Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Transcript

1 Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Συντρόφισσες και σύντροφοι, Είμαστε εδώ με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργη Τζαμαλούκα. Ο Τζαμαλούκας γεννιέται στη Ζαχάρω το Έρχεται στην Αθήνα το 1920 όπου ακόμα από τα μαθητικά του χρόνια έρχεται σε επαφή με το ταξικό κίνημα. Εντάσσεται στο κόμμα κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων και παραμένει μέλος μέχρι και το θάνατό του το 1984 στη Δρέσδη. Ως επιστήμονας με ταξική συνείδηση, ο Γιώργης Τζαμαλούκας εργάζεται στην Εργατική Βοήθεια την δεκαετία του 30, στέλνεται με εντολή του κόμματος στο Βόλο το 1934 για την περίθαλψη των απεργών που είχαν τραυματιστεί στα γεγονότα, εργάζεται στη Εθνική Αλληλεγγύη, εντάσσεται στο ΕΑΜ. Καθ όλη την δεκαετία του 30 διώκεται για την ιδεολογία του. Σέρνεται σε δίκη με άλλους 13 γιατρούς με την κατηγορία ότι μεταδίδαν αφροδίσια νοσήματα στους ασθενείς τους και ότι ετοίμαζαν πραξικόπημα. Όταν η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία του προσφέρει υποτροφία για σπουδές στη Γαλλία ο υπουργός Ασφαλείας Μανιαδάκης παρεμβαίνει και εμποδίζει την έκδοση του διαβατηρίου του. Κατά την διάρκεια της κατοχής διαφεύγει στην Αυστρία για νοσηλεία και το 1945 πηγαίνει στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί τον βρίσκει η έναρξη του εμφυλίου. Μαζί με άλλους 15 κομμουνιστές το 1947 περνάει στην Ελλάδα και εντάσσεται στη τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Γράφει στο βιβλίο: «το σύντομο τούτο χρονικό, που δεν αποτελεί παρά μόνο μια μικρή πτυχή του έργου και του αγώνα των γιατρών του ΔΣΕ θέλω να ελπίζω ότι θα σταθεί ένα μικρό βοήθημα ενημέρωσης του αναγνώστη πάνω στις σκληρές συνθήκες και το κλίμα έξαρσης του αγώνα του ΔΣΕ και, ταυτόχρονα, ένα αφήγημα που θα διδάξει και θα φρονηματίσει τη σημερινή και την αυριανή νέα γενιά».

2 Το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει διαβάζοντας το βιβλίο είναι πως η Υγειονομική Υπηρεσία ενός στρατού όπως ο ΔΣΕ, δεν θα μπορούσε να είναι ξεκομμένη από το χαρακτήρα, τους σκοπούς και τα ιδανικά του ΔΣΕ. Αναφέρει σε άλλο σημείο: «Όπως και το κίνημα της εθνικής αντίστασης ( ), έτσι και στο σκληρό αγώνα του ΔΣΕ ( ) ενάντια στους ξένους ιμπεριαλιστές και την ντόπια αντίδραση μεγάλες υπηρεσίες προσέφεραν και πολλοί αριστεροί και προοδευτικοί γιατροί της χώρας μας. Και είναι ιστορικό και πολιτικό χρέος να ιστορηθεί και να μνημονευθεί αυτή η δράση των γιατρών-αγωνιστών, οι πολύτιμες υπηρεσίες και το υψηλό επιστημονικό-πολιτικό έργο που προσέφεραν κάτω από φοβερές συνθήκες, πολλές φορές λίγα μέτρα απ την πρώτη γραμμή του πυρός, όπου έστηναν τα πρόχειρα και χωρίς τα στοιχειώδη ιατροφαρμακευτικά μέσα χειρουργεία τους για να σώσουν απ το θάνατο δεκάδες τραυματίες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Ήταν αληθινά ένα μικρό Έπος το έργο τους, κοντά στο μεγάλο Έπος που έγραψε με το όπλο του ο ΔΣΕ στα πεδία των μαχών». Φίλοι και φίλες, Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Μπροστά στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος μας, η ανάδειξη του αγώνα του ΔΣΕ έχει τεράστια σημασία. Τιμάμε τον ΔΣΕ, την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον τιτάνιο αγώνα του. Μελετάμε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε. Αυτή είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη τιμή για τους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που "έπεσαν σε άνιση μάχη κι αγώνα". Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας, ένας αγώνας πέρα για πέρα δίκαιος. Αποτέλεσε τη μαζική, λαϊκή, ένοπλη απάντηση στην αδίστακτη επιχείρηση της αστικής τάξης να υποδουλώσει ή να εξοντώσει το μεγάλο

