέχνης και δράσης Βρυσάκι στην Πλάκα παρουσιάζει την θεατρική παράσταση της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη, με τίτλο «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα» από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι τις 10 Απριλίου Το γνωστό ομαδικό παιχνίδι «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο», γίνεται θεατρικό έργο. Κάθε βράδυ το κοινό της παράστασης, αποφασίζει ανάμεσα στους 7 ηθοποιούς για τη διανομή των ρόλων του παιχνιδιού, αλλά και για την ανάθεση ρόλων-έκπληξη στους ίδιους τους θεατές! Κάθε βράδυ μια διαφορετική διανομή, κάθε βράδυ μια διαφορετική παρτίδα, κάθε βράδυ μια διαφορετική παράσταση, έτσι όπως την έχει αποφασίσει το κοινό. Ηθοποιοί: Αυτός: Μιχάλης Γιαννικάκης Αυτή: Ειρήνη Αναγνώστου Άντρας: Δημοσθένης Ελευθεριάδης ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Παραστάσεις: Παρασκευή 2 Μαρτίου έως Κυριακή 8 Απριλίου 2012 Ώρες παραστάσεων : Παρασκευή ώρα 9:00μμ., Σάββατο ώρα 9:00μμ., Κυριακή ώρα 8:00μμ Τιμή εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό), ατέλειες. Διάρκεια παράστασης: 95 λεπτά (χωρίς διάλειμμα) 22/2/

17 «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα» Το γνωστό ομαδικό παιχνίδι «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο», γίνεται θεατρικό έργο, στο οποίο αλλάζει μόνο η λέξη Παλέρμο και γίνεται Αθήνα και ανεβαίνει απόψε 9 στο Βρυσάκι, Βρυσακίου 14 στη Θησείο. Θα παίζεται Δευτέρα και Τρίτη μέχρι τις 10 Απριλιου. Μεταξύ άλλων παίζουν οι Φλώρα Καλομοίρη και Νίκος Καραπάνος. Η σκηνοθεσία είναι της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη, η οποία μίλησε στον Αθήνα 984 και στην Μαρία Τιγκιρίδου. audio Ηλέκτρα Ελληνικιώτη «Ασκητική» στο Βρυσάκι Την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη παρουσιάζει σε μορφή θεατρικού μονολόγου ο Βασίλης Βασιλάκης από απόψε και κάθε Πέμπτη, μέχρι τις 5 Απριλίου, στις 9, στο Βρυσάκι, Βρυσακίου 17,Θησείο. Ο ηθοποιός Βασίλης Βασιλάκης μίλησε στον Αθήνα 984 και στη Νικολέτα Μακρή. Εισιτήριο 10 ευρώ. audio Βασίλης Βασιλάκης /2/2012 Το κοινό αποφασίζει Έχετε παίξει ποτέ με την παρέα σας το παιχνίδι «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» αναζητώντας τον ή τους δολοφόνους; Τώρα ήρθε η στιγμή να το παίξετε και στο θέατρο. Η συγγραφέας και σκηνοθέτις Ηλέκτρα Ελληνικιώτη μετέφερε με μια ομάδα επτά ηθοποιών το γνωστό παιχνίδι στον πολυχώρο Βρυσάκι. Στην παράσταση «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα» το κοινό αποφασίζει κάθε βράδυ τους ρόλους που θα πρέπει να ερμηνεύσει κάθε ηθοποιός αλλά και τους ρόλους-έκπληξη των ίδιων των θεατών. Μαρία Κρύου mkriou@athinorama.gr 20/2/2012 «Ασκητική» του Ν. Καζαντζάκη Θεατρικός μονόλογος του Β. Βασιλάκη «Salvatore Dei Ασκητική του Ν.Καζαντζάκη» Ένα από τα πιο εμπνευσμένα και συμπαγή κείμενα της ελληνικής γλώσσας, πολυεπίπεδο και αποκαλυπτικό, το δοκίμιο-μανιφέστο, στο οποίο ο Καζαντζάκης καταθέτει τις οδύνες και τις ελπίδες του προσωπικού του αγώνα για την ανεύρεση και την κατανόηση του Θεού, του δικού του Θεού, μεταφέρεται στη μορφή θεατρικού μονολόγου από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Βασίλη Βασιλάκη. Μέσα στην περίεργη εποχή που διανύουμε, όπου επαναπροσδιορίζονται αξίες και αρχές του κοινωνικού μας ιστού, η αιώνια κραυγή του Ν. Καζαντζάκη φαντάζει ως η πιο επίκαιρη από ποτέ. Η μάχη του ανθρώπου με τις δυνάμεις της υλικής, πνευματικής και ηθικής φθοράς και η ανάδειξη εκείνων των ικανοτήτων και αρετών του ανθρώπου που τον ωθούν να κοιτάζει ψηλά, να μάχεται, να δημιουργεί και να ελπίζει απελπισμένα. Ο ηθοποιός Βασίλης Βασιλάκης, απόφοιτος της σχολής του Κουν και δραστήριος εργάτης του θεάτρου, έχει εδώ και αρκετά χρόνια αφοσιωθεί στην πολιτιστική δράση έξω από τη θεατρική αγορά της Αθήνας, δράση πολυεπίπεδη και πολυσχιδής, διδασκαλία υποκριτικής στη θεατρική ομάδα της Αίγινας, παιδικό θέατρο, μαριονέτες. 20/2/

18 Η επίμονη αναμέτρησή του με το κείμενο του Ν. Καζαντζάκη από το Φεβρουάριο του 2010, τον ώθησε να το σχηματοποιήσει σε θεατρικό μονόλογο και να τον παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2010, σε έναν εναλλακτικό αίθριο χώρο στην Αίγινα και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, αποκομίζοντας διθυραμβικές κριτικές, και από τον Φεβρουάριο του 2011 για περιορισμένες παραστάσεις στη Μουσική Θεατρική Σκηνή της Αθηναΐδας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος: «Με ένα παλιό ποδήλατο απομακρυνόμουν από την πόλη και απάγκιαζα στις αυλές των μικρών εκκλησιών, σε ερημικές παραλίες ή στα βουνά της Αίγινας προσπαθώντας να κατανοήσω τα πυκνά σε νόημα και ανάγκη λόγια του Καζαντζάκη. Δύσκολος, φοβερός, ατέλειωτος ανήφορος». ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Βασίλης Βασιλάκης Θεατρική Διασκευή: Ευτυχία Δρούκα Φωτισμοί: Απόστολος Στράντζαλης Ενδυματολόγος: Δανάη Καββαδία Ο Βασίλης Βασιλάκης για την «Ασκητική» Συνέντευξη του σκηνοθέτη Βασίλη Βασιλάκη στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τη θεατρική μεταφορά του έργου «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, εκδ. Καζαντζάκη, αλλά και την ανάλογη συνάντηση «Αφήγησης Έργου Ζωής» με συμμετοχή κοινού, την προσεχή Πέμπτη στις 2 Φεβρουαρίου Πώς αποφάσισες να ανεβάσεις την Ασκητική στο θέατρο; Δεν ήταν μια καθαρά δική μου απόφαση. Έγινε μετά από παρότρυνση και την επιμονή ενός πολύ καλού φίλου μου αγιογράφου. Ο Καζαντζάκης δεν ήταν ο αγαπημένος μου συγγραφέας από τα σχολικά μου χρόνια. Δεν τον καταλάβαινα. Όταν, όμως, ξαναδιάβασα την Ασκητική πριν τρία χρόνια, αισθάνθηκα ότι διαβάζω την βιογραφία μου. Μάλιστα ένας φίλος, ο ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτου, ήρθε στα καμαρίνια μόνος του πριν λίγες μέρες και μου είπε «ρε συ Βασίλη, αυτό είναι η ζωή σου!». Είναι ένα κείμενο, που αν δεν έχει κανείς μία βιωματική σχέση, πιστεύω ότι δεν μπορεί να γίνει εύκολα θεατρική παράσταση από έναν μόνο άνθρωπο σε μονόλογο. Ποια σκηνοθετικά στοιχεία της παράστασης συνθέτουν το δικό σου στίγμα, στην Ασκητική του Καζαντζάκη; Δεν είχα την πολυτέλεια, λόγω του ότι αυτοσκηνοθετήθηκα, να επεξεργαστώ σκηνοθετικά στοιχεία, πέρα από αυτά που μου έδινε το ίδιο το κείμενο, δηλαδή, μια αυστηρότητα στη μορφή και στο λόγο. Οπότε βασίστηκα σε αυτά τα δύο στοιχεία του έργου του: στην αυστηρότητα της μορφής και του λόγου («Τελείωσα την ασκητική και είναι γραμμένη σε αυστηρή φόρμα» είχε πει, άλλωστε, και ο ίδιος οο Καζαντζάκης σε ένα γράμμα του στη Γαλάτεια). Πώς επιλέχθηκαν τα συνήθη... επίπονα «κοψίματα» για την επιλογή του τελικού κειμένου; Η διασκευή έγινε κυρίως από τη φίλη μου φιλόλογο Ευτυχία Δρούκα, η οποία, μάλιστα το διδακτορικό της το έχει κάνει πάνω στο έργο του Καζαντζάκη. Κρατήσαμε από το κάθε κεφάλαιο της Ασκητικής, αυτά που θεωρούσαμε ότι είναι ουσιώδη. Μετά από δύο χρόνια παραστάσεων, μπορώ να πω, ότι είναι και το πιο δυνατό στοιχείο της παράστασης, αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κόσμου. Και εκείνοι που έχουν εντρυφήσει στον Καζαντζάκη αλλά και εκείνοι που δεν έχουν διαβάσει κανένα έργο του (κυρίως νέα παιδιά) έχουν εκφραστεί με ενθουσιασμό. Γιατί πρέπει να δει κανείς αυτή την παράσταση; Και επίσης, σε φωτογραφίες, έχω δει ότι το σκηνικό είναι κατά κύριο λόγο σε άσπρο χρώμα. Γιατί έγινε αυτή η επιλογή; Όπως αυστηρή είναι η μορφή και ο λόγος, έτσι με την ίδια αυστηρότητα χρησιμοποιείται και η σκηνογραφία και ο φωτισμός. Στο κεφάλαιο με τίτλο «όραμα» πηγαίνω πίσω από το πανί και εμφανίζεται το είδωλό μου. Χρησιμοποιείται δηλαδή το σκηνικό και για να με ορίζει όταν είμαι μπροστά από αυτό, αλλά και για να προβάλλεται το είδωλό μου όταν πάω πίσω από αυτό. Να είναι πιο δυνατές οι σκιές και τα κοντράστ. Τώρα γιατί κάποιος πρέπει να δει την παράσταση; Γιατί άλλο πράγμα είναι να διαβάζεις ένα κείμενο και άλλο να στο μεταφέρει κάποιος μέσα από το θέατρο Ο Βασίλης Βασιλάκης, απόφοιτος της σχολής του Κουν και δραστήριος εργάτης του θεάτρου, έχει εδώ και αρκετά χρόνια αφοσιωθεί στην πολιτιστική δράση έξω από τη θεατρική αγορά της Αθήνας, δράση πολυεπίπεδη και πολυσχεδής, διδασκαλία υποκριτικής στη θεατρική ομάδα της Αίγινας, παιδικό θέατρο και μαριονέτες. Η επίμονη αναμέτρησή του με το κείμενο του Ν. Καζαντζάκη από το Φεβρουάριο του 2010, τον ώθησε να το σχηματοποιήσει σε θεατρικό μονόλογο και να τον παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2010, σε έναν εναλλακτικό αίθριο χώρο στην Αίγινα και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, αποκομίζοντας διθυραμβικές κριτικές, και από τον Φεβρουάριο του 2011 για περιορισμένες παραστάσεις στη Μουσική Θεατρική Σκηνή της Αθηναΐδας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος: «Με ένα παλιό ποδήλατο απομακρυνόμουν από την πόλη και απάγκιαζα στις αυλές των μικρών εκκλησιών, σε ερημικές παραλίες ή στα βουνά της Αίγινας προσπαθώντας να κατανοήσω τα πυκνά σε νόημα και ανάγκη λόγια του Καζαντζάκη. Δύσκολος, φοβερός, ατέλειωτος ανήφορος». tvxs.gr/news/politismos/o-basilis-basilakis-gia-tin-askitiki 09/02/

19 «Ασκητική» του Ν. Καζαντζάκη Θεατρικός μονόλογος του Β. Βασιλάκη «Salvatore Dei Ασκητική του Ν.Καζαντζάκη» Ένα από τα πιο εμπνευσμένα και συμπαγή κείμενα της ελληνικής γλώσσας, πολυεπίπεδο και αποκαλυπτικό, το δοκίμιο-μανιφέστο, στο οποίο ο Καζαντζάκης καταθέτει τις οδύνες και τις ελπίδες του προσωπικού του αγώνα για την ανεύρεση και την κατανόηση του Θεού, του δικού του Θεού, μεταφέρεται στη μορφή θεατρικού μονολόγου από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Βασίλη Βασιλάκη. Μέσα στην περίεργη εποχή που διανύουμε, όπου επαναπροσδιορίζονται αξίες και αρχές του κοινωνικού μας ιστού, η αιώνια κραυγή του Ν. Καζαντζάκη φαντάζει ως η πιο επίκαιρη από ποτέ. Η μάχη του ανθρώπου με τις δυνάμεις της υλικής, πνευματικής και ηθικής φθοράς και η ανάδειξη εκείνων των ικανοτήτων και αρετών του ανθρώπου που τον ωθούν να κοιτάζει ψηλά, να μάχεται, να δημιουργεί και να ελπίζει απελπισμένα. Ο ηθοποιός Βασίλης Βασιλάκης, απόφοιτος της σχολής του Κουν και δραστήριος εργάτης του θεάτρου, έχει εδώ και αρκετά χρόνια αφοσιωθεί στην πολιτιστική δράση έξω από τη θεατρική αγορά της Αθήνας, δράση πολυεπίπεδη και πολυσχιδής, διδασκαλία υποκριτικής στη θεατρική ομάδα της Αίγινας, παιδικό θέατρο, μαριονέτες. Η επίμονη αναμέτρησή του με το κείμενο του Ν. Καζαντζάκη από το Φεβρουάριο του 2010, τον ώθησε να το σχηματοποιήσει σε θεατρικό μονόλογο και να τον παρουσιάσει το καλοκαίρι του 2010, σε έναν εναλλακτικό αίθριο χώρο στην Αίγινα και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, αποκομίζοντας διθυραμβικές κριτικές, και από τον Φεβρουάριο του 2011 για περιορισμένες παραστάσεις στη Μουσική Θεατρική Σκηνή της Αθηναΐδας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος: «Με ένα παλιό ποδήλατο απομακρυνόμουν από την πόλη και απάγκιαζα στις αυλές των μικρών εκκλησιών, σε ερημικές παραλίες ή στα βουνά της Αίγινας προσπαθώντας να κατανοήσω τα πυκνά σε νόημα και ανάγκη λόγια του Καζαντζάκη. Δύσκολος, φοβερός, ατέλειωτος ανήφορος». ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Βασίλης Βασιλάκης Θεατρική Διασκευή: Ευτυχία Δρούκα Φωτισμοί: Απόστολος Στράντζαλης Ενδυματολόγος: Δανάη Καββαδία Ο Βασίλης Βασιλάκης για την «Ασκητική» Συνέντευξη του σκηνοθέτη Βασίλη Βασιλάκη στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τη θεατρική μεταφορά του έργου «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, εκδ. Καζαντζάκη, αλλά και την ανάλογη συνάντηση «Αφήγησης Έργου Ζωής» με συμμετοχή κοινού, την προσεχή Πέμπτη στις 2 Φεβρουαρίου Πώς αποφάσισες να ανεβάσεις την Ασκητική στο θέατρο; Δεν ήταν μια καθαρά δική μου απόφαση. Έγινε μετά από παρότρυνση και την επιμονή ενός πολύ καλού φίλου μου αγιογράφου. Ο Καζαντζάκης δεν ήταν ο αγαπημένος μου συγγραφέας από τα σχολικά μου χρόνια. Δεν τον καταλάβαινα. Όταν, όμως, ξαναδιάβασα την Ασκητική πριν τρία χρόνια, αισθάνθηκα ότι διαβάζω την βιογραφία μου. Μάλιστα ένας φίλος, ο ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτου, ήρθε στα καμαρίνια μόνος του πριν λίγες μέρες και μου είπε «ρε συ Βασίλη, αυτό είναι η ζωή σου!». Είναι ένα κείμενο, που αν δεν έχει κανείς μία βιωματική σχέση, πιστεύω ότι δεν μπορεί να γίνει εύκολα θεατρική παράσταση από έναν μόνο άνθρωπο σε μονόλογο. Ποια σκηνοθετικά στοιχεία της παράστασης συνθέτουν το δικό σου στίγμα, στην Ασκητική του Καζαντζάκη; Δεν είχα την πολυτέλεια, λόγω του ότι αυτοσκηνοθετήθηκα, να επεξεργαστώ σκηνοθετικά στοιχεία, πέρα από αυτά που μου έδινε το ίδιο το κείμενο, δηλαδή, μια αυστηρότητα στη μορφή και στο λόγο. Οπότε βασίστηκα σε αυτά τα δύο στοιχεία του έργου του: στην αυστηρότητα της μορφής και του λόγου («Τελείωσα την ασκητική και είναι γραμμένη σε αυστηρή φόρμα» είχε πει, άλλωστε, και ο ίδιος οο Καζαντζάκης σε ένα γράμμα του στη Γαλάτεια). Πώς επιλέχθηκαν τα συνήθη... επίπονα «κοψίματα» για την επιλογή του τελικού κειμένου; Η διασκευή έγινε κυρίως από τη φίλη μου φιλόλογο Ευτυχία Δρούκα, η οποία, μάλιστα το διδακτορικό της το έχει κάνει πάνω στο έργο του Καζαντζάκη. Κρατήσαμε από το κάθε κεφάλαιο της Ασκητικής, αυτά που θεωρούσαμε ότι είναι ουσιώδη. Μετά από δύο χρόνια παραστάσεων, μπορώ να πω, ότι είναι και το πιο δυνατό στοιχείο της παράστασης, αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κόσμου. Και εκείνοι που έχουν εντρυφήσει στον Καζαντζάκη αλλά και εκείνοι που δεν έχουν διαβάσει κανένα έργο του (κυρίως νέα παιδιά) έχουν εκφραστεί με ενθουσιασμό. Γιατί πρέπει να δει κανείς αυτή την παράσταση; Και επίσης, σε φωτογραφίες, έχω δει ότι το σκηνικό είναι κατά κύριο λόγο σε άσπρο χρώμα. Γιατί έγινε αυτή η επιλογή; Όπως αυστηρή είναι η μορφή και ο λόγος, έτσι με την ίδια αυστηρότητα χρησιμοποιείται και η σκηνογραφία και ο φωτισμός. Στο κεφάλαιο με τίτλο «όραμα» πηγαίνω πίσω από το πανί και εμφανίζεται το είδωλό μου. Χρησιμοποιείται δηλαδή το σκηνικό και για να με ορίζει όταν είμαι μπροστά από αυτό, αλλά και για να προβάλλεται το είδωλό μου όταν πάω πίσω από αυτό. Να είναι πιο δυνατές οι σκιές και τα κοντράστ. Τώρα γιατί κάποιος πρέπει να δει την παράσταση; Γιατί άλλο πράγμα είναι να διαβάζεις ένα κείμενο και άλλο να στο μεταφέρει κάποιος μέσα από το θέατρο

20 Ο Βασίλης Βασιλάκης, απόφοιτος της σχολής του Κουν και δραστήριος εργάτης του θεάτρου, έχει εδώ και αρκετά χρόνια αφοσιωθεί στην πολιτιστική δράση έξω από τη θεατρική αγορά της Αθήνας, δράση πολυεπίπεδη και πολυσχεδής, διδασκαλία υποκριτικής στη θεατρική ομάδα της Αίγινας, παιδικό θέατρο και μαριονέτες.σπαθώντας να κατανοήσω τα πυκνά σε νόημα και ανάγκη λόγια του Καζαντζάκη. Δύσκολος, φοβερός, ατέλειωτος ανήφορος». tvxs.gr/news/politismos/o-basilis-basilakis-gia-tin-askitiki 24/1/2012 Παραμύθια για ενήλικες Η Λίλυ Λαμπρέλλη αφηγείται παραμύθια για ενήλικες απόψε και την Κυριακή στις 9 στο Βρυσάκι, Βρυσακίου 17 στο Θησείο. Τις βραδιές ντύνει με μουσική ο Γιάννης Ψαριώτης. Στην Μαρία Τιγκιρίδου μίλησε στον Αθήνα 984 κα ο Γιάννης Ψαριώτης. Εισιτήρια 10 και 15 ευρώ τα δύο άτομα. audio Γιάννης Ψαριώτης 03/2/2012 «Ε και;» της Πένυς Φυλακτάκη Κωμωδία της θεατρικής ομάδας Λωτοφάγοι Διαχρονικές αναζητήσεις αλλά και σύγχρονοι προβληματισμοί του ανθρώπου, σε μια νεανική κωμωδία ηθών Ε και; «FRAGMENTS» από την ομάδα VoidCompAny Xoροθεατρική παράσταση VoidCompAny Ένας άνθρωπος κοιτάζει μπροστά. Δίπλα του ένας άνθρωπος μόνος. Ακούγεται μια παράξενη μουσική. Κι αυτό είναι όλο.η παράσταση αυτή ξεκίνησε από μια μελέτη πάνω στη «Μονωδία», του Σάμιουελ Μπέκετ. Ο μονόλογος ενός αφηγητή, που μιλάει για τον εαυτό του σε πρόσωπο τρίτο ενικό. Το κείμενο αυτό στάθηκε πηγή έμπνευσης και γέννησε το project «Fragments». Κάθε μέλος της ομάδας δημιούργησε το δικό του πρόσωπο/προσωπείο πίσω από τη «Μονωδία» και τα πρόσωπα αυτά δημιούργησαν μια νέα παράσταση και μια ξεχωριστή ιστορία. Κάθε παράσταση είναι και μια διαφορετική σκηνική εγκατάσταση, ανάλογα με την ιστορία των διαφορετικών ερμηνευτών. Η ομάδα Void συστάθηκε το 2010 με σκοπό τη σύμπραξη καλλιτεχνών, διαφορετικών καταβολών και τομέα ενασχόλησης. Στόχος της ομάδας είναι η παρουσίαση πρωτότυπου υλικού με λόγο και κίνηση, καθώς επίσης και η έρευνα των διαφορετικών μορφών σκηνικών εγκαταστάσεων, που μπορεί να προκύψουν γύρω από μια θεματική ενότητα. Η λογική (ιδεολογία) πάνω στην οποία κινείται η αισθητική των μελών της Void, είναι αυτή της αφαίρεσης, αφήνοντας να εκφραστεί το σκηνικά αναγκαίο, χωρίς στοιχεία αποπροσανατολισμού. Ως τώρα η Void έχει παρουσιάσει 2 θεματικές - project: τη «χωματερη» και το «3am». ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Σύνθεση /σκηνική εγκατάσταση: Void Κείμενο: Ντένις Μεταξάς Μουσική σύνθεση: Χρήστος Λουκάς + VoidΕρμηνεύουν Κίνηση: Σοφία Καραγιώργου, Νατάσα Γάτσιου, Δώρα Ζούμπα Λόγος: Ειρήνη ΣτάικουΚιθάρα: Χρήστος Λουκάς Φωνή: Ντένις Μεταξάς C_%CF%84%CE%B7_Void_Company:_X%CE%BF%CF%81%CE% BF%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA %CE%AE_%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84% CE%B1%CF%83%CE%B7_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%92% CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9_.html 5/1/ /1/