Μηνιαία οικολογική Εφημερίδα Σεπτέμβριος 2011 Φύλλο 96 Τιμή φύλλου 0,01

Transcript

1 πράσινηπολιτική οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη Μηνιαία οικολογική Εφημερίδα Σεπτέμβριος 2011 Φύλλο 96 Τιμή φύλλου 0,01 Για μια νέα ΔΕΘ του Μιχάλη Τρεμόπουλου, Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Είναι φανερή η φετινή προσπάθεια για μια θετική προσαρμογή της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης στα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση. Και πρέπει να αναπτυχθεί. Τ ι περιλαμβάνει ακριβώς; Μειωμένο εισιτήριο κατά 34%, αυξημένη συμμετοχή ιδιωτών εκθετών, δραστικά μειωμένη συμμετοχή των φορέων του Δημοσίου, με μικρότερη κατά 35% την παρουσία υπουργείων, κρατικών φορέων και οργανισμών και μόλις 5% των εκθεσιακών χώρων έναντι 16% πέρυσι, αύξηση κατά 28% των άμεσων εκθετών, Ελλήνων και ξένων (864 έναντι 679 πέρυσι), 19 κρατικές συμμετοχές, 180 ιδιώτες εκθέτες από το εξωτερικό, με 35 από την τιμώμενη Σερβία, 14 θεματικά αφιερώματα, με τρία νέα (με ρομπότ, ευρεσιτεχνίες και εφαρμοσμένη έρευνα, με ζώντα ζώα και μίνι παραγωγικές μονάδες, με δοκιμές νέων ηλεκτρονικών παιχνιδιών, τουρνουά, διαγωνισμούς), 100 εκθέτες στο αφιέρωμα στην ενέργεια κ.α. _σ.4 8ο ετήσιο τακτικό συνέδριο Οικολόγων Πράσινων/Οικονομική Κρίση - Δημοκρατία - Αλληλεγγύη _σελ 5 Ευρωζώνη και Ελλάδα: Περιμένοντας την Έκτη Δόση Στους δρόμους της Θεσσαλονίκης βρεθήκαμε, οι Οικολόγοι Πράσινοι, μαζί με οργανώσεις, κόμματα, συνδικάτα και συλλογικότητες, το Σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου -στα περιθώρια της συνεδρίασης του Πανελλαδικού μας Συμβουλίου- για να διαδηλώσουμε την αντίθεσή μας σε μια πολιτική που είναι όχι μόνο κοινωνικά άδικη, όχι μόνο περιβαλλοντικά καταστροφική αλλά και οικονομικά αδιέξοδη και καταδικασμένη σε αποτυχία. του Ορέστη Κολοκούρη, συντονιστή Ε.Γ. των Ο.Π. Π έρυσι είχαμε μιλήσει για θυσίες χωρίς σχέδιο. Από τότε κάθε κύμα κυβερνητικών μέτρων δείχνει ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει. Η κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί κατά γράμμα το αποτυχημένο παγκόσμιο μοντέλο «ανάπτυξης». Ένα μοντέλο που στην ευρωπαϊκή του εκδοχή έχει ως πυξίδα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με την μείωση των ελλειμμάτων στην ΕΕ και στα κράτη μέλη, αποκλειστικά με συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους. Στα πλαίσια αυτά της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα που ετοιμάζει ξηλώνει ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και εκποιεί τον δημόσιο πλούτο. Η κοινωνική αγανάκτηση, η αποδοκιμασία των κυβερνητικών μέτρων, η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος είναι αισθήματα που μοιραζόμαστε η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων. Παρ όλ αυτά η κινητοποίηση στα περιθώρια της ΔΕΘ θύμιζε επικίνδυνα την προ-αγανακτισμένων εποχή. Ήταν μια κινητοποίηση των «συνήθων ύποπτων» μαζί με κάποιες επαγγελματικές κατηγορίες που έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο, χωρίς μαζικότητα, χωρίς το αίσθημα ότι κάτι ξυπνάει. Είναι φανερό ότι ο φόβος και η μοιρολατρία έχει επιστρέψει στα Ελληνικά νοικοκυριά. Η αγανάκτηση δεν αρκεί πλέον και η δευτέρα παρουσία της επανάστασης αργεί που να πάρει μια πραγματική εναλλακτική λύση και ένα ρεαλιστικό όραμα είναι αναγκαία. Πριν δυο χρόνια, καθώς το πρώτο κύμα της κρίσης είχε ξεσπάσει στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, η ευρωπαϊκή οικογένεια της πολιτικής οικολογίας πρότεινε μια πραγματική εναλλακτική στο ήδη απειλούμενο νεοφιλελεύθερο μοντέλο «ανάπτυξης». Παραθέτουμε τα βασικότερα χαρακτηριστικά της: Πράσινη Στροφή στη πραγματική και βιώσιμη οικονομία- Ενδυνάμωση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας- πέρασμα από την οικονομική Ευρώπη των αγορών στην Αλληλέγγυα Ευρώπη των πολιτών. _σ.3 Μια Πράσινη Απάντηση για τα Δημόσια Οικονομικά του Γιάννη Παρασκευόπουλου, Μέλους του Πανελλαδικού συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων Τα έκτακτα μέτρα, οι πιέσεις της τρόικας και η απειλή χρεοκοπίας επισκιάζουν αυτή την περίοδο όχι μόνο τα ζητήματα της πραγματικής οικονομίας αλλά και την ανάγκη για ένα συνολικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση. Στο θολό αυτό τοπίο βρίσκουν εύφορο έδαφος όλες σχεδόν οι εκδοχές του λαϊκισμού: από το «μικρό κράτος» και τη «χαμηλή φορολογία», μέχρι το «κάντε ό,τι μας λένε» και το «όχι σε όλα». Μια ψυχραιμότερη όμως ματιά, μας δίνει αρκετά αποκαλυπτικά στοιχεία: _σ.2 insideinformation Αφιέρωμα στην Παιδεία _σ Εδώ και δεκαετίες καμιά κυβέρνηση δεν φάνηκε διατεθειμένη να επενδύσει σοβαρά στην παιδεία Χρειάζεται το Δημόσιο απολύσεις; _σ.3 Δεν απέχει ο καιρός που πιθανά το ελληνικό δημόσιο θα ενοχοποιηθεί για όλα τα δεινά. Ηλιόσποροι _σ.19 Οι δικές μας πράσινες προτάσεις για διέξοδο από την οικονομική κοινωνική - οικολογική κρίση

2 02 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 οικονομίαεπι-χειρών Μια Πράσινη Απάντηση για τα Δημόσια Οικονομικά (Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο) Δ ιαχρονικά το κύριο πρόβλημα με τις δημόσιες δαπάνες δεν ήταν το ύψος τους (αντίστοιχο ως ποσοστό του ΑΕΠ με της Γερμανίας ή της Ολλανδίας), αλλά η εξαιρετικά περιορισμένη αποδοτικότητά τους για την οικονομία και τους πολίτες. Αντίστοιχα, παρόμοιοι φορολογικοί συντελεστές έδιναν πολύ χαμηλότερα δημόσια έσοδα από αυτά νεοφιλελεύθερων χωρών, όπως η Ιρλανδία ή η Πολωνία. Οι αποκλίσεις αυτές συνδέονται με την έκταση της γκρίζας οικονομίας και φοροδιαφυγής, και ήταν από τους βασικούς παράγοντες των υψηλών ελλειμμάτων και του εξοντωτικού χρέους. Παράλληλα χρηματοδοτούσαν ένα μη βιώσιμο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, με υψηλότατο κόστος για το περιβάλλον και την κοινωνική συνοχή: Τη δεκαετία πριν το Μνημόνιο, η ευημερούσα Ελλάδα είχε από τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας στην Ευρώπη των 15, αλλά και τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας νέων. Αν θέλουμε λοιπόν να σκιαγραφήσουμε μια διέξοδο στον τομέα των δημόσιων οικονομικών, χρειάζεται να στηριχθούμε σε τρεις βασικούς άξονες: Εξορθολογισμό των δημόσιων δαπανών, ώστε να αξιοποιείται στο μέγιστο και το τελευταίο ευρώ δημόσιου χρήματος. Κάτι τέτοιο σημαίνει ριζική αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, εξυγίανση των δημόσιων προμηθειών, αλλαγή προτεραιοτήτων (είναι αδιανόητο να περικόπτονται για την τετραετία , 6 δις από την περίθαλψη και μόλις 1,5 δις ευρώ από στρατιωτικές δαπάνες), κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ χαμηλότερων και υψηλότερων μισθών στο δημόσιο τομέα, τερματισμό των πελατειακών λογικών. Σημαίνει όμως και πολιτικές για απαλλαγή από υποχρεώσεις γραφειοκρατικές ή μη χρήσιμες κοινωνικά, με στόχο την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, υπηρεσίες που στηρίζουν την πραγματική οικονομία, υποδομές που συμβάλλουν στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αν η διοίκηση απαλλαγεί από τις παθογένειές της, μπορεί να αξιοποιήσει και όλο σχεδόν το σημερινό της δυναμικό. Πολιτική βούληση για διαφάνεια, κάθαρση και περιορισμό της φοροδιαφυγής. Υπάρχουν απλοί και πρακτικοί τρόποι να ελεγχθεί άμεσα μεγάλο μέρος των «γκρίζων περιουσιών», με την αξιοποίηση των Πόθεν Έσχες, ή των κινήσεων κεφαλαίων προς τράπεζες του εξωτερικού. Οι Οικολόγοι Πράσινοι τους προτείνουμε επίμονα από καιρό αλλά συναντάμε τοίχο. Μελέτες ελληνικών τραπεζών υπολογίζουν σε 7-9,5 δις ευρώ τα ετήσια περιθώρια περιστολής της φοροδιαφυγής, όμως το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει από την πηγή αυτή έσοδα μόλις 1,5 δις ευρώ για όλη την περίοδο μέχρι το Με στήριξη και της Ν.Δ. καταργείται το «Πόθεν Έσχες» για αγορά κατοικιών, ενώ χαρίζονται πάνω από 10 δις προστίμων στους αυθαίρετους οικιστές. Τέλος, οι ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό θα ελεγχθούν μόνο για τη φορολόγηση των τόκων τους και όχι για την προέλευση των κεφαλαίων τους. Χωρίς αποτελεσματική είσπραξη των δημόσιων εσόδων, το βαρέλι θα συνεχίσει να μην έχει πάτο. Ριζικό ανασχεδιασμό του φορολογικού συστήματος, ώστε να γίνει δικαιότερο, διαφανέστερο, αποτελεσματικότερο και πιο στοχευμένο, καθώς οι μέχρι τώρα ρυθμίσεις, επιβαρυμένες και με τα μέτρα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, είναι πια εξαιρετικά προβληματικές. Μια πράσινη λοιπόν φορολογική πρόταση, θα πρέπει να περιλαμβάνει: Έμφαση στη φορολογία των περιουσιών. Η φορολογία του πλούτου είναι άμεση, κοινωνικά δίκαιη, αλλά και σχετικά λιγότερο ευάλωτη στη φοροδιαφυγή από ό,τι η φορολογία εισοδήματος. Στη Γαλλία οι φόροι περιουσίας είναι πάνω από 4% του ΑΕΠ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση 2,5% κατά μέσο όρο, στην Ελλάδα μόλις 1,5%. Αξίζει να εξεταστεί ως πρόταση μια συνολική φορολόγηση περιουσίας, με προοδευτικούς συντελεστές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, και με παράλληλα αφορολόγητα ποσά για όσα εισοδήματα της τελευταίας δεκαετίας έχουν ήδη φορολογηθεί νόμιμα. Επιπλέον αφορολόγητα θα μπορούσαν να προβλεφθούν για ακίνητα που θα διατίθενται για προγράμματα αναζωογόνησης της υπαίθρου με εγκατάσταση νέων από τις πόλεις, ή και για εξοχικά που θα συμμετέχουν σε οργανωμένα κοινωνικά προγράμματα διακοπών για άτομα με χαμηλά εισοδήματα. Οι περιβαλλοντικοί φόροι (που στην Ελλάδα είναι οι χαμηλότεροι της ευρωζώνης) πρέπει να ξεφύγουν από την εισπρακτική λογική: Χρειάζεται να σχεδιαστούν κυρίως ως εργαλεία ενθάρρυνσης και αποθάρρυνσης δραστηριοτήτων ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον, και οι εισπράξεις τους να επιστρέφουν άμεσα στην κοινωνία. Η προοδευτική εισαγωγή φόρου στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στο λιγνίτη και το φυσικό αέριο (με προσαρμοσμένη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης όπου εφαρμόζεται) πρέπει να συνδυαστεί με απαλλαγή των πρώτων ευρώ κάθε μηνιαίας μισθοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, ώστε να αποτελεί «ουδέτερο φόρο». Μέρος των σχετικών εσόδων θα πρέπει επίσης να διοχετευθεί σε αύξηση των επιδομάτων ανεργίας, αλλά και σε προώθηση εναλλακτικών λύσεων, όπως μονώσεις και εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια ή χρήση ανανεώσιμων πηγών όπως βιομάζας (pellets) ή ήπιας γεωθερμίας. Αναδιάρθρωση της ισχύουσας φορολογίας, στηριγμένη στα πλεονάσματα που θα δημιουργήσουν η φορολογία των περιουσιών, ο περιορισμός της φοροδιαφυγής και η φορολόγηση της Εκκλησίας με τους ίδιους όρους που φορολογούνται όλοι οι υπόλοιποι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί. Με μέρος από τα πλεονάσματα αυτά, μπορεί να αυξηθεί το αφορολόγητο ποσό στο φόρο εισοδήματος και να μειωθούν οι εισπρακτικοί έμμεσοι φόροι (όσοι δεν προορίζονται να ενθαρρύνουν ή να αποθαρρύνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες). Ανασχεδιασμό του ΦΠΑ με νέα κριτήρια και μείωσή του σε λογικότερα επίπεδα. Διαχωρισμός σε είδη πρώτης ανάγκης και πολυτελείας, αλλά και διαβάθμιση με βάση την ανάγκη να προωθηθούν προϊόντα και υπηρεσίες φιλικά προς το περιβάλλον ή με σχετικά μεγάλη ελληνική προστιθέμενη αξία. Πχ καθιέρωση μειωμένου συντελεστή για τα βιολογικά προϊόντα, την ανακύκλωση πρώτων υλών, τις εργασίες μόνωσης κτιρίων και τα συνεργεία αυτοκινήτων, αλλά διατήρηση υψηλού ΦΠΑ στις πωλήσεις ΙΧ (που είναι όλα εισαγόμενα). Η προστασία των θέσεων εργασίας και η δημιουργία νέων, θα πρέπει αποτελεί προτεραιότητα του φορολογικού σχεδιασμού. Με δεδομένο ότι μεγάλο μέρος των θέσεων εργασίας δημιουργούνται από μικρές κυρίως επιχειρήσεις, μια πρόταση θα μπορούσε να ήταν η θέσπιση αφορολόγητου ποσού ανά θέση εργασίας για κάθε επιχείρηση, με όριο τις πρώτες θέσεις εργασίας. Η διέξοδος από την κρίση δεν είναι φυσικά υπόθεση μόνο δημοσιονομικών μέτρων. Κλειδί είναι εδώ να επενδύσουμε σε πράσινες υποδομές για συμφιλίωση της οικονομίας με το περιβάλλον, δημιουργώντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας και τονώνοντας την πραγματική οικονομία. Η εξυγίανση όμως των δημόσιων οικονομικών έχει για το πράσινο κίνημα τη δική της ιδιαίτερη σημασία: Διαγενεακή δικαιοσύνη, ώστε να μη χρεώνονται οι νεώτεροι και οι επόμενες γενιές την όποια ευημερία των γονιών τους. Ενίσχυση της διαπραγματευτικής μας θέσης, για απαλλαγή από τους εκβιασμούς που συνοδεύουν κάθε δόση του Μηχανισμού Στήριξης. Εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων για να επενδύσουμε στα συλλογικά αγαθά και στην ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Απάντηση στο λαϊκισμό των «χαμηλών φόρων», που αναπαράγει αυτά που μας έφεραν στο σημερινό σημείο και υποβαθμίζει τα συλλογικά αγαθά που είναι ακόμη πιο απαραίτητα για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, τώρα που η αγοραστική μας δύναμη είναι πια μειωμένη. Βασικό μήνυμα των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι άλλο δημοσιονομική εξυγίανση, άλλο επίθεση στη κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Το ότι το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να κάνει ένα τέτοιο διαχωρισμό, δείχνει και το μέγεθος της χρεοκοπίας του.

3 παρα-πολιτικά ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ; Πολιτικοί, οικονομολόγοι, ακόμα και πρωθυπουργοί λοιδορούν, εδώ και αρκετά χρόνια, το ελληνικό δημόσιο. Το ελληνικό δημόσιο ευθύνεται για τις επιχειρήσεις που κλείνουν, το χρέος, το έλλειμμα και κάθε παθογένεια της χώρας. Δεν απέχει ο καιρός που πιθανά το ελληνικό δημόσιο θα ενοχοποιηθεί για την ανομβρία, τον υποβιβασμό του Ηρακλή ή την νόσο του Αλτσχάιμερ. Γιάννης Τσιρώνης, Εκπρόσωπος Τύπου ΟΠ Ευρωζώνη και Ελλάδα: Περιμένοντας την Έκτη Δόση (Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο) Σήμερα στην Ευρώπη που μας απογοητεύει, στην Ευρώπη που προτιμά τα οικονομικά συμφέροντα από τους πολίτες της, στην Ευρώπη που οδηγείται στην αυτοκτονία, πώς θα δημιουργηθούν οι πολιτικοί και ακόμα περισσότερο οι κοινωνικοί συσχετισμοί για την πραγμάτωσή της; Θα ήμασταν αφελείς να πιστεύαμε ότι βρισκόμαστε κοντά σε αυτό το στόχο. Το αίσθημα απογοήτευσης και προδοσίας που νοιώθουμε, οι έλληνες πολίτες, μας οδηγεί σε προτάσεις απομονωτισμού. Μια τέτοια στάση είναι λοιπόν λογική αλλά παραπλανητική αφού η αδράνεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ολόκληρου του ευρωπαϊκού μηχανισμού είναι τουλάχιστον αντίστοιχη με τη μοιρολατρία και δουλικότητα της ελληνικής κυβέρνησης ενώ οι πιθανότητες μιας μοναχικής κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης και αλληλέγγυας στροφής τύπου Αλβανίας μηδαμινές. Στις ζοφερές συνθήκες που ζούμε, το αίτημα για μια κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική Ευρώπη είναι μακριά αλλά παραμένει το μόνο ταυτόχρονα ρεαλιστικό, φιλόδοξο, κοινωνικά δίκαιο και περιβαλλοντικά βιώσιμο σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Οι πολέμιοι του ελληνικού δημοσίου μπορούν να καταταγούν σε 3 κατηγορίες: Τους οπαδούς του φιλελευθερισμού, που ονειρεύονται μία κοινωνία χωρίς δημόσια διοίκηση. Η σύγκρουσή τους με τους οπαδούς της αριστεράς έχει πια χαρακτήρα θρησκευτικού μένους. Φυσικά παγκόσμια οι χώρες που έχουν δημόσια έξοδα κάτω από το 35% του ΑΕΠ, όπως ονειρεύονται οι οπαδοί του φιλελευθερισμού, είναι κάτι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής σαν την Μποτσουάνα. Παρά το γεγονός ότι δεν υφίσταται κανένα ισχυρό κράτος που να πρόκοψε με τις ιδέες των φιλελεύθερων, και παρά το γεγονός ότι η τελευταία παγκόσμια κρίση οφείλεται στην αποτυχία της αυτορρύθμισης και της αυτοκάθαρσης των αγορών, οι άνθρωποι δικαιούνται να ονειρεύονται, όπως κάποιοι σταλινικοί εξακολουθούν να θεωρούν την σταλινική κοινωνία πρότυπο, που συκοφαντήθηκε από τους εχθρούς της. Το κακό στην περίπτωσή μας είναι ότι αρκετοί από τους «γιατρούς» του ΔΝΤ είναι οπαδοί του φιλελευθερισμού, που βρήκαν «πτώμα» για να κάνουν τα πειράματά τους. Η δεύτερη κατηγορία αφορά μεγάλη μερίδα πολιτών, που ταλαιπωρείται από την αναλγησία και την ανικανότητα που συναντά στο ελληνικό δημόσιο. Συνδυάζοντας το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν ευνοημένοι μισθολογικά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, το μένος σε βάρος τους φτάνει σε επίπεδο θρησκοληψίας. Φυσικά όσοι πνέουν τα μένεα σε βάρος του δημοσίου, στην πραγματικότητα ονειρεύονται ένα αποτελεσματικό δημόσιο και όχι ένα διαλυμένο δημόσιο, όπως ονειρεύονται οι οπαδοί του φιλελευθερισμού. Η τρίτη κατηγορία, η πιο βδελυρή και κατάπτυστη, είναι οι φυσικοί αυτουργοί της αναξιοκρατίας και της αναποτελεσματικότητας του δημοσίου: πολιτικοί και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, που επί δεκαετίες βόλευαν τα δικά τους παιδιά, καταστρατηγούσαν κάθε έννοια αξιοκρατίας στην διοίκηση των δημόσιων επιχειρήσεων, και πίεζαν αφόρητα για ευνοϊκές συναλλαγές με συγκεκριμένες επιχειρήσεις, όλοι όσοι απομύζησαν αποθεματικά ταμείων και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, σήμερα ενοχοποιούν ολόκληρη την δημόσια διοίκηση, για να διαχυθεί η δική τους ευθύνη σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους. Πολλοί από αυτούς,σε οποιαδήποτε καπιταλιστική ή σοσιαλιστική δημοκρατία, θα έπρεπε να είναι βαθειά στην φυλακή, αλλά δυστυχώς φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Τουλάχιστον ο Μαυρογιαλούρος στην γνωστή κωμωδία, διασώζει την υπόληψή του παραιτούμενος. Οι πραγματικοί Μαυρογιαλούροι δεν παραιτούνται, δεν λογοδοτούν και αντίθετα παριστάνουν τους κατήγορους και τους εισαγγελείς σε βάρος των υφισταμένων τους. Ωρύονται σε βάρος της διαφθοράς, που οι ίδιοι καλλιέργησαν. Τι πρέπει να γίνει για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο; Χρειάζεται μικρότερο ή μεγαλύτερο δημόσιο; Αν απαλλαγούμε από αριστερίστικες ή νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες, θα ανακαλύψουμε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται μικρότερο δημόσιο. Ακόμα και η εξόχως νεοφιλελεύθερη έκθεση McKinsey, που παραγγέλθηκε από τον ΣΕΒ και την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, παραδέχεται ότι το ελληνικό δημόσιο είναι μικρό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, όπως άλλωστε φαίνεται και στον πίνακα. Αν μάλιστα υπολογίσουμε τα δυσπρόσιτα νησιά και τους ορεινούς όγκους, τα κόστη των δημόσιων υπηρεσιών πολλαπλασιάζονται. Η ολλανδική δημόσια ραδιοτηλεόραση εξυπηρετεί όλη την χώρα με μία κεραία, όταν η ελληνική έχει αναγκαστικά χιλιάδες αναμεταδότες. Αυτό όμως που φαίνεται στην μελέτη, είναι η δραματική αναποτελεσματικότητα του ελληνικού δημοσίου, μακράν η χειρότερη σε όλη την ευρωζώνη. Οι στρατηγικές επενδύσεις στα σιδηροδρομικά δίκτυα, στις πολεοδομικές παρεμβάσεις, στην παιδεία και την καινοτομία, η προώθηση των ελληνικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές, οι υποδομές για ποιοτικό τουρισμό, προϋποθέτουν έναν δημόσιο τομέα που θα απασχολεί περισσότερους υπαλλήλους από σήμερα, αλλά με προστιθέμενη αξία για την οικονομία. Για αυτόν τον λόγο, μικρές οικονομίες όπως η Δανία ενώ έχουν μεγαλύτερο δημόσιο τομέα, δεν έχουν δημοσιοοικονομικό πρόβλημα. Το ιστορικό στοίχημα λοιπόν είναι η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του δημόσιου τομέα εκεί που υπάρχει ανάγκη, και όχι η οριζόντια συρρίκνωσή του, που μερικές φορές αγγίζει και τα όρια της γελοιότητας, όπως στην περίπτωση της ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. που ενώ δεν χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και ενώ έχει ύψιστης προτεραιότητας έργο, τους δασικούς χάρτες, την κτηματογράφηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, υφίσταται μείωση του προσωπικού κατά 10% με την δικαιολογία ότι η εργασιακή εφεδρεία δεν μπορεί να γίνει επιλεκτικά. Ήτανε στραβό το κλίμα, το φαγε και ο Πάγκαλος

4 04 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 έργα&σια Για μια νέα ΔΕΘ (Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο) ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗ ΔΕΘ Υ πάρχουν αφιερώματα για την προβολή επιχειρήσεων της περιφέρειας, τις επιχειρηματικές ευκαιρίες στην αγορά του franchise, τον κόσμο του ποδήλατου, τα προϊόντα μοντελισμού, αθλητισμού, φωτογραφίας, τα μουσικά όργανα, τα χόμπι, τα δομικά υλικά, το αυτοκίνητο, τη γαστρονομία κ.λπ. Για όσους αναπολούν την «Έκθεση» της νιότης τους, με τα ακροβατικά και τις Ενετικές βραδιές, μπορούν να αρκεστούν με τη φετινή ενίσχυση του πολιτιστικού χαρακτήρα της με μεγάλες συναυλίες. Γι αυτό και εκτιμάται ότι οι περσινοί επισκέπτες θα αυξηθούν κατά 25%. Κάποιοι, τώρα που η παροχολογία εξέπνευσε, κατηγορούν τη ΔΕΘ ότι είναι κρατικοδίαιτη και κακώς επιβαρύνει τους φορολογούμενους. Ο κρατισμός, βεβαίως, είναι διάχυτη αντίληψη στην ελληνική κοινωνία. Ακόμη και ο ΣΕΒ ζήτησε πρόσφατα κρατική στήριξη επειδή το 50% των επιχειρήσεων δουλεύει με ζημιές ή οριακά κέρδη. Την ίδια στιγμή διάφοροι χρωστάνε στη Ηelexpo, όπως ο Δήμος Θεσσαλονίκης με ευρώ. Πώς διαμορφώνεται λοιπόν το κόστος; Είδαμε ότι η εξαγγελθείσα μειωμένη παρουσία της κυβέρνησης πήγε περίπατο. Το κόστος των δαπανών των κρατικών και κυβερνητικών παραγόντων, για την παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη, υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 20 εκατ. ευρώ. Μόνο το κόστος μεταφοράς αγγίζει τα τρία εκατ. ευρώ. Μπορεί το Υπουργείο Εσωτερικών να διαφημίζει ότι τα έξοδα της συμμετοχής του στη ΔΕΘ μειώθηκαν κατά 75% αλλά δεν υπολογίζει το τεράστιο κόστος της «μετακόμισης» της ΕΛ.ΑΣ. από την υπόλοιπη Ελλάδα. Μεταφέρουν αστυνομικούς, φράχτες, ελικόπτερα, δακρυγόνα, αντλία νερού, πληρώνουν εκτός έδρας, καύσιμα, υπερωρίες, διαμονή κτλ. Αν συνυπολογίσουμε και τα αντίστοιχα έξοδα των διαδηλωτών, τους τραυματίες, τα σπασμένα μαγαζιά, την απώλεια μεροκάματων και εσόδων, το κόστος γίνεται τεράστιο. Και υπεύθυνη γι αυτό δεν είναι η ΔΕΘ αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση και η πολιτική της. Και για να πάψει η εβδομάδα της σπατάλης, της ταλαιπωρίας, της κομματικής φιέστας, αρκεί να σταματήσει η άνοδός της. Η ΔΕΘ είναι θεσμός που εξελίχθηκε από εμποροπανήγυρη σε κεντρικό γεγονός, αντίστοιχο των άλλων διεθνών εκθέσεων. Παρακολουθεί από το 1925 τις μεταβολές στη δομή της ελληνικής οικονομίας, άντεξε στις μεταπολεμικές επιθέσεις για να κατέβει στην Αθήνα, και θα αντέξει και στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία. Όχι μόνο γιατί βρήκε κάποτε λαϊκή ανταπόκριση ούτε γιατί -όπως έλεγε ο Ι. Βελλίδης- μπορεί να «λειτουργεί τρεις βδομάδες αλλά δίνει ζωή στη Θεσσαλονίκη έξι μήνες». Αλλά γιατί απέδειξε ότι μπορεί να εξελίσσεται, να προσαρμόζεται και να συσπειρώνει. Έχουμε χορτάσει μετά το 1990, βέβαια, από κούφιους μεγαλοϊδεατισμούς για διείσδυση στα Βαλκάνια κτλ. Πάντως, παρά την κακή διεθνή εικόνα της Ελλάδας σήμερα, η Θεσσαλονίκη μπορεί πράγματι να εξελιχθεί σε μεγάλο περιφερειακό εκθεσιακό κέντρο για τις περιοχές Βαλκανίων, Β. Αφρικής και Μ. Ανατολής. Η ΔΕΘ θα πρέπει να μετεγκατασταθεί στη Σίνδο, και τα υπάρχοντα κτίρια να ενταχθούν σε ένα συνολικό σχεδιασμό αναβάθμισης του πρασίνου και των λειτουργιών της πόλης. Είναι ενδιαφέρον ότι τέθηκε θέμα επανένωσης HELEXPO AE και ΔΕΘ ΑΕ, που προέκυψαν από τη διάσπαση του εθνικού εκθεσιακού φορέα το 1999 για να ιδιωτικοποιηθεί ο επιχειρησιακός βραχίονας. Μια από τις «ακατανόητες» επιπτώσεις είναι ότι η HELEXPO πληρώνει ενοίκιο στη ΔΕΘ 6 εκ. ευρώ ετησίως. Υπάρχει σίγουρα ανάγκη δημιουργίας νέου εκθεσιακού και συνεδριακού κέντρου, ενίσχυση της εκθεσιακής δραστηριότητας της ΔΕΘ, εμπνευσμένο νέο επιχειρησιακό σχέδιο, σύνδεση με τη Ζώνη Καινοτομίας. Και κυρίως, έμπνευση και εξωστρέφεια. Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε. Δε δεχόμαστε να χρεοκοπήσει μαζί του και η Ελλάδα Πράσινες λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση με αλληλεγγύη. Να πάψει η κυβέρνηση να παίζει με την αξιοπιστία της χώρας Σ υνέντευξη τύπου εφ όλης της ύλης παραχώρησαν στις 15 Σεπτεμβρίου το απόγευμα οι Οικολόγοι Πράσινοι στα πλαίσια της 76ης ΔΕΘ. Ο ευρωβουλευτής του κόμματος Μιχάλης Τρεμόπουλος και οι εκπρόσωποι τύπου Ελεάννα Ιωαννίδου και Γιάννης Τσιρώνης παρουσίασαν την οπτική των Οικολόγων Πράσινων για τα οικονομικά προβλήματα και τις πράσινες λύσεις που προτείνουν για την κρίση, ενώ, αναφερόμενοι στην ΕΕ και την ευρωζώνη, υποστήριξαν την ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση, αλλά με αλληλεγγύη, βιωσιμότητα και δημοκρατία. Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, υπογράμμισε ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι Ευρωπαίοι χωρίς υποσημειώσεις, πολίτες της Ευρώπης και όχι υποστηρικτές της. Όμως, το διακυβερνητικό μοντέλο δε δίνει πια λύσεις. Η Ευρώπη ή θα εξελιχθεί σε ομοσπονδία ή κινδυνεύει να πεθάνει. Απαιτείται, λοιπόν, μια Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση στηριγμένη στις αξίες της αλληλεγγύης, της βιωσιμότητας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η λύση στην κρίση απαιτεί περισσότερη Ευρώπη. Όση Ευρώπη όμως και να έχουμε, πρέπει πρώτα απ όλα να βοηθήσουμε και οι ίδιοι τους εαυτούς μας. Ο ευρωβουλευτής των ΟΠ τόνισε, επίσης, ότι «όσο η πορεία της Ελλάδας, με ευθύνη της κυβέρνησης αλλά και της τρόικας, γίνεται μέρος της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης των άλλων χωρών τόσο έρχεται πιο κοντά ο κίνδυνος απρόβλεπτης θεσμικής εμπλοκής με ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Απευθύνουμε έκκληση στην κυβέρνηση να πάψει να παίζει με την αξιοπιστία της χώρας: Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι απαραίτητη, αλλά δεν έχει σχέση με την επικίνδυνη εναλλαγή λεονταρισμών και μέτρων πανικού κάθε φορά που πρόκειται να εκταμιευτεί νέα δόση». Ο Γιάννης Τσιρώνης, αναπτύσσοντας την εναλλακτική πρόταση των Οικολόγων Πράσινων για τα δημοσιονομικά προβλήματα, τόνισε ότι το έλλειμμα της χώρας δεν οφείλεται σε μεγάλα έξοδα, αφού είναι ήδη χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αντίθετα δραματική υστέρηση παρουσιάζουν τα έσοδα, αφού η κυβέρνηση καλύπτει, συχνά με σκανδαλώδεις τρόπους, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή. Η δημόσια διοίκηση υστερεί σε αποτελεσματικότητα, με αποτέλεσμα να μην βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα της χώρας. Το μνημόνιο συρρικνώνει ακόμα περισσότερο το αναποτελεσματικό κράτος οδηγώντας την χώρα στην χρεοκοπία. Όπως τόνισε ο εκπρόσωπος τύπου των ΟΠ «από το αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, ο κύριος Παπανδρέου ρισκάρει να βουλιάξει τη χώρα για να σώσει τα βαρίδια του πολιτικού συστήματος. Εμείς διαλέγουμε να αλλάξουμε. Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε, δε δεχόμαστε να χρεοκοπήσει μαζί του και η Ελλάδα» Η Ελεάννα Ιωαννίδου, αναλύοντας τις πράσινες λύσεις για την κρίση, πρότεινε τον επανασχεδιασμό της πραγματικής οικονομίας με βιώσιμη προοπτική και αναφέρθηκε στους τέσσερις τομείς αιχμής στους οποίους πρέπει η χώρα να αναζητήσει την διέξοδο από το σημερινό τέλμα: βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, στροφή σε νέες βιώσιμες μορφές τουρισμού, απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, επένδυση στην έρευνα και την καινοτομία, με την παράλληλη ενίσχυση των συλλογικών αγαθών. Η εκπρόσωπος τύπου των ΟΠ σημείωσε ότι «πρέπει να επενδύσουμε στην ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, κάνοντάς την υπόθεση της κοινωνίας, όχι μόνο της κυβέρνησης και της τρόικας και σίγουρα όχι των αγορών. Οφείλουμε, επίσης, να αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον ως θεμέλιο ευημερίας και όχι ως αντικείμενο λεηλασίας, όπως προτείνουν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις» Το γραφείο τύπου των ΟΠ

5 οικολόγοιπράσινοι 8ο Τακτικό Ετήσιο Συνέδριο Οικολόγων Πράσινων (21-23/10/11) Οικονομική Κρίση Δημοκρατία Αλληλεγγύη Το 8ο τακτικό Συνέδριο των ΟΠ θα διεξαχθεί στo αμφιθέατρο του 9.84 στην Τεχνόπολη στο Γκάζι (Πειραιώς 100) στην Αθήνα, τις Οκτωβρίου, Πρόγραμμα 8ου Συνεδρίου Οικολόγων Πράσινων Τα θέματα του συνεδρίου είναι τα εξής: 1. Απολογισμός / Προγραμματισμός Ανάδειξη νέου Πανελλαδικού Συμβουλίου 2. Αλλαγή του Καταστατικού 3. Προτάσεις για Θεσμικές Αλλαγές-Άμεση Δημοκρατία (Θεσμοί-Διακυβέρνηση) 4. Πολιτική Συγκυρία και Οικονομική Κρίση 5. Εκλογική Ετοιμότητα Παρασκευή Σάββατο Κυριακή 9:00 Άφιξη - Εγγραφές Άφιξη - Εγγραφές 10:00 Απολογισμός - Προγραμματισμός Παρουσίαση υποψηφίων για το Πανελλαδικό Συμβούλιο 11:00 Θεσμοί Διακυβέρνηση - Έναρξη ψηφοφορίας 12:00 Αλλαγή του Καταστατικού 1:30 Εκλογική Ετοιμότητα 3:00 Άφιξη Εγγραφές 3:30 Διάλειμμα 4:00 Τραπέζια εργασίας: Ψηφίσματα Αλλαγή του Καταστατικού Προγραμματισμός Απολογισμός 4:30 Τραπέζια Εργασίας Ανακοίνωση Πολιτική Συγκυρία αποτελεσμάτων και Οικονομική Κρίση ψηφοφορίας Θεσμοί-Διακυβέρνηση Λήξη Εργασιών 5:00 Εκλογική Ετοιμότητα 6:30 Πολιτική Συγκυρία και Οικονομική Κρίση 7:00 Έναρξη Συγκρότηση Προεδρείου - Χαιρετισμοί 8:00 Θέλουμε να σας Ακούσουμε 9:00 Εκδήλωση Συζήτηση 9:30 Λήξη 2ης Μέρας 10:00 Συναυλία ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ Οικονομικός Απολογισμός Οικολόγων Πράσινων Στα πλαίσια της διαφάνειας που διέπει τα οικονομικά των Οικολόγων Πράσινων αλλά και των καταστατικών υποχρεώσεών μου, δημοσιεύεται ο Απολογισμός με 31/8/11 σε σύγκριση με τον ετήσιο Προϋπολογισμό του 2011 όπως κατατέθηκε στο 8ο Τακτικό Συνέδριο του κόμματος. Να σημειώσω ότι πέραν της υποχρέωσης τήρησης μόνο βιβλίου Εσόδων/Εξόδων, παρακολουθούμε την ημερήσια κίνηση με διπλογραφικό σύστημα σε βιβλία με μορφή 3ης κατηγορίας ώστε να έχουμε τις απαραίτητηες πληροφορίες όπως υπόλοιπο ταμείου κλπ. Φυσικά περιμένουμε την ψήφιση του νόμου για τα οικονομικά των κομμάτων κάτι που συνεχώς εξαγγέλεται αλλά εκκρεμεί ακόμα ώστε να κάνουμε τις ακριβείς αντίστοιχες προσαρμογές. Για περισσότερες πληροφορίες παραπέμπω στον αναλυτικό απολογισμό (6 σελίδες) και τις αντίστοιχες αναλύσεις κινήσεων του κάθε κωδικού (καρτέλες) που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα των Οικολόγων Πράσινων. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Π/Υ 2011 Σεπτέμβριος 2011 Ο Ταμίας των Οικολόγων Πράσινων Αντώνης Ξενικός ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΘΕΝΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟ ΠΟΙΗΘΕΝΤΑ Τα άρθρα του καταστατικού που προτείνονται να τροποποιηθούν είναι (με τη σειρά που προτείνεται να συζητηθούν): 1. Ασυμβίβαστα - Επαγγελματικά στελέχη, Άλλα ασυμβίβαστα (άρθρα 16,18) 2. Όρια Θητείας ΕΓ (άρθρο 14 ) 3. Σχέσεις αιρετών κόμματος (άρθρο 17) 4. Πράσινο Ίδρυμα (άρθρο 19) Το συνέδριο θα είναι αφιερωμένο στα ζητήματα Δημοκρατίας- Θεσμών και Οικονομίας με κεντρικό μήνυμα Οικονομική Κρίση - Δημοκρατία Αλληλεγγύη που θα είναι και το θέμα της κεντρικής εκδήλωσης της πρώτης μέρας (Παρασκευή). Οι προσυνεδριακές διαδικασίες περιλαμβάνουν σύγκλιση των Πολιτικών Κινήσεων και των Περιφερειακών Συνδιασκέψεων όπου και θα συζητηθούν τα θέματα του συνεδρίου. Στις Περιφερειακές Συνδιασκέψεις και στο Συνέδριο δικαίωμα εκλέγειν/ εκλέγεσθαι έχουν τα μέλη μας που έχουν γραφτεί τουλάχιστον 3 μήνες νωρίτερα (23 Ιουλίου 2011 για το συνέδριο). Για τις υπόλοιπες ψηφοφορίες δικαίωμα ψήφου έχουν όλα τα μέλη που έχουν εγγραφεί μέχρι την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου. Απαιτούμενη ταμειακή ενημερότητα μελών μας για συμμετοχή στο συνέδριο: Δεκέμβριος 2011 (Β Εξάμηνο 2011, λόγω εξαμηνιαίας συνδρομής1). Τα μέλη εγγράφονται ως Σύνεδροι μέχρι την Κυριακή 23/10 στις 14:00. Επίσης θυμίζουμε ότι σύμφωνα με το καταστατικό μας: Είναι ιδιαίτερα επιθυμητή η αυτοπρόσωπη παρουσία των μελών μας στις Περιφερειακές Συνδιασκέψεις και στο Συνέδριο. Αν αυτό δεν είναι εφικτό- και με την προϋπόθεση της κοινής συμμετοχής αντιπροσώπου/αντιπροσωπευόμενου σε μία τουλάχιστον συνέλευση (ΠΚ ή Περιφερειακής Συνδιάσκεψης) ισχύει η αντιπροσώπευση από τις ΠΚ προς τις Περιφερειακές και το Συνέδριο όπως και από τις Περιφερειακές προς το Συνέδριο. Το ΠΣ της Θεσσαλονίκης όρισε την αναλογία σε ένα προς τρία (δηλαδή ένα μέλος ψηφίζει για λογαριασμό του και μπορεί για δύο ακόμα μέλη εφόσον υπάρχει εξουσιοδότηση). Εκπροσώπους στο Πανελλαδικό Συμβούλιο εκλέγουν κατευθείαν οι Περιφερειακές Συνδιασκέψεις που ταυτίζονται με τις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις της χώρας όπου έχουμε τουλάχιστον 10 μέλη ως εξής: Αττική 11, Θεσσαλονίκη 3 και οι λοιπές περιφέρειες από 1 (αναπληρωματικά 6, 3 και από 1 αντίστοιχα). Το συνέδριο επί πλέον εκλέγει για το Πανελλαδικό Συμβούλιο 5 μέλη από Αττική και 4 από την Περιφέρεια (και 2 αναπληρωματικά σε κάθε εκλογή). Στις περιφέρειες που εκλέγουν πάνω από 3 μέλη στο ΠΣ ισχύει ποσόστωση 1/3 για τις γυναίκες υποψηφίους. Προσυνεδριακά κείμενα- προτάσεις τροποποιήσεων επί των κειμένων μπορούν να κατατίθενται στο prosunedriakos.dialogos@ecogreens.gr, θα αποστέλλονται στα μέλη σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου eg_organotiki_sunedriou@googlegroups.com 1 Υπόλοιπο Ταμείου 31/12/ , ,00 2 ΕΣΟΔΑ 2.1 Τακτική Χρηματοδότηση , , % Αποζημίωσης Ευρωβουλευτή , Συνδρομές μελών (το 25% παρακρ υπέρ ΠΚ) , Ενισχύσεις 3.600,00 708,00 Σύνολο Εσόδων , ,77 ΣΥΝΟΛΟ , ,77 3 ΕΞΟΔΑ 3.1 κεντρική λειτουργία Πάγιες δαπάνες , ,20 3.2,1 κεντρική λειτουργία αμοιβές προσωπικού/αποζημιώσεις , , αποζημίωση υπευθύνων οργανωτικού , ,34 σύνολο αμοιβών προσωπικού κεντρικής λειτουργίας , , Ενίσχυση δραστηριοτήτων της Κοινωνίας των πολιτών , , δαπάνες για λειτουργικά κόστη ΤΠΚ (εκτός κεντ. Γραφειών) , , δαπάνες μετακίνησης , , στήριξη θεματικών ομάδων , , Έξοδα παράστασης αυτοδιοικητικών , , Ενίσχυση περιφερειακων οργανώσεων , , Ενισχυση Πολιτικών Κινήσεων , ,61 σύνολο ΠΚ + ΠΟ , , Έκδοση εντύπων , , Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα , , Λοιπά , , Απρόβλεπτα , , Αποθεματικό ,00 0,00 Σύνολο εξόδων , ,69 4 Ταμείο τέλους περιόδου (1/1/2012) , Υπόλοιπο διαθέσιμων τρέχουσας περιόδου 31/08/ ,08 ΣΥΝΟΛΟ , ,77 ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΤΑΞΗΣ Χρεώστες διάφοροι προηγούμενης χρήσης , ,00

6 06 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 πρίσμα Η συνέχεια βέβαια επιβεβαίωσε όσους δεν περίμεναν και τίποτα σπουδαίο. Από το «δεν θα γίνουμε το άλλοθι των ευρωπαϊκών αδυναμιών», περνάμε στην ίδια ομιλία (!) στο ότι «θα τηρήσουμε κατά γράμμα της οδηγίες της τρόικα». Η διακοπή των συναντήσεων του Σεπτεμβρίου εμφανίζεται ως, επιτέλους, το τέλος των υποχωρήσεων από την ελληνική πλευρά. Σε δυο-τρεις μέρες όμως, ανακοινώνει ο «σκληρός» Βενιζέλος ότι αφού ζούμε με ξένα χρήματα, θα κάνουμε ό,τι πουν οι δανειστές μας. Οι συνθήκες είναι σε κρίσιμο βαθμό πιεστικές, για να αντέξουν «φούσκες» χωρίς περιεχόμενο. Κάποιος που δηλώνει ότι μπορεί να κάνει κάτι καινούργιο, αν τελικά δεν μπορεί, «καίει» πολύ γρήγορα το «χαρτί» του, γιατί οι εποχές είναι δύσκολες και απαιτητικές. Το γεγονός ότι η εξουσία ευτελίζει τόσο γρήγορα τις εναλλακτικές της, δείχνει ότι έχει Το χαρτί «Βενιζέλος» Προκειμένου να κατευναστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, που έπαιρνε πλέον χαρακτηριστικά κοινωνικής έκρηξης, εν μέσω δακρυγόνων αερίων, ανέτειλε το αστέρι του Βενιζέλου. Μια νέα ελπίδα, μια άλλη προοπτική γεννήθηκε. Με αυτά τα στοιχεία προσπάθησε να μας τροφοδοτήσει η εξουσία, για να μας κάνει να περιμένουμε, άρα και να ησυχάσουμε. περιθώριο να ζει μόνο για το σήμερα, και αυτό την κάνει να φαίνεται χωρίς ισχύ. Είναι πολύ ριψοκίνδυνο για αυτήν, να φαίνεται γυμνή. Αλλά ας κρίνουμε και την πρόσφατη πορεία αυτού του πολιτικού ανδρός για να δούμε τι βαθύτερο μπορεί να μας αποκαλύψει. Αν είχε να προτείνει κάτι νέο ο Βενιζέλος, γιατί δεν το κατέθετε από πριν; Για να μην τορπιλίσει το έργο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ διαφωνώντας; Γιατί να απαγορεύεται η διαφωνία σε ένα κόμμα, αφού διατυπώνεται με σκοπό να σώσει την κοινωνία που καλείται το κόμμα να υπηρετήσει; Κι αν τελικά δεν έχει λύσεις -που τελικά φαίνεται ότι δεν έχει- γιατί δέχτηκε; Από απληστία για την θέση ή από κομματική πειθαρχία, και για να συμπράξει στην κοροϊδία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω; Το κοινωνικό συμφέρον εδώ δεν βρίσκεται πουθενά. Τελευταία αφήνουμε την απίστευτη δήλωσή του ότι έχει καταστρέψει την πολιτική του καριέρα, αναλαμβάνοντας υπουργός οικονομικών. Σαν να μας δηλώνει ότι επιλέχτηκε ως «δυνατό» πολιτικό χαρτί για να αποτύχει! Ο παραλογισμός στο απόγειό του! Έχουμε ακούσει βέβαια κι άλλα τέτοια τρελά, όπως ότι οι σοσιαλιστές παίρνουν αναγκαστικά μησοσιαλιστικά μέτρα! Παλιότερα αυτές οι συμπεριφορές θα περνούσαν -δυστυχώς!- με ανοχή, σήμερα όμως η κρισιμότητα της κατάστασης κάνει τους πάντες να έχουν τα μάτια τους στυλωμένα στις κινήσεις της εξουσίας, προσέχοντας κάθε της λεπτομέρεια. Περισσότερο από κάθε άλλη μεταπολιτευτική περίοδο, ο τρόπος και η επικοινωνία της πολιτικής εξουσίας προς τους πολίτες, τους γεμίζει απογοήτευση και θυμό. Τελικά, ο πολιτικός πολιτισμός έχει σοβαρότατο πρόβλημα. Ιωάννης Χαραλαμπάκης ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, , τ , f Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία , τ , f ecogreen@otenet.gr ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗ- ΜΕΡΙΔΑ Ιδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Κολοκοτρώνη 31, , Αθήνα, τ , f Διαχειριστική Επιτροπή ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΥ Όλγα Κήκου, Πρόεδρος Τηλέμαχος Σπασίδης, Εκδότης Νατάσσα Τσιρώνη, Γραμματέας Αντώνης Πετρόπουλος, Ταμίας Γιάννης Χαραλαμπάκης, Μέλος Συντακτική Επιτροπή Εφημερίδας Κώστας Γεωργιάδης (Σύμβουλος Έκδοσης - Υπεύθυνος Σύνταξης) Νατάσσα Τσιρώνη (Συντονισμός Ύλης) Κώστας Λουκέρης (από το ΠΣ) Γιώργος Μπλιώνης (από το ΠΣ) Τηλέμαχος Σπασίδης (από τον ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ) Γιάννης Χαραλαμπάκης (από τον ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ) ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal Designers ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ Έρμαια του κατεστημένου τους οι πολιτικές ηγεσίες Όλοι μας λίγο έως πολύ γνωρίζουμε πως κυρίαρχο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης είναι η ελεύθερη αγορά. Αυτό όμως που κανένας δε φρόντισε να μας πει είναι ο ρόλος των εθνικών κυβερνήσεων στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Ο μήνας που πέρασε απέδειξε ευθέως πως η διεθνής οικονομία κινείται ανεξέλεγκτα, χωρίς όρια και κανόνες. Οι χρηματιστηριακοί δείκτες εκτροχιάζονται και οι κυβερνήσεις παίρνουν διαρκώς επώδυνα για τους πολίτες μέτρα. Αυτή τη στιγμή οι λαοί της υφηλίου πληρώνουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο τα λάθη, την ιδιοτέλεια, την αδράνεια, τις αδυναμίες και τους φόβους των ισχυρών πολιτικών του πλανήτη. Ο σύγχρονος πολιτικός κόσμος, σε μια προσπάθεια προώθησης μιας φιλελεύθερης οικονομίας, εκχώρησε υπερεξουσίες στις αγορές, απεμπολώντας σημαντικό τμήμα της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Αυτό είχε ως άμεση συνέπεια οι αγορές να διαμορφώσουν τους δικούς τους όρους στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας, και οι εθνικές κυβερνήσεις να δεσμεύονται υπέρμετρα από τις αυθαίρετες εκτιμήσεις και στόχους των οίκων αξιολόγησης. Η αλληλεπίδραση κρατών και αγορών κατέλυσε την έννοια της δημοκρατίας και της ελευθερίας επιβάλλοντας στις εθνικές κυβερνήσεις συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις, αντίθετες στο κοινωνικό σύνολο. Το δεύτερο λάθος των πολιτικών ηγεσιών του πλανήτη, αναφορικά με τη διόγκωση της κρίσης, έγκειται στο πεδίο της ανάπτυξης. Αρκετά δυτικά κράτη, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Ισπανία, ακολουθώντας πιστά τις θέσεις του φιλελευθερισμού, στήριξαν μεγάλο μέρος της οικονομίας τους σε ομόλογα και δάνεια, δημιουργώντας δυσθεώρητα χρέη. Η ανάπτυξη παραγκωνίστηκε, με την έμφαση να δίνεται στον τομέα των υπηρεσιών. Παράλληλα με τον εξωτερικό τους δανεισμό, οι κυβερνήσεις πολλών ανεπτυγμένων χωρών τροφοδότησαν πρακτικές αθρόων επιδοτήσεων και παροχών, δυσαναλόγων της παραγωγής της χώρας τους, τόσο σε κρατικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το τρίτο ολέθριο λάθος του πολιτικού προσωπικού έγκειται στην πορεία που ακολουθήθηκε από αρκετά καπιταλιστικά κράτη για την αντιμετώπιση της κρίσης. Με το ξέσπασμα της οικονομικής ύφεσης οι ανεπτυγμένες χώρες έριξαν όλο τους το βάρος στη θωράκιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, χωρίς να λάβουν ως αντιστάθμισμα ειδική μέριμνα για την προστασία των ασθενέστερων πολιτών. Επιπλέον, οι εθνικές κυβερνήσεις, όντας εξαρτημένες από το τραπεζικό σύστημα, δε διαπραγματεύτηκαν ουσιωδώς τους όρους χρηματοδότησης των τραπεζών, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των χορηγιών προς τις τράπεζες να μη διοχετεύτηκε στην πραγματική οικονομία και στην ανάπτυξη. Με τις καταιγιστικές επιθέσεις των αγορών απαξιώνονται οι οικονομίες ολοένα και περισσότερων κρατών. Οι αρχηγοί των ισχυρών κρατών του κόσμου προσπαθούν να μετακυλήσουν τις συνέπειες της χρηματιστηριακής κατάρρευσης στους πολίτες, αδυνατώντας να συγκρουστούν μετωπικά με το οικονομικό κατεστημένο που δημιούργησαν και διαιώνισαν. Τολμηρό όμως βήμα στην καταπολέμηση της δημοσιονομικής κρίσης δεν αποτελεί η εφαρμογή σκληρών μέτρων λιτότητας, αλλά η θέσπιση ορίων και νόμων μέσα στους οποίους θα κινούνται οι αγορές και κατά συνέπεια η λειτουργία ολόκληρης της οικονομίας. Είναι έτοιμοι άραγε οι εθνοπατέρες μας για μια τέτοια μάχη; Δανιήλ Λέκκας

7 πρίσμα ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ Ξετυλίγοντας το κουβάρι της Ελληνικής (αν)αξιοπιστίας ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ Η τρόικα, το εγχώριο πολιτικό σύστημα και η μεταξύ τους σχέση συνενοχής του Γιάννη Παρασκευόπουυλου - Ξαναδιαβάζοντας Καβάφη σε συνθήκες κρίσης - Σ τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θεωρείται αυτονόητο ότι μπορούν να βάζουν στόχους πολιτικούς, οικονομικούς, δημοσιονομικούς και να τους πετυχαίνουν. Οι στόχοι δεν εκπληρώνονται φυσικά όλοι, στις περιπτώσεις όμως που πέφτουν έξω, είναι τουλάχιστον σε θέση να βρουν τι πήγε στραβά: είτε ο στόχος δεν ήταν ρεαλιστικός, είτε έγιναν λάθη στην επιδίωξή του, είτε υπήρξαν απρόβλεπτα δεδομένα που ανέτρεψαν τον προγραμματισμό. Στα μάτια λοιπόν του μέσου Ευρωπαίου, η εικόνα μας χώρας με συνεχείς και θεαματικές αποκλίσεις στους δημοσιονομικούς της στόχους, όπως η Ελλάδα, εύλογα θεωρείται προβληματική: πόσο αξιόπιστη και τελικά πόσο «ευρωπαϊκή» μπορεί να είναι μια χώρα που αποτυγχάνει συνεχώς και που αδυνατεί να εντοπίσει τους λόγους και να διορθώσει την κατάσταση; Την εικόνα αυτή έρχεται να επιτείνει η στρατηγική πιέσεων της τρόικας και να εκμεταλλευθεί ο πολιτικός λαϊκισμός, που φυσικά δεν ανθεί μόνο στη δική μας χώρα. Η εικόνα αυτή αφήνει φυσικά στη σκιά πλήθος κρίσιμα δεδομένα: Η τρόικα επέλεξε από την αρχή να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις για βαθιά ύφεση και να υιοθετήσει υπεραισιόδοξες προβλέψεις σε βάρος του ρεαλισμού. Στις συνταγές λιτότητας, άλλωστε, η ύφεση επιδιώκεται συνειδητά ως εργαλείο «εξυγίανσης» της οικονομίας, ενώ το Δ.Ν.Τ. έχει και ισχυρή παράδοση να πέφτει έξω σε τέτοιους υπολογισμούς: ενδεικτικά το 2009 στη Λετονία η ύφεση έφθασε στο -17,1% έναντι πρόβλεψης για -5%, ενώ στην Ουγγαρία το -4,6% από -1% που είχε προβλεφθεί. Οι περισσότεροι δημοσιονομικοί στόχοι ήταν στην καλύτερη περίπτωση υπερφιλόδοξοι, στη χειρότερη απολύτως ανέφικτοι εξαρχής. Η αναφορά του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ ότι «ζητούν από την Ελλάδα το αδύνατον» (1) έχει επιβεβαιωθεί πανηγυρικά. Ουσιαστικά η τρόικα μετέφερε στην ελληνική κυβέρνηση τις επιθυμίες των δανειστών και η κυβέρνηση επέλεγε να αποδέχεται παθητικά τα πάντα και στη συνέχεια να αποτυγχάνει να εκπληρώσει οτιδήποτε. Η υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου αποτελεί σημείο καμπής, καθώς ανέβασε τον πήχη πολύ πέρα από τις αντοχές και τις δυνατότητες της χώρας, και έκανε την εκταμίευση κάθε δόσης πραγματικό θρίλερ. Αντί να αποτελέσει το πέρασμα του κάβου, όπως περίμενε η κυβέρνηση, αποτέλεσε την απαρχή εφιαλτικών εξελίξεων. Παράλληλα όμως διατηρείται ένα ισχυρό δίχτυ πελατειακής προστασίας και αδιαφάνειας, που κοστίζει πανάκριβα στα δημόσια έσοδα και την ελληνική κοινωνία. Χειρότερο από όλα, η τρόικα έχει πλήρη γνώση και ζητά απλώς «ισοδύναμα μέτρα» για να καλύπτονται τα κενά. Οι Οικολόγοι Πράσινοι μάταια προτείνουμε συνεχώς από τον Μάιο του 2010 μια σειρά απλά και αποτελεσματικά μέτρα για τον έλεγχο των γκρίζων περιουσιών που σχηματίστηκαν από διαφθορά και (2), (3). φοροδιαφυγή Φορολογική αμνηστία, με τη μορφή περαίωσης, δόθηκε πρόσφατα για δεύτερη φορά παρά τις ρητές συστάσεις οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ (4). Ο πρόσφατος νόμος για τα αυθαίρετα, χαρίζει στους λούμπεν οικιστές πάνω από 10 δις ευρώ πρόστιμα και 3 δις οφειλές στο ΙΚΑ (Θυμηθείτε το τελευταίο, όταν έρθουν τα νέα μέτρα για τις συντάξεις). Επί μήνες η κυβέρνηση επέμενε οι ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό, για τις οποίες τόσος θόρυβος έγινε στο ευρωκοινοβούλιο, να ελεγχθούν μόνο για φορολόγηση τόκων και όχι για την προέλευση του κεφαλαίου τους. Στο Μεσοπρόθεσμο προεξοφλείται ότι τα έσοδα από περιστολή της φοροδιαφυγής μέχρι το 2015 θα είναι μόλις 3,5% των προγραμματισμένων εσόδων από το σύνολο των νέων φόρων και περικοπών. Δημιουργείται έτσι για την Ελλάδα ένα τεχνητά διογκωμένο κενό αξιοπιστίας, που κινδυνεύει δυστυχώς να θεωρηθεί δεδομένο χωρίς να είναι. Τα πράγματα θα μπορούσαν σίγουρα να είναι διαφορετικά: Αν δεν υπήρχε η σχέση συνενοχής ανάμεσα στην τρόικα και το εγχώριο πολιτικό σύστημα, που πολλαπλασιάζει το ήδη βαρύτατο κόστος του Μνημονίου. Σε μια συγκυρία όπου η διέξοδος στο «ελληνικό πρόβλημα» εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την αλλαγή προσανατολισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι σημαντικό να μην αφήσουμε να συνεχιστούν τα παιχνίδια με την αξιοπιστία της χώρας. Είναι η ώρα να αναδείξουμε τις εγχώριες και διεθνείς πολιτικές ευθύνες, να ανατρέψουμε τα πελατειακά βαρίδια του πολιτικού συστήματος και, κυρίως, να θέσουμε τις βάσεις για μια διαφορετική, βιώσιμη πορεία. Αν η αναζήτηση συναινέσεων επικεντρωνόταν στο διάλογο για το τι θυσίες μπορεί πραγματικά να αντέξει η χώρα, με τι επιμερισμό των βαρών και με ποιες «κόκκινες γραμμές» στα θέματα των δημοσιονομικών στόχων, των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων, αντί για τον επιμερισμό του πολιτικού κόστους σε ήδη προαποφασισμένες πολιτικές. Αν η κυβέρνηση και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα είχαν τις ηθικές προϋποθέσεις να απευθυνθούν όχι μόνο στα κέντρα αποφάσεων αλλά και στην κοινή γνώμη των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, μεταφέροντάς τους και την ελληνική οπτική για την κρίση και για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Αν οι πολιτικές δομές της Ευρώπης δεν εξακολουθούσαν να λειτουργούν σε διακυβερνητικό (και όχι ομοσπονδιακό) επίπεδο, με τον εγχώριο λαϊκισμό κάθε χώρας να είναι σε θέση να οδηγήσει ανά πάσα στιγμή σε σοβαρές θεσμικές εμπλοκές. Σε μια συγκυρία λοιπόν όπου η διέξοδος στο «ελληνικό πρόβλημα» εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την αλλαγή προσανατολισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι σημαντικό να μην αφήσουμε να συνεχιστούν τα παιχνίδια με την αξιοπιστία της χώρας. Είναι η ώρα να αναδείξουμε τις εγχώριες και διεθνείς πολιτικές ευθύνες, να ανατρέψουμε τα πελατειακά βαρίδια του πολιτικού συστήματος και, κυρίως, να θέσουμε τις βάσεις για μια διαφορετική, βιώσιμη πορεία. (1) php?option=com_content&view=article&id=329:lr&c atid=11:press-releases&itemid=23 (2) php?option=com_content&view=article&id=1937:6& catid=7:economy&itemid=22 (3) index.php?option=com_content&view =article&id=1935: &catid=7:economy&itemid=22 (4) ΟΟΣΑ, ετήσια επισκόπηση 2009 για την ελληνική οικονομία, σελ. 14. (Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος είναι μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων) Πρωτοδημοσιεύτικε στο «ποντίκι» στις 21/9/11 Χρόνος αρκετός πια λόγω κρίσηςγια διάβασμα.... Καβάφης λοιπόν Τί περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι; To σκηνικό γνωστό... Πάνω από ένα-ενάμισυ χρόνο τώρα, όλοι μας -σε καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας- περιμένοντας την επόμενη έλευση της τρόικας, τις επόμενες απαιτήσεις της... τα επόμενα μέτρα... Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα... Πρώτη δόση, δεύτερη δόση... Θάρθουν, δεν θάρθουν;;; Τρίτη δόση... το μαρτύριο της σταγόνας.. Τέταρτη δόση... Πέμπτη δόση... ήρθαν... φύγαν... ξαναήρθαν... Τι γίνεται με την έκτη δόση;;; - Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία; Τί κάθονται οι συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε; Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας... απ τη μια η αγωνία, ο φόβος, η ανασφάλεια και απ την άλλη η νευρικότητα, η αναποφασιστικότητα, η ατολμία των αρχόντων... Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Τί νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί; Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν. Απελευθερώστε τα κλειστά επαγγέλματα, συλλάβετε τη φοροδιαφυγή, μειώστε το δημόσιο τομέα... Δεν υπάρχει αμφιβολία...ξέρουν να νομοθετούν οι....βάρβαροι. Μάλλον, αυτοί είναι οι μόνοι που θα νομοθετούν πλέον... - Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ οι πραίτορες εβγήκαν Με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες...; - Γιατί κ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;;; Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Θαρθούν, θα ξαναρθούν κάποια στιγμή θα φύγουν... θα φύγουν οριστικά... Και τότε, μόνοι πια, θα μονολογήσουμε... Και τώρα τί θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. Τάκης Νικολακόπουλος

8 08 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ Για να Χτυπηθούν τα Κυκλώματα Του Γιώργου Δημαρά, Περιφερειακού Συμβούλου Αττικής πράσινηαυτοδιοίκηση Από τον οικολογικό χώρο της Θεσσαλονίκης έχει συχνά εκφραστεί ένας κριτικός λόγος για τα έργα ανάπλασης της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης. Έχει γίνει λόγος για πολύ τσιμέντο, λίγα δέντρα και σκιά, «Λουδοβίκεια» αισθητική (υπερβολικά τεχνητοποιημένο και επιτηδευμένο αρχιτεκτονικά περιβάλλον) και κατακερματισμένες παρεμβάσεις, σε αντίθεση με μια οικολογική προσέγγιση που θα αντιμετωπίζει την περιοχή ως ενιαίο οικοσύστημα και θα λαμβάνει υπόψη ιστορικά χαρακτηριστικά, όπως οι εκβολές χειμάρρων. Όταν θέτουμε στην Περιφέρεια Αττικής θέματα διαφάνειας, κανένας δεν διαφωνεί στα λόγια, όταν κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις δομικών αλλαγών τότε αρχίζουν οι δυσκολίες. Απ τις πρώτες συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής ως «ΑΤΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ» καταθέτουμε προτάσεις για τον έλεγχο και την διαφάνεια στην διαχείριση των οικονομικών. Προτείναμε να είναι διαπαραταξιακή η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ που θα διαχειριστεί δις. ευρώ, επειδή τούτο δεν προβλέπεται από την νομοθεσία, ζητήσαμε από την Περιφέρεια να κατοχυρωθεί τούτο με τροποποίηση του νόμου (Καλλικράτη). Πετύχαμε όμως να είναι ανοιχτές οι συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής για τις παρατάξεις. Ο ι τομείς δραστηριοτήτων όπου διαμορφώνονται κυκλώματα διαπλοκής είναι : τα δημόσια έργα, οι προμήθειες, οι μισθώσεις και αγορές κτιρίων, οι αδειοδοτήσεις και οι χρηματοδοτήσεις επιδοτήσεις ( ΕΣΠΑ κ.λ.π.). Στην ομιλία μου ως «ειδικού αγορητή» στο ΠΕΡΙΦ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ με θέμα τις τροποποιήσεις του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ, κατέθεσα μεταξύ άλλων και τα εξής: «Έχω εμπειρία από Δημόσιες Υπηρεσίες όπως Πολεοδομίες, Εφορίες, άλλες Υπηρεσίες των πρώην Νομαρχιών και των Δημοσίων Οργανισμών. Δύο είναι τα βασικά προβλήματα. Α) Η αδράνεια και απαξίωση ενός μεγάλου μέρους του προσωπικού με συνέπεια την ταλαιπωρία των πολιτών και Β) Η διαπλοκή εκεί ιδιαίτερα όπου υπάρχουν αδειοδοτήσεις (π.χ. Πολεοδομίες), εκεί όπου υπάρχουν έργα και προμήθειες. Στους κύκλους των εργοληπτών Δημοσίων Έργων θεωρείται αυτονόητο το «λάδωμα» για να σταθεί κάποιος στο επάγγελμα. Βέβαια η μεγάλη πλειοψηφία είναι έντιμοι και αξιοπρεπείς Δημόσιοι Υπάλληλοι και δεν μπορούμε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο «τσουβάλι», αλλά το κλίμα είναι τέτοιο σε μερικές υπηρεσίες, που φθείρει και τους άφθαρτους. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε το εύρος της διαφθοράς και διαπλοκής, ζητούμενο και ουσιώδες για εμάς είναι να διαμορφώσουμε θεσμικό πλαίσιο που να αποτρέπει αυτά τα φαινόμενα. Ας στοχεύσουμε στην απόλυτη διαφάνεια και τον κοινωνικό έλεγχο στις επιτροπές διαγωνισμών ανάθεσης και στις επιτροπές παραλαβής των έργων και προμηθειών.» Με τις υπογραφές των δυο Περιφ. Συμβούλων της ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ (Γιώργου Δημαρά και Κώστα Διάκου) κατατέθηκε η εξής συγκεκριμένη πρόταση κατά την τροποποίηση του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ. «Στις επιτροπές διαγωνισμών και εν γένει αναθέσεων έργων και προμηθειών καθώς και στις επιτροπές παραλαβής έργων και προμηθειών της Περιφέρειας Αττικής θα συμμετέχουν υποχρεωτικά δύο Περιφερειακοί Σύμβουλοι από την πλειοψηφία και δύο από την μειοψηφία (ένας από την μείζονα αντιπολίτευση και ένας από την υπόλοιπη αντιπολίτευση). Οι παραπάνω Περιφερειακοί Σύμβουλοι θα κληρώνονται από το σύνολο των συμβούλων που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν.» Παρ όλο που υπήρξαν αντιδράσεις και φωνές του τύπου «δεν γίνονται αυτά», «δεν τα προβλέπουν οι νόμοι» κ.λπ., παρ όλους τους δισταγμούς, αφού το υποστήριξαν και άλλες παρατάξεις, ο Περιφερειάρχης δέχτηκε την πρόταση (σαν πολιτική απόφαση) και δεσμεύτηκε να την περάσει με νέα τροποποίηση του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρξαν Περιφερειακοί Σύμβουλοι από την παράταξη της πλειοψηφίας που με ενθάρρυναν να προχωρήσω στα θέματα διαφάνειας. Αυτή η απόφαση, εφ όσον και με την επιμονή μας υλοποιηθεί, θα είναι μια νίκη του δίκαιου στο άδικο, των έντιμων πολιτών κατά των καταχραστών του δημόσιου χρήματος και των επίορκων δημοσίων λειτουργών. Βέβαια πρέπει να αλλάξουν πολλά στους νόμους περί δημοσίων έργων και στη συγκρότηση των υπηρεσιών, για να περιοριστεί ουσιαστικά η κλοπή του δημόσιου χρήματος. Σημείωση : Ακόμη δεν άλλαξε ουσιαστικά τίποτα, το μοντέλο διαχείρισης είναι περίπου το ίδιο. Προτάσεις μας να είναι διαπαραταξιακές οι επιτροπές για τα κτήρια δεν πέρασαν, ακόμη εγκρίνονται διαγωνισμοί εκτέλεσης έργων που «μυρίζουν» συμφωνίες εργολάβων (εκπτώσεις 3% και υποβολή μόνο δυο προσφορών σε τέτοια περίοδο αναδουλειάς). Να σημειώσω κάτι πολύ ενθαρρυντικό, όταν δημοσίευσα σε τοπικές εφημερίδες την πρόταση απόφαση για τις επιτροπές έργων και προμηθειών στην ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ, με βρήκαν δημοτικοί σύμβουλοι και ζήτησαν στοιχεία για να κάνουν αντίστοιχες προσπάθειες σε επίπεδο ΔΗΜΩΝ. Χ αρακτηριστικό παράδειγμα ο αισθητικός κατά τα άλλα, αλλά καθόλου ρεαλιστικός και οικολογικός κήπος του νερού, όπου ένα υγροτοπικό βαλτώδες οικοσύστημα αναπαρίσταται εντός ενός μαρμάρινου περίγυρου! Και αυτό σε προσπάθεια συνδυασμού με τον κήπο των αγαλμάτων ή τον κήπο των ρόδων και διάσπαρτες κατασκευές για εμπορευματοποιημένη διασκέδαση. Δυστυχώς μετά την ανάπλαση του ανατολικού τμήματος (Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Μέγαρο Μουσικής), και ενώ πιστέψαμε ότι γλυτώσαμε από τα «οράματα» του «Ατσαλάκωτου», η νέα διοίκηση Μπουτάρη έρχεται να ολοκληρώσει το έργο και στο τμήμα από το Βασιλικό Θέατρο έως τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο, αν και ως αντιπολίτευση είχε ασκήσει και αυτή έντονη κριτική και είχε καταψηφίσει το έργο. Έτσι ένα μεγαλεπήβολο και φαραωνικό έργο θα συνεχιστεί, στα πλαίσια της λογικής των Του Γ. Μπλιώνη* «μεγάλων έργων» της προηγούμενης διοίκησης του δήμου, καταδικάζοντας την παραλία σε μια εικόνα κατακερματισμένη και ξένη προς το φυσικό περιβάλλον, αλλά και ελάχιστα φιλική προς τους πολίτες. Το ήδη «αναπλασθέν» από το 2008 τμήμα της Νέας Παραλίας είναι μάρτυρας της τύχης που θα έχει το παραλιακό μέτωπο της πόλης μας. Σημαντικότατος περιορισμός της έκτασης του προϋπάρχοντας πρασίνου, επιλογή ειδών άσχετων με το φυσικό περιβάλλον της πόλης, ελάχιστη σκιά και δροσιά, πολλές και άσκοπες τσιμεντένιες και μεταλλικές κατασκευές, κατασκευαστικές αστοχίες που είναι ήδη ορατές μετά από μόλις σχεδόν 3 χρόνια λειτουργίας. Ανάπλαση Νέας Παραλίας ποια αισθητική και λειτουργικότητα και ποιος οικολογικός σχεδιασμός; Χαρακτηριστικό παράδειγμα της λογικής της τσιμεντοποίησης που ακολουθεί η αρχιτεκτονική μελέτη για το υπό ανάπλαση τμήμα είναι ότι από το συνολικό προϋπολογισμό των 43.2 εκατ του έργου, μόνο τα 2,2 εκατ. (μόλις δηλαδή το 5%) προορίζονται για έργα πρασίνου. Σύμφωνα με τη μελέτη σχεδιάζεται η καταστροφή του φυτοφράκτη κατά μήκος όλης της παραλίας, καθώς και της βλάστησης όλων των παλιών πάρκων. Επιπλέον ο όλος σχεδιασμός είναι σαφώς πιο ενεργοβόρος και υδροβόρος. Η Θεσσαλονίκη είναι προικισμένη με ένα υπέροχο θαλάσσιο μέτωπο. Με ήπιες, οικονομικές και περιβαλλοντικά φιλικές παρεμβάσεις, με συνεισφορά από εθελοντές, θα μπορούσε να αποτελέσει μια πράσινη «όαση», να φέρει τη φύση μέσα στον αστικό ιστό και να προσφέρει ανάσες δροσιάς και αναψυχής για τους πολίτες, μακριά από τη λογική της τσιμεντοποίησης. Μια οικολογική προσέγγιση θα έβαζε τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός δικτύου αστικού πρασίνου, με υψηλό βαθμό φυσικότητας και δασοκάλυψης, με σεβασμό σε φυσικά στοιχεία, όπως τα ρέματα και σε συνδυασμό με πολιτιστικά μνημεία, με ενοποιητικούς διαδρόμους για τους πεζούς και πεζογέφυρες, με ενιαία οικολογική διαχείριση. Δυστυχώς, άλλη μια ευκαιρία φαίνεται να χάνεται. Σε μια δύσκολη περίοδο σαν και αυτή που περνάμε, η πόλη φαίνεται σα να φορά ένα φόρεμα από αταίριαστα αστραφτερά κομμάτια, καθόλου προσαρμοσμένα, ωστόσο, στα μέτρα της και στην κατάστασή της. Ίσως είναι κι αυτό ένα άλλο δείγμα ξεπεσμού. *O Γιώργος Μπλιώνης είναι βιολόγος, διδάκτωρ Οικολογίας ΑΠΘ, μέλος της παράταξης ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ Οικολογία στην Πράξη του Δήμου Θεσσαλονίκης