3 ΕΑΜικό κίνημα, προκειμένου να στερεώσει την αντιλαϊκή της εξουσία. Για να το πετύχει, χρησιμοποίησε κυριολεκτικά όλα τα μέσα με κύριο όπλο τη δολοφονική βία και την ωμή μαζική τρομοκρατία έχοντας την καθοριστική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και στήριξη αρχικά από το βρετανικό και στη συνέχεια από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Σχεδόν ένα χρόνο μετά τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 και την απαράδεκτη "συμφωνία της Βάρκιζας" που επέβαλε τον αφοπλισμό και τη διάλυση του απελευθερωτικού λαϊκού στρατού, του ΕΛΑΣ, σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος και του ΚΚΕ είχαν γίνει: δολοφονίες, τραυματισμοί, βασανισμοί, λεηλασίες και φυλακίσεις, συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών. Το αμείλικτο δίλημμα για το Κόμμα και το κίνημα ήταν: Υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξε, έστω με καθυστερήσεις, να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης. Έτσι από τη μία αντιπαρατέθηκε η ένοπλη, μαζική, λαϊκή πάλη και από την άλλη η ένοπλη, αστική, κρατική βία που διεύθυναν κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων, με τη στήριξη των ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας που επιδίωκαν να διασφαλίσουν το βάρβαρο εκμεταλλευτικό τους σύστημα και να προσδέσουν τη χώρα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Η πολεμική αναμέτρηση ήταν σκληρή και χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και πιο άνιση σε βάρος των ταξικών - λαϊκών δυνάμεων. Το "δόγμα Τρούμαν" και το "σχέδιο Μάρσαλ" συντέλεσαν αποφασιστικά στη νίκη της αστικής τάξης. Οι αμερικάνικες βόμβες Ναπάλμ πρωτοχρησιμοποιήθηκαν και δοκιμάστηκαν κατά των μαχητών του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ μπορεί να ηττήθηκε στρατιωτικά όμως παρά τις θηριωδίες, τη μισαλλοδοξία και το αντικομμουνιστικό μένος του μετεμφυλιακού αστικού κράτους που εκδηλώθηκε με την άγρια τρομοκρατία των εκτελέσεων,

4 των μαζικών διώξεων, των φυλακών και των εξοριών, δεν κατόρθωσαν να σβήσουν το μεγαλείο της πάλης του, την ηθική και πολιτική του ανωτερότητα και υπεροχή του. Γι' αυτό και οι μηχανισμοί της αστικής εξουσίας δεν σταμάτησαν ποτέ να διαστρεβλώνουν και να συκοφαντούν τον αγώνα του ΔΣΕ και το ΚΚΕ. Τη δική του «συμβολή» σε αυτήν την επιχείρηση είχε και έχει και ο οπορτουνισμός που χαρακτηρίζει ως μάταιες τις θυσίες και ως τυχοδιωκτισμό την ένοπλη λαϊκή πάλη. Κανένας αγώνας του εργατικού - λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών δεν πήγε χαμένος και καμιά θυσία δεν είναι μάταιη. Αυτό διδάσκει η ιστορία των λαών και του επαναστατικού κινήματος. Μέσα από τις μικρές και μεγάλες νίκες, τις οδυνηρές ήττες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα, το επαναστατικό κίνημα της εργατικής τάξης διδάσκεται, ανασυντάσσεται και προχωρά, γίνεται πιο ικανό και ισχυρό στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και με περισσότερη ορμή εφορμά για τη νίκη των λαών, το σοσιαλισμό. Ο αγώνας του ΔΣΕ τίμησε τους προηγούμενους αγώνες του λαϊκού κινήματος και κυρίως ενέπνευσε τους αγώνες των επόμενων γενιών. Συνεχίζει, και να εμπνέει και να διδάσκει. Τιμούμε τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άντρες και γυναίκες, τους απλούς μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Όλες και όλους, νεολαίους στη μεγάλη πλειοψηφία τους, που πολέμησαν ηρωικά, στο Γράμμο και στο Βίτσι, στα Άγραφα και στο Πήλιο και τα θεσσαλικά βουνά, στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο, στα νησιά, παντού, όπου "βρόντηξε ο Όλυμπος και πάλι". Αντιπαρατέθηκαν με τις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, της Εθνοφυλακής, της Αστυνομίας και των ΜΑΥδων.

5 Τιμούμε όλους αυτούς, που σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, συνέχισαν την παράνομη δράση για την ενίσχυση του ΔΣΕ. Όλους όσοι στα Μακρονήσια και στο εκτελεστικό απόσπασμα κράτησαν ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ. Τιμάμε ιδιαίτερα τις νέες κοπέλες αγωνίστριες του ΔΣΕ, απλές χωριατοπούλες, που ένιωσαν στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο τη δικαίωση της ύπαρξής τους, το αληθινό νόημα της ζωής, αλλά και γνώρισαν στον πολιτικό αγώνα το πλαίσιο για την κατάκτηση της ισοτιμίας και της χειραφέτησης των γυναικών. Τιμάμε τους γιατρούς, νοσηλευτές και τραυματιοφορείς του Υγειονομικού του ΔΣΕ. Στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια του ΔΣΕ, σημειώνεται σχετικά με το Υγειονομικό του ΔΣΕ: «Αναντικατάστατη υπήρξε στον αγώνα του ΔΣΕ η συμβολή της Υγειονομικής Υπηρεσίας του. Στην αρχή της οργάνωσής της στερούνταν γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, καθώς και τα πιο στοιχειώδη μέσα. Χρησιμοποιούνταν πανιά και πουκάμισα για γάζες, ενώ για βαμβάκι αυτό που έβγαζε ο λαός των χωριών απ' τα μαξιλάρια και τα παπλώματά του. Με την ακούραστη προσπάθεια μαχητών και υποστηρικτών του ΔΣΕ χτίστηκαν νοσοκομεία, το μεγαλύτερο στην Ασπρη Πέτρα του Γράμμου, καθώς και στην περιοχή των Πρεσπών, στον Ταΰγετο, στο Βίτσι, στα Ψιανά, στο Ζαγόρι, στη Σπινάσα και σε πολλές ακόμα περιοχές. Χτίστηκαν θάλαμοι ακόμα και με κορμούς δέντρων. Γράφει στο βιβλίο: «Με τον ερχομό μου, προσπάθησα να πείσω το προσωπικό του νοσοκομείου για την ανάγκη της καλύτερης οργάνωσης των συνθηκών ζωής και κατοικίας των αρρώστων και τραυματιών και την εξασφάλιση όσο καλύτερων όρων υγιεινής. Ανεξάρτητα πόσο χρόνο θα μέναμε στο ίδιο μέρος, το νοσοκομείο πρέπει να το οργανώνουμε σα να μέναμε για πάντα εκεί.

6 Χάρη στην επίμονη αυτή προσπάθεια, οι αντάρτες και οι αντάρτισσες που αποτελούσαν το προσωπικό του νοσοκομείου άρχισαν να καταλαβαίνουν καλύτερα τους σκοπούς και την αποστολή της Υγειονομικής Υπηρεσίας και να καλυτερεύουν αδιάκοπα τις συνθήκες ζωής και θεραπείας». Παράλληλα, αντιμετωπίστηκε, όσο αυτό ήταν δυνατό, η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, με την οργάνωση Σχολών. Από τη Σχολή Μεσαίων Υγειονομικών Στελεχών του ΔΣΕ αποφοίτησαν συνολικά 152 και ονομάστηκαν Ανθυπολοχαγοί της Υγειονομικής Υπηρεσίας. Αργότερα, ακολούθησε νέα σειρά με άλλους 75. Από τη Σχολή Νοσοκόμων αποφοίτησαν πάνω από 300 άντρες και γυναίκες----. Στην οργάνωση και λειτουργία της Υγειονομικής Υπηρεσίας του ΔΣΕ είχαν αποφασιστική συμβολή οι γιατροί και ορισμένοι φοιτητές Ιατρικής. Ανάμεσά τους ο καθηγητής της Ιατρικής Πέτρος Κόκκαλης, οι γιατροί Γιώργος Τζαμαλούκας, Νώντας Σακελλαρίου, Νίκος Κοκουλιός ή Παλιούρας (χρονικά ο πρώτος γιατρός στον ΔΣΕ), Γιώργος Νεδέλκος, Τάκης Σκύφτης, Βασίλης Δαδαλιάρης, Αυγή Κτενά, Καίτη Νικολέττου - Γκιζέλη, Καίτη Ποτήρη, Βασιλική Κριτσίκη, η φοιτήτρια Πάτρα Μονά ή Σπέγγου. Συνέβαλαν, επίσης, εθελοντές γιατροί από άλλες χώρες, όπως ο Ούγγρος γιατρός Τιμπόρ, αλλά και γιατροί του αστικού στρατού που προσχώρησαν στον ΔΣΕ, όπως ο Παναγιώτης Πετρόπουλος. Οι λιγοστοί γιατροί, με τη βοήθεια του υγειονομικού και άλλου προσωπικού, παρά τις τρομακτικές ελλείψεις, την πλήρη απουσία των κατάλληλων συνθηκών που απαιτούσε το έργο τους, επιτέλεσαν άθλους, διεξάγοντας μια συνεχή πάλη ενάντια στο θάνατο(όπως είναι και ο τίτλος του βιβλίου που παρουσιάζουμε σήμερα) Κατάφεραν να περιθάλψουν και να σώσουν τη ζωή χιλιάδων μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ. Μόνο

