Πόσιµο Νερό α) Κατηγορία Α1. β) Κατηγορία Α2. γ) Κατηγορία A3.

Transcript

1 Πανεπιστήµιο Ιωαννίνων Ερευνητικό Εργαστήριο Τεχνολογίας Προστασίας Περιβάλλοντος Φυσικές και Χηµικές ιεργασίες Εξυγίανσης και Παραγωγής Πόσιµου Νερού Τριαντάφυλλος Αλµπάνης ΤµήµαΧηµείας, Πανεπιστήµιο Ιωαννίνων

2 Πόσιµο Νερό Σύµφωνα µε υπουργικές αποφάσεις και εγκρίσεις, ΦΕΚ 438/3-7-86, τα γλυκά επιφανειακά νερά για την παραγωγή πόσιµου νερού κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες ανάλογα µε τα πρότυπα προδιαγραφών που πληρούν. Οι παραπάνω κατηγορίες ανάλογα µε την προβλεπόµενη επεξεργασία τους είναι: α) Κατηγορία Α1. "Νερά κατάλληλα για ύδρευση µετά από απλή φυσική επεξεργασία και απολύµανση, π.χ. ταχεία διύλιση και απολύµανση". β) Κατηγορία Α2. "Νερά κατάλληλα για ύδρευση µετά από συνήθη φυσική και χηµική επεξεργασία και απολύµανση, π.χ. προχλωρίωση, κατακάθιση (κροκύδωση, ή συσσωµάτωση), διύλιση και απολύµανση". γ) Κατηγορία A3. "Νερά κατάλληλα για ύδρευση, µετά από προχωρηµέ-νη φυσική και χηµική επεξεργασία και απολύµανση, π.χ. χλωρίωση µέχρι ση-µείου θραύσεως (break point), κατακάθιση (κροκύδωσηήσυσσωµάτωση), διύλιση, προσρόφηση (ενεργός άνθρακας) και απολύµανση (όζον, τελική χλω-ρίωση κ.λ.π.").

3 ιεργασίες Καθαρισµού Πόσιµου Νερού Αερισµός ιήθηση Κατακάθιση - Συσσωµάτωση ιαύγαση Απολύµανση (χλωρίωση, οζονίωση, UV) Αποσκλήρυνση Έλεγχος οσµής και γεύσης Αποµάκρυνση σιδήρου & µαγγανίου Αποµάκρυνση ιχνοστοιχείων και οργανικών ουσιών

4 Αερισµός Η προσθήκη οξυγόνου αποµακρύνει: Οξείδωση Fe Mn CO 2 CH 4 H 2 S Οσµή και γεύση Ηαποµάκρυνση γίνεται µε: Εξαέρωση - Εξάτµιση Οργανικές ενώσεις

5 ιήθηση Η διήθηση γίνεται µε την διέλευση του νερού µέσα από φίλτρα άµµου. Τα φίλτρα της άµµου είναι διαδοχικά στρώµατα από πάνω προς τα κάτω λεπτού χαλικιού (4-8 mm) και χονδρής ή λεπτής άµµου (1-1,6 mm) όπου αποµακρύνονται τα αιωρούµενα σωµατίδια και γίνεται µερική βιολογική αποδόµηση των οργανικών ουσιών. Στις εγκαταστάσεις όπου γίνεται καθαρισµός µεγάλων ποσοτήτων νερού, χρησιµοποιούνται φίλτρα ταχείας διήθησης µε πίεση.

