NON-BREEDER SEX 100% FAGAZINE.gr. Εύα Κουμαριανού Έκτορας Λυγίζος ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 18

Transcript

1 100% NON-BREEDER SEX FAGAZINE.gr 18+ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 18 Εύα Κουμαριανού Έκτορας Λυγίζος 003 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

2 04 George LeNonce Not for Σ αυτό το τεύχος pen to write or paper to record 04 Xaris Instict Επεισόδια τέσσερα 003 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011 FAGAZINE Ιδιοκτησία G. TS. MEDIA SERVICES LTD, Μάρκου Δράκου 17, 2108 Αγλαντζιά Λευκωσία Εκδότης, Διευθυντής Γιώργος Τσιτιρίδης Σχεδιασμός Άρης Μπατσιούλας Διευθύνεται από συντακτική επιτροπή Α. Μπατσιούλας, Γ. Τσιτιρίδης, Γ. Στριφτάρης Νομικός Συμβουλος Θεσσαλονίκης Στέλιος Μαυρίδης Επικοινωνία 10 Εύα Κουμαριανού Μια ηρωίδα του Ζαν Ζενέ και του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στην παρηκμασμένη Αθήνα του Έκτορας Λυγίζος Με αφορμή την νέα του ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» κοιτάζουμε την αντιεξουαστική βερσιόν του ερωτισμού στην ζωή και την τέχνη. 32 Guest List: Άρης Δημοκίδης Ο άνθρωπος που θα ήθελε να ξαναζήσει όλη την δεκαετία του 80. Κι εμείς μαζί του. Υπεύθυνος marketing Γιώργος Τσιτιρίδης Key Account Management The Trendsetters By Morantis Experience Creators, Στο τεύχος αυτό συνεργάστηκαν Γιώργος Τσιτιρίδης, Άρης Μπατσιούλας, Αντώνης Μποσκοΐτης, George LeNonce, Στέλιος Μαυρίδης, Τέλλος Φίλλης, Μπιμπελόγατα η Θεσσαλονικιά, Μπιμπελόγατα η Χαμουτζού, Xaris Instict, Γιώργος Στριφτάρης, Αναστασία Μπαρτζιουλιάνου, Τάσος Λαμάκης, Στράτος Μπακάλης, gaysexualhealth.gr, Filtig, Άρης Δημοκίδης Φωτογραφία εξωφύλλου Γιώργος Στριφτάρης Μοντέλα: Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, γυμναστής Santa Claus, παιδεραστής Τα κείμενα των συνεργατών εκφράζουν μόνο προσωπικές απόψεις. 06 Vox Populi Είναι η πόρτα νόμιμη; 08 But is it Art? Λένα Πλάτωνος: Το παιδί της παραμονής, Υγρά Μάτια, ARTBOYDANCING, Συμβαίνει τώρα 24 Αθάνατη Ελληνική Λεβεντιά Ορθόδοξο πρόσωπο reloaded: Breeding Ian Jay 26 Βγες Έξω! + Οδηγός πόλης 36 In Utero Downhill: Πήραμε τον κατήφορο. Με την Michelle Crisp 42 Καμμένη πουστάρα Divine is so beautiful 44 Quotedious Το μίσος 46 Συμβουλές για καλύτερα γαμήσια Αγαπημένη μου καπότα 48 Το αγόρι του μήνα 50 Σκάσε, ηλήθια! Μεταπτυχιακά στην τέχνη του ευγενούς κοινωνικού σχολιασμού 54 Meat me Φρέσκο κρέας

3 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 3 Editorial Καθόντουσαν απέναντι μου όση ώρα ήμουν μέσα στο club. Σε κάποια βόλτα μου μέσα στο μαγαζί τούς πλησίασα κιόλας. Μια χαρούμενη παρέα τεσσάρων γκέι αγοριών. Γελούσαν, σχολιάζανε, χόρευαν. ργά το ξημέρωμα διέκρινα από μακριά την παρέα να έχει σταθεί στην μέση του δρόμου. Οι δυο από αυτούς διαφωνούσαν για κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν. Εκείνο που μ έβαλε σε σκέψεις, σχεδόν με σόκαρε, ήταν πως στην προσπάθεια τους να επιβληθούν ο ένας στον άλλο άρχισαν να ενδύονται μια αρρενωπότητα με τα όπλα της οποίας θέλανε να βγουν νικητές. Η φωνή έγινε πιο βαριά, το βήμα σταθερό, το κορμί στητό, η ένταση στα ύψη, το βλέμμα άγριο. Λέξεις όπως κόφτο ρε φίλε, σου μιλάω ρε μαλάκα, είσαι πούστης ρε, έτσι είστε εσείς οι πούστηδες, έρχονταν να «επιβεβαιώσουν» ότι για να «πείσεις» ότι μιλάς «σοβαρά», ότι «δεν αστειεύεσαι», ότι έχεις «κακιές διαθέσεις» και έχεις θυμώσει «πραγματικά», πρέπει πάνω από όλα να είσαι «άντρας». Έχω παρακολουθήσει στο παρελθόν και γυναίκες να τσακώνονται «σαν άντρες» χρησιμοποιώντας όλες εκείνες τις λέξεις και τις συμπεριφορές που χρόνια πριν και μέχρι σήμερα είναι όπλα καταπίεσης και εκμετάλλευσης του γυναικείου φύλου. Η Βουγιουκλάκη στις ταινίες της συχνά χρησιμοποιούσε τη φράση «εγώ είμαι αντράκι». Η αντίστοιχη φράση για το γυναικείο φύλο έχει μόνο υποτιμητική χρήση «έλα μωρέ τώρα, σαν γκόμενα κάνεις». Πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι το ίδιο κάνουν και οι γκέι, ίσως και οι στρέητ άντρες, «χαμηλών τόνων». Άλλωστε συχνά ακούμε την έκφραση «Δεν με έχεις δει να θυμώνω πραγματικά, να αγριεύω, θα πρέπει να κρυφτείς», κάτι που υπονοεί ότι υπάρχει μια μεταμόρφωση από κάτι δεδομένο σε κάτι άλλο, επικίνδυνα άγριο και αρρενωπό. Είναι η μεταμόρφωση σε «πραγματικό αρσενικό». Στο μεταξύ, οι άλλοι δυο της παρέας κάνανε προσπάθειες να τους χωρίσουν. Όχι, όχι όπως ήταν μέσα στο μαγαζί, «πιο αντρικά». Έπρεπε και αυτοί να δείξουν ότι δεν αστειεύονται και «μπορούν» να επιβληθούν ενός «αντρικού τσακωμού». Οι γκέι, λοιπόν, όταν έχουν διαφωνίες και πρέπει να υποστηρίξουν τον εαυτό τους δεν μπορεί να είναι «γυναίκες». Επιβάλλεται έστω και για μια στιγμή να συμπεριφερθούν σαν «άντρες». Μετά μπορούν να πάνε σπίτι και να επιδοθούν σε 100% «αντρικά γαμήσια» από πραγματικούς αρσενικούς που όχι απλά το γράφουν στο profile τους αλλά είναι κιόλας. Υ.Γ. Τα εισαγωγικά κρύβουν τις έννοιες που δίνουμε στα πράγματα όταν μιλάμε στην καθημερινότητά μας. Γιώργος Τσιτιρίδης FAGAZINE Μας τιμούν με τη φιλοξενία τους Θεσσαλονίκη Stretto Καρόλου Ντηλ 18 Γαζία Καρόλου Ντηλ 22 Βιβλιοπωλείο Ιανός Αριστοτέλους 7 Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία Λ. Νίκης 3 Bigaroon Παύλου Μελά 14 Κινηματογράφος «Ολύμπιον» Αριστοτέλους 10 Seven Gallery Αλ. Σβώλου 45 BarMe Αγίου Μηνά 3 Enola Βαλαωρίτου 19, 2ος όροφος AZA Αλ. Σβώλου 6 Don t tell mamma Στ. Καλλάρη 9 Allos Mondo Στ. Καλάρη 6 Ζουρνάλ Παπασωτηρίου Τσιμισκή 87 Spirto Π. Μελά & Ζεύξιδος Residents Στρ. Καλάρη 4 Bluevision Αφροδίτης 6, Βαρδάρης Πυξίδα Πατριάρχου Ιωακείμ 2 Μπαρμπουνάκης Το Κατώι του βιβλίου Αριστοτέλους 6 Ψιλικology Ζεύξιδος 4 Videorama DVD Gay Club Οδυσσέως 13, Πλατεία Βαρδάρη Kama Sutra Εθνικής Αμύνης 35 Bel Ami Ανδρέου Γεωργίου 4 Your sex shop Καραολή Δημητρίου 37 T bar Αλ. Σβώλου 24 Paul.M Παύλου Μελά Splash sauna Αφροδίτης 23 G point Αλ. Σβώλου 24 Σινέ Λαϊκόν Μοναστηρίου 2 Star Sex Shop Αισώπου 18 ΔΥΝΑΜΟ οδός Τύπου 5 κάθετη στη Βαλαωρίτου Σαιξπηρικόν βιβλιοπωλείο Εθνικής Αμύνης 14 Stereodisc Αριστοτέλους 4 Sakis Kastanis Γρ. Παλαμά 19 Coo Βασιλέως Ηρακλείου 4, Πλατεία Χρηματιστηρίου Fragile bar (Ταράτσα) Bαλαωρίτου 29 Dada Fresh Ναυμαχίας Έλλης 4, Λαδάδικα Shadow Περιστερίου 4 Λαδάδικα Εν τέχνες Ναυμαχίας Έλλης & Δόξης, Λαδάδικα Balu Π.Π. Γερμανού 33 iheart Νικολάου Επισκόπου Κίτρους 7, Ροτόντα Αθήνα Sodade Τριπτολέμου 10 Moe Κελαιού 1-5 S-cape Army Academy Ιερά Οδός & Μεγ. Αλεξάνδρου 139 Freedom Copy Shop Στάϊκου 1-3 και Σκουφά 75 Del Sol Βουτάδων 44 Fou Κελαιού 8 Ταξίδι Ζαγρέως 23 Blue Train Κωνσταντινουπόλεως 84 Noiz Κωνσταντινουπόλεως 78 Μυροβόλος Γιατράκου 12 Alexander Sauna Μεγ. Αλεξάνδρου 134 Στέκι μεταναστών Τσαμαδού 13 Flex Sauna Gym Πολυκλείτου 6 Big Bar Φαλαισίας 12 & Ιερά Οδός FC_UK Κελεού 3 My Garden Bar Κελεού 1 5 Κούκλες Ζαν Μορέας 32 & Συγγρού Πολύχρωμο Λεμπέση 12 TRAP Κορυτσάς 15 (κάθετη Κωνσταντινουπόλεως 123) Micraasia Κωνσταντινουπόλεως 70 Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 Ήρα Baths Ζήνωνος 4 Αθηναϊκόν Κρατίνου 11 Silver Star Κλεισθένους 4 Test Me Πιπίνου 64 Sammi s Φυλής 34 Το περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέα Μεταξά Fantastico Αριστοτέλους 37 Λουκουμαδούπολη Κωνσταντινουπόλεως 68 Almaz Τριπτολέμου 12 Holly Bar Κωνσταντινουπόλεως 70 1ος όροφος EROXXX Σταδίου 61 Bearcode Κωνσταντινουπόλεως 8 Hot Celebrities Λ. Συγγρού Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο Θεμιστοκλέους 37 The Breeder Περδίκα 6 Λαΐς Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου Different Ιερά οδός 49 Ξενοδοχείο Αττική Τσιμισκή 37 & Χαρίλαου Τρικούπη Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας Χαλκοκονδύλη 25 Βεστιάριο Σάμπα Κοδριγκτώνος 33 Starlite Φαλήρου 76, Κουκάκι Κέντρο Ζωής Διοχάρους 9 Πολύχρωμος Πλανήτης Αντωνιάδου 6 Κανέλα Κωνσταντινουπόλεως 70 Οδός Πανός Διδότου 39 Ginger Ale Θεμιστοκλέους 74, πλατεία Εξαρχείων The apartment Ιθάκης 29Α ATTRAXX Ιάκχου 36, Γκάζι Mod s hair Lab Μιαούλη 6, Ψυρρή Φασόλι Ιπποκράτους 22, Εμ. Μπενάκη 45 και Περικλέους 32 Cine Orfeo Ζαχία 4, Πλατεία Αττικής Adult Theaters Καρόλου 8, Μεταξουργείο My Bar Κακουργιοδικείου 6 Θέατρο Βικτώρια Μαγνησίας 5 Spray Club Κολωνού 76 και Οδυσσέως 14 Rooster Πλατεία Αγίας Ειρήνης 4 (Μοναστηράκι) Glee Δεινοκράτους 19 ny lon Δαμοκλέους 10 Γκάζι Δυάρι café Μεγάλου Αλεξάνδρου 124 Υπόλοιπη Ελλάδα Λάρισα Emanuell sex shop Φαρμακίδου 3, Λάρισα Erotic Boutique 3 χλμ. Λαρίσης - Βόλου, Λάρισα T-Bar Μανδηλαρά 18 & Παπαναστασίου Φαρσάλων 3-5, Λάρισα Α83 Cafe Bar Αεροδρομίου 38 (Έναντι παλαιών σφαγείων), Λάρισα Βόλος T-Bar Ιάσονος 23 & Σεφέλ, Βόλος Όσο πατάει η γάτα Αγορά Λιμένα Κ26, Βόλος Κοζάνη T-Bar Ολυμπίου Γεωργάκη 3 Πάτρα YMCA Κανακάρη 147, Πάτρα Κρήτη Eros Bar Εμμ. Τσαγκαράκη, Μάλια Pig s Love Shop Κριάρη 40, Χανιά Θράκη SoHo City Boutique Cafe Λ. Δημοκρατίας , Αλεξανδρούπολη Erotic Shop Μανδαλίδου 15, 2ος όροφος, Διδυμότειχο Ιωάννινα T-Bar Γρ. Σακκά 17 Σκιάθος DeFacto bar Οδός Γρηγορίου Ε Ρόδος Berlin Ορφανίδου 47 Μεσιανό Γιαννιτσών Κομμωτήριο «Ελπίδα» Κύπρος Club Secrets Αρτέμιδος 67 Λάρνακα Alalum Λουτρών 1, Λεμεσός Cafe Π Κυτίου Κυπριανού 27, Παλαιά Λεμεσός Escape from Yourself Λεωφ. Μακαρίου 81, Λεμεσός T-Bar Ε.Κ. City Plaza Λ. Μακαρίου 28, Λευκωσία T-Bar Εμπορικό Κέντρο The Mall of Cyprus Shacollas Emporium Park, Λευκωσία NGO Κέντρο υποστήριξης (Support Center) Εζεκία Παπαϊωάννου 27, Λευκωσία Καλά καθούμενα Nικοκλέους 21, Στοά Εκκλησίας Παναγίας Φανερωμένης Λευκωσία Different Αγίας Νάπας 6-7 Πάφος Υπόλοιπη Ευρώπη Βερολίνο Barbie Deinhoff s Schlesische Str. 16, Kreuzberg Λονδίνο Dalston Superstore 117 Kingsland High Street, Hackney Θες το μαγαζί σου να γίνει σημείο διανομής του περιοδικού; Επικοινώνησε μαζί μας στο fagazinegr@gmail.com ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή κατά παράφραση, ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος εντύπου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, σύμφωνα με τον νόμο 2121/1993. Αντί προλόγου, από τόν Αθάνατο Έλληνα Λεβέντη.

4 4 ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ NOT FOR PEN TO WRITE OR PAPER TO RECORD «Σε αγαπώ, αυτό είναι δεδομένο. Επιπροσθέτως, όμως, είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Παρά τη φαινομενική μου πραότητα, έχω μια βίαιη δύναμη: σου λέω την αλήθεια του φονικού μου έρωτα, αν και έχω πλήρη επίγνωση των ολέθριων συνεπειών αυτής της ομολογίας.» Επρόκειτο γιὰ μία ἀκόμη ἐρωτικὴ ἐπιστολή. Μιὰ ἐπιστολὴ τῆς ὁποίας ὁ ἀπορημένος ἀποδέκτης ἤμουν ἐγώ. Ἡ ψηφιακὴ ἐποχὴ ἐπανέφερε τὶς ἐρωτικὲς ἐπιστολὲς στὴν καθημερινότητά μας, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι δὲν γράφονται πλέον μὲ πέννες εὔθραυστες σὲ ἀρωματισμένα φύλλα ἀλληλογραφίας, ἀλλὰ δακτυλογραφοῦνται σὲ σκοτεινὰ πληκτρολόγια laptop μὲ μουσικὴ ὑπόκρουση προκὰτ love songs ἀπὸ τὸ youtube. Ἔχω γράψει κι ἐγὼ τέτοιες ψηφιακὲς ἐπιστολές. Ὄχι γιὰ νὰ ἀποπλανήσω κάποιο ἐφήμερο ἀντικείμενο ἑνὸς ἐφήμερου πόθου, ἀλλὰ γιὰ νὰ πῶ αὐτὰ ποὺ δὲν λέγονται εὔκολα ὅταν εἶσαι πρόσωπο μὲ πρόσωπο μὲ τὸ ἀντικείμενο τοῦ ἀληθινοῦ, τοῦ φονικοῦ ἔρωτα. Καὶ αὐτές, τίς ὀλέθριες ἐπιστολές, τὶς ἔγραφα μὲ διάφορους τρόπους: χαρακώνοντας, ἐνώπιον τοῦ ἀγαπημένου, μὲ πολὺ λεπτὴ πέννα ἕνα σκληρὸ φύλλο χαρτί δημιουργώντας ἕνα ἰδιωτικὸ ἱστολόγιο γιὰ τὰ μάτια πάνω σὲ σωμὸν φόντο, μακροσκελῆ ἠλεκτρονικὰ μηνύματα στὰ ὁποῖα ἐπαναλάμβανα μὲ τριάντα δύο διαφορετικοὺς τρόπους ὅτι ὁ ἔρωτας μοῦ τρώει τὰ σωθικά. Ὅποιο μέσο καὶ ἂν χρησιμοποιήσει κανεὶς γιὰ νὰ ἐκφράσει αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν μανία, ὁ ἔρωτας παραμένει πάντα ἀμάχανον ὄρπετον ἐδῶ καὶ περισσότερα ἀπὸ δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Ἀλλὰ ἡ ἀπόρριψη. Ἡ ἀπόρριψη δὲν ἔρχεται πιὰ μὲ τὴν ἁπλότητα μιᾶς μαχαιριᾶς: ἡ ἀπόρριψη στὴν ψηφιακὴ ἐποχὴ ἔρχεται σὰν χειροκρότημα στὸ τσίρκο, σὰν γέλιο κονσέρβα σὲ φτηνὸ ἀμερικάνικο σήριαλ, σὰν LOL καὶ ROTFL στὸ facebook, σὰν χτύπημα κάτω ἀπὸ τὴ μέση, διότι πλέον μόνο κάτω ἀπὸ τὴ μέση εἶναι ὁρατοὶ οἱ ἄνθρωποι, μόνο κάτω ἀπὸ τὴ μέση συναντιοῦνται, μόνο κάτω ἀπὸ τὴ μέση ζοῦν στὰ ψευδοερωτικά τους παιγνιδάκια. Ἀπόρησα, λοιπόν ὅταν ἔλαβα αὐτὴν τὴν ἐρωτική, ἂς ποῦμε, ἐπιστολή, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἦταν μία ἐπιστολὴ ποὺ ἐγὼ ὁ Xaris Instict: Καθέτως ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ Σπίτι σου. Κρυφά από όλους, κρυφά από σένα, κρυφά από μένα. Μυστικά, σκοτεινά κι ας ήταν καταμεσήμερο. Όλα είχαν μια αγουροξυπνημένη όψη. Μύρισε το δωμάτιο έρωτα. Γλιστράω βίαια στο είναι σου. Σπαρταράς. Μου ανήκεις. Ορμές ανεξέλεγκτες. Όπως στο πρώτο μας ραντεβού, που χωθήκαμε στο ανσασέρ. Από τον 3ο στον 8ο και μετά στον 1ο και ξανά Τελικά δεν πήγαμε μακριά. Κόκκινο κομβίο. Στάση κινδύνου. Εσείς ήσασταν ήδη δύο. Απ την αρχή το ξέραμε. Ώρα 9. Δωμάτιο 707. Σκοτάδι. Τσιγάρο βαρύ, κουτιά μπύρες και ανάσες. Κορμιά πεινασμένα που κατασπαράζονται λαίμαργα. Κι όταν, μετά από ώρα, όλα κόπασαν ακούγονταν το αγαπημένο σου κομμάτι, golden sea. Την επόμενη μέρα είχανε ήδη μπει 504 λόγοι ανάμεσα μας. Όσα και τα χιλιόμετρα. Στοά. Πέρασμα. Καθισμένοι αντίκρυ. Άλλες παρέες. Κούπα με καφέ στο χέρι. Διασταυρωμένα βλέμματα. Χαμόγελα από χάδι. Λαμποκοπάς. Ανεβαίνω, ακολουθείς. Αλλάζουμε ονόματα. Μονάχα ονόματα. Κι όλη η μέρα ήταν σαν τον δικό σου ήλιο. Πρωί. Προαστειακός. Βαγόνι 4 για Λάρισα. Προορισμός εσύ. Σε βρήκα. Τόσα «ναι» είχα χρόνια να ακούσω. Καφετέρια. Πατάρι. Εφηβικά χαμόγελα. Κάτω από το τραπέζι ανταμώνεις ενοχικά το ιδρωμένο μου χέρι. Πάθος. Άξαφνα, κι ενώ ακόμα τα μάτια σου ξεχείλιζαν έρωτα, ο λόγος σου έσταξε δηλητήριο. Ποτέ δε βρέθηκε το αντίδοτο. τοῦ ἀγαπημένου μου μόνο ἀφήνοντας ἀδέσποτα ἀνθρωποφαγικὰ σχόλια στὸ διαδίκτυο, σὲ ἱστοχώρους ποὺ ἤξερα ὅτι ἐκεῖνος ἐπισκεπτόταν, μἐ περιεχόμενο ποὺ μόνον ἐκεῖνος θὰ καταλάβαινε ἢ πληκτρολογώντας, μὲ κόκκινη γραμματοσειρά ἴδιος εἶχα κάποτε γράψει, ἐγὼ ὁ ἴδιος εἶχα κρυφὰ στείλει σὲ ἕναν ἄνδρα ποὺ μὲ ἀπέρριψε. Καὶ δὲν ἦταν ὁ ἄνδρας ἐκεῖνος αὐτὸς ποὺ μοῦ τὴν ἐπέστρεφε. Ὁ ἄνδρας ἐκεῖνος τὴν ἔκλεψε, τὴν ἔστειλε στὸ δικό του ἀγαπημένο, ὁ ἀγαπημένος του σὲ κάποιον ἄλλο, καὶ κάποτε κατέληξε στὰ δικά μου χέρια, σταλμένη ἀπὸ κάποιον ποὺ θέλησε, χωρὶς νὰ ἔχει ἰδέα τῆς καταγωγῆς τοῦ κειμένου, νὰ παίξει μαζί μου τὸν ἐρωτευμένο, νὰ παίξει ἐν οὐ παικτοῖς. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγηση, δὲν ὑπάρχει σύμπτωση. Ὁ Pierre Menard δὲν ὑπῆρξε ποτέ. Οἰ ἔρωτες στὰ χρόνια τοῦ διαδικτύου ἀνακυκλώνονται σὰν φτηνὲς ἐπιθεωρήσεις τοῦ Στάθη Ψάλτη. F ἱστοχῶρος νοσηρῶν ἡδονῶν

5 ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ 5

6 6 VOX POPULI Ολοι γνωρίζουμε την πρακτική που επικρατεί σε ορισμένα δήθεν «χλιδάτα» ή «με άποψη» κέντρα διασκέδασης, bars, καφέ, ή clubs: προκειμένου να δημιουργήσουν διαφημιστικό θόρυβο γύρω από το όνομά τους ή να «ιντριγκάρουν» το καταναλωτικό «πόπολο», κυρίως μικρής ηλικίας, που ελκύεται εύκολα από το «απαγορευμένο», δεν επιτρέπουν, με το «έτσι θέλω», την είσοδο σε κάποιους πελάτες που τα διάλεξαν τη δεδομένη στιγμή για τη διασκέδασή τους. Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που η τακτική αυτή αποδίδεται απλά και μόνο στο «στριφνό» του χαρακτήρα του καταστηματάρχη. Και στις δύο περιπτώσεις, μία πρώτη «άμυνα» του θιγόμενου πελάτη μπορεί να συνίσταται στο να μην ξαναπατήσει στα καταστήματα αυτά, να διαδόσει σε παρέες και φίλους την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά, πιθανόν δε και να την καταγγείλει στη σχετική Δνση Ανάπτυξης ή Εμπορίου της αρμόδιας κατά τόπον Περιφέρειας (ή όποιας αρχής είναι υπεύθυνη για τη χορήγηση της άδειας λειτουργίας του καταστήματος) και γενικώς να διαφημίσει αρνητικά το κατάστημα (προσέχοντας ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΝΟΜΙΜΗ; πάντοτε ώστε και μαρτυρίες να έχει για τα λεγόμενά του αλλά και να μην υπερβεί η διάδοση αυτή τα όρια της συκοφαντικής δυσφήμισης). Οι καιροί είναι τόσο δύσκολοι οικονομικά για την (μικρή) αγορά, ώστε, πιστέψτε με, θα «πονέσει» ιδιαίτερα στον καταστηματάρχη μία τέτοια διάδοση της τακτικής του. Τέθηκε υπόψη μου πριν μερικά χρόνια μία τέτοια περίπτωση, η οποία «άγγιζε» και το ευαίσθητο θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού του θιγέντος καταναλωτή: επέλεξε ένα γνωστό κατάστημα της Θεσσαλονίκης, με «gay» προσανατολισμό ως προς την πελατεία του, χαρακτηριστικό που ήταν γνωστό στην αγορά της πόλης μας, και του απαγορεύτηκε η είσοδος με την αστεία, από πλευράς υπευθύνου, δικαιολογία ότι «δεν επιθυμούμε gay πελατεία»! Η προσβολή που ένιωσε ο gay καταναλωτής στην περίπτωση αυτή ήταν πιο σοβαρή, αν αναλογιστεί κανείς ότι το εν λόγω κατάστημα δημιούργησε όνομα και πελατεία, ακριβώς επειδή, φανερά ή πλαγίως, «αυτοδιαφημιζόταν» ως τέτοιο ή, εν πάσει περιπτώσει, άφηνε τεχνηέντως να κυκλοφορήσει κάτι τέτοιο στους gay κύκλους. Οταν το όνομα και η φήμη κατοχυρώθηκαν και η πελατεία πλέον ήταν σίγουρη, «εφευρέθηκε» από την ιδιοκτησία η παραπάνω δικαιολογία ώστε να μην εισέρχονται οι ανεπιθύμητοι πελάτες! Η υπόθεση δεν προχώρησε, διότι, όπως είναι σύνηθες εν Ελλάδι, ο προσβληθείς, αντί να καταφύγει εξαρχής σε δικηγόρο, κατέθεσε μόνος του μήνυση στην αστυνομία, δεν περιέλαβε σε αυτήν όλα τα πραγματικά περιστατικά και έτσι δε θεμελίωσε επαρκώς τις αξιώσεις του έναντι της επιχείρησης. Κατόπιν τούτου, αρνήθηκα να ασχοληθώ περαιτέρω. Εχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με ένα σύνηθες φαινόμενο, που έχει και νομικές συνέπειες. Πολλοί αναγνώστες ρωτάνε σχετικά. Καταρχήν, μπορούμε να αναφέρουμε το εξής ως γενικό κανόνα: ένα κατάστημα δυνατόν να έχει λάβει εξαρχής σχετική άδεια για να λειτουργήσει με «κλειστή» πελατεία (π.χ. prive club ή λέσχη, απευθυνόμενα σε συγκεκριμένο κοινό). Επίσης, μπορεί να είναι ένα συνηθισμένο κατάστημα με «γενικό» κοινό, πλην όμως, Ποιές αξιώσεις προκύπτουν στον πελάτη-καταναλωτή από τη, συνήθη στη χώρα μας, τακτική των καταστημάτων διασκέδασης να απαγορεύουν την είσοδο σε αυτά. κατά τη συγκεκριμένη ημέρα, να είναι «κλεισμένο» για μία ιδιωτική εκδήλωση (π.χ. γλέντι για γάμο, προεκλογική ομιλία με προσκλήσεις, εκδήλωση με εισιτήριο ή άλλο κοινωνικό γεγονός). Σε αυτές τις περιπτώσεις και μόνον μπορεί να δικαιολογηθεί η άρνηση εισόδου στον τυχαίο πελάτη-καταναλωτή που θα θελήσει να εισέλθει για να πιει τον καφέ του ή το ποτό του. Προσωπικά, θα προχωρούσα τη σκέψη μου περισσότερο: στην περίπτωση αυθαίρετης απαγόρευσης εισόδου σε κατάστημα, θεωρώ ότι υφίσταται και συμφέρον του Δημοσίου να αντιδράσει και να υπερασπιστεί το δικαίωμα της ελεύθερης εισόδου στον οποιοδήποτε καταναλωτή, καθώς η άδεια λειτουργίας του παρανομούντος καταστήματος έχει χορηγηθεί στον ιδιοκτήτη της επιχείρησης από το ίδιο το Δημόσιο, με (απώτερο) σκοπό να δημιουργηθεί μία επιχείρηση, να κινηθεί η αγορά, να εξυπηρετηθεί ο καταναλωτής, να εισπραχθούν ακόμη και δημοτικά τέλη ή φόροι από αυτήν. Πώς, λοιπόν, έρχεσαι εσύ κύριε καταστηματάρχα και επιλέγεις αυθαίρετα ποιόν εξυπηρετείς και ποιόν όχι; Τι γίνεται σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις κατά τις οποίες θα αντιμετωπίσει κανείς αυτό το ιδιαιτέρως αντικοινωνικό και εχθρικό φαινόμενο της «πόρτας»; Οπως γίνεται και νομολογιακά πλέον δεκτό, προκύπτουν από μία τέτοια συμπεριφορά ποινικές και αστικές αξιώσεις του καταναλωτή, στον οποίο απαγορεύτηκε «αυθαίρετα» η είσοδος σε κατάστημα, έναντι του παρανομούντος ιδιοκτήτη (προσοχή: ανάλογα με το ποιος έδωσε την εντολή για την απαγόρευση εισόδου, δυνατόν να μιλάμε για ευθύνη του ιδοκτήτη της επιχείρησης ή του προστηθέντος υπό του ιδίου οργάνου, δηλ. του υπαλλήλου ή «πορτιέρη», ίσως δε και του αγορανομικού υπευθύνου σε ό,τι αφορά στα ποινικά δικαστήρια). Επίσης, χρειάζεται να δώσουμε τη δέουσα προσοχή και στην έννοια «αυθαίρετη απαγόρευση»: τέτοια δεν υφίσταται στις περιπτώσεις των ισχυουσών νομοθετικών προβλέψεων για είσοδο ή κατανάλωση αλκοόλ από ανήλικα άτομα όπως και στις περιπτώσεις που η επιχείρηση ισχυριστεί και αποδείξει κάποιον υπαρκτό λόγο άρνησης εισόδου, πχ επιθετική συμπεριφορά του πελάτη στους υπόλοιπους θαμώνες ή απόπειρα κλοπής κλπ. Ετσι, ο πελάτης-καταναλωτής, που υπέστη την «πόρτα», πρέπει να καλέσει άμεσα την αστυνομία και να καταγγείλει το γεγονός. Η αστυνομική Αρχή, που θα κληθεί, θα εκτιμήσει τις συνθήκες και τα περιστατικά που θα της αναφερθούν ή θα διαπιστωθούν από την ίδια. Το καλύτερο είναι να καταγραφεί το συμβάν στο αρμόδιο Βιβλίο της Αρχής και ο καταναλωτής να επιφυλαχθεί να καταθέσει μήνυση από την επόμενη ημέρα, διότι είναι πάγια η τακτική των επιχειρήσεων, προκειμένου να ταλαιπωρηθεί ο καταγγέλων πελάτης, να τον μηνύουν και οι ίδιες δήθεν επειδή «εξύβρισε ή απείλησε». Ετσι, φτάνουν και τα δύο μέρη (επιχείρηση και πελάτης) στο αυτόφωρο και ο πραγματικά προσβληθείς καταναλωτής δεν μπορεί να προετοιμάσει αποτελεσματικά τον αγώνα του. Την επόμενη ημέρα, με τη βοήθεια του δικηγόρου του, ο προσβληθείς καταναλωτής μπορεί να αναζητήσει: (α) ποινικά, την τιμωρία του υπεύθυνου για την καταφρόνηση και την προσβολή της τιμής του με έργο, με υποβολή μήνυσης για εξύβριση (361 Ποινικού Κώδικα), και, (β) αστικά, τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την αδικοπρακτική σε βάρος του συμπεριφορά (914 και 57, 59 Αστικού Κώδικα). Επίσης, δικαιούται να ζητήσει και μία σειρά από ενέργειες: άρση της προσβολής στο μέλλον, τυχόν δημοσίευση συγγνώμης στον Τύπο κλπ. Θα πρέπει, βεβαίως, να υφίσταται και πταίσμα του υπαιτίου της προσβολής, δηλ. να μην έγινε κάτι από παρεξήγηση ή εκ παραδρομής κλπ, προκειμένου να επιδικασθεί χρηματική ικανοποίηση. Σημαντική προς την κατεύθυνση αυτή είναι η απόφαση 23238/2006 που εξέδοσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία η απαγόρευση εισόδου στο κατάστημα (παραλιακό bar της Θεσσαλονίκης) χωρίς εύλογη αιτία (δεν αποδείχθηκε ότι το κατάστημα ήταν πλήρες και για λόγους ασφαλείας δεν επιτρεπόταν η είσοδος και άλλων ατόμων σ αυτό, όπως αβάσιμα ισχυρίστηκε η επιχείρηση) αποτελεί μειωτική σε βάρος του πελάτη διάκριση. Ετσι, για την αποκατάσταση αυτής, ενόψει του είδους, της βαρύτητας, του τρόπου της προσβολής, ως και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μερών, το Δικαστήριο επιδίκασε στον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση ποσού ευρώ (ενώ ο ίδιος ζητούσε ευρώ, προσωπικά θεωρώ ότι το αίτημά του ήταν υπερβολικό και τελικά υπονόμευσε την ίδια του την αξίωση). F Επιμέλεια: Στέλιος Α. Μαυρίδης & συνεργάτες Μαχόμενη & Συμβουλευτική Δικηγορία, Θεσσαλονίκη, smavr@yahoo.gr Η στήλη αυτή αποσκοπεί στη νομική πληροφόρηση των αναγνωστών της και δε συνιστά καθ οιονδήποτε τρόπο ούτε υποκαθιστά τη νομική συμβουλή, για την οποία απαιτείται προσωπική επαφή δικηγόρου και εντολέα.

7

8 8 BUT IS IT ART? Το τραγούδι του μήνα: Το Παιδί της Παραμονής Οι «Μάσκες Ηλίου» κυκλοφόρησαν το 1984 και ήταν ουσιαστικά ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Λένας Πλάτωνος, αφού περιείχε τραγούδια σε δικούς της στίχους, μουσική, ενορχήστρωση και ερμηνεία. Ένα ιδιαίτερα «δύσκολο» ως άκουσμα άλμπουμ για τον μέσο ακροατή ιδιαίτερα εκείνων των χρόνων. Σύμφωνα με τη συνθέτρια, οι «Μάσκες Ηλίου» ηχογραφήθηκαν κατόπιν παρότρυνσης της στενής συνεργάτιδας της, στιχουργού Μαριανίνας Κριεζή, η οποία και την πίεζε να βγει προς τα έξω ως song-writer πλέον, έχοντας δηλαδή την αποκλειστική ευθύνη όλου του νέου υλικού της. Τ ο άλμπουμ άνοιγε με το περίφημο «Παιδί της Παραμονής», ένα από τα πρώτα ελληνικά queer τραγούδια, όσο κι αν η ίδια η Πλάτωνος προτιμά τον χαρακτηρισμό «τραγούδι επιστημονικής φαντασίας». 24 χρόνια αργότερα, σε ένα άλλο άλμπουμ της, τα «Ημερολόγια» του 2008, η Πλάτωνος ως άλλη δισκογραφική μελλοντολόγος θα προέβλεπε ότι «η ομοφυλοφιλία θα γενικευθεί», όχι φυσικά σαν θανατηφόρα επιδημία και άλλα τέτοια γραφικά ομοφοβικά, αλλά σαν συνειδητοποίηση της απενοχοποίησης των σύγχρονων εξελιγμένων κοινωνιών επί του θέματος. Το τραγουδιστικό ή σωστότερα το spoken word μέρος του κομματιού μοιράστηκαν η συνθέτρια και ο ηθοποιός Νίκος Αϊβαλής, ραδιοφωνικός παραγωγός επίσης του Τρίτου Προγράμματος επί 27 χρόνια. Ζητήσαμε από τη Λένα Πλάτωνος να προσπαθήσει να αποσυμβολοποιήσει κατά κάποιο τρόπο τους τριπαριστούς στίχους του «Παιδιού της Παραμονής», κάτι ομολογουμένως όχι και τόσο εύκολο για κάθε δημιουργό. Το έκανε με προθυμία και την ευχαριστούμε γι αυτό: Το Παιδί της Παραμονής Μουσική/στίχοι: Λένα Πλάτωνος, Ερμηνεία: Λένα Πλάτωνος & Νίκος Αϊβαλής, Δίσκος: «Μάσκες Ηλίου» (Lyra, 1984) Κείμενο Αντώνης Μποσκοΐτης Κάτω από το μωβ βουνό, τα νερά έχουν φως, έξι ώρες προς τα κει, έξι ώρες προς τα δω Και στο εμπορικό κέντρο; Άλλη αντίληψη. Άλλη αντίληψη για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το Παιδί της Παραμονής στο κέντρο της εισόδου, νωχελικό-αμφί, σε πλαστικά καθίσματα, χερουβείμ από ροζ σπέρμα και ματ συναισθήματα. «Μια πιθανότητα αριστερά, αριστερά, αριστερά τα διυλιστήρια από νέον, πάντα σφαιρικά - ηρεμιστικά - φωτίζονται μεταξύ τους, όλα ανήκουν σε όλα. Ηρεμιστικά όπλα ανθρώπων που πέθαναν από αγάπη δεν κυκλοφορούν. Δε χρειάζεται. Ούτε το ακορντεόν χρειάζεται πια. Η ουσία είναι το νέον. Το ακορντεόν, κίνημα από το παρελθόν, κόσμημα από το παρελθόν στο παρελθόν. Στο παρελθόν. Η ουσία είναι το νέον. Άκρον άωτον. Άχρουν άοσμον, αλλά νέον. Το «Παιδί της Παραμονής» άρχισε με κεντρική ιδέα μία εικόνα που είδα παραμονές Χριστουγέννων στο εμπορικό κέντρο του Χολαργού: Ένα εφηβάκι με λίγο μακρυά μαλλιά και βαμμένο πρόσωπο, αρσενικό-αμφί. Εικόνα πρώτη! Η αίσθηση από τα παλιρροϊκά νερά της Χαλκίδας (έξι ώρες προς τα δω, έξι ώρες προς τα κεί), όταν βρέθηκα τα ίδια Χριστούγεννα σ ένα χωριό της Εύβοιας δίπλα στη Χαλκίδα και υποσυνείδητα σήμαινε για μένα το αμφίδρομο του φύλου του παιδιού αυτού. Εκείνη τη στιγμή είχα τη βεβαιότητα ότι θα κυριεύσει τον πλανήτη μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Ήθελα ή νόμισα ότι τα διυλιστήρια από νέον θα είναι αποτέλεσμα μίας αριστερής ιδεολογίας, ότι θα παράγουν ανθρώπους πιο ήρεμους που δε θα πεθαίνουν από το είδος της αγάπης που μας πεθαίνει και θ αγαπούν πραγματικά ο ένας τον άλλον και τον εαυτό τους. Στο ξενοδοχείο Λούσυ της Χαλκίδας, που δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη, παραμονή Χριστουγέννων πάλι, νύχτα, μέσα από το δωμάτιο έβλεπα τα νερά φωτισμένα από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και άκουγα το «Low» του David Bowie. Εκεί συνέταξα το ποίημα και ένωσα τις εικόνες. Το ακορντεόν πιθανολογώ, γιατί, καθώς καταλαβάινετε σκαλίζω το ασυνείδητο μου τώρα αλλά δεν το μετανιώνω ενδεχομένως να συμβολίζει την τέχνη της μουσικής, η οποία μπορεί να μη χρειάζεται πια. Αλλά όλο αυτό αφορά μία εποχή πολύ μακρυνή στο απώτατο μέλλον. Ήθελα ν ανοίξει ο δίσκος μ αυτό το τραγούδι επιστημονικής φαντασίας και να γυρίσει στο παρελθόν του, δηλαδή στο τώρα, όπου και διαδραματίζονται τα υπόλοιπα τραγούδια. Άκουσα θετικά σχόλια! Το είπε ο Αΐβαλής, που είχαμε συνεργαστεί παλιότερα στη σαιξπηρική «Δωδέκατη νύχτα», όπου εγώ είχα κάνει τη μουσική και ο Νίκος έκανε τον «Τρελό». Η φωνή του με ενέπνεε πολύ γι αυτό το ρόλο στην ουσία. Το θεωρώ πολύ δύσκολο κομμάτι για να παίζεται μόνο του live. Κάποτε ήθελα να παρουσιάσω μόνες τους τις «Μάσκες Ηλίου», είναι όμως πολύ δύσκολο project. ΥΓΡΑ ΜΑΤΙΑ Τι μπορεί να συμβεί όταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ δύο αντίθετοι κόσμοι συναντιούνται στο κέντρο της Αθήνας; Δύο νέοι άντρες θα κοιταχτούν στα μάτια, θα εμπλακούν σε μία ξεχωριστή ιστορία αγάπης και θα έρθουν αντιμέτωποι με τα πιο κρυφά μυστικά τους. Μυστικά που η ζωή και το σήμερα συνθηκολογούν για να μας αναγκάσουν να τα κρύψουμε βαθιά μέσα μας ώσπου να συναντήσουμε δυο υγρά μάτια. Το έργο διαδραματίζεται στο σήμερα, εστιάζοντας στους χαρακτήρες δύο νεαρών αντρών. Ο 25χρονος Λουκάς, ο οποίος κατάγεται από την επαρχία, είναι εσωστρεφής, με κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα. Ζει με την οικογένειά του, η οποία έχει περίοπτη θέση στην τοπική κοινωνία.. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ συναντάει τυχαία στο κέντρο της Αθήνας έναν ομοφυλόφιλο άνδρα, γύρω στα 30. Ο Γιώργος ζει μόνος του, είναι εξωστρεφής και έχει υψηλή αυτοπεποίθηση. Ο καθένας τους θα προσπαθήσει να επιβάλει τον δικό του τρόπο ζωής στον άλλον - μία συνεχής κοινωνική, πολιτιστική Κείμενο & σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Παππά από τη θεατρική ομάδα INDIGO στο Θέατρο Παραμυθίας από 14 Δεκεμβρίου 2011 και κυρίως σεξουαλική σύγκρουση όπου κανένας δεν μπορεί να δεχτεί τις συμπεριφορές του άλλου. Σταδιακά όμως, μαζί με τα διάφορα ψυχολογικά προβλήματα, έρχονται στην επιφάνεια και όμορφα, πρωτόγνωρα συναισθήματα που κανείς από τους δύο δεν μπορεί να ελέγξει και να υποτάξει. Οι εντάσεις τούς οδηγούν να είναι μαζί αλλά τα προβλήματα είναι περισσότερα απ όσα πιστεύουν. Κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα του άλλου και η λύτρωση θα έρθει με μία δραματική πράξη απελπισίας. Οι ήρωες του έργου είναι δύο χαρακτήρες ανθρώπων από αυτούς που βρίσκονται συνέχεια ανάμεσα μας και οι οποίοι δεν βρίσκουν την δύναμη να κάνουν την υπέρβαση και να εξελιχθούν, με αποτέλεσμα να χάνονται στο πλήθος. Κατά τη διάρκεια της παράστασης προβάλλονται βίντεο ως αναπόσπαστα κομμάτια της πλοκής.

9 ARTBOY DANCING Artboydancing εξερευνά τα όρια της οπτικής και λεκτικής τέχνης μέσα απ το σχέδιο, το κολάζ και τη ζωγραφική. Γεννήθηκε το 1973 και μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε δυο πόλεις, τη Νέα Υόρκη και το Βερολίνο, αντλώντας έμπνευση από τον ξεχωριστό χαρακτήρα και δημιουργική ατμόσφαιρα της κάθε πόλης. Ο Artboydancing εξακολουθεί να επηρεάζεται από το κίνημα Dada. Καλλιτέχνες όπως ο Man Ray,ο Marcel Duchamp και ο André Breton είναι πηγή έμπνευσης για την εσκεμμένα προκλητική και δημιουργική δουλειά του. «Επειδή είναι αδύνατο να γίνει άμεσα αντιληπτή η ψυχή, προσεγγίζω τα θέματα μου μέσα από την απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής με χαρακτηριστικές κατακερματισμένες λεπτομέρειες. Η ψυχή και το σώμα, μας γοητεύουν και μας φοβίζουν ταυτόχρονα. Για μένα, η φωτογραφία, το κολάζ και η ζωγραφική είναι ο τρόπος για να χειριστείς ένα ξίφος χωρίς να κοπείς». α ηροφορίες γι Έργα και πλχνη θα βρείτε τον κα λλιτέ σελίδα του στην ισ το ncing.com da tboy Συμβαίνει τώρα ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Albert Nobbs Μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς κι ένα ρεσιτάλ μεταμόρφωσης της Γκλεν Γκλόουζ, μιας ηθοποιού που δεν μπορείς να της αρνηθείς την τόλμη στην επιλογή ρόλων ακραίων, με ερμηνευτική δυναμική τέτοια, που σου μένει ανεξίτηλη, σχεδόν κλασική, σε κάθε ερμηνεία της. Πόσο μάλλον σε ετούτη εδώ που ερμηνεύει ένα ρόλο, μέσα σε έναν άλλο, μιας γυναίκας που λειτουργεί σαν άντρας, στο Δουβλίνο του 19ου αιώνα, τότε που οι φυλετικές διακρίσεις ήταν το απόλυτο ταμπού. Βασισμένη σε μια ιστορία του George Moore, που διασκεύασε η ίδια η Γκλεν μαζί με John Banville και σκηνοθέτησε ο Κολομβιανός Rodrigo Garcia. Είναι η δεύτερη σοβαρή υποψηφιότητα στα Oscar, μετά από αυτή της Τίλντα Σουίντον στο «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν». n ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα (Poulet Aux Prunes) Πώς γίνεται όταν σπάσει ένα βιολί του καλύτερου βιολιστή του κόσμου, αυτός να μπορέσει να συναρμολογήσει μια ολόκληρη ζωή; Την ζωή του, που σπατάλησε με μια άλλη γυναίκα από αυτήν που αγάπησε, φτιάχνοντας οικογένεια και καριέρα και αποκτώντας φήμη και χρήματα αλλά ένα κενό στην καρδιά του; Μια μαγική ταινία που έκανε πρεμιέρα στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, για όσους έχουμε απόλυτη ανάγκη, στα χρόνια του ανικανοποίητου που ζούμε, να δούμε μια ιστορία που ο ήρωας, είναι έτοιμος επιτέλους, να πεθάνει από αγάπη, όπως παλιά, από τύψεις γιατί ενώ βρήκε την αληθινή μεγάλη αγάπη, την άφησε να του φύγει. Η νέα ταινία της Μαρζαν Σατραπί που μετά το «Περσέπολις», αποφάσισε να μας κάνει ένα ανέλπιστο μάθημα αγάπης για την Νέα Χρονιά. n ΜΟΥΣΙΚΗ Kate Bush 50 Words For Snow Η κυκλοφορία δεύτερου άλμπουμ της Kate μέσα στην ίδια χρονιά με το προηγούμενο, ακόμα κι όταν εκείνο ήταν διασκευές παλιότερων κομματιών της, ηχεί εξωπραγματική στα αυτιά ακόμα και των πιο μεγάλων φαν της. Κι όμως είναι πάλι μαζί μας, με πρωτότυπο υλικό αυτή τη φορά. Ένα δίσκο χειμωνιάτικο, φαινομενικά απλούστερο από τους προηγούμενούς της, πιο οργανικό και αυθόρμητο. Ούτε ένα από τα επτά τραγούδια (με διάρκεια που ξεπερνά τα επτά λεπτά το καθένα) του δίσκου δεν υστερεί από τα άλλα. Θέλεις να τα ακούς ξανά και ξανά, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και κάτι διαφορετικό, ταξιδεύοντας σε μέρη μακρινά, τα οποία γίνονται οικεία και κοντινά εξαιτίας της. Με τη βοήθεια συνεργατών όπως ο πολύς Elton John, (που εδώ φαίνεται να ξαναανακαλύπτει τα νιάτα του), ο ηθοποιός Stephen Fry αλλά και ο γιος της Bertie, η Kate μας δίνει το δέκατό της δίσκο φαντάζοντας σα να μην έλειψε ποτέ από κοντά μας. Και ελπίζουμε να συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον Επιλογές: Wild Man, 50 Words For Snow, Snowed In Wheeler Street n ΜΟΥΣΙΚΗ Florence + The Machine Ceremonials Ο δεύτερος δίσκος είναι πάντα παγίδα για έναν καλλιτέχνη. Πρέπει ταυτόχρονα να κρατήσει την επιτυχία του πρώτου αλλά να προχωρήσει κιόλας τη δουλειά του ένα ή περισσότερα βήματα παρακάτω. Ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει και το γεγονός της έλλειψης του ευχάριστου ξαφνιάσματος της ανακάλυψής του. Πετυχαίνει η Florence σε όλα τούτα με το μεγαλεπήβολο Ceremonials; Αρκετά θα έλεγα. Σίγουρα θα είναι τόσο ή και περισσότερο επιτυχημένο όσο το Lungs. Σίγουρα μας υποδέχεται ευχάριστα με εξαιρετικές συνθέσεις που βρίσκουν την ίδια και το συγκρότημά της σε φόρμα. Έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο συμπαγή, επιβλητικό, εντυπωσιακό. Από την άλλη όμως δε δείχνει να προχωράει παρακάτω, να εξελίσσεται καλλιτεχνικά, να θέλει να μας ανοιχτεί λιγάκι περισσότερο. Φυσικά είναι δικαίωμά της. Ελπίζω όμως να μην αποδειχτεί παγίδα για την μετέπειτα πορεία της. Ας το διασκεδάσουμε όμως μαζί της. Στο κάτω κάτω δεν είναι μικρό πράγμα να κυκλοφορήσεις έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Επιλογές: What The Water Gave Me, Shake It Out, Only If For A Night florenceandthemachine.net n Συμβαίνει τώρα: Για τον κινηματογράφο γράφει ο Τέλλος Φίλης. Τον Τέλλο, μαζί με πολλές άλλες ταινίες και προτάσεις, θα τον βρείς στο seven film gallery, Αλεξ. Σβώλου 45, Θεσσαλονίκη, sevenfilmgallery.blogspot.com. Μουσικές προτάσεις από τον Στράτο Μπακάλη. Ο Στράτος έχει εκπομπή στον poplie.eu και δύο ενδιαφέροντα blog, τα sandman-chronicles.blogspot.com και fashiondollchronicles.blogspot.com

10 10 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ!

11 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 11 Συνέντευξη Αντώνης Μποσκοΐτης Φωτογραφίες Γιώργος Στριφτάρης Η Εύα Κουμαριανού είναι μια ηρωίδα του Ζαν Ζενέ και του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στην παρηκμασμένη Αθήνα του Για πάρτη της ο Νίκος Γκάτσος θα άφηνε κατά μέρος την «Αμοργό» του και θα έγραφε το «Κάνε τον πόνο σου χαρά». Όποτε δεν τη συναντάς στην άχρωμη TV, την πετυχαίνεις για δύο βραδυές εβδομαδιαίως στις Κούκλες της Συγγρού, να ιερουργεί «μέσα απ των άστρων τα κλαδιά», φλερτάροντας με τον Αριστοφάνη και τον Φεντερίκο Φελλίνι. Δηλώνω τυχερός που τη γνώρισα και που μου διάβασε ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Με αφορμή το πρώτο αυτοβιογραφικό βιβλίο της, ο λόγος στην ίδια ευθύς αμέσως. Σε βρίσκω με το πρώτο υπό έκδοσιν βιβλίο σου, έτσι δεν είναι; Ακριβώς, ένα βιβλίο που είναι η βιογραφία μου. Από τότε που γεννήθηκα ίσαμε σήμερα. Και θα βγει ακόμη ένα βιβλίο με ιστορίες δικές μου και φιλικών μου προσώπων, χωρίς βέβαια ν αναφέρω ονόματα. Σε απασχολούσε για χρόνια η συγγραφή ενός βιβλίου; Το σκεφτόμουν τρία χρόνια και βασικά όχι εγώ, αλλά διάφοροι φίλοι που με παρακινούσαν να γράψω λόγω της έντονης ζωής μου. Μπορεί όλοι να νομίζουν ότι η Εύα Κουμαριανού είναι όλο φτερά και στρας, ποιοι ξέρουν όμως ότι δεν είχα και τα πιο ευτυχισμένα παιδικά χρόνια; Ήμουν από πολύ φτωχή οικογένεια και το ίδιο βράδυ πριν γεννηθώ οι γονείς μου χώρισαν. Θα τα πούμε παρακάτω αυτά. Το να θες να γράψεις και να εκδώσεις ένα βιβλίο, όμως, από μόνο του αυτό δε σε χρήζει συγγραφέα, καλλιτέχνιδα δηλαδή; Κοίταξε, το συμβόλαιο μου με τον εκδοτικό οίκο έγραφε «συγγραφέας», αλλά εγώ δεν είχα καθόλου εκεί το νου μου. Ήθελα απλά να γράψω ένα βιβλίο, όχι για να τα κονομήσω, αλλά για να μάθει ο κόσμος που με συμπαθεί και κάποια άλλα πράγματα για μένα, πέραν των σόου ή των εμφανίσεων μου στην τηλεόραση. Το βιβλίο γράφτηκε στο χέρι, στον κομπιούτερ ή το υπαγόρευσες σε άλλον; Να σου πω την αλήθεια, εγώ τελείωσα το δημοτικό. Δεν ξέρω να γράφω καλά. Μία ντρέπομαι, μία δε ντρέπομαι, αλλά πάντα μιλάω ειλικρινά. Την ημέρα της παρουσίασης σκέφτομαι που θα θέλουν να τους υπογράψω το βιβλίο! Είπαμε με την εκδότριά μου, τη Μαρίνα Γαλανού, να μου δείξει πώς θα γράφω «με αγάπη στον κλπ.» Στην τελική, δεν είμαι και το μόνο αγράμματο άτομο. Να διαβάσω μπορώ, καλή ορθογραφία δεν ξέρω. Ποτέ δεν μού χει δημιουργηθεί πρόβλημα, ούτε στα σήριαλ, ούτε στις ταινίες που εμφανίστηκα. Έφερνα εις πέρας όλα τα κείμενα που μου έδιναν. Μα, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι σπουδαγμένοι και δεν μπορούν επίσης να γράψουν σωστά, λόγω δυσλεξίας. Παρόλα αυτά είπες ότι διαβάζεις. Συχνά; Ναι, διαβάζω αρκετά. Θα ξεχώριζες κάποιον ποιητή, συγγραφέα; Όχι, όχι, μ αρέσει γενικώς το διάβασμα. Ειδικά το καλοκαίρι μέσα στις διακοπές! Δε φαντάζεσαι δηλαδή τον εαυτό σου νά ναι χειμώνας και συ κλεισμένη μέσα μ ένα βιβλίο; Όχι, α πα πα! Το χειμώνα προτιμώ κάνα σινεμά ή θέατρο, που μου αρέσει πολύ. Βλέπω καλές παραστάσεις, όχι επιθεωρήσεις και τέτοιες βλακείες. Πήγα στην πρεμιέρα της Δανδουλάκη, μου άρεσε πολύ και το «Γάλα» και τώρα θέλω να πάω στην παράσταση του Μουτσινά και της Σολομού. Έχεις καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη; Όχι, ο πατέρας μου ήταν από τη Γλυφάδα και η μητέρα μου από τη Σύρο. Εγώ γεννήθηκα στη Νίκαια, στον Πειραιά. Τους έχεις τους γονείς σου; Τη μητέρα μου δυστυχώς την έχασα πριν δυο χρόνια. Σου κόστισε; Ναι, αν και δεν είχαμε πολλές επαφές, λόγω της επιλογής μου. Δεν έφταιγε, αγράμματη ήταν κι αυτή κι είχε και τα σόγια από δίπλα της να της λένε διάφορα. Καλά νά ναι η γυναίκα εκεί που είναι, αλλά δεν είχε χαρεί στην πορεία με όλη αυτή την εξέλιξη σου; Εννοώ την τηλεόραση και γενικώς τα καλλιτεχνικά. Όχι, δεν ήξερε. Είχε μια πάθηση στα μάτια της κι έβλεπε μόνο σκιές. Στα τέλη του 79 που έφυγα από το σπίτι μου, εργαζόμουν στο θέατρο ως χορευτής. Είχα τελειώσει τη σχολή του Πέλου Κατσέλη, είχα περάσει ένα καλοκαίρι στην Κέρκυρα, συνδυάζοντας διακοπές και δουλειά, κι εκεί έκανα για πρώτη φορά ξανθά τα μαλλιά μου και έβγαλα τα φρύδια μου. Όταν λοιπόν πέρασε η φάση αυτή, είπα «πως θα γυρίσω τώρα σπίτι με ξανθό μαλλί και βγαλμένο φρύδι;» Ήξερα μια τραβεστί στα Καμίνια και της ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΓΩ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΚΑΛΑ. ΜΊΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, ΜΊΑ ΔΕ ΝΤΡΕ- ΠΟΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΛΑΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ. είπα «μωρή, να μείνω δυο-τρεις μέρες σπίτι σου μέχρι να ξαναβγεί το φρύδι;» «Κούκλα είσαι» μου απάντησε αυτή «θα σε βγάλω το βράδυ στη Συγγρού». Με πήγε εκεί και τότε έβγαλα 150 δραχμές. Φαντάσου ότι στο θέατρο έπαιρνα 80 δραχμές την εβδομάδα και στη Συγγρού 150 σ ένα βράδυ! Όμως, εμένα μου άρεσε το θέατρο και εξακολουθούσα να πηγαίνω. Μόνο τις Δευτέρες που είχαμε αργία έβγαινα για πιάτσα. Εννοείται κρυφά απ όλους! Μια φορά πήρα το φόρεμα της Μαρίας Ιωανίδου και βγήκα στη Συγγρού και τό κανα μουνί (γέλια). Πήγα από πολύ νωρίς στο θέατρο και το ξανάβαλα γρήγορα-γρήγορα στη θέση του. Φώναζε αυτή και τα έβαλε με τις καθαρίστριες! «Ουφ, τη γλίτωσα» είπα! Αν σε ρωτήσω εκείνος ο πρώτος πελάτης σου στη Συγγρού πώς ήταν, πώς έμοιαζε, τι επαγγελόταν, θα τον θυμόσουν; Όχι. Θυμάμαι μόνο ότι μού χε πει η φίλη μου να πάρω προφυλακτικά απ το περίπτερο. Σταματάει αυτός ο πρώτος πελάτης: «Πόσο παίρνεις;» Λέω «200 δραχμές». «Τι κάνεις;» «Εσύ τι θέλεις;» Λέει «τσιμπούκι», απαντάω «ναι». Ρωτάει «με προφυλακτικό;» κι εγώ απαντώ «εσείς τι θέλετε, με προφυλακτικό ή χωρίς;» «Χωρίς» μου κάνει. Να καταλάβεις, δούλεψα μία βδομάδα και είχα αγοράσει δυο κουτιά καπότες, απ τις οποίες δε χρησιμοποίησα ούτε μία. Κάνω το σταυρό μου τώρα που δεν κόλλησα τίποτα, ούτε ένα αφροδίσιο νόσημα. Βέβαια, οι άλλες μου φώναζαν. «Τι κάνεις, μωρή τρελή;» και τέτοια. Με πλακώσανε και στο ξύλο οι υπόλοιπες στην πιάτσα, γιατί είχαν άγραφο νόμο να τιμωρούν όσες δε χρησιμοποιούσαν προφυλακτικό. Συγχώρεσε μου την άγνοια επί του θέματος, αλλά πάντα ήθελα να ρωτήσω: Μία τρανσέξουαλ πηγαίνει με γυναίκες; Ναι, άμα είναι ενεργητική.

12 12 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Σκέψου ότι έβγαινα με τραβεστί που δε βλεπότανε και καθόμουν μεσ στ αμάξι του στην πιάτσα για να μην κρυώνω. Εγώ έπαιρνα δέκα πελάτες, αυτή κανέναν και μοιραζόμουν ωστόσο τα λεφτά μου μαζί της. Έμενα σπίτι της και της έδινα τη βραδυά. Μου έβγαινε το μήνα, αφού πλήρωνα για την καθαρίστρια και τα τρόφιμα. Σου χει τύχει ποτέ; Ναι, μου χει τύχει να με θέλει ζευγάρι, αλλά εγώ δεν Επίσης, μία τρανσέξουαλ πηγαίνει με άλλες τρανσέξουαλ; Όχι, εκτός και αν κάποιος πελάτης ζητήσει δύο κοπέλες μαζί, όπου εκεί η μία χαϊδεύει το στήθος της άλλης. Μέχρι εκεί. Δηλαδή, είστε καθαρά προσανατολισμένες στο αρσενικό ερωτικό αντικείμενο. Ακριβώς όπως το λες. Είχες σκεφτεί ποτέ να παντρευθείς; Όχι, γιατί να μπω σ αυτή τη διαδικασία; Παλιότερα, σε ηλικία 20 ετών, δεν ξέρω πώς έγινε και βρέθηκα αρραβωνιασμένος! Αυτό πάλι πως προέκυψε; Γίνονταν κάποια πάρτι τότε κι εκεί υπήρχε η Χριστίνα, μια πάρα πολύ ωραία κοπέλα. Μου άρεσε, βγαίναμε κλπ. Η μάνα μου, η μάνα της και η θεια μου τα συμφωνήσανε και χωρίς να πω «ναι», παρευρέθηκα στον αρραβώνα μου ένα βράδυ μεσ στο σπίτι μου. Και τι αρραβώνας! Με χρυσαφικά, με τούτα, με κείνα, κι εγώ να λέω «πω, πω, τι θα κάνω τώρα;» Και πόσο διήρκησε; Έξι μήνες! Ούτε την είχα αγγίξει! Μου έπιανε το χέρι και ανατρίχιαζα σύγκορμη! Άσε που ένα βράδυ πήγα και ψωνίστηκα σ ένα τσοντάδικο μ ένα φαντάρο κι αυτός ήταν αδερφός της (γέλια)! Μια Κυριακή, φαντάσου, μας είχαν τραπέζι σπίτι τα πεθερικά και με βλέπει αυτός, αλλά ως διακριτικός -- καλή του ώρα -- δεν είπε τίποτα. «Κάνε κάτι» του είπα όταν μείναμε λίγο μόνοι μας «δε γίνεται άλλο αυτό». «Από σένα εξαρτάται αυτό» μου απάντησε. Από κει και πέρα δεν ξέρω καν πώς διαλύθηκε αυτός ο αρραβώνας. Το έχεις διαγράψει απ τη μνήμη σου; Ναι, αν και νομίζω ότι διαλύθηκε επειδή δε γινόταν τίποτα μεταξύ μας. Τη μια φορά μάλιστα χτύπησε το κουδούνι κι ήμουν σπίτι μόνη μου κι ήρθε αυτή, «να μείνουμε μόνοι» και τέτοια. Λέω «Παναγία μου, κάνε να έρθει η μάνα μου», γιατί, όχι τίποτα άλλο, αλλά είχε αρχίσει να με πασπατεύει! Α πα πα πα! Ευτυχώς ήρθε η μάνα μου και με ξελάσπωσε! Είσαι απίθανη! Αλλά εγώ εννοούσα γιατί δεν παντρεύθηκες ως τρανσέξουαλ, όχι ως αγόρι. Αυτό γίνεται, αλλά όταν έχεις κάνει αλλαγή φύλου. Εγώ δεν έχω κάνει. Όταν μία κοπέλα κάνει διόρθωση φύλου αυτομάτως αλλάζει τα χαρτιά της, ας πούμε. Είναι πλέον κανονική γυναίκα, δεν έχει ταυτότητα που γράφει ότι είναι χειρουργημένη. Δηλαδή εσύ έχεις ανδρική ταυτότητα; Ναι. Για να καταλάβεις, η τρανσέξουαλ είμαι εγώ. Αυτή που απ το πρωί ως το βράδυ κυκλοφορεί ως γυναίκα και προσπαθεί να βελτιώσει την εμφάνιση της με πλαστικές και μικροεπεμβάσεις. Η τραβεστί μπορεί τη μέρα να δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία ως άνδρας και το βράδυ να ντύνεται γυναίκα. Σαν τον Ταχτσή. Α, γειά σου! Όλες εμείς δεν έχουμε σχέση με μία κοπέλα που κάνει αλλαγή φύλου. Αυτή είναι γυναίκα, τελείωσε! Και τώρα προσπαθεί η Μαρίνα η Γαλανού που είναι πολύ δραστήρια να περάσει ένα νόμο όπου κι εμείς θα έχουμε ταυτότητες με γυναικεία στοιχεία. Στο εξωτερικό γίνεται αυτό. Εδώ πάω σε μια υπηρεσία κι όταν φωνάζει ο άλλος «Κωνσταντίνος Γαβριήλ», σηκώνομαι εγώ! Δεν το καταλαβαίνουν όμως οι περισσότεροι, εφόσον κι εγώ δεν ανήκω στα κραυγαλέα άτομα. Το στυλ μου είναι να μην προκαλώ. Άλλο στο μαγαζί, άλλο στις δουλειές το πρωί. Η αναγνωρισιμότητα σου σ έχει βοηθήσει; Στο σούπερ-μάρκετ που πάω μου την πέφτουν: «Α, καλέ, εσύ δεν είσαι που σε βλέπουμε στην τηλεόραση;» Συχνά μάλιστα κάποιες είναι πολύ εκδηλωτικές, μιλάνε δυνατά, γυρίζει όλο το σούπερ-μάρκετ κι εγώ τους κάνω «Καλέ, ηρεμήστε! Σιγά το πράγμα». Θες να μου μιλήσεις λίγο και για την περιπέτεια σου στη φυλακή; Ναι, βεβαίως. Είχα ανέβει το 86 στη Θεσσαλονίκη για τα ετήσια Καλλιστεία Τραβεστί Βορείου Ελλάδος της Αλόμας. Ξεκίνησα για ένα σαββατοκύριακο και έκατσα οχτώ χρόνια! Γνώρισα ένα παιδί και κόλλησα μαζί του. Εκεί είχα κι αυτή την άσχημη περιπέτεια: Ένα βράδυ στην πιάτσα, στην Πολυτεχνείου, πέρασε ένας τύπος με μια κοπέλα σε μηχανάκι και κορόιδευαν. Πετούσαν γιαούρτια. Μετά από κάνα τρίωρο ξαναπερνάει αυτός και πέφτει με φόρα πάνω σε δυο - τρία κορίτσια, μεταξύ των οποίων κι εγώ. Τότε, η Ανδριάνα που δε ζει σήμερα, πήρε μια πέτρα και του την πέταξε. Τον βρήκε στο κεφάλι, ζαλίστηκε, έπεσε κάτω και σκοτώθηκε. Όλες σηκωθήκανε και φύγανε, εγώ όμως έκατσα εκεί να δω τι έγινε. Τρέχω στο σπίτι αυτηνής, «Ανδριάνα, έτσι κι έτσι» της κάνω. Η Αλόμα που ήταν Θεσσαλονίκη κι αυτή, πρότεινε να τη φυγαδεύσουμε και να τη στείλουμε στους δικούς της στην Καβάλα ώσπου να περάσει το Αυτόφωρο. Της εξήγησα πως όταν υπάρχει φόνος στη μέση, όπου και να κρυφτεί, αυτό θα την κυνηγάει μια ζωή! Τέλος πάντων, έφυγε αυτή. Το μεσημέρι όμως οι άλλοι άρχισαν να κάνουν συλλήψεις, να ψάχνουν όσες ήταν εκεί. Έχοντας προηγούμενα με την Αλόμα, οι αστυνομικοί ήθελαν να τη μπλέξουν κι εκείνη, κυρίως για να μη βοηθήσει την Ανδριάνα να τη σκαπουλάρει. Άρχισαν: «Ποιες ήταν εκεί; Η Εύα, η Σίση, η Σαμπρίνα, η Ανδριάνα! Πρέπει να βάλουμε και την Αλόμα!» Τη βάζουν, λοιπόν. Μας κράτησαν μία βδομάδα στα κρατητήρια για ανακρίσεις, παρόλο που εμείς λέγαμε ότι η Αλόμα δεν βρισκόταν εκεί. Είχαν βάλει ψευδομάρτυρα, όμως! Από κει ο εισαγγελέας μας άφησε μέχρι να δικαστούμε. Στο δικαστήριο, δικάστηκε και προφυλακίστηκε η ηθικός αυτουργός, η Ανδριάνα δηλαδή. Το δικαστήριο έγινε μετά από τρία χρόνια κι εγώ βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη ακόμη, αφού τα είχα με τον Γιώργο. Χωρίσαμε επεισοδιακά και σηκώθηκα κι έφυγα, κατέβηκα Αθήνα. Δικάστηκα ερήμην μου κι έφαγα τρία χρόνια φυλακή! Ψιλοφοβόμουν μη με πιάσουν, αφού εκκρεμούσε το ένταλμα σύλληψης μέχρι που αυτό συνέβη σε ένα μπλόκο που κάνανε και πέρασα απίστευτη ταλαιπωρία. Πήγα ξανά Θεσσαλονίκη, μετά εισαγγελέα στον Πολύγυρο για να ορίσει τη φυλάκιση μου, ξανά Θεσσαλονίκη και κατέληξα στη Λάρισα. Έκατσα εκεί τρεις μήνες κι επειδή εγώ γενικώς τα γαμάω τα λεφτά, μία φίλη μου, η Μπέττυ η Βακαλίδου, πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, με βοήθησε αυτή οικονομικά. Απ το να βάλει τον καλύτερο δικηγόρο μέχρι να μη μείνω χωρίς ένα χαρτζιλίκι, που λέει ο λόγος. Φαντάζομαι τι ξύλο θα έφαγες εκεί μέσα Κοίτα, εκεί υπήρχε ένας άτυπος νόμος που το βράδυ σε

13 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 13 κουκούλωναν με μία κουβέρτα και σε πλάκωναν στο ξύλο για να σου σπάσουν τον τσαμπουκά. «Δε θα πεις τίποτα» μου είπαν «για να βγεις ζωντανή»! Μόκο εγώ, βαράτε, τι νά κανα; Βγήκα έξω με εγγύηση, έγινε το δικαστήριο και αθωώθηκα. Ήταν η πιο άσχημη εμπειρία της ζωής μου. Να αλλάξουμε κλίμα. Στο εξωτερικό έχεις ταξιδέψει; Όχι, μωρέ, δεν έχω πάει ποτέ μου. Πουθενά! Και μου λέγανε τότε που πολλές τραβεστί φεύγανε για Γερμανία. Βγάλανε πολλά λεφτά κι εγώ δεν πήγα δυστυχώς. Το μετάνιωσα. Φέτος λέω να πάω κάπου, έτσι, διακοπές. Θα μπορούσες να ζήσεις εκτός Ελλάδας; Αχ, άμα ήξερα ότι μπορώ! Μόνο εάν δεν ήταν οι Κούκλες, η ζωή μου, παρ ότι δεν είναι δικό μου το μαγαζί. Μου δίνει όμως απίστευτη ενέργεια αυτό το διήμερο ώστε να περνάω τις υπόλοιπες μέρες της βδομάδας. Φοβάμαι πως αν κλείσουν οι Κούκλες μια μέρα θα πέσω σε κατάθλιψη. Ξέρεις πόσες φορές μού χαν πει να την κάνω για drag-shows σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη; Εντάξει, όμως, άμα δεν ξέρεις κάποιον ή τη γλώσσα, που να τραβηχτείς; Οι δραστηριότητες σου μεσ στη βδομάδα τι περιλαμβάνουν; Πολύ γυμναστήριο ή να πάω σε καμιά φίλη μου. Γενικά είμαι του σπιτιού. Παλιά έκανα κοσμική ζωή, όπου με καλούσαν διάφοροι PR φίλοι. Δεν πάω πουθενά πλέον. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, οπότε πού να πάω; Να τραβάω όλη την κάπνα; Προτιμώ να κάθομαι να διαβάζω τα μηνύματα των φίλων στο facebook. Εσύ η ίδια μπαίνεις; Απαντάς, σχολιάζεις; Εγώ μπαίνω, βλέπω, να σε δεχτώ, να «σε κάνω φίλο», έχω όμως τον συνεργάτη μου, τον Νεκτάριο, ο οποίος απαντάει για μένα και ανεβάζει φωτογραφίες μου. Συνέχεια μιλάω με επώνυμους. Η Δήμητρα Λιάνη μιλάει πολύ μαζί μου. Είστε φίλες με τη Λιάνη; Πάρα πολύ! Μιλάμε μέρα παρά πέρα! Τη γνώρισα πριν δυο χρόνια ύστερα από αίτημα φιλίας στο προφίλ μου. Ήρθε κι ένα βράδυ απ τις Κούκλες. Με τον Τσαλίκη μιλάμε επίσης. Πολιτικοποιημένη υπήρξες ποτέ; Ναι! Στη Νέα Δημοκρατία! Σήμερα πως τη βλέπεις τη Νέα Δημοκρατία; Τίποτα! Σήμερα δε «βλέπω» κανέναν! Τους σιχαίνομαι όλους. Αναφέρεσαι στη μητσοτακική Νέα Δημοκρατία; Όχι, στον Καραμανλή αναφέρομαι. Τον πρώτο, τον Εθνάρχη. Οι τρεις σημαντικότεροι πολιτικοί κατ εμέ ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όλοι στην οικογένεια μου επίσης ήταν βασιλικοί! Ακροδεξιοί δηλαδή, στυλ Καρατζαφέρη; Όχι, όχι, καθαροί βασιλικοί. Και απ τη μεριά του πατέρα και της μάνας. Πιστεύεις ότι το εν λόγω πολιτικό φρόνημα, ο βαθύς συντηρητισμός με άλλα λόγια, έπαιξε ρόλο στη μη αποδοχή τους αναφορικά με την επιλογή σου; Τη μάνα μου είχα να τη δω είκοσι χρόνια μέχρι που μεσολάβησε η θεία μου η Ελευθερία, η μόνη που είχα και έχω παρτίδες. Όταν τα ξαναβρήκα, λοιπόν, με τη μάνα μου δεν με έβλεπε πως είχα γίνει λόγω του γλαυκώματος στα μάτια της. Τι έγινε όμως και ξανακόψαμε; Πήγαινα σπίτι, την έβλεπα, κάναμε μαζί γιορτές, της είχα πάρει έγχρωμη τηλεόραση, τότε που είχαν πρωτοβγεί, της άλλαξα ένα παλιό τηλέφωνο που είχε, αλλά...εγώ άμα καταλάβω ότι με κοιτάς στα χέρια ή στην τσέπη, σπάζομαι. Άρχισε να μου λέει «το τηλέφωνο μου ήρθε δραχμές»! Μα, είμαστε σοβαρές τώρα; δραχμές τηλέφωνο ένα άτομο, μία γριά; Που έπαιρνε, στην Αυστραλία; Μετά, πήγα δυο-τρεις φορές με άδεια χέρια και την είδα ψυχρή. Λέω «έτσι είσαι;» Και έκοψα! Σε πόνεσε αυτό το δεύτερο χάσμα μεταξύ σας; Όχι, δε με πόνεσε. Δε μου αρέσει να μ εκμεταλλεύονται και μ έχουν εκμεταλλευθεί πάρα πολλές φορές. Όλο αυτό όμως δε θα ίσχυε αν υπήρχε υγιής σχέση μάνας και παιδιού. Υπάρχουν μανάδες που δεν τους νοιάζει τι κάνει το παιδί τους, κοιτάνε μόνο ν αρπάξουν. Και, πίστεψε με, έχω βοηθήσει πολύ κόσμο για να ανέχομαι την εκμετάλλευση ακόμη κι απ την ίδια μου τη μάνα. Σκέψου ότι έβγαινα με τραβεστί που δε βλεπότανε και καθόμουν μεσ στ αμάξι του στην πιάτσα για να μην κρυώνω. Εγώ έπαιρνα δέκα πελάτες, αυτή κανέναν και μοιραζόμουν ωστόσο τα λεφτά μου μαζί της. Έμενα σπίτι της και της έδινα τη βραδυά. Μου έβγαινε το μήνα, αφού πλήρωνα για την καθαρίστρια και τα τρόφιμα. Μία φορά μόνο μαλώσαμε και γύρισε και μού πε «θα σε καταδώσω στην αστυνομία», τότε που εκκρεμούσε το ένταλμα. Παρ όλα αυτά βγάζεις μια αγάπη για τους ανθρώπους. Πρέπει, δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Και γι αυτό παραδέχομαι τη Μπέττυ που ναι απόλυτη στις φιλίες της. Αν θα της κάνεις κάτι στραβό, τέλος! Σε διαγράφει, σβήνει τα κινητά σου και τα πάντα! Αυτό εγώ να μη μπορώ να το κάνω; Μπορώ για μία-δύο βδομάδες, όχι παραπάνω. Και μου έχουν κάνει πολλά. Εξ ου και θα έχεις πολύ λίγους πραγματικούς φίλους, φαντάζομαι. Φίλοι πραγματικοί για μένα είναι

14 14 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Γιατί ποιος θα με κοιτάξει; Κανένας δεν θα με κοιτάξει! Καλά που η Μαρίνα είναι πολύ δραστήρια στο σωματείο μας και όταν πέθαινε η Αλίκη, μια παλιά τραβεστί, πήγαμε στο νοσοκομείο και τη βρήκαμε παραπεταμένη. Η Μαρίνα σαν πρόεδρος απαίτησε να μπει κάπου μόνη της και βρήκαμε κι εθελοντές να πηγαίνουν για να την προσέχουν. Η Αλίκη έφυγε γύρω στα 58. Υπήρξε κι άλλη κοπέλα που είχε σπάσει το πόδι της, της βρήκαμε πατερίτσες μέσω internet κι είχα αναλάβει εγώ τη φροντίδα της. Τρέχω, όπου μου πει η Μαρίνα τρέχω. η Μαριλού και η Μπέττυ. Έχω ξεχωρίσει ακόμη τρία - τέσσερα παιδιά στο μαγαζί. Τη «Στρέλλα» την είδες; Πώς σου φάνηκε; Εννοείται ότι την είδα! Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη ταινία της δεκαετίας. Τη Μίνα την Ορφανού την πρωτοεμφάνισα εγώ όταν ήρθε στην Αθήνα από την Κάλυμνο, νομίζω. Την πήγα στα καλλιστεία όπου βγήκε Μις Γιάνγκ. Είναι ένα παιδί που δεν του πήγαινε το πεζοδρόμιο, γι αυτό κι απ την αρχή προσπάθησε να κάνει αυτό το πράγμα, μην έχοντας πώς αλλιώς να ζήσει. Ευτυχώς που βρέθηκε αυτός ο Κούτρας, ένας σκηνοθέτης πολύ μπροστά από την εποχή του. Είχες γνωρίσει τη Σόνια που είχε βρεθεί δολοφονημένη το 86; Της έγραψαν ποίημα η Γώγου και τραγούδι ο Άσιμος. Όλοι την ξέραμε τη Σόνια. Ήταν τόσο άκακο παιδί και απορώ ακόμη πως μπόρεσαν να της το κάνουν...δεν πείραζε ούτε μυρμήγκι. Κοίτα, πολλές έχουν δολοφονηθεί με παρεμφερή τρόπο, τα κίνητρα όμως της δολοφονίας της Σόνιας ακόμη δε μπορώ να τα καταλάβω. Εγώ πιστεύω ότι την πήρε κάποιος και την ώρα που του έκανε τσιμπούκι, της πίεζε τόσο το κεφάλι μέχρι που έσκασε και μετά την πέταξε. Και τη Γώγου την ήξερα, όπως και τη Βίκυ Βανίτα και τη Ρένα Παγκράτη. Πολύ ευαίσθητα πλάσματα. Η οικονομική κρίση πόσο έχει επηρεάσει τη δουλειά των τρανσέξουαλ; Πάρα πολύ. Δε δουλεύουνε. Έχουν αρχίσει ήδη να κοπανιούνται τα κορίτσια και πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα μένουν τρεις - τρεις, δυο - δυο, για να τη βγάλουν. Προχθές σκεφτόμουνα τι βλάκας που είμαι να μην έχω ένα σπίτι, μια γκαρσονιέρα τουλάχιστον, ώστε να μην έχω να φάω, αλλά να βάζω το κεφάλι μου κάτω από ένα κεραμίδι. Σε φοβίζει η οικονομική κρίση τόσο πολύ; Κι ακόμη περισσότερο! Θα πεθάνω στην ψάθα! Το πιστεύεις αυτό που λες; Ναι! Γιατί, ρε συ; Κατ αρχήν, θέλω να πεθάνω όπως πέθανε η Μαίρη, μια κοπέλα που είχαμε στο μαγαζί. Είχε ένα πρόβλημα στο πόδι, πήγε στον Ευαγγελισμό, έκανε εξετάσεις, δεν της βρήκανε τίποτα, γύρισε σπίτι και το ίδιο βράδυ, στις 12, πέθανε εκεί που καθότανε! Ανακοπή! Τι το πιο ωραίο; Έτσι να φύγω κι εγώ, χωρίς ταλαιπωρίες, χωρίς νοσοκομεία. Γιατί ποιος θα με κοιτάξει; Κανένας δεν θα με κοιτάξει! Καλά που η Μαρίνα είναι πολύ δραστήρια στο σωματείο μας και όταν πέθαινε η Αλίκη, μια παλιά τραβεστί, πήγαμε στο νοσοκομείο και τη βρήκαμε παραπεταμένη. Η Μαρίνα σαν πρόεδρος απαίτησε να μπει κάπου μόνη της και βρήκαμε κι εθελοντές να πηγαίνουν για να την προσέχουν. Η Αλίκη έφυγε γύρω στα 58. Υπήρξε κι άλλη κοπέλα που είχε σπάσει το πόδι της, της βρήκαμε πατερίτσες μέσω internet κι είχα αναλάβει εγώ τη φροντίδα της. Τρέχω, όπου μου πει η Μαρίνα τρέχω. Επομένως, γιατί είπες «Ποιος θα με κοιτάξει»; Τόση αλληλεγγύη έχετε μεταξύ σας. Μια κοπέλα άμα δεν έχει λεφτά, πόσο να την τρέξει κανείς; Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα σου πω κάτι μακάβριο τώρα (γέλια): Μου λέει η Μπέττυ «Κάνε μου μια υπεύθυνη δήλωση γιατί έτσι και πεθάνεις και δεν έχεις κανέναν, δε θα μπορώ να σε πάρω να σε θάψω». Της την έκανα τη δήλωση τουλάχιστον να μπορώ να θαφτώ. Άτιμο πράγμα! Ποιο είναι άτιμο; Η αφραγκία ή η έλλειψη ανθρώπινων σχέσεων; Και τα δύο! Τα τελευταία δυο χρόνια σκέφτομαι τον θάνατο, το πως θα με βρει και γιατί να μην έχω μια γκαρσονιέρα δική μου ή μια δραχμή στην άκρη. Μα κι εσύ τίποτα δεν κράτησες; Τίποτα, όλα τα έφαγα. Τώρα τι να κρατήσω; Το μεροκάματο που παίρνω απ τις Κούκλες; Τι να φτάσει; Εντούτοις, συνεχίζω να κάνω έξοδα. Πληρώνω χορογράφο, αμπιγιέρ, σε λίγο θ αλλάξουμε σκηνικά στο μαγαζί, όλα πάνε απαραιτήτως στη δουλειά που με αναζωογονεί. Ξέρεις τι σκέφτομαι καμιά φορά; Την κατάρα της μάνας μου! Μού χε πει «λεφτά να πιάνεις, χώμα να γίνονται». Κλασική κατάρα. Μεγάλη σ την είχε πει ή πολύ παλιά; Όταν ήμουν αγόρι. Εντάξει, δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί. Έφευγα απ το σπίτι, αλήτευα, γύρναγα μετά από έξι μέρες κλπ. Σε χαρακτηρίζει το μεταφυσικό στοιχείο; Εγώ πιστεύω, κάνω το σταυρό μου, κάθε μέρα το καντηλάκι μου είναι αναμμένο και κάθε χρόνο πάω στην Τήνο! Στην Τήνο πρωτοπήγα όταν είχα την υπόθεση με το δικαστήριο, «Παναγία μου, βοήθα με» είχα πει και με βοήθησε! Ακόμη έχω κρατήσει εκείνη την εικονίτσα κι από τότε πάω κάθε χρόνο στη Χάρη Της. Από παιδάκι, όμως, πήγαινα κατηχητικό κι ήμουν παπαδάκι. Μου άρεσε πολύ η εκκλησία. Οι μυρωδιές της, όλα αυτά. Υπάρχει κι η εκδοχή των ψυχαναλυτών, βέβαια, που λέει πως κατά βάθος η επαφή με την εκκλησία κρύβει ερωτισμό. Το κερί είναι κάτι σαν φαλλικό σύμβολο, ας πούμε. Τι ακριβώς είναι; Το κερί ίσον καυλί, ρε παιδί μου. Υπάρχει αυτή η θεωρία. Δηλαδή ερωτισμός στην εκκλησία Έναν παπά εννοείς; Όχι, μιλάω για το όλο κλίμα. Δεν το πιστεύω αυτό. Εγώ πήγαινα σ ένα μοναστήρι στη Νίκαια όπου οι καλόγεροι έραβαν άμφια. Ήταν όλες αδερφές, εννοείται. Εκεί δεν άκουγες «Πάτερ», αλλά «μωρή, μωρή, μωρή, μωρή», όπου και να γύρναγες. Μ άρεσε που ήμουν εκεί. Δε με καταλάβαιναν βέβαια, μικρό ήμουν, αλλά γούσταρα που μου κόλλαγαν οι καλόγριες! Οι παπάδες εννοείς. Ναι, ναι (γέλια) Στην Τήνο που πας κάθε χρόνο έχεις δεχτεί ρατσιστικά σχόλια από τους θεοσεβούμενους; Όχι, ποτέ. Όταν κάποιος δει εμένα ή μια άλλη κοπέλα να πηγαίνουμε στην εκκλησία, το εκτιμάει και το σέβεται, όσο συντηρητικός κι αν είναι.

15

16 16 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Σε παρηγορεί ο Λόγος του Θεού; Κοίτα, έχω κοιμηθεί σε εκκλησία. Όταν τό σκασα απ το σπίτι μου, τουλάχιστον για μια βδομάδα κοιμόμουν κρυφά σε εκκλησία. Έκανα και μια αμαρτία κάποτε...άφραγκη τελείως, έκλεψα ολόκληρο το παγκάρι, το πήρα κι έφυγα. Εντάξει, μην τό χεις και τύψη. Τόση περιουσία έχει το παπαδαριό και δε δίνει δεκάρα για το ποίμνιο. Καλά, ναι, σίγουρα. Μου είπες ότι δεν έχεις κάνει διόρθωση φύλου, αλλά μικροεπεμβάσεις και πλαστικές. Από ποια ηλικία ξεκίνησε αυτό; Τις επεμβάσεις τις έκανα σε πολύ μεγάλη ηλικία. Πριν πέντε χρόνια έκανα την πρώτη επέμβαση στο πρόσωπο μου. Πριν 17 χρόνια έκανα προσθετική στήθους, σιλικόνη. Επίπονες επεμβάσεις; Όχι, καθόλου. Δαπανηρές; Πάρα πολύ! Να που έφαγα τα λεφτά! Αν σου πω ότι τά χα δανειστεί κιόλας; Ας είναι καλά η Μπέττυ πάλι! Μου λες πως γίνεται ανέκαθεν να χρωστούσα αλλά να ξεχρωστούσα κιόλας; Πως μπορούσα να τα μαζεύω; Άρα, τζούφια η κατάρα της μάνας. Το άσχημο δεν είναι να μην έχεις λεφτά στην άκρη, αλλά να χρωστάς σε άλλους. Έτσι είναι. Τέλος πάντων Με την τηλεόραση πώς μπλέχτηκες; Εννοώ την ιδιωτική, γιατί με την κρατική δεν θα χες πολλά πάρε - δώσε, υποθέτω. Ακριβώς. Πρωτοξεκίνησα με τη Σεμίνα Διγενή. Εγώ την έκανα δημοσιογράφο! Ποτέ δε θα έκανε το Made in Greece! «Ποια θα μας βοηθήσει να κάνουμε ρεπορτάζ; Η Κουμαριανού! Την παίρνουμε τηλέφωνο και κάνει ό,τι της πούμε». Μια φορά με βάλαν σε νεκροταφείο μπροστά σ ένα φέρετρο με λουλούδια κι εγώ να κλαίω γιατί ήθελα και καλά να κάνω έρωτα μέσα σε καμπάνες και χορωδίες. Μέγας είσαι, Κύριε, που θά λεγες κι εσύ! Καλά, τι σόι εκπομπή ήταν αυτή της Σεμίνας; Ένα ρεπορτάζ για τη νεκροφιλία. Στον ΑΝΤ-1 ήτανε, αρχές του 90. Λίγο μετά ήρθε το Ερωτοδικείο με τη Μιχαλονάκου. Είχαμε στενή συνεργασία, όπως και με τη Λία την Αλιφραγκή, μιαν άλλη δημοσιογράφο, στο HIGH CHANNEL. Εκεί κάναμε πολλές εκπομπές, τις οποίες τις έχω. Από κει έγινα γνωστή. Πολύ με βοήθησε και ο Χάρης Ρώμας. Αγαπιόμαστε πολύ και θέλω να πάω να δω την παράσταση του. Στα «Εγκλήματα» έπαιξα επίσης. Θα έπαιζα και σ ένα σήριαλ των Ρέππα - Παπαθανασίου, αλλά είχα ένα θέμα με τη μέση μου, δισκοπάθεια, κι έπρεπε να μείνω ακινητοποιημένη για δυο μήνες. Ήσουν πάντα θετική στο να βγεις στο γυαλί; Κοίτα, πιστεύω ότι είμαι πολύ συμπαθής άνθρωπος. Αλήθεια είναι και σ το λέω χωρίς ίχνος κολακίας. Ναι, εγώ δε βγαίνω να βρίζω όπως κάνουν άλλες. Εγώ αυτό που βγάζω τώρα δεν έχει καμία σχέση. Ούτε πορνογραφία, ούτε τίποτα. Μόνο η ζωή μου υπάρχει μέσα. Θες να μου πεις δυο λόγια για τις πορνό ταινίες που έχεις γυρίσει; Έχω κάνει τρεις τέτοιες ταινίες: «Οι βλάχοι προτιμούν τραβεστί», «Τα καμάκια των τραβεστί» και «Το σπίτι της μαντάμ Αλόμας». Εγώ ξέρω και το «Επιμένουμε ελληνικά και ανώμαλα». Α, ναι, κι αυτό παραγωγή της Αλόμας ήτανε. Κοίτα, τις πήρα σαν πλάκα αυτές τις ταινίες. Δε με ενοχλεί η αναφορά. Δεν ήταν ενοχλητικό να κάνεις σεξ με τις κάμερες από πάνω σου; Σώπα, καλέ, ένας πουρός καμεραμάν ήτανε μόνο και η Αλόμα που έδινε οδηγίες. Μη φανταστείς κάνα συνεργείο της προκοπής. Όταν μάλιστα ο πρωταγωνιστής που με γαμούσε, του έπεφτε, φώναζε «Αλόμα, πρόβλημα»! Ερχόταν η Αλόμα, του έκανε τσιμπούκι, καύλωνε και με ξαναγαμούσε. Υπόψιν είχα και τώρα πρόταση για πορνό από τον Σειρινάκη. Για τραβεστί πορνό; Ναι, εγώ, η Τζούλια και η Ντούβλη, οι τρεις μας. Τι εννοείς, παρτούζα; Ναι. Το στόρι ήταν να με ψωνίσουν αυτές απ τη Συγγρού, να με πάνε σπίτι, όπου εγώ θα έγλειφα το μουνί της Τζούλιας και η Ντούβλη θα με γάμαγε με δονητή. Λέω «How much?» Μου απαντάει «ε, δυο - τρία χιλιάρικα»... Τι; Δύο χιλιάρικα παίρνανε μέχρι πριν λίγα χρόνια φτασμένοι ηθοποιοί για να παίξουν σε μικρού μήκους ταινιάκια. Αυτό που άκουσες! Και του λέω «όχι, αγάπη μου, να ξεφτιλιστώ και για τρία χιλιάρικα. Δώσε μια πενηντάρα κι είμαι μέσα»! Πολύ καλά ξηγήθηκες! Τι μουσική ακούς; Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα και δεν έχω μεγάλη σχέση με τραγουδιστές. Μου αρέσουν πολύ η Αλεξίου, η Πρωτοψάλτη, η Αρβανιτάκη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μου αρέσει πάρα πολύ, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νίκος ο Παπάζογλου που πέθανε, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Είσαι του ποιοτικού, δηλαδή. Ναι, ναι, και ο Ξυλούρης μου αρέσει πολύ, με τον οποίο είχα δουλέψει κιόλας στο «Μεγάλο μας τσίρκο» το 74 ως χορευτής. Μου άρεσε πολύ ο Ξυλούρης, ευγενική ψυχή! Όπερα δεν ακούς που είναι gay must είδος; Μου αρέσει πάρα πολύ, είχα δει παράσταση όπερας στο Μέγαρο Μουσικής. Και η οπερέτα με πιάνει πολύ σαν είδος, το ρετρό κλίμα της. Τι σου αρέσει στην οπερέτα, το σκας απ την πραγματικότητα; Ναι, να ξεχνιέμαι, να φεύγω. Και το «Τρίτο στεφάνι» μού αρέσει πολύ! Το είχες διαβάσει ή απλά τό χες δει; Το χα διαβάσει, το χα δει στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση πού χε γίνει σήριαλ. Πες μου γιατί θεωρείς σημαντικό το «Τρίτο στεφάνι». Πολύ προχώ έργο. Έχει μια ευαισθησία αναφορικά με το παιδί που προσπαθεί να εκδηλωθεί. Σου θυμίζει δηλαδή τον εαυτό σου στα πολύ νεανικά σου χρόνια; Ακριβώς. Τότε που μας έκραζαν λες κι είχαμε λέπρα. Πότε συνειδητοποίησες την ομοφυλοφιλία σου; Από μωρό παιδί. Όχι από κούνια, αλλά από εφτά - οχτώ χρονών παιδί. Κατ αρχήν, κόλλησα στον δάσκαλο μου στην τρίτη Δημοτικού. Πολύ ωραίος άνδρας ήταν! Καθόμουν πρώτο θρανίο και καμιά φορά τον ακούμπαγα με τον αγκώνα μου και καύλωνα, νόμιζα ότι κάτι κάνω. Βέβαια, όταν σχόλαγα, έμπαινα στο λεωφορείο κι άμα δεν είχε κόσμο για να κάνω κολλητήρι, δε γούσταρα καθόλου. Και ο συγγραφέας Γιώργος Ιωάννου είχε γράψει ένα πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό κείμενο για το κολλητήρι μεσ στα λεωφορεία. Έλεγε ότι μια μέρα ενώ ήθελε να κατέβει Ομόνοια, κατέβηκε στην Κηφισιά, μόνο και μόνο επειδή το χέρι του αγγιζόταν μ αυτό ενός εφήβου. Έτσι κι εγώ. Άκου τώρα πονηριά, μικρό παιδάκι ήμουν. Λίγο μετά πήγαινα στα τσοντάδικα και καθόμουν πάντα δίπλα σε κάποιον για να του πιάνω τον πούτσο. Καμιά φορά τις έτρωγα κιόλας. Σε ποια ηλικία πρωτοέκανες σεξ; Στα 12, στα 13; Κάπου εκεί... Με φίλο; Όχι, με γάμησε αυτός ο δάσκαλος που σου έλεγα πριν. Μας πιάσανε κιόλας! Μας είχαν πάει εκδρομή στο δασάκι στη Νίκαια, όπου εκεί ο δάσκαλος με γάμησε με NIVEA. Βρε τον δάσκαλο! Και πως σας τσακώσανε; Ο διευθυντής! Έστειλε τον δάσκαλο φυλακή για τέσσερα - πέντε χρόνια και μένα σε ίδρυμα. Αμ, δε μου τά πες αυτά! Όντως, δεν πέρασε και λίγα η φουκαριάρα η μάνα σου. Μόνη της ήταν κι αυτή, με ανέλαβε κοινωνική λειτουργός και μαζί φρόντισαν να με βάλουν σε ίδρυμα. Λεγόταν «Της Στοργής», το είχαν παπάδες, όπου εκεί -- όπως καταλαβαίνεις -- έκανα τα αίσχη. Με διώξανε. Έκανα αλήτεια, γύριζα από δω κι από κει και με κλείσανε στο αναμορφωτήριο. Έκατσα ένα χρόνο, το έσκασα, ζούσα δραπέτης για λίγους μήνες, με ξαναμπουζουριάσανε, έφαγα ξύλο, έκανα απομόνωση, κόλλησα ψείρες, με βάλανε αναρρωτήριο, έκανα θεραπεία, ξαναπήγα απομόνωση και... Ένα - ένα, ζαλίστηκα! Τι αντεργκράουντ ντελίριο ειν αυτό; Συνέχισε! Ε, το ξανάσκασα απ το αναμορφωτήριο, γύριζα, αναγκάστηκα να κλέψω κιόλας. Άνοιξα ένα καφενείο και τι πήρα, νομίζεις; Ένα πακέτο ζάχαρη και μια κούτα τσιγάρα. Τα πούλησα για να πάρω κάτι να φάω. Με παρακολούθησαν όμως και με ξαναπιάσανε. Σε τι ηλικία τώρα όλα αυτά; Γύρω στα 15. Με βρήκαν που κοιμόμουν σε ένα παρατημένο αυτοκίνητο και με στείλανε πλέον στις Φυλακές Ανηλίκων! Εκεί βρήκα και τον γκόμενο μιας φίλης μου. Επειδή τις αδερφές τις έβαζαν ξεχωριστά κι εγώ δε φαινόμουνα, έδειχνα σοβαρό αγόρι, ήρθε αυτός και μου λέει: «Για να μην πω τίποτα και σε στείλουν απέναντι και κακοπεράσεις, όποτε σε γουστάρω, θά ρχομαι να σε ξυπνάω και θα σε γαμάω κάτω απ το κρεβάτι». Τι νά κανα; Με ξύπναγε κάθε τρεις και λίγο, ό,τι χειρότερο μεσ στον ύπνο σου. Ναι μεν νέος ήταν, αλλά σκέτο τέρας! Ώσπου ξαφνικά ήρθε ένας 18χρονος παλιός γνώριμος των φυλακών -- Κώστα Βασιλιά τον λέγανε -- κούκλος, θεός, καλλονός! Αυτός με κατάλαβε αμέσως κι όταν έγινε αρχηγός στο θάλαμο του είπα τι τράβαγα απ τον τύπο. Κότα ο άλλος! Τον πιάνει ο Κώστας και του λέει «Δε θα ξαναπειράξεις τη γκόμενα μου, από σήμερα είναι δικιά μου»! Εγώ τότε αισθάνθηκα κανονική βασίλισσα! Και έγινα τελικά η γκόμενα του Βασιλιά! Δεν το ήξεραν οι άλλοι, το παίζαμε φιλαράκια, αλλά τη νύχτα γαμιόμασταν κάτω απ τα κρεβάτια. Επομένως, συμφωνώ, της είχα κάνει πολλά της μάνας μου. Βέβαια δεν πολυανησυχούσε, ήξερε ότι κακό σκυλί, ψόφο δεν έχει! Με ναρκωτικά πώς και δεν έμπλεξες ποτέ; Έχω μπλέξει, αλλά δεν αρρώστησα. Μόνο χασίσι, κόκα και χάπια ecstasy έχω πάρει! Τα δοκίμασα απλά, δεν μου λένε τίποτα. Εμένα, αγάπη μου, η χαρμάνα μου σβήνει με το show! Εύα Κουμαριανού, σ ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη αυτή που νομίζω ότι θα έχει τη μορφή... μονόπρακτου. Ας κλείσουμε με το βιβλίο σου. Δεν μου είπες τον τίτλο του. Λέγεται «Εύα Κουμαριανού πρόσωπα». Φαντάζομαι, 1 είναι το δικό σου και 99 των περσόνων που υποδύεσαι. Και αυτών που γνώρισα. Σε βεβαιώνω πως και τα 100 πρόσωπα μου είναι αληθινά. Καλοτάξιδα να είναι. Σ ευχαριστώ! F

17 Ναυμαχίας Ελλης και Δόξης, Λαδάδικα

18 18 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΕΡΣΙΟΝ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΣΜΟΥ

19 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 19 Συνέντευξη Αντώνης Μποσκοΐτης Φωτογραφίες Γιώργος Στριφτάρης Από το 2002 που γνώρισα τον μικρομηκά σκηνοθέτη Έκτορα Λυγίζο στο φεστιβάλ Δράμας είχα διατυπώσει την άποψη πως αν υπάρχει σοβαρός πολιτισμός στην Ελλάδα θα πρέπει να περάσει άμεσα στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Αυτό τελικά έγινε μία δεκαετία μετά και μάλιστα «εκ των ενόντων» απ την άποψη της παραγωγής, δεδομένης της απόλυτης διάλυσης ελέω κρίσης και ΔΝΤ. Εν τω μεταξύ, ο Έκτορας σκηνοθέτησε ακόμη μία μικρού μήκους ταινία, η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και πολύ θέατρο, την άλλη καλλιτεχνική του ενασχόληση. Έκτορα, μόλις ολοκλήρωσες την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σου. Πες μας δυο λόγια γι αυτήν. Λέγεται «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» και είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα «Η Πείνα» του Νορβηγού Νομπελίστα συγγραφέα Knut Hamsun. Δε χρειάζεται να πούμε ότι εν μέσω μίας τόσο κακής περιόδου, η ταινία θα έγινε εκ των ενόντων, «χειροποίητη» που λένε. Ακριβώς. Κι επειδή όλοι οι άνθρωποι δούλεψαν αμισθί, η ταινία τους ανήκει κατά κάποιο τρόπο. Υπήρξε μια υποστήριξη κι από διάφορες εταιρείες που έδωσαν τον τεχνικό εξοπλισμό τους, όπως τη Stefi και τη Φαντασία του Θάνου Αναστόπουλου, καθώς και η προσφορά του ποσού των ευρώ για τα άμεσα έξοδα της παραγωγής από δύο φίλους, τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο και τον Γιώργο Καρναβά. Δηλαδή, δεν είναι μία ταινία του Έκτορα Λυγίζου. Εγώ έκανα το σενάριο και τη σκηνοθεσία, κάποιος άλλος τη διεύθυνση φωτογραφίας, το μακιγιάζ κ.ο.κ. Χρησιμοποίησες γνωστούς ηθοποιούς; Η ταινία γυρίστηκε όλη πάνω σ ένα νέο ηθοποιό, λέγεται Γιάννης Παπαδόπουλος και τέλειωσε πέρσι το Εθνικό. Έχει πολύ λίγους ρόλους. Παίζουν ακόμη η Λίλα Μπακλέση, που τώρα σπουδάζει στο Εθνικό, ενώ έπαιξε και στον «Παράδεισο» του Παναγιώτη Φαφούτη, ένας ηλικιωμένος μπουλουκτσής ηθοποιός, ο Βαγγέλης Κομματάς, γνωστός ως Κατσουλίνος, ο συνθέτης φίλος, Χαράλαμπος Γωγιός, και ένα νέο παιδί, ο Κωνσταντίνος Βουδούρης. Αυτοί ήταν όλοι κι όλοι οι βασικοί ρόλοι. Η μουσική απουσιάζει συνειδητά από τις μέχρι τώρα δουλειές σου. Συμβαίνει το ίδιο κι εδώ; Η ταινία αυτή, χωρίς να έχει και πάλι μουσική επένδυση, σχετίζεται αρκετά με τη μουσική, αφού ο ήρωας είναι σπουδαστής λυρικού τραγουδιού, επομένως ένας ύμνος του Bach επανέρχεται σε τρία βασικά σημεία της και γίνεται το light motive της. Ο Knut Hamsun είχε κατηγορηθεί για κάποιες φασιστικές ιδέες του, σαν τον λίγο νεότερο του, Ezra Pound. «Η Πείνα» πάλι ανήκει στα σχετικά γνωστά έργα του. Είμαι περίεργος για το πως το «έφερες» στο σήμερα. Η ταινία παρακολουθεί έναν 22χρονο πιτσιρικά στην Αθήνα του σήμερα, ο οποίος είναι πολύ περήφανος και πεισματάρης και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα τελείως μόνος του. Μέχρι βέβαια να συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύναμος και ότι έχει τη βοήθεια των άλλων. Θα χαρακτήριζα πολύ υποκειμενική την ταινία αναφορικά με το βλέμμα του πρωταγωνιστή. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω κι είναι ακόμη πιο δύσκολο να καταλάβουν αυτοί που μας διαβάζουν τώρα και δεν έχουν δει τις δουλειές σου, όμως η gay αισθητική είναι και δεν είναι παρούσα στο έργο σου. Κοίτα, ενώ το παιδί είναι straight, υποτίθεται ότι σπουδάζει κόντρα τενόρος και άρα αυτή η άφυλη φωνή υποδηλώνει την έννοια αγορίστικου και θηλυκού σε κόντρα με τα κλισέ του θάρρους, της αποφασιστικότητας ή της «πρώτης κίνησης». «Πρώτη κίνηση» σχετικά με τι; Με τα γκομενικά, με τα επαγγελματικά, με τη ζωή την ίδια. Υπάρχει ας πούμε το κλισέ ότι πάντα την πρώτη κίνηση την κάνει ο άνδρας είτε απέναντι σε μια γυναίκα, είτε απέναντι στην επιβίωση του. Μπαίνει το ερώτημα του ποιος είναι τελικά το ισχυρό φύλο. Στην ταινία το βασικό plot είναι μια σεξουαλική ιστορία, η απόπειρα επικοινωνίας του αγοριού με μια κοπέλα. Έχει σημασία το ότι ο πρωταγωνιστής είναι straight και όχι gay, αν και πρέπει να πω ότι εν πολλοίς με ενδιέφερε και το δικό μου βλέμμα πάνω στο συγκεκριμένο αγόρι, τον Γιάννη, αλλά και τον ήρωα που υποδύθηκε. Όχι ακριβώς ερωτικό βλέμμα, αλλά με μεγάλη περιέργεια και για το σώμα του σαν σάρκα Αυτό προτείνει το Gay Pride κυρίως, μια πιο απενοχοποιημένη σχέση με τη διασκέδαση, με το χορό, στην τελική με το ίδιο το σώμα σου. Αναγκαστικά, όταν ένας gay κάνει πρωκτικό σεξ, οφείλει πρώτα απ όλα να είναι χαλαρός με το σώμα του. Μέσω της χαλαρότητας του κορμιού, χαλαρώνουν και οι άμυνες σου, συνειδητοποιείς τον εαυτό σου και τους άλλους, τη ζωή που πορεύεσαι. Ας πούμε, στην υποκριτική το πρώτο βήμα είναι να χαλαρώσουν οι σφιγκτήρες σου ώστε να δεις τι και πόσα πράγματα μπορείς να εξωτερικεύσεις. i.n.f.o. «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» Σενάριο-σκηνοθεσία Έκτορας Λυγίζος Διεύθυνση φωτογραφίας Δημήτρης Κασιμάτης Μοντάζ Γρηγόρης Ρέντης Ήχος Δημήτρης Κανελλόπουλος Σκηνικά Κλειώ Μπομπότη-Σταύρος Λιόκαλος Κοστούμια Κλειώ Μπομπότη Μακιγιάζ Ιωάννα Λυγίζου Μουσική διδασκαλία Χαραλαμπος Γωγιός Παραγωγοί Έκτορας Λυγίζος, Γιώργος Καρναβάς, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, Ελίνα Ψύκου Μια παραγωγή του Έκτορα Λυγίζου, της Steffi, της Guanaco, σε συμπαραγωγή με την Φαντασία Οπτικοακουαστική Παίζουν Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Βαγγέλης Κομματάς, Χαράλαμπος Γωγιός, Κωνσταντίνος Βουδούρης

20 20 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Θέλησα να κρατάω εγώ ο ίδιος την κάμερα, αφενός για να βγει η ταινία μέσα στις προβλεπόμενες 22 ημέρες γυρισμάτων, αφετέρου κυρίως για να εστιάσω με πολύ κλειστούς φακούς στα χέρια του, στο σβέρκο του, στην κινησιολογία και στην έκφραση του. Θα χαρακτήριζα την ταινία όχι κατ ανάγκην «straight αγορίστικη», αλλά απλά «αγορίστικη». απ την άποψη της διάρκειας. Να προτείνει πράγματα, όχι αναγκαστικά περί gay life style, αλλά περί ενός εναλλακτικού τρόπου διασκέδασης. Περίεργο που το γυρνάς στη διασκέδαση. Ναι, γιατί όχι; Αυτό προτείνει το Gay Pride κυρίως, μια πιο απενοχοποιημένη σχέση με τη διασκέδαση, με το χορό, στην τελική με το ίδιο το σώμα σου. Αναγκαστικά, όταν ένας gay κάνει πρωκτικό σεξ, οφείλει πρώτα απ όλα να είναι χαλαρός με το σώμα του. Μέσω της χαλαρότητας του κορμιού, χαλαρώνουν και οι άμυνες σου, συνειδητοποιείς τον εαυτό σου και τους άλλους, τη ζωή που πορεύεσαι. Ας πούμε, στην υποκριτική το πρώτο βήμα είναι να χαλαρώσουν οι σφιγκτήρες σου ώστε να δεις τι και πόσα πράγματα μπορείς να εξωτερικεύσεις. και για τις αντιδράσεις του. Ενώ ο συνεργάτης μου, Δημήτρης Κασιμάτης, έκανε τους φωτισμούς, θέλησα να κρατάω εγώ ο ίδιος την κάμερα, αφενός για να βγει η ταινία μέσα στις προβλεπόμενες 22 ημέρες γυρισμάτων, αφετέρου κυρίως για να εστιάσω με πολύ κλειστούς φακούς στα χέρια του, στο σβέρκο του, στην κινησιολογία και στην έκφραση του. Θα χαρακτήριζα την ταινία όχι κατ ανάγκην «straight αγορίστικη», αλλά απλά «αγορίστικη». Σε ότι αφορά τις μικρού μήκους ταινίες μου, ίσως πάλι το δικό μου βλέμμα απέναντι στους ηθοποιούς μου, είτε είναι κορίτσια, είτε αγόρια, να κρύβει έναν φετιχισμό που εσύ τον εξέλαβες ως gay στοιχείο. Έτυχε να μην ήταν αμιγώς ερωτικές ταινίες, αλλά νά σαι σίγουρος αν ήθελα να ήταν, θα το έκανα με τα όλα του. Πάντως, στην τωρινή υπάρχουν ερωτικές σκηνές, αυνανισμός και εκσπερμάτιση λόγου χάρη, με έναν τρόπο όμως σαν ο άλλος να πλένει τα δόντια του. Τελευταία φορά σε είχα συναντήσει στο Athens Gay Pride και στους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα. Μου είχες πει ότι στηρίζεις το θεσμό απ το ξεκίνημα του. Έχω φίλες λεσβίες που εκδίδουν το φανζίν q-v.zine και είχαν περίπτερο απ το πρώτο Gay Pride. Ήμασταν πάρα πολύ λίγοι, νομίζω γύρω στα 200 άτομα, και κάναμε μια μάλλον αστεία λιτανεία. Το ότι αυξήθηκε ο κόσμος με τα χρόνια δεν το θεωρώ και φοβερά ριζοσπαστικό, ειδικά αν σκεφτούμε τις άλλες χώρες, όπου τέτοιες εκδηλώσεις έχουν αποκτήσει ένα τελετουργικό γιορτής συμφώνως με το αρχαιοελληνικό πρότυπο. Εδώ είμαστε ακόμη κάτι σαν αξιοθέατο και ίσως θά πρεπε να απλωθεί λίγο περισσότερο Ωστόσο, στο τελευταίο Gay Pride η τραγουδίστρια Ευσταθία, κάνοντας να φύγει, δέχτηκε τα πυρά ενός μεσήλικα gay με εμφανώς περιθωριακό look μαλλιά, γένια, βρώμικα ρούχα ο οποίος της είπε χαρακτηριστικά: «Μας σκοτώνουν κάθε μέρα στο δρόμο κι εσείς στήνετε πανηγυράκια». «Τι περιμένετε να κάνω εγώ κύριε;» απάντησε η Ευσταθία «εγώ ήρθα εδώ να τραγουδήσω»! Ο συγκεκριμένος μάλλον φοβόταν να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι μία πλευρά του το γούσταρε όλο αυτό. Μιλάω για το γεγονός ότι βρισκόταν εκεί, διότι αν το δεις αφ υψηλού το πρώτο πράγμα που προτείνει μια τέτοια εκδήλωση είναι να βρεθούμε όλοι μαζί για λίγες ώρες και να περάσουμε ωραία. Μου αρέσει που τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχει συσσώρευση ανθρώπων σε σημεία της πόλης είτε για πολιτικό σκοπό, είτε για να διασκεδάσουν ενωμένοι. Και με ταλαιπωρεί πολύ η μοναχική πλευρά μου, αυτή του λύκου, που γυρίζει σπίτι μόνος του, κρύβεται και προστατεύεται. Όταν δε πείθω τον εαυτό μου με τεράστια δυσκολία να συνευρεθώ με άλλο κόσμο, τελικά είναι πολύ μεγάλη ιστορία! Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός έχει επενδύσει πολλά στην κατασκευή ανθρώπινων όντων, που προστατεύουν την ατομικότητα τους και δεν παραδέχονται την αδυναμία τους το έψαξα πάρα πολύ στην ταινία όλο αυτό! Εκεί έγκειται και η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα, στην κατανόηση της συλλογικότητας και του «μαζί». Η ηθοποιός και σεναριογράφος Δήμητρα Παπαδοπούλου είχε πει κάποτε ότι από το 70 και μετά απέτυχε καθετί ομαδικό, απ τον κομμουνισμό ως την παρτούζα. Στο σεξ χωράει η συλλογικότητα; Φυσικά και πάρα πολύ κιόλας! Και πάλι θα έλεγα ότι ο δυτικός πολιτισμός έχει πολεμήσει την παρτούζα και το όργιο σε αντίθεση με την αρχαία αθηναϊκή κοινωνία, η οποία βρισκόταν στο μεταίχμιο του αρχαϊκού και του πολιτισμένου κόσμου, και συνέχισε να σέβεται την ανάγκη του ανθρώπου για πανηδονισμό, ελευθερία, ακόμη και την εκτόνωση των πιο άγριων ενστίκτων του. Γι αυτό υπήρχε το θέατρο, όπου άνδρες υποδύονταν τις γυναίκες, σε συνύπαρξη με τις γιορτές και τα όργια. Τότε πολεμούσαν σαφώς τα άγρια ένστικτα μέσω της εκτόνωσης τους. Σήμερα όλοι πιστεύουν στο μονογαμικό μοντέλο, το οποίο μας γαμεί καθημερινά και είναι απενοχοποιη-