ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΟ «ΤΟ ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΝ» - ΛΥΚΕΙΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Transcript

1 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΟ «ΤΟ ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΝ» - ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΕΥΧΟΣ 2 ΑΝΟΙΞΗ 2010 ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ I Ο έρωτας Το αρχιπέλαγος Κι η πρώρα των αφρών του Κι οι γλάροι των ονείρων του Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει Ένα τραγούδι Ο έρωτας Το τραγούδι του Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του Κι η ηχώ της νοσταλγίας του Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει Ένα καράβι Ο έρωτας Το καράβι του Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του Κι ο φλόκος της ελπίδας του Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει Τον ερχομό. ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ Από τους ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥΣ (1941) ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ: ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ; 2 Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΟΧΗ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 4 ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ Ι.Τ.Ε. 5 ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ Ν.ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ 6 ΕΚΔΡΟΜΗ Α & Β ΛΥΚΕΙΟΥ 7 ΠΕΜΘΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ Γ ΛΥΚ. 10 ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΚΑΪΡΟ ΣΙΝΑ 12 ΑΡΑΒΕΣ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ 15 ΡΙΛΚΕ: ΓΡΑΜΜΑΤΑ Σ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ 16 ΣΚΑΚΙ 18 ΜΑΡΑΛ ΟΠΩΣ ΜΑΡΙΑ 19 ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ- ΣΚΕΥΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ 20 ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ 22 3 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ

2 ΣΕΛΙΔΑ 2 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΠΑΡΑΚΑΛΩ; Πιστεύω πως όλοι ξέρουμε ποιον αντιπροσωπεύει αυτή η φράση. Τον κύριο Αβραάμ φυσικά, εκείνο το γεράκο που τριγύριζε στους δρόμους του Ηρακλείου ψάχνοντας πάντα για «εεε ένα ευρώ παρακαλώ». Ήταν αξιαγάπητος τελικά; Ή απλώς προκαλούσε γέλιο για τη σταθερή και παντοτινή του επιμονή; Δεν ξέρω. Το θέμα είναι πως τώρα πια ο κύριος Αβραάμ κάπου μακριά μας βρίσκεται, μιας και κουβαλούσε πολλά χρόνια στην πλάτη του. Και τέλος πάντων, δε διάλεξα ως θέμα το φυσιολογικό θάνατό του, αλλά την τεράστια εντύπωση που προκαλούσε όλα αυτά τα χρόνια. Και μπορούμε να είμαστε σίγουροι για κάτι τέτοιο, αφού σκεφτείτε ότι μόνο ένας δικτυότοπος ονόματι facebook συγκέντρωσε 1966 fans του, οι οποίοι μιλούν και γράφουν για τις εμπειρίες τους δίπλα στον κύριο Αβραάμ όλα αυτά τα χρόνια, με τα καλύτερα λόγια. Κύριος Αβραάμ λοιπόν: γέροντας με γκρι παντελόνι και άσπρο πουκάμισο. Μακρύ κορμί με καμπούρα, μεγάλα αυτιά, μπαστούνι και ανοιχτόχρωμο μπερέ. Αυτός ήταν, συνοδευόμενος από την άκρως τελαλίστικη φωνή του που μας έπαιρνε τα αυτιά. Πάντα με φόβιζε. Ή έστω όσο ήμουν μικρή. Αλλά τώρα πια καταλαβαίνω ότι δεν ήταν τίπο- τα παραπάνω από μια μασκότ, η δική μας μασκότ, που ζούσε ευτυχισμένη στην τρέλα της. Και αυτό είναι το ωραίο: Γιατί η φράση «ασ τον τρελό στην τρέλα του» έχει σίγουρα κάποια βάση στην περίπτωσή μας! Χαρούμενος, με τον ίδιο περίεργο στόχο κάθε φορά. Και τον ονομάζω «περίεργο» το στόχο του μιας και δεχόταν μόνο μονόευρα! έτσι και του έδινες δίευρα ή κάτι λιγότερο από ένα ευρώ, το επέστρεφε και σου άνοιγε και καβγά. Δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω, αλλά σίγουρα ήταν μοναδικός. Ένας κυριούλης με μεγάλη περιουσία, που ούτε ξέρω που κατέληξε, που έμενε στο γηροκομείο του Άϊ Γιάννη και βόλταρε τόσα χρόνια στους δρόμους ψάχνοντας για το θησαυρό του! Χαίρομαι καμιά φορά που μένω στο Ηράκλειο και τέτοιες περιπτώσεις είναι ο λόγος. Γιατί είμαστε ένα μεγάααλο χωριό κατά βάθος. Με τα όλα του! Αντίο, λοιπόν, κ.αβραάμ, καλό ταξίδι και «εύχομαι να βρεις το ευρώ σου και να τραγουδάς όπερα με το μοναδικό σου τρόπο, όπου κι αν είσαι», τον αποχαιρετώ κι εγώ όπως ένας από τους fans του! Έλλη Χρονιάρη Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Οι Νεανικές Φωνές εκδίδονται από ανοικτή συντακτική ομάδα αποτελούμενη από όσους μαθητές του λυκείου ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν εργασίες τους και που συντονίζεται από τις καθηγήτριες κ, Κοζύρη Φωτεινή (φιλόλογο) και κ. Αλεξοπούλου Ελένη (Αγγλικών). Στο παρόν τεύχος φιλοξενούνται εργασίες των μαθητών: Ανδρουλιδάκη Αλεξάνδρας, Αντωνάκη Ανδρέα, Καζάνη Μανόλη, Κολομβάκη Στέλιου, Κουμαντζιά Χριστίνας, Ταμιωλάκη Γιάννη, Χόνδρου Κωνσταντίνας Πεδιαδιτάκη Εμμανουέλας, Χρονιάρη Έλλης Τσαΐνη Γεωργιάννας

3 ΤΕΥΧΟΣ 2 Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΟΧΗ! ΣΕΛΙΔΑ 3 Όταν οι άνθρωποι ζουν σε περιβάλλον που ευνοεί και προωθεί την ανάπτυξη της κριτικής μαθαίνουν να σκέπτονται, να προβληματίζονται και να ρωτούν. Και το σπουδαιότερο: να απαιτούν απαντήσεις. Ως απόρροια, κανείς μας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως μαθαίνουν να βελτιώνονται, να αποκτούν αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, να αναθεωρούν τις απόψεις τους ή ακόμα και να τις απορρίπτουν. Η κριτική δεν αρμόζει να ξεχνάμε ότι είναι η δύναμη που κινεί τις ιδέες, τις κάνει να έλκονται αμοιβαία για να σμίξουν και ύστερα πάλι να διαχωριστούν και να συγκρουσθούν. Ωστόσο, η κριτική στη σύγχρονη εποχή αντιμετωπίζει δυσκολίες στην άσκησή της και αυτό το γεγονός έχει σοβαρό αντίκτυπο. Έτσι η κριτική σήμερα δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο και παράλληλα ο κριτικός λόγος διώκεται. Εξαιτίας λοιπόν των πρόσφατων γεγονότων που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας αρμόζει να αναθεωρήσουμε την άποψή μας για την κριτική και να κάνουμε μια νέα ιεράρχηση αναγκών. Π ρωτα ρχικής σημασίας αίτιο για την αδυναμία κριτικής είναι ο ατομικισμός και η ιδιοτέλεια που οδηγούν το άτομο στην κολακεία, έτσι ώστε να αδιαφορεί για τα κοινωνικά δρώμενα και να ενδιαφέρεται μόνο για την εξυπηρέτηση των προσωπικών του συμφερόντων. Θα απορείτε βέβαια με τη συμβατικότητα των ανθρώπων, οι οποίοι βολεμένοι στην ήδη διαμορφωμένη κατάσταση αδιαφορούν και αντιδρούν στο να αναλάβουν νέες ευθύνες, κι έτσι αρνούνται κάθε μορφή κριτικής. Παράλληλα, τα Μ.Μ.Ε. με τις μεθόδους ενημέρωσης καλλιεργούν την παθητικότητα και την άκριτη αποδοχή. Ως απότοκο, ο άνθρωπος δεν καλλιεργεί το εσωτερικό του κόσμο και έτσι η απουσία ιδανικών και η ηθική του συμφέροντος προελαύνουν. Σε αυτό όμως έχει συνδράμει και το εκπαιδευτικό σύστημα καθώς η εκπαίδευση και η παιδεία δεν καλλιεργούν την κριτική σκέψη, παρά βασίζονται στην αποστήθιση και στον περιορισμό του απαραίτητου και αναγκαίου. Επιπροσθέτως, θεωρώ χρέος μου να τονίσω πως συχνά η κριτική παίρνει τη μορφή «κριτική για την κριτική», χωρίς να συνοδεύεται από τεκμηριωμένες θέσεις. Τότε καταλήγει σε κακοήθεια, προσβολή και προσωπικό κουτσομπολιό. Η πλειοψηφία των ατόμων, όπως παρατηρείται από παλιά αλλά με ιδιαίτερη ένταση σήμερα, έχει μια τάση να θέλει να εισχωρήσει με πολλούς τρόπους στην ιδιωτική ζωή των άλλων. Η προσωπική ζωή του καθενός δεν αρμόζει να δίνει τροφή στη λανθασμένη κριτική που ονομάζεται κουτσομπολιό και που εμείς οι ίδιοι βαφτίσαμε «κοινωνικό σχόλιο». Έτσι, όταν μάθουμε να κρίνουμε και να κρινόμαστε, τότε η κοινωνία θα φτάσει σε άλλο επίπεδο. Έπειτα, θα ήταν αδύνατο να μην τονίσω μερικές προϋποθέσεις για να μπορεί να εξετάσει κανείς κριτικά ένα ζήτημα. Αρχικά, η σωστή κριτική είναι συνυφασμένη με την πολυπρισματική και πολυδιάστατη θεώρηση των πραγμάτων, τη σωστή και αντικειμενική ενημέρωση. Γι αυτό αρμόζει να α- σκείται από ανθρώπους όχι δογματικούς με μονολιθική νοοτροπία, αλλά καλλιεργημένους και καλοπροαίρετους, που δεν κυ ριαρχούντα ι από συμπλέγματα κατωτερότητας, τάσεις αριβισμού και στείρας άρνησης. Παράλληλα είναι ήδη γνωστό σε όλους μας, πως η έγκυρη κριτική στηρίζεται στην οξύνοια του ατόμου, στην εσωτερική του ελευθερία, καθώς επίσης και σε μια μορφή εσωτερικού περιορισμού, την υπευθυνότητα, η οποία είναι καρπός μια βαθιάς καλλιέργειας. Ένας σωστός κριτής επιβάλλεται να κατέχεται από τεκμηριωμένες θέσεις και συναίσθηση του κοινωνικού του ρόλου. Όταν ζητείται από κάποιον να κρίνει συνάδει να επιδιώκει τη βοήθεια και όχι τον εξευτελισμό του άλλου και παράλληλα να δείχνει κατανόηση και ο ίδιος να δέχεται την κριτική των άλλων. Αυτά που προανέφερα αρμόζει να ληφθούν υπόψη από όλους, διότι χωρίς σωστή κριτική επικρατεί μια κοινωνική στασιμότητα, διαιωνίζονται συγκεκριμένα συμφέροντα και υπάρχει περιορισμός της αξιοκρατίας. Καταληκτικά πιστεύω πως δεν θα φαινόμουν υπερβολική αν υποστήριζα ότι με τη σωστή κριτική και κυρίως με την αυτοκριτική μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που δεν θα οξύνει και θα διαιωνίζει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, αλλά θα αναζητεί τρόπους να τα αντιμετωπίσει. Εμμανουέλα Πεδιαδιτάκη

4 ΣΕΛΙΔΑ 4 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ Ιανουαρίου : Επιστροφή από τις διακοπές των Χριστουγέννων. 13 Ιανουαρίου: Αγιασμός από τον π. Αντωνακάκη. Κοπή Πρωτοχρονιάτικης πίτας. 29 Ιανουαρίου: Τις δύο τελευταίες ώρες οι μαθητές και οι καθηγητές παρακολούθησαν τον Εσπερινό της εορτής των Τριών Ιεραρχών. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ Φεβρουαρίου: Επίσκεψη της Α Λυκείου στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. 4 Φεβρουαρίου: Τσικνοπέμπτη. Συνεστίαση μαθητών καθηγητών και αποκριάτικο γλέντι στο κέντρο Αναγέννηση του κ. Χνάρη. 9 Φεβρουαρίου: Σχολικός περίπατος στο Lido Soccer. 10 Φεβρουαρίου: Απογευματινή ενημέρωση γονέων κηδεμόνων για την πρόοδο και τη διαγωγή των μαθητών. ΜΑΡΤΙΟΣ Μαρτίου: Τις δύο πρώτες ώρες οι μαθητές και οι καθηγητές παρακολούθησαν την ακολουθία της Προηγιασμένης Μεγάλου Κανόνα Μαρτίου: Τριήμερη εκδρομή Α και Β Λυκείου στην Αθήνα Μαρτίου: Πενθήμερη εκδρομή Γ Λυκείου στη Θεσσαλονίκη Μαρτίου: Συμμετοχή στο μαθητικό συνέδριο στο Κάιρο. 24 Μαρτίου: Σχολική εορτή για την 25η Μαρτίου από τη Β Λυκείου με την καθοδήγηση της καθηγήτριας τάξης κ. Κωνσταντίνας Παππά. ΑΠΡΙΛΙΟΣ Απριλίου: Επιστροφή από τις διακοπές του Πάσχα 22 Απριλίου: Σχολικός περίπατος στο Lido Soccer. 26 Απριλίου: Οι μαθητές της Α Λυκείου επισκέφτηκαν τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στα πλαίσια του Σ.Ε.Π., συνοδευόμενοι από τον υπεύθυνο καθηγητή κ. Λεωνίδα Τιτομιχελάκη ΜΑΪΟΣ Μαΐου: Πολιτιστικό διήμερο. Λήξη μαθημάτων. 14 Μαΐου: Έναρξη Πανελλαδικών Εξετάσεων 18 Μαΐου: Έναρξη Προαγωγικών Εξετάσεων

5 ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 5 ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ Ι.Τ.Ε. Στα πλαίσια του μαθήματος των Αγγλικών πραγματοποιήθηκε επίσκεψη των μαθητών της Α Λυκείου στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. Εκεί οι μαθητές ενημερώθηκαν για τα ασύρματα δίκτυα από την εισήγηση της κ. Παπαδοπούλη (που έγινε στην αγγλική γλώσσα) και ξεναγήθηκαν στους χώρους και τα εργαστήρια του Ιδρύματος. ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ Ι.Τ.Ε. Η επίσκεψη στο ΙΤΕ ήταν καλή επιλογή από τους καθηγητές μας. Μάθαμε πολλά πράγματα και μας δόθηκαν οι περισσότερες απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχαμε. Οι εντυπώσεις μου ήταν πολύ καλές. Ιδιαίτερα μου άρεσε το εργαστήριο με τα λέιζερ και η παρουσίαση της κ. Παπαδοπούλη για τα δίκτυα. Κωνσταντίνα Χόνδρου Σήμερα επισκεφτήκαμε το ΙΤΕ, προκειμένου να ενημερωθούμε για το mobile computing, το ασύρματο internet, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και τα λέιζερ. Για το mobile computing μας μίλησε η κ. Παπαδοπούλη, η ομιλία της ο- ποίας έγινε στην Αγγλική γλώσσα. Η διάλεξη ήταν ιδιαίτερα ενημερωτική, κατανοητή, ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Μάθαμε ποικίλα πράγματα γύρω από τα ασύρματα δίκτυα, τα κύματα και τη διάδοσή τους, την τεχνολογία στα λέιζερ. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι τα λέιζερ χρησιμοποιούνται τόσο στην υγεία, π.χ. για να θεραπευθεί ένα οφθαλμολογικό πρόβλημα, όσο και στην τέχνη, π.χ. για να συντηρηθεί και να αποκατασταθεί ένας ζωγραφικός πίνακας. Πάντως η επίσκεψη ήταν πολύ κατατοπιστική και σίγουρα άξιζε τον κόπο. Χριστίνα Κουμαντζιά Η σημερινή μας επίσκεψη στο ΙΤΕ ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εξορμήσεις στις ο- ποίες έχουμε συμμετάσχει ως τάξη. Το ΙΤΕ είναι ένα ίδρυμα για το οποίο πρέπει όλοι οι Ηρακλειώτες να είμαστε περήφανοι. Εκεί αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά τα δίκτυα σε τόσο προχωρημένο επίπεδο. Εκεί εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πρωτοποριακές τεχνικές και συστήματα τεχνολογίας. Η ξενάγησή μας ξεκίνησε με μια ομιλία σχετικά με τα ασύρματα δίκτυα. Η κ. Παπαδοπούλη μας εξήγησε σε βάθος το συγκεκριμένο θέμα και αντιληφθήκαμε πως τελικά το σήμα του τηλεφώνου μας δεν είναι ένα και μοναδικό αλλά προέρχεται από πολλά άλλα και μάλιστα υπολογίζεται με μαθηματικό τύπο! Και στη συνέχεια η περιήγησή μας στις αίθουσες του τμήματος λέιζερ μας εξέπληξε, μιας και καταλάβαμε πώς δημιουργούνται αυτές οι παράξενες κόκκινες δέσμες που βλέπουμε συχνά στη μεγάλη οθόνη. Ήταν μια ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και υψηλής αξίας επίσκεψη. Η μοναδική λέξη που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτήν την εξόρμηση είναι φανταστική! Ανδρέας Αντωνάκης

6 ΣΕΛΙΔΑ 6 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ

7 Τ ΕΥΧΟΣ 2 ΠΕΜΠΤΗ Λένε πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται Κι όμως εμείς φέτος διαψεύσαμε αυτό το ρητό την πρώτη μέρα της εκδρομής μας. Σίγουρα το πρωινό εκείνης της μέρας ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για όλους μας. Έπρεπε να ξυπνήσουμε κατά τις τέσσερις και μισή (και εννοώ λίγο πριν τα χαράματα), να πάρουμε τη βαλίτσα μας και να πάμε μέχρι το αεροδρόμιο όπου φίλοι και καθηγητές μας περίμεναν με ένα χαμόγελο (που έφτανε ή και ξεπερνούσε τα αυτιά). Κάθε λίγο τα μάτια μας καρφωμένα στον πίνακα ανακοινώσεων έψαχναν για τον κωδικό της πτήσης μας. Δεν πέρασε πολλή ώρα και βρισκόμασταν με μια κάρτα επιβίβασης στα χέρια να περιμένουμε την εντολή για να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο οι μισοί δηλαδή γιατί οι άλλοι μισοί ήμασταν στα duty free και βοηθούσαμε το προσωπικό να καθαρίσει τα ράφια με τον δικό μας τρόπο. Μετά από λίγο πετούσαμε πάνω από το Αιγαίο πέλαγος και πριν καλά καλά προλάβουμε να θαυμάσουμε λίγο τα σύννεφα από κάτω μας προσγειωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε προς την παρα- λαβή αποσκευών. Περιττό σαφώς να αναφέρω πως κατά τη διάρκεια της διαδρομής αυτής ο Σουργιάς ρωτούσε σε άπταιστα αγγλικά «where is Acropolis??». Την Ακρόπολη όμως δεν καθυστέρησε να την αντικρίσει μπροστά του, μια και ο πρώτος μας προορισμός, ήταν ο ιερός βράχος. Η εκδρομή είχε ξεκινήσει για τα καλά Φτάνοντας στον ιερό βράχο μας περίμενε η κ. Βαρβάρα, η ξεναγός μας για την περιοχή εκείνη. Μετά από μια αναλυτική περιήγηση στα κτίσματα της Ακρόπολης φτάσαμε στο θαύμα του Παρθενώνα όπου και παραμείναμε για λίγο εκστασιασμένοι από την ομορφιά αυτού του αξεπέραστου μνημείου. Όμως επειδή η εκδρομή δεν έχει μόνο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ύστερα είχαμε αρκετό χρόνο στο Μοναστηράκι, όπου αδειάσαμε πολλά καταστήματα (αφού βέβαια γεμίσαμε τις κοιλιές μας, μια και νηστικό αρκούδι δεν χορεύει). Αμέσως μετά επιβιβα- Σ ΕΛΙΔΑ 7 στήκαμε στο λεωφορείο, κάπου δέκα κιλά βαρύτεροι (από τις τσάντες βέβαια) και οι πιο πολλοί εφοδιασμένοι με μια ντουντούκα που πουλούσαν πλανόδιοι πωλητές. Η συνέχεια του προγράμματος προέβλεπε ξεκούραση στο ξενοδοχείο. Δύο ώρες όμως μετά, το πούλμαν ξεκινούσε και πάλι με προορισμό αυτή τη φορά το νέο μουσείο της Ακρόπολης με τα διαφανή πατώματα. Εκεί μας υποδέχτηκε η ξεναγός μας. Περάσαμε, λοιπόν, δίπλα από τα βασικότερα εκθέματα του μουσείου ενώ θαυμάσαμε ιδιαίτερα τα αετώματα, τους κούρους και τις κόρες και σαφώς τα απαράμιλλης αξίας αγάλματα των Καρυάτιδων. Η επιστροφή στο ξενοδοχείο έγινε αμέσως μετά το τέλος της ξενάγησης, ενώ η προετοιμασία για τη βραδινή έξοδο άρχισε στα δωμάτιά μας. Η βραδινή έξοδος άρχισε με μία θεατρική παράσταση, το «Μάνα Μητέρα Μαμά». Κατά την παρακολούθηση της παράστασης θαυμάσαμε το ταλέντο της Ντίνας Κώνστα και άλλων γνωστών ηθοποιών, ενώ γελάσαμε στα αστεία σημεία του σεναρίου, προβληματιστήκαμε στα καθαρώς κοινωνικά και συγκινηθήκαμε

8 Σ ΕΛΙΔΑ 8 στα λυπητερά. Ωστόσο κάθε άσχημο συναίσθημα διαγράφηκε αυτόματα μετά την είσοδό μας στο κέντρο «Το παλιό γραμμόφωνο» όπου και φάγαμε, χορέψαμε, τραγουδήσα- με, χορέψαμε ξανά αξέχαστο το ζεϊμπέκικο κάποιων μαθητών και ιδιαίτερα κάποιων καθηγητών και κατά τις δύο η ώρα το βράδυ πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το τέλος της πρώτης μέρας σημαδεύτηκε από το γνωστό (εξονυχιστικό βεβαίως βεβαίως) έλεγχο των καθηγητών. Ύπνος βαθύς μέχρι την επόμενη μέρα και αφύπνιση κατά τις Μας περίμεναν ακόμα δύο αξέχαστες μέρες. Ν ΕΑΝΙΚΕΣ Φ ΩΝΕΣ Το μεσημεριανό μας γεύμα το πήραμε στο Θησείο ενώ μας δόθηκε αρκετός ελεύθερος χρόνος για να περάσουμε από όσα μαγαζιά μας ξέφυγαν την προηγούμενη. Δεν μπορούσαμε όμως να πιστέψουμε το φαντασμαγορικό θέαμα που μας περίμενε στο πλανητάριο. Είδαμε την προβολή θόλου «Τα επτά θαύματα του κόσμου», μία προβολή που προκάλεσε το δέος σε όλους μας, μιας και τα γραφικά ήταν τόσο καλά που νομίζαμε πως ξαφνικά βρεθήκαμε στο διάστημα και η φωνή του Γιάννη Μπέζου ακουγόταν από το υπερπέραν. Η παραμονή μας στο ξενοδοχείο μετά ήταν πολύωρη καθώς έπρεπε να προετοιμαστούμε εξωτερικά και ψυχολογικά για τη βραδινή μεγάλη έξοδο. Αυτονόητο βέβαια είναι πως κατά τη διάρκεια όλης αυτής της ώρας όλοι μείναμε στα δωμάτιά μας (τρόπος του λέγειν). Κατά τις 9.00 ξεκινήσαμε για το κέντρο «Πλατό». Εκεί στα παρασκήνια οι γνωστοί καλλιτέχνες ο Νικολόπουλος, η Γλυκερία, η Ασλανίδου και ο Καραφώτης. Εκείνοι μας χάρισαν αξέχαστες στιγμές με τη φωνή και τη μουσική τους ενώ τα λουλούδια γίνονταν βροχή στην πίστα. Ξαφνικά όμως το κλίμα στην πίστα άλλαξε. Τα πρώτα παιδιά άρχισαν να ανεβαίνουν και να χορεύουν και το γλέντι άναψε. Οι μαθητές και οι καθηγητές και κυρίως οι καθηγητές έδειξαν την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Πρωί. Το πρώτο βλέφαρο αρχίζει να ανοίγει, το μετανιώνει, ανοίγει το άλλο και βλέπει το ρολόι. Μέχρι εκεί η αντίδραση όλων μας ήταν η ίδια. Από κει και πέρα οι έγκαιρα ξύπνιοι σηκώθηκαν σιγά σιγά, οι αργοπορημένοι τινάχθηκαν από το κρεβάτι τους, ενώ οι αιωνίως νυσταγμένοι κοιμήθηκαν λίγο ακόμα. Μετά από το πρωινό μας ακολούθησε η επίσκεψη στο μουσείο Μπενάκη. Εκεί θαυμάσαμε φανταστικές βυζαντινές εικόνες και πολλά αρχαία ευρήματα, κάποιες από τις βασικές, δηλαδή, εκθέσεις του μουσείου. Αμέσως μετά αρχίσαμε την πορεία μας προς το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού όπου αρχικά παρακολουθήσαμε μία παρουσίαση της Αρχαίας Αθήνας σε προβολή πλανητάριου (ενώ συμμετείχαμε σε ψηφοφορίες και απαντήσαμε σε ερωτήσεις γνώσεων ελληνικής ιστορίας μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος). Είδαμε επίσης μια έκθεση με θέμα τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία στην Αρχαία Ελλάδα. επιδεξιότητα τους σε κάθε είδους χορό, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγονταν η φωνή του Καραφώτη και της Γλυκερίας. Μετά από πολλές στροφές, χαρά και διασκέδαση ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Εκεί πέσαμε όλοι στα κρεβάτια μας και κοιμηθήκαμε με τη μουσική της βραδιάς να αντηχεί στα αυτιά μας. Όσον αφορά το τι

9 ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 9 ώρα ήταν δεν είναι κανείς σε θέση να σας πει, όλοι ήμασταν τόσο εκστασιασμένοι από την έξοδο που δεν είχαμε καιρό για να κοιτάμε τα ρολόγια μας. Το ευχάριστο πάντως ήταν πως η αυριανή αφύπνιση θα γινόταν αργότερα από την προηγούμενη. Ρυθμίσαμε τα ξυπνητήρια μας (όσοι είχαμε) και κοιμηθήκαμε. Για την επόμενη μέρα το πρόγραμμα περιλάμβανε επισκέψεις και πτήση για το Ηράκλειο. Έπρεπε λοιπόν να είμαστε ξύπνιοι ΣΑΒΒΑΤΟ Το πρωινό ξύπνημα μετά βίας έγινε επιτυχώς από πολλούς μας, καθώς το χθεσινοβραδινό ξενύχτι δυσκόλευε τα μάτια μας να ανοίξουν. Όσοι δεν είχαν φτιάξει τις βαλίτσες τους τις έφτιαξαν στα γρήγορα, ενώ οι υπόλοιποι της κατέβασαν στο lobby και πήραν πρωινό. Η πρώτη μας επίσκεψη ήταν σ έναν γνωστό για όλους μας χώρο, τη Βουλή των Ελλήνων. Σαν άλλοι βουλευτές και εμείς καθίσαμε στα έδρανα της κεντρικής αίθουσας του πρώην ανακτόρου του Όθωνα και ακούσαμε τα διαδικαστικά μιας συνεδρίασης. Αμέσως μετά σειρά είχε το Πολεμικό Μουσείο. Εκεί παρατηρήσαμε φοβερά εκθέματα όπως όπλα, πολεμικές στολές και άλλα σχετικά με τον πόλεμο αντικείμενα. Αξιοσημείωτες είναι οι φωτογραφίες στις οποίες ο κ. Φεργαδάκης πόζαρε πίσω από όπλα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ακριβώς δίπλα από το Πολεμικό Μουσείο βρίσκεται η Εθνική Πινακοθήκη, την οποία και επισκεφθήκαμε. Η Εθνική Πινακοθήκη περιέχει απερίγραπτης ομορφιάς έργα τέχνης διάσημων καλλιτεχνών, έργα που σίγουρα είχαμε δει σε βιβλία αλλά ίσως να μην φανταζόμασταν ποτέ πως θα δούμε από κοντά, αυθεντικά και ατόφια. Ύστερα ο Χανιώτης οδηγός του πούλμαν μας, μάς οδήγησε στο πολυκατάστημα «The Mall» όπου φάγαμε, ψωνίσαμε και παίξαμε παιχνίδια (αξέχαστη ήταν η προσήλωση πάνω από δέκα ατόμων σε μία οθόνη, με απώτερο σκοπό τη νίκη σε μια παρτίδα «βρείτε τις διαφορές»). Η εκδρομή κόντευε να λήξει και μία τάση βαρυθυμίας άρχισε να απλώνεται στην ατμόσφαιρα εξαιρούνται βέβαια αρκετά άτομα που είχαν πιει αρκετούς καφέδες για να ανοίξει το μάτι τους. Το λεωφορείο μάς οδήγησε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος όπου μετά από το check-in είχαμε λίγο ελεύθερο χρόνο για να εξερευνήσουμε το χώρο. Μετά περνώντας επιτυχώς τον ανιχνευτή μετάλλων επιβιβαστήκαμε αμέσως στο αεροπλάνο και ύστερα από λίγο προσγειωθήκαμε στο Ηράκλειο. Περιττό βέβαια να αναφερθεί πως παρά την έλευση της επίσημης λήξης της εκδρομής, κατά τη διάρκεια της πτήσης όλοι γελούσαμε ασταμάτητα, καθώς κάναμε τις απαραίτητες αναδρομές στα γεγονότα της εκδρομής τονίζοντας ιδιαίτερα τα αστεία σημεία. Στο Ηράκλειο πήραμε τις αποσκευές μας, αποχαιρετιστήκαμε και κουρασμένοι αλλά τρισευτυχισμένοι γυρίσαμε στα σπίτια μας. Οι αναμνήσεις που μας έμειναν από τη συγκεκριμένη εξόρμηση είναι σίγουρα για όλους μας αξέχαστες. Οι σκέψεις, τα χαμόγελα, το γέλιο, η χαρά, ο θαυμασμός, όλα θα μείνουν αποτυπωμένα στη μνήμη μας κάτω από την επιγραφή: Τριήμερη εκδρομή Α, Β λυκείου 2010, Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο. Αντωνάκης Ανδρέας

10 ΣΕΛΙΔΑ 10 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ Η αλήθεια είναι πως από τότε που άκουσα ότι στην Γ Λυκείου υπάρχει αυτή η εκδρομή κάθε χρόνο την περίμενα Δε λέω όλες οι εκδρομές που έχουμε πάει έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου αλλά πραγματικά τα λόγια είναι περιττά για τη φετινή εκδρομή Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω, μέχρι και το τελευταίο λεπτό ήταν ξεχωριστό σ αυτή την εκδρομή. Δεν ξέρω αν όλα αυτά που ένιωσα χωρούν σ αυτό το χαρτί, δεν ξέρω αν μπορώ να αποτυπώσω σε μια κόλλα χαρτί όλες εκείνες τις στιγμές που ζήσαμε, γιατί χωρίς υπερβολή ήταν μοναδικές. Από τη στιγμή που απογειωθήκαμε με το αεροπλάνο, (σημειωτέον: πετούσαμε 6.00 τα ξημερώματα και είχαμε ραντεβού στο αεροδρόμιο 4.30) μέχρι τη στιγμή που ξαναπατήσαμε το πόδι μας στο Ηράκλειο, η εκδρομή μας ήταν ένα ξέφρενο γλέντι που δεν είχε τελειωμό. Παρά την κούρασή μας οι δυνάμεις μας δε μας εγκατέλειψαν, γεμίσαμε το αεροπλάνο, το λεωφορείο, τους δρόμους της Θεσσαλονίκης φωνές, χαρούμενες φωνές που σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής δεν έπαψαν να δίνουν το παρόν. Είχαμε και κάποιες ατυχίες, οι φωνές κάποιων από μας έγιναν πιο μπάσες (εξ ου και το Oscar «Βασίλης Καρράς» στην Αναστασία Χανιωτάκη [Αναστασία τη φωνή σου, ειλικρινά, τη λατρεύω έτσι]) αλλά ΕΜΑΣ τίποτα δεν μας πτόησε ΗΘΙΚΟΝ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ! Ένα από αυτά που άξιζαν σ αυτή την εκδρομή ήταν ότι όλοι γίναμε ΕΝΑ, κάτι που κατά τη γνώμη μου κανείς δεν περίμενε. Πραγματικά όλες οι βλακείες που μας χωρίζουν (μας χώριζαν θέλω να ελπίζω) είχαν γίνει παρελθόν, μαζί γελούσαμε, μαζί κλαίγαμε, μαζί γλεντούσαμε, χορεύαμε, παίζαμε poker, μεθούσαμε, ξεσπούσαμε πρώτη φορά. Δεν πρέπει να πω άλλα, αν πω άλλα θα χαθεί η μαγεία Η τάξη της Γ Λυκείου : Γεωργιάννα Τσαΐνη Αναστασία, Χριστίνα, Αλεξάνδρα, Γεωργιάννα, Αθηνά, Άννα, Εύη, Άνια, Κλαούντια, Μαρία, Βαγγελιώ, Θεοδώρα, Έλενα, Δέσποινα, Σοφία, Μάνος Χ., Στέλιος, Βαγγέλης, Γιάννης, Μάνος Π., Τάσος,Γιώργος, Μύρων, Πέτρος, Αλέξανδρος, Νίκος ακόμα και αυτοί που δεν ήρθαν αξίζει να γνωρίζουν όσα δεν έζησαν και να θυμούνται

11 Τ ΕΥΧΟΣ 2 Σ ΕΛΙΔΑ 11

12 Ν ΕΑΝΙΚΕΣ Φ ΩΝΕΣ Σ ΕΛΙΔΑ 12 ΔΕΥΤΕΡΑ 22 ΕΩΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 ποι από το ταξίδι και τη δίωρη ξενάγηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο SHERATON στην καρδιά του Καΐρου με την καταπληκτική θέα στο Νείλο και τα πλωτά εστιατόρια και ιδιαίτερα στο μαγευτικό νυχτερινό φωταγωγημένο Κάιρο με τον πανύψηλο (187 μέτρα) Πύργο του. Ημέρα 2η: ΚΑΪΡΟ Ώρα 7:30 το πρωί αναχώρηση για το προγραμματισμένο Διεθνές μαθητικό Συνέδριο στο Πανεπιστήμιο του Αίν Σάμς του Καΐρου. Οι μαθητές παρουσίασαν τις εισηγήσεις τους ενώπιον πολλών επισήμων της πολιτείας, της Εκκλησίας, της ακαδημαϊκής κοι- Ημέρα 1η: ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΑΘΗΝΑ ΚΑΪΡΟ Αναχώρηση από Ηράκλειο μέσω Αθήνας με προορισμό το Κάιρο, την πόλη των χιλίων μιναρέδων και πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Μετά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο του Καΐρου, μεταφερόμαστε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο χτίστηκε το 1900 και στεγάζει πάνω από εκθέματα. Εκεί θαυμάσαμε τα μοναδικής αξίας ευρήματα από τους τάφους της Κοιλάδας των Βασιλέων και των Βασιλισσών καθώς και τα απαράμιλλης ομορφιάς κτερίσματα από τον μόνο τάφο που βρέθηκε ασύλητος, τον τάφο του Φαραώ Τουτ Ανκ Αμόν. Αφού είχε ήδη βραδιάσει, κατάκονότητας και άλλων τοπικών φορέων. Μετά το πέρας του Συνεδρίου κατευθυνθήκαμε στην Αμπέτειο Σχολή του Καΐρου όπου πραγματοποιήθηκε η τελετή αδελφοποίησης των εκπαιδευτηρίων Νέας Γενιάς Ζηρίδη με τη Σχολή. Ακολούθησαν παραδοσιακοί χοροί και τραγούδια από τους μαθητές στον υπαίθριο χώρο της Σχολής. Μετά το πέρας της όλης εκδήλωσης ακολούθησε γεύμα σε εστιατόριο έξω από την πόλη του Καΐρου. Το βράδυ είχαμε ελεύθερο χρόνο και ξενάγηση στο πολύβουο και γεμάτο χρώματα παζάρι, το Χαν Ελ Χαλίλ, γνωστό για τα αμέτρητα είδη λαϊκής τέχνης. Το υπόλοιπο της βραδιάς έκλεισε με δείπνο στη λέσχη αποφοίτων της Αμπετείου Σχολής. Διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο μας.

13 Τ ΕΥΧΟΣ 2 Σ ΕΛΙΔΑ 13 Ημέρα 3η: ΚΑΪΡΟ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - ΚΑΪΡΟ Νωρίς το πρωί ξεκινάμε για την ολοήμερη εκδρομή και ξενάγηση στην Αλεξάνδρεια, την πόλη που ίδρυσε και έζησε ο Μέγας Αλέξανδρος, η οποία απέχει από το Κάιρο 242 χλμ. Η πρώτη καθ οδόν ξενάγηση της ημέρας άρχισε στις επιβλητικές πυραμίδες της Γκίζας, που αποτελούν ένα από τα Επτά Θαύματα του κόσμου. Εκεί, εκτός από τις πυραμίδες, θα μας ολοκληρώνεται με την επίσκεψη στην περίφημη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η οποία αποτελεί μοναδικό σύγχρονο αρχιτεκτονικό επίτευγμα. Αργά το απόγευμα επιστροφή στο Κάιρο. Διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο μας. θαυμάσουμε το κολοσσιαίο άγαλμα της Σφίγγας με σώμα λιονταριού και πρόσωπο που απεικονίζει το Φαραώ Χεφρίνο. Στην περιήγησή μας στην πόλη της Αλεξάνδρειας θα δούμε την Ελληνική Παροικία, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και το κάστρο που χτίστηκε από τα ερείπια του φάρου της Αλεξάνδρειας. Θα επισκεφθούμε το Ελληνικό Πατριαρχείο, καθώς και το σπίτι που έζησε και έγραψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο μεγάλος έλληνας ποιητής Καβάφης και στη συνέχεια θα απολαύσουμε το γεύμα μας στη ναυτική λέσχη της Αλεξάνδρειας. Η εκδρομή Ημέρα 4η: ΚΑΪΡΟ - ΣΙΝΑ Νωρίς το πρωί αναχωρήσαμε οδικώς, μέσω της διώρυγας του Σουέζ, διασχίζοντας την πολύχρωμη έρημο του Σινά, τον τόπο κατοικίας των φημισμένων βεδουίνων και καταλήγοντας στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης του θεοβάδιστου όρους του Σινά. Αφού τακτοποιηθήκαμε στον ξενώνα της μονής, το ίδιο βράδυ, παρακολουθήσαμε όλοι μαζί το έργο με τον τίτλο «Ο Χριστός πάσχων» από τους μαθητές των εκπαιδευτηρίων Νέας Γενιάς Ζηρίδη στο καθολικό της Μονής. Η όλη παράσταση του έργου και η κατανυκτική ατμόσφαιρα μοναδική. Για τους τολμηρούς, προτάθηκε η ανάβαση στο όρος του Μωυσή (υψόμετρο μ.), που πραγματοποιείται τις πρώτες πρωινές ώρες.

14 Σ ΕΛΙΔΑ 14 Ν ΕΑΝΙΚΕΣ Φ ΩΝΕΣ οδικώς για την Ιερά Μονή Ραϊθού που είναι αφιερωμένη στο θεόπτη Μωϋσή. Ξενάγηση και φιλοξενία από την Ηγουμένη και τις μοναχές της Μονής και αναχώρηση για το Κάιρο. Διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο μας. Ημέρα 5η: ΣΙΝΑ ΜΟΝΗ ΡΑΪΘΩ- ΚΑΪΡΟ Νωρίς το πρωί στη μονή της Αγ. Αικατερίνης θα περιηγηθούμε με τους μοναχούς σε όλους τους χώρους της Μονής, προκειμένου να θαυμάσουμε τα περίφημα Βυζαντινά ψηφιδωτά, το παρεκκλήσι της Φλεγόμενης Βάτου και το πηγάδι του Μωυσή που λέγεται ότι δεν στερεύει ποτέ και τροφοδοτεί εδώ και Ημέρα 6η: ΚΑΪΡΟ ΑΘΗΝΑ- ΗΡΑΚΛΕΙΟ Ημέρα αναχώρησης. Αφήνουμε το Κάιρο γεμάτοι νέες εικόνες κι εμπειρίες. Τελευταία ξενάγηση στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου όπου και ο τόπος μαρτυρίου του, με τα όργανα βασανισμού καθώς και το σπήλαιο που έμενε η Παναγία με τον Ιωσήφ και το Χριστό ως βρέφος κατά τη φυγή τους στην Αίγυπτο. Αμέσως μετά κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο με προορισμό το Ηράκλειο μέσω Αθήνας. Ένα οδοιπορικό που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας. Πατήρ Εμμανουήλ Αντωνακάκης Καζάνης Εμμανουήλ, Ταμιωλάκης Ιωάννης αιώνες με νερό την Μονή. Προσκυνήσαμε τα Ιερά Λείψανα της Αγίας Αικατερίνης, τις βυζαντινές εικόνες, τα ιερά κειμήλια. Είδαμε τη φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτο, το πηγάδι του Iοθώρ, καθώς επίσης και το οστεοφυλάκιο. Επίσης μοναδικό και αξιοθέατο είναι το Μουσείο της Μονής με τα μοναδικά κειμήλια, τις βυζαντινές εικόνες και άλλα ιερά εκθέματα. Ακολούθησε γεύμα και προσφορά αναμνηστικών δώρων από τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Δαμιανό και τους μοναχούς της Μονής. Το μεσημέρι αναχωρούμε

15 ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 15 ΘΕΜΑ: ΑΡΑΒΕΣ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ Α. ΟΙ ΥΣΤΕΡΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΤΗΣ Ά ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Β. ΑΡΑΒΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ-ΠΡΩΙΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ Β ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Αναμφισβήτητα η περίοδος της Αραβοκρατίας στην Κρήτη υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της Μεσαιωνικής ιστορίας. Η κατάληψη του νησιού στα ±824 και η απελευθέρωσή του μετά από περίπου 140 χρόνια προκαλεί το ενδιαφέρον τόσο των ιστορικών της εποχής όσο και της σύγχρονης ιστορικής έρευνας. Η κατανόηση του κεφαλαίου αυτού απαιτεί τη μελέτη δύο σπουδαίων κόσμων, του βυζαντινού και του αραβικού. Η πολιτική, η κοινωνία, η θρησκεία, η στρατιωτική οργάνωση και ο πολιτισμός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την υπόσταση και τις κινήσεις των Αράβων, που γεννιούνται ως κράτος τρεις αιώνες περίπου μετά τη σύσταση της Νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Μέσα σε αυτό το κλίμα πρέπει να εξεταστεί και η κατάληψη της Κρήτης από τους Άραβες της Ανδαλουσίας, οι οποίοι κατακτούν τη μεγαλόνησο και ελέγχουν πλέον μεγάλο τμήμα της Μεσογείου. Η αραβική δράση κυρίως στο Αιγαίο θα προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στο Βυζαντινό κράτος, το οποίο θα επιχειρήσει αρκετές φορές την ανάκτηση της Κρήτης, με άδοξο, ωστόσο, τέλος. Η κομβική, όμως, θέση του νησιού "πίεζε" το Βυζάντιο για τη γρήγορη αποκατάστασή του. Στα 961 η ανακατάληψη της Κρήτης θα γίνει πραγματικότητα. Με επικεφαλής ενός πολυάριθμου στρατού το στρατηγό Νικηφόρο Φωκά η Κρήτη θα έρθει ξανά υπό τη βυζαντινή κυριαρχία μετά από εννεάμηνη σύγκρουση με τους Άραβες κατακτητές. Η εποχή της Αραβοκρατίας θεωρείται εντούτοις μια "σκοτεινή" περίοδος της ιστορίας, εξαιτίας τόσο των βυζαντινών όσο και των αραβικών πηγών, που είτε σιγούν είτε παρέχουν πληροφορίες αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες. Στις ελλιπείς αυτές πηγές πρέπει να προστεθούν και οι σχεδόν ανύπαρκτες αρχαιολογικές μαρτυρίες που διαθέτουμε σήμερα. Η αναδίφηση, λοιπόν, του θέματος γεννά μια σειρά από ερωτήματα, που ως φαίνεται απασχόλησαν και απασχολούν ακόμα τους ερευνητές της ιστορίας της εποχής. Έτσι, μετέωρες παραμένουν οι πληροφορίες που διαθέτουμε σχετικά με την πορεία που ακολούθησαν οι Άραβες κατακτητές της Κρήτης, ο χρόνος και ο τόπος κατάληψης του νησιού, η στάση του εντόπιου πληθυσμού απέναντί στους Άραβες, η στάση των ίδιων απέναντι στους κατακτημένους, καθώς και αρκετές ακόμα των οποίων δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε την εγκυρότητα. Επιπροσθέτως, εικασίες διατυπώνονται για την κοινωνία, τη θρησκεία, τη στρατιωτική διοίκηση και γενικότερα την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Κρήτη πριν από την αραβική εισβολή, αλλά και κατά τη διάρκεια της κατοχής. Ερωτήματα για τα οποία, αν διαθέταμε μια πρόσφορη απάντηση, σίγουρα θα έριχναν φως στο ιστορικό σκοτάδι και θα συνέβαλλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση της εικόνας της περιόδου αυτής. ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ Λυκείου: Πατήρ Εμμανουήλ Αντωνακάκης Γυμνασίου: Αντώνης Νεονάκης ΜΑΘΗΤΕΣ ΛΥΚΕΙΟΥ Καζάνης Εμμανουήλ Ταμιωλάκης Ιωάννης ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Αρμάου Αλεξάνδρα, Γεωργαντά Ναταλία-Χριστίνα, Δερμιτζάκη Ειρήνη, Συλλιγαρδάκης Γεώργιος, Κογεράκη Αικατερίνη-Νικολέτα, Μακράκης Δημήτρης, Ορφανουδάκης Εμμανουήλ.

16 ΣΕΛΙΔΑ 16 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ RAINER MARIA RILKE BRΙEFE AN EINEN JUNGEN DICHTER Στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α Λυκείου έγινε φέτος για πρώτη φορά ανάγνωση διδασκαλία ολόκληρου λογοτεχνικού έργου στην τάξη. Οι μαθητές πολύ πρόθυμα μελέτησαν το έργο του RAI- NER MARIA RILKE, ΓΡΑΜΜΑΤΑ Σ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη και στο τέλος, τους ανατέθηκε η προαιρετική εκπόνηση συνθετικών εργασιών. Από τις εργασίες αυτές παρουσιάζουμε δυο αντιπροσωπευτικές. Το βιβλίο καταπιάνεται με μια πληθώρα βασικών ζητημάτων που αφορούν στην ανθρώπινη ζωή. Ο Rainer Maria Rilkeπροβληματίζεται γύρω από τη δημιουργία και την τέχνη, την έννοια της αυτοσυγκέντρωσης και της «καθόδου μέσα στον εαυτό μας. Επιπρόσθετα, προσπαθεί να προσεγγίσει την ειρωνεία, τη νόηση του ανθρώπου, καθώς και την εσώτατη συνείδηση, ενώ αναζητά το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα τόσο της μεγάλης εσώτερης μοναξιάς όσο και του ίδιου του Θεού. Εν συνεχεία, πραγματεύεται τον Έρωτα και το Θάνατο αντιπαραβάλλοντάς τους και καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι και οι δύο «ανάλογοι και δύσκολοι δρόμοι». Τέλος, ασχολείται με τις Θλίψεις αλλά και τη Μοίρα στην ανθρώπινη ζωή. Όπως ήδη προαναφέρθηκε, ο Rainer Maria Rilke στο βιβλίο του εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις για το Θεό. Θρησκεία, γι αυτόν, είναι μια ροπή της καρδιάς, καθώς απλώνεται γύρω της το σύμπαν τέλειο. Πιστεύει ότι πρώτα πρέπει να ανακαλύψουμε το θεό, να βιώσουμε την ύπαρξή του ως κάτι απέραντο, πλούσιο και τρομαχτικά μεγάλο. Κατά τον ποιητή, ο Θεός είναι το αρχαιότερο έργο τέχνης, γι αυτό είναι κακοδιατηρημένος, με πολλά κομμάτια να έχουν προστεθεί κατά προσέγγιση εκ των υστέρων (αναφέρεται στις διάφορες θρησκείες που υπάρχουν ανά τον κόσμο, ενώ ο Θεός είναι ένας και μοναδικός). Εν κατακλείδι, ορίζει την έννοια της πίστης ως αγάπη προς το Θεό. (Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο, δε χρειάζεται να τον εμπιστεύεται). Χριστίνα Κουμαντζιά Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι απλά μία παράθεση κάποιων επιστολών του Rainer Maria Rilke προς τον Franz Xaver Kappus αλλά είναι ένα εγχειρίδιο ζωής, ένα αέναο μάθημα ηθικής. Και αέναο διότι δεν περιορίζεται μονάχα στις λιγοστές ώρες που απαιτεί η ανάγνωσή του αλλά μένει προσκολλημένο στο μυαλό του αναγνώστη και τον ακολουθεί σε κάθε στιγμή της ατέρμονης πορείας του στον Κόσμο. Οι ιδέες, λοιπόν, που αναπτύσσονται στο βιβλίο αυτό, σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση και την καλύπτουν σφαιρικά αγγίζοντας και αναλύοντας κάθε μορφή και κάθε τμήμα της. Στις πρώτες επιστολές διαβάζουμε θέματα σχετικά με την αφοσίωση του ατόμου σε κάτι (εδώ την ποίηση), σχετικά με την έμπνευση, την ειρωνεία και την κριτική που ο ένας μας ασκεί στον άλλο. Κατά τη μέση του αναγνώσματος αυτού, παρατηρούμε τον Rilke να συμβουλεύει τον Kappus άμεσα και εμάς έμμεσα για θέματα πιο ενδόμυχα, όπως την ηδονή, τη σεξουαλική ζωή, την ομορφιά. Ταυτόχρονα όμως αγγίζει και τις καθημερινές - πνευματικές κυρίως - ανάγκες του ανθρώπου αναφερόμενος στον γενικότερο σημερινό εξευτελισμό τους. Αλλά και στο τέλος του βιβλίου ο Rilke μιλάει για την αγάπη και τον έρωτα όπως και την αντιμετώπιση που θα έπρεπε αυτό το «καθήκον» να 'χε από τον καθένα μας (ιδιαίτερα από τους νέους, οι οποίοι ανυπόμονοι εξευτελίζουν αυτό το μεγάλο δώρο). Καθώς οι τελευταίες επιστολές περιέχουν ιδιαίτερα πυκνό νόημα, εκεί συναντούμε και άλλα στοιχεία της ανθρώπινης ζωής να αναλύονται. Σημαντικά είναι: η σχέση των δύο φύλων και η πιθανή υπεροχή του ενός απέναντι στο άλλο, η θλίψη - με την οποία μας συμβουλεύει να αναμετρόμαστε καρτερικά - και οι πνευματικές εξάρσεις και οι αμφιβολίες. Ωστόσο τα πιο σημαντικά θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Rilke στο συγκεκριμένο δοκίμιο αναλύονται σε όλη σχεδόν την έκταση του κειμένου και επαναλαμβάνονται πολλές φορές, κάτι που φανερώνει τη σημασία που

17 ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 17 RAINER MARIA RILKE ΓΡΑΜΜΑΤΑ Σ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ τους δίδει ο συγγραφέας. Αρχικά διαβάζουμε για τη Μοίρα. Κατά τον Rilke η μοίρα δεν προέρχεται αποκλειστικά από κάτι το ανώτερο και το απόμακρο σε εμάς το οποίο θα μας έκαμε παθητικούς απέναντι του. Αλλά τη μοίρα μας μπορούμε να την ελέγξουμε και να την τροποποιήσουμε εμείς, να ελέγξουμε έτσι το μέλλον μας και να παραμερίσουμε κάθε αδιέξοδο. Ωστόσο η μοίρα έχει κάτι το ιδιαίτερο και το μυστηριακό, όση επιρροή και αν μπορεί να α- σκήσει ο άνθρωπος πάνω της. Η Μοίρα μοιάζει με θαυμαστό υφαντό, που κάθε νήμα του οδηγείται από ένα άπειρα τρυφερό χέρι και κρατιέται από εκατό άλλα νήματα (σελ. 31). Αλλά και «η μοίρα δεν έρχεται από έξω από τον άνθρωπο, μα βγαίνει από τον άνθρωπο τον ίδιο». Η Μοίρα μπορεί να πραγματωθεί και να γίνει κάτι το πολύ όμορφο και κάτι το άρτιο στην περίπτωση που εμείς θελήσουμε (και καταφέρουμε) κάτι τέτοιο. Επίσης σημαντικό ζήτημα το οποίο αναλύει ο αποστολέας αυτών των επιστολών είναι η θρησκεία. Σύμφωνα με αυτόν, η θρησκεία είναι μια διέξοδος της καρδιάς, μία αδυναμία του ε- γκεφάλου να εξηγήσει μη απτά θέματα. Και τονίζει, μάλιστα, ο Rilke πως ο Θεός πηγάζει από μέσα μας αλλά και εμείς πηγάζουμε από αυτόν. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «είναι ο αναμενόμενος που θα φτάσει από την αιωνιότητα, ο τέλειος καρπός ενός δέντρου, που εμείς είμαστε τα φύλλα του» αλλά και «όπως οι μέλισσες μαζεύουν το μέλι, έτσι και εμείς διαλέγουμε ό,τι πιο γλυκό έχει το κάθε πράγμα και πλάθουμε εκείνον». Συνδέει μάλιστα τις έννοιες αγάπη και πίστη και τις παρουσιάζει σαν ταυτόσημες. Γενικά οι απόψεις του για τη θρησκεία φανερώνουν μία προσωπικότητα ιδιαίτερα θρησκευόμενη αλλά και έναν βαθύτατο μελετητή των θρησκειών (και όχι μονάχα του Χριστιανισμού). Αξιοσημείωτο είναι πως τα βιβλία που πάντα είχε μαζί του ήταν η Βίβλος και αυτά του Jens Peter Jacobsen. Επιπλέον, σημαντικό εφόδιο - ίσως και σημαντικότερο από όλα τα άλλα - θεωρεί ο Rilke την υπομονή. Αναφέρεται σε αυτήν σε όλη την έκταση του βιβλίου και τονίζει την πολυσχιδή εφαρμογή που μπορεί να έχει στις διάφορες όψεις της ανθρώπινης ζωής. Αναφέρει πως η υπομονή μπορεί να νικήσει την θλίψη, μια και η θλίψη είναι στοιχείο παροδικό, εφήμερο ενώ με την υπομονή η αυριανή μέρα θα έρθει και η θλίψη θα έχει διαγραφεί από μόνη της. Επίσης η υπομονή, που δεν χαρακτηρίζει τους νέους (διαχρονική παρατήρηση αυτή), είναι απαραίτητο στοιχείο της αγάπης μια και σε εκείνο το καθήκον το καθετί έχει την προκαθορισμένη ώρα στην οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί. Ειδάλλως η αγάπη εξευτελίζεται και καταλήγουμε σε αδιέξοδο. Η υπομονή επίσης είναι απαραίτητη στην παραγωγή έργου. Η έμπνευση έρχεται ξαφνικά αλλά η καλλιέργεια αυτής γίνεται όταν είμαστε υπομονετικοί και δε βιαζόμαστε να εκφράσουμε τις σκέψεις μας. Μπορεί πολλά θέματα να απασχολούσαν τον Rainer Maria Rilke αλλά ένα ήταν το πιο βασικό κλειδί κατά τη γνώμη του για την αποκάλυψη της μυστικής τέλειας ζωής και αυτό είναι η Μοναξιά. Δίκαια ο Γ. Χ. Οντέν τον αποκαλούσε Α ϊ-βασίλη της μοναξιάς. Ο Rilke πίστευε πως μόνο με την υποταγή της ζωής και της τέχνης του στην βαθύτατη και μόνιμη μοναξιά θα μπορούσε να αγγίξει το τέλειο. Η μοναξιά αναλύεται από την αρχή ως το τέλος του βιβλίου αυτού ως η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου. Κάτι το αποκρουστικό αλλά συνάμα απαραίτητο και πολύ δύσκολο να αποκτηθεί. Αν και από τις πρώτες κιόλας επιστολές υπονοείται η σημασία της μοναξιάς και εμμέσως παρατίθενται συμβουλές για αυτήν, ο Rilke την αναλύει για πρώτη φορά στη σελίδα 60. Εκεί ο Rilke τονίζει πως η μοναξιά όσο βαριά και αν είναι, όσο οδυνηρό και θλιβερό και αν είναι το μέστωμά της, ο Kappus - όπως και κάθε αναγνώστης αυτού του γράμματος - δεν πρέπει να παραδίδει τα όπλα. Αντίθετα, πρέπει να περιμένει και να προσπαθήσει να φτάσει την μοναξιά που από τη φύση τους έχουν τα παιδιά απέναντι στους μεγάλους μια και αυτά δεν μπορούν να Ly αντιληφθούν τα περίπλοκα και ακατάληπτα πράγματα των ενηλίκων. Πιο μετά, ο Kappus μάλλον του αναφέρει σε κάποιο γράμμα του πως δεν αντέχει τη μοναξιά του γιατί νοιώθει κάποια δύναμη να τον σπρώχνει προς τις κοινωνικές συναναστροφές. Ο Rilke όμως του τονίζει πως η θέλησή του να ξεφύγει από την μόνωση του πρέπει να καταπνιχθεί και στη θέση της να τοποθετηθεί η

18 ΣΕΛΙΔΑ 18 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ RAINER MARIA RILKE BRΙEFE AN EINEN JUNGEN DICHTER επιθυμία για διεύρυνση της μοναξιάς, δηλαδή βαθύτερη απομόνωση και αυτοσυγκέντρωση. Και όπως χαρακτηριστικά προσθέτει, το καθετί δύσκολο είναι τελικά και το ωφέλιμο. Συνεπώς η μοναξιά έχει άλλον έναν λόγο να είναι ωφέλιμη. Το οδυνηρό είναι ότι οι σημερινοί άνθρωποι δεν ακολουθούν τους δύσκολους δρόμους αλλά ευελπιστούν πως θα καταλήξουν πιο εύκολα σε μια έξοδο αν ακολουθήσουν τους εύκολους. Έτσι καταλήγουν να κάνουν πρόσκαιρες και βιαστικές κοινωνικές σχέσεις, κίνηση αντίθετη στα λόγια του Rilke. Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος ποιητής που υποστήριξε την ιδέα αυτή. Παρενθετικά, ας θυμηθούμε και τα λόγια του Έλληνα Κωνσταντίνου Καβάφη «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες». Γυρνώντας τις σελίδες των «γραμμάτων» ξαναβρίσκουμε μια άμεση αναφορά στην μοναξιά στη σελίδα 88. Εκεί παρουσιάζεται η μοναξιά ως το μέσο για την καταπολέμηση της θλίψης. Διότι σύμφωνα με τα γραφόμενα του Rilke «η στιγμή αυτή που μοιάζει άδεια και πετρωμένη, η στιγμή αυτή όπου το αύριο σταλάζει εντός μας, είναι πολύ κοντύτερα από 'κείνη που το Αύριο μας έρχεται μέσα στο θόρυβο, τυχαία και μοιραία λες σαν να μας το επιβάλλουν απ' έξω». Και έτσι ο συγγραφέας έχει θεοποιήσει την μοναξιά καθώς δεν υπάρχει πιο χρήσιμο και απαραίτητο εργαλείο για τον άνθρωπο από αυτό που θα τον απαλλάξει από την θλίψη του. Η μοναξιά όπως σημειώνεται στη σελίδα 90 υπάρχει από τη φύση του ανθρώπου. Ο καθένας λόγω της ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας του είναι μόνος σε αυτόν τον κόσμο και ας νομίζει πως δεν είναι. Αλλά και με έναν ωραίο παραλληλισμό που κάνει ο Rilke σε εκείνο το χωρίο αντιλαμβανόμαστε την αυθυπαρξία της μοναξιάς. Αν κάποιος ήταν σε μία κάμαρα από όταν γεννήθηκε και ξαφνικά τον ανεβάζαμε σε μια ψηλή κορυφή τότε θα ένοιωθε έναν ανείπωτο αφανισμό. Έτσι και όταν ένας άνθρωπος αφήνεται στη μοναξιά του νοιώθει απότομες αλλαγές, δύσκολες, βλέπει εικόνες που αισθάνεται πως δεν θα νικήσει ποτέ. Όμως όπως τονίζει, όσο δύσκολο και αν είναι, είναι ανάγκη να το ζήσουμε και αυτό. Αλλά ακόμα και στην τελευταία επιστολή του βιβλίου και ενώ ο Rilke πιστεύει πως έχει ως ένα σημαντικό βαθμό μεταδώσει τις ιδέες του στον Kappus, του υπενθυμίζει για τελευταία φορά πως η μοναξιά στην οποία κατάφερε να αφοσιωθεί πρέπει να διασωθεί στην ακέραιά της μορφή και να υ- πάρξει σαν μια ανώνυμη δύναμη με σιωπηλή και ασταμάτητη αποφασιστικότητα (σελ. 107). Συμπερασματικά, ο Rainer Maria Rilke σε όλη την έκταση του συγκεκριμένου βιβλίου καταπιάνεται με ένα σωρό από χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης και τα αναλύει. Το πιο σημαντικό από όλα αυτά είναι η μοναξιά. Με την μοναξιά έχει ασχοληθεί στα ποιητικά του έργα, στα γράμματά του και έτσι είναι ο καταλληλότερος για να συμβουλέψει τον Kappus στο συγκεκριμένο θέμα. Έχει κάνει την μοναξιά κέντρο της κοσμοθεωρίας του και αυτό φαίνεται μέσα από τα «Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή». Τελικά δικαιολογείται πλήρως ο χαρακτηρισμός «Αϊ-Βασίλης της μοναξιάς» που του έδωσε ο Γ. Χ. Οντέν... Αντωνάκης Ανδρέας ΤΟ ΣΚΑΚΙ Το σκάκι είναι ένα παιχνίδι βασισμένο στη στρατηγική ικανότητα ενός ατόμου, στο οποίο δίνονται συγκεκριμένοι κανόνες και υλικό (στρατός), για να κερδίσει «μια μάχη» εναντίον ενός άλλου ατόμου που διαθέτει τα ίδια μέσα. Το σκάκι δημιουργήθηκε στην Ινδία από έναν Ινδό, ο οποίος μετά από διαταγή και παραγγελία του αυτοκράτορα, έπρεπε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι στο οποίο δε θα είχε καμία σημασία η σωματική διάπλαση και η τύχη, ένα παιχνίδι βασισμένο στις ικανότητες του μυαλού. Έτσι ο «σοφός» Ινδός επινόησε ένα παιχνίδι στρατηγικής, το οποίο περιείχε τα τέσσερα μέρη του τότε ινδικού στρατού (ιππικό, πεζικό, ελέφαντες και αξιωματικούς). Θαυμάζοντας ο αυτοκράτορας αυτό το νέο παιχνίδι που δεν είχε όμοιό του, δήλωσε στο σοφό ότι θα πραγματοποιούσε οποιαδήποτε επιθυμία του. Ο σοφός ζήτησε απλά στη σκακιέρα με τα 64 άσπρα και μαύρα τετράγωνα, να βάλει στο πρώτο ένα σπόρο σταριού, στο δεύτερο δύο, στο τρίτο τέσσερα, στο τέταρτο οκτώ και ούτω καθεξής Ο αυτοκράτορας έβαλε γελώντας τους γραφείς του να υπολογίσουν το τελικό ποσό και να το δώσουν αμέσως στο σοφό. Το τεράστιο ποσό που συγκεντρώθηκε ήταν τόσο δύσκολο να εξηγηθεί όσο και να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του σοφού, γιατί όλες οι αποθήκες της Ινδίας μαζί δεν είχαν την απαιτούμενη ποσότητα σιταριού που χρειαζόταν. Έκπληκτος ο αυτοκράτορας από την εξυπνάδα και την πονηριά του σοφού, τον κράτησε δίπλα του ως σύμβουλο και τον αντάμειψε πλουσιοπάροχα. Όσοι, λοιπόν, παίζουν σκάκι δεν ψυχαγωγούνται μόνο αλλά ακονίζουν πολύ και το μυαλό τους. Κολομβάκης Στέλιος

19 ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 19 «ΜΑΡΑΛ ΟΠΩΣ ΜΑΡΙΑ» ΝΙΚΗΣ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ» ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Η Νίκη Τρουλλινού γεννήθηκε το 1953 στα Χανιά. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στα χρόνια της δικτατορίας. Ως παιδί της γενιάς του Πολυτεχνείου, ανέπτυξε λογοτεχνικό ταλέντο τρεφόμενη από τις διαψεύσεις και τους συμβιβασμούς μιας τόσο έντονης εποχής. Η ίδια δικηγόρος μαχόμενη... Σήμερα ασχολείται με τον αγροτουρισμό. Πρώτη της συλλογή διηγημάτων, το 1995, το «Ένα μολύβι στο κομοδίνο». Ακολουθούν άλλες δύο με τους τίτλους «Μαράλ όπως Μαρία» και «Και φύσηξε νοτιάς...» ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ (2009) «Κρήτη: τοπία και άνθρωποι» Ψυχογιός (2009) «Μ' ένα καφάσι μπίρες» μυθιστόρημα Κέδρος (2006) «Και φύσηξε νοτιάς...» Το Ροδακιό (2002)«Μαράλ όπως Μαρία» Το Ροδακιό ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟΥ Περιέχονται κατά σειρά τα διηγήματα: «Τα τελώνια», «Το πιπερόδεντρο», «Η χημική σύσταση του γιασεμιού», «Ο δραπέτης», «Μαράλ όπως Μαρία», «Ο άγγελος», «Νεκτάριος ο έσχατος», «Ως φαίνεται, θάματα γίνονται πάντα...», «Ο Τριστάνος, η Ιζόλδη και ο Ναζίμ», «Τυρόπιτες, μπουγάτσες κ.λπ.», «Τρία πρόσωπα για έναν εφιάλτη», «Επίσκεψη» και «Ζωή μυστική». Η συγγραφέας αρέσκεται να δίνει στα διηγήματά της τίτλους κειμενικούς, που προϊδεάζουν τον αναγνώστη. Είναι οικείοι στο περιεχόμενο της κάθε ιστορίας και συνάμα τονίζουν το μήνυμα που επιθυμεί να περάσει η καθεμία. Από τα παραπάνω διηγήματα επέλεξα ένα, το πρώτο του βιβλίου, που είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο. Υποκειμενικό το κριτήριο της επιλογής, εντυπωσιάστηκα από το συναισθηματικό πλούτο των ηρώων και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή τους. «ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ» Ο Μίνως ο Δεύτερος, ο Ροδάμανθυς, η Λατώ, η Πασιφάη, ο Ιδομενεύς και η Αριάδνη η Δεύτερη μαζεύονταν τα έξι τους κάθε χρόνο στις διακοπές του καλοκαιριού στο χωριό. Φέτος, η άφιξη της Ερατώς, της νεαρής «εγγλέζας» ανιψιάς του θείου άλλαξε τα πράγματα. Από τη μια είχε το μονοπώλιο του ενδιαφέροντος του θείου και από την άλλη η ανικανοποίητη περιέργεια των παιδιών γι' αυτήν έκαναν εκείνο το καλοκαίρι να διαφέρει από τα υπόλοιπα... Όλοι άκουγαν τις ιστορίες και τους μύθους του θείου για καθετί στο χωριό. «Ο Μίνως ο Πρώτος αγαπούσε τον τόπο του», όπως αναφέρει η συγγραφέας, και παρά το γεγονός ότι δεν είχε σπουδάσει, υμνούσε τη γη του, ακόμα αγαπούσε «ν' ακουμπά τους καρπούς, την επαφή με το χώμα, το άρωμα του θυμαριού και του φασκόμηλου, ανακατεμένο με το χώμα του Σεπτέμβρη.» Έχοντας λοιπόν πλάσει ιστορίες για όλα αυτά, στα παιδιά άρεσε η συντροφιά του. Όσο για την Ερατώ, μάθαινε το νέο τόπο και τον έκανε σιγά σιγά δικό της, μάθαινε να τον αγαπά όπως ο θείος... Έτσι κυλούσε ήρεμα και γαλήνια το καλοκαίρι μέχρι τη μέρα που «τα εφτά παιδιά με τα αρχαία ονόματα» βρέθηκαν στο λόφο της Αγίας-Παρασκευής, να ανάψουν το καντήλι, όπως τους είχε παραγγείλει η θεία Συρμαλένια. Εκεί κάτι αναπάντεχο συνέβη: με την προτροπή του Ροδάμανθυ, η Ερατώ δοκίμασε τα ζουμερά απίδια από το φυτό πίσω από το ξωκλήσι, αγνοώντας τις παραινέσεις των υπολοίπων. Τότε μόνο έμαθε ότι υπήρχε ο μύθος ότι από εκεί τρέφονταν τα τελώνια. Η δοξασία έλεγε ότι ήταν βρέφη που πέθαιναν αβάφτιστα. Τελείωσε το καλοκαίρι και η Ερατώ επέστρεψε στην «Αγγλετέρα». Δεν είχαν νέα της για πολύ καιρό. Μετά από χρόνια πληροφορήθηκαν ότι παντρεύτηκε, αλλά δεν κατάφερε να κάνει ποτέ παιδιά... Ένα διήγημα που συνοδεύεται από την αίσθηση της ματαίωσης, της ίδιας που συνοδεύει και τους περισσότερους της γενιάς της συγγραφέως, ερήμην των επιτυχιών της στο χώρο της λογοτεχνίας όσο και στη ζωή... Αλεξάνδρα Ανδρουλιδάκη

20 ΣΕΛΙΔΑ 20 ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ 4 ΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΦΥΣΙΚΗΣ πρώτο βραβείο «Εκκρεμές του Blackburn» Ανδρουλιδάκη Αλεξάνδρα Το Παράρτημα Ανατολικής Κρήτης της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, σε συνεργασία με το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, τη Δ/νση Δ/ Βάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου και το 2 ο ΕΚΦΕ Ηρακλείου οργάνωσαν εφέτος το 4 ο διαγωνισμό κατασκευών Φυσικής, μεταξύ των μαθητών/τριών των Γυμνασίων, Γενικών Λυκείων και ΕΠΑΛ του Νομού μας. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 20 μαθητές με 15 κατασκευές (7 από Γυμνάσια και 8 από Γ. Λύκεια και ΕΠΑΛ). Η αξιολόγηση των κατασκευών έγινε την Παρασκευή, 30 Απριλίου 2010, στο χώρο του 2 ου ΕΚΦΕ Ηρακλείου. Για κάθε κατασκευή λήφθηκαν υπ όψη η αρτιότητα της, η λειτουργικότητά της, η πρωτοτυπία της, καθώς και η θεωρητική της υποστήριξη. Η βράβευση των καλύτερων κατασκευών έγινε σε πανηγυρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, 7 Μαΐου 2010 στο αμφιθέατρο του 3 ου Γεν. Λυκείου. Στην αρχή της εκδήλωσης έγινε παρουσίαση και επίδειξη των κατασκευών από τους ίδιους τους μαθητές στο φουαγιέ του αμφιθεάτρου. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον καθηγητή του Φυσικού Τμήματος του Π.Κ. κ. Ηλιόπουλο Ελευθέριο με θέμα: «Φυσική και Τεχνολογία: Παραδείγματα μιας ιδιαίτερης σχέσης» Όλοι οι μαθητές που συμμετείχαν στον διαγωνισμό, παρέλαβαν από ένα βιβλίο, προσφορά του Παραρτήματος Ανατολικής Κρήτης της ΕΕΦ και των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης. Επίσης, οι καθηγητές που υποστήριξαν τη προσπάθεια των μαθητών παρέλαβαν από ένα αναμνηστικό δώρο, προσφορά του Παραρτήματος Ανατολικής Κρήτης της ΕΕΦ. τρίτο βραβείο «Διμεταλλικό Έλασμα» Αντωνάκης Ανδρέας Χαριτάκης Αλέξανδρος