ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ

Transcript

1 Γενικό Λύκειο Αρκαλοχωρίου Σχ. Ετος: Ερευνητική Εργασία Project ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ Τίτλος υποθέματος Ολυμπιακοί αγώνες και αθλήματα Ομάδα υλοποίησης ==> ομάδα 2<== Τμήμα: Β1 Εισηγητής Θέματος Κάββαλος Στυλιανός Εκπαιδευτικός Πληροφορικής Μαθητές ΒΑΣΙΛΑΚΗ ΑΘΗΝΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΑΡΓΥΡΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΕΛΠΙΝΙΚΗ ΜΑΘΙΑΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ Επιβλέποντας Κάββαλος Στυλιανός Πληροφορικής Η εργασία είναι διαθέσιμη και στον δικτυακό τόπο της σχολικής μονάδας

2 Κατάλογος περιεχομένων...10 ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ...10 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ...10 Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ...11 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ...12 ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ ΣΕ ΠΑΓΚΟ...12 ΓΚΟΛΜΠΟΛ...13 ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ...14 ΙΠΠΑΣΙΑ...15 ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ...15 ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ...16 ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ...16 MΠΟΤΣΙΑ...17 ΞΙΦΑΣΚΙΑ ΜΕ ΑΜΑΞΙΔΙΟ...17 ΠΑΙΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΚΑΘΙΣΤΩΝ...17 ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ...18 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 5Χ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 7Χ ΡΑΓΚΜΠΙ ΜΕ ΑΜΑΞΙΔΙΟ...19 ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ...19 ΤΖΟΥΝΤΟ...20 ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ...20 ΣΤΙΒΟΣ...21 ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΗΣΗ...22 ΠΥΓΜΑΧΙΑ...23 ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ...24 ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ΔΡΟΜΟΥ...25 ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ΠΙΣΤΑΣ...25 ΟΡΕΙΝΗ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ( Mountain Bike)...27 ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ...27 ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ...28 ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ ΞΙΦΑΣΚΙΑ...30

3 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.χ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι Αγώνες. Τότε οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του [[Στάδιο (άθλημα) σταδίου]. Από το 776 π.χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς. Οι Αγώνες σιγά σιγά έχασαν την σημασία τους όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα και όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή, και

4 το 393 μ. Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μια περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνέχεια κάθε τέσσερα χρόνια. Αναβίωση των Αγώνων Είναι γνωστό ότι κατά τον 17ο αιώνα γινόταν κάποια γιορτή η οποία έφερε το όνομα "Ολυμπιακοί αγώνες" στην Αγγλία. Παρόμοιες εκδηλώσεις ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες στην Γαλλία και Ελλάδα οι οποίες όμως ήταν μικρής έκτασης και σίγουρα όχι διεθνείς. Το ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς μεγάλωσε όταν ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας από Γερμανούς αρχαιολόγους στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Εδεσσαίος λόγιος Μηνάς Μηνωίδης, που τότε δίδασκε την αρχαία ελληνική γλώσσα σε πανεπιστήμιο του Παρισίου, μετέφρασε και δημοσίευσε στη γαλλική το "Γυμναστικό" του Φιλόστρατου (1858), και τη συνόδευσε με κείμενό του, περί της ανάγκης αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων[1]. Πιέρ ντε Κουμπερτέν Λίγο αργότερα, ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο οποίος ήταν Γενικός Γραμματέας των γαλλικών αθλητικών σωματείων, προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ήττα των Γάλλων. Πίστευε ότι ο λόγος της ήττας ήταν επειδή οι Γάλλοι δεν είχαν αρκετή φυσική διαπαιδαγώγηση και ήθελε να την βελτιώσει. Ο Κουμπερτέν ήθελε επίσης να ενώσει της εθνότητες και να φέρει μαζί την νεολαία με τον αθλητισμό παρά να γίνονται πόλεμοι. Πίστευε ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα πετύχαινε και τους δύο πιο πάνω σκοπούς του. Σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι που έγινε από τις 16 μέχρι τις 23 Ιουνίου, το 1894 παρουσίασε τις ιδέες του σε ένα διεθνές ακροατήριο. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 στην Αθήνα, την πόλη και την χώρα που τους γέννησε. Έτσι γεννήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διοργανώσει τους Αγώνες με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα, γενικό γραμματέα τον βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν και μέλη προσωπικότητες από διάφορα κράτη.

5 ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αν και οι αθλητές που πήραν μέρος δεν ξεπερνούσαν τους 250, ήταν η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που έγινε ποτέ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι και το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν να έχουν το μονοπώλιο των αγώνων. Η ΔΟΕ όμως αποφάσισε διαφορετικά και οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1900 στο Παρίσι (Γαλλία). Μετά, όμως από την αρχική επιτυχία, οι Ολυμπιακοί είχαν σοβαρά προβλήματα. Στους εορτασμούς στο Παρίσι (1900) και στο Σεντ Λούις (1904) οι αγώνες επισκιάστηκαν από τις διεθνείς εκθέσεις στις οποίες είχαν περιληφθεί. Οι επόμενοι Μεσολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1906 για να γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλια των αγώνων. Αν και είχαν διοργανωθεί από την ΔΟΕ, μια μετέπειτα απόφαση της κήρυξε ότι δεν ήταν επίσημοι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι αγώνες του 1906 όμως ξανά προσέλκυσαν ένα μεγάλο αριθμό από παγκόσμιες συμμετοχές. Το 1904 το 80% των συμμετοχών ήταν Αμερικάνοι αθλητές και σηματοδοτούν την αρχή της ανάπτυξης των αγώνων σε δημοσιότητα και μέγεθος. Όταν εγκαθιδρύθηκε η ΔΟΕ, ένα από τα αγωνίσματα που προτάθηκαν για το πρόγραμμα αγώνων ήταν η πατινάζ ταχύτητας. Όμως το αγώνισμα αυτό δεν διεξήχθη μέχρι τους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1908 στο Λονδίνο, στους οποίους διεξήχθησαν τέσσερα αγωνίσματα καλλιτεχνικού πατινάζ. Η ιδέα για την οργάνωση ξεχωριστών Ολυμπιακών αγώνων για χειμερινά αγωνίσματα προτάθηκε αλλά απορρίφθηκε από Σκανδιναβικές χώρες που προτιμούσαν την δική τους διοργάνωση Νορβηγικοί Αγώνες. Όμως, χειμερινά αγωνίσματα ήταν στο πρόγραμμα των αγώνων του 1916 που ακυρώθηκαν, και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Για το 1924 αποφασίσθηκε να οργανωθεί μια "Διεθνής εβδομάδα χειμερινών αγώνων" στο Σαμονί της Γαλλίας υπό την προστασία της ΔΟΕ, και σε συνδυασμό με τους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1924 στο Παρίσι. Αυτή η "Εβδομάδα" είχε μεγάλη επιτυχία και το 1925 η ΔΟΕ αποφάσισε να δημιουργήσει ξεχωριστή διοργάνωση για Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες η οποία δεν θα συνδέεται με τους Θερινούς Αγώνες. Η διοργάνωση του 1924 χαρακτηρίστηκε, αργότερα στην συνάντηση της ΔΟΕ το 1926, ως οι πρώτοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί. Όλα τα αθλήματα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς διεξάγονται πάνω σε πάγο ή χιόνι όπως επιβάλλει το καταστατικό των Ολυμπιακών, το σύνταγμα της ΔΟΕ. Ο αριθμός των αθλητών σε χειμερινούς Ολυμπιακούς είναι κατά πολύ μικρότερος από αυτό των θερινών. Στο Σολτ Λέικ Σίτι 2,400 αθλητές αγωνίστηκαν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2002 σε 78 αγωνίσματα. Μέχρι το 1992, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονταν την ίδια χρονιά

6 με τους Θερινούς αγώνες. ΤΟ 1986 η ΔΟΕ αποφάσισε οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια αλλά δύο χρόνια μετά τους Θερινούς. Έτσι οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1994 έγιναν δύο χρόνια μόνο μετά τους προηγούμενους. Σε αντίθεση με τι πίστευε ο Κουμπερτέν, οι Ολυμπιακοί δεν απέτρεψαν τους πολέμους και έτσι διακόπηκε η διεξαγωγή τους κατά τον πρώτο και δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολιτικά ζητήματα επηρέασαν επίσης αρκετές Ολυμπιάδες. Το 1936 στο Βερολίνο οι Ολυμπιακοί χρησιμοποιήθηκαν για πολιτική προπαγάνδα από τον Αδόλφο Χίτλερ και τους Ναζί. Κατά τις δεκαετίες του '70 και '80, επηρεάστηκαν από μποϋκοτάζ. Αφρικανικά κράτη μποϊκόταραν τους Ολυμπιακούς του 1976 επειδή η Νέα Ζηλανδία μετείχε σε αγώνες rugby στην Νότια Αφρική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και άλλα κράτη του δυτικού κόσμου αρνήθηκαν να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς του 1980 στη Μόσχα επειδή η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στο Αφγανιστάν. Η Σοβιετική Ένωση και άλλες ανατολικές χώρες μποϊκόταραν τους Ολυμπιακούς του 1984 στο Λος Άντζελες. Η Βόρειος και η Νότιος Κορέα συμμετείχαν με κοινή αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000 και Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων Στις 6 Ιουλίου 2007, στη συνδιάσκεψη της ΔΟΕ που έγινε στη Γουατεμάλα, έπειτα από πρόταση του προέδρου Ζακ Ρογκ, αποφασίστηκε η διεξαγωγή Ολυμπιακών Αγώνων Νέων για αθλητές και αθλήτριες από 14 ως 18 ετών από το Οι Αγώνες Νέων έχουν αρκετά κοινά στοιχεία στο αγωνιστικό και τελετουργικό μέρος με τους Θερινούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται τα ίδια αθλήματα αλλά τα αγωνίσματά τους είναι προσαρμοσμένα στις ηλικίες των αθλητών. Σε ορισμένα ομαδικά αγωνίσματα (π.χ. ομαδικό μοντέρνου πεντάθλου, ομαδικό τοξοβολίας, διπλός τέννις) προβλέπεται η δημιουργία ηπειρωτικών αντί εθνικών ομάδων, με αθλητές από διαφορετικές χώρες. Επίσης, δεν ανακρούονται οι εθνικοί ύμνοι των χωρών των νικητών, ούτε γίνεται έπαρση σημαιών. Κατά τα άλλα υπάρχει το τελετουργικό με τη φλόγα, η τελετή έναρξης στην οποία η Ελλάδα παρελαύνει πρώτη τιμής ένεκεν, η τελετή λήξης, το ολυμπιακό χωριό, η απονομή χρυσών, ασημένιων και χάλκινων μεταλλίων κλπ. Οι 1οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων διεξήχθησαν στη Σιγκαπούρη από 14 ως 26 Αυγούστου 2010 και οι επόμενοι θα γίνουν το 2014 στο Ναντζίνγκ της Κίνας. Οι 1οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων διεξήχθησαν το 2012 στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας.

7 ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ H τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων θεωρείται πλέον ως η μεγαλύτερη γιορτή κάθε 4 χρόνια. Κάθε πόλη που τους φιλοξενεί, μέσα από αυτή προσπαθεί να περάσει την ιστορία της στον υπόλοιπο κόσμο. Έχει πλέον καθιερωθεί οι τελετές να γίνονται Παρασκευή πριν το πρώτο Σαββατοκύριακο των Αγώνων. Το πρωτόκολλο που ακολουθεί την τελετή είναι αυστηρό και θα το συναντήσουμε παντού το ίδιο. Έτσι: Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ΔΟΕ μαζί με τον πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής, υποδέχονται τον αρχηγό του κράτους που τους διοργανώνει μέσα στο στάδιο. Η παρέλαση των αθλητών. Πριν από κάθε αποστολή προηγείται μια ταμπέλα με το όνομα της συμμετέχουσας χώρας και η σημαία της. Η παρουσίαση γίνεται σύμφωνα με το αλφάβητο της διοργανώτριας χώρας. Εξαίρεση αποτελούν η Ελλάδα που πάντα εισέρχεται πρώτη στο στάδιο και η διοργανώτρια χώρα που εισέρχεται τελευταία. Ο λόγος του προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής, πάντα τελειώνει με την φράση "I have the honour of inviting..., President of the International Olympic Committee, to speak." Ο λόγος του προέδρου της ΔΟΕ, πάντα τελειώνει με την φράση,, "I have the honour of inviting... (the Head of State) to proclaim open the Games of the Olympiad of the modern era." Ο αρχηγός του κράτους που κυρήσσει την έναρξη των αγώνων λέγοντας στην μητρική του γλώσσα τα παρακάτω "I declare open the Games of... (name of City) celebrating the... Olympiad of the modern era." (πχ Κυρησσω την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και τον εορτασμό της 28ης Ολυμπιάδος της σύγχρονης εποχής). Η Ολυμπιακή σημαία και ο Ολυμπιακός Ύμνος. Κατά την διάρκεια του Ολυμπιακού ύμνου, η σημαία εισέρχεται (οριζόντια) στο στάδιο και υψώνεται σε ιστό μέσα σε αυτό.

8 Η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία και το άναμμα του βωμού. Αθλητές φέρνουν την Ολυμπιακή φλόγα μέσα στο στάδιο και δίνοντας ο ένας στον άλλον την δάδα τελικά ανάβουν τον βωμό. Ο όρκος των αθλητών και των κριτών. Απελεύθερωση περιστεριών (σημ. Μετά τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988 και τα περιστέρια που κάηκαν επειδή κάθισαν στον βωμό, ακολουθείται πιο ελεύθερο πρωτόκολο. Στην Ατλάντα παιδιά κρατούσαν κοντάρια που πάνω είχαν χάρτινα περιστέρια, στην Αθήνα παιδιά με κλαδιά ελιάς εισήλθαν στο στάδιο). Ο ύμνος της διοργανώτριας χώρας Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

9 ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ Η τελετή λήξης σε αντίθεση με αυτή της έναρξης έχει έναν πιο χαλαρό χαρακτήρα. Καλλιτεχνικό πρόγραμμα Κύρια σημεία της είναι: Η είσοδος των σημαίων των χωρών που συμμετείχαν. Συνήθως μπαίνουν όλες μαζί, αλλά στην κορυφή της πομπής βρίσκονται οι σημαίες της διοργανώτριας χώρας, της επόμενης χώρας που θα τους διοργανώσει αλλά και της Ελλάδας. Η είσοδος των αθλητών που συμμετείχαν. Αυτή δεν γίνεται με κάποια σειρά, αλλά μπερδερμένα. Η ανάκρουση των Εθνικών Ύμνων της Ελλάδας (ως φόρος τιμής για την χώρα που γέννησε τους Αγώνες-καθιερώθηκε το 1928), της χώρας που διοργανώθηκαν και της χώρας που θα διοργανωθούν οι Αγώνες. Η είσοδος της Ολυμπιακής σημαίας της Αμβέρσας. Την φέρνει μέσα στο στάδιο ο δήμαρχος της διοργανώτριας πόλης, ο οποίος την παραδίδει στον πρόεδρο της ΔΟΕ. Η παράδοση της Ολυμπιακής σημαίας στην επόμενη διοργανώτρια πόλη. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ την παραδίδει στον δήμαρχο της πόλης. Η παρουσίαση ενός μικρού καλλιτεχνικού δρόμενου από την επόμενη διοργανώτρια πόλη. Ο Πρόεδρος της ΔΟΕ κηρύσσει την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων και καλεί όλη την νεολαία της γης να συγκεντρωθεί στην επόμενη διοργανώτρια πόλη και τον εορτασμό των Αγώνων της Ολυμπιάδας.

10 ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οι Παραολυμπιακοί είναι οι αγώνες για τους αθλητές με κινητικές, οπτικές ή διανοητικές αναπηρίες. Οι αθλητές με τις παραπάνω αναπηρίες δεν χάνουν το δικαίωμα να συμμετέχουν σε ποικίλα αθλήματα και να εκπροσωπούν την χώρα τους όπως και οι αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1948 στο Στόουκ Mάντεβιλ στην Αγγλία. Την ημέρα της τελετής έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ και πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές από την Ολλανδία συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό κίνημα. Οι πρώτοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία οργανώθηκαν το 1960 στην Ρώμη, ύστερα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ίδια πόλη. Θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα, 6 από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων (Τοξοβολία, Κολύμβηση, Ξιφασκία, Καλαθοσφαίριση, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Στίβος). Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών

11 κατηγοριών αθλητών με αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Σουηδία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ (1988) ξεχώρισαν και από το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη και χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες εγκαταστάσεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες γίνονται πάντα στην ίδια πόλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1960, έχουν διοργανωθεί δώδεκα (12) Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες και εννέα (9) Χειμερινοί. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί πλέον στο δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Έλληνες αθλητές συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες από το Από το 1988, η Ελλάδα συμμετέχει στους Αγώνες με επίσημες Εθνικές Αποστολές. Όλα αυτά τα χρόνια, οι Έλληνες αθλητές πέτυχαν καλές επιδόσεις και κέρδισαν πολλά μετάλλια. Έλληνες αθλητές κέρδισαν τα πρώτα μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 κατακτώντας 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 κέρδισαν 2 αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλιο. Ενώ στους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 κέρδισαν 1 χρυσό, 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια. Το 2000, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, η Ελληνική ομάδα συμμετείχε με 71 άτομα (42 αθλητές). Οι Έλληνες αθλητές αγωνίστηκαν στο στίβο, την κολύμβηση, την άρση βαρών, την καλαθοσφαίριση και το τζούντο. Η Ελληνική ομάδα που συμμετείχε στο Σίδνεϊ κέρδισε 11 μετάλλια (4 χρυσά, 4 ασημένια, 3 χάλκινα). Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Ελλάδα συμμετείχε με την πολυπληθέστερη μέχρι στιγμής Παραολυμπιακής Ομάδα, με 137 αθλητές, η οποία κατέδειξε την ανοδική πορεία του Παραολυμπιακού κινήματος στην Ελλάδα και κίνησε το ενδιαφέρον της Ελληνικής Κοινωνίας. Οι Έλληνες αθλητές και οι Ελληνίδες αθλήτριες κατάφεραν να κατακτήσουν συνολικά 20 μετάλλια (3 χρυσά, 13 αργυρά, 4 χάλκινα). Εννέα περισσότερα από αυτά που είχαν κερδίσει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϊ. Επίσης σημειώθηκαν συνολικά 58 πλασαρίσματα στις πρώτες οχτώ θέσεις. Οι Αγώνες της Αθήνας ανέδειξαν τον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία και τον τοποθέτησαν στη θέση που του αρμόζει στην Παγκόσμια αθλητική οικογένεια και ιδιαίτερα στην Ελληνική αθλητική οικογένεια. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου ήταν οι πιο επιτυχημένοι αγώνες για την Ελληνική Ομάδα μέχρι στιγμής. Συμμετέχοντας σε 10 αθλήματα οι 69 αθλητές και αθλήτριες της Ελληνικής Ομάδας κατάφεραν να κατακτήσουν 24 μετάλλια (5 χρυσά, 9 αργυρά και 10 χάλκινα) ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο και κατάφεραν να καταταχθούν 20οι στη παγκόσμια κατάταξη. 4 χρόνια μετά τους πολύ επιτυχημένους αγώνες της Αθήνας οι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες έδειξαν την μεγάλη τους κλάση υπογραμμίζοντας την ανάπτυξη του Παραολυμπιακού Κινήματος στην Ελλάδα. Η πρώτη συμμετοχή Έλληνα Αθλητή σε Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες έγινε το 2002 στο Σάλτ Λεϊκ Σίτι. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Τορίνο το 2006 ήταν οι δεύτεροι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες όπου συμμετείχε Ελληνική Αποστολή.

12 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ ΣΕ ΠΑΓΚΟ Στην άρση βαρών σε πάγκο συμμετέχουν αθλητές με κινητικές αναπηρίες. Αγωνίζονται σε ύπτια θέση, σε ειδικά διαμορφωμένο πάγκο. Ο αθλητής πρέπει να κατεβάσει την μπάρα στο στήθος του και στη συνέχεια να την ωθήσει προς τα πάνω μέχρι την πλήρη έκταση των χεριών του. Υπάρχουν 10 κατηγορίες, ανάλογα με το σωματικό βάρος του αθλητή. Αξιοσημείωτο είναι ότι μερικές φορές οι επιδόσεις που επιτυγχάνονται στην άρση βαρών σε πάγκο είναι μεγαλύτερες από αντίστοιχες της άρσης βαρών των Ολυμπιακών Αγώνων. ΓΚΟΛΜΠΟΛ

13 Το γκόλμπολ αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αθλήματα του προγράμματος των Παραολυμπιακών Αγώνων και γενικότερα των αθλητών με αναπηρία. Συμμετέχουν σε αυτό αθλητές με μερική ή ολική απώλεια όρασης. Οι συμμετέχοντες είναι υποχρεωμένοι να φοράνε οπτικά σκίαστρα στη διάρκεια του αγώνα, προκειμένου να καλύπτονται τα μάτια τους και να εξασφαλίζεται η ισότητα μεταξύ τους. Το άθλημα παίζεται με δύο ομάδες των τριών παικτών, οι οποίοι παίζουν σε κλειστό γήπεδο διαστάσεων 18 επί 9 μέτρα. Η μπάλα έχει βάρος γρ. και είναι από καουτσούκ. Στο εσωτερικό της υπάρχουν κουδουνάκια που επιτρέπουν στους παίκτες να εντοπίζουν την πορεία της μπάλας. Σκοπός του παιχνιδιού για κάθε ομάδα είναι να κυλήσει την μπάλα με το χέρι προς την αντίπαλη πλευρά και να σημειώσει τέρμα, ενώ οι αντίπαλοι παίκτες προσπαθούν να την αποκρούσουν με οποιοδήποτε μέρος του σώματός τους. Νικήτρια είναι η ομάδα που θα σημειώσει τα περισσότερα τέρματα. Το αγώνισμα διεξάγεται υπό απόλυτη ησυχία, έτσι ώστε να μπορούν οι αθλητές να εντοπίζουν την μπάλα. Οι καλύτερες ομάδες στον κόσμο, στο αγώνισμα αυτό είναι η Ισπανία στους άνδρες και η Φινλανδία στις γυναίκες. Οι ομάδες αυτές κατέκτησαν το τελευταίο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έλαβε χώρα στους Παγκόσμιους Αγώνες Τυφλών, στο Κεμπέκ του Καναδά. ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ Στο αγώνισμα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης συμμετέχουν αθλητές και αθλήτριες με κινητική αναπηρία, οι οποίοι διαγωνίζονται σε ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα. Οι κανονισμοί δεν διαφέρουν από το αντίστοιχο Ολυμπιακό αγώνισμα. Οι προσαρμογές των κανονισμών έχουν γίνει μόνο σε ό,τι αφορά τους αθλητές που αγωνίζονται με αμαξίδιο. Όπως συμβαίνει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στις περισσότερες κατηγορίες της επιτραπέζιας αντισφαίρισης, κυριαρχούν αθλητές από την άπω Ανατολή.

14 ΙΠΠΑΣΙΑ Στην Ιππασία συμμετέχουν ιππείς και αμαζόνες με κινητική αναπηρία, μειωμένη όραση ή τύφλωση. Οι αθλητές κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τη λειτουργική τους ικανότητα ή βάσει του περιορισμού ικανότητας όρασης. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες περιλαμβάνεται μόνο το αγώνισμα της Ιππικής Δεξιοτεχνίας. ΙΣΤΙΟΠΛΟΙ Α Η ιστιοπλοΐα είναι ένα σχετικά νέο άθλημα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Συμπεριλήφθηκε στους Αγώνες της Ατλάντα ως αγώνισμα επίδειξης και το 2000 στο Σίδνεϊ στο επίσημο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Αγωνίζονται αθλητές με κινητικές αναπηρίες, μειωμένη όραση ή τύφλωση. Υπάρχουν δύο κατηγορίες σκαφών, τα οποία λαμβάνουν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες: τα sonar, με τριμελή πληρώματα και τα 2.4 mr με καρίνα, τα οποία είναι μονοθέσια. Συνολικά, πραγματοποιούνται εννιά ιστιοδρομίες και κερδίζει το πλήρωμα που συγκεντρώνει τους λιγότερους βαθμούς ποινής.

15 ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ Οι αθλητές χρησιμοποιούν αγωνιστικά αμαξίδια που τους επιτρέπουν να έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και να αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες. Το ύψος του καλαθιού και οι διαστάσεις του γηπέδου δεν διαφέρουν από την Καλαθοσφαίριση των Ολυμπιακών Αγώνων. ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ Αγώνισμα θεαματικό, στο οποίο πάντοτε στρέφονται οι προβολείς κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων, είναι αυτό της κολύμβησης. Σε ό,τι αφορά τη διεξαγωγή των αγωνισμάτων, η κολύμβηση των Παραολυμπιακών Αγώνων δεν διαφέρει από την αντίστοιχη των Ολυμπιακών. Οι αθλητές αγωνίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες, ανάλογα με τις λειτουργικές τους ικανότητες. Επίσης, δεν επιτρέπεται να φοράνε οποιουδήποτε είδους βοηθητικό εξοπλισμό ή προσθετικά μέλη. Μοναδική εξαίρεση που προβλέπεται είναι η δυνατότητα που δίδεται σε αθλητές να κάνουν εκκίνηση από την πισίνα και όχι

16 από βατήρα. MΠΟΤΣΙΑ Στο μπότσια αγωνίζονται αθλητές με εγκεφαλική παράλυση, που χρησιμοποιούν αμαξίδιο. Διεξάγεται σε κλειστό χώρο και απαιτεί αυτοσυγκέντρωση, συντονισμό και ομαδικότητα. Υπάρχουν αγωνίσματα ατομικά, σε ζεύγη και ομαδικά. Σκοπός των παικτών είναι να προωθήσουν τις δερμάτινες κόκκινες ή μπλε μπάλες όσο κοντύτερα γίνεται σε μια λευκή μπάλα, που αποτελεί τον στόχο ή αλλιώς «jack». ΞΙΦΑΣΚΙΑ ΜΕ ΑΜΑΞΙΔΙΟ Συμμετέχουν αθλητές και αθλήτριες με αμαξίδιο, το οποίο είναι σταθεροποιημένο στο έδαφος, σε γωνία 110 μοιρών από την κεντρική γραμμή, ώστε να επιτρέπει την ελευθερία κινήσεων στο πάνω μέρος του σώματος. Οι ξιφομάχοι δεν επιτρέπεται να μετακινούν το αμαξίδιο, να ανυψώνονται από αυτό ή να χρησιμοποιούν τα πόδια για να κερδίζουν πλεονέκτημα επί του αντιπάλου. ΠΑΙΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ ΚΑΘΙΣΤΩΝ Στο άθλημα της πετοσφαίρισης καθιστών συμμετέχουν αθλητές με κινητική αναπηρία. Αν εξαιρέσει κανείς τις διαστάσεις του γηπέδου και το ύψος του φιλέ, η Πετοσφαίριση καθιστών δεν διαφέρει κατά πολύ από εκείνη των Ολυμπιακών Αγώνων. ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ

17 Στην ποδηλασία συμμετέχουν αθλητές με κινητική αναπηρία και μερική ή ολική απώλεια όρασης. Οι τελευταίοι αγωνίζονται με τη βοήθεια ενός συναθλητή τους που ονομάζεται πλοηγός. Η ποδηλασία διεξάγεται σε ποδηλατοδρόμιο ή σε δημόσιο δρόμο. Η τεχνολογική εξέλιξη σε ό,τι αφορά τη βελτίωση των ποδηλάτων, αλλά και τη χρήση προσθετικών μελών, έχουν καταστήσει το άθλημα της ποδηλασίας, ως ένα από τα πιο θεαματικά των Παραολυμπιακών Αγώνων. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 5Χ5 Περιλαμβάνεται για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ αθλητών με τύφλωση ή με μειωμένη όραση. Οι ομάδες έχουν πέντε παίκτες και μόνο ο τερματοφύλακας μπορεί να βλέπει. Ο κάθε αγώνας διαρκεί δύο 25λεπτα με ενδιάμεσο 10λεπτο διάλειμμα. Η μπάλα που χρησιμοποιείται περιέχει ένα σύστημα που παράγει ήχο και έτσι επιτρέπει στους παίκτες να την εντοπίζουν. Η Ελλάδα διαθέτει μια ιδιαίτερη αξιόμαχη ομάδα στο άθλημα αυτό, και μάλιστα διακρίθηκε ιδιαίτερα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μάντσεστερ, τον Ιούλιο Μεγάλο φαβορί για το χρυσό είναι η Πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 7Χ7 Στο ποδόσφαιρο 7x7 αγωνίζονται αθλητές με εγκεφαλική παράλυση. O κάθε αγώνας έχει διάρκεια 60 λεπτά (2 ημίχρονα των 30 λεπτών) με ενδιάμεσο διάλειμμα 15 λεπτών. Τρεις βασικές διαφορές υπάρχουν μεταξύ του Ποδοσφαίρου 7x7 και του Ποδοσφαίρου των Ολυμπιακών Αγώνων:

18 Δεν ισχύει ο κανόνας του off side. Ο τερματοφύλακας έχει το δικαίωμα να κλωτσήσει ή να ρίξει την μπάλα πίσω στο παιχνίδι, κάνοντας το πολύ τέσσερα βήματα. Η μπάλα θα πρέπει να βρίσκεται εκτός της περιοχής τέρματος προτού κάποιος παίκτης την επιστρέψει στον τερματοφύλακα. Ο παίκτης που εκτελεί πλάγιο άουτ μπορεί να κυλήσει ή να ρίξει την μπάλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο με το ένα χέρι. ΡΑΓΚΜΠΙ ΜΕ ΑΜΑΞΙΔΙΟ Συμμετέχουν αθλητές και αθλήτριες με παραπληγία ή τετραπληγία. Η κάθε ομάδα έχει τέσσερις αθλητές. Ο αγώνας διεξάγεται σε 4 περιόδους των 8 λεπτών η κάθε μία. Το ράγκμπι με αμαξίδιο συνδυάζει τους κανονισμούς της καλαθοσφαίρισης και του ράγκμπι αρτιμελών ατόμων. Παίζεται με μπάλα της πετοσφαίρισης. Σκοπός της κάθε ομάδας είναι να σημειώσει τέρμα αγγίζοντας ή περνώντας τη γραμμή της αντιπάλου έχοντας στην κατοχή την μπάλα. Οι αμυνόμενοι προσπαθούν να μπλοκάρουν τους επιτιθέμενους με κάθε μέσο. ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ Η Ολυμπιακή και Παραολυμπιακή Σκοποβολή ακολουθούν τους ίδιους κανονισμούς αγώνων, με προσαρμογές μόνο σε ορισμένα σημεία που έχουν κριθεί αναγκαία για τη διευκόλυνση των αθλητών με αναπηρία. Διαγωνίζονται αθλητές με κινητική αναπηρία, που αγωνίζονται όρθιοι ή σε αμαξίδιο. Οι σκοπευτές αγωνίζονται με τουφέκι ή με πιστόλι, τα οποία μπορεί να είναι αεροβόλα ή πυροβόλα ραβδωτά.στιβοσ Συμμετέχουν αθλητές από κάθε κατηγορία αναπηρίας, οι οποίοι έχουν το

19 δικαίωμα να χρησιμοποιούν προσθετικά μέλη ή αμαξίδιο. Επίσης, οι τυφλοί αθλητές αγωνίζονται με συνοδό-οδηγό. Αρκετοί Έλληνες αθλητές διεκδικούν με αξιώσεις Παραολυμπιακά μετάλλια. Στο Σίδνεϊ ο στίβος χάρισε στην Ελλάδα 2 χρυσά (Θανάσης Μπαράκας, μήκος και Στέφανος Αναργύρου, σφαιροβολία), 4 ασημένια (δύο μετάλλια η Ελένη Σαμαριτάκη, ένα ο Ευάγγελος Μπακόλας και ένα ο Παράσχος Στογιαννίδης) και 2 χάλκινα, ένα του Σίμου Παλτσανιτίδη και ένα του Παράσχου Στογιαννίδη. ΤΖΟΥΝΤΟ Συμμετέχουν αθλητές με μειωμένη ή ολική απώλεια όρασης. Στόχος του αθλήματος είναι να νικήσεις τον αντίπαλο παίρνοντας βαθμό («ίππον»), ανατρέποντάς τον. Επίσης, βαθμούς μπορεί κάποιος να κατακτήσει ακινητοποιώντας τον αντίπαλό του για 25 δευτερόλεπτα ή εφαρμόζοντας τεχνικές που θα τον υποχρεώσουν να παραιτηθεί. Οι αθλητές χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το σωματικό τους βάρος. ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ Αγωνίζονται αθλητές και αθλήτριες με κινητική αναπηρία. Οι κανονισμοί είναι ίδιοι με αυτούς των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως ορίζονται από την αντίστοιχη Διεθνή Ομοσπονδία Τοξοβολίας (FITa). Σκοπός των αθλητών είναι να ρίξουν με ακρίβεια τα βέλη στον εσωτερικό μικρότερο κύκλο του στόχου που βρίσκεται σε απόσταση 70 μ. Η τοξοβολία είναι ένα από τα αθλήματα που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του προγράμματος των Παραολυμπιακών από το ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

20 ΣΤΙΒΟΣ Ο στίβος θεωρείται ο βασιλιάς των αθλημάτων. Τ' αγωνίσματα χωρίζονται στ' αγωνίσματα του στίβου, που περιλαμβάνει τους δρόμους και της κονίστρας που περιλαμβάνει τα αγωνίσματα των αλμάτων και των ρίψεων. Αναλυτικά δείτε τ' αγωνίσματα και πληροφορίες ακολουθώντας τις υπερσυνδέσεις: Στίβος μέρος ισοπεδωμένο, σταδίου ή ιπποδρόμου για ασκήσεις ή τέλεση αγωνισμάτων, αναφερόμενο στα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού./ (μεταφορικά) πεδίο στο οποίο κάποιο πρόσωπο ή ομάδα αναπτύσσει δραστηριότητα: πολιτικός στίβος, επιχειρηματικός στίβος. Υγρός στίβος χαρακτηρίζεται ο οποιοσδήποτε οριοθετημένος χώρος επιφάνειας νερού εντός του οποίου διεξάγονται επίσης αγωνίσματα. Τέτοιοι χώροι μπορεί να είναι κολυμβητήρια ή άλλοι χώροι, χαρακτηριζόμενοι ανάλογα: λιμναίοι, ποτάμιοι, ή θαλάσσιοι. Επίσης με τον όρο στίβος χαρακτηρίζεται και το σύνολο των αγωνισμάτων, ειδικότερα του κλασικού αθλητισμού, που διεξάγονται στο χώρο αυτό και στον οποίο περιλαμβάνονται: Αγώνες δρόμου: αγώνες ταχύτητας (αθλητών) αγώνες ημιαντοχής (1 μίλι, κλπ) αγώνες αντοχής σκυταλοδρομίες αθλήματα ρίψεων (δισκοβολία-ακοντισμός-σφυροβολία-σφαιροβολία) άλματα (εις μήκος, εις ύψος) μικτά (δέκαθλο, πένταθλο, έπταθλο κλπ) ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ Τα αγωνίσματα του στίβου είναι γνωστά και σαν κλασικός αθλητισμός, μιας και τα περισσότερα έχουν ρίζες σε ενάλογα αθλήματα που διοργανώνονταν στην κλασική αρχαιότητα. Τα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού ήταν αυτά που κυριαρχούσαν στην αρχαία εποχή και ιδιαίτερα στους πανελλήνιους αγώνες. Χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: στους δρόμους, τα άλματα και τις ρίψεις. Υπεύθυνος φορέας παγκοσμίως για θέματα στίβου είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) ενώ στην Ελλάδα τα ανάλογα θέματα διαχειρίζεται ο ΣΕΓΑΣ. ΔΡΟΜΟΙ Δρόμοι ταχύτητας (100μ. 200μ.-400μ) Δρόμοι με εμπόδια (110μ 400 ανδρών & 100μ 400μ γυναικών) Δρόμοι μεσαίων αποστάσεων (800μ 1500μ) 3000 μέτρα με φυσικά εμπόδια (στιπλ) Δρόμοι μεγάλων αποστάσεων (5000μ 10000μ μαραθώνιος: 42195μ Βάδην Σκυταλοδρομίες (4χ 100μ και 4χ 400 μ)

21 ΑΛΜΑΤΑ Οριζόντια άλματα (άλμα σε μήκος και άλμα τριπλούν). Κάθετα άλματα (άλμα σε ύψος και άλμα επί κοντώ). Τα άλματα βαθμολογούνται με 6 προσπάθειες στα οριζόντια και νικά ο αθλητής που έχει την υψηλότερη βαθμολογία, ενώ στα κάθετα οι αθλητές πραγματοποιούν συνεχώς άλματα μέχρι κάποιος να κάνει τρία άκυρα όπου και ολοκληρώνει τις προσπάθειες του. ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΗΣΗ Η καλαθοσφαίριση εντάχθηκε στα ολυμπιακά αθλήματα της ανδρικής κατηγορίας κατά τους Αγώνες του Βερολίνου (1936) και από τότε βρίσκεται μόνιμα στο πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Νωρίτερα είχε παρουσιαστεί δύο φορές ως άθλημα επίδειξης, το 1904 και το Το γυναικείο τουρνουά προστέθηκε στους Αγώνες του Μόντρεαλ (1976). Διοργανώτρια αρχή είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA) σε συνεργασία με τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.Στα πρώτα ολυμπιακά τουρνουά, τα κριτήρια συμμετοχής ήταν πολύ ελαστικά και ο αριθμός των συμμετεχόντων μεγάλος, σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα. Λόγω και του χαμηλού - τότε - βαθμού διάδοσης του αθλήματος (μπάσκετ ανταγωνιστικού επιπέδου έπαιζαν μόνο οι αμερικανικές χώρες, το ανατολικό μπλοκ και η Μεσόγειος), ουσιαστικά αρκούσε η αίτηση συμμετοχής για να βρεθεί μια χώρα στους Ολυμπιακούς. Το 1956 η FΙΒA όρισε για πρώτη φορά κλειστό αριθμό συμμετεχόντων (16 - μειώθηκε σε 12 το 1976). Παράλληλα ξεκίνησε να εφαρμόζει ένα μοντέλο πρόκρισης που ισχύει έως σήμερα με μικρές τροποποιήσεις: Κάποιες χώρες

22 συμμετέχουν αυτοδίκαια. Αρχικά ο αριθμός τους ήταν μεγάλος και περιελάμβανε - κατά περίσταση - τη διοργανώτρια χώρα, τις πρώτες θέσεις του προηγούμενου ολυμπιακού τουρνουά κ.ά. Στις πιο πρόσφατες διοργανώσεις, κατ' αυτόν τον τρόπο προκρίνονται μόνο δύο χώρες: η διοργανώτρια και η εν ενεργεία παγκόσμια πρωταθλήτρια (ή μόνο μία, εάν αυτές οι ιδιότητες ταυτίζονται, όπως π.χ. στους Αγώνες της Ατλάντας). Οι περισσότερες θέσεις δίνονται στις ηπειρωτικές ζώνες και αυτές με τη σειρά τους τις μοιράζουν βάσει αποκλειστικά αγωνιστικών κριτηρίων. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ξεκίνησε το Αφρικανικό, το Ασιατικό και το Ωκεανικό Πρωτάθλημα. Η Ευρώπη, αν και διέθετε ήδη πρωτάθλημα (Ευρωμπάσκετ), επέλεξε να διοργανώνει ειδικό προκριματικό τουρνουά έως το 1992 (έκτοτε τα εισιτήρια δίνονται μέσω του Ευρωμπάσκετ). Η Αμερική χρησιμοποιούσε ως κριτήριο το σχετικό τουρνουά των Παναμερικανικών Αγώνων, μέχρι να ξεκινήσει το αμιγώς μπασκετικό Αμερικανικό Πρωτάθλημα το Αρκετές φορές (όχι όλες), αρχής γενομένης απ' το 1956, η FIBA έχει κρατήσει κάποια εισιτήρια «της τελευταίας στιγμής», τα οποία παραχωρεί στους νικητές του Προ-ολυμπιακού Τουρνουά. Αυτό διεξάγεται λίγες μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, με τη συμμετοχή των επιλαχόντων των παραπάνω ηπειρωτικών διοργανώσεων. Παρόμοιος είναι ο εκάστοτε τρόπος πρόκρισης στο γυναικείο τουρνουά, με τη διαφορά ότι σε αυτό συμμετείχαν αρχικά λιγότερες ομάδες. Ξεκίνησε με έξι, το 1988 ο αριθμός ανέβηκε στις οκτώ, ενώ από το 1996 καθιερώθηκε η συμμετοχή ίσου αριθμού με τους άνδρες(δώδεκα). ΠΥΓΜΑΧΙΑ Η νίκη στο άθλημα της Πυγμαχίας δεν ήταν ποτέ συνδεδεμένη με την επίθεση και τα βαριά χτυπήματα αφού... "ου γαρ το παίειν και το ετρώσκεσθαι ανδρείαν ενόμιζαν"...-δίων (...ο ξυλοδαρμός και ο τραυματισμός δεν θεωρούνται γνωρίσματα της ανδρείας...). Αντίθετα, στην αρχαία Ελλάδα ο αθλητής της πυγμαχίας είχε σαν στόχο τη συνεχή άμυνα και αποφυγή χτυπημάτων έως ότου ο αντίπαλος εξαντληθεί επιτιθέμενος και οδηγηθεί σε "απαγόρευση", να υψώσει, δηλαδή, το ένα ή τα δυο του δάχτυλα, σημάδι πως παραδεχόταν την ήττα του. Ξακουστός "ατραυμάτιστος" πυγμάχος ήταν ο Μελαγκόμας από την Καρία της Μικράς Ασίας, ο οποίος μπορούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα των αντιπάλων και να αμύνεται για δύο μέρες, μέχρι οι αντίπαλοι να αποδεχτούν την ήττα τους. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετείχαν μόνο άνδρες ως το

