J r j M m Q : m m. ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡϋΣΟΥΡΑΣ s Μ Β.ΛΗΜΠΚΝΕΧΤ. ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Γ

Transcript

1 Β I ΛΕΝΙΝ J r j M m Q : m m ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡϋΣΟΥΡΑΣ s Μ Β.ΛΗΜΠΚΝΕΧΤ. ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Γ * Μ4ΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΚΑΙ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΛΑΤΚΟΣ ΔΡθΜθ *

2 Β, I, Α Ε Ν I f ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΉ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ' ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ!: "Β. ΛΗΜΠΚΝΕΧΤο ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ, ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ/ 81 ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙ "ΑΓΩΝΑΣ" ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Y/ \ψ VXs7Χ\ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΚΑΙ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ"

3 'Η Αναδημοσίευση των άρθρων του Β.I.Λένιν γίνι ππ, άπό' τά " "Απαντα" τόμοι, II ηαζ 28, έκδοΐι. ηύ Ί,<>Γ> Κ.Κ.Ε., Μάης 1956 Σημ. έκδοσης.

4 ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΤΗ Ρ ΣΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑΣs «Β.ΛΗΜΠΚΝΕΧΤ. ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΜΙΑ ΕΚΑΟΠΚΗ ΣΥΜΦ&ΝΙΑ Γ - *Η μπροσούρα του Λημπκνεχτ, πού προσφέρεται αέ μετάφραση στό ρώσο άναγνώστη, εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα, στις παραμονές των εκλογών γιά τή δεύτερη Δούμα, τώρα πού τό ζήτημα των έκλογικώνσυμ φωνιών Ενδιαφέρει ζωηρά καί to εργατικό κόμμα ' καί την κοινή γνώμη της φιλελεύθερης άστικής τάξης. Δέν θά σταθούμε εδώ στή σημ σία της μπροσούρας του Λημπκνεχτ άπό γενική $ποψη. { 0 άναγνώστης πρέπει νά συμβουλευτεί τό εργο του Φρ, Μέριγκ γιά τήν ιστορία της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας καί μιά σειρά αλλα εργα των γερμανών συντρόφων μας,γιά νά καταλάβει καλά τή σημασία αύτή καί νάκχτανοήσει σωστά ορισμένα σημεία της μπροσούρας, πού σηκώνουν παρερμηνεία, &ν παρθούν εξω άπδ τίς τοτινές συνθήκες, αν δέν παρθεί" ύπόψη τό πότε καί πώς είπώθηκακ Σημασία 'έχει γιά μας νά σημειώσουμε εδώ τ ό ν τ ρ ό π ο σκέψης του Λημπκνεχτ, Σημασία εχει νά δείξουμε, πώς ό Λημπκνεχτ ά ν τ ί κ ρ υ ζ ε τ ό ζήτημα τών συμφωνιών, γιά νά βοηθήσουμε τό ρώσο άναγνώστη νά φτάσει μόνος του στή λύση του ζητήματος πού μας ένδιαφέρει, του ζητήματος τών συνασπισμών μέ τούς καντέτοϋς(ί). (ΐ) Καντέτοι j 'Από τά άρχικά Κ.ϋ.πού στά ρώσικαση μα νει Συνταγματικδ-Δημοκρατικδ κόμμα. Κόμμα της φι λελεύθερης άστικής τάξης,τσιφλικάδων καί της αστικής διανόησης, (σημ. Λ.Δ.) 5

5 *0 Λήμπκνεχτ δέν Αρνιέται καθόλου, δτι οΐ συμφωνίες μέ τά Αστικά-Αντιπολιτευόμενα κόμματα είναι "ωφέλιμες" - κι Από τήν ' άποψη των "κοινοβουλευτι - κών πληρεξουσίων", καί άπό τήν άποψη της προσέλκυσης "συμμάχου" (δήθεν συμμάχου) ένάντια στόν κοινό έχθρό, τήν αντίδραση. Μά έδώ Ακριβώς φανερώνεται ο Αληθινός πολιτικός νους καί ο δοκιμασμένος σοσιαλ δημοκρατισμός του παλαίμαχου των γερμανών σοσιαλιστών, δτι δηλαδή 'δέν π ε ρ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι στις σκέψεις αότές, 'Εξετάζει καί τό έξης : μήπως ό "σύμμαχος" είναι κρυφός εχθρός, δπότε είναι πολύ έπικίνδυνο νά τόν Αφήσουμε νά μπει στίςγραμμές μχς, παλαίβει πραγματικά καί πώς παλαίβει 6 σύμμαχος αύτός ένάντια στόν κοινό έχθρό μήπως η ωφέλεια άπό τις συμφωνίες άπό τήν άποψη της αύξησης του -Αριθμού των κοινοβουλευτικών πληρεξουαίων σινεπάγεται ζημιά στά μον ιμότερα καί σπουδαιότερα καθήκοντα του προλεταριακού κόμματος} "Ας πάρουμε μόνο αυτά τά τρία ζητήματα πού Α- νέφερα τώρα καί &ς δοΰμπ, Ιί ν κ α τ" α λ α β α ί - ν ε ι τή σημασία τους { νας τέτιος, λ.χ.ύπερασπιοι,ι^ς των συμφωνιών των ρώοων σοσιαλδημοκρατών μέ τούς καντέτους σάν τόν Πλι χάνο (ρ, Θά δούμε Λτι ό Πλεχάνοφ θέτει τό ζήτημα οέ Απίστευτα στενή βάση.οί κχντέτον θέλουν νά παλαίψουν ένάντια στήν Αντίδραση, Spa... συμφωνία μέ ιούς καντίτους ί Πέρα Από αύτό 6 Πλεχάνοφ δέν πηγαίνει. Τήν παραπέρα έξέταση του ζητήματος τή!)ι.ωρεΐ δογματισμό. &iv είναι παράξενη πού 2νας σοσιαλδημοκράτης, ποΰ τόσο ξέχασε τίς Α- τιαιτήσιις της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής, βρέθηκε γείτονας καί συνεργάτης των Αποστατών της σοσιαλδημοκρατίας, δπως είναι οέ κ.κ ' Προκοπόβ ι τς mc oi Αλλοι δημοσιολόγοι της "Τοβάρις", Δέν είναι παράξενο, πού Ακόμα καί οΐ όμοΐδεάτες αύτου του σοσιαλδημοκράτη στά ζητήματα άρχων ο μενσεβίκοι, ή σιωπούν συγχισμένοι, μήν τολμώντας νά πουν φωναχτά αύτό πού σκέφτονται γιά τόν Πλεχάνοφ καί άποδοκιμά ζοντάς τον στίς συγκεντρώσεις των έργατών, ή τόν ειρωνεύονται Ανοιχτά, δπως oi μπουντιστές ατή "V0- LKSZEITUWG" (ί) καί στή "Νάσα Τρ.ιμπούνα", (ΐ)."'Εφημερίδα του λάου". -Σύντ, 6

6 'Ο Λήμπκνεχτ μας διδάσκει, δτι δ σοσιαλδημο - κράτης πρέπει νά ξέρει νά άποκαλ-ύπτει κι όχι νά κρύ βει τις επικίνδυνες πλευρές κάθε συμμάχου πού προέρχεται άπό τήν αστική τάξη. 'Ενώ οι δικοί μας οί μενσεβίκοι φονάζουν δτι δέν πρέπει νά παλαίβουμε έ~ νάντια στούς καντέτους, αλλά ενάντια στό μαυροεκατονταρχίτικο(ΐ) κίνδυνο Γ Πόσο θά ηταν ωφέλιμο γιά τούς άνθρώπου'ς αύτούς αν καλοσκέφτονταν τά λόγια του Λήμπκνεχτ^ "Τά άνόητα καί σκληρά μέτρα βίας των αστυνομικών πολιτικών, οί διίϋξεις πού προβλέπει δ νόμος ενάντια στούς σοσιαλιστές, δ δρακόντειος νόμος, δ νόμος πού στρέφεται ενάντια στά κόμματα πού κηρύχνουν τήν άνατροπή,μπορούν νά προκαλούν μέσα μας ενα αίσθημα άποστροφής καί οίκτου - τόν εχθρό δμως, πού μας απλώνει τό χέρι του γιά έκλογικ ή συμφωνία καί μας ερχευαι σάν φίλος καί άδερφός,αυτόν τόν εχθρό καί μόνο α υ τ ό ν π ρ έ π ε ι νά φοβούμαστε"» "Οπως βλέπετε, καί δ Λήμπκνεχτ εχει ύπόψη του τήν βία τών' άστυνομικών, τούς μαυροεκατονταρχ ί : τι - κους νόμους. Κι δμως λέει θαρρετά στούς έργάτες^δχι αύτό τόν εχθρό, μά τήν εκλογική συμφωνία μέ τόνψευ τοφίλο πρέπει νά φοβούμαστε. Γιατί δ Λήμπκνεχτ σκε φτότα.ν ετσι$ Γιατί θεωρούσε πάντα τήν δύναμη τών άγωνιστών πραγματική δύναμη, μόνον δταν εινα'ι δύνα μ,] τών συνε ι δη τών εργατικών μαζών, Καί τή συνείδηση τών μαζών δέν τήν διαφθείρουν ή βία καί οί δρακόντιοι νομοιι, - τήν διαφθείρουν οί ψ ε υ- τ ο φ ί λ ο ι τών έργατών, οί φιλελεύθεροι άστοί πού ά π ο τ ρ α β ο ΰ ν τίς μάζες άπό τόν πραγματικό άγώνα μέ κούφιες φράσεις γιά άγώνα, Οί μενσεβ ίκο ι μας καί δ Πλεχάνοφ δέν καταλαβαίνουν δτι ή πάλη ενάντια στούς καντέτους ειναα πάλη γιά τήν ά- παλλαγή της συνείδησης τών έργατικών μαζών άπό τίς απατηλές καντέτικες ιδέες καί προλείψεις σχετικά μέ τήν ένωση της ελευθερίας του λαοΰ> μέ τήν παλιά έ- ξουσία. (ΐ) "Μαύρες έκατονταρχίες": Στρατιωτικές, τρομοκρα τικές δργανώσεις. Τίς καθοδηγούσαν μοναρχικοί,γαιοχτήμονες, μεγαλέμποροι, παππάδες κ.ά. Σέ συνεργασία μέ τήν άστυνομία οργάνωναν δολοφονίες, ξηλοδαρμούς,πογκρόμ κ.λ.π. (σημ. Λ,Δ.)