6 Κατακάθιση Η κατακάθιση των αιωρούµενων σωµατιδίων γίνεται σε µεγάλες δεξαµενές ικανού χρόνου παραµονής και επιτυγχάνεται µε θρόµβωση ή συσσωµάτωση των σωµατιδίων. Κροκιδωτικά Fe 2 (SΟ 4 ) 3 + 6OH - Al 2 (SΟ 4 ) H 2 O 3SΟ Fe(ΟΗ) 3 3SΟ H H 2 O + 2Al(ΟΗ) 3 Μηχανισµοί : Εξουδετέρωση φορτίων Κροκίδωση

7 Κροκύδωση-Καθίζηση Καθίζηση Με χηµική καταβύθιση επίσης αποµακρύνεται ένα µεγάλο µέρος των ενώσεων του φωσφόρου. Κατά την καταβύθιση των ενώσεων αυτών µειώνονται οι τιµές του BOD κατά 50-70% µε την δέσµευση των οργανικών ενώσεων στα καταβυθιζόµενα σωµατίδια. Οι πιο ευνοϊκές συνθήκες για την καταβύθιση των ενώσεων αυτών µε Al 2 (SO4) 3 και FeCI 3 είναι στην περιοχή pη=4-8 AI 2 (SΟ 4 )3 + 3Ca(OH) 2 3CaSΟ 4 + 2ΑΙ(ΟΗ) 3 2FeCI 3 + 3Ca(OH) 2 3Ca(OH) 2 + 2Fe(OH) 3

8 Κροκύδωση-Καθίζηση Καθίζηση Οι πιο ευνοϊκές συνθήκες για την καταβύθιση των ενώσεων αυτών µε Al 2 (SO4) 3 και FeCl 3 είναι στην περιοχή pη=4-8 ΗεπίδρασητουpΗ στηνχηµική καταβύθιση των ενώσεων του φωσφόρου µε την χρήση (1) θειικού αργιλίου (2) τριχλωριοΰχου σιδήρου (3) Ca(OH) 2 και (1se) (2as) η χρήσητων(1) και (2) παρουσία ιόνtων ασβεστίου (Gustafson και Westberg 1969).

9 Εναλλακτικά Κροκιδωτικά αντιδραστήρια - Ορυκτά της Αργίλου - Πυριτικά - Πολυµερή Τα πολυµερή είναι συνήθως ανιονικά ή κατιονικά. Ενισχύουν το σχηµατισµό κροκίδων

10 Τυπική εγκατάσταση κατεργασίας επιφανειακών νερών για την παραγωγή πόσιµου νερού

11 Οζονίωση Το όζον (O 3 ) είναι µια αλλοτροπική µορφή του οξυγόνου που παράγεται µε τοπέρασµα οξυγόνουήαέραδιαµέσου ηλεκτρικών εκκενώσεων ( V, Ηζ). Είναι ασταθές αέριο, τοξικό και ισχυρό οξειδωτικό µε απολυµαντική δράση και γι αυτό χρησιµοποιείται ως λευκαντικό ή αντιδραστή-ριο για την απόσµιση. Ένα από τα πλεονεκτήµατα της χρήσης του όζοντος εί-ναι το ότι δεν αφήνει γεύση ή οσµή στο επεξεργασµένο πόσιµο νερό. Για την επεξεργασία καθαρισµού του νερού χρησιµοποιείται κυρίως στις παρακάτω περιπτώσεις:

12 Οζονίωση Ένα από τα πλεονεκτήµατα της χρήσης του όζοντος είναι το ότι δεν αφήνει γεύση ή οσµή στο επεξεργασµένο πόσιµο νερό. Για την επεξεργασία καθαρισµού του νερού χρησιµοποιείται κυρίως στις παρακάτω περιπτώσεις: α) Αποχρωµατισµός και απόσµηση β) Απολύµανση γ) Οξείδωση οργανικών ενώσεων και κυρίως φαινολών και κυανιούχων ενώσεων Η διαλυτότητα του όζοντος εξαρτάται από την θερµοκρασία ενώ η ηµιπερίοδος ζωής των σε υδατικά διαλύµατα καθορίζεται από το pη. Το όζον είναι πιο οξειδωτικό από το οξυγόνο έχει όµως και το πλεονέκτηµα της µικρής θερµοδυναµικής σταθερότητας οε κανονικές συνθήκες θερ-µοκρασίας και πίεσης. ιασπάται τόσο στην αέρια φάση όσο και στην υγρή. Η διάσπαση του είναι πιο έντονη στο νερό όπου καταλύεται από την παρουσία υδροξυλιόνων (ΟΗ - ).

13 Επίδραση του pηστηνηµιπερίοδο ζωής του όζοντος στο νερό (Stumm 1958). ph Τ 1/2 (min) 7,6 41 8,5 14 8,9 7 9,2 4 9,7 2 10,4 0,5

14 Συνήθως απαιτούνται 4-6 moles όζοντος για κάθε mole φαινολικής ένωσης. Στις συνθήκες αυτές το 1/3 του αρχικού οργανικού άνθρακα παραµένει στο διάλυµα και το ολικό COD µειώνεται κατά 70-80%. Οι συγκεντρώσεις των αλειφατικών προϊόντων διάσπασης είναι κάτω από 0,5mg/L αφού η δράση του O 3 προχωράει µέχρι την πλήρη οξείδωση µε παραγωγή CΟ 2. Επειδή το όζον είναι ένα ισχυρά τοξικό η µέγιστη ανεκτή συγκέντρωση του σε συνθήκες συ-νεχούς έκθεσης είναι 0,1 ppm. Οζονίωση Η οξειδωτική δραστικότητα του Ο 3 στις φαινόλες οδηγεί στην σχεδόν πλήρη αποµάκρυνση των ενώσεων αυτών καθώς και των αρωµατικών προϊόντων διάσπασης τους µε τελικά προϊόντα αλειφατικά οξέα ή εστέρες: OH OOH + Ο 3 + Ο 2 OOH + 2Ο 3 ΗΟΟC-(CH) 4 -COOH + O 2

15 Oξειδωτική δράση του O 3 στις φαινολικές ενώσεις στα παρασιτοκτόνα και άλλες οργανικές ενώσεις. Ένωση (ΡΗ=7) Αρχική συγκέντρωση mg/l Προσθήκη Τελική συγκέντρωση % O 3 mg/l οργανικής ένωσης Aποµάκρυνση mg/l Μυρµηγκικό οξύ ,8. 84,7 Οξικό οξύ ,5 37,5 Φαινοξυ-οξικό οξύ (2,4D)* ,7 49,5 π-νιτροφαινόλη ,3 37,7 Φαινόλη ,8 98,2 Parathion 2,5 149 <0,1 ~100 Fenthion 2,4 149 <0,1 ~100 Lindane 0, <0,1 ~100 Dieldrin 1,3 149 <0,1 ~100 (ph=9,8) Parathion 2,5 149 <0,1 ~100 Fenthion 2,4 149 <0,1 ~100 Lindane ' 0, <0,1 ~100 Dieldrin 1,3 149 <0,1 ~100

16 Οζονίωση προφιλτράρισµα Είσοδος ακατέργαστου νερού Επεξεργασία σε πύργο Flocculation µε πληρωτικό Sedimentation υλικό Basin basin ιήθηση Απολύµανση Όζον κροκιδωτικό Σύστηµα τροφοδότησης Sludge

17 Προσρόφηση σε άνθρακα (Filtration through activated carbon) Μετά την οζονίωση το νερό διέρχεται από φίλτρα ενεργού άνθρακα για την αποµάκρυνση και των τελευταίων υπολειµµάτων των ουσιών και ιδιαίτερα των οργανικών ενώσεων και των προϊόντων διάσπασης τους. Η στερεά επιφάνεια σε επαφή µε το διάλυµα έχει την τάση να συσσωρεύει µια στιβάδα διαλυµένων µορίων, χάρις στα επιφανειακά φορτία, οπότε λαµβάνει χώρα το φαινόµενο της προσρόφησης. Η σχέση και η ισορροπία µεταξύ της συγκέντρωσης των διαλυµένων µορίων µιας ουσίας και των προσροφουµενών στα στερεά σωµατίδια εκφράζεται παραστατικά από τις ισόθερµες των Freundlich και Langmuir. Η ισόθερµος του Freundlich εκφράζεται από την εξίσωση: x = k. C n

18 Οι τιµές των σταθερών Freundlich για την προσρόφηση οργανικών ενώσεων σε ενεργό άνθρακα Ενώσεις Κ f (mg/g) n Ανιλίνη 25 0,322 Βενζοϊκό οξύ 7 0,237 Βουτανόλη 4,4 0,445 Βουτυρικό οξύ 3.1 0,533 Χλωροβενζόλιο 40 0,406 Μεθυλ-αιθυλο κετόνη 0,183 Νιτροβενζόλιο 82 0,271 Τολουε'νιο 30 0,729 Βινυλο-χλωρίδιο 0,37 1,088 Φαινόλη 37,7 0,111 0-κρεζόλη 90,3 -(α) µ-κρεζόλη 76,1 - π-κρεζόλη 84,3 _ ο-χλωροφαινόλη µ-χλωροφαινόλη π-χλωροφαινόλη ο-νιτροφαινόλη µ-νιτροφαινόλη π-νιτροφαινόλη µ-αµµινοφαινόλη 158 -

19 Χλωρίωση Η χλωρίωση είναι η πιο γνωστή και διαδεδοµένη µέθοδος αποστείρωσης του νερού αλλά συγχρόνως παρουσιάζει και οξειδωτική δράση σε ενώσεις όπως το υδρόθειο, τα νιτρώδη άλατα, το δισθενές µαγνήσιο και σίδηρο και τα κυανιούχα. Η οξειδωτική ικανότητα του χλωρίου συνήθως αυξάνει µε την άνοδο του pη. Τα κυανιούχα οξειδώνονται από το χλώριο σε υψηλές τιµές pη οπότε προκύπτουν τα λιγότερο τοξικά κυανικά (CNO - ). Για µεγαλύτερη ασφάλεια όµως απαραίτητο θεωρείται να οξειδώνονται µέχρι τελικού σηµείου (παραγωγή CΟ 2 και αζώτου).

20 Χλωρίωση Το χλώριο διίσταται γρήγορα σε υποχλωριώδες οξύ : Cl 2 + H 2 O HOCl + H + + Cl Υδατικά διαλύµατα υποχλωριώδους νατρίου και ασβεστίου υδρολύονται σε: Ca(OCl) 2 + 2H 2 O Ca HOCl + 2OH NaOCl + H 2 O Na + + HOCl + OH Το υποχλωριέδες οξύ είναι ένα ασθενές οξύ και διίσταται σύµφωνα µε την ακόλουθη αντίδραση: HOCl H + + OCl Οι δυο χηµικές µορφές που σχηµατίζονται από το χλώριο στο νερό είναι το υποχλωριώδες οξύ (HOCl) και το υποχλωριώδες ιόν (OCl ) και αναφέρονται συχνά σαν ελεύθερο free ή διαθέσιµο available χλώριο.

21 Σχέση των δραστικών µορφών του χλωρίου

22 Επίδραση του ph στην απολύµανση ph = HOCl ~95% 80 20% ~ 5% OCl - ~ 5% 20 80% ~95% Απολύµανση µέγιστη ιάβρωση Ελάχιστη Χλωραµίνες δι µονο/δι τρι Μονο-

23 Μειονεκτήµατα Χλωρίωσης Σχηµατισµός χλωροπαραγώγων ενώσεων πιο τοξικών O 2 N O P (OC 2 H 5 ) 2 s + H2O O 2 N OH Methyl parathion π-νιτροφαινόλη + s OH P (OC 2 H 5 ) 2 O 2 N OH + Cl 2 O 2 N OH Cl y

24 Chloramines: δραστικές εναντίον των βακτηρίων αλλά ΟΧΙ εναντίον των ιών. Σχηµατισµός χλωραµινών α) σε phs < 8, επικρατεί το HOCl β) παρουσία NH 3 το HOCl µπορεί να αντιδράσει για το σχηµατισµό µονο-τρι- χλωραµινών, ανάλογα µε τοph, τη θερµοκρασία και το χρόνο αντίδρασης. Monochloramine: (µέτρια δυσώδης) 2NH 3 + 2HOCl 2NH 2 Cl + 2H 2 O ph 4.5 to 8 Dichloramine: (δυσώδης) 2NH 2 Cl + 2HOCl 2NHCl 2 + 2H 2 O ph 4.5 to 8 Trichloramine: (πολύ δυσώδης!) NHCl 2 + 3HOCl NCl 3 + 3H 2 O ph < 4.5 γ) πλεονάζουσα ποσότητα Cl 2 : Cl 2 + chloramine = H +, H2O + N 2

25 Χλωρίωση Υπολείµµατα οργανικής ύλης Cl 2 + NOM CHCl 3 + THM + άλλα NOM = Φυσική οργανική ύλη THM = CHCl 3, CHBrCl 2 CHBr 2 Cl, CHBr 3 Άλλα = δι-, τριχλωροοξεικό οξύ χλωροκετόνες δι-, τριχλωροακετονιτρίλιο

26 Παραγωγή THM THMs Μη πτητικός Οργανικός άνθρακας Τριαλοµεθάνια Αλογονοξεικά οξέα Αλογονοακετονιτρίλια Αλογονοκετόνες άλλα (>100)

27 Χλωρίωση σηµείου θραύσης Οξείδωση αναγωγικών ουσιών (H2S, Fe2+, etc.) από το Cl 2 Cl 2 καταναλώ- ιάσπασνεται µε την χλωραµινών παρουσία και παραγωγή οργανικής Ν 2 και ύλης. ενώσεων του Παρουσία χλωρίου NH 3 (σηµείο σχηµατίζονται θραύσης - χλωραµίνες Breakpoint). Σχηµατισµός THM µπορεί να συµβεί

28 Ακτινοβολία UV (UV-Radiation) Τα σοβαρά µειονεκτήµατα της απολύµανσης µε χλώριο (υπολείµµατα χλωρίου στο νερό, σχηµατισµός χλωροπαραγώγων, σχηµατισµός δύσοσµων χλωροαµινών και χλωροφαινολών) έστρεψαν το ενδιαφέρον σε εναλλακτικές µεθόδους απολύµανσης. Η χρήση της UV ακτινοβολίας ήταν µια καλή απάντηση στο πρόβληµα αφού σαν φυσική διεργασία δεν αφήνει υπολείµµατα. Η ακτινοβολία UV έχει απολυµαντική δράση εναντίον των παθογόνων ιών και των βακτηριδίων. Μέχρι σήµερα δεν έχει µελετηθεί η πλήρης επίδραση της στα περιεχόµενα χηµικά στο νερό. Σε αρκετές περιπτώσεις υπολειµµάτων παρασιτοκτόνων επιταχύνει την διάσπαση αυτών (picloram, dieldrin, monuron, 2,4-D, PCP κ.ά.)

29 Αντιδραστήρας UV- ακτινοβολίας µεπλήρηανάµιξη του νερού

30 Προχωρηµένες Οξειδωτικές ιεργασίες Οξείδωση είναι η χηµική διεργασία κατά την οποία λαµβάνει χώρα µεταφορά ηλεκτρονίων από ένα χηµικό είδος (αναγωγικό) σε άλλο χηµικό είδος (οξειδωτικό) Προχωρηµένηοξείδωσηείναιηοξείδωσηµεχρήση ριζών ΟΗ Οι κοινές προχωρηµένες οξειδωτικές διεργασίες (AOP's) είναι O 3, H 2 O 2, TiO 2 κατάλυση, ακτινοβολία δέσµης ηλεκτρονίων, και αντιδραστήριο Fenton Οι προχωρηµένες οξειδωτικές διεργασίες απολυµαίνουν οξειδώνοντας χηµικούς δεσµούς µε βιοτική σηµασία στους παθογόνου µικροοργανισµούς.

31 Τεχνικές επεξεργασίας που βασίζονται Ozone/H 2 O 2, στην δηµιουργία ριζών. OH UV/ H 2 O 2 Αντιδραστήριο Fenton s UV/TiO 2 Πλεονεκτήµατα 1,4-Dioxane είναι δραστική µε OH Έχουν αποδειχθεί αποτελεσµατικές (κυρίως οι δύο πρώτες) Μειονεκτήµατα CO 2-3 και HCO 3- δρουν ανταγωνιστικά για τις OH Έλεγχος για δηµιουργία παραπροϊόντων Κόστος, ασφάλεια

32 ραστικά οξειδοαναγωγικά είδη που δηµιουργούνται µε την ακτινοβολία φωτός στα σωµατίδια TiO 2 OH O - OH 2 + O 2 O 2 A A - D + hν e cb - h vb + O 2 O 2- + H + HO 2 e - /H + x2 D OH H 2 O 2 e - >OH s (H 2 O)

33 ιαχωρισµοί µεµβρανών: Μηχανισµοί εκλεκτικότητας Οι διαχωρισµοί µε µεµβράνες βασίζονται στην ιδιότητα µιας ηµιπερατής µεµβράνης να επιτρέπει την διέλευση µιας ουσίας µέσα από τους πόρους της ενώ εµποδίζει την διέλευση άλλων ουσιών Μοριακό µέγεθος (κόσκινα) Φορτίο Χηµική συνάφεια π.χ. υδροφιλία/υδροφοβία Ενυδάτωση-αφυδάτωση ιόντων ιηλεκτρικές επιδράσεις

34 Υπερδιήθηση: Φυσικός διαχωρισμός που πραγματοποιείται με την βοήθεια ημιπερατής μεμβράνης και εφαρμογή δυναμικού πίεσης. Οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί μια μεμβράνη υπερδιήθησης είναι: Μικρή διασπορά του μεγέθους των πόρων Υψηλή σταθερότητα ροής και υψηλή υδραυλική διαπερατότητα Αντίσταση στο φράξιμο των πόρων Καλή μηχανική αντοχή και μεγάλος χρόνος ζωής

35 Μέσο µέγεθος πόρου Ιδιότητες µεµβρανών Κατανοµή µεγέθους πόρων Πορώδες Πάχος της µεµβράνης Υδροφιλία-υδροφοβία της επιφάνειας και της φάσης που διέρχεται από αυτήν Οµοιοµορφία επιφάνειας Ιδιότητες διαλύματος Συγκέντρωση του διαλύματος που διαχωρίζεται Ταχύτητα του ρευστού κατά μήκος της μεμβράνης Θερμοκρασία

36

37 ιαχωρισµοί µε µεµβράνες Μέγεθος Πόρων MF: µm UF: 2 nm µm NF: 0.5 και 2 nm RO: θεωρείται χωρίς πόρους

38 Χαρακτηριστικά των διεργασιών διήθησης ιεργασία Κινητήρια Κατακράτηση ιήθηµα δύναµη Μικροδιήθηση Πίεση Αιωρούµενα σωµατίδια, ιαλυµένα συστατικά, Υπερδιήθηση Πίεση Μεγάλα µόρια Μικρά µόρια, Νανοδιήθηση Πίεση Μικρά µόρια, µονοσθενή ιόντα, διαλυµένα δισθενή ιόντα αδιάστατα οξέα, Αντίστροφη όσµωση Πίεση Όλαταδιαλυµένα συστατικά Νερό

39 Μοριακές δομές κύριων υλικών οργανικών μεμβρανών

40 ιεργασία Εφαρµογές διεργασιών διήθησης Μικροδιήθηση Υπερδιήθηση Εφαρµογή στην επεξεργασία νερού Αποµάκρυνση Guardia, µερικώς βακτήρια και ιού προκατεργασία Μικροοργανισµοί, ιοί, λιπαρές ύλες, µεγαλοµόρι προκατεργασία Νανοδιήθηση Μείωση σκληρότητας, αποµάκρυνση ιόντω βαρέων µετάλλων, ΤΗΜ, µερική αφαλάτωση Αντίστροφη όσµωση Αποµάκρυνση αλάτων Ηλεκτροδιάλυση Μεµβράνες επαφής Αποµάκρυνση νιτρικών, αλάτων Υδρογονάνθρακες, µέταλλα

41 Νανοδιήθηση (Nanofiltration) Συστατικά που αποµακρύνονται µε Νανοδιήθηση µέσω µεµβρανών

42 Κύριες εφαρµογές Μείωση της σκληρότητας του νερού Απολύµανση µε αποµάκρυνση Αποµάκρυνση παρασιτοκτόνων και άλλων µικρορυπαντών Αποµάκρυνση αρσενικού Αποµάκρυνση χρώµατος και TOC Αποµάκρυνση SO 4 2- απότοθαλασσινό νερό

43 Συµπυκνώµατα Νανοδιήθησης Με την χρήση µεµβρανών προκύπτει ένας σηµαντικός όγκος συµπυκνώµατος (µέχρι 20 % του όγκου τροφοδοσίας) Οι πρακτικές διάθεσης περιλαµβάνουν - απόρριψη σε αλµυρά νερά -µεταφορά σε βιολογικούς καθαρισµούς - ανάµιξη και χρήση σαν νερό άρδευσης Η τύχη των ρυπαντών στο συµπύκνωµα δεν είναι πλήρως µελετηµένη

44 ιατάξεις διαχωρισµών µεµβρανών Σωληνωτή διάταξη Διάταξη πλακών και πλαισίων Διάταξη σπειροειδούς περιέλιξης Διάταξη σχήματος φύλλων Διάταξη κοίλων ινών

45 Επεξεργασία πολλαπλών σταδίων (Multi-barrier) µε διήθηση σε µεµβράνες (Membrane Filtration)

46 Προσέγγιση πολλαπλών σταδίων Χρήση καλής ποιότητας νερού (υπόγειου ή επιφανειακού). Προστασία πηγών νερού (υδροφόρος ορίζοντας) Επεξεργασία πολλαπλών σταδίων στην µονάδα επεξεργασίας Προστασία δικτύων διανοµής (υδατοδεξαµενές και αγωγοί).

47 Η προστασία πολλαπλών σταδίων στο πόσιµο νερό Όταν η αξιοπιστία του συστήµατος επεξεργασίας είναι ο στόχος τότε η προσέγγιση των πολλαπλών σταδίων είναι το κλειδί

48 ΜΕΓΕΘΟΣ, MICRONS ΙΑΛΥΤΑ ΑΛΑΤΑ ΙΟΙ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΙΑΦΟΡΩΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΙΟΝΤΑ ΧΟΥΜΙΚΑ ΟΞΕΑ ΚΥΣΤΕΣ ΑΛΓΗ ΑΜΜΟΣ CLAYS SILT ΙΝΕΣ ΑΜΙΑΝΤΟΥ ΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΟΣΜΩΣΗ ΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΝΑΝΟ ΙΗΘΗΣΗ ΥΠΕΡ ΙΗΘΗΣΗ ΜΙΚΡΟ ΙΗΘΗΣΗ ΣΥΜΒΑΤΙΚΕΣ ΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΙΗΘΗΣΗΣ