IN GR. AUCTORIBUS, GLOSSOGRAPHIS MAXIME, OBVIARUM.

Transcript

1 L E X I C O N V O C U M P E R E G R., IN GR. AUCTORIBUS, GLOSSOGRAPHIS MAXIME, OBVIARUM. P R J E F A M E N. CONSILIUM, quo colligere Lexicon vocabulorum peregrinorum et novo Thesauro Stepbaniano pra. mittere constituerunt Editores, naturae atque rationi magni hujus operis adeo videtur consentaneum ; imo, cum ab hac parte haud pauca desideranda reliquerit H. Steph., adeo necessarium, ut displicere non possit eruditis, si modo conatui respondent eyentus. Cum vero quae magni laboris sunt humana opera, non primo statim jactu soleant perfecta produci, sed longis demum repetitisque caris limata et polita ad nitorem suum sumtnaaique praestantiam provehi; opusculum hoc, quod intra unius anni spatium compilanduin fuit, non potest non longe abesse ab ilia perfectione, quam vel locapletior eruditio, vel longius studium conciliare ei potuisset. Sed qualecunque tandem sit, necesse esse videtur, uf de compositions ratione, de regulis, quas in delectu faciendo et in explicandis vocabulis secutus sum, et de auctoribus, e quibus bausi, quorum quippe nomina et libros in ipso opere non nisi compendiose citare potui, lectores preemoneam, quo faciliore negotio et aequiore animo eo utantur. Et primum quidem accurate definienda erat eorum vocabulorum indoles, quee in numero peregrinorum comprehendeuda essent, ut certis notis a reliquis distinguerentur. Cuin enim Gr. natio non unum babuerit parentena, sed e diversis stirpibus coaluerit; cum praeterea antiquissiinis temporibus jam inter gentes Pelasgicas coloni ex iegypto, Phoenicia, Phrygia consederint, quorum quique novas artes, religfones, opimonesque terras intulerunt; cum porro Graecorum gentes non in una eademque sede adolerint, sed per varias pridem dispersas regiones inter alios popnlos habitarint; et cum denique mature etiam cum pluribus nalionibus agitarint commercia; facile quisque perspicit, Gr. sermonem, jam antequam vel cultu ingenii vel scriptorum cura forinatns fait atque expolitus, non ex uno manasse, sed e diversis fontibus, adeo ut ista state discerni vix potuerit, quid genuiaum esset aut aliunde petitum. Tum demum cum communis lingua certam aliquam, formam induisset, et cum illius partes voeesque homogeneam quandam naturam accepissent atque regulam, tum demum ea, quae recens accedebant, peregrina a nativis distingui potuerunt. Verum etiam tum et posthac, plura ex his, quae extrinsecus recipiebantur, plus minusve a primitiva forma defleeti et Gr. veste imdui solehant, ita ut indigents assimilarentur. Alia vero originis indicia manifesta servarunt. Homeri et Hesiodi po'emata afitiquiesimum offerunt monutsentum, e quo de prisco Gr. Iingna9 statu atque co<piajudica1e possumus. Ponere igitur licet, ea, quibus illi usi sunt, vocabula, vere esse Gr. Illud quidem facile credi potest, multa praeterea Graecis fuisse vocabula, quae in istis carminibus locum non invenerunt, veium de his nobis non constat, neque judicium, nisi ex illorum affinitate aut analogia; cum Homericie, ferre licet. Itaque ex horum numero, quee ista fctate in asu fuerunt, paucissima tantum Lexico Peregi. Vocum inserenda duxi, quas scilicet originis exotieae indicia manifesta in fronte gerere videbafitur; qualia sunt nomina elementorum alphabetic numeri senarii et seplenarii, aliaque pauca rerun! obviarum ex aliis lernis adveetarum; reliqua Etymologis enucleanda reliqui. Sequkwi quoque asvo Graci passim! ab iis populis, quibuscum frequentabant commercia, cum variis rebus etiam nomina rerum asciverunt; itaque e linguis populorum Asias non pauca vocabula in Gra:cam illata et civitatis quasi jure donata sunt, ita ut etiam prolem darent, quemadmodum Persicum "Αγγαξος, Tabellarius, cujus progenies άγγάριος, άγγαρευια, άγγα οφο 6ιο etc. nota est. Alia vero exotica semper habita sunt, quae ab auctoribus tantun), qui de rebus populorum extraneoruni scribebant, inducebantur atque exponebantur. Ita Herodotus, iegyptiaca, Babylonica, Persica nonnulla historic suae inseruit, atque interpretatus est nomina plantarum, animalium, operum artis, dignitatum civilium aut miliuirium, deorum sacrorumque etc. Isto exemplo usi seriores rerum Romanarum scriptt. ex hujus populi lingua longe plurima sermoni sua immiscuerunt, quffi quidem in Gracia civitatem non suntadepta, passim tamen frequentabantur. Primi tamen parce et caute in ea re versati sunt. Quo magis autem ad inferiorem aetatem declinavit Gracorum sermo ingeniumque; praeeipue e quo Romanorum legibus snbjecti sunt, et imperatorum sedes translata est Constantinopolin, ab isto inde tempore magis magisque temerarunt Lat. vocabulis linguam suam auctores Graci; quin etiam ex impurioribus fontibus barbarorum populorum haurire augmenta religioni non duxerunt. Latinorum igitur vocabulorum magnum oumeruni proferet hoece Lexicon. Quod si ad novissiinam aetatem descendendum fuisset, expilandus erat Du-Cangius et in Lexicon nostrum transfundendus, quod sane cum consilio atque ratione Stephaniani Thesauri parum congruere judicaturi fuissent eruditi. Cum tamen ipse H. Steph. intra lines Classicorum, qui dicuntur, Auctorum, non contmuerit studium suum, sed paseim etiam in auctores infe- VOL. I. 3 Β

2 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. rioris ordinis evagatus sit; et cum praeterea nullo certo limite vetus lingua a Neo-Graeca disterminafa sit, equidem hanc meam compilationem ita circumscripsi, ut omnia ea vocabula admitterem, qua ab Hes. Suid. Phot. Etym. reliquisque Gr. Glossographis vel exposita vel in interpretationibus adhibita vidi; quorum ilia propterea h. 1. digna videbantur, quia ex antiquioribus auctoribus, qui in pretio erant, a Granimaticis excerpta atque exposita sunt; ha;c vero, quia aetate Hesychii etc.jam pridem usu trita esse debuerunt, siquidem lectoribus ad intelligendum erant faciliora. Numerosa quoque eorum vocabulorum classis est, quae Alexandrini V. T. Interprr. ex Hebr. lingua retinuerunt, ut et ea, quae scriptt. Ν. T. usurparunt. Η ape, cum isti libri omnium manibus terantur, et cum eorum aliqua ab ipso etiani H. Steph. notata fuerint, in hoc Lex. Vocc. Peregr. negligi non debuerunt. Itaque sedulo ea congessi, atque cum brevi interpretatione exposui. Plura de iis scire cupientibus in promtu sunt uberiora interpretationis praesidia. Atque haec de genere vocabulorum hie exhibitorum dicta sufficient. Sequitur ut leges, quas in compilando hocce Lex. secutus sum, paucis declarem. Prima atque nobilissima vocuin peregr. classis e priscis auctoribus, Herod, puta, Aristot. Strab. Plut. etc. conquirenda fuisset, quorum auctoritas multo potior habenda est sequioris aevi Lexicographis, quippe quibus sajpenumero vel doctrine deerat vel cura in describendis atque interpretandis vocabulis. Enimvero longum hunc laborem non sinebat persequi temporis angustia, intra quod rationes typographi properantis, et opus integrum emtorum desiderio tradere cupientis, perficere Lexicon cogebant. Itaque obiter tantum inspiccre auctores illos licuit, ubi loca citata occurrebant, et compendiosior via ineunda fuit. Praeiverunt scilicet jam, et e multis vett. libris, tum iis, qui etiamnum usu prostant, turn e multis aliis pridem depcrditis, hujus generis vocabula congesserunt atque explicarunt, Hes. Suid. Phot. Etyrn. aliique GJossographi. Horum ampla scrinia excutienti et excerpenti ea, quae hie in censum veniebant, satis larga messis parata erat. Hunc tamen laborem, prima specie expeditum, diversae, eaeque haud leves difficultates circumveniebant. Primo enim, ut in plurimis glossis, ita praecipue in peregr. vocabulis, scripture istorum librorum perquam corrupta est dubiaque fide, et Criticorum arte vel nondum satis sanata, vel nunquam ad integritatem restituenda. Ex his itaque, quae omnino desperata vel mente cassa videbantur, ea intacta reliqui; quae dubia tantum erant, excerpsi, et medelam, si qua a dd. vv. proposita erat, quae paucis verbis indicari poterat, hanc subjunxi; ubi vero nullam enotavi, quoniam parcendum erat spatio, facile quisque ad ipsum, e quo hausta glossa est, auctorem recurrere poterit, cujus nomen ubique additur. Similiter in iis nominibus, quae ex aliis auctoribus, praesertim ex Athen., qui e multis scriptis ejusmodi vocabula congessit, editionum etiam insigniorum, quas quidem consulere licuit, variae scripturae notandae eiant. Praeterea interpretationes Glossographorum haud raro vel obscurae erant et ambigua;, vel suspectae. Itaque propria illorum verba apponeuda videbantur, deinde e doctorum interpretum notis afferenda ea, qua5 ad rem declarandam idonea erant, sed contracta, cum integras notas non ferret spatium. Sunima vero difficultas in delectu faciendo sita erat, quia Glossographi saepe voces peregrinas exhibuerunt, tacita earum origine ; aut ubi vocem aliquam Laconibus vel Italiotis tribuunt, dubii haeremus, fueritne ilia e prisca lingua ab his tantum servata, cum inter reliquos Gr. excidisset ex usu, an vero aliunde petita? Ut igitur haberem, quam in delectu vel recipiendarum vel excludendarum vocum sequerer, conslantem normam, has mihi praescripsi regulas : 1) Peregrina vox habenda est, quae peregrinitatis signum gerit plus minusve manifestuin, et qu cum nulla vere Gr. vel derivatione et cognatione, vel forma analogica juncta est. In examine derivationis instituendo Grammaticorum veterum judicium sequi raro potui, quippe qui etymologicorum somniorum miri sint artifices. Neque etiam sententize recentiorum doctorum ubique satis visae sunt probabiles. Itaque ponderatis rationibus de singulorum vocabulorum origine meo judicio sleti. Neque tamen is sum, qui spereni delecturn a me factum omnibus iri probatum. Sunt etiam quae recipietida putavi auctoritate virorum celebrium, qui peregrina judicabant, quas alii pro genuinis Gr. habent. 2) Elementorum et soni affinitas speciem quidem peregrinae originis saepe gerit, tamen non semper illius certum est documentum. Ut enim, verbi causa, Hebraeuni ηΐύπί Gargeroth et Gr. γαξγα,ξεάν et forma satis convenient, et significatione, tamen cum hocce nomen ad iniitationem soni potum avide deglutientiuni effingi potuerit ab uno populo seque ac ab altero, vix tuto similitudo.ista originis ex Hebr. lingua argumentum statuitur. 3) Alia vero vocabula vere exotica originem dissimulant, induta genuitatis specie, cum vel per se jam voci Gr. similia sunt, vel levi mutatione facta assimilata. Ita nomen ΖψνζΊον, Locus sacer, et fortna et etymologia Graecum est; quatenus vero Monasterium significat, hanc vim, auctore Jablonskio, a Coptico σι-μνι accepit. Sic etiam Έλαιοϋί, cognomen Jovis ap. Cyprios, formae ratione habita, ab ελα/α non absurde derivari potest. Non minus tamen facile e Phoenicia quoque vel ex Hebr. lingua explicationem admittit. Plura hujus generis dum inserui, vereor ne indigna loco videantur multis; erunt tamen etiam, qui me temeritatis crimine absolvent. 4) Rerum, quarum notitia et usus ex aliis regionibus ad Gr. delatus est, nomina quoque simul adoptari solebant; hoc exempla bene multa docent. Neque tamen sine exceptionibus stat regula. Ubi igitur forma nominis, et analogia Griecam originem ei afferebant, non recipiendum duxi; nisi forte passim pro peregrino habitum fuerit. Τρίχορΰον, ut hoc utar, appellarunt Grteci nomine indigena Instrumentum quoddam musjeum, quod Tlotvhuqotv nominarant inventores Assyrii. Affinitas vocis Ψαλτrjgiov cum Chaldieo persuadeat. Pesantherin, non habet earn vim, ut vocein Gr. e Chalda;a natam esse nobis פסנתריז 5) Nomina propria historica et geographica omnino exclusi; mythica vero deorum sacrorumque uomina, si qua tanquam peregrina notabantur, recipienda duxi; quippe qua; origines opinionum ac rituum inter Graecos indagantibus vestigia non contemnenda ministrant. In Indice Thesauri sui magnum numerum vocum exoticarum congessit atque explicavit H. Steph. Hos locos verbo tenus ex illo repetii, nomine ejus apposito ; citationes, quas ex auctoribus quandoque generalioribus tantum terminis attulit, ubi editiones prastentiores praesto erant, exactius indicatas, ut et observationes, si quae adjiciendae erant, pareuthesews signis acutangulis [ ] inclusas intercalavi. Aliorum doctorum notas subjunxi, singulas nominibus auctorum insignita«, et signo cruris + praemisso a Stephanianis sejunctas. Iidem vero illi, Hes. Suid. Etym. larga'adhuc spicilegia suppeditarunt, quae suis locis mserenda fuerunt. Haec igitur ipsis auctorum verbis, illustrata emendationibus explicatio- iegy 11 ib usque e notis doctorum excerptis, j ariter ut cetera, ex Athen. potissimum, e Sacro Codice,

3 J. G. DAHLERI PRiEFAMEN. ccclxxvii ptiaca ex Jablonskio, Phoenicia e Bocharto congesta, a Stephanianis pramisso signo crucis distincta sunt. Enotaram quidem multo plura, quae peregrinitatis suspecta videbantur; verum h2ec absentibus certionbus mdicns, aut sublesta scripturae fide, aut etiam eruditorum dubitationibus deterritus, repudiavi. Ita com positum est hoc Lex.; cujus prior pars generalis seriem omnium nominum exoticorum, quae 111 dictis libris quaerenti occurrerunt, ordine alphabetico persequitur. Altera vero parte speciali eadem nomina per gentes, quae illa contulerunt, distribute sunt iterum secundum seriem alphabeti. In hac parte nihil, attinebat explicationes e priori parte repetere, brevissimam tantum, in commodum lectorum, interpretationem singulis vocibus comitem dedi. Superest ut librorum compendiose citatorum, ut et Editionum indicem subjungam, quo facilius reperiant lectores, si qua uberius explicata legere cupient. Athenaei Deipnosophistae, Ed. Jo. Schweigh. Argentorati Laudavi vero paginas Casaubonian Editionis, quas ad marginem superiorem Editionis sua annotavit Schweigh. Bekkeri Anecdota Gr. Citantur paginae tomi primi. Bielii Thesaurus Philologicus suppeditavit vocabula Hebr. a LXX. Interpretibus versioni inserta. Bocharti Geographia Sacra, cujus Pars }. nomine Phaleg, et Pars 2. nomine Canaan, appositis numeris librorum et capituin indicantur. Ejusdem Hierozoicon. Numeri indicant Partem, librum, et caput operis. Burtoni Veteris linguae Persicae/Ιε/φανα. Lond Notantur pagime libri. Dioscorides ex interpr. Saraceni ap. Wechel Citantur Operis libri et capita; Appendicis vero paginae. Du Cange Glossarium ad Scriptt. Med. et Inf. Gr. Lugd Etymologicum Magnum ex Edit. Sylburgii repetita Lipsiae Qua ex apparatu notarum afferuntur, ea ad finem notae auctoris nomen ascriptum habent. Etymologicum Gudianum, Ed. Sturz. Lips Eustathii Comment, in Homerum, Ed. Rom Notantur paginae et lines. In notis ad Hesychium alius quoque Editionis paginae indicantur. v. Hammer ludex Vocum Persicaruin in Gr. Auctoribus obviarum recenti forma scriptarum in Fundgruben des Orients Vol. VI. Fasc. 3. p. S39- Hesychius, Ed. Alberti. Ubi post Hesychii glossam notae et nomina auctorum ascripta sunt, base ex notis in Ed. Albertii Hesychio subjectis excerpta sunt. Jablonskii Collectio et Explicatio Vocum iegyptiacarum in ejus Opusculis ed. a Tewatero T. i. cum Editoris Notis et Auctario. Citantur paging* hujus Tomi i. quae facile in Parte I. hujus voluminis Stephaniani Thesauri reperiri poterunt. Cum iegyptiaca illa vocabula in hoc Lex. desiderari non deberent, suo ordine ea memoravi, sed ab uberiore explicatione abstinui. Ejusdem Diss, de Lingua Lycaonica, inserta Parti 1. hujus voluminis p. exxv. CLIII. H2e pagin citantur. Maussaci nomen remittit ad ejus Dissertationem Criticam Harpocrationis Editioni Blancardiana Lugd. Bat insertam. Meursii Creta, Cyprus, Rhodus. Amst Citantur libri et capita. Ejusdem Miscellanea Laconica in Gronovii Thes. Ant. Gr. Τ. V. Laudantur libri et capita. Ogerii Gneca et Lat. Lingua Hebraizantes, e quo libro excerpta leguntur supra p. cx. CXVIII. Pauca tantum hinc repetii, qua; legibus hujus Lexici convenire videbantur. Photii Lexicon Ed. Hermann. Lips Pollucis Onomasticon Ed. Lederlini et Hemsterhusii Amst Citantur libri et sectiones. Ign. Rossi Etymologize iegyptiacae Rom Excerpta citavi inserta Dissertationi Beckii supra 1 cxxili. sq. Sanchoniathonis nomen remittit ad Fragmentum illud, quod Euseb. P. E.1,10. conservavit. Schleusneri Novus Thesaurus Philol. Crit. cujus Tomis i. et ii. uti potui, ministravit Hebr. voces in * LXX. Interpretibus occurrentes, etiam ubi nomen non est adjectum. Ejusd. Lexicon Gr. Lat. in Nov. Test, suppeditavit vocabula peregrina in Ν. T. occurrentia. Schowii Supplementa ail Hesychium Albertii Lips Septuaginta Interpretes V. T. Ed. Lambert. Bos. Spicilegium Vocum Peregr. insertum Parti II. hujus voluminis. Steph. Byz. Ed. Berkel. Lugd. Bat Strabo, Ed. Corai. Paris Notavi paginas Editionis Casaubonianae a Coraio margini ascriptas. Sturzii Diss, de Dialecto Maced. et Alexandr. supra Parti I. hujus voluminis p. CLIII. sqq. inserta. Haec citatur ubi nomini Sturzii paginarum numeri adduntur; ubi vero absque his nomen positum est,.remittitur ad notas Sturzii in apparatu Etymologico M. adjecto. Suidas ex Ed. Kusteri. Zonarae Lexicon Ed. Tittmann. Lips JO. GEORG. DAHLER. SS. THEOL. D. KT PROF. SEMINAH. ABGFIΝTQBATENSIS.,

4 ccclxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. TABULA GENERALIS. A. "ΑΑΔΑ. Egestae, Inopia, Laconice pro ένδεια. Sic Hes. qui addit : οΰ τω και 'Αριστοφάνης έν Γλώσσαις. Η. Steph. " Heyn. Horn. 6, 113." Schaef. Mss. AANAIMA. Hes. exp. πολλαχή χάρις, Multiplex gratia. H. Steph. t Vox peregrina et barbara. Maussac. "ΑΑΣ. Cras, vel Perendie, ap. Boeotos. Hes. H. Steph. "AB. Hesychio ό Γορτιαΐβί μήν. Vocabulum est Hebr., ut docui in Appendice de Mens.; ubi tamen non September esse dicitur, cui ΓορπιαΤοϊ μήν opponitur, sed Julius. H. Steph, f אב Ab, Nomen mensis quinti, qui a novilunio Julii nostri incipit. Buxtorf.Lex. Chald. אב Mensis quintus, Chaldaeis dictus, incipit a primo Augusti novilunio. Jo. Dav. Michaelis de Mens. Hebr. in Commentatt. Societati Reg. Scient. Gotting. per annos oblatis p. 41. [Vide Γ0ρ7Γ1αΐ0ϊ.] ΆΒΑΓΝΑ. Rosae, Macedonibus, teste Hes. H. Steph. fabaaann. Vox Hebr.,אבדון quae proprie Perniciem, Interitum notat, Apocal. 9, 11. redditur Άπολλΰων, et nornen esse traditur τοϋ άγγελον της άβύσσου, Regie locustarum. ΑΒΑΘ. Cypriis διδάσκαλος, Doctor, Magister. Hes. H. Steph. f Syris, quibus Cyprii vicini, Ab : Pater, est et Magister, Chaldaeis Abba idem. Sicut autem tnoris ap. Syros erat abjicere το The«, ut Sabba, quod Sabbath alii; sic aliis adjicere earn literam moris erat nonnuaquam. Heinsius ad Hes. f ΆΒΑΚΗΣ. 'όνομα άρχιτεκτονικον, S Σκνθαι λέγουσιν άνδρα καλε"ιν. Hes. vel ut a Camerte Episcopo hie locus citatur: δ Σκνθαι άνδρα καλούσιν. Verwey. ΆΒΑΛΗ. Hes. Laconica lingua dici scribit a- χρέίον Inutile; a quibusdam exp. etiam νωθρόν Languidum, Ignavum. H. Steph. t Scribe 'Αβάλην. Pergerns. Cf. Βαλήρα, quod Hes. itidem exp. αχρεία. Hebr. הבל [Hebel :] Vanitas. Ogerius. F ABAMA. Legitur ap. LXX. Interpp. Ezech. 20, הבמה ; articulo 2g. et est ipsa v. Hebr. cum praefixo Hahbauiah : Excelsum ; in quo idola coluntur. f ABAPA. Non legitur nisi 1 Maccab. 6, 43. Ed. Aid. Bielius Thes. Philol. h. v. interpr. Elephantem. Sed scriptura potius pro vitiosa habetur; nam in Ed. Romana legitur ό Σαυαράν, et io Complut. 'Αναράν, et Josephus A, I. 12, 14. Ανράν cognomen fuisse Eleasaris tradit. ΑΒΑΡΑΚΕΣ. Mazae quaedam ap. Athen. 4. [p a.] in loco quodam Epilyci. Nec enim Lycophroni assentitur [Athenams,] qui τολΰπας exp., nec Eratostheni, qui * προφυράματα μαζών. Fuisse autem Spartanum v. videtur. Sed notandtim, in Epilyci isto loco non άβάρακες legi, sed βάρακες, et quidem *fectius, ut infra docebo. H. Steph. {Βάρακες, quod in fid. Sctoweigfe. 4. c. legit«r, Dor. dicitur ρτο βήρηκες, a βήρηζ Magna maza. Casaub. et Schweigih. ad 1. c. et ad L. 3. p f.] Vide Βήρηκας. ΑΒΑΡ1ΣΤΑΝ. Cyprii vocant τήν γνναικιζομένην, τήν καθαψομένην καταμηνίοα, teste Hes. Quae purga- 1ur suis menstruis. H. Steph. f An pro άβριατ'αν ab άβρό$, άβρίζομαι, Λβριστόί 1 Guy el. ad Hes. ΑΒΑΡΚΝΑΩ. Comatus sum, Comam alo. Nam άβαρκνφ est κομψ in Lex. quodam vet., pro quo ap. Hes. legitur Αβαρκνα " κόμα, qui Macedonicum esse h. v. ait. H. Steph. [Rectius hodie ap. Hes. editur ΆβapKvif κομφ.] ABAPTAI. Cypriis αί πτηναι, teste Hes. i. e. Volucres. H. Steph. ABAPT. Origan um dici Macedonica dialecto ldein innuit. H. Steph. ΆΒΑΣ. Hesychio εΰήθης, necnon Ιερά νόσος ap. Tarentinos. Εΰήθης porro Stultum signif, 'lepa νόσοι' Sacer morbus s. Epilepsia. H. Steph. f ΑΒΑΧΘΑΝΗ. εγκαταλελειμμένος,λέζις'ΐ,βραϊκή. Suid. Vide Σαβαχθανί. f ABBA, ό πατήρ. Suid. Chald. אבא Abba. Vide infra Άππά. ΆΒΕΙΣ. Pamphyliorum lingua pro εχει! dici Varin. annotat, ejusdemque meminit Hes. Latini quoque: Habes. H. Steph. + ΆΒΕΛ. πένθο!. Hes. quo respexisse videtur, ju: dice Albertio, interpr. nominis filii Adami traditamab Josepho A. I. 3, 1. Eusebio P. E. 11, 6. Pliilone, Origene, Theodoreto ; licet Hebr. nomen הבל Hebel proprie Vanitatem designet. Nisi potius respexit, ut Verweyus putat, ad אבל Abel: Luctus, Genes. 50, 11. quod Alexandrinus reddidit: πένθος Αιγνπτον. ΑΒΕΛΙΗΝ Pamphylii dicunt ήλιακόν, teste He*! H. Steph. f Forte leg. ήλιακήν. Albert. ΑΒΕΛΙΟΣ. Cretensibus 6 ήλιος, Sol, teste Hes. H. Steph. t Vide Βέλ. Forte ab έλη lit άέλιos cum ά intensivo, et inserto β, άβέλιος. [Sic Pamphylios *Βαβέλιος pro Sole dixisse tradit Hes.] Quid si hue referamus deum Abellionem, qui in tribus an tiquis iuseriptionibus occurrit ap. Gruterum p. XXXVII. 1 Albert, ad Hes. fabena. ή ίίβήνα. 'Ρωμαϊστί. Zonaras. Lat. Habena. "Άβήνα, Kuster. Aristoph. 112." Sclnrf. Mse. f ABHP Laconibus Hes. esse tradit οίκημα στοάς εχον, ταμεϊον : Domiciliuiu porticus habeus, Penum s. Promluarium. H. Steph. f ABIBAABON. κρίνον Lilium, Afris. Diosc. Append. 3, 116. p. 457 אבוב לבן. Hebr Abub laban : Calamus albus. Bochart Canaan 2, 15. "ABIE, εβαλλον. ן- Hes. Scythae. ΆΒΪΑΤΑΚΑ Persis dici τον μνήμονα Memorem, tradit Hes. H. ן. Steph Artaxerxem Mnemonem Evildacum Persae vocarunt. Pergerus. Relandus Dissert. νιΐϊ. de vet. Ling. Pers. p. gg. suspicatur Hes. hoc legisse ap. Ctesiam in Persicis, aut seriptorem quendam nunc deperditum, qui de Persarum rege, Artaxerxe Mnemone, tradidit, cognomen M^wi Persice sonare Αβίλτακα. Quid vero hoc vocis sit, non extricat. ' Albert. ΆΒ1Ν Hesychio auctore vocatur έλάτη s. mini, pro quo Varin. habet "Αβιες, quomodo ap. Hes. quoque scribendum esse alphabetica series innuit. Est autem Abies v. Lat. rjj exarj Gr. aequivalens. H. Steph. f Ordo monet legendum Άβίη vel Άβίης. Is. Voss. ΆΒΑΑΒΥΝΙΟΝ. Teste Hes. σειρά πλεκομένη παρ Αίγνπτίοις έκ βύβλιον προς κάθαρσιν οΰσα' Funiculus, qui ap. iegyptios plectebatur e papyro ad purgandum ; ut hodie orbiculi ex herbis, quibns utuutur ad extergendas patinas. H. Steph. f. Respexit ני 3 [Habla A Funis, et simul forte חבלא Chald. [Ρίοηέ:] Purgare. Vide Boohairt. Defens. c. Salmas. p Albert. Jablonskius Op e Coptico tentat; propouit vero legendum Αβλαιβύριον, et confert auctorum loca, quibus illae Plectae ^gyptiacae illustrantur. "ΑΒΛΑΕ. Cypriorum lingua λαμπρός Clarus, teste Hes. H. Steph. 'ΑΒΛΟΕΩ, Libo. Hes. enim άβλόει affert pro οπένδε s. σπείσον, sed addens Macedonicum esse y. H. Steph. t Cf. Sturz. p. CLXII. ΆΒΑΟΣ, τό Mulctrum, Vasis genus ap. Alemannos. VV. LL. H. Steph. ΑΒΟΛΕΙΣ. A Siculis dicuntur περιβολαι, teste Hes. ut sunt Valla s. Munimenta etsepes, quibus aliquid circundatur. H. Steph. f ΑΒΟΛΛΑ. Chlamydis genus. Arrian. Peripl.

5 Erythr. p. 4. Lat. Abolla. Salmas. Not. in F. Vopisc. p Cf. Schneider. Lex. -Γ'ΑΒΟΟΣ. έξω. Tarentini. Hes. fabostoi. oi αΐτησιν. Lacones. Hes. Scriptura malesana varie tentatur ab eruditis. t "ΑΒΡΑ. Ancilla honestiora ininisteria obiens. Vocem hanc Macedonicae et Alexandrinae potissimum dialecto vindicat Sturz. p. CLXXXIV. Kuhn. ad J. Poll. 4» 151. ex Hebr. עברית [Ibritli:] Hebrsea, derivat. Schleusner. e Syr. חברה [Chabrah :] Socia. Nov. Thes. Philol. Crit. P. l. p. 4. "Άβρα, Cha rito p. 8.: vide Dorv ad Xen. Eph Wyttenb, Select Conf. cum avpa, Boissonad. Philostr Vann. Crit. 611." Schaef. Mss. Mss. Euseb. P. E. 437." Wakef. "ΑΒΡΑΜΙΣ. Piscis Nilous, Athen. 7 [p. 312 b.] H. Steph. t Originem ^gyptiam nomini tribuit Jablonski Op. 1, 4. Tewaterus confert Arab. quo TABULA GENERALIS. Mullum auriflammam hodie designant Arabes. " In Schneider. Lex. scribitur Άβραμις, ut ap. Corai. ad Xenocr at 176. άβραμις: vide 181. ubi legitur et *Άβραμίδιον." Edd. "Άβραμις, ίδος, ή, Piscis, Oppian." Wakef. Mss. ΆΒΡΑΝΑΣ Celtae vocant τούς κερκοπιθήκους Simias caudatas, ut Hes. refert. H. Steph., ΑΒΡΑΝΙΣ, ίδος, ή Crocota s. Crocotula, h. e. Tunica s. Vestis crocei coloris. Hes. enim Laconas scribit άβρανίδας nominare κροκωτούς sc. χιτώνας. Η. Steph. "ΑΒΡΑΞΑΣ. Omnipotentem Deum portentoso nomine appellat Basilides, ut tradit D. Hieronym. Comment. in Amos. c. 3. H. Steph. f Cf. Jablonski, de nominis Abraxas signif. in Miscell. Lips. Nov. T. vii. 'ΑΒΡΕΜΗΣ. Cypriorum lingua ο άβλεπής, teste Hes. Alioqui άβρεμής, com p. ex ά privativo et βρέμω, esset i. q. άβρομος, i. e. άψοφος Strepitus s. fremitus nallos edens. H. Steph. t Lectio ap. Hes. dubia, Vide ibi notas et v. Άβλεμές. f ΆΒΡΕΧ Symmachus posuit Genes. 41, 43. pro αΰρεκ Abrec, quod Pfeifferus ex jegypt. אברך Hebr. Inclinet se quisque, La Croze vero ex ούβερεκ Contra inclinate, exp.; alii aliter. 'ΑΒΡΟΥΊΈΣ Macedonum lingua dicuntur at όφρνΐ Supercilia, ut tradit Hes. H. Steph. ΆΒΥΡΤΑΚΗ, ης, η Barbaricum νπότριμμα et edulium, e porris, cardamo, granis mali punici, et ejusmodi aliis, quibus inest τό δριμύ. Theopomp. iu Theseo : "Ηξει δέ Μήδων γαϊαν, ένθα καρδάμων Πλειστων ποιείται και πράσων άβυρτάκη. Utitur eo vocabulo et Menander in Ceciyphalo, teste Suida ; et A- lexi» ap. Athen. 3. [p a.] Καί τόν μέν όξύν oivov έκπυτί$ομεν, Έπϊ τα'ις άβυρτάκαισι δ' έκβακχεύομεν. Lucian. Lexiph. [c. 6. Τ. V. p Ed. Bipont.] καρνκείαις annumerat hanc άβνρτάκην; itemque Plut. Symp. 4. [Probl. 1. T. 8. p. 636'.] dicit: To ποικίλον ονκ έν άβυρτάκαις καί κανδύλοΐί και καρύκακ έστίν. Η. Steph. f Cf. Athen. L. 2. p. 68. a. et Animadv. Τ. 1. p ett. 2. p Relandus hoc nomen explicat e Pers.^jl Aber: Condimentum e fructibus rmnutim concisi*s,et Tag : Malum granatum. De *ei. Ling. Per«, p sqq. Albert, ad Hes. v. Άβυρταβοποιοϋ. " Άβυρτάκη, et * Άβύρτακος, ό, Bekk. Anecd Polyaen. 4, 3,. 32 Edd. " - A 331 Lucian. 2, βυρτάκη, Casaub. ad Athen ad Schsef. Mss. * " Άβιψτακώδη(,. Hes Wakef. Mss. *ΑΒΥΡΤΑΚΟΠΟΙΟΣ, ό, Qui abyrtacas conficit. Demetrius coinicus ap. Athen. L. 9 [p f.l Άβυρτακοποιός παρά Ιέλευκον έγενόμην. Hes. Αβυρτακοποιον affert pro τοϋ τά τρίμματα καί έμβιίμματα κατασκενάζοντος. Η. Steph. Ad Lucian. 2, 331." Schsef. Mss.. "ΑΒΩ Laconas dicere pro πρωί annotat Hes. lor-»an nleonasmo 700/3, pro άώ' Sub auroram. H. Steph. H., ΑΒίΙΒΑΣ teste Hes. dieitur Adorns a Persis. Steph.-f Apud Hes. legitur ΪΙερσαίων, quod alii m Περγαίων aut Περσών mutatum volunt, aln conservare. Abobae nomen Assj/riacam redolet indolem, et ap. Assvrios maxima olim viguit Adomdis v«0erauo. ccelxxix Confert Chald. אביבא Abiba : Culmus et arista, Jac. Trigland. Conjectan. de Dodon. c. 1. p. 3. Albert. ad Hes. Cf. Jablonski de L. Lycaon. CXLVj. "ABilP rursum Laconica dialecto dicitur βοή Vox, ut Hes. tradit. H. Steph. t Cf. Thes. v. Άβώς. ΆΓΑΘΑίΙ. Cypriorum dialecto Sileo, Taceo. Tradit enini Hes. eos άγαθςι usurpare pro σιωπφ: verum id non sua serie, sed post Άγασσάμενοι. Η. Steph. ΆΓΑΛΑΟΧΟΝ. Lignum quoddam est, quod ex India atque Arabia deportatur, tbuiae ligno simile, odoratum et gustu astringens, ut inter alia tradit Diosc. 1, 21. [19 ] Annotant quidam ab Aetio, Simone Sethi, et Nicolao Mvrepso vocari ξυλαλόην ; a quibusdam credi Tarum esse, de quo Plin אהלות Hebr. H. Steph. t Nomen derivatur ex Ahaloth. Bochart Canaan 2, 3. Salmasius Exerc. Plin F. " Paul. jeg Olivier Reise II. S Excaecaria Agallocha Linn." Edd. e. ΑΓΑΝΑ Cyprii σαγήνην vocant, teste Hes. i., Sagenam, Rete inagnum. Ii. Steph. t ΆΓΑΝΩΘ. Jes. 22, 24. Lxx. Ed. Complut. et Aid. άπό σκεύους τών άγανώθ. Est ipsa v. Hebr. Pelves. Agganoth : אגנות, AITAPOI * Persico vocahulo, a Gr. tamen postea recepto, dicebantur οί βασιλέων άγγελοι, Regum nuutii s. Tabellarii, teste Suida, afferente hunc sine nomine auctoris 1., Πεμττει των πιστότατων αγγαρυιι παρά τον Βαβυλώνιον. Idem mox subjungit, "Ayγαροι, 01 έκ διαδοχής γραμματοφόροι, Tabellarii, qui e successione literas perferunt: Persica consuetudine; solebant enim reges Persarum certis stationibus dispositos habere tabellarios et nuntios, quorum alter alteri traderet mandata, ut ita celerius perferrentur. Similiter jelio Dionysio ap. Eust. p άγγαροκ suut 01 έκ διαδοχής γραμματοφόροι, qui et Άστάνδαι Persice nominantnr, ut Suid. quoque anuotat. jeschylus αγγαρον πυρ, adj. dixit pro Iguibus s. Facibus nuntiis, h. e. pro lgnibus quibus aliquid nuntiatur, veluti per άγγάρους nuntii mitti solebant : Ag. (259.) p Φρυκτός δέ φρυκτόν δεϋρ' άπ' άγγάρυυ πυρός "Επεμπε: ita enim legunt Suid! et Eust. cum alioqui Edd. vulg. habeant άγγέλου, quod est huic synonymum et aequipollens. Ponitur άγγαρος latius etiam pro Quovis qui aliquid bajulat: exp. άχθοφόρος, έργάτης, υπηρέτης, tam ab Hes. quam Suida, afferent«h. 1. in quo adj. ponitur, λείαν άγγάρων ήμιόνωκ: dicuntur enim άγγαροι ήμίονοι quibus utuntur ad bajulandas sarcinas et onera; nisi forte potius sint Muli quibus nunlii isti celeres utebantur. Additqu«idem Suid, aliquanto post, Tiflerat ro ίνομα και έπϊ φορτηγών, και ό'λωί αναίσθητων και άνδραποδαιδών, Qua! ap. Eust. quoque leguntur. Similiterque in Lex. meo vet. annotfttur, άγγάρους nominari τους άπράκτουι και νωθεΐι, και τους έπϊ τό καθοδηγείν συμπαραλαμβανομένους, Ignavos, inertesque, et eos quos nobiscum abripimus ut duces sint itineris. "Αγγαρος vocatur etiam ro εις άναδενδράδα ξύλον, ut annotatur in Lex. meo vet. Neutro autem genere αγγαρα dieuntur oi σταθμοί, h, e. Mansiones ac deversoria, in qu» οί άγγαροι peracto diei penso deverlebant; nam in Lex. meo vet, legitur, έλεγον δέ ro us σταθμονs ay» γαρα. Porro derivatur ex hoc "Ayyapos PRIMUM Άγγαροφορέω, Bajtilo veluti άγγαρος, τά φορτία φέρω, Suidae. Eust. άγγαροφορείν esse ait τά φορτία φέρειν, άλλως τε και έκ διαδοχής: sicuti angaros supra di* ctum est per suecessionem sibi mandata perferenda tradidisse. DEINDE 'Αγγάριος, i. q.wyyapoj: nan» in meo Lex. vet. reperio, καί άγγάρως, δούλος, ayy»- niiui λος. Inde ΕΤ Άγγαρείω, Cogo s. Adigo ad sterium άγγάρων praestandum: ut Suid. quoque tradit άγγαρεύεσθαι olim, sicut et sua aetate, signif. ro eis φορτηγίαν καϊ τοιαύτην τινά ύπηρεσίαν άγεσθαι : sill}- jungens e Menandri Sicyonio, Ό «πλέω κατηνέχθη κρίνεθ' ούτος πολέμιος' «Έά εχτ) τι μαλακόν, άγγαρείιεται, Utitur h. v. Matth. quoque 5, (41.) Καί S«rτις σε άγγαρεύσει μίλιον εν, νταγε μετ' ai/τοΰ δύο. Ubi Interpres, 'Ayyαρεύειν est Cogere ad currendum vel ferendum aliquid : quoniam cursoribus illis Persarum, quos άγγ bppvs vocari dixi, fas erat cuj us vis equos vel naves, aut ipsqs etiam homines, rapere ad

6 ccclxxxii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. cursum, ut hodie ap. Turcas. Simpliciter pro Cogo, Adigo, Compello, accepit idem Matth. 27, (32.) TOVTOV ήγγάρευσαν 'ivu $PY τόν σταυρόν αύτον. Utuntur Latini quoque hoc verbo pro Cogo ad ministerium άγγάρου, Ad currendum adigo: ut Ulpian. de Privileg. Veteranorum : Sed et naves eorum angariari posse, jelio Ruffino et Antonino Claro veteranis rescriptum est. UNDE Άγγαρευτήε, ό, Qui aliquid angariat et cogit ad cursum aut aliquod aliud servitium obeundum. Quo verbali utitur Hes. dum άγγαρεύεται exp. ύπ' άγγαρευτων κατέχεται. Inde ET 'Αγγαρεία, ή, dicitur Officii illius praestatio, h. e. Cum quis ad currendum vel bajulandum aliquid adigitur : ut Suid. quoque annotat άγγαρείαν esse ανάγκην και δουλείαν άκούσιον, και έκ βίας γινομένην ύπηρεσίαν, Coactam et invitam servitutem, et servitium quod aliquis vi adactus obit. Legitur 11. v. in Pand. Gr. et a * παραγγαρεία hac definitione distinguitur : "Εστι δέ αγγαρεία ή πάροδοε.ή διά τήε δημοσίαs όδοϋ τή! καϊ δρόμον έχούσηε, ώε τυχόν έντεύθεν έπϊ Τύρον παραγγαρεία δέ, ή διά τήε πλαγίαε όδοϋ. Ubi etiam additur, antiquitus πλατύν δρόμον fuisse Eum qui dicebatur δι' οχημάτων. ITEM 'Αγγαρεϊον dicitur Ipse cursus angarorum: pro quo Ion. dicitur Αγγαρή'ίον, dissoluta diphthongo, et mutato e in η. Herod. 8, (98.) p ToSro 70 δράμημα τών 'ίππων, καλέουσι Πέρσαι άγγαρή'ίον. Legitur vero et in Pand. Lat. v. h. angariuin ; ut 1. 50, de Vacat. et Excus. Muner. Paulus ait, Angariorum praestatio, et recipiendi hospitis necessitas, et militi et liberalium artium professoribus inter cetera remissa sunt. Et Hermogenianus, Viae sternendae, angariorumve exhibitio, hospitis suscipiendi munus. Ubi tamen quidam legunt Angariarum. H. Steph. " "Αγγαροε, Herod. 8, 98. Xen. Κ. Π. 8, 6, 17 Glossae SS. Hes. 3. Αγγαροφορέω, Procop. iedif. 2, 4. "Ωσπερ αλλο τι άγγαροφοροϋντεε, Etym. M. 6, 45. Άγγαρή'ίον, Herod. 3, 126. Άγγαρεύω, Menander Fragm. p Arrian. Epict. 3, 18. Salmas, de Fcen. Trap. Αγγαρεία Angario. Άγγαρεύω 275. Glossae : Prensatio."Edd. "Άγγαροε, ad Charit Wakef. S. C. 5, 38. ad Diod. S. 2, 362. Bibl. Crit. 3, 2, 97 Wessel. Diss. Herod. 148.; ad Herod Zeun. ad Xen. Κ. Π Άγγαρεύω, Wessel. ad Herod Αγγαρεία, Schweigh. Emend, in Suid. 32. * Άγγαρήίοε, Wessel. Diss. Herod. 1. c.; ad Herod. 261, 664. Άγγαρήϊον, ad 261." Schaef. Mss. " Άγγάριοε, Etym. Μ. Αγγαρεία, Arrian. Ep. 550, Athen. 255." Wakef. Mss. ΆΓΓΑΤΟΣ Hesychio 70 eis άναδενδράδα ξύλον, pro quo in Lex. meo vet. habetur itidem άγγαροε, ut in ea voce videbis paulo ante. Verum cum Hes. facit Eust. [p. 1163, 19.] qui eandem affert exp., addens et κάμαξ. Η. Steph!. "ΑΙΤΩΝΕΣ Suida auctore : έπιχώρια δόρατα παρά Φράγγοιε * Hastae, quibus Franci peculiariter solebant uti. Itidem Eust. [p. 1854, 22.] teste, Άγγων est είδοε δόρατοε *Φραγγικοϋ, ούτε λίαν μικρού ούτε μεγά _ λου Species hastae Francicae, non nimium parvae nec nimium magnae, ut spicula sunt. Sed perperam apud eum scriptum est άγγον, a quo refertur etiam inter vocabula peregrina et barbara. H. Steph. "Etym. M. Agathias 2. p.. 40 Edd. "Άγγων, Wessel. de Jud. Arch ad Diod. S. 1, 353." Schaef. Mss. ΆΓΔΙΣΤ1Σ, eadem quae Deum mater, Cybele, teste Hes. H. Steph. Strabo L. 10. p Berecynthios aliosque in Phrygia Matrem deorum tradit vocare Άγδέστιν [olim scriptum erat Αιέστιν, Coraius " Αγδιστιν], Cf. L. 12. p vel 851. Albert. ad Hes. " Άγδίστιε, Jacobs. Auth. 7, 373." Sclieef. Mss. testeschowio] s Ay6 '] exhibet Cod. Ms. ΑΓΑΟΥΣ Hesychio άγγοε Κρητικόν Vas Creticum. Nisi potius dicere vult Cretenses ita nominare άγγοε. Η. Steph. ΑΓΕΣΤΑ Suidae est μηχάνημα έκ λίθων καϊ ξύλων καϊ χού έγειρόμενον Machinanientum excitatum e lapidibus, lignis, et terra aggesta. Vox e Lat. sumta, nimirum Aggesta: idemque valet quod χώμα et Agger. Nam fiunt ejusmodi munimina e terra aggesta prsecipue et palis in terram depactis ac lapidibui. H. Steph. t ΑΓΚΩΝ. Career valde tenebrosus Carthagine. Suid. Vide H. Steph. Thes. Vol. 1. P. 4. p ΑΓΛΑΦΟΡΕ Cretenses dicunt pro άσιτε Jejune, Impaste, teste Hes. H. Steph. ΆΓΑΕΥΚΕΡ, Eod. teste, Laconice dicitur aixds Tibia. H. Steph. t ΑΓΛΙΒΩΛΟΣ in veteri Inscriptione Romana θεό! πατρφοs Palmyrenorum vocatur. Lunam esse plane mihi persuadeo. Salmas. not. in Fl. Vopisc. p F. Videtur nomen affinitatem habere cum Έλαιαγάβαλοε Phcenicum. Vide Μαλάχβηλοι. f'αγαυ. Cygnus a Scythis nominatur. Hes. Phavor. "Αγλα. t ΑΓΝΗΣΟΕΙ. άγήοχε.. Lacones. Hes. Heinsius άγνησύει paroxvtonius rescribit. Phavor. άγνήσοε. ΑΓΟΡ. Cypriorum dialecto άετόε, Aquila, teste Hes. H. Steph. t Sopingius docte affert Jes. 38, 22. ubi v. עגור Agur ab Aquila et Theodotione co«- servata redditur άγώρ. Rocbart Hieroz. P. ii. L. 1. c. 10. docet עגור Gruem denotare, et ap. Hes. pro άετοs forsan γέρανοε scriptum fuisse. Albert. t'aroi. iegyptiis σέριε, Intubum s. Intybum agreste Romanorum. Append. Diosc. ad 2, 160. Jablonski Op. 1, 9 f ΑΓΟΣΤΑΙ. κριθαϊ ύπο Κυπρίων. Kai το Άγοστήσαε' * έκκριθιάσαs, οιον ύφαυχενίσαε. Grammaticus in Bekkeri Anecd. 1, 213., ΑΓΟΥΡΟΙ Thracum lingua 01 έφηβοι dicuntur, teste Eust. [1788, 56.] Puberes, Qui pubertatis annos attigere. 11. Steph. " Άγουροε, Valck. ad Ammon. 36." Schaef. Mss. t ΑΓΡΕΤΑΙ, ap. Coos, vocantur Virgines novem quotannis electae ad cultum Minervae. Hes. ΑΓΡΙΑΝΙΑ eodem auctore suntap. Argivos ven! σια Justa funebria ; et Certamina Thebis. H. Steph. έλαία, ΑΓΡΙΠΠΟΣ teste Suida, η άγρια Olivasyl- vestris, Oleaster, H. Steph. t Laconibus Suid. h. v. tribuit in v. Άκαρπότεροs άγρίππου, quod confirmat Zenob. 1, 60. Albert, ad Hes. \."Αγριφοι. t ΑΓΧΙΛΙΑΑΑΡ. πατριά ev Άργείψ. Hes. Familia in Argolide, si scriptura sana est. 'ΆΓΧΡΑΝ Locrorum dialecto μύωπα dici Hes. auctor est. H. Steph. f ΑΓΩΡ. Vide supra Άγέρ. " LXX. Interpp. Is. 38, 14." Wakef. Mss. AAA, Hes. teste, est ηδονή Voluptas; item πηγή Fons. Eodem nomine Babyloniis dicitur ή Ήρα* Juno ; Tyriis ή ίτεα Salix, ut idem refert. H. Steph. + Alberti. vocem aha, quatenus ήδονήν signif., repetit e Chald. הלא [Hadk :] Laetari, vel ex Hebr. TO [Eden:] Voluptas. Quod ad πηγή, respexit forsan 19, Jos. [En hadd&b :] q. d. Fons Haddah, עין חרה 21. vel אל [Ed :] Vapor, Genes. 2, 6., Irea vero est Salix.] [Idan, Talmudice : אדן ΑΑΑΓΟΟΥΣ. Deus quidam ap. Phrygas, Herniaphroditus, ut Idem tradit. H. Stepb. fc Alberti. cum Bielio, ab Atago, qui Phrygibus Hircus est, auctore Arnobio, dici potuisse Deum putat Hircinum, sive quod hirci forma cultus fuerit, sive quod hirci ei immolati fuerint. t AAAEI. μήν, παρά Χαλδαίοιε. Hes. Forte TW Adar [Mensis duodecimi nomen.] Soping. Nisi corruptum sit ex Hebr. חלש [Hodesch :] Mensis. Alberti. AAAMA Eidem est παρθενική γή Virginea terra. Videtur esse v. Hebr. lis enim אדמה [Adamah:]Terram signif. ; a qua v. dictus etiam est 'Αδάμ primus homo, quoniam eum Deus e terra finxit. H. Steph. AAAMIAN, Cretensium dialecto τό άδικάστωε φονεύειν Indicta causa occidere, s. Indemnatum interficere, ut Idem refert. H. Steph. AAAMNA Phryges τον φίλον appellant Amicum ; unde et Άδαμνείν dicitur 70 φιλείν Amare, teste Eodem. H. Steph. AAAP Hebraicum s. Syriacum mensis nomen est, qui in Lex. meo vet. Februario respondere dicitur. Erat autem duodecimus ap. earn gentem, et mentio ejus fit 2 Macc. [15, 36.] H. Steph. 'ΆΑΑΑΙ, Macedonica dialecto dicuntur ρυμοϊ, Te*

7 mones, teste Hes. H. Steph. f Pro ρνμοϊ W. όυμαί. Alherti. [ρΰμαι Vici.] ΆΔΔΑΥΟΝ Lacones < j7p0 ' vocanf Siccum s. Aridum, teste Hes. H. Steph. f, ΑΔΕΙΓΑΝΕΣ ap. Seleucenses Magistratus quidam Polyb. 5, 54. Casaubon. derivandum nomen putat ex Arabum dialecto, ubi ωιι«λπ Aldaj^n : Judex est. Ejus vero rationem lubricam judicat Schweigh. in Not. ad 1. c. certiora vero docere proiitetur se non posse. *ΑΔΕΙΟΣ, Cypria dialecto άκάθαρτος Immundus, Impurus, teste Hes. H. Steph. ΆΔΕΜΑΝ, Cretensi dialecto, est όταν Quando, teste Hes. H. Steph. t ΆΔΕΣΤΡΑΤΑ, vide infra Δέστρατα. ΆΔΗ, Macedonum dialecto, ουρανός Ccelum, teste Hes. H. Steph. ΆΔΗΣΙΔΕΣ. Sacerdotes quaedam Argis, Hes. H. Steph. t Rescribendum Άρεσίδες, Dor. pro ήρεσίδες. Hemsterh. t ΆΔΙΓΟΡ. [E literarum serie Άδιαχόρ. Kuster.] Τροξαλλ/ϊ- Gryllus, ap. Scyilias. Hes. ΆΔΙΣΚΟΝ Idem Macedonioa dialecto scribit vocari κυκεώνα, Miscellain s. Mixturam. II. Steph. άκος t Scribe ΆbioKov Potionem medicatam, pro ήbύ Dulce remedium. Pergerus. ΆΔΝΟΥΜΙΟΝ lingua Romana dici τήν άπογραφήν τών ονομάτων, tradit Suid. Varin. scribit 'Abvoύμενον. Η. Steph. f Nomen iictum ex eo, quod ad nomen respondere dicebaivtur tirones in delectu. Salmasius Not. in Jul. Capitol, p F. f ΆΔΩΝΑΙ. Dominus. Ipsa v. Hebraea אדני A- donai. *ΑΔΩΝΙΣ, tsos, 0 Adonis: nom. propr. H. Steph. t J. Poll. 4, 53. Pro Άbωvιμaoιbbs in Ed. Hemsterhus. e Codd. praescripto hodie legitur : ό be ρέων ιμαοώός. Sed de ista v. cf. Jablonski de L. Lycaon. p. CXLV11. Bochart Canaau 2, 11. conjiciebat cantilenam nomen Άbωvιμaoιbbs tenuisse ab initio, quod tale fuerit: אדוני מודים אנחנו לך Adoui modim anachnu Ieca : Adoni, Iaudamus te. T ΆΔΩΡΙΜ ap. LXX. Nehem. 3, 5. Ed. Bos. Cod. Alexand. Άδωρήν, est ipsa v. Hebr. אדיריהם Adirehem : ισχυροί αυτών, ut in Ed. Complut. legitur. ΆΕΙΡΑΚΟΣ, ap. Cretenses, ή έλαφος Cerva, ut annotat Suid. H. Steph. " Bast.ad Greg. Cor. 593." Edd. ΆΕΝΤΙΟΝ.Egyptiis ro σμυρνίον [Planta myrrham redolens] dicitur, teste Hes. H. Steph. + Vox i gyplia videtur Jablonskio Op. 1, 11. cujus origo vero latet. t ΆΕΡΙΑ, iegypti nomen (vide Steph. Thes. T. i. p C.) quod iegyptiae originis esse judicavit La Croze, Copticum enim αηρ cum Gr. v. άήρ eadem signif. frequentabatur. Jablonski Op. 1, 11. ΆΕΣΤΗΤΟΝ, Bceotica dialecto, aipwv Cras. Hes. H. Steph. f Pro Άεστητόν avp10» ap. Hes. scribe: "AEC es τόν ανριον. Pergerus. t'aza. χίμαιρα ap. Phcenices, unde urbs Ά ωro«dicta. Sleph. Byz. v. "Αέωτος. Hebr. ty Es: Capra. Sed nomen istius urbis, quae non Phcenicum, sed Philistaeorum erat, scribunt Hebraei אשדוד Asdod, quod cum fy Es, nihil habet simile, et Robur sonat. Bochart Canaan 2, 12. ΆΖΑΡΑΠΑΤΕΙΣ, teste Hes. dicuntur ap.persas οΐ εισαγγελείς Qui deferunt ad regem novos rumores autcrimina. H. Steph. ft. H. mallet Άξαραπάτας. Vox autem άζαραπάτης ideiu esse putat, quod * άζαββρίτης ap. Cteeiam Excerpt, p e cujus verbis e&iiigitur fuisse hunc emiueutissimum dignitatis gradum et regi proximum. ΆΖΕΝΟΝ. Hes. Phrygum dialecto vocari scribit πώγωνα, Barbam : mox tamen άζενον exp. γενειώντα Cui prima lanugine obducuutur genae. Prioris vocabuli nominativum Etym. facit non άζενον, sed ά ένα, ut docebo in Άζήν. Η. Steph. t Pro άζενον lege potius 'Aiera. Kuster. ΆΖΗΝ, ένος, ό Barba, πώγων κατά Φ ρίγας, Etym. TABULA GENERALIS. ccclxxxi qui etiam annolat facere gen. άζένος, ut &bf!v abevos, αΰχήν αΰχένο!: et a quibusdam dici liinc esse αίζηός, quo signiiicatur Juvenis, qui pubertalis annos attigif. Hesycll. habet a$evos in nomin. casu, non άζήν, uti supra annotatum est. H. Steph. f Zonaras scribit Άζην. ΆΖΗΤΑΙ Hesychio 01 εγγύτατοι τοϋ βασιλέως Qui proxime regem sunt. H. Steph. + Scribendum videtur Άίηρπάται. Hemsterh. f'azizoi. Mars, anteambulo solis, ap. Syros Edessam habitantes. Julian. Orat. de Sole [p Ed. Ez. Spanheimii] Nomen istud ex עזיז Aziz: Fortis et Robustus ap. Syros et Arabes derivat Bochart Canaan 2, 8. ΑΗΔΩΝ. ή 'Αθηνά παρά ΤΙαμφυλίοις. Hes. Η. Steph. Thes. Τ. i. p A. + ΆΘΑΝΙΝ ap. LXX. 1 Reg. 8, 2. est v. Heb. Ethanim : nomen mensis septimi, qui nostro איתנים Octobri maxime respondet. t ΆΘΑΡΕΙΝ, Ed. Rom. Άθαρεϊμ, Cod. Alex. Num. 21, 1. est ipsa v. Hebr. אתרים Atharim, quod Vulg. vertit Exploratores. ΆΘΑΡΑ. Eadem Άθάρη vocatur Attice, ieolice autem Άθήρα, ut tradit Scholiast. Arisfophanis. Hesychio est πύρινη πτυσσάνη, s. όλόπυρος πτισσάνη πυροϋ καϊ * πολγωδέϊ π. Suidae άλευρον ήφημένον Farina cocta. Η. Steph. f Alias expp. tradunt Diosc. 2, 114. et Grainmaticus in Bekkeri Anecd. l.p qui et Άθέρα scribi testatur. Jablonskio Op. 1, 11. videtur denotare Milium Indicum, quod colitur in iegypto et in panem convertitur, nomine Dora, Dara vel Durra ; itemque quod e farre coctum est. t 'ΑΘΗΝΑ, Minervam dictam esse ab iegyptiaca Neitha s. Netha, inverso literarum ordine, cum iegyptii veteres a dextera ad sinistram literas scriberent. Tewater. ad Jablonski Op. 1, 426. " Valck. Phcen. p. 8. Porson. Or. 26. Ne) ν ( Άθηνάν, Boissonad. Philostr " Schaef. Mss. " Diog. L H. Steph. de Dial Schol. Plat. 92." Edd. t"αθνον ap. iegyptios Herba vocatur, quam alii φοίνικα,, φοινικόπτεροι άγχίνωπα, ρουν στάχυος, * όσθάλην, Loliuni s. Hordeum inurinum vocant. App. Diosc. ad 5, 43. Jablonski Op. 1, 16. ΆΘΡΑΣ, Rhodiorum dialecto, άρμα, Currus, teste Hes. H. Steph. ΆΘΥΡ. Hesychio Mensis, et Bos ap. iegyptios. Mensis autem ille άθυρ in Lex. meo vet. dicitur respondere Latinorum Novembri. H. Sleph. t Scilicet tertius anni iegyptii mensis secundum Etym. M. qui in Coptorum libris Άθώρ vocatur. Bos autem non generatim, sed tantum Vacca Veneri (ita Graeci Άθώρ reddunt) sacram. Cf. Jablonski. Panth. ieg. L. 1. c et 15. et Ejusd. Op. 1, 19. t ΆΘΥΡΙ. Lis ap. iegyptios. Plut. de Iside p Β. Οίκος "ίΐρον κόσμιας ap. iegyptios. Vide La Croze Thes. Epist. T. iii. p. 159 Jablonski. Panth. L. 3. c " Ε. H. Barker, ad Etvm. M. 926." Edd. t ΆΘΩΡ. ή ΆφροΜτη ap.,egyptios. Etym. M. Vide Άτάρ. f 'ΑΙΑ. Theodoret. Quaest. in Exod. Interrog. 15. Judaeos ait ita vocaie Deum, quem Samaritani Ίαβέ. f AIAI. άκύντιον Άθήνησι. Grammat. in Bekkeri Anecd. 1, 360. Ά1ΔΑΝΑΣ Tarentinis signif. διατριβών, ut Hes annotat. H. Steph. f Α'ώάνης scriptum est in Ed. Albert. t ΆΙΔΗΣ. Luna ap. Cbaldaeos. Hes. Ex Hebr. Men- [H desch] videtur deductum, quod signif. חדש sem vel Lunae innovationem. Sopingius. Suid. ap. Cbaldaeos Alba Lunam dictam tradit. + ΑΙΔΩ. ή ριπή. Lacones. Suid. t ΑΙΘΕΡΤΗΤΟΝ. ένθυμητύν. Cretenses. Hes. Ε serie scribendum ΑΙταρτητύν. Vox originis ignota?. Kuster. t ΑΙΘΟΠΙ. Galiopsis ap. iegyptios. Append, ad Diosc. 4, 95. [p. 469.] Jablonski. Op. 1,21. t ΑΙΘΩΡ. Magnum. Lacones. Casaub. ad Athen. L. S. p a.

8 ccclxxxii LEX. VOCUM PEREGR. IN f ΑΙΘΩΤΡΟΝ. Pentaphyllum ap. iegyptios. Ja blonski. Op. 1, 21. AIKAON, TO, neutro genere et substantive est Coena vespertina, quod vocabulum Lacedaemoniis peculiare fuit, ut testatur Athen. L. 4 [p. 139 b.] To δέ αίκλον καλούμενον [in Ed. Schweigh. άϊκλον, et v. καλούμενον e textu rejecta est,] nimirum a Lacedaemoniis, viro τών άλλων Δωριέων καλείται δΐϊπνον. Ii. Steph. t Ε loco Polemonis ab Athen. p. 139 c prolato άίκλον constabat panibus in corbicula post coenam oblatis et carnibus. Infra vero p c. haec άτάϊκλα dici docet Athen. AIKOYAA, Laconica dialecto, αισχύνη, teste Hes. H. Steph. t Leg. A'tdbba. Hemsterh. AIAA, ap. Cyprios, pro καλά dici, tradit Etym.et Lex. meum vet. H. Steph. t ΑΙΑ AM. ό βασιλέων Trpobpouas. [An potius νρόδομος?] Zonaras. Vox Hebr. אילים [Eliin :] Limina. Proprie denotat ττρόθνρον. Hes. vitiose ελαμαν, pro έλαμιον, quod est pro α'ιλαμιiv. Tittman.. Saepius occurrit ap. Interpr. Gr. Ezechielis pro אהל [Ohel:] Tentorium, vel pro אילם [Ulkm:] Vestibulum. Schleusner. Nov. Thes. Philol. Vide Έλαβαν infra. t ΑΙΜΟΟΣ. Sentix, Rubus ap. jegyptios. Jablonski Op. 1, AIN. Vox ההין. Hebr [Hahin :] הין [Hin] autem est Vasis genus mensuram liquidoruin constituens. Legitur Exod. 29, 40. [ubi LXX est βίν.] Schleusner. Nov. Thes. Philol. h. v. t A IS. Capra. Ex Hebr. עז Es. t ΑΙΞΑΦΑΣ. Placentae genus. ChrysippusTyaneus ap. Athen. L. 14. p D. Vocabulum alibi non lectum. AIOP. Vir, lingua Scythica; unde α'ιορτατ<λ, Viricidae, Amazones dictae, ut tradit Herod.4, [110.] H. Steph. ΑΚΑΚΑΛΪΣ. Acacalis. Semen fruticis cujusdam nascentis in iegypto, similis aliquatenus myricae semini, ut Diosc. tradit 1, 119.[118.] Apud Hes. duplici λ scriptum άκακαλλ'ιε, quo nomine a Cretensibus vocari ait Narcissi florem. H. Steph. f Cf. Spicileg. p. cccxxvii. t ΑΚΑΚΙΑ. Acacia vera in iegypto nascens. Diosc. 1, 133. Spicileg. p. cccxxvii. " Schneider. Lex." Edd. AKAPA Cretenses τά σκέλη vocant, Crura. Hes. In Lex. meo vet. et ap. Etym. proparoxytoiibis scriptum άκαρα, [sic et in Hes. Albert.] H. Steph. ΑΚΕΑΝΕΣ Pisces vocantur ab Ampraciotis, teste Hes. H. Steph. t ΑΚΕΑΔΑΜΑ, τοντέστι χωρίον αΐματοε. Act. 1, 19. Nomen agri, pecunia, qua Judas vendiderat Jesum, in sepulturam peregrinorum emti. Vox COHtracta e Syro-Chald. הקל [Hakal:] Demensa terrae pars, Ager, et למא [Dema :] Sanguis. Schleusner. Lex. Ν. T. t ΑΚΕΛΛΕΑ. έκλεψαν. Tarentini. Hes. Scriptura suspecta. ΑΚΕΡΣΙΛΑ, Sicula dialecto, ή μυρσίνη dicitur, teste Hes. i. e. Myrtus. H. Steph. "ΑΚΕΣΣΑ Suidae 'Ρωμαϊκών rt μηχάνημα έκ * bevbpoτoμίas προί έρνμνότητα κατασκεναβόμενον. Pro quo supra habuimus'ayeffra, quod vide. H. Steph. ΑΚΙΝΑΚΗΣ Etymologo elbos ακοντίου Περσικοί Jaculi Persici genus, παρά τήν άκήν, i. e. οξύτητα. Hesychio [qui Ακινάκΐϊ scribit,] est non solum δόρυ ΤΙερσικόν Hasta Persica, (ut Suidae quoque μικρόν δόρυ ΊΊερσικόν,) sed etiam ξίφος Elisis. Et in ea signif. potius accipi liquet ex Herod. [7, 54.] Καί Περσικόν ξίφοί,τό άκινάκην καλέουσι. Scythis quoque peculiaris fuit hie άκινάκηε, atque adeo pro deo eum habuerunt et per eum jurarunt. Lucian. Anachars. [c. 6.] Ε'ίσεrat iis oi μάτην διεζωσμεθα τόν άκινάκην. Et Seytha : [c. 4.] Προ* άκινάκον καί Ζ<4μόλξιδ05, των πατρώων ήμίν βεών. Apud Herod, per ώ scribi ώκινάκη/annotat Etym. quasi nimirum ώκείαν (i. e. όξείαν) έχων τήν άκήν. Η. Steph. t Bochart, Hieroz. P. i. L. 2. c. **ן^ 8. p Acinaces, inquit, erat Persicum SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Chinger. Ita barbaram vocem Graeci emolliver'unt. ן י Saltern Arabibus hodieque Alchinger Sica. [Apud Castellum Lex. Pers. col lego j^** P er Cha puuctatum superne : Pugio.] ft Pausan. 1, 407." Edd. " Ad Timaei Lex. 18. Wessel. Diss. Herod. 88. Valck. ad Herod ad Charit Sauromatarum numen, Wakef. Phil. 657 Schaef. Mss. f ΑΚΚΑΛΑΚΑΝΒΙΡ. (Ita pro Ακαλ. per unicum κ series alphabetica innuit scribendum. H. Steph.) Ακανθνλλίε ap. Lacones. Hes. Avicula Achantis dieta aliis Graecis vel ποικιλίε. Casaub. ad Athen. L. 8. p t AKONTION. ράχιν. Macedones, et στρατεύμα- TOS μέροε Αγριάνων. ieoles. Hes. Postrema verba inendi suspecta judicat H.Steph.Thes.T.i.p,271.H. t AKOYMBITA. στρωμναί μαλακαϊ els vipos ηρμέ- ναι' αύται be τρνψήε κα'ι βλακείαε είσίν» Ρ ή λέξιε, μάίκή. Άκούμβω γάρ παρά 'Ρωμαίοιε το άναπίπτω. Zonaras. In uno Cod. legi Άκούβιτα, atque sic etiain scribi in Concil. Laod. Can. 28. annotavit Tittmann. * " Έπακουμβίζω, Etym. M. 372, , 2." Wakef. Mss. ΑΚΡΕΑ, Macedonica lingua, irals θήλεια, Puella, ut tradit Hes. Pro quo Lex. meum vet. et Etyin.habeut 'Ακραία : [quam lectionem praefert Sturz. p. clxii.] H. Steph. " Vide'Acpios infra p c." Edd. t AKTAIA. πολντελέστατον έν TO'IS ΤΙερσικο"ι5 ireριβλήμασι. Democr. Eplies. ap. Athen. L. 12. p Vocabulum άκταϊα videtur esse origine Persicum, a Graecis vero in formam Graecae similem detortum, Schweigh. ad 1. c. t ΑΚΤΕΙΝΟΣ. όδηγόε, ap. Syracusios. Hes. ΑΚΤ1Σ, Hesychio est etiam servi nomen; ap. Syracusanos autem bbηyύs^ Dux viae, (pro quo supra akrelvos,) vel vavs Navis. H. Steph. f Iutellige Navem actuariam. Lindanus. ΆΚΥΑΕΗΣ. Hesychio ieros: forsan e Lat. τ. Aquila. H. Steph. AKXAAIBAP, Laconica dialecto κράββατοε. Hes. H. Steph. f Is. Vossius interpr. Mortuum, qui humero effertur, ab άκχόε Humerus, et άλίβαρ s. άλίβαι' Mortuus. t AKXOYX, ό, ap. LXX. Ed. Rom. 2 Chron. 25, 18. est v. Hebr. ΓΠΠΠ Hahoah : Spina. "AAA Cypriis est ό olvos, Vinum, teste Hes. H. Steph. ΆΛΑΒΑ Hesychio μέλαν ω γρ&ψομεν Atramenturn scriptorium. H. Steph. f Vox semi-iegyptia. Bochart in fine Hieroz. AA AB ΑΡΧΕΙ H, ή. Epigr. Lascaris. H. Steph. f ΑΛΑΒΑΣΤΡΟΝ. Lapis pretiosus, qui in iegypto nascitur, auctore Plinio 37, 10. Theophr. de Lapid. p Nomen ex iegyptiorum lingua exp. Jablonski Op. l, 21. f ΑΛΑΒΗΣ. Piscis Niliaci genus. Spicileg. p. cecxxxi. Cf. H. Steph. Thes. T. 2. c H. " Corai. ad Xenocr. 176." Schneider. Lex. t'aaan. Equus. Cares. Steph. Byz. v. 'Αλάβανba. Jablonski de L. Lycaou. p. cxliv. ΑΑΑΝΕΩΣ, Hes. Tarentmoruin dialeeto dici scribit pro όλοσχερώε Integre, quo signif. supra habuinius άκαρέως. Η. Steph. + ΆΛΑΗ. πηχνε Άθαμάνων. Hes. Videtur scribendum "Αλξ e serie literarum. Valesius. An pro Αίλπξ? Albert. t'aabatanh, cujus mentionem fecit Menesthenes Polit. L. 4. ap". Athen. L. 11. p b. videtur Villebrunio esse Vas amplo ventre, et derivari ab Hebr. :בטן Beten, cujus interpr. veritatem praestare non audet Schweigh. ad I. c. ΑΑΔΗΜ10Σ s/αλδοϊ, Jupiter Gazae, urbe Syri, colitur ; sic nominatus itapa το άλδαίνειν καίαύξάνειν TOVS καρπονε, ut Etym. et Lex. meum vet. tradunt e בעל Phceqic. Methodio. H. Steph. f Dictum hunc e בעל חיללים Baal-halda: Dominus seculi, vel חלד א

9 TABULA G Baal-haldim : Dominus seoulorum, ut ap. Hebraeos mundi, Melech haolam : Rex seculi i. e. מלך העזלם 14. Jjntat Bochart Canaan 2, "AAIZA, Macedonica dialecto, ή λεύκη τών δένδρων. Hes. Vitiligo etscabrities arborum. Nisi forte scripsit f! λεύκη,. ro δένδρον. Η. Steph. rf Sturz. scribendum putat "Αλιξα, p. clx. ί+ ΆΑΙΗ. κάπρο!. Macedones. Hes. Forte κόπροι. Sopingius. De lectione dubitat Sturz. p. clxii. t ΆΛΙΛΑΤ. ή Ούρανίη ap. Arabes. Herod. 3, 8. quod est Arabum Α!!ΛΑ Halalah : Luna μηνοείδή! et cfescens, Scaligero interprete. Wessel. ad Herod. I.e. ΆΛΙΝΝΟΝ, teste Hes. τό άμνδρόν vocant Creteuses. H. Steph. f Leg. Άλινόν. Bruno. "AAIS Paulo iegin. et recentioribus Medicis dicitur quae Lat. Alica, Gr. alio nomine χόνδρο!. Η. Steph. f Cf. Athen. L. 14. p d. f'aaip. όξύβαφον. Hes. qui supra Αΐρ cum eadem interpretatione dedit. Meursius Misc. Lacon. 3, 8. illud inter Laconica refert. f ΆΑΙΤΓΑ Arabibus dicitur Αφροδίτη. Herod. 1, 131. f ΆΛΆΑΘΑΡΟΝ. άλμνρόν. Salsum. ap Cretenses. Hes. ΆΛΛΑΝΗΣ. Tutus. Laoonibus i. q. ασφαλή!, Hes. H. Stepb. f Cf. supra Άλανέω!. + ΆΛΛΑΡΙΟΙΣ. σιτηρεσίοα. Zouaras. Tittmann. comparat Lat. Salarium.. f ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ. Hebr. v. ΓΡ הללי Hallelu-jah : Laudate Dominum. f "ΑΛΛΗΝ. λάχανον,, Ιταλοί' καϊέπϊτον *φαρκοννrot προκοπτοϋ. Hes. Leg."ΑΧλιον Allium, herba notissima et vulgatissimi usus ap. Italos: ψαρκοϋντο! a Lat. Farico. Palmer. faaais. Chlamys Thessalis. Vulgus * γίλλικα [vel * γάλλικα, ut Suid.] dicit. Ε Ms. Reg. Le*. Alberti. ad Hes. ν.άλλ^κα. " Schneider. Lex." Edd. " Callim. 1, 501." Schaef. Mss. + ΆΛΜΩΝΙ. Vide infra Μαεμωνί. ΆΛΟΗ, f! Aloe, herba, H. Steph. f Hebr. Ahalim. Conferri potest Arab. אהלי 0 Allu- X^jJ! wath: Xylaloe. t ΆΛ0ΥΒΙΩΝ posterioris ievi Jureconsultis Gr. Alluvio dicebatur, quod e Glossis Basilicorum docet Meursius Cypro p "ΑΛΦΑ, prima Alphabet! Gr. litera. H. Steph. Thes. i. c b. f Hebr. אלף Aleph. Ί "ΑΛΦΑ. /300Ί κεφαλή. Φοίνικε!. Hes. Leg. βοϋ!, Κεφαλή: quemadmodum Hebr.Alluph Bovem et Caput s. Ducem designat. Bochart Canaan 2, 11. +"ΑΛΦΑ έκαλε'ιτο καί ο σν! ό πλήζα! τόν "Αδωνιν. Εκλήθη δέ οντωs υπό Άσβωτών τών έν Φοινίκη καλεί ται δέ παρά Φοίνιξιν ό απηνή! καϊ άγριο!. "Αλφα δέ καλείται και ό "Οσιμι! νπο Βιβλίων* άλλά και τό έλάχιστον. Bekkeri Anecd. p ΆΛΩΝΑΚΗ, Chalcidica dialecto, άνάλωμα est, teste Hes. H. Steph. i ΆΜΑΓΓΑΡΙ. Vide infra Άματταρί. t ΆΜΑΖΑΚΑΡΑΝ. πολεμέϊν. Πέρσαι. Hes. An Άμαξακαρφνϊ Cf. infra Μα5άκ«δόρν ΪΙαρθικόν. Alberti. t ΆΜΑΗ. * Έβραϊστι. βαβαί- * Συριστί. "Ελληνιστί σύγχυσα. Hes. Art respicitur Hebr. המה [Ham&h :] Tumultuatus est? In βαβαϊ latet Hebr. בבל Babel, quod Genes. 11,9 leddiiur a LXX. interprr. σύγχυσιt. Alberti. ΆΜΑΛΗ. Vox Macedonica,' quibus μαλβιν est αϋξάνειν. Heinsius ad Hes. Άμαλη, pro απαλή. Macedones. Etym. M. Sturzii diligentiam h. v. fugisse videtur. "AMΑΛΛΟΣ, Hesychio teste, Perdix dicitur Polyrrheniorum dialecto. H. Steph. "AMΑΝΟΡΕΣ, Eleorum dialecto, οί δοθφε! di- COntur, Furunculi, teste Hes. H. Steph. t ΆΜΑΝΟΣ. Vide infra 'ίΐμανό!. t ΑΜΑΡΑΚΟΣ vocatur Πέρση*, tanquam e Persia oriundus, in Chaeremonis Tragic! versu ap. Athen. L. 13. p c. Ad q.l. Schweigh. testatur nullum veterum auctorum Persia:, tanquam patriae amaraci VOL. I. NERALIS. ccclxxxiii mentionem facere, scripturam Πέρσηι in illo versu potius suspectam videri.,, Schneider. Lex." Edd. "Jacobs, ad Meleagr. 5. J J.; Anth. 7, , 139." Schaef. Mss. f'amattapi 1 Sam. 20, 20. Ed. Bos. Άματτ αρά Complut. Άμαγγαρϊ Ed. Aid. Αααματτοραϊ למטרה Hebr. Cod. Alex, versionis LXX. legitur pro Lemattar&h : Ad scopum. Quod si Schol. ad h. 1. et Zonaras in Glossario dicunt: Τό καλούμε νον παρ' "Ελλησι τάφρο! και παρά'ρωμαίοι! φοσσάτον, τούτο παρ', Εβραίοι! άματταρί auctor hujus exp. videtur respexisse Chald. אמה Ammah, vel אמת Ammath: Fossa ad recipiendas aquas. Vide Buxtorf. Lex. Chald. p t ΆΜΑΦΕΘ legitur ap. LXX. 1 Sam. 5, 4. ubi respondet Hebr. המפתן Hammiphtkn: Limen inferius. Cf. Sclileusneri Nov. Thes. Philol. Crit. p ΆΜΒΡΟΤΙΞΑΣ Laconibus est άπαρξάμενο!, teste Hes. H. Steph. «Valck. Ep. ad Rov. 68." Schief. Mss. + ΆΜΕ1ΝΑΣΙΣ. ήδύοσμον. Pergaei. Etym. M. A- pud Hes. legitur Άμίνασι! cum eadem interpr., sed άμείνασι! ei restitui jubet Salmasius. t. AMENHTA iμίνα. IEoles. Hes. ΙΆΜΕΝΘΗΣ. Locus/ in quem descendere pulantur post mortem animae, ap. iegyptios. Signif. autem nomen Accipieutem et Dautem. Plut. de Iside p Cf.. Jablonski Op. 1,23. t ΆΜΕΝΩΦΙΣ ap. iegyptios vocabatur, qui Gr. Μέμνων. Jablonski. Op. 1, 26. t ΑΜΕΤΡΟΣ. Sentis, Rubus ap. iegyptios. Diosc. App. p Spicileg. p. cccxxvi.. ΑΜΗΝ * πεπεισμένωι, + Hebr. άληθώς. Zonaras. Ita. Amen : Verus, Certus. Adv. Certo, אמן t ΆΜΗΤΟΡΑΣ. κιθαρίστα!, י. ap Cretenses. Etym. M. t ΆΜΗΤΟΡΙΔΑΣ. καθαριστά!, Kpijres,' η κιθαριστ as. Hes. Postrenium κιθαρίστα! est emendatio τον καθαριστά! Alberti. ΆΜΙΚΟΝΙΓΓΟΣ Tarentinis est &ρτο! Panis, teste Hes. Infra Άμμισκόμιστο!. Η. Steph. 1 t. AMIAAYKA ίρέπανον. Elei. Hes. t ΆΜΜΑΖΕΙΒΙ 2 Reg. 12, 9. ap. LXX. Ed. Bos. Άμμασβή המזבח Hebr. in Cod. Alex, legitur pro Hamisbeah : Altare. Cf. Schleusneri Nov. Thes. Pbi Crit. p f ΆΜΜΑΣ. Mater, quae praefecta est monialibus. אמא Chald. Videtur esse v. Syriacae originis poj! [Immi] Syri dicunt Matrem. Jablonski. Op. 1, 23. " Άμαία, Suidae f/ Αημήτηρ, Ceres." Η. Steph. fammi. Nomen seminis iethiopicum s..egyptiacum. Spicileg. p. CCCXLIX. " Dativus άμμει, ap. Diosc. 204." Edd. ΆΜΜΙΣΚΟΜΙΓΓΟΝ Hes. dici ait τόν συγκομιστόν άρτον. Η. Steph. f Vide supra Άμικόνιστο!. "ΑΜΜΩΝ, ωι os, ό. [Herod. 2, 42. scribit Άμμοΰν. Plut. de Iside p Άμοΰν. Jamblich. de Myster. 8,3. Άμών. Hes. Άμοϋ!. Cf. Jablonski. Op. 1, 30.] Jovis in Libya cognomentum ab arenis ei iuditum. H. Steph. t ΆΜΜΩΝ, έορτή Άθηνγσιν αγομένη' και οφειι. Κνρηναϊοι. Hes. De lectione dubitatur. t ΆΜΜΩΝ υιοί. μεθ' ημών λαό!. Hes, sed extra ordinem, post Άναβέβρνχεν, et,, ut videtur, vitiose. Ob oculos habuisse videtur exp. τοϋ viol Άμμων Genes. 19, 38. traditam, ita tamen, ut nomen detortum esse putaret ex Hebr. עמנו ע Iuimanu am: Nobiscum populus. ΆΜΟΙΟΣ Siculis κακό! Malus, teste Hes. At de Άμοίη vid e Gal. Lex. Hippocr. Η. Steph. + Videtur affine τω Mows, * ΣμοΊο! vel * Σμυό!,quae Hesychio σκυθρωπό! sonant. " Hippocr ap. Schneider. Lex." Edd. f 'AMQ1TAKH. Edulii genus. Etym. Μ. v. Καν- 6ύ\η. V. I), alibi non invenisse se testatur Sylburg. et conferri jubet v. Άβυρτάκη. Relando Persica videtur + ΆΜΟΡΒΙΤΗΣ. Placentae genus ap. Siculos. A- then. L. 14. p f. H.Steph.sub v. Αμάρα in Indice suspicatus est leg. αμορίτη!, ab άμόρα. Similago cum melle cocta ; vel άμοργίτη!, ^ηοά habet Hes, 3 C

10 ccclxxxi* cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Verum refragantur Mss. Athenaei, at ap. Hes. ipsa literarum series probabile facit Αμορβίταε ut ap. A- then, scriptum oporiuisse. Schweigh. ad Athen. 1. c. t. AMOVXΑ καθαρεύουσα. Αάκωνεε. Hes. ΑΜΠΑΖΟΝΤΑΙ Hes. exp. άναπαΰονται: afferens itidem Αμπάξαι, quod a Laconibus usurpari ait pro παϋσαι Sedare. H. Steph. f ΑΜΠΙΤΙΑΡ. παραταττομένη. Hes. Veteri Laco nica dialecto : Qui stat in acie. Fungerus. Leg. Άμπίτταρ i. e. άμφιστάί, παραταττόμενοε. Is. Voss. t ΑΜΠΟΙΧΟΙΤΙΣ. (Leg. Άμποιχοι- ris, Scaliger) ej Συρακούσαιε αρχή. Hes. t ΑΜΥΖΩ. Sugo. Hebr. אמץ Amoz, Fut. verbi premo, Sugo.Ogerius. "'Αμύζω, ύσω, Sugo, Lac מצץ Sicco, VV. LL. Ea tamen ^ siguif./i potius dicitur." H. Steph. " Xen. K. A. 4, 5, 19." Edd. " Ad Lucian. 1, 352." Schaef. Mss.!"ΑΜΥΣΣΟΣ. κητοε. Lacones. Hes. An leg. - Aβύσσοε- κύτοεί Alberti. '", Αμυσσορ, Valck. ad Ammon. 2." Schaef. Mss. ΑΜΦΑΜΙΩΤΑΣ Cretenses vocabant rows κατ ά- γρόν δούλουε, έγχωρίουε μέν όνταε, δουλωθένταε δέ κατά πόλεμον, teste Athen. L. 6. [p. 263.] i. e. Servos, quorum opera ruri utebantur, indigenas quidem', sed bello captos. Meminit et Eust. [1024, 35.] H. Steph. f Haud diversi ab his videntur Άφαμιώται, quomodo privata mancipia acretensibus dicta tradit Sosicrates ap. Athen. p f. Vide Schweigh. ad 1. c. ΑΜΦΑΡΜΕΝΗ teste Hes. [ubi quidem Άφαρμένη scriptum est, sed series literarum scripturam Άμφ. poscit] est δίκελλα ap. Lacones, i. e. Ligo bidens. H. Steph. ΑΜΩΣΑΣ, Tarentinorum dialecto, κρεμάσαε, teste Hes. H. Steph. "ΑΜΩΤΑ Agelochus vocat τά καστάνεια Castaneas, teste Athen. L. 2. [p. 54. d.] afferente haec ex eo verba : "Οπου δέ γίνεται τά κάρυα τά Σινωπικά, ταϋτα δένδρα έκάλουν άμωτα. Eadem καστάνεια ait vocari κάστανα, λόπιμα κάρυα, et Εύβοίκά κάρυα. Apud Diosc. haec eadem leguntur, nisi quod μότα habent ejus exemplaria pro άμωτα, L. 4. c [1, 145. ubi tamen μότα fructus potius nomen esse videtur,] A! Σαρδιαναι βάλανοι, άε τινεε λόπιμα, rj κάστανα καλοΰσιν, rj μότα, rj Διόε βαλάνοΰί. Η.Steph. "Casaub. ad Athen. 109." Schaef. Mss. t ΑΝΑΒΑΛΛΑΓΌΡΑΣ. φάρμακόν τι, και λίθοε έν Σάμψ. Hes. 'ΑΝΑΓΚΗΣ. Avis Indica sturno similis. Hes. Sed alphabetica series Ανάκηε ap. eum reponendum esse innuit. H. Steph. f Reland. Diss. vi. de vet. Ling. Ind. p leg. άναύκη! putat: oyi Anouc enim ap. Persas inter aves rapaces recensetur. f ΑΝΑΙΤΙΣ. Dea a Persis culta. Strabo 11, 8. Ecbatanae templum erat deae, quam Polyb. 10, 28. Α'ίνην (Schweigh. cum Bocharto Phaleg 3,14. mallet Avaiav) appellat. Plutarchus vero in Artaxerxe A- νείτιν, eauique Arteniidi comparat. Hodie ap. Persas appellatur (XA^LI! Anahid. v. Hammer. t ANAKANAA. έν ϋπερώω. Lacones. Hes. Conferri potest cum άνάκώε, quod, auctore Etym. M., Attici pro άνω usurpant. t ANAAEI. σχολάζει. Tarentini. Hes. f ΑΝΑΝΑΑΤΟΣ. δαίμων Τίερσικόε, σύμβωμοε τη Άνα'ίτιδι. Strabo 11, 8. ΑΝΑΞΥΡΙΣ, ίδοε, ή- Braca s. Bracca. Η. Stepji. t"anap. ηκουσα. Hes. Scribit ήκουσα Quae venit, et Laconibus illud tribuit Casaubou. ad Athen. L. 8. p a. ΑΝΑΡΟΣ, Tarentinis est άγγελοε Nuntius, teste Hes. H. Steph. f Forte leg. "Ayyapos. Soping. +ΆΝΔΑΣ. βορέαε. Tyrrheni. Hes. fanentonon. ίμάτιον. Lacones. Hes. Nisi forte a τείνω dicta fuerit Vestis laxa, non tensa. t ΑΝΘΕΤΑΙ. έλεύθεροι. Tarentini. Hes. t ANIHP. βοτάνη τιε. Hes. Laconibus nomen hoc tribuit Casaubon. ad Athen. L. 8. p a. t ΑΝΝΟΥΜΙΝΟΣ dicitur aliis, quod supra Άδνούμιον dictum est. "ΑΝΝΩΜΑ, teste Hes. Tarentini vocant τά θρν- πτύμενα Quae friantur prae mollitie. H. Sfepfr. t ΑΝΝΩΝΑ. 'Ρωμαϊκή λέί,ιε. Suid. Annona. In Etym. Gud. Άννόνα explicatur: ή παρα βασιλέωε διδομένη έκάστω ένιαυτψ *ρόγα. Sed neque άννόνα, ne-, ρόγα que ρόγα in Lexx. comparet. Du-Cang. interpr, Donativum, Honorarium, Stipendium. " 'Avvuya, * 'Αννωνάριοε, Toup. Opusc. 1, 42." Schaef. Mss. t"anop., s 05 «ap. Scytbas. Hes. " Boissonad. ad Pseudo-Herodian. Partitt Ε. H. Barker, in Classical Journal N. 45." Edd. + ΆΝΟΥΒΙΣ. Numen iegyptium, forma canina. Nomen Ανουβ s. Αννουβ iegyptiis signif. Aureum, Jablonski. Panth. ;Eg. L. 5. c. 1. " * Άνουβείδνον, τό, Templum, Lucian. Tox. 625." Edd. "Άνουβκ, Huschk. Anal ad Lucian. 1, 392. Άνουβείδιον, Fabric. B. G. 1. p. 325." Schaef. Mss. f ΑΝΟΥΣΙ. Salvium ap. ^gyptios. Jablonski. Op. 1, 32. t ΑΝΟΥΦΙ. Gramen ap..fllgy ptios. Jablonski. Op. 1, 33. Vide infraάχι. f ΆΝΣΑΝΑΦ. Buglossum ap. Afros. Diosc. App. p Leg. Αυσαναλύφ. Arabes haiic herbam appellant^jjl ^UJ Lisano tthaur: Linguam tauri. Bochart Canaan 2, 15.. f ΆΝΣΑΤΗΡ. βουβών. Lacones. Hes. -f ΆΝΣΑΤΟΝ. άφασθαι, συνάφαι. Cretenses. Hes. Leg. "Ανσαν άφασθαι συνάφαι. Soping. ANTAKAIOI, s. Άντάκαιοι potius: Cete ingentia spinis carentia, quae praebet Borysthenes fluvius. Est autem Scytharum h. v., teste Herod., s. eorum peculiariter, qui fluvium ilium accolunt, p meaeed,. [4, 53.] Hes. habet, 'Αντακεοί, ίχθϋε κητώδειέ. Sed ap. Eust. in Dionys. legiuius ΆντακάΙοι, afferentem itidem ex Herod. H. Stepb. " Schneider. Eclog. Phys. p. 48. * Άντάκαιον, Salsamenti genus, Athen. Ί." Edd. " ΆντακαΊον, Koppiers. Obs. 36. ad Herod Thom. M. 359" Schaef. Mss. fantap. aeros ap. Tyrrhenos. Hes. + ΑΝΤΙΚΕΝΣΩΡ. 0 τούί νόμου! μψαθηκώε. Hes. Antecessor. Soping., " Huschk. Anal. 279 Brunck. Anal. 3. p. 9." Schaef. Mss. f ΆΝΤΙΚΟΤΓΥΡΑΣ, quod pro άντιμοττύραί priorum Editt. e Cod. auctoritate scripsit Schweigh. Athen. L. 15. p e, depravatum ei videtur ex άντικουάριοε, Lat. Antiquarius. t ΆΝΤΙΜΙΣΙΟΝ. παρά 'Ρωμαίοιs τράπεζα προ row δικαστηρίου κειμένη. Suid. Alii scribuut Άντιμίνσιον, quod originem a Lat. Mensa apertius prodit. Cf. Suicer. Thes. Eccles. Salmasius vero vertit Antemissum, Not. in Fl. Vopisc. p ΆΝΤΙΠΑΝΟΝ. * παρατούρων, κράσπεδον. Hes., Lat. est Antepannus. Salmas. Not. in Fl. Vopisc. p' t ΆΝΏΘ. Telephium ap. iegyptios, ex Append.' Diosc. p Jablonski. Op. 1, 34. Ap* t ΑΝΩΝΙΜ. Oreoselinum ap.,egyptios, ex י pend. Diosc. p Jablouski. Op. 1, 34. t ΆΞΙΕΡΟΣ. ή Δημήτηρ Cabirorum. Etym. Gud. v. Κάβειροι. Phmnic. אחוי ארץ Possessio mea terra.. Bochart Canaan 1, 12. f Α5ΙΟΚΕΡΣΑ. {, Περσεφόνη. Etym. Gud.v.Kaβειροι. Phoenic. אחלי קרץ Possessio mea mors. Bochart Canaan 1, '12. + 'ΑΞΙΟΚΕΡΣΟΣ. 6 ΆιδηsCabirorum. Etym. Gud. v. Κάβειροι. Phmnic. אחלי קרץ Possessio mea mors. Bochart Canaan 1, 12. ctxn.. ΑΗΟΣ ϋλη. Macedones. Hes. Sturz. p. + Forte rectius "Αζοξ, quod supra Hes. eodem modo interpr. Alberti. ad Hes. " Ad Herod. 348."Schaef. Mss. 'AOPTHN λεγουσι 01 πολλοί νϋν * άβερτήν, ut ap. Suid. legimus in vulg. Editt.; sed in meo vet. exeiiiplari habetur: λέγουσι τήν άξίνην, et subjudgitur: Μακβδονικό»70 όνομα. Η. Steph. f Sturzii diligentiam h. v. fugit. t, AOYMATA. τά τών πτυσσόμενων (Leg. πτισσο μένων Soping.) κριθών ά^υρα. Hes. AIlAAOIflAl Laconibus esse όμόσαι, tradit Hes. H. Steph. " ז Γ "

11 TABULA GENERALJS. ΑΠΑΝΑΩ a. Άπανέω Voco. Hes. enim άπάνξ,ν affert pro καχειν, et άπανεΐ pro καλεί, itemque άπάveaov pro κάλεσον, quod Laconicum esse dicit. H. Steph. + "ΑΠΑΠ. Helxine, ap. iegyptios. Ex Append. Diosc. Jablonski. Op. l, 34. t ΆΠΑΤΟΥΡΙΑ. έορτή, Αθήντ,σιν. Hes. Quam v. ex Indico Awatar : Descensus, quo principium quoddam naturae persona induitur, unde et Άπατύωρ de- Tivatur, repetit Ritter in libro, Vorhalle Europaeischer Volkergeschichte, Berolini edito. " Plato Tim. 3, 21. Aristoph. A Θ Herod. 1,147. unde -* Άπατουρεών, δ, Caylus Recueil 2, 237." Edd. " Άπατούρια, Brunck. Aristoph. 3, 64.; Kuster Bergler. ad Alciphr Wessel. Herod. 72." Schsef. Mss. ק f ΆΠΑΦΙΝΙΟΝ. Αάκωνες κάρδοπον Χιθίνην, έν μάττουσι, ήν * Κ,τητίάν καχοϋμεν. Hes. t ΆΠΑΦΟΥΑΙΣΤΩΡ. σταφυχ ινος. Lacones. Hes. Concio- ΆΠΕΛΑΖΕΙΝ. Laconibus έκκχησιάζειν "י nari. Hes. Apud Plut. duplici λ scriptum Άπ-ελλά- Seiv, Lycurgo [6.] p. 78. meae Ed. ubi et ipse, quuiu haec oraculi verba attulisset, "Ωρα! έξ Αράς άπεχχάζειν μεταξύ Βαβνκας τε καί Κνακίωνος, subjungit aliquanto post: To δέ άπεχχάζειν, έκκχησιάζειν Conciones habere. De hac vero scriptura vide in Άπελ- Xal. ΆππαΧΧάζειν, Hes. lonibus esse dicit έκκχησιάζειν, pro quo supra habuimus ΆπεΧΧάζειν, e Laconica dialecto. H. Steph. " 'ΑπεΧΧάζω, Valck. ad Theocr. Adoniaz. p ΆππάΧάζω, Fischer. Praef. ad Anacr." Schaef. Mss. ΆΠΕΛΑΑΙ. Hesychio σηκοί, έκκχησίαι, άρχαιρεσίαι Fana et Sacraria, Conciones, Ccetus, Comitia. Unde ν.'απεχχάζειν, quod a Plut. dictum est exp. έκκχησιάζειν', et scribi gemino X rectius quam simplici, ut ex alio etiam derivato, nimirum Άπ-ελλακεί, mamfestum fit. Nam teste eodem Hes. άπέχχακαε vocant ιερών κοινωνούs Qui sacrorum participes sunt. Aliquanto autem supra Idem attulerat Άπάλ- Χακες, itidem pro Ιερών κοινωνοί. Η. Steph. f Άπελαϊ v. est Laconicum. Salmas. ad Hes. " Schneider. Lex. v. ΆπεΧΧάζω." Edd. ΆΠΕΑΑΑΙΟΣ est etiam Mensis cujusdam ap. Macedonas nomen, quem Suid. esse dicit Decernbrem. Vide et Tractatulum de Mensibus. H. Steph. t Respondet potius parti mensis Octobris. Albert, ad Hes. v. Μαράζαϊ. Sturz. p. CLXV. " Joseph. A. I. 12, 5, 4." Edd. t ΆΠΕΛΥΚΑ. άπέρρωγα. Cyprii. Hes. Scr. απορρώγα. Perger. t ΆΠΕΜΟΥΜ. Mandragora, ap. iegvptios. Ex Appeud. Diosc. Jablonski. Op. 1, 35. t ΆΠΕΜΦΙΝ. Cicuta ap. ^gyptios. Ex Append. Diosc. Jablonski. Op. 1, 35. f ΆΠΗΚΟΛΛΥΡΙΣΕΝ. έν τψ παραβεβχήσθαι απέ- 9τροφε. Lacones. Hes. Lege άπηκοχΰρισεν, a Lacon. Voss. μάχη άκερος. Is. κόχοβ κόχνρ pro י ΆΠΙΑ. Scytliis dicitur Tellus dea, Herod. 4, [59.] H. Steph. ΆΠΙΛΚΟΣ άρτος Hesycbio ό * Μεμφιτικός, quoniam fortassis ibi colebatur Apis. H. Steph. ΆΠΙΚΙΑ. Placentarum quaedam genera, denominata ab Apicio quodam Romano,*.bomine qui άσωτίγ καί τρυφϊ) πάντας τους &XXovs ΰπερηκόντικε, ut post Athen. [L. 1. p. 7 a. et L. 4. p e.] testatur Suid. H. Steph. ΆΠΙΣ. Nomen regis et dei ap. iegyptios; de quo sic Lucian. de Sacrif. [c. 15.]"Εστι δέ δ"απις έξάγέ- Χης θεός, έπϊ τφ προτέρφ χειροτονοΰμένος, ποχύ κάχχίων καϊ σεμνότεροι των 'ιδιωτών βοών. Multa de hoc bubulo eorum deo Herod. Γ2, 153. ubi cum Gr. Epapho comparat, et 3, 27 sq.] Meminit et Diog. Laert. vita Eudoxi [L. 8. s. 90. sq.] et Plin. [8, 46.] H. Steph. f Cf. Jablonski. Pantb. 4, 2. Sturz. p. CLXX1II. " Diod. S. 1, Herod. 3, Ε. H. Barker, in Classical Journal 30, 312." Edd. " Schurzfl. Bibl. Vinar Wessel. Diss. Herod. 173.; ad Herod. 179 : ad Diod. S. 1, 95. ad Xen. Eph. 267." Schaef. Mss. ceclsxxv ΆΠΑΗΚΕΥΩ ap. Suid. legitur, sed sine,exp.; tantum enim ei subjungit, Καί άπχηκτον, (ita enim vet. Cod. Ms. habet,)τόποι, ένθα καταχνουσι τήs δδοιπορίαι τα στρατόπεδα Locus, in quem exercitus ex itinere devertit. Varin. habet άπχηκτον, quod exp. κατάχνμα [ita prorsus Zonaras] Deversorium, et ΆπΧηκενω μένω. Η. Steph. f Tittmann. ad Zonar. v. 'ΑπΧηκεΰω. Ε Lat. Applico. t'ailoaina. (Leg.. ΑποΧινφν Is. Voss.) άποστρέφειν. Lacones. Hes. t ΆΠΟΛΟΙΦΕΙΝ. άποτελεΐν. Cyprii. Hes. An leg. 'ΑποΧουφεΊV άποτίχχειν 1 Alberti. ΆΠΟΑΥΓΜΑ, aros, TO. Cypriis άπογίιμνωσις Denudatio. Hes. H. Steph. t ΆΠΟΜΕΝΑΜΑ. Nomen mensis Cappadocicuin. Jablonski. de L. Lycaon. p. CLI. -t ΆΠΠΑ. έπίφθεγμα τιμητικόν νεωτέρου πρός πα- Χαιότερον, ap. Macedones. Etym. Μ. v. Arra. Repetendum e Chald. אבא] Abba: Pater.] Sturz. p. CLXI. not. 8. " "Αππα, ad Callim. 1, 68. ad Herod. 307 " Schaef. Mss. Steph. ΑΠΠΙΡ, Hes. teste, Laconibus est ΰσπΧηξ. Η. t ΆΠΦΥΣ. ό πατήρ' ή ΤΙνεύματοι άγιου διττή ένέργεια* Hes. Doricum, a Syr. ^ooj jo] Aba abfin: Rom. 8, 15. forte descendit. Hiller. Reliqua Hes. verba ad άπφώ spectaiit. ΆΠΦΩ pro πατρός accipit Hes. 4 Reg. c. 2. [2 Reg. 2, 14. ubi Ed. Bos. exhibet άφφώ, pro Hebr. Schleus- Aph hu : Etiam ille.] H. Steph. Cf. אח הוא ner. N. Thes. Philol. Crit. f ΆΠΦΩΘ. Jer. 52, 19 ap. LXX. Ed. Bos. Cod. Alex, vero 'Αφφώθ respondet Hebraeo ספים Sippim : Pelves. Schleusner. 1. c. v. Άμφώθ. t ΆΡΑ. Preces, Dirae. Άράομαι Precor, Imprecor. Confert Hebr. או ו Arar: Maledixit, Ogerius. f "ΑΡΑΒΑ legiturap. LXX. Jerem. 52, 7 et in Fr. Theodotionis Job. 39, 6. pro Hebr. ערבה Aratah : Desertum ; quemadmodum pro Plur. ערבות Arab6th : Deserta, posuit Aquila Άραβώθ, Jos. 4, 13. ΆΡΑΒΥΛΑΙ Hes. esse dicit Calceamenti barbarici genus; idem procul dubio quod τρισυχχάβως vocatur άρβΰχαι. Η. Steph. f ΑΡΑΙΟΤΑΤΑ. Mensis nomen Cappadocicum. Jablonski. de L. Lvcaon. p. CLL ΆΡΑΚΗ ϊ.άρ'άκτη Hesychio est φιάχη Phiala. H. Steph; t Athen. L. 11. p ΑΙοΧείχ, ait, τήν φιάχην άρακϊν καχοΰσι. Ad quem 1. Schweigh.: Rectius videtur, inquit, quod est ap. Hes. Άράκην καϊ 'Αράκτην. Ιέραξ "ΑΡΑΚΟΣ, Tyrrhenorum dialecto, dicitur ό Accipiter, teste Hes. H. Steph. ΆΡΑΞΙΣ. Panis nomen ap. Athamantes. Athen. L. 3. [p ] H. Steph. ΐ ΆΡΑΦΕΑ. γνόφος, όμίχχη, rj όνομα στερεώματος. Zonaras. Suid. Vocem Hebr. ערפל Araphel; Caligo, servarunt Aquila et Theodot. Exod. 20, 21. Tittmann. ad Zon. t ΆΡΑΦΩΘ. Ed. Rom. τών Ο. 2 Sam. 17, 19 Ed. Aid. 'Αραβώθ legitur pro Hebr. הרפות Hariph0t, quod exp. multi Grana contusa. f ΆΡΛΧΟΥ. Anethum ap. iegyptios. Ex Append. Diosc. Jablonski. Op. 1, 36. ΆΡΒΑΛΗ, teste Hes., Tarentinis est τήγανον όστράκινον Sartago testacea s. fictilis. H. Steph. ΆΡΒΙΝΝΗ, Siculis est κρέας Caro. Hes. H. Steph, t Leg. στέαρ vel orals. Bruno. +ΆΡΒΙΟΣ. Cognomen Jovis in Creta. Meurs, Creta L. 3. c. 2. p. 198 f ΆΡΒΥΝΔΑ. Χήκνθον. Lacones. Hes. I. q. Dor. Ά ρυβαχίι. fapfeaaa. ο'ίκημα Μακεδονικόν, όπερ θερμαΐνοντε5 Χοΰονται. Suid. Sturz. p. CLXII. t. ΑΡΓΕΤΟΣ V άρκευθος. Cretenses. Hes. f ΆΡΓΥΙΤΑΣ. τήν Χάμιαν. Pbryges. Hes. Ordo potius flagitat ΆρείΧυιαν, q. d. diram LUcinaib, Gorgonem. Perger. Leg. ΆρέιπνΙας ϊ. 6. ΆρπνΙας. Is. Voss. t ΆΡΓΩ..Navis Argonautarum, cujus homen Bochart Canaan 2, 11. derivat a nomine Phoenicio navium longarum ספינן ארכא Sephinin Area, mutata Caph in Gamma, quia Schol. ad Apoll, R. 1, 4.

12 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. tradit, hanc fuisse primam navem longam Graecis visam. f ΑΡΕΙΜΑΝΗΣ. ό Άιδης, παρά Πipaais. Hes. Nomen a Persis hodie scribitur ^j.al Ahriman. v. Hammer. t "ΑΡΘΡΑ. Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lycaon. p. CLII. ΆΡΙΖΟΣ. τάφος. Cyprii. Hes. "Lucian. 2, 135." Scheef. Mss. t APIHA. λέων. Hes. Vox Hebr. אריאל Ariel: Leo Dei, servata est ab Alex. Interprr. Jes. 29» 1, 2. Ezech. 43, f'apima. τό ίν. Σκυθιστί. Herod. 4, 27. Hinc dicti Αριμασποί Unoculi. Eust. vero in Dionys. P. v. 31. laudans Herod., videtur pro αριμα legisse apt, ita ut syllaba μα alteri vocis parti jungeretur, et non σπου, sed μάσπος Scythis Oculus esse diceretur. " Biomf. ad iesch. Pr. 830." Edd. " Άριμασποϊ, ad Diod. S. 2, 222. Άριμασποϊ, * Άριμάσπαι, Ruhnk. Ep. Cr Valck. ad Herod. 292." Schaef. Mss. t "API ΜΑ. όρη ένκιλικίς, κατά δ' άλλους έν Λυδίγ. Schol. ad Hesiod. Θ. Ed. Trincavelli p. cxxxv. b. Est vox Hebr. הרים Harim: Montes et Loca montana. pro הרים Jablonski. bis scriptum de L. Lyc. est.דרים p. CXLI. ubi per errorem t ΑΡΙΜΑΝΙΟΣ. θεός παρ' ΆΙγυπτίοις. Suid. Cf. Spicileg. p. CCCLIX. An Persarum Άρειμανής per errorem in iegyptum translatus est 1 " Boissonad. ad Pseudo-Herodian. Partitt. 185." Edd. t ΑΡΙΜΟΥΣ. τούς πιθήκους a Tyrrhenis vocari, sunt qui dicant. Strabo L. 13. c p t ΑΡΙΩΘ legitur ap. LXX. 2 Reg. 4, 39. pro Hebr. άγριολά- Orot, de quo Theodoretus : oi άλλοι * ארת yava. ταϋτα ήρμήνευσαν. Alio spectat glossa Hes. : Άριώθ1 ( λέαινα, ύπο Σύρων. Ad quae Alberti.: Respexisse videtur v. ארי 1 תא [Arjevta, Chald.] quae Leaenam denotat.!άρκηλα. τήν ϋστριχα. Cretenses. Hes. t "ΑΡΚΤΟΙ ap. Brauronios vocabantur Puellre, quae Dianee festum celebrabant. Hinc Άρκτεύειν Dianae consecrari. Suid. t "ΑΡΚΥΜΑ. άκρίς ύπο Περγαίων. Hes. t "ΑΡΜΑ παρά 'Ρωμαίοις [οπλα] η δόρυ, άσπίδα καϊ θώρακα. Etym. Μ. Lat. Arma. Etym. Gud. vero tradit "Ap/ua παρά 'Ρωμαίοις τήν καρούχαν : ubi tamen verba παρά, Ρωμαίοις alieno loco intrusa et post pauca verba, ante και δόρυ καϊ άσπίδα και θώρακα transponenda videntur. "ΑΡΜΑΛΑ dicta est a quibusdam Ruta sylvestris, quae Gr. Ώήγανον αγριον. Vide Diosc. 3, 93. H. Steph. f Preni et Arabes ap. Avicennam et Giggeium scribebant חרמל Charmel vel Charma). Bochart Canaan 2, 15. Jablonski. de L. Lycaon. p. CLI. t APMAMAHA. Lectica s. Carucha, qua Persicae mulieres utebantur. Recenset Brissonius inter eas voces, quas Persica esse nomina se docuisse ait. At nos v. omnino Gr. esse credimus. Nihil enim impedit l. ille ap. Max. Tyr. Serm. 34. Θαυμάζεις τιάραν Μηδικήν, καϊ τράπεζαν βαρβαρικήν, καϊ άρμάμαζαν ΤΙερσικήν. Sed nec aliorum. Burton, p. 68. Hammer confert Pers. *j^e Araba. f APMAMENTHPIA. Armamentarium. Suid. t APMAN, τό' 6 πόλεμος, τή τών Φρυγών διαλίκτφ, tf ό ιπποθόρος, ον αδουσι Φρύγες έποχούμενοι "πποις. Etym. Μ. ν. Άρμάτειον μέλος. Cf. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. CXL. ΆΡΜΑΡ10Ν. Arcula, aut po(ius *'Ερμάριον, deπήηυϋνε.έρμάβ enim Areas vocabant antiqui, in quibus idola collocabant. VV.LL. ex Etym. ap. quem tamen haec nondum inveni. Videtur certe esse Lat. Armarium, ideoque aspiratione opus non habere. H. Steph. + ΑΡΜΑΣ. Canina brassica Afris. Append. Diosc. p Tanquam species Mercurialis nomen gerit Άρμάς, quod idem est cum 'Ερμής. Bochart Canaan 2, 15. ΑΡΜΟΓΑΛΑ Tarentini vocant τά άρτίματα Condimenta, teste Hes., qui άρμύματα paulo post eodem modo exp. H. Steph. f ΑΡΜΩΑΤΟΣ. σπασμός. Cyprii. Hes.. Apr "ΑΡΜΩΑΑ et "Αρμωμαλα Arcadibus sunt ματα Condimenta, teste Hes., pro quo paulo ante άρμύματα. Η. Steph. t "ΑΡΕ1ΦΟΣ. άετόν τταρά. Πέρσα Hes. Pere. {!mi^s Karges. Reland. Diss, VIII. de vet. L. Pers. p t ΆΡΟΚΛΟΝ. i! φιάλη, παρά τώ Κολοφωνίω Ν<κάνδρφ. Athen. L. 11. ρ. 783 a. Vix videtur vere Gr.: v. Casaub. Codd. tamen consensu firmatur. Schweigh. "ΑΡΟΝ, τό Arum, herba e dracunculi generibus. Vide et Αρίσαρορ. Η. Steph. t Herba in M gypto crescens. Spicileg. p. CCCLXIX. " Arum maculatum, Linn." Edd. ptiesiepoypa^iare t ΑΡΠΕΔΟΝΑΠΤΑΙ ap. jegy e sententia Jablonskii Op. 1, 38. Aliter Sturz. p. cxxxv. t ΑΡΡΑΒΩΝ. Arrhabo. Vox Hebr. origine Erabon, a rad. ערב Arab: Fidejubere, Spondere, Schleusner. Lex. Ν. T. t ΑΡΣΑΦΗΣ. τό άνδρείον, lingua iegyptiaca. Pliit. de Is. p Albert, ad Hes. ν.άρσακει. APTABH, ης, ή Artaba, mensura Persica, tribus choenicibus Atticis capacior quam Atticus medimnus, teste Herod. 1. p. 49. [c. 192.] Apud iegyptios autem artabam facere modios viginti scribit Hieron. in c. 5. Es'aiae. Vide et lib. de Mensuris sub fin. T. 4. hujus operis. H. Steph. f Apud Persas hodie senbitur!^s Λ Ardeb. v. Hammer. Ε Coptica lingua exp. v. Jablonskius Op. 1, 39 Sturz. p. CLXXIII. " Glossae SS. Hes. 37. Lex. Polyb. Polyaen. 4, 3, 32. Diod. S. 20, 96. Inscr. Rosett. Άπέλυσεν τά ιερά της [έπικει\μένης άρτάβης Trj άρούρφ τήs 'ιεράς γης. Schol. Aristoph. Α Eust. in II. Τ. p. 1281, 47 in Od. p. 96, , 25." Edd. " Wessel. ad Herod. 91. Koen. ad Greg Thom. M ad Diod. S.2, 475." Schaef. Mss. " Eunap. 83." Wakef. Mss. ΑΡΤΑΔΕΣ, Hes. teste, dicuntur 01 δίκαιοι a Magis, pro quo supra άρσιοι. Η. Steph. f Persarum magi Justum appellant ^ta ^we Mard dad; quasi Virum justitiae dicas. Reland. Diss. VIII. de vet. L. Pers. p t ΑΡΤΑΕΣΙΝ (H. Steph. in Tr. de Mensibus scribit Άρταεστϊν) Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lycaon. p. CLII.. APTAIOI, Hes. teste, dicuntur 01 ήρωειάρ.persas. H. Steph. t Steph. περι 'Εθνικών. Άρταίουιδέ Πέρσαι, ώσπερ 01 "Ελληνες τους παλαιούς ανθρώπους, ήρωας καλοΰσι, i. e. Artaei Persis sunt, qui Graecis prisci seculi Heroes. Neque h. v. hao ratione nominibus Artaxerxis et Artabazi deesse vult. Hinc Aprat Persis μέγας est, καϊ λάμπρος, i. e. Magnus et Clarus, et Άρτάναι Regna. Unde etiam Artaxerxem Idem άρή'ίος interpretari, scribit Herod. [6, 98.] quod μέγας Magnus Bellator. Burton, p. 68. sq. Apud Persas Αρταιος scribitur A j Ard ef Artaxerxes: Ardeschir. v. Hammer. t APTANIA. Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lyc. p. CLII. f "ΑΡΤΕΜΙΣ. Dianae uomen. Phrygium hoc esse putat JabloAski. 1. c. p. cxxxvui. f "ΑΡΤΗΣ. Vide infra "Ep τω σι. APTIAAA, τά. ieolica lingua dictas fuisse Inaures quasdam, tradit J. Poll. [5, 97.] qualia esse dicit έρματα, διόπας, ίλικας. Η. Steph. t ΑΡΤΙΜΠΑΣΑΝ Ccelestem Aphroditen vocant Scythae. Hes. Herod. 4, 59. "ΑΡΦΑ et "Αρχα Hesychio άρραβών, Arrhabo s Arrha. H.Steph. f Hebr. עלבה Arubbah.Ogerius. t ΑΡΦΤΣ. ϊμάς. Macedones. Iles.Sturz.p.CLXlii. f ΑΡΦΥΤΑΙΝΟΝ. ό δίσκος. Lydi. Hes. t ΑΡΧΙΦΕΡΕΚ1ΤΑΙ. Prefect! publicis lectionibus in Synagogis, a Rabbin. פרקים φερεκίμ Capitula. Bochart Hieroz. sub fin. t ΑΡΩΣ. άριθμοΰ όνομα ap. Persas. Hes. Pers. xj! Arasj. Reland. de vet. L. Pers. p. 133.

13 TABULA GENERALIS. t ΆΣΑΙΦΗ. Halimus, ap. iegyptios. Ex Append. Diosc. Jablonski. Op. l, 40. t ΆΣΑΛΙΣΑΗΛ. Jerem.38,14. [In Ed. Bos. 45, 14. ΆσεΧεισήΧ scriptum est] ap. LXX. Cod. Alex, et Ed. Complut. legitur pro השלישי. Hebr Haschelischi: Tertius. t ΆΣΑΡΗΜΩΘ. Legitur ap.lxx. Jerem. 31, 40. [38, 40. Ed. Rom.] pro Hebr. השדמות Haschremoth, qnod per errorem in textu scriptum, in margine in השדמות Haschdemoth : Arva, mutatum est. f ΆΣΑΦΙΜ s. Άσαψείν. Vide Έαεφϊμ infra. + ΆΣΒΑΜΑΙΟΣ. Nomen Jovis et fontis in Cappadocia. Jablonski. de L. Lyc. p. CLU. Bocbart Capaan 1, 28. V. ex מי השבע, Hebr Me hasseba: Aqua juramenti, exp. t ΆΣΕΑΑΟΥΡΙ s. ΆσεΧοηρί. Halimus, ap. igyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, ΆΣΗΚΡΗΤΗΣ. ανγγραφενς, ό τοις των κρατούντων μβστηρίοις υπηρετούμενος" ού'τω γάρ παρά τή * Αυσανίδι- διαχέκτψ τό Άσηκρήτης ορομα έπϊ τών μυστηρίων μεθερμηνεύεσθαι βούχεται. Etym. Gud. Lat. A Secretis. Sturz. t ΆΣΙΑΡΟΣ s. Άσίδαρος. έπισκάζων. Hes. Laconicum. Is. Voss. t ΆΣΙΔΑ legitur ap. LXX. Job. 39,13. pro Hebr. Hasidikb : Ardea, vel secundum Bochartum הסידה Ckonia. Hue refertur Hes."Airis είδος όρνέον. + ΆΣΙΔΑΙΟΙ 1 Maccab. 7, Macc. 14, 6. factum ex Hebr. הסידים Hasidim : Pii, Benefici, quo nomine designabantur inter Hebraeos, qui institutis quibusdam sive votis ultra legem se astringebant. Scbleusner. Nov. Thes. Philol. Crit. t ΆΣΙΡΡΙΣΟΙ. Anagallis, ap. Afros. Diosc. App. p הציר רישי. Hebr Asir-rese: Herba veneni, i.e. qua succurritur έχιοδήκτοις. Bochart Canaan 2, 15. 'ΑΣΚΑΝΔΗΣ. Hesychio άγγεχος Nuntius. H. Stepb. f Chaldaeis TIW4 Asgad : Nuntius. Coccejus. Bernardus vero ad Hes. v. Άστάνδης, revocat istam v. ad Persarum Έσκανδά et Έσκοδάρ Dromo, Cursor, Tabellarius. + ΆΣΚΑΟΥΚΑΟΥ. έχάφοβόσκον, quasi CerVorum pabulum, ap. Afros. App. Diosc. p Malim Άσκακκαού. Hebr. חשקאקו Ask-akko: Capreae vel Ibicis amor, i. e. cibus illi pergratus. In capreis observarunt id African!, cum in cervis, qui in Africa null! sunt, observare non possent. Bochart Canaan 2, 15. t ΑΣΜΑΧ, vel secundum aliam lectionem Άσχάμ appellabantur αϋτόμοχοι iegyptii in ^Ethiopia. Originem vocis varie declarant eruditi. Vide Jablonski. Op. 1, 41. t ΆΣΜ0ΔΑΙ0Σ. Tobiae 3, 8. nomen mali genii. Hebr. אשמדי Ascbmedi: Perdens. Buxtorf. Lex. Chald. p ΆΣΟΝΘ. (Leg. Άσούθ.) Arnoglossa, ap. Mgyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1,43. f ΆΣΟΝΤΙΡΙ. Halimus, ap. ^gyptios. Ex App. Diosc.'p, 443. Jablonski. Op. 1, 42. +, ΑΣΟΥΜΕΣ. Mercurialis, ap. Afros. Ex App. Diosc. p Punice השומש Hassumes: Minister. Herba ministri sc. Deorum est Mercurialis. Bocbart Canaan 2, ΆΣΟΥΜΕΣΑABON. Caninabrassica, ap. Afros. App. Diosc. p Species hrec est Mercurialis, a qua distinguitur addito Χαβον[ΤΛ7 Laban:] Alba, Bochart Canaan 2, 15. ΆΣΟΥΡ. Pheenicibus dicitur ό κρατήρ, teste Hes. [ubi "Ασοΰρ περισπωμένως] et Etym. ; H. Steph. t Hebr. הזור Hazur. Phcenices Craterem ita'voearunt ab orbiculari forma, plane ut Syri Globum חזור Hazur vel Hizzur. Bochart Canaan 2, 11. f ΆΣΟΥΡΙΚ. Eruca, ap. Afros. Diosc. App. p Lego 'Ασιρούκ, nomine composito ex חציר Assir: Herba, et ρουκ pro Lat. Eruca. Ergo Άσιρονκ est Herba erucae. Bocbart Canaan 2, 15. ΆΣΠΑΑΟΣ. Piscis, et quidem Athamanum dia- Jecto. Eos enim Hes. scribit άσπάχους nominare reis ιχθύας: άσπαχος tamen exp. etiam, os cfo > Corium. UNDE ΆσπαΧία, il, Piscatus: Hes. et Suidae &Xteas έργασία : sed illi praeterea όρμώ et &\ia: si tamen ita eccl χ χχ «η scripsit. Inde et VERBUM ΆσπαΧιεύω, Piscor, Pisces venor. Gujus pass, quoque in ead.,. signif act. nimirum, accipitur. Suida enim teste, Άσπάλιεύεσθαι παρα ρήτορα ι, το άχιευσαι παρ' νμ'ιν. Ab' eo ροϊτΰ vent» sunt duo VERBALIA, Άσπαλιεν!, et Άσπαλιβυπ)ί, : ap ] Plat. Soph. 13.] ambo signif. Eum qui pisces venatur, Piscatorem. Ambo ap. Hes. ί qui illud exp.'άλιεοϊ, hoc autem rjj όρμιξ. χρώ μένος. Sed addit, άσπαλιεύς non solum ab άσπαλος derivari, i. e. Ιχθύς: verum etiam, secundum alios, άπο τοΰ σπφν τφ Χίνψ, i. e. τη όρμιψ, quoniam filo s. seta equina e calamo s. arundine suspeusa hamoque praefixa piscem e mari extrahit. Quod etym.-? aa-iraxosetiam accommodari potest, utpote qui τψχίνω άνασπάται. H.Steph. * " Άσπαλιευτικορ, ή, ov, Piscatorius, Plut, [de S. A. 976.] PlatoSopb. 219-"Edd. ", Ασπαλιεύω, ad Lucian. 1, 359 ΆσπαΧιεύομαι, act., Jacobs. Anth. 10, 118. ΆσπαΧιεντής, Moer. 42. et 11. ; ad ad Timaei Lex. 52." Schaef, Mss. ", ΑσπαΧιεύς, Naumach. Plato Soph. 96. Bas. 1. Τ» δήτα προταζαίμεθ' αν, εΰγνωστον μέν καϊ σμικρόν, Χόγον'δέ μηδενός έχάττονα εχον των μειζόνων', οϊον άσναχιευτής: 97 Καϊ μήν έκείνό γ' ήν τό ζήτημα πρώτον, πότερον ιδι&την, 7} τινά τέχνην έχοντα θετέον είναι τόν άσπαχιευτήν. Η. V. ηοη satis accurate definit Η. Steph. [Vide tamen Hes. ap. Eund.] ΆσπάΧιβυτής not! est piscator in genere, sed speeiatim piscator, qui άγκίστρφ, utitur et πχηγη, ονχ, ώσπερ τών τριοδόντων,'άνωθεν εις τόκάτω, verum κάτωθεν ε'ις τουναντίον'άνω, καϊ των 'ιχθύων οϋχ ή τις, leg. ού jj τις, άν τύχη του σώματος, ώσπερ τοις τριόδουσιν, άλλά περϊ τήν κέώάλήν Και τό στόμα τον θηρενθέντος έκαστότε, ράβδϋις και καχάμοις άνασπώμενος, Plato 1. c. 97." Seager. Mss. fainiaol. χείμαρρος. Macedones. Hes. t ΆΣΣΑΜΟΝΑΙΟΙ vocantur Maccabaei 1 vel ab Asmonaeo, proavo Mattathiae, ut Josephus Α. I. 4, 16. vel a השמן coll'. Ar. et ^jua» Magnas, Optimas, ut Eichborn Eiitlaitung in die Apocrypb. Scliriften des A. T. p. 217 putat. < ΆΣΣΑΡΙΟΝ,ι 70 Minutus assis. Vox a recentioribus- Gr. formata e Lat. Assis! Hes. idem esse dicit quod λεπτά?: duo autem Χεπτά conficere quadrantem, h. e. tres numulos. Utitur Vero eo v. Matth. (10, 29 ) Ονχϊ δύο στρόνθία άσσαρίου πωχειται; Et Plut. Camillo p meae Ed. r il1fxe τήν δίκην έρήμην, τίμημα μυρίων καϊπεντακισχιχίωνάσσαρίων έχον σαν: quod πρός άργυρίου Χόγον dicit fecisse drachmas mille quingentas : άσσάριον enim fuisse' ro άργύριον'. H. Steph; f Zonaras exp. * πεντανούμμιον ij * δεκανοΰμμιον. " Hero Spirit. Vitruv. 10, 13. ap; Schneider.. Lex Edd. ΆΣΤΑΝΔΗΣ Hesychio ήμεροδρόμος, Cursor diur- nus: addenti, Tarentinos-ita, iyyexov «ro vocare Nuntium. Suid. Persicum esse v. ait, ut et synony- muni άγγαρος. δια Ita enim ab iis nominari τονς έκ δοχής γραμματοφόρους,., Tabell&rios qui per successiones literas ferunt, certis nimirum itinertim intervallis mutari soliti. Rnrsum Hes. tradit quosdam eo nomine κράββατον accipere: atque ita i. foret q. άσκάντης supra. Idem cum hoc, aut simile certe quiddam, sonat "Ασταρος ap.. Atben.3 si tamen ita scripsisse putandus est: nam et ipsum ait 1 Persicum esse v. a Gr. scriptt; usurpatum ob crebrumln quotidiana consuetudine usum : Καί γαρ παρά τοις άρχαίοις, inquit, ποιηταις, καϊ τυγγραφεϋσι 1 τοϊς σφόδρα ΈΧΧην(- ζονσιν, ίστιν ενρειν καί ΪΙερσικα όνύμίιτα κείμενα'δια τήν τής χρήσεως συνήθειαν, ώς τούς παρασάγγης, καϊ τονς άστάρους,}καϊ τήν σχοινον ήτόν σχοΐνον. ϋ. Steph. + Rcland.. Diss viii. de vet. L. Pers.* p confert Pers..olXwl Staxe, unde Astarida':. - Stator, quasi adstans domino ut jussa ejus exequeretur. Hodie ap. Persaseeribiturj^xilx«} Astandar^ v. Hammer. " Plut. Alex, 18.: T. 9. p; 31. H." Edd. " Zeun. ad Xen. Κ.Π. 793." Schaef; Mss. f ΆΓΓΑΠΟΥΣ. έκ τοϋ σκότους ύδωρ. Nili nomen ap. accolas insulae Meroes. Diod. S. 1, 37. Jablonski; Op. 1, ΆϊΤΑΡΤΗ. θεέςΐιδωνίων. Suid. Ita LXX. red-

14 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. dunt Hebr. עשתרת Aschtoret, cujus Plur. n'hjw Aschtarot, 1 Sam. 7, 4. vertitur αλση Άσταρώθ. Svr. Loiisan Astrut. Pro iegyptia v. declaratur a Blumbergio in Pr8ef. ad Fund. L. Copt. p. 23. Haec Tewater.ad Jablonskii Op. 1, 427 Veneri comparari solet. Euseb. Praep. Evang. 1,10. p.38. Ab Affrdpr»jest *Aσταρτείον Fanum Astartes. " * Άσταρτία, ή, Schol. Lucian. Cal. non temere cred."kall. Mss. " Άστάρτειον (sic,) Fabric. B. G. 1, 325." Schaef. Mss. f ΑΣΤΕΡΟΠΗ. Marrubium, ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonskii Op. 1, 42. f ΑΣΤΗΡ ΧΙΑΑΟΣ- Achillea, ap. Afros. App. Diosc. p חציר חילס [Hazir chilos:] Herba Chilis pro Achillis. Bochart Canaan 2, 15. f ΑΣΤΗΡΤΙΦΗ. Anthemis, ap. Afros. App. Diosc. p Alio nomine Gr. dicitur χαμαίμηλον Terrestre malum. Sic חציר תפוח. Hebr Atsir tiphua: Herba mali,ob odoris similitudinem. Bochart Canaan2,15. ΑΣΤΡΑΛΟΣ a Thessalis dicitur ό ψαρός, teste Hes. H. Steph. f ΑΣΤΡΙΣΜΟΥΝΙΜ. Solanum, ap. Afros. App. Diosc. p. 467 Leg. Άστϊρ έσμουνί. Hebr. dixeris: חצירחשמיני e. Atsir hassamini: Herba Octavi, i. iesculapii, quia Apollo hancherbam invenisse et iesculapio tradidisse dicitur. Bochart Canaan 2, 15. "ΑΣΤΥ Athenas vocabant Attici. -ן- Ex iegypto derivari hoc nomen tradit Diod. S. 1, 28. ad quem!- Wessel. annotavit, ineptissimas Grammaticorum originationes arguere v. peregre in Graeciam allatamesse. Jablonski. Op. 1, 40. sibi non constare ait quid de Diodori observatione dicendum sit. ΑΣΥΦΗΜΩΝ. Cassiae quaedam species, ita dicta nomine barbarico ap. Diosc. 1, 12. ubi Ruell. habet Aphemum. H. Steph. i ΑΣΦΗ. i. q. Άσαιφή, quod vide supra. t ΑΣΦΟΣ. Marrubium nigrum, ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 43. t ΑΣΧΕΔΩΡΟΣ. ό σύαγρος ap. Italos. Hes. et Eust. ad Od. T. p b. 44. Athenaeus L. 9. p b. IIUBC usum Siculis tribuit.. Esse tamen v. Gr. originis veriloquium arguit, quod recte exp. γραμματικών παίδες. Casaub. ad Athen. 1. c. " Maltb. Lex. Gr. Pros " Edd. " Thom. M Valck. Hipp. p. 172." Schaef. Mss. "ΑΣΧΥ, τό Succus esse dicitur Ponticae arboris; [ap. Scythas Herod..4, 23.] s. Quod a nucleo Pontici fructus defluit crassum et nigrum. H. Steph. f ΑΤΑΔΙΝ. Rhamnus, ap. Afros. App. Diosc. p Hebr. אטד Atad: quod pro Rliamno occurrit Gen. 50, 10. Jud. 9, 14. Ps. 58, 10. Bochart Canaan 2, 15. f ΑΤΑΙΣΟΝ. άναδενδράς. Tyrrheni. Hes. t ATAP, ut et 'Αθώρ, Veneris nomen fuisse e nomine urbis Άτάρβηκις 'Αφροδίτης πόλις, colligit Jablonski. Op. 1, 43. f ATAPBH. μέτρον παρ' Α'ιγυπτίοις. Zonaras. Vide supra Άρτάβη et infra, Αχάνη. f ΑΤΑΡΓΑ s. Άρατατα. Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lyc. p. CLII. f ΑΤΕΡΓΑΤΙΣ. Dea quaedam Syrorum, Tellus sc., ut tradit Macrob. Saturn. 1, 23. Athen. vero [p. 346.] Syrorum reginam fuisse ait, adeo όψοφάγον et piscium delicatorum amantem, ut praeconio edixerit, Ατεργάτιδοε μηδένα ϊχθϋν έσθίειν. Η. Steph.- f Certum est nomen Atergatis, vel ut alii scribunt Atargatis [unde * Άταργατεϊον 2 Maccab. 12, 26.] corruptum esse ex Astarta. Nam Atargatis eadem quae Derceto, Strabone teste L. 16. extr. Derceto autem et Astarte ejusdem deae nomina sunt. Atharam prius vocatam scribit Geographffs; sed fortasse ibi leg. Άσθάρα, non Άθάρα. Syrorum pura puta v. est astarah, Άσθάρα; quamquam in sacris literis semper scriptum Astaroth numero multitudinisi [ssepius tamen עשתרת Astoret: vide supra V. Άστάρτη] quem et LXX. interdum servarunt, ut Jud. 2, 13. ελάτρευσαν Trj Βάαλ και ταίς Άστάρταις. Casaub. ad Athen. 1. c. " * Άτεργατείον, Fabric. B. G. 1, 326." Schaef. Mss. t ATIEIPKON. Plantago. App. Diosc. p Hebr. חציר ערקין Atir-erkin: Herba nervorum s. nervosa. Bochart Canaan 2, 15. f ATIEPBEPZIA. Prasium ap. Afros. Nomea Βέρζια e Lat. receptum. Diosc. App. p f ΑΤΙΡΣΙΠΤΗ, vel ut Bochart scribit Άτιρσίττη : ap. Afros κορωνόπους Herba cornicis pede. Apulejo: Galli crus. Diosc. App. p Pro αήρ leg. άτνρ vel ατονρ Vestigium, Hebr. אשור Asur et Arabibus jjf Atur. Et σίττη Avis alicujus est nomen, idem forte quod Gr. Hes. Σίττη opvis ποιοι, oi δέ δρυοκιλάπτης. Bochart Canaan 2, 15. t ΑΤΡΑΒΑΤΙΚΟΣ. Zonaras quidem cum Suida a Lat. Ater v. derivat, addit vero : Ή οτι μετά τραβαίαις ταύταις ε'ιωθασιν χρήσθαι' τραβάίαι he al πoxvrexets χλαμύδες. fatpon. τό μέχαν παρά Ύωμαίοις. Zonaras. Lat. Atrum. "ΑΤΤΑ. Ibidem [Thes. 2, , 34.] obitei mentio facta est vocativi άττα, qui προσφώνημα est νεωτέρων προs πρεσβυτέρους, Thessalicse dialecti pro* prium, ut Eust. [p. 777, 54.] tradit e vett. Grammaticis, dicens ipsum esse * πρωτόθετον, ακλιτον, et άμετά- Χηπτον, hoc est μή δυνάμενον μεταληφθήναι εί! * έφερμηνευτικήν ετέραν λέξιν. Alibi [1793, 12.] esse dicit προσφώνημα έκ νεωτέρου ωs προs τροφέα, et προσφώνημα αδελφού νέου προs πρεσβύτερον. Et ρ. 658."Εστι δέ, inquit, το μέν τέττα φίλου, το δέ άττα τροφέως, τό δέ πάππα πατρόs, τό δέ ήθείε άδελφοΰ. Ac τροφέωs quidem προσφώνησα κλητική dici potest Od. Π. [31.] ubi Telemachus Euinaeo dicit: "Έ,σσεται οϋτωs, αττα, σέθεν ενεκ ένθάδ' Ικάνω. Erat enim Eumaeus Telemachi veluti nutricius. Generalius autem γέροντος προσφώνησις, II. Ρ, [561.] ubi:menelaus Phcenici dicit: Φοίνιξ άττα γεραιέ παλαιγενές. Η.. Αττα {. Steph pro άππά Macedones dicere ait Etym. Μ. " Callim. Ep. 37 Heyn. Horn. 4, , 671 Mitscli. H. in Cer ad Od. Π. 31. ad Callim ad Herod. 307 " Schaef. Mss. ' f ΑΤΓΑΑΗ. φάρυξις. Phryges. Hes. Leg. φάρυγξ. Salmasius. Leg. φόρυξις. Bruno. f ATTAPTMA. πόμα, σόφισμα Κρητικόν. Hes. "ΑΊΊΉΣ, ου, 6 dicitur nominatus fuisse Puer quiclam Phrygius a Rhea adamatus. Pro quo ap. Suid. scriptum "Arm in Ms. etiam et vet. Cod., sed non serie sua, verum post Άτηρότατον, ante Άτίθασσος: unde suspicari queamus eum per η scripsisse, ul scriptum ap. Dem. pro Cor. (313.)Β0ών εύοί σαβοί, καϊ επορχού μένος υης άττης, αττης υης. Veruntamen et ap. fiarpocr. scriptum "Αττις per 1: qui eum dicit παρά Φρυξϊ μάλιστα τιμάσθα!. ώς πρόσπολον της μητρός τών θεών. Additque rursum Suid. in accus. dici "Αττιν non "Αττια, aiferens e Theopompo Comico, Κολάσομαί γ' εγώ σε καϊ τόν σον αττιν. Affert et Dem. 1. supra cit., sed paulo aliter, ita nimirum, ΚαΓάρχείϊ τοις σάβοις, "Arris υιις"arris, quomodo in Ms. etiam Cod. legitur. Legitur porro superius "Αττης ap. Hes.,quoque, sed sine expos.; tantum enim ei subjungit, τόν "Αττην φασϊ Αάκωνες. "Ατής Bacchi esse epitli. dicitur in VV. LL. H. Steph. ""Arris, Clem. Alex. 13." Edd. ""Αττης, ad Lucian. Mss. 235." Schaef. 1, '. 1 Η., Arris " Sol, Procl. Wakef. Mss. + ΑΥΑΣΕ1Σ. τάς οϊκουμένας χώρας περιΐχομένας κύκλφ μεγάλαις έρημίαις καλοϋσιν ο'ι Αιγύπτιοι. Strabo L. 2. ρ Oases. Jablonski. Op. 1, 44. " NOD placet vocis barbarae originem Gr. dare." Casaub. " Schneider. Lex." Edd. " Αΰασις, Rennel. Herod. 555." Schaef. Mss. ΑΥΓΑΡΟΣ a Cypriis dicitur ό άσωτος, teste Hes. Apud Suid. vero est Nom. propr. regis Edessae. H. Steph. ΑΥΓΟΥΣΤΕΙΟΝ. Locus quidam sic nominatus in honorem Augusti. Vide Suid. H. Steph. f Αύγουστείον' όψοπώλιον. Zonaras. * Αϋγουστιών, Jacobs. Anth. II, 264. Αύγουστεΐον, Fabric. Β. G. 1, 326." Schaef. Mss. " Gruter. Inscr. in Indice." Edd. t ΑΥΔΕΝΤΟΣ. Adventus, ap. Herodianum, sicut Αΰδενα pro Advena in Basilicis. Salmas. Exerc. Plin. 3. a. E. t ΑΥΔΗΝΑΙΟΣ. Mensis Januarius ap. Macedo-

15 TABULA GEN ERALIS. 1^ r^ A vaio 8 s. Schneider. Lex. e Chishulls Travels, p. 53. ΐ ΑΥΚΗΑΩΣ. έως. Tyrrheni. Hes. ΑΥΑΑΧΑ Hesychio ή Cvvis Vomer. H. Steph., t Scribe αύλάκα, quod olim ap. Lacones i. signif. q. ap. alios Gr. i W Kuster. Suid. Είλανα scribit et Dor. esse notat. Albert. " Vide ΑΖλαξ." Edd. t ΑΥΑΙΣΚΟΙ. ένώτια. Persae. Hes. Hodie Persis inauris Auiza: dicitur, unde Αύίσκοι leg. videtur. Reland. Diss. vm. de vet. L. Pers. p ΑΥΞΙΑΙΑ. Auxilia. Suid. t AYTOYENPIN βέσωρ. Buglossa, ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 33. ΑΦΑΙΑ, teste Hes. est Δίκτυννα καιάρτεμιε. Η. Steph. f 'Αφαία ap. Aiginetas. Is. Voss. " Ad Anton. L. 271 Verh. *'Αφάη, ibid. Ruhnk. Ep. Cri 274." Schaef. Mss., ΆΦΑΚΑ. Syriaca v. i. signif. q. vulgo περίλημμα ' s. περίβλημα, teste Etym. Meminit et Suid. H. Steph. t jasic Aphaca Syris adeoque et Phcenicibus Amplexuin sonat. Pro quo חבק Habak est in Hebr. mutatis homogeneis. Bochart Canaan 2, ΑΦΑΜΙΑΙ s. Άφημίαι, ap. Cretenses, Agri, qui servis bello captis, Άφαμιώται dictis, colendi assignabantur. Kuster. ad Hes. v. 'Εφημίαι. ΑΦΑΜΙΩΤΑΙ Hesychio sunt οίκέται άγροίκοι, πάροικοι Famuli rustici, Accolie. Pro quo supra ex Athen. et Eust. habuimus Άμφαμιώται. Η. Steph. "Schneider. Lex." Edd. "Άφαμιώτηε, Jacobs. Mss. Anth. 6, 308." Schaef. ΑΦΕΑ1ΤΟΣ ήμέρα, ap. Lacones, est iv j! θύουσι, teste Hes. Si άφείδιτοε scriberetur, esset ea, in qua ra φειδίτια non celebrantur. H. Steph. ί ΑΦΛΟΦΟ. Mercurialis ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 45". t ΑΦΦΟΥΣΩΘ s. Άπφουσώθ. Hebr. חחפע 1 ית Hahophschit: Morbus, Libertas. 2 Reg. 15, 5.ap.LXX. 1-ΑΦΦΩ. Legitur ap. LXX. 2 Reg. 10, 10i pro Hebr. אפוא Epho: Nunc. Vide supra Άπφώ. f ΑΦΩ. Scordium, ap. iegyptios. Ex App. Diosci p Jablonski. Op. 1, 45. t AXABIN. Vide infra Μέταχαβίν. + ΆΧΑΖ. κατάσχεσιε. Hes. Ab Hebr. אח! Apprehendit, Retinuit, אחזה. undesubstant Achyzah: quod a LXX. Interprr. verti solet κατάσχεσιε' Possessio. Vide Num. 32, 5. Ps. 2, 8. Kuster. Άχάζ Jer. 22, 15. legitur ap. LXX. pro Hebr. ארז Eres: Cedrus, quae interpr. e varia, eaque vitiosa lectione orta est. ΑΧΑΝΗ, Hes. teste, est Mensura frumenti in Beeotia, capiens medimnum unum. Paulo ante tamen dixerat άχάναί secundum quosdam esse Π6ρ7(κά μετρα. [Idem hoc affirmant et Suid. et Zonar.] Phanodemum vero dicere esse κίσταε, είε &s κατετίθεντο rois επισιτισμούς οι έπϊ θεωρίας ίύντες, sive ο'ι. eis θεούε στελλόμενοι. Eust. quoque ρ [1. 6.] scribit: άχάναε, i. e. κίστας, fuisse Περσικά μέτρα, ev ols άπετίθεντο επισιτισμοί τοις θεωροίε. Itidemque p [1. 10.] ;Περσικά δέ φασι μέτρα α'ι άχάναι, lis καϊ κίστας εϊπόν rives, είς άε άπετίθεντο επισιτισμούς oi επϊ θεωρίαν στελλόμενοι. Dixerat ibidem,, άχάνην fuisse μέτρον Βοιώτιον ποχλών τινών μεδίμνων. Utitur porro h. v. Aristoph. Acharn. [108.] άχάναε οδί γε χρυσίου λέγει. Ex eadem fabula Eust. [1854, 11.] citat et DEMIN. 'Αχανίδεε. Nam in 1. proxime cit. de άχάναι$ locutus, Λέγονται δέ, inquit, καϊ άχανίδβς παρά τψ Κωμικψ έν T0U Άχαρνεΰσιν. Suid. cum Aristoph. Schol. referuut ex Aristotele boc μέτρον capax fuisse XLV. medimnorum Atticorum; sed uterque subjungens, quosdam dicere esse κίστην, eis ήν κατετίθεντο τούς επισιτισμούς oi έπϊ ras θεωρίαε στελλόμενοι. Η. Steph. ( Cf. J. 164 Poll. 10, sq. " Aristoph. A Plut. Arato 6. Antonio 6." Edd. "AXHPON Cretenses dicunt τήν άκρίδα Locustam. Hes. Η. Steph. ΑΧΘΩΝ Laconibus dicitur κορμοε εκ λιπαρού Ιγδίου. Hes. Η. Steph. f AXl s. Αχεί " χόρτοε χλωρό/. Hes. Hoc nomine ^gyptiorum lingua omne, quod in palude virens nascitur, signif. testatur Hieron. ad Jes. 19, 7 Hebr. 2. Genes. 41, Achu: a LXX. "Αχεί redditur אחו ccclxxxix 18. Cf. Scholtzii et Woidii Lex. Copt. p Jablonski. Op. 1, 45. " Ε. H. Barker, ad Etym. M. 926." Edd. "Wessel. ad Diod. S. 1, 52." Schaef. Mss. "AXNYAA, Hes. teste, Cretensibus sunt κάρυα Nuces. H. Stepii. t 'ΑΧΟΙΟΣΙΜ. Tragi species, quae multis in locis crescit, ap. Afros. App. Diosc. p Leg. Άχαιοσίμ. Plur. Phoenicius a Sing. 'Αχαιόε. Herba Achivorutn vero videtur non earn signif. quae multis in locis crescit, sed earn, quae in Creta tantum inveniri dicitur. Bochart Canaan 2, 15. ΆΧΥ ab Arabibus dicitur qnaedam Cassiae species, quam Alexandrini mercatores δαφνίτιν appellant, teste Diosc. 1, 12. H. Steph. + ΑΨΑΦΕΡ. Sphondylium ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 46. t ΑΨΙΝΘΙΟΝ, Absinthium. Syr. [ב Ab schento, Arab. LJLUJI A. Pater somni. Schleusner Crii.'p. Nov. Thes. Philol. t י ΑΠ. ό "Αδωνιε, unde reges Cyprii A Hot dicti. Etym. Μ. v. Αώos. B, t BAAA. Hebr. בעל Dominus, quo nomine generatim dii insigniuntur. Speciatim vero idolum Sidoniorum 1 Reg. 16, 31. Περσιστ-ι λέγεται θεόε έστι Se ό πολέμιοs "Αρης. Gl. Ms. in Psalmos. Albert, ad Hes. v. ΒεεΧ^εγώρ. Legitur quoque plur. οί Βααλίμ Jud. 2, 11. 3, 7 6.". 10, vel Βααλείμ Hos. 2, ΒΑΑΑΤΙΣ, ή καϊ Διώνη. Sanchoniath. Hebr. Baalaih : Domina. Haec fuisse Astartes soror עלת, 4 traditur, non ut ap. Graecos Dione, Veneris mater.' Bochart Canaan 2, 2. Vide Βήλθηε infra. t BAAY, Uxorem Venti Κολπία appellat et Noctem interpr. Sanchoniath. Bochart Canaan 2, 2. scr. putat Baavr, et exp. e Phcenicio /TQ, quod Noctem signif. putat. t BABAI. Vide supra 'Αμάη. " Brunck. Aristoph. 2, 163. ad Lucian. 1, 744. Thom. M. 138." Schaef. Mss. f BABAKATPEY. βάρβαρόε έστι φωνή συγκατατίθεται δέ ο βάρβαροε θεόε. Suid. ΒΑΒΑΑ0Ν. Pudendum s. Pudenda, αίδοΐον. Hes- [qui infra Βάμβαλον eodem sensu Phrygibus tribuit.} Sed Laconibus signif. ait κραΰγασον, Vociferatorem. Itaque erit i. q. βαβάκτηε: id enim idem Hes. exp. non solum όρχηστήε, νμνωδόε, item μανιώδηε, (ut βαβάξ quoque affert pro ένθουσιών,) sed etiam κραύγaaos, o0e»,inquit, καί Βάκχος. Η. Steph. BABHP Hesychio est 6 "Αρηε. Mars. H. Steph. t Pamphyliorum hoc esse piitat Soping. + BABIBYPOY. Pastinaca, ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 40. BABPHN, Hes. teste, Macedonibus est Faex olei. H. Steph. BABYKTA Hesychio γέφυρα, Pons. H. Stepb. f Lege Βαβύκα. Est vox Laconica. Heins. ΒΑΓΑΡΟΝ Lacones vocant ro χλιαρό ν Tepid um, Hes. teste. H. Steph. ΒΑΓΕΥΕ1, Suida! est * πλανητεύει. Η. Steph. t Vox Graeco-barbara formata a Lat. Vagari. Kuster. ad Hes. v. Βαγείσαι. t ΒΑΓ1ΝΑΑΡΙΟΙ. αί. Ροίίαί J. Poll. 6, 81. de caricis loquens. Vox peregrin! quid sapit. Athen. * Βριγινδαρίδαε eas vocat, quod vide. ΒΑΓΟΣ, Hes. teste, est. κλάσμα άρτου' η μάζηε : item /3aCT(X6vs et στρατιωτηε ap. Lacones. Η. Stepb. +T>ro στρατιωτηε legi jubet στρατηγός Letronne in Journ. des Savans, Mars, p " Bayof,. Heyn. Horn. 8, 391. Bayos, Rex Lacon., Wessel. Diss. Herod ad Herod Larcher. Herod. 5,- 404." Schaef. Mss. ΒΑΔΔΙΝ Hesychio βύσσινον ένδυμα eis ίερείαε' Byssina stola qua utebantur, cum rem divinam facerent. Suidae quoque βαδδϊν est ιερά στολή Sacra stola, afferenti e Daniele [10, 5.]*Ηφα τούς όφθαλμούε μου, και εϊδον, και ιδού άνήρ els ένδεδνμένοε βαδδιν. Peregrina igitur v. est, non Gr. H. Steph. f Hebr Zonar. Bad. Hiller, " בל Baddim : Lina, a בדם

16 ΒΑΪΩΝ, όνοι, 0, Piscis gobio assimilis', alio nomine dictus βλέννοι, ut refert Etym. Vilis autem pisciculus est et in cibis ingratior, utnon solttm ex Epicharmo patet, qui propterea dicit άχαρίστον! βαιόναι: sed etiam e Proverbial! illo hemistichio, Μή μοιβαιών, κακοί ιχθύ!: cujus post Athen. [ ] metninit Eust. et Etym., qui Atticos scribit hoc Adagio usos έττι τον φιλήδονου. Apud Hes. paroxyton<!>s scriptum Βαΐων : quod et ipse dicit Piscis esse nomen et Mensurae ap. Alexandrinos. H. Steph. t ΒΑΙΩΤΙΣ. 'Αφροδίτη παρα ΣνρακουσΙοtt. Hes. + ΒΑΚΑΑΑΘ. Legitur 1. Sam. 10, 2. ap. LXX. Ed. Aid. in Hebr. est בצלצה Bezelzach: ID loco Zelzach. Schlensner. N. Thes. Phil. Crit. suspieatur leg. Βακααθ, ut exprimeretur Hebr. JWM Bikit : Medium, Dimidium; verum hoc in textu Hebr. ibi uon legitur. > ΒΑΚΑΝΤΗΣ. Suidae ό σχολαστή!. Itidemque fiaκάντιβο!' σχολαστή!, μή παραμένων τω πράγματι αύτοϋ. Η. Steph. f Zonaras scribit Βακάντψο!. Lat.Vacans, Vacantinus. t BAKANTIA. Vacantia; quod.de militibus dicitur ascriptitiis vel supernumerariis, qui non funguntur munere aut actu. Salmas.Not.inTrebell.P ΒΑΚΙΑΣ a Tarentinis dicitur ό βύρβορα! s. πηλό!, Coenum, Lutum, ut tradit Etym. Vide Βαβύαι. Η. Steph. f Hes. exhibet quoque * Bacoias πηλό!. ΒΑΚΚΑΡΙΣ s. Βάκχαριι, Baccar s. Bacchar: Baccaris s. Baccharis: herba odorata et coronaria, cujus radix odoris fragrantia cinamomum refert, ideoque unguentis olim expetita fuit, ut inter alia tradit Diosc. 3, 51, Sic Plin. 21, 6. Baccar quoque radicis tantum odoratae est, a quibusdam nardum rusticum appellatum: ungueuta ex ea radice fieri solita ap. antiquos, Aristoph. testis e3t: unde quidam errore ialso barbaricam earn appellabant: odor est ei cinamomo proximus. Hesychio βάκκαρι! est μύρον ποιον άπο βοτάνη! 'ομωνύμου. Quibus vv. indicat, βάκκαριν dici non solum Herbam, sed Unguentum etiam, quod inde fit. Verum addit, quosdam βάκκαριν di- / Αι ctum velle το άπο μυρσίνη! μύρον, alios vero μύρον διον: ut Gal. Lex. Hippocr.: esse vero et ζηρόν διάπασμα το άπό τή! ρίζ,η!. Hippocr. oleums, unguentum illud, non βάκκαριν vocat herbae nomine, sed βακκάριον s. βακχάριον ίλαιον, nomine inde derivato, ut de Nat. Mul., Έλαίον Αίγύπτιον λενκον j} βακκάριον. Et Γι/ναικ. 2. Βάψαι ί) λευκώ, η Αίγυπτίω, η μυρσίνω, η βακχαρίφ, η άμαρακίνω. Ubi etiam nota scribi non solum per duplex κ, ut ap. Hes. et.atheu. [ a. et a.] et Plin. [1. c.]sed etiam per κχ utap. Diosc. [3, 51.] H. Steph.!Βάκκαριν scribit quoque J. Poll. 6,104. Cf. Jablonski. de L. Lycaon. p. CXLI. " Βάκχαρι!, Hippocr. 215, , י. 17 Βακχάριον, ro, Oleum s. Unguentum e bacchari, 218, » 43. Athen Gnaphalium sanguineum Linn. Apud Schneider.! Lex. est * Βακχάρινο!, ίνη, ινον, ut βακχάρινον.μύρον: cf. 5, Athen.12. " Edd. " Βάκκαρκ, Albert. Peric. Cr. 71 Toup. Emend. 2, Brunck. Soph. 3, 505. ad Lucian. 1, 697. Aristoph. Fr. 249 Βακκάριον, Albert. -1. c. * Baxapios, ibid. Βάκχαρι!, ibid. Τ. H. ad Lucian. Dial. 54.-ad Lucian. 1, 368. Aristoph. Fr ad Liiciau. 2, 333 Βακχάριον, Albert. 1. c." Schaef. Mss. BAKAA, τά, Schol. Aristoph. et Suid. vocant quae vett. τύμπανα, voce, ut puto, formata e Lat. Bacula. Latini enim Bacula s. Baculos vocant τά τύμπανα. H. Steph. f Zonaras v. Άμυντήριον, 'inter instrumenta feriendi refert βάκλον; exhibet vero idem quoque: Βακύλιον τύμπανον. " Gl. Βάκλον Fustis. Βακύλιον, Suidae κύμβαλον, Cymbalum." Edd. " Βάκλον, Τ. Η. ad Aristoph. Π. ρ. 134." Schaef. Mss. t ΒΑΚΧΟΑΝ. βόθρον. Αίολε«. Hes. qui paulo ante Βακόαν βάθρον [leg. βόθρον Alherti,] exhibuit. t ΒΑΚΧΟΝ. κλανθμόν, Φοίνικε!. Hes. Ab Hebr. du Bachsth : Ploravit, unde Bacchum suum sine בנה bio Gr. dixerunt. Heins. BAKXOYPIA. Ex 2 Esdr. 2. cap. ult. [Nehem. 13, 31.] aifertur To δώρον των ξυλοφόρων έν καιροί! άπό χρόνων και έν τοΐ! βακχουρίοι!, cum hac interpr. Oblatio ligniferoriun in temporibus constitutis et in primitiis, Sed suspecta est ea vox, praesertim cum Comcccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN Glossae: Βάδδι Vestis rubra." Edd. ΒΑΔΟΣ s. ΒΑΤΟΣ dicitur esse Mensura L. sextariorum, s. holcarum MMMMXXXXVIII. Hes. H. Steph. f Baflos άπο τή!έβράίκή! διαλέκτου παρήκται, σννωνύμω! τ if ελαιοτριβεία) καλούμενον * βίθ' βάδον γάρ ερμηνεύεται έλαιοτριβε'ιον, έστι δέ ζεστών πεντήκοντα το δέ μέτρον έστϊ τή! τοΰ * έλαιοτριπτου εργασία!. Epiphan. de Pond. p Joseph. Α. I, 8, 2. continuisse «extaria 72. tradit. Hebr. /U Bat. Sed Chald. בד Bad: Epipha- Bet-babbad: est Torcular, quod בית הבד «. nius cum בת confudisse videtur. Vide Buxtorf. Lex. Chald. p " Βάδο$, Hermann. Lex. Gr. Pros. 423." Edd. t BAI. ψυχή Horapoll. 1, 7 Jablonski. Op. 1, 47. e Copt, βασι Longaevum exp. f ΒΑΙΑΓΙΣ. έορτή παρά Άσσνρίοι!, ώ! Λέων ό Άλαβανδεύ! έν τρίτω. Hes. Idem paulo post Βαιώτι! cognomen Aphrodites esse ap. Syracusios tradit. t ΒΑΙΔΕΙΟΝ. έτοιμον. Elei. Hes. Scriptura vocis dubia. t ΒΑΙΔΥΜΗΝ. άροτρων. Bceotii. Hes. Confert Hebr. עבד Colere terram,bochart Canaan 1, 17 fin. t ΒΑΙΗΘ. ιέραζ. Horapoll. 1, 7 Confert Copt, βαr Accipiter, Jablonski. Op. 1, 47 t-βαιθ legitur 1 Reg. 5, 11. vel 25. ap. LXX. pro Hebr. vi Cor, sed videtur interpres legisse JO Bat. Vide supra Βάδοι. t ΒΑΙΘΑΚΑΘ, legitur ap. LXX. 2 Reg. 10, pro Hebr. בית עקד Bet-eked : Pagus. t ΒΑΙΘΗΑ. οίκο» Θεοϋ. בית אל. Hes.Hebr Bet el: Douius Dei, Genes. 28, 19 θε'ιο! ναό! rj τόπο! exp. Zonaras, qui et inferius scribit: Βαιθάλη οίκοs Θεοϋ. t BAION. κλάδο! τοϋ φοίνικοι. Etym. Μ. Ε Memphitica vel e Sahedica dialectoderivat Jablonski. Op. 1, 48. Cf. Sturz. p. CLXXIII. t ΒΑΙΣΗΝΗΣ. παρ', Ινδοί» τό στρατόπεδον. Βαίσηvos' ό στρατό!. Hes. Vide Mai. BAIT A, s. Βαίτη, ή Laena consuta e corio s. pellibus. Aristoph. n. Schol. βαίτην esse dicit άπό δέρματο! σνρραπτομένην χλανίδα, et eandem cum Aristophanica σισύρφ. J. Poll. 10. βαίτα! esse dicit τά! τών άγροίκων διφθέρα!: itidemque 7 loquens de coriaceis vestibus, βαίτην esse ait προμήκη χιτώνα, έκ δέρματοι, Tunicam promissam e corio. Hesychio itidem βαίτη est δερμάτινον ένδυμα, quod ab aliis σισύpav et διφθέραν uominari ait: sed addit, qiiosdam interpr. σκήνην δερματίνην, Tentorium e corio s. pellibus. Prius βαίτα ap. Varin. legitur: refert enim βαίταν dici τήν μηλωτήν s. διφθέραν : i. e. τό έκ κωδίων σννερραμμένον περιβόλαιον: quod ab Atticis vocar! σισύραν. Vide et Βαίτνλο!. Βαιτά!, Hesychio εντελή! γυνή, qui antiquam vocem esse ait. BatVtov, Herba similis dictamno vel pulegio, Hes. H. Steph. Gl. * Βαίγη Cripta. Βαίτα Pellicea. Βαίτη Pellis יי lanata, Pellicium. Βαίτη!' Crupta. Baira, Herod. 4, 64. Schol. Theocr. 3, 23. Vide Έμβατή et Σισύρα." Edd. t BA1TA2 Tuguria barbarorum vocat Soph. Videtur exprimere Hebr. ביתה Baita: Domum versus. Kuhn. ad J. Poll. 7, 70. Vide infra Benjs. Bairas τά! δορά! τών αιγών καλοΰσι οΐ κατά τήν 'Ασίαν. Atticista in Bekkeri Anecd. p. 84. "Herod Graev. Lect. Hes Koen. ad Greg Brunck. Soph. 3, 505." Schaef. Mss. t ΒΑΓΓΥΑΙΑ, λίθου! εμψύχου! έπενέησε θεό! Οΰρανόι. Sanchoniatho. Cf. Bochart Canaan 2, 2. An ex Hebr. בית אל Bet-el: Locus Deo sacer, derivari potest 1 ΒΑΠΎΑΟΣ dictus fuit Lapis ille, qui Saturno pro Jove porrectus fuit, Hes. Etym. quoque ita tradit dictum fuisse Saxum, quod Saturnus pro Jove devoravit: sic vero appellatum esse, quoniam ipsum ή, Pea βαίττ! αίγό! σπαργανώσασα, τώ Κρόνω δέδωκε : βαίτην autem vocari τήν διφθέραν s" στέγαστρον προβάτειον t, α'ιγειον. Idem dixerat ΒαίηΛον esse et Montis nomen. Η. Steph.-f Zonaras 371.: λίθοs yevo/ievot κατά τόν Αιβανόν, τό Spo! τη!'ηλιουπόλεως. Cf. Bochart Canaan 2, 2. " Abadir dicitur Lapis ille, quem Saturnus dicitur devorasse pro Jove, quem 5 Graeci Βαίτυλο! vocant, Priscian. 647, 47.: 6Q8 4 ע Edd , י * ' SCRIPTT. GR. OBVIARUM.

17 TABULA GENERALIS. CCCXCI plutensis Ed. ibi habeat πρωταγεννήμασι.. Η. Steph. quia Β idem cum ieolico digamma. Hue forte pertinent Bani Croatiaeet Dalmatian de quibus Du-CaDg. במרים Hebr. Vox immerito suspectk-dicitur, est Biccunm : Primitiae. Schleusner. N. Thes. Phil. Crit. Gl. Lat. Kuster. " Βάννας, Heringa Obs ubi ΒΑΚΧΥΛΟΝ Elei vocant τόν σπονδίτην [σποδίτην et de * BaweTov, * Βάννιμον." Schaef. Mss. leg1turhod1e]aprw,hes.h. Steph. t Athen l.d. f BAA. οφθαλμός, lingua Coptica. Kuster. ad Hes. t BANNATAI. αΐ'λοζοι και μή ίθντept'ts όδοι, παρά Βαλιά. v. Ταραντίνοις τό δέ αϋτο και Βάννατροι. Hes. בר Hebr. t BAA. Myrrham esse!ap. jegyptios tradit Plut. t BAP. ο υίόϊ, ώς το Βάρ Ίωνα. Zonar. de Is. p Sed Myrrha Coptice dicitur σαλ. Ja- Bar: Filius. Quod autem 1 Sam. 2, 18. in Versione LXX. Ed. Aid. et Cod. Alex. Έ^ουδ βάρ legitur, id e var. lect., quae in textu Hebr. obtinuisse videtur, ortum est; nam Ed. Rom. habet Έ^ούδ βάδ. Hes. Βάρ μικρόν, quod e Chald. בר Bar: Filius, exp. blonski. Op. 1,49. ΒΑΑΑΡΟΤΣ a Cerniis [Cyrniis] vocari Exnles, tradunte Paus. [10, 17.] H. Steph. t BAAHN. Vide infra Βάλλων. " Ad Callim. l, 27. * BaXtvaios, ibid." Schjef. Mss. BAAIA Hesychio est όφθαλμία Morbus oculorum; qui et Βάλιον a Cretensibus vocari dicit τόν πηρόν Orbum, sc. oculis. H. Steph. t Ε Copt, βαλ Oculus. Montefalconius. Cf. Jablonski. Op. 1, 49. t ΒΑΛΛΑΙ. βαθμοί, ap. Cyprios. Hes. t BAAAHN. βασιλεύς. Φρνγιστί. Hes. Sunt qui Βαλήν scrib. putant. Schol. ad iescb. Pers. 659 [aliis 638.] BaXiyv δ βασιλεύς λέγεται. Εύφορίων δέ φησι Θουρίων eivai τήν διάλεκτόν, όθεν και Βαληναίον opos, ο έστι βασίλικόν. Sunt qui ad Hebr. בעל Baal: Dominus, originem vocis referunt. " Plut. 10, 758." Edd. " Brunck. Soph. 3, 438. * Βαλλ^ναδε, Brunck. Aristoph. 3, 68." Schaef. Mss. t ΒΑΑΣΑΜΕΝΗ. βούφθάλμος. Append. Diosc. 3. בעל שמין p Nomen Africauum s. Phoenicium Baal samen : Dominus coeli, Sol. Flos forma et colore solem referens. Bochart Canaan 2, 15. Vide infra Napar. t ΒΑΜΑ. Ezech. 20, 29. Symmachus scripsit pro Hebr. במה Bamah : Celsum, ubi LXX. scribunt 'Aβαμά, quod vide supra. Sed Βαμά, quod 1 Sam. 10, 10. "Αλλος scripsisse dicitur, e Σα μα depravatum putat Schleusner. Nov. Thes. Philol. Crit quod interpres, v. Hebr. שם Scham : Ibi, pro nom. propr. habens, posuit. f ΒΑΜΒΑΚΟΥΣ. φαρμάκουs Κιλικβς καλοϋση>. Anti-Atticista in Bekkeri Anecd. 1, 85. Hinc est * Βαμβ ακευω, et ap. Hes. Βαμβακευτριαι pro * μαγγανεντριαι, et Βαμβακϊας χάριν pro φαρμακίας χάριν. " βαμβακεύτριαι, Hesychio μαγγανεύτριαι: addenti, quosdam exp. * φαρμακίστριαι : alios λαλουσαι. Itidem Βαμβακείας χάριν affert pro φαρμακείας χ." Η. Steph. " Anal. 2, 107 κοιτίδα * βαμβακίδων, al. παμβακίδων. Adde * Βαμβακίζω pro φαρμακεύω. Est a * Βάμβα Dor. pro βάμμα et έμβαμμα. Vide Schneider. Lex." Edd. ".'Αβαμβάκευστος, Nullo lenocinio fucatus: Sunt enim Hesychio βαμβακεύτριαι, αί φαρμακεύτριαϊ και * μαγγανεύτριαι. Et cibi άβαμβάκευστοι, Qui sine ullo condimento et veluti gustus'lenocinio parati sunt. Athen. 4. (143.) e Pyrgione de συσσιτίοις Cretensium : Τούς δ'ορφανούς ισομερείς eivai' παρατίθεσθαι δ' αύτοίς άβαμβάκευστα τή κράσει καθέκαστα τών vevoμισμένων. Sed scr. potius Άβαμβάκευτος." Η. Steph. " Βαμβακΐς, Toup. Opusc. 1, 541. ubi et de βαμβακευτρια, βαμβακεία: Jacobs. Anth. 8, 282. Βάμβα, Toup. Opusc. 1, 541." Schaef. Mss. BAMBAAA Hesychio sunt χειμερινά Ιμάτια Vestes hybernae. Mox tainen βάμβαλον generalius exp. ιμάτων: addens, Phrygas ita nominare τό α'ιδοϊον: pro quo supra habuimus βάβαλον. Η. Steph. t ΒΑΝΔΑ. Victoria. Cares. Steph. Β. v. Αλά/3 av- Sa. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxliv. t ΒΑΝΔΟΝ. 70 * φλαμούλιον. Zonar. I. e. Signum, Vexillura. Cf. Suid. et Du-Cang. Tittmann. Βάνδον extremi imperii a Lat. factum est Bandum : τό παραπέτασμα. Hinc Bandum pro Vexillo. Salmas. Exerc. Plin. p b. A. Zonar. v. Κ01/<77ωδία exp. τό στράτενμα, addit, οπερ ο'ι 'Ρωμαίοι βάνδον καλοΰσι. " Etym. Μ. ν. Σημαίαs." Edd.. f BANNA, γυνή. Boeoti. Hes. Βήνά, et Bceot. s. Dor. βάνα pro Muliere vel Filia. Quod ex Hebr. est בנית [Bankh : Filia] cujus plur. solum retinent בנה [Banoth.] Salmas. de Hellenist, c. 3. fin. " Βάνα, Brunck. Aristoph. 3, 99 " Schaef. Mss. t Β ΑΝΝΑΣ, βασιλεύς παρά Ί7αλιώ7α«, οί δέ μέγίστο! άρχων. Hes. Hoc ex &ναζ ortum putat Heitis. VOL. I. posse putat Albert.; Martinus vero rectius scribi παρ judicat e Chald. פר Par: Frustum, Mica, μικκόν τι, a v. פרר Dividere. ΒΑΡΑ Lacones vocarunt θρέμματα Pecora, Hes. ait. H. Steph. t ΒΑΡΑΚΑΚΑΙ. άγιοι διφθέραι, παρα Ke\70Ts. Hes. Alberti. iis eruditis astipulatur, qui βράκκαι, pene significatu. Meminit Etym. quoque, sed non exp. H. Steph. t Vide infra Βήρακες. " Βάραξ, βήρηζ, J. Poll. 6, 77 Athen " Edd. et pro άγιοι legendum putant α'ίγειοι. ΒΑΡΑΚΕΣ, [οί,] Hesychio τα * προφυράματα τής μάζης, quas ab Atticis βήρηκαs dici tradit; signif. vero et τολύπην. Meminit eorundem βάρακων Athen. quoque 3. [p a.] et utriusque exp., sed neutram probans: nam allato quodam Epilyci 1., in quo!saράκων illorum mentio fit, subjicit : Διαρρήδην λέγων μάζαs ev rais κοπίσι παρατίθεσθαι' τοϋτο γάρ ο'ι βάρακες δηλοϋσιν, ούχΐ τολύπας, <Ss φησι Αυκόφρων' ή τά * προφυράματα τών μαζών, ώς 'Ερατοσθένης. Βάρηκες, Etymologo sunt τά όΰλα τών οδόντων: sed addenti, quosdam exp. σιαγόναs: alios, τά έν rails όδονσιν άπό τής τροφής ένισχόμενα, i. e. Gingivae, Malas: vel Quae e cibo sumto dentibus inhaerent: signif. ero et τήν τολύπην, teste Eod.: quo signif. supra βάρακες: in priore autem, βάβρικες. Βάβρικες, τά ούλα τών οδύντων, Gingivae: sed addenti, quosdam interpr. σιαγόνας, quosdam ra ev τοις όδονσιν άπό τήε τροφής κατεχόμενα. Sed videtur scripsisse βάβρηκες, cum ipsum praecedenti βαβρήν anteponat. Βέβρηκες, Hesychio ΓΟ ένδον τών σιαγόνων μέρος, Pars illa, quae intra maxillas est. Supra βάβρηκες et βάρηκες eod. f ΒΑΡΒΑΞ. (Leg. Βάραξ. Casaub.) ιέραξ παρά Αίβυσι. Hes. qui infra et βείραξ ΐέραξ, exhibet. " Bast. ad Greg. Cor. 593." Edd. t ΒΑΡΒΑΡΟΣ proprie Qui diflkulter, aspere et duriter loquitur, ut ab ipso sono natum sit nomen, ut Strabo 14, p Alii ab Arab.^j Murmuravit, derivant. Drusius L. 2. Quaest. 17. e Syr. a Extra. Schleusner. Lex. Ν. T. ΒΑΡΒΙΤΟΣ, 0, {!, ET Βάρβιτον, τό, Barbitus s. Barbitum : Instrumentum musicum multis intentum chordis: unde et Theocr. dixit Βάρβιτον es πολύχορδον. Neanthes ap. Athen. 4. 'Ανακρέοντος εύ'ρεμα esse tradit 70 βάρβιτον: Pind. autem ap. Eund. 14. Terpandrum, qui Anacreontem aetate praecessit dicit άντίφθογγον εύρεΐν τρ παρά Αυδοίς πηκτίδι τόν βάρβιτόν. Hoc sane constat, Anacreontem plurimum eo instrumento delectatum fuisse. Sic n. ipse eis λύραν canit: Θέλω λέγειν Άτρείδαs, Θέλω be Κ,άδμον ψδειν' Ά βάρβιτοι δέ χορδαΐς "Έρωτα μόϋνον ηχεί. "Ημειψα νεύρα πρώην, Και τήν λύρην άπασαν' Κάγώ μέν ρδον Άθλους 'ΐΐρακλέους' λύρη δέ "Ερωτας άντεφωνει. Ubi nota λύραν et βάρβιτον pro eod. dixisse: item et fem. ά βάρβιτος. Lat. quoque triplici genere efferunt imitatione Gr. tlorat. nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. Et, age die Latini1m,,Barbite, carmen. Ovid. Non facit ad lacrymas barbitos ulla meas. Auson. Hoc genere et chordas et plectra et barbita conde. J. Poll, quoque neutro gen. dicit 70 βάρβιτον, nunierans ipsum inter τά κρουόμενα opγανα, addetisque, idem et βαρύμιτον vocari. Itidem certe Etym. scribit βάρβιτον dici quasi βαρίμιτον, utpote qui βαρύαν τήν ψφνήν και τον ψθόγγον άφίησι : μίτονς 11. dictas fuisse 7as νενράς, quoniatn ante, itervorum usum utebantur Xivois στήμοσι, Lineis staniinibus 8. Filis. Quamobrem, inquit, et jeolenses 3 D

18 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ipsum βάρμιτον appellant, διά ΓΟΒ μ. ΙΝΠΕ Βαρβιτίζειν ad rem est, quod Suid. e Ps. affert, «17re Κ1ίρ»0» Έρ dicitur τό βάρβιτον κρονειν 3, ψάλλειν, Barbi- βαιτάρ έπιστρέψα?, επιστρέψω iv βυθοί! θαλάσσης : ibj tum pulsare, s. Barbito canere ; ut λυρίζειν et κιθαρί«η. omnes Interprr. uno consensu Basan accipiunt pro ζει v. J. Poll, ex Aristoph. Perperam n. ap. eum Propr. nom. loci, cujus fit passim mentio in Bibliis. scriptum βαρβατίίειν. ΙτΕΜ [* Βαρβιτιστής, οϋ, ό, Locus est Ps. 68, 23. [ap. LXX. 67, 22.] H. Steph. Schol. Aristoph. I Ετ] Βαρβιτωδός, [ό, f!,] Qui t Respexit fortasse Hebr. בלשה Blischah : Pudor barbito canit. Vide XeipoVo^os. Βάρμιτον,./Eolenses quod a LXX. Mich. 7, 10. vertitur αισχύνη. Alberti, vocant τόν βάρβιτον, quasi βαρύμιτον, ut in Βάρ- ad HeS. Zouaras: Βασσάν' αισχύνη, 1j πικρία,, ήτοι βιτος docui ex Etym., Quamobrem ap. Athen. quoque παραπικρασμός, ό έστι Παροξυσμός. 14, [9 ] ubi vulgo legitur, Και γάρ βάρβιτος, ή + ΒΑΣΑΡΑ. χιτών τις Διονυσιακός ποδήρης Lydo- βάρμος, ιταί άλλα πλείονα, pro illo βάρμος non dubi rum. J. Poll. 7, 59 cf. Jablonski. de L. Lycaon. p. tarim reponere βάρμιτος. Νση minus suspectum est cxli. Vide Βασσάρα, βάρωμος, quod ap. Eund. legitur Sub fin. lib. 4. ubi ΒΑΣΚΕΤΓΑΙ Hesychio sunt φασκίδες, άγκάλα,ι. Η, nimirum ex Eupolide refert τόν βάρωμον καϊ βάρβιτον, Steph. t Ε Lat. Fascis. Soping. 15v Σαπφώ καϊ 'Ανακρέων μνημονενουσι, καϊ rijv μάγαbif, ΒΑΣΚΙΟΙ Eid. sunt δέσμαι \δεσμαϊ Alberti.] ώύν- και τά τρίγωνα, καϊ τάς σαμβύκας άρχατα είναι, γάνων. Sarmentorum fasciculi. Η. Stepb. f Pariter Η. Steph. 4 BapjQiros, Instrumentum musicum, cujus nomen barbarum esse dicit Strabo 10. p. 471 ut BaffKevrai e Lat. Fascis. Kuster. ΒΑΣΣΑΡΑ S. Βασσάρη,.ן{ Nomen υποδήματαs cujusdam, c. Ed. Casaub. Cf. Ejusd. not. ad Athen. 4. p ita dicti παρά rorg βάσει άρηρέναι: ut Lex. Aliam voci originem tribuit Zonaras. Persae hodie tneum vet. et Etym. tradunt. Hesychio vero auctore scribunt»xj^ij Barbud. v. Hammer. " Βάρβιτον, βασσάραι fuerunt χιτώνες, ους έφόρονν at Θρψκίαι βάκ~ χαι, Tunicae, quas gestabant Thracicae baochae: forsan τό, Athen ό βάρβιτος, * Φιλοβάρβιτος, e vulpinis pellibus: quia βασσάραι dicuntur etiam δ, ή, Amans lyram, Cantans lyra, " al άλώπεκές, s. άλωπέκων τινά 6'ίδη, ut LyCophr. Schol. Edd. " Βάρβιτος, Sinionid. 49. et Jacobs. Βάρβιτον, tradit. Pro quibus ap. Etym. haf?c inverse ordine ibid. Schol. ad Horat. p. 4. Fischer, ad Anacr. p. 4. leguntur: Λέγονται Βασσάραι αί Θμφκίαι βάνχη! Harles. ad Theocr Jacobs. Anth. 10, 309 χιτώνας ουν έφόρουν άπό τοΰ βάκχον Διονύσου, άπό τΰν Βαρβιτωδός, Lucian. 2, 337 Βαρβιηστής, Kuster. βησσών. Sed non sine mendi suspicione: quantum Aristoph * Βάρβος, Aristoph. Fr. 251." Schaef. Mss. qoidem attinet ad postrema ilia vv., άπό τοΰ βάκχον Διονύσου, άπό τών βησσών : nam quod ad prius attinet, + ΒΑΡΓΑΘΩΜΟΣ. υιός λύπης, Έβράίστί. Zonar. βασσάρας dici τάς βάκχας, confes&um est; paulo In Codd. varie scribitur nomen, Suid. Βαρ /αδώθ. ante enim et ipse ex Orione annotarat βασσάρανρτοprie Tittmann. Forsan Hebr. עצמה Ί2 Bar ozmtkli; quia signif. τήν βάκχην : et Lycophr. Schol. eod. Jes. 40, 29. a LXX. vertitur עצמה. י λύπη. modo. Quinetiam ex Athen. 5. [198,] idipsum patet, ΒΑΡΔΙΣΑΓΝΟΣ Suidae est ό τάς γυναίκας βιαζόμένος is enim in Bacchicae cujusdam pompae description«, Qui mulieribus vim facit, Qui niulieres vfolat Mera Se ταντα, inquit, μακέται, αί καλούμενα ι μιμαλ- et per vim stuprat. Hes. quoque Ampraciotas )( Βαρδί λόνες, και βασσάραι καί λνδαί, κατακεχυμέναι τάι τρίχας, καϊ έστεφανωμέναι, τινές μέν όφεσιν,αί δέ σμιλαξι dicere scribit τό βιάζεσθαι γυναίκας. Forsan igitur βαρδήσαγν03 scr. foret παρά τό βαρδήσαι τάς άγνάς και αμπέλω και κισσω κατεϊχον δέ ταΐς χερσίτ, αί μέν, γυναίκας: veruntamen et Ms. Suid. Cod. habet per 1 έγχειρίδια, α'ι δέ, όψεις. Eust. ver [989, 31.] β&σ~ βαρδίσαγνος. Η. Steph. σάρας esse dieit τάς είρψιένης τον Αιονύσβν τροφούς, ita ΒΑΡΔΟΙ. Poets qui cutn cantu laudes dicebant nominatas διά τό βάσιν έπ' άρφ ποιεΐσθαι διά τό μανιώδες : ut et paulo ante dixerat ras περϊ Βάκχον, s. ap. Celtas in convivits. Ita enim Posidonius ap. Athen. 6'. [246.] de Celtis loquens, Τά δέ άκούσματα τά! τοΰ Βάκχο» τιθήνας, dictas fuisse βασσάρας, λνίάς, αυτών είσίν οί καλούμενοι βάρδοι* ποιηταϊ δέ οΰτοι μακέτας, et μιμαλλόνας: allegorke autem τάs άμ*έλο»ί. Proprie itaque βασσάρα signif. τήν βάκχην; ex τυγχάνουσι μετ ωδής επαίνους λέγοντες. Apud Hes. paroxytonus scriptum Βαρδοί, cum hac exp. al 6δοϊ hoc veto βασσάρα dicta est ή κατωφερήί καί «άρτος παρά Γαλάταις: sed procul dubio perperam pro άοιγυνή, ut Etym. et Lex. meum vet. tradunt, sed rile 501. H.Steph. " Strabo 4, 302. Diod. S. 5, 213." gemino σ scriptum haben9 earn v., hoc simplici. Ifa Edd. " Βάρδος, ad Diod. S. 1, 354." Schsef. Mss. vero Lycophr. usum e9se dicunt: cujus vv. ad qaae t ΒΑΡΙΜΩΘ Ezech. 48, 28. ap. LXX. Ed. Bos. respiciunt, haec sunt in Alexandra, de Penelope (JlySSea, ή δέ βασσάρα Σεμνώε κασωρβνονσα κοίλανει δό- legitur pro Hebr. מריבת Meribat: Contentio, permutatione literarum. Rectius Ed. Complut. μααιβύθ. י ר! :U DADIV Γ. μονς Θοίναισιν, όλββν έκχέασα τλήμονος. Ubi Tzetz. quoque annotat, βασσάραν alias dici τόν ββλβόν, κ«* τό ύδνον, καϊ είδος αλώπεκος, και τήν βάκχην. au h. tem in 1. τήν πόρνην: quod patet etiam e sequent? Palatium, Basilica. Soping. Cf. Valck. Diss, de v. κασωρεύονσα, quod est πορνεύουσα, ut et Duris SamtUS scribit τήν Π^ΝΕΛΌΠΗΝ σόγγενέσθαι πάσι TDTS 217 Opusc. 1, Bap«, supra p. cccxxii. " Toup. Amnion. 29.; Valck. Animadv. 44. Wessel. Herod. J47. Koen.ad Greg.247 ad Diod.S. l, 108. Musgr. μνηστήρσι, Vocat igitur earn βαόσάραν, quod veluti Iph. A. 297 Jacobs, Animadv. 292.; Anth. 7, 116 furore quodam in libidiues rueret, ut αί βάκχαι, quae 8, 208. Brunck. Soph. 3, 505. *Βαρ/δ»κ, Brunck. βασσάραι dicuntur, Baccbieo qnodara et iympbato Sopb. 1. c." Scha!f. Mss. furore perhibentur agitatae fuisse. Rurautn Etym, et hunc senarium affert, sed sine auctoris nomine, T»>> t ΒΑΡΚΑ, αίδοΐον παρά Tapevrivois, καί περόνη. παντομήρφου βασσάρας λαμπυρίδος. Ubi βασσάραν Hes. Ε serie litemrum scrib. Βαρύκα. Kuster. Sed vide num Βαρύκα sit pro Mapi/ta. Alberti. pro Vulpe accipi patet e duoibus illis epitbetis παντομόρφου et λαμπνρίδος: quorum illud ei a:b omniformi + BAPKHNIM, quod et ΒαρκομμβΊν, Βορκοννεΐμ ant Βαρακηρείμ scribitur, est ap. LXX. Jud. 8, versutia, hoc vero ab albicante et nitente cauda, a pro Hebr. ברקנים Barkanjm : Tribuli vel Tribula. qua et λαμπο-vph nominatur, inditum est. Nec vero He$.: BupaKtvfoiv' άκάνθαις, σκόλοψ1. βασσάρα solum nomiiiatur ilia ipsa Vulpes, SED ET t. ΒΑΡΚΙΩΝ βοτάνη res έν Αίγύπτω. Hes. Cf. Βάσσαρο«: nam, ut Etym. refert, λέγεται Βάσσαρβς if Sturz. p. clxxiii. αλωπηξ κατά Ήρόδοτον. Itidemque Said, βάσσαρος, t ΒΑΡΩΜΟΣ 3. Βάρμοί, Iustrumentum musicunt mquit, άλώπηξ κατά Ήρό&οτον. Pro quo Βάσσαρο» pnscum, de quo Athen f. et c. Ista Hes. Η A BET Βασσαρίς : sic Η!mirum scribens, Baffσαρις, άλώπηξ, καϊ Βασσάρη, ita enim pro βασσάτη re- nomina suspecta videntur H. Stephano, qui βάρμιτον j K01. pro βάρβιτον rescribendum putat. " Vide Βάρμ. In Schneider. Lex. est י βάρωμον et * βάρμον." παρά. Kvpt/vaioit. Ac praeterea ap. Eund. est POSponendum videtur, quod iu vulg. ejus Edd. legitur, SESS. Βασαάρειος ab eodem. βασσάρα s. βαίσσάρη signif. Vulpem. Βασσάρεια, inquit, [" rectius Βασ- Γ u Γ ν,άρμος, Fischer, ad Anacr. p. r 4." Schaef. Mss. ΒΑΣΑ Hesychio est αίσχΰνη* Idem tamea et Bar oapta r ex Herod. 4, 192." Sebweigh. Mss.] ra άλωπέκεια σαν aflert pro αισχννη, ut Suid. quoque. Sed parum 01 Λίβυα λέγοναι, i. e. Vulpina. Ut vero ad Βασσάρα red earn, sciendum est ipsum demin. siguif,

19 non solum τήν βασσάραν άλωπβκα, sed etiam! τήν βα'ωσάραμ τήν βάκχην; ut Etym. et Lex, meum vet. testantur. Btn?yapt6«s, iqquiuat, αί βάκχαι παρά τό διάγειν εν βήσσαις, ο έστιν ορεινοίs τόποι!, ή παρα το βασσάρη τq λεγόμενον ννόδημα : sed praepostere atymologias has accommodantes derivato,! βασσαρίן cum primitive ipsius βασσάρα deferre eas debuissent. βασ Adbaec ut βασσάρα dicitur ή πόρνη, ita et σαρίs a Suida exp, εταίρα.,, πόρνη, afferente ex Epigr. Βασσαρί! Είρ^νόμη * σκοπελοδρόμο!, ή ποτε ταύρων Πολλά * τανυκραίρων στέρνα, χαραξαμένη. Praeterea a [, «Ο βασνάρα, Baccha, est POSSESS. Βασσαρικοϊ, [Ή, i. q. Βακχικοί, Bacchicus: ut accipi videtur iu: E- pigr. Στρεπτόν βασσαρικοϋן ρόμβο ν θιάσοιο μύωπα: ubi βησσα tamen Suid. exp. vopvueoif. Id^m sane Smd. ρικά esse dicit i. q. Διονυσιακά, cum tradit Soterichum sub Diocletiano imperatore scripsisse Βασσαρικά. Sed et Dionys. Afer, cujus ΤΙεριήγησι! etiamnum extat, Βασσαρικά scripsisse fertur, ut Eust, in ejus vita refert. Atque adeo Steph. B. ea Dionysii Βασσαρικά citat v. Εύρύσθεια, et v. Μαλοί. Ibi enim e Dionysii Βασσαρικών 1. refert MaXow fuisse έθνος Ίνδικόν τών άνθεστηκάτων τώ Διανύσω μετά Δηριά,δοιι. Ε quibus vv, sfttis liquet Βασσαρικών argumentum esse res a Baccho gestas: de quibus et Nonni Δωμ.ν σιακά. Η. Steph. f Bassariuin, nomen Bacchi et Bassar&m, tunicam Bacchicam, e Chald. בסדא [Busra:] IJva immatura, arcessit Kuhn, ad J. Poll. 7, 60. " Βασσαρέω, Bacchor, Anacr. (56, 6.) ap. Athen. 10, 427 * Άνυβριστϊ ώs αν ήδεωί rs βασσαρήσω." Seltweigb. Mss!. * Βασσαρεύε, ό, et * Βάσσαροί, pro eodem, Orph. Y. 44, 2. Βάσσαρε καί. Βακχεΰ." Edd. " Βασσάρα, Lobeck. Aj. p. 360., < Bac<«xpto ad Herod Βασσαριε, Koppiers. Obs. 119 Valck. Callim, 186. Musgr. Bacch ad Charit Jacobs. Anth. 11, 70. Βασσαρεύί, ad Horat- p. 46. Zeun. Βασσαρικόί, Phalaec. 3." Schaef. Mss. BAIT A, Itali vocant ύποδήματα, ut tradit Hes. H. Steph. ΒΑΓΓΙΖΑΚΡΟΑΕA. θάσσον έρχου. Λυδιστί. Hes. Similiter superius Βασκεττίκράλεα interpretatus est πλησίον έξεθοαζε. Λυδιστί KpoXta^e : et inferius : πλησίαζε θάττον: unde conjicere licet κρολία. vel κρολέα Lydis usurpatum fuisse pro Cito. Alberti. ΒΑΣΤΡΑΧΗΛΙΖΕΙ Hes. exp. τραχηλίζει, subjuugens, Boeotos βάστρακα! dicere τούs τραχήλους Eadem tradit Etymologus; at Lex. meum vet. sic babet, Βαστραχηλιάσαι Λ τραχηλιάσαι. Βάστραχα! γάρ τούs τρΐλ)φλου! λέγουαι. Η. Steph, ΒΑΣΥΝΙΑ,Σ, sub. άρτο! vel πλακοΰ!,. dicitur έφθόν πύρινον orals σύν μέ\ιτι, ut Athen. refert 14. [6.45,.] in sermone de plaeentis. H, Steph. t ΒΑΤΑΒΑΚΗΣ. Archigallus diptusfuiss«videtun ap. Phryges,, Jablonski-de L. Lycaon. p. exxxviii. TABULA GENERAL IS. BATANIA Hesyehio sunt τά λοπάδια, qui Sioulia peculiare esse h. v. addit; utetap. Athen. 1. [281..C.J laudantur KviW κεράμια, Σικελικά βατάνια, Μεγαρίκά πιθάκνια. Et Alesis ap. Eund. 4. [169. d.], οότωε δ' όψοπαιειν εύφυώ! Περί [τ-^ν] Σικελία» aiitos. έμαθαν, ώστε τούε Δειπνοϋνταε es [eis] βατάνιά γ' έμβαλείν ίτοίώ Ενίοτε τους οδόντας ύπο τή! ηδονής, Ibidem ex Antiphane : πολύπους [πουλύπους] τετμημένος» Έ βα-. τανίοισιν έφθόε. Ita enim reponeijdum pro βατάνοισιν,, (quod vulgatae Edd. habent) postulante metro. Ibidem et per.π dici πανάνια tradit, afferens ejus exempla ex Antiphane et aliis. At 12. [516. f.] ap. Eund. Alexis βατάνια eduliis annumerare videtur, cum ait: AW [μόνον] άπαλλάγηθί μου Κα,νδαύλους λέγων καϊ χοίρεα [χόρια] καϊ βατάνια, nisiintelligas Patellas cum itiooetis opsoniis. Η. Steph. f Cf. Πατάνια infia. " Βμτανων, Athen. 28. ad Mcer Koppiers. Obs, 8. Bergler. Alciphr Βατανείον, Koppiers. 1. c." ipi, Mes. - ΪΙ1 [. Schow + BATAPA. [Βαθάρα habet Cod. Ms. κλιή- Μο,κβδόνες. Πι/ρλόί' Άθάμαντες. Hes. Scriptura dubia. f. Sturz. p. clxiii. ΒΑΤΑΣ Tarentiais ό καταφερήε, Hes. Η. Steph. Β ATI ΑΚΗ, ή. Poculi genus, teste Athen. 11. [784. a. vel Ed. Schweigb. T. 4. p ubi ΪΙερσική φιάλη vocatur] afferente e Dipbilo 1. [p e.] Τραγέλαφοι, πρίστα, βατιάκη, λαβρύνιοs. Idem et cccsciii BaiHMKtov vocatur per demin. Pbilemo ibid. [p. 497 f ] ίπποτραγέλαφοι, βατιάκια, * σαννάκια. Ibid. [p f.] Didymus τόν λαβρίwwv dicit ομοιον είναι βομβυλιώ η βατιακίφ. Afiquanto ante [p a.] Βαηάνων legitur de vase :. itidem κρατήρ χρυσοί!, Κυρηναίων ανάθημα, βατιάνειον [βατιάκιον] άργυροϋν. Η. Steph.- t Bochart. Hieroz. Τ. 2. p confert GhalA. 8. not. Batiach: [Pep.] Cf. Sturz., p. clxi. בטיח t ΒΑΤΝΟΣ. αϋλό«. Μεσήνιοι. Hes. An βατόs scrib. ut vocetur tibia sic, quia perforata est 1 Alberti. ΒΑΤΟΣ est Mensurae genus, Hebr. peculiare, ut Luc. 16, [6.] εκατόν βάτουs ελαίου: ubi vet. Interpr. Centum eados olei: forsan seeutus ea exemplaria, reperiuntur enim qusedam, quae ibi κάδουs habent: nisi, forte βάτον et κάδον pro eodem accepit: nam ut aperte probat Georg. Agricola, ap. Hebraeos בת Mensura fuit rerum liquidarum, prorsus respondens Atticae amphorae, quae Gr. non modo μετρητή!, sed etiam κάδοs et κεράμων dicitur. Hieron. Comm. in Es. 5. tradit et ipse Batum in liquidis speciebus dici, sed capere decimam partem cori: aequalisque mensurae esse ephi in aridis. Itidcmque 14. Comm. in Ezech.,בת 45. Porro Batus, inquit, qui Hebr. appellatur eadem mensura est quae et ephi: et in speciebus tanturn liquidis, vini, et olei, et bujusmodi. Corns triginta habet modios, et in utraque mensura, h. e. tam aridarum quam liquentium, tenet principium. Deeima pars cori in his, quae modio mensurantur, appellatur Epha, i. e. tres modii: et decima pars cori in speciebus liquidis vocatur Batus s. Vadus: ut ejusdem mensurae sit epha et batus. Rursum in 1. paulo ante c. dicit batum facere tres amphoras, ut hie epha s. ephi facere tres modios : amphoram et modium pro eadem et aequali mensura accipiens, sed illam in liquidis speciebus, hunc in arentibus. Hes. βάτον s. βάδον esse dicit πεντήκοντα ζέστων, ut supra ex eo docui: Erasmus vero sextariorum LXXII, ex Josepho A. J. 8, 2. H, Steph. t Vide supra Βάδοϊ. -t ΒΑΤΤΙΚΕΣ. γυναίκες. Βοιωτοί. Hes. ΒΑΤΓΟΣ. Nomen cujusdam Cyrenaeorum principis: quem in maximo honore habuerunt, ideoque ei εξαίρετο ν έδοσαν το σίλφιον, et in numismatum altera parte Ammonis eiligiem cuderunt, in altera silphii, in ipsius honorem : quae planta erat pretiosa et valde odorata. Inde Proverb. Barro σίλφιον dicitur επϊ των σπανίαs τιμά! λαβόντων, lit prolixius docet Aristoph. Schol. Suid. et Erasm. in Adagiis. Ab eodem et Βάττου σκοπιά, Batti specula, nominatus est Locus quidam i!1 Libya, ut testatur Hes. Meminit Suid. et Batti cujusdam ίσχνοφώνον καί τραυλοϋ, Exili voce praediti et balbi. Sed idem is est cum priore, ut ex Herod, patet, 4, [155.] p Ibi enim de Cyrenaici illius Batti genere loquens, inter alia et ipse dicit, "Κρόνου δε περίίόντοε, ρξεγένετό οΐπά'ϊε ίσχνόφωνος καί τραυλόί, τω οΰναμα ετέθη Βάττοε. Ipse Vero Herod. eum poet adventum in Libyam ait transnominatum esse Βάττον, quoniam Λίβυε! τόν βααιλέα βάττον ι;αλεουσι, ipseque Libyae regnum obtinuit. Ab hoc porro Βάπ-ω ίσχνβφώνω τε καί rpa»x6> dictum putatur VERBUM Βαττολογέω, Loqiioriff^vws βίτραυλώς, ut Battus ille ; i. e. Exili voce balbutio, Exili voce sun! et lingua impedita balbaque, Lingua titubo et hajsito, Impedite loquor ct balbutio veluti Battus ille Ισχνόφωνος καί τραυλό!. Sunt qui velint esse Unum idemque verbum bis terve repeto inter haesitandum et titubandum lingua : a Batto quodam poeta inepto, qui in hymnis suis eadem crebrius iterabat: indeque poni 1 pro Nugari s. Nugas deblaterare, Garrire, Multa inaniter garrire, quae vix intelligi queant, ut nec 6 των ίσχνοφώνων καί τρανλΰν λόγοι facile percipitur : nam ut ipsi loquuntur impedite, ita aures audientis eorum verba percipere expedite et facile 110η possunt. Itidem certe ET Βαττολογία, (ή,) exp. non solum Tltubantia et offensio in loquendo, Haesitantia, sed etiam Multiloquium : Hesychio άργολογία et άκηιρολογία. Sane et accipi pro πολυλογίγ conjuncta cum άκαιρολογίγ άργολογίφ, discimus e Matth. 6, [7*] ubi Ghristus cum dixisset, ΐΐροσευχόμενοι δέ μή βαττολογή9ητε, ώσπερ οί εθνικοί, subjungit, Δοκοΰσι γάρ ότι 11 rfj πολυλογία αύτών έξακουσθήσονται: damnans preces non simpliciter longas, sed quae et prolixae simul sunt et inanes;

20 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN vanum enim plerumque est multiloquium s. loquacitas: unde et TheophyL ibi βαττολογίαν esse dicit τήν φλναρίαν: quale in precibus esse ait τό αίτεϊν τι τών γήινων, δόξα ν, πλοντον, νίκην : et βαττολογε Ίν, τό φλναρον είναι. Etym. quoque βαττολογίαν signif. ait τήν πόλνλογίαν : sed aliam nominis rationem afferens, nimirum άπό Βάττον τινόε'έλληνοε, μακρονε και πολνμήκειε στίχου! ποιήσαντοε εΐϊ τά είδωλα, ταντολογίαν έχονταε. Ab eodem Batto est et aliud v. NI- MIRUM Βατταρίζω, i. q. βαττολογέω, h. e.titubanter et inconstanter loquor, Impedite et haesitanter loquor, Balbutio, Offendo saepius in loquendo, Lingua impingo et impeditus sum, atque ita inter titubandum repeto verbum unum aut alterum quod impeditus mutilaram et truncaram : ideoque Inarticulate loquor et ita ut difficilius intelligar: in modum Batti illius ίσχ) οψώνον καί τρανλοΰ: licet Hes. κατά μίμησιν τήε φωνήε πεποιήσθαι ipsum velit, ut ποππνζειν. Cic. ad Att. 6, 5. Tijs ξνναόρον τήε έμήε ό έξελεύθεροε έδοξέ μοι θαμά βατταρίζων καί άλνων έν το'ιε ξνλλόγοιε: pro quo Ep. praecedente dixerat, Τήε δάμαρτόε μον ό άπελενθεροε έδοξέ μοι πρώην, έξ ων άλογενόμενοε παρεφθέγγετο, πεφνρακέναι τάε φήψονε. Ubi nota vicinae signif. vv. βατταρίζειν, άλνειν, άλογενόμενον παραφθέγγεσθαι: et βατταρίζειν optime respondet τω παραψθέγγεσθαι, i. e. Perperam voces et sonos efferre, lingua nimirum impedita, s. titubante et heesitante, ut τών τρανλών lingua impingere saepe et offendere in 10- quendo solet nec expedite enuntiare animi sensa. Bud. interpr. ibi, Visus est inihi prae timore et conscientia vix effari posse ; recte : signif. enim μόγιε λαλείν et haesitare : ut et ap. Lucian. Jove Tragoedo [27 ] de Timocle quodam dicitur, Έν πλήθει δέ ειπείν άτόλμότατόε έστι, καί τήν ψωνήν ίδιώτηε καί μιξοβάρ βαροε ώστε γέλωτα όφλισκάνειν διά τοντο έν ταίε σννονσίαιε, ον σννείρων, άλλά βατταρίζων καί ταραττόμενοε. Ubi aperte indicatur quid sit βατταρίζειν, nimirum οΰ σννείρειν, sed ταράττεσθαι in dicendo : h. e. non perpetuo et aequali tenore quasi nexa proferre verba, sed in iis turbari ac haesitare, eaque ista haesitatione et titubatione intercidere et a se invicem divellere. Etym. quoque et ipse a Batto illo Cyrenes principe, μογίλάλω όντι, tradit βατταρίζειν dictos fuisse τονε μή * εΰθνστόμονε, μηδέ τρανή κεχρημένονε rrj γλώττη, άλλ' έπισεσνρμένωε φθεγγομέvovs καί παρασήμωε. Annotat tamen et ipse hoc βατταρίζειν, ut βαρβαρίζειν et ποππΰζειν, dictum videri κατά μίμησιν τήε φωνήε : idque videri verisimilius ; nam ο Βάττοε, inquit, πρόε τό έπέχεσθαι τήν φωνήν ώνόμασται, τρανλίίων καί τόν τοιοντον ήχον προφερόμενοε. Nec vero pro Balbutire solum ponitur, sed etiam pro Blaterare, Garrire, Inanes nugas deblaterare, Effutire meras nugas : quibus nimirum aures audientium non minus offenduntur quam balborum titubantia. INDE Βατταρισμόε, ό, Titubantia et haesitantia, Linguae impedimentum et offensio in 10- quendo. Theophyl. discriminare βατταρισμόν videtur a βαττολογία : cum enim βαττολογίαν esse dixisset τήν φλναρίαν, subjungit paulo post, Βατταρισμόε δέ έστιν ή άναρθροε φωνή, ώε ή τών παιδιών. Hes. tamen pro uno eodemque accipit βατταρίζειν et βαττολογείν, itidemque βατταρισμόν et βαττολογίαν. Nam ut βατολογία ei est άργολογία et άκαιρολογία, ita βατταρισμοίε quoque exp. φλναρίαιε. Notandum ero ap. eum simplici τ scribi βατολογία, ut Baros quoque pro Barros unico τ scriptum reperiri supra docui. Sed et Barapirrais itidem uno duntaxat r scriptum habet, quod exp. το'ιε βαταρίζονσι: nam et hoc unico ap. eum τ exaratum est: ut ap. Eust. quoque p. 36"7. ubi βαταρίζαν et τρανλίζειν dici ait έ7τί τών δνσεκφόρωε, καί σκληρώε, καί τραχέωε λαλούντων. Est autem hujus nom. SING. Βαταριστήε, s. Βατταριστήε, [οϋ, ό,] signif. Is qui solet βαταρίζειν, loquitur, e. Titubator, Haesitator, Qui impedite.נ Qui in loquendo saepe impingit et offensat: vel etiam Nugator, Blatero. H. Steph. " Βατταρίζω, Jo. Damasc. Ep. ad Theoph. de Imagg Ed. Combef." Boissonad. Mss. " Zonaras Lex Nicetas Ann. 15, 1. 17, 5. Pierson. ad Mcer Glossae: * BarniXaXos Garrulus. Simplic. ad Epict. SCRIPTT. GR. OBVIARUM ΠβρΙ τών καθηκόντων * βαττολύγων, pro άκαιρολόγων." Edd. Bcm-ολογέω, Wakef. S. C. 5, 8. Βατταριζω, ad Mcer. 197 Τ. H. ad Aristoph. Π. p * Βαττιάδηε, Τ. Η. 1. c. Jacobs. Anth. 7, 280," Schaef. Mss. "Βατταριζω, Dio Chrys. 1,317." Wakef. Mss. F ΒΑΥΚΑΑΙΣ. Poculi genus Alexandriae usitatum; unde dicitur καταβανκαλίζειν. Athen. ll.p.784. b. vel Ed. Schweigh. T. 4. p Sturz. p. clxx. f BAYPION, η Βνριον' τήν οΐκίαν κατά Μεσαπίονι, Etym. Μ, ν. Εΰβΰριον, secundum emendationem Sylburgii. " Vide Βνριόθεν, et Schneider. Lex. v. Bvpwv." Edd. f BAXEIM. Micha 1, 10. ubi in Ed. Bos. pro Hebr. בכו אל תבכו Bac0 al tibcil Plorando ne plorate, legitur Ένακείμ μή ανοικοδομείτε, Aldi Ed. habet έν Βαχείμ. בכו Complut. έν Βακεΐν, tamquam esset nomen loci. Cf. Schleusner. N. Thes. Philol. Crit. p ΒΔΕΑΑΙΟΝ, ov, τό. Bdellium, arbor Saracenica s. Bactriana, fundens cognominem sibisuccum s. lacrymam. Qua de re prolixe Diosc. 1, 81. et Plin. 12, 9. ubi et alia ejus nomina referunt. Gal. ad Glauc. et Σκνθικον βδελλίον meminit. Idem et Βδελλα dicitur, ut ex Hes. patet: ei enim βδέλλα non solum est είδοε σκώληκοε, sed etiam βδέλλιον. Nec vero ea Hes. tantum, verum et ex Arriano et Gal. Ille enim in suo Περίπλω Maris Rubri, Φέρεται δέ άπό των τό πων νάρδοε, κόστοε, βδέλλα, έλέφαε. Hie vero de Comp. Med. κ. Ύόπονε, meminit βδέλληε 'ύνυχοε, et de Antidot. 2. βδελλίον όννχοε. Putatur autem βδέλλα s. βδέλλιον όννξ nominari, quoniam unguis humani colorem imitetur, vel quod uuguis odorati odorem referat in suffitu. H. Steph. f Diosc. 1, 80. tradit nonnullos βολχόν dicere. Hebr. est בללח Bdolach. " Trail. 6". p. 88. * Βδελλ^ω, Antyllus et Gal."Edd. t ΒΕΒΏΝ. κάθεξιε η κώλνσιε, nomen Typhonis ap. iegyptios. Plut. dels. p Jablonski. Op. 1, 51. t ΒΕΔΕΚ. Legitur ap. LXX. 2 Reg. 12, pro Hebr. בדק Bedek : Fissura, Rima. t ΒΕΔΥ. Aqua vel Aer ap. Phryges. Jablonski. de L. Lycaon. p. exxxviii. " Clem. Alex. 673." Edd. t BEEAZEBOYA vocatur Priuceps daemonum Matth. 12, 24. Luc. 11, 15. Hebr. בעל זביל Baal sebul, quod vertitur Dominus domus ccelestis: cf. Michaelis Supplem. ad Lex. Hebr. p Ab aliis vero Dominus stercoris. Nonnulli rescripserunt cum בעל זבוב Hebr. Hieronymo Βεελζεβονβ, quod est Baal sebub, 2 Reg. 1, Idolum Ecronitarum : quod a LXX. Βάαλ μνίαν vocatur, Dominus muscarum. t ΒΕΕΑΣΑΜΗΣ. Kvptos ovpavov ap. Phoenicios, nomen Solis. Sanchoniatho. Hebr. בעל שמץ Baal samajin. t ΒΕΕΑΦΕΓΩΡ. Idolum Moabitarum et Midianitarum. Num. 25, Hebr. בעל פעור Baal Peor. Zonaras: Βεελ' ό Κρόνοs. Φεγώρ τόποε έν ω έτιματο. Etyin. Μ. exp.: Βήλ έν Φεγώρ. + ΒΕΖΕΚ. άστραπή τι!. Ιεζεκιήλ. Hes. Respicit Ezecb. 1, 14. ubi LXX. vel Tbeodotio v. Hebr. pq Basak : Fulgur, in versione servarunt, scribentes Βεδεκ. + ΒΕΘ legitur 1 Reg. 5, 11. in Cod. Alexandr. Τών Ο pro BatO, quod habet Ed. Bos. Vide supra Βαίθ. t ΒΕΘΗΑΟΝ. οίκοε Θεοϋ. Hes. Hebr. בית אל Beth el. Vide supra BatOijX. t ΒΕΘΥ. Aer, ap. Macedonum sacerdotes. Sturz. p. clxiii. ΒΕΙΔΙΟΣ, Suidae ό ένδοξοε. Eust. [p. 1453, 11.] ap. Laconas refert βειδίονε dici τονε άρνονταε. Η. Steph. ΒΕΙΕΑΟΠΕΣ Hesychio sunt 'ιμάντεε, ols άναδοΰσι Λακεδαιμόνιοι τουε νικηφόρονε Lora, quibus Spartani redimiunt victores. Suidae simpliciter sunt oi λώροι, at Eustathio[p. 1453, 10. sq.] Ιμάντε!, qui et ipse Laconicum esse tradit. H. Steph. ΒΕΙΚΛΔΕΣ, Hes. teste, sunt Laconibus δέρματα

21 TABULA GENERALtS. cccxcv θρεμμάτων νόσω θανόντων Morticinarum pecuduin Bacchanalia." Edd. " BevSis, Fischer. Ind. Palaeph. pelles. Η. Steph. ubi et de *Βενδίδια : Timaei Lex. 62. et n.: Thom. ΒΕΚΚΕΣΕΛΗΝΟΣ. Cf. Προσέληνος. Notandum M. 33. Toup. Opusc. 1, 492. ad Diod. S. 2, 356. est, unico etiam κ scribi ap. Suid., idque in Ms. etiam Βένδεια, Fischer. Ind. Palaeph." Schaef. Mss. Cod.; ut et non solum Βέκκοϊ ibidem scribitur, sed f ΒΕΝΕΦΟΙΚΙΟΙΣ. (Cod. K. ( Βενεφοικία άπαν Βεκοϊ etiam; diciturque id Phrygum autiquissima elsos χάριτος re καί δεξιώσεως' τής γάρ τών Λατίνων lingua signif. άρτον, Panem : ut Herod, quoque docet 2, [2.] ap. quem Codd. nonnulli scriptum habent διαλέκτου ουσα ή λέξις εύεργεσίαν δήλοι. Zonaras. κεκός pro βέκκος: sed perperam fortassis κ cum β + ΒΕΡΑΙΔΟΝ. ξύλον, (addit Cod. Κ. καί τό * κοντάριον) et Βέρεδον το κοβύτουρον. (Cod. Κ. κούντουρον.) commutato ob affinem figuram; nam a, quo veteres librarii usi sunt interdum pro β, figurae similitudine Zonaras. proxime accedit ad κ. Itaque βεκεσέληνοε s. βεκκεσέληνοε de antiquissimo dicitur, quique annis antecedit θαυμαζόμενον μαργαρίτην λίθον, teste Eust. [p. 759, ΒΕΡΒΕΡΙ, Indica lingua dicitur οστρακον φέρον τον αϊτό ro βέκκοε et αύτήν τήν σελήνην, ut οί προσέληνοι 50.] qui ipsum esse dicit κτένι παραπλήσιον, λείον. 'Αρκάδεε. Et quoniam antiqui feruntur fuisse simplicissimi, imo etiam stulta quadam simplicitate prae- όστρέων πολύ πλήθος τών λοιπών εν δέ ίδιον, ο καλοϋ- Sic Athen. 3. [p. 93. b.] Τίνονται δέ πορφύραι τε και diti, fit ut plerumque accipiatur et pro Annoso et σιν έκείνοι βέρβερι, έξ ου ή μαργαρ'ιτις λίθος. Η. Steph. pro Stolido : exp. enim solet άρχαΐοϊ et άνόητος: a ΒΕΡΚΙΟΟΣ. (Scrih. «Βερ Is. Voss.) έλαφοε. nonnullis etiam σεληνόπληκτοε et άπόπληκτοε. Sed ea Lacones. Hes. Supra Βείριξ έλαφοε. exp. aliud etymon requirit. Apud Hes. Βεκόϊ est ΒΕΡΝίΙΜΕΘΑ Lacones dicunt pro κληρωσώμεθα, scriptum oxytonws, quod non solum dicit Phrygibus signif. Panem, sed exp. etiam άνόητοε, Demens, A- mens, Stolidus. H. Steph. + Aristoph. Nub ibique Schol. In Zouarae Cod. aliquo scribitur: Βεκκεσέληνοε σεληνύβλητος, άνοητότατος. " Hipponax ap. Strab. 8. p. 52. Gal. Diff. Pulsus 2, 3. ad Apoll. R. 4, 262." Edd. " Βεκκε ^λ)>ν0ϊ, Wessel. Herod. 104.; Diss. Herod. 42. Kuster. Bibl. Chois. 72." Sch!ef. Mss. ΒΕΚΚΟΣ s. Βέκοϊ et Βεκόϊ. Vide in praeced. Βεκκεσέληνοε. Η. Steph. t Vocem Bee s. Βεκοϊ Paphlagonibus quoque fuisse in usu e Schol. Aristopb. 1. c. monet Jablonski. de L. Lycaon. p. cxlviii. " Βεκ, Schol. Apoll. R. 4, 260. Βέκκοϊ, Eust. ad Dionys. P. p. 144." Edd. " Wessel. Herod Kuster. Bibl. Chois. 72." Scheef. Mss. ΒΕΚΥΛΟΣ. Suidae προβατώδηε Ovinus* H. Steph. ΒΕΛΕΒΑΤΟΣ. Babyloniis ό τοϋ πυρός άστήρ, teste Hes. Η. Steph. f Vide infra Δελέφατ. t ΒΕΛΙΑΛ. Theodotio ipsam v. Hebr. בליע^ Belijaal: Vilissimus, Nequam, conservavit Jud. 19, 22. Schleusner. N. Thes. Philol. Crit. p. 559 t ΒΕΛ1ΑΡ. δράκων. Hes. Positum videtur pro βελιαλ, quo Satanae nomine scriptt. Ν. T. utuntur. Zonaras: Tj7 Εβραίων φωνή τόν άποστάτην δηλοϊ' ο 'Απόστολος [2 Cor. 6, 15.] τίs δέ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ ; t ΒΕΛΙΝΟΣ. Belenus, Aquilejensiuni numen, A- polio, ut ferunt. Herodian. 8, 7 ubi perperam Βελίϊ legitur. Salmas. in Jul. Capit. p A. ΒΕΛΛΙΑΙ Hesychio ευκίνητοι. Βέλλιον autem I- dem Cretensibus esse dicit άτυχες Infortunatum. H. Steph. f Ad alterum Alberti. confert βαλίαν quod Hes. exp. ταχύν Velocem ; ad alterum vero * Γελσόν άτυχες. ΒΕΛΛΙΡ, Eod. teste, Laconibus est τρυφαλιά. Η. Steph. f Leg. τρνφάλεια Galea. Kuster. ΒΕΛΛΟΚΥΝΗΣ. [Βελλούνηε edidit Alberti.] lisdem Laconibus est τριόρχηε, teste Eod. H. Steph. t ΒΕΛΦΕΡΩΡ. Vide supra Βεελφεγωρ. f ΒΕΜΒΡΑΝΑΣ. [pro Μεμβράνας.] 'Ρωμάίκωτερον άδια τά είλητα έκάλεσεν άπό τής έν 'Ρώμγ συνήθειας φόριας τη λέξει καταχρησάμενος, άφ' ής δή καί έγραφε τήν έπιστολήν. Zonaras. Lat. Membranas. t ΒΕΝΑΙΑΙΟΣ. Mensis nomen ap. Bithynos, qui Gr.'Αρτεμίσιοε dicitur. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxlvii. BENAK.Thracum lingua dicitur ή Άρτεμιε Diana, teste Hes. Lucian. inter barbarorum Deas hanc refert, ap. quein paroxytonws scribitur Βενδίί, in Jove Tragaedo. [c. 8. Palaeph. Hist. Incredib. 32. Βένδειαν vocat.] Inde Βενδιδία εορτή! quaedam dicta Athenis, in honorem ejus agitari solita, quam etbev8«8e1a appellant plur. sub. Ιερά. Plato P0L 1. sub fin. [p a. Ed. Steph.] Ύαϋτα δή σοι ε'ιστιάσθω έν τοίς Βενδιδείοιε. At sing, ro Βενδιδειον, sub. itidem ιερόν, dicitur Fanum Bendidis, Templum Bendidis. Xen. Hell. 2. [p D.]"H φέρει itpos τε τό ιερόν τήε Μουννχίαε 'Αρτέμιδος καϊ τό Βενδιδειον. Η. Steph. " Orph. I, 266.Toup. Emendd. 2, 271. Glossae: * Βενβίλια teste Hes., qui et Beppeai mox affert pro Η. Steph. κληρώσαι. f ΒΕΡΣΕΧΘΑΝ l Sam. 6, 8. in Ed. Rom. τών Ο legitur. Vox corrupta ex Hebr. בארגז Baargas : Incista. Alii scribunt Βερσεκαθάν. Cod. Alex. 'Αργόζ. Sed v. 15. Ed. Rom. habet Έργάβ. ΒΕΣΚΕΡΟΙ, Hes. teste, dicuutur άρτοι ύπο Λακώνων. Η, Steph. f ΒΕΣΤΙΑ. τά θηρία κατά 'Ρωμαίους. Zonar. Lat. Bestiae. f ΒΕΣΤΙΑΡΙΟΝ. παρά 'Ρωμαίοις, ένθα ή αναγκαία άπόκειται έσθής. Zonar. Lat. Vestiarium. t ΒΕΣΤΙΑΡΙΤΗΣ, vox qua utitur Zonar. interpretaturus v. Χοσβαίτης. Lat. Vestiarita. Β&τον. ΒΕΣΤΟΝ. το ιμάτιον, ύπο Λα κώνων' oi δέ 1 Διογένης. Etym. Μ. ΒΕΤΗΣ. [Al. BaiVjjs ] Hesychio est το άπόκρυφον μέρος τοϋ ίεροϋ Secretior tempii pars, Adyta. Η. Steph. f Hebr. בית אש Bet-esch : Ubi sacer igois custodiebatur. Pergerus. " Vide BaiVa." Edd. f ΒΕΤΡΑΝΟΣ. [Berepacos Suid.] b άπολυθεϊς τής στρατείας' έπι είκοσαετίαν δέ ούτοι έδυύλευον. Zonar. Lat. Veteranus. f ΒΕΤΩΝ. ό πάνυ εύτελής. Zonar. " Vide Bairas in Βαίτα." Edd. ΒΕΥΑΟΣ. Vestis genus varium aut puipureum. Etym. enim et Lex. meum vet. βεύδεα esse dicunt ποικίλα rj πορφυρά ιμάτια, afferentes Callim. Έν δέ Πάρω κόλα τε καί ποικίλα βεύδε ίχονσαι. Didymus vero, ut tradunt iidem, exp. δέρματα, dici scribens quasi βοεύδεα, ut sint βόεα δέρματα, in quibus est εϋδειν : vel etiam τά ευδία ν παρέχοντα ήμϊν. Herodian. pleonasmo ros β παρά το εϋδειν dici autumat. Etym. vero rursum annotat esse non solum γυναικός ιμάτιον πολυτελές, sed etiam Urbis nom. : ap. Hermionenses vero etiam άγαλμα : ut Hesychio quoque βεϋδος est στέμμα τι, και ιμάτιον γνναικείον, καϊ πόλις, καί άγαλμα. Apud J. Poll, vero 7, [49.] scriptum βεϋθος. quod itidem inter έσθήτων είδη numerat, e Sapphone afferens βενθος κιμβαρικ'υν, dicensque id esse διαφανή χιτωνίσκον. Η. Steph. " Callim. 1, 502.; Valck. 293." Schaef. Mss. t ΒΗΘΕΣΑΑ. Piscina Hierosolymae, Jo. 5, 2. dicta nomine Syro-Chald. בית חסלא Bet hesckl: Domus misericordiae. ΒΗΘΥΛΟΣ. Suidae είδος όρνέον, cujus Etym. quoque meminit. In Lex. meo vet. scriptum Βηθύλλος, paroxytonws et gemino λ, diciturque τροπζ τοϋ δ vocari quasi δηθύλλος. Η. Steph. t ΒΗΛΘΗΣ. ή Ήρα, tj 'Αφροδίτη. Hes. Βήλθιε Be- בעלתח Baalah aut בעלה Hebr. rosus ap. Joseph. [Baaltah: Domina.] Bernard. Vide supra Βααλπί. t ΒΗΛ10Ν. Templum Beli. Dan. 14, 21. secundum LXX. f ΒΗΛΟΣ. ουρανός καϊ Ζεύς. Hes. Αι os Β ήλου Babylonii meminit quoque Herod. 1, 181. et Sanchoniatho. Cf. supra Βαάλ. Etym. Μ. Β^λό«τινέε κατά Χαλδαίονε την άνωτάτω τοϋ ούρανοΰ ιτεριφέρειαν 01 δέ, κατά Δρύοπαι, τόν "Ολυμπον. + ΒΗΛΟΣ. ΓΟ ϊστίον, 'Ρωμα'ίστί. Zonar. Lat.Velum. f ΒΗΡ. τό φρέαρ. Syri. Hes. Zonar. Phoenicibus hoc

22 ccclxxxii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. tribuit, quod idem valet, Ab Hebr. באר Be6r, pro quo Syri בר Bor: Puteus. Kuster. ΒΗΡΗΚΑΣ quoque, teste Hes.,nonnu]]i esse dicunt μάζας άνωθεν κέρατα έχούσαι. J. Poll. [6, 77 ] μάζα! μεμαγμέναι διηθημένων τών άλφίτωγ* Factas e farinis percolatis. Athen. quoque 3. [114. f.] inter μάζα! numerat καρδαμύλην, και βήρακα [βήρηκα edidit Schweigh.] και τολύπαι, καϊ'αχίλλειον, et ex eo Eust. p [lin. 29.] qui ibidem et haec affert e Lexicogr. quopiam, Βήρηκες, φυράματα μαζών, καϊ αίτολυύ παι τών έρίων. Rursum Hesychio βήρηκες sunt μάχαιραι όρθαί: sed addenti, quosdam simpliciter dicere esse μαχαίρας, Gladios. H. Steph. f Vide supra BapaKes et Βάρηκες. " Βήραζ, Hesychio μάζα μεγάλη." Η. Steph. t ΒΗΡΙΟΝ. ένδυμα μοναχικύν. Zonar. I. q. * Βήpos et Βίρρος. Lat. Birrus. Βήρον et Bippov esse Lacernani, communem vestem, Salmas. docet ad JEI. Lamprid. p E. Vide infra Βίρρον. * " Βήρρον, * Βijpfiiov, ad Moer ad Lucian. 1, 366." Schaef. Mss. t ΒΗΡΟΥΘ. Nomen feminae. Sanchoniatho. Hebr. Berit, nomen idoli Jud. 8, 32. Bochart Canaan ברית 2, 2. f BHPOYTI. τήν ϊσχύν. Phoenices. Steph. B. v. Βηρυτός. Bochart Canaan 2, 12. scrib. putat Bjjpowr, quod ex Hebr. בירות Berit: Robur, ab אביר Abir : Validus, derivat. t ΒΗΡΥΛΛΟΣ in India inventus lapis. Dionys. P Bochart Canaan 1,14. e Chald. בללר Belitr per transpositionem literarum deducit nomen. Cf. Buxtorf. Lex. Chald. p " Βήρυλλος, ό, ή, Beryllus : Gemmae s. Lapidis pretiosi nomen. Tryphiod. Γλαι/- κής βηρύλλοιο καϊ αίμαλέης άμεθύστου: ubi nota γλαυκήν vocari hanc gemmam, quoniam, ut Plin. testatur 38, 5. Probatissimi berylli sunt, qui viriditatem puri maris imitantur. Sic et Dionys. P. Υγρής βηρύλλου γλαυκήν λίθον. Legitur ET Βηρύλλιος λίθος pro βήρνλλος, Ezech. 28. VV. LL. vero et Βηρύλλων pro eodem dici tradunt. Est alioqui Βήρυλλος et Herbae genus, Hes." H. Steph. " Dionys. P Ναι μήν καί χρυσοίο φέρει χαριέστερον αλλο, Υγρής βηρύλλου γλαυκήν λίθον, ή περί χώρον Φύεται έν προβολής, όφιήτιδος ένδοθι πέτρης. Anal. 2, 242. <( δι Ίι β. Reiz. Pra;f. ad Mus. Francianum p. xi. Briickmann iiber die Edelsteine 97." Edd. " Βηρυλλοί, Jacobs. Animadv Lucian. 2, 111. Β^ρυλλιοί, Bast Lettre 97." Schaef. Mss. בירות Hebr. f ΒΗΡΥΣ. ιχθύς. Hes. Leg. ισχύς, ex. B7;pom Beritth : Robur. Berkelius. Vide supra ΒΗΣΑ, ut Eust. [1405, 16.] ex Athen. refert, dictuni fuit quoddam ποτήριον παρά Άλεξανδρεΰσι,πλατύτερον έκ τών κάτω. μέρων, έστενωμένον άνωθεν. Apud Hes. est et Βησίον nomen ποτηριού. Η. Steph. f Apud Athen. 11. p b. (Ed. Schweigh. T. 4. p. 224.) scriptum est βήσσα. Quod vero legitur ap. J. Poll. 6, 96. Βησιακόν, id e βατιάκιον corruptum esse docet Schweigh. ad Athen. 1. c. et ad p d. Cf. Sturz. p. clxx. ΒΗΣΑΣΑ, Syriaca voce, dicitur Agrestis ruta, teste Diosc. 3, 53. H. Steph. ΒΗΤΑ. Elementum secundum alphabeti ex Hebr. T. Bet manasse perspicuum est. H. Steph.Thes. בית l.p. v. " Lucian. 300.: adv. Ind. 866'. Plato Theaet. 1, 203." Edd. "Jacobs. Anth. 10, 146." Schaef. Mss. ΒΗΤΑΓΩΝ, ap. Phoenices, Saturnus dicitur, teste Etym. H. Steph. f Confert Βηθδαγών 1 Maccab. 10, 83. Hebr. בית דגלן Schleusner. ad Etym. Bis peccat Etym., qui nomen templi pro deo habet, et Dagonem pro Saturno, cujus frater est, auctore Sanchoniathone. Bochart Can. 2, ΒΗΤΕΙΟΣ. πίναξ, Zonar. Igaota vox Lexicis. Tittmann. + ΒΙΒΛΟΣ. Vide infra Βύβλοι. i ΒΙΓΛΑ, παραφυλακή νυκτερινή. Etym. Μ. v. Φρυκτωρείν. Lat. Vigilia. t ΒΙΔΙΑΙΟΙ. Magistratus quidam Lacedsemone, quinque numero, ap. quos cura certaminum ephe-, B/S * Ad Herod Paus. 3, borum erat. Brunck. Soph. 3, 506." Schaef. Mss. t ΒΙΖΑΚΙΩΝ. μικρών λίθων. Zonar. " Βιδά*«κ, Lapillus, Macar. Homil. 17. Suid." Edd. f ΒΙΚΑΡΙΟΣ. διάδοχοι, παρα! Ρωμαίοι ' Zonar. Suid. Lat. Vicarius, t ΒΙΚΑΣ. σφίγγα*. Hes. Boeoti, ni fallor, pro σφίγγει dicebant βίκε! 8. φίκει, Kuster. " Vide Β il" Edd. f ΒΙΚΟΣ, το άγγείον καϊ τό σπέρμα. Zonar. Yocem peregrinam censet Schneider, in Lex. Apud LXX. Interprr. Jerem. 19, J, 10. βίκοι legitur pro Hebr. Bakbuk : Lagena. בקבוק " ΒIKOS, [ό,] Hesychio est στάμνοι 3>τα έχων, Vas aut Urna habens ansas. Aut etiam Doliolum. Hieron. enim, quod LXX. Interprr. ap, Es. 19. vocant βίκον όστράκινον, reddit Doliolum testeum. Eubulus sane ap. Ath«;n. 1. σταμνάρια et βίκου! pro eodem accipit. Nam ut ibi dicit, Σταμνά ριά τ ο'ίνου τοϋ φοινικίνου: ita etiam Φοινικίνου βΐκόι Tis ύπανεώγνυτο. Sic Xen. ap. Suid. "Επεμπε βίκου! έπιδεείι οίνου. Rursum ap. Athen. 3. ex Archest*. και Σικελού θύννου τέμαχοι Τμηθέν, οτ έν βίκοιπι τινριχεύεσθαι έμελλεν, Eust. quoque βίκουs esse dicit οίνοδόχα άγγεία, ap. Xen. et alios, sed in illo Arehestr. 1. dici έπϊ μειζόνων όστρακίνων σκευών : viderique hunc ταριχευτικόν βίκον eundem esse cum άμφορεί, cum mox de scombro dicat idem Archestr., πριν έ! άλμυρόν ϋδωρ Έλθεϊν άμφορέω! : vulgo eum βιτίναν dici. INDE Βικίον ET Βικίδιον, (τό,) demin. Urpula, Urceolus, Doliolum: vel Laguncula: aut etiam generalius Vasculum. Diosc. 1, 96. BiiXe els βικίον ΰελοϋν, έχον μέλι' και τήν άρχήν τοϋ λίνου περιδ η σας τώ στόματι τοϋ βικίου, πωμάσαι άπόθου. Apud Suid. vero alterum demin. βικίδιον legitur. Sed eodem Lexicogr. teste, βίκο! est etiam σπέρμα quoddam : idem procul dubio quod peculiariter Asianos appellare βικίον tradit Gal. Lat. Vicia. Vide Άφάκη. BetKovs, Hes. dici scribit του! πίθου!, Dolia. Βυκίοκ, τό, Vasculum quoddam, VV. LL. perperam pro βικίον." H. Steph. " Gl. BtKoV Vas vinarium, Cyathus. *! Βίκο Vicus. Βικίον Vicia, Doliolum. Βίκια, χόρτοs Vicia. Apud Paul. iegin. 7, p est * Βήκος. Xen. Κ. Α. 1, 9, 25. Ο'ίνου βίκους ήμιδεείς. Herod. 1, 194. Μάλιστα δέ βίκου! ψοινικήίου! κατάγουσι οίνου πλέουι, ubi Schaef. φοινικηίου, Ut Ephipp. ap. Athen. 1. p. 29. p. 58. et 14. p βίκον φοινικίνου et φοινικικού, sub. ο'ίνου. Lucian. Dial. Meretr. %σχάδων βίκον. Phot. Οϋροδόχην' τήν άμίδα, Ξενοφών, οϋριον δέ βίκον, 'Αντισθένη!. Vide Interprr. Hes. ad *0ύρώμβικον." Edd. " BiVos, Zeun. lud. ad Xen. K. A.; Schneider, ad 75. Brunck. Aristoph. 2, 227. Albert. Peric. Cr. 70. Βικίον, Βικίδιον, Albert. I. c." Schaef. Mss. t ΒΙΚΤΟΡΑ. Victorem. Suid. t ΒΙΟΛΑ, πέδιλα, υποδήματα. Zonar. " Ε. Η. Barker. in Classical Journal 25, , 382. qui fallitur credens βίολα satis sanum esse voc. Verior lectio est βηλα. Vide Schneider. Lex. v.. Βηλόί." Edd. BIPPONSuid. esse dicit Ιμάτιον'Ρωμα'ίκόν, de quo supra in Άτραβατικόι. Η. Steph. t Lat. Birrhus. Vide supra Βηρίον. " Arte mid. 2, 3. Cf. Έι/wrwpis, Μανδύη, Χλαμύι." Edd. ΒΙΣΒΑΙΑΣ έορτήν, ait Hes. v. Βίσβηκ, Messapios vocare, quae sui temporis hominibus κλαδευτηρία diceretur. H. Steph. " Lege Κλαδευτήρια." Edd. t ΒΙΣΕΗΤΟΝ. έπινέμησιι τετραετία!. Zonar. Etym. Gud. Lat. Bissextus. " Diod, S. 1. p. 44. Phav. 156 " Edd. t ΒΙΣΤΑΚΙΑ. Vide infra Π σ7άκ α. t ΒΙΣΤΑΗ. ό βασιλεύς, παρά ΤΙέρσαιι. Hes. Scr'iT bunt hod ie Persae Sipehbed. v. Hammer. supra. t ΒΙΣΤΙ APION, pro Βεστιάριον, quod vide ΒΛΑΓΙΣ Laconibus est κηλίς Macula, Hes. H. Steph. + ΒΛΕΕΡΕΙ. οίκτείρει. Boeoti. Hes. ΒΛΗΤΥΡΙ est χορδής μίμημα, ut ex Juba refert Suid. quem vide. Hes. habet ΒλίΥυρί. Η. Steph. t Zonar. : Βλίτηρι όργανον μουσικόγ, φησιν 'Id/3as* σκίνδαφον δέ, μίμημα χορδήι. ΒΛIΚΑΝΟΝ, (ut et Etym.) et Βλίχαν Hes. dici scribit βάτραχον Ranam. Apud Suid. Βλίκαροι est ό βάτραχοι. Η. Steph. f Βλίκαροί scribunt quoque Zonaras et Cyrillus,

23 1. q. βουνώδης γή. Η. Steph. f Pro λόφος Syracusiis poetis usitatum ait Phrynichus. Cyrenai'cum dicit Hierod. 4, 199 Cf. Sturz. p. clxxxvii. " Vox Libyca est secundum Menag. Amoenitt. p. 14. * Boi/- vttit, vesch. Suppl Etym. M. Boww, «αϊ βον νΐτις' f) yfj, είρηται δέ παρά τους βουνους, βοννοϊ δέ 01 ίφηλοϊ, καϊ * ορώδεις, καί γεωλοφοι τόποι, παρά τό βαίνβιν &νω, Glossae : Ββυνός' Tumulus, Collis, Cumulus, Monticulus.,, oe161)s Bot/1 Diod. S. 5. p Valck. ad Herod. 4, , ΒουνίτηςΠάι Anal. 2, 81. " * Βοννίίω, Accumulo, Aggrego, Porrigo 3. Accipio cumulate et largiter. Vo* haec,. aliis scriptt. Gr. ignota, est sine dubio a LXX. novata et formata a βοννοϊ, signif. Struo ek βοννόν, s. In cumulum, ut quando magna copia cibi in cumulum^structa alicui apponitur. Ruth. 2, 14. u&i Hieron! Congessit: 16. τά βεβουνισμένα. Vulg. Ma1lipulos r aut majores fasciculos, qui pluribus manipulis constant. Vide Bont BO ΑΝΕΡΓΕΣ. S εστίν, υ'ωϊ βροντής. Marc. 3,17 Vox Hebr. quam compositam esse ex בני Bene: Fi- Iii, et רגש Reges: Strepitus, Tonitru, docuit L. de Dieu Crit. S. p f BOEPFAZAK. Varia scriptura pro quod vide supra. TABULA GENERALS. βερσίχθαν, t ΒΟΙΔΗΝ. Thapsia ap. Afros. App. Diosc Sic dicta, quia succus e radicibus ejus torculari exprimebatur; Syri Torcularia ברץ Baddin dicebant. Bochart Canaan 2, 15. t ΒΟΛΕΝΗ. τό κρέας τό περί τό στόμα τής γαστρός. Zonaras. Vox in Lexx. non obvia. BOAAAl) ab ieolensibus vocari quas Romani Bullas vocant, i. e. περιδέραια quaedam, Plut. Probl. Rom. e Varrone tradit p meae Ed. H. Steph. " At * Βολλά, ieol. pro βουλή, Inscr. Cumana Caylus 2. PI. 56." Edd. " Toup. Addeud. in Theocr Valck. Adoniaz. p Koen. ad Greg Reiz. Acc. 41." Schaef. Mss. f BOMBYP. αμμ 0 ς. Αάκωνες. Hes. Nisi potius scrib. βομβυξ. Η. Steph. f ΒΟΝΑΑΛΑΣ. είδος πλακοΰντος. Etym. Gud. v. Ίμαίος. Si sana est scriptura, vox peregrina videtur. t To BONI legitur in Josephi Hypomnest. Ed. Fabricii p An leg. Τε/Soimete Coptica lingua derivandutn, vide Jablonski. Op. 1, ΒΟΡΒΟΡΟΣ. Fimus, ab ^Egyptio Berber: Ejicere, derivat Rossi p. 41 et 343. f ΒΟΡΕΑΣ. Boreas. Vox Hebr. ברח Boraach aut Boreach, quae Celeritatem tam in cursu notat quam in fuga. Heins. Aristarch. S. p. 20. ΒΟΡΥΕΣ. Boryes, animalia quaedam in Libya bovis magnitudine, teste Herod. 4, [192 ] Haud scio an eadem quae όρνες. Η. Steph. f ΒΟΣΜΟΡΟΣ s. Βώσμορος s. Βόσπορος' Frumenti genus in India crescens. Vide Spicileg. p. cccxli. " Beίσπορον, Βόσμορον, ad Diod. S. 1, 149 " Schaef. Mss. f ΒΟΣΟΡ. τό Ιμάτιον τό άπό κόκκου βεβαμμένον κατά 'Εβραίδα διάλεκτον. Suid. Respicit forsan Genes. 37, 3. כתנת פסי Chetonet passim, quod a LXX. Interprr. χιτών *otkixosredditur. An potius depromtum ex Jes. 63, 1. ubi LXX.: έρίθημα ιματίων lκ Βοσόρ, pro Hebr. מבצי ה Mibbozrah : Ε Bozra, tirbe Idumaeae. Etym, Gud. Βοσώρ scribens similia tradit, additque: λέγεται δέ βοσώρ και τό σώμα Άστε 06 τό έρίθημα έξ αμπέλου βοσώρ* άντι τοΰ οΰ τινός τό σώμα εξ αμπέλου ήν βεβαμμένον. C f. בשד. Hebr Basar: Caro. BOYA Hesychio άγέλη παίδων Grex puerorum. H. Steph. f "i" c Βουάγορ Laconibus dicitur ayeλάρχηϊ* Puergregem (puerorum) ducens. Inscr. ap. St. Croix des anciens Gouvern. Federatifs 462. τον *βϋάγου." Edd. f BOYAKPAI. 01 φοίνικες. Lacones. Hes. Sic Lacones Phoenicios vocarunt a gemino idoli Zefcub et Achor nomine. Pergerus. Nescio utrum Phoenices hie, an Palmae arbores intelligantnr. Alberti. t ΒΟΥΒΑΣΙΣ. θεός, ap. iegyptios. Etym. M. Copt. P-ho basr: Facies vel Vnltus vanae, quod posset esse cognomen Isidis. Jabfonsfti. Op. I, 53. ΒΟΥΒΑΓΓΙΣ in Epigr. (ficitur Isis, quae et parturieoiibus aderat. H. Sfeph. f Βοίβηστις Αρτεμις "ן} ap. ^gyptios. Herod. 2, 137 et 156. Vel e Copt. iho-bast: Quae vultum nudat vel fetegit, vel e P-ho-uascht: Faciem multiplicans, quorum ntrumque de Luna dici potest. Jablonski. Op. 1, 53. " Ja- CObs. Anth. 10, '2$. ad Diod. S. 2,120." SclraeP. Mss. t ΒΟΥΪΝΕΣΑΘ. Anchusa.ap. Afros. App. Dtosc. p Leg. Βουίενεσάθ: ita maxime accedit ad anchusa; nomen Arab. אבייצלסא Abojelesa. Bochart Can. 2, 15. BOYKANH. Cyprii άνεμον ί! άνθος vocant, teste Hes. H. Steph, t BOYKKAI. La*. Buccie. B. v, Etymolege M. restituit Schleusner. pro φοΰγναι, quod τάς παρβιαβ signif. scribit. Hinc GL Βονκκέωνες, παράσιτοι Bttccones, ί. e. G1*a>th0ne»< t ΒΟΥΚΚΙΣΜΟΣ. A Lat. Bacca vel Buccea. Ββοβ- KHeiV Gustiire. Salmas. in Fl, Vopiec.p. 4-19rC. D. cccxcvii " Gl. * Βουκκίζει Jactat. Βουκκίσαι Gustare, Jantare; Jentare. *Βονκίσμη Gustarium, Jentarium. * Β\τυκκιημό5 Jentaculum." Edd. t BOYAIAIOI, nomen quod legitur in inscriptionibus Lacedaemoniis a Fourmontio collectis, et qliod Raoul-Roebettius pro eodem habet cum β ov λάτοι Consiliarii. Vide Deux Lettres a My lord Comte d'aberdeen sur l'aathenticit des Inscriptions de Fourmont, p. 137 f ΒΟΥΝΙΣ. Terra, secundum Barbaros. Schol. < scf). Suppl laudatum ap. Alberti. ad Hes. v. Bowls. ΒΟΥΝΟΣ, b, Collis, Tumulus, Clivus. Epigr. 2. in deformes, ην δ' έπϊ βοννόν Ύφηλόν στώμεν, κάντόν έσοφύμεθα. Exp. etiam Cumulus, Acervus. Hesychio vero βοννοϊ suht βωμοί, Arae s. Altaria: quo teste 130VV0S Cypriis drcitur στιβάs. INDE βουνοβατέω, Per colles gradior s. incedo, [Alcaeus Mess. 8.] ET Βουνοειδής, ο, ή, C Jli similis, Tumuli speciem gerens, Clivosus, [Gl. MontOosus.] ut βουνοειδής τόπος. F/Γ Βοννοπατέω, Colles calco, i. e. Per colles gradior s. incedo: unde in Epigr. infin. βουνοπατεϊν: pro quo aliqui βουνοβατειν legunt. Derivatum INDE - BOI νώδης, Collibus s. Tumulis frequens, Clivosus: vel etiam i. q. βουνοειδής. [Polyb. 2, 15, 8. 5, 22, 1. 9, 21, 7.] ITEM Β οίνων ET Βουνιάς : quorum utrumque napi genus est: [Gl. Βουνιάς Napus. Bovvt άδει Napici.] Ita enim Plin. 20, 4. Naporum duas differentiae et in medicina Graeci servant. Angulosis foliorum caulibus florens, Bunion vocant. Alterum genus Buniada appellant, et raphano et rapo simile: seminis praeclari contra veneria. Meminit utriusque horum et Diosc.: bunii, 4, 124.: btrniadis, 2, 136. Sed, si ei credimus, bunion e naporum genere non est; quamobrem et a buniade ipsum, veluti longe diversum, separavit: buniadem autem, veluti affinem, inter γογγυλών et ραψανίδων genera interjecit: quemadmodum Athen. quoque 9 [369 ] dicit τήν ράφυν s. ράπυν, et τήν νΰν προσαγορευομένην βουνιάδα, similes inter se esse : afferens et Nicandri quendam e Georg. I., in quo βουνιάς inter γογγυλιδα et ραφανίδα ponitur media: addensque, Theophr. βοννιάδα quidem non nominare, sed quaudam γογγυλίδα vocare άρρενα, et fortassis hanc esse τήν βουνιάδα. Gorr. Buniadem esse dieit napi alteram speciem, olim omnibus, nunc pancis notam: cujus radicem dici in altum valde crescere, et in rotundum extuberare : unde nomen Graecos ei indidisse, qui βουνού! appellent Colles et loca verrucosa. Idem Gorr. e Diosc. refert βοίνιον a quibusdam vocatum fuisse etiam τόν - B0Y περιστερεωνα. A superiore vero bunio DICTUS νίτης οίνος ap. Diosc. 5, 56. qwem ibidem vocat olvov διά βοννίου, utpote διά βουνίου σκ'ευαϊ,ύμενop. Hoc vinum intellexisse videtur Plin. cum 14, 16. scripsit, Ε napis quoque vinum fit, xi denariorum pondere in sextarios binos musti addito. Nam Bunion esse napum vult, s. napi speciem, uti supra docui; atque adeo pro eo, quod! Diosc. 4, 125. dicit φευδοβούνων habere φύλλα βουνίω όμοια, ipse 24, 16. sic interpr. Pseudobunion napi folia habet. Rursum a iwvos EST Bovvie γή ap. ^Esch. [Suppl ] teste Hes. quod interpr. Terra collibus frequens, ut sit

24 cccxcvni cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. frer, ad Ruth p. 425." Schleusner. Lex. in V. T." Edd. " ΤΙεριβουνόε, [sic, sed leg. περίβουνοε, ό, i!,] affertur pro Montosus s. Montuosus. Plut. Pelop. 14." Edd. " Bowos, ad Herod Jacobs. Antli. 7, , 36, Βουνοβατέω, Βουνοπατέω, 7, 350.; Proleg Βουνοειδήε, ad Herod Βούνιον, ad Herod Bouvias, ibid.; ad Diod. S. 1, 191. Βουνίτηε, Jacobs. Anth. 8, 205. Kuster. A- ristoph. 74. * Βουνίζω, Phrynich. Eel. 156." Schaef. Mss. + ΒΟΥΡΧΟΥΜΑΘ. χρυσοκόμη ap. Afros. App. Diosc. p Arab. Burghumah, permutatis radicalibus ^ et _ Herba quaevis vertice rotundo et multis foliis. Bochart Canaan 2, 15. f ΒΟΥΣ. Piscis Nilous. Spicileg. p. cccxxxi. + ΒΟΥΣΒΑΤΟΝ. τήνάρτεμιν. Thraces. Hes. t ΒΟΥΣΤΑ. Λατίνοι τά έκ τήε πυράε καλοΰσι λείψανα. Etym. Gud. Lat. Busta. BOYTOI, Hesychio Loca ap. *Egyptios, in quibus mortui ponuntur, Mortuorum conditoria. H. Stepli. t Jablonski. Op. 1, 55. confert yegyptium βη Sepulcrum. t ΒΟΥΤΩ. Λητώ ap. iegyptios. Steph. B. v. Boo- TOS. Jablonski. Op. 1, 55. ΒΟΩΝ in VV. LL. dicitur esse Custodia ap. Alexandrinos. Hes. vero Βοώνα exp. όδόν: afferens et βυώναε pro άγροικίαε. Η. Steph. " Gl. Βοών, b τόποε' Bubile." Edd. " Etym. M. 203, 9" Schief. Mss. f BPAKKIA, qua v. usus est Hes. v. Περισκελια, videtur esse Lat. Bracca; alias Βράνε*. Bochart Canaan 1,42. derivat vocem ab ברך. Hebr Berec: Genu. Non desunt, qui Persarum esse vocem contendant, quia ap. Persium [3, 53.] legissent: Braccatos Medos. Apud Ovid, vero Trist. L. 5. El. 2. [Eleg. 10, 33. sq.] Hos quoque, qui geniti Graja creduntur in urbe, Pro patrio cultu Persica bracca tegit. Burton p. 73. qui paulo post addit: Vocabulum quod braecis Persica lingua respondet, est Sarabara; illud tu vide. " *Βράκαι, Diod. S. 5, 30. Vide Βράκοε. Ε. Η. Barker, in Classical Journal T. 8. p. 329 " Edd. ΒΡΑΣΚΗ, Hes. teste, Italis est κράμβη Brassica. H. Steph. f Leg. Βρασσίκη, quod oido postulat. Is. Voss. BPATANAN Elei τορύνην vocant, teste Hes. H. Steph. t Sic et * 'Ρατάναν τορύναν exp. Hes. BPATANEI Idem iisdem esse dicit ραΐζει άπο νόσου Convalescit,Meliuscule habere incipit. Η. Steph. ΒΡΑΧΜΑΝΕΣ. Gymnosophistie quidam ap. Indos, de quibus Suid., item Strabo [15. p. 712.] Philostr.etPorphyr.Platonicus.Meminit et Plin. H.Steph. + BPEBION. ή έπίτομοε καί σύντομοε γραφή Βρεβίω γάρ κατά Λατίνουε τό τέμνω γράφεται καί τό βραχύ καί ολίγον' καί Βρεβίτα ή συντομία. Zonaras. Lat. Brevis, Brevio, Brevitas, Breviarium. BPEKHN, Hes. dici scribit τόν Βρέκυντα, τόν Βptγα, 11. e. τόν Φρύγα: nam Βρίγαε dici τούε Φρύγαε. At Βρεκύνδαι, Hes. teste, ap. Phrygas Daemones suut, qui et Βερεκύνδαι. Η. Steph. ΒΡΕΝΤΑΓ, Hesychio βρονταί, Tonitrua. At Bperτήσιον, Italiae oppidum est ad Adriam : ex eo nominatum, quoniam έχει λιμέναε κέρασιν έλάφου παρανλησίουε: nam «Βρενέο Mesapil" appellant τήν έλαφον, et Βρέντιον iidem τήν κεφαλήν τήε έλάφου, teste Etym., qui tamen prius dixerat denominatum esse a Brento, Herculis filio, mutuatus ea a Steph. Sed prius etymon eo confirmari videtur, quod Steph. τήν Βρεντίαν s. Bperriaf νήσον (quae et ipsa sita est in Adriatico mari) Gr. vocari scribat Έλαφοϋσσαν, [Έλάφουσοαν scribitur in Ed. Steph.] cujus incolas a Polybio Bperτ/ανούε nominari ait, ab aliis BpernW, ut a Strab. quoque Latini Βρεντήσιον appellant Brundusium : Βρεντίαν 8. Βρεττίαν, Brutiam. Η. Steph. ΒΡΕΝΘΙΞ, Hes. teste, Cypriis est θρώακίνη. Athen. vero 2. [p. 69. b.] e Nicandri Colophonii Γλωσσών 2. βρένθιν dici refert ap. Cyprios τήν יθρίδακα Lactucam. Η. ן. Steph Βρένθίσιν θρίδακα. Cyprii. Gramm. in Bekkeri Anecd. p Βρενθισίτην θρίδ ακα..citym. Μ * יי V) 1 d e B P'i- Edd. " ΒρένθιΙ, Casaub. ad Athen Scha;f. Mss. f ΒΡΕΝΤΑΓΙΟΡ. Imago. Lacones. Casaub. ad Athen. 8. p a. BPETTANA Hesychio φοβερά quo teste et Parva locusta sic nominatur a Cretensibus. H. Steph. f BPEXOY. Lupinus, ap. iegyptios : ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 56, BPIAN Hes. esse dicit τήν έπ' αγροί! κώμην. Η. Steph. f Βοία Thracum lingua Urbem denotare tradit Strabo' 7. p. 319 " Nic. Damasc. p. U8." Edd. ΒΡΙΑΓΧΟΝΗΝ Ranam Pliocenses dicunt, teste Hes. H. Steph. ΒΡΙΓΑ a Lydis dici τον ελεύθερον, tradit Juba. Apud Plut. vero p meae Ed. Brutus τούε στρατευομένουε οίκέταε Β ρίγα! ώνόμαζεν. Η. Steph. t Vide Βρίξ. t ΒΡ1ΓΙΝΑΑΡΙΔΑΣ ίσχάδαε- Brigindaridas ficos, nomine quidem barbaras, sed sapore suaves, in Attica crescere scribit Lynceus ap. Athen. 14.p d. t ΒΡΙΓΚΑ Cyprii dicunt ro μικρόν. Hes. f ΒΡΙΖΑ. Frumenti genus in Macedonia atque Thracia. Spicileg. p. cccxli. Schneider. Lex. t ΒΡΙΚΕΛΛΟΣ. βαρβαρικόν ονομα' βροτψ είκελοι, >/ Βριζιν ε'ίκελοε. Secundum alios ό κελεύων (leg. λέων Schleusner.) aut ίστόπουε. Etym. Μ. ΒΡΙΚΙΣΜΑΤΑ. Hesychio sunt ορχησιε Φρυγιακή. Η. Steph. f Cf. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxxxviii. BP1KOI, Hesychio πονηροί, Mali, Improbi. [Vide! Βροννόε.] Βρικόν idem Hes. a Cyrenaeis dici ait ovov, exp. etiam βάρβαρον. Η. Steph. ΒΡΙΤΟΜΑΡΤΙΣ. Britomartis, Diana et Nympha quaedam : dicta παρά τό ταϊs βρίσαι! νυμφαίε όμαρτειν, ut tradit Etym. qui tarnen et aliam e Neanthe causam nominis affert, ex eo nimirum dictam, quoniam, cum in lucem ederetur, al συμπαροΰσαι κόραι rij λεχοϊ - c a1βόησαν βρίτον, h. e. αγαθόν : signif. illo επιψθεγμαη bonum et prosperuni esse partuin : nam Jovi oraculo responsum erat, fore ut si masculus partus esset, ab eo pelleretur regno. Hes. a Cretensibus sic nominari Dianam tradit. Callimachi Schol. dicit propr. nom. esse Nymphae: a qua et Dianam Βριτόμαρτιν in Creta coli. Schol. Eur. fuisse Nyinpham Dianae in venationibus sociam : a qua Dianam liominatam fuisse Αίκτυνvav, quod earn sese in mare prcecipitanlem e monte, in quo Minos earn persequebatur et ad concubitum rapere volebat, servasset εν δικτύοιε, i. e. Retibus, piscatorum. Idem tradit Callim. H. in D H. Steph. t Solino c. 11. interpr. Βριτόμαρτιε est Dulcis virgo, quod convenit cum Hes. qui mox Bpcrv interpr. γλυκύ. Fungerus. " Solinus Dianam a Cretensibus sic dici, quod sign. Virginem dulcem : recte ; nam Cretens. βριτΰ' γλυκύ. (Et inde Βρισήιε quasi βριτήιε, i. e. Suavis etcara Achilli, Cornut.) "Ομαρτιε, puto, Virgo eisdem, παρά τό όμαρτείν τή μητρί, ut aliis παρθένοε, άπό τοϋ παραθεειν τ.μ. tandem desine matrem Tempestiva sequi viro, Horat." Casaub. ad Strab. 10. "Ad Callim. 1,130. Fac. ad Paus. 1, 292. Sylburg. ad eund. 1.: ad Anton. L Verh. Ruhnk. Ep. Cr ad Diod. S. 1, 392. Kuster. Aristoph. 74." Schaef. Mss. BPITY. Cretensibus γλυκύ, teste Hes. H. Steph. v. Bpiros, ubi tamen Βριθύ legitur, per errorem. + BPOTMAAIA. Brumalia, a Romulo instituta. Suid. Etym. M. ΒΡΟΥΧΕΤΟΣ. Hesychio βάραθροε, Cypriis βάτραχοε. Η. Steph. ΒΡΥΔΑΑΙΧΑ. Hesychio πρόσωπον γύναικείον Persona s. Larva muliebris; qui βρυδαλίχαε vocari ait etiam ras μαχλάδαε a Laconibus. Sed ordo alphabeticus pro eo scr. innuit βρυλλίχα : nam mox subjungit, Βρυλλοχισται, o't αϊσχρά προσωπεία περιτιθεμενοι γυναικεία, καί ΰμνουε ρδοντεε. Paulo iufra sine p. Η. Steph. BPYKAI, Eod. teste, dicuntur αϊ ίεραί, a Doriensibus. H. ן. Steph Leg. αί ίέρειαι Sacerdotes feminae. Alberti. t BPYNXON. κιθάραν. Thraces. Hes. BYBAIOI, ap. Cyprios, οί των τάφων φύλακεε, teste Hes. Η. Steph. t ΒΥΒΛΟΣ. Papyrus, planta cum sit iegyptiaca,

25 TABULA GENERALiS. nomen etiam annou ex Jigypto mutuatum videri debet 1 BYAA1XAI, ap. Lacones, χοροί τα ε! όρχηστών, teste Hes., cui Βυλλίχηε est et χορευτήε. Supra Βρκλλίχαι et Βρυλλιχιστής : [ut pro Βρυλλοχιστήε legere mavult. Vide Βρυδαλίχα et ΒρυΧΧοχισται.] + ΒΤΝΈΤΟΣ. είδος ιματίου παρ' Αίγνπτίοις. Arcad. Gramm. ined. [in Barkeri Ed. βύνητος.] Albert, ad Hes. v. Bovroi. Cf. Jablonski. Op. 1, 56'. ΒΎΤΡΟΣ. Hes. teste Tyrrhenis est κάνθαρος. Η. Steph. ΒΐΤΙΟΣ, ap. Delphos, Mensis quidam dictus quasi φύσιος, ut volunt nonnulli, quoniam nimirum iapos άρχει, και τά ποχχά>φύεται τηνικαϋτα και διαβλαστάνει, ut fit mense Anthesterione et Aprili. Sed his non assentitur Plut., negans Delphos, ut Macedonas, φ in β vertere, verum in π : ideoque dici παρά τήν πύσιν s. πεύσιν, quoniam sc. in eo πυστιώνται καί πννθάνονται τοϋ θεοϋ, ut fusius docet initio Hellen. Probl. H. Steph. ΒΥΣΣΟΣ, Byssus, Lini quoddam genus ap. Indos, teste J. Poll. 7 [segm. 75.] H. Steph. f Hebr. f\2 Buz. Cf. Tewater. Auctar. ad Jablouski. Op. 1, 429 " Barker, ad Etym. M Βύσσινος t Const. Manass. Chron. p Glossae: Βύσσινον Corium bovis e bysso tinctum." Edd. " Βύσσος,Βίττος, Brunck. Aristoph. 3, 147. Βύσσος, ad Moer. 44. Pierson. Veris. 98. Βύσσινος, Toup. Opusc. 2, 25. Wessel. Herod ad Diod. S. 1, 96. Brunck. Soph. 2, 426. B. ρήμα, H.Steph. Praef. ad Apophthegm. *Βυσσινοβαφής, (ό, ή,) Zeun. ad Xen. Κ. Π. 746." Schaef. Mss. " Βύσσος,. Elian. Η. Α Lex. Hippocr." Wakef. Mss. ΒΩΚΑΡΟΣ, a Troezeniis dicitur τό i>ap Ver, παρά τό τώ βίω χαράν φέρειν, teste Etym. qui et Fluvium in Calamine sic vocari ait, forsitan quod ββείου καρός, Bovini capitis, similitudinem aliquam praeferat: quasi βοόκαρος, ut ή βούρρινα. Η. Steph. ΒίΙΑΗΤΙΝΟΣ ap. Athen. 3. [p. I13.c.]dicitur vocari άρτος quidam, et σκευάζεσθαι eodem modo, quo ό βουλίτης. Videtur autem Lat. esse vox, cum ibid, in ejus conficiendi ratione utatur vocabulo Materiae, Furni, Remi: forsan quod boletorum figuram imitaretur, aut inde fieret. H. Steph. f ΒΩΜΟΣ σημαίνει καϊ τό 'ίδρυμα, έφ' ψ τάς θυσίας έποίουν. Etym. Gud. Cf. Hebr. במה Bam&h : Celsum, Ara. Ogerius. Βωμόν σταπίδα. Suid. Leg. στιβάδα. Kuster. ΒΩΡΙΜΟΣ, J. Poll. [4, 54.] auctore, fuit Μαρυανδηνών γεωργών ψσμα, Rusticorum Maryandenorum cantilena : in honorem nimirum Borimi adolescentis, qui aestate in venalione perierat, filius autem erat Upii regis, Iollae et Maryandeni frater. Hes. Βωρμον dicit fuisse φρήνον έπϊ Βώρμου νυμφολήπτου Μαρυανδηνοΰ. H.Steph. Γ. ΓΑΒΑΛΑΝ Hes. dici tradit κεφαλήν et εγκέφαλον. Gabalium autem aromatis Arabic! nomen ap. Plin. 12, 21. H.Steph. f Γ ABB ΑΘ Α. τόπος λεγόμενος λιθόστρωτος Hierosolymae, ubi tribunal Pilati erat. Jo.!9, 13. Nomen Syro-Chald. derivatum a גבה. rad Gabah : Excelsnm esse. ΓΑΒΒΡΓΟΣ, Hes. teste, Laconibus est έργου μισθιοτός- Quimercede opus aliquid faciendum suscipit, Ut οί εργολάβοι. Η. Steph. t ΓΑΒΗΣ, ap. LXX. legitur pro Hebr. עצב Ozeb : Dolor, l Chron. 4, 9 f FABIN legitur ap. LXX. Ed. Bos. pro Hebr. Jo- יגבים habet, Gabim, vel,ut marginalis lectio גבים gebim : Aratores, 2 Reg. 24, 32. vel 25, 12. Cod. Alex, scribit Γηβείν. Ed. Complut. γεωργούs. ΓΑΒΙΣ ap. LXX. Interprr. Jobi c. 28. [v. 18. ubi γαβϊς Ed. Bos. legitur] μετέωρα καϊ γάβις ob μνησθήσεται. Sed Hebr. v. est.quod interpr. Eminentia. H. Steph.^ f Hebr. גביש Gabisch : Lapidis pretiosi nomen. t ΓΑΓΓΡΑ. Capra. Paphlagones. Steph. B. h. v. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxlviii. VOL. I. ccckcix ΓΑΔΕΙΡΑ, teste lies., Pfccenices vocant 7«erepiφράγματα, Septa. Alioqui Γάδεφα appellant Insulam et urbem in Oceano ultra coluninas Herculis, angustam admodum et veluti γάs δειράν, ut Steph. et Etym. tradunt. Unde Γα5«ρει)ϊ, Ταδειρίτη!, Tabeipalios, Γαbeipaios, dicitur Qui inde oriijndus est, aut illic liabitat. Inde et possess, FORMA Γαδεφικόί, \ή, ΌΝ,] dicitur: ut Γαδειρικόν τάριχος ap. Eupolidem, to άπό Γαδείρων κομιζόμενον, teste Hes. itemque Steph., qui ettiiseipavfem.ab Eratosthene vocari ait. Lat. Gadee dicunt, et Gaditani pro TaSeipa et Γαδειραι/ο/. Τηδειpa, Ion. pro Γάδ., Gades. Herod. Προ! Τηδείροισι. Η. Steph. " Τηδείροισι exhibet Η. Steph. Thes., atque adeo nos scripturam earn retinuimus; sed forte typ. error hie latet." Edd. " Γάδειρα, ad Diod. S. 1, 263. * Γαδειρόθεν, Probl. Arithm. 15. Γαδειρικον τάριχος, Koppiers. Obs. 36." Schaefi Mss. f ΓΑΔΟΝ, lingua Phoenicia, dicitur 70 έκ μικρών φκοδομημένον. Etym. Μ. V. Γάδειρα. ΓΑΖΑ, ןf Persica vox est, teste Hes., signif. ap. eos το βασίλειον, S. TOVS έκ τών πολλών φερομένους φόρου!, aut τά τίμια, i. e. Regiam cum supellectile et instrumento suo, s. Tributa et reditus, aut Res pretiosas. Idem γάζαν exp. etiam πλοϊτον, Opes, Divitias: Suid. θησαυρόν, Thesaurum, i. e. Supellectilem et opes pretiosiores, quas recondimus. Diod. S. Π0Χλήν δέ ευρεν άφθονίαν τροφής καί γάζαν βαρβαρικής, άργυρίου Se τάλαντα γ'. Et rursum : Ό Se Πτολεμαίοι βασίλεια περιάγων έπεδείκνυτο καί τήν άλλην τήν β α- σίλικήν γάζαν. Et Theophr. Η. Ρ. 8, 11. Τά ιμάτια καί τήν άλλην γάζαν κόπτεσθαι. UNDE Ταζαφύλαξ, [ό,?;,] Gustos gazae s. thesauri. Nonn. dixit etiam χώpos γαζοφύλαζ, PRO Ταίοφυλάκιον, Locus, in quo custoditur gaza : ut suut conclavia vel arcae, in quibus pretiosius instrumentum et opes reconduntur asservanturque : quod 07;?avpo^vX0K1ovquoquedicitur, teste Suida. Ita vocabatur etiam in templo Hierosolymitano Locus quidam, in quem confer.ebantur pecuniae : quia erat templi veluti thesaurus et acrarium : utcum alibi, tum Luc. 21, [!.] Βάλλοντας τά δώρα αυτών eis το γαζοφυλάκιον. Nonn. hoc γαζοφύλακα χώρον appellat, uti dixi, Ταζοφνλαζ, inquit, όθιχώροε ακούεται, όππόθι πολλοί Ποίκ/Χα δώρα φέροντες έπεστείχοντο πολΐται. ן! Rursum Γά α, Urbis Asialicae nomen est: cujus civis Taeiaios dicitur. H. Steph. f Hodie Persae scribunt xxjy=l Chasine. v. Hammer. " Polyb. 22, 26. * Γαζοφυλακέω, Diod. S. 601." Edd. "Γάδα, Heringa Obs Struchtmeyer. Anim. Cr. 28. Valck. Callim. 94. ad Diod. S. 2, 186. Nom. urbis, ad Diod. S. 2, 381." Schaefi Mss. f ΓΑΙ έν τω πέραν ap. LXX. Num. 33, 44. respondet עיי העברים. Hebr Ijje haabarim : Tumuli montis Abarim. Sed Γαί "1 Sam. 13, 18. Ezech. 39, 15. respondet Hebr. גי vel גיא Gai: Vallis. f ΓΑΙΑΔΑΣ. 6 δήμοε. Lacones. Hes. Pro δήμοs leg. δήμ 10s. Scaliger. ΓΑΙΟΝ Italos et Tarentinos dicere rot μισθόν scribit,etym. H. Steph. f Sic et Grammat. in Bekkeri Anecd. 1, 229 Eust. vero p. 188, 29 scribit: Fat'os ore, παράי Ίταλιώται! καί Τapavrlvois 6 μίσθιος'εστι S' καί ό παχύ!, καί αναίσθητος άνθρωπος. " Γαΐοί, ad Paus. 413." Schaef. Mss. ΓΑ ΙΣΑ et Γαισοί Suidae est κοντός Contus, βΐδος άμυντηρίου οίον δόρατος. Hesychio quoque γαισός est όπλον άμυντήριον, vel. εμβόλιο ν *όλοσίδηρον. J. Poll. [7, 156.] itidem Sop υ * όλοσίδηρον, qui Libycum esse ait. Legitur in libro Judith 9, \7.]"ΈΙλπισαν ίν άσπίδι καϊ [cv] γαισω καϊ τόξω καϊ σφενδόνη. Reperitur vero et paroxytona/s scriptum, ut Josuae 8, [18. ubi vero L. Bos. Ed. γαισψ\ "Εκτεινον τήν χβϊρά σου έν τψ γαίσω τψ έν τη χειρί σου έπι τήν πόλιν. Et Athen. 6. [273.] de Romanis, Και παρά Σαυνιτών δέ έμαθον θυρεού χρήσιν, παρά δέ Ιβήρων, γαίσων. Latini neutr. Gaesum s. Gesum dicunt. Liv. [8, 8.] Leves autem, qui hastam tantum gaesaque gererent, vocabantur. H. Steph. f Zonaras: Γαισός τό * κοντάριον. Anti-Atticista in Bekkeri Anecd. 1, 88. Γαισον τό όπλον, δοκούν είναι Ίταλαόν. " Arcad. 75. Τό μέντοι * va~toos βαρύνεται, καϊ τό * Βλαισοί κυριον, και τό γαίσος προσηγηρικόν, 3 Ε

26 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. elsos δόρατος ov." Edd. " Γαισόί, ad Diod. S. 1, 586." Rom., Roman! όφέ έχρήσαντο τ ψ γάμμα." Η. Steph, Schaef. Mss. ΓΑΚΥ Hes. exp. ηδύ, γλυκύ Suave, Dulce : afferens "» Γααμοειδής καυτήρ, Paul. Mg. 6, 66." ". Edd Γάμμα, inaeclin.* Ilgen. Hymn. 498." Schaef. Mss. et Γακοΰδια pro ήδύσματα, et Γακουττάν^ί pro ΓΑΝΑ Hesychio est άγγεϊον σκύψω παραπλήσιο?, * ήδυποτιστήί. Sed valde peregrinum haec sonant. item χέρσος, γή Continens, Terra. H. Stepb. "Keen. ΓΑΛΒΑΝΗ. Galbaqum, Toga Phrygia. Ita VV. ad Greg. 159" Schaef. Mss. LL. sed sine ullo testimonio. Forsitan quod ap. Juvenal, + ΓΑΝΑΑΡΟΣ. ο * ταυροκράτηε παρ' 'Ινδοϊ5. Hes. legerunt, Cierulea indutus scutulata aut gal- Scr. * ταυροκαρής Gandarus enim taurino capite. Per bana rasa. Sed ap. Graecos nulla hujus mentio, qui ger. Nostro seculo Ganda Indis est Rhinoceros. Is. et lacrymani illam, quam Lat. Galbanum vocant, Voss. χαλβάνην ipsi appellant, per χ nor! per γ. H. Steph. ΓΑΝΟΣ ab Hes. exp. non solum χάρμα et ήδονή, Gl. Γαλβάνη, ή Χαλβάνη Edd. Galba." sed etiam φως, αυγή, λαμπηδών, λευκότης, item παράbeiaos. ΓΑΛΕΟΙ Hesychio sunt γένος τι, et μάντεις, Siciliae Sed addit Idem ita vocari et τήν ναιναν a olim incolae. H. Steph. f Cicero de Divin. ],20. Galeotas interpretes portentorum in Sicilia nominatos Phrygibus et Bithynis. Fem. ή Γάνοί, Mons est Thraciae, teste Suida : qui et γάνοs άμπέλον affert pro oivos. memorat. H. Steph. f Γάνοί παράδεισοs. Cyprii. Etym, M. v. f ΓΑΛΙΩΣΗΣ. άκόλασταινούαηs. Hes. Laconicum Γεγανωμένοε. Confert Hebr. Ρ G&n : Hortus, Palmer. hoc esse putat Kuster. Cf. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlvii. t ΓΑΑΛΑΡΟΣ. * Φρυγιακόν όνομα scribit Hes. ΓΑΠΟΣ, teste Eod., Tyrrhenis est όχημα Veliiculum. nulla adjecta interpr. Is. Voss. Galium designari putat. H. Steph. f Per Digamma ieol. F a 7ros, pro Alberti. Confert v. Γελαρον, quod vide. άπos. Alberti. ΓΑΑΛΙΩΤΑΙ Laconibus sunt άσκαλαβώται Stelliones, ΠΓΰ13 t ΓΑΡΓΑΡΕΩΝ. Guttur. An ex Hebr. Hes. Iidem alibi γαλεώται. Η. Steph. Gargarot? Alberti. ΓΑΛΛΟΣ, 0' Hesychio ό άπόκοπος, ήτοι ό ευνούχος, f ΓΑΡΕΜ legitur ap. LXX. pro גרם. Hebr Gerem: Cui amputata sunt virilia, Exectus, Eviratus, Spado. Os, ossis. 2"Reg. 9, 13. Peculiariter ita dicebatur ό rfj μητρϊ των θεών όργιαζόμενος, f ΓΑΡΙΜΑΣ e μαρίκαι, vel versa vice, orta vox bar- quasi αλλ05 τις γενόμενος και μεταβαλών τήν bara. Etym. M. φύσιν έξ άνδρών, καί ο'ύτε άΐ'ήρ ών ούτε γυνή : nam ΓΑΡΚΑΝ Hes. a Macedonibus dici scribit τήν εξετέμνοντο ο'ι τελούμενοι τή θεώ : vel etiam a Gallo ράβδον' Virgam, afferens paulo post et Γαρ/ία pro flumine-phrygiae, ap. quem initiabantur. Etym. Exemplum hujus usus e Plut. babes supra in Άστραγα- ΐ ΤΑΡΣΑΝΑ, φρύγανα. Cretenses. Hes. ράβδοϊ. Η. Steph. f Sturz. p. clxiii. λωτός. Sic in Epigr. Γάλλοϊ * νεητόμος. Et ap. Suid. f ΓΑΣΒΑΡΗΝΟΣ legitur ap. LXX. Ed. Bos. Esra; Παραγίνονται Γάλλοι παρά"αττιδος και Βαττάκου, τών I, 8. pro Hebr. מבר Gisbar : Gazophylax. Sed in εκ ΤΙεσσινούντος ιερέων τής μητρός τών θεών, έχοντες Cod. Alex, scribitur Γαρβαρηνός: in Ed. Complut. προς τή ίδέρ και τύπους. Et rursum, 'Απέστειλε νεανίσκους, διασκευάσας εις Γάλλοιίϊ, μετ αυλητών, έν Γαζβαρεύς, Ly-. rpiois K17 Tzetz. ad ΓΑΤΑΣ. ό "Abwvis παρά! cophr γυναικείαις στολαϊς, έχοντας τύμπανα καϊ τύπους. Itidem Plin. 11, 49. de genitalibus Ioquens, Necnon aliqua gentium quoque in hoc discrimiua, et sacrorum Nomen vici Aturiae. f ΓΑΥΓΑΜΗΛΑ. Signif. Καμήλου οίκον, et est Strabo 16. p Scribunt etiam, citra perniciem ampulantibus Matris Deum Gallis. Et 35, 12. Samia testa Matris Deum sacerdotes, hodie Persae: J.^^jUi Chanedschemel: v. Ham- qui Galli vocantur, virilitatem amputant: nec mer. aliter citra perniciem, si M. Caelio credamus. UNDE f ΓΑΥΛΟΣ s. Γαυλο'5. Φοινικικον πλοϊον. Hes. cf. Γαλλαΐοϊ, [«ία, αϊον,] Pertinens ad Gallos, Qui Gallorum est: ut Γαλλαίη Κυβέλη ap. Naz. quoniam sc. Herod. 3, 136. Cum Festus tradat: Gaulus genus navigii pene rotundum, Bochart Canaan 2, 11. exp. ei 01 Γάλλοι όργιάζονται. Sic ap. Suid. Γαλλαίω Κυβέλης ύλολύγμαη πολλάκι δονσα Τον βαρύν είς άκοάς nomen ex Hebr. ג 77 Galal: In orbem volvere. t ΓΑΥΝΑΚΑΣ. Vide Κα νάκαι. ήχον άπό στομάτων. Rursum Γάλλοι est Ν0111. f ΓΑΥΣ ΑΛΙΤΗΣ.opveov παρά Ίνδοϊς. Hes. Forsan e propr. ap. Plut. Est veroet Gentile nomen ap. Eund. Casjala, quod Persis est Pica. Reland. de vet. L. Ind. Γάλλους enim vocat, qui et Γαλάται dici a Gr. solent t ΓΕΒΕΛΕΙΖΙΣ. Getarum Deus, qui idem * Ζάλμοξις. Herod. 4, 94. et Κελται. Itenique Suid. Γαλλογραικίαν nominari tradit τήν τών * Έλληνογαλατών χώραν, qui vulgo f ΓΕΒΟΥΣ. $νγά. Hes. An exprimere voluit Hebr. Βουκελλάριοι appellentur. Lat. tamen potius quam Gr. Jes.5, Abot, quod LXX. Job. 39, 10. Ps. 2, 3. עבות hac gentis. vocabulo utuntur. Γάλλοι, Hesychio 18. ivyov reddiderunt? Alberti. sunt etiam ηλοι, Clavi. H. Steph. f Idem v. Βάκη- + ΓΕΑΑΕΙΜ Theodotio Jes. 64, 5. reddidit Hebr. Χοϊ annotavit: Phrynichus τόν άποτετμημένον τά αιδοία menstrua. Iddim : Tempora עלים a Bithynis et Asianis vocari Γάλλον ait. " *Γαλλοααv>)s, b, ή, Manetho 4, 221." Edd. Γάλλο«, Ruhnk. t ΓΕΑΑΟΥΡ legitur ap. LXX. 1 Sam. 30, 8. pro ad Timaei Lex. 11. Bentl. Opusc. 77. Toup. Opusc. Hebr. *Tl^ Gedild:, Agmen militum; ubi vel in Hebr. textu גדור Resch pro Dalet vidit Interpres, 1, , 11. Thom. M Phrynich. Eel ad vel corrupta est scriptura v. Gr. e Γεδδούδ. ני] Chant Add. ad Diod. S. 2, 537 Γαλλομανή 5, ad ΓΕΕΝΝΑ, V. Hebr, e duobus compositum Chant * Γαλλογραικοί, ad Diod. S. 1, 355." הנום vel גי בני הנום Ge Hinnom vel Ge bene Hinnom: Vallis filiorum Hinnomi,] Vallem Hinnomi de- Schaef. Mss. ΓΑΑΟΝΙΣ Hesychio χρώμα 'ίππων τό * όνοειδέε : clarat, in qua olim Israelitae superstitionibus vicinarum gentium addicti, filios suos diis adolebant, inau- pro quo ap. E,tym. scriptum Γάλωνβϊ: qui etiam addit, a Phoenicibus sic vocari τά περιφράγματα, Septa, dita quadam immanitate. Inde factum ut acciperetur Claustra : quam scripturam, per ω sc., alphabeticus' pro Loco cruciandis in aeternum reprobis deslinato, etiam ordo ap. Hes. postulat; positum enim est post atque adeo pro Ipso supplicio etcruciatu, quo afliciuntur cum Satana et Angelis ipsius, sicut Erasmus et γάλωε. Η. Stepb. f Hanc exp. vero ap. Etym, non ad v. γάλων«referendam esse, sed ad Γάδειρα, quod alii multi annotarunt. Utuntur Ν. T. scriptt. et ahquanto ante expositum est, docet Bochart Canaan Theologi h. v.: de qua vide et Jerem. 7. H. Steph verioremque esse interpr. alteram quam dedit Αύτογέεννα, Chrys. in Matth. Horn. 73. T. 2. p. Etym. χρώμα ίππων τό * όνοειδές, quod confirinatur 457 Υίον δέ γεέννης φησ'ι, τουτέστιν αυτογεένναν," ab Hes. Seager. Mss. ΓΑΜΑΛΗ, ap. Chaldaeos, dicitur f, κάμηλος Ca- t ΓΕΘΘΑΙΜ. 1 Sam. 14, 33. LXX. Ed. Bos. exhibet + Hebr - ra M H A v Steph m + u גמ + Hebr ל Gaffia1 Έκ Γεθθαίμ. Cod. Alex. Έν Γεθέμ. Al. «Έ Γεθ- "1 ^ertlum Alphabeti eleinentum, Hebr. θέμ: pro Hebr. בגדתם Begadtem: Praevarioati estis. Γαμμα, Gamma, Nomen tertiae an. Gimel. גמל Graecos literae, quae Lat. Ge dicitur. Xen. Κ. Π. f. 7 ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ. Matth. 26, 36. Marc. 14, 32. υπως ώσπερ γαμμα έκατέρωθεν τήν εαυτών τάξιν ποιησαντες παντοθεν άμα μάχοιντο. Et ap. Plut. Probl. erosolymam, conflatum e duabus vocibus Nomen praedii ad radicem montis Oliveti prope Hi- Hebr.

27 e. Ge schemanim : Vallis pinguedinum i. גיא שמנים fructuosa, vel, utalii, e גת שמגא Gat schamna: Torcular olei. Schleusner. Lex. Ν. T. + ΓΕΙΩΡΑΣ. γείτονας έξ άλλου γένους καλουμένους τψ 'Ισραήλ, προσηλύτους. Hes. Rectius fortasse lege retur : Γείτων ός έξ α. γ. κολλώμενος τώ 'Ισραήλ, προσ ήλυτος. Tangere videtur Grammatifcus Jes. 14, 1. Γείώραϊ προστεθήσεται προς αύτούς. Valck. in Gloss, SS. ex Hes. p. 9. Vox Syra j.^^giur, i. q. Hebr. Heins. Ger : Peregrinus. נר. f ΓΕΛΑΝ Regem vocant Cares, teste Steph. B. v. Σουάγελλα. Jablonski. de L. Lyc. p. cxliv. " Γε- \av Hes. exp. αύγήν ηλίου, pro ελην." Η. Steph. " Γέλα, ad Timaei Lex. 96. ad Phalar. 308." Schaef. Mss. t ΓΕΛΑΡΟΣ. άδελφοϋ γυνή. Φρυγιστί. Hes. Vide Γάλλαρο$.. f ΓΕΑΓΕΑ. ό τροχός. Suid. et Zonaras, qui addit: τινές δέ γέλ γέλ λέγουσι. Hebr. גלגל Galgal vel Gilgal: Rota. t ΓΕΛΧΑΝΟΣ. ό Ζευς, παρά Κρισίω. Hes. Leg. παρά Κρησίν. Pergerus. ΓΕΡΑΣΓΙΟΣ, ου, ό Mensis quidam dictus Spartae, ap. Tbuc.4, [119.] p. 159 Mj/vos, inquit, έν Αακεδαίμονι γεραστίου δωδεκάτρ. Η. Steph. f Meurs. scribit γεραίστιος, Misc. Lacon. 3, 8. t ΓΕΡΒΑΣΤΗ. Chamaeleon, berba ap. iegyptios. Ex Apuleio de Herbis c. 25. Jablonski. Op. 1, 56. f ΓΕΡΓΗΘΕΣ, in Milesiorum Rep. vocabantur olim οί δημόται, teste Eust. [1433, 42.] pro quo ap. Athen. 12. [524. a.] Γέργίθε$. Sed praeferenda est huic ilia scriptura, ut-quae ap. Suid. quoque in Ms. Cod. habeatur: qui dicit et ipse γέργηθας a Milesiis divitibus vocatos fuisse τούς χειρώνακτας s. τήν τύρβην, Turbam plebeiam, et eos, qui manuariis artibus victum quaererent. H. Steph. +,ΓΕΡΓΙΝΟΙ et *IlpofiaXayyes, duo assentatorum genera ap. reges Salaminios. Athen. 6,255. sq. " Hes. Γεργΐνοϊ et * Γεργέρινοϊ, διάβολος, et διάφορος." Edd. ΓΕΡΔΙΟΣ, Suidae ύφάντης Textor : qui etiam addit sua aetate dictum fuisse Γερέ/α. Apud Hes. scriptum oxytonws Γερδιόξ, expositumque itidem ύφάντης*. Η. Steph. f Zonaras scribit quoque ή γερδία, et * γέρδης v. Γ^ώραι. Schrevelius ad Hes. derivandam vocem putat ex Hebr. גרדי Gardai: Textor. " Gl. Γέρδιοϊ, υφάντης Textor. Γερέ/α Textrix. Γέρδιος' Textor. Γιρδοποιόν Textrinum. Leg. * Γερδοποιείον. Lat. Gerdius pro Gr. γέρδιος. Secundum Schneider. Lex. est ab 2E01. έρδω pro έργω." Edd. t ΓΕΡΟΑΚΤΑΙ. (Leg. Γερωάκται, Salmas.) 01 δήμαρχοι παρά Αάκωσιν. Hes. ΓΕΡΡΟΝ, τό Scutum Persicum e vimine textum. /Elio enim Dionysio ap. Eust. [1924, 3.] γέρρα sunt ασπίδες Περσικοί έκ λύγων καί οίσυίνοι. Apud Xen. Κ. Π. crebro occurrit h. v., ut p. 25. Θώραξ γάρ περί τά στέρνα αρμόζων έκάστω εσται, γέρρον δέ έν τι! άριστερξ., ο πάντες είθίσμεθα φορείν μάχαιρα δέ η σαγαρις έν τρ δεξιά. Itidemque ρ. 24. Θώραξ μέν περί τά στέρνα, γέρρον δέ εις τήν άριστεράν, κοπίς δέ ן 7 σάγαρις είς τήν δεξιάν. Et ρ. 3. Γέρρον καί παλτά δυο. At ρ < τά τών Ιππέων γέρρα καί τάς κοπίδας έχοντες. Apud Herod, quoque, ArriaR. et Plut. de ejusmodi scuto Persico legitur h. v. Sunt qui Crates interpr.; nam revera erant e vimine textae crates, quibus clypeorum s. scutorum loco utebantur : unde et generalius quidam exp. άσπίς, θυρεός, πρόβλημα. Eust. hujus γέρρου σχήμα dicit fuisse τετράγωνον, ούκ όρθογώνιον. Per κατάχρησιν autem γέρρον nominatur άπαν σκέπασμα, είτε δερμάτινον είη, είτε άλλης τινός ΰλης, teste Harpocr., qui a Dem. γέρρα vocari scribit τά τών σκηνών σκεπάσματα καί παρακαλύμματα : Or. p. Ctes. Tois τε έκ τών σκηνών, τών κατά τήν άγοράν, έζείργον, καί τά γέρρα ένεπίμπρασαν. Idem affert baec verba ex Ejusdem Or. in Neaeram, Τήν φήφον διδόναι προσιάντϊ τψ δήμψ πριν τούς ξένους είσιέναι, καί τα γέρρα άναιρείν: exp., πριν άναιρεθήναι τά περιφραγματα. Strabo quoque Ligneas laminae, aut Crates vimineas,,quibus veluti fornicatiss. concameratis currus teguntur, γέρρα appellat: 'Ev Se τοις άγώσιν έτυπτον ras TABULA GENERALIS. cccci βύρσας τα! περιτεταμένας TOIS γέρροις τών άρμαμαξών, &στ άποτελείσθαι ψόφον έξαίσιον. Hesychio γέρρα suntra άπο καλάμων ή παπύρων εργαστήρια : item τά δερμάτινα σκεπάσματα: ut ap. Suid. γέρρα δασέων βοών ώμοβοίνα : item πάντα τά σκεπάσματα: praeterea at σκηναί : ut Eust. quoque γέρρα e Paus. exp. σκηνώματα et περιφράγματα, at ex ΪΕ1. Dionysio περιπεφραγμένοι τύποι. Iidem Lexicogrr. γέρρα vocari tradunt a Comicis τά τών άνδρών και γυναικών μόρια. Suid. ap. Siculos γέρρα vocari ait τά γυναικεία και άνδρεία αιδοία : Hes. vero et Teppas ea nominari innuit: ut ap. Festum quoque fem. Gerrae in superiore signif. legitur, nimirum pro Vimineae crates. INDE Γερρο^όροι, oi, dicuntur οί τά γέρρα, ήτοι ξυλίνας καί ποδήρεις ασπίδας, φοροΰντες, teste Suida : ET Τερράδια, Eid. ut et Hesychio, * στρωτηρίδια, Storeae e vimine aut junco. H. Steph. " Γέρρον, Kulenkamp. Spec. Emend, et Obs. in Etym. M. xxix. Ed. Sturz.; et ad Etym. M Sturz.: Schol. Plat. 94. Glossae.: Γέρρον, είδος άσπ ίδος ΤΙίρσικής' Crates. Moschus 4, Γέρρο 107 : Pherecr. ap. Schol. Lucian. 7, 193 άποσταυροϋνται. Γερροφόρος, Strabo Plato Lach. 2, 191 * Γερροχελώνη, ή, Testudo viminea, Matheni. Vett. 96." Edd. " Γέρρον, Zeun. Ind. ad Xen. Κ. Π. Act. Traj. 1, 221. Wessel. Diss. Herod. 39 ; ad Herod Toup. Opusc. 2, 185. ad Lucian. 1, Bergler. ad Alciphr ad Diod. S. 1, 409 Dionys. H. e, Γερροφόρος, Toup. Opusc. 2, 185. * Γερραΐοι, Schweigh. Emend, in Suid. 14. ad Diod. S. 1, 209." Schaef. Mss. f ΓΕΩΝΑ. Is θήλεια. Αάκωνες. Hes. Male, ut puto, pro Tpwvas. Kuster. Scilicet infra ap. Hes. legitur : Γρωνάδεϊ' θήλειαι σϋες. ΓΙΓΓΛΑΡΟΣ, teste J. Poll. 4, [82. ubi vero bodie legitur vtyxapos] fuit μικρός τις αύλίσκος, Αιγύπτιος, μονφδίφ πρόσφορος, Tibia parvula, jegyptia, accominoda monodiis. Non multum absimilis est ap. Eurid. [76.] ό γίγγρας. Η. Stepb. " Bekkeri Anti-Atticista : * Γιγγλάρια' 0'ΐΜ.ύληταί λέγουσι γένος οργάνων. Omnino ν. Ε. Η. Barker, in Classical Journal 31,111 2." Edd. ΓΙΓΓΡΑΣ, 0 dictus fuit αύλίσκος τις γοώδη καί θρηνητικήν ie/s-p(1rvulaquaedamtibia i}100 0wr lamentabilem flebilemque emittens vocem, teste J. Poll. 4, [76.] ubi dicit Phcenicum quidem earn esse inventum, Caricae autem musae πρόσφορον ; denominatum vero esse ab Adonide, quem γίγγραν Phcenices sua lingua appellant. Tryphoni quoque ap. Athen. 14. [618.] γίγγρας est αύλήσεως όνομα. Ab Eod. 4. [174.] eaedem tibiae VOCANTUR Τίγγροι etiam. [In lndice vero Schweigh.: Sed videndum, ne pro γίγγροι sit leg. γίγγραι, ut nomen tibiae non Gingrus fuerit, sed Gingras.J Ibi enim cum dixisset Phcenices χρήσασθαι αΰλοίς σπιθαμιαίοις τό μέγεθος, όξύ και γοερόν φθεγγομέι'οις : sed et Caras iisdem usos fuisse έν τοις θρήνοις: subjungit mox, 'Ονομάζονται δέ οίαύλοί γίγγροι, ύπό τών Φοινίκων, άπό τών περί 'Άδωνιν θρήνων' τόν γάρ"αδωνιν, Γίγγρην καλείτε ΰμείς οί Φοίνικες. Addit etiam, τών γίγγρων meminisse Antiphanem in Ίατρω, et Amphidem in Ditliyrambo. In Amphidis tamen loco, quem solum citat, γίγγρος est, sed γίγγρας. Έγώ δέ, inquit, τόν γίγγραν τόν σοφώτατον. Et rursum, Tt's δ' יέσθ ό γίγγρας; καινόν έξεύρημά τι Έν συμποσίοις ήδιστον. Veruntamen γίγγρος illud mendo carere, ex Hes. patet: qui et ipse tradit γιγγρόν s. γίγγρον, esse αυλημά τι et είδος αύλοϋ. Idem Hes. habet ET Γιγγρίαι pro γίγγραι s. γίγγροι: eoque auctore γ ιγγρίαι sunt αυλοί μικροί, έν ois πρώτον μανθάνονσι. Eust. vero γιγγρα'ίνους babet pro illo, quod Athen. γίγγρους. Sic enim scribit, p [40,] Ζενοφων δέ ιστορεί γιγγραίνους αύλούς σπιθαμιαίους παρά Φοίνιζιν, οξύ καί γοερόν φθεγγφένους, οίς καί Κ άρε! έχρώντο ή δέ χρήσις τοις γίγγροιs έκ τών περί "Αδωνιν θρήνων, ον Τίγγριν έκάλουν οί φοίνικες. Ubi etiam nota eum Γίγγριν habere pro Γ!γγρην, quod Athenaei Codd. Rursum Γίγγραι, ut refert J. Poll. [4, 102 ] fuit quoddam πρός ανλόν όρχημα,' έπύνυμον τοϋ αύλήματος. Et Tibia igitur, et Cantilena qui ea canitur, et Saltatio quae ad cantum ejus desaltatur, γίγγρας nominatur. Ceterum a γίγγρα, Tibia, est

28 cccxxxvi LEX. VOCUM PEREGR. IN VEHBUM Τιγγραίνω, Tibia illa, quae gingras dicitur, cano : ut Athen, 4. [174.] Γιγγραίνουπι γάρ οί Φοίνικ ες, h. e. τοϊς γίγγραις χρώνται. [Schweigh. scripsit * γιγγραίνοισι, Gin quod non est verbum, sed adj. grainis sc. tibiis] UNDE Τιγγραντά μέλη dicuntur Carmina quae ad gingars cantantur. Axionicus ap. -'! Eiptn Athen. ibidem, Οϋτω γάρ έπϊ τοις μέλεσι τοις δου "Αμφω νοσοϋσιν, ώστε τάλλ' αύτόίς δοκεϊν Είναι μέλη γιγγραντά και κακόν μέγα. Ubi γιγγραντά μέλη dicit eo perie sensu, quo dicitur Καρική μούσα, et Καρικά αύλτ'ιματα, de cantu et tibiarum niodulis, qui ob sti'idulum lugubremque et querulum sonum molestiores auribus sunt, non aliter ac illa carmina, quae γίγγραις s. γίγγροις decantabantur, tibiarum genere stridulo et lugubri, ut dictum est. Ab eodem Γίγγραίνω, est et aliud VERBALE, Γιγγρασμός, (Ό,) quod Hes. exp. ήχος: signif. tamen potius Cantum s. Sonum exiguae illius tibiae stridulum et lugubrem. Forsitan ab iisdem gingris est Lat. v. Gingrire, idem cuin τώ γιγγραίνειν signif. Festo tamen auctore, Gingrire anserum vocis proprium est: indeque genus quoddam tibiarum exiguarum Gingrinae : cui etgingrinator est tibicen. H. Steph. f Adonis nomen ערערא Gigara, nisi fallor; plenum fuisset עיערא Girgara, sed prius ר elisum, quod notat i. q. Adonis : Dominus. Bochart Canaan 2, 7 + ΓΙΓΝΩΝ, οί δέ Γιγών' ΠαΓαϊκοί * έπιπατάίκός * τραπέζιος οί δέ, Α'ιγύπτιον Ήρακλέα. Hes. Γιγών ό Διόνυσος. Etym. Μ. ν. Γιγωνίς. f ΓΙΝΙΣ. [Sic pro Γνίϊ e serie literarum leg. censet Kuster.] γερανός' Τυρρηνοί. Hes. t ΓΙΣΣΑ. Lapis. Cares. Steph. Β. v. Μονόγισσα ita scribit : * Μεγίσσα τή Καρών,ךφωνί λίθος έρμηνεύεται' νϋν δέ τούς πλακώδεις καί * μαλακώδεις λίθουs γίσσα λέγομεν. Sed locus corruptus est. Vide Μεγίσσα. " Vide ΓεΤσον." Edd. " Ad Timaei Lex. 65." Schaef. Mss. + ΓΛΟΥΡΕΑ. χρύσεα. Φρύγες. Γλουρός χρυσός. Hes. ΓΝΩΜΑ, Suida teste, dictus Locus quidam extra imperatoris tentorium, veluti forum, ubi legationes et nuntios audiri solitos ait, et fieri alia negotia imperatoria. Sed metuo ne peregr. sit v. illud, non Gr. H. Steph. t ΓΟΒΑ. Levit. 11, 22. Interpres unus sec. Biel. : Arbehארבה. Hebr Locustam, interpr., sec. Schleusner. vero Γόγβα scripsit, Hebr. החגב Hehagab : Locustae species expressurus. Schleusner. N. Thes. Philol. Crit. f ΓΟΒΡΙΑΙ. φανοί, λαμπτήρες. Hes. Forsan ab Hebr. אור Or: Lumeu, unde ούρίαι dici potuerunt φανοί, e quo όβρίαι posito β pro ϋ factum, et cum digamm. γοβρίαι. Alberti. ΓΟΑΑ. έντερα. Μακεδόνες. Hes. t ΓΟΑΑΝ. κλαίειν. Κύπριοι. Hes. t ΓΟΑΑΤΟΣ. θήρα. Hes. Forsan ab Hebr. Ytt Gadad, quod LXX. Ps. 93, 21. [Hebr. Ps. 94.] reddunt θηρεύειν. Alberti. f ΓΟΙΑΥΤΩ. φάρυξ. Hes. Harkenroth Misc. Obss. χ. 1. p. 81. legit: Γοΐ αύλών, φάραγξ, ut respiciatur ad Hebr. גיא Ge : Vallis. Favet certe, quod LXX. passim pro גיא φάραγγα habeant non tantum, sed et semel αύλών. 1 Sam. 17, 3. Alberti. f ΓΟΙΑ. κόριον Coriandrum ap. Afros. Ex App. Diosc. p Hebr. גד Gad. Exod. 16, 31. Bochart Canaan 2, 15. t ΓΟΙΤΑ. 01 ς. Hes. Forsan leg. ΰς, ut Macedonicum sit, quemadmodum γοτάν, quod vide. Alberti. f ΓΟΙΤΟΣΥΡΟΝ. τόν 'Απόλλωνα. Σκνθαι. Hes. Scripsit forsan ΐοιτόσυρον pro Οίτόσυρον, ut habet Herod. 4, 59 Alberti. Orig. c. Cels. 6, 4. Gongosyrum ex Herod, nomen citat. ", όο υρ0ί Γοι7 Eldik. Suspic. 12." Schaef. Mss. ΐ ΓΟΛΓΟΘΑ, i. e., κρανίου τόπος. Matth. 27, 33. Jo. 19, 17. nomen collis prope Hierosolymam, in quo Jesus crucifixus est, e Chald. גלגלתא Guigalta: Cranium. _ t ΓΟΛΥΡΙΟΝ. [Leg. ToKetpiov.U. Voss.] κέλυφος οίκειον. Ύαραντίνοις. Hes. Leg. σικυών Cortex cucurbitarum. Perger. f ΓΟΜΟΡ. είδβς μέτρου 'Εβραϊκού. Suid. LXX. h. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. v. posuerunt Ezech. 45, Hos. 3, 2. pro Hebr. חמר H6mer: Mensura aridornra decern batos continentem ; vel etiam pro עמר Omer : Mensura quae decima pars Ephae fuisse dicitur Exod. 16, 36. Hoc quoque voluit Hesychio * Γόμορρα μέτρον. Quod si addit: στάσις, respexisse videtur Sopingio ad Hebr. מרה Mofeh : Rebellis ; nisi potius permutata עמת r, cum simillima 1. d, referendum ad,ר litera Amud: Statio', 2 Chron. 23, 13. ubi LXX. στάσιν verterunt; quod et Albertio et Valckenaerio placuit. t ΓΟΝΑΡ. μητέρα. Αάκωνες. Hes. Scribe μήτρα Uterus. Kuster. [Dubitare tamen posset, qui paulo ]. μητέρες ante legerit Γονάδεί' f ΓΟΝΑΤΑ, το Άριον. Φοίνικες. Hes. Sumtum ex Hebr. ענתה Onatali: Legitimus matrimonii usus. Exod. 21, 10. Bochart Canaan 2, 11. Leg. potius Γόβαλα, quod literarum ordo suadet, et quod facile deducitur ab Hebr. גבול Gebiil: Terminus. Alberti. ΓΟΡΠΙΑΙΟΣ μήν. Macedonibus est, qui Romanis September, ut tradit Suid. Meminit ejus Plut. Theseo [I. p. 18.] Vide et Tract, de Mensibus. "Zonar. 447 GI. Γορτπαϊοϊ Nomen mensis." Edd. t ΓΟΤΑΝ. «5 Macedones. Hes. f ΓΟΤΣΤΕΙΟΝ ap. recentiores Gr. signif. Forum cibarium, detortum e Lat. Gusto. Kuster. ad Suid. v. Ιουστινιανό!. t ΓΟΥΤΤΑΤΟΝ inter placentas refert Chrysippus Tyaneus ap. Athen c. Casaub. Guttatum accipit, ac si esset guttis olei aut mellis conspersum. Roinani vero Guttatum intelligebant Variegatum, Maculis conspersum. Schweigh. t ΓΡΑΙΒΙΑ, ή יΓραιτία πανήγυρις. Ταραντίνοι. Hes. t ΓΡΑΣΟΣ. τό λιπαρόν καί π ι μελώδες παρα 'Ρωμαί οις. Etym. Μ. Respicit Lat. Crassus. Sylburg. + ΗΤΑ. Άθη 1ά εγχώριο!. Hes. Άθηνάν Γυγάϊαν memorat Eust. ad II. Β. p init. " Γνγαίη νύξ, ή σκοτεινή γη. At Γυγάδαί χρυσός, Aurum a Gyge ditissimo Lydorum rege, Delphis oblatum : de quo, et de annulo ejus, v. Herod. 1. et Suid." H. Steph. " Γυγάδαί, Herod. 8. et Wessel." Schaef. Mss. ΓΥΛΛΑΣ Hesychio est Genus poculi a Macedonibus sic dictum. H. Steph. Pro mendoso Γυλλοκ leg. esse Γυάλα monet Schweigh. ad Athen. 11. p. 467 c. f ΓΩΛΑΘ. LXX. Ed. Bos. 2 Chron. 4, 12. Alii Γωλώθ pro Hebr. גלות Gulot: Epistylia rotunda. ΓΩΡ0ΥΤΑΙ Hes. Laconibus esse dicit σαρκοΐ. Η. Steph. f Casaub. comparat illud verbum cum Γ05- ρος, [quod et * γώρος et γύρος in Mss. scriptum invenitur,] quod inter placentas refert Athen $. f. Casaub. ad h. 1. t ΓΩΣΓΛΩΑΝΙΟΝ κροϋστον Placentae genus, auctore Chrysippo Tyaneo ap. Athen d. quod quale sit non constat. Casaub. A. t AABEI. κάθηται. Αάκωνεε. Hes. f A ABEI Ρ, Δαβεϊρ, Δαβίρ- ap. LXX. est v. Hebr. Debir: Adytum. Suid.: Δαβήρ τά αγια τών דביר αγίων. + Δ ΑΒΟΥΛΗ, άρκτος. Χαλδαϊοι. Hes. Cf. Hebr. Ursus. Dob : רב + ΑΛΓΩΝ. είδωλον νπό τών αλλοφύλων θεραπευόμενον. Suid. Hebr. דגון Dagon. Δαγών, ος έστι Σίτων, επειδή εύρε σϊτον καϊ αροτρον, έκλήθη Ζευς άρότριος. Sauchoniatho, qui putabat alludi ad דגן Dagan : Frumentum. Bochart Canaan 2, 2. t Α ΑΘΕΑ. &ρπη, φρεάτια. ΤαραντΊνοι. Hes. t ΔΑΙΣΙΟΣ. Mensis nomen ap. Macedones. Etym. M. Vide Δέσιος. "Plut. Alex. 4. p p. 366." Edd. + AAK. Symm. et Theod. scripseiunt Jes. 40,15. pro Hebr. דק Dak : Minutum quid. Schleusner. N. Thes. AAKAP, genus quoddam Cassiae, ab Arabibus sic dictae ; pro quo Ruell. habet Darcaap. Diosc. 1,12. [in Ed. Saraceni legitur δάκαρ.] Probat vero et Hermolaus illud Δάρκα, utpote quod in antiquis Codd. legatur. H. Steph.

29 TABULA C f ΔΑΚΙΗ, Pontificatus Jovis ap. Cappadoces. Strabo 12. p fin. [810. Tpt'7-η δ' εστίν ίερωσύνη Διός * Δακίη οΰ λειπομένη ταύτηε, άξιόλογοε δ' όμωε.] Jablonski. de L. Lyc. p. ciii. Errasse Jablonskium docet Tewaterus in nota. Corai. p scripsit: ίερωσύνη Διόε * Δακιηνοΰ. " Xylander legebat όμοίωε pro όμωε, Casaub. negationem post Δακίη tollere malebat. Mihi suspicio est, * Δακιήου conjunctim scribi debere, ut Jupiter hie, secundum formam usitatam, Zeis Δακιηόε, vel Δακιηνόε, vel aliquid denique simile, cognominatus fuerit.'" Tyrwh. ap. Falconer. ad Strab. " Si recte se habet vulg. lectio, Δακίη οΰ λειπομένη ταύτηε, loci sensus, ut vidit Xyl., dubio procul postulat όμοίωε pro όμωε. Si enim Pontificatus Jovis, cui Dacia nomen, priore non minor sit, certe e Strab. sententia tam memorabilis est quam alter ille, άξιόλογοε δ' όμοίωε. Recte tamen retinetur όμωε, modo cum Cas. negationem post Δακίη tollas, vel cum Tyrwh., pro Δακίη οΰ, legas Δακιήου. ' Ex ipso Strab. satis apparet, Δακίην esse Nom. cujusdam regionis in Cappadocia. In Cod. autem Mediceo legi Διόε * Δακίου, exemplo meo ascripsit.' Tewater. Vera lectio est: Τρίτη δ' έστ-tv ιερωσίνη Διόε Δακιηνοΰ, λειπομένη ταύτηε, άξιόλογοε δ' όμωε." Edd. f ΔΑΛΕΣΤΟΝ. ονον. Κρήτεε. Hes. ΔΑΜΝΟΣ. Tyrrhenis, teste Hes., Equus. Δαμνόν antem δεινόν. Η. Steph. t ΔΑΜΠΟΝ. ό πυρίεφθον Αάκωνεε, Κρήτεε. Hes. Forte sensus Hes. est Cretenses δαμπόν dicere quod Lacones πυρίεφθον vocant. Alberti. + ΔΑΝΑΙΕΔΑΙ.[Ε literarum serie leg. *Δανδιέδαι. Kuster.] αί δοΰλαι. Ταραντίνοι. Hes. ΔΑΝΑΚΗ, >/, a quibusdam dicitur Laurus Alexandrina, teste Diosc. 3, 147. Δανάη alioqui Nom. est propr. II Δανάη, Hesychio [sc. in prioribus Edd.] est etiam Nuuiulus barbaricus aliquanto plus valens obolo. Eodemque teste ita dicebatur et Ille, qui mortuis dabatur, obolus. Sed mendosa est.ea scriptura, et R Ε PON EN DUM Δανάκη e Suida, Etym. et Lex. meo vet. Ille enim δανάκην esse tradit Numismatis nomen, quod mortuis dabant olim, συγκηδεΰοντεε ώε Άχερουσίαε λίμνηε έπίβαθρον: ut hi quoque, esse nomen Barbarici numismatis, paulo plus obolo valentis, quod defunctis in os poneretur, ut τήν Άχερονσίαν λίμνη ν είε ρδου διατπορθμευόμενοι, ipsum darent τώ πορθμεί. Dici autem δανάκην quasi roh δαναοίε έμβαλλόμενον, h. e. τοϊε νεκροίε: δαναονε enim παρά τβ δανά, τό ξηρά, vocari τοϋε νβκροΰε, utpote ξηρού ε. Haec Etym. ex Heraclidis Peisicwii lib. 2. Ε Plutarcho quoque referunt δανάκην nominari Numulum ilium s. Obolum, qui Charonti persolvitur pro Stygiae paludis transmissione. Notandum porro supra ILLUD Δαναοί pro Defunctis: alioqui enim Δαναοί dicuntur οί "Έλληνεε a progenitore ipsorum Danao, filio Belt, qui Argis olim regnavit, antiquissima et principe urbe totius Graecize. Ab eodem patronymiews Δαναίδαι dicuntur Argivi vel ceteri etiam Graeci, utpote nepotes et posteri ejus. Item fem. Δαναϊδεε, ejus filiae. H. Steph. f Persicum numisma esse e nonnullorum sententia tradit J. Poll. 9> 82. " Zonar. 468." Edd. " Δανάκη, ad Timaei Lex ad Lucian. 1, 422. Valck. Callim. 10. Δαναϊε, Valck. Ρ been. p. 792 Δαναίδηε, Valck. ad Herod. 82. Δαvathni, Porson. Phcen ; Hec. p. xxiii. Ed. 2. ad Lucian. 1, 803. Δαναίδαι, Δαναίδεs, Valck. Phcen. p ad Lucian. 1, 374." Schaef. Mss. "Δανάη, Steph. B. 62." Wakef. Mss. " * Ήμιδανάκη, prout doctissime restituit in Theon. Progymn. 13. p Ruhnk. ad Tim. Lex. 134 * δανάκ 0ν / Η % (Γ0,) He. sych Bast. Ind. ad Scap. Oxou. ΔΑΝΑΣ Carystii μερίδαε vocant, teste Hes. Quo signif. et δανέε. H.Steph. "Δαν, Theocr. 4, 17. Valck. Kp. ad Rijv.. xxviii Schaef. Mss. f ΔΑΝΟΣ Macedonibus appellata est Mors, auctore Plut. de aud. Poet. p. 22. unde Hes.! Δανώ (sic pro * Δαινών legendum) *τείνων. Kuster. ad Hes. v. Δαινών. " Vulg. Δαίνων aguoscit Schneider. Lex." Edd. + Δ ASA. θάλασσα. Ήπεφώται. Hes. Salmas. vult NERALIS. cccciii * Δάλασσα legi vel * Δάλαξα. ΔΑΟΣ a Phrygibus ό λΰκοε vocari ait Hes. H. Steph. f ΔΑΡ. [Sic pro Δαν leg. Wessel.] όνομα μεγάληs άρχήε κατά ΐΐέρσαε. Glossa Nomica. Alberti. ad Hes. V. Δαρείος. f ΔΑΡΑΤΟΝ. Panis genus, ap. Thessalos. Seleucus ap. Athen c. " Δάρατοε, a Nicandro in Γλώσσα is dicitur ό άζυμοε apros, teste Athen. 3. Δαρόν Hes. exp. μακρόν χρόνον και έπιπηλύ : Dorice pro δηρον, Diu. Sed addit, quosdam dicere esse etiam Festum quoddam et aprev τον άζυμον, Paneni non fermentatum." H. Steph. " Δαρόε, Porson. Or. 26. Δαρόν, Wakef. S. C. 2, 92." Schref. Mss. ΔΑΡΕΙΚΟΙ, s. Δαρεικοί στατήρεε, Numi quidam aurei, a prisco Dario primum cusi, qui rex fuit Persarum. Valebat autem ejusmodi Daricus stater aureus, viginti drachmas: atque ita quinque Darici unam faciebant argenti minam, quippe quae centum drachmis constaret. Suid. H. Steph. " Corai. ad Plut. Parall. 5. p Aristoph. E. 597 Xen. K. A. 1,3, 3. 1, 7, 14. 7, 6, l. Κ. Π. 5, 2, 7 Dem. c. Timocr Plut Herod. 7, 28. * Ήμιδαρεικόε, ό, Xen. Κ. Α. 1, 3, 21." Edd. " Δαρεικόε, ad Charit Jacobs. Anth. 6, 228. ad Diod. S. 2, 210. Δαρ. χρυσόε, Bergler. ad Alciphr. 22. Wessel. Obs Toup. Emend. 2, 390. Zeun. Ind. Κ. Π. ad Herod " Schaef. Mss. Hes. ΔΑΡΕΙΟΣ Gr. valet έρξείηε. Herod. 6, 98. -ן- υπό Περσών ο φρόνιμος' ύπό δέ Φρυγών έκτωρ. Pers. Ijli Dara, signif. τόν κρατούντα, αυτοκράτορα. Bernard. " * Δαρειογενήε, ό, ή, jesch. Pers " Edd. " Δάρειοε, * Δαρέτιοε, ad Diod. S. 1, 425. Jacobs, Anth. 6, 228. Δάρειον χρυσίον, Wessel. Obs ; ad Herod. 355." Schaef. Mss. f ΔΑΡΟΜ. Vox Hebr. דחם Dar0m : Plaga meridionalis, ap. LXX. Ezech. 20, ΔΑΡΡΩΝ. Μακεέονικόί' δαίμων, ω υπέρ τών voσβύντων εύχονται. Hes. f ΔΑΡΤΛΛΟΣ. ή δρύε, υπό Μακεδόνων. Hes. ΔΑΤΟΝ. παρά 'Ρωμαίοιε, σημασία τηε ημέραs και 1 τοϋ καιροϋ. Suid. Lat. Datum. f ΔΑΦΝΟΙΝΗ. Leontopodium, ap. iegyptios. Ex App. Diosc. p Jablonski. Op. 1, 61. f ΔΕΒΡΑΘΑ legitur ap. LXX. Ed. Bos. pro Hebr. Cibrat : Mensura quaedam viae. כגרת Sed rectius alii habent Χα/3ραθά, quod vide. t ΔΕΙΜΑΛΕΤΑ. τά νεκρά των βοσκημάτων. Λάκωνεε. Hes. ΔΕΙΝΟΣ a Cyrenaeis nominatus est etiam ποδονιπτήρ, ute Philetae Atticis tradit Athen. [ f.] H. Steph. Thes. 1, J. Poll. 6, 99. et Etym. M. scribunt δινοε. Eust. p. 1283, 4. [1207, 10.] idem quoque δεινιάεesse ait, quod minus verum judicat Schweigh. ad Athen. 1. c. ΔΕΙΡΙΑΝ Laconibus est λοιδορεΐβθαι Convitiari, Probris s. Convitiis proscindere. Et Δειρεΐοι iisdem λοίδοροί Convitiatores. Hes. H. Steph. +. Confe- renda sunt quoque: Δέριαι λοιδορίαι, et Θεραίειν [an potius Θρα/ειν 1] λοιδορέΐν, ap. Hes. ΔΕΙΡΙΤΑΙ ab Eleis dicuntur οί στρονθοί Passeres, ut refert 'Athen. 9. [p a. ubi tamen e Codd. praescripto Schweigh. edidit δειρήταε:} e Nicandri Colophonii Γλωσσών L. 3. H. Steph. + ΔΕΛΒΕΙΑ. Juniperus. Lycaones. Steph. B. v. Δέρβη. Quod nomen ex ^Egyptiaco Αιβιουμ ortum censet Jablonski. Op. 1, 126. f ΔΕΑΕΦΑΤ. ό τηs Άφροδίτηε αστήρ, υπό Χαλδαίων. Hes. Cf. Βελέβατοε. t ΔΕΑΤΑ, quartum Alpliabeti elementum ex Hebraeorum דלת Dalet, nomen accepit. t ΔΕΛΤΟΝ. τό αγαθόν vocant Cretenses. Phot. Cod. cxc. [p. 251.] e Ptolemaei Hephzestionis L. 5. citante Alberti. ad Hes. v. Δελήηον. + ΔΕΝΕΜΟΡ; γή Tis πετρώδηε, εΰθρνπτοε, παρά Λάκωσι. Hes. ΔΕΡΚΟΜΑ Vinum dicitur a vulgo Celtico. Athen. 4. [152. c. ubi vero pro vitioso δέρκομα ex auctoritate librorum Mss. Schweigh. edidit κόρμα, quod vide.] H. Steph.

30 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ΔΕΣΙΟΣ, ap. Macedonas, dicitur Junius mensis, ut Suid. tradit. Legitur sane in titulo Concilii Niceni, 'Εν μηνί Δεσίω έννεακαιδεκάττ! προ δέκα τριών Καλανδών Ιουλίων, Mense Desio decimanona die ante xiii. Kalend, Julias. Vide et Tractatum de Mens. H. Steph. " Zonar. 477." Edd.- + ΔΕΣΤΡΑΤΑ, vel *'Λδέστρατα, vel * Διάστρατα, pro Impedimentis et Sarcinis recentiores Gr. usurpant, a Lat. Stratum. Salmas. in Fl. Vopisc. p D. ΔΕΥΑΔΑΙ teste Hes. dicuntur 01 Σάτυροι ap, IIlyrios ; sed et Δευκαλίδαι eidem sunt 0! Σάτυροι. Η. Steph. f Infra Σανάδαι et Σαϊιδαι Sileni a Macedonibus vocari dicuntur. ΔΕΥΑΣ a Magis dici τοίαάνάκον! [omnes Edd. habent άκακοι«] θεούς, Hes. tradit. H. Steph, f 'Ava- K01 s. άνακε! θεοί sunt Διόσκονροι, qui inter Persarum numina recensentur a Xen. Κ. Π. 3. Nomen Δεύα! Reland. de vet. Ling. Pers. p. 175 a Pers. ^ Du : D110, Gemini, repetit. Alberti. Confert Pers.^ Div v. Hammer. f ΔΕΥΝΟΣ. ό βασιλευ!, Indorum lingua; unde Bacclii nomen Δεύνυσο!, Διόνυσο! Rex Nysae. Etym. Μ. v. Δεύνυσο!. Cf. Reland. de vet, L, Ind. " Ad Callim. 1, 27 " Schaef. Mss. f ΔΗΑΙ. αί κριθαί. Cretenses. Etym. Μ. v. Δηώ. ΔΗΚΟΚΤΑ. Decocta sub. aqua. Legitur aliquoties ap. Gal. et recentiores Medicos Gr., ut et ap. Athen. 3. [121. e. ubi tamen Schweigh. edidit δίκοκταν\ πιείν ϊίτησε δήκυκταν. Similiter vero et alia multa vocabula Lat. in Gr. ling, transtulerunt, ut όξΰγγιον, οϋγγίαν. Solebant autem Romani decoquere aquam et vitro demissam in nives refrigerare, atque ita bibere minore cum noxa et majore cum voluptate. H. Steph. f ΔΗΛΑΤΩΡ. κατήγορος. Hes. Lat. Delator. Salmas. Hiuc * Δηλατωρίαι" αί αποδείξεις. Zonar. Suid. ΔΗΛΙΓΑΤΙΩΝ. κατά 'Ρωμαίους ή έκταγή τον * σιτοπομπίον καί ή άννύνας μετακομιδή. Zonar. Videtur esse Lat. Delegatio. f ΔΗΝΑΔ1ΠΤΡΑ. παρά Ρωμαίοις δωρεά βασιλική στρατιώταις διδομένη. Zonar. f ΔΗΠΟΡΤΑΤΟΣ. * έξορισιμαίο!. Hes. Lat. Deportatus. Soping. t ΔΗΡΙΓΕΥΟΜΕΝΟΣ. * όφικενόμενος Χέξίί - Ρωμάίκή. Suid. A Lat. Dirigere, sed signif. deflexo ; nam όφικεύειν est Praecedere in pompis solemnibus. Du- C ng + ΔΗΣΕΡΤΩΡ. λειποτάκτης κατά Λάτίνους. Zonar, Lat. Desertor. f ΔΗΦΕΝΣΩΡ. έκδικος. Hes. Alii Διφένσωρ s. Δεφενσωρ. Zonaras Δεβένσωρ. Lat. Defensor. Hinc Δηφεν σίων δ εκδικος χάρτης. Zonaras. Suid. t ΔΙΑ. τον κύκλον πάντα τοϋ οΰρανοϋ. Persae. Herod. 1, 131". Hes. v. Δίαν. f ΔΙΑ Α. τήν έλαφον, Χα λδαίοι. Hes. Suspicor Αίάλ ex Hebr. אלל Ajal : Cervus. Soping. Ε Chald. Di, ab imperito די. Genit Diajala, cum nota דאילא quodam Grammat. factum Διαίαλ vel Διάλ. Heins. f ΔΙΑΜΙΧΙΟΝ Vulcanuip cognominant Phcenices. מחי Sanchoniatho. I. e. Jovem machinatorem, quia Mechi Hebr. est Machina. Ezech. 26, 9. Bochart Canaan 2, 2. f ΔΙΑΣΑΤΗΡ. διαπαίζειν. Λάκωνες. Hes. f ΔΙΑΦΟΙΓΟΙΜΟΡ. ύπο Λακώνων, έπι πάσρ ήμέρφ. τής τών φιδιτίων αιτήσεως. Hes. Leg. Διαφαγημάρ. Heius. Scr. Διαφονγιμορ i. e, διαπύγιμος Dies comessationis. Is. Voss. t ΔΙΒΑΛΟΝ. [Sic e literarum ordine leg. videtur pro * Διάβαλον] μέλι, καί μελίκρατον. Hes. I. e. ab Hebr. vel Chald. דבש Debash vel Dibasli, quod Mel signif. Kuster. t ΔΙΒΑΝ. ΰφιν. Κρήτες. Hes. Alludit ad חון Hivan, quomodo Chald. vel Syr. Serpentes dicuntur. Kuster. Affine videtur Δίφατον, quod vide. t ΔΙΔΩ. ή πλανήτις lingua Phcenicum, qui ita Elisfcam appellarunt διά τό πολλά πλανηθήναι. Etym. Μ. ΔΙΖΑ Laconibus est αί Capra. Hes. Η. Steph. t Vox pure Chaldaea דיצא Caprea. Heins. f ΔΙΚΟΚΤΑ. Vide Δήΐίοκτα. ΔΙΚΤΑΤΩΡΕΥΩ. Dictator sum, [Dio Cass ] Et Δικτατωρία, [ή, Appian. 758.]Dictatura, i.e. άνυπεύθυνος μοναρχία Absoluta potestas et liberum imperium. Utuntur his verbis, una cum primitivo eorum τω Δικτάτωρ, recentiores Gr., qui Romanas historias'sciibunt. H. Steph. "Δικτάτωρ, Appian. Β, C ; Polyb. 3, 87 Dionys. Η. I, 325. * Δικτατωρεία, 1, 344." Edd. ΔΙΚΤΥΣ a Laconibus dicitur ό Ικτίνος, teste Hes. Apud Herod, vero 4, [ 19B.] p. 179 δίκτυες sunt Ferae quaedam Libycae. Alioqui Δίκτυ! est et Nom. propr. Cretensis cujusdam scriptoris : de quo Suid. H. Steph. " Ad Herod. 366." Schaef. Mss. ΔΙΛΑΗ Laconibus est φυτόν quoddam, quod aliis άρια. Hes. H. Steph. ΔΙΛΥΧΝΟΣ. Piscis Niliaci genus. Spicileg. p. cccxxxi. f ΔΙΗΑΝΤΑ. Numus ap. Siculos, οπέρ έστι ίίο χαλκοί. J. Poll. 9, 81. " Koen. ad Greg. 203." Schaef. Mss. f ΔΙΟΣ. mensis Novembris ap. Macedones. Sturz, p. clxv. f ΔΙΣΠΕΝΣΑΤΩΡ. <5 οικονόμο!. Etym. Gud. Lat. Dispensator., f ΔΙΦΑΤΟΝ. οψιν.κρήτε!. Hes. Salmas. Δίφαν\?& putat, ut Δίβαν, de quo supra. f ΔΙΦΕΝΣΩΡ. Vide Δήφενσωρ. ΔΙΦΡΑΓΕΣ, Hes. teste, sunt τίνων στρατιωτών τΰν παρά Πάρθου ταγαί. Η. Steph. f ΔΙΩ1ΔΑΝ Herculem cognominatum esse a Plioenicibus, Cappadocibus, Iliensibus ex Eusebio refeit Jablonski. de L. Lycaon. p. clii. ΔΟΛΟΨ, Speculator, item Leno. Hes. enims(ix07ra exp. κατάσκοπον, μαστροπόν. Alioqui Δήλοπ εί sunt etiam Populi extremae Thessaliae incglie, teste Eod. Meminit autem eorum Horn. Sed et Δυλομάν a Laconibus dici τόν μαστροπόν tradit. Δολάνα Eidem est μαστροπό!. " Δόλοφ, ut σκόλοφ, άιθοφ, μώλωφ, unde * Δολοπεύω, Hes. i. q. έπιβουλεύω, ενεδρεύω. a δίλω; δέδολα, δόλος, δολόω, δολόπω, πτω." Schneider. Lex. " *Δολοπήίο!, Apoll. R. 1, 585."Edd.. Δίίλοψ,Κοεη ad Greg Δόλοπε!, Heyn. Horn. 5, 637. * Δολοπηί!, 5, 684." Schaef. Mas. f Δ0ΛΠΑΙ. πλακούντια μικρά. Κώοι. Hes. Sic et * Δολβαι a quibusdam accipi tradit. f ΔΟΜΕΣΤ1ΚΟΙ. 01 τών 'Ρωμαίων ιππείς, 01 κατά 'Ρωμαίου! * ο'ικειανοι στρατιώται. Suid. Lat. Domestic!. f ΔΟΡΑΝ. τήν δοκον. Koijres. Etym. Μ. t ΔΟΡΣΑΝΗΣ. δ Ηρακλή!, παρ' Ινδοί!. Hes. Ordo suadet * Δοσάνη!, cum quo conferri possit Desanaus, Herculis cognomen in Phcenice ; vel potius * Δοσάρης, quia infra* Δονσάρη! Διόνυσο! apud Nabataeos; quem et h. 1. indicari maxime probabile mihi videlur. Alberti. t ΔΟΡΥΣΑΣΤΡΟΥ. Gingidium, Lepidium, ap. IEgyptios. Ex App: Diosc. p Jablonski. Op. 1, 62. f ΔΟΥΒΑΘ. χρυσοκόμη, ap. Afros. App. Diosc. p. corymbis. Dehubat s. Dubat, ab aureis דהובת 466. Syr. י 001 Dehab : Aurum. Bochart Canaan 2, 15. f ΔΟΥΗ. ήγεμών, Άρχων. Hes. Lat. Dux. Eadem voce utitur Etym. Μ. v. Σνγκρητίσαι. t ΔΟΥΣΑΡΗΝ. τον Διόνυσόν, Ναβαταϊοι, &! φησιν Ισίδωροs. lies. t ΔΡΑΑΑΙΝΑ. * λάμνα. Κωοι. Hes. In Cod. Ms. legitur * Αάμυρα, quod mutavit Musurus in λάμνα, et typotheta Aldinusin λάμνα. Schow. ΔΡΑΜΙΚΕΣ s. Δράμιδε!, Panes quidam sic dicti, teste Athen. 3. [114.] H. Steph. Scilicet illi ap. Athan1anes,-Sp0ju1s vero, auctore Seleuco ap. Athen., in Macedonia. f ΔΡΗΕΣ. στρουθοί. MaKeSores. Hes. ΔΡΙΛΑΚΕΣ Eleis sunt βδέλλαι Hirudines, teste Hes. H. Steph. f ΔΡΙΩΔΟΝΕΣ. θεοί παρά Λακεδαιμόνιοι! τιμώμενοι. Hes. Confert! Δρί δίναμιι, quod paulo ante legitur. Alberti. f ΔΡΟΙΟΝ. καλόν. Κρήτε!. Hes. f ΔΡΟΟΝ. 'ισχυρόν. Άργείοι. Hes. f ΔΡΟΥΓΓΟΣ. Nasus, Rostrum, e Phrygia vel Gar latia petitum.tewater. ad Jablonski. del. Lyc.p.cxl.

31 TABULA G t ΔΡΟΥΝΑ. f! up X f, νπο Τυρβηνών. Hes. ΔΡΥΙΔΑΙ. Druidae, ap. Gallos 01 φιλόσοφοι καϊ σεμνόθεοι. Suid. Η. Steph. * Δρουίδαι, ad Diod. S. 1, 354." Schaef. Mss. t ΔΡΥΦΑ1ΝΗΚΑ. τον ού μέγαν. Ηλείοι. Hes. ΔΥΚΗΝ Cyrenaei appellant Erythrinum piscem. Athen. [7 300.] H. Steph- f Schweigh. e librorum Mss. auctoritate pro δύκην edidit ΰκην. -j- ΔΥΣΕΑ. τοϋ τοίχου τα πέριξ. Κύπριοι. Hes. ΔΥΣΤΡΟΣ, ap. Macedouas,. est Martius mensis, Suid. Vide et Tract, de Men» H. Steph. " Zonar Chishull. Antiq Lucill. 15." Edd. " Jacobs. Anth. 10, 32." Schaef. Mss. f ΔΩΛΑ. ω7α. Kpfjres. Hes. f ΔΩΡΑΞ. σπλήν, νπο Μακεδόνων. Hes. Ε. *ΕΒΕΛΟΣ, f!, s. "Εβενοε, utrumque enim Suid. affert, Ebenus s. Eb'enum, Lignum ex omni materie spississimum et gravissimum, cariem non sentiens, nigrutn, politi cornus laevore, mordentis subastringentisque gustus, et, dum sufiitur, odoratum: de quo plura vide ap. Diosc. 1, 130. Gal. simpl. Medic. Plin. 12, 4. : necnon Serv. in Virg. Georg. 2. item Theocr. 15 Herod. 3. Apud Lat. interdum cum aspiratione scriptum reperitur, usurpatumque, teste Servio, et fem. et neutr. INDE Έβένινοε, [η, ov,] Eheninus, Factus ex ebeno. AT 'Εβενότριχον, [ro,] dici a quibusdam τα άδίαντον, refert Gorr. e Diosc. H. Steph. f Lignum ex India ac ^Ethiopia aiferri solitum. Hebr. הבנים Hobnim Ezech. 27, 15. " Herod. 3, 97. Φάλαγγε5 έβένον." Schweigh. Mss. " Theophr. H. P. 4, 5. * έβένη : 5, 4. Sprengelii Diospyrus ebenaster et Melanoxylon Linn. Aristot. Meteor. 4, 7 Έκ τή5 έβένου τήε μελαίνηε." Edd. ""Εβεvos, Asclepiad. 7 Wessel. Herod. 247.; ad Diod. S. I, 38. ad Paus. 85." Schaef. Mss. " 'Εβένινοε, Antisth. de V. A * 'ΕβενΊτιε, Polium, App. ad Diosc. 458." Boissonad. Mss. ΈΒΡΑΙΟΣ, [a, \, ov Hebraeus: i. q. Judaeus, ab Hebro progenitore : ut cum Paus. Attic, dicit Adrianum Imp. Έβραίονε τουε νπέρ Σύρων χειρώσασθαι άποστάνταε. INDE Έβραίκόε, [>), όν,] Hebraicus, Qui vel Qualis Hebraeorum est: ut 'Εβραϊκή διάλεκτοε, Lingua Hebraea : quae ET 'Εβραίε, [Act. Apost. 21, 40.. Joseph de Macc. 16.] ut Έλληνιε pro 'Ελληνική. Inde et VERB. Έβραίζω, Hehraeos imitor, Hebr. more loquor aut vivo. UNDE 'ΕβραΊστΙ, Hebraeorum imitatione, More Hebraeorum, Hebraice; h. e. Ita ut solent Hebraei. Sunt qui sine aspiratione haec scribant: Hes. et Suid. cum aspiratione, et rectius. H. -ן. Steph עברי. Hebr Ibri, quod Hes.'Εβρει scripsit et exp. 'Εβραίοε. "ΕΓΕΣΤΑ a Suida esse dicitur πόλεμικον μηχάνημα έκ λίθων καϊ ξύλων και χοΰ έγειρόμενον, Bellicuin macfainamentum e lapidib«, lignis, et terra fossitia excitatum. Vox est a Lat. sumta, signif. Terram egestam s. Aggerem, qui propugnaculi loco est. Agger enim, teste Vegetio, e terra lignisque extollitur contra murum, de quo tela jactantur. Supra habuimus "Αγγεστα εί'άγεστα: quibus itidem denotatur Terra aggesta. Gr. id χώμα dicunt vocabulo suo. H. Steph. + Vide supra"αγεστα. " * ΈγεσταΊοι, ad Herod ad Diod. S. 1, " Schaef. Mss. ΈΓΚΑΤΕΥΕΙΝ lonibus esse διώκειν tradit Corinth. H. Steph. f Locum uon invenio. t ΈΔΕΜ.Γρυ<^.Ηε{1.Suid. addit: καϊ ο παράδεισοε. Ita LXX. reddiderunt Hebr. עלן Eden: Voluptas, Regio amaena, Genes. 2, , 16. tέδικτα, τά διατάγματα. Zonar. Lat. Edicta. ΈΔΩΛΟΣ dicebatur λόχοβ quidam Lacedaemoniorum, teste Hes. H. Steph. t ΈΘΕΝΧΙΣ. Potamogeton, Herba ap. iegyptios. Ex App. Diosc. 469 Jablonski. Op. 1, 63. t ΈΘΙ0Υ. Polytrichon ap. iegyptios. Apulei. de Herbis c. 51. In App. Diosc vocatur * Έπίερ. Jablonski. Op. 1, ΈΘΡΕΡ1ΚΗ. Eruca ap. ^gyptios. Ex App. Diosc. 476'. Jablonski. Op " Iu Saraceni NERALIS. % ccccv Ed. est * έθρεκίκη." Edd. ΕΙΔΟΙ. [Είδοϊ scribit Zonaras, qui ete!'s<is f! ίιμέρα exhibet.] Idus ; pars mensis ap. Romanos : utpote qui mensem dividant in Calendas, Nonas, Idus. Sunt autem octo dies, qui nonas sequuntur. Plut. Publ. Είδόϊε Σεπτεμβρίαιε, Idihus Septembribus. Idem Camillo, Περί τ as Φ εβροναρίαε είδο vs, Circa Idus Februarias. Et rursum, Όλίγais ήμέραιε ύστερον Κι/ίντιλλίων ειδών, Paucis diebus post Quintiles Idus, s. Julias. Item ill Geop. "Αχρι τήε προ έβδόμηε ειδών Φεβρουαρίων, Usque ad tempus illud, quod est ante diem septimum Id. Febr. H. Steph. " Huschk. Anal ad Dionys. Η. 1, 97 2, 1246." Schaef. Mss. ΕΙΚΛΕΙ Hesychio est. δειπνετ Ccenat: afferenti et Είκλον pro δεϊπνον Ccena, qusesupra per at H. Steph. f Laconicahaec. Vide Kuster. ad Hes. v. Έξε/κλω : et vide supra Αϊκλον, t ΕΙΚΤΩΝ. Numen ab iegyptiis cultum. Copt. Ich-tho: Spiritus universi, quod cognomen Cnephi esse possit. Jablonski. Op. 1, 64. Sturz. p. clxxiii. f EIN. Mensura liquidorum. הין. Hebr Hln. Exod. 29, , 24. ap. LXX. Scribitur et ίν et.vv. f EIP. λαίλαφ. Hes. Suidas addit : j) λαμπηδών. Respicere videntur varias interpretationes vocis Chald. עיר Ir : Nuntius, Dan. 4, 10. quam in versione Theodot. expressit e'/p. t ΈΚΛΟΓΗΝ. κάλαθον. Αάκωνεε. Hes. t ΈΚΠΕΛΕΥΕΙ. έξωθεΐ. Hes. Formatum e Lat. fixpello judicat Kuster.; vide tanien annon ex έκ et πέλαε comp. putari possit, ut sit: Ε vicinia removere. Alberti. " Έκπελεύει, Hesychio έξωθεί, Extrudit, Expellit: unde est έκπελευθήναι, quod Suid. exp. itidem έκβληθήναι." Η. Steph. t ΈΚΠΕΤΡΙΑΔΕΙΝ. παχύνειν ίμάτιον. Αάκωνεε. Hes. Scr. έκπετριάδδειν. [Voluit * έκπετρίδδειν, cf. not. ad Hes. v. Κρίαδέμεν.] Alberti. " Έκπετρίδδω, Valck. ad Rov " Schaef. Mss. t ΈΚΣΚΕΠΤΩΡ, 'Εκσκέπτωροε. Suid. Est ipsa v. Lat. Exceptor. Kuster. t ΈΚΣΚΟΥΒΙΤΩΡΕΣ. τών *παρεξόδων τοϋ παλατιού ΰπάρχοντεε ψύλακεε. Etym. Gud. Lat. Excubitores. t ΈΚΤΡΑΟΡΔΙΝΑΡΙΟΥΣ. έπιλεκτούε. Suid. Lat. Extraordinarios. +ΈΚΧΩΝΕΝ. έκκλινεν. Αάκωνεε. Hes. -j-έαα. λέγε. Αάκωνεε. Hes. j-έαα. Δίοϊ Ιερόν ή Δωδώνη. Hes. Forsan έν Δωδώνφ, quemadmodum infra legitur ν. Έλλά, quae eodem modo exp. t ΈΛΑΘΥΣΑΣ. Aios Ιερόν έν Κύπρο,. Hes. Vide Έλαιο lis. t ΈΛΑΙΑΓΑΒΑΛΟΣ. Nomen Solis, Phcenicum lingua, Emesae culti, Herodian. 5, 5. Bochart scripturam Zonarae ap. Phot, et Numorum, Έλαγάβαλον, veriorem censet atque exp. אקה גבל Ela gabal: β θεοί 6 πλάστηε. Canaan 2, 5. ΈΑΑΙΟΥΣ. Jovis in Cypro cognomentum. Hes. H. ן. Steph Conferri potest Έλ«ε»ί Zeus, έν Θή fiats. Hes. t"eaaman. υπέρθνρον. Hes. Corruptum ex 'Ελάμ, vel potius Αίλάμ, quod ap. LXX. saepius pro Hebr. אילם Elkm, vel אולם Ulam : Vestihulum, Porticus. Ezech. 40, legitur; ubi tamen Ed. Bos. habet ΑΙλαμμών. Alberti. t ΈΛΑΦΙΝΕ. Veratrum nigrum, ap..ffigyptios. Ex App. Diosc Spicileg. cccxxvi., + ΈΛΕΙΛΙΜ legitur pro Hebr. אלילים Elilim : Idola, Levit. 19, 4. 26, 1. ap. Incertum. Schleusner. N. Thes. Philol. Crit. t ΈΛΕΛΕΥ est Hebr. הלילו Helilu: Ejulate. Heins. ad Hes. t ΈΛΕΦΑΣ, Eleplvas, Ebur, Morbi genus. Bellua; peregrinae nomen, inirum ni ipsum quoque peregrinum fuerit. ΈΛΕΩΤΡΙΣ. Piscis Nilous. Athen. 7. [312.] H. Steph. Vide Spicileg. cccxxxi. + ΈΛΗΚΤΕΤΣΕ. κατά 'Ρωμαίου(, άναγνουε διώρθωσεν. Suid. Est Lat. Lectitare, Relegere. t ΈΛΙΟΥΝ. ϋφιστοε, Hebr. עלית Eljon: Excelsus, Dei nomen.

32 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN ΈΛΛ A, Hes. teste, Laconibus est καθέδρα Sella ; et Aios Ιερόν έν Δωϊώνρ. Η. Steph. t Vide v. "Ελα et Έλλοί. " Heringa Obs. 215." Schaef. Mss. ΈΛΛΟΊ. "Ελληνεί οί έν Δωδώνη, καϊ οί ιερείς. Hes. Vide ν. Έλλά et Σελλοί. t ΈΑ ΑΟΤΛ1Μ legitur ap. LXX. Jud. 9, 27 pro Hebr. הלולים Hillulim : Festum cuin laudibus Dei peragendum. t ΈΛΛΩΤΙΑ. έορτή Εύρώπης έν Kp^nj. Hes. Έλλωτία Virgo, Punice. Ai^/V^b? Bernard. Europam ipsam, non Virginem sic dictam fuisse, contendit Bochart Canaan l, 15. " Pind. O. 18, 56." Edd. f ΈΛΟΎΣΙ Α. "Αρτεμις, παρά Έφεσίοις. Hes. t ΈΛΥ Μ ΑΣ. ό μάγος. Act. A post. 13,8. Conferunt Arab. ^Xs Alim: Sapiens, Magus. Schleusner. Lex. Ν. T. י J t ΈΛΤΜΝΙΟΣ. Ποσειδών έν Αέσβω. lies, qui paulo post iisdem verbis etiam exp. Έλύτιος. " Έ- λύμνιον, Brunck. Soph. 3, 509 " Schaef. Mss.. ΕΛΦΟΣ Cvpriis Βούτυρον Butyrum. II. Hes. Steph. -j- Ut βούτυρον a βοΰς, ita έλφος ab άλφα, 32. c. Alluf: Bos. Bochart Hieroz. Τ. 1. L. 2. אלוף Posset etiam confeiri Hebr. חלב Halab : Lac, et Heleb: Pinguedo. " Ε. H. Barker, in Classical Journal 19, 5S=63." Edd. f ΈΑΩΕΙΜ. σύμμαχοι"1λου, τοΰ Κρόνου, Sanchoniatho. Hebr. אלהים Elohim : Deus. Bochait Canaan 2, 2. ^ 01 Syr. ΐ'ΕΑΩΙ. Marc. 15, 34. δ Θεός μου. Aloi: Deus mi. Matth. 27, 46. pro illo legitur ήλϊ, quod vide. f ΈΛΩΟΣ. δ'ήφαιστος, παρά Δωριεΰσιν. Hes. -j- ΈΜΡιΡΟΣΙ. Lactuca sativa, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 64. t ΈΜΕΚΑΧΩΡ. Legitur Jos. 7, ap. LXX. sed divisim scr. "ΕμεκΆχώρ Hebr. עמק עכור Emek Acor: Vallis Acoris. f ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ό έστι μεθερμηνευόμενον- μεθ' νμών δ Θεός. Matth. 1, 23. Vox Hebr. composita Deus. Immann el : Nobiscum עמנו אל f ΈΜΜΩΝΕΙΜ S. Έμμονείμ Vide Μαεμωνί. t ΈΜΠΑΣΑΝΤΕΣ. Procuratorcs redituum regibus Lacedaemoniorum ex agris et aedificiis assignatorum. Magistratuum genus, de quo agit Xen. de Rep. Laced. 13. Vocem hanc Hesychio, pro Έμπασέντας, quod exp.: άρχεϊόν τι έν Αακεδαίμονι, restituendum docet auctoritate monumentorum Raoul- Rochette in libro, Deux Lettres ϋ Mylord Comte d'aberdeen sur l'authenticite des Inscriptions de Fourmont. p sq. ΈΜΠΕΛΩΡΟΣ Laconibus άγορανόμος. Hes. H. Steph. " Corsini Not. Gr. Dissert. 87." Edd. t ΈΜΠΙΠΑ. πλάγια τά πύρινα, είς ά έντίθενται τά διά τνροΰ. 'Ρόδιοι. Hes. Casaub. ad Athen haec eadem esse putat, quae ap. Athen. έμπεπται vocantur, vel melius έμπεπτα, atque ita etiam ap. Hes. scr. esse. t ΈΝΔΕΚΑΔΙΚΟΡ. Vasculi genus. Lacones. Casaub. ad Athen a. t ΈΝΔΗ1ΔΕΣ. αί νύμφαι, έν Κύπρω. Hes. ΈΝΔΟΚ1Α, ap. Athenienses (ן μήτηρ. Hes. Η, Steph. f Lectionem ή μήτηρ per errorem e Δημήτηρ ortam esse censet Schow. + ΈΝΔΡ1ΩΝΑΣ. δρόμος παρθένων, έν Αακεδαίμονι. Hes. " Valck. ad Theocr. χ. Id. p. 150." Schasf. Mss. f ΈΝΔΡΟΜΩ. Δημήτηρ, έν Άλικαρνησω. Hes. t ΈΝΕΛΥΣΚΙΣ. Δημήτηρ, έν Σάμω. Hes. Leg. * Ένελισκίς. Is. V0SS. t ΈΝΟΥΔΕΝ. επί τοϋ πολλού λέγεται. Hes. Ordo literarum postulat *Ένουτέν Multum, Affatim, Copiose. Vox, ut videtur, iegyptiaca. Naa)r enim Deus est, et iuusitata vel magnitudo, vel copia, nomine Dei circumscribi solet. Pergerus. "EH. Sex.H. Steph. f Ex Hebr. ^ Schasch, orturn videtur. " TpU S{, Toup. Opusc. 1" 267." Schxf. Mss. t Έ~άμβιτίωνος- έκ περιδρομ,,ς. Suid. Zonar. Romaui ; Per ambitionem. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. 'ΕΞΑΤΩΡΕΙΑ, mid ελευθερία άπο στρατείας. Vox e Lai. Exauctoralio. H. Steph. t ΕΞΕΙΚΑΩ. άποδείπνου. Hes. Incnenatas, Qui nor! ccenavit, ap. Lacones. Kuster. Vide Είκλεΐ, f'eeepketon. τό στρατόπεδοv. Suid. Zonaras. Lat. Exercilus. f, ΕΞ ήλήμβωρ. έβλεπε. Αάκωνες. Hes. Scr. Έξι}- λίμβωρε. *Έξηλίμβωρ est Extra tenebras. Αφρός s. Αιμβρός. Tenebrae. Is. Voss. ΪΈΞΙΣ. έχϊνος ap, Phryges. Steph. B.v. Άζανοί. Bochart Opp. 1. p t ΈΞΚΟΤΒΙΤΟΣ. έ ου ή Βωή-βίτα ן! yap Αατινιστϊ Sui!. Etym. G. Lat. Excubitus. Inepte a Vita vocein derivat Grammaticus. t ΈΗΚΟΥΒΙΤΩΡ. Excubitor. Suid. t 'ΕΗΚΟΤΣΑΤΟΣ. παρατημένος έστι δε ρήμα σν\ λογιστικόν. Etym. G. Lat. Excusatus. t ΈΗΚΟΤΣΣΙΑ. Ext usatio. Suid, t ΈΕΟΡΗΣΑΙ, vox, qua utitur Hes. interpretatjirus v. Ένεύχεσθαι. Lat. Exorare ilium, cui supplices facti sumus. Pergerus. t ΈΞΠΕΔΙΤΑ. Copiae militares. Suid. Videtur esse Lat. Expediti. t ΈΞΠΛΩΡΑΤΩΡ. Explorator. Suid. "ΕΠΑΙΚΛΑ s. Έπάϊκλα, τά, eadem quae επιδόρτ 1(? s. * έπιδορπισματα, Bellaria quae a coena apponuotur, Secundae mensae. Vox est Dorica s. Laconica; scribit enim Athen. 4. [140.] Laconas έπαικλα vocare τά οίον έπιχορηγήματα τον συντεταγμένου τ oh φεώίταιε at κλου, s. τήν μετά τό δεϊπνον μοϊραν, τά διδόμενα rots φειδιτίοις μετά τό δεϊπνον : nam άίκλον dicitur τό δεϊπνον: ut, Αίκλον 'Αλκμάων άρμόξατο. Ibidem cum duplicem esse docuisset παρασκενήν τών λεγομένων έπαίκλων, subjungit haec e Persei Laconica Politia, Τούί εύπορους ζημιόϊ εις έπαικλα ταύτα δ' έστϊ μετά δεϊπνον τραγήματα. Et ιηοχ,όπωί έγωσι τά έπαικλα κάπτειν μετά δεϊπνον γίνεται γαρ άλώιτά έλαίω έρραμμένα. Item, Ταΰ7α ποιονσιν είς έπάϊκλα. Ubi nota inconstanter scriptum esse modo έπαικλα, modo έπάϊκλα, modo έπαικλα: quorum priora duo ratione non carent, postremum prorsus est dissentaneum. Apud Eund. legitur ET ΈπαίκΧεια : dicit enim 14. [664. cf. 642.] Molpidem Laconem τά παρά τοϊς Σπαρτιάταις έπαίκλεια, ό σημαίνει τάς έπιδειπνίδας, tradere ap. alios nominari ματτύας. Sed ibidem et prioris έπαικλον meminit, dicens Poccenium s. Postccenium ab Atticis * έπιδόρπισμα appellari, a Doriensibus έπαικλον, a ceteris plerisque Gr. έπιδειπνον. Apud Eust. reperio non solum έπαικλα, sed "etiam έπαίκλια et έπαίκνια. Pag. enim 1714, [64.] έπάϊκλα ait dicta fuisse ap. Lacones τραγήματά τινα δείπνου. Et 1141, [8.] quae Plato Comicus έπιτραπεβώματα vocat, alios nominare έπαίκλια : quae et έπαίκνια dici, κατά σνγγένειαν τόϋ ν καϊ τοΰ λ : esse autem ea μετά δεϊπνον βρωματα: αίκλον enim et αίκνον dici τό βρώμα. Η. isteph. + ΈΠΑΦΟΣ ap. Gr. Apis dicitur. Herod. 3, 27 Accuratius scribitur Αποπις * et *"Αφωφις, quippe quod iegyptiorum lingua Gi'gantem designat. Jablonski. Op. 1, 65. " Wessel. Herod. 179 Schaef. Mss. t ΈΠΑΦΟΥ. Medium, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 65. " In Saraceni Ed. est Έπάφου." Edd. ΈΠΗΦΙ. [vel Έπιφί.] iegyptiis undecimi mensis nomen. Anthol. Epigr. L. 1. Καί σταφυλήν κατέχων εύάμπελός έστιν έπηφ ί. Η. Steph. + Cf. Jablonski. Op. 1, ΈΙΙΙΖΑ. ορνεα. Κύπριοι. Hes. I. q. σπίζα. Is. Voss. f ΈΠΙΚΟΚΚΟΤΡΟΣ. 6 * παρατηρητής kv σταδίω, παρά Αάκωσιν. Hes. t ΈΓΠΚΡΗΑΙΟΣ. Saltationis genus ap. Cretenses. Athen c. ΈΠΙΠΤΑΜΑΤΙΣ, quae et έπίκληροs in VV. LL. H. Steph. f Έπ π7αμάγίί et *Έπιμάτις soces, quae origine et derivatione non videntur Graecae, sed po* tius barbarae vel Graeco-barbarae, ideoque a nemiue adhuc intellectae ac cognitae. Maussac. ad Harpocr. t ΈΠΙΡΝΤΤΙΟΣ. Ζεύς, έν Κρήττ!. Hes. Malim,

33 cum Is. Vossio, * Έπφρενίπος, vel potius * Έπφενίnot, i. e. ό άρχων τών ίρένων. Alberti. t 'ΕΠΙΤΡΥΣΣΟΝ. έπίμεινον. Αάκωνες. Hes. f, ΕΠΙΦΙ. Vide supra Έπηφί. f'eiinoyboy. Ruta, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. cccxxvi. שבע Hebr. ΈΙΓΓΑ. Septem, ortum videtur ex ן Scheha. i-έραχοσ. τό δράγμα Βοιωτοί. Hes. Bochart Canaan 1, 17 tin. refert ad Syr. פרבא Peracha vel Perucha : Manipulus. Saepius enim in derivationibus prima radicalis omittitur. t ΈΡΒΙΑΙΑΘΟΥΜ. Capparis, ap. Afros. Ex App. Diosc Leg. Έβιαιανώθ. Hebr. אביוטת Abionot, Cappares et reliquae minutae baccae. Bochart Canaan 2, 15. t ΈΡΓΑΒ legitnr ap. LXX. Ed. Bos. 1 Sam. 20, 19. pro אבן. Hebr Eben : Lapis, v. 41. vero ap. alios pro Hebr. ננב Negeb: Meridies, ubi Bos. habet άργάβ. Alii diversimode scribunt. f ΈΡΓ^ΛΟΝ. στάτην.'ίωνες. Hes. Pro στάτην leg. τάγηνον. Alberti. f ΈΡΕΑΣ. τέκνα. Θεσσαλοί. Hes. t ΈΡΕΒΟΣ. Erebus, Tenebrae. Hebr. ערב Ereb : Vespera. Ogerius. Bochart Canaan 2, 2. f ΈΡΕΘΥΜΙΟΣ. ό, Απόλλων, παρά Αυκίοις. Καί έορτή' 'Ερεθΰμια. Hes. «t 'ΕΡΜΗΣ. Nom. propr. regis Thebaici. Lingua ^gypt. Ernieh dicitur Qui alicui rei complementum dat, vel earn plenam perfectamque reddit. Jablonski. Op. 1, 68. ΈΡΜΟΤΥΜΒΙΕΙΣ in iegypto sunt μοίρα τών μαχίμων, ut Steph. ex Aristagorae iegyptiacis tradit. Apud Herod, legitur Έρμοτΰβιες [2, 164. et 9, 32.] p. 98 et 332. H. Steph. + Ε Copt, έρματος Pugnare, et ονβε Contra, vocem exp. La Croz. Jablonski. Op. 1» 69. Quod praeterea Jabl. docet Έρμυτυβιείς (sic scribit) fuisse Veteranos, id quomodo cum Herodoti -' Έρμο explicatione conciliari possit, ipse videat. " βιες, Wessel. Herod Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 249" Schaef. Mss. f ΈΡΞΩΗ. Bunium, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. cccxxvi. f ΈΡΠΙΝ Vinum iegyptiace dici tradit Eust. 1633, 5. Sopiiig. ad Hes. v. "Ολπις. Cf. Barker, ad Etym. M (et in Classical Journal 19, ) Malim έρπιν. Tewater. Auctar. ad Jablonski. Op. 1, 431. tέρτωσι. Stella Martis, ap. iegyptios, et Virtus, quam ei inesse putabant. Jablonski. Op. 1, 71 f ΈΡΥΘΜΟΥ. Irion, Erysimum, ap. ^gyptios. Ex App. Diosc. 447 Jablonski. Op. 1, 72. f ΈΣΒΕΙΕ legitur Jerem. 26, 17 [Hebr. 46, 17.] ap. LXX. Ed. Bos. Complut. habet έεβήρε pro Hebr. fecit. Heebir: Venire זזעביד t ΈΣΕΒΩΝ legitur ap. LXX. Ed. Bos. Ps. 44, 13. [Hebr. 45, 14.] ubi in Hebr. est פנימה Penimih: Intus, e var. lect., ut videtur. Hue videtur spectare Zonaras scribens Έσσεβών' ό άρραβών, Έβραίστί' καϊ άντϊ τοϋ έσωθεν. Nam in illo Psalmi 1. Cod. Alex, et Ed. Aldi et Complut. habent έσωθεν pro έσεβών. Vox ό άρραβών vero videtur esse scriptura vitiosa. Vide Tit;tmanni not. ad Zonaram. t ΈΣΕΦΙΜ legitur ap. LXX. Ed. Bos. 1 Chron. 26, 15. t7. pro Hebr. אספים Asuphim: Congregationes, Collectiones. Cod. Alex, exhibet Άσαφείν. Alii aliter. f ΕΣΙΧΝΑΙ. συγχαράζαι και * συμπηκτεϋσαι. Αάκωνει. Hes. ΐ ΈΣΚΕ. Ballote s. Marrubium nigrum ap. iegyptios. Ex App. Diosc. 457 Jablonski. Op. 1, 72. t ΈΣΚΙΔΑΜΑΝ. έπέτυχον. Αάκωνες. Hes. + ΈΣΚΟΥΠΟΝΔΙΑΙ. στρατιωτικά έφόδια, κατά'ρωμαίους.^suid. In Glossis Basil, legitur Σεσκουπόνδια, rntrique modo exp. Utrumque v. videtur detortum e Lat. Stipendium. Kuster. Propius esset Sesquipondium. + "ΕΣΜΟΥΝΟΣ. iesculapius Phcenicius, Beryti cultus.!fomen designat secundum quosdam Octavum, iesculapius scil. fuerat octavus Sadyci filius. iegyptiace Smuu etsmen: Octavum signif. Jablonski. VOL. I. TABULA GENERALIS. ccccvii Op. 1, 72. שמילי. Hebr Schemini: Octavus. " Pro VV. εν σκότω διολυγίω πυρ άνάφας, quae Jabl. vel sua, vel Editoris culpa mendose citarat, leg. έν σ. διωλυγίω πολυ ψώς άνάφας." Edd. t ΈΣΣΗΝ est השן. Hebr Hoschen : Pectorale. Ita Joseph. A. J. 3, 7 vel 8. Έσσήν μέν καλείται, σημαίνει δέ τοϋτο κατά τήν Ελλήνων γλώτταν λόγιον. Sic quoque Interpres, qui Hebraeus vocatur, ap. Montfaucon. Exod. 28, 15. v. חשן reddidisse censetur, (apud Montfl legitur Έσσήβ) ubi LXX. habent λογε'ιον vel λόγιον. Schleusner. Ν. Thes. Philol. Crit. ΈΣΣΗΝ. Rex, βασιλείς. Etym. e Callim. [H. in J. 66.] Οιί σε θεών έσσήνα πάλιν θέσαν. Idem annotat Ephesiorum dialecto ita dici τσν βασιλέα, metaph. ab apum rege, qui proprie έσσήν dictus sit: παρά-τό έσαι καί Ιδρίσαι, unde et έσμός S. εσμός. Η. Steph. t Zonaras : Έσσήν' δ βασιλεία των μελισσών. Ad quae Tittmann. monet, v. non videri Gr. originis. Conferri possit Chald. חסין Hasin : Potens. " Pausan. Arcad. 13. Eusl. in Od. p. 349" Edd. " Fac. ad Paus. 2, 388. ad Callim. 1, 27 Abresch. Praef. Cattier. 6." Scha?f. Mss. t ΈΣΣΗΡΟΣ. ό μάντι!. Zonaras. Leg. sine dubio Έσσηνόs, quae est interpretatio nominis, quod quidam derivavit ab Hebr. חזון Hason: όρασis, μαντεία. Sic quoque ap. Hes., ubi legitur * Έσσήτιοι μάντεις. Soping, et Salmas. ΈσσηνοίΧεξ. putant, et Toup. Emend. in Hes. 3, 536. corrigit Έσσήνες oi μάντεις, quoniam sacerdotes Dianae Ephesiae appellati fuerint Έσσήνες, Paus. 8, 13. Tittmann. ad Zonaram. t ΈΣΤΕΡΙΚΑΣ καλουσιν 01 MaiceSoves κίνας τή πατρωφ φωνή. Steph. Β. V. Β ορμίσκος. Sturz. p. clxiii. t ΈΤΙΕΙΚΕΛΤΑ. Sempervivum parvum, ap. M- gyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 74. t ETAN. ο κισσός, νπο Ινδών. Hes. Idem paulo post: *» Εύα Διόνυσος. t ΕΥΘΜΟΙ. Lampsana, Napium, ap. iegyptios. Ex App. Diosc [ubi ευθμοι] Jablonski. Op. 1,74. EYAAKA, ή Vomer, vel Bidens, Ligo. Nam Schol. Thuc. 5, [16.] p ubi respondet Lacedaemoniis oraculum, άργυρέα εϋλάκψ εϋλάζειν, annotat, ευλάκαν a Lacedaemoniis dici τήν ΰννιν : ut alii volunt, τήν δίκελλαν, άπό τοϋ λαχαίνειν, quod est σκάπτειν : εύλάζειν autem, άρόσειν, Araturos : juberi igitur Lacedaemonios άργνροίς έργαλείοις arare ad arcendam famem, i. e. pecunia comparato frumento. H. Stepb. t Suid. * Είίλαχα τό άροτρον scribit et Dor. esse notat. Similiter Zonaras. " Vide Ανλάχα." Edd. t EYOI σαβοί μυστικά έπιψθέγματα. Grammat. in Bekkeri Anecd. 1, 257 Φασί τή Φρυγών φωνή τους μίστας δηλουν. Suid. Cf. Steph. Thes. 1, & " Eioi, Valck. Ep. ad Rov. 79.; ad Callim. 1, 260. ad Diod. S. 1, 248. Wakef. Trach. 219 Jacobs. Animadv ad Paus. 356." Schaef. Mss. t ΕΥΡΗΣ vel * Νεϋρης "Αρης ap. Macedones. Vide Hes. v. Ναι Νεϋρη, ibique Guyetum. t ΈΦΗΡ. Chamaeleon albus, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 74. f ΕΦΘΟΣΕΧΙΝ. Chamadeon albus, ap. iegyptios, Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 74. t ΈΦΙΜΕ tribuitur Theodotioni Jer. 48, 19. pro Hebr. צפי Zappi: Prospice. Vox vitiata forte pro επιδε posita est judice Montfauconio. f ΈΦΟΥΔ. Ελληνική έπωμιδίπροσέοικε. Hes. Amiculum linteum. Hebr. אפוד Ephod, quod inter vestimenta supremi Pontificis describitur Exod. 28, 6. sqq. Quod si Hes. Έφουδ βάρ ΐερατικόν ένδυμα' τό δέ Βάρ μικρόν λέγεται, exp., respicit 1 Sam. 2, 18. ubi LXX. verba Hebr. אפוד 1 ד Ephod bad : Amiculum linteum, Risch pro Dalet legentes, reddiderunt βάρ, quod Gr. male interpretati sunt. Heins. t, ΕΦΦΑΘΑ. διανοίχθητί. Zonaras. Legitur Marc. 7, 34. Vox vel Chald. אפתח Ephtach, vel Hebr. Aperitor. Hippatach : חפתח t ΕΧΑΩΤΟΡΙΠΑ. Blitum ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 74. Z. ΖΑΒΑΤΟΣ. nival ίχθυηρός, παρα ΐΐαφίοις. Hes. Η. Steph. v. Ζάλματος, quod vide infra. 3 F k

34 ccclxxxii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. t ZABIX. λευκόν. Hes. Leg. Ζβίχ. Vocabulum barbarum unum ex illis est, quibus Thespis, vel alius quispiam, viginti quatuor literas Alphabeti Gr. lusus gratia comprehenderat. Kuster. ΖΑΚΧΩΝ legitur 1 Paralip. cap. penult, s. ult. [28, 11.] To παράδειγμα τοΰ ναοϋ, καί τών οίκων αύτοΰ, καί ζακχών αύτοΰ, pro quo Complut. Ed. habet άποθηκών Cellaruni. Peregr. itaque v. ea est, vel corrupta ex Hebr. Ganzdch. גנזך] Gazophylacium.] Η. Steph. ΖΑΛΜΑΤΟΣ, ap. Paphios, πίναξίχθυηρύε Discus, in quo pisces apponuntur, teste Hes. afferente etzaxμάτιον pro τρυβλίον. Η. Steph. Vide Ζάβατοε.'Έάά. + ΖΑΛΜΟΗΙΣ. [* Ζάμολξιε Phot.] Getarum deus. Herod. 4, 94. qui et Τεβελέίζιε. ZAMBTKH Suidae et Hesychio est μουσικόν οργανον, quod alii σαμβύκην vocant, Latini itidem Sambucam. H. Stepb. " Ad Lucian. 1, 316." Schref. Mss. + ZAPBA nomine vernaculo in Lycaonia vel Isauria vocabantur Mulieres barbarae, Psaltriae. Suid. v. Μουσοι/ργοι. Reland. ad Persarum linguam refert. Jablonski. de L. Lyc, p. cl. t ΖΑΡΗΤΙΣ. "Αρτεμιε, ap. Persas. Hes. Persae hodie scribunt Xj^j Sohre. v. Hammer. ΖΑΤΡΑΠΗΣ. Hes. ό βασιλεύε Rex; forsan pro σατράπηε. Η. Steph. + ΖΛΤΑΝΑΣ. θεόε πε, έν,σιδώνι. Hes. Ascripsit Bernard, v. Arab...-. Sawwan : Idolum. ΖΕΓΕΡΙΑΙ Hesychio μυών γένοε. Herodoto quoque 4, [192.] p. 179 ίεγέριεε sunt Murum in Libya genus quoddam ; quod nomen Libycum esse ait, Gr. autem lingua valere βουνοί. Η. Steph. f Bochart Canaan 2, 3. putat ap. Herod, pro βουνοί leg. βουνί,- νοι a βουνίον Bunium, quod herbae genus Punice dicitur Zigar; hinc mures illos dictos esse ζέγερι Mus bunii, quia illius herbae esu vel umbra delectatur. Cogitari tamen posset num a Collibus nominentur hi mures, quod in iis maxime vevsareutur. Alberti. " Ζέγεριε, ad Herod. 366." Schaef. Mss. t ΖΕΙΓΑΡΗ. b τέττιζ, παρά Σιδήταιε. Hes. Perpende num h. v. forsan eandem cum praecedente habeat originem. Alberti. + ΖΕΙΛΑ. τόν οίνον. Thraces. Phot. Lex. Vide Ζίλαι. ZEIPA nonnullis dictum videtur pro σειρά, teste Suida: qui ap. Herod, et pro μίτρα accipi tradit, Idem $ειράε esse ait χιτώναε άνακώλουε, s. ένδυμά τι, S έπενεδύοντο μετά τούε χιτώναε, ώσπερ έψαπτίδαε : quae ex Harpocr, desumsit, afferente hoc exemplum e Xen. K. A. 6. [7, 4, 2.] de Thracibus: Kai ζειράε μέ^ρι ποδών έπι τών ίππων εϊχον, άλλ' ού χλαμύδαε : ubi Paenulas dicere videtur. Itidem Hes. cum dixisset ieipav nonnullis esse είδοε χιτώνοε, aliis ζώνην, subjungit, rectius dici esse άλλο τι έπιβόλαων κατά τών &μων φορούμενον, εοικόε έφαπτίδι : idque testari Herod. et Theopompum Chiu m. Mox tamen et ipse ζείρη affert pro μίτρα, ταινία, διάδημα. Apud Eund. legitur Ζειρατήε, ίμάτιόν τι σύρων : ab eod. ζειρά, ut videtur: quod nonnulli esse aiunt Genus vestis laxum et sinuosum: alii autem Genus amiculi et sagulum. Rursum Hes. Ζειροψόρουε affert pro * χιτωνοψόρουε. Ita enim repouo pro χωνοφόρουε, cum ieipai sint χιτώνων species quaedam. Ab Antimacho Ζειροφόροε dicitur et ό 'Α'ίδηε, teste Hes. H. Steph. t J. Poll. 7, 60. ζειράν Thracibus tribuit; sic et Herod. 7, 75. sed 7, 69. idem etiam Arabibns. " Zonar Eust Etym. M. 23. Valck. Adoniaz. p Bottiger Vasengem. 1, 3, 185. Vide Ζίρηε." Eddi " Zeipa, ad Moer. 139 ad Tima;i Lex. 129.ad Lucian. 1, 316. Lex. Herod. 176." Schsef. Mss. " Zipai, Hesychio χιτώνεε άνάκωλοι. Ζειρυν, Hesycliio ποικίλον, Varium : unde άζεψον. At ZeTpos, Eidem est είδοε σταφυλήε." Η. Steph. "ΆΖειροε, Non variatus s. variegatus. Idem enim Suid. άζεφον exp. * άποίκιλτον, eo quod < e1po?> dicatur τό ποικίλον, vel το αχρωστον, Non coloratura, Nullis distinctum colonbus. Apud Hes. oxytonus scriptum άζεωόν, expositumque itidem άποίκιλτον. Idem tamen mox subjungit, ' Αίεφο άζόιστου ί, * πολυο,στου, Disciiictl, Multuin cincti: derivans nimirum in hac signif. asetpa signif. ζώνην. Utriusque signif. meminit Etym., ap. quem legimus non solum, Άζειρον *άποίκιλτον ζείρον γαρ τό ποικίλον 01 δέ τό άχρωστον. sed etiam, 'Aieipov άζώστου (ז * πολυέώστου, άπό τοΰ &ιρά: quarum expp. posterior habetur et in Lex. meo vet. Nota autem obiter, ap. Suid.oxytonws scribi ieipov, ap. Etym, properispmmenws είρον." H. Steph. f ZEIPHNH., Αφροδίτη, έν Μακεδονί?. Hes. f ΖΕΛΚΙΑ. λάχανα. Φρύγεε. Hes. f ZEMA legitur Ezech. 24, 13. ap. LXX. Ed. Complut, et Aid. Cod. Alex, habet ζέμμα, pro Hebr, Bos. Simm 11: Facinus. Legitur etiam 111 Ed. זמה Jud. 20, 6. f ΖΕΜΕΛΕΝ. βάρβαρον άνδράποδον. Φρύγεε. Hes. f ΖΕΡΑΦ01Σ. Linum, ap. Afros. App. Diosc Leg. *Ζεραφοισθά, Hebr. זרע פשתה Zera-phista: Semen lini. Bochart Canaan 2, 15. f ZETNA. Φρύγιοε ή λέ ιε, σημαίνει δέ τήν πύλην. Phot. Lex. f ZETPAIAN. τήν χύτραν oi Θρρκεε καλοΰσι. J, Poll. 10, 95. sed scriptura in Mss. variat. f ZETMANTHN. πηγή v. Φρύγεε. Hes. Leg. Zeiμαν τήν πηγήν. Scaliger. ΖΗΤΑ, dici valet Locus, in quo ζητηταϊ obversantur, ut δια era dicitur Locus, in quem arbitri conveniunt, qui dicuntur διαιτηταί. Ita Ccel. Rhod. 12, 18. Sed viderit. Alioqui Zjjra dicitur liiera sexta ap. Gr., ultima ap. Lat. H. Steph. t Ex Hebr. Zadeh. צלה f Z1BTNH. Teli genus. Nomen'Persicum. Arab. ylj^ i. e. γλώσσα, δοράτων Hastula, linguae ad instar. Vel est Syriacum תבנא Spica, Spiculum, Bernard, ad Hes. " Ζιβύνη, ή, i. q. σιβύνη, Jaculum s. Spiculum ferreuni. Hesychio et Suidae * όλοσίδηρον ακόντων ή λόγχη. Es. 2.Σιιγκόφουσι τάε.μαχαίραε αυτών εί! άροτρα, καί τάε ζιβύναε αυτών είε δρέπανα. Pro quibus Tertull. Concident machaeras suas in aratra, sibynas in falces. Hieron. Conflabunt gladios suos in voineres, et lanceas suas in falces. Ζηβήνη, Hesychio όλοσίδηροε άκοντίε. [Gl. יΖηβύνη Venabu- 111m.] Ζαβύνη, VV. LL. e Tertull. esse dicunt Venabuli genus ; e Suida Lanceam : sed falso; ap. eos eniin scriptum ζιβύνη. Σίγυμνον, τό, vel Σίγυνον, Jaculum, quod totum est e ferro. Vide Eust." IL Steph. " Vide Σίγυνοε. Ζιβύνη, Zonar. p59. Gl. Venabulum. Glossae Sacr. Hes * Ζιβύνια * λογχίδια μικρά." Edd. " Ζιβίνων, Pseudo-Herodian. Paititt. p. 40." Boissonad. Mss. " Ζιβύνη, ad Lucian. 1, 316. ad Diod. S. 2, 279 Ζηβύνη, ad Diod. S. I. c." Schaef. Mss. " Ζιβύνη, Tertull. Marc. 4. init." Wakef. Mss. f Ζ1ΓΑΡ. Bunium, ap. Afros. App. Diosc Dictum forsan ab urbe Africae זלער Zugar. Bochart Canaan 2, 15. ΖΙΓΓ1ΒΕΡΙΣ. Zingiberis, Planta in Troglodytica Arabia nascens, habens radices albas, odoratas, piperis saporem imitantes: ut inter alia tradit Diosc. 2, 190. Sic Gal. simpl. Medic. 6. Ζιγγιβέρεω* y ρίζα χρήσιμόε έστι. Plin. 12, 7 de pipere, Non est hujus arboris radix, ut aliqui existimavere, quod vocant Zimpiberi, alii verg Z'mgiberi: quamquam sapore simili. Id enim in Arabia atque Troglodytica in villis nascitur, parvae herbae radice Candida. Hermol. et Ruell. appellant Gingiber. H. Steph. f Couferri potest Ar. Sangabil: Zinziber, ap. Castellum ''' Vide Ind. 2. ad Aret." Edd. F ΖΗΤΟΥΝ, τό ύποπίνειν.! Ν Κίλικεε. Ο'ΰτωε στρατοε. Phot. Lex. Ζιγοϋν πίνειν, Anti-Atticista in Bekk. Anecd. 1, 98. ZIZANION, τό Zizanium, Lolium. Suidae 1/ εν τψ σίτψ α'ίρα : Etym. τό άνευ σποράε συμπαραφυόμενον τψ σίτψ: qui etiam addit, dictum quasi σιτόίζάνιον, παρά τό τω σίτω παρεδρεύειν καί συναυζάνεσθαι. Legitur h. v.'ap. Evangelistas in Ν. T., et ajy Theologos: et quidem plur. ut τά ζιζάνια σπειρειν, aj)., ^' Steph. f Greg. Alibi lion memini me legere. H.

35 detur origine Arabicum, Siw&n s. Suwfln, quod idem designat. " Gl. Ζιζάνιον Veriora, Lolium. Vide AIpa. Ζιζάνιον αίρετικύν, Basil. 3, 140. * Ζιζανιώδη!, a, V, Epiphan. 1, * Ζιζανιώδω!, 1, 458." Edd. " Ad Diod. S. 2, 568." Scheef. Mss. " Ziίάνια, τά, sensu mystico, cf. Theodot. Ancyr. Expos. Symb. p Ed. Cdmbef." Boissonad. Mss. f ZIAAI. ό oivos, παρά Θρφξί. Hes. Vide Ζείλα. ZIN1XION. \Ζιννί χ ιον Zonaras.] Suidae est 70 * λώριον τον! ύποδήματο Corrigia calceamenti. Idem et ζυγό!. H. Steph. f Vide au sit ex Hebr. שרוך Seroch : Corrigia, deflexum 1 t ZIOY (Al. Ζειου) legitur ap. LXX. 1 Reg. 6, 1. pro Hebr. זו Siv: Mensis secundus Hebraeis. f ΖΙΡΗΣ, καί κλίνεται Ζίρη. Σκυθική φωνή. Zonaras. Sic etiam Suid. Forte idem denotat quod ζειρά, pro quo passim scriptum reperitur ζιρά. Hes. Zipat' χιτώνει άνάκωλοι. Venit etiam in mentem illud ζίριν βοφν ap. Lucian. Toxar. 2, 40, 548. Tittmann. + ΖΟΥΣΑΙ. δραχμαί. Hes. Syriace זח Zuz, et Chald. Kuster. Zuza, Drachmam signif. זחא t ΖΥΘΟΣ, ό, vel 70. Jablonski. Op. 1, 76. Sturz. p. clxxiii. Zosimu? de Zythi confectione p. ccclxxii. Hinc Δίζνθυ! Cerevisia duplex, ibid. pag. seq. " Ζύθος, Wessel. Herod. 139 ad Diod. S. 1, Jacpbs. Anth. 10, 288." Schaef. Mss. + ΖΩΓΑΝΗΣ, ap. Babylonios Servus vocatur, qui in festo quodam, regia veste indutus, domui praeest. Berosus Rer. Babylon. L. 1. ap. Athen , c. Cf. Chald. pd Segan : Secundarius, Vicarius, Locum tenens. Buxtorf. Lex. Chald f ΖΩΝΗ. Zona, e Chald. זונר Zonar: Cingulum, ortum putat Bochart Canaan 2, 8. f ΖΩΦΑΣΗΜΙΝ. ούρανοϋ κατόπται nominati sunt ζώα νοερά, existentia antequam sol, luna, stellae comparuerunt. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2. confert Hebr. צופח שמים Tsophe samajim : Speculator coelorum. H. t ΉΔΩ. Ipis ί τόξον. Hes. Hebr. est a LXX. Interprr. Ed. Bos. reteutum Job 36, 30. ubi legimus אידו Or0: Lumen suum, illi vero אורו quidem hodie Ed0 legerunt; in Cod. Alex, mutatum est ήδώ in τόζον. L. Bos. Hes. "ΗΖΑΚΑΣ. γένος στικτόν, παρά ΥΙάρθοι!. -ן- Scriptura d ubia. t" H0. Cor, ap.. gyptios. Horapollo 1, 7. Jablonski. Op. 1,79 f ΉΘANION. Poculi aenei genus in iegypto, ex Athen d. Jablonski. Op. 1, 79 f ΉΑΙ. θεέ μου. Matth. 27, 46. אלי. Hebr Eli. Vide Έλωί. ΉΜΙΝΗΡΟΣ peculiar! nomine ab Alexandrinis dicitur ό! κορακϊνο Coracinus piscis, teste Athen. 3. [121.] ap. quem paulo ante legitur τών καλών fyutνίρων. H.Steph. f p ubi tamen Schweigh. restituit j'ψινήρων. " Phrynich, Eel. 14." Schaef. Mss. t'hmitybion Jablonski. Op. 1, 79 ex iegyptia lingua exp. " Ad Mcer Toup. ad Longin Kuster. Aristoph. 13. Brunck. Aristoph. 1, 265. T. H. ad Aristoph. Π. p ubi et de Ήμιτυμβων." Schaef. Mss. " Schol. Aristoph. Damasc." Wakef. Mss. f 'ΗΝΙΟΧΑΡΑΤΗΣ. διδάσκαλο! ιππική! τών νεών Spartie dicebatur : Qui juvenes docebat artem equestrem, Magister equestris disciplinae. Hes. H. Steph. f Nullus dubito quin leg. sit * Άνωκαράτερ (quemadmodum legitur in Inscriptione aliqua Laconica) i, e. * Ήνιοκράτηι, non *Ήνιοχάρτηι, uti volunt Hesychii Editores. Letronne in Journal des Savans A Decemb. p not. 4. ΉΡΑΣΙΟΣ. Mensis quidam ap. Lacones, teste Hes. H. Steph. t ΉΦΑΙΣΤΟΣ. Vulcanus. Nomen ex iegyptiaco Φθάί derivandum censet Ameilhon. Tewater. ad Jablonski. Op. 1, 384. i ΉΩ, quatenus Diem signif., comparari potest cum iegypt. Eho-u : Dies. Jablonski. Op. 1, 81. TABULA GENERALIS. Θ. ccccix f Θ AAA A. pro Hebr. תעלח Tealah: Fossa, ap. LXX. Ed. Complut. 1 Reg. 18, ubi Boa. habet θάλασσα. -f- ΘΑΑΣΟΥΡ. Hebr. תאשור Teaschur: Cedrus [vel aliud arborum genus.] Alius Jes. 41, 19. Biel. f ΘΑΙΜΑΝ. Hebr. תימן Teman: Meridionalis plaga. Obad. 9. Habac. 3, 3. Etym. Gud. et alii quidam Gr. exp. istam v. άνατολήν, forsan quia Hebr. v. proprie Dexterum latus designat, propterea quod Geographi Orientales ortum spectantes Austrum a dextera habent, eumque inde תימן appellant; qui vero ' faciem ad septentrionem convertit, huic Oriens est a dextera. Cf. Θέμαν. f ΘΑΑΠΙΩΘ. έπάλξειι. Hes. Respicit Cant. 4, 4. ubi LXX. retinuerunt Hebr. תלפיות Talpiot: Loca, ubi suspenduntur arma; Aquila vero interpr. έπάλζει!. Alberti. -f- ΘΑΜΑΝΑΘ. παρθένων ap. Afros, Herba ainari saporis. App. Diosc [ubi θαμάκθ legitur.] An i. q. Hebr. Π Μ Tamcah, vel תמכתא Tamceta, cujus mentio inter herbas amaras, quarum usus Judaeis fuit in esu agni paschalis, in Chald. paraphrasi Exod. 12, 8. Bochart Canaan 2, 15. t. ΘΑΜΙΜΑΣΑΔΑΣ Neptunus ap. Scythas. Herod. 4, 59. t ΘΑΜΜΟΥΖ. Ezech. 8, 14. LXX. ex Hebr. Tammus servarunt. תמה Auctor Chron. Paschalis 130. Θαμύζ οπερ έρμηνεύεται יΑδονίι ' ["Αδωνίϊ.] Vide Tewater. Auctar. ad Jablonski. Op. 1, 453. f ΘΑΝΝΕΙΜ posuit Theodot. Jes. 43, 20. pro Hebr. תנים Tannim : Canes feri. ΘΑΡΣΕΙΣ s. Θαρσεΐ!, Nomen lapidis pretiosi, ex ן- Hebr. תרשיש Tarschisch servarunt LXX. Ezech.!, 16. f ΘΑΥ. Ex Hebr. תו Tau: Signum, retinuerunt Aquila et Theodot. Ezech. 9, 4. ΘΑΥΛΙΑ, Festum ap. Tarentinos, Hes. H. Steph. f Nihil ad Tarentinos festum Thauliorum. Vox Ταραντϊνοι ap. Hes. rejicienda ad v. praeced. ΘαυΧακίζειν. Alberti. ad Hes. Sed a Θαυλία est Dor. *Θαυλίζειν. Hes. t ΘΑΥΜΟΣ ή Θαΰλο,ϊ. "Αρης, Μακεδύσι. Hes. -f- ΘΕΑΝΩΣΤΑΙ. οί ξυστήρε!, νπο Θετταλών. Hee. t ΘΕΕ legitur ap. LXX. pro Hebr. תא Ta : Thalamus, 1 Reg. 14, 29 Ezech. 40, 7 11 itemque pro Hebr. חצר Hazer: Atrium, Ezech. 40, 15. In plur. Θεείμ pro Hebr. תאים Taim : Thalami. Ez. 40, 17. t ΘΕΕΒΟΥΑΑΘΩΘ legitur Job 37, 12. ap. LXX. pro תחבולתו. Hebr Tahbulotav : Consilia ejus. t ΘΕΗΛΑΘ. Vox corrupta e 0ee et αίλάμ, quod in quibusdam libris est Ezech. 40, 7 Biel. Hue spectare videtur glossa Zonarae: Θεηλαθέν π ap' αντά. Leg. videtur παραστάδα. Tittmann. f ΘΕΚΕΙΜ legitur ap. LXX. Ed. Complut. 2 Chron. 9, 21. pro Hebr. תכיים Tuchijini: Pavones. f ΘΕΚΕΑ. μέγα μέτρον. 'Έ,βραϊστί είρηται, '0 έστιν ίσπαρμα (fors. επαρμa, Sturz.) άπό τον δννασθαι νεανίαν έπάραντα τόν γομόρ των «μεδίμνων τον σϊτον η κριθήι τψ ό»φ έπιτιθέναι. Etym. Gud. Laudat Hos. 3,2. ubi ab aliis θεκέλ, ab aliis γομόρ scribi testis est. Convenit v. θεκέλ cum Chald. תקלא Tikla, quod respondet Hebraeo ש 0 ל Schekel: Siclus. Hoc vero ponderisj non, mensurae, genus est. Suspicari autem possis ortam esse v. θειςέλ e transpositione literarum in v. Hebr. לתך Letecli, quae in illo ipso commate Hos. 3, 2. forsan per errorem, et praeterea nusquam legitur, et quae Mensune genus signif. videtur. LXX. pro Hebr. ולתך שערים Veletech sciieorim : Et mensuram hordei, scripserunt καί νέβελ όίνον, quod vel in textu vel in versione erroris suspicionem inovet. Vide Αεθέκ. t ΘΕΜΑΝ. άνεμο1 νότοι, >) άνατολή. Hes. Hebr. Teman : Meridies. Vide תימן Θαιμάν. ΘΕΡΑΦΕΙΝ s. Θεραφίν ap. Gr. Bibliorum Interprr. legitur cum alibi, tum 4 Reg. 22. [2 Beg. 23, 24.] et Jud. 17, [5.] Est autem v. תרפים]. Hebr Teraphim,] signif. Idola, teste Hieronvmo. H. Steph. -f- ΘΕΡΜΟΥΘ1Σ. Aspidis genus, quae Isidi sacra erat, et qua caput ejus cingi solebat, unde deae quo

36 ccccx LEX. VOCUM PEREGR. IN que cognomen Θέρμουθιs. Lingua iegypt. nomen Mortiferam signif. Jablonski. Op. 1, 88. f ΘΕΣΚΕ. Cyclaminus, Herba ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 88. f ΘΕΦΙΝ. Polygonon s. Proserpiniaca, Herba ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 88. f ΘΕΤΩ. Bunium, ap. Afros. Ex App. Diosc. 471 Dictum forsan ab urbe תפסח Tapso ad Euphratem. Bochart Canaan 2, 15. f ΘΗΒΑ. * Συριστϊ λέγεται ό β οΰ!' ΰθεν έκλήθησαν α'ι Θήβαι υπό τοΰ Κάδμου. Etym. Μ. Nugae nugacissimae. Bochart Canaan 2, 14. lies, vero scribens Θήβα κιβώτιον, respexit Hebr. תיבה Teb&h : Navis, quod LXX. Genes. 6, 14. reddiderunt κιβωτόs et Vulg. Area. Vide Θίβη. f ΘΗΡΑ. Far, ap. iegyptios. Sturz. p. clxxiv. f ΘΗΡΓΓΑΣ. ό ένυάλιοί, παρά Αάκωσι. Hes. Paus. 3, 19 tradit, Martem Θηρείταν Lacedaemone vocari, cujus simulacrum e Colchis deportatuni fuerit; r.omen derivari quidem a Θηρίο, Martis nutrice; cum verogr. earn Martis nutricein non norint, nomen a Colchis potius auditum videri ; ex ipsius sententia tamen Martem Θηρείταν dictum esse a feritate bellica. טיט Hebr. f ΘΗΤΑ, Octava Alphabeti litera, ab Theth, videtur traxisse nomen. ΘΙΑΓΟΝΑΣ ab ietolis vocari άρτους TOVS TO'IS θεοίs γινομένουs tradit Nicander ap. Athen. 3. [114. c.] ut et Hesychio θιαγόνεε sunt άρτοι, 0? παρετίθεντο TO'IS θεοί!. Η. Steph. " Ad Herod. 638." Schwf.Mss. f ΘΙΑΚΧΑ. άνθη, έν Σικυώνι. Hes. Soping. confert Athen ubi legimus: Ίάκχαν τινά καλούμενον οίδα στέψανον υπό Σικυωνίων> (35 φησι Τιμαγίδα! έν ταίί. αίϊ 7 Γλώτ f ΘΙΒΗ, ista voce cum LXX. utantur Exod. 2, 3. (ubi Ed. Bos. habet θίβ /)ex. תיבה Hebr. 1 Tebah, natam contendunt Bernard. Reland. Wesseling. Vide Θήβα. Mss. Ad Lucian. 1, 370." Schaef. י, ΘΙΒΩΝΟΣ, etiam ut Θίβη, a Cypriis dicitur κιβω- TOS Area, Cista, teste Hes. H. Steph. I ΘΙΓΡΑΣ barbaros vocare περιφερή κανά, affeitur e Coil, aliquo J. Poll. 1, 33. f ΘΙΚΕΛΙΟΝ. τήν γογγυλίδα. Αάκωνεε. Hes. Affine est Ζακελτίδεε s. Ζεκελτίδε5, quo nomine Boeoti ras γογγυλίδας designant, auctore Nicandro Colophonio ap. Athen. 9, 369. a. t ΘΙΣ. Vide Τ is. f ΘΟΡΝΑΗ. ιερυν 'Απόλλωνοε έν rjj Λακωνική' άπό Θόρνακ05. Θόρναξ 'Απόλλων. Hes. Hoc pro θρόναξ dictum vult Guyet.; Alberti. vero θοράναζ exp., quod i. q. Ganus, siquidem θύρα pro θύρα dicebatur Spartanis. f ΘΟΡΦΑΘ σαδοί "Λπι05 ap. Afros. App. Diosc Quare raphanus Punice dicatur θορφάθ nullus capio, nisi scribatur תחלופת Taharuphat, ab Acrimonia ducto nomine, quae Syris est חריפתא [Hari- שדי Sadeh vel שלה Hebr. phuto.] Σαδοϊ vero est ex Sadai: [Ager.] Bochart Canaan 2, 15. ΘΡΑΕΑ legitur ap. LXX. Ezech. 41, 8. ubi Hebr. textus habet ראיתי Raiti: Vidi; quod vel in Gr. Codd. errorem arguit, vel aliam scripturam in eo Cod. Hebr. quo usus est Interpres. f ΘΡΑΙΕΙΝ. (Sic pro * Θεραίειν scrib. judicat Alberti. vi ordinis literarum) λοιδορεΐν. Αάκωνε5. Hes. t ΘΡΙΝΙΑ. &μπexos, έν Κρήτρ. Hes. Vitis genus. Meurs. in Creta 103. f ΘΡΩΝΑΗ. κηφήν. Αάκωνεε. Hes. Schol. Theocr. 15, 64. scribit * Θρόναξ. Jensius.!ΘΤΝΝΟΣ. Thynnus. Pura puta v. est Hebr. Tannin. Illis quide m Cetus oinnis; et Gr. et [תנין] Lat. certum genus Cetorum. Casaub. ad Athen e. Schweigh. vero praefert derivationem τοΰ θύνvos a θύω όρμάω, ab Athen. paulo inferius commendatam. f ΘΥΡΣΙΩΝ. Pars cauis carchariae, a Romanis vocata Thursio, suavissima et delicatissima. Athen e. ubi tamen Casaub. pro θυρσίων legere mallet *θυριανόε. Schweigh. vero quaerit, pro μέροε, an είδοε legi possit? ut Alhen. cum Plin. Η. N. 9, 9. Π. Tursio non pars, sed species piscis cetacei esse dicat. ΘΩΘ Mensis ap. ^gyptios nomen est, Lat. Se- SCREPTT. GR. OBVIARUM ptembri respondentis, ut volunt nonnulli. Suidae vero 0w0est Mercurius. H. Steph. f Eum Θείθ appellavit Plato in Philebo T. 4. p Ed. Bipont. Forsan nihil aliud est quam IEgypt. Thouth : Columna. Jablonski. Op. 1, 90. I. f ΊΑ, τόν θεόν σημαίνει, καθ' Έβρα/ovs. Hes. Ita Symmachus posuit pro Hebr. יה Jah, Ps. 67, 4. (Hebr. 68, 5.) quod est tiomeu Dei. ΊΑΚ.ΧΑ, teste Hes., dictum fuit Sicyone στεφάνωμα εϋύ&ε! Coronamentum odoratuni, ut βάκχαριε. Η. Steph. t Vide Θιακχά. " Στέφανοs * ίακχαίο$, Λ- then. 678." Edd. " Itk ' X a, Jacobs. Anth. 6, 392. Lobeck. Aj. p ΊακχαΤοϊ, Pliilet. 11." Schaef. Mss. f ΊΑΜΕΙΜ s. Ίαμειν retinuerunt LXX. et Tbeodot. Genes. 36, 2-1. ex Hebr. ימים Jeinim, quod varie exp. Hieronymus ex usu linguae Punica; Aquas calidas designari tradit. f ΊΑΜΙΝ legitur ap. LXX. Ed. Bos. 2 Reg. 24, 34. vel 25, 14. pro Hebr. יעים Jaim : quod pleruinque vertitur Palae. Ed. Complut. habet Κρεάγρα!, Etym. ΊΑΝΝΟΥΑΡΙΟΣ, primus anni mensis. ין- Gud. Lat. Januarius. " Athen Plut. Numa!, Dio Cass. 142." Edd. f ΊΑΡΙΓΜΟΝ. χαράν καϊ θροϋν. Κρήτε5. Hes. Ί "ΙΑΣΠΙΣ. Gemmae pretiosre genus, re et nomine יש 3 ה Hebr. peregr. videtur. LXX. ita redihint,> 261. Anth. 8, Jaschpeh. Ezech. 28, 13. "Jacobs. 464." Schief. Mss. " Ε. H. Barker in Classical Joui - nal 45, f ΊΑΩ. ή σωτηρία, παρ' Εβραίοιs. Zonaras, Quidam nomini יהוה [Jehovah] putavunt notionem inesse salutis et gratiai, provocantes etiam ad Jes. 43, II, Tittmann. "*'lad,, ad Diod. S. 1, 105." Scluef. μέγα Mss. " Trail. 2. p 'Ορκίζω σε το 'όνομα το Ίαώθ, Σαβαώθ, ό θεόs ό στήριξαs τήν γήν." Edd. f ΊΒΑΡΒΙΟΝ. χαλεπόν, άνυπόστατον. Hes. Peregr. v. est sine dubio. Alberti. "IBHNA a Cretensibus appellari ait Hes. τον olvov. H. Steph. t ΊΒΗΣΑΟΙΔΗ. Pedicularis herba ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1,93. f "ΙΒΙΣ. Avis iegypto peculiaris, de cujus noiniue vide Jablonski. Op. 1, 93. " Eust. ad Dionys. P perverse ex Aristot. H. A. 9, 19, 6, laudavit: "Οτι al 'ίβει! έν ΤΙηλουσίω ού γίγνονται, έν δε τή άλλτ! Αίγύπτω είσίν. Plin. 10, 45: ' Ibis circa Pelusium tantum nigra est, ceteris omnibus locis Candida.' Albertus pro Ibi nominat Jeheras, ex Avicenna Casenm, pro Pelusio Folocioz, ex Avicenna Alkayne. Estqua2 hodie Alkaire vocatur. Locum Nostri repetiit ielian. H. A. 2, 38. Disputationem diu agitatam de utraque Ibi tandem ad liquiduin perduxit egregius Cuvier et Savigny." Schneider, ad Aristot. H. A. 9, 19. "Omnino vide quae Idem disputavit ibid, in Cur. Post. 4, ubi posuit locum Herod. 2, 76. emendatiorem, qnam vulgo legitur, vel etiam in nupera Schweigh. Ed. extat. Vide et Schneider. Lex. Muller ad Ly Mens. 38. cophr. T. 3. p Jo. Lydum de Edd. "Ad Diod. S. l, 98. Thom. M Plato Phaedr De dat., Muller ad Lycophr. p. 664." Schaef. Mss. + "IBPI. τινέ5 τό βοφν, of δε τό πολύ' έστι δε Λυ&ων. Hes. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxli. Phot. Lex. Ίβύ μέγα, άντϊ τοΰ άναψθεγξάμενοι μέγα. Οΰτω Τηλεκλή!. Η. Steph. ν. 'Ίβυ Ionicum esse dicit.. ν'ιβριοσ a Cretensibus vocatur ο * ιβηκτήρ. Hes. Leg. * ιβυκτήρ. Hemsterh. f "ΙΓΓΙΑ. (Leg. * "ϊγγα Hemsterhus.) els. ΤΙάφιοι. Hes. t ΊΕΒΑΛ. άγρωστιs Gramen, ap. Afros. App. Diosc Hebr. יבול Jebul, Syr. Jebal: Terrae proventus, spec. Herbae, Gramina. Bochart Canaan 2,15. t ΊΕΣΣΑΙΜΟΤ ap. LXX. 1 Sam. 23, 19 et Ίεσσεμον 1 Sam. 26', 1. Ed. Bos. ubi Cod. Alex, habet ΐΰεσσαιμοϋ, est v. Hebr. ישימון Jeschimon : Solitudo, Desertum. ΊΕΤΤΑΣ Hes. a Cretensibus dici scribit rovs πατέpas vel τούs άγριονs τράγουs Hircos sylvaticos. H.

37 TABULA Steph. t Pro Ίέπ-αί lego ΤέΓΓαί. Alberti. Quae v. convenit eum "Arra, quod vide. ΊΖΕΛΑ Laconibus [lege Macedonibus] άγαθή τύχη. Hes. At Ίδέλοϊ, ό θαλάττιο! σκορπιοί, Scorpius marinus, ut est ap. Eund. H. Steph. f.seldenus de Diis Syr. 1, 1. confert Cliald. מזל s. מזלה Mazal s. Mazalah: Sign um Zodiaci. Sturz. p. clxi. not. 8. ubi male מול scriptum est. f ΊΘΕΙΗ. Άμαξα. Θεσσαλοί. Hes. t ΊΚΕΤΕΡΚΕΡΑΤΕΕΣ in Inscr. Laconica, a Fourmontio descripta legitur, in aliis * Ίκτεοκρατεε!, ubi Magistratus quidam Lacedsemoniorum designantur. Hinc fortasseobscura ap. Hes. glossa : *'Ίκτεν κρατεί! Αάκωνε!*. lucem in venit. Letronne in Journal des Savans A Decemb. p ΊΚΜΑΡ Hesychio est vo-l! Humor, Humiditas. Vide et'iicrap. H. Steph. + Laconibus v. 'ίκμαρ vindicat Casaub. ad Athen a. " Heringa Obs. Mss., Schaef. ". 167 ΊΚΝΑ, Hesychio τροφεία : afferenti itidem Ίκνείαν pro τροφήν, διακονίαν. Eodem teste Ίκνέίο!, Rhodiis dicitur ό τροφεύ!. Η. Steph. + Martin, in Cadmo confert Hebr. קנה unde מקנה Mikueh : κτήνο!, θρέμμα. f "ΙΛΕ1Ξ. ή πρίνο!, ώ! 'Ρωμαίοι καί Μακεδόνε*. Hesych. Lat. Ilex. " In Cod. Ven. teste Schowio legitur * ". Ιλαξ Edd. f "ΙΛΙΟΝ, κόσμον γνναικβίον, παρά Κώοι!. Hes. Idem "Ιλια δώρα γννιιικεία exp. et Εϊλιον παράφερνον. " Heringa Obs. 219, IXios ibid." Schaef. Mss. f ΊΛΛΟΥΓΓΡΙΟΣ. ένδοξος, εύγενή!, έντιμο!. Etym. Gud. Lat. Illustris. + "ΙΛΟΣ. ό καί Κρόνο!, Filius Cceli et Terrae. San- אל Hebr. choniatho. Bochart Canaan 2, 2. confert El: Deus, Fortis; et Damascii verba ap. Phot. Cod Φοίνικε! καί Σύροι τόν Κρόνον Ήλ ααί ן/ Β λ καί * Βολάθην όνομάίουσι. f ΊΜΑΛΙΟΣ. Mensis nomen ap. Cretenses. Schneider. Lex. e Chishull p. 129 f ΊΜΑΛΙΣ. ΝόσΓΟϊ, i. e. Daemon aliquis molitoribus praefectus ; καί τά έπίμετρα τών άλέτων ap. Dorienses. Athen " Tlteophr. H. P. 8, 8." Edd.. ΙΜΒΗΡΙΣ έγχελν!. + Μηθυμναωι. Hes. Ι'ΙΜΒΡΑΜΟΣ. Mercurius ap. Cares. Steph. B. v. Iμβρο!. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxlv. +"ΙΜΕΣΤΟΣ. δίκη Σικελή. Hes. Phavor. scribit Σικέλικη. Pdlmerius voluit Σικελοί. t ΊΜΙΤΡΑΟΝ. * ύνόζωστον. Ώάφιοι. Hes. j ΊΜΟΥΘ. Titulus operis Zosimi Panopolitae. * Ίμούθη! iesculapius vocatur ap. Stob. Jablonski. Op. 1, 94. f ΊΜΠΑΤΑΟΝ. [Leg. * 'ϊμπάπαον. Is. Voss.] έμβλεφιον. Πάφιοι. Hes. Vide ΊνκαΓαπαον. f ΊΝΓΡΟΥΣΙΑ. παρά 'Ρωμαίοιs τό τοΐ! άσθενέσι διδόμενον σιτίον, ο ούτε $fjv ο&τε άποθνήσκειν ποιεί. Suid. Zonar. Forsan * Ίούσκουλα fuerat. Gataker. t 'ΙΝΔΙΚΤΙΚΟΝ καλείται 'Ρωμα'ίστϊ θέσπισμα, η μήνυμα μηνύει γάρ ή άρχή τον μηνόι τήν τον χρόνβυ περίοδον, % τοΰ μηνόι. Etym. Gud. Lat. Indictio.!, ΊΝΔΙΚΤΟΣ. f) κατά δέκα πέντε ένιαυτών άρχομένη. Etym. Gud. Zonaras aeque dici Ίνδικτίων tradit. A Lat. Indictio. \ ΊΝ10Ν, quod inter alia signif. μέτρον tradit Hes. ex Hebr. הץ Hin, Mensurae genus, derivant Martinus et Bernard us. t ΊΝΚΑΤΑΠΑΟΝ. * έγκατάβλεφον. Hes. Videtur ad eosdem Paphios spectare, quibus supra 'I/17rciraov tribuitur. t ΊΝΟΥΛΕΟΥΣ. νευρό!. (Leg. νεβρόι. Scaliger.) Hes. Ε Lat. Hinnuleus illud ortum declarant Salmas. et Vales. f ΊΝΥΝΙΑ. έορτή, έν Αήμνω. Hes. Cujus Dei festum fuerit, nondum inveni. Castellan. t ΊΞΟΣ, quod Hes. etiam κάλαμο! ίξευτικό! Arundo aucupatoria, interpr., et cujus etymologiam triplicem refert H. Steph. Thes. 1, 1939 quarum nulli multum fidei adhibeat, ortum putari potest ex Hebr. Aucupari. Jakasch : יקש t ΊΟΒΑΣ.! κάλαμο παρά Κρησίν. Hes. " Ad Thorn. Μ. 78." Schaef. Mss. GENERALIS. CCCCJ t ΊΟΒΙΣ. ό Ζεύ!. I tali. Suid. f ΊΟΒΙΣ * βάρβα Jovis barba: χρυσοκόμη. Romani. App. Diosc. 465 sq. -f- ΊΟΚΡΟΙ. Hemerocallis, Herba ap. iegyptios. Ex App. Diosc. 459 Jablouski. Op. 1, 95. f ΊΟΝΔΗΝ. τα ύ'εια τεμάχη. ΤΙαφλαγόνε!. Etym. Μ. v. Σαπέρδα!. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxlviii. t ΊΟΤΓΕΡΟΝ, quod sine exp. legitur ap. Hes. est Lat. Jugerum, Salmas. flpi iegyptiace Oculum vocari tradit Plut. de Iside 355. adeoque Osirin exp. * πολυόφθαλμον ; erroneum hoc esse docet Jablonski. Op. 1, 96 " E. H. Barker, ad Etym. M. 926." Edd. Τ ΙΡΙΣ. Iris, Deorum nuntia. Chald. עיר Ir : Nuntius. Cf. Heins. ad Hes. v. ΕΓρ. f ΊΣΑΙΑ. Helleborus niger, ap. iegyptios. Ex 97 Op. 1, App. Diosc Jablonski. "ΙΣΙΚΟΣ, ό, et Ίσίκιον, τό Isicium [Athen d.] est Edulii genus e carne diligenter intrita et minutissime incisa, quod nunc per se, nunc reticulo aut omento circumdatum, aliis etiam junctis rebus et aromatibus aliquando, in sartagine cum adipe aut oleo butyrove frigebatur: fiebat e diversa materia, sicut Apicius docet 2, 1. Verum aegre id genus carnis concoquitur, quod sua levitate fluitet in ventiiculo, ut habetur ap. Alexandr. Aphrodis. Probl. 1, 22. Auctor est Macrob. Saturn. 7, [8.] Isicium dici quod ab insectione insicium dictum eiat: amissione enim liters, postea quod nunc habet nomen obtinuisse. Haec Gorr., qui etiam addit, videri Graecos hoc nomen e Lat. suum fecisse : cui facile assentior, cum nonnisi ap. recentiores h. v. inveniam, Alexand. Aphrodis. Alex. Trail. Athen. 9. [376.] atque adeo peregr. esse v. vel ex eo patet, quod ibi quidain cum dixisset, Τά έκ σαρκών els λεπτά κατακνιζόμενα, καί μετά πεπερίδων συμπλαττόμενα, subjungit, Ίσίκια γάρ όνομάζειν αιδούμαι τόν Ονλπιανόν' καίπερ αυτόν είδώ! ήδέω! αυτοίs χρώμενον : significans, sese propter UIpianum ονοματοθήρην vereri uti eo vocabulo: quanquam sciat eum non illibenter iis vesci: ideoque subjungit, non esse sibi usque adeo magnam curam 'Αττικών χρήσεων, praesertim cum Paxamus suus meminerit τών ίσικίων. + "ΙΣΙΣ, Δημήτηρ κατά τήν 'Ελλήνων γλώσσαν. Herod. 2, 59. et 136. Isis, Luna, nomen habet ab iegypt. tor Abundantia, itemque Distendere et Inflare. Jablonski. Op. 1, 98 Hinc Ίσιακό! et "Ισειον, vide Spieileg. p. ccclxxiv. " *"Ισι$, Emplastri'genus, vide Amaltheum Castello-Brunonianum s. Lex. Med. Petavii 1746". p ubi laudatur Galeni locus. Oribasius de Fract. e Gal. 21. in Cocchii Chirurg. Vett 'Ολίγοι δέ rives ry έναντιωτάτρ, διά τών ίσχνρότερον ξηραινόντων φαρμάκων, ώs καί τήν "Ισιν όνομαζομένην εύθέω! έπιτιθέναι γυμνωθείστ] τή μήνιγγι, και ταύτη! έξωθέν όξύμελι." Ε. Η. Barker. in Classical Journal 31, 113. "ίσι«, Dea, Greg. Naz. in Julian Ed. Montac. (ubi et "Ισιδε«,) Toup. Emendd. 1, 275. Jo. Lydus de Mens Corai. ad Heliod. 2, 229 : Έδιφθογγογράφηκα τό "Ισειον, έπειδή καί έν τοΐs έξη! (σελ. 273.) διφθογγογραφεϊται ούδ' οϋτω /Ιέντοι 'έρρωται ή λέξι!' ώφειλε γάρ είναι * Ίσίδειον, ό ναόs τήι'ίσιδοι, ώ! λέγεται * Θετ ίδειον, ό ναό! τή! Θέτιδΰι' τού! δέ τοιούτον! σχηματισμού! ού τοΐ! άντιγράφασι μάλλον, ןד αυτοί! το'ι! σνγγράφησιν εικός κεκαινοτομήσθαι. Sed virum erud. falli, satis patet ex iis, quae supra ccclxxiv. diximus." Edd. ""I<rts, Toup. Opusc. 1, 182. Bernard. Rei Jacobs. Anth. 9, 466. *"Ισων, Fischer, ad Theophr.,, 1 * 18. S. 1, "I<r1a, Wessel. ad Diod. * 137. Fabric. B. G. 1, 326. ad Charit Huschk. Anal *"Ισεια, Wessel. ad Diod. S. 1. c.: Diod. S. I, 97" Schaef. Mss. > t 1ΣΜΑΝΔΗΣ. Osymandyas, Memnonis nomen sermone JEgyptiaco. Proprie vero Memnonis statua in Thebaide, quae aurora exorta vocem solebat emittere, ita appellabatur, quod innuit nomen IJsmandi: Emittens vocem. Jablonski. Op. 1, 97. ^ΙΣΣΑΣΘΑΙ. (Leg. potius Ίσσάσθαι. Schneider. Lex.) κληροΰσθαι. Αέσβιοι. Hes.

38 ccclxxxii LEX. VOCUM PEREGR. IN f ΊΣΣΩΡΙΑ. ή 'Άρτεμις, καί έορτή, καί τόπος, εν Σπάρτη. Hes. + ΊΐΤΑΚΗ. δρέπανον. Βοιωτοί. Hes. + ΊΨΟΝ. τόν κισσόν. Θούριοι. Hes. + ΊΩ. ή Σελήνη. Argivi. Suid. In iegyptiorum lingua Job, Lunam designat. Jablonski. Op. 1, 99 f ΊΩΒΗΛ. Hoc nomen ex Hebr. יובל Jobel, quod Hebr. interprr. Aries reddunt, tanquam Jnstrumenturn musicum e cornu arietino factum, retinent LXX. Jos. 6, etc. f ΊΩΒΙΛΑΙΟΣ. (Ίωβηλαως Zonaras) μήν, παρά Ίουδαίοις τιμώμενος. Suid. Annus potius. Lev. 25, 13. hajjobel. Schenat שנת היובל ΊΩΤΑ, Nomen literae, cujus seriem nunc tractamus. Signif, etiam κεραίαν Apicem, Hes. Quo fere modo Matth. 5. (1 8.)'Ιώτα έν ή μία κεραία ού μή παρέλθη άπό τοϋ νόμου, έως άν πάντα γένηται. Η. Steph. t Ex Hebr. יוד Jod. Κ. t ΚΑΒΑΛΛΗΣ. έργάτης 'ίππος. Hes. Omnino a Persis et Parthis h. v. ad Gr. delata. Atqui Parthorum equitatus erant cameli, Gamal, et Persice Gaball dicti. Is. Voss. " Καβάλλης, Hesychio έργάτης ίππος: ut et Lat. Caballus quandam vilitatis signif. habet. Lucil. Succussator tetri tardique caballi. Horat. [Ep. 1, 14, 43.] aut olitoris aget mercede caballum. Sic sane Plut. de non Fcener.Ovw τινι τω τυχόντι και καβάλλρ χρώμενος, non expectans sc. ίπποσύνας μηδέ οχήματα ζευκτά. INDE Καβαλλων : quod Hes. exp. itidem καβάλλης, necnon ή πρώτη τοϋ τρικλινίου τομή, διά τό άνάκλιτον." Η. Steph. " Gl. Καβάλλης μηχανικός Cantherius." Edd. " Jacobs. Anth. 8, 16." Schief. Mss. " Etym. M. et * Καβαλλίς, Anthol. 62." Wakef. Mss. KABAPNOIa Pariis dicuntur Sacerdotes Cereris, teste Hes. Vide Όργεών. Η. Steph. + Comparant * Καθάρνους, quos itidem Sacerdotes Cereris interpr. infrahes. " Vide Butleri iesch. 8,101." Edd. "Parus olimcereri sacra fuit. Unde et * Δημητριάς appellata est, et * Κάβαρνις, άπό יי Καβάρνου τοϋ μηνύσαντος τήν άρπαγήν τή Δήμητρι τής θυγατρυς, teste Steph. Β. ν. Πάροί. Cabarni posteros Ceres sacroruin suorum antistites constituit. Antimach. ap. Suid. v. Όργεώνε«: Γένναν Καβάρνου θήκεν άγακλέας όργεώνας, de q. 1. vide Vales, ad Harpocr Hesych. Κάβapvor 01 τής Δήμητρος ιερείς, ώς Πάριοι. A Pariis Cereris re- Iigio venif ad Thasios, eorum colonos. Qua de causa Dionys. P. 523." Ruhnk. ad H. in Cer " Schellenberg. (ad Antimach. Reliqq. S3.) metrum non curans, edidit e Valesii conjectura, quam neque Ruhnk. spernebat, uno versu, Γέννα»/ Καβάρνου θήκεν άγακλέας όργεώνας. Suspicatur tamen in ν. Γενε libri Antimachei numerum latere. A qua suspicione equidem tantum absum, ut pene assensuros mihi esse putem lectores coirigenti : 'Ένθα Καβάρνους θήκεν άγακλέας όργειώνας. Factae immutationis rationes apparent e vocum ΓΕΝΕΑ et ΕΝΘΑ similitudine. Γ natum videtur ex 1 ascripto, (Hermann, ad Aristot. Poet. 119.) vel e ductu calligr. (Jacobs. Actt. Monac. 1, 158.) et Ε cum Θ permutatum exquisitissimis exemplis illustrant Valck. Ep. ad Rov. p. xlvi. Bast. Comment. Palaeogr Formam όργειώνας defendet Homeri Κυκειώ, II. A " Friedemann. de Med. Syll. Pent. Gr " Raptum Proserpinae 111 Lyde commemorat Antimach., uti colligere licet e Fr. ap. Suid v. Όργεώνες : Ό γοϋν 'Αντίμαχος έν τη Ανδη γενεψ Καβάρνους θήκεν άβακλέας όργεώνας, ubi luce clarius est legi debere Αΰδρ έλεγείρ. Bochart. (et H. Steph. Thes. 2, qui 'habet, ev Αήδης Γενε,) άγακλέας recte ; ita enim Phot. Versum vero hunc in mod um refingo; Καβάρνους, vel Καρβάνους, μέν εθηκεν άγακλέαί όργει^ναί. Photius,^15vai." Blomf. Diatr. de Antim. in Classical Journal 7, 232. " In Photn Cod. D. teste Hermanno legitur: Ό γ. Α. έν Τ Αι/δ)) νεικγ- βαρβάρους θ. άγακλέας όργεώνας. Βαρβάρους profert Albert, ad Hes. v. Κάβαρνοι, unde Blonit. suum Καρβάνους hausisse videtur. iesch. Ag Καρβάνω χειρί ubi Schol. βαρβάρω. Sed lect. Καβαρνους recte se habere, e Ruhnk. 1. c. satis patet. Edd. r SCRIPTT. GR. OBVIARUM. + ΚΑΒΕΙΟΣ. νέος. Πάφιοι. Hes. ΚΑΒΕΙΡΟΙ Hesychio sunt καρκίνοι Cancri, quos divino apud Lemnios honore coli dicit, et pro filiij Neptuni haberi. Suid. Κάβειρους esse dicit Gentem.) δαίμονα quandam; sed earn vocem signif. etiam Apud Herod. Καβείρων ίρόν, et Καβείρων οργιά. Vide Etym. H. Steph. + 'Ονόματα θέων' δοκοϋσιν προσηγο'ρείσθαι άπό Καβείρων, ορέων Φρυγίας, έπεϊ έντεϋθεν μετηνέχθησαν. Vocantur *Αζίερος' ή Δημήτηρ. *Αξιόκερσα' ή Περσεφόνη. * Άζιόκερσος' ό "Αιδης' οί δέ, δυο είναι τούς Κα/3είρους, πρεσβύτεροι μέν Δία, νεωτε כביר Hebr. ρον δέ Διύνυσον. Vide et Κάβιροι ibid. Cabbir : Magnus, Potens. Phot. Lex. Κάβειροι, δαίμονές έκ Αήμνον διά τό τόλμημα των γυναικών μετενεχθέντες' είσί δέ ήτοι "Ηφαιστοι, ή Ύιτάνες. " Zonar Vide G. S. Faber's Diss, on the Cabiri, Oxford Vols. 8vo. Herod. 2, 51. 3, 37 * Καβεφιάζομαι, Cabirorum ritus seq nor, celebro, Steph. Byz * Καβειρικό$, ή, ov, Corybanticus, A Cabiris fieri, cani solitus." Edd. " Κάβειροι, Fac. ad Paus. I, 17. ad Lucian. 1, 283. ad Diod. S. 1, Jacobs. Anth. 7, , " Schaef. Mss. f ΚΑΒΟΣ, μέτρον σιτικόν καί * οίνικόν. Hes. Ab Hebr. Kab : Mensurae genus. Bochart Hieroz, P. 11. L. 1. c. 7. p. 43. " Ad Geopon. 7, 20." Edd. ΚΑΓΚΑΜΟΝ, τό Cancamum : Lacryma Arabic! ligni, myrrhae quodammodo similis, virosi gustus, quam ad suffimenta ueurpant, teste Diosc. 1, 23, Meminit et Plin. 12, 20. Apud Hes. [in prioribus Edd. fuerat] scriptum Κάγκαλον, quod et ipse esse dicit Ligni cujusdam lacrymam et Thymiama ap. Indos. IL Steph. ΚΛΓΚΕΛΟΣ. Vox Lat. [Cancellus] usurpata a recentioribus Gr. Ea enim Hes. utitur in exp. δρίφα- KTOS, et Schol. Theocr. [8, 58.] iu exp. ΰσπληξ. Quinetiam ex Epigr. κάγκελοs affertur pro Cancellus. Et Schol. Aristoph. [I. 672.] κιγκλίδα dici scribit τήν καγκελωτήν θΰραν, Portam cancellatam; quam Plautus Clathiatam appellat. H. Steph. f Salmasius scribit καγγέλλονs et καγγελοθΰρια in Not. ad Fl. Vopisc. p C. Hinc Καγκελλωτή Cancellata, qua voce utitur Hes. in exp. Δικτυωτή. Sic quoque Zonaras. " Gl. Κάγκελο*' Cancellus. * Καγκελόω' Cancello." Edd. Jacobs. Anth. 12, 86." Schaef. Mss. " * Καγκελόθυρα, Etym. Μ." Wakef. Mss. t ΚΑΓΡΑ. καταφυγής. Σαλμηροί. Hes. Salaminios intelligit Meursius. Alii aliain gentem. ΚΑΓΧΑΜΟΣ. Crotoniatis dicitur ό κισσός Hedera. Hes. H. Steph. + ΚΑΔΑΜΟΣ. τυφλός. (Leg. στυφλος,a.ul στρυφνός' Austerus. Pergerus) Σαλαμίνωι. Hes. f ΚΑΑΗΣ. άγιασμός. Hes. Est v. Hebr. קיש Cadescli; quod Deut. 33, 2. LXX. servarunt, Aquila vero αγιασμού vertit. f ΚΑΑΗΣΙΜ. Legitur 2 Reg. 23, 7 ap. LXX. Ed.!! Καδησε Bos. ubi Cod. Alex, καδησίν, Ed. Complut. exhibent, pro Hebr. קדשי Kadeschim :.Cinaedi.»,+ ΚΑΑΜΙΑΟΣ. ό 'Ερμης. * Β0ΐω <ίώί. ScboL Lycopbr Hunc esse, qui tanquam minister Κάμίλλος vocetur a Plut. Numa, et nomen habere ab Arab. Chadama : Ministrare, unde ^LeiXi. Chadmil: Minister Dei, putat Bochart Canaan 1, 12. " Ruhnk. Ep. Cr. 136." Schaef. Mss. ΚΑΔΜΟΣ Cretensibus δόρυ, λόφος, ασπίς, ut tradit Hes. H. Steph. t ΚΑΔΟΣ. σκεΰός τι. Etym. Gud. Solensibus hoc tribuit Grammat. in Bekk. Auecd. 1, 268. Ionibus esse τό κεράμων Clitarchus testatur in Glossis ap. A- then Origo ab Hebr. בל Cad : Hydria, Vas testaceum ad frumentum conservandum. Unde etiam Καδία υδρία. Σαλαμίνιοι. Hes.: et * Κάθιδοι* νδρίαι. Άρκάδες, ap. Euivd. + ΚΑΔΡΕΜΑ. σίτου φρυγμός : ap. Lycios. Steph. Β. h. v. ΚΑΙΑΔΑΣ, a, [Schneider. Lex. Gen. ου formari dicit] 0 Caeadas, fuit ap. Lacedaemonios Career subterraneus, Spelunca, in quam sontes conjiciebant Spartan! : nt et Schol. Thuc. dicit fuisse τόπον όρωρυγμένον έν Λακωνική, οπου τους κακούργους ε'ιωθασι ριπτΐίν. Indicat vero hoc ipsum Thuc. quoque, 111-

39 mirum 1. p. 43. Καί αυτόν έμέλλησαν μέν έε τόν καιάδαν, οΰπερ rovs κακούργονε έμβάχχειν είώθεισαν ίπειτα έδοΐ,ε πλησίον που κατορύΐμι. Sic Paus. Messen. [18.] 'Έγνωσαν 01 Λακεδαιμόνιοι ρίύ/αι πάνταε es τον καιάδαν. Unde ap. Plut. quoque in Agide p meas Ed. Tows ύπηρέταε έκέλευον άπάγειν ε'ιε τήν κα- Χουμένην δεκάδα, quidam reponendum censent τόν καλούμενον καιάδαν. Ubi et ipse subjungit, Τοϋτο δέ έστιν οίκημα τήε ε'ιρκτήε, έν ω θανατοϋσι τούε καταδίκουε άποπνίγοντεε. Vide et Ka/ara. Η. Steph. f Suidas tradit apud Persas ita vocari ο'ίκημα μεστόν τέφραε. Apud Persas hodie scribitur χλ,γ Kade. v. Hammer. Scribitur vox etiam Kea as, Kamras ct Kateras. Schneider. Lex. " Schol. in Dionem p P. Leopard. Emend. 13, 14. Strabo 5. p. 16. S.: 8. p Apud Herod. 7,.133. pro φρέαρ." Edd. " Valck. ad Ammon. 29 a'd II. B. 5S1. ad Corn. Nep Fac. ad Paus Heyn. Horn. 4, 329" Schaef. Mss. KAIATA, Hesychio ορύγματα, Foveae: s. τά ύπό σεισμών καταρραγέντα χωρία, Loca a terrae motibus dirupta et hiantia. UNDE Καιετάεσσα dicta abhom. creditur Sparta, quod multis ejusmodi καιάτοιε hiaret. Strabo 8. p [=201. Sieb.] Cum vero nonnulli, inquit, scribant Λακεδαίμονα κητώεσσαν, ap.hom. SC. II. B. 5S1. nonnulli καιετάεσσαν : quaerunt quomodo illud κητώεσσαν accipiendum, sive a cetis, s. in a- gnam : quod videtur esse probabilius : καιετάεσσαν autem quidam interpr. καλαμινθώδη, alii vero quod 01 από σεισμών ρωχμοϊ vocantur καίετοί: et inde ap. Spartanos τό δεσμωτήρων dici καιάδαν, utpote quod sit σπήλαιόν τι. Quae ad verbum fere ex eo Eust. inseruit p sed habet iste non καιάδαε, sed καιέταε, itidemque vett. Strab. Codd. Et rursum Eust. Od. Δ. 1. Oi δ' ϊξον κοίλην Λακεδαίμονιι κητώεσσαν, cum annotasset, κητώεσσαν dici pro μεγάλην, παρά τό κητοε, quod omnium natatilium maximum est: subjungit, quosdam, inter quos Zenodotum esse, scribere καιετάεσσαν : id autem exp. καλαμινθώδη, vel πολλούε ΐχουσαν καιετουε, q. e. σχισμάε καϊ βωχμούε άπό σεισμών: nam Laconicam esse * εύσειστον : et ab h. v. etiam δεσμωτήριόν τι σπηχαιώδεε ap. Laconas vocari καιέταν, vel per α, καιάταν. Indidem ap. Callim. esse, "Ίππονε καιετάενταε άπ' Ενρώταο κομίσεαι. Notandum igitur Eust. et Strab. prohesycliiano καίατα HABERE Καιετοϊ, etinterpr. Fissurae rupturaeque terrae e terraeraotu. Notandum etiam, quosdam illud καιετάεσσα exp. καλαμϊνθώδηε, quoniam sc. ή καλαμίνθη a Boeotis VO- CATUR Καιέτα, teste Hes.: magna autem copia provenisse hanc plautam in Spartano s. Lacedaemonio agro tradunt. H. Steph. " Καιέτα, Καιετόε, Heyn. Horn. 4, 329. Kaieraets, ibid. Callim. 1, 522. ad II. B ubi et de καιετόε." Schaef. Mss. * " Καιετόν, τό, Planta quaedam, Schol. II. B. 581." Wakef. Mss. t ΚΑΙΛΟΥΣ. αϋρανούε. 'Ρωμαίοι. Hes. Lat. Ccelum, Cceli. f ΚΑΙΜΙΝ. N0men 01 5p<&/ie1 iegyptium Hori. Plut. de Is. p La Croz. vero suspicatur ibi leg. NaiJμιν, quod iegyptiace isto significatu gaudeat. Jablonski. Op. 1, 99. t ΚΑΙΣΑΡΑΙ. περικεφαλαίαι. Hes. Lat. Caesaries. Soping. Sed Dion. Voss. ad Jul. Caes. p. 2. v. Hebr. esse קשרים Kissurim, Jesai. 3, 20. quod vertitur Vittae, ab aliquo interprete conservatam et ab Hes. expositam. KAITPEAI. Hesychio &πλα Ιβηρικά, aliis Κυρτίαι. Lat. Cetras dicunt. H. Steph. f Cum infra interpr. Κυρτίαε' ras άσπίδαε, non est dubium quin h. 1. intelligat Cetras Hispanicas. Ideo ριο καίτρεαι videtur leg. * καίτραι vel κέτραι. Palmer. " KaiVpa, ad Diod. S. 1, 356." Schaef. Mss. t ΚΑΚΕΙΣ, vel Kams Panes quidam speciei singularis iegyptiis usilati. Strabo Jablonski. Op. 1, 100. ΚΑΑΑΒΡΙΣΜΟΣ, 0 ab Athen. 14. [629 d.] inter saltationum genera numeratur, et quidem ea quae Slint στασιμώτερα καϊ ποικιχώτερα και τήν ορχησιν ίπλονστέραν έχοντα. Paulo post Καλαθισμόε itidem infer σχήματα όρχήσεωε. Καλαβρισθείησαν, Idem affert pro χλευασθείησαν, Irrideantur. Η. Steph. f J. Poll. 4, 100. κολαβρισμόν scribit, quam Thra- TABULA GENERALtS. ccccxiii cicam et Caricam saltationem appellat. Utraque scriptura habet quo se tueatur. Sic perinde et κόλαβρίζειν et καλαβρίζειν dicitur, quod et σκιρτψν et χλευάζειν exp., item κύλαβροε βίκάχαβροs Porcellus. Schweigh. ad Athen. 1. c. " ΚάΧαβpos, κοχαβροε, καχαβρίζω, κολαβρίζω, Toup. Opusc. 2, 233." Schaef. Mss. ΚΑΑΑΒΥΣΤΑΣ Argivi vocant TOVS κωχώταε, teste Hes. H. Steph. t ΚΑ A AZEI. όγκονται. Αχαιοί. Hes. Leg. όγκάται' Rudit. Pergerus. Infra: Κάλαμοε όγκοε. " Heringa Obss. 223." Schaef. Mss. KAAAINA vocanturvasa Alexandrina ap.aetium et Actuarium. Itidemque καλάίνον χρώμα Calaiuus color, de quo obiter [in Thes.] Diosc. 5, 160. de laspide: '0 Se ris τερεβινθίζων Χέγεται, καλαινω χρώματι προσόμοιοε Calaino colori assimilis. Sed notandum haec et duplici X scripta reperiri ap. Plin. [37, 7 et 10.] et Galen, [et Eust. 1278, 52.] H. Steph. v. Κά- Xa'is Lapidis nomen. " Jo. Lydus de Mens. 73. Beνέτονε αντονε έπιχωρίωε καλοΰσι * σιδηροβάφουε' τό γάρ παρ' ήμίν Χεγόμενον καλλάίνον χρώμα 'Ρωμαίοι Βένετον προσαγορεύουσιν : 46. Salmas. de Horn. Η. Ι. 177 Butleri ieschyl. 8, 244. Bochart Hieroz. 2. p Dorv. Crit. Vann L. Bos. Anim. ad Suid. 63. Phanias 3. άδυφαή πλινθίδα καλλαΐναν. Meleager 123. καλλαινα πτέρυγι, ubi v. not. "Οστρακον καλλάίνον, Gal. Comp. Med. s. Loca 5, 9 Schneider. Eel. Phys. 91. et Lex. Καλλά'ίνοε, Trail. 1. p. 32. "Ιασπιε δέ ο πάρεοικώε καλλαΐνω, Gl. ΚαΧΧάίνον *Venetum. * ΚαΧΧά'ίοε Venetianus." Edd. " Καλάΐνοι, Anton. L Verh. Καλλάινοϊ, Jacobs. Anth. 6, 135, 8, 164." Schaef. Mss. t ΚΑΛΑΜΙΝΔΑΡ. πχάτανοε ήδονιείε. Hes. Pro i!δονιείε Casaub. ad Athen a. rescribit 01 Λωριεϊε. Alberti. quaerit an Ήδωνοί, gens Thraciae, possint intelligi? f ΚΑΑΑΝΔΑΙ. Calendae Romanorum. Suid. v. No'wai. Zonaras scribit ΚάΧανδα. " Dionys. Η. 1, 505, 10. Plut. 269." Edd. ΚΑΑΑΡΙΝΕΣ Laconibus sunto'xeroi Aquaeductus, Rivi, teste Hes., qui et Καλαρρυγαϊ ex Ameria affert pro τάφροι Fossae. Tales iufra άμάραι. Η. Steph. ΚΑΛΑΣΙΡΙΕΣ ap. Ilerod. 2, (164.) p. 98. sunt Jigyptiorum gens quaedam μάχιμοε, Rursum Hes. Καλασίριτα dici innuit ras &as' Fimbriae. H. Steph. f La Croz. derivat nomen ΚαΧασίριεε ex iegypt. χεχσιρι, quo Adolescens vel Juvenis designalur. Jablonski. Op. 1, 101. Vide 'ΐψμοτυβιείε. " Herod. 2, 81. Democr. ap. Athen. 525." Edd. ΚΑΛΑΣΙΡΙΣ Hesychio est χιτών πχατύσημοε Tunicalatoclavoinsignis, vel *ήνωχικόε και ιππικόε χιτών. Quidam dicunt esse λινονν καί ποδήρεε χιτώνιον ap. Aristoph. Thesmophor. [secuhdis sc., e quibus 10c. citat Clemens Paedagog. 2, 12.] Herod. 2, [81.] p. 75. de iegyptiis : Ένδεδύκασι δέ κιθώναε Χινέουε περϊ τά σκέχεα θυσσανωτούε, οΰε καχέονσι καλασιριε' έπι τοντοισι δέ ε'ιρίνεα ε'ίματα Χευκά έπαναβληδόν φορέονσι. Η. Steph. f Calasires Persicas in Ionia usitatas fuisse e Democrito Ephesio refert Athen d. Jablonski. Op. 1, 102. exp. nomen ex iegypt. Schalha-schar: Tunica ad cutem. Rossi, p. 78. vero e Galheger, Galheser : Luxuriosa, Mollis, Delicata tunica. Hinc comp. ΤρνφοκαΧάσιριε s. Τρυφοκαλάσσηpis Calasiris delicatior. J. Poll. 7, 96. " Καλάσφίϊ, ad Mcer Wessel. Herod Τ. H. ad Aristoph. Π. p Aristoph. Fr ΤρνφοκαΧάσιριε, Aristoph. Fr Heringa Obs. 24."Schaef. Mss. + ΚΑΛ1ΔΙΑ. έντερα. Κύπριοι. Hes. Affine videtur Eund. ' ΚοΧάδεε τά έντερα, ap. f ΚΑΑΙΔΥΗ. περιβόλαων βαρβαρικύν. Hes. t ΚΑΛ1ΘΟΣ. olvos. Άμερίαε. Hes. f KAAAANOI. Philosophi Indorum, teste Clearcho ap. Joseph, c. Apion. 1, 22. p Suidae quoque KaXavos est Ίνδόε. Proinde etiam ap. Hes. ubi Καλλαροί βάρβαροι, legitur, Καλλανοί lestituenduin censet Biel. KAAAION dictum fuit eliam κυλίκων μικρόν, J σπένδονσιν AioXe'ts, ut tradit Athen. 11. [498. a. ubi vero e Casauboni emendatione Schweigh. edidit * ιτκάλλιον] e Philetae, ARAKROTS, i. e. Caliculus quo ieoleuses libant, H. Steph.

40 cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN ΚΑΛΛΙΣΤΕ1Σ ab iegyptiis dicebantur oi είς οξύ άνηνεγμένοι άρτοι, ut est ap. J. Poll. 6, [73.] i. e. Panes in acutum desinentes, Turbinati, In acumen fastigiati. Apud Herod, κολλήστις sunt iegyptiorum panes, 2, [77 ] P 74. H. Steph. f Vide Κολλήστις. Cf. Sturz. p. clxxv. t ΚΑΛΟΝΗΣ. είρων. 'Ρόδιοι. Hes. ΚΑΛΤΟΙ Hesychio υποδήματα κοϊλα, έν oh ίππεύουσι, Calceamenti genus cavum, in quo equitatur. Item Κάλπη(, et Καλτίκιοι, dicuntur Calcei et Calceoli : quorum utrumque legitur ap. J. Poll, et Plut. Sed haud scio an a Lat. mutuatum. Bud. καλτίκιον ap. Plut. esse dicit Genus calcei pretiosi. H. Steph. -j-sieulam v. κάχτιος esse censet Schneider, in Lex.,a qua Romani Calcei nomen sumserunt. " Salmas. ad Tertull J. Poll. 7,.90." Edd. " ΚάΧτως, Wyttenb. ad Plut. 1, 555. ad Diod. S. 2, 625. Καλτίκιον, ibid." Schaef. Mss. f ΚΑΛΥΜΝΟΣ, δ έν Αίγύπτψ σίτοι άντϊ τον Καλύμνιοί. (Sic pro Καλίμνιοί scribi jussit Sylburg., et sic quoque Scriptum in Etym. Gud.) '0 γάρ Φιλάδελφοι έκ Καλυδι ών μετήνεγκε τό σπέρμα. Etym. Μ. ' t ΚΑΜΑΝ. τόν άγρόν. Κρήτει. Hes. Martinus p ad Hebr. ildp Kamah : Seges, refert. f ΚΑΜΕΛΛΑ. Vas, quod inter coquinaria refert J. Poll. 10, 110. ap. Romanos. Lat. Camella. Vide Ovid. Fast. 4, 77.9 t KAMHAAYKION. 'Ρωμαίων ή λέξιι. 'Ρηθείη δ' άν και 'Ελληνιστί, ' παρά τό καύμα έλαύνειν. Suid. Zonaras scripsit Καμελαύκιον, [quod vide.] Capitis est tegumentum. " Catena in Oct. 857 Routh. Mss. t ΚΑΜΗΛΟΣ. Camelus. Hebr. נמל Gumal. Ogerius. " Κάμηλοι, δ, ή, Camelus. Frequentius usurpatur fem. turn ab aliis, turn a Xen. et Athen. Sic Plut. Alex. Έκφνγών πολεμίονι έπϊ καμήλον δρομάδοι. At Matth. 19, (24.) Ένκοπώτερόν έστι κάμηλον διά τρνπήματοι ραφίδοι διελθείν, ή πλούσιον είι τήν βασιλείαν τοϋ θεοϋ ε'ισελθείν, annotat Theophyl. quosdam non intelligere τό ζώον, sed TO παχύ σχοινίον, φ χρώνται οί ναϋται προε τό ρίπτειν τάι άγκύραι, Funem ilium erassum, quo nautae utuntur ad jaciendas ancoras. Suidae tamen et Schol. Aristopb. Κάμηλοι τό άχθοφόρον ζώον κάμιλοι δέ, τό παχύ σχοινίον, διά τοϋ ϊ. Itaque scr. ibi foret κάμιλον, posito ι loco τοϋ η. [" Ή κάμηλοι vero, in fem., non solum dicitur Camelus femina; sed et collective Agmen vel Acies camelorum, Herod. 1, 80. prorsus ut ή 'ίππος, Equitatus." Schweigh. Mss.] Porro e κάμηλος COMP. Καμηλοπάρδαλιι, Camelopardalis : Animal e camelorum genere: cujus mentio Deut. 14. et Athen. 5. Nomen ex eo sortitum est, quod camelo simile sit capite, pardali autem albis maculis rutilum colorem distinguentibus, ut his vv. docet Plin. IS, 18. * Nabin iethiopes vocant, collo similem equo, pedibus et cruribus bovi, camelo capite, albis maculis rutilum colorem distinguentibus : unde appellatacanielopardalis: aspectu magis quam feritate eonspicua : quare etiam ovis ferae noinen invenit. Comp. inde κτ Καμηλέμποροι, Negotiatores, qui camelis merces vehunt. Bud e Strab. [17. p ] ITEM Καμηληλάτης, 0, Cameli agitator: vel etiam Camelorum agitator et dux. Ετ Καμηληλασία, ή, Camelorum agitatio: qua in exercitu utplurimum utebantur in vehendis impedimentis et commeatibus: mercatores etiam in mercibus et aliis oneribus. Praelerea est inde DERIV, Καμηλίτης, δ. Dicuntur autem καμηλίται iidem, qui καμηληλάται, Camelorum agitatores, vel etiam curatores. Aristot. enim quem καμηλίτην vocat, eundem et έπιμελητήν appellat, initio libri de Auditu mir. Ibi enim cum dixisset τονs έν Άραβίς. καμήλους perhiberi matres suas non inire, atque adeo ne vi quidem compulsos, subjungit: Kai γαρ ποτε λέγεται, έπεϊ ούκ ήν όχείον, τόν έπιμελητήν καλύψαντα εφείναι τον πώλο ν ώς δ' όχεϋων έπέβη, τότε μέν συνετέλεσε, μικρφ δ' ύστερον δάκνων τόν καμηλί την απέκτεινεν. Legitur idem v. ap. Herodian. sub fin. lib. 4. Ob καθορώμενα ύπο τών ιππέων ή τών καμηλιτών : ^quos postea vocat έπιβάτας et έποχουμέι ους ΐπποις ή καμήλοις. Si vero Suidae credimus, καμηλί της e!>t etiam βονς οΰτω λεγόμενος: forsan quod habeat cameli more tuber in dorso. [Ileliod. 10. p. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. 461.] Item a κάμηλοs DERIV. Καμήλειος, Camelinus. Ετ Καμηλωτή, ή, Pellis cameli: ut μηλωτή dicitur Pellis ovina." H. Stepl). " * Καμηλίζω, Heliod. 10, p * Καμηλοκόμος, 6, ή, Eust. ad Dionys. P * Kf,μηλοτροφέω, Camelos alo, Diod. S. 3. p. 125," Edd. " Κάμηλος, Τ. H. ad Lucian, 1, 211. ad Xen. Eph Wessel. Herod ; Valck Wakef. S. C. 3, 18. Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Diod. S. 1, 166'. Κάμηλοι, ν, ad Diod. S. 2, 215. I-Ieyn. Horn. 5, 390. Καμηλοπάρδαλις, ad Diod. S. 1, 163." Schaef. Mss. " Καμήλείοι, Porphyr. Abst. 1,, 14. tin, Καμηλίτης, Herod. 2, 1047 Strabo 67. B. * Καμηλοβάτηι, Camelorum eques, Clem. Alex * Ka μηλοβοσκόι, Strabo 1058." Wakef. Mss. f ΚΑΜΗΦΙΣ. Numinis iegyptii nomen in scriptis Hermetis ap. Stob. Eel. Phys Ε lingua iegypt. Custos iegypti exp., et pro epitheto'dei Phtha habetur. Jablonski. Pantb. 1, ΚΑΜΜΑΡΨΙΣ ap. Hes. [Κάμαρψα edidit Albert!.] quod jeolensibus esse dicit μέτρον σιτικόν, το ήμψίδιμνον. Verum et Καμμάστην \Καμάστην Albert!.] esse dicit μέτρον τι. Η. Steph. f KAMMOPOI s. Κάμμαροι Squillarum genus et a Romanis sic nominatur. Athen d. ad q. 1. Schweigh. notavit: Notum estcammarum vel Gammarum Lat. dici, non Cammorum ; nec ab aliis Gr. scriptt. frequentatum illud nomen reperitur, nisi ab Epicharmo et Sophrone, Sicnlis poetis, a quibus et alia Latina adoptata novimus. Sed quod in aliis vprbis e Lat. sermone adoptatis a Gr. hominibus frequenter factum videmus, ut ea ad Gr. verborum similitudinem quodammodo inflecterent, idem in h. v. facere poetae illi, quos dixi, potuerunt, ut, cum κάμμορον alias Gr. esset nomen, longe quidem diversae signif., i. fere q. άκόνιτον sonat, ad illius similitudinem etiam hoc cancri vel sqnillae genus\άμμορον dicerent pro κάμμαρον. Cf. H. Steph. Thes. " Varro R. R. 3, 11, 3. Columella 8, 15, 6. 8, 17,4. Cancer pulex Linn." Edd. t ΚΑΜΠΙΔΟΥΚΤΩΡΕΣ. Campidoctores dicuntur a Gr., qui Tactica scripserunt. Salmas. in Ελ. Lamprid. p F. f ΚΑΜΠΟΣ. ίπποδρόμος. Σικελοί. Hes. Hinc Lat. Campus. Maussac. " Wyttenb. ad Plut. S. Ν. V. 133." Schaef. Mss. t ΚΑΜΠΟΥΛΗΡ. έλαια! είδος. Αάκωνες.' Hes. ΚΑΝΑΔΟΙ, Hesychio βιαγόνες, γνάθοι, Mala\ Η. Steph. f Καναδόκα' χείλη δίστοΰ. Αάκωνει. Hes. Affine videtur quod idem subjungit: Κάναδοι αιαγύνει, γνάθοι. Et paulo post: * Κανδόχα κήλη. Αάκωνει. ΚΑΝΑΚΙΣ. Hesychio est ξίφος. Forsan i. q. anνάκηs. H. Steph. f Etym. Μ. Κινάκη' ό άκινακη!, παρά Σοφοκλεί. t ΚΑΝΔΑΥΛΑΣ. Έρμη* ή Ηρακλής. Hes. quod de Lydis accipit Jablonski. de L. Lye. p. cxlii. ΚΑΝΔΑΥΛΟΣ. Vide Κάνδυλος. f ΚΑΝΔΗΛΑ. παρά τό καίειν δήλα. Suid. An potius Lat. Candela? * " Κανδηλοσβέστρια, *Κανδυλοσβέστρια, Musca, (* ΚανδηΧοσβέστρα,) Tzetz. Lycophr. 84. * Κανδυλόσβεστος, Idem, Nicand Schol. Oppian. A. 1, 404." Wakef. Mss. ΚΑΝΔΥΚΗ. Vide Κανδύλαι. ΚΑΝΔΥΛΑΙ et ΚανδκΓαναί dicuntur * Ιματιοθη και, οπου τά πολυτελή Ιμάτια 8βαλλον Vestiaria, Pretiosiorum vestimentorum repositoria. Hes. Pro quo posteriore Κανδυτάναι ap, J. Poll, reperio κανδΰτανες. Eo enim teste 7, 19. [s. 79.] quas antiqui χηλούs vocabant, κοίλαs et κιβωτούς, eae a recentioribus dictae fuerunt ρίσκοι et κανδύτανες. Sed et Kav6iraX1s ap. eum pro eodem legitur. Nam 10, [137 ] quod 7repi τών είι έσθήτυινθεραπείανσκευώνϊηςοτίκύατ,'ϊινόμαστηι δέ, inquit, τω κιβωτίω παραπλήσιόν τι σκ-evos κανδύτα λίί; ubi et hoc exemplum hiyus vocabuli affert e Diphilo Comico, Ό δε κανδύταλιι οΰτοι τί έστι καϊ τί δύναται; subjungitque, videri sibi hoc σκεϋοι esse Persicum, sic denominatum άπό τοϋ κάνδυοι: a Macedonibus vero in communem usum esse productum, utpote qui multa multarum rerum Persicarum Persica vocabula e devicta a se Perside reportassent. Qua «ibiu in re facile ei assentior. Porro τόν κάνδυν fuisse των Tlepauv, testatur idem J. Poll, 7, [58.] ubi etiam

41 TABULA G, ן addit, τόν βασίλειον κάνδυν fuisse άλιπόρφνρον : at vero τόν τών άλλων, πορφνροϋν : nonnunquam autem confectum fuisse e pellibus etiam. Sic vero et ap. Xen. Κ. Π. 8. p. 127 legimus κάνδυν όλοπόρφνρον: et paulo ante, Αιηρκότεε τάε χείραε διά τών κανδύων, ώσπερ καϊ ννν in διείρονσιν όταν όρφ βασιλεύε. 11 em ί. p. 5. inter Medicorum regum ornamenta, Οί πορφνροί χιτώνεε, και 01 κάνδνεε, και 01 στρεπτοί περι τή δέρρ, και τά φέλλια περι ταίν χεροίν. Itidem vero Hes. κάνδνν esse dicit χιτώνα ΤΙερσικόν, ov έμπορποΰνται 01 στρατιώται. Rursum J. Poll, in 1. paulo ante cit. scribit κανδύκην quoque fuisse Persicam vesteni, cum Aristopb, Vesp. dicat, (1137 ) 01 μέν καλονσι Περσίδ', 01 δέ κανδύκην. Ibi tamen vulg. Edd. habent καννάκην, non κανδύκην:' itidemque Schol. qui dicit fuisse β upβαρικόν φόρημα. Utram autem lectionem sequamur, constat eum intellexisse Barbaricam laenam, cum paulo ante praecedat, τόν τριβών' άφεε, Τηνδι δέ χλαΐναν άναλαβον [άναβαλον Br.] τριβωνικώε. Η. Steph. + Κάνδυί ap. Persas hodie vocatur ^cjai» Kontosch. v. Hammer. " Xen. Κ. Π. 1, 3, 2." Edd. " Κανδ!!λ>7, Athen. 1, 15., Κανδιίταλ Bentl. Ep. ad Τ. H ad Moer. 349 Κάνδνε, Zeun. ad Xen. Κ. Π Hutchinson. 10. ad Diod. S. 2, 220. ad Lucian. 2, 52." Schaef. Mss. ΚΑΝΘΟΣ, quatenus de Ferro dicitur, quo rotae vinciuntur, pro Afro vel Hispano v. habet Fabius. Vide H. Steph. Thes. v. Κανθό*. KANNA. Storea. Certe cuin unico ν scriptum conveniret melius cum Hebr. v. קנה Kaneh: Calamus,a qua originem habere manifestum est. H.Steph. Thes. T. 2. c. 58. Cf. Sturz. p. clxxv. ΚΑΝΝΑΒΙΣ. Cannabis in Scythia nascitur, Thra- Ces ex ea vestimenta parant. Herod. 4, 74. Nomen tamen non inde petitum, sed a Κάννα formatum verosimile videtur. H. Steph. + ΚΑΝΥΣΙΝΟΣ, sc. φαινόληε. Roman! Canusinam vocant. Schweigh. ad Athen. 3, 52. " Κανύσινοε, sive rectius Κανυσΐνοι, ό, Lacerna, Paenula, Romanis Canusinus aut Canusina dicta, a Canusio oppido, Athen. 3, 77 " Schweigh. Mss. " Canusinatus, Seneca Beat. 5, 25." Edd. Κανύσιον, ad Diod. S. 2, 325." Schaef. Mss. 1 f ΚΑΝΩΠΟΣ. Deus iegyptiorum. Suid. Cf. Spicileg. p. cccxxvii. " * Κανώπεων, ιον, ad Charit. * Κανωπίτηε, 250. Schaef. Jacobs. Anth. 7, 277 " Mss. " Sic sane legitur in Ed. Reiskii, sed vel Dorvillii, vel Reiskii, vel typothetae culpa.pro κωνωπείον, * κωνώπων. Κάνωποε, Menelai gubernator, Eust. ad Dionys. P. 11.: Locus in urbe Alexandria, supra p. clxxi. unde explicandus est Steph. B. locus, de quo diximus p. cccxxvi. a. Κάνωιτοί καί ιερόν.τιοσειδώνοε Κανώπον, καϊ νήσοε. Cod. Voss., rectius forsan, * Κάνωβον, i. e. Est quoque Templum Ner ptuni (in urbe Alexandria dictum) Canobum, s. Canobus secundum Phav. in loco a Sturzio jam laudato. Pro Κάνωιτοί in Zonara p legilur: * ΚάνωΓΟϊ" τόποε έν Άλεξανδρεία. ' In Cod. Κ. ambiguum, an scriptum fuerit Κάνωιτοί. Quod verum puto, pro Κάνωβοί, de quo v. Steph. B. Quanquam Κάνωποε non fuit τόποε έν 'Αλεξάνδρεια: sed in rebus geographicis non magna diligentia Grammaticorum. Vide Zonar. v. Καρυδών. Certe mihi quidem Κάνωτοΐ non notus est.' Tittmann. Athen ΠλεϊσΓαί δέ (sc. ταινίαι) γίνονται και κάλλισται κατά τόν π ρόε τή 'Αλεξανδρείφ Κάνωπον." Edd. ΚΑΠΑΝΗ, Hesychio τρίχινη κυνή, Galea e pilis. Pro Praesepi quoque et Rlieda s. Vehiculo mulari accipi itidicat. Scribit enim καπανικώτερα dici τά * χορταστ'ικώτερα, άπό τήε φάτνηε. Quosdam vero accipere pro μείζονα, quoniam καπάναε vocant τάε άπήναε. Sic Athen. 10. [418.] καπανικώτερα dici scribit veluti άμαξιαια, ideoque μεγάλα ac * μεγαλότμητα : a Thessalis enim τάε άπήναε vocari καπάναε. Id quod et e Xenarcho patet, επτά δέ καπάναε έτρεφον Έε'Ολυμπίαν τί λέγε ; καπάναε δέ Θετταλοϊ Πάνres καλοΰσι τάε άπήναε. Utitur vero τω καπανικώτερα hinc deducto Aristoph. Tagenistis, Tt πρόε τά Ανδών έείπνα και τά Θεττάλών, Τά Θετταλικών μέν πολύ VOL. Ι. KM ש KALI a. ccccxv ם 97 [p. καπανικώτερα. J. Polluci autem 1, C ] καπάνη est Pars currus, nimirum quaedam μέση ράβδος sub τω ταρρίω : ubi etiam dicit, al δίδρμοι al els TOVS ιππονε βλέπονσαι άπο τήε καπάνηε μέχρι τον κνρτίου. At Καπάνια, Hesychio άρπεδόνεε, Laquei, Funiculi. Η. Steph. * Καπάνακεε, 01, J. Poll. 1, 142. Schneider. Lex. * Καπανικόε, ή, όν, Eust. in II. Λ. p " Edd. " Καπ-αλαί, Hesychio φάτναι, Praesepia. Idem affert Καπαλει Γά$ pro όνηλάταε, Agasones : et Καπαλίδει pro ζενγηλατεί, Aurigatur." H. Steph. " Καπανικόε, Aristoph. Fr * Καπανηίοε, Aristot. Peplo 9." Schaef. Mss. f ΚΑΠΕΤΑ. κτηνών τροφή. Hes. Ammian. Marc. 22, 4. Pabula jumentorum, quae vulgo dictitant Capita.. ΚΑΠΕΤΩΑΙΣ αύλή- Aula s. Palatium Capitolinum in Epigr. Et Καπετώλιο«Zeis Capitolinus Jupiter, ap. Paus. [2, 4.] a Romano sc. Capitolio, quod itidem Καπετώλιον nominare solent Gr., litera 7 versa in έ. Η. Steph. f Zonaras scripsit Καπιτώλιον, per z. " Καπεπωλίί, Monum. Byz. 15. ad Dionys. H. 2, 1194." Schaef. Mss. f ΚΑΠΗ1ΊΟΙ. 01 πριηνείε τήε Κυρήνηε. Hes. Leg. πρντανείε Magistratus. Palmerius. Leg. * Καππήτιοι 01 περιφανείε - Qui currus alerent. Is. Voss. f ΚΑΠΙΑ. τά σκόροδα. Κερννήται. Hes. Capita. Bruno. " Lat. Caepa." Edd. ΚΑΠΙΣΤΡΙΟΝ Hesychio φορβαία [φορβέα Alberti.] ovov, forsan e Lat. Capistrum; nisi forte sit dictum ita παρά τήν κάπην. Η. Steph. f Suid. exp. : φορβιά τον ϊππον. " Valck. Theocr. Adoniaz.p Brunck. Aristoph. 2, 173." Schaef. Mss. f ΚΑΠΠΑ. Nomen decimae Alphabeti Gr. literae, ex Hebr. כף Caph: vel קוף Koph : ortum. Cf. Schweigh. ad Alhen a. f ΚΑΠΡΑ. α'ίξ. Τν'ρρηνοί. Hes. Lat. Capra. M Ruhnk. Ep. Cr. 87." Schaef. Mss. ΚΑΠΤΡΙΣ dictus fuit Περ\7«κο$ χιτών χειριδωτόε' Tunica Persica manuleata. J. Poll. [758. ] H. Steph. fkap inter alia πρόβατον quoque exp. Hes., et Κάρα πρόβατα ap. Iones. Bochart Canaan 1, 7. ex Hebr. בר Car : Agnus, Aries, ortum putat. KAPABION in vet. Lex. exp. Navicula. H. Steph. f Latinum est. Isidori Glossae : Carabus: parva scapha ex vimine et corio. Vales, ad Hes. v. Έ^όλκια. " Jacohs. Anth. 10, 21." Schaef. Mss. KAPABON a Macedonibus dici τήν πύλην Hes. tradit. H. Steph. f ΚΑΡΑΙΟΣ. Ζενε, παρά Τίοιωτοϊε οντω προσαγορενεται, ώε μέν τινέε φασι, διά το νφηλόε είναι, άπό Hes.. Κάρα τον כראי Quid si καραιόε sit Phcenicium Carai: Arietinus, i. e. Hammon, qui pingebatur κριοπρόσωποεί Bochart Canaan 1, 17 Hue referendum, quod habet Phot. Lex. Κάριοε Ζενε, έν Θεσσαλίφ και Βοιωτίφ. ΚΑΡ ΑΝΩ, Hes. teste, vocant Cretenses τήν αίγα Capram. Η. Steph. f Jam paulo supra Hes. exp. Κάρα' αιξ ήμεροε πολνρρήνιοε, 'ubi forsan ΤΙολνρρίμ'ιοι scr., auctore Soping. ' ΚΑΡΑΡΥΕΣ. οί Σκνθικοι ο'ικοι' ενιοι δέ τάε κατήρειε άμάζαε. Hes. Sorberius confert v. Carri. " Καράρνεε (sic,) Τ. Η. ad Aristoph. Π. p. 369" Schaef. Mss. f.kapban appellant Persae Scabiosos et qui elephantiasi laborant. Signif. et ap. eosdem Muliones, Agasones asinorum. Bernard, ad Hes. v. Κάρβανοι. ΚΑΡΒΑΝΕΣ dicuntur οί βάρβαροι,'οι ίχοντεε Καρόε βοήν inquit Etym., snbjungens e Lycophr. Κάρβανον οχον. Η. Steph. f Καρβάνοι scriptum in Etym. G. "Κάρβανοε, iesch. Suppl καρβάίΐα ανδάν: vide Κάβαρνοι. Lycophro " Edd. " Καρβά$ω, s. Καρβαΐίω, Carice barbareque loquor. Hes. enim Καρβάζοντεε affert pro βαρβαρίζοντεε: et Καρβάζει pro * KaptK&s λαλεί και * βαρβάρωε. Sed et Καρβανίζει affert pro βαρβαρίζει, quoniam sc. Gr. Καρβάνουε vocant rows K0pas-S. τονε βαρβάρονε. Alioqui Κάρβανοι et Περσαΐοι dicuntur οί άλφόν ί! λέπραν 8χοντεε : item τά τών σφενδονών καρφία, ut e Seleuco tradit«hes." Η. Steph. " Κάρβανοε, Wessel. Prob. 62. Wakef. Tracli. 281." Schief. Mss. 3 G

42 t ΚΑΣΣΥΑΣ. opkvvos, Piscis genus. ΙΙεργαιοι. Hes. + ΚΑΣΤΕΛΑΟΣ. 'όνομα τύπον άνω φέροντοι καϊ κάτω φέροντοι, καϊ μερίζονται τό ύδωρ. Hes. Lat. Castellum. * Ξνλοκαστέλλιον, τό, Ligneum castellum, Mathem. vett. 46." Edd. t ΚΑΣΤΟΝ. ξύλον. Άθαμανει. Hes. Videntur a Chaldaeis id sumsisse, quibus Dp קי 0 א] Kesa] est Lignum. Martinus. f ΚΑΣΤΡΟΝ. παρεμβολή άσφαλήε, κατά 'Ρωμαίου!. Suid. Lat. Castrum. " Etym. G. *Καστρέσιον - ε *κονλιον ίδιόκτητον, έξ ον καϊ κάστρον." Edd. f ΚΑΣΤΥ, nomen ex Hebr. servarunt Aquila et Theodot. Ezech. 9, 2. ubi "BD ndp Reset sopher: Vas scribae, Atramentarium vel Calamarium intelligunt. + ΚΑΣΥΤΑΣ. Σνριακόν βοτάνων. Hes. Syr. N/11DD Integumentum, confert Martin. Chrysip- f ΚΑΤΙΑΑΟΣ * όρνάτοι, Placentae genus. י pustyaneus ap. Athen e Lat. Catillus ornatus. t KATPΑΓΟΝΤΕΣ. 01 βόαγροι. Αάκωνει. Hes. Pergerus exp. : q. d. 01 κατρόν &γοντει Bourn agrestium pellibus tecti, Clypeis muniti. Nam ubi Hes. Karpos κακόι, interpr. Perg. σάκοι Scutum, leg. putat. KAY AAEON, s. Καυαλεί, ab ^Eolensibus dicitur ro av60s Flos, vel κατακεκανμένον, καπνρόν, ξηρύν, θερμόν Combustum, Torridum, Aridum, Calidum. Hes. H. Steph. KAYNAKAI Hesychio στρώματα vel επιβόλαια *ίτερομαλλή. Vestis stragula aut aliud Vestimentum ab altera parte villosum. Legitur h. v. ap. Aristoph* Vesp. [1132. vel Ed. Invern.) Ibi enim Bdelycleo Philocleonem jubet positoτρίβωνι sumere καν- «χλαίνα νάκην: ita inquiens, rov τριβών' άφεε, TijvSi δε άναλαβοϋ [άναβαλον Br.] τριβωνικώι: et illo interro : gante quid malum 110c sit, respondens, Οί μέν καλοΰσι ΪΙερσίδ', οί δέ καννάκηνsatis clare indicans esse Laenae genus barbaricum s. Persicum: ut et Schol. esse dicit βαρβαρικόν φόρημα. Philocleo autem ibidem esse puccccxvi LEX. VOCUM PEREGR. IN ΚΑΡΔΑΚΕΣ, Pausania anctore dicti fuerunt στρα- τιώται περϊ Άσίαν. ielius Dionys. τούι μισθού στρα τενομένον! βαρβάρον! ap. Theopomp. sic vocari tradit; in genere autem et simpliciter πάντα τόν άν δρείον καϊ κλώπα a Persis nominatum fuisse κάρδακα. Haec Eust. [368, 37.] Itidem vero Hes. scribit κα'ρδακαι a Persis vocatos fuisse rows στρατενσαμένον! βαρβάρου!: et in Asia τού! στρατιώται: a gente, inquit, vel loco. Eust. rursum Από τών Καρών, ut Kapβα'νονι, ita et Κάρδακαι denominatos credit. Η. Steph. f Strabo 15. p addit. * Κάρδα γάρ το άνδρώδει καϊ πολεμικύν λέγεται. Hodie y-js Karker Persae dicunt: v. Hammer. ΚΑΡΔΑΜΑΑΗ Hesychio μάζα, quae et καρδαμύλη. Η. Steph. + Phot. Lex. Καρδαμάλη μάζα έκ καρδάμηι μεμαγμένη, βρώμα γινόμενον ΤΙερσικόν' 01 δέ * Παρέαμαλ»? λέγονσιν. Cf. Athen f. f ΚΑΡΙΟΣ ΖΕΥΣ. Vide Καραιόϊ. Alius sc. quam Ζεύι Κάριοι, qui Myiasis templum habuit sec. Herod. 1, , 66. " Κάριοι Ζεύε, Carius Jupiter, ap. Herod. 1. et 5. denominatus a Carica gente, aut Care eorum progenitore." H. Steph. f ΚΑΡΜΕΝΤΑΛΙΑ. έυρτή. Zonaras. Carmentalia sacrificia instituta Carmentae, matri Evandri ap. Romanos. f ΚΑΡΝΑΒΑΣ. δ 'Απηλιώτηι. Phoenices. Nicephor. Blemmidas Epitom. Pbys. c. 27 p 134. Alberti. ad Hes. v. BepeKuvrias. KAPNON a Galatis s. Gallis vocari σάλπιγγα Tubam, dicit Hes. Pro quo Eust. habet Κα'ρνυ, nam 113.9, [57.] recensens aliquot tubarum species, tertiain esse dicit Galaticam, χωνεντήν, Fusilem, non admodum magnam ; habere rov κώδωνα * θηριόμορφόν τινα, ' et αύλόν μολνβδινον, in quem insufflant tubicines ; esse autem όξυφωνον, et vocari a Celtis Kapνυξ. Η. Steph. f Ad v. Κάρνον Hesychii Meibom. confert Hebr. pp Keren : Cornu. Diod. S. 5, 30." Edd. f ΚΑΡΝΟΣ. φθείρ βόσκημα, πρόβατον. Similiter in Hebr. כר Car concurrunt significatus hi: Agnus et Pascuum. Vide supra Ka'p. כנים Hebr. Pediculi Kinnini, sec. Hebraeos et Bochartum Hieroz. T. 2. p f ΚΑΡΟΡΥΣ. ϋδρα. KprjTes. Hes. Leg. 'έδρα. Salmas. Leg. Καροσύί. Is. Voss. t KAPOYXA. Caruca. Vox, qua utitur Zonaras interpretans v. ΤέΓρωρον p Scribitur etiam Kaροϋκα. '+ ΚΑΡΠΑΙΑ. Saltationis genus. Cf. Sturz. p. clxiv. " Schneider. Lex." Edd. " Athen. 1, 26" Schaef. Mss. t ΚΑΡΠΑΣΙΝΟΙ. κορτίναι. Suid. Pro * Καρβασιvol Carbasini, a Carbasus, (* Κάρπασο!, ή,) subtilissimi lintei genus in Hispania primum repertum. " Vide Καρβάτινοι, Suid. v. Άμοργϊί, Dionys. Hal. Antiqq. 2, 68. Strabo 7. p έφαντϊ! καρπασίνη : Esther, l, 6.: Antiphil. 1. κάρπασα λεπτά, vide et Dionys. Hal. 1. c. p. 123=1, 383." Edd. " Ka/>πασοι, Ruhnk. Ep. Cr Jacobs. Anth. 9, 37. * Καρπάσιο!, Fac. ad Paus, 1,. 99 Schaef. Mss. f ΚΑΡΠΟΒΟΑΟΝ. τό * ίστόβολον. Άργείοι. Hes. Utrumque v. ignorant Lex. t KAPPON legitur 3 Esdr. 5, 55. in Ed. Aid. et Cod. Alex. Bos. edidit χάρρα. Biel. interpr. Currus, Rheda. Alii aliter. KAPTH. Vestis species, ap. Jubam L rep! 'Ομοιοτήτων. Hes. H. Steph. f Cf. Κόρτη, Vestis genus ap. Parthos. " Ad Moer. 97." Schaef. Mss. f KAPTHN. τήν βοϋν 01 Κρήτει. Καί τόν οίκέτην, οί αύτοί* Hes. Unde haec petita sint, non liquet. KAPYKH s. Καρύκκη, quod Lydium esse edulium dicunt. Cf. H. Steph. Thes. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlii. t KAPXAI. καρκίνοι καϊ 'όχλοι. Σικελοί. Hes. Leg. όχοι Currus, Carruchae. Soping. + ΚΑΣΑ. Old α, καλνβη, οίκησα, παρά 'Ρωμαίοι!. Hes. Lat. Casa. Sed a G1-. ad Romanos transiisse h. v., non contra existimat Pauw. de Alea Vet ρ 86 + ΚΑΣΑΡΝΕΙΣ. άνυείϊ. Λάκωνεί. Hes. ΚΑΣΑΣ, (ό,) Hesychio άμφιτάπη! καί πιλωτά Ta- SCRIPTT. GR. OBVIARUM. pes utraque parte villosus. Xen. Paed, 8. p. 127«Αλλα καί συσκενοφορήσω, νϋν γοΰν φέρω τώδε δύω κάσα, τόν μέν, σοϊ, τόν δέ, άλλω. Forsitan est Persicum v. Η. Steph. t Melius Κάσσαs per duplex <r, ut Varinus habet. Gesner. Leg. κασήs aut κασάι. Arcadius Grammaticus : Κασ^ ro 7ηλωτόν ιμάτιον, περισπάται. Pro Chlamyde equestri Xen. Κ. Π, 8, (3, 6.) p Κασάί δέ τσυι εφιππείου!, etc. Salmasius. " In Barkeri Arcadio p. 24. est * πιλύτιον. Omnino v. Eund. in Ep. Crit, ad Boissonad ubi et * Κ άσο!, *Κ άσσοι, * Κ α σον, *Κασ σον, * Κάσιον." Edd. f ΚΑΣΕΡΗΝΟΝ. κάθελε. Αάκωνει. Hes. Rectius forte Κασέρησον. Pergerus. t ΚΑΣΙΣ s. Κάσσα, le pro Lat. Cassis, ap. Hes. gitur V. Περικεφαλαία, et v. Κορδύλ?;. f ΚΑΣΣΑΝ. * κοττιστήν «πτωχό Aleatorem pauperem, ύπο 'Αχαιών. Hes. ΚΑΣΣΙΑ, as, r Cassia, Frutex aromaticus in A- rabia nascens, de cujus generibus Diosc. 1, 12.: et Plin. 12, 19 ubi inter alia dicit, Frutex et casia est, juxtaque cinnami campos nascitur, sed in montibus crassiore sarmento, tenui cute verius quam cortice. Est et κασσία σνριγγωδηι, Cassia fistularis, quae ab Actuario κασία μέλαινα dicitur, ab aliis κάλαμοι, i. e. Arundo, ut e Gorraeo docui, vide Σνριγγωδηι. Diversa autem haec σνριγγωδηι κασσία est a priore, quam recentiores Gr. * ξνλοκασσίαν appellarunt. Notandum, crebrius, et forsan etiam rectius, unico <r scriptum reperiri κασία, ap. Gal. et Plin. ut et ap. Etym. qui παρά το κάσαι dictam vult, quasi κοσμούσαν διά τή! εύοσμίαι τάs α'ισθήσειι. Sic vero et ap. Hes. reperio Κασιοβόροι, δ έν κασία γινόμενο! σκώληξ, Vermis, qui casiae innascitur et earn rodit. Rursum ap, Plin. et Virg. Casia herbae nomen est, apibns gratae, quaeque in coronamenta assumitur. Affertur vero et. VERB. Κασσίϋειν, pro Cassiam referre. H, Steph. f Hebr. קציי ת Keziot. Bochart Canaan 2, 3. " Zonar : Athen. 5, 7. Κασσίζω, Diosc. 1, 13. si lectio sana. * Κασιόπνονε, δ, ή, Athen. 449." Edd, " Κασσία, Wessel. Herod Heyn. ad Virg. Bucol. 45. Bernard. Rei Schaef. Mss.

43 TABULA C tabat σισύραν * Ουμαιτίδα, Vestem pelliceam, quae in Thymaetide curia fieri solebat. At J. Poll. h. in 1. legere κανδύκην, supra docui suo loco. H. Steph. f J. Poll. 7, 59. hanc vestem Persis, sed s.60. Babyloniis tribuit. Vide Arrian. 6, [29 ] ubi κανάκας πορφυροΰς legitur, καυνάκας, [ut etiam recentius editum est,] scripsisse verisimile est. Burton, p. 76. Athen c. Scribitur et *Γαυνακα* ap. Zonaram et ap. Clem. Alex. Paed. 2, 9 γαννάκας. " ielian. H. A. 17, 17 ' Καλούνται δέ άρα ούτοι * καναυτανες, ώς εκείνοις φίλον, ubi v. nott. Arrian. Anab. 6, 29 Καυνάκας πορφυρούς υποστρώματα." Edd. ΚΑΥΣΙΑ, ή Causia, Tegumentum capitis Macedonicum. Η. Steph. Thes. + Vide J. Poll. 10, 162. Sturz. p. clxiv. Persae hodie scribunt ό } 19 Kauk. v. Hammer. f ΚΑΥΩΝΛΣ. Vide Χανώνας. f ΚΑΦΦΩ. Hebr. כ 3 ות Spathae. Incert. Lev. 23, 40. Biel. KAXIAA Cypriis dicuntur τά άνθη Flores. Hes. H. Steph. f Leg. Κάχλαι. Salmas. Idem quod κάλχαι. Is. Voss. ΚΕΑΔΑΣ Athenis fuit βάραθρον s. 71!7ros βαθύς, οπού οΐ κακούργοι ενεβάλλοντο, ut ap. Lacedaeinonios είς τόν Καιάδαν, teste Suida. At Κεάδη$ est patrony m. a Κ eas, Filius s. Nepos Ceae, Etym. M. teste Suida. H. Steph. f Vide Καιάδα*. " Valck. ad Ammon. 29." Schaef. Mss. f ΚΕΔΡΑΝΤΗΣ. Vide Κοδράντης. ΚΕΚΗΝΑΣ Cretenses vocant TOVS Χαγωούς Lepores. Hes. H. Steph. f ΚΕΛΕΡΕΣ. οί ταχείς 'Ρωμαίοι και οξείς. Etym. Μ. Lat. Celeres. * Κελέριοι, Dionys. Η. 1. p " Edd. f ΚΕΛΛΑΡΙΟΝ, vox, qua utitur Etym. Gud. in exponendis vv. Θησαυρός ϊΐτιρυτανείον, est Lat. Cellarium, Cella. f ΚΕΜΕΑΕΓ. Veratrum nigrum, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvi. t KENTHNAPION. Χίτραι p. Κέντουμ γάρ - Ρωμαίοι τά ρ φασίν. Etym. Gud. Lat. Centenarius. f KENTO. Centum. Zonaras. /Idem vero scribit Κεντυ in v. Κεντυρίων. " * Κεντοριπΐνοι, ad Diod. S. 2, " Schaef. Mss. f KENTOTKAON, vox, qua utitur Zonaras v. Πΐλο$, videtur esse e Lat. Centunculus contractum. ΚΕΝΤΥΡΙΩΝ. Hesychio et Suidae έκατόνταρχος, voce ad Gr. translata e Lat. Centurio. H. Steph. f Etym. Gud. scribit Κεντηρίων. f ΚΕΡΑΜΟΣ. Terra figulina. Copt.Heromi: Terra fornacibus exstruendis adhibita. Rossi p f ΚΕΡΑΣ. Cornu, ex Hebr. pp Keren : ortum videtur. f KEPBAAA. άσθενή, μεγάλα. Hes. Forte εσθήτες μεγιστάνων, i. e. Carbelot: Paludamenta, כפל Hebr. Dan. 3, 21. Ego verterim Diploidas, ex Duplicavit. Pergerus. f KEPEEPA. Asarum s. Nardum sylvestre, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. l, 108. ΚΕΡΣΑ Hesychio Numisma Asianum. H.Steph. f Idem hoc esse cum Pers. et Arab. ^js Kers, Salmas. in L. de Usur. p. 81. observavit. Reland. Diss. viii. p Vide Κερσαΐον et Κορσίπιον. f ΚΕΡΣΑΙΟΝ, νόμισμα παρ' Αίγυπτίοις, quod et Κορσίπιον, quod vide. Hes. KEPTA, Hes. teste, Armeniaca lingua dicitur πόλις Urbs. Itaque Tigranocerta sonat: Urbs Tigranis, et similiter alia. H. Steph. f Persae hodie scribunt g^y -Kerde: v. Hammer. Cf. Bochart Canaan 2, 10. Burton, p. 76. t ΚΕΣΤΕΡ. νεανίας' ΆργεΊοι. Hes. t KETI. Conyza, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, ΚΕΦΟΥΡΕ. Legitur ap. LXX. 1 Chron. 28, 17 pro Hebr. כפרי Chephor : Crateres. f ΚΗΚΑΣ. Οί δέ κηκάς τήν μελανί αν, οθεν 'Ρωμαίοι τόν τυφλόν Κηκόν λέγουσι. Etym. G. Cum iste vocis κηκάς usus neque cum solenni ejus acceptione conveniat, neque ap. auctores aut Lexicogrr. alios inve- NERALIS. ccccxvii veniatur, e Lat. Caecus potius seriori aevo ortus videri potest. " Callim. 1, 531." Schaefi Mss. ΚΗΝΣΗΤΩΡ Hesychio ό τήν γήν μέτρων Agri mensor. Η. Steph. f Lat. Censitor. ΚΗΝΣΟΣ, Hes. auctore, Herba quaedam. At cum signif. το τέλος, ait scribi per z. Veruntamen et ap. Matth. 22, [19 ] legimus κηνσος, pro Lat. Census ; et hinc ap.gr. Jurecons. sunl * όμόκηνσοι, Qui eodem tributo censi sunt. H. Steph. fsuid.: Κήνσος ή έξέτασις τον 'Ρωμα'ίκοϋ πλήθους. Zonaras : Κήνσος' τό νόμισμα. f ΚΗΝΣΩΡ. τιμητής παρα 'Ρωμαίοις. Suid. Lat. Censor. f KIBEPPOI. ώχροί Μακεδόνες. Hes. Idem quod κιρροί. Sed ordo postulat * Κίκερροι. Is. Voss. Praecedit enim Κίκερος. ΚΙΒΟΣ. Capsa, Theca, Loculamentum. Suid. enim esse dicit τό κιβώτιον. Hes. vero κίβον a Paphiis nominari tradit τόν εννεόν [ένεόν Alberti.] Mutum vel Stultum, Attonitum. H. Steph. + Pro κωφόν, vel κιφφόν, quod Hes. infra habet. ΚΙΒΩΡΙΟΝ, τό- Ciborium, Fructus fabae,egyptiacae. H. Steph. fcf. Athen Casaub. ad Athen. 11. p Jablonski. Op. 1,108. "Schneider. Lex. et Ε. H. Barker. Ep. Cr. ad Boissonad. 267." Edd. " Wessel. ad Diod. S. 1, 40." Schaef. Mss. ΚΙΔΑΡΙΣ, Hesychio πίλο! βασιλικόs, Pileus regius: quem et τιάραν, nonnulli vero κίταριν per τ appellant: vel στρόψιον quale sacerdotes gestant, e myrrha et labyso : vel περικράνιον πίλινον, περίθεμα κεφαλής ενκόσμιον. Ita ille, et cum eo Suid. Apud Plut. per τ scriptum κίταρι$: ut iu Pomp dicit Mithridatis τήν κίταριν fuisse θαυμαστής εργασίας. Et iu Al'tax Dario datum fuisse τήν καλουμένην κίταριν όρθήν φέρειν. Apud Curtium 3, [3,19.] ut ap. J. Poll. quoque [7, 58.] per δ. Cidarim Persae capitis vocabant insigne: hoc caerulea fascia albo distincta circuibat. At Athen. 14. [631.] η παρα Άρκάσι κίδαρις, de Saltationis quodam genere. H. Steph. f Diodorus L.17. vocat ΤΙερσικόν διάδημα. Cf. Burton, p. 79. Persae hodie scribunt: Tadschkiani: v. Hammer. Hinc est * άποκϊδαρίζειν, [et * άποκιδαροϋν,] Cidari nudare, Lev. 10, 6. 21, 10. Sturz. p. clxxxv. " Κίδαρις, Zonar Etym. M Strabo 11. p. 797 Plut. Them. 29. Anton. 55." Edd. " Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Herod Heyn. Horn. 4, 461. Lobeck. Aj. p. 359." Schaef. Mss. + KIKI. Herod. 2, 94. Oleum e fructu arboris σιλλικυπρίου ab iegyptiis κίκι dictum scribit. Cf. Jablonski. Op. 1, 110. " Supra ccxxvi. b. pro σεσ. lege σησ. Ε. Η. Barker, ad Etym. M. : 92fiv vide et ad Etym. M. p. xxxi.: KtWov ελαιον, Trail. Epist. de Lumbricis." Edd. " Κίκινος, Suid." Boissonad. Mss. " Kit!, Wessel. Diss. Herod. 98.; ad Herod. 146.; ad Diod. S. 1, 41. Κίκινον εχαιονϊ Wessel. ad Diod. S. 1. c." Schaef. Mss. t ΚΙΚΛΗΝ. τήν άρκτον, τό άστρον. Phryges. Hes. ΚΙΛΛΑΚΤΗΡ. Vide Κιλλόί, infra. ΚΙΛΛΟΣ, Hes. teste, dicitur όνος et τέττιξ πρωινός a Cypriis. Pro quo posteriore supra habuimus κίκος ex Eod. Ad prius autem referendum κιλλόν, quod Idem esse dicit είδος τριχώματος φαιού. Nam ita et J. Poll. 7 Est vero, inquit, et κίλλιον έσθητος χρώμα : nam κίλλον Dores vocant τόν ovov, Asinum : et κίλλακτήρα inde τόν όνηλάτην, Agasonem: indicans nimirum κίλλιον χρώμα dici ל 0 ψαιόν, Fuscum : ab asini colore, qui talis est. Nota igitur ibi κίλλώς, Asininus, Fuscus : et Κϊλλακτήρ, Agaso : παρά τό &γειν τόν κίλλον, Ab agitando asino. Nota etiam ap. Hes. oxytonws scriptum esse κιλλός, naroxytonais ap. J, Poll.: ut rursum paroxytonws itidem ap. Hes. reperio Κι'λλαι, όνοι, Asinae : item άστράγάλοι, Tali. H. Steph. "Zonar "Edd. f ΚΙΜΕΡΟΣ. νους. Φρνγες. Hes. Leg. χνονς- Tomentum mollissim um. Κίμερος-est quasi κίμαι τον ερους Lanae cymatia; unde Adject. Κιμβέρινος vel. s 5»1 Perger. "Brunck. Aristoph. l, 7." Scheef. M ΚΙΝΔΑΨΟΙ, Hesychio όρνεα, Aves: et όργανα κιθαριστήρια. Suid. quoque κινδαφόν esse dicit Avem quandam. Hes. et Etym. dicunt esse et Gentem In- - Etym.M.Kh dicam. Infra Σιανδαφός. Η. Steph. +

44 ΚΙΝΝΑΜΩΜΟΝ, ro Cinnamomum, Frutex brevis et surculosus, cujus dos omnis in cortice est: at lignum ipsius, quod ξυλοκιννάμωμον nominant, in fastidio est propter origani acrimoniam. Plura de hoc aromate vide ap. Theophr. H. P. 9, 5. Diosc. 1, 13. Gal. έξ αντοφίας 1. de Antidotis, et Simpl. Medic, f. In quo posteriore 1. commemoratur ab eo ET Kiwaμωμίς. Ibi enim cum ro κιννάμωμον esse docuisset άκρωs λεπτομερές, et ουδέν οΰτω ξηραίνειν τών έξ'ισου θερμαινόντων αίτω, subjungit, τήν κινναμωμίδα autem esse ט ιόν περ ασθενές τι κιννάμωμον : a uonuullis vocari φευδοκιννάμωμον, quoniam sc. verum cinnamomum sapore mentiatur. Multa de hoc eod. aromate Plin. quoque 12, 19 ac haec inter alia: Cinnamomum et casias fabulosa narra.vit antiquitas, princepsque Herod., avium nidis, et privatim phoenicis, in quo situ Liber pater educatus' esset, ex inviis rnpibus arboribusque decuti, carnis quam ipsae inferrent pondere, aut plumbatis sagittis. Sed falsum hoc; siquidem cinnamomum, idemque cinnamiim, nascitur in.ethiopia Troglodytis counubio permixta. Ii mercahtes id a couterminis, vehunt per maria vasta ratibus. Attamen idem et 10, 33. In Arabia, inquit, cinnamologus avis appellatur : cinnami surculis nidificat. Plumbatis eos sagittis decutiunt indigenas, mercis gratia. Mutuatus haec ex Aristot. H. A. 9, 13. ubi tamen ipse non κινναμολόγος habet, sed κιννάμωμον, eodem cum planta nomine. Ita n. ibi sciibit, dici et τό κιννάμωμον esse avem, quae τό καλούμενον κιννάμωμον alicunde ferat: earn τήν νεοττιάν έ αυτοί ποιεϊσθαι' νεοττευειν δ' εφ' ΰφηλοϋ δένδρου, και έν τοις θαλλοϊς τών δένδρων, αλλά τούς έγχωρίονς μόλυβδον προς τοϊς όϊστοϊς προσαρτώντας, τοξεύοντας καταβαλλειν, και οϋτω συνάγειν εκ τοϋ φορυτοϋ τό κιννάμωμον. Quibuscum cf. quae Herod. 3, [111.] p περι τής τοϋ κινναμώμου ξυλλογής refert. Praeter supradictum autem NOMEN Κινναμολόγος, nota etiam VOCEM Κίνναμον, qua idem Plin. alibi etiam utitur, ut 16, 32. Frutex cinnami: 15, 7. Oleum de cinnami radice : quod oleum s. unguentum Athen. 5. [195.] vocat Κινναμώμινον μύρον. Atque adeo inde comp. est illud κινναμολόγος, signiticaus ό σνλλέγνν τό κίνναμον. [ielian. H. A. 2, ,21. Schneider. Lex.] Ad haec notandum, reperiri haec alicubi et simplici ν scripta, ut ap. Aristot. et Gal.: sed rectius gemino, non solum ap.plin., sed ap. Hes.quoque, idque postulante serie alphabetica : qui et ΐρβεκιννάμωμον esse tradit non solum εν τών αρωματικών, sed etiam ορνιν, necnon πόαν εΰΐϋδεστάτην. Η. Steph. tnonien cum re a Phoenicibus accepisse ceuseripossunt Graeci. Suid. et Etym. M. simplici ν scripserunt κινάμωμον. Hebr. קנטון Kinnamftn: idem sonat, " Watson in Philosophical Transactions 47, 301. Beckmann. ad Antig. Car. 49. p. 84. Nicander Θ habet κίναμον pro κίνναμον, ut Dionys. P. άκηccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. δαφος είδος οργάνου' λέγει δέ καϊ ό Διονύσιος, ότι έθνος έστιν Ίνδικόν' οϊον κινδαφώ' ίοικεν ουν άπό τοϋ έθνους ώνομάσθαι. ΚΙΝΝΑ, ή Cinna, Gramen qnoddam in Cilicia nascens. Diosc. n. 4, 32. scribit ev Κιλικίη. γεννάσθαι quandam άγρωστιν, quam 01 έπιχώριοι vocent κίνναν. Η. Steph. ΚΙΝΝΑΒΑΡΙ, εως, τό Cinnabari s. Cinuabaris, Hesychio είδος χρώματος αληθινού, quod vulgo κόκκινον dicitur, ut et Theophr. de Lap. scribit κιννάβαρι esse άμμον, ήν συλλέγουσι λαμπυρίζουσαν, καθάπερ ό κόκκος: et Plin. 33, 7 arenam cocci colore. Theophr. duplex esse dicit, nativum et factitium. Locum ipsius cf. cum Pliniano. Et notandum, quod Theophr. vocat eo in 1. κιννάβαρι, a Plinio nominari Minium. Nam cum dixisset inveniri in argentariis metallis minium quoque, et suo tempore inter pigmenta magnae auctoritatis, et quondam ap. Romanos non -solum maximae, sed etiam sacrae, subjungit paulo post hoc e Theophr. testimonium. Verum idem docet esse et aliud κιννάβαρι ab hoc diversum, Indicum sc., quod non amplius minii nomine vocari, sed proprie cinnabarin. Milton, inquit, vocant Gr, minium : quidam cinnabari. Natus error Indico cinnabaris nomine. Sic enim appellant illi Saniem draconis elisi elephantorum morientium pondere, permisto utriusque animalis sanguine : neque alius est color, qui in picturis proprie sanguinem reddat. Illa cinnabaris antidotis medicamentisque utilissima est: at hercle niedici, quia cinnabarin vocant, pro ea utuntur hoc minio, quod venenum esse paulo post docebimus. Ibid, dicit veteres, quae etiam nunc vocant μονοχρώματα, pinxisse cinnabari: pinxisse et Ephesio minio, quod Theophr. Έφέσιον κιννάβαρι appellat, et hoc derelicto transisse ad 1-ubricam et Sinopidem: cinnabarin autem adulterari sanguine caprino aut sorbis tritis. Idem 35, 6. Floridi colores sunt, quos dominus pingenti praestat, minium, Armenium, cinnabaris, cluysocolla, Indicum, purpurissum : etiam ibi cinnabarin et minium diversa esse ostendens : ut et Diosc. cinnabarin esse minium aperte negat, dicens minium in Hispaniis elapide quodam argenteae atenae permisto temperari solere, alioqui non dignosci : fornacibus autem in ilorentissimum flagrantissimmnque colorem permutari: 111 metallis vero strangulantem halitum eructare: at cinnabarin ex Africa deferri, et magno constare, atque hactenus inveniri ut vix versicoloribus pictorum lineis satisfaciat. Attamen abusive interdum et τόάμμιον, Minium, dici κιννάβαρι, fatetur idem ipse Diosc. 5, 110. Υδράργυροι σκευάζεσθαι άπό τοΰ άμμίου λεγομένου, καταχρηστικώς δέ καί τούτου Κ1ν!/α(3άρεω5 λεγομένου : ac mox in couficiendi ratione dicit : Τιθεσθαι έπι λοπάδοs κεραμέας κόγχον σιδηρούν έχοντα κιννάβαρι: palam ibi usurpans κιννάβαρι pro Minio, quod άμμων dicitur. Volunt itaque κιννάβαρι prima signif. dici Minium : ita tamen ut miuii quam κινναβάρεως vocabulum latius pateat, cum Celsus rubricam Sinopicam etiam appellet minium Sinopicum. Alterum vero κιννάβαρι, quod a Diosc. describitur, esse Cinnabarin Indicam Plinii, αίμα δράκοντας Nicolai Myrepsi Alexandrini, Sanguinem diaconis officinarum: hancque secundae signif. cinnabarin antidotis medicamentisque esse utiliasimam, et nihil aliud quam rubram sanguinis floridi modo lacryinam arboris Indicae: tradente et Arriano in Περ/πλω Maris Rubri, in insula quadam γίνεσθαι καϊ κιννάβαρι τό λεγόμενον Ίνδικόν, άπό τών δένδρων ώς δάκρυ συναγόμενον: hancque opinionem veram esse oculata etiam fide et έκ τής αύτοφίas confirmante Aloisio Cadamusto ; detrahendam enim hie Aetio fidem esse, qui ro αϊμα δράκοντος iu India ex herba dracunculo appellata colligi asseruit, Tetrab. 4. serm. 3. c. 12. Gorraeus, postquam mnltas uiultorum de cinnabari opiniones citasset, subjungit, usque adeo incertum esse quid vera et naturalis cinnabaris ap. antiquos fuerit: in veteris enim locum nunc successisse factiliam, quam chymistas videri casu invenisse. Conficiendae ejus rationem ap. eum tibi videndam relinquo. Inde porvo DICITUR KIVναβάρινον χρώμα, Cinnabarinus color, ap. Aristot. : ubi Gaza vertit Rubticae color. Itidemque κινναβά- on ov ρύγχος ap. Athen. 9, [10 ] de perdicibue, Rostrum cinnabaris s. minii in modum rubens, Cinnabarino rubore tinctum. Ε'Γ Κινναβάριον κολλυριον, Cinnabarium s. Cinnabarinum collyrium : quod Gal. τών κ. Ύόπ. 4. refert ad Axium ocularium medicum : inter alia recipiens κινναβάρεως <. ι*'. Est inde et VERBUM Κινναβαρίζω, Colore einuabarin imitor, Cinnabaris colore sum, ap. Diosc. 5. Reperiuntur haec alicubi et simplici ν scripta, minus recte, ut vel ex Hes. patet: atque adeo gemino scripta reperio et ap. Diosc. et Theophr. et Gal. : necnon ap, Plin. qui et ueutr. cinnabari dicit, et cinnabaris fem. y Κιννάβαρις dicitur a quibusdam et ro έρυθρόδανον, Rubia, ut habetur ap. Diosc. Idque non immerito; radix enim ejus est ερυθρά, Rubra s. Rubea : quamobreni et έρευθέδανον s. έρυθρόδανον a Gr. dicitur, Rubia a Lat, : expelitum rots βαφεϋσιν, ut ro κιννάβαρι τοις γραφεΰσι. Η. Steph. " Schneider, ad Veget. 7, 9. Bernard, ad Theopli. Nonn. c Glossae: ' Κιννάβαρις Minium. Κινάβαρα Minium. Plurale 110η habet.' Bekk. Anecd Vide Ύιγγάβαρι. Κινναβάρινοι, ielian. Η. Α. 11, 21." Edd. " K»> aβάρινον χρώμα, affertur pro Rubricae color: sed perperam scriptum pro κιναβάρινον s. κινναβάρινον." Η. Steph. " Κιννάβαρι, Knhn.ad Paus. 116'. Voss. Virg. Eclog. p. 515." Sch <ef. Mss.

45 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii ρασίων κιναμώμων: Sic κασσία et κασία. * Κινναμωμοφόροε,, ό, f!,. Ferens cinnamomum, Strabo Κινναμώμινοε, Lucian. V. Η. 2, 395. Athen. 439 Diosc. 1, 74. *Κιννάμωμίζω, Diosc. 5, 139 " Edd. " Ίσοκιννάμωμον, cognominant mangones casiam quandam, teste Plin. 12, 20. forsan quod cinnamomo aequipolleat; scribit enim Diosc. 1, 12. casiam duplo pondere medicamentis mixtam, cinnamomi vicem supplere, si ipsum desit." H. Steph. "Κιννάμωμον, Bernard. Rei ad Lucian. 1, 281. Wessel. Herod Κινναμωμινοε, ad Lucian. 2, 111." Schaef. Mss. ΚΙΝΣΩΡ iu Epigr. e Lat. Censor. Supra per ή. Η. Steph. כניד Hebr. f ΚΙΝΥΡΑ, κιθάρα. Hes. Factum ex Kinnor; quod Interprr. Alex. modo κιννύραν, modo κιθάραν transferre solent. Reland. f KIP Α. άλώπηξ. Αάκωνεε. Hes. A colore ut vide tin comparanti ap. Eund.: Κφρόν πϋρ έρυθρόν, ξανθόν. f ΚΙΡΒΑ. πήρα, φθηρά. Hes. Si Κίρβα recte se habeat, Arabica glossa erit. Apud Arabes enim xjjj Kirbah est Pera, et Gurb, vicina vox, eadem gaudet signif. Alberti. f ΚΙΡΙΣ. λΰχνοε, όρνεον, η"αδωνιε. Αάκωνεε. Hes. Supra jam Ακιριε " λύχνοε exhibuerat. Etym. teste Adonis ap. Cyprios Κίρριε vocatur. Alberti. Ktpts scribit Etym. G., cetera cum Etym. M. conspirans. Quatenus sonare ορνεον dicitur, convenit Keepts όρνεον, ίέραξ, oi δέ άλκνόνα. Hes. ΚΙΡΚΗΣΙΑ, τά Circenses s. Circenses ludi. Arrian. Epict. [4, 10, 21.] καί Κιρκήσια δοϋναι καί σπνρίσι δειπνησαι. Dicti putantur hi ludi. a circo, in quo, celebrabantur et spectabanturj atque ita v. esset e Lat. έξελληνισθεισα. Η. Steph. ΚΙΡΚΟΣ reperitur in ea etiam signif. qua Lat. Circus, pro Loco circulari et in oibetn redeunte. Athen. 14. [615. verbis Polybii 30, 13. usus] de L. Anitio: Μεταπεμφάμενοε τού ε έκ τήε Έλλάδοί έπιφανεστίτονε τεχνίταε, καϊ σκηνήν Kara σκεύασα«μεγίστην έν τω κίρκω, πρώτουε είσήγεν αΰλητάε άμα πάνταε. Sed opinor eum voce h. Lat. ita usum ut multis aliis cum ipse, tum alii. Veruntameu κίρκοι comperiuntur etiam nominati quos Lat. Circulos et Annulos vocant. Scrihit enim J. Poll. [1, 94.]. κ/ρκοι«vocari, δι ων οί ναντικοί κάλοι διείρονται: nam τό κρίκοι poet, esse : ίδιον autem το κύκλ,οι. Ita vero et Hesychio κίρκοι sunt κρίκοι, άρπαγεε, et πάντα τά έπικαμπή. INDE- QUE Κιρκόω, Annulo aut Vinculo in orbem ducto ligo et astringo : velut sch. Pr. [74.] p. 9. Χώρει κάτω, σκέλη δέ κίρκωσον βία : pro quo pag. praecedente [v. 61.] dixerat πόρπασον. Η. Steph. " Κίρκοε, Anal. 2, 52." Edd. " Strabo 361." Wakef. Mss. Ί ΚΙΡΡΙΣ, ό"αδωνιε. Κύπριοι. Ό λύχνοε. Αάκωνει. Etym. Μ. Vide Κιρίε. ΚΙΡΡΟΣ, Hes. auctore, dicitur oppos [δροε Ed. Alberti.] et αίμα, et πόμα γάλακτοε, Laconica dialecto. H. Steph. ΚΙΣΠΡΑ Coaca dialecto dicitur pro πικρά τό ήθοε, παλίγκοτοε. Η. Steph. f Ex Hes. ΚΙΤΑΡΙΣ, ews,»v Citaris, Regium_capitis ornamentum, quod et κίδαριε dicitur per 8, ut supra docui. Plut. de Fort. Alex. 2. Περιέθετο τήν βασιλικήν sai * όρθοπαγή κίταριν. Η. Steph. " Ctes. Pers. 47. Καί έπεθεντο αύτω. τήν κίταριν." Edd. " Ad Herod. 546." Schaef. Mss'. ΚΙΤΡΙΟΝ, s. Κ ίτριον μήλον, Thes. 2, Κ/- τρον, ibid. Meminit Suid. quoque hujus vocis κίτρον, scribens ita vocari τόν καρπόν, Fructum : sc. τήε κιτρίαε, quae et Assyria s. Medica malus nominatur, necnon Indica, si non mentiuntur Hes. Codd.: ap. quem paroxytonas legimus, κιτρίον, τό Ίνδικόν μήλον. Paroxytonws item ap. Athen. 3. [p. 83.] veruntamen et proparoxytonws, [sc. in prioribus Edd. uam Schweigh. constanter scripturam Κιτρίον tenuit] ubi et quaeritur an τοΰ κιτρίον nomen sit antiquum et ap. antiquos scriptt. reperiatur. Respondet milianus [p. 83. b.] Jubam in Libycis meminisse τοϋ κίτρου, dicereque ipsum ap. Libyas vocari μήλον έσπερικόν: a quibus et Herculem in Greeciam asportasse, quae διά τήν ϊδέαν vocantur χρύσεα μήλα, Aurea mala. Democritus ap. antiquos reperiri negat: a Theophr. H. P. 4. vocari ΐίερσικόν s. Μ^δικόν μήλον, a Comicis χρυσοΰν μήλον, ex Hesperidibus oriundum: Phaeuiam innuere κιτρίον dictum quasi κεδρίον, απο τήε κέδρου: ut enim cedrum, ita et το κιτρίον άκάνθas έχει ν περί τά φύλλα. Alii tamen negant τα χρυσόμηλα, Aurea mala, eadem esse cum Medicis, sed e genere Cydoniorum s. cotoneorum : nam citria et Medica esse quse vulgo dicuntur narantia, limones, citrones. H. Steph. " Κιτρία, ή, falsa lectio ap. Geopon. 10, 7, 11 pro κιτρέα. Κίτρον, Piersoni Herodianus 475. * Κιτρόμηλον, Geopon. 10, 76, 6. Diosc. 3, 118. vide Κεδρόμηλον: * κιτρόφυτον, 10, 8, 2. * κιτρόφνλλον, 9, 8. * Κίτρατον, τό, Trail. 9 p. 156." Edd. " Κίτριον, Phrynich. Eel Κίτρον, ibid. * Κίτρινοι, (Pseudo- Herod. Partitt. 179.) Valck. ad Ammon Brunck. Aristoph. 2, 109." Schaef. Mss. " Kiτριβν, Oleris genus, Artem. (1, 67.) 57. Joseph. 596, 17.* Κιτρινοειδήε, Schol. Theocr. 5, 95." Wakef. Mss. ΚΙΤΤΑΡΙΣ. Diadema, quod feiunt Cyprii; at qui ipsa diademata ferunt, Κίτταροι dicuutur, inquit Hes. Supra unico τ. Η. Steph. KITTON Lacones vocare καλόν, auctor est Hes. H. Steph.' f ΚΛΑ. κλινάριον μικρόν Λάκωνεε. Hes. Leg. ΚλεΤμα. Is. Voss. Sed Ms. Ven. habet Κλοί/s teste Schow. ΚΑΑΡΑΓΕΙ. Siculis est έλαφρώε καθεύδει Le-' viter dormit. Hes. H. Steph. f ΚΛΕΙΔΑ, νποδήματοε είδοε. Κρήτεε. Hes. ΚΛΕΙΣΟΤΡΑΙ ap. Suid., q. d. Clausurae. Sed videtur e κλείω quidem factum, ita tamen ut terminationem Lat. habeat. H. Steph. Thes. 2, 231 fzonaras utitur Εμβολή. t ΚΛΙΒΑΝ ΑΡΙΟΙ Persis olim dicebantur Cata phracti equites. Nomen derivatum videtur a * Κλιβάνιον Thorax. JBurton. p. 78. Bochart Phaleg 3, 13. Nondum tamen, ait, res est confecta. ΚΛΟΥΣΤΡΟΝ. 1 (* Κροΰστον scr. pntavit Ca saub.) Placentae genus, quod nominat Chrysippus Tyaneus in Άρτοκοπικφ ap. Athen, c. Distinguit ejus species varias, quas * Κυριανόν, (sic edidit Schweigh. pro vulg. κουριανόν) *Τουττάτον (fors. *Ύοντουλατον Casaub.)et *Ύαβωνιανόν appellat. Hinc comp. Κλουστροπλακοΰε, quod paulo post legitur ap. Athen. ΚΛΩΔΩΝΕΣ. Hes.>ita noniinari scribit ras μιμαλόναε, μαινάδαε, βάκχαε: ut et Suid. κλώδωναε ap. Macedones appellari tradit ras βάκχαε τον Διονύσου, quae postmodum άπό τήε μιμήσεωε dictae fuerint μιμαλόνεε. Forsan autem, inquit Etym., sic vocantur από τοΰ κατόχονε γενομέναε κλώζειν, quod est δια των στομίτων ποιον ήχον άποτελεΐν καί θορυβείν. Meminit h^rum mulierum Plut. Alex. init. Ibi enim feruntur Macedonicae et Thracicae mulieres ένοχοι τοίε Όρφικοίε ούσαι κιιι τοίε περί τον Διόνυσον όργια σμοίε έκ τον πάνυ παλαιού, κλώδωνέε τε καί μιμαλλόνεε έπωννμίαν έχουσα ι, πολλά ταίε 'Άδωνίσι καϊ ταίε περί τόν Αίμο ν Θρφσσαιε όμοια δρφν. Polyaen. 4, [1.] scribit Argaeum Macedonum regem, cum parva manu magnis ei obsistendum esset copiis, jussisse virgines sub congressum aciferum ex Erebcea monte έπιφανήναι θύρσονε άντϊ δοράτων παλλούσαε καϊ στεφάνοιε τά πρόσωπα σκιαζούσαε: hocque modo fugatis hostibus templum statuisse Bacclio *, ψευδάνορι, virginesque quas antiquitus κλώδωναε vocarant Macedones, ab eo tempore nominari jussisse μιμαλλόναε, διά τήν μίμησιν των άνδρων. Η. Steph. f Cf, Sturz. p. clxiv. ubi male Κλώδονεε scriptum est. t ΚΝΗΦ. Straboni [L. 17 p. 817 ] *Κνονφιε ό * Άγαθοδαίμων. iegyptiacurn Ιχονονφιε secundum literam signif. Bonum Genium. Jablonski. Op. 1,112. t KNYS. Fumaria, ap. ieeyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, ΚΟΑΛΔΔΕΙΝ. Ανδοί- τόν βασιλέα. Hes. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlii. ΚΟΓΞ ομπαξ idem Hes. esse scribit τόν τήε δικαστικήε ψήφου ήχον Sonum, quem judiciarius calculus in urnam conjectus reddit; ut ό τήε κλεφύδραε dicitur βλόψ ap. Atticos. Η. Steph. j Hes. vero etiam istas

46 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. voces esse ait: έπιφώνημα τετελεσμένοι!. Hoc usu istae voces ex Indorum lingua repetuntur, inter quos vocibus Κογξ Ομ Παί conciones sacrae a Braminis dimittuntur. Vide Wilford in Asiatic Researches 5, 300. Olim variae expp. e lingua Phoenicia derivabautur. " Classical Journal 26, in Notitia de libro, Essai sur les Mysteres d'eleusis, 2d. Ed. St. Petersburgh vo." Edd. ΚΟΔΡΑΝΤΗΣ ap. recentiores Gr. pro Quadrans. [Apud Hes. v. Άσάριον, e Musuri correctione legitur Κουαδράντ?^.] Iidem itidem Κοδράτο! dicunt pro Quadratus. H. Steph. " Sic ap. Athen memorantur panes, οΰ! 'Ρωμαίοι κοδράτου! λέγουσι." Schweigh. Mss. f ΚΟΔΡΑΤΗΣ. νοΰμμοι, άγει γράμματα εξ περι σΰκλον [leg. σίκλου,] καλείται καί ό κοδράτηs συκλοί [leg. σίκλοί.] Etym. G f ΚΟΔΩΝΕΑ. καρύων ειδο!τιερσικών. Hes. t ΚΟΙΑ1ΣΤΩΡ. Quaestor, ap. Romanos. Suid. E- tym. G. f ΚΟΙΔΟΣ. παρά Μακεδόσιν ό οικονόμο!. Arcadius (p. 47.Barker.) ap. Spanh. qui ad Callim. H. in Del ex Arab, lingua derivat. Sed Jungermannus legi jubet σκοίδο!, quod vide Sturz. p. clx. not. 8. κοίαται, Hes. affert pro Ιεράται, forsan a Κοίη!, Eod. enim auctore ΚΟΙΗΣ, s. K(J7js, dicitur Ιερεύ! Καβείρων ό καθαι'ρων φονέα, pro quo infra Κοιόληί. Η. Steph. f Ab Hebr. Cohen : Sacerdos, ut plures jam notarunt. כהן Vide Bochart Canaan 1, 12. Alberti. " * K0i?7is, Ilgen. Hymn Ernest., ad h. 1. Brunck, Apoll. R..82. Jacobs. Anth. 12, 343." Schaef. Mss. ΚΟΙΚΕΣ in.*ethiopia Palmarum species, et τά πεπλεγμένα έκ τών φύλλων τού δένδρου σκεύη, φορμοί. Hes. Solent enim e palmae foliis texi crates, storeae, sportae, et id genus alia. Vide et Κόϊξ. Η. Steph. f Spicileg. p. ccclxvii. Vide et Κύκα!. t ΚΟΙΞ, Coix, Species τών καλαμοφύλλων, Spicileg. p. ccclxvii. ΚΟΙΟΛΗΣ Hesychio et Suidae est ο! ιερεύ Sacerdos, qui supra Κοίη!. Η. Steph. f KOION. άριθμόν. Macedones. Athen Sturz. p. clxiv. f ΚΟΙΠΠΟΙΒΑΠΑΝ. σπέρμα. 'Αχαιοί. Hes. Scribe * Κοιπποίβα' πάν σπέρμα. Salmas. ΚΟΙΦΙ vulgari sermone et κατά συνήθειαν dicitur quod proprie ώ! έλληνί$ον dicendum est κήφι: e censu τών ιερών άτμών. Ita Etym. Infra Κϋφι. Η. Steph. " Ε. Η. Barker, ad Etym. M. 926." Edd. t ΚΟΚΚΗΣ. Decorticalor, e Copt. exp. Spicileg. p. ccclxvi. f ΚΟΚΚΩΡΑ. Barbarum nomen, quod denotat aliquid, quo in paranda placenta Βασυνίαϊ dicta, utebantur Delii. Semus ap, Atheu KOKTAI. [Κοκκία( Alberti.] Hesychio ο'ι πάπποι και οί πρόγονοι Avi et Majores; ut Etymologo quoque κοκύα! [κοκκύα! editum est] est ό πρόγονο!: qui addit, Ionicum esse v., et signif. τού! ήδη κεκομμένου!. Pro Avi s. Atavi, Proavi, Majores, legitur in Zonae Epigr [Anal. 2, 81.] Τηλόθι δ"ίσχε δρυό! πέλεκυν, κοκύαι γάρ έλεζάν Άμίν ώ! πρότεραι ματέρει έντί δρύει: indicans avos monuisse a quereubus abstinendam esse securim propter stirpis antiquitatem. H. Steph. + Cf. Hes. * Κοίκα παππον, et Κιικοία! προγόνου!. ΚΟΑΕΚΤΑΡΙΟΣ. Suidae [qui per duplex λ scribit,] est άργνραμοιβό!, '0 κέρμα άντϊ άργύρου άλλασσόμενο!, τραπεζίτη!, άργυροπράτη!. Ε Lat. Collecta, signif. eum potius, Qui pecuniam colligit, vel collectam dispensat. II. Steph. ΚΟΛΛ APION, vox a recentioribus Gr. usurpata, e Lat. Collate s. Collaria, quod est δεσμό!.περιτραχήλιοs. Η. Steph. " Gl. Κολλάριον Collarium." Edd. " Kuster. Aristoph. 9." Schaef. Mss. ΚΟΛΛΗΣΤΙΣ ab /Egyptiis dicuntur οί άρτοι Panes. ut est ap. Herod. L. 2. p. 74. [c.77 ubi κυλλήστι! edidit Schweigh.] ubi γράφεται et κολλή!. Supra Καλ- v ' 1 ; 111 tvide - ^! et infra Κ υλλάστι!. t ΚΟΛΛΩΤΕΣ. Lapiduin genus in iegypto. Spicileg. p. cccxxvii, o r r - f Κ0.ΑΟΚΑΣΙΑ, vocem e Graecismo exp. Salmas. Exerc. Plin Egyptian! vero originem ei vindicat e κωλ* Convolvere, Plicare, et κασχ Arundo, Te water ad Jablonski. Op. 1, 113. Schneider. Ind. ad R. R. Scriptt." Edd.. ΚΟΛΟΚΤΝΘΗ, s. Κολοκύντη,,' i Cucurbita, Hel-,) περίφερε lespontii κόλοκύντα! nominare solent ras Rotundas cucurbitas: σικύα! vero, τά! μακρά!, Obiongas: quas aliqui et 'Iv5a as κόλοκύντα! appellant: haeque utplurimum έφονται, illae etiam όπτώνται. Alii vero et σικύas Ίνδικάι appellant ras κολοκύντα!, διατο κεκομίσθαι το σπέρμα έκ τή! Ινδική!: unde et ap. Cnidios ras κόλοκύντα! vocatas fuisse 'Ινδικά! : nt tra dunt Euthydemus et Menodorns ap. Athen. [59.] qui Athen. scribit Atticos dicere tantum κολοκύντη, ut sane scriptum et ap. Aristoph. et Suid. qui Proverbialiter dici tradit κολοκύντη! υγιέστεροs : quod Adagiuin legitur ap. Atlven. quoque, ex Epicharmo, Ύγιέστερov τ ήν έτι κόλοκύνταs πολιί. Apud Diosc. autem 2, 162. reperio et Κολόκυνβα, ubi medicas ejus vires explicat. Nec vero ibi solum ap. eum sic scriptum est, s d etiam alibi: ut 4, 178. de planta illa, quaj hinc NO- M1NATUR Κολοκυνθίι, [Cucumis colocynthis Linn.] Ibi enim tradit τήν κοχοκυνθίδα a quibusdam vocitari κοχύκυνθαν αίγό!, Cucurbitam caprinam : ab aliis κο Χύκννθαν Άλεξανδρ/ν^ν, Cucurbitam Alexandrinam : a nonnullis σικύαν πικράν, Cucumerem amarum: allata simul horum nominum ratione: namque earn κλημάτια. καί φύλλα έστρωμένα έπϊ Tfjs γη! άνιέναι, όμοια τοίι τοϋ ήμέρου σικύου' καρπόν δέ περιφερή, ομοιον σφαίρφ μέστ!, πικρόν ίσχυρώι. Plin. 20, 3. Cucurbita quoque sylvestris invenitur, somphos a Gnecis appellata, inanis : unde et nomen : colocynthis vocatur alia, ipsa plena, sed minor quam sativa. Hippocrates hanc appellat κολοκύνθην άγρίην etiam ipse, et σικυώνην, teste Gal. Lex. Hippocr. Ab Attico autem κολοκύντη est DEMIN. Κολοκύντιον, τό, Cucurbitula : h. e. Parva cucurbita. Phrynich. Comicus, *Η μαζίου τι μικρόν ή κοχοκυντΐου. Η. Steph. f_ Suid. nomeu e Media ortum tradit: vide Κρίνον. " Lobeck. ad Phryn. 437 * Κολοκυνθίά$, άδοι, ή, βρωτύ!, Anal. 2, 412. * Κολοκυνθοπειρατή!, ό, Lucian. V. Η. 2. ρ " Edd. " Κολόκυνθα, Κολοκύνθη, Κολοκύντη, Casaub. ad Atheu Bernard. Rei Valck. Diatr. 17. Lucian. 1, Steph. Dial. 56, Phrynich. Eel Thom. M. 541, Jacobs. Anth. 7,411. Κολοκυνθϊι, Koen. ad Greg. 68. Jacobs. Anth. 10, 215. Κολοκννθιάι, ibid. * Κολοκύνθινοs, Phrynich. Eel Thom. M Lucian. 2, 132. θοπειρατήι, Thom. M Luciau. 1. c."schaef. Mss. t ΚΟΑΟΣ, vide Κώλ05. t KOAOT. κώδιον. Αάκωνε!. Hes. Scrib. Κόλουρ. Is. Voss. Leg. Κόλοί. Verwey. t ΚΟΛΠΙΑΣ. ανεμοί, e quo nati sunt primi mortales. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2. exp. hoc nomen ex Hebr. קלל 3 י יה Kol pi jah : Vox oris Dei, cujus inspiratione et verbo factus est homo. f ΚΟΛΩΝΙΑ pro Lat. Colonia legitur Act. 16,12. t ΚΟΛΩΝΟΎΣ γεωργού! έκάλουν 01 ΊταΧοί. Etym. Μ. v. Κολώνεία. Lat. Coloni. κορωνη KOMBA, Polyrrheniorum dialecto dicitur ή Cornix. Hes. H. Steph. t KOMBENTON posuit Suid. absque explicatione. Videtur e Lat. Conventus ortum, aeque ac Κόμβενδο! ap. Du Cange. t KOMBINA. συνδυασμόs, συνθήκη, יσύνθημα Combinatio. Unde derivantur Κομβινεύειν et Κομβίνευμα, de quarum vocum usu cf. Salmas. in Jul. Capitol. p D. et 517. E. ΚΟΜΕΝΤΑΡΗΣΙΟΣ Hesychio est ό ras έγγραφαs τών Εγκλημάτων δεχόμενοs. Ε Lat. Commentariensis. Vide et Etym. H. Steph. f Etym. G. addit: i νϋν χαρτουλλάριοί. ΚΟΜΗΣ Hesychio est άρχων, ήγεμών Praefectus, Dux; Suid ae ο λαοί άρχων Praefectus populi. Eust, [68,5.] scribit videri hoc nomine a recentioribus dici, quem antiquiores vocabant ναύαρχον Praefectum navis s. classis. Meminit Etym. quoque hujus v., tradens gen. facere vel * Ισοσύλλαβον, κόμου, et Ion. recen κόμεω : vel trisyllabon, κόμηται. Suspicor Gr. tiores mutuatos esse e Lat. Comes. H. Steph. f KOMIATON. έξαίτησιν λαμβάνειν τοϋ άφβθψαι, Hes. Alias Κομεάτον Commeatus. Alberti.

47 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii KOMMAPAI s. Κομάραι a Macedonibus dicuntur καρίδε!. Hes. cujus generis et Κάμμαροι. Η. Steph. <f Schweigh. ad Athen b. observavit, si vera h. 1. scriptura, istam formam, quam Macedonibus propriam perhibet Hes., Doribus etiam et Siculis in usu fuisse, qui alias Κάμαροι aut Κάμμαροι, aut etiam Κάμμοροι usyrparunt. Cf. Sturz. p. clxiv. Vide Κ άμμοροι. + ΚΟΜΜΙ. Gummi, Zonar. exp. Κόμμι ro ψιμμί- Qtov, et exhibet quoque derivatum Κομμίδιον τό τοϋ δένδρο» δάκρυ ov. Schol. Plat a Κόμμι derivat v. Κομμώτρια, quae denotat Earn, quae capillos feminarum, ne difftuant, gummi inungit, quarum ars vocatur Κομμωτική : (quam originationem omnino falsam judicat Schneider.) Helladius Cbrestomath. p. 4. Atticis tribuit v. Κομμώτρια. Not. ad Etym. M. p (478.) iegyptiam v. Κόμμι esse censet Jablonski. Op. 1, 113 sq. "Κόμμι, κομμίδιον, Lobeck. ad Phryn Ε. H. Barker, ad Etym. M. 926.; in Classical Journal 29, 170. Anti-Atticista ap. Bekk. Anecd.: Κόμμιδι ή δοτικτ/. Ηρόδοτος δευτέρω. Respicitur ad 2, 86. ul)i vulgatur, Ύποχρίοντες τω κόμμι. 4 Κύμμιδι Schol. S. Germ, κόμι Cod.. F Schweigh. י Aristot. Poet. 21. p. 24. T. 4. Duval. Eis δέ τό ι τρία μόνον (τελευτά,) μέλι, κόμμι, πέπερι. Nam nomen σίνηπι turn nondum pro νάπυ usitatum fuisse videtur.' Fischer. Anim. ad Weller. 1, 381. Vide Chirurg. Vett. 82. Maittair. App. in Aretaei Ind. 350." Edd. " Κόμμι, \Wessel. Herod Jacobs.Anth.il, 185." Schaef. Mss. "Schol. Nicand. Al gen. Κόμμεως. Κομμίδιον, ibid." Wakef. Mss. KOMMONHTHPION a Suida esse dicitur έπιστολή προστακτική άποστελλομένη είς χώρας. Ε Lat. Commonitorium. Η. Steph. -)- Zonar. scripsit Κομμονιτήριον. f ΚΟΜΜΩΤΡΙΑ Att. pro communi * Έμπλήκτρια. Moer. Att. Vide Κόμμι. f KOMOAA. δόσις έπϊ τοΰ σεισμού [σιτισμοϋ legunt VV. DD.] παρεχομένη. Suid. Vide Du Cange Gloss. Lat. v. Commodum. ΚΟΜΠΑΡΟΣ Suidae est os σννέζενκται eis νπηρεσίαν τινι, ομοίως τήν αύτήν έκτελών χρείαν. Ε Lat. Cornpar, ut videtur. Η. Steph. f KONAEAN Σικελιώται τήν άλώπεκα καλούσιν. Grammat. in Bekk. Anecd. 1, ΠΊ. v. Κίναδος. t ΚΟΝΑΙΤΟΣ sc. οίνος Vinum conditum. Anal. 2, 412. Schneider. Lex. " Trail. 8. p p., «KovSTro 1'56. vide not. ad Geopon. 8, 31." Edd. " Jacobs. Anth. 10, 214." Schaef. Mss. KONAY Hes. esse dicit Poculum barbaricum, κυρβίον. J)iversum tamen esse a cymbio, patet ex Hipparcho ap. Athen. 11. [478.] καϊ κόνδυ, καϊ φνκτήρα καί κυμβίον. Nicomachus Persicum esse ροculum scribit, Athenseus Asiaticum, decern cotylarum capax. Pancrates, σπένδων έκ κόνδυος άργυφέοιο Νέκταρ. Η. Steph. ( Cappadocicum dicit J. Poll. 6, 69 Cf. Casaub. et Schweigh. ad Athen »q. Ε Persarum lingua Bernard, ad Hes. Cf. Jablon. ski de L. Lyc, p. clii, " Hermann. Gr. Gr Biel. Thes." Edd. " Theod. Prodr. Rhod. 1. p Eumath i2." Boissonad. Mss. ΚΟΝΝΑΡΟΣ. Connarus: Arbor ap. Alexandrinos, quam prolixe describit Athen. 14. [64. f.] ex Agathocle Cyzicano. Hes. habet κόνναρον, innuens esse Fructum arboris simili paliuro. H. Steph. f ΚΟΝΣΙΣΤΟΡΙΟΝ. θείον συνέδριον. Hes. Lat. Consistorium. Suid. et alii per ω. Κονσιστώριον et *Κωνσιστώριον. Alberti. Zonar. scripsit * Κονσίστριον. fkonoi. Polyb. 10, 18, 6. Casaubono videntur Icunculae, είκόνια. Toup. Emend, ad Suid. 2, 234. interpr. Inaures, a coni forma dictas. Bochart Canaan 2, 5. pro Punica v. habet, conferens Hebr. בומז Comaz s. Cumaz, permutata m cum n, quod cum Paraphrasta Chald. pro Fascia pectoral! habet, qua mulieres mammas coinprimebant. " KoVos, Toup. Opusc. 1, 134." Schaef. Mss. f ΚΟΝΣΟΥΑΑΡΙΟΣ. ύπατικόs. Hes. Lat. Consularis. Alberti. f ΚΟΝΣΟΥΛΟΥΣ. Consules. Suid. + ΚΟΝΤΟΥΒΕΡΝΑΑΙΟΣ. συ στρατιώτη!. Hes. Lat. Contubemalis. Etym. G. Κοντουβερνάριο5 ή Κοντούβέρνης. t KONYZA. Athen d. Paeonas tradit bibere παραβίην από κέγχρον καϊ! κονϋζη Parabyam e milio et conyza. Pro κονύζηs Ms. exhibere κόνυζαν notavit Schweigh. conjiciens Aliquod potionis genus designari. Vide v. Παραβίη. " Κόνυ$α, ή, Conyza : Hesychio herba άφυλ,λος: qui tamen subjungit, quosdam dicere esse φντον satis * ενφνλλον, ideoque et στιβάδα! ex eo fieri solitas. A Plin. 21, conyza numeratur inter herbas coronarias, duorumque esse generum dicitur, mas et femina : Hygino vocari Cuni-!ago. Vide Diosc, 4, 136. unde bonam partem mutuatus est Plin. Quidam κόνιζα scr. censent, ut supra docui: sed τήν διά τον ν γραφήν agnoscit Hes. quoque et Suid. Eadem κνν$α dicitur, per syncopen. Theocr. 4, [25.] κνϋζα cat ευώδης μελίτεια : J, [68.] Χ' ά στιβάs εσσεϊται πεπυκασμένα έστ έπϊ πάχυν ΚvvSq. τ' άσφοδέλω τε. Ubi Schol. annotat esse φντόν χορτώδεs ψνκτικόν : quapropter ras θεσμοφοριαζούσα! ipsam στιβαδοποιείσθαι et substernere sibi ad cohibendos excutiendosque rei venereae appetitus. Verum et ap. ipsuin uno in loco per 1, in altero per ν scriptum est." H. Steph. " Sprengel. Hist. R. H. ; Hippocr. de Μ. M. 2. Inula viscosa Linn,; Theophr. H. P. 6, 2. κόννζα άρρην, Inula viscosa ; κ. ή θήλεια, Inula pulicaria, Diosc. 3, 136. Schneider. Lex. * Κοννζήεις, εσσα, ev, Nicand. Θ φντόν : vide Ε. H. Barker, iu Wolfii Anal. Liter. 2, * Κοννίίτη!, Geopon. 8, 10. olvos, Diosc. 5, 63." Edd. " KowSa, Heringa Obs. 25. ad Diod. S. 1, 165." Schaef. Mss. t KOOI. τά χάσματα τής γης καϊ τά κοιλώματα. Hes. Vox Laconica. Heins. ad Hes. v. Ενρνκόωσα. Apud Eust. 294, 12. et alibi legitur Κώοι. t KOON. ro μέγα. Αάκωνες. - Εϋρ Etym. Μ. v. κόωσα. t ΚΟΟΡΤΙΣ. 'Ρωμαϊκή σπείρα. Suid. Cohors ap. Romanos. t ΚΟΠΙΣ. Gladii falcati genus, quam Persis tribuunt auctores plerique Gr. et Lat. Sed v. Gr. videtur ab έκόπην formata. Burton, p. 79 Alia est Κοπ!ν Epulum quoddam Laconicum, de quo Athen a. et e. Plura dat H. Steph. Thes. 2, 34S. t KOPAAAION. Vide Spicileg. p. cccxxxv. " Bast Lettre 159 * Κοράλιον, Toup. Opusc. 2, 130.; Emend. 2, 146. (598.) Alciphro 194." Schaef, Mss. " Jacobs. Anim. ad Athen * י Koραλλιοπλάσται, Fictores puparum, vel aliorum ejusdem generis frivolorum, e coralio, occurrunt in Marmore, quod post Dorvillii Sicula 569. edidit P. Burmann.. Sec Ruhnk. ad Tim ' Minus noti sunt κοραλλιοπλάσται, Qui e corallio aliquid fingunt, eadem forma qua χάλκοπλάστης, Qui ex aere statuas vel alia opera sculpit: κοροπλάστης, Qui puerorum imagines facit, de quo Spanh. Obs. post Julian. Ca!s et * $υγοπλάστης, Qui falsas lances fabricat, τ. Suid. etlambec. ad Codin. Exc.Orig. Const ' Burm. Sec. Ruhnkenii notarn laudavit Bast. Ep, Cr At κοράλλιον in v. κοραλλιοπλάστης, ut vidit Salmas. (vide supra cccxxxv.,) est Parva κύρη, non Coralium, ut vertit Ruhuk. et ut vulgo creditur, adeo ut κοραλλιοπλαστης sit simpliciter i. q. κοροπλάστης, Fictor puparum ; non, Fictor puparum e coralio. Κοροκόσμια fiebant e ligno, luto, et gypso : v. Bekk. Anecd Clem. Alex " Edd. f KOPBAN. Hebr. קרבן Korbin: Munus, res oblata. Marc. 7, 11. Κορβάν, 8 έστι δώρον. Zonar. : Κορβάν ούκ έστιν ή δωρεά καϊ ή νροίζ, άλλα κυρίως ή προσφορά λέγεται όντως ό άγιος Κύριλλος, (in Homil. ad h. 1. Tittmann.) Usurpabatur h. v. in juramentis ; quemadmodum Joseph, c. Apion. L. 1. [p ] e Theophrasto ro κορβάν inter peregrina sacraments refert, quae legibus Tyriorum prohibita erant. Cf. Bochart Canaan 2, 4. Hinc est t ΚΟΡΒΑΝΑΣ. tepos θη(τ(1νρ()& παρα 9 Xovhalois Suid. Ita Matth. 27, 6'. Joseph. B. J. 2, 9, 4. scribit

48 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. * Κορβωνάί, Zonar. *Κορβωνάε p f KOPBOI. Corvi. Suid. Zonar. f KOPKOPA. opvis, Περγαίοι. Hes. Nescio an affine sit cum ΚopKopos et Κόρχορο! Piscis et Oleris species, de quibus vide H. Steph, f KOPMA. ζύθο! πύρινον, vel cum vel sine melle, ap. Celtas. Athen.!152. Apud Diosc. 2, 110. vocatur Κοϋρμι, quod vide. Supra Αέρκομα. ΚΟΡΝΟΣ Siculis est κέντρον, μνρσίνη, ut est ap. Hes. Nisi forte scr. κεντρομυρσίνη. Lat. autem Cornus est quae Gr. κρανία. Η. Steph. f ΚΟΡΟΣ, σίτο!' ό κόρο! ε'ίληπται έκ τή! Έβραίκη! διαλέκτον, 8! καλείται χώρ' ε'ισι δέ μόδιοι λ. Etym. G. LXX. interprr. utuntur v. κόρο! non solum pro Hebr. quemadmo- Chomer, חמר Cor, verum etiam pro כר dum Syrus v. )JOD Curo. f ΚΟΡΟΣ est et dignitatis nomen ap. Lacedaemonios. Sic ιππαγρέται και κόροι junguntur ab Archyta Pythagoreo ap. Stob. Serm. 41. p nit Albeiti. ad Hes. " Ruhnk. ad Tim " Edd. ΚΟΡΣΙΟΝ [s. Κόρσεον,] TO, vocatur Radix loti, rotunda, mali cotonei magnitudine: auctor Theophr. H. P. 4, 10. H. Steph. f Jablonski. Op. 1, 115. " Wessel. ad Diod. S. 1, 13." Schaef. Mss. " Strabo 1178." Wakef. Mss. ΚΟΡΣΙΠΙΟΝ, Hes. auctore, Radix quaedam dicitur, et Numisma quoddam ap. gyptios, quod κερσαίον vocatur. Η. Steph. f Jablonski. Op. 1, 115. Vide Κερσαίον. KOPTH a Parthis dicitur έσθή!, ήν λαμβάνονσι παίδε! είs άνδρας άφικόμενοι, teste Hes. Talis Romae Κάρτη Praetexta virilis. H. Steph. f Supra affuit είδο! ιματίου, ex eodem Hes. f K0PT1NAI. Cortinae ; qua voce, licet Latina, recentiores Gr. etiam usi sunt. Kuster. ad Suid. v. Κ,αρπασινοί. + ΚΟΡΥΓΙΩΝ, vox, qua utitur Hes. v. Ίμάντωσι!. Palmerius putat scribi oportere * Κορριγίων; esse enim v. barbaram a Lat. desumtam, qui a corio Corrigiam dixerunt. f ΚΟΣΥΜΒΗ s. Κό σνμβο!, cf. Sturz. p. clxxiv. Spicileg. p. coclix. " Κόσνμβο!, Toup. Opusc. 2, 234, Κοσσΰμβη, ad Moer. 140." Schaef. Mss. " Dio Chrys. 2, 382." Wakef. Mss. " Κοσσνμβ ωτο!, Glossae SS. Hes. 183." Edd. KOTTANA, Hes. auctore, est είδο! σύκων μικρών, Species parvarum ficorum. [Apud Syros vocem ita usurpari scribit Casaub. ad Athen. 3. p a. A parvitate ita dictas putat Bochart Canaan 2, 6. quia קטון. Hebr Kathon sonat: Parvus.] Κοττάνα autem ap. Cretenses: Virgo. [Hunc quoque usum ex Hebr. Hes.] Kethanah ; Parva, derivat Reland. ad קטנה Plin. quoque 13, 1. [5.] In ficorum genere caricas et minores ejus generis, quae Cottana vocant. H. Steph. " Cottanum, Martial. 4, 89. Pallad. 97. Athen * Κοττάνη, ή, lian. Η. A. 12, 43. Piscatorium instrumentum." Edd. ΚΟΤΤΙΣ. ή κεφαλή, ap. Dores. J. Poll. 2, 29. H. Steph. v. Κοττίδικα et V. ΐΐροκόττα. " Κοττίδικα, Hesycliio πλατάγη, κρόταλον, Crepitaculum. AT Κόττη Eod. auctore dicitur κεφαλή, Caput: indeque Korroi, 01 άλεκτρυόνε!, Galli gallinacei, διά τον έπϊ rrj κεφαλή λόφον : et Προκόπ-α, Species quaedam tonsurae, cuiii anterior capitis pars crinita relinquitur, occiput raditur, ut quidam interpr. Supra κοτί! habuimus pro Occiput : atque ita scriptum est ap. Hippocr. uno et altero in loco. Pro κοττό! autem Hes. habet κοτίκα! supra." Η. Steph. " Κ ότι!, Hesychio i. q. κότο!, όργή, έχθρα, χόλοί, ερι! έμμονο!, καί ή έγ κειμένη οργή εί! κακοποιίαν. At κοτίδι Gal. Lex. Hippocr. exp. τω ίνίω, τή παρεγκεφαλίδα Legitur ap. Hippocr. de Morb. 2. Ήν σφακελίση ό έγκέφαλο!, οδύνη λάζεται εκ τη! κοτίδο! έ! τήν ράχιν." Η. Steph. " Κοτίϊ, Hippocr. 142, , " Edd.» K 0 r/ Kas «esjchio αλέκτωρ, Galkis, qui alibi κόττο!." Η. Steph Κ,TTIKC: Hesychio αί περικεφαλαίαι, Galeae, quie et ϊ τταβια Hesychio ούλόθριξ, Crispos habens cap illos. Κοτταναθρον, Eidem ένθα oi ίφνιθε! κοιμώνται. K0TTapta f Eidem ra άκρα τή! κέγχρον. Κοττείν Eidem τύπτειν, * δόρατείν, Verberare, Hastili ferire. Korroβολείν, Eid. est το παρατηρείν τινά ορνιν, Observare quampiam avem : sonat potius Petere avem : posito KOTTOS generalius pro Quavis avi, cum proprie sit Gallinaceus, teste Eod. in K0r7 Eidem KOTTOS est non solum opvis, sed ita a quibusdam dici tradit etiam 'ίππον, Equum. Supra ap. eum oxytonius»ottos; Κοττνβη, Eid. est τό φνόμενον έμφερέ! μναητι, Quiddam quod fungi simile nascitur. Κοττυλοιοι, Eid. sunt κατοικίδιοι όρνιθε!, Aves domesticae s. cortales: qua infra Κόσκινοι." Η. Steph. " Gl.! Κότνο Alea. * Κότ tot- A lea. *Κ οτίζει Aleam ludit. Κοττίζει * Aleam ludit. * Κοττισμύί Alor.! Κοττιστή * Aleator. KoVror, Piscium genus, Aristot. H. A. 4, 8. ubi al. *βοίτοs, Cottus Gobio Linn. "'Ψηλαφηκότταμοι φήλικε!, Hesy-.chio τών άλεκτρνόνων 01 * νοθογένναι." Edd. " Κ6σκινοι, sunt 01 κατοικίδιοι δρνιθε!, Aves domesticae, Aves cortales, Aves quae domi nostrae aluntur, ut galllnze, anseres, perdices, et similes, quarum όρνιθοτροφεία in villis praecipue aedificantur." H. Steph. " ΐΐροκόττα, auctore J. Poll. [2, 29 ] et Hes. est κούραι είδο!, Species tonsura?: cum nimirum aliquis τα πρόσθεν Kopf, h.e. cum antiae s. capronae aluntur, al πρό τή!κοττίδοι τρίχες: ita enim Dores vocant τήν κεφαλήν, Caput. Quidam vero προκότταν esse censent non κονράν, sed αυτά! ταε υπέρ τό μέτωπον τρίχας, teste J. Poll, at Hes, quoque exp. et κεφαλήs τρίχωμα. Sed habet is non KOTTIS, verum K<5rr»7, addens et ipse ita nominari τήν κεφαλήν: et hinc KOTTOVS appellari TOVS άλεκτρυόνα!, Gallinaceos, διά τόν έπϊτήν κεφαλήνλόφον." H.Steph. " Korroi, ad Mcer. 210., ω ί5 Κοπ ad Lucian. 2, 325. ΤΙροκόττα, ad Mcer. 210." Schaef. Mss. ΚΟΤΎΣ, vos,0 Cotvs, daemon turpitudinis prases^ et Κοτντώ, οϋ!, ή, itidem Turpitudinis prseses dea, a Corinthiis praecipue coli solita : unde et Eupolis ob odium iu Corinthios daemoiiis hujus sacra mire exagitat in fabula ilia, quae inscribitur Βάπται. Meminit Hes. et Suid. Necnon Juven. 2.de sacris Bonae deae, Exagitata procul non intrat femina limen : Solis ara deae maribus patet: lie profanae, Clamatur: niillo gemit hie tibicina cornu. Talia secreta coluerunt orgia taeda Cecropiam soliti baptae lassare Cotyto, Sacra hujus Κότνο! s. ΚOTVTOVS, dicuutur Κοτντια, in Sicilia agitari solita. H. Steph. f KOTAMA. μέλαν. Αά κωνει. Hes. Forsan * κουανά, pro יκνανα μέλανα. Ruhnken. + ΚΟΥΒΙΚΟΥΛ ΑΡΙΟΙ. Cubicnlarii. Vox, qua utitur Etym. Μ. v. Κομενταρήσιοι. f ΚΟΥΚΙ. Planta iegyptiaca palmae similis. Vide Spicileg. p. ccclxvii. unde Κονκιοφόρον δένδρον- Ar T Arrian. bor crucifera. "Adj. * Κονκινο!, Wakef. Mss. " Cocos nucifera, κουκωφόρα, Theophr. H. P. 4, 2. A vulgari phcenice hanc palmaffl differre, quod fruticosa sit, fructiiiu ferat rotundum, mole insignem et latice gratissimo plenum. Primus Anguillara p. 70. fructum hunc verum cognovit." Sprengel. H. R. Η. l, 103. " *Κονκίμηλον, τό, Cuci ponnim, -unde depromserit Hederic., nescimus." Edd. KOYKOYMION, τό, Cucuma : Vasis geuus esse dicitur. II. Steph. ) Schneider. Lex. scribit Kowcκούμιον., et citat Arriani Ep. 3, Gl. * Kow» ρονμο! Cucuma. Κουκονμιον Cucuma." Edd. + ΚΟΥΚΟΥΦΑ, de quo Horapollo 2, 55. Wilkins ad Diss, de L.Copt, p Ciconiam dici ait, quod dubitat Jablonski. Op. l, 115. t KOYMI. Marc. 5, 41. Hebr. קומי Kumi : Surge. t ΚΟΥΜΟΥΛΟΙ.Lat. Cumulus, legitur ap.zonar. v. Σάτον. p t ΚΟΥΡΑΤΩΡ. τροφεν!, * י. παιδοκράτωρ Hes. Lat. Curator. Zonar.: Κονράτωρα!' φροντιστά!, διοικητάt. Et * Κονρατωρείον έν ψ ό κουράτωρ. ΚΟΥΡΑΛΙΟΝ, τό Curalium, \. κοράλλων Coralhum s. Corallum. Η. Steph. " Valck. ad TheoCr. x. Id. p. 60. Toup. Opusc. 2, 130. ad Lucian. 1, 706. Kuhn. Quaest. Phil. 13." Schref. Mss. KOYPMI. Curmi, Potionis genus ex hordeo, inter dum et e tritico, Iberis occidentalibus et Britannis usitatum, ut tradit Diosc. 2, 110. Tale et zythum, caeria, celia, cervisia, auctore Plin. [22, 25. lin.]

49 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. Vide supra Ζύθοι. Η. Steph. f Vide supra Κύρμα M. " Schneider. Lex. Ε. H. Barker, ad Etym. Edd. f KOYPON καλείν είώθασιν οί Πέρσαι τόν ήλιον. Hinc Cyrus, Κόρος, nomen habuit. Etym. Μ. v. Κόpos. Vide infra Kv!oov, quod Etymologo quoque restituere suadet Sylburg. +.ΕΟΤΡΣΩΡΕΣ. 01 διατρέχοντει. Suid. Lat. Cursores. " * ΚουρσάριοΈ, * Κουρσάρηι, Τ. Η. ad Aristoph. Π. p. 482." Schffif. Mss.. ΚΟΥΡΩΝ Hesychio πρέπων Decens, Conveniens. H. Steph. + Sed Alberti. hanc scripturam corruptam putat, atque ita refingendam: Γυρών τρέπων. f ΚΟΥΣΙΜΕΖΑΡ. Sylvestris cucumer, ap. Afros. App. Diosc Hebr. קשא מוזר Kisu mazar: ad verbum Cucumer peregrinus. Bochart Canaan ' t ΚΟΥΣΠΟΣ. ζητρειον. Elym. G, Ε Cuspus, vox infei ioris Latinitatis. Vid«Du-Cange. " Suid. v. Ο'ιδίνουι." Edd. f ΚΟΥΣΤΟΣ. φύλαξ. Suid. Lat. Custos. f ΚΟΥΣΤΩΔΙΑ, βοήθεια στρατιωτική. Hes. Lat. Custodia. Suid. : τό τώ δεσμωτηρίω έπικείμενον στράζευμα. De custodibus sepulcri Jesu legitur Matth. 27, , 11. ΚΟΧΛΙΑΡΙΟΝ, τό Cochleare s. Cochlear. Pre quens ap. Diosc. Itidemqne in Hippiatr. Σελίνου σπέρμαται κοχλιάριον μεστόν, Seminis apii plenum cochlear : b. e. seininis apii quantum pleuo cochleari capi queat. Verum non esse v. h. antiquam, sed a recentioribus usurpatain Graecis, et a Lat. translatam, turn Suid. docet, turn J. Poll. [6, 87 ] qui ro κοχλιάριον vocari posse scribit μυστιλάριον, s. κοχλιώρυχον. Dici tamen videtur παρά του5 κοχλίας, ut Cochlear a cochleis: similitudinem enim aliquam cochlearum gerit s. concharuin. H. Steph. fetym. G. Κοχλίάρίον μέτρον εστίν ύγροΰν, [an υγρών ;] καί αυτό παρ' Εβραίοιι έκφωνούμενον' τοϋτο τό μέτρον έστιν έν ταί! χρονογραφίαις Έάσεβίου καϊ τών άλλων χρονογράφων, δήλοι'!μενον ώι έκαστοι τών τότε βασιλέων φιλοτιμίαν τψ δήμω 'Ρωμαίων προς ενφρασίαν έχαρίζοντο' όι ερμηνεύεται συνημμένον η συνεστραμμένον' έχει δέ ξέσται δύο. Videtur respicere derivatum aliquod ab Hebr. כלי Chali: Vas, vel a Chald. כלל Chillel: Comprehendere, Complecti. " Phrynich. Eel Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 237 " Schaef. Mss. f KPABBATON. Grabatum, dialecto Macedonica; tribuit Salinas, de Hellenist, p. 65. Sturz. p. cxci. " Κράβατοι, s. Κράββατοι, [ό,] Grabatus: Lecti s. Lecticae genus, quod sic dictum putatur παρά τό κρεμψν τάς βάσεις, A suspendendo gradu : qui η. ejusmodi pensilibus lecticis sedent aut recumbunt, pedi bus terram non contiiigunt. Legitur h. v. in N. T.: ut Marc. 2. et Joan. 5. τ Αρον τόν κράββατόν σου, καϊ περατάτει. Et Act. 5. Τιθέναι έπϊ κλινών και κραββάτων. Et 9 Κατακείμενον έπϊ κραββάτω. 3. Poll. scribit afferri et e Critonis Mesenia et Rhintonis Telepho: Phrynicho negante Atticum esse, sed eos usurpare vocem σκίμπο. s 1 Notandum porro ap. Gr. passim gemino β scriptum reperiri: ap. Lat. simplici, canente et,. Virg Membra <levat sensim viii demissa grabato. Sic vero et Lacus dieunt iidem pro \<knot, et Ptisana pro πτισσάνη, et similia alia." H. Steph; <' * Κραββάτιον, τό, Schol. Aristoph. A *Χωλόγράββατον, ro, i. q. σκιμπόδιον, Suidae ν. Σ,κίμπους: * Χωλοκράββατον, Schol. Biset. Aristoph. N. 253." Edd. " Κράβατοι, ad Moer ubi et de Κράββάτοι. Κ ράβατοι, Κράββατοι, Phrynich. Eel. 20. Thom. Μ Kuster. Aristoph Κραββάτιον, Phrynich. Eel. 20." Schaef. Mss. " * Κραββατοπόδιον, Pes lecti, Lex. Ms," Wakef, Mss. ΚΡΟΒΥΣΟΣ. Eryngium, a p. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op.. 1, f ΚΡΟΚΟΣ. Crocus. Hebr. כרכם Carcom, quod LXX. Cant. 4, 14. reddunt κρόκοι. ΚΡΟΚΟΤΤΑΣ. Animal quoddam quadrupes in jethiopia, teste Hes. Sic Plin. 8, 21. ;Ethiopia generat crocutas, e cane lupoque conceptos, omnia dentibus frangentes, protinusque devorata conficientes ventre. Et c. 30. de hyaena, Hujus generis coitu leama ^Ethiopica parit crocatam, similiter voces imi- VOL. I. cccclxxiii tantem hominum pecorumque; acies ei perpetua in utraque parte oris, nullis gingivis, dente continue : qui ne contrario occnrsu hebetetur, capsarum modo includitur. Meminit et Porphyr. de Abst. 3. H. Steph. " Ducang. App. ad Gloss. M. et I. G. Scribitur et Κροκόττα, et Κροκοϋταί. Vide "Υαινα. Apud IElian. H. A. 7, 22. * Κοροκύττα, Dion. Cass * Κοροκόται." Edd. " Κροκόττα*, ad Diod. S, 1, 201." Schaef. Mss. ך Citius te ad יθάττον ΚΡΟΛΙΑΖΕ. Hes. πλησίαζε move. H. Steph. f Vide Βαστιζακρόλεα. f ΚΡΟΥΣΤΟΝ, quod inter Placentas refert Chrysippus Tyaneus ap. Athen et nominibus * 1 πούριον, * γωσγλωάνιον, * Πανλιανον, distinguit, videtur e Lat. Crnstuni derivatum. f ΚΥΑΙΣΤΙΝ ΑΡΙΟΙ. οί δήμιοι, οί θυρωροί. Etym. G. Videtur esse Lat. Quaestionarius. Scribitur et Κοιαιστινάριοι, quemadmodum Κοιαίστωρ Quaestor, ap. Du-Cang. Est vero Quaestionarius * έκζητητήι, βασάνων υπηρέτης. Vet. Gloss. KTBABAA. αίμα: Άμαθϋύσιοι. Hes. Η. Steph. f Arehiloclio b. v. tribuit Casaub. ad Athen. 10. p b. Mallet Κνβάέέα Martinus. " Toup. Opusc. 1, 230. Jacobs. Anth. 6, 171 " Schaef. Mss. ΚΥΒΑΡΣΙΑ et τιάρα, auctore J. Poll., [5, 96. in prioribus sc. Edd.: in recent, ibi sicut 7, 58. et 10, κυρβασία scriptum est] sunt Persica capitis namenta. In VV. LL. autem κυβαρσία redditur Caput galli, Galea. Sed scrib. Κυρβασία. Η.Steph. j- ΚΥΒΔΑ. Mensura Carica. Macho ap. Athen. 13. p d. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxlv. f KTBHBH. ή'αφροδίτη ap. Phryges et Lydos! Phot. Lex. e Charonte Gramm. Alberti. ad Hes. v. Κυβήκη. [Iu edito Photii Lex. legitur Κυβήλη.~\ " Κνβήβη, Brunck. ad Virg ad Herod. 429." Schaef. Mss.. KYBHKH Hesychio ή μήτηρ των θεών: qui tamen Κυβήκην et Θρη'ϊκην dicit esse etiam Βένδιν, secundum alios"αρτεμιν : necnon, Αφρόδίτην. Idem ap. Areadas ita vocari innuit et ύποδήματα. Item Κύβηκος ei est ό κατεχόμενοι rij μητρϊ των θεων κυβηλικόν τρόπον. Affert et Κυβήκει ριο θεοφορείται, κορυβαντιφ. Sed possint hae scripturae videri mendosae : et leg. Κυβήβη, Κύβηβοι, Κυβήβει: quod olim inter β et κ magna esset similitude: ita enim in vett. libris ro/?pingitur, u, quod proxime accedit ad το κ. Η. Steph. f Cf. Jablonski. de L. Lyc. p. exxxix. t KYBITON. 6 άγκών. Hes. Zonar. Κύβ,τον. Lat. Cubitus. Phot. Lex. Κυβηττόν [Alberti. h, I. citansj scrihit Κύβηττον] "Ιωνει τό άκρον τοΰ άγκώνοι. Cf. Η. Steph. Thes. ΚΥΔΑΡ.! τάφο Sepulcrum, Hesychio. Η. Steph. Ί Laconica glossa. Alberti. ΚΥΘΡΙΣΑΙ, dicitur έπϊ row σκώψαι καϊ γελάοαι: a panegyri Atheniensi dicta Κύθροι, iv jj αλλήλους σκωπτον, Deridebant et scomniatis dicteriisque impetebant. Etym. Ή. Steph. ΚΤΛΑΑΣΤΙΣ. Panis quidam in ^gypto e radicibus olyrae, Hes. Apud Herod, κολλήστιι [2, 77 κυλλήστι! Ed. Schweigh.] ut supra docui. H. Steph. t Vide Κολλήστιι. Jablonski. Op. 1, 116. " Κυλλάσth, Aristoph. Fr. 241.Κνλλϋσπϊ, Wessel. ad Herod. 139" Schaef. Mss. f KTMINAAAA. καταστροφή. Ταρανΰνοι. Hes. Scr. * Κυμίνδωλα. Is. Voss. t ΚΥΜΙΝΟΝ. Cuminum. Hebr. כמון Camm6n, quod LXX. ita reddiderunt Jesai. 28, " Κύμινον, ro, Cyminury s. Cuminum : Herba et semeri, ΐΰστομον et n1akir11&j uod άίθιοπικόν vocatur, ab Hippocr. βασιλίκο^, ut inter alia tradit Diosc. 3, 68.: cap. sequente exp. et ro Άγριον κύμινον. Videet Plin. 19^ 8. ubi et ipse scribit coiidimentorum omnium fastidiis cuminum esse amicissimum, alterum ejus genus esse; quod rusticum vocari, ab aliis Thebaicum. indti Κυμινοδόχη, [τ;,] Receptaculunv cumini: ET Κύμινοθήκη, [ή,] Repositorium cumini: ambo ap. J. Poll: 10, c. 23. uiter vasa mensaria : ubi Κυμινοδόχην s." «οέόχο «//! Κ affert e Nicocharmo: κυμινοθήκη e τοίι * Δ,ημιοπράταις et Apollodoro Gramm. ITEM Κνμινοκίμβιξ,, cos ] ό,] hinc dicitur Qui praeparcus est et restrictns : ο σμικρολόγοι: ut Qui etiam in apponendo 3 Η

50 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN cumino, semine satis communi et εΰποριστοτάτφ, sit justo tenacior. Sic Κυμινοπρίστηε, [ό,] dicitur Qui vel cuminum, gra num valde minutum, secare in plures partes non veretur, prae nimia tenacitate ne integrnm quidem grauulum dare audens. Aristot. Eth. 4, 1. cum dixit eos, qui nominantur φειδωλοί, γλίσχροι, κίμβικεε, omnes τή δόσει ελλείπειν, των δέ άλλοτρίων ούκ έφίεσθαι: subjungit paulo post, Τ0υ7ων δέ καί ό κυμινοπρίστηε καί πάε ό τοιοΰτοε, ώνόμασται άπο τηε ΰπερβολήε τον μι;δενί &ν δούναι. [Theocr. 10, 55.] Tales sunt et 01, καρδαμογλύφοι unde Aristoph. Σ. (1348.) voce hinc COMP. Κυμινοπριστοκαρδαμογλΰφουε nominavit Eos, qui supra modum restricti sunt et sordidi, qui non erubescant etiam τό κύμινον πρίειν et τό κάρδαμον γλύφειν. Utitur τω κυμινοπρίστηε Comicus quidam, [Alexis,] ap. Athen. 8. [347 Schw.] adjective, Κυμινοπρίστηε ό τρόποε έστι σου πάλαι. Α- pud Eund. 7 [ ] repeiio ετ Κυμινότριβοι άλεε, pro Sal cuui cumino contritus : Πάσσειν δ' άλσΐ κυμινοτρίβοιε και γλαυκώ έλαίω. Denique a κύμινον est ADJECT. Κυμινώδηε, ό, ή, Cuminaceus, Cumino similis, s. Ad cuminum proximeaccedens: ap. Theophr. H. P. 8." H. Steph. " Videtur a nomine κύμινον etiam formatum fuisse VERBUM * Κυμινόω, Cumino inisceo, Cumino condio. Unde Adj. VER- BALE *Κυμινωτόε, (ή, όν,) Cuminatus, quod restituendum est Archestrato ap. Athen ubi pro ETra κυμίνω αύτά πάσαε άλί, baud dubio leg. Elra κυμινωτφ, quod idem valet ac άλσί κυμινοτρίβοιε, qua formula usus est idem Archestr. ap. eund. Athen. in loco paulo ante prolato e lib " Schweigh. Mss. " * Κυμίμινοε, η, ov, Trail. 1. p. 4." Edd. " Κύμινον, Schreber. ad Theocr Toup. Opusc. 1, 534. Τ. H. ad Aristoph. Π. p Κυμινοκίμβιζ, ibid. Bergler. Alciphr Κυμινοπρίστηε, Cordy Theophr Τ. H. ad Aristoph. Π. p * Κυμινεύω, Lucian. 2, 334. et 11." Schaef. Mss. " Κυμινοπρίστηε, Schol. Theocr. 10, 54." Wakef. Mss. f ΚΥΝΕΣ. Cauum nomen a Phrygibus mutuatos esse Gr. putat Plato in Cratylo p a. f ΚΥΟΝΩΝ φρίκη Seseli iethiopicum,!, ap. iegyj3tios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvi. t ΚΥΠΕΑΑΟΝ. είδοϊ ποτηριού άωτον. Hes. Athen. vero 483. e Simaristo affert: To δίωτον ποτήριον Kvπρίουε, τό δέ δίωτον καί τετράωτον Κρήταε. Ad h. 1. annotavit Casaub. : Antiquitus dictum fuisse κύφελ λον, quod ex Hebr. כפף [Caph&ph :] Curvare, originem duxeiit. Alium vocis Κιίπ-ελλον usum ap. Syracusios e Phileta memorat 1. c. Athen. : Συρακονσίουε κύπελλα καλείν τά τήε μάζηε καί των άρτων επί τήετραπέζηε κατάλείμματα. f ΚΥΠΡΟΣ idem esse ac ejusdem originis cum Hebr. כ 9 ר Copher, quod Ca'ut. 1, 14. a LXX. ita redditur, sunt qui affirmant, ut Celsius Hierob. 1, 222 sqq. CEdmann Vermischte Samml. aus der Naturkunde Fasc. 1, 7.; alii negant, ut Michaelis Supplem. ad Lex. Hebr sq. ", pos * K ή, Cyprus: Insula satis Celebris. Ejus incola DICITUR Κυπριοί, Cyprius : ut Plut. Οί των Κυπρίων βασιλε is. Idem Κύπριο! adj. etiam ponitur, nec tam gentile est, quam possessivum : ut Plut. 01 Κύπριοι βασιλείε, Cyprii reges : Athen. Κύπριο! κάλαμοε, Cyprius calamus, Cypria aruudo. In Epigr. νάματι Κυπρίω, Cyprio latice, h. e. Vino Cyprio. At Κύπριοε βοΰε Proverb. έπί *κοπροφάγου, quoniam Cyprii boves feruntur * κοπροφαγε ιν, teste Hes. et Suid. Apud Athen. autem rursum praedicatur quidam ό τα Κύπρια ποιήσαε ίπη, Cyprios versus s. Cyprium carmen. Ab ead. insula ή 'Αφροδίτη, Venus, VOCATUR Κύπριε, ΕΤ Κύπριε βασίλισσα, ITEM Κυπρογένεια, ΕΤ K1>7rpoyev1)s, quouiam ut et Hesiod. testatur, γέντο πολυκλύστω ένί Κύπρω, In Cypro insula nata est. Empedocle's ap. Athen. 12. init. άλλα Κύπρι! βασίλεια, Τήν οιγ' εΰσεβέεσσιν άγαλμα σιν ίλάσκονται. Apud Eund. 13. ω δέσποινα, Ποντία Kvn-pts. Et aliquanto ante, πώλου! Κύπριδο! έξησκημέναι. Apud Aristot. Eth. 7, 6. δολοπλόκου Κυπρογενούε. Aliquando rp1s K7 et Κυ προγένεια, ut 'Αφροδίτη et Venus, usurpantur pro O- pere s. Actione venerea, pro Lusu venereo s. Rebus venereis, quae alioqui άφροδίσια. Plut. Οί γάρ Κύπριν φεΰγοντε! άνθρωπων &γαν, Νοσοΰ^ν. Achseus, kv κενή SCRIPTT. GR. OBVIARUM. γαρ γαστρι τών καλών ϊρωε Ούκ έστι' πεινώσιν γαρ f, Κΰπρι! πικρά. Ε quo Eur. (Fr. 164.) Εν πλησμονή Τ01 Κύπριε, ίν πβινώντι δ' οί. Et Antiphanes, [ap. A- then. 1, 28.] Ει ' πλησμονή γάρ Κΰπρι!, εν δετοιίκακω! Πράσσουσιν οΰκ "ενεστιν 'Αφροδίτη βροτοί!. Rursum Eur. Bacch (J72.) Οίνου δέ μηκέτ'όντο! οΰκ εστινκύπριι: ut et ap. Lat. Comicum, Sine Cerere et Baccho friget Venus. Et vicissim teste Bacchylide, Γλυκέ? ανάγκα γενόμενα [σευομένα al.] κυλίκων Θάλπτ!σι θυμόν Kw πριδο!. Itidem Κυπρογένεια usurpat qui ap. Plut. in Artax. dicit, Κνπρογένεια δ' ού πάμπαν άναίτιοιή τή! Άσπασίαε άφαίρεσιι. Vide et Thes. 1, 827 Apud Hes. oxytonws Κύπριε, πόρνη: afferentem et Kiwpoγένεοε pro προπόλον, προαγωγού. Porro praeter superius ίβνικόν, quod est Κύπριοε, est. et aliud, NIMI- RUM Κυπρίτηε : e Κύπριοε autem, POSSESS. Kvirptακόε, [)J, OV,] Cypriacus. Denique inde est locale ADV. Κυπρόθεν, Ε Cypro : Ut Κυπρόθεν ερχομένων, Epigr. pro έκ Κύπρου. Κΰπροε habet et alias siguiff. Ita enim dicitur Arbor quaedam oleae foliis circum rainos similibus, flore candido, odorato: semine sambuci nigro: ut inter alia tradit Diosc. 1, 125. Ex ejus flore, addito oleo et aliis aromatis, unguentum fit DICTUM Κύπρινυν, Cyprinum, teste Diosc. 1, 66. Sic Plin. 23, 4. Cypros qualis esset, et quemadmo dum ex eafieretoleum, docuimus: sc. 13,1. Ibi enim dixerat, Cyprinum e cypro fit, et orophacio, etcar damomo, calamo, aspalatho, abrotono : aliqui et myirham addunt et panacem. Aliquanto ante tamen scripserat, Cyprinum in Cypro, deinde in iegypto. Theophr. ipsum etiam Unguentum appellat Κύπρον: de Odor. Τήε κόπρου ןf 'εργασία παραπλήσια τή τον ροδίνου. Et sic ibidem bis terve. Apud lies, vero Κύπριον, τό άρνόγλωσσον. Eidem Hes. κάπροι est etiam μέτρον * σιτήριον, f/ κεφάλαιον αριθμοί. Me* minit J. Poll, quoque Mensurae hoc nomine appellata?: verum ea ab ipso 110η κΰπροε tantum dicitur, sed etiam κΰπρον, 10, c. 25.: Apud Cleonem, inquit, rov μελοποιόν, 1.2. Μελών, κΰπροε legitur: et ap. Hipponactem Ianiborum, ήμίκυπρον. Et 4, 23. inter Mensurarum nomina, Κνπ-ρον δέ, ait, τό ούτω καλούμενον reperias ap. Alcaeum 1. 2.: et ήμίκυπρον ap. Hipponactem 1.1. Iamborum. ADDE Κυπριάζονσαι, Suidae άνθοΰσαι, Florentes: pro quo ap. Hes. tetrar syllabus Κυπρίζουσαι eod. exp. modo. Ετ Κυπρίνο!, Cyprinus: Piscis fluvialis ap. Aristot. H. A. 4, 11'. 6, 14. 8, 20. Hes. pro eo proparoxytonws habet Κΰπρινοε. Apud Athen. vero 7 legitur Κυπριανό!, quem ex Aristot. refert inter τουε σαρκοφάγου! καί συναγελαστικοΰε: a Dorione autem eum recenseri ait cv τοίε λιμναίοιε καί ποταμίοιε: e quo et hiec verba subjungit, Αεπιδωτόν, όν καλοΰσι τινεε Κυπριανό*. Sunt qui esse velint Eum, qui vulgo appellatur Carpio. Gaza Carinum etiam reddit: malim ego cuiu Plinio Cyprinum." H. Steph. " Κυπριακόε, Diod. S ult.; 15, 462. Eust. in II. Λ. p * Kvπριάρχηε, Cypri praefectus, 2 Macc. 12, 2. *'» rp K1 αρχικόε, ή, όν, Dionys. Areop. p. 32.' Kail. Mss. τ ίΰπροε, Arbor, Cant. 1, 13. Κΰπρινοε, Cyprinus, ibid. * Κυπρινέλαιον, τό, Oleum Cyprinum, Trail. 3 - An " Edd. p. 61. *Κυπρίδιο!, a, ov, Agath. 1." προν, Hes, Etym. et Lex. meum vet. afferunt pro αμιγή, παρθένων, Cypridem non expertum, h. e. Venerem." H. Steph. " Ήμίκυπρον, Hesychio ήμισυ μεδίμνου. J. Poll, quoque 4, c. 23. ήμικύπρου meminit inter Mensurarum genera, afferens ex Hipponactis Iamborum 1.1.: itidemque 10, c. 25. sed ibi scriptum habens ήμίκυτρον." II. Steph. " Κι>πρί ω, Germino, Floreo, Cant. 2, 13. At άμπελοι κυπρ&ουσαι, Francof. male κυπρίζονσιν. Hes. Suid. et Lex. Cyr. Ms. Brem. Κυπρίζουσαι, Suid. vitiose Κυπριάζουσαι, άνθοΰσαι. Vide et v. 15. Deductum verbum hoc, notante Kust. ad Suid. a nomine Κύπρι$, quod praeter alia etiam Florem signif. Eust. ad Od. p. 227 B as : "Ομφακεε, al τό άνθο! η τήν κνπριν μεταβάλλονσαι. Q. 1. observavit Soping. ad Hesych. Α κυπρίζω autem descendit * Κυπρισμόε, ό, quod itidem Florem notat: Germinatio, Eust. ad II. P. p. 1095, 24(= 1126.); ו Cant. 7, 12." Biel. Thes, " Κυπρίξω, Κυπρίσμόt, Psell. iu Cantic. Cant. 1, 14. Philo Carpas. in Cant. 0 p. 46. βότρυ! 8rav κυπρίζει, (cf. Cant. 2, 13.) 70.

51 Κυπρισμοχ, ό rfjs αμπέλου." Boissonid. Mss. " Orig. Eel. in Mattli. 79." Routh. Mss. " Κυπριάζω, Glossae SS. Hes. 186." Edd. " Κύπρϋ, Jacobs, ad Meleagr. 12. Musgr. Bacch Cyprus arbor, Heyn. ad Virg. Buc.39. Κυπριά, Wakef. Ale Κυπριά πάλη, Toup. ad Lougin Τά Κύπρια, Tyrwh. ad Aristot. 185., Κυπρ Musgr. Hel Jacobs. Anth. 6, , 331. Heyn. Horn. 5, Res Venereae, Valck. Diatr. 242., Κύπριι Nicanthus 5.Κυπρογει εια, Wolf, ad Hesiod. 84. ad Charit Κυπρογενήε, Valck. Diatr Ilgen. Hymn ad Charit Strabo 37. Manelho 2, 221. Κυπριακοί, Diod. S. 1, , , Κυπρόθε, Valck. Calliin Κυπρόθεν, Palladas 23. Kuster. Aristoph Callim. 1,520. *Κύπρονδε, Heyn. Horn. 8, 449 Κυπρίίω, Toup. ap. Warton. ad Theocr. 2, 67 Κυπρισμόε, Wartou. ad Theocr. 2, 68. Lobeck. ad Aj. p Heyn. Horn.7,302.,» Κυπρίέ ad Charit. 208." Schaef. Mss. " Κύπρο!, Unguentum, Stob. 193., Κύπρ Suid. 2, 399. Κυπρίδω, de vile, Schol. Pind. N, 5, 10." Mss. Wakef. f KYPANNH. ονομα θεοϋ γυναικείαε Κιλικίου. Phot. Lex. Hes.: * Κυρράνη. ΚΥΡΒΑΣΙΑ, ή Hesychio κορυφή αλέκτορος- Crista gallinacei; item ορθή τιάρα Tiara erectaj quae Persarum reges soli utebantur. Ad ambas has signiff. respicit Aristoph. O. [483.] Αύτίκα δ' υμίν πρώτ' επιδείξω τόν άλεκτρυόν ώε έτυράννει, Ήρχέ τε ΐίερσών πρώτον πάντων [486.] Διά ταΰτ άρ' έχων καϊ νϋν, ώσπερ βασιλεύε ό μέγαε διαβάσκει Έπι rfjs κεφαλήε τήν κυρβασίαν, τών ορνίθων μόνοε, όρθήν. Ubi Schol. quoque annotat e Clitarclio, omnibus Persis licuisse τήν τιάραν φορεί ν, άλλ' οϋκ όρθήν. Solos enim reges gestasse όρθήν, ceteros vero έπτυγμένην και προβάλλουσαν εί( 'τό μέτωπον. Gal. quoque Lex. Hippocr. κυρβασίη ν esse scribit πίλον οξύ ν, Pileum acutum, quem et τιάραν dici. Sunt qui velint esse non solum Pile! genus in coni speciem educti, sed etiam Galeam s. Cassidem cristatam, a similitudine cristae gallinaceae. Apud J. Poll, reperio non solum Κυρβασία, sed etiam Κυβαρσία, transposito p. Ita enim 7, 13. Και κυρβασία, fjv καϊ κίδαριν καϊ πίλον καλοΰσι. Itemque 10, 36. annotat κίτταριν ab Herod, vocari quam Aristoph. κυρβασίαν nominat. At 5, 16. Ή τιάρα καϊ κυβαρσία, ΤΙερσικαί. Sed rectius illud κυρβασία. Apud Suid. etiam Κύρβασιε. Cum enim κυρβασίαν esse dixisset κεφαλήν άλέκτοροε, Caput galli, cristatum sc.: subjungit Κύρβασιε: earn a quibusdam exp. τιάραν" dicens, qua quidem Persarum reges usos fuisse erecta, duces autem, inclinata, έπικεκλιμένη: esse vero etiam περικεφαλαίαε είδοε et πίλου. Η. Steph. f Vide supra Κυβαρσία, Bernard. confert Persicum jj M ^>1 i. e. Tiara, s. Fascia regia. Persae hodie scribunt!yilis Karb^s. v. Hammer. " Maittair. Ind. ad Aret.^oriar " Edd. " Dem. Phal. 69. / Mor Ronth. Mss. "Ad Mcer Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Herod Lobeck. Aj. p Huschk. Anal Aristoph. Fr. 272." Schaef. Mss. f ΚΥΡΝΟΥΣ, TOVS σκοτίουε καλοΰσιν Μακέδύνεε. Phot. Lex. Hes. rows νόθουε exp. -f-kypon Persae vocant τόν ήλιον. Hes. Inter. Κούροι ί et Sol. Bernard. Vide Persas ΛλΛ. ΚΥΡΤΙΑΣ Celtae ras άσπίδαε Clypeos, teste Hes. H. Steph. f Vide Καίτρεαι. " Ad Diod. S. 1*356. et Add." Schaef. Mss. " ^lian. H. A Wakef....,.. Mss.. -f ΚΥΦΙ, vide supra Κοίφι. Jablonski. Op. 1, 117. " Ε. H. Barker, ad Etym. M Apud Aristid. 1, κοιφϊ, Lex. Hennanni 324." Edd. - t ΚΩΔΙΚΕΛΛΟΣ. έκ τοϋ Κψδιον τό δέρμα. Etym. G. Similiter et Suid. exp. v.. «ΚωέίκιλΧο Vide Κώέιξ. Ε Lat. Codicillus..:! < < ΚΩΔΙΕ, auctore Etym., dictus άπό rfjt όμοιότητοε τήε πρό( τήν κωδίαν. Id tamen potius mutuatos eredideriin recentiores Gr. e Lat. Codex : licet et Suid. deminutivum ipsius κωδίκιλλον exp. δέρμα προβάτου, a κψδιον derivatum indicet. H, Stepb. ΚΩΛΕΙΡ. Hesychio τό προτιθέμενον άθλο ν Τοΐε άγω- TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxx νιίομένοιε. Η. Steph. f Inter Laconica hoc refert Meurs. Misc. Lacon. 3, 8. ΚΩΛΟΣ. Colus, ap. Athen. [200.] esse dicitur Animal magnitudine inter cervum et arietem, album, cursu illis velocius. Apud Strab. κόλο( per ο μικοόν [=312.] Η. ". Steph T. H.ad Aristoph. Π. p. 47." Schaef. Mss. " Strabo 480." Wakef. Mss. -f- ΚΩΜΛΣΙΑ. Deorum pompa solennis. Κω μα στήε Sacerdotum iegypt. ordo secundus, Astrologiae peritorum. * Κωμαστήριον Collegium Comastarum. Has vv. e lingua iegypt. exp. Jablonski. Op. 1, 119. Sturz. p. clxxvi. " Vide Ώωμαστήριον, et Corai. ad Heliod. 2, 211. In Jablonskii Gloss, pro καταδϋντεε reponendum καταδϋντεε, item ϊέρακα pro ϊεράκα, et in Tewateri nota κωμαστήε pro κωμαστήε." Edd. συμβούλων, ΚΩΝΣΙΛΙΟΝ. παρά 'Βωμαίοιε ro! Zouar. Lat. Consilium, an Concilium! t ΚΩΝΣΙΓΓΩΡΙΟΝ, vide supra Κονσιστόρων. Zonar. vitiose Κωσιτώριον. ΚΩΡΑΑΛΕΙΣ, Hes. auctore, ap. Siculos sunt 02 άναλέγοντε! το jcovp&ktov Qui curalium legunt. H. Steph. t Spicileg. p. cccxxxvi. " In Cod. Ven. pro vulg. ΚαιραλλεΤ! παρά Σικελοί* reperitur * Κοραλ- \ λεϊ! π σικελίαε. ' In editis Κωράλλε'ι* a typ. An περί Σικελίαν Ί Circum litora/schow." Edd. ΚΩΣ Hes. perispomenws habet,. quasi contractum e κώαε. Id exp. non solum δέρμα, sed etiam είρκτή, δεσμωτήριον. Ut et ex Etym. tradunt ita nominatum fuisse ap. Corinthios Ergastulum quoddam, ubi fures et fugitivi includebantur. H. Steph. A. t ΛΑΒΑΘΟΛΑΒΑΤ. M os 13τα, ap. Afros. App. Diosc, 450. Malim Lobatalapath, i. e. Auricula vespertilionis, quod est animal muri quam simillimum. Lob factum e Gr. λόβos i. e. Pars auris infima. et עטלף Hebr. Atalapath pro Vespertilione sumtum ex,עטלפא Syr. Atalleph, vel e עט< J )l in regimine Atallephath. Bochart Canaan 2, 15. t ΛΑΒΑΡΕΙΣ. Militum aliquod in,egypto genus. Steph. Β. v. Έρμοτυμβιε15. Corruptam vero v. judicant eruditi. Jablonski. Op. 1, 121. t ΛΑΒΙΚΛΑΣ. πίνακαs Koivois Patiuas communes. J. Poll. 6, 84. Lat.: Lebeda pro lebecula. Salmas. * Αάνκλαε scriptum fuisse putat e Lat. Lanclas, lanculas. ΛΑΒΙΡΟΣ. Hesychio βόθυι os Fovea. Supra Λάβjjpos. Η. Steph. f Derivari ab Arab.^xJl Alblr, Hebr. באר Beer: Puteus, suspicatur Martinus. t ΛΑΒΡΤΣ. Securis, ap. Lydos. Plut. Quaest. Gr. 302 [ 7, 205.] Jablonski. de L. Lyc. p. cxlii. ΛΑΒΥΖΟΣ,! f Labyzus: Aromatis s. Thymiamatis genus myrrha suavius et pretiosius, e quo,,juneta myrrha, Persarum reges cidarin ferebant, ut testatur Hes. v. Κίδαριε, et [Dino ap.] Atheu. [514. ] in Sermone ile Luxu Regum Persiae. H. Steph. t ΛΑΒΥΡΑΝ. τό χαίρειν, e Xen. Σ. affert Anti- Atticista in Bekk. Anecd. l, 106. Ϊ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ, Nomen ex.'iegyptiaca lingua exp. Jablonski. Op. 1, 122. " Valck. ad Theocr. Α- doniaz. p De L. iu iegypto, Bergler. ad-alciphr ad Diod. S. 1, 70. ad Charit. Z50(=65g.) Jacobs. Anth. 8, , 180." Schaef. Mss. " Piscis, vel Marinae productions genus,,theod. 2." Wakef. Mss. " Aristot. H. A. 2, 2, 10. Των δέ δι^ήλων πολλά έχει άστράγαλον πολυσχιδέε δέ οϋθέν ωπται τοιοντον έχον άστράγαλον, ώσπερ οϋδ' άνθρωποε άλλ' ή μέν Χύγξ ομοιον ήμιαστραγάλψ, ο δέ λέων οΐόν περ πλάττουσι λαβυρινθώδη. י Ε Rhen. et vers. Thomae vulg. λαβυρινθώδεε correxi. Plin. 11,106.: Lynx tantum digitos habendum simile quiddam talo habet, leo etiamnum tortuosius. «Οίο πλάττουσι Gaza reddit, Quale eiiingunt: Camus, A s'en rapporter aux desseins qu'on en donne. Itaque ipse Philosophus leonis interiora nec ossa nunquam viderat 1 OTov περιπλάττουσι V. R. A.' Schneider. ' Seal, interpr. dictum breviter pro Eo, quod debebat esse, «Old περ πλάττουσι λαβύρινθον. Atque hanc equidem rationem praefero nunc illi, quam' in annot. priore edidi. Ita vero referimur ad quaestionem, quid sit, quod dixit iii

52 CCCCXXVl ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. fingi nomine labyrinthi 1 Grammatici Χαβύρινθον\ητ terpr. τόπον κοχχιοειδή, Cochleae instar tortuosum 10* cum. Vocabuli origo mihi ignota est. Genus cochles indicari arguit Epigr. 2. Theodoridae in cochleam marinam, incipiens, Εϊνάλιε λαβύρινθε, nec aliud ibi nomen ejus positum reperitur. Fortasse igitur πλάττουσι verbum referendum ad artifices, qui in columnarum lapidearum capitulis cochlearum tiguras incidebant et lingebant.' Idem in Cur. Post Eust. ad Od. A. p. 1688, 52. Δήλον δέ ότι καί u λαβύρινθοι εϊδό! τι κοχλία! ύπογαίου η καί. υπονόμου' ή μέντοι γοργύρα $ και Ίωνικώ! γοργύρη, άλλο τι παντελώι παρά ταϋτα, υπόνομο! μέν καί αυτή ουσα, βορβορώδη! δέ γε. Λαβύρινθοε, quod Eustatbio est Cochlear genus, hie dicitur vel de Via subterranea, (ut iu Suida legitur, Κοχλία«οδό! ets έκάτερον περιηγμένη,) vel de Canali s. Meatu subterraneo, per quem aqua efiluit pura, ut distinguatur a γοργύρα, Meatu sub terra coenoso. Sed prior nobis placet interpretatio ob verba, Γοργύραάλ Xo τι παντελΰis παρά ταϋτα, quibus maxima indicetur differentia inter Χαβύρινθον s. κοχλίαν et γοργύραν. Utrumque subterraneum ; at per hoc Meatus coenosus; per illud Via intelligi debet. Bekkeri Λεξ. ρητορ.: Γοργύρα' υπόνομοι, δι' οΰ α ΰ α7 * ΰπεξ^ει, καθόλου δέ Φλέγον ούτω τ as δυσζητήτουε κάτασκευά! καί μή έπ' εύθείαι, ό δέ 'Αλκμάν διά τοϋ ε γεργύρα έφη." Edd. + ΛΑΓΕΣΙΣ. Dea quaedam ap. Siculos. Hes. Phot. Lex. Alia est Λάχεσιε Parca. Alberti. f ΛΑΔΑΝΟΝ Arabibus dici quod Gr. λήδανον auctor est Herod. 3, 112. Arab.. v e l,.jju! Laii (i) danon vel Alladzdnon. Vide H. Steph. Ind. v. Λήδον. " Boissonad. ad Pseudo-Herod. Partitt F. A. Wolf, in Anal. Liter. 4, 547." Edd. " Λήδανον, Plut, de S. Ν. V. 29. ad Herod. 250." Schaef. Mss. ΛΑΘΡΑ, αί δ/και. Ήλεϊοι. Hes. Tunc nomen plur. erit a λάθρον. Η. Steph. Thes. 2, 697. f ΛΑΘΡΑ ΚΑΖΩΝ, χαλιναγωγών. Σικελοί. Hes. t ΛΑΙΛΑΣ. ό τύραννοε, ύπό Λυδών. Hes. Ι. e. ό βίαιοι, ό μή έκ γένουι τύραννοι, ut Suid. Alberti. " Valck. ad Ammon. 138." Schaef. Mss. f ΛΑΙΜΑ, τών περί τήν 'Ασίαν τινέι έπϊ τών άναιδων καί εύτόλμων ου τω λέγουσι. Suid. Cf. H.Steph. Thes. h. v. fa AK ΑΦΘΟΝ. Lacaphthum, Spicileg. p. cccxxxii. f ΛΑΚΕΔΑΜΑ. ϋδωρ άλμυρόν, άλσί πεποιημένον, ο πίνουσιν οί τώνμακεδόνων άγροίκοι. Hes. Leg. * Λακέδαλα Sal fossile. Is. Voss. Sturz. p. clxiv. t ΛΑΚΙΝΑΡΪΔ10Ν. 'Ρωμαίοι, ύπόδημα. Hes. Errat Hes. nou enim est υπόδημα. Nihil aliud est quara Lacinia. Meurs. f ΛΑΜΑ. Matth. 27, 46. s. Λαμμά, Marc. 15,34. est Hebr. קמה Lammah: Quare? f ΛΑΜΒΔΑ. Undecima Alphabeti Gr. litera : nomen habet ex Hebr. למד Lamed. "Jacobs. Anth. 10, 77" Schaef. Mss. f ΛΑΜΠΑΣ. Lampas. Hebr. לפיך Lappld : Fax. f ΛΑΝΑΘ. περικλύμενον, Ε Chald. למ 3 ך Lampad, ap. Afros. App. Diosc Arab. LAna : Mollem esse. Potuit dici herba a mollitie folii, vel quod mollit lienem ; aut ab Hebr. p ian: Pernoctare, quod post solis occasum aut ante ortum legebatur, quod vero potius τω Κλυμένω convenit. Bochart Canaan 2, 15. t ΛΑΟΡΓΟΣ. άνόσιοι. Σικελό!. Hes. Conf. ap. Eund. Λεωργόν κακούργο ν, πανούργο ν, άνδροφόνον et Λιωργόε' κακούργο!. Pro Σικελοί Salmas. Σικελοί. Flor. Σικελόν Vox Sicula, leg. putant. " Ruhnk. Ep. Cr. 88." Schaef. Mss. + ΛΑΡΠΤΙΟΝΕΣ. Largitiones. Etym. G. Vide infra ΥΙριβάτ t ΛΑΡΕΙΣ. λάραβεε' TOVS * κυρίταε 'Ρωμαίοι Οΰ- s. Hes. I. e. Lares et Quirites. Soping. Pro λάραβεε leg. *λάρβ as Larvas, et pro κυρίτα! leg. κυρίττουε s. κυρίτται. Supra Hes. * Κυριττοί' oi έχοντε! τά ξύλινα πρόσωπα κατά Ίταλίαν. Alberti. ΛΑΤΟΣ, ό- Latus, Piscis qui candidissimus et suavissimus est, quocunque paratus modo. Unde δέ λάτον τόν κλεινόν έν Ίταλίρ «Τό Archestr. πολύ ίένδρω 0 Σκνλλαίοί έχει πορθμό!, θαυμαστόν έδεσμα. Auctor Athen.. 3 H. Steph.-t Ad istum Athena«J. Casaub. scripsit: Aires, opinor verae Graecae fuit incognitus ; et id nomen, nisi fallor, vel Itahcum, vel iegyutiacum. f ΛΑΤΤΑ. μυ'ια. Πολυρρήνιοι. Hes. f ΛΑΥΞΙΑι. δαρήσει. Κρήτε!. Hes. ΛΑΥΤΕΙΑ, ra, affertur pro Munera et Xema, quas legatis exterarum gentium dono mittuntnr. Vox ta* men ea non Gr., sed Lat. est. Scribit enim Plut. Probl. Rom. λαύτεια Romae dicta fuisse ξένια, & 01 ταμίαι τοΐ! πρεσβενουσιν ίπεμπον '. ut et Festus, Lau tia, quae dabantur legatis hospitii gratia, olim Daucia vocata. Unde Liv. Locus lautiaque legatis prasberi jussa. H. Steph. 113 Athen. f ΛΑΧΜΑΝ. Panis genus ap. Syros. Hebr. לחם Lecheni, Chald. לחטא Lachma. Bochart Canaan 2,7 f AATA. γογγυλίε. Tlepya'toi. Hes. Reland. Diss. de,vet. L. Pers. 187 levi mutatione literas ψ in Χάψα legit, et Πέρσαι. Λάφα enim, s. rectius Λίφθα; Arab. Ix) Lift, Chald.,ליפתא Rapuin notare docef'. " Ααφάνη, η, Olus agreste edule, teste Hes. Ε Plii*. interpr. Cymam sylvestrem. Inde Proverb. Lapsana vivere." H. Steph, " Scribitur et * Λαμφάνη, Diosc, 2, 142. Caesar. B. C. 3, 48. Plin. 19, 8. Sinapis arvensis Linn." Edd. ΛΕΒΗΤΩΝ APION, Prusaensium dialecto, dicitur χιτών μοναχικοί έκ τριχών συντεθειμένο!' Ciliciutq monachicum, ut tradit Suid. Η. Steph. f Jablonski. de L. Lyc. p. cxlvii. ΛΕΓΑΤΕΥΕΙΝ. Legare, e Lat. Legatum, in Pand. Gr. Rectius infra Ληγατέύειν, in Ληγάτον. Η. Steph, " Gl. * Λεγατάριοέ Legator," Edd. ΛΕΓΕΩΝ,! ώνο Hes. auctore est Agmen militare, constans viris sexies mille, sexcentis sexaginta sex: secundum Suid. έξακισχίλιοι στρατιώται. Idvocabulum recentiores Gr. mutuati sunte Lat. Legio. Etym. tamen derivat e Χέγω signif. συλλέγω, earn ob rem exp. arises το έκχεκτόν. Η. Steph. f Legitur Matth. 26, 53. " Ad Diod. S. 2, 513. ad Lucian. 2, 42." Schaef. Mss. t ΛΕΘΕΚ. Vox Hebr. לתך Letech, denotans Men r suram aridorum, quae Hos. 3, 2. in quibusdam exemplaribus τώνο. lecta fuisse intelligitur ex Epiphan. de Pond Vide supra ΘεκέΧ. ΛΕΙΞΑΙ. Lixae: militum famuli. Suidae γέν05 των εργαστικών καί * παραστρατευομένων ανθρώπων, πάση! ταξεωε έκτο! υπάρχον, ut quod et armis'etfide careret, militibus tantum subserviens in ferendis armis sarcinisque et rebus ad victum necessariis, item in detrahendis et congerendis exuviis interfectorum: hos omnes fuisse λίχνουι, et quo jure qua injuria quae stum fecisse. UNDE Λειξόϋραν dictam fuisse Lucrandi cupiditatem talem, qualis lixarum est. Hesychio vero λειξοϋρα est το δώρον, παρά τό Χείχω. Sed vide tur Lixa Lat. potius quam Gr.esse. Non. enim Mar cell, scribit veteres aquam vocasse Lixam : inde Lixas dictos, qui militibus aquam ad castra vel tentoria solent ferre : Pompeius, Lixas esse, qui exercitum sequuntur quaestus gratia : sic dictos, quod extra ordinem sint militiae, eisque liceat quod libiierit. H. Steph. ΛΕΙΟΥΣΜΑΤΑ, s. * Ακούσματα- Galatis etsos καταψράκτου, ut tradit Hes. H. Steph. t ΛΕΚΕΝΤΙΑ. άμνηστεία, βασιλική χάρις. Romani. Suid. Lat. Licentia. t ΛΕΚΤΙΚΙΟΝ. κιβώρων εκ ξύλων, ό έχον σιν at παρθένοι πρό! τό καλύπτεσθαι αυτάs. Etym. G. Lat. Lectica. ΛΕΝΤΙΟΝ Hes > esse dicit 1τερίζωμα ίερατικόν, Cit- quo ctum sacerdotalem. Meminerunt hujus v. Suid. que et Etym. sed neuter exp.: hie a v. λειαίνειν derivat, quod sit καθαίρειν, ac per syncopen dictum vult quasi λειάντιον, Sed vana haec etym.: nam vox est a Gr. recentioribus tantum usurpata, et mutuftta e Lat. Linteum. Joan. 13. Λαβών Χίντιον, διέίωσεν εαυτόν. Greg. Naz. Λεντίψ διαζώννυται, Linteo praecingitur. Η. Steph. " Lat. Linteum. Arrian. Peripl Μ. E. Etym.. M Edd. ΛΕΠΑΝΟΣ s. Αέπανθο! Tarentinis! Χιπόδερμο

53 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii Apella, Reeutitus, Hes. H. Steph. + Scribi etiam t ΛΙΝΟΣ. velaivos Cantilena, non appellata est de Λέπαθοε, absque v, e Phavorino monet Alberti. aliquo, cui nomen Linus, sed de v. Phoenicia לנה f AEIlIAIN(uti pro λεπίδιόν dant Mss.) interedu» lia Syris propria refert Athen. 119 et 385. Conferri potest Chald. דא 97 Laphda : Cibus e ficubus confectus. Buxtorf. Lex. Chald. p Schweigh. ad Athen f ΛΕΠΡΕΑΤΑΙ. 01 πάλαι. Καύκωνε!. Hes. Ita ap! Linah : Lamentatio, orta e v. fp Lun לץ. s Lin, quod in Hiphil habet notionem Murmurandi, Conquerendi, Ejulandi. Mignot. Tewater. ad Jablonski. Op. 1, 463; ליס. Chald Lajisch. ליש Hebr. f ΛΙΣ. 6 λέων. Hes. Lis: Leo. Martin. Cadm. ΛΙΤΪΈΡΣΑΣ. Lityersas, Cantionis genus sic dictum Caucones prisci majores λεπρεάται vocati ab Hes. a Lityersa Midae filio spurio, qui fuisse perhi- traduntur. Sin autem distinctiouis nota post πάλαι betur ώδικώτατοs. Fertur Celsenas incoluisse, viatoresque tollitur, sententia ejus est, antiques Caucones Leprea excepisse et coegisse secum θερίζειν: deinde tarum nomen gessisse. Sequitur etiam glossa : Αέπρεοι capita eorum amputasse, et truncum corporis in ma- ή Αεπρεαται' τήε Τριψυλίας, άπό Αεπρέου πόλεως nipulos involvisse : ipse tandem ab Hercule interfe- ώνομασμένοι. Caucones vero Homeri in Bitbynia et ctus fuisse. Ita Suid., qui etiam subjungit, Eis τιμήν in Caria inveniuntur. In Triphylia vero nulli. Itaque τοϋ Μίδου * θεριστικόν ύμνο ν έπ' αύτφ συντεθήναι. prior ratio videtur praeferenda. J. Poll. [4, 54.] esse dicit σκαπανέων ωδήν και γεωργών, Cantionem fossorum et agricolarum, et quidem f ΛΕΠΡΩΝΕΣ. Άρχοντες έν Μακεδονίφ Gramm. in Bek. Anecd. 1, 277. Phrygiacorum. H. Steph. f Tewater. ad Jablonski. t ΛΕΣΧΑΙ. τά κοινά * δειπνητήρια, ap. Boeotos. de L. Lyc. p. cxl. " Λυτιέρσηs, perperam quidam '. 41 Theocr. 10, Etym. Μ. Originem vocis Casaub. ad Athen petit Codd. pro λιτυέρσηε." Η. Steph. " ex Hebr. לשת Lasch6n: Lingua, Sermo. Cocceiu9 Edd. vero in Lex. Hebr. et Chald. confert Hebr. et Chald. f ΛΙΤΪΌΝ.ή βακτηρία. Zonar. Lat. Lituus. Tittmann. Lischi^h : Conclave. שכה 7 Harum originationum neutram probat Schweigh. ad Athen. I. c. f ΛΟΓΗ, vox ab Incerto Levit. 14, 12. posita pro ΛΕΥΓΗ. Hesychio μέτρον τι γάλακτος. Η. Steph. Hebr. Log : Mensura fluidorum. f Pro γάλακτοε scr. Γαλαηκόν. Leucas s. Leugas ΛΟΓΟΥΡΪΟΝ. Hesychio ΰαλοε Vitrum. At λυγκούριον. intelligit, quod nomen hodieque Galli retinent. Vales. Η. Steph. f Bis haec glossa legitur ap. Hes. t ΛΕΥΙΑΘΑΝ. δράκων, νους μέγας Άσσνριοε. Suid. Priore loco, ubi addit Λάκωνεs, series potius * λογιονριον Vox /ייו/ן. Hebr Leviathan, quo magna quaedam bellua, postulat, paulo post vero * λογκοΰριον. Sic Crocodilus multorum opinionedesignatur, servata infra: * Λυγιουργόντό ήλεκτρον, ubi series λνγκούριον, est in Gr. versione Aquilae et Symmachi Job. 3, 8. 40, 20. Sunt qui nomen ex iegypto oriundum putant. aut simile, requirit. Alberti. f ΛΟΙΚΟΡ. κέγχρο!. Hes. Hoc inter Laconica refert Testantur vero alii nullum talis vocis vestigium reperiri Meurs. Misc. Lacon. 3,8. Leg. forsan * Λευκαρ. in libris Copticis, et Crocodilum ap. iegyptios appellatum Alberti ad v. Λοϋκα. fuisse χαμχία. Tewater. ad Jablonski. Op. f ΛΟΥΔΑ. [Phav.: [ Λουδοι * τα παίγνια παρα 'Ρω- 1, 437 μαίοΐί. Hinc Comp. * Λουδεμπιστήε' ο Άρχων τών t ΛΕΥΚΗ. Vide infra Μάραθοι. * παιγνιδιών. Zonar. Clemens Constitut. Apost. 8, 32. ΛΕΧΕΡΝΑ. Argivis θυσία έπιτελουμένη τή "Ηρα. vocabulo λουδεμπιστήs usus est, quasi pro Αονδεμπαστήs Hes. Η. Steph. Ludi procurator. Tittmann. Lat. Ludus; ΛΗΓΑΤΟΝ. Suidae το εν διαθήκαιε λιμπανόμενον' " Gl. *! Λουδοτρόφο Lanista." Edd. " * Λουδεμι Quod testamento relinquitur. Et Αηγατάριοε Magistratus παίκτηs, (ό,) Hippol. Traditt. Apost Fabric." quidam ap. Rom. Et 'Έληγάτευσε pro άπέ- Routh. Mss. νειμε. Ε Lat. Legatum. Η. Steph. f Αεγάτον, + ΛΟΥΚΑ. ρόφημα έξ άλφίτων, an Καύκωνεε. Hes. Etym. G.; λεγατείω, vide Du Cange. " Gl. Αηγατεύω f ΛΟΥΚΟΥΝΤΛΟΙ. Placentarum genus. Chrysip- Lego." Edd. pus Tyaneus ap. Athen. 647 Lat. Lucuntulus. In f ΛΗΚΤΕΥΩ, unde έλήκτευσε, quod vide. Lat. prioribus Edd. Athen. legebatur λοΰκουλλοι vel λούκολλοι. Lectito. Tittmann. ad Zonar. qui verba Suidae repetiit " Suid. 1, , 439." Edd. 1921, Eust. ΛΟΥΠΑ. f! λίκαινα ιταρα Ίταλιώται!. ן f ΛΗΝΗΣ. Hellenium, ap. ^gyptios. Ex App, , 16. Diosc Jablonski. Op. 1, 126. ΛΟΥΣΟΝ Hesychio κόλουρον, κολοβόν, τεθραυσμί νον ΛΗΣΟΣ. ο έν τή ράχει τοϋ σκορπιού λαμπρός άστήρ' Mutilum, Contusum. Η. Steph. f Eust. 1246, Hes. Η. Steph. f Stella in aculeo caudae Scorpii 38. λοϋσον pro κολοβόν a Cypriis dici auctor est. dicta videtur ea, quae Arab. vulgo Lesath, i. e. " Λοϋσοε, Heyn. Horn. 8, 201. ubi et * απολουσέμεν Ictus scorpii appellatur. Alberti. οΰατα." t ΛΙΒΑΝΟΣ, quod Grammatici Arborem thuriferam signif. docent, etλιβανωτόε, quod de Thure tan- f ΛΟΥΦΑ ap. Syros est Άρον, quod vide. " Diosc. 2, 197" Edd. turn exp., unum reque ac alterum, ut ab aliis auctoti- לבונה Hebr. bus, sic etiam a LXX. interprr., pro ΛΥΘΙΟΣ. Heracleotis ήθμόε Colum, ut est ap: Hes. H. Steph. Lebonah : Thus, ponitur; ex. gr. Lev. 2, 1. 1 Chron. f ΛΥΙΣΤΗ. Smilax aspera, ap. iegyptios. Ex 9, 29 Syr. לממ/א Lebonto. Cf. Bochart Canaan 2,3. App. Diosc Jablonski. Op. 1, 126. t ΛΙΒΕΛΛΟΣ. έκδοτος, ή αιτία τήί υποθέσεως. Ζοliar. Lat. Libellus. ciem, quam et Θέρμουs s. θέρμα vocant. Sunt qui ΑΥΠΗΝΑΡΙΑ, Suid. esse dicit Leguminis spe- + ΛΙΒΕΡΤΙΝΟΣ. Libertinus. Act. 6, 9. mentio παρά τό λυπείν denominata velint, cum et Virg. dicat facta est συναγωγής rrjs λεγομένηι Αιβερτίνων, quam Tristis lupini calamos, pro Amari, et gustum offeadentis. Ego potius e Lat. v. Lupini recentiores Gr. nontiulli a servis manumissis nomen habere putant. mutuatos arbitror. H. Steph. f Zonaras λυπινάρων Alii potius nomen aliberto,oppido vel regione Africae scripsit. propriae derivant. Cft Schleusner. Lex. Ν. T. et qui ibi Iaudantur. ΛΥΡΤΟΣ ab Epirotis dicitur ό σκύφοε, ut Athen. t ΛΙΒΙΟΥΜ. Juniperus minor, ap. iegyptios. Ex י Steph. [500.] refert e Seleuco. H. 11. App. Diosc Jablonski. Op. 1, ΛΥΣΙΛΑ1Σ. ό Θέρμοs, ap. Lacones. Athen. 55. f ΛΙΒΡΟΝ. δίυγρον rj σέλας. Hes. A Libero est f ΛΥΤΑΝΟΝ. Mensis Januarius ap. Cappadoces hoc λιβρον vel λιβηρον, quia Liber notat Aquam et vocari dicitur, de quo dubitat Jablonski. de L. Lyc. Solem; quemadmodum ^gyptiie Osiris est Sol, et p. clii. Humor potabilis, qualis est aquanilotica. Suicer. ΛΩΟΣ, ov, 0 Lous, a Macedonibus dicitur '0 έκατομβαιών, t ΛΙΛΥΤΟΝ. ϋδωρ. Λίβυε*. Hes. Mensis hecatombajon, ut testatur Plut. A- t ΛΙΜΗΤΑΝΕΩΝ. τά εν ταΐε έσχάταιι φρούρια. lex. p s. βοηδρομιών, ut est in Ep. Philippi ad * Λίμητα 'Ρωμαίοι καλοΰσι τάι κλησούρας. Etym. G. Peloponnesios ap. Dem. pro Cor. [280.] Τον ενεστύros Lat. Limites, Limitanei. μη vos λώου, &s ήμείς (Macedones) αγομεν, &s δε + ΛΙΜΓΓΑΝΑΙΟΙ. Limitanei vocabantur Romanis' 'Αθηναίοι, βοηδρομιωνογ iis δε Κορίνθιοι, πανέμου, Persae et Saraceni, qui fines imperii saepe infestabant. Suid. Suid. esse dicit Romanoruin Augustum s. Sextilem ; sed fallitur: nam scribit Gal. Comm. 1. in Epidem.

54 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. 1. Τήν έαρινήν Ιβημερίαν esse 'Αρτεμισίου μηνός, Kara Μακεδόνα!, καθάπερ γε καί τήν θερινήν τού λώου' Kara γάρ τάs αρχάς τών ε'φημένων μηνών τάς τ' Ισημερίας καί τάς τροπάς γίνεσθαι κατά Μακεδόνας. Sunt qui ι subscribant s. ascribaut, λφοι s. λώιοβ: quidam et trisyllabus Λώώε. H. Steph. " Jacobs. Anth. 7, 266." Schaef. Mss. t ΛΩΡΙΚΙΟΝ. Lorica. Vox, qua utitur Suid. v. Ζάβα. Sic et Zonar. ΛΩΡΟΝ, s. Λώρos, rccentiores Gr. usurpavere pro Lat, Lorum. H. Steph. + Hes. eo utitur v. - Σκυτάλαι. " Λώρος, Schol. Aristoph. Α I * Αωροτομέω, ibid." Edd. " Λώρος, Thorn. Μ ad Lucian. 1, 836. Brunck. Aristoph. 3, 87 Lobeck. Aj. p ad Mcer * Αωροτεμνω, ad Herod * Λωροτόμος, ad Moer Heindorf. ad Plat. Gorg. 245." Schaef. Mss. f ΛΩΤΟΣ, iegyptiacam nomini origiuem asserit Jablonski. Op. 1, 127. De variis plantis eodem nomine comprehensiscf. Salmas. Exerc. Plin et de IL H. Iatr. p etc. Α λωτός est quoque * λωτεύω. Spicileg. p. ccclxxiv. " * Λωτοειδής, ό, ή, Theophr. Η. P. 4, 3." Edd. " Λωτός, Markl. Iph. p Jacobs. Animadv. 144.; Anth. 6, ,353. 9, , 356. Antip. S. 35.; Th. 28. et Jacobs.: ad Lucian. 1, Heyn. Horn. 4, ,655. Boissonad. Philostr Ruhnk. Ep. Cr Valck. Hipp. p. 170.; Diatr Jacobs, ad Melengr Fischer. Anacr. 20. Planta ^Egyptiaca, Wessel. ad Diod. S. 1, ; ad Herod Tibia, Ruhnk. Ep. Cr Valck. Phcen. 293." Schaef. Mss. " Λωτός, Schneider. Ind. ad Rei Rust. Scriptt. v. Lotus, Λωτάξ, Classical Journal. 28, 300. Jambl. de Myst. 7, 2. Τό επί λωτψ καθέζεσθαι ύπεροχήν τε και τήν ίσχύν αίνίττεται μή ψαύουσαν μηδαμώς τής ιλύος' και ήγεμονίαν νοεράν και * έμπύριυν έπιδείκνυται' κυκλοτερή γάρ πάντα όράται τά τοϋ λωτον, καϊ τά έν τοις φύλλοις είδη, καί τά έν τοις καρποίς φαινόμενα, ήπερ δή μόνη κινήσει τοϋ μετά κύκλου νου ένέργειά έστι συγγενής, τό κατά τά αντά καί ώσαύτως καί έν μίφ τάξει καϊ καθ' ένα λόγον ίμφαίνουσα' αυτός δε δή ό θεός 'ίδρυται καθ' έαυτόν, και ύπέρ τήν τοιαύτην ήγεμονίαν καί ένέργειαν σεμνός καϊ άγιος, * υπερηπλωμένος καϊ μένων έν έαυτω, ώσπερ δή τό καθέζεσθαι βούλεται σημηίνειν. Λωτός, * λωτέω, * μυρυλωτος, λωτοφόρos, Ε. Η. Barker, ad Etym. Μ et in Classical Journal 31/116. ubi et Λωτοφόρος, Λ<*>τοφαγίτις, * Λωτοφαγία, * Λωτοφαγις, cf. 30, , : Aairos, * Aoros, 29, 37." Edd. Μ. t ΜΑ. πρόβατα. Φρύγες. Hes. ΜΑΑΤΡΟΝ. Lacones μωρόν dicunt: Fatunm, Stultum. Hes. Η. Steph. f Cf. glossam ejusdem MaOpov rj μωρόν. Alberti. ΜΑΓΑΣ, dicitur σανίς τετράγωνος, ύπόκυφος, δεχο μένη εφ' έαντή τής κιθάρας τάς νευράς, καί άποτελονσα τόν φθόγγον, Hes. et Suid.: ut sit Lamina ilia lignea repanda, super qua citharae nervi contenduntur, pulsalis iis sonuin reddens e foraminibus, quibus pertusa est, Boeth ius Hemisphasrium nominasse dicitur, recentiores Musici Fulcrum et Pontem, ut et Suid. rursum esse dicit τήν τής κιθάρας s. λύρας * καβάλην τήν τάς νευράς βαστάζουσαν, et Canonem. Metaph. Greg. T/s ό hois τέττιγι τήν έπϊ στήθους μαγάδα ; INDE Μαγάζειν dicitur ro ψάλλειν, Fides pulsare, s. Nervis τή μαγάδι superductis harmonicos ciere sonos. Inde ET Μαχηδί*, SIVE Μάγαδ!«, [Photio Μαγάδι«,] Instrumentuni quoddam musicum, procul dubio ab ampliore magade, utpote viginti chordis intend! solitum, teste Anacr. qui ap. Athen. 14. dicit, Ψάλλω δ'είκοσι χορδαίσι μάγαδιν έχων. Apud eund. Athen. ibid, dicitur esse 'όργανον φαλτικόν admodum vetustum : quod postmodum ρετασκευασθέν dictum fuerit σαμβύκη 1 secundum alios a Lydis: secundum alios, asapphone inventum. Sunt qui μάγαδιν et πηκτίδα eandem esse velint, inter quos Menaechmus est: Aristoxen us vero diversa ; scnbrt enim τήν μάγαδιν καϊ τήν πηκτίδα χωρίς πλήκτρου,ηα ψαλμού παρέχεσθαι τήν χρείαν, Magadm et pectidem sine plectro digitis pulsari: paulo post tamen idem Athen. non Menaechmi tantum, sed et Aristoxeni testimonio τήν πηκτίδα et τήν μάγαίιρ eandem esse ait, cum scribit Terpandrum invenis» e άντίφθογγον rrj παρά Avhois πηκτίδι τον βάρβιτον, eo quod Pind. dicat Terpandium Lesbiuin primum iy δείτινοισιν ευρε'ιν Λυδων ψαλμόν άντίφθογγον ύφημ, πηκτίδοε. Ubi cum dicat iψηλάί, suspicari possit aliquis τήν μάγαδιν, s. τήν πηκτίδα, fuisse simile instrumentum ei, quod hodie Manichordium et Symphoniacum vocant, quadratum, sed oblougum, jereis ferreisque inteutum nervis. 10 vero μάγαδιν appellat et Tibiarum quoddam genus, in Omphale, Avbot re μάγαδιε abxos ήγείσθω βοήί: si Didymo credimus, sic appellans τόν κιθαριστήριον αύλόν) ut alii volunt, τον προσαυλούμενον τή μαγάδι, ut Hes. etiam τόν συ!ά δοντα τή μαγάδι: nisi forte pulandus sit intellexisse Instrumentum musicum simili ei, quod vulgo Symphoniacum appellant, idem prope cum eo, quod Manichordium nominant, nisi quod hoc chord&s, illnd fistulas habet, quae digitis percurrentibus (latum concipientes sonum reddunt suavissimum. tsc ut ibi 10 dicit ήγείσθω βοήι, ita Pind. in Scolio quodam ad Hieronem τήν μάγαδιν vocat ψαλμόν άντίφθογγον, propterea quod bio γενών habeat συνψδίαν, puerorum sc. et virorum : unde et Phrynichus, Ύαλμοίσιν άντϊ σπαστ άείδοντεί μέλη. Tryplio et Μάγαδιν et Mdyabov vocat. Nam περϊ 'Ονομασιών 2. sic SCl'lbit,'0 δε Μάγαδοϊ καλούμενοs αυλόs. Et rursum, MayaSis έν ταυτώ όξύν καϊ βαρύν ψθόγγον έπιδείκνυται: dicente Alexandride, Mάγabtv λαλήσω μικρόν'άμα σοι * αί μέγαν, indicans, Magadi se redditurum et exiles et gravisonas s. grandisonas voces. Sic vero Athen. [182.] Ό δε μάγabts καλούμενοs αύλός, ό καϊ *παλαι- 0μάγαδι5 ονομαζόμενος, έν ταυτώ όξυν καί βαρύν φθόγγον έπώείκνυται, afferens et ipse hoc Alexandri(! testimonium. Idemque refert Eust Ad superiorem vero magadin ut redeam, idem Athen. 14. scribit Diogenem Tragicum τήν πηκτίδα a Magadide discriminare ; quippe qui cum dixerit, Ψαλμοί! τρι ανη γώνων, πηκτίδων τε Περσικών, statim subjungat, ζύγοιι Όλκοί! κρεκούσαs μάγαδιν, ένθα Τϊερσικφ Νόμω ξννωθε/s αυλόs ομονοεί χοροί5. Sic veio et Phyllideni 2. de Musica, ut diversa organa ponere πηκτίΐαε, μαγάδιδα5, σαμβύκας, τρίγωνα : μαγάδιδας nominari dicentem τά διά πασών καϊ πρόs 'ίσα τά μέρη τών qbovτιαν ήρμοσμένα. Haec ille ibi. Ac notandum est, eum in obliquis dicere et μάγαδιν^t μαγάδιha, in dat. μαγabi, sine diphthongo, Ionico more, ut et ap. Hes. scriptum reperitur: cum de tibiae genere dicitur, masc. etiam dicere ό μάγαδις. Verum et μαγαδίδας ap. eum legi sciendum est, paroxytonws, ab oxytono nominativo μαγαδϊs, itidemque ap. Eust. :.ap. J. Poll. vero μαγάδην, ex Anacr.: quod suspectum habeo, nec dubito quin reponendum sit μάγαδιν. [ut ap. J. Poll. 4, 01. e Ms. pridem correctum, ut etiam ia ipso legitur Anac-.r. loco ap. Athen. 6'34.] Hes. trisyllabi tantum meminit, μαγάδεις dici scribens et ψαλτικά όργανα, et αυλούs κιθάριστηρίους. Ex eoque est VERB Μ,αγαδίΞειν, τό τή μαγάbi διαψάλλειν, Magadi canere, s. Magadis nervis pulsatis musicum ciere melos. Theophil. Com icus, [Atheii. 635 ] πονηρόν, υιον και πατέρ' Έοτί μαγαδίζειν έπϊ τροχού καθήμένους. Oiieis γάρ ημών ταυτόν φσεται μέλος. Aristot..act., etiafll et transitive posuit pro ψάλλειν, Pulsarc, Digitis tangere : Probl. Sect. 19. Nam Quaesr. IS., quatfit cur ή διά πασών συμφωνία φδεται μόνη ', hanc η. ράγαδίζε'σθαι, άλλην δ' ούδεμίαν. Et sub fin. dicit, Διό μόνη μελωδείται, ότι μιας έχει χορδής τά αντίφωνα φωνήν «! synonym ponens μελωδείσθαι et μάγαδίέεσθαι. Denique a disyllabojua^sest DEM1N. Μ αγάδων, τό, Parvulaμαγά!: ut ap.lucian. de Mercurio lyrae s. cithara inventore, p. 29 Χελώνην ποϋ νεκράν ε'υρών, 'όργανον απ' αυτής συνεπήξατο' πήχεις γάρ έναρμόσας καϊέυγώσας, έπειτα καλάμους έμπηξαs, καϊ μαγάδων ΰποθεις, καϊ έντεινάμενος έπτά χορδάς, μελωδεΐ πάνυ γλαφυρόν. Ubi Micyllus vertit, Fundoque et dorso subjeclo. H. Steph. f Strabo μάγαδιν βαρβάρω! ώνομάσθαι asserit. Athen Lydorum inventum illud instrumentum appellat. Apud Eund. vero 636 Duris in L. περί Τραγωδίας inventorem Magdin quendam, natione Thracem nominat. Cantharus quoque ap. J Poll. 4,61. inventioneni Thracibus ascrihit. Schweigh.

55 ad Athen. 1. c. Cf. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxlii. " Philostr. 487 Καθάπερ αί μαγάδεε to'is opyavois * προσηχεϊ'(ι Δίων. Vida Ύπολύριοε. * ΤΙαλαιομαγάδιε, Eust. Od. Σ. 1214,22." Edd. "Mayas, ad Lucian. 1, 223. Μάγαδι*. Heyn. ad Apollod Valck. Adoniaz. p Brunck. Soph. 3, Boeckli. de Metr. Pind Μαγάδιον, ad Lucian. 1, Brunck. Aristoph. 1, 229." Schaef. Mss. " Mayas, Philostr * May0\ts, i. q. μαγάδις, Xen. K. A. 525." Wakef. Mss. Xen. K. A. 7 et ex eo Athen Μαγάδί σαλπίζοντες. Et Athen Ή μάγαδις, αύλός προσαυλούμενοε rjj μαγάδι. Mayaδις s. Μάγαέίί, ή, gen. μαγατίδος S. μαγάτιδος, ν. Schweigh. ad Athen f c. Tryphoais verba, (ab H. Steph. laudata,) citavit Athen ubi quidei(! μάγαδος, tanquam masculini generis nomen, edebatur, sed μάγαδιε e vet. Cod. merito correxit Schweigh. Non animadverteraut priores Editores articulus ό ad ai \os referri, non ad v. μάγαδες. Et sic eadetn Tryphonis verba, pleniora etiam, recte scripta leguntur in Edd. et Mss. ap. eund. Athen Dativus μαγάέ! (ap. Hesych.) potest Ionice dictus videri, nempe e μαγάδιι idem ac μαγάδι δι valente, contractus; sed rectius a nominativo μ αγάς derivabitur. Masc. ό μάγαδις nusquam reperitur, ut jam supra monitum. Apud Hes. v. Μαγάέείί, μαγάδης αύλός scribitur,.et sic h. 1. scribere voluisse H. Steph. videtur, ό μαγάδηε, non ή μάγαδις. At ap. Hes. haud dubie μάγαδις scriptum oportebat, ut est ap. Athen. 634." Scbweigh. Mss. ΜΑΓΓΑΝΑ Suidae Vas vinarium e lignis confectum. Idem in Γαϋλοί, inter alias expp., oxytonon γανλόν esse dicit οίνηρόν άγγειον eif ξύλων κατεσκενασμένον, quam Italos vocareμαγγάναν. Non est itaque mere Gr. vocabulum. H. Steph. ΜΑΓΔΩΑΟΣ. οικοδόμημα τι Structura quaedam. Hes. H. Steph. f Ab Hebr. מגדל Migdal: Turris. Alberti. Ezech. 29, , 6. Notatur autem Urbs aliqua. f ΜΑΓΕΒ ap. Zonar. vitiose scriptum est pro ϋαγέβ, quod vide. ΜΑΓΙΝ. Hes. άσπίδα. Η. Steph. f Eo sensu מגן. Hebr Magen passim obvium in Sacris. Alberti. f ΜΑΓΙΣ. τό * σκουτάριον παρά "Αραψι. Etym. Μ. Mayis, avri τής τραπέζης, Α'ιγύπτιον δόξει, [an δοκεϊ ;] καϊ παντελώε έκθεσμον..hellad. Chrestom. p. 17 Μαγίι Edulii genus ap. Cyprios dici videtur. Athen Sturz. p. clxxvi. t ΜΑΠΣΤΕΡΙΑΝΟΣ. b * κανστρίσιοε. Suid. Leg. * Μαγιστριανό! * καστρήνσιοε. Magisterianus : Castrensis. Kuster. "Gl. Μαγιστριανόε' Agens in re. bus Edd. ΜΑΓΙΣΤΩΡ. Hesycbio διδάσκαλος, επιστάτη' Doctor, Praefectus; afferent! itidem Μαγιστόρους pro διδασκάλους, έπιστάτας. Haud scio an e Lat. Magister. H. Steph. f Diversimode scribitur ϊ ιαγίστερ (Phot. Suid. Etym. M. et Lex. Ms. Bibl. Coisl. 473.) Μάyiarpos, Μαγίστωρ, Μαϊστωρ etc. Alberti. " Μαγίttrep, * Μαγιστίριοε, Act.Traj. 1, 239." Schaef. Mss. t ΜΑΓΚΙΠΑΤΟΣ. Emancipatus. Suid. f ΜΑΓΚ1ΠΕΣ. 'Ρωμάίστϊ oi τεχνίται τοϋ άρτον. Etym. G. Erratumne in scriptural an e Panifices detortum 1 t ΜΑΓΚΥΠΕΙΟΝ. Mancipium, et Μά γ κυψ Manceps. Suid. v. Μάγκινοε. ΜΑΓΟΣ, 0, Magus. Persicum v. est, signif. Sapientem s. Rerum divinarum et naturalium peritum. Ii herbarutn gemmarumque et aliorum vires callebanf, miracula edebant, divinabant: et ob futurorum praidictionem et vitam religiosam diis famijtares eredebantur, magno in honore habebantur, ac de rebus gravioribus consulebantur. Cic. de Div. [1, 23.] Ei niagos dixisse, quod genus sapientam et doctorum habebatur in Persis, e triplici appetitione solis xxx annos Cyruin regnaturum esse. Et rursum [1, 41.] Divinationum ratio ne a barbaris quidem gentibus neglecta est. Siquidem et in Gallia Druides sunt, qui et naturae rationem, quam physiologiam Graeci appellant, notam esse sibi proliteutur, et partim auguriis, partim conjectura, quae sunt futura dicunt: et in Persis augurantur et divinant magi, qui congregan- TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii tur in fano commentandi causa atque inter se colloquendi. Itidem Strabo 16. [6/2.] scribit rocs μάντειι in honore fuisse : quales ap. Indos fuisse rous γυμνόσοφιστάς, ap. Persas rois μάγους, item rows * νεκυομάνrets, et τους * λεκανομάντεις: ap. Assyrios τους * Xa\- δαίους, ap. Romanos τους Τυρρηνικούς ωροσκόπους r Etruscos aruspices: talemque fuisse Mosen Judaeorum ducem. Et Luc. Macrob. [c. 4.] Καί 01 καλουμενοι be. μάγοι γένος τοϋτο μαντικόν και θεοίς άνακείμενον παρά τε ΥΙέρσαις, και Σάκαις, και Μηδοις, και παρά πολλοίς άλλοις βαρβάροις : sicut ap. iegyptios 0( ιερογραμματε'ις, ap. Ind OS οί βραχμάνες, άνδρες ακριβείς φιλοσοφίφ σχολάζοντες. Xen. Κ. Π. 8. ρ Κατεστάθησαν 01 μάγοι ϋμνε'ιν τε αεί αμα rrj ημέρα τούς θεούς, και θύειν άν' έκάστην ήμέραν οτς οί μάγοι θεοϊς είποιεν: 7 ρ. 109 Χρήματα τοις ΘεοΊς έζελεϊν, όποια άν οί μάγοι έξηγώνται. Plut. Alex. 01 μάγοι όνείρους εξηγούνται. Apud Herodian. 4, [23.] Antoninus Caracalla jubet Maternianutn Μάγων τούς άριστους ζητήσαντα νεκυίψ τε χρησά μενον, μαθείν περι τοϋ τέλους τοϋ βίου αύτοϋ, Apud Lucian. vero in Demonacte [23.] quidam dicit se May ov είναι καϊ επψδάε ε χει ν ισχυρά! ώς ύπ' αύτών άπαντας άναπείθειν και παρέχειν αύτφ όπόσα βούλεται. Unde factum ut τό Mayos in malam etiam partem acceptum fuerit, nimirum pro Praestigiatore et Venefico : quo sane modo iesch. in Ctesiph. dicit, Oure Φρννώνδας ούτε Εύρΰβατος, ούτ' άλλος ουδείς πώποτε των πάλαι πονηρών τοιούτος μάγος καϊ γόης εγένετο. Et Soph. (CEd. Τ. 387.) Ύφεϊς μάγον τοιόνδε μηχανορράφον. Itidem Plin, 29» 3. Ut est magorum solertia occultandis frandibus sagax. Et 28, 7 Tactis menstruo postibus irritas fieri magorum artes. Et 36, 19 Veneficiis resistit omnibus, privatim magorutn. [Et hac notione non solum ό μ. dicitur, sed et ή μ. Luc. Asino 4. Μ. γάρ έστϊ δεινή'.] Itidem DERIV. May«K0s, [ή, [, ov in malam pierunique partem accipitur pro Praestigiatorius, Veneficus: ut cum idem Plin. 30. init. dicit Magicas vanitates: et 28, 8. Contra magicas insidias pollere. De origine magicae artis, quando et a quibus cceperit, et a quibus celebrata fuerit, docet Idem 30. init. et caput sequens ita orditur, Ut narravit Ostanes, species ejus,plures sunt: namque et ex aqua et e sphaeris, et ex aere et stellis, et lucernis ac pelvibus securibusque et multis aliis niodis divina proiuittit: pra3terea umbrarum inferorumque colloquia: quae omnia setate nostra princeps Nero vana falsaque comperit. Sed ut ad Μάγο* redeam, adj. etiam accipitur pro Magicae artis peritus, Magica vi instructus: ut Plato in Axiocho [371.] Υωβρύηι άνήρ μάγος. Et quidam in Epigr. Kai κεστοϋ ψωνεϋσα μαγωτέρα, In sermone cestum Veneris superans velut magicis incantationibus. Suid. exp. * θελκτικωτέρα: habebant n. et Magi sua θέλκτρα. Porro praeter adj. μαγικός, derivatum a μάγοι etiam VERB. Mayetfeiv, Magum esse, Magicis artibus imbutum s. instructum esse, Magicas artes callere. Plut. Artax. "Eva των ιερέων, it έν παισϊ Κύρον τής νομιζομένης αγωγής έπιστάτης γενόμενοί καϊ διδάξas μαγεύειν αυτόν, Nec enim, inquit Cic. de Div. 1, [41.] quisquam rex Persarum potest esse, qui non ante magorum disciplinam scientiainque perceperit. Et Cyrus Minor in Epist. ad Laced»- monios dicit se φιλοσοφείν μάλλον καϊ μαγεύειν βέλτιον τού άδελφοΰ, ut est ap. Plut. Artax. et Apophth. Signif. etiam Uti magicis artibus, s. Adhibere magicas artes aliq ua in re : Idem Numa, Κ,αταγαγείν rov Δια μάγεΰσανταε έκείνους, Illos magicis usos artibus, s. praestigiis, Jovem deduxisse: ut et Cic. dicit Magorum portenta : et Plin. Oslanem magnm seniina artis portentosae sparsisse. Inde VERBALE Μάγευμα, τό, Machinainentum magicum : vel Artes magicae, Insidiae magicae. Plut. Erotico, Φάρμακα καί μαγεύματα καθειργνύμενον ακολάστων γυναικών. Ετ Μαye ία, ή, itidem Magica ars, Magica scientia. Interdum in bonam partem accipitur h. v., ut et μάγος: veluti cum Suid. scribit μαγείαν fuisse επίκλησιν δαιμόνων άγαθοποιών πρόε άγαθοϋ nvos σύστασιν, qualia fuerint Apollonii Tyanei θεσπίσματα: γοητείαν autem, έπίκλησιν δαιμόνων κακοποιών περϊ τούς τάφουε γινομένην : φαρμακείαν vero, οταν διά nvos σκευασία» θανατηφόρου πρόι φίλτρον ή άλλως δοθρ τισι διά τον

56 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN στόματο!: indicans, magos bonorum geniorum invocationibus vel futura praedixisse, vel miracula aliqua edidisse: ut et Plato Alcib. Majore [122.] scribit τήν μαγείαν Persicam fuisse θεών θεραπείαν. Sed quoniam posteriores magi γόη τε! etiam erant et φαρ μακείι, praestigiis portentosis et veneiiciis utebantur, ideo infame etiam ί/ μαγεία vocabulum esse coepit, ac poni pro Arte praestigiatrice, incantatrice, venefica. Vide Plin. 24, 17.: et 30, 1. et 2. Praeterea παρά τον! μάγου! est COMP. Μαγοφονία, 7/, Magorum occisio s. csedes: eorum sc. qui regnum Persidis iuvaserant. Festum esse hoc nomine ap. Persas quotannis celebrari solitum, in memoriam ejus diei, quo septem principes occiderant magos, qui regnum malis artibus ad se traduxerant, auctor est Herod. 3, [79.] p ubi etiam addit, ea die magos domi se continere, nec foras prodire, metu magni illius diei, quo omnes fuissent interfecti, nisi nox supervenisset. ["Sed rectius * Μαγο^όνια, in plur, neutrius generis dedere melioresherod, libri."schweigh, Mss.] Sic in Epit. Ctesiae [15.] p. 4. "Αγεται τοί! Πέρσαα έορτή τήs μαγοφονία!, καθ ήν Σφενδαδάτηι ό μάγοι άνήρηται. Denique inde COMP. Μαγωδόϊ, e quo DERI v. μαγψδία. Athen. enini 14. [621.] scri bit τήν μαγωδίαν accepisse nomen άπό τοϋ οιονεί μαγικά προφέρεσθαι και φαρμάκων έμφανίζειν δυνάμει!: esse autem μαγο>δούι, Histrionurn genus ad comicuin accedens: utitympanis et cymbalis, habitu muliebri: personam agere modo mulieris, modo moechi, modo lenonis, modo viri temulenti, qui ad amasiam comissatum venit : καί πάντα ποιείν τά έξω κόσμου : ίλαρωδον autem, esse multo σεμνότερον, et ad tragicum histrionem propius accedere. Vide et Λυσιωδό!. Apud Hes. Μαγ^δή, ορχησιι άπαλή, Mollis et effemi nata saltatio: dicta a Chrysogono mago. H. Steph. " Mayos, Gesner. Ind., in Orph. ad Charit Jacobs. Anth. Proleg. 55.; 9, , 134. Philodem. 10. ad Timaei Lex. 73. Ammon.92.; Valck. ad 112. Conf. cum γάμοad Charit. 6'85. Μαγώτεροι, Toup. Opusc. 1, 260. Jacobs. Anth. 1, 29 Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Lueian. I, 463. ad Charit Μαγικό!, 76S. Μαγεύω, Heyn. ad Apollod Musgr. in Theocr. Warton. 2, 411. ad Lucian. 1, 466. Jacobs, Anth. 1. c. ad Herod Musgr. Cycl. 638.; Suppl Markl. Iph. p * Μάγε Μάγευμα, Markl. Suppl Musgr. ibid. μα et Μαγγά νεύμα, ad Plut. 6, 93. Hutt. Μαγεία, Fischer, ad Palaeph Valck. ad Amnion ad Charit Schol. Aristoph. Π Μαγοφονία, Wessel. Herod. 237, Μαγωδόί, Jacobs. Anth. 8, 313." Schaef. Mss. " Μάγοϊ, adj., Philostr. 4." Wakef. Mss. " Μαγεύω, Apollod. '1, 9, 28. Πέχλον φαρμακω μεμαγευμένον, ubi al. μεμαγμένον : Dio Cass. 435.; Schol. Greg. Naz. 67. * Μαγευτή!, ό, i. q. μάγοι,. Dio C * Μαγευτικοί, 1), όν, vide Mayyaveumcjs. Μαγεία, Schol. Ven. II. A, 86. Schol. Greg. Naz. 150 Glossae: Μάγοί* Magus; Μαγεία Magica. Μαγεύω Circulo." Edd. " * Mav τόμαγο!, Nonn. Hist. Synag. 1, 45." Boissonad. Mss. Eudocia 287 ex Eod." Edd, " Μαγέταν ανλόν, Hes. τόν μαγεύοντα τουt άκροωμένα!." Η. Steph. " Καταμαγεύω, Magicis incantationibus occupo. Lucian. [1, 466.] Εϊθ' όλον με καταμαγευσαι." Η. Steph. + ΜΑΔΑΡΕΙΣ. τά πλατύτερα λόγχα τών κρεάτων. Κελτοί. Hes. Pro λο'γχα Alberti. * λ<5γχια vel * λογχίδια Iegere suadet, et pro κρεάτων potius δοράτων, quam κεράτων. Strabo fin, μάταριι scripsit : παλτον είδοι. י f ΜΑΔΕΚΩΒ. Etym. G. ν, Κιίαθοϊ scribit: Λέγονται δέ αυτοί κύαθοι καϊ μαδεκώβ, * μαμαρώθ δέ του διϋλιστήραι, quae verba male sana quid sibi velint, non expedio. Speciem quidem Hebr. vv. gerunt μαδεκώβ et μαμαρώθ; veruin in penu istius linguae nihil invenio, quod hue conducat. + ΜΑΕΛΕΘ. Legitur ap. LXX. Interprr. Ps. 52, מחלת Hebr. 1 et 87, 1. (Hebr. 17, 53. et 88.) pro Malialath: quod Instrumentum quoddam musicum denotare putatur. + ΜΑΕΜΩΝΙ. Apud LXX. Ed. Bos. legitur 1 Sam. 21, 2., Εν τν τόνψ λεγομένω Θεοϋ πίστα, ψελλανί μαεμωνί. Aldus edidit έμμωνείμ Cod. Alex. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. habet φελμωνϊ άλμωνί. פלגי אלמני In Hebr. Codice Peloni Almoni: Certus quidam. t ΜΑΖΑ. αλφιτα πεφνρμένα υδατι και ελαΐψ. Hee, Ad q. 1. Heins. confert Hebr. IltD Mas6n : Cibus. Propius videtur Hebr. מצה Mazzah: Massa infermentata. f ΜΑΖΑΚΙΣ. δόρυ. Παρθικοί Hes. Procul dubio a Άμαξα [Mas&k:] Scidit, Discidit. Heins. Vide מזק κάρ civ. f ΜΑΖΑΑΩΘ legitur ap. LXX. Ed. Complut, ubi Bos. exhibet Μαζουρώθ, quod vide. ΜΑΖΕΥΣ. Phrygibus ο Ζεύι. Jupiter. Hes. H. Steph. f A μάζο!, Magnus, unde μάζων, a quo Major. Guyet. Biel. hoc nomen ex. Hebr DI^D Maussim derivat, quod Dan. 11, 38. Theodotio Μαωζεϊμ reddidit, Nov. Thes. Philol. 11, 31$. f ΜΑΖΟΥΡΩΘ. Hac voce usi sunt LXXInterprr. 2 Reg. 23, 5. Ed. Bos. ubi in Hebr. est מזלות Massaloth, et Job. 38, 32. ubi Hebr. fivwd Massar6tb, quorum utrumque certas Stellas designare videtur. HiilC Suid. : Μαζουρώθ' τα συστήματα των αστέρων, ct έν T7j συνηθείφ ζώδια καλούνται. Έβραίστϊ it nvii φασι λέγεσθαι τήν λέξιν, σημαίνειν δέ τον αστρφοτ κύνα. ΜΑΖΩΝΕΣ ap. Spartanos olim dicta fuit $ Δι οννσιακή σύνοδοι' Bacchanale convivium. Athen. [149.] H. Steph. f Ad iilum Athen. 1. Casaub.: An, inquit, a Gr. μάζα, quasi Locus, quomazae congere* rentur? An potius ab Hebr. [ptd] Mazon, i. e. Ci bus, Obsonium? At μάζα est illorum [מצה] Matsah, quod genus Panis aut Placentae illis signif. f MAI. μέγα. Ινδοί. Hes. Revera Persicum est jf. Mah : Magnum. Reland. + ΜΑΙΟΥΜΑΣ. πανήγυρις έν rrj 'Ρώμτ! κατά τον Μάίον μήνα. Suid. Lat. Majumas. f ΜΑΙΣΤΩΡ, διδάσκαλος. Vide Μαγίστωρ, ΜΑΙΣΩΑΟΣ. Animal quadrnpes, in India nascens, simile vitulo. Hes. H.Steph. t ΜΑΙΣΩΝΕΣ. παρά Αττικοίs οί των μαγείρων υπηρέται ξένοι [τέττιγει λέγονται,] 01 δέ έντόπιοι Μαίσώνει. Hes. v. Terrijj. Hinc quod Idem habet Maiσων μαγειρείον, corrigendum censent eruditi, ut μάγειροι legatur; ita consentit quoque Athen ΜΑΙΩΡΕΙΣ. Ot πρεσβύται. Suid. Lat. Majores, f ΜΑΚΑΡΙ. Utinam. Vox Graeco-barbara, quam afferunt Hes. et Suid. v. Αΐθε vel Είθε. f ΜΑΚΕΑΛΑΡΙΟΣ. ό σφύζων τά ζώα. Μάκελλοί γάρ και Μακέλληι 'Ρωμάίστϊ ό σφαγεύ!. Etym. Cod. Havn in Not. ad Etym. Μ. v. Μάκελλα citatus. Ι ΜΑΚΕΑΟΣ. δρύφακτοα. Hebr. Hes. Cf. מקל [Makkel:] Baculus. Alberti. MAKEP..Mater, Cortex qui ex India adveliitur, subflavus, crassus, modice linguam gustu astringene, accendensque mixta quadam acrimonia aromatica. Auctor Diosc. 1, 111. Gal. simpl. Med. 7. et τών κ. Τόχ. 6. Plin. 12, 8. habet Macir: Et macir ex India advebitur, cortex rubens, radicis magna;, nomine arboris suae. Qualis sit ea, incomperlum habeo. H. Steph. t ΜΑΚΗΘΟ. Mentha sativa, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvii. t ΜΑΚΚΑΒΑΪΟΣ. Kara Π pirns :) κάρανοι, τοντέαrj δεσπότη!' rrj δέ Συρίφ διάλέκτω ανδρείοι πολεμιστή!, δννατώτατοι. Etym. G. Etymologia vocis varie tradf tur. Sunt qui Hebr. מכבי ortum putant e literis initialibus verborum מי כמוך באלים יחלה Mi camoca beelim Jehovah : Quis sicut tu inter Deos, Jehovah, quae in vexillis suis picta gerebant generosi illi Judaeorum daces. Alii e Chald. מקבא Maccaba: Malleus, collato Arab.!AMancib: Praefectus, Dux, derivant. Cf. Conr. iken Observ. de Juda Maccabaeo in Symbolis literariis (Brem ) 1, 170. qui priorem illam originationem a vero aberrare ostendit. f ΜΑΛΑΧΒΗΛΟΪ in veteri quadam Inscr. Romana θεό! πατρφο! Palmyrenorum vocatur. Solem esse plane mihi persuadeo; sed quare ita dictus sit, veli m disquirant liuguae Syriacae periliores. Salmas. in Fl. Vopisc Exp. tamen quasi dicas: regein Belum, adeoque comp. vox videtur e joijo Malco,

57 Rex, etvv^q Βεέΐ: Dominus. Vide Άγλίβωλο!. t MAAAXH. Malva. Hebr. מליח Malluach idem notat. Oger. ΜΑΛΙΚΑ. τόν Ήρακλέα. ן Or- Αμαθούσιοι. Hes. turn videtur ex Hebr. מלך Melech vel Syr..- sv «- Malco: Rex. Deos autem vulgo reges appellabant Orientales. Vide infra,μελίκαρθοι, Μελχόμ, Μολόχ. ΜΑΛΚΗΝ a Pariis vocari τό έπικόπανον, auctor Hes. Η. Steph. ΜΑΛΟΒΑΘΡΟΝ, s. Μαλάβαθρον Malobathrum, arbitrantur aliqui esse Indici nardi folium, falsi quadam odoris cognatione: sed est folium sui generis, quod Indie gigimnt paludes, lentis palustris modo innatans aquis sine radice. Tradunt siccatis aestivo fervore aquis humum aridis fruticibus uri: qnod ubi non evenerit, ne amplius quidem renasci. Plura vide ap. Diosc. 1, 11.: et Plin. 12, #6. Sed hie arborem esse dicit: Dat et malobathron Syria, arborem folio convoluto, arido colore: e quo exprimitur oleum ad unguenta: ut sane P, jegin. 4, 48. Φύλλον μάλαβάθρου σφαιρία β'. Et Geopon. 6, 6. Φύλλου μαλαβάθρου σφαψία ε'. Aetius appellat etiam φύλλον οκύλματο! ; alii φύλλον 'Ινδικόν, quidam κατ εξοχήν et φύλλον nominant. Ferunt ap. Indos nasci in ea regioue, quae Malaber dicitur : vernacula ipsorum lingua Bathrum s. Bethium appellari: inde Graecos comp. voce nominasse μαλάβαθρον. Ut iude clarum sit, rectius scribi μαλάβαθρον, per a in secunda syllaba, ut sane scriptum ap. Diosc., Gal., Aet., P. iegin., Geoponicun auctores : ap. Plin. vero Malobatbrum aliquot in locis scriptum est, quomodo et ap. Arrian. legi tradunt. Horat. Od. 2, 7 Malobathrum vocat unguentum malobathrinum : Cum quo morantem saepe diem mero Fregi, coronatus nitentes Malobathro Syrio capillos. Ita Tibullus Nardum pro nardiuo s. spicato unguento : Jamdudum Syrio madeiactus tempora nardo. Plin. et Plaut. Foliatum unguentum vocant. H. Steph. " * Μαλα/3άθριν0ϊ Diosc. 1, 75. Gl. Μαλαβάθρινον Foliatus. Vide Vinceut's Translation of Arrian's Periplus of the Erythr. Sea." Edd. " Μαλάβαθρον, Arrian. 173." Wakef. Mss. t ΜΑΜΑΡΩΘ. Vide supra Μαδεκώβ. ΜΑΜΑΤΙΑΕΣ, Hes. teste, a Dolopibus vocantur a't άναδενδράδει. Η. Steph. + Leg. * Ναματίδει. Is. Voss. Corrupte pro Αμάμυκει. Perger. f MAMATPAI. 01 στρατηγοί, παρ' 'Ινδοίs. Hes. Cum Indos passim cum Persis confundat Noster, ut supra in v. Ma!, v. Μαμάτραι corruptam puto e Σατράπαι. Alberti. ΜΑΜΕΡΤΟΣ Hesychio! Αρη " Mars. Varrone auctore a Sabinis Mars dictus fuit Mamers; ut Fest. Ppmp. vult lingua Osca. H. Steph. " Lycophro 938." Edd. Mams&r, quam ממזר Hebr. t MAMZHP. Vox Deut. 23, 2. servavit Aquila, ubi LXX. vertunt έκ! πόρνη Filius notlius e concubina. t ΜΑΜΩΝΑΣ. θησαυρό! πλεονεξία!. Hes. Etym. G. scribit μαμμώναι, uti et Mattb. 6, 24. mnltilegunt. מטמון. Hebr Matmon : Thesaurus. Syr. jinv^y Momuno. ' t MAN, vide infra Μάννα. מנחה Hebr. t MANAA. θυσία, σπονδή. Phot. Lex. Minhah : Oblatio, qnod LXX. nonnunquam Gr. ita μα expresserunt, ex. gr. 2 Reg. 8, ubi tamen vak scriptum est. Vide Μάννα. " f ΜΑΝΑΑΤΩΡ. ε'ιδο! άξιώματοι. Suid. Lat. Maudator; Hac voce utitur Zonar. v. ΤΙενθήν, additque: Ot γαρ μανδάτωρει ποιουσι τά μηνύματα Iv re τοίι δικαστηρίοιι καϊ τοίι έν αύτόίι δικαζομένοιι. f : ΜΑΝΑΙΛΙΟΝ. παρά 'Ρωμαίοι! καλείται το χειρόμακτρον. Etym. Μ. ν. Χεφόμακτρον. Lat. Mantile, Mantelium. Sylburg. Vide Mavre/λι?. " Ε. Η. Barkfer. ad Etym. M Gl. * Μανδάλων Mandela." Edd. " * Μανδ»/λί0ν, Brunck. Aristoph. 1, 265. * Μανδύλιον, ibid." Schaef. Mss. ΜΑΝΑΥΑΣ, 0 Vestimenti militaris geijus ap. Persas, ut est ap. Hes. Suidas esse dicit Speciem vestimenti, quae λωρίκιον dicatur. J. Poll. [7, 60.] fem. habet Μανδύη, dicens earn esse ομοιόν τι τω κάλουμένφ φαινόλη Paenulae[ibi etiam Liburnicae μαν- VOL. I. TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii δύη! meminit.] Volunt esse quod Mantehim Plaulus appellat, vulgus etiamnum Mantellum. H. Steph. + Persicum esse v. docet ex ielio Dionys. Eust. ad Od. T. [1854, 32.] AUios δέ Διονύσιο! λέγει οτι Περοίκον όνομα και ο μανδύα!" εβικε δέ φησι φαινόλη. Burton p. 83. Ab Hebr. מדן* χιτών s. מדים [Maddim :! Μανδώ Vestes.] Levit. 6, 3. Bernard. Phot. Lex. - Mai τηβερνα. [Fors. τήβεννα.] Auctore Hes. etiam τύα! scribitur. " Corai. ad Heliod. T. 2. p. 18. Glossae SS. Hes. 86. * Μανδνοειδήι, b, ή, Eust. Od. p. 30. Schol. Aristoph. B A. 49." Edd. " Μανδύα!, ad Lucian. 1, Μανδύη, Fischer. ad Palaeph ad Moer. 139." Schaef. Mss. " Marδυοειδήι, Eust. II. 150, , 6." Wakef. Mss.' t ΜΑΝΕΡΟΣ, cf. Jablonski. Op. 1, 138. coll. p " Μανέρωι, Valck. et Wessel. ad Herod. 140." Schief. Mss. t ΜΑΝΗΣ. ן} ομιλία ap. Persas. Cyrill. Hieros. Catech. 7. Burton 84. t ΜΑΝΙΑΚΗΣ. Polyb. 2, 31. Celtis esse aureum ornamentum colli vel brachii esse tradit. Conferunt Cbald. מנינא Menichas. המניכא Hamnicha Dan. 5, quod LXX. ettheodot. reddunt μανιάκι/s, quo videtur signif. Torques aureus, quem Persarum Medorumque nobilissimi gestabant, et quem gestare lit ebat nemini, nisi cui rex dedisset. Xen. Anab. 1, 5, 8. Sturz. p. cxcii. Alexandrinae dialecto vindicat. Vide Μάννοϊ. " Gl. Μανίαξ Tortile, Circulus, Tortus.! Μανιάκη Torques. Mavtaceis Torques." Edd. '.' Μανιάκη!, Segaar. in Daniel. 26. Musgr. Cycl. 183., Μανιακοί Rubnk. Ep. Cr ad Longin * Segaar. 1. c." Schaef. Mss. " Μανιακή, Polyb. 1, " Wakef. Mss. Ί ΜΑΝΙΚΑ, τα λαμπρά και θαυμαστό, τών έργων, Phrygum sermone, a Mani vel Mane, prieco quodam rege. Plut. de Is. p Schweigh. ad Athen t MANNA s. May, iegyptiacam v. putant And. Miiller in Gloss. S. aliique. Jablonski. Op. 1, 128. " Glossae Iatr. Ms. ap. Tittmann. ad Zonar. p. cxix. cxx. Theoph. Nonn. c. 96. Schneider, ad Veget. c. 54. p. 64. Chirurg. Vett. 82. Bos. Animadw Schleusner. Lex. v. Μάννα, Maittair. Ind. in Aret * Μαννοδότη!, ό, Mannae suppeditator, Carm. Sibyll. 2. p et * Μαννοδοτέω, Const. Manass. Chron. p. 22. Const. Apost. 6, 3. p dicuntur Judaei ignominia affecisse Moseu, Τον έξ ούρανοϋ μαννοδοτήσαντα αυτοί!, καί έξ άέρο! * κρεωδοτήσαντα αυτοί!20.. ρ. 9^7 Τον έξ ούρανοϋ μαννοδοτήσαντα αύτοϊ!, και έκ θαλάττηι κρεωδοτήσαντα όρτυγομήτραν: v. Suicer. Thes, Clem. Alex. Paed. 1. p Ή τροφή δέ ή κατάλληλο! αύτη, και πρόσφοροs νεοπαγεί καϊ νεοφυεί παιδίω, προ! τοϋ Θεού, τοϋ τροφέω!, και πατρόι τών γεννωμένων καϊ άναγεννωμένων, πονουμένη" οίον τό μάννα ούρανύθεν άπερρέετο τοίι παλαιοί! Εβραίοι!, ή τών αγγέλων έπ ουράνιο!,τροφή. Ά- μέλει και νϋν αί τιτθαϊ τό * πρωτόχντον τοϋ γάλακτος πόμα, ομωνΰμω! εκείνη τρ τροφή, μάννα κεκλήκασιν. Eust. 488, 12. Άναγραμματισθεϊs yap και νϋν ό χόλο! τον λόχον ποιεί, ώστε κύ,ϊ τών τοιούτων κατάρξάι δοκεΐ ο ποιητή!, τοί! βουλομένοι! οΰτω λέγειν οϊ μάννα φασϊ, τό τοϋ λόγου ί άμα." Edd. " Μάννα, Segaar. in Daniel. 15. ad Diod. S. 2, 391. * Μαννώδβί, το, Heringa Obs Schaef. Mss. t ΜΑΝΝΑ, θυσία, σπονδή. Suid. Vide supra Ma1/<4a. ΜΑΝΝΟΣ, ου, 0 s. Μάνοί, dicitur esse Genus ornamenti collaris. Sane J. Poll. 5, 16', [s. 99.] recensens nomina mundi muliebris, cum in περιτραχηλίων s. περιδεραίων genere num'erasset ορμούι, στρεπτόύι, necnon καθήματα, et καθετήρα!, subjungit, tale quid et μάνον s. μόνον nominatum fuisse, maxime a Doriansibus. Quo in loco sunt qui pro μάνον reponant μάννον, et μάνον pro μόνον, derivataque haec exrstiment a Lat. Manus: ut μάννοι, s. μάνοι, proprie sint Manuum et brachiorum oruamenta, quae Lat. IJnachialia et Armillae dicuntur, Gr. νεριβραχιάνια itidem et περικάρπια. Attamen J. Poll. ibid., τά περι βραχιόνια, s.βραχιόνια, manifeste ab illis distinguit. Sed rursum illa sententia Polybii auctoritate roborari potest, qui et collaria et braohialia oruamenta NOMI- NAT Μανιάκα!, voce ex hoc μόνοι, vel saltern Lat. 3 I

58 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN Manus, derivata. Is enim μανιάκας esse dicit χρυσοΰν φέλλων, ο φορονσι περί τάς χείρας καί τράχηλο ν οί Γαλάται. Et rursum 2. ϋρνσοίς μανιάκαις και περιχείροις ήσαν κατακεκοσμημένοι: quae Liv. Torques vocat: Virg, Aurum cui lactea colla innectuntur. Apud Plut. quoque Cimone legimus, Ψέλλια χρνσά καί μανιάκας: sed signif. ambigua. Verum a Mai νος est et D E M I N. Μαννάκιον, [τό.] Eo utitur Schol. Theocr. Nam 11,41. annotat quosdam μαννοφόρως scribere pro άμνοφόρως, ubi poeta canit, τρέφω δέ τοι ένδεκα νεβρώς Πα<7α5 άμνοφόρως : μάννον vero esse τόν περιτραχήλιον κόσμον, 70 λεγόμενον μαννάκιον. Ad Mawos vero ut redeam, ap. Suid. est etiam Nom. propr.: forsitan qui Lat. Magnus. H.Steph. fvide supra Μανιάκης. "Polyb. 2, Plut. Pol. Praec H. Schueider. Lex. Fallitur Steph. scribens, Ά μάννος est demiu. μαννάκιον.' Imo μαννάκιον, quod a μάννος formari non potest, si recte se habet vulg. lectio in Theocr. Schol. 1. c., descendit a Μάννα!, (cujus vocabuli exemplum nullibi extare arbitramur,) ut μειράκιον a μείραζ, μνάκιον in Glossis a μΰαζ. Sed Sturzii sententia amplectenda est, et pro μαννάκιον reponendum videtur *μανιακών, quod formatur a Μανίαξ." Edd.". os,t110n1 < «Ma M.916."Schaef.Mss. f MANNY, πικρόν. Άθαμανες. Hes. An μικρόν; Guyet. Scr. μάνυ. Pergerus. ΜΑΝΣΟΥΡ. κύων. Hes. Vulgo deduciturab Hebr. Cane, Manizer: [vide Μαμζήρ:] et exp. de ממזר h. e. Impudico. Vide tamen num forte potius illud Μανσονρ s. ΜavSovp (ut literarum ordo jubet) sit pro Μαζονρ, unde Μαίουρώθ Job. 38, 32. ubi Chrysost. inter alia notat : "Αλλοι δέ φασι Μ αζουρώθ Έ- βραίκήν μέν είναι τήν λέξιν, σημαίνειν δέ τόν άστρφον Κύνα. Eo certe potuit respicere Hes., ap. quem plura Canis coelestis nomina. Alberti. f MANTEIAH s. Μαντήλη. Lat. Mantile. J. Poll. 7, 74. Vide ΜανδίλιOV. ' Μαντήλη, Ε. Η. Barker. ad Etym. M " Edd. f Μ AHIAAA. Lat. Maxilla. Vox, qua utitur Zonar. V. Κ,όσσος. t ΜΑΡΑΝΑΘΑ. ό κύριος ήλθεν ή ειδον τόν κνρων. מי נא Chald. Hes. Legitur semel 1 Corinth. 16, 22. venit. Marana atah : Dominus noster אתה ΜΑΡΑΞΟΣ. [Mapajas Albert!.] Mensis ille, qui et Άπέλλαίos dicitur. Hes. H. Steph. f Respondet A- pellaeus parti mensis Octobris, quando Sol in Scorpio, ut ex Ephemeride Usseriana liquet. Unde cogitandum relinquo, num in v. μαράζας lateat nomen Menais Hebr. מרחשון Marcbesvan, qui pariter in partem Octobris nostri incidit. Alberti. + Μ Α Ρ Ε Ι. μέτρον, παρά IIOJTIKOIS, δύο υδριών η δε νδρια παρ' αύτοίς δέκα ζεστών. Etym. Cod. Havn a Blochio ad Etym. M. v. Mams citatum. MAPIKAN Hes. esse dicit Cinaedum, a puero quodam barbarico. H. Steph. f Marica nihil aliud quam Pers. ^Sj^c [Maronikijon:] Homunculus, άνδράρων, Cina;dus, Catamitus. Bernard. " Mapi/cas, Brunck. Aristoph. 3, 202. Callim. l, 470." Sch^f. Mss. t ΜΑΡΙΜΩΘ. Ezech. 47, 19 legitur ap. LXX. Ed. Bos. ubi Complut. verius Μαριβώθ, pro Hebr. Meriboth : Altercationes. Vide Μαρ!όθ מריבות MAPIN Hes. a Cretensibus vocari tradit τήν συν Suem. Η. Steph. f Idem et Άμαράσσαι αί συς exhibet. Alio pertinet quod Philo in Flacc. p D. refert Μάριν τόν κνρων όνομάζεσθαι παρά Συροΐς. ΑΙberti. Syr. jj^o More : Dominus. f ΜΑΡΙΟΘ. άντιλογία. Hes. Depravatum e Map«- βώθ, quod est Hebr. מי יבה Meribkh : Lis, Contentio, et quod LXX. Prov. 17, 11. et alibi reddunt άντίλογία. Biel. + ΜΑΡΚΑ. Equus, lingua Celtarum. Paus Jablonski. de L. Lyc. p, cxlviii. t MAPNAN. ras παρθένους καλοΰσι Κρήτες. Steph. Β. v. Γάέα. Errasse Stephanum, qui hinc Mapvav, Jovis ap. Gazaeos nomen deducit, docet Bochart Canaan 2, 12. quod potius e Syr. מינש Mamas : Dominus hominum, derivatur. "Steph. B. 194 " Wakef Mas. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. + ΜΑΡΤΙΟΣ. Martius mensis. Etym. G. " Plut, Numa Dionys. Η. 1, 124." Edd f ΜΑΡΤΙΣ. Virgo, ap. Cretenses, unde Diana Bpiτόμαρτις V i r g o dulcis,appellabatur. Meurs. Creta 4,3. + Μ ΑΡΥΠΤΟΝ. Placentae genus ap. Chrysippum Tvaneum, Athen. 647 '+ ΜΑΣΑΡΙΣ. Bacchus, ap. Cares. Steph. B. v. Μάσταυρα. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxliv. משק Hebr. f ΜΑΣΕΧ vel ut alii * Μησέκ, ipsa v. Mesek : Possessio, vel ut alii Discursatio. Genes. 15, 2. Grace tanquam Nom. propr. hie ponitur Maseeh, M6sck. f ΜΑΣΜΑΡΩΘ-Vox Hebr. מזמרות Mesammenitb: Emuncloria. Apud LXX. Jerem. 52, 18. f ΜΑΣΦΑΑ ponitur Levit. 13, 6. a Theodotione pro Hebr. מספחת Mispachath : Eruptio, Abscessus. f ΜΑΣΩΒ. το θνσιαστήριον. Zonar. Phavor. Puto ortum ex Hebr. מזבח Misbeach : Altare. Tittmann. f Μ ATA. Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski de L. Lyc. p. ciii. f MATEPIA. Lat. Materia, qua usus estclirysippus Tyaneus ap. Athen f ΜΑΤΡΙΚΕΣ. αντίγραψα! ή άπογραφαί. Ε Cod. Havn Blochius affert ad Etym. M. v. Mams. Videtur e Lat. Matrix, Matricula. t MAXEBAP. Vox Hebr. מכבר MacbSr: Stragulum, ap. LXX. Ed. Bos. 2 Reg. 8, 15. servata. Ed. Complut. exhibet pro ea στρώμα. ΜΑΧΑ01ΩΝ. Hes. κρομμύων Caeparum. At Maχλοίονας ab jethiopibus vocari TOVS αυτομόλους' Transfugas, Hes. auctor est. H. Steph. f iegyptios puta, qui in iethiopiam fugerant, Herod. 2, 30. quasi Caparum edaces vocabant. Bouhier. f ΜΑΨΑΡ. όχνρωμα. Zonar. Sine dubio est pro μάβζαρ, vel potius μίβζαρ, ex Hebr. מבצר [Mibzar] quae vox όχΰρωμα denotat. Tittmann. f ΜΑΩΣΕΙΜ. Vox Hebr. מעזים Maussim: Munimenta. Dan. 11, 38. a,theodotione servata; ubi Deus fortis Dextrum aliquem designat. ΜΕΓΑΛΟΒΥΖΟΙ vocati fuerunt Ephesii lempli sacerdotes eunucbi, ut est ap. Strab. 14. [p. 641.] H. Steph. t Hes. Μεγάβνζοι' οί τήs 'Αρτέμιδος iepe'ti, καί οί στρατηγοί τοΐ! ΥΙερσών βα σιλέως. " Μεγαλύβν- <20s, ad Lucian. 1, Thorn. Μ * Meyd βνζος, Toup. Emend. 4, 449 Reisk. ad Plut. 6,215. ad Lucian. 1, 382. ad Herod. 342 Thorn. M ad Charit ad Diod. S. 1,460. Larcher. ad Xen. 2, 358. * Meya/31!5«os, Thorn. M ad Lucian. 1, 386." Schaef. Mss. + ΜΕΓΑΜΑΖΑ. f! έπϊ βασιλέα δέησις. Syri. Suid. + ΜΕΓΑΡΑ, ras κατωγείονς οικήσεις καί βάραθρα. Hes. Confert Arab. Megar&th: Cavern, Bochart Canaan 1, 1. Propius videtur quod idem valet Hebr. מערה Megarah. f ΜΕΠΣΣΑ. [Leg. *Πσσ«. Salmas. Gronov.] Lapis, Carum lingua. Steph. Β. v. Μονόγισσα. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxliv. t ΜΕΔ1ΜΝΟΣ. Medimnus. V o c e m e Lat. Medium derivari piitat Etym. G. Vide M>w«s. f ΜΕΘΥΕΡ. Nomen Isidis ap. iegyptios. Plut. de Is Jablonski. Op. 1, 131. f ΜΕΙΣΙ. Serpens, iegyptiorum lingua. Horapoll. I, 59. sed intellige Serpentem symbolicum, quibieroglyphice Annum innuebat. Jablonski. Op. 1, 133 t MEAHTA. Crocodilion, quod figuram habet chamaeleontis nigri. Diosc. 3, 12. [In Append lego Dipsacum in.egypto a nonnullis μελητα vocari; non Crocodilion.] Jablonski. Op. 1, 136. t ΜΕΑΙΚΑΡΘΟΣ. ό καί Ηρακλή. Sanchoniatlio. Melec-karta: Rex urbis sc. Tyri. Bochart מלך קרתא Canaan 2, 2. ΜΕΛΙΛΩΤΟΝ. Athen. initio L. 3. [p. 73. a.] scribit: έκ των κιβωριων nasci et florem coronarium, pt quem iegyptii λωτον appellent, Naucratit vero λίλωτον, unde μελιλωτίνovs στεφάνους vocari admodum odoratos et in aestu maxime refrigerantes. H. Steph. v. Awro's.! מלכם Hebr. t MEAXOM. Idolum Ammonitarum. Milcom, qui alias מלך Molec vocatur. 1 Reg. 11,33.

59 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii LXX. Ed. Complut. Μελχόμ dedit, ubi Ed. Bos. r βασιλεϊ αϋτων, quod eaedern literae Hebr. Malc&m pronuntiatae signif. Vide Μολόχ. t ΜΕΜΒΡΑΝΑ. Lat. Membrana, semel tantum legitur in Ν. T. 2 Tim. 4, 13. Vide Βεμβράνα. Edd. Μέμβραζ, Trail. 12. p. 240." י-' ΜΕΝΑΗΣ. [Μενδοι Etym. G.] iegyptiorum lingua Hircus s. Caper dicitur, et capripes deus Pan, quorum utrumque sancte colebant Panopoli. Inde Mevδήσιον ίλαιον s. μύρον, Mendesium oleum s. unguenturn dicitur, quod in ea urbe fieri consuevit. Vide Diosc. I, 73. [72.] et P. /Egin. 7, 18. Vide et Thes. 2, 835..Egyptium quoque vocari tradunt. H. Steph. no- Jablonski. Op. 1, 138. non Naturalem hircum ן- mine Μένδη$ signif. contendit, sed symbolicum, quatenus hieroglyphice Panem designat. Cf. Herod. 2, 46. " Hircus, Nonn. ad Greg. Naz Mevδήσιοι θεοί, Greg. Naz. in Jul. 104." Edd. " Memoratur etiam Μενδήσιο$ sc. τάριχοι, Salsamenti genus, Atben " Schweigh. Mss. " Μένδι/s, ad Xen. Eph Bergler. ad Alciphr Thom. M ad Diod. S. 2, 35. Μενδήσιοι, Bergler. ad Alciphr. I.e. * Μ*» δαϊο$, Toup. Opusc. 2, 298. Bergler. I. e. Athen. 1, 36'. 47. Jacobs. Anth. 11, 368." Schaef. Mss. - f ΜΕΝΕΦΩΘ. Crocodili nom. ap. iegyptios. Dorotheusin Vit. Prophet.p.448.Ed. Fabricii. In Epiphanii Opp. 2, 239 scribitur *Νε^ώθ. Jablonski. Op. 1,139 t ΜΕΝΟΥΘΙΣ. Numen aliquod iegyptium. Epiphan. adv. Haeres. L. 3. p. IO93. uxor Canobi. Nomen iegyptium Meinuti signif. Amantem Dei, aut Menuti: Deam maris. Jablonski. Op. 1, 140. > ΜΕΡΟΤΟΠΤΟΣ. (Mervopnos scribit Apuleius de Herbis c. 99 ) Serpyllum, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. ], 141. f ΜΕΡΣΕΩ. Ambrosia, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvii. t ΜΕΣΘΑΑΛ8.*Μισθάαλ legitur ap. LXX:2 Reg. 10, 22. pro Hebr. מלתחח Melthachah. Vestiarium. + ΜΕΣΙΑΣ. ό Χριστό!, παρά τό μέσο!. Etym. G. Vide Μεσσία?. ΜΕΣΠΑΗ Scythis dicitur ή σελήνη Luna. Hes. Η. Steph. t ΜΕΣΣΑΒ legitur pro Hebr. מצב Mazzab et Ed. Mazzabah : Statio militum, ap. LXX. מצבה Bos. 1 Sam. 14, ubi Ed. Complut. habet ΰπόστασιι. t ΜΕΣΣΑΕ legitur in Ed. Complut. ap. LXX. 2 Reg. 11, 6. pro Hebr. מסח Mass&h : Arcendi actus. Alii scribunt Μεσαέ vel Μεσσαί. משיח Hebr. t ΜΕΣΣΙΑΣ, Jo. 1, 42. 4, 25. est v. Maschiach : Unctus, Rex, 6 Χριστό!. Scribitur saepe nnico σ. ΜΕΣΩΡΙ. Mesori: Mensis nomen ap. iegyptios, cujns memlnerunt Synes. et Lucian. [in Philopatr. c. 22 ubi Μεσορί scriptum est.] Sunt qui existiment respondere Latinorum Sextili s. Augusto. H. Steph. 4 Μεσιίρ! scripsit Jablonski. Op. 1, 141. cf. p METAaA, a recentioribus Gr. dictum fuit Sericum, quod ltali Setani vernacula liugua appellant. Et nominatim ex Actuar. et Nicol. Myrepso afferuut μέταξαν ώμήν, Sericum crudum: h. e. Bombycum vellus nondum evolutum nec infectum. Legitur h. v. et in Pand. 39. tit. de Public, et Vectig. Ibi enim Martianus ait, Metaxa, vestis serica vel subserica, vela tincta. Sic Codic. 11. de Muricilegis, Lotas sericoblattse et metaxae hujusmodi species inferri praecipimug. Unde Metaxarii Cod. 8. de Pignor. et Hypoth. appellantur Serici negotiatores. Verum et μεταξωτόν communi lingua a Graecis vocari Sericum tradunt. H. Steph. " Μέταζα, cf. Schol. Aristoph. B. ap. Brunck. ad v Schol. Eur. Hec Or Μεταξωτοί, Pseudo-Herodiati. Partitt. 125." Boissonad. Mss. " * Μάταξα, ή, Mataxa lini, Lucill.; Mataxae cannarum, Viti'uv. 7, 3. η. * Μετάζιον, τό, exhibet Schneider. Lex. sed άμαρτΰρω!." Edd. "Meτάζιον, Heyn. Horn. 8, 512. Μ έταξα, Toup. Ep. de Syrac Brunck. Aristoph. 1, 178 ad Lucian. 1, 643." Schaef. Mss. " Suid. v. Ώνίου!. Μετάξη,' Schol. Eur. Or Suid. vv. It/pet, Σηρική." Wakef. Mss. t METAXABIM. Apud LXX. Ed. Bos. legitur 1 Chron. 21, 20. μεθ' άχαβίν Hebr. pro מתחבאים Mithhabbaim: Absconditi. t ΜΕΤΩΠΙΟΝ. Lignum, e quo generaturgalbanum, it. Unguentum, quod e galbano paratur in iegypto, Diosc. 1, 71 Hes. v. Νέτωπον. Cf. Η. Steph. Thes. T. 2. c Jablonski. Op. 1, 142. Sturz. p. clxxvi. Vide Νέτωπον. MEXEIP. Nomen mensis iegyptiaci in Epigr. In quodam meo Lex. vet. γράφεται etiam Βεχείρ, diciturque esse Februarius Romanorum. H. Steph. t Jablonski. Op. 1, 143. Vide Περ/7-tos. t ΜΕΧΩΝΩΘ posuerunt LXX. 1 Reg. 7, 27 et 2 Reg. 16, 17 pro Hebr. ממנות Mechonotb: Bases. f ΜΗΔΙΝΕΥΣ- Μηδεύί, παρά μέν Δωριεϋσι. [Hoc nomen Musurus e conjectura finxit, cum Ms. liber post M^Seus offerret παραμηδοτιούν. Vide Schow. Sequentia due verba, tanquam intrusa uncis inclusit י! Λ,υδοι Alberti.] (Μ^δοποδν, μηδαπλώε.) παρά δέ Zeus, ζενσis. Hes. t ΜΗΘΙΔΗ. φυτόν νπεραΐρον πάσηs έλαια! μέγεθοι. Plut. de Is. 359 Nomen alibi non obvium. Jablouski. Op. 1, 144. t ΜΗΜΡΟΤΜΟΣ. Vide Σαμημρούμοε. t ΜΗΝ s. Mi/s Phrygum deus. Is. Voss. ad Hes. V. Ναι μήν. ΜΙΘΡΑΣ, s. Μίθρηι, ap. Persas dicitur ό ήλιος- Sol, quem summi dei loco habebant et venerabantur. Ejus Sacra dicebantur Μιθριακά, quibus non nisi per gradus quosdam poenarum initiatos ferunt, ut osteuderent sese veluti άπαθεί! et indolentes, H. Steph. Plut. de Is. Μίθρην Πέρσα! τον μεσίτην 1 όνομάζουσι. Burton rp. 85. Persis hodie י^ Mlhr. v. Hammer. " Toup. Emendd. 2, 126. Origen Greg. Naz. in Jul " Edd. "Ad Charit Zeun. ad Xen. Κ. Π Μιθριακά, * Μιθραϊκά, Toup. Opusc. 1, 393.; Emend. 1, 111. * Μίθρεϊΰν, Fabric. B. G. 1, 326." Schaef. Mss. t MIKIEI. Anagallis, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 145. t ΜΙΛΛΙΑΡΗΣΙΟΝ. Etym. G. v. Άργύρε,ο! hie habet : * Αίχρυσον δέ έκάλουν οί παλαιοί το ήμισυ τοϋ άργυρίου' τοϋτο έστιν, ο οί 'Ρωμαίοι μίλλιαρήσιον καλοϋσι, όπερ έρμηνεΰουσι στρατιωτικόν δόμα. Cum his conferenda, quae idem habet v. Μίλιαρήσιον εν, δηνάρια δυο, στρατιωτικόν δωρον μίλιν γάρ ή στράτεία. Zonaras Μίλιαρήσιον posuit absque interpr. A.d -eam vocem vero attulit Tittmann. e Gloss. Basilic, μίλιαρίσιον' στρατιωτικόν δωρον, τό χιλιοστόν τή! τοϋ χρυσοϋ λίτρα!. Ex his nominis ratio intelligitur. Cf. DuCangev.. Μιλίαρισιοι " Μιλιαρίσιον, μίλιν, quod in Cod. Havn repertum affert Bloch. ad Etym. Μ. v. Μήτρα." Edd. MIAION Hes. esse dicit Arborem similem abieti, qua adolescentes coronari solerent έν rati πο/ίπαΐι. Item Mensuram s. Spatium viae continens septem stadia. Alii vero octo ei stadia tribuunt: quemadmodum Suid. quoque scribit decent milia conficere stadia octoginta. Vocant idipsum etiam Μιλιάρων, Miliarium s. Miliare: a mille passibus. Necnon Lapidem : quod lapidibus miliaria essent distincta. H. Steph. f Hinc Μιλιάω, Columnis militaribus distinguo, Polyb. 34, 11, 8. * Μιλιάω μετρώ, Zonar. Cf. Sturz. p. cxlii. "Μιλιάομαι,Strabo 437. Μιλιοκ, 437,496. Plut. C. Graccho 4, 389. * ΜΛιάριον, το, Seneca Quaest. Nat. Pallad. R. R. 5, 8, 7 cf. 1, 40, 2. S, 45. n. Nicarch, 34. Gl. Miliarium, Autemps'a. * Μιλιπίω : unde * Μιλιάσμόs, 0, Strabo 6., p. 408." Edd. " Μίλιον, ad Dionys! H. 1; 413. B^st Lettre 11-, Antb. ad Lucian. 1, 500. Μιλιάριον, Jacobs Vas, forma miliar! simile, ad Luciati. 2, 333., ω Μ1λ$5 Casaub. ad Strab! 496." Scb«f. Mss.! MINAP Hesychio χορδή Chorda.. H. Steph. t Inter Laconica hoc refprt ivleurs. Misc. Lacon. 3, 8'.' MtVap est Cborda aciitum'sonum reddens, μιννρίζούσα. Is. Voss. t ΜΙΝΑΑΛΟΕΣΣΑΣ. άριθμοί' Kai ή περί τά οίράνια σύντάζιs. Βαβυλώνιοι. Hes. Locus corruptus. Exci4isse videtur interpretatio, et caput novi articuli. [Vide

60 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN an possit e Chald. mttf מרה Middah scbavah: Mensura jequalis, vox aliquam lucem accipere?] י MIPMA Hes. dici scribit έπϊ row κακοπινουι, και ρνπαρου, και πονηροϋ De sordido et improbo. Η. Steph. >f Anonymus in Cod. Burm. ascripserat Hebr. v, מרמה [Mirm&h] quae Fraudem et Dolum malum signif. Alberti. t ΜΙΣΣΥΝΗ. f! οξύ τη!, παρα, ΧαΧδαιο Hes. Leg. Μιστύνη s. Μισιίν^. Is. Voss. An a שנן [Schanin:] Acuere unde Tela שנונים [Schenunim:] Acuta. Alberti. ΜΙΣΥ. Misy. Vox Cyrenaica, forte origine Mgyptia. Spicileg. p. cccxxvii. "Casaub.ad Athen. 127 " Schaef. Mss. f ΜΙΣΩΡ. εΰλυτοι, Nomen ejus, qui invenit salis usum. Sanchoniatho. Syris משרא Mesoro est Solutus. Bochart Canaan 2, 2. t ΜΙΤΑΤΩΡΙΟΝ posuit Zonar., omissa interpr, Videtur esse e Lat. Melatorius. t MITPA. κεφαλήs διάδημα βαρβαρικόν. Hes. V. Μήτρα. Mitras gestare dicuntur Cissii, Herod. 7, 62. Lydi, Pind,N. 8, 25. Phryges etc. Persis Mlrpa est 'Αφροδίτη. Herod. 1, 131. מנה Hebr. Mina, Libra. Ab Mva t MNAA, contr. Maneh, s. Syr. fiic [Manjo,] quod nomen in omni fere Oriente usitatum est. Nam et Arabes et Persae hoc habent eodem signif. Schleusner. Lex, Ν. T. Sic et Etym. G. Mvas* άντϊ του μανή rrj γάρ ΊΙβραίδι ό αργυρού! μανή [TOD] καλείται. ΜΝΑΣΙΟΝ, Hes. esse dicit μέτρον Tt διμέδιμνον, Mensuram quandam duorum incdimnorum capacem. "AtΜνασίον in iegypto dicitur Herbaceum quoddam, quod ut papyrus edule est, dulcissimum in cibo saporem oftereas. Tlieophr. H. P. 4, 9 H.Steph. " Vide p. ccxxxix. ubi deleri debet asteriscus ante Μνάσιον positus." Edd. f ΜΝΑΣΙΣ, κατά μέδιμνον οΐμαι δέ έκ 'Ρωμαϊκή! γλώσσή! παρήχθησαν' το γάρ μεδιουμ μέσον ερμηνεύεται έν αύττ! τή γλώσση' μνάσι! τοίνυν παρά Κύπριοι! μετρείται, καϊ παρ' άλλοι! έθνεσιν είσι δέ καϊ μόδιοι σίτου ϊ, ή κριθή!. Etyin. G. + ΜΝΕΥΙΣ. Bos jegyptiorum sacer, religiose Heliopoli cultus. Nomen Copt. Mnoein potesftetldi Consecratus Soli. Jablonski. Op. 1, 145. MNOIA. Hesychio ίκετεία. [Leg. οίκετεια Casaub. ad Athen. I. c. et sic quoque Ed. Alberti,] Athen, vero [263.] a Cretensibus μνοίαν vocari τήν κοινήν δουλείαν refert e Sosicratis Creticis. H. Stepli. " Jacobs. Anth. 6, 308. Brunck. ad Anacr. 139 * Mv0i0s, Bast Lettre 51." Schaef. Mss. ΜΝΩΑ. Hes. δουλεία Servitus, pro quo paulo ante μναία. Inde Μνωί'τα«, Servi. J. Poll. [3, 83.] scribit κλαρώτα! et μνωίτα! ap. Cretenses fuisse μεταξύ ελευθέρων καϊ δούλων, ut είλωτα? ap. Lacedaemonios, πενέστα! ap. Thessalos. H.Steph. f Mvwras vel Μ νώτα s Hermo in Creticis Gl. ait esse τού! ευγενείs (έγγενεί! scripsit Eust. 1024, 36. probante Meursio in Creta 3, 14.) ouciras. Athen, 267. " Athen. 276, Hybrias ap. Eund Δέσποτα! μνοία! κέκλημαι. Apud Strab. 12. p. 817 notante Schneider, Lex., falso legitur, Ή Μινώακαλουμένη σύνοδοι, pro * μνωία. Ruhnk. ad Tim. 214." Edd. "Μνώται, Jacobs. Anth. 6, 308. Μνωίτα t, Μ νώται, ad Timaei Lex. 213." Schaef. Mss. ΜΟΘΑΞ. Verna. Hesychio enim μόθακε! sunt 01 άν.ατρεφόμενοι τοΐ! υ'ιοίι δούλοι παίδει. Athen. [271.] μόθακαι ait Spartae fuisse liberos quidem, sed non Lacedaemonios : fuisse autem συντρόφου! Lacedaemoniorum, utpote qui cum civium filiis educari alique solerent, καϊ μετέχειν τή! παιδεία! πάση!. Infra Moθων. Η. Steph. \ Meurs. Misc. Lacon. 2,6. libertos eos fuisse putat. Schneider, vero in Lex. pueros iu urbibus Laconicis natos et Spartae educates. " Valck. Adoniaz. 280.; Diatr ad Corn. Nep Stav." Schaef. Mss. " ^EIian. V. H. 796." Wakef. Mss. t ΜΟΘΜΟΥΘΙΜ. Portulaca, ap. iegyptios, ex A- puleio. Diosc. App habet * Μοχμουθίμ. Jablonski. Op. 1, 146. ^ r t ΜΟΘΟΘ. Chelidonia major, ap. ^!gyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 146. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. ΜΟΘΩΝ, ωνοι, 0 i. q. Μόθαξ Verna. Etym. enini Lacedaemonios ita nominare scribit τόν α'ικαγενή λον, Servum domi natum et educatum, quem Atheni. enses οικότρφα appelleiit: ut et Hes. μόθωνα! a Lacedaemoniis vocari ait του! παρατρεφομίνου! παιδίσκονι, Pueros, qui prater liberos domesticos aluntur et edi*. cantur: Aristopb. vero Schol. et Suid. του! παρςπο μένουι τοΐ! ελεύθεροι!, Ingenuorum asseclas et pedis. sequos. Ab his μόθωνα! appellarunt του! εκτελεί! Kaj δουλοπρεπείι, και σπερμολόγου!, necnon του! φορτικού!, quod tales essent 01 μόθωνει, h. e. Homines viles e^ servili indole praeditos, Nugatores et garrulos, Mol$. slos. Aristoph. I. [641. ubi nunc μύθων pro μόθωηι editum est,] Βερέσχεθοί τε, και κόβαλοι, καί μόθωνα. Idem ill Pluto [י 279 ] Αιαρραγείη!, ω! μύθων et, κα\ φύσει κόβαλοι. Ubi Schol. quoqueμοθων exp. φλύαροι, φορτικό!: qui etiam addit, μόθωνα! dici rows Avor/rpiK και δουλοπρεπείι: nam Lacedaemone μόθωνα$ dictos fuisse rovs παρατρεφομένονι τοί! ελεύθεροι! ττάί&αι, Pueros, qui praeter ingenuos educabantur et alebantur. Eidem Schol. μάθων est etiam εϊδο! αισχρά! καί δουλοπρεπου! όρχήσεω!: itidemque Suidae, qui addit etiam καϊ φορτική!: quemadmodum J. Poll, quoqu^ 4, [101.] scribit μόθωνα fuisse φορτικό ν όρχημα <α) ναυτικόν. Ab Athen. [618.] μόθων numeratur inler τά τών αύλήσεων γένη. Porro a μόθων quod est φ\(!. αρο! καϊ φορτικό!, est SUBST, Μοθωνία, quod Hes, Etym. [Suid.] exp. αλαζονεία, Insolentia. Ετ M<h θωνικόι, [ή, ov,] quod itidem pro Insolens ac Superbus accipitur ap. Plut. Pericle [1, 154,] ubi.10 poeta dicit τήν του ΙΙερικλεοι/? ομιλίαν esse μοθωνικήν καi νπότυφον. Η. Steph. " I. q. δονλοπρεπη, φορτικήν, φλύαρον, άνόητον. Sic ap. Tacit, et alios Lat. scriptt., Verna procax, Vernilitas, Verniliter, Vernile dictum, Verniles blanditiae. Vide Schneider. Lex., «Μόθω Q. lear, ad Suid Eur. Bacch. IO49. μαινάδων μόθνκ jelian. 12, 43." Edd. " Μόθων, Brunck. Aristopb, 1,248.3, 26.; Kuster : ad Corn. Nep Stav. Koppiers, Obs. 87. Aet. Traj. 1, 240. Toup> Opusc, 2, 275. Musgr. Bacch. J058. * Μοθωνη, ad Paus. 287." Schaef. Mss. + ΜΟΚΡΩΝΑ. τόν όξύν. Έρυθραιοι. Hes, Quasi dicas Mucronem. Soping. + MOAOBOBAP. ό του Διό! άστήρ' παρά XaXWon. Hes. Leg. * Μολοχκόκα/3, q. d. מלך כיכב [Moloqcocab :] Rex Stella. Triller. Vide an Μολοβόβϊφ «!^)]מבב בעל. i.e corruptum sit e *Κοχοβύβαλ, baal:] Stella Baal s. Jovis. Alberti. t ΜΟΛΟΧ. s. Μολώχ Idolum Moabitarum, Levit. 18, 21. etc. Hebr. מלל Molec : Rex, 1 Reg. 11, 7 et מלכם Milcom 1 Reg. 11,5. t ΜΟΑΣΟΣ. ό δήμο! Αιολε'ιι. Hes. Verisimiliter Hes. voluit v. MoXffos significare Pagnm, qui fuerit ap. ieoles. Spon. " Μόλσον, Hes. vocari scribit σελίνου καυλόν vel * υποφνάδα." Η. Steph. ΜΟΝΑΠΟΣ a Pa20nibus dicitur ό βύνασσο!' Bo- nasus, ut tradit Aristot. H. A. 9, 45. H. Steph. t MONHTA. Moneta, Cognomen Junonis ap. Eonianos. Suid. + ΜΟΝΙΜΟΣ. 'Έρμη! ap. Syros Edessam h»bitantes. Julian. Or. de Sole. Bochart Canaan 2, 8. confert Phoenicium מנעם Minom ; Suavis sermone. t MONITAPIOI. 01 περϊ τό νόμισμα τεχνίται, Suid, Monetarii. Zonar,: Μονητάρΐβ! ό TQ κέρμα εργαϋίμενοι. ΜΟΝΟΣΙΡΟΙ 'όρνει!, Alexandria in iegypto sunt, e quibus galli pugnaces nascuntur, bis et ter ova foventes, ut est Geopon. 14. [T4. p. 995.] cap. rtpt κατοικίδιων ορνίθων. Sunt qui Indicas galliuas vulgo dictas interpr. H. Sleph. t MOPON λέγουσι Κύπριοι τό οξύ. Etym. Μ. Τ. Ύλακόμωροι. Hes. habet μωρόν οξύ. ΜΟΡΟΧΘΟΣ, ό- Morochthus, Lapis quidam gyptius. Η. Steph. t ΜΟΣΘΑΘ. Legitur ap. LXX. Ed. Bos. 2 Reg. 23, 13. ubi Cod. Alex, habet Μοσθό, Ed Complut. Μασχίθ. In textu Hebr. Mons oliveti vacatur vastationis, Har hammaschhith : Mons הר המשחית propter idololatriam, quae ibi exercebatur. t ΜΟΣΦΑΙΘΑΜ s. Μοσφαθαίμ. Legitur in Cod.

61 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. Alex. 7(31 δ. Jud. 5, 16. ubi Ed. Bos. habet τήε διγαμίαs, pro Hebr. משפתים Miechpethajim: Termini,. vel Canales secundum Michaelem, vel Chytropus. t MOYOab iegyptiis vocari Isidem tradit Plut. de. Is Soping. ad Hes. v. Μούρτιβοι. JLgyptiace Maut signif. Matrem. Jablonski. Op. 1, 150. f ΜΟΥΘ. 7ra«s Κρόνου άπό, Ρeas. Θάνατον δέ τοΰτον καϊ Πλούτωνα Φοίνικες όνομάζουσι. Sanchoniatho. Hebr. מות Mavet: Mors. ΜΟΥΚΗΡΟΒΑΣ Hesychio καρνοκατάκτηε. Pro quo ap. Athen. μουκηρόβατοε. Is enim 2. [53. sed μουκηρββάταν leg. esse docet Schweigh.] famphilus, inquit, ev Γλώσσα!» dicit μουκηρόβατον a Laconibus vocari τον καρνοκατάκτην, h. e. άμυγδαλοκατάκτην. Nam μονκήρουε a Laconibus nominari τα αμύγδαλα, ut sit Qui super nuces aut amygdalas gradieus, eas frangit: nisi de Instrumento etiam dicatur, quo super eas volutato confringantur. H. Steph. f Vide infra Μύκηροε. " Casaub. ad Athen. 107." Schaef. Mss. f MOYPKOP. μυχόε oi αυτοί. Hes. Leg. forsan * Μοϋκορ, vel potius * Μοΰχορ i. e. Μύχορ, Laconice pro μυχόε. Oi αύτοϊ, cum v. Dorica sit vel Laconica, vespicit gl. antecedentem, quae Laconibus vel Doribus tributa fuerit. Alberti. f MOYPTAP. πίχβε. Hes. I. e. Mortarium, quod et Pila Plinio dicitur. Soping. Leg. MoDrap Mitra. Is. Voss. Μοϋρταρ Pileus. Lacones. Casaub. ad A- then f ΜΟΥΡΤΙΒΟΙ. θνσίαι. Hes. Videtur leg. * Μοϋηρ βουβυσία. Μ pro Β saepe Spartan! utuntur. Is. Voss. t ΜΟΥΣΑ. Musa. Ex Hebr. מוסר Musar: Eruditio, derivandum putat Bochart Canaan 2, 8. ΜΟΥΣΤΟΝ recentiores Gr. a Lat. mutuatum usurparunt pro suo γχεΰκοε. Sic Athen. L. 14. [647. e Cbrysippo Tyaneo] Μουστάκια έξ β'ινομέχιτοε Mustaeea liba ex «enomelite. De mustaceis libis vide Caton. R. R. c, 128. [121.]H. Steph. " *, ττα Μοι/στό Brunck. Aristoph. 1, 286. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 422." Schaef. Mss. f MOXOI. εντοε. Πάώιοι. Hes. " Koen. ad Greg. 168." Schaef. Mss. f ΜΟΥΟΣ. κη\1ε, ή έκ τοϊε ψατίοιε. Κύπριοι. Hes. t MY. Duodecima alphabeti litera. Hebr. מם Mem. " Hipponax ap. Sext. Emp. adv. Gramm. 1, 13. p Ούδέ τ' ίίν μοι μ» λαλεϊν. Aristoph. Ι. 10. Θ. 238." Edd. f ΜΥΖΩ. Premo, Sugo. Hebr. מצה Mazah : Exprimere. Oger. " Vide Άμύζω." Edd. ΜΥΘΑ. Cypriis ψωκτ! Vox, Hes. H. Steph. ΜΥΚΗΡΟΣ. Hesychio άμυγδάχη Amygdala ; item κάρυον Nux, pro quo supra μούκηροι. Η. Steph. ^ Μνκήρου»' τά μαλακά (ita pro μεγάλα priorum Edd. scripsit Schweigh.) κάρυα Αάκωνες vocant, Τήνιοι δέ τά γλρκέα κάρυα. Seleucus in Γλώσσαι; ap. Athen. 52. Hinc ΜοιικηρόβαταΓ Nucifrangibulum, Pamphilus in Γλώσσα!» ap. Athen. 53. Vide Μονκηρόβαε. " Casaub. ad Athen. 106." Schaef. Mss. f ΜΥΛΑΣΑΣΘΑΙ το σωμα, r! rt)v κεφαλήν σμήξασθαι. Κύπριοι. Hes. t MYAHTAN. τήν Ονρανίαν. Άσσύριοι. Hes. He-. d J0 1, 131. Aasjfrios Μυλιτταν τήν'αφροδίτην vocare scribit. Lucina, ab Hebr. מולדת Moledeth vel Vitringa. Moladtfaa: Genetrix. מולדתא ΜΥΡΚΟΣ. Synacusiis ό καθόλου μή δυνάμενο* λα- άφωνοι' * keu Qui prorsus loqui oao potest, evveot, Mutus. Hes. H. Steph. + MYPON. Α [מור] Mer, quad Hebr. Myrrham signif., fecerunt μύρο!/, conjmune nomen omnium ejus generis, quemadmodum Myrrham lata notione po suuse pro Quolibet aromate videntur. Casaub. ad Alhen.449 [Scrupulutu tamen m<jvet, quod ab eodem v. Hebr. Mor, duo diversa nogiina, μύρον et μύρρα formasse Gr. dicuntur.] Cf, Spicileg. p. cccliv. ubi Derivata et Composita citantur, et p. ccclxxiv. " E. H. Barker, in Classical Journal 31, Schol. Ven. II. p. 437 a. fine." Edd. " Μύρον, Valck. Phceu. p. 170.; Callim Toup. Opu&c. 2, 35. ad Lueian. 1, 282. ad Cbatit Luzac. Praef. 19. Fischer. Anaer. 22. Jacobs. Anth. 6, '8 adesp Epigr , , , Heyn. Horn. 6, 557 8, 393. Locus, ubi μ. venit, cccclxxiii Bentl. Ep. ad Τ. H ad Moer Brunch. Aristoph. 1, 40.; Kuster Inter μ. et έλαιον.ין p quid intersit, Brunck. Fr. Soph. p Wakef. S. C. 5, 57. De quant., Schneider. ad Xen. K. A. 219 Boissonad. Philostr Μ.Σύptov, Valck. Adopiaz. p. 396, * Μνροβόστρνχοε, *Μυρόβοτρνε, Bibl. Crit. 1,2. p. 31. Jacobs. Anth. 6,116. * Μυροβαφήε, ad Clem. Alex * Μυροβρεχήε, Sueton. Aug. Cap. 86. * Μνρόλωτο», ad Lucian. 1, 664. Μυράπνου», Jacobs, ad Meleagr ; Anth. 6, 76. 9, ; Animadv. 3!4. ^υρίπνοος, Toup. Emend. 1, 306. Jacobs. Anth. 9, , 234. Μυροπωλέω, Aristoph. Fr Valck. Callim Μυροπωλι», Asclepiad. 27 Aristoph. Fr 283. Mvpor 7r0)\e70v,Toup. Opusc. 2, 213. Μι/ροττώλιον, ad Charit ad Lucian. 1, 507. * Μνρόρραντοε, Jacobs. Anth. 6, 82. * Μυροσταγή!, Jacobs. Animadv * Mi/- ρόχριστos, ad Cycl. $00. * Μνρόχροοε, Huschk. Anal. 149 Jaeabs. Anth. 8, 244. Μυραλοιφέω, Wessel. Herod Jacobs. Animadv * Μυ/>εψό», Toup. Addend, in Theocr. 3,91. Μνρεψικός, Valck. Callim Ammon. 104.; Valck. Animadv. 83. Μυρηρόε, Athen. 1, 28. Aristoph. Fr. 239 Μυρίδιον, Aristoph. Fr Μυρίζω, Ruhnk. ad Longin ad Lupian, 1, 418. Wakef. S. C. 4, 43. Brunck. Aristoph. 2, 60. Jacobs. Anth. 11, 325, Μνρόω, Athen. 1, 16. Brunck. Aristoph, 2, 60. *Μυρώδτ/«, ad Lucian. 2, 333. *Mvρωνητήε, Thom. M * Μυρώ, Jacobs. Anth. 10, 326. * Μυρευ», Philoxen. Epigr. et Jacobs. * A- μύριστοε, ή,) Jacobs. Anih. 8, 305." Schaef. Mss. " ΜκρβσΓαγήϊ,, Suid. v. 'AjfJpas. * Μυράλ«- - Μ πτρον, Etym. Μ. Μ«ρα\οι$έω, Synes, 83. * ραλειφία, Achill. Tat Μερίζομαι, med., Artem. 64." Wakef. Mss. " * Μυράκαν0ο», App. Diosc de eryngio, Oi δέ μυράκανθον. Μυραππίδιου, Classical Journal 31, 113. De v. *Μυρεφία, ή, quod in Lexx. affertur άμαρτύρωε, nobis liceat dubitare; respici enim videtur ad Symmach. Es. 57, 9. ubi tamen est μυρέφια, a ^ιυρέφιον. Μυριδιον, Aristoph. A Φιλεΐ!; τί ονν ov κατεκλίνηε, ώ Μυρρίνιον. ' Hie quinta sede antibacchium habemus. Deinde a * Μυρρίνη deducitur * Μυρρινίδιον v Tu repone μυρίδιον, alludens ad amicae nomen Μνρρίνη earn vocat μόρον, Unguentum suum, ύποκοριστικωε μυρίδιον. Sic ap. Bion. 1, 78. ro σον μίιρον ώλετ' "Aba/vis. Μυριδιον est demin. a μύρον, licet Jung, ad J. Poll. 10, 118. μνρίδιον prq μύρον sine imminutione significationis acci. piat Dorv. ad Char. 344=239. "Ω * Μύ^ων, sic optime Regii. Vulgo jugulato metro, ώ * Mvppiviqv. Demin. Μύρριαν deductum a nom. primitive Μιίρρα, unde Μνρρίνη. Hoc certum, et longe praestat Orvillii commento μνρίδιον.' Brunck. At lectioni huic, ώ Μΰρptov, maxime obstare videtur, quod Cinesiam Atheniensem faciat alludentem ad v. μύρραν, i. q. αμύρναν, Myrrham, quam, testibus Gal. Lex. Hippocr. et Bekkeri Anti-Atticista, ieoles sibi peculiarem habqbant. Μνρμαν vero pro Myrto nemo ne fando quidem audivit. Μνρίνηε olvos, vide nos supra p. ccclvii. b. et η, 1.; ccclviii. a. b. ' Dubitatio ista orta est e librariis aut Epitoma; confectore, non ab Athen., qui scripserat, M*piv;/s δέ οίκο» κείται παρα ΤΙοσειδίππω, Αιψηρόι άτοπος ό μυρίν.ηε ό τίμιοε. Recte etiam j! Poll. μνρίνιis, 6, 17. Rem conficit Diphilus ap. Athen Xagtet jroxv μάλλον ή μυρίνην * προσεγχέαε.. 31 H. 12, Nihil expedit Perizon. ad ielian. V. Person. Advers. 45. Ed. Lips. Sed nondum nos Uostrae conjecturae poenjtuit. Cf. Orell. ad Chion. Epist. 6. p..? 80 qui in Indice p liabetj' MuppiVjjs, per errorem, ut videtur; et Classical Journal 31, ' Apollonius Μύρωσιν, sic enim emendavimus, in fyidice libii 28. cum pri!us legeretur, Myrsin : h. e. Partem iljam τήε κοσμητικής attigk, quae fucos et pigmenta docet. De coronis et unguentis, Περί Στεφάνων και ΉΙυρων, librum scripsit, unde * Μυρωνίδηε est appellatus, Athen. 691.' Harduin. in Ind. Auctt. a Plin. citatorum. Vide Schweigh" ad Athen. 1.. c Edd. Μυρωδέω, affertur pro Lugubre' cano, at Μυρωδιά pro Unguentorum odor : utrumque spue testimonio." H. Steph. " Hoc Schneiderus in Lex. s,uu ( n non recepit; ill1>d affert «χ Hes. Μυρωδεϊθρηνεί. At arborum ordo postulat Mvppiei, quod

62 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN Hes. alicubi sic corrupte scriptum repererat. In Cod. Ven. revera exhibetur ΜκραιδεΤ, i. e. μυρήδει. * Servata est antiqua archetypi scriptura, pro qua, eerie perniittente, reponendum Μυρ^'δει, uti et Is. Voss. divinavit.' Schow. Male ergo eund. Voss. castigavit Corai. ad Heliod. 2, 169 Σημείωσαι δέ καί τό Μύρεσθαι, παρ' ό ή συνήθεια έσχημάτισε σννθετον τό Μυρολογώ, τω ιδίως έπι τής επί τοις άποιχομένοις θρηνωδίας τετάχθαι, διαφέρον τοΰ Οίκτρολογώ και, Ελεεινολογώ 1 ή δέ σύνθεσις άνάλογός έστι τψ Μυρψδώ, όπερ άγνοήσας τών τις κριτικών (Is. Voss.) κακώς το παρ' Ήσυχίω Μνρωδεί είς τό Μυρ^δει μεταβάλλειν ώρμησεν.' Ceterum Μι/ρωδια, Odor, Du-Cangius affert e Niceta in Isaacia 1,9.:" Edd. " * Μνροβλύτης, *, α ρο/3λι Μ (ή,) Phile p Wernsd. * Μυροδό χ0ί, (ό, ή,) Euthym. Zigab. in Matth. Lectt. Mosq, 1, 10." Boissonad. Mss. "Glossae SS. Hes. 11. M p01rw\7)s, Hes. v., Ρωποπώλαι Gothofredi Auctt. L. L. 805., ρόπωλ Μ ponitur pro Porticus ap. Paus. 2, 446. * Μυρότριβες, * Μυρητρίβαι, Scaliger Con.j. iu Varr * Μυροφόρος, Phot. Bibl M pa- - Mi λοιφία, Const. Manass. Chron. p. 564." Edd. " ροβλΰτης, Nessel. Codd. Theol. p * Μυρύβρο- X0s, Pallad. de Brachm. 52. * Μυροδόχο*, Athan. 2, 387. * Μυρορόδον, Phot. Bibl. 92 * Μυροστάφυλον, Geopon. 4, 9 Bast. Ind. ad Scap. Oxon. " * Μύpos, Corai. ad Heliod * Μύρων, ωνος, ό, Propr. nom., Pseudo-Herodian. Partitt. 71." Edd. "Άμυρος, (ό, ή, Expers unguenti,) Sibyll. Orac Gall. (Τήν Λυκίης άμνρον, καί τήν μυρίπνουν ποτέ χέρσον.)" Kail. Mss. * Δεκάμυρον, Trail. 7 Ρ * Πεν7άμυρον, s. * Πενταμύριον, Unguentum, ibid, et 9 ρ 156. *Φιλόμυρος, iei. Η. Α. 16, 24, Μϋρον, vide supra p. cccliv. b. ccclvii. b. Sic a Casaub. et Jacobs. 11. ibi cc. scribitur. Scliaef. Mss. laudat Schneiderum ad Xenoph, K. A. 219 ; et Boissonadium in Philostr. 387, ubi et in textu et in Schol. legitur vitiosum illud μυρον. Et sic Pseudo-Herod. Partitt. 88. ap. Ε. H. Barker, in Classical Journal 31, 114. Arcad Τά εις ρον δισύλλαβα προσηγορικά παραληγόμενα τώ υ καί μή αρχόμενα άπό άμεταβόλου οξύνεται, σφυρόν, πυρυν, ξυρόν τό μέντοι μύρον βαρύνεται άπό άμεταβόλου άρχύμενον. ' In Epigr., docente Muratorio p inter alia nova, edocemur etiam * μύριον dici, et primam produci, quam adhuc corripuerant; licet nonnulli male μυρον scribant.' Dorv. ad Char. 352 Damnat quoque scripturam μυρον Schweigh. ad Athen ' Miratus sum,' inquit, f ra μύρα in Edd. atque etiam in Casaub. Anim. constanter penultima circumflexa scribi, cum poetae omnes pennltiinam in eo vocab. constanter corripiant. Ε Ms. A. de accentu nil annotatum ; sed in Ms. Ep. constanter μνρα et μύρον penacute, uti oportebat, scriptum video. Quo minus probabilis illorum ratio videtur, qui ro μυρον ab antiquo v. μύρομαι derivant, in quo syllaba μυ constanter producitur.' Schol. Ven. in II. p fin. * Άναμυρίζω, Semel in baptismo une turn denuo chrisinate inungo, Phot. Epist. p. 50. * Άναμιφισμόί, ό, Reunctio, 57 * Καταμυρί$ω, Unguentis perfundo, Cyrill. c. Jul. 338." Edd. t MTPPA, Myrrha s. Murrha, Hebr. מור Mor : Myrrha. Cf. Spicileg. p. cccli. " Verh. ad Anton. L Jacobs, ad Meleagr. 8. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 197." Schaef. Mss. "Bekkeri Anti-Atticista: Μύρραν τήν σμύρναν. Σαπφώ δευτέρω." Edd. + ΜΤΡΡΑΝΗΣ. Magistratus nomen ap. Persas. Procop. de Bell. Pers. L. l. Burton p. 85. Hodie Persis dicitur Mirmir^n. v. Hammer. ιits; ' ΜΤΡΤ1ΔΑΝΟΝ derivatur παρά τήν μύρτον. Diosc. 1, 157 [156.] dicit τό μυρτίδανον λεγόμενον esse επιφυσιν άνώμαλον, καί όχθώδη, καϊ όμόχρουν περί τό τής μυρσίνης πρέμνον, teste Gal. etiam Lex. Hippocr. Apud eund. tamen Gal. pro isto μυρτίδανον scriptum μυρτάς, ap. P. jegin. μυρτίς. Ille enim simpl. Medic. 8. Τήν τώ στελέχει καϊ τοις κλάδοις τής μυρρίνης έπϊφυσιν όχθώδη a nonuullis μνρτάδα nominari tradit. Hie vero, Ή δέ μυρτις, {, έν τψ στελέχει καί τοις κλά δο τής μυρρίνης όχθώδης έπίφυσις. Interpr. Oribasii Myrtidanum habet, Collect. Medic. 11.: in Euporistis ad Eunap. 2. Myrtada. Aetius silet. Verunta- SCRIPTT. GR. OBVIARUM. men μυρτίδανον non perperam esse scriptum, es i0 apparet, quod Gal. Lex H.ppocr annotet Diosc. quidem Anazarbeusem lib. 1. «ρ1 Ύλης, μυρτίδανον appellare έπίφυσιν άνώμαλον και οχθωύη περι ro φ! ) e μυρσίνης πρέμνον, alios vero complures 70 7r«r Hippocr. τον καρπόν εκ τον πεπέρεως, qui et ipse ab. aliis πέπερι nuncupetur. Verba Hippocr. sunt hie,! Πέρσα de Morb. Mul. 2. To Ίνδικόν, ο καλέουσιν 01 πέπερι' και εν τουτέψ ένι στρογγύλον, 'ο καλοΰσι μνρτί. δανον: ut sit Rotundum quippiam myrli forma in pipere s. Indico proveniens ; nam et simpl. στρογγί,. λον appellat eod. lib., ante locurn cit.: 'Ινδικού φαρ- ι μάκον τοΰ τών οφθαλμών, ό καλείται πέπερι, καϊ τοϋ στρόγγυλου, εκάστου τρία. Plin. vero longe aliter^ Jta enim is 14, 16. de vinis factitiis, Myrtilen Cato quemadmodum fieii docuerit, mox paulo indicabimus. Grseci et alio modo. Ramis teneris cum suis foliis in albo musto decoctis, tusis, libram in tribuj musti congiis defervere faciunt, donee duosupersint. Quod ita sylvestris myrti baccis confectum est, Mjrtidanum vocant. Itemque 23, cap. ult. Myrtidanum diximus quomodo fieret. Necnon 15, 2p. Succoruni natura praecipuam admirationem in myrto habet, quando ex una omnium olei vinique bina generafiunt: item myrtidanum, ut diximus: constanter myrtidanum accipiens pro Vino e sylvestris myrli baccis et musto albo. H. Steph. "Hippocr. 242, , 29. Schneider. Lex." Edd. f MVIUN. τήν όξύνην. Μ υ σοι. Hes. Leg. όξΰην,μί Strabo [L. 12. p qui Lydis hunc usum tribuit, ut et] Steph. [Β. v. Μυσία, ubi tainen όξύνη legitur.] Is. Voss. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlii. " Miaw, Mysi τήν άξίνην, Securim. Hes." H. Steph. f ΜΩΒΗΛ. παρ' Έβραίοις λέγεται μόδιος, έστι φ ξεστών. Etym. G. v. Μόδιος. Apud Epiphan. de Pond, 180. lego de mensura aliqua κ β ξεστών, ό καλείται παρ' Έ/3patots * μόδη, παρ' "Ελλησι δέ μόδια. Sed nec nomen μόδη nec μώβηλ in lingua Cod. Hebr. invenio. t ΜΩΗΔ. Legitur ap. LXX. Jerem. 26, 17. (Hebr. 46, 17.) pro Hebr. מועך M06d : Tempus. ΜΩΛΑΕ. Vini genus. Quidam esse dicunt το iv TOIS όρκίοις σπενδόμενον Quod in fcederibus libatur. Hes. H. Steph. + Hes. addit: Αυδυϊ, τον olvov. Jablonski. de L. Lyc. p. cxliii. t ΜΩΛΤΓΕΡ. τά άνοζα ξύλα. Hes. Vox Laconica:, Fep M<t»X1 pro μώλυες, ut videtur. Alberti. f ΜΩΜΑΡ, pro μώμος, proprie Macula; est enim, Hebr. M0m ;[מום] sed a corpore ad aniinumtranstulerunt Lacones. Casaub. ad Athen ΜΩΡΙΑΙ. ίπποι και βονε, υπό Άρκάδων. Hes. ι + ΜΩΡΙΕΙΣ. οί τών Ινδών βα σιλεis. Hes. Videtur id nomen pluribus Indiae regibus, in aliqua regione imperantibus, commune fuisse. Sic Maris ille, dfc quo Curtius 9, 8. Reland. Aliter Steph. B., qui ita vocatam gentem Indicam refert. Alberti. ΜΩΡΩΣΟΣ. ό τήν διάνοιαν παιτελώί ΐΓεττληγώί,. Hes. Η. Sleph. Thes. 2, Lat. Morosus. t ΜΩΣΗΛΕ. Deus marinus. Tzetz. Chil. 9 Hist Sed monstrosam esse h. v., compositam. <, Deus El:] אל] iegypt. μ!ύ- Aqua, et Hebr. ηλ י 1,152. Op. tendit Jablonski, יי»/«ΰδα7ώδον οί δέ Ιλύν t ΜΩΤ. rouro rives φασιν ξεως σήφιν. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2. con* fert Phcenicium 7 Mod : Materia, e qua omnia sunt facta. t ΜΩΫ. τό ϋδωρ. Hes. iegyptium nomen hoc esse tradit Clem. Alex. 251, Hinc d e d u c u n t nomen Mosis Mwutrijs. Conferunt Hebr. מי Mai: Aqua, Vide not. ad Hes. iegyptiacam v. Mws et Μωϋ Aquam esse do cet Jablonski. Op. l, 151. Sturz. p. clxxiv. t ΜΩΥΣ. }! γή. Λύδιοι. Hes. Ν. + NABA. ro πορθμεΐον, παρα 'Ρωμβίοις, Suid. An Lat. Naulum? t NABIN. Legitur ap. LXX. Ed. Aid. Ezech. 40, 12. pro Hebr. תאות Ta0t: Conclavia, ubi Ed. Bos. habet θεείμ. Qui illud posuit, videtur in Hebr. legisse Navim : Habitacula, et v. fhebr. Griecis literis 1 נוים. expressisse

63 + NABAA s. Νά/3λον Instrumentum musicum. Vide H. Steph. Thes. 2, Phcenicum inventum, Athen Instrumentum musicum Cappadocum illud dicit Clem. Alex. Strom. L. 1. p [363 ] Jablonski. de L. Lyc. p. cliii. Conf. Hebr. נבל Nebel: Nablium. Chald. נבלא Nabla. t ΝΑΓΕΒ. Vox Hebr. נגב Negeb : Plaga meridionalis, qua utuntur LXX. Jerem. 39, , 13. (in Hebr. textu 32, , 13.) T ΝΑΖΑΡΑ10Σ, NaiJijpaios, Naitpaiot, Ναδέρ S. Ναδφ. Vox varie scribitur ap. LXX. posita pro Hebr. נזיר Nasir: Sacratus Deo. Apud Hes. scriptum est Naftpeos. Zonar.: Ναδιραϊος μονάχος, Αγιασμένος καί άφιερωμένος τω θεω, Ναζωράίος' άγιος Ερμηνεύεται, ή κατά τινας άνθος. -f ΝΑΙΡΟΝ, Naerum, vide Spicileg. p. cccxxxiii. f NANTI. Papaver erraticum, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvii. t ΝΑΠΥ. σίνηπι. Vide Spicileg. p. cccxlv. " Phrynich. Eel Thom. M Kuster. Aristoph Athen. 28. Moer et n." Schaef. Mss. " Alciphro 292. Clem. Alex. 155." Wakef. Mss. t NAP. Iris Illyrica, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 159 f NAP AT. Β οΰφθαλμος, ap. Afros. App. Diosc Flos, qui et Βάλσαμένη [quod vide supra] audiebat, a colore igneo. Arab. ^LJ Nar, Syr. J.QJ Nur: Ignis. Bochart Canaan 2, 15. ΝΑΡΑΟΣ, ή Nardus, Frutex duorum generum, Indicus et Syriacus. Est et alia νάρδος, όζανϊτις vocata quod virulentum exspiret odorem. Dicitur alia * Σαμφαριτική, a regione in qua oritur, pumilo frutice, grand! spica, odore hirciuo : quod aliqui φευδόναρδον esse suspicati sunt. Est ap. antiques celeberrima et Κελτική νάρδος, sic dicta quod iu Liguriae alpibus nascatur. Est et Nardus montana, quae ab aliquibus θυλακΐτις, a Gal. * πηρίτις etiam nominatur. Denique νάρδος άγρια a quibusdam dicitur ro άσαρον, ut est ap. Diosc. Haec inter alia Gorr. Inde COMP. Ναρέά [,!ז], σταχυς Spica nardi: ut ap. Gal. ad Glauc. Μύρα τά διά ναρδοστάχυος γενόμενα, Unguenta, quae Hunt e spica nardi, quae et νάρδου στάχυς solute nominatur. Deriv. inde ET NdpStvos, [1j, ov,] Nardinus, Ε nardo confect us. Athen. [439 ] "Ηλει^ε κιναμωμίνω καϊ vapδίνω έλαίω. Ετ Ναρδίτης οίνος, Vinum nardi odore conditum, Vinum nardi odorem resipiens. Apud Diosc. 5, 67 est οίνος διά Συριακής νάρδου καί Κελτικής et C. seq. οϊνος δι' άγριας νάρδου. Plin. [13, 1. 21, 3. 15, 15.] praeter Nardinum unguentum commemorat etiam Nardinas coronas valde laudatas: necnon Nardina pira. Fem. Ναρδίτις vocari solet Nardus montana, multo inferior Cretica, Celtica, et Indica. Praeterea a νάρδος est VERB. Ναρδίζω, Nardo iimilis sum, Nardum imitor s. refero, velut odore aut alia similitudine. H.Steph. f Babylonicum Nardum inter uuguenta affert J. Poll. 6, 104. itemque iegyptium nigrum. Hebr. נרד Nerd non legitur nisi Cant. 1, 12. et 4, "Toup. Emend. 2, 75. Schneider. Lex. Vide Φ05. Gl. Νάρδο«Hoc Siler. * Napίολι7τεΐϊ πλοκάμους, Myrin. 4. * Ναρδοψόρος, Diosc. 2, 10. Νάρδινον κολλούριον, Trail. 2. p. 47 μύρον, 1. p. 9 " Edd. " Ναρδεργάτης, (ό,) Psell. in Cantic. Cant. 1, 12. Ναρδόσταχι/ϊ, G. Lecapen. in Matth. Lectt. Mosq. 51." Boissouad. Mss. " NapSot, Jacobs. Anth. 9, ; ad Meleagr. 12. Toup. Opusc. 2, Ναρδολιπής, Toup. Opusc. 1, Valck. Callim. 232.; ad Theocr. Adoniaz. p Jacobs. Anth. 8, 281." Schaef. Mss. " Ναρδόσταχυς, Schol. Nicand. Θ. 605." Wakef. Mss. t ΝΑΡΚΑΦΘΟΝ. Cf. Spicileg. p. cccxxxiii. f ΝΑΣΙΒΙΣ, secundum Philonem in Φοινικικοίc sonat Columnas. Secundum Uranium, Νέσιβις λίθοι συγκείμενοι, συμφορητοϊ, lingua Phoenicia. Steph. Β. τ. Nt<7ιβις. Syris נציבי! Nesibin signif. et Columbas [Columnas voluisse videtur] et Acervum s. Tumulum. Bochart Canaan 2, 12. f NAYMA. πόα τα,παρα ΤΙέρσαις, ijv τίνες πολύγονον. Hes. ΝΑΦΘΑ, /, Naphtha, Diosc. 1, 102. [101.] est TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii Βαβυλωνίου ασφάλτου περιήθημα, τω χρώματι λευκόν' δύναμιν έχον άρπακτικήν 7τυρό!, ώστε και έκ διαστήματαt άρπάϋειν τοϋτο. Sic Plin. 2,105. locutus de maltha, s. flagranti limo, Similis est naturae naphtha : ita appellatur circa Babyloniam et in Austagenis Parthiae profluens bituminis liquid! modo. Huic magna cognatio ignium, transiliuntque protinus in earn undecunque visam. Ita ferunt a Medea pellicem crematam, postquam sacrificatura ad aras accesserat, corona igne rapta. Et Plut. Alex. [p. 84. Reisk.] scribit, Alexandrum, cum Babyloniam obiret, cum admiratione spectasse, Τό τε χάσμα τοϋ πυρός έν 'Έ,κβατάνοΐί, ώσπερ έκ πηγής συνέχως αναφερομένου, και τό ρεϋμα τοϋ νάφθα λιμνάζοντας διά πλήθος: ubi praeter alia et ipse addit, ferri hoc esse τό τής Μήδειας φάρμακον, ψ τόν τραγωδούμενον στέφανον καί τόν πέπλον έχρισεν. Vide et Strab. 16. [ ],. p sed nunc legitur Εϋφράτου pro νάφθα." Boissonad. Mss.] ubi itidem dicit ή τοϋ νάφθα πηγή, ut Plut. To ρεύμα τοϋ νάφθα. Suid. τριγρνές esse dicit: dici enim ή νάφθα, ο νάφθας, et τό νάφθα: esse autem Medicum v., a Graecis vocari Μηδείαs έλαιον. Hes. exp. θεάφιον, θείον, Sulphur. Η. Steph. f Graeci MjjSe/as έλαιον vocant, quod Medi Νά^θα. Suid. Hodie Persis vocatur etiamnum laii Naft. v. Hammer. " Suid. v. Φ apμακόι, Zonar Salmas. in Solin Plut. Q. S. 5, 7 : * ΝαπτάλίΟϊ, ή έν Βαβυλωνι γίνεται, Mathem. Vett. 90 ubi al. ναπάλιοs, Schneider. Lex." Edd. " Νάφθα, Thom. M. 531." Schaef. Mss. t ΝΑΧΑΛ legitur ap. LXX. Jer. 38, 40. (Hebr. 31, 40.) v. Hebr. נחל Nahal: Torrens. t NEBEA. Vox Hebr. נבל Nebel: Urceus figulinus, quam LXX. Gr. literis expresserunt 1 Sam. 1, 24. Hos. 3, 2. νέβελ οίνου. Hinc scribit Etym. G. Ne/3eX" ο'ίνου μέτρον, ζέστων pv, ομοιον ύγροϋ τρία σάτα. f ΝΕΒΕΣΤΑ. * πεταλώματα τών ιερών, καί των Σικελών. Hes. * Νε/8λεστά postulat ordo pro νεφελεστά. Vide an pro Lepistis. Pro Σικελών recte leg. σκευών. Is. Voss. Pro καί τών Σικελών lego υπό τών Σικελών. Kuster. t ΝΕΓΛΑ s. Ν/γλα legitur ap. J. Poll. 6, 87. qui potius μυστίλην dicendum censet. Salmas. * Αίγλαν scr. censet e Lat. Ligula. t NEAAA Vox Hebr. נדה Niddkh : Fceditas, qua usus est incertus Interpr. Levit. 20, 21. t ΝΕΕΑΑΣΣΑ. Legitur ap. LXX. Job. 39, 13. pro Hebr. נעלסה Neelas^h : Exultabunda. t ΝΕΕΣΒΕΙΕΜΩΗΑ. Legitur ap. LXX. Ed. Francofurt. Jerem. 26, 17 (Hebr. 46, 17.) ubi in Ed. Bos. scriptum est έσβειέ μωήδ. Vide Έσβειέ et Μωήδ. t ΝΕΕΣΣΑΡΑΝ. Vox Hebr., quae legitur ap. LXX. Ed. Bos. 1 Sam. 21, 7 (Hebr. 8.) in Cod. Alex. Νεσσαράν. Al. Νεεσσάρ, pro Hebr. נעצר Nezar : Detentus. t NEZEP. Vox Hebr. נזר N6ser : Diadema, qua usi sunt LXX. 2 Reg. 11, 12. t NEKHTHP. λικμητήρ. Μεγαρείί. Hes. Leg. * Νεικητήρ, ex ordine literarum. Is. Voss. Paulo superius Hes. exp. * Νεηκλα λικνά. t ΝΕΣΣΑ. LXX. posuerunt Job 39, 13. pro Hebr. Penua. Nozalh : נצה + ΝΕΤΩΠΟΝ. νετώπιον, μυρον συντιθέμενον έκ πολλών μιγμάτων οίδέμετώπια. Hes. iegyptium unguentum. Vales. Hebr. נטוי Natapb: Gutta, Resinae genus suaveolentis. Vide Μετ-ώη-ιον. f ΝΕΦΘΤΣ s. Νέφθης Uxor Typbonis, ap. jegyptios. Plut. de Is et366. exp. hoc nomen τελεΐττήν Finem, et τελευταίαν Ultimam. Jablonski. Op. 1, 160. t ΝΕΧΩΘΑ. Vox Hebr. נבתה Necot s. Necothah : quae solet reddi Aromata, ab aliis potius Thesauri. 2 Reg. 20, 13. ap. LXX. t ΝΗΕ5ΙΣ. (Leg. *Nta i f Is. Voss. suadente literarum ordine) έν Καππαδοκία γενόμενος μϋς, ον Σκίουρο ν τίνες λέγουσιν. Hes. + ΝΗΙΘΗι. Άθηνφ, παρ Αίγυπτίοις. Hes. Saide colebaturnjjie. Plato in principio Timaei. Soping. Numen Saitarum Minervam interpr. Plato, aliique post euin Gr. Jablonski. Op. 1,!61.

64 G. ζέστη!' 'Ρωμάίκόν έστι το 'όνομα' τόν γάρ παρ' ήρΐν εξ, αριθμόν, αύτοί σεξ. Κπί μέτρου τινό! παρ' αυτοί!γο έκτον, σέκτον, έίά δε εύφωνίαν, τό σέξστηι έλεγον ζέστη!, μεταθέσει τον ζ. Ούτω Φιλόξενο! έν τω περι 'Ρωμαίων Διαλέξεωι. " G1. ζέστη!, τό «μέτρο Sextarius. ζέστη!' Urceus, Urceolus. ζέστη!, τό! ίίγγο Urceolus. Gal. Comp. Med. sec. Gen. 325." Edd. " Valck. Ep. ad Rov. p. xxvi. ad Od. A Jacobs. Anth. 11,343." Schaef. Mss. t ΞΕΣΤΙΟΝ. μέτρον έπϊ υγρών. Suid. Lat. Sextarius. " Gl. ζεστίον, ύποκοριστικώς- Urceolus." Edd. ΗΕΣΤΡΙΗ. Cnidiis κριθή ή έξάστιχοε, teste Hes. Η. Steph. HIMBPAI. ieolibus potai Mala Punica. Hes. Η. Steph. fconferendae sunt huic aliaehes.glcssae:'pi/iβαι' ροιαι μεγάλαι. "Αμεινον δέ διά τοϋ ξ ξίμβαι. Et ΣίβSat' ροιαί. Ο. +ΌΓΓΑ., Αθηνά, εν θήβαιι, χωρίον έπώνυμονεχΰυιτϋ Hes. Vide infra "Ογκα. Spicileg. p. ccclxviii. + ΌΓΚΑ. παρά Φοίνιξινή 'Αθηνά. Schol. ad scl1. S. c. Th Alberti ad Hes.v/Ογγα. Apud Paus. 9, 12 Σ/γα legitur, pro quo Όγκα scrib. judicaflt eruditi; quod fit e Syr. אלה Aggah : Pugnare, Pneliari, quia Minerva bellorum praeses. Bochart Canaan 2, 12. " Vide supra p. ccclxviii. b. ix. a. ubi legitur perperam Όγκαία pro * Όγκαία, et in n. 3. semel atque iterum reponendiim * Όγκείον pro "Oyκειον, item έξης pro έξήε." Edd. " " Ο γ κ α, Heyn. ad Apollod Brunck. ad iesch. S. c. Th Valck. Phoen. p * Όγκαϊι, Brunck. 1. c. Valck. Phoen. p. 394." Schaef. Mss. ""Όγκα, Nonn. D. p. 140, 13." Wakef. Mss. t ΌΓΚΙΑ. Uncia, de parvo pondere usurpatur in Etym. G. v. Δινάρων, signif. e Lat. mutuato. Vide Ουγκιά infra.', «Oyia'a τόν σταθμόν. Σώφρων και Έπϊ χαρμοι. Phot. Lex. t"ογκινοσ. Uncinus, Vox Graeco-barbara. Kuster. Utitur ea Hes. Vide v. 'Αγκύλα! et. Αρπαγή t ΌΓΩΑ Deum sua lingua vocant Cares.,Paus. 8, 619. Vide Ώσογώ. f ΌΘΟΝΗ. Linteum, et Όθόνιον LinteoIum,cofflccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. -f NHNIATON. Cantilenae genus. Phrygium nomen. J. Poll. 4, 79. Jablonski. de L. Lyc. p. exxxix. " ubi delendum est punctum post DifFert. Vide et Schneider. Lex." Edd. f ΝΗΣΤΗΣ. [Leg. Νήση!. Alberti ad Hes.] Σικελική θεός.'άλεξιι. Phot. Lex. ΝΙΒΑΤΙΣΜΟΣ. Genus saltationis barbaricae. Hes. H. Steph. t Athen. 629 Phrygiam saltationem dicit, si, quod suspicatur Schweigh. Φρϋγιο! νιβατισμό! jungenda sunt. In prioribus Edd. legebatur νικατισμόι, et jungebatur cum sequenti Θρφκιοι. Pers. ΝΙΓΑΑ. τρόπαια, παρά ΐΐέρσαιι. Hes. ץי Niclon: Omne quo quis repellitur, aut coercetur; atque ita τροπαίον a τρέπειν dicitur. Reland. t ΝΙΓΛΑΡΟΣ. Tibiae genus in IEgypto. Spicileg. p. cccxxxviii. " Ε. H. Barker, in Classical Journal 31, 112." (Edd. " Νίγλαροι, Brunck. Aristoph. 3, ; Kiister. 122." Scbaef. Mss. " * Νιγλαρεΰω, Phot. Hes." Wakef. Mss. f ΝΙΔΑΡΙΟΝ. τό προ! κεφαλή! * προσείλημα ap. Persas. Suid. v. Έγκεκορδυλημένος. Forsan * Κώάριον. Kuster.. «aro / < N»7 μέλοι. Hes. Vide «Φρυγίο t ΝΙΝΗΑΤΟΣ. ΝΙΡΝΟΣ s.! Νίρμο Achaeis est φθείρ Pediculus. Hes. H. Steph. -f Cf. quod Hes. supra dedit: Κάρvos' φθείρ. NOA. Lacouibus πηγή Fons, teste Hes. H. Steph. -f ΝΟΜΟΙ, τά διανενεμημένα μέρη τή! γηι, ώ$ έν Αίγύπτω. Attici. Suid. Νομόί, quatenus Praefecturam in iegypto designat, non e Gr., sed ex iegyptiaco sermone, derivandum esse, contra Casaub. aliosque contendit Jablonski. Op. 1, 169. et pioprie ista linguaportionem terrae certis et non mutandis limitibus circumscriptam, vel potius Possessionem plenam, quia justae erat magnitudinis, designare putat. Hinc Νομάρχαι" οί κατά τέλη τή! χώραε άρχοντε! παρ' Αιγύπτιοιs. Suid. " Forster. ad Strab Falc." Edd. t NONNAI. Nonae. Suid. Dionys. Η. 1, Plut. 269 ; Romulo 1. p. 76. Nnma 130. Camillo 323." Edd. " * Νόναι, NfWat, Huschk. Anal. 255." Schaef. Mss. ΝΟΤΑΡΙΟΣ, 0 Notarius ; a Gr. recentioribus usurpatur pro γραμματεύ! s. νπογραφεύε, ac inter hos a Basilio. H. Steph. f NOYMEPON. τάγμα, κατάλογοι. Lat. Numerus. Alberti ad Hes. v. Έκ σπείρηε. ΝΟΥΜΜΟΣ, 0 Ν umus : vox non a Lat. solum usurpata, sed Doribus etiam, qui in Sicilia et Italia habitarunt. Aristot. in Tarentinorum Rep. scribit ap. eos numisma quoddam vocari νοΰμμον, in quo Tarantis, Neptuni filii, impressam esse imaginem, iuvehentis equo. Et rursum, Siculum talentum olim valuisse vigintiquatuor numis, postmodum duodecim: mi main autem valere tribus obolis. Quin et Epicharm, h. v. usus comperitur, in XiVpa«, Αλλ' ομωι καλάί καί πίοι άρνε!' εύρήσουσι δέ μοι καί νούμμονι. Et rursum Κήρυξ ιών εύθύ! πρίω μοι 8έκα νούμμων μόσχον καλήν. J. Poll. [9, 79 ubi hoc quoque monet: Ό δέ νουμμοι δοκεϊ μέν είναι 'Ρωμαίων τούνομα τοϋ νομίσματος έστι δέ, «Ελληνικό καί τών έν Ίταλ/^ καί Σικελίφ Δωριέων.] Η. Steph. f Zonar. : Νούμμοι τό * νουμμίον. " J. Poll. 10, 80. Valck. Adoniaz. p Plut. Sulla 1. Gl. Νουμμίον Assariura." Edd. "Noi^uos.Toup. Emend. 1, 419.4, 498.; Opusc. l, 275. Valck. ad Moer. 350." Schaef. Mss. -f ΝΟΥΣ. Nilum iegyptiis ita dici tradit Horapollo I, 21. Conferunt נין. Hebr Nin: Filius. Alberti ad Hes. Hoc vero e vitiosa 1. c. lectione colligi, Horapollinem non Nilum, sed άνάβασιν Νείλου dictam Νοϋν voluisse, hancque v. Coptice Profundum, A- byssum signif., potius tamen μανονν scr. fuisse, quod Plenam abyssum designet, contendit Jablonski. Op. 1, 178 sq. t NY. Litera alphabetidecimatertia. Hebr. נח Nun. ΝΥΣΟΣ. Claudus, Syracusanorum dialecto. Ita enim Nonn. Dionys. 9, [22.] N Sn γλώσση * Συρακοσσιοι χωλοί ακούει. Η. Steph. + ΝΩΚΗΔ. pro נקך. Hebr Noked : Pastor, le itur ap. LXX. Ed. Bos. Cod. Alex, scribit νωκήθ. Ed. Aid. ω1 + ΝΩΠΕΩ^ ταπεινόω, καταπλήσσω. Ionicum verbum, ut ex Hes. et Phot. Gl. Ένώπηται ^Νενώπηται Intel. li itur. Schweigh. ad Athen " Toup, Opusc.2, 93. Huschk. Anal. 23." Schaef. Mss. t ΝΩΡΙΚΟΝ. «ΓΟ άσκόν. Φρύγεε. Eust. irt Dionys. P p. 53. Jablonski. de L. Lyc. p. exxu*. " Pseudo-PUit. de Fluv. ll56.equosua hausiteust. 1. c." Edd. μ f ΞΑΝΑΝΘΗΡΙ. Nomen mensis ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lyc. p. cliii. t ΞΕΝΩΝΕΣ, 01 άνδρώνει, ύπο Φρνγ&ν. Hes. Jablonski. de L. Lvc. p. exxxix. f ΞΕΡΗΗΣ. άρήίοι, ap. Persas. Herod. 6, 98. 5ΕΣΤΗΣ, '0 Sextarius : Mensura liquidis atque aridis communis, duas heminas capiens ap. Romanos, s. uncias mensurales viginti. Atticus vero ζέστη!romano minor erat, capiens duas cotylas, s. libram et semissem, h. e. uncias decern et octo. Ac quia sextarius duodecim cyathos continebat, quemadmodum as et libra duodecim uncias, antiqui, praesertim poetae, sextarium, tanquam libram, in uncias partiebantur, iisdemque nominibus appellabant. Itaque sicut in ponderibus sextans duas uncias signif., ita cum de poculis sermo erat, sextans duos cyathos, quadrans tres cyathos, triens quatuor cyathos, et quincunx quinque cyathos, ut in multis ap. Martial, legitur, Est autem ζέστη! e Lat. Sextarii nomine depravatuni, teste Gal., et Philox. ap. Etym.: neque enim nomen hoc neque mensura ap. vetustiores Atticos scriptt. invenitur, sed una cum imperio Rom. et vox et mensura in Graeciam venit: unde usus ejus tantum ap, Andromachum, Heram, Asclepiadem, Critonem, Diosc., ac nonnullos alios, qui, dum res Romanae florerent, de Medicamentis libros scripserunt, frequens est. Nota ejus compendiaria fuit Γ vel I. H. Steph. fetym.

65 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii parat cum Hebr. tttsfci Etun, a>tque utrumque iegyptium esse origine autumat Jablonski. Op. 1, 72. f ΌΘΟΝΝΑ. Diosc. 2, 213. etiam λίθον Αίγύπτιον hoc nomine insigniri tradit: vide Jablonski. Op. 1, 181. t ΟΙΑ. ra δεινά. Αίολείι. Hes. Leg. Otcrra δεινά. Is. Voss. f ΟΙΝΑΣ. Avis similitudine columbam referens. Nomen ο'ινάς potest videri e depravatione Hebr. appeliationis Ion vel Ionah יי!] vel ΓΤΪΡ Columba] factiim. Gramm. vero constanter scribunt, Gr. a colore, quem οίνωπόν vocant, derivare istud nomen. Casaub. ad Atheii Tzetzes illam avem Syris χαμμιουνώ dictam tracfit. Chiliad. 6, 44. Vide Χαρμιουνώ. t ΟΙΝΟΣ. Vinum. Confert Hebr. יץ Jajin: Vinnm, Oger. t ΟΙΝΩ. Struthium, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 182. f OIOP. τόν άνδρα appellant Scythae; hinc Amazonas vocant Οϊόρπατα i. e. άνδροκτόνους. Herod. 4, 110. Vide Atop. f ΟΙΤΟΣΥΡΟΣ. Apollo ap. Scfytlws. Hm>d. 4, 59 Vide Γ0Η όσυρβί. f ΟΙΦΙΝ. μέτρον τι τετραχοίνικον Αίγύπτιον. Hes. Scr. ap. Hes. οΐφί observavit Hodius de Bibl. Text. איפה Hebr. Orig. p Ita LXX. reddeie solent v. Epha, ex. gr. Num. 28, 5. quandoqne et סאה Seal!, ex. gr. 1 Sam. 25, 18. Scribi diversimode ο'ίφι, οίφι, οίφι, οίφβι, et ortum videri e Copt, ubi ηπι et ωπι Numerum, Mensuram designant, docet Jablonski. Op. 1, 182. Sturz. p. clxxiv. " Ε. H. Barker, ad Etym. M. 926." Edd. f ΌΚΝΟΣ χαλκού(' δίφρου τινός γυναικείου είδος, ap. Bithynos. Suid. t ΌΚΟΡΝΟΥΣ. τού* πάρνοτας. Αισχύλος Φίλο- *τήτψ. Οί δέ "Ιωνες άττελέσβοικ. Phot. Lex. [Vox όκορνος, Lexx. ignota, vide an possit formata videri ex Hebr. חלגל Hargol: Locustae genus?] " Ad Mcer. 316." Schaef. Mss. t ΌΚΟΥΑΟΥΜ. τόν σφθαλμβν λέγβυσι 01 'Ρωμαίοι. Zonar., ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ recentiores Gr. dicunt pro Lat. October; et Plur. eidols Όκτωβρίαις, pro Idibus Octobribus. H. Steph. " Plut Joseph. A. I. 14, 10, 13. Sehol. Thue. 2, 78." Edd. foairroi. γόνοί [an γένος?] άκρίδων. Phot. Le*. Suid. Όλίγγος scribit. Hes. offert Όλίγιοι eodem sensu. Hoc postremum ex Hes. notavit fl. Steph. Thes. 2, Schneider, neglexit. Exotica videri potest vox. f ΌΑΑAPIA, ra χντρσπώλια, ένθα πιπράσκονται at χύτραι. Zonar. OUaria, ubi venduntur ollae. Du- Cange. f OA A Is. ξνχιυον ποτήρια*. Pamphilu5 in ΓΧώιτσαις Άττικαίς ap. Athen Legebatur 015m όνυξ, sed Codd. danl ολλιξ. Schweigh. au Athen. 1. c. ΌΛΟΚΥΡΟΝ iu Ponto vocant τήν χαμαιπίτυν, teste Diosc. 3, 175. H. Steph. " SchneideF. ad Nicandri A. 56. Porson. Advers. 145=127 " Edd. ΌΜΦΑ, Hes. auctore, Laconibus est οσμή. Odoi ΐίοτόμφει, Hes. προσόζει: quod et ποτόσδει Dorice. H, Steph. f Ab όμψω, unde comp. πατόμφω. Infra Hes. ποτόμφει' προσόζει. Guyet. Hinc * Ευόμφαλος: Bene olens. Vide Athen ubi Tiinaehidas Rosam ab Arcadibus είίόμφαλον, άντϊ τοΰ ευοσμον, dictam refert. Hinc et Όμφή *νοή. Hes. Alberti. ""Ομφα, Valck. Ep. ad Rov. 75. ΪΙοτόμφω, ibid. Εύόμφαλος,. ibid Sehaef. Mss. -(-ΌΜΦΙΣ. Εύίργέτης, Cognomen Osiridis. Hermaeue ap. Plut. de Is Ciim vero ευεργέτης Algyptiis dicatur έρόμφι», Ρ\αΧ. scripsisse 'Ρόμφι*, quod ex έρόμφις oriri potuit, putat Jablonski. Op. 1, ΌΝΟΥΦΙΣ. Taurus Soli sacer, eeltus Hermuntht. ^lian. H. A. 12, 11. Verum tauri hujus nomen fuit Ihruphi : Bonus genius. Jablonski. Op. 1, 185. f'osioyi. Clymenum, ap. iegyptios. Ex App. Dioge Jablonski. Op. I, 185. ΌΞ^ΊΤίΟΝ, το Gr, recentiores dixere pro,lat. Axungia: h. e. Adtpe s. Pingui suillo, quo rofcarum axes unctie fuerunt. Perperam enim, Hermol. Barb. VOL, I. ab οξύς derivafuw putavit, mtorpr.!uodopoaca, modo Eaex aceti. Diosc. 3, 104. de aparine, 'ΑναληφθέΙσα άξυγγίω λείφ διαφορεί χ«ιράδας. H. Steph. " 61. Όξύγγιον Arbina, Unguen», Unguina, Arvina,, Axuagia. ' Falsa lectio pro * Άξαύγγιον, Diosc. 3, 104.' Schneider. Lex." Edd.. ΟΠΑΑΟΣ "! Gemma pietiosa Indiae. Spicileg. cccxxxvi. t ΌΠΑΣΤΟΝ. το έφόδων. Πέρσαι. Hes. Videtur 07ra0T0vab όπάζω derivari,sed videreland. Diss f ΌΠΙΜΑ. Spolia opima. Lat. v. Suid. Όπίμια τα λάψνρα. Zonar. Malim Όπίμα. Sed vide Caogium. Tittmann. f ΌΡΒΙΚΛΑΤΑ. Malorum genus. Athen Nomen e Lat. Orbieulatus. " Legitur et * Όρβικάτον. * 'Ορβικουλάτος, Diosc. 1, 162." Edd. ΌΡΙΝ/SHN Hes. apud iethiopes esse dicit Panem, et Semen sesamo assimile, quo eoeio vescantur. Addit alios esse velle ορυζαν Oryzam. [Phrynichus in Bekkeri Anecd. p. 54. * Όρίνδα fjv 01 πολλοί opvtsav KaXoSfftv.] J. Poll, quoque [0,73.]' scribit ορίνδην esse &ρτον τινά ap. A thiopes, nimirum τον έξ όρινδ ίου γινόμενον, esse autem όρίνδιον' σπέρμα έπιχωριον, ομοιον σησάμη. Perperam itaque ΰρνίδης scriptum est AtheB. IL. 3. [sc. in prioribus Edd. Schweigh. p edidit όρίνδης] ubi itidem esse dicit άρτον τον έξ όρύ$ης γινόμενον, vel τον άπο τον έν Αιθιοπίφ γιγνόμενον σπέρματος, ο έστιν ομοιον σησάμω, meminisse autem hujus όρίνδου άρτου Sophocl. in Triptolemo. H. Steph. " Ε. H. Barker, in Classical Journal 32, 375." Edd. " Όρίνδης άρτος, Brnnck. Soph. 3, 451." Schaef. Mss. f ΌΡΜΑΤΑΙ. ο! άνδροκτόνοι. Σκύθαι. Hes. Herod. 4, 110. aifc'7rara ap. Scythas esse κτείνειν, vide A 'top. Sed Oudinus Celtieam v. esse ait, ubi Or signtf. Vir et Mata: Oocidere. t ΌΡΟΜΑΖΗΣ dieebatur Persis 'Αγαθός δαίμων Bonus genius. Adi Plut. de Is. Bnrton p. 87. Reland p. 207 Hodie Persae eum dicunt Ormusd. v. Hammer. t ΌΡΟΣΑΓΓΗΣ. σωματοφύλαξ, η ό τόν βασιλέως οϊκόν ποτέ εΰεργετήσας. Hes. Vox Persica. Herod. 8, 85. Reland p. 207 " Ad Diod. S. 2» 11 '. Schaef. Mss. f ΌΡΟΤΑΑ. Bacchi nomen ap. Arabes. Herod'. 3, 8. Conferunt Hebr.. איר OF: Lux, et צל Zel: Umbra. Cf. Wessel. ad Herod. 1. c. +ΌΡΟΥ. τό άνω Snpra. Phryges. Acbill. Tat. in Arati Phaen. p. 129 Tewater ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxl. f ΌΡΡΕΙΑ. Horrea. Ita scriptum ap. paulo aatiquiores auctores Gr., recentiores όρια. Salmas. ad Hes. v. "Ορια. Scribunt etiam ώρβΐα. f ΌΡΡΟΒΗΛΟΣ. obit. Ί?&λιύται. Hes. Supra Idem... BqXos οδό». t ΌΡΤΟΣ Cypriis βωμός Ara, teste Hes. Infra 'Όρνμβος. Η. Stepb. " 'ύρτίς, Hesychio βωμός, forsan ab. 8ρω Idem. " '0pros, Valck. Callim. 61." Schaef. Mss. f ΌΡΥΑ videtur Edulium quoddam designare Syracusiis p!eculiare > unde Epieharmus Drama aliquod Όρίια inscripsk. Cf. Schweigh. ad Athen Cf. Hes.: Όριία χορδή, έφθή' Intestinum eoctum, et superius : Όροϋα χορδή και σύντριμμα πβλιτικόν, eis δ 'Επιχάρμου δράμα. " Όρΰα, Eust., Od. 768." Wakef. Mss. " 'Qpvuv Epieharmus vocat τήν χβρδήν, et quidem crebrius, ut Ulpian. docet ap. Athen. 9. init. Quare in ejusdem Epicharmi 1., qui ibidem paulo ante citatur, "Opea, * τυρίδιον, κωλεοϊ, σφόνδυλοι: non dubitarim reponere όρύαι vel όρύα pro isto όρβα. Hesychio opiia est χορδή έφθή, Intestinum coctum." H. Steph. t ΌΡΥΗ. Animal caprini generis in jegypto frequens. Nomen esse iegyptium affirmant alii,, alii nogaat. Jablonski. Op. 1, 186'. t ΟΡΦ1ΤΕΒΕΩΚΗ. Pentaphyllon, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. ], 185. t. ΟΣΙΡΙΣ Osiris, rex ab^gyptiis cultus, Sol, aut eorum Διόνυσοι. Nomen ex iegypfcio sermone divmimode exp.: Silv. de Sacy vetystucu numinis ^gyptiaci 3 Κ

66 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN Nomen fuisse Osinis suspicatur. Jablonski. Op. 1, 187. errare putat eos, qui ποχνόφθαχμον ab tpr Oculus, dictum tradunt, potius Multum et magna agentem vocatum esse, ab ipr Facere. " Όσίριδόε διάδημα, Alimus, App. Diosc. 443.Όσιρίϊ, Spondylium, 456." Boissonad. Mss. " Schneider. Lex. ν. Υσ»ρ1ϊ, Toup, Emendd. 2, 314. *'Οσίρειοε, ό, ή, et *'Οσιριακόί, ή, όν, Ε. Η. Barker, in Classical Journal 31, 114. Jo. Lydus de Mens. 78." Edd. ""Οσιριε, Koen. ad Greg. 247." Schaef. Mss. t ΌΣΠΗΤΙΟΝ. τό οίκημα. Suid. Lat. Hospitium. " Vide ". «ΙΙαλάπο Edd. f ΌΣΤΙΑ. ή θύρα. Όστιάριοε' είδοε άξιώματοε. Suid. Lat. Ostium, Ostiarius. f ΌΣΥΜ ΑΝΑΥΑΣ. Vide supra Ίσμίνδηε. + ΌΣΧΟΣ. Vide infra τ Ω τχ0ί. f OYA, s. d 0 Vah, respondet Hebr. האח Hedh. Schleusner. Lex. Ν. T. " Arrian. Epict. 3, 23. Dio Cass. 63, 20. n." Edd. f OYAI. Vae, respondet Hebr. אוי Oi et הוי Hoi. Schleusner. ibid. " Oval, Vae, interjectio dolenthvel dolorem denuntiantis ap. Bibliorum Interprr. etn. T. Scriptt. At nomen Ούαϊ, Hesychio φυχαί." Η. Steph. " Arrian. Ep. 3, 19." Edd. f OYAIE. φωνή μακρόθεν καχεϊται παρ' Α'ιγυπτίοιε. Horapoll. 1, 29 Copti ονει dicunt pro μακρόθεν. La Croze ap. Jablonski. Op. 1, 190. f ΟΥΑΝΟΥΝ Phryges dixisse Vulpem, auctor est Stepli. Β. v. 'Αζανοί. Jablonski. de L. Lyc. p. exxxix. " Steph. locus est hie : Ήρωδια» όί έν πρώτρ συλλαβή διά τήε αι, έν πρώττ! τήε Καθόλου Χέγων - «Τα * Αί$ήν τάχον παιε, άφ' ου έν Φρυγίφ πύχιε * Αίζανοί' τινέε δέ Άζάνιον αύτήν φασιν. 'Έ,ρμογένηε δέ φησιν, ού δει οΰτωε, άχχ' * 'Έ,ζουανονν αύτήν καχεΐσθαι. Λέγεται γάρ παρά τόν τόπον άγροικίαε είναι, Χιμον δέ γενο- μένου, συνεχθόντεε οί ποιμένεε, έθυον ευφορίαν - εί ) βοσίαν Mss.) γενέσθαι^ Ουκ άκουόντων δέ τών θεών, Έ.ύφορβοε τήν Ούανούν, ό έστιν άχώπηξ, καϊ *, εξυ ο ίστιν έχίνοε, θνσαι τοϊε δαίμοσιν' εύαρεστηθέντων δέ τών, «θεώ εύφορίαν (εύβοσίαν) γενέσθαι, καί * ποχυκαρπήσαι. Tovs δέ περιοίκους πνθομένονε, ιερέα καί α ρ- χοντα α ντον καταστήσαι. Έξ αύτον δέ κχηθήναι τήν πόχιν Έξοίιανονν, ο μεθερμηνενόμενόν έστιν εχιναχώπηζ. "Εοικε δέ * μεταχχοιώσθαι έκ τον Έζουανοϋν τό Άζάνιον." Edd. f ΟΥΑΡΑΙ. ήμε~ιε. Κύπριοι. Hes. t ΟΥΑΡΓΟΥΓΟΥΜ. Psyllium, ap. Afros. App. Diosc Scr. Ούαργουτούμ, quae ipsissinia est v. Phoenicia Bargut, a forma seminis dicta [Hastr bargut:] Herba pulicis. Bochart Canaan 2, 15. f 0ΥΑΡΙΖΗΣ. Dignitatis nomen in aula Persica. Procop. de B. Pers. L. 1. Burton p. 88. t OYAPON. έλαιον. Κύπριοι. Hes. + OYBEAAINA. 'όνομα θεάε. Zonar.; ad quae Tittmann: Cyrillus meus : Ούβέδενα γεένα. Sed Cyrill us Cangii: η vos ΰπαρζις, ή πάν τό καθ' αύτον νφεστ os καϊ μή έν άλλφ τό είναι έχει [έχον.] Nihil ego video. [Haec potius ad aliam gl. pertinere videatur.] ΟΥΓΚΙΑ, 7), affertur pro Uncia; sed frequentius Ούγγία scriptum reperitur, voce a Lat. tralata. Continet autem ή ουγγία, ut Diosc. tradit, de Pond, et Mens.drachmas octo, scripula viginti quatuor: quemadmodum Hes. quoque scribit τήν δραχμήν esse τό ογδοον τήε ονγγία(, Octavam unciae partem. Similiter et Gal. τών κ. Τένη 6. Διά τό τήν σταθμικήν ούγ. γίαν οκτώ δραχμάί?λκειν: 5. "Ελκουο-ι γάρ αί θ' οΰγγίαι ΊταΧικαϊ αί έν τοϊε κατατετμημένοιε κέρασιν, επτά καϊ ήμίσειαν ούγγίαε σταθμικάε, αϊτινεε ζ δραχμαϊ γίνονται, τήε μιάε ούγγίαε η δραχμά! δεχόμενης. Hanc unciae divisionem Romani in octo octavas appellanint: quidam etiam in octo drachmas, ut Balbus ad Cels. de Agrimensoria. Nonnulli septem drachmarum esse unciam dixere, alii septem et dimidia, ut testatur Gal. τών κ. Γένη 5. Τήν ούγγίαν οί πλείστοι μεν επτά καϊ ημισείαι δραχμών είναι φασιν, άλλοι δέ ζ μονον, ετεροι δέ η'. Q i septem drachmarum unciam constituere, procul dubio drachm vocabulo intellexere denarium : itemque qui septem cum dimidia quod ammadvertissent drachmam denario esse le- SCRIPTT. GR. OBVIARUM. viorem: eos secuti sunt vetcrinariae artis medici; quamvis non plane quantum intersit, examinarim! scribente et Gal. τών κ. Ύόπ. 8. medicos suo tempore aperte δραχμήν appellasse, quod Romani De narium. Compendiaria τήε όύγγίas nota est ίο. Η. Steph. f Vide su P ra Όγκία. Siculis h. v. in usu esse tradit J. Poll. 9, 80. " Gl. Οί>γκία Uncia. 0&- γκίαε ήμισυ Semuncia. Ονγκίαε τέταρτον Sicilium." Edd. f OTA' ΑΛΑ " τών άρτων τα * φλογίσματα. Aiyiιττιοι. Hes. Suspecta scriptura. f ΟΥΔΗΔΟΝ1Ν. σιδηρϊτιε, ap. Afros. App. Dio«. Plur. est: sing. ούδήδων Arabice esset ^buj^ Hadid&n, a ferro JwJo» Hadid voce deducta, ut Gr. σιδηρϊτιε. Bochart Canaan 2, 15. ΟΤΙΓΓΟΝ. Vingutn: planta quaedam iegyptiaca, teste Theophr. Hist, plant. 1, 2. et de Caus. plant. 4, 6. Sed in h. post. 1. scriptum est οΰιτον: (Etum, ap. Plin. 21, 15. Ap. Hes. quoque ονιτον, τόύπ'ένίνν οΐτόν. Η. Steph. f Jablonski. Op. 1, igo. " Schneider. Lex. Gl. *OJtvov Tuber." Edd. "0ίιγγον, Casaub. ad Athen. 127." Schaef. Mss. f ΟΤΙΝΑ1ΚΤΟΣ. Vindicta. Suid. \ OTNEI. δενρο, δράμε. 'Αρκάδεε. Hes. qui paulo post subjicit: Oivov... δρόμον, et Ovvios δρομάη. + ΟΥΝΟΓΟΥΝΔΟΥΡΟΣ, όνομα, κούντονρο * κουντουρίζω δέ όλως ήλιγάλιθοε, κάκοσμοε, * δνσϋέηιpos, πόλύορκοs, * βονλευτοτόλμηροε, σύντομοs, τρεπτόί, μιαρώτατοε, αισχρότατοs, έτοιμοs eis έφοδον. Etym. G. Peregrinum sonat..» «Oi f ΟΥΝΟΝ. δρόμον. Κύπριοι. Hes. Vide supra f OYNPE. Veratrum album, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvii. f ΟΥΡΑΙΟΣ. βασιλίσκοε, ap. iegyptios. Horapoll. 1,1. Nomen e Copt, ovpo Rex, derivat, improbatque eos, qui ap. Horapoll. scripturam Ούβαϊos praeferuot, Jablonski. Op. 1, 191 f ΟΥΡΙΟΣ, Cognomen Jovis, quod vel Phrygium vel barbarum putat Jablonski. de L. Lyc. p. cxxktx. f ΌΦΑΤΑ. δεσμοί άράτρων. Άκαρνάνεε. Hes. t ΌΦΑΤΑΙ. ιερά στοχή. Zonar. Hebr. originis esse videtur, corrupte pro אפוד Ephod, quam fuisse 970- Χήν ίεραν satis constat. Tittmann. f "0ΦΙΣ. Serpens. Barthelemy hujus v. originem e Copt. Hoph : Serpens repetit, quod dubiutn videtur Tewatero ad Jablonski. Op. 1, 181. Ogerius confert Hebr. אפע Epha : Vipera. t ΌΦΦΧΚΙΑΛΙΟΣ Zouar. posuit absque exp. Lat. Officialis. t ΌΦΦΙΚΙΟΝ Zonar. posuit absque interpr.; sed mauus recentior margini ascripsit: Όφφίκια. τά έκκλησιαστικά * άρχοντίκια λέγει. Lat. Officium, + ΌΧΘΟΙΒΟΣ. Vide Spicileg. p. ccclxiii. " Ό- - 0 " Edd. χθόβοι legi in Cod. Ven. testatur Schow." χθοιβοε, Aristoph. Fr. 214." Schaef. Mss. t "OXION. Coriandrum, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvii. t ΌΨΙΚΙΟΝ. Zonar. sine interpr.. posuit. Lat. Obsequium. Tittmann. Π. t ΠΑΑΜΥΑΗΣ. ΑΙγύπτιο* θεοί * Πρια ώδ«)ί. Hes. Nomen hoc potius esse Festi in honorem Osiridis ce- Iebrati docet Jablonski. Op. 1, 192. Hes. inferius scripsit: ΙΙαλμνάί βασιχεύε, πατήρ' οί δέ.πάλμμ. Itemque ΠαΧμύτηε' Αιγύπτιοε θεόε. w + ΠΑΓΑΙΗ. κύων. * Σκυθιστί. Hes. Parthice Pagga, Catulus est, κυνίδιον, Pullus. Bernard. ΠΑΓΑΝΑΑΙΑ, quod in VV. LL. habetur, est Lat. voc. Gr. literis scriptum. H.Steph. "Dionys. H. 1, 211." Edd. t ΠΑΓΑΝΟΣ. Ιδιώτηε, άφρων. Hes. Lat. Paganus. Alberti. Cf. H. Steph. Thes. 3, 266. ". Suid Wakef. Mss. t ΠΑΓΟΥΑΙΡ. μάρμαροε, J) μικακύε, Hes. Leg. ήμικακύς, Is. Voss. ήμίκακυς, Pergerus. Παγοΰαρ inter Laconica refert Meurs. Miso. Lacon. 3, 8. t ΠΑΙΣΑ. πχακούντια παρα Κώοιί. Iatrocles ap. Athen. ] «Πετΐπ t ΠΑΙΤΙΤΑ. Vide

67 ώστ' ΠΑΚΤΩΝ. σκαφίον δια σκνταλίδων πεπηγόε, ץ- έοικέναι * διαπλοκίνω. Strabo L. 17. ρ Sitne vox ex iegyptiaca lingua oriuuda, quaerit Tewater ad Jablonski. Op. 1, 445. f ΠΑΛΑΤΙΟΝ. Vide Παλλάν ον. " Joseph. Α. I. 19, 4, 5. Dionys. Η. 1. p Gl. Παλάηον Palatium." Edd. Thom. M ad Diod. S. 1, 132. Agathias 49." Schaef. Mss. " Schol. ad Dionys. Thr Bpkker. Παλάπον, όσπήτιον (1. όσπήτιον), ων τά πρωτότυπα άχρηστα." Edd. f ΠΑΑΑΑΚΗ. Hebr. פלגש Pillegasch. Hinc * Παλλακΐνοϊ" παρά τώ Σώφρονι τό 'όνομα, δηλο ί δέ τόν πάχλικα, fj τόν τη5 παλλακήε νίόν. Etym. G. ΠΑΛΛΑΝΤΙΟΝ. Palatium. Vide Plut. Romulo. Η. Steph. t Παλάτίον posuit Symmachus Dan. 4, 1. pro Chald. היכל Hecal: Palatium. " * ΠαΧΧανηκοί, ή, όν, Paus Edd. f ΠΑΛΛ10Ν. Pallium. Utitur hac voce He's. v. Τριβώνιον. " Bekk. Anecd. 388." Boissonad. Mss. f ΠΛΛΛ1ΧΙΑΡ. * πεμμάτιόν τι παρά Αάκωσι. Hesi t ΠΑΑΜΤΣ. βασιλεύε τών θεών, λέζιε Ιώνων. Schol. Lycophr Alberti ad Hes. v. Παλ/ιυόί. Vide Τιααμύληε. A Lydis antiquissimis vocem accepere Graeci. Jablonski de L. Lyc. p. cxliii. " ubi male editum est Πάλμνο$. In Hipponactis versibus Jacobs: Anth. 7, 216. pro χρνσον άργνρον conjicit χρήσιν ά. Idem pro πάλμνε scripsit παλμύε. Πάλμνε tamen non modo legitur in Lycophr ubi Vat. πάλμηε, et in Tzetzae Schol. atque in Hesychio, verum etiam in Dosiadae Ara priore, ubi haec: Τάων δ' άείζωον τύχνην Evei/σε πάλμνε άφθίτων. ' Verba sic jungenda, Παλμό: άφθίτων ενενσε τέχνην αντών άείζωον είναι, Harum enim artem Deorum rex immortalem reddidit. Τέχνη h. 1. Opus Musarum, i. e. Ipsa ara.' Jacobs. 1. c." Edd. " Πάλμνί (sic,) Lobeck. ad Aj. p. 249." Schaef. Mss. t ΠΑΑΜΤΤΗΣ. Αίγύπτιοε θεόε. Hes. Salmas. leg. ΪΙααμύληε censuit; Jablonski. vero Op. 1, 192. suspicatur ΤΙάλμίτηε fuisse Cognomen Osiridis, quod ipsi in hymnis sacerdotum sacris tribuebatur. Copt. Pholemutah signif. Accelerantem fructus. f ΠΑΛΤΑ, άκόντια, λόγχαι. Hes. Persicam esse v., paltisque armatos Persas venatos esse et pugnasse, docet Burton p. 88 sq. Ita et J. Poll. 1, 138. παλτόν Mηbικόv τό ακόντων. Cf. Reland. p ΠΑΜΥΛΙΑ. Pamylia: Sacra quaedam jegyptiaca, denorainata a Pamyle, Osiridis nutrice. Plut. de Is. et Os. p Παμυλην λέγονσι θρέφαι τόν 'Όσιριν, έγχειρήσαντοε αντή τον Κρόνον καί τήν τών Παμνλίων έορτήν αύτφ, f. 1. αντή, τελέίσθαι, * φαλληφορίοιε έοικνϊαν. Η. Steph. "Si quidem retinenda est lectio έγχειρήσαντοε αύτή, dubio procul recte reposuit Noster αντή τελείσθαι. Sed utroque in loco αντφ in Wytt. i!d. legitur. 'Versio Plut. vulg. habet Pamylen quandam, eique h. 1. favet textus Gr.; sed eum corrigi debere, ostendi in Misc. Berol. 7, 391. n/ Jablonski Panth. ieg. 3, 5, 7 p 202. Paamyles vero Hesychio est Numen aliquod iegyptiorum Priapeium vel Phallicum, cum ap. Plut., ut vidit Jabl., Pamyles nori Deus. sit, sed Quidam Templi Thebani, et reruui sacrarum illic peractarum, minister. Et tamen idem Plut. e quorundam sententia referf, in ejus honorem, festum diem, quem iegyptii dixerunt Painylia, celebrari,consuevisse. Pamyliorum meminit hicce scriptor alio quoque loco, ubi sacra explieat Osiridis, ad cujus numen Pamylia referenda sunt, 365. Τήν δέ τών ΤΙαμυλίων έορτήν άγοντεε, ώσπερ ε'ίρηται, φαχχι κήν οΰσαν, άγαλμα προτίθενται καί περιφέρονσιν, ον τό alboiov τριπλάσιόν έστι κ. τ. λ. Phot.: Υίαμύληε* Αϊγϋπτιοε θεόε * πpιaπώbηε. ' Corrupta est V. Υίαμύληε e ΪΙααμύληε, aut * ΐίαλμύτηε: utraque vox cum ead. interpr. reperitur ap. Hes., ubi v. Interprr.' Schleusner. Imo probam esse formam Παμόλ?7ϊ, patet e Plut. 11. jcc., ubi est ΐΐαμύληε, non Πααμιίληε, Παμυλια, non Πααμυλια." Edd. -» ά f ΠΑΜΦΑΝΗΣ. Herba ap. ^gyptios, a Gr. ωον dicta. App. Diosc Quae cum Coptice sonet Pancbaneh, scr. videtur ΪΙαγχανήε. Jablonski. Op. 1, ΠΑΝΔΟΥΡΑ, s. Πανδονρίϊ, Hesychio Musicum instrumentum : Πάνδουρο«autem, ό μεταχειριζόμενοι TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii airo, Qui ipsum tractat, s.' Qui eo ludit. J. Poll., [4, 60.] πανδοΰραν Assyrios nominasse scribit Instrumentum musicum Γριχορδον, tribus intentum chordis. Pythagoras qui de Rubro Mari scripsit, dicit TOVS Τρωγλοδίταί κατασκενάζειν τήν πανδονραν έκ τήε ίν τή θαλάσση φνομένηε δάφνης, teste Athen. [183.] Ibid, dlcitur τον καλονμένον * gravbopov [1. πανδούρον] meminisse Protagoridas 1. 2 περι τών ίπϊ Δάφνη ΙΙανηγύρεων. Porro isto instrumento ludere DICITUR tlavbovpi&iv, Pandurizare, Lamprid. Heliog. [32.] UNDE Tlavbovptanjs, 6, Pandurista,. Qui pandura ludit. Athen. [182.] Ναβλισταί, και πavbovρtστaί, και * σαμβνκισταί. Suidae πανδούρα est etiam μάχαιρα * κρεωκόποε, forsan παρά τό έκδέρειν. Η. Steph. " Legitur et * ΐlavbovpoμάχaιpa ap. eund. Suid. v. Πηcrii."Edd. f Zonar. * tlavboiipiov μάχαιρα * σφακτική* rj el bos μονσικόν, el bos κιθάραε. " Apud Nicomach.Music, p. 8.reperitur * φάνδονρα." Edd. "Πανδούριον, Jacobs. Anth. 11, 25." Schaef. Mss. ΠΑΝΕΜΟΣ. Panemus, a Bceotiis dicitur ό μετάγειτνιών, teste Plut. Camillo. Apud Dem. vero [280.] πάνεμοε a Corinthiis vocari dicitur, qui ab Atheniansibus βοηδρομιών nominatur, ut videbis in Αώ05. Rufinus Julium interpretatus esse perhibetur: ut Suid. quoque Romanorum Julium a Macedonibus πάνεμον vocari scribit. H. Steph. " Wakef. S. C. 4, 147." Schaef. Mss. ΠΑΝΟΣ dicunt Messapii pro άρτ05 Panis ;,et τήν πλησμονήν Plenitudinem s. Repletionem : Παviav, et Πάνια τά πλήσματα, Athen. 3. [111.] Η. Steph. f ΠΑΝΟΤΚΛΙΟΝ s. Πανουήλιον. Vox, qua usus est Hes. exp. Πηνιον, Rom. Panuclium s. Panuelium, quod legitur ap. Varr. p. 29 Soping. et Funger. " Gl. * Πανούκλα Panicula. Πανουκλών Panucla." Edd. ΠΑΕΑΜΑΣ. Suidae ό δίπνροε άρτοε Panis ignem.bis expertus, Bis coctus panis; quale est Buccellatum ap. Ammian. Marcell. [17, 17. Vales. 8.] Sed addit Suid. esse v. Rom. H. Steph. + ΠΑΠΑΣ Bithynorum sermone cognomen Jovis. Arrian. in Bithyn. teste Eust. 565, 5. Quod Jablonski. de L. Lyc. p. cxxxix. Phrygiacum nomen Jovis illud esse asserit, ad Diod. S. 3, 57. provocans, ex errore natum videtur; Diodorus enim 1. c. Atjin a Cybele amatum, deinde Πάπαν vocitatum esse refert. " Recte Grammaticus Aristoph. tanquam ejusdem generis προσφωνήσειε παιγνιωδεστέραε consideravit voculas άπνα, πάππα, μάμμα, τέττα, άττα, siniilesque ap. Eust. 1159(= 1118.) secundum quem 428(=565.) Pater non tantum Πάπαϊ, * Παπ/as, Πάππαϊ, sed et Παϊ, (imo * Πα,) dicebatur, ut Mater Ma." Valck. Herod. 4, 59. " Cf. Eund. ad Adoniaz. p Παπά, Παπαί, ad Herod ad Diod. S. 1, 227" Schaef. Mss.. t ΠΑΠΠΑΙΟΝ θεόν είναι τόν έπι πάσιν dicunt Scythae. Orig. c. Cels. L. 5. p Ed. Spenc. Soping, ad Hes. v. Παάπυ. ΠαπαΐοΓ, Jovis nomen ap. Scythas, tradit Herod. 4, 59. t ΠΑΠΤΑΑΙΩΝΟΣ. σκηνή!, ήτοι τένδαε. Suid. Est v. Lat. Papilio. Kuster. f ΠΑΠΥΡΟΣ. Originem vocis iegyptiacam varie exp. eruditi. Jablonski. Op. 1, 197. Sturz. p. clxxiv. * Παπύριον, τό, Geopon. 4, 7, 1." Edd. " Πάπνροε, Mcer et n.: Fischer. Anacr. 21. Bartels Briefe ub. Sicil. 3r Th. Toup. Opusc. 1, 505. Phrynich. Eel Jacobs. Anth. 8, 295. Παπνρώδηε, Phrynich; Eel. 43." Schaef. Mss. " * Παπνροφάγοε, de iegyptiis, Schol. iesch. Suppl * Παπιφώδηε,. Schol. Eur. Or. 147." Wakef. Mss. " Omnino v. Ε. H. Barker, iu Classical Journal 29, ubi et suspecta forma? ΐΐάπειροε, de qua cf. Lobeck. ad Phryn De papyro permulta et optima videbis in J. Fr. Reiman- 111 Idea Systematis Antiquitatis Literariae Generalioris et Specialioris desiderati adhuc in Rep. Eruditorum Literaria, Hillesheim 1718, 8". pp De septemplici sensu vocis πάπυροι summa diligentja egit Bod. ad Theophr cujus haec sunt verba: ' Ubicunque auctores pro Charta Papyrum ponunt, ibi de iegyptia papyro capi debet ; at vero, ubi papyrus ad lychnos et funera usui esse narratur, de

68 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN altera papyro Italiae familiari, h. e. scirpo, intelligi eportet: nee enim ad hos usus ex jegyptovehebatur papyrus, sed ex Italica vel indigena papyro candelae tiebaat, uti satis aperte ac dilucide docet Plin. Idem Epigrammate docet Autipater.' Cf. Salm. in Solin de Horn. Η. I. p. 36. Jacobs. Anth. 8, 295. Recte ergo H. Steph. Sturz. et Blomf. in Mus. Crit. Cant. 6, 314., qui Antipatri Epigr. de ieg. papyro imtellexerunt, castigantur a Barkero 1. c. Glossae: * Πάπυρον* Papyrum, Scirpus. Et: Scirpus. Φλοί/s, πάπυροι, πάπυρον. At Nunnesio ad Phryn. Eel v. πάπυρον suspecta est. י Suid. enim,' inquit, * muliebre esse docuit.' Imo e Suidae loco nihil aliud probari possit praeter visum vocis πάπυρο! in fem. gen., ut in Antipatri Epigr., quod affert, Πάπυρο» θηλνκώ! ή πάπνροι. A Theophr. semper scribitur ό π< nec est causa, cur ό in f! mutatum velit Bod. 428.; quanquam ap. reliqraos Gr., Diosc. Gal. Alex. A- phrod., et Philon. in duobus locis a Nunn. 1. c. laudatis, masc. est gen. Egregie vero fallitur Blomf. 1. c., qui π&πυρον semper masc. gen. esse censet, atque illa de causa Antipatri versum sic refingit, Έκ σχοίνων, λεπτή σφιγγόμενόν τε βύβλω. Apud Lat. quidem scriptt., pnesertim ap. poetas,, Papyrus fem. genere gaudet. At secundum Forcelffn. Papyrus masc. et fem. Ut wt sit, certe Papypum, e Gr.πάπυρον, legitur et in Plin. 13, 11. et Ulpian. Dig. Lib. 32. Leg. SO. Salmasius de Horn. Η. I. 33. p. י :. 36 Apud Neophytum et Auetarium Dioscoridis in antiquis libris repeiio (Acoron) vocari * Πεπεράκιον. (Saracen. edidit πεπεράκιουμ, ad marg. scribens, Al. πελάκιαw.) Quod fortasse seriptum pro * Παπυράκιον, ut Papyraceum Latini vocarint boc acoron a similitudine papyri. Ε simili aliquo auctore ac nomine videtur earn sententiam bausisse Avisena, qua scripsit Acori plantam esse sicut Papyrum. In antiquissimo exemplari Apuleji de Herbis legitur Piperapium unica voce, quod esse volunt disjunctum Piper Apium, quia mox perhibet, ne apes examinent ac diffugiant, herbam Veneriam,sic Acoron appellat, in vase apumsuspeasam haberi. Non tamen putarim, earn esse rationem nominis. Et Piperapium omnino scriptum censeam pro Piperacium, ut habetur ap. Neophyt. Solennis baec antiquis libris consuetudo Ρ pro C poeere. Sic hodie Diptamnum barbari vocant pro Dictamno. Cercopithepus in notis Tyronis ac Senecae etiam antiquissimi libri scriptum praeferunt pro Cereopithecus. Nec dubito, quin Piperacium dictum sit Acoron pro Papyracium a papyri similitudine, ut astruit Avisena.' Acoron vero illud eidem Salmasio est, quae Spathula Foetida vulgo vocatur. Apud nos supra ccli. a. pro Schottus leg. Scottus." Edd. t ΠΑΡΑΒΙΗ. Potionis genus ap. Paeonas, paratae e milio et conyza ; nisi forte κόνυξα h. 1. etiam Potionis genus aliquod Paeonibus usitatum designet, quod turn ex usu vocis, (quae Herbam designat ad parandam potionem vix idoneam,) turn e varia Cod. antiquissimi lectione colligit Schweigh. ad Athen , d. Vide Κόνυζα. f ΠΑΡΑΓΩΓΑΣ. χιτών, παρά. Πάρθο Hes. Leg. * ΤΙαραγωδαε Paragauda. Scaliger. Salmas. רג 1 ד 3 et Faragaudaest v. Parthica, a גד Segmentum, Particula. Le Moyne ad Barnab. Epist ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, 0 Hortus, Viridarium: s. Ager conseptus ac diligenter consitus omnis generis plantis. Quod enim Xen. dicit in CEcon. Τόν έν Σάρδεσι παράδεισον έπιδεικνύναι, id Cic. (de Senect. 17.) Conseptum agrum ac diligenter consitum ostendisse. Sic Plut. Symp. 3. 'Αλεξάνδρου κελεύσαντοι Ελληνικά δένδρα τοίs εν Βαβυλώνι παραδείσου έμβαλείν"αρπαλον. Et Artax. Έπεί δέ εί! σταθμόν κατέβη βασιλικόν παραδείσου! έχοντα θαυμαστού! και κεκοσμημένου! διανρεπώι έν τψ πέριξ άδένδρω και ψιλψ χωρίω, κρνου! οντοι επέτρεψε τοϊε στρατιωταιι εκ τοΰ παραδείσου ξυλίζεσθαι, τά δένδρα κόπτονται, μήτε πεύκηι μήτε κυπαρίττου ψειδομένου!. Ubi indicat Paradisos proprie fuisse agros clausos et exquisitis arboribus plantisque consitos ad delectationem principum. Clausi ii erant, et in ipsis alebantur ferae, quarum venatu se delectarent: unde redditur etiam, Septum ferarum, Vivarium. Gell., 2 Ϊ9. Vivaria qu«nunc dicuutur, SCRIPTT. GR. OBVIARUM. septa quaedam loca, in quibus ferae vivae pascuntur. Et mox, Vivaria autem quae nunc vulgus dicit, sunt quos παραδείσους Gr. appellant. Xen. Hell. 4. Παραδείσουι μεστούς δένδρων καϊ θηρίων. Et aliquanto ante, Καϊ θήραι, at μέν, έν περιειργασμένοιι παραδείσοκ, αί δέ καϊ άναπεπταμένοιι τόποι!, πάγκαλαι. Sic Κ. Π. 1. ΐίεριψκοδομημένα θηρία τά έν τψ παραδείσψ. Talis fuit etiam Paradisusille in quo Deus Adamum collocarat, et arboribus plantisque omnigenis consitus et refertus omne genus animantibus. J. Poll. [9, 13 ] dicit esse voc. barbaricum a Gr. usurpatum, ut multa alia Persica. H. Steph. t Hodie ap. Persas scribitur Ferdews. v. Hammer. Schroder in Diss.prxmissa Thesauro L. Armeu, p. 56. non Persicam, sed Armenicam esse v. contendit. Alberti ad Hes. "Xen. Κ. Π. 1, 3, 14. O. 3, 13." Edd. " Zeun. ad Xen. Κ. Π. 44. ad Moer. 349 ad Diod. S. 1, 332. Thom. M ad Lucian. 2, 121." Scha2f. Mss. " * Παραδεισάριοε, Horti cultor, Hes. v. 'Epνοκομών." Wakef, Mss. t ΠΑΡΑΜΗΝΗ. f! των θεων μοίρα. Αυδοί. Hes'. Leg. * ΤΙαραμήρη. Is. Voss. Cf. Hes. Αμηρβι " όμειροι. ΠΑΡΑΟΣ. Macedonibus dicitur ό aeros Aquila, teste Hes. H. Steph. f Ex Hebr. ΕΠ9 [Peres: A- quilae genus, forsan Ossifraga.] Sturz. p. clxi. n. 8. ΠΑΡΑΣΑΓΓΑΣ, s. Παρασάγγη!, 0 Parasanga,' ap. Persas est μέτρον ίδοΰ τριάκοντα σταδίουs, έχον auctore Hes. [Etym, G. addit: παρά Αιγύπτιοι! Se παρασάγγη$ quemadmodum Herodoto quoque ό [ל δύναται τριήκοντα στάδια 2, [6.] ρ. 57 et 5, [53,] ρ, 193. ubi etiam dicit τρεί! σταθμού! conficere παρα σάγγαι πεντεκαίδεκα και ήμισυ. Sic Idem 6, [42.] )). 219 Tas χώρα! σφέων μέτρησα! κατά παρασάγγα!, τονt καλέουσι oi Πέρσαι τά τριήκοντα στάδια. Recte itaque Philelphus ap. Xen. δύο παρασάγγα! άπέχειν vertit Distare sexaginta stadia. Proverb, ap. Athen. 3. Πολλοί! παρασάγγαι! ύπερδραμόντε!. Plin. 6, 26. scribit Persas schoenos et parasangas alios alia mensura determinare : unde ap. auctores esse diversitatem. H. Steph. t Hodie Persas scribunt All^^i Ferseng. v. Hammer. " Lucian. 2, 751." Edd. " Zeun. ad Xen. Κ. Π Wessel. Herod Gatterer. Comm: Gott. 12. p ad Herod ad Diod. S. 1, 657. Brunck. Soph. 3, 525." Schaef. Mss. + ΠΑΡΑΣΑΓΓΙΑΟΓΩ. 01 ΤΙέρσαι τον! btayyix λοντas οϋτω λέγονσι. Hes. t ΠΑΡΑΤΟΝ. ή παρασκευή παρά 'Ρωμαίοι!. Suid. ν. Άντιπαράτορα. Lat. Apparatus. f ΠΑΡΑΤΟΤΡΙΟΝ. Vox, qua Hes. utitur v. Άν τίπανον. Lat. Paratura vel Ornatura : ultima fimbria in vestibus. Salmas. in Fl. Vopisc. p A. t ΠΑΡΗΒΟΝ. ξύλον Tl, παρά Κρησί. Hes. Lectionem Codicie, qui exhibet παρά Κτησίψ jf. indocte mutavit Musuxus. Schow. f ΠΑΡΙΛΙΑ. εορτή. Suid. Lat. Parilia, Festum ap. Romanos. "Dionys. H. 1, 73. Athen. 8, 361." Edd. ΠΑΡΜΗ. Parma: Carthaginiensibus Ovpeo! δερμά τινο!, Suida auctore, in exemplum afferente, T^s πάρ μη! καϊ των * Αιβυστικών Θυρεών άντέιχβν έρρωρένωί οί 'Ρωμαίοι. Fuit Scuti genus breve: Ovid. Cavum vocat, Stat. Crudum. H. Steph. f A radice D13 Parain : Incidere; quia in orbem incisa parma. Bochart Canaan 2, 11. t ΠΑΡΤΑΖΟΝ. ύγραναν. Αάκωνε!. Hes. Con ferri potest ap. Euud. Παρδάκων' διύγρων. f ΠΑΣΣΑΑΕΡ. σφήκα!. Hes. Gl. Laconica. Alberti. ΠΑΣΧΑ. P&scha : quidam putarunt esse roii σωτη* pt ov πάθου! όνομα, derivatum παρά το πάσχειν, Ut Gregor. etiam testatur. Sed falluntur. Ortum enim est ex Hebr. v. [TOS] Pasach, quod est Transire, et signif. Festum illud, quod Judaei celebrabairt in memoriam ejus diei, quo Mare Rubrum Deoduce trans Angtlu ierant: s. in memoriam ejus noetis, qua Domini praeteritis Judaeorum aedibus in iegyptiorum familiis primigenia qua5que peremerat. Erat autem Coena, qua; celebrabatur secundi mensis die dechnoquarto, vesperi; paterfamilias cum tota familia lumbis suecinctis e< firmata mami scipiene, tanquam jem

69 TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii iter ingressuri, ad mensam stabant, agaumque assum comedebant integrum cum pane non fermentato έπι πικρίδων: qua de re Exod. 12, [14 21.] Num. 9, [4 sqq.] nec non 4 Reg. 23. [2 Reg. 23, 21 sqq.] Meminerunt et Luc. 22, [1.] Ή εορτή τών άζύμων, λεγαμίνη πάσχα. Jq. 2, [23.] Έν τω πάσχα. Η. Steph. f ΠΑΤΑ. κτείνειν, ap. Scythas. Herod. 4, 110. ΠΑΤΑΙΚΟΙ. Phoenicibus sunt Simulacra deorum, qute in puppibus navium statuunt, Hesycbio auctore. Herod, pro eo habet ΠαΓαϊκοί, 3, [37 ] Ρ 112. [et in proris ea constituta tradit,] scribens Vulcani ap. Memphitas simulacrum esse simillimutn τοίσι Φοινικηιοισι πατάίκοισι, revs οί Φοίνικβϊ έν rfjai τρώρρσι τών τριήρεων περιάγουσι, eos autem esse πυγμαίου άνδρό! μίμησιν. Η. Steph. f Hebr. est. Soping. A verbo no- Pathali, quod in Piel est Insculpere, deducit פתח men Scaliger; posse quoque ex Hebr. בטח Betah : Securitas, derivari, quandoquidemtutelae loco erant, putat Bochart Canaan 2, 3. Πάτταικοι scripsit Suid. " Wessel. Herod. 214." Schjef. Mss. " * ΠαταίΚίων, (έ,) Fur, Delator, Etym. M." Wakef. Mss. f ΠΑΤΑΝΙΑ. τά έκπέταχα' καϊ τά άναπεπαμμένα Χοπάδια. Οί be πολλοί διαστρέφουσιν ά! 'Ρωμάίκόν τό ονομα. Phot. Lex. Plurimi igitur tunc temporis vocem a Lat. Patina ortam existimabant. H. Steph. vero in Ind. Procul dubio, inquit, factum hinc (sc. e πάτανα, cujus deminutivo πατάνιον respondet Lat. Patella,) est Lat. Patina. " Πάτανα, Hesychio τρυβχία. DE- MIN. Πα7άνια Idee! esse dicit έκπέταλα Χοπάδια, item έκπέταχα και * ψιαλυειδή ποτήρια : quae et Βατάνια per β a nonnullis appellari. Ambo leguntur Athen. 4, [ ] in sermone de vasis culinariis: ex Eubuli lone, Τρ3/ λία δέ, και βατάνια, καϊ κακκάβια, Καϊ Χοπάδια, καί πατάνια πυκινά ταρψέα : perperam tamen ibi diphthongo scriptum πατάνεια et βατάνεια. J. Poll, non πατάνιον solum habet, SED ET Πατάνη, scribens πατάνιον esse έκπέταλόν τι Χοπάδιον, quod πατέχχιον dicitur, Patella. Affert et exempla utriusque : fem., e Nicocharis Lemniis: et e Νυμφοπόνω Sopbronis πατάνα αίτοποίητο!: ac procul dubio fiactum hinc est Lat. Patina : cujus demin. Patella respondet deminutivo πατάνιον: cujus haec exempla ibid. J. Poll, citat, ex Euthydico Antiphanis, ποχϋπου! τετμημένο! Έν πατανίοισιν έφθός: et ex Eubulo, πνιwa Σικβλικά πατάνια : ubi nota dici πνικτά, quoniam in eis πνίγονται τά έφόμενα. Alibi πάταχνα pro lisdem." Η. Steph. " Πατάνιον, Bergler. Alciphr ad Mcer Koppiers. Obs. 8. Πάτάνειον, Koppiers. 1. c. Πατάνη, ibid. Bergler. Alciphr. 401." Schaef. Mss. ΠΑΤΑΡΑ ex Eust. affertur pro κίστη, י! κιβωτό Area, Cista. Η. Steph. f Hunc usum Lyciae sermoni tribuit Steph. B. unde nomen traxerit urbs Patara. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlvi. ΠΑΤΕΑΑΙΑ recentiores Gr. vocant Quaedam vasa culinaria, v. mutuata a Lat. Patella. Meminit J. Pollux 6, 13. [s. 90.] Ibi eniui in censu μαγειρικών σκευών ab eo numerantur, κακάβη, πατάνιον, *πάτνον, πατάνη: additurque, πατάνην videri esse Χοπάδιον έκπέταλον, quod tunc πατέλλιον fuerit appellatum. Cap. praeeed. utitur τω ττατέλλα, scribens τά! καχονμένα! πατέχχα! nominates esse Χεκανίδαι. Eust. vero 229 ΠατΆλ<«potoriis annumerat vasis, scribens ex Homericis πετάλοι! dici ποτήρια έκπέταχα, ea, quae sunt πλατέα, Lata et ampla : qualia τά ΐδιωηκύ! λεγόμενα πατέλλια : e quibus elegantem Alciphr. composuisse πατελλοχάρωνα. Itaque Πατέλλιον fuerit etiam Patera : et ΙΊατελλοχάρων, Qui gaudet paferis, Qui pateris potare amat. H. Steph. "<31. Πατέλλα Patina. Trail. 5. p. 79." Edd. " Πατέλλίον, Πατελλοχάρων, Bergler. Alciphr * Πατελλί», Velck. ad Ammon. 140." Schwf. Mss. " ΐίατελλοχάρων, Eust. II. 173, 28." Wakefi Mss. t ΠΑΤΝΙ1. καλή, ύπό Πάρθων. Hes. f ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ. πατήρ τού κοινού. Suid. Lat. Patricius. Cf. H. Steph. Thes. Ά, 101. f ΠΑΤΡΩΝΕΪ. οί πρώτοι τών άξινθέντων Τη!, Ρωμαίιατ πολιτεία* υπό 'Ρωμύλου, εκατόν 'έντε!, ώσπερ δεντέραιν πατέρων τάξιν εχόντων' καϊ έκ τρίτου 01 κρίνομενοι βοηθοί vapaywopevoi. Hee. Lat. PetDOfli, confudit rods πατέρα! καϊ revs πάτρωνα!. Heine. Cf. H. Steph. Thes. 3, 101. Hinc Πατρωνεία Patronatus, et * Πα τρωνεύω Patrocinor, derivantur. " Gl. Πάτρων Patronus. Πάτρων τοϋτ εστίν ό έλευθερώσαι' Patron US. ΥΙατρωνισσα - Πα Patrona. Πατρωνεύω* Patrocinor.. * τρωνία, h, Dionys. Η. 1. p. 82. * Πατρωνικόϊ, ή, ov, Phav Suid. 3, 60." Edd. " Πάτρων, Thorn. Μ ad Charit ad Diod. S. 2, 5Τ6. Πατρωνεία, Dionys. Η. 1, 258." Schaef. Mss. " Πάηοων, Schol. Eur. Hec. 420." Wakef. Mss. f ΠΑΤΝΙ, in Coptorum libris παωνι scribitur. Jablonski. Op. 1, 199 f ΠΑΥΡΑΚΙΣ. τήν πέμπτην Σαμύθρφκεε κάχονσιν. Hes. t ΠΑΧΩΝ, Coptice πάσχον! audit. Jablonski. Op. 1, 199. " Classical Journal 34, 386." Edd. t ΠΕΙΡΗΘΟΙ. νΰμώαι έν Κύπρω. Hes. t ΠΕΚΟΤΑΙΟΝ. βαχάντων. Gl. Hesychii, quam praelermissam ab Aldo protulit e Cod. Ms. Schow. Usus est ista v. Symmaehus Eccles. 2, 8. pro Hebr. סגלה Segullah: vv. Possessio; itemque Etym. G. Καστρέσιον et Αεγάτον. Videtur esse Lat. Peculiuin. " Gl. Πεκοίλιον, ουσία υπεξουσίου ή δούλου Peculium." Edd. Πεκονλιά^ομαι, Eust. Od. 554, 46." Wakef. Mss. t ΠΕΑΑΣ. rows Χίθονι, Macedonica dialecto, teste Ulpiano ad Dem. π. Παραπρεσβ. p Hemsterh. ad Hes. v. Πέλλα. Sturz. p. clxiv. " Πελα exbibet Sturzius. At iu Hes., quem citat, est Πέλλα, idque recte ap. eum scribi, ordo verborum plaue evineit." Edd. " Ad Timaei Lex. 270." Schaef. Mss. t ΠΕΛΙΓΑΝΕΣ. οί ένδοξοι. Παρά δέ Σύροι! οΐβου- Χευταί. Hes. Fortassean a Syr. זלחן 1 Polclian. Ezr. 7, 19 pro Ministerio, Cultu ; nam Π73 [Pelach, Chald.] פלל Consules. ליעים 3 Soping. signif. Servire, Colere. et.לוע Μ. Meibom. + ΠΕΑΟΥΚΙΔΟΝ, inter placentas recenset Chrysippus Tyaneus Athen Casaub. ediderat * περλουκίδιον, et interpr. Pelluciduni: a tenuitate operis aut peculiari quodam artificio pellucida placenta vocari potuit. ΠΕΑΤΗΝ nonnulli appellant etiam τον ποτάμιον κορακίνον' Coracinum fluviatilem, teste Athen. 3. [121.] H. Steph. t Sc. ap. IEgyptios. Jablonski. Op. 1, 201. Vide Ήμίνηρβν. f ΠΕΜΨΕΜΠΤΕ, [vel *ΪΙεμψθενθάμ, ut edidit Saracenus,] Hierabotane, Verbenaca, ap. yegyptios. Ex App. Diosc Jabloitski. Op. 1, 202. ΠΕΠΕΡΙ, εω, ro, Piper: Arbor Indica, fructum Kerens sibi cognonainem : is triplex est, πέπερι μακρόν, λενκον, μέλαν : de quibus Diosc. 2, 189 Sic Plin. 12, 7 de Indicis arboribus, Quae piper gignunt, juniperis nostris similes : sermina ab ju&ipero distant parvulis siliquis, quales in phaseolis videmus. Hae priusquam dehiseant decerptae, tostaeque sole, faciunt quod voeatur piper longum : paulatim vero dehiscentes maturitate, ostendunt eandidum piper: quod deinde tostum solibus, colore rugisque mutatur : in nigrum sc. Inde Gal. ad Glauc. 1. i! διά τριών πεπέρεων, Medicamentum e triplici pipere confectum. Notandum vero, dici gen. nou τεπέρεω! solum, sed etiam πεπέριδοί. Priore utitur Athen. 9. [381.] Προσεψησαε μετά πολλο ΰ πεπέρεω! τά προειρημένα χναυμάτια : ut et e Gal. jam habuimus πεπέρεων. Posteriore, idem Athen. [376.] isicia esse dicens τά έκ σαρκών εί! Χειrrk κατακνιζόμενα, καϊ μετά πεπερίδων συμπλαττόμενα. Et Eubulus ap. Eund. [66.] Κ όκκον Χαβοΰσα Kv ίδιον rf τοϋ πεπέρώος. Possit tamen praecedens πεπερίδων derivatum videri etiam a nominative πεπερί!, et πεπερίδε! vocari Grana piperis: ut κβδρίδεs sunt Fructus cedri, δαψνίδεβ, Baccae lauri : deducendo a 7n&rept quatenus pro Ipsa arbore ponitur. Apud Eund. A- then. [126.] reperi ET Πεπεριον, quod demin. formam habet, et Piperis granulum signif. videtur. Indidem DERIV. Πεπερίτηε, [Ό,] Piperreferens, gustu sc.: unde piperitis dicitur siliquu9lrum, quod piperis saporem imttetur. Plin. I9, 12. Panax piperis saporem reddit, et magis etiam siliquastrum, ob id piperitidis jkmbine aecepte: libanotis odorem thuris, smyrnion myrrhae. Et VERB. Πεπερίζω, )Piper ioiitor s. refero,

70 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN Ad piper accedo : ut πεπερίζων τ rj γεύσει, Diosc. 2, 190. de zingiberi: pro quo cap. seq. dicit, Δριμύε έν τι7 γεύσει ώσπερ τό πέπερι: de hydropipere. Η. Steph. Πέπερι, Ε. Η. Barker, ad Etym. Μ Hippocr. 2,608. Schol. Plat. 45. Zonar Nicander πέπεριν, τόν. Philostr. 3, 4. * Πεπερόπαστοί, ό, ή, Pipere inspersus, Schneider. Lex. άμαρτύρωε. * Πεπέρατον o os, Geopon. 8, 39 " Edd. + Nomen esse Persicum ex Hippocr. Γυναικ. 2. docet Burton p. 91 Persis hodie dicitur Biber. v. Hammer. " Πέπερι, J * ad Diod. S. 2, 391. Casaub. ad Athen. 139 " Schaef. Mss. ΠΕΡΓΕΙΣ Hesychio πρέσβειε. Η. Steph. t Argivis hunc usum tribuere videtur Hes. Sed in Cod. Ms. legitur Πέργουν teste Schow. Alberti conferri jubet gl. Hes. Σ7τέργυε' πρέσβυε. rieproyaonhes. esse dicit Aviculamsylvestrem albam. Pro quo infra σπέργουλοε ap. Eund. H. Steph. + Apud Hes. legimus : όρνιθάριον "Αργεί λευκόν. Sed Cod. Ms. dabat άργειλέγω, quod Schow. ex errore compendium scripturae in archetypo male interpretantis ortum putat, quod resolvendum erat: Apγέιοι λέγουσι. Vide Σπέργουλοε. ΠΕΡΙΤΙΟΣ a Macedonibus dicitur Mensis ille, qui ab iegyptiis Mechir, a Rom. Februarius appellatur, in acerrimum hyemis tempus incidens, inquit Hieron. Comm. in Zach. 1. Idem Suid. tradit et alii. H. Steph. f ΠΕΡΞΩ. Meutha sativa, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Spicileg. p. cccxxvii. ΠΕΡΠΕΡΟΣ, 0 dici putatur quasi πέρφεροε, a v. περιψέρεσθαι: ideoque redditur Levis, Temerarius, Praeceps, et Qui a quovis vento circumagatur: item Vanus, Inanis. A Suida exp. non generaliter solum προπετήε et μηδέν λογισμω ποιών, sed specialiter etiam λάλοε, Loquax: ut ab Etym. quoque φλύαροε, Nugator, vel Nugax, necnon ό μετά βλακείαε έπρρμένοε ; quae postrema expositio affertur ab Hes. etiam. Receptiores sunt prima et postrema : eaedemque tribuuntur et VERBO Περπερεύεσθαι. Apud Paul, enim 1 Ep. ad Cor. 13, [4.] Ή άγάπη ού περπερεύεται, ού φυσιόϋται, ουκ άσχημονεϊ, Chrys. illud περπερεύεται exp. * προπετείεται, τω περπέρω opponens τόν βαρυν ιςαι βεβηκότα, indicansque περπερευ'εσθαι itidem signif. non modo Temerarium et praecipiteni esse, sed etiam Levem et inconstantem esse. Alii interpr. Fucata est: ut et Clem. Alex., Paed. 3. init. καλλωπίζεται: 11am περπερίαν dici τον καλλωπισμόν, περιττότητοε και άχρειότητοε έχοντα εμφασιν. Itemque Basil, εν rois κατ' Έρώτησιν και 'Απόκρισιν "Οροιε, cum quaesivisset quid sit 70 περπερεύεσθαι, respondet, Παν ό μή διά χρείαν άλλά διά καλλωπισμό> παραλαμβάνεται, περπερείαε εχειν κατηγορίαν. Ita ut περπερεύεσθαι sit non modo Temerarium et praecipitem esse, s. Levem et instabilem esse, sed etiam Superfluo et inutili corporis ornatu gaudere. Hes. et Etym. eodem fere modo illud περπερεύεται exp. κατεπαίρεται μετά βλακείαε: hie etiam * ματαιοϋται. Vet. Interpr. ού περπερεύεται vertit, Non agit perperam : innuens recentiores Gr. vocem hanc a Lat. esse mutuatos. Apud eos enim et adv. Perperam, et adj. Perperus, et subst. Perperitudo in usu sunt: dicentes nimirum Perperam pro Male, Non recte, Sinistre: Perperus autem pro Insulsus, Indoctus, Rudis, Stultus: et Perperitudo pro Insulsitas, Ruditas, Stultitia, teste Nonio. Unde ap. Actium, Perperos populares: item, Ductibilitate nimia vestra aut perperitudine. H. Steph. " Gl. Πέρπεροε Perperus. Περπερευ'ομαι Perperam ago. Λάλοε και πέρπεροε, Polyb. 32,6. 40, 6. Schol. Soph. Antig Ό πέρπερα γλισχρευόμενοε, Suid. I, 602. Antoninus Phil. 5, 5. * Περπερεία, ή, i. q. περπερία, Schneider. Lex. άμαρτύρωε. * Έμπερπερενομαι, Cic. ad Att. 1, 14. Jacto me, Ostento me et artem meam, placendi causa : Arrian. Ep. 2, 1, 34. Καί άναγνώσρ και έμπερπερεύστ!." Edd. " Καταπερπερεύομαι, exp. Adulor, χαριεντίζομαι." Η. Steph. " Hes. Suid. Phot." Edd. " Πέρπεροε, Περπερεΰομαι, Lennepii Etym ad Herod. 6'99 " Schaef. Mss. " Περττερο*, Polyb. 2, 775. Περπερεύομαι, Suid. v. Αύλόϊ. Περπερεία, Clem. Alex. 251." Wakef. Mss. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. t ΠΕΡΡΑ pro Sole ponitur ap. Lycophr, H. v. e Persica lingua alii tractum putant, vide Burton, p. 91. alii e Coptica. Spicileg. p. ccci. " Hermann! conjectura ibi citatae favet, quod Lycophro vocem Lat. epr M s v usurpant, ubi Tzetz. Μαμβρ. τόε' ό"αρψ, έστι δέ ή λέζιε "Ρωμαϊκή." Edd, ««Potter. Add. ad Lycophr. Brunck, Apoll. R. 159." Schaef. Mss. t ΠΕΡΣΑΙΑ. Persaea vel Persea : Arbor iegypti propria. Athen Diosc. 1, 187.,Περσία* illam appellat. " Περσαία, Wessel. ad Diod. S. 1, 40. Cer. Περ<τε!'α, Fac. ad Paus. 2, 60. Ruhnk. ad H. in 24. * Περσέα, Wessel. ad Diod. S. 1, Callim. 1, 497." Schaef. Mss. " Περσεια, Nicand. A. 99." Wakef. Mss. ΠΕΡΣΙΟΝ, τό Persium : Planta iegyptiaca, sterilescens, si alio exportetur, lit est ap. Theophr. H. P. 2, 3. Apud Athen. 14. [649 ] paroxytonws περσίον scriptum, e Posidonio : Φέρει δε και τό περσίον ή Ά- ραβία. Η. Steph. f Ita i" prioribus Athen. Edd. legebatur. Schweigh. vero περσεια scripsit, et Persica mala intelligenda esse docuit ad Athen. 5.!98. ΠΕΡΣΟΣ s. Περσεύϊ Est Nomen piscis in Mari Rubro nascentis, teste Jiliano [H. A ] Hee. πέρσον vocat. H. Steph. f Cf. Spicileg. p " Jacobs. Anth. 12, 361." Edd. f ΠΕΣΑΛΕΜ. Hyssopus, ap. iegyptios. Ex App. Diosc Jablonski. Op. 1, 202. τό f ΠΕΣΤΙΚΟΝ. ro παρά Θετταλοίε θητικόν, lis εΐλωτικόν παρά Σπαρτιάταιε. Phot. Lex. Nisi forte e πενέστηε voc. detortum fuerit. t ΠΕΤΙΤΟΝ- Petitum, Postulatum. Suid. f ΠΕΥΚΕΤΣ. [ό Ηρακλή] ev 'Αβδήρω τιμάται. Etym. Μ. v. Κήρ. f ΠΕΧΑΡΙΣ. έλαψοε. 'Αμερίαε. Hes. [Cod. Ven. Πέχαρι,] quod inter Macedonica refert Sturz. p. clxiv. Conferri possunt Hes. gl.: * Βέρκιοί έλαφοε, et * Βέρκιοοε [sic, Phavor. Βέρκιοί ] έλαφοε, υπό Λακώνων. t ΠΗΛΟΣ, οίνοι. "Ιωνεε ένθεν και $ Κάπηλο ο τόν οϊνον πωλών. Hes. " Ad Herod. 196." Schaef. Mss. f ΠΗΡΙΑ. 'Ασπένδιοι, τήν χώραν τοϋ άγρου. Hes. t ΠΗΤΕΙΤΑΙ. * πητύριοι άρτοι. Λάκωνεε. Hes. Lege: * Πήτεα- πίτυρα, [sc. praeced. gl. huic connectendo.j Πτοείται πιτνρίαι άρτοι. Meurs. Misc. Lac. 1, ΠΙ. Alphabeti litera decima sexta, ex Hehr. Peh. t ΠΙΓΚΕΡΝΗΣ. Pincerna. Vox Lat., qua interpr. v. Οινοχόοι Etym. G. " Gl. ΤΙιγκέρνη! Pocillator." Edd. ΠΙΚΕΡΙΟΝ Hippocr. vocat το βούτυρον- Butyrum, teste Gal. Lex. Hippocr. Utitur autem eo voc. cum alibi, turn Γυναικ. 1. Πικέριον ןל χήνειον άλειφαρ. Η. Steph. " Hippocr. 249, , , , 35." Edd. " Heringa*Obs. 12. Coray in Consp. Mus. Oxon. p. 19." Schaef. Mss. t ΠΙΛΟΣ. τάγμα Cohors, ap. Romanos Pilus. Suid. H. Steph. Thes. 3, 294. t ΠΙΜΕΝΤΑΡΙΟΙ. 01 * βοτανολόγοι. Zonar. Forsan e Lat. Pigmentarius. t ΠΙΝΑΡΛ. τά στρογγυλά. Lycii. Steph. B. v. Άρτύμνησοε. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlvi. t ΠΙΡΩΜΙΣ. καλόε κάγαθόε, ap. JEgyptios. Herod. 2, 143 Vox iegyptia Piromi signif. Hominem; Piremei vero : Facientem quod justum est. Hinc forte conflatam esse v. ΤΙίρωμιε sibi persuasit, qui Herodoto dixit earn signif. Honestum bonumque, Jablonski. Op. 1, 204. t ΠΙΣΑΓΑΣ, vel Πισαγα$* λέγεται παρά Πέρσαιί ό λεπρόε. Ctes. Persicis c. 40. Burton p. 92. " Legitur et * Πισσάταί pro eod. Schneider. Lex." Edd, ΠΙΣΤΑΚΙΑ. Pistacia: Nuculae sunt strobilis pineisque nucibus similes, intus viridi nucleo; de quibus Diosc. 1, 178. [177.] et Plin. 23, 8. dicens eosdem usus et eflectus habere, quos pinei nuclei. Idem 13, 5. In nucum genere pistacia nota. Nicander Θ. (891.) Πιστάκι' άκρεμόνεσσιν άμυγδαλόεντα πέφανται. Η. Steph. Idem ν. ψιττάκια- [ita] a nonnullis vocan tur ea quae Syri πιατάκια, Posidonins.βιστάκια, [sic ר., φιστάκια Zouar. etiam] Nicander δασέωε appellat *

71 t Cf. Athen Syr. jozuaa Posteko: Pistacium. "Fischer, ad Weller. G. G. 1, 217. *Πιστ&κη, ή, Alciphro 86." Schsif. Mss. t ΠΛΑΙΤΕΡ. πέτραι. Oi δέ, πάτερ. Hes. Malim irxarep. Suspecta verba, forma Laconica. Alberti. t ΠΛΑΤΟΡΟΑ. θυσία. Αίνδιοι. Hes. ΠΛΕΦΙΣ. Hesychio σησαμιs S. πεψριγμένη σησαμίι. Η. Steph. t Apud Hes. πεφριγμένη σησαμι! dicitur vocari Πλε^ίλερ, quae gl. est Laconica. Alberti. f ΠΛΙΚΙΟΝ inter Placentas refert Chrysippus Tyaneus ap. Athen Forsan a Lat. Plica. f ΠΛΟΥΜΒΑΤΟΙΣ. μολίβδοιι, κατά γλώτταν. Plumbatis s. Pilis plumbeis. Suid. Τό * πλουμμάτον τό μολύβιδινον. Zonar. t ΠΟΙΘΙΟΙ. τέσσαρει άνδρει αιρετοί παρά Αάκωσιν, δνο καθ' έκαστον βασιλέα, σύσσιτοι. Pilot. Lex. t ΠΟΙΜΗΝ. Pastor. Ex iegyptio Pimen : Pastor, a Moni vel Mani: Pascere, derivat Rossi p. 8 sq. et 355. t ΠΟΛΕΙΟΥΜ. Pulegium ap. Afros. Nomen e Lat. receptum. Diosc. App ubi tamen Afros * άπο- Χείουμ dicere tradit. ΠΟΛΛΑΧΡΟΝ. Hesychio καλόν. Forsan e Lat. Pulchrum. H. Steph. f ΠΟΜΑΡΙΟΝ. παράδεισοι. 'Ρωμαία ή λέξιι' * πονμα [ Poma ] γάρ λέγουσι τήν όπώραν. Ρο- Etym. G. Lat. marium. f ΠΟΜΗΡΙΟΝ. τόποι. Zonar. An Lat. Pomcerium? Vide Πωμήριον, quod ipse Zonar. suo loco exhibet. t ΠΟΝΝΑ. ro γράφοι, η μάγο!. Hes. Scr. Ποννα τογράφοι Qui magica praecepta s. incantationes scribit. Vox Persica. Palmer. Mihi vero vix dubium est, quin hac Lat., ut videtur, voce πόννα, aut πώννα, respexerit Hes. ad v. Penna simul et Peena. Triller. Cf. Hes. : Πώννα' γραφίον, λύπη : et Πόννοί μάγοι. t ΠΟΝΤΙΚΟΝ. Arbor ap. Scythas, cujus fructu aluntur. Herod. 4, 23. t ΠΟΝΤΙΦΙΞ. ό μέγα! παρά 'Ρωμαίοι! ίερεύι. Suid. Lat. Pontifex. f ΠΟΠΑΡ. πατήρ, καίπατρόι πατήρ. Hes. Laconicum. Casaub. ad Athen ΠΟΠΟΙ, Dryopum lingua dicuntur 01 δαίμονες, teste Plut. de aud. Poem, quomodo Apio quoque ω πάτοι exp. ώ δαίμονει, ap. Hes. qui id dicit esse έπϊψθεγμα σχετλιαστικόν, aequivalens τψ παπαϊ, Papae. Iuterpretabimur igitur & πόποι, vel Ο dii iinmortales, s. Proh deum atque hominum fidem : vel Papae: ut II. A. [254.] Τ Ω πόποι, ή μέγα πένθος Άχαίιδα γαίαν ίκάνει. Idem Horn, dicit etiam ώ πόποι sequente θεών. Od. Α. [32.] 1 Ώ πόποι, οίον δή νυ θεού! βροτοι αΐτιόωνται. Et II. Χ. [297 ]*Ω πόποι ή μάλα δή με θεοί θάναr<w εκάλεσσάν. Η. Steph. " iesch. Ag ΥΙοποί έά." Edd. " Plut. Mor. 1, 83. Brunck. (Ed. T Πάτοι et πέπον conf., Heyn. Horn. 7, 78." Schaef. Mss. " Lycophro 943. Simulacra Deorum ap. Scythas, Etym. M." Wakef. Mss. t ΠΟΡ1ΊΚΟΣ, quo interpr. v. Στοά Etym. G., videtur esse Lat. Porticus. t ΠΟΡΤΟΣ. Portus, exstat ap. Hes. v. 'Ρέα«πόρτο!. f ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ nomen e Libya venisse tradit Herod. 2, 50. cf. 4, 188. Punicum esse פשיטן Pesitan, quod Latum et expansum sonat, vult Bochart Phaleg 1, 1. t ΠΟΤΙΒΑΖΙΣ. άρτοι κρίθινοι καϊ πύρινοι όπτόι, καϊ κvraptσσoυ στέφανοι, και οίνοι κεκραμένοι έν ώω χρυσψ, βν αυτό! βασιλευι πίνει. Athen Ad q. 1. Caaaub.: ποτίβαζι! barbarum, et (ut videtur) Persicum voc. est; nisi cui placeat conjectura επί τράπέζηι. Schweigh. annotavit:?» Ποτίβα e Dor. dialecto pro νοτίβαγι! dici statuit Jos. Scaliger ad Euseb. p et esse eandem v., quae ap. Daniel. 1, 5. et saepius in eodem cap. occurrit [fotid Patbag Hebr. et Chald.] quam ibi Gr. Interpres partim τήν τράπεζαν, partim τό δέίπνον interpr. [Lorsbach signif. vocem putat Deorum edulium, e Pers. ub Idolum et sl» *el Cibus. Vide Archiv fiir Morgenlaend. Literatur Th. 2. p. 313.] t ΠΟΥΒΛΙΚΟΝ. παρά Λατίνοι! τό δεδημοσιευμένον. Zonar. Lat. Publicum. f ΠΟΥΠΙΛΑΟΣ. Pupillus. Etym. G. v. Κ ι ράτωρ...abula GENERALIS. ccccslv t ΠΟΥΡΙΝ. σαθρόν. Hes. Ordo exigit πούτριν. Laconicum. Is. Voss. f ΠΟΥΡΙΟΣ. Κροϋστον πούριον. Placentae genus : Crustum purum, opinione Casauboni. Chrysippus Tyaneus ap. Athen. 14, 647. d. f ΠΡΑΙΔΑ, vel Πραϊδα ή ληστεία. Zonaras. Hes. quoque h. v. usus est, ex. gr. v. Λεία. Lat. Praeda. Hinc * Πραιδει/θε!$ in v. Άπρονόμευτο1 ap. Hes. " Phot. Nomocan. Tit. 13. c. 23. Acta Concilii sub Meuna p. 726." Edd. " Πραιδεόω, Kuster. Bibl. Chois.. 91 Schaef. Mss. ΠΡΑΙΚΟΚΙΑ μήλα. Vide Πρεκόκκια. t ΠΡΑΙΚΩΝ. κήρυξ. Etym. G. Lat. Praeco. t ΠΡΑΙΠΟΣΙΤΟΣ. είδο! άξιώματο!. Suid. Lat. Praepositus. t npaitoypa.praetnra.etnpaivwp- Pra:tor.Suid. t ΠΡΑΙΤΩΡΙΟΝ.τόπο!, ένθα συνάγεται ό λαό!. Hes. extra ordinem, post v. ΤΙρέσβυι. Lat. Praetorium. Zo- Dar. : Πραιτωρί^ παλατίω. Καί ό Απόστολο!' Έν δλψ τψ πραιτωρίψ. Philipp. 1, 13. Marc. 15, 16. πραιτώριον dicitur έσω τή! αΰλήι. Et Jo. 18, Πραιτώριον de ipso Palatio Pilati dici videtur. Act. 23, 35. de Palatio Herodis. " Gl. Πραιτώρων * δικαιενέχνρον Honorarium jus vel Pignus. Ubi VV. DD. corrigunt πραιτώριον δίκαιον, η ένέχυρον." Edd. " Πραιτώριον, Acta Traj. 1, 228. Wyttenb. Select Theaetet. 5." Schaef. Mss. t ΠΡΑΙΦΕΚΤΟΣ. ναύαρχοι. Suid. Lat. Praefectus. ΠΡΕΚΟΚΚΙΑ et Προκόκκια ap. Gal. legitur ρκο Lat. Praecocia. Nam de Alim. Facult. 2. locutus de Persicis, dicit ra πρεκόκκια καλούμενα esse άμείνω τών Άρμενιακών. Si qui vero fugiant appellationeni τών πρεκοκκίων, eos utraque haec, et Armeniaea sc. et praecocia, vocare Άρμενιακά μήλα, ς.άρμένιά, tetrasyllabus. Et sub fin. Simplic. 7 tit. de Maio Armenia, scribit ταύτη! έκλελείφθαι. τό παλαιόν 'όνομα: nam omnes et τόν καρπόν et ro δένδρον vocare προκόκκιον. Rectius pro eo Diosc. Codd. habent Πραικάκια, 1, 165. ubi dicit minora Persica, quae Άρμενιακά vocantur, a Romanis * πραικόκια appellari: h. e. Praecocia : ut Piin. 15, 12. Post autumuuui maturescunt Persica, aestate preecocia, intra xxx annos reperta. Martial. Praecoqua nominat, 13, [46.] Vilia maternis fueramus praecoqua ramis, Nunc in adoptivis Persica chara sumus. H. Steph. t ΠΡΕΠΤΑ. φαντάσματα, ε'ικόνει. Hes. Vox Laconica. Heins. f ΠΡΙΒΑΤΑ. ra TTJ βασιλείς 'ιδιαζόντως διαφέροντα.' άλλα δέ έστι τά δημόσια, δσα τελ! υπό τόν κόμητα τών * λαργιτιόνων ταϊι δημοσίαι! ύπουργοΰντα χρείαιι. Λαργιτίονε! δέ ε'ισι δύο, τά σάκρα και τα πριβάτά' δύο γάρ ε'ισι βασιλικοί θησαυροί' ο'ι Ιδιάζοντα τή! βασιλεία!, οίον ό τών λαργιτιόνων, και ό δημόσιοι ό τοϋ φίσκου. Etym. G. t ΠΡΙΓΚΙΨ; ό ίξαρχο! τήt τάξεω!, παρά 'Ρωμαίοis. Suid. Lat. Princeps. t ΠΡΙΜΙΓΓΙΛΙΩΝ. (Scr. ΏριβιΧεγίων Kuster.) Privilegiorum. Suid. Zonar.: Πρι/ψιλογίων ημών βασίλαών, προνομίων. Ad quae Tittmann.: Leg. Πριμμιλεγίων, i. q. πριβίλεγίων, ut recte emendavit Kuster. ad Suid. Vide Cang. Paulo post Zonar. exhibet: Προμιλέγια' ήγουν προνόμια. t ΠΡΙΜΜΙΚΗΡΙΟΣ. Primicerius. Suid. Phot. Lex. Τίριμοκήριοι' ό πρώτοι τάξεω! τυχούσηι. ΤΙριμολοκάριοι' Primolocarius. Suid.! Πριμοπιλάριο Primipilus. Suid. " ΥΙριμικήριοι, Πριμολοκάριοι, ΤΙριμοπιλάριοι, vv. Lat. pro Primicerii, Primolocarii, Primopilarii: de quibus ap. Suid. quoque mentio. Snnt autem Primicerii quasi Antesignani dignitatis alicujus, quod in tabula cerata primi notarentur: Primolocarii et Primopilarii, qui primi loci sunt et primi pili." H. Steph. + ΠΡΙΟΥΑΤΟΝ. τόποι εργαστηρίου. Hes. Privatum. Soping. f ΠΡΟΚΑΥΤΑ. προειρημένα, προηκουσμένα. ΐία. Prascauta Lat. est; sed f. 1. Πρόκλυτα. Salmas +. ΠΡΟΚΟΜΙΣΣΑΡΙΟΣ. ό έκ συναινέσεωι δύο μερών μεταξύ ληφθεί! διαιτητή!. Suid. Scr. * Κομπρομιιτσάριοι. Kuster. Lat. Compromissarius. f-προμαλα. ή πρό τοΰ δέοντοι αυξανομένη μυρίκη. Etym. Μ. ν. Άμαλή, quod vide. " Πρόμαλοϊ,.י 2828',5 ] et-hippocr. Plant«species, ap. Eupolin

72 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN 287, 28.] dicentem Πρόμαλον φώξαε. Hes. esse dicit μυρίκην, vel άγνον." Η. Steph. " Eupolidis locus extat in Plut. Q. S. 4, 1. Apoll. R. 3, 201. Nicaen. E- pigr. 3. Athen. 4, 25. Diosc. 1, 116. in titulo capitis. Rufi Fr Ώρομάλλαυ άπόβρεγμα." Edd. f ΠΡΟΜΑΑΑΓΓΕΣ. Assentatorum genus ap. Salaminios. Vide Γεργϊνοι. " Athen. 6, 6." Edd. ΠΡΟΜΩΊΉΣ. προκύπτων ין- παρά 'Ρωμαίοι!. Suid. Lat. Promotus. Etym. Μ. scri.bitnpo/10>ros, additque ; *Ιίρομωτίωνε! αί προκοπαί. Sic et Zonar. Lat. Promotiones. " Schol. Aristoph. Θ. 53. Kat παρά Τωμαίοι! τοπαλαιόν οί προμωτοι προκόπτοντε! έκαλούντο, ώ! λέγει ό Άθήναιο!." Edd. t ΠΡΟΣ. ξύλον έν Αίθιοπίψ. Hes. An comparandum cum Hebr. ברוש Berosch : Abies Ί ΠΡΟΣΑΒΒΑΤΟΝ. Initium sabbati, s. Dies sabbaturn antegrediens, quae in vet. Ecclesia dicebatur Vigilia sabbati. Marci 15, [42.] Kai όψία! ήδη γενομένη!, επει ήν ή παρασκευή, ο έστι προσάββατον Quoniam erat praeparatio ad festum aizymorum ; h. e. Sabbaturn antegrediens dies, s. Prosabbathum, ut vet Interpres vertit. H. Steph. Gl. Προσάββατον* Coena pura, Ante-Sabbatum." Edd. f ΠΡΟΤΙΚΤΩΡ. έϊδο! άξιώματο! 'Ρωμαϊκού. Suid. Lat. Protector. t ΠΡΟΤΡΟΠΕΣΘΑΡΙΟΙ. έπιτροπήν ίχοντε!. Hes. Leg. Πρωτοβεστιάριοι * Protovestiarii s. Primi vestiario Imperatoris praefecti. Alberti. t ΠΡΟΥΝΙΚΟΙ. Bajuli, Mercenarii. Bochart Hieroz. P. 1. L. 3. c. 8. p ex Arab. uu\ji Phur&- nik : Celeritas cursus, προυνικόν Cursorem velocem, dictum putat. ΠΤΕΑΕΑ, f} Hesychio σϋι, Laconum dialecto. H. Steph. t Eo sensu πτέλα! ap. Lycophr Alberti. t ΠΤΗΡΑ. οϋτω φασιν Σικελοί τά ξύλα. Hes. V. Κελέοντε!. Η. v. exp. varie tentant eruditi. Salmas. πτερά exhibet, quod probat Alberti. Possitne vox a Poenis mutuata videri, cum ab Hebr. בתר Batar: Secare, aut Arab.^Isj Bathar: Findere ligna, dici in proclivi sit? f ΠΥΗΡ. άναπεπλησμένον. Hes. Laconica vox. Casaub. ad Athen t ΠΥΡ. Ignis. Nomen a Phrygibus mutuatum putat Plato Cratylo p a. f ΠΥΡΑΜΙΣ. Pyramis. Fuere qui nomini huic originem Gr. asserere tentarint, ut Etym. Μ. άπ-ό τοΰ πυρον. Potiore jure vero alii ex IEgypto earn repetierunt, sed diversis»iis. Jablonski. Op. 1, 219 e Copt. Pi-ra-mu-e : Radium solis, exp. Silv. de Sacy statuit Copt. Pihram s. Piharam designare Locum Sanctum. " Jo. Lydus de Mens. p " Edd. + ΠΥΡΓΟΒΑΡΕΙΣ. προμαχώνε!. Hes. Suid. Vox semi-^gyptia. Vide supra Bapts. Cf. Sturz. p. clxxiv. f ΠΥΤΑ. τά ερυθρά ιμάτια. Αάκωνε!. Hes. f ΠΩΜΑΡΙΝ. 'Ρωμάίστί έστιν ήλέξις * πώμαρα γάρ λέγονσι τά κηπία. Anastasius Monachos de Etym. in Sylburgii notis ad Etym. M Lat. Pomarium. + ΠΩΜΗΡΙΟΝ. τό τοϋ τείχον! * εικόνισμα. Suid. Lat. Pomcerium. Kuster. + ΠΩΝΝΑ. γραφίον, λύπη. Hes. Penna et Poena. Soping. Leg. * Πώνα s. Πωνά pro ποινή Dolor. Pauw. f ΠΩΠΑΙ. φοραί. Δωριείς. Hes. P. t'pabbi. Vox Hebr. רבי Rabbi: Magister, vel Magister meus. Matth. 23, 7 8. Scribunt et 'Ραβί. f, ΡΑΒΔΙΔΑ τά διδασκαλεία. Hes. Malim * - Pa/3 βιδία s. *, Ραββιδΰα a 'Ραββί. Alberti. - t 'ΡΑΒΟΣ. Magister, Lex. Orig. p Ε Rabbi detortum videtur. t 'ΡΑΒΟΥΝI. Legitur ap. Suid. pro 'Ραββανϊ vel 'Ραββουνί, Marc. 10, 51. Jo. 20, 16. Est v. Syro- Chaldaicum רבוני Rabboni: Magister meus. t 'ΡΑΓΑΝΟΝ. ράδιον. Θούριοι. Hes. Supra eshibuit: * Θραϋρον ράγανον. Herod. ΡΑΔΙΝΑΚΗ vocatuai fuit a Persis Oleum, teste 6, [119,] H. Steph. f ΡΑΘΜΕΝ positum a LXX. Ed. Boa, 1 Reg, 19, SCRIPTT. GR. OBVIARUM. 4. pro Hebr. רתם Rothem : Juniperus 8. Spaifiun junceum. Ed. Complut. exhibet, Ραθάμ. Cod. Alex, 'Ραμάθ, j 'ΡΑΙΔΙΟΝ. άρμα. Suid. Voc. detortum e Lat. Rheda. Kuster, Vide 'Ρεδίων. «Gl. 'Pαίδιον Rheda." Edd. f 'ΡΑΙΚΤίΙΡ, 'Ραίκτωρο!' είδος a ^a70s.suid.lat. Rector. f 'ΡΑΙΦΑΝ. Amos. 5, 26. Vide 'Ρεμφά. f 'ΡΑΙΦΕΝΔΑΡΙΟΣ. (Scr. * 'Ραιφερενδάρακ Kuster.) Lat. Referendarius. Suid. Zonar.: 'Ραψψ: ν. bipws αξίωμα έκκλησιαστικόν. t 'PAKA. Matth. 5, 22. Vox convieiiap. Judaeos, quam alii ex Hebr. רקק Rakak : Conspuere, ejp.; alii e Chald. ריקא Reka: Vanus. Hes.: * Ύακώ κενός. Zonar. scribit 'Ρακα. t ΡΑΜΑΣ6 ύψιστο! θεόs. Hes. Conferunt quae Steph. B. refert ad v. Λαοδίκεια; hanc sc. Urbem olim nomen gessisse 'Ράμιθα. Κεραυνωθει! γάρ τα ποιμήν, ελεγε * ραμάνθαι, τουτέστιν, ώ & αφ' ύψους ό ράμαν γαρ τό ϋψοι, *'"Αθα! δέ ο θεό! - οϋτω Φίλων. Haec vero ab eruditis varie exp., quia A0as non est Dei nomen. Bochart Canaan 2, 12. docet רמתא Ramata esse nom. simpl., non comp., quod Loca excelsa signif. Videri vero Steph. pervertisse Philonis meo tem, qui non voluerit dicere "Αθα! esse Dei nomen, sed Pastorem fulmine ictum Deum compellasse his verbis: רם אתה Ram attah, vel רם אנת Ram ant: Celsus es tu, nempe, ο Deus. Quod sic acceperit Steph, ac si a Philone'Aflas vel"av0as Deus exponeretur. 'ΡΑΜΦΗ. Culter, Gladius: κοπιι, μάχαιρα. Hes. Quod autem addit: rj τα τών όρνέων ρύγχη, ad ράμφη pertinere puto, plur. τοϋ ράμψο!, Η. Steph. t Apud Polyb. 10,18,6. cum legatur ρ,αμφάίϊη Ed. Schweigh. Bochart cum prioribus Edd. ράμβα! legens, Pnnicam h. v. existimavit רבא Rabba, quae Phoenicibus esset Missilis genus, ut Hebr. רב Rab. Canaan 2,5. " Cf. 'Ρομφαία." Edd. " 'Ραμφή, ad Charit 'Ράμφν, Bibl. Crit. 1. 1, p. 75 Toup. Opusc. 1,235." Schaef. Mss. 'PANA. 'Ρωμαίοι ן βάτραχον. Rana. Hes. Lat. f ΡΑΣΙΜ s. 'Ρασσείμ posuerunt LXX. 2 Reg. 11, pro Hebr. רצים Razim: Cursores. t 'ΡΑΦΑΕΙΜ posuerunt Aquila et Symm. loh, 26, 5. pro Hebr. רפאים Repha'im: Manes. LJOi. γίγαντε!. t 'ΡΑΧΟΣ. "Έλλην, δήλοι δε. παρά rots βαρβ&ρβκ τόν ελεύθερον. Hes. Cf. supra apud Hes. 'Paiws/EJi λην. 'Ραχοϊ itaque notaret pronuntiationem baiba. rorum vocis 'Ράϊκοι vel ΓραίΚβ». yewovtapxos.hes.leg.^peye * f 'ΡΕΓΕΟΝΑΡΙΟΣ. ωνάριον Curator regionum. Sed male interpr. yenoνίαρχοί, is enim est Vicomagister. Casauh. t, ΡΕΓΕΏΝΑΡΧΗΝ. Regionis praefectum. Suid., ΡΕΔΙΟΝ 'Pe- τό Parva rheda, q. d, Rhedula. δ/ων: αρμάτων. Hes. Η. Steph. f Idem Hes. infra! * 'Ρηίιίων καρονχων. Rhedae nomen a Gallis ortum dicit Quintil. 1, 5. Sed Maussac. Videodnm, an a Gr. habeant Gallic an Gr. ab eis. «'Ρέ$ιον demin, est a *'Ρεδ!}, if." Edd. f. ΡΕΚΑΥΓΟΝ (Scr. *'Ρέκαυτον.) παρά'ρω^ίοΐλ, αποχή! ε'ώοι. Suid. Lat. Recautum, t 'ΡΕΚΤΟΣ- ανδρείο!, tj χιτών. H<?s. Vox! Lat. Rectas Festus ait esse Vestimenta virilia. Salmas. t 'PEAATOPIA. (ut Kuster. rescripsit pro Pe * κτολία priorum Edd.) * άναφορία. Suid. Lat. Relat» t 'ΡΕΜΦΑΝ. Act. 7, 43. To άστρομ του βεοίϋμΰν Ρεμφάν ' Idoli nomen, quod Israelitae in deserto coluerunt, Amos. 5, 26. 'Ραιφαν scriptum est. In Codd. scnptis vero vel 'Ρήφαν vel 'Ρε^«ν, vel 'Po^aJegitur. Explicatio nominis e lingua Coptica. etiam vane tin ditur. Vide Jablonski. Op. l, 230. qui Coptic? Remplie s. Romphe: Regem coeli, i. e. Solem, di ' docet. Cf. Sturz. p. clxxix. '+ ΤΕΥΞΩΡΙΑ (Leg. *'Ρέουξωρία s. Pes οίξωρία Kuster.) παρά 'Ρωμαίοι ή μετά άνδρα! «αϊ γυραικκ *άλληλοκληρονομιά. Suid. Lat. Res uxoria. f ΤΕΦ0ΥΓ1Α *ρεμπτά. Hes. Lat. Refugia. Soping. Supra Hes.: 'Ρέμβεται- πλανάται. Hiqe *r«- Loca, quo cefugiunt palantes. Alberti.

73 f 'ΡΗΓΛΑΙ. ϋΐδηρα i>s βάβδοι. Hes. Lat. Regulie. Soping. Leg. σιδηραϊ ράβδοι Regulae ferreae. Salmas. " Ad Mcer. 376." Schaef. Mss. t 'PHH. Rex, quo nomine Gr. Reges et principes barbarorum appellant. Kuster. ad Suid. ν. Οενδερίχο!. f 'Ρ1ΓΛΑ. Regula Gr. recentioribus; unde ap. Hes.: * Άποριγλ^ν Regula mensura3 cumulum deruere et tnodio aequare. Salmas. ad Hes. ν. Ύύχανον. fpiiiaam. Blitum,ap.i gyptios. ExApp.Diosc Jablonski. Op. 1, 233. 'ΡΙΣΚΟΣ. Riscus : Cista pelle contecta, e Donato [ad Terent. Eun. 4, 6, [. 16 Vide J. Potl. [7,160.] H. Steph. f Nomen a Piirygibus accepissegr.,edonato docet Jablonski. de L. Lyc. p. cxxxix. " J. Poll. 10, Vide Θαλιοποιοί. Diog. L. 5, 72." Edd. " Valck. Adoniaz. p. 333, Jacobs. Anth. 7, 67." Schaef. Mss. f 'ΡΟΓΑ. r/ των βασιλέων ευσέβεια, και ן 7 ψιλοτιμία. Suid. Donativura, Honorarium, Stipendium. Usurpatur quoque pro Militum stipendiis. Du Cange. Vide Άννώνα. ΤΟΓΟΣ. [Schneider. in Lex. 'Poyos scripsit.] Horreura. Siculorum v. esse, qua usus sit Epicharmus, testatur J. Poll. [9, 45.] In VV. LL. magno errore TABULA GENERALIS. scriptum est Hordeum pro Horreum. Simul autem discimus ex J. Poll. Σιτοβόλια Menandrum appellasse, quse Epicharmus vocarit poyois. Hesycbio autem suut Σιτοβολώνες. Η. Steph. " Koen. ad Greg. 90." Schaef. Mss. t 'ΡΟΜΑΣΤΡΑ. Hasta, pro Hebr. ימח Romach: Laucea, posuit Interpr. Joel. 3, 10. t 'POMIHA. είδος ακοντίου. Hes. Leg. *Ύόμιζ. Ruuiex Lat. Salmas. 'ΡΟΜΦΑΙΑ, ας, η Telutn quoddam Thracicae nationis: estque hoc v. usus Ennius : Gell. 10, 25. Reddifur etiam Framea, Jaculum longam. Dicitur et de Ense. Vide Hes. H. Stepb. " Etym. M, 705. Maxirai Schol. ad Dionys. Areop Plut. iemil. 18u * ρομβαίας βαρυσιδηρονς. Glossae : 'Ρομφαία' Framea, Gladius." Edd. ", Ρομφαία Wakef. Ion. 779 Heyn. Hom. 6, 472. *, Ρομ<ρή Bibl. Crit. 1,1, 75 " Schaef. Mss. f 'PTB έστιτο έπικαμπές παρα ΑίοΧεΰσιν, rjroi 'Ραιβος. Zonar. ν. Γρυπόν. Hinc * Ύυβόν το έπικαμπές. ΑΙοΧεΊ!. Etym. Μ. ν. Γρυπός. Dicunt et ροιβος, Ιοη. Ροικος, et ρνφός. "E.H.Barker. ad Etym. Μ " Edd. f. ΡΥΝΔΑΚΗ ορνίθων ηχίκον, περιστερά. Hes. Clesias in Persicis. Conferunt Pers. j>jj Rund : Nomen avis, quse frequenter in oryzetis inveuitur, unde addita Gr. terminatione 'Ρννδάκης. Alberti. " Plut. Artax. 19. ubi legitur * Ύυντάκης." Edd. f 'ΡΤΣΤΟΝ. δόρυ. Κρητες. Hes. TYTH. Ruta. Ε quo Lat. factum putaturillud Gr. 'Pvra.quoque habethes. H. Steph. " Vide Τΐίιγανον. G. I. Voss. Etym. L. L. v. Ruta. Cf. Ύύσιμον." Edd. ", Ρυη), Valck. Adoniaz. p. 220." Schsf. Mss. ΤΤΦΟΝ. Incurvum. 3L0\. v. esse traditur. H. Steph. t Vide Τίβ. ליש Hebr. f 'ΡΩ. Litera alpbabeti decima septima. Rescb. f 'ΡΩΚΟΜΑΙ. οργίζομαι, Χυποΰμαι. Αάκωνες, Hes. Apud quem sequitur * Ύωκώσα πρίουσατονς οδόντας, quod pro βρύγουσα, vel βρύκονσα dictum esse, et irae cum stridore dentium conjunctse convenire, declarat Alberti. " Ad Moer. 101." Schaef. Mss. t 'ΡΩΣ. Legitur ap. LXX. Ezech. 38, 2. pro Hebr. Princeps. Rosch : Caput, ראש Σ. f ΣΑΑΦΘΑ. Tussilago, ap. ^gyptios. Ex App. Uiosc, 458. Jablonski. Op. 1, 233. שבה Hebr. f ΣΑΒΑ. αιχμαλωσία. Hes. Respicit Schabah : Captivum duxit. Hinc LXX. Job. 1,15. pro שבא Sabaei, posuerunt 01 αίχμαλωτείοντες. Alberti. Σα/3ά, Valck. Ep. adrov. 79 2ά/3α, ad Diod. 1, 214." Schaef. Mss. f ΣΑΒΑΖΕ1Ν. το ενάΐειν. Barbari; hinc Σαβά- Sios Bacchus, < id^e/3a5et S εν βαδίζειν, 01 βάρβαροι. Etym. Μ. ν.σαβά ιος. Cf. Η. Steph. Tl.es. 1, 1299 ΣΑΒΑΖΙΟΣ. Bacchus ap.phryges. Jablonski.de ן VOL. I. ccccxlvii L. Lyc. p. cxl. Hinc Ίαβοί ο'ι τελούμενοιτωσαβαζίω. Alii Σαβας et Σα/3 άξιους appellant τους βακγενοντας τφ Σαβαίίω. Phot. Lex.; qui etiam tradrt Mnaseaift Patarenseni Sabazium filium Bacchi vocare. Zonar.: * Σαβάδιος επωνύμων του Διονύσου. Etym. G. * Σαβαν- 8ws scribens eodem modo exp. f ΣΑΒΑΝΟΝ. Linteum. Vox, qua utituf Suid; v. Σκοροδίαις, est Graeco-barbara. Kuster. H. Steph. in Ind. scripsit Σαβανόν. " Σαβανόν, το, Pannus asperior desiceandis detergendisque a balneo corporibus accommodus, ap. Aet. Serm. 12, I1. et Trall., atque Nic. Myrepsum. Marc. Empir. 5. Crasso sabano diligenter desiccabis. Utitur et Pallad. Haac e VV. LL. qua2 et Σάγανον idem esse tradunt. At Hes. non ha- σκεπά bet illatn v., sed hauc duntaxat: σάγανα exp. σματα et περιβόλαια." Η. Steph. " Gl. Σάβανον' Sabanum,Linteu1n,(editum est Lencium,) * Σαβανία Sabana. Ιάβανον, Clem. Alex. Paed. 2, 3." Edd. "T.H, ad Aristoph. Π. p. 283.; Kuster. 14." Sehsef. Mss. t ΣΑΒΑΧΑ. Legitur ap. LXX. 2 Reg. 24, 37 vel 25, 17. pro Hebr. שבכה Sebachah: Reticulum. f ΣΑΒΑΧΘΑΝΙ. έγκατέλιπές με. Matth. 27, 46. Vox Hebr. vel שבקתני. Syr Schebaktani: Dereliquisti me. Suid. Άβαχθανή scripsit. f ΣΑΒΑΩΘ. στρατιών et παντοκράτωρ. Hes. Hebr. dicitiir, Zebaoth : Exercitus. Ubi de Deo צבאות ellipsis est pro אלהי צבאות Εΐοίιέ Zebaoth : Deus exercituum. Alberti. Scribitur et Σαββαώθ, t ΣΑΒΒΑΤΟΝ. Sabbatum ap. Israelitas. Suid. Hebr. שבת Schabb&th: Dies septimus hebdomadis, cessationi laborum destinatns. Hinc * Σαββατίζειν' Sabbatum agere, Exod. 16, 30. ^*Σ,αββητϊσμύς Celebratio sabbati, de felicitate in regno Christi, Hebr. 4, 9 " Σαββατίζω, Cyrill. c. Jul. 10. p Clem. Alex. Str Σάββατον, Joseph. Α. I. 1, 1, 1. 12, 5, 5.; Yita 2, 53. Π. I. 2, 19, 2.; κ. Α. 2, 2. Plut Stiabo *Σαββατικός πόθος, Meleager 83. ubi et φνχροίς σάββασι pro σαββάτοις. * ΣαββατεΊον, το, Joseph. Α. I. 16, 6, 2." Edd. " Σαββατικός, Jacobs. Antb. 6, 98." Schaef. Mss. " Σαββατισμός, Plut. de Superst. 6. Matth. cf. omnino Bentl. Obss. adv. Collins corrigens βαπτισμούς : et notandum H. Steph., qui ν. Καταβορβόρωσις liunc locum adduxit, oiuisisse omnino suspectam vocern σαββατιffju0iis."boissonad. Mss. f ΣΑΒΒΑΤΩΣΙΣ et * Σαββύ το βονβώvos άλγος- Morbus et dolor inguinum. Apio ap. Josepb. c. A- pion. 2. Hoc e Copt. lingua exp. Jablonski. Op. 1, 235. t ΣΑΒΕΙ. Theodot. Dan. 11,16. γη τοϋ σαβεϊ (Ed. Bos. σαβεφ Ed. Ald. σαββεφ Cod. Alex.) posuit pro Hebr. ארץ הצבי Erez hazzebi: Terra splendoris, i. e. amcenissima, sc. Judaea. f IABEK.Genes.2'2,13.pro Hebr. בסבך BasMc : Inter vepres, LXX. reddiderunt: έν φυτγ σαβέκ. Hes. interpr. βάτοι. Suid. et Phot. exp. e Syro- שבק Chald. rum dialecto αφεσις: (quod pertinetad Schebak: Dimisit. Alberti.) Zonar. vero χρυσολά- χανον. + ΣΑΒΙΘΑ. τοϋτο Σνριακόν έστιν 'όνομα, ο ερμήνευεται * λινια'ιον άντλημα, πάρα τω Άσκαλωνίτη' εστι δε ζεστών φ και τϊ άρέστισι [sic], και παρ' άλλου (η τύ δέ εν δ. Etyin. G. Epiphan. de Pond. ρ eadem fere habet, sed ibi legitur: * ληνιαίον άντλημα παρά Άσκ-αΧωνίταιι, et posteriori parte caret. Nullum in Chald. vel Syr. lingua reperire potui voc. huic respondens. Affine videtur * Σαίτης et *Ύγροσαΐτης, Mensura liquidorum, continens sextarios quinquagnita, ap. Du Cange. Epiphan. 1. c. etiam τω σαίτη-ΐήbuit κβ sextarios. t ΣΑΒΟΤΡΟΣ. Vox, qua utitur Gramtn. in Bekk. Anecd ubi 'Ανερμάτιστος vavs exp. κουψη σάβονροε, ουκ 'έγονσα 'έρμα. Du Cange hanc gl. citans pro σάβουροί exhibet σαβούρας, ut dicatur Navis ievis, vacua saburra. Ita hic quoque leg. videtur, vel etiam post κοίφη interpudgendum, ut σάβονρος sit synonymun) vocis κονφη, Vacua navis. " ' 3 ' Σάβουοα, ad Moer. 36." Schsef. Mss. f ΣΑΒΡ1ΧΙΝ et Σαβαρίχη το γυναικείον αίδοΐον Τηλεκλείδη!. Phot. Lex. Peregrinitatis speciem gerit. non minus quam Σάβνττοs, quod et Phot. et Hes' 3 L