7 ι 0 Λημπκνεχτ υπογράμμιζε τόσο έντονα τόν μεγάλο κίνδυνο άπό τους ψευτοφίλους 'σέ σύγκριση μέ τούς άνοιχτούς εχθρούς, ώστε ελεγεί Η ή ψήφιση ένός νέου νόμου ενάντια στους σοσιαλιστές θά ήταν μικρό τερο κακό, άπ'ότι ή συγκάλυψη της ταξικής αντίθεσης καί των κομματικών συνόρων, έξαιτίας των εκλογικών συμφωνι'ων". Μεταφράστε τήν φράση αυτή του Λημπκνεχτ στή γλώσσα της ρωσικής πολιτικής στά τέλη του I906j "ή μαυροεκατονταρχίτικη Δούμα θά ήταν μικρότερο κα κό, άπ'ότι ή συγκάλυψη της ταξικής άντίθεσης καί των κομματικών συνόρων, έ'ξαιτίας τών Εκλογικών συμ φωνιών μέ τούς καντέτους". Τί άγριες κραυγές θά ξεσήκωναν Ενάντια στόν Λημπκνεχτ γιά μιά τέτια φράση οι δημοσιολόγοι της "Τοβάρις" καί τών παρόμοιων ι'~ φημερίδων, πού μεταπήδησαν άπό τό σασιαλιομό ατού., φιλελεύθερους Γ Πόσες φορές άκούοαμι tn ίς ργα ι. Ικά; συγκεντρώσεις καί άπό τίς σελίδες τών μενσεβίκικων έκδόσεων τέτιες άκριβώς "επικρίσεις" Ενάντια στούς μπολσεβίκους γιά παρόμοιες σκέψεις, σάν τίς έπΐκρίσεις πού λαχε νά άκούσει καί ό Άήμπκνεχτ(σελ. 54 της μπροσούρας πού παρουσιάζουμε). 'Αλλά ol μπολσεβίκοι φοβούνται τίς κραυγές αύτές καί τίς έπικρίσεις αύτές, τόοο λίγο δσο λίγο τίς φοβόταν καί ό Λήμπκνεχτ 0 Μόνο κακοί σοσιαλδημοκράτες μπο;ρουννχ μιλούν περ ιφρονητικά γιά τή ζημιά πού προξενούν στίς έργατικές μάζες οι φιλελεύθεροι προδότες της λαϊκής έλευθερίας πού μέ τίς έκλογικέ'ς συμφωνίες θέλουν νά πλευρίσουν τίς μάζες αύτές, Μέ τήν ευκαιρία, λίγα λόγια γιά τήν προδοσία αύτή του φιλελευθερισμοί;. Οι δππορτουνιστές μας, μαζύ κι ό Πλεχάνοφ, φωνάζουν s είναι άδιακρισίανά μιλα κανείς' άκόμα καί τώρα γιά προδοσία του φιλελευθερισμού. 'θ Πλεχάνοφ εγραψε μάλιστα όλόκ λη ρ η μπροσούρα γιά νά διδάξει στούς άδιάκριτους σοσίαλιστ'ές-έργάτες καλή συμπεριφορά πρός τούς καντέ - τους,'ως πιό βαθμό στερούνται πρωτοτυπίας οι σκέψεις του Πλεχάνοφ, ως πιό βαθμό χουν ξευτιστει κι άπό τούς γερμανούς *;κόμα φιλελεύρερους άστούς oi πλεχανοφικές φράσεις, τό δείχνει σαφέστερα άπό κάθε τί άλλο ή μπροσούρα του Λημπκνεχτ. 'Αποδείχνε- 8

8 ι κι, i?)τ;ϊ, δ Πλεχάνοφ είχε σάν "άτοΰ" ένάντια στούς 'ηαναστάτες σοσιαλδημοκράτες τό 'ίδιο εκείνο παιδικό παραμύθι vide τό λύκο καί τό βοσκό, μέ τό όποιο ot γερμανοί άχ'πορτουνιστές δοκίμαζαν νά τρομάξουνκαί ιόν Λημπκνεχτ; έσεΐς, λέει, θά συνηθίσετε τούς πάν τες νά άκοΰνε τίς φωνές σας "λύκος Γ λύκος Γ ", ώ- στε, σάν έρθει ό λύκος, δέν θά σας πιστέψει κανείς, *0 Λημπκνεχτ άπάντησε πετυχημένα στούς πολυάριθμους γερμανούς όμοϊδεάτες του τωρινού Πλεχάνοφ;""Οπως >αί νάχει τό πράγμα ο προσεχτικοί άνθρωποι περίφρου - ρουν τά συμφέ'ροντα του κόμματος, δχι χειρότερα άπό τούς είρωνες "Ας πάρουμε τό δεύτερο από τά ζητήματα πού ση μειώσαμε; παλαίβει άραγε πραγματικά ή φιλελεύθερη ά στική μας τάξη, δηλ. οΐ καντέτοι, ενάντια στό μαυροεκατονταρχίτικο κίνδυνο, καί πώς παλαίβει;'0 Πλεχάνοφ δεν ξέρει ουτε νά τοποθετήσει τό ζήτημα αυτό οϋτε νά τό λύσει μέ μιά προσεκτική έξέταση της πολιτικής των καντέτων στην έπαναστατική Ρωσία,'Από τή "γενική έννοια" της αστικής επανάστασης 6 Πλεχάνοφ, παραβιάζοντας τό αλφάβητο του μαρξισμου,βγά ζει τή συγκεκριμένη στάση των ρώσων σοσιαλδημοκρατών απέναντι στούς καντέτους, άντί νά βγάλει τή γενική έννοια τών αμοιβαίων σχέσεων της αστικής τάξης, του προλεταριάτου καί της άγροτιας στή σύγχρο νη Ρωσία από τήν μελέτη τών πραγματικών ιδιομορφιών της ρωσικής άστικής έπανάστασης. '0 Λημπκνεχτ μας διδάσκει νά κρίνουμε διαφορετικά» "Οταν του μιλούσαν γιά τήν πάλη της φιλελεύθερης άστικής τάξης ένάντια στήν άντίδραση απαντούσε, εξετάζοντας τό πώς αυτή πάλαιβε. Κι έ- δειχνε - στήν μπροσούρα πού παρουσιάζουμε, καί σέ πολλά άλλα &ρθρα - δτι οΐ γερμανοί φιλελεύθεροι(ακριβώς δπως οι δικοί μας οί καντέτοι),"προδίνουντήν ελευθερία", δτι προσεγγίζουν τούς "γιουνκερ ( τσιφλικάδες) καί τόν κλήρο", δτι δέν μπόρεσαν νά σταθούν επαναστάτες σέ μιά επαναστατική έποχή, "'Από τή στιγμή - λέει ό Λημπκνεχτ - πού τό προλεταριάτο αρχίζει νά εμφανίζεται σάν τάξη, πού έχει ξεχωρίσει από τήν άστική τάξη καί είναι έχθρι κό πρός αύτήν έξαιτίας τών συμφερόντων του, άπό 9

9 τότε ή α σ τ ι κ ή τάξη 'παύει νά είναι δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ή ", Καί οΐ δππορτουνιστές μας, χλευάζοντας τήν Α λήθεια αποκαλούν τούς καντέτους (Ακόμα καί στίς Α- ποφάσεις κομματικών σοσιαλδημοκρατικών συνδιασκέ - ψεων) δημοκράτες, άν καί οι καντέτοι- αρνούνται στό πρόγραμμα τους' τό δημοκρατισμό, Αναγνωρίζουν τήνάνω βουλή κ λ.π, Αν καί πρότειναν στ-ήν Κρατική Δού μα τούς δρακόντειους νόμους κατά τών συγκεντρώσεων καί καταπολέμησαν τό σχηματισμό, χωρίς τήν αδεία τών Αρχών, τοπικών επιτροπών γης μέ βάση τήν καθολικής άμεση, 'ίση καί μυστική ψηφοφορία ζ 'θ Λημπκνεχτ επέκρινε πολύ δικαιολογημίv0c τή χρησιμοποίηση της λέξης έπανάοταοη, χω'ρ ζ ς V& 6C VI τα ι σ'αύτήν τό Αληθινό της π«ρ ι ι;χ<5μι νο, "0 ι αν Λ Ε διος μιλούσε γιά Επανάσταση, πίοττ.υι πραγμαι, ι, κιΐ η ' αυτήν, έξέταζε πραγματικά δλα τά" ζητήμαικ καί δχβ τά μέτρα τακτικής δχι μόνο άπό τήν δποψη τών συμφερόντων της στιγμής, μά καί Από τήν Αποψη' τών θεμελιακών συμφερόντων όλης της έπανάστασης 4 0 Λημπκνεχτ, δπως καί οΐ ρώσοι έπαναστάτες σοσιαλδημοκράτες, έτυχε νά δοκιμάσει τά δύσκολα περάσματα Α- πό τήν άμεση επαναστατική πάλη στό μίζερο, πρόστυχο, αίσχρό μαυροεκατονταρχίτικσ; σύνταγμα,, 4 0 Λημπκνεχτ ήξερε νά προσαρμόζεται στά δύσκολα αυτά περάσματα, ήξερε νά δουλεύει γιά τό προλεταριάτο σέ κάθε λογής συνθήκες, Ακόμα καί στίς' χειρότερες. Μά στίς περιπτώσεις αύτές δέν χαιρόταν, έπειδή περνούσε Από τήν πάλη ενάντια στό αίσχρό σύνταγμα, στη δουλειά πάνω σ τ ή βάση του συντάγματος αυτού, δένει ρωνευότανε έκείνους πού έκαναν τό. πάν γιά νά μήν επιτρέψουν νάδεΐ τό φώς να τέτιο "σύνταγμα". Τή "σύνεση" 6 Λημπκνεχτ δέν τήν έβλεπε στό νά δώσει τό γρηγορότερο μιά κλωτσιά στήν έπανάστοαση πού πέφτει (αν καί πέφτει προσωρινά), γιά νά προσαρμοστεί στό συντομότερο σ'ένα κουτσοσύνταγμα. "Οχι, ό παλαίμαχος της έπανάστασης έβλεπε τή " σύνεση" ενός Αρχηγού του προλεταριάτου στό νά περάσει τελευταίος Απ'δλους τούς μικρόψυχους καί δειλούς Αστούς στήν πολιτική της 'Προσαρμογής"σ* έ~ κείνο πού γεννιέται Από τις προσιορινές ήττες της έ- 10

