H ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 549 / Σάββατο 18 Μαΐου 2013 / Τιμή: 1,50 Εργατική Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη στην Αθήνα στις 9 και 10 Ιουνίου. Πορεία Σάββατο 8 Ιουνίου ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ βλέπε σελ. 8-9 Κυκλοφ ο κάθε δε ρεί ύτερ Σάββατ ο ο Σ αυτό το φύλλο H ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Πολιτικο-Συνδικαλιστικό πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ από ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ Αν μετά τη Βάρκιζα ο λαός μιλούσε για την Προδομένη Επανάσταση, τώρα μιλάμε για την Προδομένη Απεργία των καθηγητών. Συντασσόμενη με τη δεξιά ΔΑΚΕ και την δυσφημισμένη ΠΑΣΚΕ, η παράταξη ΣΥΝΕΚ-Αυτόνομη Παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε πισώπλατο χτύπημα στην απεργία. Δείγμα γραφής, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για την κυβερνητική εξουσία. διάβαζε σελ. 4-5 Σε ρόλο πλασιέ που ξεπουλά τα πάντα ο Σαμαράς ταξίδεψε στην Kίνα για να δώσει μια αίσθηση «αισιοδοξίας». Την ίδια στιγμή είναι έτοιμη να εκραγεί η βόμβα του εσωτερικού ιδιωτικού χρέους ΣΤΟ 100% ΤΟΥ ΑΕΠ ΕΧΟΥΝ ΕΚΤΙΝΑΧΘΕΙ ΤΑ ΜH EΞYΠHPETOYMENA XPEH ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ, ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ διάβαζε σελ. 3 Την Παρασκευή 17/5 ο Κυριάκος Μουτίδης δικαζόταν για συνδιακαλιστική δράση. Την Τρίτη 21/5 δικάζεται στο Β Τριμελές Εφετείο Αθήνας με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Αλληλεγγύη στον σ. Κυριάκο Μουτίδη σελ. 7 Πρωτομαγιά στην Κωνσταντινούπολη σελ. 9 H ΦPIKH MIAΣ ΠAPΩΔIAΣ, τρεις ομιλίες για τη «Xρυσή Aυγή» σελ Ναζιστής ψυχίατρος χορηγεί πιστοποιητικά για άδειες οπλοφορίας σε χρυσαυγίτες σελ. 14 Μουσική και εξέγερση σελ. 15

2 σελίδα 2 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 3 ΚΟΙΝΗ ΕΚ ΗΛΩΣΗ ΕΕΚ, ΟΚ Ε, ΙΕΘΝΙΣΤΗΣ Έτοιμη να εκραγεί η βόμβα Στις 29 Απρίλη πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, η -δεύτερη κατά σειρά- κοινή εκδήλωση μεταξύ του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, της Οργάνωσης Κομμουνιστών ιεθνιστών Ελλάδας και της πολιτικής πρωτοβουλίας ιεθνιστής. Το θέμα ήταν «Κρίση, ευρώ και ταξικοί αγώνες, σε Κύπρο, Ελλάδα, Ευρώπη». Με την παρουσία αρκετών δεκάδων συντρόφων και φίλων, παρουσιάστηκαν οι τρεις εισηγήσεις κι ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τοποθετήσεις κι επισημάνσεις. Ο σ. Νίκος Πελεκούδας, εκπροσωπώντας τον ιεθνιστή, μίλησε για τα γεγονότα της Κύπρου αλλά και για το «μετά» αυτών, επισημαίνοντας τρία αναγκαία σημεία: α) η Ε.Ε. δεν εκδημοκρατίζεται, με καμιά «αλλαγή συσχετισμών» στο εσωτερικό της, όπως θέλουν να μας πείσουν τμήματα και της εγχώριας Αριστεράς. Η Ε.Ε. πρέπει να διαλυθεί από την επαναστατική δράση των ευρωπαϊκών λαών, β) την ανάγκη της επαναστατικής πάλης για την Εργατική Εξουσία, πάλη που θα ανατρέψει την αστική κυβέρνηση και θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την Ε.Ε., από επαναστατική σκοπιά, κι όχι από αστική εθνικιστική και γ) το άνοιγμα του δρόμου για την ελεύθερη και εθελοντική συνένωση των λαών της Ευρώπης σε νέες βάσεις. Η σ. Σοφία Θεοδωροπούλου, από την ΟΚ Ε, επεσήμανε πως η Κυπριακή κρίση σηματοδοτεί α) τη διεθνή κρίση υπερπαραγωγής- υπερσυσσώρευσης, β) την κρίση της Κυπριακής οικονομίας- «φούσκας», και γ) την κρίση συνολικά του οικονομικού μοντέλου που εφαρμόστηκε από τη δεκαετία του 80, με χώρες «πλυντήρια» χρήματος και φορολογικούς «παραδείσους». Όλ αυτά σε ένα πλαίσιο Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@ hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα βαθιάς δομικής κρίσης του ίδιου του καπιταλισμού. Η Ε.Ε. καταρρέει ιδεολογικά, οικονομικά, πολιτικά, όπως και οι κυβερνήσεις της. Παρατηρείται όξυνση μεταξύ των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, όξυνση μεταξύ διαφορετικών μερίδων των εθνικών αστικών τάξεων, και τέλος όξυνση της ταξικής πάλης, διαμορφώνοντας ένα επαναστατικό έδαφος. Χρειάζεται να εφαρμοστούν μια σειρά από μέτρα: ρήξη με την Ε.Ε. και το Ευρώ, ανασυγκρότηση της χώρας με εθνικοποιήσεις τραπεζών και παραγωγής, θέσπιση μονοπωλίου του εξωτερικού εμπορίου, νέο νόμισμα και αυξημένη φορολογία Κεφαλαίου. Ακόμα όμως και η απαραίτητη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Ελλάδα που θα επιφέρει τη ρήξη με το Ευρώ, δεν είναι ικανή να προσφέρει κάποια «αυτοδύναμη ανάπτυξη». Η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη είναι αναγκαίες. Τονίστηκε επίσης η ανάγκη ενότητας των εργαζομένων για τη Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας ως απαραίτητο μέσο στην πάλη του λαού. Τέλος, ο σ. Θεόδωρος Κουτσουμπός ξεκίνησε με την προειδοποίηση πως ή θα νικήσουμε εμείς με επανάσταση, ή θα νικήσει η αντεπανάσταση κι ο φασισμός. Μίλησε για τα χαρακτηριστικά της σημερινής κρίσης, αλλά και για την ιστορική της ανάπτυξη. Η μετατροπή της τραπεζικής σε δημοσιονομική κρίση (με τις κρατικές «διασώσεις» τραπεζών που ακολούθησαν τη Lehman Brothers), αλλά και η αποτυχία όλων των βασικών στρατηγικών του καπιταλισμού, είτε με κεϋνσιανή είτε με νεοφιλελεύθερη μορφή, μας φέρνουν στο σημερινό απόλυτο αδιέξοδο του συστήματος. Είναι μια ιστορική κρίση που αντανακλά την παρακμή του καπιταλισμού. Η Κύπρος και το bail-in, σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας φάσης σε αυτή. εν υπάρχει λύση στην καπιταλιστική κρίση, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή. Η μόνη λύση είναι η έξοδος από τον ίδιο τον καπιταλισμό. Χρειάζεται η εργατική τάξη να κάνει το μεγάλο άλμα, με την Παγκόσμια Επανάσταση. Η αρχή της, ήταν το 1917, και η ευθύνη της συνέχισής της τώρα βαραίνει εμάς. Γι αυτό, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε την προετοιμασία μας. Νέες μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης πρέπει να αναδυθούν, για να πάψουμε να γινόμαστε ουρά στη γραφειοκρατία και στους δικούς της «αγώνες». Μορφές που θα μπορούν να συσπειρώνουν όλο το δυναμικό της εργατικής τάξης και θα επιτρέψουν να οργανώσουμε τη Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας. Στόχος μας δεν είναι μια «αριστερή κυβέρνηση» μέσα στο καπιταλισμό, στόχος μας είναι η Εργατική Εξουσία, ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός Μεταβατικού Προγράμματος διεξόδου από την κρίση. Χρειαζόμαστε επίσης, να χτίσουμε το Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης, με τις πολιτοφυλακές και ομάδες αυτοάμυνάς του, για την αντιμετώπιση και το τσάκισμα των φασιστικών συμμοριών στο δρόμο. Οι τοποθετήσεις που ακολούθησαν άγγιξαν ένα μεγάλο εύρος θεμάτων. Ανέδειξαν την ανάγκη της κοινής δράσης των εργατικών οργανώσεων, όχι μόνο των τριών διοργανωτών, αλλά συνολικότερα, σε γειτονιές, στο ζήτημα του φασισμού κ.ο.κ., αλλά και την αναγκαιότητα της οργάνωσης των εργαζομένων στο επαναστατικό κόμμα τους, ως εργαλείο για την επαναστατική νίκη. Κ. Αποστολόπουλος ΙΛΙΟΝ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΙΚΑ Σε νέα φάση μπαίνει ο αγώνας των κατοίκων στο Ίλιον προκειμένου να μην συγχωνευθεί το τοπικό παράρτημα του ΙΚΑ με εκείνο των Αγ. Αναργύρων. Ορόσημο αποτελεί η σύσταση του συντονισμού μεταξύ όλων των δημοτικών παρατάξεων υπό τον δήμαρχο της πόλης, μετά από την... πίεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αριστερών δυνάμεων της πόλης. Επί εβδομάδες το Αριστερό Σχήμα Ιλίου, η Πρωτοβουλία Πολιτών Ιλίου Αντίστασης και Αλληλεγγύης και η Επιτροπή Κατοίκων που είχε ειδικά συσταθεί για να μην κλείσει το τοπικό ΙΚΑ αγωνίστηκαν για να μην υποβαθμιστεί παραπέρα η δημόσια υγεία των ασφαλισμένων δημοτών. Ωστόσο, εξαρχής οι παραπάνω δυνάμεις που πρόσκεινται στο νεοσύστατο σχέδιο Β υπό τον Αλέκο Αλαβάνο (οι επικεφαλής του Αριστερού Σχήματος είναι στελέχη της Αριστερής Παρέμβασης, της διάσπασης δηλαδή της ΚΟΕ), στο ΣΥΡΙΖΑ (ο ΣΥΝ είχε στηρίζει Αριστερό Σχήμα στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές) και της ευρύτερης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (πλην ΕΕΚ) είχαν θέσει σαν στόχο, όχι μόνο να μην κλείσει το ΙΚΑ, αλλά ταυτόχρονα να τεθεί επικεφαλής του αγώνα αυτού ο ίδιος ο δήμαρχος, Νίκος Ζενέτος, ο οποίος στηρίζεται από το... ΠΑ- ΣΟΚ. Και αυτό παρά το γεγονός, ότι το κόμμα του Ζενέτου είναι καθ όλα υπεύθυνο για την αθλιότητα που βιώνει ο πληθυσμός αυτής της χώρας, μαζί και του δήμου Ιλίου. Μέλος του ΠΑΣΟΚοκρατούμενου δημοτικού συμβουλίου στο Ίλιον υπέγραψε, εξάλλου, το λουκέτο του ΙΚΑ Ιλίου σαν υποδιοικητής του ΙΚΑ και, παρόλα, αυτά παρέμεινε στη θέση του! Οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΠΑΣΟΚικού και νεοδημοκρατικού συνδυασμού κατέχουν πάνω από το 70% των θέσεων του δημοτικού συμβουλίου, ενώ τις υπόλοιπες κατέχουν οι συνδυασμοί του ΚΚΕ (Λαϊκή Συσπείρωση) και του ΣΥ- ΡΙΖΑ-Σχέδιου Β. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τις παραπάνω αριστερές δυνάμεις να θέσουν επικεφαλής του αγώνα των κατοίκων, στον οποίο οι ίδιοι πρωτοστατούν, τους εκπροσώπους των αστικών Μνημονιακών κομμάτων στο Ίλιον. ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Ιλίου, συμμετείχε στον αγώνα για να μην κλείσει το τοπικό ΙΚΑ, στους καθημερινούς αποκλεισμούς προκειμένου να μη γίνει μετακόμιση, καθώς και στις λαϊκές συγκεντρώσεις έξω από το δημαρχείο. Ωστόσο τάσσεται κατά του διαπαραταξιακού και... δια-ταξικού συντονισμού μεταξύ των ασφαλισμένων εργατών στο ΙΚΑ και των αριστερών δυνάμεων από τη μια μεριά και των αστικών μνημονιακών σχηματισμών υπό τον ήμαρχο από την άλλη. Χρειάζεται ο, από τα κάτω, συντονισμός των εργατικών δυνάμεων για να μην περάσουν τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα και όχι η μαχητική ενσωμάτωση στην τοπική αστική κυβέρνηση. ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς.Κ. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανένας άνεργος, εργαζόμενος και συνταξιούχος εργάτης ή φτωχός βιοπαλαιστής που να μην έχει κάνει ή που να μη ζητά κάποιον διακανονισμό με την εφορία, το ΙΚΑ, την τράπεζα κλπ. είναι γνωστό. Η ίδια η κυβέρνηση επιχειρεί να ενθαρρύνει νομικά αυτούς τους διακανονισμούς ευελπιστώντας στον πολιτικό καθησυχασμό των εξαθλιωμένων μαζών, αλλά και στη μείωση των ελλειμμάτων του κράτους, των ασφαλιστικών ταμείων και των τραπεζών. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως τα υπό διακανονισμό ή καλύτερα, τα μη - εξυπηρετούμενα αυτά χρέη ξεπερνούν πλέον την αξία όσων προϊόντων και υπηρεσιών παράγονται και παρέχονται σ αυτή τη χώρα σήμερα. Προσοχή! εν μιλάμε για το συνολικό ιδιωτικό χρέος της χώρας. Αυτό έχει προ πολλού ξεπεράσει το ετήσιο ΑΕΠ. Μιλάμε για εκείνο το κομμάτι του συνολικού ιδιωτικού χρέους το οποίο δεν εξυπηρετείται πλέον, ούτε επίσης φαίνεται ότι μπορεί να εξυπηρετηθεί στο ορατό μέλλον. Έτσι, βρίσκεται προ των πυλών μια νέα κατάρρευση των βασικών πυλώνων άσκησης οικονομικής πολιτικής της ελληνικής άρχουσας τάξης. Αυτό σημαίνει πως η τρέχουσα κρίση της εξουσίας των καπιταλιστών σ αυτή τη χώρα θα κλιμακωθεί σ όλα τα επίπεδα το επόμενο διάστημα. Αιτία αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνο το μη - βιώσιμο δημόσιο χρέος, αλλά και το μη βιώσιμο εσωτερικό ιδιωτικό χρέος. Σαν υπεύθυνοι για τη μη-βιωσιμότητα του εσωτερικού ιδιωτικού χρέους δεν θα εμφανισθούν στα μάτια του λαού μόνο οι διεθνείς δανειστές, αλλά και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, οι οποίοι διοικούν το κράτος, τα ταμεία και τις τράπεζες. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη του πληθυσμού της χώρας (σ.σ. τα χρέη που δεν αποπληρώνονται με τους συμφωνημένους ρυθμούς) προς την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες έχουν φτάσει αυτή τη στιγμή κοντά στο 100% του ΑΕΠ της χώρας ( δισ. ευρώ), χωρίς σ αυτό το ποσοστό να συμπεριλαμβάνονται διάφορα άλλα ιδιωτικά φέσια (πχ προς του εσωτερικού ιδιωτικού χρέους ΕΗ, ΕΥ ΑΠ, μεταξύ παραγωγών εμπόρων κλπ.). στα 90 δισ. ευρώ ανέρχονται τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών στα 60 δισ. ευρώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία στα 20 δισ. ευρώ οι ανείσπρακτες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτό σημαίνει πως η επίσημα καταγεγραμμένη αδυναμία του πληθυσμού να πληρώσει τα χρέη του ξεπερνά τη δυνατότητά του να παράγει μέσα στα νέα καπιταλιστικά πλαίσια που επιβάλλει το Μνημόνιο. Η αδυναμία, όμως, του πληθυσμού να πληρώσει τα χρέη του ήλθε ως συνέπεια της πολιτικής που ασκήθηκε, προπαντός, τα τελευταία τρία χρόνια και η οποία είχε στόχο τη μείωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού και, έτσι, την δυνατότητα αποπληρωμής του δημόσιου χρέους. Το έλλειμμα, πράγματι, μειώθηκε, αν και προσωρινά, αισθητά. Ωστόσο, αυτό κατέστη δυνατό (από ελληνικής πλευράς) προπαντός λόγω της αιματηρής μείωσης των δημοσίων δαπανών. Αυτή τσάκισε το τζίρο από την εγχώρια κατανάλωση και όσες επιχειρήσεις ζουν λόγω αυτής. Μαζί, όμως, τσάκισε τις θέσεις απασχόλησης, τους μισθούς και, έτσι, τα έσοδα των Κρατικών, ασφαλιστικών και Τραπεζικών ταμείων. ΣΤΟ 100% ΤΟΥ ΑΕΠ ΕΧΟΥΝ ΕΚΤΙΝΑΧΘΕΙ ΤΑ ΜΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΑ XPEH ΠΡΟΣ ΕΦΟΡΙΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ Άλλο ένα χρέος που δεν μπορούμε να πληρώσουμε... Η αβεβαιότητα που εξακολουθεί να υπάρχει στις διεθνείς αγορές σε σχέση με τη βιωσιμότητα των δημοσιονομικών - οικονομικών επιτυχιών της κυβέρνησης εντός της Ελλάδας (αλλά και γενικότερα για τον ευρωπαϊκό Νότο και την ευρωζώνη) κρατά ακόμα υψηλά το κόστος δανεισμού της χώρας, μαζί και το δημόσιο χρέος της. Γι αυτό, το ελληνικό δημόσιο χρέος εξακολουθεί να θεωρείται μη-βιώσιμο, ακόμα και αν η κυβέρνηση τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της έναντι της Τρόικας. Μ άλλα λόγια, πάνω σ ένα μη-βιώσιμο δημόσιο χρέος προς τους διεθνείς πιστωτές της χώρας το οποίο καλείται να πληρώσει ο λαός διαμέσου του ελληνικού κράτους έρχεται να προστεθεί το μηβιώσιμο ιδιωτικό χρέος προς το ελληνικό κράτος, τα ταμεία και τις τράπεζες της Ελλάδας πάντα για χάρη της... βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Από μια άποψη, το μη-βιώσιμο εσωτερικό ιδιωτικό χρέος αποτελεί την εσωτερίκευση του μη-βιώσιμου εξωτερικού δημόσιου χρέους, μιας και το πρώτο δημιουργήθηκε από την αδυναμία αποπληρωμής του δεύτερου....και δεν θα μπορέσουμε ποτέ. Ποιος θα πληρώσει αυτά τα χρέη; Στο τέλος του 2013 τα ποσοστά της ανεργίας, της ανασφάλιστης απασχόλησης και της (επίσημα καταγεγραμμένης) μερικής απασχόλησης θα αγγίξουν αθροιστικά το 70% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας, ενώ οι μισθοί θα πρέπει, επίσης, κατά την Tρόικα, να μειωθούν κατά επιπλέον 20% μέχρι το τέλος του Η μείωση των μισθών και των ποσοστών σταθερής απασχόλησης εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει το 50% (του προ-κρίσης επιπέδου) και θα παραμείνουν σ αυτά τα χαμηλά επίπεδα από εδώ και πέρα... Η ανάκτηση επίσης του εδάφους που χάθηκε στον τομέα των επενδύσεων σε πάγια κεφάλαια (π.χ. εξοπλισμό επιχειρήσεων) θα απαιτήσει αδιευκρίνιστα μεγάλο χρονικό διάστημα. ραματικές είναι επίσης, υπ αυτές τις συνθήκες, οι προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, καθώς αυτοί δεν πρόκειται να ξεπεράσουν το 0-2% μέχρι το Μ αυτούς τους ρυθμούς, δεν είναι δυνατή καμία αποκατάσταση οποιασδήποτε εύρυθμης λειτουργίας του κράτους, των κοινωνικών οργανισμών και των Τραπεζών όπως τουλάχιστον τη φαντάζονται οι Τροϊκανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Αυτά προβλέπουν όλα τα ξένα και ελληνικά think tanks. Με δύο λόγια, ούτε το εξωτερικό δημόσιο χρέος, ούτε το εσωτερικό ιδιωτικό χρέος μπορεί να πληρωθεί. Τσακίζονται οι μοχλοί άσκησης της αστικής οικονομικής πολιτικής Αν, όμως, είναι έτσι τα πράγματα, αν δηλαδή το καλύτερο που έχουμε να περιμένουμε παραμένοντας μέσα στον καπιταλισμό είναι μια ισχνή οικονομική ανάκαμψη με... γιγάντια ανεργία και γιγάντια μερική απασχόληση, τότε: Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα φάση κατάρρευσης των βασικών μοχλών άσκησης οικονομικής πολιτικής από πλευράς αστικής τάξης, δηλαδή, του Κράτους, των κοινωνικών οργανισμών (οι οποίοι προγραμματίζεται να αυτονομηθούν πλήρως από το κράτος) και των τραπεζών. Θα αχρηστευτούν, δηλαδή, εντελώς οι δυνατότητες του αστικού Κράτους να κατευθύνει τις δυνάμεις της οικονομίας προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση (μέσω της φορολογίας και των δαπανών). Θα αχρηστευθούν οι δυνατότητες των κοινωνικών οργανισμών (ασφαλιστικά ταμεία, ΟΑΕ κ.λπ.) να διασφαλίζουν τη δημόσια υγεία, αλλά και οι δυνατότητες των τραπεζών να χρηματοδοτούν μαζικά τις οικονομικές δραστηριότητες. Αυτό σημαίνει πως η κρίση της αστικής εξουσίας θα κλιμακωθεί. ημήτρης Κατσαγάνης

3 σελίδα 4 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 5 H ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ: Πολιτικο- Συνδικ Μιά απεργία που προκηρύχθηκε χωρίς να πραγματοποιηθεί. Μια απεργία που κηρύχθηκε παράνομη πριν καν αποφασιστεί. Μια απεργία όπου οι επιστρατευμένοι απεργοί ψήφιζαν ΝΑΙ στην απεργία σε ποσοστά πάνω από 90%. Μια απεργία που συγκλόνισε τη χώρα και κλόνισε την κυβέρνηση της Τρόικας, ενώ αντίθετα ενέπνευσε μαθητές και αγωνιζόμενους ανθρώπους. Μια απεργία ΠΡΟ ΟΜΕΝΗ από την πολιτική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ενώ δεκάδες χιλιάδες καθηγητές σε όλη την χώρα, αψηφώντας την κρατική τρομοκρατία της επιστράτευσης και τον πόλεμο λάσπης των ΜΜΕ, υπερψήφισαν με συντριπτικές πλειοψηφίες την πρόταση για απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις, ένα μαύρο μέτωπο πολιτικο-συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας επενέβη για να μπλοκάρει την απόφαση. Μετά τη μαζική υπερψήφιση της πρότασης για απεργία μέσα στις εξετάσεις από τις γενικές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα, με συντριπτικά ποσοστά, στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, την Τετάρτη 15/5, εκεί που όλοι περίμεναν την τυπική επικύρωση των αποφάσεων της βάσης των καθηγητών, ξαφνικά, αργά το βράδυ, μετά από 10ωρη συνεδρίαση, κατατέθηκε στο προεδρείο της ολομέλειας των προέδρων των ΕΛΜΕ κοινή πρόταση ΠΑΣΚ ΑΚΕ ΣΥΝΕΚ-Αυτόνομη Παρέμβαση (ΠΑΣΟΚ -Ν - ΣΥΡΙΖΑ) να εξεταστεί «αν υπάρχουν κοινωνικοί και πολιτικοί όροι στήριξης της απεργίας». Από το σημείο αυτό και μετά άρχισαν τα τραγελαφικά τερτίπια της γραφειοκρατίας που έβαλε σε ψηφοφορία δύο προτάσεις: μια για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην απεργία και μια δεύτερη, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο «αν υπάρχουν οι όροι». Στην πρώτη ψηφοφορία προέκυψε 92% υπέρ της απεργίας. Ως προς το δεύτερο ερώτημα, φυσικά, δεν υπήρχαν αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, γιατί τέτοιο ερώτημα δεν είχε τεθεί. Έτσι, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ ψήφιζαν αυθαίρετα με αποτέλεσμα να ψηφίσουν 24% ναι, 57% λευκό και 19% οχι. Με αυτόν το τρόπο, στηριζόμενη στο καταστατικό που απαιτεί 66% υπέρ για κήρυξη απεργίας, η ηγεσία της ΟΛΜΕ αυθαίρετα και απροσχημάτιστα αποφάσισε ότι δεν γίνεται η απεργία. Το αίσχος της παραπάνω απόφασης το δικαιολόγησαν με το ότι την απεργία δεν την στήριζαν η Α Ε Υ και η ΓΣΕΕ. Ωστόσο, αυτή η προδοτική στάση των ανώτατων συνδικαλιστικών ηγεσιών ήταν γνωστή όταν οι τοπικές Γενικές Συνελεύσεις, την Τρίτη 15/5, έπαιρναν την απόφαση για την απεργία. Μάλιστα σε όλες τις Γ.Σ. καταγγελθηκε ως ανταπεργία η απεργία που κήρυξε η Α Ε Υ στις 13/5, αντί για απεργία συμπαράστασης την Παρασκευή 17/5 πρώτη μέρα της απεργίας. Αυτή η διασπαστική, αποπροσανατολιστική και απεργοσπαστική, σε τελευταία ανάλυση, απεργία της Α Ε Υ προέκυψε ύστερα από πρόταση του ΠΑΜΕ. Αλλά το καινούργιο δεδομένο της Τετάρτης 15 Μαΐου ήταν η κήρυξη απεργίας από την ΟΕ (την ομοσπονδία των δασκάλων), σε συντονισμό με την πρόταση των καθηγητών, για απεργία την Παρασκευή, πρώτη ημέρα των πανελληνίων εξετάσεων και 5θήμερη απεργία την επόμενη εβδομάδα και γενικές συνελεύσεις. Αυτή ήταν και η αιτία που η τροϊκανή κυβέρνηση προχώρησε στην επίταξη των δημοτικών σχολείων. Επιπλέον, και άλλες ομοσπονδίες του ημοσίου ήταν έτοιμες κάτω από την πίεση των εργαζομενων να προχωρήσουν σε παρόμοιες αποφάσεις. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ούτε το αναγκαίο «φύλλο συκής» για την απεργοσπαστική απόφαση του.σ της ΟΛΜΕ. Καταγγέλουμε ότι το αντιαπεργιακό πραξικόπημα έγινε μετά από πολιτική συμφωνία κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι το βράδυ της Τετάρτης εμφανιζόταν υπέρμαχος της απεργίας επενέβη, την τελευταία στιγμή, για να την υπονομεύσει και να την σπάσει. Τις προηγούμενες ημέρες, ο αγώνας των καθηγητών δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις της κυβέρνησης και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, ούτε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ/Α Ε Υ των ΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, αλλά και την σταλινική γραφειοκρατία του Περισσού. Ο ρόλος του ΠΑΜΕ ήταν από την πρώτη στιγμή υπονομευτικός της απεργίας. Όχι μόνο καταψήφισε την πρόταση για απεργία στο.σ της ΟΛΜΕ, αλλά και στη συνέχεια, στις Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου τα στελέχη του εμφάνισαν την μόνη αντίθετη πρόταση - πρόταση για μια 48ωρη ντουφεκιά, ενάντια στην απεργία διαρκείας στις εξετάσεις. Αυτό είχε σαν συνέπεια να εισπράξει το ΠΑΜΕ την μαζική αποδοκιμασία από το σύνολο των καθηγητών, σε όλες τις γενικές συνελεύσεις. Αλλά η τελική επίθεση, που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι, ήταν από το «ούρειο Ίππο» του συστήματος, τον ΣΥΡΙ- ΖΑ, που φαίνεται ότι δίνει εξετάσεις στην κυρίαρχη τάξη ως εναλλακτική κυβερνητική λύση. Φωτίζονται έτσι, στην πράξη, τα ανοίγματα του Τσίπρα προς την αστική τάξη την ντόπια (ομιλία στο ίδρυμα Καραμανλή, στους βιομηχάνους, άνοιγμα στον Καμμένο) όσο και στη διεθνή μπουρζουαζία ευρωπαϊκή και αμερικανική. Όλοι εκείνοι οι αγωνιστές που μπλοκαρίστηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση της ενότητας της αριστεράς και οι κεντριστικές ομάδες που έβαλαν πλάτη για να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναλογιστούν: αν από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προδίδει ανοιχτά τους αγώνες των εργαζομένων τί θα συμβεί αύριο αν έλθει στην εξουσία; Το μάθημα που βγαίνει από αυτόν τον αγώνα είναι ότι η γραφειοκρατία δεν είναι απλώς ανίκανη να οργανώσει τις μάχες που απαιτούνται, αλλά είναι το κύριο εμπόδιο στην πάλη των εργαζομένων. Οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες που έχουμε μπροστά μας, μέσα στην κατάσταση καπιταλιστικής οικονομικής χρεοκοπίας και Μνημονίων, με το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τις φασιστικές παρακρατικές ομάδες, απαιτούν την πάλη για την οργάνωση από τα κάτω, με μαχητικά σωματεία, απεργιακές επιτροπές και Κέντρα αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μορφής αυτο-οργάνωσης, της Γενικής Πολιτικής Απεργίας ιαρκείας. Είναι ο μόνος δρόμος των εργαζομένων για την ζωή ενάντια στην κοινωνική καταστροφή που προκαλεί η χρεοκοπία του καπιταλισμού και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν το σύστημα. Οι αγώνες πρέπει να έχουν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και της Τρόικας, με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ για την εργατική εξουσία. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ Αθήνα 16 Μάη 2013 ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΕ «Εκείνοι που μας κλέβουν το ψωμί από το τραπέζι, μας ρωτάνε γιατί είμαστε νηστικοί. Εκείνοι που μας έκλεψαν τα βιβλία, μας ρωτάνε γιατί είμαστε αδιάβαστοι.» (Μπ. Μπρεχτ). Νίκη στην απεργία των καθηγητών! Να την μετατρέψουμε σε κοινωνική πυρκαγιά! Βάρκιζα τέλος! Το Εργατικό Επαναστατικό Kόμμα υποστηρίζει τον απεργιακό αγώνα διαρκείας των καθηγητών ενάντια στα μέτρα διάλυσης των εργασιακών τους δικαιωμάτων και της ίδιας της δημόσιας δωρεάν παιδείας που αποφάσισε η κυβέρνηση Σαμαρά. Η άθλια τρικομματική κυβέρνηση Ν -ΠΑΣΟΚ- ΗΜΑΡ έχει εξαπολύσει ένα πόλεμο λάσπης μέσω των ΜΜΕ για να συκοφαντήσει τον δίκαιο αγώνα των καθηγητών. Η κυβέρνηση αυτή που διαλύει τα σχολεία μετατρέποντάς τα σε αποθήκες παιδιών και σε σύγχρονες φυλακές, αυτή που με την πολιτική της εκτίναξε την ανεργία των νέων στο 64%, τώρα υποκριτικά κόπτεται για το μέλλον και τα όνειρα της μαθητιώσας νεολαίας. Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις διακοπές του Πάσχα περιλαμβάνει υποχρεωτικές μεταθέσεις καθηγητών σε όλη την χώρα, αύξηση του ωραρίου εργασίας και απολύσεις τουλάχιστον αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Οι νέοι καθηγητές είναι πλέον αδύνατον να βρουν δουλειά στο μέλλον, η μόνη δυνατότητα, μέσω του ΕΣΠΑ, είναι για ελάχιστους, για όσο καιρό υπάρχει αυτό το πρόγραμμα, για απασχόληση σε «πρόσθετη διδακτική στήριξη» με μισθό 300 ευρώ το μήνα. Ταυτόχρονα, με την συγχώνευση των σχολείων, στοιβάζουν πάνω από 30 μαθητές στην τάξη, ενώ με την αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων θέτουν έναν αριθμό μονίμων καθηγητών χωρίς αντικείμενο, βάζοντάς τους στην λίστα των προς απόλυση αλιστικό πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ δημοσίων υπαλλήλων. Αυτά τα μέτρα προκαλούν διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, προωθούν τις απολύσεις καθηγητών, αποδιοργανώνουν και διαλύουν την Παιδεία. Παράλληλα, η κυβέρνηση ποδοπατώντας τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενεργοποιεί το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» -μετά τις πρόσφατες επιστρατεύσεις στις συγκοινωνίες και στους ναυτεργάτες-, κι επιστρατεύει εργαζόμενους που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει αν θα απεργήσουν! Με επίκληση του δήθεν «εθνικού συμφέροντος» επιχειρεί να καταργήσει το αναφαίρετο δικαίωμα στην απεργία. Φυσικά, το λεγόμενο εθνικό συμφέρον που επικαλείται δεν είναι παρά το συμφέρον του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και των δανειστών της χώρας που θέλουν να συντρίψουν κάθε μορφή αντίστασης και να υπαγάγουν την εργατική τάξη σε καθεστώς δουλείας. ΜΑΘΗΤΗΣ Η απεργία των καθηγητών συγκίνησε βαθειά τους μαθητές που στην πλειοψηφία τους τάχθηκαν στο πλευρό των δασκάλων τους. Το παρακάτω κείμενο είναι ενδεικτικό: «Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 1o Λύκειο ραπετσώνας. Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδιά τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς. Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου, μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια Κ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ Ποιος παίζει με το μέλλον μου; Η κυβέρνηση που προετοίμασε τα μηχανογραφικά των φετινών πανελληνίων εξετάσεων με το κλείσιμο τμημάτων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, που ευθύνεται για την εκτίναξη της ανεργίας της νεολαίας στο πανευρωπαϊκό ρεκόρ του 64,2%, ανησυχεί τώρα για το μέλλον των νέων. Για το μόνο που ανησυχεί η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα είναι για τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των διεθνών τοκογλύφων. Η υποκρισία και τα ψέματα των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού πρέπει να πέσουν στο κενό. Η κυβέρνηση Ν -ΠΑΣΟΚ- ΗΜΑΡ δεν έχει κανένα δίλημμα και ενδοιασμό, θα συνεχίσει να κατακρεουργεί μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και κοινωνικές παροχές, για να πληρώνει στους ντόπιους και διεθνείς δυνάστες το χρέος και τα ελλείμματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Συνέχεια στη σελίδα 6 δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου, που «κινδυνεύει» απ αυτήν. Τι λέτε;;;;; Τι μέλλον έχω, -εξαιτίας σας κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;; Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά. Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία; Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο; Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό, δεν περισσεύουν όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;; Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου; Ποιος τον συκοφάντησε, τον απείλησε με επιστράτευση, απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια; Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο; Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία; Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου; Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα; Ποιος άφησε τόσους άνεργους; Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία; Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα; Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;; Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου, με την απεργία, θα καταστρέψουν τα όνειρα μου. Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων; Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα - όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία; Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης; Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy; υο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου, σ όλη τη χώρα. άσκαλοί μου, έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα τό χετε υποθηκεύσει. Όποια υποχώρηση και να κάνετε, όποια νίκη της κυβέρνησης, θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω, να ονειρεύομαι, να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία. Στους γονείς, τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής: Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση; Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες; Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές; Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα; Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη; Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας μαχητικότητας ή παράδειγμα υποδούλωσης; Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι; Από αύριο κιόλας, καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ ένα τραγούδι, ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες» Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία. Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας, το γέλιο των παιδιών σας. ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα», παραθέτω τους βαθμούς μου. [λόγω χώρου η ΝΠ δεν δημοσιεύει τον έλεγχο, αλλά ο έλεγχος της περσινής σχολικής χρονιάς κλείνει με ένα στρογγυλό «άριστα» 20] KΟΡΥΔΑΛΛΟΣ Όχι στο κλείσιμο των παιδικών σταθμών Eδώ και ενα χρονο οι γονείς του 5ου παιδικού σταθμού, στον Kορυδαλλό, κινητοποιούνται για να μην κλείσει ο παιδικός σταθμός. Παλεύουν ενάντια στο κλείσιμο, για τη διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του παιδικού σταθμού και όλων των αντίστοιχων, που απειλούνται ή μεταφέρονται και συνενώνονται. H δημοτική αρχή, δυστυχώς, τους αντιμετωπίζει με εχθρότητα στερώντας τους ακόμη και το δικαίωμα να κάνουν γενικές συνελεύσεις μέσα στον σταθμό. Έτσι, οι γονείς αναγκάζονται να κάνουν τις συνελεύσεις στα σκαλοπάτια του παιδικού σταθμού! Tο ψήφισμά τους είναι χαρακτηριστικό: «Εμείς οι γονείς του 5ου Παιδικού Σταθμού πραγματοποιήσαμε γενική συνέλευση στις στα σκαλιά του Παιδικού Σταθμού και αποφασίσαμε τα εξής: Καταγγέλουμε την απαράδεκτη στάση της ημοτικής Αρχής η οποία με γελοίους και προσχηματικούς τρόπους μας απαγόρευσε ουσιαστικά να πραγματοποιήσουμε τη συνέλευση μέσα στον Παιδικό Σταθμό. Καταγγέλουμε την απαράδεκτη στάση της ημοτικής Αρχής η οποία προσπάθησε να μας φιμώσει στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στις Μπροστά στην αποφασιστική στάση μας δεν τα κατάφερε και κατά τη συνεδρίαση διαπιστώθηκε ότι το κλείσιμο του 5ου Παιδικού Σταθμού και η γενικότερη υποβάθμιση των κοινωνικών υποδομών στην πόλη μας αποτελούν πολιτική απόφαση και επιλογή της ημοτικής Αρχής. ηλώνουμε για ακόμη μια φορά ότι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να μην κλείσει ο σταθμός. Επαναλαμβάνουμε ότι αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο στο δικό μας σταθμό αλλά στο αίτημα για κοινωνικές υποδομές, δημόσιες και δωρεάν για όλους τους δημότες. Καλούμε όλους τους γονιούς όλων των Παιδικών Σταθμών να αναπτύξουν, συντονισμένα, τη δική τους αντίσταση στο πολύ πιθανό ενδεχόμενο που ομολογήθηκε από το δήμαρχο στο ημοτικό Συμβούλιο να κλείσουν όλοι οι Παιδικοί Σταθμοί της πόλης λόγω υποχρηματοδότησης. Απαιτούμε: ημόσιους και δωρεάν Παιδικούς Σταθμούς χωρίς τροφεία που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες γονιών και παιδιών στο σύνολο του ήμου. Η Γ.Σ. των γονιών του 5ου Παιδικού Σταθμού»

4 σελίδα 6 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 7 ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ Συνέχεια από τη σελίδα 5 αγώνας των καθηγητών είναι αγώνας όλων των εργαζομένων, και Ο ιδιαίτερα της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας. Είναι μέρος του πανευρωπαϊκού αγώνα που πριν λίγες ημέρες ξεκίνησε στην Ισπανία με κινητοποίηση χιλιάδων καθηγητών και μαθητών ενάντια στις περικοπές στην εκπαίδευση που επιβάλλει η δεξιά κυβέρνηση Ραχόι. Είναι αγώνας για ζωή για αξιοπρέπεια! Η εργατική τάξη σαν όλο, εργαζόμενοι, άνεργοι ημιαπασχολούμενοι και κυρίως η νεολαία, πρέπει να σταθούν στο πλάι των απεργών καθηγητών, να μπλοκαριστούν τα εξεταστικά κέντρα με διαδηλώσεις και καταλήψεις καταργώντας στην πράξη το μέτρο της επιστράτευσης. Ο αγώνας και οι μάχες που έχουμε μπροστά μας, δεν είναι απλά ένας αγώνας συμπαράστασης σε κάποιο κομμάτι των εργαζομένων, είναι αγώνας εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης για ν ανοίξει ο δρόμος για την μόνη λύση, την ΕΠΑ- ΝΑΣΤΑΣΗ και την εργατική εξουσία. Η συνδικαλιστική και πολιτική γραφειοκρατία όχι μόνο δεν μπορούν να υποστηρίξουν αυτόν τον αγώνα αλλά θα σταθούν εμπόδιο στην κινητοποίηση των εργαζομένων. Οι γραφειοκράτες της ΓΣΣΕ/Α Ε Υ όχι μόνο δεν έχουν καμιά διάθεση να στηρίξουν αυτόν τον αγώνα αλλά είναι οργανικά ανίκανοι να το κάνουν. Η γραφειοκρατία του Περισσού με το ΠΑΜΕ, για άλλη μια φορά όταν ξεκινάει ένας μεγάλος αγώνας, ψήφισε κατά της απεργίας. Οι Συριζαίοι με αντικρουόμενες τοποθετήσεις, χωρίς να παίρνουν ξεκάθαρη στάση, θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον αγώνα για να προετοιμάσουν μια εναλλακτική κατάσταση διαχείρισης του καπιταλισμού σε ένα αδιέξοδο δρόμο καταστροφικό για τους εργαζόμενους. Αυτό που απαιτείται είναι η άμεση πάλη για την οργάνωση από τα κάτω, με μαχητικά σωματεία, απεργιακές επιτροπές και Κέντρα αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μορφής αυτο-οργάνωσης, για Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας. Οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο δουλειάς, οι άνεργοι και οι μετανάστες σε κάθε γειτονιά, όλοι οι καταπεσμένοι, όλος ο λαός, πρέπει να πάρουν την απεργία των καθηγητών στα χέρια τους, να οργανωθούν και να οργανώσουν ένα γενικευμένο απεργιακό black out στην καπιταλιστική παραγωγή. Είναι ο μόνος δρόμος για να τσακίσουμε την κυβέρνηση και την Τρόικα. Είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας από την κοινωνική καταστροφή που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση και τα επαχθή μνημόνια! eek@eek.gr 12/5/ ΙΣΠΑΝΙΑ: άσκαλοι, καθηγητές, μαθητές και φοιτητές σε όλη την Ισπανία απήργησαν και απείχαν την Πέμπτη 9/5/2013 από τα μαθήματα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις περικοπές στην παιδεία, που υποβάλλονται στα πλαίσια της πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας που εφαρμόζει η δεξιά κυβέρνηση Ραχόι. Σύμφωνα με συνδικαλιστικές οργανώσεις, πάνω από το 65% των εκπαιδευτικών σε σχολεία και πανεπιστήμια έλαβαν μέρος στην κινητοποίηση. ύο αστυνομικοί τραυματίστηκαν σε ένα επεισόδιο με φοιτητές οι οποίοι αποπειράθηκαν να βάλουν φωτιά σε λάστιχα και κάδους απορριμμάτων στην πόλη Βαλένθια, στην ανατολική Ισπανία. Η απεργιακή κινητοποίηση ακολουθεί εβδομάδες κινητοποιήσεων εναντίον των περικοπών στον προϋπολογισμό στην εκπαίδευσης κατά 6,7 δισεκατομμύρια ευρώ αθροιστικά και στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για την «ανακατανομή» μαθητών και σπουδαστών. Οι περικοπές σημαίνουν ότι λιγότεροι δάσκαλοι είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν μαθήματα σε περισσότερους μαθητές, σε πιο ΜΑΖΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Mαζικές και μαχητικές ήταν συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια υπέρ της απεργίας των καθηγητών σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Την ευτέρα 13 Μαΐου πάνω από συμμετείχαν στο συλλαλητήριο από τα γραφεία της ΟΛΜΕ, Ερμού και Κορνάρου μέχρι την Βουλή. Αρκετές χιλιάδες είχε και το μπλοκ του ΠΑΜΕ, που από την Ομόνοια έφθασε στην πλ. Συντάγματος αλλά δεν ενώθηκε με τους υπόλοιπους. Χιλιάδες ήταν επίσης στη Θεσσαλονίκη όπου τα δυο μπλοκ ενώθηκαν στην πράξη. ΠΑΤΡΑ Πάνω από καθηγητές και αλληλέγγυοι (κυρίως οργανώσεις της αριστεράς, μεταξύ αυτών και το ΕΕΚ με δικό του μπλοκ) συμμετείχαν στην πορεία που κάλεσαν οι τοπικές ΕΛΜΕ της Πάτρας στις 13 Μάη. Ο αριθμός αυτός των διαδηλωτών είναι πολύ μεγάλος για τα δεδομένα της αχαϊκής πρωτεύουσας και συγκρίνεται μόνο με εκείνο των μεγάλων γενικών απεργιών του Στις 14/5 έγινε η συνέλευση της Α ΕΛΜΕ Αχαΐας, όπου συμμετείχαν 700 άτομα κα ι υπερψηφίστηκε η πρόταση της ΟΛΜΕ. Ανάμεσα στις αποφάσεις που πάρθηκαν από τη συνέλευση ήταν η πορεία από το εργατικό κέντρο της πόλης μέχρι την πλατεία Γεωργίου αμέσως μετά τη συνέλευση, στην οποία συμμετείχαν ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ πολυάριθμες τάξεις, ενώ πολλά σχολεία αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις σε εκπαιδευτικό υλικό διαφόρων ειδών. ΑΝΙΑ: Τέσσερεις εβδομάδες απεργία των καθηγητών Η απεργία των ανών δασκάλων ξεπέρασε την 4η εβδομάδα. Από την 1 Απρίλη δεν πήγαν στα σχολεία περίπου μαθητές έως 16 χρόνων, ενώ στις 2 Μάη επρόκειτο να διεξαχθούν οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις για τους μεγαλύτερους μαθητές. Καταλυτικό για την απεργία των εκπαιδευτικών είναι μία διαμάχη με τις τοπικές εξουσίες σχετικά με το ωράριο των εκπαιδευτικών. Οι τοπικές κυβερνήσεις θέλουν να αφήσουν περίπου 1000 άτομα κ. ά. Επίσης, έχουν επιδοθεί 1900 φύλλα επιστράτευσης στους καθηγητές. Α.Π. εκάδες ήταν τα ψηφίσματα συμπαράστασης στην απεργία της ΟΛΜΕ. Ανάμεσά τους ο σύλλογος υπαλλήλων ήμου Άγιου ημητρίου που αναφέρει: Το.Σ του συλλόγου υπαλλήλων του ημου Αγ. ημητριου καταγγέλλει την απαράδεκτη στάση της Α Ε Υ στον αγώνα των καθηγητών της ΟΛΜΕ. Πιο ξεκάθαρο πούλημα δε μπορούσαν να κάνουν. Η προληπτική επιστράτευση από τη Τρικομματικη κυβέρνηση πριν καλά καλά πάρουν απόφαση για την απεργία τους έπρεπε να είχε σημάνει συναγερμό στις τάξεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντ αυτού οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της Α Ε Υ όχι μόνο δε καλύπτουν τη κινητοποίηση των καθηγητών στην απεργία της Παρασκευής 17/5 πρώτη μέρα των Πανελλήνιων εξετάσεων αλλά τους κρέμασαν αποφασίζοντας για απεργία σήμερα Τρίτη 14/5 με ευθύνη των παρατάξεων ΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΠΑΜΕ. Αντί ο αγώνας των καθηγητών να αποτελέσει αρχή για ένα νέο ξεκίνημα στο χώρο της παιδειας και κατ επέκταση ολόκληρης της κοινωνίας που διαλυουν τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας. Τους στους διευθυντές την απόφαση για το πόσες ώρες πρέπει να διδάσκουν οι εκπαιδευτικοί, ενώ έως τώρα το διδακτικό ωράριο ήταν καθορισμένο με τη συλλογική σύμβαση εργασίας στις 25 ώρες το ανώτατο. Ο πραγματικός μέσος μισθός ενός εκπαιδευτικού λυκείου ανέρχεται σε περίπου κορώνες (περίπου 6400 ευρώ), αν και οπωσδήποτε το κόστος ζωής στη ανία είναι υψηλό. «Το επάγγελμά μας τυγχάνει ελάχιστου σεβασμού» λέει η συνδικαλίστρια. ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Απεργία μέσα στις εξετάσεις Μετά από πολλές προειδοποιητικές απεργίες, με την τελευταία στις 23 Απρίλη, οι εκπαιδευτικοί έπιασε ο πόνος για τις Πανελλαδικές εξετάσεις όταν με το νομοσχέδιο «Αθηνά «διέλυσαν τη παιδεία; Ερωτήματα προκαλεί βέβαια η στάση του ΠΑΜΕ το οποίο ενώ καταγγέλει τη κατάσταση στη παιδεία από την άλλη αντιτίθεται στη κινητοποίηση καθηγητών μεσα σε εξετάσεις και με δική του πρόταση βγήκε η σημερινή απεργία. ηλώνουμε την αντίθεσή μας σε τέτοιες μεθοδεύσεις. Καλούμε τους συναδέλφους μας να σταθούν στον αγώνα των καθηγητών, θυμίζουμε επιστράτευσαν εμάς, τους ναυτεργατες, τους εργαζόμενους στο Μετρό και τωρα τους καθηγητές. Στόχος τους είναι να κάμψουν κάθε αντίσταση ώστε να περάσουν τα αντεργατικα τους σχέδια απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, περικοπή σε μισθούς - συντάξεις, ξεπούλημα και διάλυση υγείας, παιδειας, ΟΤΑ, κοινωνικού κράτους και πρόνοιας. Καλούμε την ΠΟΕ-ΟΤΑ να έρθει σε επαφή με τις άλλες ομοσπονδίες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα που μάχονται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας ώστε να υπάρξει συντονισμός. Ολοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε και αυτούς και τη πολιτική τους και να βάλουμε τέλος στα καταστροφικά σχέδια τους. Οι καθηγητές της ΟΛΜΕ δε πρέπει να μείνουν μόνοι τους, ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας. 14 Μαΐου 2013 του Βερολίνου προχώρησαν σε μια εβδομάδα διαμαρτυρίας από τις 13 έως τις 17 Μάη. Από το 2004 οι νεοδιοριζόμενοι εκπαιδευτικοί του Βερολίνου δεν θεωρούνται δημόσιοι υπαλλήλοι. Είναι συμβασιούχοι. Προς το παρόν εργάζονται στο Βερολίνο περίπου εκπαιδευτικοί ως συμβασιούχοι (το 30% του συνόλου). Ο αριθμός τους αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια. Οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας αναφέρονται κυρίως στις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς και σε αυτούς που είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Στην πορεία της επαγγελματικής ζωής κερδίζουν οι συμβασιούχοι ευρώ λιγότερο απ ότι οι εκπαιδευτικοί-δημόσιοι υπάλληλοι. Εκτός απ αυτό υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις γήρατος και την πρόνοια. «Ίδιος μισθός για ίδια εργασία», είναι ένα σύνθημά τους. Οι διαδηλώσεις την τρίτη εβδομάδα του Μαΐου συνέπεσαν με τις απολυτήριες εξετάσεις. Γι αυτό αντιμετωπίζουν την εχθρότητα ακόμη και εκπροσώπων των μαθητών και των γονέων και ενός μεγάλου μέρους των ΜΜΕ. ΙΚΗ ΚΑΤΑ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ Ξεκίνησε την Παρασκευή 16 Μαϊου 2013 και θα συνεχιστεί την ευτέρα 19/5 η δίκη 3 συντρόφων - κατοίκων, της περιοχής των Πετραλώνων, με κατηγορητήριο την ηθική αυτουργία στις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στα κάγκελα στον Λόφο Φιλοπάππου και την εμπορευματοποίηση ενός από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους στο κέντρο της Αθήνας. ΕΚ ΗΛΩΣΗ Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ η Σοσιαλιστική Επανάσταση είναι το μέλλον της Ευρώπης Τετάρτη 29 Μαΐου 19:00 ΚΑΠΗ άφνης (Αλεξάνδρας 65 και Βύρωνος) Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα ΒΟΛΟΣ ΑΝΑΒΟΛΗ ΖΗΤΗΣΕ Ο ΝΑΖΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ Βόλος (του ανταποκριτή μας) Με απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου δικαιώνει την απολυμένη καθαρίστρια Γαβριέλα Φουστάνα, αναγνωρίζοντας ότι ο εργολάβος καθαριότητας του ΙΚΑ Βόλου την απέλυσε για λόγους εκδίκησης. Η καθαρίστρια είχε καταφύγει στα τέλη του 2011 στην Επιθεώρηση Εργασίας για να καταγγείλει καθυστέρηση καταβολής της μισθοδοσίας της και το γεγονός ότι ο εργοδότης καταβάλλει μικρότερο μισθό από τον αναγραφόμενο στις αποδείξεις μισθοδοσίας. Κατά την πρώτη τριμερή συνάντηση, ο εργοδότης πλήρωσε μεν τα οφειλόμενα με βάση τις αποδείξεις μισθοδοσίας αλλά παρέδωσε ταυτόχρονα και την απόλυση της καθαρίστριας. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ! Για το Φεβρουάριο του 2014 αναβλήθηκε η δίκη του αγωνιστή που είχε συλληφθεί κατά παραγγελία των φασιστών του Βόλου τον εκέμβρη του Τότε, σε αντιφασιστική κινητοποίηση ενάντια σε «μοίρασμα τροφίμων μόνο για Έλληνες», η Ασφάλεια Βόλου είχε μετατρέψει όλη την πόλη του Βόλου σε ζώνη πολέμου με εκατοντάδες ματατζήδες, μόνο και μόνο για να επιτελέσει το έργο της η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, και είχε προχωρήσει σε μαζικές προσαγωγές 70 αγωνιστών διαδηλωτών. Την επόμενη μέρα 23/12, φασιστική ομάδα οπλισμένη με πτυσσόμενα γκλομπ επιτέθηκε σε νεαρούς αντιφασίστες, με αποτέλεσμα συμπλοκή και -όπως αναφέρθηκε τότε από τον τοπικό τύποο γραμματέας της ΧΑ Καρακατσάνης να βρεθεί στο νοσοκομείο. Με τηλεοπτικές καταγγελίες ο κουμπουροφόρος φασίστας βουλευτής Ηλιόπουλος που στο πρόσφατο παρελθόν είχε βγάλει όπλο εναντίον αντιφασιστών, πρωτεργάτης της επίθεσης σε μικροπωλητές στη λαϊκή αγορά της Ραφήνας, κατονόμαζε αγωνιστές του Βόλου δίνοντας οδηγίες συλλήψεων προς την Ασφάλεια Βόλου, η οποία όπως λεγόταν «θέλει να τελειώνει με το αγωνιζόμενο κίνημα στο Βόλο» - για ν αφήσει προφανώς ελεύθερο το πεδίο δράσης στους μισάνθρωπους ρατσιστές και φασίστες. Η σύλληψη του νεαρού αγωνιστή (οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, σύρθηκε σε δίκη αρχικά τον εκέμβρη 2012, αναβλήθηκε για Απρίλη 2013 και τώρα για Φεβρουάριο 2014) κι η αναζήτηση ενός επιπλέον κατανομαζόμενου από τη ΧΑ νεαρού αγωνιστή, αποτελούν τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής για τη κυβέρνηση των μνημονίων και της απόλυτης φτώχιας κι ανεργίας και αποδεικνύει στα μάτια όλων ότι η Ασφάλεια Βόλου μαζί με τα πιστά φασιστικά σκυλιά της, προωθούν τη δραστηριότητα ενός κόμματος στην υπηρεσία της αστική τάξης και του κράτους της, που ευθύνεται για τις δεκάδες επιθέσεις εναντίον μεταναστών και κοινωνικών αγωνιστών με μοναδικό σκοπό την επιβολή του «νόμου και της τάξης» των μνημονίων της κοινωνικής καταστροφής. Όπως αναφέρεται σε ψήφισμα στήριξης που έβγαλε το Σ των φοιτητών Αρχιτεκτονικής «Οι μόνοι που πρέπει να βρίσκονται πίσω από τα σίδερα είναι οι φονιάδες των εργατών μεταναστών στη Μανωλάδα, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, το κράτος τους και οι φασίστες τους. Η λαϊκή οργή κι η εργατική τάξη θα τους συντρίψει όλους για να δώσει διέξοδο από το αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης». Σε ανακοίνωση που μοιράστηκε στα δικαστήρια, το ΕΕΚ τόνισε «Η απέλπιδα προσπάθεια του κόμματος της ιστορικής απελπισίας να βρει συμπαραστάτες στους δρόμους, οδήγησε τον φίλο βομβιστή του Μιχαλολιάκου στο νοσοκομείο. Η ασφάλεια Βόλου κατόπιν υποδείξεων της ΧΑ άσκησε διώξεις σε συντρόφους και συναγωνιστές μόνο και μόνο για να διατηρήσει σε δικαστική ομηρία όσους αγωνίζονται ενάντια σε ένα σύστημα που σπέρνει την κοινωνική καταστροφή και θέλει να παράγει τα νέα Άουσβιτς και τις δουλοπαροικίες της Μανωλάδας με σφαίρες στους μετανάστες εργάτες γης. Η κυβέρνησή τους, το κράτος τους, οι φασίστες τους και ο καπιταλισμός θα συντριβούν από τη λαϊκή οργή και την κοινωνική επανάσταση των αποκλεισμένων κι εξαθλιωμένων. Η εργατική τάξη θα τους συντρίψει όλους κι αυτό απαιτεί, στενή σύνδεση με τις λαϊκές μάζες για να δοθεί διέξοδος από το αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης, την οργάνωση εργατικών ομάδων αυτοάμυνας από τους ένοπλους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς και οργάνωση στο επαναστατικό κόμμα». ΙΚΑΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΜΕΝΗΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑΣ Η απόφαση υποχρεώνει τον εργοδότη να καταβάλει στην καθαρίστρια το ποσό των ευρώ, με νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση ενώ τον υποχρεώνει να επαναπροσλάβει την καθαρίστρια και σε περίπτωση μη επαναπρόσληψης τον υποχρεώνει σε χρηματική ποινή Η απόφαση είναι πολύ σημαντική καθώς σε επίπεδο νομού είναι η πρώτη φορά που καθαρίστρια δικαιώνεται, γεγονός που ανοίγει το δρόμο σε πολλές καθαρίστριες να διεκδικήσουν τις νόμιμες αποδοχές τους και να μην υποκύπτουν στους εκβιασμούς των εργοδοτών. Το καθεστώς εργασίας των καθαριστριών στους εργολάβους καθαριότητας παραμένει ανεξέλεγκτο, γεγονός που έχει καταγγελθεί επανειλημμένα από τη Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών αλλά και το σωματείο της ΠΕΚΟΠ. ΣΤΙΣ 21 MΑΗ Η ΙΚΗ ΤΟΥ σ. KΥΡΙΑΚΟΥ MΟΥΤΙ Η Tην Tρίτη 21 Mάη 2013 δικάζεται με τον γνωστό κουκουλονόμο ο σ. Kυριάκος Mουτίδης, μέλος του EEK και του σωματείου βάσης ΣBEO. H δίκη θα διεξαχθεί στο Β Τριμελές Εφετείο Αθήνας (Λουκάρεως και Αλεξάνδρας, 4ος όροφος) με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Όμως, δεν θα δικαστεί ο αστυνομικός της ομάδας EΛTA που παρ ολίγον να δολοφονήσει την σ. Aγγελική Kουτσουμπού, όταν επιτέθηκε στους διαδηλωτές του EEK χρησιμοποιώντας τη μοτοσυκλέτα ως όπλο, στις 6 εκέμβρη 2009, στην πλατεία Συντάγματος, στην πρώτη επέτειο από τη δολοφονία του μικρού Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Oύτε ο συνεπιβάτης της μηχανής αστυνομικός, που με το γκλοπ άφησε μισοπαράλυτο το χέρι του γιατρού σ. ημήτρη Γεωργίου, που προσπάθησε να δώσει τις πρώτες βοήθειες στην Aγγελική. Ούτε αυτοί που αιματοκύλησαν τη διαδήλωση της 6ης εκέμβρη 2009 στην πλατεία Συντάγματος. εν θα δικαστούν οι αυτουργοί ούτε ο πολιτικός εμπνευστής της βάρβαρης αστυνομικής επιχείρησης, του εκέμβρη 2009, ο περιβόητος τότε, ασήμαντος σήμερα, υπουργός-προστάτης M. Xρυσοχοΐδης του ΠAΣOK, που θέλησε να παίξει τα γνωστά τρομοπαιχνίδια του, όπως φαίνεται απ τις συνομιλίες που είχε με τον τότε πρεσβευτή των HΠA Σπέκχαρντ που δημοσίευσε το Wikileaks. Θα δικαστεί ο Kυριάκος Mουτίδης, ένας από τους συντρόφους του EEK που αρνήθηκαν να διαλυθεί το μπλοκ από τη βάρβαρη και απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας. Για την ιστορία θυμίζουμε ότι η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, επιχείρησε να παρουσιάσει την υπόθεση ως τροχαίο ατύχημα πριν καν γίνουν ανακρίσεις! H δίκη του «τροχαίου» ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί. O εισαγγελέας απέρριψε την μήνυση της σ. Aγγ. Kουτσουμπού, όπως και την έφεση στην απόρριψη. Στη διαπλεκόμενη αστική δημοκρατία οι κυβερνητικές, κρατικές, αστυνομικές και δικαστικές αρχές θεωρούν ότι μια υπόθεση βαριάς σωματικής βλάβης που παρ ολίγον να κοστίσει τη ζωή ενός ανθρώπου δεν πρέπει να κριθεί από τα -δικά τους- δικαστήρια. Eίναι το αποκορύφωμα του κράτους δικαίου! Aντίθετα, μια σειρά συντρόφων έχουν συρθεί στα δικαστήρια, και μάλιστα ένας ένας για να μη φαίνεται ότι πρόκειται για θύματα της ίδιας επίθεσης. ύο σύντροφοι, έχουν παραπεμφθεί με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, με τον γνωστό κουκουλονόμο. Tρεις σύντροφοι έχουν δικαστεί, οι δυο αθωώθηκαν, ενώ ο σ. Θάνος Ζαμπέτης, οικοδόμος, καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 7 μήνες φυλάκιση. Aλληλεγγύη στον σ. Kυριάκο Mουτίδη. Oι δίκες των αγωνιστών να γίνουν του κράτους καταδίκες. Kάτω τα χέρια από τους αγωνιστές! Nα παύσουν οι διώξεις των συλληφθέντων της 6ης εκέμβρη 2009! Nα αθωωθεί ο Kυριάκος Mουτίδης. Nα καταδικαστούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης κατά της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού!

5 σελίδα 8 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 9 Εργατική Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη στην Αθήνα στις 9 και 10 Ιουνίου ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Ανακοίνωση του Π.Γ. του ΕΕΚ Κάτω η ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας της ανεργίας, του ρατσισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού! Κάτω οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις κυβερνήσεις της Μέρκελ, του Λέττα, του Σαμαρά και του Ραχόϊ! Όλη η εξουσία στους εργάτες! Παλεύουμε για κυβερνήσεις των εργατών και τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης! Η Ευρώπη βρίσκεται στο επίκεντρο του φαύλου κύκλου της ύφεσης και της υπερχρέωσης της παγκόσμιας κρίσης που ξέσπασε πριν από πέντε χρόνια, και έχει πλημμυρίσει την ήπειρο με περισσότερα από 50 εκατ. ανέργους και υποαπασχολούμενους. Τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το ξέσπασμα της κρίσης, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, καμία διέξοδος δεν έχει προκύψει από τις πολιτικές και τις κινήσεις της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης. Κάθε απάντηση των καπιταλιστικών κυβερνήσεων της Ε.Ε. στην κρίση, φέρνει μεγαλύτερη καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, καταστολή, πολιτική κρίση και γεννά κινήματα αντίδρασης στα άγρια προγράμματα λιτότητας που καταστρέφουν τα υπολείμματα του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους. Οι αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της Ε.Ε. διατυπωμένες από τις κυρίαρχες ομάδες της - πολυδιασπασμένης πλέον - Ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης και κυρίως την γερμανική καγκελαρία, έχουν γεννήσει ένα νέο οικονομικοπολιτικό θεσμό, την περιβόητη τρόικα. Αυτή έχει αναλάβει για λογαριασμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου την διακυβέρνηση στην πλειονότητα των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας επιβάλλοντας καταστροφικά μνημόνια με πρώτο θύμα τους εργαζόμενους και τους μικροαστούς στην Ελλάδα. Με το καταστροφικό πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Κύπρο, το αδιέξοδο της κρίσης ύφεσης και χρέους, έχει προκαλέσει ένα νέο ρήγμα στις δομές και τους ακρογωνιαίους λίθους μέσω των οποίων επιχειρείται η καπιταλιστική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, πολλαπλασιάζοντας την ένταση των διαλυτικών και φυγόκεντρων δυνάμεων στην Ευρωζώνη. Η αδυναμία, πολιτική και οικονομική, των καπιταλιστικών κυβερνήσεων έχει υποχρεώσει τις Κεντρικές Τράπεζες μαζί και την Ευρωπαϊκή σε μία χωρίς προηγούμενο πολιτική νομισματικού πληθωρισμού χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, έχει αρχίσει να επαναφέρει στο προσκήνιο την άμεση απειλή ενός νέου κράχ στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές, που προς το παρόν κρύβεται πίσω από μια προσωρινή χρηματιστηριακή ευφορία. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την πτώση της ΕΣΣ, το στρατηγικό εγχείρημα της ευρωπαϊκής αστικής τάξης να ανακτήσει οικονομικά και πολιτικά την περιοχή με εργαλείο το νέο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα έχει υπονομευθεί ανεπίστρεπτα. Η παγκόσμια συστημική κρίση του καπιταλισμού σε ιστορική παρακμή έχει υπονομεύσει και τους αρχικούς στόχους της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Είναι πλέον σαφές ότι έχει ανοίξει μια μεταβατική περίοδος μεγάλων κοινωνικών ανατροπών με την ανάδειξη προεπαναστατικών και επαναστατικών καταστάσεων όπου το θέμα της εξουσίας έχει τεθεί αντικειμενικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η κρίση αυτή έχει τεκμηριώσει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, το εργαλείο του ευρωπαϊκού Ιμπεριαλισμού και του μεγάλου κεφαλαίου, δεν μπορεί να μεταρυθμιστεί ή να μετραπεί σε μια κοινωνική Ευρώπη προς όφελος των εργατών και των λαών της. Πρέπει να καταστραφεί πριν μας θάψει στα ερείπιά της. Το να ξεφύγουμε όμως από την φυλακή της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στον ζουρλομανδία του χρεοκοπημένου εθνικού καπιταλιστικού κράτους, αλλά να παλέψουμε για την εναλλακτική διεθνιστική προοπτική : την κοινή πάλη με όλους τους ευρωπαίους εργαζόμενους και καταπιεσμένους για την σοσιαλιστική ενοποίηση της γηραιάς ηπείρου, τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανόμενης και της Ρωσίας. Τα εκατομμύρια των ευρωπαίων εργατών και καταπιεσμένων δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο αυτή την κοινωνική καταστροφή που κουβαλάει μαζί της η επιβίωση της κυριαρχίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στην Ευρώπη. Η πρωτοφανής λιτότητα, η εκμετάλλευση, η διάλυση των υπολειμμάτων του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους, της υγείας και της παιδείας, καταστρέφουν κάθε ελπίδα της νεολαίας στην Ευρώπη για ενα καλύτερο αύριο και την καταδικάζουν στην ανεργία. Η κρατική καταστολή εντείνεται, η ρατσιστική βία ενάντια στους μετανάστες και τις μειονότητες έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οι φασιστικές συμμορίες πολλαπλασιάζονται: τα αποσπάσματα της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» στην Ελλάδα που δρουν υπό κρατική προστασία και στηρίζονται στην χρηματοδότηση μερίδας του εφοπλιστικού κεφαλαίου, είναι μια προειδοποίηση για ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς εκμεταλλεύονται την κοινωνική απόγνωση που παράγεται από την κοινωνική αποσύνθεση. Όλα τα πολιτικά γεγονότα και εξελίξεις στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό νότο, επιβεβαιώνουν αφ ενός την βαθύτατη κρίση που έχει εξελιχθεί σε κρίση πολιτικής εξουσίας και αφ ετέρου καταγράφουν την πρωτοφανή πόλωση μέσα στις μάζες με την ανάδειξη μιας αριστερής στροφής (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής) στην κατεύθυνση των κινητοποιήσεων των μαζών. Η αυτοοργάνωση των μαζών και η κινητοποίησή τους με ένα πρόγραμμα μεταβατικών αιτημάτων και την προοπτική της εξουσίας για την απαλλοτρίωση του κεφαλαίου από την εργατική τάξη, για την αναδιοργάνωση της οικονομίας στην βάση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί και πρέπει να δώσει διέξοδο απέναντι στην καπιταλιστική κρίση και την καταστροφή. Ένα Ενιαίο Μέτωπο δράσης των εκμεταλλευόμενων μαζών, των καταπιεσμένων και των οργανώσεών τους, είναι απολύτως αναγκαίο. Ο ενεργός ρόλος μιας μάχιμης πολιτικής οργάνωσης της επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης σε αυτή τη διαδικασία είναι ζωτικής σημασίας και η οικοδόμησή της δεν μπορεί πλέον να καθυστερήσει. Στην προοπτική αυτή η Συντονιστική Επιτροπή για την Επανίδρυση της Τέταρτης ιεθνούς απευθύνει πρόσκληση σε όλους τους εργάτες, τις λαϊκές οργανώσεις και τις συλλογικότητες που μάχονται στους κοινωνικούς αγώνες, όπως και τις δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς, να συμμετάσχουν στην ιεθνή Συνδιάσκεψη που διοργανώνει στην Αθήνα στις 9 και 10 Ιουνίου το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα. Κεντρικό θέμα της Συνδιάσκεψης είναι η κρίση στην Ευρώπη και η συζήτηση για την ανάληψη ενός Αμεσου Προγράμματος ράσης απέναντι στην κοινωνική καταστροφή. Ενός προγράμματος έξω και πέρα από τους περιορισμούς των γραφειοκρατικών μηχανισμών που μπλοκάρουν την κινητοποίηση των μαχόμενων εργατικών και καταπιεσμένων μαζών. Οι βασικοί άξονες αυτής της δράσης προτείνουμε να είναι: Ακύρωση του συνόλου του δημόσιου χρέους απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους και απαλλοτρίωση των τραπεζών υπό εργατικό έλεγχο. Η ακύρωση όλων των προγράμματων «λιτότητας» και κοινωνικού κανιβαλισμού, που επιβάλλονται από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΝΤ και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Αποκατάσταση στους μισθούς, συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, σύμφωνα με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Πάλη ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία: κατανομή των ωρών εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους. ημόσια έργα υποδομής για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Κατάληψη όλων των εργοστασίων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά τους εργαζόμενους. Απαλλοτρίωση της μεγάλης βιομηχανίας και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, χωρίς αποζημίωση, κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση. Πάλη ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό και τις διακρίσεις ενάντια στις μειονότητες! Αυτοοργάνωση κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης! Εργατικές ομάδες αυτοάμυνας ενάντια στις φασιστικές συμμορίες και την κρατική καταστολή. ιάλυση του αστικού κρατικού μηχανισμού καταστολής, του ΝΑΤΟ και όλων των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών βάσεων και συμμαχίες. Κάτω όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις! Κυβερνήσεις για τους εργαζόμενους και εργατική εξουσία! Κάτω η Ευρωπαϊκή Ένωση των ιμπεριαλιστών! Για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης! Αθήνα 16/5/2013 Πάρτε μέρος στη διεθνή Πορεία το Σάββατο 8 Ιουνίου στην Αθήνα Στα πλαίσια της Εργατικής Πρωτομαγιάς, αντιπροσωπεία της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της 4 ης ιεθνούς από το DIP (Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας) και το ΕΕΚ, το βράδυ της 1 ης Μαΐου, επισκέφτηκε τους απολυμένους εργάτες της Bosch Rexroth, θυγατρικής της Bosch. Στην περιοχή Maslak, απέναντι από τα κεντρικά γραφεία της Bosch, που εδρεύουν στους 3 τελευταίους ορόφους του 24όροφου κτιρίου, οι 3 εργάτες έχουν εγκατασταθεί σε μία σκηνή κάνοντας αισθητή την παρουσία τους ανά πάσα στιγμή, αγωνιζόμενοι για την επαναπρόσληψή τους. Η μαχητικότητα των 3 αυτών εργατών και η συνδικαλιστική τους δράση στάθηκε ο λόγος της απόλυσής τους. Από τότε που ο στρατός με το πραξικόπημα το υ Evren το 1980, κατήργησε όλα τα συνδικάτα, εκτός από τα ελεγχόμενα από το κράτος (μέσω της συνομοσπονδίας Turk- Is), τα εμπόδια που θέτει το κράτος στην ανεξάρτητη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων είναι τεράστια. Σύμφωνα με την νομοθεσία, η οποία έχει κρατήσει μέχρι σήμερα το νομικό πλαίσιο της χούντας, μόνο ένα συνδικάτο σε κάθε επιχείρηση μπορεί να εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους. Για την ίδρυση σωματείου απαιτείται η συμμετοχή πάνω από το 10% των εργαζόμενων. Επίσης πρέπει να οργανώσει πάνω από το 50% των εργαζομένων για την πλήρη εκπροσώπησή τους. Ο συνδικαλισμός κυριαρχείται από τα κίτρινα κρατικά συνδικάτα. Το πλαίσιο αυτό τελεί υπό την προστασία των μεγάλων πολυεθνικών ενάντια στα προοδευτικά συνδικάτα. Τα κρατικά κίτρινα συνδικάτα όπως αυτό της Turk Metal προτιμώνται από εταιρείες όπως η Bosch γιατί εξυπηρετούν απευθείας τα εργοδοτικά συμφέροντα. Το Συνδικάτο Ενωμένων Μεταλλεργατών, του οποίου ήταν μέλη Πορεία μνήμης για τις νεκρές εργάτριες του 77 στην Ιστανμπούλ Το απόγευμα της ευτέρας 29 Απρίλη στην πλατεία Γαλατά Σαράι δεκάδες εργαζόμενες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πρωτοβουλίας Emek ve Meslek Örgütlerinden kadinlar (Γυναικείες Εργατικές και Επαγγελματικές Οργανώσεις). Η πρωτοβουλία κάλεσε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά συγκέντρωση και πορεία μνήμης για τις γυναίκες εργάτριες που έπεσαν στην πλατεία Ταξίμ την πρωτομαγιά του 1977, στην Κωνσταντινούπολη, όταν ακροβολισμένοι παρακρατικοί άνοιξαν πυρ στη συγκέντρωση. Η διαδήλωση με κεντρικό πανό «εν τις ξεχνάμε! εν πρόκειται να τις οι απολυμένοι, ιδρύθηκε το 2011 σπάζοντας από την Turk Metal, και αναπτύσσεται με βάση τις ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και του νομικού πλαισίου που καλύπτει τις πολυεθνικές εταιρείες. Οι 3 εργάτες που επισκέφθηκε η αντιπροσωπεία της CRFI ήταν η πρωτοπορία αυτού του αγώνα, και απολύθηκαν εξαιτίας ακριβώς αυτής της δράσης τους. Η υποδοχή των συντρόφων ήταν ενθουσιώδης. Υπήρξε ανταλλαγή απόψεων, εμπειριών με έμφαση στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ. ημιουργήθηκαν ουσιαστικές πολιτικές σχέσεις. Άλλωστε το DIP έχει αναπτύξει πολιτικούς δεσμούς με τους συγκεκριμένους εργάτες, τόσο ξεχάσουμε!» ξεκίνησε από την πλατεία Γαλατά Σαράι και μέσω της Ιστικλάλ κατέληξε στην πλατεία Ταξίμ και συγκεκριμένα στο μνημείο των δολοφονημένων εργατών. Στο μνημείο έγιναν ανακοινώσεις και κατατέθηκαν γαρύφαλλα. Παρούσα στη συγκέντρωση ήταν αντιπροσωπεία συντροφισσών του ΕΕΚ και του DIP (τουρκικό τμήμα της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της 4 ης ιεθνούς). Το νόημα της διαδήλωσης αυτής είναι διπλό καθώς όχι μόνο έθετε επί τάπητος το γυναικείο ζήτημα το οποίο απασχολεί ιδιαίτερα το εργατικό κίνημα της Τουρκίας πριν, όσο και στη διάρκεια του αγώνα για την δικαίωσή τους. Η βραδιά έκλεισε με τρικούβερτο γλέντι, με χορούς και τραγούδια αλλά και αποτέλεσε μια από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις προετοιμασίας της (απαγορευμένης) φετινής Πρωτομαγιάτικης διαδήλωσης στην πλατεία Ταξίμ. ΤΟΥΡΚΙΑ Έλληνες και Tούρκοι διεθνιστές αλληλέγγυοι στους απολυμένους της Bosch και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου και υπό τις ιαχές επαναστατικών συνθημάτων τιμώντας την Εργατική Πρωτομαγιά.

6 σελίδα 10 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 11 Σάββας Mιχαήλ, H ΦPIKH MIAΣ ΠAPΩΔIAΣ, τρεις ομιλίες για τη «Xρυσή Aυγή», εκδόσεις Άγρα, Aθήνα 2013, σελ. 69 Ένα μικρό βιβλιαράκι εξαιρετικής σημασίας στην πάλη κατά του φασισμού. Πρόκειται για τρεις ομιλίες του Σάββα Mιχαήλ σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις τον περασμένο Δεκέμβρη του Tο πρώτο κείμενο με τίτλο Οι υπάνθρωποι των απάνθρωπων αναπτύσσει ιδέες που εκτέθηκαν σε εκδήλωση των Tετραδίων Ψυχιατρικής και της Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Mεταρρύθμιση στο Γκάζι, σε στρογγυλό τραπέζι με το τον καθηγητή Ψυχιατρικής Nίκο Tζαβάρα, που ακολούθησε την προβολή του συγκλονιστικού ντοκυμαντέρ Γιατροί του Τρίτου Ράιχ-Κύριοι της ζωής και του θανάτου. Το δεύτερο κείμενο με τίτλο Tο σκοτεινό υποκείμενο της «Xρυσής Aυγής» βασίζεται σε σημειώσεις σε Διημερίδα του Κοινωνικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης με θέμα τη Χρυσή Αυγή. Tο τρίτο κείμενο με τίτλο Όταν ο λαός θέλει να ζήσει, είναι η ομιλία του Σ. M. σε εκδήλωση της Oμάδας Πλατύπους, με το ίδιο θέμα, επίσης τον περασμένο Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη. Στα κείμενα αυτά ο Σάββας Mιχαήλ επιχειρεί μια βαθύτερη προσέγγιση του φασιστικού φαινομένου, των ιστορικο-κοινωνικών και ψυχολογικών όρων ανάπτυξής του στην εποχή της παρούσας καπιταλιστικής κρίσης, απεξάρθρωσης της κοινωνίας των ιδιωτών και κρίσης κρατικής εξουσίας. Mια προσέγγιση όχι με τη μέθοδο των αναλογιών αλλά με τη διαλεκτική H ΦPIKH MIAΣ ΠA PΩΔIAΣ Βιοεξουσία, Κράτος-Έ θνος, παγκο σμιοποίηση των σύγχρονων και μη σύγχονων αντιφάσεων της μπλοχιανής αλλά και τροτσκικής αντίληψης. H εμφάνιση της X.A. με αρκετές εκατοντάδες ψήφους την άνοιξη του 2013 στην ελληνική βουλή αναλύεται από τον Σ.M ως ένα νέο φαινόμενο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και όχι απλά ως επανάληψη παλιών εκλογικών επιτυχιών της ακροδεξιάς. Στην πραγματικότητα, γράφει, «η ανάπτυξη της παγκόσμιας συστημικής ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού πυροδοτεί σύγχρονες και μη σύγχρονες αντιφάσεις για να παράγει επαναστατικές διαδικασίες και την ανάδυση της νεοναζιστικής αντεπανάστασης. Η πιο μαύρη παράδοση των πεθαμένων γενιών συνεχίζει να βαραίνει σαν εφιάλτης στα μυαλά των ζωντανών, le mort saisit le vif, το νεκρό αρπάζει το ζωντανό. Το πιο πρωτόγονο κι αναχρονιστικό αδράχνει το μοντέρνο». Στην ανάλυση του Σ.M. επιστρατεύονται ο Mαρξ, ο Λέον Tρότσκυ, ο γερμανός «αιρετικός» κομμουνιστής Arthur Rosenberg, ο Walter Benjamin, Ernst Bloch, Emmanuel Levinas, Michel Foucault κ.ά. Kεντρική έννοια του ναζισμού, που αναλύεται από τον Σ.M. είναι η έννοια ή αντι-έννοια του Yπανθρώπου. «Ο Υπάνθρωπος είναι το αρνητικό είδωλο του ανθρώπινου που, αντεστραμμένο και παραμορφωμένο σε συνθήκες μαζικής καταστροφής των όρων ανθρώπινης ζωής, ανάγεται τεχνηέντως σε αιτία του κοινωνικού κακού και γίνεται ο κεντρικός στόχος που πρέπει να καταστραφεί. Αυτό, όμως, που καταστρέφεται, όπως ξέρουμε θέλουμε δεν θέλουμε, μετά το Άουσβιτς, είναι όχι ένα αρνητικό είδωλο αλλά το ίδιο το ανθρώπινο», γράφει. Mε αφετηρία αρχέτυπο την καρικατούρα του Eβραίου στο στόχαστρο του φασίστα μπαίνει σήμερα ο μετανάστης, ο αλλόφυλος κι αλλόθρησκος, ο ομοφυλόφιλος, ο τοξικομανής, ο ψυχικά πάσχων και κάθε «μη κανονικός», καλλιτέχνης, αριστερός, κομμουνιστής, αναρχικός και μπολσεβίκος. O ρατσισμός και αντικομμουνισμός είναι βασικές συνιστώσες του ναζισμού. «Η σύγχρονή μας βαλκανική παρωδία του ναζισμού, η «ΧΑ» ακολουθεί κατά γράμμα το γερμανικό της πρότυπο και την κεντρική του «στρατηγική» γραμμή που συνδυάζει μέχρι ταύτισης τον στόχο της συντριβής του «κομμουνισμού και των παραφυάδων αυτού», κατά την χωροφυλακίστικη ορολογία της μετεμφυλιοπολεμικής αντικομμουνιστικής νομοθεσίας (ουσιαστικά, κάθε οργάνωσης της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεσμένων), και τον στόχο της εξολόθρευσης των «υπανθρώπων». Aπό το βιβλίο αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα με τίτλο Βιοεξουσία, Κράτος-Έθνος, παγκοσμιοποίηση. Θ.K. Σε έναν γερασμένο οργανισμό βασικά του γνωρίσματα διογκώνονται ή υποστρέφουν, ορισμένες φορές μέχρι την υπερβολή και την παραμόρφωση. Ορισμένες σταθερές της ναζιστικής ιδεολογίας, άλλοτε και τώρα, είναι η χυδαία παθολογική εμμονή στο Βιολογικό σαν Αίμα, η ειδωλολατρία του Έθνους σαν Φυλής και του Κράτους σαν απόλυτης εξουσίας κι η δαιμονοποίηση της παγκοσμιότητας σαν μιας «διεθνούς εβραϊκής συνωμοσίας» για την μόλυνση του καθαρού αίματος των γηγενών, τον εκφυλισμό της φυλής και την κατάλυση του κράτους. εν είναι δύσκολο να δει κανείς ότι πρόκειται για την γεροντική, ακραία, τερατώδη διόγκωση τριών βασικών γνωρισμάτων του καπιταλισμού: αντίστοιχα, της μοντέρνας αστικής εξουσίας ως Βιο-εξουσίας, του μοντέρνου Έθνους-Κράτους, και της τάσης προς την παγκοσμιότητα του κεφαλαίου στην διευρυμένη αναπαραγωγή του που συγκρούεται με την στενότητα των ίδιων των όρων και σκοπών ύπαρξής του και με το εφαλτήριό του, το Έθνος-Κράτος, οδηγώντας σε κρίση και διάλυση. 1 Στον Michel Foucault χρωστάμε, ανάμεσα στα άλλα, και την διαπίστωση ότι η νεωτερική εξουσία διακρίνεται από τις προνεωτερικές-προαστικές, γιατί λειτουργεί ως βιοεξουσία, εξουσία πάνω στην ζωή. Το κεφάλαιο-βαμπίρ, όπως το ονόμαζε ο Μαρξ, για να υποτάξει και απομυζήσει την ζωντανή εργασία έχει ανάγκη να υποτάξει όλες τις πλευρές της ζωής μέσα από μια βιο-εξουσία που αναπτύσσει κι επιβάλει την απαραίτητη κάθε φορά πολιτική. Στην ορολογία του Φουκώ, αυτή η πολιτική όταν ασκείται στο σώμα ονομάζεται ανατομο-πολιτική, ενώ όταν αφορά την διαχείριση πληθυσμών, της δίνει το όνομα βιοπολιτική. ιάφορες μορφές βιοπολιτικής εμφανίζονται στον καπιταλισμό, από την λήψη αστυνομικών μέτρων μαζικής υγιεινής και τον σχηματισμό υγειονομικών ζωνών στις μεγεθυνόμενες διαρκώς πόλεις, τους θεσμούς ιατρικής και ψυχιατρικής εξουσίας, την ευγονική, τον έλεγχο των γεννήσεων κλπ. μέχρι τον οργανωμένο αποικιοκρατικό ρατσισμό και την κανιβαλική μορφή της τεχνοκρατικά οργανωμένης γενοκτονίας και των ναζιστικών στρατοπέδων μαζικής εξόντωσης. Η Ελλάδα έχει γνωρίσει τις δικές της μορφές άσκησης βιοπολιτικής, ιδιαίτερα όταν τέθηκε οξύτατα το ζήτημα της διαχείρισης των προσφυγικών πληθυσμών μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανάδυση της μοντέρνας ελληνικής εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος, καθώς ο κόσμος όλος καταποντιζόταν μετά το κραχ του Tότε στην Ελλάδα συντελέστηκε ο Μεγάλος Εγκλεισμός που είχε γίνει αιώνες πριν στη Γαλλία. Συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο αφνί, το νέο ημόσιο Ψυχιατρείο-Άσυλο που λειτουργεί κάτω από την διεύθυνση της Αστυνομίας, όχι μόνον οι ψυχικά πάσχοντες αλλά κι όλοι οι αποκλεισμένοι που θεωρούνταν κίνδυνος για την δημόσια τάξη. Όπως λένε και τα επίσημα ντοκουμέντα: «τοιαύτη ήτο η αφετηρία της αρχικής ιδρύσεως του ημοσίου Ψυχιατρείου και ο σκοπός της αποστολής του, αλλά προϊόντος του χρόνου, λόγω της διαρκούς αυξήσεως του αριθμού των φρενοπαθών, των επικινδύνων εις την δημοσίαν τάξιν, των τοξικομανών κλπ. ήρχισε το ίδρυμα αυτό να προσλαμβάνει εις μεγαλυτέραν κλίμακα και φρενοπαθείς οξέως πάσχοντας, μη περιοριζόμενον πλέον εις την περισυλλογήν απλώς αλητών, επικινδύνων ή τοξικομανών κλπ.» 2 Την ίδια περίοδο, ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιβάλλει την αντικομμουνιστική νομοθεσία, το περιβόητο ιδιώνυμο, επικαλούμενος μάλιστα το ακόμα πιο περιβόητο διεθνώς άρθρο 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης για την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης - έναν κόμβο σημαντικό στην μετάβαση προς τον ζόφο και την τελική επικράτηση της χιτλερικής τυραννίας. Μέσα σε ένα κράτος σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» ζούμε στην Ελλάδα και στις μέρες μας, της χρεοκοπίας και των μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού που αποφασίζονται αλλού και που το κοινοβούλιο απλώς επισφραγίζει. H βιοπολιτική απόπειρα διαχείρισης και ελέγχου των ραγδαία εξαθλιωνόμενων μαζών του πληθυσμού, μέσα από την «ιατρικοποίηση της κρίσης», κατά την εύστοχη έκφραση της Αθηνάς Αθανασίου 3 παίρνει τις πιο γκροτέσκες μορφές: την αναγωγή των μεταναστών σε «υγειονομικές βόμβες» από τον τότε Υπουργό Λοβέρδο κι η ανάλογη αντιμέτωπισή τους από τους υπουργούς ημόσιας Τάξης Χρυσοχοΐδη και αργότερα τον «Ξένιο» ένδια και την εξαπόλυση των αστυνομικών κατασταλτικών δυνάμεων σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις «σκούπας» για την «απολύμανση» της πρωτεύουσας, την βάρβαρη μεταχείριση των οροθετικών γυναικών που σα να μην έφτανε η δυστυχία της εκπόρνευσής τους διαπομπεύτηκαν δημοσίως στα ΜΜΕ και φυλακίστηκαν σαν εγκληματίες που απειλούν να μολύνουν «σκόπιμα» με AIDS τους αμόλυντους Έλληνες οικογενειάρχες, του διωγμό της Μονάδας Απεξάρτησης 18 Άνω γιατί δεν κατέδωσε στα «αρμόδια όργανα» θεραπευόμενους σπάζοντας Nεκρική Πομπή, Edvard Munch το ιατρικό απόρρητο κ.ά. Σύμφωνα με την διατύπωση του Φουκώ, η βιοεξουσία «προσαρμόζει τις πιέσεις των πληθυσμών πάνω στις ανάγκες της συσσώρευσης του κεφαλαίου». 4 Τι συμβαίνει, όμως, όταν η βιοεξουσία αδυνατεί να προσαρμόσει τις πιέσεις των πληθυσμών στις ανάγκες της συσσώρευσης κεφαλαίου, καθώς η τελευταία έχει μπλοκαριστεί από μια χωρίς προηγούμενο κρίση υπερπαραγωγής κεφαλαίου και εμπορευμάτων, όπως στις μέρες μας; Ακόμα, ο Φουκώ, επίσης τεκμηριώνει διεξοδικά ότι «το γενικότερο πλαίσιο της βιοπολιτικής είναι αυτό του φιλελευθερισμού» 5 με την ευρύτερη έννοια του όρου - μια παρατήρηση με καίρια σημασία στις σημερινές συνθήκες χρεοκοπίας του (νεο)φιλελευθερισμού. Τι συμβαίνει με την ίδια την βιοπολιτική, όταν το πλαίσιό της, η συνθήκη δυνατότητάς της, ο όρος ύπαρξής της, ο φιλελευθερισμός, χρεοκοπεί και καταρρέει; Αν ο φασισμός είναι ακραία έκφραση της βιοεξουσίας και η πιο θανατηφόρα εκδήλωση βιοπολιτικής σε συνθήκες κρίσης, τι συμβαίνει όταν η ίδια παγκόσμια συστημική κρίση που τον αναζωπυρώνει ταυτόχρονα γεννά και ιστορική κρίση της βιοεξουσίας και προκαλεί κατάρρευση του γενικότερου πλαισίου της βιοπολιτικής; Στο κέντρο του φιλελευθερισμού βρίσκεται το δίπολο του Κράτους και της «κοινωνίας των ιδιωτών-πολιτών» (civil society, société civile, bürgerliche Gesellschaft), της δημόσιας-πολιτικής σφαίρας και της σφαίρας των ατομικών ιδιωτικών συμφερόντων. Η τελευταία είναι το βασίλειο του homo oeconomicus, του εγωιστικού συμφεροντολογικού ατόμου της αστικής κοινωνίας, του sujet d intérêt κατά τον Φουκώ 6. Ο τελευταίος σωστά βλέπει τον homo oeconomicus και την κοινωνία των ιδιωτών πολιτών ως μέρη «του συνόλου της φιλελεύθερης διακυβερνησιμότητας (gouvernementalité)», συνιστώσες της «μοντέρνας τεχνολογίας διακυβέρνησης» 7, με την κοινωνία των ιδιωτών-πολιτών να αποτελεί μια πραγματικότητα συναλλαγής (réalité de transaction) 8 στην ενδιάμεση ζώνη κυβερνώντων-κυβερνωμένων. Με την παγκόσμια κρίση που ξεσπά το και σφραγίζει την στρατηγική αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού, την ανιστορική τριαντάχρονη προσπάθεια μετά το 1979 για επιστροφή στον φιλελεύθερο καπιταλισμό του 19 ου αιώνα, το αντιθετικό ζεύγος Κράτος/κοινωνία των ιδιωτών-πολιτών συγκλονίζεται και στους δύο πόλους του από μια δομική κρίση των όρων ύπαρξής του, διαρρηγνύεται και φέρνει σε οξύτατη πολεμική αντιπαράθεση μια απονομιμοποιημένη δημόσια πολιτική σφαίρα με μια καταστρεφόμενη και διαλυόμενη ιδιωτική σφαίρα. Ο homo oeconomicus ψυχορραγεί, το κράτος βυθίζεται σε καθεστωτική κρίση και κηρύσσει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», τα όρια δημόσιου/ιδιωτικού ασαφοποιούνται και το διακύβευμα της ίδιας της ζωής έρχεται στο επίκεντρο της κοινωνικής σύγκρουσης. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη, κατά την γνώμη μας, των πρωτοφανών μαζικών κινητοποιήσεων των «πλατειών», από την Ταχρίρ του Καΐρου στην Puerta del Sol της Μαδρίτης, από το Σύνταγμα της Αθήνας ως το Zuccoti Park της Νέας Υόρκης. 9 Η ίδια απεξάρθρωση της κοινωνίας των ιδιωτών και η κρίση της κρατικής εξουσίας που συμπαρασύρει και το όλο πλέγμα εξουσιαστικών σχέσεων διαμορφώνει, σε έναν πρώτο χρόνο, και το έδαφος μεγαλύτερης αποδοχής της φασιστικής προπαγάνδας και δράσης. Μέσα στην θύελλα, αντιφατικές τάσεις λειτουργούν, αναδύονται, αλληλοσυγκρούονται. Στην Ελλάδα, η αντεπαναστατική «ΧΑ» κράτησε τις αποστάσεις της, εκδήλωσε την εχθρότητά της και καταδίκασε το εν δυνάμει επαναστατικό λαϊκό κίνημα στο Σύνταγμα αλλά δεν παρέλειψε να εκμεταλλευτεί εθνικιστικές τάσεις που εκδηλώθηκαν και εκεί. Οι συνθήκες μετατροπής της χώρας σε ευρω-προτεκτοράτο της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΝΤ, με την Γερμανία της Μέρκελ να πρωταγωνιστεί στα Μνημόνια και την συντελούμενη καταπόντιση των ανθρώπινων ζωών, και τα διεθνή αστικά ΜΜΕ να εξαπολύουν εξευτελιστικές ρατσιστικές επιθέσεις κατά του ελληνικού λαού, ξύπνησαν τραυματικές ιστορικές μνήμες ενός μικρού έθνους που έχει υποστεί τα πάνδεινα από τους Ισχυρούς της γης κι έχει αντισταθεί σθεναρά ενάντιά τους. Σίγουρα, πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στον αυθόρμητο εθνικισμό των λαϊκών μαζών και τον υπεραντιδραστικό, ρατσιστικό, ανθρωποφάγο εθνικισμό των ναζιστών της «ΧΑ» που προσπαθεί δημαγωγικά να εκμεταλλευτεί τον πρώτο. Στην κοινή βάση των εθνικιστικών τάσεων βρίσκεται η ιστορική εξάντληση και κρίση του Κράτους-Έθνους. Η σύγκρουση ανάμεσα στον κυρίαρχο διεθνή χαρακτήρα των μοντέρνων κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων και στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και στο Κράτος-Έθνος, στην εποχή μας, προκάλεσε κραχ, πολέμους, επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις. Στον Μεσοπόλεμο, υπήρξε η αυταπάτη ότι μια επιστροφή σε ένα ισχυροποιημένο Κράτος-Έθνος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της νέας εποχής. Υπήρξαν τρεις κύριες και αλληλοαποκλειόμενες μορφές απόπειρας απόκρουσης της παγκόσμιας κρίσης με ένα κεντρικό ισχυρό ρόλο του εθνικού Κράτους: η φιλελεύθερη κεϋνσιανή στροφή στο αμερικανικό New Deal, η σταλινική αντιδραστική ουτοπία του «σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα» και η φασιστική οικονομική «αυτάρκεια» του ολοκληρωτικού κράτους. Και οι τρεις μορφές μέσα στη συνολική έξαρση των οικονομικών εθνικισμών κι ανταγωνισμών θα σταθούν ανίκανες να λύσουν την παγκόσμια κρίση χωρίς μια κατολίσθηση στον δεύτερο καταστροφικότερο παγκόσμιο πόλεμο. Η κρίση του Κράτους-Έθνους σήμερα είναι ασύγκριτα οξύτερη καθώς η παγκοσμιοποίηση των τελευταίων δεκαετιών του 20 ου αιώνα ξεπερνά κάθε προηγούμενο, κάθε προγενέστερη φάση παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, της πολιτικής, της κουλτούρας πριν ή μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Την ίδια στιγμή που τροφοδοτεί την κρίση του Κράτους- Έθνους, τον οικονομικό εθνικισμό, τους εθνικούς και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην παγκόσμια αρένα, αποτελεί και το αξεπέραστο όριό τους. Σήμερα, απείρως περισσότερο από ό,τι την δεκαετία του 1930, η φασιστική φενάκη μιας εθνικής οικονομικής «αυτάρκειας» είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη. Είναι η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, επίσης, η κινητήρια δύναμη της μαζικής μετανάστευσης που έκανε κεντρικό τον ρατσισμό κατά του μετανάστη και κάθε «ξένου». Ήδη στην πρώτη φάση της ιμπεριαλιστικής εποχής και στην επαύριον του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, οι βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών και τα κύματα των προσφύγων τον έφεραν στο επίκεντρο. Η Hannah Arendt, σωστά, έδειξε το τέλος της ιακήρυξης των ικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς ο πρόσφυγας δεν είχε δικαιώματα ανθρώπου εφόσον δεν ήταν πολίτης ενός εθνικού κράτους. Σήμερα, το μένος κατά του μετανάστη που τρέφει ξενοφοβικές τάσεις και ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα έχει να κάνει με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της τρίτης φάσης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης των τριών τελευταίων δεκαετιών. Η χωρίς προηγούμενο φιλελευθεροποίηση της μετακίνησης του κεφαλαίου αλλά όχι της εργασίας σε πλανητική κλίμακα διεύρυνε τερατωδώς το χάσμα ανισοτήτων μεταξύ Βορρά και Νότου, κατέστρεψε με την προέλαση των πολυεθνικών εταιρειών στον Νότο παραδοσιακές οικονομίες και κοινωνικές δομές, δημιούργησε διαλυμένα κράτη ( failed States) και τεράστιες ζώνες ανομίας, ιδιαίτερα στην Ασία (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, Συρία κ.α.) και στην Αφρική (από την Σομαλία ως το Κονγκό, τη Λιβύη, το Μαλί κ.α.), με ό,τι ο Alain Badiou αποκαλεί «ζωνοποίηση» (zonage) και ιμπεριαλισμό της αποδιοργάνωσης (impérialisme de la désorganisation). 10 Προκάλεσε, έτσι, γιγάντια μεταναστευτικά ρεύματα προς τα μητροπολιτικά κέντρα του Βορρά υπάρξεων χωρίς όρους ύπαρξης που προσφέρανε μόνο την ικανότητα εργασίας τους, πάμφθηνη εργατική δύναμη. Η υπαγωγή της υποβαθμισμένης αυτής εργασίας στο κεφάλαιο με βάρβαρους όρους που θυμίζουν εποχή πρωταρχικής συσσώρευσης, ρυθμίζονται μέσα από την υπαγωγή της στο κράτος μέσα από δρακόντειους όρους και απαγορεύσεις, τελικά, μέσα από μια «άνωθεν» και από το νόμο κατευθυνόμενη ανομία. Αυτή η αληθινή Völkerwanderung (περιπλάνηση των λαών) της όψιμης παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, η μετακίνηση από τον Νότο στον Βορρά γίνεται σε συνθήκες όπου ήδη έχει εκδηλωθεί κρίση υπερπαραγωγής παραγωγικού κεφαλαίου στα μητροπολιτικά κέντρα του Βορρά, εντεινόμενη αποβιομηχάνιση, μακρόχρονη μαζική ανεργία, φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού, γκετοποίησης και «τριτοκοσμοποίησης» στον λεγόμενο Πρώτο Κόσμο. Ενώ στον 19 ο αιώνα, στις αρχές του 20 ου ή στις δεκαετίες της μεταπολεμικής καπιταλιστικής επέκτασης, η μαζική μετανάστευση γίνεται σε συνθήκες ηγεμονίας και ισχυροποίησης του βιομηχανικού κεφαλαίου, στα τέλη του 20 ου - αρχές του 21 ου αιώνα γίνεται κάτω από όρους ηγεμονίας και παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου. Ακόμα και στις λεγόμενες αναδυόμενες βιομηχανικές οικονομίες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, η εκβιομηχάνιση είναι υποταγμένη στις ανάγκες του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Οι συνέπειες της ηγεμονίας του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στην δημιουργία ενός τεράστιου και χρόνιου στρατού ανέργων σε Νότο και Βορρά ήταν ορατές τις τελευταίες δεκαετίες. Η ενδόρρηξη (implosion), όμως, της χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης το , προκαλεί και ένα γιγάντιο ποιοτικό άλμα στην αλληλένδετη τραγωδία μετανάστευσης και ανεργίας. Από την μια η επιδεινούμενη κοινωνική δυστυχία εντείνει την τάση μετανάστευσης σαν μια απελπισμένη Έξοδο, από την άλλη παλιές και νέες γενιές μεταναστών βρίσκονται παγιδευμένες στις χώρες εγκατάστασης, χωρίς δυνατότητα επιστροφής στην χώρα καταγωγής και χωρίς δυνατότητα ένταξης στην ξενιτιά, σε ένα no man s land που μετατρέπεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ενώ ο μετανάστης γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος και προνομιούχος στόχος τρομοκράτησης και εξόντωσης από κράτος, λαθρέμπορους και φασίστες. Ο μετανάστης γίνεται ο κατεξοχήν μολυσματικός και επικίνδυνος Υπάνθρωπος που πρέπει να αφανιστεί. Είναι ο κοινωνικά Εβραίος των αρχών του 21 ου αιώνα. Αυτό είναι το έδαφος στο οποίο πατάει η φασιστική έμπρακτη προπαγάνδα και πολιτική επιρροή. Ο γηγενής εν δυνάμει ή εν ενεργεία άνεργος θεωρεί ότι ο «ξένος» παίρνει ή απειλεί την δική του θέση στην αλυσίδα της εργασίας στερώντας του το δικαίωμα στην ζωή. εν μπορεί άμεσα να δει ότι είναι η ίδια η αλυσίδα της υπαγωγής της εργασίας στο κεφάλαιο αυτή που έχει σαπίσει και φτύνει τον ένα κρίκο της μετά τον άλλο. 1 Για το τελευταίο βλ. Karl Marx, Grundrisse, Penguin 1973 σ Βλ. Κατερίνα Μάτσα, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο- αφνί, Ανιχνεύοντας την ιστορία του, στο Βασικές Γνώσεις Ψυχιατρικής, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής 1992, σ Αθηνά Αθανασίου, Η κρίση ως «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», Σαββάλας 2012 σ M. Foucault, Histoire de la Sexualité 1 5 M. Foucault, Naissance de la Biopolitique, Cours au Collège de France , Seuil/Gallimard 2004 σ.24 6 Ό. π., σ Ό. π., σ Ό. π., σ Βλ. την σχετική ανάλυσή μας στο Savas Michael-Matsas, Grèce Générale, Lignes 39, Οκτώβριος 2012 σ Alain Badiou, La Grèce, les nouvelles pratiques impériales et la re-invention de la politique, Lignes 39 ό. π., σ

7 σελίδα 12 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 13 EΛΛΑ Α Πρωτομαγιά 2013 Με τρεις όχι ιδιαίτερα μαζικές- συγκεντρώσεις και πορείες ολοκληρώθηκαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις της 1 ης Μάη του 2013 στην Αθήνα. Αντίστοιχα μικρές ήταν οι διαδηλώσεις στις άλλες πόλεις. Σε αυτό συνετέλεσαν, το δίχως άλλο, και οι κυβερνητικοί ελιγμοί έτσι ώστε να μπερδευτεί και να διασπαστεί το απεργιακό δυναμικό: αντιμετωπίζοντας την Εργατική Πρωτομαγιά ως αργία και όχι ως απεργία, ανακοίνωσε πως μεταφέρει τους «εορτασμούς» της, την Τρίτη του Πάσχα, 7/5/2013. Έτσι λοιπόν, είχαμε μια γενική απεργία προκηρυγμένη από ΓΣΕΕ-Α Ε Υ, κατά την οποία λειτουργούσαν κανονικά και με το νόμο όλα τα εμπορικά καταστήματα, με σύγχυση να επικρατεί για το ποιος απεργεί και ποιος όχι. Συνετέλεσε επίσης, η πολλάκις τονισμένη εξάντληση του κόσμου από τα 24ωρα απεργιακά ξεσπάσματα που δεν έχουν συνέχεια, μαζί με την οικονομική αποστράγγιση, που δεν επιτρέπει απώλειες μεροκάματων. εν θα μπορούσε φυσικά να μην αναφερθεί, πως στην αγωνιστική διάθεση της εργατικής τάξης, βάρυνε αρνητικά, και η προ τριών ημερών ψήφιση ενός βαθιά αντεργατικού νομοσχεδίου στη Βουλή, χωρίς καμιά ουσιαστική αντίσταση, με απόλυτη ευθύνη της γραφειοκρατίας που επιλέγει να εκτονώνει αντί να κινητοποιεί, διοργανώνοντας κακοπροετοιμασμένα και άσφαιρα πανηγυράκια έξω από τη Βουλή. Στην Πλατεία Κλαυθμώνος στις 10.30, είχαν συγκέντρωση οι γραφειοκράτες των ΓΣΕΕ- Α Ε Υ, στην πιο άμαζη από τις τρεις συγκεντρώσεις, ολοκληρώνοντας με μια μίνι πορεία ως τη Βουλή. Eκεί βρέθηκαν και οι δυνάμεις του ΣYPIZA (αυτόνομη παρέμβαση, EA, KOE κ.λπ), περί τα 400 άτομα, που από τα Xαυτεία πήγαν στην Kλαυθμώνος για να ενισχύσουν την επίσημη κρατικοδίαιτη και δυσφημισμένη γραφειοκρατία του Παναγόπουλου. Mαζί τους ήταν και ο Aλέξης Tσίπρας για να στείλει πολιτικό μήνυμα με ποιους συντάσσεται ο ΣYPIZA Το ΠΑΜΕ συγκεντρώθηκε, όπως συνηθίζει, μακρυά από όλους τους άλλους, στο Σύνταγμα, την ίδια ώρα, παρουσία του νέου Γενικού Γραμματέα του KKE. Κουτσούμπα. Χωρίς πορεία, μόλις τέλειωσαν οι ομιλίες των στελεχών, οι δυνάμεις του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ αποχώρησαν πριν έρθουν σε επαφή με άλλες δυνάμεις. H συμπόρευση του ΣYPIZA πίσω από τη ΓΣEE έδινε την αναγκαία «δικαίωση» της απομονωτικής πολιτικής του KKE που τόσες κριτικές έχει δεχθεί και εσωκομματικά Το πιο μαζικό μπλοκ από τα τρία, ήταν αυτό του Μουσείου, με αρκετές χιλιάδες αγωνιστών. Κόμματα και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πρωτοβάθμια σωματεία και εργατικές συλλογικότητες, αντιεξουσιαστικές δυνάμεις κ.α., έμειναν πιστοί στο ανεξάρτητο κάλεσμα για το γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς. Εκεί παρενέβη το ΕΕΚ με δικό του μπλοκ, αλλά και η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών. Ιδιαίτερο χρώμα δόθηκε στη διαδήλωση, από το μπλοκ της Κίνησης Αντίστασης και Ανατροπής Πατησίων, που συσπείρωσε δεκάδες μετανάστες από την Αφρική, το πιο άγρια καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο κομμάτι του ελλαδικού προλεταριάτου, κυνηγημένο από το κράτος του «Ξένιου» ένδια και από τους φασίστες. Το ΕΕΚ, πήρε μέρος στις εργατικές διαδηλώσεις της εργατικής πρωτομαγιάς, όχι απλά για να «μνημονεύσει» τους μάρτυρες του Σικάγου, αλλά για να διαδηλώσει όπως κάθε χρόνο για τα δίκαια και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Συμφέροντα, που φέτος περισσότερο από ποτέ για να εκπληρωθούν, απαιτούν την επαναστατική ανατροπή της τυραννίας της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας δικαιοσύνης κι ελευθερίας. Μια κοινωνία στην οποία δεν χωράνε εγκλήματα, όπως είναι, όχι απλά το «μακρινό» Σικάγο, αλλά και η τόσο «δική» μας και τόσο σύγχρονη Μανωλάδα. Εγκλήματα μιας τάξης που μέσα στη χρεοκοπία της γιγαντώνει τη θηριωδία σε επίπεδα ανήκουστα. Το αίμα των εργατών του Σικάγου, το αίμα των μεταναστών στα φραουλοχώραφα της Ηλείας, το «αίμα» κάθε εργάτη που αγκομαχά στα κάτεργα και κάθε ανέργου που αγωνιά να ζήσει, είναι το κόκκινο νήμα που συνδέει κάθε μισθωτό σκλάβο σε αυτή τη Γη της καπιταλιστικής παρακμής. Γι αυτό και η παρακμή κι η εκμετάλλευση πρέπει να ανατραπούν παγκόσμια, για να σαρώσουμε την αδικία και την ανομία. Η Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας, το σύνθημα που φωνάχτηκε από τους συντρόφους του EEK, μπορεί να ανοίξει το δρόμο στην κατεύθυνση αυτή. Αυτό το μήνυμα μετέφερε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα και στην Εργατική Πρωτομαγιά του Κ. Αποστολόπουλος ΒΟΛΟΣ: Πετυχημένη η ανεξάρτητη απεργιακή κινητοποίηση Με συμμετοχή 130 αγωνιστών διαδηλωτών η ανεξάρτητη απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς ξεκίνησε στις 11:30 από την πλατεία Ελευθερίας του Βόλου. Κινήθηκε σε γειτονιές του κέντρου του Βόλου, πέρασε για λίγο από την εμπορική οδό Ερμού και κατέληξε στο Ταχυδρομείο, σημείο κρατικής δολοφονίας εργάτη στην απεργία του Τα συνθήματα μιλούσαν για το ταξικό έγκλημα της Μανωλάδας, τη φασιστική απειλή, την αστυνομοκρατία και για την απάντηση που πρέπει να δώσουν εργαζόμενοι κι άνεργοι: εξέγερση κι επανάσταση. Σε όλη τη διάρκεια της ανεξάρτητης πορείας ακολουθούσαν στενά διμοιρίες πρεζέμπορων με στολή. Στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση και πορεία συμμετείχαν και κάλεσαν η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, η Λαϊκή Συνέλευση Aγ.Νεκταρίου, η κατάληψη Ματσάγγου και το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ). Από την πλ. Ελευθερίας είχε ξεκινήσει νωρίτερα η συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, από όπου παρέλασαν όλοι οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές για να βγάλουν υποκριτικά λογίδρια. Μέλη της πρωακαε παρενέβησαν και μοίρασαν στους συγκεντρωμένους -που αριθμούσαν γύρω στα 200 άτομα-προπαγανδιστικό υλικό στήριξης της ανεξάρτητης πορείας, καλώντας τον εργατόκοσμο να μην πορευτεί με τους ξεπουλημένους για να γίνει «μια πορεία χωρίς γραφειοκρατία». Στην πορεία του ΕΚΒ συμμετείχε σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα ΚΚΕ μλ (αντιιμπεριαλιστική συνεργασία) και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η τρίτη πορεία του ΠΑΜΕ, που ξεκίνησε από πλ. Πανεπιστημίου στις 10:30, αριθμούσε γύρω στους διαδηλωτές. ΛΑΡΙΣΑ: Ούτε ΠΑΜΕ ούτε ΓΣΕΕ πάρε τους αγώνες στα χέρια σου λαέ ιακριτό μπλοκ με ανεξάρτητα από συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες χαρακτηριστικά υπήρξε και στη Λάρισα. Η συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, την ηγεσία του οποίου έχει το ΠΑΜΕ, έφθανε τους χίλιους διαδηλωτές ενώ το ανεξάρτητο μπλοκ συγκροτήθηκε στο τέλος της συγκέντρωσης και πορείας, φωνάζοντας τα δικά του συνθήματα. Στο ανεξάρτητο μπλοκ συμμετείχαν σύντροφοι του ΕΕΚ και αγωνιστές του Την Κυριακή 28 Απρίλη πραγματοποιήθηκε στην Μανωλάδα μαζική πορεία χιλιάδων μεταναστών εργατών και αλληλέγγυων ενάντια στην δολοφονική επίθεση σε πάνω από 200 μετανάστες εργάτες γης. Οι μετανάστες εργάτες δέχθηκαν ένοπλη επίθεση από τους επιστάτες της Βαγγελάτος Α.Ε όταν συγκεντρώθηκαν απαιτώντας τα δεδουλευμένα μηνών. Ο τόνος της κινητοποίησης δόθηκε από τη μαζική συμμετοχή περισσότερων από χιλίων μεταναστών εργατών γης από τη Μανωλάδα. Η πλατεία της επαρχιακής πόλης όπου είχε καλεστεί η συγκέντρωση στις 3 μμ πλημμύρησε από μετανάστες εργάτες γης που θαρρετά απάντησαν στο κάλεσμα για πορεία με την παρουσία τους. εν ήταν ίδια η εικόνα από τη μεριά των ντόπιων αλληλέγγυων, όχι πολύ περισσότεροι από εκατό ανθρώπους που χάνονταν μέσα στον όγκο των μεταναστών. Η πορεία κατευθύνθηκε στη γειτονική Βάρδα όπου στεγάζεται το τοπικό αστυνομικό τμήμα για να επιδοθούν τα αιτήματα των μεταναστών και των κινήσεων που βρισκόντουσαν εκεί για νομιμοποίηση και άσυλο. Μετά από περισσότερα από 3 χλμ πορείας κάτω από το ζεστό μεσημεριάτικο ήλιο και τη στενή συνοδεία των ΜΑΤ βρεθήκαμε μπροστά σε μια αστυνομική κλούβα που μας έκλεινε το δρόμο. Μια αντιπροσωπεία μόνο κατάφερε να πλησιάσει το αστυνομικό τμήμα και να επιδόσει κάποια ψηφίσματα. Η επιστροφή ωστόσο ήταν μια νέα έκπληξη καθώς ένα νέο κύμα μεταναστών είχε βγει στους δρόμους της Μανωλάδας φωνάζοντας συνθήματα μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Ήταν οι εργάτες γης που εκείνη την ώρα του απογεύματος είχαν καταφέρει να φύγουν από τα χωράφια. Η διαδήλωση για τα μέτρα της πόλης ήταν εξεγερτική. Το κάλεσμα από μεριάς της ΚΕΕΡΦΑ-Ένωσης Μεταναστών Εργατών-ΣΕΚ ήταν μια άθλια επανάληψη του γνωστού καπελώματος που χειρίζεται τέτοιες διαδικασίες. Η υποστήριξη που αναζήτησαν και βρήκαν στο Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας -που τόσο καιρό σιωπούσε για το έγκλημα στην περιοχή του- για τη διαδήλωση και την ίδρυση σωματείου εργατών γης ήταν συνέχεια της πολιτικής συμπόρευσης με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η αποχή ωστόσο από τη διαδήλωση που αποφάσισαν ορισμένες δυνάμεις - ΣΥΡΙΖΑ- με το πρόσχημα του «καπέλου» και του τυχοδιωκτιαναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να πλαισιώσει την άμαζη (60 άτομα) συγκέντρωση που κάλεσε χωριστά η τοπική Α Ε Υ και το φιλικό της πολιτικό περιβάλλον, αποδεικνύοντας πως ενότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ενότητα με τους μηχανισμούς της παραδοσιακής γραφειοκρατίας. Πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες εργάτες γης στη ν Μανωλάδα σμού της συγκεκριμένης κινητοποίησης ήταν ανοιχτή προσαρμογή στη μικροαστική κοινή γνώμη και στον κυρίαρχο λόγο περί μεμονωμένων περιστατικών. Να σημειώσουμε ότι στην πορεία συμμετείχαν πέρα από την ΚΕΡΦΑΑ- Ένωση Μεταναστών Εργατών με ξεχωριστά μπλοκ το ΕΕΚ, η ΑΝΤ. ΑΡ.ΣΥ.Α Ηλείας, η Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής ράσης (Πάτρα) και η συλλογικότητα ΑΝΤΑΡΑ (Πύργος). Η παρέμβαση στην περιοχή ενάντια στους καπιταλιστές μεγαλοαγρότες της περιοχής και τους γκάνγκστερ τους χρειάζεται συνέχεια στο πλευρό των μεταναστών, άλλωστε νέες καταγγελίες ακολούθησαν τη συγκεκριμένη πορεία. Αυτή η συνεχής δράση απαιτεί την ενιαιομετωπική δράση του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, τον ανοιχτό συντονισμό με άξονα την κοινή ταξική δράση χωρίς γραφειοκράτες και αφεντικά. Ένα έγκλημα διαρκείας λαμβάνει χώρα στην περιοχή εις βάρος των μεταναστών εργατών, ένα έγκλημα διαρκείας που σκιαγραφεί τους όρους δουλειάς-δουλείας που επιφυλάσουν οι καπιταλιστές για το σύνολο της εργατικής τάξης. Η απάντηση μας πρέπει να είναι διαρκής και ασυμφιλίωτη. Ε.Ι./Ν.Τζ. ΤΟΥΡΚΙΑ Πρωτομαγιά στην Κωνσταντινούπολη Το 2007, τριάντα χρόνια μετά την αιματηρή πρωτομαγιά του 1977 όπου 34 διαδηλωτές σκοτώθηκαν όταν παραστρατιωτικοί (εκπαιδευμένοι από το ΝΑΤΟ) άνοιξαν πυρ από τις στέγες γύρω από την πλατεία Taksim, καλέστηκε πάλι από τις εργατικές συνομοσπονδίες της Τουρκίας πορεία την 1 η Μάη με κατεύθυνση προς την συγκεκριμένη πλατεία. Η πορεία τότε κατεστάλη, όπως και την επόμενη χρονιά, το 2008 και τη μεθεπόμενη το 2009 (στην τελευταία επιτράπηκε μόνο σε έναν μικρό αριθμό διαδηλωτών να φτάσει στην πλατεία). Όμως, οι πορείες τα επόμενα χρόνια έγιναν κανονικά με συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων απεργών. Φέτος, ξανά, η κυβέρνηση Eρντογάν δήλωσε από νωρίς ότι δεν θα επιτρέψει την διεξαγωγή καμιάς πορείας προς την πλατεία Taksim και παρά τις μέχρι τελευταίας στιγμής διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους των εργατικών συνομοσπονδιών επέμεινε στην απόφασή της. Οι εργατικές οργανώσεις, τα αριστερά κόμματα και οι αναρχικές συλλογικότητες ανταπάντησαν με την οργάνωση δύο συγκεντρώσεων, μια στο Beşiktaş και μια στο Şişli, σε μια απόπειρα τουλάχιστον κάποιο μέρος των διαδηλωτών να μπορέσει να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό και να φτάσει στην Taksim. Στο Beşiktaş καλούσε και το DIP, τούρκικο τμήμα της CRFI, με κεντρικό σύνθημα Η Τaksim θα γίνει Ταχρίρ, η εργατική τάξη θα νικήσει. Θλιβερή εξαίρεση απετέλεσε το TKP (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας αδελφό κόμμα του ΚΚΕ), το οποίο κάλεσε σε συγκέντρωση στο Kadıköy στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, πλήρως αποκομμένο από το υπόλοιπο εργατικό κίνημα. Το πρωί της 1 ης Μάη οι εργατικές οργανώσεις, τα κόμματα και οι συλλογικότητες κινητοποιήθηκαν από νωρίς. Η συμμετοχή στην απεργία ήταν σχεδόν απόλυτη, με όλα τα εργοστάσια, τις υπηρεσίες και τα εμπορικά καταστήματα κλειστά και τις συγκοινωνίες πλήρως ακινητοποιημένες. Παρά την απαγόρευση και την απειλή της άγριας καταστολής δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές προσπάθησαν να φτάσουν στα σημεία συγκέντρωσης. Στο Beşiktaş μπόρεσαν να συγκεντρωθούν κάποια σωματεία, ανήκοντα κατά κύριο λόγο σε ομοσπονδίες ελεγχόμενες από το κράτος, ενώ η όλη συγκέντρωση βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο του εθνικιστικού σωματείου μετάλλου Türk Metal. Εκεί βρισκόταν και το αγωνιστικό σωματείο εμπορευματομεταφορέων TümTis, στο μπλοκ του οποίου συμμετείχε και αντιπροσωπεία του ΕΕΚ μαζί με συντρόφους του DIP, μέλη του σωματείου. Ενώ όμως η Το Σάββατο 4 Μαΐου πραγματοποιήθηκε πορεία στην περιοχή Bakirköy της Κωνσταντινούπολης η οποία καλέστηκε από το σωματείο Hava-Is, το σωματείο των εργαζομένων στις αερομεταφορές, υπέρ των 305 απολυμένων της Turkish Airlines και της Turkish Technic. Στην πορεία συμμετείχαν εκτός από τους απολυμένους και δεκάδες αλληλέγγυοι από ομοσπονδίες, ταξικές οργανώσεις και κόμματα της αριστεράς. Ανάμεσα σε αυτά συμμετείχε και το DIP, το τούρκικο τμήμα της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τετάρτης ιεθνούς (CRFI). Το 2012, ενώ η κυβέρνηση Eρντογάν προωθούσε σχέδιο νόμου που περιόριζε το δικαίωμα στην απεργία των εργαζομένων στις Αερομεταφορές, το σωματείο Hava-Is κάλεσε σε απεργία τους συγκέντρωση διεξαγόταν σχετικά ήρεμα στην πλατεία η αστυνομία χτυπούσε με δακρυγόνα και κανόνια νερού κάθε απόπειρα διαδηλωτών να συγκροτήσουν μπλοκ πάνω στην λεωφόρο Barbaros και να κατευθυνθούν προς τη συγκέντρωση, ενώ και οι συγκεντρωμένοι της πλατείας χτυπήθηκαν με χημικά κάθε φορά που προσπαθούσαν να ξεκινήσουν την πορεία. Μετά από πολύωρες μάχες πάνω στην λεωφόρο και τα γύρω στενά οι διαδηλωτές (μαζί και το μπλοκ του DIP) αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, ενώ και η συγκέντρωση στην πλατεία του Beşiktaş, μετά από άκαρπη διαπραγμάτευση με την αστυνομία και αποτυχημένες απόπειρες να ξεκινήσει η πορεία, αναγκάστηκε να διαλυθεί. Στο Şişli πάλι, όπου καλούσε εργαζόμενους της Turkish Airlines και της Turkish Technic, η οποία όμως κρίθηκε παράνομη πριν ακόμη την έναρξή της. Ως εκ τούτου ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων υπό την καθοδήγηση του σωματείου απείχαν από την δουλειά τους επικαλούμενοι ασθένεια με αποτέλεσμα πολλές πτήσεις να ακυρωθούν λόγω έλλειψης προσωπικού. Σε αντίποινα η εταιρεία απέλυσε 305 εργαζόμενους για την χρήση της αναρρωτικής άδειας, ανακοινώνοντας την απόλυσή τους μέσω sms, και τηλεφώνου. Το σωματείο ξεκίνησε δυναμικές κινητοποιήσεις, οι οποίες κρατούν σχεδόν ένα χρόνο και κατάφεραν μάλιστα να ανατρέψουν τον αντιδραστικό νόμο για την απαγόρευση των απεργιών στις Αερομεταφορές, παρ ότι αυτός αρχικά είχε ψηφιστεί στην βουλή. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται εκτός των άλλων η επαναστατική εργατική συνομοσπονδία DISK, δεν μπόρεσε καν να γίνει η συγκέντρωση, αλλά οι οδομαχίες στα άπειρα στενά της περιοχής κράτησαν για ώρες με μεγάλη ένταση. Τελικά όμως δεν υπήρξε εφικτό να γίνει καμιά πορεία προς την πλατεία Taksim, η οποία ήταν εκείνη την μέρα μια έρημος περικυκλωμένη από μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας. Τα νοσοκομεία της πόλης κατακλύστηκαν από εκατοντάδες τραυματίες και διαδηλωτές με αναπνευστικά προβλήματα, ενώ μια ξυλοκοπημένη διαδηλώτρια για μέρες βρισκόταν σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση και παρ ότι διέφυγε τον κίνδυνο ακόμα δεν είναι γνωστό αν θα επανέλθει η ακοή της. M. ΤΟΥΡΚΙΑ Αγώνας ενάντια στις απολύσεις στις αερομεταφορές για την επαναπρόσληψη των 305 απολυμένων, στο πλαίσιο του οποίου καλείται κάθε Σαββάτο πορεία, όπως αυτή της 4 ης Μάη. Στο τέλος της πορείας έγιναν ανακοινώσεις από τον πρόεδρο του σωματείου, από εκπροσώπους συνομοσπονδιών και από τα συμμετέχοντα κόμματα. Ανακοίνωση έγινε και από αντιπροσωπεία του ΕΕΚ, η οποία εξέφρασε την αλληλεγγύη του ελληνικού τμήματος της CRFI στον αγώνα αυτόν. Τονίστηκε ότι το μέλλον της ταξικής πάλης στην Ελλάδα εξαρτάται από την έκβαση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων στην Ευρώπη και τον κόσμο, και φυσικά στην γείτονα Τουρκία. Η διοίκηση του σωματείου Hava-Is ανακoίνωσε ότι από 15/05 θα καλέσει και πάλι τα μέλη της σε απεργιακό αγώνα διαρκείας, μέχρι την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.

8 σελίδα 14 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σάββατο 18 Μαΐου 2013 σελίδα 15 NΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ Στις 21 Mαΐου ορίστηκε, τελικά, η πρώτη συζήτηση στη βουλή επί του νομοσχεδίου που αφορά στην αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας, αλλά κι αυτό σύντομα διαψεύσθηκε. Mόλις εξαγγέλθηκε το νομοσχέδιο άρχισαν οι υπανωχωρήσεις, η κυβέρνηση το απέσυρε, ο σύριζα κατέθεσε ερώτηση, και τελικά το ν/σ έρχεται στη βουλή. Το νομοσχέδιο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα προβλέπει ποινικές κυρώσεις εναντίον εκείνων που δημόσια προκαλούν ή διεγείρουν σε βιαιοπραγίες σε βάρος προσώπων βάσει του χρώματος, της φυλής, της θρησκείας, της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής. Παράλληλα προβλέπονται ποινικές κυρώσεις και για όποιον εγκωμιάζει δημόσια ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων πολέμου, γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητας, με γνώμονα διακρίσεις φυλετικές, θρησκευτικές, εθνοτικές και με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες, εχθροπάθεια κ.λπ. Οι προβλεπόμενες ποινές ξεκινούν από φυλάκιση 6 μηνών έως 3 ετών, αλλά μπορεί να φθάνουν και υψηλότερα -γίνονται σκέψεις για ποινές έως 6 έτη- με πρόστιμα μέχρι ευρώ για τα φυσικά πρόσωπα που θα τιμωρούνται και με στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (πιθανότατα 1 έτους). Στην περίπτωση που δράστης είναι πολιτικό πρόσωπο μια τέτοια συμπεριφορά θα έχει ως συνέπεια την άρση ασυλίας, τη δίωξη και, σε περίπτωση καταδίκης, τη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και συνεπώς την έκπτωση από τη βουλευτική έδρα. Αν μάλιστα ενέργειες που παρακινούν σε βιαιοπραγίες γίνονται από αρχηγό κόμματος, τότε θα διακόπτεται η κρατική επιχορήγηση του κόμματος. Την ίδια στιγμή, η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας πρόκειται να προωθήσει στη Βουλή τη δικογραφία που σχημάτισε η Αστυνομία εις βάρος του βουλευτή της «Χρυσής Αυγής» Γ. Γερμενή (ή Kαιάδα) για την επίθεση σε βάρος του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη τις παραμονές του Πάσχα. Η Εισαγγελία λόγω της βουλευτικής ιδιότητας του Γερμενή θα ζητήσει την άρση της ασυλίας του στέλνοντας τη δικογραφία στη Βουλή. εν πιστεύουμε ότι με την αυστηροποίηση των νόμων μπορεί να αντιμετωπιστεί ο ρατσισμός και ο φασισμός. Είναι χίλια μύρια τα νήματα που συνδέουν τον ρατσισμό και τον φασισμό με το κεφάλαιο και τον κρατικό μηχανισμό. H ευθυγράμμιση της ελληνικής νομοθεσίας με τα ειωθότα στην Eυρώπη δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Αν πρόκειται να δικαστούν για ρατσισμό δεν είναι μόνο οι νεοναζί μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι μεταναστών, αλλά επίσης οι γραβατωφορεμένοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης που θέλει να φέρει προς ψήφιση το νέο νόμο. Πρώτα πρώτα ο Ξένιος ένδιας, με τα ρατσιστικά του πογκρόμ, ο Σαμαράς με τις εκστρατείες «ανακατάληψης (!) των πόλεων», ο οροθετικός πρώην υπουργός του ΠAΣOK Λοβέρδος και πλήθος άλλων Aφήστε τους νόμους και πιάστε τους αστυνόμους που βασανίζουν μέσα στα αστυνομικά κτήρια μετανάστες όταν δεν βασανίζουν αναρχικούς και ακροαριστερούς. ΝΑΖΙΣΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΧΟΡΗΓΕΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΓΙΑ Α ΕΙΕΣ ΟΠΛΟΦΟΡΙΑΣ ΣΕ XΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ Eίναι πολιτευτής της Xρυσής Aυγής, υπήρξε υποψήφιός της στις δημοτικές εκλογές του 2010, είναι ψυχίατρος στο ΨNA, το γνωστό αφνί, και φαίνεται ότι ανήκει στη συνομοταξία των γιατρών που ονειρεύονται τη «δόξα» των γιατρών του Γ Pάιχ. Eπιπλέον είναι υμνητής της χούντας, γεγονός που έχει κάνει την γενική συνέλευση των γιατρών της EINAΠ του ΨNA να προβούν σε καταγγελία στις O εν λόγω κύριος, ονόματι Παρασχάκης, καταγγέλλεται επισήμως και επωνύμως ότι χορηγεί πιστοποιητικά σε χρυσαυγίτες για να βγάζουν άδειες οπλοφορίας. Xαρακτηριστικές φασιστόφατσες εμφανίζονται στο αφνί, εξετάζονται από τον ψυχίατρο και παίρνουν το «χαρτί». Yποτίθεται ότι είναι ψυχικά υγιείς για να μπορεί η αστυνομία να τους χορηγήσει την άδεια οπλοφορίας. Aντίθετα, σε άλλες περιπτώσεις, όπως της κυρίας Θέμιδος Σκορδέλη, γνωστής «αγανακτισμένης» του Aγίου Παντελεήμονα, παρέχεται βεβαίωση ότι πάσχει από «κατάθλιψη και τάσεις αυτοκαταστροφής» για πέσει στα μαλακά στη δίκη (που τεχνηέντως αναβάλλεται) για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά Aφγανού μετανάστη Aξιοποιώντας τις νομικές δυνατότητες, και με τη σφραγίδα του κυρίου ψυχιάτρου οι νοσταλγοί του Xίτλερ εξοπλίζονται νομίμως στην Eλλάδα, χωρίς καμμιά αρχή να προβάλλει αντιρρήσεις. Ίσα ίσα, οι άδειες οπλοφορίας σύμφωνα με στοιχεία της Aστυνομίας αυξήθηκαν κατά 31% τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης. Aπό σωρεία περιστατικών, όπως αυτό του βουλευτή Γερμενή στην πρόσφατη επίθεση κατά του δημάρχου Kαμίνη, ή στο Bόλο του αντίστοιχου χρυσαυγίτη βουλευτή Hλιόπουλου που τράβηξε όπλο κατά διαδηλωτών, γίνεται καθαρό ότι οι νοσταλγοί του Xίτλερ οπλοφορούν για να αισθάνονται δυνατοί όταν προβαίνουν σε τραμπουκισμούς. Tην ευκολία με την οποία χορηγούνται πιστοποιητικά για άδειες οπλοφορίας έχει καταγγείλει σε ανύποπτο χρόνο ο ψυχίατρος Θόδωρος Mεγαλοοικονόμου, διεθυντής της 9ης Ψυχιατρικής Kλινικής. O ίδιος επίσης έχει ζητήσει αρμοδίως, από τη διοίκηση του νοσοκομείου ΨNA να ελεγχθεί η νομιμότητα της έκδοσης πιστοποιητικών για έκδοση αδειών οπλοφορίας. Mε ημερομηνία 30/5/2012 απευθυνόμενος προς το Σ του ΨNA αναφέρει: «Με την παρούσα θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή σε πληροφορία που ήλθε σε γνώση μου ότι την περασμένη Τετάρτη, 23/5/12, διευθυντής ψυχίατρος του ΨΝΑ έδωσε, στη διάρκεια της εφημερίας, δυο πιστοποιητικά για έκδοση άδειας οπλοφορίας και μάλιστα, σε δυο άτομα των οποίων και μόνον η όψη, όπως ελέχθη, τραβούσε, τουλάχιστον, την προσοχή. Θεωρώ ότι η έκδοση πιστοποιητικών για άδειες οπλοφορίας και μάλιστα σ αυτή την εποχή της έξαρσης της κοινωνικής βίας από άτομα και ομάδες, όχι μόνο του λεγόμενου κοινού εγκλήματος, αλλά ιδιαίτερα πολιτικές, των οποίων ακριβώς η ναζιστικού χαρακτήρα πολιτική υπόσταση βασίζεται στο κοινωνικό μίσος και στις δολοφονικές βιαιοπραγίες, πρέπει να τύχει της προσοχής των αρμόδιων οργάνων του ΨΝΑ και να μπει ένας φραγμός. Ποιός και σε ποιόν δίνει πιστοποιητικό υγιούς ψυχικής κατάστασης για έκδοση άδειας οπλοφορίας, για ποιο σκοπό και ποιος ελέγχει την όλη διαδικασία. Εν προκειμένω, θα είχε ενδιαφέρον, αφού διερευνήσετε την ακρίβεια της πληροφορίας που σας μεταφέρω, να διερευνήσετε περαιτέρω ποια ήταν τα άτομα στα οποία δόθηκαν τα πιστοποιητικά και για ποιο σκοπό (τι το ήθελαν το όπλο). Μπορεί ο ψυχίατρος, έτσι αβασάνιστα, να το παίζει απλώς διεκπεραιωτικός και ουδέτερος, αλλά, ταυτόχρονα, και εγγυητής (ενώπιον του νόμου και της κοινωνίας) της σωστής και ψύχραιμης χρήσης του όποιου όπλου από τον οποιονδήποτε που εξετάζει μια φορά στο εξωτερικό ιατρείο μοιράζοντας, δηλαδή, πιστοποιητικά σε όποιον του ζητήσει, χωρίς να υπόκειται σε κανένα έλεγχο; Επ αυτού, στις 19/2/2009, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, με αφορμή συζήτηση που είχε ανοίξει εκείνη την περίοδο γύρω από την ψήφιση νομοθεσίας που επέτρεπε την οπλοφορία σε ιδιωτικά σώματα ασφαλείας (security), εξέδωσε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο/τοποθέτηση, με το οποίο αποτρέπει, με έναν πλήρως τεκμηριωμένο επιστημονικά τρόπο, τους ψυχιάτρους από τα να εκδίδουν τέτοια πιστοποιητικά. Θα προέτρεπα αυτό το κείμενο να γίνει οδηγός στο ΨΝΑ για την αντιμετώπιση τέτοιων αιτημάτων. Ακόμα και όταν εκδίδουμε πιστοποιητικά ψυχικής κατάστασης για να μπορέσει κάποιος να εργασθεί σε εταιρεία ιδιωτικής ασφάλειας (security) θα έπρεπε να σημειώνουμε, μετά την εκτίμηση της (φυσιολογικής, ας πούμε) ψυχικής τους κατάστασης, ότι το πιστοποιητικό αυτό είναι μόνο για εργασία στην εκάστοτε ιδιωτική εταιρεία όχι, όμως, για οπλοφορία. Θα σας παρακαλούσα να με ενημερώσετε αν θεωρείτε ότι μπορούν τα αρμόδια όργανα του ΨΝΑ ν αντιμετωπίσουν, με ίδια μέσα, το ζήτημα αυτό, ή αν θα χρειαζόταν ν απευθύνω αυτό το έγγραφο προς το Υπουργείο Υγείας και άλλους αρμόδιους φορείς.» Παρ ότι έχει περάσει ένας χρόνος, και παρά την έγγραφη υπόμνηση στις 11/12/2012 το Σ του νοσοκομείου δεν έχει προβεί σε καμμία ενέργεια ούτε έχει απαντήσει στις καταγγελίες. Oύτε το υπουργείο υγείας αναμένεται να δώσει απάντηση. H κυβέρνηση ακροδεξιών εθνικιστών υπό τον Σαμαρά, είναι ίσως φυσικό να δείχνει κατανόηση για τους εξ αίματος ναζιστές. Eξ άλλου ο ψυχίατρος κύριος Παρασχάκης πριν υποστηρίξει την X.A. ήταν νεοδημοκράτης Θ.K. Όταν είναι κανείς μέσα στα σκατά μέχρι το λαιμό, δεν του μένει τίποτε άλλο παρά να τραγουδήσει ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ Αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί -και ίσως όχι άδικα- η παράθεση ενός αποφθέγματος ως μια κλισέ τακτική, αδυνατώ πλήρως να σκεφτώ οποιαδήποτε άλλη φράση που θα μπορούσε με τόσο δόκιμο τρόπο να χαρακτηρίσει ή, ακόμα περισσότερο, να συμπλέξει τόσο εύστοχα την αναγκαιότητα της μουσικής, της τέχνης, της έκφρασης και της ελευθερίας του λόγου ως μέσων αντίστασης και παροχής οξυγόνου απέναντι σε μια ασφυκτικά διαμεσολαβημένη πραγματικότητα. Ο ρόλος της μουσικής ως τέχνης που συνδέεται περισσότερο από κάθε άλλη με το συναίσθημα και την έκφραση αποδεικνύεται ιδιαίτερα κεντρικός σε όλες τις σημαντικές ιστορικές περιόδους. εν υπήρξε πόλεμος, επανάσταση και εξέγερση χωρίς μουσική. Όλες οι επαναστάσεις τραγουδήθηκαν, και μέσα από τα τραγούδια τους διαβάσαμε, μάθαμε, ακούσαμε, όσο μπορούσαμε, τη φωνή των ξεσηκωμένων. Φυσικά, πολλοί ήταν οι καλοθελητές επαγγελματίες μουσικοί που φρόντισαν να εμπορευτούν τα επαναστατικά τραγούδια προκειμένου να αυτοπροβληθούν, κεφαλαιοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την αντίσταση μέσα από την αναπαραγωγή πολλών δίσκων και αποφέροντας πολλά κέρδη στη μουσική βιομηχανία, κάτι φυσικά που γίνεται και σήμερα μέσα από την εμπορευματοποίηση του χιπ χοπ, του κατεξοχήν πολιτικοποιημένου μουσικού χώρου, όπου αρκετοί καλλιτέχνες -με την επαγγελματική έννοια του όρουτραγουδούν έναντι αδρής αμοιβής σε μεγάλα κέντρα, υπηρετώντας το εκάστοτε αφεντικό, και, ακόμα χειρότερα, μετατρέποντας τη γνήσια μουσική έκφραση σε μια ακόμη υποπολιτιστική κατηγορία του life style. Ωστόσο, πολλά στέκια και καταλήψεις -όσες έχουν απομείνει δηλαδή- συνθέτουν το πεδίο των μουσικών και πολιτικών ζυμώσεων όπου τραγουδιούνται οι αξίες της αντικουλτούρας που μάχονται την κυρίαρχη πραγματικότητα, αναζητώντας την οικοδόμηση μιας νέας και ελεύθερης κοινωνίας, μακριά από την εμπορική διαμεσολάβηση. Πολλά συγκροτήματα παρουσιάζουν τα τραγούδια τους διανέμοντας τα cd τους δωρεάν ή δίνοντας τη δυνατότητα στους ακροατές να τα κατεβάσουν μέσω internet θεμελιώνοντας έμπρακτα το δικαίωμα στην ελεύθερη ακρόαση. Μέσα από τις συναυλίες αλληλεγγύης και τους κινηματικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, μπορεί κανείς να ακούσει και να στοχαστεί σε μια μουσική που μέσω της στιχουργικής της αφήγησης κρίνει, κατακρίνει και σχολιάζει με εξαιρετικά εύστοχο τρόπο ό,τι προσπαθεί να φιμώσει τον ελεύθερο επαναστατικό λόγο. Στίχοι και μουσική που γράφονται συλλογικά από άτομα που συμμετέχουν ενεργά στις πολιτικές δραστηριότητες, μιας μουσικής, δηλαδή, από τα «μέσα», από την ίδια τη σάρκα του κινήματος. Καλό θα ήταν η μουσική τους να ακούγεται στις πορείες και τις συγκεντρώσεις ώστε να καλύψουμε τις απαρχαιωμένες νότες των συνταξιούχων επαναστατών που έχουν κουράσει τα αυτιά μας, και από τις αλλοτριωμένες φωνές τραγουδιστών που αναδείχθηκαν σε σταρ μιας παρελθούσας «επαναστατημένης εποχής». Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φίλη σε μια συγκέντρωση να μου λέει ακούγοντας από τα μεγάφωνα ένα τραγούδι του 70 : Έλεος, πια! Πρέπει να γίνει μια πορεία διαμαρτυρίας για την επιλογή της μουσικής. εν υπάρχουν πολιτικά τραγούδια σήμερα; Η σημερινή πολιτική μουσική σκηνή υπάρχει, είναι εξαιρετικά δημιουργική και αυθεντική και καλό θα ήταν να ακούγεται όσο γίνεται περισσότερο στους δρόμους, στα πάρκα και στις συγκεντρώσεις. Η αυθεντικότητα των στίχων και της μουσικής, αλλά ακόμα περισσότερο η γνήσια προσπάθεια επικοινωνίας της, όπως αυτή πραγματοποιείται από τις επιταγές του DIY (της μουσικής αυτοοργάνωσης), είναι απαραίτητο να αναδειχθεί ως μια έμπρακτη απάντηση στο καθεστώς της κυρίαρχης κουλτούρας. Η παρουσία του πολιτικού στίχου έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην εξέγερση του 2008, όπου μεγάλο μέρος των συγκροτημάτων που εμπλέκονται ενεργά στις κινηματικές διαδικασίες αποτύπωσε με εξαιρετικό τρόπο τόσο την αφηγηματική πλευρά της εξέγερσης όσο και τη δυναμική των κινητοποιήσεων και των δραστηριοτήτων που αντιμάχονται την κρατική εξουσία. Η μουσική τους εναντιώθηκε στην στρεβλή παρουσίαση της εξέγερσης μέσα από τα καθεστωτικά Mουσική και Eξέγερση ΜΜΕ, τα οποία ακολουθώντας τη ρωμαϊκή πολιτική στρατηγική του «άρτος και θεάματα» σε ένα φόντο διαιρεμένο ανάμεσα στις φωτιές και στη διαφήμιση, τη διεκδίκηση και την κατανάλωση φρόντισε να αναδείξει το ρόλο των μέσων ως γνήσιων υπαλλήλων στην επιβολή της κυριαρχίας του θεάματος. Τα ΜΜΕ, οι φασίστες, τα αφεντικά, η αστυνομία και οι πολιτικοί συνέθεσαν το δικό τους στρατόπεδο και φρόντισαν να λειτουργήσουν με γνώμονα τη διατήρηση της κυριαρχίας τους, όπως όφειλαν. Άλλωστε, ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Και εμείς τη δική μας. Η κατάληψη στην εθνική λυρική σκηνή, οι παρεμβάσεις στο μέγαρο μουσικής και στο εθνικό θέατρο -στους κατεξοχήν πολιτιστικούς χώρους που χρησιμοποιούνται ως φορείς προβολής της κυρίαρχης αστικής κουλτούρας με εμπορικούς όρους- αποδεικνύουν έμπρακτα τo επαναστατικό αίτημα της κατάρρευσης του εργαλειακού τρόπου διαχείρισης της τέχνης από την ελιτίστικη μερίδα των διανοουμένων και κουλτουριάρηδων αστών, καθώς και όλων αυτών των συνταξιούχων επαναστατών που ενοχλήθηκαν από την παρουσία των εξεγερμένων την ώρα της θέασης, χαρακτηρίζοντας την όλη δράση ως «κωμικοτραγική πολιτιστική επανάσταση των απολίτιστων». Η αντίδραση των εξεγερμένων ήταν άμεση, προσβάλλοντας την αισθητική των κουλτουροφυλάκων με το σύνθημα «Σκατά στους διανοούμενους» των οποίων, προσθέτω, η αυθεντία και η κουλτούρα τους μας έχει γίνει αφόρητη. Φυσικά, είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να τοποθετούνται κατά πως θέλουν όπως είναι και δικαίωμά μας να θεωρήσουμε αστείες τις δηλώσεις τους απέναντι σε μια εξεγερμένη γενιά που ευθέως αποκαλύπτει το αρτηριοσκληρωτικό και αναχρονιστικό τους πνευματικό κατεστημένο. Η μελοποίηση συνθημάτων που ακούστηκαν τον εκέμβρη, καθώς και οι αφηγήσεις της εξεγερμένης ατμόσφαιρας από τα τραγούδια της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής σχολιάζοντας την κρατική τρομοκρατία, την έννοια της εξουσίας και της διαμεσολαβημένης πληροφόρησης, η αποδόμηση των χριστουγεννιάτικων ύμνων και η στιχουργική τους αντικατάσταση από τον αφηγηματικό ρεαλισμό της εξέγερσης μάς βοηθούν να κατανοήσουμε αλλά και να τραγουδήσουμε την εξέγερση του 2008, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο μουσικό λόγο των συγκροτημάτων. Συγκροτήματα που ενσυνείδητα αρνούνται την οποιαδήποτε εμπλοκή τους στον καταμερισμό της εργασίας, που εναντιώνονται στη νοοτροπία του μαγαζιού και της κεφαλαιοποίησης της αντίδρασης μέσα από τις διαδικασίες της πολιτιστικής βιομηχανίας εκφράζοντας μέσα από τη μουσική και τους στίχους τους τη γνήσια επαναστατική έκφραση, καθιστούν την τέχνη πολιτική πράξη, μια χειραφετημένη μορφή έκφρασης αποδεσμευμένη από την κατεστημένη πολιτική κατάσταση, μια πηγαία μορφή έκφρασης, από όπου γεννιούνται τα πρώτα ψήγματα και τα αιτήματα της ελεύθερης κοινωνίας για να απλωθούν και να κατακλύσουν τους δρόμους. Σήμερα, αυτό που βιώνουμε είναι η γελοιότητα μιας κρατικής σταυροφορίας, η οποία με πρόσχημα την πάταξη της «ανομίας» των κινηματικών δράσεων, καταστέλλει τους κινηματικούς πυρήνες, ξεκινώντας από τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις καταλήψεις, με αποκορύφωμα την αστυνομική παρέμβαση στη βίλα Αμαλίας, ενός χώρου από όπου ξεκίνησε και αρθρώθηκε η ελεύθερη έκφραση μέσα από θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, συζητήσεις, δανειστική βιβλιοθήκη, μουσικά στούντιο κ.ά. Πολλοί ήταν αυτοί που αναφέρθηκαν στην «ιστορικότητα» του κτηρίου πριν την κατάληψη, αν και φρόντισαν επιμελώς να αποσιωπήσουν πως το κτήριο ήταν εγκαταλελειμμένο και πως μόνο με τη δουλειά, τα χρήματα και τον κόπο των παιδιών που συμμετείχαν στην κατάληψη ή ήταν αλληλέγγυοι προς αυτή κατάφερε να γίνει επί της ουσίας δημόσιο κτήριο, αλλά και ο κατεξοχήν χώρος όπου έπαιξαν πολλά αυτοοργανωμένα συγκροτήματα. Τώρα στο κυβερνητικό στόχαστρο βρίσκεται η φίμωση του ελεύθερου επαναστατικού λόγου της αντιπληροφόρησης του indymedia σε συνδυασμό με τις συνεχείς συλλήψεις αγωνιστών που αντιμάχονται τον απολυταρχισμό των κυβερνώντων. Αναγνωρίζοντας τον αιώνιο φόβο των κρατούντων όταν τα ευγενή οπίσθιά τους ταλαντεύονται στις ασταθείς καρέκλες τους, τέτοιου είδους στρατηγικές μπορεί να μη μας εκπλήσσουν, αλλά σίγουρα μας εξοργίζουν. Όσο για το αν νομίζουν πως θα κάτσουμε να φορέσουμε το φίμωτρο που μας επιβάλλουν, πλανώνται οικτρά. Θα τα πούμε, μετά μουσικής και όχι μόνο. Κ. Κ.

9 Ύστατο αντίο στον σύντροφο NAIL SATLIGAN Στις 19 του προηγούμενου μήνα το Ποινικό Δικαστήριο απεφάνθη για τους δολοφόνους του συντρόφου Mariano Ferreyra. Σάββατο 18 Μαΐου 2013 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: Oι δολοφόνοι του συντρόφου Mariano Ferreyra ΕΝΟΧΟΙ ΜΕ «ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ» Δυόμισι χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία του συντρόφου Mariano Ferreyra, στις 20 Απριλίου Την πρόθεση της δολοφονίας του, πράξης πολιτικής, επιχείρησε ευθύς εξ αρχής να καλύψει το καθεστώς της Κίρχερ σε μια προσπάθεια να αποκρύψει τα νταβατζηλίκια της με τα ξεπουλημένα συνδικάτα και την αστυνομία. Από την επόμενη κιόλας μέρα, όταν μαζικές διαδηλώσεις ξεχύνονταν στους δρόμους της Aργεντινής, οι ένοχοι φυγαδεύονταν και η όποια εμπλοκή τους στο συμβάν αποσιωπούνταν. Αυτό δεν σταμάτησε τους συντρόφους του Partido Obrero και τους αλληλέγγυους. Με την επιμονή τους, τον περασμένο Αύγουστο ξεκίνησε η ακροαματική διαδικασία. Ηταν αυτή η επίμονη πάλη που έφερε στο εδώλιο όχι έναν, αλλά 17 κατηγορούμενους. Η αμηχανία του δικαστηρίου ήταν μεγάλη. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Αργεντινής, που γραφειοκράτης συνδικαλιστής δικάζεται για τη δολοφονία ενός ταξικού αγωνιστή. Ή αντίστροφα, είναι η πρώτη φορά που η υπόθεση ενός αγωνιστή φτάνει ως τη (μερική) δικαίωση. Η έρευνα που ακολούθησε ήταν πρόχειρη και οι 75 ακροάσεις συνοπτικές. Η ανάγκη να απεμπλακεί το Κράτος αποτυπώθηκε στην απόφαση του Ποινικού ικαστηρίου πως δεν υπήρξε πρόθεση δολοφονίας. Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει πρόθεση δολοφονίας όταν ομάδα πέντε «πιστολέρο» του συνδικάτου πυροβολεί κατά συγκεντρωμένου πλήθους, δολοφονεί έναν και τραυματίζει σοβαρά τρεις; Και με την εγκληματική συμπαράσταση της Αστυνομίας; Ακόμη και το ικαστήριο, όμως, δε μπόρεσε να κλείσει τα μάτια του απέναντι στο συμβάν. Οκτώ μήνες μετά την έναρξη της δίκης, η ετυμηγορία υπήρξε καταδικαστική για τους αυτουργούς. Αν και δεν καταδικάστηκε κανείς τους σε ισόβια κάθειρξη όπως απαιτούν η οικογένεια και οι σύντροφοι του Mariano η απόφαση αφήνει σίγουρα μια πρώτη γεύση ικανοποίησης. Η απόφαση ορίζει για τους οκτώ από τους δέκα συμμορίτες: για τους José Angel Pedraza και Juan Carlos Fernandez, 15 χρόνια κάθειρξη ως ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, τους Pablo Marcelo Diaz, Cristian Daniel Favale και Gabriel Sanchez, 18 χρόνια ως συναυτουργούς, τους Jorge Daniel Gonzalez και Salvador Pipito, 11 χρόνια και τον Claudio Alcorcel, 8 για συμμετοχή. Αθωώθηκαν οι Guillermo Uno και Juan Carlos Pérez. Η τιμωρία των αστυνομικών Luis Mansilla, Jorge Ferreyra, Hugo Lompizano, Luis Echavarria, Gaston Conti ήταν πιο ήπια. Οι δύο πρώτοι καταδικάστηκαν σε δέκα χρόνια κάθειρξη, ενώ οι υπόλοιποι τρεις σε δύο με αναστολή. Ο υποδιοικητής Rolando Garay αθωώθηκε και στον κάμεραμαν David Villalba επιβλήθηκε πρόστιμο. Η πρώτη φάση έληξε, όμως ο αγώνας δε μπορεί και δεν πρέπει να σταματήσει εδώ. Η σφαίρα που διαπέρασε το στήθος του Mariano είναι η τύχη που επιφυλάσσουν για όλη την εργατική τάξη. Η πάλη για τη δικαίωση του Mariano είναι η πάλη για τη δικαίωση όλων εκείνων που έπεσαν πριν από αυτόν και όλων αυτών που θα πέσουν στην τελική ταξική σύγκρουση. ε θα ησυχάσουμε μέχρις ότου οι εργάτες πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και η ανθρωπότητα ξεκινήσει το δρόμο προς τη χειραφέτησή της! Με τα λόγια των συντρόφων το Partido Obrero: «Μέσω του Mariano ενηλικιώθηκε μια νέα γενιά επαναστατών. Το όνομα του θα γραφτεί ανεξίτηλα στην πορεία προς την οριστική νίκη των καταπιεσμένων απέναντι σε αυτό το κυνικό παρασιτικό καθεστώς. Άμεση καταδίκη ΟΛΩΝ των ενόχων!» Viva Mariano Ferreyra! ΝΑΛ. Elsa Rodriguez, Nelson Aguirre και Ariel Pintos. Την Κυριακή 28 Απριλίου ο σύντροφος και στέλεχος του DIP (τουρκικό τμήμα της CRFI) Nail Satligan απεβίωσε μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο των πνευμόνων. Ο θάνατός του δεν μας στέρησε μόνο από έναν αγαπητό σύντροφο, αλλά στέρησε το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα από έναν μεγάλο θεωρητικό διεθνούς εμβέλειας και έναν ιστορικό αγωνιστή του τουρκικού διεθνιστικού εργατικού κινήματος. Ο Nail Satlıgan γεννήθηκε το 1950 στο Harbin της Κίνας από τάταρο πατέρα και ρωσίδα μητέρα. Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου στα 18 του εντάχθηκε στο Τουρκικό Εργατικό Κόμμα. Το 1972 φυλακίστηκε από την χούντα (πραξικόπημα του 1971) μέχρι το Έχοντας σπουδάσει την οικονομική επιστήμη υπήρξε εξαιρετικά δραστήριος στο σωματείο λεκτόρων την δεκαετία του 70 και στο σωματείο αποβληθέντων (από την χούντα του 1980) λεκτόρων την δεκαετία του 80. Έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο στην κρατικοποίηση του Robert College και στην μετατροπή του στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. Όντας πολύγλωσσος, δούλεψε σε πολλές μεταφράσεις κειμένων των κλασσικών του Μαρξισμού στην Τουρκική, με σημαντικότερο τον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου του Μαρξ, όπου διόρθωσε πολλά από τα λάθη των προηγούμενων μεταφράσεων. Από το 1985 μέχρι το 1992 υπήρξε ένα από τα μέλη της συντακτικής ομάδας του θεωρητικού περιοδικού Εντέκατη Θέση, ενώ ταυτόχρονα και μετέπειτα συνέγραφε και επιμελούνταν βιβλία και αρθρογραφούσε για αστικές και εργατικές εφημερίδες, ανάμεσά τους και σε μια εφημερίδα του Κουρδικού κινήματος. Ο σ. Nail Satlıgan συνεισέφερε σε μεγάλο βαθμό στην επίσημη αναγνώριση του Κουρδικού προβλήματος, το οποίο παλαιότερα χαρακτηριζόταν αποπροσανατολιστικά Ανατολικό πρόβλημα. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος ενοποίησης μεγάλου μέρους της τουρκικής αριστεράς στρατεύτηκε με το DİP, μέσα από τις γραμμές του οποίου συνέχισε να παλεύει για την νίκη της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης μέχρι τον θάνατό του. Σύμφωνα με τις τελευταίες του επιθυμίες το σώμα του δωρήθηκε στην επιστημονική έρευνα. Την Κυριακή 5 Μαΐου διοργανώθηκε εκδήλωση μνήμης του συντρόφου Nail Satlıgan σε αίθουσα του σωματείου μηχανικών στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από την προβολή ενός μικρού βίντεο για την ζωή του μίλησαν ένας μεγάλος αριθμός συντρόφων, συναγωνιστών, συναδέλφων και φίλων του Nail Satlıgan, ανάμεσά τους και ο εκδότης των βιβλίων του, ο γ.γ. του DIP Sungur Savran και το στέλεχος του DIP Siar Rizvanoğlu, εκτός των άλλων αγωνιστής του κουρδικού κινήματος. Ο κάθε ομιλητής έδωσε την εικόνα που είχε από την σχέση του με τον σ. Nail Satlıgan, με ομιλίες συχνά αρκετά προσωπικές και συναισθηματικά φορτισμένες. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε στο ακροατήριο το μήνυμα - ύστατος χαιρετισμός του γ.γ. του ΕΕΚ Σάββα Μιχαήλ, το οποίο διαβάστηκε από συντρόφισσα του DIP. Ο σύντροφος Σ. Μιχαήλ με ένα πολιτικό μήνυμα, το οποίο όμως ήταν ταυτόχρονα και εξαιρετικά προσωπικό και απευθυνόταν στον ίδιο τον σ. Nail Satlıgan, αναφέρθηκε στα χρόνια της συμπόρευσής τους για την καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου στα χνάρια της επίθεσης στον ουρανό που ξεκίνησε η μεγάλη προλεταριακή επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 και την προσωπική τους σχέση. Αναφερόμενος στην δύσκολη μάχη που έδινε ο σ. Nail Satlıgan με τον καρκίνο, την συσχέτισε με τα λόγια του Τρότσκι, ότι η υπέρτατη ευτυχία δεν προέρχεται από την εκμετάλλευση του παρόντος, αλλά από την προετοιμασία του μέλλοντος. Ο σ. Μιχαήλ τόνισε ότι ζούμε για και μέσα σε αυτό το κομμουνιστικό μέλλον της απελευθερωμένης ανθρωπότητας και κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει αυτό το προνόμιο και έκλεισε λέγοντας πως δεν λέει αντίο, αλλά hasta la Victoria siempre! M.