ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣTEΓΗ 1 ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΧΟΡΟΓΡΑΦΩΝ

Transcript

1 ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣTEΓΗ 1 7 ΦΕΒΡΟΥΑρίου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΧΟΡΟΓΡΑΦΩΝ

2

3 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 1 & 2 Φεβρουαρίου ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣTEΓΗ Ελπίδα Ορφανίδου - Juan Perno (19:00) Elpid arc Paul Blackman - Χριστίνα Γουζέλη (21:00) Vicious Cycle 6 & 7 Φεβρουαρίου Λενιώ Κακλέα (19:00) deux l Παναγιώτα Καλλιμάνη (21:00) Contreplongées Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φεστιβάλ: Κάτια Αρφαρά 1 7 ΦΕΒΡΟΥΑρίου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΧΟΡΟΓΡΑΦΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ 22:30 Συζήτηση με τους χορογράφους που συμμετέχουν στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνική διευθύντρια του MIRfestival

4 Roger Rossel

5 1 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Μικρή Σκηνή 19:00 5 Elpid arc Ελπίδα Ορφανίδου & Juan Perno To Elpid arc, η νέα δουλειά της Ελπίδας Ορφανίδου και του Χουάν Πέρνο είναι μια κινηματογραφική περφόρμανς, στην οποία κινηματογράφος και θέατρο συντήκονται σε ένα ιδιότυπο αλχημικό κράμα. Οι δύο καλλιτέχνες αποφασίζουν να καταπιαστούν με ένα αδιανόητο εγχείρημα: να μιμηθούν τέλεια ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα στην ιστορία του κινηματογράφου, τη βωβή ταινία La Passion de Jeanne d Arc (Το πάθος της Ζαν ντ Αρκ) του Carl Theodore Dreyer, με πρωταγωνίστρια τη Maria Falconetti. Σημείο εκκίνησης του έργου ήταν η εκπληκτική ομοιότητα της Ορφανίδου με τη Maria (Renée Jeanne) Falconetti, πρωταγωνίστρια του κινηματογραφικού έργου του Ντράγιερ. Η γοητεία του έγκειται στην αναπάντεχη συνάντηση του μυστικιστικού με το καθημερινό και το χιουμοριστικό. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή πολιτιστικού φορέα του Βερολίνου, του διάσημου θεάτρου Hebbel am Ufer και της Στέγης. Σύλληψη, Ερμηνεία: Ελπίδα Ορφανίδου & Juan Perno Δραματουργία: Cuqui Jerez, Mariona Naudin, May Zarhy Σχεδιασμός Φωτισμών: Martin Beeretz Ηχοτοπία: Mario Calderaro Σχεδιασμός Σκηνικών: Sylvia Rieger Ανάπτυξη λογισμικού βίντεο: Adolfo Muñoz Μοντάζ βίντεο: Guillermo Rojas Κοστούμια: Daniela Franceschini Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Anna Schmidt, Roger Rossell Υπεύθυνοι Παραγωγής: Marta Hewelt και Maciek Kawecki Βοηθός Παραγωγής: Βασιλική Μουτεβελή Ευχαριστίες στους: Podewil Berlin & André Theriault, Weinmeisterhaus Berlin & Kosmas Kosmopoulos Συμπαραγωγή: Hebbel am Ufer Theatre (Βερολίνο) και Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Με την υποστήριξη: La Casa Encendida & CA2M (Μαδρίτη), Berliner Senat Tanzstipendium και Podewil (Βερολίνο) Με την επιχορήγηση του Hauptstadtkulturfonds Berlin. "Η παράσταση αφιερώνεται στη μητέρα μου Ειρήνη" Ελπίδα Ορφανίδου

6 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ελπίδα Ορφανίδου Η Ελπίδα Ορφανίδου σπούδασε αρχικά χορό στην Αθήνα (στην επαγγελματική σχολή χορού της Δέσποινας Γρηγοριάδου), ενώ παράλληλα πήρε πτυχία πιάνου και φαρμακευτικής. Με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, συνέχισε για σπουδές χορού και χορογραφίας στο Άρνεμ, στο Μονπελιέ (πρόγραμμα ex.e.r.ce 2007, διεύθυνση Xavier Le Roy και Mathilde Monnier) και στο Λονδίνο (ΜA Performance Practice and Research, διεύθυνση Ana Sánchez- Colberg). Γεννημένη στο Βερολίνο, επέστρεψε σε αυτή την πόλη το 2009, όπου ζει πλέον και εργάζεται. Τα τελευταία χρόνια η Ελπίδα έχει χορογραφήσει μια σειρά από σόλο έργα, κατάληξη των οποίων υπήρξε το One Is Almost Never (μια παράσταση trash χορού και exotic DJ-set, που εξυμνεί την ατομική ελευθερία). Η Ελπίδα συνεργάζεται στενά με άλλους καλλιτέχνες, όπως με τον Hermann Heisig για το ντουέτο United States (2010). Δουλειές της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορους χώρους και φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα παρουσίασε το σόλο Παπαγάλοι στο Βυθό στο Φεστιβάλ Αθηνών (2011). Ως χορεύτρια, η Ελπίδα έχει δουλέψει, μεταξύ άλλων, με τον Hermann Heisig, τον Gui Garrido, τη Meg Stuart και τον Tim Etchells.

7 7 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Juan Perno Ο Χουάν Πέρνο είναι πτυχιούχος φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και έχει διδακτορικό στην αισθητική, στη φωτογραφία και στο βίντεο από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου της Βαλένθια, με μια δημοσιευμένη διατριβή με θέμα «Μουσειολογία, Σχεδιασμός και Βίντεο Αρτ. Πρόταση για online καταλόγους». Αυτή την περίοδο ασχολείται στο καλλιτεχνικό του έργο με την έννοια του χρόνου και την και του appropriationism σε διαφορετικά μέσα και περιβάλλοντα, όπως σε βίντεο σε πραγματικό χρόνο, ζωντανή κινηματογράφηση, περφόρμανς και υβριδικά πρότζεκτ που βασίζονται στην ανάπτυξη διαδραστικής συμμετοχής, από online μέσα με offline επίδραση. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και στη Μαδρίτη.

8 Aëla Labbé

9 1 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Μικρή Σκηνή 21:00 9 Vicious Cycle Paul Blackman - Χριστίνα Γουζέλη Όταν εκφράζουν τις ιδέες τους, ο Πωλ Μπλάκμαν και η Χριστίνα Γουζέλη δείχνουν όλη την επιθυμία τους και την ικανότητά τους να εξερευνήσουν τα αισθήματα που κυριαρχούν όταν πράγματα, άνθρωποι και γεγονότα διατρέχουν τον κίνδυνο να βγουν εκτός ελέγχου. Σε αυτή την παράσταση καταφεύγουν σε ηθολογικά τελετουργικά, προκειμένου να σκάψουν βαθύτερα στις λεπτές αποχρώσεις των φαύλων κύκλων. Κάποιες σκέψεις που προκύπτουν από αυτό: ο φιλόσοφος Αντόρνο είχε προειδοποιήσει στο έργο του Minima Moralia (Μικρά Ηθικά) για τον κίνδυνο του καινούργιου που αναζητά μόνο το καινούργιο, αλλά δεν ξεφεύγει ποτέ από τη μοίρα του, η οποία το υποχρεώνει να επιστρέφει στις ίδιες δομές από τις οποίες προσπαθεί να απελευθερωθεί. Μια και αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό κοινωνικό παράδοξο, όταν η κοινωνία αποτυγχάνει να αναδείξει τα μείζονα ζητήματα και εισέρχεται συνεπώς σε αυτό το μονοπάτι, πολύ λίγα μπορούν να γίνουν για την αναστροφή ή τη διόρθωση των όποιων σφαλμάτων έχουν γίνει. Το Vicious Cycle έχει δομηθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε διάφορα θραύσματα να κρατούν τα κλειδιά που θα απελευθερώσουν τις σκέψεις οι οποίες είναι απαραίτητες για να κατανοήσει κανείς το παρόν, λειτουργώντας σαν μια μεταφορά για τις μη αναστρέψιμες διαδικασίες που θα μπορούσαν τελικά να δώσουν τέλος στην αέναη κρίση. Hatto Fischer (poieinkaiprattein) Σκηνοθεσία & Χορογραφία: Χριστίνα Γουζέλη & Paul Blackman Συνδημιουργοί και Ερμηνευτές: Paul Blackman, Χριστίνα Γουζέλη, Aëla Labbé, Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου, Αιμίλιος Αράπογλου Δραματουργία: Guy Bar Amotz Σκηνικά: Δημήτρης Νασιάκος Βοηθός παραγωγής & προβών: Μαριλένα Δάρα Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα Έρευνα: Hatto Fischer Σχεδιασμός Φωτισμών: Σοφία Αλεξιάδου Φωτογραφία: Aëla Labbé Μουσική: Κωνσταντίνος Παυλόπουλος Σχεδιασμός Ήχου: Claire Pannell (Furchick) Κείμενο προγράμματος: Hatto Fischer (poieinkaiprattein) Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

10 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Jukstapoz Με το σχήμα Jukstapoz*, που δημιούργησαν το 2010, ο Paul Blackman και η Χριστίνα Γουζέλη άρχισαν να συγκεντρώνουν χειροποίητα, απτά έργα, τα οποία απαιτούν τον οραματισμό ενός κόσμου αισθητικών διακρίσεων. Διερευνώντας ασφαιρικές όψεις σε σχετιζόμενα θέματα και ζητήματα από διάφορες προοπτικές, προσθέτουν τη ιδιαίτερη κινηματογραφική τους προσέγγιση εστιάζοντας στη λεπτομέρεια και την ένταση. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται γίνονται άνω-κάτω ώσπου να αρχίσουν να θυμίζουν αντιπαραβαλλόμενες εικόνες μιας καλοδεχούμενης, πλην όμως αναπόδραστης ενδοσκόπησης... Προηγούμενα έργα τους είναι τα: Limbo, Compass, Folly, I.C.U (2012), To/Get/Her (2011), Self Storage (2010). * «αντιπαραβάλλω, αντιπαραθέτω»

11 11 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Paul Blackman Χριστίνα Γουζέλη Ο Πωλ Μπλάκμαν κατά το παρελθόν έχει χορέψει με ομάδες όπως της Jasmin Vardimon (Μεγάλη Βρετανία) και του David Zambrano (Βρυξέλλες), με τους RootlessRoot (Αθήνα), την Battery Dance Company (Νέα Υόρκη), το West Australian Ballet και το Buzz Dance Theatre (Αυστραλία). Έχει ανακηρυχθεί Καλύτερος Άνδρας Χορευτής το 2006 στην Αυστραλία από το Ausdance και το 2007 από το Article19 του Λονδίνου. Φημισμένος για την ευελιξία του, ο Πωλ έχει χορογραφήσει ή συνεισφέρει σε χορογραφίες για διάφορους καλλιτέχνες και ομάδες ανά τον κόσμο, μεταξύ άλλων και για το πρόγραμμα "Dancing to Connect", το οποίο πλέον έχει εξαπλωθεί σε 54 χώρες όλου του κόσμου. Είναι επίσης διακεκριμένος επαγγελματίας καθηγητής χορού, πραγματοποιώντας σεμινάρια και εργαστήρια διεθνώς. Η Χριστίνα Γουζέλη έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως η Γασμίν Βάρντιμον, ο Ντέηβιντ Ζαμπράνο και η Hellenic Dance company (της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης), όπου χόρεψε για διάφορους χορογράφους: Wim Vandekeybus (Βρυξέλλες), RootlessRoot, Anton Lachky (Βρυξέλλες), Richard Alston (Μεγάλη Βρετανία) και Pascal Rioult (Νέα Υόρκη). Η δραστηριότητά της ως χορεύτρια και βοηθός χορογράφος, αλλά και η εμπειρία της στη διεύθυνση προβών, της έχουν επιτρέψει να συμμετάσχει σε πολλές διεθνείς παραγωγές και να εργαστεί πλάι σε διάφορους φημισμένους χορογράφους. Η υποτροφία DanceWEB που έλαβε το 2004, την οποία ακολούθησε μια πλήρης υποτροφία για το πρότζεκτ 50days στην Κόστα Ρίκα, αποτελούν δείγματα της ευρείας αναγνώρισης στην τέχνη της. Καταξιωμένη επαγγελματίας, η Χριστίνα έχει κάνει περιοδείες στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στην Ασία, στις Σκανδιναβικές χώρες και στην ηπειρωτική Ευρώπη, για συνεργασίες, ερμηνεία και πραγματοποίηση σεμιναρίων και εργαστηρίων.

12 Marc Dommage

13 6 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Μικρή Σκηνή 19:00 13 deux L Λενιώ Κακλέα Σκέφτομαι το deux l σαν ένα έργο αλχημείας. Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα πειραματίζονταν επί αιώνες με τη φύση, στο πλαίσιο της πνευματικής αναζήτησής τους για τη φιλοσοφική λίθο. Αν κι εμείς δεν αναζητούμε απαραιτήτως την τελειότητα ή χρυσό, η δουλειά μας είναι παρόμοια με τη δική τους. Καταπιανόμαστε με την ύλη, μεταμορφώνοντας διαρκώς την κίνηση, την ενέργεια και τα οπτικά σύμβολα, στην αναζήτησή μας για ένα σώμα και τη γλώσσα του (η γλώσσα εκλαμβάνεται εδώ ως το σώμα της σκέψης). Αυτή η διαδικασία δεν λαμβάνει μια αφηρημένη μορφή. Η πειραματική οπτική της Λουσίντα και η θεατρική γλώσσα της, τόσο αυστηρή και περίπλοκη που θα μπορούσε κανείς άνετα να την ονομάσει επιστήμη, συναντήθηκε με μια χορεύτρια, εμένα, στο ακαδημαϊκό υπόβαθρο της οποίας ενστάλαξε από πολύ νωρίς ένα ανατολίτικο ταμπεραμέντο, μια όρεξη για κυκλικά μοτίβα και αργούς ρυθμούς, που ορισμένοι επιμένουν να αποκαλούν τεμπελιά Αυτή η συνάντηση δημιούργησε για μας και, ευτυχώς, και για τον θεατή μια πλούσια εικονογραφία της θηλυκότητας και των συμβόλων της. Ένα έργο πάνω στο γυναικείο σώμα ιδωμένο ως γλώσσα και πάνω στη γλώσσα ιδωμένη ως το σώμα μιας θηλυκής σκέψης. Λενιώ Κακλέα Χορογραφία: Lucinda Childs, σε συνεργασία με τη Λενιώ Κακλέα Χορεύει η Λενιώ Κακλέα Μουσική: Ryoji Ikeda - Headphonics [VPRO Version] Σχεδιασμός Φωτισμών: Philippe Gladieux Σκηνικά & Βίντεο: Πάρις Μέξης Εταιρεία παραγωγής: L'atelier de Paris Συμπαραγωγή: vif du sujet/sacd (Γαλλία), Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Πρεμιέρα: 6-8 Ιουνίου 2013, Παρίσι

14 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Λενιώ Κακλέα Η Λενιώ Κακλέα γεννήθηκε στην Αθήνα το Είναι απόφοιτη της Κρατικής Σχολής Χορού στην Αθήνα και του Εθνικού Κέντρου Σύγχρονου Χορού της Ανζέ (Γαλλιά), με μεταπτυχιακό στο SPEAP (υπό την επίβλεψη του Bruno Latour), ένα πρόγραμμα που συνδέει τις τέχνες με τις πολιτικές επιστήμες. Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Claudia Triozzi, Boris Charmatz, Emmanuelle Huynh, François Chaignaud, Cecilia Bengolea, Moser and Schwinger, Kobe Mattys. Δημιούργησε το matter-of-act, ένα πειραματικό πρότζεκτ όπου οι θεατές επιλέγουν και «ανασκευάζουν» παραστάσεις που έχουν παρακολουθήσει (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2009 Θερινό Εντατικό 2010, Γάνδη). Οργάνωσε το fluctuat nec mergitur, ένα μποτιλιάρισμα επί σκηνής με 250 συμμετέχοντες, στο πλαίσιο του διαγωνισμού danse élargie. Η προηγούμενη δουλειά της, Arranged by date, έκανε πρεμιέρα το Νοέμβριο του 2012 στο Menagerie de verre στο Παρίσι. Η τελευταία της δουλειά deux l, ένα σόλο χορογραφημένο από τη Lucinda Childs πάνω σε μουσική του Ryoji Ikeda έκανε πρεμιέρα στις 6 Ιουνίου 2013, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Ιουνίου στην Cartoucherie του Παρισιού.

15 15 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ LUCINDA CHILDS Η Λουσίντα Τσάιλντς, μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες Αμερικανίδες χορογράφους, άρχισε την καριέρα της ως χορογράφος και χορεύτρια το 1963, όταν έγινε ένα από τα αρχικά μέλη του Judson Dance Theater στη Νέα Υόρκη. Μετά τη δημιουργία της δικής της χορευτικής ομάδας, το 1973, συνεργάστηκε με τον Robert Wilson και τον Philip Glass στην όπερα Einstein on the Beach (1976), δουλειά για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Obie, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε σε άλλες πέντε μεγάλες παραγωγές του Ουίλσον. Από το 1979 μέχρι σήμερα, η Λουσίντα Τσάιλντς έχει συνεργαστεί με διάφορους συνθέτες και εικαστικούς καλλιτέχνες, σε μια σειρά από παραγωγές μεγάλης κλίμακας. Η πρώτη από αυτές ήταν το Dance (1979), με μουσική του Φίλιπ Γκλας και ένα κινηματογραφικό ντεκόρ από τον Sol LeWitt. Η παραγωγή αυτή εξακολουθεί να περιοδεύει στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και χαρακτηρίστηκε από την εφημερίδα Wall Street Journal (2011), «ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του 20ού αιώνα». Το Available Light (1983), με μουσική του John Adams και σκηνικά σχεδιασμένα από τον Frank Gehry, θα αναβιώσει από την ομάδα της την καλλιτεχνική περίοδο , μαζί με μια νέα δουλειά σε συνεργασία με τον Φίλιπ Γκλας και τον εικαστικό James Turrel. Από το 1981, η Λουσίντα Τσάιλντς έχει λάβει μια σειρά από αναθέσεις από κορυφαία μπαλέτα και έχει χορογραφήσει αρκετές παραγωγές όπερας. Έχει τιμηθεί με το NEA/NEFA American Masterpiece Award, ενώ το 2004 ονομάστηκε Ταξιάρχης του Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλίας.

16

17 6 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Μικρή Σκηνή 21:00 17 Contreplongées Παναγιώτα Καλλιμάνη Η Παναγιώτα Καλλιμάνη ζει στο Παρίσι και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς χορογράφους όπως η Joëlle Bouvier και ο Josef Nadj. Στη Στέγη παρουσιάζει την πρώτη της προσωπική χορογραφία. Με αφορμή την οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, στρέφεται σε μια νέα ομάδα μη προνομιούχων, τους άστεγους. Δίνοντάς τους φωτογραφικές μηχανές μίας χρήσης, τους καλεί να αποτυπώσουν εικόνες της καθημερινότητάς τους, απαντώντας στα ερωτήματα: ποια είναι η κρυφή σας επιθυμία, τι θα θέλατε να έχετε και δεν έχετε, τι είναι ευτυχία για εσάς; Το Contreplongées (φωτογραφικός όρος για τη γωνία λήψης από κάτω προς τα πάνω, που είναι συνήθως και το βλέμμα των αστέγων) δεν είναι ένα θέαμα που φιλοδοξεί να παρουσιάσει επί σκηνής τη ζωή των αστέγων, αλλά όπως δηλώνει η ίδια η χορογράφος «μια προσπάθειά μου να καταλάβω σε βάθος και να συλλογιστώ γύρω από την ελπίδα και τις δικές μου επιθυμίες για ευτυχία». Πώς επιδρούν στις αισθήσεις και πώς επηρεάζουν την αίσθηση ταυτότητας ο φόβος, η αναδίπλωση, η διαρκής κατάσταση εγρήγορσης; Δημιουργούν άραγε μια νέα εικόνα εαυτού; Ένα έργο που αποτελεί αφορμή για περιήγηση στον εσωτερικό μας λαβύρινθο. Χορογραφία: Παναγιώτα Καλλιμάνη Χορευτές: Laurie Young, Emilio Urbina, Παναγιώτα Καλλιμάνη Hθοποιός: Αλέξανδρος Σιάτρας Σκηνογραφία: Heike Schuppelius Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης Κοστούμια: Penny Calle, Νέλλα Ιωάννου Υπεύθυνη Παραγωγής & Προώθησης: Florence Francisco - Les Productions de la Seine Βοηθός Σκηνογράφου: Byron Kalomamas Επιμέλεια μακέτας: Γιώργος Λουκρέζης Εκτέλεση παραγωγής: Παναγιώτα Καλλιμάνη Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Με την υποστήριξη: Centre chorégraphique nationale de Roubaix Nord-Pas de Calais (Διεύθυνση: Olivier Dubois) Οι πρόβες πραγματοποιήθηκαν: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Théâtre Paris - Villette (Γαλλία), Ménagerie de Verre - StudioLab Paris (Γαλλία), CND - Centre national de la danse Pantin/ Ile-de-France (Γαλλία)

18 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Παναγιώτα Καλλιμάνη Η Παναγιώτα Καλλιμάνη παρακολούθησε αρχικά μαθήματα χορού ( ) στο Centre de Danse Internationale της Rosella Hightower. Συνέχισε την εκπαίδευσή της από το 1996 μέχρι το 1998 στο Centre National de danse Contemporaine της Ανζέρ, που διηύθυνε η Joëlle Bouvier και ο Régis Obadia. Από το 1998 έως και το 2005 συμμετείχε σε πολλές παραγωγές τους: Openning (Régis Obadia), Les chiens (Joëlle Bouvier/ Régis Obadia), Fureurs (Joëlle Bouvier), L'oiseau loup (Joëlle Bouvier), De l'amour (Joëlle Bouvier). Το 2003 συνεργάστηκε με τη Γιαπωνέζα χορεύτρια και χορογράφο Carlotta Ikeda στο έργο της Togué. Το 2004 συμμετείχε στην παραγωγή της ομάδας Kubilaï Khan investigation, με τίτλο Sorrow Love Song. Το 2005 συνεργάστηκε με τη Joëlle Bouvier, αναλαμβάνοντας την καλλιτεχνική επιμέλεια του χορευτικού της σόλο, με τίτλο Face à Face. Το 2006 γνωρίστηκε με τον Nasser Martin-Gousset και πήρε μέρος στις χορογραφίες του Péplum (2006) και Comedy (2008). Το 2006 συμμετείχε στην παραγωγή του Josef Nadj, με τίτλο Asobu. Το 2009 δημιούργησε με την Καναδή Laurie Young και τον Γάλλο Filipe Lourenco τη χορευτική κολεκτίβα The Plant, και την ίδια χρονιά παρουσίασαν το έργο τους Trente στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το 2010 πήρε μέρος στην παραγωγή του Josef Nadj, με τίτλο Cherry Brandy, που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τον Ιανουάριο του Την ίδια χρονιά, μαζί με την χορευτική κολεκτίβα The Plant, συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση Double Take.