10 ίίκνάκτασης» " *Η πραχτική πολιτική - λέει ό Λήμπκνι χ ι - μας ύποχρεώνει νά προσαρμοζόμαστε στούς θειιμούς της κοινωνίας στήν οποία ζούμε* μά κάθε νέο βήμα ατό δρόμο της προσαρμογής στό σημερινό κοινωνικό καθεστώς τό κάναμε μέ κό'πο καί γινόταν μ ό νο μ ί μ ε γ ά λ η σύνεση» Αύτό προκαλούσε δχι λίγες ειρωνείες άπό διάφορες πλευρές. 'Εκεί ν ος π μ ως πού φ ο β α τ α ι νά β α δ ί σ ε ι σ'αύτή τή κ α τ ω φ έ ρ ε ι α, είναι π ά ν τ ω ς πιό σ ί γ ο υ ρ ο ς σύντροφος άπό κ ε ΐ ν ο ν πού ειρωνεύεται τή σ ύ ν ε σ ή μας". Μήν ξεχνάτε τά χρυσά αυτά λόγια, σύντροφοι έρ γάτες πού μποϋκοτάρετε τή Δούμα του Βίττε α Νά θυμάστε πιό συχνά τά λόγια αύτά, δταν οί άξιοθρήνη - τοι σχολαστικοί θά ειρωνεύονται μπροστά σας τό μπο ϋκοτάρισμα της Δούμας, ξεχνώντας δτι κάτω άπό τήν σημαία του μποϋκοταρίσματος της Δούμας του Μπουλίγκιν $.\>αψε τό πρώτο (καί μέχρι τώρα τό μοναδική μά, πιστεύουμε, δχι καί τό τελευταίο) λαϊκό κίνημα ενάντια σέπαρόμο ιους θεσμούς. "Ας περηφανεύονται οΐ προδότες καντέτοι, δτι αύτοί πρώτοι συγκατατέθηκαν έθελοντικά νά συρθούν μέ τή κοι λιά καί νά προσκυνήσουν τούς νόμους της άντεπανά - στάσης, Τό συνειδητό προλεταριάτο θά είναι περήφανο πού περισσότερο άπ'δλους ύπεράσπιζε τίς θέσεις του κρατώντας ψηλά τή σημαία καί βάδιζε σ'άνοιχτή μάχη ~ θά εϊναι περήφανο, πού επεφτε μόνο κάτω άπό τά βαρειά χτυπήματα στή μάχη πού περισσότερο άπ' δλους προσπαθούσε καί καλούσε τό λαό νά ξεσηκω - θεΐ άκόμα μιά' φορά, νά έπιπέσει μαζικά καί νά πνίξει τόν έχθρό. Τέλος^ &ς περάσουμε στό τ'ρίτο καί τελευταΐ ο άπό τά ζητήματα πού σημειώσαμε» Δέν ζημιώνουν οι εκλογικές συμφωνίες,αύτό πού μας είναι ιδιαίτερα πο λύτιμο ;, τήν "καθαρότητα τών άρχων" του σοσιαλδηκρα τισμου$ 'Αλοίμονο Γ Στό έρώτημα αύτό ή ρωσική πολιτική πραγματικότητα 'έδωσε ήδη τήν άπάντησή της 10

11 άπάντηση μέ γεγονότα, πού κάνουν τούς έργάτες νά κοκκινίζουν άπό ντροπή. συνειδητούς Οι μενσεβίκοι διαβεβαίωναν στίς άποφάσεις τους, ορκίζονταν σ θεούς καί δαίμονες στίς συνε - λεύσεις, δτι κάνουν-'συμφωνίες μόνο σέ τεχνικά ζη - τήματα, δτι συνεχίζουν τήν ιδεολογική πάλη ενάντια στούς καντέτους, δτι σέ κ«μιά πεοίπτωση, σέ καμιά περίπτωση δέν θά υποχωρήσουν σδτε στό έλάχιστο άπό τή σοσιαλδημοκρατική θέση τους, άπό τά καθαρά προλεταριακά συνθήματά τους, Καί τί εγινε } Δέν είναι κανείς &λλος παρά 6 Πλεχάνοφ έκεΐνος πού πήγε στό προθάλαμο τών καντέτικων εφημερίδων, γιά νά στροσφέρει στό λαό τό "μέσο" σύνθημα, ούτε καντέτικ ουτε σοσιαλδημοκρατικό, σ'δλους ευχάριστο καί γιά κανέναν προσβλητικό ί "κυρίαρχη Δούμα", Δέν Ιχει σημασία τό δτι τό σύνθημα αύτό εξαπατάει ανοιχτά τό λαό, του ρίχνει στάχτη στά μάτια - φτάνει νά επιτευχθεί συμφωνία μέ τούς φιλελεύθερους τσιφλικάδες» Οι καντέτοι, ό- μως έδιωξαν περιφρονητικά τόν Πλεχάνοφ, οι σοσιαλδημοκράτες του γύρισαν τίς πλάτες, άλλοι συγχισμέ νοιι, καί άλλοι μέ αγανάκτηση, "Εμεινε τώρα μόνος του καί χύνει τό δηλητήριο του, βρίζοντας τούς μπολσεβίκους γιά "μπλανκισμό", τούς δημοσιολόγους της "Τοβάρις" γιά "ελλειψη σεμνότητας", τούς μενσεβίκους γιά ελλειψη δΐπλωματικότητας$ βρίζοντας τούς πάντες εκτός άπό τόν εαυτό χουζ?<5 φουκαρά τόν Πλεχάνοφ, πόσο σκληρά δικαιώθηκαν στό πρόσωπό του τά καθαρά καί ξάστερα, τά περήφανα ηαί κοφτά λόγια του Λημπκνεχτ γιά τή ζημιά πού προξενούν ο συμφωνί ε ς στά ζητήματα άρχώνγ Κι ο "σύντροφος" Βασίλιεφ (ποΰ άγνάντευε κι' αυτός τήν επανάσταση άπό τήν ελβετική κουζίνα)πρότεινε στήν "Τοβάρις" (17 Δεκέμβρη), επικαλούμενος άπ'εύθείας τόν Πλεχάνοφ απλούστατα νά διαλυθεί τό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα καί προσωρινά - μόνο' προσωρινά - νά συγχωνευτεί μέ τούς φιλελεύθερους,,ναί, δέν τόνιζε άδικα ό Λημπκνεχτ, δτι καί στό δικό τους κόμμα είναι ζήτημα άν κανε'ίς ήθελε τήν παρέκκλιση "άπό τίς κομματικές άρχές". Τό ζήτημα δέν είναι τί θέλει κανείς, άλλά πού όδηγεϊ τό κόμμα ή δ ύ ν α 12

12 μη τ Κ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν άπό μιά λαθεμένη έ- νι'μγ'εια. Ει ό Πλεχάνοφ είχε τίς πιό καλές προθέ- (ΐι υς, ι μονιασμένοι καί άγαπημένοι μέ τούς καντέτους ι'νάντια στόν μαυροεκατονταρχίτικο κίνδυνο - μά βγή κε μόνο αίσχος καί ντροπή γιά τή σοσιαλδημοκρατία. Σύντροφοι έργάτιες, διαβάστε δσο μπορείτε πιό προσεχτικά τήν μπροσούρα του Βίλχελμ Αήμπκνεχτ%αί έλέγχετε αυστηρότερα εκείνους πού σας συνιστούν τίς καταστροφικές γιά τό προλεταριάτο καί γιά τήν υπόθεση της λευτεριάς συμφωνίες μέ τούς καντέτουςί Δεκέμβρης του 1906 Ν» Λένιν Δημοσιεύτηκε τό 1907 στή μπροσούρα ιβ. Λημπκνεχτ, " Κανέναν συμβιβασμό, καμιά εκλογική συμφωνία",έκδοτικό "Νόβαγια Ντουμα ", Δημοσιεύεται σύμ φωνα μέ τό κείμε νο της μπροσούρας 13

13 ArSiiEE ΠΑ TOP ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ"ΓΙΑ Έ Ά Έ Μ Μ Ι Ο Έ Υ Μ Ε Έ ΕΪναί σέ δλους γνωστό, πώς τό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας εχει Εκφράσει ήδη στό πρόγραμμάιου τήν» Ακράδαντη πίστη του δτι γιά τήν πραγματική ι- κανοποίηση τών επιτακτικών αναγκών τών λαϊκών μαζών είναι Απαραίτητη ή π λ έ ρ ι α λ α ϊ κ ή κυρ ι α ρ χ ζ α. "Αν ή λαϊκή μάζα δέ θάχει στά χέρια της ο λ ό κ λ η ρ η τήν κρατική Εξουσία, αν στό κράτος μείνει εστω καί κάποια εξουσία, πού νά μήν Εκλέγεται, νά μήν Ανακαλείται, νά μήν εξαρτιέται ο- λοκληρωτικά Από τό λαό, θά είναι Α δ ύ ν α τ η ή πραγματική ικανοποίηση τών έπιταχτικών Αναγκών πού δλοι τίς νιώθουν. Αότή τήν Αδιαφιλονίκητη Αλήθεια τό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα τήν προπαγάνδιζε πάντα μ'δλες ' του τίς δυνάμεις στό προλεταριάτο καί σ'δλο τό λαό, 'Η πραγματική, δηλαδή ή μαζική πάλη γιά τή λευτεριά δι εξαγόταν καί πάντα θά διεξάγεται στά πιο διαφορετι κ& καί πολλές φορές Απροσδόκητα στάδιαιαλιώτικαδε μπορεί νά γίνει γιατί ό αγώνας είναι Εξαιρετικά &5σ κολος, τά προβλήματα πού βάζει πολύπλοκα καί ή σύνθεση τών Αγωνιζομένων ρευστή. Καθοδηγώντας τήν πάλη του προλεταριάτου σέ κάθε βαθμίδα Εξέλιξης αύτου του Αγώνα καίκάτω Από οποιεσδήποτε συνθήκες, ή σοσιαλδημοκρατία, σάν συνειδητός εκφραστής τών Ε- πιδιώξεων της εργατικής τάξης, δφείλει νά χειττεγντα ύπόψη της τά γενικά καί βασικά συμφέροντα όλό - 15

14 >t'i ι * ι it <\Hn<' >' 111 υ ι 'll him) ιαλ- '111 * ι, ι ι i I Γ I «... I..< 11 ή 1.1. \>Hjl t. '.i11 ι i.iv ι Μ 1 I '' ii i ι,, \ I V WIt Ṫ I ι11' ι 11 (iti ι n η ι ι π1.1)1. ι ' Ιί U lipp. )0 VXCf 1 i i I'm 1 ( ι > I > ι. /I'll) f ι οι» V Ο I '.' χ< ψ t U*l (. (Ια In. 11)1 M vit 11 ή Γ.ι.χνΙϊμι ι Λ Οι μι:λΐακά καθήμο\ι't,u ΛΑΛκλημοπ ιοο Λγώνα αιό ούνολό του, "ΙΊΊ,ΙΗ Ακριβώς καταλάβαινε πάντα ή Επαναστατική σοσιαλδημοκρατία τά καθήκοντά της στή σημερινή Επανάσταση της Ρωσίας. Μόνο μιά τέτια άντίλη'η Ανταποκρίνεται στη θέση του προλεταριάτου, σάν πρωτοπόρας τάξης, καί στά καθήκοντά του 0 'Αντίθετα, ή φιλελεύθερη αστική τάξη εβαζε πάντα εντελώς διαφορετικά τά καθήκοντά της στήν πάλη γιά τήν πολιτική έλευθερία, σύμφωνα μέ τά ιδιαίτερα ταξικά συμφέροντα της άστικής τάξης. 'Η Αστική τάξη χρειάζεται τήν πολιτική έλευθερία, μά τήν πλέρια λαϊκή κυριαρχία τή φοβάται, γιατί τό προλεταριάτο έζτλί,γμέ'νο καί συσπειρωμένο πιά μέσα στήν πάλη, θά χρησιμοποιούσε τή λαϊκή αύτή κυριαρχία ένάντια στήν άστική τάξη. Γιαυτό ή άστική τάξη έπιδιώκοντας τήν πολιτική έλευθερία θέλει ταυτόχρονα νά διατηρήσει ο- χι καί λίγα υπολείμματα της παλιας έξουσίας ( μόνιμος στρατός, μή αιρετοί ύπάλληλοι κ.λ.π,). ι 0 άγώνας του προλεταριάτου γιά πολιτική έ- λευθερία είναι άγώνας ε π α ν α σ τ α τ ι κ ό ς, γ ι ατί έπιδιώκει τήν πλέρια λαϊκή κυριαρχία. ι 0 άγώνας της άστικής τάξης γιά έλευθερία είναι ό π ο ρ- τ ο υ ν ι σ τ ικός, γιατί Αποβλέπει σέ ελεημοσύνες, στό μοίρασμα της έξουσίας Ανάμεσα στήν άπολυταρχία καί στίς εύπορες τάξεις. *Η βασική αύτή διαφορά Ανάμεσα στόν έπαναστατικό Αγώνα του προλεταριάτου καί στόν δπορτουνιστι κό άγώνα της άστικής τάξης περνάει σάν κόκκινη κλωστή άπ'όλη τήν ιστορία της έπανάστασής μας.τό προλεταριάτο άγωνίζεται - ή Αστική τάξη καιροφυλακτεί νά Αρπάξει τήν έξουσία. Τό προλεταριάτο μέ τόν ά- γώνα καταστρέφει τήν Απολυταρχία, - ι 1 ) Αστική τάξη γαντζώνεται' άπό τίς έλεημοσύνες της άπολυταρχίαςπού έξασθενίζει. Τό προλεταριάτο σηκώνιι ψηλά τή σημαία της πάλης - ή Αστική τάξη τή σημαία τών μικροπαραχωρήσεων, της συναλλαγή', καί αών παζαρεμάτων 16

15 Τό προλεταριάτο χρησιμοποιεί κάθε ρωγμή, κάθε Εξασθένιση της εξουσίας, κάθε παραχώρηση καί κάθε ψίχουλο γιά πλατύτερη μαζικότερη, άποφασιστικότερη καί έντονότερη πάλη - ή άστική τάξη, γιά βαθμιαία ειρήνευση, κατευνασμό, χαλάρωση της πάλης γιά τό κουτσούρεμα τών καθηκόντων της πάλης, γιά ηπιότερες μορφές πάλης. Θυμηθείτε μερικά στάδια του αγώνα μας γιά τή λευτεριά, *Η άστική τάξη "αγωνίζεται" γιά τήν Ανάθεση της έξουσίας στά ζέμστβο ("Δικαιώματα καί κυρίαρχα ζέμ'στβο") καί στό λαό (αρχές της τρέχουσας δεκαετίας), Τό προλεταριάτο υψώνει τή σημαία της πάλης γιά τήν καταστροφή της απολυταρχίας. 'Η κυβέρνηση κηρύσσει τήν- περίοδο "έπιστοσύνης" (Σβιατο πόλκ-μίρσκι). *Ή άστική τάξη αναλώνεται σέ λόγους πού εκφωνεί σέ συμπόσια - τό προλεταριάτο άνοιγε ι καινούργια ρήγματα στό φρούριο τής καταπίεσης, πεθαίνοντας στούς δρόμους στίς 9 του Γενάρη καί ξεδιπλώνοντας ένα μεγάλειώδικο άπεργιακό κίνημα. Καλοκαίρι Ι905«'Η άστική τάξη στέλνει Αντιπροσωπεία γιά έλευθερίες, Τό φθινόπωρο παραχωρείται ή Δοΰμα του Μπουλίγκιν (ΐ). *Η άστική τάη συγκινείται, "Ολοι φωνάζουν : Πηγαίνετε στή Δούμα. Οΐ όπορτουνιστές σοσιαλδημοκράτες ταλαντεύονται, Τδ προλεταριάτο εξακολουθεί νά παλαίβει, Μιά πρωτοφανής στόν κόσμο Απεργία σαρώνει τή Δούμα. Τό προλεταριάτο καταχτά τή λευτεριά καί τήν ύπερασπίζ ει μέ τό αίμα του άπό τίς έπιβουλές τής αντίδρασης. (ΐ) Συμβουλευτικό "άντιπροσωπευτικό σώμα", πού ή τσαρική κυβέρνηση σκόπευε νά τό συγκαλέσει τό Τό νομοσχέδιο γιά τή δημιουργία τής συμβουλευτικής Κρατικής δούμας καί τό νόμο γιά τίς έκλογές τά έ- πεξεργάστηκε μιά έπιτροπή μέ τήν προεδρεία του υ- πουργού 'Εσωτερικών Μπουλίγκιν καί δημοσιεύτηκαν μα ζί μέ τό διάγγελμα του τσάρου στίς 6(19) του Αύγούστου 1905» Οί μπολσεβίκοι κήρυξαν ενεργό άποχ ή άπό τίς έκλογές τής Δούμας του Μπουλίγκιν. *Η κυβέρνηση δέν κατόρθωσε νά συγκαλέσει τή Δούμα, πού σαρώθηκε Από τή δύναμη τής έπανάστασης.

16 Ντήν πρώτη μάχη τό προλεταριάτο νικιέται. *Η άπτίκή τάξη καθυβρίζει τούς ηττημένους κι άρπάζεuu δουλικά άπό τή Δούμα. Τό προλεταριάτο συνγκεν ιρώνει δυνάμεις γιά νέα έφοδο,, 'Εξακολουθεί νά κραια περήφανα τή σημαία τής πάλης γιά πλέρια λαϊκή κυριαρχία. Μέχρι τή σύγκληση τής Δούμας δέν κατορθώνεται νά γίνει ή έφοδος. 'Η άστική τάξη έρπειξανά, ρίχνοντας στά σκουπίδια τό σύνθημα τής συνταχτικής συνέλευσης, σκάνοντας άπό τό κακό της γιά τίς "Εκδηλώσεις", προπαγανδίζοντας τόν κατευνασμό, τή συναλλαγή, τό διορισμό καντέτικου ύπουργείου ά- πό τήν άνώτατη άρχή. Τό προλεταριάτο Επωφελείται άπό τή νέα κατάσταση όπως επωφελήθηκε άπό τήν "Εμπιστοσύνη" του 1904 καί τής 17 του 'Οχτώβρη 'Εκπλήρωσε τό έπαναστατικό του χρέος, έκανε δ,τι μπορούσε,γιά νά σαρώσει άμεσα τή Δούμα του Βίττε (ΐ) δπως σάρωσε καί τή Δούμα του Μπουλίγκιν. Αυτό δέν Ιγινε κατορθωτό Εξαιτίας τής προδοσίας τής άστικής τάξης,τής ά- νεπαρκοΰς δργάνωσης καί κινητοποίησης τής Εργατικής τάξης καί τής άγροτιας. Τό προλεταριάτο εξακολουθεί νά παλαίβει Ε π ω φ ε λ ο ύ μ ε ν ο άπ' δλες τίς "δουμικές" καί τίς παραδουμικές φαγωμάρες, προσπαθώντας νά τίς κάνει άφετηρία γιά 'ένα πλατύτερο καί άποφασιστικότερο μαζικό κ,ίνημα. Καινούργιοι άγώνες φουντώνουν. Αύτό δέν τό άρνεΐται κανείς. Ξεσηκώνονται πολβ πλατύτερες άπό πρίν μάζες προλεταρίων, άγροτων, φτωχολογιας τής πόλης, στρατού κ.λ.π. Κανείς δέν Αρνιέται δτι πρόκειται γιά άγώνα πού θά γίνει έξω άπό τή Δούμα. *0 άγώνας αύτός θά είναι, άπό τίς ίδιες τίς άντικειμενικές συνθήκες τής σημερινής κατάστασης,άγώνας πού καταστρέφει κατευθείαν τήν παλιά Εξουσία. Τί δια- (ΐ) Ή πρώτη Κρατική δούμα πού συγκλήθηκε στίς 27 του 'Απρίλη (10 του Μάη) 1906 σύμφωνα μέ νόμο, πού Επεξεργάστηκε 6 πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Σ.Ι. Βίττε Στίς Θ (21) του 'Ιούλη 1906 ή τσαρική κυβέρνηση διάλυσε τή Δούμα. 18

17 στάσεις θά πάρει αύτή ή καταστροφή, κανείς δέν μπορεί νά τό προείπει. Μά τό προλεταριάτο σάν πρωτοπό ρα τάξη, έπιδιώκει μέ άκόμα μεγαλύτερη σταθερότητα τήν Ολοκληρωτική νίκη σ'αύτόν τόν αγώνα, τήν ο- λοκληρωτική εξάλειψη της παλιάς έξουσίας. Καί τό προλεταριάτο μένει συνεπές, άντικρού - οντάς τά δπορταυνιστικά συνθήματα της άστικής τάξης, πού παρέσυρε ενα μέρος τών σοσιαλδημοκρατών» Δέν είναι σωστό, πώς ό διορισμός καντέτικου ύπουργείου σημαίνει τάχα "άπόσπαση της έξουσίας" άπό τήν καμαρίλα» Πρόκειται γιά ψέμα τών άστών. Στήν πραγματικότητα δ διορισμός τέτιου υπουργείου θά' είναι γιά τήν καμαρίλα ενα νέο φιλελεύθερο κάλυμμα. Δέν είναι σωστό πώς 6 διορισμός καντέτικου υπουργέ ίου θί σημαίνει τάχα' μετατροπή του εικονικού συντάγματος σέ πραγματικό. Πρόκειται γιά ψέμα τών άστών, Στήν πραγματικότητα ενα τέτιο υπουργείο δέ θά είναι παρά μεταμφίεση της άπολυταρχίας μέ νέο ψευτοσυνταγματικό κοστούμι. Δέν είναι σωστό πώς τό αίτημα γιά διορισμό' καντέτικου υπουργείου γίνεται τάχα αίτημα παλλαϊκό. Πρόκειται γιά ψέμα τών άστών. Στήν ουσία τό αίτημα αύτό δέν είναι παρά αίτημα της καντέτικης Δούμας, Στήν ούσία οΐ μή καντέτοι έπαναλαβαίνουν αύτό τό αίτημα μόνο άπό παρανόηση, νομίζοντας πώς αύτό έκφράζει κάτι πολύ περ ισσότερο.στήν πραγματικότητα τά π α λ λ α ϊ κ ά αιτήματα προχωρούν πολύ πιό πέρα άπό τά αιτήματα της καντέτικης Δούμας. Τέλος, δέν είναι σωστό καί τό πώς ή "ύπο - στήριξη" του αιτήματος γιά τό διορισμό καντέτικου υπουργείου (ή,πράγμα πού είναι τό ίδιο, ή υποστήριξη του καντέτικου υπουργείου) μέ άποφάσεις έντολές κ.λ.π, είναι τάχα πραγματική πάλη ένάντια στήν παλιά έξουσία. Πρόκειται γιά ψέμα τών άστών, ' Από τήν ; πλευρά του προλεταριάτου μιά τέτια "υποστήριξη" άποτελεΐ άπλώς παραίτηση άπό τόν άγώνα, αποτελεί ά- πλώς παράδοση της υπόθεσης της λευτεριάς στά τρεμάμενα χέρια τών φιλελευθέρων. Τό προλεταριάτο άγωνίζεται καί θά άγωνίζεται γιά τήν καταστροφή της παλιάς έξουσίας. Πρός αύτή τήν κατεύθυνση θά στρέψει δλη του τή δουλειά της προπαγάνδας, της ζύμωσης, της οργάνωσης, της κινη- 19

18 τοποίησης των μαζών» "Αν τό προλεταριάτο δέν πετύχι ι τήν Ολοκληρωτική καταστροφή θά Επωφεληθεί κι' And τή μερική. Μά τό προλεταριάτο ποτέ δέν πρόκειταΐ νά προπαγανδίσει τό μερ ικότερο, νά τό έ'ξωρα'ί - on, νά καλέσει τό λαό νά τό όποστηρίξ'ει, *Η πραγματική υποστήριξη της πραγματικής πάλης παρέχεται σ'έκείνους πού επιδιώκουν τό περιοσότερο (πετυχαίνοντας σέ περίπτωση αποτυχίας τό λιγ<5τερο)κι' δχι υέ έκείνους πού η ρ C ν ά ρ χ σ ε ι ή πάλη κουτσουρεύουν κατά δπορ-ίουνιστικό τρόπο τά καθήκοντά της, "Οποιος δέν γοητεύεται από τήν ήχηρότητα των φράσεων,μπορεί εύκολα νά δει δτι ο λαός σ τ ή ν π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α δέν θά παλαίψει καθόλου γιά καντέτικο ύπουργεΐο» άλλά γιά τήν έξάλειψη της παλιας εξουσίας. Τά συμφέροντα της γραφειοκρατίας άπαιτοΰν περιορ'ΐσμό των πραγματικών διαστάσεων αύτής της πάλης. Τά συμφέροντα του προλεταριάτου' άπαιτουν τόπλάτα ι μα καί τήν εντασή της. "Βπεριόντ" άρ. φύλλου 17» 14 του 'Ιούνη 1906 Δημοσιεύεται σύμφωνα μέ τ<5 κείμενο της έφημερίδας "Βπεριόντ" 20

19 ΞΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ "Είμαστε υποχρεωμένοι νά διαλέξουμε"- μ' αυτέ τό συλλογισμό προσπαθούσαν καί προσπαθούν πάντα νά δικαιολογηθούν οι όπορτουνιστές. Είναι άδύνατο νά πετύχεις μονομιάς κάτι τό μεγάλο. Πρέπει ν'άγωνίζεσαι γιά τό μικρό, μά κατορθωτό. Πως όμως θά καθορίσεις έΐν ενα πράγμα είναι κατορθωτό; Μέ τό αν συμφωνούν τά περισσότερα πολιτικά κόμματα ή οι περισσότεροι "εγγυροι" πολιτικοί. "Οσο περισσότερο ι πολιτικοί παράγοντες συμφωνούν γιά μιά κάποια μικρή βελτίωση, τόσο ευκολότερα μπορούμε νά τήν πετύχουμε, τόσο πιό κατορθωτή είναι αύτή. Δέν πρέπει νά είσαι οότοπιστής, Επιδιώκοντας τό μεγάλο.πρέπει νά είσαι ρεαλιστής πολιτικός, νά ξέρεις νά υποστηρίζεις τή διεκδίκηση του μικρού κι αύτό τό μικρό θά δ ι ε υ κ ο λ ύ ν ε ι τήν πάλη γιά τό μεγάλο. 'Εμείς βλέπουμε τό μικρό, σάν τόν πιό σ ί γ ο υ ρ ο σ τ α θ μ ό στήν πάλη γιά τό μεγάλο. "Ετσι σκέφτονται όλοι οι όπορτουνιστές, όλοι οΐ ρεφορμιστές σέ διάκριση άπό τούς επαναστάτες ΪΕτσι άκριβώς σκέφτονται ο σοσιαλδημοκράτες της δεξιάς πτέρυγας γιά τό κοινοβουλευτικό υπουργείο. Τό αίτημα αύτό κάθε άλλο παρά τό υποστηρίζουν συνειδη τά (ΐ). 'Αντίθετα τό διορισμό κοινοβουλευτικού υ- πουργείου τόν υποστηρίζει όλη ή Κρατική Δούμα, (ΐ) Τό αίτημα αύτό τό υποστηρίζει τό μικρότερο μέρος της Δούμας. 21

20 Λ ΗΙ, "ΛAMI Α λιίπι.". ΚΪμηοκ ΰηοχρι ωμένοι νά δ ι α- ' ι ι υ μ κ Ανιίμι οα οτ<5 σημερινά κακό καί στήν. ι ρ ι μ (ι ή θεραπεία του, γιατί τήν "πιό μικρή" ι>» ι κιiti fix ι,ήν θέλουν οί πιό πολλοί άπ' αυτούς mill»1νκι yi νικά δυσαρεστημένοι άπό τ<5 σημερινόκακ.*.. Καί ΑφοΟ θάχουμε πετύχει τό μικρό θά διευκο - λύνυυμι ιήν πάλη μας γιά τό μεγάλο. Τό ξαναλέμε ι αυτός είναι ό βασικός, 6 τυπικός συλλογισμός δλων τών δπορτουνιστών σ'δλο τόν κόσμο. Τί συμπέρασμα βγαίνει κατ'ανάγκην άπό τόν συλλογισμό αυτό $ Τό συμπέρασμα πώς δέν χρειάζεται κανένα επαναστατικό πρόγραμμα, κανένα έπαναστατικό κόμμα, καμιά έπαναστατική ταχτική»' Χρειάζονται μ ε τ α ρ υ θ μ ί σ ε ι ς καί μόνο.δέν χρειάζεται ι 5 ) επαναστατική σοσιαλδημοκρατία» Χρειάζεται ενα κόμμα δημοκρατικών καί σοσιαλιστικών μεταρυθμίσεωνι Κι άλήθεια, δέν είναι μήπως φανερό πώς θά ύπάρχουν π ά ν τ α στόν κόσμο άνθρωποι πού νά θεωρούν πώς: αυτό πού υπάρχει δέν είναι ικανοποιητικό} Φυσικά θά υπάρχουν πάντα. Δέν εϊναι επίσης φανερό, πώς τήν πιό μ ι κ ρ ή βελτίωση αύτής της μή ικανοποιητικής κατάστασης θά τή θέλουν π ά ν τ α ο ί πιό π ο λ λ ο ί άπό τούς δυσαρεστημένους$φυσικά, πάντα οί πιό πολλοί. Συνεπώς δουλειά δική μας δουλειά τών πρωτοπόρων καί "συνειδητών"άνθρώπωνεϊναι νά ύποστηρίζουμε π ά ν τ α τίς πιό μ ι- κ ρ έ ς διεκδικήσεις γιά τή θεραπεία του κάκου,αύ τή είναι ή πιό σίγουρη, ή πιό πραχτική δουλειά,ινώ δλες οί άλλες συζητήσεις γιά κάποιες Π θεμελιακές" διεκδικήσεις κ.λ,π. - δέν είναι παρά λόγια "ούτοπιστών", "επαναστατικές κενολογίες".ε ϊ μ ά- στε υ π ο χ ρ ε ω μ έ ν ο ι νά δ ι α λ έ ξ ο υ μ ε - καί πάντα πρέπει νά διαλέγουμε άνάμεσα στό ύπάρχον κακό καί στό μικρότερο άπό τά συνηθισμένα σχέδια θεραπείας του. "Ετσι άκριβώς σκέφτονταν οί γερμανοί όπορτουνιστές σοσιαλδημοκράτες-, 'Υπάρχει, λέει, τό σοσιαλ φιλελεύθερο ρεύμα, πού ζητάει τήν κατάργιση τώνέκτακτων νόμων κατά τών σοσιαλιστών, τόν περιορισμό της έργάσιμης μέρας, τήν ασφάλιση άπό τίς άρώστιε; κ.λ,π. Τά αιτήματα αύτά τά υποστηρίζει καί μι.ά 22

21 δχι μικρή μερίδα της αστικής τάξης. Μήν τήν Απωθείτε μέ Αστοχες ένέργειες, δέστε της τό χέρι,υποστηρίξτε την - τότε θά είστε ρεαλιστές πολιτικοί, θά προσφέρετε ένα μικρέ μέν, Αλλά πραγματικέ οφελος στήν έργατική τάξη, καί Απέ τήν ταχτική σας δέν έχουν νά χάσουν παρά μένο τά κούφια λέγια γιά "επανάσταση". 'Έτσι κι Αλλιώς έπανάσταση δέν πρόκειται νά κένετε τώρα. Π ρ έ π ε ι νά διαλέ ξ ε τ ε Ανάμεσα στήν Αντίδραση καί τήν μεταρύθμιση, Ανάμεσα στήν πολιτική του Βίσμαρκ καί στήν πολιτική της "κοινωνικής αύτοκρατορίας". Παρόμοια μέ τούς μπερνσταϊνικούς σκέφτο ντ α ν καί οι γάλλοι κυβερνητικοί σοσιαλιστές (μινίστεραλιστές). Ε ί μ α σ τ ε υ π ο χ ρ ε ω μ έ ν ο ι νά δ ι α λ έ ξ ο υ μ ε ανάμεσα στήν Αντίδραση καί τούς Αστούς ριζοσπάστες, πού υπόσχονται μιά σειρά μεταρυθμίσεις, πραχτικά εφαρμόσιμες. Είμαστε ΰποχρεωμέ νοι νά υποστηρίξουμε αυτούς τούς ριζοσπάστες,νά υ- ποστηρίξουμε τίς κυβερνήσεις τους, δσο γιά τά λεγόμενα γιά κοινωνική επανάσταση, δέν είναι παρά Α- ερολογίες των "μπλανκιστών", τών "Αναρχικών", τών "ουτοπιστών" κ.λ.π. Ποιό είναι τό βασικό λάθος δλων αυτών τών ό- πορτουνιστικών συλλογισμών; "Οτι στους συλλογισμούς αύτούς Αντικαθίσταται ουσιαστικά ή σοσιαλισ.θεωρία της ταξικής πάλης, σάν μοναδικού πραγματικού κινητήρα της ιστορίας, μέ τήν Αστική θεωρία της "Αλληλέγγυας", "κοινωνικής" προόδου. Κατά τή θεωρία του σοσιαλισμού, δηλ. του μαρξισμού (γιά μή μαρξιστικό σοσιαλισμό δέν μπορεί κανείς νά μιλάει τώρα στά σοβαρά), πραγματικός κινητήρας της ιστορίας είναι ή Ιπαναστατική πάλη τών τάξεων οί μεταρυθμίσεις είναι τό δευτερεύον Αποτέλεσμα της πάλης αυτής, δευτερεύον, γιατί οί μεταρυθμίσεις εκφράζουν τίς Αποτυχημένες Απόπειρες νά εξασθενίσει, νά Αμβλυθει αότή ή πάλη κ.λ.π. Κατά τή θεωρία τών Αστών φιλόσοφων, κινητήρας της προόδου είναι ή Αλληλεγγύη δλων τών στοιχείων της κοινωνίας, πού έ- νοιωσαν τήν "Ατέλεια" του ενός ή τού άλλου θεσμού, πρώτη θεωρία είναι υλιστική, ή δεύτερη ίδεαλι - στική, 'Η πρώτη είναι επαναστατική. 'Η δεύτερη ρε- 25

22 'Κ π ί λ ο γ ο ς. Τό άρθρο αύτό είχε γραφτεί πιά,fi'iav διαβάσαμε τό κύριο άρθρο στό 6οη>ύλλο τής "Γκό'λοί. Τρουντά", Οί σύντροφοι διορθ<5νουν τό λάθος τους. Θέλουν, π ρ ο τ ο ύ τό κοινοβουλευτικό υ- πουργείο πάρει στά χόρια του τά χαρτοφυλάκια νά Α- παιτήσει καί νά έπιτύχει - καί τήν κατάργηση σ'ολη ιή χώρα του στρατιωτικού νόμου καί τών κάθε λογής έκτακτων μέτρων,καί γενική' άμνηστεία,καί Αποκατάσταση δλων τών ελευθεριών. Πολύ καλά, σύντροφοιί Ζητείστε άπό τήν Κ.Ε. νά περιλάβει αύτούς τούς 8- ρους στήν Από'φασή της σχετικά μέ τδ κοινοβουλευτικό υπουργείο. Δοκιμάστε νά τδ κάνετε αύτό σεις ο ίδιοι, καί τότε θά δείτε οτι π ρ ο τ ο ύ ύποστηρίξετε τό κοινοβουλευτικό ύπουργεΐο ^ να υπουργείο άπό καντέτους πρέπει νά Απαιτήσετε καί νά ε- πιτύχετε, ή Δούμα ή ο καντέτοι νά μπουν στον επαναστατικό δρόμο. Π ρ ο τ ο ύ Υποστηρίξετε τούς καντέτους, πρέπει νά άπαιτήοετε καί νά πετύχετε νά πάψουν οί καντέτοι νά είναι καντέτοι. ""Εχο" άρ. φύλλου 6 Δημοσιεύεται σύμφωνα μέ τό 28 του 'Ιούνη 1906 κείμενο τής Εφημερίδας "Tjfco" 26

23 'ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΚΑΙ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΛ Τά λιγοστά φύλλα τών έφημερίδων "Κόκκινη Σημαία" τοΰ Βερολίνου καί "Σάλπισμα" (WECKRUF) της Βιέννης, οργάνου τοΰ Κομμουνιστικού Κόμματος της γερμανικής Αύστρίας, πού έφτασαν στήν Μόσχα, μας δείχνουν, δτι οί προδότες του σοσιαλισμού πού ύποστήριζαν τόν πόλεμο τών ληστών-ίμπεριαλιστών, δ?οι αυτοί οί Σάϊντεμαν καί οί "Εμπερτ, οί "Αουστερλ ι τς καί οί Ρέννερ, παίρνουν τήν πρέπουσα απάντηση άπό τούς Αληθινούς έκπροσώπους τών έπαναστατών προλετάριων της Γερμανίας καί της Αύστρίας. Χαιρετίζοιμε θερμά τά δυό όργανα, πού μαρτυρούν τή ζωτίκότη τα καί τήν Ανάπτυξη της III Διεθνούς. "Οπως φαίνεται τό κεντρικό ζήτημα της έπανάστασης τόσο στή Γερμανία δσο καί σττ^ν Αυστρία είναι τώρα τούτοι Συνταχτική Συνέλευση ή εξουσία τών Σοβιέτ } θέ έκπρόσωποι της χρεωκοπημένης II Διεθνούς, δλοι τους, άπό τόν Σάϊντεμαν ως τόν Κάουτσκι είναι ύπέρ της πρώτης καί Αποκαλούν τήν Αποψή τους περιφρούρηση της "δημοκρ α τίας" (ό Κάουτσκι μάλιστα έφτασε νά μιλάει γιά' "καθαρή δημοκρατία") σ'άντίθε ση μέ τήν διχτατορία. Τίς Απόψεις τοΰ Κάουτσκι τίς Ανέλυσα διεξοδικά στήνμπροσούρα "'Η προλεταριακή έ- πανάσταση καί & Αποστάτης Κάουτσκι", πού κυκλοφόρησε αύτές τίς μέρες στή Μόσχα καί τήν Πετρούπολη. Θά επιχειρήσω νά εκθέσω συνοπτικά τήν- ουσία τοΰ έπίμαχου ζητήματος, πού μπήκε τώρα πραχτικά στήνι^ μερήσια διάταξη δλων τών προηγμένων κεφαλαιοκρατικών χωρών. Οί Σάϊντεμαν καί οί Κάουτσκι μιλαν γιά "καθα- 27

24 ρή δημοκρατία" ή γιά "δημοκρατία" γενικά, γιά νά ι'γ,απατήσουν τίς μάζες καί νά κρύψουν άπ'αύτές τόν Ααι ικό χαραχτήρα τής σ ύ γ χ ρ ο ν η ς δημοκράτες. Λ'ν πειράζει αν ή άστική τάξη εξακολουθεί νά κρατά στά χέρια της δλο τό μηχανισμό τής κρατικής Εξουσίας, δέν πειράζει άν μιά χούφτα Εκμεταλλευτές ε- ξακολουθεί νά χρησιμοποιεί τήν παλιά, άστική, κρατική μηχανή.' Ή άστική τάξη Αρέσκεται,φυσικά,νά 6- νομάζει'έλεύθερες", "ίσες", 8 δημοκρατικές", "παλα- Ι'κές" τίς έκλογές πού γίνονται κάτω Απ'αύτές τίς συνθήκες, έπειδή ο λέξεις α&τές χρησιμεύουν γιά τήν Απόκρυψη τής αλήθειας, γιά τήν Απόκρυψη του δ- τι ή ίδιοχτησία στά μέσα παρβγωγής καί ή πολιτικ ή έξουσία παραμένουν στούς εκμεταλλευτές, καί γι'αύτό ουτε λόγος μπορεί νά γίνει γιά πραγματική έλευθερία, γιά πραγματική ισότητα γιά τούς Εκμεταλλευόμενους, δηλ. γιά τήν τεράστια πλειονότητα του πλη θυσμού. Τήν άστική τάξη τήν συμφέρει καί τής χρειάζεται νά κρύβει άπό τήν λαό τόν ά σ τ ι κ ό χαραχτήρα τής σύγχρονης δημοκρατίας, νά τήν παρουσιάζει σάν δημοκρατία γενικά, ή σάν"καθαρή δημοκρα - τία", καί οι Σάιντεμαν καθώς καί οέ Κάουτσκι, έπαναλαβαίνοντάς το αύτό, εγκαταλείπουν σ τ ή ν η ρά ξ η τήν άποψη του προλεταριάτου καί περνούν μέ τό μέρος τής Αστικής τάξης. 5 0 Μάρξ καί ό "Ενγκελς, στόν τελευταίο πρόλογο του "Κομμουνιστικού Μαν&φ στον*, πού τόν έγραψαν καί οι δυό (στά 1872), θεωρούσαν Απαραίτητο νά επιστήσουν ειδικά τήν προσοχή τών Εργατών στό ζήτημα, οτι τό προλεταριάτο δέν μπορεί άπλώς νά πάρει στά χέρια του τήν έτοιμη (δηλ, τήν Αστική)κρατική μηχανή καί νά τήν βάλει σέ κίνηση γιά τούς δι κούς του σκοπούς, δτι πρέπει νά τήν σπάσε ι,νά τήν τσακίσει, "θ Αποστάτης Κάουτσκι έγραψε ολόκληρη μπροσούρα γιά τήν "Διχτατορία του προλεταριάτου", κρύβοντας άπό τούς Εργάτες αύτή τή σπουδαιότατη μκρ ξιστική Αλήθεια, διαστρεβλώνοντας πέρα γιά πέρα τό μαρξισμό, καί φυσικά οέ έπαινοι αύτής τής μπροσούρας, πού τόσο Απλόχερα σκόρπιζαν ot κύριοι Σάιντεμαν καί Σία, άνταποκρίνονταν δλοκληρωτίκά, σάν έ- παινοι πραχτόρων τής Αστικής τάξης, σέ έναν άνθρωπο, πού περνάει μέ τό μέρος τής Αστικής τάξης. 28

25 Νά μιλάει κανείς γιά καθαρή δημοκρατία».γιά δημοκρατία γενικά; γιά ισότητα, γιά ελευθερία, γιά παλλαϊκότητα, όταν οί έργάτες καί όλοι οι εργαζόμενοι είναι πεινασμένοι, γυμνοί, ρημαγμένοι, καταπονημένοι δχι μόνο άπό τήν κεφαλαιοκρατική μισθω τή δουλεία, άλλά καί άπό τόν τετράχρονο ληστρικό πόλεμο, ενώ ο κεφαλα ιοκράτες καί οί κερδοσκόποι έξακολουθοΰν νά Ιχουν στά χέρια του ς τήν άποχτημένη μέ ληστείες 0 ιδιοκτησία" καί τόν "δτοιμο" μηχα νισμότης κρατικής έξουσίας, σημαίνει χλευασμό τών έργαζομένων καί τ ών έκμεταλλευομένων. Αύτό σημαίνει περιφρόνηση τών βασικών : άληθειών του μαρξισμού, πού δίδασκε στοίςέργάτες % πρέπει νά χρησιμποιήσετε τήν άστική δημοκρατία, πού άντιπροσωπεύει τεράστια ι- στορική πρόοδο σέ σύγκριση μέ τή φεουδαρχία, άλλάνά μήν ξεχνάτε ούτε στιγμή τόν άστικό χαραχτήρα αυτής της "δημοκρατίας", τόν ιστορικό συμβατικό καί περιορι-,ένο χαρακτήρα της, μήν έγκολπώνεστε τή "δεισιδαίμονη πίστη" στό "κράτος", μήν ξεχνάτε δτι καί στήν πιό δημοκρατική άστική δημοκρατία, καί δχι μόνο στή μοναρχία, τό κράτος δέν είναι τίποτ'άλλο,παρά μιά μηχανή γιά τήν καταστολή μιας τάξης άπό μιάν άλλη. άστική τάξη είναι άναγκασμένη νά υποκρίνεται καί νά ονομάζει "παλλαϊκή έξουσία" ή δημοκρατία γενικά ή καθαρή δημοκρατία τήν (άστική) ρεπουμπλικάνικη δημοκρατία, πού στήν πραγματικότητα είναι διχτατορία της άστικής τάξης, διχτατορία τών Ικμεταλλευτών πάνω στίς έργαζόμενες μάζες» Οί Σάϊντεμαν καί οί Κάουτσκι, οί "Αουστερλιτς καί οί Ρέννερ( τώρα, δυστυχώς μέ τή βοήθεια τοΰ Φρίντριχ Αντλερ) ύ- ποστηρίζουν αύτό τό ψέμα καί αύτή τήν ύποκρισία.'ενώ οί μαρξιστές, οί κομμουνιστές, τήν ξεσκεπάζουνκαί λένε άνοιχτά στούς έργάτες καί στίς έργαζόμενες μάζες τήν καθαρή άλήθεια: στήν πραγματικότητα, ή ρεπουμπλικάνικη δημοκρατία, ή Συνταχτική Συνέλευση,οι παλλαϊκές έκλογές κ.λ.π. σημαίνουν διχτατορία της άστικής τάξης^ καί γιά τήν άπελευθέρωση της έργασίας άπό τό ζυγό τοΰ κεφαλαίου δέν υπάρχει άλλος δρόμος άπό τήν άντικατάσταση αύτής της διχτατορίας μέ τή δ ι χ τ α τ ο ρ ί α τ ο ΰ π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά - 29

26 τ ο υ. Μόνο ή διχτατορία του προλεταριάτου είναι σέ θέση ν'απαλλάξει τήν Ανθρωπότητα Από τό ζυγό του κεφαλαίου, Από τήν ψευτιά, τήν καλπιά, τήν υποκρισία της Αστικής δημοκρατίας, αύτής της δημοκρατίας γ ι ά τούς π λ ο ύ σ ι ο υ ς, μόνο αδτή είναι σέ θέση νά Εγκαθιδρυθεί τή δημοκρατία γιά τ ο ύ ς φ τ ω χ ο ύ ς, δηλ. νά κάνει σ τ ή ν π ρ ά ξ η τά Αγαθά της δημοκρατίας προσιτά στοΰς έργάτες καί τοΰς φτωχούς Αγρότες, ενώ τώρα (Ακόμα καί στήν ; πιό δημοκρατική Α σ τ ι κ ή δημοκρατία) τά Αγαθά αυτά της δημοκρατίας είναι στήν π ρ ά ξ η ' Απρόσιτα στήν τεράστια τλε ι ονότητα τών.εργαζομένων. "Ας πάρουμε λ.χ., τήν έλευθερία του συνέρχεσθαι καί τήν ελευθερία του θί Σάιντεμαν καί οι Κάουτσκι, οί "Αουστερλιτς καί οί Ρέυνερ πασχίζουννά πείσουν τοΰς έργάτες δτι οί έκλογές γιά Συνταχτι κή Συνέλευση, πού γίνονται τώρα ατή Γερμανία καί στήν Αύστρία, διεξάγοντα "δημοκρατικά". Αύτό είναι μιά ψευτιά, γιατί στήν- π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α οί κεφαλαιοκράτες, οι εκμεταλλευτές, οί τσιφλικάδες,οί κερδοσκόποι κρατούν στά χέρια τους τά 9/10 από Iτά ' καλύτερα οικήματα, πού μπορούν νά χρησιμοποιηθουνγια συγκεντρώσεις, καί τά 9/10 τών Αποθεμάτων χαρτιού, τών τυπογραφείων κ.λ,π. *0 εργάτης στήν πόλη, δ Εργάτης γης παί 6 μεροκαματιάρης στό χωριό σ τ ή ν πρα γ μ α τ ι κ ό τ η τ α Αποκλείονται Από τήν δημοκρατία τόσο μέ τό "ιερό &ιχαέω»ΐα της ίδιοχτησίας" (πού περιφρουρείται Από *3ύς κύριους Κάουτσκικχί Ρέννερ, καί πού μέ τό μέρος τους πέρασε, δυστυχώς, καί Φρίντριχ "Αντλερ), δσο κ&ζ μέ τόν Αστικό μηχανι σμό της κρατικής εξουσίας, δηλ. μέ τ'ού'ς Αστούς ύ- πάλληλους, μέ τούς Αστούς δικαστές κ.λ.π. Στή γερμανική "ρεπουμπλικάνικη"(αστικοδημοκρατική) δημοκρατία ή τωρινή "Ελευθερία του συνέρχεσθαι καί του τύπου" είναι ψευτιά καί υποκρισία, γιατί σ τήν π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α σημαίνει έ λ ε υ θ ε - ρ ί α γ"ι ά τ ο ύ ς π λ ο ύ σ ι ο υ ς νά Αγοράζουν καί νά εξαγοράζουν τόν τύπα, έ λ ε υ θ ε ρ ί α τών π λ ο υ σ ί ω ν νά δηλητηριάζουν τό λαό μέ τήν ψευτιά του Αστικού τύπου, έ λ ε υ θ ε ρ ία τών π λ ο υ σ ί ω ν νά έχουν στήν "ιδιοκτησία " τους τά τσιφλικάδικα οικήματα, τά καλύτεραχτίρια κλπ. 3α

27 'Η διχτατορία του προλεταριάτου θά δ η μ ε ύ σ ε ι Από τοΰς κεφαλαιοκράτες ύπέ ρ τών Εργαζομένων τά τσιφλικάδικα οίκήματα, τά καλύτερα χτίρια, τά τυπο γραφεία,τίς Αποθήκες χαρτιού. Αυτέ θά σημάνει τήν Αντικατάσταση της " παλ - λαϊκής", "καθαρής" δημοκρατίας μέ τή "διχτατορ ία μιας τάξης" - ούρλιάζουν οι Σάιντεμαν καί οί Κάουτσκι, οι "Αούστερλτς καί οι Ρέννερ (μαζί μέ τούς ομοϊδεάτες τους' τών άλλων χωρών, τούς Γκόμπερς, τού ς Χέντερσον, τούς Ρενοντέλ, τούς Βαντερβέλντε καί Σία) Δέν είναι Αλήθεια -τούς Απαντούμε Εμείς. Αυτέ θά σημάνει Αντικατάσταση της πραγματικής διχτατορίας της Αστικής τάξης (διχτατορίας» πού τήν συγκαλύπτουν ύποκρι τικά μέ τίς μορφές της ρεπουμπλικά νίκης Αστικής δημοκρατίας) μέ τή διχτατορία τού προλεταριάτου. Αύτ<5 θά σημάνει τήν Αντικατάστασητης δημοκρατίας γιά τούς πλούσιους μέ τή δημοκρατία γιά τούς φτωχούς. Αυτό θά σημάνει Αντικατάσταση της Ελευθερίας τού συνέρχεσθαι καί τού τύπου γιά τήν μειοψηφία, γιά τούς Εκμεταλλευτές, μέ τήν Ελευθφία τού συνέρχεσθαι καί τού τύπου γιά τήν π λ ε' ι οψη φ C α τού πληθυσμού, γιά τούς Εργαζόμενους.Αυτό θί σημάνει γιγάντια, κοσμοϊστορική δ ι ε ύ ρ υ ν σ η της δημοκρατίας, μετατροπή της Από ψευτιά σέ Αλή θεια, Απολύτρωση της Ανθρωπότητας Από τά δκμά τού κεφαλαίου, πού π α ρ α μ ο ρ φ ώ ν ε ι καί κολο - βώνει κάθε Α σ τ ι κ ή δημοκρατία, Ακόμα καί' τήν πιό "δημοκρατική" καί τήν πιό ρεπουμπλικάνικη. Αυτό θά σημάνει τήν Αντικατάσταση του Αστικού κράτους μέτόπρολεταρ ιακό κράτος, αντίκα τάσταση πού Αποτελεί τό μοναδικό δρόμο γιά τήν Α- πονέκρωση τού κράτους γενικά. Καί γιατί δέν μπορεί νά Επιτευχθεί αυτός δ σκοπός χωρίς τή διχτατορία μιας τάξης; γιατίδέν μτο ρεϊ νά γίνει τό πέρασμα κατευθείαν στήν "καθαρή"δη μοκρατία} ρωτούν οί υποκριτές φίλοι της Αστικής τάξης είτε οί Αφελείς μικροαστοί καί φιλισταΐοι, πού αύτή τούς χει Αποβλακώσει. 'Απαντούμε : γιατί σέ κάθε κεφαλαιοκρατικήνοι νωνία Αποφασιστική σημασία μπορεί νά εχει είτε ή 31

28 Αστική τάξη, εϊτε τό προλεταριάτο, ενώ οί μικρονοι κοκυρέοι παραμένουν άναπόφευχτα ταλαντευόμενοι, α- νίσχυροι, Ανόητοι ονειροπόλοι μιας "καθαρής", δηλ. έξωταξικής ή ύπερταξικής δημοκρατίας. Γιατί Από μά κοινωνία, δπου ή μιά τάξη καταπιέζει μιάν αλλη,δέν μπορούμε νά βγούμε μέ Αλλον τρόπο,, παρά μέ τή διχτατορία της καταπιεζόμενης τάξης. Γιατί μόνο τό προλεταριάτο είναι σέ θέση νά νικήσει, ν'ανατρέψει τήν Αστική τάξη, επειδή αύτό είναι ή μόνη τάξη, ε- νωμένη καί "πειθαρχημένη" Από τόν καπιταλισμό,ή μόνη τάξη πού είναι σέ θέση νά ηρασεταιριστεΐ τήν ταλαντευόμενη μάζα τών έργαζομένων, πού ζουν μικροαστικά, νά τήν προσεταιριστεί η τουλάχιστον νά τήν "ουδετεροποιήσει". Γιατί μόνο oi γλυκανάλατο ι μικροαστοί καί φιλισταϊοι μπορούν δνειροπολοΰν, εξαπατώντας τόν εαυτό τους κ&ί τούς έργάτες μέ τά όνειρα αυτά, τήν Αποτίναξη του ζυγού του κεφαλαίου χωρίς μιά μακρόχρονη καίέπίπονη κ α τ α σ τ ο λ ή της Α ν τ ί σ τ α σ η ς τών εκμεταλλευτών, Στή Γερμανία καί στήν Αυστρία ή Αντίσταση αυτή γιά τήν ώρα δέν εκδηλώθηκε Ακόμα Ανοιχτά, έφόσον δέν εχεια κόμα Αρχίσει ή Απαλλοτρίωση τών Απαλλοτριωτών. Αντίσταση αυτή θά είναι Απεγνωσμένη, λυσσαλέα,δταν θά Αρχίσει αυτή ή Απαλλοτρίωση. 0ί Σάιντεμαν καίοί Κάουτσκι, οί *Αουστερλιτς καί οί Ρέννερ, κρύβοντας αύτό τό πράγμα Από τόν εαυτό τους καί Από τούς εργάτες, προδίνουν τά συμφέροντα τοδ προλεταριάτου, μεταπηδώντας στήν πιό κρίσιμη στιγμή τή θέση της ταξικής πάλης καί της Αποτίναξης του ζυγού της Αστικής τάξης στή θέση της συμφωνίας του προλεταριάτου μέ τήν Αστική τάξη, στή θέση της "κοινωνι - κής ειρήνης" ή της συμφιλίωσης τών Ικμεταλλευτών μέ τούς έκμεταλλευόμενους, Οί επαναστάσεις - ελεγε ό Μάρξ - είναι οί Ατ μομηχανές της ιστορίας. Οι έίϊαναστάσεις διδάσκουν γρήγορα. Οί έργάτες τών πόλεων, οί έργάτες γης της Γερμανίας καί της Αυστρίας θά καταλάβουν γρήγορα δ- τι οί Σάιντεμαν καί οί Κάουτσκι, oi "Αουστερλιτςmί οί Ρέννερ πρόδοσαν τήν υπόθεση του σοσιαλισμού, Τό προλεταριάτο θά παραμερίσει αυτούς 'τούς "σοσιαλπρο δότες", σοσιαλιστές στά λόγια, προδότες του σοσια- 32

29 λισμού στήν πράξη, 'όπως παραμέρισε στή Ρωσία το ύς παρόμοιους μικροαστούς καί φιλιοταίους, τούς μενσεβίκους καί τούς "σοαιαλ-έπαναστάτες". Τό προλεταριάτο θά δει, - τόσο γρηγορότερα, όσο πληρέστερη θαναι ή κυριαρχία αύτών τών "ηγετών" - δτι μόνο ή άντικατάσταση του αστικού κράτους, εστω καί άν είναι ή πιό δημοκρατική άστική δημοκρατία, μέ ένα κράτος τύπο υ Κομμούνας τού Παρισιού (γιά τό όποιο τόσα πολλά εχει πει ό Μάρξ, πού τόνπλαστογρά φ η σαν καί τόν πρόδοσαν οί Σάιντεμαν καί οί Κάουτσκι)ή μέ ένα κράτος τύπου τών Σοβιέτ δίνει τή δυνατότητα ν' ανοίξει ό δρόμος πρός τό σοσιαλισμό, διχτατορία τού προλεταριάτου θ'άπαλλάξει τήν ανθρωπότητα από τό ζυγό τού κεφαλαίου κι από τούς πολέμους. Μόσχα, 23/ΧΙΐ/ΐ9Ι8 "Πράβντα" άρ. φύλλου 2, 3 τού Γενάρη' 1919 'Υπογραφήι Ν, Λένιν Δημοσιεύεται σύμφωνα μέ τό χειρόγραφο 33

30 ΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΐ) Τό ζήτημα πού μπέρδεψε κατά τρόπο Ιξωφρενικό ό Κάουτσκι, παρουσιάζεται στήν πραγματικότητα ετσιι Είναι φανερό, ότι, άν δέν θέλουμε νά κοροϊδεύουμε τήν κοινή λογική καί τήν ίστορία, δέν μπορούμε νά μιλάμε γιά "καθαρή δημοκρατία", οσο θά ύ- πάρχουν διαφορετικές τ u ξ ε ι ς, μά μπορούμε νά μιλάμε μόνο γιά τ α ξ ι κ ή δημοκρατία. ("Ας τόπο; με μέσα σέ παρένθεση, ή "καθαρή δημοκρατία" δέ'ν είναι μόνο φράση πού φανερώνει ά μ ά θ ε ι α καί άκατανοησία τόσο της πάλης τών τάξεων, όσο καί της ουσίας τοΰ κράτους, άλλά είναι καί έντελώς κενή φράση, γιατί στήν κομμουνιστική κοινωνία ή δημοκρα τία, μεταπλασσόμενη καί μετατρεπόμενη σέ συνήθεια, θ ά Α π ο ν ε κ ρ ώ ν ε τ α ι, μά ποτέ δέν θά είναι "καθαρή" δημοκρατία)^ 'Ή "καθαρή δημοκρατία" είναι Απατηλή φράση φιλελεύθερου, πού πάει νά ξεγελάσει τούς εργάτες» 'Η ίστορία γνωρίζει τήν Αστική δημοκρατία, πού παίρνει τή θέση της φεουδαρχίας, καί τήν προλεταριακή δημο κρατία, πού παίρνει τή θέση της άστικής δημοκρατίως "Αν ό Κάουτσκι άφιερώνει δεκάδες, μπορούμε νά πούμε, σελίδες γιά "νάποδείξει" τήν Αλήθεια,ότι ή Αστική δημοκρατία Αποτελεί πρόοδο σέ σύγκριση μέ τό (ΐ) 'Απόσπασμα Από τό βιβλίο τοΰ Β.Ι.Αένιν I Π *3 προλεταριακή έπανάσταση καί ό Αποστάτης Κάουτσκι" (σημ. Λ.Δ.) 35

31 μεσαίωνα καί δτι τό προλεταριάτο πρέπει.άπαραίτητα νά τή χρησιμοποιήσει στόν αγώνα του ενάντια στήν Αστική τάξη, αυτό είναι μιά καθαρή φιλελεύθερη φλυ αρία πού άποβλακο'νει τούς έργάτες. "Οχι μόνο στήν μορφωμένη Γερμανία, μά καί στήν άμόρφωτη Ρωσία αύτό άποτελεΐ κοινοτυπία. ι 0 Κάουτσκι άπλώς ρίχνε ι'bo φή"στάχτη στά μάτια τών εργατών, μιλώντας μέ σπουδαιοφάνεια καί γιά τόν Βάιτλινγκ καί γιά τούς 'Ιησουίτες της Παραγουάης καί γιά άλλα πολλά, γι ά νά π α ρ α κ ά μ ψ ε ι τήν ά σ τ ι κ ή ού - σία της σύγχρονης, δηλ. της κ ε φ α λ α ι ο κ ρ α- τ ι κ ή ς δημοκρατίας. 'θ Κάουτσκι παίρνει άπό τόν μαρξισμό δ,τι είναι αποδεκτό γιά τούς φιλελεύθερους, γιά τήν ά- στική τάξη (κριτική του μεσαίωνα, προοδευτικός ι- στορικός ρόλος του καπιταλισμού γενικά καί της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας ιδιαίτερα) καί πετάει, άποσιωπα, συγκαλύπτει, σ,τι άπό τό μαρξισμό δ έ ν είναι ά π ο δ ε κ τ ό γιά τήν άστική τάξη (έπαναστατική βία του προλεταριάτου ένάντια στήν ά- στική τάξη γιά τήν έκμηδένισή της). Νά γιατί δ Κάουτσκι καταντάει άναπόφευκτα, λόγω της άντικειμενι κής στάσης του, δποια κι civ είναι ή ύποκειμενική.ται πεποίθηση, λακές της άστικής τάξης. 'Η άστική δημοκρατία, πού σέ σύγκριση μέ τό μεσαίωνα άποτελεΐ μεγάλη ιστορική πρόοδο, μένει πάν τα - καί μέσα στόν καπιταλισμό δέν μπορεί νά μή μέ νει - στε^ή, κολοβωμένη, ψεύτικη, ύποκριτική, παράδεισος γιά τούς πλούσιους, παγίδα καί άπάτη γιά τούς εκμεταλλευόμενους, γιά τούς φτωχούς. Αύτή τήν άλήθεια, πού άποτελεΐ ούσιαστικότατο συστατικό μέρος της μαρξιστικής διδ.ασκαλίας, 6 "μαρξιστής" Κάουτσκι δέν τήν κατάλαβε. Σ'αύτό τό ~ θεμελιακό-ζήτημα δ Κάουτσκι κάνει φιλοφρονήσεις στήν άστικήτάξη, άντί νά κάνει επιστημονική κριτική τών όρων πού κάνουν τήν κάθε άστική δημοκρατία, δημοκρατ ία γιά τούς πλουσίους. Θά θυμήσουμε πρώτα στό σοφολογιότατο κύριοκάουτσκι τίς θεωρητικές θέσεις του Μάρξ καί του "Ενγκελς, πού δ βιβλιοφάγος μας τίς "ξέχασε"επαίσχυντα 36

32 (γιά νά φανεί Αρεστός στήν Αστική τάξη), κι' ε- πί ιτα θά' Εξηγήσουμε τα πράγματα μέ τρόπο πιό Εκλαΐκι; υτ ικό. "Οχι μόνο τό αρχαίο καί τό φεουδαρχικό κρατος μά καί"τό σύγχρονο Αντιπροσωπευτικό κρατος είναι δ- ργανο Εκμετάλλευσης της μισθωτής Εργασίας Από ' τό κι.φάλαιο" ("Ενγκελς, στό εργο του για τό κράτος)."μά καί τό"κράτος" δέν είναι παρα ενας προσωρινός θεαμός, πού τόν χρησιμοποιεί κανείς στόν Αγώνα, στήν Επανάσταση, για νά καταστέλλει μέ τή βία τούς ΑνιίπΑλους του, είναι καθαρή Ανοησία νά μιλαει για "ε λιύθερο λαϊκό κρατος". "Οσο καιρό τό προλεταριατο χ ρ ε ι ά ζ ε τ α ι Ακόμα τό κρατος, τό χρειαζε - ι; α ι δχι πρός τό συμφέρον της ελευθερίας, ΑλλΑ της καταστολής τών Αντιπάλων του, καί Από τή στιγμή πού!)ά μπορ;:" νά μιλάει κανείς γιά Ελευθερία, τό κράι (κ, 7οαύί.ι νά υπάρχει σάν τέτοιο" ("Ενγκελς, γράμμα π ι ό ν Μπέμπβλ της 28/3/1875) * "Στήν πραγματικότητα ΐΐΙ>(, Ί,ό κράτος δέν είναι τίποτα αλλο, παρά μηχανή, γιά ι,ήν καταστολή μιας τάξης Από μιάν Αλλη,καί μάλι,πί.ί. «χι λιγότερο στήν Αστική δημοκρατία Από δτι ι π ή μοναρχία" ("Ενγκελς, πρόλογος στόν"'εμφύλιο πδw jio" u.io Μ Α (ι Γ,), Ή καθολική ψηφοφορία είναι "ενας ο» ίχ'ΐιμ; ιο'ΰ βαθμού ωριμότητας της Εργατικής ταξης. 11 ' 1 ι. σ σ Λ ι ι ρ ο δέν μ π ο ρ ε ί ν ά ι I. ν κ ι κ <χ ί 6 έ!) ά είναι π ο τ έ μ έ ο ιι.ι ι ή ο η 11 ι ρ ι ν ό κ ρ ά τ ο ς."("ενγκελ; οιο ί'ΐ'ϊ" ι " 1 ' ϊ 1 ^ 1'' κράτος. '0 κύριος ΚΑουτσκι Ανα μ κ ο ί ί ΓI,ι* 11 ο Ί ι Η Α ι4νΐι»ρά ιό πρώτο μέρος αυτής της θέ οιμ, μ ο Λ ι ί, ν κι, mi (>(< πι; χ τό γιά τήν Αστική τάξη. 'Αλλά ιό in ilp μ. (ι ^ (><».. μ ο ό ι ' υπογραμμίσαμε καί πού δέν > Ι νιι ι iimjiuui ν ιό yirf ι ην Αστική τάξη, δ Αποστάτης Κά <Όΐοκι. ιό Αιιοοιωποίί), "'II Κομμούνα δέν εμελλε νά ι ι ναι "να κοινοβουλευτικό ΑλλΑ 2να Εργαζόμενο σώμα τριυτίχρονα Εκτελεστικό καί νομοθετικό... 'Αντί ν'αηοφαο ίζι.ται μια φορα κάθε τρία ή εξι χρόνια, ποιό μέλος της Αρχουσας τάξης θά Εκπροσωπεί καί θά τσαλαπατα (WER UND ZERTESEN) τό λαό στό κοινοβούλιο, τό καθολικό Εκλογικό δικαίωμα θά Εξυπηρετούσε τόν δργανωμένο σέ κομμούνες λαό, δπως τό Ατομικό δικαίωμα Εκλογής χρησιμεύει σέ καθε Εργοδότη για να 37