ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ. ΝΕΡΩΝ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ Μυθιστόρημα

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ. ΝΕΡΩΝ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ Μυθιστόρημα"

Transcript

1

2 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ ΝΕΡΩΝ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ Μυθιστόρημα

3 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Copyright Στέφανος Δάνδολος - Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2009 Έτος 1ης έκδοσης: 2004 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. Ζαλόγγου 11, Αθήνα T: F: info@kastaniotis.com ISBN

4

5 Το πνευματικό κληροδότημα εμού, του ποιητή Νέρωνος Κλαυδίου Καίσαρος Αυγούστου Γερμανικού Καθώς το αίμα ρέει από το κουφάρι της φήμης μου, νιώθω ότι ζύγωσε πια η στιγμή να παραμερίσω κάθε ανώφελη υπερηφάνεια και ν αποστάξω τη δική μου εκδοχή για τα γεγονότα που έθρεψαν τη φλόγα στους ταραγμένους καιρούς της δύναμής μου. Και για να μπω κατευθείαν στο θέμα, θα μπορούσα να ξεκινήσω γράφοντας πως, μέσ από ετούτη την εξομολόγηση, πρόθεσή μου δεν είναι να επιρρίψω σκόπιμα ευθύνες σε ανθρώπους των οποίων, παραδόξως, το ιστορικό μητρώο παρέμεινε ακηλίδωτο ή να συμβάλω στην αναζωπύρωση ζητημάτων που, ενδεχομένως, να μην έχουν πλέον καμιά σημασία στόχος μου είναι να καταδείξω με ατράνταχτα επιχειρήματα το πραγματικό θύμα της μάταιης εξουσίας μου, αυτό για το οποίο δε θα κλάψει ποτέ κανείς μήτε θ ανασύρει λόγια για να το μνημονεύσει με κάποια στοιχειώδη συμπάθεια: τον εαυτό μου. Αλλά σε ποιους εξομολογούμαι, θα μπορούσε ν αναρωτηθεί το δύσπιστο πνεύμα κάθε προσηλωμένου ιστοριογράφου. Η απάντησή μου είναι: Απευθύνομαι στους επιγενομένους. Και δεν εννοώ αυτούς που, αργά ή σύντομα μες στα επόμενα χρόνια, θα λυτρώσουν τη Ρώμη από την κατάρα των θεών της και θα προσφέρουν μια στάλα γαλήνης στη δημόσια ζωή, επαναφέροντας οριστικά την καλλιτεχνική ευαισθησία των ημερών μου, την οποία οι ανηλεείς διώκτες μου κατέπνιξαν με τον πιο βάναυσο τρόπο, αλλά εκείνους που, επιτέλους, θα μπορούν κάποτε να κρίνουν δίχως προκατάληψη, απαλλαγμένοι από τα αβάσταχτα βάρη του πλούτου, της απληστίας, της οκνηρίας, της ατιμίας και κάθε άλλης μεθυστικής ψευδαίσθησης που βρήκε χώμα ν ανθίσει κάτω από τις χρυσές ανταύγειες της μεγάλης ρωμαϊκής χίμαιρας. Προσβλέπω σε κάποιο απώτατο μέλλον και στους πολίτες ενός αλλοτινού χρόνου τότε που, προφανώς, η πληγή του παραλόγου θα χει μάλλον καταλαγιάσει, όπως το πύον που ξεραίνεται στο αφιονισμένο δέρμα, αφήνοντας ως στίγμα τού παρελθόντος μια πορφυρή ουλή, το απομεινάρι ενός αστεριού σε μια πλάση ανταριασμένη. Καταπιάνομαι να γράψω γι αυτούς την τραγική ιστορία μου, αρχίζοντας από τα πρώτα ανύποπτα σημάδια που κυοφόρησαν την πτώση μου και συνεχίζοντας μπρος και πίσω ώς ότου καλύψω, μέσ από κάθε αδιόρατη λεπτομέρεια, όλες τις σκοτεινές πτυχές του βίου μου στα χρόνια της Φωτιάς, όπως τα αποκαλώ πια, από την αλλόκοτη παιδική μου ηλικία ώς το μοιραίο εκείνο γεγονός, τέσσερα χρόνια πριν, οπότε βρέθηκα έξαφνα αντιμέτωπος με τη μαρτυρική κάψα της αληθινής φλόγας, το εφιαλτικό αδιέξοδο που ακόμα στοιχειώνει τα μετέωρα βήματά μου και από το οποίο, όπως φαίνεται, δεν πρόκειται να ξεφύγω ποτέ, όσο αμέτοχος κι αν είμαι στην πραγματικότητα. Αλλά αυτό συνιστά κι έναν επιπλέον στόχο ώστε να φέρω εις πέρας την αποστολή μου με το βιβλίο ετούτο: Να μπορέσω να ξεπλύνω το αποτύπωμα που άφησε η φλόγα στο δικό μου ανταριασμένο τόπο, το όνομά μου, και να χαρίσω ζωή σε μια μάλλον έγκυρη προφητεία που θέλει τη φωνή μου να φθάνει πράγματι σ εσάς, έστω κι αν θα χουν, δυστυχώς, κυλήσει εκατοντάδες χρόνια για την ακρίβεια όχι παραπάνω από χίλια εννιακόσια σαράντα σύμφωνα με τη βούληση του χρησμού από το ανοιξιάτικο δειλινό που με βρίσκει καθηλωμένο σ ένα αποπνιχτικό υγρό υπόγειο να προσπαθώ, σε αθλία κατάσταση, μήπως και τιθασεύσω τον ολέθριο τρόμο που σκορπά στην ψυχή μου η μνήμη. Ωστόσο, άλλη επιλογή δεν έχω ενόσω εξακολουθούν να γυρίζουν οι μυλόπετρες του ψόγου και της κατάκρισης. Τώρα πια, στα τριάντα δύο μου, δεν είμαι παρά ένας έκπτωτος μονάρχης, σπιλωμένος

6 από τη λάβα της οργής που πλημμυρίζει τα στήθη κάθε εύπιστου Ρωμαίου, καθώς χρεώθηκα μ ένα σωρό πρωτόγνωρες θηριωδίες που φέρουν τη σφραγίδα μου ως Καίσαρος, αν και άλλοι εμπνεύστηκαν τις περισσότερες για λογαριασμό μου. Και για τα ποιήματα που έγραψα κανείς δεν κάνει μνεία μήτε για τα τραγούδια που είπα, παρά μοναχά μιλούν για τους νεκρούς που έσπειρε η φλόγα τότε και για το αίμα των χριστιανών που χύθηκε, για τους σταυρούς των μαρτυρίων, τα σιδερένια άγκιστρα κι εκείνες τις σκουριασμένες σούβλες που έμοιαζαν με κοφτερά σπασμένα κόκαλα, έτσι όπως ξέσκιζαν τη σάρκα και ταξίδευαν στα σωθικά των ανθρώπων, προτού ξεμυτίσουν σαν πονεμένες λέξεις από τα χείλη τους. Και για το δικό μου σταυρό, για τις δικές μου πονεμένες λέξεις που ξέσκιζαν στο διάβα τους τα αυτοκρατορικά σωθικά καμιά αναφορά, καμιά υπενθύμιση, τίποτα, θαρρείς και το μαρτύριο που μου φόρτωσε η μοίρα δε βιώθηκε ποτέ. Απέγιναν τόσο άκαρδοι όλοι τους που ακόμα και η τελευταία επιθυμία που εξέφρασα δημοσίως ως αυτοκράτωρ της Ρώμης, λίγες ημέρες προτού μαθευτεί η είδηση ότι ο στρατηγός Γάλβας ξεσήκωσε τις λεγεώνες μου στην Ισπανία, αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση και χλευασμό: Δήλωσα πως, εάν οι Ρωμαίοι εξακολουθούσαν να θεωρούν πως είμαι ο σπουδαιότερος εν ζωή καλλιτέχνης, τότε δε θα χα, ενδεχομένως, αντίρρηση να εμφανιστώ ο ίδιος επί σκηνής, στους αγώνες που επρόκειτο να γίνουν στο Πεδίον του Άρεως προς τιμήν του βασιλέα της Παρθίας ο οποίος είχε εκδηλώσει τη διάθεση να μας κουβαληθεί για ταξιδάκι αναψυχής, προκειμένου να χορέψω ως ηθοποιός τον Τύρνο του Βιργιλίου και να παίξω υδραυλικό όργανο, φλογέρα και κόρνα. Αντί απάντησης κάποιοι αλιτήριοι από τη Σύγκλητο και την πραιτωριανή φρουρά, τους οποίους φυσικά και γνωρίζω, στοίβαξαν τριακόσιες φλογέρες στην καρότσα ενός κάρου και μου τις έστειλαν συστημένες στο Άντιο, διανθίζοντας την ποταπή πράξη τους μ ένα μήνυμα που έλεγε να τις δέσω από την άκρη του χιτώνα μου σαν γελωτοποιός και μαζί τους να χαθώ από προσώπου γης. Εάν δεν ήμουν τόσο αχάριστος, θα πρεπε, θαρρώ, να χαίρομαι που για τη Ρώμη αξίζω ακόμα όσο τριακόσιες φλογέρες. Ακολούθησαν τα συνωμοτικά σχέδια που έθρεψαν τη φριχτή διαπόμπευσή μου και, κατόπιν, η άτακτη φυγή μου σ ετούτο το μαγικό τόπο, την Ελλάδα, όπου κρυμμένος στα σώψυχα της θαλασσοδαρμένης γης, σ ένα μικρό νησί που ονομάζεται Κύθνος και μοιάζει με το αγαπημένο βότσαλο του Ποσειδώνος, επιχειρώ τώρα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, να δω πού έσφαλα, πώς έκανα κάθε όνειρό μου να ξεφτίσει, πώς άφησα έναν ολόκληρο λαό ν αμαυρώσει με τέτοια επιτυχία την εικόνα μου καθιερώνοντας συνθήματα μίσους που έγιναν τραγούδια και ιαχές οι οποίες αποτιμούν τις ιδιαιτερότητές μου με σχόλια όπως «Νέρων ο Τρελός» ή «Νέρων ο Εμπρηστής» ή «Νέρων ο Ατάλαντος» ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, «Ο καημένος ο ποιητής Νέρων». Αλλά το χρονικό της ανατροπής μου δεν έχει δουλειά εδώ, καθώς δεν μπορώ παρά να επιμείνω στην απόφασή μου να παραμερίσω προς το παρόν όσα γεγονότα σημάδεψαν τα τέσσερα τελευταία έτη της ζωής μου τα χρόνια της Στάχτης, όπως τα αποκαλώ αυτά και να εστιάσω το κείμενο ετούτο, κυρίως για λόγους που άπτονται της οικονομίας, στην περίοδο που καθόρισε πραγματικά το στίγμα της ύπαρξής μου, προμηνύοντας στην ουσία το παραλήρημα της αποκαθήλωσής μου. Και καθώς πια βρίσκομαι πολύ μακριά από τη Ρώμη και δεν έχω την πολυτέλεια να συμβουλεύομαι πολύτιμες πηγές από διάφορα αξιοσημείωτα έργα που αργοπεθαίνουν στη Βιβλιοθήκη του Απόλλωνος, στον Παλατίνο λόφο, ώστε να επαληθεύω, όποτε χρειάζεται, δευτερεύουσες χρονολογίες κι επιτεύγματα λησμονημένα από τους διώκτες μου, αισθάνομαι πως, όσο μαρτυρικός κι αν είναι ο τρόμος που σκορπούν στην ψυχή μου οι αναμνήσεις,

