Τεύχος 52 Δεκέμβριος ,50

Transcript

1 ISSN Χριστιανικό Περιοδικό Πνευματικής Αναζήτησης Τεύχος 52 Δεκέμβριος ,50 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΕΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ ΣΙΩΠΗΡΗ ΣΥΝΕΝΟΧΗ Ή ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ; ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

2 O ερευνητής της αλήθειας Έτος 14ο - Τεύχος 52 / Δεκέμβριος 2012 ISSN Διεύθυνση: Κατακουζηνού 10, Αθήνα τηλ Κινητό Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο/ erevnitis@yahoo.com Ιστοσελίδες: / / xristianospolitiki.blogspot.gr Χριστιανικό Περιοδικό Πνευματικής Αναζήτησης Το περιοδικό αυτό σκοπό του έχει την εξέταση σύγχρονων θεμάτων κάτω από το φως της Αγίας Γραφής και της Αρχαίας Εκκλησίας. Copyright Μανώλης Καλομοίρης. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση άρθρων του περιοδικού, -εξαιρούνται όσα είναι μετάφραση από ξένες πηγές- δίχως γραπτή άδεια του Εκδότη, μόνο όταν δημοσιεύονται αυτούσια χωρίς περικοπές, γίνεται σαφή αναφορά στην πηγή, και μας αποστέλλεται ένα αντίτυπο του εντύπου, στο οποίο έγινε η δημοσίευση. Συνδρομές Για να εγγραφείτε ΔΩΡΕΑΝ στην λίστα μας ενημέρωσης, στείλτε κενό στο diakrisis+subscribe@googlegroups.com και αυτόματα θα εγγραφείτε. Το περιοδικό στέλνεται δωρεάν στην Ελλάδα μαζί με κάποια παραγγελία απ το Βιβλιοπωλείο Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Για προαιρετικές συνδρομές-συνεισφορές: EUROBANK Εμβάσματα-επιταγές να στέλνονται στο όνομα Μανώλης Καλομοίρης. Ιδιοκτήτης Εκδότης - Διευθυντής Μανώλης Καλομοίρης, Κατακουζηνού 10, Αθήνα "The Researcher of Truth" - Christian Magazine of Spiritual Research Issue no. 52 (December 2012) Publisher: Manolis Calomiris, Katakouzinou 10, Athens, GREECE, tel Όλα τα εδάφια της Αγίας Γραφής εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά- παραθέτονται από την Νέα Μετάφραση της Βίβλου (ΝΜΒ) που εκδίδει η Ελληνική Βιβλική Εταιρία και είναι εγκεκριμένη από την Εκκλησία της Ελλάδος και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. ΑΠΟ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ Επανεκδίδεται ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, μετά από απουσία πάνω από 2 χρόνων. Το τελευταίο τεύχος 51 εκδόθηκε τον Φθινόπωρο του Αντί το προσωρινό περιοδικό ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ που κυκλοφορήσαμε 2 τεύχη τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο του 2011, προτιμήσαμε να επιστρέψουμε στην συνέχεια της έκδοσης του ΕΡΕΥΝΗΤΗ. Η διαφορά είναι ότι η έκδοση βγαίνει σε περιορισμένο τιράζ και ότι δεν στέλνεται σε συνδρομητές ταχυδρομικά λόγω του υψηλού κόστους ταχυδρομικών. Διανέμεται δωρεάν σε πελάτες που κάνουν παραγγελίες στο βιβλιοπωλείο Η ΑΛΗΘΕΙΑ -Christianbook.gr. Επίσης θα βγαίνει όχι κάθε τρίμηνο, αλλά όποτε ο χρόνος και τα οικονομικά το επιτρέπουν. Μανώλης Καλομοίρης 2

3 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΕΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ -Του Γιώργου ΔούδουΗ κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, είναι βαθύτερη και όχι όπως εμφανίζεται ή αντιμετωπίζεται από τους πολλούς σαν οικονομική κρίση. Ένα φαινόμενο που θα έπρεπε να μας ανησυχεί είναι η έξαρση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, που συνιστούν ένα ιδεολογικό συνονθύλευμα ακραίου εθνικισμού, που έχει καταλάβει αρκετά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Μάλιστα αυτός ο προκλητικός εθνικισμός έχει βρει την πολιτική έκφρασή του στο κοινοβουλευτικό κόμμα της Χρυσής Αυγής. Η οικονομική κρίση πάντοτε υποκρύπτει μια κρίση αξιών και πολιτισμού. Η ιστορία ευρωπαϊκών λαών μας προσφέρει την επιβεβαίωση πως οι δίσεκτοι καιροί είχαν γίνει οι μαμές που ξεγέννησαν τον Φασισμό, το Ναζισμό μαζί με όλες τις κακόγουστες απομιμήσεις τους, αλλά και κάθε μορφής Ολοκληρωτισμό. Συνήθως η «θεσμική εκκλησία» παραμένει σιωπηλή μπροστά σε μεγάλες κρίσεις που πλήττουν τον Λαό του Θεού. Στις καλύτερες περιπτώσεις περιορίζονται οι εκκλησιαστικοί ταγοί σε ευχολόγια κενών λόγων χωρίς ο ελεγκτικός λόγος τους να έχει την προφητική ισχύ που πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα. Οπότε η «θεσμική εκκλησία» γίνεται συνένοχος των σκοτεινών κύκλων, που απεργάζονται την πνευματική αλλοτρίωση του λαού και την υποταγή του σε καταστάσεις έκνομες και ανελεύθερες. Η Ελλαδική Εκκλησία έχει πολλές μελανές σελίδες στο χρονικό της δράσης της κατά τη διάρκεια της Κατοχής ή της επτάχρονης δικτατορίας των στρατιωτικών. Και σήμερα υπάρχουν δυστυχώς Μητροπολίτες που εκφέρουν εθνικιστικό, ξενοφοβικό και ρατσιστικό λόγο αρνούμενοι ουσιαστικά τον λόγο του Σταυρού και στρέφοντας τα νώτα τους στον Ιησού! Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καταδικάσει τον εθνοφυλετισμό, ή σε πιο σύγχρονη διατύπωση τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, ως αίρεση με απόφαση της Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του Παρόλα αυτά η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος παραμένει μέχρι τώρα απαθής στις βάρβαρες «κραυγές» ιεραρχών μελών της, που με το λόγο και τις πρωτοβουλίες τους εκτρέφουν και καλλιεργούν την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό, τον χυδαίο εθνικισμό, προσφέροντας άλλοθι σε ακραίους πατριδοκάπηλους κύκλους δήθεν «καθαρών Ελλήνων», μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Χρυσή Αυγή. Θα περιορισθώ να αναφερθώ σε τρεις περιπτώσεις Μητροπολιτών της Ελλαδικής Εκκλησίας, που κατ επανάληψη με περισσήν αμετροέπεια κηρύσσουν την αίρεση του εθνοφυλετισμού. Πρόκειται για τον Πειραιώς Σεραφείμ Μεντζελόπουλο, τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο Ρούσσα, τον Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνό Ρουμελιώτη. 3

4 Σε πείσμα των πρόθυμων Χριστιανών ποιμένων να προσφέρονται για συμβιβασμό με το πνεύμα των καιρών, το Πνεύμα το Άγιο όπου θέλει πνέει! Τούτος ο λόγος που ειπώθηκε από τον Ιησού Χριστό (Ιω. 3:8) αληθεύει πάντοτε, ανατρέποντας τις συνέπειες από τις ιστορικές αδυναμίες και τις αστοχίες ανθρώπων που στελεχώνουν κατά καιρούς την «θεσμική εκκλησία». Παρά τις συχνές πτωτικές εκφράσεις εκκοσμίσκευσης της Εκκλησίας του Χριστού, ως προς την ανθρώπινη πλευρά της και της σκανδαλώδους υποχώρησής της στον τρίτο πειρασμό που δέχθηκε ο Δομήτοράς της στην έρημο (Ματθ. 4:8-10), πάντοτε η παραμυθία είναι ενεργός και ανύστακτη! Στους δικούς μας καιρούς η Χάρη του Θεού πρόσφερε στην Εκκλησία Του τέσσερις υπέροχους ανθούς για να είναι δείχτες πορείας των σύγχρονων ανθρώπων και ιδίως των Ελληνίδων και των Ελλήνων, που διέρχονται βασανιστικά μέσω συμπληγάδων ακραίων δοκιμασιών και πειρασμών. Αναφέρομαι στους Αγίους Μάρτυρες τους «εν Γαλλία τελειωθέντες», που το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να τιμάται η σύναξή τους την 20η Ιουλίου κάθε έτους. Πρόκειται για την αγία μάρτυρα Μοναχή Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα, που θανατώθηκε σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης επειδή διέσωζε καταδιωκόμενους Εβραίους, για τον άγιο μάρτυρα Πρεσβύτερο Πατέρα Δημήτριο Κλεπινίν, που εξοντώθηκε από τους Ναζί γιατί έσωζε Εβραίους στο Παρίσι, για τον νεαρό Γιούρι Σκομπτσόβ, γιο της Μητέρας Μαρίας που εξοντώθηκε μαζί με τον Πατέρα Δημήτριο και για τον άγιο μάρτυρα Ηλία Φονταμίνσκυ, Ρώσο Εβραίο εμιγκρέ στη Γαλλία, που βαπτίσθηκε Χριστιανός Ορθόδοξος λίγο πριν συλληφθεί από τους Γερμανούς Ναζί, οι οποίοι τον εξόντωσαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκτός από την τραγική μοίρα του μαρτυρίου, που μοιράστηκαν οι παραπάνω Άγιοι Νεομάρτυρες, έδωσαν μαρτυρία Χριστού, αγάπης και ανθρωπιάς, αμφισβητώντας έμπρακτα με θάρρος ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το ναζιστικό, που είχε δομηθεί επάνω στην αρρωστημένη φαντασίωση της αιματικής καθαρότητας της Άρειας Φυλής και στη δήθεν ρυπαρότητα των Εβραίων, των Ρομά, των Σλάβων κ.λπ.. Το Πνεύμα λοιπόν, μερίμνησε για μας τους Έλληνες ιδίως, που μολονότι ανέκαθεν είχαμε ρατσιστικές και κυρίως αντισημιτικές προκαταλήψεις, κι ας ψευδόμαστε αδιάντροπα για το αντίθετο, σήμερα το όνειδος της προκατάληψης κατά του Άλλου, του διαφορετικού, του αλλόθρησκου, του αλλόφυλου και αλλοεθνούς, γιγαντώνεται και μεταμορφώνεται σε τυφλή βία και διασπορά του τρόμου. Η Εκκλησία του Χριστού προβάλλει μπροστά στις συνειδήσεις μας την αγία βιοτή της Μητέρας Μαρίας Σκομπτσόβα, του Πρεσβυτέρου Πατέρα Δημητρίου Κλεπινίν, του νεαρού Γιούρι Σκομπτσόβ και του Ηλία Φονταμίνσκυ, που αναίρεσαν με τη μαρτυρία τους, με την πράξη τους, με 4

5 το μαρτύριό τους την φυλετική προκατάληψη, την βία κατά του Άλλου, του διαφορετικού και βεβαίωσαν πως «ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην» (Γαλ. 3:28) και ότι «ο Θεός εποίησεν εξ ενός παν έθνος ανθρώπων» (Πρ. Αποστ. 17:24-26). ( Σιωπηρή συνενοχή ή αντίδραση στον φασισμό; του π.δημητρίου Θεοφίλου Θα περίμενε κανείς η «καθεύδουσα και αυτοαπασχολούμενη» ελλαδική εκκλησία, να τολμήσει, να ρισκάρει, να διακινδυνεύσει να βρεθεί απέναντι από το σκοτάδι, το νεοφασισμό και το νεοναζισμό που εκκολάπτεται ξανά σαν το αυγό του φιδιού, και μας απειλεί σαν κοινωνία, σαν πολιτισμό, σαν δημοκρατία. Σιωπά όμως ενοχικά, όπως έκανε το με τη φασιστική-ναζιστική μεταξική δικτατορία, αλλά και πολύ πιο πρόσφατα με την αμερικανοκίνητη δικτατορία των συνταγματαρχών. Η ιστορία πώς να ξεπλύνει τόση αδιάντροπη ενοχή και συνεργασία. Ακόμη μέχρι σήμερα βγαίνουν νοσταλγοί «δεσποτάδες» (θα ήταν προσβολή για τον επισκοπικό θεσμό να τους ονοματίσουμε αλλιώτικα) και λιβανίζουν ξεδιάντροπα τους βρικόλακες και εμπόρους εθνικοφροσύνης του λαού και των ιερών και οσίων της ιστορίας μας. Χείλη λοιπόν ερμητικά κλειστά, βρισκόμενα σε ουδέτερη σιωπή, αλλά ουδέτερη σιωπή δεν υπάρχει, παρά μόνο σιωπηρή συνενοχή. Γόνοι, παιδιά και εγγόνια συνεργατών κατακτητών, δοσίλογων και ταγματασφαλιτών σηκώσανε κεφάλι και έχουν άποψη για τα πάντα χρησιμοποιώντας τη δημοκρατία στης οποίας το σώμα έχουν ασελγήσει επανειλημμένως. Πριν αρκετούς αιώνες κάποιοι πρόγονοί μας θα αναφωνούσαν λίγη «ΑΙΔΩ ΑΡΓΕΙΟΙ». Ντρέπομαι ειλικρινά σαν πολίτης αλλά και σαν κληρικός αυτού του τόπου, να ανέχομαι και να συνεχίζω να καλύπτω με τη σιωπή και ανανδρία μου, όλο αυτό το συμφερτό δήθεν αγανακτισμένων φασιστοειδών που επαγγέλλονται μια νέα ναζιστική κοινωνία με «καθαρούς φυλετικά άρειους με βάση το DNA», έτσι αποφάσισα να σπάσω τη σιωπή μου και σε αυτό προσκαλώ και άλλους. Αν τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα δεν ήταν τόσο ανατριχιαστικά, ίσως να περιοριζόταν το όλο ζήτημα στο χώρο της ψυχιατρικής, αλλά δυστυχώς η κατάσταση «ξεφεύγει» εχθές χτύπησαν και τραυμάτισαν κάποιους που είχαν διαφορετική άποψη, σήμερα χτύπησαν γυναίκες μέλη του κοινοβουλίου αύριο θα κάνουν πογκρόμ όπου και όποιον στοχοποιήσουν. Είναι μια επικίνδυνη μειοψηφία, θα τους αφήσουμε «αδέσποτους» να μας «υπερασπίζονται» ή να μας «κακοποιούν» ανάλογα 5

6 με τις αρρωστημένες διαθέσεις τους; Είμαστε οι πολλοί, ας βάλουμε τα όρια ανοχής και αντοχής, σαν συντεταγμένη κοινωνία, σαν πολιτισμός, σαν θρησκευτικό ή ιδεολογικό «πιστεύω» απέναντι στη βία, στο φασισμό και το σκοτάδι. Λυπάμαι πολύ γιατί τούτες εδώ οι σκέψεις αρθρώνονται από κάποιον χαμηλά στην εκκλησιαστική και κοινωνική ιεραρχία με οικογένεια και βαριές υποχρεώσεις και όχι από εκείνους που θα έπρεπε ως πνευματικοί ταγοί να αφήσουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις αξόδευτες «ευσεβείς» προθέσεις και να εκτεθούν, να διακριθούν, να τοποθετηθούν, να τολμήσουν, αφήνοντας πίσω Mercedes, μίτρες, αυτοκρατορικούς μανδύες, πατερίτσες και αυτόικανοποιητικά κιτς συλλείτουργα που προκαλούν τόσο με τη χλιδή τους όσο και με τον αρχοντο-χωριατισμό τους, τον αναξιοπαθούντα αδελφό. Στο πρόσωπο του καθενός χωριστά και όλων μαζί η εκκλησία, θα έπρεπε να αναγνωρίζει το πρόσωπο του Χριστού. Στο βαθμό λοιπόν και στην έλλειψη αναγνωρισιμότητας αυτού του ίδιου του Χριστού αναδεικνύεται περίτρανα το ξαστόχισμα του ουρανού και της Βασιλείας Εκείνου που τα έδωσε όλα δίχως να προσδοκά τίποτε. Ξέρω πως με τα λόγια τούτα πολλοί ξεβολεύονται και ενοχλούνται, αλλά τι να κάνουμε ο Χριστός και η διδασκαλία του ποτέ δεν υπήρξαν, βολικά εργαλεία, στα χέρια τυράννων, δημοκόπων και άπραγων θεατών της ιστορίας. Αν η σύγχρονη ελλαδική εκκλησία δεν τολμήσει να αναμετρηθεί με τον κακό εαυτό της και δεν ανταποκριθεί με εμπειρικό και βιωματικό τρόπο (και όχι με αδάπανες φανφάρες από τους άμβωνες) - στις ανάγκες των καιρών και του λαού της, που σίγουρα δεν περιορίζονται μόνο σε προσφορά τροφής αλλά σε δόσιμο νοήματος ζωής, με σταυρικό παράδειγμα που δείχνει και μαρτυρά την επερχόμενη φαεσφόρα ανάσταση - είναι καταδικασμένη τόσο ενδοϊστορικά όσο και μεταφυσικά σε μη αναγνωρισιμότητα, ως φορέα αληθινού νοήματος της όντως ζωής και κιβωτού της σωτηρίας, από τον μοναδικό Κύριο και Δεσπότη της. ( Πηγή: To Οικουμενικό Πατριαρχείο για τον σεβασμό της θρησκευτικής διαφορετικότητος και την κατάπαυση της βίας Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εκφράζει την βαθείαν λύπην του καθώς η ανθρωπότης εισέρχεται εις περίοδον συγχύσεων και ρευστότητος, χαρακτηριζομένην δια τας θρησκευτικάς εξάρσεις, αποτέλεσμα των οποίων είναι η εκδήλωσις βίας, και διακρινομένην δια την έλλειψιν σεβασμού προς την θρησκευτικήν διαφορετικότητα. Όταν ενεργώμεν κατά τρόπον αναιδή και βίαιον εν ονόματι των θρησκευτικών προκαταλήψεων η των θρησκευτικών μας πεποιθήσεων, τότε υποτιμώμεν αυτήν ταύτην την ζωήν και την πίστιν μας, ενώ ταυτοχρόνως δημιουργούμεν κλίμα θυμού, μίσους 6

7 και δυσπιστίας το οποίον φθείρει τους από της συστάσεως του κόσμου συνεκτικούς δεσμούς της ανθρωπότητος. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εξέδωκε τον Αύγουστον Ανακοινωθέν Περι της αναζωπυρώσεως της βίας και της εξαπλώσεώς της ανά την υφήλιον και εκάλεσεν όλους τους ανθρώπους τους εμπλεκομένους εις καταστάσεις βίας να καταθέσουν τα όπλα των. Λαμβανομένων υπ όψιν των όσων συνέβησαν κατά τας τελευταίας εβδομάδας, η ως άνω έκκλησις δια την ανάληψιν δεσμεύσεων προς επικράτησιν της ειρήνης και του αμοιβαίου σεβασμού δι ολόκληρον την ανθρωπότητα, καθίσταται περισσότερον κρίσιμος παρά ποτέ. Η Αγία Γραφή εις το Βιβλίον των Παροιμιών (10.12) μας διδάσκει ότι «μίσος εγείρει νείκος, πάντας δε τους μη φιλονεικούντας καλύπτει φιλία». Συνεπώς, ας αγαπήσωμεν αλλήλους επειδή γνωρίζομεν ότι η αληθινή αγάπη προέρχεται από τον Θεόν, ο Οποίος εδημιούργησε πάντα άνθρωπον και αγαπά έκαστον πρόσωπον εν τη Θεία Αυτού Προνοία. Ημείς, οι οποίοι επαγγελλόμεθα ότι γνωρίζομεν τον Θεόν, πρέπει να αναγνωρίσωμεν το θεόσδοτον δώρον της ζωής εις ένα έκαστον των ανθρώπων και να σεβασθώμεν το Θείον τούτο δημιούργημα. Ημείς, οι οποίοι ονομάζομεν τον Θεόν Κύριον ημών, πρέπει να περιφρουρήσωμεν την ανθρωπίνην ζωήν και να προσεγγίσωμεν μετά τιμής ακόμη και το πρόσωπον με το οποίον διαφωνούμεν. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον φρονεί ότι είναι υποχρέωσίς μας να συνδιαλεγώμεθα με όσους είναι διαφορετικοί από ημάς, με σκοπόν την εξοικείωσίν μας προς τα σύμβολα, τας προτεραιότητας και τον τρόπον σκέψεως των άλλων. Τα σύμβολα αποτελούν εξωτερικάς χαρακτηριστικάς απεικονίσεις, προς τας οποίας όλοι οι άνθρωποι συνδέουν τας εσωτερικάς των εννοίας και αξίας. Δια της αναπτύξεως της κατανοήσεως των συμβόλων, δυνάμεθα να κατανοήσωμεν το ανθρώπινον πρόσωπον. Η καταστροφή των συμβόλων αντιστοιχεί προς την πρόκλησιν πόνου εις τους ανθρώπους οι οποίοι τιμούν τα σύμβολα ταύτα και τας παραδόσεις που φέρουν εντός των καρδιών των. Η Α. Θ. Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος επανειλημμένως έχει καλέσει ολόκληρον την ανθρωπότητα να υιοθετήση μίαν ριζικήν αλλαγήν στάσεως, συνηθειών και πρακτικών και να φθάση εις τοιούτον επίπεδον δεσμεύσεως ώστε να είμεθα έτοιμοι να μοιρασθώμεν όλα τα αγαθά με όλους τους συνανθρώπους μας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπενθυμίζει το ρηθέν υπό του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ειπόντος ότι τό μυστήριον του πλησίον μας δεν δύναται να απομονωθή από το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Δια την εκπλήρωσιν των ανωτέρω αληθειών και δια την διακριτικήν αναγνώρισιν της εικόνος του Θεού εις έκαστον των ανθρώπων, η Α. Θ. Παναγιότης ο Πατριάρχης 7

8 Βαρθολομαίος και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον αποκηρύσσουν την αντιμετώπισιν των συνανθρώπων μας με έλλειψιν σεβασμού, περιφρόνησιν και καταστροφικόν μίσος. Εν κατακλείδι, ουδένα ωφελούν οι λόγοι, οι πλήρεις μισαλλοδοξίας, αι αβάσιμοι κατηγορίαι, η αδυναμία κατανοήσεως των πολιτιστικών διαφορών και η κατάκρισις του άλλου η οποία αποσκοπεί εις την αποφυγήν των ευθυνών. Ανεξαρτήτως της οδού την οποίαν ο καθείς από ημάς ενσυνειδήτως επέλεξε να ακολουθήση, οι πάντες είμεθα αρρήκτως συνδεδεμένοι προς αλλήλους, ως τα νήματα του ιδίου τάπητος, δημιουργήματος του Θεού, και πρέπει να αναγνωρίσωμεν το κάλλος και την εσωτέραν αξίαν εκάστου και να παύσωμεν την καταστροφήν οποιουδήποτε τμήματος του συλλογικού ημών κάλλους. Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 29η Σεπτεμβρίου 2012 Πρόσφυγες από τη Συρία, ρατσισμός, μεταναστευτικό και λύσεις! Φοβερό! Νέα λαθραία είσοδος λαθρομεταναστών από την απολίτιστη και ισλαμική χώρα της Συρίας για να καταλάβουν την ορθόδοξη πατρίδα μας οι ορδές των μουσουλμάνων! Το ότι σκοτώνονται από το καθεστώς Άσαντ και το ότι έχουν εμφύλιο πόλεμο, κινδυνεύει η ζωή τους, δεν έχει σημασία προκειμένου της διατήρησης της φυλετικής καθαρότητας της πατρίδας μας! Ούτε επίσης έχει σημασία ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των προσφύγων! Ποιός νοιάζεται γι αυτά!! Μόνο κάτι παληοαριστεροί νοιάζονται που θεωρούν -οι ανόητοι- ότι έχουν αξία όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα φυλής, εθνικότητας ή θρησκείας! Και δεν πιστεύουν στην ανωτερότητα της Ελληνικής Λευκής και Άρειας φυλής όπως οι έντιμοι πατριώτες και απόγονοι ταγματασφαλιτών και συνεργατών των Ναζί στη κατοχή και θαυμαστές του Χίτλερ αγνοί εθνικοσοσιαλιστές!! Επίσης καμία σημασία δεν έχει ότι ως χριστιανοί πιστεύουμε στην Βίβλο που λέει ότι εν Χριστώ δεν υπάρχει διάκριση φυλής, χρώματος ή καταγωγής (Γαλάτες 3:28) και ότι στον ξένο, τον φτωχό, τον ανήμπορο πρέπει να βλέπουμε τον Χριστό τον ίδιο (Ματθ.25:31-46)! Ποιός ελληνοπρεπής χριστιανός νοιάστηκε τι λέει ο εβραίος Χριστός και ο εβραίος Παύλος στην εβραική Βίβλο; Κανείς!! Επίσης το ότι το 90% τουλάχιστον των μεταναστών και προσφύγων ΔΕΝ έχουν ως τελικό προορισμό την Ελλάδα, αλλά τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπου βρίσκονται οι συγγενείς και φίλοι τους, δεν έχει επίσης σημασία! Σημασία έχουν οι θεωρίες συνωμοσίας που τόσο αγαπάνε πολλοί Έλληνες κι όχι η αλήθεια και η πραγματικότητα του τι γεννά τα προσφυγικά και 8

9 μεταναστευτικά ρεύματα στον κόσμο σήμερα! Το ότι τους εμποδίζουν οι ελληνικές αρχές να φύγουν από την Ελλάδα και τους κρατούν εγκλωβισμένους εντός των συνόρων μας χάρη στη συμφωνία Δουβλίνο 2, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις οποίες δημιουργούνται μικροεγκληματικότητα και υποβάθμιση της ζωής ολόκληρων γειτονιών στις οποίες ζουν Έλληνες και αλλοδαποί, ποιό κράτος να νοιαστεί είτε για τους Έλληνες κατοίκους, είτε για τους αλλοδαπούς κατοίκους, είτε για τους μετανάστες και πρόσφυγες! Σιγά μη νοιαστεί το κράτος και η κυβέρνηση! Μήπως αυτοί ζουν στις υποβαθμισμένες περιοχές; Μήπως είναι λύση ο ρατσισμός και η ξενοφοβία; Είναι λύση τα τάγματα εφόδου; Αν είμαστε ναζιστές και ρατσιστές ναι! Αν όχι, υπάρχουν όχι εύκολες, αλλά ρεαλιστικές λύσεις, όπως να δημιουργηθούν από τα τόσα άδεια κρατικά κτίρια, προσωρινά κέντρα φιλοξενίας με σίτιση, ένδυση και ιατρική περίθαλψη για όλους τους άστεγους Έλληνες ή ξένους. Έτσι θα μειωθούν σημαντικά τα φαινόμενα που συνοδεύουν την ακραία φτώχεια και την εξαθλίωση (βρωμιά, μικροεγκληματικότητα κλπ). Επίσης σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα στη πλειοψηφία των μεταναστών και προσφύγων ώστε να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στα άλλα κράτη όπου είναι ο τελικός προορισμός τους, διότι δεν είναι δυνατόν η χώρα μας να φιλοξενεί το 80% όσων θέλουν παράτυπα να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη! Όσοι μετανάστες έχουν τακτοποιηθεί στη χώρα μας (έχουν κατοικία, εργασία ή και οικογένεια) να μπορούν να νομιμοποιηθούν ώστε να ζουν στο φως της νομιμότητας (θα πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές) και να μην αναγκάζονται να ζουν κάτω από το φόβο ή και να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από παράνομα κυκλώματα. Τέλος, θα πρέπει να εκλείψουν τα κυκλώματα πορνείας (trafficking) και ναρκωτικών με δίωξη από την αστυνομία των νονών των κυκλωμάτων αυτών, που πρέπει να τους γνωρίζει, αφού κατάφεραν να εξαρθρώσουν και τρομοκρατικές οργανώσεις! Πρέπει να πάψει το άθλιο φαινόμενο της δημόσιας χρήσης ναρκωτικών κυρίως από Έλληνες με ενίσχυση (κι όχι διάλυση) των κέντρων αποτοξίνωσης, κινήτρων νομικών ή άλλων ώστε να δεχτούν να πάνε σε αυτά, όσοι είναι τοξικομανείς και ταυτόχρονα άστεγοι (όπως οι περισσότεροι). Υπάρχουν λύσεις αξιοπρεπείς και ανθρώπινοι για να ζούμε με ασφάλεια και αλληλοσεβασμό. Ο ρατσισμός δεν είναι λύση. Πιστεύω να καταλάβατε όσοι με ξέρετε ότι μεγάλο μέρος αυτού του κειμένου είναι γραμμένο ειρωνικά και σατιρικά! Μανώλης Καλομοίρης (Πηγή: 9

10 Μία Χριστιανική Πρωτοβουλία κατά του Ρατσισμού Είναι αλήθεια ότι ως Χριστιανοί ζούμε ως επί το πλείστον μία ατομική πνευματικότητα, ή ακόμα και συλλογική/εκκλησιαστική να είναι αυτή περιορίζεται σε προσευχές και τελετουργίες και μελέτες-διδασκαλίεςσυζητήσεις, και δεν ασχολείται με τα μεγάλα και βασανιστικά προβλήματα της ανθρωπότητας, μέσα στην οποία και εμείς ανήκουμε, και από τα οποία και εμείς υποφέρουμε. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ο Ρατσισμός (ή Φυλετισμός) δηλ. η τεχνητά επινοούμενη διάκριση ανθρώπινων ομάδων με βάση την εθνική/φυλετική καταγωγή ή τη θρησκεία τους. Ο Ρατσισμός υπήρχε πάντα και σε όλες τις κοινωνίες λίγο-πολύ, και έχει τη ρίζα του στην αλαζονεία του ανθρώπου που πιστεύει ότι αυτός είναι καλύτερος από τους άλλους, και η ομάδα στην οποία ανήκει είναι ανώτερη από τις άλλες. Λέγοντας «ομάδα» ο νους πηγαίνει στον ποδοσφαιρικό φανατισμό, αλλά η μισαλλοδοξία και σε χειρότερες μορφές παρουσιάζεται στις εθνικές ομάδες εθνότητες και φυσικά στις θρησκευτικές ομάδες, που μισούν όχι μόνο τις άλλες θρησκείες, αλλά και τις διαφορετικές αποκλίσεις μέσα στη δική τους θρησκεία, τις οποίες περιφρονητικά αποκαλούν «αιρέσεις». Με δύο λόγια ο ρατσισμός είναι το μίσος για το διαφορετικό, αλλά αυτό το μίσος δεν είναι παρά η απόρροια της υπερηφάνειας της ομάδας στην οποία ανήκουμε. Με αυτόν τον τρόπο, σε κάθε εποχή, ο ρατσισμός εκφράζονταν ως αυθόρμητο συναίσθημα και αντίδραση, χωρίς να έχει ιδιαίτερο φιλοσοφικό/ιδεολογικό υπόβαθρο. Αλλά από τον 19ο αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται ο φυλετισμός ως φιλοσοφία περί ανωτερότητας των Λευκών/Ευρωπαίων, και αυτό έφερε πολλά δεινά, από κοινωνικές αναταραχές, μέχρι και πολέμους εμφύλιους (Βορείων και Νοτίων στην Αμερική που θεωρούσαν τους Μαύρους κατώτερη φυλή) αλλά και παγκόσμιους (Β Πόλεμος Χίτλερ και Ναζιστική ιδεολογία Αρείας Φυλής). Πριν τον 19ο αιώνα η μόνη θεωρητική μορφή ρατσισμού ήταν ο θεολογικός ρατσισμός από τον Μεσαίωνα που θεωρούσε ανώτερους τους Χριστιανούς 10

11 και ανθρώπους του Διαβόλου όλους τους άλλους, και εκφραζόταν ιδιαίτερα ως αντισημιτισμός, θεωρώντας τον Εβραϊκό λαό στο σύνολό του ως «γένος Διαβόλου, κλπ», και ως αντι-μουσουλμανισμός, θεωρώντας το Ισλάμ ως θρησκεία του Σατανά (η πεποίθηση αυτή οδήγησε στις μαζικές σφαγές Αραβικών λαών από Σταυροφόρους, κλπ). Δυστυχώς τα ιστορικά αυτά παραδείγματα δεν έχουν ευαισθητοποιήσει αρκετά ή και καθόλου τις Εκκλησίες (εκτός κάποιων εξαιρέσεων όπως η Καθολική Εκκλησία) οι οποίες συνεχίζουν να προτρέπουν τους πιστούς τους να αδιαφορούν ή και να υπακούν στις γενικότερες κοινωνικές ρατσιστικές τάσεις (όπως έκαναν οι εκκλησίες στην προ-πολεμική Γερμανία). Το Πνεύμα του Θεού όμως ευαισθητοποιεί τις καρδιές κάποιων πιστών και τους ωθεί πρώτα σε μετάνοια για το αμαρτωλό παρελθόν της Χριστιανοσύνης που στο όνομα του Χριστού, εδίωξε ανηλεώς τον Εβραϊκό λαό, εξαφάνισε άσπλαχνα τους Ινδιάνους (Νότιας και Βόρειας Αμερικής) και εκμεταλλεύθηκε τους Αφρικανούς χειρότερα από ζώα. Μετάνοια χρειάζεται όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά και για το παρόν, διότι μέχρι σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το θράσος να ονομάζονται Χριστιανοί και διαδίδουν ρατσιστικές απόψεις μίσους και υπερηφάνειας εναντίον ανθρώπων άλλων θρησκειών (ιδιαίτερα εναντίον Εβραίων όπως κάνουν πολλοί Ορθόδοξοι διεθνώς, ή/και Μουσουλμάνων, όπως κάνουν πολλοί Προτεστάντες διεθνώς) ή εναντίον των εγχρώμων (όπως κάνουν πολλοί Αμερικανοί Προτεστάντες) ή άλλων εθνικοτήτων (όπως κάνουν πολλοί Ρώσοι Ορθόδοξοι). Η τραγικότητα αυτών των καταστάσεων παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστούμε ότι ο Θεός στην Αγία Γραφή, το βιβλίο το οποίο ομολογούν ως θεόπνευστο οι Χριστιανοί, ξανά και ξανά λέει πως αγαπάει και φροντίζει προσωπικά τους ξένους και δίνει εντολή στους Ισραηλίτες να αγαπούν τον ξένο και να του φέρονται ισότιμα. Ούτε η παραβολή του καλού Σαμαρείτη ούτε η διακήρυξη του Παύλου πως «ο Θεός έπλασε από ένα αίμα όλα τα έθνη της γης» δεν επηρέασαν τους «Χριστιανούς» ρατσιστές. Ούτε και οι διακηρύξεις της θρησκευτικής ελευθερίας που έκανε ο Ιησούς Χριστός «όποιος θέλει ας με ακολουθήσει» - «όπως θέλετε οι άνθρωποι να πράττουν σε εσάς έτσι και εσείς να πράττετε σε αυτούς» λήφθηκαν υπόψη από τις διάφορες «Ιερές Εξετάσεις» (που δεν είχε μόνο η Καθολική Εκκλησία, αλλά και η Ορθόδοξη, και οι Προτεσταντικές σε πολλές περιπτώσεις). Γι αυτό όμως αισθανόμαστε ότι ο αγώνας ενάντια στον ρατσισμό οποιασδήποτε μορφής αποτελεί και ένα χρέος απέναντι στον Θεό, χρέος στο να υπακούσουμε τους νόμους Του και να εφαρμόσουμε το θέλημά Του επί γης, μέχρις ότου έλθει ξανά στη γη ο Αρχοντας της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης, ο Ιησούς Χριστός, και καταργήσει κάθε αλαζονεία και μισαλλοδοξία από την ανθρώπινη καρδιά. 11

12 Κάθε Χριστιανική πρωτοβουλία ενάντια στον ρατσισμό πρέπει να βασίζεται στις αξίες της δικαιοσύνης που υπάρχουν μέσα στην Παλαιά Διαθήκη και στην ισοτιμία του χρυσού κανόνα («όπως θέλετε να πράττουν σε εσάς οι άνθρωποι έτσι και εσείς να πράττετε σε αυτούς») της Καινής Διαθήκης. Πολλές φορές οι Χριστιανοί δεν ανέχονται την ύπαρξη ετεροδόξων στην περιοχή τους (άλλου χριστιανικού δόγματος) ή και ακόμα πιο δύσκολα άλλης θρησκείας (Εβραίων, Μουσουλμάνων), αλλά δεν σκέφτονται δίκαια, πως αν αυτοί βρίσκονταν σε άλλη χώρα δεν θα ήθελαν να τους καταδιώκουν αλλά να τους αφήνουν να λατρεύουν ελεύθερα όπως αυτοί πιστεύουν. Κάποιοι πιο «προοδευτικοί» κληρικοί έχουν φτάσει να ανέχονται την ύπαρξη λατρευτικών οίκων άλλων δογμάτων, αλλά για κανένα λόγο δεν δέχονται την ελεύθερη διακίνηση θρησκευτικών ιδεών αποκαλώντας την περιφρονητικά «προσηλυτισμό». Αυτοί όμως οι ίδιοι θα ήθελαν σε μία άλλη χώρα να απαγορεύονταν τα κηρύγματά τους ή τα βιβλία τους; Γι αυτό κατανοούμε ότι είναι έντονη η ανάγκη για αγώνα ενάντια στον θρησκευτικό ρατσισμό, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, ο οποίος όμως αγώνας για να είναι πιο αποδεκτός από τους κληρικούς, άρα και πιο αποτελεσματικός, θα πρέπει να γίνεται από πιστούς και συνειδητούς χριστιανούς και όχι από κοινωνικούς ακτιβιστές των οποίων τα ουμανιστικά επιχειρήματα περί ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν έχουν καμία απήχηση σε θρησκευόμενους που υπολογίζουν σοβαρά μόνο την Αγία Γραφή και την Παράδοση. Κάθε χριστιανική πρωτοβουλία όμως ενάντια στον ρατσισμό θα πρέπει να αρχίζει τις δραστηριότητές της με βαθειά μετάνοια και προσευχή εξομολόγησης των αμαρτιών του παρελθόντος και έπειτα να συνεχίζει με πράξεις αποκατάστασης. Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες πολλά βιβλία και άρθρα σε χριστιανικά περιοδικά στην Ευρώπη και Αμερική και διεθνή θεολογικά συνέδρια έχουν σαν σκοπό τους αυτήν την κατεύθυνση, της μετάνοιας και επανόρθωσης. Στη χώρα μας δυστυχώς δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα στον τομέα αυτό, ενώ αντίθετα παρουσιάζονται αυξημένα προβλήματα ρατσισμού με διάφορες ύπουλες μορφές εθνικισμού και «εθνικής ανωτερότητας» αφενός, και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας αφετέρου όπου «πας μη ορθόδοξος» θεωρείται αιρετικός, ύπουλος «λύκος με ένδυμα προβάτου», «όργανο του διαβόλου» κλπ. Γι αυτό, μερικοί Χριστιανοί φίλοι, νοιώθοντας ευθύνη ως μαθητές του Ιησού Χριστού μέσα στον κόσμο, και σταματώντας να κλείνουμε τα μάτια στο κακό γύρω μας, αποφασίσαμε να υπακούσουμε έμπρακτα στην εντολή του Πατέρα μας «να αγαπάμε τον ξένο», τον ξένο από εθνική και τον ξένο από θρησκευτική άποψη, και να πάρουμε κάποιες πρωτοβουλίες ενάντια στον ρατσισμό. Ως 12

13 πρώτιστο καθήκον μας θεωρούμε την ενημέρωση των Χριστιανών σχετικά με την ιστορική ευθύνη όλων των Ομολογιών στην ανάπτυξη και επέκταση της φοβερής αυτής αμαρτίας σε «χριστιανικές κοινωνίες» της Δύσης, και που σήμερα στην Ελλάδα παίρνει τη μορφή του ορθόδοξου αντισημιτισμού, και της αιρετικοφοβίας, της διαβολής παντός μη ορθόδοξου χριστιανού ή μη χριστιανού. Αυτήν την ενημέρωση, με άρθρα και βιβλία, πρέπει να ακολουθήσει ένα πνεύμα μετάνοιας, εξομολόγησης, ταπείνωσης και προσευχής. Τέλος ο αγώνας ενάντια στο δαιμονικό αυτό κακό θα ολοκληρωθεί με πράξεις-δραστηριότητες (υπεράσπιση προσφύγων / μεταναστών, συκοφαντούμενων θρησκευτικών μειονοτήτων όπως οι Εβραίοι ή και έμμεσα διωκόμενων όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, κ.α.) Καλούμε όλους τους ευσυνείδητους Χριστιανούς, να ερευνήσουν τις ιστορικές ευθύνες μας, αντί υποκριτικά να αρνούνται κάθε σχέση με τα ιστορικά δεινά που συνέβησαν σε Ορθόδοξες, Καθολικές και Προτεσταντικές κοινωνίες περασμένων και σύγχρονων εποχών, και να προχωρήσουν σε μετάνοια και επανόρθωση όσο το δυνατόν αυτών των κακών, που βλέπουμε να συνεχίζονται στον 21ο αιώνα. Θα δώσουμε λόγο όχι μόνο στην Ιστορία, αλλά και στον Δίκαιο Κριτή για την αδιαφορία μας ή την ασυνείδητη ενθάρρυνση του εθνικού και θρησκευτικού ρατσισμού και θα τιμωρηθούμε ανάλογα. Ενώ, αντίθετα, εργαζόμενοι στη σωστή κατεύθυνση μπορούμε να ακούσουμε το «Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ», «τον καλό αγώνα αγωνίστηκες, τώρα σου μένει το στεφάνι της Δικαιοσύνης». Επικοινωνήστε μαζί μας όσοι ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε σ' αυτή την Πρωτοβουλία. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Ομάδα στο facebook: Ιστοσελίδα (υπό κατασκευή): christianikiantiratsistiki@gmail.com Τηλ (10-1 μμ) / Κιν ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ.σεραφειμ ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ.σεραφείμ (Μεντζελόπουλος) συχνά βρίσκει τον τρόπο να βρίσκεται στην επικαιρότητα με τις πολυσυζητημένες δηλώσεις που κάνει ή την αρθρογραφία του. Τελευταίο κρούσμα, είναι προεκλογικό άρθρο του το καλοκαίρι του 2012 ενάντια στα κόμματα της Αριστεράς ( 13

14 Ο Μητροπολίτης κ.σεραφείμ επιτίθεται στην Αριστερά για τον χωρισμό κράτους εκκλησίας που περιλαμβάνει στις θέσεις της. Τι υποστηρίζει; Ότι ο χωρισμός Κράτους- Εκκλησίας σημαίνει χωρισμός ΈθνουςΕκκλησίας! Λέει: «Μιλοῦν γιά χωρισμό Ἐκκλησίας καί Κράτους διάβαζε Ἔθνους ἐπικαλούμενοι δῆθεν προοδευτικά συνθήματα. Οἱ ἀντιλήψεις ὅμως περί χωρισμοῦ εἶναι τοῦ περασμένου αἰώνα πού γεννήθηκαν κάτω ἀπό μισαλόδοξο ἀντιθρησκευτικό πνεῦμα πού δεν συμβιβάζεται μέ τίς σημερινές κοινωνικές, πολιτειακές καί θρησκευτικές ἀντιλήψεις καί πού ἀναπτύχθηκε σέ προτεσταντικές καί παπικές χῶρες πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τόν πολιτισμό καί τήν χριστιανική πίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους». Κι ότι «Ἡ Ἑλληνική κοινωνία εἶναι μιά ὁμόδοξη κοινωνία ζυμωμένη μέ τό χριστιανικό πνεῦμα. Τυχόν ἀλλαγή τῶν δομῶν τῆς κοινωνίας μας, διότι περί αὐτοῦ πρόκειται, θά ἔχει ὀλέθριες συνέπειες γιά τό Ἔθνος μας καί τήν ἐπιβίωσή του». Ο κ.σεραφείμ έχει την αυταπάτη ότι δήθεν η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της είναι μια χριστιανική ορθόδοξη κοινωνία, όταν -σύμφωνα με τις στατιστικές και την εμπειρία των τεράστιων ενοριών και των ελάχιστων συμμετεχόντων κάθε Κυριακή στην λειτουργία - στενή σχέση με την Εκκλησία έχει μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού. Αν το αίτημα για χωρισμό Κράτους- Εκκλησίας γεννήθηκε σε προηγούμενους αιώνες σε μια εποχή που η θρησκεία είχε πολύ ισχυρότερη επιρροή και ρόλο στους ανθρώπους και στη κοινωνία, σήμερα είναι επιβεβλημένο που πλέον η θρησκεία και ειδικά η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει σαφώς πολύ μικρότερη επιρροή στους ανθρώπους και στη κοινωνία. Όπως έγραφα στο παλαιότερο άρθρο μου ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ( : «..η... πλειοψηφία τάσσεται υπέρ του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας! (Γκάλοπ της V-PRC, εφημερίδα Αυγή ). Υπέρ του χωρισμού ήταν το 47,6%, και κατά το 39%. Το 14% δήλωσαν άθεοι ή αγνωστικιστές, το 56% εκκλησιάζονται μόνο στις μεγάλες γιορτές 2-3 φορές τον χρόνο, το 15% δεν εκκλησιάζεται ποτέ, ενώ μόνο το 30% δήλωσε ότι είναι ικανοποιημένο από την θεία λειτουργία της επίσημης Εκκλησίας. Σε άλλο γκάλοπ της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ για το πόσοι συμπαθούν ή αντιπαθούν την Ορθόδοξη Εκκλησία, βρέθηκαν τα εξής ποσοστά: Το 56% δήλωσε ότι την συμπαθεί, το 18,3% ότι την αντιπαθεί και το 25,3% ότι είναι ουδέτεροι. Δηλαδή το 43,6% του πληθυσμού δεν θρησκεύεται ενεργά με το Ορθόδοξο Δόγμα ή δεν θρησκεύεται καθόλου. Άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για συντριπτική πλειοψηφία. Το βιβλίο ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 14

15 των Εκδόσεων ΚΡΙΤΙΚΗ κάνει την εξής πρόταση: Αν σε καθεστώς πλήρους χωρισμού εισαχθεί ένας υψηλός φόρος Ορθοδόξων για τη χρηματοδότηση κληρικών, εκκλησιαστικών και θεολογικών σχολών και κοινωνικών δραστηριότήτων της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας, θα πραγματοποιηθεί μια απογραφή των πιστών της πολύ πιο αξιόπιστη από τη στατιστική του νηπιοβαπτισμού και αναμφίβολα θα καταρρεύσουν οι διαγνώσεις περί συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού (σελ , οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας). Έλληνες μόνον οι Ορθόδοξοι; Ένας άλλος ισχυρισμός που γίνεται εναντίον της θρησκευτικής ελευθερίας των μειονοτήτων είναι πως Έλληνας=Ορθόδοξος και ότι Πας μη Ορθόδοξος, δεν είναι Έλληνας! Ενώ σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής Ιστορίας συνδέεται με την Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι αληθές ότι Ελληνισμός=Ορθοδοξία. Διότι έτσι παραλείπεται ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, ο οποίος ήταν προχριστιανικός και που συνεισέφερε πολλά στην ανθρωπότητα, ίσως περισσότερα από τον βυζαντινό πολιτισμό. Επίσης αυτή η διάκριση στέλνει στην αγκαλιά της Τουρκίας τους Έλληνες Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης. Μια ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας στην πραγματικότητα συρρικνώνει τον Ελληνισμό, αφού αγνοεί τους δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που είναι Καθολικοί, Eυαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί, Μάρτυρες του Ιεχωβά κλπ. Και με αυτό τον τρόπο μικρή υπηρεσία προσφέρουν στο έθνος όσοι υποστηρίζουν τέτοιες ιδέες, για να μην πούμε ότι κάνουν ζημιά σε αυτό!» Και είναι το λιγότερο γελοία η σύνδεση των κρατικών προνομίων της εκκλησιαστικής ηγεσίας (Μητροπολιτών) με την...επιβίωση του Έθνους. Θα φέρει ο χωρισμός κράτους-εκκλησίας ανηθικότητα και εγκληματικότητα; Ότι ο χωρισμός κράτους εκκλησίας «παράγει μόνο διαλυτικά κοινωνικά φαινόμενα καί ἐπιτρέπει τήν ἅλωση τῶν κοινωνιῶν ἀπό τήν παραθρησκεία, τήν εἰδωλολατρεία, τόν σατανισμό καί τά ἐγκληματικά φαινόμενα». Κι ότι ο χωρισμός εκκλησίας- κράτους θα φέρει εκφυλισμό και ανηθικότητα στη κοινωνία! «Ἄμεσες συνέπειες τῆς τακτικῆς αὐτῆς εἶναι ὁ προοδευτικός ἐκφυλισμός τῆς προσωπικῆς καί κοινωνικ ῆς ἠθικῆς, ἡ σχετικοποίηση τῆς ἐθνικῆς παραδόσεως καί ἡ εἰσβολή ξένων ἰδεολογιῶν μέ ἐπικίνδυνο γιά τήν ἐθνική ἐπιβίωση περιεχόμενο». Δηλαδή περιμένει τον χωρισμό κράτους εκκλησίας ο «φιλόχριστος» ελληνικός λαός για να εκφυλιστεί η ηθική του ή να υιοθετήσει μη χριστιανικές ιδεολογίες; Τότε γιατί ενώ είναι ενωμένο νομικά το κράτος και η Εκκλησία, ήδη έχει αποχριστιανοποιηθεί η ηθική του λαού και ήδη πολλοί 15

16 «ορθόδοξοι» ακολουθούν μη χριστιανικές ιδεολογίες στην χώρα μας; Και τι θα κάνει η ενωμένη με το κράτος Εκκλησία; Διωγμό ή απαγόρευση των ιδεολογιών και των συμπεριφορών που δεν συμφωνεί; Και αν γίνει αυτό, που πάει η ελευθερία του προσώπου που πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία; Επίσης δεν εξηγεί τότε, πώς τα διαλυτικά κοινωνικά φαινόμενα, οι παραθρησκείες, η ειδωλολατρεία, ο σατανισμός, εγκληματικές ενέργειες και η ανηθικότητα υπάρχουν στην Ελλάδα, αφού ΔΕΝ έχει γίνει ακόμη χωρισμός κράτους εκκλησίας! Συνεπώς το επιχείρημά του είναι έωλο και αβάσιμο, ότι δήθεν η νομική ένωση κράτους-εκκλησίας προστατεύει την κοινωνία από αυτά τα φαινόμενα! Μάλιστα μπορούμε να πούμε το αντίθετο, ότι λόγω της νομικής ένωσης κράτους-εκκλησίας έχουν υπάρξει πολλά και σημαντικά σκάνδαλα εξαιτίας της διαπλοκής, όπως αυτό με τις εικονικές δωρεές επιχειρηματιών στην Εκκλησία που έκανε ζημιά εκατομμυρίων ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο ( catid=26516&subid=2&pubid= ), το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, το σκάνδαλο του παραδικαστικού κυκλώματος κλπ. Ότι ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας είναι ασύμβατος με τη χριστιανική πίστη και τα ελληνικά ιδεώδη! Ισχυρίζεται: «Οἱ ἀντιλήψεις περί χωρισμοῦ δέν συμβιβάζονται μέ τά ἑλληνικά ἰδεώδη καί τήν χριστιανική πίστη πού πότισε τίς ρίζες τοῦ Ἔθνους μας. Οἱ ἀντί-θετοι, οἱ ἔξω τοῦ χριστιανισμοῦ, οἱ ἀντί-χριστοι, ἡ ἀπιστία γενικῶς ἀντιπαρέρχονται μία παγκόσμια πραγματικότητα, τήν πραγματικότητα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ κόσμου ἀπό τόν χριστιανισμό.... Ὁ Χριστιανισμός συνεπῶς κρινόμενος μόνο μέ κοσμικά κριτήρια εἶναι μιά παγκόσμια θρησκεία πού δέν μπορεῖ νά τεθεῖ στό κοινωνικό περιθώριο οὔτε νά ἀγνοηθεῖ καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι δυνατό νά καταπολεμηθεῖ γιατί εἶναι θεοσύστατος ὀργανισμός ὅπως ἀπέδειξαν τά δύο χιλιάδες χρόνια τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του». Ο Μητροπολίτης Πειραιώς μπερδεύει την ιδεολογική επιρροή του Χριστιανισμού με την νομική σχέση κράτους- Εκκλησίας, κάτι εντελώς διαφορετικό. Δηλαδή χωρίς το δεκανίκι του κράτους, ο Χριστιανισμός θα πάψει να είναι θεοσύστατος οργανισμός και θα τεθεί στο περιθώριο; Δηλαδή η ζωογόνος πνοή και η δύναμη του «θεοσύστατου οργανισμού» δεν είναι ο Χριστός και η χριστιανική διδασκαλία, αλλά ο Καίσαρας, το κράτος; (!!!!). Αν πιστεύει ότι επιβίωσε ο Χριστιανισμός λόγω της κρατικής υποστήριξης, τότε έχει χαμηλή γνώμη για την χριστιανική πίστη και την Εκκλησία που επιβίωσε παρά τους διωγμούς και την εχθρότητα του Ρωμαϊκού κράτους! Και ασφαλώς ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας είναι σύμφωνος με την σχετική ανεξιθρησκεία της αρχαίας Ελλάδας καθώς και το ελεύθερο πνεύμα του αρχικού Χριστιανισμού στο «όποιος θέλει ας με 16

17 ακολουθήσει» που είπε ο Χριστός. Δεν πρέπει να ξεχνάει ο Επίσκοπος Πειραιώς ότι στο όχι μακρινό παρελθόν η σύνδεση Κράτους-Εκκλησίας είχε ως αποτέλεσμα την καταπίεση και διωγμό της θρησκευτικής ελευθερίας ετεροδόξων και αλλόδοξων κι ότι μέχρι σήμερα ισχύει ο μεταξικός νόμος περί προσηλυτισμού με τον οποίο οι ετερόδοξοι είναι υπό διαρκή απειλή δίωξης και τον οποίο έχει χρησιμοποιήσει ο κ. Σεραφείμ για να μηνύσει τους καθολικούς ( Ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας θα φέρει θρησκευτικό αποχρωματισμό των Ελλήνων; Ότι η αιτία που θέλουν τα αριστερά κόμματα τον χωρισμό Κράτους Εκκλησίας δεν είναι τα ιδεώδη του ανθρωπισμού, της ισονομίας και της ισοπολιτείας όλων των Ελλήνων ανεξάρτητα θρησκείας, αλλά διότι σατανικά επιδιώκουν τον θρησκευτικό αποχρωματισμό της ελληνικής κοινωνίας! Με τα ίδια του τα λόγια: «Τά παραπάνω κόμματα πού μιλᾶνε γιά χωρισμό στήν οὐσία στοχεύουν στόν θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τῶν Ἑλλήνων, θέλουν νά πάψουν οἱ πολίτες νά εἶναι θρησκεύοντα μέλη τοῦ σώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διότι εἶναι ἀντίθετοι πρός τήν χριστιανική πίστη. Τήν ἀπουσία ὅμως τοῦ θρησκευτικοῦ στοιχείου ἀπό τόν πολίτη θά τήν ὑποκαταστήσει ἕνα ἄλλο στοιχεῖο τό ὁποῖο ἔχει καί αὐτό θρησκευτικό χαρακτῆρα γιατί δέν μπορεῖ νά γίνει ἀλλιῶς καί αὐτό τό στοιχεῖο ὀνομάζεται ἀντιχριστιανός ἤ ἀντιθρησκευτικός πολίτης ἤ ἄθεος πού στρατεύτεται στήν «θρησκεία» τῆς ἀθεΐας. Αὐτό εἶναι τό πρότυπο τοῦ πολίτου αὐτῶν πού θέλουν τόν λεγόμενο χωρισμό. Μέ αὐτόν τόν τρόπο λένε ὅτι τό κράτος θά εἶναι ἀνεξίθρησκο ἤ οὐδέτερο πρός τήν θρησκεία καί αὐτό θά εἶναι δ ῆθεν καλύτερο γιά τήν κοινωνία. Τεχνητός ὅμως χωρισμός τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας στήν κοινωνική της διάσταση καί λειτουργία μπορεῖ νά εἶναι ἀπό νομοθετικῆς πλευρᾶς δυνατός, θά ἀποτελεῖ ὅμως κατ οὐσίαν κατασκευή ἑνός ἀνθρωπίνου τέρατος, ἑνός κοινωνικοῦ θηρίου». Αν πιστεύει ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ ότι ο νομικός χωρισμός ΚράτουςΕκκλησίας θα οδηγήσει σε ραγδαία μείωση των πολιτών που εκκλησιάζονται και θα μετατραπούν σε άθεοι οι περισσότεροι θρησκευόμενοι, τότε έχει πολύ μικρή εμπιστοσύνη στην ποιμαντική της Εκκλησίας στην οποία είναι Ποιμένας και στην αξία της χριστιανικής πίστης! Λες και όσοι είναι ενεργά μέλη της Εκκλησίας, το κάνουν επειδή η Εκκλησία είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), κι ότι αν αλλάξει η νομική μορφή της Εκκλησίας και ανεξαρτητοποιηθεί από τα διοικητικά και νομικά δεσμά του Κράτους, θα κλονιστεί η πίστη τους που οι αξιωματούχοι της Εκκλησίας θα χάσουν τα κρατικά προνόμια, και θα πέσουν στην απιστία και θα φύγουν από την μη κρατική πλέον Εκκλησία!!! 17

18 Ο Μητροπολίτης Πειραιώς φθάνει στην συνωμοσιολογία! Γράφει: «Συνεπῶς ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς ὅτι οἱ κομματικοί αὐτοί σχηματισμοί μέ τήν πρότασή τους αὐτή κηρύσσουν διωγμό κατά τῆς μάννας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μόνον. Τίθεται λοιπόν ἀναποδράστως σέ κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως τό ἐρώτημα: ἐνεργοῦν μόνοι τους ἤ εἶναι διατάκτες, ὑπεργολάβοι καί ἐντολοδόχοι γνωστῶν ἀνθελληνικῶν κέντρων τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος καί τῆς νέας τάξεως πραγμάτων πού ἐπιδιώκουν καί τό γκρέμισμα τῆς εὐρωζώνης καί τήν κατάρευση τοῦ κοινοῦ εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος καί τήν ἠθική ἐξαχρείωση καί ἐξανδραποδισμό τῶν πολιτῶν τοῦ κόσμου». Εδώ ο κ.σεραφείμ αμφισβητεί ότι από μόνα τους τα κόμματα της Αριστεράς πιστεύουν στον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, αλλά ότι πιθανόν -χωρίς να παραθέτει κανένα στοιχείο κρύβονται Ανθελληνικά Κέντρα, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, και όσοι θέλουν να καταρρεύσει το Ευρώ και η Ευρωζώνη. Νά' σου και υποστηρικτής του Ευρώ και της Ευρωζώνης παρότι εχθρός της Παγκοσμιοποιήσεως και του Διεθνιστικού Συστήματος, αν και το αντιφατικό είναι ότι υιοθετεί τη προπαγάνδα των κατεστημένων ΜΜΕ και της διεθνικής και εγχώριας ελίτ πως αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα φύγουμε από το Ευρώ! Πέρα από τη συνωμοσιολογία, οι λόγοι της πρότασης αυτής, σύμφωνα με τον Δημήτρη Στρατούλη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι: «Σήμερα, λοιπόν, θεωρούμε ότι έχει καταστεί ώριμο κοινωνικό αίτημα η πάγια θέση μας ότι για μια σύγχρονη και δημοκρατική πολιτεία, αλλά και για μία εκκλησία χωρίς εξαρτήσεις που θα λειτουργεί και θα δρα με βάση την πραγματική αποστολή της, είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός ΚράτουςΕκκλησίας, και σε συνταγματικό επίπεδο. Άλλωστε και σε άλλες χώρες που ισχύει αυτό, όπως η Κύπρος, η Εκκλησία δεν έχασε, αντιθέτως μάλλον μπόρεσε να αναπτύξει καλύτερα τις δράσεις της, την πνευματική αποστολή της και την κοινωνική προσφορά της. Σε αυτό το πλαίσιο, αγωνιζόμαστε μαζί πλέον με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και διεκδικούμε ορισμένα δημοκρατικά αυτονόητα: Τον συνταγματικό χωρισμό κράτους-εκκλησίας: Έχουμε επανειλημμένως προτείνει την αναθεώρηση του άρθρου 3.1 του Συντάγματος, προκειμένου να αναπροσδιοριστούν οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας και να επέλθει ο χωρισμός τους υπό καθεστώς αμοιβαίου σεβασμού των κοινά αποδεκτών διακριτών ρόλων των δύο θεσμών. Τη διασφάλιση της θρησκευτικής ουδετερότητας της χώρας, με σεβασμό όλων των αναγνωρισμένων θρησκειών, των δικαιωμάτων τους αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτά. Αυτό σημαίνει την εξάλειψη κάθε είδους διακρίσεων ανάμεσα στους πολίτες με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (σε ζητήματα δημόσιας διοίκησης, δικαιοσύνης, εκπαίδευσης 18

19 κλπ). Την κατάργηση της πλήρους ή μερικής φοροαπαλλαγής των εισοδημάτων των θρησκευτικών Νομικών Προσώπων από ακίνητα που εκμεταλλεύονται εμπορικά. Θεωρούμε ότι και αυτά θα πρέπει να υπάγονται κανονικά και χωρίς εξαιρέσεις ή χαριστικές ρυθμίσεις στο φορολογικό καθεστώς που ισχύει για όλους τους πολίτες της χώρας, για όσους διαθέτουν περιουσία και αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα. Ασφαλώς εξαιρούνται οι Ιεροί Ναοί και εν γένει οι λατρευτικοί χώροι καθώς και τα ακίνητα που αξιοποιούνται για κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς όπως οι χώροι των συσσιτίων, γηροκομείων και άλλων παρεμφερών δράσεων» ( Μήπως οι Ιουδαίοι και οι Μουσουλμάνοι θα έχουν ανώτερο νομικό καθεστώς από την Ορθόδοξη Εκκλησία; Ο Μητροπολίτης Πειραιώς ακολούθως θέτει το ερώτημα αν «ἡ ὑπαγωγή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν ὁποία πολυειδῶς ὀφείλει τό Ἔθνος ἀπό ΝΠΔΔ σέ ἁπλό Σωματεῖο ἤ Ἕνωση προσώπων θά συμπαρασύρει καί τό ὑφιστάμενο νομικό καθεστώς τῶν Μουφτειῶν τῆς Μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς πού προβλέπεται ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάνης καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου, γιατί κάτι τέτοιο δέν προαναγγέλεται ἀπό τά παραπάνω πολιτικά κόμματα». Σε αυτό έχουν απαντήσει τα κόμματα της Αριστεράς με σαφήνεια ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, οι Μουσουλμάνοι, οι Ιουδαίοι και οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες θα έχουν ίσο νομικό καθεστώς. Και πιο συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς, αναφέρει σε σχετική πρόταση νόμου το 2005: «Με το άρθρο 2 της πρότασης προβλέπεται ως θεσμικό πρότυπο για την οργάνωση και λειτουργία όλων ανεξαίρετα των αυτοτελών θρησκευτικών κοινοτήτων δηλαδή όσων αντιστοιχούν σε ξεχωριστά θρησκεύματα- η «θρησκευτική ένωση», ως ιδιότυπο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου... Προτείνεται, δηλαδή, για πρώτη φορά η θεσμοθέτηση ενός «θρησκευτικού νομικού προσώπου» ως μοναδικού φορέα της συλλογικής θρησκευτικής δράσης, με ταυτόχρονη αναγνώριση στα μέλη του της ελευθερίας να καθορίζουν κατά το δοκούν τα οργανωτικά τους ζητήματα. Για την απόκτηση της νομικής προσωπικότητας από την θρησκευτική ένωση δεν απαιτείται προηγούμενη άδεια (η οποία, ακόμη και αν η χορήγησή της περιβαλλόταν από δικαστικές εγγυήσεις, θα αντέκειτο πιθανότατα στις εγγυήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας) αλλά απλή εγγραφή σε ενιαίο δημόσιο βιβλίο που θα τηρείται για ολόκληρη τη χώρα στο Εφετείο Αθηνών, ύστερα από αίτηση είκοσι(20) τουλάχιστον ενδιαφερομένων» ( 19

20 Είναι λιγότερο πατριώτης ο κ.δρίτσας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ; Επίσης αμφισβητεί τον πατριωτισμό του βουλευτή Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ κ.δρίτσα επειδή δεν θρησκεύεται διότι «ποτέ δέν τίμησε τούς μάρτυρες, τούς ἥρωες καί τά θύματα πού ἔπεσαν στόν βωμό τῆς ἐλευθερίας το ῦ Γένους ἀπουσιάζοντας συστηματικά ἀπό τίς σχετικές ἐθνικές καί θρησκευτικές ἐκδηλώσεις. Περιφρονεῖ ὁποιαδήποτε ἐκδήλωση τῆς μητρός Ἐκκλησίας ἀκόμη καί στίς κοινωνικές της διαστάσεις καί διερωτᾶται κανείς αὐτό εἶναι τό πρότυπο πολιτικῆς συμπεριφορᾶς πού θά ἐγκαινιάσει τό κόμμα του στήν ἑλληνική Κοινωνία καί γι αὐτό προαναγγέλει τήν διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους;». Αλλά είναι πατριωτικές οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κ.δρίτσα που τις παρουσίασε: «Η εσωτερική ανασυγκρότηση και η αναγέννηση της χώρας μας συνδέεται άρρηκτα και με τη διεκδίκηση μιας νέας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στη βάση μιας νέας εθνικής στρατηγικής μιας στρατηγικής που προάγει τις αδιαπραγμάτευτες αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας». Ενώ όπως εξηγεί ο κ.ιωάννης Καρδάρας, δικηγόρος και δημοτικός σύμβουλος της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) με τη Συμμαχία στον Πειραιά : Επί χρόνια θέτουμε και ξαναθέτουμε το θέμα των παρεμβάσεων των θρησκευτικών αρχών στις κρατικές - δημοτικές λειτουργίες εξαιτίας του μη διαχωρισμού του κράτους από την Εκκλησία και απλώς κάθε φορά επιβεβαιωνόμαστε. Είναι και ένας εκ των λόγων που τουλάχιστον εγώ δεν συμμετέχω σε γιορτές και επίσημες αργίες (π.χ. Θεοφάνια ή ορκωμοσίες) όπου μπερδεύονται οι δύο εξουσίες γιατί για εξουσίες, πρόκειται. Η Εκκλησία ας ασκεί το πνευματικό της έργο έξω από το κράτος και το κράτος να ασκεί τις πολιτικές του χωρίς να δέχεται καμία παρέμβαση της Εκκλησίας. Δυστυχώς κάποιοι θέλουν να παραμένουμε ως χώρα στον Μεσαίωνα και κυρίως το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής που έφερε τη χώρα στο χάος ( Υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους Ορθόδοξοι θεολόγοι και κληρικοί! Έχει ενδιαφέρον τέλος, να μάθουμε ότι ακόμη και μέσα στην Ορθοδοξία υπάρχουν φωνές που είναι υπέρ του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Ο μεγάλος Ορθόδοξος Θεολόγος Χρήστος Ανδρούτσος έγραψε: Ουδέν άλλον απομένει εις την Εκκλησίαν παρά να επισπεύσει τον χωρισμόν αυτής από την Πολιτείαν, δια να επιτύχει την ελευθερία δράσεώς της, αφού η μέχρι σήμερον σύνδεσίς της προς το κράτος εγένετο πρόξενος βλάβης παρά ωφέλειας (βιβλίο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΞ ΕΠΟΨΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ, σελ.55). Ακόμη και ο πολύ γνωστός 20