23 2008, ενώ στο πρόγραμμα του 2012 μπήκαν και τρεις κατηγορίες γυναικών. Για τους άνδρες οι κατηγορίες είναι ανά κιλά: 46-49, 52-56, 60, 64, 69, 75, 81, 91, 91+ και για τις γυναίκες: 48-51, 57-60, Η διάρκεια του αγώνα είναι τρεις γύροι των τριών λεπτών στους άνδρες και στις γυναίκες τέσσερις γύροι των δύο λεπτών. Οι πόντοι σημειώνονται κάθε φορά που ένας πυγμάχος καταφέρνει μια γροθιά στο κεφάλι ή το διάφραγμα του αντιπάλου. Οι πόντοι υπολογίζονται από μια επιτροπή πέντε κριτών που βρίσκονται στο πλάι του ρινγκ, και η υψηλότερη και χαμηλότερη βαθμολογία κάθε πυγμάχου αφαιρούνται στο τέλος κάθε γύρου και προκύπτει ο μέσος όρος από τις υπόλοιπες βαθμολογίες. Κατόπιν, ανακοινώνονται αυτοί οι πόντοι και νικητής είναι ο πυγμάχος που έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στη διάρκεια του αγώνα ή ο παίκτης που σημειώνει νοκ άουτ. Όλα τα τουρνουά πυγμαχίας γίνονται με βάση τον απευθείας αποκλεισμό και δεν υπάρχει μικρός τελικός, καθώς και οι δύο ηττημένοι των ημιτελικών λαμβάνουν το χάλκινο μετάλλιο. ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ Το ποδήλατο δεν θεωρείται μόνο σαν ένα από τα δημοφιλέστερα μέσα μετακίνησης στις μέρες μας, είναι επίσης μία από τις αγαπητές δραστηριότητες αναψυχής για όλες τις ηλικίες. Η τεχνική της κίνησης με πεντάλ, με την έννοια της κινητήριας δύναμης, έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελληνική ιστορία. Όλες οι αποτελεσματικές μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν από τη σύγχρονη τεχνολογία προκειμένου να αξιοποιήσουν τη μυϊκή ενέργεια, ήταν γνωστές από τις ημέρες της αρχαιότητας. Συναντώνται στις μηχανές που εφευρέθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες για αρχιτεκτονικούς σκοπούς και στα συστήματα με βαρούλκα τα οποία λειτουργούσαν με χειροστροφάλους (μανιβέλα) και αλυσίδες που χρησιμοποιούνταν κατά τη φόρτωση εμπορευμάτων σε ιστιοπλοϊκά πλοία ή στα ορυχεία κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Η Ποδηλασία στο Ολυμπιακό Αγωνιστικό Πρόγραμμα περιλαμβάνει τέσσερα αγωνίσματα, την Ποδηλασία Δρόμου, την Ποδηλασία Πίστας, την Ορεινή Ποδηλασία και την Ποδηλασία ΒΜΧ. ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ΔΡΟΜΟΥ Η Ποδηλασία Δρόμου θεωρείται ως το κορυφαίο αγώνισμα ποδηλασίας. Διεξάγεται σε δημόσιους δρόμους και οι διαδρομές περιλαμβάνουν ανωφέρειες, κατωφέρειες, τμήματα ευθείας καθώς και τεχνικά κομμάτια με στροφές. Στο αγώνισμα της ποδηλασίας δρόμου ανδρών καλύπτεται μια απόσταση 250 χιλιομέτρων περίπου, ενώ στο αντίστοιχο αγώνισμα των γυναικών το οποίο διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1984 η απόσταση είναι 140 χιλιόμετρα περίπου. Οι ποδηλάτες ξεκινούν όλοι μαζί και ο πρώτος που θα διασχίσει τη γραμμή τερματισμού ανακηρύσσεται νικητής.

24 Το άλλο αγώνισμα της ποδηλασίας δρόμου στο ολυμπιακό πρόγραμμα είναι ο αγώνας ατομικής χρονομέτρησης, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του στους Ολυμπιακούς της Ατλάντας το Ο αγώνας ατομικής χρονομέτρησης είναι ένα αγώνισμα με μικρότερη διάρκεια στο οποίο οι ποδηλάτες έχουν ως αντίπαλό τους το χρόνο και καλύπτουν απόσταση 44 χιλιομέτρων οι άντρες και 29 χιλιομέτρων οι γυναίκες. Σε αυτόν τον αγώνα οι ποδηλάτες πρέπει να σπριντάρουν από την αρχή, ξεκινάνε κάθε 90 δευτερόλεπτα, ενώ νικητής αναδεικνύεται ο ποδηλάτης με το μικρότερο χρόνο συνολικά. ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ΠΙΣΤΑΣ Με τη σημερινή τους μορφή, τόσο τα σπριντ όσο και οι αγώνες αντοχής, γίνονται σε μια ξύλινη επικλινή οβάλ πίστα η οποία έχει μήκος τουλάχιστον 250 μέτρα. Η δομή του ολυμπιακού προγράμματος έχει αλλάξει σημαντικά με την πάροδο των ετών και αγωνίσματα όπως το ένα χιλιόμετρο ατομικής χρονομέτρησης, το ατομικό πουρσουίτ, ο αγώνας πόντων και το Μάντισον εγκαταλείφθηκαν στους πρόσφατους Αγώνες. Στους Αγώνες του Λονδίνου 2012, για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών άνδρες και γυναίκες θα αγωνιστούν στα ίδια πέντε αγωνίσματα: το Κέιριν, το σπριντ, το ομαδικό σπριντ, το ομαδικό πουρσουίτ και το Όμνιουμ, παρόλο που οι αποστάσεις σε ορισμένα αγωνίσματα διαφέρουν για τους άνδρες και τις γυναίκες. Τα ποδήλατα πίστας δεν διαθέτουν ταχύτητες ούτε φρένα και οι ποδηλάτες σταματάνε ασκώντας πίεση στα πεντάλ. Στο κέιριν που διεξήχθη για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ το 2000, οι ποδηλάτες ολοκληρώνουν μια σειρά από γύρους πίσω από έναν προπονητή με μοτοσικλέτα που αποκαλείται 'Ντέρνυ' και που επιταχύνει σταδιακά πριν εγκαταλείψει την πίστα δυόμισι γύρους πριν από το τέλος, οπότε και οι ποδηλάτες βρίσκονται πλέον στην τελική ευθεία για τον τερματισμό. Αγωνίζονται ταυτόχρονα έως οκτώ ποδηλάτες και νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα περάσει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού. Στο ομαδικό σπριντ, κάθε ποδηλάτης μιας ομάδας συμπληρώνει έναν γύρο ως πρώτος ποδηλάτης και έπειτα κάνει στην άκρη αφήνοντας τον τελευταίο αθλητή να έρθει μπροστά και να ολοκληρώσει την κούρσα. Δυο ομάδες αγωνίζονται η μία ενάντια στην άλλη, ξεκινώντας από αντίθετες πλευρές της πίστας, σε μια σειρά προκριματικών στην προσπάθειά τους να φτάσουν στον τελικό. Στο σπριντ δυο ποδηλάτες αγωνίζονται ο ένας δίπλα στον άλλο για τρεις

25 γύρους, προσπαθώντας να επιτύχουν την καλύτερη θέση στους δύο πρώτους γύρους, πριν τον τελικό γύρο του σπριντ για τον τερματισμό. Οι ποδηλάτες αγωνίζονται σε γύρους αποκλεισμού με στόχο να περάσουν στους επόμενους γύρους του αγωνίσματος, όπου δύο αθλητές αγωνίζονται ποιος θα κερδίσει τους περισσότερους από τρεις αγώνες. Τα ποδήλατα παραμένουν στη θέση τους σε έναν ειδικό βατήρα εκκίνησης κατά την έναρξη μιας κούρσας μέχρι να δοθεί το σήμα εκκίνησης.το σπριντ ήταν το μόνο αγώνισμα ποδηλασίας πίστας που διεξήχθη στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης εποχής στην Αθήνα το Ο αγώνας όμνιουμ είναι το πιο πρόσφατο αγώνισμα ποδηλασίας πίστας που συμπεριλήφθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα, καθώς θα διεξαχθεί στους Αγώνες του Λονδίνου το Αποτελείται από έξι αγωνίσματα και αποτελεί μια πραγματική δοκιμασία για το σύνολο των δεξιοτήτων των ποδηλατών, καθώς απαιτεί καλές ικανότητες στο σπριντ, αντοχή και ποδηλασία σε γκρουπ. Τα έξι επιμέρους αγωνίσματα είναι η μία στροφή σπριντ (λαπ), ο αγώνας πόντων, ο αγώνας αποκλεισμού, το ατομικό πουρσουίτ, το σκρατς και ο αγώνας ατομικής χρονομέτρησης. Οι πόντοι σε κάθε έναν από αυτούς τους αγώνες εξαρτώνται από τη θέση (όσο υψηλότερη η θέση τόσο λιγότεροι οι πόντοι) και ο ποδηλάτης με τους λιγότερους πόντους στο τέλος του αγωνίσματος κατακτά το χρυσό μετάλλιο. Στο ομαδικό πουρσουίτ, το οποίο βασίζεται στην αντοχή, οι ποδηλάτες μιας ομάδας ολοκληρώνουν μια σειρά γύρων στους οποίους εναλλάσσονται στη θέση του πρώτου ποδηλάτη. Δύο ομάδες αγωνίζονται η μία ενάντια στην άλλη, ξεκινώντας από αντίθετες πλευρές της πίστας, και στόχος της κάθε ομάδας είναι να προλάβει την άλλη ομάδα ή να τερματίσει σημειώνοντας τον ταχύτερο χρόνο. ΟΡΕΙΝΗ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ( Mountain Bike) Το αγώνισμα της Ορεινής Ποδηλασίας ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας 1970 στην Αμερική (Καλιφόρνια), ως είδος διασκέδασης και αναψυχής. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετατράπηκε σε ένα από τα συναρπαστικότερα αγωνίσματα παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν επαγγελματικές ομάδες. Στους Ολυμπιακούς δεν υπάρχουν προκριματικοί στην ορεινή ποδηλασία και όλοι οι αθλητές συμμετέχουν σε μια απευθείας κούρσα όπου αναδεικνύεται νικητής ο πρώτος που θα περάσει τη γραμμή του τερματισμού. Τα ποδήλατα της ορεινής ποδηλασίας έχουν πιο χοντρά ελαστικά από τα κανονικά ποδήλατα και υπερσύγχρονες αναρτήσεις για να ανταπεξέρχονται στα δύσκολα τερέν. Οι ποδηλάτες φέρουν τα δικά τους κιτ εργαλείων, αλλά μπορούν να δεχθούν βοήθεια μόνο σε συγκεκριμένες ζώνες. Στους Ολυμπιακούς, στη γραμμή εκκίνησης παρατάσσονται πενήντα αθλητές στον αγώνα των ανδρών και 30 αθλήτριες στον αγώνα των γυναικών, και ο

26 πρώτος/η πρώτη που θα περάσει τη γραμμή του τερματισμού ανακηρύσσεται νικητής/νικήτρια. Δεδομένου ότι οι κούρσες διαρκούν μιάμιση με δύο ώρες περίπου, η συγκέντρωση είναι βασικός παράγοντας, καθώς οι δεξιότητες χειρισμού των ποδηλάτων και η αντοχή των αθλητών δοκιμάζονται στα όρια. Εξίσου σημαντικά είναι τα ποδήλατα υψηλών επιδόσεων που χρησιμοποιούνται στους αγώνες. Πρέπει να είναι αρκετά ανθεκτικά ώστε να ανταπεξέρχονται στο απαιτητικό έδαφος, αλλά και αρκετά ελαφριά ώστε να ευνοούν την ανάβαση και την ανάπτυξη. ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ Η Αρση βαρών θεωρείται το άθλημα των δυνατών. Η ιστορία έχει όμως αποδείξει ότι η δύναμη του αθλητή πρέπει να συνοδεύεται από σωστή τακτική και την καθοδήγηση ενός άξιου προπονητή. Το άθλημα της Αρσης βαρών διεξάγεται σε δυο κινήσεις, που εκτελούνται με την ακόλουθη σειρά: α) αρασέ, β) επολέ ζετέ. Σε κάθε κίνηση επιτρέπονται μόνο τρεις προσπάθειες. Οι αγώνες διοργανώνονται για άνδρες και γυναίκες που αγωνίζονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, σύμφωνα με το σωματικό τους βάρος. Σε κάθε κίνηση επιτρέπονται μόνο τρεις προσπάθειες. Οι αγώνες διοργανώνονται για άνδρες και γυναίκες που αγωνίζονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, σύμφωνα με το σωματικό βάρος τους. Στο Ολυμπιακό πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται συνολικά 15 κατηγορίες, οκτώ στους άνδρες και επτά στις γυναίκες. H τελική κατάταξη των αθλητών και των αθλητριών κρίνεται βάσει του αθροίσματος των επιδόσεών τους στις κινήσεις αρασέ και επολέ-ζετέ, σύμφωνα με τους κανονισμούς της Διεθνούς Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών (IWF). Ο αθλητής ή η αθλήτρια έχει το δικαίωμα να αυξήσει το βάρος που είχε αρχικά δηλώσει ότι θα επιχειρήσει να ανυψώσει, αλλά πρέπει κάθε φορά να ανεβαίνει κατά 2,5 κιλά. Στο αρασέ ο αθλητής σηκώνει τη μπάρα με τα βάρη πάνω από το κεφάλι του, με μία κίνηση. Κατά την ανύψωση, έχει το δικαίωμα να λυγίσει ή να ανοίξει τα πόδια του, αλλά δεν επιτρέπεται να ακουμπήσει κανένα άλλο σημείο του σώματός του στο έδαφος. Μόλις φέρει τη μπάρα πάνω από το κεφάλι του, θα πρέπει να παραμείνει ακίνητος με τεντωμένα τόσο τα χέρια όσο και τα πόδια του, ενώ η μπάρα με το σώμα του θα πρέπει να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Στο Επολέ-Ζετέ, που ακολουθεί ως δεύτερο σκέλος, χωρίζεται σε δύο φάσεις. Στην πρώτη ο αθλητής, με μια κίνηση φέρνει τη μπάρα με τα βάρη στους ώμους του και σταματά για λίγο εκεί. Στη δεύτερη, πρέπει να φέρει τη μπάρα πάνω από το κεφάλι του και να τη διατηρήσει εκεί με σταθερότητα μέχρις ότου οι κριτές να του επιτρέψουν να την αφήσει να πέσει. Τη στιγμή που ανυψώνει τα βάρη στη δεύτερη φάση του ζετέ, ο αθλητής λυγίζει τα γόνατά του για να έχει καλύτερο στήριγμα, ενώ ταυτόχρονα τεντώνει κάθετα προς τα πάνω τα χέρια του για να φέρει τη μπάρα πάνω από το κεφάλι του. Τη στιγμή που ανυψώνει τα βάρη στη δεύτερη φάση του ζετέ, ο αθλητής λυγίζει τα γόνατά του για να έχει καλύτερο στήριγμα, ενώ ταυτόχρονα τεντώνει κάθετα προς τα πάνω τα χέρια του για να φέρει τη μπάρα πάνω από το κεφάλι του.

27 Ο αθλητής ακυρώνεται εφόσον του πέσει η μπάρα στην προσπάθεια να τη φέρει πάνω από το κεφάλι του, ή εάν τη στιγμή που έχει σηκώσει τα βάρη δεν μπορέσει να παραμείνει ακίνητος, έστω για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Υπάρχουν οκτώ κατηγορίες για άνδρες: 56κ. 62κ. 69κ. 77κ. 85κ. 94κ. 105κ. +105κ. Και επτά κατηγορίες για τις γυναίκες: 48κ. 53κ. 58κ. 63κ. 69κ. 75κ. +75κ. ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ Η Κολύμβηση είναι άθλημα κίνησης μέσα στο νερό. Ως άθλημα, το κολύμπι, είναι από τα πιο παλιά και συνηθέστερα. Οι αρχαίοι Έλληνες του έδιναν πολλή προσοχή και θεωρούσαν άσχημο πράγμα το να μην μπορεί κάποιος να κολυμπά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 περιλήφθηκε ως ιδιαίτερο άθλημα και το κολύμπι κι από τότε έγινε ένα από τα πιο αγαπητά αγωνίσματα. Ισχύουν, όπως για όλα τα αθλήματα, διατάξεις και κανόνες της κολύμβησης. Τα αγωνίσματα που διεξάγονται είναι: Για τους άνδρες, 100 μ., 200 μ., 400 μ., 1500 μ. ελεύθερης κολύμβησης, 4Χ200 μ. ομαδικό και 4Χ100 ατομικό, 200 μ. πεταλούδα και 100 μ. ύπτιο κ.ά. Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να κολυμπά είναι πολλοί: Το πρόσθιο κολύμπι, το πιο απλό, ξεκούραστο και συνηθισμένο κολύμπι. Σ' αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος μέσα στο νερό κινείται έτσι ακριβώς όπως ο βάτραχος. Το κρόουλ ή το ελεύθερο κολύμπι. Το σώμα βρίσκεται σ' επίπεδη σχεδόν θέση με το νερό, μπρούμητα δηλ., με το πρόσωπο προς το νερό και τα χέρια κινούνται ελεύθερα κάνοντας κυκλικές κινήσεις, η μισή καμπύλη του κύκλου γίνεται μέσα από το νερό κι η άλλη μισή πάνω απ' την επιφάνειά του, στον αέρα. Πρόσθιο πεταλούδας. Ο κολυμβητής κινείται έτσι που δίνει την εντύπωση της πεταλούδας, όπως αναπηδά πάνω στο νερό. Το ναυτικό ή το πλάγιο. Ο κολυμβητής κινείται πλάγια μέσα στο νερό, πότε από τη μια πλευρά, πότε απ' την άλλη. Το ύπτιο κολύμπι, όταν ο κολυμβητής βρίσκεται σε θέση ανάσκελη μέσα στο νερό, με την πλάτη του δηλ. στην επιφάνεια του νερού. Κατάδυση. Για να κολυμπήσει κάποιος μ' αυτόν τον τρόπο, πρέπει να έχει μάθει να ελέγχει πολύ καλά την αναπνοή του, επειδή χρειάζεται να

28 παραμείνει για ορισμένο διάστημα κάτω από το νερό. Πρέπει να διατηρεί τα μάτια ανοιχτά, για ν' αποφύγει πιθανά κτυπήματα ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ Η κωπηλασία αποτελεί ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Α Ολυμπιάδας το 1896 στην Αθήνα αλλά τα αγωνίσματα τελικά δεν διεξήχθησαν λόγω κακοκαιρίας. Έτσι το άθλημα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1900 στο Παρίσι. Γυναικεία αγωνίσματα μπήκαν στους αγώνες από το 1976 στο Μόντρεαλ. Από το 1996 υπάρχουν και αγωνίσματα ελαφρών βαρών για αθλητές μικρού βάρους. Αγώνες κωπηλασίας διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Αγωνίσματα Τα αγωνίσματα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα έχουν αλλάξει αρκετές φορές. Σήμερα υπάρχουν έξι τύποι λέμβων και τελούνται 14 αγωνίσματα: Ανδρών: μονοθέσιο σκιφ, διπλό σκιφ, τετραπλό σκιφ, δίκωπος χωρίς πηδαλιούχο, τετράκωπος χωρίς πηδαλιούχο, οκτάκωπος. ελαφρών βαρών: τετράκωπος χωρίς πηδαλιούχο, διπλό σκιφ Γυναικών: μονοθέσιο σκιφ, διπλό σκιφ, τετραπλό σκιφ, δίκωπος χωρίς πηδαλιούχο, οκτάκωπος. ελαφρών βαρών: διπλό σκιφ Τα αγωνίσματα των ελαφρών βαρών έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση από την ΔΟΕ από το 2002, διότι θεωρήθηκε ότι μόνο τα δυναμικά αθλήματα δικαιολογούν κατηγορίες σωματικού βάρους. Όμως, συνεχίζουν να τελούνται. Στις πρώτες Ολυμπιάδες (1900, 1904) και το 1906 υπήρχαν και διάφορες άλλες κατηγορίες αγωνισμάτων (νέων, αρχαρίων, συλλόγων, ενδιάμεσα). Επίσης, κατά καιρούς αγωνίσματα με διάφορους τύπους λέμβων έχουν πραγματοποιηθεί, που σήμερα έχουν αποσυρθεί. Είναι: Ανδρών: Δίκωπος με πηδαλιούχο (1900 ως 1992) Τετράκωπος με πηδαλιούχο (1900 ως 1992) Τετράκωπος με πηδαλιούχο και ξάρτια (1912) Εξαθέσια ναυτών (1906) 17θέσια ναυτών (1906) Γυναικών: Τετράκωπος με πηδαλιούχο (1976 ως 1988) Τετραπλό σκιφ με πηδαλιούχο (1976 ως 1984) Τετράκωπος χωρίς πηδαλιούχο (1992)

29 ΞΙΦΑΣΚΙΑ Η ξιφασκία αποτελεί άθλημα χειρισμού (εκπαιδευτικού) ξίφους, που ασκείται με τρία διαφορετικά μέσα: Το ξίφος ασκήσεως, το ξίφος μονομαχίας και τη σπάθη (άσκησης). Κάθε μέσο από τα παραπάνω έχει το δικό του στυλ και έναν σύνολο κανόνων αποκλειστικά δικό του. Ο στόχος κάθε αθλητή είναι ο ίδιος για όλα τα ασκούμενα μέσα, να χτυπήσει κάποιος τον αντίπαλο χωρίς να χτυπηθεί. Σημειώνεται ότι η ξιφασκία είναι διάφορη της ξιφομαχίας. Η μεν πρώτη είναι εξάσκηση χειρισμού ξίφους, από τον ξιφιστή, η δε δεύτερη είδος μονομαχίας ξιφομάχων όπου κάθε κτύπημα μπορεί να επιφέρει τραυματισμό, ακρωτηριασμό μέχρι και θάνατο. Σήμερα το είδος αυτό σε πολεμικές συγκρούσεις έχει εκλείψει, αλλά και η ιδιωτική αναμέτρηση μονομαχία αποτελεί ποινικό αδίκημα. Συνέπεια αυτών είναι οι όροι αυτοί να συγχέονται. Ο αγώνας Ο αγώνας γίνεται σε δύο φάσεις: στη φάση των ομίλων και σε αυτή των αγώνων άμεσου αποκλεισμού. Αρχικά οι ξιφομάχοι χωρίζονται σε ομίλους μέχρι το πολύ επτά ατόμων και αγωνίζονται με όλους τους αθλητές του ομίλου που μετέχουν. Οι ξιφομάχοι έχουν τρία λεπτά για να πετύχουν πέντε κτυπήματα που απαιτούνται για να κερδίσουν τον αγώνα. Αν τελειώσει ο αγώνας και κανένας αθλητής δεν έχει πετύχει τα πέντε κτυπήματα κερδίζει ο αθλητής που έχει πετύχει τα περισσότερα. Αν το σκορ είναι ισόπαλο ο αγώνας παρατείνεται για ένα λεπτό, μέχρι ο ένας αθλητής να χτυπήσει πρώτος τον άλλο. Αν και πάλι δεν υπάρξει νικηφόρο χτύπημα, νικητής αναδεικνύεται αυτός που κέρδισε το σχετικό πλεονέκτημα, σε κλήρωση

30 πριν τη διαδικασία της παράτασης. Από την παραπάνω διαδικασία προκύπτει η αρχική κατάταξη των αθλητών, σύμφωνα με την αναλογία νικών/ήττων και τη συνολική διαφορά των πόντων που έδωσε και δέχτηκε ο κάθε αθλητής. Με βάση την κατάταξη, ακολουθούν αγώνες άμεσου αποκλεισμού, ώστε οι αθλητές να μειώνονται σταδιακά από 128 σε 64,32, 16, 8 κλπ. Οι αγώνες αυτοί απαιτούν 15 κτυπήματα, σε χρόνο 9 λεπτών (3 γύροι των 3 λεπτών με 1 λεπτού ενδιάμεσα διαλείμματα). Σε περίπτωση ισοπαλίας, επαναλαμβάνεται η διαδικασία της παράτασης. Αγωνιστικός Χώρος Ο αγωνιστικός χώρος για αγώνες ξιφασκίας είναι η πίστα μήκους 14 μέτρων και πλάτους 2 μέτρων. Οι ξιφομάχοι πρέπει να παραμείνουν στην πίστα ή στον αέρα για να πετύχουν τα κτυπήματα. Ποινές επιβάλλονται αν κάποιος βγει από το μήκος ή το πλάτος της πίστας. Προειδοποιητικές γραμμές είναι σημειωμένες κοντά στο τέλος της πίστας και στις θέσεις εκκίνησης. Για το Ξίφος ασκήσεως στο ένα μέτρο, για το Ξίφος μονομαχίας και τη Σπάθη στα δύο μέτρα. Αν ένας ξιφομάχος υποχωρήσει πίσω από την τελευταία γραμμή, τότε χρεώνεται με ένα κτύπημα. Οι ξιφομάχοι προσπαθούν να κρατήσουν μια ασφαλή απόσταση ο ένας από τον άλλο. Στη συνέχεια προσπαθούν να μειώσουν την απόσταση, διασπώντας ταυτόχρονα την άμυνα του αντιπάλου για να αποκτήσουν το πλεονέκτημα για την επίθεση. Η ξιφασκία είναι από τα ασφαλέστερα αθλήματα. Τα ατυχήματα είναι εξαιρετικά σπάνια και αφορούν συνήθως σε κακώσεις των κάτω άκρων (δεν οφείλονται στη χρήση του όπλου). Η λευκή στολή είναι σχεδιασμένη για να επιτρέπει στον αθλητή άνεση κινήσεων και να τον προστατεύει από τυχόν τραυματισμό. Η μάσκα, η βέστα, το επιστήθιο, το παντελόνι και το ξίφος πρέπει να πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας όσον αφορά τη δύναμη του πλέγματος, την αντοχή της βέστας, του παντελονιού, του επιστήθιου και την ποιότητα της λάμας του ξίφους. Προστατευτικός Εξοπλισμός Ο εξοπλισμός στην σύγχρονη ξιφασκία είναι φτιαγμένος από βαμβάκι και νάιλον. Το κέβλαρ προστέθηκε στις καλύτερης ποιότητας στολές έπειτα από το ατύχημα του Smirnov στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1982 στην Ρώμη. Έχει παρατηρηθεί ότι το κέβλαρ καταστρέφεται από την χλωρίνη και από ακτίνες UV, συνεπώς πλένοντας την στολή ή/και εκθέτοντας την στον ήλιο μπορεί να καταστραφεί. Τα τελευταία χρόνια άλλα βαλλιστικά υφάσματα, όπως το υψηλής