7 πράγματι δε μου έχει απομείνει τίποτε άλλο πέρα από τη μνήμη: Η αύρα της αποτελεί το ύστατο στήριγμα για ένα φυγά σαν κι εμένα, το μοναδικό πανί που θα με σπρώξει στην απανεμιά της εσωτερικής γαλήνης, προκειμένου να ξετυλίξω το νήμα αυτού του ταξιδιού στη φλόγα δίχως να παρασυρθώ από τις σειρήνες της εμπάθειας και της αμφιβολίας. Προτού κλείσω αυτό το εισαγωγικό κεφάλαιο, θα θελα να καθορίσω με ακρίβεια το χρονικό εύρος που καλύπτουν αυτά τα συμβάντα. Η εποχή που εγώ ταυτίζω με τη φωτιά ξεκινάει από το 790ό έτος αφότου ο Ρωμύλος ίδρυσε τη Ρώμη ή 813ο μετά την πρώτη Ολυμπιάδα έτος κατά το οποίο ήρθα στον κόσμο (και, κατά τραγική ειρωνεία, έτος της υπατείας του Γαΐου Καλιγούλα και του Τιβερίου Κλαυδίου Δρούσου Νέρωνος Γερμανικού ή, απλούστερα, σκέτου Κλαυδίου) και τελειώνει το 817ο έτος σύμφωνα με τη μέτρηση του Ρωμύλου, καθώς μόνο αυτή θα χρησιμοποιώ από εδώ και στο εξής, οπότε η πόλη έγινε παρανάλωμα του πυρός χάρη σε μια ιδιότυπη σύμπραξη Ρωμαίων της αυλής μου και χριστιανών που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Και ναι, δεν προτίθεμαι να καταπιαστώ με όσα διαδραματίστηκαν από το 818ο έτος κι ύστερα, αλλά τίποτα δε μ εμποδίζει να προβώ σε ανάλογες παρασπονδίες προς τα πίσω, ώστε να μιλήσω για τους γονείς μου και τους προγόνους μου κι όσα οικογενειακά δράματα καθόρισαν τη μοίρα μου τη μοίρα ενός καταραμένου. Όπως, άλλωστε, θα διαπιστώσετε, ο κύκλος της βίας και της τρέλας δεν άνοιξε με τη γέννησή μου αλλά πολύ νωρίτερα, στα δοξασμένα χρόνια των Καισάρων της χρυσής εποχής, τότε που η παντοδυναμία της αυτοκρατορίας καθιερώθηκε ως αυτοσκοπός και η εξουσία έγινε ένα όνειρο για το οποίο κάθε Ρωμαίος θα έδινε τα πάντα, με πρώτο και καλύτερο την ψυχή του την ίδια. Με τη γέννησή μου, πολύ απλά, αυτός ο κύκλος έλαβε καλλιτεχνικές διαστάσεις, η βία μεταμορφώθηκε σε ποίηση, η τρέλα σε χορό κι έτσι, καθώς οι χειμώνες κύλησαν καψωμένοι από το τρεμάμενο άγγιγμα της φλόγας, μια άλλη προφητεία έμελλε να βγει αληθινή μια προφητεία η οποία με λογάριαζε σαν τον έκτο μαλλιαρό* που το κράτος θα σκλαβώσει και θα δώσει στη Ρώμη κιθαρωδούς και φόβο και φωτιά και το χέρι του θα κοκκινίσει από του γονιού το αίμα. Αλλά δε μου μένει τώρα παρά να τα εξηγήσω όλα αυτά, διηγούμενος την παράξενη ιστορία μου. Όρκο παίρνω σε όλους τους θεούς πως στο έργο αυτό εγώ και μόνο εγώ είμαι ο γραμματέας μου κι ο επίσημος χρονογράφος μου. Γι αυτό, το λυρικό ύφος μου που συχνά μπορεί να καταντάει βαρετό, το παραδέχομαι ας μην ξαφνιάσει τον αναγνώστη: Το βιβλίο ετούτο το γράφει ιδιοχείρως ο Νέρων Κλαύδιος Καίσαρ Αύγουστος Γερμανικός, ο πιο σπουδαίος απ όλους τους ποιητές της οικουμένης κι όχι κανείς απλός γραμματέας του ούτε κανείς από εκείνους τους επίσημους ιστοριογράφους, στους οποίους οι δημόσιοι άνδρες συνηθίζουν να εμπιστεύονται τις αναμνήσεις τους. Ας μου συγχωρηθεί λοιπόν ο υπέρμετρος λυρισμός και η εμμονή στα καλολογικά στοιχεία συχνά, είναι η αλήθεια, παρασύρομαι από την ίδια τη σπουδαιότητά μου. Τέλος, προτίμησα, καθώς βλέπετε, να γράψω στα λατινικά, όχι γιατί υποτιμώ τη γλώσσα λαμπρών ομοτέχνων μου όπως του Αλκαίου και της Σαπφούς οι Έλληνες, άλλωστε, αγκάλιασαν και δόξασαν την Τέχνη μου όσο κανείς άλλος λαός, αλλά επειδή ως μαθητής δεν έδωσα ποτέ μου ιδιαίτερη προσοχή στα μαθήματα των ελληνικών, καθώς εκείνη την εποχή μάλλον μ ενδιέφεραν περισσότερο τα κορίτσια και οι αρματοδρομίες από τις βαρετές παραδόσεις των δασκάλων. Έτσι κι αλλιώς, έχω αποδείξει με τα ποιήματά μου πως κατέχω την ουσία του ελληνικού πνεύματος, γι αυτό κι αφήνω τον τύπο της γλώσσας σ εκείνους που προτάσσουν την ευρυμάθειά τους ώστε να καλύψουν κάθε έλλειμμα ευφυΐας κι έμπνευσης.

8 Τα μάτια μου κουράστηκαν και το χέρι μου τρέμει τόσο πολύ, ώστε συχνά πια δεν μπορώ να σχηματίσω με ευκολία τα γράμματα. Και οι φήμες με καταδιώκουν ώς εδώ, σ αυτό το υπόγειο που στάζει πίσσα κι αλμύρα φήμες που διατρανώνουν πως οι Ρωμαίοι μ έχουν πλέον για νεκρό κι είναι μάλιστα τόσο ενθουσιασμένοι, που βγήκαν από τα σπίτια τους και πλημμύρισαν τους δρόμους σαν ποτάμι απ όπου μπορεί κανείς να ξεχωρίσει μόνο τους φρυγικούς σκούφους που ανεμίζουν στον αέρα. Θαρρώ πως ο θάνατος μ έχει ήδη πιασμένο στο αγκίστρι του, εάν κρίνω κι από το μεγάλο κομήτη, σαν εκείνον που προείπε το τέλος του Ιουλίου Καίσαρος και του Κλαυδίου, ο οποίος λάμπει εδώ και μερικές ημέρες στον ουρανό του μεσονυκτίου, πάνω από το πέλαγος. Ας βιαστώ επομένως: Κανείς από εκείνους που είχαν την ατυχία να στεφθούν αυτοκράτορες δεν έφυγε ζωντανός από αυτή τη ζωή. Πολύ φοβάμαι πως ούτε κι εγώ θα τα καταφέρω. Εμπρός λοιπόν, ποιητή, θυμήσου και φανέρωσε το μαρτύριό σου, τα βάσανα που σ αφάνισαν και τον άθλο που φορτώθηκες στης νιότης σου τον ανθό...

9 1. Η αρχή του τέλους Δίχως πια να μου πολυκαίγεται καρφί για ολιγοζωίες και μακροβιότητες, για δεισιδαιμονίες και ψιθύρους, αδιαφορώντας για την ενοχή, τη μοναξιά, για τα κατορθώματα του πολέμου κάτω από τον άδολο ουρανό, φέρνω, ως θεός, ξανά τον εαυτό μου στην αρχή. Στην αρχή του τέλους. Ήταν τότε, στον απόηχο του πιο βροχερού χειμώνα που σφυροκόπησε ποτέ τη Ρώμη, στις αρχές του όγδοου έτους της βασιλείας μου, που συνειδητοποίησα, για κακή μου τύχη όπως έμελλε ν αποδειχθεί, πως η ζωή μου δεν ήταν παρά ένα ψηφιδωτό από πλασματικές υποσχέσεις ήταν τότε ακριβώς που συνειδητοποίησα πως δεν άντεχα άλλο να περιφέρω τη μάσκα που τόσο επιτακτικά μου είχαν φορτώσει από τα δεκαεπτά μου χρόνια οι εραστές της ρωμαϊκής ευδαιμονίας ήταν τότε που ένιωσα να με πνίγει η θηλιά του ίδιου του αξιώματός μου. Ψηλαφίζοντας, σχεδόν στα τυφλά, ετούτο το αδιόρατο νήμα που ξετυλίγει με κάθε λεπτομέρεια το παράξενο χρονικό αυτής της αναπόφευκτης πτώσης, νιώθω ότι μπορώ να σταθώ στη στιγμή, σ εκείνη τη μεμονωμένη στιγμή κατά την οποία όλα άρχισαν να ξεδιαλύνονται και ν αποκαλύπτονται με τον πλέον εύληπτο τρόπο. Ήταν τότε, αρχές του 815ου έτους από την ίδρυση της Ρώμης, που μου πέρασε στα σοβαρά από το μυαλό η ιδέα να υποδυθώ τον αυτοκράτορα. Σαν τον τόπο που έμοιαζε ξεριζωμένος από τη βουή της θεομηνίας, έτσι κι εγώ αισθανόμουν πια ξεριζωμένος από τη συγχορδία που γεννούσαν οι δαίμονες στο μυαλό μου, καθώς πελαγοδρομούσα παραδομένος στην επήρεια εκείνης της μεθυστικής παραζάλης την οποία κάποιοι αργότερα, επιστρατεύοντας μπόλικη κακεντρέχεια, έμελλε να χαρακτηρίσουν «παραφροσύνη». Τα πράγματα, ωστόσο, ήταν απλά: Για μια στιγμή μού πέρασε από το μυαλό η ιδέα να υποδυθώ τον αυτοκράτορα. «Το έργο σου είναι καλό», είπα στον Γάιο Σίλιο στερώντας του το παραμικρό περιθώριο να πάρει μιαν ανάσα από την ανάγνωση της ιστορίας του και, καθώς εκείνος, με την εκλεπτυσμένη λαχτάρα του δημιουργού που αναζητά και το πιο ανεπαίσθητο σημάδι αναγνώρισης, έτεινε να μου παραδώσει το χειρόγραφο, έσπευσα αμέσως να εξωτερικεύσω τη μοναδική ανησυχία μου: «Θα τα καταφέρω, όμως;» Το χέρι του έτρεμε ακόμα από το λαχάνιασμα, καθώς κρατούσε την περγαμηνή. «Το έργο αυτό γράφτηκε για σένα, ω Καίσαρ», ψέλλισε με την τσιριχτή φωνή του. «Ο ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα σου». Δεν ήμουν και τόσο βέβαιος γι αυτό. Το πρόβλημα με τους καλλιτέχνες της δικής μου εμβέλειας έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι οι ρόλοι συχνά λειτουργούν περιπαικτικά, προδίδοντας οποιαδήποτε αρχική εντύπωση. Θα ήταν ίσως πιο φρόνιμο να περιορίζεις τον ενθουσιασμό σου για κάτι που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι πυρακτώθηκε στα κολασμένα υπόγεια ενός νου που δεν είχε άλλη διαφυγή πέρα από τη δική σου εικόνα. «Το έργο σου είναι καλό», επανέλαβα και πραγματικά εννοούσα κάθε λέξη μου, «μα εάν υπάρχει κάτι που θέλω ν αποφύγω στο άμεσο μέλλον είναι αυτό: οι ρόλοι που φαίνονται κομμένοι και

10 ραμμένοι στα μέτρα μου. Eάν θυμάσαι, μόλις την περασμένη εβδομάδα υποδύθηκα μια μοιραία γυναίκα. Μήπως τότε δε μου είπατε ότι ο ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μου;» Ο Γάιος Σίλιος, γνωρίζοντας την άποψη που είχα γι αυτόν (κι ακόμα έχω: Υπήρξε ο πιο ευφάνταστος, ο πιο συμπονετικός απ όλους τους τραγωδούς που σατίρισαν την παρακμάζουσα ηθική στους καιρούς μας), διεκδίκησε μέχρι τέλους τη δικαίωση της έμπνευσής του. «Φαντάσου τα πλήθη», γρύλισε με πάθος. «Οσμίσου την επιτυχία. Θα είναι κάτι πρωτόγνωρο για τη Ρώμη. Πριν ακόμα κοπάσει το κύμα θριάμβου από την εμφάνισή σου ως Μήδεια, ιδού το νέο σου επίτευγμα!» Ανέμισε πέρα δώθε το χειρόγραφο του έργου του. «Εδώ μέσα βρίσκεται το αποκορύφωμα του ταλέντου σου! Αυτός είναι ο επόμενος ρόλος σου!» Λοιπόν, σ αυτό εδώ ακριβώς το σημείο ένιωσα πως, πράγματι, θ άξιζε ίσως τον κόπο να προσπαθήσω. Η πίστη του ότι μπορούσα να τα καταφέρω σ αυτό τον ασυνήθιστο ρόλο με τράνταξε συθέμελα και για μια στιγμή ονειρεύτηκα τον εαυτό μου ως αυτοκράτορα της Ρώμης, στην καρδιά της σκηνής, να παρασύρει το πλήθος σ ένα άνευ προηγουμένου παραλήρημα. Ω στρατιές του σκότους, απήγγειλα από μέσα μου, ανοίξτε τη γη και κρυφτείτε / προτού το σπαθί μου ξεσκίσει τα σπλάχνα σας! «Δε νομίζω ότι είναι και τόσο φρόνιμο», ήταν η φράση που θρυμμάτισε την εσωτερική μου παράσταση ανατρίχιασα βλέποντας σκοτεινά πουλιά να κυκλώνουν τη σκηνή. Τα λόγια ανήκαν στον Σενέκα, τον καλό μου δάσκαλο. «Το έργο είναι πράγματι καλό, μα, εάν μου το επιτρέπει η αλάνθαστη όσφρησή σου, θα προβώ στην εκτίμηση ότι η εποχή είναι μάλλον ακατάλληλη για ένα τέτοιο εγχείρημα». Ο Γάιος Σίλιος χλόμιασε. Ήξερε πως η άποψη του Σενέκα εξακολουθούσε να παρεισφρέει με καταλυτικό τρόπο στα άναρχα ένστικτα που συνιστούσαν τη ραφιναρισμένη κρίση μου απτόητος ο γέροντας, θαρρείς για να χλευάσει την απελπισία του συγγραφέα, πρόσθεσε τη σχετική αιτιολογία: «Η περίοδος που διανύει η Ρώμη εγκυμονεί κινδύνους κι αυτό, με τη δική μου λογική τουλάχιστον, σημαίνει πως θα πρεπε να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί παρά ποτέ, ακόμα κι όταν μιλάμε για την Τέχνη». Αποφάσισα να ορθώσω τα δόρατά μου γύρω από την Τέχνη: «Αμφιβάλλεις, δάσκαλε, πως μια τέτοια μεγαλειώδης ερμηνεία θα χε τη δύναμη να κατευνάσει οποιονδήποτε κίνδυνο;» Ο Σενέκας ήταν σαφής, όπως πάντα: «Πολύ φοβάμαι πως ναι», είπε, βυθίζοντας τον Γάιο Σίλιο σε ακόμα πιο μαύρη απελπισία. «Μπορώ να μάθω το λόγο;» ρώτησα. «Μπορώ να μάθω τι είναι αυτό που ωθεί τον πιο διορατικό διανοούμενο της συντροφιάς μου να διατείνεται πως ο κορυφαίος ηθοποιός της Ρώμης δεν έχει τη δύναμη ν αφανίσει με το ταλέντο του και το χάρισμά του τα βάσανα αυτού του αχάριστου λαού, παίζοντας τον αυτοκράτορα;» Και πάλι, ήταν σαφής: «Μα, είσαι ο αυτοκράτορας, ω Νέρων».

11 Η δήλωσή του συνοδεύτηκε από το ατάραχο ύφος του ανθρώπου που ισοσκελίζει την Τέχνη με την Ιστορία. Τα σκοτεινά πουλιά πέταξαν μακριά. Ευτυχώς, δεν είχε πληγεί η γκάμα της καλλιτεχνικής μου υπόστασης (αν και κάτι τέτοιες υπενθυμίσεις μύριζαν φοβερά άσχημα τα ανοιχτά σάβανα τις έκαναν να σαπίζουν και δεν μπορούσαν πια να τις προφυλάξουν από τη φθορά). Προκειμένου να προστατέψω την υστεροφημία του πρωταγωνιστή που οδηγείται από τις περιστάσεις στο ν αποστρέψει το φωτεινό βλέμμα του από ένα αξιόλογο, μα δίχως άστρο, καλλιτεχνικό έργο, αποφάσισα τότε να εναποθέσω, δήθεν, την επιλογή μου στην ετυμηγορία της αυλής, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως κανείς δεν επρόκειτο να τεθεί αντιμέτωπος στην κρίση του δασκάλου μου. Ως εκ τούτου, ύψωσα το χέρι μου, με τα δάχτυλα στραμμένα προς τον αθέατο ουρανό πάνω από τη χρυσοποίκιλτη οροφή του παλατιού, κι είπα: «Ας δημιουργηθεί πνευματική τροφή. Επιλέξτε τον αυτοκράτορα που σας αξίζει». Τίποτα. Μοναχά ένα πνιχτό κλαψούρισμα αντήχησε στην τεράστια αίθουσα. Ο μάταιος κόπος είχε εξουθενώσει τον Γάιο Σίλιο. «Σκοτώστε τον», διέταξα αμέσως κι έκανα ένα νεύμα να μου φέρουν τη λύρα μου. Οι τελευταίες του στιγμές έξαφνα με συνέπαιρναν ένιωσα την ανάγκη ν αποβάλω τη συσσωρευμένη ενέργεια που μου προκαλούσε το ευαίσθητο κεντρί ετούτης της εικόνας. «Είσαι τυχερός, Γάιε Σίλιε», είπα. «Η αποψινή μου ωδή θα ντυθεί με το όνομά σου. Πεθαίνοντας, θα δώσεις πνοή στη νέα μου σύνθεση. Θα περίμενες ποτέ πιο ένδοξο τέλος;» Ακίνητος όπως ήταν, καθισμένος νοερά μες στο φέρετρό του, θα τον έκανες εκατό ή και χιλίων χρόνων εάν δεν υπήρχε αυτή η έντονη λάμψη στα μάτια του. Αργότερα, το ίδιο εκείνο βράδυ, διαδόθηκε στο παλάτι η φήμη πως είχα διατάξει και την εκτέλεση του Σενέκα. Ήταν παράλογο πώς θα μπορούσα να προβώ σε μια τόσο πεζή κι άκομψη πράξη εις βάρος ενός ανθρώπου ο οποίος μ είχε υπηρετήσει με την πίστη και την τυφλή υπακοή ενός δασκάλου που είναι συνάμα και πατέρας; Ένας ευαίσθητος καλλιτέχνης δεν προδίδει ποτέ το πνεύμα που τροφοδότησε με φως τις απελπισμένες αναζητήσεις του θα ήταν σαν να υπήρχε κάτι ανήθικο στην ευρύτερη ιδιοσυγκρασία της Τέχνης του, μια αδιόρατη λεηλασία συναισθημάτων που θα μπορούσε ν ανατρέψει και το πιο ευερέθιστο πλέγμα λεπτοτήτων. Εκείνη η φήμη ήταν εντελώς παράλογη κι ερχόταν προφανώς από τα σπάργανα του τρόμου που διατάρασσαν ενίοτε οι αλλόκοτες τέρψεις μου, αν και πολύ αργότερα έφθασε στα αυτιά μου μια άλλη φήμη η οποία πρέσβευε ότι ο άνθρωπος που είχε στοιχειώσει τους διαδρόμους του παλατιού με τη θρυμματισμένη μορφή του Σενέκα δεν ήταν άλλος από την ευγενική Οκταβία, την κόρη του Κλαυδίου και λατρευτή σύζυγό μου. Ίσως, εάν το απρόβλεπτο κύμα της έμπνευσης δεν είχε σημάνει την ανάγκη να εναποθέσω την ποιητική έκλαμψη της βραδιάς στο γεγονός του θανάτου του Γαΐου Σιλίου που είχα διατάξει, ίσως τότε με το μυαλό μου νηφάλιο κι αποδεσμευμένο από τις κραυγές των δαιμόνων μου να χα διαγνώσει ότι πράγματι το πιο φοβισμένο πλάσμα στο παλάτι εκείνο το βράδυ ήταν η Οκταβία, η

12 μορφή της οποίας έμοιαζε πλέον μαδημένη, σαν να χαν γδάρει το δέρμα της, σαν να χαν ξεπετσιάσει το μισό της κορμί. Μες στη βουβή κόλαση των δικών της δαιμονίων υποκλίθηκε στην ταπεινή επιθυμία μου να προστατεύσω μια ενδεχόμενη διαστρέβλωση του ρόλου που μόλις είχα απορρίψει, σκοτώνοντας τον Γάιο Σίλιο κι εκμηδενίζοντας την πιθανότητα να προτείνει τον ίδιο ρόλο σε κάποιον ατάλαντο καλλιτέχνη, και αποσύρθηκε στην κρεβατοκάμαρά της με τα χείλη της ξερά και πετρωμένα από το σάλιο που είχε στεγνώσει. Λάτρευα την ευωδιά της ψυχής της, μα είχα πάψει από καιρό να την ποθώ. Μοιραία ο πόνος της απόρριψης την είχε διαποτίσει με τον ίδιο αμείλικτο τρόπο που ένα αρωματικό έλαιο εισχωρεί σε κάθε ίνα του υφάσματος. Αυτό που δεν άντεχε πλέον να κρύψει πίσω από την απαστράπτουσα όψη της Πρώτης Γυναίκας της αυτοκρατορίας ήταν η πραγματικότητα είχε απογίνει ένα ανθρώπινο κουφάρι ανάμεσα σε ακριβά σκεύη, περίτεχνα ανάκλιντρα και πολυτελείς ιματιοθήκες, τυλιγμένο μέσα σε γυαλιστερά λινά φορέματα και σε χρυσά βραχιόλια, με την υπέροχη σμαλτωμένη ανάγλυφη διακόσμηση του κοινού μας εγκολπίου να εμφυσά τις ύστατες ανάσες ζωής σε μια καρδιά που έμοιαζε με λείψανο. Καθώς τη συνάντησα λίγο πριν από τα μεσάνυχτα στην κρεβατοκάμαρά της, το πρόσωπό της μου φάνηκε σαν να χε περάσει σε μιαν άλλη διάσταση, σαν να χε ήδη εγκλωβιστεί στις στέπες των νεκρών, άψυχο, φθαρμένο και σκοτεινό, θαρρείς και το στοίχειωναν όλα εκείνα τα φαντάσματα του παλατιού, μαζί κι ο Γάιος Σίλιος που την ίδια στιγμή θα νιωθε πρώτα τις σάρκες του κι έπειτα τα σωθικά του να ξεριζώνονται από τα πεινασμένα θηρία. «Ώστε απόψε σκοτώνεις και τον πιο πιστό σου δραματουργό», ψέλλισε με μια φωνή που πρόδιδε σπλάχνα έτοιμα να σειστούν με ωκεάνιο σάλο, έτοιμα ν αποβάλουν λίπη, σάκχαρα και χυμούς της παλαιάς τρυφηλής σάρκας μας με τη φρενίτιδα ενός προδότη που καταδίδει τους συνεργούς του μην αντέχοντας τα βασανιστήρια. «Εν ονόματι της Τέχνης», αποκρίθηκα. Θ απαρνιόμουν οτιδήποτε προκειμένου να νιώσω ελαφρύτερος. «Ο Γάιος Σίλιος, πιστός στο καθήκον του απέναντί μου, έγραψε ένα σπουδαίο έργο. Από τη στιγμή που η αυλή συναίνεσε δημοσίως στο να μην υποδυθώ τον αυτοκράτορα στο θέατρο, δε θα μπορούσα να επιτρέψω σε οποιονδήποτε άλλον να παίξει αυτό το ρόλο. Ο Γάιος Σίλιος θα πρέπει να πεθαίνει υπερήφανος, διότι με το θάνατό του ακυρώνεται και οποιαδήποτε ενδεχόμενη ατίμωση του έργου του». «Το μόνο που ακυρώνεται απόψε, αγαπημένε μου Νέρων», είπε η Οκταβία, εκτεθειμένη πια σ έναν πύρινο βράχο, «είναι οποιαδήποτε ελπίδα του παλατιού να σε δει να κυβερνάς όπως πρώτα, με τη σύνεση και τη νηφαλιότητα του στιβαρού και γενναίου αυτοκράτορος που κάποτε ενέπνεε το λαό της Ρώμης σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται ο νέος Αύγουστος. Η αυλή δεν έκρινε με βάση τα καλλιτεχνικά σου κριτήρια πριν από λίγο έκρινε με βάση τη βαρύτητα του αξιώματός σου. Απλώς προτιμά να είσαι ο αυτοκράτωρ από το να υποδύεσαι τον αυτοκράτορα». «Μόνο εγώ θα μπορούσα να υποδυθώ τον αυτοκράτορα, ενώ είμαι ο αυτοκράτωρ», διαμαρτυρήθηκα. «Κανείς άλλος στην ιστορία της Ρώμης δεν είχε αυτό το χάρισμα, με το οποίο με προίκισε η φύση. Ούτε ο πατέρας σου ο γερο-κλαύδιος ούτε ο Γάιος Καλιγούλας ούτε ακόμα κι εκείνος ο Αύγουστος, τον οποίο επιμένετε όλοι να μνημονεύετε. Η Ρώμη έχασε απόψε την ευκαιρία ενός μοναδικού θεάματος που κανείς ποτέ στο παρελθόν δε θα μπορούσε να της χαρίσει. Ο Γάιος

13 Σίλιος ακολούθησε στωικά τη μοίρα ετούτης της χαμένης προοπτικής. Όπως έγραψα και στο ποίημά μου, πέθανε κι αυτός μαζί της». «Είναι εξωφρενικό», ψέλλισε εκείνη. «Τι είναι εξωφρενικό;» «Ακούγονται φήμες στη Ρώμη πως θεωρείς γελοιότητα το θρόνο σου και πως παίρνεις στα σοβαρά μοναχά τις καλλιτεχνικές σου δραστηριότητες. Το εξωφρενικό είναι πως, εάν η κρίση του Σενέκα δε σε απέτρεπε, θα επισφράγιζες αυτές τις φήμες, παρωδώντας τον ίδιο τον εαυτό σου υποδυόμενος τον αυτοκράτορα στο θέατρο. Δεν είναι μοναχά εξωφρενικό, είναι και γελοίο». «Δεν παρωδεί κανείς τον εαυτό του παίζοντας στο θέατρο», εξανέστην για την ακαλλιέργητη φύση της. «Και πράγματι, θεωρώ γελοιότητα το θρόνο μου, όπως θεωρώ γελοιότητα και την κραταιά υπόσταση της Ρώμης. Πώς μπορεί ένας ποιητής να εκφραστεί μες στο πνιγηρό κλίμα ενός τόσο κολασμένου τόπου; Εδώ το μόνο για το οποίο νοιάζονται όλοι είναι οι αιματηροί αγώνες». «Όχι πια», διαμαρτυρήθηκε η Οκταβία. «Eάν θυμάσαι, τους κατήργησες». «Και κάποιοι μ επευφημούν ακόμα γι αυτό», της θύμισα. «Τι πρόβλημα έχει ο λαός, λοιπόν; Του έδωσα κλασικό ελληνικό αθλητισμό. Του έδωσα ποίηση. Του έδωσα θεατρικές σκηνές. Στο στρατό έδωσα γενναίους μισθούς και δώρα. Στη Σύγκλητο έδωσα ασφάλεια και κύρος. Τι άλλο θέλουν από μένα; Όσοι ζητούν πίσω τούς αιματηρούς αγώνες, καλά θα κάνουν να συνηθίσουν στην ιδέα πως η Νέα Ρώμη θα είναι ελληνική». «Δε ζητούν πίσω αυτό», είπε η Οκταβία. «Ζητούν πίσω τον αυτοκράτορά τους. Αυτό θέλει η Ρώμη. Ω Νέρων, η Ρώμη ζητά πίσω εκείνο τον υπέροχο νεαρό αυτοκράτορα που ενέπνεε σιγουριά και δύναμη. Ζητά πίσω τον άνδρα που ερωτεύτηκα. Ζητά πίσω το διορατικό ευγενή με τις γόνιμες ευαισθησίες. Όχι κάποιον που ανάγει το θρόνο του σε γελοιότητα και φθάνει στο σημείο να σκοτώνει το δημιουργό ενός έργου, μόνο και μόνο για ν αποτρέψει οποιονδήποτε άλλον από το να υποδυθεί τον αυτοκράτορα στο θέατρο!» «Καλά θα κάνετε να το συνηθίσετε όλοι», γρύλισα, περιφρουρώντας με πάθος τα άγια τείχη της Τέχνης. «Εγώ ακολουθώ καριέρα ποιητή. Αυτοκράτωρ της Ρώμης είναι ένας ποιητής!» «Θαρρώ, λοιπόν», συνόψισε τότε, ανασύροντας κάθε λησμονημένο απόθεμα ψυχικής ενέργειας, «πως το αποψινό κρούσμα δεν αποτελεί μια μεμονωμένη στιγμή στο δρόμο σου προς την καλλιτεχνική ολοκλήρωση. Αλήθεια, ποιος έχει σειρά μετά τον Γάιο Σίλιο; Ο Σενέκας; Η Ρώμη μήπως;» Το ένστικτό της διέθετε μιαν αλάνθαστη αρτηρία. Μάλλον η Ρώμη μπορούσε να περιμένει λίγο, αν και όχι παραπάνω από δύο χρόνια μες στην αφρισμένη αντάρα που κατέτρωγε το σαράκι του γυναικείου εγωισμού της, η ανεμοδαρμένη μοίρα ορθώθηκε νοερά μπροστά της σαν κοφτερός πέλεκυς που μπολιάζει τις ψυχές των ανθρώπων με την οσμή του πιο ανείπωτου τρόμου. Οι νεκροί του παλατιού την καλούσαν ήταν εκείνη που είχε σειρά μετά τον Γάιο Σίλιο.

14 Δύο ημέρες αργότερα, κάτω από έναν ουρανό που έμοιαζε δειλά να καθρεφτίζει το πορφυρό καραβόπανο της άνοιξης, πληροφορήθηκα το θάνατό της το μαντάτο μού μετέφερε ο πιο έμπιστος άνθρωπός μου στο παλάτι, ο Γλαύκος, ένα αγόρι παραδομένο στην αχνή φλόγα της ώχρας, που φαινόταν πιο ταραγμένος απ όσο θα περίμενε ποτέ η έρημη ψυχή μου. «Όπως πρόσταξες, αφέντη», ψέλλισε, θαρρείς κι αγκομαχούσε, «η αυτοκράτειρα δεν ξύπνησε κι ούτε πρόκειται να ξυπνήσει». Έσπευσα ο ίδιος στην κάμαρά της για να βεβαιωθώ. Ήταν όμορφη μ έναν τρόπο που δεν είχα ξαναδεί απολύτως γαλήνια κι ανακουφισμένη από τη λυτρωτική έκβαση εκείνης της μάχης ανάμεσα στα αιματοβαμμένα χώματα των φαντασμάτων και στις στρατιές των ζωντανών. Δεν απείχα ούτε δύο βήματα από το κρεβάτι κι ωστόσο, για να φθάσω κοντά της, χρειάστηκα όσο χρόνο θα χρειαζόμουν για ν ανεβώ μιαν ατελείωτη σκάλα όλη αυτή την ώρα τα μάτια του καθενός μας βυθίζονταν τόσο βαθιά στα μάτια του άλλου, που για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως το μάτι δεν έχει μιαν επιφάνεια, όπως η ασπίδα, αλλά βουλιάζει μέσα σ έναν κρυφό αδένα που αγγίζει το κατακάθι του πεπρωμένου. Τα μαλλιά της ήταν τώρα πιο σκούρα κι από το φτέρωμα ενός γερακιού και, καθώς κούνησα το άψυχο κρανίο της δεξιά αριστερά, προκειμένου ν ανιχνεύσω την ακριβή αιτία της ομορφιάς που μου προκαλούσε ετούτη την αλλόκοτη διέγερση, διαπίστωσα πως, σε αντίθεση με τη Ρώμη, υπήρξε πράγματι κάποτε ένα ζωντανό κομμάτι ανεκτίμητης λάμψης και λαγνείας, σπαρμένο με την υπογραφή του αυτοκράτορα Κλαυδίου: Αυτή ήταν η νεκρή σύζυγός μου. Το ότι πεθαμένη μού φαινόταν πιο όμορφη από ποτέ ήταν κάτι που μ αναστάτωσε με τον πλέον θυελλώδη τρόπο, καθώς ένιωσα σαν να κοίταζα στο εσωτερικό ενός ανακτόρου, όπου καθεμιά από τις διαδοχικές πύλες του θ άνοιγε, φανερώνοντάς μου ένα ακόμα πιο εξαίσιο ανάκτορο. Τότε ακριβώς συνέβη. Ίσως ήταν το θέαμα εκείνων των ανακτόρων μες στα μάτια της, ίσως ήσαν τα λόγια της δύο νύχτες πριν στον ίδιο χώρο όπου τώρα κειτόταν νεκρή, ίσως ήταν απλώς το αίμα που έρρεε στις φλέβες μου, μα τότε ακριβώς ήταν που συνέβη: Καθώς διείσδυσα σ εκείνο το μεγαλοπρεπές ιερό ανάκτορο και κατέβηκα ένα ένα τα σκαλοπάτια μέσ από τις σβηστές συσπάσεις των μυών της, νιώθοντας το τρίχωμα της ήβης της πάνω στο δικό μου, ο νους μου προέβη σε μιαν αποκάλυψη που, όπως φάνηκε αργότερα, στάθηκε καθοριστική για την εξέλιξη της βασιλείας μου αλλά και της ζωής μου. Ήταν η εσωτερική ομολογία των αλλόκοτων τέρψεών μου, η απόλυτη συμφιλίωση με τον πραγματικό μου εαυτό, το σθένος μου να παραδεχθώ την αρρώστια μου μπροστά σε κάθε κομμάτι της ύπαρξής μου: Είμαι ο αυτοκράτωρ επειδή δημοσίως υποδύομαι τον αυτοκράτορα η αυτοκρατορία μου δεν είναι παρά ένα μικρό κι ασήμαντο κομμάτι της προσήλωσής μου στην υποκριτική για τα απαιτητικά και ιδιόρρυθμα γούστα μου ο θρόνος δεν είναι παρά μια γελοιότητα, ένα περιττό στολίδι που μου στέκεται αδύνατον να μην περιφρονώ εγώ είμαι ένας ποιητής που διεγείρεται από το θάνατο, από κάθε γυναικείο κορμί, ζωντανό ή άψυχο, από τα χαμαιτυπεία, από τη λάμψη του πλούτου και το σκότος της λάσπης, από τις πόρνες, από τη φλόγα, από τη νεκρή Οκταβία, από την ολοζώντανη Ποππαία, εγώ είμαι ένας ποιητής που υποδύεται τον αυτοκράτορα μόνο και μόνο για να μπορεί να σκοτώνει τους Γαΐους Σιλίους αυτού του μάταιου κόσμου, μόνο και μόνο για να μπορεί ν απλώνει τα φτερά του σαν προστατευτικό στράτευμα γύρω από το ανυπεράσπιστο κύτταρο του θεάτρου, εκμηδενίζοντας τον κίνδυνο να εισχωρήσει στο πυρακτωμένο όργιο της Δημιουργίας καθετί αποκολλημένο από τις αφανείς λεγεώνες της μετριότητας. Αυτός είμαι, συγχωρήστε με για την αλλόκοτη φύση μου, μα αυτός είμαι αυτός είναι κι αυτός ήταν πάντα ο βασιλιάς σας. Αποκαλέστε με, λοιπόν, όπως θέλετε. Eάν ένας

15 προικισμένος ποιητής δεν είναι ελεύθερος ν αποδεσμεύσει τις βαθύτερες παρορμήσεις του, φθάνοντας ακόμα και στο σημείο να κάνει έρωτα με το πτώμα της λατρευτής συζύγου του, τότε ποιος σ αυτό το βασίλειο, ποιος στην αυτοκρατορία των ζωντανών θα μπορούσε να το πράξει δίχως να νιώσει την παραμικρή ενοχή; Κανείς και σίγουρα, πάντως, όχι ο αυτοκράτωρ της Ρώμης, το γελοιωδέστερο υποκείμενο στην παράθεση με τον ποιητή. 2. Η οργή και η λαγνεία Κάτω από την επίδραση της γοητείας όλων εκείνων των σαγηνευτικών δαιμόνων της ποίησης, που κόχλαζαν και με πλημμύριζαν με τα επικίνδυνα λόγια τους, έσπευσα αμέσως στους κήπους του παλατιού, εκεί όπου τα δειλινά οι αναθυμιάσεις των τραγουδιών μου προσέλκυαν πλήθη από νυχτοπεταλούδες, και κάλεσα τον Σενέκα ώστε να του ανακοινώσω την ιστορική απόφαση. Η είδηση του θανάτου της Οκταβίας δε θα γινόταν γνωστή στη Ρώμη ώς την επόμενη ημέρα, γεγονός που σήμαινε, συν τοις άλλοις, πως έπρεπε να συμβουλευτώ τον πιστό μου δάσκαλο για το ύφος της ερμηνείας που όφειλα να προσδώσω στην περίσταση το ξερα ότι δεν ήταν εύκολο: Η ερμηνεία ενός νέου επιτυχημένου άνδρα που χάνει τη λατρευτή του σύζυγο δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την ερμηνεία ενός νέου επιτυχημένου άνδρα που χάνει τη λατρευτή του μητέρα έστω κι αν ο ίδιος αυτός νέος επιτυχημένος άνδρας είναι εκείνος που έχει φονεύσει τόσο τη μια όσο και την άλλη. Παρ όλα αυτά, όσο θλιμμένος κι αν προσπάθησα να προσποιηθώ ότι είμαι, δεν μπόρεσα να τον ξεγελάσω ο Σενέκας, γνωρίζοντας πολύ καλά το είδος της φλόγας που θέριευε στα σωθικά μου, οσμίστηκε το κακό είχε έρθει πολλές φορές στο παρελθόν αντιμέτωπος με την ίδια οσμή και μπορούσε, διαισθητικά, ν αναγνωρίσει την πηγή της προέλευσής της. «Μην προσπαθείς να κρυφτείς από μένα, Νέρων», είπε φανερά συντετριμμένος. «Ύστερα από τόσα χρόνια, αυτό το παλάτι μοιάζει με νεκρόπολη στα μάτια μου. Συχνά αναρωτιέμαι τι απέγιναν τόσα φαντάσματα, τόσοι νεκροί τι απέγινε η οργή τους. Συχνά αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο πρόκειται να πληρώσει η Ρώμη όλη αυτή την οργή των πεθαμένων». Παρατήρησα τη νευρικότητα στα χέρια του θαρρείς και κρατούσαν το ρυθμό σ ένα αμυδρό μακρόσυρτο τραγούδι, με μικρά κοφτά χτυπήματα στους μηρούς τόσο γρήγορα, που έξαφνα μου φάνηκε πως άλλοτε άκουγα το τερέτισμα τριζονιών κι άλλοτε καλπασμό αλόγων. Για μια στιγμή ονειρεύτηκα πως συμμετέχω ενεργά σ αυτή την υπόκρουση, προσελκύοντας εκείνες τις νυχτοπεταλούδες από το σκοτάδι των δειλινών και κάνοντάς τες να χορεύουν μέσα κι έξω από τον άξονά μας, σαν να ήμασταν υδρόβια φυτά κι εκείνες κοπάδια μικρών ψαριών. Είχε δίκιο για την οργή των νεκρών τότε ακόμα δεν ήμουν σε θέση να συμμεριστώ το φόβο του, μα ύστερα απ όλα όσα συνέβησαν στην πορεία, η εικόνα της συντριβής του στους κήπους του παλατιού, λίγες μοναχά ώρες μετά τον ξέπνοο ύπνο της αυτοκράτειράς του, μοιάζει σήμερα να συνιστά το προφητικό καθρέφτισμα της δικής μου συντριβής στα κοφτερά βράχια του πεπρωμένου. Τα φαντάσματα του παλατιού, που αποκαλούσε νεκρόπολη, ήσαν τρομακτικά μια μητέρα προδομένη από το παιδί της, ανήσυχοι πολεμιστές που δε βρήκαν ειρήνη, σύντροφοι που τιμωρήθηκαν άδικα, συγκλητικοί που υπέκυψαν στο δόλο συγγενών και φίλων ή, ακόμα χειρότερα, τα πνεύματα τυμβωρύχων που είχαν συλληφθεί επ αυτοφώρω κι είχαν τιμωρηθεί επιτόπου με φόντο λείψανα γυμνά, σάβανα ξεσκισμένα και συλημένα. Από τη στιγμή που η οσμή του θανάτου ήταν πια γνώριμη σε κάθε απόμερη γωνιά του παλατιού, ο Σενέκας αντιλαμβανόταν πως στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων αυτής της νεκρόπολης ερχόταν τώρα να προστεθεί μια γυναίκα, της οποίας το άτυπο αξίωμα είχε

16 υπηρετήσει με την τυφλή υπακοή ενός ανθρώπου εμπιστοσύνης. Φυσικά και δεν πίστεψε ότι ο χαμός της ήταν τυχαίος. «Γνωρίζω πόσο σοβαρός είναι πια ο έρωτάς σου για τη νεαρή αριστοκράτισσα Ποππαία Σαβίνα», είπε ενώ η ίδια ομίχλη αιωρούνταν μπροστά από το κουρασμένο βλέμμα του. «Γνωρίζω εδώ και καιρό ότι η σχέση σου μαζί της δεν είναι απλώς μια αθώα περιπέτεια εάν δεν κάνω λάθος, σκοπεύεις όντως να την παντρευτείς. Το ομολογεί δημοσίως η ίδια, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Γνωρίζω, επίσης, πως η αγάπη σου για την Οκταβία ήταν πια ένα στοίχημα χαμένο για την ίδια για να μαστε δίκαιοι, η σύζυγός σου είναι νεκρή εδώ και πολλούς μήνες, από το περσινό ανεμοδαρμένο φθινόπωρο, όταν» «Το περσινό φθινόπωρο δεν ήταν καθόλου ανεμοδαρμένο», τον διόρθωσα, αδυνατώντας ν ανεχθώ ανακρίβειες. Για την εμπεριστατωμένη καταγραφή των ιστορικών περιστάσεων, έσπευσα να παρατηρήσω πως το περσινό φθινόπωρο ήταν ηλιόλουστο και θερμό, καθώς με βρήκε να τραγουδάω μπροστά σε δεκάδες καλεσμένους στους στολισμένους κήπους του παλατιού. Όταν φυσάει, δεν μπορείς να σταθείς ούτε στιγμή εκεί πέρα, για να μη μιλήσουμε για τη φωνή, η οποία υπόκειται στο φριχτότερο βασανιστήριο που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους, όταν παραδίδεται στα παραμορφωτικά τερτίπια του ανέμου. «Ήταν ανεμοδαρμένο για εκείνη», επανόρθωσε ο Σενέκας. «Από τη στιγμή που έσπευσε να διασταυρώσει τις φήμες και να επιβεβαιώσει πως η ιστορία με την Ποππαία δεν ήταν απλώς ένα από τα πολλά παιχνίδια σου αλλά μια θυελλώδης ερωτική σχέση, η ζωή της έγινε ένα κεράκι που άρχισε ν αργοσβήνει. Δεν το άντεχε μέσα της. Αυτό το σαράκι τη σκότωνε σιγά σιγά». Όπως συμβαίνει πάντα με τους σοφούς γέροντες, η σάρκα του χαλάρωνε όταν ήταν κακόκεφος κι έσφιγγε, πλημμυρίζοντας με αίμα, όταν ήταν ευδιάθετος. Τώρα το δέρμα, που περιέβαλλε όλο εκείνο το φως της σοφίας του, φαινόταν σε τέτοιο βαθμό χαλαρωμένο, που το θέαμα ήταν φριχτό: Έμοιαζε παραδομένος στην οδύνη ενός εφιάλτη που κατέτρωγε τα σπλάχνα του, διαποτίζοντας κάθε κύτταρο του κορμιού του με την οσμή των νεκρών έμοιαζε στοιχειωμένος από τα φαντάσματα της νεκρόπολης. «Είσαι σε θέση να με βοηθήσεις;» τον ρώτησα. Η διάθεσή μου ήταν μάλλον επιτακτική. «Ω Νέρων, δεν ξέρω τι ζητάς πια από μένα», είπε κι ένα μειδίαμα τρεμόπαιξε στα χείλη του. «Νομίζω ότι υπήρξα κάτι παραπάνω από ένας απλός δάσκαλος ή ένας αξιόπιστος συμβουλάτορας στο μακρύ ταξίδι της ψυχής σου. Σε στήριξα με απόλυτη πίστη κι εχεμύθεια κι όχι πάντοτε για καλό σκοπό ακόμα όμως κι όταν αποφάσισες να πάρεις στα χέρια σου τη μοίρα της ίδιας σου της μητέρας, εγώ ήμουν εκείνος που περιφρούρησε το ρόλο σου, εγώ ήμουν εκείνος που σε στήριξε όσο κανείς άλλος, και γνωρίζεις καλά πόσο δύσκολο ήταν κάτι τέτοιο για μένα, γνωρίζεις καλά πόσο δεμένος ήμουν μαζί της. Το κανα, όμως, για σένα δεν την ήθελες πια στη ζωή σου, δεν μπορούσες να διαχειριστείς την ιδιορρυθμία της και την κριτική της, δεν άντεχες τις παρεμβάσεις της στα προσωπικά σου ζητήματα και, πάνω απ όλα, αδυνατούσες να ελέγξεις τις επιρροές της στο παρασκήνιο. Ζούσα εκ των έσω όλα όσα συνέβαιναν και μπορούσα να κρίνω πως, όσο ανήθικη κι αν ήταν μια τέτοια ενέργεια, ώς ένα βαθμό φαινόταν επιβεβλημένη. Σε στήριξα σ ένα σχέδιο που

