Α υ τ ό. Ελένη Γκόρα. ε δ ώ. τ ο. σ π ί τ ι

Transcript

1 Α υ τ ό ε δ ώ τ ο Ελένη Γκόρα σ π ί τ ι

2 2

3 3 Α υ τ ό ε δ ώ τ ο Ελένη Γκόρα σ π ί τ ι

4 Τίτλος: Αυτό εδώ το σπίτι Συγγραφέας: Ελένη Γκόρα ISBN: Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com Σειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 151 Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Κοζάνη, 2016 Μέγεθος Αρχείου: 1,1 Mb Σελίδες: 26 Μορφή αρχείου: pdf Γραμματοσειρά: Comic Sans MS Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως την έγγραφη άδεια του δημιουργού ή του εκδότη 4

5 5 "Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους" Γιώργος Σεφέρης, Το σπίτι κοντά στη θάλασσα

6 6

7 Αυτό εδώ το σπίτι τη μέρα πρώτα τη μαθαίνει κι ύστερα τη βλέπει. Νιώθει τον ήλιο ψηλά να κοχλάζει και να χύνεται, να τσιτσιρίζει και να χάνεται στο μεγάλο ουρανό. Για τον ήλιο σπάνια μιλάει, όμως τον νιώθει την πάσα στιγμή πάνω από το κεραμίδι του. Ο ήλιος ο πανάρχαιος κάνει τα σπίτια να ανατριχιάζουν και να χαροκοπούν, να πίνουν και να μεθούν. Η δύναμη του ήλιου είναι τέτοια σ αυτό εδώ το σπίτι, που του επιβάλλει κανόνες ζωής: τα παντζούρια κλειστά. Βίος και νόμος ο ήλιος για αυτό εδώ το σπίτι. 7

8 Αυτό εδώ το σπίτι όσος ήλιος του λείπει μέσα, άλλον τόσο έχει βάλει έξω. Αγαπάει τη ζέστη, αγαπάει και τους ανθρώπους όπως είναι, αρκεί να είναι. Κερνάει καφέ με γλυκό του κουταλιού ή κέικ 8

9 Αυτό εδώ το σπίτι έχει έναν και μοναδικό θεό, έτσι δηλώνει τουλάχιστον. Το -ξέρετε ποιο-το φωνάζει και ανατριχιάζει. Νιώθει αδικημένο και παραμελημένο, αλλά ακόμα ελπίζει. Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα ναι, λέει με την πρώτη και τελευταία αχτίδα της μέρας. Είναι ένα υπερήφανο σπίτι. 9

10 Αυτό εδώ το σπίτι είναι ένα πειραχτήρι σκέτο.όλο και κάτι θα βρει να πει και να σχολιάσει και όχι με πρόθεση κακή. Του αρέσει να γελάει και να το ακούει όλη η γειτονιά. Και πιο πολύ του αρέσει-και το απολαμβάνει κιόλας-να κοροϊδεύει τον εαυτό του. Δεν είναι ότι έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση, αλλά ίσα ίσα έχει συμφιλιωθεί μ αυτό που είναι και το γουστάρει. Το γουστάρει τρελά όμως! 10

11 Αυτό εδώ το σπίτι έχει κάτι τι το αρχαιοελληνικό. Ξέρει λίγο από ιστορία, λίγο από φιλοσοφία, λίγο από μουσική, λίγο από γεωμετρία και ενδεχομένως λίγο από ιατρική. Α- γαπάει τα πολλά και δεν του φτάνουν τα λίγα. Τα λίγα είναι για τους ήρεμους και τους ήσυχους. Δυναμικό, επιβλητικό, ασφυξιογόνο και φαφλατάδικο. Αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν πληθωρικός. Αν ήταν μαλάκιο, θα ήταν χταπόδι. Αν ήταν φαγητό, θα ήταν γαλοπούλα γεμιστή. Αν ήταν... 11

12 Αυτό εδώ το σπίτι απ τη μπουγάδα δεν βγαίνει πέρα. Φωνάζει να μην πετάνε αμέσως τα ρούχα στα άπλυτα, αλλά ποιος το ακούει; Και δώστου δώστου να πλένει, να απλώνει, να μαζεύει, να σιδερώνει. Το πλυντήριο να ξερνάει νερά και σαπουνάδες. Το λάστιχο να πετάει απόνερα, κι όλο το σπίτι να μυρίζει παιώνια. Πάλι πλυντήριο έβαλες; το ρωτάνε τα διπλανά. Τι να κάνω; απαντάει. Κάθε μεσημέρι περιμένει με καμάρι τους άντρες να γυρίσουν. 12

13 Αυτό εδώ το σπίτι όλα τα μαζώνει και τα σώνει. Τα γραπώνει και τα γλιτώνει, τα συμμαζώνει και τα συγκεντρώνει. Τι κι αν τη νοικοκυρά εξαγριώνει; Είναι όλα για το εγγόνι. *στο δεν πετάω τίποτα. 13

14 Αυτά εδώ τα σπίτια τρεις χαρές έχουν στη ζωή το σταθερό, την τηλεόραση και το μπαλκόνι. Ακούν, βλέπουν και παρατηρούν τον κόσμο μέσα από πλάκες, ηλεκτρομαγνήτες, κύματα, συχνότητες, είδωλα και κάτοπτρα. Δεν κοιμούνται ήσυχα το βράδυ. Ιδρώνουν, στριφογυρνούν, παραμιλούν και τινάζονται με μια διαπίστωση: Και ακόμα δεν πιάσαμε πάτο. 14

15 15 Αυτό εδώ το σπίτι θα μπορούσε να ήταν το δικό μας σπίτι. Θα ήταν απρόσιτο για πολλούς και αδιάφορους. Θα ήταν φιλόξενο για λίγους και εκλεκτούς. Θα είχε τα κλειδιά πάνω στην πόρτα και τα μυαλά στη βόλτα. Θα είχε πάντα τσάι και φαγητό, αλλά δεν θα είχε την υπομονή να είναι καθαρό. Θα γελούσε και θα τραγουδούσε, θα αγκάλιαζε και θα φιλούσε. Έτσι θα ήταν αυτό εδώ το σπίτι, αν ήταν το δικό μας σπίτι.

16 Αυτό εδώ το σπίτι, είναι το νέο σπίτι. Είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει, έτσι είναι. Ήρθαν οι ξένοι και είδαν ότι όλοι έχουμε μια τρύπα. Μα απ τον παππού, μα απ τη γιαγιά, μα απ τη γεροντοκόρη θειά, μα απ' τον έναν, μα απ τον άλλονα, όλοι έχουμε ένα κεραμίδι. Σου λέει αποκλείεται... Ού να γίνει οικονομική κρίση κι έγινε. Οπότε τροχόσπιτο και πολύ είναι. Όπου βρεις μεροκάματο σταμάτα, αν δεν βρεις συνέχισε. Παλιότερα ήταν οι καλλιτέχνες δρόμου, τώρα είναι οι επιστήμονες. Κυρίες και κύριοι, το σπίτι του Μέλλοντος! 16

17 Αυτό εδώ το σπίτι κάποτε βίωσε το πένθος. Αρνήθηκε, θύμωσε, ένιωσε θυμό και τύψεις, συνειδητοποίησε και τέλος θυμήθηκε τον κισσό.τον άφησε να μεγαλώσει πολύ, τόσο πολύ, μέχρι να το τυλίξει ολόκληρο και να γίνουν ένα. Το ένα ποτέ δεν είναι το τέλος, μα ποτέ κι η αρχή. 17

18 Αυτό εδώ το σπίτι κάποτε δεν ήταν σπίτι. Ήταν ένας άντρας που φορούσε μια ξύλινη βοϊδοκεφαλή κι ένα αμπέχονο. Ήξερε να συλλαβίζει τα βράχια, να διαβάζει το σκοτάδι και να γράφει στο νερό. Φωνή δεν είχε. Άνοιγε κι έκλεινε το στόμα του και τίποτα δεν έβγαινε. Πόσο ζήλευε εκείνο το φρααπ φρααπ που έκαναν τα κύματα πάνω στα βράχια. Ίσως αν έπεφτε να έβγαζε κι αυτός έναν τέτοιο ήχο κι ίσως κάποιος να τον άκουγε. Και τότε θα ήταν ευτυχισμένος. Κι έτσι κι έκανε. Έβγαλε τη βοϊδοκεφαλή, πέταξε το αμπέχονο, μύρισε το ιώδιο και φραααπ. Και μετά φρααπ, φρααπ, φρααπ, φρααπ, φρααπ, φρααπ... Το κουφάρι του δεν βρέθηκε, έγινε πέτρες κι οι πέτρες έγιναν τούτο 'δώ το σπίτι. Το αμπέχονο έγινε κουβέρτα κι η βοϊδοκεφαλή στολίδι στα κάγκελα του μπαλκονιού. 18

19 Αυτό εδώ το σπίτι έκλεισε. Και θα μείνει κλειστό για πολύ καιρό. Τώρα πώς, τι και γιατί μη με ρωτάτε να σας πω, ούτε και μένα μου είπαν. Από κάτι μισόλογα κατάλαβα ότι το ρίξανε μια φοβερή κατάρα: Να μη δει χαΐρι και προκοπή! Κι η κατάρα έπιασε και το κατέστρεψε.κρίμα κι έχει τόσο όμορφη πόρτα...πολύ με στεναχωρούν οι κλειστές πόρτες. Τι λες την ανοίγουμε; 19

20 Αυτό εδώ το σπίτι κατά το χρυσό του αιώνα πάλευε μ' έναν κόσμο που υπέφερε. Πότε είχε ενοίκους μεροκαματιάρηδες και πότε ακαμάτηδες. Ένοικοι που έζησαν τη φθορά, τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Ένοικοι που το αρσενικό έπρεπε να δείχνει αρσενικό και το θηλυκό θηλυκό. Ένοικοι που είχαν καλές σχέσεις με τους γείτονες. Τα βράδια έβγαζαν τις καρέκλες τους στο δρόμο και μιλούσαν. Μιλούσαν πολύ ως το ξημέρωμα. Οι κουρτίνες μύριζαν φακές τις καθημερινές και λίγο κρέας με πολύ μακαρονάκι τις Κυριακές. Τώρα στέκει με τα παράθυρα ερμητικά κλειστά. 20

21 Αυτό εδώ το σπίτι κάποτε είχε σάρκα και οστά. Είχε προσωπικότητα και χαρακτήρα. Ήταν καλοαναθρεμμένο και καλοθρεμμένο. Λιπόσαρκο πια περιμένει το τέλος του με μοναδική συντροφιά στα βαθιά γηρατειά του λίγες γάτες, μερικά ποντίκια και αρκετές κατσαρίδες. Το πρωί οι περαστικοί το προσπερνούν, ενώ το βράδυ το κατουρούν. Είναι ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. 21

22 Αυτό εδώ το σπίτι άμα ο καιρός είναι ήσυχος, με το βασίλεμα του ήλιου πλαγιάζει. Του αρέσει να αγναντεύει τη θάλασσα. Μα άμα βρέχει και φυσάει, απλώνει τα κλαριά του και ξαγρυπνά. Ίσως και να χαίρεται στις φουρτούνες τη σιγουριά της στεριάς.. 22

23 23 Σπίτι. Εκεί που ξυπνάς και κοιμάσαι. Εκεί που τρως και πίνεις. Εκεί που έχεις τα πράματά σου. Εκεί που έχεις λίγο από σένα. Εκεί που έχεις πολύ από σένα. Εκεί που κάνεις ό,τι θες να κάνεις. Εκεί που αισθάνεσαι άνετα. Εκεί που αγαπάς. Εκεί που αγαπιέσαι. Εκεί που αγαπάς και αγαπιέσαι. Αυτό είναι σπίτι.

24 24

25 25 H Ελένη Γκόρα γεννήθηκε το Ζει και εργάζεται στην Κοζάνη. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Είναι συγγραφέας ηλεκτρονικών βιβλίων: Ιστορίες στο Κρεβάτι (Microstory, 2014), Τα Ιδιαίτερα-Θησαυρίσματα (24grammata, 2015) και μαμά μου (24grammata, 2015).

26 ISBN: νέο e-book 24grammata.com σειρά: εν καινώ, αρ. σειράς: