ΜΑΝΤΙΝΑ ΕΣ .GR. Μαντινάδες, έχω να σας πω ένα σακί γεµάτο να κάθεται ο καθένας σας να ξεπλεκά µέχρι να βρεις τον πάτο.

Transcript

1 ΜΑΝΤΙΝΑ ΕΣ.GR Μαντινάδες, έχω να σας πω ένα σακί γεµάτο να κάθεται ο καθένας σας να ξεπλεκά µέχρι να βρεις τον πάτο. Όποιος χορεύει και γλεντά και τη ρακή την πίνει δεν θέλει καρδιοτόνωση, δεν θέλει πενικιλίνη Οι µαντινάδες θέλουνε µεράκι, για να βγούνε θέλουνε και καλούς τραγουδιστές, για να τσι τραγουδούνε Όποιος ούτε χορεύει ούτε γλεντά και τη ρακή δεν πίνει ίντα τη θέλει τη ζωή να τονε βασανίζει Στείλτε µας και τη δικιά σας κάνοντας κλικ εδώ Μαντινάδα λέγεται το σύντοµο ποίηµα, η αυτόνοµη στροφή µε τέσσερις στίχους που συνάµα περιέχει χρησµό, δηλαδή προµήνυµα ή έκφραση απόκρισης ή προαίσθηµα ή συναίσθηµα κ.τ.λ., από τα «µαντεύοµαι, µάντις, µάτις ή µήτις». Κατ άλλους η λέξη µαντινάδα προέρχεται είτε από το βενετσιάνικο matinada = ιταλικά mattino είτε από το λατινικό mandatum. Ωστόσο στα λατινικά mane > mattino = η αυγή, κάτι που δε συνάδει προς το νόηµα της ελληνικής λέξης «µαντινάδα». Οµοίως στα λατινικά mando > mandatum = το µαντάτο, η εντολή ( και εξ αυτού «άκουσες τα µαντάτα» = άκουσες τις εντολές, άρα τα νέα), κάτι που δε συνάδει προς το νόηµα της ελληνικής λέξης «µαντινάδα». Προφανώς το βενετσιάνικο «matinada είναι αντιδάνειο από την ελληνικό «µαντινάδα», όπως και τόσες άλλες λέξεις: teatro, commodia Ο Παυσανίας («Αττικά», 34) αναφέρει ότι στο µαντείο του Αµφιάραου (Το Αµφιαράειο ήταν µαντείο, ναός και θεραπευτήριο κοντά στον Ωρωπό και στο οποίο γινόταν και αγώνες µουσικοί και γυµνικοί) υπήρχε ένας Κρητικός µε το όνοµα Ιοφών από την Κνωσό που τους χρησµούς των εξηγητών τους έλεγε µε εξάµετρους στίχους και µ αυτά είχαν φτιαχτεί έπη. Εποµένως η µαντινάδα και γενικώς η ποίηση είναι στο αίµα των κρητικών εδώ και χιλιάδες χρόνια, από Μινωικής εποχής.

2 ΜΑΝΤΙΝΑ ΕΣ ΝΟ1 ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ, ΑΓΑΠΗ, ΚΡΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ Μέτρησα τ άστρα τ ουρανού, αλλά µου λείπει ένα φαίνεται πως δεν µέτρησα, αγάπη µου, εσένα. (G.K.) Πολλά κοµµάτια την καρδιά την έχω καµωµένη µα έχω σε µια µελαχρινή την πιο πολύ δοσµένη (Μ. Π.) Τα δυο σου µάτια µοιάζουνε µ ένα ζευγάρι άστρα και µου φωτίζουν τη ζωή, αγγελοξελογιάστρα. Και να µαχαιρωθεί το σώµα µου το αίµα που θα χύσει Κάθε σταγόνα θα γενεί καρδιά να σ αγαπήσει. Πάρτη την καρδιά µου, πάρτηνε, µε το δεξί σου χέρι και σφάξε την αλύπητα µε δίκοπο µαχαίρι... ότης θα γίνω της καρδιάς να µη ταφή στο χώµα Να ζει αυτή να σ αγαπά κι ας είναι σε άλλο σώµα Πιο εύκολο µου φαίνεται τη θάλασσα ν αδειάσω Να την πετάξω στη στεριά παρά να σε ξεχάσω. _Βρίσκω αθάνατο νερό να πιω να µη ποθάνω µ' αφού δε πίνεις ούτε εσύ, ιντα θα ζω να κάνω Συχνά µου φεύγει ο λογισµός και έρχεται µαζί σου και σου κρατάει συντροφιά µην είσαι µοναχή σου Παίξε µου χίλιες µαχαιριές µα Απ όλα τα άστρα τ ουρανού ένα είναι που σου µοιάζει κείνο που βγαίνει την αυγή κι όλα τα σκοτεινιάζει. Θα σου την δώσω την καρδιά για να χεις δυο, κερά µου, όταν θα στεναχωρηθείς, να κλαις µε την δικιά µου. Κοµµάτια µού κανες την καρδιά, µα δεν παραπονούµαι Και τα κοµµάτια θα γενούν καρδιές κι αυτές να σ αγαπούνε ε φτάνει µόνο µια καρδιά - ήθελα να' χω κι άλλη και µε τσι δυο να σ' αγαπώ και λίγο θα 'ναι πάλι. Εσύ µου κάνεις τη ζωή χαρούµενη κι ωραία Εσένα θέλω, αγάπη µου, παντοτινή παρέα Ωσάν τα κρίνα του αγρού που τη βροχή ποθούνε έτσι ποθούν τα µάτια µου τα µάτια σου να δούνε Μη φοβηθείς αν αισθανθείς κάτι στο πρόσωπό σου Η σκέψη µου είναι και ζητά ένα χαµόγελό σου. Με ένα µπιστόλι παίξε µου, µη λυπηθείς τις σφαίρες Έτσι κι αλλιώς χωρίς εσένα είναι νεκρές οι µέρες Είσαι για µένα η χαρά το νόηµα του

3 πόνο δε θα νιώσω τόσο πολύ που σ' αγαπώ δε θα το µετανιώσω Θεέ µου και να 'ταν δυνατό δέκα φορές να ζούσα δέκα φορές πιο δυνατά εκείνη ν' αγαπούσα. Χωρίς νερό, χωρίς ψωµί και δίχως οξυγόνο µπορώ και ζω µα να σαι εδώ να σαι κοιτάζω µόνο. Κιο ο Θεός να µου το πει για πάντα να σ αφήσω δεν ξαναµπαίνω σ εκλισσιά να τονε προσκυνήσω (Γ. Κοκολάκη) Τι µαντινάδα να σου πω, ψιµυδευτή µου βιόλα Που να τα κάλλη σου πολλά και δεν τα βάνει όλα (Α. Χαιρέτης) ε θέλω να τα ξαναδώ τα µάτια σου κλαµένα, πες µου τονε τον πόνο σου να κλαίω εγώ για σένα. κόσµου ζωή δε θέλω ούτε λεπτό χωρίς εσένα φως µου Θα κατεβώ στο Φόδελε να πάω να βρω τον Γκρέκο για να σε κάνει ζωγραφιά πάντα µου να σε βλέπω Στην αγκαλιά σου επιθυµώ µια νύχτα να περάσω να νιώσω την αγάπη σου κι ύστερα να σε χάσω. Πολύ ψηλά στον ουρανό λάµπουνε τα αστέρια, µα το δικό σου συνεχώς λάµπει στα δυο µου χέρια. Το ξέρεις ότι σ αγαπώ; µη µε ρωτήσεις πόσο, γιατί δεν έχω τη σωστή απάντηση να δώσω. Και συ φεγγάρι µπιστικός τσ αγάπης ταχυδρόµος πες της πως θα την αγαπώ, µέχρι να στέκει ο κόσµος

4 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Κρήτη, πατρίς του Μίνωα του Βενιζέλου µάνα χωρίς εσένα δε χτυπά τση λευτεριάς καµπάνα Στην Κρήτη εγενήθηκε η δόξα, η ανδρεία, η λευτεριά, η λεβεντιά και η φιλοξενία Κρήτη µε τσ' ανδρειωµένους σου κανένα µη φοβάσαι κι ανάµεσα στη θάλασσα ήσυχη να κοιµάσαι Κρήτη µε τα ψηλά βουνά και τσ'εύφορε κοιλάδες τσι ρίµες, τα ριζίτικα και µε τσι µαντινάδες. Κρήτη µου όµορφο νησί χιλιοτραγουδισµενο µε κάνεις σαν σε σκέφτοµαι πολύ ευτυχισµένο Κοπιάσετε στην Κρήτη µας µια τσικουδιά να πιείτε Φιλοξενία, λεβεντιά και λύρα να χαρείτε. Λασίθι µε το ία σου, Ηράκλειο µε τη Κνωσό σου Ρέθυµνο µε τα Αρκάδι σου, Χανιά µε το Θεό (Βενιζέλο) σου. ικταίο άντρο, Μεσσαρά, κορφή του Ψηλορείτη Χανιώτικες µαδάρες µου, δεν σ απαρνούµαι Κρήτη. Από την Κρήτη εφώτισεν, η αναµµένη δάδα, όλο το κόσµο κι 'έγινε αθάνατη η Ελλάδα. Κρήτ' ούλοι σε γνωρίζουνε, και τα πουλιά το λένε, πως τόπο πιό φιλόξενο, στο κόσµο δε κατένε. Να µουνε γλάρος του γιαλού ή αετός της ίκτης να φύγω από την ξενιτιά να πάω να δω την Κρήτη. Όλος ο κόσµος απ τη µια κι η Κρήτη απ την άλλη Ω την πατέρµη ζυγαριά, στην Κρήτη γέρνει πάλι. Τη λευτεριά ρωτήσανε ποιας µάνας είναι γέννα και είπε πως τη γέννησε το Κρητικό το αίµα Η Κρήτη είναι η µάνα µας ο τόπος οπού ζούµε γι αυτό κι εµείς οι κρητικοί δεν την(ε) λησµονούµε. Κάνε ένα φίλο κρητικό κι άµα σε συµπαθήσει Να είσαι τότε σίγουρη πως δεν θα σε πουλήσει. Χανιώτικες µαδάρες µου, κορφή του Ψηλορείτη Και Λασιθιώτικα βουνά, Γεια σου παντέρµη Κρήτη Κρήτη τα παλικάρια σου παντού 'ναι ξακουσµένα και τ'άρµατα πολλές φορές τά'χουνε τιµηµένα Η Κρήτη δεν είναι όραµα δεν είν µόνο πατρίδα είναι σαν το συναίσθηµα που φέρνει την ελπίδα. Κρήτη µου, όµορφο νησί, στο κόσµο ξακουσµένο, µε παλαιό πολιτισµό, απαθανατισµένο Κρήτη θα πει παλικαριά, θα πεί λεβεντοσύνη, Κρήτη θα πεί φιλότιµο, αγάπη και γαλήνη... Του αείµνηστου ερµιτζογιάνη:

5 Κρήτη µου είσαι αθάνατη, καθένας το κατέχει Τη όξα σου στην αντρηγειά άλλο νησί δεν έχει. Κρήτη µου, Κρήτη, Κρήτη µου, Κρήτη µου δοξασµένη Εσύ σαι η πιο ένδοξη κι η πιο βασανισµένη. Οι ξένοι πρέπει να ρχονται στην Κρήτη να θωρούνε Οι κρητικοί εις το χορό ίντα λογής πετούνε. Καµάρι της Σητείας µας, ερµιτζογιάννη, κάθε σου στίχος σκέψη τον Λασιθιώτικο Θεό, τον ία, έχεις κλέψει (Ελένη Κουνενάκη, Σητεία 1967) Κρήτη, µητέρα τσι αρχοντιάς της λευτεριάς δασκάλα Που γράφεται η ιστορία σου κάθε φορά µε µπάλα. Ο κρητικός τον θάνατο τον έχει για παιγνίδι Κι όταν ο χάρος τον κτυπά το µουστακάκι στρίβει. Οντέ χορεύει ο Κρητικός δείχνει την αντρειγιά του τη αρχοντιά, τη λεβεντιά και την παλικαριά του. Λασίθι σε στολίζουνε µύλοι Με το ικταίο άντρο σου που το υµνούνε Θρύλοι. Λασίθι µάνα του ιός, Μίλατος η σπηλιά σου Με τη Λατώ µας έδειξες την αρχαιότητά σου. Του αείµνηστου Καµινοκωστή:

6 Όποιος γυρεύει παντριγιά και θέλει πλούσια νύφη Και να χορτάσει έρωτα ας πάει στο Λασίθι Στου Μεραµβέλου τα χωριά όποιος θα βγει σεργιάνι Τονε µαγεύει η οµορφιά κι ο έρωτας τον πιάνει Ζενοµπατάρικο πουλί στη Στεία δε σιµώνει Κι ανε σιµώσει µια και δυο την τρίτη δεν γλιτώνει Ψηλά εις το Οροπέδιο όπου γυρνούνε οι µύλοι Έχει κοπέλες όµορφες µε ζαχαρένια χείλη Πρόκληση γλύκα κι οµορφιά η Στειακιά διαθέτει Είναι τεχνίστρα στο φιλί και µερακλού στο γλέντι. Στο κάµπο της Γεράπετρου ο έρωτας φωλιάζει µέσα στα θερµοκήπια τ αυγά ξεπουπουλιάζει Ο Άγιος Νικόλαος, µε οµορφιά περίσσια Ούτε Αθήνα πάει µπροστά ούτε και τα Παρίσια ΤΟΥ G. E. KRASSAN - Το χάρισµα του µερακλή µε - Από τη βρύση της καρδιάς ποτίζω χρήµα δεν πουλιέται σε να έχεις κι όποιος το έχει ώστε να ζει πάντα νερό για να ανθείς τους ποτέ δεν τ απαρνιέται. πόνους να αντέχεις.

7 - Άνυδρη βιόλα του βουνού δίχως νερό πώς κάνεις και κάθε µέρα που περνά καινούργια φύλλα βγάνεις. - Το βάδισµα σου κοπελιά πέρδικα µου θυµίζει κι η οµορφιά σου αµυγδαλιά την άνοιξη π' ανθίζει. -Αλλάζουν όλα στη ζωή και στς'αλλαγές ποντάρω καθυστερούµενες χαρές που µου χρωστείς να πάρω. - Μες στη ζωή µου κοπελιά δεν είχα ταπεινώσεις κι ήρθες εσύ σε µια βραδιά χιλιάδες να µου δώσεις. - Μη κλαις µα µε τα δάκρυα τίποτα δεν κερδίζεις τη βιόλα πριν να ξεραθεί πρέπει να τη ποτίζεις. - εν ξέρεις τι είναι να πονείς και να σου λένε οι άλλοι δεν είσαι άνδρας π'άφησες το δάκρυ να προβάλλει. -Εφτάξαµε µιαν εποχή που φίλος δεν υπάρχει στι χίλιους να βρεθει κανείς κι αυτός συµφέρον θά'χει -Ίντα το θέλω και αν γυρνάς και είσαι µετανιωµένη δεν χρησιµεύει το νερό σε βιόλα 3εραµένη. -Οντέ µοιράζει ο θεός χαρές, βρίχνοµαι σ'άλλους τόπους και οντέ µοιράζει βάσανα µε βρίχνει από τσι πρώτους. -Στο τέλος της υποµονής υπάρχει µια ελπίδα για να ελπίζουν οι καρδιές που'χουνε µαύρα φύλλα. -Εγώ πουλί µου σ'έµαθα τα δυο φτερά ν'ανοίγεις µα δεν εσκέφτηκα ποτέ µια µέρα πως θα φύγεις. -Θεέ µου συγχώρησέ τη 'νε και µην της πέπσεις λάθη γιατί γυναίκες σαν κι αυτή είναι δικά σου λάθη. -Πολλές φορές περνάει η χαρά απ'όξω µα δεν µπαίνει κι ας έχω τσι καρδιάς την πόρτα ανοιγµένη. -Στο γλυκοχάραµα τσ'αυγής που τα πουλιά πετούνε οι µερακλήδες του ντουνιά πάνε να κοιµηθούνε. - εν την αφήνω την πληγή που µ'άνοιξε να γιάνει γιατί είναι το µοναδικό δώρο που µου 'χει κάνει. -Ζω µ'ένα όνειρο κρυφό ίσως και ξεδιλιάνει κιαµιά φορά ξερό κλαδί στο βράχο απάνω πιάνει -Το δώρο µου είναι µικρό πρόσεχε µην την χάσεις γιατί το δώρο αν χαθεί και εµένα 8α ξεχάσεις

8 ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΟΚΕ, Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΕΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΘΩΡΩ ΝΑ ΚΟΥΤΟΥΛΩ, ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΗ ΛΑΛΙΑ ΜΟΥ. ΑΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥΝΕ ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΑ ΧΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΘΩΡΩ ΝΑ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΩ ΚΑΙ ΚΣΙΑ ΣΟΥ ΜH ΜΕ ΘΩΡΕΙΣ ΜΙΚΙΟ ΜΙΚΙΟ ΣΑ ΤΟ ΣΚΑΤΖΟΧΙΡΑΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥ ΤΗ ΦΙΛΗΣΑ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΙΑ ΣΤΟ ΡΥΑΚΙ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΟΚΕ, Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΕΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΘΩΡΩ ΝΑ ΚΟΥΤΟΥΛΩ, ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΗ ΛΑΛΙΑ ΜΟΥ. ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΟΡΗ ΛΥΓΕΡΗ, ΞΑΝΘΗ ΓΑΛΑΝΟΜΑΤΑ ΜΥΑΛΟ ΚΑΡ ΙΑ ΚΑΙ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΜΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ "Katsas Lazaros"

9 εν µ αγαπάς ως αγαπώ δεν µ έχεις όπως σ έχω Χρυσό σταυρός στο στήθος µου σ έχω και σε προσέχω (Βαλεντίνος, Παγκρήτιος) Καλή σου νύχτα ακλόνητη κορφή του Ψηλορείτη τη µοναξιά µου σβήνουνε τσι µαντινάδας ήχοι ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΡΟΥΜΠΟΥ Όπου σταθώ πάντα βαστώ χώµα από τη ίκτη, τη γη κεντρίζω να γενεί ούλος ο κόσµος Κρήτη Γιάννης Βισκαδουράκης θεέ µου τον πόνο πάρε µου και κάντον µελωδία και στειλτον στην αγάπη µου να ζει στην ευτυχία! ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΡΟΥΜΠΟΥ Όταν θα νοιώσεις µοναξιά φέρε µε στο µυαλό σου Κι εγώ θα γίνω αστραπή να έρθω στο πλευρό σου (Μπαχλιτζανάκης, Παγκρήτιος) Όταν θα νοιώσεις ίντα θα πει αγάπη και πονέσεις όλες τις τρέλες πού κανα θα µου τις συγχωρέσεις (Ν. Ξ.) ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ Στέλνω τη σκέψη να σε βρει να σε καληµερίσει να σ ευχηθεί χρόνια πολλά κι ύστερα να γυρίσει (Θ. Τζόντος) εν θα σου πω χρόνια πολλά. Ευχή συνηθισµένη Μα θα σου πω όπου κι αν πας, χαρά να σ ανιµένει. Μέρες που δέχεσαι ευχές, δέξου και µια από µένα Χρόνια πολλά. Χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισµένα (Μ. Περισυνάκης, Νοµ. Σύµβουλος Λασιθίου) Θα σου πω «Χρόνια πολλά», ευχή συνηθισµένη Κι ακόµη η νέα η χρονιά να ναι ευτυχισµένη.

10 (ΜιΧ. Περισυνάκης) Χρόνια πολλά δεν θα σου πω που ο κόσµος συνιθίζει, χαµόγελο, θα ευχηθώ, στα χείλη σου ν ανθίζει (Α. Λιακόπουλος) Χαρούµενο σας εύχοµαι το δυο χιλιάδες τρία Σαν εορτή γεµάτη φως, αγάπη κι ευτυχία. Πέµπω τη σκέψη να σε βρει, µαζί σου να τσουγκρίσει «Χριστός Ανέστη!» να σου πει κι οπίσω να γυρίσει. Ειρήνη κι όχι πόλεµος λουλούδια στα κανόνια να χουνε µέλλον οι λαοί εκατοµµύρια χρόνια (Ξυλούρης Κώστας) Ήρθανε οι γι εορτές και πρέπει να χαρούµε Και από καρδιάς ο ένας τ αλλού «Χρόνια Πολλά!» να πούµε. (Κ. Ξυλούρης, Παγκρητίος (ΜιΧ. Περισυνάκης) Μαράζι να σαι µακριά κι η σκέψη να σε φέρνει σε απόσταση αναπνοής και να σε ξαναφέρνει (Α. Λιακόπουλος) Ευχές για τα Χριστούγεννα και τον καινούργιο χρόνο κι ό,τι έχεις µέσα στη καρδιά να ξετελέψει όλο. Πέµπω τη σκέψη να σε βρει, µαζί σου να τσουγκρίσει «Χριστός Ανέστη!» να σου πει κι οπίσω να γυρίσει. Στην εορτή σας εύχοµαι πάντα χαρά και γέλιο κι η ευτυχία να γενεί στο σπίτι σας θεµέλιο. (Γ.Κ.) Μια ευχή σου εύχοµαι για τον καινούργιο χρόνο Την πόρτα σου να τη χτυπά η ευτυχία µόνο. ΜΑΝΤΙΝΑ ΕΣ NO 2: ΓΙΑ ΧΑΡΕΣ & ΛΥΠΕΣ (Με κλικ εδώ) ΜΑΝΤΙΝΑ ΕΣ No 3: ΙΑΦΟΡΕΣ (Με κλικ εδώ) HOME

11 Πάντα εγώ θα αγαπώ αυτούς που µí αγαπούνε και θα µισώ όλους αυτούς που µε περιφρονούνε. Απο τότε που σε γνώρισα, σκέψη, ψυχή και σώµα, όλα εγώ σου τα δωσα και σí αγαπώ ακόµα. Αφού τη λέξη σí αγαπώ δεν την καταλαβαίνεις να µη την λες συνέχεια και καρδούλες να πικραίνεις. Αφού δεν ξέρεις να αγαπάς πρέπει να το δηλώσεις να µη δηµιουργείς δεσµούς κι ανθρώπους να πληγώσεις. Με ποιο δικαίωµα εσύ τη δίνεις την καρδιά σου για να πληγώνεις άτοµα που βρίσκονται κοντά σου. Εγώ íµαι εκείνη που θα íρθω για να τη χαιρετήσω τη πληγωµένη σου καρδιά πίσω να τη ζητήσω. Ζωγραφισµένο σε κρατώ και σε íχω στη καρδιά µου και δε σí αφήνω να χαθείς γλυκιά παρηγοριά µου. Θα ξεκλειδώσω την καρδιά και µέσα θα σε βάλω

12 και θα το σπάσω το κλειδί να µη σε ξαναβγάλω. Αν το íχει και σí απαρνηθώ και κάνω άλλο ταίρι, ετσά και íγώ να καίγοµαι χειµώνα ñ καλοκαίρι. Μη τους πιστέψεις, αγάπη µου, µα ψέµατα σου λένε. Θένε τα µάτια µου αυτοί να τα θωρούν να κλαίνε. Όντε θí αρραβωνιάζεσαι απέναντι θα στέκω, για να µε δεις και να µου πεις φύγε δε το αντέχω. Όντε θí αρραβωνιάζεσαι απέναντι σου θα íµαι, για να µε δεις και να µου πεις φύγε και íσυ ζητιάνε. ώρο πολυτιµότερο απí την καρδιά µου άλλο, για να σου δώσω αγάπη µου δεν έχω πιο µεγάλο. Ανάθεµα σε έρωτα πως µí έχεις καταντήσει, που αν ε-νοιώσει άλλος τι τραβώ µια ώρα δεν θí αντέξει. Μπορώ να ξαναβαφτιστώ, νí αλλάξω τí όνοµά µου, να µην πληγώσω µια καρδία που τη κρατώ κοντά µου.

13 Στου χωρισµού σου τη πληγή φάρµακο δε θα βάλω, για να πονώ, να µην ξεχνώ ένα σεβντά µεγάλο. Πάντα της δίνεις της καρδίας πόνους που δεν σηκώνει. Ποτέ µπαξές χωρίς νερό λουλούδι δε φυτρώνει. Βοήθησε µου Παναγία, το κέφι µου να γίνει, και το καντήλι κάθí αργά ποτέ του δε θα σβήνει. Το Πάσχα γίνεται γιí αυτούς που ξέρουν να πενθούνε, για τις ευαίσθητες καρδιές που πάντα θα θρηνούνε. Γλυκά, καλά, πολλά φιλιά απόψε σου χαρίζω, του έρωτα, τσí αγάπης µου εγώ σου χαλαλίζω. Σου χαλαλίζω το κορµί και τη ψυχή και σώµα, κάνí τα δικά σου αν ε-µπορείς να τα θωρείς για χρόνια. Πέµπω σου χαιρετίσµατα µε τσí άνοιξης τí αηδόνι. Να κελαηδεί γλυκά- γλυκά όντε θα είσαι µόνη. Κάθε µεγάλος έρωτας

14 καινούργιες µπόρες φέρνει. Να íναι γλυκές και η καρδία δεν του το απαγορεύει. Έχω δυνατά φτερά κι όσο κι αν ε-χτυπούνε, οι µπόρες όλες της ζωής ποτές τους δε θα σπούνε. Στα χέρια σου ήρθα κι έπεσα δεν ήξερα τον τρόπο, Μα το λαχείο µια φορά τυχαίνει των ανθρώπων. Εγώ, µωρό µου, αποχωρώ κι αφήνω το πεδίο ελεύθερο και µε χαρές να ζείτε εσείς οι δύο. Φαίνεται η αγάπη σου ήτανε παιχνίδι, που µου íβαλε στη χέρα µου του πόνου δαχτυλίδι. Σύννεφα πάρτε µε µακριά, της θάλασσας τα βάθη, έφεραν βροχή στα µάτια µου, δεν θέλω άλλα πάθη. Ένα κεράκι της λαµπρής άναψα στí όνοµά σου κι ευχήθηκα στη Παναγιά να φύγω απí τη καρδιά σου. Όρκο íκανα µε το Θεό να µη ξαναγαπήσω, κι όταν στον ύπνο µου σε δω

15 ποτέ να µη δακρύσω. Λίγα τα περιθώρια και τι να πρωτοπούµε, µόνο τη λέξη σí αγαπώ και θα ξαναβρεθούµε. Αδιαφορώ για τις χαρές που µου προσφέρει η µοίρα, αφού απí την αγάπη σου την πιο µεγάλη πήρα. Αδύνατο να κλείσουνε τα µατοβλέφαρά µου να κοιµηθώ και να µην íρθεί στη σκέψη µου η κερά µου. Για σένα έχω τη καρδιά παλάτι καµωµένη κι έβαλα την αγάπη σου κι ώστε να ζω δε βγαίνει. Κι άλλες αγάπες έκαµα µα εσύ δεν έχεις ταίρι, στο τσίµα- τσίµα του γκρεµού η αγάπη σου µε íχει φέρει. Ένας ζητιάνος τριγυρνά στους δρόµους του χωριού σου, µα είναι κλέφτης της καρδίας γιí αυτό να íχεις το νου σου. εν έχω άλλη δύναµη, κουράστηκε η φωνή µου. Να κλαίω και να τραγουδώ για σένα γιασεµί µου.

16 Το ηθικό της µοίρας µου, µου íχουν απαγορέψει να σí αγαπώ κι άλλη καµιά στον κόσµο δε µí αρέσει. Ε-στέρησες µου τη χαρά και µου íδωσες τον πόνο και δίκασες µε να πονώ εις τον απάνω κόσµο. Πήρα φωτιά και καίγοµαι σιγά- σιγά και λιώνω. Αφήστε µε να καώ, µα δε το µετανιώνω. Φωτιά µε καίει και πονώ, Θεέ µου, κι ήντα φωτιά íναι Αφού δεν σβήνει µε νερό τσí αγάπης πρέπει να íναι. Έχεις, µωρό µου, µια καρδιά σκληρή σαν το ατσάλι και µένει πάντα αγιάτρευτη στου πόνου µου τη ζάλη. Μην λες πως δεν ευθύνεσαι στον ε-δικό µου πόνο, γιατί η καρδιά µου από καιρό χτυπά για σένα µόνο. Εγώ, µικρή µου, σí αγαπώ και δε ρωτώ ποια είσαι κι ότι έγινε στο παρελθόν, πιάσε σφουγγάρι σβήσε. Όποιος δεν είναι µερακλής πρέπει νí αποθαίνει,

17 γιατί δεν είναι άξιος τον τόπο αυτό να πιάνει. Σαν το αγριοκάτσικο εις τα Λευκά τα Όρη αγρίεψες και δεν µπορώ να σε µερώσω, κόρη. Στη πέτρα απάνω ζωγραφιά έκανα τη µορφή σου, να τη ξανοίγω καθí αργά να βλέπω το κορµί σου. εν θέλω íγω Ανάσταση απí το δικό σου στόµα, γιατί µετά θα σου χρωστώ ολόκληρο το σώµα. Στí ορκίζοµαι να σí αγαπώ όσο καιρό κι αν ζήσω. Τον όρκο µου δεν τον πατώ κι ούτε τον παίρνω πίσω. Τα βλέµµατά σου, αγάπη µου να τα περιορίσεις γιατί στον κόσµο µίζερες πολλές καρδιές θα αφήσεις. Καλά íναι και τα πείσµατα, πιάνουν κι εκείνα τόπο. Μα να íναι µε την ώρα τους και µε íπιτήδειο τρόπο. Στο τόπο που ε-σµίγαµε ε-πέρασα τυχαία και βρήκα εκειά τη σκέψη µου και µου íκανε παρέα.

18 Του κάθε ανθρώπου η καρδιά όλα τα συγκεντρώνει, εκεί µαζεύονται οι χαρές, εκεί χτυπούν κι οι πόνοι. Ότι κι αν κάνω της καρδιάς αυτή µπλιό δε γένει, ετσά που την κατάντησες κι είναι πληγωµένη. Ε-µέθυσα χωρίς να πιω από τον ερωτά σου και κάνω πράγµατα τρελά όταν βρεθώ κοντά σου. Το ΑΧ να µην το πει κανείς, είναι δικό µου στίγµα. Με íκεινο ε-γεννήθηκα, µí αυτό θα µπω στο µνήµα. Μακριά από τα µνήµατα να βάλουν το δικό µου, να µην ακούν άλλοι νεκροί τον στεναγµό µου. Πονώ και δεν ε-βρίσκεται άνθρωπος να µε νοιώσει, στη πονεµένη µου καρδιά παρηγοριά να δώσει. Φεγγάρι από íσουν µάρτυρας στο πρώτο ραντεβού µας, ποιος είναι αιτία να µου πεις εδά του χωρισµού µας. Εξήντα χτύπους το λεπτό

19 κάθε καρδιά χτυπάει Και η δικιά µου σαν σε δει στους εξακόσιους πάει. Τη µάνα σου την αγαπώ και την φιλώ στο χέρι. Θα κάνω εκείνη πεθερά και σε θα κάνω ταίρι. Άµε να πεις της µάνας σου να µη µε καταριέται, για θα την ε-κάνω πεθερά και µην παραπονιέται.