17 ήταν αναπόφευκτο για τη διατήρηση των ισορροπιών που ζητούσες. Τώρα ποιες ισορροπίες ζητάς; Τι είδους βοήθεια θέλεις από μένα;» «Αυτό που ζητάω είναι μια δίκαιη, επιτέλους, ευκαιρία ν ανταγωνιστώ τους κορυφαίους ποιητές της Ρώμης», είπα, ανασύροντας εκείνη τη βάπτιση στα λασπόνερα της εκμαυλισμένης φύσης μου. Γύρω από το μυαλό μου περιστρέφονταν επηρμένοι μουσουργοί, ανεπαίσθητοι ψίθυροι από δημοφιλείς παραστάσεις, υπερόπτες δημιουργοί όπως ο Βιργίλιος, ο Οράτιος, ο Οβίδιος κανείς από αυτούς δεν ήταν καλύτερος από μένα, κι όμως το πλήθος τούς λάτρευε και τους θαύμαζε και θυμόταν και την τελευταία λεπτομέρεια από το έργο τους. «Είμαι ποιητής», είπα στον Σενέκα, «κι αυτό που ζητάω είναι μια καριέρα ποιητή!» Ο Σενέκας έμοιαζε τώρα λες και τον είχαν σύρει στο μέτωπο ενός πολέμου, όπου αφηνιασμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες μάχονταν ενάντια σε στίχους και τρέπονταν σε φυγή μην μπορώντας ν αντέξουν το σφυροκόπημα των λέξεων. H καλλιτεχνική προσήνεια που είχε επιδείξει κατά καιρούς, γράφοντας μια σειρά από θεατρικά έργα των οποίων το επίπεδο άγγιζε τα όρια της ένδειας, δεν τον είχε βοηθήσει ν απεμπλακεί ούτε στο ελάχιστο από τη λογική της εξουσίας. Eτούτο το ξέσπασμα ήταν το τελευταίο που περίμενε, καθώς περιπλανιόταν νοερά ανάμεσα στους παγωμένους τάφους της νεκρόπολης από τη στιγμή που είχε φθάσει στους κήπους του παλατιού εκείνο το απομεσήμερο, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να γερνάει: πρώτα η είδηση του θανάτου της Οκταβίας, έπειτα η γνώριμη οσμή της δικής μου ενοχής και τώρα αυτό, η έκκληση για μια δίκαιη ευκαιρία ν ανταγωνιστώ τους κορυφαίους ποιητές όλων των εποχών. «Το μόνο που βρίσκεις να πεις, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία της γυναίκας σου, είναι ότι είσαι ποιητής;» ψέλλισε με την πιο απόκοσμη φωνή που θα μπορούσε να παράξει ανθρώπινο πλάσμα. Ήταν προφανές πως δεν είχε καταλάβει καλά: Αναζητούσα απεγνωσμένα μια νέα αρχή, διψούσα απελπισμένα για ένα νέο ξεκίνημα ως ποιητής δίχως να με βαραίνει το ασήκωτο στέμμα του αυτοκράτορος. Πολύ μακριά απ όλα αυτά, εκείνος συνέχισε να παράγει τους πλέον απόκοσμους ήχους: «Ομολογώ ότι αυτό ξεπερνάει κάθε νοσηρή φαντασία. Τόσα χρόνια κοντά σου, δε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό η σκέψη ότι κάποια ημέρα θα νιωθα τόσο άσχημα όσο σήμερα. Όποια κι αν είναι η τρέλα που σε κυβερνάει, το πρόσωπό σου έχει αλλάξει αυτή η μάσκα που φοράς μου είναι άγνωστη δε σ αναγνωρίζω πια. Ο Νέρων που αγαπούσα ήταν ιδιόρρυθμος, αλλά γοητευτικός και ζεστός εσύ είσαι ιδιόρρυθμος κι επικίνδυνος. Βρίσκω τη διαφορά τεράστια». «Τα λόγια σου είναι σκληρά, δάσκαλε», είπα σε μια προσπάθεια να γιάνω τα τραύματα που προκαλούσαν οι απόκοσμοι ήχοι στην εύθραυστη επιφάνεια του ψυχικού μου κόσμου. Κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν ήταν σε θέση να μ απογειώσει ως ποιητή. «Τίποτα δεν είναι τόσο σκληρό όσο εσύ, καλέ μου Νέρων», ήταν η ομολογία που επισφράγισε την οδύνη του. Καθώς οι ουρανοί του προσώπου του σκοτείνιασαν, μια αμυδρά υποψία δακρύων ήρθε να στολίσει το γέρικο κουφάρι του. «Μη φοβάσαι τα σκληρά λόγια που είναι αληθινά. Να φοβάσαι μόνο τις μάσκες που σε περιβάλλουν. Ο λαός της Ρώμης σ αγαπάει ακόμα είσαι νέος, έχεις τη δύναμη στα χέρια σου τίποτα δεν έχει χαθεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνέλθεις, προτού η Ιστορία αρχίσει να εκδικείται την αλαζονεία σου. Δεν είναι αργά για να το κάνεις αυτό».

18 «Να συνέλθω από τι;» ρώτησα, βλέποντας για μια στιγμή τον εαυτό μου να φοράει το επηρμένο προσωπείο του αυτοκράτορος. «Έχεις χάσει τον έλεγχο», είπε εκείνος. «Όχι τον έλεγχο της Ρώμης, όχι τον έλεγχο του παλατιού, αλλά τον έλεγχο του εαυτού σου. Δε με ξεγελά η οσμή που αναδίδεις και οι δύο γνωρίζουμε πως εσύ όπλισες το δολοφόνο της Οκταβίας. Το θέμα είναι ποιος άλλος το γνωρίζει αυτό. Ο πιστός σου υπηρέτης; Ο Βούρρος; Μήπως κάποιοι από τους κόλακες που σε περιστοιχίζουν;» Σταμάτησε για λίγο, ανακατεύοντας τις ξέπνοες ανάσες του με τη δροσιά των κήπων έδινε την εντύπωση πως είχε εγκλωβίσει μέσα του έναν αόρατο δήμιο που του στράγγιζε τα πνευμόνια. «Δε φοβάμαι γι αυτά που λέω», είπε πάλι. «Έζησα πολλά χρόνια και δε φοβάμαι το θάνατο. Ακόμα κι αν η μοίρα μού επιφυλάσσει τον ίδιο θανατερό ύπνο που τύλιξε τη σύζυγό σου, δε φοβάμαι καλώς να ρθει και το δικό μου σάβανο. Αυτό που φοβάμαι είναι το τι θ απογίνεις εσύ, εάν συνεχίσεις να πορεύεσαι στο ίδιο μονοπάτι». «Το μοναδικό μονοπάτι που ατενίζω είναι εκείνο της Τέχνης. Δε μ ενδιαφέρει τίποτε άλλο». «Δε νομίζω ότι έμεινε κανείς με διαφορετική εντύπωση, βλέποντας τον αυτοκράτορά του να διατάζει δημοσίως το θάνατο ενός δραματουργού. Όσο τρελή κι αν ήταν η πράξη σου, είναι ενδεικτική των προθέσεων που έχεις». «Eάν εγώ δεν μπορώ να παίξω ένα ρόλο, τότε κανείς άλλος δεν μπορεί να τον παίξει». «Κι ο θάνατος της συζύγου σου;» ψέλλισε με την ίδια οδύνη. «Είναι κι ο έρωτάς σου για την Ποππαία ένας από τους σταθμούς που ακροβολίζονται σ ετούτο το μονοπάτι;» Ήταν. Εδώ που τα λέμε, το φλογερό ταμπεραμέντο της, σε συνδυασμό με τις σκοτεινές αλλόκοτες ορέξεις που συχνά ανέσυρε προκειμένου να χρωματίσει τις ηδονές μας, συνιστούσαν ένα σοβαρότατο λόγο για να ναι κανείς ερωτευμένος μαζί της. Οι ανεξάντλητες ορμές της, το ασίγαστο μένος των πόθων της, η ανάγκη της να υποκύπτει στον πόνο, η αδιάκοπη μανία της να παραδίδεται στα δαιμόνια της διαστροφής που στοίχειωναν κάθε σαρκική εμπειρία της, όλα αυτά με τύφλωναν και μ έκαναν να ονειρεύομαι πως μοναχά μια γυναίκα με τέτοια χαρίσματα μπορούσε να με οδηγήσει στις απλησίαστες βουνοκορφές της ταραγμένης ζωής ενός πραγματικού καλλιτέχνη. Απέναντι στη συντηρητική ιδιοσυγκρασία της Οκταβίας, που ήταν εξίσου όμορφη, αλλά πενθούσε για την ομορφιά της, η Ποππαία Σαβίνα αντιπαρέτασσε τις στρατιές της ηδονής που θα με ολοκλήρωναν ως ποιητή καμιά αυτοκρατορία στον κόσμο δεν είχε το σφρίγος να κατευνάσει την ισχύ μιας τέτοιας φλόγας. «Η Ποππαία θα γίνει γυναίκα μου», δήλωσα με ατάραχη φωνή. «Θα χεις προβλήματα», είπε ο Σενέκας, πιστός στους απόκοσμους ήχους του. «Ο λαός δε θα σε συγχωρήσει ποτέ γι αυτή την προδοσία. Η μητέρα σου δεν ήταν αγαπητή στο λαό, γι αυτό έμεινες τότε στο απυρόβλητο η Οκταβία όμως...» Στο σημείο αυτό σταμάτησε κι έκλεισε τα μάτια και για μια στιγμή φοβήθηκα πως έχει πεθάνει από γηρατειά, ώσπου έξαφνα σήκωσε τα αδύναμα χέρια του

19 και ζωγράφισε με αόρατες πινελιές την όψη της στον αέρα, για να συνεχίσει αμέσως μετά, έχοντας καλέσει τη μνήμη της αιθέριας εικόνας της: «Η Οκταβία ήταν ένα θείο πλάσμα και λατρεύτηκε όσο καμιά άλλη αυτοκράτειρα της Ρώμης. Ο λαός, Νέρων, δε θα σε συγχωρήσει για το θάνατό της, εάν δει στη θέση της, λίγους μήνες αργότερα, μια γυναίκα σαν την Ποππαία τόσα χρόνια στην εξουσία και θα πρεπε να γνωρίζεις καλά πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αυτοκαταστροφικό από το να υποτιμάς την αντίληψη του λαού. Σε προειδοποιώ λοιπόν: Θα χεις προβλήματα». «Απ όλα αυτά που λες, συμπεραίνω πως δεν είσαι σε θέση να με βοηθήσεις». «Αισθάνομαι πως δε χρειάζεσαι πια τη δική μου βοήθεια», είπε, καθώς το ξεθωριασμένο χρώμα των χειλιών του άγγιζε τα όρια μιας παράλογης φθοράς, σαν από αρρώστια. «Περιφρονείς το αξίωμά σου κι αδιαφορείς για το καλό της Ρώμης σε κυβερνούν οι κόλακες και το πάθος σου για μια γυναίκα που θα σε καταστρέψει βυθίζεσαι σιγά σιγά σε μια παράκρουση γύρω από το ιδεώδες της Τέχνης κι αυτή η παράκρουση σ έχει κάνει απόκοσμο και κτηνώδη. Δεν είσαι πια ο άνθρωπος που θέλω να υπηρετώ, Νέρων». «Είμαι όμως ακόμα ο αυτοκράτωρ σου», τόλμησε να πει η δεύτερη φωνή μέσα μου η φωνή εκείνη που βρισκόταν στο στόχαστρο της καλλιτεχνικής μου ολοκλήρωσης από την ταραχή που με κυρίευσε, συμπέρανα πως δεν ήταν ακόμα εντελώς νεκρή, αλλά αργοπέθαινε, παλεύοντας με νύχια και με δόντια για να κρατηθεί στη ζωή η μάχη της ήταν άνιση καθώς τη σφυροκοπούσαν οι στρατιές των σαγηνευτικών δαιμόνων της ποίησης. «Μ εντυπωσιάζει η επηρμένη παρατήρησή σου», είπε ο Σενέκας, «αν κι είμαι ακόμα βέβαιος πως κάθε άλλο παρά απολαμβάνεις το προνόμιο ετούτο. Θα τολμούσα, μάλιστα, να υποψιαστώ πως, εάν γινόταν να επιλέξεις, θα προτιμούσες να είσαι ο αυτοκράτωρ μου μέσα σ εκείνο το σαχλό έργο του Γαΐου Σιλίου, παρά ο αυτοκράτωρ μου στην πραγματικότητα». «Το θέατρο είναι η πραγματικότητα», δήλωσα ανερυθρίαστα, κάνοντας τη δεύτερη φωνή να σωπάσει οι δαίμονες κόχλαζαν και με πλημμύριζαν με τα επικίνδυνα λόγια τους η σκηνή με καλούσε κοντά της. «Δεν είσαι πια ο άνθρωπος που θέλω να υπηρετώ», επανέλαβε εκείνος και με κόπο έκανε να σηκωθεί, προσπαθώντας να συντονίσει ένα κορμί που έμοιαζε ν αποσυντίθεται στο τέλμα του χρόνου. «Δεν έχω πάψει να σ αγαπώ, μα κάτω από αυτές τις συνθήκες η παρουσία μου κάθε άλλο παρά θα διευκολύνει τα σχέδια της μέλλουσας αυτοκράτειράς μου. Προτιμώ ν αποσυρθώ και να θρηνήσω σιωπηρά το θάνατο της Οκταβίας. Να είσαι σίγουρος, Νέρων, πως μπορείς να βασίζεσαι στην εχεμύθειά μου. Μ αυτό τον τρόπο θα σε στηρίξω με κανέναν άλλον. Η οσμή που αφύπνισε τους εφιάλτες μου δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να μοιραστώ με κάποιον το ξέρεις καλά αυτό για το γέροντα δάσκαλό σου θα μου επιτρέψεις, λοιπόν, ν αποσυρθώ στα έγκατα του σκότους, συντροφιά με τα ιερά μυστικά μου». Μέσα σε μια θορυβώδη τρικυμία από κόκαλα που έτριζαν και σωθικά που σπαράσσονταν, ο Σενέκας κινήθηκε αργά προς το πυκνόφυτο μονοπάτι που οδηγούσε στην έξοδο, σέρνοντας το κορμί του με βαριά βήματα, σαν να πάλευε με όλες τις δυνάμεις του για να μην καταρρεύσει.

20 «Τώρα αντιλαμβάνομαι», είπε με τρεμάμενη φωνή, «πως αυτό που σ ενοχλούσε περισσότερο στη δηκτική κι αλαφιασμένη συμπεριφορά της μητέρας σου ήταν το ότι αφουγκραζόταν το μέλλον έχουν περάσει τρεις χειμώνες από τότε και ομολογώ πως δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο πλάσμα, πέρα από εκείνη, που ν ανησυχούσε τόσο πολύ για τη σχέση σου με την Ποππαία. Όσο άρρωστοι ή ανήθικοι κι αν ήσαν οι λόγοι της, αυτή η αλλόκοτη φλόγα που την έκαιγε μοιάζει σήμερα να δικαιώνεται. Τελικά, έβλεπε πολύ μπροστά». Έκανε να ξαναφύγει προς την έξοδο, μα ένα αόρατο νεύμα τον ακινητοποίησε πάλι. «Αυτό που σ ενοχλούσε περισσότερο στην Ιουλία Αγριππίνα, αυτό που δεν άντεχες, Νέρων, ήταν η αντιπάθειά της προς την εκλεκτή ερωμένη σου. Πολύ πριν η Οκταβία καταλάβει οτιδήποτε, η μητέρα σου είχε προβλέψει το μέλλον με την αψεγάδιαστη ακρίβεια ενός πραγματικού προφήτη. Το μόνο που δεν κατάφερε ποτέ να προβλέψει ήταν το δικό της μέλλον». Kι ύστερα από αυτό το απόκοσμο φινάλε βάλθηκε πάλι να σέρνει τα βαριά βήματά του κάτω από τις τρομακτικές σκιές των κήπων της νεκρόπολης, ώσπου χάθηκε τελικά μες στις φυλλωσιές που όριζαν το στενό μονοπάτι.

21 3. Το έπος της Αγριππίνας Τώρα πια ήταν ενας σοφός που γερνάει, με μοναδική παρηγοριά τα τολμηρά χάδια των ανήλικων θεών που έσπευδαν στο σκοτεινό ανάκτορό του προκειμένου να κερδίσουν, σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους, ακριβά δώρα ή λίγη από την εύνοια της κρατικής διαχείρισης η μνήμη του, ωστόσο, δεν είχε γεράσει ο Σενέκας ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που μπορούσαν να μιλήσουν με ακρίβεια για τις πράξεις της μητέρας μου, για τη στερεότυπη ζοφερότητά της, για την εμβέλεια της πονηριάς της και σίγουρα για το διορατικό τρόπο, με τον οποίο αφουγκραζόταν το διαγραφόμενο μέλλον. Οφείλω, λοιπόν, να παραδεχθώ πως, παρά την απόκοσμη έκφρασή του, αυτά που είπε, εγκαταλείποντας εκείνη την ημέρα το παλάτι, δεν ήταν καθόλου απόκοσμα: Είχε απόλυτο δίκιο. Η μητέρα μου δε συμπάθησε ποτέ την Ποππαία, δε θέλησε ποτέ να τη συμπαθήσει και σύντομα όλο εκείνο το μένος που κυρίευε τη συμπεριφορά της άρχισε να μου φαίνεται εξαιρετικά ψυχοφθόρο, καθώς αλλοίωνε τη νηφαλιότητα που γενναιόδωρα διαπότιζε την καλλιτεχνική φύση μου. Προτού η κατάσταση τεθεί εκτός ελέγχου, προσπάθησε να εκτονώσει τη συσσωρευμένη απέχθειά της, δοκιμάζοντας ένα σωρό τρελά πράγματα, σε μιαν απελπισμένη απόπειρα να κερδίσει την προσοχή μου. Aπέτυχε παταγωδώς. Στην αρχή αποσυρόταν για ημέρες ολόκληρες σ ένα στενόμακρο πατάρι, ακριβώς πάνω από την κρεβατοκάμαρά μου, κι αρνούνταν πεισματικά να βγει, προβάλλοντας με πείσμα το επιχείρημα ότι συνομιλεί για θέματα υψίστης κρατικής σημασίας με το γερο-κλαύδιο, τον πρώην αυτοκράτορα που είχε προλάβει να διατελέσει θείος της και σύζυγός της (και πεθερός μου, εάν αντιλαμβάνεστε το κατόρθωμά του). Φυσικά, δε συνομιλούσε μαζί του, αφού ήταν ήδη νεκρός από δηλητήριο εδώ και χρόνια (και για ν ακριβολογώ: από το δικό της δηλητήριο). Όταν είδε ότι κανείς πια δεν της ζητούσε να βγει από εκείνο το στενόμακρο πατάρι, εγκατέλειψε με βαριά καρδιά αυτή τη συνήθεια κι υιοθέτησε μιαν άλλη, ακόμα πιο εκκεντρική: Άρχισε να φοράει τα ρούχα μου. Για την ακρίβεια η ενδυματολογική μορφή της διαμαρτυρίας της για την Ποππαία επικεντρώθηκε σ ένα συγκεκριμένο ρούχο, αυτό του αυτοκράτορος πολλοί άνθρωποι την είδαν τότε να περιπλανιέται στα πυκνόφυτα μονοπάτια των κήπων, απολύτως προσηλωμένη στο μεγάλο δράμα της ζωής της το ξεμυάλισμα του γιου της από ένα κορίτσι χαλαρών ηθών και τυλιγμένη μες στην πορφυρή μπέρτα του ξεστρατισμένου σπόρου. Ούτε αυτή τη φορά κατάφερε τίποτα. Απογοητευμένη από την άσπλαχνη ιδιοσυγκρασία μου, το ριξε στους νεαρούς δούλους του παλατιού, ελπίζοντας πως η ερωτική της αφύπνιση θα πυροδοτούσε ενδεχομένως το φιτίλι ενός ζηλόφθονου ενδιαφέροντος από την πλευρά μου και πάλι τα φλογισμένα βέλη της δεν πέτυχαν παρά ένα αναίσθητο κύτταρο: Η ερωτική της αφύπνιση μου ήταν αδιάφορη, αφού είχα τη δική μου ερωτική αφύπνιση να διαχειριστώ, διαδικασία η οποία απαιτούσε το σύνολο των φυσικών και πνευματικών μου δυνάμεων. Μοιραία κάθε προσπάθειά της να ενεργοποιήσει το μηχανισμό της αφύπνισής μου ως παιδιού της κατέληγε στο κενό, γεγονός που, με την πάροδο του χρόνου, την έκανε να βυθίζεται σε μιαν αλλόκοτη αίσθηση της πραγματικότητας, πολύ κοντά στα όρια της τρέλας. Όχι ότι δεν μπορώ να επικαλεστώ περιπτώσεις που μου έδωσε την εντύπωση ότι ξεπέρασε ετούτα τα όρια κάθε άλλο. Συχνά προσφερόταν δημοσίως να με θηλάσει, όταν εγώ εξέφραζα την επιθυμία να ξεδιψάσω με κατσικίσιο γάλα (το οποίο, παρεμπιπτόντως, κάνει καλό στη φωνή) συχνά, επίσης, με κάτσιαζε και με χαϊδολογούσε, τσιμπώντας μου (και πάλι δημοσίως) το πουλάκι και συνδυάζοντας το τσίμπημα με τη φράση: «Ω, τι ωραίο μικρό πουλάκι!» Φυσικά, εκείνο το πουλάκι δεν ήταν πια και τόσο μικρό, αλλά αυτό για τη μητέρα μου δεν ήταν παρά μια αμελητέα λεπτομέρεια. Όταν είδε πως τίποτα δε φαινόταν ικανό

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

ΣΑΑΝΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΔΑ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

ΣΑΑΝΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΔΑ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΣΑΑΝΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΔΑ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ Τα παιδιά του Αδάμ είναι τα άκρα ενός σώματος, Μοιράζονται όλα την ίδια ρίζα. Όταν ένα άκρο περνάει τις μέρες του

Διαβάστε περισσότερα

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ ΝΕΡΩΝ. ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ Μυθιστόρημα ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ ΝΕΡΩΝ. ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ Μυθιστόρημα ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ ΝΕΡΩΝ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ Μυθιστόρημα ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Copyright Στέφανος Δάνδολος - Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2009 Έτος 1ης έκδοσης: 2004 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή

Διαβάστε περισσότερα

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη. γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη.   γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό http://hallofpeople.com/gr/bio/roumi.php ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ Επιλεγμένα ποιήματα γλυκαίνει καθετί πικρό το χάλκινο γίνεται χρυσό το θολό κρασί γίνεται εκλεκτό ο κάθε πόνος γίνεται γιατρικό οι νεκροί θα αναστηθούν

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς A...Τα αισθήματα και η ενεργεία που δημιουργήθηκαν μέσα μου ήταν μοναδικά. Μέσα στο γαλάζιο αυτό αυγό, ένιωσα άτρωτος, γεμάτος χαρά και αυτοπεποίθηση.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη...

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... τον Δάσκαλο μου, Γιώργο Καραθάνο την Μητέρα μου Καλλιόπη και τον γιο μου Ηλία-Μάριο... Ευχαριστώ! 6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΟΥ JOSTEIN GAARDER

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΟΥ JOSTEIN GAARDER ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΟΥ JOSTEIN GAARDER 1 Α Ομάδα «Κάθεσαι καλά, Γκέοργκ; Καλύτερα να καθίσεις, γιατί σκοπεύω να σου διηγηθώ μια ιστορία για γερά νεύρα». Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας του βιβλίου

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Κωνσταντίνα Τσαφαρά Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Πάνε δέκα χρόνια που λείπει ο σύζυγός μου, ο Οδυσσέας. Τον γιο του τον άφησε μωρό και τώρα έχει γίνει πια ολόκληρος άντρας και

Διαβάστε περισσότερα

Λένα Μαντά: «Την πιο σκληρή κριτική στην μητέρα μου, την άσκησα όταν έγινα εγώ μάνα»

Λένα Μαντά: «Την πιο σκληρή κριτική στην μητέρα μου, την άσκησα όταν έγινα εγώ μάνα» Δημοσιεύθηκε στις 14.05.18 Λένα Μαντά: «Την πιο σκληρή κριτική στην μητέρα μου, την άσκησα όταν έγινα εγώ μάνα» Χωρίς να θέτει ως στόχο την επιτυχία, αλλά την προσωπική της λύτρωση, κάθε βιβλίο της αποτελεί

Διαβάστε περισσότερα

«Το κορίτσι με τα πορτοκάλια»

«Το κορίτσι με τα πορτοκάλια» «Το κορίτσι με τα πορτοκάλια» «Κάθεσαι καλά, Γκέοργκ; Καλύτερα να καθίσεις, γιατί σκοπεύω να σου διηγηθώ μια ιστορία για γερά νεύρα». Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας του βιβλίου αρχίζει να ξετυλίγει το

Διαβάστε περισσότερα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα

ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα ΑΝ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΟΝ ΒΥΘΌ, το ξέρω καλά πια. Ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους και να τους πεις όσα θέλεις είναι να γράψεις ένα βιβλίο. Υπάρχουν έξι βιβλία με τις ιστορίες μου, μα σε όλα

Διαβάστε περισσότερα

Κεφάλαιο 5. Κωνσταντινούπολη, 29 Μαίου 1453, Τρίτη μαύρη και καταραμένη

Κεφάλαιο 5. Κωνσταντινούπολη, 29 Μαίου 1453, Τρίτη μαύρη και καταραμένη Κεφάλαιο 5 Κωνσταντινούπολη, 29 Μαίου 1453, Τρίτη μαύρη και καταραμένη Έφτασε μια μισάνοιχτη πόρτα, ένα μικρό κενό στο χώρο και το χρόνο, σαν ένα ασήμαντο λάθος της Ιστορίας για να πέσει η Πόλη. Εκείνο

Διαβάστε περισσότερα

Μάνος Κοντολέων : «Ζω γράφοντας και γράφω ζώντας» Πέμπτη, 23 Μάρτιος :11

Μάνος Κοντολέων : «Ζω γράφοντας και γράφω ζώντας» Πέμπτη, 23 Μάρτιος :11 Μάνος Κοντολέων : «Ζω γράφοντας και γράφω ζώντας» Πέμπτη, 23 Μάρτιος 2017-11:11 Από τη Μαίρη Γκαζιάνη Ο ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει περίπου

Διαβάστε περισσότερα

Σελίδα 1 Σελίδα 2 Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία της συγγραφέα και προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου 2121/1993 και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν και

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

Ζήτησε να συναντηθούμε νύχτα. Το φως της μέρας τον

Ζήτησε να συναντηθούμε νύχτα. Το φως της μέρας τον Μια φωνή τρυφερή και ευάλωτη Ζήτησε να συναντηθούμε νύχτα. Το φως της μέρας τον ενοχλούσε, είπε. Η νύχτα είναι πιο τρυφερή, πιο ευάλωτη. Η φωνή του χανόταν. Μια φωνή τρυφερή και ευάλωτη, σαν τη νύχτα του

Διαβάστε περισσότερα

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. ''

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. '' 1. '' Τίποτα δεν είναι δεδομένο. '' 2. '' Η μουσική είναι η τροφή της ψυχής. '' 3. '' Να κάνεις οτι έχει νόημα για σένα, χωρίς όμως να παραβιάζεις την ελευθερία του άλλου. '' 4. '' Την πραγματική μόρφωση

Διαβάστε περισσότερα

Θάλεια Ψαρρά συνομιλεί με την Βούλα Παπατσιφλικιώτη

Θάλεια Ψαρρά συνομιλεί με την Βούλα Παπατσιφλικιώτη Θάλεια Ψαρρά συνομιλεί με την Βούλα Παπατσιφλικιώτη 12.01.2017 Συνεντεύξεις 0 Βούλα Παπατσιφλικιώτη, Θάλεια Ψαρρά Το πρώτο της έργο έχει άρωμα Κρήτης, το αίσθημα της εκδίκησης και την ελπίδα του έρωτα.

Διαβάστε περισσότερα

ΦΥΛΑΚΗ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

ΦΥΛΑΚΗ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΛΕΑΝΑ ΒΡΑΧΑΛΗ ΦΥΛΑΚΗ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Ε Π Ι Μ Ε Τ Ρ Ο ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΣΑΛΙΚΟΓΛΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Copyright Ελεάνα Βραχάλη Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2014 Υφολογική & γλωσσική επιμέλεια: Νίκος Μαθιουδάκης

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ.

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΣΤΡΑΓΓιΣΜΑ ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΠΟΥ ΕΣΥ Κι Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΛΕιΠΑΤΕ, ΤΗΣ ΤΑ 'ΠΑ ΟΛΑ. ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ ΣΟΒΑΡΗ.

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16. «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16. «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16 «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ:

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ: ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ: Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ: Η Αικατερίνη είχε κάλλος και ομορφιά ασύγκριτη. Η μητέρα της και οι συγγενείς της την πίεζαν συνεχώς να παντρευτεί, για να μην φύγουν από τα χέρια τους

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία, ή Μαριάμ, όπως τη φώναζαν. Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη μ έναν

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία, ή Μαριάμ, όπως τη φώναζαν. Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη μ έναν Πριν από πολλά χρόνια ζούσε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία, ή Μαριάμ, όπως τη φώναζαν. Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη μ έναν άνδρα που τον έλεγαν Ιωσήφ. Οι γονείς της, ο Ιωακείμ και

Διαβάστε περισσότερα

Το κορίτσι με τα πορτοκάλια. Εργασία Χριστουγέννων στο μάθημα της Λογοτεχνίας. [Σεμίραμις Αμπατζόγλου] [Γ'1 Γυμνασίου]

Το κορίτσι με τα πορτοκάλια. Εργασία Χριστουγέννων στο μάθημα της Λογοτεχνίας. [Σεμίραμις Αμπατζόγλου] [Γ'1 Γυμνασίου] Το κορίτσι με τα πορτοκάλια Εργασία Χριστουγέννων στο μάθημα της Λογοτεχνίας [Σεμίραμις Αμπατζόγλου] [Γ'1 Γυμνασίου] Εργασία Χριστουγέννων στο μάθημα της Λογοτεχνίας: Σεμίραμις Αμπατζόγλου Τάξη: Γ'1 Γυμνασίου

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΟ ΧΡΟΝΟ

ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΟ ΧΡΟΝΟ h Διάλογοι Ποιήματα ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Copyright για την ελληνική γλώσσα Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ Εκδόσεις Καστανιώτη

Διαβάστε περισσότερα

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα

Διαβάστε περισσότερα

Μεταξία Κράλλη! Ένα όνομα που γνωρίζουν όλοι οι αναγνώστες της ελληνικής λογοτεχνίας, ωστόσο, κανείς δεν ξέρει ποια

Μεταξία Κράλλη! Ένα όνομα που γνωρίζουν όλοι οι αναγνώστες της ελληνικής λογοτεχνίας, ωστόσο, κανείς δεν ξέρει ποια Δευτέρα, Ιουνίου 16, 2014 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΞΙΑΣ ΚΡΑΛΛΗ Η Μεταξία Κράλλη είναι ένα από τα δημοφιλέστερα πρόσωπα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου της βιβλίου, "Μια φορά

Διαβάστε περισσότερα

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης Στάλες Ποίηση ΣΤΑΛΕΣ Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Σχέδιο βιβλίου: Λαμπρινή Βασιλείου-Γεώργα

Διαβάστε περισσότερα

Σκέψεις για το μυθιστόρημα του Σωτήρη Σαμπάνη «Σκανταλόπετρα» από την Ιουλία Ιωάννου

Σκέψεις για το μυθιστόρημα του Σωτήρη Σαμπάνη «Σκανταλόπετρα» από την Ιουλία Ιωάννου Ημερομηνία 20/11/2015 Μέσο Συντάκτης Link http://agrinio-life.gr/ Ιουλία Ιωάννου http://bit.ly/1skxbmb Σκέψεις για το μυθιστόρημα του Σωτήρη Σαμπάνη «Σκανταλόπετρα» από την Ιουλία Ιωάννου 42 Views November

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η μουσική..............................................11 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΧΟΡΔΟ Η αρχοντοπούλα κι ο ταξιδευτής........................15 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΟΥΣΤΟ

Διαβάστε περισσότερα

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΦΕΥΡΕΤΕΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ Αϊνστάιν Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης Περιεχόµενα Κεφάλαιο 1:...3 Κεφάλαιο

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Τζιρίτα: Να μην παύουμε ποτέ να παλεύουμε για τον καλύτερο εαυτό μας

Μαρία Τζιρίτα: Να μην παύουμε ποτέ να παλεύουμε για τον καλύτερο εαυτό μας Τετάρτη, 13 Ιανουαρίου 2016 Μαρία Τζιρίτα: Να μην παύουμε ποτέ να παλεύουμε για τον καλύτερο εαυτό μας Η συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα Η Μαρία Τζιρίτα μιλά για το τελευταίο της βιβλίο «Ιόλη», στο Πινάκιο, μέσω

Διαβάστε περισσότερα

Στέφανος Λίβος: «Η συγγραφή δεν είναι καθημερινή ανάγκη για μένα. Η έκφραση όμως είναι!»

Στέφανος Λίβος: «Η συγγραφή δεν είναι καθημερινή ανάγκη για μένα. Η έκφραση όμως είναι!» Ημερομηνία 27/4/2015 Μέσο Συντάκτης Link www.thinkover.gr Ανδριάνα Βούτου http://www.thinkover.gr/2015/04/27/stefanos-livos/ Στέφανος Λίβος: «Η συγγραφή δεν είναι καθημερινή ανάγκη για μένα. Η έκφραση

Διαβάστε περισσότερα

Τίτλος Πρωτοτύπου: Son smeshnovo cheloveka by Fyodor Dostoyevsky. Russia, ISBN:

Τίτλος Πρωτοτύπου: Son smeshnovo cheloveka by Fyodor Dostoyevsky. Russia, ISBN: Τίτλος Πρωτοτύπου: Son smeshnovo cheloveka by Fyodor Dostoyevsky. Russia, 1877. ISBN: 978-618-5144-94-4 Εκδόσεις Vakxikon.gr Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, 106 80 Αθήνα τηλ. 210 3637867 info@vakxikon.gr

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

ήμητρα Ιωάννου: «Τα ερεθίσματα ήρθαν από διαφορετικές κατευθύνσεις κι έδεσαν αρμονικά για τη δημιουργία των Γιων Της Γαλανής Κυράς»

ήμητρα Ιωάννου: «Τα ερεθίσματα ήρθαν από διαφορετικές κατευθύνσεις κι έδεσαν αρμονικά για τη δημιουργία των Γιων Της Γαλανής Κυράς» ήμητρα Ιωάννου: «Τα ερεθίσματα ήρθαν από διαφορετικές κατευθύνσεις κι έδεσαν αρμονικά για τη δημιουργία των Γιων Της Γαλανής Κυράς» Συντάχθηκε στις 29 Μαΐου 2017. Η φιλία που με συνδέει με την Δήμητρα

Διαβάστε περισσότερα

Χάρτινη αγκαλιά. Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου

Χάρτινη αγκαλιά. Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου Χάρτινη αγκαλιά Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Β Γυμνασίου Εργασίες 1 α ) Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο που διαβάσαμε κρύβει στις σελίδες του βαθιά και πολύ σημαντικά μηνύματα, που η συγγραφέας θέλει να μεταδώσει

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

Naoki HigasHida. Γιατί χοροπηδώ. Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού. david MiTCHELL. Εισαγωγή:

Naoki HigasHida. Γιατί χοροπηδώ. Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού. david MiTCHELL. Εισαγωγή: Naoki HigasHida Γιατί χοροπηδώ Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού Εισαγωγή: david MiTCHELL 41 Ε13 Προτιμάς να είσαι μόνος σου; «Α, μην ανησυχείτε γι αυτόν προτιμά να είναι μόνος του». Πόσες φορές το

Διαβάστε περισσότερα

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν

Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν http://hallofpeople.com/gr/bio/andersen.php Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ένας γκρινιάρης βασιλιάς. Κάθε μέρα ζητούσε από

Διαβάστε περισσότερα

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι γυναίκες που έχουν αυτήν την ανάγκη, αλλά κι οι άντρες επίσης, όσο σκληροί κι αν το παίζουν. Σε όποιο στάδιο της σχέσης κι αν βρίσκεστε, είτε είστε στην αρχή της είτε είστε ήδη δυο χρόνια μαζί, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ, όπως η ανάγκη να νιώθει κάποιος ελκυστικός, απαραίτητος

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις σεμιναρίου Σεξουαλικότητα & Εφηβεία

Εντυπώσεις σεμιναρίου Σεξουαλικότητα & Εφηβεία Εντυπώσεις σεμιναρίου Σεξουαλικότητα & Εφηβεία Καλύτερη πληροφόρηση Ένιωσα σίγουρη για τον εαυτό μου Πολλές απορίες που δεν είχα φανταστεί με σιγούρεψαν Η σημερινή ενημέρωση ήταν από τις καλύτερες που

Διαβάστε περισσότερα

Παναγιώτης Γιαννόπουλος Σελίδα 1

Παναγιώτης Γιαννόπουλος Σελίδα 1 1 a) H πραγματική ζωή κρύβει χαρά, αγάπη, στόχους, όνειρα, έρωτα, αλλά και πόνο, απογοήτευση, πίκρες, αγώνα. αν λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα και οι ανατροπές, αν χαθεί η καρδιά και η ψυχή, η ελευθερία,

Διαβάστε περισσότερα

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό

Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! Κάτι μου λέει πως αυτή η ιστορία δε θα έχει καλό τέλος. Κρέμομαι στο χείλος ενός γκρεμού από τις άκρες των σπασμένων μου νυχιών. Το μόνο πράγμα που βρίσκεται ανάμεσα σ εμένα

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Οι πρώτες μου σκέψεις Ο Οδυσσέας έφυγε και τώρα είμαι μόνη μου. Πρέπει να τα έχω όλα υπό έλεγχο Όμως, με τους μνηστήρες στα πόδια μου δε μπορώ άλλο!!! Πρέπει κάτι να κάνω γιατί

Διαβάστε περισσότερα

«Το αγόρι στο θεωρείο»

«Το αγόρι στο θεωρείο» Λογοτεχνικό Εξωσχολικό Ανάγνωσμα «Το αγόρι στο θεωρείο» Μανώλης Λεγάκης Στο βιβλίο της Α. Δαρλάση τα ιστορικά στοιχεία συνυφαίνονται με τα μυθιστορηματικά: πρόσωπα φανταστικά υφίστανται σε ατομικό και

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕ ΡΟ ΧΟΥΑΝ ΓΚΟΥΤΙΕΡΕΣ

ΠΕ ΡΟ ΧΟΥΑΝ ΓΚΟΥΤΙΕΡΕΣ Ηµερολόγιο 2016 28 ΔΕΥΤΕΡΑ iανουaριος 29 ΤΡΙΤΗ 30 ΤΕΤΑΡΤΗ 31 ΠΕΜΠΤΗ 51 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 62 Πρωτοχρονιά (αργία) ΣΑΒΒΑΤΟ ρεϊμοντ καρβερ dfsfsdfsdfsdfdsfsd Απέκτησες τελικά, έστω κι έτσι, αυτό που ήθελες από τούτη

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

ο όνομά μου δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Το πιθανότερο είναι ότι η αναφορά του θα έκρυβε κινδύνους για μένα, για σένα, αγαπητέ αναγνώστη, καθώς

ο όνομά μου δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Το πιθανότερο είναι ότι η αναφορά του θα έκρυβε κινδύνους για μένα, για σένα, αγαπητέ αναγνώστη, καθώς ο όνομά μου δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Το πιθανότερο είναι ότι η αναφορά του θα έκρυβε κινδύνους για μένα, για σένα, αγαπητέ αναγνώστη, καθώς και για τους οικείους μας, οπότε και θα την αποφύγω.

Διαβάστε περισσότερα

γραπτα, έγιναν μια ύπαρξη ζωντανή γεμάτη κίνηση και αρμονία.

γραπτα, έγιναν μια ύπαρξη ζωντανή γεμάτη κίνηση και αρμονία. Ένας κόσμος ενεργειών και δυνάμεων ξετυλίχτηκε μπροστά μου και με διαπέρασε ολόκληρη. Ένας κόσμος άγνωστος, ασύλληπτος, μαγευτικός. Κι εγώ τον αγκάλιασα, αφημένη μέσα στην απέραντη αγκαλιά του... Κι αναρωτιόμουν

Διαβάστε περισσότερα

Λογοτεχνικό Εξωσχολικό Ανάγνωσμα Περιόδου Χριστουγέννων

Λογοτεχνικό Εξωσχολικό Ανάγνωσμα Περιόδου Χριστουγέννων Λογοτεχνικό Εξωσχολικό Ανάγνωσμα Περιόδου Χριστουγέννων Τίτλος βιβλίου: «Μέχρι το άπειρο κι ακόμα παραπέρα» Συγγραφέας: Άννα Κοντολέων Εκδόσεις: Πατάκη ΕΡΓΑΣΙΕΣ: 1. Ένας έφηβος, όπως είσαι εσύ, προσπαθεί

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Εργασία για το σπίτι Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης 1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Απαντά η Μαρίνα Βαμβακίδου Ερώτηση 1. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή μας χωρίς

Διαβάστε περισσότερα

Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου Το κορίτσι με τα πορτοκάλια Του Γιοστέιν Γκάαρντερ Λογοτεχνικό ανάγνωσμα Χριστουγέννων 2014-2015

Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου Το κορίτσι με τα πορτοκάλια Του Γιοστέιν Γκάαρντερ Λογοτεχνικό ανάγνωσμα Χριστουγέννων 2014-2015 Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου Το κορίτσι με τα πορτοκάλια Του Γιοστέιν Γκάαρντερ Λογοτεχνικό ανάγνωσμα Χριστουγέννων 2014-2015 Δημητριάννα Σκουρτσή Γ2 Σχολικό έτος 2014-15 Τάξη Γ Γυμνασίου Λογοτεχνικό Εξωσχολικό

Διαβάστε περισσότερα

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός;

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός; 1α) H πραγματική ζωή κρύβει χαρά, αγάπη, στόχους, όνειρα, έρωτα, αλλά και πόνο, απογοήτευση, πίκρες, αγώνα. Aν λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα και οι ανατροπές, αν χαθεί η καρδιά και η ψυχή, η ελευθερία,

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β Ερώτηση 1 α Το βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη Αγκαλιά», της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, περιγράφει την ιστορία ενός κοριτσιού, της Θάλειας, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Φεύγει

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Παντελή, Β1 Γυμνάσιο Αρχαγγέλου, Διδάσκουσα: Γεωργία Τσιάρτα

Μαρία Παντελή, Β1 Γυμνάσιο Αρχαγγέλου, Διδάσκουσα: Γεωργία Τσιάρτα Μαρία Παντελή, Β1 Γυμνάσιο Αρχαγγέλου, 2013-2014 Διδάσκουσα: Γεωργία Τσιάρτα Ο Ρίτσαρντ Ντέιβιντ Μπαχ γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1936, στο Oak Park, του Illinois. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Long Beach

Διαβάστε περισσότερα

Όταν φεύγουν τα σύννεφα μένει το καθαρό

Όταν φεύγουν τα σύννεφα μένει το καθαρό Ημερομηνία 9/6/2016 Μέσο Συντάκτης Link http://plusmag.gr/ Αλεξάνδρα Παναγοπούλου http://plusmag.gr/article/%cf%84%ce%b1%ce%bd_%cf%86%ce%b5%ce%b3%ce%bf%cf %85%CE%BD_%CF%84%CE%B1_%CF%83%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B1_%CE%B

Διαβάστε περισσότερα

Η Αγία Σοφία και οι κόρες της Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη

Η Αγία Σοφία και οι κόρες της Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη Η Αγία Σοφία και οι κόρες της Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη Βίος της Αγίας Σοφίας Η Αγία Σοφία έζησε την εποχή που βασίλευε ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Ανδριανός, περίπου το 117-138 μ.χ. Προερχόταν από μια πόλη

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΙΔΙΚΕΣ ΒΟΥΛΗΤΙΚΕΣ ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Εισάγονται με τους συνδέσμους: ότι, πως, που

ΕΙΔΙΚΕΣ ΒΟΥΛΗΤΙΚΕΣ ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Εισάγονται με τους συνδέσμους: ότι, πως, που ΕΙΔΙΚΕΣ ΒΟΥΛΗΤΙΚΕΣ ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Εισάγονται με τους συνδέσμους: ότι, πως, που Χρησιμοποιούνται ως 1. αντικείμενο σε ρήματα: λεκτικά: λέω, υπόσχομαι, ισχυρίζομαι, διδάσκω, ομολογώ,

Διαβάστε περισσότερα

Ποιητικές καταθέσεις ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ. ποιήματα. CaptainBook.gr

Ποιητικές καταθέσεις ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ. ποιήματα. CaptainBook.gr Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται από τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

Διαβάστε περισσότερα

Με της αφής τα μάτια Χρήστος Τουμανίδης

Με της αφής τα μάτια Χρήστος Τουμανίδης Με της αφής τα μάτια Χρήστος Τουμανίδης www.24grammata.com σελ. 1 Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Φαρφουλάς, Τεύχος 15 (Αθήνα 2012) στα πλαίσια του αφιερώματος για την Αφή. Δημοσιεύεται κατόπιν αδείας του

Διαβάστε περισσότερα

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018 Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018 by Rena Mavridou Αγαπητή Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη, πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή

Διαβάστε περισσότερα

Η συγγραφέας Φανή Πανταζή μιλάει στο Infowoman.gr για το μεγαλείο της μητρικής αγάπης

Η συγγραφέας Φανή Πανταζή μιλάει στο Infowoman.gr για το μεγαλείο της μητρικής αγάπης ΣΧΕΣΕΙΣ Η συγγραφέας Φανή Πανταζή μιλάει στο Infowoman.gr για το μεγαλείο της μητρικής αγάπης 13 Μάϊου 2018 ΗΓιορτή της Μητέρας πλησιάζει (13 Μαΐου) και το Infowoman.gr θέλει να τιμήσει όλες εκείνες τις

Διαβάστε περισσότερα

Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία

Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, Αυτοβιογραφία Ποιά ηρωικά χαρακτηριστικά έχει η ηρωίδα κατά τη γνώμη σας; Κατά τη γνώμη μου και μόνο που χαρακτηρίζουμε την Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου ηρωίδα δείχνει ότι

Διαβάστε περισσότερα

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Πριν πολλά χρόνια, ζούσε σε μια πόλη της Ναζαρέτ μια νέα και καλή γυναίκα που την

Διαβάστε περισσότερα

Χριστούγεννα. Ελάτε να ζήσουμε τα. όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Χριστούγεννα. Ελάτε να ζήσουμε τα. όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Χριστούγεννα (μέσα από ιστορίες και χριστουγεννιάτικα παιχνίδια) 1 Στόχοι: Μέσα από διάφορες

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

... Η επιχείρηση, είσαι εσύ

... Η επιχείρηση, είσαι εσύ Issue 4 LALEVA HRISTINA Manager PETROVA ZHANETA... Η επιχείρηση, είσαι εσύ Είμαι από την Βουλγαρία και έγινα Manager με 150cc σε 4 μήνες χάρη στη νέα και ακόμα πιο γενναιόδωρη πολιτική της Forever. Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Ευλογημένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ημοτικού

Ευλογημένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ημοτικού Ευλογημένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ημοτικού Μακρυνίτσα 2009 Ύμνος της ομάδας «Στη σκέπη της Παναγίας» Απ τα νησιά τα ιερά στην Πάτμο φτάνω ταπεινά απ τα νησιά όλης της γης ακτίνες ρίξε

Διαβάστε περισσότερα

Κατερίνα Κατράκη. Παράθυρο. Ποίηση

Κατερίνα Κατράκη. Παράθυρο. Ποίηση Κατερίνα Κατράκη Παράθυρο Ποίηση ΠΑΡΑΘΥΡΟ Κατερίνα Κατράκη Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Χαρακτικό εξωφύλλου - Προμετωπίδα: Βάσω Κατράκη Σχεδιασμός

Διαβάστε περισσότερα

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ 3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ 3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ 3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ Από το περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ τεύχος 1029, 15 Μαΐου 1970 Απόδοση Γ.Δ Χουρμουζιάδης ΤΡΙΑ ΔΕΝΤΡΑ Τρία πεσμένα δέντρα Φράξανε το μονοπάτι. Από τον ξυλοκόπο ξεχασμένα δέντρα Κρυφομιλούν,

Διαβάστε περισσότερα

Όταν είσαι χορεύτρια, ηθοποιός, τραγουδίστρια, καλλιτέχνης γενικότερα, είσαι ένα σύμπαν που φωτοβολεί.

Όταν είσαι χορεύτρια, ηθοποιός, τραγουδίστρια, καλλιτέχνης γενικότερα, είσαι ένα σύμπαν που φωτοβολεί. Όταν είσαι χορεύτρια, ηθοποιός, τραγουδίστρια, καλλιτέχνης γενικότερα, είσαι ένα σύμπαν που φωτοβολεί. Όταν σε βλέπουν και σε «τραβούν» κοντά τους «γαλαξίες», όπως ο Καρβέλας και η Βίσση και ο «αυστηρός»

Διαβάστε περισσότερα

Η δικη μου μαργαριτα 1

Η δικη μου μαργαριτα 1 Η δική μου Μαργαρίτα 1 Παναγιώτης Μπραουδάκης 2 Η δική μου Μαργαρίτα Η δική μου Μαργαρίτα 3 Παναγιώτης Μπραουδάκης Εκδόσεις Λευκή Σελίδα ΠΟΙΗΣΗ Παναγιώτης Μπραουδάκης Η δική μου Μαργαρίτα Διορθώσεις: Ελένη

Διαβάστε περισσότερα

Παιχνίδια στην Ακροθαλασσιά

Παιχνίδια στην Ακροθαλασσιά Βασίλης Κωνσταντούδης Παιχνίδια στην Ακροθαλασσιά Τίτλος του Πρωτοτύπου: Παιχνίδια στην Ακροθαλασσιά Συγγραφέας: Βασίλης Κωνσταντούδης Η φωτογραφία στο εξώφυλλο του συγγραφέα ISBN: 978-960-93-5365-6 Επίλεκτες

Διαβάστε περισσότερα

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΟΟΥΠ ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΟΟΥΠ ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΟΟΥΠ ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ Ευτυχής που ποθεί και που νοιάζεται Την πατρική γη να φυλάξει, Το γενέθλιο αγέρι, Στο χώμα του να ανασαίνει Που με γάλα ή ξερό ψωμί τρέφεται Και στους φίλους του πάει στολισμένος

Διαβάστε περισσότερα

Τίτσα Πιπίνου: «Οι ζωές μας είναι πολλές φορές σαν τα ξενοδοχεία..»

Τίτσα Πιπίνου: «Οι ζωές μας είναι πολλές φορές σαν τα ξενοδοχεία..» Ημερομηνία 11/8/2016 Μέσο Συντάκτης Link artpress.sundaybloody.com Βασόλης Κάργας http://artpress.sundaybloody.com/?it_books=%cf%84%ce%af%cf%84%cf%83%ce%b1- %CF%80%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9-

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

Εισαγωγή. Ειρήνη Σταματούδη, LL.M., Ph.D. Διευθύντρια Ο.Π.Ι.

Εισαγωγή. Ειρήνη Σταματούδη, LL.M., Ph.D. Διευθύντρια Ο.Π.Ι. Εισαγωγή Ο οδηγός που κρατάς στα χέρια σου είναι μέρος μιας σειράς ενημερωτικών οδηγών του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Σκοπό έχει να δώσει απαντήσεις σε κάποια βασικά ερωτήματα που μπορεί να έχεις

Διαβάστε περισσότερα

VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.

VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon. 2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, 106 80 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: info@vakxikon.gr web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Βιβλίου: Διηγήματα Παντός Καιρού Συγγραφέας:

Διαβάστε περισσότερα

Ένα γόνιμο μέλλον. στο παρόν και πνευματικές ιδιότητες που εκδηλώνουν οι Έλληνες όταν κάνουν τα καλά τους έργα

Ένα γόνιμο μέλλον. στο παρόν και πνευματικές ιδιότητες που εκδηλώνουν οι Έλληνες όταν κάνουν τα καλά τους έργα 1 Ένα γόνιμο μέλλον Ένα γόνιμο μέλλον χρειάζεται μια καλή συνείδηση στο παρόν και πνευματικές ιδιότητες που εκδηλώνουν οι Έλληνες όταν κάνουν τα καλά τους έργα Χρειαζόμαστε οι Έλληνες να συνδεθούμε πάλι

Διαβάστε περισσότερα

Η συγγραφέας Πένυ Παπαδάκη και το «ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ» Σάββατο, 21 Νοεμβρίου :20

Η συγγραφέας Πένυ Παπαδάκη και το «ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ» Σάββατο, 21 Νοεμβρίου :20 Η συγγραφέας Πένυ Παπαδάκη και το «ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ» Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2015-22:20 Από τη Μαίρη Γκαζιάνη «Μέσω της μυθοπλασίας, αποδίδω τη δικαιοσύνη που θα ήθελα να υπάρχει» μας αποκαλύπτει η συγγραφέας

Διαβάστε περισσότερα

Δύο ιστορίες που ρωτάνε

Δύο ιστορίες που ρωτάνε ...... Δύο ιστορίες που ρωτάνε Διορθώσεις: Νέστορας Χούνος Σελιδοποίηση - Μακέτα εξωφύλλου: Ευθύµης Δηµουλάς 1991 MANOΣ KONTOΛEΩN & EKΔOΣEIΣ «AΓKYPA» Δ.A. ΠAΠAΔHMHTPIOY A.B.E.E. Η παρούσα 18η έκδοση, Φεβρουάριος

Διαβάστε περισσότερα

Είμαι ξεχωριστός. Είσαι ξεχωριστή. Εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ.

Είμαι ξεχωριστός. Είσαι ξεχωριστή. Εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ. Πολυξένη Ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή μας. 22/09/2014 Είμαι ξεχωριστός. Είσαι ξεχωριστή. Εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ. Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει και αυτό το βιβλίο. Κάθε ένας από εμάς

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Όμορφος κόσμος

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Όμορφος κόσμος ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Όμορφος κόσμος Φροντίζουμε όλα τα πλάσματα Η Αγία Μελανγκέλ: η προστάτιδα του περιβάλλοντος Εξακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού, γεννήθηκε στα καταπράσινα δάση της Ιρλανδίας μια

Διαβάστε περισσότερα