7 στο χώρο Γράμμου - Βίτσι περιέθαλψαν συνολικά περί τους μαχητές και μαχήτριες. Όσα κατόρθωσαν οι γιατροί και οι υγειονομικοί του ΔΣΕ πήγαζαν απ' την πίστη στο δίκιο του αγώνα του. (όπως αναφέρεται και ο Γ. Τζαμαλούκας στο βιβλίο του ) Πολλοί θυσιάστηκαν, ιδιαίτερα από τους τραυματιοφορείς, που μεγάλος αριθμός τους ήταν γυναίκες, αλλά και γιατροί». Δεν θα μπορούσε λοιπόν να έχει άλλος στρατός γιατρούς που χειρουργούσαν την ώρα που τους βομβάρδιζαν, τους τραυματιοφορείς που τραγουδούσαν στους τραυματίες περπατώντας έως και 12 ώρες για να αλαφρύνουν τον πόνο τους, νοσοκόμους που πιάνονταν μαζί με τους τραυματίες, υγειονομικό προσωπικό που πολεμούσε, διάβαζε, έψαχνε για υλικά (αφού και το παραμικρό υλικό δεν πήγαινε για πέταμα, δεν υπήρχαν τέτοιες πολυτέλειες). Μάχη, θάνατος και υγειονομική φροντίδα σε συνθήκες άσχημες, με πρωτόγονα μέσα, με συγκλονιστικές προσπάθειες για να εξασφαλιστεί η διατροφή των τραυματιών και αρρώστων. Η μαρτυρία του Γ. Τζαμαλούκα: «Ρώτησα το συνάδελφο Σακελλαρίου για τη θεραπεία των τραυματιών και των αρρώστων - δηλαδή τι μέσα και τι φάρμακα χρησιμοποιούν. Μου απάντησε με φανερή λύπη ότι για την ώρα τα φάρμακα, που είχαμε στη διάθεσή μας, ήταν ελάχιστα. Με δυσκολία βγάζαμε πότε - πότε από τις πόλεις. Κύριος εφοδιαστής μας και στα φάρμακα, όπως και στα όπλα, και στα πυρομαχικά, ήταν ο αντίπαλος, που στις διάφορες συγκρούσεις και μάχες μαζί του τα άφηνε όλα και το έβαζε στα πόδια. Την ημέρα αυτή άρχιζα να σχηματίζω μια καθαρή και συγκεκριμένη εικόνα για τις δυσκολίες του αντάρτικου. Άφησα για την ώρα στην άκρη τη χειρουργική και άρχισα να ασκώ γενική ιατρική. Έκανα καθημερινή "ψυχολογική" θεραπεία στους τραυματίες και άρρωστους αντάρτες. Άνοιγα μαζί τους συζήτηση πάνω σε πολιτικά

8 θέματα, τους έκανα διάφορες ομιλίες για ιατρικά ζητήματα, τους μιλούσα για την αρρώστια τους και τα τραύματά τους και με ελάχιστα φάρμακα και τη βοήθεια του οργανισμού, σιγά - σιγά, οι άρρωστοι και οι τραυματίες θεραπεύονταν. Άρχισα να προσαρμόζω και την Ιατρική μου στον παρτιζάνικο τρόπο ζωής. Θυμάμαι ότι σαν θεραπευτικό μέσο για διάφορους πόνους χρησιμοποιούσα μια πέτρα ζεστή. Την έβαζα στη φωτιά, θερμαινόταν αρκετά, την τύλιγα σε ένα πανί και την τοποθετούσα στο μέρος που πονούσε. Η ζέστη ανακούφιζε τον πόνο. Η "θεραπεία" αυτή έγινε πασίγνωστη και οι αντάρτες συχνά αστειεύονταν για τη "σύγχρονη" Ιατρική». Όλες και όλους αυτούς δεν τους παραδίδουμε στη λήθη, στη διαστρέβλωση και στη συκοφάντηση της πάλης και των θυσιών τους. Κρατάμε στα χέρια μας γερά και σηκώνουμε ψηλά τη σημαία με τα πιο μεγάλα και πανανθρώπινα ιδανικά για τα οποία έπεσαν. Για να βάλουμε τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στους πολέμους, τη φτώχεια. Για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Φίλες και φίλοι, Οι δύο εντελώς αντίθετοι και εχθρικοί κόσμοι που αναμετρήθηκαν τότε, παραμένουν το ίδιο εχθρικοί και ασυμφιλίωτοι και σήμερα. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες υποφέρουν από την επίθεση διαρκείας σε βάρος των πιο βασικών δικαιωμάτων τους προκειμένου να εξασφαλιστεί η υψηλή κερδοφορία των μονοπωλίων. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που σταμάτησαν οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Με τη στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου και της ΕΕ επιχειρεί να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά σε βάρος του λαού μας.

9 Οι υποσχέσεις που είχε δώσει στο λαό αποδείχτηκαν ψεύτικες ενώ τα ιδεολογήματα, "ότι υπάρχει πολιτική που αυξάνει τα κέρδη των καπιταλιστών και βελτιώνει τη ζωή των εργαζομένων", "ότι η ΕΕ αλλάζει" και άλλα μεγάλα λόγια αποδείχθηκαν παγίδες εγκλωβισμού της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και αγανάκτησης. Το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος του, μόνο συμφορές φέρνουν στο λαό, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση. Είναι ιστορικά ξεπερασμένο πλέον, εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο, γεννά μόνο φτώχεια, ανεργία, οικονομικές κρίσεις και πολέμους. Ο μόνος δρόμος για να βάλει ο λαός τέλος στη φτώχεια, στην ανεργία και να εξασφαλίσει τη δική του ευημερία, την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα, είναι αυτός της Λαϊκής Συμμαχίας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και της αποδέσμευσης της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με εργατική - λαϊκή εξουσία. Και αυτός ο δρόμος μπορεί να ανοίξει με ΚΚΕ ισχυρό και χειραφετημένο λαό που γνωρίζει την Ιστορία του, που διδάσκεται και εμπνέεται από αυτή. Κάθε εργάτης και εργάτρια που είναι θύμα της ανελέητης εκμετάλλευσης, κάθε νέα και νέος που αρχίζει τη ζωή μέσα στη ζούγκλα όπου κυριαρχεί το άδικο του ισχυρού, είναι σε θέση να αντιληφθεί την αιτία και το στόχο αυτής της ιδεολογικής επίθεσης. Οι εκμεταλλευτές, οι παρατρεχάμενοι, οι πολεμοκάπηλοι και οι ενώσεις τους χτυπούν γενικά την ιδεολογία της ταξικής πάλης, επειδή ακριβώς ανησυχούν για το μέλλον της ταξικής κυριαρχίας τους. Φοβούνται την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους. Παίρνουν προληπτικά μέτρα, ώστε να μη μπορέσει η εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει την κοινωνική θέση και την ιστορική αποστολή της.

10 Ο φόβος τους για το μέλλον είναι που στρέφει την ιδεολογική τους επίθεση κυρίως κατά της νεολαίας. Θέλουν να εντάξουν στους σχεδιασμούς τους τη ζωντάνια και τη δημιουργικότητα, τις αγωνιστικές διαθέσεις της. Θέλουν πάνω απ όλα να διδάξουν την υποταγή στο «δίκιο» του ισχυρού, τη λογική των μονοδρόμων, και των χαμηλών έως ανύπαρκτων απαιτήσεων. Δεν θα το πετύχουν! Οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης δήθεν εθνικής ομοψυχίας και της υποτιθέμενης κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών, που προπαγανδίζουν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, με τη συγχορδία των πρόθυμων υπηρετών του συστήματος. Όπως αποδείχνει η ιστορία, την ανθρωπότητα έφεραν μπροστά οι μεγάλες αστικές επαναστάσεις, όπως η Γαλλική επανάσταση του 1789, οι προλεταριακές επαναστάσεις, με πρώτη απ' όλες τη μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Μπροστά έφεραν τον κόσμο η καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, η πάλη των λαών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, της Κούβας και της Παλαιστίνης. Είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο λαό που διεκδικεί το δίκιο του. Παλεύουμε να δυναμώσει ο μαζικός πολιτικός αγώνας στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος είναι δύσβατος, όπως και ότι τα πιο δύσκολα βρίσκονται μπροστά. Αλλά έχουμε βαθιά πίστη στην εργατική τάξη, στις ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις.

11 Η πολιτική του ΚΚΕ μπορεί να συνεγείρει πολλές νέες χιλιάδες εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, νεολαίων, γυναικών, μικρομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, ΕΒΕ, διανοούμενων. Ο συσχετισμός δυνάμεων θα αλλάξει. Το ζητούμενο είναι να γίνει αυτό το γρηγορότερο. Να αρχίσει τώρα και να εκφραστεί παντού. Στην καθημερινή πάλη, μέσα στο κίνημα, στα εργατικά συνδικάτα, στους αγροτικούς συλλόγους, στους συλλόγους των ΕΒΕ, στα σχολεία, στα Ανώτατα Ιδρύματα, στις τοπικές εκλογές, στις εκλογές για το κοινοβούλιο, όποτε κι αν γίνουν. Να εκφραστεί αυτό με αποδυνάμωση όλων των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, των μνημονίων τους, των αντιλαϊκών νόμων και των ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών τους. Να κάνουμε όσο γίνεται πιο ισχυρό το ΚΚΕ, να το φτάσουμε ψηλά, με ιδεολογική πολιτική και οργανωτική δύναμη, ικανή να προχωρήσει μια μεγάλη συσπείρωση δυνάμεων, με ενίσχυση των προϋποθέσεων για τη δημιουργία μια νέας μεγάλης Κοινωνικής Αντικαπιταλιστικής Αντιμονοπωλιακής Συμμαχίας για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για το λαό. Οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, που διατυμπανίζουν ως εναλλακτική λύση την ανάγκη για ένα άλλο "ευρωπαϊκό μοντέλο", εξαπατούν τους εργαζόμενους. Γνωρίσαμε το "μέσο δρόμο" με τέτοιες κυβερνήσεις στο παρελθόν και στις μέρες μας, και στην Ιταλία, και τη Γαλλία, την Ισπανία, την Κύπρο, την Πορτογαλία, σήμερα στην Ελλάδα, σε άλλες χώρες στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως

12 μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης". Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων. Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα "δάκρυα", τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο κι απ τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την "ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ", για την "ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της" κλπ. Όμως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Παντού διάψευση ελπίδων και προσδοκιών, παντού μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, απογοήτευση για το λαό, οπισθοχώρηση και διάλυση του εργατικού λαϊκού κινήματος. Ο δήθεν ρεαλιστικός "μέσος δρόμος" είναι ο δρόμος του κεφαλαίου, ο δρόμος της ήττας των λαών, ο δρόμος της διαπόμπευσης των ιδανικών και των οραμάτων τους.

13 Κάποιοι, απολογητές του συστήματος και του μίσους των νικητών, που ξορκίζουν τον εμφύλιο πόλεμο ως κατάρα, το κάνουν με σκοπό να δικαιολογήσουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που οργανώνει και διεξάγει τον καθημερινό εμφύλιο πόλεμο κατά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Έχουν σαν μοναδικό σκοπό τους να καταδικάσουν το νόμιμο δικαίωμα των λαών να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους με όλες τις μορφές πάλης που διαθέτουν και πάνω απ όλα το δικαίωμα και τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η ιστορία γράφεται ταξικά, από τους κάθε φορά νικητές, από τους κυρίαρχους, στην προκειμένη περίσταση. Η λεγόμενη ιστορική αλήθεια κόβεται και ράβεται στα μέτρα τους. Αυτό δεν εμποδίζει καθόλου το ΚΚΕ, να προσπαθεί να διαδώσει την ιστορική αλήθεια, (όπως κάνουμε με την αποψινή εκδήλωση) και ταυτόχρονα να κοιτάζουμε κατάματα τα συμπεράσματά της. Η πείρα των ταξικών αγώνων, η πείρα ειδικά του αγώνα του ΔΣΕ είναι μεγάλη. Ταξικό μίσος δεν υπάρχει, ούτε πρέπει να υπάρχει για τα παιδιά της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, για το λαό, τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που επιστρατεύθηκαν και πολέμησαν στον εμφύλιο, αδελφός εναντίον αδελφού, κάτω από τις τάξεις του αστικού στρατού Το ταξικό μίσος και οι διαχωριστικές γραμμές, δεν στρέφονται ενάντια στον εργαζόμενο λαό, είτε ψήφισαν "δεξιά" είτε "αριστερά", είτε νοιώθουν έτσι είτε αλλιώς. Ταξικό μίσος υπάρχει και πρέπει να ισχυροποιείται απέναντι σε ένα σύστημα, μια τάξη, ένα κράτος, και τις ιμπεριαλιστικές πολεμοχαρείς λυκοσυμμαχίες τους που ματοκυλάνε τους λαούς.

14 Οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα που ακολουθούν τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, καθώς και άλλα κόμματα της ονομαζόμενης κεντροαριστεράς ή του κέντρου και της δεξιάς, στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά θέση σε αυτούς τους σχηματισμούς. Όλοι και όλες αυτοί, οι απλοί άνθρωποι του λαού μας, έχουν εδώ τη θέση τους: Στο ΚΚΕ και μαζί με το ΚΚΕ. Η επιχείρηση αμαύρωσης της ιστορικής προσφοράς αλλά και της σημερινής δράσης του ΚΚΕ παίρνει πολλές μορφές διαστρέβλωσης. Μια από αυτές είναι η καθαρή συκοφαντία ότι το ΚΚΕ δήθεν δεν ενδιαφέρεται για τα άμεσα προβλήματα, για τις διεκδικήσεις, ότι τα παραπέμπει όλα στο μακρινό σοσιαλιστικό μέλλον. Η σχέση ενός κόμματος όμως, στη σχέση του με το εργατικό λαϊκό κίνημα, δεν διαμορφώνεται συγκυριακά, τυχοδιωκτικά, ευκαιριακά. Η σχέση του ΚΚΕ με το λαό οικοδομήθηκε στο γεγονός ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι το πρωτοπόρο τμήμα του εργατικού λαϊκού κινήματος, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της πάλης για όλες τις κοινωνικές ανάγκες όπως εκφράζονται σε κάθε ιστορική περίοδο. Έτσι και σήμερα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μαζί με όλο το λαό για να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί αντιλαϊκοί νόμοι. Είμαστε πρώτοι στην μάχη της απεργίας, στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, στα μπλόκα της αγροτιάς, στις διεκδικήσεις των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και επιστημόνων, στους αγώνες των φοιτητών - σπουδαστών και μαθητών, των συνταξιούχων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών. Εδώ χτυπά η καρδιά του μέλλοντός μας. Εδώ βρίσκεται η δικαίωση του αγώνα και της θυσίας για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.

15 Εδώ, με το ΚΚΕ, στο καμίνι των ταξικών λαϊκών αγώνων, γίνονται ένα, το χτες με το σήμερα και το αύριο. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Στην πορεία για το μεγάλο γιορτασμό των 100 χρόνων του μέλλοντός μας, το 2018, ορκιζόμαστε στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων ηρώων του λαού μας ότι θα συνεχίσουμε στην ίδια ταξική γραμμή πάλης για το δίκιο του μισθωτού εργάτη, εργαζόμενου και της οικογένειάς του. Δεσμευόμαστε να παλέψουμε σε συμμαχία με τον φτωχό αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο, την υπεράσπιση των αναγκών των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των νέων των λαϊκών στρωμάτων των προσφύγων και μεταναστών. Δεσμευόμαστε ότι θα εντείνουμε τις πρωτοβουλίες για το συντονισμό της κομμουνιστικής γραμμής πάλης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τους πολέμους. Δεσμευόμαστε με όπλο τη μαρξιστική μόρφωση, την ιστορική γνώση της ταξικής πάλης, την ίδια την εμπειρία του αγώνα, να συμβάλουμε ώστε να απομακρυνθεί από την ιστορική αλήθεια η στάχτη της ταξικής σκοπιμότητας του κεφαλαίου αλλά και της ηττοπαθούς ψευτοαριστερής προσαρμογής σε αυτήν. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ! ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ».