ΕΝΑΣ ΥΨΙΠΕΤΗΣ ΑΗΤΟΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ! Στην τελευταία εκδήλωση προς τιμήν

Transcript

1 KKA 750 αρ. αδείας ιστοσελίδα www. lynistaina.gr ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας και στο ETOΣ 19o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 74 - OKTΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ T.K (AΘHNA) ΕMAIL: lynistaina1@gmail.com Η Λυνίσταινα στο πιο ψηλό βουνό έχει κτιστεί Αναγνώστες κι αναγνώστριες της Λ.Φ Καλή χρονιά σε όλους σας. Όπου κι αν βρίσκεσθε, όπου κι αν ζείτε. Το ίδιο ευχόμαστε και για τη Λυνίσταινα, η οποία, σαν ιστορία, σαν αρχαιότητες μαρτυριών, αλλά και σαν γιγαντωμένο πλέον παρελθόν, οφείλει και πρέπει να νιώθει τη δική της χαρά, για ό, τι δημιούργησαν, τα παιδιά που «παιδοκόμισε», μέσα σ αυτό τον διάσπαρτο κόσμο. Γι αυτό κι ένας, απ τους, τελευταία, επαινετούς χαρακτηρισμούς για εκείνη, από ένα ξεχωριστό φίλο: «Η Λυνίσταινά σας, είναι χτισμένη σ ένα ψηλό βουνό, με τα σπάνια μυρωδάτα λουλούδια του». Λόγια, που τιμούν την ιστορία, τις συνήθειες, αλλά και τη μνήμη όλων όσοι πέρασαν απ αυτόν τον τόπο της. Όμως, κι όλα αυτά, επινοούνται, χαίρονται τη δημιουργία τους κι επιβραβεύονται, απ όλους του Λυνιστιάνους μαζί, μ ένα και μόνο, τώρα πια, εμβληματικό, γεγονός. Τη «σύμπνοια» μας. Τη σύμπνοια την απέραντη, σ όλες τις φάσεις και τα επίπεδα, της υποδειγματικής συμπορείας μας. Αλλά, κι αυτή η συμπορεία έχει μορφή αισθημάτων και έννοια αρχών, που κυριαρχούν ως απόηχος της περασμένης ζωής, αλλά κι ως εμπιστοσύνης στυλοβάτες των μεγαλόπνοων προσδοκιών μας, για τη Λυνίσταινα, που στέκει εκεί όρθια απ τα ομηρικά, κι ακόμα πιο πέρα, χρόνια. Τα βιώματα αυτού του τρόπου των ενεργειών μας πολλά, που συμβάλλουν στην ανάδειξη της Λυνίσταινας. Είναι τα έργα με τον οβολό της «σύμπνοιας» όλων των Λυνιστιάνων, σε πλατείες, εκκλησιές, κτίρια και ρούγες, με πρόσφατο, τη σύναξη των Λογίων, στη Λυνίσταινα την 28η Ιουλίου 2013, απ τον κ. Αντ. Αγγελόπουλο. Ένα αντάμωμά τους, που χάρις όλων των συμπατριωτών, δόθηκε η ευκαιρία ξέχωρης προβολής και της Λυνίσταινας, όπως τ αναφέρει κι ο καλός φίλος Βασίλειος Κων. Σχίζας, σ άρθρο του πιο κάτω. Αφού εκφράσω και πάλι τις ευχές μου, για ένα καλύτερο 2014, ας συνεχίσουμε την προσπάθειά μας για τη Λυνίσταινα με την ίδια σύμπνοια και τις ίδιες αποκρίσεις για να μην ξεριζωθεί απ αυτό το ψηλό βουνό, με τα σπάνια μυρωδάτα λουλούδια του, όπως το είπαν, και κατρακυλήσει προς τα κάτω!!! Η σύμπνοια μας το ανάχωμα αλλά και το οχυρό της. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Οι εκδηλώσεις μας για το α 4μηνο 2014 Όπως αποφασίστηκε και στη Γενική Συνέλευση, θα επιδιωχθεί να γίνουν και πάλι όλες οι καθιερωμένες κινήσεις για το Σύλλογο, τόσο στη Λυνίσταινα, όσο και στην Αθήνα. (α) Στη Λυνίσταινα το τελευταίο Σαββατο κύριακο της αποκριά(1 η και 2 α Μαρτ) (β) ο εκκλησιασμός στους αγίους Θεοδώρους την Κυριακή της Ορθοδοξίας (την άλλη ημέρα των αγίων Θεοδώρων) (5 η Μαρτ), (γ) Η ετήσια συνάντησή μας με χορό και τραγούδια, σε ημερομηνία που θα καθοριστεί. (υπεύθυνοι διοργάνωσης ολόκληρο το συμβούλιο με επικεφαλείς, στην μεν Λυνίσταινα Μάρκος Γ. Σμυρνής, στην δε Αθήνα Γωγώ Δημητρακοπούλου- Κουτσογεώργη). Μεγάλη προβολή της Λυνίσταινας (Στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο από τον (Σερβαίο) Βασίλειο Κων/ντή Σχίζα με αφορμή τη «Σύναξη Λογίων») Η φετινή 14η «Σύναξη Λογίων», η οποία πραγματοποιήθηκε την 28 η Ιουλίου 2013 στη Λυνίσταινα της ορεινής Ολυμπίας, θεωρουμένη σημαντική πνευματική δραστηριότητα της ευρύτερης περιοχής, ήταν η αφόρμηση για τον συμμετέχοντα σ αυτήν Βασίλειο Κων/ντή Σχίζα από του Σέρβου Γορτυνίας, να δημοσιοποιήσει το γεγονός σε είκοσι δύο (22) περιφερειακές εφημερίδες και των έξι Νομών της Πελοποννήσου, στο «Δελτίο του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων», καθώς και στον ηλεκτρονικό τύπο. Αποτέλεσμα ήταν να γίνει μεγάλη προβολή του χωριού Λυνίσταινα, γεγονός που αναγνωρίστηκε από το Πολιτιστικό του - Συνέχεια στη σελίδα 6 ΕΝΑΣ ΥΨΙΠΕΤΗΣ ΑΗΤΟΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ! Στην τελευταία εκδήλωση προς τιμήν της αγρότισσας μάνας, πληροφορηθήκαμε με συγκίνηση ότι ένας αετός της Λυνίσταινας, (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αποφάσισε, μετά από 30 τόσα χρόνια σχεδόν, πτήσεων και υπερπτήσεων για χάρη του χωριού μας, αυτή τη φορά να προσγειωθεί μόνιμα. Αν και δεν πιστεύω ότι η προσγείωση θα είναι οριστική, γιατί όπως λέει και ο στίχος ο αετός πεθαίνει στον αέρα, αντιλαμβανόμαστε όλοι την ανάγκη που έχει και αυτός για ανάπαυση. Μιλάμε βέβαια για τον ιπτάμενο,τον πρώτο Ικαρο του χωριού μας, τον ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΜΥΡΝΗ, τον επίτιμο πρόεδρο του συλλόγου μας και Διευθυντή επί 19 συναπτά έτη της Λυνιστιάνικης Φωνής. Με κίνδυνο να προσκρούσω στη σεμνότητά του, με αφορμή την απόφασή του να αποχωρήσει από την διεύθυνση της εφημερίδας που ίδρυσε και ανάστησε, παίρνω το θάρρος να διατυπώσω δύο σκέψεις, που νομίζω μας εκφράζουν όλους. Δεν θα αναφερθώ στην τεράστια συμβολή του αγαπητού μας Σωκράτη στην ανασύσταση του συλλόγου των απανταχού Λυνιστιάνων, στο δρόμο που χάραξε μαζί με τους άξιους συνεργάτες Ένας χρόνος πέρασε κιόλας απ όταν έφυγε ο δάσκαλός μας Η απώλεια του δασκάλου, για το χρόνο που πέρασε, πολύ μεγάλη. Αισθητή σ όλους τους χώρους και από κάθε άποψη. Αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε κι από λίγους. Όσοι ακόμα το πληροφορούνται εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους, Μαθητές του, που φοίτησαν στη Λυνίσταινα ή εκείνος δίδαξε στα δικά τους, θέλουν κάτι να πουν, κάτι να φέρουν στη μνή μη τους. Απ αυτές - Συνέχεια στη σελίδα 6 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ Δημήτριος Π. Μητρόπουλος Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. (ε.α.) Επίτιμος Υπαρχηγός ΕΛ.ΑΣ. Αθήνα Προς τον Αντιστράτηγο ε.α. ΕΛ.ΑΣ. κ. Αντώνιο Αγγελόπουλο Στρατηγέ, Ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας να παραβρεθώ στη συνάντηση «Αντάμωμα» των Πνευματικών Ανθρώπων «ΛΟΓΙΩΝ» που οργανώθηκε την και από τις ώρες , στη Λυνίσταινα Ολυμπίας. Ήταν μια εκούσια και ευχάριστη συμμετοχή, όσων μεγάλωσαν - Συνέχεια στη σελίδα 6 - Συνέχεια στη σελίδα 7 Μήνυμα προέδρου ΔΣ Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι Με τις χριστουγεννιάτικες γιορτές, αλλά και τον ερχομό του νέου χρόνου, οι σκέψεις του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και οι προσωπικές δικές μου ευχές, ευχόμαστε να φθάσουν σε κάθε λυνιστιάνικη οικογένεια, με αγάπη κι εκτίμηση μεγάλη. Ζήσαμε όλοι μαζί έντονα, νοιώσαμε το χέρι στον ώμο του άλλου, αλλ αυτή τη φορά και τα λόγια όλων μας με αγάπη και προσεγμένα. Κι αυτό ήταν που άξιζε, που ένωνε, που προσέγγιζε όμοιος τον όμοιον. Διαπιστώσαμε την αγνότητα των αισθημάτων σας για τους συμπατριώτες, για τα παιδιά κι εγγόνια τους, που έφθαναν ως κι αυτή τη Λυνίσταινα. Γι αυτό και οι εκδηλώσεις μας αν και έγιναν με λιτότητα, δεν υστέρησαν σε νόημα και παράδοση. Καταξιωμένες και μονάχα με τα πλέον απαραίτητα. Όμως παρόλα αυτά και οι πατριώτες, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, αντέδρασαν κι έτσι η λαμπάδα της ελπίδας έγινε δυνατότερη. Το ίδιο προσδοκούμε και για το νέο χρόνο. Ο Σύλλογος χρειάζεται την παρουσία των συμπατριωτών και φίλων. Όλα τα άλλα θα τα δείξει το μέλλον. Οπωσδήποτε ευχόμαστε να ξαναβρούμε το δρόμο μας. Καλή χρονιά και όλοι με υγεία και, κυρίως, ο ένας δίπλα απ τον άλλο, ν ακούει τη φωνή του,. Αυτά που διδαχθήκαμε απ τους παλιότερους. Αυτό και η επιτυχία μας, τόσα χρόνια για τη Λυνίσταινα Κων/νος Τζαν. Σμυρνής ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ Παίρνοντας αφορμή από την καταχωρημένη σε παρακείμενη στήλη της Λ.Φ. ευχαριστήρια επιστολή του εξαίρετου συμπατριώτου μας (από το γειτονικό Κοπανάκι Τριφυλίας), Αντιστρατήγου και τ. Υπαρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας κ. ΜΗ- ΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Δημητρίου, αλλά και από πολλές ακόμη ευχαριστίες και συγχαρητήρια που έχουν μέχρι σήμερα εκφρασθεί από το σύνολο σχεδόν των εκλεκτών καλεσμένων στο ωραίο εκείνο πνευματικό και κοινωνικό συμπόσιο στη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ, στις 28 Ιουλίου φέτος, αισθάνομαι απέραντη την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ Dear Lynistians One more year has already been set aside. It was, the most difficult for us. Maybe because it had 13 months, {as it is used to be told}. Money just a few, human relations restricted, even the weather was against us! Some compared it to Personally, I believe, if we set out the war with killings-massacreses, homicides etr, that year was worse. Then the By Socratis Smyrnis θερμά και για μια ακόμη φορά, τόσο τον κ. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ, όσο και όλους εκείνους τους καλούς φίλους, τους ανθρώπους του βιβλίου και της πένας, οι οποίοι τίμησαν με την παρουσία τους το μικρό μας χωριουδάκι και εμένα προσωπικά. Ήταν μια υπέροχη, ευχάριστη, αλλά και γόνιμη από πνευματικής σκοπιάς ΣΥΝΑΞΗ τόσων εκλεκτών ανθρώπων εκεί και θα ήταν χρήσιμο να επαναληφθεί στο μέλλον. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ιδιαίτερα την ηγεσία της ΠΑΜΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗΣ ΑΜ- ΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ, της μεγάλης αυτής οικογένειας, που αγκαλιάζει όλους - Συνέχεια στη σελίδα 6 villages and the towns were vivid, with local products, supporting and the cities. But, compatriots based on our Association, in spite of that, did a lot. Our council organized holidays there, all around the year, {carnival, common liturgy in Athens, Easter, saint George, Saint Paraskevi, August 15 th, noun dance continued on page 6

2 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 74 Προσφορές για το οστεοφυλάκιο Με πρωτοβουλία και ενέργειες της δραστήριας συμπατριώτισσάς μας Ντίνας Μιλτ. Κορκολής της προσφέρθηκαν, αυτά που απαιτούντο, απ τους επίσης καλούς συμπατριώτες μας, για να επισκευαστεί η στέγη του οστεοφυλακίου, που έσταζε από καιρό. Ό,τι και να πούμε ή να γράψουμε για την Ντίνα, πάλι θα είναι λίγα. Βέβαια όχι μόνο για εκείνη, αλλά και για τους συμπατριώτες μας, όπως πιο κάτω. Κατανοούν το κάθε πρόβλημα και είναι δίπλα του. -Μάριος Σμυρνής Παναγιώτα Δ. Αγγελοπούλου-Φουρνατζοπούλου Κων/νος Τζ. Σμυρνής Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος Αναστάσιος Π. Γιαννόπουλος Γεώργιος Σ. Δράκος Παναγιώτα σύζ. Κ. Δράκου Φώτης Γ. Παναγούλιας Βασιλική Ι. Μιχελή Κων/να Μιχελή-Κατσιέρη Αθανάσιος Ι (Α) Κορκολής Φωτεινή Ν. Κορκολή-Παπαματθαίου...30 Και με τη μέθοδο αυτή έχουν γίνει τόσα και τόσα εργάκια, που έχουν και τη συναισθηματική σημασία τους. Συγχαρητήρια στη Ντίνα, συγχαρητήρια και στους συμπατριώτες. Να είναι πάντα καλά και να προσφέρουν. Όλα τα έχει ανάγκη το χωριό μας. Ο ταμίας του Συλλόγου Δημήτριος Π. Μιχελής Νοέμβριος 2013 Ευχαριστίες από το Μάρκο Γ. Σμυρνή Ευχαριστώ θερμά τους συμπατριώτες που μου εμπιστεύτηκαν το υστέρημά τους και έκαμα ορισμένα έργα στο περίπτερό μας, για την καλή λειτουργία του, αλλά, επίσης, και την καλή εξυπηρέτηση του πελάτου: (α) αγορά επαγγελματικής ψησταριάς, (β) αγορά ηλιακού θερμοσίφωνα, (γ) τοποθέτηση δύ τεντών, για την προστασία της ψησταριάς από αέρα και βροχή, (δ) αγορά «ξυλοσόμπας τζάκι», που εκπέμπει ζεστό αέρα για τη θέρμανση του καφενείου. -Παναγούλια Δ. Γεωργία-Καπλάνη...200δολ -Σμυρνής Μάρ. Αντών ε -Σμυρνής Γ. Μιχαήλ Σμυρνής Τζαν. Κων Δράκος Ι. Παναγ (Τάκης) Δράκος Παν. Ιωάν Παναγούλιας Ευαγ. Ιωάν Γιαννοπούλου Π. Σωτηρ-Ευσταθίου Κορκολής Ι (Ντ) Αθαν Ντακογιαννόπουλος Γεώργ Παναγούλιας Δ. Παναγ Γιαννόπουλος Γ. Κων Ηλιόπουλος Γεώργ Δράκος Σωτ. Γεώργ Βάγιας Τάκης Γκουγκούση Σπ. Αικ-Κορμπά Κορκολής Ι. Φώτιος Μιχελής Χαρ. Πέτρος Κορκολής Γ. Ιωάννης -Κορκολής Δ. Νικ Κορκολή Ι. Παρασκευή Κορκολής Γ. Αθαν Χρονόπουλος Γ Άγγελ Κορκολής Ι (Παν/τας και Αθανάσιος)...20 Συγχαρητήρια Επειδή η εφημερίδα βρίσκεται σε διαδικασία εκτύπωσης, εκφράζουμε μονάχα εγκάρδια συγχαρητήρια προς το Γιώργο. γιο, του Φώτη και της Ευαγγελίας Γ. Παναγούλια, για το γάμο του, την 21 Δεκεμ. 2013, με μια εξαίρετη γειτονοπούλα. Την Αναστασία-Θεόνη Χριστοδουλοπούλου φιλόλογο, καταγωγής απ τη μισολυνιστιάνικη Καλίδονα,. Συγχαίρουμε και τα δυο αυτά παιδιά, να ζήσουν ευτυχισμένα. Στο επόμενο φύλλο της Λ. Φ, και το υπέροχο άρθρο, για την όλη τελετή, απ τον κ. Αγγελόπουλο Αντ. ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ Γερόσταθος Αριστομ Σμυρνή Μάρ. Φωτειν Λώλος Σ. Αναστ Γιαννόπουλος Π. Αναστ Αγγελόπουλος Ν. Γεώργ Μιχελής Π. Ιωάν Μιχελή Γιαννίτσα Αιμ Σκουμπούρη-Λυμπερά Παν/τα Μιχελής Ι. Ανδρ Μιχελής Ι. Δημήτρ Μιχελής Ι. Βασίλ Σμυρνής Γ. Βασίλ Δράκος Γ. Διον Δράκος Διον. Γεώρ Βασιλούλης Γεώρ Παπαματθαίου Δ. Γεώρ (εις μνήμη Μαρούσας σύζ. Δ. Μιχελή) Μιχελή Γιώτη-Βασιλάκου Σκουμπούρης Δημητρ/λου -Κουτσογεώργη Γωγώ Αγγελ/λου-Φουρνετζ/λου Σκουμπούρης Αντ. Θωμάς Γιαννοπούλου Π έτ. Ελένη Παναγούλιας Γ. Νικ... δολλ Αγγελόπουλος Γ. Σταύρ Σμυρνής Αντ. Γεώργ Σμυρνής Τζαν. Σωκρ Δεληγεώργης Ν. Βασίλ Ψευδός Γεώργ (Αυστ) Δημητρακόπουλος Ν. Στ Μιχελή Χαρ. Πορφύρη Γλυκ Κορκολής Γ. Τάκης Μιχελής Π. Ζαχαρίας Ντούμη Βαρβάρα Δράκου Γ. Μαρία -Παναγ/λου Ηλιόπουλος Γεώργ Σμυρνής Γ(ιερ) Δήμ...25 Πρόκειται για τους πέντε+1 επιζώντες, τη στιγμή αυτή, συγχωριανούς μας πολεμιστές του Πρόκειται για τους ήρωες πατεράδες μας. Για τα παλικαρόπουλα της εποχής εκείνης, από είκοσι έως τριάντα πέντε ετών τότε και γεροντάκια πλέον σήμερα, που κουβαλούν στην πλάτη τους πάνω από εκατό χρόνια ο καθένας. Πρόκειται για τα ΛΥ- ΝΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΑ, τα οποία, μαζί με όλα τα άλλα ΕΛΛΗ- ΝΟΠΟΥΛΑ, όταν τα κάλεσε η -Σοφιανός Β. Γιαννόπουλος Παν. Β. Γιαννόπουλος Ιωάννης Δ. Αγγελόπουλος (γύφτ) ΠΑΤΡΙΔΑ το πρωί της 28 ης Οκτωβρίου 1940, έτρεξαν με το χαμόγελο στα χείλη και με τα τραγούδια στο στόμα να προασπίσουν την τιμή, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την εδαφική της ακεραιότητα. Πρόκειται για τα παιδιά εκείνα που πολέμησαν με γενναιότητα, με ηρωισμό και αυταπάρνηση επί έξι ολόκληρους μήνες στα χιονισμένα βουνά της ΑΛΒΑΝΙΑΣ, που σήκωσαν στα ουράνια τη δόξα και την υπερηφάνεια της ΕΛΛΑΔΑΣ και που απέσπασαν τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη όλης της τότε ελεύθερης ανθρωπότητας. Από τους εβδομήντα εννέα (79) συνολικά συγχωριανούς μας, που έδωσαν το παρών τους στο μεγάλο εκείνο Εθνικό Προσκλητήριο και που γλίτωσαν από τις εχθρικές σφαίρες, τα κρυοπαγήματα και τις πνευμονίες, σήμερα βρίσκονται στη ζωή μόνο οι πέντε. Πρόκειται για τους: ΙΩΑΝΝΗ Δ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, ΣΟΦΙΑΝΟ Β. ΓΙΑΝΝΟ Παναγούλιας Κ. Γεώργ Λαμπρόπουλος Β. Ιωάν Λαμπρόπουλος Β. Νικ Μιχελής Δ. Κων Γιαννόπουλος Γ. Πέτρος Σμυρνής Γ. Μιχελής Παναγούλιας Γ. Φώτ Μιχελή Ανδ Μιχελή Μιχελής Χ/ Πέτρ Βάγιας Τάκης Σμυρνής Γ. Μιχαήλ Σμυρνής Κ. Παναγ Αγγελόπουλος Αγγ. Αντών Μιχελής Παν. Δημ Αγγελόπουλος Γ. Ηλίας Γιαννόπουλος Στ. Δημ Χρονόπουλος Γ, Άγγελ Σκουμπούρη Ι. Αιμιλ Σκουμπούρης Ι. Κων/νος Σμυρνής Τζαν. Κων Όποιος συμπατριώτης και φίλος επιθυμεί να στείλει ΣΥΝΔΡΟΜΗ Από Εθνική Τράπεζα στον αριθμό < > 2) Από οποιαδήποτε άλλη Τράπεζα και εξωτερικό (abroad) στο: <IABAN: GR > <ETHNGRAA> 3) Μετά την καταβολή, για ενημέρωση, αλλά και την αποστολή της αντίστοιχης απόδειξης, γνωστοποίηση στο <lynistaina1@gmail.com> ή στα πιο κάτω τηλέφωνα του ταμία 4) Στο ίδιο και τηλέφωνα: για ασάφειες, παραλήψεις, καθυστερήσεις απάντησης κλπ 5) Εύχομαι σε όλους ολόψυχα καλό Πάσχα και καλό καλοκαίρι Ο Ταμίας του συλλόγου Δημήτριος Π. Μιχελής τηλ , κ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥ 1940 ΗΣΑΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΝΝΕΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΠΟΥΛΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Β. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥ- ΛΟ, ΚΩΝ/ΝΟ Ν. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ και ΦΩΤΗ Ι. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟ. Κι αν προσθέσουμε και τον Παναγιώτη Θύμ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ που πολέμησε αμέσως με τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, φθάνοντας έως την Ιαπωνία είναι έξι, στα 90 του τώρα και παρελαύνει ως βετεράνος του πολέμου κάθε χρόνο στην επίσημη γιορτή τους. Οι υπόλοιποι εβδομήντα τέσσερις (74) έχουν πλέον φύγει. Εμείς, τα παιδιά τους, κλίνουμε «γόνυ ευλαβείας» μπροστά στη σεπτή μνήμη αυτών που έφυγαν (οι δύο στο πολεμικό μέτωπο). Ταυτόχρονα εκφράζουμε τον θαυμασμό, την αγάπη και την εκτίμησή μας σε αυτούς που μας χαρίζουν ακόμη την πολύτιμη συντροφιά τους, ευχόμενοι να τους έχουμε κοντά μας για όσα ακόμη πιο πολλά χρόνια τους χαρίσει ο ΘΕΟΣ.Τους διαβεβαιώνουμε επίσης ότι νοιώθουμε υπερήφανοι γι αυτούς και τους υποσχόμαστε ότι το παράδειγμά τους θα μας διδάσκει, θα μας παρηγορεί, θα μας δίνει κουράγιο για πάντα, ειδικότερα δε κατά τις δύσκολες, τις τραγικές στιγμές που περνάει και πάλι σήμερα η ΠΑΤΡΙΔΑ μας. Με απέραντο σεβασμό σε Φώτ. Β. Λαμπρόπουλος Κων. Ν. Παναγούλιας Παναγιώτης Ευθ. Γιαννόπουλος ΗΠΑ σας ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ. Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Καλαμάτα Δεκέμβριος 2013 Ευχές για τις γιορτές και το νέο έτος Μας έστειλαν πολλοί συμπατριώτες και φίλοι κάρτες για τις άγιες ημέρες που πέρασαν. Μεταξύ αυτών κι ο Σύλλογος Ολυμπίων: «Ο πρόεδρος και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ολυμπίων, Σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα και κάθε ευτυχία για το 2014» Βλάμης Κων.

3 αρ. φύλλου 74 Λυνιστιάνικη Φωνή Το γεφύρι του Κούκου {Γράφει ο Δημήτρης Πρίγγουρης, επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων} Σε κάθε τόπο υπάρχουν πολλοί θρύλοι και δοξασίες που μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά. Η προφορική παράδοση έχει διασώσει πολλούς τέτοιους θρύλους, δηλαδή λαϊκούς μύθους που αναφέρονται σε βρύσες, σε ρέματα και σε γεφύρια. Η γέννηση των θρύλων βασίζεται πολλές φορές σε πραγματικά γεγονότα. Αλλά η φαντασία του λαού προσθέτει εξωπραγματικά στοιχεία, τόσα μάλιστα που αποκτούν μυθικές διαστάσεις. Οι περισσότεροι, βέβαια, θρύλοι είναι γύρω από τα γεφύρια, που τα περισσότερα απ αυτά είναι στοιχειωμένα, το καθένα όμως χωριστά έχει τη δική του ιστορία. Λίγο πολύ όμως μοιάζουν όλες οι ιστορίες με μικρές παραλλαγές η μία από την άλλη. Ο γνωστότερος θρύλος βέβαια στην περιφέρειά μας, είναι εκείνος για το γεφύρι στο Παχυπόδι του Φαναρίου. Αλλά και το γεφύρι του Κούκου έχει την ιστορία του, είναι όμως πραγματική ιστορία και όχι θρύλος και είναι ένα θαυμάσιο έργο τέχνης. Το όνομά του το οφείλει, με την παράδοση που κανείς δεν την αμφισβητεί, σε κάποιον Κούκο που είχε τη στάνη του, κάπου εκεί κοντά. Κάποια νύχτα ο νουνός του Κούκου, ο Μπράϊμης, έκλεψε κάμποσα γίδια του Κούκου. Τον αντελήφθη ο Κούκος και μάλωσαν σε αυτό το σημείο που είναι χτισμένο το γεφύρι και ο Μπραϊμης το μαχαίρωσε στην καρδιά. Και από τον Κούκο πήρε το όνομά του. Το γεφύρι χτίστηκε με επιχορήγηση του κράτους και με ενέργειες του βουλευτή Γορτυνίας Αθανασίου Βαλαβάνη, το Διευκόλυνε την επικοινωνία το χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι περνάγανε από το Σεκουλέικο που υπήρχε πόρος, των χωριών της δυτικής Γορτυνίας, με την Ανδρίτσαινα. Όταν οι μηχανικοί του υπουργείου πήραν την εντολή να βρουν τοποθεσία και να κάνουν τα σχέδια, ηύραν την τοποθεσία που θα χτίζανε το γεφύρι. Ήταν στην τοποθεσία «Τρία Αλώνια», λίγο πιο κάτω από τη συμβολή του Αλφειού και του Λούσιου, στο πιο στενό σημείο, αλλά το ποτάμι ήταν ορμητικό και ήταν βράχια απότομα. Οι μηχανικοί όμως δεν αναλάμβαναν την κατασκευή του, γιατί δεν είχαν που να στηρίξουν τις σκαλωσιές. Γνωστή είναι η παροιμία: «Ο Θεός έπλασε τον κόσμο και οι Λαγκαδιανοί τον έχτισαν». Τότε παρουσιάστη ο πρωτομάστορας Αντώνης Κάτσιανος από τα Λαγκάδια στους μηχανικούς και τους είπε, ότι αναλαμβάνει εκείνος την κατασκευή και τους ανέλυσε το σχέδιό του. Αυτοί συμφώνησαν. Ο Κάτσιανος προμηθεύτηκε οργιές τριχιά, την έπλεξε σαν δίχτυ, την έδεσε στα δέντρα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά στις όχθες του ποταμού και πάνω στήριξε την σκαλωσιά. Το γεφύρι είναι μονότοξο με πελεκητή στηριγμένο επάνω στους βράχους και έχει ύψος 4μ και μήκος 25. Την πληροφορία, για το γεφύρι του Κούκου, μου την έδωσε ο φίλος Νίκος Τζουρούκος που διατηρεί ψησταριά μαζί με τον αδελφό του τον Αντώνη στην είσοδο της πόλης από τη Μεγαλόπολη, και τον ευχαριστώ. Ο Νίκος Γ. Παναγούλιας γιόρτασε τα 70 του με τις δυο εγγονές του Εκεί,στο Μίτσιγκαν της Αμερικής γιόρτασε ο Νίκος Γεωργ. και Μηλιάς Παναγούλιας, ανάμεσα στις δυο εγγονές του, τα 70 του. Κι όπως, μας είπε η κόρη του Ολυμπία: «Αυτή που είναι δεξιά από τον μπαμπά μου είναι η κόρη μου. Τη λένε Νεκταρία. Η άλλη στο αριστερό του είναι της αδελφής μου Λάνας κόρη Χριστίνα». Ευχόμαστε (αρ) Νεκταρία, παππούς, Χριστίνα και στις δυο τους, να έχουν τύχη στη ζωή τους. Κι όσο για το Νίκο,του ευχόμαστε να είναι πάντα καλά, να έρχεται στην Ελλάδα και στη Λυνίσταινα, όπως κι ως τώρα. Κι όσο για το μέλλον όταν θα κλείσει τα 100 να τα γιορτάσει με δυο δισέγγονές του. Από εμάς πάντα την αγάπη μας. Και η προσπάθεια, για τις Λυνιστιανοπούλες, στη Ζάκυνθο αυτή τη φορά. Η Μαρία Ι. Αγγελοπούλου (Στάθη) Κλάδη (Μούργου) Η Μαρία, τελικά κατέληξε στη Ζάκυνθο, έφυγε για την Αθήνα, απ τα νεανικά της χρόνια γι αυτή την τύχη την καλύτερη. Κι εκεί εργαζόταν με πίστη και σκοπό να δημιουργήσει οικογένεια, όπως την ονειρευόταν, αλλά κι όπως της άξιζε. Όμως οι γονείς της, ο μπάρμπα Γιάννης και η θεια Βενέτα, είχαν φροντίσει, να πάρει μαζί της Γιάννης-Βενέτα (γονείς) «το κασελάκι τής αξιοπρέπειας και των αρετών»-όπως το ονόμαζαν τότε στη Λυνίσταινα- και γεμάτο, αλλά και καλά σφραγισμένο! Ένα για το κάθε Λυνιστιανόπουλο! Έλεγαν. Τα βήματά της πάντα στέρεα. Τότε ήταν που γνωρίστηκε με το Γιάννη Κλάδη από τη Ζάκυνθο. Παιδιά και τα δυο, κι εκείνος με τις επτανήσιες αρχές του, που ταίριαξαν με της Γιάννης και Μαρία Κλάδη Μαρίας. Κι αυτό το ταίριασμα ήταν που τα οδήγησε για μόνιμη επιστροφή τους στον Αγαλά Ζακύνθου, το πατρικό τους χωριό. Η θεια Βενέτα το ονόμαζε ευλογημένο χωριό και τους κατοίκους του «αγίους». Κι όλα καλά τους πήγαν!!. Απόχτησαν τρία χαριτωμένα παιδιά. Ένα γιο και δυο κόρες, αλλά και τα τρία με δικές τους οικογένειες. Ο Διονύσης το Γιάννη 14, τη Μαρία 11 και το Χριστινάκι 1 έτους,. Η Παναγιώτα το Γεράσιμο 19 και τη Μαρία 15 και η μικρότερη Αθανασία, το Διονύση 3 και το μικρό κι αβάπτιστο ακόμα αγόρι. Η Μαρία, μια και πίστευε πως βρισκόταν κοντά στη Λυνίσταινα, συχνά την επισκεπτόταν, και κυρίως σε γιορτές και πανηγύρια. Κι όπως λέγει, ο γαμπρός της Διονύσης «Συνέχεια μιλάει για τις ρίζες της και επιθυμεί να βρει τρόπο να μαθαίνει τα νέα από τους παιδικούς γνωστούς και φίλους, αλλά βλέπετε η θάλασσα είναι πολλές φορές εμπόδιο στις επιθυμίες μας». Ευχόμαστε σε όλους να είναι καλά. Και τη Μαρία τα νέα θα τα μαθαίνει κι απ τα παιδιά της, που καθημερινά επικοινωνούν με το Λυνιστιάνικο στοιχείο, μέσα απ τις ηλεκτρονικές σελίδες μας. Να είναι όλοι καλά. Σεργιάνι στο περιβόλι των Παραμυθιών Οι τρεις εντολές (κ. Αγησίλ. Γεωργούλια συντ/χος δάσκαλος) Μια φορά κι έναν καιρό, τα παλιά τα χρόνια που οι Έλληνες ξενιτεύονταν και δεν ήταν ούτε ταχυδρομεία ούτε τηλέφωνα, παντρεύτηκε ένα ζευγάρι. Σε λίγο καιρό ο άνδρας ξενιτεύτηκε. Πέρασαν χρόνια πολλά, 20 χρόνια, κι αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό. Λέει τοτε στο αφεντικό του. -Αφεντικό, να μου δώσεις τη δούλεψή μου, γιατί εγώ αποφάσισα να γυρίσω στο χωριό μου. Το αφεντικό βγάζει και του δίνει 3 φλουριά να τον πληρώσει για τα 20 χρόνια. Λίγο του φάνηκε, αλλά δεν μίλησε. Για 20 χρόνια δουλειάς μόνο τρία φλουριά, σκέφθηκε Χαιρέτησε το αφεντικό και ξεκίνησε να φύγει. Τον χαιρέτησε κι εκείνος και του ευχήθηκε καλό δρόμο, αλλά πριν προλάβει να κάμει βήμα, τον φωνάζει. -Α! Κάτι ξέχασα, του λέει. Δώσ μου το ένα φλουρί, για να στο πω. Του επιστρέφει το ένα το φλουρί και τότε εκείνος του λέει. -Στο δρόμο που πηγαίνεις να μη ρωτάς τι κάνει ο ένας κι ο άλλος. Να κοιτάς το δρόμο σου. Ξεκινά πάλι να φύγει, με δυο φλουριά τώρα, αλλά προτού προλάβει να κάνει δέκα βήματα, τον φωνάζει πάλι. Ξέχασα και ακόμα. Δώσ μου ένα ακόμα φλουρί για να στο πω. Παίρνει και το άλλο φλουρί και του λέει. -Όπου πάνε οι πολλοί, εσύ να μην πας. -Α! λέει από μέσα του. Πολύ με πλήρωσε και μου τα παίρνει ένα-ένα πίσω. Ξεκινά πάλι και προτού πάρει τη στροφή τν ξαναφωνάζει. -Γύρνα, γιατί κάτι ξέχασα πάλι. Δώσ μου και το άλλο φλουρί για να στο πω. Τι να κάνει, του δίνει και το τελευταίο φλουρί και τότε το αφεντικό του λέει. -Το θυμό το βραδινό, κράτα τον για το προυνό (πρωινό). Φεύγει τώρα όπως ήρθε μ άδεια χέρια, μόνο με λίγο ψωμί στον τρουβά του. Περπατούσε και συλλογίζονταν τη γυναίκα του, που την άφησε νεόνυμφη κι έφυγε στα ξένα. Στο δρόμο που πήγαινε βλέπει έναν αράπη να κάθεται και να κολλάει φλουριά σε μια γέρικη βελανιδιά. -Γεια σου πατριώτη. -Γεια σου και σένα. Και χωρίς να τον ρωτήσει τι κάνει, συνεχίζει το δρόμο του. Τον φωνάζει τότε ο αράπης και του λέγει. -Γιατί δε με ρωτάς, τι κάνω; -Τι με νοιάζει εμένα. Εσύ κάνεις τη δουλειά σου κι εγώ τραβάω το δρόμο μου. -Αφού λοιπόν δε με ρώτησες, κάτσε και πάρε όλα τα φλουριά που έχει η βελανιδιά. Αν ήσουν περίεργος και με ρωτούσες, θα σ έσφαζα και θα σε κρεμούσα (αρ)γεράσιμος (Παν/τας), Γιάννης (Διον), Διονύσιος(Αθ/ας) μπ. (αρ) Μαρία(Παν/ας), Μαρία (γιαγιά), Μαρία (Διον) Αβάπτιστο (Αθανασίας) εκεί. Και του έδειξε έναν πύργο από κεφάλια. Μάζεψε τα φλουριά και γέμισε ο τρουβάς. -Ένα φλουρί έδωσα και έναν τρουβά φλουριά πήρα. Άϊντε-άϊντε. Σε λίγο, στο δρόμο βρίσκει ένα καραβάνι με 15 άλογα και 5-6 αγωγιάτες. -Γειά σας πατριώτες. Με θέλετε στην παρέα σας; -Για πού πας, για την Ελλάδα; Κι εμείς εκεί πάμε, έλα μαζί μας. Ξεκινούν όλοι μαζί. Όταν τους νύχτωσε πήγαν σ ένα χάνι. Ήταν καλοκαίρι και τα άλογα δεν τα βαλαν στο χάνι. Εγώ θα κοιμηθώ εδώ με τα άλογα, είπε. Δεν έρχομαι μαζί σας. Πήγαν αυτοί στο χάνι, έφαγαν, ήπιαν, κοιμήθηκαν, αλλά το βράδυ έγινε σεισμός, έπεσε το χάνι και σκοτώθηκαν όλοι. Τώρα έμεινε αυτός νοικοκύρης των αλόγων και της πραμάτειας. Ά! λέει, προφήτης ήταν το αφεντικό μου. Να δούμε τώρα τι θα έχει η τρι εντολή. Πέρασαν μέρες δρόμος, ίσως και να δούλευε στους μύλους του Ζιάκα στη Βλαχιά. Κάποτε έφτασε στο χωριό του. Ήταν σούρουπο, άρχισε να νυχτώνει όταν έφτασε έξω από την πόρτα του σπιτιού του. Χτυπάει την πόρτα και ακούει τη φωνή της γυναίκας του. -Ποιος είναι; -Άνοιξε, είμαι ξένος και δεν έχω, πού να μείνω. Έχω και 15 άλογα μαζί μου. -Είμαι μόνη μου, λέει η γυναίκα, και δεν ανοίγω σε αγνώστους. Άμα θέλεις πιο κει κει είναι το αχούρι. Βάλε τα άλογα και ξημέρωσε και συ. Χάρηκε που η γυναίκα του δεν άνοιγε σε αγνώστους, αλλά και πάλι δεν τον έπαιρνε ο ύπνος και κοίταζε απ τη χαραμάδα του σπιτιού. Κατά τις 10 με 11 το βράδυ, βλέπει έρχεται ένας νέος, λεβέντης. Τον ανοίγει η γυναίκα του, τον αγκαλιάζει, τον φιλάει και τον βάζει μέσα. Αυτός νευριάζει κι αποφασίζει να πάει μέσα να τους σκοτώσει. Τότε θυμήθηκε την τρίτη εντολή του αφεντικού «το θυμό το βραδινό, κράτα τον για το προυνό», αλλά δεν έκλεισε μάτι όλη νύχτα. Το πρωί βλέπει το νέο, βγαίνει με το γκιούμι για να πλυθεί έξω στην αυλή, γιατί τα χρόνια εκείνα δεν ήταν βρύσες και μπάνιο μέσα στα σπίτια και ακούει το νέο να φωνάζει. -Μάνα, ξέχασα να πάρω το προσόψι. Μου το φέρνεις; Αχ! Τι θα κανα! σκέφθηκε. Ήταν ο γιος του. Όταν έφυγε η γυναίκα του ήταν έγκυος κι αυτός δεν το ήξερε. Τον φωνάζει τότε ο νέος να πιουν έναν καφέ, γιατί η μάνα του είπε ότι έχουν έναν ξένο στο αχούρι και πάει κι αυτή εκεί. Τον κοιτάζει-τον κοιτάζει αλλά δυσκολεύεται να μιλήσει, ώσπου παίρνει την απόφαση να τον ρωτήσει από πού έρχεται. Του λέει ότι μοιάζει πολύ στον άνδρα της που έφυγε στα ξένα πριν 20 χρόνια και δεν γνωρίζει το γιο του, γιατί δεν τον είδε ποτέ. Τότε της λέει ότι αυτός ο ίδιος είναι ο άνδρας της και της διηγήθηκε όλη την ιστορία και τις περιπέτειές του. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Αγησίλαος Γεωργούλιας

4 αρ. φύλλου 74 Λυνιστιάνικη Φωνή Η Λυνιστιάνικη σελίδα FACEBOOK (FB) και η «ΟΜΑΔΑ» έχουν αγκαλιάσει τα Λυνιστιανόπουλα, εσωτερικού κι εξωτερικού. Σημαντική και η πιο κάτω επιστολή των δυο νέων συμπατριωτών μας Η πρωτοβουλία του Συλλόγου μας ν αποφασίσει για μια «ηλεκτρονική στέγη» των μελών και κυρίως της νεολαίας μας, απεδείχθη πράξη σοφή και σωτήρια. Ως τώρα, πάνω από 120 λυνιστιανόπουλα και λυνιστιανοπούλες, έχουν χώρο δικό τους, να επικοινωνούν μεταξύ τους, να βάζουν παλιές και νέα φωτογραφίες, να τις σχολιάζουν μ ευφυολογήματα, να παρακολουθούν τη διεθνή επικαιρότητα, αλλά και ν αναφέρονται σε λυνιστιάνικες συνήθειες. Όμως, δυο απ τα παιδιά μας, η Κατερίνα Αντ. Μιχελή κι ο Νικ. Αντ. Αγγελόπουλος, είχαν μια επιπρόσθετη πρωτοβουλία, με την πιο κάτω επιστολή τους, η οποία και υιοθετήθηκε αφού συζητήθηκε και στη φετινή Γενική Συνέλευση. Έτσι, σ αυτή την ΟΜΑΔΑ, επί του παρόντος «εισέρχονται» μονάχα Λυνιστιανόπουλα, μ επιλεγμένα θέματα, σχετικά με την ιστορία και τους δικούς μας ανθρώπους. Και η Κατερίνα, κόρη του Αντώνη Γ. Μιχελή αναβιώσαντος το Σύλλογο το 1970, γράφει: «.Μετά από συνεννόηση με το Νίκο Αγγελόπουλο, καθώς εκείνος είχε την αρχική ιδέα δημιουργία μιας ομάδας στο διαδικτυακό τόπο του facebook, με στόχο την προβολή του χωριού και των ανθρώπων του, και την αλληλεπίδραση των συμπατριωτών, σας παραθέτουμε από κοινού κάποιες προτάσεις, καθώς θεωρούμε σημαντικό τη δημιουργία μιας τέτοιας ομάδας. Η συγκεκριμένη διαδικτυακή ομάδα, θα μπορεί να μοιάζει λίγο με τη φιλοσοφία της ηλεκτρονικής σελίδας του χωριού, με τη διαφορά πως θα μοιάζει μ ένα «διαδικτυακό καφενείο», μέσα από το οποίο οι συμμετέχοντες θα μπορούν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, να ενημερώνονται για νέα, να ανταλλάσουν απόψεις πάνω σε θέματα που θα ανεβαίνουν στη σελίδα, να παρέχεται βοήθεια, και το κυριότερο να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Για τη δημιουργία της θα χρειαστεί μεράκι, κέφι, καλή διάθεση και μερικοί διαχειριστές, ώστε να υπάρχει έλεγχος των θεμάτων και να μην γίνεται αλαλούμ. Εμείς είμαστε διαθέσιμοι, και θα ήταν ιδιαίτερη δική μου προσωπική χαρά, αλλά θα ήταν καλό να είναι διαχειριστές και μέλη του ΔΣ, και όποιος άλλος εθελοντικά θέλει να συμμετέχει ως διαχειριστής εφαρμόζοντας τους σκοπούς της σελίδας. Οι λόγοι αναγκαιότητας μιας τέτοιας ομάδας συνοπτικά θα μπορούσαν να είναι οι παρακάτω. Μέσα από μια τέτοια ομάδα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο το οποίο θα παρείχε τις εξής δυνατότητες: Κατερίνα Μιχελή 1. Δυνατότητα να λειτουργήσει σαν ένα «διαδικτυακό καφενείο» με το σκεπτικό της μεταξύ μας γνωριμίας, ανταλλαγής απόψεων και γενικότερα δεσίματος, αλλά και άμεσης επικοινωνίας 2. Δυνατότητα προβολής έργου αλλά και υπηρεσιών συμπατριωτών μας αλλά και φίλων τους σε ένα διευρυμένο περιβάλλον ανθρώπων με στόχο την ενίσχυση επαγγελματιών αλλά και την δυνατότητα «προσφορών» για τα μέλη της ομάδας. 3. Δυνατότητα προβολής του χωριού, της ιστορίας του, των μνημείων του (πχ Κάστρο, Λενικό, παλιό νεκροταφείο), των σημαντικών ανθρώπων που γεννήθηκαν στο χωριό. 4. Δυνατότητα δημοσιοποίησης και σχολιασμού επίκαιρων θεμάτων, προβλημάτων και προβληματισμών σχετικά με το χωριό. Πχ θέματα καθαριότητας, σκουπιδιών, κατασκευής δρόμων (πχ ο δρόμος προς τα Μιχελαϊικα που σε κάποιο σημείο γίνεται τόσο στενός που θα προκληθεί ατύχημα κάποια στιγμή) προβλήματα των μόνιμων κατοίκων ιδιαίτερα την περίοδο του χειμώνα κ.α 5. Μέσα από τη γενικότερη προβολή του χωριού, δυνητικά θα υπάρχει η δυνατότητα προβολήςδημοσιοποίησης των προβλημάτων Υπάρχουν αμέτρητες καταγραφές ιστορικών γεγονότων στο πέρασμα των αιώνων, που σημάδεψαν καταλυτικά την ανθρωπότητα ή ένα μέρος αυτής, είτε με θετικά αποτελέσματα και συνέπειες, είτε αρνητικά και δυσάρεστα που λειτούργησαν ως τροχοπέδη στην πορεία της. Άλλα από αυτά ξεθώριασαν με το πέρασμα του χρόνου και την εξέλιξη των πραγμάτων σε διάφορα στάδια της ανθρώπινης πορείας, άλλα στιγμάτισαν θετικά ή αρνητικά την ανθρωπότητα και τη διαμόρφωσή της σε διάφορα επίπεδα, πολιτισμικά, γεωπολιτικά, οικονομικά, πολιτειακά κλπ. Κάποια από αυτά τα γεγονότα αποτελούν διαχρονικά ορόσημα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όσο και αν η ιστορική μνήμη παρουσιάζεται, θα έλεγα, ασθενική πολλές φορές ή επιλεκτική απέναντι στο ιστορικό χρέος.. Τέτοιοι ιστορικοί σταθμοί στην ανθρωπότητα δημιουργήθηκαν πολλοί, ίσης ή και διαφορετικής αξίας και μεγέθους που θα μπορούσε κανείς να γράφει ατέλειωτα. Τότε όμως θα είχαμε το στοιχείο της επανάληψης, αφού τόσοι και τόσοι ασχολήθηκαν με αυτές τις καταγραφές και διασώθηκε έτσι η ιστορική αλήθεια μέσα στο χωνευτήρι του χρόνου σε όποια μορφή και έκταση σε συνδυασμό πάντα με την όποια αντοχή του αντικειμενικού και υποκειμενικού στοιχείου. Βεβαίως ο υποκειμενικός παράγων έχει επηρεάσει κατά καιρούς ιστορικές καταγραφές, ιστορικά γεγονότα, χωρίς τούτο να ενέχει απαραίτητα δόλο, αλλά μια άποψη που τεκμηριώνεται με τα δικά της κριτήρια και τις εκτιμήσεις του ιστορικού. Οπωσδήποτε όμως, είναι απαραίτητη αναγκαιότητα, να μην αλλοιώνεται το γεγονός σε βάρος της ιστορικής αλήθειας. Σήμερα που κάποιοι της Ευρωπαϊκής ηπείρου επιχειρούν ν αποκτήσουν την επικυριαρχία, είτε πολιτικά, είτε οικονομικά όπως και στο παρελθόν άλλωστε, δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να αποδεχθούν, ενδεχομένως, την ιστορική αλήθεια που σηματοδοτεί την επίδραση της ελληνικής φυλής στη διαμόρφωση της εικόνας, γεγονός που απορρέει από βάθος χρόνου είκοσι πέντε περίπου αιώνων. Είναι εκείνοι, θα έλεγα, που κοσμούν την αδοξία τους με τα αριστουργήματα της αρχαιοελληνικής τέχνης, μιας εποχής που εκείνοι δεν αποτελούσαν την εθνική οντότητα στον ευρωπαϊκό χάρτη των Τεχνών, των Γραμμάτων, της Φιλοσοφίας, των Επιστημών. Είναι εκείνοι που αδυνατούν να αποδεχτούν πως η σημερινή του, και ενδεχόμενα, να υπάρξουν ήπιες παρεμβάσεις και επιλύσεις των ζητημάτων. Στη δική μας ευχέρεια είναι πως θα διαχειριστούμε το κάθε τι. 6. Δυνητική λειτουργία ως ένας «άτυπος πίνακας ανακοινώσεων» τόσο προσωπικών (καλέσματα, κοινωνικά γεγονότα κ.α), όσο και επίσημων του συλλόγου (γιορτή μάνας, πανηγύρι 15 αύγουστου) αλλά και άλλων τοπικών φορέων. 7. Δυνατότητα λειτουργίας ως ένα blog όπου κάθε μέλος μπορεί να ανεβάσει αρχεία κειμένου, φακέλους φωτογραφιών, λαογραφικό υλικό και ό,τι άλλο σχετικό έχει σχετικό με το χωριό τροφοδοτώντας σε ένα βαθμό με υλικό τόσο την εφημερίδα και την ιστοσελίδα αλλά και διάφορες άλλες ενέργειες (βιβλία, αφιερώματα, εκδηλώσεις κ.α) 8. Δυνατότητα λειτουργίας σαν ένα «amber alert» για επείγοντα θέματα που απασχολούν μέλη όπως πχ αναζήτηση αίματος για επείγοντα περιστατικά, αλληλοβοήθεια σε διάφορα θέματα (φορολογικά, νομικά, επαγγελματικά, ιατρικά κ.α), βοήθεια σε μέλη ή άτομα που έχουν ανάγκη. 9. Στην ομάδα αυτή θα μπορούν να συμμετέχουν άτομα άλλων γειτονικών και μη χωριών-ομάδωνσυλλόγων (που οι διαχειριστές θα φιλτράρουν και θα επιλέξουν) έτσι ώστε να υπάρχει μια μεγαλύτερη δυναμική και να εμπλουτιστεί τόσο το κοινό αλλά και ο όγκος ενημέρωσης και γνώσης γύρω από την περιοχή τόσο σε λαογραφικό-ιστορικό επίπεδο όσο και σε θέματα επικαιρότητας, και να γίνει ευρύτερα γνωστό τόσο το μέρος αλλά και το έργο των ανθρώπων του συλλόγου 10. Μπορεί να υπάρξει δυνατότητα ανάδειξης της επισκεψιμότητας της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας του χωριού μέσα από σύνδεση της με την ομάδα και παράλληλα να ενσωματωθεί (ως δυνατότητα like) σε σελίδες (προφίλ) συμπατριωτών & φίλων αυξάνοντας τόσο τα μέλη της ομάδας αλλά και τις επισκεψιμότητες των εν λόγω σελίδων.όπως μπο- Η συνδρομή του ελληνικού στοιχείου στην Ευρώπη (Σε βάθος χρόνου είκοσι πέντε αιώνων) (του Λευτέρη Γερόσταθου) εικόνα της Ευρώπης και η ευρύτερη διαμόρφωσή της οφείλεται και στην επίδραση του ελληνικού στοιχείου, από τους χρόνους της αρχαιότητας, αλλά και μετέπειτα, όταν εκείνοι (οι Έλληνες) αποτελούσαν αδιαπέραστο ανάχωμα απέναντι στους Ασιάτες επιδρομείς, Πέρσες, Άραβες και άλλους λαούς εξ ανατολών. Και λειτούργησε τούτο ως ασπίδα προστασίας των ανατολικών συνόρων της Ευρώπης, σε μια διαφαινόμενη απειλή σε ό,τι τούτο συνεπάγεται. Είναι κάποιοι που ασεβούν πάνω σένα λαό, που οι πρόγονοί του διαφύλαξαν με θυσίες την ύπαρξή του, αλλά και τα σύνορα της Ευρώπης, με ό,τι τούτο σημαίνει ιστορικά και ουσιαστικά. Και τούτο, θαρρώ, δεν αποτελεί μια θέση πατριωτικής ευαισθησίας μόνο, αλλά και μια ακατάλυτη ιστορική αλήθεια, την οποία καμιά ιστορική πένα, θαρρώ, δεν θα επιχειρήσει να την αμφισβητήσει διαχρονικά. Στο εγχείρημά μου να τεκμηριώσω και να υποστηρίξω την άποψή μου περί διάσωσης της φυσιογνωμίας της Ευρώπης σε χρονικό διάστημα είκοσι πέντε αιώνων περίπου, μέσα από πολλές μεταβολές και ανακατατάξεις σε διάφορα επίπεδα, θα επικαλεσθώ ελάχιστα από τη σωρεία των γεγονότων που συνέβαλλαν καθοριστικά σε τούτο. Κορυφαία στην τάξη των γεγονότων θεωρώ τα παρακάτω, χωρίς να υστερούν σε αξία και υψηλής σπουδαιότητας και τόσα άλλα, που σημάδεψαν ιστορικά τον ελληνισμό και τη θέση της Ευρώπης. α) Το νικητήριο αποτέλεσμα της μάχης του Μαραθώνα το έτος 490 π.χ κατά των πολυπληθέστερων Περσών είχε μια κοσμοϊστορική αξία και για την πόλη των Αθηνών και για την Ελλάδα γενικότερα, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη με ό,τι τούτο συνεπάγεται στην παραπέρα πορεία της και εξέλιξη των πραγμάτων αν το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο, β) Ένα άλλο νικητήριο αποτέλεσμα εκ μέρους των Ελλήνων το έτος 480 πχ. κατά την ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας απέναντι σε ένα πολυπληθή περσικό στόλο Αντάμωμα των Παναγουλαίων 2013 Φώτ. Γ. Παναγούλιας με 3 συνονόματους από Βαλτεσινίκο Πραγματοποιήθηκε και φέτος, 17 Αυγούστου, για τρίτη συνεχή χρονιά, το καθιερωμένο πλέον αντάμωμα των Παναγουλαίων. Σε Παναγουλαίικη ταβέρνα, στην τοποθεσία «Κρύα Βρύση», που βρίσκεται ανάμεσα στα έλατα, τοπίο γραφικό σε αρκετό μεγάλο υψόμετρο, όπου ευρίσκοντο τα λημέρια των Παναγουλαίων. Παρευρέθηκαν πολλοί Παναγουλαίοι από το Βαλτεσινίκο, αλλά και από τα γύρω χωριά της περιοχής, καθώς και της ορεινής Ολυμπίας Μίνθη και Λυνίσταινα. Ο χορός και το κέφι το αποκορύφωμα της βραδιάς. Σ αυτό σημαντική η συμβολή από τα κρασιά και τα άφθονα γευστικά και νόστιμα κρέατα από τα λημέρια των Παναγουλαίων που δεν έλειψαν όλη τη νύχτα. Όμως όλα τους, μαζί με τα Κολοκοτρωναίικα τραγούδια, ομόρφυναν την εκδήλωση ακόμα περισσότερο. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές Γιώργο Παναγούλια, Κώστα Παναγούλια και Αγαθοκλή Παναγούλια. Όλοι αποχώρησαν ευχαριστημένοι από το φετινό «αντάμωμα», αλλά κι όλοι τους ευχήθηκαν και του χρόνου, πάλι υγιείς και παρόντες, με ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή. Σεπτέμβριος 2013 Φώτιος Γ. Παναγούλιας ρείτε να συμπεράνετε από μια τέτοια ομάδα μπορούν να προκύψουν πάρα πολλές δυνατότητες... Από την απλή καθημερινή επικοινωνία ως την συμβολή στην δημιουργία μιας τράπεζας αίματος ή τη δημιουργία ομάδας εθελοντών στην ευρύτερη περιοχή σε επίπεδο παροχής βοηθείας (ατομικής-περιβαλλοντικής). Ενδεικτικά σας προτρέπω να διαβάσετε για την εθελοντική οργάνωση Ρομέλ, που δραστηριοποιείται στην Κρέστενα ( blogspot.gr/p/blog-page_7.html). Τέλος (όπως ο Νίκος Αγγελόπουλος αναφέρει) με δυνατά μέλη θα μπορούσαμε να έχουμε δικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό και γιατί όχι να καταφέρουμε επιτέλους με χρήση ηπίων παρεμβάσεων να υπάρξουν βελτιώσεις στο χωρίο (χρήση ηλιακής & αιολικής ενεργείας για κοινωφελείς σκοπούς) ανάδειξη μονοπατιών της περιοχής με παράλληλη τεκμηρίωση της ιστορίας του κάστρου δίνοντας έτσι την δυνατότητα επισκεψιμότητας στην περιοχή...γενικά στο χέρι μας, στη διάθεση μας και στο μεράκι μας είναι ως που θέλουμε να φτάσουμε την ομάδα ή να την βελτιώνουμε στο μέλλον. Πιστεύω όμως πως η ομόνοια που δίδαξε στους συγχωριανούς ο πατέρας μου Αντώνης Γ Μιχελής, έχει περάσει στους συμπατριώτες και η ομάδα θα πάει καλά. Γιατί θέλουμε πραγματικά το έργο που αναβίωσε ο Αντώνης Γ Μιχελής, και με τόσο ενθουσιασμό συνεχίζετε εσείς να το συνεχίσουμε κι εμείς. Με εκτίμηση Κατερίνα Αντ. Μιχελή Νίκος Αγγελόπουλος σήμανε την αρχή του τέλους της εκστρατείας των Περσών κατά των Ελλήνων και κατ επέκταση της Ευρώπης. Είναι και τούτο ένα σωτήριο αποτέλεσμα και για τον ελληνισμό και για την Ευρώπη μετά δικά του ιστορικά χαρακτηριστικά, γ)στην τρίτη περίπτωση θα αναφερθώ ενδεικτικά σε μεταγενέστερη χρονική περίοδο, στην εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Τότε που οι συσχετισμοί ήσαν διαφορετικοί σε πολλά επίπεδα και η εικόνα της Ευρώπης περισσότερο ολοκληρωμένη σε σχέση με την αρχαιολογική περίοδο. Και τότε το ελληνικό στοιχείο σαν βυζαντινή αυτοκρατορία, πλέον υπήρξε ένα προστατευτικό φράγμα απέναντι στις επιδρομές των Περσών, των Αράβων και άλλων λαών εξ ανατολών. Πχ το οι Άραβες υπέστησαν πανωλεθρία στην προσπάθειά τους να στραφούν κατά της Κωνσταντινούπολης. Επίσης επί βασιλείας Πωγωνάτου ( ) η δάσωση της πρωτεύουσας του Βυζαντίου από τους Πέρσες υπήρξε μέγιστο γεγονός σωτήριο, όχι μόνο για τον ελληνισμό, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Τέτοια νικηφόρα αποτελέσματα εκ μέρους του ελληνισμού υπήρξαν πολλά, κι έτσι διασώθηκε και η Ευρώπη από μια κοινωνικοπολιτισμική αλλοίωση. Σταχυολογώντας την ιστορία, διαπιστώνουμε απερίφραστα πως ο ελληνισμός στην ευρύτερη έννοιά του και έκταση υπήρξε πάντα ο φύλακας των ανατολικών συνόρων της γηραιάς ηπείρου με τα πλέον θετικά αποτελέσματα. Είναι ελάχιστα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν σε τούτο το σχόλιο, τα θεωρώ όμως ακατάλυτα και σημείο αναφοράς μιας μακραίωνης ιστορικής πραγματικότητας που σημάδεψε τον ρουν της ιστορίας. Άλλωστε η ιστορία δεν λησμονεί ότι η ελληνική φυλή πρόσφερε στην Ευρώπη, στην ανθρωπότητα γενικότερα, πριν είκοσι πέντε αιώνες περίπου, τον πολιτισμό, τη δημοκρατία, τις τέχνες, τα γράμματα, τη φιλοσοφία, την ποίηση, τις επιστήμες, την καθαρή σκέψη. Πρόσφερε τους αιώνιους πρωτομάστορες Ικτίνο, Πραξιτέλη, τον φιλόσοφο αστρονόμο Θαλή τον Μιλήσιο, τον Αναξαμένη, τον Αναξαγόρα, τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Σωκράτη, τον Ιπποκράτη και μια πλειάδα της τέχνης, της φιλοσοφίας, των επιστημών, που δίδαξαν πριν την ύπαρξη της Ευρώπης ως πολιτισμικής οντότητα; Ό,τι οι Κέπλερ, Κοπέρνικος και άλλοι σπουδαίοι και άλλοι σπουδαίοι της ανθρωπότητας αποδέχθηκαν και ανέπτυξαν. Λευτέρης Κ. Γερόσταθος Σεπτέμβριος 2012

5 αρ. φύλλου 74 ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 (της Φωτεινής Μάρ. Σμυρνή, φιλολόγου) Συμπληρώνουμε σήμερα 73 χρόνια από την ημέρα εκείνη που ο ελληνικός λαός σύσσωμος με μια πνοή, μια δύναμη και αποφασιστικότητα πρωτόγνωρη για το μέγεθος και την παρουσία του στον τότε κόσμο,ύψωσε με σθένος το ανάστημά του στις δυνάμεις του άξονα και έδωσε στον πλανήτη μας μαθήματα θάρρους, αγωνιστικότητας και αυταπάρνησης, υπερασπίζοντας με νύχια και με δόντια την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την παράδοσή του. Υπερασπίζοντας την ταυτότητα και την ιδιοπροσωπία του, το δικαίωμα του στην μοναδικότητα και την ιστορική του συνέχεια. Από όλες τις γραπτές αναφορές της εποχής, αλλά και από την προφορική μας παράδοση πληροφορούμαστε ότι την ανακοίνωση της κήρυξης του πολέμου ακολούθησε ένα πραγματικό πανηγύρι. Τα παλληκάρια έφευγαν για το μέτωπο τραγουδώντας, οι γονείς τους που τα αποχαιρετούσαν δεν έκλαιγαν και όσοι έμεναν στα μετόπισθεν ανασκουμπώνονταν για τον αγώνα της επιβίωσης, χωρίς γογγυσμούς και αντίδραση. Ο καθένας ανέλαβε ένα χρέος και το έκανε με απόλυτη συνέπεια, θεωρώντας ότι ο αγώνας και το μέλλον του εξαρτιόταν απ αυτόν και έπρεπε να δώσει ενσυνείδητα το δικό του παρών. Αυτό που κατάφερε σύσσωμος ο ελληνικός λαός εκείνη την περίοδο θεωρήθηκε θαύμα από όλη την ανθρωπότητα. Ενας μικρός, φτωχός, εξαθλιωμένος λαός που υψώθηκε με κολοσσιαίο ανάστημα και εμπόδισε μηχανές μαζικού θανάτου με το αίμα του και με την πολεμική του κραυγή, που αντήχησε σε όλη την οικουμένη! Ο ελληνικός λαός το 1940 ήταν βέβαια φτωχός,ξυπόλητος και πεινασμένος, αλλά δεν αντιμετώπιζε κρίση ταυτότητας. Ήταν ένας λαός που ήξερε πολύ καλά,όχι μόνο πόσο μεγάλες θυσίες απαιτούσε ο πόλεμος, αλλά κυρίως για ποιο λόγο πολεμούσε, ποιες αξίες και ποια ιδανικά υπερασπιζόταν. Ήξερε από πού ερχόταν και προς τα πού βάδιζε. Γνώριζε την αξία και τη σημασία της ειρήνης,την ευλογία της ελευθερίας,τη δύναμη της δικαιοσύνης και αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για την υπεράσπισή τους. Είχε πίσω του πατρικούς αγώνες ελευθερίας και ανεξαρτησίας και εμπρός του προσπάθεια ειρηνικής προόδου και εξέλιξης. Υπερασπιζόταν λοιπόν με το αίμα του την αξιοπρέπεια και την παράδοσή του. Το έκανε με όλες του τις δυνάμεις, γι αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, ενώ όλοι οι λαοί που έλαβαν μέρος στον Β παγκόσμιο πόλεμο γιορτάζουν την νίκη της λήξης, εμείς οι Έλληνες θεωρούμε επέτειο μνήμης και τιμής την κήρυξη του πολέμου. Σήμερα φέρνουμε στη μνήμη μας εκείνα τα γεγονότα, τις θυσίες, την αντίσταση,τους χιλιάδες νεκρούς, ενώ ο ελληνικός λαός βρίσκεται πάλι μπροστά στης ιστορίας το διάσελο,όπως λέει ο ποιητής. Καλείται δυστυχώς και πάλι να δώσει νέα μάχη επιβίωσης, κάτω από παρόμοιες εξοντωτικές γι αυτόν συνθήκες. Βιώνει μια πρωτοφανή στα νεώτερα χρόνια οικονομική κρίση,αντιμετωπίζει προβλήματα ανεργίας και φτώχειας,αλλά κυρίως αντιμετωπίζει προβλήματα ταυτότητας. Και αυτό γιατί πολύ πριν έρθει η κρίση, προηγήθηκε η διάβρωση. Η έξοδός μας στην ενωμένη Ευρώπη, αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα, αντί να γίνει ευκαιρία προόδου και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσής μας,αντί να εμφανισθεί ως δυνατότητα αξιοπρεπούς παρουσίας μας στο παγκόσμιο στερέωμα, έγινε αφορμή αποπροσανατολισμού και απαξίωσης των αρχών και των θεσμών μας, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε ότι σιγά σιγά χάναμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Απορρίψαμε δοκιμασμένες αρχές και αξίες των θεσμών και των παραδόσεών μας,που θεωρήσαμε ξεπερασμένες και αναχρονιστικές,αλλά δεν βάλαμε τίποτα στη θέση τους. Τα άφθονα χρήματα που εισέρρευσαν στη χώρα διέφθειραν πρώτα το πολιτικό μας σύστημα και στη συνέχεια και τις δικές μας συνειδήσεις,χωρίς να διατεθούν για βελτίωση υποδομών και επιβεβλημένες αλλαγές σε όλους τους τομείς. Τα τελευταία χρόνια εξακολουθούσαμε να αναφερόμαστε σε αξίες,όπως ελευθερία,ισότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία,αλλά είχαμε χάσει το περιεχόμενο και την ουσία τους. Είχαμε μια θολή και συγκεχυμένη αντίληψη για το παρελθόν μας, πλήρη άγνοια για το παρόν μας και καθόλου όνειρα για το μέλλον μας. Το εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης ο σύγχρονος Έλληνας το μετέτρεψε σε εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι για την πάρτη σας.αυτό που κυριάρχησε ήταν ο απόλυτος ατομικισμός και ο ωφελιμισμός. Όλα αυτά, μαζί με το κυνήγι του ευδαιμονισμού και της υπερκατανάλωσης, οδήγησαν την κοινωνία μας σ αυτή την διάλυση. Τώρα που βρεθήκαμε στη δίνη του κυκλώνα, χάσαμε τη βεβαιότητα και τη δύναμή μας, αναζητούμε στα τυφλά τα στηρίγματά μας και αφεθήκαμε στην μοιρολατρία και την απελπισία, το φόβο και την αβεβαιότητα. Ποιο είναι λοιπόν για μας σήμερα το επίκαιρο μήνυμα της γενιάς του 40, που κάτω από τις σύγχρονες περιστάσεις μπορεί και πρέπει να καθορίζει τη δική μας στάση την ώρα της ανάγκης; Ασφαλώς η γενιά του 40 μας έδωσε πολύ σημαντικές παρακαταθήκες που μας υποδεικνύουν το χρέος μας. Η πιο σημαντική αυτή τη στιγμή είναι τούτη: Κοινωνία χωρίς ηθικές αρχές και αξίες, χωρίς αυτοπεριορισμό των πολιτών της και σεβασμό των κανόνων και των νόμων που θεσπίζει το σύνολο, χωρίς αλληλεγγύη και ομαδική προσπάθεια δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε σε καιρό ειρήνης ούτε πολύ περισσότερο σε περίοδο ταραχής. Ο καθένας μας στο πόστο του έχει ένα καθήκον να επιτελέσει. Οφείλει διαρκώς να λειτουργεί με καθαρή συνείδηση,με τιμιότητα και υπευθυνότητα, με συναίσθηση ότι είναι μέρος ενός συνόλου και βρίσκεται διαρκώς σε σχέση αλληλεπίδρασης μ αυτό. Στον καθένα αναλογεί ένας ρόλος για να ισορροπήσει η χώρα και να βρει έξοδο από το βάραθρο, όπου έχει βυθιστεί. Όλοι μαζί πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ερχόμαστε από ένα πολύ μακρινό, επίπονο και δημιουργικό παρελθόν και ότι ευτυχώς έχουμε τρομακτικές αντιστασιακές και αναγεννησιακές δυνάμεις ικανές να μας οδηγήσουν στο ιστορικό μας μέλλον. Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις τα οικονομικά μεγέθη θα είναι ευκολότερο να Λυνιστιάνικη Φωνή Συμμαθητές της 26 ης σειράς Σχολής Ικάρων και 4 ης Μηχανικών (ΣΜΑ), γιόρτασαν τα 61 χρόνια τους (Όλοι και δικοί μας φίλοι ) αντιμετωπιστούν. Η οικονομία είναι έργο του ανθρώπου,όχι ο άνθρωπος έργο της οικονομίας. Είναι παρήγορο ευτυχώς και ελπιδοφόρο για το μέλλον μας πάντως ότι όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε την ανάγκη της κοινωνικής αλληλεγγύης, επανασυνδέουμε τους χαλαρούς οικογενειακούς μας δεσμούς,αντιλαμβανόμαστε την υποχρέωση του νόμου και της τάξης,επιθυμούμε την επιβολή της δικαιοσύνης. Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες μπορεί να γίνουν αφορμή να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας και τις σπάνιες αξίες της ελληνικής και ορθόδοξης ταυτότητάς μας. Παρόμοιες κρίσεις ο λαός μας έζησε στο παρελθόν και ίσως ξαναζήσει. Σημασία έχει να βγαίνει απ αυτές με το κεφάλι ψηλά και με παθήματα που γίνονται μαθήματα για τις επόμενες γενιές. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα τα πράγματα θα βελτιωθούν. Για όλους εκείνους, που με τη θυσία τους μας έδωσαν τη σημερινή ευκαιρία να αναλογιστούμε μερικές επίκαιρες σκέψεις, ας ευχηθούμε αθάνατη δόξα και αιωνία μνήμη στις καρδιές όλων των Ελλήνων που αγαπούν ακόμη αυτό τον τόπο! Φωτεινή Σμυρνή Φιλόλογος (Αρ.καθ): Γ. Καραδήμας (γιος συμ) σμχος εν.εν, Παπανικολάου (γιος συμ),χαρ. Σκεπαρνάκος, Γ. Ρούσσος, Ευάγ. Κασούμης. (αρ. όρθ): Γ. Χατζηδάκης, Αντ. Βακάλης, Παν-Βαρδ. Παπαδάκης, Θεόδ. Νιφάκος, Ν. Κυριακός, Θωμ. Τζάκος (αρχηγός 4ης ΣΜΑ), Β. Δελγιώργης, Ν. Σαργένης, Χρ. Πολυμέρου, Γ. Ντόκας, Λουκ. Παπανικολάου, Ι. Χατζήρης (αρχ. 26ης Ικάρ.), Δ. Μπέλιας, Χρ. Μαρίνος, Κ.Κέρτσος,Ι. Δημακογιάννης Να! Μια καλή ομάδα που έγιναν φίλοι απ το κοινό τους ξεκίνημα, στην Ικάρων, της Σχολή Αεροπορίας στο Τατόι. Όλοι αγαπημένοι από τότε που ήσαν πρωτοετείς Ίκαροι και μηχανικοί. Πέρασαν τα δύσκολα, πέρασαν και τα εύκολά τους. Άλλοι ανέβηκαν πολύ ψηλά κι άλλοι πιο κάτω, άλλοι από εδώ κι άλλοι από εκεί. Όμως η φιλία κοινή για όλους, την οποία μάλιστα, μεταλαμπάδευσαν και στις οικογένειές τους. Αυτό και το μέγιστο έπαθλό τους!! Το τέλειο επίτευγμά τους. Κι όταν πλέον μπήκαν κι εκείνοι στην «εφηβεία της ζωής», αυτή του «ΑΠΟΜΑΧΟΥ»,- π όλα είχαν αλλάξει σε μορφές, υγείες, θανάτους, «πεσόντες στο καθήκον» και τόσα άλλα- αυτό μονάχα τους είχε απομείνει, «ανέπαφο κι αδιατάραχτο». Η μεγάλη τους ΦΙΛΙΑ. Κι όλοι τους, ιπτάμενοι και μηχανικοί, ως «μη επιλήσμονες», της το ανταποδίδουν μια φορά το χρόνο, εκεί στη μόνιμη κατοικία της, τη Σχολή Αεροπορίας, απ όπου και ξεκίνησαν. Και η συνάντησή τους, πάντοτε με τα καλά κι επίσημά τους. Αυτά τα της «ψυχικής αγαλλίασης» για να απολαμβάνουν, κυρίως, αυτήν την Ελένη Γρηγοριάδου-Σαργένη υπομονή της φιλίας των. Το ίδιο κι αυτόν το χρόνο, εκεί στην πάντα φιλόξενη λέσχη της σχολής, τη γεμάτη, τώρα πια, κι απ τις δικές τους αναμνήσεις. Μια ημέρα ευχάριστη, όπου όλοι θυμήθηκαν κι όλοι διηγήθηκαν, με πρώτον τον κ Νικ. Σαργένη, ως κύριο ομιλητή. Ήταν, τους είπε, 25 η Σεπτεμβρίου του 1952, και λίγο μετά οι μηχανικοί, όταν νέα παιδιά, γεμάτα ιδανικά κι ωραία όνειρα για το μέλλον, ήλθαμε στο αεροδρόμιο που βρισκόμαστε τώρα. Σήμερα ώριμοι πια, διακατεχόμεθα από νοσταλγία του παρελθόντος, με όμορφες αναμνήσεις.. Το ίδιο, παρούσες εκεί, και οι σύζυγοι των μεγάλων απόντων συμμαθητών τους. Χώροι γνώριμοι, ζεστοί κι αγαπημένοι. Όπως το τόνισε και η ποιήτρια-συγγραφέας κα Ελένη Γρηγοριάδου-Σαργένη, με το δικό της χαιρετισμό: «Χρόνια πολλά, αγαπητοί Αιώνιοι Ίκαροι, για την ΕΠΕΤΕΙΟ της σειράς σας. Χρόνια πολλά για σας, τους μοναδικούς ανθρώπους, οι οποίοι, σε κάθε απογείωσή σας, αναβιώνετε την πρώτη απογείωση του ανθρώπου, του Ικάρου, από τον λαβύρινθο του Μίνωα, ιδέα και εφαρμογή του πολυμήχανου Δαιδάλου. Χρόνια πολλά σε σας και σε όλους τους Έλληνες ιπταμένους με το αποκλειστικό δικαίωμα στο όνομα «Ίκαρος και Δαίδαλος». Χαιρετισμός που ανταμείφθηκε και με λόγια και με παρατεταμένα χειροκροτήματα. Φέτος, η συνάντησή των είχε και μια επιπρόσθετη ευχάριστη διάσταση. Είχε ήδη κυκλοφορήσει και μια υπέροχη ποιητική συλλογή της κας Σαργένη, με τίτλο: «Έμμετρα Οικονογραφήματα», για την οποία αναφέρθηκε, ο συμμαθητής των, και συγγραφέας επίσης κ. Χαράλ. Σκεπαρνάκος, ο οποίος εξ ονόματος όλων, εκφράστηκε με τα πιο αντάξιά του λόγια. Πως, η δημιουργός της συλλογής, είναι μια εξαιρετική ξεναγός στον αχανή και πανέμορφο ωκεανό του στοχασμού, για όσους θέλουν να ταξιδέψουν σ αυτόν. Και κατέληξε τόσο με τα συγχαρητήριά του για όλα τα ποιήματά της, όσο και με τις προσωπικές ευχαριστίες του, για την έμπνευσή της, να γράψει το, πιο κάτω, ποίημα «Ασύλληπτη στιγμή προσγείωσης» που του αναβίωσε πολλές απ τις προσωπικές του αναμνήσεις: Τρέμει, απ άκρη σ άκρη ο διάδρομος προσγείωσης, οι ουρανοί σμίγουν φιλήδονα με γη, που τους προσμένει, γεμάτοι, ανάσα δυνατή, πυρακτωμένη, οι δισυπόστατοι ανθρώπινοι αετοί, στα σιδερένια τους κουκούλια τυλιγμένοι. Τα σιδερόφτερα απ τα χέρια τους ξεχώρισαν, Ανθρώπινα στη γη πια περπατάνε, Ω! τι μετάλλαξη! Οι ουρανοί πάνω στην γη, θαύμα, πώς χώρεσαν, μα πώς, μ ανθρώπινη φωνή τώρα μιλάνε! ΥΓ: Έτσι, φαίνεται, πως θα το συνεχίσουν. Τους το εύχομαι ολόψυχα και γκαρδιακά, αλλά, να τους συγχαρώ κιόλας για όλα τα προσόντα και τις ηθικές αξίες που είχαν, με τα οποία, εκτός απ την καταξιωμένη πρόοδο που επέφεραν στην Πολεμ. Αεροπορία, αποτέλεσαν και το παράδειγμα, σε πολλές ακόμα γενιές τους. Η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή (του οικονομολόγου Γιάννη Ανδριανάκη) Ο Γιάννης Ανδριανάκης είναι φίλος κι αυτή τη φιλία την τίμησε. Πρόπερσι, κάνοντας ταξίδι αναψυχής στην Πελοπόννησο, το τροποποίησε για να περάσει κι απ απ τη Λυνίσταινα. Να τη γνωρίσει καλύτερα, και να γράψει ένα υπέροχο άρθρο για κείνη, σχετικά με το επίπεδο του τουρισμού που μπορεί ν αναπτύξει, όλο το χρόνο και μ έμφαση τους θερινούς μήνες. Κι όσο για την οικονομία είναι η αφοσίωση της ζωής του. Την έχει σπουδάσει απ όλες τις πλευρές της. Γι αυτό και τα βιώματά του απ αυτή, ακόμα ισχυρότερα. Ζώντας την, μέσα απ όλα τα επίπεδά της, ως κι αυτό του διευθυντή οικονομικής Εφορίας, απόχτησε την αποδοχή και την καταξίωση, στις απόψεις και τις εισηγήσεις του. Και τώρα, ως συνταξιούχος πλέον, θέλοντας να βοηθήσει σ αυτήν την κρίση, το επιτυγχάνει με διαλέξεις, πονήματα και μελέτες. Η τελευταία του εργασία, έτοιμη προς έκδοση, «Η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα». Οι δυο αιώνιες γάγγραινες, που ταλανίζουν τη χώρα και κυρίως τον ευυπόληπτο κόσμο της χώρας, με παραδείγματα, ως ιστορία της, απ τα προχριστιανικά χρόνια. Βιβλίο, απλό κατανοητό, ακόμα κι ευχάριστο με τον τρόπο π αναδεικνύει την κάθε περίπτωση. Συγχρόνως, πώς και πού πρωτοδημιουργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, και ποια η εξελικτική της, εκ της ιστορίας, πορεία της. Εκτός όλων, αυτών ο συγγραφέας δεν επιδιώκει ναν αρεστός, αλλ απλά να προσφέρει κάτι το προσδοκώμενο κι αποτελεσματικό, αφού απ την αρχή τονίζει, πως η παραοικονομία ανέρχεται στο 35% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, δηλαδή στα 85 δισεκατομμύρια ευρώ. Την όλη εργασία του την έχει κατανείμει σε 20 κεφάλαια, όλα μια συνέχεια και με υποστηρικτική επάρκεια το καθένα. Τ αρχίζει με τις γενικότητές τους και τα ολοκληρώνει με τα τεκμηριωμένα συμπεράσματα θεραπείας των, τα περισσότερα των οποίων και με προσεγμένους πίνακες στοιχείων. Υπέροχο κεφάλαιο «Οι επιβαλλόμενες ποινές», για τις οποίες υποστηρίζει, πως αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο σε κάθε φορολογικό στοιχείο, αλλά για να επιτυγχάνουν το σκοπό και την αποστολή των, πρέπει, λέγει, να καθορίζονται με τη φιλοσοφία της αποτροπής περισσότερον, κι όχι του αντιτίμου των πράξεων του κάθε οφειλέτου. Ένα βιβλίο π όταν κυκλοφορήσει θάναι κι ένα κόσμημα για τον οικονομικό τομέα.

6 6 861 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 74 Dear Lynistians continued from page 1 in Athens). All had present many compatriots who enjoyed themselves as well their families and friends). The last meeting at Lynistaina took place October th (weekend). We celebrate for our mothers, who during the difficult years grew up their families with the best ways. Also, the same weekend we celebrate honor to Lynistians who combated during Then we had two war Victims and 5 wounded, luckily not so bad. From 79 persons remain alive 5 (one 103, three 102, and one 96). Saturday, we had a nice night all together at the school place, next morning to the cathedral church holy Liturgy. After that wreath at the war memorial by one of alive combatants.. To these five, we ld put one more, as a sixth one. Panagiotis Thymiou and Vasiliki s Giannopoulos. He was born in USA from his Lynistian father, who left Lynistaina He immediately stopped his university and went to the war first lines, arriving until Japanese. Now as a veteran takes place at the annual parade there in Taft (California), where was born, studied and remained as teacher, mayor, editor, newcaster etr Facebook: We have a Face book for Youth of Lynistians. Its title: «Sylogos Lynistianon», which changed to Socratis Smyrnis (Σωκράτης Σμυρνής), with the link <https/www. com>. So, many lynistians visit that page every day. They have communication, set photos, express opinions, obtain patriotic friendship. Our main purpose to make them familiar with Lynistaina, and its history. Almost every morning we come in conduct with Lynistians, except Lynistaina and Greece, with USA 15 places, Kanada Torodo-Cubek, Brazil (Sao Paolo), and yet we are in our first steps. Of course we like your help. FBBlog (ΟΜΑΔΑ): Based on some suggestions for improvement, in facebook area has been created a BLOG (ΟΜΑΔΑ). It is only for Lynistians, and the subjects are local. Meanwhile we started to write bilingual history related to photos. Association council tries to set facilities at Lynistaina, with internet. The new events will start in February, Carnival in Lynistaina, common holy liturgy, and the lunch dance. Again our best wishes for One more year has already been set aside. It was, the most difficult for us. Maybe because it had 13 months, {as it is used to be told}. Money just a few, human relations restricted, even the weather was against us! Some compared it to Personally, I believe, if we set out the war with killings-massacreses, homicides etr, that year was worse. Then the villages and the towns were vivid, with local products, supporting and the cities. But, compatriots based on our Association, in spite of that, did a lot. Our council organized holidays there, all around the year, {carnival, common liturgy in Athens, Easter, saint George, Saint Paraskevi, August 15 th, noun dance in Athens). All had present many compatriots who enjoyed themselves as well their families and friends). The last meeting at Lynistaina took place October th (weekend). We celebrate for our mothers, who during the difficult years grew up their families with the best ways. Also, the same weekend we celebrate honor to Lynistians who combated during Then we had two war Victims and 5 wounded, luckily not so bad. From 79 persons remain alive 5 (one 103, three 102, and one 96). Saturday, we had a Ένας χρόνος πέρασε κιόλας απ όταν έφυγε ο δάσκαλός μας - Συνέχεια από τη σελίδα 1 και οι δυο πιο κάτω επιστολές Α) Η πρώτη απ το δάσκαλο Πέτρο Παγώνη Υπόδειγμα δασκάλου από τη Λυνίσταινα Τον πρωτογνώρισα τον Σεπτέμβριο του έτους 1958, όταν, με την έναρξη του σχολικού έτους, με την αείμνηστη σύζυγό μου Λουκία, πεζοπορώντας από την Ανδρίτσαινα, πήγαμε στη Λυνίσταινα για ν αναλάβει υπηρεσία στο 2/θέσιο τότε εκεί δημοτικό σχολείο. Η θωριά του καθώς τον έβλεπες, η κορμοστασιά του και το παράστημά του, το γαλήνιο βλέμμα του, το καλοκάγαθο και ανυπόκριτο χαμόγελό του σε αιχμαλώτιζαν. Ήταν δάσκαλος όχι μόνο για τους μαθητές του στο σχολείο, αλλά και για τους μεγάλους, τους συγχωριανούς του. Δίδασκε, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με το παράδειγμά του. Στους συντοπίτες του βοηθός, σύμβουλος και προστάτης, πρωτοπόρος και σε κοινορτικά έργα και μπροστάρης για το κοινό καλό, για βοήθεια προς τον συνάνθρωπο. Στους συναδέλφους του πολύ αγαπητός, προσηνής και πρόθυμος για κάθε βοήθεια και συμβουλή στους νεότερους. Στην υπηρεσία λίαν ευσυνείδητος, εργαζόμενος, όπως όλοι μας εκείνα τα χρόνια, κάτω από αντίξοες συνθήκες με μαθητές όλων των τάξεων μέσα στην ίδια αίθουσα, οι οποίοι πολλές φορές, υπερέβαιναν τους 60. Ο Γεώργιος Αγγελόπουλος ήταν άνθρωπος με πολλές αρετές και αδαμάντινο χαρακτήρα. Ανήκε στην παλιά φρουρά των βετεράνων δασκάλων στον οποίο ταίριαζαν απόλυτα οι στίχοι του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά. «Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές! κι ό,τι σ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου. Μην τ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου. Χτισ το παλάτι, δάσκαλε, σοφέ!...» Τα τελευταία χρόνια ως συνταξιούχος πλέον συναντιόμαστε συχνά και τον θαύμαζα βλέποντάς τον αγέρωχο και ακμαίο χωρίς να τον έχουν καταβάλει τα γηρατειά. Μου φαινόταν πως ήταν ο ίδιος, όπως τότε που τον πρωτο γνώρισα στο σχολείο της Λυνίσταινας τον Σεπτέμβριο του Η βάσκανος όμως μοίρα του επεφύλαξε αδόκητο και ξαφνικό θάνατο, όπως συμβαίνει σε πολλούς στις ημέρες μας από τροχοφόρα στην άφαλτο. Η μνήμη του ας είναι αιώνια Πέτρος Παγώνης Η δεύτερη απ τον Κώστα Παν. Γιαννόπουλο Αγαπητοί συμπατριώτες απόδημοι της Λυνίσταινας, Λόγοι υγιείας και αδυναμίας συνέβαλαν στο να μη παρευρεθώ στο ετήσιο μνημόσυνο του αειμνήστου δασκάλου μας που έζησε και υπήρξε ο καλύτερος Διδάσκαλος στην Λυνίσταινα όπου και δίδαξε όλους εμάς. Εκτός από τη δική μου γενεά συνέχισε και σε περισσότερες μεταγενέστερες Ελλήνων κι εγώ προσωπικά έχοντας υπάρξει μαθητής συντοπίτης και φίλος του, νοιώθω γι αυτόν απέραντη ευγνωμοσύνη και εκτίμηση όχι μόνο σαν διδάσκαλο αλλά συνάμα και σαν άνθρωπο και άνδρα. Είναι ένας άνθρωπος που έχει μείνει στην καρδιά μου στην ψυχή μου ως πατέρας πνευματικός σε σημείο που τον τοποθετώ σαν μέλος των Διδασκάλων του Γένους μας και επειδή πιστεύω ότι πολλοί από εσάς νοιώθουν και πιστεύουν το ίδιο κάνω την εξής πρόταση: Να μεριμνήσει ο σύλλογός μας να δοθεί το όνομά του σε τμήμα του Δρόμου από την Πλατεία Αγίου Νικολάου στη Βρύση ως το Δημοτικό Σχολείο και να ονομασθεί δηλαδή : ΟΔΟΣ Δημοδιδασκάλου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΛΙΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ καθώς και το πνευματικό πολιτιστικό κέντρο μας να πάρει το όνομά του τιμής ένεκεν, για να αποτελούν αυτά την μέγιστη αρμόζουσα τιμή στο πρόσωπο αυτού του εξέχοντα άνδρα του χωριού μας. Έτσι ώστε οι επερχόμενες γενιές να τον θυμούνται και να τον τιμούν για το έργο και τη συμβολή του στο χωριό μας κι όχι μόνο. Εύχομαι και προσεύχομαι να είναι αιωνία η μνήμη του. Τελειώνοντας να επισημάνω για άλλη μια φορά ότι αισθάνομαι τιμή και νοιώθω ευτυχής που υπήρξα μαθητής αυτού του ανθρώπου: ΑΘΑΝΑΤΟΣ Κωνσταντίνος Παν. Γιαννόπουλος Ηλιούπολη 8/11/2013 Αθήνα Tα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και πώς καθιερώθηκαν (από τη Φωτεινή Ν. Κορκολή- Παπαματθαίου) Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο... ασυνάρτητα ; Όσο και αν προσπαθήσετε δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων - για να θυμηθούμε τα Κάλαντα : Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά Ψηλή μου δεντρολιβανιά Κι αρχή καλός μας χρόνος Εκκλησιά με τα άγιο θόλος Άγιος Βασίλης έρχεται Και δε μας καταδέχεται Από την Καισαρεία Συ είσ αρχόντισσα κυρία Βαστάει πένα και χαρτί Ζαχαροκάντυο ζυμωτή Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι Δες και με το παλικάρι nice night all together at the school place, next morning to the cathedral church holy Liturgy. After that wreath at the war memorial by one of alive combatants.. To these five, we ld put one more, as a sixth one. Panagiotis Thymiou and Vasiliki s Giannopoulos. He was born in USA from his Lynistian father, who left Lynistaina He immediately stopped his university and went to the war first lines, arriving until Japanese. Now as a veteran takes place at the annual parade there in Taft (California), where was born, studied and remained as teacher, mayor, editor, newcaster etr We have a Face book for Youth of Facebook: Lynistians. Its title: «Sylogos Lynistianon», which changed to Socratis Smyrnis (Σωκράτης Σμυρνής), with the link <https/ So, many lynistians visit that page every day. They have communication, set photos, express opinions, obtain patriotic friendship. Our main purpose to make them familiar with Lynistaina, and its history. Almost every morning we come in conduct with Lynistians, except Lynistaina and Greece, with USA 15 places, Kanada Torodo-Cubek, Brazil (Sao Paolo), and yet we are in our first steps. Of course we like your help. FBBlog (ΟΜΑΔΑ): Based on some suggestions for improvement, in facebook area has been created a BLOG (ΟΜΑΔΑ). It is only for Lynistians, and the subjects are local. Meanwhile we started to write bilingual history related to photos. Association council tries to set facilities at Lynistaina, with internet. The new events will start in February, Carnival in Lynistaina, common holy liturgy, and the lunch dance. Again our best wishes for ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ - Συνέχεια από τη σελίδα 1 τους ανά τον κόσμο Μεσσηνίους, δηλαδή τον Γενικό της Γραμματέα και Πρόεδρο των Μανιατών Μεσσηνιακής Μάνης κ. ΜΠΑΖΙΓΟ Παναγιώτη και τον Ταμία της κ. ΠΡΑ- ΝΤΑΛΟ Ιωάννη, για τον κόπο στον οποίο υποβλήθηκαν με το να έρθουν εκεί από την ΚΑΛΑΜΑΤΑ και να επιστρέψουν την ίδια βραδυά, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, σημειώνοντας ότι πρόκειται περί εξαιρετικών φίλων. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον άξιο συμπατριώτη και από την Ανδρίτσαινα κ. Πάνο ΠΑΠΑΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟ, εκδότη της εφημερίδας «ΑΝΑΓΕΝ- ΝΗΤΙΚΗ ΠΝΟΗ» για είκοσι συναπτά χρόνια, δικηγόρο, συγγραφέα πολλών βιβλίων, σπουδαίο πνευματικό άνθρωπο του τόπου μας για τον κόπο που έκανε να έρθει Ας δούμε λοιπόν πώς εξηγείται η ασυναρτησία... Η ιστορία μας διαδραματίζεται στο Βυζάντιο. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές. Κάποιος νεαρός λοιπόν, ταπεινής καταγωγής, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να την πλησιάσει παρά μόνο σε περίοδο εορτών για να της απευθύνει ευχές, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου να εντάξει και ένα ερωτικό ποίημα που είχε συνθέσει! Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα αστεράκια). Με αυτόν τον τρόπο και τα κάλαντα θα έλεγε ακολουθώντας τους κοινωνικούς κανόνες αλλά ταυτόχρονα θα παίνευε την καλή του...!!! Την αποκαλεί ψηλή, σαν δεντρολιβανιά. Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφή, την παρομοιάζει με Εκκλησιά με το Άγιο θόλος (θόλος εκκλησίας). Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Άη Βασίλης δεν έχει να κάνει!) γιατί είναι αρχόντισσα κυρία. Τέλος κλείνει με τις γαλιφιές!!! Την λέει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκιά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά. Έτσι λοιπόν αυτά τα παράδοξα Κάλαντα πέρασαν από γενιά σε γενιά και έγιναν τα πιο διαδεδομένα σε όλο τον ελληνικό χώρο...!!! εκεί από την ΑΘΗΝΑ. Ταυτόχρονα του ζητώ προσωπικά συγνώμη για το γεγονός ότι το όνομά του, προφανέστατα εκ παραδρομής, παραλείφθηκε από την καταχώρηση στο προηγούμενο φύλλο της «ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ». ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ επίσης τον ωραίο γείτονά μας από τη γειτονική ΑΥ- ΛΩΝΑ Τριφυλίας, λογοτέχνη και συγγραφέα κ. ΚΟΛΕΤΣΟ Δημήτριο, τόσο για την παρουσία του στην εκδήλωσή μας, όσο και για το ωραίο παραδοσιακό τραγούδι: «Ποιος είδε τέτοιο θαύμασμα», το οποίο με τόση επιτυχία μας αφιέρωσε ζητώντας, επίσης συγνώμη για την εκ παραδρομής μη καταχώρηση του ονόματός του στο προηγούμενο φύλλο της Λ.Φ. Τέλος, σε ό,τι αφορά τον αποστολέα της ευχαριστηρίου επιστολής, Αντιστράτηγο κ. ΜΗΤΡΟΠΟΥ- ΛΟ Δημήτριο, σημειώνεται ότι πρόκειται για έναν εκλεκτό πνευματικό άνθρωπο, πτυχιούχο τριών πανεπιστημιακών σχολών, δημοσιολόγο, διπλωματούχο δημοσίων σχέσεων C.A.M. Λονδίνου, καθηγητή επί πολλά χρόνια τόσο των Αστυνομικών, όσο και πολλών άλλων Σχολών, συγγραφέα δέκα και πλέον βιβλίων μέχρι σήμερα. Το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο: «Ο ΑΝΘΡΩ- ΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ» αποτελεί ένα υψηλοτάτου επιπέδου πνευματικό δημιούργημα, το οποίο παρουσιάσθηκε πρόσφατα στην πρωτεύουσα, παρουσία ενός πολυπληθούς ακροατηρίου, αναμένεται δε σύντομα η παρουσίασή του και στην ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Επαναλαμβάνω τις ΕΥΧΑΡΙΣ- ΤΙΕΣ μου, τόσο στον ίδιο, όσο και σε όλη την υπόλοιπη εκλεκτή συντροφιά της βραδυάς εκείνης, την 28 η Ιουλίου 2013 στην πλατεία της ΠΑΝΩ-ΒΡΥΣΗΣ, κάτω από αιωνόβια πλατάνια, δίπλα από την πηγή. Θα τη θυμόμαστε για πάντα. Αγγ. Αγγελόπουλος Καλαμάτα Νοέμβριος 2013

7 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου Μεγάλη προβολή της Λυνίσταινας - Συνέχεια από τη σελίδα 1 φορέα, που είναι ο «Σύλλογος Λυνιστιανών», και από άλλους, τρίτους, ανθρώπους του πνεύματος. Οι δημοσιεύσεις έγιναν με την ίδια ή διαφορετική μορφή σε εφημερίδες και ιστοτόπους ως εξής: Νομός ΛΑΚΩΝΙΑΣ: «Παρατηρητής της Λακωνίας» φύλλο 4171, «Λακωνικός Τύπος» φύλλο Ν. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ: «Κορινθιακή Ημέρα» φύλλο 8142, Ν. ΑΧΑΪΑΣ: «Η Πρωινή Γνώμη» φύλλο Ν. ΗΛΕΙΑΣ, «Πρώτη» φύλλο 3400, «Η Αυγή» φύλλο 3420, «Πατρίς» φύλλο 39102, «Πανολυμπιακή» φύλλο 197, «Νέος Ορίζων» (Ανδρίτσαινας) φύλλο 826, «Λυνιστιάνικη Φωνή» (Λυνίσταινας) φύλλο 73. Ν.ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ: «Μεσσηνιακός Λόγος» φύλλο 1176, «Της Δευτέρας η Φωνή) φύλλο Ν. ΑΡΚΑΔΙΑΣ: «Καθημερινά Νέα Πελοποννήσου» φύλλο 2013, «Αρκαδικές Ειδήσεις» φύλλο 3130, «Πρωινός Μωριάς» φύλλο 313, «Αρκαδικοί Ορίζοντες» φύλλο 54, «Αρκαδικό Βήμα» φύλλο 247, «Αρκαδικός Κήρυκας» φύλλο 201, «Γορτυνία» φύλλο 493, «Στεμνίτσα» (Στεμνίτσας) φύλλο 148, «Αρτοζήνος» (Σέρβου) φύλλο 192. Στο υπ αριθ 10 «Δελτίο του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων», κ.ά. ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ: kritiki enimerosi, arkadiapress, marina diamadopouloy, lynistaina και σε διάφορους άλλους, αφού υπάρχει δυνατότητα εύκολης, απεριόριστης και φυσικά ελεύθερης ηλεκτρονικής αναδημοσιεύσεως. ΕΝΑΣ ΥΨΙΠΕΤΗΣ ΑΗΤΟΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ! - Συνέχεια από τη σελίδα 1 του στο παρελθόν και αποτελεί μέχρι σήμερα λεωφόρο πορείας για τα επόμενα Διοικητικά Συμβούλια. Όλα αυτά είναι ήδη γνωστά, αναγνωρισμένα και επισήμως εμπερικλείονται στον τίτλο του Επιτίμου Προέδρου εφ όρου ζωής, που του έχει απονείμει το χωριό μας. Σήμερα οφείλουμε να μιλήσουμε για μια ξεχωριστή πτήση του πεπειραμένου μας πιλότου, που κράτησε 19 ολόκληρα χρόνια, και στην οποία υπήρξαμε συνεπιβάτες, από τότε που ξεκίνησε ως δοκιμή,τόλμημα και πρόκληση. Μια προσπάθεια που ευοδώθηκε παραπάνω και από επιτυχώς και εξακολουθεί ακόμη να διαρκεί, ελπίζουμε δε να συνεχιστεί πολλά χρόνια ακόμη, με τον καινούργιο διευθυντή και άξιο διάδοχο Θανάση Κορκολή (και αυτός αεροπόρος!) στο τιμόνι. Ο Σωκράτης λοιπόν ήταν εκείνος που πρώτα έδωσε φωνή στη Λυνίσταινα, με την Λυνιστιάνικη Φωνή, έπειτα την πήρε στα φτερά του και την ταξίδεψε κυριολεκτικά πάνω από τον πλανήτη και στη συνέχεια μας έφερε πίσω τον αντίλαλό της από ανθρώπους, συμπατριώτες και συγγενείς, που είχαν για χρόνια αποκοπεί από το χωριό μας και πολλοί νεώτεροι αγνοούσαμε ακόμη και την ύπαρξή τους. Και εκείνοι όμως δεν γνώριζαν το χωριό και την εξέλιξή του από την εποχή που είχαν μεταναστεύσει. Μαζί με τη Λυνιστιάνικη Φωνή κυκλοφόρησαν τα νέα, οι δραστηριότητες, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι προτάσεις τόσων συμπατριωτών, διαμορφώθηκαν και ανανεώθηκαν τόσοι δεσμοί, γνωριστήκαμε καλύτερα, επικοινωνήσαμε ουσιαστικότερα, δώσαμε υπόσταση σε ευχές και επιθυμίες. Η εφημερίδα ξεκίνησε ως πείραμα, χωρίς κανείς να φαντάζεται την πορεία της, για να εξελιχθεί σε προσδοκία και αναμονή των αναγνωστών της για το επόμενο φύλλο. Φιλοξένησε τόσες απόψεις, συζήτησε και συζητήθηκε, πρόβαλε τόσα γεγονότα! ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ στα ωραία και καταπράσινα χωριά της Ολυμπίας και γαλουχήθηκαν με τα ήθη, έθιμα και τις παραδόσεις της περιοχής. Με τα ιστορικά γεγονότα και συμβάντα που έχουν χαραχθεί στη μνήμη τους και τα οποία αναπολώντας τα, νιώθει ο καθένας υπερήφανος για τον τόπο που γεννήθηκε. Ο αυθορμητισμός και η εγκαρδιότητα των συναισθημάτων σας, κατά την υποδοχή, τις παρουσιάσεις και προσφωνήσεις ενθουσίασε όσους συμμετείχαν για πρώτη φορά στην εθιμοτυπική και από 14ετίας επαναλαμβανόμενη, πετυχημένη και άψογα οργανωμένη συνάντηση. Η συμμετοχή εκλεκτών και καταξιωμένων ανθρώπων της διανόησης με προεξέχοντα τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Βύρωνα Πολύδωρα, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τη σοβαρότητα της όλης εκδήλωσης. Οι εισηγήσεις των ομιλητών, καταξιωμένων προσωπικοτήτων, με την ποικιλία των πρωτότυπων θεμάτων που ανέπτυξαν από τις εμπειρίες της ζωής τους και την επιστημονική τους κατάρτιση, έδωσαν μια ξεχωριστή νότα ευχάριστης ακρόασης, μέσα στο δροσερό και φυσικό περιβάλλον της πλατείας του χωριού. Τέλος, τα πλούσια, αγνά και χειροποίητα χωριάτικα φαγητά που προσφέρθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες και τους κατοίκους του χωριού, ολοκλήρωσαν πλήρως το αίσθημα της ευγενούς φιλοξενίας. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας αυτή και σε όλους τους συνεργάτες σας και πάντα να οργανώνετε παρόμοιες εκδηλώσεις συναντήσεις, που καλλιεργούν και προάγουν τις ανθρώπινες σχέσεις, τα ανθρώπινα πνευματικά δημιουργήματα και τον πολιτισμό. Προσωπικά έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Σας ευχαριστώ. Με ιδιαίτερη εκτίμηση Δημήτριος Μητρόπουλος Έργα από Θωμά Δ. Σκουμπούρη Ο Θωμάς πάντα στην πρώτη γραμμή για το χωριό μας για να λύνει προβλήματα. Άλλα του τα υποδεικνύουν και άλλα τα διαπιστώνει μόνος του. Ξεκινάει απ την παραλία Μεγάρων και γρήγορα στη Λυνίσταινα, κι αμέσως αρχίζει η επιθεώρηση, στις εκκλησίες και τα σχολεία μας. Συμπατριώτης με πολλές αρχές κι αρετές, αλλά το κυριότερο έχει θέληση. Θέληση με πίστη. Έτσι σαν παράδειγμα, αναφέρονται τα κατωτέρω: Α) Άγιοι Απόστολοι: πόμολα για τις πόρτες, σύρτες παραθύρων, τοποθέτηση κλειδαριών. Μάρμαρα στις πόρτες, προσκυνητάρι 60 Χ 1,80, τρία τελάρα με σίτα για τις πόρτες και παράθυρα Β) Άγιος Δημήτρης Νεκροταφείο: Τοποθέτηση σκεπής για οστεοφυλάκιο, σίτα τελάρο παραθύρου, σκέπαστρο παραθύρου. Γ) Σχολείο: Εκτός από κουζίνα, τοποθέτηση κλειδαριάς και πόμολα, τοποθέτηση τεσσάρων κουρτινόξυλων. Δ}. Καφενείο: Τέσσερα (4) τραπεζάκια 35 Χ 3 Τοποθέτηση κλειδαριών και πόμολα. Ένα Πορτμαντό ίνοξ Η επιτυχία της υπήρξε καταπληκτική, πράγμα που ομολογείται, όχι μόνο από εμάς που έχουμε συναισθηματικούς δεσμούς μαζί της, αλλά και από όλους όσοι την γνώρισαν, την διαβάζουν με ενδιαφέρον και την συστήνουν με ιδιαίτερες φιλοφρονήσεις. Ο Σωκράτης μας έδωσε την ευκαιρία να αναδείξουμε περισσότερο και συστηματικότερα το χωριό μας, τις ομορφιές, την ιστορία και τις δραστηριότητές του. Μας κράτησε συντροφιά με παλιές ιστορίες, με σύγχρονα γεγονότα, με χαρούμενα και θλιβερά συμβάντα. Ολα αυτά δεν θα είχαν επιτευχθεί χωρίς το αετίσιο μάτι και την ικανότητά του για τολμηρές και ριψοκίνδυνες πτήσεις. Χωρίς τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, το καταπληκτικό επικοινωνιακό του προσόν, την οργανωτική του παρουσία σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της εφημερίδας, από τη σύλληψη μέχρι την υλοποίηση της ιδέας. Έγραψε ιστορία! Μας αφήνει μια παρακαταθήκη ατίμητη και τον ευχαριστούμε θερμότατα γι αυτό. Κύριε ανυπέρβλητε διευθυντά της Λυνιστιάνικης Φωνής, αισθανόμαστε την ανάγκη να σας χαιρετήσουμε με συγκίνηση και να σας ευχαριστήσουμε για όσα με κόπο κατορθώσατε όλα αυτά τα χρόνια, αναγνωρίζουμε το τεράστιο έργο που επιτελέσατε και λυπούμεθα που ήρθε αυτή η ώρα της παύσης. Κατανοούμε βέβαια την ανθρώπινη ανάγκη για λίγη ξεκούραση,μετά από τόσα χρόνια σκληρής προσπάθειας,αλλά είμαστε σίγουροι ότι η αποστασιοποίηση είναι μόνο μερική. Ο Σωκράτης, που εμείς γνωρίζουμε, θα είναι πάντα παρών σταθερός και αναντικατάστατος!! Με τις εγκάρδιες ευχές μας για υγεία και μακροημέρευση, αγαπητέ Σωκράτη σε χαιρετούμε και σε ευχαριστούμε θερμότατα για όλα όσα αυτά τα πολλά χρόνια μας πρόσφερες!! Με αγάπη και σεβασμό Φωτεινή Σμυρνή Γενική Συνέλευση 2013 της 3ης Νοεμ Θέλουμε να συγχαρούμε τους συμπατριώτες που ανταποκρίθηκαν σ αυτό το ετήσιο κάλεσμά μας, στη φετινή Γενική Συνέλευση. Η παρουσία τους κρίθηκε ως αρκετή, γιατί δεν θα μπορούσε ν αναβληθεί, λόγω αιθούσης, Πραγματοποιήθηκε στην όμορφη αίθουσα του Δήμου Αθηναίων «Αντώνης Τρίτσης», αλλά μονάχα για εκείνη την ημέρα. Όμως, όλοι τους εγκάρδια ανταποκρίθηκαν και με τον οβολόν τους. Εκτός αυτών κι όλες οι προσπάθειες των συμπατριωτισσών μας, για τις συνηθισμένες λιχουδιές τους, δεν πήγαν χαμένες. Απεναντίας μ αυτές δόθηκε και μια υπέροχη όψη και εικόνα και προς το προσωπικό του Δήμου, που παρέμεινε συνέχεια για την εύρυθμη λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου. Επίσης να ευχαριστήσουμε κι όλο το εμπλεκόμενο προσωπικό του Δήμου, με πρώτον, τον αντιδήμαρχο κ., που ανταποκρίθηκαν, όχι μονάχα θετικά προς τη σχετική αίτησή μας, αλλά κι ολοκλήρωσαν τη διάθεσή της, Θωμάς Αντ. Σκουμπούρης, Ι. Δ. Αγγελοπούλου- Φουρνατζοπούλου οι αδερφές Μαρία και Βασιλική Ν. Σμυρνή (Δράκου και Βασιλούλη αντίστοιχα) καθώς και η Μαρία Γ. Δράκου Παναγοπούλου με τηλέφωνα, έγγραφα και πολλές ευχές για την επιτυχία μας. Μες στο προσωπικό του Δήμου συγκαταλέγουμε και τη συμπατριώτισσά Μαρία Γ. Δράκου- Παναγοπούλου (μακεδόνα), η οποία με την πρώτη όχλησή μας, ανέλαβε όλα τα τρεξίματα,. Εμείς απλά περιοριστήκαμε στα προβλεπόμενα δικαιολογητικά. Στο προεδρείο για την υλοποίηση του προγράμματος της Γενικής Συνέλευσης εξελέγησαν «δια βοής» ο Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής κι ο Θανάσης Ι. Κορκολής, ενώ δια την εφορευτική επιτροπή, Παπαματθαίου Γεώργιος, Σμυρνής Αντων.Γεώργιος, Παναγούλιας Ι. Αθανάσιος. Η διεξαγωγή του προγράμματος, χρειάστηκε να γίνει, σε 4 φάσεις. Στην πρώτη, αναγνώσθηκε, (απ τον Φώτη Γ. Παναγούλια) η έκθεση της εξελεγκτικής επιτροπής. Αναλύθηκαν οι ερωτήσεις, κι όλα βρέθηκαν και διαδικαστικά, αλλά και λογικά στα επιθυμητά επίπεδα. Δόθηκε προβλεπόμενη απαλλαγή ευθυνών κι όσο για θέματα που βρισκόντουσαν σε εξέλιξη, θα επαναφερθούν, όπως καταχωρήθηκε και στη γενική έκθεση του προεδρείου γι αυτή, στην επόμενη παρόμοια συνέλευση. Στη δεύτερη φάση, το συμβούλιο δια του προέδρου του Κων. Τζαν. Σμυρνή, με μια καλή όπως πάντα προετοιμασία, παρουσίασε τις ενέργειές του σε κάθε περίπτωση. Σ άλλα προχώρησε σύμφωνα με την εξιουσιοδότηση απ την προηγούμενη ΓΣ, σ άλλα έδωσε άμεσα λύση, κι άλλα διατύπωσε τη θέση του, αφήνοντας την απόφαση στη Γενική Συνέλευση, ως το ανώτατο όργανο του συλλόγου. Στην τρίτη διεξήχθησαν οι αρχαιρεσίες. Όλα προχώρησαν σύμφωνα με το καταστατικό, για το οποίο, σ ορισμένα σημεία του θα γίνουν και σχετικές τροποποιήσεις του. Τα ονόματα που ψήφισαν φαίνονται στις συνδρομές, γιατί, για τη συμμετοχή στην εν λόγω διαδικασία,, έπρεπε, ως προϋπόθεση, να ναι και ταμειακώς εντάξει. Οι 13 επιτυχόντες, άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως νέο διοικητικό συμβούλιο, σύμφωνα με το καταστατικό, λαμβανομένου υπόψη και η επικείμενη τροποποίησή του,. Κι αυτό, γιατί απαιτείται η πείρα όλων, αλλά κι ως απαίτηση περισσοτέρων ατόμων: Αγγελοπούλου Βαρβάρα, Δημητρακοπούλου Δήμ. Γωγώ, Κορκολής Ι. Αθανάσιος Μιχελή Ν. Μαγδαληνή, Μιχελής Π. Δημήτριος, Μιχελής Δ. Κων/νο, Παναγούλια Ευαγγελ, Περαμερίτης Αναστ. Ιωάν. Σκουμπούρη Ι. Αιμιλία, Σκουμπούρη Τζαν. Γεωργία, Σκουμπούρη Π. Γιάννα, Σμυρνής Τζαν. Κων. Σμυρνής Γ. Μάρκος. Κι όσο για την τέταρτη φάση, ήταν ο χρόνος της συζήτησης, το πιο ωραίο μέρος της συνέλευσης. Εξέφρασαν απόψεις, διατύπωσαν ιδέες, τόνισαν τους προβληματισμούς των για μια Λυνίσταινα πάντα καλύτερη. Και θα συνεχίσει να είναι καλύτερη, αν συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες. Οι παλιότεροι των δεκαετιών 1970 κι 1980, μέχρι και σε ώρα γλεντιού το μετέτρεπαν. Και τότε, πάνω- κάτω, συγκρινόμενοι με το γενικότερο πνεύμα, δύσκολα τα έφερναν, γιατί έχτιζαν, αγόραζαν, πάντρευαν κι όλ αυτά αυτοδημιούργητα. Αλλά όλοι τους, και φέτος, το ευχαριστήθηκαν Ευχόμαστε και του χρόνου, με περισσότερους συμπατριώτες, στον ίδιο θαυμάσιο χώρο. Αθαν. Ι. (Παν/τας) Κορκολής

8 8 863 Αγαπημένη μου θεια-γούλα, τώρα που έφυγες νιώθω, ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον, που να με δένει, τόσο έντονα με τη Λυνίσταινα. Ερχόμουν στο χωριό και πρώτα-πρώτα, ερχόμουν σε εσένα να σε δω. Ήσουν ο τελευταίος κρίκος που με ένωνε με την παλαιά γενιά. Με τον πατέρα μου, τον μοναδικό σου αδελφό και τον παππού μου Κωνσταντή Σωτήρη Κορκολή και πατέρα σου, έναν άνθρωπο, τόσο καλό και έντιμο. Ήσουν για μένα, όταν τους έχασα όλους, η μάννα, η θειά, ο πατέρας, η αδελφή, ο αδελφός, τα πάντα. Ήσουν αυτή που, στις δύσκολες ώρες που πέρασα με τον αδελφό μου τον Αγγελή, μου έδινε κουράγιο και δεν με άφηνε να λυγίσω. Εύχομαι στο ταξίδι που πήγες, να είσαι ευτυχισμένη, γιατί και εκεί έχεις πολλούς δικούς Πλήρης ημερών, σε ηλικία 96 ετών, στις 16 Ιουλίου 2013, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ένα καλλικέλαδο αηδόνι της ορεινής Ολυμπίας, τραγουδιστής των όμορφων δημοτικών τραγουδιών και κιθαρίστας συνάμα, ο Αριστείδης Κ. Παναγούλιας από τη γειτονική μας ΒΕΡΒΙΤΣΑ. Στην πομπή προς την τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν με τα τραγούδια του και τις υπέροχες φωνές τους, τα δυο παιδιά του, ο Γιώργος και Κώστας, καταξιωμένοι και οι δυο τραγουδιστές σήμερα και άξιοι συνεχιστές της δημοτικής παράδοσης, μαζί με τον Κώστα Κωτσάκη στο κλαρίνο... Ο Αριστείδης ο ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ με την ωραία του φωνή στο τραγούδι και την όμορφη κιθάρα του, σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, το μεγαλύτερο Υστερα από μία αρκετά παρατεταμένη, αλλά και αρκετά βασανιστική περιπέτεια με την υγεία του, στις 16 Νοεμβρίου 2013, και σε ηλικία 73 ετών έφυγε από τη ζωή ο εν λόγω συμπαθέστατος συμπατριώτης μας ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΙΧΕΛΗΣ (ΝΤΙΝΗΣ). Η εξόδιος ακολουθία του εψάλη στον Ι. Ναό ΠΑΝΑΓΙΩΤΣΑ της Βάρης, παρουσία ενός μεγάλου πλήθους κόσμου, συγγενών, φίλων, γειτόνων, συμπατριωτών και άλλων, οι οποίοι παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, τον συνόδευσαν με δάκρυα στα μάτια ως την τελευταία του κατοικία, στο εκεί κοιμητήριο. Ο εκλιπών ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά του εκλεκτού, αείμνηστου πλέον, συγχωριανού μας ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΙΧΕ- ΛΗ (ΝΤΙΝΗ). Η εν λόγω οικογένεια, κάτω από δύσκολες, οικονομικές και λοιπές συνθήκες, κατά τα μαύρα εκείνα μετακατοχικά χρόνια (1946), εξαναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την γενέτειρά μας (ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ), αναζητώντας καλύτερη τύχη στη γειτονική και φιλόξενη τότε για πολλούς Λυνιστιάνους, τη ΜΕΓΑ- ΛΟΠΟΛΗ, όταν ο αείμνηστος ΚΩΣ- ΤΑΣ ήταν έξι ετών και ο αδελφός του, ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ μόλις ενός έτους (Η ΤΟΥΛΑ εγεννήθη αργότερα στη Μεγαλόπολη). Μη ικανοποιημένος ούτε και από την εκεί ζωή φεύγει για την ΑΜΕΡΙΚΗ, ακολουθώντας τα βήματα του μικρότερου αδερφού, του ΓΡΗΓΟΡΗ, ο οποίος είχε καταφύγει στην ίδια αυτή χώρα, κατά τρόπο άκρως περιπετειώδη, από ηλικίας μόλις δεκαέξι (16)! ετών. Λόγω όμως της πρόωρης απώλειας του πατέρα τους (1967), εξαναγκάζεται να επανέλθει και να μείνει στην ΕΛΛΑΔΑ, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα της ορφανεμένης και απροστάτευτης πλέον οικογένειας (μάνας και ανήλικης αδελφής). Λόγω των συνεχιζόμενων δυσκολιών, εξαναγκάζεται για τρίτη φορά να ακολουθήσει τον δρόμο της ξενιτιάς, αναχωρώντας για την ΑΘΗΝΑ και παίρνοντας μαζί του, υπό την απόλυτη προστασία του μητέρα και αδελφή, για τις οποίες γίνεται πλέον πατέρας και αδελφός μαζί. Αγωνίζεται σκληρά και κάτω από Πένθη Αφιέρωμα στη θεια- Γούλα του Κωνσταντή Σωτήρη Κορκολή Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 74 σου ανθρώπους. Μπορεί το σπίτι σου να είναι κλειστό χωρίς εσένα, η παρουσία σου όμως, θα είναι πάντα ΕΝΤΟΝΗ. Κατεβαίνοντας τον δρόμο για τα Κορκολαίικα, το μάτι μου θα πηγαίνει στην αυλή σου. Θα σ αγαπάμε, η οικογένειά μου κι εγώ, για ΠΑΝΤΑ. Χαίρομαι γιατί, τις ορμήνιες και τις συμβουλές που άφησες στα παιδιά και τα εγγόνια σου, τις ακολουθούν κατά γράμμα. Κι αυτό με κάνει να σε θυμάμαι ακόμα δυνατότερα. Σαν να έφυγες μονάχα χθες. Καλό σου ταξίδι θειά μου αγαπημένη Ο ανιψιός σου Κώστας Πέτρ. Κορκολής Μεγαλόπολη Αιωνία σου η μνήμη αείμνηστε Αριστείδη Παναγούλια. κομμάτι του περασμένου αιώνα. Δεν υπήρχε, θυμάμαι τότε, στα παιδικά μου χρόνια, πανηγύρι, γάμος, βαπτίσια, γλέντι, χαρά που να μην ήταν μέσα ο «Αριστείδης από τη Βερβίτσα», όπως τον ξέραμε, μαζί με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες του τόπου μας, της εποχής εκείνης. Όπως, τους Δημ. Αλεξανδρή κλαρίνο, Γιάννη Αδαμόπουλο βιολί και τραγούδι, Σπ. Τσιγουρη σαντούρι, μπουζούκι και τραγούδι, καθώς και τόσους άλλους που, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πλέον... Όλοι τους ευγενέστοι και με το χαμόγελο στα χείλη, για να χαρίζουν ευχάριστες στιγμές. Ας είναι η μνήμη τους αιώνια. Αντώνης Άγγ. Αγγελόπουλος Στη μνήμη Κώστα Γ. Μιχελή (Ντίνη) αντίξοες συνθήκες, μαζί με την πανάξια σύζυγό του, την ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ. Τον διακρίνει πάντα η τιμιότητα, η εργατικότητα, η καθαρότητα του χαρακτήρα, η ειλικρίνεια, η ανοιχτή καρδιά, το πνεύμα της βιοπάλης και της δημιουργίας. Και τα καταφέρνει, έχοντας πάντα την πολύτιμη στήριξη του μικρότερου αδερφού, του ΓΡΗΓΟΡΗ, ο οποίος έχει καταφέρει να εξελιχθεί σε σπουδαίο οικονομικό παράγοντα στην ΑΜΕΡΙΚΗ (Νέα Υόρκη και Βοστώνη), όπου δραστηριοποιείται επαγγελματικά με απόλυτη επιτυχία.παντρεύει την αδελφή του (έφυγα νύφη από το σπίτι του αδελφού μου) λέει πάντα, από τη μια με καϋμό, κι απ την άλλη με ξεχωριστή υπερηφάνεια, η ΤΟΥΛΑ. Δημιουργεί ένα θαυμάσιο σπιτικό στη ΒΑΡΗ, όπου στεγάζει και προστατεύει ισοβίως με απέραντο σεβασμό και στοργή τη μητέρα του ΑΘΑΝΑΣΙΑ, μια ανεπανάληπτη πραγματικά Λυνιστιάνα, το γένος ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ. Δυστυχώς όμως στο διάβα της ζωής του τον βρίσκουν πολλές «θύελλες» και «καταιγίδες» σε ό,τι αφορά το θέμα της υγείας του. Αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας, μέχρι το τελικό και μοιραίο πλέον, το οποίο κράτησε για πάνω από τέσσερα χρόνια. Όλες αυτές τις περιπέτειες ο ΚΩΣΤΑΣ τις αντιμετώπισε με σπάνια καρτερία, με ιώβεια θα έλεγα υπομονή και απόλυτη αξιοπρέπεια, με το χαμόγελο και την καλή κουβέντα πάντα στο στόμα. Καθ όλο αυτό το διάστημα, αλλά και ανέκαθεν τα τρία αδέρφια ζουν σαν μία ψυχή, μία πνοή. Ζουν και υπάρχουν κυριολεκτικά ο ένας για τον άλλον, με έναν ξέχωρο πάντα σεβασμό και εκτίμηση στον μεγαλύτερο αδερφό, τον ΚΩΣΤΑ. Συνδετικός κρίκος η μικρότερη αδερφούλα, η ΤΟΥΛΑ (το στερνοπούλι). Ένα υπέροχο πραγματικά δέσιμο μεταξύ αδερφών. Μαζί στη χαρά, μαζί και στη λύπη. «Αδελφός υπ αδελφού βασταζόμενοι ουδενός χρείαν έχει», λέει η ιερή μας παράδοση. Η ίδια αμέριστη, αδιάκοπη συμπαράσταση συνεχίσθηκε ως την τελευταία στιγμή του ΚΩΣΤΑ, δίπλα στην άξια σύζυγό του, την ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ.Το παράδειγμά τους άξιο πολλών επαίνων, άξιο μιμήσεως. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ πολυαγαπημένε μας ΚΩΣΤΑ. Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Mαρία Σύζ. Δημ. Μιχελή (γέν. Νικ. Γ. Καλογεροπούλου) Στις 16 Νοεμβρ.2013, ημέρα Σάββατο, απεβίωσε και η Μαρία σύζ. Δημ. Ντιν. Μιχελή (το γένος Νικ. Καλογερόπουλου), στα 84 χρόνια της. Ήταν ξαφνικό για τη Μαρία, ενώ βρισκόταν στη Μεγαλόπολη. Την μετέφεραν στο Νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε πως όλα είχαν τελειώσει.. Η κηδεία της έγινε στη Μαγαλόπολη, την 18 η Νοεμβρίου, Δευτέρα το μεσημέρι, για να προφθάσει κι ο γιος της απ την Αμερική. Η Μαρία είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στη Λυνίσταινα. Ήταν ορφανή απ τον πατέρα της, τον οποίο έχασε όταν ήταν μόλις 10 ετών. Ήταν όμως δεμένη οικογένεια με τη μάνα και τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της, αλλά και με τα άλλα δυο που ακολουθούσαν. Αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση. Παντρεύτηκε με το Δημήτρη Ντ. Μιχελή, ένα θαυμάσιο παιδί κι εκείνο κι άρχισαν την περίφημη οικογένειά τους. Δυο αγόρια κι ένα κορίτσι. Όμως, με τους ορίζοντες που άνοιγαν έφυγαν για τη Μεγαλόπολη, κοντά στους συγγενείς και συμπατριώτες. Εκεί αποκαταστάθηκαν, μεγάλωσαν την οικογένειά τους και βίωσαν τις καλές αρχές τους. Αξιοπρεπείς ως το τέλος, ευγενέστατοι στους τρόπους και στον καλό τους λόγο. Ανέθρεψαν τα παιδιά τους με ελληνοχριστιανικές αρχές και τα είδαν αποκαταστημένα με δικά τους παιδιά κι εγγόνια, πάνω στη δικιά τους καταξιωμένη πορεία. Πριν 8 μήνες έφυγε και ο Δημήτρης πλήρης ημερών και ψυχικής αγαλλίασης. Τώρα ήλθε και η σειρά της Μαρίας. Και οι δυο τους αφήνουν ένα τεράστιο κενό, σ όλους όσοι τους γνώρισαν, και τους έζησαν. Στη Μαρία καλό της ταξίδι. Κι όσο για τα παιδιά κι εγγόνια της ας έχουν την ευχή της. Όμως θα έχουν και τη ζωή τους, του παππού και της γιαγιάς, ως ένα φωτεινό τους οδηγό και παράδειγμα. Αιώνια η μνήμη τους. Σταυρούλα Γ. Μιχελή Μοσχονά Την 14η Αυγούστου, παραμονή 15αύγουστου, έφυγε απ αυτή τη ζωή και η συμπατριώτισσά μας Σταυρούλα Γεωργίου και Μαρίνας Μιχελή-Μοσχονά στα 60 της. To πληροφορηθήκαμε πολύ αργά, κι όταν, με τη βοήθεια του φοιτητή μας Μιχάλη Ν. Μιχελή, ήλθαμε σ επικοινωνία με το γιο της Γιώργο, διαπιστώσαμε πόσο δεμένοι ήταν σαν οικογένεια και πόσο άριστα τα είχαν κάνει όλα. Έτσι στο Google, με το κάλεσμα του ονόματός της <Stavroula Moschonas>, έμεινα άναυδος. Τα πάντα παρουσιάστηκαν μπροστά μου κι άρχισα να διαβάζω αυτά που είχαν γράψει μ επικεφαλής τη γιατρό κόρη της, αλλά και τ αγόρια δεν υστερούσαν. «Δεκέμβριος 30 του Αυγούστου 2013: Με μεγάλη λύπη και βαριά καρδιά ανακοινώνουμε το θάνατο της πολυαγαπημένης μας συζύγου, μητέρας και γιαγιάς Σταυρούλας Μοσχονά. Η Σταυρούλα πέρασε στην αιωνιότητα ήσυχα, εκεί στο Νοσοκομείο «Langley Memorial Hospital» περιστοιχισμένη από ολόκληρη την οικογένειά της,.μετά από μια μεγάλη και θαρραλέα τριών χρόνων μάχη με τον καρκίνο. Ήταν μια απίστευτα δυναμική γυναίκα, που αντιμετώπισε την κάθε ημέρα με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Όμως απορφανισμένη απ τους γονείς της Γιώργη και Μαρίνα, γνώρισε τη θαλπωρή στον αφοσιωμένο σύζυγό της Παναγιώτη, τα τρυφερά παιδιά της Τίνα - Γιώργο Κωστόπουλο. Γιώργο - Αφροδίτη και Νικόλα-Λίζα Ματαρόλο, τ αγαπημένα εγγόνια της, Αντώνιο, Μαρίνα και Παναγιώτα, καθώς επίσης στους πολλούς συγγενείς και φίλους. Γεννήθηκε στη Λυνίσταινα της Ελλάδας. Στον Καναδά ήλθε μετά το γάμο της με τον Παναγιώτη, τον Ιανουάριο 1976, όπου μαζί ξεκίνησαν μια επιχείρηση με την οποία ανέθρεψαν και μεγάλωσαν την οικογένειά τους. Για τη Σταυρούλα η πρώτιστη προτεραιότητα ήταν η οικογένειά της. Περιέβαλλε με στοργή και φροντίδα τα τρία παιδιά της και πάντοτε ήταν το κέντρο της οικογένειας, προσφέροντάς τους συνέχεια πολύ μεγάλη αγάπη, στήριξη και κυρίως κατανόηση. Τα τρία εγγόνια της ήταν το φως της ζωής της και ευχαριστιόταν την κάθε μια, αλλά κι όλες τις ημέρες μαζί τους. Συγχρόνως κι αυτά απ τη μεριά τους, της εξέφραζαν την αγάπη τους με λέξεις τρυφερές. Η Σταυρούλα ποτέ δε θα λησμονηθεί, θα παραμείνει στις καρδιές μας για πάντα. Η οικογένεια επίσης, θα επιθυμούσε να ευχαριστήσει όλους τους γιατρούς που ενεπλάκησαν με την περίπτωσή της και κυρίως, τις, με ανθρωπισμό και υπέρμετρο ενδιαφέρον, αδελφές στο νοσοκομείο Langley Memorial, που έκαμαν τις τελευταίες της ημέρες, όσο πιο άνετες μπορούσαν. Η επιμνημόσυνος δέηση θα γίνει την Τρίτη 20 Αυγούστου 2013 στις 7 απογευματινή στον ελληνικό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Η εξόδιος λειτουργία την επομένη Τετάρτη 21 Αυγούστου, 11 το πρωί και στον ίδιο ιερό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ενώ η ταφή της στη συνέχεια στο κοιμητήριο «Valley Vew Memorial Gardens. Εμείς ευχόμαστε να είναι καλά να την θυμούνται και συγχρόνως να τους συγχαρούμε γι αυτή την τόσο όμορφη τελετή στη μνήμη της αναχώρησής της. Το μεταφρασμένο κείμενο απ' τα αγγλικά θα το βρείτε στη σελίδα www. lynistaina.gr καθώς επίσης ψάχνοντας "Stavroula Moshonas" στο Google (εμφανίζεται σαν πρώτη επιλογή στα αποτελέσματα αναζήτησης).

9 αρ. φύλλου 74 Λυνιστιάνικη Φωνή Γεννήσεις Μία υγιέστατη κορούλα από ομογενείς γονείς στον μακρινό Καναδά ήλθε πρόσφατα στην ζωή. Γονείς της οι Στέφανος Γ Μιχελής και η Πένυ. Θεωρούμε χρέος μας από τις στήλες της Λ. Φ. να εκφράσουμε τις εγκάρδιες ευχές μας, τόσο στους ευτυχείς γονείς όσο και στους παππούδες Γιώργο Ι. Μιχελή και Παρασκευή. Με απέραντη αγάπη Ντίνα, Γιάννης και Αιμιλία Κορκολή Ευχές στο Στέφανο και Πέννυ Γ. Μιχελή (Τορόντο) για την κόρη που απόχτησαν, Να τους ζήσει και να την καμαρώσουν όπως επιθυμούν. Ντίνα, Γιάννης και Αιμιλία Μιλτ. Κορκολή. Η βάπτιση του Μάρκου (του Αθαν. Ι. Κορκολή ανώτερου αξ/κού ΠΑ (εα) Το χωριό μας απέδειξε και την αιώνια φιλοξενία του. Ξέρει να αγκαλιάζει ανθρώπους αλλά και να γράφει μι αδιάκοπη ιστορία ζωής. Ένας απ αυτούς που αγκάλιασε κι ο «Μάρκος» {Λέντι Μάρκος Κούτσι: Ledi-Markos Kouci), απ τη γειτονική μας Αλβανία. Βρήκε λιμάνι ελπίδας, πριν 10 και πλέον χρόνια, στο δικό μας χωριό, κοντά στο γαμπρό του το «Σπύρο» και την αδελφή του «Kλεμεντίνα» που είχαν προπορευτεί και έχουν εδραιωθεί κοντά μας με τις δυο μικρές, ως τώρα, κόρες τους. Η αγάπη τους προς αυτούς, ήταν και η εγγύηση για τον 15χρονο Μάρκο, όμως κι εκείνος πολύ γρήγορα απέδειξε πως ήταν εξίσου καλός και με πολλά χαρίσματα. Ευγενικός, εργατικός, κοινωνικός, πρόθυμος και κυρίως μ άξιες μυαλωμένες σκέψεις.τα Λυνιστιανόπουλα οι μόνιμες συναναστροφές του κι επειδή αναπτύχθηκε και η ηλεκτρονική επικοινωνία δε χώριζαν ποτέ. Όμως, ο Μάρκος, είτε απ τη Λυνιστιάνικη συναναστροφή, είτε απ τα βιώματά του απ τα συνομήλικα Λυνιστιανόπουλα, είτε απ τις δικές του ευαισθησίες, είτε απ όλα μαζί, θέλησε να βαπτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος, και μάλιστα απ τον κοινωνικό εκπρόσωπο αυτού του κόσμου. Το Σύλλογο Αποδήμων μας. Έτσι, μετά την προβλεπόμενη «παρέμβαση» της Εκκλησίας μας, κι όλες τις προετοιμασίες, η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε στον καθεδρικό μας Ναό της Παναγίας, την 26 η Οκτωβρίου Νουνός του ο πρόεδρος του Συλλόγου Κων. Τζ. Σμυρνής, το ΔΣ, αλλά κι όλοι οι συμπατριώτες με την παρουσία τους. Το συμβατικό του όνομα έγινε κι επίσημα δικό του: ΜΑΡΚΟΣ, αλλά κι ο Μάρκος ικανοποίησε τους πάντες με την προετοιμασία, τη στάση και συμπεριφορά του. Αυτή τη βάπτιση που έγινε απ τον.., με τον προβλεπόμενο παραδοσιακό τρόπο των πρωτοχριστιανικών χρόνων, την γεύτηκαν και με ολοκληρωμένη χαρά, το ίδιο βράδυ με τη γιορτή της «Μάνας και των πολεμιστών μας του », στην αίθουσα του πολιτιστικού μας κέντρου, στο νέο σχολείο. Γλέντησαν όλοι μαζί αντάλλαξαν ευχές κι είχαν το Μάρκο ανάμεσά τους ως ένα δικό τους παιδί, που άρχιζε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Όλοι του ευχήθηκαν να ναι ευτυχισμένος στη ζωή του. Το ίδιο του ευχόμαστε κι εμείς ως διοικητικό συμβούλιο, μ ένα λόγο παραπάνω, ως πνευματικά υπεύθυνοι στην υλοποίηση αυτής της απόφασής του. Να ναι πάντα ευτυχισμένος Για το Διοικητικό Συμβουλιο Αθανάσιος Ι. Κορκολής Γιώργος Νικ. Σμυρνής Όσοι ασχολείστε με τη σελίδα του fb, θα έχετε δει το νεαρό Γιώργο Νικ. Σμυρνή και πολλοί έχουν ρωτήσει, τι σχέση έχει με τη Λυνίσταινα καθώς και με τον άλλο Γεώργιο Δ. Σμυρνή, δημοσιογράφο στα διάφορα κανάλια. Όπως έχουν δηλώσει, τους αρέσει ο τρόπος γραφής του. Φαίνεται,λένε, γι αντικειμενικός στις κριτικές του, δίνει ολοκληρωμένα νοήματα. Κι όλα αυτά ευδιάκριτα και στη δικιά του ιστοσελίδα <monopoli.gr>, όπου σχολιάζει θεατρικά, κυρίως, έργα, τρόπους παρουσίασης, αλλά και την ερμηνεία τους απ τους διαφόρους ηθοποιούς. Είναι γιος του Νίκου Γ. (Ν) και Μαρίας Σμυρνή. Ο πατέρας του ήταν φιλόλογος και δημοσιογράφος κυρίως της εφημερίδας «ΒΗΜΑ», η μητέρα Μαρία συμβολαιογράφος, η αδελφή του Κασσιανή, συνεχίζει τη λειτουργία του συμβολαιογραφείου. Κι όσο για τον παππού του, ο γνωστός «μαστρογιώργης» με επισκευές κι ανακαινίσματα σπιτιών, καθώς και κτιρίων. Ο άλλος Γεώργιος είναι του Δημητρίου Γ(Δ) Σμυρνή. Οι προσπάππουδές των ήταν αδέλφια, έχοντας ακόμα άλλα έξι, όλα άρρενα. Σύνολο οκτώ. Τους καμαρώνουμε και τους δυο και είμαστε βέβαιοι πως συνεχώς θ ανεβαίνουν. Οι Γιώργηδες (Σμυρνήδες), της ίδιας γενιάς ξεπερνούν τους 10. Να είναι όλοι καλά, αλλά κι όλοι είναι άξιοι κάθε επαίνου. Με γονείς Στέφανο-Πένυ και ξαδέλφες της (αρ) Κλεμεντίνα (αδελφ), ΜΑΡΚΟΣ, Αιμ. Ι. Σκουμπούρη, Κ. Τζ. Σμυρνής, Αν. Αγγελόπουλος, Λέτα Ι. Κορκολή-Βάγια, Π. Βάγιας, Ηλεκτρονικός εκσυγχρονισμός στη Λυνίσταινα Τώρα πια, όλοι γνωρίζουν, πως σ ολόκληρη την επικράτεια πρέπει να έχουν ηλεκτρονική σύνδεση, δηλαδή «ιντερνέτ» και κινητό τηλέφωνο. Αυτά πια είναι απαραίτητα σαν το ηλεκτρικό στο σπίτι. Το δικό μας χωριό υστερεί ακόμα σ αυτό. Κι ό,τι έχει επιτευχθεί οφείλεται στις ενέργειες των ίδιων των κατοίκων μας με πρώτο το σύλλογό μας. Κι όλα βέβαια με χαρτιά επίσημα. Είναι επίσης γεγονός πως όλες οι εταιρείες το προσπαθούν όλο και περισσότερο. Πχ η WIND, πιστεύεται πως έχει κάνει σημαντικότερη πρόοδο. Όπως έχει διαπιστωθεί το μισό χωριό, απ το ύψος της εκκλησίας και πάνω, μπορεί να εξυπηρετείται. Παράλληλα δε, όπως έχει απαντήσει η ίδια η εταιρεία, καταβάλλονται προσπάθειες για την πλήρη κάλυψη του χωριού. Για το κάθε διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου, η επικοινωνία του χωριού, είναι το βασικότερό του μέλημα. Κι αυτό, βέβαια, αποδεικνύεται και στην πράξη. Μια επιδίωξη που δε θα σταματήσει ποτέ. Το γάλα των κτηνοτρόφων μας και η κίνηση στο Δήμο Ζαχάρως (Με πρωτοβουλία και του συλλόγου Πατραλωνιτών) Κάθε χρόνο οι κτηνοτρόφοι μας αντιμετωπίζουν προβλήματα στη διάθεση των προϊόντων τους και κυρίως στο γάλα. Μέσα σ αυτές τις σκέψεις ήταν και του συλλόγου των γειτόνων μας Πετραλωνιτών. Να γίνει μονάδα αξιοποίησής του στη Ζαχάρω μ άμεση εμπλοκή και του Δήμου των, για όλα τα γύρω χωριά της περιοχής. Το θέμα συζητιέται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Για το πρόγραμμα αυτό ενδιαφέρον έδειξε κι ο σύλλογός μας, μ αλλεπάλληλες ενημερώσεις εδώ στην Αθήνα. Κατόπιν αυτού, έως τώρα, έχει ενημερωθεί η πλειονότητα των κτηνοτρόφων μας. Θα μπορούν να παρακολουθούν τις συσκέψεις στη Ζαχάρω και ν αποφασίσουν ανάλογα. Ο Σύλλογός μας, πάντα δίπλα τους. Η ζωή «αλλιώτικη» για το Γιώργο Ι. Μιχελή στο Τορόντο! Μια φωτογραφία ήταν αρκετή για συγκίνηση, θυμήματα κι αναμνήσεις. Κι όλα αυτά από το Γιώργο Ιωάν. & Σταμάτας Μιχελή. Τον θυμηθήκαμε νέο με δράση και με τρόπους άριστους, τον γνωρίσαμε στον επαγγελματικό του χώρο εκεί στο Τορόντο του Καναδά, τον βιώσαμε με τη σύζυγό του, την εξαίρετη Παρασκευή «Κυπριοτοπούλα» και τα δυο παιδιά τους, το Γιάννη και το Στέφανο. Όλα με άριστες εντυπώσεις. Όμως, όταν είδαμε το Γιώργο σ αυτή τη φωτογραφία, με τις δυο εγγονές του απ το Γιάννη, τη Ζόε και την Αλέξια, νιώσαμε μια διαφορετική ικανοποίηση. Ήταν ένας Γιώργος ασυνήθιστος. Έδειχνε πως απολάμβανε μαζί τους, πάνω στο τρενάκι, την ηρεμία, τη γαλήνη και την ευτυχία, αλλά και μ απόλαυση την υπευθυνότητα για την ψυχική ικανοποίηση μέσα απ το παιχνίδι, των δυο χαριτωμένων βλασταριών τους.. Αυτές, οι στιγμές φαίνονται ανεπανάληπτες κι αναντικατάστατες για το Γιώργο. Γι αυτό και η «Λ.Φ» του χαρίζει αυτές τις γραμμές. Να ναι πάντα καλά με την Παρασκευή και να γεύονται τις χαρές Η εφημερίδα μας και πνευματικός οδηγός Εκπληξη νιώσαμε όταν λάβαμε το πιο κάτω ηλεκτρονικό γράμμα (ε-μαιλ), ζητώντας μας βοήθεια για διατριβή από Πελοποννήσιο συμπατριώτη στη Γερμανία, τον Αναστάσιο Κωστόπουλο, τις πληροφορίες του τις είχε αντλήσει απ τα φύλλα της Λυνιστιάνικης Φωνής, αναρτημένα στην ιστοσελίδα μας. Πρέπει να τα μελετούσε πολύ καιρό. Όμως κι εξυπηρετήθηκε από την οικογένεια του αείμνηστου Στάϊκου Γ. Πανταζή, καταξιωμένου δικηγόρου απ τα Περιβόλια. «Aξιότιμοι κυρίες και κύριοι, παρακαλώ όπως με πληροφορήσετε με ποιό τρόπο μπορώ να προμηθευθώ τα βιβλία του Στάικου Γ. Πανταζη, που εχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα Λυνισταινα της με τα εξης νουμερα : 3, 6, 7, 8, 32 και 33. Πρόκειται για τυχόν ένταξη τους σε σχετική διατριβή μου στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Φιλικούς χαιρετισμους! Αναστασιος Κωτσοπουλος, Μ.Α. και τις επιτυχίες κι απ τις τρεις- ως τώρα- εγγονές τους, γιατί και του Στέφανου, όπως φαίνεται, ακολουθεί με τους ίδιους ρυθμούς. ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ Σύνδεσμος Αποδήμων Λυνιστιάνων ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΙΟΛΟΥ100 Τ.Θ. 4043,10210 ΕΚΔΟΤΗΣ: Κων/νος Τζαν. Σμυρνής (Πρόεδρος) Πορταριάς 22, Αμπελόκηποι 11523, Τηλ Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και υπεύθυνος έναντι του νόμου Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Πρατίνου 39, Παγκράτι τηλ.: κιν: 6945, lynistaina1@gmail.com Συντοκτική Επιτροπή: Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Αθανάσιος Ιω. Κορκολής Συνδρομή: -Για τον Σύλλογο 15 ευρώ (εξωτερικού 30 ευρώ) - Για την εφημερίδα 10 ευρώ (Εξωτερικού 50 ευρώ) Επιταγές-Εμβάσματα Τ αχ. Θυρίδα Επιταγές Εξωτερικού Δημήτριος Π. Μιχελής Αιόλου 100 Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ. (Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)

10 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 74 Μια φωτογραφία τιμής Συγκίνηση προκάλεσε αυτή η φωτογραφία, την οποία, χωρίς δεύτερη σκέψη, την ονομάσαμε «φωτογραφία τιμής».. Εικονίζει τον Νικόλαο Π. Αγγελόπουλο και τη σύζυγό του Σταμάτα, κόρη του Αντώνη Δράκου, προσφορά του συνονόματου εγγονού, απ τον 3 ο γιο του Αντώνη, που γεννήθηκε και μεγάλωσε ως τις σπουδές του στην Αμαλιάδα. Μας αναμόχλευσε το χρόνο τον περασμένο, εκεί στη Λυνίσταινα και μπροστά απ το σχολείο όπου και το σπίτι τους. Το είχαν πάντα ανοιχτό και με καρδιά έμπλεη αγάπης, για τα παιδιά απ τα γρέκια όταν έβρεχε, ώσπου ν ανοίξει το σχολείο, ή να περάσει η ορμή της και να συνεχίσουν μ ενθουσιασμό το δρόμο τους για τους οικισμούς τους, σ ολόκληρη τη Λυνιστιάνικη περιοχή: Γαρδικάκια, Γλογγίδια, Φτωχού, Ντρουμούσι το Ρέμα, Γαλατσίδες, Βουτιά, Κλιμπατσιάρια κλπ. Άνθρωποι εξαίρετοι. Ήπιοι, γλυκομίλητοι και καλοσυνάτοι. Ο μπάρμα Νικολάκης, όπως και μερικοί ακόμα, έδειχνε μια διαφορετική νοοτροπία στην όλη συμπεριφορά και σχέσεις του. Αργότερα, έγινε συνειδητό, Νικόλαος και Σταμ. Αγγελοπούλου πως αυτό αφορούσε όλους όσοι είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική, κι επέστρεψαν εθελοντικά, για να βοηθήσουν την πατρίδα στον ελληνοτουρκικό Όμως, απ τις μετέπειτα εξελίξεις- με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, το διχασμό και το καταστροφικό εγχείρημα της Μικράς Ασίας- εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα. Έτσι, μαζί με την προσφορά τους για τις αλύτρωτες πατρίδες, θυσίασαν ακόμα κι αυτά τα όνειρα της μετανάστευσής τους. Κατόπιν αυτού κι Νικολάκης Αγγελόπουλος παντρεύτηκε με τη Σταμάτα Αντ. Δράκου, δημιούργησαν μια πολυμελή, και μ αρχές, οικογένεια. Τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Όλα αποκατεστημένα με δικά τους παιδιά κι εγγόνια. Και οι δυο τους έμειναν για πάντα στο χωριό μας. Ο μπάρμπα Νικολάκης έφυγε στα 82 και η θεια Σταμάτα στα 86 της. Ήταν ένας απ τους 14 που επέστρεψαν ζωντανοί στη Λυνίσταια, γιατί οι ακόμα δυο. Η ενέργεια του εγγονού Νικολάκη ας αποτελέσει κι ένα μνημόσυνο ανάμνησής των. Η οικογένεια της Βασιλικής Πέτρ (Γ) Κορκολή Τα ονόματα όπως στα έντονα γράμματα. Ο Παππούς πάνω δεξιά. Τελικά ήταν ευτύχημα που ο σύλλογος δημιούργησε τις ηλεκτρονικές σελίδες για τα μέλη του, μέσα στις οποίες συνυπάρχουν πολλά Λυνιστιανόπουλα, καθώς και φίλοι των. Πολλά με ψευδώνυμα. Ανάμεσα σ αυτά και μια Λυνιστιανοπούλα. Με ψευδώνυμο, αλλά το γράψιμο, οι σχολιασμοί και γενικά όλη η συμμετοχή της ήταν προσεγμένα κι άξια επαίνου. Κι όταν ζητήθηκε το όνομα για να την προωθήσουμε και στην «ΟΜΑΔΑ», κανένας δεν μπορούσε να τη θεωρήσει μικρότερη των 20 ετών, έως ότου διαπιστώθηκε πως ήταν εγγονή του Γιώργου και Βασιλικής Πέτρ. Κορκολή και μαθήτρια της έκτης Δημοτικού! Από κοντά της και η μικρότερη συνονόματη ξαδέλφη της. Έτσι, αφού εκφράσαμε την έκπληξή μας και τ αντάξιά της συγχαρητήρια, την παρακαλέσαμε για μια φωτογραφία της οικογένειάς της, χωρίς άλλες διευκρινίσεις. Κι εκείνη, με τα δικά της πιστεύω και συναισθήματα, μας έστειλε την παρούσα φωτογραφία με τη λεζάντα: «Η οικογένειά μου είναι: Ο παππούς μου Γεώργιος Πέτρ. Κορκολής, η γιαγιά μου Βασιλική, ο θείος μου ο Νάκος (Σοφιανός), η θεία μου Χρυσάνθη, η μαμά μου Βάσω, ο μπαμπάς μου Πέτρος, η εξαδέλφη μου Σίλια (Βασιλική), η αδελφή μου Αλεξάνδρα, εγώ η Βάλια (Βασιλική) και η μικρή εξαδέλφη μου Ζέτα (από Γεωργία) (κάτω δεξ). Της ευχηθήκαμε για τη ζωή της, να τους χαίρεται όλους, γρήγορα για το πανεπιστήμιο, αλλά από νωρίς το βράδυ, «τέρμα τα παιχνίδια με τον υπολογιστή!» Μακάρι να εκδηλωθούν κι άλλα παιδιά σαν τη Βασιλική, γιατί μες στην «ΟΜΑΔΑ», είναι μόνο Λυνιστιανόπουλα, αλλά και τα θέματα επίσης έχουν σχέση με τη Λυνίσταινα. Το ΝΤΕΝΒΕΡ ( Denver) με μια Λυνιστιάνικη γειτονιά!. Οι αποστάσεις και για το εξωτερικό, δεν είναι πλέον εμπόδιο, αλλά και τα παιδιά των μεταναστών μας τώρα πια, επιδιώκουν επικοινωνία, με τις ρίζες των γωνιών τους. Αυτό έχει συμβεί και με τα παιδιά του Κώστα Ν. Κορκολή (Πλαστήρα), τον οποίο είχαν προσκαλέσει το τ αδέλφια του πατέρα του. Τότε στο Ντένβερ ήταν ολόκληρη Λυνιστιάνικη γειτονιά, περισσότερα από 15 άτομα. Όμως, αργότερα λιγόστεψαν. Κάποιοι επέστρεψαν στην Ελλάδα, κάποιοι μετακινήθηκαν και κάποιοι άλλοι έφυγαν απ τη ζωή. Όμως, η σύζυγος του Κώστα, Βασιλική, υπέροχη κοπέλα, απ τα περίχωρα της Τρίπολης, καθώς και τα δυο απ τα τρία αγόρια τους,, ο Νίκος κι ο Κανέλλος (Neil), εξακολουθούν να διαμένουν εκεί στο Denver. Τώρα με τα internets και τις άλλες ηλεκτρονικές σελίδες, βλέπουμε τις κοινωνικές δραστηριότητές τους κι εκείνοι τις δικές μας, ως σύλλογος και Λυνίσταινα. Έτσι, σιγά-σιγά θα είμαστε όλοι σαν μια μεγάλη οικογένεια. Γεγονός είναι πως παίρνουμε χαρά και κυρίως όταν γνωρίζουμε τους γεννήτορές τους, όπως εμείς τον Κώστα Ν. Κορκολή, ακόμα την ημέρα που έφυγε για την Αμερική. Ακριβώς μετά το γάμο της αδελφής του Γεωργίας. Να είναι πάντα καλά. Ευχαριστούμε το συμπατριώτη μας ιερέα κ. Γεώργ. Δ. Αγγελόπουλο Το ΔΣ του Συλλόγου μας και εκ μέρους όλων των συμπατριωτών, εκφράζει την αγάπη και τα συγχαρητήριά του, προς το συμπατριώτη ιερέα μας κ. Γεώργ. Δ. Αγγελόπουλο. Τα εκφράζει, για την αδιάκοπη συμπαράστασή του στα διοικητικά συμβούλια του συλλόγου μας, για όσα ο ίδιος και η οικογένειά του έχει κάνει για το χωριό μας- μ επίκεντρο στην αναγκαία κι εκ θεμελίων αναβάθμιση της εκκλησίας των αγίων Αποστόλων- αλλά και ειδικότερα για την εξυπηρέτηση του χωριού μας, σε γιορτές και τελετές, όταν ο ιερέας του χωριού μας π. Γεώργ. Λυμπερόποπουλος, δυσκολευόταν, λόγω και των άλλων υποχρεώσεών του. Πρέπει, επίσης, να τονισθεί, ότι, γι αυτές τις εξυπηρετήσεις, υποχρεωνόταν σ άλλους πατέρες της ενορίας του- την Αγ. Γλυκερία Γαλατσίου-, ή να ζητάει επίσημα άδεια απουσίας. Ακόμα πρέπει, με έμφαση, να τονισθεί, ότι ο συμπατριώτης μας παπα-γιώργης Αγγελόπουλος είναι, επίσης, κι ένας Λυνιστιάνος, με πάθος για το καλό της Λυνίσταινας, κι αυτό είναι που συγκινεί περισσότερο τους λοιπούς συμπατριώτες, ντόπιους κι απόδημους. Του ευχόμαστε να είναι πάντα υγιής και δυνατός, τόσο εκείνος, όσο και οι οικογένειές του. Ο Κανέλλος (Neil) και η σύζυγός του Τζίνα, οι γονείς της Πέτρος και Ελένη, αδελφός και η νύφη της Ιωάννης κα Μάχη, καθώς κι ο γιος τους Παναγιώτης Το νέο βιβλίο του καθηγητή πανεπιστημίου Λουβαίν (Βρυξελλών) Παναγιώτη Γιαννοπούλου Για τον καθηγητή θεολόγο και φιλόλογο Παναγιώτη Γιαννόπουλο έχουμε ξαναγράψει, όπως του το οφείλαμε, γιατί σε δύσκολες ιστορικές περιπτώσεις σ αυτόν καταφεύγαμε. Φίλος επιστήθιος απ το 1986, όταν γνωριστήκαμε στο Βέλγιο. Καθηγητής Βυζαντινολογίας και όχι μόνο- στο πανεπιστήμιο Λουβαίν (Βελγίου), όπου παράλληλα συμπαρίστατο στους Έλληνες φοιτητές, αλλά και του εκεί ελληνικού στοιχείου, λόγω ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, και των πολλών της «μετανάστευσης». Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα ωραίο βιβλίο του στα γαλλικά για τον Συγκριανής (μονή, επί ομωνύμου όρους) όσιο Θεοφάνη τον ομολογητή, τον 8 ο και 9 ο αιώνα, επιλεγείς μάλιστα για συμμετοχή του στην Ζ η Οικουμενική Σύνοδο Νικαίας (787). Κι αυτή η είδηση για την κυκλοφορία του βιβλίου, αναρτήθηκε στον ηλεκτρονικό τύπο, με την πιο κάτω περιγραφή. «Στην ευχάριστη θέση να επιστήσω την προσοχή όλων με τους φίλους της δημοσίευσης, είναι δέκα ημέρες, από το βιβλίο μου με τίτλο Sigriani Θεοφάνης ο Ομολογητής? Υπάρχουν 328 σελίδες. Για πληροφορίες σχετικά με web: εκδόσεις Safran (Βρυξέλλες) Je le plaisir de porter à la connaissance de tous me amis la parution, il y dix jours, de mon livre intitulé Théophane de Sigriani le Confesseur; il compte 328 pages. Pour toute information sur web: Editions Safran (Bruxelles)». Εκτός αυτού, έχει αρχίσει και η έκδοση όλου του έργου στα ελληνικά, με 14 τόμους. Ένα έργο, τ οποίο όταν ολοκληρωθεί, θα είναι πολύτιμο και για όλα τα ελληνικά Γράμματα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο τόμος "Μεσαιωνική Πελοπόννησος" από τις εκδόσεις "Ηρόδοτος" στον οποίον γράφει και ο καθηγητής Γιαννόπουλος Εμείς, τον συγχαίρουμε. Οι σημερινοί ήρωες στη Λυνίσταινα Κωνσταντίνος Σκουμπούρης H Λυνισταινα πάντοτε είχε ήρωες. Ήρωες ζωής. Είναι οι συμπατριώτες μας που εκεί γεννήθηκαν, εκεί μεγάλωσαν, εκεί τις οικογένειές τους, κι εκεί έχουν αποφασίσει να μείνουν για πάντα. Αυτοί διατηρούν τη μορφή και την όψη της Λυνίσταινας. Όμως έχουν προβλήματα, ψυχικής «κατάπτωσης». Οι αναμνήσεις τους πολλές κι όπου κοιτάξουν βλέπουν σκιες και φαντάσματα, των περασμένων χρόνων. Οι στράτες αντηχούν απ την ησυχία στο Βαγγέλης Παναγούλιας Γεώργιος Ν. Γκουγκούσης περπάτημά τους, οι αυλές έχουν γιγαντωθεί από το χορτάριασμα, τα σπίτια άδεια, οι καπνολόγοι λιγόστεψαν, αλλά και η υγεία τούς εναντιώνεται. Τους κάνει πείσματα. Μια χάμω και μια πάνω και καρτερούν το Φλεβάρη για να μετρήσουν με σιγουριά τον ένα επιπρόσθετο χρόνο. Να ναι καλά, τους σκεπτόμαστε, τους αγαπάμε. Να δούμε και του χρόνου τα παράθυρά τους ανοιχτά. Ευτυχισμένο το 2014 Λόγω έλλειψης χώρου μπήκαν οι 3 φωτογραφίες ενδεικτικά