ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ DEAL ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΩΝ

Transcript

1 χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ εργασiαυγεία ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2015 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΕΝΤΥΠΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ) ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) ΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ κ. Ε. ΠΑΝΤΑΖΗ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Αρθρο του κ. Γιάννη Παπαδόπουλου στην εφημερίδα Καθημερινή της Το άρθρο αναφέρει χαρακτηριστικά: Υστερα από πολλές ώρες έντασης Κυριακής στις , που για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι περιλαμβάνει και συνέντευξη της Προέδρου του Πανελλήνιου Σωματείου Ειδικευμένων Ιατρών Εργασίας κ. Ευγενείας Πανταζή αναφέρεται στην εξοντωτική εργασία των νοσοκομειακών ιατρών σε Αθήνα και επαρχία και τη συχνότητα του συνδρόμου «burn out». γιατροί εργάζονται μηχανικά, χωρίς ικανοποίηση, και βιώνουν «burn out» (εργασιακή εξουθένωση). Η έμπειρη νευρολόγος μεγάλου νοσοκομείου του Ε.Σ.Υ. η ίδια το ο- νόμαζε «ανθρακωρυχείο» παραιτήθηκε σε ένδειξη υπευθυνότητας γιατί «δεν πήγαινε άλλο» από την εργασiα ΚΑΙ υγεία ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Οι προτάσεις που έχουν διατυπωθεί για τη δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και Ασφάλειας των Εργαζομένων (Ε.Σ.Υ.Α.Ε.), καθώς και για τη σύσταση του Κλάδου Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου (Κ.Α.Ε.Κ.) έρχονται να καλύψουν τα κενά εφαρμογής της πολυσχιδούς νομοθεσίας που εδώ και 30 χρόνια επεκτείνεται και συμπληρώνεται, αλλά συχνά παρατηρείται ότι έχει διακηρυκτικό χαρακτήρα. Οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις τόσο του Προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) κ. Β. Δρακόπολου, όσο και της Προέδρου του Πανελλήνιου Σωματείου Ειδικευμένων Ιατρών Εργασίας (ΠΑ.Σ.Ε.Ι.Ε.) κ. Ε. Πανταζή επισημαίνουν τα κενά αυτά, αλλά και τις υστερήσεις και ανεπάρκειες που καταγράφονται από εργοδότες και εργαζόμενους. Είναι ενδεικτικό το κλίμα που έχει πλέον δημιουργηθεί στα δημόσια νοσοκομεία: παρά την ένταση εργασίας, που πολύ συχνά οδηγεί ακόμα και σε συνθήκες που προκαλούν υπερκόπωση, το σύνηθες είναι να μην υφίστανται Επιτροπές Υγείας και Ασφάλειας Εργασίας (Ε.Υ.Α.Ε.), ούτε να παρέχονται υπηρεσίες Ιατρού Εργασίας και Τεχνικού Ασφαλείας. Το ενδιαφέρον εστιάζεται ακόμα και από την πλευρά των συλλογικών οργάνων των νοσοκομειακών ιατρών μόνο στα υφιστάμενα κενά των οργανικών θέσεων, που ασφαλώς δημιουργούν συνθήκες εργασιακής ασφυξίας, καθώς και στις πληρωμές των εφημεριών, παραβλέποντας ωστόσο τα ζητήματα Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας στο χώρο της υγείας. Αυτό όμως που συμβαίνει με τους αυτοαπασχολούμενους είναι το πλέον επικίνδυνο: η πρόληψη της επικινδυνότητας στην εργασία τους δεν απασχολεί διόλου την Πολιτεία η οποία κατά τα άλλα έχει αναπτύξει υπερπλήρες νομοθετικό πλαίσιο. Η νομοθεσία προβλέπει την παροχή υπηρεσιών Τεχνικού Ασφαλείας για όλες τις επιχειρήσεις, που όμως καλύπτεται με μια στοιχειώδη ενημέρωση των αυτοαπασχολούμενων, όπως ακριβώς και των εργοδοτών μικρών επιχειρήσεων. Η νομοθεσία επίσης προβλέπει την παροχή υπηρεσιών φροντίδας εργασιακής υγείας, που όμως δεν καλύπτεται ούτε από Ιατρούς Εργασίας, ούτε κάν με ενημέρωση για τους κινδύνους στην υγεία που αφορούν βιολογικούς και καρκινογόνους παράγοντες στο χώρο εργασίας. Η μόνη λύση που πλέον διακρίνεται εντοπίζεται στις προτάσεις του Καθηγητή κ. Α. Μπένου, όπου επισημαίνεται ότι το σύγχρονο Κράτος δεν πρέπει να έχει χαρακτήρα ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ DEAL NEWS ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΕΩΝ ΚΑΙ μόνο ελεγκτικό, αλλά να αναπτύξει ολοκληρωμένες υπηρεσίες παροχής φροντίδας υγείας προφανώς με πρωτοβουλία του Υπουργείου Υγείας. Η δημιουργία τέτοιου τύπου υπηρεσιών, ενταγμένων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ.) με δομές στα Κέντρα Υγείας, προϋποθέτει την κατευθυντική ανάπτυξη αντίστοιχων υπηρεσιών στα Περιφερειακά και Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία. Αλλά πριν από όλα αυτά, προαπαιτείται ανάπτυξη κουλτούρας υγείας και ασφάλειας της εργασίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους, που τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν δημιουργήθηκε. ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΩΝ Θ.Κ. Κωνσταντινίδης αφόρητη κόπωση. Η διάγνωση ή- ταν εργασιακή εξουθένωση και τα συμπτώματά της γίνονται ορατά σε ολοένα και περισσότερους γιατρούς, σύμφωνα με μαρτυρίες των ιδίων και συναδέλφων τους. Οταν ξεπεράσει τα όρια αντοχής σου, μιλάς ψυχρά σε συγγενείς ασθενών, χάνεις την επιστημονική φιλοδοξία σου, έχεις νεύρα, λένε. Σε μια περίπτωση, ειδικευόμενος λιποθύμησε στο χειρουργείο λόγω υπερκόπωσης, ενώ σε ένα νοσοκομείο γίνεται υποστήριξη γιατρών από ψυχολόγο. Σε άλλο σημείο του άρθρου του ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος αναφέρει: Κάθε Νοσοκομείο πρέπει να απασχολεί γιατρό εργασίας, που διατηρεί φάκελο για κάθε εργαζόμενο και ελέγχει το περιβάλλον της δουλειάς με στόχο να προλαμβάνει οποιοδήποτε νόσημα», λέει η κ. Ευγενία Πανταζή, Πρόεδρος του Πανελληνίου Σωματείου Ειδικευμένων Γιατρών Εργασίας. Βάσει νόμου, επιχειρήσεις του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα με πάνω από 50 εργαζομένους πρέπει να έχουν γιατρό εργασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Πανελληνίου Σωματείου Ειδικευμένων Γιατρών Εργασίας, μόλις ένα στα δέκα νοσοκομεία στη χώρα διαθέτει ειδικευμένο γιατρό εργασίας. Στα υπόλοιπα η θέση είτε καλύπτεται από άλλες ειδικότητες, όπως Πνευμονολόγους ή Παθολόγους, είτε παραμένει κενή. «Δυστυχώς, στα περισσότερα νοσοκομεία δεν υπάρχουν γιατροί για τους γιατρούς», προσθέτει η κ. Ευγενία Πανταζή. Το πλήρες κείμενο του άρθρου στη σελίδα 4 της παρούσας έκδοσης. ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, Η ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ A.I.D.S. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΠΩΣ ΣΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ, ΧΡΗΣΗ ΠΛΑΣΤΙΚΩΝ ΓΑΝΤΙΩΝ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Μπορεί να έχουν περάσει τριανταπέντε χρόνια από όταν πρωτακούσαμε για τον HIV, η δοξασία όμως για την μετάδοσή του και το κοινωνικό στίγμα που τον ακολουθεί, δεν λένε να ξεριζωθούν, παρά τη πολύτιμη γνώση που έχει αποκτηθεί. Τί κι άν οι αρχικές αναφορές σε «γρήγορο θάνατο», με τα περιβόητα διαφημιστικά σποτ της δεκαετίας του 80 που απεικόνιζαν τον Άδη να καρτερεί σε κάθε επικίνδυνη σεξουαλική επαφή αντικαταστάθηκαν από ενημέρωση; Η νόσος εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς ως σύγχρονα «Σόδομα και Γόμορα». Αυτές ήταν οι βασικές διαπιστώσεις στις οποίες κατέληξαν διοργανωτές και παρευρισκόμενοι στην εκδήλωση που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, «HOMOphonia Thessaloniki Pride», με τίτλο «HIV Στίγμα: Η οροθετικότητα και η κοινωνική της απόδοχή». Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Καθηγητής Υγιεινής, Κοινωνικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Α.Π.Θ. κ. Α- λέξης Μπένος, «εξακολουθούν να είναι διαδεδομένες οι δοξασίες για την επικινδυνότητα της οροθετικότητας και κυρίως, για την μετάδοσή της». Ο Καθηγητής κ. Μπένος επισήμανε ότι: «Ειδικά στο χώρο της υγείας, η προφύλαξη πρέπει να γίνεται όπως στη σεξουαλική πράξη, αντί προφυλακτικού, πλαστικά γάντια. Αλλωστε, με γάντια πρέπει να γίνονται όλες οι αιμοληψίες, αφού πιο επικίνδυνες και πιο συχνές είναι οι ηπατίτιδες που συναντούν σε ασθενείς οι νοσηλευτές» τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «δεν μπορείς να ξέρεις το ιστορικό του οποιουδήποτε προσεγγίζει τις υ- πηρεσίες φροντίδας υγείας». «Παραμένει όμως επιστημονικά α- παράδεκτο το να συναντάω ακόμα τον κόκκινο σταυρό στον φάκελο ενός ασθενούς ο οποίος δείχνει ότι έχει ηπατίτιδα και να στιγματίζεται με αυτό τον τρόπο» ανέφερε ο κ. Μπένος, προσθέτοντας ότι μπορεί πλέον να υπάρχει περισσότερη γνώση για τον HIV «αλλά οι δοξασίες δύσκολα ξεριζώνονται». Στους οροθετικούς που προσεγγίζουν το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. Θεσσαλονίκης για συμβουλευτική αναφέρθηκε η συμβουλευτική ψυχολόγος κ. Φανή Γκόμα, σημειώνοντας ότι πρόκειται είτε για άτομα που ακόμα διαχειρίζονται τον φόβο της σεξουαλικής τους ταυτότητας, είτε για άλλα που έχουν πρόβλημα να προσαρμοσθούν στη νέα κατάσταση της υ- γείας τους, όπως και στις διαπροσωπικές ή επαγγελματικές τους σχέσεις. «Και φυσικά, το πιο βαρύ για έναν οροθετικό είναι το «μυστικό», άν θα μιλήσει δηλαδή για τη νόσο στον περίγυρό του. Εμείς, τους βοηθάμε να βρούνε αυτό που τους ταιριάζει όμως πρέπει να αναλογιστούμε πως υπάρχουν παιδιά που διαγνώσθηκαν οροθετικά και δεν έχουν μιλήσει καν για την ομοφυλοφιλία τους» υπογράμμισε η κ. Γκόμα. Σύμφωνα βέβαια με την κ. Γκόμα, που ασχολείται με το θέμα εδώ και περίπου 20 χρόνια, η κατάσταση δείχνει να αλλάζει καθώς «τα άτομα που έρχονται πλέον στο ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. είναι πιο ενδυναμωμένα γιατί γνωρίζουν για τον HIV και έχουν την στήριξη των οικογενειών τους». «Βέβαια, η αντιμετώπιση δεν είναι ίδια σε οικογένειες της επαρχίας σε σχέση με εκείνες των μεγάλων αστικών κέντρων» διευκρίνισε. Συμπλήρωσε δε, ότι στο ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. Θεσσαλονίκης προσέρχονται ετησίως 350 οροθετικοί από την Κεντρική Μακεδονία έως τη Θράκη, με σκοπό να πραγματοποιήσουν έναν αριθμό συμβουλευτικών συνεδριών. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (Ε.Υ.Α.Ε.) ΤΗΣ Ε.Α.Β. ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας (Ε.Υ.Α.Ε.) της Ε.Α.Β., τίμησε την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία στις Αναρτήθηκε η αφίσα του ΕΛ.ΙΝ.ΥΑ.Ε. σε όλους τους χώρους εργασίας της εταιρείας, αναρτήθηκε επί τρεις ημέρες σχετικό πανό στην κεντρική είσοδο του εργοστασίου, καθώς και υπενθύμιση στον ηλεκτρονικό πίνακα της εταιρείας και εκδόθηκε α- νακοίνωση προς όλους τους εργαζομένους με θέμα την καλλιέργεια κουλτούρας σε σχέση με την πρόληψη στην Υγεία και Ασφάλεια της Εργασίας. χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ επαγρύπνηση αναφορικά με τις διακρίσεις που υφίστανται τα οροθετικά άτομα στον εργασιακό τομέα, οι οποίες επιτείνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και το στίγμα. χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

2 XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX 2 ΣΚΛΗΡΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Κατά την περίοδο , μια εξαετία διάλυσης του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι της πατρίδας μας, οι όποιες δομές υγείας λειτουργούσαν, κάποιες ικανοποιητικά, παραδόθηκαν σαν θυσία στην μνημονιακή λαίλαπα που τραυμάτισε βαριά τη λειτουργία των νοσοκομείων, όλων των δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης και του κοινωνικού κράτους τελικά. Με επιταγές, το πάγωμα των προσλήψεων, να θυμίσω πέντε προς ένα, δέκα προς ένα και τελικά δέκα προς μηδέν, κατάφεραν και υποστελέχωσαν όλους τους νευραλγικούς τομείς στη δημόσια διοίκηση, αλλά και στην υγεία τελικά. του κ. Ματθαίου Δραμητινού * Πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, «σημεία των καιρών», από πανικόβλητους εργαζομένους που βλέπουν να διαλύονται τα όποια δικαιώματα εργατικού δικαίου έχουν κατακτηθεί από τους εργαζόμενους δεκαετίες τώρα, να διαλύονται στις επιταγές της νεοφιλελεύθερης πρακτικής, δημιουργεί λειτουργικό έλλειμμα σε βασικές και νευραλγικές ειδικότητες. Πετσοκομμένες πιστώσεις, έλλειψη βασικών ειδών, αλλά και εξειδικευμένων υλικών, πτωχοποίησαν την παροχή υπηρεσιών. Μοναδικό εργαλείο χρηματοδότησης το Ε.Σ.Π.Α., ώστε να θεωρούνται ικανοποιητικά τα νοσοκομεία που οι διοικήσεις τους, φρόντισαν να έχουν ενταχθεί οι σχεδιασμοί τους σε κάποιο πρόγραμμα από αυτά. Αυτό ήταν και το σημείο «χρηστής διοίκησης» στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.), κάποιοι να φανταστείτε, διεκδικούν και αριστεία μίζερης, αλλά και υποτακτικής διαχείρισης. Χιλιάδες διαφάνειες και αναλύσεις, αλλά και η νέα τεχνοτροπία της δημιουργικής στατιστικής των οδοστρωτήρων του κοινωνικού κράτους, πέρασαν από τα μάτια μας, κλέβοντας εντυπώσεις στο παραλήρημα του success story των προηγούμενων. Η πολιτική της στατιστικής μπλόφας, πέρασε τελικά και στην υγεία. Λογική Αδωνίδος, αλλά και των υποτακτικών του διοικήσεων, προσπάθησαν μάταια να πείσουν, ότι το Mνημόνιο κάνει καλό στην υγεία, αφού ευημερούν οι αριθμοί, άν και στενάζουν οι λαοί. Ανθρωποι ξεκομμένοι από την πραγματικότητα. Διαχειριστές αήθων επιταγών, προσπαθούν να πείσουν ότι το «δείγμα υγείας» που απολαμβάνει ο λαός είναι αρκετό. Πρωταγωνιστές αλλά και στοχοποιήμενοι κομπάρσοι του συστήματος υγείας οι εργαζόμενοι. Κακοπληρωμένοι, ανασφαλείς και ελάχιστοι πλέον, εργάζονται σε εξαντλητικά ωράρια για να φέρουν σε πέρας, το αυτονόητο κάθε ευνομούμενης κοινωνίας, το μίνιμουμ αξιοπρέπειας κάθε συνανθρώπου μας στην ασθένεια. Δυστυχώς το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.) τα τελευταία χρόνια επιζεί από τον ηρωισμό των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, που υπερβάλλοντας εαυτόν κρατούν το σύστημα υγείας ζωντανό και υποτυπωδώς λειτουργικό. Επειδή η κάθε θεωρητική προσέγγιση, τρομάζει στο δια ταύτα, τραβώντας της γραμμή του αθροίσματος, η στατιστική μας λέει, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2013 κατά την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας (Ε.Σ.Δ.Υ.) έχει πέσει ο μέσος όρος ζωής στην πατρίδα μας κατά 3 έτη, προβλέποντας να φθάσει στην δεκαετία στο τέλος του προγράμματος κατά αναλογία των προγραμμάτων που παρενέβη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) για να «βελτιώσει τα οικονομικά» κρατών υπό πρόγραμμα. Ξεχασμένες ασθένειες, όπως η φυματίωση μας ξαναεπισκέπτονται. Εκατοντάδες χρόνιοι ασθενείς διέκοψαν την θεραπεία τους λόγω ανέχειας, παιδιά που δεν εμβολιάζονται γιατί οι γονείς τους είναι ανασφάλιστοι, απίστευτες ουρές και αναμονές για την πιο απλή εξέταση η επέμβαση και η έννοια της προληπτικής ιατρικής και οδοντιατρικής φαντάζει πλέον κούφια και ανεφάρμοστη. Αυτό είναι το φρικτότερο σενάριο της ανθρωπιστικής κρίσης που ζει η πατρίδα μας, με τραγικούς πρωταγωνιστές εμάς και τα παιδιά μας. Ταυτόχρονα είναι και το μεγάλο στοίχημα για τη νέα κυβέρνηση και για όλους μας, που έχουμε ταχθεί σ αυτό το χρέος. Για τον οραματικό σχεδιασμό της υγείας, θα μπορούσαμε να γράψουμε άπειρες σελίδες. Ακόμη και ερασιτέχνες, στο στελεχιακό δυναμικό, σε καιρούς «χαλεπών αγελάδων», θα οδηγούσαν την υπόθεση υγεία, σε θετικό πρόσημο. Με χρηματοδοτήσεις να τρέχουν, με προσλήψεις σε όλες τις κενές οργανικές θέσεις και με τα διάφορα Ε.Σ.Π.Α., σε προσμονή χρήσης, φθάνει και λίγη έντιμη διαχείριση για να γίνει η δουλειά. Αυτό, δυστυχώς ανήκει σε άλλο μελλοντικό χρόνο, σε άλλη πολιτική διάσταση, ίσως σε μια άλλη χώρα. Οραματικός χωροχρόνος Καλούμεθα όμως να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα, με τα γνωστά εργαλεία και σίγουρα με πενιχρή χρηματοδότηση, μέχρι τουλάχιστον να περάσουμε τον οικονομικό Ρουβίκωνα, που έχουν παγιδεύσει τη χώρα μας. Αυτό σίγουρα αρχικά χρειάζεται μια άλλη νοοτροπία, πολιτικά εμπνευσμένη, έντιμη, σοβαρή που να δίνει ελπίδα και κουράγιο σε εργαζόμενους, αλλά και χρήστες υγείας. Τα στελέχη που θα διαχειρισθούν την υγειονομική κρίση οφείλουν να ανήκουν στο χώρο της υγείας, να έχουν δοκιμασμένη εμπειρία και ηθική. Η ιστορία των αλλότριων επιστημόνων manager, που τελείωναν την όποια θητεία τους χωρίς να ξεχωρίζουν τον ειδικό γιατρό από τον ειδικευόμενο, πόσο μάλλον τα ιδιαίτερα εργασιακά αλλά και εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά της κάθε ομάδας εργαζομένων, που αγνοούν τι υπογράφουν σε χημικά αντιδραστήρια ή εξειδικευμένο εξοπλισμό, πρέπει να εκλείψει. Ανάλογα οφείλουμε να αποκλείσουμε όλους όσους πήραν τα «χαλκεία» τους εφαρμόζοντας τις μνημονιακές επιταγές διάλυσης του Ε.Σ.Υ., όσο αποτελεσματικά και να το έπραξαν, γιατί έστω και σημειολογικά, απλά αυτές οι πολιτικές, δεν επιβραβεύονται. Ανθρωπισμός, χρηστή χρήση εργαλείων διοίκησης, εξεύρεση και διεκδίκηση όλων των πόρων, από εθνικές ή ευρωπαϊκές πηγές, μηδενική ανοχή στη διαφθορά, αλλά και στη άλογη σπατάλη, από όποιο επίπεδο και άν προέρχεται, είναι μερικά από τα απαραίτητα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου δυναμικού που χρειαζόμαστε τώρα στην υγεία. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και γιατρούς είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα, όποτε η βροντερή διεκδίκηση τους, είτε από τις θέσεις που έχουν παγώσει ενώ έχουν κριθεί, είτε από κενές του οργανογράμματος, αλλά μόνο σε έσχατη ανάγκη από επικουρικούς, είναι άμεση προτεραιότητα. Η σχέση εργαζομένων, γιατρών, νοσηλευτών και διοίκησης οφείλει να είναι ζεστή, στενή και με αλληλοκατανόηση. Οι εργαζόμενοι στα κρατικά νοσοκομεία έχουν υποστεί τραγικές μειώσεις σε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, ωστόσο η υπερπροσπάθεια αλλά και ηρωισμός τους, τα κρατάει ακόμη όρθια. Καμία διοικητική δεινότητα, μόνη δεν μπορεί να επιτύχει άν δεν κάνει και τους εργαζομένους κοινωνούς του εγχειρήματος. Στενή σχέση όλων των υγειονομικών μονάδων, νοσοκομείων με την κατά τόπους Διοίκηση Υγειονομικής Περιφέρειας (Δ.Υ.ΠΕ.), αλλά και το Υπουργείο Υγείας πρέπει να υπάρχει για τα μεγάλα προβλήματα του χώρου, τα οποία συχνά πυκνά χρήζουν πολιτικών κατευθύνσεων, αλλά και πολιτικών λύσεων. Η υποστελέχωση, η υποχρηματοδότηση, οι ιδιωτικοποιήσεις μέσα στα νοσοκομεία (καθαριότητα, σίτιση κ.λ.π.) μείωσαν τις θέσεις εργασίας, αλλά και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών) οι συχνά αμαρτωλές προμήθειες, η πολιτική στο φάρμακο, είναι μερικοί λόγοι διαρκούς διαβούλευσης. Εδώ επιβάλλεται μία «ριζοσπαστική αλλαγή» στην κατεύθυνση των οδηγιών, των διαταγών αλλά και του σχεδιασμού, να υπάρξει και ανάδρομη σχέση, να ακούγονται οι περιφέρειες και οι τοπικές κοινωνίες που βιώνουν εν πολλοίς τα προβλήματα και ίσως έχουν τις λύσεις. * Ο κ. Ματθαίος Δραμητινός είναι Ιατρός, Ειδικός Καρδιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου και πρώην Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας.

3 ΧΧ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΧΧ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΧΧ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΧΧ Με τίτλο Για την Αριστερά του 21ου αιώνα, είχε δημοσιοποιηθεί το 2009 η συμβολή του Συνασπισμού (ΣΥΝ), όταν συμμετείχε και η ΔΗ.ΜΑΡ., στο Πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Την Επιτροπή Προγράμματος αποτελούσαν τότε οι κ.κ. Γιάννης Δραγασάκης, Γιάννης Μπαλάφας, Αριστείδης Μπαλτάς, Σίσσυ Βελισσαρίου, Χάρης Γολέμης, Λίτσα Δουδούμη, Αλέκος Κλύβης, Χάρης Κωνσταντάτος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Ασημίνα Ξηροτύρη και Παναγιώτης Τριγάζης. Στο εισαγωγικό σημείωμα υπήρχε η διευκρίνιση: Η Επιτροπή Προγράμματος αξιοποίησε τις συμβολές πολλών συντρόφων και μη. Ιδιαίτερα κατά την τελική φάση της συγγραφής και της επιμέλειας των κειμένων, είχε τη βοήθεια των κ.κ. Βούτση Νίκου, Ζαμπέλη Κατερίνας, Ιωαννίδη Γιώργου, Μανώλη Σταυρούλας, Μπαλαμπανίδη Γιάννη, Ντόβολου Μάκη, Πανταλού Ειρήνης, Πάντου Παναγιώτη και Πούλου Ουρανίας. Στο τρίτο μέρος του Προγράμματος, που περιλάμβανε Παραρτήματα και Ειδικά Θέματα, υπήρχε ειδική αναφορά στις Ασφαλείς Συνθήκες Εργασίας, το πλήρες κείμενο της οποίας είχε ως εξής: Τα τελευταία χρόνια τα εργατικά ατυχήματα (αρκετά θανατηφόρα) έφεραν στην επικαιρότητα με τραγικό τρόπο το ζήτημα της εφαρμογής της νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Συγχρόνως οι προσπάθειες του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και κυρίαρχων κύκλων για ανατροπή της ισχύουσας νομοθεσίας και επανεξέταση της οδηγίας 93/104/EC για την διαχείριση του χρόνου εργασίας, που είχε θεσπιστεί στη λογική μείωσης της ανεργίας, εκτός του ότι θα δημιουργήσουν δυσμενέστερο εργασιακό περιβάλλον θα ανατρέψουν τα μέχρι σήμερα δεδομένα στο επίπεδο της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Οι εν λόγω ρυθμίσεις, θα καταργήσουν το περιεχόμενο των δύο προηγούμενων οδηγιών, που ενσωματώθηκαν στο ε- θνικό δίκαιο της χώρας μας με το Π.Δ. 88/99 και το Π.Δ. 76/2005. Εφαρμόζοντας αυτά τα μέτρα, αγνοούνται επιδεικτικά τα επιστημονικά δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) και του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (Δ.Γ.Ε.), με βάση τα οποία η μέτρηση των βλαπτικών παραγόντων στην υγεία των εργαζομένων και η έκθεση τους σε οριακές τιμές έγινε με βάση το 8ωρο ή τις 40 ώρες απασχόλησης εβδομαδιαίως. Αυτή η πρόθεση, άν υλοποιηθεί, θα εξαλείψει την αντίφαση που υπήρχε μέχρι σήμερα μεταξύ της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και της νομοθεσίας για το εργασιακό καθεστώς. Ετσι θα έχουμε προσαρμογή της νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία στα πλαίσια των αποφάσεων της Λισσαβώνας και των αποφάσεων για την ευασφάλεια. Ηδη στη χώρα μας από το 2003, με τον Ν. 3144, έχει ανατραπεί το 8ωρο και έχουν μπει οι βάσεις για τον αποχαρακτηρισμό των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, πριν καν το κράτος δημιουργήσει στοιχειώδεις υποδομές για τη υγεία, υγιεινή και ασφάλεια των Η χώρα μας, 25 χρόνια μετά τη ψήφιση του Ν.1568/85, βρίσκεται με ένα πλούσιο νομοθετικό πλαίσιο για τη διασφάλιση της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων χωρίς επί της ουσίας αυτό να έχει υλοποιηθεί από την πολιτεία. Η εφαρμογή και η υλοποίηση αυτού του νομοθετικού πλαισίου καθυστερεί σε ό- λους τους τομείς απασχόλησης. Μάλιστα στο δημόσιο τομέα, που θα έπρεπε να είναι και ο κατεξοχήν αρμόδιος φορέας για την καλή πρακτική εφαρμογής της κείμενης νομοθεσίας η υστέρηση είναι τραγική. Η ύπαρξη δομών για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία, η ουσιαστική στελέχωση και λειτουργία τους διασφαλίζει τον εργαζόμενο/η από βλαπτικές συνέπειες της επικίνδυνης εργασίας κατά το δυνατόν, προλαμβάνει το εργατικό ατύχημα και την επαγγελματική ασθένεια. Δυστυχώς επί σειρά ετών οι κυβερνήσεις έδωσαν προτεραιότητα στην δημιουργία και ανάπτυξη Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΞ.Υ.Π.Π.) και όχι στη δημιουργία δομών Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.), όπως από τη νομοθεσία επιβάλλεται. Δεν προχώρησε η δημιουργία θέσεων Δ.Ε.Π. Ιατρικής της Εργασίας στις Ιατρικές Σχολές της χώρας και με ύπαρξη κατάλληλου περιεχομένου σπουδών για τους μελλοντικούς γιατρούς εργασίας, ούτε η λειτουργία τμημάτων Ιατρικής της Εργασίας σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία. Σήμερα είναι ελάχιστοι οι εξειδικευμένοι γιατροί εργασίας σε σχέση με τις ανάγκες για την κάλυψη του συνόλου των Οπως και η απουσία από το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας ( Σ.ΕΠ.Ε.) και τα Κέντρα Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕ.Π.Ε.Κ.) εξειδικευμένων Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφαλείας. Πρόσφατα, μάλιστα, ψηφίσθηκε κατά πλειοψηφία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Απασχόλησης ρύθμιση που επεκτείνει για ακόμα δύο χρόνια τις μεταβατικές διατάξεις για όσους γιατρούς κάθε ειδικότητας ή άνευ ειδικότητας, ασκούν χρέη γιατρού εργασίας. Το Υπουργείο Υγείας, η υπεύθυνη αρχή γα τους χώρους υγείας - πρόνοιας, και όχι μόνο, παρά τη ψήφιση σχετικών νόμων, κωφεύει προκλητικά στη στελέχωση του Τμήματος Ιατρικής της Εργασίας στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου, στη δημιουργία Τμημάτων Υγιεινής και Ασφάλειας ανά υγειονομική περιφέρεια, στην κατοχύρωση της ειδικότητας Ιατρικής της Εργασίας κ.ά. Από το Ν. 1397/83, ακόμα, για τη δημιουργία Ε.Σ.Υ., στο άρθρο 15 για τους σκοπούς λειτουργίας των κέντρων υγείας υπήρχε αναφορά στην ιατρική της εργασίας και την προστασία του περιβάλλοντος. Στο Ν. 3329/05 (άρθρο 4, παράγραφος 1, εδάφιο Γ, γ) προβλέπεται η σύσταση τμημάτων Υ.Α.Ε. ανά Δ.Υ.ΠΕ., όπως επίσης και στο άρθρο 21 του Ν. 3370/05, όπου αναφέρεται ότι κα-ταργούνται στους οργανισμούς των νοσοκομείων οι Τομείς Κοινωνικής Ια-τρικής και δημιουργούνται Τομείς Δημόσιας Υγείας, όπου εκτός των άλλων έχουν και την ευθύνη για την υγεία, υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, όχι μόνο των εργαζομένων των νοσοκομείων, αλλά και των εργαζομένων των επιχειρήσεων της γύρω περιοχής. Ολα τα παραπάνω είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το γράμμα και το πνεύμα της σύστασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της σε συνάρτηση με την προηγούμενη Σύσταση 90/326/ΕΟΚ της Επιτροπής ( ) για την συνέργεια του δημόσιου συστήματος υ- γείας για την αποφυγή εργατικών ατυχημάτων και τη πρόκληση επαγγελματικών ασθενειών. Η συγκεκριμένη Σύσταση είχε χρονικό πεδίο εφαρμογής την και η χώρα μας μέχρι έπρεπε να υποβάλει έκθεση στην αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά με δεδομένο ότι δεν τηρείται ούτε για το Ι.Κ.Α. το πρωτόκολλο καταγραφής εργατικού α- τυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, όπως η χώρα μας είχε δεσμευθεί στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας εδώ και χρόνια, είναι φανερό γιατί δηλώνονται τόσο λίγες επαγγελματικές ασθένειες. Οι καταγεγραμμένες επαγγελματικές α- σθένειες στη χώρα μας ανέρχονται για το 2003 σε 39 περιπτώσεις, για το 2004 σε 32, για το 2005 σε 30 και για το 2006 σε 31 (ετήσια στατιστικά στοιχεία του Ι.Κ.Α.). Για το έτος 2004 στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 15 κρατών - μελών διαγνώσθηκαν επαγγελματικές ασθένειες (στοιχεία EUROSTAT 2004). Εξάλλου, οι επαγγελματικές ασθένειες αφορούν μόνο τους ασφαλισμένους του Ι.Κ.Α. και όχι των σύνολο των εργαζομένων, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης (εξαρτημένης ή ελευθεροεπαγγελματία, αγρότη, εργάτη γης κ.λ.π.), παρότι η συγκεκριμένη σύσταση δεν εξαιρεί καμία ομάδα απασχολουμένων. Γι αυτό πρέπει η πολιτεία να επεκτείνει την εφαρμογή του καταλόγου επαγγελματικών ασθενειών όχι μόνο για τους εργαζόμενους/ες του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α., αλλά για το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης ή είδους απασχόλησης. Πολύ περισσότερο που η σύσταση αναφέρει ότι ο κατάλογος παρέχει γνώση για τις προκαλούμενες επαγγελματικές ασθένειες και έτσι υπάρχει η δυνατότητα με τη συνέργεια του δημοσίου συστήματος υγείας να προλαμβάνονται αυτές. Το ζήτημα δεν είναι μόνο από τί επαγγελματικές ασθένειες θα πάσχουν οι εργαζόμενοι/ες ανάλογα με το είδος εργασίας τους, αλλά και η ύπαρξη των αναλόγων πολιτειακών δομών υγείας, υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, ούτως ώστε να μην προκαλούνται αυτές. Αλλά και σε περίπτωση που αυτές προκύπτουν να υπάρχει η ανάλογη κοινωνική, ηθική, ποσοτική και ποιοτική επανένταξη και αποκατάσταση του εργαζόμενου. Το θέμα των επαγγελματικών ασθενειών είναι συναφές με το εργατικό ατύχημα, αλληλένδετο με τα επικίνδυνα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (Β.Α.Ε.) και την ύπαρξη δομών για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. 3 Η εκτεταμένη εφαρμογή ελαστικών μορφών απασχόλησης και πολυαπασχόλησης, η ύπαρξη και λειτουργία εκτεταμένου δικτύου υπεργολάβων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με εργαζόμενους επισφαλούς εργασιακής σχέσης, κύρια μετανάστες/ριες, θα έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη εμφάνιση επαγγελματικών ασθενειών, με σοβαρές συνέπειες για τους ίδιους, αλλά και για τη δημόσια υγεία, τα οικονομικά των ασφαλιστικών φορέων (στη περίπτωση που τυχαίνει να είναι ασφαλισμένοι). Ταυτόχρονα θα παρατηρηθεί και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Η ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου που ισχύει, στο αμελητέο ποσοστό του 1%, ουσιαστικά δεν εφαρμόσθηκε ανάλογα με την επικινδυνότητα της επιχείρησης και την πρακτική της για την υγεία, την υγιεινή και ασφάλεια των Είναι απαραίτητη η σύσταση «Φορέα Επαγγελματικού Κινδύνου», ο οποίος θα αναπτύσσει μια πολιτική για την εκτίμησή του. Να επαναλειτουργήσει και να τροποποιηθούν η σύσταση, η σύνθεση και οι αρμοδιότητες της Επιτροπής Προλήψεως Εργατικών Ατυχημάτων Ν.Δ ( ΦΕΚ 147, τ. Α). Να γίνει επαναφορά της κυμαινόμενης εισφοράς του επαγγελματικού κινδύνου 1%, που έγινε σταθερή (νόμος 2084/92 άρθρο 45 σημείο 4), όπως ορίζεται από το Ν.Δ ( ΦΕΚ 147, τ. Α) και Β.Δ. 473 ( ΦΕΚ 119, τ. Α), που θα προσδιορίζεται, να αναπροσαρμόζεται, θα αυξάνει και θα μειώνεται με βάση, όχι μόνο την κατηγορία επιχειρήσεων ή εργασιών, την επικινδυνότητα του παραγωγικού κλάδου παραγωγής, τα δηλωθέντα ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, αλλά και από τα προκύπτοντα στοιχεία, τον ιατρικό και περιβαλλοντολογικό έλεγχο. Το συνολικό οικονομικό κόστος των συνεπειών του επαγγελματικού κινδύνου με την μορφή των εργατικών ατυχημάτων, των επαγγελματικών ασθενειών και της πρόωρης φθοράς της υγείας των εργαζομένων εκτιμάται ότι ξεπερνά το 2% του Α.Ε.Π., σύμφωνα με σχετικές μελέτες. Η διαδικασία που ακολουθούν, εσκεμμένως, τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταγράφουν τις επαγγελματικές ασθένειες ως «κοινή νόσο» με την ανοχή του κράτους αποβλέπει στην σταδιακή εξάλειψη της εισφοράς του επαγγελματικού κινδύνου, διότι η επαγγελματική ασθένεια, βάσει της κείμενης νομοθεσίας, εμπίπτει στην ίδια κατηγορία του εργατικού ατυχήματος. Οι επιπτώσεις στα οικονομικά των Ταμείων από την μη εφαρμογή των μέτρων Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας είναι τεράστιες, επειδή οι δαπάνες από τα όποια εργατικά ατυχήματα και τις ε- παγγελματικές ασθένειες (νοσήλια, φάρμακα, επανένταξη και αναπηρικές συντάξεις) βαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία με αρκετά δισ. τον χρόνο. Μάλιστα, οι εισφορές του Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου θα έπρεπε να τροφοδοτούν το Εθνικό Κέντρο Αναφοράς για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, ώστε με την κατάλληλη στελέχωση να έχει τη δυνατότητα να επεξεργάζεται τα στοιχεία μετρήσεων των ΕΣ.Υ.Π.Π. και ΕΞ.Υ.Π.Π., να εξαγάγει τα ανάλογα συμπεράσματα και να προτείνει μέτρα για την προάσπιση και βελτίωση της υγείας των Οι διατάξεις του Π.Δ. 17/96 είναι σαφείς ως προς την υποχρέωση του εργοδότη (ιδιώτη και δημοσίου) για συγκρότηση Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.), κατάλληλα στελεχωμένων. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) προτείνει: Τη δημιουργία Φορέα Ασφάλισης Ε- παγγελματικού Κινδύνου, Τη συγκρότηση Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.) σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπου από τη κείμενη νομοθεσία επιβάλλεται, Τη δημιουργία Εθνικού Κέντρου Αναφοράς για τα ζητήματα Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, Τη δημιουργία θέσεων Δ.Ε.Π. Ιατρικής της Εργασίας στις Ιατρικές Σχολές με κατάλληλο περιεχόμενο σπουδών για τους μελλοντικούς γιατρούς εργασίας, Τη στελέχωση των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. με Τμήματα Ιατρικής της Εργασίας, Την αύξηση του αριθμού των ειδικευομένων γιατρών εργασίας, Τη δημιουργία μεταπτυχιακού διεπιστημονικού προγράμματος για απόφοίτους Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. για την εξειδίκευσή τους ως Τεχνικών Ασφαλείας, Την εφαρμογή του πρωτοκόλλου για τη καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, Την επέκταση του θεσμού εφαρμογής της κείμενης νομοθεσίας για την Υγεία και Ασφάλεια στην εργασία για όλους τους φορείς και τα ασφαλιστικά ταμεία για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα της οποιαδήποτε εργασιακής σχέσης, Τη λήψη πρόσθετων μέτρων για τους εργαζόμενους/ες σε επικίνδυνους και ανθυγιεινούς χώρους, συγχρόνως με τη λειτουργία δομών για την προστασία της υγείας τους και τη διασφάλιση της σωματικής τους ακεραιότητας και της ψυχικής και σωματικής τους ευεξίας, Την αναβάθμιση και διαμόρφωση της ισχύουσας νομοθεσίας για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (Β.Α.Ε.), Τη στελέχωση του Σ.ΕΠ.Ε. και των ΚΕ.Π.Ε.Κ. με εξειδικευμένους γιατρούς εργασίας και τεχνικούς ασφαλείας με παράλληλη ενίσχυσή τους ανά περιφέρεια, ανάλογα με την επικινδυνότητα των παραγωγικών δραστηριοτήτων, Τη λειτουργία διαπιστευμένων εργαστηρίων για μετρήσεις βλαπτικών παραγόντων (διοξίνες, ίνες αμιάντου κ.λ.π.) και Τη σύσταση Τμημάτων Υγείας - Ασφαλείας της Εργασίας ανά Υγειονομική Περιφέρεια, όπως προβλέπεται στο Ν. 3329/05 και Ν. 3370/05.

4 XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX 4 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ κ. Ε. ΠΑΝΤΑΖΗ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ ΣΕ ΙΑΤΡΟΥΣ, ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Η έμπειρη νευρολόγος μεγάλου νοσοκομείου του Ε.Σ.Υ. η ίδια το ονόμαζε «ανθρακωρυχείο» παραιτήθηκε σε ένδειξη υπευθυνότητας γιατί «δεν πήγαινε άλλο» από την αφόρητη κόπωση. Η διάγνωση ήταν εργασιακή εξουθένωση και τα συμπτώματά της γίνονται ορατά σε ολοένα και περισσότερους γιατρούς, σύμφωνα με μαρτυρίες των ιδίων και συναδέλφων τους. Οταν ξεπεράσει τα όρια αντοχής σου, μιλάς ψυχρά σε συγγενείς ασθενών, χάνεις την επιστημονική φιλοδοξία σου, έχεις νεύρα, λένε. Σε μια περίπτωση, ειδικευόμενος λιποθύμησε στο χειρουργείο λόγω υπερκόπωσης, ενώ σε ένα νοσοκομείο γίνεται υποστήριξη γιατρών από ψυχολόγο. Υστερα από πολλές ώρες έντασης για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γιατροί εργάζονται μηχανικά, χωρίς ικανοποίηση, και βιώνουν «burn out» (εργασιακή εξουθένωση). του κ. Γιάννη Παπαδόπουλου * εφημερίδα Καθημερινή, Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η 46χρονη νευρολόγος παραιτήθηκε από το «ανθρακωρυχείο». Ετσι αποκαλεί το νοσοκομείο πρώτης γραμμής στην Αθήνα όπου εργαζόταν για μία δεκαετία. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Πάντα ήθελε να γίνει νοσοκομειακός γιατρός. Ζητούσε την τριβή με βαριά περιστατικά στα επείγοντα, τη συνεργασία με «μάχιμους συναδέλφους», την εξέλιξη των γνώσεων της. Από τα πρώτα της βήματα στον χώρο, όμως, προσπαθούσε να συμβιβασθεί με την υποστελέχωση και τις συχνές εφημερίες. «Αρχικά αυτό το πλαίσιο εργασίας σου δίνει ένα ηρωικό αίσθημα», λέει. «Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν ξεπερνιέται το όριο θραύσης και το επάγγελμα γίνεται επικίνδυνο για την ψυχική και σωματική σου υγεία». Αν και έχουν περάσει οκτώ μήνες από την παραίτησή της, δεν αισθάνεται ακόμη έτοιμη να μιλήσει επώνυμα, ούτε θέλει να δημοσιοποιηθεί σε ποιό νοσοκομείο εργαζόταν για να μη «φανεί ότι στρέφεται εναντίον της διοίκησης». Κάθε μήνα τής αντιστοιχούσαν τέσσερις γενικές εφημερίες και 12 ετοιμότητας, κατά τις οποίες έπρεπε να εμφανισθεί άμεσα στο νοσοκομείο όποτε την καλούσαν. Τα τελευταία τρία χρόνια, όμως, η 24ωρη βάρδια κυλούσε για τη νευρολόγο όλο και πιο δύσκολα. Η κλινική δεν διέθετε ειδικευόμενους σε σταθερή βάση και η προσέλευση των ασθενών αυξανόταν. Συχνά δεν υπήρχε ούτε γραμματειακή υποστήριξη, ενώ αυτή τη θέση προσπαθούσε να καλύψει κατά καιρούς εθελοντικά μια συνταξιούχος υπάλληλος του Νοσοκομείου. «Δεν είχαμε δωμάτιο ανάπαυσης με κρεβάτι και χρησιμοποιούσαμε έναν καναπέ, στρατιωτικά, για διαλείμματα από την ορθοστασία», λέει. Σταδιακά η νευρολόγος παρατήρησε σημάδια φθοράς στη συμπεριφορά της. Λέει ότι δούλευε μηχανικά χωρίς ικανοποίηση, παραμελούσε την οικογένειά της και βίωνε ένα «αίσθημα αφόρητης κόπωσης». Αυτά τα συμπτώματα, που παραπέμπουν σύμφωνα με ειδικούς σε «burn out» (εργασιακή εξουθένωση), την οδήγησαν σε παραίτηση. Οπως φαίνεται από συνεντεύξεις που πραγματοποίησε η εφημερίδα Καθημερινή με ιατρικό προσωπικό σε πέντε νοσοκομεία της Αθήνας και τρία της επαρχίας και παρουσιάζει κάποιες εξ αυτών ενδεικτικά αντίστοιχες ιστορίες μοιράζονται αρκετοί συνάδελφοι της νευρολόγου. Οι περισσότεροι αγνοούν τα συμπτώματα, ή τα μπερδεύουν με απλό άγχος. Αλλοι τα βιώνουν παροδικά ή βρίσκονται στα πρόθυρα. Αρκετοί δεν τα ταυτοποιούν ποτέ. Πάγια κενά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν επιτρέπουν τη διάγνωση ή την πρόληψη του «burn out» και κουρασμένοι γιατροί συνεχίζουν να εργάζονται στα όρια της αντοχής τους. ΦΟΡΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Για κάποιες ειδικότητες η καθημερινότητα στα Νοσοκομεία είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Εδώ και τέσσερις μήνες η νεοσύστατη Κλινική Θωρακοχειρουργικής στο Αττικό Νοσοκομείο λειτουργεί με δύο ανθρώπους. «Εχω κάνει αίτηση να έρθει ένας επικουρικός γιατρός, προσπαθώ να πάρω κάποιον ειδικευμένο με απόσπαση, αλλά όταν είναι γυμνές από προσωπικό και άλλες κλινικές, τίνα σου δώσουν;» λέει ο Διευθυντής της Θωρακοχειρουργικής κ. Περικλής Τόμος. Εχει στη διάθεσή του έναν ειδικευόμενο, ενώ χρειάζεται τέσσερις. Μέσα σε τρεις μήνες πραγματοποίησαν οι δυο τους 37 χειρουργεία. Εργάζονται καθημερινά περισσότερες από 12 ώρες. Η έλλειψη ειδικευόμενων Θωρακοχειρουργών πλήττει και άλλα νοσοκομεία της χώρας. Πάνω από το 70% των θέσεων αυτής της ειδικότητας παραμένουν κενές, καθώς αρκετοί νέοι γιατροί λόγω της οικονομικής κρίσης μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Αντίστοιχες ελλείψεις σε άλλες ειδικότητες προσθέτουν μεγαλύτερο φόρτο εργασίας σε όσους επιλέγουν να μπουν ή να παραμείνουν στα ελληνικά νοσοκομεία. Στον Ευαγγελισμό οι ώρες εργασίας του Καρδιοχειρουργού κ. Παναγιώτη Δεδεηλία ξεπερνούν τις 80 εβδομαδιαίως. «Εχω αισθανθεί και ο ίδιος εξάντληση έπειτα από 36 συνεχόμενες ώρες εργασίας», λέει. «Εχει τύχει να χάσει ειδικευόμενος τις αισθήσεις του στο χειρουργείο λόγω υπερκόπωσης, ενώ βλέπω άλλους να γίνονται πιο απαθείς. Μπορεί να μη χάνουν την ικανότητα διάγνωσης και εκτέλεσης πράξεων, αλλά μιλούν πιο ψυχρά σε συγγενείς ασθενών, χάνουν τη φιλοδοξία τους». Ο κ. Δεδεηλίας δεν έχει πάρει ποτέ ρεπό ύστερα από εφημερία. «Δεν μπορείς να αφήσεις πίσω ασθενή όταν ξέρεις ότι δεν υπάρχει κάποιος να σε αντικαταστήσει», τονίζει ο γιατρός και Συντονιστής του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών στο Λαϊκό Νοσοκομείο κ. Γιώργος Μαρίνος. Η αδιάκοπη εργασία ύστερα από εφημερία συναντάται και στην επαρχία. Η κ. Ντίνα Βογιατζή, ειδικευόμενη της καρδιολογίας, είχε ζήσει πριν από μήνες μία από τις πιο έντονες βάρδιές της σε Νοσοκομείο της Πελοποννήσου. Νεότερη ειδικευόμενη είχε μεταβεί στην Αθήνα για διακομιδή ασθενούς και η ίδια υποδεχόταν μόνη στα επείγοντα όλα τα περιστατικά. Ο επιμελητής γιατρός, όπως λέει η κ. Βογιατζή, δεν ήρθε στην εφημερία όπως όφειλε και προτίμησε να μείνει σπίτι του εκείνη τη νύκτα. «Η άλλη ειδικευόμενη γύρισε με ναυτία από τη διαδρομή, πήρε αντιεμετικό και ήθελε μια ώρα να συνέλθει. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε και την επομένη δουλεύαμε κανονικά», συμπληρώνει. Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, η κ. Βογιατζή βρισκόταν όλη νύκτα στον Ευαγγελισμό, όπου συνεχίζει την ειδικότητά της. Η βάρδιά της ξεκινούσε τα μεσάνυχτα. Εφθασε χαμογελαστή, με έναν καφέ στο χέρι, και ξεκίνησε να εξετάζει ασθενείς. Το επόμενο πρωί διατηρούσε το χαμόγελο της. Τα μάτια της όμως ήταν βαριά όπως και η φωνή της. Επρεπε να δουλέψει έως το απόγευμα. «Επέλεξα συνειδητά να είμαι σε μεγάλο νοσοκομείο, για τις γνώσεις, υπάρχει όμως και μεγάλη κόπωση», λέει. «Με τους συναδέλφους συζητάμε κάθε μέρα πόσο καταφέραμε να κοιμηθούμε πριν, μετά και κατά τη διάρκεια της εφημερίας. Κατά καιρούς πυροδοτούνται και νεύρα. Δεν θες να βγεις, να μιλήσεις με κόσμο. Γίνεσαι αντικοινωνικός, σηκώνεσαι το πρωί και δεν θέλεις να πας στη δουλειά». ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Τα σημάδια που παραπέμπουν σε «burn out» θα έπρεπε να εντοπίζονται από ειδικευμένο προσωπικό στα νοσοκομεία. «Κάθε Νοσοκομείο πρέπει να απασχολεί γιατρό εργασίας, που διατηρεί φάκελο για κάθε εργαζόμενο και ελέγχει το περιβάλλον της δουλειάς με στόχο να προλαμβάνει οποιοδήποτε νόσημα», λέει η κ. Ευγενία Πανταζή, Πρόεδρος του Πανελληνίου Σωματείου Ειδικευμένων Γιατρών Εργασίας. Βάσει νόμου, επιχειρήσεις του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα με πάνω από 50 εργαζομένους πρέπει να έχουν γιατρό εργασίας. Σύμφωνα με στοιχεία του Σωματείου, μόλις ένα στα δέκα νοσοκομεία στη χώρα διαθέτει ειδικευμένο γιατρό εργασίας. Στα υπόλοιπα η θέση είτε καλύπτεται από άλλες ειδικότητες, όπως Πνευμονολόγους ή Παθολόγους, είτε παραμένει κενή. «Δυστυχώς, στα περισσότερα νοσοκομεία δεν υπάρχουν γιατροί για τους γιατρούς», προσθέτει η κ. Ευγενία Πανταζή. Στο Νοσοκομείο του Αργους, όμως, λαμβάνεται μια πρωτοβουλία που ενδέχεται να είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Ο ψυχολόγος του Νοσοκομείου κ. Αριστοτέλης Κοΐνης προσπαθεί να υποστηρίξει και τους συναδέλφους του. «Κατά καιρούς με συναντούν στο διάδρομο και ζητούν τη βοήθειά μου», αναφέρει. «Εμφανίζουν μια άρνηση να έρθουν στη δουλειά. Δεν αντλούν ευχαρίστηση στον εργασιακό χώρο, έχουν νεύρα και ανησυχία». Σε μελέτη που έκανε στο Νοσοκομείο Αργους, διαπίστωσε ότι την περίοδο ένας στους πέντε ειδικευόμενους παρουσίαζε επαγγελματική εξουθένωση. Το ποσοστό ανέβαινε στο νοσηλευτικό προσωπικό. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει αντιμετωπίσει οκτώ περιστατικά «burn out», συμβουλεύοντας πέντε νοσηλευτές, ένα γιατρό και δύο διοικητικούς υπαλλήλους. Ολοι χρειάσθηκαν αντικαταθλιπτική αγωγή, ενώ οι συνεδρίες γίνονταν απογευματινές ώρες στον πρώτο όροφο του κτιρίου διοίκησης για να αποφευχθεί ο στιγματισμός των Σήμερα συμβουλεύει δύο ειδικευόμενους γιατρούς για τον ίδιο λόγο. Για να αποφορτίσει και άλλους εργαζομένους έχει δημιουργήσει τρεις 15μελείς ομάδες αυτοβοήθειας νοσηλευτικού προσωπικού. «Οι παρεμβάσεις προέκυψαν από τις ανάγκες», τονίζει ο ψυχολόγος. «Το προσωπικό πρέπει να είναι ψυχικά ήρεμο και ισορροπημένο για να επιτελέσει τον ρόλο του».

5 ΧΧ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΧΧ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΧΧ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΧΧ Με τίτλο Για την Αριστερά του 21ου αιώνα, είχε δημοσιοποιηθεί το 2009 η συμβολή του Συνασπισμού (ΣΥΝ), όταν συμμετείχε και η ΔΗ.ΜΑΡ., στο Πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Την Επιτροπή Προγράμματος αποτελούσαν τότε οι κ.κ. Γιάννης Δραγασάκης, Γιάννης Μπαλάφας, Αριστείδης Μπαλτάς, Σίσσυ Βελισσαρίου, Χάρης Γολέμης, Λίτσα Δουδούμη, Αλέκος Κλύβης, Χάρης Κωνσταντάτος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Ασημίνα Ξηροτύρη και Παναγιώτης Τριγάζης. Στο εισαγωγικό σημείωμα υπήρχε η διευκρίνιση: Η Επιτροπή Προγράμματος αξιοποίησε τις συμβολές πολλών συντρόφων και μη. Ιδιαίτερα κατά την τελική φάση της συγγραφής και της επιμέλειας των κειμένων, είχε τη βοήθεια των κ.κ. Βούτση Νίκου, Ζαμπέλη Κατερίνας, Ιωαννίδη Γιώργου, Μανώλη Σταυρούλας, Μπαλαμπανίδη Γιάννη, Ντόβολου Μάκη, Πανταλού Ειρήνης, Πάντου Παναγιώτη και Πούλου Ουρανίας. Στο τρίτο μέρος του Προγράμματος, που περιλάμβανε Παραρτήματα και Ειδικά Θέματα, υπήρχε ειδική αναφορά στις Ασφαλείς Συνθήκες Εργασίας, το πλήρες κείμενο της οποίας είχε ως εξής: Τα τελευταία χρόνια τα εργατικά ατυχήματα (αρκετά θανατηφόρα) έφεραν στην επικαιρότητα με τραγικό τρόπο το ζήτημα της εφαρμογής της νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Συγχρόνως οι προσπάθειες του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και κυρίαρχων κύκλων για ανατροπή της ισχύουσας νομοθεσίας και επανεξέταση της οδηγίας 93/104/EC για την διαχείριση του χρόνου εργασίας, που είχε θεσπιστεί στη λογική μείωσης της ανεργίας, εκτός του ότι θα δημιουργήσουν δυσμενέστερο εργασιακό περιβάλλον θα ανατρέψουν τα μέχρι σήμερα δεδομένα στο επίπεδο της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Οι εν λόγω ρυθμίσεις, θα καταργήσουν το περιεχόμενο των δύο προηγούμενων οδηγιών, που ενσωματώθηκαν στο ε- θνικό δίκαιο της χώρας μας με το Π.Δ. 88/99 και το Π.Δ. 76/2005. Εφαρμόζοντας αυτά τα μέτρα, αγνοούνται επιδεικτικά τα επιστημονικά δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) και του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (Δ.Γ.Ε.), με βάση τα οποία η μέτρηση των βλαπτικών παραγόντων στην υγεία των εργαζομένων και η έκθεση τους σε οριακές τιμές έγινε με βάση το 8ωρο ή τις 40 ώρες απασχόλησης εβδομαδιαίως. Αυτή η πρόθεση, άν υλοποιηθεί, θα εξαλείψει την αντίφαση που υπήρχε μέχρι σήμερα μεταξύ της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και της νομοθεσίας για το εργασιακό καθεστώς. Ετσι θα έχουμε προσαρμογή της νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία στα πλαίσια των αποφάσεων της Λισσαβώνας και των αποφάσεων για την ευασφάλεια. Ηδη στη χώρα μας από το 2003, με τον Ν. 3144, έχει ανατραπεί το 8ωρο και έχουν μπει οι βάσεις για τον αποχαρακτηρισμό των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, πριν καν το κράτος δημιουργήσει στοιχειώδεις υποδομές για τη υγεία, υγιεινή και ασφάλεια των Η χώρα μας, 25 χρόνια μετά τη ψήφιση του Ν.1568/85, βρίσκεται με ένα πλούσιο νομοθετικό πλαίσιο για τη διασφάλιση της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων χωρίς επί της ουσίας αυτό να έχει υλοποιηθεί από την πολιτεία. Η εφαρμογή και η υλοποίηση αυτού του νομοθετικού πλαισίου καθυστερεί σε ό- λους τους τομείς απασχόλησης. Μάλιστα στο δημόσιο τομέα, που θα έπρεπε να είναι και ο κατεξοχήν αρμόδιος φορέας για την καλή πρακτική εφαρμογής της κείμενης νομοθεσίας η υστέρηση είναι τραγική. Η ύπαρξη δομών για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία, η ουσιαστική στελέχωση και λειτουργία τους διασφαλίζει τον εργαζόμενο/η από βλαπτικές συνέπειες της επικίνδυνης εργασίας κατά το δυνατόν, προλαμβάνει το εργατικό ατύχημα και την επαγγελματική ασθένεια. Δυστυχώς επί σειρά ετών οι κυβερνήσεις έδωσαν προτεραιότητα στην δημιουργία και ανάπτυξη Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΞ.Υ.Π.Π.) και όχι στη δημιουργία δομών Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.), όπως από τη νομοθεσία επιβάλλεται. Δεν προχώρησε η δημιουργία θέσεων Δ.Ε.Π. Ιατρικής της Εργασίας στις Ιατρικές Σχολές της χώρας και με ύπαρξη κατάλληλου περιεχομένου σπουδών για τους μελλοντικούς γιατρούς εργασίας, ούτε η λειτουργία τμημάτων Ιατρικής της Εργασίας σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία. Σήμερα είναι ελάχιστοι οι εξειδικευμένοι γιατροί εργασίας σε σχέση με τις ανάγκες για την κάλυψη του συνόλου των Οπως και η απουσία από το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας ( Σ.ΕΠ.Ε.) και τα Κέντρα Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕ.Π.Ε.Κ.) εξειδικευμένων Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφαλείας. Πρόσφατα, μάλιστα, ψηφίσθηκε κατά πλειοψηφία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Απασχόλησης ρύθμιση που επεκτείνει για ακόμα δύο χρόνια τις μεταβατικές διατάξεις για όσους γιατρούς κάθε ειδικότητας ή άνευ ειδικότητας, ασκούν χρέη γιατρού εργασίας. Το Υπουργείο Υγείας, η υπεύθυνη αρχή γα τους χώρους υγείας - πρόνοιας, και όχι μόνο, παρά τη ψήφιση σχετικών νόμων, κωφεύει προκλητικά στη στελέχωση του Τμήματος Ιατρικής της Εργασίας στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου, στη δημιουργία Τμημάτων Υγιεινής και Ασφάλειας ανά υγειονομική περιφέρεια, στην κατοχύρωση της ειδικότητας Ιατρικής της Εργασίας κ.ά. Από το Ν. 1397/83, ακόμα, για τη δημιουργία Ε.Σ.Υ., στο άρθρο 15 για τους σκοπούς λειτουργίας των κέντρων υγείας υπήρχε αναφορά στην ιατρική της εργασίας και την προστασία του περιβάλλοντος. Στο Ν. 3329/05 (άρθρο 4, παράγραφος 1, εδάφιο Γ, γ) προβλέπεται η σύσταση τμημάτων Υ.Α.Ε. ανά Δ.Υ.ΠΕ., όπως επίσης και στο άρθρο 21 του Ν. 3370/05, όπου αναφέρεται ότι κα-ταργούνται στους οργανισμούς των νοσοκομείων οι Τομείς Κοινωνικής Ια-τρικής και δημιουργούνται Τομείς Δημόσιας Υγείας, όπου εκτός των άλλων έχουν και την ευθύνη για την υγεία, υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, όχι μόνο των εργαζομένων των νοσοκομείων, αλλά και των εργαζομένων των επιχειρήσεων της γύρω περιοχής. Ολα τα παραπάνω είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το γράμμα και το πνεύμα της σύστασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της σε συνάρτηση με την προηγούμενη Σύσταση 90/326/ΕΟΚ της Επιτροπής ( ) για την συνέργεια του δημόσιου συστήματος υ- γείας για την αποφυγή εργατικών ατυχημάτων και τη πρόκληση επαγγελματικών ασθενειών. Η συγκεκριμένη Σύσταση είχε χρονικό πεδίο εφαρμογής την και η χώρα μας μέχρι έπρεπε να υποβάλει έκθεση στην αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά με δεδομένο ότι δεν τηρείται ούτε για το Ι.Κ.Α. το πρωτόκολλο καταγραφής εργατικού α- τυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, όπως η χώρα μας είχε δεσμευθεί στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας εδώ και χρόνια, είναι φανερό γιατί δηλώνονται τόσο λίγες επαγγελματικές ασθένειες. Οι καταγεγραμμένες επαγγελματικές α- σθένειες στη χώρα μας ανέρχονται για το 2003 σε 39 περιπτώσεις, για το 2004 σε 32, για το 2005 σε 30 και για το 2006 σε 31 (ετήσια στατιστικά στοιχεία του Ι.Κ.Α.). Για το έτος 2004 στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 15 κρατών - μελών διαγνώσθηκαν επαγγελματικές ασθένειες (στοιχεία EUROSTAT 2004). Εξάλλου, οι επαγγελματικές ασθένειες αφορούν μόνο τους ασφαλισμένους του Ι.Κ.Α. και όχι των σύνολο των εργαζομένων, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης (εξαρτημένης ή ελευθεροεπαγγελματία, αγρότη, εργάτη γης κ.λ.π.), παρότι η συγκεκριμένη σύσταση δεν εξαιρεί καμία ομάδα απασχολουμένων. Γι αυτό πρέπει η πολιτεία να επεκτείνει την εφαρμογή του καταλόγου επαγγελματικών ασθενειών όχι μόνο για τους εργαζόμενους/ες του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α., αλλά για το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης ή είδους απασχόλησης. Πολύ περισσότερο που η σύσταση αναφέρει ότι ο κατάλογος παρέχει γνώση για τις προκαλούμενες επαγγελματικές ασθένειες και έτσι υπάρχει η δυνατότητα με τη συνέργεια του δημοσίου συστήματος υγείας να προλαμβάνονται αυτές. Το ζήτημα δεν είναι μόνο από τί επαγγελματικές ασθένειες θα πάσχουν οι εργαζόμενοι/ες ανάλογα με το είδος εργασίας τους, αλλά και η ύπαρξη των αναλόγων πολιτειακών δομών υγείας, υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, ούτως ώστε να μην προκαλούνται αυτές. Αλλά και σε περίπτωση που αυτές προκύπτουν να υπάρχει η ανάλογη κοινωνική, ηθική, ποσοτική και ποιοτική επανένταξη και αποκατάσταση του εργαζόμενου. Το θέμα των επαγγελματικών ασθενειών είναι συναφές με το εργατικό ατύχημα, αλληλένδετο με τα επικίνδυνα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (Β.Α.Ε.) και την ύπαρξη δομών για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. 5 Η εκτεταμένη εφαρμογή ελαστικών μορφών απασχόλησης και πολυαπασχόλησης, η ύπαρξη και λειτουργία εκτεταμένου δικτύου υπεργολάβων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με εργαζόμενους επισφαλούς εργασιακής σχέσης, κύρια μετανάστες/ριες, θα έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη εμφάνιση επαγγελματικών ασθενειών, με σοβαρές συνέπειες για τους ίδιους, αλλά και για τη δημόσια υγεία, τα οικονομικά των ασφαλιστικών φορέων (στη περίπτωση που τυχαίνει να είναι ασφαλισμένοι). Ταυτόχρονα θα παρατηρηθεί και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Η ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου που ισχύει, στο αμελητέο ποσοστό του 1%, ουσιαστικά δεν εφαρμόσθηκε ανάλογα με την επικινδυνότητα της επιχείρησης και την πρακτική της για την υγεία, την υγιεινή και ασφάλεια των Είναι απαραίτητη η σύσταση «Φορέα Επαγγελματικού Κινδύνου», ο οποίος θα αναπτύσσει μια πολιτική για την εκτίμησή του. Να επαναλειτουργήσει και να τροποποιηθούν η σύσταση, η σύνθεση και οι αρμοδιότητες της Επιτροπής Προλήψεως Εργατικών Ατυχημάτων Ν.Δ ( ΦΕΚ 147, τ. Α). Να γίνει επαναφορά της κυμαινόμενης εισφοράς του επαγγελματικού κινδύνου 1%, που έγινε σταθερή (νόμος 2084/92 άρθρο 45 σημείο 4), όπως ορίζεται από το Ν.Δ ( ΦΕΚ 147, τ. Α) και Β.Δ. 473 ( ΦΕΚ 119, τ. Α), που θα προσδιορίζεται, να αναπροσαρμόζεται, θα αυξάνει και θα μειώνεται με βάση, όχι μόνο την κατηγορία επιχειρήσεων ή εργασιών, την επικινδυνότητα του παραγωγικού κλάδου παραγωγής, τα δηλωθέντα ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, αλλά και από τα προκύπτοντα στοιχεία, τον ιατρικό και περιβαλλοντολογικό έλεγχο. Το συνολικό οικονομικό κόστος των συνεπειών του επαγγελματικού κινδύνου με την μορφή των εργατικών ατυχημάτων, των επαγγελματικών ασθενειών και της πρόωρης φθοράς της υγείας των εργαζομένων εκτιμάται ότι ξεπερνά το 2% του Α.Ε.Π., σύμφωνα με σχετικές μελέτες. Η διαδικασία που ακολουθούν, εσκεμμένως, τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταγράφουν τις επαγγελματικές ασθένειες ως «κοινή νόσο» με την ανοχή του κράτους αποβλέπει στην σταδιακή εξάλειψη της εισφοράς του επαγγελματικού κινδύνου, διότι η επαγγελματική ασθένεια, βάσει της κείμενης νομοθεσίας, εμπίπτει στην ίδια κατηγορία του εργατικού ατυχήματος. Οι επιπτώσεις στα οικονομικά των Ταμείων από την μη εφαρμογή των μέτρων Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας είναι τεράστιες, επειδή οι δαπάνες από τα όποια εργατικά ατυχήματα και τις ε- παγγελματικές ασθένειες (νοσήλια, φάρμακα, επανένταξη και αναπηρικές συντάξεις) βαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία με αρκετά δισ. τον χρόνο. Μάλιστα, οι εισφορές του Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου θα έπρεπε να τροφοδοτούν το Εθνικό Κέντρο Αναφοράς για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, ώστε με την κατάλληλη στελέχωση να έχει τη δυνατότητα να επεξεργάζεται τα στοιχεία μετρήσεων των ΕΣ.Υ.Π.Π. και ΕΞ.Υ.Π.Π., να εξαγάγει τα ανάλογα συμπεράσματα και να προτείνει μέτρα για την προάσπιση και βελτίωση της υγείας των Οι διατάξεις του Π.Δ. 17/96 είναι σαφείς ως προς την υποχρέωση του εργοδότη (ιδιώτη και δημοσίου) για συγκρότηση Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.), κατάλληλα στελεχωμένων. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) προτείνει: Τη δημιουργία Φορέα Ασφάλισης Ε- παγγελματικού Κινδύνου, Τη συγκρότηση Εσωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας Πρόληψης (ΕΣ.Υ.Π.Π.) σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπου από τη κείμενη νομοθεσία επιβάλλεται, Τη δημιουργία Εθνικού Κέντρου Αναφοράς για τα ζητήματα Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, Τη δημιουργία θέσεων Δ.Ε.Π. Ιατρικής της Εργασίας στις Ιατρικές Σχολές με κατάλληλο περιεχόμενο σπουδών για τους μελλοντικούς γιατρούς εργασίας, Τη στελέχωση των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. με Τμήματα Ιατρικής της Εργασίας, Την αύξηση του αριθμού των ειδικευομένων γιατρών εργασίας, Τη δημιουργία μεταπτυχιακού διεπιστημονικού προγράμματος για απόφοίτους Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. για την εξειδίκευσή τους ως Τεχνικών Ασφαλείας, Την εφαρμογή του πρωτοκόλλου για τη καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, Την επέκταση του θεσμού εφαρμογής της κείμενης νομοθεσίας για την Υγεία και Ασφάλεια στην εργασία για όλους τους φορείς και τα ασφαλιστικά ταμεία για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα της οποιαδήποτε εργασιακής σχέσης, Τη λήψη πρόσθετων μέτρων για τους εργαζόμενους/ες σε επικίνδυνους και ανθυγιεινούς χώρους, συγχρόνως με τη λειτουργία δομών για την προστασία της υγείας τους και τη διασφάλιση της σωματικής τους ακεραιότητας και της ψυχικής και σωματικής τους ευεξίας, Την αναβάθμιση και διαμόρφωση της ισχύουσας νομοθεσίας για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (Β.Α.Ε.), Τη στελέχωση του Σ.ΕΠ.Ε. και των ΚΕ.Π.Ε.Κ. με εξειδικευμένους γιατρούς εργασίας και τεχνικούς ασφαλείας με παράλληλη ενίσχυσή τους ανά περιφέρεια, ανάλογα με την επικινδυνότητα των παραγωγικών δραστηριοτήτων, Τη λειτουργία διαπιστευμένων εργαστηρίων για μετρήσεις βλαπτικών παραγόντων (διοξίνες, ίνες αμιάντου κ.λ.π.) και Τη σύσταση Τμημάτων Υγείας - Ασφαλείας της Εργασίας ανά Υγειονομική Περιφέρεια, όπως προβλέπεται στο Ν. 3329/05 και Ν. 3370/05.

6 εργασiαυγεία ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) jjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj ΗΞxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxΗ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Τα κείμενα και τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν εκφράζουν αναγκαστικά τις απόψεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής Εργασίας και Περιβάλλοντος χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ Εκδότης (Υπεύθυνος σύμφωνα με το Νόμο): Θ.Κ. Κωνσταντινίδης Ειδικός Ιατρός Εργασίας, Καθηγητής Τμήμ. Ιατρικής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Ιατρός Εργασίας Διεύθυνση: Λιοσίων 143 και Θειρσίου 6, 6ος όροφος, Πλατεία Αττικής, Αθήνα Εργαστήριο Υγιεινής και Προστασίας Περιβάλλοντος, Συγκρότημα Προκλινικών Εργαστηρίων Ιατρικής Δ.Π.Θ., κτίριο 2, 1ος όροφος, Πανεπιστημιούπολη, Δραγάνα, Αλεξανδρούπολη χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ ΧΧ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Ε.Ι.Ε.Π. ΧΧ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ ΧΧ Παρατίθεται ο χαιρετισμός του Γενικού Γραμματέα της Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. κ. Γιώργου Κουράση, στην ημερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) με θέμα: Υγεία και Ασφάλεια της Εργασίας στη χώρα μας, που πραγματοποιήθηκε στις Αίθουσες Κατάρτισης του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.) στην Αθήνα, την Τρίτη 28 Απριλίου 2015 με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία. Το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού του κ. Γιώργου Κουράση έχει ως ακολούθως: «Κυρίες και κύριοι, κατ αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο κ. Βασίλη Δρακόπουλο και το Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος για την πρόσκληση τους, να βρίσκομαι ανάμεσά σας εκπροσωπώντας την Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά στις ασφαλείς και υγιείς συνθήκες εργασίας στους χώρους που αυτή ασκείται, τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενους. Αποτελεί άλλωστε ένα καίριο ζήτημα διότι αφορά τον πυρήνα όχι μόνο των εργασιακών αλλά και των κοινωνικών σχέσεων. Μεταφέροντας επίσης και τις ειλικρινείς ευχές του Προέδρου, κ. Γιώργου Καββαθά, για μια γόνιμη και δημιουργική ημερίδα. Η βαθιά οικονομική κρίση που βρίσκεται η χώρα μας έχει αφήσει βαθιά σημάδια στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Η ανεργία συνεχίζει να καταγράφει ποσοστά ρεκόρ, ενώ περίπου επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο την τελευταία χρόνια. Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών έχει μειωθεί τουλάχιστον 30%. Τα όρια ηλικίας στο ασφαλιστικό σύστημα αυξάνονται υπέρμετρα και η ασφάλιση υγείας συνεχώς υποβαθμίζεται. Πέρα όμως από την οικονομική διάσταση που έχει αφήσει η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης στους μισθούς, τα ημερομίσθια, τις επιβαρύνσεις των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών επιχειρηματιών, πρέπει να λάβουμε υπόψη και το βαρύ φορτίο εργατικών ατυχημάτων και της υποβαθμισμένης ποιότητας εργασίας. Συνθήκες οι οποίες σήμερα διαμορφώνονται δυστυχώς όχι μόνο από άγνοια αλλά και από την πίεση που υφίστανται επιχειρήσεις και εργαζόμενοι προκειμένου να ανταπεξέλθουν και να επιβιώσουν μέσα στην κρίση. Στο πλαίσιο αυτό, η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. έχει διαπιστώσει, ότι πέραν των μέτρων που πρέπει εκ των πραγμάτων να λαμβάνονται, ώστε οι χώροι εργασίας να είναι ασφαλείς, ο σημαντικότερος παράγοντας για την πραγμάτωση του στόχου, είναι κυρίως η ενημέρωση και ενδυνάμωση της ευθύνης του ανθρώπινου δυναμικού (εργοδοτών και εργαζομένων), ώστε κάθε κανόνας ασφάλειας που απαιτείται κατά την εργασία, να τηρείται συνειδητά, χωρίς αποκλίσεις και να μην θεωρείται πάρεργο αλλά αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της εργασίας. Το Σ.ΕΠ.Ε., το Ι.Κ.Α., ο Ο.Α.Ε.Δ. πρέπει να ενισχυθούν ώστε να ασκούν παράλληλα εποπτικό έλεγχο και προληπτικές πολιτικές. Περιμένουμε από την πολιτεία την ουσιαστική ενδυνάμωση των νευραλγικών αυτών φορέων. Η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. εκτός από τη θεωρητική τεκμηρίωση, υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα κατάρτισης και διά βίου μάθησης που έχουν ως ομάδα - στόχο εργαζόμενους και επαγγελματίες με σκοπό την ενημέρωσή τους στα θέματα υγιεινής και ασφάλειας. Το ανθρώπινο κεφάλαιο, αποτελεί για όλους μας αδιαπραγμάτευτη αρχή. Ιδιαίτερα για τις μικρές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι αποτελούν κρίσιμο μέρος της εύρυθμης λειτουργίας μιας επιχείρησης. Άλλωστε, σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε., οι μικρές επιχείρησες αντιστέκονται περισσότερο στις απολύσεις εργαζομένων σε σχέση με τις μεγάλες. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. με πλήθος σεμιναρίων και εγκυκλίων προς τα μέλη της, τονίζει την σημασία των εννοιών της Ασφάλειας και της Υγείας στους χώρους εργασίας, για την δημιουργία ενός φιλικού εργασιακού περιβάλλοντος τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τις επιχειρήσεις. Σε κάθε περίπτωση ως Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. υποστηρίζουμε, ότι η εφαρμογή οποιουδήποτε μέτρου προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας, δεν συνεκτιμάται με οποιασδήποτε μορφής οικονομικά κριτήρια, και η αρχή της προσαρμογής της εργασίας στον άνθρωπο και όχι το αντίστροφο, είναι κανόνας που θα πρέπει να ισχύει χωρίς εκπτώσεις. Ευχαριστώ για την προσοχή και την φιλοξενία σας». ΧΧ ΠΟΣΟΣΤΟ 10-15% ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΙΑΤΡΟΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧ Σε ποσοστό 10-15% οι γονείς στην Ελλάδα εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στον εμβολιασμό των παιδιών τους, γεγονός που αποδίδεται στην οικονομική κρίση, στην παραπληροφόρηση από το διαδίκτυο, αλλά και στην πανδημία της γρίπης, σύμφωνα με στοιχεία της ενημερωτικής εκστρατείας της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας. Τα εμβόλια θεωρούνται ως μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις στη Δημόσια Υγεία, καθώς έχουν συμβάλει στη μείωση της νοσηρότητας και της θνητότητας του παιδικού πληθυσμού αλλά και την εξάλειψη διαφόρων ασθενειών. ΑΝΤΙΕΜΒΟΛΙΣΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ «Οι γονείς φοβούνται ότι τα εμβόλια είναι επικίνδυνα και ότι ορισμένα από αυτά προκαλούν σοβαρές παρενέργειες. Όλα αυτά τα μαθαίνουν είτε στόμα με στόμα, είτε μέσω όσων βλέπουν κάνοντας αναζήτηση στο διαδίκτυο. Ένα ποσοστό των γονιών, που ευτυχώς δεν είναι ακόμη πολύ μεγάλο, είναι 10-15%, είναι αυτό που φοβάται, και είναι κυρίως οι μανάδες ηλικίας κάτω των 35 ετών. Αυτές είναι και οι γυναίκες οι οποίες ψάχνουν στο διαδίκτυο. Οι μεγαλύτερες δεν ψάχνονται, αλλά ακολουθούν τις οδηγίες του παιδιάτρου», αναφέρει στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (Α.Μ.Π.Ε.) ο Καθηγητής Παιδιατρικής και Πρόεδρος Παγκόσμιας Παιδιατρικής Εταιρείας και της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας κ. Ανδρέας Κωνσταντόπουλος, με αφορμή την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της ενημερωτικής εκστρατείας το 53ο Πανελλήνιο Παιδιατρικό Συνέδριο που διεξάχθηκε κατά τις προηγούμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και οι Ελληνες Παιδίατροι, όπως επισημαίνει ο Καθηγητής κ. Ανδρέας Κωνσταντόπουλος, δηλώνουν ότι σε ποσοστό 10-15%, οι γονείς προβληματίζονται και αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά του κυρίως με το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, του τριπλού εμβολίου κατά της ιλαράς, ερυθράς και παρωτίτιδας και του εμβολίου κατά του ροταϊού (ο οποίος προκαλεί διάρροιες). «Οι γονείς συσχετίζουν το εμβόλιο κατά της ιλαράς με τον αυτισμό, το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας με λιποθυμίες και σπασμούς και πάει λέγοντας. Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα της εκστρατείας ήταν ότι όταν ο Παιδίατρος προσπαθούσε να εξηγήσει στους γονείς, επί 15 και πλέον λεπτά, πώς έχουν τα εμβόλια, τους έπειθε και εμβολίαζαν τα παιδιά τους. Αν ο Παιδίατρος τους έλεγε ψάξτε στο διαδίκτυο, δείτε, πάρτε πληροφορίες, αρνούνταν να κάνουν τα εμβόλια. Συνεπώς καταλήξαμε ότι θα πρέπει πρώτα ο Παιδίατρος να αφιερώσει χρόνο και να πείσει τους γονείς. Δεύτερον θα πρέπει να έρθουμε κοντά στους γονείς να τους ενημερώσουμε και να τους επιστήσουμε την προσοχή. Τονίζουμε ότι οι πληροφορίες που δίνονται από το διαδίκτυο, όπου ο καθένας γράφει ό,τι θέλει, στο ιατρικό κομμάτι είναι σκουπίδια. Υπάρχουν επιστημονικές ιστοσελίδες από όπου παίρνουμε πληροφορίες εμείς οι γιατροί και μπορούμε να πούμε στους γονείς να ενημερώνονται από εκεί», προσθέτει ο κ. Κωνσταντόπουλος. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ Ο Καθηγητής εξηγεί πως το αντιεμβολιαστικό κίνημα δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά παρατηρείται παγκοσμίως, ενώ στην Αμερική υπάρχει εδώ και 20 χρόνια ένα ισχυρό αντιεμβολιαστικό λόμπι και σε ποσοστό 30-40% οι γονείς είναι αντίθετοι με τον εμβολιασμό. «Στην Ελλάδα από το 2009 και μετά οι γονείς άρχισαν να φοβούνται τα εμβόλια γιατί λόγω της πανδημίας της γρίπης βγήκαν και μίλησαν κατά των εμβολίων γιατροί που δεν ήταν ειδικοί ή που δεν είχαν σωστή ενημέρωση. Αυτό προέκυψε επειδή στη δεκαετία του 70 το εμβόλιο της γρίπης είχε τρομερές παρενέργειες, προξενούσε εγκεφαλοπάθειες και σπασμούς και οι γιατροί είχαν μείνει σε εκείνες τις γνώσεις. Τώρα όμως τα εμβόλια είναι τελείως καθαρά. Το ίδιο συμβαίνει και με το εμβόλιο κατά του κοκκύτη. Όταν κάναμε το εμβόλιο κατά του κοκκύτη πριν το 1992 σε όλα τα παιδιά χορηγούσαμε όλο το μικρόβιο, 3000 διαφορετικές ουσίες οι οποίες προστάτευαν από τον κοκκύτη αλλά ορισμένες από αυτές φέρνανε 40 πυρετό, κάνανε σπασμούς και είχανε ορισμένες παρενέργειες. Τώρα, η βιοτεχνολογία έχει προχωρήσει και για τη γρίπη και για τον κοκκύτη και δεν χρησιμοποιούμε όλο το μικρόβιο. Για μεν τη γρίπη χρησιμοποιούμε τρεις ουσίες αντί για όλο το μικρόβιο και για τον κοκκύτη αντί για 3000 ουσίες χρησιμοποιούμε τέσσερις ή πέντε. Αυτά τα στοιχεία που δίνουμε τώρα προστατεύουν από τον κοκκύτη, προστατεύουν από τη γρίπη αλλά δεν κάνουν παρενέργειες. Πάντως, είμαστε σε καλό δρόμο και αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα βρισκόμαστε περίπου στο επίπεδο της εμβολιαστικής κάλυψης που είμασταν το Για ορισμένα εμβόλια π.χ. διφθερίτιδα - τέτανο - κοκκύτη, η κάλυψη φτάνει το 95%, για ορισμένα όπως ερυθρά - ιλαρά - παρωτίτιδα, είμαστε στο 80% και πρέπει να ανέβει λίγο και για το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας είμαστε στο 50-60% και πρέπει να ανέβει η κάλυψη», προσθέτει ο Καθηγητής κ. Κωνσταντόπουλος. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΩΝ Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Γ Παιδιατρικής Κλινικής του Τμήματος Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), για τις απόψεις των Ελλήνων Παιδιάτρων για το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά το μήνα Φεβρουάριο του 2015 και παρουσιάσθηκε στο 53ο Πανελλήνιο Παιδιατρικό Συνέδριο, στη συντριπτική πλειονότητα οι Παιδίατροι ενημερώνονται για τις νέες εξελίξεις από το διαδίκτυο και έχουν ποικίλες απόψεις για τις τροποποιήσεις, ενώ ανησυχητικό είναι το ποσοστό των γονέων που είναι επιφυλακτικοί στον εμβολιασμό. Συγκεκριμένα από τη μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 118 Παιδίατροι, 91 ειδικοί και 27 ειδικευόμενοι, προκύπτει ότι σε ποσοστό 96% είναι ήδη ενήμεροι για το νέο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών, με το διαδίκτυο (58%) να αποτελεί την κύρια πηγή πληροφόρησής τους. Κύρια κριτήρια κατά την άποψη των παιδιάτρων για την αναθεώρηση του Προγράμματος είναι η εξοικονόμηση χρημάτων (26%), τα επιδημιολογικά δεδομένα της χώρας (25%) και τα ανωτέρω σε συνδυασμό (20%). Ως σημαντικότερη αλλαγή (53%) αναφέρεται η μία δόση μετά τον πρώτο χρόνο του εμβολίου έναντι του μηνιγγιτιδοκόκκου C, για την οποία συμφωνούν 49% των ερωτηθέντων, ενώ διαφωνούν 34%. Την απόφαση για μη εισαγωγή του νέου εμβολίου έναντι του μηνιγγιτιδοκόκκου της ομάδας Β έκριναν ως σωστή 18% των ερωτηθέντων, ενώ 65% δήλωσαν αντίθετοι. Τέλος οι Παιδίατροι δηλώνουν πως ένα ποσοστό 41% των γονέων είναι αρχικά επιφυλακτικοί στον εμβολιασμό των παιδιών τους.