A Q U A P U R E S T S Y S T E M S. GR Tρίλοφος Θεσσαλονίκης, Τηλ./Fax: , /Kιν.: , info@aquapurest.

Transcript

1 A Q U A P U R E S T S Y S T E M S GR Tρίλοφος Θεσσαλονίκης, Τηλ./Fax: , /Kιν.: , info@aquapurest.gr, w w w. a q u a p u r e s t. g r

2 Οδηγός ποιότητας νερού w w w. a q u a p u r e s t. g r

3 ΝΕΡΟ Το νερό (ή στην καθαρεύουσα ύδωρ, λέξη από την οποία και πολλοί οι παράγωγοι όροι) είναι η περισσότερο διαδεδομένη στη φύση χημική ουσία. Το νερό υπάρχει σ όλους τους ζωντανούς (ζωικούς και φυτικούς) οργανισμούς. Στις τροφές υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό. Το γάλα π.χ. περιέχει 87%, οι πατάτες 78%, τα αβγά 74%, τα λαχανικά και τα φρούτα μέχρι 93% νερό. Στο ανθρώπινο σώμα το νερό περιέχεται σε ποσότητα 70% και στο αίμα 90%. Για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού μας χρειαζόμαστε καθημερινά 2 λίτρα νερό (δηλαδή 8-10 ποτήρια) για να αποφύγουμε την αφυδάτωση. Το νερό αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα στην απομάκρυνση των τοξινών και των υποπροϊόντων του μεταβολισμού μας. Χωρίς νερό για 3 ημέρες το ανθρώπινο σώμα εξασθενεί επικίνδυνα, ενώ μπορεί να εξασθενήσει σταδιακά με την πάροδο του χρόνου από τη συνεχή κατανάλωση νερού μολυσμένου με επικίνδυνες χημικές ενώσεις, βαρέα μέταλλα και βακτήρια. Δεδομένης της ανάγκης για υγεία και ζωτικότητα, ο ανθρώπινος οργανισμός απαιτεί τη λήψη ποιοτικού νερού απαλλαγμένου από επιβλαβείς ουσίες. Η σπουδαιότητα επομένως του νερού για τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη μας είναι φανερή. Ποιότητα νερού Η ποιότητα είναι ο χημικός και φυσικός χαρακτηρισμός του ύδατος. Οι αρχικές βάσεις για τέτοιο χαρακτηρισμό είναι παράμετροι που αφορούν την ασφάλεια της ανθρώπινης επαφής και της υγείας των οικοσυστημάτων. Το πόσιμο νερό πρέπει να είναι διαυγές, άχρωμο, άοσμο, δροσερό (θερμοκρασίας 7-11 βαθμών Κελσίου). Πρέπει να περιέχει μικρή ποσότητα ανόργανων αλάτων (0,5 γραμ. στο λίτρο), γιατί το καθαρό νερό χωρίς διαλυμένα άλατα είναι βλαβερό για τον οργανισμό. Περιέχει επίσης διαλυμένο οξυγόνο, άζωτο, διοξείδιο του άνθρακα, ελάχιστα ίχνη οργανικών ουσιών, καθώς και ίχνη φυτικών μικροοργανισμών. Το νερό που πίνουμε περιέχει και μικροοργανισμούς. Σαν ένας καλός διαλύτης που είναι, το νερό διαλύει και διαβρώνει ό,τι έρχεται σε επαφή μαζί του. Επιπλέον, ουσίες όπως η σκουριά και οργανισμοί όπως τα βακτηρίδια και οι κύστες πρωτόζωων (giardia,cryptosporidium,άλγη) μπορούν να βρεθούν στο νερό. Το πόσιμο νερό πρέπει επομένως να εξετάζεται φυσικώς (θερμοκρασία, διαύγεια, γεύση, οσμή), χημικώς (ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος ουσιών, σκληρομετρία), μικροσκοπικώς (έρευνα μικροοργανισμών), βακτηριολογικώς (καλλιέργεια των μικροβίων του νερού) και τοπογραφικώς (θέση πηγής, διαδρομής του νερού). Aqua purest S Y S T E M S π ι τ η τ α ν ε ρ

4 ΠΟΣΟ ΑΣΦΑΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ; Οι μολυσματικοί παράγοντες που μπορεί να υπάρχουν στο νερό, κατά την πορεία τους από τη φύση στη βρύση μας, έρχονται σε επαφή με αστικά η βιομηχανικά λύματα, με μικροοργανισμούς όπως οι ιοί και τα βακτηρίδια, ανόργανους μολυσματικούς παράγοντες όπως τα άλατα και τα μέταλλα, φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, οργανικούς χημικούς μολυσματικούς παράγοντες από τις βιομηχανικές διαδικασίες και τη χρήση πετρελαίου, και ραδιενεργούς μολυσματικούς παράγοντες. Η ποιότητα νερού εξαρτάται από τη γεωλογία κάθε περιοχής και το οικοσύστημα, καθώς επίσης και τις ανθρώπινες χρήσεις όπως η διασπορά λυμάτων, η βιομηχανική ρύπανση και η κατάχρηση (που μπορούν να χαμηλώσουν το επίπεδο του ύδατος).

5 Επομένως όλοι αυτοί οι εξωγενείς παράγοντες επηρεάζουν την ποιότητα του νερού σε βαθμό πολλές φορές επικίνδυνο. Έτσι δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι για το τι νερό πίνουμε εμείς και οι οικογένειες μας ακόμα και μετά από διαβεβαιώσεις των τοπικών αρχών και των εταιρειών ύδρευσης. Μολυσματικοί παράγοντες επιπτώσεις Το πόσιμο νερό, συμπεριλαμβανομένου του εμφιαλωμένου, αναμένεται να περιέχει τουλάχιστον μικρές ποσότητες μερικών μολυσματικών παραγόντων. Η παρουσία μολυσματικών παραγόντων δεν δείχνει απαραιτήτως ότι το νερό αποτελεί κίνδυνο για την υγεία. Η EPA καθορίζει τα όρια για περίπου 80 μολυσματικούς παράγοντες στο πόσιμο νερό. Τα όρια EPA, μαζί με τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία, είναι διαθέσιμα στο Περισσότερες γενικές πληροφορίες για τους συγκεκριμένους μολυσματικούς παράγοντες είναι διαθέσιμες παρακάτω: Σωματίδια (προϊόντα διάβρωσης, όπως άμμος, λάσπη, πουρί, σκουριά, χλωριούχο βινύλιο από σωλήνες PVC) τα οποία κατακάθονται στο ποτήρι μας. Οργανικές και ανόργανες χημικές ουσίες όπως: Μόλυβδος: Είναι το υλικό που χρησιμοποιούμε για την ένωση των χυτοσωλήνων, μολυβδοσωλήνων, χαλκοσωλήνων κ.λπ. Επίσης εντοπίζεται στη βενζίνη, τα υδραυλικά υλικά, τις μπαταρίες, τα εκρηκτικά, την υφαντουργία, τα μελάνια, τα χρώματα, τη διύλιση πετρελαίου, τα κρύσταλλα, τις πορσελάνες, τα ελαστικά κ.ά. Προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό μας σύστημα, υψηλή πίεση του αίματος, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές προσβολές, παθήσεις των νεφρών, στειρότητα, αποβολές κ.λπ. Σε σοβαρότατες περιπτώσεις παρατηρούνται εγκεφαλικές βλάβες, μολυβδίαση κ.λπ. Ο μόλυβδος, καθώς κυκλοφορεί στο αίμα, σπέρνει την καταστροφή από όπου και αν περάσει. Αμίαντος: Οι ίνες αμιάντου εύκολα μπορούν να εμφανιστούν στο νερό μας από τη διάβρωση των αμιαντοσωλήνων. Προκαλούν στην αρχή καταστροφή της μεμβράνης του κυττάρου και στη συνέχεια ανοίγουν το δρόμο για το καρκίνο. Το κακό είναι ότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζονται μόνο με ειδικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Νιτρικά: Εισχωρούν στο νερό και στη συνέχεια στο στομάχι του ανθρώπου με τη βοήθεια βακτηριδίων, μετατρέπονται σε νιτρίδια που αντιδρούν με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου και σχηματίζουν νιτρώδες οξύ. Αυτό ενώνεται με αμίνες και δίνει τις νιτρισαμίνες. Προκαλούν καρκίνο του στομάχου, των εντέρων κ.ά. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τα νεογνά, καθώς προκαλούν ένα είδος αναιμίας, τη μεθαιμογλοβιναιμία, γνωστή και ως κυάνωση του βρέφους. Επίσης τα νιτρίδια αντιδρούν με την αιμοσφαιρίνη του αίματος και την καθιστούν αδύναμη να μεταφέρει οξυγόνο στο ποσοστό που χρειαζόμαστε. Χημικά εντομοκτόνα: Αρκεί για τα περισσότερα μια μικρή ποσότητα της τάξεως των 3 μερών στο εκατομμύριο (3 ppm) για να βλάψουν τους μύες της καρδιάς και να νεκρώσουν (5 ppm) τα κύτταρα του συκωτιού. Καταστρέφουν το μυελό των οστών που παράγει το αίμα όπως και πολλά άλλα ένζυμα. Επίσης ευθύνονται για τη δημιουργία καρκίνου, τη βλάβη στα νεφρά κ.λπ. Γενικά αρκεί να υπάρχουν στο νερό μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο (ppt) από εντομοκτόνα, ώστε να είναι επικίνδυνα για την υγεία μας. Ραδόνιο: Αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου. Υδράργυρος: Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα νεφρά. Παθογόνοι μικροοργανισμοί: (Π.χ. ιοί, βακτήρια, πρωτόζωα κ.ά.) ένοχοι για διάρροια, γαστρεντερίτιδα, λοιμώδεις και ιογενείς νόσους, ηπατίτιδα Α και Ε. Aqua purest S Y S T E M S

6 ... γιατ η π ι τ ητα τ υ ν ε ρ δ ε ν ε ναι π λυτ λεια, ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΗ! Οι ιοί εντερικής προέλευσης βρίσκονται σε όλο το υδάτινο περιβάλλον. Περιέχονται στα κόπρανα και από εκεί καταλήγουν στα λύματα, όπου απενεργοποιούνται αρκετά δύσκολα, ακόμα και μετά την επεξεργασία των λυμάτων στους βιολογικούς καθαρισμούς. Στα επιφανειακά νερά (για παράδειγμα ποτάμια, λίμνες) που δέχονται λύματα, μπορεί να υπάρχουν ιοί εντερικής προέλευσης αλλά συχνά δεν είναι ανιχνεύσιμοι, γιατί βρίσκονται σε μικρό αριθμό ή συνδέονται με αιωρούμενα σωματίδια. Οι ιοί εντερικής προέλευσης βρίσκονται πολλές φορές και στο πόσιμο νερό, λόγω της αντοχής τους στις μεθόδους επεξεργασίας αυτού. Τα πρωτόζωα είναι παρασιτικοί οργανισμοί που δημιουργούν λοιμώδεις επιδημίες στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα. Μολύνουν το πόσιμο νερό με τις κύστες τους και προκαλούν μεγάλα γαστρεντερικά προβλήματα. Έχουν μέγεθος 5μm-10μm και αντέχουν στο χλώριο. Τα πιο συχνά είναι τα Cryptosporidium & τα Giardia. Ακόμα και το χλώριο, που προστίθεται για την καταστροφή των ιών και βακτηρίων, μπορεί να σχηματίσει βλαβερά παραπροϊόντα με συνέπεια βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, νευρικές παθήσεις, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, αρτηριοσκλήρυνση, προσβολή του μυϊκού συστήματος κ.λπ. Μέθοδοι τεχνολογία Υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία του νερού POU/POE(Point Of Use/Point Of Entry), και καμία τεχνολογία δεν είναι αποτελεσματική για όλους τους πιθανούς μολυσματικούς παράγοντες. Μια συγκεκριμένη τεχνολογία ή ένας συνδυασμός τεχνολογιών εφαρμόζεται συνήθως για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων στο πρόβλημα. Πρέπει να σημειωθεί ότι μεταξύ των προϊόντων μπορούμε να έχουμε διαφορετικά επίπεδα απόδοσης, ανάλογα με την κάθε τεχνολογία. Εάν ένα προϊόν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση ενός μολυσματικού παράγοντα υγείας, είναι σημαντικό να ελεγχθεί κατά πόσο μειώνει τη συγκέντρωση αυτού του μολυσματικού παράγοντα. Ακολουθεί μια συνοπτική περιγραφή των κύριων τεχνολογιών και τι χαρακτηριστικά χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπίσουν τους μικροοργανισμούς.

7 Ενεργή αλουμίνα Η ενεργή αλουμίνα αφαιρεί ποικίλους μολυσματικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του υπερβολικού φθοριδίου, του αρσενικού και του σελήνιου. Το μέσο απαιτεί τον περιοδικό καθαρισμό με κατάλληλα μέσα, όπως η στυπτηρία ή το οξύ, προκειμένου να παραμείνει αποτελεσματικό. Ενεργός άνθρακας (κοκκώδης και στερεός φραγμός) Ο κοκκώδης ενεργός άνθρακας είναι μια καθιερωμένη τεχνολογία για τη μείωση ενός ευρέως φάσματος αισθητικών μολυσματικών παραγόντων, και είναι αρκετά αποτελεσματικός στη μείωση μερικών μολυσματικών παραγόντων υγείας, όπως οι πτητικές οργανικές ενώσεις (βενζόλιο, τριχλωροαιθυλένιο). Λόγω της μοριακής του δομής, ο άνθρακας μπορεί να προσροφήσει συστατικά στην επιφάνειά του. Οι περισσότεροι μολυντές που σχετίζονται με την υγεία (παρασιτοκτόνα και τα υποπροϊόντα τους) περιέχουν μόρια άνθρακα που έχουν την τάση να δημιουργούν δεσμούς μεταξύ τους. Επομένως, οι μολυντές στο νερό της βρύσης θα τείνουν να σχηματίζουν δεσμούς με το φίλτρο άνθρακα. Ο άνθρακας ενεργοποιείται μέσω ειδικής διαδικασίας θέρμανσης που δημιουργεί χιλιάδες πόρους. Έτσι αυξάνεται το εμβαδόν επιφάνειας που είναι διαθέσιμο για την προσέλκυση μολυντών. Αυτό το αυξημένο εμβαδόν επιφάνειας μεγαλώνει την ικανότητα του φίλτρου στην προσέκλυση και παγίδευση μολυντών με βάση τον άνθρακα, κατά τη διέλευση του νερού μέσα από το φίλτρο. Τα κοκκώδη ενεργοποιημένα φίλτρα άνθρακα είναι ουσιαστικά ανέξοδα, και η συντήρηση περιλαμβάνει την αντικατάσταση έξι έως δώδεκα κασετών ετησίως, ανάλογα με την ποιότητα του ακατέργαστου νερού και των μέσων φίλτρων. Ο ειδικά σχεδιασμένος στερεός φραγμός και τα ενεργοποιημένα, στο αρχικό στάδιο, φίλτρα άνθρακα είναι επίσης αποτελεσματικά στη μείωση των βαρέων μετάλλων, όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος. Τα στερεά φίλτρα φραγμών, τα οποία με ένα μόνο πόρο μπορούν να συγκρατήσουν σωματίδια με διάμετρο μικρότερη από 0,2 μm, είναι συχνά αποτελεσματικά επίσης ενάντια στους βιολογικούς μολυσματικούς παράγοντες. Ανταλλαγή ανιόντων και κατιόντων Η ανταλλαγή ανιόντων και η ανταλλαγή κατιόντων χρησιμοποιούν τη χημική διαδικασία ιονικής ανταλλαγής για να ανταλλάξουν τα ανιόντα και κατιόντα σε ένα «κρεβάτι ρητίνης» για τα κατιόντα και τα ανιόντα του μολυσματικού παράγοντα που πρέπει να αφαιρεθεί από το νερό. Παραδείγματος χάριν, στην ανταλλαγή κατιόντων, ένα κατιόν του μεταλλεύματος σκληρότητας, όπως το ασβέστιο, ανταλλάσσεται για δύο κατιόντα του νατρίου, με αποτέλεσμα να αφαιρούν το μεγαλύτερο μέρος του ασβεστίου και να μαλακώνουν το νερό. Τα ανιόντα ή τα κατιόντα στη ρητίνη έχουν εξαντληθεί και αντικατασταθεί από τα ανιόντα ή τα κατιόντα που προήλθαν από την αφαίρεση ιόντων του μολυσματικού παράγοντα. Όταν αυτό εμφανίζεται, το «κρεβάτι» πρέπει να λειανθεί, χρησιμοποιώντας μια συγκεντρωμένη λύση του κατιόντος ή του ανιόντος βάσεων, τα οποία επαναφορτίζουν το «κρεβάτι» και ξεπλένουν τον οικιστικό μολυσματικό παράγοντα. Η ανταλλαγή ανιόντων χρησιμοποιεί τα ανιόντα χλωριδίου ή υδροξειδίου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μεταχειριστεί τον υδράργυρο, τα νιτρικά άλατα και το αρσενικό. Η ανταλλαγή κατιόντων χρησιμοποιεί το χλωρίδιο νατρίου ή καλίου, και μπορεί επίσης να μεταχειριστεί και μερικές μορφές μολύβδου και ραδίου. Επίσης συνήθως χρησιμοποιείται για να μαλακώσει το νερό. Tεχνολογίες απολύμανσης Η απολύμανση του νερού είναι η πιο σημαντική παράμετρος, διότι το νερό θα πρέπει να είναι καθαρό και προπαντός υγιεινό. Η σωστή απολύμανση του νερού γίνεται με τις κατάλληλες μεθόδους. Η χλωρίωση, η μικροδιήθηση, το όζον και το υπεριώδες φως είναι οι τέσσερις σημαντικές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για να απολυμάνουν το νερό. Χλωρίωση Η χλωρίωση προσθέτει χημικό χλώριο ή chloramine στην παροχή νερού, όπου η οξειδωτική δυνατότητα αυτής της χημικής ουσίας «καίει» τους οργανικούς μολυσματικούς παράγοντες στο νερό. Το χλώριο μπορεί αποτελεσματικά να μεταχειριστεί τα βιολογικά παθογόνα, όπως τα βακτηρίδια και το legionella κολοβακτηρίδιο, αν και είναι ατελέσφορο ενάντια στις παρασιτικές κύστες, όπως εκείνες που παράγονται από τα πρωτόζωα Cryptosporidium και Giardia. Η χλωρίωση χρησιμοποιείται επίσης για το χρώμα και τα προβλήματα μυρωδιών. Το χλώριο τροφοδοτείται άμεσα ή σε μια δεξαμενή διατήρησης, όπου ο χρόνος συγκέντρωσης και επαφών μπορεί να ελεγχθεί. Άλλες χημικές ουσίες, όπως το βρώμιο και το ιώδιο, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να απολυμάνουν το νερό μέσω της ίδιας σχεδόν διαδικασίας με τη χλωρίωση, αν και δεν χρησιμοποιούνται συχνά. Aqua purest S Y S T E M S

8 Μικροδιήθηση Η μικροδιήθηση χρησιμοποιεί φίλτρα με μέγεθος πόρων μικρότερο από 0,2 μm για να αποτρέψει τη βιολογική μόλυνση που θα προέκυπτε από την ανεμπόδιστη διάβαση των μικροοργανισμών. Ο κεραμικός και στερεός άνθρακας φραγμών χρησιμοποιείται συνήθως για να παρέχει τη μικροδιήθηση. Τα κεραμικά φίλτρα έχουν και πλεονέκτημα, δεδομένου ότι μπορούν συχνά να καθαριστούν και να επαναχρησιμοποιηθούν πριν χάσουν την αποτελεσματικότητά τους. Τα μέσα φραγμών άνθρακα πρέπει συνήθως να καθαριστούν έπειτα από κάθε χρήση. Αυτά τα μέσα, εντούτοις, παρέχουν την πρόσθετη λειτουργία απομάκρυνσης ποικίλων μολυσματικών παραγόντων (δείτε το τμήμα ενεργού άνθρακα). Η μικροδιήθηση είναι αποτελεσματική για την πλήρη απομάκρυνση των βιολογικών μολυσματικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των παρασιτικών κυστών όπως Cryptosporidium. Όζον Η επεξεργασία όζοντος έχει χρησιμοποιηθεί χαρακτηριστικά στις μεγάλης κλίμακας εμπορικές και βιομηχανικές εφαρμογές, εντούτοις, έχει υπάρξει μια πρόσφατη αύξηση του αριθμού μονάδων όζοντος που σχεδιάζονται για τη χρήση σε μια ενιαία εφαρμογή σπιτιών ή επιχειρήσεων. Η επεξεργασία όζοντος οξειδώνει τους οργανικούς μολυσματικούς παράγοντες με τον ίδιο σχεδόν τρόπο όπως το χλώριο. Μια γεννήτρια όζοντος μετατρέπει το οξυγόνο που βρίσκεται στον αέρα σε O3, ή όζον. Όπως με τη χλωρίωση, οι κατάλληλες συγκεντρώσεις και ο χρόνος επαφών είναι ουσιαστικοί για την απολύμανση. Το όζον απαιτεί συνήθως τη χρήση μιας δεξαμενής διατήρησης για να ολοκληρωθεί αποτελεσματικά η διαδικασία. Το όζον είναι αποτελεσματικό για τα παθογόνα, όπως τα βακτηρίδια και το legionella κολοβακτηρίδιου, αλλά δεν είναι αποτελεσματικό ενάντια στις παρασιτικές κύστες όπως το lamblia Cryptosporidium ή Giardia χωρίς τη χρησιμοποίηση υψηλών χρόνων επαφών και συγκεντρώσεων. Υπεριώδες φως (UV) Το υπεριώδες φως χρησιμοποιεί το φυσικό φως του ήλιου για την επεξεργασία του νερού. Οι σύγχρονες μονάδες υπεριώδους επεξεργασίας χρησιμοποιούν έναν UV θάλαμο γύρω από τον οποίο ρέει το επεξεργασμένο νερό. Το UV φως καταστρέφει το γενετικό υλικό των παθογόνων, όπως τα βακτηρίδια και το legionella κολοβακτηρίδιου, και τα εξουδετερώνει αποτελεσματικά με την παρεμπόδιση της αναπαραγωγής τους. Το UV δεν είναι αποτελεσματικό για την επεξεργασία των παρασιτικών κυστών όπως το lamblia Cryptosporidium και Giardia. Απόσταξη Η απόσταξη παράγει ένα σχετικά καλής ποιότητας νερό με τη θέρμανση του ακατέργαστου νερού σε ένα θάλαμο (λέβητα) έως ότου να εξατμιστεί. Ο ατμός στη συνέχεια μέσω μιας διαδρομής συμπύκνωσης δροσίζεται και συμπυκνώνεται, οδηγούμενος σε ένα άλλο χωριστό τμήμα σε υγρή πλέον μορφή. Οι μολυσματικοί παράγοντες που υπάρχουν στο νερό δεν εξατμίζονται και παραμένουν στο πρώτο τμήμα, με το συμπυκνωμένο και καθαρό πλέον στο δεύτερο τμήμα της συσκευής. Η συντήρηση μιας μονάδας απόσταξης περιλαμβάνει συνήθως τον καθαρισμό των οικιστικών μολυσματικών παραγόντων από την πλευρά των λεβήτων της μονάδας. Η απόσταξη παρέχει ένα σχετικά υψηλό βαθμό αποτελεσματικότητας ενάντια σε μια ευρεία σειρά μολυσματικών παραγόντων. Η απόσταξη δεν είναι ωστόσο αποτελεσματική για ορισμένους μολυσματικούς παράγοντες όπως το βενζόλιο και το ραδόνιο, οι οποίοι εξατμίζονται μαζί με το νερό και μπορούν να κινηθούν μέσω του συστήματος με τον ατμό. Η ανάγκη της απόσταξης σε ενέργεια και η σχετικά χρονοβόρα διαδικασία εξάτμισης και συμπύκνωσης του νερού περιορίζει τη χρήση της στις εφαρμογές πόσιμου νερού POU στο σπίτι και τις εμπορικές αγορές. Σε μερικές μονάδες απόσταξης έχει διαπιστωθεί η μείωση των βιολογικών παθογόνων. Αντίστροφη όσμωση Η αντίστροφη όσμωση (RO) είναι μια απλή αλλά παράλληλα η πιο διαδεδομένη τεχνολογία επεξεργασίας που παράγει υψηλής ποιότητας νερό. Η διαδικασία λειτουργεί με την κατευθυνόμενη κίνηση του νερού, λόγω υψηλής πίεσης, μέσα από μια ημιπερατή μεμβράνη, όπου εμφανίζεται ο επιλεκτικός αποκλεισμός των επιβλαβών παραγόντων. Τα μόρια του νερού διαπερνούν τη μεμβράνη, ενώ τα μόρια των μολυσματικών παραγόντων, όντας μεγαλύτερα, συγκρατούνται στο θάλαμο της μεμβράνης. Τα χαρακτηριστικά ποσοστά απόρριψης μολυσματικών παραγόντων κυμαίνονται από 85% ως 95%, και ένα γαλόνι (περίπου 3,8 λίτρα) του φιλτραρισμένου και απαλλαγμένου από μολυσματικούς παράγοντες νερού μπορεί συνήθως να παραχθεί από δύο έως τέσσερα γαλόνια (7,6-15,2 λίτρα) του ακατέργαστου νερού, ανάλογα με την αρχική ποιότητα του νερού. Η αντίστροφη όσμωση είναι αποτελεσματική για τη μείωση μιας ευρείας γκάμας μολυσματικών παραγόντων, αν και δεν χρησιμοποιείται για τη μείωση των βιολογικών παθογόνων. Η αντίστροφη όσμωση ενσωματώνεται σε ένα σύστημα μαζί με φίλτρο ενεργού άνθρακα, έτσι ώστε να συγκρατούνται και οι πτητικές οργανικές ενώσεις (VOCs) οι οποίες διαπερνούν την ημιπερατή μεμβράνη της όσμωσης. Η συντήρηση περιλαμβάνει την αντικατάσταση των μεμβρανών RO κάθε δύο ή τρία χρόνια, και των φίλτρων άνθρακα από δύο έως δώδεκα έως δώδεκα φορές το χρόνο, ανάλογα με την ποιότητα του ακατέργαστου νερού. Καθαρό νερό... Καθαρή επιλογή!